Een opvang als deze blijft altijd nodig

De dagopvang in Maastricht kon na een dreigende sluiting openblijven doordat het Leger des Heils net op tijd een oplossing vond voor de financiering. Wat betekent dit voor de mensen die hier geholpen worden? Kans mengt zich onder begeleiders en bewoners die vanwege coronamaatregelen tijdelijk worden opgevangen in de Passage in het voormalige gevangeniscomplex

Meer weten over nalaten?

Wil je net als Rob kwetsbare mensen steunen als je er zelf niet meer bent? Met hulp van jouw nalatenschap kun je mensen helpen die anders niet gezien worden. Vraag de brochure aan via legerdesheils.nl/ brochure-nalaten

Overmaze, net buiten het centrum van Maastricht.

Paul Kuijlaars (61) had pech. Vette pech. Na een leven lang werken als chef-kok in de beste restaurants kwam hij op straat te staan. De bistro waar hij werkte, moest sluiten. Paul beleefde een tumultueus jaar waarin hij al zijn spaargeld erdoor joeg. Hij werd dakloos.

Hoe kon het gebeuren dat je je huis uit moest?

‘Na mijn ontslag wilde ik lekker een jaartje niksen. Ik leefde van mijn spaargeld. Toen dat opraakte en ik weer aan de slag wilde, kwam corona. Restaurants gingen dicht, ik vond geen werk en kon de huur niet meer beta- len. Op een ochtend stond de politie voor mijn deur. Met twee boodschappentassen vol kleren vertrok ik. Waarheen?

Ik had geen idee. De politie was zo vriendelijk om me naar de sociale dienst te brengen. Twee uur later was ik hier, het Leger des Heils had een plek voor mij.’

Een vreemde ervaring om plots in een daklozenopvang te wonen?

‘De eerste maanden waren vreselijk. Op één kamer met twee anderen, terwijl ik mijn hele leven alleen woonde. Inmiddels heb ik gelukkig een eigen kamer. Laat duidelijk zijn: ik ben ontzettend dankbaar dat het Leger des Heils mij helpt. Ik wist wel dat er ergens een opvang moest zijn voor daklozen, maar dat ze je direct verder helpen is heel bijzonder. Contacten met instanties, met medische problemen. Ze helpen me ook met mijn schulden, mijn begeleider hier regelde dat ik onder bewind sta. In kleine stappen betaal ik mijn schulden af.’

Hoe gaat het nu met je?

‘Als ik bezig ben, gaat het. Dat is mijn geluk: ik mag hier koken! Twee dagen bereid ik het avondeten, ik doe boodschappen en verzorg dagelijks de lunch. Dit maakt dat ik met de meeste mensen hier goede contacten heb. De kok moet je te vriend houden’, grapt Paul. ‘Ook mentaal bezig zijn vind ik belangrijk. En dat kan hier. In gesprek gaan met andere bewoners en begeleiders, dingen doen, van je kamer af.’

Waar hoop je op voor de toekomst?

‘Een studio voor mezelf, liefst hier in Maastricht. Dan uiteraard een baan vinden, weer de keuken in. En keihard doorwerken tot mijn pensioen. Ik hoop nooit meer in zo’n situatie te komen.’

Minder middelen

Het Leger des Heils in Maastricht kreeg in 2021 minder middelen om de dag- en nachtopvang te financieren. Sluiting van de dagopvang dreigde eind vorig jaar. ‘Gelukkig konden we net op tijd een oplossing vinden’, licht Harrie de Heer (regiodirecteur Leger des Heils Zuidoost) toe. ‘Wij vinden het onverantwoord om de 24-uurs-opvang teniet te doen door de dagopvang te sluiten. Dit leidt onherroepelijk tot meer mensen op straat en werkt belemmerend in het herstel van mensen.’

De opvanglocatie in de voormalige penitentiaire inrichting Overmaze is tijdelijk vanwege coronamaatregelen. ‘We zitten er nu anderhalf jaar. De praktijk leert dat deze locatie voor mensen met deze achtergrond een veel betere opvangplaats is: veel eigen kamers, meer rust en stabiliteit.’

HARRIE DE HEER:

handhaven’

Intussen werken de gemeente Maastricht en het Leger des Heils samen aan een nieuwe vorm van opvang en als onderdeel hiervan huisvesting voor de dag- en nachtopvang. Harrie de Heer:

‘Tot het zover is, hopen we het huidige concept met 24-uursopvang te kunnen handhaven. Om dit te realiseren komen we jaarlijks 100.000 tot 150.000 euro tekort. Samen met de gemeente zoeken we naar een structurele oplossing. Voor 2022 wil het Leger des Heils met donaties een bijdrage leveren om de opvang open te houden. Van een oude dag- en nachtopvang gaan we naar een nieuwe. Laten we ervoor zorgen dat die overbruggingsperiode een menselijke is. Daar gaat het ons om.’

