REIZEN Bijlage | Krant van de Aarde |Oktober 2017 | i.s.m.
REPORTAGE
sprookjesachtig ijsmuziekfestival Geilo
SKIEËN
de Champagnepoeder van Banff
.nl
OP AVONTUUR
met hondenrace La Grande Odyssee
R2
Inhoudsopgave
Reiskatern | Jaargang 12 | Herfst 2017
Inhoudsopgave
4
3 Kort reisnieuws: Hotel iglo 4 Coverstory: IJsmuziekfestival Geilo 6 De kersttradities –en markten van Thüringen 12 Reportage Banff 16 La Grande Odyssée 19 Bedreigde sneeuwjagers; het sneeuwluipaard en de Siberische tijger
16 Colofon Hoofdredactie: Angelique van Os Redactie & bijdragen: Marco Barneveld, Angelique van Os, WNF Vormgeving: Celina Koekenbier Beeld: Henk Bothof, archief toeristenbureaus Sales: Marco Barneveld & Albert Poutsma Uitgever: Albert Poutsma De reisbijlage is een uitgave van Krant van de Aarde en verschijnt twee keer per jaar.
Naast deze speciale reiseditie, publiceert de Krant van de Aarde in elke reguliere editie een reisverhaal.
19
In het winternummer staat het duurzame hotel Robinson Club Agadir centraal en reizen we per fiets met de enthousiaste gidsen van Pikala door het levendige Marrakech. Beiden zijn onderdeel van de TUI Care Foundation.
Kort reisnieuws
R3
Hotel iglo: van sterrenzicht tot strodak
De nieuwsgierige reiziger die ‘s winters op pad gaat moet het een keer ervaren: een overnachting in een iglo. Er zijn steeds meer mogelijkheden en varianten. Krant van de Aarde selecteerde een aantal tips. Tekst: Angelique van Os
1. HAYEMA HEERD Het begon zeven jaar geleden met en familiebed op de hooizolder, waarbij ze de fantasie van de kinderen lieten spreken. Inmiddels runnen Wil Hoogeboom en haar man Hans Reinders rond hun boerderij de Hayema Heerd, in het Groningse Oldehove, hun eigen camping, stro-hotel en drie stro-iglo’s. Door de warmte en goede isolatie van het stro is het mogelijk om ook in de winter te overnachten in de iglo’s. De grote dakkoepel biedt uitzicht op de sterren. Binnen zijn de strowanden bedekt met
doorzichtige stoffen en pruttelt een kacheltje. En, je slaapt op een verend strobed met een topic matrasje. Het stro wordt elk jaar ververst en gaat terug naar de lokale boer. Zo ging dat vroeger ook, nostalgie pur sang. Buiten is niets dan ruimte en uitgestrekte Groningse vergezichten. Er zijn twee vierpersoonsiglo’s en één tweepersoons iglo. Kosten: €95 euro p.p.p.n., kinderen t/m 12 jr: €25, inclusief ontbijt. hayemaheerd.nl Foto: Hayema Heerd
Foto: Iglu Village Khütai
2. IGLU VILLAGE KHÜTAI
Op zo’n driekwartier rijden van het Oostenrijkse Innsbruck, ligt op ruim 2000 meter hoogte het wintersportgebied Khütai dat zijn eigen Iglo-dorp heeft. Je kunt kiezen uit een basic iglo, romantiek of een combinatie met het nabijgelegen viersterren Sporthotel Khütai. De wanden van de iglo’s zijn fraai versierd met sneeuw-art en om warm te worden kun je aanschuiven bij de ijsbar voor een sterk drankje, een hete douche
nemen of letterlijk vroeg onder de wol kruipen. Verder staan ‘eskimo’-sporten als sneeuwgolf en frisbeeën op het menu en eet je kaasfondue. De iglo’s zijn geschikt voor twee (€329) tot zes (€124) p.p.p.n. iglu-village.at/en/
3. KAKSLAUTTANEN ARCTIC RESORT
Foto: © www.iglu-dorf.com
In Fins lapland, vlakbij het nationale park Urho Kekkonen, ligt het bijzondere winterverblijf Kakslauttanen Arctic Resort. Hier vind je diverse chalets en authentieke Finse huisjes, maar de glasiglo’s en Kelo-glas iglo’s stelen de show. Eerstgenoemde is bijna volledig omringd door glas, waardoor je ongetwijfeld het gevoel krijgt op te gaan in de natuur. Een pak sneeuw en een laag gordijntje zorgen voor privacy. Er zijn tweepersoons en vierpersoons iglo’s. De grote
varianten hebben eigen sanitair. De Kelo-glas iglo’s bestaan uit een comfortabel chalet (inclusief sauna), met daaraan vast een glasiglo gebouwd. Dus hierbij heb je het comfort en de ruimte van een huis, gecombineerd met de romantiek en prachtig uitzicht op het Noorderlicht. Overigens kun je duurzame safari’s ondernemen van rendier-, husky- tot paardijsafari en natuurlijk zijn er diverse wintersportactiviteiten. kakslauttanen.fi/en Foto: Kakslauttanen Arctic Resort, Lapland, Finland
4. IGLU DORF.COM Een website dat overzicht geeft van zes verschillende steden in Zwitserland waar igloaccommodaties worden aangeboden. Voor ons sprong de Romantische iglo suite eruit, die te vinden is in Davos-Klosters, Gstaad en Zermatt. Deze suite, die fraai gedecoreerd is met sneeuwkunst aan de wand, bestaat uit drie aan elkaar gekoppelde iglo’s, met onder andere je eigen sauna (behalve in Zermatt) en
in de buitenlucht een privé-jacuzzi onder de sterren. Gidsen gaan met je op pad voor een avondsneeuwschoenwandeling en je wordt verwend met hapjes, prosecco, goede morgen thee en een fondue diner. Kosten zijn wel prijzig: ca. 420,- euro per persoon per nacht! Maar wie zijn lief een keer wilt verrassen of verwennen, die krijgt er ongetwijfeld een bijzondere ervaring voor terug. Iglo.com
R4
Reportage
IJsmuziekfestival Geilo
Een onwerkelijk sprookjesachtig schouwspel
Tussen Oslo en Bergen ligt het plaatsje Geilo, gecentreerd rond natuurgebieden Hardangervidda, Hallingskarvet en Skaupsjøen Hardangerjøkulen. Dit is een walhalla voor outdoor-activiteiten: van sneeuwschoenwandelen, fat biken, skiën, langlaufen tot hondensledetochten. En de grootste troef is het magische Ice Music Festival, waar ijsinstrumenten oergeluiden van moeder aarde tot leven brengen. Tekst: Angelique van Os | Fotografie: Henk Bothof De sneeuw knarst en knispert onder de voeten. De jassen en broeken schuren langs elkaar. Adem dwarrelt in cirkeltjes omhoog. Het is koud, ruim achttien graden onder nul. Het is bijna volle maan en de sterren staan strak aan de heldere hemel. In het speciaal ontworpen iglo-bouwwerk heeft het publiek zich inmiddels dicht tegen elkaar aan genesteld. Zachtjes trommelt Terje Isungset met zijn dikke handschoenen op zijn ijsofoon, wat lijkt op een vibrafoon. Het rustgevende ritme ondersteunt de lieflijke Noorse zanglijnen van Maria Skranes. Als een dialoog met meditatieve stilte is elke beweging, elk detail hoorbaar. Het is vooral een klankconcert; terug naar de oergeluiden van moeder aarde. En dat klinkt avontuurlijk en vrij. Wie voor het eerst een ijsconcert ervaart, verbaast zich er zonder twijfel over dat alle instrumenten ‘gewoon’ werken. Hoewel, niets is vanzelfsprekend, want
aangezien dit natuurlijk handwerk is en zeer beïnvloedbaar door weer en temperatuur, is het afwachten wat het moment brengt.
