Vers talent | Isabeau Goddé

Vers talent

ISABEAU GODDÉ

Foto: Nathalie Samain Isabeau Goddé nam zakken vol pluis mee uit een weverij en ging op zoek naar manieren om afvalstof nieuw leven in te blazen. Met haar afstudeerproject ‘No time to waste’ binnen de richting textielontwerp aan KASK Gent wil ze ons aanmoedigen om het concept afval op een creatieve manier te herdenken. Dat deed ze zelf met een onderzoek over pluis als grondstof voor een circulair designobject.

Uitgepluisd Isabeau: ‘Al tijdens het eerste jaar textielontwerp bezochten we vaak bedrijven, zoals spinnerijen, weverijen, breigoedfabrieken… Hoewel de locaties en machines altijd interessant waren, trok iets anders mijn aandacht: de grote hoeveelheid rondvliegend pluis. Soms leek het alsof je in het wilde Westen was beland. (lacht). Ik ben er toen niet meteen mee aan de slag gegaan. Tijdens mijn eerste masterjaar liep ik stage bij Wolvis, een label van Belgisch breigoed. Ik ging bijna elke week op bedrijfsbezoek. Weer trok pluis mijn aandacht. Het viel me op dat het zomaar bij het afval belandde. Ik vroeg of ik er wat kon verzamelen. Met zakken vol pluis reed ik naar huis. Ze verklaarden me natuurlijk eerst gek: interesse tonen in een afvalproduct?’

Pluisvellen ‘Ik werk graag heel gestructureerd en onderzoekend. Ik wil een materiaal of techniek tot in de details begrijpen om zo inzicht te krijgen in de mogelijkheden, voordat ik iets ga maken. Ik pluis alles graag uit, om het zo te zeggen. (lacht) →

Ook met pluis wou ik het materiaal laten vertellen wat het wel en niet kan, en van daaruit verdere stappen ondernemen. Geen vorm opdringen, maar vanuit het materiaal zien welke vormen ontstaan.

De pluis ging ik halen in twee bedrijven: een breigoedfabriek en een weverij. De pluis uit de breigoedfabriek kwam vooral uit droogkasten. Daar komen grote vellen en pluisbollen uit. De samenstelling was altijd verschillend, afhankelijk van de producten uit de droogtrommel. Soms was dat wol, dan weer katoen, of linnen… Dat maakte het moeilijk om een algemene verwerkingstechniek te vinden. De vezels gedroegen zich elke keer anders. Ik vond er lange vezels, waardoor ik er mee kon gaan spinnen. In de weverij verzamelde ik pluis rond de weefgetouwen waar linnen stoffen op worden geweven. Het materiaal was dus afkomstig van de vlasplant, een plantaardig product met cellulose in. Ik ben de cellulose verder gaan onderzoeken. Als je die vermengt met water en hard aandrukt, ontstaan er vellen. Net zoals je met dezelfde techniek papiervellen kan maken, schepte ik pluisvellen uit een waterbak.’

Pluizen bakstenen ‘Met die pluisvellen ben ik verder aan de slag gegaan. Ik vond het mooi dat er een dessin in het vel verscheen waar ik zelf geen invloed op had. Ik schepte het vel uit de waterbak en zag dat bepaalde stukken meer vezel hadden dan andere. Als ik het tegen een lichtbron hield, kwam er een tekening tevoorschijn. Ik heb allerlei testen gedaan om met de vellen meer driedimensionaal te werken. Ik heb ze in mallen geperst, zodat er baksteentjes en blokken uitkwamen. Daar heb ik een toepassing van gemaakt, een soort van modulaire ruimteverdeler. De blokken kan je makkelijk van elkaar halen en je kan zelf kiezen in welke vorm je ze zet. Voor mij is die toepassing niet per se een eindhalte. Het is een manier om te laten zien wat de mogelijkheden zijn. Ik wil er mensen mee aanzetten om creatief na te denken over de herbestemming van afval.’

Poëtisch en circulair ‘Om de blokken te persen, gebruikte ik alleen pluis en water. Ik voegde geen chemicaliën, lijm of andere bindstof toe. Als ik een vel had waar ik niet helemaal blij mee was, dan stak ik het gewoon terug in het waterbad om vanaf nul te herbeginnen, met de oorspronkelijke vezels. Die circulaire manier van werken was van bij het begin één van mijn doelstellingen. Al wou ik mezelf zeker niet te veel beperkingen opleggen. De focus lag op een artistiek en onderzoekend maakproces. Ik vind dat circulaire ook een heel poëtisch gegeven. Je kan het materiaal opnieuw en opnieuw gebruiken. Maak je van pluis een interieurproduct om in je woonkamer te plaatsen en ben je het na vijf jaar beu? Dan gooi je het in een waterbad en je maakt er iets totaal nieuws mee.’

Toekomstmuziek ‘De ruimteverdeler wil ik graag op lange termijn verder ontwikkelen. Zo zou je de akoestische en isolerende eigenschappen ervan verder kunnen onderzoeken. Ik wil in de toekomst graag samenwerken met andere ontwerpers en bedrijven. Ik hoop een goeie match met een bedrijf te vinden om de mogelijkheden van pluis verder te onderzoeken. Al blijft mijn ultieme doel om ooit mijn eigen label en designstudio op te starten.’

Tekst: Magalie Lagae

ISABEAU GODDÉ

° 1999 Woont en werkt in Gent. Master textielontwerp, KASK Gent.