50tbl Trodningur

EE

Troðningur

FR

NETTÍ

ARIT M

FRÍTT

/

TBL 50. JANÚAR 2021

Meðal efnis: Berlinde de bruyckere.

Land í litum 2021.

The Art Car Museum.

Uglur - symbolisminn.

Hieromymus Bosch og hrollvekjandi uglur.

Bókaskreytingar fyrir börn.

Bjórglasahúsið.

Vissir þú ? Þjóðsagan.

Hönd forsætisráðherrans.

Verk á forsíðu / front page work; Gudmundur R Ludviksson

ART MAGAZINE ICELANDIC

Berlinde de bruyckere

Berlinde De Bruyckere vinnur með afsteypun úr vaxi, skinnum af dýrum, hári, vefnaðarvöru, málmi og tré, sem veldur áleitnum röskunum á lífrænum formum. Viðkvæmni og viðkvæmni mannsins, þjáningu líkamans - bæði manna og dýra - og yfirþyrmandi máttur náttúrunnar eru nokkur af kjarnahvötunum í verkunum hennar.

De Bruyckere er fædd í Gent í Belgíu árið 1964. Þar sem hún býr nú og starfar, De Bruyckere er undir miklum áhrifum frá hefðum flæmska endurreisnarinnar.

Upp úr arfleifð gömlu meistaranna í Evrópu, kristinni táknfræði, auk goðafræði og menningarfræða, lagar De Bruyckere núverandi sögur með nýjum frásögnum sem lagðar eru til af atburðum líðandi stundar til að skapa sálrænt landsvæði - patos, eymsla og vanlíðunar. Tvímenningar ástarinnar og þjáningarinnar, hættunnar og verndarinnar, lífsins og dauðans og mannlegrar skilningsþarfar eru hin almennu þemu sem De Bruyckere hefur verið að takast á við frá upphafi ferils síns. „Ég vil sýna hversu hjálparvana líkami getur verið,“ hefur De Bruyckere sagt. "Sem er ekkert sem þú þarft að vera hræddur við - það getur verið eitthvað fallegt."

Berlinde de bruyckere

Berlinde de bruyckere

Land í litum 2021 Fyrsti listgjörningurinn " Land í litum " er fyrirhugaður um miðjan júli 2021 og verður haldinn á fallegu túni á Breiðinni á Akranesi.

Verkefnið fer þannig fram að þeir listamenn sem skrá hafa sig ti þátttöku munu mála verk undir berum himni á þartil gerðar plötur ( sjá myndir ). Gestum er síðan boðið að ganga um og skoða og njóta. Öll verkin verða til sölu fyrir sanngjörn verð, en sala og eða kaup eru gerð í samráði við hvern listamann fyrir sig.

Verkefnið á sér fyrirmynd frá Hollandi, en þar hefur þessi mjög svo vinsæli gjörningur verið framkvæmdur til margra ára.

Uglur Kristin táknmynd er full af fuglum. Pelikanar, dúfur, hanar og jafnvel Fönixar finnast auðveldlega sem skreytingar og táknrænir þættir í katakombum, basilíkum, dómkirkjum og í næstum hvaða sóknarkirkju sem er. Uglan er þó ekki fugl sem auðvelt er að koma auga á (engin orðaleikur ætlaður) í kristinni list. En þetta þýðir ekki að það eigi ekki sinn sess í þessari fjölbreyttu, oft flóknu táknmyndarhefð.

Vegna náttúrulegra venja sinnar hefur uglan oft táknað Satan.

Skilti og tákn George Ferguson í kristinni list útskýra einnig að í fornum þjóðsögum, rétt eins og Satan blekkir mannkynið, „er uglan líka sögð plata aðra fugla og fella þá til að falla í snörurnar sem veiðimenn setja.“ En þversagnakennt hefur það einnig verið notað sem eiginleiki Krists og það fylgir oft krossfestingaratriðum. Þar sem uglan sér í myrkrinu er hún tengd þeim sem eru leystir út af Kristi, sem dóu „til að gefa ljósi þeim sem sitja í myrkri,“ (Sbr. Lúk. 1:79).

