“Συνεχίζουμε από εκεί που δεν σταματήσαμε ποτέ”
Νοέμβριος 2012 ΕΚΦΡΑΣΤΙΚΟ ΟΡΓΑΝΟ ΤΗΣ ΠΑΓΚΥΠΡΙΑΣ ΕΝΙΑΙΑΣ ΟΡΓΑΝΩΣΗΣ ΜΑΘΗΤΩΝ - Π.Ε.Ο.Μ
3
Σ
υμπληρώνονται φέτος 37 χρόνια από την παράνομη ανακήρυξη του ψευδοκράτους από την Τουρκία. Το ψευδοκράτος αποτελεί την κορύφωση του δίδυμου, βάρβαρου εγκλήματος που υπέστη η χώρα μας και ο λαός μας. 37 χρόνια μετά, η σημαία της ντροπής είναι εκεί, για να θυμίζει τα διχοτομικά έργα του ιμπεριαλισμού. Η ανακήρυξη του ψευδοκράτους έλαβε χώρα την 15η Νοεμβρίου 1983 από τον Ραούφ Ντεκτάς σε συνεχή συνεργασία με την Τουρκία, ως προσπάθεια εδραίωσης της διχοτόμησης. Η δημιουργία της λεγόμενης «ΤΔΒΚ» κρίθηκε αναγκαίο μέτρο στην προσπάθεια συνεργασίας ΗΠΑ-Τουρκίας για εμποδισμό της ανόδου του κουμμουνισμού στη τ/κ κοινότητα. Τις συνέπειες αυτής της ενέργειας τις βιώνουμε στο πετσί μας καθημερινά. Η επέτειος ανακήρυξης του ψευδοκράτους έρχεται περίπου ένα μήνα μετά την εκλογή Τατάρ στην ηγεσία της τουρκοκυπριακής κοινότητας. Το διακύβευμα των εκλογών ήταν ξεκάθαρο. Οι Τ/κ είχαν να επιλέξουν ανάμεσα σε ένα
δημοκρατικό άνθρωπο που επιδιώκει τη μόνη δίκαιη λύση στο κυπριακό πρόβλημα, τη ΔΔΟ, τον Μουσταφά Ακκιντζί και σε ένα άνθρωπο-μαριονέτα της Τουρκίας και του Ερντογάν. Ο κύριος Ακκιντζί εργάστηκε με ζήλο για την επίλυση του κυπριακού πηγαίνοντας στο αντίθετο ρεύμα με την Τουρκία. Εξαιρετικά ενθαρρυντικό κρίνεται το γεγονός ότι όλα τα δημοκρατικά κόμματα των κατεχομένων συσπειρώθηκαν για την εκλογή του Μουσταφά Ακκιντζί. Δυστυχώς ο εθνικιστής Τατάρ κέρδισε την εκλογική μάχη, όχι όμως από την ψήφο των συμπατριωτών μας Τουρκοκυπρίων αλλά από την στήριξη των εποίκων και την πρωτοφανή παρέμβαση της Τουρκίας. Πλέον η ελληνοκυπριακή κοινότητα δεν θα συνομιλεί με ένα πατριώτη που επιδιώκει λύση ΔΔΟ, αλλά με ένα εθνικιστή, οπαδό του Ερντογάν και ένθερμο υποστηριχτή της διχοτόμησης. Παρόλο το αρνητικό αποτέλεσμα δεν πρέπει να χάνουμε τις ελπίδες μας και οφείλουμε να αγωνιστούμε με τους συμπατριώτες μας Τ/Κ παρά τις αντίξοες συνθήκες. Ας μην ξεχνάμε πως για χρόνια είχαμε απέναντι μας τον Ντεκτάς , όμοιο του Τατάρ, και δεν κάναμε πίσω. Τίποτα και κανένας δεν είναι ικανός να σιγήσει τις φωνές του λαού για επανένωση. Οι δεσμοί μας παρά τα 46 χρόνια κατοχής, είναι εκεί δυνατοί, και είμαστε έτοιμοι για νέες μάχες.
Δυστυχώς η κατάσταση με τις διαπραγματεύσεις δεν είναι καθόλου θετική. Εδώ και τρία χρόνια βλέπουμε ένα παιχνίδι επίρριψης ευθυνών χωρίς καμία ουσιαστική πρωτοβουλία για συνομιλίες. Η παραμέληση του Κυπριακού προβλήματος είναι εμφανής και η απογοήτευση του λαού τεράστια. Από το 2017 η τουρκική προκλητικότητα εκτοξεύθηκε με καθημερινές παρεμβάσεις στην κυπριακή ΑΟΖ, με συνεχείς εισροές εποίκων και με προσπάθεια εδραίωσης νέων τετελεσμένων για διχοτόμηση. Εμείς, ως Λαϊκό Κίνημα εδώ και χρόνια προειδοποιούμε για την Τουρκική προκλητικότητα, γνωρίζοντας τον ιμπεριαλιστικό ρόλο που εδώ και χρόνια επιτελεί το τουρκικό κράτος και δηλώνουμε πως η τουρκική στάση δεν μας εκπλήσσει. Είναι λοιπόν φανερό πως όσο καιρό οι διαδικασίες για επίλυση του Κυπριακού παραμένουν στάσιμες και δεν επιτυγχάνεται λύση του κυπριακού, η Τουρκία θα συνεχίσει ακάθεκτη να προκαλεί με τις ενέργειές της. Αποκορύφωμα της τουρκικής προκλητικότητας αποτελεί το άνοιγμα της περίκλειστης πόλης των Βαρωσίων. Δεν πρέπει όμως να ξεχνάμε τις βαρύνουσας σημασίας ευθύνες της κυβέρνησης Αναστασιάδη-ΔΗΣΥ που δια στόματος Προέδρου και Υπουργού Εξωτερικών καθησύχαζε τον λαό χωρίς να λάβει τα απαραίτητα μέτρα για τερματισμό των προκλητικών ενεργειών του τουρκικού κράτος και χωρίς τη σωστή διεκδίκηση κυρώσεων από την Ευρωπαϊκή Ένωση προς την Τουρκία.
