2024 - 05 december

KONINKLIJKE NEDERLANDSCHE MOTORBOOT CLUB

Makelaarzonderverkoophaven!

Smits Jach tmakelaardij

Fu ll -s ervi ce Yachti ng

U geniet van onze full-service yachting!

Medewerkers Smits Jachtmakelaardij

Smits Jachtmakelaardij BV bemiddelt bij de aan- en verkoop van uw motorjacht. Als u op zoek bent naar uw droomjacht, dan kunt u een ruime keuze maken uit een groot assortiment motorjachten die allemaal in uitstekende conditie verkeren. Daarnaast profiteert u van een perfecte begeleiding, goede prijsonderhandelingen en uitgebreide after-sales.

Met onze kennis en expertise weten we uw wensen doortastend te vertalen en een passende deal te maken. We kunnen ons beroepen op een groot netwerk, directe lijnen en een flexibele instelling om uw droomjacht te realiseren. De full-service yachting van Smits Jachtmakelaardij BV zorgt dat alles voor u wordt geregeld. Neem direct contact met ons op!

Vripack

afm. 16.71 m. x 4.62 m. x 4.25 m.

Detroit 8V71 8 cilinder diesel 300 pk.

Vraagprijs € 275.000,-

Smits Jachtmakelaardij BV - René Smits

4.34 m. x 3.45 m. 2x Volvo Penta D7A-ATA 237 pk 6 cilinder diesel. Vraagprijs € 439.000,-

Postadres: Noord-Linschoterzandweg 20A, 3425 EK Snelrewaard (0031) (0)6 22239207 / (0031) (0)10 5118000 info@smitsjachtmakelaardij.nl www.smitsjachtmakelaardij.nl

Spiegelkotter 12.00 AK Cabrio, bouwjaar 2003. afm. 12.20 m. x 3,96 m. x 2,75 m. Yanmar 4JH3 TE Turbosiesel 4 cilinder 75 pk. Vraagprijs € 159.000,-

Robbenjager Rondspantkotter 16.70 AK VS, bouwjaar 1956.

Molenmaker & Mantelkotter 11.80 AK Cabrio, bouwj. 1980. afm. 11.80 m. x 3.60 m. x 2.40 m. DAF 575 120 PK diesel 6 cilinder. Vraagprijs € 99.950,-

Silver Rondspantkotter 19.44 VS, bouwjaar 1956. afm. 19.44 m. x

Colofon

De Clubinformatie van de Koninklijke Nederlandsche Motorboot Club (KNMC) verschijnt 5 maal per jaar.

HOOFDREDACTIE

Nelleke Schenkkan

EINDREDACTIE

Trudy Geerlings

REDACTIEMEDEWERKERS

Paul Graafland, Marjo Haitjema

REDACTIEADRES

Meent 2a

4141 AC Leerdam

E-mail: redactie@knmc.nl www.knmc.nl facebook.com/knmc.nl

De Koninklijke Nederlandsche Motorboot Club is tevens de Nationale Autoriteit van de Union Internationale Motonautique (UIM). De KNMC heeft een samenwerkingsverband met het Verbond Nederlandse Motorbootsport.

Het lidmaatschap wordt jaarlijks stilzwijgend verlengd.

Beëindiging van het lidmaatschap moet voor 1 december van het lopende verenigingsjaar schriftelijk bij het bestuur zijn ontvangen.

SECRETARIAAT KNMC

QS10

Hambakenwetering 15 5231 DD ‘s Hertogenbosch

Telefoon: 0345 - 623100

E-mail: secretariaat@knmc.nl

Het secretariaat is dagelijks van 9.00 - 12.30 uur en 13.00 - 16.00 uur bereikbaar.

PRODUCTIE EN ADVERTENTIES

Ad de Graaf Media

Hoofdstraat 28 4265 HK GENDEREN

Telefoon: 0416 - 760400 info@addegraafmedia.nl

Inhoud

3 Van de redactie

5 Van wal steken

6 Fotowedstrijd

7 Zoek de 10 verschillen

9 Cultureel & Culinair tocht

15 Mosseltocht groep 1

19 Mosseltocht groep 2

27 Zeilen op de Kaag

30 Brandersfeesten Schiedam

33 KNRM 200 jaar

36 Containerschip Alfa Rosso

37 Winterkosttocht

43 Bezoek aan Sector Dordrecht

44 Cursus Reisvoorbereiding

47 Winterprogramma 2024-2025

47 Union Internationale Motonautique

49 Marc en Mirelle Adriaansen

51 Verslag rugvintelling

52 Titel European Boating Association

55 Ontwikkeling in de geschiedemis van de motorboot

58 Sail Amsterdam

60 De Spiegelplas

62 KNMC-logo op kleding

64 Column Paul Graafland

67 Oplossing zoek de 10 verschillen

68 Clubartikelen

Foto voorblad: Dick van der Pol

SUPER VAN CRAFT

Klaassen Kotter 14.10 (1981)

Voorzien van 2 DAF 615 motoren à 118pk. Generator, boeg- hekschroef en Kabola CV. (€ 175.000,-)

Super Van Craft 15.90m (2005)

Voorzien van 2 Iveco motoren, generator, boeg- hekschroef, radar en stabilisatievinnen. (€ 425.000,-)

www.vink-jachtservice.nl

06-53837353 - info@vink-jachtservice.nl

Bezichtiging uitsluitend op afspraak

Super Van Craft type 14.45 (1999)

Voorzien van 2 6 cyl. MAN Nanni motoren, Kabola CV, boegschroef en generator. (€ 298.000,-)

Van de redactie

Voor u ligt de laatste editie van het KNMC-clubblad 2024 en tevens de laatste van mijn hand. Er zijn vele toertochten gemaakt dit seizoen en ook vele in de maak voor komend seizoen. Daar hoeft u niet op te wachten, want ook het winterprogramma is goed gevuld, als u tenminste op tijd bent met inschrijven.

Maar ook feesten zijn bezocht en beschreven. En informatieve stukken ontbreken niet, zoals de aandacht voor veiligheid en nieuws van de European Boating Association.

Om nog een internationaal orgaan te berde te brengen is er tevens een artikel over de Union Internationale Motonautique, waarvan de KNMC lid is.

De beschrijving van de Culturele en Culinaire toertocht laat zien, dat in een relatief klein vaargebied een boeiend en rijk programma te beleven valt. Knap gevonden en prachtig om te lezen.

De beide Mosseltochten komen uitgebreid aan bod. Heel bijzonder dat er zoveel belangstelling is, dat er tweemaal dezelfde tocht georganiseerd kan worden. Wel frappant, dat er twee heel verschillende verhalen te lezen zijn. Maar samen geven zij een compleet beeld van hetzelfde programma.

Het wedstrijdelement vindt u terug in het artikel Zeilen op de Kaag. Het verslag tekent de sportieve sfeer en het plezier van het winnende team.

De Branderfeesten in Schiedam trokken veel KNMC-leden en alle 23 boten kregen een aanlegplaats. Dat kan alleen met een zeer alerte toertochtleider en werd door het hele gezelschap gewaardeerd.

Een delegatie van uw bestuur maakte haar opwachting bij de viering van het 200-jarig bestaan van de KNRM in het Luxor Theater te Rotterdam, waarvan u een verslag aantreft.

Meevaren op het containerschip de Alfa Rosso geeft een uniek inkijkje op de binnenvaart in Nederland.

De laatste toertocht van het seizoen gaf kort voor de start wat tegenslag en daarna een staaltje improvisatie van de toertochtleider. Een ander programma werd samengesteld en bovendien waren er toevallige ontmoetingen met andere KNMC’ers. Een verhaal met spannende ingrediënten.

In het interview maken we nader kennis met Marc Adriaansen en zijn gezin. Bovendien krijgen we ook nog een impressie van hun rugvintelling op de Oosterschelde. Een eenmalige ervaring, zo valt er te lezen.

Reminder

Inleveren kopij clubblad: Deadline: 10 december 2024 Alvast dank vanuit de redactie.

Ook had u nog een verslag tegoed van het bezoek aan Sector Dordt, dat begin dit jaar niet door kon gaan, maar alsnog georganiseerd kon worden.

De aankondiging voor de volgende vaarcursus is al opgenomen in deze editie met veel inhoudelijke informatie om veilig en zorgeloos het volgende seizoen in te varen.

Met gepaste trots presenteert de commissie Ledenservice en Nautische Techniek het winterprogramma, dat veelzijdig belooft te zijn met nogmaals de oproep om snel te zijn met inschrijven.

Informatief zijn de artikelen over de Geschiedenis van de Motorboot, compleet met het Nederlandse aandeel in het bouwen en ontwikkelen ervan.

Ook een verhaal over Sail, de laatste keer in 2015. Daarna kon het in 2020 niet doorgaan vanwege de pandemie.

Kortom, allemaal enthousiaste, avontuurlijke en inhoudelijke verhalen, die een KNMC-saamhorigheid uitstralen.

Veel leesgenot!

Nelleke Schenkkan

Foto’s van het internet plukken brengt claim-risico met zich mee, dat is waarom auteurs gevraagd wordt eigen foto’s mee te sturen.

MOTORBOOT (VER)KOPEN?

ZET KOERS RICHTING BESTBOATS

inruil van uw eigen jacht bespreekbaar proefvaart mogelijk in onze outdoor showroom een bewezen verkoopresultaat met groot internationaal bereik presentatie van uw jacht onze prioriteit middels een uitgebreide foto- / film reportage en een in-huis boatwash service

Van wal steken

Het vaarseizoen is alweer voorbij. De tegenwerking van de weergoden aan het begin van het seizoen is in de loop van het jaar veranderd in vergaande medewerking. Vele tochten konden daardoor in mooie omstandigheden plaatsvinden. Mooi weer geeft toch een extra dimensie aan het varen.

Het afgelopen jaar werden we door ervaren toertochtleiders getrakteerd op interessante en afwisselende tochten in het gehele land. Daarnaast hebben zich ook nieuwe toertochtleiders aangemeld die met steun van leden met ervaring nieuwe tochten hebben opgezet. Op de tochten werd volop ingeschreven. Telkens in een mooie mix van mensen die al langer lid zijn van de KNMC met mensen die dit nog maar kort zijn. Die combinatie werkte uitstekend. Hoewel de groepen per definitie verschillend waren, was de sfeer tijdens elke tocht uitstekend.

Elke tocht liet een interessant programma zien met onderdelen die je buiten de club meestal niet zou meemaken. Zelf heb ik meegevaren in de Culturele en Culinaire toertocht met het accent op Amsterdam. Wie maakt bijvoorbeeld een bezoek aan het huis van Jan Six aan de Amstel mee? Of een rondleiding in het prachtige in Jugendstil gebouwde Koninklijk Theater Tuschinski? Het voorbereiden van een toertocht is veel werk, maar de resultaten mogen er telkens zijn. Gelukkig laten de deelnemers hun waardering volop blijken. Ook zijn er altijd mensen bereid een verslag te schrijven, foto’s te maken en de penningen te beheren. Ook hoor ik dat de sfeer tijdens elke tocht plezierig was; voor velen zeker zo belangrijk als het programma. Het aanbod aan toertochten in al hun variatie maakt de KNMC bijzonder in vergelijking met andere watersportverenigingen. Vanaf deze plek wil ik graag mijn grote waardering voor de toertochtleiders uitspreken.

Bij de KNMC zitten wij nooit stil, want het winterprogramma 2024/2025 dient zich alweer aan. Ook hier weer een gevarieerd aanbod binnen en buiten de nautische context. Fijn dat de commissie Ledenservice en Nautische Techniek dit voor elkaar heeft gekregen. Uit “inside information” weet ik dat er al wordt gewerkt aan het programma van een

jaar later. Regeren is immers vooruitzien (althans zo was het ooit). Plezierig is ook dat leden die niet meer varen, wel inschrijven voor het winterprogramma. Op deze manier houden zij binding met de club.

Het houdt niet op bij de club want er is ook gewerkt aan het Slotfeest, de Nieuwjaarsbijeenkomst, de Algemene Ledenvergadering en het Openingsweekend 2025. Bij het verschijnen van dit blad is het Slotfeest al gepasseerd, maar de andere activiteiten komen er nog aan. Het is veel werk voor de organisatoren, maar een goede opkomst van de leden laat zien waarvoor zij het doen.

Ik merk elke keer weer dat de bestuursen commissieleden bruisen van de ideeën maar dit laat onverlet dat suggesties voor invulling van het jaar – naast de toertochten - altijd welkom zijn. Zo zijn het Voorjaarsfeest in Breukelen en de Brandersfeesten in Schiedam aan het programma toegevoegd met dank aan enkele zeer betrokken leden.

Naast alle interne activiteiten is het bestuur bezig contacten te onderhouden met andere organisaties die voor de watersport van belang zijn. Hier is wel wat voor nodig omdat er vele organisaties zijn die uiteenlopende belangen behartigen. Voor een deel hebben we met de overheid te maken (Rijk, provincies, gemeenten) met hun diensten en voor een deel met private organisaties, zoals VNM, Watersportverbond, Water Recreatie Nederland, NOC*NSF, UIM, NMR, KNRM,

HISWA en onze Belgische en Duitse zusterorganisaties. Voor een kleine club als de onze is het zaak de ontwikkelingen zo goed mogelijk te volgen en te proberen invloed uit te oefenen waar dat nodig is. Een flinke en uitdagende opgave.

Het past in dit verband onze felicitaties uit te spreken in de richting van de Koninklijk Nederlandse Redding Maatschappij (KNRM) met het 200-jarig bestaan. Voorwaar een bijzondere mijlpaal. Ons bestuur was op uitnodiging aanwezig bij de jubileumbijeenkomst in het Nieuwe Luxor Theater in Rotterdam. Er werd een muzikaal en visueel eerbetoon gegeven aan het waterrijke Nederland en aan het werk van de Redders op Zee. Elders in dit blad wordt uitgebreider verslag van de bijeenkomst gedaan. Een voortdurend punt van aandacht voor het bestuur is de ontwikkeling van het ledenbestand. Het is helaas onvermijdelijk dat leden afvallen, waardoor nieuwe aanwas van groot belang is. Gelukkig zien wij een positieve ontwikkeling waarbij nieuwe leden zich aanmelden en vaak al snel actief zijn door deel te nemen aan clubactiviteiten. Vaak komen nieuwe leden binnen door de verhalen van bestaande leden. Ik zou dan ook willen zeggen: kijk in uw omgeving of er mensen zijn die bij onze club passen!

Zoals ik aangaf, is het helaas onvermijdelijk dat leden wegvallen. Dit kan betekenen dat de banden met de partner ook worden doorgesneden terwijl die soms veel contacten binnen de club heeft.

Partnerleden blijven natuurlijk welkom als lid, maar daar waar de partner geen lid is maar wel het contact wil behouden, heeft het bestuur besloten de mogelijkheid te openen dat de weduwe of weduwnaar van het overleden lid alsnog aan kan geven als partnerlid verder te willen gaan. Op die manier kan de binding met de KNMC in stand blijven als men daar prijs op stelt. Wij hebben het gevoel dat dit erg past bij de KNMC die wij willen zijn.

Helaas moeten wij afscheid nemen van de hoofdredacteur van ons clubblad, Nelleke Schenkkan. Zij ervaart dat zij als niet-varend lid zonder geschiedenis met de club onvoldoende binding kan opbouwen om naar haar eigen standaard goed te kunnen functioneren. Wij hebben deze keuze te accepteren. Zij liet overigens niet alles uit haar handen vallen en heeft aan dit nummer meegewerkt. Gelukkig heeft Marjo Haitjema zich bereid verklaard de functie over te nemen.

Foto voorpagina december 2024

Met veel plezier melden wij dat de voorpagina van dit clubblad is verzorgd door

Dick v.d. Pol

met deze opname van het Noorderlicht in Workum Friesland op 11 mei.

Deze opname dingt mee naar de prestigieuze jaarprijs van de

KNMC fotowedstrijd 2024

uit te reiken op het openingsfeest 2025

Wij verwachten jullie inzendingen voor het januarinummer voor 15 januari 2025 a.s. aan mailadres graafland17@icloud.com

Wij zijn hier blij mee, al betekent dit wel dat wij een nieuw bestuurslid Evenementen moeten zoeken. Ik kan nu al verklappen dat het bestuur Oeds Gesman zal voorstellen tijdens de Algemene Ledenvergadering. Oeds kent de club als geen ander. Het is altijd weer fijn om te merken dat de band met de club gepaard gaat met bereidheid om een actieve bijdrage te leveren.

Don Bijl Voorzitter KNMC

Alleen liggende opnames verhouding 3:4 in hoge resolutie (ware grootte)

Namens de jury:

Jeannete Waleveld, Els Heijmans, Paul Graafland

Zoek de 10 verschillen

Niet stiekem verderop kijken!

KNMC Culturele & Culinaire Toertocht 2024

30 augustus - 8 september

Deelnemers:

Vrouwe Janny Eddy en Janny van Bergen, TTL

Lady Dumoulin Peter Bezemer en Renée Pleysier, deel verslag

Casa Blanca Martin en Carla Kersten met Joke Kersten, penningmeester

Jupiter Aad en Yvonne Meijburg

In heerlijk zonnige omstandigheden begint de Culturele & Culinaire toertocht in Muiden. De deelnemers meren af in Jachthaven Stichting Muiden, vrijwel in de schaduw van het Muiderslot. Twee dagen later zullen Peter Bezemer en Renée Pleysier met hun Lady Dumoulin in Amsterdam aansluiten bij de groep. Wij zijn dan met 10 schepen en 20 deelnemers.

Aan boord van de Vrouwe Janny geven toertochtleiders Janny en Eddy van Bergen, onder het genot van koffie en thee en een zelfgebakken tulband, uitleg over het programma. Wij zijn allemaal benieuwd naar de precieze inhoud hiervan, omdat zij tevoren alleen de grote lijnen hebben prijsgegeven. De opzet is een aangename verrassing. De meeste activiteiten zullen zich afspelen in onze hoofdstad, Amsterdam; zeer bekend terrein voor Janny en Eddy die daar geboren en getogen zijn. Eddy heeft jarenlang zijn zaak in Amsterdam bestierd. Amsterdam is natuurlijk een stad waar ongelooflijk veel te beleven is.

Het begin van de toertocht vindt echter plaats in het pittoreske Muiden aan de monding van de Vecht. Met een beetje passen en meten krijgen we met behulp van de havenmeesters allemaal een prima ligplaats. De waardering voor

Teatske Doede en Douwina Rienks

Ommeswaay II Jan en Angelique van Swaaij

Paradijsvogel Don Bijl en Rolanda Miltenburg, deel verslag

Ferro Fortissimo Arie en Mieke de Graaf

Valeriaan Pieter en Thuur Westermann

De Blauwe Draeck Humphrey van der Laan

hun betrokkenheid is zo groot, dat wij op voorstel van Eddy en in overleg met de commissievoorzitter besluiten de Jachthaven Stichting Muiden tot voorkeurshaven van de KNMC aan te wijzen. De havenmeesters stellen het gebaar zeer op prijs. ’s Avonds gaan we op stap naar restaurant Gieling voor het eerste gezamenlijke diner. Door het goede weer kunnen we lekker buiten zitten.

Op zaterdag staat een excursie naar kasteel-museum Sypesteyn in Loosdrecht op het programma. Honderd jaar geleden heeft jhr. Van Sypesteyn een kasteel gebouwd op de plek waar ooit zijn voorouderlijke stamslot zou hebben gestaan. Het kasteel is eigenlijk nooit afgebouwd, maar is toch zeer de moeite van het bezoeken waard. Naast de bouw van het kasteel hield Van Sypesteyn zich bezig met de aanleg van een schitterende tuin in een symmetrische Oudhollandse tuinstijl. In het kasteel zijn allerlei verzamelingen te zien, zoals wapens, porselein, curiosa en schilderijen. Dit programmaonderdeel wordt bijgewoond door Nelleke Schenkkan, de hoofdredacteur van ons clubblad. Afgesproken is dat zij de KNMC leert kennen door bij evenementen aanwezig te zijn.

Tijdens de busreis door de regio geeft Don als voormalige burgemeester uit het gebied uitleg over verschillende wetenswaardigheden. Voor hem is ook het bezoek aan Sypesteyn verrassend, omdat hij ook voorzitter van het bestuur van het kasteel-museum is geweest. Nelleke vervulde ooit de functie van wethouder in de gemeente Wijdemeren waar Loosdrecht onder valt. Na aankomst laten wij ons koffie met gebak goed smaken, waarna de groep in tweeën wordt gedeeld. De rondleiders laten de verrassingen van het kasteel zien. De tuin is interessant vanwege de vormgeving, maar ook door de ligging in het zogenaamde Stergebied van Loosdrecht met een indrukwekkend fijnmazig afwateringssysteem vanuit de hogere gronden naar de rivier de Drecht die uitmondde in de Vecht. Don neemt de gelegenheid te baat hier uitleg over te geven. In de tuin is verder een smid bezig op ambachtelijke wijze ijzeren voorwerpen te maken. De geschiedenis van Sypesteyn wordt zichtbaar gemaakt in het filmhuis in de tuin. Na het nuttigen van een lunch gaan we weer per bus richting Muiden.

De volgende dag vertrekken wij naar Amsterdam, waar in jachthaven Amsterdam Marina (de thuishaven van onze secretaris Ron van Breemen) plekken langs de buitensteiger voor

UW VERMOGEN, ONZE ZORG, ONS VAK

Bezoekadres Assen

Bezoekadres Assen

Oostersingel 1

9401 JX Assen T: 0592 301 550

Oostersingel 1

9401 JX Assen

T: 0592 301 550

Bezoekadres Laren

Stationsweg 2

Bezoekadres Laren

info @ wierdavermogensbeheer.nl www.wierdavermogensbeheer.nl

1251 KC Laren T: 035 2031 126

Stationsweg 2

1251 KC Laren T: 035 2031 126

Beleggen kent risico’s. Uw inleg kan minder waard worden.

Beleggen kent risico’s. Uw inleg kan minder waard worden.

info @ wierdavermogensbeheer.nl www.wierdavermogensbeheer.nl

ons zijn gereserveerd. Dit heeft onze toertochtleiders de nodige moeite gekost, maar het is gelukt (al hebben we wel wat last van een weerbarstige Engelsman in een zeilboot). De Oranjesluizen nemen wij vlot waarna de tocht over het IJ langs het Centraal Station soepel verloopt. Wel goed uitkijken voor de vele ponten die oversteken! In de jachthaven wachten Peter en Renée ons al op. Nadat wij allemaal een plek hebben gevonden, maken wij ons op voor een bezoek aan het concertgebouw; de mooiste plek in ons land om muziek te beluisteren. Het orkest zal heel herkenbare filmmuziek voor ons spelen, zoals van de film Ben Hur, Star Wars, James Bond. Drie koren uit Duitsland met zo’n honderd personen en begeleid door de Nordwestdeutsche Philharmonie begeleidden de muziek. Voor velen is dit de eerste keer in dit concertgebouw. Een indrukwekkende sopraan – Mirjam Miesterfeldt - en zeker ook Konstantin Reinfeld met de mondharmonica leveren een prachtige prestatie. Daarna weer met de tram en pont terug naar onze schepen in de haven.

Voor een verdere kennismaking met Amsterdam hebben Eddy en Janny een prachtig programma voor de komende week samengesteld. Zo genieten we van een lunch in Grand Hotel L’Europe. De website vermeldt het al: ‘Een plek voor wie authenticiteit en luxe gastvrijheid waardeert en het rijke erfgoed van Amsterdam op de meest elegante manier sinds 1896 wil omarmen’. De Prinsenzaal – vol met historie - staat van 11.00

tot 15.15 uur ons ter beschikking. In het restaurant werden en worden al sinds mensenheugenis belangrijke gesprekken gevoerd over de financiële markten, de politiek en noem maar op. Daar voelen wij – KNMC’ers – ons natuurlijk goed thuis. Janny heeft ons gevraagd om tussen de koffie en de vijfgangenlunch iets over onze hobby’s te vertellen en dat mondt uit in, (behalve het aanstippen van een aantal hobby’s), vooral speeches die meer de hoogte- en dieptepunten van het werkzame leven weergeven. Uit alle verhalen kiezen we die van Humphrey: hij geeft ons een lezing over de basis en principes van onze rechtspraak. De verhalen zijn veelkleurig en ze zijn zeker op het niveau van wat je in L’ Europe mag verwachten.

