AloĂŤ arborescens tegen kanker De geneeskrachtige plant van een kloosterorde in BraziliĂŤ
Pater Romano Zago (OFM)
www.jimhumbleuitgeverij.com
Aloë arborescens tegen kanker Pater Romano Zago Copyright © 2016 Jim Humble uigeverij Eerste druk: Januari 2016 Jim Humble Verlag / Das Neue Licht Verlag Postbus 1120, 6040 KC Roermond www.jimhumbleuitgeverij.com Cover: Isis Sousa
ISBN: 9789088791437
Niets uit deze uitgave mag worden verveelvoudigd en/of openbaar gemaakt worden door middel van druk, fotocopie, microfilm, internet of welke andere wijze dan ook zonder voorafgaande schriftelijke toestemming van de uitgever.
Informatie van de uitgever: Dit boek handelt over ervaringen bij gezondheidspreventie en zelfhulp door middel van een toebereiding uit Aloë Arborescens. De toegepaste procedés zijn veilig en effectief gebleken. Degene die het toepast doet dit geheel op eigen verantwoordelijkheid. De auteur en uitgever beogen hier geen individuele diagnosen te stellen of therapeutische aanbevelingen te geven. De informatie uit dit boek is niet bedoeld om professionele medische hulp te vervangen. Zoals de auteur zelf aangeeft is hij geen arts en kan en wil hij geen medische therapieën voorschrijven.
BELANGRIJKE OPMERKING Het navolgende boek “Aloe arborescens tegen kanker!”, geeft een overzicht over de medische werking van Aloë, een plant, die sinds duizenden jaren bekend is. Aloe bied ook de minderbedeelde mensen de mogelijkheid van genezing. In het bijzonder geldt de attentie voor 50 miljoen Brazilianen, die zogenaamde ”gevangenen” van het Braziliaanse gezondheidssysteem zijn en zich de hoge kosten van de behandeling met algemene geneeskunde niet kunnen permitteren. Dit boek biedt hen een eenvoudig, goedkoop en werkzaam geneesmiddel. Het geneest problemen zonder enige bijwerking voor de gebruiker. Dit boek is echter geen handleiding voor zelfbehandeling. In tegendeel! Verdwijnen de symptomen niet, dan dient absoluut een arts te worden opgezocht. Uiteindelijk heeft een arts een lange studie gedaan en zich de kennis verschaft, om een autoriteit op het gebied van genezing te worden. Artsen, die zich met dit thema bezighouden, beperken hun theoretische en praktische werk niet ten opzichte van de allopathische geneeskunde, wanneer ze hun patiënten uitsluitend chemische middelen voorschrijven! Ze benutten ook mogelijkheden zoals homeopathie en andere alternatieve geneesmiddelen, die weliswaar minder winst opbrengen, maar toch heel effectief zijn. Wanneer men ze in het “systeem” inbrengt, dan behaalt men betere resultaten, want het uiteindelijke doel van de geneeskunde is toch om levens te redden! Alle hier aangegeven informatie heeft daarom slechts een informatief doel en is niet als diagnostisch middel bedoeld. Noch de auteur noch de uitgever kunnen direct of indirect medische raad geven. Zij schrijven geen middelen voor en hebben geen verantwoording voor eventuele schade, die mogelijkerwijs door een zelfbehandeling kan optreden.
 Ook degenen, die het recept van Pater Romano Zago hebben gebruikt, zijn ertoe bereidt, hun persoonlijke ervaringen verder te geven. Het gaat hier om pure informatie.
Pater Romano Zago, O.F.M.