Η κυβέρνηση κατά την διάρκεια της διακυβέρνησής της διέλυσε το πλέγμα της κυβέρνησης Χριστόφια για πολυδιάστατη εξωτερική πολιτική και πέταξε σημαντικές ευκαιρίες για λύση του Κυπριακού στα σκουπίδια. Το άνοιγμα της περίκλειστης πόλης της Αμμοχώστου πρέπει να μας αφυπνίσει και να μας ωθήσει σε δυναμικό αγώνα ενάντια σε όποιον επιτρέπει και επικροτεί την διαίρεση της κοινής μας πατρίδας. Για τους πιο πάνω λόγους, ως Μαθητές δηλώνουμε παρών στο κάλεσμα του αγώνα για επανένωση του λαού και του τόπου μας. Δηλώνουμε παρών στις εκδηλώσεις καταδίκης του ψευδοκράτους που θα πραγματοποιηθούν στις 16 Νοεμβρίου. Να υψώσουμε την Κυπριακή σημαία ψηλά και να βροντοφωνάξουμε με όλη μας τη δύναμη «Η Κύπρος ανήκει στο λαό της», «Έξω όλοι οι στρατοί - Ανεξάρτητο νησί». Να βροντοφωνάξουμε ότι θέλουμε ένα αποστρατικοποιημένο νησί, μακριά από εγγυήσεις, επεμβατικά δικαιώματα και στρατιωτικούς-πολεμικούς οργανισμούς όπως το ΝΑΤΟ και ο Συνεταιρισμός για την Ειρήνη. Να Βροντοφωνάξουμε ενάντια στον εθνικισμό για μια Κύπρο ελεύθερη, ανεξάρτητη, κυρίαρχη και ομοσπονδιακή όπου ο λαός του τόπου μας θα ζει ειρηνικά και θα αγωνίζεται μαζί για ένα καλύτερο μέλλον. •Γρηγόρης Γρηγορίου ΠΕΟΜ Λυκείου Ιδαλίου Λευκωσίας
3
Μ
4
ε το πέρας μιας ακόμη εκλογικής διαδικασίας και χάρη στο δυναμικό και διεκδικητικό χαρακτήρα του μαθητικού κινήματος, για ακόμα μια χρόνια στο τιμόνι της ΠΣΕΜ βρίσκεται η ΠΕΟΜ. Όπως όλα τα τελευταία χρόνια, μας περιμένει μια χρόνια γεμάτη αγώνες για το σχολείο που στο επίκεντρο του θα έχει τον μαθητή και τις ανάγκες του, αλλά και που θα είναι σε θέση να αγκαλιάζει όλες τις ιδιαιτερότητες του. Αγώνα για την υπεράσπιση του δημοσίου σχολείου, κόντρα στα αντιπαιδαγωγικά μέτρα του Υπουργείου Παιδείας.
υποσχέσεις του για ατομικά θρανία. Παράλληλα επιμένει στην εφαρμογή των εξετάσεων ανά τετράμηνο μέσα σε αυτές τις συνθήκες.
Η φετινή χρόνια δεν είναι η ίδια με άλλες χρονιές. Πέραν των προβλημάτων και τις επιθέσεις που αντιμετωπίζουν τα δημόσια σχολεία τα τελευταία χρόνια από την Κυβέρνηση ΔΗΣΥ – Αναστασιάδη, έχουμε και την πανδημία. Η πανδημία έχει μπει για τα καλά στη ζωές μας και στα σχολεία μας. Η αδυναμία και η προχειρότητα από την Κυβέρνηση να χειριστεί την κατάσταση με την πανδημία στα σχολεία, δημιουργεί πολλαπλά προβλήματα στην εύρυθμη λειτουργία του σχολείου και στην παιδαγωγική διαδικασία. Οι μαθητές πρέπει να φοράμε τη μάσκα συνεχώς σε μια αίθουσα χωρίς κλιματιστικό σε πολύ ψηλές θερμοκρασίες, με το υπουργείο να αγνοεί τις φωνές γονιών, καθηγητών και εμάς των μαθητών. Ακόμα και σήμερα κάνουμε μάθημα σε αυτοσχέδια θρανία, με το Υπουργείο για άλλη μια φορά να μην εκπληρώνει τις
Κλείνοντας ως ΠΕΟΜ στέλνουμε αγωνιστικό χαιρετισμό σε όλους τους συμμαθητές/τριες μας που αγωνίζονται μέσα στα σχολεία για την ολόπλευρη μόρφωση, όπως αρμόζει στον χαρακτήρα του δημόσιου σχολείου. Επίσης υποσχόμαστε στους συμμαθητές μας ότι με την ΠΕΟΜ στην ηγεσία της ΠΣΕΜ όχι μόνο θα συνεχίσουμε την τροχιά διεκδίκησης της περσινής χρονιάς αλλά θα ενισχύσουμε τους αγώνες μας για το σχολείο που μας αξίζει. Καλούς αγώνες στα προαύλια των σχολείων, στις τάξεις αλλά και έξω από το σχολείο.