Als je over Amsterdam praat, hoor je al snel de naam van het Koninklijk theater Tuschinski. Dus Eddy en

Janny regelen een bezoek aan dit indrukwekkende ‘wereldtheaterpaleis’ met een interessante historie. Het is een prachtige bioscoop en theater in Amsterdam, de stijl is een combinatie van Jugendstil, art Deco en Amsterdamse School uit 1921. We krijgen een rondleiding en in de grote zaal wordt, speciaal voor ons, het nog steeds werkende Hammond filmorgel bespeeld. Fantastisch, als je in de heerlijke stoelen van het theater die muziek kunt beluisteren! Tijdens het verrassende diner bij Fred’s Kitchen vlak bij de haven was er voldoende stof tot napraten over deze dag.

Elke dag is het culinair en cultureel genieten: een lunch in Grand Café Krasnapolsky op de Dam. Aan de overkant beleven we weer een cultureel moment door een bezoek aan het Paleis op de Dam. Gebouwd als stadhuis tussen 1648 en 1665 in een tijd dat je als stad wilde pronken is het nu in gebruik door het Koninklijk Huis als ontvangstpaleis en voor tentoonstellingen. Het gebouw liet in de periode van de bouw – de Gouden Eeuw – de rijkdom en aanzien van Amsterdam zien. Centraal in het

gebouw is de zaal met op de vloer marmeren kaarten van het oostelijk - en westelijk halfrond. Dit illustreert het belang van Amsterdam met rondreizende burgers voor bijvoorbeeld de handel. Amsterdam heeft daarin een centrale plaats.

De maritieme historie komt tot uitdrukking in het in 1656 gebouwde Scheepvaartmuseum. De boten Vrouwe Janny en de Taetske varen

ons erheen en we meren af naast de replica van het VOC-schip ‘Amsterdam’. Ook in dit museum krijgen we een rondleiding rond de imposante historie van Amsterdam op maritiem gebied. Interessant daarbij is de ontwikkeling van de ‘plaatsbepaling’ op zee. Wat een kennis en kunde werd toen al tentoongespreid.

Op deze mooie zonovergoten dag hebben we op de steiger met uitzicht op het IJ een ‘Amsterdamse zaterdagavond’ maaltijd gehouden. Met daarbij het genot van bier en wijn! Gezelligheid optima forma!

Op de laatste dag bezoekt een deel van de groep het huis van de familie Jan Six aan de Amstel en het andere deel het huis om de hoek aan de Herengracht van de familie WilletHolthuysen. (Deze laatste groep gaat erheen met de Vrouwe Janny.) In het huis van de familie Six is een grote historische verzameling van kunst, antiek en familiearchieven. Deze werden verzameld door de families Six en de

familie Tulp. Mooie schilderijen, zoals van Rembrandt en Paulus Potter hangen aan de muur.

Het Huis Willet-Holthuysen heeft volledig ingerichte stijlkamers, als een museum. Er zijn grote collecties zilver, keramiek, glaswerk, meubelen, boeken en kunstwerken.

Na de koffie genieten we nog van Amsterdam!

Op zondag varen we van Zaandam naar Purmerend, de laatste dag van de tocht. Via de Wilhelminasluis en het Noord-Hollands kanaal komen we in de haven van Purmerend. Vrij snel daarna varen we met de grote sloep van Rob en Nathalie naar Broek in Waterland. Koffie, thee, broodjes, wijn, alles is aan boord en ook het mooie weer helpt mee om er een gezellige tocht van te maken.

Eindelijk kunnen we op zaterdag de motoren weer starten. We vertrekken naar jachthaven De Remming in Zaandam. Een tocht van slechts 45 minuten in laag tempo… We bezoeken de historische binnenstad en ‘s avonds hebben we een diner in de Fabriek gevolgd door een film in hetzelfde gebouw. Nog een ander facet van cultuur!

Een prachtig natuurgebied! De kerk in Broek in Waterland is niet alleen een gebouw om spiritueel versterkt te worden met regelmatige kerkdiensten, maar ook een prima plaats om rond te kijken en met koffie en appelgebak tot rust te komen na deze intensieve culturele en culinaire tocht! Een mooie groepsfoto sluit het bezoek daar af en de sloep brengt ons weer naar Purmerend.

In Purmerend gaan we op de foto op de Burgemeester Don Bijl steiger. Als burgemeester heeft Don zich ingezet voor het faciliteren van de watersport en kreeg daarvoor een steiger naar hem vernoemd.

Op ons best gekleed komen we bij restaurant Spijkerman bijeen voor het afscheidsdiner. Eddy en Janny hebben vooraf al gevraagd om input van de deelnemers voor die avond en na een aarzelend begin ging het los! Martin als penningmeester geeft aan dat de afrekening goed is verlopen. Eddy en Janny op hun beurt bedanken de penningmeester en verslagleggers voor hun werk. Eddy laat wat van zijn culturele gedachtespinsels op ons los met voordrachten uit de Nederlandse literatuur! Een bijzondere man!

Onze gepassioneerde en intens betrokken toertochtleiders worden mooi en fijnzinnig in het zonnetje gezet. Zo komt een einde aan een zeer goed georganiseerde tocht. Wat een energie hebben Eddy en Janny gestoken in de voorbereiding: ideeën, bezoeken, afspraken, enzovoort. Ze geven aan dat dit ‘waarschijnlijk’ hun laatste georganiseerde tocht is!

Hartelijk dank Eddy en Janny!!

REËLE PRIJSSTELLING

Op basis van onderhoud, staat en marktwaarde.

1 3 2 4

AFLEVERING NAAR WENS

Dankzij intensieve samenwerkingen met werven en coöperaties.

HELDERE AFSPRAKEN

Zonder kleine lettertjes. We behandelen u zoals wij ook graag behandeld willen worden.

Uw droomjacht kopen?

NETWERK VAN JACHTEXPERTS

We brengen u graag in contact met onafhankelijke, deskundige keuringsexperts.

Voor watersporters, door watersporters

Verslag Mosseltocht 2024 groep 1

1 t/m 10 september

Deelnemers:

Bontekoe Dick en José van der Pol (TTL)

Dagmar Jack en Lisa van Gent (TTL en penningmeester)

Rio Grande Eddy en Adriana Dücker

Off Duty Jan Willem en José Ober

De Liefde Dirk Jan en Anneke Zwart

Blue Magic Hans Zuiderwijk en Nico van der Sman (opstapper)

Zoete Zee André en Dowine Sterk (verslag)

Sempre Sognato Jan Piet en Inge van Brummen

Jacob Carel Schut en Josette

Mooie Nel Jan en Elly van Kampen

XQ’s Me Henk en Dolly van Hylckama Vlieg

Allegra Teus en Annie Boele

Grand Cru John en Jeanette Waleveld (foto’s en film)

Botkil Jan en Mariëtte Nagtegaal (bezemboot)

Sirocco Ed Capel

Pegasus Wim en Fokje van den Berg

Rio Grande Marjo Haitjema (opstapper) en Mooie Nel

Zondag 1 september

De meeste schepen zijn zaterdag gearriveerd in Heusden. Jack en Lisa nodigen alle bemanningsleden uit voor een borrel bij hen aan boord. De Zoete Zee ligt naast de Dagmar en neemt de honneurs waar om een aantal van hen een plekje in hun kuip te geven. Gezellig om bekende en nieuwe gezichten te verwelkomen.

Om 17.30 uur gaan we borrelen op het terras van Boei 35. Daarna hebben we op het boventerras het gezamenlijke openingsdiner.

Maandag 2 september

Na het palaver van Dick vertrekken we om 9.45 uur uit Heusden. Via de Bergsche Maas en de Amer varen we met 16 boten richting het Hollandsch Diep. Goed 14.00 uur zijn we bij de haven van Willemstad. Het aanleggen in 4 rijen is nog even een puzzel, maar rond 14.30 uur ligt iedereen in de Oude Haven afgemeerd . De middag en

avond zijn ter ieders invulling. Het is warm en een aantal zoekt verkoeling op het terras, anderen blijven aan boord of bezoeken het vestingstadje. Een aantal van ons gaat gezamenlijk uit eten. Enkele heren hebben ‘s middags een sessie op een zitstep. Dit lijkt ze wel wat voor alle KNMC-leden.

Dinsdag 3 september

We verlaten deze ochtend de haven van Willemstad en varen op naar de Volkeraksluis. We kunnen er gezamenlijk in en vervolgen onze tocht richting Sint-Annaland via het Hellegat en de Noord-Volkerak naar de Krammersluis. Onze TTL heeft geregeld dat we met z’n allen in de sluis voor de beroepsvaart mogen schutten. Daarna via het Zijpe en de Krabbenkreek naar Sint-Annaland. Het is de hele dag bewolkt met zo nu en dan een buitje. Op aanwijzing van de TTL en de havenmeester krijgen we allemaal een plekje in de haven. Om 17.15 uur verzamelen we bij de steiger en lopen vervolgens gezamenlijk naar restaurant “de Heerlijckheid” waar we ontvangen worden met een gezellige borrel. Vervolgens gaan we aan tafel voor het diner.

Woensdag 4 september

Om 9.45 uur, na het palaver, vertrekken we uit de haven van Sint-Annaland. De havenmeester komt ons nog begroeten voor we vertrekken. Het zonnetje is er weer bij en gezamenlijk varen we richting de Zeelandbrug. We meren af aan de kade in Zierikzee naar voorbeeld van een schema. Werkt prima voor iedereen. Om 15.30 uur verzamelen we op de kade om naar de Stads &

Commerciewerf te gaan. Met een grote groep vrijwilligers wordt hier al jaren gewerkt aan de bouw van een goed 13 meter lange boeier naar voorbeeld van de oude tekeningen. In de werf zijn alle onderdelen van het bouwproces in beeld gebracht. Vrijwilligers vertellen over de vroegere scheepsbouw en het onderhoud. Aansluitend lopen we naar restaurant “de Kaoie” waar we gezellig borrelen met een heerlijke kipsnack. Het diner is voor ieders invulling.

Donderdag 5 september

Vandaag gaan we met z’n allen in de bus naar het bevrijdingsmuseum

Zeeland in Nieuwdorp. De slag om de Schelde is hier uitgebreid in beeld gebracht.

Van 11 sept tot 11 oktober 1944 is Walcheren elke dag gebombardeerd om te voorkomen dat de Duitsers over zee konden vluchten. “De slag om de Schelde” is ook verfilmd.

We krijgen eerst een film te zien over de bombardementen met ooggetuigenverslag.

Na koffie met een overheerlijke

bolus krijgen we een rondleiding door het museum. Het is door vele vrijwilligers opgebouwd en ingericht. Ook alle apparatuur en voertuigen zijn gerestaureerd toegevoegd aan het in 2019 geopende nieuwe museum. Een indrukwekkende collectie is ondergebracht in overzichtelijke vitrines. De vrijwilliger geeft ons een uitgebreide rondleiding van anderhalf uur.

Daarna kunnen we zelf een lunch samenstellen in het restaurant van het museum met broodjes kroket etc. (of ander beleg, kopje soep en fruit en drinken naar keuze).

Om 14.30 uur brengt de bus ons weer terug naar Zierikzee. Intussen schijnt het zonnetje en is het heerlijk weer voor een middag en avond in de kuip.

Vrijdag 6 september

Na vertrek uit Zierikzee zien we varend langs de Vondelingsplaat een grote groep zeehonden liggen. Via het Brabants Vaarwater gaan we in volgorde van het afmeerschema naar Wemeldinge.

Na een rustige middag lopen we om 17.30 uur naar restaurant ThongThai voor een heerlijk Thais buffet.

Zaterdag 7 september

De loopbrug in Wemeldinge is geopend en om 11.15 kunnen we beginnen met uitvaren van de haven van Wemeldinge. We vertrekken vandaag een uur later omdat we maar een kleine afstand hoeven te varen naar Yerseke. Dick heeft een indeling gemaakt met een invaarvolgorde. Buiten de haven formeren wij ons naar deze volgorde waarna we de haven van Yerseke binnenvaren.

Om 17.00 uur zijn we welkom in het clubgebouw van wsv Yerseke voor een borrel en de oesterman vertelt ons over de platte en creuse oester. We krijgen

als snack de keuze tussen de creuse oester of een bitterbal/loempia. Om 19.30 uur nemen we afscheid van wsv Yerseke en kan ieder invullen waar te dineren. Eén groep gaat dineren bij “de Kaaiman”.

Zondag 8 september

Vandaag gaan we met de hele groep om 11.30 uur aan boord van de YE100. We varen richting de enige toegankelijke zandbank de Slipperplaat in de Oosterschelde. Het schip is een

voormalig kokkelschip en steekt maar 50 cm diep. Het schip wordt tegen de zandplaat aangevaren en we gaan onder begeleiding de plaat op. Bij alle soorten schelpen die we tegenkomen onderweg vertelt onze begeleidster de bijzonderheden hierover. Naast platte en creuse oesters liggen er veel mosselen, kokkels, alikruik maar ook zeesla en o.a. roodhorentjes wier.

Na de wandeltocht van een uur gaan we weer aan boord en gaan we na een drankje binnen aan tafel voor een overheerlijke mosselmaaltijd met een ijsje en koffie toe. Voldaan varen we terug naar de haven van Yerseke.

twee schuttingen en om 13.00 uur ligt iedereen vast in de oude haven van Tholen. De middag kan iedereen zelf invullen en om 17.00 uur verzamelen we in het clubgebouw van wsv de Kogge voor een borrel. Aansluitend eten we hier met elkaar.

Dinsdag 10 september

We vertrekken ook vandaag om 8.45 uur omdat we vandaag een langere tocht maken naar Middelharnis. Varend via het Schelde-Rijnkanaal en de NoordVolkerak gaan we naar de Volkerak sluis. Er staat veel wind op het moment van invaren. Verschillende schepen

Maandag 9 september

Vandaag varen we vanaf 8.45 uur over de Oosterschelde naar de Bergsediepsluis. De doorvaart hiervan vergt veel tijd omdat we maar met 2 schepen in de sluis passen. Om 12.00 uur is de Zoete Zee samen met de Jacob door de sluis. Na ons nog

hebben daardoor moeite met invaren. Ook liggen er al een aantal schepen in de sluis als wij aankomen die niet goed aansluiten voor in de sluis. Gelukkig lukt het ons om toch met de hele vloot van 15 schepen in één keer mee te schutten in. De sluisdeur Middelharnis is vanwege de harde wind afgesloten

en zal om 13.15 uur geopend worden. Langzaam varend over het Haringvliet wachten we op de opening van de sluisdeuren.

In restaurant Llev hebben we een hele gezellige borrel. Tijdens het afscheidsdiner geeft José ons een inkijkje in het werk dat verricht wordt voor de Mosseltocht klaar is om gevaren te worden.

Van het bedenken, uitzetten, afspraken maken, checken, uitvoeren en begeleiden toe.

Dick en José en Jack en Lisa worden bedankt voor hun inzet en het organiseren van deze prachtige tocht. Vervolgens bedankt Dick Jack voor het voeren van de boekhouding, Jan en Mariette voor hun taak als “bezemboot” en Dowine voor het verzorgen van het verslag van onze Mosseltocht 1 2024. Ook een heel speciaal woord van dank gaat uit naar John en Jeannette, die de hele tocht hebben gefilmd en de foto’s hebben verzorgd. Afgesproken wordt dat op 25 januari 2025 een reünie wordt georganiseerd waar John de film Mosseltocht 1 2025 aan ons zal tonen. Daar kijken we allemaal nu al naar uit.

Zonder zorgen uw schip verkopen.

Bootbemiddeling.nl voor tevreden kopers én verkopers!

Gelegen tussen de rivieren de Maas en de Waal, in het hart van een van de mooiste en toegankelijke vaargebieden in Nederland, vindt u onze makelaardij Bootbemiddeling.nl. Bootbemiddeling biedt een grote verscheidenheid aan kwaliteitsschepen en tevens beschikken wij over alle faciliteiten die u zich kunt wensen. U kunt kiezen uit tal van onafhankelijke bedrijven om uw technische of optische wensen te realiseren en hebben daarnaast toegang tot hijs-, transport- en opslagfaciliteiten. Zowel voor koop als verkoop bent u bij ons aan het juiste adres.

Te koop

Van Der Valk Continental 15.50 Cabrio bouwjaar 2003, vraagprijs € 349.000

Neem geheel vrijblijvend contact met ons op

Te koop

Lowland Princess 12.30 AK bouwjaar 1973, vraagprijs € 64.500

Bootbemiddeling.nl - Zandstraat 7 - 5331 PG Kerkdriel www.bootbemiddeling.nl - info@bootbemiddeling.nl - +31 (0)418 63 20 23

WhatsApp: +31 (0)6 82 97 31 41

Mosseltocht 2024 groep 2

3 t/m 12 september

Deelnemers:

De Pandoer Ans en Kees van der Werf (TTL)

Bella Vista Jacqueline en Jos de Groot (Penningmeester)

Black Magic Marieke en Bram van der Linden

Blue Heaven Marja en Bram de Mooij

Slane Ineke en Rob Hessing

Ceemare Marian en Cees Mooij

Vita Nova Kitty en René van Bemmel

Dinsdag 3 september 2024, ‘Begroeting’.

Enkele schepen zijn eerder gearriveerd, maar de meeste schepen komen in de loop van de dag de haven van Heusden binnenvaren. We mogen naar jachthaven De Wiel. De TTL wordt via het bekende marifoonkanaal 72 opgeroepen en zo hoort elke schipper waar afgemeerd mag worden. Een eerste begroeting met het TTL-echtpaar en nabij liggende deelnemers volgt. We krijgen het toertochtboekje van de Mosseltocht, dat ziet er weer schitterend verzorgd uit. Als een collega KNMC’er komt aanmeren wordt uiteraard geholpen met het beleggen van de landvasten. Alle schepen zijn voor 16.00 uur binnengedruppeld. De groep van 16 schepen (32 personen en 4 honden) is compleet.

Om 17.30 uur verzamelt iedereen zich bij horecagelegenheid ‘Boei 35’. Er is een terras op de verdieping en hoewel het krap is, komt de sfeer er snel in. De wijn gaat rijkelijk rond en na kennismakingen (al dan niet hernieuwd) komen de verhalen los. De contacten zijn voor een deel al op de passantensteiger gelegd vanwege een defecte waterpomp bij de één en defecte davits bij een ander. Hulp is snel gegeven. Er zijn 2 nieuwe leden die, uiteraard, de Mosseltocht voor het eerst meemaken. Ook zijn er leden die de

Maiden Karin en Paul Laarhuis

Linde Trudy en Peter van Beek

Nuance Alberta en Louis Wurkum (Verslag)

Bella Luna Ria en Frans Kaffa (Foto’s)

Andante Toos en Aart de Smit

Pagani Rosi en Hermann Heiden

Aquamarin Coby en Martin van Dijk

Voyager Elselies en Dick Uittenbosch

Smile Ida en Aad Beemster

Mosseltocht al voor de derde of vierde keer varen, dat moet dus een leuke tocht zijn.

Als iedereen een zitplaats heeft gevonden, wordt het voorgerecht uitgeserveerd. Het diner van vanavond heeft iedereen enkele weken geleden al uitgekozen. Dus de vraag “wat heb ik ook alweer” hoor je enkele keren. De regen is weer gaan vallen. Eerst langzaam, maar tijdens het hoofdgerecht ontstaat een stevige bui. Om te voorkomen dat het diner in het water valt, de parasols zijn niet helemaal waterdicht, gaat iedereen naar binnen. Daar wordt het nagerecht uitgeserveerd en uiteraard de wijn. Het vertrek van de deelnemers naar de jachten gaat in fasen. Naar welke steiger je ook moet wandelen maakt niet uit, in beide gevallen is het een soort overlevingstocht. De oude steigers zijn nat van de regen, dus glad, en de verlichting, nou ja die is er eigenlijk niet. Gelukkig hebben enkele deelnemers een paraplu en een enkeling zelfs een zaklamp.

Woensdag 4 september 2024, ‘Stapelen’.

Een stille en zeer donkere nacht in jachthaven de Wiel in Heusden. Bij het wakker worden is het droog. Dat is voor sommige deelnemers reden om het natte schip schoon te maken. Om 09.45 uur is de marifoontest en het palaver via de marifoon. Vertrek 09.55 uur. Langzaam maken de schepen los en varen de haven uit. Op de Bergse Maas is geen kruisende vaart, dat geeft dus geen problemen om over te steken en in de afvaart te gaan. In kiellinie gaat de groep verder naar het westen. Er is even een harmonicaeffect voordat alle schepen op de juiste snelheid varen. We hebben nog een beetje stroom tegen,

ongeveer 0,5 km/uur. We varen rond de 12 – 12,5 km/uur. Er is beperkt beroepsvaart en een enkele recreatievaarder. Om ongeveer 12.30 uur breekt de zon door, het is heerlijk varen. Onder de brug van Keizersveer door, langs de Aakvlaai, langs Drimmelen en de Biesbosch. Bij het bereiken van de Nieuwe Merwede is het uitkijken voor beroepsvaart. Vanaf de Nieuwe Merwede komt de Belgische tanker ‘Tarsis’. Een gedeelte van de groep kan voorlangs, een ander gedeelte moet even inhouden en kan dan achterlangs zijn weg vervolgen. Vanaf hier hebben we ongeveer 0,5 km/uur stroom mee. Passage Moerdijkbruggen 13.06 uur. Dan komt de oversteek van de Dordtse Kil. Er is uitvaart en daarvoor moet een aantal deelnemers inhouden, niet te lang want er komt beroepsvaart vanaf Moerdijk en van onder de Moerdijkbruggen. Het gaat allemaal goed. Verder over het Hollands Diep. Als het rustig is met beroepsvaart kan de hele groep oversteken richting Willemstad. Op de door de TTL vooraf opgegeven volgorde varen we de haven binnen. We gaan naar de oude havenkom. Daarvoor moeten de schepen draaien en dan achteruit naar de ligplaats. Uiteraard gaat dit langzaam en behoedzaam en het wordt uitgevoerd onder veel bekijks vanaf de wal en vanaf andere schepen. Ja de KNMC is gearriveerd. Zo liggen we ‘gestapeld’ 3 of 4 dik en is om ongeveer 14.30 uur iedereen aangemeerd.

Dan volgt een gratis theatervoorstelling als het gaat om het aansluiten van de elektrakabels. Over de schepen heen (klauteren), de juiste kabel aansluiten en ook dit komt goed. Iedereen steekt een handje uit en dat werkt prima.

Diverse deelnemers gaan naar de aanwezige supermarkt met de olifantennaam en/of naar de watersportwinkel. ’s Avonds wordt in subgroepen de plaatselijke horeca bezocht.

Een prima tweede dag van deze Mosseltocht. Een voordeel van zo’n tocht is het gezamenlijk varen, eten en drinken en ondergaan van activiteiten, maar ook het kunnen terugtrekken in je eigen ‘bedoeninkje’ en vooral eigen bed.

Donderdag 5 september 2024, ‘Zout water’. Er volgt weer een gratis theatervoorstelling bij het opruimen van de elektrakabels. Welke kabel is van wie en hoe komen we erbij over andere schepen. Het draagt bij aan een vrolijke sfeer.

