WARWİCK TÜRK ÖĞRENCİLERİNDEN DEPREMZEDELERE KERMES

Avrupa Ajansı | AVA- Londra

İngiltere'de yaşayan Antalyalı öğrenci Mustafa Gökhan Güneş'in başkanlığını yaptığı Warwick Türk Öğrenci Birliği, düzenledikleri kermesten elde ettikleri 409 bin lira geliri depremzedelere bağışladı.Kahramanmaraş merkezli 6 Şubat'taki depremlerin ardından dünyanın dört bir tarafındaki Türkler afetzedeler için harekete geçti.Ülkelerinden yüz- lerce kilometre uzakta öğrenim gören Türk öğrenciler de "Ülkemiz için ne yapabiliriz?" düşüncesiyle kolları sıvadı.İngiltere'nin Coventry kentindeki Warwick Üniversitesi'nde ekonomi ve politika eğitimi gören

21 yaşındaki Mustafa Gökhan Güneş, başkanlığını yaptığı Warwick Türk Öğrenci Birliğindeki

İngiltere Warwick

Türk Öğrenci Birliği

Başkanı Mustafa Gökhan

60 Türk arkadaşıyla üniversitede kermes düzenledi. Kurdukları stantlarda Türk yemekleri satan öğrenciler, kısa süre içerisinde 409 bin lira yardım topladı.Öğrenci birliğinin başkanı Güneş, toplanan parayı depremzedelerin ihtiyaçları için AFAD, AHBAP ve İhtiyaç Haritası'na aktardı.

Güneş, Düzenlediğimiz kermeslerde, Türk yemekleri satarak yardım topladık

Avrupa Ajansı | AVA- Londra

İngiltere'de Galler Prensi William'ın mahremiyetini ihlal etmekle suçladığı The Sun'dan yüklü miktar para alarak gazetenin bağlı olduğu şirketle anlaştığı öne sürüldü.Yerel medyada yer alan habere göre, İngiltere Kralı 3. Charles'ın oğlu Sussex Dükü Prens Harry'nin, The Sun gazetesine telefon dinleme yoluyla özel bilgileri elde ettiği iddiasıyla açtığı davanın duruşması bugün görülmeye devam etti.Duruşmada, Prens Harry'nin avukatı David Sherborne, mahkemeye The Sun'ın bağlı olduğu News Group Newspapers (NGN) şirketinin kişilerle ilgili bilgileri yasa dışı yollardan elde ettiğine ilişkin iddiaların yer aldığı belgeler sundu.Ancak belgeler, İngiltere'de veliaht prens konumundaki Prens William'a ilişkin iddialarla dikkati çekiyor.Belgelere göre, Prens William, dünyaca ünlü medya patronu Rupert Murdoch'ın sahibi olduğu NGN'den "yüklü miktar" para alarak şikayetçi olmaktan vazgeçti.

İddiaya göre, taraflar arasındaki anlaşma 2020'de gerçekleşirken, geçen sene hayatını kaybeden Kraliçe Elizabeth de görüşmelere dahil oldu.

Ayrıca Sherborne, o dönemde avukatların da buna karşı çıkmasına rağmen Kraliyet üyeleri ile NGN arasında anlaşmanın gerçekleştiğini iddia etti.

Ülkemizden uzak olsak da kalbimiz hep buradaydı

Antalya'da bulunan Güneş, depremi duyar duymaz Türk öğrenciler olarak "Ülkemize nasıl yardımcı olabiliriz?" diye düşünmeye başladıklarını söyledi.Öğrencilerle bağış toplama kararı aldıklarını ifade eden Güneş, "Üniversiteden yardım kampanyası için izin aldık. Düzenlediğimiz kermeslerde, Türk yemekleri satarak 3 gün içerisinde 409 bin lira yardım topladık. Arkadaşlarıma emekleri için teşekkür ederim." dedi.Depremi duyunca Türk öğrenciler olarak çok üzüldüklerini dile getiren Güneş, "Bütün arkadaşlarımın bir şekilde tanıdıkları deprem bölgesinde vardı. Çok etkilendik. Ülkemizden uzak olsak da kalbimiz hep buradaydı." diye konuştu.

NGİLİZ MİLLETLER TOPLULUĞU ANITI'NDA (CAPE HELLES)

TÖREN DÜZENLENDİ

Avrupa Ajansı | AVA- Londra

Seddülbahir Bölgesinde bulunan anıttaki törende, günün anlam ve önemini belirten konuşma, İngiltere’nin Ankara Büyükelçisi Jill Morris tarafından yapıldı.

Morris sevgi, kötülük ve barış içinde yaşamaya dair İncil'den bir bölüm okudu. Programda, İrlanda'nın Ankara Büyükelçisi Sonya McGuinnes ve Hindistan'ın Ankara Büyükelçisi Virander Paul da İncil'den pasajlara yer verdi.