Η ΠΣΕΜ θα πρέπει να έχει στις προτεραιότητες της να μην επιτρέψουμε να συνεχιστεί η εφαρμογή των εξετάσεων ανά τετράμηνο. Το δημόσιο σχολείο αντιμετωπίζει και άλλα προβλήματα. Κτηριακά προβλήματα, έλλειψη υλικοτεχνικού εξοπλισμού, έλλειψη σύγχρονων εργαστηρίων, κόμιστρα λεωφορείων και τεράστια διδακτέα ύλη. Όλα αυτά τα ζητήματα θα απασχολήσουν το οργανωμένο μαθητικό κίνημα.
•Μαριγάννα Κανελλή, ΠΕΟΜ Λύκειο Βεργίνας Αντιπρόεδρος ΠΣΕΜ
Α
κόμη μια σχολική χρονιά έχει ξεκινήσει. Διανύουμε τον 3ο μήνα και τα προβλήματα υφίστανται ακόμη. Μετά και το πρόωρο κλείσιμο των σχολείων μας πέρσι, η Κυβέρνηση και το Υπουργείο Παιδείας έλεγαν ότι, με την έναρξη της νέας σχολικής χρονιάς τα σχολεία μας θα είναι έτοιμα να μας υποδεχτούν, κάθε άλλο όμως έγινε. Η σχολική χρονιά φέτος ξεκίνησε καθυστερημένα με πρόσχημα τις κλιματολογικές συνθήκες. Βλέπετε όμως, αυτό δεν ήταν το κύριο πρόβλημα. Το κύριο πρόβλημα για την καθυστέρηση ήταν πως τα σχολεία μας δεν ήταν έτοιμα. Δεν είχαν τις κατάλληλες αποστάσεις στα θρανία, γι’ αυτό και οι φωτογραφίες που είδαμε στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης οι οποίες αντικατοπτρίζουν πλήρως την προχειρότητα με την οποία χειρίστηκε για ακόμη μια φορά το Υπουργείο Παιδείας, τα θέματα των μαθητών. Υπήρχαν αίθουσες που δεν είχαν επαρκή αριθμό καρεκλών, είτε θρανίων και έτσι εμείς οι μαθητές μαζί με τους καθηγητές μας μετακινούσαμε από μια τάξη σε άλλη θρανία και καρέκλες χάνοντας αρκετό χρόνο από τα μαθήματα μας. Δυστυχώς το υγειονομικό πρωτόκολλο που εξέδωσε το Υπουργείο δεν λειτούργησε καθόλου και για αυτό δεν ευθύνονται οι μαθητές. Όταν σε μια τάξη μπαίνουμε 25 άτομα αλλά βάση των μέτρων θα έπρεπε να μπαίναμε 20 και λιγότεροι πως θα κρατάμε τα μέτρα κοινωνικής αποστασιοποίησης; Όταν στις τουαλέτες δεν υπάρχει νερό και σαπούνι πως θα τηρούμε το υγειονομικό πρωτόκολλο; Όταν πρέπει να φοράμε μάσκα κατά την ώρα του μαθήματος αλλά η θερμοκρασία στην τάξη είναι στα ύψη πως θα μπορούμε να παρακολουθούμε το μάθημα μας χωρίς να μας αποσπάται η προσοχή; Επίσης είδαμε σε σχολεία συμμαθητές μας να λιποθυμούν λόγο των υψηλών θερμοκρασιών σε συνδυασμό με τη χρήση μάσκας. Ως μαθητές κατά πλειοψηφία τηρούσαμε τα μέτρα που μας επιβλήθηκαν για το καλό το δικό μας αλλά και των δικών μας ανθρώπων. Δυστυχώς όμως ο κορονοϊός δεν άργησε να εμφανιστεί και στα σχολεία. Καθημερινά μαθητές μπαίνουν 14 μέρες σε καραντίνα είτε γιατί είναι κρούσματα είτε γιατί είναι στενές επαφές κρουσμάτων. Ενώ το Υπουργείο μας διαβεβαίωνε ότι αν κάποιος μαθητής μπει σε καραντίνα θα παρακολουθεί κανονικά τα μαθήματά του, κάτι τέτοιο δεν γίνετε στις περισσότερες περιπτώσεις. Υπάρχουν συμμαθητές μας που βρίσκονται στο σπίτι γιατί βρίσκονται σε περιορισμό και δεν τους έχει ψάξει κανείς, ούτε από το Υπουργείο Υγείας, ούτε από το Υπουργείο Παιδείας.