Â
INHOUDSOPGAVE
Inleiding ................................................................................... 8 1. Hoe ik over het recept hoorde ............................................ 13 2. Hoe ik mijn kennis toepaste ............................................... 18 3. Varianten van het recept ..................................................... 24 4. Hoe ik het recept verder ontwikkelde................................. 28 5. Aanbevelingen voor het innemen ....................................... 35 6. Vragen en antwoorden........................................................ 38 7. De verbreiding van het recept ............................................ 79 8. De samenstelling van Aloë vera ......................................... 95 10. Aloë en aids .................................................................... 129 Enkele gedachten ter afsluiting ............................................ 138 Ontmoeting met de Aloë-plant ............................................. 141 Literatuurverwijzingen ......................................................... 144 Aanhangsel ........................................................................... 155 Over de auteur ...................................................................... 159
INLEIDING
Nadat het nieuws zich verspreid had, dat de hier in dit boek beschreven werkwijze ook bij kanker succesvol was toegepast, vroegen ons steeds meer mensen het geheim prijs te geven. Dit wil ik dan ook graag met dit boek doen. Ik geef mij niet uit als de ontdekker van het recept en wil ook niet als de pionier gezien worden. Ook niet als de eerste die het recept met goed gevolg toepaste. Dit zou namelijk niet de waarheid zijn, want al lang voor mijn tijd waren er anderen die dit recht hadden kunnen opeisen. Ik wil met dit boek alleen maar om een procedé openbaar te maken dat vaak zeer effectief gebleken is. Als mij al een verdienste toekomt, dan is dat alleen, dat ik dit bekend gemaakt heb. Hier wordt een procedé beschreven, dat in het verleden al tot positieve gevolgen heeft geleid. Een methode die ik zelf heb toegepast en die ook door anderen die met de bereiding bekend waren, met succes werd toegepast. Waarom zou u dit dan niet ook doen? De methode is eenvoudig en voor iedereen toegankelijk. Het recept is goedkoop en er zijn geen toepassingsbeperkingen of negatieve bijwerkingen.
8
 Het doel is om het lijden van zieke mensen te verminderen en om de problemen van de mensen die er direct of indirect bij betrokken zijn en de situatie vaak hulpeloos moeten accepteren, te ontlasten. Wanneer er dus al mensen zijn die door deze eenvoudige en goedkope methode weer gezond werden, waarom zouden dan niet vele mensen deze mogelijkheid aangeboden krijgen? Dit heb ik mij als doel gesteld. Ik beloof hier geen wonderen. Toch is de methode succesvol en belangrijk en daarom wil ik ze hier niet alleen voor mijzelf houden of er alleen zelf van profiteren. Dit zou egoistisch zijn. Ik wil de mensen doorgeven dat er een recept bestaat, waarmee men kanker succesvol bestrijden kan en dat al vele malen succesvol toegepast werd en dat alle geïnteresseerden ter beschikking staat. In dit boek wordt verklaard hoe het werkt. Het is niet mijn bedoeling om artsen voor de voeten te lopen of wat nog erger is, al die wetenschappelijke studies te ontkrachten, die aan een oplossing van het kankerprobleem, de gesel van deze tijd, bijgedragen hebben. Ieder onderzoek in de strijd tegen deze ziekte verdient groot lof. Alles wat er al gedaan werd en nog te doen valt om het probleem voor altijd op te lossen, blijft waardevol en verdient onze volle aandacht. Wij hopen dat deze ziekte, die de mensen al zo lang kwelt, door voortdurende ontwikkelingen in het onderzoek op zekere dag overwonnen zal kunnen worden. 9
Â