Je verblijft ‘vrijwillig’ in deze opvang. Kun je niet bij familie terecht?

‘Korte tijd kon ik bij mijn zus wonen. Maar toen mijn verblijf in Nederland langer ging duren, kwam ik op straat te staan. Ik blijf hier zolang mijn moeder leeft, zo kan ik dicht bij haar zijn. Mijn vrouw pushte me, zij vindt dat ik in deze laatste fase voor mijn moeder moet zorgen.’

Hoe is het om de dagen hier in De Passage – voorheen een gevangenis – door te brengen?

‘Eerder al woonde ik drie jaar in de opvang aan de Statensingel, hier in Maastricht. In die periode was ik Thailand uitgezet omdat ik volgens de autoriteiten illegaal aan het werk was. Je mag er niet werken als buitenlander, ook geen klusje doen om je vrouw te helpen, quarantaineregels verhuisde de opvang vanuit de binnenstad naar deze leegstaande gevangenis buiten het centrum. Hier is het beter georganiseerd. Je kunt goed slapen, de meesten hebben hier een eigen kamer, een enkeling slaapt in een twee- of driepersoonskamer. En het belangrijkste: er is rust en ruimte. Dit maakt dat ik me beter voel. We zitten hier niet opgepropt als een stelletje varkens bij elkaar. Ik heb mijn eigen kamer die ik graag netjes houd. Daar kan ik dagelijks skypen met mijn gezin in Thailand.’

Hoe is het contact met je medebewoners en begeleiders?

‘Mijn ervaringen zijn goed, totaal anders dan in de oude opvang. Hier zit ik niet tussen die extreme drugsgebruikers, over het algemeen zijn het rustige mensen. De begeleiding is er als je ze nodig hebt. Ik red me wel en help graag met allerhande klusjes zoals de was en de eetzaal opruimen.’

Heb je uitzicht op doorstroom naar een woning of is dat niet je doel?

Sociaalpedagogisch medewerker Piet Daleweij (58) werkt ruim een jaar bij het Leger des Heils in de dag- en nachtopvang van daklozen. De oude opvang op de Statensingel kent hij van zijn vorige baan als beveiliger.

Hoe ervaar jij het werken op deze locatie net buiten de stad?

‘Het belangrijkste is de ruimte en de rust. Hier krijgen dak- en thuislozen die vrijwel altijd uit een situatie van onzekerheid komen, regelmaat en structuur. Aan de Statensingel was het onrustiger, de mensen kregen veel prikkels, ook door de aanzuigende werking van de binnenstad.’

Stel dat jullie moeten terugverhuizen naar de Singel? ‘Wat mij betreft zou dat terug naar af zijn. De situatie van mensen op zalen, soms wel met z’n tienen. Vaak waren er conflicten en vechtpartijen. Daar moet je niet naar terug willen. Ik hoop dat we voorlopig hier kunnen blijven of dat we verhuizen naar een pand waar ook voldoende ruimte en privacy is.’ zoals ik deed. Na die uitzetting woonde ik noodgedwongen in de daklozenopvang, een beroerde plek. Op een kluitje met andere daklozen, veelal verslaafden. Vaak waren er irritaties en ruzies.’

Wat is jouw rol als sociaalpedagogisch medewerker?

Terug in Maastricht stond je weer op straat, tot je in deze tijdelijke opvang kwam. Hoe gaat het hier?

‘Vanwege de anderhalve-meter- en

‘Ik probeer hier verder te komen. Ik zit nu in het traject Housing. Begeleiders van het Leger des Heils zoeken een woning voor mij en regelen de formaliteiten. Mocht er een flatje komen, dan krijg ik ambulante begeleiding. Voorlopig stokt de doorstroom. Iedereen, ook ik, zit hier veel te lang.’

Hoe kijk je naar de toekomst?

‘Als het goed is, heb ik vóór maart volgend jaar een eigen plek en woon ik op mezelf. In een klein appartement waar ik mijn gezin kan ontvangen. Mocht mijn moeder er niet meer zijn, dan ga ik terug naar Thailand.’

