Ons Recht april 2014

Maandblad van de landelijke bediendencentrale - nationaal verbond voor kaderpersoneel 118de jaargang | nummer 4 | APRIL 2014

16-17 Verkiezingen 25 mei: partijprogramma’s doorgelicht!

24 CO L R U YT Z I E T O U D E R E N A L S ‘ D U R E VO G E L S’

14-15 VO LVO C A R S K E E RT T R E N D O M

RUBRIEKSNAAM inhoud

Standpunt Actie Sociaal Sociaal Wetgeving Distributie Distributie Campagne Over de grenzen

Insourcing Verkiezingen Sectorcao Inbox Arbeids-gericht

Arbeidsmarkt Leeftijd In de marge Film Film Boek Film Mobiliteit De lezer schrijft Indexaanpassingen Uitbetaling vakbondspremie Achterklap Vanmol

2 | APRIL 2014 | 118de jaargang | Ons Recht

3 4 5 6 7 8 9 10 12 13 13 14 16 18 19 20 21 21 22 24 25 25 26 26 27 28 29 30 30 30 31 32

Sociaal overleg wordt steevast bemoeilijkt Reizigers, sta stil bij werkomstandigheden op Brussels Airport Investeerders tekenen doodvonnis van Heinz in Turnhout Indiase multinational JBF staat vakbonden naar het leven Nieuwe cao nr. 109 verplicht werkgever om ontslag uit te leggen Solidaire werknemers houden zondagopeningen tegen bij Aldi ‘Toeristische centra’ zetten zondagsrust nog meer onder druk Protesten kledingarbeidsters doen veel stof opwaaien in Bangladesh Onderzoek naar discriminatie op basis van seksuele geaardheid Nieuwe regeling voor leden in regio Waas en Dender Volvo Cars Gent haalt bepaalde activiteiten weer in huis Verkiezingen op 25 mei 2014: wat hebben de partijen in de aanbieding?

Eindelijk nationaal akkoord voor bedienden uit metaalsector

Doorbraak in strijd voor volwaardig statuut onthaalouders Reageer mee tegen de mini-mode!

Crisis treft ook werkzoekenden met arbeidshandicap Colruyt zegt oudere werknemers de wacht aan Actie leidt tot resultaten bij groothandelaar Febelco Tom à la ferme We are the best!

Mijn leven op stelten Nieuwe editie van filmfestival Mooov komt eraan!

Vakbond regelt elektrische fietsen bij DHL Freight

De kledingarbeidsters in Bangladesh moeten nog altijd op straat betogen om hun rechten af te dwingen. Een jaar geleden kwamen meer dan 1.100 van hun collega’s bij Rana Plaza om het leven. Was hun dood tevergeefs? De ngo Wereldsolidariteit tracht met haar nieuwe campagne Belgische kledingketens aan te porren om ‘schone kleren’ in de rekken te hangen.

Een campagne die voluit de steun geniet van de LBC-NVK. Je leest er meer over op p. 10-11.

RUBRIEKSNAAM

Sociaal overleg wordt steevast bemoeilijkt ferre w yckmans algemeen secretaris

standpunt.

“De invloed van de vakbonden op de loonvorming verminderen.” Zo zien Europese instanties één van de maatregelen die de concurrentiepositie van de EU-lidstaten moeten ten goede komen. Die ‘logica’ verraadt onomwonden wat wordt bedoeld met ‘een Europese economische politiek’.

Werknemersrechten beschermen of vergroten? De meeste partijprogramma’s laten je flink op je honger.

Ook in menig partijprogramma in ons land wordt fel geschreeuwd om de invloed van de bonden op de loonvorming terug te schroeven. Europees beleid wordt bepaald en goedgekeurd door onze Europese politici. Het wordt uitgevoerd en versterkt door onze lokale, federale en Vlaamse politici.

Loonnorm

De loonnormwet zegt dat het in 2013 en 2014 wettelijk verboden is om collectieve loonafspraken te maken die resulteren in loonsverhogingen.

Individuele loonafspraken mogen wel.

In 2011 en 2012 waren collectieve afspraken ook ‘verboden’, een maximale stijging van 0,3 procent in 2012 buiten beschouwing gelaten. Er wordt hardop gedacht en gesproken over het idee om de ‘nulgrens’ te verlengen tot eind 2018.

Dit alles wordt gesteund door zo goed als alle partijen die pleiten voor een loonlastenverlaging ‘voor de werkgevers’. Wie beweert dat dit ook zal leiden tot hogere lonen, is de boel aan het belazeren. Unizo-voorman Karel Van Eetvelt pleitte zelfs al voor een ‘daling van de koopkracht’.

Monica De Coninck

De minister van Werk, Monica De Coninck, laat nog gauw de Hoge Raad voor Werkgelegenheid een onderzoek doen naar de effecten van de ‘discriminatie’ van ‘hogere lonen’ voor oudere werknemers en hoe dit leidt tot het uitstoten van oudere werknemers op de arbeidsmarkt. Er wordt luidop gedacht aan het niet langer goedkeuren van cao’s die nog met barema’s werken langer dan zeven jaar. Een logica die blijkbaar ook alleen geldt voor collectieve en door de vakbonden afgesproken en verkregen loonregelingen. Individuele oudere werknemers – zeker zogenaamde dure supertalenten – zal niets in de weg worden gelegd.

Als lonen de aanwerving van oudere werknemers belemmeren, hoe is dan de hoge werkloosheid van zelfs opgeleide jongeren met lagere lonen te verklaren? Jongeren moeten blijkbaar maar werken tegen gelijk welke voorwaarde ook, of worden uitgesloten van de werkloosheidsuitkering. Onze minister van Werk zei het ooit zo: “Al wie oren en poten heeft moet werken”.

Als het erom gaat vakbondsrechten – en dus werknemersrechten – te beschermen of misschien zelfs vergroten, blijf je flink op je honger in de meeste partijprogramma’s. Telkens weer wordt het sociaal overleg geschoffeerd. En tegelijkertijd wordt niets ondernomen om het sociale speelveld te beschermen. Onze oproep aan de politieke partijen: herwaardeer het sociaal overleg, in plaats van het onmogelijk te maken.

Opzegregelingen

Een zelfde verhaal rond de opzegregelingen. Sinds 1 januari 2014 is het wettelijk ‘verboden’ om in een sector-cao een opzegregeling te voorzien die beter is dan de wettelijke regeling. En dit terwijl bij wet hele sectoren tijdelijk of zelfs definitief van de wettelijke regeling worden uitgesloten. Collectief: geblokkeerd. Individueel: de deur staat nog wel open.

Ook op een ander punt laat Unizo zich niet onbetuigd. Zieke werknemers zijn volgens Unizo eigenlijk ‘sociale fraudeurs’. Unizo wil wél de eigen leden helpen om belastingen niet te betalen. Als de vakbonden vragen collectieve afspraken te maken over controles, geven de werkgevers nooit thuis.

Ben Weyts (N-VA) zei onlangs dat het tijdkrediet moest worden ingeperkt omdat het toch maar diende om ‘wereldreizen te maken op kosten van de gemeenschap’. Ondersteunende stilte bij Unizo.

De invloed van de vakbonden op de loonvorming is voor sommigen een doorn in het oog.

Ons Recht | 118de jaargang | APRIL 2014 |

3

actie

Reizigers, sta stil bij werkomstandigheden op Brussels Airport Ryanair en Co moeten normale spelregels accepteren Paul Buekenhout

Op en rond Brussels Airport, de luchthaven van Zaventem, vind je één van de grote economische knooppunten van België. De luchthaven beleefde in het voorbije jaar woelige sociale momenten. Nu zetten de vakbonden zich schrap om de lagekostenmaatschappijen beter in de pas te laten lopen. Ryanair en consorten moeten de regels van het spel volgen.

In het afgelopen jaar waren er heftige stakingen bij Swissport en Brussels Airlines.

Begin januari van dit jaar was er een dodelijk ongeval. De werkdruk en de flexibiliteit lopen werkelijk de spuigaten uit.

Werknemers worden letterlijk en figuurlijk uitgeperst. De situatie wordt onhoudbaar.

Voortdurend worden er mensen ziek of krijgen ze een burn-out.

De afhandelingsbedrijven concurreren bikkelhard om contracten te krijgen of houden.

Zo worden de prijzen gedrukt, met schrijnende gevolgen: een flexibiliteit die niet meer te harden is, gesplitste ploegen bij de vleet, geen vaste contracten, voltijdse jobs die zeldzamer worden, almaar

meer uitzendbanen en een grotere inschakeling van onderaannemers. Ondanks al die ingrepen draaien de meeste bedrijven op de luchthaven met verlies. De negatieve spiraal houdt aan.

Eerste actie

Op donderdag 27 februari hielden de bonden een eerste actie naar aanleiding van de komst van diverse lagekostenmaatschappijen. Een duidelijk signaal richting The Brussels Airport Company – de beheerder van de luchthaven – en alle werkgevers in de regio. Voor lagekostenspelers à la Ryanair heeft letterlijk àlles een prijs, merken de bonden.

Even een duik nemen in de realiteit van wie wil solliciteren voor een ‘droomjob’ bij het cabinepersoneel van Ryanair. Zo’n kandidaat moet vier weken opleiding volgen in Spanje of Duitsland. Hij of zij moet de reis, het verblijf en de cursus uit eigen zak betalen. Wie afvalt, krijgt geen geld terug. Ben je geselecteerd? Dan moet je naar het Ierse Dublin op eigen kosten. Waar je, eens te meer op eigen kosten, een medisch onderzoek moet ondergaan.

Belgisch arbeidsrecht

De bonden vragen dan ook doelbewust aan reizigers om stil te staan bij de werkomstandigheden op de luchthaven. Via de actie ‘Fair Air Ticket’. De eisen en verwachtingen van de actievoerders zijn heel normaal. Ieder bedrijf op de luchthaven moet het Belgische arbeidsrecht naleven. De veiligheid van de werknemers moet altijd primeren. Zonder uitzonderingen en met speciale aandacht voor uitzendkrachten en voor het veiligheidsoverleg tussen bedrijven en hun onderaannemers.

Maar er is nog meer natuurlijk. Elk bedrijf moet de wettelijk verplichte Belgische bijdragen voor de sociale zekerheid betalen. De voorwaarden van The Brussels Airport Company moeten op alle bedrijven worden toegepast, zonder voorkeursregimes. En de cao’s en de sectorale loonen arbeidsvoorwaarden moeten worden gerespecteerd. De sociale dialoog moet in alle ondernemingen correct verlopen.

Tot slot vragen de bonden dat de extreme flexibiliteit aan banden wordt gelegd. En dat er een duurzaam personeelsbeleid is, gericht op werkbare jobs.

IMAGE : BELGA

© foto

De vakbonden vragen doelbewust aan reizigers om stil te staan bij de werkomstandigheden op de luchthaven. Als bedrijven als Ryanair de spelregels aan hun laars willen lappen, mogen ze een flinke dreun verwachten.

4 | APRIL 2014 | 118de jaargang | Ons Recht

© foto: daniël rys

sociaal

Waarom moet de fabriek van Heinz in Turnhout eigenlijk dicht? Dat is voor velen altijd een raadsel.

Investeerders tekenen doodvonnis van Heinz in Turnhout Het lot van de geviseerde fabrieken ligt vol- eigendom van Heinz en de groep lijkt niet ledig in handen van de Braziliaanse inves- zinnens om ze te verkopen aan een over“Heinz heeft de intentie om de teringsmaatschappij 3G en de Amerikaanse nemer die rechtstreeks met hen in concurinvesteerder Warren Buffet. Doel van dit rentie kan treden. Maar wat is er dan wel vestiging in Turnhout te sluiten alles is de concurrentiepositie verstevigen mogelijk om een aantal jobs te redden? tegen eind december 2014.” Dat om op termijn een extra winst te realiseren Vanuit de Vlaamse overheid is toch al enige was de essentie van een presenvan 1 miljard dollar. Het verhaal van arbeid druk op Heinz uitgeoefend. Die bekijkt nu tatie die door de topmanagers versus kapitaal. of ze 942.000 euro opleidingssteun kan van de voedingsgroep Heinz was terugvorderen. Centen die later misschien gemaakt en die op een bijzondere kunnen worden ingezet om nieuwe initiaLokale directie ondernemingsraad op 26 februtieven op de site te ondersteunen. Zo zou je ari werd toegelicht. Voor de werkBij Heinz is nog altijd sprake van een ‘inten- nieuwe jobs kunnen helpen te creëren. De nemers in Turnhout was het een tie tot sluiting’. Maar de toekomst ziet er vestiging in Turnhout is nog niet zo oud. heel rauwe, trieste boodschap. allesbehalve rooskleurig uit. Alternatieve Misschien kunnen andere bedrijven ze goed scenario’s zijn meer dan welkom, maar o benutten om op die plaats nieuwe activiteiWaarom moet de Belgische fabriek dicht? zo moeilijk te verwezenlijken. Bovendien ten te ontplooien.

Heinz vergeleek de fabriek in Turnhout met praten de Belgische vakbonden alleen met Maar dit alles is nog toekomstmuziek. In de vestiging in het Britse Telford. Turnhout de lokale directie en niet met de beleidsma- een eerste fase zal het noodzakelijk zijn de moet de duimen legen door de lagere loon- kers van Heinz die de beslissingen nemen. procedure Renault af te ronden. De bonden kosten en betere transportvoorwaarden. En Moeilijk om zo alternatieven naar voren te ijveren voor een sociaal plan dat voor elke ook omdat Groot-Brittannië een belangrijke schuiven, te meer omdat de productielijnen werknemer een perspectief biedt. afzetmarkt is. In Duitsland en Australië ook effectief zullen verhuizen naar Telford. worden eveneens fabrieken gesloten.

De vestiging in Turnhout is helemaal Kirsten Rosiers

Ons Recht | 118de jaargang | APRIL 2014 |

5

Indiase multinational staat vakbonden naar het leven

JBF

© foto: daniël rys

sociaal

De nieuwe fabriek van JBF in Geel maakt grondstoffen voor PET-flessen. JBF tracht vakbondswerk onmogelijk te maken.

Iets wat de vakbonden uiteraard niet laten gebeuren.

Denis Bouwen

Bij het scheikundig bedrijf JBF in Geel is op 19 maart een spontane staking uitgebroken. En dat om een erg goede reden. De directie had namelijk vier werknemers brutaal de laan uitgestuurd. In feite was het de bedoeling om het prille vakbondswerk bij JBF in de kiem te smoren en een ernstig sociaal overleg te vermijden.

De Indiase multinational JBF is 140 miljoen euro aan het investeren in Geel. In een eerste fase zouden hierdoor 90 mensen een baan vinden. Nu zijn er al zo’n 80 mensen in dienst, van wie een stuk of 20 Indiërs met een tijdelijke opdracht.

In de nieuwe fabriek in Geel zullen grondstoffen worden gemaakt voor de productie van PET-flessen voor de Europese markt.

Het gaat om een uniek project voor België.

“JBF tracht de vakbonden doelbewust te liquideren”, zegt LBC-NVK-secretaris Werner Sels. De LBC-NVK en de BBTK klagen de gang van zaken in gemeenschappelijk vakbondsfront aan. Ze zijn niet van plan 6 | APRIL 2014 | 118de jaargang | Ons Recht

om dit zomaar over hun kant te laten gaan. Het was de bedoeling dat het paritair comité Op 13 januari 2014 praatten vakbonden en op 25 maart de vraag naar een vakbondsafdirectie voor het eerst over het toekom- vaardiging bij JBF zou bespreken. Eén week stige sociaal overleg. Toen leek er nog geen eerder constateerden de bonden echter dat vuiltje aan de lucht. Voor JBF was het ‘geen de directie vier werknemers, stuk voor stuk probleem’ om een vakbondsafvaardiging in vakbondsleden, had ontslagen. Vier mensen het bedrijf te aanvaarden. Zolang de werk- die werden gezien als mogelijke toekomnemers zelf daar zouden om vragen. stige vakbondsafgevaardigden. “Zij pasten niet in de familiale onderneming die JBF is”, klonk het bij de werkgever.

JBF tracht de “In werkelijkheid was dit een regelrechte aanslag op het recht op vakbondswerk”, vakbonden onderstreept Werner Sels. “Voor de vier werknemers ging het om pure broodroof. doelbewust te Er zijn wel meer werkgevers die niet tuk liquideren. zijn op sociaal overleg. Maar bij JBF werden vier mensen ‘preventief’ geliquideerd De voorwaarde van de directie deed som- om elk sociaal overleg te ontlopen. migen al enige nattigheid voelen. Toen de De vakbonden vinden het optreden van JBF directie met werknemers afzonderlijk ging verbijsterend en te zot voor woorden. “Het babbelen over de loon- en arbeidsvoorwaar- spreekt vanzelf dat wij ons niet neerleggen den, eisten de bonden formeel om werk te bij deze gang van zaken.” maken van de beoogde vakbondsafvaardiging. “Bewijs maar in het paritair comité dat Bij het ter perse gaan vernam het personeel dat wil”, zei de directie. Voor de redactie dat er toch een prinde bonden was dat een fluitje van een cent. cipiële doorbraak werd bereikt.

“JBF schoot toen echt wakker en begon met Waardoor vakbondswerk in het bedrijf nog meer energie gesprekken te voeren met alsnog mogelijk zal worden. elke werknemer apart”, vertelt Werner.

wetgeving

Nieuwe cao nr. 109 verplicht werkgever om ontslag uit te leggen Werknemer moet wel op tijd naar redenen vragen Bram Van Goethem

Forfaitaire schadevergoeding

De sociale partners hebben onlangs in de Nationale Arbeidsraad cao nr. 109 afgesloten. Een cao die regelt hoe werkgevers voortaan geplande ontslagen van werknemers moeten motiveren.