Omdat dit ons allen betreft zouden wij er alles aan moeten doen elkaar te ondersteunen. Ik zou hier graag een bescheiden aandeel willen bijdragen om deze verschrikkelijke ziekte en het lijden van de mens te verzachten. De weg van onvermijdelijke operaties en onmenselijke therapieën – het enige wat de reguliere geneeskunde te bieden heeft – laat de mensen onnodig lijden. Ik wil alle kankerpatiënten de verschrikkelijke gevolgen van bestraling en chemotherapie besparen. De methode waarbij het hier om gaat is veel goedkoper, pijnloos en heel natuurlijk: het lichaam geneest zichzelf en de Aloë Arborescens levert er de voedingsstoffen voor. Men kan deze methode zelfs thuis toepassen. Het resultaat is zo bevredigend, dat zelfs mensen die in het eindstadium van kanker waren na twee tot drie maanden succesvolle toepassing van het recept, weer een normaal leven terug konden krijgen. En hun vitaliteit en levenskwaliteit is daarna zelfs nog beter geworden, want na een tijd waarin alles onherstelbaar verloren scheen, kunnen ze waarschijnlijk nog meer van hun leven genieten. Ik zou willen dat dit recept met alle andere bekende en nog te ontdekken methodes samen bekend worden en dat gebruik voor altijd zal leiden tot uitroeiing van deze ziekte. Het doel van dit boek is om op een eenvoudige en duidelijke manier van betekenis te zijn voor degenen die aan kanker of een andere degeneratieve ziekte lijden. Geef deze eenvoudige methode gewoon door aan uw naasten die erg ziek zijn en onder medische behandeling staan. Het kan succesvol zijn, moet zelfs succesvol zijn. De toepassing ervan was al zo vaak succesvol en heeft al zoveel levens gered… Successtatistieken uit alle vijf 10
continenten zouden het natuurlijk bekrachtigen. Maar toepassing kost bijna niets. U verliest er niets bij en het is zelfs mogelijk een leven te redden. Ik zou willen dat u velen helpen kunt, om met deze eenvoudige, goedkope en heel natuurlijke, overal toe te passen methode, nieuwe gezondheid en echte levensvreugde terug te krijgen. Want mensen die de schijnbaar onafwendbare dood voor ogen gezien hebben, weten het dubbel te waarderen. Het zal u met een onbeschrijflijke vreugde vervullen, wanneer u iets gelukt is, waarvan u dacht dat dat niet mogelijk was. U zult er dankbaar voor zijn dat God zovele planten en kruiden tegen alle mogelijke ziektes aan de mensen geschonken heeft, zodat het leven gezond en wel verder kan gaan. Indien u de Aloë-plant nog niet kent... Tot nu toe zijn er tussen de 300 en 400 verschillende Aloë soorten geklassificeerd en voor tenminste 100 andere soorten, die tot nu toe nog niet onderzocht zijn, staat de klassificering nog open. Men moet dus goed opletten. Neem een plant die er precies zo uitziet als de plant die voorop de kaft afgebeeld is, namelijk de Aloë Arborescens, ook wel struikachtige “inktvis” genoemd. U bent altijd zeker van de juiste plant als u die bij een vakkundige tuinderij koopt. Er zijn hiervan alleen al meer dan 20 soorten. Wanneer ik over de Aloë praat, dan bedoel ik steeds de Aloë Arborescens. Dr. Aldo Facetti, een Italiaanse vakman voor planten- en kruidengeneeskunde, die mij in het T.V.- programma van Riviera een uur heeft geintervieuwd zegt dat de Aloë Vera (ook wel 11
A. barbadensis genoemd) slechts 40 %, en de Aloë Arborescens echter 70% actieve stoffen tegen kanker bezit. Waarschijnlijk zijn er ook hier vele mensen die om diverse redenen het hier gepresenteerde recept niet zelf vers bereiden kunnen en op een kant en klaar product moeten terugvallen. Dit voedingssupplement wordt meestal in donkere bruine potten van 500 ml aangeboden. Een pot van deze inhoud is voldoende voor 10 dagen. Het is belangrijk dat de producent alleen vijfjarige of oudere, Aloë Arborescens, van de beste kwaliteit verwerkt. Deze dient op het juiste tijdstip geoogst en verwerkt te worden, waarbij het blad klein gesneden wordt en zonder verhitting, koudgeperst of gevriesdroogd, tot sap verwerkt wordt. Hierdoor blijven alle actieve polysacchariden en voedingsstoffen uit de plant voor een maximale werking behouden. Het recept moet tenminste 40% sap van de Aloë Arborescens, honing en 1% alcohol bevatten. Er mogen geen conserveringsmiddelen of andere chemische stoffen voor de houdbaarheid aan toegevoegd worden.
