Ons Recht maart 2015 by LBC-NVK

MAANDBLAD VAN DE LANDELIJKE BEDIENDENCENTRALE - NATIONAAL VERBOND VOOR KADERPERSONEEL 119DE JAARGANG - NUMMER 3 - MAART 2015

BUIK VOL VAN

GAMMELE JOBS

VERZET TEGEN HARDVOCHTIG BELEID IS ONGEBROKEN ACTIES MAKEN TOCH VERSCHIL BIJ DELHAIZE Ons Recht | 119de jaargang | MAART 2015 |

INHOUD

06 03 04

11 ONS RECHT VERANTWOORDELIJKE UITGEVER:

HOOFDREDACTEUR: Denis Bouwen

Ons Recht wordt gedrukt op verbeterd krantenpapier. Dit papier wordt gemaakt op basis van gerecycleerd materiaal.

VORMGEVING: Peer De Maeyer

www.lbc-nvk.be

Marijke Persoone Sudermanstraat 5 • 2000 Antwerpen

REDACTIESECRETARIS: Jan Deceunynck DRUKKERIJ: Corelio Printing

REDACTIE EN ADMINISTRATIE:

Sudermanstraat 5- 2000 Antwerpen Tel. 03/220.87.11 • Fax 03/220.89.83 LBC-NVK.communicatiedienst@ACV-csc.be

| MAART 2015 | 119de jaargang | Ons Recht

06 08 09 10 11 11

CoVer Buik vol van gammele jobs StaNdPuNt

Dansen rond de hete brij

INterProFeSSIoNeeL aKKoord Laat BeLaNGrIJKe eISeN BuIteN BeSCHouWING

Vakbonden houden verzet tegen hardvochtig beleid vol

JoBS GaraNdereN aLmaar mINder meNSWaardIG BeStaaN

Heel wat problemen in distributie, schoonmaak en logistiek

Goed WerK, eeN SterK merK, ooK IN de dIeNSteNSeCtoreN

Vul jij ook onze digitale enquête in?

GrootSte ParItaIr ComItÉ VeraNdert VaN Naam

PC 218 wordt omgedoopt tot PC 200

PLaNNeN deLHaIze WordeN SterK SoCIaaL GeCorrIGeerd

Groter syndicaal bewustzijn bij werknemers

maaK GeBruIK VaN Je reCHt oP VormING IN ParItaIr ComItÉ 218! Nog tijd tot uiterlijk 31 maart aCtIVIteIteNKaLeNder

STAND PUNT. Dansen rond de hete brij Ferre Wyckmans Algemeen Secretaris

19 12

SoePeLer reGeLS Voor StudeNteNWerK BedreIGeN GeWoNe WerKNemerS

Cao-Wet uIt 1968 moet ooK GeLdeN Voor amBaSSadePerSoNeeL

Vakbond wijst wetsvoorstel open vld af

Aanpassing nodig om werkomstandigheden te verbeteren SNaPSHotS

IS de INterNatIoNaLe VrouWeNdaG NoG NodIG?

Kom oP Straat, er IS eeN aLterNatIeF!

20 22 23 24

Besparingsbeleid neemt vrouwen nog meer in de tang VraaG VaN de maaNd Grote parade Hart boven Hard op zondag 29 maart in Brussel VrIJe tIJd Wat oNze LezerS erVaN deNKeN uItBetaLING VaKBoNdSPremIe VaNmoL

De regering heeft aan het regeerakkoord het statuut van het ‘goddelijke woord’ gegeven en zo zichzelf onfeilbaar verklaard. Wat niet in het regeerakkoord staat is politiek onbestaande. Wat wel in het regeerakkoord staat moet worden uitgevoerd. En hoe je het regeerakkoord moet interpreteren gaat niemand iets aan, behalve dan de ministerraad én de burgemeester van Antwerpen. In zo’n constructie heb je geen parlement meer nodig. Toen het parlement dit regeerakkoord goedkeurde, werd blijkbaar ieder eigen initiatief verbeurd verklaard. Overigens stelde de partijvoorzitter van de N-VA recent dat de helft van de parlementairen “niet zouden slagen in de privésector, of toch niet in een job met een vergelijkbare loonschaal”. Geen andere partijvoorzitter die met zo’n belediging wegkomt. Vanuit dat parlement géén reactie. Misschien wel een bewijs uit het ongerijmde dat de partijvoorzitter spijtig genoeg gelijk heeft? Het gevolg van deze gang van zaken is dat alleen enkele ministers zich bezig houden met thema’s als de werkloosheidsuitkeringen, en niet het parlement. Heus niet alleen omdat parlementairen daar strikt juridisch gezien geen fluit over te vertellen hebben; alles wordt immers geregeld bij Koninklijk en Ministerieel Besluit, buiten elk parlementair debat om. Makkelijk zat voor parlementairen zo? En dat leidt dan weer tot de vaststelling dat het de ministers zijn die onderling en publiekelijk de verantwoordelijkheid voor deze of gene maatregel naar elkaar toeschuiven. Jan Jambon verwijt Kris Peeters de initiatiefnemer te zijn geweest van de afschaffing van een (minieme) werkloosheidsuitkering voor werkloze mantelzorgers, mensen die voor zieke kinderen of familieleden zorgen. Niet waar, zegt Peeters, dat werd ons opgedrongen door de partij van Jambon. Al draagt een eventueel Koninklijk Besluit in deze alleen de handtekening van de minister van Werk, Kris Peeters. Alsof slachtoffers van deze én vele andere asociale besparingsmaatregelen op zoek gaan naar de handtekenende minister. Deze regering en alle partijen die er deel van uitmaken dragen de verantwoordelijkheid voor een beleid... waarvan telkens wordt gezegd dat het conform het één en ondeelbare regeerakkoord is. Dit regeerakkoord bewijst elke dag weer zijn sociale onhoudbaarheid. Het is wachten op parlementairen uit de meerderheid die het initiatief nemen om tot fundamentele bijsturingen te komen. Zoiets noemen we parlementaire democratie! |

Ons Recht | 119de jaargang | MAART 2015 |

INTERPROFESSIONEEL AKKOORD laat belangrijke eisen buiten beschouwing VAKBONDEN HOUDEN VERZET TEGEN HARDVOCHTIG BELEID VOL

Sommige gefortuneerde mensen gebruiken banken in belastingparadijzen om onze fiscus een loer te draaien. De LBC-NVK verdedigt het standpunt dat de grote vermogens vanaf 1 miljoen euro (eigen woning niet inbegrepen) een grotere bijdrage moeten leveren via een vermogensbelasting.

e werklozen verarmen is zowat de rode draad geworden in het beleid van de regering. In het hobbelige parcours van het sociaal overleg is het eigenlijk een dieptepunt dat een De Raad van de LBC-NVK keurde op zondag 8 wettelijk voorziene ‘aanpassing aan de welvaart’ van uitkerinfebruari met een nipte meerderheid het ontgen moet dienen om asociaal beleid enigszins te compenseren. Ook de mogelijke loonmarge is niets om vrolijk van te worwerpakkoord van interprofessioneel overleg den voor wie een degelijk sociaal overleg voorstaat. De loonaf. De ACV-Raad keurde met een nipte meermarge voor dit jaar (nul procent) en 2016 (maximaal 0,5 derheid een ontwerp van akkoord over de loonprocent bruto en 0,3 procent netto) is in een wurggreepscenario bedongen. De regering klampt zich in haar blinde marge en de welvaartsvastheid van uitkeringen onverbiddelijkheid vast aan een indexsprong van twee goed. Het laatste dossier zorgde voor deze nipte procent en dus zal er bij eventueel bedongen loonakACV-meerderheid. Zo zullen onder meer de minima koorden – want niets is in deze gegarandeerd – finaal toch koopkrachtverlies zijn. Toen de Raad van het van de sociale uitkeringen met twee procent worden ACV haar beoordeling maakte, koos een kleine verhoogd. Dat geldt ook voor de werkloosheidsuitkerinmeerderheid van de militanten ervoor om toch gen. Uitgerekend de werkloosheidsuitkeringen zouden maar te garanderen wat al was verkregen. Ferre Wyckmans

zonder dit akkoord – met maar twee van de drie vakbonden – nooit zijn verhoogd. Niet op vraag van de werkgevers en al helemaal niet op basis van een regeringsbeslissing.

| MAART 2015 | 119de jaargang | Ons Recht

ONRECHTVAARDIG Laat er geen misverstand over bestaan. Het ontwerpakkoord werd op het nippertje

aanvaard maar iedereen op de ACV-Raad onderschreef unaniem dat het huidige regeringsbeleid in de verste verte niets te maken heeft rechtvaardigheid. Als de lonen en sociale uitkeringen worden onderworpen aan een indexsprong van twee procent, betekent dit dat werknemers en uitkeringstrekkers de effecten daarvan een leven lang zullen meedragen. Heel erg is dat alléén deze groep deze prijs moet betalen. Minstens even erg is dat er niet de minste garantie is dat de indexsprong ook maar één job zal creëren. De werkgevers worden in geen enkel opzicht verplicht om jobs te behouden of extra tewerkstelling te scheppen. Nu al kan je gerust voorspellen dat deze maatregel alleen de dividenden van de aandeelhouders zal aandikken. De indexsprong, de lichtbak waarnaar de vier regeringspartijen tegen zowat alle adviezen in dwaas blijven kijken, is ongewenst en onverantwoord. Maar er is nog veel méér. Voorbeelden genoeg die aantonen dat altijd dezelfden moeten betalen, terwijl andere inkomensgroepen buiten schot blijven. De verhuurders mogen de huurprijzen verhogen, alsof de index gewoon wordt toegepast. En andere inkomensgroepen hoeven zich geen zorgen te maken: er zal niks aan de belastingen worden aangepast, alleen kan de btw mogelijk stijgen. Tenzij het zou gaan over de btw op Porsches, weet iedereen dat btw-verhogingen altijd zwaarder drukken op de lagere inkomens én dus fiscaal onrechtvaardig zijn. De minister van Financiën, Johan Van Overtveldt (N-VA), weet dat ook donders goed. Een rechtvaardige fiscaliteit blijkt verder af dan ooit. LuxLeaks en SwissLeaks illustreren wat er grondig fout loopt. Maar van enige bijsturing is er geen spoor. Ze zullen het allemaal wel ‘onderzoeken’.

