‘t Klakske Het ledenblad voor de Klakkeboemers
IN DE KIJKER
RECENSIES KORT Roze Kate
VOORUITBLIK Eer de haan kraait
Seizoen 2014-2015 Juni 2015
Inhoudstafel EDITORIAAL
3
IN DE KIJKER
4
Bryan Buddaert
RECENSIES - KORT
8
ONTSPANNINGSPAGINA
9
BEELDEN SPREKEN
10
R.I.P. Jackie D’haene
11
VOLGEND SEIZOEN
12
Eer de haan kraait
DE JURY
14
TERUGBLIK
16
Te laat!
DE KLAKKEBOEMKIDS
18
Lars Velghe 2
Editoriaal INFO Met ‘t Klakske proberen wij de Klakkeboemers te informeren over het reilen en zeilen binnen Klakkeboem.
Keuzes maken
Hoofdredacteur Kurt Redactie Bieke Bryan
Voor het eerst sinds het ontstaan van Klakkeboem hebben we moeten keuzes maken wat de cast betreft. Eer de haan kraait wordt gespeeld met elf acteurs en er waren maar liefst zestien Klakkeboemers die zich kandidaat gesteld hebben. Dit betekent twee dingen. Ten eerste hebben we een bloeiende vereniging met een luxe-probleem. Ten tweede moeten we een aantal mensen ontgoochelen en dat is nooit leuk. De mensen die nu uit de boot vallen, krijgen zeker hun kans in februari en als ze dan niet kunnen, zeker volgend seizoen. Tenslotte wil ik nog een oproep doen om je op te geven voor de twee stukken. Dat maakt het voor ons net iets makkelijker om keuzes te maken. Kurt
3
Bryan is nog niet zo lang lid van Klakkeboem, maar heeft zich in die korte tijd bijna onmisbaar gemaakt. Hij is ondertussen vaste lichttechnieker van dienst en helpt altijd een handje waar mogelijk. Tijd om deze jonge Klakkeboemer eens aan de tand te voelen en te polsen naar zijn toneelervaringen.
4
In de kijker Bryan Buddaert “Het was ook wel leuk om weten dat mijn vader indertijd nog klankman geweest is.� Hoelang ben je al lid van Klakkeboem? Ik ben er bij gekomen in het seizoen van Het sprookje van de hebberigste heks en Gerard en Gerarda. In dat laatste stuk speelde ik ook voor het eerst mee. Maar ik kom eigenlijk al kijken naar Klakkeboem van toen ik kind was. Het eerste stuk dat ik zag, was De koteletten hebben oren. Wat trekt je zo aan in deze vereniging?
hoe mijn nonkels schitterden op de planken en heb sindsdien bijna ieder stuk gezien. De toffe bende kende ik natuurlijk al een beetje en toen ik terug in Kortrijk kwam wonen, was de keuze om lid te worden van Klakkeboem rap gemaakt. Het was ook wel leuk om weten dat mijn vader indertijd nog klankman geweest is.
Wat vind je van de stukkeuze? Ik kan me eigenlijk altijd wel vinden in de stukkeuze van KlakkeEigenlijk kom ik al kijken sinds De boem. In de leesclub help ik met plezier bij het kiezen van de stukkoteletten hebben oren. Ik zag 5
Wat was jouw favoriete stuk ooit? Hierbij mijn top 3 : De Grönholmmethode, De vrouw van vroeger en Iets om van te huilen. Aan welk stuk heb je hele goeie herinneringen?
