M
ε τις ψήφους ΔΗΣΥ, ΔΗΚΟ και Αλληλεγγύης εγκρίθηκε ο κρατικός προϋπολογισμός για το 2018. Δυστυχώς και ο φετινός προϋπολογισμός ακολουθεί τη φιλοσοφία της κυβέρνησης Αναστασιάδη – Συναγερμού των πέντε τελευταίων χρόνων. Είναι προϋπολογισμός με περιορισμένες αναπτυξιακές δαπάνες και κουρεμένες κοινωνικές παροχές. Προϋπολογισμός χωρίς όραμα. Δεν δίνει προοπτική στους νέους, δε δίνει ευκαιρίες. Είναι προϋπολογισμός που αποσκοπεί στο να ευημερούν μόνο οι αριθμοί και όχι οι άνθρωποι και ιδιαίτερα οι νέοι.
Αυτό που χρειάζεται σήμερα η Κύπρος είναι μια πραγματική απαλλαγή από αυτή την κυβέρνηση και όχι μια παραλλαγή της. Η υποψηφιότητα του Νικόλα Παπαδόπουλου δεν είναι τίποτε άλλο από παραλλαγή της υποψηφιότητας του Νίκου Αναστασιάδη.
Αυτό που χρειάζεται σήμερα η Κύπρος είναι μια πραγματική απαλλαγή από αυτή την κυβέρνηση και όχι μια Ένας κρατικός προϋπολογισμός πρέπει να παραλλαγή της. έχει όραμα, να απελευθερώνει πόρους, οι οποίοι μπορούν να διοχετευτούν στην ανάπτυξη και την κοινωνική πρόνοια, να δημιουργεί ποιοτικές θέσεις εργασίας, μειώνοντας την ανεργία καθώς επίσης να στηρίζει τις κοινωνικά ευάλωτες ομάδες.
Ήταν αναμενόμενο ότι για άλλη μια φορά ο Νικόλας Παπαδόπουλος θα συνέπλεε με τις αντιλαϊκές πολιτικές Αναστασιάδη – Συναγερμού και θα ψήφιζαν μαζί τον κρατικό προϋπολογισμό για το 2018. Είναι ο Νικόλας Παπαδόπουλος και ο Αβέρωφ Νεοφύτου που μαζί υπερασπίζονταν τους «καλύτερους τραπεζίτες» και ζητούσαν να δώσουν κι άλλα οι εργαζόμενοι. Είναι οι ίδιοι που μαζί ψήφισαν τα κρίσιμα νομοσχέδια για την αφερεγγυότητα, τις εκποιήσεις, τις ιδιωτικοποιήσεις και άλλα πολλά. Μαζί ακύρωσαν όλες τις μεταρρυθμίσεις της προηγούμενης κυβέρνησης, στην παιδεία, την τοπική αυτοδιοίκηση και την υγεία.
Ο επόμενος πρόεδρος της Κυπριακής Δημοκρατίας δεν μπορεί να μην έχει όραμα. Και ο Σταύρος Μαλάς έχει και όραμα και ξεκάθαρες θέσεις για μια προοδευτική και σύγχρονη διακυβέρνηση. Όραμα και θέσεις που δεν υπηρετούν τους λίγους, αλλά τους πολλούς. Ο Σταύρος Μαλάς καταθέτει ενώπιων της κοινωνίας ένα Συμβόλαιο Ελπίδας και Προοπτικής για την οικονομία και την κοινωνία. Για τους εργαζόμενους και τη μεσαία τάξη. Για τους άνεργους, τους χαμηλοσυνταξιούχους, τις ευάλωτες ομάδες πληθυσμού. Και φυσικά, για τους νέους.