Stockholm- en Aeland Archipel deel 3

Stockholm- en Aeland Archipel,

deel 3, door Nicole Rensen

We varen vandaag west, dus kunnen we de staken goed zien. We kijken steeds met 2 personen, check, check. Het komt nogal eens voor, dat er achter zo’n dunne staak een steenhoop ligt op 1.50 m diepte!! We komen enkele bekende Nederlanders tegen, die we al eerder ontmoetten en we besluiten enkele dagen in Vaxholm te blijven, een toeristisch, maar gezellig stadje. Weer langszij de kade, weer mooi uitzicht en genoeg te bekijken. We bezoeken de Verdedigingsburcht op een eiland aan de overkant. ’s Middags terug aan boord genieten we dan weer van het uitzicht op de ‘Zweedse Bosporus’. Een komen en gaan van kruisende veerboten, partyschepen, voetveren, zeilboten, motorbootjes en het bekende speelgoed op het water. Er worden hier vaak geluidsseinen gegeven, meestal 3 x kort, want de vrijvarende ferry’s meren kopvoor aan de kade af en moeten dus achteruit. ’s Avonds gaan we met 7 mensen een hapje eten en dat is weer een mooie gelegenheid om elkaar tips te geven over leuke havens, hoewel er geen gebrek is aan lectuur daarover. Afgezien van de bekende pilots, boek met gasthavens, is het boek waarin de reis met de Noaber wordt beschreven, een goede handleiding.

We zijn inmiddels gewend aan het feit, dat je tussen de eilanden doorvarend, kunt wisselen in varen naar zee en varen naar binnen. Dan wisselen de kleuren rood en groen dus. Wij Nederlanders zijn gewend om dan een scheidingston te zien bij zo’n wissel, maar met 24.000

eilanden is daar dus geen beginnen aan. Daardoor is het wel inspannend varen.

Als de volgende dag de onderhandelingen van Han met een ‘bunkerbaron’ vastlopen, varen we het laatste stukje naar de grote stad aan het water. We zien veel jachthavens aan deze zijde. Het blijkt dat er ook Nederlanders zijn, die hier de boot laten overwinteren en in het voorjaar weer komen om een ander stuk van deze prachtige Archipel te gaan ontdekken. Wij meren af op steenworp afstand van het Vasa Museet in Stockholmcentrum. Dat museum is een verhaal apart en het is goed om via Internet het verhaal over de Vasa te downloaden. Janny verrast ons met een zalm-courgette schotel en we maken een plan voor de komende dagen, want er is zoveel te zien.

Vrijdag 30-7 is een frisse dag. De SB zijde van Callisto krijgt nog een sopje met de luiwagen en daarna wandelen we via de boulevard naar het koninklijk paleis, waar we een wat ingetogen wisseling van de wacht meemaken. Het gebouw is thans in gebruik door het parlement en heet de Riksdag. Het Zweeds is niet goed te verstaan, maar prima te lezen. Aansluitend lopen we Gamla Stan in, het oude hart van Stockholm. Ook hier mooie panden, meestal in warme pasteltinten. Horeca en souvenirwinkeltjes voeren de boventoon. Voor de mooie galeries moet je daar niet zijn. We bekijken enkele kerken en komen in de winkelstraat met de goede modewinkels en 2 warenhuizen, waar we prachtige glaskunst, zoals van Kosta Boda tegenkomen. In de namiddag worden we door een bekende opgehaald om bij hem en zijn vrouw thuis te komen eten. De barbecue gerechten waren heerlijk, maar enigszins overdadig, evenals het aanbod in alcoholische dranken, waar we steeds voor moesten bedanken en dan moet je: “Nee, dank je” zeggen, anders is je glas weer vol. Deze dag was uiteindelijk ook weer bijzonder.

De volgende dag maken we een wandeling naar de markthallen, ze zijn niet groot, maar het aanbod verse waren is van bijzonder goede kwaliteit. Door deze stad kun je urenlang wandelen, zonder het gevoel te krijgen dat de drukte je vermoeit. Wellicht komt dit doordat Stockholm verspreid ligt over 17 eilanden en je overal grote vlakken water om je heen ziet. In de dagen dat wij er waren hebben we nooit een sirene gehoord en de drukte van mensen langs de boulevard was niet hinderlijk, mensen geven elkaar de ruimte. Af en toe schrikken we wel van baldadige jongeren, die met elektrische steps voor je langs schieten. Toch is dit vervoermiddel zeer geschikt voor dit uitgestrekte gebied. Het blijkt, dat we weer 10 km gelopen hebben vandaag.

Als we zondag de drinkwaterleiding ontlucht hebben, een vastgelopen lade bevrijd hebben en Han de pers van de afvalbak gestart heeft, kunnen we naar het Nordiska Museet, hier in het Djurgarden. Een indrukwekkend gebouw, pas 100 jaar oud, maar het heeft een klassieke uitstraling, waardoor het ouder lijkt. Vier verdiepingen met de voorgeschiedenis van de Scandinavische Volkeren, inclusief het Nomadenvolk. De expositie over de opwarming van de aarde, met beelden van de smeltende Noordpool, maken diepe indruk op ons…

We worden inmiddels al decennialang gewaarschuwd voor dit dreigende gevaar op wereldniveau, waar we nu middenin zitten. We komen tot de slotsom, dat wij als senioren best wel een heel klein steentje kunnen bijdragen, door af en toe te kiezen om wat minder vlees te eten en niet onnodig auto te rijden… In de middag maken Peter en ik een wandeling langs de oude droogdokken en voormalige werven van Beckholmen, waar nu oude scheepjes worden opgeknapt. Deze wijk is zeer schilderachtig en rustig. Han en Janny maken een tochtje met een rondvaartboot rond de eilandjes.

Dan wordt het tijd om de koffers te pakken. Inmiddels is het weer omgeslagen en begint het serieus te regenen. De laatste avond is gereserveerd voor een gezamenlijk afscheidsdiner, om Han en Janny te bedanken voor hun gastvrijheid aan boord van de Callisto, waarbij een reuze tarbot verschalkt werd, overgoten met een chablis.

Het schip vaart dit seizoen aardig wat mijlen, slechts 470 daarvan voeren wij mee, dat waren 63 draaiuren, niet heel veel, maar het was dan ook de bedoeling om dit prachtige gebied te leren kennen en dat kan niet vanuit de stuurhut. De nieuwe bemanning is al onderweg naar de Callisto, om bij de thuisreis te assisteren. Het was fijn!

Nicole Rensen