Wanneer een ontslag kennelijk onredelijk is, Cao nr. 109 is niet van toepassing bij een moet de werkgever aan de werknemer een ontslag tijdens de eerste zes maanden schadevergoeding betalen die overeenstemt tewerkstelling, tijdens een arbeidsovermet minstens drie weken loon en hoogstens eenkomst voor uitzendarbeid, tijdens een 17 weken loon. De hoogte van de schade- arbeidsovereenkomst voor studentenarvergoeding hangt af van de mate waarin er beid, bij een ontslag met het oog op SWT sprake is van kennelijke onredelijkheid. (brugpensioen) of bij het bereiken van de pensioenleeftijd. En al evenmin wanneer er wordt ontslagen wegens de definitieve Bewijslast

Vanaf 1 april 2014 heeft elke werknemer het recht om de precieze redenen te kennen die tot zijn of haar ontslag hebben geleid. Als de werknemer die redenen wil achterhalen, moet hij de vraag stellen in een aangetekende brief, gericht aan de werkgever. Dat moet gebeuren binnen de twee maanden na het einde van de arbeidsovereenkomst. Als de werknemer zijn opzeg krijgt, moet hij de vraag stellen binnen de zes maanden nadat de opzegging officieel werd meegedeeld; maar dan wel niet later dan twee maanden na het aflopen van de arbeidsovereenkomst.

Op zijn beurt legt de werkgever in een aangetekende brief aan de werknemer uit welke redenen tot het ontslag leidden. Die reactie moet er komen binnen de twee maanden nadat de vraag van de werknemer werd ontvangen.

Leeft de werkgever die verplichting niet na?

Of doet hij dat op een verkeerde manier? Dan moet hij een forfaitaire burgerlijke boete – ter hoogte van twee weken loon – aan de werknemer betalen. Heeft de werkgever al uit eigen beweging en op papier de redenen voor het ontslag meegedeeld? Dan is hij niet meer verplicht om nog te antwoorden.

Is er een betwisting? Dan wordt de verdeling van de bewijslast tussen werkgever en werknemer op een bepaalde manier geregeld. Heeft de werkgever de redenen juist meegedeeld? Dan is het aan de werkgever of de werknemer die iets aanvoert om de bewijslast te leveren. Heeft de werkgever de redenen niet of niet juist meegedeeld? Dan draagt de werkgever de bewijslast. Heeft de werknemer geen verzoek of geen juist verzoek ingediend? Dan ligt de bewijslast bij de werknemer.

Als de werknemer de rechtmatigheid van het ontslag wil aanvechten, moet hij op tijd hierover een correct verzoek indienen bij de werkgever. Zo niet dan dreigt de bewijslast volledig te liggen bij de werknemer.

Niet van toepassing

Kennelijk onredelijk ontslag?

Schadevergoeding betalen! stopzetting van de (ondernemings-) activiteit, wegens de sluiting van de onderneming, in het kader van een collectief ontslag of in het kader van een meervoudig ontslag. De cao geldt ook niet wanneer iemand wordt ontslagen om dringende reden of wanneer de werkgever een bij wet of cao afgesproken bijzondere ontslagprocedure moet naleven.

‘Kennelijk onredelijk’

Soms kan je spreken van een ‘kennelijk onredelijk ontslag’. Dat is het geval wanneer een werknemer, aangeworven voor onbepaalde duur, wordt ontslagen op grond van redenen die niets te maken hebben met de geschiktheid of het gedrag van de werknemer. Of op basis van redenen die geen verband houden met wat er nodig is om de onderneming, instelling of dienst te laten draaien. Het moet gaan om redenen die een normale en redelijke werkgever nooit zou hebben ingeroepen.

Rechtbanken en gerechtshoven mogen alleen nagaan of een ontslag al dan niet ‘kennelijk onredelijk’ was. Ze mogen zich niet uitspreken over de vraag of het ontslag al of niet opportuun was.

Ons Recht | 118de jaargang | APRIL 2014 |

7

distributie

Solidaire werknemers houden zondagopeningen tegen bij Aldi Distributiecentrum in Roeselare geblokkeerd Twee dagen het magazijn blokkeren en winkels dicht houden: het had veel impact bij Aldi. De actievoerende werknemers hielden de geplande zondagopeningen aan de kust tegen.

te beseffen en erkennen. Een flinke morele steun voor de Aldi-werknemers.

© foto: SYLVIE PATTYN

Magazijn dicht

Erik a Lambert

De centrale van de discounter Aldi in Roeselare had plannen gesmeed om twaalf winkels aan de kust op zondag open te houden. Maar dat was buiten de waard gerekend.

De LBC-NVK schoot in actie en kreeg het gedaan dat het bedrijf op zijn stappen terugkeerde.

Het plan om twaalf kustwinkels op zondag open te houden werd in februari voorgelegd aan de werknemersvertegenwoordigers.

Meteen ontstond onrust onder het personeel aan de kust. In drie van de betrokken winkels werden al snel prikacties gehouden.

Voor de LBC-NVK was dat een sterk signaal om de handen uit de mouwen te steken. Het personeel was bereid actie te voeren om de zondagsrust te redden.

Toch werd er eerst onderhandeld. Zo konden de vakbondsafgevaardigden horen hoe Aldi het zondagswerk precies dacht in te vullen. Op een bespreking met het personeel werd het voorstel van de directie ontleed. De LBC-NVK-ploeg kreeg geen toestemming om te onderhandelen over het plan rond zondagwerk.

kustwinkels broeide verzet tegen het zondagswerk. Ook in andere winkels zat de schrik erin. De collega’s daar zagen het project aan de kust als een ‘eerste oefening’ van Aldi. Later dreigden de Ardennen of ‘toeristische zones’ als Brugge, Kortrijk en Ieper aan de beurt te komen. Iedereen wilde dan ook meedoen om de boot af te houden.

Vanuit het Europees Platform voor Zondagsrust kwam een eerste voorzet. Bij de Aldi in Oostende kwamen politici vertellen waarom zij mee de zondagsrust wilden verdedigen. Ook de klanten werden geïnformeerd. Winkels die open zijn op zondag, voor de klant klinkt dat aanlokkelijk.

Maar naarmate zondagopeningen meer en meer normaal worden, raken de inkomsten Verzet gewoon gespreid. De extra service zal uitAls gevolg daarvan maakten de LBC-NVK- eindelijk toch aan de klant worden doormilitanten een actieplan. Niet alleen in de gerekend. Heel wat klanten bleken dat ook

8 | APRIL 2014 | 118de jaargang | Ons Recht

Na de sensibilisering in Oostende werd het spannender, met een echte blokkering van het distributiecentrum in Roeselare. Bijna alle Aldi-winkels aan de kust en ook heel wat vestigingen in de rest van West-Vlaanderen hielden de deuren dicht. Flink wat werknemers kwamen bijeen aan het centraal magazijn in Roeselare. Zij kregen steun van de vrachtwagenchauffeurs zodat de actie nog meer effect kreeg.

De bevoorrading van de opengebleven winkels stokte. Zo’n 30 werkneemsters trokken ’s nachts naar het piket om de blokkering in stand te houden. De morele verontwaardiging onder het personeel bleek groot.

“Zondagwerk dat noodzakelijk zou zijn wegens de concurrentie, hoezo?”, vroegen velen zich af.

In de streek realiseren de 73 winkels van de Aldi-centrale nog altijd 28.000 euro winst per dag. Zo verdienen ze veel geld voor de steenrijke aandeelhouder van Aldi. Terwijl de werkdruk blijft toenemen. Toen de openingsuren in 2013 werden verruimd, werd de werkdruk gevoelig groter. Dat ligt veel werknemers nog altijd zwaar op de maag.

Van tafel

Twee dagen het magazijn blokkeren en winkels dicht houden: het had veel impact. Op de tweede actiedag zag de directie zich verplicht om opnieuw te praten. Door het massale engagement van het personeel lukte het de geplande zondagopeningen van tafel te krijgen. Een resultaat dat de LBC-NVKploeg enorm blij maakte.

“De inspanningen rendeerden”, zeggen de actievoerders. “Maar we blijven uit onze doppen kijken. Ook bij anderen in onze sector staat de vrije zondag onder druk. Door de keiharde concurrentie in de distributie zullen nieuwe plannen opduiken die de loonen arbeidsvoorwaarden onder druk zetten.

Werknemers en vakbondsmilitanten zullen dus nog vaker moeten tonen hoe ze hun belangen kunnen verdedigen in een sector die snel verandert.”

distributie

‘Toeristische centra’ zetten zondagsrust nog meer onder druk “Werknemers worden hier niet beter van” Denis Bouwen

Her en der popelen winkelketens om zondagopeningen in te voeren.

Nogal wat steden willen het koninklijk besluit over de ‘toeristische centra’ gebruiken als hefboom om de mensen nog vaker op zondag te laten shoppen. Maar is dat eigenlijk wel een verstandige evolutie? Chris Van Droogenbroeck, nationaal secretaris Distributie bij de LBCNVK, heeft ernstige bedenkingen.

“Het winkelpersoneel wordt het kind van de rekening met al die heisa rond meer zondagopeningen”, vindt Chris. “De werknemers worden er niet beter van als ze op zondag in de winkel moeten werken. Niet financieel en ook niet psychisch.”

Steeds meer steden en gemeenten trachten zich te laten erkennen als ‘toeristisch centrum’ zodat winkels op zondagen hun deuren kunnen openen. Verkeerde evolutie, stelt de LBC-NVK. “Er zijn in de distributie geen sectorale afspraken over toeslagen wanneer werknemers tot 40 zondag per jaar moeten werken in een toeristisch centrum.

Voor consumenten die dol zijn op shoppen klinkt het misschien sexy om koopzondagen in te voeren. Maar voor de winkelbedienden leidt zoiets maar al te vaak tot nog slechtere loon- en arbeidsvoorwaarden.”

ongebreideld retailaanbod waarbij wordt van Izegem en Tielt-Winge. In die zones geconcurreerd met late openingsuren, zon- dwingt de vastgoedlobby via huurclausules dagopeningen, flexibele contracten, studen- de winkels om op zondag open te zijn, ook tenjobs en zelfs nulurencontracten zoals in al moeten heel wat zaken dan met verlies Engeland. Bij een nulurencontract wordt draaien. geen vast werk gegarandeerd. Zelfs geen minimaal aantal uren werk. De werknemer Aldi kan dan naar believen worden opgeroepen Chris Van Droogenbroeck is blij dat de werkwanneer de werkgever dat nodig acht.” nemers van Aldi erin slaagden om zondagopeningen tegen te houden voor twaalf winkels aan de Belgische kust. Een veldslag die “Het winkelpersoneel werd gewonnen. Maar daarmee is de oorlog nog niet beslecht. Bij Lidl droomt de directie wordt het kind van nu ook van zondagopeningen. de rekening met al “De vraag naar meer zondagopeningen zal niet weggaan”, beseft Chris. “Onze vakdie heisa rond meer bondsmilitanten blijven waakzaam zodat ze zondagopeningen” snel signalen hierover oppikken. We willen dat de nieuwe federale regering strengere voorwaarden oplegt aan toeristische centra en dat de regels rond deze centra beter worBrugge en Ieper den nageleefd.”

In steden als Brugge en Ieper, waar het toe- Ook Europees wordt de strijd om de zonrisme toch de kassa’s flink laat rinkelen, dagsrust uitgevochten. Het ACV doet daarzijn de meeste winkelketens niet op zondag bij voluit mee aan de ‘European Sunday open. Raar maar waar. “Die ketens zeggen Alliance’, die opkomt voor een vrije zondag zelf dat openen op zondag voor hen geen en fatsoenlijke werktijden voor alle werkneeconomische meerwaarde heeft”, vertelt mers in Europa.

Chris.

In sommige toeristische zones dwingt de vastEr zijn ook nieuwe of recente toeristische goedlobby de winkels om op zondag open te zones. Bijvoorbeeld in Maasmechelen en zijn, ook al moeten heel wat zaken dan met verTongeren. Of de ‘illegale zones’ in de streek lies draaien.

Nogal wat lokale besturen gaven in de voorbije jaren aan projectontwikkelaars de toestemming om binnenstedelijke winkelcentra neer te poten. Die vastgoedprojecten zijn dikwijls in handen van grote vermogensbeheerders die de investering zoveel mogelijk willen laten renderen. Ze leggen hoge huurprijzen op en dwingen ketens om hun winkels op zondagen te openen. Ketens die het spel niet meespelen, moeten een stevige ‘boete’ ophoesten.

Naarmate het aantal toeristische centra stijgt, komen er ook meer zondagopeningen. Maar zondagopeningen verliezen natuurlijk hun speciaal karakter wanneer jan en alleman er begint mee uit te pakken.

Zo wordt het economisch minder interessant voor ketens om eraan mee te doen.

“Koopzondagen zouden ook buitenlandse consumenten aantrekken, zo wordt beweerd.

Maar dat is lang niet zeker. We merken trouwens dat de Europese regels leiden tot een

© foto: DANIËL RYS

Shoppingcentra

Ons Recht | 118de jaargang | APRIL 2014 |

9

campagne

Protesten kledingarbeidsters doen veel stof opwaaien in Bangladesh Vakbond NGWF boekt langzaam maar zeker vooruitgang

De kledingarbeidsters van Bangladesh trachten samen met de vakbond NGWF hun werk- en leefomstandigheden te verbeteren.

Jef Van Hecken en Jaklien Broek x

De kledingarbeidsters in Bangladesh moeten nog altijd op straat betogen om voor hun rechten op te komen. Hun werkomstandigheden zijn nog altijd niet fundamenteel verbeterd.

Ondanks de ramp bij Rana Plaza, in april 2013. Zijn ruim 1.100 van hun collega’s dan tevergeefs gestorven? En wanneer krijgen ze eindelijk een leefbaar loon en een veilige werkomgeving?

Op 24 april 2013 stortte in Dhaka het gebouw Rana Plaza in. Er vielen daarbij 1.131 doden en meer dan 2.000 gewonden.

De internationale gemeenschap reageerde verontwaardigd. Onder druk van de consumenten tekenden meer dan 115 kledingmerken een overeenkomst die tot beterschap 10 | APRIL 2014 | 118de jaargang | Ons Recht

moest leiden. Maar veranderde er ook iets in de praktijk?

Amirul Haque Amin is de voorzitter van de National Garment Workers Federation, de meest dynamische vakbond in Bangladesh.

Hij vertelt over de situatie in de textielindustrie.

“De kledingarbeiders zijn zich duidelijk meer bewust van het belang van veiligheid op het werk”, legt Amin uit. “Maar hetzelfde kan niet worden gezegd van de werkgevers.

Onder druk van de internationale gemeenschap zullen die toch meer in veiligheid moeten investeren. Bijna elke dag zijn er vergaderingen, demonstraties en allerlei initiatieven die de nadruk op meer veiligheid leggen. De media ondersteunen die acties.

Je kan duidelijk zien dat eigenlijk de hele samenleving in beweging komt, dus niet meer alleen de werknemers en vakbonden.”

“Het draait altijd om twee eisen: veilige gebouwen en leefbare lonen. Studiecentra pleiten zelfs voor hogere lonen dan die

waarvoor de vakbonden ijveren. Een gevoelige aanpassing van het minimumloon is essentieel voor de arbeiders. Wat zijn ze immers met een hongerloon in een veilig fabrieksgebouw? De vakbonden eisen 80 euro, anderen zelfs 100 en dit terwijl het huidig minimumloon 30 euro bedraagt.”

Geen vodje papier

Amin is optimistisch dat er toch verandering komt in de kledingindustrie. “Bij vroegere acties was er alleen discussie en druk op de kledingmerken, veel woorden dus.

Maar nu is er, voor het eerst, een engagement op papier om de komende vijf jaar veel geld te investeren om de fabrieken veiliger te maken. Meer dan 100 kledingmerken hebben hun handtekening onder dat akkoord gezet. Dat is zeker geen vodje papier. De internationale druk zal aanhouden en dat helpt om de beloofde verbeteringen zeker uit te voeren. Daarnaast komen

ook verschillende regeringen met veel geld over de brug: Nederland, de Verenigde Staten, Groot-Brittannië en Japan.”

In de afgelopen jaren werden er amper vakbonden officieel erkend door de Bengaalse autoriteiten. “Daardoor was syndicaal werk op de werkvloer haast onmogelijk”, zegt Amin. “Onder meer onder druk van de internationale gemeenschap komt daar stilaan verandering in. In de tweede helft van 2013, niet toevallig na Rana Plaza, werden dan toch iets meer dan 80 vakbonden erkend. De nieuwe arbeidswet voorziet de mogelijkheid van vakbondswerk. Maar in de praktijk is dat niet vanzelfsprekend.

Je kan op een zwarte lijst terechtkomen waardoor het moeilijk wordt nog werk te vinden. Of je krijgt te maken met fysiek geweld of bedreigingen: sommige bedrijfsleiders huren vechtersbazen in om je een lesje te leren.”

De drie eisen van de campagne • Veilige en gezonde werkomstandigheden • Leefbaar loon • Vakbondsvrijheid en onafhankelijke controle

“Het grootste risico is dat je ontslagen wordt als je bij de vakbond actief bent. En dan verhuis je best naar een andere regio, om daar een andere job te zoeken. Zonder sociaal vangnet is het bijna onmogelijk om echt aan vakbondswerk te doen, tenzij in fabrieken waar de ondernemers het hart op de juiste plaats hebben. Gelukkig zijn er zo een aantal tussen de meer dan vijfduizend kledingfabrieken.”

Prestaties

Ondanks de moeilijke omgeving kon NGWF toch een aantal verbeteringen realiseren. “Concreet vakbondswerk werd sterk bemoeilijkt in de fabrieken”, stelt Amin. “Daarom mobiliseerden we en voerden we campagnes om steun te vinden voor onze eisen en voorstellen. En dat leidde uiteindelijk tot mooie resultaten. De loonsverhogingen in 2006, 2010 en 2013 maakten het mogelijk om de kosten

Op 24 april 2013 stortte in Dhaka het gebouw Rana Plaza in. Er vielen daarbij 1.131 doden en meer dan 2.000 gewonden.

van het levensonderhoud in toenemende mate te dekken, ook al zijn we er nog niet.