‘Die is breed: ik begeleid de tijdelijke bewoners met hun dagelijkse vragen. Denk aan: wakker maken, medicatie, eten verstrekken en helpen met bellen naar instanties. Ik voer gesprekken met trajectmanagers die in verbinding staan met zorgpartners en ik heb veel contact met allerhande instanties, zoals de sociale dienst, bijvoorbeeld over nieuwe aanmeldingen. De mensen die we hier opvangen weten dat het doel is dat ze doorstromen naar een passende vervolgplek. We maken samen met ze een plan, en helpen ze verder. Als mentor heb ik vijf mensen onder mijn hoede. Met hen voer ik geregeld mentorgesprekken om te horen hoe het met ze gaat, met een praatje, maar ook als ze problemen hebben, bijvoorbeeld met alcohol of bij spanningen met andere bewoners.’

Hoe ziet de toekomst eruit voor dak- en thuislozen in Maastricht?

‘Een dag- en nachtopvang als deze zal altijd nodig blijven voor een bepaalde groep mensen. Dit is en blijft een taak voor het Leger des Heils: klaarstaan voor deze mensen, en ervoor gaan!’

‘Oké Daan, kom op, blijven slaan tegen die ballon.’ Een uitgelaten stemming in woongroep ‘De Amethist’ in Hilversum. Vrolijke vlaggen vertellen: er is vandaag een jarige. De taart is net op, cadeautjes zijn uitgepakt. Samen met medebewoners Filip en Kees speelt jarige Daniëlle ‘ballonvolley’. En natuurlijk moet medewerker Amely ook meedoen. In dit huis waar uithuisgeplaatste jongeren tussen de 11 en 18 jaar samenwonen, werkt Amely Bechir als gedragswetenschapper. ‘Naast gesprekken en behandeling hoort daar ook samen eten bij, om de groepsdynamiek te observeren. En af en toe even dollen met elkaar.’ Dat gaat haar goed af. ‘Nou lukt ie wel in één keer’, roept Kees (bijna 16) na zijn salto op de trampoline. Complimenten van Amely.

‘Hoe laat gaan we eten?’ Iris komt de trap afglijden en werpt een blik op tafel. Ze moet nog even geduld hebben. De jarige koos voor gourmetten, die apparaten moeten eerst warm worden en de keukenploeg is nog druk met hakken en snijden. Even later zit dit bijzondere gezin aan tafel, drie meisjes, vier jongens, hun begeleiders en gasten. ‘Smakelijk eten allemaal.’

Voor haar zorglocaties op verschillende plekken in het land is het Leger des Heils op zoek naar deskundige, betrokken medewerkers. Ook naar ervaren gedragswetenschappers en -therapeuten zoals Amely. Heb je interesse in zo’n functie in een van de jeugdzorginstellingen van het Leger? Of ken je iemand die op zoek is naar een leuke baan? Kijk op legerdesheils.nl/vacatures voor alle informatie.

Theo gaat met een bus langs de deuren, Danny stuurt zijn collectebus digitaal rond en coördinator Anneke zorgt goed voor ‘haar’ collectanten tijdens de jaarlijkse collecteweek van het Leger des Heils. Ze halen ieder jaar meer op, maar zijn blij met elke euro waar het Leger mensen mee kan helpen. ‘Zo geef ik ook mijn zoon mee dat niet iedereen het even goed heeft.’ en aantal jaar geleden was ik op een vrijdagmiddag vrij en klaar met al mijn klusjes, ik had zelfs het gras gemaaid. Terwijl ik zo tevreden was, belde een meneer aan. Voor ik het wist zaten we thee te drinken en was ik collecte-coördinator van het Leger des Heils. Wat heb ik toegezegd? dacht ik, daar heb ik toch helemaal geen tijd voor? Inmiddels doe ik dit alweer vijf jaar. Ik ben medisch specialist, ik vind het belangrijk om zieke mensen beter te maken. Maar wat het Leger doet, mensen een dak boven hun hoofd bieden, is op zijn minst net zo belangrijk.

Ik ben gelovig opgevoed en kende het Leger des Heils zoals iedereen. Nu ik steeds meer schrijnende verhalen hoor, vind ik het belangrijk om zoveel mogelijk geld op te halen. In een collectebus zit snel 80 tot 100 euro, elke euro daarvan kan het Leger goed gebruiken. Met dit vrijwilligerswerk geef ik ook mijn zoon van achttien mee dat niet iedereen het even goed heeft. Ik betrek hem erbij, hij gaat ook soms op pad met de col lectebus. Dat doet hij graag en hij haalt altijd veel geld op. Daarnaast denkt hij met me

•Neem je kinderen of kleinkinderen mee

•Laat pubers zelf collecteren

•Zijn mensen niet thuis? Probeer het later nog eens

•Elke euro telt, elke 10 eurocent ook

•Leg wat kleingeld bij de voordeur klaar

•Geven kan ook door te pinnen

• Maak je bericht persoonlijk: waarom collecteer je?