TERGENDE MAATREGELEN En dan zijn er de besparingsmaatregelen in de werkloosheid, voor schoolverlaters, voor oudere werklozen, voor deeltijds werkenden, voor werknemers in tijdelijke werkloosheid. Niets van al deze tergende maatregelen wordt teruggeschroefd. Integendeel, er sluipen systematisch nieuwe besparingen in de reglementering. Werklozen met zieke kinderen: geen pardon meer. Absolute beschikbaarheid, geen clementie. Bruggepensioneerden of SWT’ers : die moeten, los van de situatie, beschikbaar blijven voor de arbeidsmarkt én heel hard naar gelijk welk werk zoeken of ze worden geschrapt. De wettelijke pensioenleeftijd verhogen – iets wat geen enkele expert ooit suggereerde en wat evenmin in het regeerakkoord is opgenomen – is de ultieme blijk van gebrek aan voeling met de maatschappij. In geen enkele regeringspartij moet nog iemand durven beweren dat hij of zij ‘het sociale gezicht’ van deze ploeg is. De hardvochtigheid druipt van elke maatregel of regeringsverklaring in het federale en het Vlaamse Parlement af. Warmte is definitief ingeruild voor berekende kilte. De Raad van het ACV maakte dan ook de logische beoordeling dat de strijd voor de waardigheid van werknemers en een rechtvaardiger maatschappij meer dan ooit moet worden volgehouden, in gemeenschappelijk vakbondsfront. Over al die gewraakte maatregelen bestaat er geen ‘akkoord’ met de werkgevers of de regering. De LBC-NVK en het ACV behouden dan ook het volste recht om er tegenin te gaan. Op 11 maart gebeurt dat al met een militantenconcentratie van het gemeenschappelijk vakbondsfront. Andere mogelijke acties worden onderzocht en voorbereid. En op zondag 29 maart geeft de LBC-NVK rendez-vous op de grote parade van Hart Boven Hard in Brussel. ‘Sociaal’ moet ! |

‘TAX SHIFT’ MOET OVER GROTE VERMOGENS GAAN Frans Geerts

Aan de vergrijzing van onze bevolking hangt een stevig prijskaartje. Ook de hoge werkloosheid en de stijgende ziektekosten vergen in deze crisistijden meer financiële middelen. Daarom mag volgens de LBC-NVK niet worden geraakt aan de bijdragen voor onze sociale zekerheid. In tegenstelling tot de werkgevers en ‘rechtse’ politici, die willen dat de ‘kosten van de sociale zekerheid’ nog maar eens worden verlaagd. Zelfs 250 euro per maand voor werkloze mantelzorgers is voor hen tegenwoordig te veel. Aangepaste zorg voorzien is dan weer te duur. Onze sociale zekerheid heeft geen overschotten en zal het geld in de toekomst meer dan nodig hebben. En wij hebben onze sociale zekerheid nodig.

BELASTINGEN De LBC-NVK kiest ondubbelzinnig voor een verschuiving van belastingen waarbij de belasting op inkomsten uit arbeid – enkel en alleen betaald door de werknemers – wordt verminderd. Uiteraard zakken zo de inkomsten van de staat. Dat verlies aan inkomsten moet je laten compenseren door die bevolkingsgroepen die tot nu toe minder dan de werknemers hebben bijgedragen tot onze overheidsfinanciën. De LBC-NVK verdedigt het standpunt dat de topvermogens, zeg maar grote vermogens vanaf 1 miljoen euro (eigen woning niet inbegrepen), een grotere bijdrage moeten leveren via een vermogensbelasting. Voor de vakbond gaat het dus om een eerlijkere verdeling van de lasten en, hieraan gekoppeld, de eis dat de inkomsten van de staat worden gewaarborgd. Alleen door het inkomstenverlies te compenseren kan je genoeg blijven investeren in ons onderwijs, wegen, openbaar vervoer, onderzoek & ontwikkeling en een degelijk arbeidsmarktbeleid. Het begrip ‘tax shift’ kan tegenwoordig vele ladingen dekken. Maar voor de LBC-NVK gaat het dus over een belasting op grote vermogens. Deze vermogensbelasting kan volgens het ACV tot 6 miljard euro per jaar opbrengen. Met die centen kan je enerzijds de sociale zekerheid mee financieren en anderzijds de belastingdruk voor de werknemers verlagen.

WAAROM GEEN TAX SHIFT NAAR BTW? De btw verhogen is, zeker als het gaat om basisproducten, een slechte oplossing. Als je de btw optrekt, moeten vooral de kleinere inkomens meer centen uitgeven voor basisproducten zodat hun koopkracht daalt. Zo laat je de laagste inkomens de rekening betalen. Een btw-verhoging doet trouwens de prijzen stijgen, wat op termijn ook de lonen zal verhogen via het indexmechanisme – tenzij er nog maar eens aan de index wordt gemorreld. Zoiets kunnen we missen als kiespijn.

Ons Recht | 119de jaargang | MAART 2015 |

JOBS garanderen almaar minder menswaardig bestaan HEEL WAT PROBLEMEN IN DISTRIBUTIE, SCHOONMAAK EN LOGISTIEK

Jan Deceunynck

hris Van Droogenbroeck heeft zich als nationaal secretaris voor de distributie bij de LBC-NVK in het thema verdiept. “Precaire of kwetsbare jobs zijn geen exclusief probleem van de winkelsector”, legt hij uit. “Maar het fenomeen is in onze sector wel sterk aanwezig. De helft van het winkelpersoneel werkt er minder dan drie vierde, en dat is meestal niet uit vrije keuze. Mee als gevolg van de lage lonen in de sector leveren die jobs geen leefbaar inkomen op. En de combinatie met een andere baan is vaak onmogelijk door de variabele uurroosters.”

Werken doe je om een menswaardig leven te kunnen opbouwen. Maar zo eenvoudig is het niet altijd. Almaar vaker volstaat een job niet meer om financiële zekerheid en een voldoende stabiel inkomen te garanderen. Met een dure term spreken we dan over ‘precaire jobs’. Concreet gaat het vooral over jobs met kortlopende contracten en over deeltijds werk, zeker in combinatie met variabele uurroosters.

| MAART 2015 | 119de jaargang | Ons Recht

DEELTIJDS EN FLEXIBEL In de distributie is vooral deeltijds werk een verklaring voor het grote aantal kwetsbare jobs. “Zowat een kwart van de werknemers in België werkt deeltijds, maar in de distributie is dat ruim de helft. De helft van die personeelsleden heeft minder dan een drie vierde contract. En dan loert de financiële onzekerheid om de hoek”, vertelt Chris. Ook in andere sectoren krijgen steeds meer werknemers

flexibele uurroosters onder de neus geschoven. “Denk maar aan de schoonmaak, met shiften in de ochtend- en avonduren. Of aan voor- en naschoolse kinderopvang of andere jobs in de marge van het schoolgebeuren.” Flexibele contracten – denk aan jobs van bepaalde duur en uitzendwerk – zijn een andere bron van onzekerheid voor nogal wat werknemers. “Wie nooit werkzekerheid heeft voor langer dan pakweg een week, kan geen stabiel leven uitbouwen. Meer werknemers dan je zou denken, verkeren in die weinig benijdenswaardige situatie. En het aantal uitzendcontracten neemt nog altijd toe.”

ONDERAAN DE LADDER Wie komt terecht in gammele jobs? Vooral werknemers onderaan de ladder. “Wie al weinig kansen heeft op de arbeidsmarkt, verzeilt vaker dan anderen in een onzekere job. Kortgeschoolden of schoolverlaters zonder diploma of getuigschrift vinden moeilijk een stabiele, zekere job”, weet Chris. “Maar ook jongeren mét een diploma, maar zonder ervaring, draaien dikwijls toertjes in onzekere jobs. Een spiraal waar je in veel gevallen maar moeilijk uit bevrijd raakt. En uiteraard zijn ook werknemers met een migratieachtergrond of een arbeidshandicap vaak slachtoffers. Een precaire job is vaak de enige mogelijkheid om aan werk te geraken. Maar veel garanties biedt die job niet.”

MEER JOBS Er is dringend behoefte aan meer jobs voor deze doelgroepen. “Als ik naar de distributie kijk, merk ik dat er

DOE HET MAAR ’S ALS ALLEENSTAANDE MAMA MET TWEE KINDEREN Caroline is een alleenstaande mama met twee kinderen. Ze is één van de bijna 52.000 mensen in ons land die onvrijwillig deeltijds werken. Haar deeltijds contract is niet haar keuze, maar de werkgever biedt haar geen voltijdse job aan. Haar deeltijdse job vond Caroline via een uitzendbureau. Ze presteert twaalf uur per week bij een marktonderzoeksbureau dat op zijn beurt werkt voor de Amerikaanse multinational Procter & Gamble (P&G), een van ‘s werelds grootste leveranciers van huishoudartikelen en verzorgingsproducten. P&G behoort tot de grootste bedrijven ter wereld.

Met haar uitzendcontract van twaalf uur verdient Caroline 460 euro per maand. Van de RVA krijgt ze een bijpassing van ongeveer 600 euro. Zo heeft ze in totaal 1.060 euro per maand om met haar twee kinderen van te leven. Daarvan gaat al 670 euro naar de huur. Van het OCMW krijgt ze 198 euro steun om haar elektriciteitsrekening te helpen betalen.

Een precaire job is voor heel wat mensen vaak de enige mogelijkheid om aan werk te geraken. Maar veel garanties biedt zo’n gammele job niet.

de voorbije tien jaar heel wat jobs zijn verdwenen waarin deze mensen vroeger aan de slag konden. De distributie is nog altijd een arbeidsintensieve sector, maar fenomenen als ‘selfscanning’, automatische prijsaanduiding en digitaal voorraadbeheer hebben jobs vernietigd. Er is nood aan de creatie van nieuwe, waardevolle jobs die zowel voor de winkels als voor het personeel een meerwaarde betekenen. Ik denk bijvoorbeeld aan shop stewards, die mensen met advies kunnen bijstaan of wegwijs maken in de winkel. Werkgevers zouden kunnen investeren in toekomstgerichte vorming voor hun werknemers zodat ze aan de slag kunnen blijven in de sector.” “Ook als vakbond hebben we oog voor dit thema, vandaar ook dat dit de nodige aandacht krijgt op ons LBC-NVKcongres van eind maart. Maar ook op de werkvloer moeten we werk maken van degelijke en duurzame jobs. De voorbije jaren hebben we in de distributie afspraken gemaakt over een beperking van het aantal kleine contracten en contracten van bepaalde duur. Zo mag een werkgever slechts vijf procent van de werknemers een contract van minder dan halftijds aanbieden. Maar de afspraken doen naleven is in de praktijk niet altijd eenvoudig. Zeker niet als de wetgeving de andere richting opgaat en steeds meer mogelijkheden creëert voor kleine en flexibele contracten. Soms lijkt het alsof we dweilen met de kraan open.” |

Caroline woonde lang in Brussel. Ze stond er acht jaar op een wachtlijst voor een sociale woning maar verhuisde uiteindelijk naar de Rand omdat de huur in Brussel niet te betalen was. Maar nu eist de Vlaamse overheid dat je Nederlands moet leren om in aanmerking te komen voor een sociale woning in Vlaanderen. De maatregel hangt als een zwaard van Damocles boven het hoofd van Caroline. “Mijn kinderen gaan naar een Nederlandstalige school en ikzelf praat vlot Frans en Engels. Ik begrijp redelijk goed Nederlands maar ik weet niet of dat genoeg is”.

VAN ALLES GEPROBEERD Ondertussen zoekt Caroline voort naar een betere job, die haar meer zekerheid geeft. “Ik heb al van alles geprobeerd. Ook op de luchthaven van Zaventem.” Maar het lukt dus niet. Enerzijds is er het feit dat ze geen Nederlands spreekt. Anderzijds is de grote flexibiliteit die werkgevers vragen een struikelblok. “Ik ben alleen met mijn twee kinderen. De flexibiliteit die geëist wordt is voor mij gewoon niet mogelijk!” Met haar inkomen heeft Caroline het verre van breed. Op reis gaan zit er niet in. En tegen de kinderen moet ze vaker ‘nee’ zeggen dan ze zou willen. “En dan zijn er de vernederingen om wat hulp van het OCMW te krijgen. Telkens opnieuw moet ik aantonen waaraan ik mijn geld uitgeef. Soms krijg ik opmerkingen omdat ik naar de Delhaize geweest ben en niet naar de Aldi. Ik moet al mijn bankuittreksels laten zien, zodat ze kunnen nagaan wat ik heb uitgegeven.” De inkomensgarantie-uitkering van de RVA, die haar voorlopig nog net boven de armoedegrens tilt, dreigt door de regeringsmaatregelen te halveren. De maatregel die gratis elektriciteit voorziet, verdwijnt. Het worden harde tijden voor Caroline en haar kinderen.