Bevallingsverlof bestond vijf jaar geleden amper, nu is het ingevoerd in ongeveer 60 procent van de fabrieken. Steeds meer arbeidsters hebben een geschreven contract. De wekelijkse rustdag is ingevoerd, al wordt die door overwerk op meerdere plaatsen opnieuw ongedaan gemaakt omdat werknemers het extra loon echt nodig hebben. De eis voor een vergoeding bij arbeidsongevallen ligt bijna overal op tafel. Dat was vijf jaar geleden nog een utopie.”

Toen de Spectrumfabriek in Bangladesh instortte, kwamen meer dan 60 arbeidsters om het leven. Door die ramp deed NGWF wel ervaring op die haar de kans gaf om mee te spelen bij internationale gesprekken over veilige werkvloeren in de kledingindustrie. Amin onderstreept graag dat zijn vakbond vooral resultaten kan boeken door samen te spannen met andere vakbonden en bewegingen uit binnen- en buitenland.

Schone Kleren

Hoe kan je het nu klaarspelen dat kleren echt ‘eerlijk’ gemaakt zijn zodat je kan spreken van Schone Kleren? “Zolang je niet alle schakels in het productieproces in beeld hebt, kan je niet voor 100 procent garanderen dat je kleding volledig clean is”, zegt Amin. “Er bestaat heel veel onderaanneming: de bestellingen worden dan doorgegeven aan kleinere bedrijfjes.

En die zijn gevoeliger voor misbruiken, dat is duidelijk. Maar een kledingmerk dat bestellingen plaatst in Bangladesh of andere landen weet dat die praktijk bestaat. Het merk moet zien te achterhalen of en hoe een bestelling wordt uitbesteed zodat er kan worden gecontroleerd bij de productie.”

Amin vindt zeker niet dat consumenten Bangladesh de rug moeten toekeren. “Wil je de werkomstandigheden verbeteren, dan blijf je best kleren ‘made in Bangladesh’ kopen. Als consument heb je immers invloed, en die troef verspeel je als je onze kleding niet meer wil kopen. Door weg te gaan heb je geen hefboom meer om onze arbeiders te helpen.”

De vakbondsleider raadt consumenten in België en Europa aan om in de winkel te vragen waar kleren gemaakt werden. “Met die informatie kan dan worden nagegaan in welke omstandigheden de kleren effectief werden gefabriceerd. Individuele consumenten kunnen zoiets moeilijk checken, dus moeten ze een beroep kunnen doen op een organisatie als Wereldsolidariteit en de Schone Kleren Campagne. Die staan voortdurend in contact met ons en met Bangladesh en verzamelen zoveel mogelijk nuttige informatie.”

Wereldsolidariteit en LBC-NVK slaan handen ineen De Rana Plaza-ramp in Bangladesh heeft de wereld geschokt. Ook de westerse kledingindustrie voelde zich mee verantwoordelijk. De consumenten zijn mondiger dan ooit en willen graag ‘schone kleren’ kunnen kopen.

Wereldsolidariteit wil dit aangrijpen om in het voorjaar van 2014 massaal actie te voeren en Belgische kledingketens aanporren om ‘schone kleren’ in de rekken te hangen. De LBC-NVK doet grààg mee.

Heel veel kledingketens en -merken hebben een gedragscode op papier, dikwijls onder druk van de consument.

Of die code echt wordt nageleefd, met name in de fabrieken die de bestellingen uitvoeren, is maar de vraag. Als er in de fabrieken en ateliers een goede vakbondswerking bestaat, wordt de kans groter dan de code ook effect sorteert. Vele bedrijven scoren nog slecht wanneer het gaat om de leefbaarheid van lonen en onafhankelijke controles.

Fair Wear Foundation Er zijn merken en ketens die grote stappen vooruit zetten door lid te zijn van de Fair Wear Foundation (FWF). Wie lid is van die stichting, aanvaardt om bepaalde regels toe te passen, ook op het vlak van (leefbare) lonen en vakbondsvrijheid. De leden onderwerpen zich aan controles van buitenaf. Merken als Filippa K, Jack Wolfskin, Mc Gregor en Kuyichi zijn aangesloten bij FWF. Er zijn ook vier Belgische bedrijven aangesloten: ACP duurzame promo- en werkkleding, Mayerline, Stanley & Stella en de Cotton Group/B&C. Met zijn nieuwe campagne wil Wereldsolidariteit meer Belgische ondernemingen aansporen om aan te sluiten bij FWF. Voor deze campagne werkt de ngo samen met de LBC-NVK. De vakbondsteams van de LBC-NVK zullen de kwestie aankaarten in bedrijven als Bel&Bo, C&A, AS Adventure en E5-mode. Hopelijk raakt ook JBC besmet door het positieve virus. JBC nam in juli vorig jaar Mayerline over.

Wereldsolidariteit wil nog meer ketens en merken bestoken met kritische vragen.

Surftips: www.wijwillenschonekleren.be en www.fairwear.org.

Ons Recht | 118de jaargang | APRIL 2014 |

11

over de grenzen annick aerts

Steeds meer Britten in bittere armoede ‘Britain needs a pay rise.’ ‘Groot-Brittanië heeft een loonsverhoging nodig.’ Onder dat motto voert de Britse vakbondsconfederatie TUC al geruime tijd actie. En met reden.

Een recent rapport van de ‘Living Wage Commission’ – die erop toekijkt dat de minimumlonen worden nageleefd – illustreert dat de actie van de TUC noodzakelijk is. Het rapport toont aan dat er steeds meer mensen met lage lonen en werkende armen zijn over het Kanaal. De Britse economie herstelt zich wel, maar één op de vijf mensen in loondienst zal daar weinig of niets van merken, zo wordt gewaarschuwd.

De stijgende levensduurte en de stagnerende lonen hebben tot gevolg dat de inkomens van de vijf miljoen laagst betaalde werknemers dubbel onder druk staan. Het zijn deze mensen die het zwaarst worden getroffen en die het grootste risico lopen om in armoede te belanden.

Volgens het rapport vind je 6,7 miljoen van de 13 miljoen mensen in armoede in een gezin waar iemand werkt. Ruim 5,2 miljoen werknemers ontvangen in Groot-Brittannië niet het bedrag dat volgens de Living Wage Commission een ‘leefbaar loon’ is. Dat stemt overeen met 21 procent van de beroepsbevolking. In de voorbije twaalf maanden nam het aantal mensen in deze situatie toe met 420.000 of negen procent.

De kosten van huisvesting verdrievoudigden in de voorbije 15 jaar. Terwijl de lonen gemiddeld maar met de helft toenamen.

Logisch dus dat de vakbonden opkomen voor afdwingbare minimumlonen en voor hogere minimumlonen bij werkgevers die meer kunnen betalen. Ze willen ook meer inspanningen om werknemers aan een leefbaar loon te helpen en vragen om stevig op te treden tegen overdreven riante salarissen voor managers.

Begin februari publiceerde de Britse overheid de namen van vijf werkgevers die weigeren om het minimumloon uit te betalen. De TUC vond dat een positieve stap, op weg naar een

Werknemers minder beschermd in Bulgarije

te roepen (zie www.rethinkrefit.eu).

Maar ook in de EU-lidstaten is er van alles aan de hand. Bulgarije bijvoorbeeld wil een In heel Europa horen we hetzelfde deuntje bij administratieve hervorming realiseren. De nationale en Europese overheden en werk- nationale werkgeversorganisatie diende daar gevers. Hun credo is simpel. Ondernemers 50 voorstellen in om de arbeidswetgeving aan klagen dat de administratieve lasten sterk toe- te passen. Veel van die voorstellen ondernemen. Wat volgens hen de groei belemmert mijnen de bescherming van werknemers – en de innovatie afremt. Wat zijn administra- bijvoorbeeld op het vlak van zwangerschap, tieve lasten? En hoe kan je dat aanpakken? De opeenvolgende tijdelijke contracten, arbeidsantwoorden hierop zijn niet altijd diegenen duur – en de organen die daarop toezien. De waarin wij als vakbond geloven.

Bulgaarse regering verwerkte de ideeën van Op Europees niveau doet de Commissie nu al de werkgevers in een wetsontwerp. Zonder het mogelijke om nieuwe regels rond veilig- de procedure te volgen die er is om de sociale heid en gezondheid op het werk een halt toe partners te betrekken bij aanpassingen van

Egyptische fabriek Cargill sluit personeel buiten Cargill is een Amerikaanse multinational die ook in België geen onbekende is. De voedingsgroep maakt bijvoorbeeld mout, industriële chocolade, zoetmiddelen en dierenvoeding.

Sinds 1994 is Cargill ook actief in Egypte.

De groep heeft er 370 werknemers, verspreid over vier plaatsen. Eén van de vestigingen ligt in Alexandrië en produceert plantaardige olie. Op 1 maart 2012 kreeg de Egyptische vakbond officieel voet aan de grond in de fabriek, in het kielzog van een dispuut over winstdeling voor werknemers. Het conflict werd bevredigend opgelost. Maar eind augustus 2013 sloeg de sfeer in het sociaal overleg helemaal om

12 | APRIL 2014 | 118de jaargang | Ons Recht

toen er een nieuw managementteam aantrad.

Het nieuwe management verklaarde alle afspraken, gemaakt met de vorige directie, niet langer geldig. En wilde een nieuw beleid invoeren. De nieuwe leiding begon ook werknemers lastig te vallen. Ze zocht met een vergrootglas naar kleine fouten en bedreigde personeelsleden met ontslag.

De werknemers lieten zich niet doen en begonnen midden december 2013 te protesteren. Ze hielden ook een sit-in. Het management reageerde heel driest. De fabriek werd tijdelijk gesloten en 84 van de 122 personeelsleden werden met verplichte rust gestuurd. Tot 23 december bleef de sit-in duren. Toen werden de stakers hardhandig verwijderd door privé-veiligheidsdiensten met agressieve honden.

situatie waarin er meer openheid is over het al dan niet naleven van de minimumlonen. Actie voeren blijft hoe dan ook hard nodig.

Meer informatie vind je op www.tuc.org.uk en www.livingwagecommission.org.uk

het arbeidsrecht.

De Bulgaarse vakbonden pikken het niet dat alleen de stem van de werkgevers is gehoord.

Ze zoeken steun bij de internationale vakbondswereld.

De tewerkstelling nam overigens af in Bulgarije, en de werkloosheid verdubbelde.

Er is veel armoede onder de bevolking. Voor 79 procent van de Bulgaren is het onmogelijk om geld te sparen.

Kijk op www.industriall-europe.eu en www.ituc-csi.org

Op 13 januari 2014 werd de fabriek heropend, met de hulp van werkkrachten die elders waren opgetrommeld. De directie wilde de oorspronkelijke werknemers niet opnieuw aan de slag laten gaan. Het boze personeel bleef actie voeren op de parking. De directie begon één voor één werknemers te ontslaan, ook al was dat in strijd met de wetgeving.

De vakbond vraagt nu de steun van de mondiale voedingsvakbond IUF om Cargillwerknemers wereldwijd te informeren over de gang van zaken in Egypte. Het protest wordt volgehouden tot de directie in Alexandrië opnieuw wil onderhandelen.

Steun de actie van de Egyptenaren door een bericht te sturen naar het Amerikaanse management.

Lees meer op www.iuf.org

Onderzoek naar discriminatie op basis van seksuele geaardheid

Nieuwe regeling voor leden in regio Waas en Dender De LBC-NVK-secretariaten in de regio Waas en Dender hebben zich anders georganiseerd, met een aantal praktische gevolgen voor de leden.

Het secretariaat in Sint-Niklaas (H. Heymanplein 7) geldt voortaan als hoofdkantoor. Terwijl ons kantoor in Dendermonde (Oude Vest 144 bus 2) nu een steunpunt is geworden.

© foto: BELGAIMAGE

Openingstijden in Sint-Niklaas: 9.00u-12.00u en 13.30u-17.00u. Op vrijdag tot 16.30u. Gesloten op woensdag.

De Brusselse universiteit ULB is bezig met een onderzoek naar discriminatie op basis van seksuele geaardheid of genderidentiteit in het bedrijfsleven. In principe is die discriminatie wettelijk verboden, op het werk, in de vrije tijd of in de opleidingssfeer. Toch is er in het beroepsleven nog altijd veel rechtstreekse of onrechtstreekse discriminatie op grond van seksuele geaardheid en genderidentiteit.

Openingstijden in Dendermonde: alleen op maandag, 9.00u-12.00u (niet tijdens schoolvakanties).

en vrouwen die een baan hebben of zoeken. De enquête werd op een gepersonaliseerde manier opgesteld om de eigenheden van de diverse doelgroepen – homo’s, lesbiennes, biseksuelen en transgenders – te respecteren. Ze is online beschikbaar in het Nederlands, Frans en Engels. De enquête invullen duurt slechts 15 minuten. En de anonimiteit van de deelnemers is gewaarborgd.

Wil jij ook meedoen aan de enquête?

Het onderzoekscentrum voor arbeids- en Surf dan naar de website van het onderconsumptiepsychologie (CR PsyTC) van zoekscentrum (http://psytc.ulb.ac.be) of de ULB ontwikkelde een grote enquête om ga naar deze link: het fenomeen in kaart te brengen. Later dit http://survey3.ulb.ac.be/limesurvey/index. jaar zullen de resultaten daarvan worden php/777692/lang-nl bekendgemaakt.

Je kan ook gebruik maken van de QR-code: Ondanks de wettelijke bescherming tegen homo- of transfobe discriminatie zijn de betrokken werknemers nog altijd geregeld het slachtoffer van bepaalde feiten en verliezen ze soms hun job of missen ze soms een promotie. Er is ook sprake van ‘onderrapportering’. Justitie maakt maar melding van weinig gevallen van homo- of transfobe discriminatie. Studies hierover en over haatmisdrijven zijn erg zeldzaam in België.

Professor Caroline Closon (ULB) maakte Nog vragen over de enquête? E-mail dan een specifieke vragenlijst voor homosek- naar professor Caroline Closon via suele, biseksuele of transgender mannen caroline.closon@ulb.ac.be.

Medewerkers rechtskundige dienst in Sint-Niklaas: altijd op afspraak.

Op maandag kan dit tussen 13.30u en 18.00u. Op dinsdag, donderdag en vrijdag telkens tussen 9.00u en 12.00u. Gesloten op woensdag.

Medewerkers rechtskundige dienst in Dendermonde: altijd op afspraak.

Daar kan je een afspraak maken op maandag, tussen 9.00u en 12.00u en tussen 13.30u en 17.00u. Niet tijdens schoolvakanties.

De vakbondssecretarissen hebben hun zitdag op maandag, van 17.00u of 18.30u. Je kan ook een afspraak met één van hen maken. Niet tijdens schoolvakanties.

Telefoneren kan op het nummer 03 / 765 23 70. E-mailen kan naar het adres lbc-nvk.waasendender@acv-csc.be.

Ons Recht | 118de jaargang | APRIL 2014 |

13

insourcing

Volvo Cars Gent haalt bepaalde activiteiten weer in huis Is trend naar outsourcing verleden tijd?

“Outsourcing lijkt goedkoper, maar is het niet altijd. Want ook de algemene kosten Zou het kunnen dat outsourcing, van de onderaannemers moeten worden betaald. Denk maar aan de boekhouding of het uitbesteden van bepaalde actide personeelsdienst. Kosten die je kan uitviteiten in bedrijven, zijn beste sparen door het werk in het eigen bedrijf te tijd heeft gehad? Je zou het gaan integreren. En uiteraard wil ook de toelevedenken als je de gebeurtenisrancier zelf nog wat winst maken. Door die sen bij Volvo Cars Gent ziet. Bij factoren valt de uitbesteding in een aantal dat bedrijf – geen kleine gargevallen duurder uit dan alles in eigen hand naal, want de grootste werkgehouden.” ver uit de Gentse Kanaalzone – De insourcing heeft veel te maken met wordt een aantal diensten binnen de Scandinavische roots van Volvo. enkele maanden weer in eigen huis “Outsourcing kwam vooral overgewaaid gedaan. ‘Ingesourcet’ heet dat. uit Amerika”, vertelt Filip. “Het drong in Scandinavische landen en in Duitsland De autofabriek wil haar eigen productiepronooit zo sterk door. En sinds Volvo Cars ces weer meer in eigen handen nemen. Ze Kostenplaatje niet meer in handen is van het Amerikaanse vindt dat nu efficënter en interessanter. Ons Ford, heeft het Europese management, met Recht babbelde over deze atypische ontwik- Het kostenplaatje van outsourcing blijkt een sterke Zweedse en Duitse aanwezigheid, keling met de Volvo-vakbondsmilitanten ook niet altijd even voordelig, weet Filip. opnieuw veel meer in de pap te brokken.

Jan Deceunynck

14 | APRIL 2014 | 118de jaargang | Ons Recht

Filip Mortier en Dirck Bogaert en met vakbondssecretaris Swat Clerinx van de LBCNVK. “Outsourcing was in de voorbije tientallen jaren de trend”, legt Swat uit. “In de autosector werd alles uitbesteed wat geen pure autoassemblage was. Nu groeit bij velen het inzicht dat de uitbestede activiteiten toch niet zo vlot los te koppelen zijn van de assemblage. Een bumper is vandaag meer dan een stuk plastiek geworden. Er zijn ook sensoren, camera’s en mistlampen ingebouwd zodat het minder vanzelfsprekend wordt om het onderdeel los te zien van de rest van de assemblage. Het hele proces zelf uitvoeren wordt dan opnieuw interessanter.”

“Voor ons mag er zeker niet aan het basisloon worden geraakt”, onderstreept de vakbondsploeg bij Volvo Cars Gent. “Bij Ford Genk en Opel Antwerpen zagen we dat het niets opbrengt om daarop in te leveren. Wij geloven meer in flexibiliteit.”

Het Chinese moederbedrijf Geely laat ons, voorlopig althans, veel zelfstandiger werken.

Uiteraard is de winst belangrijk, maar het dagelijkse beleid laat Geely vooral over aan het Europese (Zweedse) management. Zij houden vanuit hun cultuur liever het hele proces zelf in handen.”