12
1. HOE IK OVER HET RECEPT HOORDE
Na een werkdag vol afwisseling op allerlei gebieden van het moderne leven, keren degenen die tot de Orde van mijn “Minderbroeders” horen, gewoonlijk naar huis terug, om samen het avondmaal te eten en nieuwe energie voor de volgende dag bij te tanken. Net zoals andere mensen na een werkzame dag komen ook deze broeders van de heilige Franciscus s´avonds in Rio Grande do Sul (Brazilië) bij elkaar om met een kop thee bij te komen van de beslommeringen van de dag. Terwijl de kleine pot met bittere thee van hand tot hand gaat, komen gesprekken op gang over de meest uiteenlopende thema´s: het gaat vaak om theologie, filosofie, sociologie, politiek, om de regering, partijen, de kerkgemeenschap, de kerk, de orden, de eigen werkzaamheden, het weer, de gebeurtenissen van de dag, corruptie, abortus, geboortebeperking, de derde wereld, multinationale zorgen, voetbal, enz…. Op een doorsnee dag gaat het gesprek deze keer volgens de gewone rituelen om de ontwikkeling der wetenschap, haar uitwerking en verbazingwekkende succesen. Het gespreksthema is dat er geweldig grote sommen geld ter beschikking gesteld worden om studie over de genezing van kanker te bevorderen. Nadat dit onderwerp van verschillende kanten belicht is, neemt pater Arno Reckziegel het woord. Hij is het nieuwe hoofd die vóór zijn benoeming in de kerkgemeenschap werkzaam was in de buitenwijken van de stad. Alsof hij een gochelaar was, die 13
een aas (speelkaart) uit zijn mouw trekt beweert hij tegen de opmerkzame en uiteindelijk verblufte toehoorders dat hij de oplossing voor het probleem “kanker” gevonden heeft. “Maar broeders, natuurlijk is het mogelijk om kanker te genezen! Daarom hebben de mensen in de buitenwijken daar ook geen probleem mee. Of beter gezegd: het is een probleem waarvoor zeer zeker een oplossing bestaat”. “Maar welke?” vraagt iemand uit de groep. “In de Favela van de Rio Grande (Favelas zijn de armenwijken die speciaal in de buitenwijken van de grote steden in Brazilië gelegen zijn), waar ik enkele jaren gewerkt heb, heb ik iedere dag kunnen zien hoe deze eenvoudige mensen die aan kanker leden, weer gezond werden”, vertelde pater Reckziegel. “Zo kan ik het geval van een inheemse oudere vrouw met huidkanker vertellen. Sinds haar genezing leidt ze nog steeds een heel normaal leven in haar hut.” “Maar dat is toch niet mogelijk!”, zegt een van de luisteraars. “Had ze dan echt kanker?” “De kanker werd tijdens een medisch onderzoek ontdekt. Dit is het verhaal van een volledig onbekende eenvoudige vrouw, maar ik zou net zo goed over erg beroemde, ook internationaal bekende persoonlijkheden kunnen vertellen, die door hetzelfde geneesmiddel weer gezond geworden zijn. Deze methode helpt alle mensen – en het doet er niet toe of ze arm of beroemd zijn. Het werkt bij iedereen. De natuur trekt niemand voor. Zij is er voor iedereen, die haar ten goede gebruiken wil.”
14
“Luister eens goed broeder, wij allen zouden eigenlijk meteen willen weten hoe dit toverrecept heet, dat door de mensen in Noiva-do-Mar tegen tumoren ingezet wordt.” “Ik leg er de nadruk op dat het hier helemaal niet om een toverrecept gaat”, zegt pater Reckziegel beslist. “Het is heel eenvoudig. Veel eenvoudiger dan men zich kan voorstellen. Het is eenvoudig, goedkoop en natuurlijk. Jammer genoeg kent bijna niemand het.” “Als het eenvoudig, goedkoop en natuurlijk is, dan voor de dag ermee! Ik wil het nu meteen weten”, zei een ongeduldige broeder. “Meteen, zodra ik hoor