Oliwia Biaduń Kowloon Walled City

z dowolnie wybranego miejsca, uwzględniając określoną, minimalną odległość od celu. Zadaniem pilota jest zrzucenie markera (worka z piaskiem i taśmą z numerem balonu) jak najbliżej punktu. Inną, bardzo ciekawą i osobliwą konkurencją jest Key Grab (zbieranie klucza) – w trudno dostępnym miejscu umieszcza się kilkumetrową tyczkę z kluczem od samochodu. Zwycięzca, któremu uda się zdjąć klucz, wygrywa nagrodę – oczywiście samochód " # $ %

Najbardziej znanymi zawodami balonowymi na świecie jest zorganizowany po raz pierwszy w 1906 roku w Paryżu Puchar Gordona Bennetta, czyli Międzynarodowe Zawody Balonów Wolnych. Założyciel, Amerykanin, był milionerem i entuzjastą sportów ekstremalnych. Wydarzenie odbywa się co roku w kraju, którego załoga zwyciężyła w ostatnich zmaganiach. W 1939 roku zawody miały odbyć się w Polsce we Lwowie, lecz z powodu wybuchu wojny, imprezę wznowiono dopiero w 1983 roku w Paryżu. Zwyciężyła wtedy dwójka Polaków: Stefan Makné oraz Ireneusz Cieślak. W 2020 roku zawody również miały zostać zorganizowane w naszym kraju, ale wydarzenie zostało przełożone na 2021 rok.

Obecnie baloniarstwo przybrało także wymiar komercyjny. Organizowane są loty widokowe i wycieczki, a na powłoce balonu drukuje się reklamy, które są atrakcyjne oraz świetnie widoczne. Ewolucja tego sportu jest naturalną konsekwencją jego rozwoju. Dzięki temu więcej ludzi ma możliwość przeżycia niesamowitej przygody, jaką jest latanie balonem.

KOWLOON WALLED CITY

Oliwia Biaduń tym, że gdzieś na świecie istniało osiedle o Jako społeczeństwo, przyzwyczajeni podobnej strukturze powierzchniowej. jesteśmy do standardu życia niewielką rodziną w dużym, a przynajmniej wystarczającym mieszkaniu lub domu. W Warszawie znajduje się wiele osiedli i bloków, miejsca starcza tutaj dla każdego mieszkańca. Zanim przejdziemy do konkretów związanych z tematem tego artykułu, wyobraź sobie, drogi Czytelniku, że wszyscy warszawiacy zamieszkują obszar 1 km². Nie do pomyślenia, prawda? Teraz zastanów się nad

Zdjęcie pochodzi ze strony wikipedia.org Historia osiedla sięga końca XIX wieku, kiedy to Wielka Brytania przejęła od Chin Hong Kong, w tym obszar, na którym znajdowało się Kowloon. Niedaleko tego terenu postanowiono wybudować fort. W 1899 roku Anglicy siłą przejęli nad nimi władzę, a następnie pozostawili go własnemu losowi. W 1933 roku władze Chin podjęły decyzję o wyburzeniu terenu i zagospodarowaniu go od nowa. Do 1940 roku rozebrano

większość budynków, ale wojna na Pacyfiku przerwała ten proces, pozostawiając jeszcze kilka budowli. Po II wojnie światowej, na terenie Walled City zbierali się uchodźcy i inni nielegalni mieszkańcy. Ze względu na nieudane próby przesiedlenia niepożądanych osadników, władze Chin pozostawiły Kowloon bez nadzoru. W latach 60-tych i 70-tych XX wieku osiedle przeżyło największy rozwój. Ze względu na gwałtowną ewolucję osiedla, polegającą głównie na stawianiu budynków jeden na drugim, Kowloon zostało wpisane do księgi rekordów Guinnessa ze względu na największą gęstość zaludnienia. Wynosiła ona blisko 2 mln osób na ��! . Powierzchnia Kowloon to 2600m², a zamieszkiwało tam ponad 50 tysięcy mieszkańców.

Zastanów się przez chwilę, jak Ty, drogi Czytelniku, czułbyś się mieszkając na tak przeludnionym obszarze. Domyślam się, że czułbyś się źle, ale owo „źle” stanowi konkretne niedopowiedzenie. Życie w Kowloon nie było łatwe nie tylko ze względu na ogromna liczbę mieszkańców, ale także na brak dogodnych warunków do życia. W przeludnionych mieszkaniach brakowało prądu i wody, którą z czasem zaczął dostarczać rząd Hong Kongu. Zdjęcie powyżej przedstawia jedną z uliczek, która wytworzyła się pomiędzy blokami osiedla. Jak widać, ulice były brudne i ciasne, a przechodnie często przemieszczali się z parasolami w dłoniach, zważywszy na przecieki. Z racji tego, że Kowloon omijali nawet policjanci, w zaułkach bardzo często chowali się przestępcy, w tym handlarze narkotyków i zabójcy. Kowloon Walled City nazywano także Miastem Ciemności, ponieważ ujrzenie naturalnego światła było tam wyjątkową rzadkością. Mieszkańcy musieli stosować się jedynie do dwóch zasad. Jedna z nich mówiła o tym, że prąd musiał być poprawnie zainstalowany. Druga natomiast mówiła o tym, że budowla nie mogła przekraczać czternastu pięter wysokości, ze względu na to, iż niedaleko Miasta Ciemności znajdowało się lotnisko. Ewentualne rozbudowanie budynku mogłoby doprowadzić do zderzenia się samolotu z blokiem i spowodowania katastrofy.

Pomimo niedogodności, jakie panowały w Mieście Ciemności, z czasem pojawiło się tam dużo instytucji, poprawiających życie obywateli. Z inicjatywy mieszkańców funkcjonowały tam małe sklepiki, szkoła, a nawet elektrownia. Znajdowały się tam także zakłady opieki medycznej, ale ich klienci musieli liczyć się z nieprofesjonalną obsługą. Pracownicy tychże zakładów bardzo często nie mieli stosownego wykształcenia do wykonywania zawodu. Należy także wspomnieć o tym, że mieszkańcy Kowloon żyli według wewnętrznie ustanowionych zasad i reguł, których nie kontrolowały władze

państwowe.

Zdjęcie pochodzi ze strony zolimacitymag.com

Zwarzywszy na to, że Miasto Ciemności rozbudowywało się w niekontrolowany sposób, w 1984 roku władze Hong Kongu podjęły decyzję o zburzeniu budowli. Destrukcja miała miejsce dziewięć lat później, w 1993 roku.