Horizontaal schuiven tussen jobs is heel gebruikelijk bij Volvo.

Ook bij deze insourcing zal dat nodig zijn.

Maar wij zullen er als vakbond uiteraard op toezien dat dit gebeurt met respect voor de rechten van alle betrokkenen.”

Verandering

In Gent worden de activiteiten van twee onderaannemers nu ingesourcet door Volvo Cars. Van Johnson Controls Interior worden zowat 180 werknemers overgenomen die zorgen voor de dakbekleding en de tunnelconsoles van de wagens. En van DSV komen 600 medewerkers over. Daar gaat het om just-in-time-magazijnwerk en voormontage.

Op dit moment zijn de vakbonden volop mee de reorganisatie aan het voorbereiden.

Want dit alles zal voor de ‘nieuwkomers’ een grote verandering betekenen, beseft Dirck.

“Mogelijk zullen de takenpakketten van zij die overkomen verschuiven. Ze zullen niet allemaal de job blijven doen die ze nu hebben. Horizontaal schuiven tussen jobs is heel gebruikelijk bij Volvo. Ook bij deze insourcing zal dat nodig zijn. Maar wij zullen er als vakbond uiteraard op toezien dat dit gebeurt met respect voor de rechten van alle betrokkenen.”

De vakbondsmilitanten willen ook dat de nieuwkomers goed worden onthaald. “Het is niet de bedoeling dat zij hier na de vakantie van de ene dag op de andere worden gedropt”, stelt Dirck. “Daarom zullen ze in de komende maanden al in kleine groepjes even kennismaken met Volvo.”

Een belangrijk voordeel van de insourcing is volgens Filip alvast dat het kansen biedt op het gebied van personeelsbeleid. “Taken die worden uitbesteed zijn altijd de taken die betrekkelijk eenvoudig zijn. Door dat werk opnieuw binnen te halen, krijgt Volvo Cars kansen om een leeftijdsbewust personeelsbeleid uit te bouwen en mensen langer aan de slag te houden. Oudere werknemers, die moeite krijgen met de snelheid van de band, kunnen meestal nog prima worden ingezet in de jobs die nu worden ingesourcet.”

Loonkosten

De evolutie van de loonkosten is een belangrijke factor voor de toekomst van Volvo Cars Gent. “Voor ons mag er zeker niet aan het basisloon worden geraakt”, onderstreept Filip. “Bij Ford Genk en Opel Antwerpen zagen we dat het niets opbrengt om daarop in te leveren. Wij geloven meer in flexibiliteit. De pure loonkosten betekenen slechts zes tot zeven procent van de kostprijs van een auto. Flexibel kunnen inspelen op de conjunctuur brengt het bedrijf veel meer op.

Wij zagen hoe onze flexibiliteit Volvo Cars door de zware crisisjaren sleepte. Pieken en dalen in de productie kunnen opvangen is minstens even belangrijk als de loonkosten.”

Volvo ving een dalperiode tijdens de crisis op via technische werkloosheid. Zo werden in 2009 zo’n 500 banen gered. Toen de economie daarna weer aantrok, haalde de fabriek binnen de kortste keren weer het productiepeil van voordien. Het systeem van technische werkloosheid is een troef die ze in veel ons omringende landen niet kennen. Daar worden mensen tijdens dalperiodes ontslagen. “Dat is niet alleen een probleem voor de werknemers maar ook voor de werkgever. Want wanneer de economie terug aantrekt, moet hij nieuwe mensen aantrekken en opleiden. En dat kost tijd en geld. In Zweden moest Volvo bovendien zelf de technische werkloosheid tijdens de crisisperiode financieren. Dan is de Belgische oplossing heel wat beter voor een bedrijf.”

Ook bij de bedienden wordt flexibel gewerkt.

“Onze arbeidstijd wordt op jaarbasis berekend”, aldus Dirck. “We werken gemiddeld acht uur per dag, maar dat wordt over een heel jaar gemeten. De precieze werktijden voor de bedienden worden bepaald op basis van de drukte op het werk, maar ook in functie van de individuele behoeften van de medewerker. Tot grote tevredenheid van iedereen, zo merken we. Het is ook mogelijk om deels thuis te werken. Voor iedereen worden in onderling overleg targets bepaald.

Iedereen gaat daar wel relatief zelfstandig mee om. Dat is een kwestie van vertrouwen.

Het illustreert ook mooi de Scandinavische bedrijfscultuur: teamwerk, betrokkenheid en waardering zijn belangrijk bij Volvo Cars.”

Nu van de Chinezen Volvo Cars is ontstaan uit het Zweedse moederbedrijf Volvo, maar heeft nog alleen het logo gemeen met de Zweedse moeder, die de autodivisie in 1999 afsplitste en verkocht aan de Amerikaanse autoconstructeur Ford. In 2010 werd de autotak doorverkocht aan de Chinese constructeur Geely. “Tot onze grote tevredenheid”, zegt Dirck Bogaert.

Het oorspronkelijke Volvo heet tegenwoordig Volvo Trucks en maakt vrachtwagens, graafmachines, bussen en helikoptermotoren. Ook het Franse Renault Trucks is in handen van Volvo Trucks.

Volvo Cars bouwt per jaar 450.000 auto’s, waarvan een stevige 250.000 in Gent. De Belgische vestiging is dus vandaag de grootste producent van Volvo’s ter wereld en maakt vier modellen (V40, V40CC, S60 en XC60). Ze is niet alleen de grootste fabriek van Volvo Cars maar ook de grootste werkgever in de Gentse Kanaalzone. Er werken 4.350 arbeiders en 525 bedienden.

Onrechtstreeks komen daar nog eens bijna even veel werknemers bij.

Het hoofdkwartier van Volvo Cars zit in het Zweedse Göteborg. Naast de twee fabrieken in Europa heeft Volvo Cars sinds de overname door Geely ook activiteiten in China. Eén Volvofabriek draait daar al, twee andere komen eraan. Op termijn wil Volvo wereldwijd jaarlijks 800.000 wagens bouwen. Wat de gevolgen zullen zijn voor Gent? Dat is niet helemaal duidelijk. Verwacht wordt wel dat de Chinese fabrieken zich zullen focussen op China, terwijl Gent en Göteborg vooral Europa zullen bedienen.

De voorbije drie jaar waren voor Volvo Cars Gent heel positief. Zo deden de modellen het beter dan verwacht. En de productie steeg, ondanks de crisis in de sector. “We hadden ook wel wat geluk”, stelt Filip Mortier. “Toen we in 2009 onze modellen toebedeeld kregen, leken dat de kleine broertjes te zijn. Maar door de crisis deden de kleinere wagens het beter dan de grote modellen. En ook de inspanningen om te investeren in CO2-zuinige motoren bleken een schot in de roos.”

Ons Recht | 118de jaargang | APRIL 2014 |

15

verkiezingen

hoe vergrijzing betalen?

zorg

belastingen

Verkiezingen op 25 mei 2014: wat hebben de partijen in de aanbieding?

• Inkomensbelasting: de sterkste schouders dragen de zwaarste lasten.

• Vennootschapsbelasting: bedrijven moeten de werkelijke aanslagvoet van 34 procent betalen. We sluiten fiscale achterpoortjes.

• Vermogensbelasting: progressieve belasting op grote vermogens.

• Vergroening van belastingen, voor een belasting op vervuiling.

• Notionele intrestaftrek: (belastingvoordeel voor grote bedrijven) Het gebruik hiervan is compleet ontspoord en moet worden teruggeschroefd.

• Inkomensbelasting: sterkste schouders dragen zwaarste lasten. Verhogen van belastingvrije som (belastingvoordeel van circa 700 euro per persoon) • Vergroening van fiscaliteit, een belasting op vervuiling (wijziging in consumptiegedrag) door onder meer Europese initiatieven te steunen. Gebruik van wegenvignet of kilometerheffing invoeren.

• Vennootschapsbelasting: geen bruuske wijzigingen • Ondernemingsvriendelijk belastingstelsel: btwvrijstellingsdrempel voor kleine ondernemingen en verenigingen stijgt van 15.000 naar 20.000 euro.

• Notionele intrestaftrek: (belastingvoordeel voor grote bedrijven) Moet nog minstens vijf jaar behouden blijven.

• Inkomensbelasting: de sterkste schouders dragen de zwaarste lasten.

• Vennootschapsbelasting: verlagen naar een niveau dat redelijker is voor KMO’s, maar fiscale achterpoortjes sluiten. Streven naar een Europese gelijkschakeling voor multinationals om ‘belastingshoppen’ te vermijden.

• Notionele intrestaftrek: (belastingvoordeel voor grote bedrijven) Afhankelijk maken van onder meer jobcreatie en eco-efficiëntie.

• Vermogenswinstbelasting: een progressieve heffing op de winst uit vermogens.

Afschaffen van andere taksen op vermogen zoals (on)roerende voorheffing en taks op erfenis.

• Inkomensbelasting: de schijf van 45 procent zakt naar 40 procent. De schijf van 50 procent blijft alleen behouden voor allerhoogste inkomens.

• Vennootschapsbelasting: afbouw van de notionele intrestaftrek (belastingvoordeel voor grote bedrijven) in ruil voor een daling van de vennootschapsbelasting en andere belastingaftrekken bedoeld voor innovatieve bedrijven die jobs creëren.

• Vermogensbelasting: tegen, vermogen wordt al genoeg belast.

• Commercialisering van de zorg moet stoppen.

• In commerciële instellingen moeten dezelfde kwaliteitseisen gelden als in openbare instellingen.

• Zorg moet betaalbaar blijven.

• Iedere zorgbehoevende krijgt een individueel zorgbudget. Hiermee kan hij of zij kiezen welke zorgvormen hij of zij wil gebruiken.

Bijzondere aandacht voor mensen in lagere sociale klassen.

• Initiatief aan de markt laten, wel uniforme regels voor alle spelers, zowel commerciële als niet-commerciële.

• Privékapitaal voor de zorgsector aantrekken.

• Zorgondernemerschap aanmoedigen.

• Iedere zorgbehoevende krijgt een individueel zorgbudget. Hiermee kan hij of zij kiezen welke (door de overheid erkende) zorgvormen hij of zij wil gebruiken • Zowel privé-initiatieven als de overheid kunnen zorg aanbieden. Het overheidsaanbod blijft belangrijk om minder rijke zorgbehoevenden niet in de kou te laten staan.

• Zowel privé-initiatieven als de overheid kunnen zorg aanbieden.

• Kwaliteit van de zorg en kostenefficiëntie staan centraal. Het beleid kan op basis daarvan worden bijgestuurd.

• Werken stimuleren bij ouderen door aangepaste en waardige jobs aan te bieden.

• Vergrijzing betalen met verhoogde inkomsten uit alternatieve belastingen zoals die op vermogen, de strijd tegen fiscale en sociale fraude.

• Meer mensen aan het werk • Langer werken, brugpensioen (SWT) voort afbouwen. Lagere loonkosten voor oudere werknemers.

• Aanbieden van kwaliteitsvolle jobs voor ouderen, geen mini-jobs, …

• Meer mensen aan het werk.

• Langer werken • Vergrijzing betalen met verhoogde inkomsten uit alternatieve belastingen zoals vermogen en milieuvervuiling.

• Meer mensen aan het werk.

• Langer werken, brugpensioen (SWT) voort afbouwen.

• De overheid moet saneren en economisch hervormen.

16 | APRIL 2014 | 118de jaargang | Ons Recht

Op zondag 25 mei 2014 is het zover. Dan trekken we naar de stembus om onze nieuwe vertegenwoordigers te kiezen voor de federale, regionale en Europese parlementen. Wat voor beleid willen we in de komende vijf jaar? Als LBC-NVK kiezen we uiteraard voor de rechten van de werknemers én voor solidariteit. Maar welke partijen delen die prioriteiten? Waar liggen jouw prioriteiten? Wij hebben voor jou alvast de verkiezingsprogramma’s van de politieke partijen gebundeld. In de edities april en mei van Ons Recht vind je de diverse standpunten over zes sociaaleconomische thema’s. Deze maand gaat het over belastingen, zorg en vergrijzing. In de eerste kolom kan je ook het vakbondsstandpunt (ACV) lezen. De partijen staan van links naar rechts in alfabetische volgorde. Met deze informatie kan je op 25 mei alleszins een doordachte keuze maken!

• Inkomensbelasting: behoud van niet meer dan twee belastingschijven: 25 en 45 procent.

• Vennootschapsbelasting: voor een sterk verlaagd tarief • Vermogensbelasting: tegen, kapitaal dat we nodig hebben voor onze economie vlucht naar het buitenland.

• Notionele intrestaftrek: (belastingvoordeel voor grote bedrijven) Zorgt voor investeringen in ons land.

Maatregel moet behouden blijven.

• Inkomensbelasting: een betere progressiviteit met aanslagvoeten van 10 tot 55 procent (nu is dat 25 tot 50 procent).

• Vennootschapsbelasting: bedrijven moeten de reële aanslagvoet van 34 procent betalen. Fiscale achterpoortjes moeten daarom dicht.

• Vermogensbelasting: voor een progressieve belasting op vermogen (1 procent op vermogen boven 1 miljoen euro, 2 procent op vermogen boven 2 miljoen enz.)

• Notionele intrestaftrek (belastingvoordeel voor grote bedrijven) Heeft nog geen enkele job opgeleverd en is een aanslag op de sociale zekerheid, afschaffen dus.

• Inkomensbelasting: sterkste schouders dragen zwaarste lasten. Verlagen van de belasting voor laagbetaalde arbeid. Belastingvrije som verhogen voor wie jonger dan 30 jaar is.

• Vennootschapsbelasting: streven naar een Europese gelijkschakeling voor multinationals om ‘belastingshoppen’ te vermijden • Vermogenswinstbelasting: een progressieve belasting op winst uit grote vermogens.

• Notionele intrestaftrek (belastingvoordeel voor grote bedrijven) Terugbrengen naar oorspronkelijk doel (investeringen voor jobs aantrekken) en aanpassen voor KMO’s.

• Voor een financiële transactietaks op Europees niveau.

Opbrengst gebruiken om lasten op arbeid te verlagen.

• Inkomensbelasting: ?

• Vennootschapsbelasting: verlagen naar het Europese gemiddelde.

• Vermogensbelasting: tegen, vermogen wordt al genoeg belast.

• Notionele intrestaftrek (belastingvoordeel voor grote bedrijven) Blijft behouden zolang de vennootschapsbelasting niet is verlaagd.

• In de zorg is er te veel overheid en te veel zuilgebonden aanbod. Er moet meer privé-initiatief mogelijk zijn.

• Kwaliteit van de zorg en kostenefficiëntie staan centraal. Het beleid kan op basis daarvan worden bijgestuurd.

• Tegen commercialisering van de zorg waarbij de winst centraal staat, niet de patiënt.

• De overheid moet haar centrale rol in het organiseren van de zorg behouden.

• Kiwi-model: openbare aanbesteding voor geneesmiddelen, waarbij het beste geneesmiddel tegen de goedkoopste prijs op de markt komt. Dat vermindert de kosten voor de patiënt en voor de sociale zekerheid.

• Gezondheidszorg op solidaire wijze organiseren.

Privatisering/vermarkting leidt tot ongelijkheid en ondermijnt de solidariteit.

• Kosten verminderen door openbare aanbestedingen.

• De overheid houdt toezicht op aanbieders van privézorg die de belangen van de patiënt moeten voorop stellen.

• Voor een maximumfactuur in de zorg.

• Zowel privé-initiatieven als de overheid kunnen zorg aanbieden.

• De overheid houdt toezicht op aanbieders van privézorg die de belangen van de patiënt moeten voorop stellen.

• Meer mensen aan het werk.

• Langer werken, brugpensioen (SWT) voort afbouwen.

• De overheid moet saneren en economisch hervormen.

• Telkens opnieuw de loonlasten voor werkgevers verminderen is een aanslag op de sociale zekerheid, dit moet ophouden.

• Een progressieve vermogensbelasting voor miljonairs invoeren.

• De notionele intrestaftrek afschaffen.

• Meer mensen aan het werk.

• Langer werken.

• De kosten voor brugpensioen worden gesolidariseerd onder alle werkgevers. Dit verlaagt de drempel om oudere werknemers, die eventueel op brugpensioen (SWT) willen, aan te nemen.

• Meer mensen aan het werk.

• Langer werken, brugpensioen (SWT) alleen voor zware beroepen.

• Wie wil blijven werken na een volledige loopbaan, zou geen sociale lasten meer moeten betalen.

Ons Recht | 118de jaargang | APRIL 2014 |

17

SECTORCAO

Eindelijk nationaal akkoord voor bedienden uit metaalsector Opnieuw één minimumloon voor elke functiegroep Philippe Bervoets

De werkgeversfederatie Agoria en de vakbonden hebben op 14 maart 2014 een sectorakkoord ondertekend voor de bedienden en kaderleden uit de metaalsector. Niet vanzelfsprekend omdat de regering had verboden om de koopkracht van de werknemers te verbeteren. Ook de onzekerheid over het nieuwe werknemersstatuut woog op de onderhandelingen. Toch lukte het een aantal verbeteringen af te dwingen.

Op het vlak van de koopkracht is het akkoord maar een mager beestje. Waar er nog ecocheques bestaan, kunnen die worden omgezet in een gelijkwaardig voordeel.

Via een bedrijfs-cao met de vakbondsafvaardiging of via een toetredingsakte in ondernemingen zonder afvaardiging. Om het bedrag van de ecocheques te berekenen wordt de volledige periode van vaderschapsverlof met gewerkte dagen gelijkgesteld.

De werkgeverstoeslag bij tijdelijke werkloosheid bovenop de basisvergoeding van 10 euro per ‘dopdag’ stijgt lichtjes. Van 1 tot 1,05 euro per volledige schijf van 50 euro brutoloon boven de loongrens voor het dopgeld.