Çanakkale Savaşları'nda hayatını kaybedenler için dua edilen törende, daha sonra Türkiye, İngiltere ve Kuzey İrlanda, Avustralya, Bangladeş, Kanada, Fransa, Almanya, Hindistan, İrlanda, Yeni Zelanda, Pakistan ile Sri Lanka temsilcileri anıta ülkelerinin çelenklerini bıraktı. Türkiye Cumhuriyeti Devleti'nin çelengi, Kültür ve Turizm Bakan Yardımcısı Ahmet Misbah Demircan tarafından konuldu.

Saygı duruşunda bulunulması ve milli marşların okunmasıyla sona eren törene, Çanakkale Valisi İlhami Aktaş, Çanakkale Boğaz ve Garnizon Komutanı Tuğamiral Mustafa Turhan Ecevit, Avrupa Birliği (AB) Türkiye Delegasyonu Başkanı Büyükelçi Nikolaus Meyer-Landrut, Avustralya'nın Çanakkale Konsolosu Harry Hall, Çanakkale Savaşları ve Gelibolu Tarihi Alan Başkanı İsmail Kaşdemir, Avustralya Gazi İşleri Bakanı Matt Keogh, Yeni Zelanda Savunma Bakanı Andrew Little, İngiltere Genelkurmay Başkanı Patrick Sanders ile 25 ülkeden çok sayıda maslahatgüzar, büyükelçi, misyon başkan yardımcısı ile savunma ataşeleri katıldı.

Avrupa Ajansı| AVA- Londra

Devlet Tiyatrosunun duayen oyuncu ve yönetmenlerinden, Tepenin Ardı, Ahlat Ağacı, İstanbullu Gelin gibi yapımlardan tanıdığımız ve ‘Camdaki Kız’ dizisinde ‘Rafet’ karakteriyle izlediğimiz oyuncu, yönetmen, yazar Tamer Levent ile çok keyifli bir sohbet gerçekleştirdik. Benim için özel bir insan, babamın dostu, yönetmen, meslek büyüğüm, oyuncu, hocamız yani kıymetlim... Bende yeri çok büyük...Yoğunluğu arasında beni kırmadı.

Almula Merter- Okuyucularım için yüreğimizden yüreğine kocaman bir “merhaba” o zaman.

Tamer Levent- Seni gördüm, mutlu oldum, anılarım geldi gözümün önüne. Babanla çok şey paylaştık. Çok güzel adamdı, erken kaybettik. Ailesi ve tiyatro, vazgeçilmezdi onun için.

" Ferdi Merter, mutluluklar diler" derdi hep.

Almula Merter- Şu herkesin diline pelesenk olmuş, hatta siyasi alanlarda bile “tiyatro yapma, oynama” dedikleri oyunculuk sence nedir?

Tamer Levent-Oyuncu, insan bilimci ve insan sarrafı demektir. Oyunculuk birçok bilginin sentezidir. Psikolojinin, sosyolojinin, psikiyatrinin; özellikle bu bilim dallarının sentezidir.

Almula Merter- Sevgili hocamız Bozkurt Kuruç “İnsanı insana insanla anlatma sanatı” derdi, onu da buradan analım.

Tamer Levent- Çocuklarımdan biri bir gün: “Baba biz niye matematik öğreniyoruz?” diye sordu. Ona bakan bir hanım vardı, ben cevap vermeden o cevap verdi. “Bakkala gidince paranın üstünü almak için” dedi. Bizler mühendis olmak ya da muhasebe bilgilerimizi geliştirmek için matematik öğrenmiyoruz. Düşünmeyi öğrenmek için öğreniyoruz. Neden edebiyat okuyoruz; çünkü kişiliğimizi karşılaştırmalar yaparak geliştiriyoruz. Bu düşünmeler sürecine “sanat” diyoruz. Sanat düşünme sürecidir, resmin adı değildir.

Almula Merter- Tiyatro oyuncunun er meydanıdır öyle değil mi?

Tamer Levent- Tabii ki öyle. Sahnede izleyicinin karşısında hata yapma şansınız yoktur, başlar ve biter. Burası olmadı, baştan alalım diyemeyiz. Sinema veya televizyonda olmazsa tekrar çekebilirsiniz. İki saat boyunca izleyici ile yalnızsınız, yüksekten atlama gibi. O atlayış ne kadar ürkütücü ve heyecan verici ise sahneye çıkmakta aynen öyledir. Başarılı olup olmadığınızı seyirci alkışlarıyla anında öğrenirsiniz.

Almula Merter- Yeni nesil oyuncularda 'Ben artık öldüm' kavramı çok yaygın. Ve kendilerini geliştirmek için çok azı çaba harcıyor.

