Winterkosttocht

6 t/m 15 oktober Lemmer – Sneek.

Deelnemers Balena - Marieke en Theo Schoenmakers Botkil - Mariëtte en Jan Nagtegaal Ceemare - Marian en Cees Mooij Dagmar - Lisa en Jack van Gent, penningmeester Gouden Leeuw - Oeds en Gerda Gesman TTL Happy Dreams - Ronald en Santi van Breemen La Qrooze - Marjo en Aart Haitjema Linde - Trudy en Peter van Beek My Way - Ans en Kees van der Werf Najade - Herma en Karel Ton van der Riet Nuance - Alberta en Louis Wurkum Prahna - Henny en Nic Slingerland Sea Ling - Jantine en Ton Sieling Time-Out - Ria en Hans Brandenburg Ursus - Tiny en Wijnand van den Haak Vrouwe Janny - Janny en Eddy van Bergen, verslag What Else? - Els en Leo Heijmans

Het eerste gedeelte van dit jaar konden en mochten er geen toertochten plaatsvinden. Vanaf de Kleinkindertocht kon gelukkig alles weer doorgaan. Velen hadden op deze tocht ingeschreven. Het was een mogelijkheid om je vaarseizoen te verlengen. Voor anderen moest hun schip toch al naar Friesland voor de winterstalling. In ieder geval een plezierig einde van het seizoen! Met Gerda en Oeds, hartelijk en ontspannen. En ontspanning hadden we wel nodig, want het varen in winderig weer en de onverwachte obstakels gaven dat niet. In de Noordoostpolder bleek de Friese Sluis gestremd en het Ketelmeer was door de balg afgesloten. Maar toen we op 6 oktober in Lemmer aankwamen was de vreugde des te groter!

Wij krijgen ons toertochtenboek. Meteen kijken wat voor feestelijks er voor ons is gepland. Wat opvalt in het vaarplan is, dat we over iedere haven 2 dagen doen. De eerste dag komen we in een haven aan met ’s avonds borrelen en dineren. De volgende dag is er dan een excursie. Dit wordt door iedereen als heel relaxed ervaren. Bovendien zijn de vaartochten heel kort: van Lemmer naar Koudum bijvoorbeeld 2 ½ uur. Twee dagen later van Koudum naar Heeg. Weer 2 dagen later van Heeg naar Grouw. En zo ook van Grouw naar de eindbestemming Sneek. Het inplannen van 17 schepen in de havens gaat heel goed. Volgens mij hebben er bijna nergens schepen dubbel hoeven liggen.

Ook hebben wij tijdens deze tocht heerlijk gegeten. Oeds en Gerda zijn zelf echte lekkerbekken. Die weten het wel uit te kiezen. En ook allerlei soorten maaltijden: winterstamppot buffetten, een shared dining (grote schotels in het midden waar je wat vanaf kan prikken), 3 gangen menu’s, captains dinner, chinees en tenslotte het sluitingsdiner in Sneek in ’t Vaticaan, waar het eten uit een lange reeks heerlijke hapjes bestond.

En dan de excursies: de tweede dag liepen we naar het nabijgelegen Ir.D.F.Woudagemaal dat op de werelderfgoedlijst staat. Het is het grootste stoomgemaal ter wereld. Het is ook nog af en toe in werking als het gemaal in Stavoren het niet kan bijhouden. Vrijwilligers verzorgen rondleidingen. Vooral in voor- en najaarsvakantie veel bezichtigingen. Het ziet er allemaal prachtig uit. Net of het pas gemaakt is. Na afloop hebben we daar nog geluncht. ’s Middags naar de bowlingbanen van het hotel bij de haven. Mijn man komt op het schip terug van de bowlingbaan en zegt tegen mij: “Ze zeggen tegen mij dat ik er talent voor heb!” Dat is niet mis om op je 78e jaar een talent in je te ontdekken. Wat minder leuk is dat Marieke Schoenmakers zich niet goed voelt. Ze moet voor een medische behandeling terug naar Boxtel en moet daar een viertal behandelingen in 14 dagen ondergaan. Dat is te zwaar om iedere keer naar Brabant te gaan. Vooral als je je ook nog belabberd voelt. Het is dan ook niet verwonderlijk dat Theo en Marieke met de Balena afhaken. Hopelijk gaat het nu beter met Marieke! De volgende dag naar Koudum. Vanwege de mist vertrekken we wat later. We hebben alle tijd. Geen lange route en er staat behalve de borrel en het diner niets gepland die dag.