Nog dit jaar wordt gestart met een 18 | APRIL 2014 | 118de jaargang | Ons Recht

onderzoek rond de vraag hoe we een soli- Arbeid-gezin en eindeloopbaan dariteitsluik kunnen koppelen aan het sectoraal aanvullend pensioenstelsel. Hierdoor De nieuwe wettelijke regeling spreekt van worden toekomstige verhogingen van de een algemeen recht op tijdkrediet geduwerkgeversbijdragen niet beperkt door de rende het equivalent van één jaar. Langer kan in het stelsel van 1/5 loopbaanverminloonnorm. dering en met motief: zorg voor een kind tot 8 jaar, palliatieve zorg, zorg voor een zwaar Minimumlonen ziek familielid en/of opleiding. Om werk en Eind 2012 weigerde de federale overheid gezin goed te kunnen combineren werd de het tijdelijk akkoord over de sectorale mini- bestaande uitbreiding van het recht op volmumlonen te verlengen wegens leeftijdsdis- tijds en halftijds tijdkrediet tot 3 jaar behoucriminatie. Eerdere onderhandelingen over den in het kader van de nieuwe regeling. een nieuw barema mislukten omdat Agoria Bedienden en kaderleden kunnen vanaf 50 zich heel halsstarrig opstelde. Sindsdien jaar in een landingsbaan met 1/5 loopbaanmoeten werkgevers niet langer een onder- vermindering stappen. Op voorwaarde dat ste loongrens in acht nemen bij nieuwe aan- ze een beroepsloopbaan van minstens 28 wervingen. Een belangrijk precedent dat op jaar hebben. termijn leidt tot sterkere concurrentie en Het stelsel van werkloosheid met bedrijfseen neerwaartse druk op de lonen van alle toeslag of SWT – het vroegere brugpensioen werknemers.

– op 58 jaar mits 38 jaar beroepsloopbaan is Aan deze sociale schande maakten de vak- tot einde 2014 verlengd. Wie 33 jaar loopbonden nu een einde. Sinds 1 april 2014 is er baan heeft waarvan 20 jaar met nachtaropnieuw één minimumloon voor elke func- beid, kan nog altijd vanaf 56 jaar met SWT tiegroep, zij het op basis van de verouderde gaan. Dit laatste kan ook na een loopbaan functie-indeling en zonder evolutie op basis van 40 jaar zonder nachtarbeid. van anciënniteit of loopbaan.

Werkzekerheid, opleiding en werkbaar werk Ook de collectieve arbeidsovereenkomst De tijdelijke bepalingen over werkzekerheid met de nieuwe sectorale functieclassifica- – de verplichte procedure van informatie en tie voor bedienden is ondertussen onder- onderhandeling voorafgaand aan meervoutekend. Zij is het vertrekpunt om een nieuw dig ontslag – worden verlengd tot eind 2014. sectoraal barema in te voeren op basis van Genoeg opleidingskansen hebben is heel de actuele bediendefuncties. belangrijk voor werknemers. Om bij te blijven, door te groeien en ander werk te

inbox

RUBRIEKSNAAM

jan deceunynck

© foto: BELGAIMAGE

je vakbondspremie kunnen verhogen.

Stevig vakbondswerk

Als je loopbaan een roetsjbaan wordt…

Op een aantal belangrijke terreinen blijven we op onze honger zitten. Stevig vakbondswerk blijft dan ook hard nodig.

Er is nu een nieuw werknemersstatuut maar Agoria blijft de kaderleden uitsluiten van sectorale bepalingen over koopkracht – behalve aanvullend pensioen – en van het recht op collectief onderhandelen via de vakbondsafvaardiging. Ook al beseffen de werkgevers erg goed dat deze discriminatie op termijn niet vol te houden is.

Ook op andere terechte eisen – zoals een individueel recht op beroepsopleiding, verplichte arbeidstijdregistratie, sectorale regeling voor wachtdiensten, verbetering van het sociaal overleg – gaan de werkgevers niet in.

… is het tijd om die loopbaan opnieuw stevig in handen te nemen.

Daar wil het Centrum voor Loopbaanontwikkeling van de LBCNVK je graag bij helpen. Het hele jaar door organiseren ze daar individuele loopbaanbegeleiding of collectieve workshops rond alles wat met je job te maken heeft. Interesse? Ga dan alvast eens een kijkje nemen op www.loopbaanontwikkeling.be.

Hou je lidmaatschap up to date Als lid van de LBC-NVK heb je recht op een aantal voordelen.

Denk bijvoorbeeld aan de vakbondspremie die in een aantal sectoren wordt uitbetaald. Om aanspraak te kunnen maken op die voordelen is het van belang dat we over juiste gegevens beschikken zijn. Ben je dus verhuisd of van werk veranderd, laat het ons dan weten. Dat kan op www.lbc-nvk.be onder de rubriek ‘Ledenvoordelen’.

Blijf online op de hoogte

Elke maand houdt de LBC-NVK je op de hoogte van de sociale en syndicale actualiteit via het ledenblad Ons Recht. Maar sinds enige tijd versturen we ook maandelijks een digitale nieuwsbrief naar alle geïnteresseerde leden. Bezorg ons je mailadres en wij zorgen ervoor dat je altijd mee bent met het vakNieuwe uitdagingen bondsnieuws. Maak alvast kennis met onze nieuwsbrieven op Niet alleen de arbeidswetgeving www.lbc-nvk.be onder de rubriek ‘Publicaties en documentatie’ bevat discriminerende verschil- en klik op ‘Nieuwsbrieven’. len tussen werknemers, ook de sectorale en bedrijfsakkoorden Nieuw werknemersstatuut zijn in dat bedje ziek.

Samen met de arbeidersbonden Het nieuwe werknemersstatuut is nog voor veel mensen een willen we inspanningen doen om grote onbekende. Ten onrechte, want het verandert wel wat aan de loon- en arbeidsvoorwaarden je rechten en plichten. Van bij de aanwerving tot aan het einde in de sector dichter tot elkaar te van je carrière zien werknemersrechten er in de toekomst anders brengen en het debat hierover uit. Op www.hetnieuwestatuut.be wordt alles netjes op een aan te gaan met de werkgevers. rijtje gezet. Aan de hand van duidelijke profielen kom je snel te Ook dit engagement maakt deel weten wat het nieuwe statuut aan jouw situatie verandert. uit van ons sectorakkoord en van dat voor de arbeiders. Met als objectief: samen sterk(er) voor een betere sociale bescherming voor alle werknemers.

vinden na een eventueel ontslag.

Vanaf 2014 moeten de ondernemingen hun jaarlijkse opleidingsinspanningen met 0,1 procent verhogen tot 1,7 procent van de gepresteerde werktijd. Ook de forfaitaire werkgeversbijdragen aan de sectorale opleidingsfondsen nemen toe met zeven procent.

De werkgevers eisten meer flexibiliteit maar dat werd resoluut afgewezen. Zoiets zou de werkdruk en stress doen toenemen, de tewerkstelling niet aanzwengelen en de combinatie tussen De tekst van het sectorakkoord arbeid en gezin nog moeilijker 2013-2014 vind je op onze webmaken. Maatregelen om jobs site www.lbc-nvk.be. werkbaar te houden, rekening houdend met de langere loopbanen, zijn daarentegen broodnodig. Een sectorale werkgroep zal Akkoord voor een kader uitwerken voor initicontroleatieven ter zake in de bedrijven.

Die werkgroep zal ook het proorganismen bleem van onderaanneming en de sociale dumpingpraktijken in Net voor het verschijnen de sector onderzoeken. van dit nummer is er ook Vakbondsleden hebben een een akkoord gesloten in streepje voor. Want de forfaide sector van de controletaire werkgeversbijdrage voor organismen. Daarover lees ‘syndicale waarborgen’ is met je meer in het meinummer vier procent opgetrokken. Zodat van Ons Recht. we volgend jaar het bedrag van

Ons Recht | 118de jaargang | APRIL 2014 |

19

RUBRIEKSNAAM arbeids-gericht marc weyns

Anciënniteit berekenen

ontslagen, heeft hij daar recht op als hij cliënteel heeft aangebracht en minstens In een arrest van 17 december 2013 één jaar in dienst is geweest. De werkgever beslechtte het arbeidshof van Brussel weigerde de vergoeding te betalen omdat diverse betwistingen. Een daarvan ging over de uitvoering van de arbeidsovereenkomst de manier waarop de anciënniteit moest een paar keren geschorst was waardoor de worden berekend. werknemer – volgens de werkgever – net Een handelsvertegenwoordiger werd ont- geen jaar tewerkgesteld was. slagen door zijn werkgever en claimde de De rechters vonden dat die periodes van zogenaamde uitwinningsvergoeding. Als schorsing wél in aanmerking kwamen voor een handelsvertegenwoordiger wordt de berekening van de tewerkstelling van

één jaar. Daarbij verwees het arbeidshof naar enkele beslissingen van het Hof van Cassatie.

Deze uitspraak is niet alleen van belang voor de uitwinningsvergoeding van een handelsvertegenwoordiger. In het algemeen kan je zeggen dat schorsingen van de uitvoering van de arbeidsovereenkomst in aanmerking moeten worden genomen om de tewerkstellingsperiode of de anciënniteit te berekenen.

De werknemer en de werkgever moeten netjes uitvoeren wat ze in de arbeidsovereenkomst opnamen. Die overeenkomst geldt tussen hen alsof het een wet is. Het Hof van Cassatie heeft het al in heel wat arresten bevestigd: de partij die eenzijdig een essentieel element van de arbeidsovereenkomst in belangrijke mate verandert, beëindigt die overeenkomst onmiddellijk op onwettelijke wijze.

De vraag rijst dan natuurlijk: wat zijn die essentiële elementen van het contract en wat zijn belangrijke veranderingen?

Het arrest van 16 september 2013 bracht een beetje klaarheid. De functie van de werknemer vormt in beginsel een essentieel element, tenzij de werkgever en de werknemer anders overeenkwamen.

Een werknemer was in dienst gekomen als machinebediener en was in enkele stappen doorgegroeid naar een leidinggevende functie in de productie. Omdat de werknemer in dienst kwam als machinebediener, vond de werkgever dat hij hem bij een reorganisatie zonder meer kon terugplaatsen uit zijn leidinggevende functie naar een lagere functie. Daarmee ging het Hof van Cassatie niet akkoord.

De werknemer had aanvankelijk een andere job maar zijn uiteindelijke functie als leidinggevende in de productie was wel degelijk een essentieel element van de arbeidsovereenkomst.

Loonbonus: recht of gunst?

© foto: DANIËL RYS

Verbreking arbeidsovereenkomst

ontgoocheld als het bedrijf in een bepaald een loonsverhoging of een bonus toekent, jaar een bonus betaalt die slechts 15 procent kan de werkgever ook de voorwaarden en bedraagt van wat de werknemers verwacht- de grenzen daarvan bepalen. In de arbeidsEen bedrijf betaalt elk jaar een flinke loon- ten. Een van de betrokken werknemers pikt overeenkomsten bepaalde de werkgever uitbonus aan een bepaalde groep werknemers. dat niet en stapt naar de rechter. drukkelijk dat de betaling van een bonus of In de arbeidsovereenkomsten staat ech- In zijn arrest van 8 november 2013 verwijst gratificatie geen recht voor de toekomst ter dat eventuele gratificaties of bonussen het arbeidshof van Brussel naar de recht- deed ontstaan. De betrokken werknemers altijd een vrijgevigheidskarakter hebben en spraak van het Hof van Cassatie. Als de kregen ongelijk. niet als een verworven recht kunnen wor- werkgever een bonus betaalt, moet die als Deze uitspraak onderstreept nog maar eens den beschouwd, zelfs als ze al diverse keren loon worden beschouwd, maar daaruit mag hoe belangrijk het wel is om een collectief werden toegekend. niet worden afgeleid dat de werknemer er goed onderhandeld bezoldigingssysteem te De betrokken werknemers rekenen erop dat ook voor de toekomst recht op heeft. Indien hebben. ze elk jaar hun bonus krijgen. Ze zijn flink de werkgever volkomen vrij en eenzijdig 20 | APRIL 2014 | 118de jaargang | Ons Recht

Doorbraak in strijd Reageer voor volwaardig mee statuut onthaalouders tegen Proefproject is eerste stap de minimode!

Fatiha Dahmani

Het is de LBC-NVK na meer dan 15 jaar eindelijk gelukt een eerste, erg belangrijke stap te zetten in het dossier van het werknemersstatuut voor onthaalouders. Op 1 januari 2015 start een proefproject. Een eerste groep onthaalouders zal dan werken als echte werknemers. Met een volwaardig werknemersstatuut en met alle rechten en plichten die daarbij horen.

In Vlaanderen vangen bijna 7.000 onthaalouders elke dag 30.000 kinderen op.

Het aantal onthaalouders is wel al enkele jaren aan het verminderen. Logisch, want deze mensen werken meer dan 50 uur per week. Ze krijgen daarvoor geen loon maar een onkostenvergoeding. Met die vergoeding moeten ze ook bedjes, parkjes, kinderstoelen, twee maaltijden per dag en nog veel meer betalen.Omgerekend houden ze netto zo’n drie euro per uur over. Recht op betaalde vakantie of vakantiegeld hebben ze niet. Onthaalouders hebben maar een armzalig pensioen en een beperkt ziekteverlof.

Ze krijgen geen dertiende maand en geen eindejaarspremie.

Maar prachtig nieuws dus: op 14 februari zette de Vlaamse regering eindelijk het licht op groen voor het project dat de LBC-NVK had uitgewerkt en samen met de sociale

partners had ingediend. Het resultaat van de strijd die de onthaalouders en de LBCNVK samen streden. Samen hielden ze jaar na jaar de kwestie in de aandacht en op de politieke agenda.

Aanzet

Bij het proefproject komt er een werknemersstatuut voor 73 voltijdse onthaalouders, aangesloten bij een private dienst, en voor zo’n 20 onthaalouders die werken voor een publieke dienst.

Als werknemer zullen de onthaalouders niet langer alleen een onkostenvergoeding krijgen maar ook een loon. Het wettelijke minimumloon. Daarnaast krijgen ze een onkostenvergoeding van 30 procent op dat loon. Vanzelfsprekend krijgen ze, net als alle andere werknemers, enkel en dubbel vakantiegeld en hebben ze recht op 20 dagen vakantie.

Verder komt er een volledige ziekteverzekering zodat de onthaalouders geen loonverlies lijden wanneer ze ziek zijn. Ze krijgen ook recht op een werkloosheidsvergoeding en een volwaardig pensioen.

Uiteraard houdt het werk hiermee niet op.

De LBC-NVK blijft knokken voor een volwaardig werknemersstatuut voor alle onthaalouders. We blijven rekenen op de steun en solidariteit van de onthaalouders en van de werknemers uit alle sectoren van zorg, welzijn en cultuur.

Mini is in de mode: mini-jobs, minikoopkracht, mini-overheid. Maxi is voor de werkgevers, de winsten van bedrijven en de grote vermogens. De vakbond is ervan overtuigd dat we een heel andere keuze kunnen en moeten maken. Van solidariteit word je beter. Want het ACV gaat in tegen de grondstroom: ‘Ikke ikke en de rest kan stikken’.

Bezoek de mini-site

www.miniisback.be.

Op die toffe website vind je allerlei materiaal om het mee op te nemen tegen de mini-mode!

Ons Recht | 118de jaargang | APRIL 2014 |

21

arbeidsmarkt

Crisis treft ook werkzoekenden met arbeidshandicap De Ploeg helpt brug te slaan naar werkgevers Denis Bouwen

“Werk is een belangrijke hefboom om mensen met een beperking te integreren.” Dat zeggen Annick Mortelmans en Kristien Smet, werkzaam bij vzw De Ploeg. “Maar niet iedereen vindt even makkelijk de weg naar werk. Een organisatie als de onze steekt daarbij een handje toe.”

Bij De Ploeg trachten ze de brug te slaan tussen deze groep en potentiële werkgevers. De Ploeg is één van de twaalf gespecialiseerde diensten in Vlaanderen en Brussel die mensen met een arbeidshandicap opleiden, begeleiden en aan werk trachten te helpen.

De jobcoaches van De Ploeg willen hun cliënten begeleiden naar een duurzame tewerkstelling. “Uitzendjobs doen we alleen wanneer er een optie is om nadien vast in dienst te treden. Dagcontracten geven onze mensen te veel onzekerheid, die bieden iemand ook geen mogelijkheid om zich in te werken.”

Het soort beperking bij de cliënten van De Ploeg kan sterk variëren. In veel gevallen gaat het om mensen met fysieke problemen zoals rugproblemen, reuma, chronisch vermoeidheidssyndroom (CVS), fibromyalgie, een amputatie, niet-aangeboren hersenletsel of een gehoorstoornis. Het aantal cliënten met een autismespectrumstoornis is ook behoorlijk groot. Verder heb je mensen met schizofrenie, psychose of andere psychische problemen. “Soms gaat het om een combinatie van problemen.”

De Ploeg wil werkgevers doen inzien dat ook werkzoekenden met een beperking heel wat te bieden hebben. “Onze cliënten zijn doorgaans sterk gemotiveerd om te werken”, ervaren Annick en Kristien.

brengen hun vaardigheden, hun kwaliteiten én hun werkpunten in kaart. We doen dat op basis van waarnemingen terwijl ze een aantal taken uitvoeren. Dat kan bij ons in het centrum of bij één van de leerwerkbedrijven; als je iemand aan het werk ziet in pakweg een serre of een schoonmaakatelier, krijg je een goed beeld van wat er mogelijk is. Wanneer de kandidaat zelf al weet welke richting hij uit wil, organiseren we een bedrijfsproef. Het is belangrijk om goed te luisteren naar wat de persoon zelf verlangt. Uiteindelijk stellen we een persoonlijk opleidingsplan op en formuleren we ons advies.” Een groot deel van de cliënten doet uiteindelijk een oriënterende stage op de werkvloer, waarna een arbeidsovereenkomst volgt.

De begeleiding, die wordt gesubsidieerd door de VDAB, duurt gemiddeld één jaar.

