Hallo! December 2017 by Landelijke Kinderopvang

Hallo verhalen van en over Landelijke Kinderopvang

03 December 2017

• met de fiets naar het werk • mannen in de opvang • de viersprong • dubbelzicht

Welkom Dit is het derde nummer van HALLO, een blad voor medewerkers van Landelijke Kinderopvang. Met reacties en suggesties kan je terecht bij Patricia: pdewandel@landelijkekinderopvang.be

In dit nummer

Hallo 4 Meer dan 3000 medewerkers… 5 Geef me je jas 6 Dubbelzicht: een inclusiecoach en een pedagogische coach 7 Duobaan: Joke en Petra 8 De viersprong: Heidi Vanhove 9 Onze directeur: Mia Houthuys 10 De week van Maria Ooms 12 Cijfers en komma’s: Sarie Van Craen 13 Kinderbegeleider Choucha Haddouch 14 Hallo met Landelijke Kinderopvang: Nathalie Denewet en Petra Van Rompaey

16 Mannen in de opvang: Kris Bryon en Peter Rottiers 18 De onvoorwaardelijke liefde van onthaalouder Karin 20 Met de fiets naar het werk 23 Juridisch adviseur, Brigitte Blanpain 24 VKO werving, selectie en vorming: Mady Van Herreweghe en Liesbeth Lavrysen

26 De carriere-switch van…

28 Ons 29 Van fan naar

ambassadeur: de test

Colofon Redactie: Patricia Dewandel Verantwoordelijke uitgever: Mia Houthuys Vormgeving: Studio Ons www.landelijkekinderopvang.be

Volg Landelijke Kinderopvang op: Facebook

Instagram

Meer dan 3000 medewerkers met hun eigen krachten, talenten, waarden en passies Krachten, talenten, waarden en passies zetten Landelijke Kinderopvang op de kaart van een kinderopvanglandschap dat steeds groter wordt. We moeten ons als merk goed in de markt zetten. Dat doen we via allerlei kanalen: facebook, pinterest, instagram, affiches en flyers, tuinborden, acties zoals ‘met Vlag en Wimpel’, persmomenten, … Maar bovenal zijn het de verhalen van onze medewerkers die van Landelijke Kinderopvang een sterk merk maken. We zouden een gigantisch boek kunnen schrijven met daarin meer dan 3000 eigen verhalen. 2000 onthaalouderver-

halen, 900 kinderbegeleiderverhalen, 404 jobstudentenverhalen en daarbij nog 280 verhalen van omkaderingsmedewerkers. Elk van deze mensen geven dagelijks het beste van zichzelf in hun eigen werking, met hun eigen identiteit en context. Zo zorgt ieder op zijn eigen, unieke manier ervoor dat 57.303 kinderen kunnen genieten van een warme, betrokken en prikkelende opvang. Sta jij wel eens stil bij jouw eigen persoonlijke verhaal? Waarom doe jij het werk dat je doet? Waar sta jij echt voor?

Waar wil jij later voor herinnerd worden? Wat is en blijft uniek aan jou? Met welk verhaal wil jíj naar buiten komen? En wat is het verhaal van jouw collega? Wat maakt hem of haar uniek? Welke passies heeft hij of zij? In deze Hallo schrijven we al een klein stukje van het boek, we maken een portret van 23 medewerkers. Laat je prikkelen door de verhalen van jouw collega’s. We wensen je veel leesplezier in deze nieuwe Hallo!

Je hoeft alleen maar jezelf zijn, leef het verhaal dat niemand anders kan leven jouw eigen unieke verhaal trots en zelfverzekerd

geef me je jas van bont en teddyberen blaas het sterrenstof ver in het rond onze wensâ&#x20AC;Ś Een gelukkig nieuwjaar!

Monique Swinnen Voorzitter Landelijke Kinderopvang

dubbelzicht: een inclusiecoach en een pedagogische coach

Sof ie De Bie

An Jacobs

inclusiecoach

pedagogische coach

Wie is Sofie De Bie §§ 43 jaar, geboren in Antwerpen §§ woont in Haacht §§ studeerde Orthopedagogie en werkt sinds 2009 bij Landelijke Kinderopvang op het hoofdkantoor §§ werkt als inclusiecoach bij de dienst kwaliteit, pedagogie en leerbeleid §§ houdt van ontdekken, de geur van de verschillende seizoenen, haar mannengezin

Wie is An Jacobs §§ 37 jaar, geboren in’t Stad §§ woont in Edegem §§ studeerde Orthopedagogie aan de Karel de Grote Hogeschool en werkt sinds 1/07/2014 bij LK op het hoofdkantoor §§ werkt als pedagogisch coach §§ houdt van de boeken van Mo Hayder, sushi gaan eten met haar vriendinnen, dansen op techno beats

Wat vind je boeiend in je werk bij Landelijke Kinderopvang? Ik kan gaan voor wat ik écht belangrijk vind. Het is mensenwerk en daarom ook uitdagend en heel gevarieerd. Ik heb ruimte om te onderzoeken en te ontdekken.

Wat vind je boeiend in je werk bij Landelijke Kinderopvang? De afwisseling, ik werk samen met verschillende mensen, kom op verschillende locaties. Mensen zien nadenken, zien groeien, terug zin zien krijgen. Welke plannen maak je voor 2018? Er staan al enkele vormingen en begeleidingen ingepland. Mijn agenda vult zich op vraag, ik plan dus op het moment zelf. Rond de blog ‘spelend opvoeden’ staat er vanaf het voorjaar allerlei nieuws op de agenda. Het project Magda?! avontuurlijk buiten spelen in de buitenschoolse opvang promoten.

Wat is je motto? Het gaat er niet om dat je goede antwoorden geeft, wel dat je goede vragen stelt. Hoe kom je tot rust na het werk? Door vanuit de zetel de verte in te staren en mijn gedachten te laten gaan. Waar word je echt blij van? Wanneer ik merk dat na een teambegeleiding het team weer energie en goesting heeft om verder aan de slag te gaan met een kind waar het niet makkelijk mee loopt.

Een inclusieve kinderopvang is een kinderopvang waar elk kind welkom is, met of zonder specif ieke zorgbehoefte. De opvang onderzoekt samen met de ouders welke aanpassingen zij kunnen doen om het kind een f ijne opvangtijd te kunnen bieden. Landelijke Kinderopvang heeft 4 inclusiecoaches om de opvang hierbij te begeleiden.

Wat is je motto? ‘Always wear your invisible crown.’ Hoe kom je tot rust na het werk? In de auto meezingen met de radio. Thuis aan tafel luisteren naar iedereen zijn verhaal van de dag. Naar een spannende serie kijken. Wat doet een pedagogische coach? Ik coach verantwoordelijken, kinderbegeleiders en onthaalouders bij het pedagogisch en emotioneel begeleiden van kinderen. Met behulp van methodieken en een vragende houding bevorder ik de (zelf)reflectie en zet ik aan tot actie. Ik observeer kinderen, de relatie tussen kinderen – begeleiders – de omgeving, nadien volgt een nabespreking en opvolging. Ik geef vorming en intervisie.

Wat doet een inclusiecoach? Soms hebben kinderbegeleiders of onthaalouders vragen over de opvang van een kind met een specifieke zorgbehoefte. Ik onderzoek samen met de kinderbegeleiders en onthaalouders hoe we de opvang voor dit kind, de andere kinderen en de begeleiding nog beter op elkaar kunnen afstemmen.

DUOBAAN:

JoKe en Petra samenwerkende onthaalouders

Wie is Joke Schepens §§ woont in Geistingen §§ getrouwd met Gert Brouwers §§ mama van Jelena (10j) en Lieke (6j) §§ afgestudeerd als kleuterjuf §§ werkt al 11j als onthaalouder bij Landelijke Kinderopvang §§ met Lieve Linssen als verantwoordelijke kinderopvang §§ werkt samen met collega Petra Snijkers §§ houdt van sporten, gezond eten en reizen

Wie is Petra Snijkers? §§ woont in Molenbeersel §§ samenwonend §§ nog geen kinderen §§ studeerde kinderzorg §§ werkt als onthaalouder bij Landelijke Kinderopvang §§ met Lieve Linssen als verantwoordelijke kinderopvang §§ werkt samen met collega Joke Schepens §§ houdt van reizen, uit eten gaan en wandelen

Joke vertelt

Petra vertelt

Ik hou van mijn job omdat het heel gevarieerd is. We hebben veel schoolgaande kindjes gecombineerd met baby s en peuters. Ook onze goede samenwerking is heel fijn. Petra en ik zijn een top team en dat gaat heel goed.

Ik verzorg en vang kinderen tussen 0 en 12 jaar op. Ik vind mijn werk als samenwerkende onthaalouder boeiend omdat ik op creatief en liefdevol kan bezig zijn met kinderen en ze op een speelse manier dingen kan aanleren. In 2018 wil ik samen met Joke blijven doorgaan zoals we nu bezig zijn. Mijn werkmotto in onze samenwerking is dat we onszelf kunnen blijven en zijn en dat ieder zijn eigen mening mag hebben. Na het werk kom ik tot rust door te wandelen of door een rustig avondje thuis voor de televisie. Ik vind het belangrijk dat kinderen zich in onze opvang geliefd en thuis voelen, dat ze graag komen en er gelukkig zijn.

Ieder kind/gezin is heel anders. De jongste baby is 4maanden en onze oudste kind is 10j. Dit maakt het ook zo boeiend. De verschillen en hoe ze met elkaar omgaan… In 2018 willen we gewoon zo verder doen als we nu bezig zijn. Mijn werkmotto is dat ieder kind zich

thuis moet voelen bij ons en zichzelf moet kunnen zijn.

Dit geldt ook voor de ouders, enkel zo kom je tot een goede en fijne samenwerking met de gezinnen. Na het werk kom ik tot rust door te sporten of gewoon tijd met mijn gezin door te brengen. Ik heb 1 jaar gewerkt als kleuterjuffrouw daarna ben ik in een samenwerking bij een oudere vrouw begonnen en heb daar 4 jaar gewerkt. Deze vrouw heeft me alle kneepjes van het vak bij gebracht. Heb enorm veel geleerd van haar! Daarna één jaar alleen gewerkt thuis. Nu nog altijd in een samenwerking. Als kind wou ik altijd kleuterjuffrouw worden of iets wat met kindjes te maken had. Een belangrijke les wat ik heb geleerd is: niets is wat het lijkt… Geniet van het leven. Het is zo al veel te kort.

Voor deze job was ik kinderverzorgster in de voor- en naschoolse opvang. Als kind wou ik graag dierenarts worden. De belangrijkste les die het leven met geleerd heeft is: geniet van elke dag

alsof het je laatste is.

Samenwerkende onthaalouders

Petra en Joke werken voor Landelijke Kinderopvang als samenwerkende onthaalouders in Villa Geistingen: “De voordelen van onze samenwerking: je bent met twee, dus heb je ook meer ogen om de kinderen in de gaten te houden. Als je ergens mee zit kan je aan je collega raad vragen. Wat zou jij doen, of wat denk jij hiervan? Je kan gewoon bij elkaar terecht. Ook als iemand ziek zou vallen is de ander er om het op te vangen.”

De viersprong:

Heidi vanhove STAGIAIR

KINDERBEGELEIDER

Ik mocht meewerken in het team van IBO Heverlee. Het was mijn taak om een begeleider onder de begeleiders te zijn. Ik heb daar veel leerkansen gekregen en het was mijn taak om deze te grijpen. Ik heb tijdens mijn stage met groepen kinderen leren omgaan, mijn begeleidingsstijl kunnen uitdiepen en mijn creativiteit helemaal kunnen gebruiken. Ik heb gekeken naar ervaren begeleiders en verantwoordelijken en van iedereen iets geleerd. Vanaf toe was ik overtuigd van de noodzaak van kinderopvang.