Μέσα σε όλα αυτά τα προβλήματα με τις υλικοτεχνικές υποδομές, την αποπνικτική κατάσταση στις τάξεις, τη μη παράδοση μαθημάτων σε όλους τους μαθητές, το Υπουργείο Παιδείας εξακολουθεί να θέλει να συνεχιστεί ο πειραματικός θεσμός των εξετάσεων ανά τετράμηνο. Πέρσι η σχολική χρονιά σταμάτησε στην μέση χωρίς να διδαχτούμε όλη την ύλη των μαθημάτων μας. Φέτος οι εξετάσεις θα πραγματοποιηθούν κανονικά τον Γενάρη. Ένας συμμαθητής μας ο οποίος έχει μείνει στο σπίτι για 14 μέρες πως θα μπορεί να ακολουθήσει τους υπόλοιπους όταν δεν του γίνεται η παράδοση του μαθήματος; Θα πρέπει επιτέλους το Υπουργείο Παιδείας να σκεφτεί και τους μαθητές και τις ανάγκες τους. Να σταματήσει να μας αγνοεί, να ακούσει τα προβλήματα, τις ανάγκες μας αλλά και τις θέσεις μας. Επίσης θα πρέπει εμείς οι μαθητές να σταθούμε δίπλα από την ηγεσία της ΠΣΕΜ και μαζικά αλλά και οργανωμένα, όλοι μαζί να αγωνιστούμε για τα δικαιώματα μας. •Αντρέας Παπαγιάννης ΠΕΟΜ Λυκείου Λινόπετρας
5
H
ΠΕΟΜ από τον καιρό που ιδρύθηκε το 1955, είχε συνεχή σύνδεση και συνεννόηση με την ΑΟΝΕΔΟΝ και είχε ως σκοπό να είναι στο πλευρό του μαθητή, διεκδικώντας μέσα από αγώνα τα δικαιώματα του. Πριν ακόμα ιδρυθεί η ΠΕΟΜ, οι αριστεροί μαθητές διεκδίκησαν μείωση των διδάκτρων στα σχολεία τους και δωρεάν παιδεία για τους φτωχούς. Εκείνα τα χρόνια, η μόρφωση ήταν προνόμιο για λίγους και με αυτό τον τρόπο, η ΠΕΟΜ, πάλευε για να γίνει η μόρφωση δημόσιο αγαθό για όλο το λαό. Είναι χαρακτηριστικό το γεγονός ότι η ΠΕΟΜ ιδρύθηκε σε μια περίοδο που το Λαϊκό Κίνημα, στην ολότητα του βρισκόταν στην παρανομία από τους Βρετανούς αποικιοκράτες. Ήταν τότε που η ΠΕΟΜ, και οι αριστεροί – προοδευτικοί μαθητές, έδιναν μάχες και σε αυτό το μέτωπο του αγώνα, ενάντια στους Βρετανούς μέσα από μαζικοπολιτικούς αγώνες, απεργίες και κινητοποιήσεις. Η ΠΕΟΜ αποτελεί τον μεγάλο πόλο των δυνάμεων της Αριστεράς, της δημοκρατίας και της προόδου, που με τεκμηριωμένες και ευρύτερα αποδεκτές θέσεις, βρίσκεται στην πρώτη γραμμή των αγώνων και των διεκδικήσεων του μαθητικού κινήματος.
6
Μέσα από τα χρόνια ο ρόλος της ΠΕΟΜ στο Μαθητικό Κίνημα ήταν καθοριστικός. Οι ΠΕΟΜίτες και οι ΠΕΟΜίτισσες ήταν εκείνοι οι μαθητές και μαθήτριες, που επέλεξαν το δύσκολο δρόμο. Το δρόμο του αγώνα και της προόδου, το δρόμο της ρήξης με τα κατεστημένα. Ήταν η δύναμη εκείνη που άφησε ανεξίτηλη τη σφραγίδα της σε όλους τους αγώνες και τις κατακτήσεις των μαθητών. Το 1974 με το πραξικόπημα, πολλά στελέχη της ΠΕΟΜ και μέλη της ΕΔΟΝ, βρέθηκαν στο στόχαστρο των μασκοφόρων της ΕΟΚΑ Β’. Αρκετοί από αυτούς φυλακίστηκαν, επειδή ήταν αριστεροί ως τάχα «εχθροί» του έθνους. Στη συνέχεια αρκετοί από αυτούς πολέμησαν στην τουρκική εισβολή και υπερασπίστηκαν την πατρίδα τους. Η Οργάνωση στάθηκε στο πλευρό των εκτοπισμένων και εγκλωβισμένων μαθητών, τόσο οικονομικά, όσο και στην επίλυση άλλων προβλημάτων που δημιουργήθηκαν από την τουρκική εισβολή. Οι δυσκολίες της εποχής ήταν τεράστιες, αφού πολλές οικογένειες δεν είχαν ούτε τα ελάχιστα για να ζήσουν, έτσι παλεύαμε για να μην απομακρυνθούν από τη μόρφωση. Η ΠΕΟΜ, στα 65 χρόνια ζωής της, δεν σταμάτησε ποτέ να διεκδικεί
και να κατακτά για τους μαθητές. Αρχικά, μείωση και τελικά κατάργηση των διδάκτρων, μαζική πρόσβαση στη δημόσια δημοτική και μετέπειτα γυμνασιακή εκπαίδευση, ίδρυση των τεχνικών σχολών, δημιουργία των Λυκείων Επιλογής Μαθημάτων, χαλαρότητα της στολής είναι μόνο μερικές από τις σημαντικότερες κατακτήσεις. Επίσης, τη δημιουργία, από το 1980, Μαθητικών Συμβούλιων μέσα από τα οποία μπορούμε να διεκδικούμε τα δικαιώματα μας, την οφείλουμε στην ΠΕΟΜ. Οι συνεχείς προσπάθειες για μια καλύτερη και πιο οργανωμένη εκπροσώπηση των μαθητών στην κοινωνία που έκανε η ΠΕΟΜ, την τετραετία 1991-1994 απέφερε καρπούς με μαζικές και μαχητικές κινητοποιήσεις. Το αποτέλεσμα αυτών των κινητοποιήσεων, ήταν η αναγνώριση των Επαρχιακών Συντονιστικών Επιτροπών των Μαθητών (ΕΣΕΜ) και της Παγκύπριας Συντονιστικής Επιτροπής των Μαθητών (ΠΣΕΜ).
καθημερινά συνειδήσεις και με το παράδειγμα μας μαθαίνουμε στη νέα γενιά πως τα πάντα κερδίζονται με αγώνες και ότι οι αγώνες στους δρόμους και στις πλατείες, αποτελούν τιμή για τον καθένα.
