Buitenhof buurtkrant 2020-5

Buurtkrant voor en door wijkbewoners

Buurtkrant In de Buitenhof

Frits is weer thuis Kerstnummer

Blauwe bessen uit Peizermade

Opmars van de lunchwandelaars 21e jaargang, nummer 5 2020 December 2020 - In de Buitenhof

Colofon De wijkkrant In de Buitenhof is een uitgave van de werkgroep Communicatie van de buurtcommissie Buitenhof. De krant verschijnt vier maal per jaar in een oplage van bijna 600 stuks en wordt huis-aan-huis verspreid in de Buitenhof, de Peizerhoeve en Peizerhoven.

De werkgroep Communicatie (communicatie@debuitenhof.info) bestaat uit websitebeheerder Gijs van der Veen, webredacteur Diana Meijer, coördinator en buurtkranteditor Koen Peeters en de vaste buurtkrantredactieleden Patricia van der Broek, Luit van Deel, Simone Heemstra, Boukje Tanja, Ralph Nienhuis, Marieke Uitentuis en Maarten van Wieringen.

Schrijven of adverteren in ‘In de Buitenhof’?

Wil je zelf een artikel schrijven voor de wijkkrant? Of wil je adverteren? Dat kan zeker! Neem dan contact op met de werkgroep Communicatie of mail naar: communicatie@debuitenhof.info. Uw kopij of advertentie voor de volgende uitgave zien wij graag voor 11 maart 2021, het liefst digitaal, tegemoet.

De buurtcommissie van de Buitenhof De buurtcommissie Buitenhof bestaat uit zeven werkgroepen:

Werkgroep

Contactpersoon

E-mail

Activiteiten

Nienke Funke

activiteiten@debuitenhof.info

Verkeer/geluidsoverlast A7

Rutger Noordam

verkeer@debuitenhof.info

Groen en Spelen

Esther Gleis

groenenspelen@debuitenhof.info

Onderhoudsploeg

Martijn Hardeman

onderhoud@debuitenhof.info

Communicatie

Koen Peeters

communicatie@debuitenhof.info

Gijs van der Veen

webmaster@debuitenhof.info

Diana Meijer

communicatie@debuitenhof.info

Website

De buurtcommissie Buitenhof is onderdeel van de Vereniging Wijkraad Hoogkerk (VWH), 050 537 52 44, www.hoogkerkonline.nl

Deze buurtkrant is in digitale vorm te lezen op www.debuitenhof.info 2 In de Buitenhof - December 2020

Kerstnummer

Inhoud Film brengt Buitenhof in beeld Skaten in het Stadspark?

Duurzaam rijden?

De opmars van de lunchwandelaars Blauwe bessen uit Peizermade De oplossingen van Anchormen De pestvogel Pandemiepuppy’s en quarantainekittens Doortocht voor marters, muizen en egels Nieuw in de wijk… de familie Nijhuis De andere wereld—een kerstverhaal Frits is weer thuis Leven in de beste tijd en op de beste plek?

5 6 8 11 14 16 18 19 20 21 22 24 26

18

22 De andere wereld, kerstverhaal

17

18

De pestvogel

23 7

Skaten in het Stadspark?

26

Film over onze wijk

Rubrieken

De opkomst van elektrisch rijden

Van de redactie Agenda Duurzaam Buitenhof Buitenhof in Bedrijf Vogels in de Buitenhof Column Maarten Nieuw in de wijk

4 4 8 16 18 19 21

December 2020 - In de Buitenhof

3

Van de redactie Mogen we dit jaar samen kerst vieren? Op het moment dat ik dit stukje schrijf, is het nog twee dagen wachten op de persconferentie waarop waarschijnlijk extra maatregelen worden aangekondigd.

Of we nou #coronamoe zijn of niet, om anderen te beschermen en de druk op de ziekenhuizen niet nodeloos te vergroten, zullen we eraan moeten geloven. We zitten middenin een harde lockdown.

De feestdagen zullen we vooral in eigen kring moeten vieren. Gelukkig biedt de buurtkrant enige vertroosting. In dit nummer vind je veel verhalen die een lichtje in moeilijke tijden willen zijn. Over de vele wandelaars die sinds coronatijd de wijk bevolken. Over de kat die na lang zoeken werd teruggevonden. En zelfs een heus kerstverhaal.

Daarnaast leest u over de vernieuwingen en verwikkelingen die in deze wijk spelen. Is het jullie ook opgevallen dat ook hier steeds meer elektrische auto’s komen? We praatten met drie eigenaren om hun ervaringen te polsen. Ook hadden we een gesprek met de initiatiefnemer van een skatepark dat in het Stadspark zou moeten komen. En we spraken met de eigenaar van blauwebessenkwekerij die deze zomer om de hoek in Peizermade is begonnen.

Wanneer we elkaar weer in levende lijve kunnen zien, is nog ongewis. Voorlopig kunnen grotere groepen niet samenkomen, dus alle vaste activiteiten van de buurtsommissie zijn nog niet gepland.

De agenda is nog volkomen leeg. Heb je zelf een leuk plan om toch nog iets met buurtgenoten te kunnen doen en het saamhorigheidsgevoel in de buurt te vergroten? Laat het de buurtcommissie vooral weten.

Fijne kerstdagen, een mooie jaarwisseling en vooral een goede gezondheid!

De redactie, Boukje, Koen, Luit, Maarten, Marieke, Patricia, Ralph en Simone Heb je kopij of suggesties voor onderwerpen, laat het weten via debuitenhof.buurtkrant@gmail.com.

De deadline voor volgend nummer is 11 maart.

Agenda Wanneer Vanwege corona zijn er nog geen activiteiten gepland

4 In de Buitenhof - December 2020

Wat

Waar

Film brengt de Buitenhof in beeld Op de site van de Buitenhof staat sinds vorige maand een korte film van 30 minuten over onze mooie wijk. Het loont de moeite om hem te bekijken: het is heel leuk om de wijk waar je zelf woont in vogelvlucht te bekijken. Reden genoeg voor een gesprek met de maker, Willy Bodewes.

Door Boukje Tanja

“Wij hebben twintig jaar in Hoogkerk gewoond”, vertelt Willy. “Familie van mijn vrouw had vroeger een boerderij aan de Peizerweg met nat grasland en koeien erop. Samen met mijn schoonvader had ik een moestuintje op de ‘Diverdoatsie’. Dus ik ben heel vaak langs het grasland gefietst waar de Buitenhof nu ligt. Zo heb ik de ontwikkeling van dit gebied van nabij meegemaakt.”

“Toen er plannen kwamen voor een nieuwe wijk hadden wij wel belangstelling. Ik ben zelfs nog in de Martinihal geweest, waar mensen die een kavel wilden kopen zich hadden verzameld. Uiteindelijk hebben we ons ingeschreven voor de verandawoningen en zijn we in februari 1998 als een van de eerste bewoners in de Langewoldlaan komen wonen.” Later is Willy verhuisd naar de Duurswoldlaan.

Fotoboek Vanaf 1997 werd er gebouwd. Willy ging bijna elke dag even langs en zette de ontwikkeling van zijn huis in de Langewoldlaan op de foto . “Dit jaar ben ik begonnen om in de hele wijk foto’s te maken en te filmen. Ik merkte namelijk dat veel vrienden en kennissen de wijk niet kenden. ‘Nooit van gehoord, waar is het?’ Ik wilde laten zien hoe de wijk is opgebouwd, op zich zelf staand met grote verscheidenheid van huizen. Ik vind het mooi dat er binnen één straat ook verschillende huizen zijn.”

Toen de wijk werd gebouwd, kwam hij een gemeenteambtenaar tegen die hem vertelde: ‘Meneer, zoals deze wijk planmatig is ontwikkeld, zo ruim, dat gebeurt niet meer in de stad.’ “Als je hier een tijd woont, zie je dat niet meer”, zegt Willy, “maar het is wel zo. De lanen zijn heel ruim met een groenstrook en bomen. Ook de beukenhagen geven een bijzonder aangezicht. Een heel groen geheel dus. Uniek.”

Video In mei is Willy dus begonnen met filmen en in de afgelopen maanden heeft hij de film afgemaakt. “Ik voelde me soms net een soort gluurder of inbreker”, vertelt hij met een lach. “Ik liep, al filmend, wel met enige gene rond. Maar ja, ik was er aan begonnen en ik vond het ook erg leuk om te doen.”