WIE KOMT TERECHT IN GAMMELE JOBS? VOORAL WERKNEMERS ONDERAAN DE LADDER.

Ons Recht | 119de jaargang | MAART 2015 |

GOED WERK, EEN STERK MERK, ook in de dienstensectoren VUL JIJ OOK ONZE DIGITALE ENQUÊTE IN? Jeroen Vandamme

Helemaal in de lijn van het LBC-NVKcongres van eind maart willen we ook voor de jobs in de dienstensectoren inzetten op goede loon- en arbeidsvoorwaarden. Dat is onze kernopdracht als vakbond, en onze délégués ijveren dag in dag uit voor ‘goed’ werk voor alle collega’s in hun onderneming. En uiteraard zullen ze dat blijven doen. Maar ondertussen staat de wereld niet stil. De manier waarop we werken verandert, zowel de inhoud van het werk als de manier waarop we moeten werken is lang niet meer dezelfde als 20 jaar geleden. ‘Het Nieuwe Werken’ is zelfs een begrip geworden waar personeelsmanagers graag mee uitpakken. En ook op het vlak van verloning zijn heel wat nieuwe ideeën gangbaar geworden. Als moderne vakbond met een blik op de toekomst wil de LBC-NVK inspelen op en rekening houden met de veranderingen. We zoeken antwoorden op de vele nieuwe uitdagingen die er zijn voor werknemers. Ook in de veranderde omstandigheden willen we garanties bieden voor ‘een goede job’ voor iedereen, binnen en buiten de dienstensectoren. Want niet al wat nieuw is blijkt een verbetering te zijn voor de werknemers.

VISIE ONDERBOUWEN De vakbond ziet dat de flexibiliteit nog sterk stijgt. Meer werknemers dreigen een burnout mee te maken. Er is almaar meer onderaanneming. Werkgevers aarzelen ook vaak niet om werknemers uit elkaar te spelen, individualisering heet dat. Nogal wat ondernemingen zien hun werknemers alleen nog als een kostenfactor, en steeds minder als hun belangrijkste kapitaal. Kortom, hoog tijd voor een goed onderbouwde visie om de komende jaren ‘goed werk’ in de dienstensectoren mogelijk te maken. Vanuit deze optiek start de LBC-NVK met een groot onderzoek naar wat onze leden echt belangrijk vinden om te kunnen spreken van ‘goed werk’. We zullen de komende maand de leden van de Dienstensectoren bevragen om te peilen naar hun verwachtingen en ervaringen op het werk. Onze enquête bouwen we op rond de thema’s combinatie van werk en vrije tijd, mobiliteit, Het Nieuwe Werken, arbeidstijd en 8

| MAART 2015 | 119de jaargang | Ons Recht

arbeidsherverdeling en tenslotte ook inkomen. Daarmee raken we al een heel eind op weg om onze visie op goed werk concreet te maken. We nodigen alle leden uit de dienstensectoren uit om te surfen naar de website van de LBC-NVK. Neem even de tijd om je stem te laten horen en vul onze enquête in. Zo zorg je mee voor goed werk in de dienstensectoren, voor jezelf en voor je collega’s. Alvast hartstikke bedankt voor de medewerking! De enquête vind je op deze plek:

http://218.lbc-nvk.be.

De vakbond constateert dat de flexibiliteit in de dienstensectoren nog sterk stijgt.

WIE WERKT IN DE DIENSTENSECTOREN? Wie is er werkzaam in de LBC-NVKdienstensectoren? Alle werknemers van het Aanvullend Paritair Comité (PC 200/218), de casino’s (PC 217), de logistieke sector (PC 226), de media (PC 227), de luchtvaart (PC 315.02), de begrafenisondernemingen (PC 320), de groothandel in geneesmiddelen (PC 321), de vrije beroepen (PC 336), het aanvullend paritair comité voor de non-profitsector (PC 337) en het nog te activeren PC 335 voor de sociale organisaties.

GROOTSTE PARITAIR COMITÉ

verandert van naam PC 218 WORDT OMGEDOOPT TOT PC 200 Jeroen Vandamme

Paritaire comités zijn structuren die vakbonden en werkgeversorganisaties gebruiken om te overleggen en collectieve arbeidsovereenkomsten (cao’s) af te sluiten. Enorm belangrijk voor de werknemers dus. Het grootste paritair comité, PC 218, verandert op 1 april 2015 van naam. Het sluitstuk van een lang proces. Hopelijk zal de verandering leiden tot een vernieuwd elan voor het sociaal overleg in de dienstensectoren. Het Aanvullend Nationaal Paritair Comité voor de Bedienden (PC 218) wordt vanaf 1 april het Aanvullend Paritair Comité voor de bedienden (PC 200). Dit laatste aanvullende paritair comité bestaat al lang maar dan wel zonder werkend sociaal overleg.

Enkele jaren geleden werden drie nieuwe paritaire comités opgericht om de ondernemingen die onder het Aanvullend Paritair Comité (PC 200) vielen bij een eigen specifiek PC onder te brengen. Zo werd voor de werknemers bij de vrije beroepen een eigen PC 336 gelanceerd. Werknemers van sociale organisaties zoals kinderbijslagfondsen, sociale secretariaten, onderzoeksinstellingen vallen sinds enige tijd onder PC 335. Daar zijn er nog wel wat problemen als gevolg van een discussie over mandaten bij de werkgevers. De LBC-NVK rekent erop dat dit snel in orde komt. En dan hebben we nog het Aanvullend paritair comité voor de non-profit (PC 337), onder andere voor vzw’s die niet bij de andere PC’s van de non-profit terecht kunnen. Ook de ziekenfondsen vallen onder dit nieuwe PC. Het sociaal overleg bevindt er zich in een beginfase, alle vakbonden willen dit jaar al wel een paar belangrijke cao’s afsluiten, bijvoorbeeld over het minimumloon, de index,

de verplaatsingsvergoedingen. In het licht van de oprichting van al die nieuwe paritaire comités is nu afgesproken dat de PC’s 200 en 218 in elkaar opgaan. Zodoende kunnen de werknemers van de kleine groep ondernemingen die nog onder het PC 200 bleef vanaf nu ook rekenen op een goed draaiend sociaal overleg en degelijke cao-afspraken. Vanaf 1 april wordt PC 218 omgevormd tot PC 200, waarbij alle cao’s van het PC 218 meteen van toepassing worden binnen PC 200, zowel voor de huidige werknemers van PC 218 als voor diegenen die al eerder onder PC 200 vielen. De LBC-NVK is erg tevreden dat het lukte om deze nieuwe afspraken te maken. Als het sectoroverleg goed werkt, is dat gunstig voor alle werknemers en voor hun ondernemingen. Zo kunnen we in de komende maanden bijvoorbeeld in PC 336 (werknemers bij vrije beroepen) werk maken van een sectorale functieclassificatie en een uitgewerkt vormingsaanbod, specifiek voor de sector. Maar daarover lees je de komende maanden wel meer in jouw ledenblad Ons Recht. | Ons Recht | 119de jaargang | MAART 2015 |

LBC-NVK-secretaris Veerle Verleyen: “De werknemers van Delhaize hebben door de vakbondsacties in 2014 geleerd dat samen een vuist maken wel degelijk een verschil maakt. Ze beseffen heel goed dat ze door de acties erger konden voorkomen.”

PLANNEN DELHAIZE

worden sterk sociaal gecorrigeerd GROTER SYNDICAAL BEWUSTZIJN BIJ WERKNEMERS

minstens 55 jaar oud was. De bonden dwon- inleveringen zijn afgewend, er zijn afspragen compensaties af en probeerden zoveel ken over de invulling van functies in een Bij de supermarktketen Delhaize mogelijk tewerkstelling te behouden. nieuwe winkelstructuur, er worden maar bereikten vakbonden en directie in Na de acties van arbeiders en bedienden zag tien winkels afgestoten en geen 14, er komen februari een sociaal akkoord. Sinds de directie af van drastische looninleverin- geen gedwongen ontslagen en er zijn limiejuni 2014 verlieten al zo’n 700 werkgen. Het bedrag dat toch wordt ingeleverd, ten gezet op het gebruik van contracten van is omgezet in een maaltijdcheque zodat er bepaalde duur. “Triest is wel dat er zoveel nemers het bedrijf omdat contraceen netto compensatie is. Voor de huidige jobs verdwijnen. En dat nieuw personeel het ten van bepaalde duur werden en nieuwe bedienden wordt het loonbeleid zal moeten stellen met lagere lonen. Ook al stopgezet en sommigen vrijwillig gebetonneerd op een loon dat beter is dan blijven we boven de sectorlonen.” vertrokken. Delhaize wil nog eens het sectorale minimum. Er komt nu ook Delhaize verloor in het recente verleden 1.800 jobs afbouwen. Er worden een loonbeleid voor de administratieve en marktaandeel aan Colruyt. “De fouten in het logistieke bedienden, een oude eis van de commercieel beleid zijn de verantwoordegeen 14 maar tien winkels afgestoLBC-NVK. lijkheid van de directie. Na de reorganisatie ten. “Ik ben niet euforisch maar we “Draai of keer het zoals je wil, er sneuve- zal er vermoedelijk toch weer volk moeten konden de plannen van de directie len 2.500 jobs bij Delhaize”, erkent Veerle worden aangeworven. Met een gemiddeld wel sterk sociaal corrigeren”, vindt Verleyen. “Het management drukte zijn jonger personeelsbestand zal Delhaize LBC-NVK-secretaris Veerle Verleyen. plannen in grote lijnen door. Wij konden opnieuw sterker staan.” wel afdwingen dat er alleen sprake is van Het personeel heeft door de vakbondsacDe directie achtte drastische maatregelen SWT (brugpensioen) en vertrekregelin- ties in 2014 geleerd dat samen een vuist noodzakelijk. Maar de vakbond vond dat gen op vrijwillige basis. Contracten van maken wel degelijk een verschil maakt. Delhaize vooral meer winst wilde kunnen bepaalde duur mogen voortaan niet meer “De werknemers hebben een sterker synmaken om de aandeelhouders te plezieren. dan twaalf maanden duren, in plaats van dicaal bewustzijn ontwikkeld. Ze beseffen 24 maanden. Daarnaast is de minimale heel goed dat ze door de acties erger konden arbeidsduur opgetrokken van 20 naar 24 voorkomen. Maar laat niemand zich illusies GEEN GEDWONGEN ONTSLAGEN uur per week.” maken: de bonden blijven waakzaam en volGedwongen ontslagen komen er niet. gen de uitvoering van het sociaal akkoord Delhaize kiest voor een vrijwillige vertrek- POSITIEVE PUNTEN nauwgezet op.” | regeling voor wie jonger is dan 55 jaar en SWT (brugpensioen) voor wie op 11 juni 2014 Veerle ziet positieve punten: zware Denis Bouwen

| MAART 2015 | 119de jaargang | Ons Recht

Maak gebruik ACTIVITEITEN van je recht op KALENDER vorming in paritair comité 218!