dat er iemand ziek is, raad ik hem dit toverrecept aan. Ik zal de grootste voorvechter zijn, zodat niemand meer aan deze verschrikkelijke ziekte hoeft te sterven.” „Nog ééns, het is heel eenvoudig, iedereen in de Favela kent het recept. Daar sterft niemand aan kanker, omdat het mondeling wordt doorgegeven aan eenieder die er interesse in heeft. Het is dus geen geheim. In de Favela sterft alleen iemand aan kanker die niet meer leven wil. Wanneer iemand de diagnose krijgt weet hij meteen wat hij moet doen. En iedereen doet het.” “Geweldig! Lieve hemel, zeg ons toch nu eindelijk, wat het recept inhoudt! Ik heb toch al gezegd dat ik nauwelijks meer kan wachten.” “Hier is het dan: 500 gram bijenhoning, twee bladeren van de Aloë en drie of vier eetlepels alcohol.” “En wat nog meer?” “Niets meer”, zei pater Reckziegel. “Dit is het hele geheim. Men moet alleen de stekels aan de randen van het blad wegsnijden en de bladeren schoon maken. Dan gaan alle ingrediënten: de honing, Aloë en alcohol
15
in de mixer/blender. Het geheel moet goed gemixt worden totdat er een goed mengsel ontstaat. Klaar is Kees.” “Je houdt ons voor de gek! Dit is te eenvoudig om waar te zijn.” “Neen, mijn vriend, ik meen het buitengewoon serieus. Wanneer je gelooft dat ik grapjes maak of jou voor de gek houd, ga dan zelf naar onze Favela in de Rio Grande. Je kunt het die oude inheemse vrouw zelf vragen. Zij is een vriendelijke bescheiden vrouw die door dit recept weer gezond werd.” “En hoe wordt dit mengsel ingenomen?” “Men neemt driemaal daags een eetlepel in, ongeveer 10, 20 of 30 minuten vóór de maaltijd en men moet de fles voor gebruik goed schudden. Die moet in het groentevak van de koelkast bewaard worden.” “Maar als dit zo wonderbaarlijk is, waarom weet niemand er dan iets van en wordt het niet al lang overal toegepast? Dit zou in de hele wereld bekend gemaakt moeten worden! Men zou reclame-posters moeten maken en het in de media presenteren en wel in de programma’s met de hoogste kijkcijfers. Deze ontdekking moet openbaar gemaakt worden, zodat niemand meer aan deze genadeloze ziekte ten prooi valt.” “Het recept is eigenlijk erg eenvoudig, maar er zijn machtige belanghebbenden die verhinderen dat deze belangrijke ontdekking bekend gemaakt of ondersteund wordt. Aan deze ziekte “moeten” steeds mensen ten offer blijven vallen. Wanneer men de ziekte de baas wordt, dan valt een grote inkomstenbron weg. Kanker is een mooie methode om het aantal arme mensen op aarde te beperken en een groter stuk van de taart voor de rijken over te laten. Helaas kunnen in Brazilië alleen de rijken zich een langdurige, dure en intensieve medische zorg veroorloven. 16
Wanneer de armen met hun begrensde middelen kanker krijgen, moeten ze sterven. Dit is de politiek van de wereldregeerders.” Hier wordt het gesprek onderbroken, het is tijd voor de vesper, het gebed van de late namiddag. Een van de broeders heeft echter het recept goed in zich opgenomen. Hij snelt naar de gebedshal. Hij luistert naar de roep van de klokken en is vastbesloten om het recept bekend te maken – koste wat het kost. Tijdens het reciteren van de vespers, het officiële kerkgebed, bereidt Paulina in de keuken van het missiehuis lekkere roze gebraden steaks met uien, dat samen met rijst uit de regio en verschillende salades en vruchten, het eenvoudige eten van de Minderbroeders in Rio Grande do Sul is. Paulina viert met haar werk haar eigen liturgie, die net als bij de ordebroeders ten hemel opstijgt, tot God.