Uglur eru líka tákn einverunnar. Í þeim skilningi komu þeir til með að lýsa anda einsetumannsins: alltaf vakandi, í einveru, einir og sér. Þetta er ástæðan fyrir því að uglur birtast oft í senum einsetumanna við bæn. Einnig hefur uglan verið tengd, frá fornu fari, visku (þar sem hún er eiginleiki grísku viskugyðjunnar, Aþenu) og það er með þessari merkingu sem uglan hefur, samkvæmt Ferguson, stundum verið sýnd í fylgd St. Jerome. Það eru mörg hjátrú í kringum ugluna, mörg hver einbeita sér að dauðanum. Í Evrópu og Ameríku var litið á uglu sem fyrirboða dauðans. Þetta var vegna ákveðinna þjóða, eins og Dakóta, og nokkurra germanskra ættbálka og skandinavískra víkinga, sem myndu merkja nálgun árásar með ugli. Þetta var og er enn auðveldasti fuglakallinn til að líkja eftir. Mayans kölluðu skríkuglu Yucatan „stynfuglinn“ og töldu að það þýddi dauða.

Hieronymus Bosch’s Creepy Owls

Hieronymus Bosch og hrollvekjandi uglur...

Hieronymus Bosch var Hollenskur málari á miðöldum . Hann hlýtur að hafa lifað í tveimur heimum samtímis - hinum raunverulega og heimi ímyndunaraflsins. Verk hans eru þekkt fyrir makabra og martraðar helvítis lýsingar, frábæru myndmáli, ítarlegt landslag og myndskreytingar á trúarlegum hugtökum og frásögnum.

Eitt af mótífunum sem koma reglulega fram í verkum hans er ugla.

Ef þú myndir telja uglurnar í öllum málverkum hans, var Hieronymus Bosch sennilega uglasti listamaður allra tíma. Allir málaðir á mjög raunsæjan hátt hafa vakandi auga. Miklar vangaveltur eru um hvað uglur hans ‘meina’ og hvernig ætti að lesa þær. Það hjálpar ekki að leita í margþætta og misvísandi merkingar sem hafa verið tengdar uglum.

Stundum tákna þær visku, stundum vanþekkingu; þær geta fært þægindi svefns á nóttunni eða verið fyrirboðar morðs og dulrænu.

En svo virðist sem uglurnar hafi almennt verið tengdar ógn og dauða og haft einkennandi siðferðislega þýðingu. Til dæmis, vinsæl á þeim tíma The Dialogue of Creatures segir frá langreyru sem vildi stjórna öðrum fuglum. Og það virðist sem Bosch hafi almennt notað það sem tákn og sett það í samhengi með ógnvænlegu andrúmslofti.

Jafnvel til að leggja áherslu á ógnandi nærveru, teiknaði hann þær stundum umkringdar öðrum, fjandsamlegum fuglum sem reyna að hrekja ugluna á brott.

Barnabรณkaskreytingar

Barnabรณkaskreytingar

Barnabรณkaskreytingar

Barnabรณkaskreytingar

The Art Car Museum ArtCar safnið er einkasafn samtímalistar staðsett í Houston, Texas, Bandaríkjunum. Safnið, sem fékk viðurnefnið „Garage Mahal“, opnaði í febrúar 1998. Áhersla þess er á listbíla, myndlist og listamenn sem sjaldan sjást á öðrum menningarstofnunum.

The Art Car Museum

Viss

ir þú

Akstur metanbíla er kolefnishlutlaus.

að..

.

Tengitvinnbílar menga mun minna en hefðbundnir bensín- eða dísilbílar.

Með því að hjóla eða ganga til og frá vinnu dregur þú úr mengun svo um munar.

