30 Μαρτίου 1952 62 Χρόνια από τη δολοφονίΤα του Νίκου Μπελογιάννη Ο Νίκος Μπελογιάννης γεννήθηκε στην Αµαλιάδα στα τέλη του 1915.
Μετά την αποφοίτησή του από το γυµνάσιο το
1932 ξεκινάει τις σπουδές του στη Νοµική της Αθήνας αλλά θα αναγκαστεί να τις εγκαταλείψει λίγο αργότερα όταν θα διωχτεί για την πολιτική του δράση. Το
1932
γίνεται
µέλος
της
ΟΚΝΕ
(Οµοσπονδία
Κοµµουνιστικής Νεολαίας Ελλάδας) και το 1934 µέλος του ΚΚΕ (Κοµµουνιστικό Κόµµα Ελλάδος). Το 1935 εκλέγεται γραµµατέας της κοµµατικής οργάνωσης Αµαλιάδας. Με τη δικιά
του
καταλυτική
συµµετοχή
ξεσπούν
στην
πόλη
διαµαρτυρίες των σταφιδοπαραγωγών και απεργίες. Το Μάρτη του 1936 ο Μπελογιάννης συλλαµβάνεται ως υπαίτιος της οργάνωσης της απεργίας στην Αµαλιάδα και χωρίς δίκη εξορίζεται στην Ίο για ένα χρόνο. Το Μάη του ίδιου χρόνου θα καταδικαστεί σε δύο χρόνια φυλάκ φυλάκιση.
Επί δικτατορίας Μεταξά ο Μπελογιάννης δραστηριοποιείται στην Πάτρα. Το ∆εκέµβρη του 1936, στη στρατιωτική του θητεία, συλλαµβάνεται και πάλι για την πολιτική του δράση µέσα στο στρατό. Το Μάη του 1938, συλλαµβάνεται ξανά και καταδικάζεται σε 5 χρόνια φυλάκιση και 2 χρόνια εξορία. Μεταφέρεται στις φυλακές της Αίγινας, όπου υφίσταται φριχτά βασανιστήρια.
Ο Μπελογιάννης εντάσσεται στις γραµµές του ΕΛΑΣ Πελοποννήσου ως καπετάνιος. Η δράση του και στο στρατιωτικό πεδίο είναι µεγάλη και σηµαντική. Η κα καταστροφή ταστροφή της γερµανικής βάσης στα Βούρλα, η κατάληψη της Καλαµάτας, της Σπάρτης και της Τρίπολης, το φθινόπωρο του 1944, οφείλονται σε µεγάλο βαθµό στην οργανωτικότητα του Βελουχιώτη και του Μπελογιάννη.
Μετά την απελευθέρωση της χώρας από τους Γερµανούς γίνεται υπεύθυνος του τµήµατος διαφώτισης του ΚΚΕ στην Πελοπόννησο. Με τη λήξη του αντάρτικου, ο Μπελογιάννης, όπως και χιλιάδες άλλοι αγωνιστές, βρίσκεται στις σοσιαλιστικές χώρες. Σύντοµα γίνεται και µέλος της Κεντρικής Επιτροπής (ΚΕ) του ΚΚΕ.
Τον Ιούνη του 1950 ο Μπελογιάννης επιστρέφει στην Ελλάδα, µε εντολή από το κόµµα να αναλάβει (σε συνεργασία µε το Νίκο Πλουµπίδη) την ανασυγκρότηση και την οργάνωση του παράνοµου µηχανισµού του ΚΚΕ στην Αθήνα. Όµως τον ίδιο χρόνο, στις 20 ∆εκέµβρη, συλλαµβάνεται. Μαζί του συλλαµβάνεται η Έλλη Ιωαννίδου και πολλοί άλλοι σύντροφοί του.
Στις 16ης Νοέµβρη του 1951 το στρατοδικείο βγάζει
την απόφαση. Ο Μπελογιάννης µαζί µε άλλους συντρόφους του καταδικάζονται σε θάνατο. Ο Μπελογιάννης µεταφέρεται στις φυλακές της Κέρκυρας. Η απόφαση του δικαστηρίου προκαλεί θύελλα αντιδράσεων σ’ όλο τον κόσµο. Στις 15 Φλεβάρη του 1952 ξεκινά η δεύτερη δίκη του Μπελογιάννη. Οι κατηγορούµενοι εκτός απ’ τον ίδιο είναι άλλοι 28. Οι κατηγορίες αυτή τη φορά βασίζονται στον Αναγκαστικό Νόµο 375/1936 περί κατασκοπίας. Για δεύτερη φορά λοιπόν καταδικάζεται σε θάνατο. Έτσι στις 30 Μάρτη του 1952 εκτελείται ο Μπελογιάννης και άλλοι 3 σύντροφοι του (Μπάτσης, Καλούµενος και Αργυριάδη) Κλείνοντας Παραθέτουµε απόσπασµα από τη συγκλονιστική απολογία του Μπελογιάννη:
«Προτίµησα να πεθάνω πιστεύοντας στο ιδανικά µου και την ιδεολογία µου» Αυτή η ανιδιοτέλεια και η πιστή είναι που κάνει τους κοµµουνιστές άξιους αγωνιστές για τα ιδανικά της δηµοκρατίας, της ελευθερίας, της πατρίδας και του σοσιαλισµού. Χρέος µας εµάς των νέων Ε∆ΟΝΙΤΩΝ είναι να διατηρήσουµε την ιδεολογική σταθερότητα και να µεταδώσουµε την ιδεολογία µας για ένα καλύτερο αύριο.
«58 ΧΡΟΝΙΑ ΑΠΟ ΤΗ ∆ΟΛΟΦΟΝΙΑ ΤΟΥ ΝΙΚΟΥ ΜΠΕΛΟΓΙΑΝΝΗ» Εφηµερίδα «Νεολαία», Τεύχος Απριλίου 2010