Christie Stammis

Christie Stammis is psychosociaal therapeut en coach, is getrouwd, moeder van twee dochters en een zoon, en oma van een kleindochter en -zoon. In haar columns beschrijft ze de processen waar mensen doorheen gaan om zichzelf terug te vinden.

Christie Stammis Psychosociaal therapeut en coaching Westerweg 36, Bergen 06 20 62 31 08 www.burnoutbegeleiding.net

Baan kwijt, man kwijt, zichzelf kwijt: zo kwam Anita bij mij binnen. Doorgestuurd door de bedrijfsarts. Angst gepaard met paniekaanvallen, slaappro-blemen, cynisme, niet uit haar woorden kunnen komen en het verliezen van haar geduld, waren al langere tijd de klachten waar zij en haar omgeving last van hadden. Maar toen dat laatste leidde tot een heel vervelend incident op haar werk, was de maat vol en mocht ze niet langer werken in de zorginstelling voor demente bejaarden waar ze dat voorheen met zoveel plezier had gedaan. Haar verhaal zou je bijna klassiek kunnen noemen: aan de hand van een tijdlijn zetten we die samen op een rijtje. Dit om weer zicht te krijgen op de situatie en daarmee rust in haar hoofd. Haar man Bernt die nu voor de genadeklap had gezorgd met zijn mededeling “van haar af te willen”, had haar ooit gered uit een verstikkende thuissituatie. Samen gingen ze het beter doen: ze bouwden een fijn gezinsleven op met hun drie kinderen, maakten samen mooie reizen en Bernt vroeg haar romantisch op een tropisch eiland ten huwelijk. Maar het liep fout: Bernt begon een eigen bedrijf en had al gauw geen tijd meer voor Anita en de kinderen. Anita runde het gezin vrijwel alleen, werd steeds meer een sloofje, verzorgde zichzelf slecht, boette in aan zelfvertrouwen en kon alleen nog maar snauwen. Dat werd haar fataal: Bernt was haar “gezeur” zat en ging op zakenreis met zijn nieuwverworven assistente met wie het liefde op het eerste gezicht was en Anita werd na het noodlottige incident op haar werk naar huis gestuurd. Ze hield zo van haar man, huilde ze. Was zij dan niet goed genoeg? Wat had ze kunnen doen om hem niet te verliezen? Het antwoord is: praten, lieve Anita! Je emoties oppotten, je groothouden terwijl je je steeds kleiner voelt, zijn funest voor een relatie. Er ontstaat een lemniscaat waarbij onderdrukte behoeftes, onzekerheid en angst leiden tot uitbarstingen met escalatie als gevolg. Uit wanhoop en onzekerheid probeer je je dan vast te klampen aan de partner die gefrustreerd in zijn bunker kruipt, met als gevolg dat je nog harder op zijn deur bonkt en hij zich nog dieper ingraaft… Zoals gezegd: een klassiek gegeven. En altijd is angst de ondermijner: angst niet goed genoeg te zijn voor de ander met alle pijn van dien. De enige manier om daaruit te komen is die angst concreet maken voor de ander en je zorgen delen.

Lid NFG (Nederlandse Federatie Gezondheidzorg). In veel gevallen wordt een deel van de kosten vergoed door de zorgverzekeraar.