Ik was de begeleider van de kinderen van IBO Heverlee. Ik zorgde er samen met mijn collega’s voor dat de kinderen in de opvang een fijne tijd hadden, ruimte om te spelen en zich op alle vlakken veilig te voelen in de opvang. Ik zorgde mee voor fantastische themaweken in de vakantieperiodes en maakte van spelend opvoeden een houding voor mezelf.

REGIOMANAGER

VERANTWOORDELIJKE KINDEROPVANG

Ik ben verantwoordelijk voor de werkingen in regio Hageland. Deze werkingen zijn 10 IBO’s, 3 kinderdagverblijven en 3 diensten voor onthaalouders. Ik coach en ondersteun de verantwoordelijke regiofuncties en de verantwoordelijke kinderopvang ter plaatse. Ik heb regelmatig overleg met gemeenten en andere partners om onze werking te tonen.

Ik was verantwoordelijk voor de werking in IBO Heverlee. Ik coachte en ondersteunde de kinderbegeleiders in hun dagelijkse werking. Ook had ik veel contacten met ouders, kinderen en partners om vragen te beantwoorden, oplossingen te zoeken en te tonen waar onze werking voor staat.

Welke plannen maak je voor 2018? Teamwerking is een thema dat altijd veel plaats krijgt bij mij. Ik geloof in de kracht van een groep mensen die samen aan iets werken. Ook in 2018 ga ik blijven zoeken naar manieren om mensen samen te laten werken rond een taak of project. Ik geloof dat ieder zijn talent meer plaats kan krijgen in samenwerkingen. En daar probeer ik op verschillende manieren mijn steentje in bij te dragen, nationaal, regionaal en lokaal.

Wie is Heidi Vanhove §§ 39 jaar §§ partner van Tine, momo van Josse (6) en Mine (4) §§ woont in Veltem (Herent) §§ studeerde orthopedagogie en werkt sinds 2002 bij LK §§ werkt nu voltijds als regiomanager §§ viersprong: Heidi werkte achtereenvolgend als stagiair, kinderbegeleider, verantwoordelijke kinderopvang in IBO Heverlee én als regiomanager Hageland! §§ hobby: supporteren voor Racing Genk §§ favoriet boek: ‘in duizend stukjes’ van James Frey §§ favoriete keuken: de Italiaanse keuken! §§ beste quote: Niet in het hoofd, maar in het hart, ligt het begin §§ houdt van de geur van versgemaaid gras, Foo Fighters en het spel weerwolven §§ kan genieten van een goed glas wijn bij een kampvuur

Wat is je motto? Doe wat je zegt! (If you talk the talk, you’ve got to walk the walk)

Wat vind je boeiend in je werk bij Landelijke Kinderopvang, zijn er ook dingen die je minder graag doet? Ik vind bijna alles boeiend in mijn job. Ik ben iemand die houdt van variatie en dynamiek en dat vind ik hier helemaal in terug. Ik ben iemand die graag samenwerkt en dat kan ik op veel vlakken, met veel collega’s. En tegelijk is er ook de mogelijkheid om eigen accenten te leggen. Ik kom graag ter plaatse in onze werkingen om zo kort contact te houden en te weten wat er leeft. Maar moest er een kabouter bestaan die mijn verslagen maakt, hij zou welkom zijn!

Hoe kom je tot rust na het werk? De radio heel luid in de auto, spelen met de kinderen, gaan lopen, heel hard lachen. Hoe wil je herinnerd worden? Als iemand die “echt” was (én dat is ze….nvdr)

Onze directeur op de praatstoel

Mia Houthuys

Wie is Mia Houthuys §§ 59 jaar, geboren in Halle (ligt onder Brussel) §§ woont in Leuven §§ studeerde sociaal verpleegkundige en werkt sinds 1983 bij Landelijke Kinderopvang op het hoofdkantoor §§ werkt als directeur §§ houdt van het ontdekken van nieuwe streken, wandelen en breien §§ kan genieten van een gezellig samenzijn met familie of vrienden

Werken als directeur Als directeur ben ik eindverantwoordelijk voor de werking van Landelijke Kinderopvang. Ik zorg ervoor dat ik het overzicht heb van het geheel, en dat ik samen met collega’s bijstuur waar nodig. Ik zorg voor goede contacten en vertegenwoordiging bij Kind en Gezin en collega’s uit de sector. Ik ben lid van het directiecomité van Ons, samen met mijn collega’s van KVLV, Landelijke Thuiszorg, Puuur en onze voorzitter Monique Swinnen. Afwisseling en onvoorspelbaarheid De afwisseling en de onvoorspelbaarheid vind ik erg boeiend. Geen enkele dag is hetzelfde, en het blijft nog steeds een uitdaging om samen met mijn collega’s te werken aan een goede kinderopvang. Plannen voor 2018 Wij maken in Landelijke Kinderopvang per schooljaar een uitgebreide planning voor de komende maanden. Voor dit schooljaar ligt het accent op de digitalisering, de buitenschoolse opvang en het realiseren van een goede pedagogische kwaliteit. Mijn taak is te zorgen dat we er onze aandacht bij houden en dat iedereen zijn steentje kan bijdragen.

Een vraag voor mezelf Hoe kan ik er mee voor zorgen dat onze kinderopvang zijn plaats behoudt in onze samenleving, en dat de overheid dit voldoende ondersteunt? Herinnerd worden Ik wil herinnerd worden als een vriendelijke en bekwame collega.

Mijn motto Werken met plezier is belangrijk voor mij! Plezier is even goed iets graag doen, als samen met de collega’s tijd maken voor een babbel en voor humor. Rust Het liefst van al maak ik een wandelingetje in de buurt. Dat helpt voor mij het best om mijn hoofd leeg te maken.

DE WEEK VAN

MARIA OOMS

REIZENDE EN VLIEGENDE VERANTWOORDELIJKE KINDEROPVANG zijn toegekomen en liggen al mooi op een stapeltje te wachten om verwerkt te worden.

Wie is Maria Ooms §§ 59 jaar §§ woont in Olen §§ samenwonend met Frederic §§ 2 kinderen: Ans (35) en Steven (33) §§ studeerde aan de sociale Hogeschool in Heverlee en werkt sinds september 1979 bij Landelijke Kinderopvang §§ werkt als reizende verantwoordelijke sinds 2001 – voordien als plaatselijke VKO in Herentals §§ houdt van goeie babbels, een wandeling, een goed glaasje wijn

Nadat ik Siel nog wat wegwijs gemaakt heb in het verwerken van de prestaties, kan ze aan de slag en check ik terug de KOAla-mailbox. Nog géén antwoord van informatica maar al wel mails van ongeruste collega’s die dezelfde fout hadden gezien. Dan maar een telefoontje naar informatica…ze zitten nog in vergadering, rond 11 uur overleggen we over het probleem. De fout kan niet direct opgelost worden maar ik krijg wel door hoe we het voorlopig kunnen oplossen. Dat mail ik al maar snel door aan de ongeruste collega’s uit de KOAla-mailbox en in overleg met Mia Houthuys zal er een mail naar alle VKO’s gestuurd worden. Maar mijn laptop heeft kuren vandaag en dit bezorgt me de nodige stress… altijd op het verkeerde moment. Als ik aan iets bezig ben wil ik het zo snel mogelijk afgewerkt hebben. Op het moment dat ik de mail in de namiddag wil versturen is er het goede nieuws dat informatica het probleem heeft opgelost. Correcties moeten nog gebeuren voor hetgeen al geregistreerd werd maar voor de rest loopt het terug zoals het moet. Fijn dat het toch prioriteit gekregen heeft.

Maandagmorgen… start van een nieuwe werkweek, vandaag naar Nieuwrode, opleiding van Siel. Sinds 1 oktober is ze aan het werk als verantwoordelijke kinderopvang, ze neemt van me over voor een vervanging van een zieke collega die ik enkele maanden opvolgde. Vandaag gaan we samen de afrekeningen doen van de maand oktober. Vorige maand was er voor Siel door onverwachte dringende zaken géén ruimte om zich toe te leggen op de facturatie. Voor ik vertrek check ik meestal mijn mail, vandaag ook de KOAla-mailbox. De reizende verantwoordelijken volgen met een beurtrol de KOAla-mailbox op waar verantwoordelijken met hun vragen rond ons computerprogramma KOAla terecht kunnen. Wanneer het ons niet lukt om het op te lossen sturen wij de vraag door naar informatica. Vrijdagnamiddag kreeg ik nog een melding van een ongeruste collega VKO die vermoedde dat er een fout zat in ons computerprogramma….er werden bij de facturatie géén gerechtvaardigde afwezigheden toegekend voor de kinderen die gestart waren in oktober. Probleem gecheckt en via mail doorgegeven aan informatica.

Siel heeft al goed kunnen doorwerken en tussendoor heb ik haar vragen kunnen beantwoorden. Toch wel knap als je zo kan samen werken en de vragen van startende VKO’s ter plekke kan opvangen. In de loop van de jaren heb ik al heel wat starters wegwijs kunnen maken in het werk… altijd weer een nieuwe uitdaging. En met heel wat jonge collega’s heb ik zo een fijne band kunnen opbouwen. Rond 15.30u vertrekt Siel nog op huisbezoek. Ik werk nog even

Een reizende VKO doet vervangingen, opleidingen en ondersteuning in de diensten, IBO’s of kinderdagverblijven ”

Nog géén antwoord van informatica…dan maar naar Nieuwrode vertrekken. Normaal een verplaatsing van een goed half uur maar met de werken op de Herseltsesteenweg mogen we er een kwartiertje bijdoen. De verplaatsingen zijn, zoals de meeste mensen al ondervonden hebben, niet zo fijn meer. Je weet wanneer je vertrekt maar wanneer je er gaat zijn, is een grote vraag. De laatste jaren zijn de problemen toch wel erg toegenomen. De E313 naar Antwerpen was en is nog steeds een ramp maar ook richting Limburg valt het niet meer mee. En wat me het meeste verontrust is het rijgedrag van vele chauffeurs… géén afstand houden, links of rechts voorbij steken! Het afgelopen jaar zat ik vaak op de snelweg en bij het thuiskomen was ik dikwijls opgelucht “ik ben er heelhuids doorgeraakt”.

door aan mijn eigen administratie en rond 17u zit mijn werkdag erop. De terugweg verloopt vlot en als ik thuis kom….een kwispelende hond en in de keuken geurt het heerlijk, de luxe van een partner die op pensioen is en graag kookt. Na het avondeten nog een blokje rond met de hond en tegelijkertijd ons bijna dagelijks uitstapje naar de fitness-toestellen buiten aan het ontmoetingscentrum in het dorp. Het buiten zijn en wat beweging doen me goed. Nog wat TV kijken en even in mijn boek lezen… veel bladzijden verder geraak ik niet.