Η ΠΕΟΜ συνεχίζει χρόνο με το χρόνο να πυκνώνει ακόμη περισσότερο τις γραμμές της. Προσηλωμένη στον αγώνα που θέλει το μαθητή με δικαιώματα, με κρίση, με άποψη, που να έχει το δικαίωμα να εκφράζεται ελεύθερα. Αγώνα μέχρι ο ελεύθερος μαθητικός συνδικαλισμός να αποτελέσει κατάκτηση του Μαθητικού Κινήματος. Αγώνα για ένα αλλιώτικο σχολείο, με πολύπλευρη μάθηση, που να έχει επίκεντρο το μαθητή. Πάντα μπροστάρηδες στους αγώνες για ένα δημόσιο και πραγματικά δωρεάν σχολείο, που να δίνει μόρφωση σε όλους, ανεξαρτήτως της οικονομικής τους κατάστασης και να μην αποτελεί η μόρφωση προνόμιο για λίγους κι εκλεκτούς.
Σήμερα, όπου τα υγιή πρότυπα είναι είδος προς εξαφάνιση, σήμερα, όπου το κάθε τι μετριέται με το χρήμα και την εικόνα, σήμερα, που οτιδήποτε οργανωμένο δαιμονοποιείται και γίνεται προσπάθεια απομόνωσης του, είναι ακόμη πιο επιτακτική η ανάγκη οι ΕΔΟΝίτες/σσες μαθητές και μαθήτριες να είναι στην πρωτοπορία του αγώνα, να καθοδηγούν και να εμπνέουν τους συμμαθητές τους. Δεν υπάρχει τίποτα πιο ελπιδοφόρο σε μια κοινωνία, από το να έχει νεολαία, πόσο μάλλον μαθητιώσα νεολαία, που συνειδητοποιεί τη δύναμη που της δίνει η οργανωμένη πάλη.
Οι ΠΕΟΜίτες και οι ΠΕΟΜίτισσες αποτελούμε το πιο αγνό, το πιο αγωνιστικό και επαναστατικό κομμάτι της νεολαίας του τόπου. Είμαστε αυτοί που βρίσκονται καθημερινά δίπλα στο μαθητή στα μικρά και μεγάλα προβλήματα του. Είμαστε εμείς που κόντρα στους καιρούς, καλλιεργούμε την αυτομόρφωση και την επιμόρφωση, τη δημιουργική και πλατιά δραστηριότητα. Είμαστε εμείς που κερδίζουμε
Η ΠΕΟΜ μέχρι σήμερα, συνεχίζει να διεκδικεί τα δικαιώματα των μαθητών, όπως δωρεάν παιδεία για όλους, δωρεάν λεωφορεία τουλάχιστον για τη μετακίνηση των μαθητών από και προς το σχολείο. Επίσης, προσπαθεί ώστε το σχολείο να βαδίζει και να εξελίσσεται με τους ρυθμούς που εξελίσσεται η υπόλοιπη κοινωνία και όχι να είναι χρόνια πίσω. Θα είμαστε στην πρώτη γραμμή του αγώνα για μια ποιοτικά ανώτερη κοινωνία, απαλλαγμένη από τον φασισμό τον εθνικισμό και ότι άλλο προσπαθεί να μας εμβολιάσει με μίσος και να καλλιεργήσει τη διχόνοια στη χώρα μας.
65 ΧΡΟΝΙΑ ΠΕΟΜ 65 ΧΡΟΝΙΑ ΑΓΩΝΕΣ ΓΙΑ ΤΟ ΣΧΟΛΕΙΟ ΠΟΥ ΜΑΣ ΑΞΙΖΕΙ •Αντρέας Παναγίδης ΠΕΟΜ Τεχνικής Σχολής Λάρνακας
7
H
εξέγερση του Πολυτεχνείου ήταν η σύσσωμη εκδήλωση της οργής στο καθεστώς της χούντας των συνταγματαρχών. Η Ελλάδα βρισκόταν από τις 21 Απριλίου του 1967 υπό τη διακυβέρνηση της Αμερικανοκίνητης Χούντας, καθεστώς που είχε καταργήσει τις ατομικές ελευθερίες, είχε διαλύσει τα πολιτικά κόμματα, είχε εξορίσει, είχε φυλακίσει και βασανίσει πολιτικούς και πολίτες με βάση τις πολιτικές τους πεποιθήσεις.
