| 1
BLUE
LETTER จดหมายสี ฟ ้ า
1
Issue
2557
| 2
F R E S H Y
BLUE
LETTER จดหมายสี ฟ ้ า
| 3
Issue1 2557 FRESHY
4 | สาส์นจากประธานชมรมฯ BEGIN...AGAIN เฉลิมพร Arts 22
7 | FEATURE
...กลับมาท�ำไม... ดุสิดา Arts 34
15 | HAPPY EATER
อิ่มอร่อย@นครปฐม จุไรรัตน์ Arts 30
23 | HEALTH
บันทึกสาวออฟฟิศ สู่นักวิ่งมาราธอน ชนิดา Arts 35
25 | IT GADGET
กาลครั้งหนึ่ง แกดเจ็ต รักษ์พงษ์ Arts 28
28 | JOURNEY
บันทึกการเดินทาง จากไซบีเรียสู่ไอเฟล พล Arts 24
19 | TRAVEL NOTE
32 | MUSIC REVIEW
เกตุ Arts 23
คงกะพัน Arts 32
สูดไอดินกลิ่นป่าที่บรูไน
Jake Bugg
35 | MOVIE REVIEW
Fresh = สดชื่น กระชุ่มกระชวย มีชีวิตชีวา ทัพพ์เทพ Arts 27
37 | BOOK REVIEW ดอกไม้ไม่จ�ำนรรจ์ สกุล Arts 4
40 | HOW ARE YOU?
ข่าวคราวความเคลื่อนไหว สมศรี สนามจันทร์
42 | BLUE EDITOR คงกะพัน Arts 32
| 4
BEGIN...AGAIN พร/แป๊ะ เฉลิมพร ภาปราชญ์ Arts 22 ประธานชมรมศิษย์เก่าอักษรศาสตร์มหาวิทยาลัยศิลปากร
รองเท้าผ้าใบ สีขาว
ไอ้จิ๊บแฟน บก.เบน ถามหลัง จากไปกินข้าววันถ่ายปกว่า..พี่แป๊ะ พวกรู ป เรากิ น ข้ า วและเบื้ อ งหลั ง ที่ หนูถ่ายๆเนี่ยจะให้พี่ด้วยนะ....เอา จิส่ง line ให้พี่ก็ได้......inbox ทาง face ดี ก ่ า พี หนู ว ่ า ภาพมั น คม กว่านะ เหรออออออออ....... เออเนอะ!!!....คนรุ่นใหม่เขา รู้รายละเอียดของชีวิต online เป็น อย่างดี คนรุ่นใหญ่ใกล้ 60 อย่าง พี่ อ อด ประธานชมรมศิ ษ ย์ เ ก่ า คนแรกก็ยังใช้ smartphone ใน วั น มาถ่ า ยปกแถมยั ง เคยส่ ง line sticker มาทักผมอีก............... การมาทํางานตรงนี้ของคน รุ่น analog คร่อม digital อย่างผม
จึงต้อง balance การใช้ชีวิตของทุก generation ของคนอักษรให้พอดีๆ เพื่อให้เป็นไปตามvision ของชมรม ศิษย์เก่าที่ว่า Connecting generations จํ า ได้ ว ่ า เมื่ อ ก่ อ นตอนปิ ด เทอมแล้ ว เขี ย นจดหมายไปหาใคร บางคน กว่ า จะได้ รั บ การตอบ กลับ มุมหนึ่งก็รอคอยอย่างโรแมน ติ ก ดี ค รั บ แต่ อี ก มุ ม หนึ่ ง ก็ ร อโคตร นานเลย(ฮา) จดหมายสีฟ้าก็เช่นกัน สมัยที่เป็นสื่อ onprint (หยุดไปหลาย ปี) กว่าจะจัดหน้า แล้วพิมพ์แล้วรอ อ่านแล้ว ..โอ้วววววววววว......... ในวั น ที่ จํ า นวนศิ ษ ย์ เ ก่ า ยั ง ไม่มากเท่าวันนี้ ก็พอจะโอเคมั้ง... แต่ ใ นวั น ที่ ทุ ก อย่ า งเปลี่ ย นไปทั้ ง
| 5
เทคโนโลยีและการใช้ชีวิต ทางชมรม จึงลงความเห็นร่วมกันว่า การเปลี่ยน รูปแบบเป็นสื่อ online น่าจะเหมาะ สมกว่ า โดยมี ข ้ อ แม้ ว ่ า หั ว จิ ต หั ว ใจ ของจดหมายสีฟ้าที่ตั้งใจจะให้เป็น สื่อกลางเพื่อเชื่อมความสัมพันธ์ของ ศิษย์เก่าอักษรต้องคงไว้อยู่เสมอ ถ้าตอนปีหนึ่งมีเพลงที่พวก เราร้องร่วมกันชื่อเพลง *แรกเราพบ กัน* ความรู้สึก freshy แบบนั้น ก็คือ theme ของฉบับนี้ครับ การ กลั บ มาของแผ่ น พั บ ที่ ชื่ อ จดหมาย สี ฟ ้ า ในครั้ ง นี้ น อกจากจะปรั บ ชื่ อ เป็น blue letter จดหมายสีฟ้า ที่เป็นเหมือน online magazine แล้ว เรายังมีการปรับเติมเนื้อหาที่
เป็น lifestyle ให้มากขึ้นอีกด้วยโดย ทุกคนที่มาช่วยกันทําก็เป็นพี่ๆน้องๆ อักษรของเราทั้งนั้น( ขอบคุณครับ) ในวั น ที่ ไ ปถ่ า ยปกตรงกั บ วันทีท่ างคณะมีกจิ กรรมรับน้องพอดี ภาพน้องๆในบรรยากาศเก่าๆ การ สนทนากันระหว่างรุ่น.....ผมสัมผัสได้ ถึงมิตรภาพและความเป็นพี่น้องของ พวกเราชาวอักษรที่มีให้กันเสมอ..... หลายคน หลายเรื่ อ งราว หลายสถานที่ ที่ ชี วิ ต เรามี โ อกาส มุ่งไปเจอหรือหลงทางไปพบ อาจ ผ่านมาแล้วก็ผ่านไป แต่ก็ไม่น่าเชื่อ ที่บางครั้ง พระเจ้าก็ได้เขียนสคริปท์ โดยให้เหตุผลเพียงบางๆว่า สิ่งเหล่า นั้นอาจกลับมาอีกก็ได้...
begin again กั บ blue letter จดหมายสี ฟ ้ า กั น นะครั บ
| 6
| 7
FEATURE
เรื่องเด่นประจ�ำฉบับ | ดุสิตา อิ่มอารมณ์ Arts 34
...กลั บ มาท� ำ ไม...
ทันทีที่รับสาย “ศุกร์นี้มีกีฬาน้องพี่กลับมอ กันไหม” เสียงประธานเชียร์รุ่น 34 เอ่ยถามสั้นๆ แบบไม่ต้องทักทายกันให้เสียเวลา ส่วนปลายสาย ก็ตอบว่า “ไป” ในทันที แม้จะไม่ได้กลับบ่อยนัก แต่ทุกครั้งที่มีคน ชวนไปมหาวิทยาลัยไม่ว่าในช่วงกิจกรรม เทศกาล วั น อาจารย์ ศิ ล ป์ ฯลฯ หรื อ แค่ ช วนไปกิ น ข้ า ว องค์พระฯ หมูเวล สโนว์ไวท์ ฯลฯ เราก็ไม่เคย ปฏิเสธ เว้นแต่จะมีภารกิจติดพันซึ่งเป็นเรื่องงาน เท่ า นั้ น ที่ จ ะรั้ ง ไว้ ไ ด้ ขณะที่ เ พื่ อ นพี่ แ ละที่ ท� ำ งาน จะถามลอยๆ ว่า “ไปทับแก้วอีกแล้วเหรอ ไป บ่อยเนอะ” พร้อมกับยักไหล่ละค�ำพูดไว้ในฐานที่ เข้าใจว่าจบนานแล้วยังจะกลับไปท�ำไมนักหนา นั่นสินะ ท�ำไม...
| 8
ค� ำ ถามเหล่ า นั้ น ท� ำ ให้ เ รา นึ ก ย้ อ นกลั บ ไปสมั ย เข้ า ปี ห นึ่ ง ครั้ ง ทั บ แก้ ว มี ถ นนทางเข้ า ด้ า น หน้ า 2 เลน ร่ ม รื่ น ด้ ว ยต้ น ไม้ ใหญ่ ซึ่ ง ปั จ จุ บั น ถู ก ตั ด เพื่ อ ขยาย ถนนไปแล้ ว ที่ จ อดจั ก รยานตรง ส น า ม บ อ ล ก็ เ ป ็ น พื้ น ที่ ส� ำ ห รั บ จอดจั ก รยานจริ ง ๆ นั ก ศึ ก ษา ยั ง ไม่ ค ่ อ ยใช้ ม อเตอร์ ไ ซค์ ห รื อ สกู ๊ ต เตอร์ ใ ห้ เ ห็ น ที่ ส� ำ หรั บ จอด รถยนต์ก็แทบไม่มีเช่นเดียวกันการ เดิ น ทางไปกลั บ กรุ ง เทพฯ มี แ ต่ รถทั ว ร์ ส ายด� ำ เนิ น สะดวกหรื อ ราชบุ รี ที่ ต ้ อ งไปขึ้ น ตรงสายใต้ เ ก่ า ไม่มีวินรถตู้ หอนอกก็มีอยู่น้อยนิด คนบ้านไกลที่อยู่ชายขอบเมืองหลวง ด้านทิศตะวันออกอย่างเราจึงได้สิทธิ์ เข้าไปอยู่หอใน มอบตัววันแรกยังไม่รู้จักใคร ได้ เจอพี่ เชี ย ร์ ม าร้ อ งเพลงต้ อ นรั บ และชวนเล่ น เกมเรี ย กรอยยิ้ ม และ เสียงหัวเราะกันเบาๆ เป็นครั้งแรก ที่ ไ ด้ เจอเพื่ อ นรุ ่ น เดี ย วกั น ที่ ม าจาก
สถาบันอื่น ส่วนเรามีเพื่อนมาจาก โรงเรียนเดียวกัน จับคี่ 3 คนได้ เป็ น รู ม เมทอยู ่ ที่ ห อเพชรรั ต น์ 2 ยกกระเป๋าขึ้นห้องเรียบร้อยหาข้าว กินกันก่อนที่จะนอนตีพุง รุ่งขึ้นตื่น มาเรียนแล้วก็กลับหอกินข้าวอาบน�้ำ นอน เป็นอย่างนี้ทุกเช้าค�่ำ...อย่าง นั้นหรือ เปล่าเลย ชีวิตเฟรชชี่ไม่ ได้มีแค่นั้นหรอก เทศกาลรั บ น้ อ งใหม่ เ ริ่ ม ต้นขึ้นพร้อมๆ กับการเรียนรู้ชีวิต นั ก ศึ ก ษามหาวิ ท ยาลั ย เลิ ก เรี ย น หาขนมกิ น แล้ ว ตอนเย็ น ก็ ก ลั บ หอ ไปเปลี่ ย นเสื้ อ เชี ย ร์ กลั ด ป้ า ยชื่ อ และรหั ส ไว้ แล้ ว ก็ ขี่ จั ก รยานไป ใต้ตึก 50 ปี ยืนเข้าแถวเรียงตาม รหั ส กั บ เพื่ อ นร่ ว มรุ ่ น นอกจากพี่ เชียร์ที่มาสอนเพลงคณะให้แล้ว ใน สมัยนั้นยังมีการว้ากอยู่ด้วย บอกตามตรงว่าการว้ากของ อั ก ษรฯ ไม่ น ่ า กลั ว หรื อ หนั ก หนา เมื่อเทียบกับคณะอื่นๆ อย่างมาก ก็ เ หนื่ อ ยกั บ การท� ำ โทษชุ ด เล็ ก
| 9
ชุ ด ใหญ่ ที่ เ ป็ น การลุ ก นั่ ง ซึ่ ง ส่ ง ผล ให้ เ พื่ อ นหลายคนสะโพกกระชั บ สวยรั บ ชุ ด นั ก ศึ ก ษาเลยที เ ดี ย ว มี การท� ำ กิ จ กรรมละลายพฤติ ก รรม ให้เราได้ท�ำความรู้จักกับเพื่อนในรุ่น ทั้งที่รหัสใกล้และไกลกัน ซ้อมร้อง เพลงเชียร์แล้ว 3 ทุ่มกว่าๆ ผู้หญิง ก็แยกกลับหอใน ส่วนผู้ชายเขาอยู่ ท� ำ อะไรกั น ต่ อ เราก็ เ พิ่ ง มารู ้ ที ห ลั ง ตอนที่นั่งคุยกันช่วงกีฬาเฟรชชี่ อย่ า งที่ รู ้ กั น ว่ า ตลอดระยะ เวลาของการมาซ้อมเชียร์นั้นจะถูก กดดั น จากพี่ ว ้ า กเสมอ เพราะมี เพื่อนที่ไม่มาร่วมกิจกรรมเกือบร้อย บางครั้งลุกนั่งจนเหนื่อยก็ได้แต่มอง ตาเพื่อนที่รหัสใกล้กันแล้วก็ยิ้มให้กัน เงียบๆ ค�ำของพี่ว้ากที่จิกด่ารุ่นเรา ไม่รักกัน อ่อนอย่างนั้นอย่างนี้ ใคร จะรับเป็นรุ่น 34 ฝังความแค้นให้ คุ ก รุ ่ น ‘บิ้ ว ’ กั น ไปเรื่ อ ยๆ สลั บ การก้มหน้าก้มตาจัดชุดเล็กชุดใหญ่ ให้ไม่ขาด วันหนึ่งพี่เชียร์สอนเพลง ยาก สอนเท่าไรก็ร้องกันไม่ได้จนพี่
ที่มาร้องน�ำเสียงหาย พี่ว้ากบุกเข้า มาล้อมหน้าล้อมหลังแล้วก็ด่าๆจน พี่ เชี ย ร์ ร ้ อ งไห้ วิ่ ง ออกไป พี่ ว ้ า กสั่ ง เก็ บ ป้ า ยชื่ อ และรหั ส ของพวกเรา ที่กลัดไว้ไปหมด ไม่รับรุ่นเราเป็น น้อง ให้เพื่อนผู้ชายออกไปข้างนอก ปิดประตูโรงละคร ปิดไฟ สั่งให้ทุก คนก้มหน้าแล้วหลับตาลงไป ผู้หญิง ที่อยู่ด้านในได้ยินเสียงเพื่อนผู้ชาย ถูกท�ำโทษ จังหวะกระแทกตัวลงพื้น เสียงดังสะท้านเข้าไปในหัวใจ แต่ละ คนน�้ ำ ตาไหลเพราะสงสารเพื่ อ น ความรู้สึกตอนนั้นพีคมาก รู้ว่าเพื่อน ผู้ชายโดนว้ากหนักกว่าแต่ไม่คิดว่า จะขนาดนี้ อยากจะลุกขึ้นมาชี้หน้า ด่ า พี่ ว ้ า กที่ ท� ำ โทษรุ น แรง ถ้ า ต้ อ ง พิ สู จ น์ ค วามเป็ น รุ ่ น น้ อ งแล้ ว เพื่ อ น ต้องเจ็บอย่างนี้ไม่เป็นมันแล้วรุ่น 34 แ ล ้ ว ป ร ะ ตู โ ร ง ล ะ ค ร ก็ เปิดออก “โอ โอ๊ะ โอ ละเหนอ เออ เอ่อ น้องเอย... ลา ล้า ลา ล้า ลา ลา...” ลืมตาเงยหน้า ขึ้ น มาเห็ น พี่ ๆ ถื อ เที ย นเข้ า มา
