La Souche Nederlandse gastvrijheid tussen de Zuid-Franse wijnvelden
La Souche heet de chambres & table d'hôtes van het Nederlandse echtpaar Hennie Vellekoop en Marianne Mulckhuyse, ‘de wijnstok'. Heel toepasselijk voor een charmant en gastvrij verblijf tussen de wijngaarden in de Languedoc.
101 Joie de Vivre
tekst Ralf Groothuizen foto’s Jeroen Berends
‘Zal ik je broek maar meteen in de was doen?’ De toon is gezet
N
a een zoektocht van een uur tussen de wijnvelden van de Zuid-Franse Languedoc, worden we begroet met de afdruk van een zwarte poot op een witte broek. Het is hond Trudy, een Hongaarse Viszla, die het bezoek welkom heet. Kapotgekauwde tennisbal in haar bek en een kwispelende staart. ‘Trudy, af!’ klinkt er uit de openstaande deur. Maar Trudy wil alleen maar spelen. Het is Hennie Vellekoop, de mannelijke helft van het Nederlands echtpaar dat een chambres et table d’hôtes in het kleine Franse dorpje Hameau de Castelbouze runt. ‘Welkom. Marianne is al aan het koken.’ En inderdaad. Meteen bij binnenkomst een intense tomatengeur. Tomaat gemengd met munt. ‘Hallo!’ gilt Marianne Mulckhuyse vanuit de keuken in haar short, pollepel in de hand. ‘Honger?’ Een schitterende doorkijk vanaf de houten voordeur, zo een lange gang in naar openstaande tuindeuren. Achter die deuren een groot terras – waar we de komende dagen enkele malen heerlijk zullen ontbijten – een mooi zwembad en nog verder een wijngaard. ‘Zal ik je broek maar meteen even in de was doen?’ De toon is gezet. Dit zijn zorgzame mensen. Mensen bij wie je graag te gast bent.
Bouwval Het stel had al de nodige ervaring in het opkopen en verbouwen van oude gebouwen. In de jaren negentig kochten ze een oud pakhuis in de binnenstad van Gouda. In tien jaar tijd toverden ze de plek om tot een geweldig huis, inclusief werkplaats voor Hennie. Het is eigenlijk Het Verhaal van Hennie en Marianne: zodra iets af is, willen ze weer weg. Verder. Op naar nieuw avontuur. Daarom kochten Marianne en Hennie zeven jaar geleden een vervallen maison de maître op, ooit het huis van een wijnboer uit het dorpje. Ze zijn 23 jaar samen en vier jaar geleden getrouwd. Ze kochten een bouwval, van > Links: brocante is alomtegenwoordig op La Souche. Rechterpagina, met de klok mee: het zwembad; gezicht op de tuin; een van de mooie tegelvloeren; in het dorp.
Joie de Vivre
102
103 Joie de Vivre
‘Zal ik je broek maar meteen in de was doen?’ De toon is gezet
N
a een zoektocht van een uur tussen de wijnvelden van de Zuid-Franse Languedoc, worden we begroet met de afdruk van een zwarte poot op een witte broek. Het is hond Trudy, een Hongaarse Viszla, die het bezoek welkom heet. Kapotgekauwde tennisbal in haar bek en een kwispelende staart. ‘Trudy, af!’ klinkt er uit de openstaande deur. Maar Trudy wil alleen maar spelen. Het is Hennie Vellekoop, de mannelijke helft van het Nederlands echtpaar dat een chambres et table d’hôtes in het kleine Franse dorpje Hameau de Castelbouze runt. ‘Welkom. Marianne is al aan het koken.’ En inderdaad. Meteen bij binnenkomst een intense tomatengeur. Tomaat gemengd met munt. ‘Hallo!’ gilt Marianne Mulckhuyse vanuit de keuken in haar short, pollepel in de hand. ‘Honger?’ Een schitterende doorkijk vanaf de houten voordeur, zo een lange gang in naar openstaande tuindeuren. Achter die deuren een groot terras – waar we de komende dagen enkele malen heerlijk zullen ontbijten – een mooi zwembad en nog verder een wijngaard. ‘Zal ik je broek maar meteen even in de was doen?’ De toon is gezet. Dit zijn zorgzame mensen. Mensen bij wie je graag te gast bent.