Na de historie van de wijk in foto’s te hebben belicht, neemt de film je mee de wijk in. De rondgang begint bij het fietspad uit het Stadspark, dan verder als looproute langs de zijstraten en zo de hele wijk door. Ook de twee wijken langs de Peizerweg heeft hij meegenomen.

Wat Willy de mooiste straat van de wijk vindt? “De Fivelgolaan, gezien vanaf de speeltuin”, antwoordt hij. “Je kijkt dan als het ware het stadspark in langs de strakke gevels van de huizen daar.” Ook de groenstrook met wat grotere bomen vindt hij mooi als een soort overgang van park naar wijk.

Evenementen Willy is duidelijk een zeer tevreden bewoner van de wijk, maar hij maakt zich de laatste tijd wel grote zorgen over de plannen van de gemeente om veel meer evenementen in het Stadpark te organiseren.

Hij hoopt dat hierover in positieve zin snel meer duidelijkheid komt.

Bekijk de film zelf Je vindt de film van 30 min van Willy op Youtube: https://www.youtube.com/watch? v=MzTKNjXuDgM. Of zoek zijn kanaal ‘Willy!’

December 2020 - In de Buitenhof

5

Skaten in het Stadspark?

Sinds de gemeente bezig is met de herijking van de visie Stadspark is er hier en daar onrust ontstaan en het laatste woord is daar vast nog niet over gezegd. Ondertussen zijn er ook andere ontwikkelingen rond het Stadspark in gang gezet: de organisatie Rollend Groningen is al een tijd in gesprek met de gemeente om een nieuw, centraal gelegen skatepark te mogen ontwikkelen, geschikt om eventueel op topsportniveau te trainen, nu skaten een Olympische sport is geworden. Reden genoeg om te praten met Bram Roenhorst, één van de initiatiefnemers.

Bram komt uit Emmen en heeft in zijn jeugd gevochten voor een goed skatepark daar en dat is gelukt.

“Ik was 15 jaar toen. Als ik terugkijk, zie ik hoeveel plezier dat skaten mij heeft gegeven en hoeveel vriendschappen ik daar heb opgedaan. Die vrienden zie ik nu nog. Ik ben nu 33 jaar en wil dat zoiets ook hier in Groningen komt.”

Zijn blog ‘Waarom Groningen de meest waardeloze skateboardstad van Nederland is’ raakte vorig jaar een gevoelige snaar. De media sprongen erop en er was aandacht! ‘Groningen heeft wel kleine skateparkjes, jankwaardige buitenparkjes’, zegt hij in zijn blog . ‘Er is een klein skatepark in Kardinge, waar

6 In de Buitenhof - December 2020

iedereen heengaat, dus wordt het bijna gevaarlijk, kinderen en skaters door elkaar. Tenslotte nog een indoor skatepark in een school in Vinkhuizen.’ Met steun van Rood, de jongerenclub van de SP, bleven skaters aandacht vragen. “We hebben bijvoorbeeld gedemonstreerd door met een paar honderd man op de Grote Markt te gaan skaten. Rollend Groningen met website is toen opgericht. We hebben bijeenkomsten gehouden en ook gelobbyd in de politiek: we kregen de hele Raad achter ons.”

Overleg met de gemeente Uiteindelijk heeft de wethouder zelf contact met

er in Groningen). ”Het mooiste is als het park soepel overloopt in natuur, met banken voor mensen die willen kijken, dan zien ze hoe leuk het is.”

Vooroordelen Bram realiseert zich dat er vooroordelen leven over skaters. Men associeert hen met “vrije jongeren met een rebelse cultuur, een joint en een biertje erbij, een leefstijl.” De vrees is dan dat skateparken vervelende hangplekken worden. ”Dat was in de jaren negentig van de vorige eeuw”, legt Bram uit.

“Nu is skaten meer een echte sport geworden, ook al vinden niet alle skaters dat. Het publiek is breder geworden. Het vrije is wel gebleven, de eigen leefstijl en het sportieve element kunnen naast elkaar bestaan.” Hij moet wel wat lachen om skaters met een personal coach. “Maar ook dat moet kunnen, zeker als je je als topsporter wilt ontwikkelen.”

In het stadspark?

Het overleg met de gemeente is nog aan de gang.

Het gaat nu nog – het zou eens niet zo zijn - over Bram Hoenhorst op zijn skateboard (foto: Brams instagram) geld. Maar daar komen ze wel uit, denkt Bram. Mishen gezocht. “We hebben haar ook wel achter de schien is het een idee om het skatepark in fases te broek gezeten”, vertelt Bram, die nu samen met ontwikkelen om zo de benodigde financiën te spreiWessel de contactpersoon is voor de gemeente. den. Ook de locatie in het Stadpark is nog niet heleBeide zitten ook bij de klankbordgroep over het maal zeker. “Ongeveer 90% zeker”, denkt Bram, Stadspark. “ Maar de gemeente heeft zo ook kans maar het skatepark in Groningen komt er zeker. Als om hun eigen woorden waar te maken: talenten de het er is ga ik zeker op dat bankje zitten kijken! kans geven topsporter te worden, jongeren de kans geven plezier te beleven aan sport en bewegen.

Een skatepark past goed bij die ambitie, zou je zeggen”.

Daarover wordt nu overleg gevoerd. Bram is tevreden over dit ‘tweerichtingsverkeer’. De skaters willen graag een groot skatepark (van ongeveer 2000 m2), een open plek in de natuur met bomen en struiken, waar skaters van alle niveaus zonder gevaar kunnen sporten, ook topskaters met olympische ambitie (want die zijn Het skatepark van Kardinge bij de opening (foto: Rian van Dijken 112groningen.nl) December 2020 - In de Buitenhof

7

Duurzaam Buitenhof RUBRIEK

Duurzaam rijden?

In deze rubriek ‘Duurzaam Buitenhof’ besteden we aandacht aan duurzaamheid in de Buitenhof in diverse vormen. Heb je tips of aanbevelingen?

Laat het ons weten! Mail je suggestie naar communicatie @debuitenhof.info. Deze keer: elektrisch rijden.

Door Marieke Uitentuis

In de Buitenhof zien we steeds meer duurzaamheid in het straatbeeld. Zo struikelen we af en toe al over de groene scooters (goed initiatief overigens), ook duiken er steeds meer laadpalen op. Ik zocht contact met een paar van deze elektrische rijders, over hun keuze en hoe het rijden bevalt.

Duurzame keuze?

Voor Jan was de keuze voor een elektrische auto echt een duurzame. Met nog extra zonnepanelen met een jaaropbrengst van zo’n 3.000 kWh, kan hij

Zoeven over de snelweg Als eerste straatgenoot Jan de Graaf uit de Oldambtlaan. Hij rijdt sinds dit jaar in een egolf, een volledig elektrische auto, die hij tweedehands aanschafte. Aan de muur van hun woning zit een eigen oplaadstation. Na een paar rondjes om de auto en het bekijken van de laadpaal, maken we een testritje.

Na een stop vraagt Jan of ik ook even wil rijden. Nou, dat komt dit stukje natuurlijk alleen maar ten goede! Na een korte uitleg van best een ingewikkeld dashboard en de automaat, breng ik de auto in beweging. Het grootste verschil is natuurlijk dat de auto geen koppeling heeft. Veel uitleg is eigenlijk niet nodig, de auto komt soepel op gang en lijkt bijna vanzelf te rijden.

Na een korte testronde dan ook maar de snelweg op naar huis. Toegegeven, het rijdt fantastisch. De auto zoeft over de snelweg. Remmen gaat eigenlijk alleen maar op de motor, Jan de Graaf met zijn elektrische VW Golf alleen voor het echte stoppen kun je de rem indruk- zijn auto energieneutraal opladen. Als ik vraag naar ken. “Daarom slijten de remmen ook veel minder voordelen, somt hij makkelijk op: “Natuurlijk minder snel”, vertelt Jan later bij een blik onder de motor- milieubelasting door schoner rijden, stiller, minder kap. onderhoud en je pakt makkelijker de auto zonder

8 In de Buitenhof - December 2020

bezwaar. Omdat er geen uitstoot is, vervalt ook de motorrijtuigenbelasting.” En de nadelen? “Tja”, geeft Jan toe, “als je afhankelijk bent van deze auto en er lange afstanden mee moet rijden, is deze minder geschikt. Tussentijds opladen kost toch wel even tijd. De auto kan op een opgeladen accu ongeveer 200 kilometer rijden.”

