8 minute read
27 Interview: Χρήστος Μαρκογιαννάκης
from SUGAR issue #42
by SUGAR
INTERVIEW ΙΖΑΜΠΈΛΛΑ ΜΠΑΛΤΣΑΒΙΑ
Advertisement
Συνέντευξη στη Λιάνα Μπουκουβάλα
Σε συναντάμε στην πολύ επιτυχημένη σειρά της ΕΡΤ «Χαιρέτα μου τον Πλάτανο». Μίλησέ μας για αυτή τη δουλειά... Πράγματι! Είναι η τρίτη χρονιά που βρίσκομαι στο «Χαιρέτα μου τον πλάτανο» μιας και συμμετέχω σε αυτή τη δουλειά από την πρώτη της σεζόν. Είναι μια πολύ προσεγμένη δουλειά που έχει αγαπηθεί από τον κόσμο μιας και οι ήρωες είναι άνθρωποι της διπλανής πόρτας. Είναι όλοι τους χαρακτήτες ιδιαίτεροι με χιούμορ και πιστεύω πως ο κόσμος ταυτίζεται μαζί τους...
Συνεργάζεσαι με πολύ αξιόλογους ηθοποιούς, ήταν αυτό κάτι που σε έκανε να νιώσεις περισσότερο, ας πούμε, ασφαλής προκειμένου να συμμετέχεις; Η αλήθεια είναι ότι πως όταν μου πρότειναν αυτή τη δουλειά δεν είχα ιδέα για το ποιοι συνάδελφοι θα συμμετέχουν! Ο βασικός λόγος λοιπόν που αποφάσισα να αποδεχθώ την πρόταση ήταν ο σκηνοθέτης μας Ανδρέας Μορφoνιός, ένας φοβερός επαγγελματίας και ένας υπέροχος άνθρωπος. Φυσικά, όταν έμαθα και για τους υπόλοιπους συναδέλφους, πέταξα από τη χαρά μου!
Είναι αλήθεια για σένα σημαντικοί οι συνεργάτες σε μια δουλειά ή παίζουν άλλα πράγματα ρόλο όπως ο ρόλος, ο σκηνοθέτης, το σενάριο ή ακόμα και το Μέσο; Όλα αυτά που ανέφερες παίζουν το ρόλο τους... Ας πούμε, στην άλλη δουλειά που έκανα στην ΕΡΤ, την «Αγάπη Παράνομη», ήταν για μένα ευλογία να δουλεύω με τον Νίκο Κουτελιδάκη και την Ελένη Ζιώγα, γιατί είναι και οι δύο κορυφαίοι στο είδος τους. Παράλληλα όταν έμαθα ότι θα συνεργάζομαι με την Καρυοφυλιά Καραμπέτη και το Νίκο Ψαρρά φαντάσου πως ένιωσα... Ήταν μεγάλη τιμή για εμένα να συνεργαστώ με αυτούς τους ανθρώπους. Μιας που το ανέφερες, ήταν μία συγκλονιστική δουλειά αυτή η σειρά... Πως προέκυψε η συμμετοχή σου; Με κάλεσε ο σκηνοθέτης, ο Νίκος Κουτελιδάκης, και μου πρότεινε να συμμετέχω για το ρόλο μιας και με είχε δει από προηγούμενες δουλειές και πιο συγκεκριμένα από το «Έρωτας Μετά» που έκανα στον Alpha. Είμαι πολύ χαρούμενη που συμμετείχα σε αυτή τη δουλειά πραγματικά.
Τα γυρίσματα γινόντουσαν παράλληλα με τον Πλάτανο; Ναι! Φαντάσου ότι ξεκινούσα με πρωινά γυρίσματα κάνοντας την Τούλα, την τρελή κομμώτρια του σήμερα στον Πλάτανο και κατέληγα το βράδυ να κάνω την Κερκυραία ζώντας το 1906 στο νησί. Εντάξει ήταν φανταστικό όλο αυτό. Αυτός είναι και ο λόγος που έγινα ηθοποιός. Γιατί μπορώ μέσα από τη δουλειά μου να ταξιδεύω στο χρόνο, στην ιστορία και αυτό είναι μαγικό. Από εκεί και πέρα φυσικά και ήταν σημαντικοί οι συνεργάτες μου καθώς μας αγκάλιασαν όλους τους νεότερους ηθοποιούς και μας βοήθησαν από την πρώτη στιγμή. Όλη αυτή η εμπειρία ήταν ένα μεγάλο δώρο αλλά και ένα πολύ σπουδαίο μάθημα...