‘PRIDE’ ALS ‘ONTBIJTFILM’ IN TURNHOUT

NOG TIJD TOT UITERLIJK 31 MAART De sectorale overeenkomsten van paritair comité 218 (het Aanvullend Nationaal Paritair Comité voor Bedienden) regelen een individueel recht op 4 dagen vorming tijdens de werktijd, en dat tussen 1 januari 2014 en 31 december 2015. Je werkgever kan hiervoor een opleidingsplan opstellen en aansluiten bij het aanbod van CEVORA, de vormingsinstelling van de sector. Binnen zo’n vormingsplan kan de werkgever bepaalde afspraken maken en eventueel (een deel van de) vormingsdagen van de individuele bedienden overdragen naar een specifieke groep. Dit in overleg met de vakbondsafvaardiging in je onderneming, als die er is. Als je van je werkgever geen voorstel voor vorming hebt gekregen dan heb je nu alsnog de mogelijkheid om je vormingsdagen aan te vragen. Je hebt hiervoor tijd tot 31 maart 2015. Breng je werkgever schriftelijk op de hoogte van het feit dat je wil gebruik maken van je recht op vorming. De werkgever heeft dan tijd tot 30 april om alsnog een voorstel te doen. Ontvang je geen voorstel dan kan je zelf kiezen uit het aanbod van CEVORA of heb je recht op 4 bijkomende dagen vakantie. Dit recht vervalt als je nalaat om je schriftelijk verzoek tot opleiding te doen. Aarzel dus niet, en maak gebruik van je rechten. Vorming is voor de LBC-NVK een prioriteit. Als werknemer heb je alle baat bij vorming. Het vergroot je kansen, zowel binnen als buiten de onderneming. Meer informatie over vorming in PC 218 vind je op http://218.lbc-nvk.be. Je kan ook altijd terecht bij de vakbondsafgevaardigde in je onderneming of op je LBC-NVK-secretariaat. |

De onweerstaanbare Britse crowdpleaser ‘Pride’ rijfde tijdens de jongste editie van Cannes de Queer Palm binnen, de prijs die gaat naar een holebifilm die volgens de jury “de beeldvorming van homoseksuelen in een positief daglicht stelt”. ‘Pride’, dat gebaseerd is op waargebeurde feiten, belicht het onwaarschijnlijke bondgenootschap tussen stakende mijnwerkers uit Wales en een groepje homoactivisten. De film speelt zich af tegen de achtergrond van het Thatcher-tijdperk, in een stadje in Wales meer bepaald, waar enkele homo’s en lesbiennes uit in een oude minibus naartoe trekken om de stakers een hart onder de riem te steken door ingezamelde giften te overhandigen. Alleen zijn de plaatselijke inwoners, de conservatieve regering en de rechtse tabloidpers niet zo progressief denkend. LBC-NVK Turnhout en ACV nodigen je uit op een ontbijtvoorstelling van deze film op zondag 15 maart in Utopolis Turnhout. Het ontbijt wordt geserveerd vanaf 9.15u. De film start om 10.30u. Entree voor de film: 5 euro. Wil je ook ontbijten? Dan betaal je in totaal 9 euro. Kaarten reserveren via 014/44 60 62 of katrijn.cools@acv-csc.be. Betalen gebeurt ter plaatse.

INTENSIEVE LOOPBAANBEGELEIDING IN GROEP (DRIEDAAGSE) LBC-NVK, Sudermanstraat 5, 2000 ANTWERPEN • Donderdag 28 mei 2015, 10.00u – 16.00u • Donderdag 11 juni 2015, 10.00u – 16.00u • Donderdag 25 juni 2015, 10.00u – 16.00u Schrijf in via www.jeloopbaan.be Meer info via 03 / 220 89 50 of lbc-nvk.loopbaancentrum@acv-csc.be

WORKSHOPS ACV-verbond, Poel 7, 9000 GENT Workshop cv en brief: dinsdag 12 mei 2015, 9.30 - 12.30u Workshop interview: dinsdag 12 mei 2015, 13.30 - 16.30u ACV-verbond, Onder Den Toren, 2800 MECHELEN Workshop ‘visibility’ op het werk: dinsdag 31 maart 2015, 18.30u – 21.30u Driedaagse herstel van burn-out: 20 maart, 1 april, 17 april, telkens van 13.30u tot 17.30u ACV-verbond, Pr. Kennedypark 16D, 8500 KORTRIJK Workshop ‘visibility’ op het werk, woensdag 22 april 2015, 13.30u – 16.30u Schrijf in via www.jeloopbaan.be Meer info via 03 / 220 89 50 of lbc-nvk.loopbaancentrum@acv-csc.be Er zijn ook infomomenten of startbijeenkomsten rond loopbaanbegeleiding in Antwerpen (op 6 maart, 2 april, 8 mei en 12 juni), Gent (13 april), Hasselt (18 maart, 10 juni), Herentals (22 april), Kortrijk (5 mei), Leuven (3 juni) en Mechelen (19 maart).

WWW.LBC-NVK.BE

Ons Recht | 119de jaargang | MAART 2015 |

Soepeler regels voor studentenwerk bedreigen gewone werknemers VAKBOND WIJST WETSVOORSTEL OPEN VLD AF

De vakbonden willen met de werkgevers graag afspraken maken rond de vraag hoe en wanneer jobstudenten mogen worden ingezet. Maar de werkgevers houden de boot af.

Open VLD is sprake van 400 uren per jaar. “Dat lijkt hetzelfde maar is het niet”, zegt Van Droogenbroeck, nationaal secretaris Distributie bij de LBC-NVK. “Als een student nu drie uur presteert op een woensdag, geldt dat als een volledige dag voor de telling. Volgens het wetsvoorstel zou drie uur gewoon worden gerekend als drie uur. Werkgevers moeten nu ook per dag minstens drie uur werk geven aan een jobstudent. Als de Open VLD’ers hun zin krijgen, kan een jobstudent zelfs voor maar één uurtje worden ingeschakeld.” De beoogde versoepeling van de regels zal het gebruik van studenten in diverse bedrijfstakken alleen maar doen stijgen, zo vrezen de bediendebonden LBC-NVK en CNE en ACV-Jongeren. Op het werk van studenten moeten nu al minder bijdragen worden betaald. Als de regels nog meer worden versoepeld, zullen werkgevers nog gretiger jobstudenten rekruteren.

VERDRINGING

Denis Bouwen

De liberalen Egbert Lachaert, Vincent Van Quickenborne en Nele Lijnen willen via een wetsvoorstel in het federale parlement de regels voor studentenwerk nog meer versoepelen. “Als studenten iets willen bijverdienen, is dat prima”, zegt Chris Van Droogenbroeck van de LBC-NVK. “Maar het wetsvoorstel is 12

| MAART 2015 | 119de jaargang | Ons Recht

“Klinkt misschien sympathiek maar vergis je niet”, zegt Chris. “In heel wat winkels vind je werknemers met een deeltijds contract die graag meer uren willen krijgen. Er zijn ook flink wat werknemers met een contract van bepaalde duur en uitzendkrachten die wat graag een vast contract willen. Als de studenten meer manoeuvreerruimte krijgen, zal dat nadelig uitdraaien voor mensen die hun job hard nodig hebben om rond te komen.” In 2012 deed de LBC-NVK al een steekproef bij Makro, Brico, Lidl, Inno, Renmans, Colruyt, Delhaize en Carrefour. Bij die bedrijven werden dat jaar meer dan 43.000 studentencontracten afgesloten. Maar liefst 27 procent meer dan in 2011. “En de stijgende trend houdt aan”, constateert Chris. De sectoren die het meest een beroep doen op jobstudenten zijn de distributie, de horeca en de uitzendkantoren. “Als een jongere studentenwerk nodig heeft om zijn studies mee te financieren, hebben we daar zeker begrip voor”, zegt de vakbond. © FOTO: DANIËL RYS “Maar het ligt toch anders als jongeren gewoon wat uren presteren om de zoveelste iPad te kunnen kopen terwijl ze in Hotel geen goed idee. Dit zal ertoe leiMama wonen. Wij maken ons vooral zorgen den dat schoolverlaters en andere om de werknemers die hun job echt nodig werkzoekende jongeren, die een hebben voor hun bestaan.” echt inkomen nodig hebben, nog De vakbond vindt het verstandiger om de 50-dagenregeling voor studentenwerk moeilijker aan de bak komen.” te handhaven. “Verder willen we met de werkgevers graag afspraken maken rond de Nu mogen studenten per kalenderjaar vraag hoe en wanneer jobstudenten mogen maximaal 50 dagen per jaar als jobstu- worden ingezet. Jammer genoeg houden de dent werken. In het wetsvoorstel van werkgevers de boot af.” |

CAO-wet uit 1968 moet ook gelden voor AMBASSADEPERSONEEL

AANPASSING NODIG OM WERKOMSTANDIGHEDEN TE VERBETEREN

Frank Convents

Wie werkt bij een ambassade, moet nog altijd goed uitkijken met de loon- en arbeidsvoorwaarden. Soms is het zelfs niet zeker of de ambassade wel de juiste bedragen inhoudt voor onze sociale zekerheid zodat je helemaal buiten onze sociale bescherming dreigt te vallen. De vakbond boekte al vooruitgang maar het werk is zeker nog niet af. Binnen de federale overheidsdienst (FOD) Werkgelegenheid werd in 2013 een ‘Commissie Goede Zaken’ opgericht voor het ambassadepersoneel. In die commissie zitten vertegenwoordigers van de Rijksdienst voor de Sociale Zekerheid (RSZ) en diverse andere onderdelen van de overheid. Ook de vakbonden zijn vertegenwoordigd. Het is de taak van de Commissie om geschillen te onderzoeken en adviezen te geven zodat

conflicten zoveel mogelijk in der minne kunnen worden beslecht. De Commissie moet ook ambassades informeren over de verplichting om een gedragscode te gebruiken en voorstellen doen om de werkomstandigheden van de werknemers op ambassades te verbeteren. Met de Commissie werd een flinke stap in de goede richting gezet. Via dit kanaal is het mogelijk om de situatie van de werknemers op bepaalde punten te verbeteren.

