265

061011

GET A LÉFO! FREE PRESS ÄÙÑÅÁÍ ÏÄÇÃÏÓ ÔÇÓ ÁÈÇÍÁÓ ÊÕÊËÏÖÏÑÅI ÊÁÈÅ ÐÅÌÐÔÇ No 265

Α new era

ΟΙ ΣΥΝΤΕΛΕΣΤΕΣ ΚΑΙ ΟΙ ΠΑΡΑΣΤΑΣΕΙΣ ΠΟΥ ΣΗΜΑΤΟΔΟΤΟΥΝ ΤΗ ΝΕΑ EΠΟΧΗ ΤΗΣ ΕΘΝΙΚΗΣ ΛΥΡΙΚΗΣ ΣΚΗΝΗΣ

www.lifo.gr

Eιδικό τεύχος ! www.lifo.gr

Κλασικά εικονογραφημένα. Η επικαιρότητα σε strip. Aπό τους GPO.

Free Press. Eβδομαδιαίος οδηγός της Αθήνας. Κυκλοφορεί κάθε Πέμπτη.

06-12.10.2011

YouSaidIt Γράμματα, e-mails, fax και post στο ίντερνετ που σχολιάζουν τα κείμενα της LifO ή εκφράζουν ενδιαφέρουσες απόψεις.

Της κατάληψης: Οι υπάλληλοι των υπουργείων δεν επέτρεψαν στην τρόϊκα να κάνει έλεγχο. Την άλλη μέρα ταμπουρώθηκαν για να μην περάσει η εφεδρεία.

Το Eurogroup διακόπηκε και μετατέθηκε για μέσα Οκτωβρίου, οπότε και θα αποφασιστεί αν θα λάβουμε την 6η δόση. Μέχρι τότε λεφτά υπάρχουν;

Η τρόικα ζήτησε απ’ τον υπ. Εργασίας να καταργήσει την Εθνική Γενική Συλλογική Σύμβαση Εργασίας. Ο πρωθυπουργός απάντησε «δεν θα γίνουμε Ινδία».

Μια Eλληνίδα στη Σουηδία

γιατί. Όπως, επίσης, και το γεγονός ότι και αυτές οι χώρες έχουν τα θέματά τους και δεν είναι αγγελικά πλασμένες, όπως πιστεύουμε. Έχουν και αυτές προβλήματα που μπορεί να είναι άλλης φύσεως, βέβαια, αλλά, πιστέψτε με, εξίσου σημαντικά. Το χαμόγελο και την αισιοδοξία που έχω συναντήσει σ’ Έλληνες, ακόμα και σε τόσο δύσκολες μέρες, δεν έχω δει σε κανέναν Σουηδό σε τέτοιο βαθμό, ακόμα και αν ζουν σε μια τόσο “ιδανική” κοινωνία».

αστυνομία χωρίς εξετάσεις) έχουν ραμμένη την ελληνική σημαία στο μπράτσο, παραποιώντας παράνομα τη στολή τους ! Καμία ευρωπαϊκή αστυνομία δεν φορεί σημαίες, μόνο οι εθνικοί στρατοί που πολεμούν ξένους εχθρούς ! Σε ευρωπαϊκό κράτος οποιοσδήποτε παραποιήσει τη στολή του και κάνει “μαγκιές” με αυτή έχει φύγει την ίδια μέρα... Αλλά ξέχασα... Ευρώπη, είπαμε! ΥΓ.: Δεν είμαι αριστερός!».

Η 26χρονη Γεωργία Κοντεσίδου ζει εδώ και τέσσερα χρόνια στη Σουηδία και αποφάσισε να μας στείλει κι αυτή μια «σκανδιναβική άποψη» για την Ελλάδα. «Παρατηρώ ότι τελευταία επικρατεί μια μιζέρια, μια απαισιοδοξία για τη ζωή στην Ελλάδα, στην Αθήνα κ.λπ. Έχοντας, όμως, ζήσει σε μια χώρα πολύ διαφορετική εδώ και χρόνια, έχω συνειδητοποιήσει ότι, παρά τα όποια προβλήματα, η ζωή στην Ελλάδα είναι, αν μη τι άλλο, ενδιαφέρουσα. Σου προσφέρει πράγματα που λείπουν πολύ απ’ τις χώρες της Βόρειας Ευρώπης και που είναι πολύτιμα για την ψυχική υγεία του ανθρώπου (ανθρώπινη επικοινωνία, ενδιαφέρουσα κουλτούρα, καλός καιρός, ποικιλομορφία της φύσης, φαγητό), όσο και αν φαντάζουν πλέον στο μυαλό των Ελλήνων δευτερεύουσας σημασίας παράγοντες. Και κατανοώ απόλυτα

Γροθιά και κλομπ Το φωτορεπορτάζ του Σπύρου Στάβερη στο μπλογκ του Magic Circus για τη συγκέντρωση ειδικών φρουρών και συνοριοφυλάκων μπροστά απ’ τη Βουλή τράβηξε πολλά αδιάκριτα μάτια. Ένας «ανώνυμος» φρόντισε να σχολιάσει: «Μπράβο που κανείς σας δεν πρόσεξε ότι οι περισσότεροι (προεξαρχόντων των ειδικών φρουρών, που έχουν μπει στην

Bigger than Jesus: Την Τρίτη το απόγευμα παρουσιάστηκε το νέο iPhone 4s.

έφταιξε αυτός όλα αυτά τα χρόνια ώστε να φθάσουμε στην παρούσα οικτρή οικονομική κατάσταση. Προτρέπει, δηλαδή, σε αυτογνωσία, που αποτελεί τη βάση για κάθε θετική προοπτική εξέλιξης. Δυστυχώς, όμως, η συντριπτική πλειονότητα των Ελλήνων έχει βολευτεί στην παραοικονομία, στη φοροδιαφυγή, στο χτίσιμο αυθαιρέτων, στη δωροδοκία και δωροληψία, στον διορισμό στο Δημόσιο απ’ το παράθυρο, στα προνόμια των συντεχνιών κ.λπ. και όταν τους τα θυμίζεις όλα αυτά, “πετάνε Η τελευταία στήλη του Κώστα την μπάλα στην εξέδρα” και σου λένε Βαξεβάνη, η «Χαμένη τιμή του για τα λαμόγια τους πολιτικούς, για χλιδόφτωχου», προκάλεσε χιλιάδες τον Λάτση, τον Βαρδινογιάννη, τις like στο Facebook και δεκάδες τράπεζες, τους Αμερικανούς, αντικρουόμενα σχόλια. Ένα την τρόικα, τα μονοπώλια, από αυτά είναι του κ. τον Αντίχριστο και το Δημήτρη Σουλιώτη, που 666... Δηλαδή, κυρίαρΓράψε κι εσύ κάτι βρίσκει πως «το άρθρο χο στοιχείο του τρόπου letters@lifo.gr είναι πολύ καλό γιατί σκέψης και δράσης του προτρέπει τον μέσο Έλμέσου Έλληνα είναι το ληνα να διερευνήσει πού προσωπικό βόλεμα…».

Θετική σκέψη

4

06-12.10.2011

Verbatim Επιμέλεια: Θεόφιλος Δουμάνης

«Όταν καταλήγουμε στο συμπέρασμα ότι η κατάσταση στην Αθήνα δεν είναι βιώσιμη, πρέπει να δούμε την προετοιμασία για μια ομαλή πτώχευση και το πώς θα αποφευχθεί περαιτέρω μόλυνση».

1. Ζωή μετά θάνατον και άλλων εμποδίων. Ο υπουργός Οικονομικών της Σλοβακίας ivan miklos δεν φοράει πια πλερέζες.

«Τα ξενοδοχεία και τα καταστήματα στο κέντρο αδειάζουν, εμείς δυο ξενοδοχεία θα προσπαθήσουμε να τα γεμίσουμε με νέους ανθρώπους, ενώ τα Χριστούγεννα θα προσπαθήσουμε να κρατήσουμε ζωντανή και φωτεινή την πόλη μ’ ελάχιστα λεφτά και τη βοήθεια των εμπόρων».

2. Χριστούγεννα της συμφοράς. Ο δήμαρχος Αθηναίων γιώργος καμίνης, κάνοντας πλέον φτωχά όνειρα για τις γιορτές στην πόλη.

«Ο μίστερ-Κρίση μιλάει ωραία - καμία κριτική, ούτε λέξη για χρεοκοπία μπροστά στους κορυφαίους εκπροσώπους της γερμανικής βιομηχανίας... Το μήνυμά του “Yes, we can”».

3. Διθύραμβοι, με μια μικρή υποψία ειρωνείας. Το γερμανικό περιοδικό «der spiegel» για το άρωμα που άφησε ο Γιώργος στο Βερολίνο.

«Το πραγματικό κίνητρο της Γερμανίας για να βοηθήσει τους Έλληνες δεν είναι το χρήμα. Είναι η κουλτούρα. Οι Γερμανοί υποφέρουν από εθνική ζήλια. Επί 200 χρόνια αναζητούν το χαμένο κομμάτι της ψυχής τους: το πάθος. Το βρίσκουν συνήθως στον Νότο και ζηλεύουν το χαλαρό πνεύμα και τις ηλιόλουστες ημέρες που απολαμβάνουν οι ανέμελοι Μεσογειακοί τους γείτονες».

4. Ζορμπάς σε Prozac... Με λόγια φτιαγμένα για βάλσαμο στην τσακισμένη εθνική ψυχολογία ο Αμερικανός συγγραφέας και οικονομολόγος todd buchholz αποκαλύπτει τι νομίζει ότι κρύβεται πραγματικά πίσω απ’ το αυστηρό βλέμμα των Γερμανών

«Έχω περάσει για χρόνια μέσα από την Αριστερά κι έχω ζήσει αυτό τον εκφυλισμό, ότι τα κάνουμε όλα για την κοινωνία. Εμπεριέχει έναν ιεραποστολισμό, που στο βάθος είναι πολύ ύποπτος, γιατί φτιάχνει περίεργους ψυχισμούς. Στο τέλος εχθρεύεσαι και την κοινωνία».

5. Ο υπεύθυνος των Πανεπιστημιακών Εκδόσεων Κρήτης στέφανος τραχανάς για την Αριστερά των εμμονών.

«Κακά τα ψέματα: ζήσαμε, στ’ αλήθεια, μια ζωή με δάνειο. Που αλλοίωσε τον χαρακτήρα μας κι αυτό είναι το πιο δύσκολο ν’ αλλάξει».

6. Η κατάσταση των πραγμάτων. Η χάρις αλεξίου για την ευτυχία που πιστώθηκε σε 24 άτοκες.

«Κόψτε το παραμύθι. Καταργήστε τον στρατό και κοιτάξτε να τελειώσετε με τη θρησκεία. Και κάντε κάτι και με τους πάρα πολύ πλούσιους. Φορολογήστε αυτούς που πρέπει. Γιατί θα γίνουμε Βουλγαρία. Τριακόσια ευρώ ο βασικός και γκαρσόνια του οποιουδήποτε. Νομίζω όμως ότι μαγειρεύεται ρήξη πια. Θα ζήσουμε ακραίες καταστάσεις. Λαϊκή εξέγερση. Κι όχι τόσο από αγανάκτηση όσο λόγω απόλυτης έλλειψης ορίζοντα».

7. Παραμύθια με λυπημένο τέλος. Ο σκηνοθέτης γιάννης κακλέας με προτροπές προβλέπει το μέλλον ακόμη πιο σκοτεινό απ’ το παρόν.

6

1 2

4

ΔΥΟ ΔΕΚΑ ΕΚΔΟΤΙΚΗ Α.Ε.

Boυλής 22, 105 63 - Σύνταγμα, Αθήνα τηλ. 210 3254 290, fax 210 3249 785 info@lifo.gr

5 Οι Νικητές του Διαγωνι σμού ο διαγωνισ μός γι

Edito

Aπό τον Στάθη Τσαγκαρουσιάνο

Status Update (χωρίς λογοκρισία)

α τα τρία ποδήλ τα τελείωσε και οι τυαχ ε ρ 1. δρακατο οί είναι: υ 2. κοντα κων/να ρατου μαρουσω 3. ματσα γκο κωστηςυρας

Εκδότης Στάθης Τσαγκαρουσιάνος ... Μόνο τα βιβλία τον φέρνουν στα ίσα του. Π.χ. το απλό και πυκνό «Όλος ο κόσμος μια σκηνή / Η εποχή του Σαίξπηρ» του Frank Κermode. Τι απόλαυση! Εκδόσεις ΜΙΕΤ. Διευθυντής Έκδοσης Μιχάλης Μιχαήλ ... Μόνο με αμνησία καταπίνονται όσα ακούμε και ζούμε τον τελευταίο καιρό. Εμπορικός Διευθυντής Γιάννης Ανδριτσόπουλος ... Όσοι συμφωνούν με τον Mies van der Rohe ότι Less is More θα πρέπει να είναι πολύ ευτυχισμένοι αυτή την εποχή. Αdvertising Director Δήμητρα Πασομένου Διευθυντής Σύνταξης Φώτης Βαλλάτος ... Μήπως να διαπραγματευθεί ο Siri την έκτη δόση με την τρόικα; Creative Director Στάθης Μητρόπουλος ... Aφου νοικοκυρεύτηκε ακόμα και η Πέπη Τσεσμελή, δεν έχει πια δικαιολογία καμιά σας! Αρχισυνταξία Σταύρος Διοσκουρίδης ... Είναι σίγουρος πως όλα θα πάνε καλά για τον τυπά που θα πάει βόλτα στη Νέα Ιωνία. Δέσποινα Τριβόλη ... Πόσο καλύτερα θα ήταν τα πράγματα ώρες-ώρες, αν δεν παίρναμε τον εαυτό μας τόσο στα σοβαρά. Συντακτική Ομάδα Κωστής Παπαγιώργης Νίκος Δήμου ... «50 χρόνια στην εφεδρεία...» Θοδωρής Κουτσογιαννόπουλος ... Η εξυπηρέτηση κι η ταχύτητα στους γιατρούς και το προσωπικό του ΕΔΟΕΑΠ είναι συγκινητική, κόντρα στις περιστάσεις. Για πόσο ακόμη; Γιώργος Βέλτσος Κώστας Βαξεβάνης ... Η έκφραση του κυρίου Παπανδρέου «δεν θα γίνουμε Ινδία» είναι μάλλον ατυχής. Τουλάχιστον σε μια χώρα που οι κάτοικοι έχουν μετατραπεί σε πειραματόζωα, δηλαδή σε ινδικά χοιρίδια. Ευθύμης Φιλίππου Στέλιος Κούλογλου

Fail. Try again. Fail better.

Νίκη Μηταρέα Μερόπη Κοκκίνη ... Λευτεριά στις νυχτερίδες! Μαρίνα Φωκίδη

Όπως μπορείς πια δούλεψε μυαλό.

Χρήστος Παρίδης Γιώργος Σαλαμάς Stupid Greg Θοδωρής Αντωνόπουλος ... Άστε μας, κουκλίτσες μας! Πάνος Μιχαήλ ... Ο Θανάσης Νιάρχος πότε θα καλέσει την Αθήνη Τσούνη μαζί με τη Δήμητρα Λιάνη Παπανδρέου στη (συγκλονιστικά) αταίριαστη στήλη του στα σαββατιάτικα «ΝΕΑ»;

take 3

Θεόφιλος Δουμάνης Ηρακλής Κορέλης ... Music? Noooo.. I listen to sound effects compilations.

Music is so 2009 (via toothpastefordinner.com) Δημήτρης Ρηγόπουλος, Άρης Δημοκίδης, Λένα Φουτσιτζή, Σωκράτης Σωκράτους, Μαρία Παπαπαναγιώτου, Θεώνη Σκαλέρη, Αγιάτη Μπενάρδου Συντονισμός Ύλης Μαρκέλλα Ανδρικάκη ... Mετακομίζει και μελαγχολεί… Φωτογράφοι Σπύρος Στάβερης, Αναστασία Βουτυροπούλου, Μαριάννα Βεριγάκη, Μάρω Θωμά, Παντελής Ζερβός, Σπύρος Σιμωτάς, Γεράσιμος Δομένικος, Charlie Makkos, Γιάννης Κωσταρής, Ινώ Μέη, Natasha Papadopoulou, Photoharrie.

τα 3 λαθh τoy τευχoyσ 264 1 Μικρή διόρθωση: η ταινία Ένας Χωρισμός βραβεύτηκε με τη Χρυσή Άρκτο στο Φεστιβάλ του Βερολίνου.

2

Art Director Αχιλλέας Γεροκωστόπουλος

Mια παράλειψη: η εγκατάσταση «In vino veritas» που καλύψαμε στη στήλη «Τα είδε όλα» ήταν μια δράση κι εγκατάσταση των Φοίβη Γιαννίση και Ζήση Κοτιώνη.

Assistant Art Director Rinétta Κοσκινίδου Aτελιέ Βανέσσα Φερλέ Διόρθωση Κειμένων Μαρία Δρουκοπούλου Υπεύθυνη Λίστας Νατάσα Καλαρά ... Tα 'λεγε ο καημένος ο Fisher για τον αποπληθωρισμό, αλλά κανείς δεν τον άκουγε... Γραμματεία Σύνταξης Ελένη Τσατσαλμά Ιntern Λεωνίδας Αναγνώστου

3

Senior Advertising Manager Ισμήνη Βoυρδαχά ... Την κυνηγούν οι υδατάνθρακες και τρέχει να γλιτώσει.

H φωτογραφία που χρησιμοποιήσαμε στο προηγούμενο editorial ήταν απ’ το Facebook της Νικολέττας Θεοδωρίδου.

Senior Direct Market Manager Κώστας Μαντάς Direct Market Managers Φωτεινή Δαλαμάγκα, Βούλα Καραβαγγέλη, Γιώργος Λυκουργιώτης Υποδοχή Διαφήμισης Ξένια Στασινοπούλου Υπεύθυνος lifo.gr Άρης Δημοκίδης ... Πιστεύει ότι ο καλός καιρός ήταν μια αποζημίωση για όσα περνάμε.... Οικονομική Διεύθυνση Δημήτρης Τασιόπουλος Λογιστήριο Βασίλης Κοτρωνάκης, Μαρία Κοκκινίδου ΑΥΤΟ Τ ΣΤΕ Ο ΛΩ

Ο ΤΥΠ ΕΝ

ΑΝΑΚ ΥΚ

ΚΩΔΙΚΟΣ ΕΝΤΥΠΟΥ 7639

Βρίσκετε λάθη ή παραλείψεις στη LifO; Στείλτε γράμμα, ή e-mail στο lathi@lifo.gr.

Θυμάμαι, μόλις ανακοινώθηκε η προσφυγή στο ΔΝΤ, τον αντιπρόεδρο Πάγκαλο, ο οποίος είχε μόλις ορισθεί υπεύθυνος για τις αποκρατικοποιήσεις, να λέει θυμωμένος (με ποιον;) ότι ο ΟΣΕ είναι ένα σκάνδαλο, ένα άρρωστο κουφάρι που μπάζει μέσα το έθνος ένα εκατομμύριο τη μέρα και πρέπει να πουληθεί χθες. Τόσους μήνες μετά, δεν έχει κάνει τίποτα. Ασχολείται μόνο με επικοινωνιακές ανοησίες και αγωγές εναντίον φοιτητών. Αναρωτιέμαι: αν υπήρχε, έγκαιρα, ένας οποιοσδήποτε στιβαρός πολιτικός, θα είχαμε ανάγκη από τον καθυστερημένο δήμιο; Και απαντώ ενστικτωδώς: όχι. Μας διοικεί ένας αργόστροφος βασανιστής - κάθε φορά που τα θαλασσώνει, μάς ξεριζώνει λίγο πιο πολύ τα νύχια, κοιτάζοντας με δουλικό χαμόγελο το αφεντικό του, την τρόικα: «Κοίτα, έχω αποφασιστικότητα, δεν έκλεψα στα μέτρα». Τα πιο σκληρά μέτρα εναντίον των φτωχών ανθρώπων θα μπορούσαν να είχαν αποφευχθεί. Είναι απλώς εύκολα, γρήγορα και δεν απαιτούν πολιτικό νου. Με τη σκέψη και μόνο ότι η κατάρρευση θα μπορούσε τουλάχιστον να είχε μαξιλαράκια, αισθάνομαι αιχμάλωτος ηλιθίων. Με κρατάνε κλεισμένο σ’ ένα υπόγειο 300 μοιραίοι και άβουλοι άνθρωποι που προσπαθούν, δεκαετίες τώρα, να βιδώσουν μια λάμπα. Και τώρα κάποιος τους ζητά να φωταγωγήσουν την Κόλαση. Fail. Δυστυχώς, δεν υπάρχει διαφυγή. Όσο κι αν προσπαθήσεις να γλιτώσεις, δεν λειτουργεί. Κανείς δεν ζει εκτός κοινωνίας - μόνο τα θηρία και οι ποιητές. Είμαστε όλοι μαζί. Και όλοι μαζί βυθιζόμαστε. Για να μη σπάσει το κεφάλι μου, θυμάμαι τα παλιά. Μεγάλωσα δίπλα σ’ ένα ποτάμι, που έμοιαζε πολύ με αυτήν τη φωτογραφία που δημοσιεύω σήμερα. Είχε κι ένα μεγάλο, ξύλινο υποστατικό με άλογα - του Καρούμπα (η κόρη του, ένα αγρίμι, κρεμάστηκε στα 16, από έναν λάθος έρωτα, θυμάμαι ακόμα την ώρα που οι αστυνόμοι την κατέβασαν απ’ το σκοινί, την τύλιξαν σε μια στρατιωτική γκρίζα κουβέρτα, μαύρες οι πατούσες της απ’ τα χώματα). Ήταν και τότε άγρια η ζωή, αλλά απλή. Είχαμε ο ένας τον άλλον. Και είχαμε τη μαγεμένη φύση. Θυμάμαι έντονα τα μεσημέρια του καλοκαιριού, που έπλεναν τα άλογα στο ποτάμι. Υπήρχε ένα είδος συμφιλίωσης με τα μεγέθη - ξέραμε ποιοι είμαστε και μέχρι πού φτάνει το χέρι μας. Τον ταξικό φθόνο τον ένιωσα στα 17 μου, όταν ήρθα στην Αθήνα κι αντιμετώπισα τις πόζες των συμφοιτητών μου. Το νοσηρό τριπάκι που συμπαρέσυρε μια ολόκληρη κοινωνία στην τωρινή κατάντια είναι προϊόν αυτής της άξενης πόλης που κατοικήθηκε επιθετικά, χωρίς αγάπη, ιστορία και παιδεία, από μετανάστες με ξεσηκωμένα μυαλά. I love Athens, σιγά τ’ αβγά. Αισθάνομαι, λοιπόν, ένα είδος επιστροφής. Που είναι οδυνηρή. Γιατί συνειδητοποιώ ότι ταξίδεψα σε μέρη δίχως χάρη, δίχως μνήμη. Και γιατί συνειδητοποιώ ότι το σκάφος πάει ακυβέρνητο - οι πιλότοι είναι μεθυσμένοι και ροχαλίζουνε στο cockpit. Μηδέν από μηδέν, μηδέν. Αλλά μια ζωή ζούμε - και θα ‘πρεπε να την έχουμε εμπιστευτεί σε χέρια πιο καθαρά.

Fail ξανά. Double fail.

6

06-12.10.2011 αου h φωνη του λ

7 ημέρες κουλτούρας & εκτόνωσης Ο Σπύρος Τσιαπραζλής κι η εύρεση εργασίας σήμερα. Επιμέλεια: Σταύρος Διοσκουρίδης

πειτε μaσ τι ετοιμαζετε: despina@lifo.gr, press@lifo.gr

i-LoveAthens

STOP THE PRESS!

Η έκθεση «Π όλη των Α πόντων» του Αλέξα νδρου Μασ σαβέτα ξεκινά στον χώρο τέχν ης Μελάνυθρο ς στις 11/10.

Εικαστικά

Θεολογίες του Μοντέρνου

Η έκθεση «Θεολογίες του Μοντέρνου» είναι αφιερωμένη στον Φώτη Κόντογλου (1896-1965) και στους συνεχιστές του έργου του. Ο καλλιτέχνης έχει σημαντική επίδραση στην ελληνική μοντέρνα τέχνη. Το νόημα της θεολογίας που έχει επηρεάσει το έργο του εξετάζεται μέσω των έργων των καλλιτεχνών που συμμετέχουν στην έκθεση. Άλλο ένα ερώτημα που τίθεται στο πλαίσιο της έκθεσης, που περιλαμβάνει έργα μεγάλων Ελλήνων ζωγράφων, όπως ο Σπύρος Παπαλουκάς, ο Γιώργος Μπουζιάνης, ο Γιάννης Τσαρούχης, ο Νίκος Γαβριήλ Πεντζίκης, είναι ο τρόπος που αντιμετωπίζεται το νόημα της θεολογίας στο έργο άλλων καλλιτεχνών. «Θεολογίες του Μοντέρνου», έως 20/11, William James - αρχεία του μοντέρνου, Υμηττού 64, Χολαργός, 210 6534326.

Σε ποια σχολή θα έπρεπε να είχα περάσει πριν από τέσσερα χρόνια ώστε να αισθάνομαι λίγο πιο τυχερός σήμερα; Όταν η ανεργία έχει φτάσει στο 17%, δεν μπορείς να δώσεις μια εύκολη απάντηση. Απλώς, υπάρχουν κάποιοι τομείς που έχουν μικρότερη πτώση. Αλλά πτώση υπάρχει παντού. Ειδικά στην περίπτωση των νέων, που ένας στους δύο δεν μπορεί να βρει δουλειά. Τα επαγγέλματα που αντιστέκονται ακόμα είναι οι πωλήσεις, επειδή συνδέονται άμεσα με τ’ αποτελέσματα της εταιρείας, και το κομμάτι της Πληροφορικής. Όταν λέμε Πληροφορική, ποιες ειδικότητες εννοούμε; Πρόκειται για τους developers που ασχολούνται με την κατασκευή προγραμμάτων, και στο μέλλον θα πάει πολύ καλά ό,τι σχετίζεται με τα mobile applications. Έρευνες που έχουν κυκλοφορήσει δείχνουν ότι σε πέντε-έξι χρόνια το traffic στο ίντερνετ θα δημιουργείται περισσότερο από smartphones παρά από παραδοσιακούς υπολογιστές. Επίσης, επειδή ολοένα μπαίνουν στην Ελλάδα τα social media, σε λίγο καιρό θα υπάρχει σίγουρα στην Ελλάδα θέση για Social Manager. Έχουν αυξηθεί οι αποστολές βιογραφικών σε σας σε σχέση με πριν από δύο χρόνια; Έχουν διπλασιαστεί. Περισσότερος κόσμος στέλνει βιογραφικά για λιγότερες θέσεις. Πέρυσι είχαμε μια θέση για 130 βιογραφικά και σήμερα έχουμε 1 για 200. Ο κόσμος έχει γίνει πιο διαλλακτικός ως προς το τι είναι διαθέσιμος να κάνει, γι’ αυτό στέλνει βιογραφικά για περισσότερες θέσεις. Υπάρχουν άνθρωποι, που για να μη χαρακτηριστούν over qualified, δεν αναφέρουν κάποια απ’ τα προσόντα τους στο βιογραφικό τους.

Εικαστικά

Εικαστικά

Εικαστικά

Στo πλαίσιo του Athens Photo Festival 2011 που ξεκινά γι’ άλλη μια χρονιά θα παρουσιάσει ο Τάκης Τσαντίλης την πρώτη του ατομική έκθεση. Ο καλλιτέχνης παρουσιάζει μια σειρά από φωτογραφίες της νύχτας στη Νέα Υόρκη και στο Μανχάταν. Δημοφιλή μαγαζιά και πολυσύχναστα μέρη φωτογραφίζονται στο σκοτάδι, ενώ το ανθρώπινο στοιχείο απουσιάζει.

Την πρώτη ατομική της έκθεση με τίτλο «Η Ύδρα του Μπένσαλεμ» παρουσιάζει η Μαριαλένα Τσόλκα. Η καλλιτέχνις αντιμετωπίζει τον άνθρωπο ως τον συνδετικό κρίκο μεταξύ επιστήμης και φύσης. Η έκθεση αποτελείται από μια σειρά μεγάλων σχεδίων και εικόνων μιας αρχιτεκτονημένης εγκατάστασης στον λόφο του Λυκαβηττού.

Με δυο εκθέσεις εγκαινιάζει ο Αστρολάβος τη σεζόν που έρχεται: με την έκθεση ζωγραφικής και κατασκευών «Καλειδοσκόπιο» της Έφης Χρυσή και την έκθεση φωτογραφίας «Land Escapes» του Νίκου Βανδώρου. Τα έργα της Έφης Χρυσή ταξιδεύουν τον θεατή μέσω της γεωμετρικής τους φόρμας, που εναλλάσσεται γραμμικά αλλά και χρωματικά.

«Corporate Series», 12/10-29/10, Ίδρυμα Μιχάλη Κακογιάννη, Πειραιώς 206, 210 3418550.

«Η Ύδρα του Μπένσαλεμ», έως 22/10, Αίθουσα Τέχνης «Καππάτος», Αθηνάς 12, Μοναστηράκι, 210 3217931, fax: 210 3212745.

Τάκης Τσαντίλης Μπένσαλεμ

Καλειδοσκόπιο

«Καλειδοσκόπιο - Land Escapes», έως 29/10, Αστρολάβος - Δεξαμενή, Ξανθίππου 11, Κολωνάκι, 210 7294342-3, fax: 210 7293317.

επισησ μη χασετε: την έκθεση του μιετ αφιερωμένη στον κλείτο κύρου «ψήγματα μνήμης, 1936-2000» από τις 7/10, την έκθεση «specific objects / unspecified culture» του αλέξανδρου παπαθανασίου στην γκαλερί ιλεάνα τούντα έως τις 19/11 και την έκθεση «ολάκερη η πόλη» στο ινστιτούτο γκαίτε (έως τις 2/11).

Ποια βιογραφικά βρίσκουν πιο δύσκολα δουλειά; Των άνω των σαράντα. Ενώ έχουν πολλά χρόνια εμπειρίας, θέλουν πολύ περισσότερα χρήματα κι έτσι οι εταιρείες προτιμούν νεότερους και φτηνότερους. Το παράδοξο είναι πως εξίσου δύσκολα βρίσκουν δουλειά αυτοί που δεν έχουν προϋπηρεσία. Αν παρατηρήσετε όλες τις αγγελίες, θα δείτε πως τα δύο χρόνια προϋπηρεσίας θεωρούνται δεδομένα. Πότε βλέπετε να βγαίνουμε απ’ το τούνελ; Θέλει αρκετό δρόμο ακόμα. Και πρωτογενές πλεόνασμα να έχουμε τα επόμενα δυο-τρία χρόνια, θα έχουμε αυτό που ονομάζεται jobless recovery. Μπορεί τα δημοσιονομικά αποτελέσματα να είναι θετικά, αλλά η ανεργία θα παραμείνει στα επίπεδα του 16 με 17%.

Ο Σπύρος Τσιαπραζλής είναι διευθυντής πωλήσεων του kariera.gr.

7

i-wasthere καναρινι στο κλουβι Κατά γενική ομολογία, το ντοκιμαντέρ έμοιαζε αρκετά άνισο, αφού ούτε κάποια σοβαρή έρευνα για το ρεμπέτικο παρουσίασε ούτε εντρύφησε ιδιαίτερα στην πολυτάραχη ζωή της τραγουδίστριας.

Tα είδε όλα

Μάρθα Μπουζιούρη Τhe C/enter Project, σε πλατείες και χώρους ανά την Αθήνα 30/09-02/10/2011 Επιμέλεια: Δέσποινα Τριβόλη

Καναρίνι μου γλυκό, Τοmorrow’s Ρarties Ρόι Σερ - Καναρίνι μου γλυκό, Γαλλικό Ινστιτούτο, Τετάρτη 28/09/2011 Η περασμένη Τετάρτη ήταν άλλη μια μέρα κατά την οποία δοκιμάστηκαν τα νεύρα όλων των κατοίκων αυτής της πόλης, μια και κανένα από τα μέσα μαζικής μεταφοράς αλλά ούτε και τα ταξί δεν κυκλοφορούσαν στους δρόμους. Παρ’ όλα αυτά, το βράδυ η αυλή και το Auditorium του Γαλλικού Ινστιτούτου, όπου πραγματοποιείται και φέτος για τρίτη χρονιά το CinéDoc, γέμισαν ασφυκτικά από κόσμο και όλα όσα τράβηξε ο καθένας καθόλη τη διάρκεια της μέρας (σχεδόν) ξεχάστηκαν, ενώ ταυτόχρονα αναδείχτηκε ένα αρκετά σημαντικό (σε αριθμό) κοινό που ενδιαφέρεται για τη συστηματική παρακολούθηση νέων ντοκιμαντέρ. Η έναρξη, λοιπόν, του νέου κύκλου προβολών

Forced Εntertainment Τοmorrow’s Ρarties Bios, Παρασκευή 30/09/2011 Είναι η τρίτη φορά που οι Forced Entertainment, αυτή η τόσο πετυχημένη ομάδα devised theater από το Σέφιλντ, έρχεται στη χώρα μας. Μετά το εξάωρο Void Story και το Quizoola, που είχαν πάρει καλές κριτικές, το Tomorrow’s Parties, σύμφωνα με το Δελτίο Τύπου, είναι ένα έργο που μιλάει για την ελπίδα και το μέλλον. Στον χώρο του Bios οι δυο ερμηνευτές, ο Robin Arthur και η Cathy Naden, ανέβηκαν σ’ ένα ξύλινο καφάσι που βρισκόταν στη μέση της σκηνής κι έμειναν εκεί ακίνητοι, ο ένας δίπλα στον άλλον, ανταλλάσσοντας τρελά σενάρια για το μέλλον του κόσμου, κάποια ρεαλιστικά, κά-

του CinéDoc έγινε με το διεθνούς παραγωγής (Ισραήλ, Ελλάδα, Γαλλία και Γερμανία συνεργάστηκαν για να φτιαχτεί) δραματοποιημένο ντοκιμαντέρ Καναρίνι μου γλυκό. Η ταινία είναι αφιερωμένη στη ζωή και την καλλιτεχνική πορεία της σπουδαίας Ρόζας Εσκενάζι, που υπήρξε μια απ’ τις μεγαλύτερες ερμηνεύτριες του ρεμπέτικου και λαϊκού τραγουδιού. Ο σκηνοθέτης της ταινίας, ένας νεαρός Ισραηλινός, ο Ρόι Σερ, έστησε ένα μουσικό ταξίδι στο οποίο ακολούθησε τρεις, επίσης νέους, μουσικούς: τη Mehtap Demir από την Τουρκία, τον Tomer Katz από το Ισραήλ και την Ελληνοκυπριακής καταγωγής Martha Lewis από τη Βρετανία. Ταυτόχρονα, βέβαια, στην ταινία υπήρχε και το βιογραφικό σκέλος, που παρακολούθησε την Εσκενάζι στη ζωή και στο πάλκο, από την Κωνσταντινούπολη στη Θεσσαλονίκη κι από εκεί στην Αθήνα, τον Πειραιά, την Αμερική και, τέλος, στο Στόμιο, την κωμόπολη του Κοριν-

θιακού Κόλπου όπου τάφηκε. Η αλήθεια, πάντως, είναι ότι κατά γενική ομολογία το ντοκιμαντέρ έμοιαζε αρκετά άνισο, αφού ούτε κάποια σοβαρή έρευνα για το ρεμπέτικο παρουσίασε ούτε εντρύφησε ιδιαίτερα στην πολυτάραχη ζωή της τραγουδίστριας, αλλά περισσότερο αναλώθηκε στα προσωπικά ταξίδια των τριών νέων μουσικών. Ωστόσο, δεν έλειψαν και οι τρυφερές στιγμές, όπου η Ροζμαρί Λιναρδοπούλου, εγγονή της Ρόζας, μιλάει για τη γιαγιά της, όπως και η Βούλα Φιλιππακοπούλου, γυναίκα του Χρήστου Φιλιππακοπούλου, τελευταίου συντρόφου της Εσκενάζι. Το σίγουρο είναι ότι δεν απογοητευτήκαμε, γιατί όλο και κάτι μάθαμε απ’ την ταινία, αλλά κυρίως διότι ακολουθούν πολλά άλλα κι ενδιαφέροντα ντοκιμαντέρ που θα προβληθούν στο πλαίσιο του CinéDoc μέχρι και το τέλος του Απριλίου του ερχόμενου έτους. Μερόπη Κοκκίνη

ποια αστεία, κάποια τρομακτικά, με μόνο σκηνικό μια σειρά από 59 (ναι, τα μετρήσαμε) πολύχρωμα φώτα ταβέρνας. Τα σενάρια ήταν ομολογουμένως ευρηματικά: μπορεί στο μέλλον η στάθμη του νερού ν’ ανέβει τόσο πολύ που οι άνθρωποι θα ζουν κάτω απ’ το νερό και γενιές μετά κάποιοι θ’ ανεβαίνουν στην επιφάνεια και θα κοιτάνε τι γίνεται έξω. Πιθανόν στο μέλλον ν’ ανήκουμε όλοι όχι σε κράτη, αλλά σε πολυεθνικές, στις οποίες θα είμαστε πιστοί για μια ζωή, ή ακόμα και σε ασφαλιστικές εταιρείες. Ή ενδέχεται να επιζήσουν μόνο πέντε άνθρωποι και να μη θέλουν να μιλήσουν ο ένας στον άλλον. Μέσα σε 70 λεπτά ακούσαμε άπειρα σενάρια - κάποια αστεία, κάποια θλιμμένα, άλλα ανατριχιαστικά. Πιθανόν, το πιο συγκινητικό κομμάτι της παράστασης να ήταν ο λυρισμός της - οι παράλληλοι κόσμοι των Forced Entertainment ήταν ιδιαίτερα ποιητικοί και ζωντανοί. Η ακινησία των δυο ερμηνευτών, όμως,

που δεν μετακινήθηκαν ούτε ένα χιλιοστό, καθώς και η μονοτονία της εκφοράς του λόγου -όλες οι φράσεις ξεκινούσαν με την πρόταση «μπορεί στο μέλλον»-, θύμιζαν πεForced Εntertainment ρισσότερο θεατρικό αναλόγιο παρά παράσταση, γεγονός που έκανε τα πράγματα μάλλον δύσκολα για τον θεατή. Όση ομορφιά ή θλίψη και να είχαν τα σενάρια, όσες υπέροχες ζωντανές εικόνες κι αν παρήγαγαν, ως θεατής περίμενες συνέχεια να γίνει κάτι, να κάνει έστω ένας απ’ τους δυο ηθοποιούς ένα βήμα προς τα μπρος, κάτι που, δυστυχώς, δεν έγινε. Δέσποινα Τριβόλη

Πώς ξεκίνησε το C/enter Project; Συνειδητοποιήσαμε ότι ο αστικός δημόσιος χώρος έχει χάσει την πρωτογενή του λειτουργία ως χώρος επικοινωνίας και συνεύρεσης. Χρησιμοποιείται ως τόπος διέλευσης, διαμαρτυρίας, επιχειρηματικής (συχνά καταχρηστικής) ή παράνομης δραστηριότητας, με αποτέλεσμα να μην τον βιώνουμε, να μην τον χαιρόμαστε, να μην τον οικειοποιούμαστε. Νιώσαμε, λοιπόν, την ανάγκη να επανακτήσουμε τους δεσμούς μας με την πόλη, να της μεταγγίσουμε την ενέργειά μας, να την ομορφύνουμε. Ποιες ήταν οι δράσεις που επιλέξατε και γιατί; Βασική επιδίωξη ήταν να δημιουργηθούν πολλαπλές εστίες συνεύρεσης, ανταλλαγής και γλεντιού. Να προκύψουν δίκτυα δράσεων που εμπλέκουν ενεργά και δημιουργικά το κοινό και δεν το απομονώνουν στον ρόλο του θεατή. Ζωγραφίσαμε τοίχους, κάναμε υπαίθρια γυμναστική και ποδήλατο, παίξαμε επιτραπέζια, χορέψαμε, τραγουδήσαμε, στείλαμε καρτ ποστάλ made in Athens, είδαμε ταινίες με φόντο την πόλη, συζητήσαμε γι’ αυτήν με αφορμή την τριήμερη βιωματική εμπειρία μας μέσα της.

Με ποιο κριτήριο επιλέξατε τα μέρη που κάνατε τις δράσεις; Δώσαμε ραντεβού σε άλση, πλατείες, πάρκινγκ, στοές, ηλεκτρικούς σταθμούς. Βρεθήκαμε σε αντιθετικές γωνιές του κέντρου, πιστεύοντας ότι κάθε σημείο στην πόλη, γοητευτικό ή στενόχωρο, δημοφιλές ή υποβαθμισμένο, μπορεί να μετατραπεί σε τόπο επικοινωνίας και δημιουργίας. Ποια ήταν η αντίδραση των Αθηναίων; Το κοινό ξαφνιάζεται και σε ξαφνιάζει. Όσοι άνθρωποι τόσες κι οι διαφορετικές διαθέσεις απέναντι στα δρώμενα. Αλλά, με κοινή συνισταμένη τον ενθουσιασμό και μια τεράστια ανάγκη για επαφή. Τι είδους κόσμο συγκεντρώσατε; Οι δράσεις ήταν ετερόκλητες και κάλυπταν ένα μεγάλο φάσμα ενδιαφερόντων, για να μπορέσει ο καθένας να δει τον εαυτό του μέσα σε αυτές. Οικογένειες με παιδιά, αθλητικοί τύποι, μουσειόφιλοι και μουσικόφιλοι, καλλιτέχνες κι ερασιτέχνες, άνθρωποι κάθε ηλικίας κι εθνικότητας, με κοινό χαρακτηριστικό την αγάπη τους για την Αθήνα και την ανάγκη τους να εκφραστούν μέσα σε αυτήν.

Η Μάρθα Μπουζιούρη είναι cultural manager-ηθοποιός.

The weekly verdict αρησ δημοκιδησ

Χάρτινες Εφημερίδες Οι Haters του Πρετεντέρη

Φεστιβάλ Δράμας

Ο Πρετεντέρης υπάρχει επειδή όλοι όσοι τον μισούν τον βλέπουν. Και είναι πολλοί...

Οι ταινίες μικρού μήκους παίχτηκαν και βραβεύτηκαν και φέτος στη Δράμα (με μπόνους εμφάνισηέκπληξη του Τέρι Γκίλιαμ).

Comment is free! letters@lifo.gr.Η LifO δημοσιεύει ευχαρίστως τα σχόλια και τις απόψεις σας.

Ως το 2040 θα έχουν εξαφανιστεί (και θα έχουν αντικατασταθεί απ’ τις ηλεκτρονικές εκδόσεις τους), προβλέπει ο διευθυντής του Παγκόσμιου Οργανισμού Πνευματικής Ιδιοκτησίας.

Παραίτηση Παπανδρέου; Οι φήμες στα ξένα Μέσα συνεχίζονται. Το χειρότερο είναι πως δεν ξέρεις αν μια παραίτηση μάς συμφέρει ή όχι...

Η έκτη δόση Πρέπει οπωσδήποτε να ζήσουμε αυτό το θρίλερ;

8

06-12.10.2011

Γνώμες

Oι συνεργάτες της LifO εκφράζουν τις απόψεις τους για όσα συμβαίνουν στον κόσμο τώρα. εικονογραφησεις: GPO

Spin Doctor

Τρελαθήκαμε εντελώς Η ρήση «η Ελλάδα είναι ένα απέραντο φρενοκομείο» δεν ήταν ποτέ πιο επίκαιρη. Μια από τις πιο προφητικές ατάκες του Κωνσταντίνου Καραμανλή (του θείου, ο ανιψιός μόνο προφήτης δεν ήταν) είναι αυτή που παρομοίαζε την Ελλάδα «με ένα απέραντο φρενοκομείο». Ήταν στα μέσα της δεκαετίας του ‘80 όταν το ΠΑΣΟΚ, με τη διπλή γλώσσα, τον αυριανισμό ως εργαλείο προπαγάνδας και σπίλωσης των αντιπάλων αλλά και την παραβίαση των κανόνων του παιχνιδιού στο όνομα της «αλλαγής», είχε αρχίσει να δίνει έναν παράλογο, σουρεαλιστικό τόνο στα πολιτικά πράγματα και ήθη της χώρας. Τις ημέρες, π.χ., της υπογραφής της επίσημης συμφωνίας για την παραμονή των αμερικανικών βάσεων στην Ελλάδα, ένα απ’ τα καυτά θέματα της εποχής, το ΠΑΣΟΚ είχε κάνει μια εκστρατεία σε όλη τη χώρα με κεντρικό σύνθημα «Οι βάσεις φεύγουν, ο αγώνας δικαιώνεται». Είχαν, επίσης, σημειωθεί αμιγώς οργουελικά, σουρεαλιστικά περιστατικά, όπως, παραδείγματος χάριν, η επαγγελία του περιβόητου Δ. Μαρούδα, υπουργού «Ενημέρωσης», ότι ήταν έτοιμος να καταρρίψει τους δορυφόρους που θα εξέπεμπαν σήμα ιδιωτικών τηλεοράσεων στην Ελλάδα, παραβιάζοντας το κρατικό μονοπώλιο. Υπήρχαν και σοβαρότερα γεγονότα, που σφραγίζουν ακόμη τις πολιτικές εξελίξεις κι εν μέρει εξηγούν από πρώτη ματιά ανεξήγητα σημερινά φαινόμενα, όπως η αδυναμία συνεννόησης των κομμάτων: το πιο αποφασιστικό σημειώθηκε το 1985, με την αναπάντεχη παραβίαση από τον Α. Παπανδρέου της άτυπης συμφωνίας που είχε συνάψει με τον Κ. Καραμανλή για την επανεκλογή του τελευταίου στην Προεδρία της Δημοκρατίας. Ο σχεδόν πραξικοπηματικός τρόπος που έγινε όχι μόνο αποθέωσε την αντίληψη ότι ο σκοπός αγιάζει τα μέσα αλλά συνδυάστηκε με μια ασύλληπτη προπαγάνδα για τη δήθεν «ρήξη» με το κατεστημένο που ο Καραμανλής εκπροσω-

Από τον Στέλιο Κούλογλου Ο Στέλιος Κούλογλου διευθύνει το tvxs.gr και παρουσιάζει στην ΕΡΤ το «Ρεπορτάζ χωρίς σύνορα».