ment. Mensen combineren het festival met een wintersportvakantie, waarvoor het gebied zich zeer goed leent.
De Noorse percussionist Terje Isungset geeft al sinds 1999 concerten met ijsinstrumenten over de hele wereld en heeft daarmee een uniek concept en eigen sound neergezet. Daarnaast organiseert hij ruim dertien jaar zijn Ice Music Festival in Geilo, een dorp van slechts 2500 inwoners waar zijn roots liggen. Het vierdaagse evenement, dat in 2018 plaatsvindt van 31 januari tot 4 februari, is nog altijd kleinschalig, maar heeft inmiddels een schare fanbase en vaste plek gekregen, even buiten de dorpskern. De initiator wil het evenement exclusief houden, dat is belangrijk voor de sfeer, alsook voor de sound. Echter komen van heinde en verre liefhebbers en nieuwsgierigen af op het evene-
Levensbehoefte Isungset wil een bepaalde boodschap overbrengen met zijn muziek, want hij voelt zich nauw betrokken bij het creëren en behoud van een duurzame omgeving. “Ik heb veel respect voor andere landen en culturen. Water is één van de vijf essentiële basiselementen, een levensbehoefte. In zoveel landen is (schoon) water geen vanzelfsprekendheid. Het is een voorrecht om met water, sneeuw en daar uit volgend ijs te kunnen werken. Het zijn oerbronnen. Toen ik begon met deze concerten namen veel mensen mijn boodschap niet serieus: dat water elkaar verbindt, want haar aders komen overal ter wereld samen. Dat moeten we koesteren. Inmiddels weten veel
Reportage mensen wel beter. Daarnaast hebben ijs en water iets mysterieus, want alleen natuurlijk ijs brengt geluid voort. Met een kettingzaag halen we jaarlijks blokken ijs uit lokale meren. Dat kan elk jaar anders klinken. Het juiste ijs bestaat uit bewegend water, zodat de kans op vervuiling klein is of geen luchtbubbels heeft. Wanneer water wel vervuild is en bevriest, dan heeft het ook geen klank. Niemand weet de oorzaak hiervan.”
R5
Amerikaanse ijssculptuurkoning Bill Covitz
IJssculptuurkoning Isungset heeft een internationaal team van vrijwilligers om zich heen die ruim een maand van ’s morgens vroeg tot ’s avonds laat aan de ijsinstrumenten werken. Onder hen is de Amerikaanse ijssculptuurkoning Bill Covitz. Het is intrigerend om hem aan het werk te zien, met grote kettingzagen, hakmessen, boormachines, beitels en ander zwaar geschut legt hij de laatste hand aan een aantal instrumenten die tentoongesteld zijn op zijn outdoor werkbank. Zijn geheime wapen hierbij is waterlijm. Als onderdelen verbonden moet worden aan elkaar, dan spuit hij het met water dicht, wat direct vastvriest. Samen met de musici checkt Covitz de basis en de sound van de instrumenten. Hij gaat net zo lang door tot de musici tevreden zijn. “Ik kan de techniek, vorm en structuur creëren, maar ik ben geen muzikant. Mijn kettingzaag is mijn instrument, dus ik ga af op hun aanwijzingen.” Zo brengt Minna Raskinen bijvoorbeeld met ijzerdraad en speciale schroeven de juiste stemming aan bij de IJskantele, een soort kleine variant van een harp en traditioneel Fins instrument. “Het is spannend, want we hebben dit nog niet eerder gemaakt. Het blijft altijd een risico om te werken met ijsinstrumenten, maar dat is ook de charme ervan”, aldus Raskinen. Bill Covitz is al sinds het begin betrokken bij het festival. Hij was voorheen chef-kok in een restaurant en is vanuit zijn culinaire achtergrond – waarbij ijssculptuurprojecten vaker ingezet worden voor buffetten en bruiloften- in het vak gerold. Percussionist Arthur Lipner, die evenals Covitz uit Connecticut komt, was de verbindende schakel met Terje Isungset: hij vroeg Covitz een ijsmarimba te maken zodat hij kon studeren voor de eerste editie van het festival, waarvoor hij was uitgenodigd. De ijssculptuurman vond het een uitdaging om een instrument te maken en was gelijk verkocht. Hij reisde mee naar Noorwegen en maakt sindsdien alle instrumenten.
Iceodelic trip Als we onszelf weer hebben gehesen in vier lagen (thermo)kleding, wandelen we richting het ijspodium. Het halfronde decor gaat op in het witte landschap en wanneer de duisternis valt en de sfeervolle spots aangaan, ontstaat er een onwerkelijk sprookjesachtig schouwspel, alsof je in de wereld van regisseur Tim Burton bent beland. Wanneer contrabassist Snorre Bjerck de eerste noten plukt en strijkt, begint deze mystieke ‘iceodelic’ trip. We raken bijna in trance door het pulserende, meditatieve ritme, dat langzaam
qua intentie toeneemt. Met sound effects tovert de Poolse Grezch Piotrowski donkere klanken uit de ijssaxofoon. We vergeten de kou en laten ons meevoeren door de muziek. Tijdens het tweede concert is de Finse Minna Raskinen wat zenuwachtig, ze heeft immers nog nooit op de ijskantele gespeeld. Het geluid doet oosters aan. Tokkelend en plukkend aan de snaren zoekt ze naar klank. Het instrument ontstemt regelmatig. Terje Isungset grapt: “Dit nummer heet Fins stemmen”, waarop Raskinen reageert: “Een veelvoorkomende titel.” Het mag de pret niet drukken, dat hoort bij dit onvoorspelbare festival. Met een strakblauwe lucht en een lekker verwarmend zonnetje, krijgt het ijspodium overdag tijdens een familieconcert een hele andere sfeer
Festival-initatior en slagwerker Terje Isungset heeft een uniek concept neergezet met zijn ijsmuziek.