Als ik arriveer in Nieuwrode is Siel al volop haar mail aan het opvolgen. Het merendeel van de prognoses voor de facturatie

Dinsdag… vandaag naar Turnhout. Tot het einde van het jaar ga ik hen één dag per week ondersteunen. Door personeelswissels en afwezigheden kunnen ze mijn hulp goed gebruiken. De afgelopen weken waren dit vooral inschrijvingen maar vandaag ga ik helpen bij het factureren. Het is fijn om zo goed ontvangen te worden. ’s Middags babbelen we wat bij en overleggen we rond mijn taken voor de komende weken. Op weg naar huis ga ik langs bij een vriendin die niet zo lang geleden het slechte nieuws kreeg dat ze kanker heeft. Van de ene op de andere dag staat alles op zijn kop. Ik bewonder haar moed. Het afgelopen jaar werd ik meermaals geconfronteerd met deze vreselijke ziekte. Het doet me alleen maar meer beseffen hoe kwetsbaar we zijn. Ik probeer nog meer dan vroeger te genieten van kleine dingen, aandacht te hebben voor de kwaliteit van het leven, een gezonde levensstijl, zorg dragen voor onze planeet en tijd te maken voor dingen die ik graag doe.

Woensdag is mijn vrije dag. Sinds 2001 geniet ik van mijn 1/5 landingsbaan én ik geniet echt van dat dagje. Wat huishoudelijke taken, een stevige ochtendwandeling met de hond, met de fiets boodschappen doen, langs de bibliotheek gaan… Een dag met wat beweging maar tegelijkertijd ook rust.

Donderdag… naar Bertem, nog een keertje factureren. Jaja, het begin van de maand is meestal gevuld met factureren. Collega Nadine, waarmee ik al vaak heb samen gewerkt in mijn bijna 16 jaar als reizende collega, verwelkomt me met een tas koffie. Dat smaakt na een ritje van een uur en een kwart. De facturatie vlot goed. Rond de middag komen collega Isabel en Siel binnen. ’s Middags eten we samen en is er even tijd om wat bij te praten, nieuwtjes over kinderen en kleinkinderen uit te wisselen. Na de middag vertrekken Isabel en Nadine op huisbezoek. Ik werk verder aan de facturatie en begeleid Siel in de afwerking van haar facturatie. Rond 16.30u is alles afgewerkt. Nog een trip naar huis en ik kan mijn werkweek afronden.

Vrijdag. Het afgelopen jaar heb ik mijn leeftijdsverlof ingepland op vrijdag. Ouder worden heeft ook zijn voordelen!

Cijfers en Komma’s

SArie Van Craen Misschien bestaat er niets gewoons, ik weet het niet, maar het gewone is me in ieder geval wonderlijk genoeg Guus Kuijer

Plannen voor 2018 Gewoon alles zo goed mogelijk doen en me verdiepen in de inhoudelijke werking van de verschillende projecten van de vzw Leren@vaart.

Wie is Sarie Van Craen §§ 34 jaar, geboren in Bonheiden §§ woont in Haacht §§ studeerde boekhouden in Groep T en werkt sinds 2010 bij Landelijke Kinderopvang op het hoofdkantoor §§ werkt deeltijds, vrije dag op woensdag §§ werkte voordien als boekhoudster in Boom §§ houdt van lekker eten, sporten en haar sociaal leven §§ kan genieten van een moment tijd/rust voor mezelf

Mijn motto Wie niets doet, kan niets mis doen. Rust Echt tot rust komen na het werk moet voor mijn niet, maar tijdens mijn ritje naar huis staat de muziek ‘vollenbak’.

Werken als boekhouder Sarie werkt op de boekhouding van het hoofdkantoor in Wijgmaal. Ze boekt er de dagelijkse uitgaven van de diensten voor onthaalouders en IBO’s, regelt de debiteurenadministratie voor de Antwerpse IBO’s, doet de boekhouding vzw Leren@vaart waarin oa projecten zitten rond Huizen van het Kind, het PTO project (pedagogische- en taalondersteuning aan kinderopvangvoorzieningen).

De vraag die ik me soms stel Wat kan ik doen om me binnen Landelijke Kinderopvang beter te ontplooien, beter op mijn plaats te zitten. Herinnerd worden Ik wil herinnerd worden als een vrouw die enthousiast en gemotiveerd door het leven gaat!

Afwisseling De afwisseling is leuk én nodig voor mij!

Choucha haddouch kinderbegeleider bij Okido

Wie is Choucha Haddouch §§ 48 jaar, geboren in Antwerpen §§ woont in Hoboken §§ gehuwd met Mali Tarik, heeft 4 kinderen: 3 meisjes en 1 jongen – Firdaws is 19j,Nisrin 17j, Inaaya 11j en Wadih mijn zoon 6 jaar §§ studeerde kleding, deed nadien de opleiding kinderzorg via volwassenenonderwijs. Tijdens de de opleiding begon ik te werken. §§ werkt als kinderbegeleider sinds juli 2004 bij Landelijke Kinderopvang, in OKiDO verzorg ik de kinderen zowel lichamelijk en geestelijk en doe daarbij ook nog wat administratie §§ houdt van lezen, mijn familie en het leven

De voordelen van een job dichtbij huis

Wat vind je boeiend in je werk? Omgaan met verschillende culturen, kinderen en ouders. Ze krijgen de tijd om vragen te stellen, ook als ze iets willen vertellen proberen we tijd voor hen te maken.

Als onthaalouder werk je thuis en ook de meeste van onze werknemers wonen vlakbij hun werkplek. Dat brengt heel wat voordelen met zich mee!

Waarom doe je het werk dat je doet? Je hoort de verhalen van heel verschillende mensen, hun levensverhalen maken mijn werk interessant. Waar ik ook sta, ik probeer met de kindjes om te gaan alsof het mijn eigen kinderen zijn.

Hoewel er dagelijks honderden kilometers file op onze wegen staan, blijkt dat 68% van alle werknemers binnen een straal van 20 km rond de woonplaats werkt. Dichtbij huis werken heeft heel wat voordelen:

Welke plannen maak je voor 2018? Misschien op reis gaan in de zomervakantie.

§§ Tijdsbesparing: Je krijgt heel wat meer tijd voor je persoonlijk leven, omdat je heel wat minder uren in de auto, trein of bus doorbrengt. Je hebt hierdoor heel wat minder stress.

Hoe kom je tot rust na het werk? Ik kom niet echt tot rust want na het werk dan begint mijn ‘tweede shift’ als moeder. Als alles klaar is en de kindjes liggen in bed dan kijk ik nog een uurtje tv.

§§ Je sociale leven, je tijd met je gezin, familie, vrienden krijgt een fikse boost met de tijd die je wint. Je krijgt meer tijd om te spelen met je kinderen, naar de sportclub te trekken, in je tuin tot rust te komen….

Hoe wil je later herinnerd worden? Als een eerlijk respectvol persoon.

§§ In de file staan is even ‘ongezond’ als tv-kijken, je stofwisseling daalt tot een absoluut rustniveau.

Wat wou je als kind graag worden? Ontwerpster of lerares.

§§ Het is goed voor het milieu. Je bent veel minder onderweg en gebruikt je auto een pak minder. Je kan het openbaar vervoer gebruiken om naar een vergadering te komen of misschien de fiets om naar je locatie te rijden, wat weer goed is voor het milieu en je gezondheid. §§ Je bent veel beter in staat om productief te werken. Je bent meer uitgeslapen, hebt minder frustratie over de files en dit komt je productiviteit alleen maar ten goede. Op die manier haal je meer voldoening uit je job.

Nathalie denewet

secretariaatsmedewerker hoofdkantoor wijgmaal

8.15u

Net toegekomen op kantoor, iets later dan anders. Collega Petra is reeds op kantoor. Vorige week had ze twee dagen verlof en we bespreken even de overdrachten en lopende zaken.

dit uur van de dag lonken die lekkere wafeltjes extra hard mijn richting uit… Er komen een paar telefoons binnen van VKO’s o.a met een vraag tot bestelling van een nieuw zichtbaarheidsbord- en sticker, ik kijk de mailbox van ‘onthaal’ nog even na en dan komt Martine Knaeps naar onze vierde verdieping. Zij werkt voor Ons en komt langs met wat meer uitleg over de Nieuwjaarskaarten en de uitnodigingen voor de nieuwjaarsreceptie in januari. Aantallen, ‘wie-wat-waar en wanneer’ worden besproken en dan is het tijd om mijn middagpauze te nemen. Voor mij betekent dit steevast een ritje op de fiets om even over weer naar huis te gaan.

Mails nakijken en beantwoorden van mijn 3 (!) mailboxen: mijn persoonlijke mailbox, de mailbox van het onthaal en deze van vorming. Daarna de vergaderkalender voor deze week uitprinten en even nakijken welke vergaderingen en overlegmomenten deze week doorgaan op het hoofdkantoor.

10u

Op maandag gaan er meestal veel vergaderingen door in Wijgmaal. Dat betekent dat er ook meer mensen ‘in huis’ zijn en dat brengt sowieso meer werk met zich mee. Op zo’n dagen worden veel zaken uitgewisseld die vanuit het hoofdkantoor naar ‘ter plekke’ dienen te gaan. Ik mag niet vergeten om de twee, gevraagde gsmtoestellen mee te geven met de regiomanagers, Josine Jackers en Ann Vandamme. Ook de aanvragen voor drukwerk moet ik doorgeven aan de juiste persoon.

13u

Ik eet snel mijn klaargemaakte bokes op, laat onze luie kat Figaro even buiten en ga eitjes ‘roven’ bij onze 3 kippen: Maria Curie (kipje curie haha), Mikhail Baryshnikov (Mika) en Lilli zijn hun namen!

14u

Rond vormingen van 2018 moeten er nog een aantal zaken afgesproken worden met Mia Brumagne. Ook voor de dienstvergadering heb ik nog een paar vraagjes voor haar… maar ze is momenteel in vergadering… Ik zet alles dus best op mail, dan ben ik zeker dat ik niets vergeet en dan kan Mia een antwoord geven zodra ze tijd heeft.

15u

Even de ‘kar met drukwerk’ naar beneden brengen zodat de regiomanagers Josine en Katrien ze kunnen meenemen naar hun regiokantoor. Beide regiokantoren zaten zonder ‘Heen-en-weer-boekjes’… Ook de Colruytkaarten, die voor Stekelbees Lochristi toekwamen moet ik nog meegeven aan Ann Bogaerts, regiomanager Oost-Vlaanderen. Aan het onthaal van Ons laten ze me weten dat de kerstkaarten zijn toegekomen! Het aftellen van de kaartjes die onze verantwoordelijken besteld hebben kan starten. In het totaal spreken we hier over een verdeling van over de 4000 kaartjes.

Dat betekent dat ieder kaartje door mijn ‘geduldig’ tellende handen zal gaan! ….199, 200, 201,…

16u

Tijd om de post naar beneden te brengen. Nu nog een laatste blik op de net binnengekomen mails. Een medewerker ging uit dienst en moet geschrapt worden voor de toegang tot onze website, een verhuis van een locatie waarvoor ik de Colruytkaarten moet laten aanpassen, een bevestiging van Proximus dat mijn wissel van gebruiker van een gsmnummer werd doorgevoerd,… De regiomanagers komen terug uit hun vergaderingen en ik probeer onze regiomanager, An Vandamme nog vast te krijgen om de nieuwe gsm voor de VKO mee te kunnen geven. De werkdag loopt stilletjes op zijn einde, de belangrijkste zaken zijn afgehandeld, de rest is voor morgen, ik sluit alles af en kan naar huis gaan.

11u

Telefoontje met onze contactpersoon bij Proximus om een gsmnummer te blokkeren en een nieuwe simkaart te laten activeren met behoud van het nummer. Er is immers een gsmtoestel verloren of verdwenen. Nu de regiomanager aanwezig is, komt dit perfect uit en kan ik een nieuw toestel meegeven zodat de VKO in kwestie snel terug bereikbaar is.