• Pas je bericht aan aan de doelgroep

• Zorg dat zoveel mogelijk mensen je digitale-collectebus verspreiden mee en gaan we samen naar de bank om alle munten en briefgeld te storten. Waarom mensen geld geven weet je niet altijd, soms is het omdat ze zelf een familielid of bekende hebben die met het Leger des Heils in aanraking is gekomen. Het kan hard gaan: er gaat één ding mis, ineens staat alles op losse schroeven en ben je in korte tijd alles kwijt. Voor mijn wijkhoofden heb ik een whatsapp-groep aangemaakt voor de communicatie onderling en om eventueel ervaringen uit te wisselen. Als ze bij mij thuis de bussen komen halen, maak ik er een leuke middag van. Ik zorg voor thee en iets lekkers. Door corona liep dat de afgelopen tijd iets anders. Met elkaar proberen we de opbrengst ieder jaar zo hoog mogelijk te krijgen, daarvoor is het belangrijk dat collectanten gedreven zijn. We hebben meer jongeren nodig; veel van onze collectanten zijn op leeftijd.’ ls vastgoedadviseur van het Leger des Heils weet ik maar al te goed welke projecten niet kunnen worden bekostigd zonder donaties. Zoals de inloophuizen in de buurt, waar het Leger de eerste laagdrempelige contacten legt en hulp biedt aan daklozen, aan mensen met schulden of psychische problemen. Een belangrijke functie, toch moeten inloophuizen vrijwel volledig uit collectes en giften betaald worden. Dat is ook de reden dat ik zeven jaar geleden voor het eerst de straat op ging om te collecteren. Bij hele grote huizen wordt juist niet aan de deur gegeven, bij middelgrote wel. Mensen die mij kennen, geven altijd wel.

Door corona ben ik online gaan collecteren. Bijna drieduizend euro haalde ik vorig jaar op. Eerst deelde ik mijn netwerk op in kerk, sportvereniging, buren, vrienden, familie en zakelijke relaties. Bij elke groep gaf ik mijn persoonlijke beweegreden aan om te collecteren voor het Leger des Heils. En dat elke euro welkom is en rechtstreeks naar hulpverlening gaat. Familieleden of vrienden kregen verschillende berichten van mij, in een stijl die bij mij past. In de buurt-app “dreigde” ik mijn buren dat ze geld moesten overmaken als ze niet wilden dat ik bij ze langs zou komen. Een appje met een beetje humor, zo zit ik in elkaar. Bij zakelijke relaties was de toon natuurlijk anders.

Ook op Facebook en Instagram heb ik gecollecteerd en via LinkedIn. Daar bereikte ik met één bericht 2.500 connecties. Aan bedrijven liet ik weten dat ze ook de collecte-link konden doorsturen, dat zorgde voor een sneeuwbaleffect. Een makelaarskantoor in Rotterdam leverde zo’n twaalf collectebussen op. Natuurlijk hielp corona mee, het ontbrak aan noodopvang en daar wilden mensen graag voor geven. Het was geen twee uurtjes werk, maar dat is niet erg. Ik ben wel een mannetje, ik vind het leuk om van de collecte een wedstrijdje te maken. Daarom heb ik bijgehouden wie de grote gevers waren. Hen ga ik dit jaar weer benaderen.’