Γάμα Βήτα

Ελεγεία Όταν δεν μένει τίποτε άλλο να πεις! Δεν πάει καιρός που το έλκος του στομάχου συγκαταλέγονταν στις επτά αιτίες θανάτου. Αλλά η εποχή δεν σηκώνει φτηνοδουλειές κι έτσι απ’ τα εγκόσμια εξέρχεσαι βραδέως. Και επειδή η επιστήμη προοδεύει, θα πεθάνεις από θάνατο, αφού θα σου έχει βγει η ψυχή στα βουλκανιζατέρ και στις αναγομώσεις της εφορίας. «Γιατί το λες εσύ; Τι φοβάσαι; Εσύ είσαι που έβγαλες από την πατούσα του λέοντα ένα καρφί και τον απομάκρυνες απ’ τις οικοδομές, δείχνοντάς του το σβηστό Άλσος Παγκρατίου να καταφύγει. Την ημερότητά του να χαρίσει το πρωί χωρίς της φύσης του το μεγαλοπρεπές. Ταπεινωμένος, με τα βρομόσκυλα που αλωνίζουν πέρα δώθε». «Δεν θέλω να πεθάνω. Και το θαύμα με το λιοντάρι δεν το έκανα εγώ». Κι έτσι αρχίζεις από την αρχή, χωρίς τις αυταπάτες πως αρχίζεις. Έτσι τουλάχιστον νομίζεις, χτυπώντας τη σκουριά με ένα σφυρί, τις ίντσες λιγοστεύοντας της λαμαρίνας. Χά-

Aπό τον Γιώργο Βέλτσο

πούσε, αντίθετα με το, υποτίθεται, ριζοσπαστικό ΠΑΣΟΚ. Στο πρόσωπο του Χ. Σαρτζετάκη, η επιλογή του νέου Προέδρου ολοκλήρωσε το κωμικοτραγικό του πράγματος, οδηγώντας και τον Κ. Καραμανλή στην περίφημη πλέον ρήση του. Η συνέχεια ήταν ακόμη χειρότερη: κυβερνήσεις συνεργασίας και Μητσοτάκη και αποθέωση της παράνοιας, με τον Ανδρέα Παπανδρέου ραμολιμέντο και τη Μιμή να κυβερνά τη χώρα παρέα με αστρολόγους και γκέι παπάδες. Το επίτευγμα των κυβερνήσεων Σημίτη είναι ότι τουλάχιστον επανέφεραν μια κάποια σοβαρότητα, αλλά κι αυτό δεν κράτησε για πολύ: ακολούθησε ο Καραμανλής - play station και η ρητορική στυλ Ανδρέα Παπανδρέου με τους νταβατζήδες και τις αόρατες μεταρρυθμίσεις που οδήγησαν τη χώρα στα πρόθυρα της χρεοκοπίας. Όσα, όμως, συμβαίνουν τα τελευταία 2 χρόνια στην Ελλάδα δεν έχουν προηγούμενο: όποια συνταγή θα μπο-

ρούσε να σκεφτεί κανείς για να τρελαθεί ένας άνθρωπος ή μια κοινωνία έχει εφαρμοστεί. Καταρχάς, συλλογική ενοχοποίηση του πληθυσμού: τεμπέληδες, σπάταλοι, μαζί τα φάγαμε. Συνεχή αντιφατικά μηνύματα, με εγχώριο ή διεθνή αποστολέα: χρεοκοπία καραμπινάτη ή ελεγχόμενη, κούρεμα, αναδιάρθρωση, πτώχευση, έξοδος από το ευρώ, επιστροφή στη δραχμή. Πλήρης αβεβαιότητα για το αύριο: μείωση μισθών και συντάξεων, απολύσεις, ανεργία, εφεδρεία, επίδομα αλληλεγγύης και νέοι φόροι και ξανά απ’ την αρχή. Νέα μέτρα που υποτίθεται ότι είναι τα τελευταία πριν ανακοινωθούν δύο καινούργιες δέσμες την ίδια εβδομάδα. Μέχρι που, έγραψε εύστοχα ο Πέτρος Τατσόπουλος την 1η Οκτωβρίου, έχουμε φτάσει να μην μπορούμε πια να ευχηθούμε όχι «καλό μήνα» αλλά ούτε καν καλή εβδομάδα. Όπως ένα ψυχιατρείο, όπου οι ανήμποροι ασθενείς δεν ξέρουν τι τους περιμένει αύριο, η Ελλάδα έχει μεταβληθεί σ’ ένα απέραντο φρενοκομείο.

νει το μέταλλο, ξεφτά. Απαγορεύει τον απόπλου ο λιμενάρχης. Πιέσεις του νερού, βαρύ φορτίο, ρεταρισμένη μηχανή, κακός καιρός. Νομίζεις πως αρχίζεις πάλι. Πάλι να μπεις στον ισθμό, ξυστά στο σκάμμα. Ή να βουλιάξεις προτού ανοιχτείς στο κύμα του Σαρωνικού, σαν να ήτανε η διώρυγα το μνήμα σου. Πες τα πράγματα όπως ακριβώς είναι και μην τετραγωνίζεις τη χίμαιρα. Διάσωσε από τα ερείπια των ερειπίων τον κορυδαλλό ακίνητο στο κιονόκρανο. Απάλλαξε από τον χρόνο του χρόνου τον γυμνό και τον γυμνό. Φόρεσε δέρμα ανεξάρτητο από τα ημιτόνια της επιθυμίας, τον τόνο αυτής της ασύμμετρης καρδιάς που κουράστηκε να χτυπά, που εξευτελίστηκε στα δευτερόλεπτα των παλμών της. Μάθε πως η ζωή δεν είναι έννοια αφηρημένη. Ο άλλος άνθρωπος δεν είναι χωρίς απόσταση. Ο τοπογράφος δώθε είναι ο Θάνατος. Γίνε ο αισθηματίας χωρίς αισθήματα, ο ρήτορας χωρίς τον τρόπο, ο μονοκόμματος άνθρωπος με τις πολλές δουλειές. Ύδρα οικόσιτη, ερπύστρια ύδρα, ανάγλυφη στο μνημείο σου. Κοιμήσου σε τακούνια ψηλά και, εν ενυπνίω, πάρ’ της τα κεφάλια. Δεν θα έχει σημασία αν θα βρεθείς ξαφνικά προ ενός παρελθόντος που το νόμιζες δικό σου αποδεχόμενος να το υποστείς γράφοντας. Ξετύλιξε το κουβάρι της μνήμης και γράψε. Δεν σου απόμεινε τίποτε άλλο από την αξιοπρέπεια της γραφής.

Τις ελεγείες που γράφεις για την Ελλάδα μην τις εγκαταλείψεις. Δεν υπάρχει άλλος τρόπος να πεις αυτό που συμβαίνει σ’ όλους μας, εκτός από τα αλληγορικά γραπτά σου, τόσο απόμακρα αλλά απαραίτητα τη στιγμή που η Ελλάδα προσπαθεί να σκεφτεί τον εαυτό της μπροστά στον κίνδυνο να χαθεί από τον εαυτό της. Μόνο με τέτοια κείμενα -πες τα πεζοποιήματα- που τα φιλοξενεί ένα free press πεταμένο στη γωνία του δρόμου πλάι στον άστεγο, φανερώνεται ο τρόπος με τον οποίο οφείλουμε να κλαίμε τη μοίρα μας. Είμαστε ένας μοιραίος λαός με την ψυχωτική φύση του μαινόμενου Ηρακλή. Και μια που η ζωή μας πήρε τη θέση του μηδενός, υπάρχει από την άλλη η ωριμότητα «για να ζητήσει κανείς έναν ήλιο, έστω και την ώρα που δύει»; Κι αφού η συντεταγμένη χρεοκοπία έχει ξεκινήσει, ας ξεκινήσει και από εδώ η χρεοκοπία της μεγαλόστομης δημοσιογραφίας και των σοφών της δεκάρας στην τηλεόραση. Η δραχμοποίηση της ζωής αρχίζει από το πώς την περιγράφουμε. Να εξαιρέσω τη δραματική προειδοποίηση του Κ. Σημίτη στην «Καθημερινή», όπου η περιγραφή της δραχμοποίησης -με ισοτιμία της νέας δραχμής προς το ευρώ πολύ κατώτερη από εκείνη που ξέραμε- σημαίνει τη δραχμοποίηση της ίδιας της δραχμής; Αλλά εδώ η ελεγεία μετατράπηκε σε τραγωδία.

9 All write

Ο Νεοέλλην ξεσπαθώνει Από τον Κώστα Βαξεβάνη

Η εκπομπή του Κώστα Βαξεβάνη «Το κουτί της Πανδώρας» προβάλλεται από τη ΝΕΤ.

Σαν τα κακομαθημένα παιδιά κουβαλήσαμε ως σήμερα το καταστροφικό πείσμα και την άρνηση. «Η μοναδική σημαντική Ελλάδα είναι αυτή που βρίσκεις στα μουσεία», λέει ένας φίλος. Στιβαρή, καλαίσθητη, νικήτρια απέναντι στον χρόνο, όμορφα νικημένη απ’ τις ανθρώπινες αδυναμίες που έφτασε να θεοποιήσει. Μερικές φορές σκέφτομαι πως το βάρος αυτής της κληρονομιάς ήταν πολύ δύσκολο να το σηκώσουμε. Πού να σηκώσεις όλο αυτό το πνεύμα που βάραινε όσο οι Κούροι; Πού ν’ αντέξεις όλη αυτή την αρχαία οξείδωση να σε λερώνει με την ευθύνη; Το βάρος αυτής της Ελλάδας αντικατέστησε ο όγκος του εθνικού μύθου. Πολλοί βεβαίωναν πως η Ελλάδα δεν πεθαίνει ποτέ. Πως μπορεί ν’ αναγεννιέται από τις στάχτες της. Πως είναι η αγαπημένη του ενός και μοναδικού Θεού, το επίκεντρο της ιστορίας και, κατά προέκταση, του σύμπαντος. Όλα αυτά την ώρα που οι πάντες, για λόγους ανεξήγητους, αλλά σίγουρα υπαρκτούς, επιβουλεύονται αυτό το μοναδικό μυγόχεσμα στον χάρτη που λέγεται Ελλάδα. Αυτοί οι εθνικοί μύθοι δεν ήταν απλώς η συνήθης προσπάθεια όλων των λαών -κυρίως των Βαλκανίων- να τοποθετούν τον εαυτό τους ακριβώς στον ομφαλό της παγκόσμιας αναγκαιότητας αλλά κι ένα άλλοθι. Πίσω από την αναγεννημένη Ελλάδα των δικέφαλων αετών και των πολεμικών ιαχών, κρύφτηκαν οι Έλληνες των πραξικοπημάτων, του δωσιλογισμού και της προδοσίας. Οι συνεργάτες των Γερμανών έγιναν επίσημες κυβερνήσεις και μπόρεσαν με άνεση ν’ αναδιαμορφώσουν την εικόνα τους. Εθνικοφρονηματική, πατριωτική, υπερήφανη κι ετοιμοπόλεμη. Αδύναμη, όμως, πάντα απέναντι στην ιστορική έρευνα. Ανάμεσα στην καταγωγή και τον εθνικό μύθο σφυρηλατήθηκε η «εθνική» συνείδηση. Αυτή η συνείδηση έγινε το υποκατάστατο της κοινωνικής συνείδησης. Δεν θα ξεχάσω ποτέ στη ζωή μου, όταν ο Γιέχαρτ, ένας Γερμανός φίλος που μ’ επισκέφθηκε στην Αθήνα, με ρώτησε γιατί οι Έλληνες περνάνε με κόκκινο και οδηγούν μεθυσμένοι, πώς του απάντησα, με την επιπολαιότητα της νεότητας και τη σιγουριά της καταγωγής: «Άσε, ρε φίλε, τι να μας πείτε κι εσείς, που όταν κατεβήκατε από τα δέντρα εμείς πάσχαμε ήδη από χοληστερίνη». Σαν τα κακομαθημένα παιδιά των παλιών καλών οικογενειών, με καταγωγή αλλά και ξεπεσμό, κουβαλήσαμε ως σήμερα το καταστροφικό πείσμα και την άρνηση. Ξανανακαλύπτουμε έναν εθνικό μύθο, αλλά με το κεφάλι προς τα κάτω. Μπορεί να μη διαπρέψουμε νομοτελειακά, αλλά αυτό οφείλεται στο ότι οι άλλοι μας επιβουλεύονται. Έχουν φτιάξει με τα χειρότερα υλικά το μέλλον μας. Δεν μας αφήνουν να προκόψουμε. Έχουμε φτιάξει έναν Νεοέλληνα που θέλει να φταίνε οι άλλοι. Που αντιμετωπίζει την κριτική ως επίθεση και τον προβληματισμό ως απειλή της ίδιας της ταυτότητάς του. Έχουμε φτιάξει έναν Νεοέλληνα που ζει την πιο αντιδιαλεκτική αντίφαση: από τη μια θεωρεί τον εαυτό του σημαντικό υποκεί-

Breaking News

Ένας χωρισμός Η πολιτική στην καθημερινότητα.

Aπό τον Σταύρο Διοσκουρίδη

sd@lifo.gr

Το Drive ταρακούνησε για τα καλά τα ποπ ένστικτά μας κι έκανε ντόρο. Είχε και σάουντρακ, είχε και στυλ, είχε και το Βραβείο Σκηνοθεσίας, είχε και τον Ράιαν Γκόσλινγκ. Το περσικό Ένας Χωρισμός ήταν άλλη μια ταινία από τη Μέση Ανατολή που συγκίνησε το Φεστιβάλ του Βερολίνου και απέσπασε τα περισσότερα από τα μεγάλα βραβεία. Από σάουντρακ τίποτα, μόνο ένα πιάνο στο τέλος. Στις Νύχτες Πρεμιέρας, μετά το Drive το Τwitter και η Καρύτση αναστέναξαν. Το Ένας Χωρισμός ούτε που το καταλάβαμε ότι παίχτηκε. Έτσι είναι τα πράγματα. Απλώς με το Drive μπορεί να δαγκάσεις μια οδοντογλυφίδα και ν’ ακούσεις λίγο Kavinsky, ενώ με τον Χωρισμό σκέφτεσαι κάπως διαφορετικά τη θέση σου στην κοινωνία και σε ολόκληρο τον κόσμο. Ο χωρισμός ενός ζευγαριού στο θεοκρατικό Ιράν φέρνει στη μεγάλη οθόνη την πιο φρέσκια ανατομία κοινωνίας

μενο της ιστορίας (αφού όλοι τον επιβουλεύονται και όλοι τον χτυπάνε), αλλά, από την άλλη, θεωρεί πως ο ίδιος, ως τέτοιο σημαντικό υποκείμενο, δεν έχει καμιά ευθύνη για την Ιστορία που γράφει. Ένας ξένος παρατηρητής θα μπορούσε πολύ πρόχειρα να του καταδείξει την ευθύνη για την ανάδειξη τριών οικογενειών που αποτελούν τους στυλοβάτες της ελληνικής σύγχρονης ολιγαρχίας. Όχι μόνο κυβερνούν, αλλά διαθέτουν και το ίδιο πολιτικό μοτίβο που αποδίδει ευθύνη στον προηγούμενο που κυβέρνησε για το χάλι της χώρας. Η δημιουργία του Νεοέλληνα -γι’ αυτούς που θα βιαστούν να πουν πως το θέμα δεν είναι αυτό, αλλά οι πολιτικές- είναι ακριβώς ένα στοιχείο πολιτικής. Ξεκίνησε ως παράγωγο των πολιτικών που εφαρμόστηκαν και σήμερα είναι ο πυρήνας τους. Η πελατειακή πολιτική και το ρουσφέτι δεν θα υπήρχαν, αν δεν υπήρχαν σταθεροί πελάτες, αλλά σκεπτόμενοι πολίτες. Ο φαύλος κι ανέντιμος κύκλος του δικομματισμού δεν είναι ένα μπλεγμένο κουβάρι, αλλά μια απλή κλωστή, που στη μια άκρη υπάρχει ο βουλευτής και στην άλλη ο βολευόμενος. Ο Νεοέλληνας, βέβαια, δεν φταίει σε τίποτα. Έχει τη μαχητικότητα να κάψει ένα πανεπιστήμιο επειδή δεν είναι καλό πανεπιστήμιο, αλλά όχι ν’ αρνηθεί την αδικία που βγάζει κακούς καθηγητές, υπουργούς και φοιτητές. Ο Νεοέλληνας βλέπει πάντα το τυρί που υπάρχει προκλητικό, αλλά ποτέ τη φάκα. Κι έχει πρόχειρη τη σημαία που θα σηκώσει μπροστά στις μεγάλες εθνικές απειλές, δηλαδή τον υποβιβασμό της ομάδας, την αδικία στη Γιουροβίζιον ή την ώρα που δέρνει αυτόν με τον οποίο διαφωνεί. Ο Νεοέλληνας είναι το μεδούλι στη ραχοκοκαλιά του σύγχρονου κράτους που δηλώνει πως απεχθάνεται. Αν σπάσει αυτή η ραχοκοκαλιά, φοβάται πως θα τελειώσει και ο ίδιος. Έχουμε φτιάξει έναν Νεοέλληνα και τον φυλάμε ως κόρη οφθαλμού γιατί είμαστε εμείς. Και κάπου κάπου ξεσπαθώνουμε, γιατί αυτό ακριβώς είναι ο Νεοέλληνας. Πριν από μερικά χρόνια γνώρισα τον γνωστό ψυχίατρο, καθηγητή του Χάρβαρντ, Πέτρο Σιφναίο. Του είχα ζητήσει να μου κάνει το πορτρέτο του Νεοέλληνα. Ήταν τη χρονιά που είχε συλληφθει ο Οτσαλάν κι ήταν σ’ εξέλιξη ο πόλεμος στο Κόσοβο. Με κοίταξε με πραγματική απορία και μου είπε: «Τι να σου πω, παιδί μου. Όταν είχα έρθει τον Νοέμβριο στην Ελλάδα, συνέλαβαν τον Οτσαλάν, και όλοι φώναζαν “Οτσαλάν, Οτσαλάν”. Τον Μάιο όλοι φώναζαν “Μιλόσεβιτς, Μιλόσεβιτς”. Τώρα που είναι Ιούλιος όλοι φωνάζουν “διακοπές, διακοπές”». Κανένας σήμερα δεν αναρωτιέται τι έγινε ο Οτσαλάν. Κανένας δεν μιλάει πια για τον Μιλόσεβιτς Όταν τον Ιούλιο με ρώτησαν από ένα ραδιόφωνο τι θα γίνει με το κίνημα των «Αγανακτισμένων», τους είπα για την απάντηση του Σιφναίου. Προχθές, βρήκα έναν φίλο ο οποίος είναι αγανακτισμένος, όπως όλοι, με όσα συμβαίνουν στην Ελλάδα. Τα τελευταία χρόνια που κάνουμε παρέα ψηφίζει σταθερά τον δικομματισμό. Τώρα τον βρίζει, όπως και την τρόικα. Είναι της άποψης πως πρέπει να τους διώξουμε όλους. Αφού μου εξέφρασε την αγανάκτησή του, με ρώτησε με αγωνία αν θα πάρουμε την 6η δόση. Της τρόικας. Σκοτωθήκαμε τα επόμενα λεπτά. Τόλμησα και τον είπα Νεοέλληνα...

που έχω δει τελευταία. Όχι μόνο του Ιράν. Ο Θεός, ο νόμος, ο μπαμπάς, η γυναίκα, η κόρη, ο γείτονας κι ο ξένος υπάρχουν παντού. Είτε λέγεσαι προοδευτική Δανία είτε βάρβαρο Ιράν. Και αναδεικνύει ό,τι και να κάνουμε, από το πώς στεκόμαστε σε μια ουρά, τι καπνό φουμάρουμε, πού παντρευόμαστε, πώς χωρίζουμε, μέχρι το πώς αντιλαμβανόμαστε τον μπάτσο και τον παπά. Πρόκειται για πολιτικές κινήσεις, το σύνολο των οποίων διαμορφώνει τον μικρόκοσμό μας. Το είχε πει και ο Αριστοτέλης, μας το υπενθυμίζει ο Ασγκάρ Φαραντί σήμερα, με την ταινία του. Το έπος της καθημερινότητάς μας είναι τεράστιο. Ειδικά η διαχείριση της απελπισίας μας στα απλά ζητήματα που θα έπρεπε να έχουν επιλύσει η μόρφωσή κι η πολιτική θέση που θα προέκυπτε από αυτήν. Αντίθετα, όλοι αισθανόμαστε σαν να μην έχουμε να χάσουμε τίποτα. Όπως ο Χοτζάτ, ο άνεργος, φτωχός και γαλουχημένος να ζει με τον φόβο του Θεού και των πιστωτών, που, στο τέλος, επειδή ακριβώς δεν έχουν να χάσει τίποτα, στρέφεται εναντίον του εαυτού του και όχι του συστήματος. Αυτό φοβάμαι και για μας. ΥΓ.: Τα τελευταία πέντε λεπτά της ταινίας είναι κάτι παραπάνω από συγκλονιστικά. Οι παραδοσιακές αξίες κι η πρόοδος δεν συναντιούνται ποτέ. Όσο και αν η δεύτερη επιμένει να τις κοιτάζει στα μάτια.

Υπερκείμενα

Σάκος του μποξ Aπό τον Νίκο Δήμου

p Αν ήθελε κάποιος να συλλέξει όλα όσα λέγονται και γράφονται για την Ελληνική Κρίση στην Ελλάδα και στο εξωτερικό, εκατοντάδες τόμοι δεν θα τον έφταναν. Κάθε μέρα τα πρακτορεία κομίζουν μυριάδες άρθρα, σεντόνια ανεβαίνουν στο διαδίκτυο, ώρες ατέλειωτες οι τηλεοπτικές και ραδιοφωνικές ειδήσεις, συνεντεύξεις και συζητήσεις. p Και αν ήθελε πάλι αυτός ο ίδιος να βγάλει κάποιο νόημα απ’ όλο αυτό το υλικό, θ’ απελπιζόταν: πιο αντιφατικό, παράταιρο και παράλογο συνονθύλευμα δεν υπήρξε στην ιστορία. Ό,τι λέει ο ένας αναιρείται απ’ τον άλλον, νομπελίστες κατεδαφίζουν άλλους νομπελίστες, καθηγητές θάβουν καθηγητές. Συμπέρασμα δεν βγαίνει. Όλη η χώρα είναι σε κατάληψη - και ακατάληπτη. Ο ασθενής πεθαίνει κι ακόμα δεν υπάρχει τελική διάγνωση (υπάρχουν πολλές κι αντικρουόμενες), όσο για θεραπεία… όλα τα φάρμακα που δόθηκαν μέχρι τώρα επιδεινώνουν την κατάσταση. p Κι από πάνω, κερασάκι στην τούρτα, τα διάφορα τσιτάτα. Του Πάγκαλου σίγουρα θα μείνουν στην ιστορία, αλλά και άλλα πολλά είναι αξιομνημόνευτα. p Εμείς, θεατές μαζί και κομπάρσοι του έργου, για ένα μόνο δεν μπορούμε να παραπονεθούμε: πως είναι τάχα ανιαρό. Θρίλερ είναι, με κομμένη την ανάσα παρακολουθούμε τις εξελίξεις, τρομάζουμε κάθε μέρα με τους τίτλους και τις ανακοινώσεις και απορούμε που είμαστε ακόμα ζωντανοί. p Συναρπαστικό το έργο, λοιπόν, κι ευχαρίστως θα βλέπαμε τις συνέχειες, αν δεν ήταν τόσο ακριβό το εισιτήριο. Γιατί δεν είναι μόνο εκείνο που πληρώσαμε στην είσοδο, αλλά κάθε λίγο και λιγάκι βγαίνει δίσκος κι έρανος για λεφτά. Και δεν γίνεται να μην πληρώσεις - τον κυκλοφορούν κάτι τραμπούκοι που απειλούν να σου κόψουν το ρεύμα ή και τη μύτη (όπως στο Βυζάντιο). Αδειάζουν οι τσέπες κι αναρωτιόμαστε αν όταν τελειώσει το θέαμα (λέτε να τελειώσει κάποτε;) θα έχουμε ψιλά για να γυρίσουμε σπίτι. Κι αν θα έχουμε σπίτι στο οποίο να γυρίσουμε.

Μπορείτε να σχολιάσετε τις γνώμες των συντακτών μας στο www.lifo.gr

p Σάκος του μποξ έχει γίνει η Ελλάδα, ένας τεράστιος σάκος, κι εμείς όλοι κλεισμένοι μέσα να μας δέρνουν και να δερνόμαστε μεταξύ μας. Πέφτει το ξύλο της αρκούδας. Βαράνε ξένοι και Έλληνες, κερδοσκόποι και οιωνοσκόποι, πολιτικοί και περαστικοί, μπάτσοι και μπαχαλάκηδες, τροϊκανοί και Μοϊκανοί, το ΠΑΜΕ κι οι νεοναζί, η Μέρκελ και ο Σαρκοζί - όλοι μαζί…

10

06-12.10.2011

Κορίτσι στην πόλη

Mελόδραμα Remix

Τhe future

Tell Me Lies

« Ίσως στο μέλλον να μην αλλάξει τίποτα. Οι άνθρωποι θα συνεχίσουν να ζουν, όπως ακριβώς ζούσαν πάντοτε».

Παλιά καταλαβαίναμε αυτόν που μας έλεγε ψέματα. Τώρα πια τα λέμε οι ίδιοι στον εαυτό μας.

Σάββατο βράδυ, στα μπουζούκια Έχω τουλάχιστον δυο χρόνια να πάω σε μεγάλη πίστα - μια φίλη μου παντρεύεται και κάνει bachelor party. Όταν φτάνουμε, επιτέλους, στο τραπέζι, κοιτάω γύρω μου: αυτήν τη στιγμή πρέπει να είμαστε γύρω στα 3.000 άτομα. Ο κόσμος κρέμεται σαν τα τσαμπιά από σκάλες και τραπέζια για να δει τέσσερις ημίγυμνες με φουστάκια και φτερά στρουθοκαμήλου, που τραγουδάνε play back. Ακολουθούν μια παράφωνη ξανθιά, που προφανώς έχει σπουδαία ψυχικά χαρίσματα, κι ένα αγόρι που θυμίζει κομπάρσο σε ελληνικό r&b video (εδώ μέσα είναι το βασίλειο των αντρών με διαμαντένιο σκουλαρίκι). Ο σταρ του μαγαζιού φιλοτιμείται να βγει στις 1:40, ανάμεσα από φωτιές και βίντεο με αφρισμένες θάλασσες, και τραγουδάει τον πόνο του. Γινεται ένα ακόμα bachelor, αλλά με χαρά διαπιστώνω ότι η δική μας νύφη κερδίζει θριαμβευτικά, γιατί η άλλη, που φοράει τιάρα, πέπλο και μια κορδέλα σαν αυτές που φοράνε οι Μις Κόσμος, μπουσουλάει στο πάτωμα απ’ το μεθύσι. Την ώρα που χορεύουμε στην πίστα μέσα στην καλή χαρά και γελάμε μ’ έναν καραφλό με πράσινα παπούτσια που χορεύει αλλοπρόσαλλα από πίσω μας, κοιτάμε δεξιά μας. Ένας τύπος έχει ανέβει όρθιος πάνω σε μια καρέκλα, ενώ μια χοντρή ξανθιά με ψεύτικα πλατινέ μαλλιά, τατουάζ και κόκκινο δερμάτινο παντελόνι που κάθεται ακριβώς από κάτω του τού χαϊδεύει αισθησιακά την κοιλιά. Όταν ξανακαθόμαστε, κοιτάμε με ανοιχτό το στόμα το εξής θέαμα: στον διάδρομο τρεις λουλουδούδες κάνουν σκυταλοδρομία με τα πανέρια - τα δίνουν σ’ έναν ψαρομάλλη κύριο. Αυτός απλώς τα παίρνει ένα-ένα και

Από τον Πάνο Μιχαήλ

πετάει τα λουλούδια πάνω στο κεφάλι του, ανέκφραστος, με μηχανικές κινήσεις. Είναι σαν να λέει, «ε, και;». «Τι δουλειά να κάνει, άραγε, αυτός;», ρωτάω τη διπλανή μου.

Aπό τη Δέσποινα Τριβόλη

despina@lifo.gr

Κυριακή, 12:45, σε βάφτιση Είμαστε μέσα στην εκκλησία και κοιτάμε το μωρό που βαφτίζεται. « Έχει μπουτάκια από αυτά που θες να ρίξεις πάνω τους μουστάρδα και να τα βάλεις στο ταψί», λέει ο Κ. Σκέφτομαι μια παράσταση που είχα δει 2 μέρες πριν. Ένας άντρας και μια γυναίκα αντάλλασσαν σενάρια για το μέλλον: κάποια ήταν αστεία, κάποια ήταν εφιαλτικά, κάποια ήταν θλιβερά. Αυτό που μου προκάλεσε τη μεγαλύτερη έκπληξη, όμως, ήταν το πιο αναμενόμενο σενάριο. « Ίσως στο μέλλον», είπε ο ηθοποιός, «να μην αλλάξει τίποτα. Οι άνθρωποι θα συνεχίσουν να ζουν όπως ακριβώς ζούσαν πάντοτε, να ερωτεύονται, να παντρεύονται, να κάνουν παιδιά».

Urban lab

Πριν από ακριβώς έναν χρόνο αρχίσαμε να τον γνωρίζουμε / «συμπαθής, πολιτισμένος, αλλά χαμένος από χέρι» / μουρμουρίζαμε στις παρέες / κανείς δεν τον πίστευε / ακόμα κι οι πιο αφοσιωμένοι είχαν συμβιβαστεί με την ιδέα μιας αξιοπρεπούς ήττας (στην καλύτερη περίπτωση) / αλλά να που ήρθαν τα πάνω κάτω και ο «χαμένος από χέρι» ανέτρεψε όλα τα προγνωστικά και βγήκε μετά βαΐων και κλάδων τη δεύτερη Κυριακή / πολλές ελπίδες από πολλούς εκείνο το όμορφο φθινοπωρινό βράδυ / έναν χρόνο μετά ο Γιώργος Καμίνης μοιάζει εξαφανισμένος / μας έκλεψαν τον δήμαρχο; / γιατί δεν εμφανίζεται; / γιατί δεν μιλάει; / έχει πάθει κατάθλιψη; / το μετάνιωσε; / κατέθεσε τα όπλα; / σε μια εποχή που η Αθήνα βράζει, ο δήμαρχος δείχνει απών / σίγουρα θα κάνει πράγματα, σίγουρα θα έχει καθημερινά μια πολύ βαριά ατζέντα, σίγουρα θα τρέχει και δεν θα φτάνει / σίγουρα η οικογένειά του θα τον βλέπει ελάχιστα / αλλά πόσο σημασία έχουν όλα αυτά (για την πόλη, όχι για τον ίδιο), όταν ο κόσμος κοντεύει να τον ξεχάσει; / όχι, δεν θέλουμε τον δήμαρχο για να μας χαϊδέψει στοργικά το κεφάλι / ούτε για να μοιράσει λεφτά (που, εννοείται, ότι δεν υπάρχουν) / αλλά για να τον βλέπουμε κάθε μέρα στην πρώτη γραμμή της μάχης, προκειμένου να μείνει η πόλη όρθια / δεν μπορεί η πόλη σου να βρίσκεται στην κατάσταση που βρίσκεται κι εσύ να είσαι περίπου άφαντος / ας μην έχει να μας πει περισπούδαστες σοφίες ή όμορφα λόγια / αλλά η Αθήνα σήμερα θέλει τον δήμαρχό της / κι επειδή ο Γιώργος Καμίνης είναι αυτός που είναι (ήπιος, ορθολογικός, εργατικός), τώρα που η πόλη μέρα με τη μέρα κινδυνεύει να βουλιάξει μέσα σ’ έναν οχετό λαϊκισμού, καταστροφολαγνείας και ανορθολογισμού, αυτό τον δήμαρχο τον θέλουμε δίπλα μας / κι αν (όπως ελπίζω) δεν ευσταθούν τα σενάρια της εισαγωγής (το μετάνιωσε,

Πριν από έναν χρόνο, όταν τα λουλούδια μύριζαν ακόμα άνοιξη. Φωτό: Παντελής Ζερβός

Xάσαμε τον δήμαρχο, στοπ.

Aπό τον Δημήτρη Ρηγόπουλο

έπαθε κατάθλιψη, κ.λπ.), το μόνο που μπορώ να πιθανολογήσω είναι ότι ο Γιώργος Καμίνης λύγισε μπροστά στο ανίκητο, όπως φαίνεται, τέρας της ελληνικής διοίκησης / ένας μηχανισμός γραφειοκρατικός, αβυσσαλέος, πολύπλοκος, δαιδαλώδης, εξουθενωτικός / ικανός να ξεκάνει κάθε δημιουργική σπίθα που πάει ν’ ανάψει / έγγραφα, εγκύκλιοι, πράξεις, συμβούλια, παρασυμβούλια, παραστάσεις, όργανα / κουράστηκα μόνο που τα γράφω / και ο Δήμος Αθηναίων δεν είναι ένα οποιοδήποτε Δημόσιο / εδώ μιλάμε για τη φωλιά του κούκου, γραφειοκρατία απύθμενη, διαδικασίες επί διαδικασιών, στρατός υπαλλήλων, μηχανισμοί, φράξιες, ένα ασύλληπτα αντιπαραγωγικό σύμπαν που δεν θέλει και πολύ για να σε ρουφήξει / και τον Γιώργο Καμίνη πρέπει να τον έχει ρουφήξει ολόκληρο / τόσο πολύ, που τον εξαφάνισε / διαφορετικά, μάλλον θα είχε προσέξει τις σύριγγες στην «αυλή» του δημαρχείου.

Την Κυριακή που μας πέρασε επισκέφτηκα το εικαστικό πρότζεκτ του ReΜap στην περιοχή του Μεταξουργείου. Είναι η τρίτη φορά που διοργανώνεται αυτό το ιδιότυπο διεθνές πρόγραμμα σύγχρονης τέχνης, το οποίο, σύμφωνα με τους εμπνευστές του, φιλοδοξεί να συνδυάσει τη σύγχρονη τέχνη και τις συνδηλώσεις της με την ανάγκη για μια σχεδιασμένη πολεοδομική παρέμβαση, χαρτογραφώντας εκ νέου αυτή την υπό διαμόρφωση περιοχή του κέντρου. Δεν μπορώ να πω πως το ιδεολογικό κέλυφος του εγχειρήματος με βρίσκει 100% σύμφωνο. Έχω την αίσθηση, άλλωστε, πως δεν είναι και τόσο αμιγώς ιδεολογικό στον πυρήνα του. Μιλάμε για κάποιο ποσοστό real estate αστικών εξευγενισμών μέσα σε μια πολύ δύσκολη οικονομικοκοινωνική συγκυρία, όπου η τέχνη και το όποιο θετικό της πρόσημο χρησιμοποιούνται μ’ έναν τρόπο όχι ακριβώς ειλικρινή. Τι θέλω να πω; Για να παρακολουθήσουμε τέχνη, πρέπει ο φορέας της να μην έχει κανένα βαρίδι που να εμποδίζει την ενασχόληση με την ουσία που η τέχνη προσπαθεί να μεταδώσει. Τα τελευταία χρόνια έχει γίνει κοινός τόπος πως η ενασχόληση με το στυλ του κενού προκάλεσε παρενέργειες και άμβλυνε τη δυναμική και του βλέμματος των δημιουργών και του κοινού, που, ζαλισμένο από την τεχνητή αυξομείωση της έντασης του γούστου του, δυσκολευόταν ν’ ανακαλύψει τι αληθινά τού έλειπε και πώς η τέχνη θα το βοηθούσε να το ανακαλύψει. Το ReMap είναι ένα ενδιαφέρον πείραμα. Αλλά γεγονός παραμένει πως, πίσω από όλο αυτό τον πυκνό ιστό από δράσεις και πρότζεκτ, υπάρχει μια αιμάτινη πραγματικότητα, η δυσοίωνη πραγματικότητα του κέντρου, του οποίου οι συνθήκες, λόγω της πολυπαραγοντικής εγκατάλειψης, έχουν χειροτερέψει κυκλωνικά τα τελευταία χρόνια. Η τέχνη έχει την ικανότητα ν’ αγγίζει τη ουσία, όταν στηρίζεται στο ενεργό βλέμμα και στο παράξενο δέος που προκύπτει όταν κάποιος στραφεί πάνω της, κοιτάξει ξαφνικά για πρώτη φορά και νιώσει πως αυτό που έχει γεννηθεί εκείνη τη στιγμή τον αφορά. Αλλά, πόσες φορές συμβαίνει αυτό πια; Δεν ξέρω, όσο η πραγματικότητα τριγύρω μας χειροτερεύει, αν θα έχουμε την αντοχή, τη διάθεση και την όρεξη ν’ αντιμετωπίσουμε τις δυσοίωνες εικόνες, αντιπαραβάλλοντας τις εικόνες της τέχνης ως μια ασπίδα προστασίας. Ίσως γι’ αυτό τον υπνωτικό σκοπό οι εικόνες των διαφημίσεων είναι πιο κατάλληλες, γιατί η παραισθητική τους διάσταση είναι σχεδόν δηλωμένη. Η διαφήμιση σε απομακρύνει από την πραγματικότητα της εσωτερικής σου ζωής. Η τέχνη σ’ επαναφέρει και σ’ την αποκαλύπτει. Μέσα σε μια σκληρή πραγματικότητα η αλήθεια (όταν υπάρχει) είναι πολύ σκληρή. Το μεγαλύτερο πρόβλημα είναι πως παλιά καταλαβαίναμε αυτόν που μας έλεγε ψέματα. Τώρα, πια, τα λέμε οι ίδιοι στον εαυτό μας.

11

The Network

Επιλογές από το Lifo.gr

Ντροπιαστικό όνομα: Παπανδρέου

Ο «Μόντι Πάιθον» Τέρι Γκίλιαμ στη Δράμα

(Ωραία θα ήταν να ζούσε σήμερα η Μαρία Ρεζάν, ε;) Από τον Άρη Δημοκίδη

Μια απροσδόκητη συνάντηση στο περιθώριο του Φεστιβάλ Ταινιών Μικρού Μήκους. Από την Εύη Λαμπροπούλου

Geek Greek Bloggers: Όλο τον Σεπτέμβριο η DC Comics μηδένισε όλη (ή την περισσότερη) απ’ την ιστορία της κι έβγαλε 52 νέους τίτλους με #1 τεύχη. Η επίλεκτη ομάδα Ελλήνων geek bloggers (οι πιο φανατικοί αναγνώστες κόμικ και ο κομίστας Ηλίας Κυριαζής) σχολίαζαν και βαθμολογούσαν όλες τις πρεμιέρες στο gkoultoura.tumblr.com. Ένα πολύ ενδιαφέρον και διασκεδαστικό πείραμα online. Μαρiα Ρεζaν: Μακάρι να ζούσε η Μαρία Ρεζάν και να έκανε ιντερνετική δημοσιογραφία (και συγκεκριμένα συνεντεύξεις!). Μια αναφορά στην παλιά, καλή δημοσιογράφο από κάποιον στο Facebook μού θύμισε το παρακάτω απόσπασμα από μια συνέντευξη που η δημοσιογράφος είχε πάρει απ’ τον Γιώργο Παπανδρέου, τον σημερινό πρωθυπουργό, το μακρινό 1984... Μ.Ρ.: Για πείτε μου την αλήθεια, ήρθε μια φορά που είπατε, «ωχ, αδελφέ, ας μη λεγόμουνα Παπανδρέου και θα βλέπατε εσείς»; Γ.Π.: Έχω ζήσει και σε άλλες χώρες και μεγάλωσα, ας πούμε, ως μετανάστης, που το όνομά μου δεν είχε καμία αξία… Θυμάμαι, ιδιαίτερα, μια φορά -θα ήμουν δέκα χρόνων- που είχαμε πάει πολλά παιδιά στη ΧΑΝ, στην Αμερική, για να κολυμπήσουμε στο κολυμβητήριο. Διάβαζαν τα ονόματα το ένα μετά το άλλο. Διάβασαν κάποια στιγμή ένα πολωνέζικο όνομα και γέλασαν όλα τα παιδιά γιατί ήταν περίεργο. Μετά από λίγο διάβασαν το δικό μου και γέλασαν ακόμα περισσότερο, γιατί τους φάνηκε περίεργο. Αισθανόμουν ντροπή τότε με το όνομα αυτό. Τουιτaροντας απ’ το Σινεμa: Στο gazARTE έγινε την προηγούμενη εβδομάδα μια προβολή της ταινίας Το Γάλα μόνο για χρήστες του Τwitter. Το πρώτο «Twitter Exclusive Screening» απαιτούσε απ’ τους συμμετέχοντες τον άμεσο σχολιασμό της ταινίας μέσω smart phones, χρησιμοποιώντας το hashtag #to_gala. Αν και υποψιάζομαι πως είναι λίγο αγχωτικό -και απομυθοποιητικό- να βρίσκεις συνέχεια έξυπνα πράγματα να γράψεις, βλέποντας ένα φιλμ, το όλο συμβάν έχει το ενδιαφέρον του. (Και το Γάλα είναι εξαιρετικό φιλμ!).

Retweets! Τον Επίκουρο τον ξέρεις; Έχει μερικά πρακτικά διδάγματα για τη ματαίωση των ελπίδων και την αναθεώρηση των ανα-

γκών και των επιθυμιών. (greek_author) /// Το Τwitter έχει γίνει το νέο «ρε, ας μ’ έκαναν εμένα πρωθυπουργό για μια μερα». (Ta_zGa) /// Από την κατάχρηση των μηχανισμών της αγοράς καταλήξαμε τα junkies του καπιταλιστικού συστήματος, ψάχνοντας τη δόση μας στην Ομόνοια της Δύσης.

(KostasMantzaris) /// Σαρωτικά ανανεωτική η νέα κυβέρνηση στη Δανία. 26 χρόνων ο νέος υπουργός Οικονομικών, Ινδός μετανάστης ο υπ. Θρησκευτικών, Υποθέσεων και Ισότητας... Την ίδια στιγμή η «Δανία του Νότου» ανακυκλώνει Παπουτσήδες και άλλους παλαιοκομματικούς, διώχνοντας στο εξωτερικό ό,τι πιο ζωογόνο έχει. (neTpen) /// 1. Η Μπατζελή έγραψε βιβλίο. 2.Ο Βορίδης το παρουσίασε. 3. Πριν από 32 χρόνια ο Ν. Πουλαντζάς πέταξε τα βιβλία του απο τον 7ο κι έπεσε μαζί τους. (dr_tasos) /// Θα το πω διακριτικά: προσέξτε τι λέτε στο internet και τι φωτό κ.λπ. ποστάρετε. Φίλος, 2 μέρες μετά από ταξίδι Ολλανδία συνελήφθη, ψάξιμο κ.λπ. (soilis) /// Τα παιδιά πετροβολούν για πλάκα τα βατράχια. Μα, τα βατράχια δεν διαθέτουν χιούμορ και πεθαίνουν στ’ αλήθεια... (CHOMENIDIS) /// Μέτα από 30 χρόνια το ΚΚΕ θ’ αποκαταστήσει και τον Πάγκαλο. (platitudinous) /// Είδα την Παναγιά στον ύπνο μου. Κρατούσε άιφον πέντε. Με ρώτησε από πού στρίβω για το ιβέντ. Ονείρωξη. (Manolis_G) *Περισσότερα κάθε μέρα στη στήλη μου Bits & Pieces, στο Lifo.gr.

Angelo Says

Silver Couch no 38: Ρεβέκκα Καμχή (γκαλερίστα)

Από τον Άγγελο Πλέσσα Από την Ομόνοια μέχρι τον Κεραμεικό, η ανθρώπινη αξιοπρέπεια συνεχίζει να χτυπιέται βάναυσα. Πώς βλέπεις το μέλλον στη γειτονιά σου; Το μέλλον στη γειτονιά μου δεν διαφέρει απ’ το μέλλον της υπόλοιπης χώρας. Η ανθρώπινη αξιοπρέπεια καθορίζεται από το πώς φέρεσαι στα παιδιά σου. Αν οι σημερινοί γονείς και το σύστημα στα σχολεία δεν αλλάξουν, δεν θ’ αλλάξει τίποτα. Η Τέχνη μπορεί να μας απαλλάξει από αυτό το ψυχικό βάρος; Δεν έχει υπάρξει ποτέ πολιτισμός χωρίς Τέχνη, χωρίς αυτό το «άλλο» μέσα απ’ τα μάτια εμπνευσμένων ανθρώπων που σε βοηθάνε να κοιτάξεις από άλλο «παράθυρο/πόρτα». Καλό μας ταξίδι, αν θέλουμε να κοιτάξουμε. www.angelosays.com www.twitter.com/angelosays

O Γκίλιαμ, φυσιογνωμικά και ενεργειακά, μου θυμίζει τον πατέρα μου. Πράγμα που, σύμφωνα με τον Φρόιντ, θα μ’ έκανε να τον ερωτευτώ. Έχουν και την ίδια ηλικία (71). Αλλά δεν χρειάζεται ένα ισχυρό οιδιπόδειο για να τον ερωτευτείς. Η αναβράζουσα ενέργειά του ελκύει τον κόσμο. Όλα πάνω του είναι πολύ. Ο χορός, το τσίπουρο, το γέλιο του. Αγκαλιάζει την όμορφη σκηνοθέτιδα του Κύκλωπα. Φωτογραφίζεται πάλι. «Δεν θα χορέψουμε άλλο;», λέω. «Είμαι γέρος και δεν είμαι καλά. Καταρρέω». «Δεν σου φαίνεται. Μοιάζεις να έχεις τόνους ενέργειας». « Ήπια πολύ τσίπουρο, όμως, και χόρευα βαλκανικά για ώρα». «Εγώ δεν την παλεύω με το τσίπουρο». «Μέχρι στιγμής μια χαρά με πάει: αύριο δεν ξέρω πώς θα είμαι. Λέω να κοιμηθώ ώστε να πάω πρωί στους Φιλίππους». «Στο χωριό της μαμάς μου, δηλαδή». «Σοβαρά;». «Ναι, αλλά οι αρχαιότητες βρίσκονται κοντύτερα στο χωριό που ονομάζεται Κρηνίδες. Υποψιάζομαι ότι οι Φίλιπποι πήραν το όνομα με μέσον». « Έτσι γίνεται. Θα πάω, λοιπόν, εκεί που περπάτησε ο Παύλος, και όλα αυτά είναι τόσο σημαντικά, η αρχή του κόσμου κ.λπ. Αυτός είναι ο χριστιανισμός βασικά: ο Παύλος». «Είναι αυτός που είναι στη ρεσεψιόν στον παράδεισο;». «Όχι, εκείνος είναι ο Πέτρος. Ο Παύλος περπάτησε τη Γη για να διαδώσει τη θρησκεία. Αυτός έκανε όλη τη δουλειά, αυτός πούλησε το όλο πράγμα. Ο Χριστός απλώς πήγε και πέθανε. Ο Παύλος είναι ο άνθρωπος. Είναι θέμα μάρκετινγκ». «Μακάρι να είχα τον Παύλο στις δημόσιες σχέσεις για το βιβλίο μου». «Κι εγώ». «Εσύ δεν το χρειάζεσαι!». «Χρειάζομαι λεφτά για την ταινία μου». «Αν είχα θα σου έδινα!». «Το ξέρω!», λέει όλο καλή πίστη. «Ο Παύλος θα τα έβρισκε». «Προσευχήσου τότε! Αλλά μπορεί να σου κρατάει κακία από τη Ζωή του Μπράιαν». «Κατά πάσα πιθανότητα!», γελάει.

Η Εύη Λαμπροπούλου έχει γράψει τα μυθιστορήματα «Χάπι Λου», «Σχεδόν Σούπερ» και «Όλα τα μήλα». Ολόκληρο το κείμενο εδώ: lifo.gr/now/view/4719

The sky is the limit Ο Γιώργος Φουρτούνης κατακτά το πρώτο βραβείο στο Φεστιβάλ της Δράμας, τρεις ακόμα απόφοιτοι του Ομίλου ΑΚΜΗ αποσπούν τιμητικές διακρίσεις και άλλοι δυο την υποτροφία της ΕΡΤ στο πρόγραμμα «Μικροφίλμ» και μια θέση στο διαγωνιστικό του 31ου Διεθνούς Φεστιβάλ Κινηματογραφικών Σχολών του Μονάχου.

Μ

ια νέα σελίδα στις κινηματογραφικές σπουδές στην Ελλάδα γράφτηκε φέτος από αποφοίτους των σπουδών σκηνοθεσίας του ΙΕΚ ΑΚΜΗ και του Μητροπολιτικού Κολεγίου Αθηνών, που με τις πτυχιακές τους ταινίες σάρωσαν βραβεία και διακρίσεις στα πιο μεγάλα διεθνή φεστιβάλ ταινιών.