De volgende dag gaan we met een luxe touringcar (mondkapjes op) naar Hindeloopen. Wat een leuk stadje met leuke kleine straatjes en een schaatsmuseum. Een Friese aangelegenheid! In een restaurant aan de dijk krijgen we een uitgebreide lunch. Vanuit de eetzaal heb je daar een prachtig uitzicht over het IJsselmeer. Weer in de bus door landelijk Friesland om een bezoek te brengen aan het planetarium van Eise Eisinga in Franeker. Het museum heeft ook het pand ernaast erbij betrokken. Zo is er nu een filmzaal en een koffiehuis bij. Toevallig stond er die week een artikel in de Trouw over een studie over Eisinga. Vaak wordt de indruk gewekt dat hij laaggeschoold en een kleine handwerksman was, maar hij blijkt wel degelijk wis- en natuurkunde te hebben gehad. En je kunt rustig spreken van een ondernemer met 40 man personeel in dienst. Het planetarium is indrukwekkend! Toch ben ik blij, dat ik mevrouw Eisinga niet was. Die toestand in je huiskamer en boven je bed!

’s Zondags varen we weer op ons gemak, niet te vroeg en niet te lang naar Heeg. De volgende dag gaan we in 3 ploegen om de beurt mee met een skûtsje. In het toertochtboek staat dat het een redelijk Spartaanse en uitdagende tocht is. En dat is waar! Geen stoelen of banken op het dek om op te zitten en uitkijken als het zeil naar de andere kant gaat. Windkracht 4. Lekker vaartje. Wel een beleving. Als we weer allemaal op de boot zijn komt er een drijvend ‘motorhuisje’ de haven in varen. De wind krijgt vat op het huisje en blaast het tegen het schip Happy Dreams van Ronald en Santi. Motorboot- huisje beschadigd en Santi is niet meer zo happy nu zijn davits totaal verbogen zijn. Hulptroepen komen van alle kanten aanrennen. De Happy Dreams besluit de tocht te stoppen. We hopen ze volgend jaar terug te zien.

Volgende dag naar Grouw. Een beetje spannend, want zowel in Grouw als in Sneek werd bespreking van ligplaatsen

geweigerd. Gelukkig vinden we allemaal een plaats bij Hotel Oostergoo. De volgende ochtend is er om 11 uur in het hotel koffie met gebak voor iedereen, want Eddy en Janny zijn 49 jaar getrouwd. Eddy verteld op humoristische wijze hoe het begon en Karel Ton houdt een leuke speech. Hij eindigt zijn praatje met de opdracht om het ‘lang zullen ze leven’ 3 stemmig te zingen. ’s Avonds is hij minder gelukkig, hij heeft pijn in zijn zij. Moet van de dokter naar het ziekenhuis om zich te laten onderzoeken. In het donker komt hij weer op de boot. Het loopt met een sisser af.

’s Middags gaan we mee met beroepsvisser Ale. Hij zit in een motorvletje en wij in een schuit met afsluitbare dekzeilen. Zeer comfortabel dus. Maar aan de handen van Ale kan je zien dat het zwaar werk is. Hij haalt de fuiken op en verteld hoe de vissen heten die er in zitten. Simpelweg kan hij de vangst in vieren verdelen: paling, vis die weer teruggezet wordt, vis die in een emmer gaat om verkocht te worden en een emmer met de exoot Chinese wolhandkrab. Vroeger werden deze krabben als een plaag gezien nu kunnen vissers ze aan Chinezen verkopen. Ale kan boeiend en spannend vertellen. Na afloop gaat hij de paling roken. Nog nooit hebben we zoveel en zo’n lekkere paling gegeten. Later op de avond nog een captains dinner. Morgen maar een beetje vasten!

De volgende dag is het weer spannend: is er plaats aan de steigers in Sneek? Om 11.30 uur komen wij aan bij lege steigers. Het buffet ’s avonds is in het Chinese restaurant Aqua Village dat aan de haven ligt. De laatste dag is het sluitingsdiner in restaurant ’t Vaticaan. Het heeft een opmerkelijk interieur. Het is zwart geschilderd en is overvol met heilige beelden en andere objecten uit katholieke kerken. Hier worden de heerlijkste hapjes opgediend. Begrijpelijk dat dit het lievelingsrestaurant van Oeds is! Iedereen is laaiend enthousiast! In een geweldige sfeer worden bedankjes uitgesproken voor het TTLpaar. Penningmeester, bezemboot en verslagschrijver krijgen een echt Fries bedankje: een suikerbrood. Bedankt Oeds en Gerda! Wie gaat er volgend jaar mee?

Janny van Bergen