Το κλίμα των ταραχών ενάντια στην Χούντα κορυφωνόταν ολοένα και περισσότερο, με πρωτοπόρους στον αγώνα αυτό τους φοιτητές, που διοργάνωναν μαζικές δημόσιες εκδηλώσεις διαμαρτυρίας (21 Φεβρουαρίου 1973), αποχές από τα μαθήματά τους (5 Φεβρουαρίου 1973) αλλά και διαδηλώσεις (13 Φεβρουαρίου 1973). Οι αντιστασιακές αυτές δράσεις, εκ μέρους των φοιτητών, ταρακουνούσαν τη Χούντα, που παραβίασε το πανεπιστημιακό άσυλο, δίνοντας εντολή στην αστυνομία να επέμβει συλλαμβάνοντας και παραπέμποντας στη δίκη 11 φοιτητές, γεγονός που έκανε τους φοιτητές να θέλουν να εντείνουν τον αντιφασιστικό τους αγώνα. Έτσι, περίπου τέσσερις χιλιάδες φοιτητές προέβησαν στην κατάληψη του κτηρίου της Νομικής Σχολής του Πανεπιστημίου Αθηνών, ζητώντας ανάκληση του νόμου που επέβαλλε την στράτευση «αντιδραστικών» νέων. Τα γεγονότα έρχονται να κορυφωθούν στις 14 Νοεμβρίου 1973, όταν οι φοιτητές του Πολυτεχνείου αποφάσισαν αποχή από τα μαθήματα και ξεκίνησαν διαδηλώσεις εναντίον του βάναυσου στρατιωτικού καθεστώτος. Οχυρώθηκαν μέσα στο κτήριο της Σχολής και ξεκίνησαν τη λειτουργία του ανεξάρτητου ραδιοφωνικού σταθμού του Πολυτεχνείου. Μέσω του σταθμού αυτού οι φοιτητές ξεσήκωναν τον λαό και, κάπως έτσι, πλέον, η κινητοποίηση δεν αποτελούσε μια πρωτοβουλία μιας ομάδας φοιτητών, αλλά μια εστία ελεύθερης πολιτικής έκφρασης. Για την ενίσχυση της κατάληψης μαζεύτηκαν χρήματα, τρόφιμα και φάρμακα από κάθε γωνιά της Αθήνας. Έξω από το Πολυτεχνείο συγκεντρώθηκε πλήθος κόσμου. Το πρώτο βράδυ της κατάληψης του Πολυτεχνείου μια ομάδα εκατό χουντικών νεολαίων, μαζί με ασφαλίτες και παρακρατικούς, αποφάσισαν να οργανώσουν εισβολή στο Πολυτεχνείο, αλλά, λόγω της έλλειψης σχεδιασμού, περιορίστηκαν στην παρεμπόδιση της τροφοδοσίας των φοιτητών από εξωτερικές ομάδες περιφρούρησης.
8
Το πιο πάνω είναι ακόμη ένα παράδειγμα του γεγονότος ότι η ιστορία επαναλαμβάνεται, με μόνες διαφορές τον τόπο, τον χρόνο, τα πρόσωπα. Τη νύχτα της 16ης Νοεμβρίου η ίδια ομάδα νεολαίων, που συγκεντρώθηκε το πρώτο βράδυ, μεταξύ των οποίων φέρεται να συμμετέχει και ο χρόνια αργότερα αρχηγός και ιδρυτής της Χρυσής Αυγής, βρίσκονταν στην ταράτσα του Υπουργείου Δημοσίας Τάξεως και πυροβολούσαν διαδηλωτές. Ωστόσο, διασκορπίστηκαν μετά την επίθεση ενός αγήματος αστυνομικών. Στις 3 π.μ. της 17ης Νοεμβρίου, ενώ οι διαπραγματεύσεις για ασφαλή αποχώρηση των φοιτητών από τον χώρο του Πολυτεχνείου βρίσκονταν σε εξέλιξη, αποφασίστηκε, από την ίδια την κυβέρνηση, η επέμβαση του στρατού και ένα από τα τρία άρματα που είχαν παραταχθεί έξω από τη σχολή γκρέμισε την κεντρική πύλη. Η πτώση της πύλης ακολουθήθηκε από την είσοδο μιας μονάδας ένοπλων στρατιωτών των ΛΟΚ, που οδήγησαν τους φοιτητές έξω από το Πολυτεχνείο, όπου τους περίμεναν οι αστυνομικές δυνάμεις, που τους επιτέθηκαν. Πολλοί από τους φοιτητές βρήκαν καταφύγιο σε γειτονικές πολυκατοικίες. Ελεύθεροι σκοπευτές της αστυνομίας άνοιξαν πυρ από γειτονικές ταράτσες, ενώ άνδρες της ΚΥΠ, που ήταν υπό τον έλεγχο της αμερικάνικης CIA, καταδίωξαν τους εξεγερθέντες. Μέχρι και σήμερα κανείς δε γνωρίζει τον ακριβή αριθμό των πεσόντων, συμπεριλαμβανομένων και αυτών που πέθαναν αργότερα, αφού δε διακομίστηκαν σε νοσοκομεία, προκειμένου να γλιτώσουν τη σύλληψη.