Bouwval Het stel had al de nodige ervaring in het opkopen en verbouwen van oude gebouwen. In de jaren negentig kochten ze een oud pakhuis in de binnenstad van Gouda. In tien jaar tijd toverden ze de plek om tot een geweldig huis, inclusief werkplaats voor Hennie. Het is eigenlijk Het Verhaal van Hennie en Marianne: zodra iets af is, willen ze weer weg. Verder. Op naar nieuw avontuur. Daarom kochten Marianne en Hennie zeven jaar geleden een vervallen maison de maître op, ooit het huis van een wijnboer uit het dorpje. Ze zijn 23 jaar samen en vier jaar geleden getrouwd. Ze kochten een bouwval, van > Links: brocante is alomtegenwoordig op La Souche. Rechterpagina, met de klok mee: het zwembad; gezicht op de tuin; een van de mooie tegelvloeren; in het dorp.
Joie de Vivre
102
103 Joie de Vivre
vrienden. Met een kapot dak, kortom een rommeltje. Echter, wat terrazzolegger Hennie meteen opviel: ‘Schitterende betegeling.’ Iedere kamer heeft een eigen patroon en na de nodige schoonmaakwerkzaamheden kwamen prachtige mozaïeken tevoorschijn. En traiteur Marianne – ze runde in Gouda een goedlopende delicatessenzaak – zag meteen al dat de keuken uitermate geschikt zou zijn voor de duizend-en-een culinaire creaties die ze op tafel tovert voor haar gasten. En dat die zelfs groot genoeg was om er kookworkshops te kunnen geven. De paar zielen die in het dorp wonen, Marianne en Hennie kunnen het er goed mee vinden. Hun Frans houdt nog niet over, maar daar wordt aan gewerkt. Binnenkort komt er een Franse juf een paar keer per week langs om het niveau wat op te krikken. ’Want ik wil na zeven jaar toch wel wat diepgaandere gesprekken met de mensen kunnen voeren. Fransen zijn van zichzelf best stug en ik denk dat ze het zeer zullen waarderen als we het proberen. In hun taal’, zegt Marianne terwijl ze aan het kookeiland courgettes schilt met een dunschiller. Op het fornuis staat een pan al te roken om de courgettes straks te grillen, voor het diner later op de avond. ’s Ochtends komt de buurvrouw, een op-en-top Londense, de kamers schoonmaken. Een vriendendienst. Ze is zelf een mondverzorgingskliniek aan het opzetten en wacht nog op de apparatuur die deze weken per expresdienst bezorgd zullen worden. De negentigjarige overbuurman schuifelt een paar keer per dag door de straat en praat tegen alles wat los en vast zit. ‘Er komt regen aan’, mompelt hij deze ochtend. ‘Ga maar snel hout halen’, roept Marianne in het Frans terug door het openstaande luik vanaf de eerste verdieping. Een uur later komt de buurman terug met in zijn armen wat sprokkelhout. ‘Zo hebben mijn vrouw en ik het lekker warm vanavond.’ >
na het nodige schoonmaakwerk kwamen prachtige mozaïeken tevoorschijn
Deze pagina, boven: Hennie en Marianne op de markt; onder: zitje in de tuin. Rechterpagina: gezicht op de achtergevel met overkapping waaronder de gasten bij goed weer van hun ‘table d'hôte’ kunnen genieten.