Τι αγαπάς περισσότερο στο ρόλο σου ως Τούλα στον Πλάτανο; Αγαπώ το γεγονός ότι η Τούλα είναι πολύ διαφορετική από εμένα. Ακριβώς για αυτό με απελευθερώνει εντελώς αυτός ο ρόλος και έτσι μπορώ να κάνω πολλές τρέλες. Είναι κάτι που με γεμίζει με πάρα πολύ χαρά και ξέρεις είναι πολύ σημαντικό να σου δίνει κέφι η δουλειά σου.
Άρα δεν εντοπίζεις κανένα κοινό στοιχείο με τον δικό σου χαρακτήρα; Το μόνο κοινό που έχουμε είναι ότι αγαπάει πάρα πολύ τους δικούς της ανθρώπους και θα κάνει τα πάντα για να είναι καλά. Αν και κάποιες φορές ανακατέυεται παραπάνω από ότι πρέπει και τα κάνει μαντάρα! Χα, χα!
Πότε αποφάσισες πως θέλεις να γίνεις ηθοποιός; Από πολύ μικρή. Άρχισα να κάνω με τις ξαδέρφες μου θεατρικά, μετά μου αγόρασε ο μπαμπάς μου μια βιντεοκάμερα και έφτιαχνα μικρές βιντεοταινίες. Αργότερα στο σχολείο συμμετείχα σε θετρικές παραστάσεις και όταν στο λύκειο έπρεπε να πάρω την απόφαση πως θα συνεχίσω την καριέρα μου, επέλεξα όλο αυτό να μην είναι απλά ένα χόμπι αλλά να το κάνω επαγγελματικά.
Πως αντέδρασαν οι δικοί σου άνθρωποι όταν τους το ανακοίνωσες; Ο πατέρας μου αρχικά λόγω και της συγγένειας του με την Ντενίζ Μπαλτσαβιά η οποία είναι αδερφή του παππού μου, αγχώθηκε γιατί ήξερε εκ των έσω πόσο κόπο και πόσες θυσίες χρειάζονται για να τα καταφέρεις σε αυτή τη δουλειά. Δεν ήθελε λοιπόν να δυσκολευτώ... Η μαμά μου από την άλλη ήταν πιο υποστηρικτική και μου είπε «κάνε αυτό που θέλεις». Πίστευε σε εμένα και μου έλεγε να προχωρήσω γιατι θεωρούσε πως είμαι καλή σε αυτό που κάνω. Τελικά σιγά - σιγά πείστηκε και ο πατέρας μου και στην πορεία μάλιστα με βοήθησε αρκετά. Σκέψου ότι όταν πήγαινα ακόμη σχολείο, κατά τη διάρκεια της Γ’ Λυκείου και αφού είχα αποφασίσει ότι θα πάω στο Λονδίνο για σπουδές αφού τελειώσω, με πηγαινοέφερνε Αθήνα - Λονδίνο για να περνάω από ακροάσεις σε Δραματικές Σχολές... λένε, αν δεν χύσεις ιδρώτα μέσα από μαθήματα και σεμινάρια, διαβάζοντας βιβλία, βλέποντας ταινίες κλπ, δεν εξελίσεσαι.
Μπορεί ένας νέος ηθοποιός στις μέρες μας να ζει αποκλειστικά και μόνο από αυτή τη δουλειά; Άμα κάνει μια και δυο δουλειές, μπορεί. Αλλά αυτοί που το καταφέρνουν αυτό είναι λίγοι. Δεν μπορείς να ζήσεις κάνοντας μόνο τηλεόραση ή μόνο θέατρο. Ειδικά μόνο με το θέατρο. Έχω πολλούς φίλους που έχουν μια άλλη πορεία από εμένα, πιο θεατρική, και τους είναι δύσκολο να επιβιώσουν μόνο από αυτό. Οι περισσότεροι κάνουν και άλλες δουλειές για να τα καταφέρουν και να έχουν ένα αξιοπρεπές επίπεδο ζωής.
