428

τχ.428/23042015

me to πολυγθαλυτερο site/οεματικο δηγοσ

Νο1 www. lifo.gr

ολα για την αθηνα! free press δωρεαν οδηγοσ τησ πολησ κυκλοφορει καθε πεμπτη

◆

ηλιασ κυριαζησ Ο τιμώμενος Έλληνας κομίστας του φετινού Comicdom Con μιλάει στη LiFO. απο ton m.hulot

◆

οι δυσκολεσ μερεσ του απριλη Οι αναμετρήσεις της κυβέρνησης σε Ελλάδα και εξωτερικό τώρα αρχίζουν. απο τον θοδωρη αντωνοπουλο

◆

καλπεσ το καλοκαιρι; Πόσο πιθανό είναι το σενάριο των πρόωρων εκλογών; απο τον ευτυχη βαρδουλακη

Τέχνη για όλους και για λίγους καθώς μπαίνουμε στον τελευταίο μήνα της άνοιξης.

4 lifo – 23.4.15

posts γράμματα e-mails

Γιατί η Αθήνα είναι εχθρική προς τους ανθρώπους;

feedback427

α π ό τ ον α ρη δ η μ οκ ιδ η

Oι αντιδράσεις που δημιούργησαν τα άρθρα και τα posts μας την περασμένη εβδομάδα.

*Στείλτε μας Feedback: feedback@lifo.gr

☛ «Είναι η Αθήνα απωθητική για τους τουρίστες;» αναρωτήθηκε στο ρεπορτάζ του ο Βασίλης Καψάσκης. Αυτό είναι το δημοφιλέστερο σχόλιο: VassilisB: «Η Αθήνα είναι μια πόλη γενικώς εχθρική προς τους πολίτες της. Το ίδιο ισχύει και για τους τουρίστες της. Χωρίς πεζοδρόμια για περιπάτους, βρόμικη ως επί το πλείστον, με αμάξια και μηχανές ακόμη και μέσα στην Πλάκα και τους νέους πεζοδρόμους γύρω από την Ακρόπολη. Ας μη σχολιάσουμε τα περί παραλιακού μετώπου, όπου έχουμε έναν αυτοκινητόδρομο και καταυλισμούς. Το βασικό της πρόβλημα είναι όμως ότι δεν έχει κανένα σχέδιο για το μέλλον. Λίγο-πολύ, όπως η χώρα στο σύνολό της. (Η Τουρκία έχει εκπονήσει φιλόδοξο σχέδιο για την Κωνσταντινούπολη, προκειμένου να την κάνει βασικό τουριστικό προορισμό μέχρι το 2020). Βέβαια, ο τουρίστας θαμπώνεται από την ομορφιά των αρχαιοτήτων και τον μοναδικό ήλιο, όπως και οι Αθηναίοι. Αυτά τα δύο τελευταία, όμως, είναι αρκετά από μόνα τους για να ταξιδέψεις κάπου και να περάσεις πάνω από δύο μέρες ; Ιδού το ερώτημα». ☛ «Γιατί τόσος ντόρος για κάθε καινούργιο μαγαζί που ανοίγει;» αναρωτήθηκε στη στήλη του «Ημερολόγια Κουζίνας» ο Μιχάλης Μιχαήλ. O/η xouftalo τόνισε: «Ως άνθρωπος της πιάτσας, ξέρω πως αυτό που συμβαίνει είναι ότι οι πελάτες έχουν μετατραπεί σε κακομαθημένα παιδάκια που κάθε μέρα τούς αγοράζουν καινούργια παιχνίδια και δεν ακουμπάνε ξανά τα παλιά. Αποτέλεσμα είναι να “παλιώνουν” πλέον οι πιάτσες και να απαξιώνονται επενδύσεις χιλιάδων ευρώ με επιταχυνόμενους ρυθμούς, που, πια, μέσα σε λίγους μήνες βρίσκονται μεταξύ του άκριτου hype και της απαξίωσης. Έχουν αυξηθεί και τα μαγαζιά και φταίτε κι εσείς. Πρόσφατα διάβαζα εδώ μέσα διθυράμβους για ένα εστιατόριο που ΘΑ άνοιγε. Και οι καταναλωτές κοιτούν διαρκώς το νέο και όχι αυτό που θα γίνει στέκι και όμορφη συνήθεια». ☛ Με αφορμή τη μάλλον ξεχασμένη ηθοποιό Λουίζ Μπρουκς και το πόσο σημερινό ήταν τελικά το παίξιμό της, ο Στάθης Τσαγκαρουσιάνος έγραψε το εντιτόριάλ του με τίτλο Diary of a Lost Girl. Ο Silly πρόσθεσε: «H Λουίζ Μπρουκς ασχολήθηκε με τη θεωρία και την ιστορία του κινηματογράφου, με κείμενά της να έχουν φιλοξενηθεί στα σημαντικότερα έντυπα που ασχολούνταν επιστημονικά με το φιλμικό μέσο, όπως το “Sight&Sound” και το “Cahiers du Cinema”. Για σκηνοθέτες, παραγωγούς, διευθυντές

φωτογραφίας κ.λπ. ήταν συχνό φαινόμενο είτε της μετάβασης από την επισταμένη θεωρία στη δημιουργική ενασχόληση είτε το αντίστροφο, για ηθοποιό, όμως, η περίπτωση της Μπρουκς ήταν και είναι (νομίζω) μοναδική. Γεγονός που επιβεβαιώνει, αν μη τι άλλο, ότι η σχέση της με το κινηματογραφικό μέσο και τις τεχνικές του ήταν πολύ στενότερη από εκείνη των συναδέλφων της (σταριλίκι, ματαιοδοξία, για να επέλθει η απότομη προσγείωση, αν κάτι δεν πήγαινε καλά κ.λπ.). Ειδικά σε μια εποχή που οι αστέρες του σινεμά θεωρούνταν επί Γης θεοί, που με τη λάμψη και την αστερόσκονή τους επιβεβαίωναν το αφήγημα του αμερικανικού ονείρου κι έκαναν κατά τι πιο υποφερτές τις μίζερες ζωές του πόπολου (sic)...». ☛ Ο Αθηναίος της εβδομάδας ήταν ο Λάκης Παπαδόπουλος, που μίλησε στον Αντώνη Μποσκοΐτη. Ο Φώντας Τρούσας εμπλούτισε το κείμενο με την εξής ανάμνησή του: « Έχει γράψει πολλά ωραία τραγούδια ο Λάκης Παπαδόπουλος και αυτό είναι γνωστό σε όλους. Άξιος! Πρώτη φορά είχα δει τον Λάκη Παπαδόπουλο σε ένα live στο Παράρτημα Πανεπιστημίου της Πάτρας, το 1985 ή το 1986. Τον είχε φωνάξει η ΠΑΣΠ (φοιτητική παράταξη του ΠΑΣΟΚ), εκείνον και τον Παύλο Σιδηρόπουλο (με τα συγκροτήματά τους) να παίξουν σε μια γιορτή (πριν από τις φοιτητικές εκλογές μάλλον). Ο Λάκης είχε μόλις βγάλει την “Πρόβα” (“Γυριστρούλα”, “Δικαίωμα στο Όνειρο”, «Τα μπλε παπούτσια» κ.λπ.) και στο live είχε ξεκινήσει με αυτά. Δυστυχώς, έφαγε το κονσερβοκούτι της ζωής του από τους βλαμμένους, τους ροκάδες της πλάκας, που θεωρούσαν τα τραγούδια του… ποπάκια, ακατάλληλα για τα δικά τους ροκ γούστα. Ο άνθρωπος έπαιξε 2-3 κομμάτια και σηκώθηκε κι έφυγε… Καλώς έπραξε δηλαδή. Βγαίνει ο Σιδηρόπουλος, κολασμένος κ.λπ. Μπερδεύει τα τραγούδια, χάνει τα λόγια, η μπάντα προσπαθεί να κρατήσει το πράγμα σ’ ένα επίπεδο, αλλά δύσκολα τα καταφέρνει. “Ρε”, λέω, για να τους πάω κόντρα (και όχι γιατί το εννοούσα), σε κάτι… μαλλιάδες και καλά, κάτι “βαριά πεπόνια”, κάτι ροκάδες της πυρκαγιάς… “εδώ χρειάζονταν τα κονσερβοκούτια”… Περιττό να πω πως φτηνά τη γλίτωσα. Είχα θίξει τα “ιερά και τα όσια” (όχι τον μακαρίτη τον Σιδηρόπουλο αναγκαστικά). Την ιδεοληψία με την οποία μεγάλωσαν οι ροκάδες της εποχής. Γι’ αυτούς ο Λάκης ήταν ο “εμπορικός”, ο “ελαφρύς” (κι ας γάζωνε στο πάλκο), ενώ ο άλλος η... απόλυτη ροκ εικόνα (κι ας μην μπορούσε να σταυρώσει τραγούδι). Τέτοια “ωραία”, μόνο στα καθ’ ημάς».

Free Press.

Eβδομαδιαίος οδηγός της Αθήνας. Κυκλοφορεί κάθε Πέμπτη.

23.4.15 – lifo

5

aπ ο τ ον σ ταθη τ σαγκ αρ ουσιανο

Edito

StatusUpdate

Ξαπλωμένοι στα χορτάρια Σαν εγύριζα απ’ την Πύλο, έψαχνα για να ’βρω φίλο. Μπαίνω σ’ ένα μπαξεδάκι, π’ άκουσα μπαγλαμαδάκι.

Κι ένας γεροντόμαγκας, μ’ αρωτάει τι ζητάς. Συντροφιά εγώ ζητώ, μα πού να πάω να τηνε βρω. Κάτσε φίλε με τα μας, φίνα να καλοπερνάς.

«Σαν εγύριζα απ’ την Πύλο» - 1934 Στίχοι: Βαγγέλης Παπάζογλου Μουσική: Βαγγέλης Παπάζογλου Γνωστό κυρίως με τον Στράτο Παγιουμτζή Φωτογραφία: Ναν Γκόλντιν

www.lifo.gr ΔΥΟ ΔΕΚΑ ΕΚΔΟΤΙΚΗ Α.Ε.

Boυλής 22, Αθήνα, 105 63, τηλ.: 210 3254 290, fax: 210 3249 785, info@lifo.gr

6 lifo – 23.4.15

www.facebook.com/stathis.tsagar

☛

Βλέπω πέντε παλληκάρια ξαπλωμένα στα χορτάρια. Στέκομαι να τους μπανίσω, ίσως και τους εγνωρίσω.

take 1

τo μοναδικο λαθ0σ του τεύχους 427 1 Η έκθεση «Pop Angst» στη S.G. Art Gallery θα διαρκέσει μέχρι τις 9 Μαΐου.

Βρίσκετε λάθη ή παραλείψεις στη LifΟ; Στείλτε γράμμα, ή e-mail στο lathi@lifo.gr.

εκδότης Στάθης Τσαγκαρουσιάνος ... «Ποιος είσαι συ που ’ρθες εδώ / με μας να σπάσεις πλάκα / άντε σπάσε, ρε μαλάκα» (η oρίτζιναλ εκτέλεση της ταράτσας, όχι του στούντιο, που ’χε γρέζι και αλητεία… Κι εδώ να δηλώσω ότι το κοντινότερο στον Παζολίνι που γέννησε ερήμην της η Ελλάδα είναι ο Δαλιανίδης της φάσης Ψάλτη… Αυτά ήταν τα ελληνικά «Παιδιά της Ζωής», όχι οι καρικατούρες της ελληνικής λογοτεχνίας… Τα λαϊκά παιδιά του Δαλιανίδη είναι πολύ πιο στέρεα και αληθοφανή από τα λαϊκά παιδιά, φερ’ ειπείν, του Κουμανταρέα) διευθυντής Μιχάλης Μιχαήλ ... «Sweetheart, do not love too long: / I loved long and long, / And grew to be out of fashion / Like an old song» William Butler Yeats εμπορική διεύθυνση Δήμητρα Πασομένου υπεύθυνος ψηφιακής ανάπτυξης Νίκος Ζαφείρης art director Χρήστος Τζοβάρας υπεύθυνος lifo.gr Άρης Δημοκίδης ... To πιο αστείο πράγμα της χρονιάς, στο LIFO. gr: Το ανεπανάληπτο, κατά λάθος φρικιαστικό, μουσείο κέρινων ομοιωμάτων της Κύπρου! αρχισυντακτησ lifo.gr Θανάσης Χαραμής προγραμματισμός lifo.gr Αγγελική Βαξάλη, Σπύρος Γκατζούνας συντονισμός ύλης Μαρκέλλα Ανδρικάκη ... Μάντρα της εβδομάδας: πειθαρχία και αυτοσυγκράτηση. συντακτική ομάδα columnists: Θοδωρής Αντωνόπουλος ... Καμιά φορά πιστεύω πως η κρίση θα μας γηροκομήσει κιόλας. Δημήτρης Ρηγόπουλος ... Η αύξηση της συχνότητας των αγώνων δρόμου στο κέντρο της Αθήνας (συνήθως Κυριακές) επιβάλλει μια περισσότερο επεξεργασμένη πολιτική στο θέμα του αποκλεισμού των κεντρικών λεωφόρων. Θεόφιλος Δουμάνης Βιβλίο: Τίνα Μανδηλαρά ... Στη χώρα όπου μπερδεύεις την αλήθεια με το τρολάρισμα, ο Ρουβάς ερμηνεύει το «Άξιον Εστί» και οι μεταμοντέρνες θεωρίες περί διπλής πραγματικότητας γίνονται κομμάτια. Πού είσαι, ρε κατακαημένε Μποντριγιάρ! Γιώργος-Ίκαρος Μπαμπασάκης ... Οι «Καπετάνιοι» του Δομένικου Αυδή. Η «Μπέττυ». Ο Ταχτσής. Ο Eμίλ Σιοράν. Ο Tόμας Μπέρνχαρντ. Ο Σέμπρουν. O «Άγιος Ζενέ» του Σαρτρ. O «Χώρος της Λογοτεχνίας» του Μπλανσό. Οι μεταφράσεις του Δημήτρη Δημητριάδη. Οι μεταφράσεις του Κωστή. Οι μεταφράσεις του Τομανά. Το «Δοκίμιο για το Τζουκμπόξ» του Χάντκε. Τα ουίσκια, απέναντι από τον Εξάντα, στου Θωμά. Οι απανωτές συναντήσεις. Εξάρχεια. Παγκράτι. Οι συζητήσεις. Εξάντας. Μάγδα. Κινηματογράφος: Θοδωρής Κουτσογιαννόπουλος Θέατρο: Ματίνα Καλτάκη ... E, τώρα, αυτή η παράσταση στο Υπόγειο του Θεάτρου Τέχνης, σε σκηνοθεσία Νατάσας Τριανταφύλλη και διασκευή του Διονύση Καψάλη δεν ήταν οι «Αδελφοί Καραμάζοφ» του Ντοστογιέφσκι! Ας μη μικραίνουμε τα μεγάλα στα όρια των φιλοδοξιών μας! Γεύση: Νίκη Μηταρέα ... «Δεν μπορεί κάποιος να σκεφτεί καλά, να αγαπήσει καλά, να κοιμηθεί καλά, αν δεν έχει φάει καλά», Βιρτζίνια Γουλφ StarFax: Μαριβίκυ Καλλέργη ... Κρατήστε και μερικούς φίλους κοντά σας και μη γίνεστε μονόχνοτοι. Σύνταξη: Βασίλης Καψάσκης ... Ένα πόδι πίσω από τ' άλλο. Και ξανά. Αλέξανδρος Διακοσάββας ... Ψάχνοντας βυσσινόκηπους. Κατερίνα Ηλιάκη ... History Eraser. Δημήτρης Κυριαζής συνεργατεσ Χρήστος Παρίδης ... «Και να φανταστεί κανείς ότι λίγα χρόνια πριν γκρινιάζαμε και λυσσομανούσαμε με την αδιαφορία και ασυνειδησία που χαρακτήριζε πολιτικά, και κοινωνικά, την προηγούμενη γενιά νέων» M. Hulot ... Comicdom Con 2015, Sound Acts Festival, Thurston Moore, Ten Velvet Years Festival, Dope D.O.D., Americana στο Bios, Strange Cities, αυτό το Παρασκευο-Σαββατοκύριακο η Αθήνα γίνεται για λίγο μητρόπολη. Τουλάχιστον στα καλλιτεχνικά. Μαρία Παππά ...Ρουφιάνα Σέρσι!

Bασιλική Πλιάτσικα, Ευθύμης Φιλίππου, Λάμπρος Αραπάκος, Λένα Φουτσιτζή, Θεώνη Σκαλέρη, Άντα Κολοβού φωτογράφοι Σπύρος Στάβερης, Πάρις Ταβιτιάν, Θανάσης Καρατζάς, Αναστασία Βουτυροπούλου, Freddie F., Στάθης Μαμαλάκης, Νίκος Κατσαρός, Photoharrie creative media Kώστας Στανέλλος ... Το καλύτερο milkshake στην Αθήνα το φτιάχνουν στο Queen Βurger στη Γλυφάδα. aτελιέ Βανέσσα Φερλέ internet assistant Νινέττα Γιακιντζή ... Εσείς που τρέχετε σαν μανιακοί, κάνετε σφήνες, χώνεστε μπροστά στο φανάρι, μαρσάρετε και συνήθως είστε οι ίδιοι που παρκάρετε και πάνω σε ράμπες και πεζοδρόμια, να ξέρετε ότι οι υπόλοιποι σας δείχνουν και δεν λένε «Κοίτα έναν γαμάτο τύπο» αλλά «Κοίτα έναν μαλάκα!!!». διόρθωση κειμένων Μαρία Δρουκοπούλου γραμματεία σύνταξης Βιβίκα Ανδριανάτου senior advertising manager Ισμήνη Βoυρδαχά ... Χρόνια πολλά, bro, και τον Οκτώβριο θα γίνει διπλό γλέντι! senior direct market manager Κώστας Μαντάς direct market managers Βούλα Καραβαγγέλη, Γιώργος Λυκουργιώτης Σπύρος Αποστολόπουλος υποδοχή διαφήμισης Ξένια Στασινοπούλου συντονισμοσ διαφήμισης Μάγδα Τζακώστα οικονομική διεύθυνση Δημήτρης Τασιόπουλος λογιστήριο Βασίλης Κοτρωνάκης Μαριλένα Παππού Άλκηστις Γκούμα κωδικος εντυπου 7639

23.4.15 – lifo

7

Ulises Farinas

iLoveAthens

Talk of the Town

κομικσ

comicdom con athens 2015 Ελληνοαμερικανική Ένωση

Το πρόγραμμα της επετειακής 10ης διοργάνωσης του μεγαλύτερου φεστιβάλ κόμικς στην Ελλάδα είναι πλουσιότερο από κάθε άλλη χρονιά και περιλαμβάνει ατομικές και ομαδικές εκθέσεις, με τη συμμετοχή σημαντικών Ελλήνων και ξένων δημιουργών (Ηλίας Κυριαζής, Milton Caniff, Mort Walker κ.ά.), προβολές ντοκιμαντέρ και ταινιών, παρουσιάσεις, ανοιχτές συζητήσεις, signing events, workshops, διαγωνισμούς Cosplay, απονομή βραβείων, sketch events, πρόγραμμα για τους μικρούς φίλους των κόμικς κι ένα μπαζάρ με δεκάδες παλιές και νέες εκδόσεις.

8 lifo – 23.4.15

Ελληνοαμερικανική Ένωση, Μασσαλίας 22, Κολωνάκι, 24-26/4, Ώρες λειτουργίας: 11.00-21.30, είσοδος ελεύθερη, www.comicdom-con.gr

Όλη η Eλλάδα διαβάζει

LiFO.gr H μεγάλη ψηφιακή επιτυχία

4.810.000!

Unique visitors ΤΟΝ ΜΗΝΑ μαρτιο Με στοιχεία Google Analytics

Το Νο. 1 πολυθεματικό site / οδηγός

Ειδήσεις, Άνθρωποι, Διασκέδαση, Urban Culture & Αθήνα 10 lifo – 23.4.15

Νο1

to ρο υτε meγαλεματικο θ υ λ ο π e/οδηγοσ sit

lifo.gr www.

23

29

απριλιου

2015

Talkof theTown

Ηλίας Κυριαζής

κομιστασ «Στην Ελλάδα δεν πουλάει το κόμικ. Έχουν γίνει όλα συλλεκτικά». Από τον M. Hulot.