ken. Welk stuk zou Klakkeboem ooit eens moeten spelen? Diner voor 12 plus 2 lijkt mij wel leuk op voorwaarde dat Klakkeboem eens wat mannen kan optrommelen. Het geluid van de
Almost, Maine is zeker eentje om nooit te vergeten. Ook al beleefde ik alles vanuit de techniek, voelde ik me nauw betrokken met het hele gebeuren. En vooral de groepssfeer. Ik vergeet de opbouw in Kuurne nooit. Dat was een beleving op zich. De nachtwaker was ook een toffe ervaring. Ook hier weer door de goede
“Ooit zou ik toch eens een stuk willen regisseren.” zwetende Chinezen moeten we zeker ook eens spelen. En Muggen lijkt me ook wel iets voor Klakkeboem
sfeer, en de hilarische “gay”repetitie. Heb je ambitie om ooit meer te zijn dan hetgeen je nu doet bin6
nen Klakkeboem? Ik ben al heel blij met waar ik nu sta. Toen ik 3 jaar geleden lid werd van Klakkeboem, had ik nooit durven dromen dat ik ooit de techniek op mij zou nemen. Maar ondertussen is dat al voor een paar producties gebeurd. Maar ooit zou ik toch eens een stuk willen regisseren. Wat is jouw favoriete boek ooit? Mijn favoriete boek is Pitbull van Deflo. Film? Hier hou ik het bij de Harry Potter -reeks. Muziek? CD? Als ik naar muziek luister, is dat meestal Lindsey Stirling of Pentatonix maar commerciÍle muziek van de 70’s tot nu kan me zeker evenveel bekoren.
KV 7
Recensies Kort
Eer de haan kraait (Triene Wup)
American sniper
XX1/2
XXX1/2
Het tweede deel sleurt de cast ons volledig mee in dit tijdloze verhaal over mensen in een wanhopige situatie. Wat mij betreft, een vrij geslaagde creatie van deze klassieker.
De hoofdrolspelers zijn goed tot zeer goed en de oorlogsscènes zien er schitterend uit. Eastwood levert hier op zijn vierentachtigste een prachtige film af.
Roze Kate (Theater Platteau)
Jekyll & Hyde - de musical
XXX1/2
XXX1/2
Deze voorstelling laat zich bekijken als een ware thriller. Pas helemaal op het einde vallen alle puzzelstukjes in elkaar en kom je te weten hoe de vork nu precies aan de steel zit. Eén van de mooiste voorstellingen van het voorbije theaterserizoen.
Een klassieker uit de Engelse literatuur, gezongen. En hoe?! Een minimalistisch decor, schitterend gezongen en geacteerd. Met onder andere een prachtige transformatiescène en fabuleuze lichteffecten. Fantastisch! 8
Ontspanningspagina
9
Beelden spreken
Wat Klakkeboemers in hun vrije tijd uitspoken, is hun probleem, maar af en toe levert dat toch leuke foto's op.
10
R.I.P. Jackie D’haene Koerse! Ik heb hier altijd al een dubbel gevoel bij gehad. Wielrennen is al jaren niet meer wat het geweest is en bovendien associeer ik de koers altijd met niet geraken waar ik op dat moment wil geraken. Zwevegem was dit jaar Dorp van de Ronde (van Vlaanderen nvdr.). Heel Zwevegem werd gemobiliseerd om er een groot dorpsfeest van te maken. Ook Zwevegem-Knokke was van de partij. Willy (den decorman van ons toneelgezelschap) was den trekker van de organisatie in Knokke. En Klakkeboem werd gevraagd om ook “iets” te doen. Aanvankelijk vonden we niemand bereid om hieraan mee te werken, maar uiteindelijk besloten Pedro en ikzelf om “iets” te doen. Marcel Kint moest vermeden worden, dus gingen we voor Jackie D’haene, een Zwevegemse ex-wielrenner, die bekender was voor zijn Pallieterstreken dan als renner. We zouden samen zijn verhaal brengen in de vier cafés van Zwevegem-Knokke. Met een bang hart, maar toch vastberaden om er iets moois van te maken, trokken we naar Knokke. Na een koffietje in de Harlekijn, ging het richting “COCO”. De muziek stond er gigantisch luid en er was al een gezonde ambiance, een uur voor de passage. Griet vroeg om de muziek wat stiller te zetten en wij gingen van start. We speelden de pannen van het dak. Er waren zeker dertig of veertig aanwezigen op het terras, waarvan er toch wel vierenhalf aan het luisteren waren, en dit vooral omdat ze te dichtbij stonden. Eén iemand had zich al omgedraaid met een blik van : “Zwijg eens, wij zijn hier aan het praten!”