12u

Petra heeft middagpauze. Door mijn middagpermanentie moet mijn hongerige maag nog even wachten, maar Lieve Willems (manager van de boekhouding) trakteert met wafeltjes, ze is de trotse oma geworden van de kleine Anna! Op

Petra Van Rompaey secretariaatsmedewerker

Ik kom ’s morgens iets voor 8u toe met de fiets (op maandagen, dinsdagen en donderdagen; woensdagen en vrijdagen kom ik met de auto): bij het koude weer tegenwoordig goed ingeduffeld in mijn winterjas, mijn muts tot over mijn oren, dikke handschoenen en een sjaal 3 keer rond mijn hals gedraaid.

het met dat kindje? Geneest hij/zij goed? Wensen de ouders nog verzekeringsaangifte te doen?

15u

2 à 3 keer per week overloop ik de “zware” dossiers of krijg ik hierin bericht van een advocaat, van onze verzekeraar. Dit zijn de dossiers met een kindje met hersenletsel dat al dan niet ontstaan is tijdens de opvang, een kindje met zware brandwonden, bijtwonden of andere zware letsels die opgelopen werden tijdens de opvang, … Dan komt er nog een melding binnen van schade aan een gebouw door inbraak, vandalisme, wateroverlast, een kind heeft een ruit ingesjot, … Ik vraag nog wat info op per mail: digitale foto’s, schadebegroting, wat is er juist wanneer gebeurd, welke kinderen waren er bij betrokken, …

Het eerste uur gaat al snel voorbij met mailtjes lezen en beantwoorden van de eerste meldingen van ongevalletjes en aangifteformulieren, verzekeringsvragen (bv. is er verzekeringstussenkomst indien een kind de bril beschadigd van een ander kind of een kibe/onthaalouder? Of hoe zit het met de verzekering van een onthaalouder die kindjes vervoert met haar eigen auto, …).

10u

Ik stuur een 1ste aangifte door van een ongevalletje: een 2-jarig jongetje is bij een onthaalouder uitgegleden en met zijn hoofdje boenk tegen de keukentafel gevallen. Ik stel het me dan voor: groot verdriet, groot volume (gehuil), een dikke buil en een sneetje waarvoor heel veel troostende woordjes en knuffels van de onthaalouder nodig zijn! Of een kind valt op een glijbaan, van een wipplank, een klimtoren, op een trampoline, … Dit zijn de “gewone” ongevalletjes met letsels die volledig genezen.

11u

In de loop van de voormiddag (afhankelijk van het uur dat de postbode is langs geweest) verdeel ik op maandag en dinsdag de post die voor Landelijke Kinderopvang beneden aan het onthaal van Ons is toegekomen. De rest van de week doet Nathalie de postverdeling. Ter bevestiging van het openen van een verzekeringsdossier, stuurt KBC telkens een kopie van de eerste brief die aan de ouders wordt verzonden. Deze kopie mail ik telkens door ter info aan de dienst van onthaalouders, het IBO, het KDV of de Lokale Dienst. En tussendoor beantwoord ik de telefoontjes die binnen komen op het algemeen nummer van Landelijke Kinderopvang: ik zoek kinderopvang, bij wie moet ik zijn? Ik heb een probleem met een factuur. Mijn loon is nog niet gestort. Ik heb zus of zo document nodig. Ik heb geen fiscaal attest ontvangen. Soms wordt het iets moeilijker: “iemand” van Landelijke Kinderopvang heeft “ooit” “ergens” een kano gehuurd en was zeer tevreden over prijs/kwaliteit: of ik de gegevens van de kanoverhuurder kan doorgeven? Ehm…

12u

Middagpauze: Nathalie en ik wisselen elkaar telkens af zodat er aan het onthaal bijna altijd iemand aanwezig is. Omdat Nathalie altijd even een frisse neus gaat halen, mag ik om 12u, samen met de andere collega’s, gaan eten en neemt zij haar middagpauze wanneer ik terug op bureau kom.

13u

Ik overloop de herinneringen in mijn Outlook-agenda: die VKO is langdurig met ziekteverlof, moeten haar toegangen opgeschort worden of niet? Heeft iemand vervangtoegangen nodig? Effe navragen bij de regiomanager. Een andere VKO hervat: effe mailen naar de regiomanager om te vragen wanneer hij/zij juist hervat en fiche versturen aan de Helpdesk Informatica. Op basis van alle info die ik krijg probeer ik de adreslijsten up-to-date te houden.

Elke dag blijft afwisselend!

16u

Tijd om een drukke werkdag met de opvolging van verschillende situaties via mail en telefoon al te sluiten. Sommige dagen weegt dit zwaar door en blijft het thuis nazinderen in mijn hoofd.

Voor de meldingen van ongevalletjes waarvoor ik nog geen aangifteformulieren heb ontvangen stuur ik een rappel: hoe gaat

mannen in de opvang

Kris Bryon VKO Stekelbees Wingene

Wie is Kris Bryon §§ 38 jaar, geboren in Brugge §§ woont in Torhout (West-Vlaanderen) §§ gehuwd met Silke §§ papa van Febe (7) en Tiebe (3) §§ studeerde Sociaal Werk – Personeelsbeleid §§ werkt als VKO sinds 2010 voor IBO Wingene - voor LK sinds 2016 §§ houdt van koken, krachtbal, metal, film §§ job: teams aansturen, plannen, coördineren, faciliteren, klusjes doen, … §§ houdt in het werk van afwisseling, nieuwbouwprojecten, de toekomstige digitalisering binnen LK, teamsfeer creëren en in stand houden, de algemene werking verbeteren §§ doet het werk graag omdat de meeste taken hem goed liggen §§ staat voor een goeie teamsfeer, openheid, nuttige vernieuwing Plannen voor 2018 Een evenwichtiger balans vinden tussen werk en andere projecten, reizen met gezin of vrienden, aanleggen van onze tuin, genieten waar we kunnen en aanpakken van hetgeen op je afkomt, …

Vrouwen in de opvang praten vaak over de ménage (gezin), de kinderen in de opvang, over elkaar.

Mijn motto Het leven komt zoals het komt, maak je vooral niet te veel zorgen. Na het werk kom ik tot rust tijdens het koken met een Picon naast me. Ik wil herinnerd worden als levensgenieter, positivo, sfeermaker, familieman, fanatieke krachtballer, fan van weetjes, als drijvende kracht in verschillende verenigingen.

Werken als man in een vrouwenorganisatie is best wel çava, Landelijke Kinderopvang zorgt goed voor zijn personeel. Voor attenties en personeelsinitiatieven mag er meer een mannelijke variant/insteek voorzien worden.

Iets meer mannen aan de slag in de zorgsector De laatste jaren werken iets meer mannen in de zorgsector. Maar ze zijn nog altijd maar goed voor 16,36% van het personeel, tegenover 15,52% in 2010. De arbeidsmarkt is vandaag bijna netjes verdeeld. Mannen maken iets meer dan 53% van alle werknemers uit, de vrouwen zijn goed voor ruim 46%. In sommige branches zijn mannen nog zwaar oververtegenwoordigd. In de bouw-, metaal- en transportsector is meer dan 90% van de werkkrachten een man. Anderzijds zijn de vrouwen ruim in de meerderheid in het onderwijs. In

de kleuterklassen is slechts 2,5% van het personeel een man, in het lager onderwijs is dat 15,9%, in het buitengewoon onderwijs 25,8% en in het algemeen secundair 32,8%. Alleen in het hoger onderwijs (50,7%) en in het beroepssecundair (51,2%) geven ietsje meer mannen les. De zorg is een typisch vrouwenbastion. Tussen 2010 en 2017 was er wel een kleine toename van het aantal mannen, maar hun aandeel blijft steken op 16,36%. In sommige deelsectoren, zoals de kinderdagverblijven, is dat echter nog

een pak minder, slechts 5,2%. De cijfers zijn afkomstig van meer dan 40.000 werkgevers uit de private en de zorgsector. Of het nu om mannen en vrouwen gaat, de komende tijd zal het vinden van werknemers een belangrijke uitdaging worden voor de werkgevers. De jobmobiliteit is namelijk tot een dieptepunt gezakt. Volgens Acerta overweegt slechts 15% van de werkende van job te veranderen. Bron: Acerta

Peter Rottiers

Verantwoordelijke veiligheid Oost-Vlaanderen Wie is Peter Rottiers §§ 51 jaar, geboren in Sint-Niklaas §§ woont in Tielrode (Oost-Vlaanderen) §§ samenwonend met Cristel §§ papa van Alexander (26), Caroline (24), Elise en Charlotte (allebei 6) §§ studeerde Maatschappelijk werk en criminologie §§ werkt sinds mei 2009 bij LK, sinds 2010 als verantwoordelijke veiligheid voor de regio Oost-Vlaanderen §§ houdt van uitstapjes: pretpark, zoo, historische sites en musea,… met het gezin, films/series (genre thriller, horror, detective,…) en rock/metal muziek Job Meestal doe ik in de voormiddag inspectie van een woning, kindermeubilair, veilige houding,… bij kandidaat onthaalouders, gezin, groepsopvang en locatie IBO’s. In de namiddag gaat de meeste tijd naar verslaggeving en andere administratieve taken. De overige werktijd breng ik door in de auto “on the road” door heel Oost-Vlaanderen. Niettemin inhoudelijk de job afgelijnd is, is er heel wat variatie qua situaties, contacten,… alsook geeft de job je voldoende vrijheid, beweeglijkheid,… qua organisatie en invulling. Ik zie dit werk als een vorm van (betaalde) maatschappelijke dienstverlening in functie van kinderen en alle betrokkenen in de kinderopvang, dit geeft mij de nodige voldoening.

Het werken als man in een vrouwenorganisatie valt heel goed mee. Heb dagelijks goede contacten met vrouwelijke collega’s, onthaalouders,… Anderzijds heb ik eerder een solitaire positie waardoor ik de job voldoende kan benaderen vanuit een persoonlijke “mannelijke” zienswijze. Mijn motto “Bezint eer ge begint.” Buiten de werktijd praten mijn vrouwelijke collega’s vaak over hun kinderen en gezin, vrije tijdsinvulling, voeding en recepten. Bij het laatste moet ik meestal passen. Voor 2018 hoop ik dat zo goed als alles kan blijven zoals het is, onze bijbouw die start in het voorjaar vlot verloopt en op een topprogrammatie op graspopmetal.

Karin werd onthaalouder op haar 54ste: dit is echt onvoorwaardelijke liefde 54 is ze, en toch leek die sprong haar niet eens zó groot: “Mijn zoon studeert niet meer, mijn huis is afbetaald, ik heb een spaarpotje kunnen aanleggen… De financiële onzekerheid die soms toch wel met dit werk gepaard gaat, is voor mij geen groot probleem meer. Er mag al eens een kindje of twee ziek worden, ik zal er niet van in paniek slaan. Dat was zoveel jaren geleden toch wel anders geweest. Ik ben ook zelf wat rustiger geworden én de omstandigheden zijn beter geworden: zo tellen deze jaren tegenwoordig ook mee voor je pensioen en je krijgt ook een tegemoetkoming voor ziektedagen, en dat vind ik toch ook wel belangrijk.”

dachten we nog: we kopen meubels die we in het weekend dan even in de garage kunnen zetten. Maar dat hebben we niet lang volgehouden. Die kindjes zijn nu een deel van ons leven, en dus is hun speelgoed en speelmat nu ook een deel van ons interieur”, lacht ze. “Gelukkig is mijn man al even dol op kinderen als ik. Wanneer hij thuiskomt van zijn werk rond half vijf, hoopt hij altijd dat de ouders nog niet allemaal langs zijn geweest. Want ook hij wil dan nog afscheid kunnen nemen van die lieve snoetjes. Ze kennen hem intussen al hoor, als de bel gaat roepen ze: ‘Mamel!’ en dan moet Marcel hen meteen een knuffel komen geven.”