dan ‘s avonds. Niet minder mooi, want achter de bühne zijn de fraaie bergen zichtbaar en kleurt het landschap wit. Veel locals en toeristen hebben hun kroost meegenomen en zijn dik ingepakt met blitse zonnebrillen op de neus. Bill Covitz geeft een korte demonstratie ijsbeeldhouwen en werkt daarna op het podium stilletjes door aan een ijsharp, terwijl er diverse muzikanten op het podium verschijnen. Gemoedelijkheid alom. Dat is het mooie van dit festival: de kleinschaligheid en bedrijvigheid van Ice Music Geilo maken het tot een persoonlijk, laagdrempelig event, waarbij de vriendelijkheid van de mensen en de magische sfeer je als een warme deken omarmen. Info: icemusicgeilo.no
R6
Reportage
SNEEUW WORK-OUT Naast het Ice Music festival heeft Geilo veel meer te bieden, zoals talloze wintersportmogelijkheden. Geilo ligt in het Hallingdal, parallel aan een drietal meren en aan de voet van Hallingskarvet en Skaupsjøen Hardangerjøkulen. Tevens vormt het dorp in het westen de poort naar Noorwegens grootste Nationaal Park, Hardangervidda. Vergeleken met de Alpen is het hier relatief rustig, maar omzeil wel de Noorse vakanties want de locals weten dit gebied feilloos te vinden. Even buiten het dorp zijn 39 skipistes te vinden, verdeeld over vier parken van verschillende niveaus. Dus ook voor kinderen en beginners zoals wij, die voor het eerst op de ski’s staan, valt er van alles te ondernemen. Gelukkig is multi-instructeur Nina Gässler alles gewend en helpt ons wegwijs op de latten. Ze runt sinds een aantal jaren haar eigen bedrijf, Aktiv Geilo, nadat ze door langdurige blessures de topsport van het langlaufen vaarwel heeft gezegd. Gässler is heel geduldig wanneer ik voor de zoveelste keer onderuit ga. Ze blijft positief stimuleren en na driekwartier verlaten we de Vestlia-piste voor een introductie met Geilo’s uitgebreide langlauf, dan wel cross-country netwerk van maar liefst 200 kilometer. Het is behoorlijk ploeteren door de dikke laag sneeuw, maar de gezonde lucht, het zonnetje en het fraaie landschap maken de inspanning ondergeschikt. Dan is het tijd voor het minder bekende, maar makkelijke sneeuwschoenwandelen. Onze instructeur verzorgt een sneeuwschoenset en twee wandelstokken. Het mooie is dat je met
sneeuwschoenen veel off-road kunt lopen. Zodra we met de skilift boven op de berg staan, op zo’n 1100 meter hoogte, zoekt Gässler gelijk haar weg door het maagdelijke sneeuw. Behalve onze ademhaling en het kraken van de sneeuw is het na een kwartier al muisstil en komen we geen ziel tegen. De bergketen Hallignskarvet is een plateau, waardoor het goed te beklimmen en te bewandelen valt en bij een heldere dag reikt het uitzicht kilometers ver. De afdaling bestaat uit meer klauterwerk, want we moeten onze weg vinden langs bomen en rotsen. Dat is soms opletten, want de sneeuw verbergt soms scherpe, gladde stenen. Desalniettemin vind je gemakkelijk je weg en smaakt dit wandeltochtje naar meer. Om onze ‘sneeuw work-out’ af te sluiten, zet Nina Gässler ons nog harder aan het werk: we pakken de Fat Bike. Deze lichte mountainbikes hebben zeer dikke banden met een stevig profiel, waardoor het mogelijk is om over dikke sneeuwlagen te fietsen. Het is zweten met een glimlach en zoeken naar balans door de dikke sneeuwlaag. Tempo houden valt niet mee en de benen verzuren al na een half uur. Teken om iets aan de conditie te doen! Beetje bij beetje krijg ik meer grip en hoewel ik een paar minuten achterstand heb op de rest, begin ik de fiets beter aan te voelen. Afgemat, maar voldaan proosten we op een sportieve dag. En dit is slechts een kennismaking met de vele wintersportmogelijkheden van Geilo. Info: geilo-aktiv.com ninagessler@hotmail.com
Boven: Met de fat bike ploeteren we door sneeuw over een van de bevroren meren van Geilo. Onder: Nina Gassler baant haar weg met sneeuwschoenen door het maagdelijk sneeuw.
Reportage
R7
HUSKYTOCHT
PRAKTISCH ERHEEN Er zijn diverse vluchten mogelijk naar Oslo of Bergen. Pak je een ochtendvlucht met KLM, dan is er een goede aansluiting met de trein, zodat je eind van de middag arriveert in Geilo. De comfortabele NSB-trein gaat slechts een paar keer per dag, dus goed om van te voren te plannen. Reistijd: vier uur en een van de mooiste treintochten door Noorwegen. Info: klm.com | nsb.no
HOTEL Geilo telt zo’n zeven hotelketens en er zijn vele betaalbare appartementen en huisjes te vinden in de omringende bergen. Wij verbleven in de Highland Lodge. De standaard kamers zijn netjes maar klein. Het hotel heeft een grote funky lobby waar je heerlijk kunt vertoeven. Verder koopt het halve dorp hier vers brood, bij de indoor bakker. En na al die kou ontspant je lichaam in het zwembad, de sauna of met een spa-behandeling. Highlandlodge.no
ETEN & DRINKEN Op culinair gebied is Hallingstuene het paradepaardje van Geilo. In dit authentieke restaurant, dat ingericht is als drie traditionele intieme Noorse huiskamers, presenteert top-chef Frode Aga lokale specialiteiten met rijke sauzen en wild. De chef is een bekend gezicht onder culli’s in Noorwegen en serveert zelfs specialiteiten alleen op aanvraag. De indrukwekkende wijnkelder omvat meer dan 6000 flessen, hoofdzakelijk uit Frankrijk. Hier kun je ook apart wijnen proeven. Een prijzig restaurant van topniveau! Hallingstuene.no
De omgeving van Geilo is uitermate geschikt om een sledetocht met husky’s te maken. Rondom het dorp zijn een aantal aanbieders, maar wij pakken de auto en rijden 14 kilometer naar het basiskamp, Skurdalen, waar Kenneth Eliassen en zijn negentien enthousiaste viervoeters ons opwachten. Ruim vijftien jaar runt hij met zijn gezin Fagerlund Husky en maakt tochten met maximaal vijf personen over een groot bevroren meer en gaat voor langere trips off track, de bossen in. Wanneer de honden een powersnack hebben gehad, stijgt de adrenaline voelbaar. De honden blaffen, proesten, snuffelen, sjorren aan de touwen en doen hun behoefte nu het nog makkelijk kan. Wanneer ik mij nestel in de slee en de musher (bestuurder) klaar staat, is het wachten op het vertrek van Eliassen voor ons. De honden worden wild, beginnen te springen en het voorste koppel van zes spitst alert de oren. Daar gaan ze. Wanneer de musher de rem losgooit, schieten we met een spurt naar voren. Wat een snelheid! We glijden over het ijs van Holmevatnet. De wind giert en sneeuwvlokken raken het gezicht, terwijl de honden in rap tempo doorlopen. Er is niets dan witte vlakte, omringd door bos en de Skuldalsfjorden. Dit is een rauwe en pure outdoor ervaring. De tocht van vijfenveertig minuten vliegt om en na afloop is het een grote knuffelpartij met de husky’s. Kosten: p.p. €128 of €425 (2+2). fagerlundhusky.no| info@fagerlundhusky.no Wil je weten hoe het voelt om omringd te zijn door roedels husky’s? Lees dan het verhaal Grand Odyssee over de grootste sledehondenrace van Europa op pagina 16.