σελ. 18

επιμελεια: the lifo team

Το υγρό νεκροταφείο της Μεσογείου Με αφορμή την πιο πρόσφατη –και πολύ πιθανόν μεγαλύτερη– ναυτική τραγωδία στα νερά της Μεσογείου κάνουμε μια αναδρομή και σε άλλα πολύνεκρα περιστατικά στα οποία έχασαν τη ζωή τους χιλιάδες μετανάστες και αναρωτιόμαστε πόσους ακόμα ανθρώπους πρέπει να καταπιούν τα κύματα για να δώσει μια λύση η Ε.Ε.

Εκατομμύρια άνθρωποι σε όλο τον κόσμο εκτοπίζονται από την πατρίδα τους λόγω ένοπλων συγκρούσεων. Πολλοί από αυτούς επιδιώκουν να περάσουν στην Ευρώπη με όποιο μέσο μπορούν για να επιβιώσουν. Τις περισσότερες φορές αυτό το μέσο είναι ένα πλοιάριο σε άθλια κατάσταση, υπερφορτωμένο με ανθρώπους που δεν ξέρουν κατά κανόνα κολύμπι. Η εξίσωση μοιάζει καταδικασμένη εκ των προτέρων, κάτι που πολύ συχνά επιβεβαιώνεται με τραγικό τρόπο, όπως στις παρακάτω περιπτώσεις.

20 Ιουνίου 2003 Βυθίζεται πλοιάριο ανοιχτά της Τυνησίας και παρασύρει στον θάνατο περισσότερους από 210 μετανάστες από διάφορες χώρες της Αφρικής.

19 Απριλίου 2015 Η μεγαλύτερη κατά πάσα πιθανότητα ναυτική τραγωδία στη Μεσόγειο συνέβη ανοιχτά του ιταλικού νησιού Λαμπεντούζα. Υπάρχουν φόβοι ότι οι νεκροί θα ξεπεράσουν τα 700 άτομα, κάποιοι κάνουν λόγο ακόμα και για 900 θύματα. Το αλιευτικό στο οποίο επέβαιναν εκατοντάδες μετανάστες και είχε ξεκινήσει από τη Λιβύη εξέπεμψε σήμα κινδύνου. Στην περιοχή έσπευσε πορτογαλικό φορτηγό, στη θέα του οποίου οι μετανάστες μετακινήθηκαν στη μία πλευρά του πλοίου στο οποίο επέβαιναν με αποτέλεσμα αυτό να ανατραπεί.

6 Απριλίου 2011 Πλοίο που μετέφερε μετανάστες από τη Σομαλία και την Ερυθραία βυθίζεται νότια της Λαμπεντούζα στην Ιταλίας, παρασύροντας στον θάνατο 150 επιβαίνοντες.

3 Οκτωβρίου 2013 Σκάφος που μετέφερε 500 μετανάστες από τη Λιβύη βυθίζεται ανοιχτά της Λαμπεντούζα με τραγικό απολογισμό 366 νεκρούς.

14 Σεπτεμβρίου 2014 Σκάφος που μεταφέρει 200 Αφρικανούς μετανάστες βυθίζεται ανατολικά της Τρίπολης, με 36 μόνο διασωθέντες.

Πλοίο που μεταφέρει μετανάστες βυθίζεται μεταξύ Λιβύης και Ιταλίας, με τραγικό απολογισμό 140 νεκρούς.

Ένα ακόμη πλοίο βυθίζεται ανοιχτά της Τρίπολης με απολογισμό 170 νεκρούς.

29 Μαρτίου 2009

12 Απριλίου 2015

Πάνω από 220 μετανάστες πεθαίνουν όταν το πλοίο τους βυθίζεται επίσης μεταξύ Λιβύης και Ιταλίας.

Σύμφωνα με μαρτυρίες διασωθέντων μεταναστών, πάνω από 400 άτομα έχασαν τη ζωή τους όταν το πλοιάριο στο οποίο επέβαιναν ανετράπη βόρεια των ακτών της Λιβύης.

22 Αυγούστου 2014

Εκτος Μεσογειου:

29 Δεκεμβρίου 2006 Δύο σκάφη συγκρούονται λίγο έξω από τα παράλια της Υεμένης, σκοτώνοντας 160 ανθρώπους.

15-16 Δεκεμβρίου 2007 Πάνω από 200 άνθρωποι βρίσκουν τον θάνατο όταν δύο πλοία που μεταφέρουν μετανάστες βυθίζονται στον κόλπο του Άντεν, μεταξύ Σομαλίας και Υεμένης.

17 Δεκεμβρίου 2011 Πλοιάριο που μετέφερε κυρίως Αφγανούς και Ιρανούς μετανάστες βυθίζεται ανοιχτά της Ιάβας, σκοτώνοντας πάνω από 200 άτομα, ενώ 47 διασώθηκαν.

aπο τον δημητρη κυριαζη

TheBuzz

7 Ιουνίου 2008

2 Ιουνίου 2011 Γύρω στους διακόσιους με διακόσιους εβδομήντα μετανάστες (τα στοιχεία δεν είναι ακριβή), κυρίως από χώρες της υποσαχάριας Αφρικής, σκοτώθηκαν όταν το πλοίο που τους μετέφερε στην Ιταλία βυθίστηκε ανοιχτά της Λιβύης, ενώ 577 διασώθηκαν.

23.4.15 – lifo

11

Talk of the Town

3η θέση

στην κατάταξη των πιο σκληρά εργαζόμενων στον κόσμο κατέχουν οι Έλληνες, σύμφωνα με τη νέα μελέτη του ΟΟΣΑ.

Εισαγωγη στο συμπαν της Μαγδας Κοτζια Λίγα λόγια για τη θρυλική εκδότρια του Εξάντα που απεβίωσε πρόσφατα και το ανεκτίμητο έργο της.

12 lifo – 23.4.15

Λίγο κρασί, λίγο θάλασσα και τ'αγόρι μου.

χλμ./ώρα έφτασε το πρωτότυπο γιαπωνέζικο τρένο ηλεκτρομαγνητικής ανύψωσης της Central Japan Railways. Το προηγούμενο ρεκόρ ήταν 590 χλμ./ ώρα.

Η Μάγδα Κοτζιά ήταν πίσω από όλα αυτά τα θαύματα. Και από δεκάδες, εκατοντάδες άλλα. Θυμήσου: Ταχτσής και το Φοβερό Βήμα. Θυμήσου: Μάνος Χατζιδάκις και τα Σχόλια του Τρίτου. Όλη η Μεταπολίτευση πάλι εδώ. Στον Εξάντα. Στον οίκο, στο σπίτι, στο κονάκι της Μάγδας. Στην οδό Τζαβέλλα αρχικά, με ξύλινη σκάλα που έτριζε και σόμπα κουκουνάρα και μυστηριώδεις τύπους να παίζουνε μανιωδώς χαρτιά, να πίνουν ουίσκι, να καπνίζουν άφιλτρα από πακέτο κασετίνα, να μιλάνε όλοι μαζί, παθιασμένα, μελωδικά, τραχιά, ειρωνικά, ευγενέστατα, σοφά. Μετά στην αρχή της Διδότου, απέναντι από το καφενείο που έγινε μπαρ και που γύρισε πάλι σε καφενείο, όπου καταφεύγαμε, η Μάγδα κι εγώ, πριν μεσημεριάσει, και αρχίζαμε τα ποτά και τα λόγια. Εκεί μου είπε πολλά για τον Χόρχε Σεμπρούν, αυτόν το δανδή της εξέγερσης που έζησε από κοντά τα κορυφαία γεγονότα του 20ού αιώνα. Τι θα ήμασταν χωρίς μορφές σαν τη Μάγδα Κοτζιά; Θυμήσου: Emil Cioran και Εγκόλπιο Ανα-

γκράνι

603

Τι θα ήμασταν, και πού θα βρίσκαμε ντουβάρι να κοπανήσουμε το κεφάλι μας, αν δεν είχαμε διαβάσει εκείνα τα κρίσιμα βιβλία που μας άνοιξαν τα μάτια στην κρίσιμη ηλικία και στην κρίσιμη στιγμή; Τι θα ήμασταν, και πόσα λάθη άραγε δεν θα μας είχανε στείλει ντουγρού στις ξέρες, όπου θα τσακίζαμε τη βαρκούλα μας; Πώς μπορούμε να υπολογίσουμε την ανυπολόγιστη ευγνωμοσύνη που οφείλουμε σ’ εκείνους τους ανθρώπους που μας δώρισαν τα βιβλία τους και μέσα από τις σελίδες αυτών των βιβλίων μάς άνοιξαν τα μάτια, μας έδειξαν στις ανοιχτωσιές, μας πρόσφεραν μια ζωή πλήρη εν τέλει. Οι Καπετάνιοι, του Δομένικου Αυδή, όπως επιμέναμε να λέμε τον Dominique Eudes, μας έβγαλαν από τη ρότα προς την τότε πανίσχυρη ΚΝΕ και μας οδήγησαν σε άλλες ατραπούς και τώρα, σχεδόν τέσσερις δεκαετίες μετά, ξέρω πόσο πολύτιμη ήταν η συνάντηση μ’ εκείνο το πολυσέλιδο παθιασμένο ιστορικό μελέτημα. Μια συνάντηση που χρωστάμε στη Μάγδα Κοτζιά και τον εκδοτικό της οίκο, τον Εξάντα. Κι ύστερα, εκείνη η μαγεία της γλώσσας, τα θαύματα, οι εκλάμψεις που πέτυχε ο Δημήτρης Δημητριάδης, μεταφράζοντας το Ημερολόγιο ενός Κλέφτη και την Παναγία των Λουλουδιών του Ζαν Ζενέ. Σε χαρτόδετες εκδόσεις τότε, όπως και η Φιλοσοφία του Μπουντουάρ του Θεϊκού Μαρκήσιου, και η Ιουστίνη, χαρτόδετη και κυνηγημένη από κομπλεξικούς εισαγγελείς, στην αυγή της Μεταπολίτευσης, απαγορευμένη. Και τότε συνασπίστηκαν κάμποσοι εκδότες και προχώρησαν σε κοινή έκδοση, αναγκάζοντας την πολιτεία να υποχωρήσει. Και μετά, απανωτά, έρχεται η Αναφορά του Μπρόντι, Μπόρχες, εκρήξεις στο κρύο κρέας του κρανίου, και σαν να μην έφτανε αυτό, να και ο αδιανόητος πυραυλοκίνητος Φίλιπ Κ. Ντικ και το Ούμπικ και η σαρωτική αντιστροφή των πραγματικοτήτων στον Άνθρωπο από το Ψηλό Κάστρο, παρέα με τα Λουλούδια για τον Άλγκερνον, και λίγο πιο μετά η Μπέττυ και το Πόσο πάει; – κι έτσι τινάζονται στον αέρα τα στερεότυπα και περνάς μάνι-μάνι σ’ εκείνη την ιδιαίτερη ενηλικίωση που σου εξασφαλίζει μια παρατεταμένη νεότητα στο μέσα σύμπαν σου και στην περιπέτεια που αντιλαμβάνεσαι ότι είναι η ζωή η ίδια.

10%

πτώση παρουσιάζουν σε σχέση με πέρσι οι κρατήσεις των τουριστών στην Κρήτη, με τις μεγαλύτερες απώλειες να καταγράφονται από την πλευρά της Ρωσίας.

σκολοπισμού – σε τρομερά μεταφραστικά κέφια ο Κωστής, που θα πιάσει λίγο μετά και τις Φλόγες της Ζηλοτυπίας του Ρενέ Ζιράρ, ένα πόνημα που βρέθηκε σε χρόνο ρεκόρ στα σπίτια των φίλων και της παρέας. Τι θα ήμασταν χωρίς τους παίκτες/ρέκτες που έδωσαν ό,τι είχαν και, κυρίως, δεν είχαν για τις τυπωμένες σελίδες που εμπεριέχουν τα πάντα, τον κόσμο όλο; Παίκτες/ ρέκτες που τολμούν να εκδώσουν τον Χώρο της Λογοτεχνίας του Μωρίς Μπλανσό, σε ανύποπτο χρόνο, και το άγνωστο αριστούργημα του Στέλιου Αναστασιάδη, αυτής της μοναδικής μποέμ μορφής που γύρισε με τα πόδια όλη την Ευρώπη και συναντήθηκε με τον Σταύρο Τορνέ. Παίκτες/ ρέκτες που έχουν διαίσθηση και πάθος και λογική, έτσι ώστε να υλοποιούν αλλόκοτα, με την πρώτη ματιά, σχέδια, και να είναι πάντα ένα βήμα μπροστά από τους καιρούς τους. Ο Χρήστος Κωνσταντινίδης που έστησε τη Διεθνή Βιβλιοθήκη και το Μαύρο Ρόδο για να μας συστήσει τις άγνωστες και διόλου δημοφιλείς επαναστάσεις, ο Ευγένιος Αρανίτσης που ιδρύει τις εκδόσεις Άκμων και μας συστήνει τη λυρική ριζοσπαστική υποκειμενικότητα του Ραούλ Βανεγκέμ και του Άλεν Γκίνσμπεργκ, ο Μανώλης Μανουσάκης που αποκαθιστά τη Λολίτα του Ναμπόκοφ και να μας γαλουχεί στον επίμονο, αθόρυβο ρομαντισμό με τις τότε ασπρόμαυρες εκδόσεις Ερατώ, ο Σούλης Χαρμάνης που τυπώνει Τέοντορ Αντόρνο και Χέρμπερτ Μαρκούζε στα ύψιλον/βιβλία, ο Σταύρος Πετσόπουλος και η Άγρα που υπερβαίνει την υπερβάλλουσα υπερπολιτικοποίηση της εποχής και ξενοδοχεύει το τότε υπό διωγμόν αστυνομικό και νουάρ μυθιστόρημα. Και ανάμεσά τους, μαζί τους, πάντα κοντά τους, η Μάγδα Κοτζιά, με τον Εξάντα, να προσφέρει, ναι, να δωρίζει και να δίνει και να δονεί, ζώντας με όλη την ψυχή της στην επικράτεια της Σόλωνος που είναι συνεκδοχή του σύμπαντος. Τέλος εποχής, αλλά και αρχή μαζί. Αρχή μιας άλλης εποχής που σίγουρα θα σκύψει να δει τι έκανε η Μάγδα και οι άνθρωποι που της έμοιαζαν – που ήταν, δηλαδή, γενναίοι και ευγενικοί και είρωνες και άρχοντες και καλλιεργημένοι και τολμηροί και παιγνιώδεις και κοσμοπολίτες και Έλληνες ωραίοι. Η Μάγδα εξέδωσε με ασίγαστο πάθος και μεράκι μεγάλους συγγραφείς, τους κλασικούς του 20ού αιώνα, τον Ερνέστο Σάμπατο, τον Πέτερ Χάντκε, τον Μισέλ Τουρνιέ, τον Τόμας Μπέρνχαρντ. Και τόσους άλλους. Το χαμόγελό της ήταν πλατύ, απαστράπτον, ευφρόσυνο. Η δουλειά της –τα βιβλία, η γνώση, η ομορφιά– ήταν η ζωή της. Και ήταν πλούσια και ελεύθερη ζωή. Μια ζωή πλήρης εν τέλει.

— γιώργοσ-ίκαροσ μπαμπασάκησ

Θα εχουμε εκλογες; Τα σενάρια και οι πιθανότητες. Σε προηγούμενη ανάλυση (βλ. εδώ: www. lifo.gr/team/apopseis/56095) είχαμε δει τι σημαίνει για τη χώρα και την κυβέρνηση το ενδεχόμενο ενός δημοψηφίσματος. Και καταλήγαμε στην εκτίμηση ότι έχει περισσότερους κινδύνους παρά οφέλη, άρα δεν θεωρείται ιδιαίτερα πιθανή επιλογή. Πάμε να δούμε τώρα πόσο πιθανό είναι το ενδεχόμενο εκλογών. Το κρίσιμο σημείο έχει να κάνει με το αν θα υπάρξει συμφωνία με τους εταίρους ή όχι. Αν, δηλαδή, θα πάμε σε εκλογές μετά από μια ρήξη με τους εταίρους, όπου η κυβέρνηση θα απευθυνθεί στους πολίτες για τα περαιτέρω, ή αν θα πάμε με μια συμφωνία στα χαρτιά, την οποία η κυβέρνηση θα ζητήσει από τους πολίτες να εγκρίνουν. Ας δούμε τα σενάρια ένα-ένα. Αν έχει προηγηθεί ρήξη με τους εταίρους, είναι αφελές να πιστεύει κάποιος ότι οι εκλογές θα διεξαχθούν σε κλίμα απόλυτης ομαλότητας. Η αβεβαιότητα που θα υπάρξει θα είναι τόσο έντονη, που πιθανότατα οι εκλογές θα διεξαχθούν με κλειστές τράπεζες, χωρίς να αποκλείεται και η αδυναμία καταβολής μισθών και συντάξεων, ενώ η οικονομία θα βγει από την κρίση αυτή εντελώς διαλυμένη. Θα υπάρξει, επίσης, αδιανόητη πόλωση και η αναμέτρηση θα έχει χαρακτήρα δημοψηφίσματος, όχι μόνο σε σχέση με την οικονομική πολιτική που θα ακολουθηθεί αλλά και ως προς τον γενικότερο γεωστρατηγικό και πολιτικό προσανατολισμό της χώρας μας. Αυτό πιθανότατα θα οδηγήσει σε δημιουργία ευρύτερων μετώπων συνεργασίας και σε άλλου τύπου εκλογικά διακυβεύματα. Δεν θα είναι μια συμβατική εκλογική αναμέτρηση. Σε ένα τέτοιο ενδεχόμενο η εκλογική νίκη του ΣΥΡΙΖΑ δεν είναι καθόλου βέβαιη, δεδομένου ότι η πλειοψηφία της κοινής γνώμης (στην παρούσα φάση τουλάχιστον) δεν είναι υπέρ της ρήξης. Ακόμα, όμως, και αν μέσα σε ένα κλίμα έντασης και αντιευρωπαϊκής έξαρσης ο ΣΥΡΙΖΑ κερδίσει τις εκλογές, στη συνέχεια θα κληθεί να διαχειριστεί το χάος που θα προκύψει από τη ρήξη, με την οικονομία σε ακόμα χειρότερη κατάσταση απ’ ό,τι σήμερα. Το δε επιχείρημα «ναι, αλλά θα έχει νωπή λαϊκή εντολή» ισχύει μεν, αλλά έχει μειωμένη διάρκεια ισχύος. Για ένα μικρό χρονικό διάστημα η κυβέρνηση θα μπορεί να το επικαλείται, αλλά μετά από μερικές εβδομάδες ή μήνες, όταν θα αρχίσουν να φαίνονται τα αποτελέσματα της ρήξης και της πλήρους απομόνωσης, η κατάσταση θα γίνει μη διαχειρίσιμη σε όλα τα επίπεδα. Συμπέρασμα: Αν πάμε σε εκλογές μετά από ρήξη, η κυβέρνηση έχει αυξημένες πιθανότητες να τις χάσει, ειδικά αν βρει απέναντί της ένα πολιτικό κι εκλογικό μέτωπο, ή αν αυτές μετατραπούν σε δημοψήφισμα για τον προσανατολισμό της χώρας. Σε τελική ανάλυση, αν θελήσουν τη ρήξη, γιατί να ρισκάρουν την εκλογική ήττα; Θα οχυρωθούν πίσω από την προεκλογική τους ρητορική και θα ρίξουν το βάρος στους εταίρους. Γι’ αυτό και το σενάριο αυτό δεν είναι ιδιαιτέρως πιθανό. Πάμε να δούμε το δεύτερο σενάριο. Η κυβέρνηση, εύκολα ή δύσκολα, πετυχαίνει μια συμφωνία με τους εταίρους. Στην περίπτωση αυτή η συμφωνία θα έρθει προς έγκριση στην ελληνική Βουλή. Επειδή η συμφωνία θα έχει και δύσκολα μέτρα, πιθανότατα θα υπάρχουν και αντιδράσεις. Η λογική εξέλιξη είναι ο Αλέξης Τσίπρας να συγκαλέσει την Κ.Ο. του ΣΥΡΙ-