En toch sluimerde de droom om kleintjes op te vangen al langer dan vandaag. “Ik zie doodgraag kinderen en wilde ook zelf een groot gezin. Maar de natuur heeft me maar één zoon gegund. Nu hij 28 is en zelf pas een kindje kreeg, voelde ik: het is nu of nooit. Ik zou mijn kleinkind kunnen opvangen samen met de andere kinderen, en natuurlijk kwamen ook die moedergevoelens eens zo sterk aanzetten nu dat kleine mensje in mijn leven is. Ik heb dus een jaar tijdskrediet genomen van mijn vorige werk, om uit te zoeken of dit echt wel was wat ik wilde. Maar eigenlijk voelde ik al heel snel van wel. Dit wil ik niet meer loslaten.”

Terwijl ze vertelt, deelt ze plastic druiven en bordjes uit aan Katrijn (1), zet ze de Portugese Bruna (1) even op haar poep en knutselt ze een verjaardagskroon met Stien (2). Multitasken ligt haar duidelijk wel. “Ik sta altijd vroeg op, samen met mijn man, en bereid dan meteen het eten voor de kinderen voor. En tijdens hun dutje maak ik de fruitpap al klaar. Zo ben ik er honderd procent voor hen wanneer ze hier eenmaal zijn. Maar dat organiseren ken ik al uit mijn vorige leven. Ik ben lang vertegenwoordiger geweest voor Agfa, en heb ook een hele tijd als coördinator gewerkt in een buurslagerij. Ik was verantwoordelijk voor 12 personen, volgde de boekhouding op, sprong in als er iemand niet kwam opdagen… Vaak was ik van 7 uur ’s morgens tot 19 uur ’s avonds weg.”

Een knuffel van ‘Mamel’

Ze paste haar huis aan, haalde speelgoed in huis, volgde een opleiding en bracht alle vergunningen in orde. “In het begin

Haar dagen zien er dan ook radicaal anders uit. “Ik was wel bang dat ik me wat geïsoleerd zou voelen als onthaalouder. Eerst zo vaak weg, en dan zo vaak thuis. Maar eigenlijk valt dat enorm goed mee. Ik heb een kinderwagen met vier plaatsen gekocht, en nu kunnen we dus uitstapjes doen. We gaan vaak samen naar de winkel, de speeltuin of het park, en overal kom ik wel bekenden tegen die een babbeltje slaan. Ik kan ook mijn creatieve kant helemaal uitspelen: ik zoek knutselideetjes op internet en Pinterest, doe inspiratie op tijdens vormingen en wissel activiteiten uit met collega’s. Of ik bak samen met de kinderen koekjes of taart. Ze mogen dan eerst een koksmuts in elkaar knutselen en mee op het aanrecht zitten, maar ik laat hen ook echt eitjes in het beslag doen. Als je hen die verantwoordelijkheid geeft, zijn ze echt superfier. Daar geniet ik zelf van mee. Bovendien heb ik door dit werk ook zélf veel meer vrije tijd. Tegen 17 uur worden de kinderen opgehaald, waardoor ik nu lange avonden heb en op tijd kan eten. En terwijl ik vroeger op zaterdag aan de slag moest, heb ik nu een heel weekend voor mijn man en mij. Mijn eigen levenskwaliteit is er dus ook op vooruitgegaan.”

Elkaar door en door leren kennen

Die allereerste dag, drie maanden geleden, was Karin natuurlijk best wel zenuwachtig. “Je moet die kindjes leren kennen en zij

jou, en je moet plots een heel andere rol gaan spelen. Maar het is verrassend hoe snel het natuurlijk aanvoelde. Ik weet nu perfect wanneer de kinderen moe worden of honger krijgen, wie meer aandacht vraagt en wie ik best het eerst in bed stop. Bruna is bijvoorbeeld een Portugees meisje dat van thuis uit geen Nederlands spreekt. Maar als ze haar vuistje naar haar mond brengt, weet ik meteen dat het bijna etenstijd is.” Het is natuurlijk wel vermoeiend soms, omgaan met al die verschillende kinderen die op een andere manier worden opgevoed en die allemaal op hun manier aandacht vragen. Karin: “Maar terwijl zij in bed liggen, kan ik altijd even tot mezelf komen. Dat is mijn momentje voor mij alleen.” Toch vindt ze het minder vermoeiend dan haar vorige job. “Toen moest ik vaak conflicten en problemen oplossen, terwijl je hier altijd constructief bezig bent. Ik hou ervan om te communiceren met de ouders, hen een goed beeld te geven van de dag van hun kind. Ik vind het ook fijn om te kunnen werken in een huiselijke sfeer. Ik ben hier helemaal op mijn gemak, en hoewel ik ervoor zorg dat er een duidelijke structuur is, kan ik er ook al eens een beetje van afwijken. Als de wandeling écht leuk is, dan schuiven we de rest van de planning gewoon een halfuurtje op. Het voelt echt niet aan als werken.” Maar ze krijgt vooral enorm veel terug van de kinderen zelf: “Bruna is bijvoorbeeld gewoon om bij haar moeder te liggen ‘s nachts, en heeft het moeilijk om in haar eentje in te slapen. Als ze dan wat moe wordt en ik leg haar dicht tegen me aan, dan voel ik hoe ze helemaal ontspant, hoe ze zich volledig overgeeft aan mij. Dat ik haar zo veilig kan doen voelen, dat doet me echt iets. Dat is echt onvoorwaardelijke liefde. En dat is iets wat je in een andere job toch niet vaak meemaakt.” Tekst: Lore Callens Foto’s: Carl Vandervoort

Met de f iets naar het werk 30% van de Belgische werknemers die minder dan 10 km van zijn werk woont, kiest regelmatig voor de fiets voor de verplaatsing naar het werk. Het gebruik van de fiets is op vijf jaar tijd met de helft gestegen. Ook wie woont en werkt in de stad gebruikt vaker de fiets.

De Pro’s

•• Actieve fietsverplaatsingen naar het werk en terug leveren een aanzienlijke conditiewinst op. Fietsers zijn gezonder, minder vaak ziek en afwezig op het werk. Ze zijn productiever en ook mentaal frisser. •• Wie de woonwerkverplaatsing actief overbrugt, fietsend, lopend of wandelend, heeft beduidend minder last van overgewicht, hoge vetspiegels in het bloed, verhoogde bloeddruk, diabetes en andere alarmsignalen voor de gezondheid. •• Wie dicht genoeg bij het werk woont, kan zo twee vliegen in één klap slaan. De tijd onderweg is niet langer verloren tijd, maar wordt omgezet in reële gezondheidswinst •• Je spaart het milieu en veroorzaakt geen files, geen files dat bespaart je heel wat stress. We weten allemaal hoe frustrerend het is om met de auto staan aan te schuiven. Met wat geluk kan je zelfs langs mooie landwegen naar je werk fietsen. •• Moet je de kinderen ‘s avonds van school halen, dan weet je perfect hoe laat je met de fiets moet vertrekken op je werk. Je weet hoelang je onderweg zal zijn, het autoverkeer is veel minder voorspelbaar. •• Je kan flink wat besparen op autokosten, misschien kan je zo zelfs een tweede auto in je gezin uitsparen.

Fietsen is geld verdienen! Hoe zit het met de fietsonkostenvergoeding bij Landelijke Kinderopvang? Steeds meer bedrijven geven een fietsvergoeding. De niet-belastbare fietsvergoeding is van 0.15 € per km in 2009 opgetrokken naar 0.23 € in 2017.

De contra’s

•• In de winter is het soms geen pretje om met de fiets naar het werk te gaan. •• Je moet natuurlijk wel een beetje basisconditie hebben om niet al te veel af te zien. •• Je komt bezweet of nat door de regen aan. Maar als je op het werk een omkleedruimte hebt, is dat niet meteen een probleem. •• Als je op meerdere huisbezoeken moet doen op verre locaties is een fiets ook niet echt handig. •• Als je werk ver van je woonplaats ligt, is fietsen ook niet zo handig.

Katrien:

Ann:

Ik werk in zorgregio Mol als verantwoordelijke voor de dienst onthaalouders en als inclusiecoach. Ik woon op 5 kilometer van ons kantoor, en de groep onthaalouders die ik begeleid woont tussen de 5 en 10 kilometer van zowel mijn woonplaats als ons kantoor. Afstanden waarvoor het in deze tijd niet meer echt te verantwoorden is om telkens de auto te nemen, leek me. Zeker als werknemer van een organisatie waar de toekomstige generaties centraal staan. Tegelijk houd ik er nogal van dat de dingen vooruitgaan, en kom ik niet graag bezweet op huisbezoek toe omdat ik weer eens te hard doorgetrapt heb op de fiets. Daarom deed ik mezelf in het voorjaar een elektrische fiets en een goed voornemen cadeau voor mijn verjaardag: vanaf nu zou ik enkel nog de auto gebruiken als het echt niet anders kan. Een half jaar en een kleine duizend kilometer later kan ik zeggen dat dit één van de betere cadeaus was die ik ooit kreeg. Dat de eerste winter er nog moet aankomen, daar denk ik nog even niet aan. Elke dag dat het enigszins kan, ga ik met de fiets werken. Op sommige dagen fiets ik gewoon naar kantoor. Op andere dagen vertrek ik van thuis uit op huisbezoek, om dan verder te fietsen naar kantoor. Het leuke aan fietsen is dat de tijd op de fiets voor mij heel goed werkt als voorbereidingstijd voor een huisbezoek en als reflectietijd achteraf. Al fietsend zet ik mijn gedachten op een rijtje en zet ik mijn geest helemaal klaar voor de teambegeleiding of het huisbezoek waar ik naar op weg ben. Bovendien verlies ik weinig tijd tegenover verplaatsingen met de auto omdat ik met de fiets kortere routes langs het kanaal kan nemen. En ja, ik ben al eens een keertje tussen twee huisbezoeken in naar huis moeten fietsen omdat ik in een stortbui terechtgekomen was en helemaal doorweekt was. Maar gelukkig zijn nog altijd veel meer droge dagen dan regendagen in België. Een paar dagen geleden nog, op een zonnige maandagochtend, kreeg ik een berichtje van een vriendin: “met dit weer ben ik stikjaloers op jouw job en jouw elektrische fiets”. Ik kon alleen maar antwoorden: “helemaal terecht…”.