Joie de Vivre
104
105 Joie de Vivre
vrienden. Met een kapot dak, kortom een rommeltje. Echter, wat terrazzolegger Hennie meteen opviel: ‘Schitterende betegeling.’ Iedere kamer heeft een eigen patroon en na de nodige schoonmaakwerkzaamheden kwamen prachtige mozaïeken tevoorschijn. En traiteur Marianne – ze runde in Gouda een goedlopende delicatessenzaak – zag meteen al dat de keuken uitermate geschikt zou zijn voor de duizend-en-een culinaire creaties die ze op tafel tovert voor haar gasten. En dat die zelfs groot genoeg was om er kookworkshops te kunnen geven. De paar zielen die in het dorp wonen, Marianne en Hennie kunnen het er goed mee vinden. Hun Frans houdt nog niet over, maar daar wordt aan gewerkt. Binnenkort komt er een Franse juf een paar keer per week langs om het niveau wat op te krikken. ’Want ik wil na zeven jaar toch wel wat diepgaandere gesprekken met de mensen kunnen voeren. Fransen zijn van zichzelf best stug en ik denk dat ze het zeer zullen waarderen als we het proberen. In hun taal’, zegt Marianne terwijl ze aan het kookeiland courgettes schilt met een dunschiller. Op het fornuis staat een pan al te roken om de courgettes straks te grillen, voor het diner later op de avond. ’s Ochtends komt de buurvrouw, een op-en-top Londense, de kamers schoonmaken. Een vriendendienst. Ze is zelf een mondverzorgingskliniek aan het opzetten en wacht nog op de apparatuur die deze weken per expresdienst bezorgd zullen worden. De negentigjarige overbuurman schuifelt een paar keer per dag door de straat en praat tegen alles wat los en vast zit. ‘Er komt regen aan’, mompelt hij deze ochtend. ‘Ga maar snel hout halen’, roept Marianne in het Frans terug door het openstaande luik vanaf de eerste verdieping. Een uur later komt de buurman terug met in zijn armen wat sprokkelhout. ‘Zo hebben mijn vrouw en ik het lekker warm vanavond.’ >
na het nodige schoonmaakwerk kwamen prachtige mozaïeken tevoorschijn
Deze pagina, boven: Hennie en Marianne op de markt; onder: zitje in de tuin. Rechterpagina: gezicht op de achtergevel met overkapping waaronder de gasten bij goed weer van hun ‘table d'hôte’ kunnen genieten.
Joie de Vivre
104
105 Joie de Vivre
Met een andere buurvrouw zijn Hennie en Marianne in onderhandeling. Hennie: ‘We willen een oude schuur opkopen. Om er de kookworkshops te geven en misschien gaan we ook schilderlessen geven. Een bevriende kunstenaar van ons uit Gouda komt daarvoor over. Maar Madame doet nog een beetje moeilijk over de vraagprijs. We zijn niet de eerste buitenlanders die in deze regio een huis kopen. En die Fransen zijn ook niet gek. Die verkopen het echt niet meer voor twee grijpstuivers.’ Rond half negen ’s ochtends komt de bakker voorrijden. Iedere ochtend is er vers brood. En voor dagverse producten rijdt Marianne naar de markt in het nabijgelegen Saint Chinian, waar ze zo ongeveer alle marktkooplui kent. En zo met de rieten mand in haar hand, die uitpuilt van aardbeien, tomaten en pruimen, haar donkere haren en uitgesproken gezicht, valt ze niet eens zo op tussen de Fransen. Maar om echt op te gaan in de bevolking had ze een centimeter of twintig kleiner moeten zijn. ‘De eerste keren op de markt keken ze me aan met een blik in hun ogen van: wat doet zij hier nou?’ Maar toen ze zagen dat Marianne in een azuurblauwe 2CV de boodschappen kwam doen, was het ijs gebroken.
Betrokkenheid
‘Soms dacht ik: waar zijn we aan begonnen, zijn we dan nooit alleen?’
Zo betrokken zijn bij je gasten, die totale overgave, het heeft ook zijn keerzijde. ‘Ik heb me daar echt in vergist. Ik denk dat veel mensen die de droom hebben om een Bed & Breakfast of iets dergelijks te beginnen, zich daarin vergissen. We gaven ook kookworkshops, hier in ons privévertrek. Op een gegeven moment zijn de gasten bezig in jouw privéruimte. Soms ging ik boven op zolder zitten, met oordoppen in, denkende: waar zijn we in godsnaam aan begonnen, zijn we dan nooit alleen?’ Nu pas, zeven jaar later, hebben Hennie en Marianne rust gevonden. Hun strak ingerichte woonkamer is alleen >
>
Linkerpagina: de beroemde fauteuil Orange Slice van ontwerper Pierre Paulin in een Frans interieur. Deze pagina, met de klok mee: een van de frisse kamers; het verzorgde sanitair; een lokale boer op de markt draagt met trots zijn alpinopet.
