15 Νοεµβρίου 1983 Τ ευδοκράτους Ανακήρυξη του ψ Η επέτειος αν νακήρυξης του ψευδοκράτους καθι αθιστά εξαιρετικά επίκαιρο έναν ουσιαστι τικό προβληµατισµό γύρω από τα γεγονότ ότα που οδήγησαν στη δηµιουργία του παράνοµου καθεστώτος στα α κατεχόµενα. Ο προβληµατισµός αυτός αυτό πρέπει να γίνει τόσο σε σχέση µε τιςς διεθνείς εξελίξεις της εποχής και τις επιρρο πιρροές που είχαν στην Τουρκία, όσο κα αι σε σχέση µε την τουρκοκυπριακή κοινότητ τητα στην Κύπρο.
∆ιεθνείς εξελ λίξεις και Τουρκία στα τέλη της δεκα αετίας του 1970 Στα τέλη της δεκαετίας του 1970, πο πολλές και σύνθετες διαδικασίες λαµβάνουν χώρα στα πλαίσια του ιµπεριαλισµού, οι οποίες σχετίζο ονται µε τις εσωτερικές του αντιθέσεις. Η ευρύτ υρύτερη περιοχή της Μέσης Ανατολής βρίσκεται στο επίκε κεντρο των αντιθέσεων αυτών και των επιδιώξεω ώξεων, ιδιαίτερα του ΝΑΤΟ, για περαιτέρω έλεγχο και κυριαρχί υριαρχία επί της περιοχής. Μια σηµαντική εξέλιξη που επηρέέασε καθοριστικά το ισοζύγιο δυνάµεων στην περιοχή της Μέσης Ανατολής ήταν η ανατροπή του φιλοαµερικάνικου καθεστώτος του Σά άχη στο Ιράν, από την λεγόµενη «ισλαµική επανάστασ ση» του Αγιατολλάχ Χοµεϊνί, το 1979. Η εξέλιξη εξέλ αυτή, από τη µια «αφαίρεσε» από τις ΗΠΑ ένα υπ υποτελές καθεστώς, ενώ από την άλλη επηρ πηρέασε την ανάπτυξη των κινηµάτων του πολιτικού Ισλάµ άµ στην περιοχή. Την ίδια περίοδο, η επιρρο πιρροή της Σοβιετικής Ένωσης και των προοδευτικών κινη ηµάτων ενδυναµώνεται διαµέσου του Αφγ γανιστάν σχεδόν σε ολόκληρη τη νοτιο – δυτική Ασία, γεγ γεγονός που ενοχλεί το στρατόπεδο του ιµπερια ριαλισµού. Το 1980 ξεκίνησε ο πόλεµος µεταξύ αξύ Ιράν και Ιράκ, ο οποίος είχε ως κύρια αιτία αιτί τον ανταγωνισµό των δύο χωρών για την κυριαρχία α στα πετρέλαια. Ο πόλεµος Ιράν – Ιράκκ σηµατοδότησε µια γενικότερη σύρραξη στην περιοχή και ενίσχυσε τις συνθήκες αποσταθεροποίίησης της, κάτι που οδήγησε τις ΗΠΑ και τους στοµάχ άχους της στο να εντείνουν τους σχεδιασµού ούς για έλεγχο και «επιτήρηση» της περιοχής. Επιπρόσθετα, Επιπρό οι ανακατατάξεις επηρέασαν καιι την ανάπτυξη του κουρδικού εθνικού κινήµατος, µια εξέλιξη εξέλ ιδιαίτερα σηµαντική για τις χώρεςς που είχαν έντονη παρουσία κουρδικών πληθυσµών όπ όπως η Τουρκία, το Ιράν και το Ιράκ. Όλα τα πιο πι πάνω γεγονότα συνιστούσαν ένα «εκρηκτικό» σκη ηνικό µέσα στο οποίο κορυφώθηκαν οιι προσπάθειες των ιµπεριαλιστικών χωρών για ενίσχυση ση της κυριαρχίας τους στη Μέση Ανατολή ή. Ενώπιον αυτών