Meer info:
visitgeilo.no | visitnorway.nl | emileholba.co.uk
Wil je meer weten over het duurzame leven van de inwoners van Geilo, lees dan het boek Generation Geilo: Portrait of a Community van de Britse fotograaf Emile Holba, die kind aan huis is bij zowel de gemeenschap als Ice Music festival Geilo.
Met dank aan: Innovation Norway, Visit Geilo (Pål Knutsson Medhus), CherryLab, Terje Isungset, Emile Holba, Fagerlund Husky en Nina Gässler.
R8
Feestdagen trip
De kersttradities –en markten van Thüringen:
O Tannenbaum
Kerstmarkt in Weimar.
Wist u dat veel van onze vertrouwde en o zo knusse kersttradities hun oorsprong vinden in de Duitse deelstaat Thüringen? Van kerstbal, kerstboom tot het alom bekende Oh Dennenboom, de wieg staat in Thüringen. Een inkijkje in de kersttradities én kerstmarkten in een van Europa’s rijkste culturele schatkamers. Tekst: Marco Barneveld | Fotografie: Toeristenbureau van Thuringen Thüringen. Niet de meeste bekende Duitse deelstaat maar je mag best stellen een van de meest bepalende. Zo verbleef Luther tien maanden ondergedoken in de Wartburg in het Thüringse Eisenach waar hij het Nieuwe Testament in slechts elf weken vertaalde naar het Duits. Waardoor de reformatie volop kon gaan leven onder de gewone man. Ook Goethe en Schiller, de meest vooraanstaande Duitse schrijvers, woonden in cultuurstad Weimar waar je ook de beroemde Hertogin Anna Amalia-bibliotheek vindt. Maar afgezien van deze culturele diamantjes hebben we veel van onze kersttradities te danken aan de voormalig Oost-Duitse streek. Een overzicht.
1: De Kerstboom Met het indrukwekkende Thüringer Wald om de hoek, was er aan dennenbomen geen gebrek in Thüringen. De inwoners van de streek zetten steeds vaker een boom binnen rond de kerstdagen om op die manier, in deze tijden van donkerte en sneeuw, toch wat groen in huis te hebben.
De bomen werden toen ook al verkocht. En niet iedereen had daar geld voor. De boekenhandelaar Johann Wilhelm Hoffmann zette in 1816 de eerste openlijk opgestelde kerstboom voor de winkel, uit medelijden met arme kinderen in de stad die thuis geen boom hadden. Dat wordt nog steeds herdacht met een prachtig versierde kerstboom op het marktplein van Weimar.
2. Kerstballen Eén van de bekendste tradities in Thüringen die de wereld heeft veroverd, is het versieren van de kerstboom met kleurrijke glazen ballen. De oorsprong van deze kerstballen is terug te vinden bij de glasblazers in het Thüringen Woud. De eerdergenoemde bomen werden versierd met gedroogde vruchten en noten. Maar begrijpelijk, waren deze in mindere tijden schaars. Een glasblazer in het plaatsje Lauscha kwam op het idee om een appel na te maken van glas, om in de boom te hangen. Het werd een groot succes. Toen de Amerikaanse zakenman Frank
Kerstbal uit Lauscha.
Feesdagen trip Kerstmarkt in Eisenach.
R9
Kerstmarkt in Erfurt.
KERSTMARKTEN Woolworth van de gelijknamige winkelketen de kerstballen ontdekte, was hij zo verrukt dat hij ze importeerde en via zijn winkels ging verkopen. De rest is kerstballengeschiedenis.
3. De Kerststol De allereerste kerststol werd ruim 700 jaar geleden in het Thüringse stadje Naumburg an der Seele door een bakker gemaakt als vullend en voedzaam gebak tijdens de Kerstvastentijd, die van 15 november tot 24 december duurt. Je mocht dan wel geen vlees eten, maar een goed gevulde maag beschermde toch tegen de koude dagen en nachten. Vol amandelspijs en gedroogde vruchten voldeed de stol perfect. Het Thüringen Stollenschutzverband opent het kerstseizoen dan ook met het aansnijden van een kerststol op de markt van de Erfurt, waar de kerststol overigens Erfurter Schittchens genoemd wordt.
4. O Tannenbaum / Oh Denneboom De tekst van het ongetwijfeld meest bekende, niet per se christelijke kerstlied, hebben we te danken aan de in Thüringen geboren componist Ernst Gebhard Salomon Anschütz. De oorspronkelijke melodie heeft hij niet gecomponeerd. Dat had de de componist Melchior Frank al zo’n tweehonderd jaar daarvoor samengesteld. De oorspronkelijke tekst ging over de trouweloosheid van vrouwen (we hebben het ook niet bedacht) en die werd vergeleken met de ‘trouw’ van de dennennaalden die aan de boom blijven zitten. Anschütz herschreef de tekst halverwege negentiende eeuw voor Kerstmis. In zijn geboorteplaats Goldlauter kun je nog steeds zijn standbeeld bewonderen.
ERFURT
De hoofdstad van Thüringen is een verrassing op alle gebieden. De gigantische Sankt Marien-kathedraal is majestueus. En, de perfecte setting voor de grootste en twinkelend knusse kerstmarkt van de deelstaat. Aan de achterzijde van het Godshuis vind je trouwens nog een wat intiemere kerstmarkt.
WEIMAR
Het centrum van Weimar kan zo in een sprookjesfilm. Koren die kerstliederen zingen op straat, schaatsbanen, glüwein. Het mag allemaal uiteraard niet ontbreken. En… de ramen van het raadhuis zijn omgetoverd tot een enorme adventskalender. Weimar is sowieso een feest om te bezoeken, maar alle kerstgezelligheden maken het tot de perfecte bestemming voor het ultieme kerstgevoel.