แล้ ว ก็ ว างล้ อ มพวกเราไว้ ทั้ ง พี่ ว ้ า กพี่ เชี ย ร์ ร ้ อ งเพลงรั บ ขวั ญ ผู ก ข้ อ มื อ ให้เต็มแขน วันนั้นเป็นวันที่ได้เห็นรอยยิ้มบนใบหน้าของพี่ว้ากครั้งแรก ในที่สุด... พี่ก็รับพวกเราเป็นน้องแล้ว ค ว า ม สุ ข ใ น ก า ร ใช ้ ชี วิ ต นั ก ศึ ก ษ า ที่ ทั บ แ ก ้ ว ไ ม ่ ไ ด ้ จ� ำ กั ด อ ยู ่ แค่ช่วงรับน้องตอนปี 1 เท่านั้น รอยยิ้ม เสียงหัวเราะ อ้อมกอด และวีรกรรม ที่เราท�ำร่วมกัน เติมเต็มอยู่ในความทรงจ�ำตลอด 4 ปีที่ได้เรียนที่นี่ เพียงแต่ จุดเริ่มต้นที่ท�ำให้เราได้รู้จักและเปิดรับมิตรภาพจากเพื่อนๆ พี่ๆ ในคณะนั้น มาจากกิ จ กรรมรั บ น้ อ ง เราผ่ า นความเหนื่ อ ยความเสี ย ใจ ความดี ใ จ ในช่วงเฟรชชี่ด้วยกันมา หากไม่ก้าวเข้ามาเป็นส่วนหนึ่งในช่วงเวลาเหล่านั้น เรา คงไม่ได้เห็นความเป็นเพื่อน ความเป็นพี่ ความเป็นน้อง และเห็นความเป็นเรา อย่างทุกวันนี้ เราซึ่งต่างผูกหัวใจไว้ในบ้านสีฟ้า ร่วมกันสร้างความทรงจ�ำในวันเวลา จนต้องกลับบ้านมาระลึกถึงความสุขที่เคยมีอยู่เสมอ ดังนั้นหากจะมีสถานที่ไหนให้นึกถึงจึงเป็นทับแก้ว สถานที่สวยงามซึ่ง บรรจุด้วยเรื่องราวของผู้คนที่เรารับมาเป็นพี่เป็นน้อง...สถานที่ซึ่งเราจะสามารถ กลับไปพบผู้คนที่เรารัก... ดั่งพี่น้อง
| 10
| 11
ฟ้าสะท้อน... สีน�้ำไหล ค ว า ม ห ม า ย ใ น ก า ร เ ดิ น ทางกลั บ มาเยี่ ย มเยื อ นบ้ า นสี ฟ ้ า ของแต่ ล ะคนอาจต่ า งกั น ตรง ประสบการณ์และความทรงจ�ำซึ่งได้ รับในช่วงชีวิตที่เป็นนักศึกษา ขณะที่ ความผู ก พั น และความยิ น ดี ที่ ไ ด้ ม า พบกั น นั้ น กลั บ เต็ ม เปี ่ ย มไม่ ต ่ า ง เห็นได้จากรอยยิ้มและการทักทาย ระหว่าง พี่ออด-รองศาสตราจารย์ ทวี ศั ก ดิ์ ปิ ่ น ทอง อดี ต ประธาน ชมรมศิษย์เก่าคนแรก และ พี่แป๊ะเฉลิมพร ภาปราชญ์ ประธานชมรม ศิษย์เก่าคนปัจจุบัน ซึ่งทั้งคู่พร้อมใจ เดินทางกลับมาหวนระลึกถึงวันเก่า สวมเสื้อเชิ้ตขาวผูกไทด์สีเขียวเวอร์ ริ เ ดี ย นมานั่ ง คุ ย กั บ เราและตั ว แทน ของศิ ษ ย์ ป ั จ จุ บั น เกี่ ย วกั บ กิ จ กรรม การรับน้องที่ก�ำลังจะเกิดขึ้นวันนี้ อี ก หลายมุ ม นั ก ศึ ก ษาก� ำ ลั ง ด�ำเนินกิจกรรม เปิดรั้วทัวร์อักษรฯ น้องปี 1 ใส่เสื้อสีเข้ม กางเกงขายาว และรองเท้าผ้าใบ แขวนป้ายชื่อและ
รหั ส นั่ ง กั น เป็ น กลุ ่ ม ใหญ่ ก ระจาย ออกไปตามฐานต่ า งๆ ที่ รุ ่ น พี่ เตรียมไว้ ส่งผลให้บรรยากาศบริเวณ คณะคึ ก คั ก เป็ น พิ เ ศษ แล้ ว น้ อ ง ต๋อง-วศิน พรจ�ำเนียรกุล หัวหน้า นั ก ศึ ก ษาคณะอั ก ษรศาสตร์ ค น ปัจจุบันและ น้องมิว-ลักษณ์นารา เปี้ยทา น้องใหม่จากสาขาวิชาเอเชีย ศึกษา จึงเดินมาสมทบ ใสๆ สไตล์เฟรชชี่ ขณะฟังพี่แป๊ะเล่าถึงวีรกรรม สมัยที่เขาจบไป 10 ปีแล้วแต่ก็แอบ มานั่งเนียนกับเฟรชชี่รุ่น 32 เพื่อ สั ม ผั ส บรรยากาศการรั บ น้ อ งปี นั้ น ว่าเป็นอย่างไร เราก็หันมาถามมิวว่า รู้สึกอย่างไรบ้างที่ก�ำลังจะได้สัมผัส กับกิจกรรมรับน้องใหม่ด้วยตัวเอง “มีเพื่อนบางคนจะถามรุ่นพี่หรือพี่ รหัสว่าเขาจะโดนอะไรบ้าง แต่หนู ไม่ชอบฟังสปอยล์ คิดว่ามาเจอเองดี กว่าสนุกกว่า เพราะอะไรที่เรารู้อยู่ แล้วมันไม่สนุกหรอกค่ะ อย่างวันนี้พี่
| 12
เขาก็ไม่ได้บังคับให้มา เพื่อนบางคนก็ ไม่มา แต่มิวไม่เอา ต้องมา อยากมา เพราะหนูรู้สึกว่ามันเป็นอีกขั้นหนึ่ง ค่ะ ไม่เหมือน ม.ปลายที่เราอยู่กัน มา 3 ปีแล้ว นี่คือมหาวิทยาลัย ทุก คนมาจากที่ไหนก็ไม่รู้ อาจจะมาจาก โรงเรียนอื่นที่เราไม่รู้จักเขาเลยด้วย ซ�้ำ มั นก็ เ ป็ นเหมือนสังคมใหม่อีก สังคมหนึ่งที่เราต้องเรียนรู้ว่ามันเป็น อย่างไร ถ้าเราพลาดโอกาสที่เราจะ ได้รู้จักเพื่อนๆ เราก็เสียเปรียบแล้ว ค่ะ มันย่อมดีกว่าถ้าเราเปิดเทอมมา แล้วทักทายกัน ‘เฮ้ยแก เป็นไง หวัด ดี’ กับการที่เราเปิดเทอมไปแล้วค่อย มาถามว่า เธอชื่ออะไรเหรอ?” “ มิ ว คิ ด ว ่ า ก า ร รั บ น ้ อ ง เป็ น การท� ำ ความรู ้ จั ก กั น ระหว่ า ง รุ่นพี่กับรุ่นน้อง เป็นการเปิดอะไร ใหม่ๆ ให้เราได้เจอรุ่นพี่ เราได้เจอ เพื่อน อย่างเจอพี่ต๋องวันแรกพี่เขา จะแนะน�ำตัวว่าท�ำหน้าที่อะไร อยู่ ฝ่ายไหน เราก็จะรู้แล้ว คุ้นหน้าพี่เขา เจอกั น ก็ ทั ก ทายกั น ได้ เ หมื อ นเป็ น
การเชื่อมความสัมพันธ์ระหว่างรุ่นพี่ กับรุ่นน้องด้วย” คุยกันสักพักมิวก็ขอตัวกลับ ไปท�ำกิจกรรมร่วมกับเพื่อนๆ ตาม ความตั้งใจ แต่เธอก็ยังไม่วายทิ้งท้าย ถามพี่ๆ ว่า “ท�ำไมพี่ๆ ชอบเล่าเรื่อง ผีกันคะ” แล้วพี่ออดก็รับหน้าที่เล่า ความหลังครั้งเจอประสบการณ์ลี้ลับ กับตัวเองให้ฟัง ก่อนที่มิวจะพูดด้วย ความโล่งอกว่า “พี่ขาหนูอยู่หอนอก หนูรอด” แล้วก็ยิ้มหวานไปรวมกลุ่ม กับเพื่อนๆ ความรับผิดชอบของรุ่นพี่ ส� ำ หรั บ ต๋ อ งซึ่ ง มี ส ่ ว นรั บ ผิ ด ชอบกิจกรรมรับน้องใหม่ครั้งนี้ก็พบ ความแตกต่ า งในการเป็ น รุ ่ น น้ อ ง และรุ ่ น พี่ อ ย่ า งชั ด เจน “ตอนแรก ที่มาถึงที่นี่ความรู้สึกของผมในการ รั บ น้ อ งคณะอั ก ษรศาสตร์ คื อ การ ที่ เราได้ ท� ำ ความรู ้ จั ก กั น มากกว่ า เพราะต่างคนต่างที่มากัน ต่างพ่อ แม่ต่างนิสัย ต่างทัศนคติครับ การ
มิว-ลักษณ์นารา เปี้ยทา
สาขาวิชาเอเชียศึกษา (ภาษาญี่ปุ่น) รหัส 05570625
ต๋อง-วศิน พรจ�ำเนียรกุล
เอกประวัติศาสตร์ โทรัฐศาสตร์ รหัส 05550387
| 13
บทบาทที่ ต ่ า งไป หน้ า ที่ ก็ ต ่ า งไป ด้วย “ในมุมผม พอเราเป็นรุ่นพี่ปุ๊บ เรามีความรับผิดชอบมากขึ้นในเรื่อง ของการดูแลน้อง ตอนที่เราเป็นน้อง เราเข้าร่วมกิจกรรมจริงแต่ไม่ได้รับ ผิดชอบอะไรมากมาย พอเราเป็นพี่ เหมือนเราต้องแบกภาระบางอย่าง ไว้” และทุกสิ่งที่ท�ำก็เพื่อน้องที่ก�ำลัง จะได้รู้จักกันในวันนี้
แป๊ะ / พร-เฉลิมพร ภาปราชญ์ เอกนาฏศาสตร์ โททัศนศิลป์ รหัส 0532020
ออด-ทวีศักดิ์ ปิ่นทอง
เอกภาษาไทย โทสังคมศาสตร์ รหัส 0517035
รับน้องเหมือนกับว่าทุกคนมาหลอมรวมกันเพื่อเป็นหนึ่งเดียว” ขณะที่ผู้ชายอักษรฯ จะมีกิจกรรมเพิ่มขึ้นมาจากกิจกรรมรับน้องรวม “ส�ำหรับผมการมีว้ากผู้ชายคือท�ำให้ผู้ชายในรุ่นรู้จักกันเอง ด้วยความที่คณะเรา ผู้หญิงเยอะก็เหมือนกับเป็นการรวมกลุ่มผู้ชายให้มาช่วยกันท�ำงานท�ำกิจกรรม ซึ่งถือว่าช่วยได้เยอะนะครับในส่วนนี้ เพราะว่ารับน้องคณะเราค่อนข้างเบา แล้ว จะเน้นในเรื่องของความสนุกสนานได้รู้จักเพื่อนจากการท�ำกิจกรรมตอนปี 1 ซึ่ง พอเห็นพี่ที่เขาท�ำกิจกรรมเราเลยรู้สึกว่าเราอยากเป็นผู้จัดกิจกรรมบ้าง”
ที่... ที่เคยยืน นั บ จากวั น ที่ ก ้ า วเข้ า มาใช้ ชีวิตในฐานะนักศึกษาในรั้วศิลปากร จนวันนี้เป็นเวลา 40 ปีแล้ว พี่ออด เดิ น ผ่ า นทางเดิ น และอาคารที่แ ตก ต่างจากวันเก่าๆ อย่างกลมกลืน อาจ เพราะความทรงจ�ำส่วนหนึ่งบันทึก อยู่กับผู้คนและเหตุการณ์ ดังนั้นแม้ สถานที่และบรรยากาศต่างไป แต่ ความรู้สึกที่ได้มาเยือนทุกครั้งยังคง เดิม เมื่ อ ได้ ม าเห็ น บรรยากาศ ของกิ จ กรรมวั น นี้ พี่ อ อดจึ ง เล่ า
ถึ ง การรั บ น้ อ งสมั ย ก่ อ นให้ ฟ ั ง “การรับน้องสมัยนั้นแรงครับ แรง ชนิ ด ที่ ว ่ า ถ้ า หากคุ ณ ทนไม่ ไ ด้ ประสาทกินกันไปเลย คือตอนใหม่ๆ เราจะมีความรู้สึกค้าน ไม่เห็นด้วย ที่ มี ค นมาบั ง คั บ ผู ้ ห ญิ ง ก็ ถู ก ตวาด สั่ ง ให้ วิ่ ง กั น ใครจะมาท� ำ ตั ว เป็ น คุ ณ หนู ไ ม่ ไ ด้ รั บ น้ อ งผู ้ ห ญิ ง เสร็ จ 3 ทุ่ม ผู้ชายมารับกันต่อ ตอนนั้น มหาวิทยาลัยเรามี 3 คณะคือ อักษร ศาสตร์ ศึกษาศาสตร์ วิทยาศาสตร์ ก็เอาผู้ชายมารับรวมกัน เราก็อยู่กัน ถึง 5 ทุ่มเที่ยงคืน ตอนหลังเขาก็จัด 3 คณะทั้ ง หญิ ง ชายมารั บ ร่ ว มกั น วั น รั บ น้ อ งจริ ง ก็ ส ่ ง ไปรั บ กั บ ทาง ฝั ่ ง ท่ า พระ ท� ำ ให้ รู ้ จั ก กั น ทั้ ง มหาวิทยาลัย” “พอรั บ เสร็ จ เราเห็ น ว่ า มั น ใช่ สมัยก่อนเราอยู่ในสังคมชนบทนะ ครับไม่มีตึกรามอย่างสมัยนี้ ที่ว่างมัน มากกว่าคน ฉะนั้นเราจะท�ำยังไงให้ คนเต็มพื้นที่ ถ้าต่างคนต่างอยู่มันก็ จะกระจายกันแล้วเราจะพึ่งพาอาศัย
| 14
กันอย่างไร พี่ๆ เขารุนแรงกับเราก็ จริงแต่เขาก็รักและห่วงใยเรา เรา อยู่ในสังคมชนบทอย่างนี้คุณจะมา หน่ อ มแน้ ม ไม่ ไ ด้ เราต้ อ งมี ค วาม เข้มแข็ง” ประสบการณ์ที่เคยร่วมผ่าน ก่อให้เกิดความรู้สึกที่ไม่เคยจางจาก กัน “คือเราเรียนอักษรเราจะเข้าใจ ชีวิต เข้าใจคน เข้าใจสังคม เราจะไม่ มองโลกแคบ ค�ำว่าเลือดสีฟ้ามันยัง ติดกับตัวเรา เหมือนเป็นอุดมการณ์ ของเราไปแล้ว เราจะไม่ลืมที่ตรงนี้ ที่หล่อหลอมเรามา ส่วนหนึ่งครูบา อาจารย์ให้ความรู้กับเรา แต่ส่วน หนึ่ง เพื่อน พี่ น้อง ให้สังคมกับเรา ใช่ไหมครับ” ก้าวไปในความเปลี่ยนแปลง กลั บ มาที่ ป ระธานชมรม ศิ ษ ย์ เ ก่ า คนปั จ จุ บั น การเชื่ อ ม สั ม พั น ธ์ ร ะหว่ า งรุ ่ น สู ่ รุ ่ น จะเป็ น ไป ได้ อ ย่ า งไรหากปราศจากกิ จ กรรม รับน้องเราไม่รู้ รู้เพียงกิจกรรมที่คง