Bílar menga hlutfallslega meira í snattakstri en í langkeyrslu.

Kaldstart eykur eyðslu og þar með losun á CO2.

Aksturslag og ástand ökutækis hefur mikil áhrif á eyðslu og þar með enn meiri áhrif á losun gróðurhúsalofttegunda.

Venjuleg farþegaþota brennir 3,5 – 4 tonnum af þotueldsneyti á klukkustund.

Venjuleg farþegaþota sem flogið er í 6 klst. losar 66-76 tonn af CO2.

Asparskógurinn í Sandlækjarmýri bindur 2030 tonn af CO2 á hektara á ári. Árleg meðalbinding ræktaðra skóga á Íslandi er 7,2 tonn af CO2 á hektara.

Bensínbíll sem eyðir að jafnaði 10L/100km og ekið er 20 þúsund km losar 4,6 tonn af CO2 út í andrúmsloftið. Ástand gróðurþekjunnar á Íslandi er víða það slæmt að kolefnisjöfnuður er neikvæður.

Ræktaðir skógar á Íslandi binda nú um 330.000 tonn af CO2.

Losun gróðurhúsalofttegunda veldur röskun veðrakerfa.

Flest bendir til að á Íslandi verði minni skil á milli árstíða vegna röskunar veðrakerfa.

Þjóðsögur Þegar búið var að vígja síra Eirík að Vogsósum og hann er kominn þangað fer hann að fletta upp máldögum kirkjunnar og sér að margir þar eiga að gjalda sér dagsverk og þar á meðal ekkja ein, Málfríður á Ertu.Einu sinni um sumarið segir síra Eiríkur við hana að hún eigi að gjalda sér dagsverk. Hún sagðist vita það, en hún sagðist nú vera orðin sjálf ónýt að vinna, en hún sagðist eiga dóttur er Kristín héti sem hún sagðist skyldi senda í dagsverk til hans. Það sagði hann að sér þækti vænt um, þar hann hefði fáar vinnukonur.Málfríður sagði sér litist ekki svo á vinnumenn hans að þeir væru duglegir sláttumenn og sagði það mundi vera betra fyrir hann sjálfan að slá og láta hana raka eftir sér. Það segist hann skuli gjöra. Nú fer konan í burtu og nú líður nokkur tími.Einu sinni um sumarið gengu rigningar nokkurn tíma. Einn morgun er presti sagt að úti standi stúlka sem komi í dagsverk. Hann skipar að segja henni að koma inn. Hún gjörir það og hann spyr hana að nafni. Hún segist Kristín heita og dóttir Málfríðar.

Hún var mikið skikkanleg stúlka að sjá og fálát.Hann segir vinnumönnum sínum sem voru fimm að fara að slá og segir henni að hún skuli raka eftir þeim. Hún gjörir það. En eftir nokkurn tíma sendir hann dreng upp í slægjuna til að vita hvernig gangi, en drengur segir aftur að Kristín sitji og hafi ekkert að raka.Hann gengur þá út og tekur orf sitt og gengur upp í slægjuna og segir við Kristínu: "Þú hefur ekkert að raka?"Hún segir það vera.Síðan fer hann að slá og herðir sig, en það dugar ekki heldur; hún hefur ekkert að raka fyrir því og situr öðru hvoru. Þá sér prestur að það dugar ekki og segist hann því þurfa að fara heim til að klappa hjá sér.