Een kort palaver bij de ‘Voyager’ waarin de TTL aangeeft wat we gaan doen en vooral hoe de 2 sluizen van vandaag genomen gaan worden. Vertrek om 10.00 uur. Iedereen gaat rustig de haven uit en zoekt zijn weg (oversteken tussen de beroepsvaart door) naar de Volkeraksluis. Daar blijkt er toch een behoorlijke wind te staan. Daardoor is

drijvend wachten geen optie en meert iedereen aan, aan de steiger of de remming. Na het uitvaren van plezier- en beroepsvaart kan de gehele groep om 10.47 uur de sluis invaren. Aanmeren naast elkaar, 3 dik. Enige ‘sluisstress’ is voelbaar, maar ook hier gaat alles goed. We schutten met een enkele andere recreatievaarder, zelfs een kanovaarder en gaan 70 cm omlaag. Om 11.12 uur kunnen we de sluis weer uitvaren. Zo komen we op het Volkerak en wordt de opgegeven vaarvolgorde ingenomen. Er worden 2 subgroepen geformeerd i.v.m. het passeren van de jachtensluis van de Krammersluizen. Het is nog onduidelijk of de beroepssluis mag worden gebruikt. De matige wind staat achterop en geeft daardoor geen problemen.

Voor de Krammersluis vindt overleg plaats tussen de TTL en de sluiswachter. Eerst mag het niet en als we kort voor de sluis zijn mogen we toch naar de bakboord beroepssluis. Dus koers wijzigen en aanmeren aan de remming aan bakboordzijde. Dit lukt goed ondanks de wind. Dan afwachten. De beroepsvaart vanaf de andere zijde is nog aan het invaren. Dat zijn 5 schepen. Er moet ook nog gewisseld worden van zout naar zoet water, dat duurt dus even. Tijd voor een lunch. Achter ons komt weer beroepsvaart. We horen de sluiswachter aan hen aangeven dat 15 motorjachten (1 schip zou later aankomen) eerst in de sluis mogen en dan de beroepsvaart. Bijzonder, maar wel heel fijn (geen last van schroefwater!).

Na ongeveer een uur wachten mogen we om 13.51 uur de sluis invaren. De TTL heeft al aangegeven dat we goed moeten aansluiten en naast elkaar moeten gaan liggen. Vooraan komen 5 schepen naast elkaar te liggen, dat past prima. Ook de sluiswachter roept een keer dat de jachten goed moeten aansluiten. Achter ons komt 3x beroepsvaart. We zakken 30 cm en het zoete water wordt vervangen door zout water. Om 14.27 uur gaat de schuifdeur open en mogen we de sluis weer uitvaren. Direct tempo maken, want de beroepsvaart wil ook de sluis uit. Heerlijk varen op zout water. Het ruikt lekker en de schuimvorming achter de boot is heel anders dan op zoet water.

Na even te hebben ingehouden voor het laten passeren van beroepsvaart kunnen we oversteken en de Krabbenkreek invaren op weg naar Sint-Annaland. Volgens het uurbericht van post Wemeldinge (verplicht uitluisteren op kanaal 68) staat er een noordoostenwind kracht 5. Toch meer dan we dachten.

Rustig vaart de groep de jachthaven binnen. Er moet gedraaid worden en gezien de beperkte ruimte is dat voor het ene schip makkelijker dan voor het andere. Het lukt om alle schepen aan de K/L, M/N en T-steiger een ligplaats te laten krijgen. Om ongeveer 15.45 uur is de aanmeerprocedure onder goede begeleiding van de TTL afgerond. Het is al snel rustig aan de passantensteigers. Waarschijnlijk wordt er nu druk ‘gebankierd’.

Dan is het tijd om ons op te tutten voor het gezamenlijke diner. Hiervoor moeten we lopen naar het centrum van SintAnnaland, naar restaurant ‘Heerlijckheit Havenzicht’. Een borrel vooraf kan nog makkelijk op het terras genuttigd worden, want het is heerlijk weer. Vele verhalen worden weer uitgewisseld, de gezelligheid is troef. Dan naar binnen voor het diner. Iedereen heeft van tevoren weer een keuze gemaakt en als je niet meer precies weet wat die is, dan kan de TTL je dat wel precies vertellen aan de hand van de gemaakte lijst. Het diner? Heerlijk gewoon zoals de naam van het restaurant al aangeeft. Alles ziet er goed uit, smaakt prima en de bediening is vriendelijk en goed. En de sfeer? Heel gezellig!

In de late avondwarmte worden de schepen weer opgezocht. Een mooie lichtshow vanwege onweersflitsen boven Walcheren maakt de avond helemaal af.

Vrijdag 6 september 2024, ‘Zeehonden’.

Bij het wakker worden is het windstil en de oranje zon komt mooi op tussen de masten van de vele zeilboten, een mooi maritiem gezicht.

Om 09.45 uur is het palaver via de marifoon. Bij de test blijkt dat iedereen weer is ‘aangesloten’. We horen ook het palaver van groep 1 van de Mosseltocht. Zij vertrekken nu uit Zierikzee waar wij vandaag naartoe varen. Op de

steigers vindt het ochtendritueel plaats, begroetingen, elektrakabels opruimen, schepen droogmaken van het condens en motoren starten. Rustig vertrekken de schepen uit de jachthaven en varen de Krabbenkreek op. Daar doen we rustig aan zodat de TTL weer vooraan komt. Post Wemeldinge laat weten dat er windkracht 2 staat, prima voor een mooie tocht over de Oosterschelde.

Op het Mastgat houden we bakboord aan. Achter de groene tonnen is hiervoor meer dan voldoende ruimte (en diepte). We hebben ongeveer 1,5 km/uur stroom mee, dat schiet lekker op. De TTL wil ons eerst langs de zeehonden op de Vondelingsplaat leiden. Daarvoor varen we een stukje het Brabants vaarwater in om bij het draaien goed zicht te hebben op de vele zeehonden, een mooi gezicht. Bij de Zeelandbrug worden 2 subgroepen geformeerd. Dit is nodig vanwege de ligplaats in Zierikzee achter de Zuidhavenbrug. Voor de passage van 16 schepen zou deze brug te lang open moeten staan. Invaren havenkanaal. Voor de brug moet iedereen draaien en dan achteruit door de brug naar de lange steiger. In deze steiger zit een knik en dat is lastig aanmeren. Er is hulp, maar ja ’10 schippers – 10 meningen’. Het is op tijd gelukt voordat de tweede groep naar de steiger komt. Ook hier komt het allemaal goed. Aangemeerd om ongeveer 12.20 uur. Het is een mooie en rustige ligplaats.

De groep gaat naar de overkant van de haven voor een bezoek aan de Stads & Commerciewerf. Hier worden oude motoren en schepen gerestaureerd. Voor de kade ligt bijvoorbeeld de ‘Zuiddiep’ een oude veerboot die op diverse plekken in Zeeland dienst heeft gedaan. Binnen wordt al 14 jaar aan

een houten zeilboot gewerkt. Na een korte uitleg door één van de vrijwilligers mogen we overal rondkijken. Een interessant bezoek.

Daarna hebben we even vrije tijd voordat we in brasserie ‘De Kaoie’ worden verwacht voor een borrel. De voorwaarde is wel dat we om 18.30 uur weer weggaan, want het gehele restaurant heeft reserveringen voor dinergangers vanavond. De borrel is weer heel gezellig. Bij het verlaten van het restaurant blijken de straten nat te zijn, het is gaan regenen.

Diverse deelnemers gaan in Zierikzee eten, voor zover het gelukt is nog een plekje te bemachtigen, want de horeca blijkt goed bezet te zijn.

Zaterdag 7 september 2024, ‘Bevrijding’.

Om 09.45 uur meldt iedereen zich op de brug voor een korte wandeling naar de klaarstaande bus. Vandaag gaan we niet varen, maar op ‘schoolreis’. Met de bus gaan we naar Nieuwdorp, naar het bevrijdingsmuseum. Een mooi ritje over de Zeelandbrug en over de Zandkreeksluis brengt ons in het kleine dorp bij het naar later blijkt grote museum.

“Het bevrijdingsmuseum Zeeland vertelt het verhaal van de bezetting en bevrijding van Zeeland in en na de Tweede Wereldoorlog. Tegelijk

is het een plek om erbij stil te staan dat vrijheid van mensen nooit iets vanzelfsprekends zal zijn. Rode draad in het verhaal van het museum is de ‘Slag om de Schelde’. De hevige strijd in het najaar van 1944 tussen geallieerde en Duitse troepen om de heerschappij over de Westerschelde, de belangrijke vaarweg naar de toen al bevrijde haven van Antwerpen. Een vaak vergeten strijd, maar van doorslaggevende betekenis voor de latere bevrijding van West-Europa”.

Na binnenkomst in het museum worden we naar een filmzaal geleid. Een korte introductie wordt door één van de vrijwilligers gegeven. Daarna de film over de opkomst van nazi-Duitsland, de beleving van de oorlog op Walcheren (waaronder ook hier het wegvoeren van Joodse inwoners) en de gevechten in het kader van de Slag om de Schelde. De vrijwilliger brengt ons daarna snel langs vitrines met allerlei objecten naar het restaurant voor koffie/thee met een Zeeuwse Bolus. Zou dit het museumbezoek dan zijn?

Nee, na de koffie brengt de vrijwilliger ons terug naar het begin van de expositie. En zonder dat iemand er een kwartje heeft ingegooid, begint de vrijwilliger met veel passie, af en toe zelfs met emotie, zijn verhaal. Hij spreekt zeer luid en duidelijk en vooral veel. Heel veel kennis en informatie en mooie verhalen worden over ons uitgestrooid. Een indrukwekkende belevenis. Dat is een rondgang door dit museum sowieso, maar met de verhalen wordt het dat zeker.

Gedetailleerde persoonlijke verhalen van inwoners van Walcheren dragen hieraan bij. Opmerkelijk is te zien hoeveel voorwerpen in het museum aanwezig zijn en te horen hoe sommige voorwerpen na jaren tevoorschijn zijn gekomen (uit de grond of uit afval) en aan het museum zijn geschonken.

Wat betekende de oorlog voor de koopvaardij?

“Wanneer de Tweede Wereldoorlog uitbreekt, varen zij overal op zeeën en oceanen: de zeelieden van de koopvaardij. Met de weg naar huis en familie afgesneden, rest hun niets anders dan blijven varen voor koningin en vaderland, opgelegd door de Vaarplicht van juni 1940. Met gevaar voor eigen leven, want Duitsers torpederen of bombarderen de geallieerde schepen met voorraden

en troepen. Op zee zijn de schepen immers een makkelijk doelwit voor de Duitse oorlogsschepen en de Luftwaffe. Om dat risico te verkleinen, zullen koopvaardijschepen in de latere oorlogsjaren steeds meer in konvooien gaan varen. Maar gaat het dan mis bij een massale aanval, dan gaat het tegelijk ook goed mis. Van de circa 850 Nederlandse koopvaardijschepen, die zelf nauwelijks bewapend zijn, zal bijna de helft vergaan. Ongeveer 1600 Nederlandse bemanningsleden komen hierbij om”.

Na de rondleiding kunnen we nog genieten van een heerlijke lunch en ons afvragen hoe het kan dat mensen elkaar dit oorlogsleed kunnen aandoen. Helaas moeten we ons ook realiseren dat dit niet iets is uit de geschiedenis, maar ook van vandaag de dag. De bus brengt ons terug naar het warme Zierikzee. Daar heeft iedereen de rest van de dag ter eigen besteding. Om ongeveer 21.30 uur krijgen we een prachtige, gratis lichtvoorstelling in de hemel achter de mooi verlichte Zuidhavenpoort. Onweer veroorzaakt een enorm verlicht Zierikzee. De regen komt later in de nacht. Deelnemers aan de Mosseltocht genieten van het schouwspel.

Zondag 8 september 2024, ’Stevig briesje’.

’s Nachts is er veel regen gevallen. Bij het wakker worden schijnt de zon; er lijkt niet zoveel wind te staan. De voorspelling is echter dat de wind vandaag naar kracht 4-5 gaat. Dat wordt een leuk vaartochtje over de Oosterschelde.

Palaver bij de ‘Pandoer’ om 09.45 uur. De brug zal voor ons open gaan om 10.00 uur. Iedereen maakt zich klaar om te vertrekken. De ‘Ceemare’ vertrekt als eerste want zij kan onder de gesloten brug doorvaren. Vertrek 10.03 uur. In het havenkanaal blijkt het druk te zijn met passanten, veel zeilboten hebben de nacht doorgebracht in Zierikzee. Als we de havenmonding uitvaren krijgen we redelijke golven op de boeg, hobbelig maar goed te doen. Een paar keer spat het zoute water over de kajuit. Er staat een stevige bries. We steken zoveel mogelijk recht over tegen de wind in om door een van de laatste ‘gaten’ in de Zeelandbrug naar het zuidoosten te gaan. Daar is het al gelijk rustiger, want het is de hoge wal. Het

varen gaat goed, al hebben we wel 4 km/uur stroming tegen.

Passage haveningang Kats 11.10 uur. Passage toegang Goese Sas 11.40 uur. De tegenstroom neemt iets af, nu 3 km/uur. Het formeren van de volgorde om de haven van Wemeldinge in te varen begint. Invaren jachthaven Wemeldinge 12.10 uur. De groep vaart de bakboordhaven binnen, langs de steigers met veel zeilboten, onder de geopende brug door naar de ‘Sluis’. Dit was inderdaad vroeger de sluis om op het Kanaal door Zuid-Beveland te komen. Nu is het onderdeel van de jachthaven. Ook nu volgt weer een exercitie om alle schepen te draaien (soms lastig) en aangemeerd te krijgen. Dat is om 12.25 uur gelukt. Daarna op zoek naar een elektriciteitsaansluiting, die blijken er niet veel te zijn, en naar een waterslang om het schip af te spoelen van het zoute water. Met een slang van de ene deelnemer en een koppelstuk van de andere deelnemer kunnen enkele schepen worden schoongemaakt. Dit alles ontlokt bij een deelnemer de uitspraak: “Is dit vakantie? Het lijkt wel een strafkamp”. Toch blijft de sfeer goed en gezellig.

Aan het einde van de middag lopen we met z’n allen naar het centrum van Wemeldinge voor het diner. Het is in buffetvorm bij het Thaise restaurant ‘Thong Tai’. Een moderne inrichting met een mooie ruimte alleen voor de KNMC. Het is weer zeer gezellig. Ook op deze zesde dag van de Mosseltocht worden nog veel verhalen uitgewisseld. Een wandeling naar het buffet zorgt ervoor dat het voorgerecht en het hoofdgerecht op je bord komen. Het nagerecht wordt uitgeserveerd. Het smaakt prima.

Maandag 9 september 2024, ‘Uitslapen?’.

Het regent, eerst weinig wind, later matige wind. We hebben volgens het toertochtboekje de mogelijkheid om uit te slapen. Rond 10.00 uur komt echter het bericht dat we eerder gaan vertrekken vanwege de toenemende wind. Dat betekent vertrek om 10.30 uur i.p.v. 11.30 uur. Een onverwachte wending. Toch lukt het iedereen om klaar te zijn. Als de brug om 10.40 uur wordt geopend is iedereen snel los en vertrekt uit de haven. Op de Oosterschelde staan al redelijke golven. Gelukkig hebben we de wind achterop, dat maakt het goed te doen. Via kanaal

68 horen we de communicatie met post Wemeldinge en worden we attent gemaakt op een beroepsschip vanaf de Oosterschelde naar het kanaal. De groep is op tijd overgestoken. We hebben 1,5 km/uur stroom tegen en de wind mee, dat maakt het een beetje hobbelig.

Het is niet ver varen naar Yerseke. Al snel wordt de jachthaven bereikt. Langzaam varen de schepen naar binnen. Ook nu weer draaien en achteruit naar de opgegeven ligplaats. Twee vriendelijke havenmeesters vangen ons op.

Er vallen spetters en de wind neemt inderdaad toe. Iedereen ligt veilig. Nou ja, veilig? Op een gegeven moment komt een zeilboot de haven binnen. Zij moet langs de KNMC-schepen naar een box. Wat er precies gebeurt, is niet helemaal te achterhalen, maar de zeilboot krijgt last van de wind. Ze draait in de smalle doorgang. Enkele deelnemers van de tocht worden alert, hebben stootwillen in de aanslag en kijken gespannen toe. Het gaat net goed, maar spannend is het inderdaad wel. Je denkt dat zeilers alles van de wind weten, maar het zijn vaak zeilers die door de wind

in de problemen komen.

Einde middag wandelt iedereen over steiger of dijk naar het clubhuis van wsv Yerseke. Hier is voor ons de oesterproeverij. Mooi uitzicht over de haven en de Oosterschelde waar witte koppen op de golven te zien zijn. Er worden 100 oesters puur klaargemaakt. Over de oesters zijn de meningen verdeeld binnen de groep. Je vindt ze of heerlijk of …. niet lekker. Voor eenieder die geen oester wil proeven zijn er bitterballen en vlammetjes. En natuurlijk wordt ook in wijn en andere vloeistof voorzien.

Na afloop is de avond ter eigen besteding.

De wind is verder toegenomen kracht 5-6. We zijn blij dat we in de haven liggen. Bij de schepen worden de landvasten en stootwillen extra gecontroleerd.

Dinsdag 10 september 2024, ‘Mosselmaaltijd’.

Om 12.30 uur verzamelt de groep zich bij de YE 100 – ‘Adriaan Marinus’, een voormalige kokkelkotter voor een excursie. Zeer vriendelijke dames heten ons welkom aan boord. We kunnen onder de tent een plekje zoeken en

krijgen koffie of thee. Prima geregeld. Om ongeveer 12.55 uur gaan de trossen los en varen we de haven uit. Een klein stukje naar het noordwesten en dan naar het noordoosten naar een drooggevallen zandplaat. Het is afgaand water en aan de noordzijde is een wat steilere oever waar de YE 100 tegenaan kan gaan liggen. De deelnemers die dat willen kunnen via de loopbrug naar de zandplaat. Daar kunnen we rondlopen, schelpen zoeken en krijgen we van één van de dames heldere uitleg over de zandplaat en wat erop te vinden is. Een leuke ervaring. Het is gelukkig droog, wel staat er veel wind. Terug op de kotter zijn de tafels al gedekt en worden de vuurtjes onder de ketels met mosselen opgestookt. De mosselliefhebbers krijgen een pan met 1,3 kg mosselen. De anderen krijgen een heerlijk stukje biefstuk. De mosselen smaken uitstekend, een waar feestmaal. Het is binnen gezellig en buiten wat minder, het is gaan regenen. Er is koffie en thee en ook een ijsje toe, helemaal top.

Na deze leuke excursie zijn we om ongeveer 16.15 uur weer aangemeerd in de haven. Gelukkig kunnen we even in de droogte naar de eigen schepen

lopen. De rest van de dag kan iedereen naar eigen wens invullen. Al snel gaat het regenen en flink ook. Zo maken we tijdens deze Mosseltocht in het kort minimaal 3 seizoenen mee. De wind komt uit een andere richting, nu schuin stuurboord achter, extra landvasten worden gespannen. ’s Avonds valt er veel regen, daardoor is het extra vroeg donker.

Voor de liefhebbers van mosselen, hierbij een recept om zelf een heerlijke Zeeuwse mosselmaaltijd klaar te maken.

Nodig:

2 kilo Zeeuwse mosselen, 400 gram mosselgroenten, 200 ml droge witte wijn, snufje peper en zout, 1 eetlepel olie, 500 gram frietjes, 1 stokbrood.

Bereiding:

Verwijder kapotte schelpen en spoel de resterende schelpen met koud water. Laat de mosselen even uitlekken. Verhit een mosselpan met olie. Bak de mosselgroenten ongeveer 3 minuten. Voeg daarna de mosselen en wijn toe. Kook de mosselen in 5 tot 8 minuten gaar. Schud de pan regelmatig om alle mosselen gaar te maken.

Bak de frietjes en snij het stokbrood.

Breng de mosselen op smaak met peper en zout. Schud de mosselen om en ….

Eet smakelijk!

Woensdag 11 september 2024, ‘Sluisstress’.

’s Ochtends vroeg is het rustig, nagenoeg geen wind en de zon komt mooi oranje op. Het vertrek staat gepland om 08.30 uur. Er is een kort palaver via de marifoon. Vertrek 08.35

uur. Uit de haven gaat het prima, dan richting Bergsediepsluis. Er staat een lange deining, wel met de wind achterop en ongeveer doodtij. Hobbelig gaan we naar de sluis. Er is enige discussie over de vaarvolgorde en het wel of niet aanmeren voor de sluis. De sluis is niet zo groot, er kunnen maar 2 schepen tegelijk geschut worden. Het laatste stukje naar de sluis is extra hobbelig, de wind komt daar van stuurboord. Achter de dam gaat het beter. Omdat de ‘Voyager’ en de ‘Nuance’ in de tweede schutting zijn ingedeeld blijven zij drijven. De andere schepen besluiten aan te meren aan de wachtsteiger. Dat is verstandig want het gaat even duren en er staat veel wind. Om 09.55 uur kunnen de ‘Voyager’ en de ‘Nuance’ de sluis invaren. We zakken 190 cm. (Dit verval wordt voor de volgende schepen steeds minder vanwege het afgaande water in de Oosterschelde). Sluis uitvaren 10.12 uur. Na de sluis kan verder gevaren worden naar Tholen. We varen nu weer op zoet water. De schepen aan de wachtsteiger moeten op hun beurt wachten. De wind neemt toe en er vallen spetters. Dat maakt het invaren van de sluis lastig. Van één van de wachtende deelnemers horen we: “Wie zegt dat dit leuk is?”. Leuk is niet het goede woord, het is wel een ervaring. En ja, de uitspraak “als je niets wil meemaken moet je niet met de KNMC meegaan” geldt ook voor deze Mosseltocht.

Invaren haven Tholen. De TTL ziet ons komen en leidt ons de passantenhaven binnen, we kunnen draaien en dan achteruit naar de steiger. De vriendelijke en behulpzame havenmeester helpt ons voor zover nodig.

De schepen zitten onder het zout. Van de havenmeester mogen we de waterslang gebruiken om af te spoelen. Afspoelen, borstelen en dan de witte drab wegspoelen. Per twee komen de schepen binnen. De laatste meert aan om 13.50 uur, ruim drie uur na de eerste. Iedereen is blij in de haven te zijn. Het was toch wel spannend.

In de loop van de middag neemt de wind toe en valt er heel veel regen. Ach ja, ‘WATERsport’.

Vanaf 17.00 uur worden we verwacht in het clubhuis van wsv De Kogge. Het samenzijn begint ook nu weer met een borrel. Het geluidsniveau van de gesprekken stijgt al snel. Er worden nog veel ervaringen van het schutten in de Bergsediepsluis gedeeld. Het geluidsniveau geeft aan dat het ook nu weer gezellig is. Dan volgt het diner, het smaakt prima.

’s Avonds valt er weer veel regen en zelfs hagel, zo maken we ook het vierde seizoen mee tijdens deze tocht. Ook een flinke klap onweer is te zien en te horen. Arme honden die nog naar buiten moeten.

Donderdag 12 september 2024, ‘Afscheid’.

’s Nachts is de regen nog lang doorgegaan. ’s Ochtends is het droog, komt de zon voorzichtig op en staat er weinig wind. Ook vandaag vertrekken we eerder dan gepland. Rond 08.30 uur vaart het eerste schip de haven uit. Nog voordat het laatste schip uit de haven is, wordt aan de TTL doorgegeven dat iedereen buiten is en de snelheid kan worden opgevoerd. In kiellinie wordt de Schelde-Rijnverbinding opgevaren.

Er is beroepsvaart, dus opletten en stuurboordwal houden.

