Consul Zuidwest aan het woord

Wat een jaar is dit aan het worden! Een groot gedeelte van de toertochten is nu al geschrapt. Ik ben bang dat de andere tochten ook niet door zullen gaan. Daar horen bij onze aanlooptocht vanuit Rotterdam, maar ook de Winterkosttocht zullen we moeten afblazen. De noodzakelijke 1,5 meter regel is een regel waar je niet echt vrolijk van wordt. In onze tocht zitten we immers regelmatig in een restaurant. Dat wordt niet echt gezellig als we met 32 man aan tafel gaan. We zouden dan wel een hele lange en brede tafel nodig hebben. Ook een bustocht wordt niets met dit aantal mensen. Zo zijn er meer activiteiten die we aan het organiseren waren. De 1,5 meter regel maakt dit onmogelijk. We schuiven deze tocht dus maar door naar volgend jaar.

Helaas wordt het een jaar waarin de consul en toertochtleiders weinig kunnen betekenen voor de leden. Ik zit nu een dagje thuis om het een en ander te regelen, zoals het afzeggen van reserveringen.

We liggen met onze boot in Oude Wetering en vertrekken maandag 18 mei naar Volendam. Het wordt ook wel tijd, want we hebben dit jaar nog geen meter gevaren. Gerda’s en mijn handen jeuken om de motoren te starten en te gaan varen. Ik hoop dat iedereen binnenkort weer het ruime sop kan kiezen. Voordeel is dat als je diesel moet tanken, dit aardig goedkoop is geworden!

Onze Belgische vrienden hebben een extra handicap: ze mogen hun land niet uit en kunnen niet naar hun schip in een Nederlandse haven gaan. Dat geldt ook voor Nederlandse leden, waarvan het schip in Antwerpen ligt. Ze kunnen er niet naar toe.

Maar, we komen steeds dichter bij het moment dat we losgaan. Laten we wel met zijn allen voorzichtig zijn. De meesten van ons hebben een leeftijd die ons plaatst in de meer kwetsbare groep. Dus houd afstand! Op de boot voelen we ons veel meer op ons gemak. Als er maar niemand aan boord komt gaat het zelfs perfect.

Ondertussen gaan we hard op weg naar de zomer. Het is droog en zonnig, maar nu rond 11 mei ook wel koud. Mijn ad

vies: ga niet achter de geraniums zitten, maar geniet van het varen en verblijf op je schip, maar doe voorzichtig! Gelukkig hebben we in onze haven al een aantal leden op hun schip gezien.

Ook wens ik alle toertochtleiders veel succes toe met het vele werk wat ze hebben met het afzeggen van alle afspraken van hun toertochten. Ik hoop dat het nieuwe bestuur de draad weer snel oppakt. Veel gekker dan nu zal het niet worden.

Ik wens iedereen veel vaarplezier toe en vertrouw erop dat er betere tijden komen.

Hartelijke vaargroeten Gerda en Oeds Gesman

Over de mensen, isolatie en de tijd

Het is begin mei dat ik dit schrijf. We leven in een tijd van afzondering. Waar ik niet op in wil gaan is op de ongekende virus of de ongekende paniek. De tijd moet leren of we goed gehandeld hebben. Leven is eenvoudig en is daarom zo moeilijk te begrijpen. Dat komt, menen biologen, omdat onze hersenen zo reusachtig groot zijn gegroeid tijdens het proces dat we evolutie noemen. Gedurende een scheppingsproces dat al miljarden jaren voortduurt. Mensen kunnen denken! Zo hebben mensen het begrip tijd bedacht. Mensentijd verloopt van nu naar de eeuwigheid.

Afstand, afzondering, stilte. Kunnen we daar tegen? Ik heb ooit 147 dagen op zee gezeten, waarvan ook 40 dagen

zonder satellietverbinding. Zelf had ik daar geen probleem mee. Waar ik wel moeite mee had was de gedachte: hoe zouden ze er thuis mee omgaan? Waar is hij? Is hij er nog wel? Maar deze isolatie deerde mij persoonlijk niet. Ik was ook niet onderweg om iets of iemand te ontmoeten. Ik was onderweg … ik hield van elk geluid om mij heen en daarnaast hield ik van de stilte. Ervaring is minder belangrijk dan het ervaren zelf. Ervaring is wat geweest is. Maar ervaren is de ervaring van het moment zelf. Stilte is meer dan het ontbreken van geluid, Stilte zoals ik dat bedoel is het eenvoudigst uit te leggen door het zinnetje (het is heel stil in mij). En ook dat dekt de lading niet. Men moet eigenlijk een aantal werkwoorden aanhalen en een proces

beschrijven dat achter dit begrip schuilgaat; zich terugtrekken, de eenzaamheid zoeken, ruimte maken, de stilte beoefenen, zich inkeren, zich leeg maken, rust en vrede vinden.

Het is wonderlijk zoals de mens altijd vervuld is van eigen gedachten, of hij nu denkt, kijkt of luistert. Hij is nooit echt leeg en als hij het soms lijkt, is hij alleen maar afwezig of dagdroomt hij. Hij kan vervuld zijn van het verlangen leeg te zijn, maar hij is nooit leeg. Als hij zich ervan bewust wordt dat hij steeds ergens van vervuld is, probeert hij vrij te zijn, leeg te zijn. De methode, de rust belovende praktijk, wordt de nieuwe vervulling voor de geest. En dan is hij weer bezig. De geest is altijd wel vervuld van de een of andere gedachte, aan de zaak, aan het gezin, of aan de toekomst. Hij is altijd vol, volgestopt met eigen bedenksels of met die van anderen, hij is onafgebroken in beweging, al heeft dat weinig te betekenen. Maar de geest die niet stil is, is nooit vrij, en alleen voor de stille geest gaat de hemel open. Wie de zwijgzaamheid verdragen kan, voelt zich nooit alleen.

In een interview heeft André Kuipers gezegd dat astronauten en zeezeilers waarschijnlijk het beste tegen de huidige afzonderingstoestand kunnen. Vergeet daarbij monniken of oosterse asceten niet. Hoe zien wij mensen elkaar? Gewoonlijk reageren we op elkaars uiterlijk. Of op elkaars gedrag en op de afwijkende opinies die we koesteren. Graag vechten we uit wie er gelijk heeft. Dat gevecht wordt uitgevochten met andersdenkenden. De sterksten winnen. Precies zo gaat het toe tussen landen. Winnaars winnen. Verliezers verliezen. Maar wat winnen winnaars? Welvaart? Iedereen is van iedereen afhankelijk. Van medemensen, van planten en van mededieren. De aarde van de zon. De toekomst van het