อยู ่ ส ามารถปรั บ เปลี่ ย นไปตามยุ ค สมัยและสังคมเพื่อที่จะด�ำเนินต่อไป ได้ก็พอแล้ว “ในมุมที่เราเป็นเฟรชชี่ เรา ต้ อ งดู แ ลตั ว เองแล้ ว มั น มี ทั้ ง แง่ ที่ มี อิ ส ระมากกว่ า เดิ ม และแง่ ที่ ไ ด้ เรียนรู้ตัวเองว่าเราสนใจอะไร ชอบ อะไร ทีนี้ในมิติของการมารับน้อง มันก็สนุก ปีพี่โชคดี ทุกคนลงซ่อม หมด ไม่หายหน้า อันนี้เป็นสปิริต ส่วนตัว งานซ่อมน้อง รับน้อง หรือ เชียร์ช่วงเย็น เรารู้สึกว่าบรรยากาศ น่ารัก ตกดึกโดยเฉพาะซ่อมผู้ชาย มันจะมี อะไรที่ระห�่ ำ หน่อย ทะลึ่ง ทะเล้น มีเรื่องลี้ลับ ลึกลับ แต่ก็ตาม สู ต รพอรั บ น้ อ งเสร็ จ ปุ ๊ บ ก็ ร ้ อ งห่ ม ร้องไห้ รักพี่ใช่ไหม แต่ทุกวันนี้โลกมัน เปลี่ยนไป คนมันเปลี่ยนไป เรานึกถึง บรรยากาศน่ า รั ก อย่ า งที่ เ คยเป็ น มี มุ ม ที่ เราต้ อ งดู แ ลตั ว เอง มี มุ ม ที่ การรับน้องหรือซ่อมน้อง มันรู้สึก ผู ก พั น และรู ้ สึ ก ว่ า เราลงมาท� ำ กั น เถอะ มันเป็นกิจกรรมข�ำๆ แต่มัน
ค่อยๆ หล่อหลอมความสัมพันธ์ไปในตัว” ความหมายของเพื่อน พี่ และน้อง ที่ลึกซึ้งก็ก่อเกิดในช่วงเวลาเหล่านี้เอง “มันมีความหมายกับพี่ตั้งแต่วันนู้นจนถึงวันนี้ พี่เชื่อว่าการรับน้องมันผูกสัมพันธ์ กันในแง่ของการที่เราได้รู้จักนิสัยที่แท้จริงของกันและกัน บุคลิกมันต่างกัน ต่างนิสัย ต่างที่มา อะไรที่จะเชื่อมสิ่งเหล่านี้ไว้ด้วยกันได้ เราไม่ได้มาวิเคราะห์ วิพากษ์วิจารณ์ว่าการรับน้องโหดไม่โหด เราพูดในแง่ว่าให้มีกิจกรรมนี้เถอะ ถ้ามาเรียนเสร็จแล้วกลับบ้านก็ไม่ได้เจอกัน ไม่ได้เรียนรู้ ไม่ได้เป็นเพื่อนกัน แต่ถ้าลงมาท�ำกิจกรรมรับน้อง มันจะได้เรียนรู้กันอีกแบบ เรียนรู้ความเป็นเพื่อน ความเป็นมิตรไมตรี ความเอื้ออาทร ความช่วยเหลือซึ่งกันและกัน ตรงนี้มัน จะส่งผลให้เราก็จะน�ำไปใช้เวลาเราไปท�ำงานจริงหรือในชีวิตจริง” เสียงกลองที่ให้จังหวะขณะรุ่นพี่ร้องเพลงน� ำในกิจกรรม เปิดรั้วทัวร์ อักษรฯ ยังคงสะท้อนจากอาคารส่งปนมาในอากาศให้ได้ยิน ขณะเดินผ่าน สะพานข้ามดาวทอดสายตามองไปบนพื้นน�้ำพลันเห็นสีฟ้าอ่อนอมเขียวสะท้อน จากท้องฟ้า เป็นสีน�้ำไหลเช่นเดียวกับสีประจ�ำคณะอักษรศาสตร์ สีที่งดงาม ซึ่ง ยังคงอยู่ในบ้านที่งดงามแห่งนี้เรื่อยมา
| 15
HAPPY EATER
อาหารการกิน ที่ไหนเด็ด ตรงไหนดี มีมาแชร์ | จุไรรัตน์ สุธรรมโกศล Arts 30
อิ่ ม อร่ อ ย@นครปฐม
การท่ อ งเที่ ย วที่ มี ค วามสุ ข นั้ น บางครั้ ง อาจต้ อ งมาควบคู ่ กั บ อาหารรสชาติ อ ร่ อ ยที่ เ ป็ น เสมื อ นเพื่ อ นร่ ว มเดิ น ทางไปด้ ว ยกั น เสมอ และ ในวั น นี้ถ้ าใครได้มีโ อกาสเดิน ทางไปเที่ยวแถบตัว เมืองนครปฐม บ้านเกิดของชาวทับแก้ว รับรอง ว่าจะต้องเพลิดเพลินกับสารพันอาหารรสเลิศอย่าง แน่ น อน ซึ่ ง จั ง หวั ด นครปฐมนั้ น อยู ่ ไ ม่ ไ กลจาก กรุงเทพฯ สามารถขับรถไปถึงได้ในเวลาราว 1 ช.ม. เท่านั้น และนอกจากจะมีสถานที่ท่องเที่ยวมากมาย อย่าง พระปฐมเจดีย์ พระราชวังสนามจันทร์ ฯลฯ นครปฐมยังมีของกินหลากหลาย เรียกได้ว่าอาหาร อร่อย ปริมาณเยอะจุใจ และที่ส�ำคัญราคายังถูก สบายกระเป๋า สุดคุ้มกันเลยทีเดียว จะมีที่ไหนบ้าง ต้องตามไปดูกัน
| 16
ร้านฮิ้น • เริ่ ม ต้ น ด้ ว ยเมนู อิ่ ม อร่ อ ย จะเป็นมื้อเช้าหรือจะเป็นมื้อกลางวัน ก็ได้ตามสะดวก ต้องที่นี่เลย ข้าว หน้าสัตว์...ร้านฮิ้น “ข้าวหน้าสัตว์” ฟังชื่อแล้วอาจดูพิกล แต่รับรองว่า ถ้าใครได้ลองแล้วจะติดใจ ร้านฮิ้นมี หลากหลายเมนู ค วามอร่ อ ย อาทิ ข้าวหมูแดง หมูกรอบ ข้าวหน้าไก่ แล้วก็ข้าวหน้าเป็ดย่าง หรือจะสั่ง แบบรวมมิ ต รหน้ า สั ต ว์ ถื อ เป็ น จานเด็ดของร้าน อร่อยล�้ำกันไปใน จานเดียว • เมนูของร้านนี้ดูผ่านๆอาจจะ ดูเหมือนเมนูธรรมดา แต่ทีเด็ดอยู่ที่ น�้ำซอสราดรสเด็ด น�้ำราดหมูกรอบ จะออกเค็ ม นิ ด ๆ ส่ ว นน�้ ำ ราดเป็ ด จะออกหวานๆหน่อย เป็ดย่างชิ้น หนา เนื้อแน่น หนังกรอบ ส่วนหมู กรอบเนื้อนุ่ม หนังกรอบ มันไม่เยอะ มาก กินแล้วไม่เลี่ยน ไก่ต้มเนื้อแน่น หมูแดงใช้เนื้อสันนอก เนื้อนุ่ม ชิ้น พอดีค�ำ และมีน�้ำจิ้มที่ช่วยตัดรสชาติ
เลี่ยนได้อย่างลงตัว • หากมี โ อกาสได้ ผ ่ า นมา จังหวัดนครปฐม อย่าลืมมาลองลิ้ม อาหารจานด่วนที่ร้านข้าวหน้าสัตว์... ร้านฮิ้น ราคาสุดคุ้ม และที่ส�ำคัญ รสชาติอร่อยไม่แพ้ที่ใดอย่างแน่นอน จนหมู ่ ม วลมหาประชากรทั บ แก้ ว เพศชายหลายคนอดไม่ได้ที่จะอุทาน ว่า อร่อยสัตว์สัตว์... • พิกัดร้านอยู่ที่ซอยอาร์ต ตรง สี่แยกสนามจันทร์ ตรงข้ามกับประตู ทางเข้าสาธิตศิลปากร มหาวิทยาลัย ศิลปากร วิทยาเขตพระราชวังสนาม จันทร์ • ร้านเปิดบริการทุกวัน ตั้งแต่ 8.00 น.-15.00 น. • ราคาอาหาร 35-50 บาท
| 17
ร้าน SU STEAK • แล้ ว ไปต่ อ กั บ เมนู ส บาย กระเป๋าที่ร้าน “SU STEAK” สเต็ก รสชาติอร่อย ราคาถูก มีทั้งสเต็ก หมู สเต็กไก่ สเต็กปลา เฟรนช์ฟ รายส์ และผักโขมอบชีส ราคาอยู่ที่ ประมาณ 60-100 บาทเท่านั้น ร้าน นี้ โ ดดเด่ น ที่ ข นาดของสเต็ ก ที่ มี ชิ้ น ใหญ่ เนื้อนุ่ม หมักเครื่องเทศกลิ่น หอมชวนหิว และมีไข่ดาวทุกจาน • ร้านนี้เป็นร้านที่ต้องบริการ ตัวเอง ที่โต๊ะจะมีใบรายการอาหาร พร้อมราคา เราก็เลือกเมนู แล้ว เอาไปให้ที่เคาน์เตอร์ อาหารเสร็จ แล้ว เค้าก็จะเรียกเราไปรับอาหารที่ เคาน์เตอร์ และชั้นวางช้อน ส้อม มีด ทิชชู่ อยู่ด้านหน้าเคาน์เตอร์ ทาน เรี ย บร้ อ ยแล้ ว ก็ ช ่ ว ยกั น เอาจานไป วางที่จุดส�ำหรับวางภาชนะ • ร้ า นตั้ ง อยู ่ ที่ ซ อยจั น ทรคาม พิทักษ์ หน้าปากซอยเป็นร้านเจ&เจ มาร์ท เมื่อเข้าซอยร้านจะอยู่ทาง ขวามื อ เปิ ด บริ ก ารทุ ก วั น เวลา
12.00 -24.00 น. • เมื่อเราได้ลิ้มรสอาหารอร่อย ในบริ เวณพระราชวั ง สนามจั น ทร์ แล้ ว เลยไปอี ก สั ก พั ก ก็ จ ะถึ ง องค์ พระปฐมเจดีย์ ช่วงระหว่างผึ่งพุง พักท้องรออาหารมื้อที่ผ่านมาย่อย ให้เรียบร้อย สิ่งที่พลาดไม่ได้คือหา โอกาสมากราบนมั ส การองค์ พ ระ ปฐมเจดีย์ สิ่งศักดิ์สิทธิ์คู่บ้านคู่เมือง ของจังหวัดนครปฐม เพื่อความเป็น สิ ริ ม งคล และที่ นี่ เ องในช่ ว งเย็ น จะมีตลาดโต้รุ่งที่ร้านอาหารรสเด็ด ละลานตาให้เลือก ลิ้มลอง ที่ขึ้น ชื่ อ ก็ ไ อศครี ม ลอยฟ้ า ขนมหวาน ก๋วยเตี๋ยว ราดหน้า ฯลฯ
| 18
ร้านหอยทอดนายผอม • เราจะพาไปชิมร้านที่รสชาติ อร่อยถูกปาก รสชาติติดใจไม่แพ้กัน เริ่มกันที่ร้าน “หอยทอดนายผอม” ร้านหอยทอดที่โดดเด่นด้วยรถสีฟ้า น่ารัก มีกระทะขนาดใหญ่อยู่บนรถ ในเรื่องหอยทอดก็เด็ดไม่แพ้ใครด้วย ความกรอบของแป้ง ใช้หอยแมลงภู่ สดใหม่กับน�้ำจิ้มสูตรพิเศษที่ออกรส เปรี้ยวหวานพอดี ท�ำให้หอยทอด จานนี้อร่อยเด็ดเลยทีเดียว • หอยทอดนายผอมมี เ มนู แนะน�ำหลาย เมนูอาทิ หอยทอด
40/100 บาท ออส่วน 60/100 บาท หอยนางรมทอด 60/100 บาท และหอยทอดปนหอยนางรม 100 บาท พิเศษกับเมนูสุดล�้ำ หอยทอด ไม่ ใ ส่ ห อย (แล้ ว มั น จะเป็ น เยี่ ย ง ไร อันนี้ก็มิทราบได้) 30 บาท หอย ทอดไม่ใส่แป้ง 100 บาท ร้านตั้งอยู่ ที่ตลาดองค์พระปฐมเจดีย์ ร้านแรก ตรงทางเข้า เปิดบริการทุกวัน เวลา 17.00 - 23.00 น.
บัวลอยแต้จิ๋ว • ปิดท้ายด้วยของหวานที่ร้าน “บัวลอยแต้จิ๋ว” มีหลากหลายเมนู ความหวานอร่ อ ยทั้ ง ร้ อ นและเย็ น อาทิ เต้าทึง รสชาติหอมหวาน น�้ำ ล�ำไย มีส่วนผสมหลากหลายไม่ว่าจะ เป็น ล�ำไยแห้ง วุ้นมะพร้าว แห้ว ลูก เดือย ถั่วแดง มันเชื่อม พุทราเชื่อม ลูกเกด ไฮไลท์อยู่ที่ แป้งบัวลอยที่ หั่นเป็นชิ้นบางๆ เหนียวนุ่มเข้ากับน�้ำ เชื่อมได้เป็นอย่างดี และยังมีทับทิม กรอบ สาหริ่มน�้ำกะทิให้กลิ่นหอม ของกะทิที่สดใหม่และกลิ่มหอมจาก
เทียนอบและน�้ำแข็ง เกล็ด เมื่อกิน แล้วรู้สึกหวานสดชื่นจับใจ เต้าทึง ถ้วยละ 15 บาท ของหวานน�้ำกะทิ ถ้วยละ 20 บาท ร้านบัวลอยแต้จิ๋ว ตั้งอยู่กลางซอยของตลาดโต้รุ่ง เปิด ทุกวัน เวลา 17.00 -23.00 น. • ถ้ า ใครมี โ อกาสได้ ม าเที่ ย ว นครปฐม แถว อ.เมือง ก็อย่าพลาดร้าน อาหารเด็ดเหล่านี้ เพราะนอกจาก จะอิ่มอร่อยกับหลากหลายเมนูแล้ว ยังล้วนแล้วแต่เป็นร้านที่ราคาสุดคุ้ม และที่ส�ำคัญรสชาติอร่อยไม่แพ้ที่ใด อย่างแน่นอน ติ๋วคอนเฟิร์มค่ะ ;)
| 19
TRAVEL NOTE
ร่วมท่องเที่ยวกันไปผ่านตัวอักษร | เกตุ พิทยากรศิลป์ Arts 23
สู ด ไอดิ น กลิ่ น ป่ า ที่ บ รู ไ น ฟ้ายังคงมืดสนิทขณะที่ผมผุดลุกจากเตียง ของอูลู อูลู รีสอร์ทในเขตอุทยานแห่งชาติอูลู เทม บูรง แล้วเร่งรีบเปลี่ยนชุดเพื่อให้ออกไปทันเวลา นั ด หมายกั บ คนน� ำ ทางในเช้ า วั น นี้ แสงสลั ว จาก ไฟฉายน�ำผมมาถึงยังริมตลิ่งพร้อมกับนักท่องเที่ยว อีกกลุ่มหนึ่ง พวกเราลงเรือกันอย่างเงียบๆ แทบจะ ไม่มีเสียงสนทนาใดๆนอกจากเสียงน�้ำในแม่น�้ำไหล เอื่อยๆ จากนั้น เมื่อเราออกจากรีสอร์ทมาได้เพียง 15 นาทีก็มาถึงจุดที่ต้องขึ้นจากเรือเพื่อเดินเท้าต่อ จุดหมายปลายทางของเราคือ Canopy Walk ซึ่ง เป็นนั่งร้านอลูมิเนียมที่ต่อกันขึ้นไปกว่า 60 เมตร แล้วมีทางเดินเชื่อมต่อกันอยู่เหนือยอดไม้ เป็นจุดชม ทัศนียภาพผืนป่าฝนที่สวยงามที่สุดแห่งหนึ่งบนเกาะ บอร์เนียว แต่ก่อนจะไปถึงที่ตั้งของ Canopy Walk เราต้องเดินแหวกพงหญ้าและขึ้นบันไดไปอีกเกือบ 300 ขั้น …...
