இன்னணரபே ந்றணி - சறறுகத
னதபேதக் கரனத்றன் ஆம்தக் கங்கதப, னதரி கண்ரடிச் சுர் றரகப் தரர்ப்தது ம். னசல்னறல் ந்றணிின் னசசஜ். `தரர்க்கணும்டர!' - எச எபே
ரர்த்த.சற்ததநக்கு ந்து கரதி னறணில் இபேந்து எபே குதபத றப்திக்னகரண்டு, ததப் தரர்க்க றுதடி ந்சன்.
இன்னும் த ஆம்திக்கில்தன. தக்கு பந்த கரற்றும் சனசரகத் னநறக்கும் தூநலும் ட்டுப்தட்டரற்சதரல் சரன்நறது. அடுத் ிரடி ீ ரண அநறரதரன் த்தண அகு! கத்றன் பக்கறரண சரதனில் அவ்பரகப் ததப்பு இல்தன. இன்று சர சனரக்கல் ிடுபதந. இல்னரிட்டரல், சரதனத இந்சம் ிளங்கறிபேக்கும் தள்பிக்கூடக் கூட்டம்.
கரது அபேசக, ``இன்ணிக்கு த க் கூடரது'' ன்நரன் அபேண். றபேம்தி பதநத்து, ``ன் திசரசு, தத னறுக்கறசந?'' ``பதநக்கரசக்கர... ரன் தத னறுக்கதன. க்ஸ்க்பெஸ் சகக்குசநன். என் ந்த் கரல் சரல்ிக்கு அப்தரன இன்ணிக்குரன் றுதடிபம் எபே பூ பூத்றபேக்கு. ணசு ஈர இபேக்கணும்ணர, இன்ணிக்கு த னதய்க் கூடரதுரசண! ரன் தரம்.'' ``சதரண ரசம் இச ரறரி ீ ட்டிங்குக்குக் கறபம்புணிச அபேண். சரப்சபன்னகூட ீ ட் தண்ர னசரன்ணிச..?''