Edito Hoogspanning/ laagspanning

Vrijdag 30 augustus 2013 op een warm terras met warme mensen: de herinnering aan mijn eerste vakvergadering is zonnig. Creatief cursusmateriaal, doordachte didactiek, een pedagogisch sterke ploeg met een luisterend oor voor leerlingen. Mijn ideaalbeeld van een goede leeromgeving en collega’s aan wie ik me als starter graag wil spiegelen.

In de jaren daarna deed enthousiasme mijn weekends dichtslibben: ik gaf me voor zo veel mogelijk activiteiten op en verzorgde mijn cursusmateriaal tot in de puntjes. Tegelijkertijd saboteerde de angst om fouten te maken mijn slaap: om 4 uur opstaan om de ontstaansgeschiedenis van het Nederlands nog een derde keer te blokken, was geen eenmalige uitschuiver.

Tijdens een lacherig gesprek in de lerarenkamer over hoe we op school nooit dorst of hoofdpijn hebben en in de vakantie weer allemaal ziek zullen zijn, besefte ik: dit is niet gezond. Overal aanwezig zijn, waarom? Mijn batterij laadt niet op in groep. Om 4 uur opstaan om mijn les te blokken, hoe kom ik erbij? Tien uur later ben ik te moe om te luisteren naar die leerling die zich niet goed voelt. Lang niet de leraar die ik op 30 augustus 2013 wilde worden. Het moest anders. Met meer mentale ruimte.

Loskoppelen probeerde ik eerst met reizen en concerten, maar een work hard, play hard-ritme bleek toch niets voor mij. Dan maar leren ‘nee’ zeggen. Alleen: waar zeg je ‘nee’ op? De vraag om extra uitleg omdat een gemotiveerde leerling je vak wil begrijpen? De roep om een helpende hand voor het lovenswaardige initiatief van een collega? De mail van bezorgde ouders om samen na te denken over een aanpak die werkt voor hun kind?

En toen kwam corona. ’s Middags wandelen, tussendoor een yogasessie plannen en op tijd gaan slapen waren plots hip. Dus ik wandelde, yoga’de en sliep erop los. Effect: voldoende mentale ruimte om mijn lessen samen met collega’s extra boeiend te maken. Effect: mijn leerlingen deden extra hun best en namen me in vertrouwen. Effect: ik kreeg extra energie omdat ik me nuttig voelde. Deconnectie om tot meer connectie te komen. Dát werkte voor mij.

Heimwee naar het virus heb ik niet, maar wel naar die laagspanning. Want toezien op rustmomenten voelt intussen weer als vechten tegen de samenleving. Moet ik meer karakter kweken? Ja, en daar werk ik aan. Maar ik zou snel veel verder staan met een duwtje van de maatschappij. Een doordacht deconnectiebeleid dat het belang van pauzes ook in daden benadrukt. Collega’s die samen nadenken hoe ieders takenpakket haalbaar blijft. Een deconnectiemaatje dat me herinnert aan mijn grens. Elke sector vaart wel bij een cultuur die voldoende rust nemen aanmoedigt. Ook onderwijs.

Lezers, volgers, posters

FACEBOOK - KLASSE

Kleuters leiden oudercontact

Bij juf Jessica vertellen de kleuters zelf aan hun ouders hoe ze functioneren in de klas. “Zo ontwikkelen ze zelfinzicht en bouwen ze vertrouwen op.” Maar liefst 3643 leraren reageerden enthousiast op de Facebook-video, goed voor een kijktijd van 99.600 minuten.

@sisitiiiiiiii

“Juf, ik ben loesoe.”

“Juf, mijn gom is geshaft.”

“Dat is echt sjkeeer.”

Ik kan de taal van de jeugd echt niet meer volgen!

KLASSE.BE