Column Maarten

Op de binnenwegen in de Buitenhof en op de doorgaande Eemsgolaan en Hunsingolaan wordt regelmatig harder gereden dan toegestaan. Op Nextdoor discussieerden buurtgenoten flink of er meer verkeersmaatregelen nodig zijn. Buurt

genoot Sandra van Dijk pakte zelf de handschoen op. Van Veilig Verkeer Nederland kreeg ze 225 30 kmstickers en 225 50 km-stickers die op onze containers geplakt kunnen worden. Misschien dat dat helpt om de hardrijders te herinneren. Bij de Eemsgolaan en de Hunsingolaan heeft Sandra inmiddels de stickers overhandigd (bij degene die thuis was en er prijs op stelde). Wil je ook een sticker voor jouw container? Het handigst is als één iemand per (deel van de) straat de stickers bij Sandra ophaalt en dat zijn straatgenoten meldt, bijvoorbeeld met de straat app. Iedere persoon die meedoet krijgt 6 stickers (3 containers, beide zijden). Kost niets overigens. Sandra woont op Oldambtlaan 28.

De bitterbal als troost in onzekere tijden

COLUMN

Door Maarten van Wieringen

Toen we over de Peizerweg reden en een fietser spotten met mondkap –‘snoetkap’ op z’n Gronings –zeiden we tegen elkaar: “Dat hadden we een jaar geleden toch echt niet gedacht hè”. Corona-clichés die me inmiddels wel de strot uit komen. Of deze: “Het komt nu wel dichtbij”, als iemand in je omgeving in quarantaine zit. Mondkap, quarantaine, lockdown, een corona-bingo is gauw gevuld. Nu hadden we in de corona-tijd met een hoop rekening gehouden, een boze droom is toch wel uitgekomen: het buurtfeest werd afgelast. Ook het alternatief, een feest met kraampjes aan huis, moest worden gecanceld. Verstandig, maar het was wel een kater. Misschien nog wel groter dan het uitvallen van Arjen Robben. We hadden immers een groot plan: een bitterballen-proeverij. Buurman en (air)Frying Dutchman Geert Willem had al een grote hoeveelheid verschillende soorten bitterballen aangeschaft en andere buurman Peter was al weken in retraite om zijn ‘Ode aan de Bitterbal’ te vervolmaken. Want de bitterbal is misschien wel de meest onderschatte snack, eentje die troost kan bieden in onzekere tijden als deze. De bitterbal kent al een lange geschiedenis en ook zijn er wat misverstanden. Tijdens de Gouden Eeuw, in 1783, introduceerde de Amsterdamse uitbater Jan Barendz in zijn literaire kroeg hapjes onder de noemer “schnecks”. Bezoekers zoals de schrijvers Bredero en Vondel lieten doorschemeren dat zij tijdens het drinken van bier en jenever trek kregen en het etabilissement voortijdig zouden verlaten om thuis te gaan eten. Barendz sprong hierop in en bood ze kaas en worst aan tegen een kleine vergoeding. Zijn vrouw bereidde ondertussen een soort van rondvormige kroket. Zo ontstond de ‘schnek’ en het ‘bittergarnituur’, dat paste bij het ‘bittertje’ dat gedronken werd. De bitterbal kreeg zo een eigen naam en werd wereldberoemd in Nederland. Bijna 240 jaar later had de bitterbal van mevrouw Barendz een symbool van verbroedering en buurtcontact moeten zijn tijdens het buurtfeest op 12 september. Een proeverij, een mooi gedicht, een drankje en gezelligheid. Het mocht niet zo zijn. Een bittere pil. Geen bitterballen in de Buitenhof. De proeverij blijft uiteraard staan! U bent alvast van harte welkom. We hopen dat er gauw betere tijden aanbreken. Vaccin. Bingo!