Στο 34 Ο Διεθνές Φεστιβάλ της Δράμας, 4 απόφοιτοι του Ομίλου ΑΚΜΗ συμμετείχαν όχι στο σπουδαστικό αλλά στο διαγωνιστικό μέρος του φεστιβάλ, συναγωνίστηκαν επί ίσοις όροις με τις πτυχιακές τους εργασίες επαγγελματικές ταινίες και κατάφεραν ν' αποσπάσουν όχι μόνο τιμητικές διακρίσεις αλλά και το 1ο Βραβείο Μυθοπλασίας του Φεστιβάλ! Μεγάλος νικητής του 34ου Διεθνούς Φεστιβάλ Ταινιών Μικρού Μήκους ο Γιώργος Φουρτούνης, απόφοιτος του Bachelor Σκηνοθεσίας του Ομίλου ΑΚΜΗ (ΒΑ Mass Communication & Media Arts/ Film & TV Directing), του πρώτου ευρωπαϊκού πανεπιστημιακού προγράμματος Σκηνοθεσίας στην Ελλάδα. Με την πτυχιακή του ταινία Πίστομα κατέκτησε την κριτική επιτροπή και κατάφερε ν' αποσπάσει το 1 ο Βραβείο Μυθοπλασίας ανάμεσα σε 9 επαγγελματικές συμμετοχές. Τιμητική διάκριση έλαβαν ακόμη 3 απόφοιτοι του Ομίλου ΑΚΜΗ, ο Αλέξης Σιπσίδης με την ταινία Iris, ο Στέργιος Πάσχος με την ταινία Ελένη, καθώς και ο επίσης απόφοιτος του Bachelor Σκηνοθεσίας, Bασίλης Καλαμάκης, που με την ταινία του Κόφ’ το κατέκτησε και την επιτροπή του Διεθνούς Φεστιβάλ Κινηματογραφικών Σχολών, του σημαντικότερου φεστιβάλ ευρωπαϊκών σχολών, και προκρίθηκε στο διαγωνιστικό τμήμα της 31ης Διοργάνωσης. Η μικρού μήκους ταινία Πίστομα είναι η 18λεπτη κινηματογραφική μεταφορά του ομότιτλου διηγήματος του Κωνσταντίνου Θεοτόκη. Για πρώτη φορά διαβάστηκε σε μάθημα του καθηγητή της σχολής Περικλή Χούρσογλου και κέντρισε το ενδιαφέρον του Γιώργου Φουρτούνη. Λίγο αργότερα ξεκίνησε την προπαραγωγή της σαν πτυχιακή του ταινία. Αν και δεν κατόρθωσε να την ολοκληρώσει μέσα στη διάρκεια του έτους του, συνέχισε την προσπάθεια, η οποία καρποφόρησε στο τέλος του 2008. Παρά τις δυσκολίες που προέκυψαν στο διάστημα που μεσολάβησε, η ταινία ολοκληρώθηκε την άνοιξη του 2011. Σε αυτή την πορεία ο σπουδαστής είχε την αμέριστη υποστήριξη καθηγητών αλλά και φοιτητών της Σχολής. Ο Ευθύμης Χατζής, ακαδημαϊκός υπεύθυνος του Bachelor Σκηνοθεσίας του Ομίλου ΑΚΜΗ, δήλωσε χαρακτηριστικά: Κατακτήσαμε τη Δράμα με πτυχιακές ταινίες και, όπως φαίνεται, και το Μόναχο! Είμαστε πολύ περήφανοι που απόφοιτοί μας απέσπασαν τόσο σημαντικά βραβεία. Είναι η δικαίωση και η απόδειξη του πώς, με την κατάλληλη εκπαίδευση και τη σωστή υποστήριξη, μπορεί ένας σπουδαστής να ξεδιπλώσει το ταλέντο του και να κάνει ταινία επαγγελματικών προδιαγραφών. Τα παιδιά συμμετείχαν με τις πτυχιακές τους ταινίες για την απόκτηση του Bachelor Σκηνοθεσίας. Με τις ίδιες ταινίες κερδίζουν και στα διεθνή φεστιβάλ. Αυτό λέει πολλά. Ειδικά ο Γιώργος, κέρδισε ανάμεσα σε ταινίες που είχαν και budget και χρηματοδοτήσεις. Αν και ασκητικά σεμνός, το πείσμα του και η όρεξή του μας εντυπωσίασαν από την πρώτη στιγμή στο ΙΕΚ ΑΚΜΗ. Κάθε Σαββατοκύριακο ταξίδευε με το ΚΤΕΛ σε όλη την Ελλάδα για να βρει τον ιδανικό τόπο για τα γυρίσματα! Ο τόπος ήταν ουσιαστικά ο αφηγητής της ιστορίας, ο χώρος γινόταν χαρακτήρας, γι’ αυτό κι ο Γιώργος επέμενε. Και όταν τελικά γύρισε από την Καστοριά ενθουσιασμένος, την άλλη μέρα ξεκίνησε τα γυρίσματα. Του παρείχαμε όλο τον εξοπλισμό αλλά και πάλι πρωτοτύπησε, κάνοντας τον δικό του, χειροποίητο φακό, που μοντάρισε πάνω στη μήτρα. Σήμερα είναι ένας βραβευμένος σκηνοθέτης. Τίποτα δεν είναι τυχαίο». Για τον τομέα κινηματογραφίας του Ομίλου ΑΚΜΗ, η Δράμα δεν είναι η μόνη επιτυχία. Πρόσφατα, 2 ακόμη σπουδαστές του Σκηνοθεσίας, η Κατερίνα Πιπεριά, σπουδάστρια του Β.Α Σκηνοθεσίας, με το σενάριο της ταινίας της Fish, και ο Γιώργος Τελτζίδης, σπουδαστής Σκηνοθεσίας του ΙΕΚ ΑΚΜΗ Θεσσαλονίκης, με το σενάριο της ταινίας Φράγμα, κατάφεραν ν' αποσπάσουν το ποσό των €30.000 ο καθένας για την υλοποίηση του σεναρίου και την παραγωγή της ταινίας τους, συμμετέχοντας στο πρόγραμμα της ΕΡΤ «Μικροφίλμ». Κορυφαία επιβράβευση, δεδομένου ότι όλο το πρόγραμμα σπουδών του Ομίλου ΑΚΜΗ δίνει μεγάλη βαρύτητα στο σενάριο, το Α και το Ω επαγγελματικής κινηματογραφικής παραγωγής, μικρού ή μεγάλου μήκους.

Το ΙΕΚ ΑΚΜΗ παρέχει τον πλέον σύγχρονο εξοπλισμό στους σπουδαστές του για την υλοποίηση των πτυχιακών τους ταινιών.

Ο Γιώργος Φουρτούνης με τον καθηγητή του Ευθύμη Χατζή.

14

06-12.10.2011

σ h κ ι ρ υ λ ικh

Eθν

ν νοθέτησα ς που σκη νή η Σκ ς ή ικ της Λυρ υ) κού σποτ Σταφυλίδο διαφημιστι Μαριλένα αμε ύ : π , κο τό α ω ια ρ σ ε (Φ ω . μ τυπ Εξάρχου φωτα, κα ατα του εν υ και Σοφία τα γυρίσμ λίνα Ψύκο Ε ς, Σκηνή από τη ύ ο της Φαφ οι Παναγιώ

15

h ν η 2 σκ 1 0 2 1 1 20

ν ν τελευταίω ω τ α μ μ α ρ κό πρόγ λης. Ο καλ εντυπωσια ό ιο π π ς η ο τ τ ι o ε u ζ ο tatus q ρουσιά έτου Ρενάτ λιτεχνικό s άζει και πα λ λ λ α α λ κ π α μ o ή τ υ ικ σ ο ρ τ ς υ η ς ΗΛ υντή άνοθέση τ ης, ο διευθ ία της, αυξ τώντας τη ίδ κ φ λ α ο η ν σ α α ο ιχ π ιλ ε Μ , φ ν ς η ετώ ζουν τ am Μύρωνα θέτες αλλά της LifΟ Te ιευθυντής ο α ν δ μ η ς ω κ ό ρ σ ικ ί ιέ ν ο χ φ ε ικ λιτ ύ. Το α θεατρ . σπουδαίοι αϊκού κοινο ι ν α η κ θ α α λ τη διαφορά υ λ ν ο έ υ τ ν ο ς ν ίε ά Τζα κ κ ο α δ θ σ ές που ολύ τις προ συντελεστ ς υ ο τ ντας κατά π ι α κ ις παραστάσε φωτίζει τις

16

06-12.10.2011

love cats Μακέτες των κοστουμιών της Μαριαλένας Καποτοπούλου για τον Παπουτσωμένο Γάτο.

17

EθνικH λυρικH σκηνH

θωμασ μοσχοπουλοσ Με 21 χρόνια προϋπηρεσίας στο παιδικό θέατρο και στην όπερα, ο Θωμάς Μοσχόπουλος είναι ιδανικός για να σκηνοθετήσει όπερα για παιδιά. Ο «Παπουτσωμένος Γάτος» του Τσέζαρ Κούι θυμίζει μιούζικαλ και μιλά για τη φαντασία, το παιχνίδι και το σκοτεινό μας alter-ego. Από τη Δέσποινα Τριβόλη, Φωτό: Πάνος Μιχαήλ

Π

ώς προέκυψε αυτή η καινούργια συνεργασία με τη Λυρική; Ο Μύρωνας Μιχαηλίδης είναι ένας άνθρωπος ο οποίος σε υπολογίζει και το κάνει και πάρα πολύ σοβαρά. Την προηγούμενη φορά που συνεργάστηκα με τη Λυρική Σκηνή υπήρχε πλήρης απουσία καλλιτεχνικής διαχείρισης. Είχα σκηνοθετήσει το 2008 τον «Πρωτομάστορα» του Καλομοίρη που ήταν να πάει στο Πεκίνο και τελικά δεν πήγε. Μετά από εκείνη την οδυνηρή εμπειρία δεν ήθελα να περνάω απ’ τη Λυρική, ούτε απ’ έξω. Τώρα νιώθω ότι κάτι πάει ν’ αλλάξει. Βλέπω ότι ο Μιχαηλίδης είναι αποτελεσματικός κι οργανωμένος - ίσως ν’ αλλάξει κάτι. Κάνετε πολλά χρόνια όπερα. Ποια ήταν η πρώτη όπερα που σκηνοθετήσατε; Είχαμε γράψει μαζί με τον Νίκο Κυπουργό μια όπερα, το «Σιωπή, ο βασιλιάς ακούει», που ανέβηκε στο Μέγαρο όταν είχα πρωτοξεκινήσει. Ένα-δυο χρόνια μετά έκανα το «Così fan tutte» πάλι στο Μέγαρο. Από τότε σκηνοθετώ σχεδόν μια κάθε δυο χρόνια. Είναι ένας καλός τρόπος για τους Έλληνες σκηνοθέτες να βγουν στο εξωτερικό. Στην όπερα όλα είναι σε μια διεθνή γλώσσα. Κάπου διάβασα πως υποστηρίζατε ότι καλό είναι να μην ταυτίζεσαι με τα παιδιά όταν σκηνοθετείς, αλλά να έχεις μια απόσταση. Δεν εννοούσα να μην καταλαβαίνεις πώς σκέφτεται ένα παιδί, αλλά να μην παθαίνεις συναισθηματική ταύτιση. Η δουλειά που άπτεται παιδαγωγικών παραμέτρων, όπως είναι η όπερα για παιδιά, χρειάζεται μεγάλη νηφαλιότητα, γιατί είσαι και λίγο δάσκαλος. Ένας δάσκαλος που παρασύρεται συναισθηματικά δεν μπορεί να κάνει καλά τη δουλειά του, ούτε να είναι αντικειμενικός παρατηρητής αυτού που γίνεται. Διαχωρίζεις παιδικό από ενήλικο θέατρο; Όχι, δεν τα διαχωρίζω. Στο παιδικό θέατρο δοκιμάζω πολύ περισσότερα πράγματα από αυτά που δοκιμάζω στο θέατρο για ενηλίκους. Πώς επιλέξατε, λοιπόν, τον «Παπουτσωμένο Γάτο»; Είναι μια όπερα ενός σημαντικού Ρώσου συνθέτη του 19ου αιώνα, του Τσέζαρ Κούι, που ανήκε στη λεγόμενη «ομάδα των πέντε», μαζί με τους Μουζόρσκι, Μποροντίν, Ρίμσκυ-Κόρσακοφ, Μπαλακίρεφ. Οι τέσσερις τελευταίοι είναι γνωστοί, ενώ αυτός χάθηκε στη λήθη. Το τελευταίο του έργο, το οποίο έγραψε σε πολύ μεγάλη ηλικία, ήταν ο «Παπουτσωμένος Γάτος». Ο Κούι ήταν μηχανικός που δίδασκε στη Στρατιωτική Ακαδημία. Ήταν ένας αρκετά περίεργος άνθρωπος. Μάλλον κάτι έκρυβε, ένα alter- ego πολύ περίεργο κι αθώο. Πέρα απ’ τη μουσική, που είναι πολύ καλής ποιότητας, άρχισα να συνειδητοποιώ ότι ήταν ένα παραμύθι που με γοήτευε από παιδί και όσο το δουλεύω καταλαβαίνω και το γιατί. Τι είναι αυτό που σας γοήτευε; Αυτά τα παραμύθια που έχουν ένα ζώο-βοηθό μιλάνε για την πιο σκοτεινή μας πλευρά. Ο βασικός ήρωας, ο Ζαν, τον οποίον εξαπατούν, υποτίθεται, τ’ αδέρφια του και του δίνουν αυτόν το γάτο, στην ουσία έχει τον γάτο ως ένα είδος alter ego. Aυτό που δεν μπορεί να είναι στη ζωή του ο Ζαν είναι αυτός ο γάτος, που κάνει του κόσμου τις σκανταλιές, τις απάτες και τα κόλπα κι έχει αυτήν τη μαγική δύναμη του διονυσιακού στοιχείου σαν το Σάτυρο. Είναι αυτό που

λέει η ψυχολογία του παραμυθιού, ότι το παιδί θέλει ν’ ανατρέψει τη σοβαροφάνεια των μεγάλων, που το καταπιέζει και το βάζει σε αυστηρά πλαίσια. Το θέατρο δεν είναι αξιοπρεπές και καθωσπρέπει, είναι διονυσιακό πράγμα. Έχει πάρα πολύ ενδιαφέρον να δεις πώς μπορείς σ’ ένα αρκετά συμβατικό είδος, όπως είναι η όπερα, ν’ αναιρέσεις τους κώδικές του. Στη δική μας παράσταση σπρώξαμε το κομμάτι της φαντασίας - ο γάτος είναι ένα φανταστικό πρόσωπο. Η παράσταση ξεκινάει σαν ένα ασπρόμαυρο, δισδιάστατο πράγμα, σαν χάρτινο, όπου το μόνο τρισδιάστατο πλάσμα που έχει χρώμα και τη δύναμη της φαντασίας είναι ο γάτος, ο οποίος σιγά-σιγά βγάζει το χρώμα στους άλλους ήρωες. Στην ουσία, το έργο λέει ότι το παιχνίδι είναι ίσως ο μόνος τρόπος να κοινωνικοποιηθείς υγιώς κι ότι αυτά που θεωρούνται σοβαρά μπορούν εύκολα να γελοιοποιηθούν. Η βασιλική αυλή είναι μια τελείως ανούσια κατάσταση, ας πούμε. Το να μπορείς ν’ ανατρέψεις αυτές τις δομές είναι σαν το σύνθημα του Μάη του ‘68 «η φαντασία στην εξουσία». Έχει μια παιδική ορμή όλο αυτό. Ποια είναι η διαφορά στο να σκηνοθετείς όπερα για παιδιά; Δεν ξέρω. Είναι η πρώτη φορά που σκηνοθετώ όπερα για παιδιά, κι ας έχω σκηνοθετήσει πολλές φορές όπερα. Γενικά, το παιδί χρειάζεται μεγάλη αμεσότητα κι η όπερα δεν είναι το πιο άμεσο πράγμα του κόσμου, οπότε εκεί έχεις μια πάλη. Δουλεύουμε για να είναι και κείμενο αυτό το πράγμα, κάτι που έχει χαθεί δυστυχώς και, κατά τη γνώμη μου, είναι πολύ μεγάλο λάθος. Είναι κάτι που δεν απασχολεί κανέναν, καμιά φορά ούτε τους τραγουδιστές, αν και οι μεγάλοι τραγουδιστές πάντα προσέχουν το κείμενο. Η όπερα πάσχει από την έλλειψη θεατρικής παιδείας των ερμηνευτών της. Έχοντας δουλέψει κι έξω, βλέπω πολύ μεγάλη διαφορά. Ευτυχώς, βλέπω μια αλλαγή στην αντιμετώπιση ακόμα και στην Ελλάδα. Πώς αντιδρούν τα παιδιά σ’ αυτό το είδος; Δεν ξέρω, θα το διαπιστώσω. Ευτυχώς, έχει και πρόζα. Στο θέατρο οι αντιδράσεις των παιδιών είναι πάντα απρόβλεπτες. Το παιδί πρέπει να το κατακτήσεις ως θεατή, αλλιώς μπορεί να το δεις να βγάζει το κινητό του και να παίζει παιχνίδια. Ε, εκεί έχεις κάνει λάθος. Εάν κάνεις το παιδί συμμέτοχο στην παράσταση, είναι πολύ πιο εύκολο. Τι κάνει τον «Παπουτσωμένο Γάτο» να ξεχωρίζει; Το ότι είναι μία από τις πρώτες παιδικές όπερες. Οι μεταγενέστερες είναι πιο μοντέρνες, ενώ αυτή έχει και πιο απλές μελωδίες, γιατί ανήκει στον ύστερο ρομαντισμό. Είναι πολύ κοντά στο να είναι μιούζικαλ, παρόλο που το ιδίωμα είναι κλασικό. Γράφτηκε, εξάλλου, στη φάση που η όπερα δεν ήταν ελιτίστικο είδος, αλλά λαϊκό θέαμα. Υπάρχουν πολλές όπερες για παιδιά; Ναι, και τις έχουν γράψει και πολύ αξιόλογοι συνθέτες, όπως «Το παιδί και τα μάγια» του Ραβέλ ή το «Αηδόνι» του Στραβίνσκι, αλλά είναι πολύ δύσκολες στο ανέβασμά τους. Τα τελευταία είκοσι χρόνια έχει προκύψει η όπερα ως παιδικό είδος, αν και, συνήθως, αυτό που γίνεται είναι να διασκευάζονται κανονικές όπερες και να παίζονται σε κομμένες βερσιόν. Εδώ δεν γράφονται όπερες για ενηλίκους, θα γράφονται όπερες για παιδιά;

Ναι, η όπερα θεωρείται ακόμα κάπως ελιτίστικη. Δεν χρειάζεται να είναι έτσι. Το μιούζικαλ γιατί είναι δημοφιλές; Δεν απέχουν πάρα «Ο παπουτσωμένος γάτος» του Τσέζαρ Κούι. Λιμπρέτο: Μ. Λβόβσκι (πάνω στο πολύ. Απλώς, κάποια στιγμή παραμύθι του Σαρλ Περρώ), μουσική άρχισε να γίνεται ελιτίστικο γιατί διεύθυνση: Ανδρέας Τσελίκας / Τάσος οι απαιτήσεις άρχισαν ν’ αυξάνοΣυμεωνίδης, σκηνοθεσία: Θωμάς νται, έγινε πολύ ακριβό είδος κι Μοσχόπουλος, σκηνικά: Ευαγγελία έτσι σταμάτησαν να γράφονται Θεριανού, κοστούμια: Μαριαλένα όπερες. Υπάρχουν στιγμές που συΚαποτοπούλου. Η παράσταση θ’ ανέβει από μπίπτουν. Το West side story τι είναι, τις 29 Οκτωβρίου 2011 δηλαδή; Ούτε όπερα ούτε μιούζικαλ. έως τις 8 Απριλίου Το «Porgy and Bess» του Γκέρσουιν τι εί2012. ναι; Το «Summertime» είναι ο συνδυασμός των δύο.

Η παράσταση

18

06-12.10.2011

Δ

ώσαμε ραντεβού ένα σαββατιάτικο μεσημέρι στην πλατεία Βαρνάβα, στο Παγκράτι. Έφτασε χωρίς να έχει ιδρώσει καθόλου, μ’ ένα σπαστό ποδήλατο. «Κοίτα σύμπτωση. Αύριο το βράδυ, εδώ, στην πλατεία, έχει η Λυρική εκδήλωση. Θα στήσουν μια σκηνή, όπου οι σολίστ της Λυρικής θα ερμηνεύσουν δημοφιλή αποσπάσματα από αγαπημένες όπερες και οπερέτες». Ο Γιάννης Χριστόπουλος, τενόρος της Λυρικής, είναι σαράντα ετών (δεν του φαίνεται καθόλου) κι αυτό που ξέρει να κάνει καλύτερα απ’ οτιδήποτε είναι να φοράει αυτά τα «περίεργα» κοστούμια και να φτάνει τη φωνή του στα άκρα. Όμως, σε αντίθεση με ό,τι έχει ο περισσότερος κόσμος στο μυαλό του για κάποιον που κάνει αυτήν τη δουλειά, είναι ένας απόλυτα φυσιολογικός άνθρωπος. Πώς σου ήρθε να γίνεις τενόρος; Τυχαία. Η μουσική μού άρεσε απ’ όταν ήμουν μικρός, τραγούδαγα, αλλά δεν είχα σκεφτεί να το κάνω επάγγελμα. Έτυχε να κάνω βυζαντινή μουσική, επειδή είχα καλή φωνή. Σε κάποια φάση με βρήκε ένας ψάλτης και μου είπε, «έλα να σε μάθω να ψέλνεις». Μου άρεσε. Μετά, σπουδάζοντας στο ωδείο κι ερχόμενος σ’ επαφή με το χορωδιακό τραγούδι, άρχισα να βλέπω και άλλα πράγματα. Με την όπερα είχες καμιά επαφή μέχρι τότε; Είχα ακούσει λίγο, αλλά δεν πήγαινα, δεν ήμουν φαν. Εμένα η όπερα με κέρδισε όταν άκουσα την άρια από τους «Παλιάτσους» στους Αδιάφθορους του Μπράιαν ντε Πάλμα, στη σκηνή που σκοτώνουν τον Σον Κόνερι. Εκεί έμεινα άφωνος και μετά άρχισα ν’ ακούω λίγο Τρίτο Πρόγραμμα, μπας και πετύχω κάτι που να μου αρέσει. Υπάρχει κάποια ιεροτελεστία που κάνεις πριν αρχίσεις να τραγουδάς; Τι; Γαργάρες και τέτοια πράγματα; Όχι, αυτά είναι παραμύθια, μην τα πιστεύεις. Όλα αυτά είναι μύθοι. Ωμά αυγά δεν τρώτε, δηλαδή; Όχι, καλέ.

μουσική και πως την αντιλαμβάνεσαι. Είναι μία ιδιότυπη κατάσταση. Όταν λες σε κάποιον που σε γνωρίζει για πρώτη φορά πως είσαι τενόρος, πώς το αντιμετωπίζει; Κάποιοι εντυπωσιάζονται, αλλά το χειρότερό μου είναι όταν το πρώτο πράγμα που μου λένε είναι «πότε θα μας δώσεις μια πρόσκληση να έρθουμε να σε δούμε;». Πρόκειται γι’ ανθρώπους που δεν έχουν πάει ποτέ σε θέατρο και το μόνο που τους νοιάζει είναι να μπούνε κάπου τσάμπα. Το πιο αστείο, πάντως, που μου έχει συμβεί είναι όταν είπα σ’ έναν ταξιτζή τι δουλειά κάνω κι αυτός μου είπε «βγάλε, τότε, μια κραυγή». Στο σπίτι σου ακούς μουσική; Ναι. Ακούω πιο πολύ από το ΥouΤube πλέον. Δεν έχω ένα συγκεκριμένο είδος που ακούω. Ακούω τα πάντα. Ακούς και χαζά, ελαφρά πράγματα; Ναι, βέβαια. Δεν ακούω heavy metal και σκυλάδικα. Μπορεί να τ’ ακούσω, για να γελάσω με κανένα τραγούδι .Επίσης, αυτό που λέγεται «έντεχνη ελληνική μουσική» εμένα δεν μου πολυαρέσει. Προτιμώ, ας πούμε, το original λαϊκό ή και το σκυλάδικο καμιά φορά απ’ το δήθεν έντεχνο. Είναι κάτι που δεν το συμπαθώ. Το θεωρώ, δήθεν, κατάλαβες; Γενικά, εμένα δεν μου αρέσουν τα δήθεν πράγματα. Και γι’ αυτό σου λέω ότι και την όπερα δεν θέλω να τη βλέπουμε ως ένα δήθεν πράγμα. Ή θα τη δεις ως αυτό που είναι ή δεν αξίζει τον κόπο. Αλλά κι εγώ είμαι ένας άνθρωπος που ζει στο 2011. Αν σου πω ότι ακούω μόνο όπερα, θα είμαι φρίκουλας, βλαμμένος.

Είναι μια δουλειά που μπορεί να κρατήσει και τρεις ώρες και πολλοί λένε ότι μπορεί να χάνεις δυο κιλά κάθε φορά. Η νοητική κι η σωματική ένταση είναι πολύ μεγάλη.

Τι άλλο δεν ισχύει; Μπορεί ν’ ακούσεις τα πάντα. Υπάρχουν διάφορα γιατροσόφια που μπορείς να κάνεις όταν έχεις ψιλοκρυώσει. Μπορεί, ας πούμε, το ρακόμελο να βοηθάει κάποιους που έχουν κρυώσει και βήχουν. Κατά τη διάρκεια του διαλείμματος στις πρόβες υπάρχουν κάποια πράγματα τα οποία απαγορεύεται να κάνεις; Αυτό που είναι καταστροφικό για τη φωνή είναι ο κλιματισμός. Οι χώροι που κλιματίζονται είναι πολύ «εχθρικοί» για τους κλασικούς τραγουδιστές, όπως και οι χώροι που έχουν καπνό. Σε μπαρ δεν πηγαίνετε; Όχι, σε μπαρ δεν πάμε. Όχι γιατί δεν μας αρέσει, αλλά, αν εγώ, ας πούμε, καθίσω σ’ ένα μπαρ και εισπνεύσω τον καπνό ή αν έχει πολύ δυνατή μουσική και πρέπει να φωνάζω, χωρίς να ελέγχω την ένταση της φωνής μου, την επόμενη μέρα θα ‘μαι κουρασμένος. Θα ‘ναι σαν ένας αθλητής, ο οποίος έχει ξενυχτήσει, να πάει με τα πόδια από την Κηφισιά στην Καλογρέζα. Η φωνή δεν θα τραβάει. Και όταν δεν τραβάς, έχεις άγχος. Και τότε θα σου κάνει παρατήρηση ο μαέστρος και μπορεί να σε πετάξει έξω απ’ την πρόβα. Εμείς έχουμε ένα δώρο απ’ τον Θεό, που το έχουμε μέσα μας. Όσον αφορά τον πιανίστα, το όργανο είναι εκεί, τον περιμένει. Είναι ερμηνευτής. Αν έχεις ένα καλό όργανο από τη φύση σου, πολύ ακριβό, γιατί είναι σπάνιο, το φέρεις μέσα σου. Πρέπει να το συντηρείς, να το προσέχεις και να είσαι παράλληλα και ο ερμηνευτής, ο μουσικός, που έχει να κάνει με το πώς σκέφτεσαι τη

Σε συναυλίες πας; Ναι. Είχα πάει και στον Τζορτζ Μάικλ, όταν είχε έρθει, και μου άρεσε και πολύ. Έπαθα πλάκα εγώ μ’ αυτόν. Έφαγα ήττα, που λένε.

Κατά τη διάρκεια των παραστάσεων στο θέατρο, τι κλίμα επικρατεί στα παρασκήνια; Υπάρχει, μια βουβή ένταση στην ατμόσφαιρα μέχρι ν’ αρχίσει η παράσταση. Από κει και μετά, όλοι χαλαρώνουν σιγά σιγά, οι ρυθμοί είναι πιο φυσιολογικοί. Υπάρχει, βέβαια, η ένταση που σου προκαλούν τα κοστούμια, γιατί πρέπει ν’ αλλάξεις γρήγορα και να τρέξεις ξανά στη σκηνή. Είναι μια δουλειά που μπορεί να κρατήσει και τρεις ώρες και πολλοί λένε ότι μπορεί να χάνεις δυο κιλά κάθε φορά. Η νοητική κι η σωματική ένταση είναι πολύ μεγάλη. Δεν μπορείς να χαλαρώσεις.

Δεν πίνεις ένα ουισκάκι για να χαλαρώσεις; Όχι, όχι. Έχω δει, όμως, έναν Αρμένη, πολύ σπουδαίο τενόρο, ο οποίος κοπάναγε βότκες πριν βγει στη σκηνή. Γενικά, δεν υπάρχει κανόνας. Αν αντέχεις, μπορείς να το κάνεις. Δεν είναι δεδομένο τι πρέπει ν’ αποφεύγεις, βλέπεις τι σου πάει και τι δεν σου πάει. Οι συνάδελφοί μου τρελαίνονται που με βλέπουν να βλέπω ποδόσφαιρο πριν αρχίσει η παράσταση. Εμένα, όμως, μου κάνει καλό, γιατί με χαλαρώνει. Τ’ αντρικά κοστούμια στην όπερα είναι και λίγο γκροτέσκ μερικές φορές. Έχεις αισθανθεί γελοίος κάποια φορά, βλέποντας τον εαυτό σου στον καθρέφτη; Γελοίος όχι. Έχω αισθανθεί άβολα πολύ. Πολλές φορές οι σκηνογράφοι κι οι ενδυματολόγοι αντιμετωπίζουν τα κοστούμια απ’ τη δική τους πλευρά μόνο. Πώς φαίνονται από κάτω. Μπορεί να φορέσεις ένα πράγμα που να είναι πάρα πολύ βαρύ ή να σε κόβει στον λαιμό, να σε δυσκολεύει. Τέτοια προβλήματα, ναι, τ’ αντιμετωπίζουμε συχνά. Ο Γιάννης Χριστόπουλος τη σεζόν 2011-2012 θα συμμετέχει στις παραγωγές της Λυρικής Σκηνής «Το ελιξίριο του έρωτα», «Η Κρητικοπούλα» και «Η εύθυμη χήρα».

scream «Το πιο αστείο, πάντως, που μου έχει συμβεί είναι όταν είπα σ’ έναν ταξιτζή τι δουλειά κάνω κι αυτός μου είπε "βγάλε, τότε, μια κραυγή"».

υλοσ γιαννησ χριστοπο

Στο

19

EθνικH λυρικH σκηνH

μυαλO νOς τενOρου ε ποδήλατο, , κυκλοφορεί μ’ ένα μα άλ Π ε ντ αν άι πρ Μ λύτερη. ορους του κάνει τη φωνή του κα αν είδε τους Αδιάφθ να ότ α α γι ερ γά όπ αυ ν τη μά ω με ει ε ώ άβερης. ή και δεν τρ ουλος κόλλησ ι πριν βγει στη σκην ο, Φωτό: Σπύρος Στ σε άτ Ο Γιάννης Χριστόπ ρώ λλ λα Βα χα τη να ώ α γι Φ ν ρο το Από βλέπει ποδόσφαι

20

06-12.10.2011

τεchnicolor ξεκινάει σαν να ω , το βάζ ίζεται σε αγροτική περιοχή ά-σιγά, με σιγ και «Eπειδή το έργο διαδραματ ή, αρχ ν στη α όλα τα ρούχα μαυρόασπρ με ’50, του ία ίζονται». ταιν ματ η χρω σπρ μαυρόα ίζουν όλα να όταν μπαίνει ο έρωτας, αρχ την πρόοδο του έργου κι

γκαετανο ντονιτσετι

M

ε μια από τις πλέον δημοφιλείς όπερες διεθνώς, «Το ελιξίριο του έρωτα» του Γκαετάνο Ντονιτσέτι, ανοίγει το χειμερινό της πρόγραμμα η Λυρική Σκηνή, σε σκηνοθεσία του Σταμάτη Φασουλή, την πρώτη του συνεργασία με την κρατική αυτή σκηνή. Πρόκειται για μια συνεργασία διόλου τυχαία, καθώς είναι μια κωμωδία, ιδανικό ντεμπούτο για τον σκηνοθέτη των θεατρικών επιτυχιών. Συγκεκριμένα, είναι μια κωμική όπερα που διαδραματίζεται σ’ ένα χωριό κι η πλοκή της έχει ως εξής: ένας αθώος και αγαθιάρης νέος, ο Νεμορίνο, ερωτεύεται ένα όμορφο κι έξυπνο πλουσιοκόριτσο, την Αντίνα, με την οποία νομίζει ότι δεν έχει πολλές ελπίδες και γι’ αυτό καταφεύγει στη βοήθεια ενός αγύρτη ψευτογιατρού, του Ντουλκαμάρα, ο οποίος του πουλάει ένα ερωτικό φίλτρο, που στην πραγματικότητα είναι κρασί. Τα πράγματα περιπλέκονται

όταν η Αντίνα, για να κάνει τον Νεμορίνο να ζηλέψει, φλερτάρει μ’ έναν αξιωματικό, τον Μπελκόρε, που τη ζητάει αμέσως σε γάμο γιατί πρέπει να φύγει το ίδιο βράδυ με τον λόχο του. Ο Φασουλής λέει για το χαριτωμένο αυτό έργο: «Το θέμα είναι ο έρωτας κι ο τρόπος που μπορεί να εκδηλωθεί. Γιατί εδώ έχουμε έναν έρωτα ο οποίος είναι ανεκδήλωτος κι ο ένας από τους δύο τον αρνείται. Ακόμα και σήμερα, τόσο οι κομεντί που γυρίζονται για το σινεμά όσο και οι κωμωδίες του εμπορικού θεάτρου, είναι βασισμένες στο ίδιο μοτίβο: ο εραστής, η ερωμένη, ο αντίζηλος και η τελική επιβράβευση του ζεύγους. Ένα αιώνιο θέμα, το οποίο βέβαια πρέπει να το φρεσκάρεις και να το κάνεις σαν να το βλέπει ο άλλος πρώτη φορά». Ο τρόπος, λοιπόν, που επέλεξε ο ίδιος ν’ ανανεώσει αυτή την όπερα του 1831 είναι τοποθετώντας την καταρχάς στον 20ό αιώνα, και συγκεκριμένα μετά τον πόλεμο και την απελευθέρωση, λίγο πριν ο αγροτικός πληθυσμός εγκαταλείψει οριστικά το

χωριό για την πόλη. «Είναι και η τελευταία φορά που συναντάμε την αγροτική τάξη να εκφράζεται ερωτικά, εκεί περίπου στα τέλη της δεκαετίας του ’50 με αρχές του ’60, λίγο πριν έρθει η αστυφιλία και καταστρέψει τα πάντα. Κι επειδή το έργο διαδραματίζεται σε αγροτική περιοχή, πράγμα σπάνιο για όπερα, το βάζω να ξεκινάει σαν μαυρόασπρη ταινία του ’50, με όλα τα ρούχα μαυρόασπρα στην αρχή, και σιγά-σιγά, με την πρόοδο του έργου κι όταν μπαίνει ο έρωτας, αρχίζουν όλα να χρωματίζονται». Το «Ελιξίριο του έρωτα», βέβαια, δεν θεωρείται αμιγώς κωμωδία, αλλά melodrama giocoso, μια ελαφριά ρομαντική όπερα μπελκάντο. Ο Τούρκος διευθυντής ορχήστρας Ισίν Μετίν, που έχει πρόσφατα διευθύνει την ορχήστρα της Λυρικής σε γκαλά στο Μέγαρο και τώρα ανέλαβε να φέρει το εγχείρημα εις πέρας, λέει: «Πρόκειται για μια ευχάριστη όπερα μεν, αλλά και με πολλές και σοβαρές πτυχές. Δεν θα την αποκαλούσα κωμική όπερα, αλλά αναμ-

φισβήτητα διασκεδάζει το κοινό της κι οπωσδήποτε ανταμείβει τους καλλιτέχνες που συμμετέχουν σ’ αυτήν». Για τη σοπράνο Έλενα Κελεσίδου, που ερμηνεύει πρώτη φορά την Αντίνα, ακόμα και το γεγονός ότι επιλέχτηκε (ως πρώτη διανομή) είναι μια ανταμοιβή από μόνο του: «Πριν από πολλά χρόνια ήταν να παίξω τον ίδιο ρόλο στο Μέξικο Σίτι, αλλά ακυρώθηκε η παράσταση και δεν το έκανα. Μου έμεινε απωθημένο. Τώρα είμαι πάρα πολύ ευτυχισμένη που θα το κάνω και το γεγονός ότι ο Σταμάτης το μεταφέρει σε φυσικό περιβάλλον και δεν προσπαθεί να σοκάρει με εξωφρενικές ιδέες με κάνει να χαίρομαι ακόμα περισσότερο που συμμετέχω σ’ αυτό». Φωνητικά είναι λιγότερο απαιτητική από μια δραματική όπερα; «Καθόλου. Παρόλο που είναι ελαφριά όπερα, συγχρόνως είναι πάρα πολύ σοβαρή. Η μουσική είναι τόσο ελαφριά και καθαρή, που αν δεν έχεις τέλεια τεχνική και ωραία φωνή, δεν σε καλύπτει τίποτα. Έχει και τρίλια και στακάτο και κολορατούρα, τα πάντα!».

21

EθνικH λυρικH σκηνH

να ‘ναι ενα μεγαλο χωριο Άλλος να χορεύει, άλλος την προσωπικότητά του. ς ένα οί οι τύποι καθ ο ι αυτ ι έχε όλο να υν λω «Θέ ι, να υπάρχο ινιάζει, άλλος να τεμπελιάζε χαρούμενος, άλλος να γκρ ένα χωριό». ανθρώπων που αποτελούν

«Ελιξίριο του ρικό θέατρο προσδίδει στο λυ ο στ α ειρ όπ απ κή ετι οθ της παράστασης ην πρώτη του σκην ή διάσταση. Οι συντελεστές Ο Σταμάτης Φασουλής στ ρικ ατ θε πιο μια , έτι ιτσ ον ντική όπερα του Ντ . έρωτα», την περίφημη ρομα η, φωτό Σπύρος Στάβερης ρίδ Πα το ήσ Χρ ν το ό Απ ό. σμ μιλούν στη LifO με ενθουσια

O

πως είναι αναμενόμενο, ο Σταμάτης Φασουλής σκοπεύει να προσδώσει στο «Ελιξίριο του έρωτα» τη θεατρικότητα που ίσως ένας παραδοσιακός σκηνοθέτης της όπερας να μην έδινε. Κινεί τη χορωδία, την οποία αρνείται ν’ αντιμετωπίσει σαν ένα «τάγμα χωρικών», σαν να θέλει να ζωντανέψει ένα ολόκληρο χωριό. «Θέλω να έχει ο καθένας την προσωπικότητά του. Άλλος να χορεύει, άλλος να ‘ναι χαρούμενος, άλλος να γκρινιάζει, άλλος να τεμπελιάζει, να υπάρχουν όλοι αυτοί οι τύποι ανθρώπων που αποτελούν ένα χωριό». Αλλά πόσο τον απασχολεί το γεγονός ότι για πρώτη φορά σκηνοθετεί όπερα; «Μέχρι τώρα το απέφευγα, γιατί δεν ήμουν σίγουρος. Όχι ότι είμαι τώρα, αλλά είμαι λίγο περισσότερο. Δεν ξέρω αν θα δεχόμουν την πρόταση της Λυρικής, αν επρόκειτο για δραματικό έργο, αλλά ένας λόγος που είπα το ναι είναι επειδή πρόκειται

για κωμωδία. Είμαι θαυμαστής της όπερας, όχι μελετητής. Επειδή έχω σκηνοθετήσει μιούζικαλ, που βέβαια δεν έχει παρά μια μακρινή σχέση με την όπερα, έχω συνηθίσει το μέρος της ορχήστρας και το μέρος το τραγουδιστικό μέσα απ’ τη ροή της παράστασης. Ενώ στο θέατρο έχεις το κείμενο, εδώ έχεις και μια μουσική την οποία πρέπει να υπηρετήσεις μαζί με το κείμενο, και η μουσική είναι εκείνη που ωθεί την κίνηση που πρέπει να γίνει σκηνικά. Όχι μόνο αυτά που λένε αλλά κι αυτά που ακούγονται από τον ήχο της ορχήστρας, όλα πρέπει να γίνουν ένα. Και στο “Ελιξίριο”, όπως σε όλες τις σπουδαίες κωμωδίες, έχουμε και μια στιγμή λυρική. Υπάρχει αυτό το υπέροχο λυρικό κομμάτι, το “Una furtiva lagrima”, το οποίο έχει ξεχωρίσει απ’ το έργο, είναι διάσημο από μόνο του κι αποτελεί τη σφραγίδα του έργου, χωρίς να είναι κωμικό. Υπάρχει άφατος λυρισμός κι ένα βαθύτερο αίσθημα και πρέπει να φροντίσεις να είσαι μέσα και στα δύο, στον βαθύτερο πόνο και στην εξωτερική ελα-

φράδα, στη χάρη που έχουν». Ο Μετίν προσθέτει: «Ο σκηνοθέτης μας γνωρίζει το δραματικό υπόβαθρο του έργου και δεν μένει μόνο στην πλοκή, πράγμα σημαντικό, καθώς υπογραμμίζει τις ιδέες κάτω απ’ την πλοκή σε μια όπερα η οποία απαιτεί γρήγορες εναλλαγές και κίνηση, απ’ τον σολίστα μέχρι τη χορωδία. Βοηθάει την ορχήστρα κι είναι ιδιαίτερα συνεργάσιμος σε μέρη τα οποία, θέλοντας να τα σκηνοθετήσει με συγκεκριμένο τρόπο, θα μπορούσε να δυσκολέψει τους τραγουδιστές. Δεν πέφτει σ’ αυτή την παγίδα. Το “Ελιξίριο” έχει και μια μικρή, ελάχιστη όπερα μέσ’ στην όπερα, όταν ο γιατρός λέει στην τελετή ότι θα τραγουδήσει μια βαρκαρόλα για δύο φωνές. Αυτό είναι μια διακωμώδηση της όπερας και νομίζω ένα απ’ τα πιο διασκεδαστικά της σημεία». Όπως όλα τα ωραία παραμύθια, έτσι και το «Ελιξίριο» έχει αίσιο τέλος. Η Αντίνα πέφτει στα δίχτυα του έρωτα κι ο Νεμορίνο καταλήγει διπλά ευτυχισμένος, καθώς, εκτός του έρωτα, κερδίζει

και μια κληρονομιά. Η Κελεσίδου, που επίσης είναι διπλά ευτυχισμένη, όχι μόνο επειδή ερμηνεύει την Αντίνα αλλά κι επειδή απέχει για λίγο απ’ το μελόδραμα, λέει: «Μα, το θέμα του, ο έρωτας, είναι ό,τι πιο σημαντικό στη ζωή. Μεγαλώνεις, ερωτεύεσαι, έρχεται ο πρώτος έρωτας, ο δεύτερος κι αυτή είναι η ιστορία! Είμαι πολύ ευτυχισμένη που κάνω το “Ελιξίριο”. Με κάνει να αισθάνομαι παιδί, ακόμα πιο νέα! Κάνω πράγματα που δεν είχα προλάβει μέχρι τώρα». «Το ελιξίριο του έρωτα» του Γκαετάνο Ντονιτσέτι. Λιμπρέτο: Φελίτσε Ρομάνι (βασισμένο στο έργο «Το φίλτρο» του Ευγένιου Σκριμπ), μουσική διεύθυνση: Ισίν Μετίν, σκηνοθεσία: Σταμάτης Φασουλής, σκηνικά: Γιώργος Γαβαλάς, κοστούμια: Ντένη Βαχλιώτη, φωτισμοί: Λευτέρης Παυλόπουλος, διεύθυνση χορωδίας: Nίκος Βασιλείου. Συμμετέχουν η Ορχήστρα και η Χορωδία της Εθνικής Λυρικής Σκηνής. Η παράσταση θ’ ανέβει στις εξής ημερομηνίες: 14, 15, 16, 21, 22, 23, 26, 30 Οκτωβρίου 2011 και 16, 17, 18, 19, 20 Μαΐου 2012.

22

Ο

06-12.10.2011

Ρενάτο Τζανέλλα ξεκίνησε επίσημα ως καλλιτεχνικός διευθυντής του μπαλέτου της Λυρικής τον Σεπτέμβριο που μας πέρασε. Με μια μεγάλη θητεία στον χορό, έγινε πρώτα χορογράφος του Μπαλέτου της Στουτγάρδης, ενώ το 1995 κατάφερε ν’ αναλάβει μια θέση μεγάλου κύρους: έγινε διευθυντής του Μπαλέτου της Κρατικής Όπερας της Βιέννης. Εκεί έμεινε σχεδόν δέκα χρόνια, μέχρι την παραίτησή του. «Τους εξέπληξε το γεγονός ότι παραιτήθηκα, γιατί είχα δημιουργήσει ένα ωραίο σύστημα, αλλά εγώ χρειαζόμουν να επιστρέψω στη δημιουργικότητά μου. Η εμπορικότητα της Βιέννης είχε γίνει καταπιεστική πια», λέει. Κάπως έτσι ξεκίνησε μια freelance καριέρα ανά τον κόσμο, που τον έφερε στην Ελλάδα αρχικά ως σύμβουλο στο Φεστιβάλ Αιγαίου, μετά ως συνεργάτη της Λυρικής και σήμερα πια ως διευθυντή του μπαλέτου της.

Πόσα χρόνια είστε χορογράφος; Από το 1989, που ήμουν είκοσι οκτώ, οπότε εδώ και είκοσι δύο χρόνια. Σταμάτησα να χορεύω ο ίδιος όταν ξεκίνησα να δουλεύω στη Βιέννη - είχε ενενήντα έξι χορευτές, οπότε δεν προλάβαινα και να χορεύω. Είμαι πενήντα χρόνων πια και μου λείπει λίγο η σκηνή, αν και ξέρω ότι δεν σταμάτησα λόγω κάποιου τραυματισμού, αλλά επειδή έκανα κάτι καλύτερο. Φέτος έχουμε πολλή δουλειά, αφού θ’ ανεβάσουμε τέσσερις παραστάσεις μπαλέτου. Πώς προέκυψε η συνεργασία σας με τη Λυρική; Είχα σχετικά με το Φεστιβάλ της Σύρου για χρόνια, ως σύμβουλος στον τομέα του χορού. Την πρώτη φορά που ήρθα στην Ελλάδα, πήγαμε με τη γυναίκα μου ταξίδι στη Σαντορίνη κι αποφάσισα ότι θέλω πολύ περισσότερη Ελλάδα στη ζωή μου. Την επόμενη χρονιά ξεκίνησα τη συνεργασία μου με το Φεστιβάλ Αιγαίου. Αγαπώ τη χώρα και τους ανθρώπους της. Το γεγονός ότι βρίσκομαι εδώ σε μια τόσο δυσχερή συγκυρία κάνει τα πράγματα πιο δύσκολα. Καμιά φορά, όμως, μέσα σε τέτοιες συνθήκες φτιάχνει κανείς σπουδαία πράγματα. Μπορείς να φτιάξεις σπουδαία τέχνη. Εγώ είμαι πάντα υπέρ των ανθρώπων. Δεν αντέχω το

γεγονός ότι η κουβέντα για τα χρήματα είναι ξαφνικά πιο σημαντική απ’ την κουβέντα για τους ανθρώπους. Είναι πολύ κακό αυτό, αλλά δεν συμβαίνει μόνο στην Ελλάδα, συμβαίνει παντού. Η δική μου ευθύνη είναι να διευθύνω εξήντα χορευτές άρα και εξήντα οικογένειες. Υπάρχει ένα σύστημα που υποτίθεται ότι τους προστατεύει και το να είσαι διευθυντής σ’ έναν οργανισμό σήμερα είναι μεγάλη ευθύνη. Έχω εμπειρία από μεγάλους οργανισμούς όπερας και ξέρω τα προβλήματά τους. Η Λυρική έχει μεγάλη παράδοση, αλλά πρέπει τώρα πια να δημιουργήσει μια καινούργια, πιο μοντέρνα. Μπορεί να μην έχουμε όλα τα μέσα, αλλά η ουσία μένει η ίδια. Ποιο είναι το όραμά σας για το μπαλέτο; Το όραμά μου είναι το πρόγραμμά μου. Να βρω τον ρυθμό, να εντατικοποιήσω τον ρυθμό της ομάδας, να τους εκπαιδεύσω, κατά κάποιον τρόπο, σε υψηλό επίπεδο, να παράγουμε όσο γίνεται περισσότερο, να χορεύουμε όσο γίνεται περισσότερο. Στη συνέχεια, πιστεύω ότι πρέπει να δούμε το προγραμμα του παρελθόντος και να διευκρινίσουμε τη σημερινή εικόνα της ομάδας. Με ποιον τρόπο θέλετε να το κάνετε αυτό; Πιστεύω ότι πρέπει να έχουμε ένα ρεπερτόριο που να μας αντιπροσωπεύει και να ταιριάζει στο είδος των χορευτών που έχουμε. Δεν είμαστε μια ομάδα νεαρών χορευτών. Ένα κομμάτι της αποτελείται από ώριμους χορευτές και πρέπει να βρούμε τρόπους μέσα από το ελληνικό και διεθνές ρεπερτόριο ώστε να τη βοηθήσουμε να γίνει προϊόν άφθαστης ποιότητας. Από αυτά που έχω δει νομίζω ότι η ομάδα υπολείπεται λίγο στο προφίλ της. Δεν έχει ακόμα μια ξεκάθαρη καλλιτεχνική θέση. Είναι η μεγαλύτερη ομάδα χορού στην Ελλάδα, με εξήντα χορευτές, και η μόνη κλασική στη χώρα. Έχω εξήντα χορευτές που πληρώνονται για να χορεύουν δέκα με έντεκα μήνες τον χρόνο. Σε εποχή κρίσης, μάλιστα, αυτός ο χορός έχει πολύ περισσότερη αξία. Είναι πολύ σημαντικό να χορεύουν συχνά και γι’ αυτό υπάρχει το πρόγραμμα «Χορός στις πλατείες», στο πλαίσιο του οποίου χορεύουμε σε πλατείες της πόλης. Εαν δεν πάει ο Μωάμεθ στο βουνό, θα πάει το βουνό στον Μωάμεθ.