Tamer Levent- Ünlü ve başarılı oyuncular egolarını kırıp hayatın içindeki gerçekleri anlayıp sonra yansıtabilmek için kendilerini beşlerler. Gerard Depardieu çok iyi bir aktördür. Paris'in varoş yerlerinde demiryolu işçilerinin gittiği bir lokantada hafta da bir gün gözlem yapmak için garsonluk yapmış. Peter O'Toole çok önemli bir oyuncudur, New York’ta çok bilinmeyen bir kumaş mağazasında ayda bir kere falan gidip imajını değiştirerek kumaş satmıştır. Neden biliyor musun? Gözlem yapmak ve kendi marifetlerini anlayabilmek için. Çünkü oyuncu marifetli kişidir. Bir oyuncu buz gibi suya da girebilir, havada da durabilir. Gelişmiş bir oyuncu senarist ile çok iç içedir. Çünkü senarist diyalogları, metni yazar ama oyuncu, oluşturduğu karakteri canlandırırken senaristin yazdıklarıyla kendi oluşturduğu karakterin laflarını birlikte söylemeye başlar. Kendi de laf yaratabilir. Halbuki birçok insan oyuncunun laf yaratamayacağını zanneder, o zaman oyuncu demek hiç kendini ifade etmesini bilmeyen bir adam demek olur. Sanatçı sakin, çözümler üretebilen, yaratıcı, bilgileri olan, fikri olandır. Fikri Mülkiyet kanunu diye bir kanun var yani bu meslekleri ya- pan insanların da fikir mülkiyeti kanunu var. Oyuncunun da fikir mülkiyet hakları var. O halde bu ne demek oyuncunun da üretken birisi olması. Bazen senaryoda laf çok oturmamışsa oyuncu değişiklik yapabilir. Bunu hiç bilmeyen okuldan yeni mezun olmuş asistanlar koşup gelip hemen "o lafı doğru söylemediniz böyle söyleyin" diye tutturur. Amerika'da, İngiltere'de falan böyle şey olmaz.

Almula Merter : Sette yeni oyunculara, özellikle başrol oynayan ama bu işe tesadüfen başlamış, hiç bir eğitim almamış arkadaşlara rollerinde yol gösteriyor musun?

Tamer Levent : Fikrimi soran olursa söylüyorum. Çünkü ben sormadan birisine "öyle yap böyle yap" deme yetkisini kendimde bulmuyorum. Yani ne münasebet belki onun yaptığı doğrudur. Zaten yönetmen senaryoya çok aykırı olan şeye müdahale ediyor.

Almula Merter : Dijital tiyatroya inanıyor musun?

Tamer Levent : Şöyle açıklayayım, “tiyatro” Antik Yunan'da “seyir yeri “demek. Seyir yerinde oynanan şey ne? Drama. Ama biz drama kavramını bilmediğimiz için, drama kavramını acıklı bir şey zannediyoruz. Uluslararası alanda oyun metninin adı da dramadır. Mesela "Sevgi”. Sevgi kelimesini dramatize et diyebilir iyi bir hoca. Peki o zaman "Sevgi" kelimesini nasıl dramatize edebiliriz? Ağlayarak mı dramatize edeceğiz? Sevgi kelimesi bize ne çağrıştırıyor onu düşünmemiz lazım, sevgi kelimesini analiz etmemiz lazım. Önce sevgiyle neyi kastediyoruz anlamalı ve sonra onu sunmalıyız. Şimdi bunları bilmediğimiz için biz diyoruz ki tiyatro yüz yüze olmalı, nefes hissedilmeli. Evet tabii ki muhteşem bir şey. Ama pandemi döneminde ne yapacaktık? Evlere kapanıldı. Sanattan yoksun mu kalacaktık? O zaman dramalar dijital ortamda olacaktı. Yani ev tiyatrosuna dönüşecekti bu seyir yerleri. Ve öyle bir yol izlendi, işe de yaradı. Sahne kadar etkili olmadı elbette. Durumların yorumlanarak insanlara ayna tutması bu durumların dramatize edilerek yani oyunlaştırarak insanlara sunulması önemli. Çünkü Antik Yunan'dan beri insanlar drama sayesinde birbirlerini keşfediyorlar, şartlara göre tiyatroda da olur evde de olur diye düşünüyorum. Mesela Amerika'da falan Ev Tiyatroları çok popüler. Burada da denendi ama kültür altyapısı sağlam olmadığı için biz de çok tutmadı. Çok hızlı ve hazır gelmiş bir kültür olduğu için bir moda gibi yaşandı ve bitti. Tiyatronun ne işe yaradığını sorsak pek çok insan cevap veremez biliyorsun.