Heb jij een paar uur over voor kwetsbare mensen in jouw buurt? Word collectant tijdens onze jaarlijkse collecteweek van 28 november tot en met 4 december. Elke euro die jij ophaalt, gaat rechtstreeks naar onze hulpverlening. Help mee en meld je aan als collectant via: ldh.nl/wordcollectant Of maak online een collectebus aan op: ldh.nl/collecteeronline e collecteweek van het Leger staat al vroeg in mijn agenda. Ik houd er rekening mee dat ik in die week elke avond de straat op ga, langs zo’n vierhonderd huizen in mijn eigen buurt. Rond een uur of half zeven is het beste tijdstip, dan zijn de meeste mensen thuis en net klaar met eten. Alleen op donderdag loop ik om vier uur, vanwege de koopavond. Is iemand niet thuis dan ga ik de volgende dag terug. Dat houd ik bij. Na tien jaar collecteren weet ik precies wie wel of niet geeft. Ik bel elk jaar toch opnieuw bij iedereen aan, iemand kan zomaar veranderen. De meest gehoorde argumenten om niet te geven? Sorry geen kleingeld, mijn vrouw heeft de pinpas, ik geef alleen voor dieren, noem maar op. Maar er zijn gelukkig ook veel mensen die gul geven. Mijn buurman werkt bij het Leger des Heils, hij heeft me gevraagd. Ik ken het Leger goed, ik had er veel mee te maken omdat ik 48 jaar bij de politie werkte. Als oudagent in uniform ben ik gewend de straat op te gaan. Nee, een saaie collectant kun je me niet noemen, ik houd wel van een praatje aan de deur. Collecteren is leuk en dat ik daar anderen mee help, geeft me een goed gevoel. Sinds mijn eerste vrouw vijftien jaar geleden aan kanker overleed, zet ik me in voor goede doelen. Al heel wat jaren ben ik samen met (oud-)collega’s betrokken bij de Pyreneeën-challenge, om geld in te zamelen voor kinderen met een stofwisselingsziekte. Op de motor begeleiden we lopers en fietsers bij het beklimmen van bergpassen als de Aubisque en de Tourmalet. Soms rijd ik wel dertig keer op een dag naar de top met een cameraman achterop. En weet je wat nou zo mooi is? Afgelopen september was ik weer in de Pyreneeën en mijn Leger des Heils-buurman was er ook. Maandenlang trainde hij om met zijn racefiets de zware Tour de France-bergpassen te kunnen beklimmen. Hij fietste voor “mijn” zieke kinderen, ik loop straks weer voor “zijn” Leger des Heils.’

arbeidsmigranten in Mumbai

Werken als dagloner

Een baan vinden in Mumbai is lastig. Zonder diploma of opleiding zit er niets anders op dan dagloner worden, bijvoorbeeld in het huishouden van rijke mensen of in de bouw, zware zakken tillen. Baantjes zonder enige zekerheid. Met geluk verdien je net genoeg om van golfplaten een huisje van een paar vierkante meter te bouwen. Daar woon je met je gezin tussen families die in hetzelfde schuitje zitten. Elke dag is het weer een kwestie van overleven.

Cursussen en kinderopvang

Tussen de sloppenwijken van Mumbai staat het Social Service Centre van het Leger des Heils en daarnaast is het Leger aanwezig op andere locaties in de miljoenenstad. In het servicecentrum is een kinderopvang, een hostel voor jonge vrouwen en een tehuis voor ouderen. Mensen kunnen er cursussen volgen.

Tijdens een bezoek aan de wijk ontmoetten Leger des Heils-medewerkers Sangita Chavan (17). Ze kregen haar enthousiast voor een opleiding tot schoonheidsspecialiste. Die opleiding rondde ze af, ze had haar eigen inkomen en kon haar familie steunen. Begin dit jaar begon ze met een saloncursus. Tot het noodlot toesloeg: haar vader stierf en India ging op slot vanwege de pandemie. Met een hele familie op een paar vierkante meters leven werd onmogelijk. Samen met vele arbeidsmigranten keerde de familie terug naar haar geboortedorp.

Veilige plek om te spelen

India telt zo’n 140 miljoen arbeidsmigranten die vanuit het platteland naar de stad trekken, op zoek naar werk. Zoals naar Mumbai, The City of Dreams. Helaas eindigt de lange reis naar de droomstad voor veel mensen op straat. Het Leger des Heils biedt scholing en kinderopvang.

HELP MEE, zodat kinderen in Mumbai naar de opvang van het Leger des Heils kunnen? Steun dit project met je gift op bankrekening NL27RABO0119683989 onder vermelding van: Mumbai, Kans 3 2021.

De situatie rondom corona in India is schrijnend. Mensen uit de laagste kaste hebben vaak geen ruimte om in quarantaine te gaan. Het werk ligt stil, dagloners hebben geen inkomen. Voor de kinderen uit de laagste kaste is naar school gaan niet vanzelfsprekend: schooluniformen kosten geld en op school worden ze gepest. Het Leger des Heils biedt de kinderen een veilige plek om te spelen. De oudere kinderen krijgen basisonderwijs en worden gestimuleerd om toch naar school te gaan. Door de hulp van het Leger des Heils hebben de kinderen toekomstperspectief, zijn ze minder vatbaar voor verslavingen en is de kans kleiner dat ze slachtoffer worden van mensenhandel. Ook voor Sangita is er perspectief: zij keert binnenkort terug naar Mumbai om haar opleiding af te maken.

Het plein voor multifunctioneel centrum De Dreef in Utrecht.

Begin dit jaar nog een kale, stenige vlakte. Nu steeds meer een groene oase in de buurt.