Εγώ είμαι πάντα υπέρ των ανθρώπων. Δεν αντέχω το γεγονός ότι η κουβέντα για τα χρήματα είναι ξαφνικά πιο σημαντική απ’ την κουβέντα για τους ανθρώπους.

Lights on!

Τι αντιδράσεις έχετε κοινό του μπαλέτου, λάH παράσταση «Όλοι χορεύουν βαλς!» σε μουσική από τις παραστάσεις τρεις της όπερας, που διεύθυνση Ηλία Βουδούρη και χορογραφία Ρενάτο που έχετε κάνει μέχρι πρέπει να ικανοποιηΤζανέλλα θα ανέβει στις 27, 29, 30 Νοεμβρίου, 2, 3, 11, τώρα στις πλατείες; θεί. Κατά τ’ άλλα, δεν 24, 28 Δεκεμβρίου και 6, 7 Ιανουαρίου 2012 στο θέατρο Η πρώτη παράσταυπάρχει κάποια λογική Ολύμπια. Η παράσταση«Φάουστ» του Σαρλ Γκουνό σε λιμπρέτο ση στην πλατεία στον συνδυασμό αυτό. Ζιλ Μπαρμπιέ & Μισέλ Καρρέ, μουσική διεύθυνση Αγίου ΚωνσταντίΉταν ένα στοίχημα για Μύρωνα Μιχαηλίδη και σκηνοθεσία Ρενάτο νου, στον Κολωνό, μένα ν’ αποστασιοποιηΤζανέλλα, θα ανέβει στο Μέγαρο Μουσικής ήταν πολύ συγκινηθώ απ’ τη βαλς πραγμαΑθηνών στις 20, 21, 22, 24, 25, 27, 28 και 29 τική. Έβλεπες ότι η τικότητα της Βιέννης και Ιανουαρίου 2012, με την ορχήστρα και γειτονιά ήταν σχετικά να έρθω εδώ. Η ομάδα έχει τη χορωδία της Εθνικής Λυρικής Σκηνής. φτωχή, με πολλά παιδιά, τη δυνατότητα και τη δύναμη και ότι αντιμετωπίζει μια δύνα δείξει πολλά παραπάνω. Στο σκολη πραγματικότητα. Στο τέκλασικό μπαλέτο έχεις μπροστά δυο λος είχαν ενθουσιαστεί όλοι τους, άτομα, πιο πίσω άλλα έξι και οι υπόειδικά τα παιδιά. Είχε τόση ζεστασιά λοιποι στέκονται σχεδόν ακίνητοι. Ε, δεν όλο αυτό… Στο Γκάζι, πάλι, είχαμε ένα είναι τρόπος αυτός για να δεις το μπαλέτο πιο προετοιμασμένο ακροατήριο, πολύ πειμας. Με τον «Δον Κιχώτη», που θα ανέβει τον θαρχημένο και ήσυχο. Όλα τα καφέ ήταν άδεια, Φεβρουάριο και τον Μάρτιο στο Ολύμπια, θέλω αλλά ήταν μια πετυχημένη βραδιά. να χρησιμοποιήσω όλη την ομάδα, να δείξω τη δύναμη και το σθένος της. Ψάχνω για έργα που Έτσι προσεγγίζετε την πόλη; Ναι. Είναι σημανα μπορούν ν’ αναδείξουν και το μέγεθός της. ντικό να πλησιάσουμε τους Αθηναίους. Θα Είμαι εδώ και για να δημιουργήσω μια πρόκληκάνουμε πολλή δουλειά τώρα. Όπερες, χορό, ση, φυσικά. Τέχνη σημαίνει πρόκληση, συζήτρεις διαφορετικές σκηνές. Δουλεύουμε με τηση ως προς το γιατί κάνουμε κάτι. Θέλω να καινούργιο ρεπερτόριο. Η νέα μας παράσταση, κάνουμε γερή δουλειά. το «Όλοι χορεύουν βαλς!», θα δείξει τον νέο τρόπο της ομάδας, και φυσικά θα έχει τη σφραγίδα μου. Θα είναι ένας καινούργιος τρόπος κι ένα νέο στυλ χορογραφίας για την ομάδα. Μετά, θα έχουμε μπαλέτο για παιδιά, το «Ρωμαίος και Ιουλιέτα», και αργότερα μια παγκόσμια πρώτη στο Μέγαρο, τον «Φάουστ», όπου εγώ θα είμαι και σκηνοθέτης και χορογράφος. Είχατε φέρει και μια βερσιόν της παράστασης «Όλοι χορεύουν βαλς» στην Ελλάδα το 2002; Ναι, είχα φέρει το ένα από τα τρία κομμάτια της παράστασης στο Ηρώδειο, αλλά ακόμα κι αυτό το κομμάτι είναι ξαναδουλεμένο. Πέρσι τον Ιανουάριο κάναμε ένα γκαλά στο Μέγαρο, μια πρόσκληση για χορό, και η ομάδα ταίριαζε τόσο πολύ σε αυτό το κομμάτι που ονομάζεται «Everybody Waltzes!» σε μουσική Γιόχαν Στράους και Γκούσταβ Μάλερ, που αποφάσισα να το δουλέψω κι αυτό. Το δεύτερο κομμάτι, που είναι καινούργια δουλειά, ονομάζεται «Εmpty Place» και είναι σε μουσική Λόρι Άντερσον, Μπράιαν Ίνο και Τζον Χάσελ. Τέλος, θα δούμε και το «Μπολερό» του Ραβέλ. Πρόκειται για τρία κομμάτια της δουλειάς μου που δείχνουν πολύ καλά τη σχέση μου με τον κλασικό χορό, την ανάπτυξή μου ως χορογράφου τα τελευταία 30 χρόνια. Πώς ταιριάζουν αυτά τα τρία κομμάτια μεταξύ τους; Από τη μια είχα κατά νου ότι την πρώτη χρονιά όλοι αναρωτιούνται τι θα κάνει ο νέος καλλιτεχνικός διευθυντής κι από την άλλη ότι έχουμε ένα πολύ μεγάλο ακροατήριο, παιδιά,

Και πώς σκοπεύετε ν’ ανεβάσετε τον «Φάουστ»; Καταρχάς, είναι η πρώτη μεγάλη όπερα που σκηνοθετώ. Έχω κάνει όπερες, αλλά πάντα ως χορογραφος, ποτέ ως σκηνοθέτης, γι’ αυτό είμαι πολύ χαρούμενος. Είναι ιδιοφυής δουλειά ο «Φάουστ», γιατί δείχνει τη φοβερή διαμάχη που βιώνουμε όλοι κάποια στιγμή στη ζωή μας. Έρχεται μια στιγμή που είμαστε πολύ γέροι για να κάνουμε αυτό που θέλουμε, ενώ πριν ήμασταν πολύ νέοι για να έχουμε το μυαλό να καταλάβουμε τι ήταν σωστό. Είναι λες και όλη μας τη ζωή βρισκόμασταν στο λάθος μέρος τη λάθος στιγμή. Είναι δυο τα ερωτήματα. Πρώτα το ηθικό: έχω κάνει αυτό που ήθελα; Και το δεύτερο αφορά τι θα μου συμβεί μετά θάνατον. Θέλουμε να πλησιάσουμε την πραγματικότητα όσο πιο πολύ γίνεται, όχι να πάρουμε έναν γέρο και να τον κάνουμε νέο. Επίσης, να υλοποιήσουμε την ιδέα του Φάουστ, ότι όλα αυτά είναι στο μυαλό του, σαν την ιστορία του γυμνού βασιλιά. Νομίζει ότι έχει αλλάξει, αλλά, όσο κι αν μικραίνει στην ηλικία, στην ουσία δεν μπορεί ν’ αλλάξει. Έχουμε μια πολύ απλή ιδέα, αλλά πολύ έξυπνη. Θα είναι κάτι που όλοι μας έχουμε ζήσει. Όλοι είχαμε έναν δάσκαλο και όλοι πήγαμε σχολείο - η ιδέα περιστρέφεται γύρω απ’ το συγκεκριμένο παιχνίδι. Και αυτό είναι το μόνο που θα πω επί του θέματος. Για τα υπόλοιπα θα πρέπει να δείτε την παράσταση τον Ιανουάριο στο Μέγαρο.

ρενατο τζανελλα

Χορός στις πλατείες, άνοιγμα στην πόλη, ξεκαθάρισμα της εικόνας της μοναδικής κρατικής κλασικής ομάδας μπαλέτου της χώρας, είναι μόνο μερικοί απ’ τους στόχους του νέου της διευθυντή, Ρενάτο Τζανέλλα. Από τη Δέσποινα Τριβόλη, Φωτό: Πάνος Μιχαήλ.

23

EθνικH λυρικH σκηνH

24

06-12.10.2011

ο χοροσ των μεταμφιεσμενων

O Δημήτρης Μαυρίκιος, που σκηνοθετεί την όπερα του Βέρντι «Ένας χορός μεταμφιεσμένων», μεταφέρει την πλοκή στο 2011 και αποκαθιστά για πρώτη φορά στην Ελλάδα τον μύθο και το λιμπρέτο που οραματίστηκε ο Ιταλός μουσικός. Από τον Σταύρο Διοσκουρίδη.

Π

ώς αντιμετωπίσατε την προοπτική ν’ ανεβάσετε μια όπερα; Ήσασταν εξοικειωμένος με το είδος; Ήδη το μακρινό 1977, ως νεαρός σκηνοθέτης του κινηματογράφου, είχα συνεργαστεί με τον Βολανάκη, τον Χατζιδάκι και τον Φωτόπουλο, εισάγοντας σινεμά στο «Μαχαγκόνυ» του Βάιλ στη Λυρική: η δράση, σε τρεις οθόνες, συνυπήρχε με τη δράση επί σκηνής. Είχε προηγηθεί η διδασκαλία μου θεατρικών τραγουδιών του Μπρεχτ στη Μαρία Φαραντούρη, μια ιδέα μου που ευτύχησε στο θέατρο Αλίκη κι ύστερα σε τουρνέ. Κάποια χρόνια αργότερα, πρώτη θεατρική σκηνοθεσία μου ήταν ο «Βέρθερος» του Μασνέ, στη Λυρική. Έχουν περάσει περίπου τρεις δεκαετίες απ’ όλα αυτά. Παρόλο που οι εμπειρίες εκείνες με σημάδεψαν και παρότι

είχα μεγαλώσει πλάι στον Κερκυραίο παππού μου, που όλο άκουγε όπερα, δεν ξανασκηνοθέτησα όπερα από τότε. Μάλλον επειδή προείχαν άλλα καλλιτεχνικά όνειρα, αλλά κι επειδή δεν ένιωθα ισχυρό το καλλιτεχνικό δέλεαρ σημαντικών προτάσεων που μου έγιναν όλα αυτά τα χρόνια. Διαφέρει η σκηνοθετική προσέγγιση της όπερας απ’ το θέατρο; Αρκετά θα έλεγα. Καταρχάς, στην όπερα σκηνοθετείς μ’ ένα υποχρεωτικό «δίχτυ ασφαλείας»: τη μουσική. Αυτό μπορεί να οδηγεί ασυναίσθητα σε περισσότερη τόλμη. Η μουσική προκαθορίζει αλλά και εμπνέει. Καλύπτει δε πλήρως το ακουστικό μέρος της όλης οπτικοακουστικής δημιουργίας που λέγεται παράσταση. Στο θέατρο δεν προϋπάρχει κανένα ακουστικό ή οπτικό δημιούργημα. Ένα ανάγνωσμα έχεις ξεκινώντας. Το θεατρικό έργο απευθύνεται πρωτίστως στον νου.

un ballo in maschera «Κίνηση, ρούχα, χώροι, φωτισμοί, πρέπει να "φύγουν" τολμηρά από την αναπαραγωγή της πραγματικότητας, όπως η ομιλία που έγινε τραγούδι».

Ο συγγραφέας προσφέρει το αεροσκάφος κι εσύ πυροδοτείς κινητήρες αισθήσεων και νοημάτων για την απογείωση. Με την όπερα είσαι λίγο σαν ένα πουλί που τη συναντάει στα σύννεφα, στη διάρκεια μιας δικής της πτήσης που πυροδότησε ο συνθέτης με κυβερνήτη τον μαέστρο. Έχει κι αυτό γοητεία! Όπως και η σχέση με τους ερμηνευτές. Στο θέατρο χρειάζεται κάτι σαν συζυγική πίστη μεταξύ σκηνοθέτη και ηθοποιού. Στην όπερα η σχέση έχει συχνά τη γοητεία της «τυχαίας συνάντησης», που μπορεί να γίνει και έρως κεραυνοβόλος. Πιστεύετε και 'σεις ότι στην όπερα είναι όλα μια νότα πιο «υπερβολικά» από το θέατρο; Και δυο και τρεις νότες θα έλεγα, αν εκλάβω το «υπερβολικά» ως «υπερβατικά». Μιλάμε γι’ άλλη κλίμακα, άλλη διαδρομή στη μετάδοση του συναισθήματος ή της πληροφορίας. Στο θέατρο, στο σινεμά, υπάρχει και η ψευδαίσθηση

ότι βλέπεις ένα «κομμάτι ζωής». Στην όπερα, όχι. Στη ζωή δεν καλημερίζουν ούτε ξεψυχούν τραγουδώντας. Το τραγούδι, αντιπαρατιθέμενο στην ομιλία, είναι εκ φύσεως «φευγάτο». Δεν μπορεί, λοιπόν, η ομιλία να «φεύγει» προς το τραγούδι και τα άλλα στοιχεία μιας όπερας να «μένουν», να στανιάρουν στον βάλτο του νατουραλισμού από ατολμία, μήπως υπερβάλλουν. Κίνηση, ρούχα, χώροι, φωτισμοί, πρέπει να «φύγουν» τολμηρά από την αναπαραγωγή της πραγματικότητας, όπως η ομιλία που έγινε τραγούδι. Κάνατε καμιά επέμβαση στο λιμπρέτο; Δεν πείραξα ούτε ένα «και» στο πρωτότυπο λιμπρέτο - το μεταφράζω μάλιστα για τους υπέρτιτλους. Μόνο μια επέμβαση «επαναφοράς φύλου» αποτόλμησα: η υψίφωνος που ερμηνεύει τον υπηρέτη «αποκαθίσταται», παραμένοντας γυναίκα. Ίσως ντυθεί άντρας στο μπαλ μασκέ

25

του τέλους.

Λόγω του πολιτικά ευαίσθητου θέματος της όπερας, η λογοκρισία της εποχής ζήτησε απ’ τον Βέρντι να κάνει πολλές αλλαγές στο έργο. Σήμερα επιδέχεται κάποιου είδους λογοκρισία; Πιστεύω ότι σήμερα η μόνη επιβαλλόμενη λογοκρισία είναι η άρση της παλιάς λογοκρισίας. Πρότεινα, και συμφωνήσαμε με τη διεύθυση της ΕΛΣ και τον μαέστρο Λουκά Καρυτινό, το έργο να παιχτεί για πρώτη φορά στην Ελλάδα με τον μύθο και το λιμπρέτο που οραματίστηκε ο Βέρντι. Δεινός υπέρμαχος της ανεξαρτησίας και της ενοποίησης της Ιταλίας με βασιλιά τον Βίκτωρα Εμμανουήλ, ο συνθέτης διάλεξε για ήρωα έναν φωτισμένο μονάρχη, τον Γουστάβο Γ’ της Σουηδίας, που τόλμησε ν’ αντιταχθεί στην αριστοκρατία, για να καταλήξει δολοφονημένος σ’ έναν χορό μεταμφιεσμένων μέσα στην ίδια την Όπερα της Στοκχόλμης. Οι λογοκριτές απαγόρευ-

Δεν είναι κάπως περίεργο που οι δυο βασικοί γυναικείοι ρόλοι του έργου φέρνουν μόνο το κακό; Σωστά. Εν πρώτοις το έργο δεν χαρίζεται σε φεμινιστικές ερμηνείες. Ειδικά που η «επαναφορά φύλου» μάς δίνει και τρίτη γυναίκα πρόξενο συμφορών. Όμως, η μάγισσα Ουλ-

ρίκα είναι για μένα ένα σύμβολο γυναικείας αντίστασης στο κυνήγι μαγισσών που καταγγέλλει ο Βέρντι, ένα κυνήγι που δυστυχώς δεν έχει εκλείψει. Μήπως δεν υπάρχουν σήμερα κοινωνίες όπου ακόμα εκτελούνται γυναίκες κατηγορούμενες για μοιχεία, ό,τι στιγματίζει και την Αμέλια του Βέρντι;

«Ένας χορός μεταμφιεσμένων» του Τζουζέπε Βέρντι, λιμπρέτο: Αντόνιο Σόμμα (βασισμένο στο λιμπρέτο «Γουστάβος Γ’» ή «Ένας χορός μεταμφιεσμένων» του Ευγένιου Σκριμπ), μουσική διεύθυνση: Λουκάς Καρυτινός, σκηνοθεσία: Δημήτρης Μαυρίκιος, σκηνικά: Δημήτρης Πολυχρονιάδης, κοστούμια: Ελένη Μανωλοπούλου, φωτισμοί: Λευτέρης Παυλόπουλος. Η παράσταση θα ανέβει στις εξής ημερομηνίες: 17, 18, 20, 21, 22, 23, 27, 29 Δεκεμβρίου 2011 και 8 Ιανουαρίου 2012.

«Το τραγουδι ειναι εκ φυσεως “φευγατο”» Henri Rousseau - «Masked ball in the Hoftheater», Bonn, 1754.

Πώς συνομιλεί ένας σύγχρονος σκηνοθέτης με το έργο του Βέρντι; Ποια στοιχεία κρατάτε απ’ το 1859 και ποια προσθέτετε απ’ το 2011; Πιστεύω ότι η ουσιαστική συνομιλία με τον συνθέτη έρχεται όταν μελετήσεις πολύ το έργο και η μουσική του γίνει εμμονή σου. Η παράσταση ξεκινάει το 2011 με την αναπαλαίωση της πρόσοψης ενός μνημειακού κτιρίου όπερας του 19ου αιώνα και τελειώνει με τη δολοφονία μέσα στο κτίριο αυτό του ήρωά μας. Εδώ συναντώ μιαν άλλη εμμονή: το «Un Ballo in Maschera» του Βέρντι δεν παραπέμπει μόνο ως τίτλος στο Maschere Nude των θεατρικών απάντων του Πιραντέλο. Είναι και μια μουσική που ο Πιραντέλο ζητάει να παίζεται στο Απόψε Αυτοσχεδιάζουμε, έργο που χρόνια θέλω ν’ ανεβάσω και όπου η ηρωίδα πεθαίνει, επίσης υποδυόμενη κάποια άλλη.

σαν στον Βέρντι να τοποθετήσει τη δράση του στην Ευρώπη και να έχει για ήρωα έναν βασιλιά. Η όπερα αποθεώθηκε, μολονότι παρουσιάστηκε με ήρωα κάποιον φανταστικό Ρικάρντο, κυβερνήτη της Βοστώνης. Η Ρώμη γέμισε συνθήματα τύπου «Viva Verdi!», όπου το όνομα του συνθέτη κρυπτογραφούσε τα αρχικά του Vittorio Emmanuele, Re d’Italia. Στην Αμερική, και μ’ έναν επαγγελματία πολιτικό για ήρωα, χάνεται η ιστορικότητα της όπερας και μια συγκινητική «αυτοαναφορά» της, καθώς η δολοφονία του Γουστάβου μέσα σ’ ένα κτίριο όπερας ήταν γνωστή στους θεατές του Βέρντι.

EθνικH λυρικH σκηνH

06-12.10.2011

Μ

έσα στα εβδομήντα δύο χρόνια λειτουργίας της Εθνικής Λυρικής Σκηνής έχουν ανέβει αμέτρητες παραστάσεις και από τη σκηνή της έχουν περάσει θρυλικοί ερμηνευτές και χορευτές (φτάνει μόνο ν’ αναφέρει κανείς ότι στο δυναμικό της υπήρξε και η σπουδαία Μαρία Κάλλας). Παράλληλα, όμως, με τα λαμπρά ονόματα, υπάρχει και μια μεγάλη αλυσίδα ανθρώπων που εργάζεται παρασκηνιακά για ν’ ανέβει μια παράσταση. Ενδύτριες, ζωγράφοι σκηνικών, τεχνικοί, φωτιστές, χορωδοί, χορευτές, μουσικοί, μοδίστρες, μακιγιέζ και κομμωτές εργάζονται στην παραγωγή και συμβάλλουν εξίσου στο τελικό αποτέλεσμα. Μια τέτοια μικρή πολιτεία, αποτελούμενη από επαγγελματίες πολλών και διαφορετικών ειδικοτήτων, συναντά κανείς στις εγκαταστάσεις της Λυρικής στο Περιστέρι, όπου κατασκευάζονται τα σκηνικά των μελλοντικών παραστάσεων και φυλάσσονται αυτά των προηγούμενων. Ο κ. Σωκράτης Δαλαμάγκας, τεχνικός διευθυντής σκηνής, μας εξηγεί ότι πάνω από είκοσι άνθρωποι δουλεύουν πυρετωδώς για την κατασκευή τους, πάντοτε σε συνεργασία με τον εκάστοτε σκηνογράφο. «Δύο με τρεις μήνες είναι ο ελάχιστος χρόνος που χρειάζεται η ομάδα των ξυλουργών, σιδεροκατασκευαστών, γλυπτών και ζωγράφων για να ετοιμαστούν τα σκηνικά μιας και μόνο παράστασης». Φυσικά, αυτοί δεν είναι οι μόνοι αφανείς ήρωες. «Ένα άλλο σημαντικό κομμάτι είναι και τα κοστούμια. Υπάρχουν, λοιπόν, οι ράπτριες, που ράβουν τα κοστούμια ανάλογα με τις εντολές των ενδυματολόγων, αλλά και οι ενδύτριες που ντύνουν τους καλλιτέχνες κατά τη διάρκεια των παραστάσεων κι είναι υπεύθυνες για την άψογη εμφάνισή τους. Ας μην ξεχνάμε και τους κατασκευαστές καπέλων. Υπάρχει ένα τέτοιο, εξίσου σοβαρό τμήμα στη Λυρική Σκηνή». Η κ. Χρυσούλα Τσακατάνη είναι ενδύτρια κι εργάζεται στη Λυρική εδώ και σαράντα χρόνια. Όπου να ‘ναι βγαίνει στη σύνταξη, αλλά, όπως λέει η ίδια, της φαίνεται σαν να ήταν χθες η πρώτη μέρα που ξεκίνησε να δουλεύει εδώ. «Αυτό που μου αρέσει στη δουλειά μου είναι ότι δεν τη βαρέθηκα ποτέ κι αυτό γιατί γνωρίζω συνεχώς σπουδαίους και ταλαντούχους

ανθρώπους». Θυμάται ακόμα το δέος που ένιωσε όταν είχε πρωτοξεκινήσει να δουλεύει κι έπρεπε να ντύσει τον διάσημο βαρύτονο (και μετέπειτα διευθυντή της Λυρικής) Κώστα Πασχάλη για την παράσταση «Τόσκα» του Πουτσίνι. «Δεν ήταν μόνο σπουδαίος καλλιτέχνης, αλλά και άνθρωπος. Κατάλαβε αμέσως το άγχος μου και κατέληξε να μου δίνει αυτός θάρρος. Οι ηθοποιοί και καλλιτέχνες της Λυρικής είναι τελείως διαφορετικοί από αυτούς του ελεύθερου θέατρου. Έχουν μια άλλη ποιότητα και τελείως διαφορετική νοοτροπία». Έχουν, όμως, και τις ιδιοτροπίες τους, όπως μας εκμυστηρεύτηκε η κ. Τσακατάνη. «Η Μαρίνα Κρίλοβιτς (σοπράνο) είναι καταπληκτικός άνθρωπος και πολύ μπριόζα. Έμπαινε μέσα και χάλαγε ο τόπος. Βέβαια, δεν της άρεσε καθόλου να της λένε “καλή επιτυχία”. Προτιμούσε να της λένε ότι όλα θα πάνε σκατά». Ο μάξιμουμ αριθμός των ενδυτριών στην κάθε παράσταση είναι δεκαπέντε. «Στην ουσία είμαστε αυτές που βοηθούν τους καλλιτέχνες να ντυθούν και ν’ αλλάξουν γρήγορα τα κοστούμια τους, σύμφωνα με τις απαιτήσεις του ρόλου. Παράλληλα, όμως, κοιτάμε τα ρούχα να είναι πάντα καθαρά, φρεσκοσιδερωμένα κι αν συμβεί κάποιο ατύχημα να βρούμε πολύ γρήγορα τη λύση. Έχει τύχει πολλές φορές να ράψω βιαστικά ένα πουκάμισο που σκίστηκε ή να περάσω παραμάνες σε μια φούστα που άνοιξε». Φέτος, όπως λέει ο κ. Δαλαμάγκας, θα ραφτούν 1.500-2.000 κοστούμια. «Πολλές φορές, βέβαια, και για λόγους οικονομίας, χρησιμοποιούμε κοστούμια από παλιότερες παραστάσεις που μεταποιούνται, αφού το βεστιάριό μας είναι πολύ πλούσιο». Ο κ. Γιώργος Δούμος υπήρξε χορωδός γι’ αρκετά χρόνια, ενώ τώρα εργάζεται ως βοηθός διευθυντή σκηνής. Θυμάται ότι παλιότερα υπήρχαν περισσότερες δυσκολίες στην ετοιμασία των παραστάσεων. «Μέχρι και το 1999 όλες οι σκηνικές πρόβες γίνονταν μέσα στο θέατρο Ολύμπια. Το μπαλέτο έκανε μάθημα στο φουαγέ, ενώ η ορχήστρα έπαιζε στη θέση της μέσα στο θέατρο. Μόνο η χορωδία έκανε πρόβα σ’ ένα κτίριο στην Τζαβέλλα, στα Εξάρχεια, όπου στεγάζονταν κι οι ράπτριες. Από τότε που η Λυρική κατάφερε ν’ αποκτήσει και κάποιους άλλους χώρους, οι παραστάσεις έγιναν και πιο πολλές αλλά και πιο ποιοτικές».

Πίσω από τα εντυπωσιακά σκηνικά, τα υποβλητικά κοστούμια και τους σκηνικούς μηχανισμούς βρίσκονται δεκάδες άνθρωποι που φροντίζουν για την αρτιότητα των επιμέρους στοιχείων που συνθέτουν μια επιτυχημένη παράσταση. Απο τη Μερόπη Κοκκίνη

Μαρία Κάλλας («Nόρμα», 1959-1960)

26

27

EθνικH λυρικH σκηνH

Για τον Για τον ΦAουστ ΦAουστ του ΓκουνO του ΓκουνO

Η ΦΕΤΙΝΗ ΚΟΛΕΞΙΟΝ Φέτοςθα ραφτούν 1.500-2.000 κοστούμια. «Πολλές φορές, βέβαια, και για λόγους οικονομίας, χρησιμοποιούμε κοστούμια από παλαιότερες παραστάσεις που μεταποιούνται, μια και το βεστιάριό μας είναι πολύ πλούσιο».

Βάσω Παπαντωνίου («Άννα Μπολένα», 1975-1976)

Μαρία Κάλλας, Κική Μορφονιού, Μirto Picchi («Nόρμα», 1959-1960)

Mark Ruckor, Momirov Ivan, N. Maifatova, M. Guleghina («Nabuco», 2006-2007)

Η Λένα Πλάτωνος γράφει για την εμβληματική όπερα του Γκουνό και την πολυπόθητη κάθαρση που έρχεται και παρέρχεται.

Δ

εν είναι ασυνήθιστο φαινόμενο μια όπερα ν’ αναζητεί το θέμα της στη λογοτεχνία και στους λαϊκούς μύθους. Όμως, ο Σαρλ Γκουνό, ασχολούμενος μ’ έναν αλχημιστή μάγο του Μεσαίωνα, τόλμησε να προτάξει έναν πρωτοφανή λυρισμό ενάντια στο στοιχείο του δισυπόστατου και του γκροτέσκ. Όταν είχα πρωτοδεί την όπερα αυτή στο εξωτερικό, στα μέσα του 1970, ήξερα φυσικά το έργο του Γκαίτε, χωρίς να το έχω διαβάσει ακόμη. Είχε τύχει, μάλιστα, να δω λίγο καιρό πριν, σε ταινιοθήκη της Βιέννης, τον βουβό Νοσφεράτου του Μουρνάου, που με είχε συγκλονίσει. Είναι παράξενο και λίγο φοβιστικό για εμάς, τους Βαλκάνιους, το φλερτ των λαών αυτών της Ευρώπης με τον σκοταδισμό και τον θάνατο. Μιλάω για μια έλξη τευτονικού τύπου που απ’ τον Μεσαίωνα έριχνε στην ίδια μαρμίτα τους ανθρώπινους φόβους, με μικρές δόσεις φωτός και κάθαρσης. Ο Γκαίτε, βέβαια, υπήρξε μέγιστος λογοτέχνης. Τουλάχιστον το πρώτο μέρος του δικού του Φάουστ -διότι στο δεύτερο είναι εμφανής η απουσία της λύτρωσης για τον ήρωά του- αποτελεί σχόλιο και μάλιστα αρκετά βαθυστόχαστο για όλες τις εκφάνσεις του δυτικού πολιτισμού των καιρών του: φιλοσοφία, θρησκεία, μεταφυσική, πολιτική, τέχνες και επιστήμες. Κατά βάθος, θα έλεγα ότι ο Φάουστ του Γκαίτε δεν ήταν τίποτε άλλο από μία αποκλίνουσα γραμμή μέσα σε μια κοινωνία που ήθελε να εγκαταλείψει τον σκοταδισμό και ν’ αστικοποιηθεί πλήρως, αδυνατώντας να μην κοιτάζει συνεχώς πίσω της και να μην πίνει νερό απ’ την πιο επικίνδυνα μολυσμένη πηγή της. Έτσι, διόλου τυχαίο που και ο Γκουνό, αγαπημένος μου και μόνο για τη μελοποίηση του ύμνου «Ave Maria», όπως και για την εργασία του πάνω στον Μπαχ γενικότερα, καταπιάστηκε στη δική του όπερα με το πρώτο μέρος του ποιήματος του Γκαίτε. Συγκεκριμένα, με το επεισόδιο που έχει στο επίκεντρό του τον χαρακτήρα της Μαργαρίτας. Άνθρωπος βαθιά θρησκευόμενος, ο Γκουνό πήρε τον μύθο του Φάουστ κι άγγιξε το όριο της αναδημιουργίας, φτιάχνοντας διά της μουσικής οδού κάτι ολότελα δικό του, το οποίο φυσικό ήταν να ξενίσει αρχικώς, αλλά αργότερα να κατακτήσει το λυρικό ρεπερτόριο και τα μεγάλα θέατρα του κόσμου όλου. Τον καιρό που έμελλε να παρακολουθήσω τούτη την όπερα του Γκουνό μάς είχε κάνει τρομερή εντύπωση πως ήταν ένα από τα μοναδικά -αν όχι το μοναδικό- μουσικά έργα, τα οποία είχαν ξεπεράσει τις 1.000 παραστάσεις στην Όπερα των Παρισίων! Ούτε ο «Ρωμαίος και Ιουλιέττα», η επόμενη επίσης γνωστή όπερα του Γκουνό, μα ούτε κατά διάνοια κι οι μεταγενέστερες όπερές του μπόρεσαν να ξεπεράσουν την καλλιτεχνική απήχηση του «Φάουστ»! Τέλος, επειδή καλώς ή κακώς ζούμε πια στο 2011 κι ο Φάουστ του Γκαίτε και του Γκουνό εξακολουθεί να παρουσιάζεται, δεν έχω πρόβλημα ν’ αναζητήσω και να βρω έννοιες ταυτόσημες με τη σημερινή πολιτική στάση της κυρίας Άνγκελα Μέρκελ. Κυρίως, αναφορικά μ’ αυτό που σημείωσα πιο πάνω, για την πιο επικίνδυνα μολυσμένη πηγή, η οποία δημιούργησε και τη μεγαλύτερη τερατωδία στην ιστορία της ανθρωπότητας. Με μια μεγάλη διαφορά, όμως: εδώ έχουμε ένα μουσικό-επικό έργο, ένα ορίτζιναλ έργο τέχνης που προάγει τις ανθρώπινες αξίες κι ενισχύει τελικά τις άμυνές μας απέναντι σε κάθε ασχήμια. Κι ας επεσήμαναν οι μουσικολόγοι κι οι αναλυτές του 18ου αιώνα την έλλειψη κάθαρσης για τον δαιμονικό χαρακτήρα του Γκαίτε. Βλέπουμε, δηλαδή, ότι τόσους αιώνες μετά αυτή η πολυπόθητη κάθαρση έρχεται και παρέρχεται κι οι λαοί την περιμένουν πάντα με την ίδια αμήχανη προσμονή. Ας αφεθούμε, λοιπόν, για μιαν ακόμη φορά στις θείες αρμονίες, τα μοτέτα και τις φωνές του, κατά Σαρλ Γκουνό, «Φάουστ» του Γκαίτε. Είναι το λιγότερο που μπορούμε να κάνουμε.

28

06-12.10.2011

Eικονογράφηση: GPO.

Η Αρετή (Κρητικοπούλα) αποφασίζει να μεταμφιεστεί σε πολεμιστή για να γίνει μέλος μιας επαναστατικής ομάδας και να συμβάλει μαζί με άλλους Κρητικούς στην απελευθέρωση του νησιού.

Ως αντάλλαγμα η Κοντέσα, ερωτευμένη με τον Παύλο, προσκαλεί και τους δυο στο παλάτι.

Στην Κρήτη, την περίοδο της Ενετοκρατίας, οι χωρικοί μαζεύονται σε ένα ξωκλήσι για να ψάλουν το «Χριστός Ανέστη» και να γιορτάσουν το Πάσχα. Ο εορτασμός αυτός γίνεται η αφορμή να συνευρεθεί η επαναστατική ομάδα για να πάρει αποφάσεις για την απελευθέρωση του νησιού.

Τυχαία, μαζί μ’ έναν άλλον πολεμιστή, τον Παύλο, σώζει τη ζωή της Κοντέσας (ανιψιά του Δούκα της Κρήτης) από ένα ατύχημα με άλογο.

... κατά τη διάρκεια όμως του καβγά που ακολουθεί η Αρετή αποκαλύπτει την πραγματική ταυτότητά της.

Η Αρετή, ντυμένη άνδρας (Μανωλιός), γοητεύει όλο τον γυναικείο πληθυσμό του παλατιού, συμπεριλαμβανομένης και της ηλικιωμένης Δούκισσας, συζύγου του Δούκα.

Ο Δούκας πιάνει επ’ αυτοφώρω τη γυναίκα του να ερωτοτροπεί με τον «Μανωλιό»...

29 Ο Δούκας, καταγοητευμένος από την ομορφιά της Αρετής, την ερωτεύεται κεραυνοβόλα.

EθνικH λυρικH σκηνH

Ο μουσικολόγος Γιάννης Τσελίκας, που αποκατέστησε τη μουσική της κωμικής όπερας του Σπύρου Σαμάρα, μιλάει για την ανεξάντλητη μελωδική ροή που ανακάλυψε, μελετώντας την. Από τον Φώτη Βαλλάτο.

Εκείνη εκμεταλλεύεται τη γοητεία της και καταφέρνει να πείσει τον Δούκα να υπογράψει μια σειρά προνομίων για τους συμπατριώτες της.

Τελικά, μαζί με τα προνόμια υπέρ των Κρητικών που δίνει ο Δούκας, αναγγέλλονται και οι γάμοι της Αρετής με τον αγαπητικό της Μιχάλη και της Κοντέσας με τον Παύλο.

Η

«Κρητικοπούλα» παρέμενε για πολλά χρόνια μια άγνωστη σχετικά όπερα. Γιατί πιστεύετε ότι συνέβη αυτό; Δυστυχώς, οι περισσότερες ελληνικές όπερες παραμένουν άγνωστες. Υπάρχουν πάρα πολλές οι οποίες σημείωσαν εξαιρετική επιτυχία κατά το πρώτο ανέβασμά τους, με το πέρασμά όμως του χρόνου ξεχάστηκαν. Προφανώς, το ενδιαφέρον των παλαιότερων υπευθύνων για την ελληνική όπερα ήταν περιορισμένο και, φοβούμενοι να πάρουν το ρίσκο της αναβίωσης άγνωστων έργων, προτιμούσαν την επανάληψη (ιταλικών κυρίως) γνωστών επιτυχιών.

Είναι τώρα, κατά κάποιον τρόπο, πιο ώριμες οι συνθήκες για να βγει από την «αφάνεια»; Η τεχνολογία βοηθά πολύ περισσότερο σήμερα στην αποκατάσταση των μουσικών κειμένων και κάνει την πρόσβαση σε αυτά πολύ ευκολότερη. Από κει και πέρα, χρειάζονται σχεδιασμός, τόλμη και στρατηγική ώστε να γνωρίσει και ν’ αγαπήσει το κοινό αυτό το τόσο σημαντικό κομμάτι του ελληνικού πολιτισμού. Η παρούσα διοίκηση της ΕΛΣ φαίνεται ότι έχει την τόλμη κι ελπίζω να συνεχίσει να επενδύει σε αυτό τον τομέα. Ξέρετε, υπάρχουν άλλες δυο κωμικές όπερες του Σ. Σαμάρα που έχουν να παρουσιαστούν από τις αρχές του περασμένου αιώνα, για να μην αναφερθούμε στα λυρικά έργα των Καρρέρ, Σακελλαρίδη, Μητρόπουλο, Λαυράγκα, Βάρβογλη, Πετρίδη, που βρίσκονται κρυμμένα σε διάφορα αρχεία. Ποιες ήταν οι πιο σημαντικές παραστάσεις της «Κρητικοπούλας»; Έχετε μελετήσει κάποιες απ’ αυτές; Η «Κρητικοπούλα» ανέβηκε για πρώτη φορά (1916) από τον θίασο οπερέτας της Κονταράτου-Ένκελ (η οποία υποδυόταν την Κρητικοπούλα). Μπήκε στο ρεπερτόριο του θιάσου και παρουσιαζόταν σποραδικά μέχρι και το 1929, όχι μόνο στην Αθήνα αλλά και σε άλλα μέρη της Ελλάδας. Έπειτα παρουσιάστηκε ελάχιστες φορές σε συναυλιακή μορφή μόνο η πρώτη πράξη (για τον εορτασμό εθνικών επετείων). Έχουμε, επομένως, ουσιαστικά μόνο μία σημαντική παράσταση, την πρώτη. Από τις κριτικές του Τύπου της εποχής μαθαίνουμε ότι η παράσταση σημείωσε τρομερή επιτυχία. Την παρακολούθησε τόσο ο βασιλιάς όσο και ο Βενιζέλος. Ο Σαμάρας, ο οποίος και διηύθυνε την πρώτη παράσταση, καταχειροκροτήθηκε. Θετικά σχόλια έλαβαν και οι τραγουδιστές και η σκηνογραφία του Π. Αραβαντινού, ενώ δεν έλειψαν κάποια καυστικά σχόλια για το ποιητικό κείμενο. Είναι η ιστορία ενός έρωτα σε καιρό Ενετοκρατίας. Αν θεωρήσουμε ότι αυτό που βιώνουμε τώρα στην Ελλάδα είναι ενός είδους ομηρεία, μπορούμε να συναντήσουμε ομοιότητες και αναφορές της όπερας του Σαμάρα με το σήμερα; Πραγματικά, οι Κρητικοί ασφυκτιούσαν από την καταπίεση των Ενετών, όπως και οι Έλληνες σήμερα από την πίεση της τρόικας. Ωστόσο, στην «Κρητικοπούλα» η λύση βρίσκεται διά της διπλωματικής οδού - η επανάσταση τελικά δεν πραγματοποιείται. Οι Κρητικοί εξακολουθούν να βρίσκονται υπό τον ενετικό ζυγό, αλλά με μεγαλύτερα προνόμια.

Όλοι μαζί τραγουδούν για την αρμονική συνύπαρξη Κρητικών και Βενετσιάνων.

FIN!

Πώς είδατε εσείς την «Κρητικοπούλα»; Ποια στοιχεία κρατήσατε, τι αφήσατε, τι υπογραμμίσατε, τι φωτίσατε περισσότερο; Ως μουσικολόγος, ανέλαβα να συνδυάσω όλες τις υπάρχουσες πηγές, τα χειρόγραφα που ανέφερα παραπάνω, και να φτιάξω το μουσικό υλικό που θα χρησιμοποιηθεί κατά την παράσταση. Αυτή η εργασία περιλαμβάνει την αντιγραφή, τη σύγκριση και την επιμέλεια του μουσικού κειμένου, διόρθωση λαθών και συμπλήρωση τυχόν παραλείψεων του συνθέτη. Ήρθα, λοιπόν, πολύ κοντά με τη μουσική γλώσσα του Σαμάρα και γοητεύτηκα απ’ την ανεξάντλητη μελωδική ροή, τον τρόπο που χειρίζεται την ανθρώπινη φωνή και τα όργανα της ορχήστρας. Μέσα από μια μικρή σχετικά ορχήστρα καταφέρνει να δημιουργήσει ένα πολύ πλούσιο και λαμπερό ηχόχρωμα, ενώ ο τραγουδιστός λόγος βρίσκεται πάντοτε στο προσκήνιο, χωρίς να καλύπτεται απ’ την ορχηστρική συνοδεία. «Κρητικοπούλα» του Σπύρου Σαμάρα, Λιμπρέτο: Ν. Λάσκαρης & Π. Δημητρακόπουλος, μουσική διεύθυνση: Η. Βουδούρης, σκηνοθεσία-επιμέλεια κειμένου: Π. Ζούλιας, σκηνικά-κοστούμια: Α. Αρσένη, φωτισμοί: Κ. Μαραγκουδάκη. Η παράσταση θ’ ανέβει στις 12, 13, 19, 20 Νοεμβρίου, 1, 4 Δεκεμβρίου 2011 και 20, 21, 24, 29 Απριλίου 2012.

30

Χ

06-12.10.2011

ρειάστηκε να κάνετε κάποιου είδους υπέρβαση για ν’ αναλάβετε τη θέση του διευθυντή της Λυρικής; Ρωτώ γιατί, τους τελευταίους μήνες, στην προηγούμενη θέση, στη διεύθυνση της Κρατικής Ορχήστρας Θεσσαλονίκης, ζήσατε από πρώτο χέρι τι σημαίνει να εξαφανίζεται το υπουργείο Πολιτισμού, ν’ αφήνει ακέφαλους οργανισμούς για ικανό διάστημα κι οι διευθυντές τους, μετά τη λήξη της θητείας τους, ν’ αγνοούν για μήνες αν θ’ ανανεωθεί ή όχι… Για μένα το ζήτημα αυτό λύθηκε από τη στιγμή που αποφάσισα να επιστρέψω στην Ελλάδα απ’ τη Γερμανία, αφήνοντας μια καλή, μόνιμη θέση εκεί. Η απόφαση της επιστροφής μου είχε μια διάσταση ιδεαλιστική. Σκεφτόμουν «αν δεν επιστρέψω τώρα, που μπορώ να τρέχω όλη μέρα, για να δουλέψω στην πατρίδα μου, όπου υπάρχουν τόσα που πρέπει να γίνουν, πότε θα το κάνω; Στα 70 μου;». Γενικά, ήμουν πολύ ευχαριστημένος στη Γερμανία, πέρασα καλά, ενσωματώθηκα. Αλλά, μετά από 13 χρόνια, άρχισα να νιώθω όλο και πιο έντονα ότι μου έλειπε η Ελλάδα.

A new era!

«Θελήσαμε ν’ αντιμετωπίσουμε τον κορεσμό του κοινού από τις 3-4 όπερες που ανεβαίνουν συνέχεια και να φέρουμε σκηνοθέτες αναγνωρισμένης αξίας, που δεν έχουν συνεργαστεί ξανά με τη Λυρική».

Τ’ αρνητικά στοιχεία που σας προκάλεσαν τη νοσταλγία ποια ήταν; Καταρχάς, ο καιρός, η μαυρίλα, το σκοτάδι, το κρύο τον χειμώνα. Και η ζωή των Γερμανών - απ’ το απόγευμα όλοι κλείνονταν στα σπίτια τους. Κάθε φορά που βρισκόμουν τον Απρίλιο στη Ελλάδα, όταν στη Γερμανία είχε ακόμη χιόνι, κι έβλεπα τους ανθρώπους στους δρόμους κι αυτή την ανάταση που προκαλεί η γλυκύτητα του καιρού αισθανόμουν διαφορετικά. Δεν είναι λίγοι αυτοί που μιλούν για φθόνο των Βορειοευρωπαίων για τον μεσογειακό Νότο. Πρόσφατα, ο Αμερικανός οικονομολόγος και συγγραφέας Todd Buchholz έκανε λόγο στους «Νew York Times» για φθόνο των Γερμανών προς τους μεσογειακούς λαούς, που εκδηλώνεται με αφορισμούς τύπου «αυτοί πίνουν και χορεύουν όλη μέρα». Η αλήθεια είναι ότι κι εμείς δεν έχουμε κάνει σπουδαία πράγματα για να «βοηθήσουμε» τους Βόρειους να μας καταλάβουν καλύτερα. Τι ξέρουν στην Ευρώπη για τον σύγχρονο ελληνικό πολιτισμό; Θα μπορούσαμε να κάνουμε πολλά, όχι αναγκαστικά πολύ δαπανηρά, για να δείξουμε προς τα έξω την άλλη Ελλάδα που εν πολλοίς οι Ευρωπαίοι αγνοούν. Στην κατεύθυνση αυτή δείτε πόσο καλά λειτούργησε η έξοδος των καλλιτεχνών της Λυρικής στην πόλη με το λυρικό λεωφορείο. Δεν στοίχισε τίποτε σπουδαίο, κι όμως αυτή η ευχάριστη παρένθεση σε μια πόλη που πολλά υπομένει και συνήθως μοιάζει εχθρική σαν να έδωσε την αφορμή για μια άλλη σχέση της Λυρικής με τον κόσμο. Κι ήταν καλό γιατί και οι καλλιτέχνες της Λυρικής το αντιμετώπισαν με μεγάλο κέφι. Σαν να έσπασε κάτι κι άρχισε ν' απελευθερώνεται η δημιουργικότητά τους. Θα το ξαναπώ: η Λυρική Σκηνή αυτήν τη στιγμή δεν έχει συνειδητοποιήσει τη δυναμική που έχει. Και είναι τεράστια. Πώς την αντιλαμβάνεστε ακριβώς αυτήν τη δυναμική; Η Λυρική Σκηνή έχει ένα πολλών και διαφορετικών ειδικοτήτων προσωπικό και τομείς με εν πολλοίς αναξιοποίητο δυναμικό. Αν γίνει κατορθωτό όλοι οι εργαζόμενοι να αισθάνονται χρήσιμοι και δημιουργικοί και καταργηθεί το στεγανό ότι «οι καλλιτέχνες της όπερας υπηρετούμε τη μεγάλη τέχνη», τότε μπορεί ν’ αλλάξουν το πνεύμα κι ο τρόπος που λειτουργεί ως σύνολο. Και δεν είναι μόνο το λυρικό λεωφορείο. Και το μπαλέτο της Λυρικής έχει ήδη χορέψει (σ’ εξέδρα που στήσαμε επί τούτου) στο Γκάζι, στον Κολωνό και θα πάει και αλλού. Η ανταπόκριση του κοινού είναι πολύ ενθαρρυντική για να συνεχίσουμε προς αυτή την κατεύθυνση. Όλο αυτό ξεκίνησε ως εξής: ήδη, από την περασμένη άνοιξη οι νέοι χορευτές κλήθηκαν ν’ αναπτύξουν τη δημιουργικότητά τους. Έτσι κι έγινε. Δοκίμασαν τις δυνάμεις τους και παρουσίασαν τη δουλειά τους σε μια ανοιχτή πρόβα-παρουσίαση. Τ’ αποτελέσματα μας ενθουσίασαν. Αυτή η προσπάθεια δεν πρέπει να μείνει κλεισμένη στο θέατρο, γι' αυτό και θα την «εκθέσουμε» στον δημόσιο χώρο. Από τέτοιες πρωτοβουλίες τα οφέλη είναι πολλά. Διαφωνώ καθέτως με τη λογική που λέει ότι η υψηλή τέχνη παίζεται στα χρυσοποίκιλτα θέατρα και τα σαλόνια. Η τέχνη μπορεί να υπάρξει σε οποιονδήποτε χώρο. Κάπου διάβασα ότι σας θεωρούν αυστηρό. Τώρα που μιλάμε, ωστόσο, αυτό που μεταφέρετε δεν είναι αυστηρότητα, αλλά πίστη σ’ αυτό που υπηρετείτε και μια υγιή αισιοδοξία, που είναι σαφώς ευχάριστη αυτές τις δύσκολες μέρες. Αυστηρός είμαι πρώτα με τον εαυτό μου. Έχω μάθει να δουλεύω με τρόπο πειθαρχημένο και οργανωτικό. Θέλω να γίνονται τα πράγματα σωστά κι επιμένω σ’ αυτό. Όταν δεν γίνονται, επιμένω ξανά. Ε, αν και πάλι δεν γίνουν, τότε δεν πρέπει να είμαι αυστηρός; Πόσο πια; Αλλά, κοιτάξτε, αυτό που πιστεύω είναι ότι η Λυρική έχει πολύ καλό προσωπικό που μπορεί ν’ αξιοποιηθεί πολύ καλύτερα. Δεν ισχύει αυτό που κυκλοφορεί, ότι υπάρχει στη Λυρική πλεονάζον προσωπικό; Δεν έχει πλεονάζον προσωπικό. Έχει, μάλιστα, υποστεί μείωση τα τελευταία δύο χρόνια που κυμαίνεται γύρω στο 40%. Δεν πρέπει να ξεχνάμε ότι, για να μπορέσει η Λυρική ν’ ανταποκριθεί στις απαιτήσεις μιας σύγχρονης όπερας, θα πρέπει να δούμε τι θα χρειάζεται σε λίγα χρόνια, όταν θα εγκατασταθεί στο καινούργιο κτίριο του Ιδρύματος «Σταύρος Νιάρχος», που θα είναι έτοιμο στις αρχές του 2016. Το προσωπικό που θα χρειαστεί δεν γίνεται να εμφανιστεί ξαφνικά, σαν από παρθενογένεση. Πρέπει να είναι ήδη έτοιμο, δηλαδή εκπαιδευμένο. Είμαστε ήδη σε στενή συνεργασία με το Ίδρυμα. Η Λυρική λειτουργεί αυτήν τη στιγμή σ’ ένα θέατρο 650 θέσεων, το

αηλιδης ιχ μ ν ω ρ υ μ

α ρ ε π «H o ε ν ε δ

31 οποίο είναι σχεδόν πάντα γεμάτο. Αν είχε ένα θέατρο 1.400 θέσεων, όπως θα είναι το καινούργιο στο Φάληρο, η δυναμική της θα υπερδιπλασιαζόταν, γιατί τα έσοδά της απ’ τα εισιτήρια θα ήταν πολύ μεγαλύτερα. Ε, ας μην ευνουχίσουμε αυτό που θα είναι το μεγαλύτερο αναπτυξιακό έργο στην Ελλάδα μετά τους Ολυμπιακούς Αγώνες!