Joie de Vivre
106
107 Joie de Vivre
Met een andere buurvrouw zijn Hennie en Marianne in onderhandeling. Hennie: ‘We willen een oude schuur opkopen. Om er de kookworkshops te geven en misschien gaan we ook schilderlessen geven. Een bevriende kunstenaar van ons uit Gouda komt daarvoor over. Maar Madame doet nog een beetje moeilijk over de vraagprijs. We zijn niet de eerste buitenlanders die in deze regio een huis kopen. En die Fransen zijn ook niet gek. Die verkopen het echt niet meer voor twee grijpstuivers.’ Rond half negen ’s ochtends komt de bakker voorrijden. Iedere ochtend is er vers brood. En voor dagverse producten rijdt Marianne naar de markt in het nabijgelegen Saint Chinian, waar ze zo ongeveer alle marktkooplui kent. En zo met de rieten mand in haar hand, die uitpuilt van aardbeien, tomaten en pruimen, haar donkere haren en uitgesproken gezicht, valt ze niet eens zo op tussen de Fransen. Maar om echt op te gaan in de bevolking had ze een centimeter of twintig kleiner moeten zijn. ‘De eerste keren op de markt keken ze me aan met een blik in hun ogen van: wat doet zij hier nou?’ Maar toen ze zagen dat Marianne in een azuurblauwe 2CV de boodschappen kwam doen, was het ijs gebroken.
Betrokkenheid
‘Soms dacht ik: waar zijn we aan begonnen, zijn we dan nooit alleen?’
Zo betrokken zijn bij je gasten, die totale overgave, het heeft ook zijn keerzijde. ‘Ik heb me daar echt in vergist. Ik denk dat veel mensen die de droom hebben om een Bed & Breakfast of iets dergelijks te beginnen, zich daarin vergissen. We gaven ook kookworkshops, hier in ons privévertrek. Op een gegeven moment zijn de gasten bezig in jouw privéruimte. Soms ging ik boven op zolder zitten, met oordoppen in, denkende: waar zijn we in godsnaam aan begonnen, zijn we dan nooit alleen?’ Nu pas, zeven jaar later, hebben Hennie en Marianne rust gevonden. Hun strak ingerichte woonkamer is alleen >
>
Linkerpagina: de beroemde fauteuil Orange Slice van ontwerper Pierre Paulin in een Frans interieur. Deze pagina, met de klok mee: een van de frisse kamers; het verzorgde sanitair; een lokale boer op de markt draagt met trots zijn alpinopet.
Joie de Vivre
106
107 Joie de Vivre
‘ook voor de Brocanteliefhebber is de Languedoc een paradijs’ Tips & adressen
nog voor hen bestemd. ‘Een enkele keer, als we echt leuke gasten hebben, zetelen we ons aan de grote houten tafel hier en drinken en keuvelen we tot in de vroege uurtjes. Maar ik wil vooral dat we ons weer thuis voelen in ons eigen huis.’ De smaak waarmee ze hun privévertrek hebben ingericht, komt ook terug in de vier kamers en het appartement dat ze verhuren. Strak, zonder kil te worden. Oud en nieuw gemixt. Een modern bed op een eeuwenoude mozaïekvloer. Een strakke houten tafel onder een schuin dak met oude balken. Moderne kunst boven een oude medicijnkast. ‘Ook voor de brocanteliefhebber is de Languedoc een paradijs. Ongeveer ieder dorp hier heeft wel zo’n markt. Wij hebben daar ongeveer ons hele interieur bij elkaar geschuimd.’ De dichtbijgelegen steden Béziers en Montpellier hebben naast tientallen brocantemarkten alles wat een toerist zich kan wensen. ‘Als we ook maar even de tijd hebben, gaan we die kant op’, zegt Hennie.