Ποιες οι δυσκολίες, σε ένα γενικότερο πλαίσιο, που καλείται να αντιμετωπίσει ένας ηθοποιός στην Ελλάδα; Κυρίως το γεγονός πως κάποιοι βλέπουν τη δουλειά μας ως χόμπι. Είναι γενικά δύσκολος και σκληρός ο χώρος μας. Πρέπει να επιμένεις και να αγαπάς αυτό που κάνεις για να αντέξεις. Την ίδια ώρα υπάρχει και μεγάλος ανταγωνισμός και ειδικά ανάμεσα στις γυναίκες, μιας και είναι πολλές περισσότερες από τους άντρες και πολύ λιγότεροι οι γυναικείοι ρόλοι. Επίσης και η ίδια η κοινωνία, και κυρίως ο χώρος της τηλεόρασης, είναι σκληρός για τη γυναίκα. Θέλει να είναι «νέα και όμορφη» ενώ δεν θεωρώ ότι ισχύουν τα ίδια για τον άνδρα. Ο άνδρας μπορεί να πάρει διάφορες μορφές, διαφορετικά καλούπια, διαφορετικές ηλικίες στους ρόλους ενώ για τη γυναίκα είναι πιο περιορισμένα τα πράγματα, γι αυτό είναι και πιο δύσκολα για αυτή.
Έπαιξε αλήθεια ρόλο στο να ακολουθήσεις αυτό το επάγγελμα το γεγονός ότι έχεις συγγένεια με την Ντενίζ Μπαλτσαβιά; Όχι, όχι δεν έπαιξε καθόλου ρόλο. Ήταν αποκλειστικά και μόνο δική μου, συνειδητή απόφαση. Αργότερα βέβαια και ενώ είχα μπει στο Θέατρο Τέχνης και έκανα κάποιες δουλειές, όταν με ρώταγαν αν είμαστε συγγενείς και τους έλεγα ναι, μου έλεγαν ιστορίες για εκείνη και δεν σου κρύβω πως ένιωθα πολύ περήφανη.
Πήγες Αγγλία για σπουδές μου είπες νωρίτερα... Αλήθεια, τι σπουδές έχεις κάνει; Πήγα στο Λονδίνο αμέσως μετά το σχολείο και συγκεκριμένα στη RADA ( Royal Academy of Dramatic Arts) όπου έμεινα ένα χρόνο. Μετά ακολούθησε το Θέατρο Τέχνης και όλα πήραν το δρόμο τους. Έχεις ασχοληθεί και με το θεατρικό παιχνίδι σε παιδιά... Μίλησέ μας γι αυτό... Το έκανα για χρόνια κυρίως για να συντηρούμαι. Βέβαια αγαπάω πάρα πολύ τα παιδιά και μου αρέσει αντίστοιχα πάρα πολύ το παιδικό θέατρο. Γι αυτό και ξεκίνησα να το κάνω παράλληλα με τη δραματική σχολή και έπειτα το συνέχισα για κάποια χρονια.
Πιστεύεις ότι οι σπουδές για να καταφέρει κάποιος να γίνει καλός ηθοποιός είναι απαραίτητες ή αρκεί το ταλέντο; Πιστεύω πως δεν αρκεί μόνο το ταλέντο. Για εμένα είναι 99% η δουλειά που βάζεις που σε κάνει καλό. Φυσικά και αν έχεις ταλέντο θα σε ξεχωρίσει από κάποιον που δεν έχει, αλλά πιστεύω πως υπάρχουν πολλοί ηθοποιοί που στηρίζονται μόνο στο ταλέντο τους και είναι λάθος γιατί τελικά αυτό σε περιορίζει. Αν δεν δουλέυεις πάνω σε αυτό που κάνεις, αν δεν γράψεις εργατοώρες που Εσένα την ίδια, θα σε ενδιέφερε να κάνεις την δική σου οικογένεια μιας και αγαπάς πολύ τα παιδιά; Σε προσωπικό επίπεδο θεωρώ μακρινό ένα σενάριο για παιδί. Νιώθω πως όταν αποφασίσω να κάνω, θα είναι μέσα σε μία οικογένεια καθώς για μένα είναι ιδιαίτερα σημαντική η έννοια της. Πρώτα λοιπόν θα πρέπει να γνωρίσω τον σύντροφο με τον οποίο θα αποφασίσω να τη δημιουργήσω...