Dankzij de inzet van buurtbewoners die onder de enthousiaste leiding van missionair werker

Myriam Braakhuis van het Leger des Heils op woensdagochtend en vrijdagmiddag de tuinhandschoenen aantrekken om in de tuin te gaan werken.

Myriam straalt als ze ‘haar’ mensen in de stadstuin in Overvecht bezig ziet. ‘Van het prille begin doen we het samen’, vertelt ze.

‘Wat begon met het tekenen van ieders droom, mondde uit tot een creatief tuinontwerp.’ Na een paar buurtwerkdagen – tegels eruit, aarde en compost erin – transformeerde dit voorjaar het plein in een tuin. Myriam: ‘Een mooie en veilige plek, waar iedereen welkom is en waar ruimte is voor activiteiten. Een plek voor ontmoeting.’

Buurman Pierre nam Trudie die eerste keer mee naar de tuin. ‘Daar vrolijk je van op joh’ zei hij toen zij een bakkie bij hem deed. Vanaf haar flat op negenhoog kijkt Trudie uit op de tuin. ‘Een leuk gezicht en lekker groen. Hopelijk laat de jeugd de plantjes staan.’

Groene Vrijwilligers Gezocht

Woon je in Utrecht en heb je ook zin om mee te tuinieren?

Je bent van harte welkom in Buurttuin De Dreef. Elke woensdag (10 tot 13 uur) en vrijdagmiddag (13 tot 16 uur) wordt er gezamenlijk getuinierd. Als vrijwilliger in de buurttuin zorg je er samen met de missionair werker voor dat alles klaarstaat, je doet mee in de tuin en je legt mensen uit wat zij kunnen doen. Meer info bij Myriam Braakhuis, myriam.braakhuis@ legerdesheils.nl, 06-11451568.

Hij komt twee keer per week. ‘Liefst zou ik in de moestuin werken, maar met mijn rolstoel kan ik daar nog niet komen. Gelukkig duurt dat pad niet lang meer.’ Paul maakte de tuintransformatie van dichtbij mee, hij reageerde op Myriams oproep in de appgroep van Overvechters. ‘In hooguit drie maanden maakten we van een steenvlakte een mooie tuin.’ Met een leuke groep, stelt hij, ‘allerlei mensen door elkaar, ook mensen die hier net wonen en nog nauwelijks Nederlands spreken. Mooi toch?’

Vriendinnen Nadia uit Marokko en Hanen uit Tunesië wonen pas sinds kort in Nederland, in de buurt van De Dreef. En nu al zijn ze elke woensdag in de tuin te vinden. ‘We houden van natuur, deze plek is toch heel leuk.’ Lachend. ‘Een uurtje per week is genoeg hoor.’

Uit De Regio

Opa Adam neemt elke woensdag zijn tweejarige kleinzoon Lucien mee naar De Dreef. ‘Ik woon hier op zevenhoog. Tijdens het sporten in de sportschool aan het plein zag ik dat de tuin werd aangelegd.’ Adam ging een keer koffiedrinken in de tuin en sloot zich al spoedig aan bij de tuingroep. Helpen met bollen en planten in de grond zetten, onkruid wieden, Adam doet mee. Net als kleinzoon Lucien die van het ene naar het andere klusje rent.

Noordwest

We zijn trots op deelnemer Abdul die vanwege zijn inzet voor dakloze jongeren het Haagse jeugdlintje ontving. Mede dankzij hem werd een droom werkelijkheid: een 24-uursopvang voor dakloze jongens in Den Haag.

Midden

Een rollator in goede staat is heel wat waard. Woonzorgcentrum Merenhoef in Maarssen organiseerde een Rollator APK. Naast een schoonmaakbeurt in de wasstraat zijn alle rollators gecontroleerd. Bewoners kunnen weer veilig op stap.

Oost

Bij de Ontmoetingswinkel van het Leger des Heils in Wageningen hangt sinds kort een kastje bestemd voor het delen van hygiënemiddelen voor meisjes en vrouwen. #samenstrijdentegenarmoede

Hoe Is Het Met

Willem is op zijn scootmobiel gekomen, ‘helemaal uit Lunetten’. ‘Als oud-hovenier voel ik me hier prima thuis.’ Paden in de tuin ontbreken nog. ‘Daar ga ik, op wielen’, lacht Willem, ‘dat lukt dus niet.’ Hij verzorgt vanochtend de heg en de struiken langs de buitenrand. Pek Lan vindt het leuk dat ze van alles kan doen. ‘Ik neem plantjes mee en bloembollen die ik gratis kreeg van het tuincentrum.’ Pek Lan kwam hier via Enny van het Leger des Heils-korps. ‘Met planten is het soms worstelen, overleven ze het? Stekjes gaan goed, die neem ik vaak mee uit m’n eigen tuin.’