Binnen budget Eerlijk is eerlijk, niet voor elke elektrische autobezitter geeft duurzaamheid de doorslag. Gijs van der Veen uit de Eemsgolaan licht zijn keuze toe: “Ik ben elektrisch gaan rijden omdat de overheid het financieel erg stimuleerde. Hierdoor werd een elektrische auto uit de duurdere klasse opeens erg aantrekkelijk, zelfs aantrekkelijker dan mijn vorige goedkopere diesel. Zonder deze voordelen zou deze auto niet binnen het budget passen”.

opladen veel langer dan tanken. Met een gemiddelde diesel kan je meer dan 800 kilometer rijden en na 5 minuten tanken kan je weer meer dan 800 kilometer verder. Met een volle accu kan je met deze elektrische auto zo’n 250 kilometer rijden. Dat is (nog) wel een beperkende factor aan elektrisch rijden”. Op de vraag of Gijs nog anders zou willen, geeft hij aan eigenlijk niet meer terug willen naar een auto met verbrandingsmotor.

Supermooie auto Als íemand enthousiast is over zijn elektrische auto, dan is het René Blokzijl wel. Samen met Esther en hun drie kinderen woont hij aan de Ubbegalaan.

René rijdt een Tesla model S 90D. Maar vooral om-

Wat zie je als voordelen?

Bij de vraag naar voordelen geeft Gijs aan: “De auto is heel stil en snel op de gewenste snelheid. Door de snufjes die op de auto zitten en de stilte is autorijden veel meer ontspannen én leuker geworden.

Daarnaast is het dus heel goedkoop in de bijtelling en toevallig ook minder belastend voor het milieu.” Een klein stukje Tesla 90D (foto markplaats) Alleen maar pluspunten dus? Nou, enkele nadelen zijn er ook. dat hij het ‘een supermooie auto vindt’.

Waarom heb je voor elektrisch rijden gekozen?

Wat zie je als nadelen?

“Ik rijd inmiddels al drie jaar in deze Tesla. Bij mij “Het nadeel van elektrisch rijden is dat je veel beter gaf de auto zelf de doorslag, niet zozeer het duurzamoet plannen omdat je rekening moet houden met me rijden. En omdat ik als ondernemer zakelijk in het huidige bereik van de accu. Daarnaast duurt het deze auto rijd, is de geringe fiscale bijtelling van deze auto ook interessant”.

Elektrisch rijden duur?

Ook René roemt het Rekentools van bijvoorbeeld de ANWB laten zien dat de aanschafprijs van comfortabele en stille een elektrische auto weliswaar hoger is, maar dat de maandelijks kosten elrijden. Tesla kent vele kaar niet veel ontlopen. Daarnaast is er voor elektrische auto’s is er natuurlijk nieuwe snufjes en upnog de aanschafsubsidie. De subsidiepot voor dit jaar is leeg, maar in 2021 dates. “Eigenlijk is het liggen de miljoenen weer klaar. Koop je een nieuwe elektrische auto, dan beeen rijdende laptop die draagt de subsisie 4.000 euro. Voor een gebruikte is dat 2.000 euro. Meer je af en toe een update weten? Kijk op de site de Rijksdienst voor Ondernemend Nederland (rvo.nl) geeft net zoals je dat en zoek op ‘Subsidieregeling Elektrische Personenauto’s Particulieren (SEPP)’

December 2020 - In de Buitenhof

9

gewend bent met je telefoon of andere device. Los van al dit genot is het natuurlijk wel heel duurzaam om in deze auto te rijden.”

Wat zijn je ervaringen tot nu toe?

René vertelt: “Ik vind het rijden in deze auto echt een feestje! Elke dag opnieuw stap ik met een grote glimlach in de Tesla. Dat komt enerzijds omdat ik hem heel mooi vind en anderzijds door de enorme power en snelheid die deze auto heeft. De kinderen vinden dat ook nog steeds erg leuk: soms voelt het alsof je in de achtbaan van de Efteling zit!” (Niet te hard door de wijk, hopelijk René…, red.)

“Rijden in deze auto is natuurlijk niet te vergelijken met een ‘normale’ auto. Het rijdt extreem comfortabel en je hoort uiteraard geen geluid. Je rijdt in volkomen stilte… Dat vind ik echt heel fijn aan elektrisch rijden.”

Als nadeel noemt René ook het plannen van je reis: “Als ik voor mijn werk naar Amsterdam of Den Haag moet, dan moet ik altijd onderweg toch wel even

stoppen om de auto op te laden. Je kunt niet meer onbezorgd van A naar B . Maar,” zegt hij ook, “dat moet je accepteren en deze extra stops gebruiken om te ontspannen.”

Een aannemer bij u in de buurt www.bouwbedrijfklinker.nl Fivelgolaan 53 9727 DZ Groningen info@bouwbedrijfklinker.nl Tel 050-2112463

10 In de Buitenhof - December 2020

De opmars van de lunchwandelaars Sinds we massaal veroordeeld zijn tot thuiswerken, is het tussen de middag veel drukker op straat.

De halve Buitenhof maakt een lunchwandeling door de wijk of het Stadspark. Op een zonovergoten woensdagmiddag liep de buurkrant een stukje met aan aantal wandelaars mee en babbelden we vrolijk over wonen en werken in tijden van corona.

Door Koen Peeters

‘Het gezinsleven is nu veel gemoedelijker’ Wie:

Agnes en Ronald Penninga. Hun kinderen Carmen (17), Tirza (14) en Chris (12) wonen thuis Waar: Fivelgolaan 65 Thuis sinds: Maart 2020 Midden op de Ubbegalaan komen Ronald en Agnes Penninga aangewandeld. Veel tijd voor een wandeling hebben ze vandaag niet: de straat uit, blokje om en weer terug. Vandaag werken ze allebei en bij dit mooie weer hebben ze er veel behoefte aan om even de zon te voelen en de wind door de ongekamde haren te laten wapperen.

Agnes werkt bij de griffie van de gemeente Het Hogeland in Winsum. Iedere week is ze nog wel een dag op kantoor, uiteraard ook bij de raadsvergaderingen die ze bijzit. Op de andere dagen werkt ze thuis. Ronald werkt als controller bij de divisie ICT van de RDW. Vanuit zijn huis kan hij zijn kantoor net niet zien. “Tussen de middag wandel ik wel eens een rondje om de RDW.” Dat ze vandaag met zijn tweeën op pad zijn, is eigenlijk uniek. “Je verstoort een bijzonder moment”, grapt Ronald. Samen een stukje wandelen komt er vaak niet van, omdat de werkafspraken en pauzes niet op elkaar aansluiten. Ronald heeft als organisator van de volgende vergadering geregeld dat de meeting 10 minuten later start.

Moeite hebben Agnes en Ronald niet met thuiswer-

Ronald en Agnes Penninga gaan aan de wandel

ken. Agnes werkt meestal aan de keukentafel, Ronald heeft zijn intrek op zolder genomen. “Maar als het beneden te druk wordt, ga ik ook wel eens op de kamer van Tirza zitten”, zegt Agnes. Beide hebben regelmatig videogesprekken met collega’s. De laatste tijd stappen ze weer over op bellen: de hele tijd naar een scherm turen is best belastend. Liever zouden ze morgen weer naar kantoor gaan. “Ik mis het kletsen met collega’s”, zegt Ronald. Wat langer doorpraten over een belangrijk issue, overleggen met collega’s met wie je niet dagelijks te maken hebt en natuurlijk de kletspraatjes en grapjes.”

Waar Ronald af en toe een half uurtje naar buiten December 2020 - In de Buitenhof

11

gaat, daar maakt Agnes langere wandelingen. Regelmatig gaat ze een uur op pad voor een rondje Ruskenveenseplas of de Onlanden in. Ze heeft altijd al veel gewandeld. Maar ze zou die kilometers lopen graag inruilen voor weer een avondje volleyballen. Dat heeft ze al maanden niet meer kunnen doen. “Dat mis ik echt.”

Het voordeel van thuiswerken is wel dat je geen reistijd meer hebt. Dat merkt Agnes vooral bij het ochtendritueel. “Meestal stonden we allemaal op tijd en was het stressen om allemaal om 8 uur de deur uit te zijn. Nu blijven Ronald en ik natuurlijk thuis. Dus is het veel gemoedelijker ’s ochtends.