ΖΑ και να τη θέσει ενώπιον των ευθυνών της. Θα πει «διαπραγματευτήκαμε σκληρά, αυτό πετύχαμε, είναι το καλύτερο δυνατό, θέλω να μου πείτε εδώ και τώρα ποιοι στηρίζουν την κυβέρνηση και ποιοι όχι». Αν οι αντιδράσεις είναι μηδενικές ή ελάχιστες, η κυβέρνηση δεν έχει σοβαρό λόγο να προκαλέσει εκλογές. Αν όμως οι αμφισβητίες είναι πολλοί, σε σημείο που να καθιστούν την κοινοβουλευτική πλειοψηφία ευάλωτη, είναι πολύ πιθανό ο κ. Τσίπρας να προκαλέσει εκλογές (οι οποίες θα διεξαχθούν με λίστα), πετώντας έξω από τα ψηφοδέλτια του κόμματος τους αντιρρησίες βουλευτές του. Έχοντας μια συμφωνία στα χέρια του, ο κ. Τσίπρας ακυρώνει τις αιτιάσεις της αντιπολίτευσης ότι «οδηγεί τη χώρα στα βράχια» και παράλληλα καθησυχάζει τους εταίρους μας και όλους όσοι ανησυχούν με το ενδεχόμενο μιας ρήξης. Θα πάει, λοιπόν, σε εκλογές με πολύ αυξημένες πιθανότητες επικράτησης, οι οποίες παράλληλα θα σηματοδοτήσουν τη στροφή του ΣΥΡΙΖΑ σε μια πιο μετριοπαθή-σοσιαλδημοκρατική κατεύθυνση και θα τον απαλλάξουν από τα πιο «εξτρεμιστικά» στοιχεία του. Με βάση την παραπάνω ανάλυση, θα έλεγε κανείς ότι η εξέλιξη αυτή φαντάζει η πιο πιθανή –για κάποιους ίσως και η πιο δελεαστική– για τον κ. Τσίπρα. Δεν φαίνεται, ωστόσο, να είναι η βασική επιλογή του πρωθυπουργού. Υπάρχουν δύο στοιχεία που δείχνουν ότι ο βασικός στόχος του είναι να αποφύγει την εσωτερική ρήξη και κατ’ επέκταση τη δημιουργία ενός μόνιμου ισχυρού πόλου στα αριστερά του από στελέχη που θα αποσχιστούν από τον ΣΥΡΙΖΑ. Πρώτον, η καθυστέρηση στις διαπραγματεύσεις, σε βάρος της οικονομίας και κόντρα σε κάθε λογική. Η αίσθηση που δίδεται (βάσει και πληροφοριών που υπάρχουν) είναι ότι η ηγεσία του ΣΥΡΙΖΑ επιχειρεί να κλείσει τις δύο εκκρεμότητες (το προηγούμενο πρόγραμμα και νέα συμφωνία) με μια συμφωνία-πακέτο, ώστε να αποφύγει τις δύο ψηφοφορίες στη Βουλή, καθώς σε μια τέτοια περίπτωση η δεύτερη συμφωνία θα είχε μεγαλύτερες δυσκολίες υπερψήφισης. (Αυτό, βεβαίως, δεν είναι κάτι που εξαρτάται από την κυβέρνηση, πρέπει να συμφωνήσουν και οι εταίροι μας.) Δεύτερον, η πρόταξη, σε αυτήν τη φάση, νομοθετημάτων με ισχυρό «αριστερό πρόσημο», όπως οι αλλαγές στην παιδεία, στο σωφρονιστικό σύστημα, σε θέματα μετανάστευσης κ.λπ. Με τις επιλογές αυτές ο πρωθυπουργός επιχειρεί να καθησυχάσει και παράλληλα να «καλοπιάσει» το πιο ριζοσπαστικό τμήμα του κόμματός του, το οποίο στη συνέχεια θα θέσει προ των ευθυνών του, λέγοντάς του: «Θα ρισκάρετε την πτώση μιας αριστερής κυβέρνησης και την ακύρωση μιας αριστερής ατζέντας επειδή δεν πήραμε όλα όσα θα θέλαμε σε μια σκληρή διαπραγμάτευση;». Συνοψίζοντας: Το σενάριο των εκλογών συνδέεται ευθέως με την επίτευξη ή όχι συμφωνίας με τους εταίρους. Αν δεν υπάρξει συμφωνία, οι πιθανότητες εκλογών είναι λίγες, δεδομένου ότι δεν λύνουν κανένα πρόβλημα, ενώ αντιθέτως εμπεριέχουν εκλογικούς κινδύνους για την κυβέρνηση. Αν υπάρξει συμφωνία, οι πιθανότητες εκλογών είναι αρκετές, αλλά θα εξαρτηθούν κυρίως από τις αντιδράσεις στο εσωτερικό του ΣΥΡΙΖΑ. Αν είναι μικρές, οι εκλογές δεν θα είναι η πρώτη επιλογή. Αν υπάρχει πρόβλημα κοινοβουλευτικής σταθερότητας, οι εκλογές θα είναι μονόδρομος, προκειμένου η κυβέρνηση να αποκτήσει νέα νομιμοποίηση στη βάση μιας συγκεκριμένης συμφωνίας και για να ακυρωθούν εν τη γενέσει τους μελλοντικές εσωτερικές αντιδράσεις.

— ευτυχης βαρδουλακης 23.4.15 – lifo

13

❝ Σε αυτή την υπόθεση,

Ο Απρίλης είναι μήνας σκληρός … όχι επειδή η άνοιξη άργησε κομμάτι φέτος, ούτε επειδή ο Τ.Σ. Έλιοτ γνωρίζει πάντα πιένες τέτοια εποχή.

α π ό τ ο ν θ οδωρη αν τ ων οπ ουλο

Belli

Στο εξωτερικό «μέτωπο», με τους δανειστές να το «τερματίζουν», εμμένοντας μαφιόζικα σε αποτυχημένες συνταγές, και τη ρευστότητα επείγον ζητούμενο, η κυβέρνηση προσπαθεί να προσεταιριστεί άλλοτε τη μονίμως αναξιόπιστη Μόσχα (που, επιπλέον, καμία προκαταβολή για τον υποσχόμενο αγωγό δεν κατέβαλε, παρά τις εδώ διαβεβαιώσεις) κι άλλοτε την Ουάσινγκτον, που όμως ξαφνικά θυμήθηκε πόσο κινδυνεύει από τον κατά 90% παράλυτο Σάββα Ξηρό. Αντί, ωστόσο, να απειλείς ότι θα γεμίσεις την Ευρώπη… τζιχαντιστές σε περίπτωση μη συμφωνίας, καταπώς έκανε ο «σύντροφος» Πάνος, είναι σίγουρα προτιμότερο να πιέσεις για μια ριζική αλλαγή της ευρωπαϊκής πολιτικής στο μεταναστευτικό, να επενδύσεις στην απειλή «ελληνοποίησης» της ίσαμε χτες «σκληρής» Φινλανδίας και στη βαθιά ενόχληση ακόμα και των Γάλλων με τον ανοικονόμητο χερ Σόιμπλε, που έφτασε να χαρακτηρίσει «δυστυχία»(!) μια δημοκρατία χωρίς εκπτώσεις. Θα πρέπει, το κυριότερο, να πείσεις «εχθρούς» αλλά και «φίλους» για τις δικές σου αγαθές προθέσεις, κάτι που η κυβέρνηση δεν έχει καταφέρει ούτε στο εσωτερικό: Καλά και «άγια» τα πρώτα νομοσχέδια για ανθρωπιστική κρίση, φυλακές, ΕΡΤ, προστασία πρώτης κατοικίας κ.λπ. Όταν όμως αναιρείς και αυτοαναιρείσαι διαρκώς, όταν δίνεις την εντύπωση ότι ακόμα αυτοσχεδιάζεις, όταν αρχίζεις να χρησιμοποιείς ξύλινη γλώσσα μέχρι και στις καλόπιστες κριτικές, όταν αποδεικνύεσαι όχι μόνο ασυνεπής αλλά, χειρότερα, ανειλικρινής, ακυρώνεις όχι απλώς την αξιοπιστία αλλά και τον μόνο, ουσιαστικά, σύμμαχό σου, τη λαϊκή –όχι τη λαϊκίστικη– βούληση. Μπορείς, φυσικά, να παραμείνεις στην εξουσία και δίχως αυτή, αλλά πώς και για πόσο; Εκτός κι αν αποφάσισες να επενδύσεις στις αξίες, προτεραιότητες και φοβίες του μέσου μικροαστού, καθώς κάνανε οι αποτυχημένοι σου προκάτοχοι. Αλλά, τότε, αγώνες, ελπίδες κι οράματα θα καταντήσουν «μια στοίβα σπασμένες εικόνες όπου χτυπάει ο ήλιος», ενώ εσύ ακόμα θα ρωτάς, αντάμα με τον ποιητή, πότε τελικά θ’ ανθίσει «κείνο το λείψανο», η Έρημη τούτη Χώρα.

❝ Μερικοί πιστεύουν ότι ουρλιάζοντας γίνονται

Verbatim

Είναι γιατί εντείνεται μέσα-έξω το σέρφινγκ στην κόψη του ξυραφιού, με την υπομονή, τις αντοχές αλλά και τη νοημοσύνη όλων μας να δοκιμάζονται σε διαρκώς δυσκολότερες «πίστες». Είναι γιατί τώρα η κυβέρνηση αρχίζει να αναμετριέται ουσιαστικά με τις αρχές, τις υποσχέσεις, τις ευθύνες και τους πραγματικούς, σε θεωρητικό, τουλάχιστον, επίπεδο, αντιπάλους της. Είναι επειδή όσο μπλε και να ξοδεύει κάποιος υποκριτής θεός για να μη βλέπουμε τις κυνηγημένες από ανελευθερία, ανέχεια και πολέμους «φυτευτούς» ψυχές να χάνονται με ρυθμούς γενοκτονίας σε Αιγαίο, Λιβυκό, στη Μεσόγειο ολόκληρη, εκείνες στοιχειώνουν ανεξίτηλα τα ευρωπαϊκά ιδεώδη. Στα «του οίκου», γίνεται καταρχάς ηλίου φαεινότερο ότι βασικό αντίπαλο δέος για την κυβέρνηση παραμένουν, προς ώρας, τα κυρίαρχα διαπλεκόμενα ΜΜΕ. Τα οποία, έχοντας επιτέλους κληθεί να πληρώσουν τον λογαριασμό των συχνοτήτων που απολάμβαναν μέχρι χθες δωρεάν, συναγωνίζονται σε παραπληροφόρηση, κινδυνολογία, χρησιμοποίηση καταστάσεων (τα φιλεργατικά ρεπορτάζ για τους μεταλλωρύχους της Χαλκιδικής θα τα ζήλευε κι η πρώιμη «Πράβδα»!) – και χυδαία, ενίοτε, στόχευση διάφορων «ενοχλητικών», όπως η Κωνσταντοπούλου, η Χριστοδουλοπούλου, ο Παρασκευόπουλος, ο Κατρούγκαλος. «Βρίσκουν και τα κάνουν», ωστόσο, εκμεταλλευόμενα τις εντελώς υπαρκτές αφορμές που τους δίνουν μια σειρά λάθη, ανακολουθίες και παλινδρομήσεις. Άλλωστε, ο πιο επίφοβος αντίπαλος της κυβέρνησης δεν είναι η απουσία «φίλιων» μέσων μεγάλης κλίμακας αλλά ακριβώς ο κακός, κάκιστος εαυτός της. Από τη «μούγκα» της προέδρου της Βουλής για το επεισόδιο στο βενζινάδικο της Αιδηψού (αν έπαιξε πράγματι «μονταζιέρα», θα περιμέναμε έστω μια σχετική δήλωση, αν όχι μηνύσεις σαν αυτές που τουλάχιστον έκανε ο υπουργός Διοικητικής Μεταρρύθμισης, απαντώντας στις κατηγορίες ότι έπαιρνε «ποσοστά» από δίκες, και από την «κόντρα» Χριστοδουλοπούλου-Πανούση (μακράν πιο αγαπημένου υπουργού των ΜΜΕ) για το μεταναστευτικό μέχρι τη δέσμευση-ρίσκο των αποθεματικών δημόσιων φορέων και ασφαλιστικών ταμείων εν όψει ελλιπούς ρευστότητας με την «επάρατη» μέθοδο της πράξης νομοθετικού περιεχομένου, οι αφορμές δεν λείπουν. Κι αντί η κυβέρνηση να αξιοποιεί το μοναδικό της όπλο, που είναι η ευρεία, ακόμη, λαϊκή συναίνεση, όχι μόνο διστάζει να προβεί σε ριζοσπαστικές επιλογές αλλά δείχνει να προσανατολίζεται σε συντηρητικότερες. Παράδειγμα η αχρείαστη, τη δεδομένη κιόλας στιγμή, επέμβαση στην κατειλημμένη πρυτανεία του ΕΚΠΑ και η ευθεία στήριξη Τσίπρα στις αστυνομολάγνες λογικές Πανούση (τις οποίες, ωστόσο, σιγοντάρουν και όσοι δυσκολεύονται πολύ να ζήσουν δίχως «μπάτσους», να τα λέμε κι αυτά). Εντάξει, υποτίθεται ότι ταυτόχρονα κάλεσε την ΕΛ.ΑΣ. να σέβεται δικαιώματα κι ελευθερίες, τους διάφορους… «Δαρείους» όμως τους ρώτησε; Παρά π.χ. την πληθωρική αστυνομική παρουσία στην πρεμιέρα της χρυσαυγίτικης δίκης στον Κορυδαλλό, ούτε οι τραμπουκισμοί σε μάρτυρες κατηγορίας-φίλους του Παύλου Φύσσα αποτράπηκαν, ούτε οι θύτες αναζητήθηκαν. Ή μήπως ενοχλήθηκε η εισαγγελία όταν το Πρώτο ναζι-Θέμα «κάρφωσε» τους μάρτυρες κατηγορίας;

Μεσόγειος sos… O πρώην υπ. Εξωτερικών της Γαλλίας μπερνάρ κουσνέρ, μετά το τελευταίο πολύνεκρο ναυάγιο στη Μεσόγειο, για την Ευρώπη που δακρύζει πια μόνο όταν βουλιάζουν οι αγορές.

επιμελεια: θεοφιλοσ δουμανησ

Talk of the Town

14 lifo – 23.4.15

η Ευρώπη είναι ένοχη επειδή απέτυχε να βοηθήσει ένα πρόσωπο σε κίνδυνο. Αυτό είναι ντροπή μας… ❞

αριστεροί… Ας κάνουν τη δουλειά τους, αλλά θα ήθελα να μας πουν τι εννοούν αριστερή δικαιοσύνη και τι αριστερή αστυνομία ❞ Κουμουνδούρου ενταύθα. Ο αν. υπουργός Προστασίας του Πολίτη γιάννης πανούσης επιστρέφει τα πυρά που δέχεται για την επέμβαση στην πρυτανεία.

❝ Είναι η Ελλάδα και όχι η Ευρώπη αυτή η οποία θα πληγεί από τα προβλήματα που δημιουργούν τα οικονομικά προβλήματα στην Αθήνα, διότι η Ευρώπη έχει οικοδομήσει μηχανισμούς για να προστατευτεί ❞ Ο υπουργός Οικονομικών της Γαλλίας μισέλ σαπέν φοβερίζει την Αθήνα με αυτό που τρέμει το Παρίσι.

❝ Ας ελπίσουμε ότι υπάρχει επιτέλους μια λαϊκή εξέγερση εναντίον των καταστροφικών οικονομικών και κοινωνικών πολιτικών που προέρχονται από τη γραφειοκρατία και τις τράπεζες, και αυτό είναι ελπιδοφόρο. Πρέπει να είναι ❞ Η επανάσταση σε τρεις κινήσεις. Ο νόαμ τσόμσκι, ελπίζοντας στη Λατινική Αμερική, τους Podemos και τον ΣΥΡΙΖΑ.

❝ Είναι παράλογο να αποκαλείς τον συγγραφέα του Τενεκεδένιου Ταμπούρλου ναζί… Αν θέλετε ναζί, διαβάστε Έζρα Πάουντ. Αν θέλετε αντισημίτες, διαβάστε Έλιοτ. Ο Γκρας δεν ήταν τίποτε από τα δύο ❞ O συγγραφέας σαλμάν ρούσντι ανοίγει μέτωπα στο Twitter για την τιμή του πρόσφατα θανόντος Günter Grass.

❝ Αυτόματα το σώμα μου μού λέει αν αυτό που κάνω αξίζει και τώρα ζήτησε να σταματήσω. Σέβομαι το σώμα κι έχω το προνόμιο να μπορώ να σταματήσω ❞ Η Βραζιλιάνα καλλονή ζιζέλ στα 34 της για τα σημάδια που οδηγούν τα βήματά της μακριά από την πασαρέλα.

❝ Δεν πρέπει η ευτυχία και η ισορροπία μας να εξαρτάται από κάποιον άλλο. Δεν πρέπει να είμαστε ευτυχισμένοι και να εξαρτάται η πληρότητά μας μόνο από το αν έχουμε κάποιον στο πλευρό μας. Η ευτυχία είναι δική μας, προσωπική υπόθεση ❞ Η τζένιφερ λόπεζ για την ευτυχία χωρίς δεκανίκια.

Τζένιφερ Λόπεζ

Ζιζέλ Νόαμ Τσόμσκι

Μπερνάρ Κουσνέρ

23.4.15 – lifo

15

q Η γειτονιά μου είναι ο Λόφος Αξιωματικών Περιστερίου. Το γνωστό, αλήτικα, και ως «L.A.». Το ξέρω ότι έτσι αποκαλούν και τη Λάρισα, αλλά έχουμε κι εμείς, ρε παιδιά. Ζω εδώ και επτά χρόνια στην περιοχή αυτή, από τότε που πέρασα στη σχολή Τοπογραφίας του ΤΕΙ Αθηνών.

Talk of the Town

α π ό τ ον δ ημήτ ρ η ρ ηγ όπ ουλο

κατερίνα πασπαλάρη

Αι ανέμελαι Αθήναι Με αφορμή ένα άρθρο στους «Financial Times»

1 Πλατεία Αγίας Ειρήνης Η γνωστή αθηναϊκή πλατεία διαμορφώθηκε το 1856, επί δημαρχίας Κωνσταντίνου Γαλάτη. Στο σημείο ήταν εκείνη την εποχή εγκατεστημένη η Πρωτοφυλακή, δηλαδή η φρουρά της πόλης.

2 Καραγιώργη Σερβίας Η κεντρική οδός πήρε το όνομά της από τον Καραγιώργη Πέτροβιτς που ήταν ο ηγέτης της πρώτης σερβικής επανάστασης κατά των Οθωμανών.