De snelheid gaat niet gelijk op en is variabel, daardoor ontstaat een flink harmonicaeffect. De snelheid valt achterin de groep zelfs bijna weg. Daardoor is de lengte van de groep op een gegeven moment bijna 2 kilometer. Op het Volkerak aangekomen gaan de gashendels opeens ver naar voren en loopt de snelheid flink op. De groep valt dan ook uit elkaar.

Het oversteken van het Volkerak verloopt enigszins chaotisch. Als de TTL kan, kunnen de laatsten nog niet en het oversteken verloopt ook niet ‘zo recht mogelijk’. Het groepsgevoel is vandaag een beetje weg. Ondanks dit alles vaart de hele groep toch in één keer om 11.40 uur de Volkeraksluis binnen.

Met nog een motorboot en een zeilboot gaan we 100 cm omhoog en kunnen we om 12.00 uur de sluis weer verlaten.

Op het Haringvliet vraagt de TTL om groepjes van 3 schepen te formeren i.v.m. het schutten in de sluis van Middelharnis. Schutten? Meestal staat deze sluis open maar nu even niet. We varen langs de zuidkant van het eiland Tiengemeten en zien dorpen als Den Bommel en Stad aan het Haringvliet. Er vallen nu een aantal pittige buien. Dan wordt de haveningang van Middelharnis bereikt. Het schutten blijkt niet zoveel voor te stellen. Nog geen 10 cm hoogteverschil. Als de hoge deuren net dicht zijn, gaan de lage deuren alweer open.

Na de sluis ben je er nog niet. Een lang havenkanaal brengt je naar de jachthaven van Middelharnis. Sommige schepen krijgen een ligplaats aan de westzijde, enkele schepen een ligplaats in de havenkom en 1 schip een ligplaats aan de oostzijde. En niet ieder schip is aangemeerd met de boeg naar de

haveningang. Op deze laatste dag gaat het allemaal iets anders. Er is nog tijd om de winkels op ‘den Diek’ te bekijken of om te ‘bankieren’. De toertochtvlag kan uit de mast, het samen varen zit erop.

We worden om 17.30 uur verwacht bij restaurant LLEV voor het sluitingsdiner. Tijdens de borrel worden veel ervaringen van de afgelopen dagen gedeeld. De TTL geeft een korte weergave van de gebeurtenissen en krijgt, samen met echtgenote, een luid applaus als dank. Voor ieder schip is er een herinneringsplaatje en enkele deelnemers, zoals de fotograaf worden bedankt voor hun bijdrage. Het daaropvolgende diner smaakt

prima. En het geluidsniveau? Ach u begrijpt het wel.

Zo komt er een einde aan deze Mosseltocht voor groep 2. Veel lovende woorden voor de TTL. Het is toch maar weer gelukt om 16 schepen dezelfde kant op te krijgen, leuke activiteiten te organiseren en een goede sfeer in de groep te brengen. De penningmeester heeft nog een leuke mededeling. De uitgaven zijn ten opzichte van de begroting meegevallen, iedereen kan nog een restitutiebedrag tegemoet zien. Er wordt uitbundig afscheid van elkaar genomen en elkaar een goede thuisreis toegewenst.

Zijn er nog pechsituaties geweest? Naast de eerdergenoemde waterpomp en davits is onderweg een slang tussen motor en boiler lekt geraakt. Ook is ’s nachts per ongeluk een washandje in de toiletpot gekomen en na doorspoelen had de betreffende schipper nog een leuk klusje te doen. Verder heeft iedereen ongeschonden de eindstreep gehaald.

In deze tocht zijn ongeveer 23 motoruren gemaakt en is ongeveer 247 kilometer gevaren.

TOT DE VOLGENDE!

Zeilen op de Kaag

17 - 19 september 2024

Deelnemers:

Mooie Nel Jan en Elly van Kampen (TTL)

Bontekoe Dick en José van der Pol (TTL), opstapper Marjo (verslag)

Dagmar Jack en Lisa van Gent (penningmeester)

Black Magic Bram en Marieke van der Linden

De Liefde Dirk-Jan en Anneke Zwart

Jacob Carel Schut en Josette

Grand Cru John en Jeannette Waleveld

Het is zondag 15 september als ik rond half 3 ’s middags aan boord stap van de Bontekoe die, samen met nog wat andere KNMC’ers op weg naar ‘Zeilen op de Kaag’, is aangemeerd in Jachthaven De Brasem. Het is direct gezellig en vertrouwd. En die avond hoeft niemand te worden overgehaald om samen een hapje te eten bij Aqua, waar het eten altijd voortreffelijk is.

Maandag 16 september ligt de Bontekoe al om 9.00 uur voor de brug in Roelofarendsveen, op weg naar de Kaag, want de TTL’s moeten nog heel wat werk verzetten voor de wedstrijden op 18 en 19 september gevaren kunnen worden. En de sloep van Jan en Elly moet ook nog worden opgehaald uit Voorschoten. Dus er is werk aan de winkel.

Bijna ieder uur wordt gekeken naar de windverwachting en ook de stremming van de spoorbrug in Leiden geeft wat

Happy Dreams Ron van Breemen

Botkil

Blue Heaven

Jan en Mariëtte Nagtegaal

Bram de Mooij en Marja

Vita Nova René en Kitty van Bemmel

Jantje van Leyden

Peter en Petra Kempeneers

Smile Aad en Ida Beemster

Figaro

Jan Teske

Zonder boot Grada van der Meer

kopzorgen. Carel en Josette liggen daar al een paar uur te wachten op een doorgang, maar er wordt niets gecommuniceerd, dus het blijft spannend of een aantal boten dat via Leiden vaart, voor aanvang van de wedstrijden aanwezig kan zijn. In de loop van de maandag druppelen de eerste boten binnen en om 18.00 uur ontmoeten we elkaar in de sociëteit voor een borrel en een hapje eten. Als we bijna aan tafel kunnen staan Carel en Josette ineens met een big smile voor onze neus. De opluchting is groot dat de spoorbrug weer draait en nadat nog 2 extra stoelen zijn aangeschoven, kunnen we gezellig met z’n allen aan de warme hap. We maken het niet laat, zodat de bediening op tijd naar huis kan en voor ons is dat natuurlijk ook veel beter, want dan kunnen we op tijd naar bed en alvast energie opdoen voor de komende dagen. Maar ja, de wil is er wel, maar de verleiding is groot, dus een afzakkertje aan boord van Mooie Nel slaan we niet af. Het wordt dus toch een beetje later dan gepland, maar met het vooruitzicht dat we morgen kunnen uitslapen is dat ook weer niet heel erg.

Dinsdag 17 september begint de dag dus niet zo vroeg. Als ook leven wordt geconstateerd aan boord van Mooie Nel kan worden gestart met het uitzetten en -tekenen van de wedstrijdbaan en

het indelen van de wedstrijdboten. Jan neemt zijn rol als gastheer serieus en verzorgt de werkenden met een kopje koffie. Vervolgens houdt hij vanuit zijn stuurstoel toezicht op de gang van zaken. Er moeten nog wat kaagbekers worden gevuld met chocola en leuk worden verpakt, en daar kunnen José en ik dan weer een handje bij helpen. In de loop van de dag lopen de laatste boten binnen en om 17.00 uur treffen we elkaar in de Kaagsociëteit voor een drankje en de jaarlijks terugkerende stamppot met jus.

Woensdag 18 september

Omdat de Kaag is voorzien van uitstekende douchefaciliteiten heb ik besloten om er gebruik van te maken. Dan kan ik naar hartenlust spetteren en poedelen en ik hoef mij dan geen zorgen te maken over de stand van de schoonwater- of de vuilwatertank of het al dan niet functioneren van een afzuigpomp. De dag is begonnen met een stralend zonnetje, het is dus een

genot om over de steigers naar de sanitaire ruimtes te lopen. Onderweg kom ik al enthousiaste schippers tegen die een poging doen om de ochtenddouw van hun boot te wissen. En zo midden september is dat geen eenvoudige bezigheid. Als ik klaar ben om onder de douche te springen kom ik erachter dat ik een essentieel onderdeel ben vergeten, namelijk mijn handdoek. Dus maar weer aangekleed en terug om dit noodzakelijke onderdeel van het doucheritueel op te halen. Op weg terug biedt Carel mij een handdoekje aan waarmee hij zijn boot aan het afdrogen is ter grootte van een A4’tje. Heel lief maar het zet niet veel zoden aan de dijk, dus nadat ik hem vriendelijk heb bedankt voor zijn genereuze aanbod toch maar even door om een wat groter exemplaar op te halen. Na de finishing touch van mijn ochtendritueel, gooi ik gewoontegetrouw nog even de handdoek en wat spullen in de wasbak. Niet zo slim want de kraan gaat automatisch vrolijk stromen zodra er beweging wordt gedetecteerd. Mijn handdoek is in recordtijd zei… heel erg nat en rijp voor de centrifuge. Douchen op de eigen boot geeft toch wat minder complicaties.

Als ik terugloop naar de Bontekoe is het op de steigers en op het water een drukte van jewelste. Boten worden droog gezeemd, potten koffie worden gezet, de koek wordt gesneden en om 10.00 uur ontmoeten we elkaar wederom in de sociëteit, waar Elly ons uitleg geeft over hoe de boten zijn ingedeeld, de wedstrijden worden gevaren en de wedstrijdregels worden toegepast. Vervolgens worden de redvesten aangetrokken en de zeilen gehesen. Iedereen is licht gespannen, inclusief de wedstrijdleiding die zich in de starttoren heeft geïnstalleerd. Daar kunnen de gehoorapparaten uit als het eerste waarschuwingssein wordt getoeterd voor aanvang van de wedstrijd op de mooiste zeildag van het jaar!

De eerste start is op het scherpst van de snede. Een van de boten is erg gebrand op een snelle start en gaat te vroeg over de lijn. Maar na een individuele terugroep met een vlag en geluidsein is uiteindelijk iedereen op weg naar de bovenboei.

Al snel nemen Carel en Jan de leiding. Na twee ruime rakken vaart iedereen nog een keer naar de bovenboei, om vervolgens voor de wind te finishen. En zoals het zich al liet aanzien, hebben Carel en Jan de eerst wedstrijd gewonnen en is de tweede plaats voor Bram Mooi en René. Aad en Marieke eindigen als derde.

In totaal worden vandaag 3 wedstrijden gevaren. En aan het einde van de eerste dag staat René aan kop, gevolgd door Carel die 0,1 punt minder heeft gescoord dan Marieke, die op de derde plek eindigt.

Na drie gevaren wedstrijden rollen bijna alle schippers en hun bemanningsleden met pijnlijke en protesterende billen en ledematen uit hun boten. Het is direct duidelijk dat deze dag een bovenmenselijke prestatie is geleverd. Daar waar iedereen vanmorgen nog enthousiast in de boot sprong in de veronderstelling dat ie 40 is, is nu wel duidelijk dat bij de meesten de 70e verjaardag al een aantal jaren geleden is gevierd.

Uit de verhalen van de deelnemers blijkt dat er in een enkel geval sprake is geweest van een bakboord stuurboord confrontatie. Maar de betrokken zeilers claimen beiden geen schuld te hebben aan de confrontatie, de ene omdat hij een slechtziend linkeroog heeft en de ander omdat hij een lui rechteroog heeft… een niet te vermijden confrontatie dus. En omdat er geen protestvlaggen zijn uitgedeeld, kan ook niet worden geprotesteerd. Discussie gesloten.

Nadat iedereen is uitgerust, al dan niet na het pakken van een schoonheidsslaapje, kunnen we om 17.15 uur opstappen op de sloep van Jan of de Rijnlandvlet van Dirk-Jan voor een mooi tochtje over het water naar restaurant het Wapen van Warmond voor het gezamenlijke diner. Zoals voorspeld is het eten verrukkelijk en zijn de gesprekken geanimeerd. Om 21.30 uur zijn we weer terug in de haven en na een welterusten verdwijnt iedereen in zijn eigen bootje. Op tijd naar bed want morgen is het weer een intensieve sportdag.

Deze tweede dag start met een afzegging in de groepsapp van een van de deelnemers met de kreet ‘mijn lichaam gilt niet nog een keer!!”. En omdat een van de Jannen even langs de huisarts moet vanwege een ontsteking aan de voet, starten we vandaag met 7 in plaats van 8 boten. Het weer is weer voortreffelijk, een strakblauwe lucht en een windje tussen de 10 en 17 knopen.

De eerste start is voor het wedstrijdcomité een reden om een algehele terugroep te doen door middel van een blauw-gele vlag en een aantal geluidsseinen. Na deze herstart wordt de race gewonnen door Carel en Marieke. Een oplettende lezer heeft natuurlijk al gezien dat bemanningslid Marieke met stip is gestegen in het algemeen klassement en Carel op de eerste positie is beland. Met inmiddels 3 gewonnen races op zijn naam en een vijfde plek is Carel welhaast niet meer in te halen, maar ondanks dat blijft het spannend en is iedereen even fanatiek als tijdens de eerste wedstrijd want ‘it ain’t over until the fat lady sings’. Deze laatste wedstrijd wordt door Aad gewonnen met John als bemanningslid.

Als donderdagmiddag om 13.30 uur de laatste wedstrijd is gestreden en de toeter en verrekijker kunnen worden

opgeborgen, breekt het uur van de waarheid aan want wie o wie mag zich dit jaar laten kronen tot de beste zeiler van de KNMC. Want omdat iedere stuurman elke race werd voorzien van een andere boot en een wisselend bemanningslid, is het niet zo direct duidelijk wie de wisselbeker mee naar huis mag nemen. Is het Carel, ondanks de verloren laatste wedstrijd, of…. De wedstrijdleiding houdt de spanning er nog even in, want we moeten wachten tot het sluitingsdiner waar de uitslag bekend zal worden gemaakt.

Vanwege het prachtige weer kunnen we gezellig met elkaar lunchen op het terras en daarna verdwijnt iedereen weer in de eigen bubbel om een beetje uit te rusten en energie op te doen voor de laatste borrel en het sluitingsdiner van dit zonovergoten zeilevenement.

Nadat we het shared voorgerecht hebben verorberd is het dan eindelijk zover. Elly neemt het woord voor het mooiste moment van deze dagen… de prijsuitreiking. Ze is van mening dat het niet beter dan dit had kunnen worden en iedereen is het daar luid en duidelijk mee eens. Mooi weer, leuke locatie, Koen die voor ons klaarstaat, allemaal gezellig met elkaar in de haven, lekker gezeild, lieve nieuwe leden die ook weer een warm dekentje hebben gevonden, alles door elkaar, de teams, de boten etc. etc.

Terugkijkend op de afgelopen dagen kan worden vastgesteld dat alle boten best wel dicht bij elkaar zaten. Er waren wat kleine incidentjes, zoals het meenemen van een boei, of incidentjes waar de wedstrijdleiding niets van mee heeft gekregen omdat het te ver weg was of omdat een boom in de weg stond. De wedstrijdleiding mag daar trouwens ook niet op ingrijpen, dat moet middels een protest en aan protesten doen we niet. Er moest 2 keer opnieuw worden gestart, o.a. omdat de startlijn uit het zicht werd onttrokken door een wedstrijdboot die voor de laatste boei lag. Er zijn 5 mooie wedstijden gevaren en dat was ook genoeg. Uiteindelijk moest er vanmiddag behoorlijk aan worden getrokken om alles op tijd op te ruimen, de boeien binnen te halen en de sloep naar huis te varen. Ook moest nog iemand op de fiets uit Leiderdorp komen omdat de boot naar huis moest. Hij vertrekt morgen met de motor naar Griekenland.

En uiteindelijk komt ie dan, de uitslag. Alle niet winnaars passeren de revue en vervolgens wordt bekend dat Aad op de derde plaats is geëindigd met in zijn kielzog bemanningslid Marieke. En op de eerste plaats kan Carel de wisselbeker in ontvangst nemen van Bram, die afgelopen jaar met de winst ging strijken.

Carel wil graag een applaus voor zijn bemanning, te weten Jan, René, Marja, Marieke en Bram. Alle bemanningsleden waren top, want zonder hen had hij nooit de eerste plaats kunnen bereiken. En Carel is zo blij met zijn overwinning dat hij ons allemaal een lekker drankje aanbiedt, hetgeen ontaard in het gezang dat we zo’nen goeie nog nooit hebben gehad..

José bedankt Elly, namens iedereen, voor de geweldige dagen die ze ons heeft bezorgd. Alles was TOP georganiseerd en hoe geweldig is het dat wij als KNMC de koningin van de Kaag in ons midden hebben. En als alle pijntjes over een paar dagen zijn verdwenen, hoopt José dat iedereen weer uitkijkt naar Zeilen op de Kaag 2025!

Marjo Haitjema i.s.m. Elly van Kampen

Brandersfeesten te Schiedam 2024

25 t/m 28 september

Deelnemers:

Sark Peter en Elly Adriaanse

What Else Leo en Els Heijmans

Chapeau Pieter en Ellen van der Meer

Diamond Jacques en Martha van Ruiten

Festina Lente Peter en Luud de Jong

Linde Peter en Trudy van Beek

Jupiter Aad en Yvonne Meijburg

Adagio Marc en Mirelle Adriaansen

Elisabeth Leo en Beppie Vergeer

Nuance Louis en Alberta Wurkum

Ceemare Cees en Marian Mooij

Na een heerlijke zomer hebben we ons, onverwacht, allemaal laten verleiden tot nog een gezellig evenement met elkaar: Branderfeesten te Schiedam! Dat belooft veel gezelligheid met een zeer matige weersverwachting! Een hele goede combinatie…

Woensdag 25 september druppelen alle deelnemers binnen in het Boerengat te

Andante Dirk en Fenneke Groeneveld

Teatske Doede en Douwina Rienks

Najade Karel Ton en Herma v.d. Riet

Back Magic Bram en Marieke v.d. Linden

De Pandoer Kees en Ans van der Werf

Mooie Nel Jan en Elly van Kampen

Mirror Theo en Ria Spiegeler

Bella Vista Jos en Jacqueline de Groot

Lady Ingrid Peter en Ingrid Gutteling

Dutch Flower Matthieu en Coby Endhoven

Carpe Diem Willem en Joke v.d. Knijff

Callisto Han van Zanten en Janny van Ruiten

Rotterdam, waar iedereen vakkundig wordt ontvangen door Jacques van Ruiten als TTL en Jos de Groot als sidekick. Dit blijkt een zeer goede combinatie want iedereen ligt snel voor de wal.

Na het bekende socializen van de leden die elkaar al langer kennen en het snuffelen aan en van de wat nieuwere leden, komen we aan het eind van de

middag bij elkaar op het partyschip

‘Contessa’. Wat een gezellige, maritieme sfeer en inrichting! Na een half uurtje borrelen blijkt dat de hoeveelheid witte wijn in de koeling niet toereikend is en de noodvoorraad moet worden aangesproken! Met een ijsblokje erin komt alles gelukkig goed. Jacques spreekt ons mooi toe en wenst en hoopt dat alles goed zal verlopen in

Schiedam, aangezien de betreffende organisatie aldaar nog wat te wensen over laat…

Gelukkig is onze tweede TTL Willem al in dat gat gesprongen en is afgereisd naar Schiedam om de kades daar met hand en tand te verdedigen, zodat deze vrij blijven voor ons. Kortom, wij moeten Willem missen op deze gezellige avond. Vervolgens genieten we van een heerlijk captain’s diner, bereid en geserveerd in de gezellige kombuis onder in het schip. Om een uur of tien zwaaien we allemaal af voor een goede nachtrust om de komende dagen te kunnen doorstaan.

Volgens planning vertrekken we donderdagochtend in drie konvooien vanuit het Boerengat naar Schiedam. Er is een pittig windje voorspeld, dus het wordt een behoorlijk hobbelig reisje over de Nieuwe Waterweg richting Schiedam. Gelukkig komen we allemaal goed aan bij de sluis, waar we worden ontvangen door Willem, die licht gestrest is omdat we niet in de juiste volgorde binnenvaren… Gelukkig kunnen we dat na de sluis goedmaken en in de juiste volgorde afmeren. Dit is belangrijk omdat de haven wel heeeeel vol komt te liggen als iedereen binnen is! Onze TTL’s hebben heel veel tijd en aandacht besteed om alles in goede banen te leiden. En dan ook nog al die wijzigingen in verband met afmeldingen!? Petje af, mannen, dat jullie dat allemaal zo goed geregeld hebben!

‘s Avonds zoekt iedereen zijn eigen weg en wordt aan boord of in groepjes aan de wal gegeten.

Vrijdagochtend staan we op met veeeel regen. De weersvoorspelling luidt: minder buien, maar wel langer… Tussen de buien door dus maar wat wandelingetjes gemaakt door het centrum en om 12.45 uur verzamelen we voor een gezamenlijke lunch in de ‘Korenbeurs’. Een prachtig gebouw waar ook de bibliotheek gevestigd is. Vroeger werd hier het graan en de mout verhandeld voor de jenever. We genieten van een prima lunch in een droge, warme en gezellige omgeving. Bij het teruglopen is er meer water boven de schepen dan eronder…. Vrijdag is ook de dag dat er stroom zal zijn. Dit heeft wat voeten in de vooral natte aarde. Maar na veel getelefoneer van de beide TTL’s en zenuwachtig

heen en weer gefiets van Jacques in de nog steeds stromende regen, komt dit voor de meesten snel voor elkaar. En voor sommigen duurt het gewoon wat langer (je kan niet altijd zes gooien). In de namiddag wordt er nog wat geborreld en ‘s avonds is er de grand opening van het evenement met muziek, licht en …regen. Dat mag de pret niet drukken natuurlijk, dus mooie foto’s en filmpjes gemaakt en op naar de volgende dag..

Zaterdag! Hoera, de zon!

Dat is een goed begin van de dag! Een dag om weer vrij te besteden, lekker een beetje rondbanjeren door de stad waar voor iedereen wat te genieten is: optredens van allerlei artiesten, zoals: Orgel Joke (wie kent haar niet), heerlijke reggaemuziek van de Nine Miles band, bigband muziek, André Hazes tribute, heel veel shantykoren en nog veel meer, dit alles natuurlijk weer afgewisseld met verfrissende regenbuien….

Daarnaast nog een braderie met allerlei kraampjes met handel die je vooral niet nodig hebt. Wat je wel nodig hebt is natuurlijk de heerlijke chocola van de Bonte Koe, een chocoladefabriekje hier direct aan de haven.

Kortom weer een heerlijke dag waar iedereen elkaar ook nog even opzoekt om bij te kletsen.

De zondag begint weer bijzonder goed met opnieuw die fantastische zon en dat dat duurt de hele dag! Heerlijk!!

Opnieuw genieten we allemaal van de gezelligheid en rond 15.30 uur wandelen we naar zaal Beatrix waar we heerlijk met z’n allen eten. Wederom een mooie speech van Jacques, ook namens Willem, natuurlijk gevolgd door een dankwoord van Jos namens ons allen voor deze twee geweldige heren die ons zo fantastisch door dit weekend geloosd hebben. Chapeau!!

Na afloop van het eten heeft Aad Meijburg ook nog wat mooie woorden voor de beide heren, iets met stroom ofzo, maar verder vooral mooie woorden, dank daarvoor!

Vervolgens sluiten we de avond en daarmee het weekend feestelijk af met een optreden van Hans Dorchain, en er mag weer gedanst worden!

Voor het afscheid nemen vraagt Jos nog even de aandacht voor het door hun

georganiseerde benefietdiner van hun stichting Peter Bandsma, die scholing verzorgt voor kansarme kinderen in de Filipijnen. We zijn daar allen voor uitgenodigd.

Na een hartelijk afscheid gaat iedereen zijns weegs om op tijd naar de kooi te gaan en maandag op ordentelijke wijze te vertrekken uit het mooie Schiedam! We kunnen weer terugkijken op een zeer geslaagde activiteit van de KNMC!