Ronald zet de fietsen alvast buiten, ik smeer de boterhammen, we hebben geen haast meer. Heerlijk.”

“Als gezin krijgen we meer van elkaar mee”, besluit Ronald. “Onze drie kinderen zijn in de puberleeftijd dus gaan ook hun eigen gang. Maar ’s ochtends de kinderen uitzwaaien en ’s middags even laten weten dat je thuis bent, even een klopje op de deur, dat maakt het gezin net wat hechter.”

12 In de Buitenhof - December 2020

“Wandelen om fit te blijven” Wie:

Waar: Thuis sinds:

Henk en Gerda Ferkranus. Hun twee zoons wonen niet meer thuis Ubbegalaan 34 Maart 2020

Vier keer per dag kun je Henk Ferkranus en zijn honden Bob en Bruce (vernoemd naar Dylan en Springsteen) op straat aantreffen. Om zes uur ’s ochtends gaat Henk voor het eerst op pad, dan kunnen de honden nog los door de wijk lopen. Nu, tijdens zijn lunchpauze, doet hij een kort rondje: vanuit de Ubbegalaan via het bruggetje naar de Rozenburglaan en via de Eemsgolaan weer terug. “De honden dwingen me om naar buiten te gaan en flink te bewegen, anders had ik dat niet gedaan. Zo wandel ik al een paar jaar veel meer, vooral om lichamelijk fit te blijven. Corona heeft daar eigenlijk niets aan veranderd.”

Met zijn bedrijf Jadus, Interimmanagement & Advies begeleidt Henk gemeenten bij implementatietrajecten. In de jaren negentig verbleef hij door de week in Den Haag en was hij alleen in het weekend in Groningen. Sinds 2003 werkt hij vanuit het noorden. Normaal gesproken reist hij daarvoor het hele land door. Dat is er nu niet meer bij. “Kick-offs,

tentoonstelling in het Groninger Museum, maar die is uitgesteld. “Ik ben een grote fan, ik heb ze al een keer of 10 gezien. Ja, ook hier in het Stadspark.”

Ook zijn verjaardag viert Henk dit jaar niet. “Die wilde ik vieren in Brasserie Zernike van straatgenote Brigitte. Maar haar zaak is nu dicht. Om haar te steunen, bestellen we nu regelmatig een maaltijd bij haar. Die komt ze persoonlijk afleveren. Een grote aanrader!”

Desondanks laten Gerda en Henk zich de lol in het leven niet ontnemen. Zo werd een paar weken geleden de koop gesloten van een huisje in Frankrijk waarnaar ze al jaren zochten. Na de vondst vroegen ze een vriend die al in Normandië verbleef om het huis te bekijken. Hij maakte ter plekke foto’s en filmpjes. Wel moesten ze zelf nog even gaan kijken “Op de dag van de bezichtiging in Normandië was er weer even een probleem en moest ik eigenlijk acuut het ziekenhuis in. Omdat ik geen last had, zijn we in één dag op en neer naar Frankrijk gereden om de bezichtiging te doen. De volgende dag kon ik in het ziekenhuis terecht. Vanwege de lockdown zijn we daarna niet meer bij het huis geweest.”

Daar komt een derde hond aangelopen die enthousiast aan Bob en Bruce begint te snuffelen. “Dat is Wish, hun moeder”, legt Henk uit, “vernoemd naar het album van Pink Floyd.” Henks vrouw Gerda is net een uur met haar op stap geweest. Heerlijk uitgewaaid komt zij nu ook aangelopen. “Ik ben meer Gerda en Henk met Bruce, een van de drie honden dan een uur onderweg geweest”, vertelt ze. “Eens overleggen en trainingen gaan allemaal via Teams. per maand spreek ik met een collega in het stadsDat bevalt me prima. Ik kan zo meer klanten tegelij- park af om samen een stuk te lopen. Vandaag was kertijd bedienen. Ik houd enorm van mijn werk en er een heerlijke dag voor.” ben blij dat het zo kan doorgaan.”

Henk heeft een roerig jaar achter de rug. Niet zoSamen wandelen? zeer vanwege corona, maar vanwege een waslijst Ben je ook een fervant wandelaar? En lijkt het je aan lichamelijk leed dat hem dit jaar overkwamen. leuk om eens - binnen de coronaregels uiterEven hing zijn leven aan een zijden draadje. Inmidaard—samen met een buurtgenoot te wandedels gaat het stukken beter. Vergeleken met die rol- len? Spreek eens af met je buurvrouw, de overler coaster zijn de belemmeringen die corona opleg- buurman of een andere buurtgenoot. Of zet gen maar een kleinigheid. eens een oproepje op Nextdoor! Let er wel op OK, de lockdown haalt wel de sjeu uit het leven. dat je met maximaal 2 personen bent en altijd Henk had kaartjes voor de opening van de Stones1,5 meter afstand houdt December 2020 - In de Buitenhof

13

Blauwe bessen uit Peizermade Deze zomer blonken ze aan lange rijen struikjes: de blauwe bessen van de nieuwe kwekerij Lambes. De pluktuin in Peizermade die dit jaar van start ging, bleek meteen een groot succes. Voor volgend jaar heeft kweker Lambert Eding nog meer grote plannen.

Door Koen Peeters

Trots leidt Lambert Eding me rond op zijn terrein, pal aan het fietspad naar Peize. Achter het hek en voorbij de tafel waar deze zomer de plukemmers stonden, staan de blauwe bessenstruiken netjes op een rij. De kleintjes komt tot de knie, de grootste tot een meter of twee. Tientallen rijen lopen diep de tuin in, tot het oude Eelderdiep zijn land scheidt van de Onlanden. “Er staan drie verschillende rassen

een bes rijp is en hoe je die het beste kan plukken”, zegt Lambert. “Maar iedereen kan het, ook kinderen.” Na het plukken betaal je voor de geplukte bessen. Bezoekers vinden het erg leuk. “Ik heb alleen maar positieve reacties gehad. Sommige klanten kwamen elke week terug.”

Zelf woont Lambert met vrouw Annemarie en dochter Sam naast de kwekerij. “In 2016 zijn we hier komen wonen”, vertelt Lambert. “We hebben lang gezocht naar een huis met wat land erbij. Toen wist ik al dat ik hier een kwekerij wilde beginnen. Eigenlijk ben ik bouwkundige en werkte ik op kantoor. Maar zelfs in Groningen-stad kweekte ik al plantjes.”

Lambert heeft lang onderzoek gedaan welk gewas het beste gedijt op de veengrond van de Onlanden.

In zijn tuin stonden al diverse appelbomen (‘volgend jaar ga ik de appels ook verkopen’) en zelf probeerde hij allerlei soorten bessenstruiken uit. De blauwe bes deed het uitstekend. “Die komt uit de Verenigde Staten en is inmiddels doorontwikkeld voor het Europese klimaat. In Nederland werd hij nog maar Gerda en Henk met Bruce, een van de drie honden mondjesmaat gekweekt. Nu de blauwe bes steeds blauwe bessen”, vertelt Lambert trots. “De rijpings- populairder wordt, komen er ook meer kwekerijen.” tijd van de vruchten volgen elkaar op. Zo kun je zo lang mogelijk oogsten. Je ziet en proef wel verschil, Veengrond maar ze zijn alle drie erg lekker!”

De veengrond van de Onlanden blijkt perfect te zijn voor de blauwe bes. Essentieel voor een lekkere, Pluktuin dikke vrucht zijn zonlicht, de juiste voeding en volVanaf juli van dit jaar konden mensen voor het eerst doende water. Als de plant geen water uit de grond zelf blauwe bessen plukken. Zelfplukkers krijgen kan halen, onttrekt hij die namelijk aan de vrucht. eerst een korte uitleg. “Je moet wel weten wanneer Veengrond heeft juist de eigenschap om water lang vast te houden. Ideaal voor de blauwe bes dus.

Zelf plukken?