16 lifo – 23.4.15

Διαβάζω και ξαναδιαβάζω το ρεπορτάζ του Τόνι Μπάρμπερ στους «Financial Times» για την Αθήνα και καταλαβαίνω την έκπληξή του όταν γράφει, εμφανώς εντυπωσιασμένος από τη χαλαρή διάθεση της πόλης, πως «ο ήλιος λάμπει και όλοι έχουν επιστρέψει από το αναζωογονητικό διάλειμμα του Πάσχα» / και αναφέρει ένα από τα πιο διαδεδομένα στερεότυπα της κρίσης: «Ένας γνωστός μού λέει ότι τα εστιατόρια είναι τόσο γεμάτα –με Έλληνες, όχι μόνο με ξένους τουρίστες–, ώστε ο ίδιος δεν μπορούσε να κάνει κράτηση πουθενά τις προάλλες. Όλα αυτά δεν δείχνουν μια κοινωνία που ξέρει, ή φοβάται, ότι βρίσκεται δύο βήματα από τον γκρεμό» / πραγματικά, αναρωτιέμαι στα σοβαρά, αυτή είναι η εντύπωση που δίνει η πόλη σε έναν ξένο επισκέπτη; / (και είναι πολλοί πια, από το καθολικό Πάσχα και μετά) / την Κυριακή το μεσημέρι, σκοτώνοντας την ώρα μου καθώς είχα φτάσει νωρίτερα σε ένα ραντεβού, δοκίμασα να κάνω μια σύντομη βόλτα από το Μοναστηράκι μέχρι το Σύνταγμα, με ενδιάμεσο σταθμό την πλατεία Αγίας Ειρήνης που δεν είχα δει για έναν, σχεδόν, χρόνο / καθώς βρισκόταν σε εξέλιξη ένας (ακόμα) κυριακάτικος αγώνας δρόμου, αποκλείοντας την κυκλοφορία σε πολλά σημεία, παρατήρησα πόσο πιο ήρεμη ήταν η πόλη, καθώς δεν μπορούσαν να φτάσουν στο κέντρο αυτοκίνητα / από την Αθηνάς ανέβηκα την Αθηναΐδος (μία από τις πολλές ονομασίες της Καραγιώργη Σερβίας, όπως την κατηφορίζουμε από το Σύνταγμα), χωρίς αυτήν τη φορά να είμαι αναγκασμένος να περπατάω στο μικροσκοπικό πεζοδρόμιο / δεν είναι ότι τα αυτοκίνητα στην Αθήνα απλώς κινούνται, όπως συμβαίνει στις άλλες πόλεις / είναι ότι φέρνουν μαζί τους ένα δυσάρεστο ψυχολογικό φορτίο που μεταφράζεται σε εκνευρισμό και ένταση, καθώς είναι μποτιλιαρισμένα στην κίνηση ή προσπαθούν να παρκάρουν όπου να ’ναι / από αυτή την άποψη δεν μπορώ να καταλάβω γιατί κανείς δεν έχει σκεφτεί, έστω μια μέρα την εβδομάδα (τις Κυριακές, ας πούμε), να απαγορεύεται εντελώς η κυκλοφορία στο εμπορικό τρίγωνο (Σταδίου - Μητροπόλεως - Αθηνάς), όπου ούτως ή άλλως συγκεντρώνεται ο περισσότερος κόσμος και οι τουρίστες / χωρίς τα αυτοκίνητα, αλλάζει εντελώς η αίσθηση της πόλης, όλα μοιάζουν να αποκτούν έναν διαφορετικό ρυθμό / επιστρέφω, όμως, στην αρχική μου αναζήτηση της «χαλαρής πόλης» και, πραγματικά, αν κινηθείς αυστηρά ανάμεσα στη Διονυσίου Αρεοπαγίτου και στην πλατεία Αγίας Ειρήνης, εισπράττεις αυτή την κάπως παράταιρη αίσθηση «ανεμελιάς» / θυμάμαι την αντίστοιχη δική μου έκπληξη όταν τη δεκαετία του ’90, εν μέσω πολέμων και βομβαρδισμών, είχα επισκεφθεί το Βελιγράδι / μου φαινόντουσαν «παράξενες» και οι πιο συνηθισμένες όψεις μιας «κανονικής» ζωής: ένα ανοιχτό καφέ, η θέα νέων ανθρώπων να διασκεδάζουν σε κάποιο μπαρ / ασυναίσθητα, ο ξένος επισκέπτης αναζητά εικόνες που να συμπληρώνουν τη δική του προκατασκευασμένη εικόνα / αλλά, νομίζω, στην Αθήνα, αν κινηθείς εκτός αυτής της καλά προστατευμένης νησίδας, το σοκ είναι αναπόφευκτο / έχω πάει στην Ιταλία, φίλοι γυρίζουν από την Ισπανία και όλοι λέμε το ίδιο: καμιά πόλη στην Ευρώπη δεν δοκιμάζεται τόσο άγρια όσο η Αθήνα / ακόμα και στη Θεσσαλονίκη ο «αέρας» είναι πολύ διαφορετικός, τουλάχιστον στο κέντρο της / πουθενά δεν συνέβη αυτό που είδαμε και συνεχίζουμε να βλέπουμε εδώ / κι ας ανοίγουν νέα μαγαζιά, κι ας χαζεύει ο κόσμος το concept store της Adidas στην Αιόλου, κι ας φτιάχνεται (επιτέλους) το γωνιακό νεοκλασικό Αθηνάς και Ερμού με τα σφραγισμένα παράθυρα από την εποχή της κατασκευής του μετρό / είμαστε η πρωτεύουσα, πολλές φορές για καλό, αλλά και άλλες τόσες για κακό / όσο η χώρα είναι εγκλωβισμένη στη μέγγενη της κρίσης, η «επόμενη ημέρα» της Αθήνας θα μετατίθεται διαρκώς για αργότερα.

Λόφος Αξιωματικών Περιστερίου

q Όταν θέλω να περπατήσω και να σταθώ κάπου για να καθαρίσει το μυαλό μου, κατευθύνομαι προς το μετρό του Αιγάλεω από τη Θηβών, κόβω δρόμο από μια εσωτερική οδό και σταματάω στον ευκάλυπτο κοντά στο κολυμβητήριο. Κλείνω τα μάτια και απολαμβάνω τον ήχο του νερού. Είναι ό,τι πιο κοντινό έχω σε θάλασσα. q Αν μιλήσω για τους ανθρώπους από τους οποίους ψωνίζω τα φαγιά μου, πρώτη είναι η κυρία που έχει το σούπερ-μάρκετ κοντά στο σπίτι και μας προσέχει πολύ: κάθε φορά δεν με αφήνει να φύγω, αν δεν πάρω το προϊόν που συμφέρει καλύτερα ή δίνει +1 δώρο. Άλλος αγαπημένος είναι ο μανάβης, που φαίνεται να είναι χρόνια στην Ελλάδα και στο επάγγελμα και μου μιλάει για τα λαχανικά με αγάπη και ιστορίες. q Κοντά στο σπίτι μου υπάρχουν τρία-τέσσερα παρκάκια. Πάντα τα προσπερνάω βιαστικά, ενώ δεν τους αξίζει κάτι τέτοιο. Αν ήθελα να δείξω σε κάποιον κάτι απ’ τη γειτονιά, θα ήταν αυτά, στον λόφο, γεμάτα λουλούδια και πράσινο, και ας είναι πάνω στους δρόμους. Βλέπεις και λίγο Λυκαβηττό, άμα θες. Αν είχα αυτοκίνητο, θα τον πήγαινα και στο «τέρρα πέτρα», για να του πέσει το σαγόνι απ’ τα δυτικά! q Από κτίρια μου αρέσει μονάχα ένα, αλλά πολύ: στην Εθνάρχου Μακαρίου, στο μετρό Αγ. Αντωνίου, η μεγάλη κίτρινη γκρι πολυκατοικία, έτσι θεόρατη όπως στέκεται μπροστά μου όταν κατεβαίνω απ’ το λεωφορείο. Είναι σαν να ρουφάει όλο το φως του ήλιου – φαντάζομαι πως όλα τα διαμερίσματα φωτίζονται κατά τις 6 το απόγευμα με αυτό το χρυσό χρώμα και όλοι όσοι ζουν σε αυτά είναι ευτυχισμένοι και λαμπεροί.

από τον δημήτρη κυριαζή

Ποδηλατάδα στην Πλάκα για όσους θέλουν να δουν την Αθήνα αλλιώς.

Δουλειά της Κατερίνας μπορείτε να δείτε στα e-table. gr, Katrinpi.com και 6nights.tumblr. com. Επίσης, κάθε Δευτέρα, Τρίτη και Τετάρτη μπορείτε να την ακούσετε στο offradio, 19:00-21:00.

γειτονιά

Φωτό: BIG OLIVE

Urban

Φωτογράφος

q Από τις πρώτες μέρες που μετακόμισα μέχρι και σήμερα μπορώ να μιλώ για μια φιλήσυχη γειτονιά, μακριά από τη βαβούρα της μεγάλης πόλης.

q Ξημερώματα, ζω μια αστεία ιστορία ή σχεδόν ιστορία, που κρατάει λίγα δευτερόλεπτα. Ζω τον πόνο του καψούρη, πάντα κατά τις πέντε. Όλο και κάποιος θα περάσει κάτω απ’ το σπίτι, πηγαίνοντας ή ερχόμενος από το «Ανάκτορο» (ελληνάδικο, που δεν έχω πάει ακόμα) με τσίτα Μαζωνάκη, Παντελίδη – στην καλύτερη Μητροπάνο. Κι εντάξει αυτό, αλλά αν τραγουδάει κιόλας με όλη του τη δύναμη, εκεί δεν μπορώ, γελάω. q Δυσάρεστο γεγονός δεν έχω βιώσει, ούτε θέλω. Το καλύτερό μου ήταν ένας σεισμούλης κι ένα βραχυκύκλωμα μέσα στο σπίτι. q Το μεγαλύτερο και καλύτερο μυστικό της γειτονιάς είναι μια πιτσαρία. Τόση ώρα και δεν έχω γράψει τίποτα για ψημένο φαγητό. Παιδιά, αν έρθετε στον Λόφο, να φάτε στη Ματίνα την πίτσα «Πάρμα». Έχω δει την αλήθεια. Έχω ακούσει την αγάπη. Θησαυρός! q Είμαι στο offradio.gr κάθε Δευτέρα, Τρίτη, Τετάρτη, από τις 19:00 ως τις 21:00. Αναρρώνω από ένα σπάσιμο στο δεξί χέρι κι έπειτα επιστροφή φωτογραφικά στο e-table.gr και σε ένα νέο πρότζεκτ δρόμου που έχω «φανταστεί».

23.4.15 – lifo

17

κει μ εν ο : m . hu l o t , φωτ ο γ ραφι α: π αρι ς ταβ ι τ ι αν

Talk of the Town

120' με τοn

Ηλία Κυριαζή

Ο τιμώμενος Έλληνας καλλιτέχνης του φετινού Comicdom είναι από τους λίγους Έλληνες κομίστες με διεθνή καριέρα.

«Μια ζωή σχεδιάζω, από πιτσιρικάς» λέει ο Ηλίας Κυριαζής καθισμένος οκλαδόν μπροστά στις κούτες που περιέχουν τη νέα έκδοση του Μανιφέστο, έτοιμες να μεταφερθούν στον χώρο του Comicdom. «Από πολύ νωρίς θυμάμαι να κάνω κόμικς, στο δημοτικό» λέει. «Διπλώνοντας μια σελίδα Α4 στα δύο και συρράπτοντας τα φύλλα, έφτιαχνα μικρές περιπετειούλες. Πέρα από το σχέδιο, με είχε τραβήξει πολύ και η αφήγηση της εικόνας». Ο γάτος του, ο Ben Grimm, που ήταν άφαντος για 20 λεπτά, κάνει την εμφάνισή του επιφυλακτικά και βολτάρει στον χώρο. « Έχει ονοματεπώνυμο, τον βάφτισα από τον ήρωα του κόμικ, που είχαν ίδια χρώματα», εξηγεί ο

18 lifo – 23.4.15

Ηλίας, «αλλά στην πορεία τα μάτια του από γαλάζια έγιναν κίτρινα, του έμεινε μόνο η κόκκινη γούνα». Ο Ηλίας ασχολείται επαγγελματικά με τα κόμικς από το 2001, από τότε που 20άρης έστειλε μια μονοσέλιδη ιστορία με τον Αχιλλέα και τον Πάτροκλο στον πρώτο διαγωνισμό του «9» της «Ελευθεροτυπίας». «Δεν περίμενα να γίνει και κάτι» θυμάται. «Δούλευα σε ένα στούντιο και κάναμε storyboard για διαφημίσεις. Είχα κερδίσει χωρίς να το περιμένω, αλλά το πλάνο ήταν ότι έτσι κι αλλιώς θα πήγαινα να τους ζητήσω δουλειά. Στην αρχή δεν ήταν εύκολο να βρω τι να κάνω. Τα πρώτα χρόνια ήταν μια διαδικασία εκμάθησης. Σε συνδυασμό με όλη την έπαρση που έχεις στα 20 όταν βγάζεις τη δουλειά σου προς

23.4.15 – lifo

19

Talk of the Town

«Όλοι αυτοί οι δημιουργοί που σκάσανε από το “9” εκείνη την εποχή είναι τώρα 10 χρόνια καλύτεροι. Υπάρχει υψηλό επίπεδο παντού. Είναι κρίμα, λες “δεν μπορούσαμε να έχουμε την ποιότητα της δουλειάς του τώρα με την εμπορικότητα του τότε;»

τα έξω και ακούς και δυο καλά λόγια, είχε αρκετό ζόρι. Μου έλεγαν πράγματα για τα κόμικς, εγώ θεωρούσα ότι τα πάντα στα δικά μου ήταν τέλεια, οπότε κάθε υποχώρηση ήταν επίπονη. Η πρώτη μου δουλειά, μια σειρά σε σενάριο του Λέανδρου, λεγόταν Σε Βλέπω και ήταν μια παρωδία του “Big Brother”. Έκανα αυτό για 3-4 μήνες και μετά άρχισα να το παλεύω μόνος μου. Δοκίμασα να κάνω δικά μου σενάρια». «Το σενάριο είναι πιο δύσκολο για σένα από το σχέδιο;». «Το σχέδιο έχει εξαντλητική δουλειά, αλλά το διασκεδάζω περισσότερο από το σενάριο. Μου αρέσει να δουλεύω στις δικές μου ιστορίες, αλλά είναι φάσεις που κοιτάζω το χαρτί με τις ώρες και κάνω τα πάντα πριν καθίσω να γράψω δυο αράδες. Μου αρέσει πάρα πολύ, όμως, να στήνω τις ιστορίες. Έχοντας την κεντρική ιδέα, τον σκελετό, μου αρέσει να σκηνοθετώ: ποια σκηνή θα πάει μπρος και ποια μετά, πόσο θα κρατήσει και πού θα κόψω τα καρέ, απολαμβάνω όλο αυτό το κομμάτι του στησίματος ενός κόμικ». Η πρώτη μεγάλη επιτυχία μέσω του «9» ήρθε λίγο αργότερα, με το Μανιφέστο, τις ιστορίες καθημερινότητας ενός 20χρονου, που δημοσιεύτηκε σε συνέχειες από το 2003 μέχρι το 2008 και σήμερα είναι μια μοναδική καταγραφή της γενιάς των ’00s που πρόλαβε να ζήσει τις τελευταίες ανέμελες μέρες πριν χτυπήσει η κρίση. «Απ’ όσα έκανα εγώ στο “9”, ήταν αυτό που έμεινε ως “η επιτυχία”. Έκανα τον πρώτο τόμο, μετά τον σταμάτησα γιατί ήθελα να δοκιμάσω κι άλλα πράγματα, αλλά

Con για να δω τι παίζει, έκανα ανοίγματα στέλνοντας δουλειές σε διαγωνισμούς της DC και της Dark Horse, μου κάτσανε δυο-τρεις καλές πρώτες δουλειές κι έκανα μία μίνι σειρά, κάτι που ήταν μεγάλο πράγμα για μένα» λέει. «Προσπαθώ κάθε χρόνο να πηγαίνω σε κάποιο convention του εξωτερικού – όχι ότι κλείνεις δουλειές στα conventions, αλλά γνωρίζεις κόσμο, μαζεύεις business cards, κάνεις επαφές και μετά, σε συνδυασμό με το Ίντερνετ, σπρώχνεις τη δουλειά σου. Υπήρχαν χρόνια που μου κάθονταν καλά και άλλα που ήθελα να χτυπάω το κεφάλι μου στον τοίχο. Έδειχνα δουλειές και δεν είχα κανένα αποτέλεσμα. Τώρα είμαι καλά». Το βιογραφικό του περιέχει το Melody, ένα webcomic στη Zuda της DC, μετά τη νίκη του στον διαγωνισμό της εταιρείας. «Η πρώτη δουλειά στην Αμερική σε δικό μου σενάριο. Δεν εκτιμάς ποτέ αυτό που έχεις. Τότε θεωρούσα ότι με το που έκανα αυτό το πράγμα είχα μπει στην DC comics και σε λίγο θα έκανα τον Batman. Στα μετέπειτα χρόνια, που είχε δυσκολέψει η κατάσταση, πολλές φορές σκεφτόμουν “γαμώτο, να ’χα τώρα κάτι σαν το Melody”». Ακολούθησε το Falling for Lionheart στην IDW, το πρώτο του graphic novel στην Αμερική, και το περσινό Elysium Online που βγήκε μέσω crowd funding και σάρωσε τα βραβεία στο περσινό Comicdom. Ο Ηλίας ζει στη Νέα Σμύρνη, αλλά και στη Νέα Υόρκη να ζούσε οι προοπτικές δεν θα άλλαζαν. «Μόνιμα περνάει από το μυαλό μου να φύγω για έξω, αλλά πάντα το αναβάλλω, γιατί κατά βάθος μου αρέσει εδώ» λέει. «Το Ίντερνετ λειτουργεί μια χαρά.

κατέληξα να ξαναγυρνάω σε αυτό και για πάρα πολύ καιρό ήμουν αυτός που έκανε το Μανιφέστο. Στις παρέες των φίλων μου ήταν αυτό που με χαρακτήριζε. Ολοκληρώθηκε σε κάποια φάση, όταν εγώ άρχισα να στρέφω το μάτι μου στο εξωτερικό και για πολλά χρόνια μετά είχα μια πολύ παράξενη σχέση μαζί του. Σκεφτόμουν, ok, το έκανα, αλλά τώρα πρέπει να στραφεί η προσοχή σας στα καινούργια πράγματα που κάνω, τα οποία είναι και καλύτερα, είναι πιο δουλεμένα, πιο επαγγελματικά, πιο προχωρημένα. Προσπαθούσα με νύχια και με δόντια να δημιουργήσω μια απόσταση από το Μανιφέστο. Το Μανιφέστο ήταν κάτι που έγινε στην “Ελευθεροτυπία”, που είχε μεγάλη διανομή και τεράστιο κοινό, το οποίο μετά ήταν πολύ δύσκολο να το μαζέψεις με κάποια αυτοέκδοση ή με τη δουλειά σου, που θα υπάρχει μόνο στα κομιξάδικα. Μου φαινόταν πια και παλιό σε τεχνικό επίπεδο. Στην πορεία άρχισα να συμφιλιώνομαι με τα πράγματα που είχα κάνει μικρός – ξέφυγα και από τη διαδικασία να ανταγωνίζομαι το Μανιφέστο λες και το είχε κάνει κάποιος άλλος. Συμφιλιώθηκα με αυτό, ένιωσα πιο άνετος και πιο ασφαλής με τις δουλειές που έκανα τώρα, οπότε έφυγε αυτή η κόντρα με τον παρελθοντικό εαυτό μου. Όταν ξαναγυρνάω σε αυτό, το βλέπω πια με πολλή αγάπη, γιατί είναι τα ’20s μου, κάποιο σημαντικό κομμάτι της ζωής μου». Πριν από μερικούς μήνες αποφάσισε να μαζέψει όλο το υλικό που έχει σχέση με το Μανιφέστο και να το κυκλοφορήσει σε μια πολυτελή έκδοση με όλο το υλικό που δεν είχε κυκλοφορήσει ποτέ σε τόμο. Μάλιστα, σχεδίασε μια νέα ιστορία που δείχνει τι απέγιναν οι ήρωες μετά το τέλος του δεύτερου τόμου (ο πρώτος τόμος είχε κυκλοφορήσει το 2004 και ο δεύτερος το 2009). «Αν σήμερα ξεκινούσα να κάνω έναν σύγχρονο Βίκτωρα, θα είχε πάρα πολλές διαφορές. Και δεν ξέρω αν θα ένιωθα άνετα να κάνω κάτι τόσο εξομολογητικό όσο ήταν το Μανιφέστο σε πολλά σημεία του. Όταν το ξαναδιάβαζα πρόσφατα για να μπω στη διαδικασία να κάνω αυτό τον τόμο, ήταν φορές που αναρωτιόμουν πώς ήταν δυνατόν να λέω τόσο χύμα κάποια πράγματα. Δεν θα το έκανα ποτέ τώρα». Το Μανιφέστο είναι μια δουλειά που αγαπήθηκε πολύ από το ελληνι-

Και στη Νέα Υόρκη να ζούσα, πάλι με τον ίδιο τρόπο θα δούλευα, γιατί δεν υπάρχει μια πόλη που να είναι το Χόλιγουντ των κόμικς». Μιλάει για την πρώτη φορά που ταξίδεψε στην Αμερική, μια συγκλονιστική εμπειρία που τον έχει σημαδέψει. «Αυτό το συναίσθημα δεν θα το ξαναπιάσω ποτέ, γιατί ήταν η μόνη φορά που δεν είχα προσδοκίες. Ήθελα να δείξω τη δουλειά μου, αλλά πήγαινα ως φαν και απλώς το απολάμβανα. Όλα τα υπόλοιπα ταξίδια –και όσο περισσότερο περνούσαν τα χρόνια– είχαν το άγχος να έχω κάποιο αποτέλεσμα. Στο πρώτο δεν είχα ακόμα μάθει να έχω αυτή την επιφύλαξη που απέκτησα με τα καλά λόγια. Μου έλεγαν “Wow! Τι ωραία δουλειά” και σκεφτόμουν “τελείωσε, αυτό ήταν!”. Στα κατοπινά χρόνια κατέληξα να μισώ όσο τίποτε άλλο τα κομπλιμέντα για τη δουλειά μου που δεν συνοδεύονται από πρόταση». «Αν δεν σχεδιάσω, δεν πάει καλά η μέρα μου. Άλλος κόσμος έχει αναμνήσεις, εμείς έχουμε σελίδες. Όλη η μέρα μου περιστρέφεται γύρω από το σχέδιο. Χαζολογώ στο Ίντερνετ και μπορεί να δω καμιά σειρά. Αν είμαι τυχερός, θα βγω από το σπίτι μια-δυο φορές την εβδομάδα να δω κανέναν άνθρωπο, για να μην ξεχνάω τα ελληνικά και μιλάω μόνο γατίσια. Δεν έχω όρεξη για socializing, λίγο-πολύ έχω καταλήξει με ποιους ανθρώπους θέλω να συναναστρέφομαι και προσπαθώ να περνώ λίγο και ποιοτικό χρόνο μαζί τους». «Στην Ελλάδα δεν πουλάει το κόμικ. Στο crowd funding, παρόλο που σε στηρίζει ο κόσμος, τα περισσότερα αντίτυπα έχουν προαγοραστεί. Με το που τελειώνει η καμπάνια, είναι προδιαγεγραμμένο το πώς πήγε. Καλύπτεις τις παραγγελίες. Εξαντλείται το στοκ, δεν μιλάς για μεγάλα νούμερα. Οι κανονικές εκδόσεις έχουν το τιράζ που κάποτε ονομάζαμε limited edition. Έχουν γίνει πια όλα συλλεκτικά. Είναι πολλοί δημιουργοί που κάνουν συνεργασίες με το εξωτερικό. Και οι υπόλοιποι έχουν το βλέμμα τους στο εξωτερικό. Έχει δεχτεί το πλήγμα η αγορά, αλλά, από την άλλη, αυτό που βλέπω ως δημιουργός, όταν πηγαίνω σε διοργανώσεις όπως τo Comicdom, είναι ότι έχει ανέβει πάρα πολύ το

κό κοινό και ο Βίκτωρας από τους πιο δημοφιλείς ήρωες κόμικς των τελευταίων 10 χρόνων». Στο ενδιάμεσο και μετά το Μανιφέστο κυκλοφόρησαν αρκετές δουλειές του. Ο Ηλίας είναι από τους λίγους Έλληνες δημιουργούς που έχουν κυκλοφορίες σε αξιόλογους εκδοτικούς του εξωτερικού και πολλές διεθνείς συνεργασίες. «Ψαχνόμουν από το Ίντερνετ και μετά πήγα στο San Diego Comic

20 lifo – 23.4.15

επίπεδο. Όλοι αυτοί οι δημιουργοί που σκάσανε από το “9” εκείνη την εποχή είναι τώρα 10 χρόνια καλύτεροι. Υπάρχει υψηλό επίπεδο παντού. Είναι κρίμα, λες “δεν μπορούσαμε να έχουμε την ποιότητα της δουλειάς του τώρα με την εμπορικότητα του τότε;”. Το έξω που όλοι κυνηγούσαν από προσωπική φιλοδοξία έχει γίνει πια λύση ανάγκης. Ανταγωνιζόμαστε με καλλιτέχνες από ολόκληρο τον κόσμο, οπότε είναι απαραίτητο να πάμε ένα βήμα πιο μπροστά».