Η ηρωική αντίσταση των φοιτητών του Πολυτεχνείου ταρακούνησε συθέμελα τη ξενοκίνητη Χούντα. Δεν ήταν όμως αρκετή για να την ανατρέψει. Αυτό έγινε, δυστυχώς, υπό το βάρος της μεγάλης προδοσίας της Κύπρου το 1974. Οι αμερικανόδουλοι φασίστες και οι εδώ εκπρόσωποί τους (ΕΟΚΑ Β΄), υπό την καθοδήγηση σχεδίων σχεδιασμένων από το ΝΑΤΟ, προέβηκαν στην προδοσία της 15ης Ιουλίου 1974 με το πραξικόπημα εναντίον της δημοκρατίας και του νόμιμου Προέδρου της Κυπριακής Δημοκρατίας, Αρχιεπισκόπου Μακαρίου Γ΄, γεγονός που έδωσε την αφορμή στον τουρκικό στρατό να επέμβει στις 20 Ιουλίου με ευκολία, λόγω της ανετοιμότητας του διαλυμένου από τη Χούντα και ΕΟΚΑ Β΄, στρατού, ο οποίος διοικείτο σε μεγάλο βαθμό από χουντικούς στρατιωτικούς. Η εξέγερση του Πολυτεχνείου είναι ένα τρανό παράδειγμα μαζικής λαϊκής αντίστασης και εξέγερσης ενάντια στο δικτατορικό καθεστώς, με μοναδικό σκοπό τη διεκδίκηση των δικαιωμάτων του κάθε απλού πολίτη και των αυτονόητων αρχών της δημοκρατίας. Κάθε χρόνο, στις 17 Νοεμβρίου τιμούμε τους ήρωες του Πολυτεχνείου, οι οποίοι αγωνίστηκαν για να απαλλαχτούν από τη δικτατορική Χούντα και να επαναφέρουν τη δημοκρατία. Ο καθένας μας πρέπει να έχει ως φάρο του τον αγώνα ενάντια στον φασισμό, που μόνο δεινά επιφέρει στην ανθρωπότητα. Τιμή και δόξα στους ήρωες μας! •Σωτηρία Λίλη ΠΕΟΜ Γυμνασίου-Λυκείου Δερύνειας
9
Φ
έτος, γιορτάζουμε το ηρωικό ΟΧΙ με το οποίο ο ελληνικός λαός απάντησε στον ιταλικό φασισμό του Μουσολίνι το 1940, μέσα σε μια πολύ δύσκολη περίοδο για τον ελληνικό λαό, λόγω της δικτατορίας του Ιωάννη Μεταξά, το γνωστό Καθεστώς της 4ης Αυγούστου(1936). Η Εθνική Επέτειος της 28ης Οκτωβρίου αποτελεί φωτεινό ορόσημο στην ιστορική πορεία του ελληνικού λαού και στην πάλη της ανθρωπότητας ενάντια στο φασισμό και το ναζισμό. Ο ελληνικός λαός έδειξε σε όλο τον κόσμο πως ο φασισμός δεν είναι αήττητος, φτάνει να είναι μαζικός και οργανωμένος ο λαός. Δυστυχώς όμως, η άρχουσα τάξη κάνει ότι περνά από το χέρι της για να γράψει την ιστορία όπως την βολεύει. Γιατί δεν πρέπει να ξέρουν οι νέοι και γενικότερα ο κόσμος ποιοι είναι οι πατριώτες και ποιοι οι προδότες. Στα σχολεία μας μαθαίνουν ότι το όχι το είπε ο Μεταξάς (“πρωθυπουργός της Ελλάδας” και όχι δικτάτορας). Με την κήρυξη του πολέμου οι κομμουνιστές φυλακισμένοι εξέφρασαν την επιθυμία να πολεμήσουν και το καθεστώς Μεταξά τους έθεσε ως προϋπόθεση να υπογράψουν “δήλωση μετάνοιας” και όταν έγινε η εισβολή των Γερμανών αυτοί οι κρατούμενοι παραδοθήκαν στους κατακτητές, από το καθεστώς. Ο αγώνας συνεχίστηκε και με την εθνική αντίσταση του 1941-1944. Το ΕΑΜ (Εθνικό Απελευθερωτικό Μέτωπο), ο ΕΛΑΣ (Ελληνικός Λαϊκός Απελευθερωτικός Στρατός) και η πτέρυγα νεολαίας ΕΠΟΝ (Ενιαία Πανελλαδική Οργάνωση Νέων) αγωνίστηκαν με όλη τους την καρδιά και τη ψυχή για την υπεράσπιση της ελληνικής κυριαρχίας και της απελευθέρωσης από τον φασισμό-ναζισμό.
10
Σύμφωνα με μαρτυρίες, στις τάξεις της ΕΠΟΝ είχαν ενταχθεί πέραν των 600.000 νέων και από αυτούς, περισσότεροι από 30.000 είχαν εισρεύσει στον ΕΛΑΣ. Η ΕΠΟΝ αγωνίστηκε στα πανεπιστήμια, στα σχολεία, στα εργοστάσια, στις γειτονιές για ψωμί και λευτεριά, οργανώνοντας λέσχες πολιτικής και πολιτιστικής μάθησης. Επίσης γύρω στους 1.300 υπολογίζονται οι ΕΠΟΝιτες-ΕΠΟΝιτισσες αντάρτες που έπεσαν στα πεδία των μαχών. Με αφορμή την πρόσφατη καταδίκη της νεοναζιστικής Χρυσής Αυγής ως εγκληματική οργάνωση αλλά και την επέτειο της ελληνικής αντίστασης του λαού ενάντια στο φασισμό-ναζισμό, καλούμε τους νέους και τις νέες να οργανωθούμε για να εξαλείψουμε τον φασισμό και στην Κύπρο. •Ερνέστος Κωνσταντίνου ΠΕΟΜ Παγκύπριου Λυκείου Λευκωσίας
έτος συμπληρώθηκαν εξήντα χρόνια από την επέτειο της Κυπριακής Ανεξαρτησίας, την 1η Οκτωβρίου 1960. Η Κυπριακή Δημοκρατία όπως την γνωρίζουμε σήμερα είναι αποτέλεσμα των συμφωνιών Ζυρίχης – Λονδίνου, με διαιρετικά στοιχεία, παρουσία εγγυητριών δυνάμεων και ξένων στρατευμάτων η οποία, ήταν αποτέλεσμα ενός δοτού συντάγματος.
έγκλημα εις βάρος της Κύπρου και του λαού της. Οι συνέπειες της εισβολής ήταν πολλές. Νεκροί, τραυματίες, αγνοούμενοι, χιλιάδες πρόσφυγες στην ίδια τους την πατρίδα αλλά και η συνεχιζόμενη κατοχή των εδαφών μας μέχρι και σήμερα. Σε αυτό το κάλεσμα για υπεράσπιση της Δημοκρατίας και της Ανεξαρτησίας εκατοντάδες μέλη της ΕΔΟΝ βρέθηκαν στην πρώτη γραμμή, δίνοντας ό,τι πολυτιμότερο είχαν, την ίδια τους της ζωή στην υπόθεση του τόπου και του λαού μας.