KERNPROBLEEM Nu is de tijd rijp om verder te gaan en ook het kernprobleem aan te pakken. Vele ambassades zeggen de Belgische wetgeving te willen naleven maar voelen zich niet gebonden door de reglementering rond cao’s. In de wet van 5 december 1968 over de collectieve arbeidsovereenkomsten en paritaire comités worden namelijk personeelsleden van de federale overheid, de gemeenschappen en gewesten en aanverwante uitgesloten van het toepassingsgebied. Maar voor

de uitgesloten groepen werknemers zijn er wel aparte afsprakenkaders rond loon- en arbeidsvoorwaarden. Belgische werknemers bij ambassades niet laten vallen onder de cao-wet én nalaten om eigen regels uit te werken: zo krijg je werkomstandigheden die ondermaats zijn. De vakbond wil dan ook dat de wet uit 1968 wordt aangepast zodat deze werknemers alsnog onder de toepassing van cao’s kunnen vallen. Een bijkomende vraag is om de betrokken werknemers onder te brengen bij een paritair comité zodat werkgevers en bonden een aantal afspraken kunnen maken. Het jonge Aanvullend Nationaal Paritair Comité Non-Profit (PC 337) lijkt de meest aangewezen piste. Op 30 mei wordt het ‘lokale’ ambassadepersoneel uitgenodigd op een ‘Nationale Samenkomst’. Tegen die tijd hoopt de vakbond opnieuw vooruitgang te kunnen boeken. Als de minister van Werk, Kris Peeters, een flink handje wil toesteken, moet dat lukken. | Ons Recht | 119de jaargang | MAART 2015 |

SNAPSHOTS VEEL VROUWEN AAN HET WERK, MAAR WEL VAAK DEELTIJDS

De OESO wil dat België de minimumlonen voor jongeren weer verlaagt. Een heel dwaas idee, weet Tom Vrijens van ACVJongeren. “Voorstanders van lagere minimumlonen zeggen dat jonge werknemers niet meer worden aangeworven omdat ze ‘te duur’ zijn. Maar onze ondernemingen krijgen al voor vele miljarden euro’s korting op de sociale bijdragen en andere lasten op arbeid die ze moeten betalen. Heeft dat veel nieuwe jobs opgeleverd? Bitter weinig.” Eind 2013 sloten de sociale partners in de Nationale Arbeidsraad een akkoord waarin onder meer werd afgesproken dat de lagere jeugdlonen zouden verdwijnen. Stapsgewijs werden de lagere minimumlonen voor jongeren tussen 18 en 20 jaar met een gewoon arbeidscontract – de ‘jeugdlonen’ – afgevoerd. Eind 2014 waren ze volledig weg. Het interprofessionele minimumloon geldt nu vanaf 18 jaar. Voor een 18-jarige werd het interprofessionele minimumloon stapsgewijs verhoogd van 1.231,49 euro naar 1.501,82 euro per maand. Een verbetering met iets meer dan 270 euro. Uitzonderingen zijn er nog alleen voor leerplichtige jongeren (beneden de 18 jaar) en jobstudenten.

Werkende vrouwen maakten duidelijk een flinke opmars in de voorbije tientallen jaren, niet alleen in het Nederlandstalige landsgedeelte maar in heel België. Op het vlak van de ‘werkzaamheidsgraad’ verkleinde de kloof tussen mannen en vrouwen in Vlaanderen aanzienlijk. In Vlaanderen was er in 2013 bij de mannen een werkzaamheidsgraad van 76,8 procent. Bij de vrouwen ging het om 66,9 procent. De uitbouw van de dienstensectoren, de opkomst van de tweeverdienerssamenleving

Foxconn is de grootste fabrikant van computeronderdelen wereldwijd en produceert onder andere voor Apple. De meeste vestigingen liggen in China. Sinds jaren vestigen mensenrechtenorganisaties er de aandacht op schandalige werkomstandigheden. Op 2 februari gebeurde dit voor het eerst door de Chinese staatsvakbond ACFTU. In een persbericht koppelde de vakbond het hoge aantal overuren aan een reeks zelfmoorden en sterfgevallen wegens uitputting. Volgens het bedrijf ging het gewoon om ‘onfortuinlijke incidenten van individuen’. Mensenrechtenorganisaties waren blij met de stellingname van de vakbond. In China is zoiets heel ongebruikelijk. De activisten beamen het probleem van de vele overuren. Een Foxconn-werknemer getuigde dat hij makkelijk 140 uren overwerkt per maand. De verplichting van één rustdag per week wordt niet nageleefd. Werknemers | MAART 2015 | 119de jaargang | Ons Recht

presteren bij Foxconn 13 dagen, gevolgd door één dag rust. Soms moeten ze wel 30 dagen werken om één dag rust te krijgen. ACFTU en de mensenrechtenactivisten moeten dan ook druk blijven uitoefenen.

CHINESE VAKBOND IN ACTIE TEGEN FOXCONN

en de sterkere emancipatie van de vrouw verklaren mee waarom zoveel meer vrouwen de stap zetten naar de arbeidsmarkt. Alleen is het zo dat almaar meer vrouwen deeltijds werken. In 1983 ging het om 18,4 procent van de vrouwen, in 2013 was dat al opgelopen tot bijna 44 procent. Bij de mannen had slechts 8,3 procent in 2013 een deeltijdse baan. De ‘genderkloof’ is een stuk kleiner geworden. Maar er is nog altijd werk aan de winkel als je weet dat deeltijds werk toch nog vooral het domein is van de vrouwen. Lees meer in het onderzoek ‘Over feminisering en de (verborgen) genderkloof op de Vlaamse arbeidsmarkt’ op www.steunpuntwse.be.

MINIMUMLONEN VOOR JONGEREN VERLAGEN IS DWAAS IDEE

WERKLOZEN ALS NATIONALE ZONDEBOK GEBRUIKEN IS STAKINGSGOLF MISPLAATST IN AMERIKAANSE OLIESECTOR Voor het eerst in 30 jaar is de Amerikaanse vakbond USW betrokken bij een nationale staking in de oliesector. In negen olieraffinaderijen legden 4.000 werknemers op 1 februari 2015 het werk neer. Vooral in verband met de veiligheid. USW onderhandelt met Shell over een nationaal akkoord rond arbeidsomstandigheden, lonen en andere voordelen. Het akkoord is bepalend voor andere ondernemingen in de sector. Het vorige akkoord met Shell liep eind januari af. De onderhandelingen liepen vast toen Shell de onderhandelingstafel verliet. Zo kwam het tot een nationale staking. USW wil graag meer veiligheid in de raffinaderijen. Veiligheidsproblemen zijn er bijvoorbeeld omdat sommige diensten chronisch onderbemand zijn of uitbesteed worden. Op 6 februari werden de gesprekken hervat. Met een nationale actiedag maakten de vakbondsleden duidelijk dat het probleem in heel de sector voorkomt. Via de nodige druk hopen de werknemers tot een goed nationaal akkoord te komen. Vakbonden uit België, Nederland en het Verenigd Koninkrijk steunen de eisen. www.oilbargaining.org

CAMPAGNEDAG ROND STAKINGSRECHT

Het recht om te staken wordt lang niet overal nageleefd. Zo werden 50 Cambodjaanse werknemers ontslagen omdat ze hadden gestaakt. De Turkse overheid vaardigde een decreet uit om een staking in 19 metaalbedrijven te annuleren. Spaanse openbare aanklagers spanden een rechtszaak aan tegen 260 stakers; een aantal van hen riskeert een celstraf. Op wereldvlak controleert de Internationale A r b e i d s o rg a n i s a t i e ( I A O) o f h e t

stakingsrecht wordt gerespecteerd. Ze doet dat met steun van een tripartite raad met vertegenwoordigers van werkgevers, werknemers en overheden. De werkgevers trachten het recht te ondermijnen. De werknemersvertegenwoordigers bij de IAO willen dat het Internationaal Gerechtshof over de kwestie advies uitbrengt. Werkgevers en enkele overheden weigeren de doorverwijzing naar het Gerechtshof. Zolang het conflict niet beslecht raakt, kunnen overheden het stakingsrecht met voeten treden zonder dat de IAO hen tot de orde roept.

“Als ze merken dat ze de rekeningen niet langer kunnen betalen, zullen ze harder hun best doen.” Dat zegt N-VA-politica Zuhal Demir over werklozen. Haar partij wil de werkloosheidsuitkeringen beperken in de tijd. Gelukkig denkt niet iedereen daar zo over. Het ACV reageert geschokt op de zoveelste kwetsende uitspraak van Demir. “Als je de werkloosheidsuitkering beperkt in de tijd, drijf je mensen in de armoede. Ze vallen dan terug op andere uitkeringen, een leefloon via het OCMW of de ziekteverzekering. Je verschuift alleen het probleem. Bovendien zijn werkloosheidsuitkeringen helemaal niet royaal, integendeel. De verhoging van de minimumuitkeringen, ook die van de werkloosheid, brengt alleen die minima een stap dichter bij de Europese armoedenormen. Maar er is nog een enorme weg te gaan.” Voor de vakbond is het duidelijk dat Demir de stap naar meer fiscale rechtvaardigheid wil uitstellen. “Ze wil werklozen gijzelen om vermogenden niet te moeten aanspreken op hun rechtvaardige bijdrage. Meer jobs moeten er komen door de tax shift.” De vakbond kant zich tegen diegenen die alle werklozen afschilderen als ‘profiteurs’. Wie geen werk zoekt, kan nu al worden geschorst. Maar de overgrote meerderheid van de mensen zonder baan spant zich wel degelijk in om werk te vinden.

Ons Recht | 119de jaargang | MAART 2015 |

SNAPSHOTS MENSEN ZONDER PAPIEREN VAN BRUSSEL NAAR ANTWERPEN Honderden mensen zonder papieren en sympathisanten van uiteenlopende gezindten hielden in het weekend van 14 en 15 februari een opgemerkte mars van Brussel naar Antwerpen. De mars bracht de miserabele leefsituatie van de sans-papiers onder de aandacht en onderstreepte hun vraag naar verblijfspapieren om zo een fatsoenlijk bestaan te kunnen leiden. Tijdens de mars waren er haltes aan de Mechelse Dossinkazerne, het Fort van Breendonk en de begraafplaats Schoonselhof in Antwerpen. Op de begraafplaats werd hulde gebracht aan enkele

naamloze vluchtelingen die om het leven waren gekomen tijdens hun reis naar Europa. Op zondag 15 februari arriveerde de mars in Antwerpen. Daar stapten de sans-papiers en hun sympathisanten waardig en voorzien van fakkels van Berchem-station naar het centrum van Antwerpen. Aan het slot van de mars werden de erg vermoeide actievoerders warm onthaald door de katholieke kerkgemeenschap van Antwerpen. De organisatoren van de mars vragen aan de regering om mensen zonder papieren te regulariseren op basis van vijf criteria. Bijvoorbeeld omdat ze een asielprocedure van lange duur doorliepen of duurzame sociale contacten in België opbouwden.

RED DE POETSDIENSTEN

Bij ACV Voeding en Diensten werd onlangs de campagne ‘Red de poetsdiensten’ gelanceerd. Het ACV vraagt aan de Vlaamse overheid om de poetsdiensten binnen de gezinszorg te versterken en beter af te bakenen tegenover de dienstencheques. Er wordt ook aangedrongen op maatregelen tegen de commercialisering van de zorg. Verder is er nood aan een duidelijk toekomstperspectief voor de mensen die werk hebben via het systeem van de dienstencheques. ACV wil met de campagne 15.000 handtekeningen inzamelen. Zo kan de vakbond een hoorzitting bij het Vlaams parlement afdwingen. Op die hoorzitting wil de vakbond zijn visie uitleggen over de poetsdiensten, de gezinszorg en de dienstencheques. De petitie van deze campagne vind je op deze plek: http://goo.gl/3dkMPp 16

| MAART 2015 | 119de jaargang | Ons Recht

WINKELS LATER OPENHOUDEN IS NONSENS De partij Open VLD wil winkels de mogelijkheid geven om pas om 22.00u te sluiten, en niet pas om 20.00u. “Voor ons gaat het om een vergiftigd geschenk”, onderstreept Chris Van Droogenbroek, nationaal secretaris Distributie bij de vakbond LBC-NVK. De lokale bakker, slager of kruidenier staat helemaal niet te popelen om zijn of haar winkel tot 22.00u open te houden. Hetzelfde geldt voor de boekhandel, de doehet-zelf-winkel of de modezaak in onze dorpen of steden. “Het voorstel van Open VLD zal geen extra jobs creëren”, zegt de LBC-NVK. “Er zal alleen tewerkstelling verschuiven. De tewerkstelling zal ook meer verschuiven naar a-typische momenten, nadelig voor gezin en samenleving.” De vakbond constateert dat winkelpersoneel nu al zeer flexibel moet zijn op het vlak van ‘beschikbaarheid’. “En dat maakt het leven van deze werknemers er niet eenvoudiger op. Op basis van een recente enquête weet de LBC-NVK dat méér dan twee derde van het winkelpersoneel gekant is tegen een verdere verruiming van de openingstijden. Eén derde verzet zich niet maar wil alleen later werken als dat navenant financieel wordt vergoed.