WARTBURG, EISENACH
In dit hooggelegen kasteel deed Luther zijn vertalingen van het Latijn naar het Duits. En een kerstmarkt op een binnenplaats van een op een berg gelegen middeleeuws kasteel is uiteraard wel heel bijzonder. Denk aan houten stands vol honingwafels, vleesspiesen en muzikanten in middeleeuwse kostuums, met als kers op de kerststol, handarbeiders als glasblazers en steenhouwers. Een aanrader.
LAUSCHA
De geboorteplaats van de kerstbal mag natuurlijk niet ontbreken. Nog altijd worden in Lauscha de meest uiteenlopende kerstversieringen geblazen uit glas en sierlijk met de hand beschilderd. Erg bijzonder om ook deze eeuwenoude traditie met eigen ogen te aanschouwen.
Krijg je geen genoeg van al die gezelligheid? Op weihnachtsmarkt-deutschland.de/thueringen.html vind je een enorm aanbod van kerstmarkten. Waar je ook komt in het mooie Thüringen, in december is er bijna altijd wel ergens dat Frohe Weinachten-gevoel te vinden. Meer informatie over Thüringen: vakantie-thuringen.nl
Special Special things things take take time... time...
ontvangnú nú ontvang
€12,50 €12,50 shoptegoed shoptegoed
Ontdek een wereld van unieke handgemaakte producten. Heb jij Discovered al ontdekt? Wij zijn de marktplaats waar je unieke producten koopt direct van de makers uit opkomende markten. Alles wat je op Discovered vindt, wordt gemaakt met aandacht en liefde en ieder product is daarom bijzonder en uniek. Waarom Discovered? Simpel, wij vinden dat handel eerlijker kan. Daarom nodigen we je graag uit om Discovered te ontdekken en krijg je van ons 12,50 euro kado op je eerste bestelling*. Ontdek je favoriete product op www.discovered.us
jouw kadocode
KVDA17
* Kadocode is geldig bij minimale besteding van â‚Ź30,00. Deze actie is geldig tot en met 30 november.
R 12
Reportage
De champagnepoeder van Banff
Banff is een walhalla voor skiers, van beginners tot vergevorderden die van een beetje spanning houden.
Poeder zo licht dat het lijkt alsof je zweeft wanneer je je off-piste begeeft, ruige Rocky’s en vriendelijke Canadezen. Banff National Park in Alberta, Canada is een droomlocatie voor iedereen, van beginner tot vergevorderde, die eens wat anders wil dan de Alpen. “We knallen door bossen heen, tussen de bomen, terwijl de sneeuw ons om de oren stuift.” Tekst: Marco Barneveld | Fotografie: Touristboard Banff
Ik sta bovenaan op wat men in het Canadese Lake Louise een piste noemen. Deze muur van poeder met een gemiddeld percentage van 50% heeft de illustere naam Stampede. Naast me staat Steve, voormalig wereldkampioen free-ride en Big Mountain skiën. Ik kan aardig skiën, al zeg ik het zelf, maar dit is toch wel even een afdalinkje om respect voor te hebben. “Is this possible?” vraag ik een beetje piepend, al komt dat piepende geluid uit mijn mond uiteraard van de ijzige kou die op mijn keel slaat. Min vijfendertig is geen temperatuur voor watjes. “Yeah, sure,” zegt Steve en gooit de punten van zijn ski’s scherp schuin de helling af. Sierlijk draait hij kort in een stuifwolk van in het zonlicht oplichtende stuifsneeuw naar beneden. Enkele tientallen meters verder staat hij stil. “Kom je nog?!” Ik duik er ook af. De ondergrond is licht, het draaien kost me veel minder moeite dan in de diepsneeuw van de Alpen. De helling is wreed stijl, maar toch lukt het me om goed grip te houden. Ik stop hijgend naast Steve. “Dat doe
je goed,” zegt hij, “Maar ik zal je een paar tips geven zodat je de rest nog makkelijker kunt pakken.” Ik knik. “Heb je een fiets? Wanneer je afdaalt, hou je handen en je stokken dan vast alsof je het stuur van je fiets vasthoudt. Op die manier is je lichaam precies boven je zwaartepunt gecentreerd en kun je beter in de gaten houden dat je niet achterover hangt. Dan maak je namelijk snelheid en verlies je de controle. Het gaat namelijk om die controle bij dit soort afdalingen. Daarom moet je ervoor zorgen dat je goed remt iedere bocht en daarbij je de punten van je ski’s eigenlijk weer omhoog de berg opdraait. Zo rem je het sterkst. Probeer nog eens?” Toch knap. Ik ski al jaren off-piste maar met deze twee ogenschijnlijk simpele tips, kom ik ineens een keer goed van de helling af. Heerlijk!
Toeristische waarde Ik bevind me in Banff National Park, Alberta, Canada. Het Banff werd al opgericht in 1883 en is daarmee het oudste nationale park van
Reportage
R 13
Het kan ijzig koud zijn in de omgeving van Banff, min 38 komt regelmatig voor. Onder: De warmwaterbronnen bezorgden Banff de status van Natonaal Park in 1883.
Canada en het derde nationale park ter wereld. Yellowstone in de Verenigde Staten was met haar geboortejaar 1872 net een paar jaar eerder. Drie bouwvakkers van de Canadian Railway Pacific bezorgden Banff de status van nationaal park. De mannen kwamen tijdens de aanleg van een spoor een grot met heetwaterbronnen tegen. Daarmee werd de toeristische waarde van Banff ontdekt. Tegenwoordig zijn de bronnen nog steeds een van de populairste attracties van het park. De Canadese Rocky Mountains zijn adembenemend en Banff is het hart van dit bergketen en ligt op de grens van de provincies Alberta en British Columbia. Er zijn grote meren, scherpe bergtoppen dan weer glooiend en golvend. Gletsjers, uitgestrekte wintersportgebieden, ijsvlaktes, toendra, beren, elanden, je vindt het er allemaal in overvloed. In Banff, met een oppervlak van 6.641 vierkante kilometer, waan je je een pionier. Alleen de huifkar en het modderpad zijn vervangen door een grommende 4x4 en een strakke Highway. Het adembenemende uitzicht is ongerept en onveranderd. Begrijpelijk dat het een UNESCO World Heritage Site is. Het gebied ligt op twee uur rijden van de luchthaven van Calgary. Hier wordt dagelijks op gevlogen door KLM. De vlucht naar Calgary duurt circa tien uur.
