Gelukkig bij de breiclub

Handwerken staat niet centraal bij de breiclub in buurthuiskamer Bij

Bosshardt Nijmegen. Saamhorigheid en gezelligheid wel. ‘We steunen elkaar als het moeilijk is en vieren het leven als het leuk is.’ e kunnen niet zonder elkaar’, grapt Toos als gevraagd wordt wanneer de breiclub bij elkaar komt. Sowieso iedere maandagmiddag in buurthuiskamer Bij Bosshardt in Nijmegen en met een aantal ook nog op vrijdagavond bij iemand thuis. ‘Als breiclub bestaan we inmiddels ruim een jaar. Allemaal sparen we een euro per week, zodat we af en toe geld hebben voor een uitje. Een kop koffie aan de Waal of een hapje eten. ‘We steunen elkaar als het moeilijk is en vieren het leven als het leuk is’, vat Toos - die ook vrijwilliger is in de buurthuiskamer - de club samen.

Het handwerken staat tijdens de bijeenkomsten van de breiclub dus niet per se centraal. Gezelligheid wel, net als saamhorigheid, een luisterend

‘Woor. Kletsen en lachen. Lief en leed delen. Soms gaat het over ziekte en gezondheid, zorgen om anderen, maar even vaak over de plannen voor het weekend of het avondeten.

Op maandag – want breiclubdag – eten de dames in ieder geval makkelijk. Bij Riny is dat spaghetti. Grappig, bij Wilma ook. Josée zet vanavond macaroni op tafel.

Voldaan gevoel

Terwijl de recepten worden gedeeld, knutselen de dames aan het project van deze week: het maken van elfjes. Geen handwerk, wel creatief en daar gaat het uiteindelijk om. Beetje priegelwerk, met een haakje en een randje die moeten worden omgebogen, en die kleine vleugeltjes. Toos: ‘Zitten ze bij mij nou op z’n kop?’

Ze vonden de bouwpakketten voor deze ‘Flower Fairy’ online. Greet: ‘Soms zijn we het haken en breien zat en zoeken we naar wat nieuws.’

Diamond Painting staat ook op de verlanglijst. Greet: ‘Als je maar iets concreets maakt, dan heb ik aan het eind altijd zo’n voldaan gevoel.’ Ze houdt het elfje trots in de lucht. Terwijl de anderen bespreken waarvoor de elfjes kunnen worden gebruikt (te groot voor in de kerstboom? Wel leuk als ‘envelopcadeau’, want ze kunnen door de brievenbus) probeert Greet er nog een paar online te bestellen op haar mobiel. Ook al zo’n gepriegel. ‘Ik maak de bestelling thuis wel af op de computer, ik stuur jullie daarna een tikkie.’ Riny: ‘Ik geef het je vrijdag wel, zien we elkaar toch weer!’

‘Het afgelopen jaar was ik ziek. Gelukkig ben ik nu genezen van die rot-kanker. De dames van de breiclub waren een grote steun. We hoefden het er niet steeds over te hebben, maar een appje of belletje na een controle met een: “Hoe was het?”, is fijn. Ik voelde me gezien. Tijdens dat ellendige ziek-zijn is de gezelligheid van de breiclub extra waardevol. Met de handen bezig, en uit dat hoofd dat steeds maalt. Afleiding. We zijn betrokken bij elkaar, kletsen over van alles, maar kunnen ook samen stil zijn, een groot goed.

Ik ben ook vrijwilliger bij de buurthuiskamer, sta een paar keer per week in de winkel. Ik heb altijd vrijwilligerswerk gedaan op verschillende crèches en een buitenschoolse opvang, maar dat werd me te druk. Hier is het rustiger en heb ik meer contact met mensen die even komen buurten of in de kledingrekken komen snuffelen. Ik ben blij met deze plek in m’n leven.’

