
2 minute read
Poradnik użytkownika
Często diabeł tkwi w szczegółach. Dotyczy to również kwestii doboru właściwego dla konkretnej sytuacji urządzenia, a później odpowiedniego jego użytkowania. Na takie ważne kominkowe aspekty chcemy w tym dziale zwrócić Państwa uwagę.
Jaką powierzchnię można ogrzać kominkiem z DGP?
Trudno jednoznacznie określić, jaka powierzchnia jest możliwa do ogrzania, a jaka już nie. Zależy to oczywiście od konkretnej instalacji, np. instalacje ogrzewające parter oraz pomieszczenia na piętrze mogą być większe, w przeliczeniu na powierzchnię ogrzewaną, niż instalacje na jednym poziomie.
W przypadku budowy systemów wymuszonych można przyjąć, że odległość od wentylatora do najdalszego wylotu nie powinna przekraczać 10 m, ale musi to być poparte obliczeniami. W przypadku systemów grawitacyjnych skutecznie można dogrzać pomieszczenia oddalone o 4−5 m od kominka.
Ograniczenia te powodowane są naturą ogrzewania powietrznego, czyli koniecznością doprowadzenia ogrzanego przez wkład kominkowy powietrza do pomieszczeń w budynku. Musi ono więc mieć na tyle dużą prędkość, aby pokonać odległość od wentylatora do wylotu, opory przepływu kształtek, i nie może przy tym zanadto się ochłodzić, a na dodatek nie może powodować powstawania nadmiernego hałasu.
Należy zdawać sobie sprawę, że próby rozszerzania systemu (stosując się oczywiście do wskazówek projektowych) ponad powierzchnię 200 m² mieszkania, mogą być nieefektywne z innego powodu – powierzchnia wymiany ciepła wkładu kominkowego będzie niewystarczająca, aby wystarczająco dużo go nagrzać (powietrze ogrzewa się opływając wkład kominkowy, im wolniej i dłużej jest w jego bezpośrednim otoczeniu, tym bardziej się nagrzewa – wymuszanie więc szybszego ruchu będzie skutkowało niższą jego temperaturą).
System wodny – otwarty czy zamknięty?
Najczęściej wyboru między systemem otwartym a zamkniętym dokonujemy w zależności od drugiego lub kolejnego źródła ciepła. Warunkiem koniecznym przy systemie zamkniętym jest zapewnienie chłodnicy wymiennika wodnego bieżącej wody do schładzania, a w otwartym niezamarzającego miejsca na naczynie wzbiorcze.
Najczęściej kominek wodny łączymy z kotłem gazowym, na paliwo stałe, pelletowym, pompą ciepła. Można uogólnić, że jeżeli drugie źródło ciepła jest w systemie zamkniętym, to kominek też powinien być w systemie zamkniętym. Niestety, nie zawsze. Ostateczną decyzję podejmuje instalator, który bierze odpowiedzialność za całość instalacji. Jeżeli łączymy system otwarty z zamkniętym, to musimy zastosować wymiennik płytowy, w którym będzie się wymieniało ciepło pomiędzy układami. Konieczne są wtedy pompy i sterownik. Jedna pompa wymusza cyrkulację wody centralnego ogrzewania w systemie otwartym, a druga w systemie zamkniętym. Sterownik załącza pompy, gdy temperatura wody centralnego ogrzewania w wymienniku kominka osiągnie zadaną temperaturę (zaleca się min. 55°C).