• La Souche Hameau de Castelbouze, Saint Chinian tel. +33 (0)4 67381077, www.lasouche.com. • Restaurant Authentique Le Faitout Goed geprijsd restaurant met regionale keuken. Uitgebreide streekwijnkaart. Place du Pont, Berlou, tel. +33 (0)4 672416. • La Compagnie des Comptoirs Chique brasserie in het centrum van Béziers. ‘Mediterrane’ keuken: Franse, Italiaanse, Marokkaanse en Indische keuken gecombineerd. Place Jean-Jaurés 5, Béziers, +33 (0)4 99583929.
• Epicerie Cave Bar à Vins Wijnbar om met een goed glas streekwijn aan de bar weg te dromen. Een plateau kazen en gesneden vleeswaren erbij en de dag kan niet meer stuk. Gelegen in het oogstrelend mooie dorpje Roquebrun. Het Nice van de Hérault genoemd, vanwege het bijzondere microklimaat waardoor er exotische planten, mimosa en citroenen groeien. Avenue du Roc de l’Estang 26, Roquebrun, tel. +33 (0)4 67245649. • Brocantemarkten in Béziers Iedere eerste en derde zaterdag van de maand op de Allée Paul Riquet. Iedere vrij dag bloemenmarkt op de Allée Paul Riquet.
• Franse markt in Saint Chinian Iedere donderdag en zondag. Gouden Joie Tip • Auberge de L’Ecole de Saint Jean Hennie en Marianne eten graag in dit oude voormalige dorps schooltje. Oude foto’s, een oude klok en schoolborden herinneren nog aan de oude bestemming. Echtpaar Brigitte en Patrick kookt eten uit de streek. Heerlijke cassoulet (witte bonen en vlees) gegeten. Het dorpje staat bekend om zijn muscatwijn. tel. +33 (0)4 67381616, St. Jean de Minervois.
Tiramisù al limone Er is verandering op komst. Niet gek in het geval van Hennie en Marianne. Onrust zit nu eenmaal in hen, hoe rustiek ze daar ook wonen in het verlaten Hameau de Castelbouze. Hun onrust werkt echter niet verlammend, maar juist aanjagend. Hardop zullen ze het nog niet zeggen, maar wie op kleine details let, kan niet anders bedenken dan dat het stel vroeg of laat weer gaat verkassen. Bij het avonddiner serveert Marianne antipasti, spaghetti col pomodoro en als toetje een tiramisù al limone. In de woonkamer staat een MacBook, de bureaubladachtergrond toont een Italiaans landschap in Ligurië en wel erg vaak vragen zowel Marianne als Hennie welke streken in Italië ‘onontdekt’ zijn. Hennie: ‘Ja, ik zou nog wel eens zo’n verbouwing willen meemaken. En in Italië, man, wat een prachtland lijkt me dat.’ Enfin, vooralsnog woont het stel nog in Frankrijk. Bezoek ze. Nu het nog kan. • Met de klok mee: Trudy voor de deur; Marianne in haar bedrijfsauto; gezicht op Saint Chinian. Rechterpagina: wijngaarden; de Auberge de l'Ecole; Saint Chinian.
Joie de Vivre
108
109 Joie de Vivre
‘ook voor de Brocanteliefhebber is de Languedoc een paradijs’ Tips & adressen
nog voor hen bestemd. ‘Een enkele keer, als we echt leuke gasten hebben, zetelen we ons aan de grote houten tafel hier en drinken en keuvelen we tot in de vroege uurtjes. Maar ik wil vooral dat we ons weer thuis voelen in ons eigen huis.’ De smaak waarmee ze hun privévertrek hebben ingericht, komt ook terug in de vier kamers en het appartement dat ze verhuren. Strak, zonder kil te worden. Oud en nieuw gemixt. Een modern bed op een eeuwenoude mozaïekvloer. Een strakke houten tafel onder een schuin dak met oude balken. Moderne kunst boven een oude medicijnkast. ‘Ook voor de brocanteliefhebber is de Languedoc een paradijs. Ongeveer ieder dorp hier heeft wel zo’n markt. Wij hebben daar ongeveer ons hele interieur bij elkaar geschuimd.’ De dichtbijgelegen steden Béziers en Montpellier hebben naast tientallen brocantemarkten alles wat een toerist zich kan wensen. ‘Als we ook maar even de tijd hebben, gaan we die kant op’, zegt Hennie.