17
2. HOE IK MIJN KENNIS TOEPASTE
Toen ik op zekere dag van een dorpskapel terugkeerde, sprak de smid mij aan: “Vader, u kent toch mijn oom Giovanni uit Forqueta. Hij lijdt aan prostaatkanker en is in het ziekenhuis. De dokter heeft gezegd dat er niets meer aan te doen is. Mag ik u in naam van zijn familie vragen, de ziekenzalving te doen? Alstublieft, gaat u zo vlug mogelijk, want hij is heel erg ziek!” Ik bedankte hem omdat hij mij dit verteld had en beloofde hem de zalving te doen. Ja, natuurlijk, ik herinnerde mij zijn oom nog goed. Ik zag hem de vorige maand nog in de mis zitten: op de eerste rij aan de linker kant. Ik deelde zijn neef mijn medeleven over deze droevige gebeurtenis mee. “Ik ben bang dat het werkelijk heel erg met hem gesteld is, vader”, zei de smid. “U weet toch dat bij deze ziekte de symptomen meestal pas dan optreden wanneer die ziekte al in een ver gevorderd stadium is?” “Is jouw oom bij bewustzijn? Denk je dat mijn bezoek tot morgen kan wachten?” Zijn oom was door de ziekte wel zeer verzwakt, antwoorde hij, maar ik hoefde mij geen zorgen te maken, de volgende dag zou hij zeker nog leven. De arts had echter gezegd dat hij nog voor het einde van de week zou overlijden. Hij zelf was er net nog geweest en had met eigen ogen gezien dat er geen hoop meer was op beterschap. Omdat ik de volgende dag de mis in zijn gemeente moest lezen, wilde ik direct daarna naar het ziekenhuis gaan, om de doodzieke de troost van het kerkelijke sacrament te geven. De neef 18
was het ermee eens en bedankte mij. “Gelooft u dat wij zijn begrafenis al moeten voorbereiden?” vroeg hij. Ik antwoordde hem dat alleen God weet, wanneer het zover zou zijn. Hij beaamde dit, doch hield vol dat er in het geval van zijn oom geen hoop op genezing meer mogelijk was. „Ik ben het met je eens dat de situatie ernstig is, antwoordde ik hem. “Maar bij God is niets onmogelijk.” Dit argument kon hij niet tegenspreken; hij bedankte mij, nam afscheid en snelde weg. De volgende dag ging ik na de mis naar het ziekenhuis. De vrouw van de zieke, die er door de ziekte van haar man gespannen en bezorgd uitzag, kwam mij bij de deur tegemoet en bedankte mij voor mijn komst. Daarna vroeg zij mij, of ik haar man over zijn toestand wilde inlichten, omdat zij wilde dat hij ging biechten en zich zo op zijn naderende dood voorbereiden kon. “Ik vraag u hierom omdat ik wil dat mijn man in de hemel komt”, zei ze. Ik vroeg haar om de beslissing aan mij over te laten. “Uit ervaring weet ik dat men zichzelf eerst moet overtuigen, wat men de zieke kan vertellen, zelfs bij ernstige zieken. “Probeert u gewoon rustig te blijven”, vroeg ik haar. Giovanni was zeer zwak. Hij wilde niets over zijn ziekte weten en opperde meteen met fluisterende stem een generale biecht af te willen leggen – zijn laatste, zoals hij zei. Hij hechtte er waarde aan dat alles ordelijk zou verlopen. Wat is zijn geest helder, dacht ik met vreugde. Voor een priester is het aangenaam wanneer een zo ernstig zieke patiënt bereid is berouw te hebben: dan hoefde hij hem niet meer ertoe aantemoedigen, en 19
lange verklaringen en vermaningen zouden hem bespaard kunnen blijven. Alles verliep zonder dwang en heel ontspannen. Dat was erg mooi! Ik nam Giovanni dus de biecht af. Hij wist van de ene kant dat hij een zondig mens was, doch aan de andere kant toonde hij een grenzeloos vertrouwen in de genade van God. Ik gaf hem de absolutie, de apostolische zegen, de ziekenzalving en de communie. Dat was alles wat de katholieke kerk in ernstige gevallen als deze kon doen. Ik vond het niet toepasselijk hem over zijn precaire toestand in te lichten, zoals zijn vrouw het graag gewild had; volgens mijn mening mocht ik dat niet doen want ik was niet zijn behandelend arts. Maar op dat ogenblik herinnerde ik mij het recept dat al vaak bij kanker geholpen had: een pond honing, twee bladeren