EθνικH λυρικH σκηνH

Προφανώς, αναφέρεστε στην ένταξη της Λυρικής Σκηνής και των κρατικών θεάτρων στη λίστα των ΔΕΚΟ... Είναι δυνατόν να ζητάμε τη συρρίκνωση του μοναδικού λυρικού θεάτρου της Ελλάδας, ενός οργανισμού που συμμετέχει καίρια στη σύγχρονη πολιτιστική ζωή της χώρας και θα μπορούσε να συμβάλλει και στη διεθνή εικόνα της; Πιστεύω ότι θα βγούμε απ’ τη λίστα των ΔΕΚΟ, πρέπει να γίνει εξαίρεση, γιατί ούτε η Λυρική ούτε τα κρατικά θέατρα μπορούν να λειτουργήσουν σαν ΔΕΚΟ - αυτή η υπόθεση έχει σημεία που είναι, ειλικρινά, πολύ αταίριαστα… Αντίθετα, αυτό που πρέπει να γίνει είναι να ευνοήσουμε το καλλιτεχνικό laissez-faire, laissez passer, να δείξουμε πίστη στα ελληνικά σύνολα και να επενδύσουμε στην οργάνωσή τους και στη δημιουργικότητά τους. Κάτω τα χέρια απ’ τη Λυρική, λοιπόν! Αυτό ακριβώς. Χρειάζεται ψυχραιμία απ’ όλους. Και από μας εδώ στη Λυρική, γιατί η χώρα μας έχει μπει σε στενωπό. Αλλά σε οποιοδήποτε δίλημμα «μείωσης» της Λυρικής και της λειτουργίας της εμείς απαντάμε ότι θα συνεχίσουμε πεισματικά να παράγουμε έργο γιατί αγαπάμε τη Λυρική και θέλουμε να συνεχίσει να λειτουργεί όπως της αξίζει!

Ο

φετινός προγραμματισμός επιφυλάσσει ευχάριστες εκπλήξεις. Σαν έτοιμος από καιρό, προχωρήσατε σ’ ένα ρεπερτόριο, κατά τη γνώμη μου, πολύ ελκυστικό. Ο προγραμματισμός δεν ήθελα να έχει χαρακτήρα φωτοβολίδας, αλλά να καταφέρει να εδραιώσει από τη μια τη σχέση της Λυρικής με το παραδοσιακό κοινό της κι απ’ την άλλη να το διευρύνει, προσεγγίζοντας το κοινό του μέλλοντός της. Θελήσαμε ν’ αντιμετωπίσουμε τον κορεσμό του κοινού από τις 3-4 όπερες που ανεβαίνουν συνέχεια και να φέρουμε σκηνοθέτες αναγνωρισμένης αξίας, που δεν έχουν συνεργαστεί ξανά με τη Λυρική (ή έχουν συνεργαστεί ελάχιστα).

Μύρων ής Σκηνής, ικ ιβαρό ρ υ Λ ς ή ικ ήσει ένα στ Εθν τ ς σ η ι τ ε χ ς έ ή , τ ο ν μ υ θ τον δρό Ο νέος διευ χνικό την όπερα σ ε λ α γ β στο καλλιτε έ ι , ε ς ύ ε η τ ίδ ισ λ π η ι Μιχα εζόν κα τάκη, τη φετινή σ ια γ α μ ατίνα Καλ μ α Μ ρ η τ ό π πρόγ Α ser. , laissez pas laissez-faire . Στάβερης ς ο ρ ύ π Σ : ό Φωτ

ε

» ο i ε σ υ ο μ iναι

Τι θα δούμε, λοιπόν, φέτος στο «Ολύμπια»; Ξεκινάμε στις 14 Οκτωβρίου με το «Ελιξίριο του έρωτα», μια ωραία ιστορία αγάπης, μια δροσερή, αισιόδοξη όπερα. Κάλεσα τον Σταμάτη Φασουλή να σκηνοθετήσει, έναν σκηνοθέτη του θεάτρου με μεγάλες επιτυχίες στο ιστορικό του, που δεν έχει σκηνοθετήσει ποτέ για τη Λυρική. Οι τραγουδιστές κι οι χορωδοί είναι ενθουσιασμένοι μαζί του και τα σχόλια που φτάνουν στ’ αυτιά μου μιλάνε για μια πολύ όμορφη παράσταση, που ξεκινάει ασπρόμαυρη και τελειώνει μέσ’ στο χρώμα. Πιστεύω ότι θα σημειώσει μεγάλη επιτυχία. Στη συνέχεια θα παρουσιάσουμε τη κωμική όπερα «Κρητικοπούλα» του Σπύρου Σαμάρα, ενός από τους πιο σημαντικούς συνθέτες του 20ού αιώνα. Θα είναι η πρώτη φορά από το 1917 που ανεβαίνει ολόκληρη. Γιατί ο Σαμάρας πέθανε λίγο μετά την ολοκλήρωσή της και δεν πρόλαβε να την προωθήσει στα λυρικά θέατρα. Είναι ένα αριστούργημα που θα σκηνοθετήσει ο Πέτρος Ζούλιας. Ο «Χορός των μεταμφιεσμένων», που ακολουθεί, θα παρουσιαστεί στην αυθεντική εκδοχή του, που είχε απαγορευθεί την εποχή της πρώτης παρουσίασής του, γιατί μιλούσε για τη δολοφονία του Σουηδού βασιλιά και τέτοια θέματα δεν ήταν αρεστά τότε. Αυλικό περιβάλλον, ραδιουργίες, σασπένς, πιστεύω ότι είναι καλό υλικό για μια εντυπωσιακή παράσταση απ’ τον Δημήτρη Μαυρίκιο, που επιστρέφει έπειτα από 25 χρόνια στη Λυρική. Ο Θωμάς Μοσχόπουλος σκηνοθετεί την παράσταση της Λυρικής για το παιδικό κοινό, τον «Παπουτσωμένο Γάτο» του Ρώσου συνθέτη του 19ου αιώνα, Τσέζαρ Κούι. Ο Θωμάς επιδιώκει να κάνει μια παράσταση και για παιδιά, γι’ αυτό η πρεμιέρα του έχει οριστεί να είναι βραδινή ώρα και στη συνέχεια θα τρέξει με το σύνηθες πρωινό πρόγραμμα. Τέλος, στο φετινό πρόγραμμα περιλαμβάνεται και η όπερα «Φάουστ» του Γκουνό, μια γκραν οπερά που θ’ ανέβει σε συμπαραγωγή με το Μέγαρο Μουσικής Αθηνών. Τη σκηνοθεσία έχει αναλάβει ο Ρενάτο Τζανέλλα, ο νέος διευθυντής του Μπαλέτου της Λυρικής, που είναι και σκηνοθέτης. Και να μην ξεχάσω ένα εκπαιδευτικό πρόγραμμα που θα φέρει τη Λυρική και στην εκτός Αθηνών Ελλάδα, για το οποίο έχουμε πάρει ΕΣΠΑ (η όπερα διαδραστικά στα σχολεία). Με αντικείμενο τον «Κουρέα της Σεβίλλης», οι μαθητές των σχολείων θα συμμετέχουν τόσο στο στήσιμο της παράστασης (στην κατασκευή του σκηνικού) όσο και στην ερμηνεία της, αφού θα τραγουδήσουν στο φινάλε, με στόχο να νιώσουν την όπερα σαν κάτι που είναι οικείο, δικό τους. Τι θ’ απαντούσατε σ’ αυτούς που υποστηρίζουν ότι η όπερα είναι ένα είδος που έχει ξεπεραστεί; H όπερα δεν είναι μουσείο. Όπως βλέπουμε την Ακρόπολη κάθε μέρα και δεν τη βαριόμαστε, έτσι συμβαίνει και με τα μουσικά αριστουργήματα: δεν εξαντλείται η επιθυμία να τα απολαμβάνουμε και να τα θαυμάζουμε.

32

06-12.10.2011

ΟΠΕΡΑ

Σαρλ Γκουνό Φάουστ Λιμπρέτο Ζυλ Μπαρμπιέ & Μισέλ Καρρέ, βασισμένο στον Γκαίτε (Νέα παραγωγή - Συμπαραγωγή με τον ΟΜΜΑ)

Σεργκέι Προκόφιεφ / Ρενάτο Τζανέλλα Ρωμαίος και Ιουλιέττα (Νέα παραγωγή)

ΟΠΕΡΕΤΑ

Μeγαρο Μουσικhς Αθηνων - Αiθουσα Αλεξaνδρα Τριaντη

Γκαετάνο Ντονιτσέτι Tο ελιξίριο του έρωτα Λιμπρέτο Φελίτσε Ρομάνι, βασισμένο στο έργο Το Φίλτρο του Ευγένιου Σκριμπ (Νέα παραγωγή) Θeατρο ΟΛΥΜΠiΑ:

Πρεμιέρα 14 Οκτωβρίου 2011 14, 15, 16, 21, 22, 23, 26, 30 Οκτωβρίου 2011 & 16, 17, 18, 19, 20 Μαΐου 2012 Μουσική διεύθυνση: Ισίν Μετίν Σκηνοθεσία: Στ. Φασουλής Σκηνικά: Γιώργος Γαβαλάς Κοστούμια : Ντένη Βαχλιώτη Φωτισμοί :Λ. Παυλόπουλος Με την ορχήστρα και τη χορωδία της ΕΛΣ Δ. χορωδίας: Νίκος Βασιλείου Τζουζέπε Βέρντι Ένας χορός μεταμφιεσμένων Λιμπρέτο Αντόνιο Σόμμα, βασισμένο στο λιμπρέτο Γουστάβος Γ' ή Ένας Χορός Μεταμφιεσμένων του Ευγένιου Σκριμπ (Νέα παραγωγή) Θeατρο ΟΛΥΜΠiΑ:

Πρεμιέρα 17 Δεκεμβρίου 2011 17, 18, 20, 21, 22, 23, 27, 29 Δεκεμβρίου 2011 & 8 Ιανουαρίου 2012 Μ. διεύθυνση: Λ. Καρυτινός Σκηνοθεσία: Δ. Μαυρίκιος Σκηνικά: Δ. Πολυχρονιάδης Κοστούμια: Ε. Μανωλοπούλου Φωτισμοί: Λ. Παυλόπουλος Με την ορχήστρα και τη χορωδία της ΕΛΣ

Πρεμιέρα 20 Ιανουαρίου 2012 20, 21, 22, 24, 25, 27, 28, 29 Ιανουαρίου 2012 Μουσική διεύθυνση: Μύρων Μιχαηλίδης Σκηνοθεσία: Ρενάτο Τζανέλα Φωτισμοί: Βινίτσιο Κέλι Με την ορχήστρα και τη χορωδία της ΕΛΣ

Φρανς Λέχαρ Η εύθυμη χήρα Λιμπρέτο Λεό Στάιν και Βίκτορ Λέον (Νέα παραγωγή)

Πρεμιέρα 12 Νοεμβρίου 2011 12, 13, 19, 20 Νοεμβρίου 1, 4 Δεκεμβρίου 2011 & 20, 21, 22, 29 Απριλίου 2012 Μ. διεύθυνση: Η. Βουδούρης Σκηνοθεσία, επιμέλεια κειμένου: Πέτρος Ζούλιας Σκηνικά - Κοστούμια: Α. Αρσένη Φωτισμοί: Κ. Μαραγκουδάκη Με την ορχήστρα, τη χορωδία και το μπαλέτο της ΕΛΣ

Θεατρο ΟΛΥΜΠΙΑ

1 Ιανουαρίου 2012 ΠΑΣΧΑΛΙΝΗ ΣΥΝΑΥΛΙΑ Θεατρο ΟΛΥΜΠΙΑ

Μ. Τετάρτη, 11 Απριλίου 2012

ΟΠΕΡΑ και για ΠΑΙΔΙΑ

Τσέζαρ Κούι Ο παπουτσωμένος γάτος Λιμπρέτο Μ. Λβόβσκι πάνω στο παραμύθι του Σαρλ Περρό (Νέα παραγωγή) Θεατρο ΟΛΥΜΠΙΑ

Ρενάτο Τζανέλλα Όλοι χορεύουν βαλς! Θεατρο ΟΛΥΜΠΙΑ

Πρεμιέρα 27 Νοεμβρίου 2011 27, 29, 30 Νοεμβρίου 2, 3, 11, 24, 28 Δεκεμβρίου 2011 & 6, 7 Ιανουαρίου 2012 Μ. διεύθυνση: Η. Βουδούρης Χορογραφία: Ρενάτο Τζανέλλα Με την ορχήστρα, τους πρώτους χορευτές, σολίστ, κορυφαίους και το corps de ballet της Ε Λ Σ Everybody Waltzes: μουσική Γ. Στράους υιός, Γ. Μάλερ Empty Place: μουσική Λόρι Άντερσον, Μπράιαν Ίνο, Τζόν Χάσσελ Bolero: μουσική Μωρίς Ραβέλ Λούντβιχ Μίνκους/ Βλαντίμιρ Βασίλιεφ Δον Κιχώτης Λιμπρέτο Μάριους Πετιπά στην εκδοχή του Βλαντίμιρ Βασίλιεφ,βασισμένο στο μυθιστόρημα του Μιγκέλ ντε Θερβάντες Θεατρο ΟΛΥΜΠΙΑ

Φωτο: Agapios +art fotostories

ΠΡΩΤΟΧΡΟΝΙΑΤΙΚΟ ΓΚΑΛΑ

Πρεμιέρα 22 Φεβρουαρίου 2012 22, 23, 26, 28, 29 Φεβρουαρίου 1, 4, 22, 23, 28, 31 Μαρτίου & 4 Απριλίου 2012 Με την ορχήστρα, τη χορωδία και το μπαλέτο της ΕΛΣ

ΜΠΑΛΕΤΟ

Θεατρο ΟΛΥΜΠΙΑ

Πρεμιέρα 6 Μαΐου 2012 6, 8, 9, 11, 12, 13 Μαΐου 2012 Μ. διεύθυνση: Λ. Καρυτινός Χορογραφία: Ρενάτο Τζανέλλα Με την ορχήστρα, τους πρώτους χορευτές, σολίστ, κορυφαίους και το corps de ballet της ΕΛ.Σ

ΣΥΝΑΥΛΙΕΣ

Θεατρο ΟΛΥΜΠΙΑ

Κωμικη ΟΠΕΡΑ

Σπύρος Σαμάρας H Κρητικοπούλα Λιμπρέτο Ν. Λάσκαρης & Π. Δημητρακόπουλος (Νέα παραγωγή) 150 χρόνια από τη γέννηση του συνθέτη

Μeγαρο Μουσικhς Αθηνων - Αiθουσα Αλεξaνδρα Τριaντη

Πρεμιέρα 4 Φεβρουαρίου 2012 4, 5, 12, 19, 24, 25 Φεβρουαρίου & 2, 3 Μαρτίου 2012 Μουσική διεύθυνση: Θ.Α. Χορογραφία: Βλ. Βασίλιεφ Με την ορχήστρα, τους πρώτους χορευτές, σολίστ, κορυφαίους και το corps de ballet της ΕΛΣ

Πρεμιέρα 29 Οκτωβρίου 2011 29-30/10/2011 6/11, 13/11, 20/11/2011, 4/12, 18/12, 20-22/12, 23-24/12/2011, 11/1, 12-13/1, 17-19/1/2012, 20/1, 24-27/1/2012, 29/1/2012, 23-24/2, 29/2/2012, 1-2/3, 4/3, 20-21/3, 28-30/3/2012, 3-6/4, 8/4/2012 Μ. διεύθυνση : Αν. Τσελίκας/ Τάσος Συμεωνίδης Σκηνοθεσία: Θ. Μοσχόπουλος Σκηνικά: Ευαγγελία Θεριανού Κοστούμια: Μ. Καποτοπούλου Με την ορχήστρα της Παιδικής Σκηνής της ΕΛΣ Νίκος Ξανθούλης Το μαγικό βιολί Λιμπρέτο Μαριβίτα Γραμματικάκη Θεατρο ΟΛΥΜΠΙΑ

Πρεμιέρα 8 Ιανουαρίου 2012 14-15/1, 21-22/1, 28/1/2012, 5/2, 12/2, 19/2, 25-26/2/2012 3/3, 11/3, 31/3/2012, 1 /4, 7/4/2012 Σύνθεση & μουσική διεύθυνση: Νίκος Ξανθούλης Συγγραφέας - Στιχουργός: Μαριβίτα Γραμματικάκη Σκηνοθεσία: Λένια Γεωργιάδου Σκηνικά - Κοστούμια: Χρυσάνθη Ψαροπούλου Με την ορχήστρα της Παιδικής Σκηνής της ΕΛΣ

ΣΥΓΧΡΟΝΗ ΟΠΕΡΑ

Μπόρις Μπλάχερ Η Παλίρροια Λιμπρέτο Χάινς φον Κράμερ & Νέο έργο Έλληνα συνθέτη Θεατρο ΟΛΥΜΠΙΑ

Ιούνιος 2012, για δύο παραστάσεις Μ. διεύθυνση: Νίκος Βασιλείου Σκηνοθεσία: Αλ. Ευκλείδης Σκηνικά: Σωτήρης Στέλιος Κοστούμια: Αλεξία Θεοδωράκη

ΛΥΡΙΚΗ UNDERGROUND

Θέατρο ΟΛΥΜΠΙΑ Καλλιτεχνικός Υπεύθυνος: Νίκος Κυπουργός (αρχές 2012)

33 ΦΟΥΑΓΕ (Είσοδος Ελεύθερη)

O χώρος του Φουαγέ της Εθνικής Λυρικής Σκηνής στο θέατρο Ολύμπια αγκαλιάζει κοινό και καλλιτέχνες σ' ένα μουσικό ταξίδι στην ευρύτερη περιοχή της φωνητικής μουσικής ερμηνείας και μουσικής δωματίου, με αναφορές στην κλασική και σύγχρονη οπερατική δημιουργία. Καλλιτεχνικός υπεύθυνος: Βαγγέλης Χατζησίμος Ώρα έναρξης: 18:00 κυριακή 16 οκτωβρίου 2011 1η και 2η Σονάτα Brahms Μητρόπουλος Bιολί: Γιώργος Δεμερτζής Πιάνο: Θανάσης Αποστολόπουλος κυριακή 23 οκτωβρίου 2011 Έλληνες συνθέτες και ποιητές Σολίστ: Σοφία Καπετανάκου, Αντώνης Κορωναίος Πιάνο: Σοφία Ταμβακοπούλου

κυριακή 8 ιανουαρίου 2012 Μανόλη Καλομοίρη: Βραδινοί θρύλοι, ο συμβολισμός στη μουσική Σολίστ: Αγγελική Καθαρίου Πιάνο: Δημήτρης Γιάκας κυριακή 15 ιανουαρίου 2012 Το κλασικό τραγούδι στον Νότο Tosti-D’ Anunzio-Granados Σολίστ: Γιάννης Χριστόπουλος, Διονύσης Σούρμπης Πιάνο: Κατερίνα Βανού κυριακή 22 ιανουαρίου 2012 Το ρωσικό Lied Σολίστ: Γιούλη Καραγκούνη, Ελισαβέτα Κλονόφσκαγια, Λοντμίλα Μπονταρένγκο Πιάνο: Σωτήρης Δημητριάδης κυριακή 29 ιανουαρίου 2012 Winterreise: Schubert-Λιακάκης το κλασικό σήμερα Σολίστ: Έλενα Μαραγκού Βιολοντσέλο: Μαρίνα Κολοβού Κοντραμπάσο Χρήστος Κομισόπουλος, Βιόλα: Ηλίας Σδούγκος κυριακή 5 φεβρουαρίου 2012 Αφιέρωμα στην ισπανική zartzuela Σολίστ: Μαρία Μητσοπούλου, Ινές Ζήκου, Σταμάτης Μπερής, Χάρης Ανδριανός Πιάνο: Δημήτρης Γιάκας

κυριακή 20 νοεμβρίου 2011 Έλληνες συνθέτες - μοντερνισμός με ρίζες Σολίστ: Άννα Αλεξοπούλου Πιάνο: Φρίξος Μόρτζος

κυριακή 12 φεβρουαρίου 2012 Το πένθος στην όπερα Σολίστ: Τζούλια Σουγλάκου Πιάνο: Δημήτρης Γιάκας

κυριακή 27 νοεμβρίου 2011 Τρεις καντάτες για φωνή και πιάνο Σολίστ: Ελένη Βουδουράκη, Ελπινίκη Ζερβού Πιάνο: Νίκος Τσαλίκης

κυριακή 19 φεβρουαρίου 2012 Το Lied στον 20ό αιώνα: Γερμανία - Γαλλία Σολίστ: Χριστίνα Γιαννακοπούλου, Μαρισία Παπαλεξίου Πιάνο: Απόστολος Παληός

κυριακή 4 δεκεμβρίου 2011 Γαλλική μουσική Σολίστ: Αλεξάνδρα Ματθαιουδάκη, Δέσποινα Τσουκαλά Πιάνο: Δόμνα Χάλαρη

κυριακή 26 φεβρουαρίου 2012 Αφιέρωμα στον R. Strauss Γιάννης Γεωργιάδης, Χριστίνα Πουλίτση

κυριακή 11 δεκεμβρίου 2011 Μουσική δωματίου για βιολί και πιάνο / Έκθεση ζωγραφικής Σολίστ: Παντελής Σταματέλλος Πιάνο - Βιολί: Θ.Α κυριακή 18 δεκεμβρίου 2011 Αφιέρωμα στον Τζουζέππε Βέρντι Σολίστ Δημήτρης Σιγαλός Πιάνο Δημήτρης Βεζύρογλου σάββατο 24 δεκεμβρίου 2011 Μανόλη Καλομοίρη: Το δαχτυλίδι της μάνας Σολίστ Δημήτρης Ναλμπάντης, Μαρία Μητσοπούλου, Αρκάδιος Ρακόπουλος, Κώστας Ντότσικας, Μαρία Βλαχοπούλου, Μίνα Πολυχρόνου Πιάνο Θ. Αποστολόπουλος Συμμετέχει η χορωδία του Εθνικού Ωδείου Σπύρος Κλαψής

κυριακή 4 μαρτίου 2012 Γιαννούλης - Σεφέρης: Η Στέρνα, Πρώτη παρουσίαση Σολίστ: Χρήστος Γιαννούλης Πιάνο: Μιχάλης Παπαπέτρου κυριακή 11 μαρτίου 2012 Φυγή Σολίστ: Λένια Ζαφειροπούλου Σκηνοθέτης: Ανέστης Αζάς κυριακή 18 μαρτίου 2012 Schubert – Randhardinger, Γνωστοί και άγνωστοι κλασικοί Σολίστ: Χριστίνα Γιαννακοπούλου, Σοφία Κυανίδου Πιάνο: Διονύσης Μαλούχος κυριακή 1 απριλίου 2012 Αγαπούμε την ελληνική οπερέτα Σολίστ: Νίκος Στεφάνου, Γωγώ Ηλιοπούλου, Αλεξάνδρα Ματθαιουδάκη Πιάνο: Δόμνα Χάλαρη

κυριακή 22 απριλίου 2012 Ριζίτικο: Ο κύκλος της ζωής στην Κρήτη. Παραγγελία Συνθέτης: Γ. Μουλουδάκης Σολίστ: Θ.Α. κυριακή 29 απριλίου 2012 Β.Βritten: Les illuminations/ Παγκόσμια Ημέρα Χορού Χορεύουν: Λίλα Ζαφειροπούλου, Θανάσης Σολωμός, Τραγούδι: Δ. Ναλμπάντης Πιάνο: Δημήτρης Γιάκας κυριακή 6 μαΐου 2012 Μουσική δωματίου: Leclair - Mozart - Part - Ravel Βιολί: Δημήτρης Σέμσης Πιάνο: Γιάννης Τσανακαλιώτης κυριακή 13 μαΐου 2012 Capuletti e Montecchi Όπερα Studio

Οι Διαλεξεις της Πρεμιερας (Είσοδος Ελεύθερη)

Εισαγωγή στην παγκόσμια ιστορία των τεχνών Με αφορμή τις όπερες που θ' ανεβούν στην Εθνική Λυρική Σκηνή την περίοδο 2011-2012, ο καθηγητής Μάνος Στεφανίδης και ο συνθέτης Νίκος Ξανθούλης επιχειρούν ένα ταξίδι στην ιστορία της μουσικής και των εικόνων. Ξεκινώντας απ' το έργο και τον συνθέτη του, αναζητούν την πνευματική ατμόσφαιρα της εποχής, τις καλλιτεχνικές εκείνες τάσεις που οδηγούν στη δημιουργία του ολικού έργου τέχνης που λέγεται όπερα, οπερέτα, μπαλέτο ή μουσικό θέατρο. Μια πανδαισία εικόνων, ήχων και ιδεών. Ώρα έναρξης: 17:00 τετάρτη 12/10/11 Γκ. Ντονιτσέτι «Το ελιξίριο του έρωτα» «Εικόνες του έρωτα» Ένας συνθέτης του μπελκάντο, μεγαλωμένος ανάμεσα σε εικόνες απ' το πρώιμο Βυζάντιο έως τον Giotto. τετάρτη 26/10/11 Τσεζάρ Κούι «Ο παπουτσωμένος γάτος» «Η τέχνη εκτός των τειχών» Ευρωκεντρισμός και εθνικές σχολές τετάρτη 9/11/11 Σπύρου Σαμάρα «Η Κρητικοπούλα» «Επανάσταση, αλλά πώς»; Ρομαντισμός και αντιρομαντικές τάσεις στον 19ο αιώνα

tetaρτη 23/11/11 «Όλοι χορεύουν βαλς» (έργα Στράους και το «Μπολερό» του Ραβέλ) «Ο χαρούμενος κόσμος κάποιων θλιμμένων ανθρώπων» Ιμπρεσιονισμός και Belle Époque τεταρτη 14/12/11 Τζ. Βέρντι «Χορός Μεταμφιεσμένων» «Το πρόσωπο σαν μάσκα» Τα διαφορετικά πρόσωπα του νεοκλασικισμού πέμπτη 5/1/2012 Νίκου Ξανθούλη «Το Μαγικό Βιολί» «Απαγορεύεται το Απαγορεύεται» Μοντέρνα τέχνη και καταστολή. Μεταμοντερνισμός και πολυσυλλεκτικότητα τετάρτη 18/1/12 Σαρλ Γκουνό «Φάουστ» «Φάουστ ή Μαργκερίτ»; Το παιχνίδι των ρόλων Εκδοχές του φεμινισμού τετάρτη 1/2/12 Μινκους/Βασίλιεφ «Δον Κιχώτης» «Θερβάντες και Γκρέκο» Η τέχνη των «παραλοϊσμένων» τετάρτη 22/2/12 Φρ. Λέχαρ «Η εύθυμη χήρα» «Όταν το γέλιο έγινε θρήνος» Από την Belle Époque στον εξπρεσιονισμό και το Γ’ Ράιχ τετάρτη 11/4/12 Ρέκβιεμ πριν το Πάσχα «Κάθε εποχή και ο σταυρός της» Από τη Σταύρωση του Mathias Grunewald στις Σταυρώσεις του Francis Bacon τετaρτη 2/5/12 Σ. Προκόφιεφ «Από τον Στραβίνσκι στον σοσιαλιστικό ρεαλισμό» Ολοκληρωτικά καθεστώτα και δημιουργοί (η ημερομηνία θα ανακοινωθεί) Μπορίς Μπλάχερ και νέο έργο Έλληνα συνθέτη «Απαγορευμένη τέχνη σήμερα»; Η περίπτωση Μπλάχερ και ανάλογα φαινόμενα στην Ελλάδα της κρίσης

OPERA STUDIO

Ιούνιος 2012 Το πρόγραμμα και οι ημερομηνίες των παραστάσεων θ' ανακοινωθούν.

EθνικH λυρικH σκηνH Προπωληση εισιτηριων καλλιτεχνικης περιοδου 2011-12 & Πακετα εισιτηριων Την Παρασκευή 23 Σεπτεμβρίου ξεκίνησε η προπώληση των εισιτηρίων όλων των παραγωγών της Εθνικής Λυρικής Σκηνής για την καλλιτεχνική περίοδο 2011-12. Είναι η πρώτη φορά που το κοινό θα έχει την ευκαιρία να αγοράσει εισιτήρια για όποια από τις παραγωγές την ΕΛΣ επιθυμεί από την αρχή της καλλιτεχνικής περιόδου. Παράλληλα, η Εθνική Λυρική Σκηνή, επιδεικνύοντας ιδιαίτερη κοινωνική ευαισθησία, έχει καταρτίσει εκπτωτικά πακέτα εισιτηρίων, με εκπτώσεις τιμών που φτάνουν στο 30%. Επιπλέον, η ΕΛΣ έχει ορίσει μια παράσταση για την κάθε παραγωγή της φετινής περιόδου όπου όλες οι κατηγορίες των εισιτηρίων θα είναι μειωμένες κατά 15%.

Εκπτωτικa Πακeτα 1. 15% έκπτωση σε όλες τις κατηγορίες τιμών για μια παράσταση ανά παραγωγή της Εθνικής Λυρικής Σκηνής την καλλιτεχνική περίοδο 201112 στο θέατρο Ολύμπια. Εξαιρούνται οι παραστάσεις παιδικής όπερας. Συγκεκριμένα το πακέτο αυτό ισχύει για τις παραστάσεις: Το ελιξίριο του έρωτα: Τετάρτη 26 Οκτωβρίου 2011. Κρητικοπούλα: Πέμπτη 1 Δεκεμβρίου 2011. Όλοι χορεύουν βαλς: Τρίτη 29 Νοεμβρίου 2011. Ένας χορός μεταμφιεσμένων: Τρίτη 20 Δεκεμβρίου 2011. Εύθυμη Χήρα: Πέμπτη 23 Φεβρουαρίου 2012. Δον Κιχώτης: Κυριακή 05 Φεβρουαρίου 2012.

2. Με την ταυτόχρονη αγορά εισιτήριων για δύο όπερες και μια οπερέτα ή κωμική όπερα παρέχεται έκπτωση 30% γι' αντίστοιχο αριθμό εισιτηρίων στις παραστάσεις του μπαλέτου και σε μία παράσταση όπερας στο Ηρώδειο το καλοκαίρι του 2012.

3. Με την ταυτόχρονη αγορά εισιτήριων για δύο παραγωγές μπαλέτου παρέχεται έκπτωση 20%.

4. Με την αγορά εισιτηρίων για την κωμική όπερα «Κρητικοπούλα» παρέχεται έκπτωση 30% σε μια άλλη όπερα μέσα στην καλλιτεχνική περίοδο 2011-12, καθώς και στην παράσταση της 26ης Φεβρουαρίου 2012 της «Εύθυμης Χήρας».

5. Με την ταυτόχρονη αγορά εισιτηρίων για τέσσερις παραγωγές όπερας, οπερέτας, μπαλέτου για τις παραστάσεις Τρίτης και Πέμπτης παρέχεται έκπτωση 20 % και αντίστοιχος αριθμός δωρεάν εισιτηρίων για την παράσταση Σύγχρονης Όπερας.

6. Με την ταυτόχρονη αγορά εισιτηρίων για έξι και άνω παραγωγές όπερας, οπερέτας, μπαλέτου για τις παραστάσεις Τρίτης και Πέμπτης παρέχεται έκπτωση 30 % και αντίστοιχος αριθμός δωρεάν εισιτηρίων για την παράσταση Σύγχρονης Όπερας. Επίσης, παρέχεται έκπτωση 30% σε μια παράσταση όπερας στο Ηρώδειο το καλοκαίρι του 2012. Τέλος, προσφέρονται δωρεάν όλα τα προγράμματα των παραστάσεων.

7. Με την αγορά εισιτηρίων για τις παραστάσεις της «Εύθυμης Χήρας» (26/2) ή του «Δον Κιχώτη» (24 ή 25/2) τις μέρες των Αποκριών παρέχεται έκπτωση 20% σε μια παράσταση όπερας στο Ηρώδειο το καλοκαίρι του 2012 και αντίστοιχος αριθμός δωρεάν εισιτηρίων στην Πασχαλινή Συναυλία. Σημειώνεται ότι όλα τα πακέτα ισχύουν: Για περιορισμένο αριθμό εισιτηρίων Σε όλες τις ζώνες τιμών

ΕΘΝΙΚΗ ΛΥΡΙΚΗ ΣΚΗΝΗ www.nationalopera.gr Θεατρο Ολυμπια Ακαδημίας 59-61, 106 79 Αθήνα.

Τηλ. Ταμείου: 210 3643725, 210 3612461, 210 3662100 E-mail: info@nationalopera.gr

34

06-12.10.2011

TheBookLovers

Το βιβλιοφιλικό παράρτημα της Lifo

Από τον Κωστή Παπαγιώργη

Bιβλιομανία

Ανοχύρωτη πόλη

Aυτό το αφροδίσιο μαρτυρολόγιο, όπου το ρωσικό αίμα έσμιγε με το γερμανικό, θα οδηγούσε σε μια γενιά παιδιών που θ’ αποτελούσαν νέο λαό.

Βερολίνο, λίγο μετά την είσοδο των Ρώσων στρατιωτών. Ο Άντονι Μπίβορ περιγράφει τον πόλεμο μετά τον πόλεμο σε μια πόλη που βρίσκεται σε πλήρη αποσύνθεση.

Ο

ι πόλεμοι -όταν μάλιστα φέρουν στο κούτελο και την εφιαλτική επιγραφή «Παγκόσμιοι»δεν αποτελούν μόνο τερατώδεις κινητοποιήσεις πληθυσμών, στρατευμάτων, μοντέρνων όπλων, επιτελείων και πάσης φύσεως υλικών αλλά και καταστροφών και καταστρατηγήσεων των πιο απόλεμων υπάρξεων και στοιχείων· για παράδειγμα, τι φταίνε τα νήπια και γιατί να χάνονται; Τι φταίνε τα υποζύγια και τα δάση; Οι λίμνες και τα ποτάμια; Οι βιασθείσες γυναίκες; Έχοντας μιλήσει στο προηγούμενο σημείωμα για το βιβλίο του Βεράχεν, ο συνειρμός μάς οδήγησε στα δύο βιβλία του Άντονι Μπίβορ (Βερολίνο και Στάλινγκραντ, αμφότερα στις εκδόσεις Γκοβόστη) που προσφέρουν στον αναγνώστη μια σφαιρική άποψη τόσο για τη ρωσική εκστρατεία όσο και για τη γερμανική άμυνα. Χώρες εν πολέμω και οι δύο, προκάλεσαν ή υπέστησαν τον θάνατο εκατομμυρίων ανθρώπων που, σημειωτέον, δεν χάθηκαν (μόνο) σε μάχες. Ενώ η ναζιστική Γερμανία κατέρρεε, κυκλοφορούσε το γνωστό βερολινέζικο σχόλιο: η μόνη υπόσχεση που κράτησε ο Χίτλερ είναι αυτή που είχε δώσει πριν ανέλθει στην εξουσία: «Δώστε μου δέκα χρόνια και η Γερμανία θα γίνει αγνώριστη!». Δύο μόνο ζητήματα -κυρίως επειδή δεν είναι ιδιαιτέρως γνωστά- προτιμήσαμε να θίξουμε σχετικά με το «αγνώριστο» Βερολίνο: την τύχη των Ρώσων στρατιωτών που πάτησαν τη γερμανική πρωτεύουσα κι επίσης το δράμα των Βερολινέζων Γερμανίδων που «υποδέχτηκαν» τους Ρώσους. Καθώς το ρωσικό στράτευμα μπήκε στο Βερολίνο, οι απορίες των στρατιωτών ήταν εύλογες: τι έπραξαν κατά τη διάρκεια του πολέμου οι Γερμανοί κομμουνιστές; Γιατί δεν ήταν μέλη της αντίστασης; Γιατί η γερμανική εργατική τάξη δεν πολέμησε τον Χίτλερ; Αλλά η πιο σκληρή απορία τους είχε να κάνει με κάτι διαφορετικό. Μπαίνοντας σε εγκαταλελειμμένα χωριά, οι Ρώσοι φαντάροι γίνονταν έξαλλοι διαπιστώνοντας ότι το επίπεδο ζωής των αγροτών δεν μπορούσε να συγκριθεί με το δικό τους· αγανακτούσαν στη σκέψη ότι οι Γερμανοί εισβολείς, που ζούσαν τόσο καλά, είχαν εκστρατεύσει στην ΕΣΣΔ για να τη λεηλατήσουν και να την καταστρέψουν. Ο Αγκρανένκο σημείωνε στο ημερολόγιό του: «Πώς να τους φερθεί κανείς, σύντροφε λοχαγέ; Ήταν εύποροι, έτρωγαν καλά, είχαν ζώα, κήπους με λαχανικά και μηλιές. Και εισέβαλαν στη χώρα μας. Πήγαν μέχρι το σπίτι μου, στο Βορονέζ. Γι’ αυτό, σύντροφε λοχαγέ, πρέπει να τους στραγγαλί-

αντονι μπιβορ βερολινο, η πτωση 1945

Μτφρ.: Κ. Κρίτσης Επιμ.-σχόλια: Αριστείδης Πλ. Προκοπίου, αντιστράτηγος Σελ.: 638, Τιμή: €34,32, Εκδόσεις: Γκοβόστης

σουμε… Λυπάμαι μόνο τα παιδιά, παρότι είναι παιδιά των Φρίτσιδων». Αυτά τα έλεγαν οι φτωχοί φαντάροι. Άλλα, όμως, έλεγαν οι σοβιετικοί πολιτικοί καθοδηγητές που, αντικρίζοντας τα γερμανικά κελάρια, «αηδίασαν με την αφθονία»… Τα περισσότερα σπίτια είχαν ραδιόφωνο, φυσικότατα λοιπόν οι Ρώσοι φαντάροι ένιωθαν κατάπληξη και φθόνο αναμεμειγμένο με θαυμασμό, βλέποντας τ’ αγροκτήματα της Ανατολικής Πρωσίας, αίσθημα που κατέληγε στο συμπέρασμα ότι η ΕΣΣΔ δεν ήταν «ο παράδεισος των εργατών και των αγροτών». Η υπηρεσία λογοκρισίας των επιστολών που έστελναν οι φαντάροι στα σπίτια τους ανακάλυψε πανικόβλητη ότι εγκωμίαζαν τη ζωή των αντιπάλων τους και μάλιστα παρέθεταν «αντισοβιετικά αποσπάσματα από ομιλίες του Χίτλερ». Μάλιστα, οι Σοβιετικοί καθοδηγητές κατέστρεφαν τον πλούτο των μεσοαστικών σπιτιών, επειδή οι φαντάροι πίστευαν ότι ανήκουν σε Γερμανούς βαρόνους. … Το ζήτημα των στρατιωτών που είχαν περάσει τα σοβιετικά σύνορα και είδαν τον γερμανικό κόσμο να ζει ευημερώντας για τη σταλινική νοοτροπία ισοδυναμούσε με προδοσία. Πώς θα εντασσόταν και πάλι ο ανυποψίαστος φαντάρος στη σοβιετική κοινωνία, όταν η προπαγάνδα περί «σοβιετικής πατρίδας» είχε γελοιοποιηθεί; Κάτι ανάλογο είχε συμβεί στη ναπολεόντεια περίοδο, όταν οι Ρώσοι εισέβαλαν στη Γαλλία το 1814 κι εκόντες άκοντες συνέκριναν τη γαλλική ζωή με τις δικές τους συνθήκες διαβίωσης. Σοβούσε, με άλλα λόγια, ένα μέγα πολιτικό ζήτημα που διαρκώς έρρεπε προς έναν ύπουλο αντι-σοβιετισμό, ο οποίος δυσφημούσε τη σοβιετική

κυβέρνηση. Συνεπώς, δεν εκπλήσσει κανέναν η πληροφορία ότι τη χρονιά της νίκης 135.056 στρατιώτες και αξιωματικοί καταδικάστηκαν σε στρατοδικεία για «αντεπαναστατικά εγκλήματα». Η κυβέρνηση λάβαινε τα μέτρα της. Ειδικά για τους πρώην αιχμαλώτους πολέμου, ο Στάλιν εξέδωσε διαταγή για την οργάνωση στρατοπέδων όπου θα κρατούνταν Σοβιετικοί πολίτες, οι οποίοι είχαν συλληφθεί ως όμηροι. Διόλου παράδοξο ότι 11 στρατηγοί που είχαν αιχμαλωτιστεί από τη Βέρμαχτ καταδικάστηκαν σε θάνατο. Οι αριθμοί είναι συνταρακτικοί. Στην ΕΣΣΔ είχαν επιστρέψει 5.500.000 άνθρωποι, απ’ τους οποίους 1.833.567 ήταν αιχμάλωτοι πολέμου· 339.000 χιλιάδες από αυτούς, λοιπόν, εστάλησαν στα γκούλαγκ ως πιθανοί «εχθροί του κράτους». Μιλούν ακόμη για αθρόες εκτελέσεις Ρώσων στρατιωτών με το που πάτησαν το πόδι τους στην πατρίδα - απλά και μόνο επειδή είχαν δει με τα ίδια τους τα μάτια τον καπιταλιστικό κόσμο. Μια άλλη πτυχή της σοβιετικής κατοχής του Βερολίνου ήταν η πρωτοφανής μεταχείριση των Γερμανίδων. Μολονότι αναφέρονται περιπτώσεις φαντάρων που τιμωρήθηκαν επειδή επέδειξαν «αστικό ανθρωπισμό» έναντι των αμάχων, η συντριπτική πλειονότητά τους παραδόθηκε στην ωμότητα των βιασμών. Οι ηλικίες δεν υπολογίζονταν· από κοριτσάκια 12 ετών ίσαμε γραίες γυναίκες ογδόντα ετών, η μεταχείριση ήταν απλή: βιασμοί ομαδόν, εξευτελισμοί και σεξουαλικά μαρτύρια που συχνά τελούνταν ενώπιον παιδιών. Ο επικεφαλής της Κομσομόλ δεν δίστασε να πει ότι «δύο εκατομμύρια παιδιά μας γεννήθηκαν στη Γερμανία». Επρόκειτο για ένα σεξουαλικό όργιο που αποσιωπήθηκε από τους Ρώσους ιστορικούς, όπως άλλωστε και οι βιασμοί Ουκρανών, Λευκορωσίδων και Ρωσίδων που είχαν απελευθερωθεί απ’ τα γερμανικά στρατόπεδα εργασίας. Ο Στάλιν, βέβαια, είχε επιτρέψει στους αξιωματικούς να έχουν μια «γυναίκα εκστρατείας», πλην όμως οι εξευτελισμοί των Γερμανίδων ήταν άλλου ποιού, καθώς και οι συχνές αυτοκτονίες τους. «Η άφιξη του εχθρού στις πύλες της πόλης οδήγησε σ’ ένα είδος παράπλευρου αποτελέσματος του φυσικού νόμου που συνδέει τον θάνατο με τη σεξουαλική ωμότητα κι έκανε τους νεαρούς στρατιώτες να θέλουν απεγνωσμένα να χάσουν την παρθενιά τους. Οι κοπέλες, γνωρίζοντας πολύ καλά τον κίνδυνο του βιασμού, προτιμούσαν να δοθούν πρώτα σε κάποιον Γερμανό παρά σε κάποιον μεθυσμένο και ίσως βίαιο Σοβιετικό στρατιώτη. Τέλη Απριλίου επικρατούσε ένα

αληθινό “αίσθημα αποσύνθεσης” με πολύ πιοτό και αδιάκριτο ζευγάρωμα στις αίθουσες του Ραδιοφωνικού Σταθμού. Η αφροδίσια επίδραση του θανάσιμου κινδύνου είναι σύνηθες φαινόμενο στην Ιστορία». Συνάμα, είχε επέλθει και μια ριζική μεταλλαγή στο θυμικό των Γερμανίδων, που άρχισαν να νιώθουν οίκτο για τους πρώην ναζί -τους ισχυρούς άνδρες-, καθώς ο μύθος τους είχε καταρρεύσει. Μια Γερμανίδα έγραφε στο ημερολόγιό της: «Παρατηρώ ότι τα συναισθήματα όλων σχεδόν των γυναικών έχουν αλλάξει απέναντι στους άνδρες. Τους λυπόμαστε, φαίνονται δυστυχισμένοι και ανίσχυροι. Είναι το ασθενές φύλο. Ένα είδος συλλογικής απογοήτευσης μεταξύ των γυναικών μοιάζει να μεγαλώνει κάτω απ’ την επιφάνεια. Ο ανδροκρατούμενος ναζιστικός κόσμος έχει καταρρεύσει…». Εντούτοις, το ναζιστικό καθεστώς δεν επέτρεψε να κηλιδωθούν οι γυναίκες απ’ τον πόλεμο, γι’ αυτό υποστήριζε ότι αγωνίζονται στο πλευρό των ανδρών. Στην περίπτωση ενός συλλογικού βιασμού, όπου η μια αδελφή υπέστη τα πάνδεινα και η άλλη σώθηκε από τύχη, η εχθρότητα της παθούσας ήταν τόσο μεγάλη, ώστε οι δύο αδελφές δεν ξαναμίλησαν μεταξύ τους. Η αιτία; «Γιατί να το πάθω εγώ και όχι εσύ;». Χωρίς καμιά υπερβολή, αυτό το αφροδίσιο μαρτυρολόγιο, όπου το ρωσικό αίμα έσμιγε με το γερμανικό, θα οδηγούσε σε μια γενιά παιδιών που θ’ αποτελούσαν νέο λαό. Ο Μπόρμαν, μέσω των γκαουλάιτερ, γνωρίζοντας ήδη ότι οι γιατροί πραγματοποιούσαν αμβλώσεις σε πολλά θύματα βιασμού, αποφάσισε να παρέμβει, εκδίδοντας μιαν οδηγία «άκρως απόρρητη». Κάθε γυναίκα που ζητούσε άμβλωση όφειλε πρώτα ν’ ανακριθεί από έναν αξιωματικό, ώστε να διαπιστωθεί αν είχε όντως βιαστεί από στρατιώτη του Κόκκινου Στρατού, όπως ισχυριζόταν. Τότε μόνο επιτρεπόταν η άμβλωση. Περιττό ν’ αναφέρουμε πόσοι γάμοι διαλύθηκαν, όταν κάποιοι Γερμανοί στρατιώτες επέστρεψαν στα σπίτια τους. Οι Γερμανοί, γράφει ο Μπίβορ, είχαν σοκαριστεί από την έλλειψη πειθαρχίας του Κόκκινου Στρατού και την αδυναμία των αξιωματικών να ελέγξουν τους άνδρες τους, με εξαίρεση τις ακραίες περιπτώσεις, που τους πυροβολούσαν επιτόπου. Οι γυναίκες, πάντως, αντιμετωπίζονταν με απόλυτη αδιαφορία και σαρκασμό, όταν παραπονούνταν για τους βιασμούς. «Αυτό; Ε, σίγουρα δεν σας έκανε κακό! Άλλωστε, οι άνδρες μας είναι όλοι υγιείς!». Ούτε αυτό ίσχυε βέβαια, διότι τα διάφορα νοσήματα χάλαγαν κόσμο… Άνδρες εν πολέμω!