Ik kom met de fiets naar het werk: als ik in Sijsele op kantoor werk kom ik altijd met de fiets, als ik naar Roeselare of Wijgmaal moet gebruik ik de wagen. Het traject naar ons kantoor is slechts 1,5 km. Het is leuk omdat ik via wat ‘binnenwegels’ kan rijden, er is geen autoverkeer en ook in afstand is het korter. Ik probeer dan vlug te fietsen om zo toch wat beweging te hebben elke dag. Ik fiets ook elke middag naar huis dus ik doe het traject vier keer per dag. Mijn traject woon-werk duurt langer als ik met de wagen rij via de grote wegen dan dat ik op de fiets spring en via de binnenwegen rij. Verder rijd ik dikwijls met de fiets om de werkbezoeken te doen. De recentste locatie is Lapscheure en dat is 14 km van ons kantoor. Groot Damme is erg landelijk en daar ik woon en werk in Damme ken ik alle leuke fietswegen. Het is erg ontspannend om hier te fietsen. Je ziet meer van de omgeving, je komt mensen tegen, je kan je hoofd leegmaken en ondertussen genieten van de natuur en frisse buitenlucht. Als het koud is kan je je warm fietsen en als het warm weer is heb je een fris windje door te fietsen. Het past me beter om de verplaatsingen die ik sowieso moet doen, te doen met de fiets dan dat ik ’s avonds nog extra tijd moet maken om te bewegen. Daar ik veel fiets is mijn conditie ook goed en blijft ze goed. Fietsen is voor mij genieten. Nadelen aan fietsen zijn er weinig. Je bent soms iets langer onderweg en als regent ben je nat. Ik hanteer een principe, ik probeer alle verplaatsingen binnen de 10 km met de fiets te doen. Enkel de boodschappen in een warenhuis doe ik met de wagen, want teveel gewicht kan niet op de fiets. De kinderbegeleiders vinden het leuk dat ik veel met de fiets doe, toch het zet hen niet aan om zelf met de fiets te komen. Wat ik kan begrijpen, want als je om 7u ’s ochtend moet starten is het toch wel zwaar om dan al op je fiets te springen. In de zomer vakantie komen er ook enkele van onze kinderbegeleiders met de fiets naar de opvang.

‘voorbereiden en ref lecteren op de f iets’

je hoofd leegmaken en genieten van de natuur

Katrien Sannen VKO Zorgregio Mol

Ann Schockaert

Nathalie:

f ietsen in vrijheid is mobiliteit! Ik werk als secretariaatsmedewerker op het hoofdkantoor in Wijgmaal. Iedere dag fiets ik naar het werk. Enkel als het te fel waait of als ik na het werk nog ergens heen moet, neem ik uitzonderlijk de auto. Het voordeel om met de fiets te komen werken is de vrijheid in mobiliteit. Er mag een file auto’s op de weg staan, je ‘fietst’ daar gewoon voorbij! Een bijkomend voordeel is het feit dat ‘fietsen in de buitenlucht’ bijdraagt tot de opbouw van de immuniteit. Ook de directe aanpak naar stress of spanning toe, vind ik een pluspunt.

fijn. Je voelt heel bewust hoe het weer zich gedraagt doorheen de seizoenen. Je krijgt ook het gevoel dat je actief bezig bent met gezonde beweging. Het zet mij meermaals aan om de trap naar het ‘vierde’ te nemen ipv de lift, na mijn fietstochtje. Ik zou iedereen aanraden om met de fiets te komen werken! Al is het maar voor een korte periode in het jaar bv tijdens de lente en de zomer, of enkel als het goed weer is. Een fietstochtje naar huis in het lentezonnetje doet wonderen voor je humeur en zelfs een frisse bui in de winter doet de huid van je gezicht gloeien. Na een tijdje herken je de voorbijrijdende fietsers op je weg en een vriendelijke knik of een uitwisselende, begrijpende blik bij slecht weer, zorgt voor een extra sociale toets. Je bent je ook veel bewuster wat er in de natuur rondom jou gebeurt. Ik kijk altijd uit naar de lenteperiode waarin er kleine eendjes ronddobberen in de vaart. Ooit ben ik eens gestopt om het schouwspel gade te slaan van een 8-tal jonge eendjes die onder een brug naar mugjes aan het opspringen waren om ze kunnen opeten! Zoiets zie je echt niet vanuit je auto…

Het kan zo f ijn zijn om – na een drukke dag – eens f link op de trappers te gaan staan! Daarenboven werk je zo bewust mee aan een beter milieu, je verlaagt je eigen ecologische voetafdruk en het is bovendien een gratis verplaatsing! Een nadeel van de verplaatsing met de fiets naar het werk is dat je je kleding wel een beetje moet aanpassen en dat je mooi gebrushte haren in een mum van tijd terug alle kanten gaan staan… Ook een mooi geschminkt snoetje gaat minder goed samen met fietsen in een regenbui… Als ik op het werk kom en ik zie die netjes uitgedoste collega’s, met hun mooie outfits en hun nog steeds perfect liggende haren uit hun auto stappen, dan bedenk ik wel eens dat mijn voorkomen er meestal verwaaider uitziet dan mij lief is… Maar met de fiets komen werken is voor mij een ingesteldheid geworden. Ik vind ook de confrontatie met de verandering van het weer

De reacties van de collega’s zijn meestal heel positief en je voelt dat de wens ook bij hen wel leeft om met de fiets naar het werk te kunnen gaan, maar veelal zit er een verre verplaatsing of een drukke en moeilijke huishoudagenda die hen weerhoudt om het te doen. Maar met de fiets gaan werken is echter dé perfecte combinatie van woonwerkverplaatsing en tegelijkertijd een invulling van gezonde beweging. Dat voordeel kan je nooit bekomen vanuit je autozetel!

Brigitte blanpain

juridisch adviseur bij landelijke kinderopvang en ons Wie is Brigitte Blanpain §§ 56 jaar §§ geboren in Leuven §§ woont in Hoegaarden §§ samenwonend met Johan §§ kinderen: Karel (31), Bram (29) en Mirthe (23) en de 4 dochters van Johan: Hanneke (32), Chiara (30), Esther (28) en Elisabeth (26) én een plus-kleinkindje Lina (2), dochtertje van Chiara §§ studeerde rechten en werkt sinds 2004 als juridisch adviseur bij Landelijke Kinderopvang §§ houdt van reizen, opera en met zelf geoogste groenten en kruiden van de bioplukboerderij koken voor mijn dierbaren Wat vind je boeiend in je werk? Ik werk graag voor ONS, een organisatie met een belangrijke maatschappelijke meerwaarde. Ik kan me ook heel goed vinden in de missie en visie van Landelijke Kinderopvang, dat is belangrijk voor mij. Ik hou er van om me te verdiepen in de vele verschillende juridische domeinen en actualiteit . Ik vind het ook fijn om op basis van helder uitgewerkte juridische principes, statuten, overeenkomsten of initiatieven te helpen op te starten of problemen te ontwarren. Op voorhand goede afspraken maken is noodzakelijk. In vastgelopen situaties met een juridische bril kijken kan ook bijdragen aan een oplossing. Waar sta je echt voor? Voor duurzame en warme, respectvolle verbinding. Welke plannen maak je voor 2018? Ik volg in mijn vrije tijd een jaaropleiding psycho-ecologie en wil ons huis en woonomgeving beetje bij beetje aanpassen aan de nieuw aangereikte inzichten. Wat is je (werk) motto? Probeer het grotere geheel te zien. Hoe kom je tot rust na het werk? Ik geniet van de natuur in het wondermooie Hoegaarden, als het nog niet donker is als ik thuis kom genieten we van de tuin (of we tuinieren een beetje), of gaan we wandelen of fietsen, dan volgt het dagelijkse kookritueel samen met Johan. Toen de kinderen nog thuis waren zagen mijn avonden er natuurlijk helemaal anders uit.

Een juridisch adviseur volgt de juridische actualiteit op, geeft juridisch advies, volgt de verzekeringsportefeuille van Ons bij KBC op, is lid van de ondernemingsraad van Landelijke Kinderopvang, neemt deel aan de beleidsadviesgroep werknemersbeleid van LK, is lid van de technische werkgroep werknemersstatuut voor Onthaalouders bij Kind en Gezin, geeft info-avonden over duurzame sociale bescherming voor KVLV en over pensioenen voor onthaalouders, schrijft artikelen over duurzame Sociale Bescherming voor het magazine ‘Vrouwen met vaart’ en maakt deel uit van de sociale staf van Boerenbond.

Hoe wil je later herinnerd worden? Als iemand die haar jeugdidealen niet vergeten is. Wat wou je als kind graag worden? Geloof het of niet… missiezuster.

Mady van Herreweghe VKO werving selectie en vormingh

Gouden raad aan startende onthaalouders Denk grondig na over de opstart, volg een vooropleiding van 40u, informeer je partner goed, ga vaak vooraf bij andere collega’s kijken.

Wie is Mady Van Herreweghe §§ 55 jaar §§ woont in Kalken, Oost-Vlaanderen §§ studeerde Sociale Verpleegkunde en werkt sinds 1990 bij Landelijke Kinderopvang §§ werkt als verantwoordelijke werving, selectie en vorming in Oost-Vlaanderen §§ houdt van haar man, 2 dochters en kleinkind Lukas §§ kan genieten van de opvang van haar kleinkind op vrijdag, een goed boek lezen, volleyballen, tennissen, kaarten, nordic walking, fietsen, reizen, kalligrafie schrijven, naaien, inzet voor KVLV-bestuur Kalken, tv kijken

Fijnste vormingsmoment van 2017 De 2 onthaaldagen voor nieuwe onthaalouders waar ik samen met hen op pad ging om na te denken over onze pedagogische visie.

Wat vind je boeiend in je werk bij Landelijke Kinderopvang In ben graag actief op vergaderingen waarin we nadenken over visie, procedures, leerbeleid. De eigen planning en variatie in de job apprecieer ik enorm. Mijn plannen voor 2018 Meewerken aan de uitwerking van een nieuw leerbeleid dat beter aansluit bij onze visie: onthaalouders achter het stuur. Hierbij wil ik zelf ook vormingsmomenten uitwerken voor onthaalouders. Voor kinderbegeleiders wil ik terug de mentorenwerking op de kaart zetten en evalueren. Mijn motto ‘Doe vooral waar je goed in bent!’ en ‘Doe vandaag zoveel mogelijk wat kan’, maar vergeet ook niet te denken: ‘Morgen komt ook nog een dag’. Rust na het werk Een gesprek met mijn partner tijdens een gezamelijk eetmoment, sporttijd: een half uur bewegen per dag is mijn streefdoel, een tv programma bekijken, in de tuin werken of één van mijn vele hobby’s beoefenen. Een vraag voor mezelf Hoelang zal ik gezond blijven en mijn werk nog graag kunnen doen?

Een VKO werving, selectie en vorming werkt mee aan wervingsacties, selectieprocedures en leerbeleid van kinderbegeleiders en onthaalouders.

Herinnering Ik wil graag herinnerd worden als iemand met een luisterend oor, enthousiast thuis, op het werk en tijdens mijn hobby’s. Gekste vragen van kandidaat-onthaalouders Jullie sturen toch een vervanger als ik ziek ben? - Ik verdien toch ook als geen kindjes kan krijgen in de opvang? - Ik weet niet goed of ik dit wel kan, want ik walg ervan om kindjes te verversen…

Liesbeth lavrysen VKO werving selectie en vormingh

Wie is Liesbeth Lavrysen? §§ 39 jaar, geboren in Turnhout §§ woont in Geel §§ studeerde Pedagogische Wetenschappen en werkt sinds 2001 bij Landelijke Kinderopvang §§ werkt als verantwoordelijke Werving, Selectie en Vorming in Kempen-Oost §§ houdt van mijn gezinnetje (Steven 42 j, Roos 14 j, Tijl 12 j en Klaas 9 j), de kleurenpracht en rust van de natuur en van de kookboeken van Pascale Naessens §§ kan genieten van chocolade, een wijntje, een goed boek en een mooi uitzicht… liefst alle vier tegelijk! Wat maakt je werk boeiend? Ik vind het erg boeiend om in zulk een dynamische sector te werken, bezig te zijn met groei en ontplooiing van kinderen en medewerkers en dat samen met een team hartelijke en gedreven collega’s. Ik vind het ook super interessant om tijdens selectiegesprekken mensen en hun beweegredenen, talenten en valkuilen te leren kennen. Welke plannen maak je voor 2018? Ik ben nu volop bezig met de vormingsplanning en wil graag een boeiend en gevarieerd vormingsprogramma uitwerken. Onthaalouders en kinderbegeleiders aan het stuur zetten van hun eigen persoonlijke ontwikkeling en warm proberen maken voor zelfreflectie en zelfevaluatie. Het zal sowieso een spannend jaar zijn want in januari starten we ook met een vernieuwd regioteam (een nieuwe regiomanager en een nieuwe verantwoordelijke vorming). Wat is je motto? Ga er altijd voor de volle 100 % voor tijdens de werkuren, maar zet eenmaal thuis de ‘werkknop’ af: wat vandaag niet klaar is, is voor morgen.

