Ruben Hein, zijn roep om respect

‘ZULLEN WE DE AARDE

EENS MENSELIJK GAAN BEHANDELEN?’

De liefde voor de natuur heeft altijd een grote rol gespeeld in het leven van zanger, componist en performer Ruben Hein. Al vanaf zijn vroege jeugd, toen hij met zijn moeder vogels ging spotten, heeft hij een fascinatie voor alles wat groeit en bloeit. Het besef dat we NU in actie moeten komen sloeg hem keihard in het gezicht tijdens zijn trip naar Antarctica, begin 2020. Het werd de inspiratie voor een prachtige documentaire en een dito album. Hij vertelt er bevlogen over.

Niks mis met voortschrijdend inzicht

‘Ik ben ervan overtuigd dat als we de aarde zouden personificeren, er menselijke eigenschappen aan zouden toedichten, we er al heel anders mee om zouden gaan. Bij andere maatschappelijke problematiek, zoals vrouwenrechten of racisme, zijn er persoonlijke en invoelbare verhalen over gevoelens en belevenissen van mensen. Die verhalen geven je een beeld van wat het met mensen doet, en daardoor kun jij je inleven. Bij de klimaatproblematiek is dat niet zo, dat is veel abstracter en daardoor voor velen van ons de ver-vanmijn-bed show. De aarde praat niet, toont geen emoties. Wat mij betreft wordt het hoog tijd dat we de aarde menselijk gaan behandelen. We krijgen momenteel een keiharde humanitaire les die er hopelijk echt voor gaat zorgen dat we de overstap van fossiele brandstoffen naar duurzamere energiebronnen gaan maken. Dit is een crisis die verder gaat dan ‘een beter milieu begint bij je zelf’, dat moeten we echt inzien. Niks mis met voortschrijdend inzicht, toch?’

De Zuidpool zorgde voor actie

‘Vlak voor de pandemie, begin 2020, kreeg ik de kans om mijn grote liefdes natuur en muziek met elkaar te combineren. Mijn expeditie naar de Zuidpool aan boord van het zeeschip de Hondius leverde bijzondere ervaringen op, maar gaf me vooral het inzicht dat we allemaal NU moeten gaan nadenken en vooral moeten gaan handelen. Het is maar weinigen gegeven om de ongerepte gebieden waar ik was te bezoeken, dat realiseer ik me heel goed. Waanzinnige kustlijnen, indrukwekkende gletsjers, kolossale zeevogelkolonies en overvloedig zeeleven, ik mocht het allemaal met eigen ogen aanschouwen. Het was een enorm cadeau om de échte geluiden van de natuur te ervaren, niet afgeleid te zijn door smartphone, schermen en stress. Over mijn trip naar Antarctica is de documentaire ‘Sounds of the South’, geregisseerd door Hubert Neufeld, gemaakt. Ondersteund door mijn muziek probeer ik in deze documentaire het publiek ook echt datzelfde gevoel mee te geven als ik ervaren heb. Maar ook probeer ik in de docu juist die verbinding

“HET WAS EEN ENORM CADEAU OM DE ÉCHTE GELUIDEN VAN DE NATUUR TE ERVAREN, NIET AFGELEID TE ZIJN STRESS”DOOR SMARTPHONE, SCHERMEN EN

te leggen tussen natuur en muziek. Die tappen eigenlijk in op dezelfde emoties. Dezelfde euforie of dezelfde ontroering kan ik voelen zowel op het podium als in de natuur. Het zijn eigenlijk twee vrij intrinsieke basisbehoeften, manieren van uitingen of ontspanning. En dat vergeten we soms. Misschien wel omdat het te vanzelfsprekend is. De docu is al op meerdere filmfestivals wereldwijd in première gegaan en in Nederland gebeurt dat op 28 maart in Amsterdam! Vanaf dan is hij, in samenwerking met het WWF en Nature On Tour, de hele maand april in bioscopen door heel het land te zien en ik hoop echt dat we er veel mensen mee bereiken.’

