Natasja van der Woude

Natasja van der Woude is uitvaartbegeleider, een beroep dat Natasja tot voor kort combineerde met het werk van fotograaf. Naast uitvaartbegeleider is Natasja moeder van Ross (11) en vriendin van Erwin, de vader van Fabiënne (16). In haar columns schrijft ze over mooie, ontroerende of schrijnende momenten rond de dood.

06 54 39 58 65 info@natasjavanderwoude.nl www.natasjavanderwoude.nl

Blowing in the wind

Of ik hun 50-jarige trouwdag op beeld wilde vastleggen? Die vraag kwam van een welvarende familie die het net als de locatie goed zou doen in een fi lm. Zo kwam ik aan bij een majesteitelijk huis met een mooi aangelegde tuin, tennisbaan en zwembad. De kleding van de familie was perfect op elkaar afgestemd dankzij de stylingadviezen van de oudste kleindochter die haar beroep daarvan heeft gemaakt. Mijn camera vulde zich met blije gezichten en een stroom van liefde kleurde de foto’s. Wat een dag!

Het album was nog niet klaar toen ik werd gebeld. Alle kleur was uit de stem aan de telefoon verdwenen. Of ik kon komen, nu niet als fotograaf, maar als uitvaartbegeleider. Want, zo bleek, twee dagen na het feest had een hersenbloeding de heer des huizes getroffen. Zomaar, onverwacht. Een week lang leefde de familie tussen hoop en vrees, beter wetend maar nog niet aanvaardend. Totdat ze zich overgaven en ze hem moesten laten gaan. De kamer waarin hij straks zou worden opgebaard, werd aangekleed met de bloemstukken die nog over waren van het feest. Nu niet feestelijk, maar stemmig. Geen I want you van Bob Dylan waar de bruidegom nog op had staan dansen, maar Eurydice van Gluck, muziek die voor de begrafenis werd uitgezocht. Herinneringen werden opgehaald, tranen gelaten. Ieder muziekstuk bracht een golf van verdriet mee. Totdat de kleindochter binnenkwam die zoveel kleur aan het feest had gegeven. Gluck bracht ze abrupt tot zwijgen. ‘Ben je mal!’ riep ze uit, ‘dit gaan we opa toch niet aandoen?’ Daarop liet ze I want you! krachtig uit de boxen klinken, trok ze oma overeind en knuffelde haar. De statige vrouw veerde op, rechtte haar rug en toverde een glimlach op haar gezicht. Bij het afscheid zong Dylan Blowing in the wind en maakten we na afl oop weer een groepsfoto. Op hetzelfde terras als twee weken daarvoor. En weer werd het een plaatje: nu in stemmig zwart, maar met dezelfde stroom van liefde omgeven.

Nieuw in de collectie

GUCCI TOM FORD MONOQOOL LUNOR