INFO Ο Ηλίας Κυριαζής είναι ο τιμώμενος Έλληνας καλλιτέχνης του φετινού Comicdom Con Athens 2015, έχει επιμεληθεί το επίσημο εικαστικό του και θα έχει προσωπική έκθεση το τριήμερο.

COMICDOM CON ATHENS 2015 24, 25 & 26 ΑΠΡΙΛΙΟΥ, Ελληνοαμερικανική Ένωση (Μασσαλίας 22, Αθήνα) Αυτήν τη στιγμή σχεδιάζει σε συνεργασία με τους Jay Faerber & Brian Joines τη νέα μηνιαία σειρά σε συνέχειες, «Secret Identities», που κυκλοφορεί από την Image Comics. Η delux έκδοση του «Μανιφέστο» θα υπάρχει για πώληση στο Comicdom. http://iliaskyriazis. com/

0

Ν.Μ. Σκουτερoπουλοσ

«Εiναι eνα εiδος μετεμψyχωσης η μετaφραση»

H φετινή άνοιξη μας επιφυλάσσει ένα μεγάλο εκδοτικό γεγονός. Την έβδομη έκδοχη του «Φαίδρου» του Πλάτωνα σε μετάφραση του Ν.Μ. Σκουτερόπουλου, του μεταφραστή που μας έδωσε τις πιο φρέσκες και κατανοητές μεταφράσεις του Θουκυδίδη και της «Πολιτείας». Συνέντευξη στην Τίνα Μανδηλαρά

22 lifo – 23.4.15

Κ

άπου εκεί κοντά στον Ιλισσό, «το σημείο απ’ όπου λένε πως άρπαξε ο Βοριάς την Ωρείθυια», όπως λέει χαρακτηριστικά ο Φαίδρος στον Σωκράτη, λίγο πιο κάτω από την Ακρόπολη και με το δροσερό αεράκι να φτάνει από τη θάλασσα, νιώθεις να χτυπάει η καρδιά της Αθήνας. Εκεί, ανάμεσα στη Γαργαρέττα και το Ολυμπιείο έκοβε βόλτες μικρός και ο Νίκος Σκουτερόπουλος, ο σπουδαίος μεταφραστής της πλατωνικής Πολιτείας και της θουκυδίδειας Ιστορίας, αναπνέοντας κάτω «από τους αττικούς ουρανούς που σκαρφαλώνουν στο κεφάλι», όπως έγραφε κι ένας άλλος κάτοικος της περιοχής, ο Γιώργος Σεφέρης. Γέννημα-θρέμμα Αθηναίος κι ο ίδιος ο μεταφραστής, φιλόλογος και πανεπιστημιακός Σκουτερόπουλος, είχε κάθε λόγο να αγαπήσει το αττικό φως, να νιώσει πώς ακριβώς κάρφωναν τότε τις ψυχές τα λόγια του Περικλή, πώς δρόσιζε το αττικό πλατάνι τους πρωταγωνιστές, πώς φυσούσαν, συνεπαίρνοντας τον νου του, τα δηκτικά, περιπαικτικά λόγια του Σωκράτη. «Όμορφο είναι το ποταμάκι, καθαρό και διάφανο, θα μπορούσαν εδώ δίπλα να παίζουν κορίτσια» είναι η χαρακτηριστική περιγραφή του Φαίδρου για την περιοχή στην πολύ όμορφη απόδοση του Σκουτερόπουλου και στην καλαίσθητη έκδοση του Φαίδρου που μόλις κυκλοφόρησε από τις εκδόσεις Πόλις (από τις ίδιες εκδόσεις κυκλοφορούν, και πάλι από τον Σκουτερόπουλο, η Πολιτεία του Πλάτωνα και η βραβευμένη Ιστορία του Θουκυδίδη). Εκεί, κάτω από τα πλατάνια, δίπλα στον ποταμό με την οργιώδη φύση της Αττικής, μια ζεστή μέρα του καλοκαιριού πραγματοποιήθηκε ένας από τους πιο όμορφους και καλοσκηνοθετημένους διαλόγους του Πλάτωνα, που με αυτήν τη σύγχρονη μετάφραση του Ν.Μ. Σκουτερόπουλου αποκτά άλλη ισχύ. Δεν μπορώ να μην επισημάνω στον μεταφραστή του τη φρεσκάδα που έχει η απόδοσή του – σε σημείο που κανείς να φαντάζεται ότι οι συνομιλητές δεν είναι φιλόσοφοι ή ρήτορες που έζησαν τόσους αιώνες πριν αλλά δυο σύγχρονοι Αθηναίοι. Αναρωτιέμαι αν είχε κάποιους αντίστοιχους αναγνώστες στο μυαλό του ή κάποιους νέους που συχνάζουν

σήμερα στις ίδιες περιοχές όταν μετέφραζε: «Μεταφράζοντας έχω στον νου μου αποκλειστικά και μόνο το κείμενο και όχι μια ορισμένη κατηγορία αναγνωστών» ομολογεί. «Αν η μετάφραση είναι στρωτή και ρέει ανεμπόδιστα, ο όποιος αναγνώστης θα έχει την εντύπωση πως και ο ίδιος έτσι θα το είχε μεταφράσει». Ωστόσο, ο Φαίδρος είναι ένας διάλογος που μιλάει για τον έρωτα, για την καλλιέργεια της ψυχής, για την ομορφιά, για τα ρητορικά και άλλα παιχνίδια. Είναι ίσως το πιο λυρικό έργο του Πλάτωνα, ή τουλάχιστον ένα έργο όπου οι διάλογοι είναι πιο χαλαροί και το κλίμα σαφώς πιο ερωτικό, ανάλαφρο και παιγνιώδες. Δεν μπορώ να μη ρωτήσω πώς αποφάσισε να μεταφράσει ένα τόσο όμορφο έργο σε καιρούς χαλεπούς: «Εντελώς συμπτωματικά, ο Φαίδρος συμβαίνει να παρουσιάζει σήμερα ιδιαίτερο ενδιαφέρον. Αναφέρομαι ειδικά στο σημείο του διαλόγου, όπου ένας Αιγύπτιος θεός, ο Θαμούς, συζητάει με κάποιον Θευθ, ο οποίος, έχοντας εφεύρει τα γράμματα και τη γραφή, πίστευε πως με αυτό είχε κάνει τους Αιγυπτίους σοφότερους και με καλύτερο μνημονικό. Σε αυτόν ο Θαμούς αντιτείνει ότι η εφεύρεσή του θα φέρει λήθη, αφού το μνημονικό τους θα πάψει να ασκείται και οι άνθρωποι δεν θα ανακαλούν κάτι στη μνήμη τους από μέσα τους αλλά από κάποια ξένα σημάδια και ότι, επομένως, δεν βρήκε της μνήμης το φάρμακο (ούκουν μνήμης) αλλά της υπενθύμισης (αλλά υπομνήσεως). Κάτι ανάλογο φαίνεται να συμβαίνει σήμερα με την τεχνολογική επανάσταση του Διαδικτύου. Οι αδιαμφισβήτητα τεράστιες δυνατότητές του, με το στο έπακρο διευρυμένο πεδίο των πληροφοριών, εμπεριέχουν και ορισμένους κινδύνους που αφορούν άμεσα την κριτική ικανότητα του ανθρώπου. Έχοντας απέναντί του ο άνθρωπος ένα απέραντο πλήθος πληροφοριών και απόψεων, εύκολα είναι δυνατόν η προσπάθειά του να κατασκευάσει ένα νοητικό σχήμα για την ερμηνεία του πραγματικού, να τον οδηγήσει σε ερμηνευτικά σχήματα που του προσφέρονται έτοιμα, σε εκτιμήσεις που δεν είναι σε θέση να τις συλλάβει και να τις κρίνει και, τελικά, σε έναν εντελώς μηχανικό τρόπο εργασίας. Η ικανότητά του να αξιολογεί σωστά μια άποψη μειώνεται: αντιθέτως, διευκολύνεται η άκριτη προσφυγή σε έτοιμες

πληροφορίες, στην υιοθεσία ερμηνειών που του προσφέρονται έτοιμες, σε αποδοχή δάνειας γνώσης. Η πραγματικότητα συρρικνώνεται έτσι σε έτοιμα δεδομένα». Κι αυτό σημαίνει ότι τελικά η πλειονότητα προτιμά να μην αναζητά τα δεδομένα και να δέχεται άκριτα οτιδήποτε της δίνεται και χωρίς την περιέργεια για το τι κρύβεται, τελικά, κάτω από τα πλατάνια και πίσω από τις λέξεις. Αντίστοιχα, πάλι, στην εποχή μας αφθονούν κι οι ψευδεπίγραφοι ρήτορες, εκείνοι που τους αρέσει να παραπλανούν με ωραίους λόγους – στους οποίους αναφέρεται εκτενώς ο Σωκράτης στον Φαίδρο. Οι Αττικοί ρήτορες και οι πολιτικοί αποδεικνύονται ιδιαίτερα ταλαντούχοι στο να κατασκευάζουν λόγους, κάτι που ο Σωκράτης απέδιδε στους «θεούς τούτου του τόπου. Ίσως ακόμη κι αυτά τα φερέφωνα των Μουσών, οι τραγουδιστές πάνω από τα κεφάλια μας, να έχουν εμπνεύσει και σε εμάς αυτό το χάρισμα» παραδέχεται με τον γνωστό ειρωνικό του τρόπο ο Σωκράτης και αυτομάτως η κουβέντα έρχεται στο κρίσιμο θέμα της πολιτικής και της ρητορικής. Περισσότερο, επομένως, από το θέμα του έρωτα –και ειδικά τη σχέση ανάμεσα στον δάσκαλο και τον μαθητή που ήταν κυρίαρχη τα χρόνια του Σωκράτη (αυτή του εραστή και του ερωμένου)–, ο Σκουτερόπουλος επιμένει ότι στην καρδιά του Φαίδρου κρύβεται το θέμα της ρητορικής, του λόγου και της γραφής. Θεωρεί πως ο έρωτας είναι απλώς η αφορμή, ένα όμορφο τέχνασμα για να θιχτούν τα ουσιαστικά ζητήματα της γνώσης – σε αυτό το σημείο ο ίδιος φαίνεται να ασπάζεται τη γνώμη κι άλλων σπουδαίων φιλολόγων. «Πιστεύω ότι στον Φαίδρο το κέντρο βάρους εντοπίζεται στη ρητορική και όχι στον εκτενή δεύτερο λόγο του Σωκράτη (243e-257b), ένα κείμενο υπερβατικό, μεταφυσικό. Στην Αθήνα των τελευταίων δεκαετιών του 5ου και των πρώτων του 4ου αι., όταν γραφόταν ο Φαίδρος, η ρητορική έπαιζε σημαντικό ρόλο στην πολιτική και στην κοινωνική ζωή. Από τη ρητορική δεν εξαρτιόταν μόνο η επιτυχία και η ανάδειξη ενός πολιτικού αλλά σε τελική ανάλυση ακόμα κι η ίδια η προσωπική του επιβίωση. Διότι η πολιτική δύναμη βρισκόταν στη συνέλευση του λαού (εκκλησία του δήμου) και η δικαιοσύνη απονεμόταν στα μεγάλα λαϊκά δικαστήρια, όπως η Ηλιαία, με

01 πλατων Φαίδρος Μτφρ.: Ν.Μ. Σκουτερόπουλος Εκδόσεις Πόλις Σελίδες: 216

Νέος από την Ελευσίνα, Εθνικό Αρχαιολογικό Μουσείο.

κληρωτούς δικαστές. Η ρητορική είχε γίνει πια αντικείμενο θεωρητικής εξέτασης από τους λεγόμενους ρητοροδιδασκάλους. Με τον Φαίδρο ο Πλάτωνας δείχνει ότι η ρητορική μπορεί να ανταποκριθεί στις απαιτήσεις της αληθινής επιστήμης με την προϋπόθεση ότι ο ρήτορας θα γνωρίζει την ουσία του αντικειμένου για το οποίο μιλάει και το αληθές σχετικά με αυτό». Κι ίσως αυτή η οπτική για την αναζήτηση της ουσίας, της αλήθειας και της ομορφιάς να συνταιριάζεται με εκείνο το αιώνιο ρομαντικό ιδεώδες για τα απόλυτα κείμενα που έλεγαν πως μας φέρνουν σε επαφή με το χαμένο κέντρο της ψυχής μας. Τον ρωτάω αν είναι, επομένως, συνειδητή η απόφασή του να μεταφράζει κείμενα που αναζητούν την ουσία της αλήθειας, σπουδαία έργα πολιτισμού. Παραδέχεται πως όντως δεν έχει κάνει ποτέ «μεταφράσεις κατά παραγγελία». «Ευτύχησα ως πανεπιστημιακός βοηθός πριν από πολλά χρόνια να έχω τη δυνατότητα να διαλέγω εγώ τα κείμενα που μετέφραζα. Όταν έκρινα ότι κάποιο θα ήταν καλό να μεταφραστεί στη γλώσσα μας, το μετέφραζα». Ίσως γι’ αυτό η μετάφραση να φαντάζει σε ανθρώπους σαν τον Σκουτερόπουλο ένα καθολικό έργο, κάτι σαν ένα αρκαδικό ιδεώδες, η ιερή αποστολή ενός ρομαντικού ανθρώπου. Τον ρωτάω τι από όλα αυτά είναι για εκείνον η μετάφραση. «Και αυτά που αναφέρετε, αλλά και πολλά άλλα» είναι η απάντησή του. «Χρέος του μεταφραστή είναι να προσπαθεί να υπηρετεί όσο καλύτερα μπορεί το πρωτότυπο» είναι η βασική αρχή του. «Το έργο αυτό δεν είναι εύκολο. Όπως λέει κάπου ο Σοπενάουερ, σε κάθε μετάφραση το πνεύμα παίρνει ένα άλλο σώμα, “η μετάφραση είναι ένα είδος μετεμψύχωσης”. Συγκεκριμένοι κανόνες εδώ δεν υπάρχουν ή, κι αν υπάρχουν, εγώ τουλάχιστον δεν τους ξέρω. Η μόνη αρχή την οποία φρόντισα πάντα να τηρώ απαρέγκλιτα είναι ότι η μετάφραση πρέπει να είναι “πιστή όσο αυτό είναι δυνατόν και ελεύθερη όσο αυτό είναι αναγκαίο”». Ίσως, τελικά, αυτή να είναι και η ευτυχία – όπως και για τον Σωκράτη, που πρεσβεύει πως τίποτα δεν μπορεί να του δώσει μεγαλύτερη αγαλλίαση από το αέναο φύτεμα των λόγων σε ψυχές ικανές να το δεχτούν. Γι’ αυτό ο φιλόσοφος γυροφέρνει στους δρόμους του κέντρου της Αθήνας, συχνάζει στις παλαίστρες, έτοιμος ανά πάσα στιγμή να συνδιαλεχθεί. Φροντίζει, μάλιστα, να εξηγήσει στον Φαίδρο την εμμονή του με την Αθήνα και την απέχθειά του για την εξοχή και τη φύση, λέγοντας πως είναι φιλομαθής. Εδώ, στο κέντρο της πόλης, βρίσκονται οι άνθρωποι και όσα τους απασχολούν, στους δρόμους της πόλης προκύπτουν απαντήσεις και οι ερωτήσεις. Εύλογα αναρωτιέμαι αν ο ίδιος ο Σκουτερόπουλος ασπάζεται ως βέρος Αθηναίος αυτή τη θέση – ότι η πόλη μάς μαθαίνει και όχι η εξοχή. «Νομίζω ότι η εύλογη απάντηση του Σωκράτη στην παρατήρηση του φίλου του είναι συγκεκριμένη και σαφής» είναι η απόλυτα σωκρατική απάντησή του. Τι άλλο θα απαντούσε ένας βέρος Αθηναίος όπως ο Σκουτερόπουλος και τι άλλο θα μπορούσε να γίνει από ένας πούρος αναζητητής της φιλοσοφίας και της αλήθειας; ¶

23.4.15 – lifo

23

15 live στην Αθηνα μέχρι το τέλος Μαΐου Από τον M. Hulot

24 lifo – 23.4.15

the black keys

σάββατο 30 μαΐου, terravibe park Αναμφισβήτητα μία από τις εμφανίσεις της χρονιάς, πολυαναμενόμενοι και με εξαιρετική πορεία από το ξεκίνημά τους μέχρι και την τεράστια επιτυχία του «Turn Blue», ο Dan Auerbach (κιθάρα-φωνή) και ο Patrick Carney (ντραμς) έρχονται με τα σκληρά ηλεκτρονικά μπλουζ τους, τη στιγμή ακριβώς που πρέπει, στη συναυλία που ανοίγει εντυπωσιακά το 20ό επετειακό Rockwave.

thurston moore

παρασκευή 24 απριλίου, fuzz live music club Με έναν εξαίρετο νέο δίσκο που θυμίζει τις καλές μέρες των Sonic Youth και μια πολύ δυνατή μπάντα να τον συνοδεύει, που αποτελείται από τον Steve Shelley (ντάμερ των Sonic Youth), την Debbie Googe (μπασίστρια των My Bloody Valentine) και τον James Sedwards (κιθαρίστα των Chrome Hoof), θα αποδείξει απλώς γιατί προκάλεσε τέτοιον ενθουσιασμό η ανακοίνωση του live του. Tip: Την Κυριακή 26/4 θα βρίσκεται στο OMMU για να παρουσιάσει και να υπογράψει το βιβλίο του Stereo Sanctity - Selected Lyrics & Poems, μια περιορισμένη έκδοση σε 1.000 αντίτυπα.

tim hecker treha sektori και hydrone (gr),

τετάρτη, 13 μαΐου, romantso Σημαντικός δημιουργός, ο Tim Hecker, με μερικές από τις κορυφαίες στιγμές neo ambient των τελευταίων χρόνων, φέρνει τον «ψυχεδελικό μινιμαλισμό και ηλεκτρονικό αφαιρετισμό» στην Αθήνα σε μια βραδιά τελετουργική.

skrillex και postriper, yaz, mnd

σάββατο 2 μαΐου, gazi music hall Ο Νο 1 dubstep καλλιτέχνης του κόσμου με τρία Grammy και απίστευτα πολυπληθές κοινό (είναι πραγματικός σουπερ-σταρ) προκαλεί παραλήρημα όπου κι αν εμφανίζεται. Η πιτσιρικαρία θα «προσκυνήσει».

berliner philharmoniker: το κοντσέρτο της ευρώπης

παρασκευη 1 μαΐου, μέγαρο μουσικής Ένας μεγάλος Έλληνας, ο Λεωνίδας Καβάκος, συμπράττει με τη Φιλαρμονική του Βερολίνου στο περίφημο Κοντσέρτο για βιολί του Σιμπέλιους. Στο πόντιουμ, μια εμβληματική φυσιογνωμία, ο σερ Σάιμον Ρατλ, μόνιμος Αρχιμουσικός της Φιλαρμονικής του Βερολίνου από το 2002. Δυστυχώς είναι sold out.