. Een ander mompelde : “Moeten ze daarvoor de muziek af zetten? Dat interesseert ons toch niet.”. We kregen GEEN applaus. Dat heb ik in mijn hele lange toneelcarrière nog nooit meegemaakt. Dus dropen we maar af, op naar de volgende café, “De Uilenspiegel”. We dronken ons wat moed in en vroegen om de televisie uit te zetten. We zetten ons aan de toog, werden nog vereeuwigd door de pers en staken van wal. Een tafel aanwezigen draaide zich om, vond dat wij toch wel heel luid praatten en besloot om dan ook maar wat luider te praten. Toen twee lieftallige meisjes midden onze voorstelling voor ons kwamen staan om een hapje van de zaak aan te bieden, keken we elkaar aan, glimlachten groen, gaven het op en zetten ons terug bij onze fans (mijn gezin). Nadat we tot de conclusie gekomen waren dat wielerfanaten en cultuurliefhebbers niet van dezelfde planeet komen en dat je het ene niet met het andere kan verzoenen, zeker niet op de dag dat de Ronde door je dorp passeert, dronken we nog een pint, namen een foto voor het nageslacht en deden hetzelfde als de anderen, namelijk alle cafeetjes bezoeken en kijken naar de koers. Geef mij maar theater, was de enige conclusie die ik kon trekken. 11
KV
Herfstvakantie
Eer de haan kraait Eric MEIRHAEGHE is geboren op 12 september 1957 en woont te Oudenaarde. In het verleden was hij acteur, maar als regisseur vindt hij meer voldoening. Hij voelt een drang naar voortdurend scheppen, samen met geĂŤngageerde mensen aan hetzelfde doel werken. Hij is onze gastregisseur voor dit stuk.
De auteur
Ivan Bukovcan Ivan Bukovcan werd geboren op 15 september 1921 en stierf op 25 mei 1975. Hij was een Slowaakse journalist en toneelschrijver. In 1940 studeerde hij af aan de middelbare school te Presov. Van 1940 tot 1944 studeerde hij rechten aan de rechtsfaculteit van de Slowaakse Universiteit te Bratislava. Hij schreef Eer de haan kraait in 1969.
12
Het stuk
Eer de haan kraait Ivan Bukovcan begon zijn carrière als filmcriticus. Later was hij vooral journalist en na de tweede Wereldoorlog probeerde hij het na-oorlogse Tsjechoslowakije te vertalen naar papier. Hij vertaalde voornamelijk filmscripts naar theater, maar was in de jaren ‘50 tot ‘70 de succesvolste Tsjechoslowaakse schrijver. In 1947 schreef hij een eerste verhalende versie van wat later Eer de haan kraait zou worden, dat uiteindelijk pas in première ging in 1969. Het is één van zijn meest gespeelde stukken ter wereld. Ieder zichzelf respecterend toneelgezelschap in Vlaanderen speelde ondertussen al zijn of haar versie van dit prachtige stuk. De laatste jaren is het wat geminderd maar vorig jaar speelden toch weer twee Vlaamse gezelschappen dit stuk. Het is geen geheim dat Lucrèce, na het zien van de schitterende creatie van Het Kuurns Theater, al jaren vraagt om dit stuk ooit eens te brengen bij Klakkeboem. Wij waren altijd van oordeel dat we dit niet konden invullen, maar hebben het gevoel dat het nu het moment is om dit aan te pakken. We contacteerden Eric voor de regie en in november is de creatie van dit stuk door Klakkeboem een feit. Benieuwd of dit door ons publiek gesmaakt zal worden. KV 13
De jury
