5 minute read
Welkom Darya
Van Odessa naar de Drentselaan Welkom Darya!
De Russisch-Oekraïense oorlog heeft grote gevolgen voor de Oekraïense bevolking. Veel Oekraïners zijn op de vlucht en komen ook naar Nederland. Lonneke en Nils uit de Drentselaan wilden de vluchtelingen graag helpen. Vanaf begin maart woont Darya uit Odessa bij hen in huis.
Advertisement
Door Simone Heemstra
Via mijn buurvrouw leg ik contact met Lonneke en kom ik langs voor een gesprek met haar en Darya. Ik zit vol met vragen, die ik ook nog in mijn steenkolenengels moet stellen. Hoe zal Darya zich voelen hier in dit vreemde land waar wij in veiligheid en onbezorgd kunnen leven? We nemen met zijn drieën plaats in de woonkamer en Lonneke helpt waar nodig met vertalen.
Begaan met vluchtelingen
Lonneke en Nils wonen al 13 jaar op Drentselaan 9, samen met hun zonen Seeger (13 jaar), Vigo (10 jaar) en hond Fief (8 maanden). Lonneke vertelt dat ze Darya ruimte in hun huis hebben aangeboden omdat ze zelf bewust en hulpvaardig in het leven staan. “We zijn gelukkig, we hebben het goed, we zijn gezond en we hebben een fijne familie,” vertelt ze. “Dat willen we graag delen met anderen. Helemaal omdat ik weet dat dat voor veel mensen in andere landen geen vanzelfsprekendheid is.” Lonneke is erg begaan met vluchtelingen. In 2019 is ze op het Griekse eiland Lesbos geweest en heeft daar vluchtelingenwerk gedaan. Eenmaal thuis heeft ze twee jaar lang inzamelingsacties georganiseerd voor de mensen op Lesbos. Toen de oorlog in Oekraïne uitbrak, heeft het gezin meteen besproken of ze vluchteling wilden helpen als dat nodig was? Want, zegt Lonneke, “als ons zoiets zou overkomen, willen we ook graag geholpen worden.” Ze melden zich aan op de website www.room4ukraine.com, een website die bemiddelt tussen vluchtelingen en gastgezinnen. Binnen twee dagen hebben ze al een reactie, maar het eerste Oekraïens gezin komt toch niet naar Nederland. Een uur later neemt Darya contact op.
Onveilig
Terwijl ik met Lonneke praat , deels in het Nederlands, luistert Darya mee. Ze reageert af en toe op het gesprek, dus vraag ik of ze ons kan verstaan. Darya zegt dat ze door onze intonatie en houding door heeft waar het gesprek over gaat en sommige woorden al kent. Erg knap van haar dus! Darya komt uit Odessa, waar ze de afgelopen acht jaar heeft gewoond. Odessa is een havenstad aan de Zwarte Zee en heeft zo’n 1 miljoen inwoners. Darya is 23 jaar en werkte in Oekraïne als projectmanager voor een IT-bedrijf. Ze vertelt vol passie over haar werk en hoe moeilijk het is om dit allemaal achter te laten. Ze had haar leven zo mooi op de rit in de Oekraïne. Na de inval van de Russen wordt het te onveilig in de stad en besluit Darya te vluchten. Eerst gaat ze naar haar moeder in Gdansk (Polen) . Binnen korte tijd stroomt haar flat vol met andere vluchtelingen. Darya kan en wil niet blijven, ook omdat ze nu nog makkelijk ergens anders heen kan. De vriendin met wie ze samen is, wil graag naar Nederland. Daar is het veilig en is alles goed geregeld, weet ze. Met de trein reizen Darya en haar vriendin naar Eindhoven. Daar is de hulpverlening nog niet echt op gang gekomen. Iemand vertelt hen dat in Groningen al wel hulpacties zijn en dat ze daar terecht kunnen. Terwijl ze in de trein zit, ziet ze op internet dat Lonneke en Nils een kamer in Groningen aan-
In de eerste week dat Darya bij Nils en Lonneke was, heeft hun straat een inzamelingsactie gehouden en een bedrag ingezameld voor Darya. Dat was hartverwarmend!
bieden. In de buurt van Zwolle zoekt ze contact. En een uur later is ze bij hen in huis. De vriendin van Darya wil liever niet bij een gastgezin wonen en woont nu in een hotel speciaal voor Oekraïense mensen in Haren.
Luchtalarm
Veel vrienden en familie van Darya zijn in Odessa achter gebleven, vertelt ze. Vooral veel jongens, zij moeten mee vechten. Ze heeft geregeld contact met hen. Voor de achterblijvers is de situatie nog steeds onstabiel en onveilig. Als Darya belt, gaat
vaak het luchtalarm af en moeten ze een tijd wachten totdat ze verder kunnen praten. De situatie maakt haar erg verdrietig, maar gelukkig kan ze er met Lonneke en Nils goed over praten. Daar wordt ze weer rustig van. Ik ben verbaasd hoe krachtig deze meid is en hoe vol passie ze haar geschiedenis vertelt. Darya heeft het goed bij haar gastgezin, vertelt ze. Ze voelt zich geen vreemde, maar echt een onderdeel van het gezin. Regelmatig gaat Darya eropuit. Ze gaat vaak met de bus naar het Forum. Dat vindt ze een fijn gebouw om te zijn en om in de bibliotheek (Engelse) boeken te zoeken. Verder wandelt ze regelmatig in het Stadspark, houdt ze van praten en maakt ze uitstapjes naar andere steden. Ze is ondertussen al in Amersfoort, Utrecht en Amsterdam geweest. Ook helpt ze andere Oekraïense vluchtelingen die niet of niet goed Engels spreken door voor hen te vertalen. En ze is begonnen met Nederlandse les, want ze wil heel graag Nederlands kunnen praten. Maar er zijn ook dagen dat ze niet gemotiveerd is om iets te ondernemen. Dan merkt ze dat de oorlog een grote impact op haar leven heeft. Ze is een sterk persoon, maar realiseert zich dat haar vrienden en familie nog midden in de oorlog zitten. En dat doet ook vaak pijn.
Huisregels
Op mijn vraag of ze huisregels hebben is het antwoord kort: nee. Darya is erg netjes, dus afspraken zijn niet nodig. De enige regel die ze hebben afgesproken, is dat Darya de badkamer voor 8 uur ‘s morgens niet mag gebruiken. Dan is het namelijk spitsuur bij de familie om iedereen op tijd naar school en werk te krijgen! Ik ben nog even benieuwd wat het grootste verschil is tussen Nederlanders en Oekraïners en dan sluiten we het gesprek af. Darya heeft direct een antwoord: “Als je Nederlanders tegenkomt, hebben ze een lach op hun gezicht en groeten ze je! In het begin dacht ik: ‘wat moeten ze van me, ik ken hen niet’. Maar zo zijn Nederlanders, heel open. In de Oekraïne lijken de mensen meer gesloten, ze zijn meer op zichzelf. Maar als je hen om hulp vraagt, zullen ze je zeker helpen.”