| 20
ก่อนหน้านี้ 1 วัน ผมออก เดินทางมาจากบันดา เสรี เบกาวัน เมืองหลวงของประเทศบรูไน ดารุส ซาลัม ซึ่งเป็นหนึ่งในประเทศสมาชิก อาเซียนที่คนไทยพอรู้จักอยู่บ้าง แต่ คิดว่าคงไม่มีใครตั้งใจเดินทางมาท่อง เที่ยวมากนัก ถ้าไม่ได้มาท�ำงานหรือ ติดต่อธุรกิจ บรูไนก็คงไม่ใช่จุดหมาย ปลายทางของนักท่องเที่ยวชาวไทย เพราะไม่ ไ ด้ มี สิ่ ง ดึ ง ดู ด ล่ อ ตาล่ อ ใจ เหมือ นเกาะเซ็ นโตซ่า ของสิงคโปร์
หรื อ ไม่ ไ ด้ มี ตึ ก แฝดสู ง เสี ย ดฟ้ า เหมือนมาเลเซีย แต่บรูไนมีผืนป่าที่ อุดมสมบูรณ์และยังได้รับการพิทักษ์ รักษาไว้ในธรรมชาติ บางทีพื้นที่ป่า ของบรูไนอาจจะเป็นป่าผืนสุดท้ายที่ จะยังคงเหลืออยู่บนเกาะบอร์เนียวก็ เป็นได้ จากบันดา เสรี เบกาวัน ผม ใช้บริการเรือยนต์โดยสารสาธารณะ ซึ่งมีผู้โดยสารเต็มล�ำประมาณ 10 กว่าคน ลัดเลาะไปตามแม่น�้ำบรูไน
หากดูจากแผนที่จะเห็นว่าบรูไนถูก แบ่งแผ่นดินเป็น 2 ส่วน โดยพื้นที่ ป่ า จะอยู ่ ใ นส่ ว นที่ ส องซึ่ ง เรี ย กว่ า เทมบู ร ง ดั ง นั้ น เราจึ ง ต้ อ งผ่ า น เขตแดนของมาเลเซียและกลับเข้าสู่ ประเทศบรูไนอีกครั้งหนึ่ง การเดิน ทางโดยเรือใช้เวลา 45 นาที จากนั้น เราต้องต่อรถยนต์อีก 25 นาทีเพื่อ เดิ น ทางมาถึ ง จุ ด ลงเรื อ เล็ ก เพื่ อ ลั ด เลาะไปตามล�ำน�้ำที่เต็มไปด้วยเกาะ แก่งอีกเกือบชั่วโมง เราจึงมาถึงที่พัก
ที่ อูลู อูลู รีสอร์ท กิจกรรมวันแรก เมื่อมาถึงคือการเดินป่า ซึ่งต้องลุย ทั้งน�้ำทั้งโคลนเข้าไปตามล�ำธารสาย เล็กๆโดยมีจุดหมายอยู่ที่น�้ำตกเล็กๆ แห่งหนึ่ง ทริปเดินป่ากลางวัน ไม่น่า ตื่นตาตื่นใจ (และตื่นเต้น) เท่ากับ ตอนกลางคืน เมื่อไกด์พาเราไปท�ำ กิจกรรมไนท์ซาฟารี หรือการส่อง สัตว์ยามค�่ำคืน ได้ฟังครั้งแรกผมก็ มโนถึ ง การนั่ ง รถรางเข้ า ไปชมสั ต ว์
| 21
ในสวนสัตว์ชิลๆ เท้าไม่ต้องสัมผัส พื้ น เหมื อ นที่ เชี ย งใหม่ แต่ ค วาม เป็ น จริ ง คื อ การถื อ ไฟฉายเดิ น ลุ ย น�้ำเข้าไปในป่าจริง เจอสัตว์กลาง คืน “ของจริง” เจองูตัวใหญ่หวงที่ พร้อมจู่โจมผู้บุกรุก และได้เจอกบ ตาหนามแห่งบอร์เนียว (Borneo Horned Frog) ซึ่งเป็นสัตว์เฉพาะ ถิ่นที่มีโอกาสพบได้ยากมาก แม้ว่า จะเป็นทริปส�ำรวจป่าเล็กๆใช้เวลาไม่ นาน แต่ก็ท�ำให้ผมยิ่งตระหนักได้ว่า ธรรมชาติมีเสน่ห์ในตัวมันเองโดยไม่
ต้องปรุงแต่งใดๆ นึกถึงอุทยานแห่ง ชาติที่บ้านเราเองซึ่งพร้อมสรรพด้วย สิ่งอ�ำนวยความสะดวก ท�ำทางเดิน ให้นั ก ท่ อ งเที่ ย วเดิ น สบาย เพราะ อุทยานอาจกลัวคนไม่มาเที่ยว หรือ อาจเป็นเพราะนักท่องเที่ยวไทยชอบ บ่นเมื่อไม่ได้รับความสะดวกสบาย ก็สุดแท้แต่ ผมก็อยากให้ได้มาเห็น แนวคิดในการท่องเที่ยวเชิงอนุรักษ์ ของที่บรูไนเหลือเกิน …... ไฮไลท์ของทริปท่องป่าบรูไน อยู ่ ใ นวั น นี้ เบื้ อ งหน้ า ของผมคื อ Canopy Walk หอคอยอลูมิเนียม ที่สร้างขึ้นไปสูงราว 60 เมตร แต่ละ หอคอยมี ท างเดิ น เชื่ อ มต่ อ ถึ ง กั น การไต่ บั น ไดขึ้ น ไปบนโครงสร้ า ง อลูมิเนียมที่มีน�้ำหนักเบาท�ำได้ทีละ คน และสามารถเดินบนทางเชื่อม เพี ย งครั้ ง ละ 2 คนเท่ า นั้ น ผม ไม่ ก ลั ว การปี น ขึ้ น ไปบนความสู ง เท่าไหร่ แต่เจ้างูตัวเล็กที่พันเกี่ยว อยู ่ ข ้ า งบั น ไดมั น ชู ค อจ้ อ งเขม็ ง
| 22
มายังผม ท�ำให้ผมลังเล ไกด์บอกว่า มันตัวเล็ก ไม่สามารถฉกถึงตัวเราได้ ไล่ ก็ ไ ม่ ไ ป นั ก ท่ อ งเที่ ย วต่ า งชาติ บ างคนถึ ง กั บ ยอม สละ สิ ทธิ์ ใ น การขึ้ น ไปชมวิ ว ด้ า นบนเพราะเจ้ า งู น ้ อ ยตั ว นั้ น แต่ ใ นที่ สุ ด ผมก็ ต ้ อ ง ตัดสินใจยกขาและก้าวข้ามหัวมันไป แบบเบาที่สุด เฮ้อ... โล่งอก ที่ผ่าน ด่านมาได้ ทิ ว ทั ศ น์ บ นนี้ คุ ้ ม ค่ า กั บ การ เดินทางขึ้นมาจริงๆ ยอดไม้ ทิวเขา และสายหมอก เป็นภาพเดียวกับ โปสเตอร์ของการท่องเที่ยวบรูไนที่ ใช้ โ ปรโมทประเทศ แต่ เ บื้ อ งหน้ า ของผมมั น คื อ ของจริ ง ที่ มิ ติ แ ห่ ง ความงามนั้ น ต่ า งกั น โดยสิ้ น เชิ ง เ พ ร า ะ มั น มี ค ว า ม รู ้ สึ ก แ ห ่ ง บรรยากาศสั ม ผั ส เพิ่ ม ขึ้ น มาด้ ว ย ทั้ ง เสี ย งนก เสี ย งแมลง เสี ย งลม และความเย็ น เยื อ กที่ ล มชื้ น พั ด โปรยๆมาเบาๆ พร้อมกับกลิ่นของ ป่าที่สดชื่ นอย่ างบอกไม่ถูก จ�ำไม่ ได้ว่าผมอยู่บนนั้นนานเท่าไหร่ แต่
เมื่อสายหมอกเลือน ผมจึงกลับลงมา พร้อมกับความอิ่มสัมผัสเต็มปรี่ อู ลู อู ลู รี ส อร์ ท (www. uluuluresort.com) มี แ พคเกจ ที่ พั ก และทั ว ร์ ใ ห้ เ ลื อ กใช้ บ ริ ก าร หลายแบบ สายการบิ น Royal Brunei บริการเที่ยวบินตรงจาก กรุงเทพฯ สู่บันดา เสรี เบกาวัน ใช้ เวลาเดิ น ทาง 3 ชั่ ว โมงกว่ า ๆ ก็ ถึ ง ที่ ห มายสะดวกสบาย แต่ อย่างที่บอกตอนแรก การเที่ยวป่า ที่ บ รู ไ นอาจไม่ ดึ ง ดู ด นั ก ท่ อ งเที่ ย ว ชาวไทยทั่วไป แต่ส�ำหรับผู้หลงรัก ธรรมชาติ ที่นี่เป็นอีกแห่งหนึ่งที่ไม่ ควรพลาดอย่างยิ่ง
| 23
HEALTH
สุขภาพดีไม่มีขาย อยากได้ต้องเหนื่อยเอง | ชนิดา ตุลยทิพย์ Arts 35
บั น ทึ ก สาวออฟฟิ ศ สู ่ นั ก วิ่ ง มาราธอน
ส า ว อ อ ฟ ฟ ิ ศ มั น เ กี่ ย ว อ ะ ไร กั บ นั ก วิ่ ง มาราธอน? ท� ำ งานอยู ่ ห น้ า คอมทั้ ง วั น ก็ เ หนื่ อ ย จะตายอยู ่ แ ล้ ว จะเอาเวลาที่ ไ หนไปวิ่ ง อี ก สู ้ ไ ปแฮงค์ เ อาท์ กั บ เพื่ อ นหรื อ ไม่ ก็ ก ลั บ บ้ า นนอน ดีกว่า ...เราเองก็เคยคิดแบบนั้น…
จนเมื่ อ ปี ที่ แ ล้ ว ที่ บ ริ ษั ท ที่ ท� ำ งานอยู ่ ป ระกาศว่ า จะออกค่ า สมัครให้ส�ำหรับพนักงานคนใดก็ตาม ที่ต้องการเข้าร่วมงาน Standard Chartered Bangkok Marathon 2013 เฮ้ย! ของฟรี ใครจะไม่เอา ไม่ รู ้ ห รอกว่ า วิ่ ง มินิมาราธอน (10 กิโลเมตร) นี่มันไกลแค่ไหน เห็น เพื่ อ นๆ ไปกั น ก็ ไ ปกั บ เขาบ้ า ง เซ ล ฟ ี ่ กั บ จุ ด เช็ ค พ อ ย ท ์ ทุ ก จุ ด อั พ ขึ้ น อิ น สตาแกรมและเฟสบุ ค อย่างภาคภูมิใจ เพื่อนกดไลค์กันรัวๆ โอ๊ย ปลื้มมากค่ะ แต่ใครเลยจะรู้ว่า วั น รุ ่ ง ขึ้ น หลั ง งานวิ่ ง เราเดิ น แทบ ไม่ได้ เจ็บร้าวไปทั้งตัว คิดดูแล้ว กั น ว่ า จุ ด ปล่ อ ยตั ว นั ก วิ่ ง อยู ่ ห น้ า กระทรวงกลาโหม เราตายตั้ ง แต่ ตี น สะพานปิ ่ น เกล้ า แล้ ว ไหนจะ ต้องวิ่งข้ามสะพานปิ่นเกล้า วิ่งขึ้น ทางยกระดั บ บรมราชชนนี แ ล้ ว ยั ง ต้องวกกลับมาวิ่งขึ้นสะพานพระราม 8 อีก เดินลูกเดียวค่ะ! ปล่อยตัว 6 โมงเช้า แต่กว่าจะกลับมาเข้าเส้นชัย
ก็ปาเข้าไป 8 โมงครึ่ง งานเค้าเกือบ เลิกแล้วค่ะ อายมั้ย? ไม่อาย เพราะ ไม่มีใครรู้ ฮ่าๆๆ มาเริ่ ม อายก็ ต อนที่ นึ ก ยั ง ไงไม่ รู ้ ลองเข้ า กู เ กิ้ ล ค้ น หาเรื่ อ ง กรุงเทพมาราธอน 2013 แล้วเจอ กระทู้สาวนางหนึ่งซึ่งอายุอานามก็ น่าจะรุ่นเดียวกับเรา แต่นางวิ่งฟูลมา ราธอน (42.195 กิโลเมตร) นาทีนั้น คือ อึ้งว่าท�ำไมเขาวิ่งได้ไกลขนาดนั้น (แถมเข้าเส้นชัยแบบสวยๆ อีก ชวน ให้ชื่นชมระคนหมั่นไส้ยิ่งนัก) ขณะ ที่ เ ราวิ่ ง แค่ กิ โ ลเดี ย วก็ จ ะตายอยู ่ แล้ว เฮ้ย! เค้าท�ำได้ เราก็ต้องท�ำได้สิ สิ่งที่เราต้องการคือ การฝึกซ้อม ถ้า เราซ้อมอย่างสม�่ำเสมอ เราก็ท�ำได้ แบบนั้ น เหมื อ นกั น คิ ด เอาง่ า ยๆ แบบนี้แหละ เย็ น วั น นั้ น เรากลั บ บ้ า นไป รื้อรองเท้าวิ่งคู่เก่าที่ซื้อไว้นานและ แทบไม่เคยได้ใช้ โหลดแอพพลิเคชั่น Endomondo มาใช้แล้วดุ่มๆ ไปวิ่ง ที่สวนลุมคนเดียว เราเริ่มหาข้อมูล
| 24
จากอิ น เทอร์ เ น็ ต ว่ า ต้ อ งซ้ อ มยั ง ไง ควรใส่รองเท้าแบบไหน ต้องดูแล ร่างกายยังไง ฯลฯ เพื่อเป้าหมาย ส�ำคัญคือ เราจะกลับไปเอาคืนที่งาน กรุ ง เทพมาราธอนครั้ ง ต่ อ ไป เรา จะกลับไปวิ่งระยะมินิมาราธอนและ เข้าเส้นชัยแบบไม่เจ็บ เราจะวิ่งต่อ เนื่องโดยไม่หยุดเดินแม้แต่ก้าวเดียว ให้ ไ ด้ ! ตั้ ง แต่ วั น ที่ เริ่ ม ไปซ้ อ มวิ่ ง ที่ สวนลุม (ราวๆ พฤศจิกายน 2556) จนถึ ง วั น นี้ เราผ่ า นสนามมิ นิ มาราธอนมาแล้ว 3 สนามและก�ำลัง ซ้อมเพื่อไปวิ่งระยะฮาล์ฟมาราธอน (21.1 กิโลเมตร) ที่งาน Standard Chartered Marathon Singapore 2014 ในเดือนธันวาคมนี้ ถามว่าไป วิ่งนี่เหนื่อยมั้ย? เหนื่อยสิคะ แหม ถามได้! เจ็บแข้ง เจ็บเข่า เป็นมาหมด แล้ว แต่ No Pain No Gain ค่ะ ฮ่าๆ ๆ ถ้าเราไม่เจ็บ ไม่เหนื่อย เหงื่อไม่เข้า ตา เราจะรู้เหรอว่าร่างกายเราแกร่ง กว่าที่คิด เราควรรักชีวิตให้มากๆ และมี แ ต่ ตั ว เราเองเท่ า นั้ น แหละที่
พาให้เราวิ่งไปข้างหน้า วั น นี้ เราวิ่ ง เพื่ อ ตั ว เอง สุขภาพเราดีขึ้น เดินขึ้นบันได BTS แล้วไม่เหนื่อยก็ดีใจแล้ว วันไหนที่เรา เครียดกับงานมากๆ เย็นวันนั้นเรา จะไปวิ่ง วิ่งไปเรื่อยๆ ระหว่างวิ่งใน หัวมันจะโล่ง เป็นช่วงเวลาเดียวของ วันที่เราไม่ต้องคิดอะไรเลย เรื่องใน ใจที่หนักอึ้งคล้ายถูกโยนหายไปตาม ทาง เราทิ้งมันไว้เบื้องหลัง และเราไม่ หันกลับไปมอง หลายคนชมเราว่า เก่งจัง วิ่ง ได้ไงตั้งไกล เราอยากบอกว่า ใครๆ ก็วิ่งได้ คุณก็วิ่งได้ แค่ต้องพยายาม เอาชนะความขี้เกียจสักนิด สละเวลา นอนสักหน่อย บางคนบอกตัวเอง อ้วน วิ่งไม่ไหว กลัวเข่าพัง เราก็อยาก ให้ลองเดินเร็วสัก 15 นาที เดินที่ไหน ก็ได้ แล้วค่อยๆ เพิ่มเวลา แล้วพอเริ่ม อยู่ตัวก็ลองวิ่งเหยาะๆ ค่อยๆ ไม่ต้อง รีบ ไม่ต้องไปวิ่งมาราธอนก็ได้ แค่ ออกก�ำลังกายให้ได้วันละ 30 นาที ก็พอ
เพราะสุขภาพดีไม่มีขาย อยากได้ต้องท�ำเอง ถ้าอ่านจบแล้วอิน ก็ลองลุก ออกไปเดินเล่นสัก 15 นาทีไหมคะ นี่อาจจะเป็นจุดเริ่มต้นและสักวันเราอาจจะได้เจอกันที่สนามใดสนาม หนึ่งก็ได้...