Το θέατρο για πολλούς συναδέλφους σου είναι προτεραιότητα σε σχέση με την τηλεόραση. Ποια η δική σου άποψη σχετικά; Δεν υπάρχει κάποια συγκεκριμένη ιεραρχία για εμένα. Το σημαντικό είναι να κάνεις κάτι αξιόλογο είτε στο θέατρο, είτε στην τηλεόραση ή τον κινηματογράφο. Ανεξάρτητα αν είσαι σε μια θεατρική σκηνή, ένα τηλεοπτικό στούντιο ή κινηματογραφικό πλατό, σημασία έχει η ποιότητα στη δουλειά που κάνεις.
Ο κινηματογράφος είναι κάτι που σε ενδιαφέρει; Δυστυχώς ακόμα δεν έχω μεγάλη εμπειρία σε αυτό, αλλά θα ήθελα να αποκτήσω. Ευελπιστώ να έρθει αργότερα... Προς το παρόν έχω κάνει μόνο κάποιες μικρού μήκους ταινίες.
Είσαι παιδί της Αθήνας αφού έχεις γεννηθεί και έχεις μεγαλώσει εδώ. Αν είχες την επιλογή, να ζήσεις σε οποιαδήποτε άλλη πόλη του κόσμου, ποια θα ήταν αυτή και γιατί; Έχω καταγωγή από την Κεφαλονιά (εξ ου και το επώνυμο μου ) αλλά είμαι γέννημα θρέμα Αθηναία. Οπωσδήποτε θα ήθελα να ζήσω στην Νέα Υόρκη μιας και μιλάμε για εξωτερικό, γιατί πιστεύω πως είναι η καρδιά του θεατρικού κόσμου.
Τι αγαπάς περισσότερο στην πρωτεύουσα και τι είναι αυτό αντίστοιχα, που σε θλίβει; Με θλίβει ότι δεν την προσέχουμε όσο θα έπρεπε. Είναι βρώμικη, λείπει το πράσινο και δεν βλέπεις εύκολα και πολύ ουρανό... Την αγαπώ όμως, για τις γειτονιές της και τη διαφορετικότητά τους καθώς με κάνουν να νιώθω όχι σαν να ζω σε μια πόλη αλλά σε πολλές ταυτόχρονα!
Τι απολαμβάνεις να κάνεις στον έλευθερό σου χρόνο; Μου αρέσει η γιόγκα και η φωτογραφία. Παλιά ζωγράφιζα κιόλας. Γενικά έχω μία τάση στα καλλιτεχνικά...
Οι φίλοι σου είναι κυρίως του χώρου ή εκτός αυτού; Μπορούν αλήθεια πιστεύεις να ευδοκιμήσουν φιλίες στον χώρο; Οι φίλοι μου είναι και εντός και εκτός χώρου. Θεωρώ πως οι φιλίες είναι θέμα ανθρώπων πρώτα από όλα. Οι πιο καλές μου φίλες είναι από τη δραματική σχολή. Μας έφερε κοντά το ότι περάσαμε διάφορες καταστάσεις μαζί και σε μικρότερη ηλικία. Ξέρεις κάπως αισθανόμαστε και σαν οικογένεια. Και μετέπειτα βέβαια, μέσα από τη δουλειά κράτησα στη ζωή μου κάποιους ανθρώπους. Παράλληλα, φυσικά και έχω φίλους και εκτός του χώρου... Επομένως όποια δουλειά και αν κάνεις, όσο ανταγωνισμό και αν έχεις, πάντα σημασια θα έχει ο άνθρωπος.