Welke vorming heb je graag georganiseerd in 2017? Ik vond dit jaar de lezing van Manu Keirse over rouw- en verliesverwerking opnieuw weer erg beklijvend. Hij brengt een boodschap die iedereen een keer zou moeten gehoord hebben. Je merkt ook aan de deelnemers dat ze geraakt zijn, dankbaar zijn en het niet licht zullen vergeten. Daarnaast vond ik het ook erg fijn om de praatavonden rond draagkracht te geven.

Hoe kom je tot rust na het werk? Onderweg in de wagen op weg naar huis met een goed muziekje. Hoe wil je herinnerd worden? Als iemand die altijd het positieve in anderen zag en constructief vooruit werkte.

Een verantwoordelijke werving, selectie, vorming regio Kempen-Oost verzorgt de selecties van kinderbegeleiders en onthaalouders en coördineert de vorming en wervingsacties.

Wat raadt je een kandidaat onthaalouder absoluut aan? Open en eerlijk jezelf te zijn.

De carriere-switch van Riet Van lesgeven naar Stekelbees

Waarom doe je het werk dat je doet (los van de noodzakelijke verdiensten)? Ik hoef op mijn leeftijd geen drukke en zware job aan te pakken dus koos ik om met kinderen te werken, iets wat me altijd veel energie gaf en geeft. Halftijds geeft me de mogelijkheid om een goed uitgebalanceerd leven te leiden waar ik tijd heb voor; mijn kinderen ook al zijn ze niet meer thuis, tijd voor familie, tijd voor mijn honger naar nieuwe horizonten en nieuwe uitdagingen, tijd om te schilderen, tijd om in de natuur te zijn, tijd te hebben voor goeie vrienden of ook voor mensen die hulp nodig hebben, tijd voor studie van Shiatsu, JinShin Jyutsu, numerologie, planeten… er is zoveel!

Wie is Riet Steenhoudt? §§ 63 jaar, geboren in Zwevegem §§ woont in Heverlee §§ single §§ 2 kinderen: Katrien (32) Jochen (30) §§ studeerde biologie §§ werkt sinds 2016 bij Landelijke Kinderopvang als kinderbegeleider bij Stekelbees Kortenberg §§ houdt van de natuur en al zijn aspecten, nieuwe uitdagingen en nieuwe horizonten verkennen zoals shiatsu, Jin Shin Jyutsu, kruiden…, creatief bezig zijn zoals schilderen, beeldhouwen §§ zorgt bij Landelijke Kinderopvang voor kinderen voor en na school

Wat geeft je als kinderbegeleider energie? Werken met kinderen heeft me altijd gefascineerd. Ze zijn heel flexibel, creatief en dikwijls heel ongedwongen, spontaan en lief en ook heel verschillend. Je kan dikwijls heel veel van hun eenvoud leren. Deze job geeft me de mogelijkheid om verder met kinderen te kunnen werken.

Waarom werd je kinderbegeleider bij Stekelbees? Mijn vorige job was lesgeven aan iedereen: oud, jong, mensen met een beperking, groepen, …, in weer en wind en steeds op het water. Een leuke job maar meestal ver weg van huis en dus had ik niet zoveel tijd voor mijn hobby’s. Door plotse veranderingen in het bedrijf, kon ik slechts nog maar 2 dagen per week werken en enkel in de regio waar ik woonde. Niet genoeg om te overleven en dus besliste ik om ander werk te gaan zoeken. Zo kwam ik bij Landelijke Kinderopvang terecht: kinderopvang, in mijn eigen regio, enkel ’s morgens en ’s avonds werken en de hele dag vrij. Wat vind je boeiend in je werk als kinderbegeleider? De kinderen, hun interacties, het hele dynamische geheel, waarin we werken met collega’s en kinderen, een positieve impuls te geven in de mate waar dat kan natuurlijk. ‘Moeilijke’ kinderen probeer ik op een positieve manier te benaderen en te motiveren om nieuwsgierig te zijn. Ook door te zorgen dat ze zichzelf kunnen blijven, door met hen te praten of alleen te luisteren indien nodig, zieke kinderen helpen op een rustige eenvoudige manier. Dit werk doet wat ieder werk doet … je hebt een kans om je steeds te verbeteren.

Je kan hen zoveel aanleren op eenvoudige creatieve manieren (delen, samenwerken, creatief zijn, compromissen zoeken, hen verantwoordelijk leren zijn, zelfstandig leren zijn, samen blij zijn, enz…, heel veel zaken die ze als kind het beste kunnen leren om later goed in het leven te staan). Elk kind heeft zijn talenten die kunnen bijdragen aan een leuke groep. Het is een uitdaging om ze te zien en er iets mee te doen. Een andere uitdaging is de hele groep samen activiteiten te laten doen. Als het lukt maakt het me blij.

Wat is de grootste verandering van je vorige naar je huidige job? Werken bij Landelijke Kinderopvang opende voor mij erg veel mogelijkheden, namelijk veel tijd voor mijn interesses. Ik leef van de nieuwsgierigheid, verdiep me graag in nieuwe inzichten die dan toepasselijk worden op alle vlakken in het leven. Ik hou van verandering. Het werkt verfrissend, is uitdagend, geen tijd om iets moe of vervelend te vinden. Het geeft vernieuwende inzichten, het scherpt je alertheid aan voor nieuwe situaties en het werkt creativiteit in de hand en het zijn uiteindelijk die nieuwe uitdagingen die je veel energie geven.

Wat doe je echt graag in de opvang? Mijn voorkeur gaat uit naar knutselen en experimenteren. Eigenlijk wil ik graag projecten opstarten waar we een hele tijd kunnen aan verder werken. Waar je uiteindelijk het eindresultaat

aan de ouders kan tonen en waar alle kinderen, alle redenen hebben om fier op te zijn, dat vergroot hun zelfvertrouwen. Projecten met de bedoeling om hen te doen nadenken, vooruit te laten denken, leren naar het gehele plaatje te laten kijken en er inzicht in te krijgen, meer kennis op te doen, enz… Positieve benaderingen en -resultaten geven me steeds een boost aan energie. Het ruime aanbod aan opleidingen, tijdens het werk, maakt dat je inzicht over kinderen en hun omgeving nog interessanter wordt.

Wat is je (werk) motto? Ga er voor met een positieve inslag Hoe kom je tot rust na het werk? Ik fiets elke dag 35 km dus kom ik uitgewaaid thuis, ik luister graag naar muziek en schilder. Hoe wil je later herinnerd worden? Als iemand die positief in het leven staat, kalm en eenvoudig is en die anderen kan motiveren om nieuwsgierig te zijn.

Het koekjesmoment Een heel leuke ervaring was op een koekjesmoment om kinderen te leren delen met elkaar. Sommigen kunnen goed geven en niet krijgen, anderen kunnen goed delen en nog anderen kunnen niet goed geven en moet steeds hebben. Ik had een rijstkoek mee en een kleuter vroeg wat dit was. Ik zei dat hij eens mocht proeven als hij wilde. Ja hoor en hij gaf me in ruil een vrij groot stuk van zijn eigen koek terug. Andere wilden ook proeven maar gaven niks terug en nog anderen waren aan het nadenken of ze wel een stukje zouden geven of niet. Degenen die een stuk teruggaven, kregen in ruil een groot stuk van mijn rijstwafel, degenen die een beetje teruggaven een kleiner stukje en degene die niets wilden geven kregen een heel klein stukje. Toen ik het hen uitlegde waarom sommigen veel en anderen weinig kregen, pasten ze zich allemaal aan en deelden ze allemaal met mij en onder elkaar en ik zag alleen maar blije gezichten. Ik vond dit een fantastisch experiment (ik had wel vooraf gekeken of er kinderen waren die allergisch waren voor iets en toevallig was dat niet zo).

Later ‘Wat wil je later worden eigenlijk?’ vroeg ze. ‘Gelukkig’ zei Thomas. ‘Ik word later gelukkig’. Mevrouw Van Amersfoort wilde al een boek uit de kast trekken, maar ze draaide zich verrast om. Ze keek Thomas lachend aan en zei: ‘Dat is een verdomd goed idee. En weet je waar geluk mee begint? Met niet meer bang zijn’.

Balans Doordat ik halftijds werk heb ik de mogelijkheid om in bijberoep een praktijk te beginnen van Shiatsu, Jin Shin Jyutsu, Seiki en Reiki, iets wat ik eigenlijk al jaren wil doen, maar omdat ik een heel onregelmatig leven had door mijn vroegere job, was dit quasi onmogelijk. Ik kan het ook toepassen bij kinderen en collega’s zodat iedereen zich beter voelt. Ook dit geeft mij extra energie.Ik heb nog geen moment spijt gehad van mijn beslissing naar de kinderopvang over te stappen!

Guus Kuijer, Het boek van alle dingen

Waar sta je echt voor? Integriteit, eenvoud en vriendelijkheid Welke plannen maak je voor 2018? Mijn studie Jin Shin Jyutsu verder zetten, zieke mensen helpen met mijn gave, samenzijn met mensen die ik graag heb, eens exposeren, verder iets doen met paarden coaching…leuke dingen doen met mijn kinderen … is allemaal afhankelijk van het moment.

De carriere-switch van Patricia Van de politie naar Stekelbees

gaan als kinderbegeleider want deze werkuren sloten perfect aan bij het runnen van de zaak... wat zeker niet wil zeggen dat ik de job uitsluitend daarom heb gekozen want ik doe mijn huidige job écht wel met hart en ziel.