Dit voorjaar begon Lambert met het realiseren van Kwekerij Lembes is te vinden op Groningerweg zijn plannen. Van een kweker in Dwingeloo (‘via 102. Rijd je richting Peize, dan ligt de kwekerij na Marktplaats gevonden’) kocht hij 540 struiken. Stuk 150 meter aan de linkerkant. voor stuk groef hij ze uit en reed ze op een aanhan14 In de Buitenhof - December 2020

ger naar Peizermade. Gelukkig wilden vele vrienden hem helpen. In Peizermade gingen de planten eerst op houtsnippers om vochtig te blijven en daarna de grond in. Een paar maanden later gaven ze al vruchten. Dat de plantjes meteen goed aanslaan, verbaast Lambert niets. “Mijn vooronderzoek klopte dus. En natuurlijk heb ik de plantjes veel liefde gegeven!”

Zelf bessen plukken In juli ging de pluktuin open en konden bezoekers op vrijdag en zaterdag hun eigen blauwe bessen plukken. Het bleek meteen een groot succes. Na iedere weekend waren de struiken leeg. Eén keer heeft Lambert een post op Facebook/ instagram gepromoot om klanten te trekken. ”Voordat de pluktuin open ging, stonden er al zes auto’s met klanten te wachten! Een operazangeres uit Amsterdam deelde berichten op haar social media over de leuke ervaring van het zelf plukken van deze heerlijke bessen.”

Lambert verkoopt de blauwe bessen overigens niet alleen via de pluktuin, maar ook rechtstreeks aan de horeca en groenteboeren.

Het succes van het eerste jaar is nog maar het begin, als het aan Lambert ligt. De huidige struiken Gezonde besjes ‘Superfood’ wordt de blauwe bes genoemd. De bes namelijk is rijk aan krachtige stoffen, zoals antioxidanten en anthocyanen. Dat laatste stofje, dat de bes zijn blauwe kleur geeft, een goede werking op hart- en bloedvaten. De antioxidanten werken ontstekingsremmend en cholesterolverlagend en beschermen tegen verschillende ziekten. Ook vind je in dit donkerblauwe vruchtje veel vezels en belangrijke mineralen.

Om maximaal van het gezondheidseffect te profiteren, kun je de bes het beste meteen eten. Je bewaart ze in de koelkast, maar liever niet langer dan 5 dagen.

gaan komende jaren meer bessen op leveren. Ook wil Lambert in dit najaar/voorjaar nog eens ca 600 volwassen struiken erbij planten en de pluktuin aanvullen met frambozen, bramen, aardbeien en, niet te vergeten, de Japanse wijnbes. In het wei-

land is ook een stukje moestuin aangelegd. Hier worden zoals het nu lijkt tomaten, pompoenen en misschien nog andere groentes verbouwd.

Wilde plannen Dat is nog niet alles. De verwarmde kweektafel die Lambert net heeft aangelegd, gaat maandelijks honderden stekjes opleveren. Ook heeft hij nog een paar vijgenbomen, rode bessen en kruisbessen struiken aangeplant. Wat een weelde!

Na de plukdagen liggen er regelmatig goede bessen op de grond. Zonde om die weg te gooien. Volgend jaar worden ze dagelijks verzameld en verwerkt in jam, sap en andere lekkernijen. Al die heerlijkheid wordt verkocht vanuit een nieuw loket in de schuur.

De kozijnen staan al klaar om ingebouwd te worden.

Ook al lukt maar de helft van de plannen, dan nog is Lambert een tevreden man. “Ik ben blij dat ik kan doen wat ik leuk vind”, zegt hij. “Op een natuurlijke manier en zonder bestrijdingsmiddelen kweek ik hier de lekkerste vruchten. Iedere dag mag ik lekker buiten zijn. En mijn dochter groeit op in de natuur.

Heerlijk toch? Ik geniet elke dag!”

December 2020 - In de Buitenhof

15

Buitenhof in bedrijf RUBRIEK

De oplossingen van Anchormen In de Covid-tijd waarin we ons nu nog begeven, bewegen veel organisaties naar digitalisering.

Het uitwisselen van gegevens en kennis verzamelen maakt het dat organisaties zich verder opmaken voor de toekomst, de digitalisering! Maar hoe zorg je voor het invullen van een toekomstbeeld met digitalisering? Hoe kan je je als organisatie verder ontwikkelen en agile worden? Voor ‘Bedrijven in de Buitenhof’ zochten we deze keer contact met Anchormen.

Door Ralph Nienhuis

In 2000 begonnen Martin Schepers en zijn zakenpartner Erik met het bedrijf Anchormen. Ze wilden een naam die zou beginnen met een A, een naam die een groepsgevoel weergeeft, een naam die een relatie heeft met wat ze doen. Anchormen werd het, nieuwslezers, mensen die bovenop de nieuwste ontwikkelingen zitten.

Anchormen zet zich in om technische oplossingen te leveren met een focus op de businesswaarde die de oplossing oplevert. In 2008 kwam zakenpartner Rutger erbij. Met zijn drieĂŤn zetten ze de stap naar een

16 In de Buitenhof - December 2020

kantoor in Amsterdam gezet, omdat er naast de klanten in Noord-Nederland toen al enkele klanten in de Randstad bediend werden. Vanaf deze twee locaties worden bedrijven in Nederland voorzien van de nieuwste oplossingen en ontwikkelingen.

Samen sta je sterk In 2016 kocht VX een meerderheidsaandeel in Anchormen. Samen met VX werd groei en professionalisering gezocht, en met succes. In die periode groeide Anchormen flink. Na een eerste onstuimige

groeiperiode is in 2018 focus aangebracht. Software engineering, data engineering en data science/AI vormen de kern van het bedrijf. Op basis daarvan zijn verdere stappen gezet en is ook de kwalitatieve groei doorgezet. Begin dit jaar zocht Anchormen een nieuwe partner om verdere groei en professionalisering te realiseren. Ondanks een lastig en onzeker jaar vanwege corona is dat gelukt. Per oktober 2020 is Quint de nieuwe grootaandeelhouder van Anchormen. Quint is een strategische consulting partij die perfect aansluit bij de dienstverlening en strategische focus van Anchormen.

nis en kunde. Maar de gecombineerde kennis en ervaring van Quint als adviseur in die markt voor onder andere digitale strategie, en Anchormen als specialist in data, maken het verschil. Onder andere door masterclasses worden de visie en ervaring op digitale innovatie en transformatie naar de markt gebracht. Organisaties worden op het hoogste niveau bereikt. Innovatie vraagt inspiratie, nieuwsgierigheid en leiderschap. Machine learning is geen toverstok en digitale transformatie geen project wat een stagiair even kan doen. Het vraagt om een visie, strategie en een leider die de organisatie meeneemt, enthousiast maakt en de juiste middelen We zijn er om te vertrekken geeft. Een thema als Smart Industry staat voor hele ‘Anchormen is here to leave’ is het motto waarmee waardevolle veranderingen en vernieuwingen binAnchormen zich wil onderscheiden. Klanten worden nen industriĂŤle organisaties. Quint en Anchormen meegenomen om de oplossing te leren kennen mid- weten hoe je dat succesvol doet. dels trainingen en zo zelf met de oplossingen die gebracht wordt verder te kunnen ondernemen.

Locatie bij de Buitenhof Daarnaast worden klanten meegenomen in de inno- Groningen is de stad waar het begonnen is en is vaties die voorbijkomen. Op den duur zit de taak daarom belangrijk voor Anchormen. Ook in de toeerop voor Anchormen en is de waarde in een orga- komst . De voorzieningen zijn goed - in de stad, nisatie toegevoegd. Door zich misbaar te maken maar ook in het pand aan de Rozenburglaan. De eiwordt de focus gelegd op nieuwe vragen en uitda- genaar, Douwe de Vries, is een zeer betrokken en gingen in de markt. hulpvaardige huurbaas, die graag meedenkt in creatieve oplossingen en om het pand. De IT-markt, zoToekomst wel voor klanten als voor werknemers, is goed in Het is nog een hele uitdaging om onder andere de Groningen. Anchormen hoopt hier nog vele jaren industrie mee te krijgen in het digitaliseren van ken- met plezier te mogen werken!

Martin Schepers, Rutger Wetzels en Erik Smit van Anchormen

December 2020 - In de Buitenhof

17

Vogels in en rond de Buitenhof RUBRIEK

De pestvogel Met het Stadspark en, iets verderop, de Onlanden in de buurt is de Buitenhof een waar eldorado voor vogels. Sybrich Osinga uit de Duurswoldlaan stelt in ieder nummer een van de gevleugelde bewoners van onze wijk aan je voor. Deze keer: de pestvogel.

