Vanaf het bankje kan Robyn het goed horen.
Het lijkt wel een kerstbel, denkt ze. Het klinkt zo mooi. En de flat is ook al zo kerstvrolijk met al die twinkelende lichtjes.
Het is stil op het plein. Alleen bij de bakker klinkt zo nu en dan een belletje als iemand naar binnen of buiten gaat.
Opeens ziet Robyn mevrouw De Bruin voor het raam staan. Robyn zwaait. Mevrouw De Bruin ziet het niet. Ze staart in de verte.
O, nee, zucht Robyn. Dat wordt lang wachten. Zo kom ik nooit aan de beurt.
Robyn loopt naar de bakker en gaat achteraan in de rij staan.
Nu is mevrouw Kwebbel aan de beurt.
Pfff… wat is het hier druk, denkt Robyn. Straks is al het kerstbrood op.
Wacht, ze heeft het over mevrouw De Bruin.
‘Het is toch wat, hè. Al die vuilniszakken op haar balkon. Er hangt niks kersterigs.
Ze heeft niet eens een kerstboom. Weet je wat ik denk? Dat ze dit jaar geen kerst viert!’