Επίσης:

ten velvet years festival, 24-25/4, romantso

mech_nimal, a victim of society, nerrves, the bow, the callas, victory collapse, the man from managra, stereovoid nightstalker και thee holy strangers, 25/4, gagarin 205 the last drive, dead dranks, noise figures, 15/5, gagarin 205 dope d.o.d. live in athens, 24/4, αρχιτεκτονική, γκάζι

murder by death, 16/5, gagarin 205 blind guardian, 9/5, gagarin 205 selah sue, 16/5, fuzz live music club the underground youth + chickn, 21/5, an club

the liminanas, 8/5, fuzz live music club

king dude, foie gras + victory collapse, 28/5, death disco the stranglers, 23/5, fuzz live music

club ¶

Black Keys

15

νεες κυκλοφοριες Από τον M. Hulot

δ

εν έχεις μόνο τα άπειρα νεοεμφανιζόμενα ονόματα που βγάζουν απροειδοποίητα άλμπουμ καθημερινά, τώρα πια και τα μεγάλα ονόματα κυκλοφορούν τα άλμπουμ τους εσπευσμένα λόγω «διαρροής» ή χωρίς προηγούμενη ανακοίνωση, επειδή θέλουν να κάνουν έκπληξη στους θαυμαστές τους (στη χιπ χοπ αυτό κοντεύει να γίνει τάση), έτσι δεν ξέρω τι νόημα έχει το 2015 μια λίστα με προσεχείς κυκλοφορίες. Απ’ όσα έχουν ανακοινωθεί και πρόκειται να κυκλοφορήσουν μέχρι το τέλος Μαΐου, αυτές είναι μερικές επιλογές: 1. βlur / the magic whip Η επιστροφή των Blur μετά από 12 χρόνια, και μάλιστα με ένα άλμπουμ που κάθε δείγμα του μέχρι τώρα έχει, τουλάχιστον, ενδιαφέρον. Ίσως είναι και η μόνη κυκλοφορία της άνοιξης από συγκρότημα των ’90s που μπορεί να προκαλεί ακόμα συζητήσεις.

2. nosaj thing/fated Αυτός ο γιαπωνέζικης καταγωγής Αμερικανός κάνει την έκπληξη με έναν ηλεκτρονικό δίσκο φαινομενικά απλοϊκό, ο οποίος όμως κρύβει τόσο συναίσθημα, που σε ξαφνιάζει. Είναι σίγουρα από τους πιο όμορφους δίσκους που θα κυκλοφορήσουν μέχρι το καλοκαίρι (και ναι, έχει ήδη διαρρεύσει).

3. hot chip/why make sense? Σταθερή αξία. Ξέρουν να γράφουν καλά κομμάτια και το πρώτο δείγμα, «Huarache Lights», είναι πολύ καλό.

4. passion pit/kindred Το γκρουπ του Michael Angelakos έχει αποκτήσει τρελή δυναμική και η δημιουργία του συζητιέται από το καλοκαίρι, που το ανακοίνωσε στο twitter. Τα δύο βίντεο που έχουν κυκλοφορήσει μέχρι στιγμής από τα κομμάτια του άλμπουμ είναι εξαιρετικής αισθητικής.

5. kelela/hallucinogen ep Ένα επίσημο EP πριν από την κυκλοφορία του πρώτου άλμπουμ της, με το κομμάτι που έγραψε με τον Arca. Ίσως η πιο ενδιαφέρουσα απ’ όλες τις «ντίβες» του νέου R&B. Επίσης έρχονται: 6. the cave children/quasiland 7. the oh sees/mutilator defeated at last 8. a$ap rocky/at.long.last.a$ap 9. roisin murphy/hairless toys 10. paul weller/saturns pattern 11. snoop dog/bush 12. holly herndon/platform 13.r a e k wo n / fly international luxurious art 14. faith no more/sol invictus

03 23.4.15 – lifo

25

04 Σωκράτης Σωκράτους, Άτιτλο (από τη σειρά «Stolen Garden»), 2014. Άποψη εγκατάστασης στην Kunsthalle Athena, παραχώρηση The Breeder, Αθήνα

26 lifo – 23.4.15

terrapolis Μετά την περσινή ενεργοποίηση της Γενναδείου Βιβλιοθήκης, ο πολιτιστικός οργανισμός ΝΕΟΝ ανοίγει στο κοινό άλλον έναν ιστορικό χώρο, αυτόν της Γαλλικής Σχολής Αθηνών, και πάλι σε συνεργασία με τη λονδρέζικη Whitechapel Gallery. Ο κήπος της Σχολής θα φιλοξενήσει μια έκθεση με έργα σύγχρονης τέχνης 25 Ελλήνων και ξένων καλλιτεχνών που συνδέουν το ανθρώπινο με το ζωώδες, απηχώντας τους Σάτυρους, τις Σφίγγες και τους Κενταύρους της αρχαιοελληνικής γλυπτικής. Η σύνδεση υποδηλώνεται και από τη γενική ονομασία της έκθεσης, μια λέξη που μπλέκει το λατινικό «terra» (γη) με το αρχαιοελληνικό «πόλις». Γλυπτά, εγκαταστάσεις και φιλμ με στοιχεία από τη μυθολογία, το αρχαίο δράμα και το ζωικό βασίλειο προτείνουν μια «βιοηθική» για τον 21ο αιώνα, ενώ παράλληλες εκδηλώσεις με ελεύθερη συμμετοχή για το κοινό θα πλαισιώσουν την κυρίως έκθεση. Γαλλική Σχολή Αθηνών, Διδότου 6, Αθήνα, 27/5-26/7. Ώρες λειτουργίας: Τρ.-Σάβ.

10.00-21.00, Κυρ. 12.0018.00, είσοδος ελεύθερη, neon.org.gr

ο π. τέτσης στο ίδρυμα β. & μ. θεοχαράκη Γεννημένος στην Ύδρα το 1925, θήτευσε κοντά σε σημαντικές προσωπικότητες της τέχνης όπως ο Χατζηκυριάκος-Γκίκας και ο Πικιώνης, εκλέχθηκε καθηγητής στην ΑΣΚΤ το 1974 και πραγματοποίησε πολλές εκθέσεις στην Ελλάδα και το εξωτερικό. Στην έκθεση «Π. Τέτσης: Η αποθέωση του τοπίου. Ζωγραφική 2010-2014» που εγκαινιάζεται την Τετάρτη 6/5 στο Ίδρυμα Β. & Μ. Θεοχαράκη θα παρουσιαστούν για πρώτη φορά είκοσι επτά πίνακες μνημειακών διαστάσεων, ελαιογραφίες και έργα σινικής μελάνης κυρίως από την Ύδρα, μαζί με το τοπίο «Σαντορίνη». Όπως επισημαίνει σχετικά στον ομότιτλο κατάλογο που συνοδεύει την έκθεση η διευθύντρια της Εθνικής Πινακοθήκης, Μαρίνα Λαμπράκη-Πλάκα: «Τα τελευταία έργα του Παναγιώτη Τέτση φέρνουν αυθόρμητα στη μνήμη περιγραφές του Παπαδιαμάντη, στίχους του Κάλβου, του Σεφέρη, του Ελύτη. Γιατί και ο ζωγράφος, όπως ο Ζακύνθιος ποιητής, πλέκει δοξαστικό και τραχύ ύμνο στα “καυχήματα των θαυμασίων σκοπέλων (Σπετζίας, Ύδρας, Ψαρών)”, και ιδιαίτερα βέβαια στις φίλιες και γνώριμες ακτές της ένδοξης πατρίδας του, της Ύδρας». Ίδρυμα Εικαστικών Τεχνών και Μουσικής Β. & Μ. Θεοχαράκη, Βασιλίσσης Σοφίας 9 & Μέρλιν 1, 210 3611206, 6/5-10/9. Ώρες λειτουργίας: Δευτ.-Κυρ.

10.00-18.00, Πέμ. 10.0020.00, www.thf.gr

3 εκθεσεις που αρχιζουν την Ανοιξη

Από τον Αλέξανδρο Διακοσάββα

βραβείο δεστε 2015 Το βραβείο που από το 1999 απονέμεται κάθε δύο χρόνια σε έναν Έλληνα ή Κύπριο καλλιτέχνη με στόχο την ανάδειξη της νέας γενιάς δημιουργών και την προώθηση της σύγχρονης τέχνης φέτος θα κερδίσει ένας από τους ακόλουθους καλλιτέχνες: Ναταλί Γιαξή, Πέτρος Μώρης, Γιάννης Παπαδόπουλος, Άγγελος Πλέσσας, Σωκράτης Σωκράτους, Μαρία Χασάπη. Τα έργα τους θα παρουσιάζονται στο Μουσείο Κυκλαδικής Τέχνης καθ’ όλη τη διάρκεια της θερινής σεζόν. Η δουλειά της Ναταλί Γιαξή αντικατοπτρίζει το ενδιαφέρον της για την καταγραφή του απαρατήρητου, του φευγαλέου και του αυθόρμητου. Το έργο του Πέτρου Μώρη συνθέτει πρακτικές θεωρητικής, χειρωνακτικής και μετα-βιομηχανικής παραγωγής, ώστε να εξετάσει ιστορικές και σύγχρονες εκφάνσεις εργασίας. Ο Γιάννης Παπαδόπουλος τείνει να ανατέμνει διαφορετικά πεδία των επιστημών για να αναλύει και να αναδιευθύνει τις λειτουργίες του καλλιτεχνικού αντικειμένου. Η δουλειά του Άγγελου Πλέσσα περιστρέφεται γύρω από τα ζητήματα ελευθερίας του Διαδικτύου αλλά και της ανθρώπινης συμπεριφοράς ή προσωπικότητας που μεταλλάσσεται από τα κοινωνικά δίκτυα. Αποδομώντας και εξετάζοντας τη συλλογική μνήμη, ο Σωκράτης Σωκράτους προσπαθεί να δράσει παρεμβατικά στην Ιστορία και να εμπλακεί κριτικά με αυτή. Η Μαρία Χασάπη έχει αναπτύξει μια ιδιαίτερη χορογραφική πρακτική που στρέφεται γύρω από τη σχέση σώματος και εικόνας, με βασικούς άξονες τη γλυπτική απτότητα, την παρατεταμένη διάρκεια και την αισθητική ακρίβεια. Μουσείο Κυκλαδικής Τέχνης, Μέγαρο Σταθάτου, Βασ. Σοφίας & Ηροδότου 1, Αθήνα, 27/5-30/9. Ώρες λειτουργίας: Δευτ., Τετ., Παρ., Σάβ. 10.00-17.00, Πέμ. 10.00-20.00, Κυρ.

11.00-17.00, www.deste. gr ¶

Mad max: O δρόμος της οργής

3

ταινιεσ που θα δουμε στους κινηματογραφους Από τον Θοδωρή Κουτσογιαννόπουλο 1. mad max: ο δρομος της οργης Μετά την πολύ μεγάλη παιδική του παρένθεση με τα δύο Babe και τα δύο Happy Feet, ο Γιώργος Μηλιώτης, δηλαδή ο ελληνικής καταγωγής Αυστραλός σκηνοθέτης, σεναριογράφος και παραγωγός Τζορτζ Μίλλερ, επιστρέφει στην άγονη γη και στην ακραία βία με έναν άνευ Μελ Γκίμπσον Μαντ Μαξ, αλλά με έναν εξίσου τρελαμένο τύπο αντ’ αυτού, τον εξαιρετικό Τομ Χάρντι, και τη Σαρλίζ Θερόν, ως, μμμ, Αυτοκράτειρα Φουριόζα. Πρεμιέρα στο Φεστιβάλ Καννών. Κυκλοφορεί στις 14/5.

05

2. tomorrowland Ο Μπραντ Μπερντ, ο νέος Ντίσνεϊ κατά πολλούς, δημιουργός των υπέροχων Απίθανων και του Ρατατούη, φαίνεται να έχει μεταπηδήσει για τα καλά στο live action, μετά το άψογο Ghost Protocol των Επικίνδυνων Αποστολών. Επιστρέφει με το επιστημονικής φαντασίας Η Χώρα του Αύριο (Tomorrowland), όπου ένα αγόρι κι ένας εφευρέτης καταφεύγουν σε άλλη διάσταση. Προφανώς, η ταινία αναφέρεται στο ομώνυμο θεματικό πάρκο της Ντίσνεϊ, και σίγουρα θα είναι ευφάνταστη, γεμάτη γκάτζετ, χωροχρονικές αναζητήσεις και ρετρό, όπως όλες οι ταινίες του Μπερντ – εξάλλου αυτό υπονοεί ο αρχικός της τίτλος, 1952. Οι συντελεστές είναι κορυφαίοι, με τον Μάικλ Τζιακίνο στη μουσική, τον θρυλικό Γουόλτερ Μερτς στο ηχομοντάζ, τον Τζορτζ Κλούνι σε πρωταγωνιστικό ρόλο και τον Χιου Λόρι στον ρόλο του κακού. Κυκλοφορεί στις 22/5.

3. ερωτας με την πρωτη μπουνια Παιγνιώδης μετάφραση του Combattants, που αναδεικνύει την Αντέλ Ενέλ σε αποκάλυψη της χρονιάς που πέρασε (δίκαιο το Σεζάρ πρώτου γυναικείου ρόλου) σε μια δραματική κομεντί με απρόσμενη εξέλιξη και, κυρίως, μια ευχάριστα μετέωρη αίσθηση της ανθρώπινης αυτογνωσίας. Σίγουρα ένα διαφορετικό love story και μία από τις καλύτερες γαλλόφωνες ταινίες της σεζόν, μαζί με το βραβευμένο στις Κάννες Mommy του Ξαβιέ Ντολάν, ο οποίος δεν σταματάει να πειράζει τα όρια του συναισθήματος και της φόρμας που το περιέχει. Κυκλοφορεί τον Μάη. ¶ 23.4.15 – lifo

27

06

ΤαξIδι στη δεκαετIα του ’60 σε ασπρOμαυρο φOντο

Με αφορμή την πρώτη στην Ελλάδα έκθεση φωτογραφίας του σπουδαίου Wolf Suschitzky, μιλήσαμε με τον υπεραιωνόβιο πλέον (έκλεισε φέτος τα 102!) δημιουργό για τη ζωή, το έργο και ιδιαίτερα το «ελληνικό» του ταξίδι, την τέχνη της φωτογραφίας, την εξέλιξή της αλλά και τη διαχρονική αξία του χιούμορ και της αγάπης. Από τον Θοδωρή Αντωνόπουλο

ινfο Wolf Suschitzky «Ταξίδι στην Ελλάδα του ’60», Μουσείο Μπενάκη, Κτίριο Πινακοθήκης Γκίκα, Κριεζώτου 3, 210 3615702, διάρκεια 23/4-27/6/15.

28 lifo – 23.4.15

Π

ερισσότερο με είχε εντυπωσιάσει το πόσο φιλικοί, πόσο ζεστοί ήταν οι απλοί άνθρωποι, ειδικά στην επαρχία. Περνούσες από ένα κτήμα, σε πλησίαζαν, ρωτούσαν από πού είσαι, σου πρόσφεραν άνθη και σε καλούσαν στο σπίτι για ένα κέρασμα, χυμό, τσάι, γλύκισμα... Η φιλοξενία τους μου έμεινε αξέχαστη» μας λέει ο ίδιος. Γεννημένος στη Βιέννη το 1912, αλλά κάτοικος Λονδίνου ήδη από το 1935, βρέθηκε στην Ελλάδα τη δεκαετία του ’60, όπου φωτογράφισε τοπία, ανθρώπους, ασχολίες και παραδόσεις λίγο πριν η επέλαση της νεωτερικότητας και της αστυφιλίας αλλάξει θεαματικά τα πρόσωπα και τα σημεία αναφοράς του. Ο ίδιος είναι ιστορία ολόκληρη. Η οικογένειά του ήταν εβραϊκής μεν καταγωγής, αλλά άθεη και σοσιαλδημοκρατικών πεποιθήσεων. Ο πατέρας του διατηρούσε βιβλιοπωλείο με πολιτικές κυρίως εκδόσεις, οπότε ο Wοlf μεγάλωσε σε ένα κοσμικό, σκεπτόμενο και έντονα πολιτικοποιημένο περιβάλλον. Θυμάται, μάλιστα, καθώς αναφέρει, πόσο ενθουσιασμό και προσδοκίες είχε προκαλέσει η ρωσική επανάσταση του ’17. Καπετάν-φασαρίας ο ίδιος στα γυμνασιακά του χρόνια, ανάγκασε τον πατέρα του να τον στείλει ένα διάστημα σε «ειδικό» σχολείο, ώστε να μάθει κάπως να πειθαρχεί. Πρώτη του αγάπη ήταν η ζωολογία, αλλά γρήγορα τον κέρδι-

σε η φωτογραφία, στην οποία αποφάσισε να αναζητήσει την τύχη του εκτός Αυστρίας, όπου τη δεκαετία του ’30 η κατάσταση για αριστερούς, και ειδικά Εβραίους, άρχισε να γίνεται ασφυκτική. Ταξιδεύει στην Ολλανδία κι έπειτα στην Αγγλία, όπου γνωρίζεται με τον σπουδαίο κινηματογραφιστή Paul Rotha και συνεργάζεται μαζί του σε πολλά ντοκιμαντέρ (ανάμεσά τους προπαγανδιστικές παραγωγές στη διάρκεια του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου) και ταινίες, με πιο γνωστές το War of Plenty (1943) και το No Resting Place (1951). Ο ίδιος αγάπησε περισσότερο ένα ιστορικό φιλμ για τον Ρώσο συγγραφέα Νικολάι Γκόγκολ, τον οποίο πολύ εκτιμά, ενώ στις καλύτερες φωτογραφικές δουλειές του βάζει και την παρούσα. Η έκθεση στην Πινακοθήκη Γκίκα περιλαμβάνει 48 πρωτότυπες ασπρόμαυρες φωτογραφίες από τη Σκιάθο, την Ύδρα και την Αθήνα. Μέσα από αυτές ζωντανεύει μια Ελλάδα της αγροτικής ζωής και των αυστηρά τηρούμενων ηθών, εθίμων και παραδόσεων, καθώς και πορτρέτα καθημερινών ανθρώπων, αντιπροσωπευτικά της ανεπιτήδευτης ομορφιάς και της φαινομενικής, έστω, αθωότητας ενός κόσμου που έμελλε γρήγορα να χαθεί. Πέρα από τρεις, που ανήκουν στο φωτογραφικό αρχείο της Πινακοθήκης και είχε δωρίσει ο Suschitzky στον Νίκο Χατζηκυριάκο-Γκίκα, οι υπόλοιπες φωτογραφίες ανήκουν στην προσωπική συλλογή του δημιουργού και παρουσιάζονται στην Ελλάδα για πρώτη φορά.