Bij sommige cliënten is het sneller afgerond, anderen moeten langer worden begeleid. De Ploeg is een gespecialiseerde partner van de VDAB. “Onze jobcoaches komen tot op de werkvloer, VDAB en GTB regelen eerder globale trajectbegeleiding”, zegt Kristien.

Personen met een arbeidshandicap behoren tot de kansengroepen die het moeilijk hebben om hun plek te vinden op de arbeidsmarkt. De huidige economische conjunctuur maakt de uitdaging zeker niet kleiner voor iemand die een beperking heeft en die een baan zoekt.

Annick Mortelmans is jobcoach bij De Ploeg.

Haar collega Kristien Smet is projectmedewerkster.

“De arbeidsmarkt is de voorbije jaren enorm veranderd”, stellen Annick en Kristien. “Er zijn steeds meer complexe banen, terwijl zuiver manuele taken of eenvoudige administratieve jobs verdwijnen. Ook dat heeft Slechte conjunctuur gevolgen voor onze doelgroep. Jobs creëren Bij De Ploeg constateren ze dat de minder en anders durven omgaan met het organigunstige economische conjunctuur toch seren van arbeid wordt de uitdaging van de haar tol eist. “Vroeger lieten we iemand toekomst.”

Vaardigheden een oriënterende stage doen en werd dat In de provincie Antwerpen telt De Ploeg elk jaar zo’n 350 cliënten die met een bege- “Na een eerste informatiesessie nodigen wij meestal gevolgd door de creatie van een leiding starten. Werkzoekenden die door de mensen uit voor een diepgaander ken- echte baan”, stelt Annick. “Tegenwoordig is de VDAB erkend zijn als persoon met een nismakingsgesprek ter voorbereiding van de het veel minder vanzelfsprekend dat er een start van een traject”, legt Annick uit. “We reële job tot stand komt. Ook al kennen we arbeidshandicap.”

22 | APRIL 2014 | 118de jaargang | Ons Recht

De Ploeg wil werkgevers doen inzien dat ook werkzoekenden met een beperking heel wat te bieden hebben. “Onze cliënten zijn doorgaans sterk gemotiveerd om te werken”, zeggen de medewerkers.

best een heleboel werkgevers die open staan voor wat we doen. De cliënten moeten meer dan ooit met heel veel concurrentie afrekenen wanneer ze voor een job solliciteren.”

Annick en Kristien trekken zich op aan het feit dat heel wat partners mee aan de kar trekken. “Om te beginnen heb je de werkgevers die al langer met ons samenwerken; die spreken ons geregeld spontaan aan als ze een vacature moeten invullen. Daarnaast is er Jobkanaal, dat sommige werkaanbiedingen reserveert voor kansengroepen. We werken ook goed samen met de dienst Emancipatiezaken van de Vlaamse Overheid, Resoc en heel wat lokale besturen. Bekende werkgevers als Mediamarkt, Umicore en Van Hool doen soms ook een beroep op onze diensten maar net zo goed de kleine handelaar om de hoek.”

De Ploeg vindt het ontzettend belangrijk dat er een goede ‘match’ is tussen de werknemer en de functie.

“Uiteraard komen we in ons werk ook de vakbonden tegen. Dikwijls hebben we een goeie partner aan hen. We willen goed samenwerken met alle partijen en aandacht geven aan werknemer én werkgever om zo tot een gezamenlijke en gedragen oplossing te komen.”

Mark: “Ik voel me nu opnieuw goed in mijn vel” Comeback na hersenbloeding Mark De Groot werd een aantal jaar terug getroffen door een hersenbloeding. Hij raakte zo deels verlamd aan zijn linkerzijde. “Wandelen is erg moeilijk en ik kan met mijn linkerhand alleen nog voorwerpen tegenhouden”, vertelt Mark. “Verder heb ik ook problemen met mijn concentratie en kan ik aan het einde van de dag moeilijker spreken. Ik merk ook dat ik niet meer om kan met stress en dat het me niet meer lukt om verschillende taken tegelijk af te werken.”

Toen Mark in een revalidatiecentrum verbleef, werd er contact gelegd met De Ploeg. “Nadat De Ploeg de goedkeuring van mijn medisch adviseur had gekregen, ben ik gestart met een stage op mijn vroegere werk. Ik ben begonnen met een beperkt takenpakket gedurende drie halve dagen in de week. De andere twee dagen moest ik kiné gaan volgen in het revalidatiecentrum. Zo had ik de gelegenheid om stilaan op te bouwen en mijn revalidatieprogramma af te werken.”

Jobcoach De jobcoach van De Ploeg kwam elke week langs. Zij leerde Mark zijn takenpakket aan en gaf hem tips en trucs om de job beter te kunnen doen. “We hebben samen een aantal takenlijstjes opgesteld die ik gewoon kan aflopen zodat ik geen stappen meer vergeet.

Mijn jobcoach bekeek ook welke aanpassingen er moesten gebeuren, had gesprekken met mijn collega’s en gaf hen informatie over niet-aangeboren

hersenletsels.”

Na twee maanden stage ging Mark vier halve dagen per week werken en werd zijn takenpakket weer veranderd. Ook die verandering bleek te slagen.

“Toen ik merkte dat dit ging, wou ik proberen of ik mijn vorige job opnieuw kon doen en op mijn vraag hebben we dit dan ook verder uitgetest in de stage. Ik mocht vanaf dan de dossiers afhandelen zoals ik vroeger deed, maar voor een beperkte regio.”

Concentratie Mark ondervond dat het voor hem moeilijk was om zich gedurende een halve werkdag te concentreren. In overleg met zijn baas en de medisch adviseur werden zijn werkuren aangepast zodat hij samen met zijn collega’s de middagpauze kon nemen. “Zo had ik een pauze en lukte het me wel om tijdens mijn werkuren geconcentreerd bezig te blijven. Verder was de pauze ook ideaal om het contact met mijn collega’s weer op te bouwen.”

Nog altijd moet Mark zijn taken één voor één uitvoeren en kan hij maar met één hand werken. Hij mag niet onder druk worden gezet en is trager in zijn bewegingen. De collega’s moeten ook de eindcontrole van zijn werk doen. Op basis van de beperkingen vroeg De Ploeg voor Mark een Vlaamse ondersteuningspremie aan.

“Het lukte me om mijn oude job deeltijds te hervatten”, besluit Mark. “Ik voel me nu opnieuw goed in mijn vel.”

Quota

Kunnen verplichte quota helpen om personen met een arbeidshandicap vaker aan werk te helpen? Bij De Ploeg vinden ze dat een moeilijke discussie: “Quota kunnen werkgevers aanmoedigen om bepaalde mensen meer aan te werven, het kan zeker een duwtje in de rug zijn. Maar worden de betrokken werknemers dan ook als volwaardig aanzien? Of zal de werkgever vooral inspanningen doen om maar aan zijn quotum te komen? Wanneer het behalen van quota voorop staat, bestaat het risico dat de mogelijkheden op het vlak van arbeidsorganisatie en redelijke aanpassingen niet worden benut.”

De Ploeg vindt het ontzettend belangrijk dat er een goede ‘match’ is tussen de werknemer en de functie. “Anders gezegd, de

dienst treden. Maar uit onderzoek van de Universiteit Gent bleek dat die premie een averechts effect heeft. “Als een werkzoekende zo’n premie kan krijgen, moet het wel heel erg met hem of haar gesteld zijn”, denkt menig werkgever.

“Wij raden cliënten nooit aan om de Vlaamse ondersteuningspremie als grote troef uit te spelen zonder dat ze toelichting kunnen geven. Een werkzoekende met een beperking moet vooral zijn vaardigheden in de verf zetten. De ondersteuningspremie is wel een belangrijke maatregel om een eventueel rendementsverlies te compenseren maar Premie dat is heel individueel. Het gaat om een Werkzoekenden met een arbeidshandicap maatregel die nuttig kan zijn om een werkkunnen ook een ‘Vlaamse ondersteunings- gever over de streep te trekken.” premie’ meebrengen wanneer ze ergens in

juiste persoon op de juiste plaats, anders creëer je geen duurzame tewerkstelling.”

Te veel werkgevers weten nog niet wat begeleidingsdiensten zoals De Ploeg kunnen betekenen. “Onbekend maakt onbemind”, weet Kristien. “Voor werkgevers is het wel heel belangrijk dat ze ook achteraf nog bij ons terecht kunnen. Wanneer iemand op de werkvloer wordt ingeschakeld, komen onze collega’s mee op de werkvloer om de werknemer en collega’s te coachen en advies te geven rond de arbeidsorganisatie.”

Ons Recht | 118de jaargang | APRIL 2014 |

23

leeftijd

Colruyt zegt oudere werknemers de wacht aan Supermarktketen bekijkt de kwestie veel te eenzijdig De ervaring die werknemers tijdens hun loopbaan opdoen is wel degelijk een troef en een meerwaarde, vindt de LBC-NVK.

die te duur zouden zijn. Bovendien mag best worden onderstreept dat de lonen in de distributie zeker niet hoog zijn.

Met een anciënniteitsbarema krijgt de werknemer een bepaalde zekerheid en transparantie. Hij weet immers dat hij op een bepaald ogenblik in de carrière minstens het baremaloon zal verdienen waarop iedereen recht heeft. Gelijk loon voor gelijk werk, dat is het eerlijkste.

Niets belet de werkgever om een extra te geven bovenop het baremaloon. Maar de werkelijkheid is wel dat de meeste werknemers in de ‘retail’ alleen het baremabedrag krijgen, en geen cent meer.

Een ander stuk van de werkelijkheid is dat de meeste barema’s nooit doorlopen tot 65 jaar. Wie ‘de kostenlogica’ wil volgen, merkt dat oudere werknemers vooral duurder worden tussen hun 45ste en hun 50ste. Nadien komt er niet zoveel meer bij het loon.

© foto: DANIËL RYS

‘Creatieve oplossingen’

Veerle Verleyen

“Oudere werknemers worden uit de markt geprijsd”, zo verklaarde personeelsdirecteur Koen De Maesschalck van Colruyt in maart in de pers. De man pleit voor ‘creatieve oplossingen’ om de impact van anciënniteit af te zwakken.

Voor de vakbond LBC-NVK is het bijzonder spijtig dat de personeelsdirecteur van Colruyt oudere werknemers alleen ziet als ‘dure vogels’, en dus als ‘een probleem.’

Een wel heel eenzijdige kijk.

mogelijk te maken. Werknemers moeten een lange carrière kunnen volmaken met jobs die van goede kwaliteit en menswaardig zijn. De LBC-NVK wil hierbij aandacht geven aan de verzuchtingen van jonge én oude werknemers.

De uitspraak van Koen De Maesschalck doet de vakbond toch ernstig de wenkbrauwen fronsen. Blijkbaar zijn oudere werknemers vooral ‘kostenposten’.

Lekkere wortel

Als een creatieve oplossing erop neerkomt dat de anciënniteitsverloning – lees vooral het anciënniteitsbarema – wordt teruggeschroefd, wil dat niet per se zeggen dat De LBC-NVK is het volstrekt oneens met jongere werknemers opeens meer zullen deze eenzijdige benadering. Want de erva- verdienen. Colruyt houdt hier de werknering die werknemers tijdens hun loopbaan mers een lekkere wortel voor, maar schijn opdoen is wel degelijk een troef en een bedriegt. Jongere en oudere werknemers meerwaarde. dreigen tegen elkaar te worden uitgespeeld.

Onlangs trachtte de vakbond bij Colruyt Iets wat de vakbond in geen geval kan aannog, samen met de werkgever, na te den- vaarden. Als zovele jongeren werkloos zijn, ken over ingrepen om jobs zo werkbaar is dat niet te wijten aan oudere werknemers

24 | APRIL 2014 | 118de jaargang | Ons Recht

De creatieve oplossingen waar werkgevers aan denken komen meestal neer op een afschaffing van de index, prestatiegebonden verloning of een variabel loon waarop minder sociale lasten moeten worden betaald. Als je de werkgevers laat doen, stappen ze ook af van het collectieve loonoverleg op sectoraal of nationaal niveau. Het liefst van al maken ze individuele afspraken met elke werknemer.

Op het eerste zicht lijkt dat interessant: wie beter presteert, mag meer verdienen. Maar zo word je wel volkomen afhankelijk van de evaluatie en de waardering van de baas.

Bovendien heeft de werkgever altijd maar een bepaalde enveloppe die hij kan verdelen onder het personeel.

De LBC-NVK vindt dat de index nog altijd de beste garantie is voor werknemers die willen dat hun loon de levensduurte volgt. Zonder index worden werknemers armer. De index moet blijven bestaan en jong en oud hebben recht op een zeker en transparant loon.

Het collectieve loonoverleg is ook een groot goed waaraan niet te raken is: nationaal, op sectoraal vlak en in de bedrijven.

Voor de vakbond moet er worden gestreefd naar werkbare jobs tijdens de hele duur van de loopbaan. En dat zowel voor jongere als voor oudere werknemers.

RUBRIEKSNAAM in de marge

Actie leidt tot resultaten bij groothandelaar Febelco

wf

Red de cultuur

Op 1 april werd in Antwerpen door een schare kunstenaars uit diverse disciplines een – zo gaat dat met artiesten – podiummanifestatie gehouden onder de noemer ‘Red de cultuur’. Enkele jaren geleden werd, onder meer onder impuls van vakbondsmensen, de organisatie ‘Red de solidariteit’ opgericht. De oproep en bekommernis boette sindsdien niet aan belang en noodzakelijkheid in. Integendeel.

Solidariteit verdient meer dan ooit aandacht en steun. Want solidaire ideeën en verwezenlijkingen staan voortdurend onder druk. De sociale zekerheid en de bijdragen die daarvoor solidair worden bijeengebracht – door werknemers op hun loon – heten ‘niet meer efficiënt’ te zijn. De sociale zekerheid zou een ‘te duur systeem zijn’, te pamperend voor zieken, werklozen en gepensioneerden. En – finaal argument – “de sociale zekerheid maakt onze concurrentiepositie stuk”.

Diegenen die over sociale fraude spreken hoor je nooit over fiscale fraude praten. En er zijn partijen die besparingen in de sociale zekerheid verdedigen die qua omvang de totale uitgaven voor de werkloosheid én de kinderbijslag overtreffen. Zo’n pleidooi kan je onmogelijk als sociaal neutraal beschouwen. Dit is ronduit asociaal.

Jannick D’Hondt en Thomas Beeckmans

Maandag 17 maart, kwart voor zes ’s ochtends, Pachtgoedstraat Sint-Niklaas. Buiten een eenzame fietser en een rat die zich haastig uit de voeten maakt, is alles rustig. De groothandel in geneesmiddelen Febelco staat klaar om zoals iedere werkdag de apotheken in de streek te bevoorraden.

Maar die ochtend gaat de poort niet open op het gebruikelijke uur, het gemeenschappelijk vakbondsfront sloot die af met een symbolische ketting. Febelco is met meer dan 1.000 werknemers en ruim negen vestigingen veruit het grootste bedrijf in de sector. Het gaat het bedrijf voor de wind. De waarde van het Febelcoaandeel steeg sinds 2002 met meer dan 300 procent.

“Als een onderneming goed boert, mag ze ook goed zijn voor haar personeel”, vindt de vakbond. Onze afgevaardigden vertalen dat in drie centrale eisen: een initiatief rond de koopkracht, respect voor gemaakte afspraken én werkzekerheid nu er een nieuwe vestiging in Zolder wordt

geopend. Sommige taken worden daarbij gecentraliseerd. In de weken voor de staking werden de eisen voorgelegd aan de directie. Met de uitdrukkelijke vraag om een doordacht antwoord te geven. De reactie van de directie bleef flink onder de verwachtingen.

Daarom stonden groen en rood broederlijk naast elkaar, de LBC-NVK-vlag fier wapperend aan de vestigingspoort.

Het personeel onthaalde de actie positief, want ‘het werd tijd dat er eens iets gebeurde’. De vakbondsmilitanten waren vastbesloten om door te gaan.

Na twee uur piket wou de directie het gesprek aangaan, en wel meteen. Het signaal van de vakbondsachterban was duidelijk: tot ’s middags houden we piket en daarna geven we het overleg alle kansen. ’s Avonds laat werd een akkoord bereikt. Er komt wat meer geld in het loonzakje. Voor elke vestiging wordt duidelijk gemaakt welke jobs behouden blijven. En er is hoe dan ook werkzekerheid voor het vaste personeel. De directie belooft bovendien dat ze eerdere afspraken zal nakomen en het sociaal overleg zal respecteren. Kortom, een actie met een mooie afloop voor de werknemers en militanten bij Febelco.

De sprong van solidariteit naar cultuur, beide dus voorwerp van een noodzakelijke reddingsoperatie, is op het eerste zicht misschien niet vanzelfsprekend. Laten we er iets meer bij stilstaan. Stel je een wereld zonder cultuur voor.

Of een cultuur die alleen maar zou bestaan als er voldoende ‘markt’ voor is en als die cultuur zelfbedruipend is. Films als ‘The Broken Circle Breakdown’ of ‘Lost’ zouden nog wel worden gemaakt en gesmaakt. Maar zowat 90 procent van de Belgische of Vlaamse films zou nooit op het scherm kunnen worden vertoond.

Zonder publieke middelen zouden alleen enkele publiekstrekkers de toneelpodia of concertzalen overleven.

Het is zoals met de sterksten in de maatschappij, die lopen misschien wat minder risico om zonder werk te vallen of in sectoren met lage lonen te werken. Sociale bescherming creëren door solidair middelen bijeen te garen is een keuze die veel zo niet alles mogelijk maakt. Je moet er niet aan denken dat we zelf het onderwijs van onze kinderen zouden moeten financieren of zelf onze wegen, post en openbaar vervoer zouden moeten betalen. Veruit de meesten zouden constant thuis moeten zitten. Als er tenminste een ‘thuis’ is. Want tienduizenden gezinnen zouden letterlijk op straat leven als er geen centen in een grote pot zouden worden gestoken voor sociale huisvesting. Er valt dus nogal wat te redden. Ja, ook in de cultuur.