| 25
IT GADGET
อุปกรณ์ นวัตกรรม ร่วมสมัย | รักษ์พงษ์ ฉันท์ภาวัต Arts 28
กาลครั้ ง หนึ่ ง แกดเจ็ ต
นึกย้อนกลับไปเมื่อ 20 ปีก่อน ถ้าเอ่ยค�ำว่า แกดเจ็ต (Gadget) ทุกคนคงจะงงเป็นไก่ตาแตกและ นึกไม่ออกว่ามันคืออะไร ค� ำ ว่ า แกดเจ็ ต นั้ น มี ม านานนั บ ร้ อ ยปี แ ล้ ว เพียงแต่ไม่มีใครสามารถระบุที่มาของค�ำ หรือชี้ชัด ว่าอะไรคือแกดเจ็ตชิ้นแรกในโลก ความหมายของ มันที่วันนี้ทุกคนรู้กันก็คือ อุปกรณ์ขนาดเล็กๆ ที่พก ติดตัวได้ มีหน้าที่อย่างใดอย่างหนึ่ง หรือหลายอย่าง ออลอินวัน ส่วนแกดเจ็ตที่ดูจะมีบทบาทที่สุดในช่วงที่ ผมใช้ชีวิตอยู่ที่คณะฯ คงจะเป็นอย่างอื่นไปไม่ได้ นอกจาก เพจเจอร์ (Pager: น้องๆ สมัยนี้อาจจะงง หรือ เงิบเบย) ซึ่งถือเป็นเทคโนโลยีการสื่อสารที่ฮิต ถล่มทลายในหมู่นักศึกษา …...
| 26
แม้วัตถุประสงค์ดั้งเดิมของ มันคือการเป็น ‘เครื่องติดตามตัว’ ส�ำหรับใช้ในธุรกิจ แต่เมื่อมันตกมา ถึงมือของวัยรุ่นหนุ่มสาว ก็ไม่แคล้ว ที่ มั น จะต้ อ งผั น ตั ว เองมาท� ำ หน้ า ที่ เป็ น กามเทพสื่ อ รั ก ส� ำ หรั บ ส่ ง ข้ อ ความหวานๆ หยอดกันไปมา คุณงามความดีของเพจเจอร์ คือช่วยให้เราสามารถส่งข้อความไป ปลายทางคือผู้ที่พกพาเพจเจอร์ได้ แทบจะในทันที โดยใช้เทคโนโลยี ‘เสียงสั่งงาน’ และ ‘เหรียญบาท’ หยอดตู้โทรไปที่ศูนย์ บอกหมายเลข เครื่องเพจเจอร์ของผู้รับ ตามด้วย ข้อความที่ต้องการส่ง โอเปอเรเตอร์ เสียงหวานๆ ก็จะพิมพ์ข้อความให้ แค่นั้น! ในยุคแรกเริ่ม เพจเจอร์ มีตัว เครื่องที่ค่อนข้างใหญ่ และโดยมาก จะมีพื้นๆ เช่น ด�ำ เทา รุ่นแรกๆ จะ มีจอแสดงแค่ตัวเลข จากนั้นพัฒนา ต่อให้สามารถแสดงข้อความได้ แต่ ด้วยความที่เป็นที่หมายปองของวัย
รุ่นมากขึ้น มันถึงถูกออกแบบให้เล็ก ลง น�้ำหนักเบา มีลวดลาย สีสันทัน สมัย ผู้ให้บริการก็มีหลายเจ้าให้เลือก ไม่ว่าจะเป็น 152 โฟนลิ้งค์ 162 ฮัท ชิสัน 142 เวิลด์เพจ 1144 แพ็คลิ้ง 1500 อีซี่คอล และ 1188 สามารถ โพสต์เทล ซึ่งค่าบริการก็แตกต่างกัน ไปตามคุณภาพ นอกจากความสะดวกสบาย แล้ว สิ่งที่ผมคิดว่าส�ำคัญที่สุดและ ท�ำให้มันได้ใจวัยรุ่นและนักศึกษาทั่ว ประเทศ คือความไฮเทคแปลกใหม่ แต่ก็สามารถผสมผสาน ‘เทคโนโลยี’ เข้ากับ ‘ความรู้สึก’ ในการสื่อสาร ของมนุษย์ได้อย่างกลมกล่อม นั่นคือ การที่ มั น ยั ง คงเปิ ดโอกาสให้ เราส่ ง ‘ใจ’ ไปกับข้อความ หมายความถึง การใช้ใจในการคิดก่อนท�ำ (คนนี้แห ล่ะที่อยากจีบ) ความพิถีพิถัน (เลือก ข้อความโดนๆ) ความพยายาม (หา ตู้โทรศัพท์หยอดเหรียญ และถ้า จะให้ดีต้องไม่มีคนมาต่อคิว) ความ อ่อนโยน (อ่านข้อความหวานๆ ที่
| 27
ประดิษฐ์ประดอยด้วยถ้อยค�ำอ่อน ช้อย) ฝึกความกล้าหาญ (ไม่อาย โอเปอเรเตอร์ ^^’) รู้จักการรอ คอยอย่างมีจุดหมาย (หัวใจพองโต ถ้าได้รับข้อความหวานๆ ตอบกลับ) ทั้ ง หมดทั้ ง ปวงเพื่ อ ถั ก ทอความ สั ม พั น ธ ์ ใ ห ้ แ น ่ น แ ฟ ้ ดั ง จ ะ ย ก ตัวอย่างพอสังเขปดังนี้ “มาม่าแทนความห่วงใย ไวไวแทนความคิดถึง ยูมีแทนความค�ำนึง ส่งความคิดถึงภายใน 3 นาที”
ก่อนยุคของเพจเจอร์ วัยรุ่น สมั ย ผม จะใช้ ก ารเขี ย นจดหมาย ถึ ง กั น ซึ่ ง ก็ ต ้ อ งใช้ ค วามพิ ถี พิ ถั น เลื อ กซองสวยๆ กระดาษลาย น่ารักๆ (ถ้าใครยังจ�ำได้ช่วงนั้นกิจการ ร้าน ๕๕๕ เข้าขั้นดีมาก) มีการเรียบ เรียงข้อความในจดหมายเป็นอย่างดี บางคนถึ ง ขนาดสวมบทเป็ น กวี ฝึกหัด แต่งกลอน หรือเขียนเนื้อ เพลงเพราะๆ ก่อนที่จะโรยแป้งหอม ปิดท้ายแล้วบรรจงปิดซอง เพื่อผู้รับ จะได้สัมผัสถึงความตั้งใจ และสดชื่น
เมื่อตอนเปิดอ่าน ซึ่งถ้าจะบอกว่าเพจเจอร์ ไม่ ได้ส่งผลให้กระบวนการทั้งก่อนและ หลังการสื่อสารเปลี่ยนแปลงไปก็คง ไม่ผิดนัก ปัจจุบัน เราก้าวมาถึงยุคของ สมาร์ทโฟน ที่มีฟังก์ชันการใช้ต่างๆ มากมาย จะแชทข้ อ ความ ถ่ า ย รู ป แลกกั น หรื อ คุ ย แบบเห็ น หน้ า ทุกอย่างท�ำได้อย่าง ‘ฉับไว’ รวดเร็ว ทั น ใจ แต่ สิ่ ง ที่ อ ยากฝากน้ อ งๆ ในวันนี้คือ อะไรที่มันเร็วไป บางครั้ง
อาจท� ำ ให้ เราขาดสติ ยั้ ง คิ ด ใจเร็ ว ด่ ว นได้ ไม่ มี ค วามอดทนอดกลั้ น หยาบกระด้าง คิดถึงแต่ตัวเอง รู้จัก ค�ำว่ารับมากกว่าค� ำว่าให้ เหมือน หลายกรณี ใ นโซเชี่ ย ลเน็ ต เวิ ร ์ ก ที่ ผู้ใหญ่ออกมาติติงเด็กรุ่นใหม่สมัยนี้ โลกเปลี่ยนไป แต่ใจของเราต้องพัฒนาขึ้น ไม่ใช่ถดถอยลง
| 28
JOURNEY
เพราะชีวิตคือการเดินทาง | พล (โกมลบุตร) สัตย์สงวน Arts 24
บั น ทึ ก การเดิ น ทาง จากไซบี เ รี ย สู ่ ไ อเฟล ตอนนี้ ผ มอยู ่ บ นนกเหล็ ก ยั ก ษ์ ค รั บ บิ น ตรงจาก กรุงเทพมหานครลัดเลาะฟ้าสู่ท่าอากาศยานชาล ส์ เดอโกล ปารีส ประเทศฝรั่งเศสชั่วโมงบินราว11 ชั่วโมง 30 นาทีปาไปครึ่งค่อนวันเลยทีเดียวคืนนี้ใช้ เครื่องแบบจัมโบ้ 747-400 ผู้โดยสารของผมเต็ม 325 ท่านก็น่าดีใจอยู่มากนะครับ เที่ยวบินวันนี้ล้น ไปถึงชั้นหนึ่งไม่มีที่วางเลยแม้แต่ที่นั่งเดียวเลยล่ะ ครับ อากาศเริ่มนิ่งขึ้นแล้วครับ เมื่อกี้ช่วงบินข้ามอ่าว เบงกอลอากาศแย่เล็กน้อยเหมื อ นบิ น อยู ่ บ นคลื่ น เมฆเครื่ อ งสั่ น ไปมาตลอดเวลาชวนให้ น ่ า เวี ย นหั ว
| 29
อย่างที่สุด ตอนนี้ชั่วโมงบินผ่านไปได้ เกือบ 6 ชั่วโมงแล้วผู้โดยสารโซนชั้น นักท่องเที่ยว (เป็นไงครับ ฟังดูดีกว่า ชั้นประหยัดเยอะเป็นไหนๆ) ของผม หลับสนิทแน่นิ่งกัน ทุกท่านเป็นชาว ฝรั่งเศสล้วนๆ ไม่มีชาวเอเชียหลงมา ให้บริการเลยครับ ย้อนกลับไปที่ผมจั่วหัวเรื่อง ไว้นะครับว่า จากไซบีเรียสู่ไอเฟล มหานครปารีส ไม่ต้องงงนะครับว่า สายการบินของผมมีเที่ยวบินไปยัง ประเทศไซบีเรียด้วยหรือ จริงๆค�ำ ว่า “ไซบีเรีย” เป็นค�ำที่พวกเราคิด กันมาเองครับ ใช้แทนช่วงเวลาการ ท�ำงานของเราที่เรียกว่า ช่วงเวลา สแตนด์บาย (stand by) ใช้ตัวย่อว่า SB และถ้ามีในตารางบินของเราแล้ว ละก็ หมายความว่าเป็นช่วงที่เราจะ ต้องรอเที่ยวบินไปท�ำงาน ขึ้นอยู่กับ พี่ๆ แผนกเรียกบินเป็นผู้ลิขิตให้ ส่วน ใหญ่ แ ล้ ว ช่ ว งเวลาสแตนด์ บ ายจะ ตามมาปรากฏหลังการท�ำงานกลับ มาจากเที่ยวบินยาวๆ ครับ
เวลาเพื่อนถามว่า เออ ช่วง วันนี้เท่านั้นเท่านี้ บินอะไร ถ้าเรา เป็นช่วงเอสบี เราจะแปโลกน์และ ตอบไปว่ า ไปไซบี เรี ย ครั บ ก็ เ ป็ น อันเข้าใจกัน พูดถึงเรื่องวันเวลานี้ ผมจะหลงๆ ลืมๆ นับผิดๆ ถูกๆ อยู่บ่อยครั้ง เนื่องด้วยเวลาในการ ท� ำ งานของเรานี้ ไ ม่ แ น่ น อนครั บ คื อ มิ ไ ด้ เ ป็ น ตารางเวลาแน่ น อน อย่างคนท�ำงานออฟฟิศแบบเข้างาน แปดโมงเช้ า เลิ ก งานห้ า โมงเย็ น และหยุดเสาร์อาทิตย์ แต่ของพวก ผมเป็นเที่ยวบินๆ ไปครับ คือมักจะ ใช้ ก ารจ� ำ กั น มากกว่ า ว่ า เที่ ย วบิ น นี้ ท�ำงานสองวัน หยุดต่ออีกสองวัน ไปบิ น ต่ อ อี ก กี่ วั น หยุ ด ต่ อ อี ก หนึ่ ง วัน ฉะนั้นถามเรื่องวันที่ เรายังพอ ไล่นับวันที่กันได้ แต่พอถามว่าคือ วันอะไรกันละก็ ขอเวลาไปดูตาราง บินก่อนก็แล้วกันครับเพื่อความชัวร์ เพราะวั น หยุ ด ของผู ้ โ ดยสารส่ ว น ใหญ่ ตัวผมก็ต้องไปท�ำงาน แต่พอถึง วันท�ำงานของคนอื่น ตัวผมเองอาจ
| 30
นอนตีพุงเอกเขนกเล่นอยู่ที่บ้าน ก็มี โอกาสเป็นไปได้สูงมากเช่นกันครับ ฉะนั้น ช่วงสแตนด์บายจึง เป็ น ช่ ว งเวลาแห่ ง การรอคอยเป็ น อย่างมากครับ และถึงแม้ว่าเราจะอยู่ บ้านสบายๆ อยู่ แต่ขอบอกต้องท�ำตัว ให้พร้อมนะครับ คือหมายความว่า ถ้าเกิดกรณีเร่งด่วนอะไรอย่างไรแล้ว คุ ณ จะต้ อ งไปให้ ทั น ก่ อ นเครื่ อ งบิ น ออกเดินทางให้จงได้ นั่นคือกระเป๋า เดิ น ทาง เสื้ อ ผ้ า ส� ำ หรั บ เผื่ อ มี ก าร ให้ค้างคืน ถุงเสื้อผ้าใส่ท�ำงานและ ของจ� ำ เป็ น ส่ ว นตั ว ต่ า งๆ ให้ ค รบ ครันและพร้อมสรรพ ตัวผมเองเคย ถูกเรียกสแตนด์บายไปบินเพราะมี การเปลี่ยนเครื่องบินขนาดใหญ่ขึ้น และจ�ำเป็นต้องใช้ลูกเรือเพิ่ม ผมมี เวลาเพียง 40 นาทีเท่านั้นเองครับ กลั บ จากอาเม่ ( คื อ อเมริ ก า ครั บ ) ออกจากบ้ า นไปราวเจ็ ด ถึ ง เก้าวันเป็นอย่างมากที่สุดครับ และ ช่วงเวลาสแตนด์บายนี้ก็ ขนมเบื้อง สุดๆ (คือเบื่อมากๆ) คงจะต้องอยู่
กั บ ที่ บ ้ า นและคอยรั บ หมายเรี ย ก จากทางกองบิน และถ้าทางบริษัท โทรฯ ติ ด ต่ อ กลั บ มาแล้ ว สายไม่ ว่างล่ะก็ เราให้โอกาสคุณแค่ 3 ครั้ง เท่านั้นครับ และจะถือว่าคุณจงใจ และตั้งใจเพิกเฉยต่อภาระหน้าที่ของ ตัวคุณเอง ปุ๊ง...อ้า ผู้โดยสารเรียกครับ สักครู่นะครับ ผมขอตัวไปดูผู้โดยสาร ก่อนครับ ผมแวะไปท� ำ ความสะอาด ห้ อ งน�้ ำ ด้ ว ยครั บ เพราะเที่ ย วบิ น ในวันนี้ของผมมีหน้าที่หลักเป็นแอร์ โฮสเตสครับ เรียกได้ว่าวันนี้แอ๊คติ้ง งานแอร์ครับ คงสงสัยกันนิดหน่อย ใช่ไหมครับ คืองานของผมจะมีการ จ�ำแนกแจกแจงหน้าที่กันไปเป็นหลัก ใหญ่ๆ ครับ คนนี้ท�ำโน่น คนนั้นท�ำนี่ มาท� ำ งานซ�้ ำ ซ้ อ นกั น ไม่ ไ ด้ ต่ า ง คนต่ า งก็ มี ต� ำ แหน่ ง งานรั บ ผิ ด ชอบ เป็นของตัวเอง บังเอิญช่วงไซบีเรีย
