I is for Imagination –
Nie ma celu próbować – powiedziała Alicja. – Nikt nie może uwierzyć w rzeczy niemożliwe.
–
Wydaje mi się, że niewiele masz wprawy – powiedziała Królowa. – Gdy byłam w twoim wieku, wprawiałam się co dnia przez pół godziny. Ach, czasem udawało mi się uwierzyć w sześć niemożliwych rzeczy już przed śniadaniem. Lewis Carroll, ‘Alicja po drugiej stronie lustra’
Ilustracja John Tenniel
Prawdopodobnie nikt z nas nie skorzysta z pomysłu Białej Królowej, by poświęcić pół godziny dziennie na ćwiczenie wyobraźni, nie wyznaczamy też dzieciom pracy domowej w postaci uwierzenia w sześć niemożliwych rzeczy przed śniadaniem. Jeżeli jednak zignorujemy znaczenie rozwijania u dzieci wyobraźni – i jeżeli nie będziemy nauczać w sposób ją pobudzający, co jest drugą stroną tego samego medalu – prawdopodobnie będziemy osiągać o wiele niższą skuteczność w nauczaniu dzieci, niezależnie od ich wieku. Wyobraźnia wiąże się z umiejętnością konceptualizacji i wizualizacji „oczami umysłu”. Polega na myśleniu nieszablonowym i wierze, że rzeczy, które pozornie nie są realne lub możliwe, istnieją lub mogą istnieć. Używanie wyobraźni przynosi powiew świeżości i pozwala nam na tworzenie nowych pomysłów. Dzięki uczeniu w sposób uwzględniający, wykorzystujący i rozwijający wyobraźnię, dzieci uczą się: ●
zadawać „właściwe” pytania,
●
myśleć kreatywnie,
●
rozwiązywać problemy,
●
rozumieć pojęcia z dziedzin wykraczających poza program nauczania,
●
spoglądać z innej perspektywy,
●
wykazywać empatię względem innych,
●
oceniać pomysły własne i innych,
●
myśleć obrazowo,
●
pamiętać i zapamiętywać,
●
wyznaczać sobie cele,
●
łączyć to, czego się uczą, z rzeczami, które już znają,
●
wyrażać i przekazywać pomysły (za pomocą słów, obrazów – rysunku lub ruchu – stosując pantomimę i odgrywając role).
Materiały pochodzą z bloga metodycznego Carol Read: www.carolread.wordpress.com © Carol Read 2014