Marieke van der Linden

Krammer 4, 3232 HE, Brielle

Telefoon Algemeen: 0181 - 32 32 11

info@datacombinatie.com

Telefoon België: 078 - 48 39 99 www.datacombinatie.nl

KNRM 200 jaar (1824 - 2024) Redders op Zee

Onder de welluidende naam “Symfonie van het Water” vierde de Koninklijke Nederlandse Redding Maatschappij (KNRM) het 200-jarig bestaan in het Nieuwe Luxor Theater in Rotterdam. Op een indrukwekkende wijze werd een muzikaal en visueel eerbetoon gegeven aan het werk van de Redders op Zee.

Met medewerking van Stef Bos, Fleur, Berget Lewis, Lucas Hamming en Elske Dewall werd een muzikale ode gebracht aan de zee, de redders, de mensen die gered zijn en aan degenen die op zee zijn gebleven. De geschiedenis van de KNRM werd in beeld gebracht, mensen kregen een gezicht en er werd een diepe buiging gemaakt naar de kracht van de natuur en de zee.

In de voorstelling werd natuurlijk plaats ingeruimd voor de vele vrijwilligers die al die jaren hun leven in de waagschaal stelden en stellen om anderen te redden. Degenen die in die 200 jaar op zee zijn gebleven, en dus het grootste offer hebben gebracht, werden allemaal op indrukwekkende wijze in beeld gebracht.

In de beginjaren gingen de redders met roeiboten de zee op om de storm te trotseren en om redding te brengen. Tegenwoordig kunnen wij ons dat nauwelijks voorstellen. Later kwamen stoomboten en motorboten

die steeds verder geperfectioneerd werden. Radioverbindingen maakten de communicatie gemakkelijker. Op talloze vlakken is vooruitgang geboekt: steeds betere overlevingspakken, reddingsboten die telkens worden vernieuwd, maar ook de belangrijke ontwikkeling van de organisatie aan wal. De KNRM houdt een blik op de toekomst, omdat nieuwe ontwikkelingen zich blijven voordoen. De komende jaren krijgen duurzaamheid, internationale samenwerking en nieuwe informatietechnologie de nodige aandacht.

Bijzonder is, dat de KNRM al 200 jaar steunt op dezelfde drie pilaren: kosteloze hulp voor mens en dier in nood, uitgevoerd door vrijwilligers en mogelijk gemaakt door donaties. Ondanks alle vooruitgang kunnen de risico’s nooit worden uitgevlakt. In noodweer kan het zomaar mis gaan.

Toch blijkt telkens weer hoezeer de mensen van de KNRM betrokken zijn bij hun werk.

Met veel plezier was een delegatie van het bestuur van de KNMC op uitnodiging aanwezig tijdens de jubileumbijeenkomst. De contacten tussen KNRM en KNMC zijn van oudsher hartelijk. In het clubblad van december 2023 staat een uitgebreid artikel van Marjo Haitjema en Trudy Geerlings over het op oefening zijn met de KNRM. Zowel in het clubblad van januari 2024 als dat van april 2024 is aandacht besteed aan 200 jaar KNRM. Verder steunen we de KNRM ook financieel. Dit doen wij natuurlijk niet zomaar. Voor mensen die varen, kan het altijd nodig zijn hulp van redders in te roepen. De wetenschap dat er zo’n gemotiveerde organisatie 24 uur per dag klaar staat, biedt veel veiligheid en geeft geruststelling.

Don Bijl

Foto: Paul Graafland

Meevaren op containerschip de Alfa Rosso

De Alfa Rosso is 110 meter lang en 11,45 breed, er kunnen 208 containers op van 20 voet.

Op uitnodiging van Meine van der Knaap mocht ik een paar dagen meevaren op zijn containerschip. Niet zomaar een uitnodiging, want het was al een uitdaging om op de Maasvlakte te komen. Daar aangekomen werd mijn auto op de Alfa Rosso gehesen. Wat een bedrijvigheid daar, met het laden en lossen van containers.

Toen het al donker was gingen we varen. Dat was best spannend want in het donker vaar je op radar en camera’s. Voor de nacht werd de boot in het Hartelkanaal geparkeerd op stutpalen.

De volgende ochtend vertrokken we om 04.00 uur. We mochten maximaal 18 uur per dag varen met 2 schippers. We gingen op weg naar Oss via de Oude Maas, Dordtse Kil, Hollands diep, Amer, Bergsche Maas en dan de Maas. Daar hebben we gelost en geladen en

zijn we weer verder gevaren naar Cuijk. Bij de sluis bij Grave moesten we 5 schuttingen wachten. De sluis wordt 24 uur per dag bediend. Om 23.00 uur kwamen we aan in Cuijk.

Er zijn altijd 2 schippers aan boord en 2 matrozen die in het voorschip slapen. De matrozen kwamen uit Bulgarije. Zij verzorgden o.a. om en om het eten en dat kunnen ze goed want ik heb heerlijk gegeten.

Vrijdagochtend vertrokken we via het Maaswaalkanaal naar de Waal bij Nijmegen in dichte mist; een bijzondere ervaring. In Gorinchem heeft Meine mij weer aan de kade afgezet. Wat een geweldige ervaring!

Groet, Leo Houweling

Winterkosttocht 2024

1 oktober - 10 oktober

Deelnemers:

Aqua Gusta Pieter en Hester Verboom (samen met TTL de financiën)

Balena Theo en Marieke Schoenmakers

Elisabeth Leo en Beppie Vergeer

Lady Dumoulin Peter Bezemer en Renée Pleysier (TTL)

De laatste KNMC-toertocht van het jaar 2024; het vaarseizoen is voor veel mensen al afgesloten. Als wij ons klaarmaken om te vertrekken naar de starthaven van de Winterkosttocht staat bij onze thuishaven Huizen zelfs al een aantal schepen op de kant.

Deze tocht heeft Peter en Renée de nodige hoofdbrekers gekost. Aanvankelijk zou de tocht beginnen in Dordrecht. Maar enige weken voor de start hoorden ze dat de haven(s) niet beschikbaar waren. Twee dagen met evenementen die gepland waren konden in de prullenbak en de start werd verlegd naar de Rotterdamse Admiraliteitshaven. Maar dit TTLechtpaar is niet voor één gat te vangen en heeft er een heel mooi en verrassend programma van gemaakt.

Een tipje van de sluier werd al opgelicht door een artikel in het clubblad van september; we wisten dat we Oudenbosch aan zouden doen. Nadat Renée de appgroep had aangemaakt, kwam er steeds een stukje informatie bij; zoals gezegd werd gestart in Rotterdam en daarna werd bekend gemaakt dat de tocht zou eindigen in Middelharnis. Op het moment dat we dit hoorden waren we net met de Mosseltocht in Middelharnis aangekomen, hoe toevallig. In de appgroep werd gemeld dat onze toertochtleiders op dinsdag 1 oktober vanaf 14.00 uur klaar zouden staan om de schepen te ontvangen. Vlak daarna kwam het bericht dat er vanaf 13.00 uur op de Vrouwe Janny snert en (vegetarische) linzensoep zou worden geserveerd. Een aantal schepen komend vanaf de Brander feesten in Schiedam (anderen waren al eerder in Rotterdam aangekomen) en wij uit Delft arriveerden in de stromende regen. De gezelligheid en heerlijke warme soep op de Vrouwe Janny maakten dit gelijk weer goed!

Sark Peter en Elly Adriaansen

Slane Rob en Ineke Hessing (bezemboot en verslag)

Teatske Doede en Douwina Rienks

Vrouwe Janny Eddy en Janny van Bergen

Volgens het programma werden we daarna verwacht op de Lady Dumoulin; de boot was feestelijk versierd en nadat iedereen aanwezig was werden gebak, koffie en thee geserveerd. Dit was niet de gebruikelijke start van een toertocht, maar Peter meldde dat er iets te vieren was: Renée was jarig!

Met elkaar hebben we haar toegezongen en geproost. We ontvingen het zeer goed verzorgde toertochtboekje en na nogmaals een proost op de tocht gingen we lopend naar het dichtbijgelegen Italiaanse restaurant Nerello. Daar hebben we genoten van eerlijk, puur Italiaans eten en natuurlijk van elkaars gezelschap. Helaas waren Jack en Lisa van Gent afwezig; vanwege een ernstige val

van Lisa hebben ze op het laatste moment moeten afzeggen. Jack kon ’s middags wel aanwezig zijn en heeft zich ook nog bij een paar gelegenheden (Oudenbosch en het Watersnoodmuseum) bij de groep aangesloten. Gelukkig hoorden we gaandeweg de tocht dat het steeds wat beter ging met Lisa. Op 2 oktober vertrokken we vanuit de haven voor een prachtige excursie. Per metro naar het Depot van Booijmans van Beuningen. Het gebouw, 39,5 meter hoog, was al prachtig dus dat beloofde wat voor de binnenkant. In twee groepen kregen we een rondleiding met gidsen, echt zeer interessant. Het gebouw heeft 97 miljoen gekost en het is het eerste voor publiek toegankelijke kunstdepot ter wereld. De collectie is het resultaat van 175 jaar kunst verzamelen. De kunstwerken zijn opgeslagen in 14 depotruimten met vijf klimaten. Met onze gids mochten we ook een depotruimte bezoeken. Dit mocht voor slechts een beperkte tijd en deze ruimte was daarna twee uur niet meer te bezoeken, omdat het klimaat weer opnieuw moest worden ingesteld. Na afloop van de rondleiding had iedereen de gelegenheid om zelf nog rond te kijken en ’s middags Rotterdam te verkennen.

Drie oktober begon met een uitgebreid palaver; we gingen op weg naar de Biesbosch door de drukke haven van Rotterdam via een route met verschillende knooppunten en

VHF-blokkanalen. Bij vertrek was het laag water en daardoor hoefde de Boerengatbrug voor het KNMC-konvooi niet open. We konden direct de Nieuwe Maas op en staken over naar de andere oever. Nog maar net onderweg raakte de Elisabeth in moeilijkheden: de motor had geen koeling. De bezemboot kon direct aan de slag. Met 4 km stroom tegen was snelheid geboden, want de Elisabeth dreef snel naar lagerwal.

Goede actie van beide schepen; fenders uit, lijnen klaar en de Elisabeth werd langszij genomen. Gelukkig kwam het koelwater weer op gang nadat de motor was afgezet. Vermoedelijk had een stuk plastic de aanzuiging van het koelwater geblokkeerd. Door het afzetten van de motor liet dat kennelijk los. Na enige tijd kon de Elisabeth weer losgemaakt worden en de tocht naar de Vissershang in Hank vervolgen. Even voor drieën lagen de boten allemaal afgemeerd. Heerlijk in de zon in een oase van rust en midden in de Biesbosch. ’s Avonds werd een buffet geserveerd in restaurant DOCKX bij de haven.

De volgende ochtend werden we gewekt door de TTL die bij iedere boot heerlijke croissants kwam bezorgen. Met prachtig weer konden we inschepen op een fluisterboot van schipper Hans, om door de Biesbosch te varen. Na een uur varen zijn de meesten uitgestapt om met gids Frans ruim 1,5 uur te gaan wandelen met uitleg over het ontstaan en het onderhoud van de Biesbosch. Van oorsprong was dit een landbouwgebied en stonden er veel wilgen met de daar bijbehorende industrie. Het is nu natuurgebied en wordt gebruikt voor recreatie. Een andere functie is die van watervoorziening voor groot Rotterdam, onder andere door het creëren van spaarbekkens. Ook is er ruimte gecreëerd voor de rivieren. Na terugkomst in de fluisterboot beleefden we nog een hele mooie vaartocht en hebben we zelfs nog een ijsvogel gespot. Aan de inwendige mens was ook gedacht; er waren heerlijke broodjes voor iedereen. Terug in de haven kon iedereen op de eigen boot verder genieten van de mooie omgeving.

In het clubblad van september was een tipje van de sluier opgelicht van wat we op de 5e dag van deze tocht in Oudenbosch konden verwachten; nu was het dan zover. Na het palaver gingen om half 9 de trossen los; het was prachtig weer met de dauw laag boven het water. Op de Mark stond de sluis al voor ons open en óók voor de spoorbrug hoefden we niet te wachten, daardoor verliep deze vaartocht voorspoediger dan de TTL gepland had. We kregen het sein dat we maar wat gas terug moesten nemen, zodat we nog meer van het Brabantse landschap konden genieten en niet te vroeg in

Oudenbosch zouden aankomen. Om 13.15 uur draaide het konvooi het havenkanaal binnen. De Adagio sloot zich hierbij aan en onder begeleiding van een shantykoor werden de schepen in de havenkom onthaald. Veel vrijwilligers van de haven én natuurlijk het havenmeester echtpaar stonden ons op te wachten. Ook waren KNMCleden die in de buurt van Oudenbosch woonden, uitgenodigd om aanwezig te zijn. Wat een ontvangst!!! Na deze bijzondere ontvangst werden we uitgenodigd in het oudste café dat op de hoek van de kade staat. Hier sprak de burgemeester van de gemeente Halderberge (waar Oudenbosch onder valt), Bernd Roks alle genodigden toe en gaf een toelichting op het burgerinitiatief om de haven weer nieuw leven in te blazen (Waterpoort naar Rome). Peter bedankte iedereen voor de geweldige ontvangst en het bestuur van de stichting Waterpoort naar Rome kreeg ter ere van deze ontvangst en als eerbetoon voor de ontwikkelde initiatieven voor de ontwikkeling van de haven een KNMC-schildje uitgereikt. We hopen dat de gemeente en de haven alle gemaakte plannen kunnen verwezenlijken de komende jaren; aan het enthousiasme zal het niet liggen!

Die avond kregen we een berichtje in de groepsapp: ‘Morgen kunnen we langzaam opstarten. Vanaf 8.15 uur komt er iemand langs.’ Dit bleken Peter en Renée te zijn die op iedere boot een heerlijk ontbijt kwamen bezorgen; broodjes, beleg, vruchtensap, koek, te veel om op te noemen; wat een verrassing! Om 10 uur, we waren nog maar net klaar met dit uitgebreide ontbijt, stond op de hoek van de haven een gids klaar die ons meenam voor een stadswandeling die ons werd aangeboden door de gemeente. We kregen veel te horen en te zien over het interessante verleden van Oudenbosch. De haven bracht heel veel rijkdom, pastoor Willem Hellemons (vanaf 1834 kapelaan en vanaf 1842 pastoor) vond dat het dorp een nieuwe kerk verdiende; dit moest niet zomaar een kerk zijn, maar een kopie van de Sint Pieterbasiliek in Rome. Óók werd het jongensinternaat Saint Louis opgericht, omdat hij scholing van alle gelederen binnen de bevolking heel belangrijk vond. Het begon klein in 1840, maar later kwamen de jongens uit het hele land naar Oudenbosch. Ook op andere plaatsen werden de broeders van Saint Louis actief (o.a. in Roosendaal, Rotterdam, Amsterdam, Nijmegen en

vanaf 1862 ook in Indonesië). In de 19e eeuw was onderwijs en beroepsvorming vooral een zaak voor jongens. Tot het jaar 1837, toen vroeg Hellemons aan de kloostergemeenschap uit Roosendaal om ook naar Oudenbosch te komen. Het idee was om hier een school voor meisjes en een tehuis voor arme kinderen op te richten. Dit werd het internaat Sint Anna. Bijzonder was, dat we ook informatie kregen uit de eerste hand; Peter Adriaansen had op het internaat Saint Louis gezeten en Elly op Sint Anna, ’s Middags had iedereen tijd voor zichzelf om de vele bezienswaardigheden te bezoeken. Wij (en veel medeleden met ons) brachten een bezoek aan de Basiliek. Terwijl Rob met onze pup Yuki buiten stond te wachten en ik de binnenkant aan het bewonderen was, werden we onafhankelijk van elkaar aangesproken en werd ons verteld dat de hond ook naar binnen mocht; die ochtend was een mis gehouden ter ere van de heilige Franciscus van Assisi, waar alle huisdieren werden gezegend (het was net dierendag geweest), wij vonden dit wel heel bijzonder. ’s Avonds werd het diner gehouden in een prachtige locatie van restaurant ’t Zusje. We kregen allemaal heerlijke hapjes die je steeds per 2 stuks kon bestellen; een heel leuk concept. Geheel voldaan togen we allemaal weer naar de boten; wat hebben we van Oudenbosch genoten.

OMDAT JE NIET VAN HET

KASTJE NAAR DE MUUR GESTUURD WIL WORDEN

Mijn naam is Simon de Vries, ik sta graag voor u klaar om u te adviseren over het interieur van uw boot.

Of u nu op zoek bent naar duurzame outdoor stoffen, comfortabele of luxe boot interieur stoffen, wij hebben de geschikte oplossing voor uw bootkussens. Daarnaast kunt u bij ons terecht voor gordijnen of andere raamdecoratie welke op maat gemaakt worden voor uw boot.

Voor een goed slaapcomfort aan boord adviseren wij u graag over het geschikte op maat gemaakte matras.

Kom langs in onze showroom aan de Oedsmawei 18 in Grou of bel voor een vrijblijvende afspraak op locatie 06 - 109 13 250. Ik kom graag bij u langs voor het geven van een persoonlijk advies op maat. Oedsmawei 18, 9001 ZJ Grou | T 06 - 109 13 250 M info@dewoonkajuit.nl

Op maandag 7 oktober werden eerst alle boten bladvrij gemaakt; het is echt herfst geworden! Na het palaver bij de Lady konden de trossen weer los en gingen we verder over de Dintel en het Volkerak naar Oude Tonge. Vanwege een uitvaart bleef de Elisabeth achter; zij sloten de volgende dag weer aan. Ook vanwege een uitvaart werd de Sark gevaren door de kleinzoon van Peter en Elly. Zij kwamen in Oude Tonge weer aan boord. Het was een

mooie tocht en met wat passen en meten konden alle schepen in het kommetje afmeren. Dit dorp heeft een bijzondere geschiedenis: tijdens de Watersnoodramp van 1 februari 1953 is hier 10% van de bevolking omgekomen; meer dan 300 mensen. Er is een wandeling van 5 km uitgezet langs de meest gedenkwaardige plaatsen. ’s

Avonds werd in het lokale buurthuis een uitstekend verzorgd winterkostbuffet geserveerd.

Dinsdag was het maar een klein stukje varen over de Krammer naar Bruinisse, dus we konden wat later weg. De twee sluizen werden beide snel geschut, zodat we al vroeg in de middag in de haven lagen. De deelnemers hebben een relaxte middag doorgebracht. Maar het TTL-echtpaar was druk met het aanpassen van het programma. Voor donderdag werd storm verwacht en dit zou een lange vaardag zijn. Nu kon gelukkig het programma (excursie, vervoer, haven) omgezet worden, zodat we woensdag gingen varen en het programma donderdag uitgevoerd werd. Voor het restaurant waar we ’s avonds gingen eten hadden we eerder de keuze voor het menu door moeten geven; dat zag er veelbelovend uit. We wandelden ongeveer 20 minuten van de haven naar het restaurant en dit was echt TOP; Bru 17 een visspecialiteitenrestaurant aan de vissershaven; wat was dat lekker!

Woensdag 9 oktober hadden we een flinke vaardag te gaan met 3 sluizen. Peter gaf het laatste palaver van deze tocht en om 9.00 uur gingen de trossen los. Alle drie sluizen werkten enorm mee. De Grevelingen en Volkerak waren groot genoeg voor de 8 boten en de Krammer deed beide kolken open, waardoor gelijk geschut kon worden. Bij Middelharnis zou het sluisje gesloten zijn vanwege hoog water, maar de havenmeester/sluiswachter deed deze voor ons open zodra het konvooi was aangesloten, we konden dus zo doorvaren. Om half 3 hadden we allemaal een mooie plek en konden de deelnemers de plaatselijke middenstand van Middelharnis blij maken. 10 oktober was de laatste dag van deze mooie, gevarieerde toertocht. Met twee busjes van Van Gent Autoverhuur werden we naar het Watersnoodmuseum gebracht. Dit museum is gevestigd in caissons van 60x20x20 meter die oorspronkelijk gebruikt zijn bij D-day, de landing in Normandië. In 1953 zijn ze in Zeeland gebruikt om gaten in de dijk te dichten. We werden ontvangen met koffie en een Zeeuwse bolus, waarna een hele duidelijke en pakkende uitleg over de ramp van 1953 werd gegeven. De ramp is ontstaan door een storm op de oceaan, de dijken waren berekend op 4.35 + NAP het water kwam tot 4.55 + NAP dus het water stroomde er overheen (de huidige dijken zijn 7.50 + NAP). Tegenwoordig kan alles afgesloten worden, dat kon toen nog niet, het water ging op en neer met

het tij. Nu was het storm, tij, springtij met slecht onderhouden dijken (na de crisis en WO2). 100 buitendijken en 300 binnendijken braken door. In die tijd was de communicatie nog heel gebrekkig en kwam de hulp een dag later echt op gang. Urker vissers, die door de afsluiting van de Zuiderzee door de Afsluitdijk waren uitgeweken naar Breskens konden veel doen en hadden de marifoon als communicatiemiddel. Wel waren zeer grote delen van Zeeland, Zuid-Holland en Brabant onder water gelopen. In totaal waren er 1836 slachtoffers en heel veel vee. Pas in november 1953 waren alle dijken weer dicht en kon men met de herstelwerkzaamheden beginnen. Na de uitleg konden we op eigen gelegenheid

het museum bekijken. Ter afsluiting kregen we een goed verzorgde lunch en keerden we, zeer onder de indruk, terug naar onze boten. Om half 7 werd het slotdiner gehouden in een zaaltje van restaurant ’t Vingerling. Tussen de heerlijke hapjes nam Peter eerst het woord om alle deelnemers te bedanken voor hun deelname en de gezelligheid, de penningmeester, bezemboot en verslaglegger kregen een leuke/lekkere attentie. Aansluitend werden Peter en Renée toegesproken: het was niet alleen een Winterkosttocht, het was ook een verwentocht, kunst, culinair, geschiedenis, kortom heel veel afwisseling en alles tot in de puntjes verzorgd. Van alle deelnemers kregen zij een kaart met lovende woorden en een blijk van waardering, zodat ze samen bij een lekker etentje nog aan deze tocht kunnen terugdenken.

Met deze Winterkosttocht is het KNMCtoertochtseizoen van 2024 afgesloten, op vrijdag gingen alle schepen weer op eigen kiel naar de verschillende thuishavens of de winterstalling. We hebben ervan genoten!

Ineke Hessing - Schindeler

Bezoek aan Sector Dordrecht

2 november 2024

De Ledenservice had voor het winterprogramma van 2023-2024 twee bezoeken aan de verkeerscentrale van Rijkswaterstaat in Dordrecht gepland. De eerste vond plaats op 20 januari 2024 (zie het lezenswaardige verslag van Jack van Gent in het clubblad van april 2024) en de tweede zou plaatsvinden op 17 februari 2024. Door onvoorziene omstandigheden kon het bezoek op 17 februari 2024 geen doorgang vinden. Op 2 november 2024 was de herkansing voor de KNMC’ers die zich voor 17 februari hadden ingeschreven om alsnog op bezoek te gaan bij de verkeerscentrale van Rijkswaterstaat in Dordtrecht. Zo’n 25 leden hebben van deze mogelijkheid gebruik gemaakt. De verkeerspost Dordrecht overziet het scheepvaartverkeer op de rivieren rondom Dordtrecht, dat is verdeeld in de Sector Dordrecht en Sector Heerjansdam. Met meer dan 150.000 scheepvaartbewegingen per jaar zijn deze sectoren de drukst bevaren binnenwateren ter wereld. Stipt om 9:00 uur waren de meeste KNMC’ers die zich voor dit bezoek hadden aangemeld aanwezig, enkelen waren afgegaan op de berichtgeving in de KNMC-app waarin blijkbaar een aanvangstijdstip van 10:30 uur was vermeld. Een ongelukkig misverstand waardoor zij het eerste deel van het programma slechts ten dele hebben kunnen meemaken.