DAGSVERKIÐ Kristín heldur honum sé þess þörf.Síðan fer prestur heim, en þá finnur hann hvergi smiðjuna, en eftir að hann er lengi búinn að leita finnur hann hana og klappar hjá sér og kemur síðan upp í slægjuna. En þá finnur hann hvergi orfið sitt og leitar lengi, en á endanum finnur hann það og byrjar nú að slá og herðir sig og eins hinir fimm vinnumenn hans. En það fer á sömu leið að hún situr öðru hvoru.Nú er kominn matmálstími og er stúlkan kölluð heim að borða og fer hún, en á meðan er hann og þeir að slá og herða sig á allan hátt. Þegar hún kemur aftur finnur hún hrífuskaftið, en hvergi höfuðið af hrífunni. Hún fer heim með skaftið og kemur aftur með hrífu og nú fer á sömu leið að hún situr oftast.Þá segir síra Eiríkur: "Nú skulum við hætta Kristín því ég hef nú fengið mig fullreyndan."En síðan héldu vinnumennirnir áfram að slá, en síra Eiríkur hætti og hún rakaði eftir þeim og þá gekk raksturinn náttúrlega.

(Þjóðsagnasafn Jóns Árnasonar)

DRAUGUR SAKRAMENTAÐUR Eitt sinn voru prestar tveir, annar á Vesturlandi, hinn á Austurlandi. Þeir voru óvinir og áttu ýmsar brösur saman. Fóru svo leikar að Vesturlandsprestur þóttist verða undir í viðskiptum þeirra og hézt við embættisbróður sinn þann hinn austlenska, kvaðst mundu senda honum sendingu svo honum drægi.Svo bar við að vinnumenn prests fórust á sjó í ofviðri, en ráku að landi líkin öll saman. Prestur fer til og vekur upp einn manninn með töfrum sínum og magnar drauginn sem mest hann má; fær honum síðan í hendur það erindi að drepa Austurlandsprestinn.

Draugurinn þóttist til þess lítt fær og bað sig undan þeginn, en prestur skipaði honum að fara og fór hann nauðugur.Nú víkur sögunni til Austurlandsprestsins.

Vetur var liðinn allt að jólum fram. Á aðfangadag jóla leggur prestur ríkt á við heimafólk sitt að ljúka snemma af öllum útiverkum; skyldi bæjardyrum loka fyrir dagsetur og enginn út koma eftir það.Eftir dagsetur er barið að dyrum og segir prestur dóttur sinni ellefu vetra að ganga til dyra. Hún gjörir svo, lýkur upp hurðu, lítur út, en sér engan; gengur inn síðan.Ekki líður á löngu áður barið sé í annað sinn hálfu meiri högg en fyrr.

Prestur skipar dóttur sinni enn að vitja dyra, en bannar hverjum manni fullorðnum fram að ganga. Fer allt á sömu leið sem fyrr: hún gengur fram, lítur út, sér engan og fer inn við svo búið.Í þriðja sinn er barið langmest og gífurlegast, svo brakar í hverju tré. Enn segir prestur dóttur sinni að vita hverju þetta mundi sæta; en stúlkan var hrædd orðin og vildi með engu móti fram ganga.En svo varð að vera sem prestur vildi; skyldi hún ganga út í bæjardyrnar og taka opna hurðina og segja: "Sé hér nokkur sem vill finna föður minn, þá komi hann inn."Hún gengur fram, sér fyrst engan, en mælir síðan þeim orðum sem fyrir hana voru lögð.

Sér hún þá koma utan fyrir vegg strák gráan og loðinn. Hún tekur í hönd honum og leiðir hann inn í baðstofuhús til föður síns; stóð hann þar í öllum messuskrúða með handbókina í hendinni.Prestur spyr gestinn um erindi sitt og segir hinn sem var að Vesturlandsprestur hafi sent sig á hans fund til að drepa hann.Þá spyr prestur hví hann hiki sér við því.Draugurinn kveðst vera lémagna og ekki treysta sér sökum þess að líf hafi leynst með sér í fjörumálinu þegar presturinn hinn vestfirski vakti hann upp og nógu mikil illska því ekki getað hlaupið í sig.Prestur spyr hvort hann vilji eigi þiggja að sér sakramenti og kvaðst hinn una hag sínum stórilla og það feginn vilja. En draugurinn hafði varla dreypt vörunum í vínið áður hann datt niður dauður.Við heimafólkið sagði prestur að hann hefði vitað að draugurinn mundi hafa drepið hvern mann fullorðinn sem til dyra hefði gengið, en að hann aftur mundi vera svo veglyndur að þyrma meynni ungri og fríðri.