Noordoost

Sinds half september staan er drie Tiny Houses op het terrein van de beschermd-wonen-boerderij in Engwierum, een eigen plek voor bewoners in de nabijheid van begeleiding. De huisjes zijn gemaakt in het 50|50 Workcenter van het Leger des Heils.

Rijnmond Zuidwest

Derde kerstdag, maandag 27 december, is er voor bezoekers van de soepbus bij RotterdamBlaak een verrassing: een kerstdiner op straat.

Een jaar geleden stond ze in Kans met haar verhaal, Hajer, 21 jaar oud en dakloos. Noodgedwongen sliep ze maandenlang bij de meidenopvang. Hoe gaat het nu met haar?

‘Goed hoor, ik ben blij’, vertelt Hajer als we haar bellen. ‘Ik heb een eigen woning in Den Haag en krijg begeleiding bij bijvoorbeeld papierwerk. Maar, ik moet zeggen: ik heb het wel iets te druk.’

Dat is niet zo gek, als hbo­student verpleegkunde met ook nog eens drie banen. ‘Ik pendel van de coronateststraat naar mijn baan bij de Action. Daarnaast werk ik als medisch student in een Haags ziekenhuis.’ Studeren was vorig jaar lastig, daarom doet ze het eerste studiejaar opnieuw. ‘Dit is wat ik echt wil, ik heb nooit iets anders gewild. Maar ik wil het ook goed doen.’

Haar familie ziet ze geregeld, iedere dag eet ze bij haar moeder. ‘Zo kan ze toch voor me zorgen.’

Nadenken over haar toekomst doet ze niet vaak. ‘Vandaag telt, ik red me en heb gelukkig vrienden. Dankbaar kijk ik terug op mijn tijd in de opvang. Fijn dat ik bij het Leger des Heils terechtkon.’

Colofon

Kans is een uitgave van Stichting Leger des Heils Fondsenwerving, bestemd voor donateurs en andere betrokken gevers.

Onze activiteiten worden voor circa 90 procent bekostigd via overheidsregelingen. De gelden kunnen alleen worden besteed aan doelen die de overheid aanwijst. Verder betaalt een aantal cliënten een eigen bijdrage.

Er zijn echter nog steeds mensen die buiten de boot vallen. Het Leger des Heils blijft daarom zoeken naar nieuwe vormen van hulpverlening, in aanvulling op het Nederlandse zorgstelsel.

Omdat deze projecten (nog) niet binnen de subsidieregels vallen, zijn wij afhankelijk van donaties, giften en nalatenschappen.

Dit magazine geeft donateurs en relaties die de organisatie steunen een gevarieerd, maatschappelijk relevant, hedendaags en zinvol beeld van het Leger des Heils. Het blad wil een kennisbron zijn over maatschappelijke issues waarmee het Leger zich bezig houdt. Het laat ook zien dat het Leger zijn beloften inlost: er onvoorwaardelijk zijn voor mensen zonder vangnet, geïnspireerd door het christelijk geloof.

TERRITORIAAL COMMANDANT

Hannelise Tvedt

HOOFDREDACTIE

Will van Heugten

COÖRDINATIE/EINDREDACTIE

Erika Haisma

REDACTIE

Esther Grit, Janneke de Kruijf, Rien Timmer, Trientsje Aukema, Willemijn de Jong

CONCEPT/EINDREDACTIE

Maters en Hermsen: Caroline Togni, Kaisa Pohjola

TEKST/VORMGEVING

Maters en Hermsen Journalistiek en Vormgeving

LITHOGRAFIE/DRUK

Studio Boon, Senefelder Misset

DRUKWERKBEGELEIDING

Regalis, Zeist

REAGEREN?

Leger des Heils, t.a.v. redactie Kans postbus 3006, 1300 EH, Almere. kans@legerdesheils.nl

STEUN ONS

Wil je een kwetsbaar iemand structureel helpen? Steun ons met een machtiging:

IBAN NL72RABO0707070171

Hulp aan Haiti

Haïti is in augustus getroffen door een hevige aardbeving, waarbij duizenden mensen om het leven kwamen en vele Haïtianen dakloos werden. Het Leger des Heils biedt noodhulp: drinkwater, hygiëneproducten en tenten. Wil je de noodhulp steunen? Stort je gift op NL27RABO0119683989, onder vermelding van IOS/Noodhulp.

mensen werden in de piek van de coronapandemie opgevangen in Amsterdam, Rotterdam, Utrecht en Den Haag. Na sluiting van de noodopvang kwamen zij weer op straat. Het Leger des Heils lobbyed voor extra plekken voor daklozen.

