Plaatjes in een
plasje
limonade Joke Schutten
Met illustraties van Katja Schellekens
Inhoud Plaatjes sparen ...................................................... 5 Hou doe joe doe? .................................................. 9 Kolder op zolder .................................................. 13 Maak dat je wegkomt ........................................ 20 Naar Ajax ............................................................ 26 Botje bij botje ..................................................... 30 Wat nu? ............................................................... 37 Komt het nog goed? .......................................... 41 Hand in hand ...................................................... 47
Plaatjes sparen Joep is bij Fien. Fien is op de laptop. Ze kijkt een filmpje. Joep telt zijn voetbalplaatjes. Veertien, vijftien, zestien… Pff, dat valt tegen. Het zijn er nog niet veel. Fien klikt het filmpje weg. Ze doet de laptop dicht en komt bij hem zitten.
5
‘Spaar jij die?’ vraagt ze. Joep knikt. Hij legt de plaatjes naast elkaar. ‘Hoeveel zijn er?’ vraagt Fien. ‘Ik denk tweehonderd,’ zegt Joep, ‘maar ik weet het niet zeker.’ ‘Zo veel?’ vraagt Fien. ‘Ja, maar ze gaan per setje. Je krijgt er steeds vier tegelijk.’ Fien telt. Haar vingers doen mee. Vier plus vier is acht. Plus vier is twaalf. Plus vier is zestien. Eh… Fien kan goed rekenen, maar dit is wel moeilijk. Of toch niet? Wacht eens... Honderd setjes van vier is bij elkaar vierhonderd. Joep moet er tweehonderd. Dat is de helft. Fien is eruit. ‘Je moet vijftig setjes,’ zegt ze. ‘En je hebt er nu vier!’ Joep zucht. ‘Zal ik ook sparen?’ vraagt Fien. ‘Dan krijg je die van mij erbij.’
6
Joep veert op. Dat is aardig van Fien. ‘Wil je dat doen?’ vraagt hij. ‘Ja, hoor,’ knikt Fien. Ze snapt niet waar Joep aan begint. Eerst spaarde hij dino’s, hij had een hele bak vol. En nu weer dit. Hij houdt van voetbal, dat weet ze wel. Hij raakt niet uitgepraat over Ajax. Maar tweehonderd plaatjes… Daar komt geen eind aan! Opeens krijgt ze een idee. ‘Ga bij de winkel van Appie staan! Vraag aan klanten die zelf niet sparen of jij de plaatjes mag hebben.’ ‘Dát doe ik!’ roept Joep blij. Wat slim van Fien. Dat hij daar zelf niet aan dacht. ‘Als jij meegaat,’ bedenkt Joep, ‘dan gaat het sparen nóg sneller.’ Fien trekt een lang gezicht. ‘Dat weet ik nog niet, hoor.’ Joep ziet dat ze er geen zin in heeft. Hij doet de plaatjes in zijn broekzak. Ze spelen nog een poosje tot het tijd is om naar huis te gaan. ‘Morgen weer?’ vraagt Joep. Fien schudt haar hoofd. ‘Morgen kan ik niet,’ zegt ze.
7
‘Dan mag ik bij oom Sam en tante Laura spelen.’ ‘O, jammer,’ zucht Joep. Fien vindt het helemaal niet jammer. Het is juist leuk bij oom Sam en tante Laura. Vooral op de rommelzolder. Daar staat een grote kist met oud speelgoed. En spullen om je te verkleden. Fien heeft er echt zin in. Ineens klaart haar gezicht op. ‘Wil je mee?’ vraagt ze. Dat lijkt Joep best leuk. ’s Avonds in bed bedenkt Joep hoe het zal zijn. Hij is benieuwd naar oom Sam en tante Laura. Fien vertelt vaak over hen. Over dat oom Sam gekke fratsen uithaalt. En tante Laura die het dan weer rechtbreit. Het zijn grappige verhalen.
8
Hou doe joe doe? De volgende morgen fietst Joep naar Fien. Fien wacht hem al op. Zodra ze Joep ziet, maakt ze vaart en gaat ze naast hem fietsen. Het is niet ver naar oom Sam en tante Laura. Terwijl ze hun fiets op slot zetten, gaat de voordeur open. Tante Laura zwaait hen toe en lacht. ‘Wat leuk dat jullie er zijn!’ Ze geeft Joep een hand. Bovenaan de trap klinkt gestommel. Iemand roept: ‘Zijn ze er?’ ‘Oom Sam!’ roept Fien blij. Razendsnel komt oom Sam naar beneden. Zijn voeten roffelen op de trap. De laatste treden slaat hij over. Met een grote sprong komt hij voor Joep en Fien neer. Hij zakt door zijn knieën en zingt
Hello, Djozefien!
Zijn knieën gaan heen en weer. Fiens gezicht betrekt.
9
‘Hou op!’ roept ze. Oom Sam zingt en danst door.
Hou doe joe doe?
‘Nee-hee,’ roept Fien, ‘ik vind dat niet leuk!’ Oom Sam trekt zich er niets van aan.
Doe joe riemember mie beebie?
‘Stop!’ stampvoet Fien. Oom Sam doet net of hij Fien niet hoort. Hij danst met kromme knieën en zingt waatu foe, foe, foel Tante Laura grijpt in. ‘Plaag haar niet zo,’ zegt ze. ‘Fien zegt toch dat ze het niet leuk vindt?’ Oom Sam stopt met dansen en zingen. Hij legt zijn hand op zijn hart. ‘Ik zal het niet meer doen,’ belooft hij. ‘Puh,’ mokt Fien. ‘Dat beloof je elke keer.’ Joep snapt niet waarom Fien zo boos is. Jozefien is een mooie naam. Zo heet ze toch? En oom Sam is echt grappig. Hoewel... Oom Sam geeft een klap op zijn schouder. Joep valt bijna om, zo hard slaat oom Sam. ‘Zo, dus jij bent Joep?’ ‘J-j-ja,’ stottert Joep. Tante Laura schudt haar hoofd.
10
Ze wenkt Joep en Fien. ‘Kom maar snel mee,’ zegt ze, ‘voordat er ongelukken gebeuren.’ Ze houdt de kamerdeur open, zodat Joep en Fien naar binnen kunnen. Maar Fien wil niet naar de kamer. Fien wil naar de kist met speelgoed. Fien wil zich verkleden. ‘Mogen we op zolder spelen?’ vraagt ze. Van tante Laura mag het, als ze maar geen rommel maken. Fien staat al op de trap. ‘Wij ruimen netjes op, hè Joep?’ Joep knikt. Snel gaat hij achter Fien aan de trap op naar boven. Om op zolder te komen, moeten ze twee trappen op. De tweede trap zit verstopt achter een luik in het plafond. Tante Laura trekt het luik open en klapt de trap uit. Het is meer een ladder, ziet Joep. Er zit geen leuning aan en de treden zijn heel smal. Nu het luik open is, gaapt er een zwart gat in het plafond. Fien klimt behendig omhoog en verdwijnt in het gat.
11
Nu moet Joep de trap op. Wat is dat stijl, zeg! Joep houdt de zijkanten stevig vast. Treetje voor treetje gaat hij naar boven. Aan elke tree stoot hij zijn knie. En wat is het hoog! Joep vindt het een beetje eng. Tante Laura blijft gelukkig achter hem staan. Als Joep bovenaan de trap is, geeft tante Laura hem het laatste zetje. Hè, hè, hij is boven. Maar wat is het daar donker! Op de tast kruipt Joep bij het gat vandaan.
12