Door Sybrich Osinga

Dit had een stukje over de roodborst moeten worden, die doet het meestal goed in de wintermaanden. Maar deze moet toch even wachten. Op 11 november werd ik gebeld door een bevriende vogelaar die de vogelwaarnemingen op internet goed volgt.

Er was een pestvogel gesignaleerd in onze wijk en wel in mijn eigen straat, de Duurswoldlaan!

Ik ben direct naar buiten gegaan met camera en verrekijker. En inderdaad, een paar huizen verder zat hij zich heerlijk tegoed te doen aan de kleine appeltjes in een siermalus. Het is wel opvallend als je in je eentje voor een huis staat met een kijker en ook nog foto’s maakt. Ik kreeg al gauw de vraag of ik het betreffende huis wilde kopen en ook kwam een aantal nieuwsgierige wijkbewoners meekijken en foto’s maken.

De pestvogel is een schitterende, veelkleurige vogel met het formaat van een spreeuw. Onmiskenbaar zijn de grote kuif, het smalle zwarte oogmasker en het bijna tropisch aandoende, felle rood, geel en wit op staart en armpennen. Het is een zeldzame wintergast in ons land. Maar als ze er zijn, dan vaak met veel. Dat kan vanaf oktober, maar ook nog wel in februari.

Als ze hier komen, zijn de vogels hongerig en op zoek naar eten dat er in hun broedgebied in Scandinavië en Rusland op dat moment niet meer is. In de taigazone leven ze van muggen en ze nestelen hoog in de takken van een naaldboom. Als er geen mug18 In de Buitenhof - December 2020

gen meer zijn, gaan ze over op bessen totdat die (soms dus) opraken. Dan vliegen ze naar het zuiden, oftewel het noorden van Europa.

De pestvogel in onze straat was een eenling, meestal eten ze in groepjes. Het sap van de appeltjes droop van zijn snavel en hij liet zich niet afleiden door het publiek. Pestvogels zijn geen mensen gewend en zijn dus ook niet schuw, je kunt ze rustig bekijken. Dagen lang kwamen meerdere vogelaars kijken en foto’s maken.

Sommigen liepen door de straat te zoeken en te kijken bij huizen met een besdragende struik of boom. Zo ook bij ons. Dat viel onze thuiswerkende overbuurvrouw op. Ze zag mensen met kijkers ook naar ons huis kijken. Ze belde me enigszins bezorgd, maar ik kon haar geruststellen dat het om de bijzondere vogel ging.

Pestvogels brengen de pest, dacht men in de Middeleeuwen. Doordat pestvogelinvasies toen ook al onvoorspelbaar waren en toevallig wel eens samenvielen met een pestuitbraak, legde men een verband dat er helemaal niet was. Van deze naam is hij nooit meer afgekomen. De Engelse naam, Bohemian Waxwing, past beter: aan het eind van de vleugel zitten rode waxpunten, waaraan je de leeftijd kunt ontleden. Ook leken pestvogels lange tijd uit het niets te verschijnen, mensen hadden geen idee waar ze vandaan kwamen….. Pas in de negentiende eeuw werd in Lapland voor het eerst een pestvogelnest gevonden.

Pandemiepuppy’s en quarantainekittens COLUMN

Door Maarten van Wieringen

Ze zouden zomaar het woord van het jaar 2020 kunnen zijn, de woorden ‘pandemiepuppy’ of ‘quarantainekitten’. Ze zijn een van de weinig vrolijk stemmende lockdownwoorden. Sinds corona schaffen hondenliefhebbers massaal een viervoeter aan. Het thuiswerken zorgt ervoor dat het ‘rondje lopen met de hond’ als welkome afwisseling wordt ervaren. De Nederlandse Teckelclub verklaarde al op SBS6 dat de honden niet aan te slepen zijn. Het bedrijf Nestlé spint er garen bij. De Zwitserse onderneming met diervoedertak heeft een flinke omzetsprong gemaakt dit jaar. Dierenartsen, -winkels en puppyscholen zullen het met een vette glimlach gadeslaan.

Wij mochten net na de zomer pandemiepuppy Buddy verwelkomen. Een lief klein hondje, geboren in het rustieke Drentse Klazienaveen. Inmiddels is hij redelijk gewend aan ons drukke gezin en kunnen we deze vrolijke reu al niet meer missen, al weet ik niet of de buren er ook zo over denken. Hij heeft ook al vrienden in de wijk: Sjaak, Roy, Bobby en Willem. Ik groet hun baasjes natuurlijk net zo enthousiast en zie dagelijks uit naar een praatje op het hondenpaadje. Zoveel nieuwe mensen leer je immers niet meer kennen met een lockdown.

De grote vraag is: zijn alle quarantainekittens en pandemiepuppy’s blijvertjes of komen de asiels volgend jaar weer vol te zitten? Buddy blijft voorlopig lekker bij ons wonen als hij ’s nachts een beetje goed doorslaapt. En anders kopen we gewoon lekker een anderhalvemeter-aapje, coronakonijn, een lockdown-lammetje, pandemieparkiet of covid-cavia.

Maarten van Wieringen

December 2020 - In de Buitenhof

19

Doortocht voor marters, muizen en egels ‘Bij de P+R Hoogkerk komt een faunapassage onder de A7 door’, stond in het informatiekrantje van Groningen Bereikbaar. Welke dieren worden dan zo door de snelweg tegengehouden dat ze vrije doortocht moeten krijgen? En hoe gaat dat dan? We vroegen het na bij Aanpak Ring Zuid.

Nu is de A7 nog omgeven door bouwketen, hekken en grote machines. Maar over een paar jaar ontstaat een bereikbare stad met volop groen: afwisselende bermen, bomen en zelfs een splinternieuw park. 65 Faunapassages moeten ervoor zorgen dat dieren van de ene naar de andere kant van de A7 kunnen lopen, kruipen of vliegen. Een daarvan wordt de komende maanden bij ons in de buurt gebouwd. Vlak langs het fiets- en bustunneltje naar de P+R komt een tunneltje van 50 bij 50 cm voor kleine zoogdieren (zoals marters, muizen en egels) en amfibieën (kikkers en padden).

“Voor kleine zoogdieren en amfibieën is de A7 een barrière”, legt Nicolette Boelens van Aanpak Ring Zuid uit. “De Stedelijke Ecologische Structuur van de

20 In de Buitenhof - December 2020

gemeente en de faunapassages daarin hebben als doel om achteruitgang van populaties te voorkomen. Met een netwerk van gebieden en faunapassages kunnen populaties beter behouden worden.”

Oude afspraken Toen de A7 gebouwd werd, is echter niet overal voorzien in goede doortocht voor dieren. Bij de voorbereiding van project Aanpak Ring Zuid is afgesproken om daar wel werk van te maken. Bij de werkzaamheden aan de wegen worden meteen zoveel mogelijk knelpunten in de SES opgelost. De locatie bij P+R Hoogkerk is daar een voorbeeld van.

Feitelijk gaat het dus om recht doen aan oude afspraken.

Nieuw in de wijk RUBRIEK

De familie Nijenhuis Deze terugkerende rubriek gaat over de nieuwe bewoner(s) in de wijk. Regelmatig wisselen er huizen van eigenaar. Elke editie komt er een nieuwe wijkbewoner aan bod. In deze editie komt de familie Nijenhuis aan het woord. Zij wonen sinds februari aan de Hunsingolaan 7.

“Wij zijn Alja en Wouter en zijn in de Buitenhof komen wonen vlak voordat corona uitbrak. We wonen hier samen met onze drie jongens Daan, Mats en Jens. Begin maart werd onze dochter Fleur geboren!

Alja werkt als audicien en Wouter werkt als softwareontwikkelaar en hij kan gelukkig thuiswerken tijdens de coronamaatregelen. Daan is onze oudste zoon en zit in groep 8. Hij houdt van gamen en honkbal. Mats zit in groep 3 en zit sinds kort op basketbal. Jens en Fleur gaan een paar dagen in de

week naar de Blokkendoos.