Pleegkinderen krijgen steun van kans-lezers

Bosshardtprijs naar coronavrijwilligers

De Majoor Bosshardtprijs ging dit jaar naar alle mensen die zich tijdens de coronapandemie in Nederland vrijwillig hebben ingezet in hulpverlening en (mantel)zorg aan naasten.

Watersnood

Tijdens de watersnood deze zomer in Limburg

Wij worden ondersteund door: kwamen Leger des Heilsmedewerkers uit het hele land naar het getroffen gebied om te helpen met opruimen. Ze hebben een mobiele buurthuiskamer opgezet. Dat werd een ontmoetingsplek in de wijk.

Dit voorjaar deden we in Kans een oproep om pleegkinderen in de gezinshuizen van het Leger des Heils te steunen. Vele lezers gaven hieraan gehoor; dit leverde een totaalbedrag op van 2.415 euro. Dat geld kunnen gezinshuisouders inzetten voor uiteenlopende benodigdheden voor de kinderen en jongeren die zij opvangen. Zoals een fiets voor de 12-jarige Sem, en een verzwaringsdeken voor Lisa (16), waardoor ze veel beter slaapt. Bij haar weekendgezin sliep ze al onder zo’n speciale deken, nu heeft ze er ook een in het gezinshuis. Met de rest van het geld kunnen we iets betekenen voor andere kinderen in de gezinshuizen. Namens de kinderen: dankjewel Kans-lezers voor deze Kans!

Deze Kerst komen de EO en het Leger des Heils vanaf de hei in Blaricum met een hartverwarmende en verrassende show. Onder begeleiding van Eric van Tijn, bekende zangers en een bijzondere verteller presenteren Anne-Mar Zwart en Bert van Leeuwen op eerste kerstdag een kerstshow vol bijzondere verhalen. Bert gaat mensen uit het hele land op een bijzondere manier verrassen, mensen die ondersteund

Vier je mee?

Stralend worden door het Leger des Heils en helpers die in het zonnetje worden gezet. Op de hei is het straks warm en gezellig. Naast de schaapskooi staan tenten, een grote lichtgevende ster en een knapperend kampvuur. De muziek is een mix van akoestisch, Iers en een beetje rock. Met jonge en oude muzikanten, gemêleerde gasten en een chef-kok die het kerstdiner verzorgt. Een avond om voor thuis te blijven!

Kerstfeest, 25 december, 20.30 uur bij NPO1.

Life Goals Games

Afgelopen september vonden de European Life Goals Games geniet van zijn pensioen, na 37 jaar bij het Leger des Heils

2021 plaats. Het sportevenement, een initiatief van Stichting Life Goals Nederland in samenwerking met de Europese Commissie, de gemeente Utrecht en het Leger des Heils, bracht 400 deelnemers uit 13 landen in beweging via sport en spel. Voetbal was de hoofdmoot, maar er waren ook wedstrijden basketbal, kickboksen en tafeltennis.

Plotseling stopt een scooter met daarop twee jonge vrouwen. De vrouw achterop pakt haar telefoon. Ik kom op mijn fiets steeds dichterbij, zie dat ze met haar telefoon in de ‘selfiestand’ kijkt hoe haar haar zit. De telefoon als spiegel, ik had het nog niet bedacht. Ik fiets verder en bijna automatisch herinner ik me de woorden uit het sprookje: ‘Spiegeltje, spiegeltje aan de wand, wie is de schoonste van het land?’ Ik snap dat het voor deze vrouw belangrijk is hoe ze eruitziet, en eerlijk gezegd zag ze er best knap uit. Volgens mij had ze haar ‘selfiespiegel’ niet nodig.

In mijn werk heb ik in veel ogen gekeken: blij, stralend, verdrietig, wanhopig, leeg, ondoorgrondelijk. Vaak kreeg ik de kans om in de spiegel van de ziel te kijken, werd mij een blik gegund in iemands gemoedstoestand. Daarbij kwamen innerlijk en uiterlijk lang niet altijd overeen. Verdriet in de ogen van een ogenschijnlijk blij gezicht, of schoonheid in de ogen van een misvormd gezicht. Is de schoonste van het land te zien in de spiegel of in de ogen? Kijk er eens diep in. Grijp je kans.