1 M a n o n D e l b e k e k e e k v e r b i j s t e r d toe terwijl de deurwaarder zijn assistenten opdroeg wat ze buiten moesten dragen. Het televisietoestel ging eerst de deur uit – het toestel waarop ze gisterenavond nog had gekeken naar de uitzending van het gala waarop andere b v ’s werden geëerd. Andere b v ’s. Niet zij. Haar laatste trofee dateerde van zes jaar geleden. Zés! Het leek een eeuw, en tegelijk gisteren. De deurwaarder vroeg iets, beleefd, maar op een ongeduldige toon die suggereerde dat hij de vraag al een paar keer eerder had gesteld. Manon Delbeke had het niet gehoord. ‘Is dit het enige televisietoestel of hebt u er meerdere, mevrouw?’ ‘Vijf. Víér. Boven.’ De deurwaarder trok naar boven. Gelukkig heb ik de slaapkamer vanochtend opgeruimd en alle gênante objecten op batterijen uit het zicht gelegd, dacht Manon Delbeke. Ze hoopte vurig dat de deurwaarder niet ook laden en deurtjes zou opentrekken om de inhoud ervan te inspecteren. Ze had vijf televisietoestellen gekregen toen ze, ook al zes jaar geleden, in die reclamecampagne 5
BV BOEK-press.indd 5
24/05/16 17:20