των ανακατατάξεων, οι ΗΠΑ αλλά και οι νατοϊκοί της σύµµαχοι θα δώσουν τελικά µια νέα αναβαπτισµένη θέση στην Τουρκία, ως της «καταλληλότερης» χώρας για να παίξει το ρόλο χωροφύλακα του ιµπεριαλισµού και εξυπηρέτησης των οικονοµικών και πολιτικών του συµφερόντων. Είναι µέσα σε αυτά τα πλαίσια που πραγµατοποιείται στην Τουρκία το φασιστικό πραξικόπηµα στην Τουρκία, στις 12 Σεπτεµβρίου 1980, υπό τη χούντα του στρατηγού Κενάν Έβρεν για να λειτουργήσει ως όχηµα προώθησης αντιδραστικών αλλαγών στο εσωτερικό της χώρας και κατ’ επέκταση εξυπηρέτησης των νατοϊκών συµφερόντων στη Μέση Ανατολή
Οι εξελίξεις στην τουρκοκυπριακή κοινότητα ∆εν ήταν τυχαίο λοιπόν, ότι από το 1980, αυξήθηκαν οι παρεµβάσεις της Άγκυρας στα κατεχόµενα κυπριακά εδάφη. Οι παρεµβάσεις αυτές φτάνουν µάλιστα σε τέτοιο σηµείο που έχουν ως στόχο να µετατρέψουν τα κατεχόµενα σε ένα πλήρως ελεγχόµενο «τουρκικό έδαφος», διασφαλίζοντας έτσι την υποτέλεια του στα ιµπεριαλιστικά συµφέροντα. Όπως ήταν αναµενόµενο, η εντατικοποίηση των τουρκικών παραβάσεων στα κατεχόµενα και η επιδείνωση των πολιτικών και οικονοµικών συνθηκών άρχισαν να προκαλούν την αντίδραση των αριστερών και προοδευτικών οργανωµένων συνόλων των Τουρκοκυπρίων. Επιπρόσθετα, τα µεγάλα κύµατα εποικίσου συνέβαλαν στη δηµιουργία µια εκρηκτικής κοινωνικής κατάστασης, όπου για πρώτη φορά και µε τόσο ξεκάθαρο τρόπο αµφισβητήθηκε η κυπριακή πολιτιστική ταυτότητα της Τουρκοκυπριακής κοινότητας. Μέσα σε αυτά τα πλαίσια, διεξήχθηκαν οι ταυτόχρονες «εκλογές» στα κατεχόµενα για την ανάδειξη «Προέδρου» και «Κοινοβουλίου» στις 28 Ιουνίου 1981. Ο Ραούφ Ντεκτάς αναδείχθηκε «Πρόεδρος» του «Οµόσπονδου Κράτους» (που δηµιουργήθηκε παράνοµα το 1975) µε ποσοστό 53%. Παρόλα αυτά το ντενκτασικό Κόµµα Εθνικής Ενότητας (ΚΕΕ), έχασε την απόλυτη πλειοψηφία και για πρώτη φορά αµφισβητήθηκε η απόλυτη κυριαρχία Ντενκτάς. Τα τρία κόµµατα της προοδευτικής αντιπολίτευσης µπορούσαν να σχηµατίσουν «κυβέρνηση» αποτελούµενη από ευρύτερες δηµοκρατικές δυνάµεις. Κάτι τέτοιο βέβαια, αποτράπηκε µετά από πολλές παρεµβάσεις της Τουρκίας. Μέσα σε αυτό το σκηνικό, ο στόχος ήταν πλέον ξεκάθαρος: Η εδραίωση διχοτοµικών δεδοµένων στην Κύπρο και η ενίσχυση της προοπτικής δηµιουργίας ενός ξεχωριστού «κρατικού µορφώµατος» στα κατεχόµενα.