JOSÉE (67)

Buurthuiskamer

Het Leger des Heils telt zo’n 135 buurthuiskamers. Plekken waar mensen samenkomen voor gezelligheid, een leuke activiteit of goede gesprekken over zingeving. De huiskamers worden bezocht door mensen uit alle lagen van de samenleving. Grote kans dat er in jouw buurt ook één te vinden is. Wil je je steentje bijdragen aan de buurt? Geef je op als vrijwilliger. legerdesheils.nl/ vacatures/vrijwilligerswerk

‘Laatst kreeg ik een foto doorgestuurd van m’n zus: ze zat er lekker warmpjes bij met mijn gebreide sokken. De hele familie is inmiddels voorzien! Mijn man trekt ze direct aan zodra ze uit de was komen en m’n dochter draagt ze ’s winters in bed. Het is leuk om iets te maken waarmee je een ander een plezier doet. Op de basisschool mocht ik van de juf altijd de handwerkjes afmaken van de kinderen die er de brui aan gaven. Geconcentreerd boog ik me dan over al die poppenschorten, poppetjes, washandjes en doekjes. Sindsdien ben ik niet meer gestopt met breien; een van mijn specialiteiten is entrelac-breien, een techniek waarbij je vierkanten of rechthoeken in tegengestelde richting van elkaar breit. Die elfjes zijn niet mijn ding, maar misschien probeer ik het binnenkort toch. Dat vind ik zo leuk aan deze club: je leert nieuwe dingen van elkaar. Kan ik mijn familie weer wat nieuws geven.’

Special Needsscholen in Afrika

Albinokinderen en kinderen met een beperking worden in Afrikaanse landen vaak buitengesloten en gediscrimineerd. Ze kunnen niet naar school, hun toekomst is onzeker. Via de Special Needs-scholen van het Leger des Heils bouwen deze kinderen aan een beter bestaan.

HELP JE MEE?

Het Leger des Heils maakt zich hard voor onderwijs voor mensen met een beperking in Afrikaanse landen. Wil je het Leger des Heils ondersteunen in het opzetten van deze Special Needs Scholen? Steun dit project dan met een gift op bankrekening

NL27RABO0119683989 onder vermelding van: Special Needs Scholen, Kans 3 2022. Meer informatie: legerdesheils.nl/IOS.

In Nederland vinden we het normaal dat alle kinderen naar school kunnen. Er is onderwijs voor iedereen, ook voor kinderen met een beperking. Helaas is dat niet overal ter wereld zo goed geregeld. In Kenia en Tanzania is er voor albinokinderen en voor kinderen met een beperking vaak geen plaats in het reguliere onderwijs. Hun beperking of huidskleur wordt gezien als een straf van de goden, de maatschappij bestempelt hen als minderwaardig. Omdat ouders zich schamen, kunnen ze ook verstoten worden door hun familie. Zonder familie of gemeenschap waar ze bij thuis horen, neemt de onzekerheid toe in het dagelijks leven van deze kinderen.

Rust en ruimte

Om de Keniaanse kinderen te helpen heeft het Leger des Heils meerdere Special Needs-scholen opgezet, waar deze kinderen passend onderwijs krijgen. Naast onderwijs krijgen ze ook een maaltijd en toegang tot schoon water. Dit geeft rust en ruimte voor niet alleen deze kinderen, maar ook voor de gezinnen waar ze in opgroeien.

Het Nederlandse Leger des Heils financiert meerdere scholen in Kenia en een school in Tanzania. Met deze scholen ondersteunen Nederlandse donateurs meer dan duizend kinderen en hun families.

Deze scholen zijn nodig zolang in het reguliere onderwijs geen plaats is voor kinderen met een beperking of een andere huids- kleur. De leerkrachten op Special Needsscholen worden betaald door de overheid, alle bijkomende kosten wil de overheid niet vergoeden.

Inclusief onderwijs

Naast het onderhouden van de eigen scholen, wordt met donaties ook gestreden voor inclusief onderwijs in Tanzania en Kenia. Op die manier krijgen alle kinderen dezelfde kansen.

Ruth Ndunge is een van de mensen die zich inzet voor inclusief onderwijs in Kenia. Ze zat zelf op een Special Needs-school in Thika, een grote stad in Kenia. Daar zag ze van dichtbij wat het betekent voor de kinderen daar.

‘Ik kwam op een middelbare school die oorspronkelijk voor kinderen met een visuele beperking was. De schoolleiding besloot ook kinderen zonder visuele beperking toe te laten.’ Hoewel het in het begin best lastig was dat de verschillende leerlingen bij elkaar in de klas zaten, ziet Ruth nu hoe waardevol dat was. ‘De leerlingen die konden zien, lazen boeken voor aan blinde leerlingen. Ik heb ook braille leren lezen, dat had ik anders nooit gedaan. Ik heb veel mooie herinneringen aan die tijd overgehouden.’

Aandacht vragen voor inclusief onderwijs is volgens Ruth belangrijk. ‘Ik geloof dat onderwijs voor mensen met een beperking de basis vormt voor een zelfstandig bestaan. Daar moeten we voor blijven opkomen.’