Is de INTERNATIONALE VROUWEN- DAG nog nodig? BESPARINGSBELEID NEEMT VROUWEN NOG MEER IN DE TANG

Marijke Persoone

Op 8 maart vieren vrouwen overal ter wereld hun strijd voor gelijke rechten. “En wanneer is het internationale mannendag?”, je hoort ze vast ook wel, de flauwe grappen waarachter sommigen hun ongemakkelijkheid verbergen als het over ‘vrouweneisen’ gaat. Die houding is net een deel van het probleem. Want ja, er is nog een lange weg te gaan. Wereldwijd schommelt het aantal werkloze vrouwen rond de 90 miljoen. Hun aantal neemt elk jaar toe. Daarnaast is er een gigantisch probleem van ondertewerkstelling. Miljoenen vrouwen overleven met kleine baantjes in de informele economie, als straatverkoopster bijvoorbeeld. Of ze hebben een deeltijdse baan, in een sector met lage lonen en grote flexibiliteit. Of ze ‘dienen’ als huishoudhulp, meestal zonder contract en zonder sociale rechten. In het slechtste geval worden ze slachtoffer van oorlogsmisdaden of mensenhandel. Ruim 70 procent van de armen op onze planeet zijn vrouwen, vaak alleenstaande moeders.

ONDER ONZE OGEN De crisis heeft die schrijnende toestand alleen maar verergerd. Meisjes worden sneller van school gehaald. Het geweld tegen vrouwen neemt toe. De toegang tot anticonceptie en (preventieve) gezondheidszorg

wordt met de dag moeilijker. En de besparingen treffen vrouwen nog harder dan mannen. In Zuid-Europa nemen studentes hun toevlucht tot prostitutie om hun studies te betalen. Ver van ons bed? Die uitbuiting zit ons dichter op de huid dan we vermoeden. Laat het je koud in welke omstandigheden een naaister in Bangladesh jouw jeansbroek heeft gestikt? Sta je er tijdens je ‘citytrip’ bij stil dat het Filipijnse kamermeisje in je hotel liever bij haar kinderen zou wonen? Weet je dat in ons land elke dag drie verkrachtingen worden aangegeven? Het gebeurt onder onze ogen. We kunnen ze niet sluiten. Ook in ons land, waar we toch een eerder goede sociale bescherming en een stevige vakbondstraditie hebben, hakt het besparingsbeleid serieus in op sociale verworvenheden die net voor vrouwen erg belangrijk zijn. Onderzoek wijst uit dat in zowat 80 procent van de gezinnen vrouwen de grootste verantwoordelijkheid dragen voor het huishouden, de opvoeding van de kinderen en de zorg voor zieke familieleden.

MINDER LOON, MINDER PENSIOEN Gebrek aan goede kinderopvang, duurdere voor- en naschoolse opvang, wachtlijsten in de gehandicaptenzorg, te weinig voorzieningen voor bejaarden, besparingen in de ziekenhuizen: wie vangt dat op? De combinatie van werk en gezin wordt er niet eenvoudiger op nu de regering het tijdkrediet en de landingsbanen fel inperkt.

Bovendien worden langdurig werklozen, onder wie veel vrouwen, naar het OCMW gestuurd. En naast de bekende loonkloof neemt ook de pensioenkloof toe. Het gemiddeld pensioen van een vrouw ligt in ons land 23 procent lager dan dat van een man. Haast 60 procent van de gepensioneerde vrouwen moet rondkomen met minder dan 1.000 euro per maand. Oorzaken zijn de onderbroken loopbanen, het verminderen van de gelijkgestelde periodes voor de opbouw van het pensioen en het feit dat vrouwen minder vaak genieten van een aanvullend pensioen. Gezamenlijk verzet bieden tegen dit besparingsbeleid is niet genoeg. We moeten als vakbond in die strijd extra oog hebben voor maatregelen die vrouwen nog meer dreigen te discrimineren.

RUIM 70 PROCENT VAN DE ARMEN OP ONZE PLANEET ZIJN VROUWEN, VAAK ALLEENSTAANDE MOEDERS. Op 6 maart stapten vrouwen in België en in vele andere landen op voor vrede en waardig werk, tegen geweld en armoede. In ons land werd de vrouwenmars gehouden in Brussel. |

Ons Recht | 119de jaargang | MAART 2015 |

VRAAG VAN DE MAAND

Moet ik mijn bedrijfswagen teruggeven als ik ziek ben? June Geuens

Je hebt een bedrijfswagen die je voor privédoeleinden mag gebruiken. Wanneer je twee weken ziek thuis blijft, laat de werkgever weten dat je de wagen meteen moet binnenbrengen. Kan de werkgever dit zomaar eisen? Het antwoord is neen. Wanneer je ziek bent, wordt je arbeidsovereenkomst geschorst. Maar een bediende met een arbeidsovereenkomst van onbepaalde duur of met een overeenkomst voor ten minste drie maanden, die arbeidsongeschikt wordt wegens ziekte of ongeval, behoudt tijdens de eerste 30 dagen het recht op zijn of haar loon. Dat noemen we het ‘gewaarborgd loon’. 18

| MAART 2015 | 119de jaargang | Ons Recht

Heb je een wagen van het bedrijf en mag je die ook voor privédoeleinden gebruiken? Dan wordt dit privégebruik beschouwd als een stuk van je loon. Vermits je tijdens de eerste 30 dagen arbeidsongeschiktheid wegens ziekte of ongeval recht blijft hebben op je normale loon, behoud je ook het recht om de bedrijfswagen te gebruiken. Eist de werkgever toch de bedrijfswagen terug? Dan verlaagt hij in wezen eenzijdig je loon. Je kan dan een gelijkwaardig voordeel van de werkgever vorderen. Om de waarde van het voordeel te becijferen, moet je rekening houden met het voordeel dat jij als werknemer hebt doordat je in je vrije tijd een wagen kan gebruiken waarvoor je niet moet betalen. Er wordt ook rekening gehouden met het type auto. Blijf je langer ziek dan de periode waarin je recht hebt op het gewaarborgd loon? Dan

kan de werkgever de bedrijfswagen in principe wel terugeisen. Logisch, want het privégebruik van je bedrijfswagen is onderdeel van je loon; zodra je geen recht meer hebt op loon van je werkgever, moet de werkgever je ook de bedrijfswagen niet meer laten gebruiken. Het is altijd mogelijk dat de werkgever je de toestemming geeft om ook na de periode van gewaarborgd loon de auto te gebruiken, ook al is hij daar niet wettelijk toe verplicht. Zoiets kan je alleen eisen als het op één of andere manier is toegestaan door de werkgever, bijvoorbeeld via een overeenkomst, een cao, de ‘car policy’, het arbeidsreglement of op basis van een gebruik. Keer je terug na je ziekte? Dan heb je natuurlijk wel opnieuw recht op de bedrijfswagen. |

Kom op straat, er is een alternatief! GROTE PARADE HART BOVEN HARD OP ZONDAG 29 MAART IN BRUSSEL Marijke Persoone

Jouw vakbond LBC-NVK houdt van 25 tot 27 maart een congres over goed werk en een goed leven voor iedereen. De Grote Parade van Hart boven Hard op zondag 29 maart in Brussel sluit naadloos aan op de doelstellingen van ons congres. De vakbond wil werkplekken waar ruimte is voor collegialiteit, diversiteit, respect en samenwerking. Zoiets kan niet in een systeem dat alleen oor heeft naar de winsthonger van aandeelhouders. Dan kreunen de enen onder een onhoudbare werkdruk terwijl de anderen vruchteloos zoeken naar een baan. Dan worden werknemers opgejaagd om met elkaar te concurreren op de arbeidsmarkt en op het werk. Zo’n werkomgeving willen wij niet. Zo’n samenleving willen we niet. Hart boven Hard/Tout autre Chose is een uniek bondgenootschap van vakbonden, sociale en culturele organisaties, artiesten, academici, activisten rond gelijke rechten, milieu- en vredesbewegingen en verontruste burgers die elkaar hebben gevonden in het verzet tegen een ongenadig rechts beleid. Ze sterken elkaar in de overtuiging dat andere politieke keuzes mogelijk zijn. Waarom alleen maar zuurstof aan de rijken en de ondernemingen toedienen en streng besparen op de kap van de werkende bevolking?

HET KAN WÉL ANDERS Als de geproduceerde rijkdom eerlijk wordt herverdeeld, als grote bedrijven en vermogens naar draagkracht worden belast, dan is er wel geld om de pensioenen te betalen, om kwaliteitsvolle kinderopvang en onderwijs aan te bieden, om culturele activiteiten te ondersteunen, om de zorg betaalbaar te houden en de armoede uit de wereld te helpen. Er is wél een alternatief! Dat is de rotsvaste overtuiging van de vele organisaties en individuen die enthousiast meewerken aan Hart boven Hard. Hun droom over een andere samenleving kan je lezen in de tien

hartenwensen op de website van Hart boven Hard, www.hartbovenhard.be. Op zes maanden tijd liet de beweging al flink van zich horen. Ze ondersteunde de vakbondsacties in december maar organiseerde ook eigen lokale acties, infoavonden en debatten. En ondertussen zijn er zowat 20 plaatselijke groepen actief. Het is een boeiende en verrijkende samenwerking van mensen, groepen en organisaties die elkaar leren kennen en waarderen in hun

WAAROM ALLEEN MAAR ZUURSTOF AAN DE RIJKEN EN DE ONDERNEMINGEN TOEDIENEN EN STRENG BESPAREN OP DE KAP VAN DE WERKENDE BEVOLKING?

strijd voor een samenleving waar iedereen zich thuis voelt, waar iedereen beter van wordt. Met recht op werk, sociale zekerheid, wonen, gezonde lucht. Met meer aandacht voor wat het leven rijker en menselijker maakt: cultuur, zorg, onderwijs en wetenschappelijk onderzoek. Naast de eigen vakbondsacties wil de LBCNVK alle vakbondsleden oproepen om deel te nemen aan de kleurrijke en kritische optocht van Hart boven Hard op zondag 29 maart, om 13.00u aan het Brusselse Noordstation. De tien hartenwensen zal je terugvinden in tien blokken in de optocht. Neem een kijkje op de site of de facebookpagina van Hart boven Hard voor meer info. Stap je graag mee op met andere vakbondscollega’s, neem dan contact op met je plaatselijke LBC-NVK-secretariaat. | Lees meer op www.hartbovenhard.be

Ons Recht | 119de jaargang | MAART 2015 |

VRIJE TIJD 1

SUDOKU

3 7

4 5

8 1

9 2

Horizontaal 1. om te roken 2. zo wordt het woord ‘amoebe’ uitgesproken 3. voorstel 4. anagram van ‘streel’ 5. slee 6. job 8. kleur 9. zijn 3e persoon enkelvoud de dato (afk.) 10. uit Senegal

verticaal 1. vakbondsverantwoordelijke 2. selenium (afk.) 3. loonsverhoging 5. vreemd 6. Europees Milieumanagement- en Audit Schema (afk.) 7. opvouwbaar kampeerhuisje 8. verpakking van tandpasta – Nationaal Verbond voor Kaderleden (afk.) 9. besmettelijke dodelijke ziekte - lidwoord 10. taal gesproken in Vlaanderen

CIJFERPUZZELS Welk getal ontbreekt?