Επιμελητές είναι ο Ian Collins, συγγραφέας και βιογράφος του John Craxton, και η Ιωάννα Μωραΐτη, υπεύθυνη του Αρχείου της Πινακοθήκης Γκίκα του Μουσείου Μπενάκη, ενώ τον σχεδιασμό έκανε η συντηρήτρια Ελευθερία Γκόφα. Από τις φωτογραφίες που εκτίθενται ξεχωρίζει, λέει, μία του Παρθενώνα που ξεπροβάλλει πίσω από τις κολόνες του Ερεχθείου, με κάποιες ανθρώπινες φιγούρες στο βάθος να δίνουν μια ιδέα της κλίμακας: «Καθώς έκανα τη λήψη, σκεφτόμουν με δέος στα χνάρια πόσων χιλιάδων ανθρώπων ανά τους αιώνες βάδιζαν εκείνοι οι επισκέπτες… Είναι συγκλονιστική η αίσθηση να ξετυλίγεται μπροστά σου μια ζωντανή ιστορική συνέχεια» θα πει. Δεν βρήκε, πάντως, κάποια μοναδικότητα στο περιώνυμο «αττικό φως»: «Πρόκειται ουσιαστικά για ένα φως που λίγοπολύ απαντά σε όλη τη Μεσόγειο και, ναι, έχει μια ιδιαίτερη ευκρίνεια που το κάνει ιδανικό για έναν φωτογράφο… Φοβάμαι ότι δυστυχώς δεν θα καταφέρω να ξαναδώ αυτά τα μέρη, πιστεύω όμως ότι το φως τους παραμένει το ίδιο λαμπρό, το ίδιο αφοπλιστικό!». Θα αποκόμιζε, άραγε, τις ίδιες συγκινήσεις, αν η φωτογράφιση ήταν ψηφιακή; «Κοιτάξτε… Η ψηφιακή φωτογραφία έκανε αναμφίβολα πολύ ευκολότερη τη λήψη πραγματικά καλών φωτογραφιών, ακόμα και σε ακραίες συνθήκες φωτισμού. Με ανησυχεί, όμως, το ότι χάρη στις νέες τεχνολογίες και το Ίντερνετ παρατίθενται διαρκώς εικόνες σωρηδόν, συνήθως δίχως να τις συνοδεύει κάποιο κατατοπιστικό σχόλιο ή σημείωση… Στη δική μου εφηβεία μπορούσαμε, ανατρέχοντας στα οικογενειακά φωτογραφικά άλμπουμ, να υπολογίσουμε με μεγάλη ακρίβεια πότε έγιναν οι λήψεις, φτιάχνοντας στο μυαλό μας ένα μίνι ιστορικό. Αμφιβάλλω αν οι νεότεροι μπορούν να κάνουν το ίδιο. Εμφανίζοντας έπειτα το ασπρόμαυρο φιλμ σε έναν σκοτεινό θάλαμο μπορούσες να επέμβεις, να το “πειράξεις” με έναν τρόπο πιο δημιουργικό από το photoshop. Πιστεύω όμως ότι η αξία της κλασικής αυτής μεθόδου φωτογράφισης ήδη επανακάμπτει, κάτι ευχάριστο, αφού θα έχουν μεγαλύτερη ζήτηση φωτογραφίες σαν τις δικές μου!». Όμως τι, αλήθεια, τον δίδαξε ένας και πλέον αιώνας ζωής; «Να αγαπώ τον πλησίον μου, όποιος κι αν είναι αυτός. Να διατηρώ, επίσης, το χιούμορ μου, ακόμα και στις δυσκολότερες καταστάσεις… είναι η καλύτερη συνταγή νεότητας και υγείας!» καταλήγει και δεν έχω πραγματικά κανέναν λόγο να μην τον πιστέψω. ¶

Καθώς έκανα τη λήψη, σκεφτόμουν με δέος στα χνάρια πόσων χιλιάδων ανθρώπων ανά τους αιώνες βάδιζαν εκείνοι οι επισκέπτες… Είναι συγκλονιστική η αίσθηση να ξετυλίγεται μπροστά σου μια ζωντανή ιστορική συνέχεια

6 23.4.15 – lifo

29

3 θεατρικεσ παραστασεισ λιγο πριν απο τα καλοκαιρινα φεστιβαλ Από τη Ματίνα Καλτάκη

«με φράσεις, δεν μακραίνεις τη ζωή» Ο Γιάννης Λεοντάρης πρωτοπαρουσίασε την περφόρμανς «Σχέδιο για Ηλέκτρα - Σχέδιο για Ιφιγένεια» τον περασμένο Ιούνιο στη βιβλιοθήκη του «Φουγάρου», ενός βιομηχανικού κτιριακού συγκροτήματος στο Ναύπλιο που έχει μετατραπεί σ’ ένα ζωντανό κύτταρο για τις τέχνες και τα γράμματα. Βασίζεται σε δύο κείμενα του Γιώργου Βέλτσου (το πρώτο με πρόφαση την Ηλέκτρα, το δεύτερο με πρόφαση την Ιφιγένεια και τον Ορέστη) και, με τους ίδιους ηθοποιούς, μόλις έφτασε στο Θέατρο της Οδού Κυκλάδων. Τα τρία αδέλφια αφήνουν τον χώρο του μύθου κι αποκτούν σώμα και λόγο, ύπαρξη, μέσω των ηθοποιών: της Αιμιλίας Βάλβη, της Ηλέκτρας Νικολούζου και του Κώστα Βασαρδάνη. «Μιλούν τους ήχους μιας γλώσσας που απορεί». Η σκιά τους συγκλίνει και συμπίπτει με τη σκιά του συγγραφέα που τους χρησιμοποιεί, πρόσωπα του μύθου και ηθοποιούς, για να θεραπεύσει –πάντα προσωρινά– τη νόσο της ύπαρξης. Όλα τα υλικά της ζωής, από τη στιγμή της γέννησης, την πορεία στον κόσμο, το επερχόμενο φινάλε, είναι εδώ, σκέψεις και λέξεις αγωνιωδώς τοποθετημένες ώστε να σημαίνουν την αδυναμία τους: το Νόημα δεν υπάρχει, διαχέεται σε μικρές πράξεις ζωής. Σε παραστάσεις. «Θα τιμήσω τον θάνατο όταν έρθει η ώρα / Τώρα, υποφέρω τη ζωή» λέει η Ηλέκτρα. « Έγραψα έναν διπλό διάλογο με το ακατονόμαστο: την ψύχωση. Έγραψα, “στη σφενδόνη”, το όνομα “Ορέστης” με τον τρόπο του Γιώργου Σεφέρη. Αλλά δεν ιστόρησα καμία ιστορία εκτός της ιστορίας της γλώσσας μου που χειμάζει στα λόγια της Ηλέκτρας, της Ιφιγένειας, του Ορέστη, καθώς περιπλανώνται στα ερείπια αυτού που κάποτε ήταν ένα εργοστάσιο αισθημάτων» σημειώνει ο συγγραφέας. θέατρο της οδού κυκλάδων

γωνίστησαν στη Λεωφόρο της Δύσης του Μπίλι Γουάιλντερ. Ήταν μια σπουδαία ασπρόμαυρη ταινία που έγραψε ιστορία για την υπόθεση, τις ερμηνείες και τις σκηνοθετικές ιδιαιτερότητές της. Ο Γουάιλντερ θέλησε να μιλήσει για τον κόσμο που εδραίωσε τη σχετικά καινούργια τέχνη του κινηματογράφου, τους ηθοποιούς και τους σκηνοθέτες των βωβών ταινιών. Πολλοί βρίσκονταν ακόμη τότε εν ζωή, όμως στο περιθώριο και στην αφάνεια, αφού δεν μπόρεσαν να μεταπηδήσουν στη νέα συνθήκη των ταινιών με ήχο. Η Λεωφόρος της Δύσης αποτελεί την έμπνευση και την ουσιώδη αναφορά για το έργο Στροχάιμ του Δημήτρη Δημητριάδη. Εδώ η ήδη νεκρή Νόρμα Ντέσμοντ επισκέπτεται τον ετοιμοθάνατο Έριχ φον Στροχάιμ στο σπίτι του στη Γαλλία όπου συγκατοικούσε επί σειρά ετών με την Ντενίζ Βερνά. Η Ντενίζ είναι ο «θεατής» των δύο «τεράτων», ένα alter ego του κοινού της παράστασης. Αυτή δίνει στον διάλογό τους την υπόσταση και τη σημασία του, αυτή επιβεβαιώνει τη διάχυση του πραγματικού στο επινοημένο (κι αντίστροφα), το αδιαχώριστο των δύο. Η Νόρμα και ο Έριχ μπορούν να συναντηθούν γιατί ο θεατρικός χρόνος και τόπος το επιτρέπει, «επιτρέπει να συμβεί με όλη τη φαντασμαγορία τού αδιανόητου και του υπερλογικού», όπως σημειώνει ο συγγραφέας. Τη Νόρμα Ντέσμοντ ερμηνεύει η Καρυοφυλλιά Καραμπέτη, τον Έριχ φον Στροχάιμ ο Άκις Βλουτής και την Ντενίζ η Αγλαΐα Παππά. Ο τέταρτος, πολύ ενδιαφέρων παράγων της παράστασης στο Από Μηχανής είναι ο Σταμάτης Φασουλής (ένας άνθρωπος που η ζωή του είναι το θέατρο). Ανέλαβε τη σκηνοθεσία, αφήνοντας για λίγο τις μεγάλες σκηνές και τα εμπορικά θέατρα του κέντρου, όπου κινείται και πρωταγωνιστεί. από μηχανής θέατρο

«στροχάϊμ» To 1950 ο Αυστρο-αμερικανός ηθοποιός και σκηνοθέτης Έριχ φον Στροχάιμ (1885-1957) και η μεγάλη σταρ του βωβού κινηματογράφου Γκλόρια Σουάνσον (1899-1983) πρωτα-

ου μοιχεύσεις, ου φονεύσεις Δύο μονόπρακτα του Παντελή Πρεβελάκη, η Δεύτερη Εντολή και το Τρελό Αίμα, αποτελούν το βασικό υλικό της παράστασης που ετοιμάζει η Άντζελα Μπρούσκου στο Θέατρο Τέχνης. Και

08 30 lifo – 23.4.15

τα δύο εξελίσσονται σε δύο χωριά της Κρήτης, σε μικρές κοινωνίες με αυστηρούς κώδικες ηθικής. Στο πρώτο δύο εραστές σε ώριμη ηλικία συζητούν – η γυναίκα προτρέπει τον άνδρα να σκοτώσει τον σύζυγό της. Μόνο που η ίδια θα φορέσει τα ρούχα του, προκαλώντας τον θάνατό της – και την αυτοκτονία του εραστή της. Στο δεύτερο, πάλι, το ζευγάρι, νέων αυτήν τη φορά, πρωταγωνιστεί. Η γυναίκα είναι έγκυος, αλλά όχι από τον (ανίκανο) άνδρα της. Οργισμένος θα πάρει τ’ όπλο του και θα σκοτώσει τον εραστή, που συμβαίνει να είναι ο αδελφός της κοπέλας. Η είδηση θα την οδηγήσει στην αυτοκτονία. Τα μονόπρακτα του Πρεβελάκη, με εντυπωσιακή πύκνωση και ενσυναίσθηση της γυναικείας φύσης και ψυχολογίας, εκθέτουν την ασφυξία του γυναικείου σώματος που σφύζει από πόθο ζωής και έρωτα σε περιβάλλοντα κλειστά και συντηρητικά. Η ιδέα που διατρέχει τη σκηνική πράξη αφορά τη σχέση της πατριαρχίας, της φαλλοκρατίας και του φασισμού. Αν πρώτο θύμα τους είναι η γυναίκα, στην πορεία στοχοποιούν όλους όσοι είναι, με τον έναν ή τον άλλο τρόπο, «διαφορετικοί». Ένας χορός ανθρώπων θα αφηγηθεί τις δύο ιστορίες σ’ έναν τόπο που μοιάζει με θέατρο, εκκλησία και μπουζουξίδικο. Η δραματουργία εμπλουτίζεται με εκκλησιαστικά κείμενα, συνεντεύξεις διασήμων, ένα ποίημα του Ρίλκε και τέσσερις πολύ μικρές ιστορίες ζευγαριών του Γιάννη Κοντραφούρη. Όλοι οι ηθοποιοί είναι διαρκώς στη σκηνή, ερμηνεύουν τα μονόπρακτα, παίζουν όργανα, τραγουδούν και χορεύουν. Η σκηνική πράξη θυμίζει τελετουργία, αλλά μια τελετουργία της ζωής και του θανάτου, που θα μπορούσε να παραπέμπει στον Ανωγειανό Πηδηχτό, τον χορό που χορεύουν στην Κρήτη γύρω από το φέρετρο προσφιλούς νεκρού. Η σύλληψη, η δραματουργία, η σκηνοθεσία και τα κοστούμια είναι της Άντζελας Μπρούσκου. Παίζουν η Παρθενόπη Μπουζούρη, ο Διαμαντής Καραναστάσης, ο Βασίλης Παπαγεωργίου, η Κωνσταντίνα Αγγελοπούλου και ο Γιάννης Χαρτοδιπλωμένος. Τη μουσική υπογράφει η Nalyssa Green. θεατρο τεχνης ¶

ινfο «Στροχάιμ» του Δημήτρη Δημητριάδη Από Μηχανής Θέατρο, Ακαδήμου 13, Μεταξουργείο, 210 5231131 Τετ., Πέμ., Παρ., Σάβ., Κυρ. 21:00 Εισ.: €14, €10 (μειωμ.), €5 (ατέλεια) «Σχέδιο για Ηλέκτρα - Σχέδιο για Ιφιγένεια / Δεύτερο Σχεδίασμα» Θέατρο Οδού Κυκλάδων - Λευτέρης Βογιατζής, Κυκλάδων 11 & Κεφαλληνίας, Κυψέλη, 210 8217877 Δευτ., Τρ., εισ.: €5-15 «Το τρελό αίμα» και «Η Δεύτερη Εντολή» του Παντελή Πρεβελάκη Θέατρο Τέχνης Καρόλου Κουν Φρυνίχου 14, Πλάκα, 210 3222464 & 210 3236732 Aπό 24/4 Πέμ., Παρ., Σάβ.

21:15, Κυρ. 20:00. Εισ.: Πέμ. €10, Παρ. €15 & €10 (μειωμ.), Σάβ. & Κυρ. €16 & €12 (μειωμ.)

15+2 ΕΚΔΟΣΕΙΣ ΓΙΑ ΤΗΝ ΑΝΟΙΞΗ

2

3

1

Από τη Μαρκέλλα Ανδρικάκη και τη Μαρία Δρουκοπούλου

4

5

7

6

1

Κολουμ ΜακΚαν

Υπερατλαντικός Μτφρ.: Κατερίνα Σχινά Εκδόσεις Καστανιώτη Σελ.: 384

Γυναίκες από διαφορετικές γενιές αφηγούνται την προσωπική τους ιστορία που μπλέκεται στα γρανάζια της Ιστορίας. Νέα Γη, 1919· Δουβλίνο, 1845-1846· Νέα Υόρκη, 1998. Καθεμία τους μαθαίνει ότι ακόμη και οι πιο απλές και ασήμαντες στιγμές ευτυχίας μπορούν να διαπεράσουν τον χρόνο, τον τόπο και τη μνήμη.

2

Mαϊκλ Κατζ Κρεφελντ

Θλιμμένα αγάλματα Εκδόσεις Ψυχογιός

Ο ντετέκτιβ Τόμας Ράβνσολντ αισθάνεται υπεύθυνος για τη δολοφονία της φίλης του Εύας και καταφεύγει στο αλκοόλ. Όταν ένας φίλος τού ζητά να ερευνήσει την εξαφάνιση μιας νέας γυναίκας, βρίσκει διέξοδο στην απελπισία του. Το πρώτο μέρος της αστυνομικής σειράς με τον ντετέκτιβ Ραβν, ένα σκοτεινό ταξίδι στα μυστικά της Σκανδιναβίας...

3

Λενα Μαντα

Μια συγγνώμη για το τέλος Εκδόσεις Ψυχογιός Σελ.: 496

Η Μυρσίνη Σερμένη-ΤσακίρηΙδομενέα μεγάλωσε σ’ ένα σπίτι χωρίς αγάπη, με περισσή αυστηρότητα. Παντρεύτηκε τον πρώτο της άντρα διά της βίας και πολύ σύντομα χήρεψε. Η ζωή τής έδειξε πολλά. Όλα τα γεύτηκε και

όλα τα υπέμεινε. Μόνο ένα της έλειψε: μια συγγνώμη για το τέλος.

4

Φωτεινη Τσαλικογλου

Το ευτυχισμένο νησί - Μια μαγική ιστορία Εκδόσεις Καστανιώτη Σελ.: 96

«Έρχονταν από μακριά, από τη Χώρα του Πολέμου. Κι εκεί δεν ξέρεις ποτέ αν το ξημέρωμα θα σε βρει ζωντανό ή αν κάποια αδέσποτη σφαίρα θα σε χτυπήσει κατευθείαν στην καρδιά σου κι όλα όσα ονειρεύτηκες θα γίνουν κομμάτια. Το αγόρι ήθελε να ζήσει. Κι έφερνε ένα σπουδαίο γιατρικό στο πρώην Ευτυχισμένο Νησί».

5

ΚΡΙΣΤΙαΝ ΜΠοΜΠΕΝ

Ο Σχοινοβάτης Μτφρ.: Φοίβος Πιομπίνος, Béatrice Connolly Εκδόσεις Κίχλη

Μέσα από ένα αφήγημα που συνδυάζει στοιχεία παραβολής και φιλοσοφικού μύθου, ο συγγραφέας καταδεικνύει την ανεπάρκεια των βιβλίων να δώσουν απάντηση στα θεμελιώδη υπαρξιακά ζητήματα. Απομένει να ανοίξουμε τις αισθήσεις και την ψυχή μας στην ομορφιά της φύσης και του κόσμου και να επανακτήσουμε τη σοφία του απλού.

6

Μανες Σπερμπερ

Χωρίς τέλος - Δάκρυ στον ωκεανό Γ’ Μτφρ.: Έμη Βαϊκούση Εκδόσεις Καστανιώτη Σελ.: 432

8

Ο τελευταίος τόμος της τριλογίας βρίσκει τον κεντρικό ήρωα Ντόινο Φάμπερ να πατάει το κατώφλι της νέας εποχής που γεννιέται μετά τον πόλεμο ψυχικά καταβεβλημένος από την απώλεια των δικών του και τη διάψευση των βεβαιοτήτων του. Ο επαναστάτης-στοχαστής Φάμπερ εξελίσσεται σε έναν στοχαστή-επαναστάτη που ισορροπεί ανάμεσα στην αισιοδοξία και τον σκεπτικισμό.

7

Τζουνο Ντιαζ

Να πώς χάνεις μια γυναίκα Μτφρ.: Νίνα Μπούρη Εκδόσεις Πατάκη Σελ.: 272

Ο Τζούνο Ντίαζ, ένας από τους πιο σημαντικούς νέους Αμερικανούς συγγραφείς, γράφει μια ιστορία τρυφερή και αστεία, γεμάτη δύναμη κι ενέργεια, για τη βασανιστική, ανέφικτη δύναμη της αγάπης – της επίμονης αγάπης, της παράνομης αγάπης, της αγάπης που σβήνει, της μητρικής αγάπης.

8

Ραφαελ Τσιρμπες

Στην άκρη του γκρεμού Μτφρ.: Βασιλική Κνήτου Εκδόσεις Κέδρος Σελ.: 440

Ο Εστέμπαν αναγκάζεται να κλείσει το ξυλουργείο και να διώξει τους υπαλλήλους του. Γεμάτος τύψεις, προσπαθεί να βρει τους λόγους. Γύρω του ξεδιπλώνεται ένας θίασος εξιλαστήριων θυμάτων, άπληστων απατεώνων και ανελέητων κυνηγών του εύκολου κέρδους.

23.4.15 – lifo

31

11 10

9 12

9

M.J. ARLIDGE

Οι πληροφοριοδότες

A Mπε Μπα Μπλομ

Μτφρ.: Αχιλλέας Κυριακίδης Εκδόσεις Ίκαρος

Εκδόσεις Διόπτρα Σελ.: 392

Ο Γκαμπριέλ Σαντόρο γράφει για τη ζωή της οικογενειακής του φίλης, της Εβραίας Γερμανίδας Σάρα Γκούτερμαν. Όταν το δείχνει στον πατέρα του, εκείνος οργισμένος απορρίπτει το βιβλίο. Προσπαθώντας να κατανοήσει την αντίδρασή του, ο Γκαμπριέλ ανατρέχει στην έρευνα που είχε κάνει και μετά τον θάνατο του πατέρα του ψάχνει την ιστορία της οικογένειάς του. Αποκαλύπτει ένα σκοτεινό σημείο της ιστορίας, που αγνοούσε.

Tο πρώτο βιβλίο της σειράς αστυνομικών με ηρωίδα την επιθεωρήτρια Helen Grace έκανε αίσθηση στην Αγγλία από την πρώτη στιγμή που κυκλοφόρησε. Η σατανική πλοκή του βιβλίου θα κεντρίσει τους αναγνώστες που είναι εθισμένοι στους γρήγορους ρυθμούς των κινηματογραφικών θρίλερ και των τηλεοπτικών σειρών, όπως το «True Detective».

10

Εdmονd rοsτανd

Συρανό ντε Μπερζεράκ Μτφρ.: Στρατής Πασχάλης Εκδόσεις Γαβριηλίδης

Ο ιππότης Συρανό ντε Μπερζεράκ είναι άξιος ξιφομάχος αλλά και διάσημος ποιητής. Ερωτευμένος με τη Ρωξάνη, δυσκολεύεται να εκφραστεί, γιατί φοβάται ότι θα τον αρνηθεί λόγω της μεγάλης του μύτης. Έτσι, προσφέρεται να βοηθήσει τον αντίπαλό του, Κριστιάν, να τη φλερτάρει. Η αριστουργηματική ιστορία ρομαντισμού του 19ου αιώνα του Ροστάν σε νέα έκδοση από τις εκδόσεις Γαβριηλίδης.