Wie is Patricia Meynaerts §§ 35 jaar, geboren in Leuven §§ woont in Nieuwrode §§ gehuwd §§ 2 kinderen §§ werkt sinds meer dan 7 jaar bij Landelijke Kinderopvang als kinderbegeleider bij Stekelbees Rotselaar §§ hou van reizen, fietsen en lange wandelingen met mijn hond favoriet seizoen: lente komt tot rust met een goed boek

Wat is de grootste verandering van je vorige naar je huidige job? Administratief werk is helemaal niet vergelijkbaar met mijn huidige job. Hiervoor concentreerde ik me op mijn dossiers maar werken met kinderen vergt constante alertheid. Hoeveel kinderen zijn er in de opvang? Gezien de grootte van onze locatie starten we bij aanvang met 29 kinderen – vooral kleuters – terwijl dit op piekmomenten oploopt tot 34 kinderen; kleuters en kinderen van de lagere school. Wat geeft je als kinderbegeleider energie? Kinderen die je laten voelen dat ze je graag hebben. Een kind dat je spontaan een knuffel geeft. Een kind dat je na de vakantie zegt dat het je heeft gemist... Wat is jouw stokpaardje - waar ben je goed in? Waar krijg je bv. positieve reacties van ouders en/kinderen/collega’s op? Het aspect ‘zorg’ spreekt mij sterk aan. Sommige kinderen zijn soms de klok rond van huis weg. Ik vind het dan ook belangrijk dat kinderen zich in een ‘warme’ opvangthuis kunnen voelen en zichzelf kunnen zijn. Mijn stokpaardje zijn tevens de zogenaamde ‘probleem’-kinderen. Hierbij denk ik aan het proberen op te lossen van conflicten of omgaan met kinderen die het moeilijk hebben. Het is voor mij een uitdaging om niet alleen het kind maar ook de situatie te bekijken. Achtergrond speelt een zeer belangrijke rol in het gedrag van een kind. Wat vind je het moeilijkste als kinderbegeleider? Het regelmatig beschikbaar zijn buiten het vaste uurschema. Wat is een leuke anekdote die je meemaakte? •• Een meisje dat glunderend met haar rokje omhoog de opvang binnenkwam om haar nieuwe onderbroekje te laten zien. •• Een jongetje dat me vertelde dat zijn mama haar haren had geschilderd (ze had inderdaad een lichtere haarkleur). •• Een kleutertje dat me vertelde dat haar mama een baby’tje verwachtte en toen ik haar vroeg of ze liefst een zusje of een broertje wilde mij spontaan vertelde dat ze eigenlijk liever een hondje wou.

Waarom werd je kinderbegeleider? Van jongs af aan leek het me heel fijn om met kinderen te werken maar toch kwam ik in de administratie terecht. Ik startte als ambtenaar en werd vastbenoemd waardoor de overstap naar mijn huidige job niet evident was. Ik werkte voltijds als ambtenaar bij de politie maar ondertussen hadden we thuis ook een elektrowinkel. Door alle drukte kwamen mijn man en ik elkaar slechts eens sporadisch tegen bij het opstaan en slapengaan! Hierdoor besliste ik om halftijds te gaan werken wat bij de politie slechts tijdelijk mogelijk was. Ik besloot toch aan de slag te

De carriere-switch van Kristin Van verkoopster naar Stekelbees

Maar de “waarom” en de “vanwaar” komen steeds in me op. Het geeft mij steeds weer de drive en de voldoening om me hierin te verdiepen en na een tijdje een blij kind te zien spelen en ouders te zien vertrekken met een rustig en warm gevoel dat hun kind een leuke tijd heeft bij ons. Ieder kind is uniek en heeft het recht om dit op een zo veilige en mooie manier te mogen ontdekken in onze opvang. Het leukste, voor mij, aan mijn job is het bedenken van activiteiten rond een verhaal tijdens vakanties in een team. Wat is er leuker dan kids die helemaal opgaan in het verhaal en dat het buiten de opvang ook verder leeft? Als ouders me plots vragen “mijn kind wil PIMPERNOLLENBOLLENCHOCO of een kip met regenboogeieren”!!! Dan weet je dat je goed bezig bent. Het is immers ook vakantie voor hen, geen school!

Wie is Kristin Rodeys §§ 49 jaar is mijn lijf maar mijn motivatie, creativiteit, inzet en mijn hart nog steeds 20 jaar §§ werkt als kinderbegeleider bij Stekelbees Boutersem §§ is soms Pimpernel uit het gekleurde land van Pimpernolië Waarom werd je kinderbegeleider? Als pas afgestudeerde opvoedster had ik vrij snel een job gevonden. Niet in de sociale sector maar wel in de verkoop. Ik wilde echt wel snel werk, en verandering bracht onzekerheid in mijn hoofd, zo ben ik in de kinderwinkel Prémaman Leuven ook 9j gebleven. Het sociale contact met deze ouders en kids was heel leuk en ik kon mijn creatieve en sociale vaardigheden echt wel gebruiken om het passen van kleding en schoentjes (wat de meeste kinderen niet graag doen) aangenaam en zonder drama’s te laten verlopen . Na mijn zwangerschap had ik besloten om een tijdje huismoeder te worden. Maar toen kwam er een scheiding en “werk” werd terug een must. Terug verkoop? Of toch iets zoeken richting van opvoedster? Het maakte mij onzeker... geen werkervaring... zou het me lukken... een systeem van avond en nachtwerk kon ik niet combineren als alleenstaande met kids! Maar werken bij Landelijke Kinderopvang was misschien mogelijk? Konden mijn kids mee naar opvang? Allemaal vragen die na 2 vlotte gespreken werden beantwoord! Ik mocht beginnen bij Stekelbees Boutersem!

Leuke anekdote Eén van de vele leuke anekdotes is dat ik in de rij aan de kassa stond te wachten en ik plots 2 kindjes een lied van de opvang luid hoorde zingen achter een winkelrek. En dan als afsluiter 2 hoofdjes die kwamen piepen en luid riepen “kijk dat is die gekke van de opvang”! Iedereen aan de kassa glimlachte en keken mekaar aan om uit te zoeken wie die gekke hier in de rij kon zijn? De verbazing was zichtbaar toen ze zagen dat er een 49 jarige was die toch effe rood werd, haar lach niet kon onderdrukken en luidkeels meezong! Het is een voorrecht als mens dit werk te mogen doen en het geeft me enorm veel waardering en voldoening om ouders en kind een rustig, veilig en warm gevoel te geven. Het is een voorrecht om 100 kids te mogen begeleiden in hun groot worden en een deeltje van onszelf te mogen meegeven in hun groeien tot unieke grote personen. En wie weet komt er 1 van hen ook werken bij ons met dezelfde motivatie en inzet die zij ooit hebben mogen ervaren?

Wat is de grootste verandering met je vorige job? Het werd snel duidelijk dat Landelijke Kinderopvang Stekelbees geen saaie eentonige job was. Niet het gewone “toezicht langs de zijlijn” maar echt wel een sociale en pedagogische aanpak waar ik met steun van mijn verantwoordelijke nog in kon groeien en bijsturen. Ik kreeg de kans om opleidingen te volgen die zeker een meerwaarde betekenden in mijn werk en leven.

Plezier in werken Na bijna 10j werken in deze opvang spreken de nu twintigers me nog steeds aan of springen ze nog eens binnen. Ben je een sociaal persoon die creatief is en graag werkt in team? Een kind op de eerste plaats zet en voldoening wil krijgen in een job? Dan is het zeker een aanrader om binnen de kinderopvang te werken! Moest ik de keuze opnieuw krijgen had ik deze switch veel eerder gedaan. En ik blijf tot aan mijn pensioen! Dit is een kort verhaal van een 45 plusser die zich zeer goed voelt in een jong team en fier is hier een schakel van de ketting te mogen zijn.

Wat geeft je als kinderbegeleider energie? Ik werd ook op een positieve manier gestimuleerd en dat gaf me de ruimte om deze job te combineren met een andere halftijdse job als opvoedster binnen een MPC. Het moeilijkste voor mij is toch wel dat er geen handleiding of garantie bestaat voor “hoe pak ik deze situatie nu aan? doe ik het wel goed?...” Een eerste oordeel is snel gemaakt. Kind weent, stop met wenen. Kind eet niet, eet eens alles op. Kind zit in hoekje, speel eens met de anderen...

! n i a g ... a vip!

©Artifix

Jij bent onze

GA SAMEN NAAR EEN GOED GEVULD DAGJE GOED GEVOEL Geniet samen van fijne us-time momenten op de Goed Gevoel Ladies Fair! Want dat is een heerlijk dagje shoppen, proeven, uitproberen en ontdekken. Een gezellige drukte vol inspiratie, workshops en vooral... veel plezier. Krijg € 5 korting op je toegangsticket via code LK2018. Kom even tot rust in onze VIP-ruimte. We ontvangen onze medewerkers graag als VIP voor een koffietje of zo in de Ons-oase. Haal je pasje op – aan de balie van Ons – met je personeelskaart.

AdvGGLF18_Hallo_17.indd 1

23-24-25 MAART 2018 FLANDERS EXPO GENT

goedgevoelladiesfair.be

27/11/17 12:27

Inspiratiedag voor professionals in kinderopvang, jeugdzorg en ouder-kindbegeleiding

29 maart 2018 van 9u30 tot 16u00

Engelenburcht, Kruineikestraat 5, 3150 Tildonk Meer info over deze studiedag vind je op www.zorgsaam.be 95 euro

Van Fan Naar ambassadeur: de test Als onthaalouder, kinderbegeleider, verantwoordelijke kinderopvang, regiomanager, vrijwilliger, poetshulp, klusjesman, medewerker op het hoofdkantoor,… ben jij een ‘ambassadeur’ van Landelijke Kinderopvang!

Hoe doe je dat? Doe de test!

De dienstverlening van Landelijke Kinderopvang §§ ken je alle diensten en de dienstverlening van Landelijke Kinderopvang? §§ wist je dat we naast diensten onthaalouders, ook kinderdagverblijven, buitenschoolse opvang Stekelbees, lokale diensten buurtgerichte opvang, vakantieopvang voor bedrijven hebben? §§ weet je in welke regio’s Landelijke Kinderopvang actief is? §§ weet je dat we een infolijn hebben van 9 tot 14u waar mensen informatie krijgen over alle vragen rond kinderopvang §§ kan je het nummer terugvinden?

Leer ‘Ons’ beter kennen §§ wist je dat Landelijke Kinderopvang deel uitmaakt van Ons? §§ weet jij welke organisaties tot Ons behoren? Hoeveel organisaties kan je opnoemen? §§ weet je welke dienstverlening we in onze ‘zorg’-winkel aanbieden? §§ weet je welke organisaties er in jouw regio actief zijn? §§ heb je de gegevens om collega’s en ouders door te verwijzen? §§ volg je het nieuws van Landelijke Kinderopvang en Ons op de website, op de Facebookpagina, ontvang je de nieuwsbrief van Ons? §§ lees je als onthaalouder de nieuwsbrief LINK? §§ heb je de vorige edities van Hallo! gelezen?

Vertel met enthousiasme over wat je doet en waarvoor je staat §§ een eerlijke houding, positief en enthousiast zijn geeft ouders, kinderen en collega’s vertrouwen §§ durf zelf naar mensen toe te stappen om je voor te stellen en te vertellen over Landelijke Kinderopvang en Ons §§ probeer eens in het kort te vertellen wat je werk inhoudt en te omschrijven voor welke organisatie je werkt

website Landelijke Kinderopvang

website Ons

www.landelijkekinderopvang.be

www.ons.be

met een zoekactie naar kinderopvang en alle vacatures in de kinderopvang

met een overzicht van alle organisaties en de vacatures van Ons

word fan van Landelijke Kinderopvang

word fan van Ons

www.facebook.com/landelijkekinderopvang/

www.facebook.com/allemaalons/

met nieuws over kinderopvang, leuke weetjes, evenementen ter plaatse

met nieuws over alle organisaties, weetjes over Ons Tv, de Goed Gevoel Ladies Fair,…

nieuwsbrieven

Hallo

Wens je op de hoogte te blijven van de activiteiten van Ons? schrijf je op ons.be in op de gratis nieuwsbrief.

Gaf je je mailadres door aan je verantwoordelijke kinderopvang? Prima! We sturen je onze digitale publicaties.

Lichtpuntjes soms zijn ze groot soms zijn ze KLEIN Je hoeft ze niet te zoeken Je kunt ze ook ZIJN wenst je warme gezellige kerstdagen en een heel gelukkig nieuwjaar vol met liefde en gezondheid