| 31
ของผมนี้ งานแอร์ขาดครับเลยถูก เรียกมาแทน ฉะนั้นจะเห็นได้ว่าการ เรียกบินของกองเรียกบินจะยึดหลัก flexibility ครับ คือยึดหลักความ ยื ด หยุ ่ น สิ่ ง ใดจ� ำ เป็ น ก่ อ นก็ ต ้ อ ง จัดการแก้ไขปัญหาเฉพาะหน้าก่อน ครับ โดยยึดหลักความเหมาะสม ส่ ว นผมถึ ง เครื่ อ งบิ น ก่ อ น เวลาออกห้านาทีครับ คือพอผมมา ถึงก็ปิดประตูเครื่องออกเดินทางเลย
ต้องขอขอบคุณทรงผมสกินเฮดเป็น อย่างมากครับคือวิ่งผ่านน�้ำ สะบัด หั ว เสร็ จ แต่ ง ตั ว พร้ อ มสรรพก็ แ ค่ ห้านาที ที่เหลือเป็นเรื่องของเวลา ในการเดินทางครับ โดยรีบบึ่งออก จากที่ซุกหัวนอนผมแถวสามเสน วั น นี้ ต ่ า งคนต่ า งท� ำ งานกั น อย่างขยันขันแข็งกันจริงๆ งานใน วันนี้จึง Smooth as silk ส�ำเร็จลุล่วง ไปได้ด้วยดี โดยได้รางวัลตอบแทน
โดยตรงกลั บ มาจากผู ้ โ ดยสารเลย ครั บ ขณะเครื่ อ งร่ อ นลงจอด ณ ท่าอากาศยานชาลส์ เดอโกล คือ เสียงปรบมือเกรียวกราวเหมือนกับ จะกล่าวขอบคุณและให้ก�ำลังใจต่อ พวกเรา แมร์ซี่โปกู ขอบคุณมาก ขอรั บ งานนี้ เ ลยเรี ย กได้ ว ่ า เด็ ด สะระตี่ Smooth as silk มาตั้งแต่ หั ว เครื่ อ งยั น ท้ า ยเครื่ อ งเลยครั บ ตรงนี้ ข อเรี ย นให้ ทุ ก ท่ า นทราบว่ า
เป็ น ความสามารถเฉพาะตั ว โดย สามารถลอกเลียนแบบได้ทางเรายิน เอ (คือมากกว่ายินดีไงครับ) ถึงแล้วครับจากไซบีเรียมายัง มหานครปารีส ตอนนี้บ่ายสามโมง ครึ่ ง แล้ ว ครั บ ผมนั่ ง กิ น ลมชมวิ ว จิ บ ชาร้ อ นๆ อยู ่ บ นถนนชองเซลี เซ่ Champs-Elysées แหม ดูเก๋เท๋ ระเบิดเลยใช่ไหมครับ
| 32
MUSIC REVIEW
เพลงน่าฟัง | คงกะพัน ไชยมะโน Arts 32
Jake Bugg ตอนอายุ 18 คุณก�ำลังท�ำอะไรอยู่ครับ? ส�ำหรับผม ชีวิตในรั้วมหาวิทยาลัยเพิ่งผ่าน ไปแค่หนึ่งปี ยังไม่ค่อยรู้อะไรในชีวิตมาก ใช้เวลาส่วน ใหญ่ไปกับการอ่านหนังสือและกิจกรรมสร้างเสริม ประสบการณ์ชีวิตยามค�่ำคืน หลายต่อหลายครั้ง ที่ความสับสน (อันเนื่องมาจากอยู่ในวัยพลุ่งพล่าน หน้าตาไม่ต่างจาก ไผ่ ฮอร์โมนเท่าไหร่หรอกครับ ฮิฮิ) ทั้งในเรื่องการเรียน ชีวิตและความรักประเด ประดั ง เข้ า มาสั่ น คลอนสติ สั ม ปชั ญ ญะจนเป๋ ไ ปเป๋ มา แต่ก็นั่นแหละครับ มันคือเรื่องที่ผ่านไปสิบกว่าปี แล้ว (ตอนนี้แก่แล้วไม่เป๋ครับ ได้แค่นั่งงงในดงเมือง) ที่ ผ มจั่ ว หั ว ด้ ว ยค� ำ ถามข้ า งต้ น ก็ เ พื่ อ ที่ จ ะบอกว่ า ในช่วงอายุ 18 นี้ ช่วงเดียวกับที่วัยรุ่นหลายๆคนเพิ่ง จะเข้ามหาวิทยาลัยและเบิกบานกับเสรีรสแห่งการ เป็นผู้ใหญ่ เด็กหนุ่มชาวอังกฤษคนหนึ่งได้ท�ำสิ่งซึ่ง ผู้ที่รักในการเล่นดนตรีหลายคนบนโลกได้แต่ฝันถึง นั่นก็คือการออกอัลบั้มเป็นของตัวเอง และไม่นาน หลังจากนั้น ผู้คนก็เริ่มเรียกขานเขาว่าเป็น บ๊อบ ดีแลน คนใหม่
| 33
เจค เอดวิน เคนเนดี้ (ไม่ได้เป็นอะไรกั บอดี ตประธานาธิบ ดีแ ห่ ง สหรัฐอเมริกา และก็เป็นคนละคนกับ เจค ศตวรรษ ดุลยวิจิตร อดีตพระเอกเจ็ด สีที่หันมาเอาดีทางตัวร้ายในปัจจุบัน) คือชื่อเต็มที่พ่อแม่ตั้งให้ แต่ในวงการเพลง เขาคือ เจค บั๊ก ไอ้หนุ่มหน้ามึนที่คาบบุหรี่ไว้เป็นนิจ แววตาไม่ยี่หระต่ออันใดใน โลก สะพายกีตาร์ สวมแจ็คเก็ตหนัง น�้ำเสียงกร้านเก๋าราวกับผ่านชีวิตมาหลายสิบ ปี ตามแหล่งข้อมูลมักง่ายในอินเทอร์เนตที่มีชื่อฟังดูน่าเชื่อถืออย่าง Wikipedia บอกเราว่า เจค เริ่มเล่นกีตาร์และเขียนเพลงตั้งแต่นมเริ่มแตกพาน ได้รับอิทธิพล
ส่ ว นใหญ่ จ ากศิ ล ปิ น รุ ่ น เก๋ า กึ๊ ก อ ย่าง The Beatles Johnny Cash Bob Dylan Don McLean Oasis Donovan The Everly Brothers Jimi Hendrix และอื่นๆอีกมากมาย ในยุคนู้น เล่นดนตรีจนมีโอกาสขึ้นไป แสดงเวทีใหญ่อย่าง Glastonbury ตอนอายุ 17 และนั่นเองคือจุดเริ่ม ต้นของการได้เซ็นสัญญาเป็นศิลปิน กับค่ายเพลงมีชื่ออย่าง Mercury ปั จ จุ บั น เจคมี ผ ลงานออกมาสอง ชุดคือ Jake Bugg และ Shangrila แต่ผมขอเลือกพูดถึงงานชุดแรกของ เขาซึ่งออกในปี 2012 เพราะเหตุผล เดียวครับ คือ ส่วนตัว! คือแบบ มัน ดีอะ มันสด มันเท่ห์ จบปะ – ไม่จบ ครับ จบไม่ได้เพราะงานชุดนี้ขาย ดีเป็นเทน�้ ำเทท่า ทั้งตัวเพลงและ อัลบั้มพร้อมใจกันเทียวไล้เทียวขื่อ อยู ่ บ นชาร์ ต เพลงหลายๆชาร์ ต จน ศิลปินคนอื่นๆแนวอื่นๆต้องพร้อมใจ กันหันมาค้อนเจ้าหนูนี่เสียงดัง ควับ! งานเพลงชุดแรกของเจคคือส่วนผสม
ของเพลงร็อคโบราณยุค 60s -70s โครงสร้างไม่ซับซ้อนและดนตรีคัน ทรี่โฟล์ค บวกกับเสียงเหน่อขึ้นจมูก แบบเชยๆ เป็นเอกลักษณ์และเชย จนสัมผัสได้ถึงความจริงใจในการเล่า เรื่ อ งผ่ า นทุ ก ๆบทเพลงที่ เจคเป็ น ผู ้ แต่งและร่วมแต่งทั้งหมด โดยเนื้อหา ส่วนใหญ่ก็มาจากทัศนะอันแหลมคม ของเจคเองต่ อ สิ่ ง ต่ า งๆรอบตั ว ดังเช่น การก้าวข้ามวัยเด็กด้วยการ เฝ้ า มองความสั ม พั น ธ์ อั น ล่ ม สลาย ของพวกผู้ใหญ่ มันเจ็บปวดนะแต่ ก็ ‘แล้วไง’ ชีวิตต้องก้าวต่อไป ... I drink to remember, I smoke to forget ...(Two fingers) การน�ำ เสนอสภาพชี วิ ต ในเมื อ งซึ่ ง ความ รุ น แรงดู จ ะเป็ น เรื่ อ งธรรมดาผ่ า น ท่ ว งท� ำ นองมั น ๆชวนโยกหั ว ... nothing shocks me anymore… (Seen it all) หรือการออกตาม หาความหมายของความรั ก และ ชีวิตซึ่งผลที่ได้กลับเรียบง่ายแต่กิน ใจ... memorized the mantra
| 34
Confucius said but it only let me down...(Simple as this) แต่ เพลงที่ ผ มยกให้ เ ป็ น ไฮไลท์ ช นิ ด ที่ ว ่ า ต้ อ งขี ด เส้ น ใต้ เ อาไว้ แ บบพี่ กบ ทรงสิทธิ์ เลยนั่นก็คือ Broken เพลงซึ่ ง เจคแต่ ง ให้ กั บ เพื่ อ นสาว คนสนิ ท ที่ จ ากโลกนี้ ไ ปโดยเจตนา อัตวินิบาตกรรม แทบไม่น่าเชื่อว่านี่ คือเพลงที่แต่ง/ เล่น/ ร้อง โดยเด็ก หนุ่มที่พึ่งผ่านชีวิตมาแค่ 18 ฝน เจค เริ่ ม ต้ น ท่ ว งท� ำ นองเพลงด้ ว ยเสี ย ง กีตาร์โปร่งเหงาเศร้าก่อนจะไล่ระดับ อารมณ์และแผดเสียงแห่งความรู้สึก ข้างในออกมาได้อย่างแสนรันทดแต่ งดงาม …down by the people if they let you breath/ don’t give
a damn if you still can’t see/ still my heart beats for you… พอครับ ขืนผมพูดอะไรเกี่ยวกับหมอ นี่มากไปกว่านี้ เห็นทีจะมีผู้หวังดีหา อานมาสวมให้และพาไปเล็มหญ้าอยู่ แถวสนามม้านางเลิ้งเป็นแน่ สรุป คือ ผู้ที่นิยมเพลงร็อคเก่าๆที่มีท่อน ฮุคติดหู เนื้อหาที่เรียบง่ายกินใจและ เจือกลิ่นอายของดนตรีโฟล์ค หรือผู้ ที่เบื่อเพลงตลาดๆ อยากทดลองฟัง เพลงแนวอื่นบ้าง ต้องไปหางานของ ไอ้หนุ่มหน้ามึนคนนี้มาลองฟังดูครับ แล้วคุณอาจจะอยากมาร่วมสมาคม กับผมที่นางเลิ้งก็ได้ บุญรักษาครับ ทุกท่าน ;)
| 35
MOVIE REVIEW
หนังน่าดู | ทัพพ์เทพ ภาปราชญ์ Arts 27
Fresh = สดชื่ น กระชุ ่ ม กระชวย มี ชี วิ ต ชี ว า ภาพยนตร์ ที่ ท� ำ ให้ ผ มนึ ก ถึ ง กลิ่ น อายของการ รั บ น้ อ งปรากฏขึ้ น ชั ด จากหนั ง เรื่ อ ง รั ก ออกแบบ ไม่ได้หรือ O-Negative หนังเรื่องนี้ออกฉายในปี 2541 ก� ำ กั บ การแสดงโดย ภิ ญ โญ รู ้ ธ รรม เป็ น หนั ง ที่ เ กี่ ย วกั บ ตั ว ละครซึ่ ง เรี ย นที่ ค ณะ มั ณ ฑนศิ ล ป์ ปริ ม อาท ปื น ฝุ ่ น และชมพู ่ เป็ น เพื่ อ นสนิ ท ที่ ร วมกลุ ่ ม กั น ในชื่ อ โอเนกาที ฟ เนื่ อ งจากทั้ ง 5 คนมี เ ลื อ ดกรุ ๊ ป o เหมื อ นกั น ยกเว้นปริมกับฝุ่นเท่านั้นที่เป็น Rh ลบ หนังเล่าเรื่องระหว่างความรักของเพื่อนใน กลุ ่ ม ทั้ ง ความรั ก แบบเพื่ อ น ความรั ก แบบหนุ ่ ม สาวและการพัฒนาจากเพื่อนไปเป็นคนรัก แต่ ที่ ผ มหยิ บ ยกหนั ง เรื่ อ งนี้ ม าพู ด ถึ ง นั่ น ก็ เ พราะความประทั บ ใจที่ มี ต ่ อ ฉากรั บ น้ อ งแบบ สไตล์ ศิ ล ปากร ซึ่ ง ถู ก เผยแพร่ ผ ่ า นสื่ อ ภาพยนตร์ เรื่ อ งนี้ การว้ า กน้ อ งที่ ดู ส มจริ ง และลี ล าท่ า ทาง ยียวนกวนใจแต่มีเสน่ห์เหลือหลายในการต้องเต้น เพราะโดนรุ่นพี่บังคับทั้งๆ ที่ไม่ค่อยเต็มใจ ซึ่งใน ยุ ค นั้ น คงพบเห็ น ได้ เ ฉพาะที่ ศิ ล ปากรเท่ า นั้ น
| 36
ห ลั ง จ า ก นั้ น ก ร ะ บ ว น ก า ร นี้ ก็ เ ริ่ ม แ พ ร ่ ก ร ะ จ า ย ไ ป ยั ง มหาวิทยาลัยต่างๆ เพราะกว่า 10 ปี ที่ ผ ่ า นมาผมมั่ น ใจว่ า ลี ล าการเต้ น รั บ น้ อ งแบบนี้ ณ เวลานี้ ผ มเห็ น ได้ในทุ ก ๆ คณะไม่เฉพาะเจาะจง กับเด็กคณะอาร์ทเท่านั้น และรวมถึง ทุกๆมหาวิทยาลัย หากภาพยนตร์เป็นสื่อแขนง หนึ่ง อิทธิพลจากหนังเรื่องนี้ได้ส่ง ผ่ า นการรั บ น้ อ งอั น สนุ ก สนานปน ความน่ารักไปยังเฟรชชี่ทั่วประเทศ ได้อย่างไม่เคอะเขิน และถ้าเฟรชชี่ ตามนั ย ความหมายของรากศั พ ท์ (Fresh) คือความมีชีวิตชีวาแล้ว นัก แสดงที่มารับบทในหนังเรื่องนี้ ไม่ ว่าจะเป็นทาทายัง เรย์ แมคโดนัลด์ ชาคริต แย้มนาม หลิว มนัสวีร์ และ สุดท้ายคือ อ้น ศรีพรรณ ต่างก็ได้เปิด เผยความสดใหม่ ข องพวกเขาออก มาจากหนังเรื่องนี้ เพราะจุดเปลี่ยน ทางการแสดงและชื่อเสียงของพวก เขาในวงการบันเทิง ต่างไหลมาอย่าง
