5 minute read
Binnenkijken: De Binnen Kalkhaven
EVEN BINNEN KIJKEN BIJ
Advertisement
Irma en Reinout aan de Binnen Kalkhaven
Toen Irma en Reinout Klapwijk hun pand aan de Binnen Kalkhaven in 2014 kochten, was het niet meer dan een bouwval. Jarenlang stond het pand op de hoek van de Binnen Kalkhaven en de Bomkade in de steigers. Ze deden al het werk zelf, en toverden het pand – met wat onverwachte hulp van een buurtgenoot – om in een prachtig, licht woonhuis. Een woning waarin sporen van haar historie nog zichtbaar zijn en waarin zoveel mogelijk oude elementen door hergebruik bewaard zijn gebleven.
“Eigenlijk was er maar één ding dat we niet mochten weghalen voor de vergunning”, vertelt Reinout. “Het in het pand aanwezige Jugendstil-tegeltableau moest behouden blijven. De gemeente wilde dat in hun depot bewaren, maar uiteindelijk heeft het toch een mooi plekje gekregen in ons huis, in de hal. Al het bruikbare materiaal uit het originele pand hebben we hergebruikt, zoals alle oude balken. Zo heeft Irma veel van de 900(!) plafondplanken geschuurd en driemaal geverfd en een groot deel van de tussenmuur in de keuken opnieuw gevoegd. Ook de enorme, kamerhoge oude kast hebben we zorgvuldig uit de muur verwijderd en een prominente plek gegeven in onze woonkeuken.”
Historie
Reinout: “Het pand is gebouwd in 1880-1890. Het naastgelegen, veel hogere pand werd in 1920 gekocht door Van der Wees, die rond 1950 ons pand erbij kocht. Er waren boven en beneden doorgangen tussen de twee panden. Waar die zaten, is nog steeds te zien, zoals in de gemetselde tussenmuur in de keuken. Van 1967 tot 2007 was Bert Vermeer eigenaar van de twee panden. Hij gebruikte het voorste deel, aan de Bomkade, als kantoorruimte. In de werkplaats achter maakte hij houten scheepsluiken en denningen. Dat deel is nu mijn werkplaats. Vermeer verkocht de panden aan een vastgoedbedrijf, dat nieuwe appartementen wilde bouwen achter de gevel van het naastgelegen pand. ‘Ons deel’ op de hoek zou gesloopt worden en moest plaats maken voor nieuwbouw. Maar de vergunningen voor de nieuwbouw kwamen nooit rond. Het bedrijf hield er kantoor, maar het verkrotte hoekpandje stond leeg.”
VAN RIDDERKERK NAAR DORDT
Reinout: “Irma en ik waren al een tijdje aan het zoeken naar een pand in de binnenstad van Dordrecht. We woonden in een vrijstaande nieuwbouwwoning in Ridderkerk en wilden – toen de kinderen eenmaal het huis uit waren – graag naar de stad. We liepen regelmatig door de Dordtse binnenstad. We waren niet op zoek naar een opgeknapt huis, maar juist naar een opknappand. We zochten vooral naar leegstaande panden. Als we er een hadden gevonden, dook ik in het archief om te kijken wie de eigenaars waren. Toen kwamen we dit pandje tegen... Ik was door de ramen naar binnen aan het kijken, toen iemand uit het pand ernaast naar buiten kwam. Het bleek iemand van het vastgoedbedrijf te zijn. Kunnen wij het hoekpand kopen?, was mijn vraag. Uiteindelijk mochten we het kopen.”
VAN BOUWVAL NAAR DROOMHUIS
“We kochten een onbewoonbare bouwval”, vertelt Reinout verder. “Ik werkte inmiddels niet meer, maar ik voelde me veel te jong en te fit om niets te doen. Wij zijn allebei sowieso geen stilzitters. Irma werkte destijds nog wel, in het onderwijs. Eind 2015 kwam de bouwvergunning rond. Hiervoor moesten we een architect inhuren, maar verder heb ik alles zelf gedaan. Totdat een passerende buurtbewoner me zag sjouwen met een 100 kilo zware balk. Hij vroeg of hij een handje kon helpen. En de volgende dag kwam hij weer. En hij bleef komen... 2,5 jaar lang was ik hier elke dag, de hele dag aan het werk, in de zomerhitte en bittere winterkou; drie spijkerbroeken, drie paar werkschoenen en drie skipakken heb ik versleten! Ik dacht zo’n anderhalf jaar nodig te hebben, dat bleek veel te optimistisch. In de tussentijd zaten we met dubbele lasten, we hadden ons huis in Ridderkerk inmiddels verkocht en huurden tijdelijk een woning. In juni 2018 zijn we hier toch maar gaan wonen.” “Koken deden we op een stelletje buiten in de werkplaats”, vult Irma aan. “We konden hier slapen, wassen en naar de wc gaan, maar verder was het op z’n best een bouwplaats. We besloten eerst de woonkeuken af te maken.”
Lifestyle
Irma: “De meeste mensen hier in de buurt zijn – zoals wij – uit de kinderen en hebben bewust gekozen om in de oude binnenstad te gaan wonen. We zijn echte mensen-mensen. Veel buurtgenoten wonen boven. Dat wilden wij juist niet. Wij houden van die reuring. Contact houden met de straat, een praatje maken met voorbijgangers, dat vinden wij juist heel leuk! Beneden, in de werkplaats en woonkeuken is het vaak een zoete inval, maar onze woonkamer boven is privé. Maar ook hier kunnen we genieten van de bedrijvigheid in de Kalkhaven vanaf ons dakterras. We vinden het echt een verademing dat we geen tuin meer hebben, zoals in Ridderkerk. En alles is zo dichtbij hier. We fietsen zo even naar het theater of naar het terras van Jongepier voor een drankje. Het beweegt altijd buiten. Vanuit ons bed kijken we op de schepen die hier aangemeerd liggen aan de Bomkade en de bedrijvigheid op de rivier. Eigenlijk wonen we in een groot, levend schilderij.”