“Voordat we naar de Buitenhof zijn gekomen, hebben we in een rijtjeshuis in de Hoornsemeerwijk gewoond. Maar met zes personen werd dat huis te klein. Daarom wilden we graag groter wonen. In deze wijk wonen al veel vriendjes en vriendinnetjes van school dus de Buitenhof was voor ons een geweldige stap vooruit! In de Hoornsemeerwijk waren wij stille krachten van de wijk. We gingen dan af en toe wandelen met grijpstokken en het afval opruimen in de wijk. Wat ons direct opviel toen we hier gingen wandelen, is dat er (gelukkig) in de Buitenhof weinig afval in de wijk te vinden is. Hier zijn vast ook stille krachten aan het werk…!”

December 2020 - In de Buitenhof

21

KERST

De andere wereld—een kerstverhaal Door Koen Peeters

Al een paar keer ben ik hem tegengekomen. Woensdagmiddag, rond kwart over twaalf, op het rode fietspad. Met zijn blik ietwat naar boven gericht stiefelt hij naar het Stadspark. Beiden handen liggen stil op zijn rug. Zijn gedrongen houding en bruine jas doen me aan mijn opa denken. In plaats van een jagershoedje heeft deze man nog een volle bos grijze haren.

De eerste keren wandel ik hem met driftige pas voorbij. Tussen twee Zoom-meetings door heb ik drie kwartier voor een frisse neus en een gezonde lunch. Geen tijd te verliezen, zeker niet aan een kletspraatje. De woensdag daarop werp ik een eerste blik op hem. En iedere woensdag dat hem stiekem bespied , groeit mijn nieuwsgierigheid naar deze man die een hele geschiedenis doet vermoeden.

Als mijn één-uur-overleg een keer uitvalt, ga ik naast hem lopen. We raken aan de klets en houden daar de komende weken niet meer mee op. Vanaf dan wandelen we iedere woensdag samen. Steeds hetzelfde rondje: brug over, linksaf, door het park achter de camping langs en via de Peizerweg weer terug.

jaar geleden heeft hij zijn vrouw verloren aan uitgezaaide alvleesklierkanker. Hoewel het snel is gegaan, voelt het alsof het gisteren is gebeurd. Zijn twee zoons zijn lang geleden naar het westen verhuisd. Als hij ze drie keer per jaar ziet, is het veel.

Nu met corona ziet hij weinig mensen meer. Zijn wereld wordt steeds kleiner.

Liever vertelt Jacob over zijn jeugd in Stitswerd.

Beeldend spreekt hij over de dagen dat hij met een bootje vanaf zijn huis aan de haven uren door de sloten roeit. Hele dagen duren zijn tochten, door de maren en kanalen van het Hoogeland. Hij houdt van het water en het land en de ruimte die erboven liggen. Hier kan hij zijn dromen kwijt. Hier heeft hij het gevoel dat hij kan ademen. Het bootje ligt nu achter bij hem in de sloot. Roeien doet hij niet meer, maar het idee dat het kan, houden de beelden van vroeger levend.

Op een dag staat Jacob niet bij de stenen die naast het rode fietspad liggen. Ik wacht een kwartier, maar tevergeefs. Geen reden voor zorgen , spreek ik mezelf toe. Jacob heeft vast een goede reden. Bovendien heeft hij mijn huis– en telefoonnummer niet—en vice versa. Met een leeg gevoel loop ik ons rondje. Alsof ik een arm mis.

Een week later staat er wel een man bij de stenen.

Ik zie hem van een afstandje staan. Een kalend hoofd boven een strak gespannen, gewatteerde jas.

Zijn blik is ietwat naar boven gericht.

“U bent Roelof?” vraagt hij. Het blijkt Jacobs oudste zoon te zijn en hij valt met de deur in huis. Jacob heeft corona en ligt ziek in bed. Vorige week voelde hij zich al niet zo lekker en was hij naar de teststraat in Martini Plaza gefietst. Vorige week woensdag zat hij in quarantaine, in afwachting van de resultaten In etappes van een half uur vertelt hij mij zijn levan de test. Zijn lichaam wist toen de uitslag al. In vensverhaal. Jacob Boerema heeft een lange carriè- golven overvielen hem de perioden dat hij zich bere bij het Kadaster achter de rug. Eerst als landme- nauwd voelde. ter, daarna in het management in onze regio. Acht Inmiddels gaat ademen steeds slechter, vertelt zijn 22 In de Buitenhof - December 2020

zoon. Maar Jacob is vol goede moed. Dat moet hij me van hem vertellen. Zijn zoon is sinds gisteren bij hem om de zorg voor zijn vader op zich te nemen.

Hij loopt met me mee naar mijn huis en belooft om Jacob het beterschapskaartje te geven dat ik in de gauwigheid schrijf.

Een week later staat oudste zoon weer bij de stenen. Jacob ligt op de IC van het Martini. Zijn zoon mag niet op bezoek komen en zit met zijn ziel onder zijn arm in zijn ouderlijk huis. Vandaag heb ik weer een metgezel op mijn wandelrondje.

Op dinsdag gaat de deurbel. Terwijl ik naar de deur loop, herken ik door de beslagen ramen Jacobs zoon. Ditmaal kijkt hij naar beneden.

over te steken, fiets een stukje terug en rijd dan de kaarsrechte weg naar Stitswerd in. Het Hoogeland ontsluit zijn weidse vergezichten. Hier ligt de horizon nog ver weg.

Op de hoek met een zijweg naar rechts zie ik een plaatsnaambord dat uit de jaren vijftig lijkt te komen. Het staat scheef in de klei. ‘De Andere Wereld’ staat erop. Daar moet Jacob nu zijn.

Het is nog maar een klein stukje naar Stitswerd en met gemak vind ik het haventje waar Jacob het zo vaak over had. Het diepje loopt dood tegen de kade, die nog behoorlijk lang is voor een dorpje van deze omvang. Ik neem plaats op een bankje, haal mijn broodje kaas uit het plastic zakje en kijk uit over het water en de vlakten. Er liggen geen bootjes vanDe uitvaart bekijk ik digitaal. Mooi dat dat kan. Het daag. Veel te koud vandaag. Er zwemt alleen een kerkje van Stitswerd is zo klein dat er zelfs geen plek meerkoet voorbij. Ik laat de uren duren en denk aan is voor de dertig man die de overheid als maximum Jacob. heeft bepaald. Op de beelden van de webcam herken ik het kale achterhoofd van Jacobs zoon. Op de voorste rij zit verder alleen een man met een tamelijk fors postuur. Tegen de kerkmuur worden foto’s geprojecteerd van Jacob en veel andere mensen.

Mensen van lang geleden met pakken aan, in huiskamers, kantoren en restaurants.

Twee dagen later is het woensdag, maar ik ga niet wandelen. Vandaag stap ik op de fiets. Ik heb er speciaal vrij voor genomen. Ik werp een blik op de stenen bij het rode fietspad en voel meteen dat ik een stuk lichter fiets. Het moet mijn verbeelding zijn.

Het is lekker weer voor een fietstochtje. Een bleek zonnetje steekt af tegen een blauwe hemel. Het is navenant koud. Eerst even doorbijten door het cen- Als ik thuis kom, staat er een groen bootje op de trum van Hoogkerk, waar de weeïge geur in de hui- oprit. De lak is zo strak dat het zonlicht erin weerzen is gaan zitten, en over de drempels die de kaatst en me verblindt. Alleen het bankje waarop de Leegeweg ontsieren. Na Dorkwerd wordt het mooi- roeier zit, is een beetje versleten. Midden op het er. De wereld opent zich. Voor me ligt een leegte zitvlak zit een briefje geplakt. ‘Jacob wilde graag dat van groen en blauw die me helemaal vult. Ik adem jij hem zou hebben. Dank voor je steun.’ Ik staar zo diep in als ik kan. De zuurstof tintelt in mijn lon- even naar het briefje. Dan ga ik zitten op het bankje, gen. Ik peddel naar Garnwerd, steek het Rietdiep pak de riemen en steek ze in de dol. Ik adems eens over naar Winsum en rijd dan langs de Winsumer- goed in. Dan strek ik mijn armen, span mijn rug en diep door Onderdendam heen, helemaal door naar kijk een beetje naar boven. gemaal Den Deel. Daar stap ik af om het plankier December 2020 - In de Buitenhof

23

Frits is weer thuis KERST

Ze komen geregeld voorbij op Nextdoor: oproepjes over een kat of poes. Huiselijke foto’s van katten die helaas niet meer thuis zijn gekomen of juist zijn komen aanlopen. Een erg bijzonder verhaal hoort bij een kat van wie Nextdoor zich vaker afvroeg wie het was. Een rood exemplaar, enigszins tijgerachtig en traag lopend. Het was Frits, weten we nu. En Frits is, na drie jaar zwerven, weer thuis.