"John considered his work an enjoyable pastime rather than a work of art, but he did enjoy people's reaction to his creations."

John Milkovisch, a retired upholsterer for the Southern Pacific Railroad, started his project now known as the Beer Can House in 1968 when he began inlaying thousands of marbles, rocks, and metal pieces into concrete and redwood to form unique landscaping features. When the entire front and back yard were completely covered because he "got sick of mowing the grass", he turned to the house itself and began adding aluminum siding - aluminum beer can siding, that is.

Over the next 18 years the house disappeared under a cover of flattened beer cans for both practical and decorative reasons. Garlands made of cut beer cans hanging from the roof edges not only made the house sing in the wind, but also lowered the family's energy bills. Ripley's Believe It or Not estimated that over 50,000 cans adorn this monument to recycling.John considered his work an enjoyable pastime rather than a work of art, but he did enjoy people's reaction to his creations. He once said, "It tickles me to watch people screech to a halt. They get embarrassed. Sometimes they drive around the block a couple of times. Later they come back with a car-load of friends..." The house and landscape are adorned with many different types of beer that John, himself, drank (though his neighbors and his wife, Mary, were always glad to lend a hand!). Did he prefer one brand to the next? His favorite beer was always "Whatever's on special."

The Early Years John Milkovisch was born in Houston, TX December 29, 1912 in his parents' small apartment off Washington Avenue. His arrival was no heralded by memorable cosmic events like exploding supernovas or mysterious shimmering lunar rings. In fact, his childhood and most of his adult life we uneventful. There was no indication that this jolly, beerdrinking Houstonian would experience a creative epiphany in his retirement years. But his latent artistic talent, combined with a fervent imagination fused, erupted, and manifested itself in a monumental work of visionary art that rivals any like it in the world.

John's Beer Can House has been praised by folk art collectors, museum directors, writers, photographers and film producers around the world. It is one of Houston's most beloved cultural icons. And yet this modest man often said, "I had no idea people would be so interested in beer cans. I wouldn't go around the block to see it."Within a year of his birth, John's parents, John and Marie, purchased a lot at 319 Malone and began construction on a one-room house where the boy was raised. (John was to reside here until his marriage in 1940.)

Beer Can House John Milkovisch

Young John first attended a "make-shift" school at Washington Ave and Birdsall. From there he went to Roberts School (located in Camp Logan, a World War I emergency military training center located where Memorial Park is today); Stevenson Elementary (5410 Cornish); and left school after attending the 8th grad at George Washington Junior High (now demolished).

During his teenage years he earned money as a golf caddie, landscaper and draper.His father greatly influence the impressionable boy, instilling in him the virtues of good character, giving a day's work for a day's pay, and most important - securing a steady job.

The lessons proved invaluable as John was to grow up during the Great Depression. the father suggested his son learn to upholster.

John apprenticed at Hoiden Upholstery Shop, a neighborhood business. In 1940 John was offered a job as an upholsterer for the Texas & New Orleans Railroad Company which merged into the Southern Pacific Railroad in 1961. He worked on passenger cars and Pullman sleeping coaches until his retirement in 1976. The ever-industrious John plied his trade at Brook Mays Piano; Myers-Spalti Manufacturing Company (a manufacturer and wholesaler of furniture that offered upholstery services); and his old employer, Hoiden Upholstery, over the years during lay offs and strikes against the rail line.

Hรถnd forsรฆtisrรกรฐherrans

Troðningur TBL 49 JANÚAR 2021

ART MAGAZINE ICELANDIC

Mynd á baksíðu / Back fhoto Gudmundur R Ludviksson