Mythe Het plaatsje zelf, is een echt Amerikaanse dorp. Niet te vergelijken met een plaatsje uit de Alpen, maar daar zijn we hier ook niet naar op zoek. Hier
R 14
Reportage
De Champagne poeder is droger en luchtiger dan gewone sneeuw, vandaar dat het zo stuifachtig is en de perfecte ondergrond biedt om over heen te glijden.
zijn we voor een andere wintersportbeleving. En ik ben ontzettend benieuwd naar die magische sneeuw die ze hier champagne powder noemen. Volgens de mythe zou de allerbeste sneeuw ter wereld zich hier bevinden. Licht, ongrijpbaar. De droom van iedereen die zich wel eens buiten de pistes waagt. Het skigebied rondom Banff bestaat uit drie gebieden; Ski Norquai, Sunshine Village en Lake Louise Mountain Resort. Laatstgenoemde bevindt zich bij het plaatsje Lake Louise en is ongeveer een uur rijden van Banff. Sunshine Village en Ski Norquai liggen onder de rook van Banff. Vanuit Banff en Lake Louise zijn de skigebieden gratis te bereiken met zeer frequent rijdende shuttlebussen. De wachttijden bij de liften zijn opvallend kort. Gasten kunnen gratis gebruik maken van skiguides, kom daar maar eens mee aan in de Alpen. Ze nemen je in klein groepjes skiërs van eigen niveau mee het gebied in. De perfecte manier om kennis te maken met de bekende Canadese champagne poedersneeuw.
Frostbite De gondel bij Sunshine Village draait niet. Dat is namelijk onverantwoord bij een temperatuur
van min achtendertig (-38!!), dus is het wachten geblazen totdat de zon over de bergen komt en de temperatuur iets stijgt tot boven de min vijfendertig. Het kan hier koud zijn. Heel erg koud. Zaak is dan ook om je goed voor te bereiden met veel laagjes en ervoor te zorgen dat alles bedekt is. Shannon, onze gids, checkt regelmatig onze gezichten wanneer we uiteindelijk aan het skiën zijn. “Wanneer je witte vlekken in je gezicht krijgt, moet je oppassen,” zegt Shannon. “Dat is het begin van frostbite. Vaak is dat het tipje van je neus of een andere plek in je gezicht. Hou dan je handen voor je hoofd en blaas warme lucht in je handen. Daarmee verwarm je snel de plek.” Ik had overigens nergens last van.
Drie bergen In Sunshine Village kun je skiën en boarden van half november tot eind mei. In Canada rekenen ze niet in aantallen kilometers piste in Wintersportgebieden maar in hectaren. Gids Shannon legt uit waarom: “Dat komt omdat je gewoon overal mag skiën. Mocht er onverhoopt iets misgaan binnen de grenzen van het gebied, dan komen reddingswerkers je overal halen.” Sunshine Village beslaat maar liefst 1335 hectare ofwel 13,35 vierkante kilometer. Het gebied is uitgestrekt over
drie bergen; Goats Eye Mountain, The Eagles en Lookout Mountain. Twintig procent van de afdalingen is geschikt voor beginners, vijfenvijftig procent is gemiddeld en vijfentwintig procent is voor zwaar gevorderden.
Steilste helling We zijn onderweg naar Delirium Dive. Het is zo koud dat de sneeuw stroef wordt. Vaart maken is dan ook het devies. Delirium Dive is één van de steilste afdalingen ter wereld. We knallen door bossen heen, tussen de bomen terwijl het lichte poeder ons om de oren stuift. Ondertussen kun je zomaar rendieren, herten, wolven, dikhoorn schapen, geiten, allerlei knaagdieren en zelfs grizzlyberen tegen komen. Ware het uiteraard niet dat grizzly’s een winterslaap houden. We glijden over prachtig geprepareerde pistes, glooiend met ineens een groot verval. Het is er heerlijk rustig. Wanneer we aankomen bij Delirium Dive blijkt deze helaas gesloten. Balen. Het heeft erg hard gewaaid de afgelopen dagen waardoor de sneeuw de kom uitgewaaid is. “Dat duurt meestal een paar dagen. Er valt hier meer dan negen meter sneeuw per jaar,” verontschuldigd Shannon zich. Als je de weergoden wilt laten lachen moet je een plan maken.
Reportage
R 15
PRAKTISCH Er zijn drie skigebieden: Lake Louise, Sunshine Village en Ski Norquay. Ieder met zijn eigen unieke karakter en dezelfde kwaliteit sneeuw. Lengte pistes: 200km, waarvan 22% beginners en 78% gevorderden. Aantal liften: 29 Aantal afdalingen: 274 Langste afdaling: 8 km Er zijn drie funparks in het gebied. Kosten skipas (3 gebieden, 6 dagen): 450 Canadese dollars, ongeveer € 320,-.
Godensneeuw De volgende dag rijden we naar Lake Louise. Dit Mountain Resort ligt verspreid over vier bergen met 140 pistes, daarvan zijn er 77 ongeprepareerd. Het gerucht gaat dat Lake Louise de beste poedersneeuw van het hele Noord-Amerikaanse continent heeft. En inderdaad. Het is godensneeuw om op te surfen. Of je nu aan het boarden of skiën bent. Steve weet waarom: “Champagne powder is droger en luchtiger dan gewone sneeuw. Om een plasje water van 1 centimeter diep te maken heb je 30 centimeter gewone sneeuw nodig. Voor diezelfde hoeveelheid water heb je 76 centimeter champagne powder nodig. Er zit dus heel weinig water in de poeder. De sneeuw in dit gebied ontstaat op grote hoogte waar het heel koud is, hierdoor blijft het droog en licht en niet nattig en zwaar.” Na deze uitleg schiet hij een maagdelijke poederhelling op. Ik duik achter hem aan. De stuifsneeuw smelt in mijn neus en op mijn warme huid. Licht springend, dansen we naar beneden. Perfecte achtjes achter ons latend. Banff National Park is de bom, is mijn conclusie. En dat poeder? Ik droom er nog iedere nacht van.
R 16
Natuur & mens
La Grande Odyssée:
Legendarisch hondenrace in Haute Savoie
Zevenhonderd kilometer lang zwoegen de husky’s door de Haute Savoie in zowel Frankrijk als Zwitserland. Meer dan vijfentwintigduizend meter hoogteverschil overwinnen ze samen met hun mushers. La Grande Odyssée is een legendarische wedstrijd en vindt in 2018 plaats van 13 tot en met 24 januari. “Het grote hoogteverschil en de afstand maken dit tot de technisch zwaarste race.” Tekst: Marco Barneveld | Fotografie: Goffe Struiksma / Grande Odyssée Weleens driehonderd honden bij elkaar gezien? Driehonderd honden die stijf staan van de spanning? Die tweehonderdnegenennegentig soortgenoten om zich heen zien én ruiken? Dat trekt aan kettingen. Dat tolt. Dat springt. Dat kleurt de witte sneeuw in allerlei andere tinten die sneeuw niet hoort te zijn. Dat riekt. Dat jankt. Dat blaft zoals het nog nooit geblaft heeft. En het slobbert een drassige hondenbrokkenpap om voldoende energie binnen te krijgen om niet alleen de kou te trotseren, maar samen met hun roedel een slee te kunnen trekken. Dat is een spektakel. Dat is La Grande Odyssée, de meest lastige internationale hondenslederace ter wereld. Sinds januari 2005, de eerste keer dat La Grande Odyssée gehouden werd, komen vijfentwintig van de beste mushers (bestuurders) ter wereld samen met hun husky’s naar de Haute Savoie om mee te racen. In totaal strekt de race zich uit over zevenhonderd kilometer. Het hoogteverschil dat beklommen moet worden is vijfentwintigduizend meter door de massieven van de Frans-Zwitserse regio van Portes du Soleil, Haute Maurienne Vanoise, Megève en Notre Dame de Bellecombe. De race is opgebouwd uit etappes en doet zo’n beetje alle skigebieden in die regio aan.
