Tiger L by Macmillan Polska Sp. z o.o.

L is for Learning to learn

Dzieci – również małe dzieci – zadziwiająco prędko są w stanie nauczyć się od nas skutecznych metod uczenia się. Nabywanie takich umiejętności polega na tym, by pokazać dzieciom, jak stać się uczniami odpowiedzialnymi, samoświadomymi, zdolnymi do własnych przemyśleń i coraz bardziej niezależnymi. Wiąże się to również ze zapewnieniem dzieciom możliwości rozwijania stylów i strategii uczenia się, które pomogą im uczyć się jak najlepiej. Jako że nie mamy pojęcia, czego uczone przez nas dzieci mogą chcieć (lub musieć) nauczyć się w przyszłości, ukształtowanie ich kompetencji i pewności siebie jest jedną z najważniejszych rzeczy, które możemy zrobić. Nawet w przypadku bardzo małych dzieci umiejętność uczenia się powinna stać się integralną częścią naszych lekcji. Powinniśmy sprawić, żeby dzieci były świadome zarówno procesu (czyli tego, jak się uczą) oraz produktu (czyli tego, czego się uczą). Musimy również pomóc dzieciom budować pewność siebie i poczucie własnej wartości. Te cechy poprowadzą je do wyznaczania osobistych celów edukacyjnych i pokonywania wyzwań. Jako nauczyciele dokonujmy również regularnego przeglądu i oceny ich indywidualnych postępów i nauki. Nasza rola w odniesieniu do wiedzy powinna polegać na tym, abyśmy pomogli dzieciom rozwinąć umiejętność samopoznania i samoświadomość (jaki/jaka jestem; w jaki sposób uczę się najlepiej). W zakresie umiejętności i strategii naszym celem jest rozwój (i) strategii metapoznawczych, które obejmują przemyślenia dotyczące procesu uczenia się (np. planowanie, porównywanie, stawianie hipotez, kwestionowanie samego siebie); (ii) strategii poznawczych, które obejmują konkretne umiejętności myślenia i odnoszą się do konkretnych zadań (takich jak klasyﬁkowanie, sekwencjonowanie, dopasowywanie, przewidywanie, dedukowanie), jak również umiejętności wyszukiwania informacji; (iii) strategii społeczno-afektywnych, które wiążą się z wzajemną współpracą (np. dzielenie się, czekanie na swoją kolej, aktywne słuchanie, praca w parach i grupach, udzielanie i przyjmowanie informacji zwrotnej od rówieśników). Dzieci powinny również rozwinąć postawy, dzięki którym wykazać się mogą inicjatywą, odpowiedzialnością, ciekawością, zainteresowaniem, wytrwałością, pewnością siebie i pozytywną samooceną.

Materiały pochodzą z bloga metodycznego Carol Read: www.carolread.wordpress.com © Carol Read 2016

L is for Learning to learn Oto 12 działań, które powinniśmy podjąć, aby pomóc dzieciom rozwinąć umiejętność samodzielnego uczenia się: 1. Uczenie strategii: na przykład poprzez modelowanie, wyjaśnianie, praktykę i przenoszenie znanych strategii na nowe konteksty lub zadania. 2. Przemyślenia i przegląd: na przykład poprzez stosowanie regularnych powtórek pod koniec lekcji i pod koniec każdego rozdziału, poprzez stosowanie pamiętnika ucznia, arkuszy samooceny lub kwestionariuszy samooceny. 3. Rozmowy o nauce: na przykład poprzez dyskusje klasowe, wywiady z poszczególnymi dziećmi – a przy tym ciągłe pokazywanie, że cenimy indywidualne poglądy. 4. Negocjowanie: na przykład ustalenie i sporządzenie klasowej umowy, która zawiera uzgodnione zasady i kodeks zachowań. 5. Ustalenie parametrów: na przykład jasne zwyczaje i obowiązki, jasne cele nauki (również wyznaczone przez dzieci). 6. Otwartość: na przykład na różne sposoby organizowania uczenia się, takie jak sporządzanie map umysłu, które świetnie się sprawdzają przy zapamiętywaniu słówek. 7. Wspieranie planowania: na przykład poprzez pomoc dzieciom w planowaniu ich pracy poprzez stosowanie pytań ustrukturyzowanych, burzy mózgów lub map umysłu. 8. Wyznaczanie zadań: w celu rozwinięcia wielu umiejętności poznawczych, np. przewidywania, formułowania hipotez, porównywania, logicznej dedukcji (a także takich umiejętności, które nawiązują do różnych stylów uczenia się). 9. Poszerzanie i rozwój: na przykład poprzez zapewnianie możliwości poszerzania i przenoszenia poznanej już wiedzy, strategii i umiejętności na zupełnie nowe obszary. 10. Budowanie umiejętności niezbędnych do samodzielnego uczenia się, np. umiejętności związanych z wykorzystaniem komputera, Internetu, bibliotek, słowników – generalnie rzecz biorąc, umiejętności wyszukiwania informacji. 11. Pomaganie dzieciom we współpracy: na przykład poprzez usystematyzowanie czynności poprzedzających pracę w parach i grupach – a przy tym ciągłe pokazywanie, że cenisz współpracę. 12. Ocenianie: na przykład dokonywanie oceny wstępnej w celu ustalenia, co dzieci już wiedzą, a czego nowego i w jaki sposób będą się uczyć; ocena końcowa pozwala na wyeksponowanie związku pomiędzy uczeniem się a zdobytymi wynikami. Wymienić można naprawdę wiele potencjalnych korzyści z włączenia nauczania umiejętności uczenia się do naszego ogólnego planu nauczania: ●

pomaga to utrzymać stały poziom motywacji;

●

sprzyja aktywnemu zaangażowaniu dzieci w ich naukę;

●

buduje pewność siebie i poczucie własnej wartości;

●

rozwija u dzieci świadomość własnych postępów;

●

można przenieść poznane już umiejętności i strategie na inne przedmioty i dziedziny nauki;

●

zachęca dzieci do wyznaczania sobie wysokich standardów;

●

pomaga rozwinąć umiejętności społeczne;

●

dzieci ponoszą coraz większą odpowiedzialność za swoje uczenie się;

●

dzieci stają się coraz bardziej świadomymi siebie, zorganizowanymi i niezależnymi uczniami;

●

życie klasowe staje się dla ciebie łatwiejsze!

__________________________________________________________________________________ Recenzję historyjki o niegrzecznym misiu i wodzie oraz ilustrację wykonał Jamie Matthews (gdy miał 6 lat).