We werden ontvangen door de officier van dienst, Rolph Herks, met koffie en thee. In zijn presentatie ging Rolph in op de taken van het organisatiedeel Verkeer- en Watermanagement van Rijkswaterstaat waartoe de verkeerscentrale Dordrecht behoort. Afgewisseld met korte filmfragmenten

kregen we informatie over de werkwijze van de verkeerspost bij de begeleiding van het scheepvaartverkeer op de rivieren de Oude Maas, Dordtsche Kil, de Noord en Beneden Merwede. Uitgelegd werd dat de voornaamste taak van de verkeersbegeleiders het verstrekken van informatie is aan de schepen in het gebied over de bewegingen van (andere) schepen opdat een veilige doorvaart is gegarandeerd bij de verschillende kruisende vaarwegen en insteekhavens.

Soms adviseren de verkeersbegeleiders de schippers koersen te verleggen (bijvoorbeeld tegemoetkomend verkeer stuurboord-stuurboord te laten varen). Volgens Rolph is communicatie met de verkeersbegeleiding en tussen de schepen onderling over wie waarheen gaat het belangrijkste instrument om de veilige doorvaart in dit drukke vaargebied te bevorderen. Dat geldt ook voor de recreatievaart die van het vaargebied gebruik maakt. En nu werd het boeiend

en interactief, Rolph testte de kennis van de aanwezige KNMC-leden over diverse aspecten, waaronder wat is een klein schip (schepen korter dan 20 meter), wel of niet per marifoon aanmelden bij de verkeerspost (uitluisteren op kanaal verplicht, aanmelden niet verplicht), wel of niet reageren indien je je scheepsnaam voorbij hoort komen in een gesprek tussen schepen en de verkeerspost (wel verplicht), de voorrangsregels (bijvoorbeeld dat een klein schip varend op een hoofdvaarweg voorrang heeft op een groot schip als het grote schip uit een havenkom de hoofdvaarweg opdraait) en wanneer er sprake is van ‘slecht zicht’ en hoe dan te handelen. Blind vertrouwen

op AIS om het scheepvaartverkeer in je omgeving waar te nemen is niet altijd een goede raad, met name recreatievaart beschikt niet altijd over een dergelijk systeem. Aan de hand van verschillende praktijksituaties werden vervolgens marifoongesprekken met de verkeerspost geoefend.

Na de boeiende en informatieve presentatie van Rolph was het tijd om de verkeersbegeleiders op de werkvloer in actie te zien. Er heerste een bijna serene rust in de ruimte waar de verkeersbegeleiders achter grote schermen met radar- en camerabeelden het drukke scheepvaartverkeer in de sectoren Dordrecht en Heerjansdam

zonder stress of stemverheffing in goeie banen leiden.

Aan het einde van de ochtend werd Rolph door Jack bedankt voor de ontvangst van deze tweede groep KNMC’ers en werd het KNMC-schildje overhandigd. Iedereen was het er over eens dat het een zeer nuttige en leerzame bijeenkomst was geweest. Het programma werd afgesloten met een goed verzorgde lunch bij Restaurant Florizz in Zwijndrecht waar onder andere werd nagepraat over het bezoek aan de Sector Dordt. Dank aan Jack voor het organiseren van deze geslaagde winteractiviteit!

Ed Capel

Cursus: Reisvoorbereiding, zo vind je stremmingen, marifoongebruik en vaartips

Datum: 8 maart 2025

Welkom bij de Vaarcursus van het Jaar! Het nieuwe vaarseizoen staat voor de deur! De zon schittert aan de horizon, het water lonkt, en de geur van zee nodigt je uit voor een avontuur. Voor velen is er niets fijner dan een dag op het water, maar zonder de juiste voorbereiding kunnen er snel problemen ontstaan. Daarom hebben we deze cursus samengesteld: een onmisbare gids voor iedere watersporter! Leer de kunst van reisvoorbereiding, effectief marifoongebruik en onmisbare vaartips, zodat je veilig en vol vertrouwen het water op kunt.

1. Voorbereiding: De basis voor een geslaagde vaartocht

De sleutel tot een zorgeloze vaartocht begint aan wal:

• Routeplanning en stremmingen: Neem de tijd om je route zorgvuldig uit te stippelen. Wij helpen je te leren hoe je stremmingen en andere beperkingen kunt opzoeken en vermijden. Door inzicht te krijgen in actuele vaaromstandigheden, kun je met een gerust hart je vaarroute kiezen.

• Weersvoorspelling: Controleer altijd het weer; een stevige bries of regenbui kan je plannen flink beïnvloeden. Wij geven je de beste tips voor betrouwbare weersinformatiebronnen.

• Navigatiemiddelen: Zorg dat je navigatiekaarten up-to-date zijn en neem altijd een back-up mee, zoals een GPS-apparaat of smartphone met een navigatie-app.

• Bootcontrole: Vergeet niet om je boot grondig te inspecteren. Controleer de

motor en de brandstoftank, en zorg dat je genoeg zwemvesten aan boord hebt die in goede staat verkeren.

2. Marifoongebruik: Veilig en efficiënt communiceren op het water

Een van de belangrijkste hulpmiddelen aan boord is de marifoon, essentieel voor zowel communicatie met andere boten als voor noodgevallen. Een paar basistips:

• Juiste frequentie: In Nederland wordt voor de pleziervaart meestal frequentie 10 gebruikt. Dit is ook de noodfrequentie voor het aanvragen van hulp.

• Duidelijke communicatie: Spreek duidelijk en rustig. Begin je boodschap altijd met je naam en de naam van de ontvanger. Na je boodschap, maak de

frequentie vrij zodat anderen kunnen communiceren.

• Standaardoproepen: Ken basisoproepen zoals “Aanroep” (om contact te maken) en “Standby” (even wachten). Door vertrouwd te raken met deze oproepen kun je efficiënt en veilig communiceren op het water.

3. Theorie vaartraining: Versterk je vaarkennis

Deze cursus bevat ook onze speciale theorie vaartrainingen! Deze sessies zijn zowel leerzaam als gezellig en bieden een geweldige gelegenheid om kennis te maken met andere watersportliefhebbers.

Onze ervaren instructeurs behandelen de volgende onderwerpen:

• Navigatie en regels op het water: Leer de basisprincipes van navigatie en verkeersregels voor veilige vaart.

• Noodprocedures en marifoongebruik: We oefenen noodprocedures en het veilige gebruik van de marifoon, zodat je met een gerust hart kunt uitvaren, klaar voor elke situatie.

Onze trainingen zijn toegankelijk voor iedereen, van beginner tot ervaren schipper. Of je nu net begint of je vaarvaardigheden wilt opfrissen, deze cursus helpt je om goed voorbereid het water op te gaan.

4. Vaarplezier in de praktijk

Met de kennis en vaardigheden uit deze cursus ben je klaar voor een veilige, ontspannen vaartocht. Maak van je volgende dag op het water een onvergetelijke ervaring door goed voorbereid op pad te gaan. Nodig een vriend of vriendin uit, en geniet van de prachtige omgeving en de rust van het water.

Op naar de horizon – en een geweldig vaarseizoen!

Commissie Ledenservice en Nautische Commissie Jack van Gent

Winterprogramma 2024-2025: Volle Agenda en Veel Enthousiasme!

Beste KNMC-leden, Het winterprogramma is gestart en het enthousiasme is enorm! Met activiteiten die bijna allemaal vol zitten of zelfs overschreven zijn, blijkt de interesse onder de leden groter dan ooit. Bij het verschijnen van dit clubblad hebben we de eerste twee evenementen al achter de rug. Zo was de activiteit in Sector Dordt wederom een groot succes. Voor wie nog wil aansluiten: op de website kunt u onder ‘Activiteiten’ zien waar nog plaatsen vrij zijn. Ook als een activiteit al vol zit, kunt u zich aanmelden voor de reservelijst. Op die manier weten wij wie we kunnen benaderen mocht er een plekje vrijkomen.

Speciaal voor de Techniekliefhebbers: Het Motorenmuseum in Papendrecht Heeft u een passie voor techniek? Dan

is er nog ruimte bij het bezoek aan het Motorenmuseum in Papendrecht. Dit museum biedt een unieke kans om oude motoren te bewonderen, waarvan de meeste zelfs nog bedrijfsklaar zijn. Een ware stap terug in de tijd! Juist nu, in deze periode van energietransitie, is het fascinerend om te zien hoe de overgang van stoom naar diesel destijds werd vormgegeven.

Ideeën voor Winterprogramma 20252026? Denk met ons mee! We zijn altijd op zoek naar ideeën om het volgende winterprogramma nóg interessanter te maken. Heeft u suggesties voor activiteiten of bijzondere locaties? We hebben al enkele activiteiten op ons lijstje staan, zoals een bezoek aan een jachtmakelaar De Valk Yacht Brokers, Jan Klomp Verzekeringen met een boeiend verhaal en verschil

in polissen, het indrukwekkende Sluizencomplex in IJmuiden (onderdeel van de haven van Amsterdam) — een bijzonder interessante optie voor het winterprogramma van de KNMC! Ook een bedrijfsbezoek bij een van onze eigen leden behoort tot de mogelijkheden. Laat ons weten wat u graag zou willen zien of doen, dan bekijken wij wat we mogelijk kunnen maken!

De belangstelling voor ons winterprogramma is groot, en daar zijn we trots op. Heeft u vragen of suggesties? Neem gerust contact op met de Commissie Ledenservice en Nautische Techniek.

Met nautische groet, Jack van Gent Commissie Ledenservice en Nautische Techniek

Union Internationale Motonautique (UIM)

De UIM is de internationale overkoepelende organisatie die verantwoordelijk is voor het racen met motorboten. Vele leden zullen niet weten dat de KNMC is aangesloten bij de UIM en geldt als de nationale autoriteit. De KNMC heeft echter de activiteiten op dit vlak gedelegeerd aan de Stichting Nederlandse Motorboot Rensport (NMR)

met als voorzitter Sijbrand Booij.

De UIM is opgericht in 1922 en telt nu 58 aangesloten landen uit alle werelddelen. Thuisbasis is Monaco. Onder auspiciën van de UIM vindt een groot aantal klassen wereldkampioenschappen plaats. De hoofdcategorieën zijn Circuit, Aquabike,

Offshore, Pleasure Navigation en Motosurf. Tot 2016 was er ook de categorie Radio-controlled boats. Er is zelfs een all-electric kampioenschap. De wedstrijden worden over de gehele wereld georganiseerd. Hoewel een aantal Nederlandse piloten meedoet op hoog niveau, vinden er geen wedstrijden in ons land plaats. Volgens

Uw jacht voor verkoop aanbieden, maar dan liever niet in een saaie en afgelegen haven. WIJ

Afmeren in hartje Rotterdam met veel publiek en altijd passanten in de haven, uw jacht zal gezien worden.

Wij bieden u een luxe ligplaats en gunstige courtage bij verkoop*

Wij wensen u fijne en mooie feestdagen samen en voor 2025 veel geluk, gezondheid en (vaar)plezier.

I.Y.M. THUISHAVEN ROTTERDAM GEEN WOORDEN MAAR DADEN * Vraag naar de voorwaarden

(Voorheen Legerstee)

0416 - 66 13

de NMR zijn er geen partijen die hier brood in zien en het commerciële en organisatorische risico willen dragen. Wel is de NMR bezig met het optuigen van een jeugdacademie.

Vroeger was dat wel anders. De ouderen onder ons herinneren zich ongetwijfeld Cees van der Velden die als powerboatracer in meerdere klassen uitkwam. In zijn ruim twintig jaar durende sportcarrière werd hij zevenmaal wereldkampioen en negenmaal Europees kampioen. Ook ontwierp en bouwde hij jarenlang zijn eigen boten, Velden boten. Hij overleed als gevolg van een slopende ziekte in 2006. Hij heeft veel strijd geleverd met

Renato Molinari uit Italië, een legende in zijn sport, die onlangs is verleden. In de zeventiger en tachtiger jaren zijn grote wedstrijden in Nederland gehouden met vele toeschouwers. Elk jaar brengt de UIM een kleurrijk jaarboek uit met de hoogtepunten van het jaar en de voornaamste uitslagen van de wedstrijden. Opvallend is dat er sprake is van een echte mondiale sport met wedstrijden in Indonesië, China, Midden-Oosten, Estland, Hongarije, Verenigde Staten, Noorwegen, Italië, Nieuw-Zeeland. Er wordt gevaren op zee, vlak onder de kust, op meren en rivieren. Er worden ook records voor lange afstanden bijgehouden. Opvallend is dat de deelnemers flink

in leeftijd verschillen. Er zijn ervaren senioren maar ook aan de jeugd wordt veel aandacht besteed. Technologie speelt een cruciale rol in deze sport. De boten moeten natuurlijk aan tal van regels voldoen. Ook zijn er regels die betrekking hebben op doping en duurzaamheid. Het lijkt ook wel zeker dat deelname aan de sport de nodige financiële uitdagingen met zich meebrengt.

Leuk is wel dat onlangs de algemene vergadering van de UIM bij AmsterdamSchiphol plaatsvond vanwege de goede verbindingen met de rest van de wereld. Nee, niet per boot…..

Don Bijl

Aan de keukentafel bij Marc en Mirelle Adriaansen

Het is maandag 28 oktober en het vaarseizoen, dat zo kletsnat is begonnen, ligt alweer achter ons. Na een week met fantastisch najaarsweer regent het nu. Blaadjes welteverstaan. In een paar dagen is de natuur verkleurd van groen naar alle kleuren geel en bruin en het lijkt wel of alle bomen hun blad in één keer van zich af willen schudden. En op deze prachtige herfstdag reizen Lisa en ik af naar Steenbergen waar een aantal KNMC’ers een huis aan het water bezit met een mooi schip voor de deur. En een van die KNMC’ers is Marc Adriaansen. En hij woont daar gelukkig niet alleen, maar samen met Mirelle, hun zoon Melvin, dochter Merlita en hun hondje Luna.

Nadat we hun prachtige woonplek aan het water hebben bewonderd, waar het afgelopen weekend heel veel boten die

deelnamen aan de jaarlijks terugkerende Bietentocht voorbij zijn gevaren, en zijn voorzien van een kopje koffie met een punt appelgebak, komen we via de koetjes en de kalfjes vanzelf terecht bij de KNMC. Marc is op 6 juli 2021, nadat hij samen met Mirelle, zijn zus Mireille en zwager David had deelgenomen aan de Nieuweledentocht, lid geworden van de KNMC. Blijkbaar vertelden ze thuis mooie verhalen over de KNMC want hun ouders, Peter en Elly, zijn in oktober van hetzelfde jaar ook lid geworden en menig KNMC’er kent hen vanwege de vele toertochten die ze de afgelopen 3 jaren hebben gevaren. Marc en Mirelle zouden ook graag meer tochten mee willen varen, maar daarvoor hebben ze het op het zakelijke vlak nog veel te druk. Maar, aan de nabije horizon gloort verandering.

Marc en Mirelle hebben elkaar op het water leren kennen. De ouders van Marc lagen met hun zeilboot in Bruinisse en ook de ouders van Mirelle lagen daar met hun boot. Mirelle had zelf met haar broer een zeilboot van 5,5 m., genaamd ‘De Lokeend’. Nou dat scheepje deed zijn naam eer aan want die lokte Marc regelrecht in de armen van Mirelle.

Mirelle is geboren en getogen in Gouda en Marc in Etten-Leur. Na 2 jaar verkering gingen ze in 1992 samenwonen in Steenbergen. Marc had net zijn loodgietersbedrijfje MADRI opgericht. Veel stelde het nog niet voor maar Marc voelde zich de koning te rijk met een Peugeotje met trekhaak, een kistje met materialen en 10 koppelingen. Een paar maanden later werd een garagebox gehuurd en werden wat stellingen geplaatst. Maar van voorraadbeheer was in die tijd nog geen sprake, tot verdriet van vader Peter die Marc waar hij kon steunde en liefdevol PADRI werd genoemd. Mirelle koos er bewust voor om te blijven werken in Waddinxveen. Zij reisde overdag op en neer naar haar werk en in de avonden hielp ze Marc met het behalen van zijn loodgietersdiploma’s en met het typen van de facturen en het voeren van de boekhouding, waarvoor ze eerst nog haar type- en boekhouddiploma moest halen.

Toen hun zoon Melvin in 2003 werd geboren is Mirelle gestopt met haar werk en is zij twee dagen per week blijven werken in hun bedrijf, dat inmiddels was uitgegroeid tot een installatiebedrijf van redelijke omvang en vanwege de groei al een aantal keren was verhuisd. (Ben je nieuwsgierig

naar hoe dat allemaal is gegaan en nog gaat, kijk dan op www.madri.nl.)

Marc en Mirelle hebben onlangs besloten het bedrijf over te dragen aan een jongere medewerker die MADRI graag op de door hen ingeslagen weg wil voorzetten. Hiervoor is een traject van 5 jaar uitgetrokken, zodat het bedrijf verantwoord overgedragen kan worden en ze toch nog minimaal 5 jaar actief betrokken zijn. Op dit moment wordt een nieuw bedrijfspand gebouwd waar het bedrijf, toekomstbestendig gevestigd, kan worden voortgezet. Ze zijn blij dat door dit besluit MADRI behouden blijft voor de regio en de inmiddels 28 medewerkers.

Zoals verteld, zijn Marc en Mirelle opgegroeid met een zeilboot. Eerst met de ouders en vervolgens samen met de boot van hun ouders en dan vooral op zee. Toen ze zelf een zeilboot hadden gekocht voeren ze achter hun ouders aan voor gezellige vakanties samen. Marc lacht, want nu varen zijn ouders achter hen aan. Na de geboorte van hun zoon is de zeilboot verkocht en in 2009 werd, nadat ze ook een dochter hadden gekregen, een grotere zeilboot (Dufour) aangeschaft. In 2015 werd de zeilboot ingeruild voor hun eerste motorboot, een Tuna 40 classico en in 2019 kochten ze hun huidige schip, een Elling. De overstap naar een motorboot was niet direct Marc zijn keuze, maar hij moet erkennen dat het vaarwater achter de “bruggen” boven verwachting mooi is en hij vaart met veel plezier samen met Mirelle en de kinderen met hun motorboot. Samen met zijn familieleden, die nagenoeg allemaal varen, zijn ze vaak met elkaar op het water te vinden. En nu tegenwoordig ook met hun KNMCvrienden!

Ad Smaal, een buurman van Marc en

Mirelle, had Marc bij herhaling geprobeerd lid te maken van de KNMC, maar voor hen was dit toen nog te vroeg. Toen ze in 2021 in Tholen waren gaf Aad Beemster het laatste zetje op een tijdstip dat het hen wel paste en zijn ze lid geworden van zowel de KNMC als de Ellingclub. Het verschil tussen de beide clubs is volgens Marc wat betreft de leeftijdsopbouw niet zo groot en zijn vooroordeel wat betreft oudere mensen is gedraaid en heeft zich vertaald naar meerwaarde. Er is veel vriendschap en iedereen heeft een eigen mooi, open een eerlijk verhaal, waar hij als jongere deelnemer veel van kan leren. Het varen in Nederland en in een groep is leuk en ook daarvan heeft hij veel geleerd. En de KNMC heeft traditie en daar houdt hij van. Hij voert de KNMC-vlag dan ook met trots.

In 2023 is Marc lid geworden van de commissie Toertochten. Hartstikke leuk. En dit jaar heeft hij, samen met Ron, hun eerste toertocht georganiseerd, de Hondenverwentocht. De tocht was een succes en werd gevaren met 8 honden en hun baasjes en dat hadden van Marc best meer mogen zijn.

Als er meer vrije tijd is dan wil hij graag nog actiever worden voor de club en 1 tot 2 toertochten per jaar organiseren en met meer toertochten meevaren. Maar nog niet volgend jaar, dan is er nog het werk en een geplande Moezeltocht van 6 weken samen met zijn ouders.

En na zijn uitspraak ‘ik ben gek op mijn boot en blij met de KNMC’ vinden we het een mooi moment om ons gesprek af te sluiten en afscheid te nemen.

Bedankt Marc en Mirelle. We kijken ernaar uit om jullie nog vaak op het water en bij de KNMC te ontmoeten!

Marjo Haitjema i.s.m. Lisa van Gent

Marc en Mirelle Adriaansen hebben op 7 september meegevaren met de jaarlijkse rugvintelling op de Oosterschelde. Deze bijzondere ervaring willen ze graag met ons delen.

“Moet ik mee op dat bootje…..”

Mirelle en ik zijn ooit gevraagd of wij met de boot ons beschikbaar willen stellen voor de jaarlijkse rugvintelling in de Oosterschelde.

Wij zouden dan een dag met 3 tellers aan boord en nog 6 andere boten een rondje Oosterschelde moeten varen. Dit wordt jaarlijks georganiseerd door Stichting Rugvin. https://rugvin.nl/ Er werd begin van het jaar een aantal weekenden genoemd en gevraagd welke wij daarvan zouden kunnen. Wij zagen dat wel zitten; want varen op de Oosterschelde is voor ons met plezier een weekendje Zeeland varen.

Na 7 jaar ingeschreven te staan als telboot voor deze stichting was het er nog nooit van gekomen doordat het niet op ons opgegeven weekend doorging, of meer dan 2Bft waaide.

Maar dit jaar was het zover; de voorspellingen waren goed en het zou zaterdag 7 september doorgaan op een weekend dat wij opgegeven hadden. We moesten aangeven hoeveel mensen er aan boord konden en of er een toilet aan boord was.

Met trots vermeldde ik dat wij op onze

Elling uiteraard een toilet aan boord hadden en dat er wel 8 mensen op het dek konden zitten.

De stichting was blijkbaar verrast over de grootte van onze boot en vroeg of wij als persboot wilden fungeren (later bleek ook dat er veel open boten, of kleinere boten, meevoeren).

Ik dacht aan het lokale Zeeuwse Suffertje en dat leek ons wel leuk, want wij zouden dan met hun dwars door het veld van de tellers moeten varen. Afgesproken werd dat wij die ochtend om 10.00 uur in Bruinisse zouden liggen, want dan zou de pers o.a. uit Hilversum ?? komen.

Die ochtend lagen wij trots met onze gepoetste en glimmende Adagio op tijd afgemeerd in Bruinisse.

De eerste reactie van de cameraman van RTL-nieuws was; “moet ik op dat bootje meevaren”.

Toen hij met zijn statief, camera, drone en verslaggeefster en daarna HvNl met verslaggeefster en cameraman, Trouw met reporter en fotograaf,

Telegraaf met reporter en fotograaf en nog 3 bestuursleden van de stichting aan boord stapte, begreep ik zijn opmerking.

Hij dacht aan een vissersboot met een groot dek en ik dacht aan het lokale Suffertje.

De rugvin bleek familie van de walvis te zijn, waardoor ze het walvistelling hadden genoemd, en daarmee werd deze dag groots onder de aandacht van de nationale pers gebracht.

Nadat we iedereen hadden voorzien van koffie, zijn we vertrokken.

Het was gelukkig prachtig weer en iedereen genoot van de mooie Oosterschelde en alle boten die wij met tellers tegenkwamen.

We moesten onderweg zelfs spontaan stoppen voor een interview met een vrouw die met een kano op de Oosterschelde was en zich ook als teller had opgegeven.

Zie voor het interview deze link hieronder; https://www.hartvannederland.nl/milieugezondheid/dieren/artikelen/meewalvissen-tellen-in-de-noordzee https://www.rtl.nl/nieuws/sport/ video/97634ad8-e567-4a6d-b0ddc971901b8003/voor-het-eerst-walvissengeteld-nederland

Tijdens de mooie vaartocht zijn we naar verschillende locaties gegaan waar de rugvinnen gespot zouden zijn. Die dag zouden er 60 rugvinnen geteld zijn, maar je raad het wel…… Wij, met bijna alle landelijke pers aan boord, hebben er welgeteld niet één gezien. Gelukkig varen Mirelle en ik hier vaker en kunnen we bevestigen dat wij hier wel eerder rugvinnen hebben gezien. Zelfs een keer dat we voor anker lagen

en een rugvin met kalfje voorbij zwom.