Door Marieke Uitentuis

Frits had vele oproepen op zijn naam staan. Van wie was toch die rode kat? De meningen waren verdeeld. Bij elke oproep waren er mensen die dachten hem te herkennen. Anderen reageerden met ‘lekker laten lopen in deze katvriendelijke wijk’, ‘ toch maar de dierenambulance bellen’ tot ‘gewoon wegjagen’.

Zeker nu de winter nadert, nam de bezorgdheid toe. Toch bleek dat Frits zijn adresjes had en altijd weer te eten en een slaapplek vond.

Ook wij zagen Frits weleens scharrelen in de tuin, soms klagelijk miauwend. Onze eigen katten leken hem gek genoeg te tolereren. Na enige tijd verdween hij weer en zagen we hem een tijdje niet.

Dierenambulance André was ook degene die de dierenambulance belde, omdat het steeds kouder werd. Dit deed hij nadat hij in de buurt had gevraagd of iemand hem beter kende. Toen de dierenambulance was geweest, schreef begin december op Nextdoor: ‘OPGELOST.

Op de bank Frits liep vaak in en rond de Ubbegalaan. “In de winter sliep hij hier ook op de bank”, vertelt Karlijn Groenland. “Gek genoeg had hij een manier gevonden om door ons luikje (met chipmelder) te komen. Hij werd gedoogd door onze eigen kat Rudolf.

Volgens mij had hij meerdere slaap- Kater Frits loopt al jaren door onze buurt te struinen plekken.” André Struber, ook uit de Ubbegalaan, laat weten: “Frits kwam de laatste tijd Hij heet Frits en werd al jaren vermist.’ André’s be2 à 3 keer per dag even kijken. Hij keek dan naar richt leidde tot veel reacties, van verbazing, binnen. Af en toe gaf ik hem wat brokjes, en heel nieuwsgierigheid tot blijdschap. Groot was de tesoms zelfs een kabeljauwfiletje, die al lang in de leurstelling dan ook toen zijn baasje verhuisd bleek vriezer lag en op moest. Dat was even wennen voor te zijn. Mogelijk kon alsnog een Buitenhof-inwoner hem, maar ging er de dag erna gretig in.” de kat in huis nemen? Een dag later meldt Karlijn

24 In de Buitenhof - December 2020

zich met goed nieuws: “Ik heb vanmorgen met de dierenambulance gebeld. Frits is gisteravond door de eigenaar opgehaald.” De buurtgenoten op Nextdoor haalden opgelucht adem, maar schreven ook dat Frits gemist zal worden…

Eigenaar Het berichtje liet me niet los. Hoe komt een kat nu in de Buitenhof terecht? En hoe is het om na zo’n lange tijd een kat terug te krijgen? Ik besloot de dierenambulance te bellen om te kijken of ik contact kon krijgen met de eigenaar. De dierenambulance kenden de eigenaar en bevestigde dat Frits was opgehaald. Ze vonden het ook een bijzonder verhaal. Ze hebben doorgegeven dat we graag contact wilden vanuit de wijk, om het verhaal achter Frits zijn verdwijning te horen. Vanwege privacy kunnen ze de gegevens van de eigenaar niet delen. Tot op heden heeft de eigenaar helaas geen contact opgenomen. Maar Frits en zijn baasje zijn vast blij om weer herenigd te zijn. En dat nog wel vlak voor Kerst….

Wanneer weer BuurtCultuur?

De afgelopen tijd zijn we met het BuurtCultuurteam al lang en breed bezig met het organiseren van een leuke, gevarieerde, culturele buurtactiviteit. Omdat we nu nog niet weten of we in maart weer met zoveel mensen samen mogen komen, hebben we besloten alle voorbereidingen uit te stellen. Op het moment dat we weer mogen, gaan we kijken of we weer een BuurtCultuur kunnen gaan organiseren. Hoe? Misschien als vanouds. Het zou kunnen dat we iets in de open lucht gaan bedenken. Met tenten in de speeltuin. Met kleine theaters in de buurttuinen. Iets op het Gamefitheater of ....

Wie een idee en of oplossing heeft is heel erg welkom om mee te denken. We hopen dat we elkaar binnenkort weer mogen treffen. Ondertussen komen we elkaar tegen in de (lunch) wandelingen die we in onze mooie omgeving maken.

Namens team BuurtCultuur, Ria, Nienke, Marjon, Karel, Janny en Diana

December 2020 - In de Buitenhof

25

Leven in de beste tijd en op de beste plek?

KERST

Door Luit van Deel

Ongeveer 20 jaar oud - en aan de andere kant van de wereld - proefde mijn vader voor het eerst een ananas. Het was, denk ik, 1948.

Nu, in 2020, vecht de bevolking van Wit-Rusland voor recht en democratie en roept ons - door het volk gekozen - parlement de overheid ter verantwoording over de Toeslagen-affaire.

Elke nacht getuigt mijn nachtkastje van de huidige wonderen der techniek, die we al snel heel normaal zijn gaan vinden: mijn iPhone SE 2020 die meer kan dan een computer van 10 jaar geleden, mijn bril met varifocaal geslepen glazen, mijn twee hoortoestellen met ingebouwde equaliser + instelbaar volume (die bijna onzichtbaar worden gedragen).

knots naast je, zodat je snel iets had om je te verdedigen tegen roofdieren of vijanden. En als het na vijven donker werd, zag je geen hand meer voor ogen. Een spelletje doen, hoe dan? Verhalen vertellen, zou kunnen! Geluid heeft geen licht nodig.

Maar wat kon je doen tegen die zeurende kiespijn?

Wachten tot de kies rot genoeg was om eruit te trekken? Waarmee dan? Het zou nog eeuwen duren voordat de tang bedacht werd.

Je had ook in de huidige tijd geboren kunnen worden als een Rohingya-baby. Hoe zou je leven er nu uitzien, na de genocide, de vele misdrijven en slachtingen? Waar zou je nu naar toe kunnen met je PTSS? Niemand die jou welkom heet.

Straks exposeert mijn boodschappenkarretje de rijkdom aan smaken en lekkernijen die vanuit de hele wereld naar Hoogkerk zijn gehaald - om het mij mogelijk te maken de kerstdagen uiterst smakelijk door te komen.

Wat vind je, ben je bevoorrecht met jouw leven nu en hier in de Buitenhof? In de Gezonde Stad Index 2020 van Arcadis staat Groningen op de 1e plaats, ook dat nog. Wel een raar woord: ‘bevoorrecht’.

Want niemand heeft het recht om het beter te hebben dan een ander. Het woord ‘bevoordeeld’ past Waar op de wereld ben jij geboren? En in welk jaar? beter wanneer aan jou meer toebedeeld is dan aan Zeker is dat je er zelf geen invloed op had. Niemand een ander. Hoeveel mensen op aarde zouden nu kiest wie zijn ouders worden of in welk jaar of in graag met mijn leven willen ruilen? welk land je geboren wordt. Denk je dat eens in.

En jij, heb je - net zoals ik - meer dan je écht nodig Op het strand van Vlissingen vond de tienjarige De- hebt? clan Corstens vorige maand een vuistbijl van een Neanderthaler. Hoe kan dat nu, dacht ik, een bijl Kijk eens om je heen. Misschien is er iemand die spoelt toch niet aan? Inderdaad, de vuistbijl werd het water aan de lippen staat en jouw hulp goed opgezogen van ver in zee en met het zand mee op kan gebruiken. Wacht er niet mee tot jouw zeespiehet strand gespoten. De nederzettingen van toen gel gaat stijgen en jouw ‘nederzetting’ in zee dreigt zijn inmiddels, door het stijgen van de zeespiegel, te verdwijnen. Ik hoop dat je weet - of gaat ontdekver in zee – en meters onder water - terecht geko- ken - hoeveel vreugde het geeft om uit de delen. men.

Want delen is vermeerderen.

Als jij als Neandertaler was geboren dan had je niet Ik wens jou en alle mensen om je heen gezegende eens een nachtkastje. Misschien had je wel een en vreugdevolle kerstdagen toe!

26 In de Buitenhof - December 2020

December 2020 - In de Buitenhof

27

28 In de Buitenhof - December 2020