2 ?

13 5

52 43

DROEDEL

PRIJSVRAAG Welk woord staat hier?

Met de letters van de genummerde vakjes kan je een woord vormen:

OPLOSSINGEN CIJFERPUZZELS

1 oplossing: 3, het getal is de som van de 2 getallen ervoor, te starten bij 2 in wijzerzin

2 oplossing: 25, de getallen zijn ‘spiegelbeelden’: 16 en 61, 52 en 25 …

6 2

9 7 8 3

8 2

5 3

6 4 7 1 3 4 9 5

8 6

7 1 9 2 5

9 4 7 2 1

3 6 8

1 4 7 3 9 6 5 8 2

6 8 3 4 2 5 9 1 7

2 9 5 1 8 7 6 3 4

| MAART 2015 | 119de jaargang | Ons Recht

9 4

Door deel te nemen aan de wedstrijd verklaar je je akkoord met het wedstrijdreglement. Dit reglement vind je hier online: bit.ly/wedstrijd-OR

Stuur je antwoord naar puzzelonsrecht@acv-csc.be, ten laatste op 15 maart 2015. Of stuur een briefje met de oplossing, naam, adres en lidnummer naar Ons Recht, Sudermanstraat 5, 2000 Antwerpen. De winnaar ontvangt een boekenbon van Standaard Boekhandel ter waarde van 20 euro.

OPLOSSINGEN SUDOKU 3

De oplossing van de vorige prijsvraag was ‘SOCIAAL OVERLEG’. W.D. uit Wommelgem werd door loting uit de juiste antwoorden getrokken en wint een boekenbon van 20 euro. Proficiat!

UITGAANSTIP

FILM

Benevelde, laconieke trip door een verstrijkend hippietijdperk (Joaquin Phoenix en Josh Brolin).

Inherent Vice Karin Seberechts

Paul Thomas Anderson, maker van films als ‘Magnolia’, ‘Punch-Drunk Love’ en ‘The Master’, is geen meeloper. Maar in ‘Inherent Vice’ loopt hij wel te blinken aan de hand van schrijver-kluizenaar Thomas Pynchon. Trouw aan diens tekst en met egards voor de toon en de sfeer van zijn gelijknamige boek. Resultaat is weerom een wonderlijke trip: geflipt en kostelijk laconiek, voor een groot deel, maar tussen de lijnen en de marihuanadampen door ook kraakhelder getuigend van een tijdspanne die op haar laatste benen loopt.

MUSEUM VAN HET KAPITALISME In het OCMW van Sint-Gillis is nog tot einde mei het ‘Museum van het Kapitalisme’ gehuisvest. Het Kapitalismemuseum wil aan alle bezoekers (vanaf 15 jaar) sleutels aanreiken om inzicht te krijgen in het systeem dat ons omringt. De tentoonstelling behandelt de ontstaansgeschiedenis van het kapitalisme en de verwezenlijkingen van het economisch systeem. Maar ook de minpunten komen uitgebreid aan bod: de sociale ongelijkheid, de scheve Noord-Zuidverhouding, het milieuprobleem. Aan het einde van de tentoonstelling worden de bezoeker ook alternatieven aangereikt: een eerlijke fiscaliteit, aandacht voor milieu en energie en dergelijke. Een tentoonstelling die een bezoek waard is. Niet alleen voor schoolgroepen, maar ook voor individuele bezoekers. Museum van het Kapitalisme, tot 31 mei in zaal Jacques Franck van het OCMW van Sint-Gillis, Fernand Bernierstraat 40. Open van maandag tot vrijdag, van 9.00u tot 17.00u en op zaterdag van 10.00u tot 18.00u. Als toegangsprijs betaal je een vrije bijdrage (alleen voor geleide bezoeken wordt een vaste inkomprijs van 2 euro gevraagd).

Joaquin Phoenix schuift feilloos in de sloffen van de meestal in wietwasem toevende privédetective Larry ‘Doc’ Sportello, die ‘praktijk houdt’ aan het strand in zuidelijk L.A. We schrijven 1970 wanneer Doc voor zijn langbenige ex wat speurwerk pleegt in de richting van haar huidige liefje Mickey Wolfmann, een bouwmagnaat ‘met joodse roots en een zwak voor nazi-bikers.’ Tegelijk zoekt hij voor een lid van de Black Panthers naar een celgenoot met een uitstaande schuld en snort hij een overleden saxofonist op, die misschien niet zo overleden is als officieel moet blijken. Maar waar Doc op zijn wazige zoektocht ook verzeilt, overal duikt de naam op van de verdwenen Wolfmann… Een film van P.T. Anderson is altijd een beetje de wildernis intrekken zonder kompas. Om dan plompverloren een buitengewone biotoop binnen te struinen, zoals in ‘Inherent Vice’ bijvoorbeeld. Laten we zeggen dat enige ‘verworven smaak’ voor de über-narratieve en hyper-Amerikaanse postmoderne stijl van Pynchon hier geen kwaad kan, en dat je aanvaardt dat deze luimige film noir zonder uitkomst meer meandert dan fluks doorstroomt. Dan is het heerlijk ronddolen in een wereld vol morsige personages die luisteren naar bizarre namen en drijven op een geheel eigen logica, die niet noodzakelijk logisch overkomt. Ondertussen is het met zekere weemoed afscheid nemen van de hippie-era, die in de slipstream van het Rolling Stonesconcert in Altamont en de Mansonmoorden bijna letterlijk voor onze ogen verkruimelt. Anderson serveert ons met acteurs als Owen Wilson, Benicio Del Toro en Reece Witherspoon veel mooi Hollywoodvolk. Maar naast Phoenix tekenen Josh Brolin en Martin Short, respectievelijk als opgedraaide wetsdienaar en halfgare tandarts, voor de meest uitzinnige momenten in de film. ‘Inherent fun’, met weerhaken. |

Info: www.museeducapitalisme.org/nl ‘Inherent Vice’ is sinds 4 maart te zien in de Belgische cinema’s.

Ons Recht | 119de jaargang | MAART 2015 |

WAT ONZE LEZERS ERVAN DENKEN Wil jij graag je mening kwijt over één van de artikelen of berichten in jouw ledenblad? Of zijn er andere gebeurtenissen in de actualiteit die je sterk bezig houden? Alle interessante lezersreacties zijn erg welkom. We kunnen alleen brieven publiceren als we de naam en het adres van de schrijver (m/v) kennen. In principe vermelden we de initialen van de schrijver en zijn of haar woonplaats. Op uitdrukkelijk verzoek kunnen we die informatie weglaten. Soms moeten we een brief inkorten zonder aan de essentie ervan te raken. En als we een brief afdrukken wil dat niet automatisch zeggen dat de redactie het eens is met alles wat erin staat. Je lezersbrief wordt hier met interesse gelezen: Redactie Ons Recht, Sudermanstraat 5, 2000 Antwerpen. E-mailen kan uiteraard ook: lbc-nvk.communicatiedienst@acv-csc.be.

BRUGPENSIOEN M.V. - DRONGEN

Ik kan nog ergens begrijpen dat de regering wil besparen. Maar nu sta ik toch perplex. Wie met brugpensioen ging, ‘SWT’ zeggen ze tegenwoordig, zou nu opeens weer als werkzoekende worden beschouwd. Waar zijn ze mee bezig, zeg? Het brugpensioen wordt afgebouwd: tot daar aan toe. Maar mensen die op de valreep nog in het SWT konden stappen, krijgen nu te horen dat hun brugpensioen een ‘lege doos’ is sinds 1 januari? Onbegrijpelijk! Ik ben een zware rugpatiënt. Ondanks het plaatsen van protheses wilde ik toch blijven werken tot mijn 65ste. De pijn werd dermate groot dat mijn echtgenote me aanmoedigde om toch maar met brugpensioen te gaan. Het was brugpensioen of wachten tot ik om medische redenen zou worden ontslagen. Sinds november 2014 ben ik dus met brugpensioen. Maar nu verandert de regering de spelregels. Bruggepensioneerden zouden opnieuw beschikbaar

moeten zijn voor de arbeidsmarkt. Ik moest me ondertussen opnieuw inschrijven als werkzoekende. Zo mag ik nu vier weken verlof opnemen, ik moet afwachten of ze mij oproepen om te solliciteren. Ik moet een ‘dopkaart’ bijhouden en hiermee maandelijks mijn inkomen opvragen. Sommige van onze privéplannen mag ik nu weer opbergen. Ik volg één dag per week een cursus maar eigenlijk mag dat niet als werkzoekende; ik moet op elk moment beschikbaar zijn voor de arbeidsmarkt. Had ik dit allemaal geweten, dan was ik wel blijven werken, desnoods met veel ziektedagen. Als iemand me nu zou aanwerven, mag ik weer van nul beginnen. Ik ben de wanhoop nabij. Plots word ik behandeld alsof ik een profiteur ben, wat zeker niet zo is. Zeer veel jongeren geraken niet aan een job en nu moet de VDAB energie steken in 58-plussers. Begrijpe wie kan. Hopelijk laten de vakbonden zich niet in de doeken doen.

| MAART 2015 | 119de jaargang | Ons Recht

WERKLOZEN SCHOFFEREN M.S. - ANTWERPEN

Ik schrijf niet gauw lezersbrieven maar onlangs was ik toch geschokt door de ziekmakende uitlatingen van mevrouw Zuhal Demir van de N-VA. Volgens haar zouden “werkloze moeders met hun kinderen hun tijd verdoen op café” en kan de werkloosheid worden aangepakt door werkzoekenden hun geld af te pakken. Als 56-jarige werkloze vader ben ik diep getroffen door dit soort uitspraken. Mijn loopbaan speelde zich af in een sector die niet gespaard bleef van herstructureringen. Er waren vele overnames en sluitingen van bedrijven. Via de interimsector tracht ik, tegen veel slechtere voorwaarden, weer een kans te krijgen op de arbeidsmarkt. Tot nu toe tevergeefs. Waarom altijd de schuld leggen bij de werklozen? N-VA- en andere ministers geven grote lastenverminderingen cadeau aan de werkgevers. Dat zou dan de werkloosheid moeten oplossen. Maar er zijn wel 17 werkzoekenden voor elke openstaande job, asjeblief! En hoe zit het met de loon- en arbeidsvoorwaarden bij jobs die lang niet ingevuld geraken? Waarom niet werkgevers in winstgevende bedrijven verplichten om effectief extra volk aan te werven? Waarom het niet moeilijker maken om oudere werknemers af te danken in rendabele bedrijven? Bij de N-VA-bewindslieden moeten ze eindelijk ophouden met het schofferen van hele bevolkingsgroepen. Met hun bekrompen visie zal de wereld er echt niet beter op worden. Laten we de werkgevers en de grote aandeelhouders eindelijk ’s activeren! En een punt zetten achter de gratuite loonlastenverlagingen en andere gemakkelijke cadeaus. LANGDURIG ZIEKEN D.T. - BERINGEN