Legendarisch Jiri Vondrak, de uiteindelijke Tsjechische winnaar van de race van begin dit jaar, staat ons te woord bij de startlijn. Puur toeval dat we juist hem spraken? Nee, Vondrak won de Grande Odyssée ook al in 2008, 2010 en 2013. En hij is onderweg om, samen met zijn geliefde honden, een legende te worden. Hij legt uit waarom deze race zo spectaculair is: “La Grande Odyssée valt in hetzelfde rijtje als de legendarische Iditirod en de Yukon Quest, het is echter de enige sledehondenrace die zulke grote hoogteverschillen combineert met lange afstanden. Daarom is het technisch de zwaarste race.” Het is met meer dan twaalf racende nationaliteiten daarnaast de meest internationale wedstrijd en met meer dan honderdduizend toeschouwers de meest populaire sledehondenrace. Het hele gebied is gemobiliseerd tijdens de duur van de race die 50% van de tijd midden in de nacht plaatsvindt en waarbij de deelnemers hoog in de bergen met hun honden moeten bivakkeren. Naast de fysieke hondenrace zijn er in de maand januari overal in de 27 skigebieden die de race aandoet feesten en festivals naar aanleiding van La Grande
Odyssée. De race was een droom van Fransmannen Nicolas Vanier en Henry Kam en met een prijzengeld van meer dan honderdduizend euro ook een droom om te winnen voor de mushers en hun honden. Terug naar de startlijn. De spanning is te snijden met een bot mes. Het blaffen is oorverdovend. Tot de bevrijdende knal luidt. Driehonderd honden stoppen tegelijk met blaffen en gooien hun lijven in het tuig. Een vervreemdende stilte valt over de bergen van Avorias. De in sokken gehulde pootjes slippen sterk voordat ze grip hebben. Dan gaat de pas erin. Ook Vondrak glijdt voorbij met zijn span. Het gehijg van honden en een kort en zacht commando van de mushers is het enige geluid dat de stilte nog doorbreekt.
Welzijn van de honden En nu niet denken dat het zielig is voor de honden. Als er iets bovenaan het lijstje staat van zowel de mushers als de organisatie is het het welzijn van de beesten. “De regels zijn streng,” zegt Vondrak. “Een musher mag met maximaal veertien honden deelnemen aan de race. Per etappe wordt bekeken hoeveel honden er in een span
Natuur & mens mogen zitten. Afhankelijk van de zwaarte van de rit. Hij mag honden afkoppelen als ze moe zijn. Iedere hond is gechipt en er zijn zeven dierenartsen aanwezig die goed letten op de gezondheid van de dieren. Bij ziekte wordt een hond meegenomen op de slee. De dierenartsen moeten zieke beesten direct onderzoeken en rijden op sneeuwscooters mee langs de route. Zij hebben de macht om een musher strafpunten te geven of zelfs te schorsen als blijkt dat het zijn schuld is dat een hond ziek of uitgeput is. “De hele race is dan ook een continue inschatting voor de mushers of een husky een etappe aankan, welke dieren hij samen inzet en op welke etappe. Puzzelen en rekenen voor het beste resultaat.”
Prettige bezigheid Uiteraard moeten we het zelf ook proberen. Moeilijk is het niet. De dieren zetten de pas erin en zoeken hun eigen route. Gee, roep je als je linksaf wilt. Haw, als je rechtsaf wilt. Whoa, is stop. Kind kan de was doen eigenlijk. Soms, wanneer de route omhoog gaat, voel je dat het zwaar wordt voor de husky’s. Dan spring je even van de slee af en ren je mee. Zo ontzie je de dieren. Wel zo lief. Maar wat nou stoppen om hun behoefte te doen? Ze lopen als roedel dus stoppen ho maar. De leider vooraan rent tenslotte door, dus de volgers ook. De grote en kleine boodschap doen deze harige helden gewoon terwijl ze rennen. De wind speelt wat met de haren en strijkt in alle frisheid langs de wangen. Prettige bezigheid. Ontspannend én sportief.
R 17
Minder ontspannend is het echte werk van La Grande Odyssée. Twaalf dagen lang is het zwoegen voor de honden en hun bazen voordat ze de finish in Val Cenis Lanslebourg bereiken. Na twintig uur, vierendertig minuten en tien seconden komt Vondrak met zijn span als eerste over de eindstrepen. The Eye Of The Tiger, de theme song van Rocky galmt uit de luidsprekers. Terwijl Vondrak haast bestormd wordt door de aanwezige internationale media, krullen zijn husky’s zich op. Klaar voor een welverdiende slaap. De rust is wedergekeerd in de Haute Savoie.
De honden werken graag hard voor hun ‘mushers’ en hun welzijn wordt goed in de gaten gehouden gedurende de race door dierenartsen.
Geschiedenis van het hondenracen Sinds, duizenden jaren geleden, de innige samenwerking tussen hond en mens begon, gebruiken we honden als lastdieren. In het hoge Noorden waar de kans op sneeuw vrijwel zeker was, trokken honden goederen, post en mensen voort. Honden kunnen daarnaast beter tegen de kou dan bijvoorbeeld paarden. Sportieve races werden vanaf halverwege de 19de eeuw gehouden. De Winter Carnival race in Minnesota werd voor het eerst gehouden in 1886 en bestaat nog steeds. De Walt Disneyfilm Iron Will is gebaseerd op de Winter Carnival race uit 1917 van Winnipeg naar Saint Paul in Minnesota. De jaren twintig van de vorige eeuw waren de hoogtijdagen van de sport. Er gingen torenhoge bedragen in om. In 1932 en 1952, tijdens de Olympische Winterspelen in respectievelijk Lake Placid en Oslo, was de sledehondenrace een demonstratiesport.
R 18
Natuur & mens
PRAKTISCH LA GRANDE ODYSSÉE 2018 In 2018 is er van 13 tot 24 januari wederom een Grande Odyssée. Overigens zijn er tot maart ook nog andere sledehondenraces. Voor meer informatie kijk je grandeodyssee.com. Het is een aanrader om het mee te maken.