Ανακήρυξη «ανεξάρτητου τουρκοκυπριακού κράτους» Στις 17 Ιουνίου του 1983, η «νοµοθετική συνέλευση» στα κατεχόµενα, διακηρύττει σε απόφαση της «το αναπαλλοτρίωτο και µη δυνάµενο να καταργηθεί δικαίωνα της αυτοδιάθεσης του τουρκικού λαού της Κύπρου». Γίνονταν επίσης έντονες αναφορές για τη δράση της ΕΟΚΑ και το πραξικόπηµα της ΕΟΚΑ Β, του οποίου στόχος ήταν η δηµιουργία ενός απόλυτα ελληνικού κράτους. Στο ντοκουµέντο αυτό επαναβεβαιώθηκε για πολλοστή φορά «η σωτήρια» για τους
Τουρκοκύπριους «υπέρβασ ση» της Τουρκίας, ενάντια στην επιδίωξη των ων Ελληνοκύπριων για Ένωση µε την Ελλάδα. Στις 14 Νοεµβρίου 1983 83, οι δηλώσεις, πληροφορίες και φήµες, πήραν τη µορφή γεγονότος. Μεταφερόµενοςς σε ένα εντελώς συνωµοτικό – αντιδρασ στικό πλαίσιο ο Ντενκτάς κάλεσε όλους τους «βουλευτές» της «νοµοθετικής συνέλε έλευσης» σε δείπνο ης την νύχτα της 14 Νοεµβρίου Νο όπου και ανακοίνωσε την πρόθεση του για ανακήρυξη της «ανεξαρτησίας». Η παράνοµη ανακήρυξη έγινε σε πλήρη συντονισµό και κ µε την επίσηµη έγκριση του στρατιωτικού κατεστηµέ µένου της Τουρκίας το οποίο θεωρούσε ότι µε αυτή την πράξη θα εµπόδιζε την άνοδο του κοµµου ουνισµού στην Τουρκοκυπριακή κοινότητα κα αι ως εκ τούτου τη συνεργασία τους µε τους Ελληνοκύπ πριους κοµµουνιστές. Στις 18 Νοεµβρίου 1983, το Συµβ µβούλιο Ασφαλείας του ΟΗΕ, καταδίκασε ως παράνοµη την ανακήρυξη της «Τ∆ΒΚ», και κάλεσε σε όλα τα κράτη – µέλη του Οργανισµού να µην αναγνωρίσουν άλλη ∆ηµοκρατία εκτός από την Κ Κυπριακή, µε το ψήφισα 541. Από τότε µέέχρι και σήµερα το συγκεκριµένο ψήφισµα του Συµβουλλίου Ασφαλείας του ΟΗΕ, αποτελεί ένα από απ τα σατανικότερα, στην προσπάθεια θωράκισης της Κυπρια Κυπριακής ∆ηµοκρατίας ενάντια στην προοπτι οοπτική αναγνώρισης της «Τ∆ΒΚ» και οριστικής διχοτόµησ σης της πατρίδας µας. Με αφορµή to 8o Συνέδριο της Ε∆Ο ΟΝ που έγινε στις 22-24 Φεβρουαρίου 1980 198 στη Λευκωσία, η Επαναστατική Ένωση Νεολαίας (D DGD – νεολαία του Ρεπουµπλικανικού Του ουρκικού Κόµµατος) απέστειλε χαιρετισµό στον οποίο µετα ταξύ άλλων ανέφερε: «Το τωρινό χωρισµένο νο κράτος στο νησί µας δεν έφερε στην κοινότητά µαςς τίποτε άλλο παρά καταστροφή... η σοβινιστι νιστική προπαγάνδα στο Βορρά έχει ενταθεί. Οι φασίστες που εισήχθησαν από την Τουρκία, είναι εδώ δώ γγια να κρατήσουν τους αντιδραστικούς στην εξουσία, ενώ ε οι νατοϊκές δυνάµεις προσπαθούν να επιβάλουν ε µια λύση στο κυπριακό που να εξυπηρετεί τους σκοπούς τους. Οι προοδευτικές δυνάµεις των δύο κοινοτήτων πρέπει να αντισταθού ύν σε τέτοιες λύσεις και πρέπει να αγωνιστούν α για µια ανεξάρτητη, αδέσµευτη, δικοινοτική οµόσπονδη οµόσ Κύπρο, χωρίς ξένες βάσεις».