Aloë en drie tot vier eetlepels alcohol. Zijn vrouw bedankte mij voor mijn geestelijke steun en ik voelde mij verplicht haar te vertellen waarom ik haar wens niet ingewilligd had. “Maar ik ken een mengsel dat al vaak bij kanker geholpen heeft…” voegde ik eraan toe. Maar hierover wilde ze niets horen. Voor haar was het duidelijk dat een mens sterven moet wanneer hij kanker heeft; daar zou niets aan veranderen als men de waarheid verloochende. Mijn pogingen om haar van het tegendeel te overtuigen, waren vruchteloos. Ze reageerde zoals alle mensen, die met dit probleem geconfronteerd worden en zoals ik misschien zelf ook zou reageren: “Naast al het geld dat wereldwijd in de strijd tegen kanker uitgegeven wordt – hoe zou daar een zelfgemaakt mengsel 20
dan voor een wonder zorgen?” Zij bleef erbij, dat haar man zou sterven en dit verschrikkelijke lot was voor haar onafwendbaar. Toen mij duidelijk werd dat ik tegen een muur aan het praten was, besloot ik te handelen. Gelukkig was Giovanni’s zoon net op weg naar huis en vroeg mij of ik hem mee kon nemen. Dit was een gelukkig toeval, om hem te overtuigen het recept voor zijn vader in te zetten, nadat ik bij zijn moeder geen succes had gehad. Ik deed mijn best hem ervan te overtuigen dat hij de mogelijkheid had zijn vader voor de kankerdood te behoeden. Hij hoefde slechts dat te doen wat ik hem vertelde en ik drong er tijdens de rit meerdere malen op aan, dat hij geen fout mocht maken. Toen we bij zijn boerderij aankwamen kende hij het recept uit zijn hoofd. Hij verzekerde mij ook dat zijn zus de volgende dag naar het ziekenhuis zou gaan, opdat zijn moeder zou kunnen uitrusten. Ze zou dan het klaargemaakte mengsel kunnen meenemen. Voldaan, dat er toch noch een mogelijkheid voor genezing zou zijn, wenste ik hem voor mijn vertrek nog een keer goede moed toe en drukte hem op het hart het recept daadwerkelijk toe te passen. Gerustgesteld reed ik de rest van de weg alleen terug: ik was ervan overtuigd dat de familie van de boer zijn leven zou kunnen redden, als die zich aan mijn aanwijzingen zouden houden. De tijd daarop wijdde ik me weer aan mijn zielzorg in de buitenwijken. Mijn dagelijkse plichten hadden voorrang en Giovanni Mariani raakte op de tweede plaats. Doch als de magere man weer in mijn gedachten kwam hoopte ik dat het drankje de gewenste werking zou hebben.
21
Op een gegeven ochtend, ongeveer acht dagen nadat ik aan Giovanni de ziekenzalving had gegeven, zag ik zijn dochter voor het raadhuis en vroeg ik haar hoe het met haarzelf en haar vader ging. “Met mij gaat het goed”, vertelde ze. “Maar met mijn vader gaat het ten einde. Drie dagen geleden mocht hij naar huis, zodat hij thuis kan sterven.” De artsen konden niets meer voor hem doen. Ze zuchtte zwaar bij de gedachte aan de dood van haar vader en de hulpeloosheid tegen de ziekte. Hij had het door mij aanbevolen recept iedere dag correct ingenomen en nam dat ook thuis nog verder in. Maar hij was zeer zwak. “Neem mij niet kwalijk wanneer ik dit zo zeg”, voegde de dochter eraan toe. “Maar hij ligt in bed als een gevelde boom. Deze verdomde ziekte heeft hem klein gekregen.” Ik stelde haar gerust. Wanneer hij dit medicijn daadwerkelijk ingenomen heeft, zou alles goed worden. Het is alleen erg, als de mensen weigeren om het in te nemen. “Weet u, vader, er is nog iets zeldzamers gebeurd: Wist u dat mijn vader op de hoogte van de maag een zwelling had?” Ik wist het niet. “Ja, zo groot als een tennisbal. Die is in ieder geval weg.” Ik feliciteerde haar. Hiermee was haar vader buiten levensgevaar, hij had het gevecht tegen kanker gewonnen. Anders zou de zwelling groter zijn geworden en niet verdwenen. Het recept had dus gewerkt. Geweldig! Na enkele weken rust zou hij weer aan het werk kunnen, zoals hij het al vele jaren gedaan had; de oogst naderde. “Je zult het zien”, verzekerde ik haar. En precies 22