Inspireren en motiveren

‘Daarnaast is de reis de grote inspiratiebron geweest voor mijn nieuwe album ‘OCEANS’, een plaat waar ik enorm blij mee ben. Componeren is rust voelen en vrijheid nemen en is voor mij een creatief proces waarin ik ideeën toelaat. Daarbij probeer ik niet te vroeg te oordelen over wat er komt, maar langzaam te kneden en te puzzelen tot ik de juiste vorm gevonden heb. Ik was tijdens mijn reis al begonnen met schrijven van nummers, maar had toen zeker nog niet de intentie om een ‘klimaat-plaat’ te maken. Dat het een oproep voor het behoud van grootschalige natuurgebieden ver van huis, maar zeker ook van de natuur in je eigen omgeving is geworden, is gewoon gebeurd. Het nummer ‘Seatbelts’ bijvoorbeeld, gaat over de angst om los te laten, maar heeft ook te maken met je verantwoordelijkheid nemen. En ‘I don’t deserve it’ ontstond als een liefdesliedje en kreeg later het gevoel van ‘praten met de aarde.’ Misschien klinkt dit allemaal wat vaag, maar ik hoop dat als mensen luisteren, ze ervaren wat ik bedoel. In muziek en de natuur is voor mij altijd iets nieuws te ontdekken, daarom ben ik aan beiden zo verslingerd, denk ik. Voor dit album heb ik trouwens samengewerkt met Natuurmonumenten, voor elk verkocht vinyl wordt een boom geplant. Uiteindelijk zal dit resulteren in een heus nieuw bos ter compensatie van CO2 uitstoot. Daarnaast wordt de ‘OCEANS’ LP uitgebracht in een bedrukte buitenhoes van plantbaar ‘growing paper’, een extra geste voor de natuur en de luisteraar om eigen tuin of balkon op te fleuren met voor bijen aantrekkende bloemen.’

Ik worstel net zo goed

‘Als ik iets niet wil, is het vingerwijzen of vertellen hoe het moet. Ook ik heb mijn worstelingen op duurzaamheidsgebied, zo ben ik nog steeds niet helemaal vegan, gewoon omdat ik verzot ben op kaas. Met doen wat je kunt, binnen je eigen mogelijkheden en draagkracht, kun je al veel bereiken. Zonder er nou heel politiek verhaal van te maken; ik vind dat de verantwoordelijkheid voor duurzame maatregelen niet zozeer bij burgers neergelegd moet worden als wel bij de overheid. Daar kun je grote slagen maken. Maar dat je iets moet inleveren is evident. Dus bijvoorbeeld niet altijd alles kunnen eten wat je wilt, wanneer je wilt. Ik bedoel, even, hoe normaal is het dat we Kenzi appels uit Nieuw-Zeeland het hele jaar door in de schappen hebben liggen? Niet toch? Het liefst wil ik zelf ook de hele wereld aan mijn kinderen laten zien, maar je moet keuzes maken, er iets voor inleveren of iets in investeren. In comfort, in voedsel, in autorijden… noem maar op. Alleen samen kunnen we echte verandering bewerk-stelligen, daar ben ik van overtuigd.’

Inmiddels behoorlijk Haarlems

‘Het wonen in Haarlem bevalt mij en mijn gezin geweldig, het is natuurlijk een fantastische omgeving voor een jong gezin als het onze. We hebben nog niet heel uitgebreid kennis gemaakt met de binnen-stad, maar in onze buurt hebben we al behoorlijk veel gezelligs en moois ontdekt. Een lekkere koffie bij Nes71 halen bijvoorbeeld. Persoonlijk vind ik de duinen nog steeds de mooiste features, op 10 minuten fietsen wonen van zoveel prachtige natuur, daar kan je toch alleen maar enorm van genieten?’