Εξήντα χρόνια μετά και ως ΠΕΟΜ συνεχίζουμε τον αγώνα για ολοκλήρωση της ανεξαρτησίας. Καλούμε κάθε προοδευτικό – δημοκρατικό συμμαθητή μας, μαζί να συνεχίσουμε μέχρι την απελευθέρωση και επανένωση της Κύπρου. Γνωρίζουμε πολύ καλά ότι ο μόνος τρόπος για να επιτευχθεί η λύση είναι μέσα από την διαδικασία των συνομιλιών μεταξύ των δύο κοινοτήτων στη συμφωνημένη βάση λύσης της Διζωνικής – Δικοινοτικής Ομοσπονδίας, με πολιτική ισότητα όπως αυτή καθορίζεται στα ψηφίσματα του ΟΗΕ. Χωρίς στρατούς και ξένες επεμβάσεις. Μόνο με αυτό τον τρόπο θα μπορέσουμε να ζήσουμε με πραγματική ασφάλεια και μαζί με τους Τουρκοκύπριους συμπατριώτες μας να οικοδομήσουμε το κοινό μας μέλλον.
Το ΑΚΕΛ και η ΑΟΝ - ΕΔΟΝ παρόλο που διαφωνούσαν με την Συμφωνία Ζυρίχης - Λονδίνου κάλεσαν το λαό, Ελληνοκύπριους και Τουρκοκύπριους, να στηρίξουν το νέο κράτος, την ανεξαρτησία, να συνεργαστούν και μαζί να παλέψουν να απαλλαγούν από τα αρνητικά σημεία των συμφωνιών. Μόνο με αυτό τον τρόπο θα μπορούσε να ανατραπεί η διχοτόμηση της Κύπρου, που ήταν πάγια επιδίωξη των Βρετανών και Αμερικανών ιμπεριαλιστών. Δεκατέσσερα χρόνια μετά την ανεξαρτησία της Κύπρου, η Χούντα των Αθηνών με τους εδώ συνεργάτες της, την φασιστική ΕΟΚΑ Β’, κατέλυσαν τη δημοκρατία στρέφοντας τα όπλα στον εκλεγμένο Πρόεδρο της Κυπριακής Δημοκρατίας, με το πραξικόπημα της 15ης Ιουλίου 1974. Πέντε μέρες μετά, στις 20 Ιουλίου 1974, η Τουρκία ως εγγυήτρια δύναμη βρήκε την ευκαιρία που πάντα έψαχνε, για να εισβάλει στην Κύπρο, με αποτέλεσμα να ολοκληρώσει το δίδυμο
•Άννα Χατζηιωάννου ΠΕΟΜ Λυκείου και Τεχνικής Σχολής Πόλεως Χρυσοχούς
11
Ό
λοι έχουμε βιώσει ή αντικρίσει ρατσιστικές συμπεριφορές στις ζωές μας είτε αυτό πρόκειται για το φύλο, τη φυλή, το χρώμα, τη θρησκεία ή τον σεξουαλικό προσανατολισμού του καθενός. Ως ΠΕΟΜίτες και ΠΕΟΜίτισσες, καταδικάζουμε και απορρίπτουμε τον ρατσισμό και τον φασισμό. Αυτό πηγάζει από την ιδεολογία και τον χαρακτήρα μας και αποτελεί καθήκον από τη ίδρυση μας και θα εξακολουθήσει να είναι μέχρι να εξαλειφθεί ο ρατσισμός και ο εθνικισμός. Στη καπιταλιστική κοινωνία που ζούμε, παράγεται ο ρατσισμός. Η φτώχεια, η ανέχεια, η ελλιπής κοινωνική μόρφωση, η συνολική εξαθλίωση του ανθρώπου και του επιπέδου διαβίωσης του λαού και της νεολαίας, οδηγούν στον κοινωνικό αποκλεισμό και ευνοούν την εδραίωση ρατσιστικών φαινομένων στην κοινωνία. Σήμερα ο ρατσισμός αναπαράγεται μέσω ακροδεξιών οργανώσεων. Αντιλήψεις όπως «για όλα φταίνε οι ξένοι», καλλιεργούν αισθήματα μίσους και διχόνοιας προς τους μετανάστες και τους πρόσφυγες. Για εμάς, το φαινόμενο του ρατσισμού έχει ξεκάθαρα ταξικό περιεχόμενο. Το Μαθητικό Τμήμα της ΕΔΟΝ πραγματοποιεί εκστρατεία ενάντια στον ρατσισμό από τις 20 Οκτωβρίου μέχρι τις 27 Νοεμβρίου. Εμείς αντιμετωπίζουμε και καταπολεμούμε τον ρατσισμό σηκώνοντας κεφάλι με την πάλη της νεολαίας και ειδικότερα των μαθητών. Στα πλαίσια της εκστρατείας θα πραγματοποιηθούν διάφορες δράσεις, εκδηλώσεις, θα δοθεί ενημερωτικό έντυπο, θα γίνουν συναντήσεις με αρμόδιους φορείς κ.α. σκοπός είναι να ενημερωθούμε και να απαλλάξουμε ιδεολογήματα και απόψεις που καλλιεργούν το μίσος και το ρατσισμό.
Να αναδείξουμε για ακόμα μια φορά το όραμα μας για μια κοινωνία της ισότητας, της αλληλεγγύης και της κοινωνικής δικαιοσύνης. •Μάριος Τζοχαχιάν ΠΕΟΜ Μακαρίου Λυκείου Λάρνακας Ευγένης Κιτής ΠΕΟΜ Μακαρίου Λυκείου Λάρνακας