LES PORTES DU SOLEIL IN CIJFERS: 650 km alpine pistes 280 skipistes 26 zwarte pistes 105 rode pistes 112 blauwe pistes
37 groene pistes 9 funparks 201 skiliften 252.168 skiërs liftcapaciteit p/u 89 restaurants
Mont Blanc Alpine Estate
LES PORTES DU SOLEIL Wie op vakantie gaat naar het grensoverschrijdende skigebied Les Portes du Soleil in Zwitserland en Frankrijk, bezoekt één van ´s werelds grootste skigebieden. Portes du Soleil strekt zich uit over 12 skioorden in Frankrijk en Zwitserland. In Zwitserland: Champéry, Morgins, Torgon, Val-d’Illiez-Les Crosets, Champoussin. En in Frankrijk: Abondance, Avoriaz, Châtel, La Chapelle d’Abondance, Les Gets, Montriond, Morzine, St Jean d’Aulps.
VERBLIJF Wil je graag richting de Grande Odyssée? Dan is dit onze top 5 qua overnachtingen langs de route: Mont Blanc Alpine Estate Dit residence ligt in het authentieke bergdorpje La Chapelle d’Abondance. Dit pittoreske dorpje, dat op een hoogte ligt van ruim 1.000 meter, is tevens het begin van het FransZwitserse skigebied Les Portes du Soleil.
Residence CGH Le Chalet d’Angèle In Châtel staat Résidence CGH Les Chalets d’Angèle. Naast de comfortabele, ruime appartementen staat Les Chalets d’Angèle bekend om haar fantastische wellness.
Vijftig procent van de race vindt plaats in het donker. Uiteraard moeten zowel dier als mens uitrusten om bij te tanken.
Les Fermes de Châtel Dit verblijf ligt midden in het centrum en aan de kabelbaan van Super Châtel, waarmee je direct toegang hebt tot Portes du Soleil.
Hotel Saint-Charles Aan de rand van Lanslebourg Mont Cenis, in het hart van de Savoie, is dit fijne hotel te vinden met een ideale ligging aan de voet van de pistes. Wil je echt relaxen? Duik de wellness in met overdekt zwembad en een Japans bad.
Residence CGH Les Chalets de Flambeau Dit residence is gelegen aan de piste in Val Cenis, halverwege tussen Lanslebourg en Lanslevillard. Je kunt er bijna tot aan de voordeur skiën. Het heeft een goede ligging, met winkels en een restaurant in de nabije omgeving.
VOOR DE KARTREKKERS
Frankrijk Les Portes du Soleil 8 dagen, eigen vervoer, inclusief 6 daagse skipas Al vanaf
St. Charles
Voor meer info: tui.nl
319∏
Genoemde prijzen zijn vanaf prijzen per persoon o.b.v. 2 personen, tenzij anders vermeld, excl. Calamiteitenfonds (2,50) en eenmalige boekingskosten (20,-). Kijk voor de overige voorwaarden op TUI.nl/actievoorwaarden
p.p
Aarde in beeld
R 19
Bedreigde sneeuwjagers in het Verre Oosten
Foto: Andy Rouse
De sneeuwluipaard is een mysterieus roofdier. Hij leeft op eenzame hoogte en laat zich zelden zien. Mede daarom geeft de lokale bevolking in het bergachtige Altai-Sayangebied dat zich uitstrekt over delen van Rusland, Mongolië, Kazachstan en China hem de bijnaam ‘ghost of the mountains’. In deze regio leven naar schatting tussen de 650 en 950 sneeuwluipaarden. Dat is ongeveer 20 procent van de wereldwijde populatie. In het uitgestrekte gebied leven tussen de vijf en zes miljoen mensen. Het is een van de weinige plekken op aarde waar mensen ook leven als traditionele nomaden die met hun vee migreren tussen winter- en zomergraasgronden. Ondanks het respect voor deze zeldzame katachtigen, vormen stroperij vanwege zijn prachtige pels, botten voor medicijnen en conflicten met mensen de grootste bedreigingen. Dat komt ook doordat de sneeuwluipaard vee van lokale boeren opeet. Daarnaast neemt veehouderij met geiten snel toe, waardoor het leefgebied van de sneeuwluipaard kleiner wordt. Het Wereld Natuur Fonds bouwt daarom aan een netwerk van beschermde gebieden waarin de natuur onaangetast kan blijven. Dat zorgt ervoor dat er voldoende eten voor grazers is en daarmee voldoende prooidieren voor de sneeuwluipaarden. Het WNF helpt verder partners en overheden in de regio om de gebieden te kunnen beschermen.
Foto: Siberian Tiger in snow ©Kevin Schafer WWF
Voor meer info: www.wnf.nl/watwnf-doet/bedreigde-diersoorten/desneeuwluipaard.htm Siberische tijgers zijn de grootste en zwaarste van de tijgersoorten. Rond 1940 stonden deze tijgers op uitsterven als gevolg van stroperij. Dankzij strenge beschermingsmaatregelen en intensieve antistroperijpatrouilles zijn er inmiddels weer ruim 500 in de afgelegen bossen in het Russische Verre Oosten. De komende jaren gaat WNF zo’n 30 Siberische tijgers overbrengen naar nieuw leefgebied in Kazachstan, in het oorspronkelijk leefgebied van de uitgestorven Kaspische tijger. Een ambitieus project, dat een boost geeft aan de afspraken van de 13 tijgerlanden om het aantal tijgers te verdubbelen in 2022, het Chinese Jaar van de Tijger. Zie ook www.wnf.nl/tijger
VOOR DE PIONIERS Samen voor een betere vakantie én een betere wereld Tijdens je vlucht In 2020 willen we gemiddeld 10% minder CO2 uitstoten per gevlogen kilometer per passagier. Dit doen we door bijvoorbeeld de Boeings 737 van TUI fly met split winglets te voorzien waardoor een betere aerodynamica ontstaat. Maar ook door het gewicht van het vliegtuig te verlagen met lichtere stoelen, lichtere trolleys en een digitale handleiding voor de crew.
In je hotel 77% van de TUI hotels heeft een duurzaamheids label zoals Travelife en Green Key. Dit zijn internationaal erkende GSTC keurmerken die worden toegekend aan hotels met een duurzame bedrijfsvoering. Wist je dat de grootse zonnepanelen hotelinstallatie op het dak van de ROBINSON CLUB in Marokko ligt? De installatie alléén al bespaart meer dan 70% warm water.
Kijk voor meer informatie op TUI.nl/verantwoordreizen
Op je vakantiebestemming We investeren met TUI Care Foundation in projecten gericht op educatie, bescherming van natuur en het bevorderen van lokale werkgelegenheid op vakantiebestemmingen. Dankzij de samenwerking met World Animal Protection zien 1.500 Aziatische olifanten in 2020 een diervriendelijke toekomst tegemoet en helpen we onze klanten verantwoordelijker omgaan met dieren in het wild.