Een paar bedenkingen Het publiek genoot met volle teugen van “Te laat!” en dat is de natuurlijk de enige juiste maatstaf. Maar het is altijd interessant om ook eens de mening van een buitenstaander te horen en daarom nodigden wij de jury uit van “De Gouden Meeuw”. Dat zijn mensen die heel veel toneel zien, dus hun mening is zeker iets waard. Alleen heb ik wel wat bedenkingen bij hun commentaar en vind ik sommige zaken correct en andere dan weer niet. Wat me ook stoort, zijn de vele taal– en stijlfouten. Blijkbaar hielden ze al niet van het stuk. Dat is natuurlijk al een eerste handicap, maar de manier waarop ze dat formuleren, lijkt mij niet correct te zijn: juist zou zijn: “Niet meteen het beste stuk van deze auteur.” Maar goed,… Ze stoorden zich ook aan het feit dat we met een te realistisch decor werkten. Ik kan me hierin vinden omdat ik ook graag zelf mijn fantasie gebruik tijdens een toneelvoorstelling. Maar dit was hier wel degelijk de februariproductie en dat publiek houdt nu eenmaal van realistische decors, dus… Ze hadden ook een probleem met de plaatsing van de acteurs. Dat is nochtans een stijlvorm die vaak gebruikt wordt in theater. Het is een soort overeenkomst met je publiek en als zij daarin meegaan, is er geen probleem. De jury dacht hier blijkbaar anders over. Een dt-fout zullen we er maar bij nemen zeker ;-). Ze hadden gelijk wat de decorwissels betreft, maar ook hier was er geen alternatief 14 (teveel volk achter scène). En als ze niet doorhadden waar oma
en kleindochter zaten, mag ik ze dan misschien een heel klein beetje dom noemen? Okee, het licht kon beter, maar dat heeft met een aantal factoren te maken. Een te veeleisende regisseur
en te laat begonnen wellicht. Hun algemene conclusie zal wel waar zijn. Misschien hebben we dit stuk onderschat en hebben we daar gewoon het
podium niet voor. Daar ligt duidelijk een taak voor het bestuur. Misschien moet er gekeken worden naar stukken met weinig decorwissels en haalbare decors. Pas op, ik blijf trots op het hetgeen we gerealiseerd hebben. 13
KV
Terugblik Te laat!
Bloed, zweet en tranen Dat het resultaat gezien mocht worden, kunt u hieronder lezen (wat de jury ook zegt ;-) ). Dat het ons bloed, zweet en tranen gekost heeft om deze productie tot een goed einde te brengen, valt nergens af te lezen, maar ik kan het u wel vertellen. Het was een huzarenstukje om decor, muziek, kledij, attributen en acteurs op elkaar af te stemmen, maar het is uiteindelijk gelukt met een fantastisch resultaat tot gevolg. Alleen jammer dat ons publiek almaar afneemt. We speelden voor een kleine 600 man. Zij genoten en de afwezigen hadden weer maar eens ongelijk. Het bestuur buigt zich over een plan om meer volk te trekken.
16
De foto’s
17
De Klakkeboemkids aan het woord
Jong geweld laat van zich horen! We gaan deze keer alweer voor een Klakkeboemteenager (na Xenia) in plaats van een kid. Lars kun je al bijna een ancien noemen daar hij al twee keer meespeelde bij Klakkeboem. Hoog tijd dus om Lars Velghe eens aan het woord te laten! We hielden met hem een heus SMS-interview. Paspoort Naam : Lars Velghe
Leeftijd : 13 jaar Favoriete hobby : paardrijden Favoriete eten : balletjes gehakt in tomatensaus Ik houd van : spelen in de tuin Ik houd niet van : studeren en huiswerk maken Mijn grootste droom : politie te paard worden 18
Dag Lars! Hallo! Welk Klakkeboemstuk vond jij het mooist? Per(r)ongeluk vond ik heel mooi en vooral grappig.
dat? Heeeeeel leuk omdat ik toneel zeker al leuk vind en dan nog eens spelen. Dat vond ik echt leuk. Welke Klakkeboemrol vond je superleuk? De waker van De nachtwaker vond ik echt heel leuk. Naar welke tv-programma’s en films kijk je graag? Ik keek/kijk graag naar Eigen kweek en Spitsbroers en van films vind ik 21 en 22 Jump Street echt de max.
“Het is echt fantastisch wat Klakkeboem keer op keer Welke muziek hoor je graag? kan spelen.” Welk Klakkeboemmoment zal je nooit vergeten? Euhm… als we eens mee waren op weekend met Klakkeboem. We speelden toen allemaal leuke spelletjes. Je hebt nu zelf al twee keer meegespeeld in Klakkeboem? Hoe vond je
Een beetje van alles, maar zeker geen klassieke muziek. Als je één tip zou kunnen geven aan Klakkeboem, wat zou die dan zijn? Zeker niet stoppen met toneel spelen want het is echt fantastisch wat Klakkeboem keer op keer kan spelen. KV
19
Klakkeboemers op verplaatsing