Op de terugweg hebben de verslaggeefsters en reporters dankbaar gebruik gemaakt van onze salon en hebben ze de rapportages gereed gemaakt voor de avonduitzendingen. Ondanks de opmerking van de cameraman van RTL dat hij ons schip maar een bootje vond, bleek iedereen erg onder de indruk van onze Adagio.

’s Avonds zagen we op het nieuws ons mooie schip middels een drone rondvaren.

Het was een mooie dag, maar varen met zoveel personen en apparatuur aan boord doen we nooit weer, ondanks dat we er gelukkig geen schade aan over hebben gehouden.

Titel European Boating Association

Het is gebruikelijk dat één van de Nederlandse vertegenwoordigers bij de EBA een Nederlands verslag schrijft. Dit keer heeft Fred van Beelen, EBA vertegenwoordiger namens de Vereniging LVBHB en FVEN dit op zich genomen.

Onze verenigingen zijn lid van de European Boating Association (EBA). De EBA vergadert twee maal per jaar telkens op een andere locatie. De agenda is zo bomvol, dat hiervoor twee dagen nodig zijn, op een vrijdag en zaterdag.

In het voorjaar 2024 vergaderde, op uitnodiging van LVBHB, KVWV en KNMC/ VNM, de EBA in Rotterdam. Het najaar 2024 in Bodrum,Turkije en in het voorjaar 2025 staat Portsmouth te Engeland gepland.

De EBA vertegenwoordigt de honderdduizenden watersportliefhebbers in de Europa, zowel op de binnenwateren als op zee. Het moge dan

ook duidelijk zijn dat de onderwerpen aan deze overlegtafel breder zijn dan bij de CESNI. De Scandinavische landen (incl. Denemarken), Spanje, Italië en Turkije hebben geen binnenwateren waarop de EU Richtlijn 2016-1629 van toepassing is. Wel zeeën met een eigen problematiek.

Lid zijn van de EBA betekent dat we dichter bij het vuur zitten waar de (internationale) regelgeving wordt bekokstoofd. Wij, Bouke Veltman, Rob Klaassen en Fred van Beelen zijn de vaste vertegenwoordigers bij de EBA, voor onze vereniging LVBHB en FVEN, terwijl Dirk Jan Zwart de vaste vertegenwoordiger bij de EBA is voor de KNMC en het VNM.

De EBA neemt als Niet-Gouvernementele Organisatie (NGO) deel aan overleg met:

• CESNI, verantwoordelijk voor het ESTRIN, ES-RIS en ES-QIN

• UNECE, verantwoordelijk voor de blauwdruk van het Binnenvaart Politie

Reglement (BPR)

• CCR, verantwoordelijk voor Rijnvaart Politie Reglement (RPR)

• RCD Expert groep

De EBA is gesprekspartner voor onder meer de HELCOM, EBI en EUcommissie. En is zo direct betrokken bij uiteenlopende maritieme onderwerpen.

Voor een groot deel bestaan de werkzaamheden van de EBA uit het verwoorden van standpunten over een bepaald onderwerp. Deze EBA standpunten worden verwerkt tot ‘position papers’. Het doel van deze papers is dat EBA-leden breed gedragen standpunten met argumenten hebben voor gesprekken met nationale overheden. Een tweede deel bestaat uit het onderling uitwisselen van informatie. Hieronder een greep uit de onderwerpenbak.

Verstoring navigatiesignalen

De Finse delegatie kwam met een bijzondere waarschuwing, voor iedereen

die over de Baltische zee/Oostzee vaart of gaat varen. Namelijk: zorg dat je (actuele) papieren kaarten, magnetisch kompas, passer en liniaal aan boord hebt en dat je ermee kunt navigeren. Het GPS of Galileo signaal op deze zee wordt namelijk structureel verstoord door een of meer buitenlandse mogendheden (naar vermoeden Rusland). De bovenstaande materialen aan boord is sowieso wijs, ook als je af en toe vaart op grote meren of binnenzeeën. GPS en Galileo signalen zijn nu eenmaal gevoelig voor (natuurlijke) verstoringen.

Vrij gebruik van marifoon Het Internationale Radioreglement, waaronder de (handheld) marifoon valt, is geschreven met in gedachten dat een vergunning voor radioapparatuur is gekoppeld aan de vlaggenstaat van het vaartuig. Verder heeft elk land aanvullende regels, met betrekking tot deze vergunningen, licenties en/of bedieningscertificaten.

Deze regels zijn onder meer bedoeld om controle te houden over het radio zendgebruik.

De EBA pleit voor de mogelijkheid dat een schipper zijn eigen handheld marifoon mee kan nemen tijdens een vaartocht met een andere (gehuurde) boot. Deze mogelijkheid vergt een aanpassing van de Internationale Radioreglement.

De EBA ziet graag dat overheden stoppen met de verplichting van marifoonlicenties en of bedieningscertificaten.

De verplichting van een marifoonlicentie of bedieningscertificaat vormt namelijk een drempel voor het gebruik van de marifoon en het aan boord hebben ervan.

Omdat niet iedere schipper een marifoon aan boord heeft of mag gebruiken, kunnen bij calamiteiten onveilige situaties ontstaan.

Wij hebben echter gepleit voor nuancering; dit standpunt heeft een keerzijde.

Als steeds meer schippers, in Nederland, een marifoon hebben en vanzelfsprekend gebruiken, kan dit juist leiden tot onveilige situaties.

We geven een voorbeeld. Op een drukke zomerse dag rondom de Oranjesluis te Amsterdam willen zowel beroepsvaart als recreatievaart zo vlot mogelijk geschut worden. Als iedere

schipper communiceert met de sluis, lopen de betreffende VHF kanalen (radio frequenties) snel vol. Met het risico dat essentiële nautische informatie niet of te laat wordt gedeeld. Ons inziens is dit voor de binnenvaart in Nederland, Duitsland en België een onwenselijke situatie. Voor de zeevaart zien wij dit veelal niet als probleem.

Het recht om te zwerven (right to roam)

Van de Scandinavische landen kwam de volgende noodoproep: steeds meer kuststroken komen in handen van private partijen en zijn niet meer vrij toegankelijk. In Zuid-Europese landen is dit al langer gaande.

Dit druist in tegen onze eeuwenoude Europese afspraak dat het water en de stroken waar water en land samenkomen, vrij en toegankelijk moeten zijn.

Wij hebben gepleit voor het belang en de noodzaak dat deze Europese afspraak verankerd moet zijn in internationale wetgeving, mits het niet ten koste gaat van veiligheid of milieu.

Helaas bleek dit (nog) niet haalbaar. De EBA heeft onvoldoende vermogen en menskracht om dit te realiseren. Wel haalbaar is dat de EBA zich uitdrukkelijk verzet tegen deze ontwikkeling. Met behulp van een ‘position paper’ hoopt de EBA overheden wakker te schudden over deze zorgelijke ontwikkeling. Overigens heeft De Ramblers (wandelvereniging in Engeland) het nationaal gezien al wel voor elkaar met het ‘Right to Roam act’.

Review Recreational Craft Directive

De nu geldende richtlijn voor pleziervaartuigen is de EU Richtlijn 2013-53. Deze richtlijn is in Nederland geïmplementeerd als de Wet Pleziervaartuigen 2016.

De algemene internationale benaming is: Recreational Craft Directive (RCD). Het doel van deze Richtlijn is: Vooral bedoeld voor nieuwbouw vanaf juli 1998 met als ‘kers op de taart’ het CE keurmerk, als het vaartuig voldoet de RCD. De EU Richtlijn 2013-53 wordt in 2025 door de EU-commissie geëvalueerd en beoordeeld.

Deze Richtlijn is overigens voor een groot deel van het varend erfgoed niet van toepassing, omdat deze Richtlijn van toepassing is op vaartuigen tot 24 meter, die na 1950 zijn ontworpen. Toch kan deze Richtlijn invloed hebben

op ons varend erfgoed.

De volgende casus is door EUcommissie voorgelegd aan de EBA en EBI:

De eigenaar van een zeegaande kotter (beroepsmatig gebruikt), 23 meter, bouwjaar 1960, zonder CE keurmerk, wil zijn kotter gaan gebruiken als pleziervaartuig.

Moet de kotter voldoen aan de RCD of niet? Zo ja, dan moeten alle apparaten aan boord, inclusief de motor, voldoen aan de nu geldende eisen. Met grote financiële gevolgen voor de eigenaar.

Om de regels binnen de RCD visueel inzichtelijk te maken hebben wij een stroom- of beslissingsschema gemaakt en voorgelegd aan onze mede EBAleden. Met dit schema kan worden bepaald of een vaartuig wel of niet onder de RCD valt.

In de casus gaat het om een functiewijziging, geen verbouwing of nieuwbouw van een vaartuig. Voor ons is dit ‘klip en klaar’, het vaartuig valt niet onder de RCD. Deze casus en het schema leidde tot een niet eenduidig EBA standpunt naar de EUcommissie. Jammer, maar onderdeel van internationaal samenwerken.

Inzage EU ISO-normen Omdat een groot deel van de technische eisen voor onze schepen via verschillende EU ISO normen wordt vastgelegd, is het inzien van deze normen voor ons belangrijk. Deze normen zijn helaas niet kosteloos beschikbaar. Het recht om een norm te raadplegen kost honderden euro’s. De Stichting Koninklijk Nederlands Normalisatie Instituut beheert deze normen voor Nederland. Wij hebben het EBA secretariaat gevraagd de mogelijkheid te onderzoeken tot het inzien van de EU ISO normen. De Royal Yacht Association (RYA) is mede EBA-lid en heeft toegang tot een aantal normen, via Engeland. Het bleek niet mogelijk om gebruik te maken van de RYA toegang. Samen met de KNMC/VNM gaan we nu een voorstel aan de EBA GA doen, waarin staat welke normen wij willen raadplegen en wie toegang krijgt. Zo kan de EBA collectief inkopen doen. We hebben dan gezamenlijk, tegen relatief lage kosten, toegang tot de gewenste EU ISO normen.

Boot Registratie

Verschillende Europese landen zien graag dat alle vaartuigen (klein en groot) geregistreerd zijn. Registratie is bijvoorbeeld een voordeel als je – om wat voor reden dan ook – wilt handhaven. Anderzijds is registratie een gevoelig punt, omdat sommige booteigenaren hun bootbezit als een privé- aangelegenheid zien. Daarnaast is in veel landen het betalen met contant geld vanzelfsprekend en registratie niet.

In een aantal Scandinavische landen worden oude polyesterboten gedumpt in de natuur. Dat is veel goedkoper dan versnipperen bij een gespecialiseerd bedrijf. Een verplichte registratie van vaartuigen met een brandmerk kan dit voorkomen.

Binnen de EBA verschillen de meningen hierover.

Wij pleiten voor een EBA standpunt waarin de deelnemende landen zelf uitmaken of registratie verplicht is of niet.

In Nederland is het grote varend erfgoed vastgelegd in het Scheepsregister van het Kadaster. We zijn er zelfs trots op, het vertelt een deel van onze historie.

Voortbestaan van EBA

Tijdens ons laatste overleg werd duidelijk dat een demografische ontwikkeling ons bedreigt. Het aantal inwoners in Europa daalt en daarmee ook het aantal lidmaatschappen bij watersportverenigingen. Dit heeft gevolgen voor de EBA: de lidmaatschapsgelden voor de EBA zijn gebaseerd op het aantal leden die een organisatie vertegenwoordigt.

Deze gelden vormen voor de EBA de belangrijkste bron van inkomsten. De inkomsten zakken dus en de kosten stijgen. Dit leidt tot een structureel verlies op resultaatrekening. Aankomende vergadering presenteert het EBA bestuur een plan hoe de EBA toekomst bestendig blijft.

CE = Europees keurmerk waarmee de fabrikant aangeeft dat het product aan de minimale eisen voor veiligheid, gezondheid en milieubescherming voldoet.

CESNI = Europees Comité voor de opstelling van standaarden voor de binnenvaart

CCR = Centrale Commissie voor de Rijnvaart, verantwoordelijk voor het Rijnvaartpolitiereglement

EBA = European Boating Association, samenwerkingsorganisatie van watersporters

EBI = European Boating Industry, samenwerkingsorganisatie van bedrijven uit de pleziervaart en nautische toeristische sector

EU Richtlijn = De basis voor onder meer Nederlandse wetten

ES-TRIN = European Standard Technical Requirements for Inland Navigation vessels, technische voorschriften over onder meer scheepsconstructie, uitrusting, veiligheid en machines

ES-RIS = European Standard voor de Rivier Informatie Services, Europese Standaard voor de rivierinformatiediensten, zoals AIS en ECIDS

ES-QIN = European Standard for Qualifications in Inland Navigation, voorschriften voor beroeps kwalificaties in de binnenvaart, zoals vereisten voor vaarbewijzen

Varend erfgoed ervaren Afgelopen voorjaar was voor de vereniging van Historische Bedrijfsvaartuigen in Rotterdam het uitgekozen moment om de mede EBA-leden ons varend erfgoed te laten ervaren. Met de rondvaartboten van het maritiem museum door de erfgoedhavens van Rotterdam en ook boden Karin en Peter een scheepsbezichtiging op hun schepen …. en Keulse Vaart.

Op zaterdagavond organiseerden we voor de EBA leden een afsluitende maaltijd.

Tijdens de maaltijd werd onze vloot en passie voor ons erfgoed prachtig in beeld en geluid gebracht, door onze voorzitter Rolf van der Mark. Ook ons 50 jarig jubileum kreeg natuurlijk aandacht.

Dirk Jan Zwart

FVEN = Federatie Varend Erfgoed Nederland, samenwerkingsorganisatie van Nederlandse maritieme behoudorganisaties, zoals de onze vereniging

GPS = Global Positioning System, Amerikaans globaal navigatie satellietsysteem

Galileo = Europees globaal navigatie satellietsysteem

HELCOM = Helsinki Commission, een NGO met als doel dat beleid en wetenschap voor Baltische zee/Oostzee is afgestemd

KNWV = Koninklijk Nederlands Watersportverbond

KNMC = Koninklijke Nederlandse Motorboten Club

VNM = Verbond Nederlandse Motorbootsport

NGO = Niet-Gouvernementele Organisatie, zoals de EBA en HELCOM

UNECE = United Nations Economic Commission for Europe (UNECE) Deze Europese economische commissie van de Verenigde Naties verantwoordelijk voor het CEVNI, de blauwdruk voor ons BPR

VHF = Very High Frequence, een frequentiebereik van de marifoonkanalen voor het ontvangen en zenden

Ontwikkelingen in de geschiedenis van de motorboot

Met plezier varen wij met onze motorboot door binnen- en buitenland. Het lijkt bijna vanzelfsprekend dat er altijd motorboten geweest zijn, maar dat is natuurlijk niet zo. Niet toevallig ontstonden de eerste motorboten in de 19e eeuw toen de industrialisatie begon op te komen. Er werd al spoedig met verschillende typen motoren geëxperimenteerd. Knap als je de primitieve omstandigheden ziet, waaronder dit gebeurd.

Schepen werden in Nederland al eeuwen gebouwd. Dankzij de handel over zee is ons kleine land groot geworden. Schepen waren transportmiddelen of visserijvaartuigen. Ook bouwde men oorlogsschepen om de nationale (of VOC-) belangen te verdedigen. Rijke mensen, vaak Amsterdamse kooplieden, gingen in de 17e eeuw al varen voor hun plezier. Het is dus niet verwonderlijk dat er al snel belangstelling ontstond om met een motorboot te varen toen de mogelijkheid zich voordeed. Uit het artikel van Yvonne van Deursen over de vroegste geschiedenis van de KNMC blijkt dit ook. Zoals het vaker gaat men mensen met een gedeelde belangstelling: die zoeken elkaar op. Verenigingen ontstonden en men ging gezamenlijk activiteiten uitvoeren. Al in de jaren ’20 en ’30 ontstonden grotere boten van hout en later van staal waar familie en vrienden op mee konden varen. Ook werden er snelheidswedstrijden gehouden in meerdere klassen, zelfs op plaatsen die nu onbestaanbaar zouden zijn, zoals op

de Vecht. Er zijn gelukkig motorjachten uit die tijd met authentieke uitstraling bewaard gebleven. De vereniging van booteigenaren Oude Glorie beijvert zich voor het behoud van deze markante schepen, vaak bakdekkruisers. Het totale varend erfgoed wordt geschat op 2500 schepen.

Een gerenommeerde jachtbouwer die stamt uit die periode is jachtwerf Klaassen uit Voorschoten waar de

bekende Super van Craft schepen werden gebouwd. Oprichter Ben Klaassen was overigens oorspronkelijk meubelmaker. Helaas heeft de werf de strijd met de tijd verloren maar er varen nog veel schepen van het merk rond in binnen- en buitenland. Vele KNMC’ers hebben in de loop van de tijd met een Super van Craft gevaren. Twee van de huidige bestuursleden varen met een dergelijk schip.

In dezelfde omgeving in Zuid-Holland ligt de oorsprong van Mulder Shipyard. Opgericht in 1938 met nu de derde generatie aan het roer. Jarenlang een bekend gezicht op het water met de Super Favorite kruisers en inmiddels in het hogere segment beland. Bekend is ook scheepswerf Volharding Staveren waar jarenlang de Staverse Kotter werd gebouwd. De werf draagt nu de naam Sturier Yachts. In 2019 vierde men het 100-jarig jubileum Na de Tweede Wereldoorlog zijn meerdere ontwikkelingen te duiden. Voor de internationale positie van de Nederlandse jachtbouw was de beslissing van zeven toen nog kleine jachtwerven en een scheepsarchitect om te gaan samenwerken van groot belang. E.G. van de Stadt, Nicholaas Witsen, G. de Vries Lentsch, H.P. Akerboom, C. van Lent, Gebr. De Vries en De Voogt scheepsarchitecten richtten Feadship op met de bedoeling Nederlandse stalen jachten te promoten. Die samenwerking was

succesvol, waarbij de schepen steeds groter en luxer werden. Overigens hebben de eigenaren van schepen die meer dan dertig jaar oud zijn zich verenigd in een associatie om ook dit varend erfgoed in stand te houden. In ons land kwam in de jaren ’50 en ’60 de pleziervaart op gang. Er kwamen meer financiële mogelijkheden voor de mensen en meer vrije tijd. Nederland ging massaal recreëren. Varen werd een geliefde manier om invulling te geven aan vrije tijd. Watersportmogelijkheden waren er volop in Nederland. Om een indruk te geven: Nederland beschikt over 4500 km vaarweg en talloze recreatieplassen.

Op allerlei plaatsen in het land gingen handige lieden bootjes bouwen; vaak alleen casco’s die door de nieuwe eigenaar zelf werden ingetimmerd. Vele werfjes uit die tijd bestaan niet meer maar een aantal heeft zich ontwikkeld tot volwaardige, moderne scheepswerven. Denk aan Pikmeerkruiser, Linssen, Super Lauwersmeer, Holterman, Smelne en Boarnstream. Als voorbeeld het begin van Super Lauwersmeer: Piet Wouda begon in 1969 met het bouwen van stalen bootjes op een boerenerf. Nauwelijks meer voor te stellen als je de moderne schepen van dat merk tegenwoordig ziet. Een ander bekend merk is Aquanaut dat sinds 1961 bestaat. Er werden in de jaren na de oprichting grote aantallen boten gebouwd door jachtwerf Bakker in Sneek naar een ontwerp van Dick Boon van Vripack Yachting; een bureau

opvolging of omdat men zich niet kon staande houden in de markt. Bekende merken die niet meer gebouwd worden zijn Proficiat, Romanza, Kempers en Waterland. Een merk als Neptunus bestaat ook niet meer maar is wel te beschouwen als voorvader van het huidige Elling.

De eerste terugslag was in de jaren ’80 toen de Nederlandse economie in een diepe recessie belandde en vele bedrijven de deuren sloten. Eén van de slachtoffers was de Eista-werf waar de bekende Doerak werd gebouwd naar een ontwerp van Dick Lefeber. Deze werf, de meest succesvolle in Nederland, bouwde in relatief korte tijd 2500 boten. Er varen nog vele boten van dit markante merk rond.

De tegenwind uit die periode werd

dat nog altijd zeer actief is. Na een faillissement in 2022 is Aquanaut weer op koers met een nieuwe eigenaar.

Bijzonder is het 60-jarig bestaan in 2024 van jachtwerf De Boarnstream omdat oprichter – en KNMC-lid – Henk Hokwerda nog steeds bij het ontwerpen van de schepen betrokken is, al heeft dochter Wies de dagelijkse leiding overgenomen. Ook Pikmeerkruiser heeft het 60-jarig jubileum gevierd. Inmiddels is de derde generatie van de familie De Groot aan het bewind en worden er nog volop schepen gebouwd. Natuurlijk zijn er vele werven uit die tijd niet meer actief door gebrek aan

overwonnen waarna het weer beter ging met de sector. Nieuwkomers kwamen hun geluk beproeven, soms met succes zoals Interboat, soms niet. Een duidelijke groeisector was de sloepenbouw. De groei van het aantal motorboten wordt geïllustreerd door cijfers uit 1995. In dat jaar werden meer dan 700 typen kajuitmotorjachten gebouwd en geïmporteerd naast de sloepen.

Ook in de periode daarna dienden zich aansprekende nieuwe bedrijven aan zoals Wajer en Steeler. Beide werfeigenaren zijn begonnen in de sloepenbouw maar hebben hun aandacht verlegd naar de bouw van

duurdere en grotere boten. Vedette Jachtbouw kan in dit rijtje ook genoemd worden.

De financiële crisis van 2008 en de periode daarna was de volgende terugslag die zijn sporen naliet in de botenbouw. Ook toen gingen merken ten gronde zoals Vacance, IJlstervlet en Veha.

In het nieuwe millennium staken de eerste zorgen de kop op over de vergrijzing in de watersport. Interesse van de jeugd nam af terwijl het aantal keuzemogelijkheden in de recreatiesector toenam. Onverwachts kreeg deze ontwikkeling een verrassende wending. Tijdens de coronapandemie 2020/2021 steeg de verhuur en de verkoop van boten in Nederland. Een recordaantal van 3 miljoen mensen gingen het water op. Veel nieuwe watersporters zijn recreanten waarbij het niet alleen om het varen gaat maar ook de beleving eromheen. Maar zoals te verwachten was, is deze ontwikkeling wel afgevlakt. In de loop van de decennia heeft zich de techniek verder ontwikkeld. Zelf een casco inbouwen gebeurt (vrijwel) niet meer. Binnenboord benzinemotoren zijn verdwenen. De dieselmotoren zijn technisch veel geavanceerder geworden. Een vuilwatertank is verplicht. Navigatieapparatuur is nu standaard. Zonnepanelen helpen de energievoorraad op peil te houden. Een boegschroef en zelfs een hekschroef worden niet meer gezien als bewijs van onvermogen om te kunnen varen.

Verwarming is vanzelfsprekend. Natuurlijk hadden duurdere schepen deze voorzieningen al eerder maar nu zijn de meeste kajuitmotorboten standaard zo uitgerust.