De minister van Volksgezondheid, Maggie De Block, heeft het ‘fantastische’ idee om langdurig zieken weer aan het werk te

helpen. Waar zit ze toch met haar gedachten? Er zijn nu eenmaal mensen die lichamelijk niet meer in staat zijn om te werken, hoe graag ze ook willen. Ik ken er genoeg die invalide zijn en die een terugkeer naar de werkvloer niet meer aan kunnen. Mijn provincie, Limburg, is een economisch slagveld. Kijk naar het verlies van duizenden jobs door de sluiting van Ford Genk of de reorganisatie bij Dirafrost in Herk-de-Stad. Heel veel jongeren zitten zonder werk omdat er geen jobs zijn. Ouderen moeten nu langer werken: wat zal dat voor gevolgen hebben voor de jongerenwerkloosheid? OostEuropeanen werken in de bouw of de fruitsector omdat wij Belgen zogezegd ‘te duur’ zijn. Zelf fiets ik elke dag naar mijn werk. Ik kan me geen auto veroorloven met mijn kleine loon waar ik elke maand net mee rondkom. Mijn werkgever verwacht dat ik, als vijftigplusser, dezelfde hoeveelheid werk verzet als een jongere collega. Ik heb collega’s zien afhaken omdat het werk zo zwaar is. Mevrouw De Block kan dus beter twee of drie keer nadenken voor ze haar ideeën doordrijft.

RACISME (1) V.B. - LUMMEN

Martin Luther King sprak in zijn redevoering op 28 augustus 1963 de legendarische woorden ‘I have a dream’. Hij droomde dat de ketenen van het racisme voor altijd zouden worden verbrijzeld. En toch is er anno 2015 nog altijd racisme. Racisme ontstaat op basis van

LBC-NVK-SECRETARIATEN EN -STEUNPUNTEN vooroordelen die draaien rond etnische herkomst, godsdienst, land of cultuur. Verdraaide feiten en verkeerde ideeën worden als waarheid verkondigd, en dat leidt tot onverdraagzaamheid. Wanneer ouders racistisch denken, zal dat worden overgenomen door hun kinderen. Daarom moeten we onze kinderen van kindsbeen af onderwijzen over rechtvaardigheid. Willen we racisme uitroeien, dan moet er een grondige mentaliteitsverandering komen. Zoiets is mogelijk door andere rassen en culturen beter te leren kennen en ons niet zo gauw op sleeptouw te laten nemen door vooroordelen. RACISME (2) D.C. - PER E-MAIL

Niet alleen sommige autochtonen zijn racistisch tegenover allochtonen. Het omgekeerde komt ook voor. Iedereen zou nederig moeten zijn en zou de andere persoon als gelijkwaardige moeten aanzien. Het ACV is een vakbeweging van christelijke signatuur. In dit kader moet liefde voor de medemens voor alles komen. We moeten anderen dus niet aanvallen of beschuldigen maar broeder- en zusterliefde uitstralen. De vakbond moet verder onderstrepen dat de economie er voor iedereen is, en niet alleen voor de rijken. Iedereen heeft recht op een menswaardig bestaan. De wetten in België en in Europa beschermen te veel de bedrijven en de rijken. Laat alle landen een normale bijdrage eisen van het rijkste deel van de bevolking. Zo kan je voorkomen dat die rijksten hun koffers pakken en hun vermogen versassen naar fiscaal vriendelijke horizonten. RACISME (3) P.V.C. - SINT-NIKLAAS

Ons Recht van februari schreef over het racisme in ons land. Hierin lees ik dat in sommige

steden 70 procent van de allochtonen geen diploma hoger secundair onderwijs behaalt. Volgens mij begint alles in de kleuterschool en het lager onderwijs. Als je langs een school passeert waar moeders, meestal met hoofddoek, staan te wachten om hun kindjes op te halen, hoort je alle talen behalve Nederlands. Het loopt niet fout in de scholen, want die doen hun uiterste best. Maar hoe moeten de kinderen het Nederlands goed leren beheersen als ze die taal thuis niet spreken? Als we de ouders zouden verplichten om Nederlands te leren en het ook te praten met hun kinderen, zou er van leerachterstand geen sprake zijn. En zolang er geen paal en perk wordt gesteld aan het fenomeen van de ‘importbruiden’, zal het probleem blijven bestaan. Met een goede kennis van het Nederlands komen de betere schoolresultaten vanzelf, en hieruit komen dan ook betere kansen op de arbeidsmarkt voort. Als we hier werk van maken, zullen we veel problemen oplossen. N.v.d.r. Zowel in ons onderwijs als op de arbeidsmarkt komen allochtonen toch veel minder aan bod. De slaagkans van allochtone jongeren in het onderwijs hangt niet alleen samen met de kennis van het Nederlands maar ook met andere factoren. We spreken hier over kinderen van de tweede en derde generatie. Er zijn zeker punten waaraan moet worden gewerkt: het curriculum van de lerarenopleiding aanpassen, vooroordelen bij sommige leerkrachten aanpakken, subtiele drempels wegwerken, de betrokkenheid van ouders vergroten. Het allerbelangrijkste: dit zijn ook onze kinderen. Alle kinderen moeten zich goed voelen op school. Uiteraard zijn er heel wat leerkrachten en scholen die zich dag na dag inspannen om goed onderwijs te geven. Niet altijd ervaren zij hierbij de steun van overheden en instanties.

UITBETALING VAKBONDSPREMIE INTERNATIONALE HANDEL, VERVOER EN LOGISTIEK Ben je tussen 1 januari 2015 en 30 juni 2015 aangesloten bij de LBC-NVK en ben je tijdens deze periode ook tewerkgesteld in een onderneming die valt onder paritair comité 226 (internationale handel, vervoer en logistiek)? Dan heb je recht op een vakbondspremie van 135 euro. De premie aanvragen is heel eenvoudig. Het vereiste attest wordt naar je thuisadres opgestuurd. Kijk even na of je gegevens op het attest, zoals adres en naam van de werkgever, nog kloppen. Pas de gegevens

aan als er iets is veranderd. Controleer ook of je rekeningnummer juist wordt vermeld. Teken dan het attest en bezorg het aan een vakbondsmilitant(e) in jouw onderneming. Is er geen militant beschikbaar? Stuur het attest dan op naar het LBC-NVKsecretariaat in je streek. Had je eind februari nog geen attest voor de vakbondspremie ontvangen? Laat dit dan even weten aan jouw vakbond LBCNVK.

• LBC-NVK AALST-OUDENAARDE Hopmarkt 45 - 9300 Aalst tel. 053/73.45.20 - fax 03/220.88.01 lbc-nvk.aalst@acv-csc.be Steunpunt: Koningsstraat 5 - 9700 Oudenaarde tel. 053/73.45.25 - fax 03/220.88.03 lbc-nvk.oudenaarde@acv-csc.be • LBC-NVK ANTWERPEN Nationalestraat 111-113 - 2000 Antwerpen tel. 03/222.70.00 - fax 03/220.88.02 lbc-nvk.antwerpen@acv-csc.be • LBC-NVK BRUGGE-OOSTENDE Kan. Dr. L. Colensstraat 7 - 8400 Oostende Steunpunt: Oude Burg 17- 8000 Brugge tel. 059/55.25.54 - fax 03/220.88.15 lbc-nvk.brugge-oostende@acv-csc.be • LBC-NVK BRUSSEL Pletinckxstraat 19 - 1000 Brussel tel. 02/557.86.40 - fax 03/220.88.05 lbc-nvk.brussel@acv-csc.be • LBC-NVK GENT Poel 7 - 9000 Gent tel. 09/265.43.00 - fax 03/220.88.08 lbc-nvk.gent@acv-csc.be • LBC-NVK HALLE Vanden Eeckhoudtstraat 11 - 1500 Halle tel. 02/557.86.70 - fax 03/220.88.06 lbc-nvk.halle@acv-csc.be • LBC-NVK HASSELT Mgr. Broekxplein 6 - 3500 Hasselt tel. 011/29.09.61 - fax 03/220.88.09 lbc-nvk.hasselt@acv-csc.be • LBC-NVK KEMPEN Korte Begijnenstraat 20 - 2300 Turnhout tel. 014/44.61.55 - fax 03/220.88.20 lbc-nvk.turnhout@acv-csc.be • LBC-NVK KORTRIJK-ROESELARE-IEPER President Kennedypark 16D - 8500 Kortrijk Steunpunten: H. Horriestraat 31 - 8800 Roeselare St. Jacobsstraat 34 - 8900 Ieper tel. 056/23.55.61 - fax 03/220.88.12 lbc-nvk.kortrijk-roeselare-ieper@acv-csc.be • LBC-NVK LEUVEN Martelarenlaan 8 - 3010 Kessel-Lo tel. 016/21.94.30 - fax 03/220.88.13 lbc-nvk.leuven@acv-csc.be • LBC-NVK MECHELEN-RUPEL Onder Den Toren 5 - 2800 Mechelen-Rupel tel. 015/71.85.00 - fax 03/220.88.14 lbc-nvk.mechelen@acv-csc.be • LBC-NVK VILVOORDE Toekomststraat 17 - 1800 Vilvoorde tel. 02/557.86.80 - fax 03/220.88.07 lbc-nvk.vilvoorde@acv-csc.be • LBC-NVK WAAS & DENDER H. Heymanplein 7 - 9100 Sint-Niklaas tel. 03/765.23.70 - fax 03/220.88.18 lbc-nvk.waasendender@acv-csc.be Steunpunt: Oude Vest 146 - 9200 Dendermonde tel. 03/765.23.71 - fax 03/220.88.19 lbc-nvk.dendermonde@acv-csc.be

ALGEMEEN SECRETARIAAT Sudermanstraat 5 - 2000 Antwerpen Tel. 03/220.87.11, Fax 03/220.89.83 lbc-nvk@acv-csc.be | www.lbc-nvk.be

MISSIE VAN DE LBC-NVK De Landelijke Bediendecentrale – Nationaal Verbond voor Kaderpersoneel (LBC-NVK) is een vakbond die als deel van het Algemeen Christelijk Vakverbond (ACV) opkomt voor meer en sterkere rechten voor werknemers (m/v). De LBC-NVK is een onafhankelijke democratische organisatie met leden en militanten, die streeft naar solidariteit onder werknemers. Nationale en internationale solidariteit is een belangrijk doel en bindmiddel. De LBC-NVK staat voor een democratische kijk op de samenleving. Samen met gelijkgezinde bewegingen wil ze een strijdbare tegenmacht zijn. Ons Recht | 119de jaargang | MAART 2015 |

|â&#x20AC;&#x201A; MAART 2015 | 119de jaargang | Ons Recht