ทะลักล้นจากหนังเรื่องนี้ ซึ่งท�ำให้ ผมพาลนึ ก ถึ ง หนั ง เรื่ อ งเพื่ อ นสนิ ท เรื่ อ งราวความรั ก ของเพื่ อ นสนิ ท คณะวิ จิ ต รศิ ล ป์ มหาวิ ท ยาลั ย เชียงใหม่ ซึ่งก�ำกับโดย เอส คมกฤษ ตรี วิ ม ล ในยุ ค ถัดมา (ภาพยนตร์ ที่ ก� ำ กั บ เองคนเดี ย ว ต่ อ จากแฟน ฉัน)และท�ำให้ซันนี่กับ นุ่น ศิรพันธ์ รวมถึงอุ๋ย มณีรัตน์ แจ้งเกิดในวงการ บันเทิงอย่างเต็มตัว หนั ง เรื่ อ งนี้ ค รบเครื่ อ งไป ด้ ว ยบรรยากาศของชี วิ ต นั ก ศึ ก ษา เช่นเดียวกัน เพียงแต่ต่างสถานที่ ส�ำหรับคนรุ่นใหม่แล้ว ผมเชื่อมั่นว่า เพื่อนสนิท อาจเป็นหนังคลาสสิคที่ ท�ำให้พวกเขานึกถึงขึ้นมาก่อนหากมี โจทย์จากค�ำว่า freshy เพราะร่วม สมัยกับพวกเขามากกว่า แต่โดยส่วน ตั ว ผู ้ เขี ย น จริ ตและกลิ่น อายแบบ ศิลปากรในโอเนกาทีฟ ก็มีมิติความ เรียบเท่ห์ที่แสบสันต์กว่าบรรยากาศ แบบเพื่ อ นสนิ ท อาจเพราะเพื่ อ น สนิทเลือกตามความรักเป็นหลัก แต่
โอเนกาทีฟ เลือกที่จะตามเพื่อนและ ตามหาความรักไปพร้อม ๆ กัน คงอยู่ที่ว่าชีวิตวัยรุ่น สัดส่วน ระหว่างเพื่อนกับ ความรัก คุณให้ น�้ำหนักไปกับอะไรมากกว่ากัน สุดท้ายนี้ ความ fresh ที่เกิด จากหนังเรื่องโอเนกาทีฟที่อยากจะ กล่าวถึงก็คือ เครดิตจากการแจ้งเกิด ของ ยุทธเลิศ สิปปภาค ที่เป็นคน เดินหน้าเข้าไปเสนอบทภาพยนตร์ ฉบับร่างกับแกรมมี่ แต่ไม่มีโอกาสได้ ก�ำกับหนังเรื่องนี้ ซึ่งต่อมาพี่ต้อมได้ พิสูจน์ให้วงการภาพยนตร์เห็นแล้ว ว่า freshy ของความเป็นคนท�ำหนัง หน้าตาเป็นยังไง ใครที่ยังเรียนอยู่ขอแนะน�ำ หนัง 2 เรื่องนี้ เพื่อเติมเต็มความรัก แบบชายหนุ่มหญิงสาวและเพื่อนฝูง ส่ ว นใครที่ จ บไปสั ก พั ก แล้ ว และ/ หรือ ก�ำลังประสบภาวะแห้ง แล้งในจิตใจ หนัง 2 เรื่องนี้อาจเติม ความชี วิ ต มี ชี ว าได้ ไ ม่ ม ากก็ น ้ อ ย ลองดูซิครับ
| 37
BOOK REVIEW
หนังสือน่าอ่าน | สกุล บุณยทัต Arts 4
ดอกไม้ ไ ม่ จ� ำ นรรจ์ (A Flower Does Not Talk) “ค� ำ จ� ำ นรรจาแห่ ง ดอกไม้ . ..คื อ สั จ จะแห่ ง การเบ่ ง บานของชี วิ ต นิ รั น ดร์ ”
“…ณ ขณะที่สังคมประเทศของเราก�ำลังเต็ม ไปด้วยบริบทของความขัดแย้งอันร้อนร้ายทางด้าน ทัศนคติ...กระทั่งบังเกิดเป็นสงครามแห่งเจตจ�ำนง ที่รุนแรงและท�ำท่าจะไม่มีจุดจบ...ชีวิตของผู้คนใน บริบทที่มืดมนนี้ เต็มไปด้วยเงื่อนไขอันเจ็บปวดของ ความเป็นศัตรูระหว่างกัน...เบื้องหน้าของการด�ำรง อยู ่ . ..มั ก จะกลายเป็ น สนามรบของอารมณ์ ค วาม รู้สึกที่โถมเข้าใส่กันด้วยการประหัตประหาร ความ สงบสั น ติ . ..ดู เ หมื อ นว่ า จะไกลห่ า งออกไปจากมิ ติ ของความเป็นจริงของการด�ำรงอยู่...ภาวะดั่งนี้จึง น�ำมาซึ่งหุบเหวของความบาดหมาง อันหมายถึง โอกาสอันยากล�ำบากต่อการก่อเกิดสายสัมพันธ์แห่ง มิตรไมตรีที่มีหัวใจอันใสสะอาด เป็นศูนย์กลางของ การขับเคลื่อน หลายๆขณะที่ค�ำพูดอันประเสริฐ ทั้งหลายทั้งปวง...เป็นได้แค่เพียงถ้อยค�ำแห่งการ ลืมเลือน...ท่ามกลางลมหายใจที่แข็งกระด้างและ
เต็มไปด้ว ยความขุ่น มัว ...ธรรมชาติข องความเป็น ตัวตนจึงตกอยู่กับความเงียบงันอันน่าเคลือบแคลง ของฝั น ร้ า ยที่ ไ ม่ รู ้ จ บ...และนั่ น คื อ บทสะท้ อ นอั น พร่ามัวของภาวะการณ์ที่ไม่อาจระงับได้...”
| 38
‘ดอกไม้ ไ ม่ จ� ำ นรรจ์ ’ (A Flower Does Not Talk) ผลงาน เขี ย นของ ‘เซนไค ชิ บ ายามะ’ พระอาจารย์เซน...สมภารเจ้าอาวาส แห่งอารามนันเซนจิ ณ กรุงโตเกียว ผู้เป็นอาจารย์เซนที่ดี...อาจารย์ที่ทั้ง พูดทั้งเขียน...ทั้งๆที่รู้ดีว่าดอกไม้นั้น ทั้งไม่เขียนและไม่จ�ำนรรจ์... “ดอกไม้เบ่งบานขึ้นอย่างเงียบงัน และจะหลุดร่วงไปโดยไร้ส�ำเนียง มาบัดนี้ ณ กาลนี้ และ ณ สถานที่นี้ ดอกไม้ทั้งหมด โลกทั้งหมด ล้วนเบิกบานขึ้น นี่คือค�ำจ�ำนรรจาแห่งดอกไม้ คือสัจจะแห่งการเบ่งบาน แสงอันเรืองรองแห่งชีวิตนิรันดร์ ได้ฉายฉานลง ณ ที่นี้แล้ว...” อย่ า งไรก็ ต าม...แม้ ว ่ า ท่ า น ‘เซนไค ชิบายามะ’ จะได้สิ้นชีวิต ไปแล้ ว แต่ ผ ลงานของท่ า นก็ ยั ง เป็นที่ประจักษ์ถึงความเข้าใจในชีวิต
ที่ ลึ ก ซึ้ ง อั น เป็ น มรดกตกทอดมา ถึ ง คนรุ ่ น หลั ง จุ ด ที่ น ่ า สนใจที่ สุ ด ก็ คื อ ...ท่ า นเป็ น ผู ้ มี ชี วิ ต เกี่ ย วเนื่ อ ง อยู่ในช่วงต่อแห่งการเปลี่ยนแปลง ระหว่างเก่ากับใหม่...ระหว่างอนุรักษ์ กับการพลิกกลับระหว่างตะวันออก กับตะวั นตก...ระหว่ างจิ ตวิ ญ ญาณ กั บ เทคโนโลยี . ..ซึ่ ง เห็ น จะไม่ มี ยุ ค สมั ย ใดที่ มี ก ารเผชิ ญ หน้ า กั น อย่ า ง ท้าทายและจริงจัง...ระหว่างกระแส อารยธรรมตะวันออกและตะวันตก ดั ง เช่ น ในยุ ค สมั ย ที่ ท ่ า นได้ ผ ่ า นวั น เวลาในชีวิตมา ห นั ง สื อ เ ล ่ ม นี้ ถู ก แ ป ล ถ่ายทอดเป็นภาษาไทยโดย ‘พจนา จันทรสันติ’ เมื่อต้นปี พ.ศ. 2520 มาแล้ ว เสร็ จ เอาในช่ ว งตอนต้ น ๆ ของปี พ.ศ. 2521... 37 ปีล่วงมา แล้ว...ซึ่งก็มีเหตุการณ์ 6 ตุลาคม ปี 2519 เป็นส่วนผลักดัน แรงกระตุ้น ผลงานในภาคภาษาไทยชิ้นนี้บอก.. เหตุการณ์ที่ ‘พจนา’ ได้ยืนยันถึงว่า.. มั น เป็ น “ภาพสะท้ อ นแห่ ง ความ
สั บสนในจิ ตวิ ญ ญาณของมนุษย์ทั้ง อคติ มายาคติ และภยาคติ ที่ได้ เข้ามาบดบัง จนท�ำให้คนสามารถ กระท�ำในสิ่งที่ไม่มีใครคาดฝันว่า... คนจะสามารถท� ำ ต่ อ คนด้ ว ยกั น ได้”...นั่นจึงเป็นเหตุให้...ปัญญาชน เป็นจ�ำนวนมากพากันสูญสิ้นความ ศรัทธาในตัวคนด้วยกัน รวมทั้งได้ เกิดค�ำถามต่างๆขึ้นมากมาย โดย เฉพาะค�ำถามที่มุ่งถามถึงว่า...ความ ถูกต้องนั้นหายไปไหน...มนุษยธรรม หายไปไหน หรือในอีกความหมาย
หนึ่ง...มนุษยธรรมและคุณธรรมได้ สู ญ สิ้ น ไปจากใจของมนุ ษ ย์ โดย เฉพาะในจิตใจของคนไทย ซึ่งถือว่า เป็นชาวพุทธกระนั้นหรือ... ‘พจนา’ ได้ยืนยันถึงว่า...ประเด็นดังกล่าวนี้ เป็ น ค� ำ ถามที่ ท ้ า ทาย โดยเฉพาะ อย่างยิ่งต่อสถาบันศาสนา...ที่ถือกัน ว่าเป็นหลักแห่งความสะอาด สว่าง และสงบ...โดยเนื้อแท้ศาสนาจะต้อง ตอบค�ำถามเหล่านี้ คนในสถาบัน ศาสนาเองก็ต้องตอบ...พระสงฆ์และ คนทุกคนที่ถือตัวเองเป็นชาวพุทธก็
| 39
ต้องตอบ...เหตุการณ์เมื่อ 6 ตุลาคม 2519...อาจมี ค วามพ้ อ งเหมื อ น ในวิ ถี แ ห่ ง ความขั ด แย้ ง ที่ รุ น แรง ของยุคสมัยปัจจุบันที่ชวนขบคิด... เหตุ ทั้ ง หลายที่ เ กิ ด ขึ้ น อาจน� ำ ไป สู ่ ภ าวะที่ บ านปลายอั น ยากจะ ควบคุม...ดั่งในอดีต และนั่นคือเบ้า หลอมแห่ ง โศกนาฏกรรมของอุ บั ติ การณ์ที่เต็มไปด้วยความผิดบาปสูญ สิ้น... ‘ดอกไม้ ไ ม่ จ� ำ นรรจ์ ’ (A Flower Does Not Talk)...คือ หนังสือที่ทรงคุณค่าอย่างยิ่งที่คนใน
สั ง คมของเราจ� ำ เป็ น ต้ อ งแสวงหา เพื่อการสัมผัสอย่างลึกซึ้งในยามนี้... ยามที่ มี ค วามจ� ำ เป็ น ที่ จ ะต้ อ ง ทบทวนกั น ในเชิ ง ภู มิ ป ั ญ ญา...เพื่ อ ความอยู ่ ร อดทางสั ง คม...ที่ เ ต็ ม ไป ด้ ว ยความขั ด แย้ ง และผู ้ ค นจ� ำ นวน ไม่ น ้ อ ยก� ำ ลั ง ยึ ด ติ ด อยู ่ กั บ คุ ณ ค่ า อั น จอมปลอมของระบบสั ง คมที่ มี อ�ำนาจแห่งเงินตราและอ�ำนาจของ การข่ ม เหงรั ง แกเป็ น แรงกระตุ ้ น ... กลุ่มคนที่มีวงจรชีวิตในลักษณะนี้... ต่า งกระหายที่ จ ะเบี ย ดเบี ย นเพื่ อน มนุ ษ ย์ แ ละสรรพสั ต ว์ ทั้ ง หลายใน คราบร่างของความเจริญ ความมั่นคง หรือความมั่งคั่ง...ก่อเกิดเป็นความ โลภโมโทสั น ที่ พุ ่ ง เป้ า สู ่ ก ารเอารั ด เอาเปรี ย บเพื่ อ นมนุ ษ ย์ ด ้ ว ยกั น ... หนั ง สื อ เล่ ม นี้ จ ะกล่ อ มเกลาจิ ต ใจ ให้ผู้สัมผัสสามารถค้นพบรากเหง้า เดิ ม ทางความคิ ด และสภาวะแห่ ง จิตวิญญาณที่คาบเกี่ยวอยู่กับภาษา สื่ อ สารอั น ลึ ก ล�้ ำ ...น� ำ พาให้ เ รา สามารถกลับไปสู่แก่นรากของชีวิต
และธรรมชาติอันหยั่งลึกของความ สะอาด สว่าง สงบ ภายใต้นัยความ หมายแห่ ง ร่ ม เงาอั น สงบงามและ แม่นตรงของเซนตลอด...ตลอดไป “เซนมุ ่ ง ที่ จ ะปลุ ก ปั ญ ญาที่ นอนหลับใหลอยู่ในตัวเรา ภายใต้ เมฆหมอกหนาทึ บ แห่ ง อวิ ช ชาและ กรรมให้ ตื่ น ขึ้ น ...เพราะทั้ ง อวิ ช ชา และกรรมนั้นล้วนเกิดมาจากการที่ เรายอมจ�ำนนต่อความคิดอ่าน ความ เฉลียวฉลาดของเราเอง แต่เซนนั้น เป็ น การปฏิ วั ติ ต ่ อ ระบบความคิ ด ที่ สืบต่อกันมา...เช่นนั้น” นั่นคือปฐม บทแห่ ง บทพิ สู จ น์ ที่ ยื น ยั น ถึ ง ว่ า ... ศิลปะของเซนย่อมด�ำรงอยู่ ณ จุด ที่...ทั้งความงามและความน่าเกลียด ล้วนงดงามเฉกเช่นกัน...เพราะความ งามตามความหมายแห่งจารีตนิยม นั้ น มิ ใช่ สิ่ ง ใดอื่ น นอกจากการตก เป็ น ทาสของอคติ แ ละความหลง... แต่ส�ำหรับในความเป็นเซน...ความ งดงามที่แท้คือรหัสนัยแห่งความงาม และความน่าเกลียด ซึ่งด�ำรงอยู่