35

/ market research / ημερολογια κουζινασ personal shopper

Shopping List. Οι αγορές της εβδομάδας.

1

ΔΕΛΤΙΑ ΤΥΠΟΥ ΕΚΠΑΙΔΕΥΣΗ Δηλος: Eισαγωγικες εξετασεις Ελευσινίων 11, Μεταξουργείο, Αθήνα, 210 5203 562, contact@dilos.gr, www.dilos.gr Για τρίτη συνεχόμενη χρονιά η δραματική σχολή Δήλος θα πραγματοποιήσει δωρεάν τριήμερο πρόγραμμα μαθημάτων (5-7 Οκτωβρίου) στο πλαίσιο της αξιολόγησης των υποψήφιων σπουδαστών. Μετά τα μαθήματα θ’ ακολουθήσει η πρώτη φάση των ακροάσεων, το Σάββατο 8 Οκτωβρίου, στις 9:00, και όσοι υποψήφιοι επιλεγούν θα επανεξεταστούν την Τρίτη 11 Οκτωβρίου, στις 17:00.

2

Σεμιναρια Επιμορφωσης του Πανεπιστημιου Αθηνων

1. Haris Cotton Η νέα συλλογή της Haris Cotton περιλαμβάνει ρούχα θηλυκά και άνετα σε υφάσματα πουά, καρό, animal prints, διαφάνειες και βισκόζ. Διατίθενται στα καταστήματα Haris Cotton, Αδριανού 111, Πλάκα, Αθήνα, σε Μύκονο, Σαντορίνη και σ’ επιλεγμένα καταστήματα. 2. Powerhealth Οι επιστήμονες της Power Health δημιούργησαν την πολυβιταμίνη Multi+Multi που μας δίνει ενέργεια και δύναμη, ενώ καλύπτει τα κενά της διατροφής μας με όλες τις βιταμίνες, τα μέταλλα και ιχνοστοιχεία που χρειαζόμαστε καθημερινά. Power Health, ανοιχτή γραμμή επικοινωνίας: 210 2821500, www.powerhealth.gr.

ΛΟΥΜΙΔΗΣ ΠΑΠΑΓΑΛΟΣ επιμeλεια: μερoπη κοκκiνη

TheGoodLifO

PersonalShopper

Η «ΠΑΠΑΓΑΛΟΔΡΟΜΙΑ ΛΟΥΜΙΔΗΣ» ξεκίνησε επίσημα, με τον Παπαγάλο του αγαπημένου ελληνικού καφέ ν’ αποκτά «σάρκα και οστά» για να ταξιδέψει στην Ελλάδα. Στο πρώτο πραγματικό ελληνικό viral οι φίλοι του καφέ ΛΟΥΜΙΔΗΣ ΠΑΠΑΓΑΛΟΣ θα μπορούν να δηλώσουν το ενδιαφέρον τους μέχρι τις 20 Οκτωβρίου για να «φιλοξενήσουν» το ομοίωμα του πασίγνωστου πτηνού μέσα από μια ειδική εφαρμογή στη σελίδα του brand στο Facebook (www.facebook. com/LoumidisPapagalos). Μετά από κλήρωση θ’ αναδειχθούν 27 φίλοι απ’ όλα τα γεωγραφικά διαμερίσματα της χώρας, που θ’ αναλάβουν να υποδεχτούν τον Παπαγάλο και να του μάθουν τις ομορφιές της περιοχής τους αλλά και τα μυστικά του αυθεντικού ελληνικού καφέ.

FelinoTango Studio

Το FelinoTango Studio είναι η μοναδική σχολή στην Αθήνα που ασχολείται αποκλειστικά με το αργεντίνικο τάνγκο. Βρίσκεται στην καρδιά του Ψυρρή, σ' έναν ειδικά διαμορφωμένο χώρο στην ατμόσφαιρα του τάνγκο, με μπαλκόνι κι εκπληκτική θέα της Ακρόπολης! Καθηγητές της σχολής είναι ο Aργεντινός Fabian Ballejos, με 20ετή εμπειρία στο τάνγκο και τη διδασκαλία του, και η παρτενέρ του Τζίνα Νικολίτσα, που ασχολείται με το τάνγκο τα τελευταία 10 χρόνια. Παραδίδονται ομαδικά και ιδιαίτερα μαθήματα για ερασιτέχνες καθώς και επαγγελματίες χορευτές και διοργανώνονται practicas και βραδιές χορού στον ίδιο χώρο.

FelinoTango Studio

Αγίων Αναργύρων 20-22, Ψυρρή, 6947 433898, 6973 249309, http://www.felinotango.gr, http://www.felino-tango.gr

ΜΕΤΡΟΝ ΚΕΚ, Αυλητών 9, Αθήνα, 210 3312906, metron@metron-kek.gr, http:// career-office.uoa.gr Μέχρι τις 28 Νοεμβρίου θα γίνονται δεκτές οι αιτήσεις για τα σεμινάρια επιμόρφωσης του Κέντρου Διασύνδεσης Εθνικού και Καποδιστριακού Πανεπιστημίου Αθηνών και του Κέντρου Επαγγελματικής Κατάρτισης, ΜΕΤΡΟΝ. Τα 8 σεμινάρια που προσφέρονται διαρκούν 18 ώρες το καθένα και θα πραγματοποιηθούν τον Οκτώβριο και τον Νοέμβριο. Αιτήσεις μπορούν να στείλουν φοιτητές και απόφοιτοι πανεπιστημίου.

36

06-12.10.2011

ΗμερολόγιαΚουζίνας

Μιχάλης Μιχαήλ

Ιννταχουντ Ιστορίες από τη γειτονιά

Photo: Spy

Μερόπη Κοκκίνη

Η πόλη στην παραλιακή

Η Ρένια Τσιτσιμπίκου γράφει για τ’ αγαπημένα της μέρη στο Παλαιό Φάληρο.

Γλυκά και πίτσα Σαββατο 1/10 Έχω ένα ράφι στο ψυγείο μου γεμάτο γλυκά και μαρμελάδες. Όποιος πάει ταξίδι, μακριά ή κοντά, μου φέρνει και κάτι. Η συλλογή είναι πραγματικά ξελιγωτική. Φραμπουάζ και τρία είδη πορτοκάλι απ’ το Fortnum & Mason, μια άλλη από εσπεριδοειδή που μοσχοβολά περγαμόντο κι έχει περιπετειώδη υφή από το Κυπαρίσσι, μια με πράσινες ντομάτες απ’ το Hediard, βύσσινο απ’ τη Σίφνο, καρυδάκι απ’ τη Θάσο που κολυμπά στο πιο πηχτό και μαύρο σιρόπι που έχεις δει ποτέ σου, δυο βαζάκια σύκο από ένα χωριό στην Κύπρο, σταφύλι μαύρο και ξανθό που έφτιαξα εγώ κι ένα μελιτζανάκι που μου έστειλε με κούριερ μια θεία μου την περασμένη εβδομάδα. Για κάποιον που αγαπά τα γλυκά τόσο πολύ, αυτό το ράφι είναι το δίχτυ ασφαλείας του. Ντρέπομαι που το λέω, αλλά όταν έχω άγχος, αυτό είναι το πρώτο μου βήμα. Κουτάλι μέσα στο βαζάκι. Το δικό μου φυσικό αγχολυτικό. Η ένταση κατακάθεται για λίγο, ηρεμείς, βλέπεις πιο καθαρά, κάτι στην έντονη αυτή γεύση που βγαίνει απ’ το βαζάκι σε κάνει να ξεχνάς τα πάντα. Κάτι μαγικό παίζει με τα γλυκά του κουταλιού και λίγο πονηρό. Είναι σαν την ώρα που τα βάζεις στο στόμα να εμφανίζονται μπροστά σου οπωρώνες με δέντρα γεμάτα καρπούς, απογεύματα στα χωριά, κατσαρόλες που αχνίζουν και άνθρωποι που αγαπάς και θα ‘θελες τώρα να ήσουν μαζί τους. Επίσης, κάθε κουταλιά, ένα μικρό reminder στην ξεχασμένη, για πολλούς, έννοια της υπομονής. Κανένα γλυκό του κουταλιού δεν τελειώνει σε μια ωρίτσα. Θέλει κόπο το ραπάνι και καλό είναι να το φτιάχνουν όσοι δεν τρέχουν από τη μια δουλειά στην άλλη. Όμως, είναι ένα απ’ τα μεγαλύτερα δώρα που μπορεί να παράξει η ζαχαροπλαστική κι αισθάνομαι υπερήφανος που έχω φτιάξει μερικά κι εγώ. Αν και τα χέρια μου εγώ δεν θέλω να τα μαυρίσω ποτέ με

χλωρό καρυδάκι. Πάντως, όσο αυξάνονται τα γλυκά, τόσο φοβάμαι για τη μανία μου με τα δίχτυα ασφαλείας... Ελπίζω να μην είναι κάτι σοβαρό και να τελειώσει, όπως τελειώνουν τα γλυκά κι οι μαρμελάδες στα βαζάκια.

Κυριακη 2/10 Έχει πέσει η νύχτα και μάλλον το γεγονός ότι είναι Κυριακή και δεν έχω μαγειρέψει κάτι μου προκαλεί μια ανησυχία. Οι Κυριακές που φεύγουν αμαγείρευτες είναι χαμένος χρόνος. Κατά τις εννιά μπαίνω στην κουζίνα. Ζύμη για πίτσα. Στο μίξερ ρίχνω 1½ ποτήρι χλιαρό νερό κι ένα φακελάκι μαγιά. Αφήνω ένα πεντάλεπτο να διαλυθεί η μαγιά στο νερό και προσθέτω τρία φλιτζάνια αλεύρι, ένα σφηνάκι ελαιόλαδο, αλάτι και λίγη ζάχαρη. Ανακατεύω για ένα τρίλεπτο στο μίξερ μέχρι να ενωθούν τα υλικά και να έχω μια ζύμη λίγο υγρή (όχι λάσπη). Μετά, αν έχω όρεξη για ζύμωμα στο χέρι (που έχω), πετάω το ζυμάρι στον αλευρωμένο πάγκο και ζυμώνω για ένα δεκάλεπτο, μέχρι η ζύμη να γίνει σαν μετάξι στην υφή. Τη ζυμώνω σε μια μπάλα και την αφήνω σε μπολ που πέρασα με λάδι, σκεπασμένη για μια ώρα μέχρι να διπλασιαστεί σε όγκο. Την ξαναζυμώνω για να φύγει ο αέρας και τη μοιράζω στα δύο. Αφήνω να ξεκουραστεί για ένα δεκάλεπτο και μετά την ανοίγω σε λεπτό φύλλο. Φτιάχνω μια μαργαρίτα με σάλτσα ντομάτας που έφτιαξα εγώ, βασιλικό και μοτσαρέλα, και άλλη μια παράξενη που την έμαθα απ’ τα βιβλία του Nigel Slater. Κόβω σε φέτες πατάτες που τις έχω βράσει με τη φλούδα τους και τις απλώνω στη ζύμη που έχω ανοίξει, μαζί με ροδέλες κρεμμύδι, κομμάτια τυρί φοντίνα, λίγη crème fraîche, θυμάρι από τη γλάστρα, λίγο ελαιόλαδο, ακόμα και φλούδες παρμεζάνα. Ψήνω και τις δυο πίτσες σε δυνατό φούρνο, μέχρι να έχω το αποτέλεσμα που φαντάζεστε. Και μόνο το hype που παίρνω όταν είμαι στην κουζίνα και παλεύω με τις ζύμες είναι αρκετό για να δώσει το σωστό boost στην εβδομάδα που μπαίνει. Στην κουζίνα έχουμε πανηγύρι: κάπου ανακάλυψα ένα CD του Mario Lanza, ανοίχτηκε ένα κρασί, οι πίτσες κόπηκαν πάνω στον πάγκο με το ειδικό ροδελάκι και φαγώθηκαν επιτόπου, ανάμεσα σε γλυκά λόγια και γέλια που δεν ξέρω πού βρέθηκαν. Να ένας τρόπος να κλείσει η τηλεόραση και να ζωντανέψει το σπίτι, σκέφτομαι την ώρα που ξύνω τα λιωμένα τυριά απ’ τον πάγκο της κουζίνας και πλένω τα πιάτα. Σηκωθείτε απ’ τον καναπέ και φτιάξτε κάτι απλό στην κουζίνα ή στον κήπο. Κάνει την ίδια δουλειά με τα γλυκά του κουταλιού. Σας φιλώ. michalis@lifo.gr

● Το Παλαιό Φάληρο για μένα ήταν έρωτας με την πρώτη ματιά. Παρόλο που τα περισσότερα χρόνια της ζωής μου τα είχα περάσει στη γειτόνισσα Καλλιθέα, το Φάληρο ήταν μια περιοχή που ως πιτσιρίκια αποφεύγαμε, ίσως γιατί υπολειπόταν σε νυχτερινή ζωή σε σχέση με τη Νέα Σμύρνη, στην οποία κατοικοεδρεύαμε στην εφηβεία μας. Στην ενήλικη ζωή μου, και μετά από περιήγηση σε διάφορες γειτονιές των βορείων προαστίων, όταν τυχαία βρέθηκα σε μια γειτονιά του, εδώ που μένω πια, ήταν σαν να βρήκα το φως μου! Γειτονιά με την κλασική, παλιομοδίτικη έννοια του όρου, συνδυασμένη με ωραία νεοκλασικά σπίτια με αυλές, διάσπαρτα σε κάθε στενό, άφθονο πράσινο, απίστευτη ησυχία και πρόσβαση, μέσα σε δυο λεπτά, όπου και να είσαι, στην πιο όμορφη παραλιακή μετώπη της Αθήνας! ● Η ιστορία του Παλαιού Φαλήρου είναι λίγο πολύ γνωστή: στην αρχαιότητα ήταν το πρώτο λιμάνι της Αθήνας, πριν ακόμα πάρει τα σκήπτρα ο Πειραιάς. Στις αρχές του 20ού αιώνα εύπορες οικογένειες αρχίζουν και χτίζουν αρχοντικά κι επαύλεις κοντά στη θάλασσα κι έτσι σταδιακά μετατρέπεται σ’ ένα προάστιο με τις εξοχικές κατοικίες των πλουσίων. Τον ιδιαίτερο χαρακτήρα του, όμως, τον απέκτησε χάρη στους Κωνσταντινουπολίτες που έφτασαν εδώ γύρω στο 1974, μάλλον γιατί ένιωσαν σαν να βρίσκονται ξανά στον Βόσπορο. ● Το πιο όμορφο κομμάτι της πόλης είναι αυτό που οριοθετείται από τις λεωφόρους Αμφιθέας - Αχιλλέως - Ποσειδώνος. Αν και η ρυμοτομία είναι εξαιρετική, κάποιος που πρωτοέρχεται, μπερδεύεται. Ίσως φταίει που τα ονόματα των δρόμων ξεπηδούν από την ελληνική μυθολογία: η Ναϊάδων αγκαλιάζει τη Νηρηίδων, η Αφροδίτης συναντά την Άρεως, την Πρωτέως, την Άτλαντος, τη Μουσών. Κάθε διαδρομή κι ένα ταξίδι στον μύθο! ● Τις καλοκαιρινές μέρες, νωρίς το πρωί, μ’ αρέσει να κάνω χάζι τις περιποιημένες Φαληριώτισσες -οι περισσότερες είναι Πολίτισσες- που με φιλαρέσκεια και νάζι κατηφορίζουν σιγά-σιγά για τα πρωινά τους ψώνια, αλλά, κυρίως, για τη βουτιά τους στον Μπάτη. H μεγαλύτερη, όμως, απόλαυση είναι ότι επιτέλους είμαι σε μια γειτονιά ανθρώπων: χρειάζομαι τουλάχιστον πέντε λεπτά για να χαιρετηθώ με τις γειτόνισσες, ν’ ανταλλάξουμε τα νέα μας, να χαζέψουμε τους κήπους τους ή να με σταυρώσουν, όταν έχουν καιρό να με δουν. ● Ο φίλος μου ο Spy λέει ότι θα ήθελε το Παλαιό Φάληρο να ήταν λίγο πιο «ζωντανό». Δεν συμφωνώ, και για να του το αποδείξω του προσφέρω απίστευτες νοστιμιές απ’ τα τοπικά ντελικατέσεν που ειδικεύονται σε γαστριμαργικές δημιουργίες απ’ όλη την Ανατολή, με ιδιαίτερη προτίμηση στον «Μπενίτο», ή τον μυώ στην πολίτικη κουζίνα του «Παντελή» ή τον πάω στο Ciné Φλοίσβος για ταινίες κάτω από τ’ αστέρια, με θαλασσινή αύρα, μπιρίτσες και σουβλάκια. Και όταν θέλει κάτι παραπάνω, με το τραμ βρισκόμαστε σε 10 λεπτά στο κέντρο της Αθήνας, αφού η απόσταση είναι μόλις 9 χιλιόμετρα! Η Ρένια Τσιτσιμπίκου είναι δημοσιογράφος. Παρουσιάζει την εκπομπή «Μένουμε Ελλάδα» στη ΝΕΤ, καθημερινά, Δευτέρα με Παρασκευή, 13:00-15:00, μαζί με τον Γ. Αμυρά.

meropik@lifo.gr

TheWeek κινηματογράφος . . . 38 | μουσικη . . . 41 | bγεσ εξω επιτελουσ . . . 42

H φροντίδα των drog_A_tek Οι drog_A_tek παρουσιάζουν την Παρασκευή τον νέο τους δίσκο «Τοο late to care» στο Gagarin 205. Aπό τον Σταύρο Διοσκουρίδη. ι drog_A_tek αυτοπαρουσιάζονται ως ένα «ελαστικό μουσικό σχήμα που αυτοπροσδιορίζεται σε κάθε του συνάντηση». Παλιότερα, ως «Αθηναίοι» στη LifΟ, περιέγραψαν την κατάστασή τους ως εξής: «Είμαστε μαζί δέκα χρόνια περίπου. Δεν υπήρχε κάποια ιδέα πίσω απ’ τη δημιουργία του σχήματος. Στις συναντήσεις μας, σε σπίτια αρχικά, ήμασταν μια ομάδα ατόμων που κατασκεύαζε αυτοσχεδιαστικά ηχητικά sessions. Αυτό που καταγράφαμε δεν ήταν ένα μουσικό έργο, αλλά ένα σύνολο σχέσεων, στιγμών, καταστάσεων κι επιθυμιών που βιώναμε διαφορετικά κάθε φορά. Οι αισθητικές αναφορές είναι τελείως διαφορετικές για καθέναν από τους επτά drog_A_tek κι αλλάζουν συνέχεια. Μας ενδιαφέρουν πράγματα που συμβαίνουν στον κόσμο, αλλά αφήνουν πίσω τους κάτι παραπάνω από μια νέα πληροφορία. Αφήνουν μια εφαρμογή, μια νέα ιδέα, ένα πράγμα». Με λίγα λόγια, είναι ό,τι πιο σοβαρό αλλά και ταυτόχρονα πειραματικό κυκλοφορεί στην εναλλακτική, και όχι μόνο, πιάτσα κι αποτελεί μια ιδιαίτερη στιγμή για τα καλλιτεχνικά δεδομένα της πόλης κάθε νέος τους δίσκος, όπως και κάθε ζωντανή τους εμφάνιση. Αυτή την εβδομάδα θα συμβούν και τα δύο.

Φωτό: Γεράσιμος Δομένικος

O

Το «Too late to care» κυκλοφόρησε πρόσφατα από την Inner Ear, περιέχει ηχογραφήσεις που έγιναν στην Αθήνα από το 2005 έως το 2011 και χαρακτηρίζεται απ’ την αμεσότητα, τον αυτοσχεδιασμό και τη φόρτιση της κάθε στιγμής, όπως ακριβώς και τα λάιβ των drog_A_tek. Φαντάζομαι πως δεν θα είναι ιδιαίτερα δύσκολο ν' αποδώσουν αυτή την ατμόσφαιρα ζωντανά στο Gagarin 205, την Παρασκευή 14 Οκτωβρίου. Όσοι τους έχουν ξαναδεί γνωρίζουν περίπου τι θα παρακολουθήσουν, εκτός βέβαια απ’ το νέο υλικό: αστικούς ήχους που προκαλούν συναισθήματα χαράς και λύπης, συνοδευμένους από ατμοσφαιρικά visuals που έχουν «υποστεί» το άγγιγμα των Erasers. Παρασκευή 14/10/11, 21:00, drog_A_tek live, Gagarin 205, Λιοσίων 205, εισιτήριο: €10

οκτωβριοσ δ τ τ π π σ κ 03 04 05 06 07 08 09 10 11 12 13 14 15 16

38

Κινηματογραφοσ Η ταινiα της εβδομaδας

Μεσάνυχτα στο Παρίσι Midnight in Paris

Σκηνοθεσία: Γούντι Άλεν Πρωταγωνιστούν: Όουεν Γουίλσον, Λέα Σεϊντού, Ρέιτσελ Μακάνταμς

Ο

ταν ο Γούντι Άλεν γύριζε το What’ s new pussycat στο Παρίσι πριν από 45 χρόνια ήθελε ν’ αγοράσει ένα διαμέρισμα στην Πόλη του Φωτός. Δεν το έκανε, το μετάνιωσε και τώρα επιστρέφει για να ξεπλύνει τις τύψεις του διά της δημιουργικής οδού του κινηματογράφου, με την ιστορία ενός σεναριογράφου του Χόλιγουντ που κάνει διακοπές με τη νευρική μνηστή του κι ερωτεύεται το Παρίσι. Βασικά, μαγεύεται απ’ το Παρίσι μετά τα μεσάνυχτα όταν, πέρα από κάθε λογική, ανοίγουν οι κρυφές πόρτες του χρόνου κι επισκέπτεται έναν κόσμο που πάντα ονειρευόταν: τα σαλόνια όπου φιλοξενούνταν ο Χέμινγουεϊ, ο Φιτζέραλντ, η Γερτρούδη Στάιν, αλλά και όλοι οι καλλιτέχνες του Μεσοπολέμου, απ’ τον Νταλί μέχρι τον Κόουλ Πόρτερ. Με το που βγαίνει από την πόρτα, τον περιμένει η πραγματικότητα. Ένα Παρίσι ερωτεύσιμο μεν, αλλά χωρίς την αίγλη και τον πυρετό που προέρχονται από τις γιγαντιαίες προσωπικότητες που εντελώς φυσικά έγιναν φίλοι και συνομιλητές του. Για να ξεδιαλύνει τη χίμαιρα του καλώς καμωμένου παρελθόντος (ah, the good old days…), ο Γούντι Άλεν προσθέτει στην ίντριγκα μια πλανεύτρα στη νύχτα, την Αντριάνα, την οποία υποδύεται η Μαριόν Κοτιγιάρ. Είναι επίδοξη σχεδιάστρια μόδας, ασαφής και ρευστή, μούσα καλλιτεχνών, μια ταξιδιάρα ψυχή, η οποία, αντίθετα απ’ τη μνηστή του Ζιλ, την Ινέζ, δεν ξέρει τι θέλει, αλλά βρίσκει την ευαίσθητη χορδή του παρ’ ολίγον συγγραφέα. Τον προσκαλεί στην αγαπημένη της περίοδο, την Βelle Époque. Αν ο Ζιλ την ακολουθήσει, μπαίνει σε μια νέα περιπέτεια, ένα ακόμη πισωγύρισμα. Το νόημα είναι πως η συνεχής όπισθεν δεν είναι παρά μια μετακύλιση ευθυνών, μια απόδραση που, όπως και στο Πορφυρό Ρόδο του Καΐρου (ταινία εσωτερικού δανεισμού με το Μεσάνυχτα στο Παρίσι), υπενθυμίζει στον ήρωα πως τ’ όνειρο κρατάει όσο και η μαγική λυχνία και θα πρέπει να προλάβει να το εξαργυρώσει μ’ ένα πραγματικό αίσθημα. Στον ρόλο του Ζιλ, ο Όουεν Γουίλσον φέρνει μια μικρή αλλαγή στον πρωταγωνιστή. Δεν προέρχεται απ’ την Ανατολική Ακτή, δεν διαθέτει τα χαρακτηριστικά του Νεοϋορκέζου nerd ή την εβραϊκή αγωνία και την επακόλουθη κωμική αυτο-αποδοκιμασία. Είναι γνήσιο παιδί της χολιγουντιανής αφέλειας - της αδυναμίας να κατακτήσει την κουλτούρα. Ωστόσο, ο Γούντι Άλεν βρίσκεται παντού στην ταινία Μεσάνυχτα στο Παρίσι. Ο Ζιλ δεν βγάζει τη γλώσσα στην κουλτούρα που θαυμάζει ούτε προσπαθεί να τη δαμάσει, όπως θα έκανε ένας παραγωγός του Χόλιγουντ, προκαλώντας και εκχυδαΐζοντάς την. Παρασύρεται ως γνήσιος ρομαντικός και μπαίνει μπροστά στα διλήμματά του, με υπαρξιακό/σατιρικό τρόπο. Ακόμη και αντιμέτωπος με τον έρωτα, σκύβει και σκέφτεται. Η ματιά του Άλεν, κλισέ και τρυφερή, αντικατοπτρίζει τον μέσο Αμερικανό που, παρά την οικονομική του επιτυχία, συγκινείται απ’ τον πολιτισμό, νιώθοντας ενδεχομένως τύψεις που δεν γεννήθηκε από αυτόν, άρα υστερεί στην επεξεργασία των γνώσεων αλλά και των αισθημάτων. Ο Άλεν, χωρίς να το κάνει θέμα, είναι από τους ελάχιστους σκηνοθέτες που μπορεί να περιστρέφεται γύρω από την ευρεία έννοια της κουλτούρας, να μη δείχνει υπεράνω και να τοποθετεί τον εαυτό του ή εκείνους που γνωρίζει και καταλαβαίνει σε καταστάσεις άγνωστες κι εξωτικές. Κι όταν το κρίνει σκόπιμο, όπως εδώ, απελευθερώνει μαγεία για να διαθλάσει την πραγματικότητα.

VILLAGE MALL -VILLAGE PARK -VILLAGE FALIRO -VILLAGE ΠΑΓΚΡΑΤΙ -VILLAGE ΑΓ.ΔΗΜΗΤΡΙΟΣ -ODEON KOSMOPOLIS -ODEON STARCITY -STER ΙΛΙΟΝ -STER ΑΧΑΡΝΩΝ-CINEPOLIS 1-ΑΘΗΝΑΙΟΝ 1, 2-ΑΕΛΛΩ 1, 3-ΝΑΝΑ 2, 3-ΚΗΦΙΣΙΑ 3-ΑΤΤΙΚΟΝ -ΑΙΓΛΗ 1-ΦΟΙΒΟΣ -3 ΑΣΤΕΡΙΑ 1-ΑΤΤΑΛΟΣ -ΧΟΛΑΡΓΟΣ-ΣΙΝΕΑΚ

απο τον θοδωρη κουτσογιαννοπουλο

νεεσ ταινιεσ

GEORGE HARRISON LIVING IN THE MATERIAL WORLD Σκηνοθεσία: Μάρτιν Σκορσέζε Το ντοκιμαντέρ του Μάρτιν Σκορσέζε ξεκινάει με τον Τέρι Γκίλιαμ, με το σήμα-κατατεθέν κελαριστό, νευρικό του γέλιο on camera. Απ’ όλο τον κόσμο που είχε ή έχει σχέση μ’ έναν τόσο διάσημο μουσικό, μια πασίγνωστη προσωπικότητα, όπως ο Τζορτζ Χάρισον, γιατί ο Γκίλιαμ; Απλό: διότι ο Αμερικανός σκηνοθέτης ανήκε στους Μόντι Πάιθον, τον ιδιότυπο θίασο που αγκάλιασε ο Χάρισον ως παραγωγός ταινιών μετά τη διάλυση των Beatles, σε μια κίνηση που αρχικά ξάφνιασε τους πάντες (τι δουλειά είχε με το σινεμά ο Χάρισον;), αλλά έγινε γιατί μέσα απ’ το χιούμορ και τη συνωμοτική τους ομοψυχία βρήκε τον χαμένο κρίκο με την αναρχική παιδικότητα που τόσο αγάπησε στα Σκαθάρια. Ο Χάρισον ήταν ο ευαίσθητος, σιωπηλός Beatle, στον αντίποδα του επαναστάτη και προβοκάτορα Λένον, του χαριτωμένου κι επιχειρηματικού Μακάρτνεϊ και του εξωστρεφούς χαβαλέ Ρίνγκο. Το διάρκειας τρεισήμισι ωρών, ανεπιτήδευτο χρονικό του Μάρτιν Σκορσέζε αποτελείται από δυο μέρη που οριοθετούνται από τη διάλυση του συγκροτήματος το 1970, χρονιά που περίπου συνέπεσε με την κυκλοφορία του πρώτου και καλύτερου προσωπικού άλμπουμ του Χάρισον, του «All things must pass». Ο Χάρισον, ο μικρότερος της παρέας, έκρυβε δυο πλευρές. Πίσω απ’ τη γοητευτική και ήσυχη συμπεριφορά του κρυβόταν ένας πίδακας οργής που ενισχύθηκε απ’ την πεποίθηση των Λένον και Μακάρτνεϊ

πως τα τραγούδια που συνέθετε για πολλά χρόνια δεν άξιζαν όσο τα δικά τους, με ελάχιστες εξαιρέσεις - το «While my guitar gently weeps» και το «Somewhere». Ο Χάρισον μάζευε υλικό και πίκρα κι ενώ οι προβολείς έπεσαν στην ίντριγκα της Γιόκο με τον Πολ, ο Χάρισον χάρηκε ιδιαίτερα όταν αποδεσμεύτηκε απ’ το νοσηρό και καταπιεστικό γι’ αυτόν κλίμα. Το ντοκιμαντέρ φωτίζει έναν άνθρωπο με τεράστιες αντιθέσεις: ενώ μέσα απ’ τον ινδουισμό και τη γνωριμία του με τον γιόγκι Μαχαρίσι και τον Ραβί Σανκάρ πορευόταν σε μια πνευματική αναζήτηση προετοιμασίας του σώματός του για τη σωστή αποδήμηση στον My Sweet Lord του (φτάνοντας στο σημείο να φιλοσοφήσει την «αρπαγή» της γυναίκας του, της Πάτι Μπόιντ, απ’ τον κολλητό του Έρικ Κλάπτον, εξού και το χιτ του Κλάπτον με τίτλο «Lay down Sally», που στην ουσία ήταν «Lay down Patty»), πάντα του άρεσε να λειτουργεί μέσα απ’ την ασφάλεια της ομάδας, του συγκροτήματος, της μουσικής με την παρέα. Διατηρούσε μια μπάντα σχετικά σταθερή και με δική του πρωτοβουλία σκάρωσε τους υπέροχους Traveling Wilburys και στήριξε τους Μόντι Πάιθον, όταν οι παραγωγοί τούς πούλησαν, δρώντας με πρακτική ορμή κι αιθεροβάμονα ενθουσιασμό σχολιαρόπαιδου. Οι αντιθέσεις συνεχίζονται. Του άρεσαν τα γρήγορα αυτοκίνητα, κόλλησε άσχημα με ναρκωτικά στα μέσα των ‘70s κι είχε εμμονή με μια παράξενη έπαυλη γρηγοριανού στυλ που έμελλε να γίνει το ησυχαστήριο του. Ο Σκορσέζε μάζεψε ανέκδοτες φωτογραφίες και δόμησε τα βίντεο, προτιμώντας τα σπάνια, τις πολλές συνεντεύξεις (ως και ο Φιλ Σπέκτορ με ξανθιά περούκα μιλάει!) και τα ενσταντανέ με τρόπο που οι γνώστες θα ικανοποιηθούν πλήρως και οι αδαείς θα μπουν στο σύμπαν ενός αξιολάτρευτου ανθρώπινου κουβαριού που βρέθηκε στο κέντρο και το απόκεντρο ενός μοναδικού φαινομένου

κι επέζησε. Ο Τζορτζ Χάρισον φυσικά και είχε πάθη και αδυναμίες, και όταν έλυσε και με το παραπάνω το οικονομικό του πρόβλημα, «την έψαξε» όπως μπορούσε κι ενηλικιώθηκε απλά και οικογενειακά, με φίλους και privacy, κι ενώ όλοι πίστευαν πως κρύβει ένα μυστήριο, εκείνος κλάδευε λουλούδια στον κήπο του…

Αριστούργημα Πολύ Καλό Καλό

λοι μοιράζονται. Αντί για ψεύτικη βία, κλισέ εκφοβισμούς και μελό παιδικά νάζια, η Λορ/Μίκαελ είναι ένα γενναίο, τρελό κι ατρόμητο πλάσμα που αγνοεί τις συνέπειες κι επιστρέφει το τραύμα στους ενήλικους - απόρροια του πρώτου έρωτα που δοκιμάζεται. Καμιά ταινία δεν μοιάζει με το Αγοροκόριτσο. ΕΛΛΗ-ΠΤΙ ΠΑΛΑΙ

ΑΠΟΛΛΩΝ

ΑΓΟΡΟΚΟΡΙΤΣΟ Tomboy Σκηνοθεσία: Σελίν Σιαμά Πρωταγωνιστούν: Ζοέ Εράν, Μαλόν Λεβανά Η 10χρονη Λορ είναι ένα αγοροκόριτσο που μετακομίζει με τους γονείς της και την 6χρονη αδελφή της, Ζαν, σ’ ένα ειδυλλιακό προάστιο ανατολικά του Παρισιού. Ως νέα στην περιοχή, δοκιμάζει να πιάσει φιλίες με τη Λίζα, μια συνομήλική της, η οποία είναι το μοναδικό κορίτσι σε μια παρέα γεμάτη αγόρια. Όμως, εκείνη, κρίνοντας απ’ το κάθε άλλο παρά κοριτσίστικο φέρσιμό της, το κοντοκουρεμένο της κεφάλι και το ντύσιμό της που αποτελείται κατά βάση από ένα τζιν κι ένα λευκό t-shirt, την περνά για αγόρι. Τότε η Λορ, θεωρώντας ότι έτσι θα γίνει πιο εύκολα αποδεκτή, αποφασίζει να συστηθεί στην ίδια και στην παρέα της ως «Μίκαελ». Ωστόσο, δεν έχει την παραμικρή υποψία πού θα την οδηγήσει αυτό... Χωρίς επεξηγηματικές πολυλογίες ή εμφατικούς συναισθηματισμούς, η Σελίν Σιαμά (στη δεύτερη ταινία της) στήνει καταστάσεις μ’ εμπιστοσύνη και νατουραλισμό, αφήνοντας τα σχόλια στον θεατή για τα ερωτήματα που θέτει η απόφαση ενός κοριτσιού να ποζάρει ως αγόρι στην κρίσιμη στιγμή ανάμεσα στην παιδική ηλικία και την εφηβεία, όταν τα φύλα μπερδεύονται, οι ταυτότητες αναστατώνονται κι οι ρό-

ΤΑ ΠΑΙΔΙΑ ΤΟΥ ΠΑΡΑΔΕΙΣΟΥ Les enfants du paradis Σκηνοθεσία: Μαρσέλ Καρνέ Πρωταγωνιστούν: Αρλετί, Ζαν Λουί Μπαρό, Πιέρ Μπρασέρ Παρίσι, 1840, Λεωφόρος του Εγκλήματος. Μέσα στο πολύβουο πλήθος που συνωστίζεται γύρω απ’ τα θεάματα, μια ελεύθερη γυναίκα, αντικείμενο του πόθου, γοητεύεται απ’ τον πρωτοπόρο αλλά και συνεσταλμένο μίμο, Μπατίστ. Εκείνος την ερωτεύεται παράφορα και με μια εξαιρετική παντομίμα τη γλιτώνει από τη φυλακή. Ένας τέτοιος έρωτας δεν είναι εφικτός. Και τους δυο τούς χωρίζουν άλλοι έρωτες. Ο Λασνέρ, ο Φρεντερίκ Λεμέτρ και ο πάμπλουτος κόμης Εντουάρ διεκδικούν την Γκαράνς και η πιστή, ερωτευμένη Ναταλί τον Μπατίστ. Είχα δει την ταινία στο Παρίσι, στην αίθουσα Ρανελάγκ, όπου παιζόταν κάθε Δευτέρα βράδυ επί χρόνια, στο φυσικό της περιβάλλον, έξω απ’ τον χρόνο και τις περιττές συγκρίσεις. Μαγεύτηκα, δεν συνήλθα ποτέ. Η ιδανική απεικόνιση του επικού ρομαντισμού του 19ου αιώνα, με τους ποιητές, τους απατεώνες και την αιώνια Γκαράνς παραμένει ένας τέλειος γάμος του Έρωτα με την Τέχνη. Αν κι 66 ετών, η ταινία είναι πάντα νεότερη απ’ την εποχή που περιγράφει. Δείτε τη στο σινεμά. ΤΑΙΝΙΟΘΗΚΗ ΑΙΘ. Α’-ΑΑΒΟΡΑ

Ικανοποιητικό Μέτριο p

Κακό

Ο ΒΑΣΙΛΙΑΣ ΤΩΝ ΛΙΟΝΤΑΡΙΩΝ 3D The lion king 3D Σκηνοθεσία: Ρότζερ Άλερς, Μπομπ Μίνκοφ Ακούγονται οι Μάθιου Μπόντερικ, Τζέρεμι Άιρονς Ο Σίμπα είναι ένα θαρραλέο, ανέμελο λιονταράκι που ανυπομονεί να γίνει βασιλιάς, ακολουθώντας τις διδαχές του πατέρα του, βασιλιά Μουφάσα, σχετικά με τον «Κύκλο της Ζωής». Όμως, ο Σκαρ, ο δολοπλόκος θείος του, έχει τα δικά του σατανικά σχέδια: προκειμένου ν’ ανέβει ο ίδιος στον θρόνο αποφασίζει να προκαλέσει τον θάνατο του Μουφάσα, οδηγώντας παράλληλα στην εξορία τον Σίμπα, ο οποίος θεωρεί τον εαυτό του υπεύθυνο για τον χαμό του πατέρα του. Ολομόναχος και γεμάτος ενοχές, ο Σίμπα σύντομα βρίσκει συντροφιά στις αναζητήσεις του στον Τιμόν και τον καλόκαρδο φίλο του Πούμπα. Ο ελεύθερος και περιπετειώδης χαρακτήρας τους παρασέρνει τον Σίμπα σε μια καθημερινότητα με στυλ «Hakuna Matata», ως τη στιγμή που η Νάλα, η παιδική του φίλη, επανεμφανίζεται στη ζωή του... Η πιο επιτυχημένη animation ταινία της Ντίσνεϊ της περιόδου της ανάκαμψης. Λιγότερο τρελός απ’ τον Αλαντίν ή παραμυθένιος από τη Μικρή Γοργόνα, ο Βασιλιάς των λιονταριών είναι ένα υπολογισμένο και καλοφτιαγμένο παραμύθι που απέδειξε τη διαχρονικότητα του περιεχομένου του, όταν στα χέρια της Τζούλι Τέιμορ μεταμορφώθηκε σ’ ένα πραγματικά αξιόλογο θεατρικό μιούζικαλ. ΑΣΤΟΡ-ΑΘΗΝΑΙΟΝ 1, 2-CINEPOLIS 1, 4-ΝΑΝΑ 4 ΑΙΓΛΗ 2-3 ΑΣΤΕΡΙΑ 1ΒΑΡΚΙΖΑ 1-VILLAGE RENTI 8-VILLAGE MALL 4, 7VILLAGE FALIRO 6-VILLAGE PAGRATI 5-VILLAGE AG.DIMITRIOS 1-ODEON MAROUSI 11-ODEON STARCITY 1-STER ILION 1

39 αιθουσεσ

αθήνα-αμπελοκηποι-γκαζι-θησείο-νεάπολη AAΒΟΡΑ

Tέρμα Ιπποκράτους, 2106423271 Τα παιδιά του Παραδείσου 18.00-21.30

APOLLON - CINEMAX

ΟΙ ΤΡΕΙΣ ΣΩΜΑΤΟΦΥΛΑΚΕΣ 3D The three musketeers 3D Σκηνοθεσία: Πολ Γ.Σ. Άντερσον Πρωταγωνιστούν: Λόγκαν Λέρμαν, Μίλα Τζόβοβιτς Στη νέα, ιλιγγιώδη και γεμάτη θεαματική δράση περιπέτεια, ο νεαρός και παράτολμος Ντ’ Αρτανιάν ενώνει τις δυνάμεις του με τους τρεις βετεράνους σωματοφύλακες. Μαζί βάζουν σκοπό να σταματήσουν τις βλέψεις του μοχθηρού καρδινάλιου Ρισελιέ για τον θρόνο της Γαλλίας και να τον εμποδίσουν να βυθίσει την Ευρώπη στον πόλεμο.

ODEON ΓΛΥΦΑΔΑ 1-ΑΕΛΛΩ 2-ODEON KOSMOPOLIS 8ODEON STAR CITY10- STER ΙΛΙΟΝ 3-STER ΑΧΑΡΝΩΝ 5-VILLAGE MALL 12, 14VILLAGE ΠΑΓΚΡΑΤΙ 1- VILLAGE ΦΑΛΗΡΟ 5-VILLAGE ΡΕΝΤΗ 20VILLAGE ΑΓ. ΔΗΜΗΤΡΙΟΣ 4, 5

Οδ.Σταδίου 19, 2103236811 George Harisson: Living in the material world ΠεμΠαρ&ΔευτΤετ:17.30-21.30 ΣαβΚυρ:17.30. Αι ειδοί του Μαρτίου, ΣαβΚυρ 21.30

ATTIΚΟΝ - CINEMAX

Οδ.Σταδίου 19, 2103228821 Μεσάνυχτα στο Παρίσι 17.4520.00-22.15 Κυρ 15.45

AΘΗΝΑΙΟΝ - 3D DIGITAL

Βασιλισσης Σοφίας 124, Αμπελοκηποι, 2107782122. ÜΑίθουσα 1:Μεσάνυχτα στο Παρίσι 18.30-20.30-22.30 Νικόστρατος: Ένα ξεχωριστό καλοκαίρι,ΠεμΠαρ&ΔευτΤετ 16.30 ΣαβΚυρ 14.30. Ο βασιλιάς των λιονταριών, ΣαβΚυρ 16.30 μεταγλ (3D). ÜΑίθουσα 2:Μεσάνυχτα στο Παρίσι 19.30-21.30 ΠεμΚυρ 23.30. Ο βασιλιάς των λιονταριών, 17.30 μεταγλ (3D). Στρουμφάκια, ΣαβΚυρ 15.30 μεταγλ (3D)

AΣΤΟP HOLLYWOOD 3D

Σταδίου 28 , 2103310820 3D Sex και Zen: Η απόλυτη έκτσαση 20.20-22.40 (3D) Ο βασιλιάς των λιονταριών, 18.20 μεταγλ ΣαβΚυρ 16.30 μεταγλ (3D)

AΣΤΥ - Cinema

Οδός Κοραή 4 , 2103221925 Ενας χωρισμός 17.30-20.0522.40

GAZARTE

Βουτάδων 34, Γκάζι, 2103460347 Το Γάλα 18.00-20.20-22.40

ΓΑΛΑΞΙΑΣ 3D Digital

Αρχή Λ.Μεσογείων- Αμπελ/, 2107773319. ÜΑίθουσα 1: Οι τρεις σωματοφύλακες 18.2020.40-22.50 (3D). ÜΑίθουσα 2: Drive 18.30-20.30-22.30

ΔΑΝΑΟΣ

Λεωφ.Κηφ-Πανόρμου, 210 6922655. ÜΑίθουσα 1:Ενας χωρισμός 17.45-20.15-22.45. ÜΑίθουσα 2: Το Γάλα 17.3020.00-22.15

ΕΛΛΗ

Οδός Ακαδημίας 64,2103632789 Αγοροκόριτσο 18.30-20.3022.30

ΕΜΠΑΣΣΥ NOVA ODEON

Πατ.Ιωακείμ 5, Κολ/νάκι, 210 7215944. Το Γάλα 17.40-20.0522.30 ΘΗΣΕΙΟΝ  Αποστόλου Παύλου 7, 210 3470980, www.cine-thisio.gr Drive 20.30-22.30

ΙΝΤΕΑΛ

ΝΥΧΤΑ ΤΡΟΜΟΥ Fright Νight Σκηνοθεσία: Γκρεγκ Γκιλέσπι Πρωταγωνιστούν: Κόλιν Φάρελ, Άντον Γιέλτσιν Ο Τσάρλι Μπρούστερ είναι ένας από τους καλύτερους μαθητές της τάξης των τελειόφοιτων, ιδιαίτερα δημοφιλής. Έχει στην αγκαλιά του την Έιμι, το πιο σέξι και περιζήτητο κορίτσι του σχολείου. Ο νέος του γείτονας, ο Τζέρι, μοιάζει ν’ αποτελεί το «τέλειο πακέτο»: εργένης, ακαταμάχητα γοητευτικός και με συμπεριφορά τζέντλεμαν. Ωστόσο, όταν στο φιλήσυχο προάστιό τους αρχίζουν να σημειώνονται απανωτές εξαφανίσεις ατόμων, ο Τσάρλι αρχίζει να υποψιάζεται πως κάτι τρέχει με τον Τζέρι. Σύντομα θ’ αντιληφθεί έντρομος πόσο δίκιο είχε - ο Τζέρι είναι στην πραγματικότητα ένας αιμοβόρος υπεραιωνόβιος βρικόλακας.