Ons Recht | 118de jaargang | APRIL 2014 |

25

RUBRIEKSNAAM film k arin seberechts

We are the best!

Sinister en seksueel geladen spel van aantrekken en afstoten (Pierre-Yves Cardinal en Xavier Dolan).

Tom à la ferme Xavier Dolan heeft er met ‘Tom à la ferme’ zijn vierde langspeelfilm opzitten; de Canadese duizendpoot is dan ook al 24. Naar goede gewoonte neemt de jonge god behalve een twintigtal andere functies op de generiek ook de hoofdrol op zich.

op zichzelf. Wij zien zijn zorgvuldig verwaaide koppie dan ook vaak en fraai in beeld. Dat zou eventueel snel op de heupen kunnen werken, ware het niet dat Dolan behalve een egotripper ook een begenadigd filmer en een onversaagd stilist is.

De jonge Canadees lonkt in zijn bedachtzaam in beeld gezette ‘plattelandssuspense’ stevig naar Hitchcock, maar trekt rond zijn eigen persoontje toch vooral een eigenzinnige psychologische thriller op. Een beetje pretentieus (uiteraard) en theatraal (af en toe) – de film is gebaseerd op een toneelstuk – maar ook intrigerend en constant dreigend.

Dolans film is op zijn best een sinister en seksueel geladen spel van aantrekken en afstoten. De jeune premier krijgt slaag, maar danst evengoed een tango met zijn bedreiger; hij wordt weggestuurd en tegengehouden. Wie denkt dat hij aan het einde van deze onheilspellende rit een antwoord gaat krijgen op elke situatie waarbij hij de wenkbrauwen heeft gefronst, is eraan voor de moeite. Maar een fascinerende rit is Dolans ongerijmde variatie op ‘Tiny op de boerderij’ alleszins.

Tom reist van Montréal naar het platteland om er zijn partner Guillaume te begraven.

Guillaumes moeder Agathe weet niets af van de seksuele voorkeur van haar zoon en vindt het ongehoord dat diens vriendin de uitvaart niet bijwoont.

Maar Guillaumes broer Francis is wel op de hoogte en pepert Tom hardhandig in dat hij niet gediend is van ‘zijn soort’.

Er hangt een onbehaaglijk sfeertje rond het erf van Agathe en haar overblijvende zoon. Tom treft er al eens een dode koe aan en de luttele mensen die hij in de buurt ontmoet, gaan er met een bocht omheen. Maar waarom blijft de stadsjongen er dan toch langer dan voorzien rondhangen? En staat Francis wel zo afkerig van homo’s als hij zich voordoet?

Mocht u het nog niet geweten ‘Tom à la ferme komt op 16 hebben, dan kunt u er in ‘Tom april uit in de Belgische cineà la ferme’ moeilijk naast kijken: ma’s.

Xavier Dolan is een beetje tuk 26 | APRIL 2014 | 118de jaargang | Ons Recht

13 is niet alleen een ongeluksgetal. Het is voor velen onder ons ook een beetje een rotleeftijd.

Een symbolisch schakeljaar waarin de deur achter onze onbezorgde kindertijd dichtvalt en we de volwassenheid in baggeren. Een periode waarin we zonder zijwieltjes op zoek moeten naar wat onze eigen identiteit zou kunnen wezen.

carrière. Vormden de opgroeiende tieners in ‘Together’ zijn hartelijke observatie van de laatste stuiptrekkingen van een hippiecommune, nog een beetje een addendum in het leven van hun heerlijk falende ouders, in ‘We are the Best!’ staan ze volop hun eigen mannetje. En vormen de ouders het – soms ietwat gênante – aanhangsel.

Moodysson zoomt minzaam in op het trio dat aan het begin van de jaren ’80 tussen twijfels en grootspraak tot was komt. Vrienden gedurende het gros van hun dagen, maar ook rivalen, wanneer de eerste vlinders in de buik hun opwachting maken.

De cineast zet zich even partijdig als onbevangen in hun tienerschoenen, zwijmelt mee weg in de nabijheid van ‘oudere’ jongens van 14 en gaat uit de bol op de tonen van schabouwelijke Zweedse punk. Overdadig nostalgisch wordt dit milde portretje nooit: daarvoor meesmuilt Moodysson iets teveel om de periode die hij belicht, en zeker om de volwassenen die zich erin manifesteren. Maar de regisseur, zelf 13 in 1982, heeft goed onthouden hoe de dingen gaan en voelen als je 13 bent.

Dat levert een bezielde brok jeugdsentiment op, die jong en iets minder jong niet onbewogen kan laten.

Zoals Bobo en Klara bijvoorbeeld, twee jongensachtige meiden uit Stockholm. De één is een bedremmeld binnenvettertje, de ander een zelfzekere punker, met lak aan – uiteraard – alles wat ruikt naar establishment. En naar Lichamelijke Opvoeding.

Vastbesloten om luidruchtig aan te tonen dat disco suckt, punk lééft en sport zwaar wordt overroepen, starten ze een punkformatie. Omdat geen van beiden kaas heeft gegeten van muziek, trekken ze leeftijdgenote, klassieke gitariste en einzelgänger Hedvig aan. Die is behoorlijk christelijk, maar daar zullen Bobo en Klara wel een mouw aan passen.

Lukas Moodysson haakt na een aantal sombere uitstappen (‘Lilya Forever’, ‘A Hole in my Heart’) weer aan bij de gene- ‘We are the best’ (Originele reuze films à la ‘Fucking Amal’ titel: Vi är bäst!) kwam op 2 uit de begindagen van zijn april in de Belgische zalen.

Milde brok jeugdsentiment (Mira Barkhammar, Mira Grosin en Liv LeMoyne).

boek

RUBRIEKSNAAM

gutenberg

Mijn leven op stelten Krista Bracke Het begon op een gewone januaridag in 2009. Krista Bracke, de charmante stem van Radio 1, voelde zich de hele week al grieperig. Ze had koorts, ze had geen honger en ze had haar moeder opgetrommeld om voor haar twee kinderen te zorgen, Ilian van drie en Jaron, de baby. Krista’s mama was er niet gerust in. Het was al een paar dagen geleden dat de huisarts was langs geweest en ze belde hem opnieuw.

Dr. Lebrun was toevallig in de buurt. Hij onderzocht zijn patiënte, merkte haar lage bloeddruk op en liet haar meteen naar het ziekenhuis brengen. De artsen stelden een snelle diagnose: Krista had een dubbele longontsteking en werd aangevallen door een leger streptokokken pyogenes, ook wel vleesetende bacteriën genoemd. De bacteriën waren in haar bloedbaan geraakt en probeerden haar hele lichaam kapot te maken. Krista’s nieren en lever werkten niet meer en haar bloed was zo dik geworden dat het nauwelijks nog stroomde. Een na één vielen al haar organen uit, ze geraakte in een coma, ze was op sterven na dood.

Antibioticabom

In een ultieme poging om haar te redden dienden de artsen de patiënte een antibioticabom toe, plus het geneesmiddel noradreline, om haar bloed zoveel mogelijk naar haar hart en haar hersenen te doen stromen. Krista kreeg een hartstilstand, daarna nog een. Telkens slaagden de dokters erin haar te reanimeren.

Maar intussen had het gestolde bloed aan de uiteinden van haar lichaam zijn vileine werk gedaan: Krista’s voeten en onderbenen stierven af en werden zwart, net als een deel van haar handen. Ze werd overgebracht naar een kiemvrije box in het brandwondencentrum van het UZ in Gent voor een periode van kabels, infusen en machines, pijnstillers en medicatie, zes weken van coma en subcoma op intensieve zorgen.

Als ze opnieuw bijkomt, zit haar man bij haar bed. Hij heeft er op gestaan dat hij zijn vrouw het nieuws persoonlijk mag melden: het komt goed met haar, ze zal blijven leven, maar haar voeten en haar onderbenen moeten worden geamputeerd. De

vingers van haar handen zijn nog te redden. We gaan er samen voor vechten, zegt hij. Je krijgt prothesen en als we negentig zijn gaan we weer samen in Portugal op de Douro varen, zoals we dat vroeger nog hebben gedaan.

Sterke levenswil

En dan blijkt hoe indrukwekkend de levenswil van een mens kan zijn en hoe schitterend de Belgische gezondheidszorg is. Met de hulp van dokters, chirurgen, verpleegsters, psychologen, kinesi- en ergotherapeuten proberen Krista Bracke en haar man met een oneindig geduld, centimeter na centimeter, minuut na minuut, opnieuw een zo leefbaar mogelijk leven op te bouwen.

En dan blijkt hoe indrukwekkend de levenswil van een mens kan zijn en hoe schitterend de Belgische gezondheidszorg is.

Het begint met het verwijderen van haar beademingsapparaat, de tube in haar luchtpijp, na vele woordeloze weken. Op 16 maart wordt Krista naar de operatiezaal gereden en worden haar voeten geamputeerd, een week later al verhuist ze van haar kiemvrije kamer naar de vijfde verdieping van het ziekenhuis. Nog een maand later mag ze naar de revalidatieafdeling. Ze leert een boterham tussen haar linkerklauwvingers klemmen, in een rolstoel gaan zitten en daarna van die rolstoel op de zetel van de familieauto, zodat ze op zondagen enkele uren naar huis mag.

Nieuwe duim

Via microchirurgie krijgt ze uit een stukje heupbeen een nieuwe duim (een operatie

van negen uur!), daarna twee voorlopige prothesen. Stilaan leert ze weer stappen, hard zelfs, want alleen patiënten die op 5 minuten 333 meter kunnen afleggen, hebben recht op de hoogste categorie van terugbetaling.

Begin augustus mag Krista voorgoed naar huis. Ze heeft intussen leren stappen, maar na 400 meter is ze meestal uitgeput. De familiewoning met haar drempels en haar trappen is niet aangepast aan een rolstoel, het gezin verhuist naar een nieuwe woning.

En net als het leven in de buurt van Leuven aarzelend opnieuw zijn gang begint te gaan, Krista met een bakfiets leert rijden en ze zelfs voorzichtig opnieuw een tango heeft gedanst, krijgt ze opnieuw een longontsteking en nog één en nog één, in het totaal acht op een jaar. Een uitgebreid bloedonderzoek wijst het uit: de patiënte lijdt aan een zeldzaam defect in haar immuunsysteem, een ziekte die maar 1 op 25.000 mensen treft.

Als u wil weten hoe Krista ook die tegenslag heeft overleefd, hoe blij ze ondertussen is met elke dag van haar bestaan en de liefde van haar gezin, moet u beslist ‘Mijn leven op stelten’ lezen. Ondanks alle ellende is het een positief en hoopvol boek en een steun en een voorbeeld voor ons allemaal.

MIJN LEVEN OP STELTEN Krista Bracke Uitgeverij Van Halewijck 246 blz.

Ons Recht | 118de jaargang | APRIL 2014 |

27

film

Nieuwe editie van filmfestival Mooov komt eraan!

Zestig films geselecteerd Marc Boonen

De nieuwe editie van het filmfestival MOOOV komt eraan.

Met een programmatie die weer de moeite loont. De LBC-NVK draagt dit festival nog altijd een warm hart toe. Ons Recht zet het festival dan ook graag in de kijker.

In de loop van het voorbije jaar bekeek MOOOV, verspreid over de wereld, opnieuw honderden films, van vaste waarden die bevestigden en van onbekende regisseurs die durf en kwaliteit presenteerden. Uiteindelijk werden 60 films geselecteerd: verhalen uit de wereld, die onbevangen naar de wereld laten kijken, films van makers uit de hele wereld die stijl, tempo of beeldtaal niet afmeten aan westerse of Hollywoodiaanse gewoonten, films die ook toegankelijk zijn voor jonge kijkers en documentaires.

Tien van de 60 films zitten in de festivalcompetitie. Onder leiding van actrice Lubna Azabal zoekt de internationale jury een winnaar voor de Canvas-award. In het aanbod is er extra aandacht voor de actuele Mexicaanse cinema, die het heel goed doet. Ook de openingsfilm komt uit Mexico. MOOOV kreeg ook de kans om met Aziza Tan, directrice van het Istanbul Film Festival een selectie te maken van de vijf beste Turkse films van het moment.

Negen locaties

MOOOV is er niet alleen in Turnhout en in Brugge, maar op nog zeven andere plaatsen in Vlaanderen: Dilbeek, Roeselare, Lier, Sint-Niklaas, Lommel, Genk en Beringen. Op al deze plekken worden zeker ook de acht films vertoond die geselecteerd zijn voor de publieksprijs. Alle bezoekers op al deze locaties kunnen vanaf dit jaar stemmen voor de MOOOV Publieksprijs.

Er zijn ook nog drie eendaagse filmklassen met lezingen, inleidingen bij films en gesprekken met regisseurs. En er is een nieuwe Good MOOOV (documentaires).

Zes projecten zijn geselecteerd waarvan de makers en producenten de kans krijgen 28 | APRIL 2014 | 118de jaargang | Ons Recht

om in zeven minuten hun project te presenteren. Aan het einde van de dag zal een panel één van de projecten bedenken met een postproductie-premie van 10.000 euro.

Tenslotte zal MOOOV dit jaar gedurende twee avonden OP12 kapen. Om zo van de tv een echte filmzaal te maken.

Het affichebeeld komt van de Congolese fotograaf en filmmaker Kiripi Katembo Siku.

Werken van hem waren onder andere te zien op de Biënnale van Venetië , de Rencontres

de Bamako en de Rencontres d’Arles. Met zijn film ‘Congo in Four Acts’ was hij zelfs de eerste filmmaker uit de DR Congo die op de Berlinale werd uitgenodigd. Zijn foto’s en kortfilms beschrijven het leven van alledag van de bewoners van Kinshasa, maar ook de instabiele politieke en economische situatie in zijn land.

Het Mooov-festival loopt van 24 april tot 5 mei. Lees meer op www.mooov.be.

mobiliteit

Vakbond regelt elektrische fietsen bij DHL Freight Werknemers tevreden met aanpak verhuizing naar Bornem Jan Dereymaeker

Het transportbedrijf DHL Freight verhuist van Grimbergen naar Bornem. De vakbonden slaagden erin een betere vergoeding voor het woon-werkverkeer binnen te halen. Bovendien konden ze de directie overtuigen om elektrische fietsen ter beschikking te stellen van het personeel. De bonden hopen dat DHL Freight in de komende drie jaar toch zal willen terugkeren naar de streek van Grimbergen.

De naam DHL doet sommige mensen denken aan de nachtvluchten op Zaventem en de verhuizing van activiteiten naar het Duitse Leipzig. Maar sinds 2002 bestaat DHL eigenlijk uit zeven grote bedrijven die werden gekocht door Deutsche Post. Al die bedrijven houden zich bezig met logistiek, opslag en verzending. DHL levert doodgewone brieven of pakjes, slaat wisselstukken en andere goederen op en weet met zijn diensten de meest onmogelijke uithoeken in de wereld te bereiken. Bij DHL werd in de voorbije twaalf jaar een stevige intersyndicale werking uitgebouwd. Er zijn zelfs twee Belgische afgevaardigden in de Europese ondernemingsraad.

DHL Freight, gevestigd in Grimbergen, doet onder meer speciale leveringen. Er werken 140 mensen. In december kregen die koudweg te horen dat ze in maart 2014 moesten verhuizen naar Bornem. De vakbonden knoopten onderhandelingen aan met de directie. Uiteindelijk werd op 24 januari een goed akkoord bereikt.

De meeste werknemers wonen heel dicht of alleszins zeker binnen een straal van 15 kilometer rond het bedrijf, dat gevestigd is aan de Verbrande Brug in Grimbergen. Toen de eigenaar van het bedrijfspand plotseling de huur opzegde, kwam dat hard aan. De LBCNVK en ACV-Transcom besloten, samen met ACLVB, de directie ter verantwoording te roepen.

Dertig kilometer

Volgens de directie zou een verhuizing van 30 km niet veel problemen veroorzaken.

Maar de vakbonden eisten van meet af aan boter bij de vis als er geen site dichterbij zou worden gevonden. Heel wat werknemers moeten namelijk nu meer geld uitgeven en

verliezen ook zowat vijf uur extra per week die ze niet meer met hun gezin kunnen doorbrengen.

De vakbond greep de verhuizing naar Bornem aan om de aankoop van elektrische fietsen of e-bikes af te dwingen.

De bonden wilden een flinke vergoeding voor elke extra kilometer die de werknemers zouden moeten afleggen. Aanvankelijk wilde de directie hooguit een eenmalige premie geven. Na een derde onderhandelingsmoment werd op een personeelsvergadering schriftelijk gestemd over het ‘laatste voorstel’ van de directie: 76 procent van de werknemers stemde tegen. Tijd voor ludieke actie dus.

Koffiekoeken

Op dinsdag 21 januari deelden de bonden om 4.00u ’s ochtends aan het personeel

gratis koffiekoeken uit. Voor de chauffeurs van de onderaannemers waren er ook koeken. Plotseling kwam er steun uit onverwachte hoek: ook de onderaannemers zagen de trek naar Bornem niet zitten. De chauffeurs bleven hun koeken rustig ter plaatse opeten, wat de nodige spanning creëerde.

Een nieuwe actie dreigde op een staking uit te draaien. De directie meldde dan ook snel dat ze op 24 januari weer rond de tafel wou zitten. Uiteindelijk haalden de bonden op alle punten hun slag thuis. Wat spontaan applaus opleverde op de personeelsvergaderingen nadien.

De LBC-NVK had nog een extra vraag in petto. In de sector-cao was een fietsvergoeding van 0,22 euro per kilometer afgesproken. De vakbond greep de verhuizing naar Bornem aan om de aankoop van elektrische fietsen of e-bikes af te dwingen. Het voorstel kwam uit de koker van een LBC-NVKafgevaardigde die al elke dag met de fiets naar het werk reed. De vrouw maakte 17 collega-werknemers warm om het idee te steunen.