• La Souche Hameau de Castelbouze, Saint Chinian tel. +33 (0)4 67381077, www.lasouche.com. • Restaurant Authentique Le Faitout Goed geprijsd restaurant met regionale keuken. Uitgebreide streekwijnkaart. Place du Pont, Berlou, tel. +33 (0)4 672416. • La Compagnie des Comptoirs Chique brasserie in het centrum van Béziers. ‘Mediterrane’ keuken: Franse, Italiaanse, Marokkaanse en Indische keuken gecombineerd. Place Jean-Jaurés 5, Béziers, +33 (0)4 99583929.
• Epicerie Cave Bar à Vins Wijnbar om met een goed glas streekwijn aan de bar weg te dromen. Een plateau kazen en gesneden vleeswaren erbij en de dag kan niet meer stuk. Gelegen in het oogstrelend mooie dorpje Roquebrun. Het Nice van de Hérault genoemd, vanwege het bijzondere microklimaat waardoor er exotische planten, mimosa en citroenen groeien. Avenue du Roc de l’Estang 26, Roquebrun, tel. +33 (0)4 67245649. • Brocantemarkten in Béziers Iedere eerste en derde zaterdag van de maand op de Allée Paul Riquet. Iedere vrij dag bloemenmarkt op de Allée Paul Riquet.
• Franse markt in Saint Chinian Iedere donderdag en zondag. Gouden Joie Tip • Auberge de L’Ecole de Saint Jean Hennie en Marianne eten graag in dit oude voormalige dorps schooltje. Oude foto’s, een oude klok en schoolborden herinneren nog aan de oude bestemming. Echtpaar Brigitte en Patrick kookt eten uit de streek. Heerlijke cassoulet (witte bonen en vlees) gegeten. Het dorpje staat bekend om zijn muscatwijn. tel. +33 (0)4 67381616, St. Jean de Minervois.
Tiramisù al limone Er is verandering op komst. Niet gek in het geval van Hennie en Marianne. Onrust zit nu eenmaal in hen, hoe rustiek ze daar ook wonen in het verlaten Hameau de Castelbouze. Hun onrust werkt echter niet verlammend, maar juist aanjagend. Hardop zullen ze het nog niet zeggen, maar wie op kleine details let, kan niet anders bedenken dan dat het stel vroeg of laat weer gaat verkassen. Bij het avonddiner serveert Marianne antipasti, spaghetti col pomodoro en als toetje een tiramisù al limone. In de woonkamer staat een MacBook, de bureaubladachtergrond toont een Italiaans landschap in Ligurië en wel erg vaak vragen zowel Marianne als Hennie welke streken in Italië ‘onontdekt’ zijn. Hennie: ‘Ja, ik zou nog wel eens zo’n verbouwing willen meemaken. En in Italië, man, wat een prachtland lijkt me dat.’ Enfin, vooralsnog woont het stel nog in Frankrijk. Bezoek ze. Nu het nog kan. • Met de klok mee: Trudy voor de deur; Marianne in haar bedrijfsauto; gezicht op Saint Chinian. Rechterpagina: wijngaarden; de Auberge de l'Ecole; Saint Chinian.
Joie de Vivre
108
109 Joie de Vivre
La Souche Nederlandse gastvrijheid tussen de Zuid-Franse wijnvelden
La Souche heet de chambres & table d'hôtes van het Nederlandse echtpaar Hennie Vellekoop en Marianne Mulckhuyse, ‘de wijnstok'. Heel toepasselijk voor een charmant en gastvrij verblijf tussen de wijngaarden in de Languedoc.
101 Joie de Vivre
tekst Ralf Groothuizen foto’s Jeroen Berends