VILLAGE RENTI 6-VILLAGE MALL 3-ODEON MAROUSI 3-ODEON STARCITY 3-CINEPOLIS 2-NANA 1

Πανεπ/μίου 46, 2103826720 Εκτός νόμου & χρόνου 18.25 Drive 20.25-22.25

ΝΙΡΒΑΝΑ Cinemax

Λεωφ. Αλεξάνδρας 192, 210 6469398. Ανώνυμοι ρομαντικοί ΠεμΠαρ&ΔευτΤετ: 18.3020.30-22.30 Σαβ:18.30-20.30 Κυρ:18.30-22.30. Αι ειδοί του Μαρτίου, Σαβ 22.30 Κυρ 20.30

ΟDEON OΠΕΡΑ

Οδός Ακαδημίας 57, 2103622683 ÜΑίθουσα 1:Οι τρεις σωματοφύλακες 17.40-20.05-22.30 (3D). ÜΑίθουσα 2: Μία ημέρα 17.30-19.55-22.20 ΣΙΝΕ ΠΑΡΙ  Πλάκα, 2103222071 . Johnny English: Η επιστροφή 20.5022.50. Στρουμφάκια 19.10 μεταγλ. Από Δευτ κλειστό

ΤΑΙΝΙΟΘΗΚΗ ΤΗΣ ΕΛΛΑΔΟΣ - ΛΑΪΣ

Ιερά Οδός 48 & Μεγάλου Αέξάνδρου 134-136 , 210 3609695. ÜΑίθουσα Α Τα παιδιά του Παραδείσου ΠεμΠαρ&ΔευτΤετ:20.30 ΣαβΚυρ:17.30-21.00. ÜΑίθουσα Β: Αρης Βελουχιώτης: Το δίλημμα 20.00-22.00

αργυρούπολη - δάφνη - αγιος δημήτριος AΤΛΑΝΤΙΣ Classic Cinemas 3D Digital -

Λεωφ.Βουλιαγμένης 245 Πλ.Καλογήρων, 2109711511 ÜΑίθουσα 1: Το Γάλα 18.1020.20-22.30. ÜΑίθουσα 2: Melancholia 19.30-22.10 Ο πόλεμος των κουμπιών, ΣαβΚυρ 17.20

VILLAGE CINEMAS ATHENS METRO MALL ΑΓΙΟΣ ΔΗΜΗΤΡΙΟΣ

Λεωφόρος Βουλιαγμένης 276 Αγιος Δημήτριος, 2108108080 Üαίθουσα 1: Ο βασιλιάς των λιονταριών ΠεμΠαρ&ΔευτΤετ: 15.45-17.45 μεταγλ. ΣαβΚυρ: 11.45-13.45-15.45-17.45 μεταγ (3D). Οι τρεις σωματοφύλακες-:19.50-22.10-00.30 (3D) Üαίθουσα 2: Στρουμφάκια ΠεμΠαρ&ΔευτΤετ:15.20-17.30 μεταγλ ΣαβΚυρ:11.00-13.1015.20-17.30μεταγ. Όχι μόνο φίλοι-Δευτ:22.45. Μεσάνυχτα στο Παρίσι-ΠεμΚυρ&τρΤετ: 19.40-22.00-00.15. Üαίθουσα 3: Όχι μόνο φίλοι ΠεμΚυρ&ΤρΤετ: 17.00-23.45 Δευτ:17.00. Μεσάνυχτα στο ΠαρίσιΔευτ:19.40-22.00-00.15 Αυτοκίνητα 2 ΣαβΚυρ: 12.0014.45 μεταγλ. Johnny English: Η επιστροφή-ΠεμΚυρ&ΤρΤετ: 19.15-21.30. Üαίθουσα 4:

Οι τρεις σωματοφύλακες ΠεμΠαρ&ΔευτΤρ: 16.20-18.45 ΣαβΚυρ:11.30-14.00-16.20-18.45 Μεσάνυχτα στο Παρίσι-Τετ: 15.10-17.20. ColombianaΠεμΤρ: 21.45-00.00 Τετ: 19.3021.45-00.00. Üαίθουσα 5: Οι τρεις σωματοφύλακες ΠεμΤρ: 21.10-23.30 Τετ: 16.20-18.4521.10-23.30. ΣτρουμφάκιαΠεμΠαρ&ΔευτΤρ: 16.45-19.00 μεταγλ. ΣαβΚυρ: 12.15-14.3016.45-19.00 μεταγλ (3D)

ΝΑΝΑ Cinemax

Λεωφ.Βουλιαγμένης 179 Δάφνη, 2109703158-9706865 ÜΑίθουσα 1: Νύχτα τρόμου 19.00-21.15-23.30. Όχι μόνο φίλοι 17.00. Johnny English: Η επιστροφή, Κυρ 13.00-15.00 ÜΑίθουσα 2: Μεσάνυχτα στο Παρίσι 18.30-20.30-22.30 Kung fu Panda 2, ΣαβΚυρ 16.45 μεταγλ, Κυρ 12.45-14.45 μεταγλ ÜΑίθουσα 3: Μεσάνυχτα στο Παρίσι ΠεμΠαρ&ΔευτΤετ: 17.30-19.30-21.30-23.30 ΣαβΚυρ:19.30-21.30-23.30 Στρουμφάκια, ΣαβΚυρ 15.3017.30 μεταγλ, Κυρ 13.30 μεταγλ ÜΑίθουσα 4: Οι τρεις σωματοφύλακες 19.45-22.00-00.15 (3D). Ο βασιλιάς των λιονταριών 18.00 μεταγλ, ΣαβΚυρ 16.15 μεταγλ (3D). Barbie: Σχολείο για πριγκίπισσες, Κυρ 14.15μεταγλ. Στρουμφάκια, Κυρ 12.00μεταγλ (3D). ÜΑίθουσα 5: Drive ΠεμΠαρ&ΔευτΤετ:18.45 Crazy, stupid, love, ΠεμΠαρ&ΔευτΤετ 20.45-23.00 Στρουμφάκια, ΣαβΚυρ 16.30-18.30μεταγλ, Κυρ 12.3014.30 μεταγλ. Αι ειδοί του Μαρτίου, ΣαβΚυρ 20.45-22.45. ÜΑίθουσα 6: Johnny English: Η επιστροφή 18.15-20.15 Drive 22.15. Νικόστρατος: Ένα ξεχωριστό καλοκαίρι, ΣαβΚυρ 14.00. Αυτοκίνητα 2, ΣαβΚυρ 16.00 μεταγλ, Κυρ 12.00 μεταγλ

ΣΟΦΙΑ

Ευσταθιάδου 2 Πλ. 'Αγ.Τριάδος, Αργυρούπολη, 2109927447 Όχι μόνο φίλοι 20.30-22.30 Στρουμφάκια, ΠεμΚυρ 18.30 μεταγλ

αχαρνών πατησίων

AΕΛΛΩ Cinemax 5+1

Πατησίων 140, 21082599752108215327 www.cinemax.gr, ÜΑίθουσα 1: Μεσάνυχτα στο Παρίσι 18.00-20.00-22.00 Johnny English: Η επιστροφή, ΣαβΚυρ 16.00. Αι ειδοί του Μαρτίου, ΣαβΚυρ 00.00 ÜΑίθουσα 2: Οι τρεις σωματοφύλακες 18.30-20.45-23.00 Στρουμφάκια, ΣαβΚυρ 16.30 μεταγλ. ÜΑίθουσα 3: Μεσάνυχτα στο Παρίσι ΠεμΠαρ&ΔευτΤετ: 19.00-21.0023.00 ΣαβΚυρ:21.00-23.00 Όχι μόνο φίλοι, 17.00 Αι ειδοί του Μαρτίου, ΣαβΚυρ 19.00. ÜΑίθουσα 4: Ανώνυμοι ρομαντικοί ΠεμΠαρ&ΔευτΤετ: 18.15-20.15-22.15. ΣαβΚυρ: 18.15-20.15. Νικόστρατος: Ένα ξεχωριστό καλοκαίρι,ΣαβΚυρ 16.15. Αι ειδοί του Μαρτίου, ΣαβΚυρ 22.15

AΛΕΞΑΝΔΡΑ

Πατησίων 79-Λεωφ.Αλεξάνδρας, 2108219298- 2106786000 Το Γάλα 18.00-20.20-22.40

STER CINEMAS ΑΓ.ΕΛΕΥΘΕΡΙΟΣ

Αχαρνών 373-375, 2108092690, 8018017837. ÜΑίθουσα 1: Όχι μόνο φίλοι ΠεμΠαρ&ΔευτΤετ:16.30-18.50 ΣαβΚυρ:14.00-16.30. Abduction ΣαβΚυρ: 18.50-23.30.

Colombiana ΠεμΠαρ&ΔευτΤετ: 21.15-23.30 ΣαβΚυρ:21.15 ÜΑίθουσα 2: Johnny English: Η επιστροφή Πεμ&ΔευτΤετ: 17.4019.50-22.00 Παρ:17.40-19.5022.00-00.10. Σαβ:13.20-15.3017.40-19.50-22.00-00.10 Κυρ: 13.20-15.30-17.40-19.50-22.00. ÜΑίθουσα 3: Στρουμφάκια ΠεμΠαρ&ΔευτΤετ: 16.20-18.20 μεταγλ. ΣαβΚυρ: 14.20-16.2018.20 μεταγλ. AbductionΠεμΠαρ&ΔευτΤετ:20.20-22.30 Αι ειδοί του ΜαρτίουΣαβΚυρ:20.20-22.30. ÜΑίθουσα 4: Μεσάνυχτα στο Παρίσι ΠεμΠαρ&ΔευτΤετ: 17.00-19.0021.00-23.00. ΣαβΚυρ: 13.0015.00-17.00-19.00-21.00-23.00 ÜΑίθουσα 5: Οι τρεις σωματοφύλακες ΠεμΠαρ&ΔευτΤετ: 16.50-19.10-21.30-23.50 ΣαβΚυρ: 14.20-16.50-19.1021.30-23.50

ΟΣΚΑΡ

Αχαρνών 330-Κάτω Πατήσια, 210 2234130. Crazy, stupid, love 18.10-20.30. Melancholia, 22.30

ΤΡΙΑΝΟΝ

Πατησίων-Κοδριγκτώνος, 2108222702. Οι νύμφες του Hindu Kush 18.45 Melancholia 20.15-22.30

ζωγράφου παγκράτι

VILLAGE 5 CINEMAS PAGRATI

Υμητού 110 & Χρεμωνίδου, Παγκράτι, 210 7572440. ÜΑίθουσα 1: Αυτοκίνητα 2 ΠεμΠαρ&ΔευτΤετ:16.50 μεταγλ ΣαβΚυρ:12.30-14.40-16.50 μεταγλ. Οι τρεις σωματοφύλακες: 19.00-21.20-23.40. ÜΑίθουσα 2: Johnny English: Η επιστροφή 18.20-20.15.

Colombiana-:22.30-00.40 Νικόστρατος: Ένα ξεχωριστό καλοκαίρι ΣαβΚυρ:12.20-14.20-16.20. ÜΑίθουσα 3: Στρουμφάκια ΠεμΠαρ&ΔευτΤετ: 17.00 μεταγλ

ΣαβΚυρ: 11.00-13.00-15.0017.00 μεταγλ. Drive-:23.45. Όχι μόνο φίλοι-:19.10-21.30. ÜΑίθουσα 4: Στρουμφάκια ΠεμΠαρ&ΔευτΤετ: 18.00 μεταγλ ΣαβΚυρ: 12.00-14.00-16.0018.00 μεταγλ (3D). Οι τρεις σωματοφύλακες-: 20.0022.20-00.30 (3D). ÜΑίθουσα 5: Ο βασιλιάς των λιονταριών ΠεμΠαρ&ΔευτΤετ:17.40 μεταγλ ΣαβΚυρ:11.40-13.40-15.40-17.40 μεταγλ (3D). Μεσάνυχτα στο Παρίσι-:19.40-21.45-00.00

ΠΑΛΑΣ

Υμηττού 109, Παγκράτι, 210 7515434. Εχουμε Πάπα! 20.1522.45 ΠΑΛΑΣ  Παγκράτι, 210 7515434. Ο μεγάλος έρωτας 20.30-22.30

ΠΤΙ ΠΑΛΑΙ

Ριζάρη 24, 2107291800 Αγοροκόριτσο 18.40-20.4022.40. Στρουμφάκια, ΣαβΚυρ 16.45 μεταγλ

βαρκιζα γλυφάδα

AΘΗΝΑΙΟΝ Cinepolis - 3D DIGITAL

Ζησ/λου 7 &Ιωάν.Μεταξά, Γλυφάδα, 2112112222. ÜΑίθουσα 1:Μεσάνυχτα στο Παρίσι 18.40-20.40-22.40 Ο βασιλιάς των λιονταριών, ΣαβΚυρ 16.50 μεταγλ (3D) Στρουμφάκια, ΣαβΚυρ 14.50 μεταγλ (3D). ÜΑίθουσα 2:Νύχτα τρόμου 20.50-23.00.

Crazy, stupid, love 18.40. Στρουμφάκια, ΣαβΚυρ 16.40 μεταγλ, Κυρ 12.15-14.30 μεταγλ ÜΑίθουσα 3:Johnny English: Η επιστροφή 18.20-20.20 Όχι μόνο φίλοι 22.30 Νικόστρατος: Ένα ξεχωριστό καλοκαίρι, ΣαβΚυρ 16.20 ÜΑίθουσα 4: Ο βασιλιάς των λιονταριών 18.00 μεταγλ (3D) Drive, ΠεμΠαρ&ΔευτΤετ 20.0022.10 ΣαβΚυρ 22.10. Αι ειδοί του Μαρτίου, ΣαβΚυρ 20.00

BΑΡΚΙΖΑ - 3D DIGITAL

Θάσου 22, Βάρκιζα, 2108973926 Οι τρεις σωματοφύλακες 18.50-20.50-22.50 (3D). Στρουμφάκια, ΣαβΚυρ 17.00 μεταγλ (3D). Όχι μόνο φίλοι 21.00-23.00. Ο βασιλιάς των λιονταριών 18.50 μεταγλ (3D).

Barbie: Σχολείο για πριγκίπισσες, ΣαβΚυρ 17.00 μεταγλ

ΓΛΥΦΑΔΑ ΟDEON

Ζέππου 14 & Ξενοφώντος 31, 210 9650318. ÜΑίθουσα 1:Οι τρεις σωματοφύλακες 20.30-23.00 ΣαβΚυρ 18.00. ÜΑίθουσα 2: Το Γάλα 20.00-22.30. Ο πόλεμος των κουμπιών, ΣαβΚυρ 17.30

ηράκλειο νέα ιωνία

ΤΡΙΑ ΑΣΤΕΡΙΑ - 3D Digital

Λεωφ. Ηρακλείου 386, Ν. Ηράκλειο 2102826873. ÜΑίθουσα 1:Μεσάνυχτα στο Παρίσι 18.45-20.40-22.40 Ο βασιλιάς των λιονταριών 17.00 μεταγλ, (3D). ÜΑίθουσα 2: Όχι μόνο φίλοι 23.00. Johnny English: Η επιστροφή 19.0021.00. Στρουμφάκια, ΣαβΚυρ 17.00 μεταγλ

πετράλωνα ταύρος ΖΕΦΥΡΟΣ 

Τρώων 36 Θησείο, 2103462677 Το τελευταίο Μετρό ΠεμΚυρ: 20.45-23.00. Γάλα ΔευτΤετ:21.00. Αυγό ΔευτΤετ:23.00

ιλιον - αγ.ανάργυροι - πετρούπολη STER CINEMAS

Εμπορικό κέντρο ESCAPE,Λεωφ. Δημοκρατίας 67α,Ίλιον, 210 8092690, 8018017837. Üαίθουσα 1: Ο βασιλιάς των λιονταριών ΠεμΠαρ&ΔευτΤετ: 16.0018.00-20.00-22.00 μεταγλ. ΣαβΚυρ: 14.00-16.00-18.0020.00-22.00 μεταγλ (3D). Ο Βετεράνος-:00.00. Üαίθουσα 2: Barbie: Σχολείο για πριγκίπισσες ΠεμΠαρ&ΔευτΤετ:17.10 μεταγλ, ΣαβΚυρ:13.10-15.10-17.10 μεταγλ. Μεσάνυχτα στο Παρίσι-:19.00-21.00-23.00 Üαίθουσα 3: Οι τρεις σωματοφύλακες 17.50-20.10-22.30 Το γάλα-ΣαβΚυρ:13.40-15.45 Üαίθουσα 4: Johnny English: Η επιστροφή 16.50-19.00-21.1023.20. Νικόστρατος: Ένα ξεχωριστό καλοκαίρι-ΣαβΚυρ:14.50 Üαίθουσα 5: Οι τρεις σωματοφύλακες 19.10-21.3023.50 (3D). ΣτρουμφάκιαΠεμΠαρ&ΔευτΤετ:17.00 μεταγλ, ΣαβΚυρ: 13.0015.00-17.00 μεταγλ (3D). Üαίθουσα 6: Στρουμφάκια ΠεμΠαρ& ΔευτΤετ: 17.2019.20 μεταγλ ΣαβΚυρ: 13.20-15.20-17.20-19.20μεταγ.

Colombiana: 21.20-23.30 Üαίθουσα 7: Όχι μόνο φίλοι Πεμ&ΔευτΤετ: 20.00-22.10 Παρ: 20.00-22.20-00.20 Στρουμφάκια-ΠεμΠαρ& ΔευτΤετ: 16.00-18.00 μεταγλ, ΣαβΚυρ:14. 00-16.00-18.00μεταγλ. Αι ειδοί του ΜαρτίουΣαβ:20.00-22.20-00.20 Κυρ:20.00-22.10. Üαίθουσα 8: Abduction 20.10-22.20

κουκάκι νέος κόσμος ΜΙΚΡΟΚΟΣΜΟΣ Filmcenter

Λεωφ. Συγγρού 106, 2109215305 Αμνηστία 18.30-20.30-22.30

ΟDEON STARCITY

Λ.Συγγρού 111 & Λεοντίου, Ν.Κόσμος, 2106786000, 8011160000. ÜΑίθουσα 1: Οι

τρεις σωματοφύλακες 20.3023.00 (3D). Ο βασιλιάς των λιονταριών-:18.30 μεταγλ, ΣαβΚυρ 16.20 μεταγλ, Κυρ 12.1014.20 μεταγλ (3D). ÜΑίθουσα 2: Johnny English: Η επιστροφή 17.00-19.10-21.20-23.30 Cinema Park- Κυρ:11.00- Αγρια φύση, 13.00-Δυνάμεις της γης, 15.00-Πράσινος πλανήτης. ÜΑίθουσα 3: Νύχτα τρόμου 19.30-21.50-00.10. Νικόστρατος: Ένα ξεχωριστό καλοκαίρι-:17.10. Cinema Park- Κυρ:11.00- Αγρια φύση, 13.00-Δυνάμεις της γης, 15.00-Πράσινος πλανήτης. ÜΑίθουσα 4: Το Γάλα ΠεμΠαρ&ΔευτΤετ:17.20-19.50 ΣαβΚυρ:17.20-23.10. Μία ημέραΠεμΠαρ&ΔευτΤετ: 22.10. Αι ειδοί του Μαρτίου-ΣαβΚυρ:20.40.

Cinema Park- Κυρ:11.00- Αγρια φύση, 13.00-Δυνάμεις της γης, 15.00-Πράσινος πλανήτης. ÜΑίθουσα 5: Όχι μόνο φίλοι 18.50 ΣαβΚυρ 16.40 Drive-:21.10-23.40. Cinema Park- Κυρ:11.00- Αγρια φύση, 13.00-Δυνάμεις της γης, 15.00-Πράσινος πλανήτης. ÜΑίθουσα 6: Οι τρεις σωματοφύλακες Παρ:21.30-00.00 (3D) Μεσάνυχτα στο Παρίσι-Πεμ&Σ αβΤετ:18.00-20.10-22.20-00.30 Barbie: Σχολείο για πριγκίπισσες-ΣαβΚυρ:16.10 μεταγλ, Κυρ 12.00-14.10 μεταγλ. ÜΑίθουσα 7: Οι τρεις σωματοφύλακες Πεμ&ΣαβΤετ:19.00-21.30-00.00 (3D). Μεσάνυχτα στο ΠαρίσιΠαρ:18.00-20.10-22.20-00.30 Στρουμφάκια-ΣαβΚυρ:16.30 μεταγλ Κυρ 11.30-14.00 μεταγλ (3D) ÜΑίθουσα 8: Όχι μόνο φίλοι 17.50-20.20-22.40 Κυρ 12.50-15.30. ÜΑίθουσα 9: Colombiana 19.40-22.00-00.20. Στρουμφάκια-:17.20 μεταγλ, Κυρ 12.40-15.10 μεταγλ ÜΑίθουσα 10: Οι τρεις σωματοφύλακες 17.30-20.00-22.30 Κυρ 12.20-14.50. Cinema Park- Κυρ:11.00- Αγρια φύση, 13.00-Δυνάμεις της γης, 15.00-Πράσινος πλανήτης.

Παρίσι ΠεμΠαρ&ΔευτΤετ: 13.1515.15-17.15-19.15-21.30-23.30 ΣαβΚυρ: 11.15-13.15-15.1517.15-19.15-21.30-23.30 ÜΑίθουσα 6: Μα πώς τα καταφέρνει! 15.15. Το Γάλα-:13.00 Drive-:17.30-20.00-22.15-00.30 ÜΑίθουσα 7: Οι τρεις σωματοφύλακες ΠεμΠαρ&ΤρΤετ: 15.45-18.30-21.15-00.00 ΣαβΚυρ:18.30-21.15-00.00 Δευτ:16.15-00.00 (3D) Στρουμφάκια-ΣαβΚυρ:16.15 μεταγλ (3D). Ο βασιλιάς των λιονταριών-ΣαβΚυρ:12.15 μεταγλ (3D). ÜΑίθουσα 8: Όχι μόνο φίλοι ΠεμΠαρ&ΔευτΤετ: 14.15-16.30-19.00-21.3023.45. ΣαβΚυρ: 12.00-14.1516.30-19.00-21.30-23.45. ÜΑίθουσα 9: Στρουμφάκια ΠεμΠαρ&ΔευτΤετ:14.00-16.15 μεταγλ. ΣαβΚυρ: 11.4514.00-16.15 μεταγλ..

Colombiana-:18.45-21.00-23.15 ÜΑίθουσα 10: Johnny English: Η επιστροφή ΠεμΠαρ&ΔευτΤετ:13.45-16.00 ΣαβΚυρ:11.30-13.45-16.00 Μεσάνυχτα στο Παρίσι: 18.15-20.30-22.45-01.00. ÜΑίθουσα 11: Abduction ΠεμΠαρ&ΔευτΤετ: 13.45-16.0018.30 ΣαβΚυρ:11.00-13.15-15.30 Crazy, stupid, love ΠεμΠαρ& ΔευτΤετ: 20.45-23.15. ΣαβΚυρ: 18.00-23.00. Αι ειδοί του Μαρτίου ΣαβΚυρ: 20.45. ÜΑίθουσα 12: Οι τρεις σωματοφύλακες ΠεμΠαρ& ΔευτΤετ: 14.30-17.00-19.30-22.00-00.15 ΣαβΚυρ: 12.00-14.30-17.0019.30-22.00-00.15. ÜΑίθουσα 13: Μεσάνυχτα στο Παρίσι ΠεμΠαρ&ΔευτΤετ: 20.30-22.45 ΣαβΚυρ: 18.15-20.30-22.45 ÜΑίθουσα 14: Οι τρεις σωματοφύλακες ΠεμΠαρ& ΔευτΤετ: 19.30-22.00 ΣαβΚυρ: 17.0019.30-22.00

καλλιθέα

Λ.Κηφ 245, 2106233567 ÜΑίθουσα 1:Ενας χωρισμός 17.45-20.15-22.45. ÜΑίθουσα 2:Ανώνυμοι ρομαντικοί ΠεμΠαρ&ΔευτΤετ: 17.10-21.1023.00 Σαβ:21.10 Κυρ:23.00 Το Γάλα 19.10. Στρουμφάκια, ΣαβΚυρ 17.10 μεταγλ. Αι ειδοί του Μαρτίου, Σαβ 23.00 Κυρ 21.00. ÜΑίθουσα 3: Μεσάνυχτα στο Παρίσι 18.00-20.15-22.30, Κυρ 16.00

ΕΤΟΥΑΛ

Πλατεία Δαβάκη Καλλιθέα, 2109510042. Johnny English: Η επιστροφή 19.00-21.00-23.00 Στρουμφάκια, ΣαβΚυρ 17.15 μεταγλ

μαρούσι κηφισιά ABΑΝΑ

Λυκούργου 3 , Χαλάνδρι, 210 6756546. Drive ΠεμΠαρ&ΔευτΤετ:18.30-20.30 ΣαβΚυρ:18.30. Melancholia, ΠεμΠαρ&ΔευτΤετ 22.30. Αι ειδοί του Μαρτίου, ΣαβΚυρ 20.45-22.45

VILLAGE 15 CINEMAS @ THE MALL

Ανδρέα Παπανδρέου 35 , Μαρούσι , 2106104100, 2108108080. ÜΑίθουσα 1: Νικόστρατος: Ένα ξεχωριστό καλοκαίρι ΠεμΠαρ&ΔευτΤετ:14.15-16.15 ΣαβΚυρ:12.15-14.15-16.15 Όχι μόνο φίλοι: 20.4523.00-01.15. Στρουμφάκια-: 18.15 με υπότ. ÜΑίθουσα 2: Οι τρεις σωματοφύλακες ΠεμΚυρ&ΤρΤετ:22.30-00.45 Δευτ:18.45-21.15-23.30 (3D). ΣτρουμφάκιαΠεμΠαρ&τρΤετ: 13.30-15.4518.00 μεταγλ ΣαβΚυρ: 11.1513.30-15.45-18.00-20.15 μεταγλ, Δευτ:13.30-15.45 μεταγλ (3D). Johnny English: Η επιστροφή-ΠεμΠαρ&τρΤετ:20.15 ÜΑίθουσα 3: Νύχτα τρόμου ΠεμΠαρ&ΔευτΤετ: 17.15-19.30-21.45-00.15 ΣαβΚυρ:19.30-21.45-00.15 ΣτρουμφάκιαΠεμΠαρ&ΔευτΤετ: 15.00 μεταγλ ΣαβΚυρ:12.45-15.00-17.15 μεταγλ. ÜΑίθουσα 4: Ο βασιλιάς των λιονταριών 13.45-15.45-17.45 μεταγλ (3D).

Johnny English: Η επιστροφή-:19.45-22.00-00.15 Barbie: Σχολείο για πριγκίπισσες-ΣαβΚυρ:11.45 μεταγλ ÜΑίθουσα 5: Μεσάνυχτα στο

ΔΙΑΝΑ

Περικλέους 14, Μαρούσι, 2108028587. Melancholia 18.10 Drive 20.30-22.30. Στρουμφάκια, Κυρ 16.30 μεταγλ

ΚΗΦΙΣΙΑ Cinemax

ΟDEON KΟSMOPOLIS ΜΑΡΟΥΣΙ

Λ.Κηφ.73 & Πουρνάρα, 2106786000, 8011160000 . ÜΑίθουσα 1: Johnny English: Η επιστροφή 17.00-19.1021.20-23.30 ΣαβΚυρ 12.4014.50. ÜΑίθουσα 2: Το Γάλα 17.20-19.50. Μία ημέρα-:22.10. Ο πόλεμος των κουμπιώνΣαβΚυρ:12.30-14.50. ÜΑίθουσα 3: Νύχτα τρόμου 18.40-21.0023.20. Ο βασιλιάς των λιονταριών-ΣαβΚυρ:12.20-14.40μεταγλ. ÜΑίθουσα 4: Όχι μόνο φίλοι 18.50-21.10-23.40 Νικόστρατος: Ένα ξεχωριστό καλοκαίρι-:16.50. ÜΑίθουσα 5: Drive 20.5023.10. Crazy, stupid, love-:18.10. ΣτρουμφάκιαΣαβΚυρ:11.10-13.30-15.50 μεταγλ (3D). ÜΑίθουσα 6: Οι τρεις σωματοφύλακες 19.0021.30-00.00 ΣαβΚυρ 11.3014.00-16.30 (3D). ÜΑίθουσα 7: Colombiana 19.40-22.00-00.20. Στρουμφάκια-:16.50 μεταγλ, ΣαβΚυρ 11.50-14.10 μεταγλ ÜΑίθουσα 8: Οι τρεις σωματοφύλακες 17.30-20.00-22.30 ΣαβΚυρ και ώρα 12.20-15.00 ÜΑίθουσα 9: Μεσάνυχτα στο Παρίσι 18.00-20.10-22.20-00.30 Barbie: Σχολείο για πριγκίπισσες-ΣαβΚυρ:12.00-14.10-16.10 μεταγλ. ÜΑίθουσα 10: Johnny English: Η επιστροφή ΠεμΠαρ&ΔευτΤετ: 18.20-20.4022.50 ΣαβΚυρ:13.50-16.00-18.20 Αι ειδοί του Μαρτίου: 20.4022.50. ÜΑίθουσα 11: Οι τρεις σωματοφύλακες 20.30-23.00

(3D). Ο βασιλιάς των λιονταριών-:18.30 μεταγλ ΣαβΚυρ 12.10-14.20-16.20 μεταγλ (3D). ÜΑίθουσα 12: Μα πώς τα καταφέρνει! 20.20. Όχι μόνο φίλοι-:17.50-22.40 ΣαβΚυρ 13.00-15.30

νέα σμύρνη παλαιό φάληρο AΤΤΑΛΟΣ

Κοτιαίου& Ελ.Βενιζέλου,Νέα Σμύρνη, 2109331280 Μεσάνυχτα στο Παρίσι 19.0021.00-23.00

CINERAMA

Οδός Αγ. Κυριακής 30, Π.Φάληρο, 2109403593. Το Γάλα 19.30-21.20 ΣαβΚυρ 23.10. Στρουμφάκια ΣαβΚυρ 17.45 μεταγλ. Αυτοκίνητα 2 ΣαβΚυρ 15.45 μεταγλ

VILLAGE 9 CINEMAS @ FALIRO -

Παλαιά Λεωφ.Ποσειδώνος 1 & Μωραϊτινη 3 Π.Φάληρο, 8011009191 - 2108108080, ÜΑίθουσα 1:Μεσάνυχτα στο Παρίσι ΠεμΠαρ&ΔευτΤρ: 18.10-20.10-22.10-00.10 ΣαβΚυρ:20.10-22.10-00.10 Ο βασιλιάς των λιονταριώνΣαβΚυρ:12.10-14.10-16.10-18.10 μεταγλ Τετ:18.10 μεταγλ (3D) Οι τρεις σωματοφύλακες:Τετ:20.15-22.30-00.45 (3D) ÜΑίθουσα 2: Johnny English: Η επιστροφή ΠεμΠαρ&ΔευτΤετ: 18.10-20.20-22.30-00.40 ΣαβΚυρ: 16.00-18.10-20.2022.30-00.40. Νικόστρατος: Ένα ξεχωριστό καλοκαίρι-ΣαβΚυρ:12.00-14.00. ÜΑίθουσα 3: Colombiana ΠεμΠαρ&ΔευτΤετ: 18.00-20.10-22.20-00.30 ΣαβΚυρ:22.20-00.30. Μεσάνυχτα στο ΠαρίσιΣαβΚυρ:14.00-16.00-18.00 Αι ειδοί του ΜαρτίουΣαβΚυρ:20.10. ÜΑίθουσα 4: Όχι μόνο φίλοι ΠεμΠαρ&ΔευτΤετ: 17.30-19.40-21.50-00.00 ΣαβΚυρ:19.40-21.50-00.00 Στρουμφάκια ΣαβΚυρ: 11.2013.20-15.20-17.20 μεταγλ ÜΑίθουσα 5: Οι τρεις σωματοφύλακες ΠεμΤρ:18.00-20.15-22.30-00.45 Μεσάνυχτα στο ΠαρίσιΤετ:18.00-20.00-22.10-00.20 Στρουμφάκια-ΣαβΚυρ: 12.0014.00-16.00 μεταγλ. ÜΑίθουσα 6: Ο βασιλιάς των λιονταριών ΠεμΠαρ&ΔευτΤετ:17.10-19.10 μεταγλ ΣαβΚυρ: 11.10-13.1015.10-17.10-19.10 (3D) Μεσάνυχτα στο Παρίσι: 21.1023.10. ÜΑίθουσα 7: Οι τρεις σωματοφύλακες ΠεμΠαρ&ΔευτΤρ: 17.00-19.15-21.45-00.15 ΣαβΚυρ: 12.00-14.30-17.0019.15-21.45-00.15 (3D) τετ:17.00-19.15-21.45-00.15 ÜΑίθουσα 8 Όχι μόνο φίλοι 19.30-21.40. Drive-:23.50 ÜΑίθουσα 9 Μεσάνυχτα στο Παρίσι 19.00-21.10-23.20

ΣΠΟΡΤΙΓΚ ΔΗΜ. ΚΙΝ/ΦΟΣ

18.00-20.15-22.30-00.45. ÜΑίθουσα 7: Στρουμφάκια ΠεμΠαρ&ΔευτΤετ: 14.00-16.0018.15-20.30 μεταγλ. ΣαβΚυρ: 12.00-14.00-16.00-18.15-20.30 μεταγλ (3D). Οι τρεις σωματοφύλακες-:22.45 (3D). Βλέπω το θάνατό σου 5-:01.15 (3D). ÜΑίθουσα 8: Ο βασιλιάς των λιονταριών ΠεμΠαρ&ΔευτΤετ: 14.15-16.30-18.45 μεταγλ ΣαβΚυρ: 12.00-14.15-16.30-18.45 μεταγλ (3D). Οι τρεις σωματοφύλακες-:21.00-23.30 (3D) ÜΑίθουσα 9: Αυτοκίνητα 2 ΠεμΠαρ&ΔευτΤετ: 16.00 μεταγλ ΣαβΚυρ: 11.30-13.4516.00 μεταγλ. Colombia na-:18.15-20.30-22.45-01.00 ÜΑίθουσα 10: Johnny English: Η επιστροφή ΠεμΠαρ&ΔευτΤετ: 15.15-17.30-20.00-22.15-00.30 ΣαβΚυρ: 13.00-15.1517.30-20.00-22.15-00.30. ÜΑίθουσα 11: Colombiana ΠεμΠαρ&ΔευτΤετ: 15.00-17.1519.30-21.45-00.00. ΣαβΚυρ: 12.45-15.00-17.15-19.30-21.45 Αι ειδοί του Μαρτίου-ΣαβΚυρ: 00.00. ÜΑίθουσα 12: Abduction ΠεμΠαρ&ΔευτΤετ: 15.3017.415-20.00-22.15-00.30. ΣαβΚυρ: 13.15-15.30-17.4520.00-22.15-00.30. ÜΑίθουσα 13: Μεσάνυχτα στο Παρίσι ΠεμΠαρ&ΔευτΤετ: 15.00-17.0019.00-21.00-23.00-01.00 ΣαβΚυρ: 11.00-13.00-15.0017.00-19.00-21.00-23.00-01.00 ÜΑίθουσα 14: Όχι μόνο φίλοι ΠεμΠαρ&ΔευτΤετ: 14.30-16.45-19.00-21.1523.30. ΣαβΚυρ: 12.15-14.3016.45-19.00-21.15-23.30. ÜΑίθουσα 15: Στρουμφάκια ΠεμΠαρ&ΔευτΤετ:14.45-17.00 μεταγλ ΣαβΚυρ:12.30-14.45-17.00 μεταγλ. Johnny English: Η επιστροφή-:19.15-21.30-23.45 ÜΑίθουσα 16: Νικόστρατος: Ένα ξεχωριστό καλοκαίρι ΠεμΠαρ&ΔευτΤετ:15.45-17.45 ΣαβΚυρ:11.30-13.45-15.45-17.45 Όχι μόνο φίλοι: 19.45-22.3000.45. ÜΑίθουσα 17: Johnny English: Η επιστροφή ΠεμΠαρ&ΔευτΤετ: 14.00-16.1518.30-20.45-23.00-01.15 ΣαβΚυρ: 11.45-14.00-16.1518.30-2.45-23.00-01.15 ÜΑίθουσα 18: Στρουμφάκια ΠεμΠαρ&ΔευτΤετ: 14.00-16.1518.30-21.00 μεταγλ. ΣαβΚυρ: 11.45-14.00-16.15-18.30-21.00 μεταγλ. Abduction-:23.15-01.30 ÜΑίθουσα 19: Όχι μόνο φίλοι ΠεμΠαρ&ΔευτΤετ: 15.45-18.0020.15 ΣαβΚυρ: 11.15-13.3015.45-18.00. Crazy, stupid, love-:22.30-01.00. Αι ειδοί του Μαρτίου-ΣαβΚυρ: 20.15. ÜΑίθουσα 20: Οι τρεις σωματοφύλακες ΠεμΠαρ&ΔευτΤετ: 16.15-19.00-21.30-00.00 ΣαβΚυρ: 11.00-13.30-16.1519.00-21.30-00.00

χαλάνδρι - χολαργός - μελίσσια

Κωνστ/νου Παλαιολόγου 18 Ν.Σμύρνη, 2109333820 ÜΑίθουσα 1: Όχι μόνο φίλοι 18.45-20.45-22.45. Στρουμφάκια ΣαβΚυρ 17.00 μεταγλ. ÜΑίθουσα 2: Johnny English: Η επιστροφή 19.0021.00-23.00

AΘΗΝΑ - PISCINES IDEALES

ρέντη

AΙΓΛΗ 3D Digital

VILLAGE SHOPPING AND MORE

Θηβών 228 & Πέτρου Ράλλη,Αγ. Ιωάννη Ρέντη, 2104278600 ÜΑίθουσα 3: Drive ΠεμΠαρ&ΔευτΤετ: 15.0017.15-19.30-21.45-00.00. ΣαβΚυρ: 12.45-15.00-17.1519.30-21.45-00.00. ÜΑίθουσα 4: Οι τρεις σωματοφύλακες ΠεμΠαρ&ΔευτΤετ: 14.3017.00-19.30-22.00-00.15. ΣαβΚυρ: 12.00-14.3017.00-19.30-22.00-00.15. ÜΑίθουσα 5: Στρουμφάκια ΠεμΠαρ&ΔευτΤετ: 15.30-17.45 ΣαβΚυρ: 11.00-13.15-15.30-17.45 Μεσάνυχτα στο Παρίσι: 20.00-22.00-00.00. ÜΑίθουσα 6: Νύχτα τρόμου ΠεμΠαρ&ΔευτΤετ: 15.4518.00-20.15-22.30-00.45. ΣαβΚυρ: 11.15-13.30-15.45-

 Σολωμού 18 Χαλάνδρι, 2106855860. Εκτός νόμου & χρόνου Παρ:21.10 ΣαβΚυρ:21.15. Αυτοκίνητα 2, Παρ 19.30 μεταγλ. Στρουμφάκια ΣαβΚυρ 19.30 μεταγλ Λεωφόρος Πεντέλης 98, Χαλάνδρι, 2106841010. ÜΑίθουσα 1: Μεσάνυχτα στο Παρίσι 19.00-21.00-23.00 Στρουμφάκια, ΣαβΚυρ 17.00 μεταγλ. ÜΑίθουσα 2: Όχι μόνο φίλοι ΠεμΠαρ&ΔευτΤετ: 20.4522.45 ΣαβΚυρ:22.45. Ο βασιλιάς των λιονταριών 18.30 μεταγλ, ΣαβΚυρ 16.30 μεταγλ. Αι ειδοί του Μαρτίου, ΣαβΚυρ 20.30

ΣΙΝΕ ΧΟΛΑΡΓΟΣ

Μεσογείων 232 & Βεντούρη, Χολαργός, 2106525122. Μεσάνυχτα στο Παρίσι 18.2020.30-22.30

ψυχικό

ΣΙΝΕ ΨΥΧΙΚΟ Classique  Κηφησίας 290,Φάρος Ψυχικού, 2106777330-1. Όχι μόνο φίλοι ΠεμΚυρ:20.30-22.30 ΔευτΤετ:20.30

40

κινηματογράφος

Μια κουβέντα με τον Γούντι Άλεν.

αντιπαρέρχομαι το τρίτο σκέλος γιατί δεν μ’ ενδιαφέρει το ηθικό μέρος μιας υπόθεσης που δικαστικά έχει επιλυθεί και, άλλωστε, κανείς ουσιαστικά δεν ασχολείται μ’ αυτό. Τουλάχιστον στην Ευρώπη, που ανέκαθεν είχε αδυναμία στον Γούντι Άλεν και τον αγκάλιασε όταν η Αμερική τον σνόμπαρε επιδεικτικά. «Είναι επειδή στην Ευρώπη διαβάζουν υπότιτλους και δεν βλέπουν πόσο κακές είναι οι ταινίες μου», απάντησε στο ερώτημα σατιρικά ο Άλεν παλιότερα. Στην καινούργια ταινία του, Μεσάνυχτα στο Παρίσι, ασχολείται με το κόλλημα ενός συγγραφέα με το παρελθόν και του ζητώ να μεταφέρει την πλοκή στην αρχαία Ελλάδα. Αυτοσχεδιάζει, χαμογελώντας, την ώρα που τεντώνεται κι ανακλαδίζεται στην καρέκλα του, ενώ πιάνει και τα κουρασμένα μάτια του - προφανώς, μόλις είχε τσιμπήσει και χώνευε. «Η Ελλάδα του Περικλή είναι ένα σπουδαίο πολιτιστικό κεφάλαιο για τον κόσμο, ίσως το μεγαλύτερο, θα υποστήριζαν κάποιοι. Είναι πολύ πίσω χρονικά, για μένα, φοβάμαι. Θα μου άρεσε να βρίσκομαι σ’ εκείνη την εποχή για μια μέρα, στην πρεμιέρα του Οιδίποδα Τύραννου, αναμφισβήτητα. Αλλά χωρίς ασπιρίνες, κλιματισμό και αντιβιοτικά, που τόσο αγαπώ, θα βασανιζόμουν. Από την άλλη, επειδή έχω ξεναγηθεί στο Φεστιβάλ Αθηνών και στους χώρους του Ηρωδείου και της Αγοράς, αναρωτιέμαι πώς έφταναν εκεί οι θεατές των παραστάσεων. Με γαϊδούρια και άλογα; Μάλλον. Δεν είναι όπως στις Κάννες, που μ’ ένα τρένο κι ένα αεροπλάνο φτάνεις στο τσακ-μπαμ. Και κοιμούνταν έξω; Σε τέντες; Χωρίς εστιατόρια; Δύσκολες οι συνθήκες. Να οι θυσίες για την Τέχνη! Όχι όπως σήμερα».

ντικρiζοντας τον γούντι άλεν, είναι ν’ αναρωτιέται κανείς ποιον έχει απέναντί του. Έναν εργατικό κινηματογραφιστή που ξεδιπλώνει τις εμμονές του εδώ και 40 χρόνια ετησίως; Έναν μύθο που απλώς ανακυκλώνει τα θέματά του, ταξιδεύοντας πλέον στις ευρωπαϊκές πρωτεύουσες; Ή έναν σκανδαλώδη (ασχημ)άντρα που παντρεύτηκε τη θετή του κόρη κι εξόργισε την τελευταία σε μια μεγάλη σειρά από μούσες/ερωμένες, αράζοντας πλέον στον τελικό ερωτικό του σταθμό και ταυτόχρονα ξορκίζοντας τον θάνατο με τη διαφορά ηλικίας που τον χωρίζει από την περίφημη, και αρκετά δυναμική σας πληροφορώ, Σουν Γι, του Πρεβέν και της Φάροου;

σήμερα, ωστόσο, πιο πολύ από ποτέ, ένας πλανήτης σε κρίση έχει μεγάλη ανάγκη να δραπετεύσει όπως-όπως απ’ τη μιζέρια, και για να το πετύχει καταφεύγει στη νοσταλγία. Ο Άλεν καταλαβαίνει, αλλά διαφωνεί. «Φυσικά, όλοι είναι καταπιεσμένοι και θλιμμένοι. Αλλά το να γυρίσεις πίσω δεν λύνει κανένα πρόβλημα. Θα είσαι εξίσου μίζερος στο Παρίσι όπως και στην Αθήνα. Το πρόβλημα δεν είναι γεωγραφικό, αλλά ψυχολογικό και φιλοσοφικό. Δεν μπορείς να νικήσεις τη “μάνα”. Είναι όπως και στο Λας Βέγκας: παίζεις, αλλά στην αναμέτρηση με το καζίνο το καζίνο θα σε κερδίσει». Ο Γούντι Άλεν δεν μπορεί ν’ απαντήσει στα θεμελιώδη ερωτήματα της ζωής, αλλά τουλάχιστον προσπαθεί να τα πραγματευθεί με χιούμορ και να τους αντιμιλήσει. Η συνεχιζόμενη επιτυχία του έγκειται στο ότι κανείς άλλος δεν έχει βρεθεί να λύσει τα ζητήματα αυτά, αλλά κυρίως στο ότι μπορεί ν’ αναλύει τη μοιρολατρία,

Pulp Fiction Ο Γούντι και δωρη ο ον θο υλ Απο τ γιαννοπο ο κουτσ

η νοσταλγία

Α

τη στιγμή που οι περισσότεροι φαταλιστές (σοβαροί ή αστείοι) αρκούνται στην παραδοχή ότι η μοιρολατρία είναι μια κατάσταση παθητική και ασάλευτη. Δίνει ένα παράδειγμα/σκετσάκι: «Κάποιος σου λέει πως η ζωή είναι χάλια. Το εννοεί. Και είναι 110 ετών. Άρα, περιμένει πως θα πεθάνει με τον χειρότερο δυνατό τρόπο. Και βρίσκεται σε μια υπηρεσία στην οποία μπαίνει ένας ληστής, κρατώντας ένα όπλο. Τι έχει να χάσει ο ετοιμοθάνατος; Αφού θα πεθάνει και το ξέρει. Παρ’ όλα αυτά, αντιστέκεται. Γιατί; Διότι είναι προγραμματισμένος ν’ αντισταθεί. Του ανεβαίνει το αίμα στο κεφάλι και βρίσκει τρόπους ν’ αμυνθεί. Είναι πριζωμένος για την επιβίωσή του. Δεν πρόκειται γι’ ανδρεία ή θάρρος, αλλά για φυσική, ασυνείδητη άμυνα». ακόμη και σήμερα, ο Γούντι Άλεν γελάει με τις κωμωδίες των αδελφών Μαρξ και του παραγνωρισμένου W.C. Fields, κι ευχαριστιέται βασικά με το κλαρινέτο του, το οποίο παίζει δημοσίως σ’ εβδομαδιαία βάση, όποτε βρίσκεται στη Νέα Υόρκη. «Χαίρομαι που δεν είμαι επαγγελματίας μουσικός, δεν είμαι καν καλός μουσικός και το ξέρω πως δεν παίζω καλά. Αλλά δεν έχει καμία σημασία, αφού το διασκεδάζω». τον συγχαίρω για την εμπορική επιτυχία που είχε το Μεσάνυχτα στο Παρίσι στις ΗΠΑ, τη μεγαλύτερη στην καριέρα του σε εισπράξεις. Χαμογελάει συγκαταβατικά κι αποκρίνεται ψιθυριστά: «Για φαντάσου…». Τα εισιτήρια δεν αποδεικνύουν τίποτε, αλλά ενισχύουν την ειρωνική πορεία ενός οργανωμένου αναρχικού, που επιμένει να μορφοποιεί τις ιστορίες του σε ταινίες με τους δικούς του όρους, ακόμη και σε περιόδους μπερδεμένες και δύστοκες. Πολλοί υποτιμούν τις επιδόσεις του Άλεν, ακόμη και ο ίδιος! «Σ’ ένα φεστιβάλ που θα οργάνωνα», μου είχε πει παλιότερα, «με σπουδαίες ταινίες στη μαρκίζα, όπως η Μεγάλη Χίμαιρα, ο Πολίτης Κέιν ή η Έβδομη Σφραγίδα, καμιά ταινία μου δεν θα στεκόταν επάξια δίπλα σε αυτές. Ίσως το Matchpoint, αλλά αμφιβάλλω πραγματικά». Επειδή είναι κωμικός, αυτοαναφορικός, προσβάσιμος και επιμένει σ’ ένα αντι-φαντεζί στυλ που δεν προσιδιάζει σε πομπώδη δημιουργό, ούτε καν ο ίδιος δεν μπορεί να πιστέψει πως δεν ανήκει στην ελίτ που θαυμάζει τόσο. Κι επειδή ξέρει, και το παραδέχεται, πως κατά βάση είναι ένας Αμερικανός που τη βρίσκει παρακολουθώντας ποδόσφαιρο στην τηλεόραση πίνοντας μπίρα, πέφτει σε μια παγίδα ανάλογη με τον νοσταλγικό μαύρο λάκκο του εξιδανικευμένου μεταμεσονύχτιου Παρισιού, που απειλεί να καταπιεί τον μαγεμένο Όουεν Γουίλσον. Ο Άλεν είναι, ωστόσο, ο μόνος (ερήμην του) διανοούμενος που έχει βρει θέση στην καρδιά εκατομμυρίων σινεφίλ χωρίς να έχει προδώσει τις ανησυχίες τους, και κυρίως χωρίς να τις φορτώσει μ’ επιρροές μεγαλύτερες από τα κυβικά του. Όλοι είμαστε στον υπόνομο, αλλά μερικοί κοιτάμε τ’ αστέρια, όπως είπε ο Όσκαρ Ουάιλντ.

μουσικη

Feist

Bittersweet Melodies

41

Το «Metals» της Feist κυκλοφορεί από την Polydor.