ร่วมกันอย่างไร้ข้อแตกต่างใดๆ อัน หมายถึง...ความมีความเป็นของ... วิ ญ ญาณแห่ ง สุ น ทรี ย ภาพภายใน ตน... ขุนเขาสูงตระหง่าน แมกไม้เขียวขจี หุบเหวล�้ำลึก...ธารน�้ำสะอาดใส สายลมบางเบา ดวงจันทร์สงบล�้ำ อย่างสงบงัน ข้าพเจ้าอ่าน ถ้อยค�ำที่แท้ ซึ่งไร้อักษร” เป็นดั่งนี้...เหตุใดเล่าจึงต้อง เปลื อ ยให้ ชี วิ ต กลั ด กลุ ้ ม ...จงมองดู หลิวริมฝั่งน�้ำ มันด�ำรงอยู่ที่นั่น...เฝ้า มองสายน�้ำหลั่งไหล
| 40
How are you? ให้คุณไม่พลาดข่าวคราวความเคลื่อนไหว ของสมาชิกครอบครัวสีฟ้า : สมศรี สนามจันทร์
กลับมาพบกับสมศรี สนาม จั น ทร์ อี ก ครั้ ง ในรู ป แบบของ จดหมายสี ฟ ้ า ฉบั บ อิ เ ล็ ก ทรอนิ ก ส์ หรื อ อะไรก็ แ ล้ ว แต่ จ ะเรี ย กนะคะ แต่ ถึ ง อย่ า งไรก็ ยั ง เป็ น สื่ อ ให้ เราได้ น�ำข่าวคราวของน้องพี่อักษรมาคุย กัน...ก็ตามสไตล์ของสมศรีนะคะ คง เป็นข่าวพี่รุ่นแรกๆเป็นส่วนใหญ่ คน แก่ก็รู้เรื่องคนแก่ น้องๆไม่ว่ากันนะ... ขอเริ่มที่ข่าวแรกเลยนะคะ#
• ฤดูเกษียณเวียนมาแล้ว พีอ่ อด ทวีศกั ดิ ปิน่ ทอง รุน่ 7 อดีตประธานชมรมฯคนแรก เป็นโต้โผใหญ่จดั งาน เกษียณให้รุ่นพี่สุดเลิฟ ผศ.ดร.ประหยัด นิชลานนท์ รุ่น 6 อาจารย์ภาควิชาภาษาฝรั่งเศส ณ ร้านศิริชัยไก่ย่าง ลาดพร้าว เมื่อวันเสาร์ 23 ส.ค.ที่ผ่านมา น้องพี่ส่วนใหญ่รุ่น 6-16 กว่า 20 คนมาร่วมงานมีรุ่นน้องๆ อย่างรุ่น 32 และ 41 มาแจมด้วยพร้อมตัวแทนชมรมศิษย์เก่า บรรยากาศเปี่ยมไปด้วยน�้ำตาเมื่อแต่ละคนแสดงความในใจที่มีต่อพี่หยัด เริ่มต้นจาก Gilles Delouche (อดีตอาจารย์สอนภาษาฝรั่งเศส คณะอักษรฯ) ที่พูดอะไรไม่ออกกอดพี่หยัดร้องไห้ด้วยกัน ตามด้วย “วัว” นาวาเอก สุกฤต มูลค�ำ รุ่น 13 พูดถึงความหลังว่าจบมาได้เพราะพี่หยัดและต้องหยุดร้องไห้เป็นระยะๆ หลังจากนั้น “สิงห์” สารสุข รุ่น 9 แม้พยายามกลั้นน�้ำตาไว้ได้ในช่วงแรก แต่สุดท้ายก็ต้องปล่อยออกมาในช่วงมอบดอก กุหลาบ และคนที่ร้องมากกว่าใครก็คือพี่หยัดที่ได้ระบายความรู้สึกที่อัดอั้นในใจออกมา เป็นงานเลี้ยงที่เปื้อนไปด้วยน�้ำตาที่ พวกเราไม่เคยเห็นมาก่อน ประทับใจจริงๆ # ประหยัดยืนหยัดสู้ อย่างทนง มั่นอยู่คู่เคียงคง ถูกต้อง รักเกลียดพูดตามตรง ใจคิด ประหยัดอยู่คู่พี่น้อง เพื่อนแท้อย่างเรา
(พี่ออด แต่งโคลงบทนี้ให้พี่หยัดในงานเลี้ยงเกษียณ วันเสาร์ 23 ส.ค. 2557)
• พูดถึงการเกษียณอายุงานแล้วต้องถือว่าอยู่ในช่วงของพี่รุ่นเลขตัวเดียว เพราะทยอยเกษียณกันมาตั้งแต่รุ่น 1 มายันรุ่น 5 นี่ก็เริ่มเข้ารุ่น 6 ต่อไปก็ 7 8 9...ตามล�ำดับ #
| 41
• รุ่น 5 อีกคู่ที่เกษียณพร้อมกันคือ พี่ Fat อ.ธีรศักดิ์ โอภาสบุตร อดีตอาจารย์ภาคปรัชญา คณะอักษรฯ กับ ผศ.พ.ท.วิโรจน์ ผดุงสุนทรารักษ์ อดีตอาจารย์ภาคภาษาไทย คณะมนุษยศาตร์ ม.ราม ต่างคนต่างมีไลฟ์สไตล์ต่างกัน ออกไปพี่ Fat ยังคงวนเวียนอยู่แถวทับแก้ว สนุกกับน้องๆและอาจารย์ในภาค แถมมีหนังสือปรัชญาส�ำหรับคนธรรมดา ลึกแต่อ่านง่ายตามสไตล์พี่ Fat วางจ�ำหน่าย ส่วนรายได้มอบให้ภาคปรัชญา น่ารักจริงๆพี่เรา ส่วนพี่วิโรจน์ยังฟิตปั๋ง ออกก�ำลังกายวิ่งทุกวัน ก็จะไม่ให้ฟิตได้ยังไงก็พี่ผ่องพรรณ ภรรยาสุดเลิฟ อาจารย์ ABAC ยังไม่เกษียณนี่นา อิอิ # • คนนี้ก็รุ่น 5 แต่ยังไม่เกษียณ เพิ่งฉลองวันเกิดวัย 59 เมื่อ 9 ส.ค.ที่ผ่านมา ผศ.ปทุมรัตน์ วงศ์ดนตรี (พี่อุ้ย) อ. ภาษาฝรั่งเศส ม.ขอนแก่น ไม่รู้งานนี้ฝาละมีพี่สมศักดิ์ คุณเงิน ให้ของขวัญพิเศษเป็นอะไร สุขสันต์วันเกิดนะพี่อุ้ย # • ส่วนเมื่อ 30 ก.ค.ที่ผ่านมาน้องพี่อักษรต่างวัยต่างรุ่นได้ท�ำกิจกรรมร่วมกัน ณ คณะศิลปศาสตร์ ม.ธรรมศาสตร์ ใน งานพบนักเขียน 6 เล่มสุดท้าย รางวัลซีไรต์ 2557 โดยมีคณบดี คณะศิลปศาสตร์ ม. ธรรมศาสตร์ รศ. ด�ำรง อดุลยฤทธิกุล (เล้ง รุ่น 20) เป็นเจ้าภาพ พี่ออด ทวีศักดิ์ ปิ่นทอง ในฐานะนายกสมาคมภาษาและหนังสือแห่งประเทศไทย ประสานงาน ติดต่อนักเขียน พี่หนู สกุล บุณยทัต รุ่น 4 เป็นวิทยากรให้ทรรศนะเพิ่มเติม อักษรศาสตร์คอนเนคชั่นจริงๆงานนี้ # • ข่าวงานเกษียณและงานวันเกิดก็อัพเดตกันไปแล้ว คราวนี้ขอมาที่ข่าวงานมงคลกันบ้างนะคะ เมื่อวันจันทร์ที่ 4 ส.ค. ที่ผ่านมา น้องน�้ำตาลรุ่น 32 ลูกสาวคนเล็กของศิลปินแห่งชาติที่รู้จักกันดีในนามปากกา “โบตั๋น” ก็ตัดสินใจสละ โสดแต่งงานกับหนุ่มใต้คมเข้มใจดี ได้ข่าวว่าเป็นงานแต่งที่รวบรวมศิลปินแห่งชาติและนักเขียนดังๆไว้อย่างคับคั่งงานหนึ่ง แล้วก็กลายเป็นงานเลี้ยงรุ่น 32 กลายๆอีกด้วย พี่สมศรีและพี่ๆก็ขอแสดงความยินดีกับน้องน�้ำตาลย้อนหลังนะคะ #
เป็ น ไงกั น บ้ า งคะ พอหาย คิ ด ถึ ง กั น บ้ า งหรื อ ยั ง ? สมศรี ข อ ทั ก ท า ย แ บ บ ห อ ม ป า ก ห อ ม ค อ ส�ำหรับ จดหมายสีฟ้าฉบับ แรก ไว้ ฉบับหน้าเรามาอัพเดตข่าวสารคน อักษรกันอีกนะคะ และพี่น้องท่าน ไหนอยากเล่า อยากเมาท์มอยกับ สมศรี ก็ ส ่ ง จดหมายอิ เ ล็ ก ทรอนิ ก ส์ (Email) คุ ย หลั ง ไมค์ กั บ สมศรี ไ ด้ ที่ SU.ArtsAlumni@gmail.com ขอบคุณและพบกันใหม่ค่ะ#
| 42
BLUE EDITOR คงกะพัน ไชยมะโน Arts 32
สวัสดีครับ สิ่ ง ที่ พี่ น ้ อ งชาวคณะอั ก ษรศาสตร์ มหาวิทยาลัยศิลปากร ก�ำลัง อ่านอยู่นี้คือ ร่างอวตารแห่งวารสาร ของชมรมศิษย์เก่า ที่หลายๆท่าน คงจะเคยคุ้นในชื่อของ จดหมายสีฟ้า ซึ่ ง ทางคณะผู ้ จั ด ท� ำ ในปั จ จุ บั น ได้ ท�ำการปรั บ ปรุ งโครงสร้า งเสียใหม่ โดยเพิ่ ม เนื้ อ หาที่ น ่ า สนใจในด้ า น ต่างๆขึ้นมา ไม่ว่าจะเป็น ด้านบันเทิง ท่องเที่ยว สุขภาพ เทคโนโลยี หรือ บทความพิ เ ศษในประเด็ น ที่ น ่ า สนใจ ในขณะที่เนื้อหาดั้งเดิมอย่าง การรายงานสารทุ ก ข์ สุ ข ดิ บ ของพี่ น้องรุ่นต่างๆก็ยังคงมีอยู่มิได้หายไป ไหน ด้วยเห็นว่ากลุ่มศิษย์เก่านั้นมี จ�ำนวนไม่น้อย ทั้งอยู่ในหลายหลาย สายอาชีพและช่วงอายุ จึงพยายาม ท�ำเนื้อหาให้ได้ครอบคลุมทุกมิติเพื่อ เชื่อมโยงศิษย์เก่าทุกๆรุ่นไว้ด้วยกัน
ที่ ส� ำ คั ญ ที่ สุ ด คื อ วารสารฉบั บ นี้ ด�ำเนินการในทุกๆขั้นตอนด้วยฝีมือ คนอักษรทั้งนั้น ตั้งแต่การวางแผน ด� ำ เนิ น การ ออกแบบเนื้ อ หาและ รูปเล่ม สัมภาษณ์ ถ่ายภาพ เรียบ เรียง เขียนและจัดหน้ากระดาษ ถึง แม้ ว ่ า ที ม งานและพี่ น ้ อ งนั ก เขี ย น กิ ต ติ ม ศั ก ดิ์ บ างท่ า นอาจจะไม่ ใช่ มื อ อาชี พ โดยตรงในเรื่ อ งของการ ท� ำ หนั ง สื อ แต่ ก็ มิ ไ ด้ แ สดงอาการ อิดออดหรือมีความลังเลใดๆเมื่อถูก เชื้อเชิญมามาร่วมงาน กลับแสดง ความยิ น ดี เ สี ย ด้ ว ยซ�้ ำ ที่ จ ะมาร่ ว ม หัวจมท้ายกันเพื่อผลิตวารสารเล่ม นี้ขึ้นมา ด้วยเจตจ�ำนงเดียวกันคือ สร้างสรรค์เนื้อหาที่เป็นประโยชน์ให้ กับเหล่าพี่น้องได้เพลิดเพลินเจริญใจ และคงไว้ซึ่งการเป็นสื่อกลางระหว่าง เราชาวอักษร
ทางคณะผู ้ จั ด ท� ำ มี ค วามตั้ ง ใจจะ เข็นวารสารนี้ออกในวาระทุกๆสาม เดื อ น ดั ง นั้ น พี่ น ้ อ งท่ า นใดมี ข ้ อ เสนอแนะเพื่ อ การพั ฒ นาวารสาร หรื อ สนใจที่ จ ะเขี ย นบทความใน หัวข้อใด สามารถส่งข้อความมาได้ที่ su.artsalumni@gmail.com ทางเรายิ น ดี ต ้ อ นรั บ บทความและ ความเห็นของทุกคน อีกเรื่องที่ต้องรบกวนพี่น้อง ทุ ก ท่ า นคื อ ทางชมรมศิ ษ ย์ เ ก่ า ต้ อ งการที่ จ ะปรั บ ปรุ ง เพิ่ ม เติ ม ฐาน ข้ อ มู ล ของสมาชิ ก อี ก ครั้ ง เพราะ หลายท่านมีการย้ายถิ่นฐาน เปลี่ยน หมายเลขโทรศั พ ท์ ห รื อ อี เ มล ดั ง นั้นการรับประกาศข่าวสารอาจจะ ไม่ ทั่ ว ถึ ง มี ก ารตกหล่ น อย่ า งน่ า เสียดาย ดังนั้นจึงขอความร่วมมือ ทุ ก ท่ า นร่ ว มกรอกแบบสอบถาม
ข้ อ มู ล ส่ ว นบุ ค คลและความคิ ด เห็นที่มีต่อวารสาร Blue letter ตามลิงค์ต่อไปนี้ด้วยครับ คลิกเพื่อกรอกแบบสอบถาม สุดท้ายนี้ ในฐานะบรรณาธิการ ขอขอบคุณทีมงานทุกท่านที่มีส่วน เกี่ยวข้องกับการจัดท�ำวารสารเล่มนี้ รวมไปถึงขอขอบคุณพี่น้องทุกท่าน ที่กรุณาดาวน์โหลดวารสารไปอ่าน หากพบว่ามีข้อบกพร่องให้หมองใจ ทางเราถือโอกาสขออภัยเอาไว้อย่าง สุดซึ้งมา ณ โอกาสนี้ ขอบคุณครับ คงกะพัน ไชยมะโน 542015
| 43
โรงพิมพ์คนอักษร บ.แซทโฟร์ ปริ้นติ้ง ลาดพร้าว 112
สาวิตรี ไทยปรีชา ARTS 29
ร่วมสนับสนุนวารสาร BLUE LETTER ติดต่อได้ที่ su.artsalummni@gmail.com
Connecting Generations