Aan het eind van de Regenboog Vrolijk spel in 3 bedrijven door
Hans van Wijngaarden
Met dank aan de Rustende Jager! Het Stuk:
Tijdens de oorlog zijn vele kostbaarheden begraven om ze uit handen van de bezetter te houden. Zo heeft Wout Enkelaar gehoord dat er in de kelder van zijn grootvaders huis een aantal gouden tientjes is verborgen. De huidige eigenaar, mevrouw Stam verhuurt het tegenwoordig aan vakantiegangers. Dus boekt Wout met vrouw en dochter een vakantie met het doel “de schat” op te graven. Vanaf dat moment zit eigenlijk alles tegen. Inderhaast heeft hij de bovenverdieping gehuurd en daar vind je meestal geen kelder. Daarnaast beweert familie Stam dat er niet eens een kelder is, maar tante Bep, een vroegere bewoonster weet dat hij dichtgestort is. Nachtelijke haken breekwerk volgt, tot groot ongenoegen van Bram de bouwvakker, die met ziekteverlof is en juist de stilte zoekt. Dat Wout zijn knokkels en de waterleiding stuk slaat is slechts een bijkomstigheid in de chaos die hij veroorzaakt. Zou u kans zien om zo’n schatgraverij geheim te houden voor mevrouw Stam, haar zoon en de overige gasten? Welnu, Wout probeert het krampachtig, maar de smoesjes die hij verzint zijn wel erg doorzichtig. Dit stuk, vol actie, kan bijna niet goed aflopen, maar toch is er iemand die aan het eind van de regenboog het geluk vindt! Installeer u goed en geniet van het stuk. Namens de vereniging veel kijk plezier!
Rolverdeling: Mevrouw Stam - Alberdina Vork Hans Stam - Tim Zwetsloot Wout Enkelaar - Bart de Vries Ada Enkelaar - Marije Benschop Karin Enkelaar - Ingrid Lub Mevrouw De Jager - Walter v/d Veen Bram de Wilde - Maarten Lub Regisseur: Nard Mense Achter de schermen: Licht en Geluid: Paul Verhoeve & Bas Speldekamp Decorbouw: Nard Mense, Ton Vork, Willem Kleinlangevelsloo Grime: Amanda ten Cate
Interview Nard Mense, regisseur Toneelvereniging De Korenbloem De man met de armen over elkaar, die met bloed, zweet en blaren zorgt dat elk stuk toch weer staat is onze regisseur; Nard! Met al dit harde werk al vijf jaar lang, verdient hij het om eens uitgelicht te worden. Voordat Nard bij De Korenbloem kwam, was hij regisseur bij de toneelvereniging “Door vriendschap bloeiend”, te Vogelenzang. Hij is daar op zijn 17e toneel gaan spelen en heeft diverse regisseurs meegemaakt. Toen de laatste ermee stopte, besloot hij zelf de stap te wagen om te regisseren. Dat bleek een succes, want uiteindelijk is hij daar 30 jaar lang de regisseur geweest. Het grappige eraan vond hij dat hij zijn vrouw, die daar ook lid was, heeft geregisseerd. Echter, toen hij steeds meer taken op zijn bordje kreeg die eigenlijk niet bij de functie hoorden, besloot hij te stoppen. De vrouw van de huidige penningmeester Swerus Speldekamp zat ook bij die vereniging. Via haar leerde hij Swerus kennen die hem vertelde over de Korenbloem. Daar is hij nu sinds 2016 werkzaam als regisseur. Als hij de Korenbloem moet omschrijven, noemt hij het een hechte maar eigenzinnige vereniging. Ze willen allemaal regisseren. Je moet het dan proberen kort te houden als regisseur. Daarnaast was Nard van 1980 tot 2004 regisseur bij toneelvereniging “Het scheve wiel.” Die vereniging bestond enkel uit rijschoolhouders. Een bezig baasje dus! Het leukste stuk dat hij ooit heeft geregisseerd en ook zelf in heeft gespeeld heeft was het stuk: Een rits te ver, een blijspel van Jon van Eerd. Ook heeft hij in Wilde Havanna’s gespeeld, een stuk met een lach en een traan. Het gaat over een vader die dood is en in de achterkamer staat opgebaard. Het toneel is in twee stukken verdeeld, en het spel sprong dan van het ene stuk naar het andere stuk toneel. Op het verlichte stuk zijn de kinderen de boel aan het verdelen en aan het discussiëren over pa . Hij is de vader en staat verdekt opgesteld in de achterkamer, zijn vrouw was al dood, die komt hij in de hemel tegen. Vader was altijd aan het zuipen en roken dus zijn pak zat vol gaten. De onderkleding van de vader en zijn vrouw was volledig zwart waardoor ze in het donker niet te zien ware. Nard had zijn handen vol fluoriserend krijt beklad waardoor hij in een bepaald licht net een skelet leek. Hij zou beide stukken graag nog een keer willen regisseren. Op de vraag wie de man achter de regisseur is, antwoordt hij dat hij al op zijn 21e als zelfstandige begon in de boomverzorging. In zijn gouden jaren had hij 50 man personeel. Voor de gemeentes snoeide en plantte hij bomen. De gemeente Amstelveen was een grote klant van hem, daar heeft hij circa. 25 jaar voor gewerkt. Maar ondanks zijn drukke baan ging hij altijd wel naar toneel, dat was echt zijn uitlaatklep. Tot slot vertelt hij over de meest grappige momenten die hem bij zijn blijven staan, Zijn ogen beginnen te twinkelen en grijnzend vertelt hij: We speelden onder ander in ziekenhuizen. Na afloop brachten we de patiënten racend met hun bedden door het ziekenhuis terug.
Was hilarisch. Ook speelden we een keer met toneelvereniging “Het scheve wiel” het stuk “Sil de strandjutter” in een buurthuis in Amsterdam. Eén van de mannelijke leden had een klein rolletje, alleen bleef hij maar kletsen terwijl hij af moest. We hadden plantenspuiten en spoten de beste man helemaal nat. Dus op die manier hebben we hem van het toneel afgekregen. Ook hebben we al eens eerder het huidige stuk gespeeld. Daarin speelde mijn vrouw de dochter Karin. Die moest op een gegeven moment ook nat gespoten worden voor het stuk en toen had ik een grote kan met water. Vanuit het hoekje waar ik stond die hele kan over haar heen. Ze was zo nat dat het water onder het toneel door stroomde. Of als iemand een broodje kaas moest eten er stiekem peper op gooien of als ze zogenaamd sterkedrank moesten drinken echt sterkedrank in plaats van water in het glas doen zonder dat diegene dat wist. Er schuilt dus een ondeugend iemand in deze regisseur. Benieuwd wat hij tijdens dit stuk in petto heeft!
Wij willen iedereen bedanken die deze uitvoering tot een succes heeft weten te maken!