Ο κόσμος των Lego

Φαντάσου ένα ολόκληρο βουνό από καλώδια, vintage Casio και Korg συνθεσάιζερ, ξεχασμένα ηλεκτρονικά παιχνίδια από Atari και Amiga υπολογιστές, cult ταινίες τρόμου σε VHS, εξώφυλλα δίσκων με απαρχαιωμένα γραφικά και φωτογραφίες σαν ξεθωριασμένες φωτοτυπίες, minisamplers και Yamaha sequencers, σάουντρακ από ταινίες giallo. Μια εικόνα απ’ τo στούντιο του Legowelt θ’ αρκούσε για metal lady να βάλει στο νόημα κάθε αμύητο ακροαΘυμάμαι σαν να ‘ναι τώρα τή. τη μέρα που είδα για πρώΟ Danny Wolfers, ή αλλιώς Legowelt, τη φορά το βιντεοκλίπ ξεκίνησε τη μουσική διαδρομή του στα του «Inside and Out» της μέσα των ‘90s. Η αγάπη του για το Detroit Feist. Μου έκαναν εντύtechno και το acid house αλλά και το πωση απ’ την πρώτη στιγelectro/techno που βγήκε απ’ την πατρίμή τα χαρακτηριστικά αυτής της δα του, την Ολλανδία, στις παράξενης Καναδής, το έντονο αρχές της δεκαετίας (Χάγη βλέμμα, η βραχνάδα της φωνής και Ουτρέχτη, μια σκηνή που ισορροπεί ως εκεί που φτάνει underground και υποτιη αισθαντικότητα (ποτέ παραπάμημένη) αποτυπώθηκε στο νω). Η Leslie Feist διασκεύαζε «Space Force» του 1996 που Bee Gees τόσο αβίαστα, τόσο κυκλοφόρησε σε κασέτα. Οι φυσικά, με μια ποπ διακριτικό- Metals επιρροές προφανείς: Aphex τητα που είχαμε ν' ακούσουμε Twin περιόδου «Selected απ’ την εποχή των Swing Out Ambient Works», jackin’ Sister. Τραγουδούσε «Blow out house αλλά και italo disco, ο the candle / I will burn again μ-Ziq κι οι Drexciya, οι μουtomorrow» με την ορμή μιας σικές του John Carpenter κι γυναίκας που είναι ερωτευμένη οι Goblin. Έκτοτε, έχει ηχοκαι δεν φοβάται ακόμα και να ταγραφήσει πολλά άλμπουμ πεινωθεί γι’ αυτό.

Poverties Paradise πίσω από εξωφρενικά ψευΤο δεύτερο άλμπουμ της «Let δώνυμα, όπως Nacho Patrol, it die» περιείχε επίσης το υπέSalamandos ή Smackos, ροχο «One Evening» και το με το οποίο κάνει τα περί«Mushaboom», κάνοντας μεφημα Astro Unicorn Radio μιάς παρελθόν την αποτυχία του Shows στον διαδικτυακό ντεμπούτου της. Το «Reminder» Intergalactic FM κάθε εβδοτου 2007 που ακολούθησε ήταν μάδα. μια τεράστια επιτυχία, πουλώΦέτος, διέθεσε δωρεάν ντας παγκοσμίως πάνω από 1 The TEAC Life το νέο του άλμπουμ «The TEAC Life» εκατομμύριο δίσκους. Το φετινό μέσω του site του, ηχογραφημένο, όπως της άλμπουμ «Metals» είναι μια επιστρολέει, σ’ ένα cassete deck με φτηνά συνφή στη φόρμα. Αποστειρωμένο, θα ‘λεγε θεσάιζερ. κανείς απ’ τις χλιδάτες ενορχηστρώσεις Ακόμα μεγαλύτερο ενδιαφέρον πατου «Reminder», το «Metals» είναι ένα ρουσιάζει το EP του «Poverties Paradise» φολκ κατά βάση άλμπουμ, λιτό και προπου κυκλοφορεί στην ελληνική εταιρεία σωπικό. Έχουν χαθεί στη λήθη τα παστέλ Echovolt. Έχοντας προϊστορία στο ίδιο χρώματα του «Let it die» και τα πάντα label σε remix στον Ron Morelli, στο έχουν μεταμορφωθεί σε μινιμαλιστικά, συγκεκριμένο EP επιστρέφει στην παράψυχρά σκιαγραφήματα. δοση του κλασικού Chicago house. Είναι Η Feist σε όλο το άλμπουμ ψιθυρίζει, μια πρώτης τάξεως ευκαιρία ν’ ανακαλύαφηγείται ιστορίες για πουλιά κι ερημωψεις ένα αγνοημένο απ’ τα mainstream μένα νεκροταφεία, λιβάδια και λόφους, media ηλεκτρονικό outsider. για τη «μεγάλη αμερικανική εξοχή». Και, δυστυχώς, το «Metals» θέλει συνεχόμεΤο «TEAC Life» το κατεβάζεις δωρεάν απ’ το legowνες ακροάσεις για να σε βγάλει σε φωelt.com. Το «Poverties Paradise» κυκλοφορεί απ’ τεινό μονοπάτι, κι ας έχεις την αίσθηση την Echovolt Records (echovoltrecords.com). Τα πως όλα κάπου τα έχεις ξανακούσει (το Astro Unicorn Radio Shows βρίσκονται στο robotdj. net/?dj=AstroUnicornRadio.

«Caught a long wind» θυμίζει πολύ έντο-

Η Feist βουτάει σε σκοτεινά πηγάδια κι ένας nerd φτιάχνει συναρπαστική μουσική στο δωμάτιό του. Από τον Ηρακλή Κορέλη.

Α

web life

να το «Water» απ’ το «Reminder»). Είναι επίσης εμφανές πως το βάρος έχει δοθεί στους (διφορούμενους) στίχους παρά στις συνθέσεις. Τι είναι, τελικά, αυτό που σε κάνει να θες ν’ ακολουθήσεις τον δύσκολο δρόμο της δημιουργού κι όχι της (indie) ποπ σταρ; Η ματαιοδοξία; Ή η στροφή προς ένα μέλλον μουσικά πιο φτωχό κι απέριττο, που όμως θα διατηρήσει μαζί σου μόνο τους πραγματικούς φαν; Είναι αυτή η υπόγεια αίσθηση που κάνει το «Metals» να μην αναζητά την άμεση επαφή με τον ακροατή. Χειραψία, όχι αγκαλιά. Οι πιστοί της Leslie Feist, όμως, καταλαβαίνουν.

Βαθιά μέσα στο Web Θα εκπλαγείς με το μέγεθος των πληροφοριών που υπάρχουν στο διαδίκτυο αλλά δεν εμφανίζονται στα κλασικά αποτελέσματα αναζήτησης. Καλώς ήρθες στο Deep Web.

Ψάξε βιβλιοθήκες Το WWW Virtual Library εγκαινιάστηκε το 1991 από τον Tim Berners-Lee και σήμερα θεωρείται απ’ τα πρώτα και παλαιότερα μέρη στο διαδίκτυο, όπου μπορείς να βρεις indexed περιεχόμενο. Παλαιότερα είχε από 10 έως 100 hits την ημέρα, ενώ σήμερα ανανεώνει ακόμα τον τεράστιο κατάλογό του με νέα άρθρα και σβήνει από τη βάση δεδομένων του νεκρά links. Είναι ένα καλό μέρος για να βρεις πληροφορίες που φιλοξενούνται

σε sites που δεν πρόκειται να δεις ποτέ να φιγουράρουν στ’ αποτελέσματα του Google και του Yahoo. Μπορεί ν’ αποτελέσει πολύ καλό εργαλείο για τους φοιτητές, καθώς το περιεχόμενό του είναι ιδανικό για έρευνες που σχετίζονται με ακαδημαϊκά θέματα, όμως αξίζει να γνωρίζετε πως η έρευνά του μπορεί να πάρει αρκετή ώρα. http://vlib.org

Ψάξε reference books

Ψάξε databases Deep Web. Ο όρος περιγράφει την πληροφορία που υπάρχει στο διαδίκτυο, αλλά δεν είναι άμεσα διαθέσιμη, καθώς δεν εμφανίζεται στα γνωστά μέρη όπου όλοι μας κάνουμε τη διαδικτυακή έρευνα ή, αν εμφανίζεται, αυτό γίνεται μετά από 100άδες σελίδες. Το Deep Web εκτιμάται πως είναι 500 φορές μεγαλύτερο σε όγκο από αυτό που όλοι μας επισκεπτόμαστε καθημερινά (surface web), ενώ είναι γνωστό και ως hidden web και invisible web. Το συγκεκριμένο site αυτοαποκαλείται «κυρία είσοδος του deep web» και ψάχνει περί τις 70.000 databases για να βρει τις πληροφορίες που μπορεί να θέλεις. Αν και θα δεις διάφορες γενικές κατηγορίες, προτείνουμε να πας στο advance search, ώστε να κάνεις πιο εύκολη την αναζήτησή σου. http://aip.completeplanet.com

Βάλε το search που θέλεις και άσε το site να ψάξει ταυτόχρονα σε λεξικά, εγκυκλοπαίδειες, γεωγραφικό άτλαντα αλλά και ακαδημαϊκά συγγράμματα, και να σου φέρει με τον πιο απλό για σένα τρόπο αυτό που θες στην οθόνη μπροστά σου. Και αν έχεις ήδη ενθουσιαστεί, είναι τα extras που παρέχει που κάνουν αυτό το site ακόμα καλύτερο. Για παράδειγμα, κάνε κλικ στο Timelines link κι εντόπισε ιστορικά, πολιτισμικά και άλλα γεγονότα με βάση τη χρονολογική τους σειρά. Ή επίλεξε ένα quiz και μάθε παίζοντας. Το infoplease είναι κυριολεκτικά ένα κρυφό-ψηφιακό-διαμάντι. www.infoplease.com

42

βγεσ εξω επιτελουσ!

Με τη Μαρία Μινέρβα στο Bios Η κόρη του Γιούπιτερ παίζει lo-fi. Από τον Φώτη Βαλλάτο. Φωτό: Photoharrie.

Α

φίσες από παραστάσεις της βερολινέζικης Volksbühne, vintage οθόνες τηλεόρασης βγαλμένες από την Οδύσσεια του Διαστήματος του Κιούμπρικ, ένα σκρίνιο με πρωτόγονες κονσόλες με παιχνίδια, όπως Caveman Rambler και Alien Attack, και μια βιβλιοθήκη με τίτλους όπως Παράδοξες Διηγήσεις, ένα λεύκωμα του Γιώργου Ξένου κι ένα άλλο του Λαζόγκα (που μένει απέναντι) δίπλα σ’ ένα τεύχος του περιοδικού «Novum». Η Μαρία Μινέρβα έχει βουλιάξει σε μια πολυθρόνα και καπνίζει, ακούγοντας το υπόκωφο dub του Blend που παίζει απόψε στο πάνω μπαρ του Bios, ενώ από κάτω η Πειραιώς αστράφτει από τα φώτα των μποτιλιαρισμένων αυτοκινήτων και το κτίριο του Ερυθρού Σταυρού, που είναι ακριβώς απέναντι, μοιάζει στοιχειωμένο (εδώ ήταν που πριν από πολλά χρόνια έκαναν πάρτι οι τρομοκενίτες, απαγγέλλοντας ποίηση με υπόκρουση ένα γκονγκ κι έναν λόγο του Γεωργίου Παπαδόπουλου, ενώ εμείς καθόμασταν πάνω στα κιβώτια με τον σταυρό του κινήματος). Η Μαρία γεννήθηκε και μεγάλωσε στην Εσθονία, στο Τάλιν, σ’ ένα σπίτι με χιλιάδες δίσκους. «Ο πατέρας μου είναι ένας πολύ γνωστός μουσικοκριτικός της Εσθονίας, οπότε με-

γάλωσα μέσα στη μουσική. Στην εφηβεία μου άρχισα ν’ ακούω indie, λάτρεψα τους Stereolab και μετά κόλλησα με τη house και την techno, ενώ άρχισα να κάνω και τρελό κλάμπινγκ, παρόλο που ήμουν ανήλικη. Ύστερα ανακάλυψα το post-punk και τις μουσικές των αρχών της δεκαετίας του ‘80. Ακόμα και σήμερα δεν περνάει μια μέρα που να μη βάλω ν’ ακούσω Chris and Cosey και Cabaret Voltaire, αν και, από τότε που ξεκίνησα να κάνω τη δική μου μουσική, σταμάτησα ν’ ακούω τόσο μανιωδώς όσο παλιότερα. Μπορεί να κάτσω έξι ώρες σ’ ένα δωμάτιο στην απόλυτη σιωπή». Η Μαρία Μινέρβα έφυγε από την Εσθονία για να σπουδάσει Τέχνη στο Λονδίνο, στο Goldsmiths (στο ίδιο πανεπιστήμιο όπου σπούδασε ο Ντέιμον Άλμπαρν κι εκεί όπου ιδρύθηκαν ουσιαστικά οι Blur), αλλά κατέληξε να δουλεύει ως intern στο «Wire» («περπατούσα μια μέρα στο Ανατολικό Λονδίνο, είδα τα γραφεία του περιοδικού, μπήκα μέσα και τους ζήτησα να με πάρουν ως intern. Ήταν το πιο θαρραλέο πράγμα που έχω κάνει στη ζωή μου») και να πειραματίζεται πάνω στα πρώτα της κομμάτια, τα οποία κυκλοφόρησε σε κασέτα, πριν κυκλοφορήσει τον πρώτο της δίσκο («Cabaret Cixous») στη Not Not Fun του Λος Άντζελες και αποσπάσει διθυραμβικές κριτικές από την «Guardian», το «Wire» («οk, εκεί

Αύγουστο ήρθαν για συναυλία στο Λονδίνο, είχα μέσο») και το «Dazed». O Πολ Λέστερ μου έστειλε ένα μήνυμα να πάμε για φατης «Guardian» έγραψε ότι η μουσική γητό. Τελικά, καταλήξαμε όλοι μαζί σ’ ένα της είναι post-Pink, «όχι όμως post-Pink, δωμάτιο ξενοδοχείου να καπνίζουμε χόρτο αλλά post-Ariel Pink». Βουτηγμένη στα και να βλέπουμε τηλεόραση. Πάντως, όλοι lo-fi grooves, με αναφορές στην ντίσκο, τους είναι απίστευτα έξυπνοι και αστείοι». τη europop, τίγκα στα reverbs και με μια Η Μαρία έχει στο Λονδίνο μια φίλη Ελληφωνή ονειρική (που μερικές φορές είναι νίδα που της έχει εξηγήσει ότι το Μινέρβα επιτηδευμένα ασθμαίνουσα) και με στίχους στην Ελλάδα είναι μια μάρκα ελαιόλαδου, άλλοτε απελπισμένους άλλοτε ερωτικούς, αλλά και τα πιο κλασικά αντρικά εσώρουχα, επηρεασμένους απ’ τη Γαλλίδα θεατρική και κάθε φορά που το σκέφτεται γελάει. συγγραφέα και φεμινίστρια Hélène Cixous, «Υιοθέτησα αυτό το όνομα γιατί η Μινέρβα έχει κάνει ένα απ’ τα πιο εντυπωσιακά ξεείναι η κόρη του Γιούπιτερ και η θεά της κινήματα της φετινής χρονιάς. «Ο ήρωάς μου είναι ο Μπράιαν Ίνο, ο οποίος ξεκίνησοφίας, του πολέμου, των επιστημών και σε χωρίς να ξέρει τίποτα από μουσική και των τεχνών στη ρωμαϊκή μυθολογία. Ήθεαπό παραγωγή, κατάφερε να εφεύρει την λα κάτι δυναμικό και εύηχο». Πώς τα ξέambient και τώρα είναι παραγωγός σε ονόρει όλ’ αυτά; «Στο γυμνάσιο πήρα μέρος σ’ ματα όπως οι U2 και οι Coldplay. Πάντα με έναν διαγωνισμό με θέμα την ελληνική και εμπνέει το γεγονός ότι μπορείς να ξεκινήτη ρωμαϊκή μυθολογία και βγήκα δέκατη σεις από μια αφετηρία χωρίς να ξέρεις τίποσε όλη τη χώρα», λέει λίγο πριν πάει στον τα και να φτάσεις σ’ ένα αποτέλεσμα μέσω κάτω χώρο του Bios και αποδείξει ότι δεν πειραματισμών», μου λέει η Μαρία, φυείναι τυχαίο που όλοι ασχολούνται μαζί της σώντας την τούφα των μαλλιών που φέτος. Δίπλα, μια κοπέλα που μόλις της κρύβει το ένα μάτι, κι ύστερα έφτασε στο Bios για να συναντήBios μου διηγείται την ιστορία της σει την παρέα της, λέει: «Αν δεν Πειραιώς 84, γνωριμίας της με τον σύγχροείχα το GPS, δεν υπήρχε ποτέ 210 3425335 νο ήρωά της, τον Άριελ Πινκ. περίπτωση να το βρω αυτό το O δίσκος της Μαρία Μιμέρος». «Είχα γνωρίσει μέσω ίντερνετ νέρβα «Cabaret Cixous» τον μπασίστα της μπάντας του, κυκλοφορεί από τη Not Not Fun. αυτό τον ψηλό Ασιάτη με τα μαfvallatos@lifo.gr κριά μαλλιά, και όταν φέτος τον

43 κριτικη

Η σάλα του, που μοιράζεται σε επίπεδα, παντρεύει όμορφα την πέτρα με το ξύλο και είναι διακοσμημένη με έργα γνωστών Ελλήνων καλλιτεχνών και φυσικά τα μαύρα μαρμάρινα τραπέζια του στον πεζόδρομο και στην περατζάδα του χαρίζουν μια έντονη γεύση από τη ζωή του κέντρου της Αθήνας. Στο διά ταύτα, όμως, που είναι το φαγητό. Δοκιμάσαμε μια σαλάτα σταμναγκάθι που ήρθε με μια διαφορετική κι ενδιαφέρουσα σύνθεση στο πιάτο. Ο σεφ προτείνει το σταμναγκάθι ελαφρά ζεματισμένο με ψημένα ψωμάκια, λεπτές φετούλες ωμής αγκινάρας, ελιές, κομμάτια γραβιέρας και, δίπλα, σε μπολάκι, φρέσκια τριμμένη ντομάτα με ελαιόλαδο. Το παιχνίδι του γευστικού συνδυασμού είναι προσωπικό. Το σύνολο είναι ευχάριστα νόστιμο κι εξαιρετική αρχή για το γεύμα. Ορεκτικός και ο μαρινάτος γαύρος που έρχεται σε χορταστική μερίδα. Ανάμεσα στα λαχταριστά ριζότι και τα φρέσκα ζυμαρικά, τα κρέατα και τα ψάρια, ο καθένας μπορεί να βρει το πιάτο που του κάνει κέφι. Έτσι, επιλέξαμε για κυρίως από τα πιάτα ημέρας. Ωραίο και γλυκοφάγωτο ήταν το καλαμάρι σχάρας πού ήρθε σωστά ψημένο και συνοδευόταν με κρέμα από λευκό ταραμά. Λιμπιστικά αποδείχτηκαν τ’ αρνίσια παϊδάκια με σάλτσα δεντρολίβανου και πατάτες φούρνου σαν λουκουμαδάκια και δεόντως διακριτική η ο Πρυτανείον στον πεζόδρομο της συνοδεία της μικρής σαλάτας, με την ψιλοκομμέΜηλιώνη, στο Κολωνάκι, δεν χρειάνη ντομάτα που χαρίζει μια δροσερή αντίστιξη στο ζεται συστάσεις μετά από 17 έτη συζουμερό κρέας. νεπούς παρουσίας στην εστιατορική Το πιάτο-σουξέ του μαγαζιού είναι «το μοσχασκηνή. ρίσιο φιλέτο με σάλτσα μπαλσάμικο και μέλι - σταΜπορείς ακόμη και να μην ξεφυλθερή αξία», μας εξομολογείται ο σεφ. Το κυριακάλίσεις τον κατάλογο και να σου ετοιμάσουν ένα τικο απόγευμα κλείνει γλυκά με ωραιότατο χειροποίητο ζυμαρικό που τραβάει αληθινή κρέμα καραμελέ, η όρεξη σου. όπως αυτή που έφτιαχνε Πραγματικό, όμως, ενδιαφέρον υπάρη μαμά μας, και με χει και στην κουζίνα, όπου τα φρέσκα σπιτική γαλατόπιτα Μηλιώνη 7-9, Κολωνάκι, 210 3643353-4. και ποιοτικά υλικά πυροδοτούν τη που ακομπανιάρει Ανοικτό: Κάθε μέρα, απ’ το πρωί φαντασία του σεφ Φώτη Κουτάντου παγωτό ινδοκάέως το βράδυ. Κρασί: Η επιλογή του που επιμένει σταθερά και με συνέρυδο. συνοδευτικού κρασιού γίνεται από μια πεια όλ’ αυτά τα χρόνια να προσφέρει Το τρίπτυχο καλές λίστα μ’ ενδιαφέρουσες ετικέτες, κυρίως ένα μενού νόστιμο, με μεσογειακό πρώτες ύλες - δηαπό τον ελληνικό αμπελώνα. Ειδική προσανατολισμό. μιουργική προσέγμνεία: Το κέρασμα για την καλή Το Πρυτανείον πρεσβεύει την άπογιση - ευχάριστο φιχώνεψη, που είναι το κλασικό ψη ότι όπου υπάρχει πρόοδος και πολικό περιβάλλον είναι υποβρύχιο και σερβίρεται λιτισμός ανθούν οι τέχνες και μαζί τους ό,τι χρειάζεται αυτή η σε μίνι εκδοχή μέσα η κουζίνα. Το επιβεβαιώνει το υπέροχο νεοσε λικέρ μαπόλη για την καθημερινόκλασικό κτίριο, χτισμένο στις αρχές του 20ού αιστίχα. τητά της. ώνα απ’ τον αρχιτέκτονα Μπαλάνο, έναν από τους mitarea@lifo.gr πρώτους αναστηλωτές του Παρθενώνα.

πρυτανειον

Πρυτανείον της γεύσης

Για δεκαεπτά χρόνια το σημείο αναφοράς στην κολωνακιώτικη ζωή. Aπό τη Νίκη Μηταρέα.

Τ

Πρυτανείον

coffee & drinks! καφεοινο

Από τα γνωστότερα στέκια στην Κυπριάδου, το Καφεοίνο λειτουργεί από τις 8 το πρωί, σερβίροντας καφέδες, ροφήματα και τον ονομαστό του καπουτσίνο, μέχρι αργά το βράδυ, με ποτά και διαφορετικά είδη μουσικής. Η διακόσμησή του είναι χαρούμενη, με τα φωτιστικά και τα λουλούδια στους τοίχους να κλέβουν την παράσταση. Ευχάριστα νέα: από τις 3 μέχρι τις 8 το βράδυ έχει Ηappy Ηour, με την τιμή του ποτού στα 5,5 και του κοκτέιλ στα 7 ευρώ. Γαβριηλίδου 8 (Κυπριάδου), Άνω Πατήσια, 213 0087858

hip cafe

Με νεοϋορκέζικο αέρα στην καρδιά της πόλης, το Hip Café είναι ανοιχτό από το πρωί, προσφέροντας απολαυστικά πρωινά και καφέδες. Αν πεινάσετε, όσο η μέρα προχωράει, μπορείτε να το επισκεφθείτε για να δοκιμάσετε κάποια απ’ τις σαλάτες, τα πιάτα και τα γλυκά του. Ο κόσμος εναλλάσσεται ανάλογα με τις ώρες της ημέρας, αλλά όλοι συμφωνούν σ’ ένα πράγμα: η μινιμαλιστική διακόσμηση του Hip σού φτιάχνει τη διάθεση και σε κάνει να θες να ξαναπάς. Μητροπόλεως 26-28, Σύνταγμα, 213 0154698

story bar

Στο Story, στον πεζόδρομο της Θησέως, ο χειμώνας προβλέπεται δυνατός, με πολλά κι ενδιαφέροντα dj sets. Στις 7/10 οι KD & Olufemi, στις 8/10 ο Baseless και στις 15/10 οι KD & Thai καταλαμβάνουν τα decks, υποσχόμενοι αξέχαστες βραδιές, ενώ στις 21/10 σειρά έχουν οι Billy Joy και Soulbrother. Ακολουθούν οι Panos K και KD στις 22/10, η Ms Lefki στις 28/10 και τελευταίος παίρνει τη σκυτάλη ο DJ Steve στις 29/10. Κολοκοτρώνη & Θησέως 15, 693 2703743

44

βγες έξω επιτέλους

small talk

χρηστος θηβαιος

Η ισορροπία του ακροβάτη O Έλληνας τραγουδοποιός μιλάει στη LifO για το πρώτο Θεμιστόκλειο Φεστιβάλ και για τον δρόμο του καλλιτέχνη. Από τον Λεωνίδα Αναγνώστου.

Μ

ετά από τόσα χρόνια επιτυχημένης πορείας, αρχικά ως μέλος γκρουπ κι αργότερα σε σόλο καριέρα, θεωρείτε τελικά τη μουσική μια μοναχική πορεία ή «μόνο ο εαυτός σας δεν αρκεί», όπως είχατε πει σ’ έναν στίχο σας; Μόνο ο εαυτός μου δεν μου αρκεί. Γιατί αποδεδειγμένα έχω λειτουργήσει μόνο μέσα από συνεργασίες. Στην τραγουδoποιητική μου πλευρά, με τη Βάσω Δημητρίου, τον Δημήτρη Γιαννόπουλο και τον Βαγγέλη Κοντόπουλο, και στην ερμηνευτική με τον Θ. Μικρούτσικο, τον Γιώργο Ανδρέου, τον Β. Δημητρίου και τον Νικολά Πιοβάνι.

Κάποια στιγμή προτιμήσατε την Ελλάδα κι επιστρέψατε απ’ την Μπολόνια, όπου σπουδάσατε και δουλέψατε ως μουσικός. Θα κάνατε και σήμερα αυτή την επιλογή; Απόλυτα. Κάθε άνθρωπος έχει μπροστά του χιλιάδες δρόμους, αλλά ο πραγματικά δικός του δρόμος είναι αυτός που, εάν αποφασίσει να τον ακολουθήσει, ο φόβος του μεγαλώνει. Στο «Άλλοθι» λέτε: «Με τα δυο μάτια μου κοιτάζω ψηλά, με τα δυο χέρια μου γιορτάζω τη λάσπη». Πόσο αισιόδοξος μπορεί να είναι ένας καλλιτέχνης την περίοδο αυτή; Ένας καλλιτέχνης δεν είναι ποτέ ούτε αισιόδοξος ούτε απαισιόδοξος. Είναι ένας ακροβάτης που ισορροπεί πάνω σ’ ένα σκοινί ανάμεσα στο θεϊκό και το γελοίο. Τελικά, η οικονομική και κατ’ επέκταση κοινωνική κρίση που βιώνουμε έχει τονώσει ή έχει καταστείλει την καλλιτεχνική δημιουργία; Δεν εμπνεόμαστε απ’ την τραγωδία της ανεργίας, αλλά απ’ την ευκαιρία να μοιραστούμε όλοι τα ίδια όνειρα. Πιστεύετε ότι το Θεμιστόκλειο Φεστιβάλ που εγκαινιάζεται φέτος θα θεσμοποιηθεί ή το βλέπετε ως ένα μεμονωμένο πολιτιστικό γεγονός; Σαφώς ελπίζω να θεσμοθετηθεί, και οι επιλογές για την

πρεμιέρα του είναι άριστες. Κι επίσης, πραγματικά λείπει απ’ τον Πειραιά ένα τέτοιο φεστιβάλ. Οι περισσότεροι συμμετέχοντες καλλιτέχνες έχουν τραγούδια με έντονη πολιτική χροιά. Υπάρχει κάποιο πολιτικό μήνυμα που ευελπιστείτε να περάσετε μέσω της διοργάνωσης; Η πραγματική τέχνη είναι άρρηκτα συνδεδεμένη με την πολιτική σκέψη από αρχαιοτάτων χρόνων, είτε πρόκειται για συντηρητική είτε για προοδευτική. Θεωρώ ότι όλοι οι συμμετέχοντες αυτήν τη στιγμή είναι προοδευτικοί και παράλληλα εύχομαι η νέα γενιά να είναι ακόμα περισσότερο από εμάς. Το φεστιβάλ φαίνεται να εκπροσωπεί το ποιοτικό τραγούδι, που δείχνει να γνωρίζει ιδιαίτερη άνθηση τελευταία. Πιστεύετε ότι η ελαφρότητα αρχίζει να χάνει τη δημοτικότητά της; Καταρχάς, η ελαφρότητα δεν με αφορά, με αφορά όμως το ότι ο κόσμος ακούει τα τραγούδια των συναδέλφων μου, μερικοί από τους οποίους συμμετέχουν στο φεστιβάλ και των οποίων η στάση και το έργο εμπνέουν κι εμένα προσωπικά. Θεωρώ ότι αποτελούν πολύ καλό παράδειγμα ώστε να εμπνευστεί και ο κόσμος όσον αφορά τις εργασιακές, τις κοινωνικές, τις πολιτικές, τις ερωτικές του ευαισθησίες. Στη διοργάνωση συμμετέχουν νέοι καλλιτέχνες, όπως οι Imam Baildi και ο Ζακ Στεφάνου με την μΠάντα Κοάλα. Ποιους άλλους νέους Έλληνες καλλιτέχνες ξεχωρίζετε; Σαφώς τον Γιάννη Χαρούλη, τη Ρίτα Αντωνοπούλου, τη Νατάσα Μποφίλιου, τον Πάνο Μουζουράκη, τον Κωστή Μαραβέγια, τη Μonika και πολλούς άλλους. Γιατί να πληρώσει κάποιος 15 ευρώ για να έρθει στο φεστιβάλ; Για να διαρκέσει κάτι, πρέπει να έχει μια οικονομική υποστήριξη. Βρίσκω πολύ καλή την τιμή του εισιτηρίου για την ευρύτητα του προγράμματος του φεστιβάλ.

Θεμιστόκλειο Στάδιο, Ταμπούρια (Υπαπαντής & Ραιδεστού), 210 4297236. Πέμπτη 06/10: Psyclinic Tactix, Τοτέμ, Χνάρια, La Bruja Muerta, Active Member. Έναρξη: 19:00. Σάββατο 08/10: Lexicon Project, Imam Baildi, Παύλος Παυλίδης & B Movies, Θαν. Παπακωνσταντίνου. Έναρξη: 18:00. Κυριακή 09/10: Ζακ Στεφάνου & μΠάντα Κοάλα, Ρους, Μίλτος Πασχαλίδης, Θάνος Μικρούτσικος / Χρήστος Θηβαίος. Έναρξη: 18:00

LIVE χαρις αλεξιου θεατρον, κεντρο πολιτισμου «ελληνικος κοσμος»

Για έξι μοναδικές παραστάσεις, από τις 7 Οκτωβρίου, η Χάρις Αλεξίου θα μας προσφέρει ένα μοναδικό αφιέρωμα στον μεγάλο Ιταλό δημιουργό Νίνο Ρότα με αφορμή τα 100 χρόνια από τη γέννησή του, στο Θέατρο του Κέντρου Πολιτισμού «Ελληνικός Κόσμος» για δύο εβδομάδες κάθε Παρασκευή, Σάββατο και Κυριακή. Πειραιώς 254, Ταύρος, Αίθουσα Αντιγόνη, 212 2540300

dr. vodkatini koo koo

Οι Dr. Vodkatini επιστρέφουν δυναμικά στα συναυλιακά δρώμενα την Παρασκευή 7 Οκτωβρίου στο Koo-Koo. Οι δέκα μουσικοί θα στήσουν ένα απ’ τα γνωστά πάρτι τους επί σκηνής, ερμηνεύονταις κομμάτια απ’ το πρώτο τους άλμπουμ αλλά και απ’ τον νέο τους δίσκο που ηχογραφείται αυτό τον καιρό. Φυσικά δεν θα λείψουν και οι δυνατές διασκευές. Ώρα έναρξης: 23:00. Ιάκχου 17, Γκάζι, 210 3450930

45

Starfax

Από τον Γιώργο Σαλαμά (gsalamas@yahoo.com)

Oι Kριοί θα εξετάσουν τις σχέσεις τους κι οι Ιχθύες θ' αναθεωρήσουν κάποιους στόχους. πέσει πάνω στον ενδέκατο οίκο των επιθυμιών, των φίλων και της κοινωνικής σου ζωής. Όλα θα στρώσουν και ήδη το διαισθάνεσαι, απλώς τώρα η περίοδος είναι τόσο μεταβατική και γι’ αυτό πιθανώς μπερδεμένη, που θα πρέπει να περιμένεις μετά την πανσέληνο για να φανούν οι εξελίξεις. Αυτό για τα επαγγελματικά. Όσον αφορά τα ερωτικά, φαίνεται ότι δεν μπορείς να ξεγελάσεις τον εαυτό σου με τίποτα πλέον. Οι ανάγκες σου είναι σαφείς και σοβαρές. Δεν είναι εύκολο να καλυφθείς με τίποτα επιφανειακό. Το έχεις καταλάβει, εξάλλου, έτσι δεν είναι;

μισό του Οκτωβρίου, κατά το οποίο συνεχιζόταν η επιρροή των δύσκολων όψεων του προηγούμενου μήνα. Η Αφροδίτη στις 8 θα περάσει στον όγδοο οίκο σου, για να ευνοήσει τα οικονομικά σου. Και στις 12 η πανσέληνος πραγματοποιείται στο ζώδιό σου. Ένας κύκλος κλείνει και αυτό είναι πραγματικά ευχάριστο επειδή σε αφορά άμεσα κι επειδή το μόνο σίγουρο είναι ότι θα ξεκινήσει ένας νέος, πολύ καλύτερος. Είναι πιθανό να υπάρχει ένα κλίμα έντασης στη δουλειά ή, γενικά, να σκέφτεσαι τα επαγγελματικά σου περισσότερο απ’ ό,τι συνήθως. Μέχρι την πανσέληνο έχεις και μια άλλη ευκαιρία. Να εξετάσεις τις σχέσεις σου, ίσως έναν μπερδεμένο τομέα αυτήν τη στιγμή στη ζωή σου. Δεν είναι όλοι οι άνθρωποι το ίδιο, όπως ξέρεις, και φυσικά δεν είναι όλοι για σένα.

Καρκίνος Ξεκινάει μια νέα εποχή για δύο σημαντικούς τομείς στη ζωή σου. Αρχικά, στις 9, η Αφροδίτη θα βρεθεί στον πέμπτο οίκο σου, τον πιο δημιουργικό κι ερωτικό, που σημαίνει ότι θα έχεις ευκαιρίες να διερευνήσεις τον έρωτα, την ερωτική σου ζωή, τους άλλους, τον εαυτό σου και να ερωτευθείς, φυσικά. Γενικά, η Αφροδίτη σε αυτό τον οίκο μπορεί να σε βοηθήσει να βρεις ισορροπίες και να δεις τα πάντα μέσα από ένα πρίσμα δημιουργικό. Δεν θα εστιάσεις, όμως, μόνο στην ερωτική σου ζωή. Οι συγκυρίες θα είναι τέτοιες που θα έχεις την ευκαιρία να καλλιεργήσεις όλες σου τις σχέσεις και να μοιραστείς πράγματα. Σε αυτό το τελευταίο, στο μοίρασμα, αξίζει να δώσεις την προσοχή σου. Και κάτι άλλο: στις 12 η πανσέληνος κλείνει μια περίοδο περίεργη για τα επαγγελματικά σου, για να ακολουθήσει μια άλλη, περισσότερο θετική.

Ταύρος Το τμήμα του μήνα που είναι σχετικά χλιαρό τελειώνει με την πανσέληνο στον Κριό στις 12. Ο Κριός συμβολίζει τον δωδέκατο οίκο σου που αφορά την ψυχολογική σου κατάσταση, το υποσυνείδητο, τ’ απωθημένα και τη μοναχικότητα. Η πανσέληνος δείχνει ότι κλείνει ένας κύκλος για ν’ ανοίξει ένας νέος. Όταν έρχονται, βέβαια, διάφορα στην επιφάνεια, και αυτό συμβαίνει όταν αγγίζεται ο εν λόγω οίκος, δεν είναι πάντα εύκολο. Αλλά είναι απελευθερωτικό, κατά κάποιον τρόπο. Φαίνεται ότι θ’ απαλλαγείς και από κάποιους φόβους τους οποίους θ' απομυθοποιήσεις. Τι περίεργο κι αυτό να μυθοποιούμε τους φόβους, αντί τα ευχάριστα που μας συμβαίνουν. Το δεύτερο μισό του μήνα ξεκινάει μια νέα, περισσότερο ανάλαφρη περίοδος.

Daily starfax Καθημερινές αστρολογικές προβλέψεις στο www.lifo.gr από τον Γιώργο Σαλαμά.

3 5

9 1

4 3

Η λύση του προηγούμενου 8 3 4 6 7 5

5 1 2 9 8 4

7 6 9 1 3 2

9 8 1 7 4 3

6 2 5 8 9 1

3 4 7 5 2 6

1 7 8 4 5 9

4 9 3 2 6 7

2 5 6 3 1 8

1 6 4 5 3 9 2 8 7 2 7 8 6 4 1 3 5 9 9 3 5 2 7 8 6 1 4

socialmediadiaries

sudokuno230

4

ληνο στις 12 του μήνα κλείνει και μια δύσκολη περίοδος, αυτή που ξεκίνησε από τις τελευταίες μέρες του Σεπτεμβρίου. Πραγματοποιείται στον όγδοο οίκο σου που αφορά τις βαθύτερες σχέσεις σου και τα οικονομικά που μοιράζεσαι με άλλους. Είναι πιθανό να κλείσει μια οικονομική συμφωνία ή να ολοκληρωθεί ένας οικονομικός διακανονισμός. Από τις 9, επίσης, η Αφροδίτη θα βρεθεί στον τρίτο οίκο σου, ο οποίος αφορά την επικοινωνία, τη λογική σκέψη, τα μικρά ταξίδια, τις γνωριμίες και τις νέες συμφωνίες. Στους σημαντικούς τομείς της ζωής σου αλλάζουν πολλές καταστάσεις

βρίσκεται στον τέταρτο οίκο σου κι από εκεί θα λύσει προβλήματα σε σχέση με την κατοικία ή με

7 4 9 3 4 2 8 6 3 4 9 1 2 5 7 4 7 3 6 1 3 5 8 4 8

Παρθένος Με την πανσέ-

Λέων Η Αφροδίτη από τις 9 θα

Δίδυμοι Η Αφροδίτη στις 9 του μήνα θα μετακομίσει στον Σκορπιό, δηλαδή στον έκτο οίκο σου, που αφορά τα επαγγελματικά σου. Φαίνεται ότι σταδιακά θα δεις βελτιώσεις σ’ αυτό τον τομέα κι ότι η περίοδος που τίποτα δεν κινούνταν τελειώνει. Λίγο αργότερα, στις 12, η πανσέληνος θα

8 7

κάποια πρόσωπα στην οικογένειά σου και θα ευνοεί κάθε σου κίνηση σχετικά με αυτούς τους δύο τομείς. Είναι μάλλον ώρα ν’ αναθεωρήσεις κάποιους στόχους σου. Αυτό φαίνεται με την πανσέληνο που θα πραγματοποιηθεί στις 12: κλείνει μια σελίδα, ολοκληρώνεται μια υπόθεσή σου, πιθανότατα, για να ξεκινήσει κάτι νέο. Οι στόχοι σου φαίνεται ότι πρέπει ν’ αλλάξουν κι αυτό μπορεί να σου προκαλεί στρες γιατί οι αλλαγές γενικά δεν είναι του τύπου σου, αλλά μπορεί να είναι κι ευχάριστο, αρκεί να θέσεις στόχους που αποτελούν πραγματικές σου επιθυμίες και να έχει νόημα για σένα η διαδικασία μέχρι την επίτευξή τους, μη σου πω περισσότερο και από την ίδια την επίτευξη. Αμέσως μετά την πανσέληνο αρχίζει και το θετικό τμήμα του μήνα.

προς το καλύτερο. Στις νέες συμφωνίες, παρεμπιπτόντως, δεν πρέπει να είσαι ακραία ελαστικός με τα οικονομικά: να φαίνεται ότι μπορείς να διαπραγματευτείς μεν, αλλά ότι ξέρεις και τι αξίζει αυτό που προσφέρεις.

Ζυγός Στις 12 η πανσέληνος αφορά τον έβδομο οίκο σου, δηλαδή τις σχέσεις, ίσως τη συντροφική, ίσως μια συνεργασία. Φαίνεται ότι μέσα σου σταματάνε οι αμφιβολίες και ξέρεις τι θέλεις από μία συγκεκριμένη σχέση, πόσες ελπίδες έχεις να το αποκτήσεις και άλλα πολλά που την αφορούν. Από εκεί και μετά ξεκινάει μια νέα περίοδος, όχι μόνο γι’ αυτόν τον τομέα, αλλά μάλλον για όλα. Πρόκειται, δηλαδή, για το δεύτερο μισό του μήνα, που η ατμόσφαιρα θα είναι καλύτερη και οι ευκαιρίες περισσότερες. Επίσης, από τις 9 η Αφροδίτη θα βρίσκεται στον δεύτερο οίκο σου και από εκεί θα ευνοεί τα οικονομικά σου. Το σημαντικότερο είναι ότι η Αφροδίτη μπορεί να σε παρακινήσει ν’ ασχοληθείς ειδικότερα με το κατά πόσο νιώθεις ασφαλής, συναισθηματικά κυρίως. Σκορπιός Η Αφροδίτη φεύγει απ’ τον δωδέκατο οίκο σου και από τις 9 θα βρίσκεται στο ζώδιό σου για να σε καθησυχάσει, να σε ανακουφίσει και να σου προσφέρει ευκαιρίες σε διάφορους τομείς. Η πανσέληνος στις 12, επίσης, γίνεται στον έκτο οίκο σου της εργασίας και των υποχρεώσεων και φαίνεται ότι ολοκληρώνεις ένα πρότζεκτ, μια αποστολή ή μια επαγγελματική υποχρέωση. Μετά την πανσέληνο ξεκινάει το πιο ανάλαφρο και θετικό μέρος του μήνα. Μια σημείωση για τον Άρη στον δέκατο οίκο σου: σίγουρα θα φέρει ευκαιρίες στα επαγγελματικά σου, θα σε κάνει διεκδικητικό και όταν αποχωρήσει θα διαπιστώσεις ότι τα κέρδη με την παρουσία του ήταν πολλά. Παρ’ όλα αυτά, πρέπει να προσέχεις τον υπερβολικό φόρτο που

Toυ Μανώλη Ανδριωτάκη. www.andriotakis.wordpress.com

secretcards

Κριός Τελειώνει το πρώτο

μπορεί να σ’ εξαντλήσει και ν’ αποφεύγεις τις ανταγωνιστικές διαθέσεις, δικές σου ή άλλων.

Τοξότης Το πρώτο μέρος του μήνα, που είναι και το πιο επηρεασμένο από τις δύσκολες όψεις των τελευταίων ημερών του Σεπτεμβρίου, τελειώνει. Στις 12 η πανσέληνος πραγματοποιείται στον Κριό, τον πέμπτο οίκο των ερωτικών σου δηλαδή, και κάνεις έναν απολογισμό κι έναν επαναπροσδιορισμό του τι θέλεις και χρειάζεσαι. Εκτός απ’ αυτά που γίνονται μέσα σου, υπάρχουν και κάποιες αλλαγές στις σχέσεις και στη σχέση σου. Το άλλο θετικό είναι ότι η Αφροδίτη θα περάσει στον δωδέκατο οίκο σου: εκτός από την ανάγκη σου να βρεθείς λίγο περισσότερο απ’ ό,τι συνήθιζες τον τελευταίο καιρό με τον εαυτό σου, φαίνεται ότι η παρουσία της εκεί θα λειτουργήσει πολύ ανακουφιστικά στην ψυχολογική σου κατάσταση. Οι επαφές με ισορροπημένους, σημαντικούς ανθρώπους μπορεί να φέρουν στη συνείδησή σου πράγματα που πρέπει να εξετάσεις, να σε κάνουν να δεις τον εαυτό σου από απόσταση, να καταστήσεις «καθρέφτη» αυτόν που έχεις απέναντί σου και ν' αξιολογήσεις τα πάντα πιο ρεαλιστικά και αντικειμενικά. Αιγόκερως Η Αφροδίτη από τις 9 θα περάσει στον ενδέκατο οίκο σου για να σε δραστηριοποιήσει κοινωνικά. Μη χάνεις τις ευκαιρίες για επαφές, γνωριμίες κι εξόδους. Μέσα απ’ αυτές θα έρθουν ιδέες, ευκαιρίες και θ’ αλλάξει η διάθεσή σου προς το καλύτερο, η οποία μάλλον δεν ήταν και στα καλύτερά της το τελευταίο δεκαπενθήμερο. Εκτός από τις υποχρεώσεις που έχεις απέναντι στους άλλους, στις οποίες συνήθως είσαι κάτι παραπάνω από άψογος, έχεις υποχρεώσεις και απέναντι στον εαυτό σου, που όμως συχνά παραμελείς. Για παράδειγμα, τώρα που τελειώνει μια κάπως λοξή περίοδος λόγω των δύσκολων όψεων των τελευταίων ημερών του Σεπτεμβρίου, έχεις την υποχρέωση απέναντι στον εαυτό σου να κάνεις πράγ-

ματα που σ’ ευχαριστούν ή που έχεις ανάγκη. Μόνο αν νιώθεις γεμάτος θα μπορέσεις ν’ ανταποκριθείς και στους υπόλοιπους τομείς της ζωής σου.

Υδροχόος Τα επαγγελματικά σου από τις 9 αρχίζουν να κινούνται και να έχουν ενδιαφέρον. Κι αυτό πολύ απλά γιατί η Αφροδίτη (που είναι και κυβερνήτης των επαγγελματικών σου, ούτως ή άλλως) θα βρεθεί στον δέκατο οίκο σου. Από εκεί θα σου ανοίξει τα μάτια και θα σου προσφέρει ευκαιρίες για εξέλιξη. Γενικότερα, αυτός ο μήνας έχει πολύ καλές στιγμές, ιδίως μετά την πανσέληνο στις 12 στον Κριό. Η πανσέληνος, παρεμπιπτόντως, μπορεί να επηρεάσει κάπως την επικοινωνία σου με συνεργάτες, γι’ αυτό θα πρέπει να σκέφτεσαι καλά προτού απαντάς. Τα ερωτικά σου έχουν πολύ ενδιαφέρον, αλλά μοιάζει μερικές φορές σαν να τα σαμποτάρεις. Μήπως σε ελκύουν άτομα που επιβεβαιώνουν αρνητικές πεποιθήσεις σου για την ερωτική σου ζωή, ότι δεν θα είναι ποτέ όπως θέλεις κ.λπ.; Μήπως πρέπει να κάνεις διαφορετικές επιλογές, έτσι για δοκιμή; Ιχθύες Η πανσέληνος στις 12 μπορεί ν’ αποδειχτεί πολύ θετική για τα οικονομικά σου. Το άλλο πραγματικά αισιόδοξο γεγονός του μήνα είναι η είσοδος της Αφροδίτης στον οίκο της φιλοσοφίας, της θετικής ενέργειας και των ταξιδιών, τον ένατο. Από εκεί θα επανεξετάσεις κάποιους στόχους, ορισμένους θα χρειαστεί να τους εγκαταλείψεις πιθανώς, ενώ θα θέσεις και κάποιους νέους που θα κάνουν την καθημερινότητά σου ιδιαίτερα ενδιαφέρουσα. Επίσης, φαίνεται ότι αλλάζει ο τρόπος που βλέπεις πολλά πράγματα - και πρέπει ν’ αλλάξει, για ν’ αποκτήσει νόημα και προοπτική η καθημερινότητά σου. Τα ερωτικά σου μπορεί να είναι πολύ λιγότερο μπερδεμένα, αν τα αντιμετωπίζεις περισσότερο ψύχραιμα και λιγότερο φοβισμένα. Δεν πρόκειται πάντα για μια ιστορία που ο ένας είναι θύτης και ο άλλος θύμα.

46

06-12.10.2011

Φωτό: Photoharrie

oi αθηναιοι γδυνονται για καλο σκοπο στο μουσειο μπενακη Stay tuned για πληροφορίες σχετικά με τις ημερομηνίες της επόμενης έκθεσης Naked City.

Μαρία Διακοπαναγιώτου Ηθοποιός. Φωτογραφήθηκε στο σπίτι της, στου Γκύζη, τη Δευτέρα 26 Σεπτεμβρίου 2011.

«Στην Αθήνα μού αρέσει ότι όποια συζήτηση και να κάνουμε για το τι μας αρέσει σ' αυτήν καταλήγει σε γέλια».