Voor DHL moet Bornem een ‘groen paradepaardje’ worden. De directie ging dan ook snel akkoord met het voorstel.

De werknemers die zich voor een e-bike inschrijven kiezen voor een gezonder leven en een beter milieu. Ze mogen de fiets ook privé gebruiken. Misschien een idee voor andere ondernemingen?

Ons Recht | 118de jaargang | APRIL 2014 |

29

wat onze lezers ervan denken Wil jij graag je mening kwijt over één van de artikelen of berichten in jouw ledenblad? Of zijn er andere gebeurtenissen in de actualiteit die je sterk bezig houden? Alle interessante lezersreacties zijn erg welkom. We kunnen alleen brieven publiceren als we de naam en het adres van de schrijver (m/v) kennen. In principe vermelden we de initialen van de schrijver en zijn of haar woonplaats. Op uitdrukkelijk verzoek kunnen we die informatie weglaten. Soms moeten we een brief inkorten zonder aan de essentie ervan te raken. En als we een brief afdrukken wil dat niet automatisch zeggen dat de redactie het eens is met alles wat erin staat.

Je lezersbrief wordt hier met interesse gelezen: Redactie Ons Recht, Sudermanstraat 5, 2000 Antwerpen. E-mailen kan uiteraard ook: lbc-nvk.communicatiedienst@acv-csc.be.

IK WIL GEWOON WERKEN

mis mee. Alleen trekken zulke partijen zich weinig aan van de G.D. - HOVE privacy van de burger en degraOns Recht publiceerde in zijn deren ze zichzelf zo tot een merk editie van februari een artikel van waspoeder. over de vooroordelen waarmee Toen ik filmpjes wilde bekijoudere werkzoekenden hebben af ken op Youtube, verscheen de te rekenen. Het verhaal van Marc N-VA in mijn lijst met zoekreGorris lijkt als twee druppels sultaten, ook al was ik naar iets water op wat ik zelf meemaak. heel anders op zoek. Wanneer Ik ben 53 jaar oud en ben sinds ik ‘Elvis’ intikte, bleek één of twee jaar werkzoekend. Zowat andere ‘nitwit’ van de N-VA het 200 sollicitatiebrieven verder ben eerste zoekresultaat te zijn. Kris ik nog altijd niet opnieuw aan de Peeters van CD&V hoeft ook al bak geraakt. niet op mijn stem te rekenen.

Wat Marc Gorris vertelt, is de Die kwam me dan weer vervelen harde realiteit. Het stelt me met zijn Toekomstcontract. Wie gerust dat ik niet de enige ben Peeters’ ‘Vlaanderen in Actie’ die dit meemaakt. Ik was altijd (VIA) gezien heeft, of beter niet bediende. In mijn vroegere job gezien, weet genoeg. Veel geblaat had ik een directeursfunctie bij en weinig wol. een bedrijf. Maar ik sta open Het probleem met politieke provoor allerlei werkaanbiedingen. paganda op internet is dat je ze Op zeker ogenblik solliciteerde ik ongevraagd binnen krijgt en dat zelfs voor een job als magazijnier ze totaal niets te maken heeft met bij DHL. Maar DHL vond me te hetgeen waar de surfer eigenlijk hoog gekwalificeerd en zei dat ik mee bezig is. Een probleem is ook toch niet zou blijven. dat al deze internetpropaganda Niets is minder waar. Mijn zoon wel wordt betaald met ons belasstudeert nog aan de universiteit tinggeld. Ondanks de crisis en de maar ons huis is afbetaald. Ik vele duizenden ontslagen blijven ben wat graag bereid om voor de politieke partijen zich conminder geld een baan te aan- tinu verrijken. Sinds 2007 wervaarden. den ze zelfs 55 procent rijker. De Vlaamse partijen gingen er dan POLITIEKE RECLAME nog veel meer op vooruit dan P.D. - EEKLO de Franstalige. Zoals sommige Sommige politieke partijen politicologen zeggen, lijken de gebruiken internet opvallend partijen beleggingsclubs te zijn intensief om hun propaganda geworden die wel spelen met het te voeren. Op zich is daar niets geld van de belastingbetalers.

indexaanpassingen MAART 2014 226.00

303.03 308.00

309.00 310.00

internationale handel, vervoer en logistiek exploitatie van bioscoopzalen maatschappijen voor hypothecaire leningen, sparen en kapitalisatie beursvennootschappen banken

30 | APRIL 2014 | 118de jaargang | Ons Recht

vorige lonen x 1,014 vorige lonen x 1,02 vorige lonen x 1,0028 vorige lonen x 1,002794 vorige lonen x 1,0028

uitbetaling vakbondspremie Metaalsector In de metaalsector (paritair comité 209) wordt dit jaar een vakbondspremie van 95 euro uitbetaald. De uitbetalingsperiode loopt van 15 april tot 31 juli.

De premie wordt betaald aan de gesyndiceerde bedienden en kaderleden die in 2013 werkten in de metaalsector. Onder PC 209 vallen alle metaalbedrijven met een productieactiviteit in België en de studiebureaus die voor die ondernemingen werken. Het gaat niet om garages, carrosseriebedrijven, de metaalhandel of de controleorganismen.

Om recht te hebben op de premie moet de bediende of het kaderlid in 2013 ten minste één maand in dienst geweest zijn van een metaalbedrijf en ten laatste op 1 oktober 2013 aangesloten zijn bij het ACV. Ook moet de bediende in orde zijn met de bijdrage op het

moment van de betaling.

Werkloze bedienden, gepensioneerden en br ug gepensioneerden hebben nog recht op deze vakbondspremie wanneer zij in 2013 nog minstens één maand in dienst geweest zijn van een metaalbedrijf (en aan de voorwaarden qua lidmaatschap voldoen).

Bedienden en kaderleden in de metaalsector, aangesloten bij de LBC-NVK, krijgen een formulier.

Dat formulier moeten ze ingevuld terugbezorgen aan hun vakbondsafgevaardigde of aan het gewestelijke LBC-NVK-secretariaat van hun woonplaats. Wie geen formulier kreeg, kan contact opnemen met zijn LBC-NVKsecretariaat. Het premiebedrag wordt overgeschreven naar de individuele bankrekening.

Internationale handel, vervoer en logistiek Ben je lid van de LBC-NVK en ben je tussen 1 januari 2014 en 30 juni 2014 in dienst van een onderneming die valt onder paritair comité 226 (Internationale handel, vervoer en logistiek)? Dan heb je recht op een vakbondspremie van 135 euro.

De premie aanvragen is heel eenvoudig. Er wordt een attest naar je thuis gestuurd. Met de vraag of jouw gegevens (zoals adres en werkgever) nog kloppen. Is er iets fout? Dan word je gevraagd om de informatie aan te passen.

Controleer ook of je rekeningnummer juist is.

Het ontvangen attest moet je ondertekenen en dan bezorgen aan een LBC-NVK-militant(e) in jouw onderneming. Is er geen militant(e) ter beschikking? Dan kan je het attest gewoon opsturen naar het LBC-NVK-secretariaat in jouw streek. Alle adressen van onze secretariaten vind je terug op www.lbc-nvk.be of op p. 31 van jouw ledenblad Ons Recht.

Nog één tip. Wie eind februari nog geen attest voor de vakbondspremie heeft gekregen, laat dat best even weten aan de LBC-NVK. Wij doen dan graag het nodige om dit in orde te brengen.

Beschutte en sociale werkplaatsen Tussen 15 februari en 31 mei 2014 wordt in de sector van de beschutte werkplaatsen (paritair comité 327) de vakbondspremie uitbetaald.

Om recht te hebben op de premie moet je ten laatste op 15 december 2013 aangesloten zijn bij het ACV. Ook moet je vorig jaar minstens één dag gewerkt hebben in een onderneming die valt onder de sector van de beschutte werkplaatsen. De premie geldt niet voor uitzendkrachten en jobstudenten.

Wie in een beschutte werkplaats de volle bijdrage betaalt, krijgt een premie van 86,76 euro per

jaar of 7,23 euro per gepresteerde maand. Betaal je de verminderde bijdrage, dan krijg je een premie van 54,54 euro per jaar of 4,55 euro per gepresteerde maand.

In de sociale werkplaatsen is er een premie van 63 euro of 5,25 euro per gepresteerde maand voor wie de volle bijdrage betaalt.

De rechthebbenden kregen van hun werkgever een tewerkstellingsattest dat recht geeft op de premie. Dat attest moet worden terugbezorgd aan de Dienst Vakbondspremies van de LBCNVK, Sudermanstraat 5, 2000 Antwerpen of aan het plaatselijke LBC-NVK-secretariaat.

achterklap

ons recht

walter

Nieuwe namen Het wetsontwerp waarbij in ons land de ouders mogen kiezen of ze hun kinderen de naam van de vader, de moeder of een combinatie van beide zullen geven, stuitte – na een aanvankelijk akkoord – na enkele weken op tegenstand bij diverse politieke partijen. Ik weet hoe dat komt. Het komt door de lijstjes.

Meteen na het bericht dat justitieminister Annemie Turtelboom door haar wetsontwerp het verfoeilijke seksisme in ons land een definitieve slag had toegebracht, verschenen zowat in alle kranten reeksen met mogelijke en onmogelijke naamcombinaties, de een al grappiger dan de andere.

Op elke redactie zat wel ergens een cryptovrouwenhater met veel tijd die op zoek was gegaan in een telefoongids en zijn fantasie de vrije loop had gelaten. Maar ook in het gezin van minister Turtelboom zelf hadden haar dochters zich niet ongemoeid gelaten.

Toen mama thuiskwam van de gemeenteraad, zaten ze al op haar te wachten. De jongste gierde van het lachen.

“Voet-Bal!” riep ze triomfantelijk. “Jefke Voet-Bal!” “En Cool-Mees!” schaterde haar zus. “Pietje Cool-Mees! En Staf Huys-Baas. En Mieke Heps-Van Achteren! Mama, dit is een fantastisch spel. Het zijn allemaal bestaande namen. We hebben niets uitgevonden.”

Niet om mee te lachen

“Meisjes,” zei de minister streng. “Dit is niet om mee te lachen. Al eeuwen zuchten vrouwen onder de onrechtvaardige naamgeving in dit land. Wie maakt eigenlijk een kind?

De vader? Komaan zeg, de vader heeft er alleen maar plezier van gehad. Het zijn de vrouwen die negen maanden lang het kind moeten dragen, misselijk worden, midden in de nacht plots ijs met augurken willen eten en frieten met slagroom. En dan de bevalling! En dan de opvoeding van het kind! Nog altijd zijn de taken tussen man en vrouw op dat gebied niet gelijk verdeeld.

En dan zou het de papa moeten zijn die zijn naam doorgeeft aan zijn nageslacht! Bah! Foei! Wat een achterhaalde, conservatieve onzin. Als ik als minister één ding zal hebben doorgevoerd, dan zal het wel de aangepaste naamgeving zijn.”

“Muys-De Cat!” riep de oudste weer.

“Minneke Muys-De Cat! En De Heldt-Van de Broeck!”

“Serieus? Bestaat dat?” vroeg de jongste.

Kiezen

“Natuurlijk! Allemaal in Antwerpen. Als meneer De Heldt trouwt met mevrouw Van de Broeck, dan heet het kind Jean-Pierre Heldt-Van de Broeck.”

“Pas op, het is niet verplicht,” haastte de minister zich. “De ouders mogen kiezen. Ze mogen het kind ook gewoon de naam van de moeder geven.”

“Nee, mama. dat is niet zo leuk. En dan krijgen al die koppels bij elke geboorte maar weer ruzie. Twee namen, dat vind ik de beste oplossing. Hier is er nog één: ‘t HartVan Steen. Julie ‘t Hart-Van Steen. Dat is ideaal voor die trut van in onze klas. En De Grote-Buyck. Die van wiskunde zou zo moeten heten: Julienne De Grote-Buyck.”

“Ik heb er nog één. De Vlaminck-De Wael.

Met zo’n naam moet iemand wel eerste minister worden, hé mams? Zijne excellentie Bart De Vlaminck-De Wael.”

“Wacht. En deze. De Witte-Boon. De heer en mevrouw De Witte-Boon-De Lange-Baert hebben de eer u het huwelijk aan te kondigen van hun dochter Blanche met de heer Robert Panne-Coeck.”

“Nee!” “Jawel, allemaal uit het telefoonboek. En Sas-Van Gent! En Raas-Kallen. Jef RaasKallen. Echt waar, mama!”

“Kom, gaan jullie nu maar slapen. Het is genoeg geweest. Dit was een ernstig probleem, een grote onrechtvaardigheid en jullie moeder heeft het opgelost. Jullie kinderen en kleinkinderen zullen fier op mij kunnen zijn.”

En toen gingen mevrouw Turtelbooms dochters slapen en de minister zakte achteruit in een fauteuil.

De heer Robert Panne-Coeck... Mevrouw De Grote-Buyck... Mmm... Toch wat raar.

Ze nam het telefoonboek van Antwerpen en schreef een paar namen op.

Turtelboom-Hakker. Turtelboom-Pieper.

Turtelboom-Stammen. Turtelboom-Tack.

Turtelboom-Kikker. Turtelboom-Hakker.

Turtelboom-Specht.

Misschien moest ze toch nog eerst eens met een paar collega’s overleggen.

Missie van de LBC-NVK De Landelijke Bediendecentrale – Nationaal Verbond voor Kaderpersoneel (LBC-NVK) is een vakbond die als deel van het Algemeen Christelijk Vakverbond (ACV) opkomt voor meer en sterkere rechten voor werknemers (m/v). De LBC-NVK is een onafhankelijke democratische organisatie met leden en militanten, die streeft naar solidariteit onder werknemers. Nationale en internationale solidariteit is een belangrijk doel en bindmiddel. De LBC-NVK staat voor een democratische kijk op de samenleving. Samen met gelijkgezinde bewegingen wil ze een strijdbare tegenmacht zijn.

verantwoordelijke uitgever: Marc Weyns Sudermanstraat 5 • 2000 Antwerpen hoofdredacteur: Denis Bouwen redactiesecretaris: Jan Deceunynck vormgeving: Peer De Maeyer drukkerij: Corelio Printing redactie en administratie: Sudermanstraat 5- 2000 Antwerpen Tel. 03/220.87.11 • Fax 03/220.89.83 lbc-nvk.persdienst@acv-csc.be www.lbc-nvk.be

LBC-NVK-secretariaten en -steunpunten • LBC-NVK AALST-OUDENAARDE Hopmarkt 45 - 9300 Aalst tel. 053/73.45.20 - fax 03/220.88.01 lbc-nvk.aalst@acv-csc.be Steunpunt: Koningsstraat 5 - 9700 Oudenaarde tel. 053/73.45.25 - fax 03/220.88.03 lbc-nvk.oudenaarde@acv-csc.be • LBC-NVK ANTWERPEN Nationalestraat 111-113 - 2000 Antwerpen tel. 03/222.70.00 - fax 03/220.88.02 lbc-nvk.antwerpen@acv-csc.be • LBC-NVK BRUGGE-OOSTENDE Kan. Dr. L. Colensstraat 7 - 8400 Oostende Steunpunt: Oude Burg 17- 8000 Brugge tel. 059/55.25.54 - fax 03/220.88.15 lbc-nvk.brugge-oostende@acv-csc.be • LBC-NVK BRUSSEL Pletinckxstraat 19 - 1000 Brussel tel. 02/557.86.40 - fax 03/220.88.05 lbc-nvk.brussel@acv-csc.be • LBC-NVK GENT Poel 7 - 9000 Gent tel. 09/265.43.00 - fax 03/220.88.08 lbc-nvk.gent@acv-csc.be • LBC-NVK HALLE Vanden Eeckhoudtstraat 11 - 1500 Halle tel. 02/557.86.70 - fax 03/220.88.06 lbc-nvk.halle@acv-csc.be • LBC-NVK HASSELT Mgr. Broekxplein 6 - 3500 Hasselt tel. 011/29.09.61 - fax 03/220.88.09 lbc-nvk.hasselt@acv-csc.be • LBC-NVK KEMPEN Korte Begijnenstraat 20 - 2300 Turnhout tel. 014/44.61.55 - fax 03/220.88.20 lbc-nvk.turnhout@acv-csc.be • LBC-NVK KORTRIJK-ROESELARE-IEPER President Kennedypark 16D - 8500 Kortrijk Steunpunten: H. Horriestraat 31 - 8800 Roeselare St. Jacobsstraat 34 - 8900 Ieper tel. 056/23.55.61 - fax 03/220.88.12 lbc-nvk.kortrijk-roeselare-ieper@acv-csc.be • LBC-NVK LEUVEN Martelarenlaan 8 - 3010 Kessel-Lo tel. 016/21.94.30 - fax 03/220.88.13 lbc-nvk.leuven@acv-csc.be • LBC-NVK MECHELEN-RUPEL Onder Den Toren 5 - 2800 Mechelen-Rupel tel. 015/71.85.00 - fax 03/220.88.14 lbc-nvk.mechelen@acv-csc.be • LBC-NVK VILVOORDE Toekomststraat 17 - 1800 Vilvoorde tel. 02/557.86.80 - fax 03/220.88.07 lbc-nvk.vilvoorde@acv-csc.be • LBC-NVK WAAS & DENDER H. Heymanplein 7 - 9100 Sint-Niklaas tel. 03/765.23.70 - fax 03/220.88.18 lbc-nvk.waasendender@acv-csc.be Steunpunt: Oude Vest 146 - 9200 Dendermonde tel. 03/765.23.71 - fax 03/220.88.19 lbc-nvk.dendermonde@acv-csc.be

algemeen secretariaat Sudermanstraat 5 - 2000 Antwerpen Tel. 03/220.87.11, Fax 03/220.89.83 lbc-nvk@acv-csc.be | www.lbc-nvk.be Ons Recht wordt gedrukt op verbeterd krantenpapier. Dit papier wordt gemaakt op basis van gerecycleerd materiaal.

Ons Recht | 118de jaargang | APRIL 2014 | 31