De komende tijd staat in het teken van de duurzaamheid. In het centrum van Amsterdam mag alleen nog elektrisch worden gevaren. In de praktijk geldt dit hoofdzakelijk voor sloepen en andere kleine open bootjes. Voor kajuitmotorboten is de uitdaging veel groter waardoor de dieselmotor wel even zou blijven. De vaarafstanden zijn immers veel groter en de infrastructuur is niet aangepast en zal niet op korte

termijn aangepast kunnen worden om elektrisch varen voor grotere schepen op een realistische manier mogelijk te maken. Op beperkte schaal zijn hybride aandrijvingen beschikbaar maar ook hierbij zijn vraagtekens te plaatsen, zoals kosten, twee motoren en laadmogelijkheden. Bovendien varen er nog talloze oudere boten rond die niet of nauwelijks aan de moderne duurzaamheidseisen voldoen of kunnen voldoen. Aan de andere kant: het is ook duurzaam om een product lang te gebruiken. En hoeveel vaaruren maken die boten nou eigenlijk? Dus welk effect is ervoor de omgeving?

De geschiedenis van de motorboot is er één van voortdurende interesse van vaarders om dergelijke boten te bezitten en ermee te varen. Tegelijkertijd laat die geschiedenis golfbewegingen zien die vaak samenhingen met het economische tij. Daar waar het financieel moeizaam ging, was het kopen van een boot niet de eerste prioriteit. Vaak was dit één van de belangrijkste redenen waarom werven kopje onder gingen naast gebrek aan (adequate) opvolging. Maar het is ook mooi om te zien hoe er telkens nieuwe mensen opstonden om met de bouw van motorboten te beginnen, geïnspireerd door nieuwe ideeën. Nederland en watersport blijven onlosmakelijk aan elkaar verbonden.

Don Bijl

Sail Amsterdam

Altijd Indrukwekkend, soms met onverwachte wendingen

Tot de meest tot de verbeelding sprekende evenementen behoort volgens mij Sail Amsterdam. In 2025 staat weer een editie op het programma. Het evenement van 2020 kon helaas geen doorgang vinden als gevolg van de coronapandemie. Naar ik heb begrepen, was het de bedoeling dat de KNMC bij die gelegenheid acte de présence zou geven, zoals in het verleden vaker het geval was bij Sail. Voor 2025 is nog geen besluit genomen.

Al sinds 1985 zijn Rolanda en ik graag aanwezig bij Sail Amsterdam, een evenement dat met 2,3 miljoen bezoekers inmiddels is uitgegroeid tot één van de grootste evenementen van Nederland. Meer dan 50 tallships uit de gehele wereld doen Amsterdam aan. De eerste Sail werd gehouden in 1975 ter gelegenheid van 700 jaar Amsterdam. Dit vijf jaarlijkse evenement is in 2025 toe aan de tiende editie. Het evenement wordt bekeken door talloze mensen op de oevers van het Noordzeekanaal of via uitgebreide televisie-uitzendingen.

Ook maakt het grote aantal volgboten een belangrijk onderdeel uit van het spektakel. Bij de Sails die werden gehouden in 1995 en 2000 was ik vanuit mijn toenmalige functie verantwoordelijk voor de coördinatie van de veiligheid in het gehele gebied dat meerdere gemeenten en veiligheidsregio’s omvat. De opzet die toen is gekozen, is bij de evenementen die daarna werden gehouden verder uitgewerkt en vervolmaakt.

Tijdens de Sailevenementen in 2005, 2010 en 2015 heb ik zelf met mijn eigen boot meegevaren. Dat is veel leuker dan meevaren op een tallship of een partyboot. De beleving is veel intenser en je bepaalt je eigen agenda. Het varen naast de prachtige zeilschepen is een belevenis op zichzelf.

Onze aanvaarroute was in 2015 tamelijk lang, want wij planden het evenement aan het einde van onze vaarvakantie. Vanuit onze toenmalige ligplaats Loosdrecht gingen wij via de Vecht en de Nederrijn naar Arnhem. Van daaruit langs de Gelderse IJssel en het Twentekanaal naar Almelo en vervolgens via Meppel en de Randmeren terug naar het Westen. Vanuit het regenachtige Muiden overwogen wij in de dagen voor het evenement of het zinvol zou zijn om mee te varen. Gelukkig besloten wij het erop te wagen. Vanuit Muiden voeren wij naar de haven van Beverwijk, een werkhaven zonder voorzieningen. Dat mocht de pret niet drukken, want de haven vulde zich in de dagen voor Sail met allerlei boten die het evenement van start tot finish wilden meevaren. De sfeer in Beverwijk was weer heel gezellig. Zo ontmoetten wij de Purmerendse schippers van twee tjalken die alle Sailevenementen hadden meegevaren.

Op de dag van Sail vulden alle boten zich met gasten die zich opmaakten voor een feest op het water. Het weer was gelukkig geheel ten goede gekeerd. Wij hadden vijf gasten aan boord die, net als wij, veel zin hadden om het evenement vanaf het water mee te maken. De drukte was enorm, maar er werd langzaam en

zorgvuldig gevaren. Natuurlijk, er was politietoezicht op het water, maar er was ook veel beheersing van de deelnemers. Veel meer dan op basis van de verhalen verwacht. Bovendien zijn de afstanden tussen de boten op het water feitelijk veel groter dan het lijkt op de televisie. Vanuit Beverwijk was het een klein stukje varen naar IJmuiden waar de Sail-In begon onder aanvoering van het vlaggenschip, de Stad Amsterdam. Wij voegden ons in de optocht en langzaam ging de vloot op weg naar Amsterdam. Ik was zelf erg onder de indruk van de Esmaralda, de niet geheel onomstreden tallship uit Chili dat voor de eerste keer meevoer. Als kind had ik het schip in 1960 in mijn geboortestad Auckland (Nieuw-Zeeland) bezocht en dat was in mijn geheugen gegrift.

Halverwege de route hebben wij een pauze ingelast in de Afrikahaven. Dobberend keken wij op enige afstand naar de langstrekkende armada. Het ene schip nog indrukwekkender dan de andere met volgboten in alle soorten en maten. Genot op het water. Toen wij weer wilden invoegen, bleek de boot niet meer vooruit of achteruit te willen varen. De motor liep maar geen aandrijving van de schroef. Dan bevind je je wel in een situatie! Achteraf bleek de uniflex kapot doordat de moeren waren losgetrild. Hoe dat kan? Wie het weet, mag het zeggen. Heel toevallig was een reddingsdienst nabij die te hulp schoot. Wij zijn gesleept naar de dichtstbijzijnde jachthaven te Nauerna, maar dat betekende het kruisen van de optocht. Je kunt je voorstellen, dat dit best spannend was. Met de nodige stuurmanskunst van de sleper en zoveel mogelijk signalen afgeven werd de overkant bereikt. De grote schepen konden niet uitwijken, maar de kleinere maakten plaats. In de overvolle jachthaven werd ruimte voor ons vrijgemaakt. Er was op dat moment geen monteur te vinden, waardoor verder varen onmogelijk was. Wij

hebben ons met onze gasten nog een aantal uren in de boot met een hapje en een drankje vermaakt, al was de teleurstelling natuurlijk groot.

Aan het einde van de volgende dag was onze boot met behulp van de havenmeester en een hem bekende scheepsmonteur weer gerepareerd. Het benodigde onderdeel was bij een zaak in de buurt voorradig. Wij besloten de daaropvolgende dag vroeg te vertrekken richting Amsterdam.

Daardoor konden wij de aangemeerde tallships uitgebreid bewonderen zonder veel andere boten op het water. Het was een prachtig gezicht om die aansprekende schepen in de ochtendzon te zien schitteren. Vervolgens wendden wij het steven richting Loosdrecht, zoals gezegd toen onze thuishaven. Sail had deze keer op een wel heel bijzondere wijze indruk gemaakt.

Don Bijl

De Spiegelplas bij Nederhorst den Berg

Paradijselijke plas in de Randstad

Varend door Nederland kom je op de mooiste plekken. Je kunt je verbazen over de rust en ruimte die je soms zelfs in drukke delen van ons land kunt ervaren. Tot de mooiste vaargebieden behoort de Spiegelplas bij Nederhorst den Berg, deel uitmakend van de gemeente Wijdemeren. De Spiegelplas is een weids gebied met idyllische strandjes, eilandjes en moerasbossen. Dit natuurgebied beslaat 275 ha. Het water is kristalhelder.

Ik geef direct toe dat ik niet helemaal objectief ben want mijn vrouw Rolanda en ik hebben jaren aan de plas gewoond. Aan de andere kant weet ik hoe mensen de plas ervaren als zij er ooit zijn geweest.

Oorspronkelijk was de Spiegelen Blijkpolderplas een drassig laagveengebied. Door ontginning en turfwinning ontstond een gedeeltelijk uitgeveende polder met brede legakkers. In 1937 begon in de polder zandwinning voor de uitbreiding van Amsterdam. Het gebied van de zandwinning breidde zich gestaag uit en ging tot een diepte van 50 m. Het moge duidelijk zijn dat het gebied sterk veranderd is door deze ingrepen. Zo is de oude verbindingsweg met het dorp Ankeveen verdwenen. In de loop van de jaren groeide het maatschappelijk verzet tegen de verdergaande zandwinning. Pas in 1980 kwam er een einde aan deze activiteiten. In de jaren daarna is de plas geschikt gemaakt voor recreatie

en natuurontwikkeling. Toen was ook het onzalige plan van de provincie om de plas te gebruiken als opslagplaats voor vervuild slib uit de Vecht van de baan. Na de periode van zandwinning kwam het grootste deel van het gebied in handen van de provincie die het

eigendom later heeft overgedragen aan de Vereniging Natuurmonumenten.

Tegenwoordig kan men vanaf de Vecht via de Zanderijsluis toegang krijgen tot de Spiegelplas. Het waterpeil in de Vecht staat zo’n 135 cm hoger dan het peil in de plas. Een klein nadeel hierbij is dat er alleen in de ochtend en aan het einde van de middag wordt geschut, te weten tussen 9.30 en 12.30 uur en 17.30 en 20.30 uur.

De Spiegelplas staat bekend om de grote helderheid en de uitstekende waterkwaliteit. Rondom de plas is een fietspad aangelegd. Op verschillende plaatsen tref je zandstrandjes aan die meestal allen te voet of per fiets bereikbaar zijn.

Opvallend zijn de vele moerasbossen die in combinatie met het water voor de karakteristieke omgeving zorgdragen. Deze bossen bestaan vooral uit wilgen, berken en elzen. Moerasbos wordt niet aangeplant en is dus een echt oerbos. In het zuidoostelijke deel zijn recreatieeilandjes met aanlegsteigers. Verder zijn daar geen voorzieningen. De omgeving ademt een heel bijzondere sfeer. Groen, stil, kraakhelder water en prachtig invallend licht. In het dorp wordt dat gebied “Het Paradijs” genoemd. Een betere typering is nauwelijks denkbaar. Die plek heeft als inspiratie gediend voor de naam van de boten die wij hebben gehad en voor onze huidige Pikmeerkruiser, namelijk “Paradijsvogel”. Het is bijna onvoorstelbaar dat zo’n feeëriek gebied midden tussen de steden Amsterdam, Hilversum en Utrecht ligt.

Watersporters met niet al te grote boten kunnen gemakkelijk boodschappen doen in het dorp door gebruik te maken van de enigszins verscholen boodschappensteiger die speciaal

voor dit doel is aangelegd. Binnen 10 minuten is men in het centrum van het dorp met een alleszins redelijk winkelbestand bestaande uit een Albert Heijn supermarkt maar ook met een slager en een bakker. Een fietsenwinkel en een apotheek ontbreken evenmin. Er zijn restaurants voorhanden voor wie niet zelf wil koken. Zichtbaar is kasteel Nederhorst waarvan vermeldingen teruggaan tot de dertiende eeuw. In de jaren zestig van de vorige eeuw betrok het bedrijf Toonder Studio’s een deel van het kasteel. Vanwege de associatie met Maarten Toonders hoofdpersoon Heer Bommel, werd het gebouw ook wel Bommelstein genoemd. Nadat het kasteel lang privaat eigendom was, worden er nu appartementen in gerealiseerd.

Degenen die gebruik willen maken van een jachthaven kunnen terecht bij WSV De Spiegel met mooie passantenplaatsen. Alle voorzieningen zijn daar voorhanden. Het is niet ver lopen van de jachthaven naar het dorpscentrum.

De Spiegelplas leent zich voor vele vormen van watersport maar is nooit erg druk. De diepte en de waterkwaliteit zijn aantrekkelijk voor duikers en er zijn genoeg plekken waar zwemmers volop aan hun trekken komen.

De Vecht die zich slingerend een weg baant door het landschap tussen Utrecht en Muiden, is een gewild vaargebied.

Voor degenen die Nederhorst den Berg zonder haast passeren is het zeker de moeite waard de afslag naar de Spiegelplas te nemen.

Don Bijl

KNMC-logo op kleding

De KNMC heeft besloten om de clubkleding uit de webshop te halen. Echter, er zijn leden die toch graag een trui, vest of een ander (kleding)stuk zouden willen hebben met het logo van de KNMC erop.

Hoe gaat dat in zijn werking?

Cobie van Harten, heeft haar expertise aangeboden om het borduren op artikelen te verzorgen. Zij heeft daarvoor diverse mogelijkheden qua logo. Vooralsnog zullen wij 2 alternatieven ter beschikking stellen. 1 logo met de maat 20cm x 15cm en 1 logo met de maat 10cm x 8cm. Als dit een groot succes wordt, kunnen er meerdere alternatieven aangeboden worden. Graag bieden wij de mogelijkheid om dit te realiseren.

U gaat naar de webshop van de KNMC. Hier vindt u het artikel “KNMC-logo op kleding”. Daar klikt u op. De prijs die wordt weergegeven is inclusief 2x verzending en het plaatsen van het logo op het toegezonden artikel. Dit geldt voor één kledingstuk.

Wilt u meerdere kledingstukken laten voorzien van het logo, dan moet u 2x of meer dit artikel bestellen. U bestelt dit artikel en betaalt de factuur. Het secretariaat zorgt voor de financiële afwikkeling met PostNL en Cobie van Harten.

Daarna krijgt het secretariaat een melding dat u een logo geplaatst wilt hebben op uw kleding. Via het secretariaat ontvangt u via de mail een verzendlabel. U pakt het desbetreffende kledingstuk goed in, print het verzendlabel uit en plakt deze op het pakket. Het pakket brengt u dan weg

naar het dichtstbijzijnde PostNL-punt. Uw kledingstuk zal verstuurd worden naar Cobie van Harten, die het logo gaat plaatsen.

Coby krijgt via het secretariaat een verzendlabel naar uw adres, zodat na gereedheid uw kledingstukdoor Coby

weer teruggestuurd kan worden. Let op: het verzenden en het proces van het plaatsen van het logo is geheel op eigen risico.

Pieter Verboom Meine van der Knaap

Wolven en de KNMC in 2044

Naarmate het nieuwe jaar nadert, betrap ik mezelf er vaak op dat ik afdwaal in gedachten, mijmerend over het verleden of de toekomst. Ik begeef mij graag in de matrix van ruimte en tijd. Dit keer wil ik jullie een kijkje geven in mijn toekomst van 2044.

Veluwe april 2044. Het KNMCbootseizoen is net begonnen. De eerste tocht van het jaar gaat naar Spitsbergen vanwege het klimaat en het ontbreken van IJsberen. Het voorzitterschap van onze onvolprezen club mag alleen nog maar ingevuld worden door vrouwen “Een kleine stap voor de mensheid, een grote stap voor de KNMC”. Tramp, oh sorry, Trump is aan zijn vierde ambtstermijn begonnen en heeft zojuist, samen met ene “Kim” het weer afgeschaft. De Fatbike mag alleen nog maar bereden worden door uitheemse diersoorten met een vergunning. Nee, de situatie is bepaald niet meer hetzelfde als twintig jaar geleden.

Vanwege de opwarming en door het verlies van zijn jachtgebied is de IJsbeer nu heer en meester op de Waddeneilanden en de Bruine beer op de Veluwe.

Beste mensen; geen broodjes meer smeren bij het aanleggen in Amersfoort aan Zee. Wolven zijn alleen nog maar te vinden in het Zuidhollandse plassengebied en zijn allemaal “geholpen” en een stuk rustiger geworden.

De wonderen zijn de wereld nog niet uit want ze hebben namelijk door enorme inzet van de partij voor de dieren leren zwemmen en hun lievelingsdrankje is nu “Korenwolf”. Daardoor zijn ze veranderd in een liefdevol en vooral vrolijk huisdier dat uitsluitend bonen lust. (Met dank ook aan de partij voor de Wolven en voorzitter “John” die inmiddels zo’n 14000 welpen onder haar hoede heeft genomen).

In pretpark Duinrell en in de Efteling is de extra bescherming van Roodkapje opgeheven en ook alle opa’s en oma’s hoeven niet meer steeds achterom te kijken. De kaart van Nederland lijkt inmiddels behoorlijk op die van tweehonderd jaar geleden.

Jonge wolfjes worden nu ook door ons grootgebracht in een aparte afdeling van ons kippenhok en het is zowaar gelukt om ze inderdaad groot te krijgen

met witte bonen in tomatensaus. Als ze naast je in de auto zitten moeten ze ook verplicht een veiligheidsgordel om. (Behalve op de snelweg)

Maar wie zijn nu dan nog wel onze natuurlijke vijanden van ons matrozen in 2044? IJskonijnen? Nee hoor! IJsberen? Nee dat gaat ook de goede kant uit gezien het aantal witte statushouders. Bruintje beer heeft wat langer nodig maar ook dat gaat goedkomen zodra het aantal bijen in ons landje weer op pijl is gekomen.

Nee schippers, het zijn anno 2044 de witte haaien die hun tropisch paradijs hebben verwisseld voor een wat koelere omgeving. Het IJsselmeer, Markermeer en Waddenzee zijn zonder het te vragen uitgeroepen tot jachtgebied van deze schatjes. Niet iedereen vindt dit leuk anno 2044 want vluchten kan niet meer. Ook niet naar de Marker Wadden want die zijn vijf jaar geleden al door de Tropische Storm “Billy” met de zeespiegel gelijk gemaakt.

Ook de zeehondjes in Pieterburen vinden deze nieuwe “buren” ook maar niets. Wie kent er niet het Lied van Drs. P. van die familie die bij 20 graden onder nul in de sneeuw onderweg is in hun Troika naar Omsk in Rusland. Ik ben zo vrij geweest om daar een parodie op te maken met een kleine wijziging van de tekst want …. Wolven …….. gaat nu niet meer op. Nee beste vrienden, de Talk of The Town gaat nu over dat andere roofdier dat tegenwoordig het mooie IJsselmeer tot zijn jachtgebied heeft uitgeroepen. Deze beschermde dieren die door de opwarming via

Rotterdam en de nieuwe sluizen in IJmuiden ons landje in hun greep proberen te krijgen. Extinction Rebellion heeft ons nog zo gewaarschuwd.

Nu een dringend verzoek; luister het Drs. P. liedje, over de sledetocht met de “beschermde” wolven bij Omsk, even terug op Youtube. Laat de melodie doordringen. Ik heb de tekst wel een beetje herschreven. Het zijn 18 coupletten, te veel voor dit verhaal. Ik plaats er hieronder maar 5, anders wordt het veel te lang. (de andere 12 op aanvraag beschikbaar) Sommige lezers zullen het een leuk lied vinden, anderen weer niet maar hier mijn lijfspreuk:

“Iemand die geen fouten maakt, maakt meestal”,,, niets

Paul Graafland

We varen met ons bootje op het grote IJsselmeer

We zijn op weg naar Makkum maar het weer dat zit niet mee

De golven zijn wat hoog en ons scheepje heeft het zwaar

Als dit zo nog langer duurt dan zijn wij de sigaar

We varen met de kinderen ook al zijn ze nog wat jong

Op het grote IJsselmeer waarover ik zoeven zong

Het is een heel erg groot en overzichtelijk terrein

Waarbij men zich gelukkig prijst dat er geen wolven zijn

De zwemmende gedaanten zijn bijzonder snel ter zee

Ze klappen met hun staarten en ze zwemmen in plané

Ze hebben grote tanden dat is duidelijk te zien

Het zijn waarschijnlijk haaien en kwaadaardig bovendien

Het is van hier naar Makkum nog een kleine 20 mijl

‘t Is prettig dat de motor werkt en de olie is op pijl

Wel jammer dat de haaien ons nu hebben ingehaald.

Men ziet de flinke eetlust die hun uit de ogen straalt

Mijn vrouw en ik zijn over, dus we zingen een duet

En als ‘t even mee wil zitten dan halen we het net

Helaas, ik moet haar afstaan aan die hongerige troep

Alleen nu nog een klein advies eet haaienvinnensoep

Ik zing nu weer wat lustiger want Makkum komt in zicht

Ik maak een sprong van blijdschap en verlies mijn evenwicht. Terwijl de haaien mij verslinden, denk ik “Dat is pech

Ja Makkum is een mooie plek maar net iets te ver weg”

Vanaf deze plek weer een vredige “KERST” toegewenst. En vergeet niet het komende jaar in te schrijven voor de “Wolvenverwentocht”.

NEDERLAND WINT

Wij zijn Nederlandse Loterij. Een nieuwe naam achter zeven bekende kansspelen. Samen gaan wij voor een gezonder, socialer en gelukkiger Nederland. Daarom investeren we onze opbrengst in de Nederlandse samenleving. Met een flink deel daarvan steunen we doelen op het gebied van sport en bewegen.

Samen maken we sport en beweging bereikbaar voor iedereen. Van jong tot oud, van Olympisch tot paralympisch, en van revalidatie tot gehandicaptensport. Want kinderen krijgen bijvoorbeeld meer zelfvertrouwen door te sporten, ouderen maken meer contact en de maatschappij wordt sterker door gezonde en fitte mensen.

Door mee te spelen met één van onze kansspelen, weet je één ding zeker: je draagt bij aan een gelukkig en gezond Nederland.

Oplossing 10 verschillen

gra sch goed thuis

Kunt u extra handen gebruiken in uw vereniging?

Wij kunnen u hierbij helpen.

Advertentiewerving; wij doen de verkoop en als u wilt de financiële afwikkeling.

Van de opmaak en het drukken tot aan postverzorging van uw clubblad.

Of alleen als pdf -bestand zodat u het nieuws kunt mailen aan uw leden.

Bel of mail ons en wij komen vrijblijvend met een voorstel.

Hoofdstraat 28 4265 HK Genderen 0416-760400 info@addegraafmedia.nl www.addegraafmedia.nl

KNMC Clubartikelen

Vlaggen

x 180 / 100 x 150 / 80 x 120 cm.

Het KNMC Journaalboek

Standaard Clubwimpel

x 50 cm.

Grote KNMC Sticker Blauwe of witte letters

Toertochtvlag

Edge sticker KNMC voor op de auto

De nieuwe CD van het KNMC Schipperskoor

De clubartikelen kunnen besteld worden via de ledensite www.knmc.nl.

Clubsjaal

Luxe caps

Clubdas

EEN BOOT KOPEN OF VERKOPEN? DE VALK MAAKT HET VERSCHIL.

Het kopen en verkopen van een boot is zowel een emotionele als een financiële beslissing. Uw boot is uw persoonlijk bezit, een thuis op het water, het instant vakantiegevoel, vrijheid om te gaan en staan waar u wilt én een toevluchtsoord. Hoe wij dit zo goed weten? Wij van De Valk delen uw liefde voor het water.

De inmenging van de makelaars van De Valk zorgt ervoor dat u blijft genieten, terwijl uw boot ondertussen verkocht wordt. Door onze bemiddeling geniet u van uw welverdiende vrije tijd op het water, terwijl De Valk alles regelt.

Dit kan vanuit de vertrouwde omgeving van uw thuishaven óf u kiest voor een showroom op een A1-locatie. De keuze is aan u. De verkoop

vanuit een thuishaven, overdekte showroom, op de wal of vanaf de verkoopsteiger wordt compleet verzorgd door de kundige makelaars van De Valk.

Bent u benieuwd wat wij voor u kunnen betekenen? Neem gerust vrijblijvend contact op met één van onze vestigingen via: 0888 - 338222 of kijk op www.devalk.nl