Almula Merter- Tiyatro mu Sinema mı? Televizyon mu?

Tamer Levent- Bir kere tiyatro salonu az, sinema salonu daha çok ve daha çok sinema filmi var. Tiyatroya gitmek için biraz daha zahmet çekmeniz lazım. Sinemaya gitmek kolay, evde oturup dizi izlemek ise en kolayı… Bireyler, kendilerini geliştirmek ve düşünmeyi ideal hedef olarak görmek istediği zaman doğru ölçüm yapabiliriz. Şu an doğru ölçüm yapacağımız bir eşitlik yok. Tiyatro daha zevklidir ancak sinemanın da kökeni dramdır. Resmin içinde de dram vardır. Hangi resme bakarsan bak içinde mutlaka bir dram vardır. Sinema ve tiyatronun yakın oluşu da dram kökeninden geliyor. İkisinde de oyuncu, mekân ve senaryo var. Peki, biz neden tiyatroyu değil de sinemayı tercih ediyoruz? Çünkü kolayımıza geliyor. Sinema daha renkli, daha gerçek; mekânlar ve oyuncuları daha yakın görüyoruz. Tiyatroda oyuncuyu uzaktan görüyoruz ancak her gece oyuna yeniden şahit oluyoruz. Tiyatroda bir beceriye şahit oluyorsunuz. Sinema ise aynı şeyi tekrarlıyor.

Almula Merter- Senin sevmediğin bir tanımlama var biliyorum. "İzleyici" denmesine karşısın.

Tamer Levent- İzleyici yerine deneyimci demekten yanayım. Çünkü tiyatroda izleyici, oyuncunun psiko-motor gücüdür. Yani sen oynadığın rolün anında izleyiciye nasıl yansıdığını anlarsın. Galileo oynadım mesela, çok sevdiğim için o yüzden örnek veriyorum. Ağır bir oyundur. Biz 3 sezon oynadık. Ben her oyunda söylediğim lafa izleyicinin nasıl reaksiyon vereceğini merak ediyordum, oyuncu olarak anlatabiliyor muyum anlatamıyor muyum diye sınıyordum kendimi. Bazı temsillerde izleyici reaksiyon veriyordu bazı laflara ki onu artık anlamıştım. Bazı temsillerde o laflara reaksiyon vermeyip başka laflara reaksiyon veriyorlardı. O zaman oturup düşünüyordum "acaba bugünkü izleyicinin psikolojisi farklı mı? Ben hatalı bir şey yapmış olabilir miyim? diye Oyuncu tiyatroda insan olarak ta kendini geliştirme şansına sahiptir. İzleyici dediğimiz deneyimci de oyuncunun getirmiş olduğu yorumu anlayıp onunla empati kurabilirse, o da kendi yaşamını sorgulamak ve tartışmak gibi bir süreç içerisine girebilir. İşte bu paylaşımın adı da sanattır zaten.

Almula Merter- Türkiye’de oyun yazarları gereken değeri görüyor mu?

Tamer Levent- Yerli oyunların pek çoğu değerlendirilmiyor. Oysa çok kıymetli oyun yazarlarımız var. Kesinlikle çok doğru söylüyorsun. Çok güzel oyunlar, çok değerli yazarlar var. Mesela Turgut Özakman, Orhan Asena, Mehmet Baydur, Oktay Arayıcı, Ferdi (Ferdi Merter ) çok iyi oyun yazarlarıydılar. Bu çapta birkaç oyun yazarımız daha var. “Sırf öyle laf olsun diye, senaryo yazmak için senaryo yazmayın. Eğer anlatacak bir derdiniz varsa onun için yazın.” diye bir söz vardır, bayılıyorum. İnsanların Türkiye’de anlatacak derdi olan çok ama bunu ifade edemiyorlar galiba.

Almula Merter- Şimdi emeklilik öncesine gitsek devlet tiyatrolarında “yapmadım yapamadım, keşke ben şu oyunda oynasaydım” ya da “bu oyunu yönetseydim” dediğin oyun var mı?

Tamer Levent - Aklımda kalan bir rol yok. Galileo oynamak istiyordum, öğrenciliğimde bile çalışmıştım konservatuarda. Oynadım. Bir de Ankara’da Sanat Severler Derneği'nde o senenin “en iyi aktör” ödülünü aldım. Shakespeare’in Venedik Taciri’nde Shylock’i oynadım. Sahneye koymak istediğim oyunlar vardı Mesela Ferhat ile Şirin’i sahneye koydum. Büyük Tiyatro'da. Ferhat ile Şirin’de Rusya'dan, gelen bir kuklacı kullandım. İstanbul AKM’de “Calığula” oyununu sahneledim. Yani istediklerimi yaptım.