Τα διηγήματα του Βασίλη Χουλιαρά δεν έχουν κοινό θεματικό άξονα, ούτε κάποιου είδους ενοποιημένη δομή. Αποτελούν μάλλον στάσεις σε μια διαδρομή με ευδιάκριτα όρια, αλλά χωρίς τελικό προορισμό, αφού δεν είναι δουλειά της καλής λογοτεχνίας να δίνει απαντήσεις. Αντιθέτως, στις «Ιστορίες από το αρχιπέλαγος Φουάν» τίθενται ερωτήματα, κλονίζονται βεβαιότητες.

Μτφρ.: Γωγώ Αρβανίτη Εκδόσεις Μεταίχμιο

Τον Μάιο θα κυκλοφορήσει ο πρώτος τόμος της νέας διλογίας του Νορβηγού συγγραφέα ταυτόχρονα με την αγγλόφωνη έκδοση. Ένας πληρωμένος δολοφόνος ερωτεύεται το θύμα του, τη γυναίκα του πελάτη του, την οποία έχει αναλάβει να σκοτώσει. Τα δικαιώματα της κινηματογραφικής μεταφοράς της έχει ήδη αγοράσει ο Λεονάρντο ντι Κάπριο. Ο δεύτερος τόμος θα κυκλοφορήσει το φθινόπωρο.

16

ΓΙΑΣΜΙΝΑ ΡΕΖΑ

Ευτυχισμένοι οι ευτυχείς Μτφρ.: Μανώλης Πιμπλής Εκδόσεις Εστία

Εκδόσεις Μελάνι

Ένας κύκλος περίπου είκοσι ανθρώπων, συγγενείς διαφόρων βαθμών, φίλοι, εραστές, ετεροφυλόφιλοι, ομοφυλόφιλοι, νέοι, γέροι, δίνουν το όνομά τους στα αντίστοιχα κεφάλαια και παίρνουν διαδοχικά τον λόγο. Στιγμές ευτυχίας, υπαρξιακά αδιέξοδα αλλά και πολλά ευτράπελα, καθώς ο αναγνώστης βλέπει από διαφορετικές οπτικές γωνίες τα περιστατικά της ζωής που τους συνδέουν.

14

15

14

17

Τζακ Κερουακ

Η θάλασσα τ’ αδέρφι μου

«Σε τούτο το βιβλίο θα υφάνω όλο το πάθος και τη δόξα της ζωής, το αεικίνητο και το γαλήνιο που έχει, τον πυρετό και την πλήξη, τα πρωινά, τα μεσημέρια και τα βράδια του πόθου, της ματαίωσης, του φόβου, του θριάμβου, και του θανάτου…». Το πρώτο μυθιστόρημα του Κέρουακ, απ’ όταν ήταν ναυτικός.

32 lifo – 23.4.15

13

Ιστορίες από το αρχιπέλαγος Φουάν

Μποντ εναντίον Μαιγκρέ

Κυκλοφόρησε το 16ο τεύχος της βιβλιοφιλικής σειράς «Ο Άτακτος Λαγός». Μια φιλική συνάντηση μεταξύ των δύο συγγραφέων Φλέμινγκ και Σιμενόν και μια συζήτηση για τους θρυλικούς ήρωές τους, τους «κακούς» στα βιβλία τους, τις τεχνικές, τις αδυναμίες, τους λογοτεχνικούς κριτικούς, καθώς και για την εκδοτική επιμέλεια των γραπτών τους και τις ταινίες που γυρίζονται από τα βιβλία τους.

Αίμα στο χιόνι

13

Μτφρ.: Γιώργος-Ίκαρος Μπαμπασάκης Εκδόσεις Πατάκη

Μτφρ.: Μαρία Αγγελίδου Εκδόσεις Άγρα Σελ.: 32

JO NESBO

ΒΑΣιΛΗΣ ΧΟΥΛΙαΡΑΣ

11

ιαν fleming - georges sιμενον

15

12

juaν gαbrιεl vαsquεζ

ΜεΓΑΣ ΑΛεΞΑΝΔΡΟΣ

Τα αποσπάσματα των αρχαίων ιστορικών Γενική επιμέλεια: Ήρκος-Στάντης Ρ. Αποστολίδης Εκδόσεις Gutenberg

Τα αποσπάσματα όλων των χαμένων αρχαίων ιστορικών περί Μεγάλου Αλεξάνδρου, που αποτέλεσαν την πρώτη ύλη για τη συγγραφή της Ιστορίας του Μακεδόνα στρατηλάτη. Τα αρχαία κείμενα, συγκεντρωμένα πρώτη φορά στην ελληνική βιβλιογραφία, με αντικριστή μετάφραση, σχόλια, πίνακες και χάρτες. Ένα βιβλίο ιστορικής τεκμηρίωσης. ¶

16

17

23.4.15 – lifo

33

Good Νέο Swatch Store στο The Mall Athens

Market Research επιμελεια: the lifo team

34 lifo – 23.4.15

To πιο δημοφιλές εμπορικό κέντρο της Αθήνας υποδέχεται το νέο, δροσερό και παιχνιδιάρικο κατάστημα της αγαπημένης ελβετικής μάρκας ρολογιών. Σε έναν υπέροχο χώρο με χρωματιστά visuals και μοντέρνα, οργανικά έπιπλα σε λευκό χρώμα σάς περιμένουν οι πιο καινούργιες ανοιξιάτικες και καλοκαιρινές συλλογές, όπως η Xlite, η RW & B, η Surfing the Wave και η Flik Flak, η αγαπημένη ελβετική μάρκα ρολογιών για παιδιά έως 12 ετών με απίθανα σχέδια. Κάντε μια βόλτα στο The Mall Athens και αφεθείτε σε μια δροσερή βουτιά στο χρώμα και στο μοναδικό στυλ της Swatch.

The Mall Athens, Ανδρ. Παπανδρέου 35, Μαρούσι (2ος όροφος), 210 6197472

Market Research

Η Έλλη Παπαγγελή αποτοξινώνει τον οργανισμό της με Collagen Pro Active Η αποτελεσματική αντιοξειδωτική δράση του αυθεντικού υγρού πόσιμου κολλαγόνου προστατεύει τον οργανισμό της εντυπωσιακής αρχαιολόγου από τις τοξίνες.

Apivita H νέα σειρά της Apivita, Rose Pepper, αποτελεί την ολοκληρωμένη πρόταση καθημερινής περιποίησης και αναδιαμόρφωσης της σιλουέτας. Το ελκυστικό, πικάντικο άρωμα, σε συνδυασμό με τις πλούσιες σε δραστικά συστατικά συνθέσεις και αιθέρια έλαια, καθιστά τη σειρά τον καλύτερο σύμμαχο για την περιποίηση και αντιμετώπιση της κυτταρίτιδας και του τοπικού πάχους. Με ποσοστά φυσικότητας έως και 100%, η νέα σειρά Rose Ρepper είναι ιδανική για όλους τους τύπους δέρματος και δεν περιέχει Parabens, σιλικόνη, παραφινέλαιο, προπυλενογλυκόλη, αιθανολαμίνες, φθαλικές ενώσεις, πολυκυκλικές μάσκες και νιτρομάσκες.

Nike Με τη νέα πρωτοβουλία #betterforit αυτή την άνοιξη, η Nike καλεί κάθε γυναίκα αθλήτρια ή πρωταθλήτρια να κοινοποιήσει, να προωθήσει ακόμα και να υιοθετήσει νέους τρόπους για να βελτιώσει τη φυσική της κατάσταση και τη σχέση της με κάθε είδους αθλητική δραστηριότητα. Στο link που ακολουθεί παρακολουθήστε το Inner Thoughts, ένα από τα φιλμ που έχουν γυριστεί στο πλαίσιο της πρωτοβουλίας #betterforit https://youtu.be/zzbjEMaDjrk.

timotei H νέα σειρά Timotei «Λάμψη και Ζωντάνια» με εκχύλισμα Goji Berry επαναφέρει τη δύναμη, τη λάμψη και τη ζωντάνια στα άτονα μαλλιά σε όλο το μήκος τους, θρέφει την τρίχα και βοηθά στην αναπλήρωση των απαραίτητων θρεπτικών στοιχείων, με ανάλαφρη σύνθεση που αναζωογονεί και χαρίζει φυσικό όγκο στα μαλλιά. Περιλαμβάνει σαμπουάν, conditioner και σπρέι.

cien Τώρα, στα καταστήματα Lidl μπορείτε να βρείτε τη μοναδική αντηλιακή σειρά Cien και να χαρίσετε στον εαυτό σας αλλά και στους αγαπημένους σας την κατάλληλη φροντίδα και περιποίηση. Η σειρά περιλαμβάνει αντηλιακή κρέμα SPF 50, σπρέι SPF 50 και γαλάκτωμα SPF 30 για τα παιδιά, διάφανο αντηλιακό σπρέι SPF 20, γαλάκτωμα after sun, αντηλιακό γαλάκτωμα SPF 10, αντηλιακό γαλάκτωμα SPF 30 και αντηλιακή κρέμα Anti-Age SPF 25. Διατίθεται σε όλα τα Lidl από 27 Απριλίου.

Γ

ια όλους εσάς που επιθυμείτε να διώξετε τις τοξίνες, να δώσετε ενέργεια στον οργανισμό και να αποκτήσετε λάμψη και νεανικό δέρμα, το Collagen Pro Active είναι η λύση που αναζητείτε. Το Collagen Pro Active, το θαυματουργό και αυθεντικό κολλαγόνο σε υγρή πόσιμη μορφή, χωρίς καμία προσθήκη υαλουρονικού οξέος, aloe vera ή οποιουδήποτε άλλου συστατικού, εκμεταλλευόμενο τη δύναμη που του δίνει το καθαρό κολλαγόνο, γίνεται το καλύτερο συμπλήρωμα διατροφής για άνδρες και γυναίκες. Σε συνδυασμό με το πυρίτιο, το μαγνήσιο και τις βιταμίνες Β1, Β2, Β5 και Β6 βοηθά στην κάθαρση του οργανισμού μας από τις τοξίνες και υπόσχεται την άμεση ανάκτηση της χαμένης λάμψης του δέρματος. Ο οργανισμός, μετά τη λήψη του Collagen Pro Active, τονώνεται και αναδίδει μια αίσθηση υγείας και ευεξίας. Το Collagen Pro Active, αν συνδυαστεί με ισορροπημένη διατροφή και άσκηση, είναι αδιαμφισβήτητα η καλύτερη λύση για όποιον θέλει να αποτοξινωθεί και να κερδίσει τη χαμένη ευεξία του οργανισμού του.

Ενημερωθείτε για το Collagen Pro Active από το www.collagenpower. gr και τη σελίδα του στο facebook με πάνω από 107.000 φίλους!

Drink Collagen for Health & Beauty

23.4.15 – lifo

35

α π ο τ ον μιχ α λ η μιχ α ηλ

ημερολόγιακουζίνας 36 lifo – 23.4.15

Λεπτομέρειες Ανοίγεις το παράθυρο και το σπίτι ολόκληρο καταλαμβάνεται από τα αρώματα της νεραντζιάς. Πυκνό κι επίμονο άρωμα που σου κόβει τα γόνατα, σε κάνει να θες να τα αλλάξεις όλα / Ο πρώτος καφές στο μπαλκόνι και το πρώτο κρασί επίσης / με το μπουφάν, αλλά εκεί, κάτω από τα αστέρια, να περιμένεις το καλοκαίρι / εκείνο το πρώτο, μακροχρόνιο, καταστροφικό για μέση και χέρια session κηπουρικής, που όταν τελειώνει, είσαι μέχρι τα γόνατα στο χώμα κι έξω από την πόρτα ένα βουνό ξεραμένα κλαριά και άλλα που δεν πίστευες πως τα είχες στον κήπο σου περιμένουν τη σκουπιδιάρα / πίσω στο μπαλκόνι όλα καθαρά και τακτοποιημένα, έτοιμα να ξεπετάξουν φύλλα, και κλαριά / σπαράγγια ψητά με τρίμμα από αυγοτάραχο / φρέσκος αρακάς με ελάχιστα: λάδι, λεμόνι, ίσως και λίγο δυόσμο / φράουλες / να τις αφήνεις εκτός ψυγείου, να μοσχοβολά το σπίτι / να τις βουτάς σε κάτι κρεμώδες / πρώτη βόλτα στο Θησείο, να διασχίζεις τον πιο όμορφο λόφο του κόσμου, λουλούδια, αρχαιότητες, αριστουργήματα, ψηφιδωτά κάτω από ανθισμένες ακακίες / επιθυμία για αλλαγές / από το πιο μικρό στο πιο μεγάλο, αυτό που επιθυμείς, αλλά δεν θα γίνει. Παρ’ όλα αυτά, κάθε άνοιξη το σκέφτεσαι / Γιατί κάθε άνοιξη θες να διαβάσεις ποίηση; Γιατί την άνοιξη και όχι το καλοκαίρι; / Δυόσμος / Αν υπάρχει ένα αρωματικό που μου θυμίζει άνοιξη, είναι ο δυόσμος / Αν υπάρχει ένα φρούτο, είναι οι φράουλες / αν υπάρχει ένα λουλούδι, είναι οι φρέζιες / η μεγαλύτερη ένοχη απόλαυση, τα φρέσκα σκόρδα! / λικέρ από άνθη αφροξυλιάς. Όχι όποιο να ’ναι! Θα δώσεις κάτι παραπάνω και θα πάρεις το γαλλικό St. Germain. Αν υπάρχει ένα αλκοολούχο ποτό που να σφυρίζει άνοιξη, αυτό είναι. Πέρσι, ένας καλός θεός μάς έφτιαξε ένα κοκτέιλ με λικέρ αφροξυλιάς, πράσινο τσάι, τζιν και κάτι ακόμα που δεν θυμάμαι, αλλά θυμάμαι τη γεύση και την ονειρεύομαι συχνά! / απλά πράγματα στο τραπέζι: μαλακά τυριά, ίσως ένα αλλαντικό, χούμους από κουκιά, ίσως ένα παράξενο μέλι / ίσως φρέσκα ζυμαρικά αγκαλιασμένα με κάτι ελάχιστο, μακριά από μας ως του χρόνου οι παχύρρευστες σάλτσες / θα φτιάξουμε τα πρώτα σορμπέ της χρονιάς; Κατεβάζω τη μηχανή από το πατάρι / χρωματικά, πάντως, θέλω να εγκαινιάσω τη σεζόν με παγωτό φιστίκι / ή με παγωτό τριαντάφυλλο και κάρδαμο / μικρές πατάτες με μαϊντανό και σκόρδο και ελαιόλαδο / δεν νομίζω πως χρειάζεται κάτι άλλο / φέτος και λεμόνια τουρσί / μπορεί να μην είναι η εποχή, αλλά τα θέλω στην κουζίνα. Μόλις που προλαβαίνω, έναν μήνα θέλουν να ετοιμαστούν /σκόρπια στιχάκια από βιβλία που κρατάνε τη μέρα (και μένα) σε ένα επίπεδο: «Χωρίς χρώμα, χωρίς σώμα / τούτη η αγάπη πού πηγαίνει / σκορπισμένη, μαζεμένη, / σκορπισμένη πάλι πάλι, / κι όμως σφύζει κι όμως πάλλει / στη δαγκωματιά του μήλου / στη χαραματιά του σύκου / σ’ ένα βυσσινί κεράσι / σε μια ρώγα από ροδίτη / τόση ανάερη Αφροδίτη, / θα διψάσει θα κεράσει / ένα στόμα κι άλλο στόμα / χωρίς χρώμα, χωρίς σώμα».- Γιώργος Σεφέρης, 28. 8. 1945 / Κι άλλο ένα: «Ω, φύση και ω, ανθρώπινη ψυχή! Πόσο ανήμπορα είναι όλα τα λόγια για να εκφράσουν τις αλληλένδετες αναλογίες σας! Ούτε και το παραμικρότερο άτομο δε σαλεύει ή δε ζει μέσα στην ύλη, αν δεν έχει το δαιμόνιο ταίρι του στο μυαλό». Χέρμαν Μέλβιλ, Μόμπι Ντικ / Και άλλο ένα, τελευταίο: «Κάθε ψυχή είναι αθάνατη. Γιατί ό,τι διατελεί διαρκώς σε κίνηση είναι αθάνατο. Και ό,τι κινεί κάτι άλλο και κινείται από κάτι άλλο έχει ένα τέλος στην κίνησή του, ως εκ τούτου έχει τέλος και στη ζωή. Έτσι, μόνον ό,τι κινεί τον εαυτό του, εφόσον δεν παύει ποτέ να είναι ο εαυτός του, δεν παύει ποτέ να κινείται αλλά αποτελεί και για τα άλλα, όσα κινούνται, πηγή και αρχή της κίνησης». Πλάτωνας, Φαίδρος / Σας φιλώ!

Τι καινούργιο ξεκινάει αυτή την εβδομάδα; Σελ. 38

bibλio

θεατρο

aφιερωμα

Ο Γ. Ι. Μπαμπασάκης για την ποιητική συλλογή του Δημήτρη Καλοκύρη. Σελ. 40

Η Ματίνα Καλτάκη για τον Βασιλιά Ληρ του Τομάζ Παντούρ. Σελ. 41

Kαλλιθέα: Μια περιοχή που αγαπάμε. Σελ. 42

Σχέδιο του Κριστιάν Λακρουά για τη Σταχτοπούτα.

Week

εγκαινια πρεμιερες

O χορός του Αλεχάντρο Χοδορόφσκι Ο Χιλιανός σκηνοθέτης επιστρέφει έπειτα από 23 χρόνια απουσίας με μια αλληγορία που μοιάζει με αυτοβιογραφικό ξεγύμνωμα. Κριτική από τον Θ. Κουτσογιαννόπουλο. σελ. 39

Η Σταχτοπούτα Το μοναδικό μπαλέτο που έγραψε στην καριέρα του ο «βασιλιάς του βαλς» Γιόχαν Στράους ο νεότερος επέλεξε να παρουσιάσει για έξι παραστάσεις το Μπαλέτο της Εθνικής Λυρικής Σκηνής σε χορογραφία Ρενάτο Τζανέλλα. To έργο γράφτηκε το 1888, αλλά ο Αυστριακός συνθέτης δεν κατάφερε να δει την πρεμιέρα του, αφού πέθανε ένα χρόνο αργότερα. Τη σύνθεση ολοκλήρωσε ο Γιόζεφ Μπάγερ, συνθέτης διάσημων μπαλέτων εκείνης της εποχής. Η υπόθεση είναι μια εκσυγχρονισμένη εκδοχή του διάσημου παραμυθιού της Σταχτοπούτας. Η συγκεκριμένη παραγωγή πρωτοπαρουσιάστηκε το 1999 στην Κρατική Όπερα της Βιέννης, ενώ τα κουστούμια φέρουν την υπογραφή του θρύλου της γαλλικής μόδας Κριστιάν Λακρουά. Την Ορχήστρα της Εθνικής Λυρικής Σκηνής θα διευθύνει ο αρχιμουσικός Ηλίας Βουδούρης. Τη χορογραφία ερμηνεύουν οι Α’ Χορευτές, οι Σολίστ, οι Κορυφαίοι και το Corps de Ballet της ΕΛΣ. Μέγαρο Μουσικής Αθηνών - Αίθουσα Α. Τριάντη, Βασ. Σοφίας & Κόκκαλη, 210 7282333, 24, 25, 26, 28, 29, 30/4. Ώρα έναρξης: 20.00, εισ.: €10-60, www.nationalopera.gr 23.4.15 – lifo

37

μη χασετε!

n Tο πάρτι των amateurboyz - chevy στο gig space του six d.o.g.s την Παρασκευή 24/4 στις 23:55. Είσοδος ελεύθερη.

«Σινεμά ο Απόλλων» Ταξίδι στον μαγικό κόσμο του σελιλόιντ Η νέα έκθεση του Φραγκίσκου Δουκάκη μας ταξιδεύει στη μαγεία της κινηματογραφικής αίθουσας και της έβδομης τέχνης. Ο εικαστικός καλλιτέχνης, με οδηγό τις μνήμες από την παιδική και νεανική του ηλικία, οπότε και ανακάλυπτε τον κόσμο του σινεμά, δημιούργησε μια νέα σειρά έργων όπου η σκοτεινή αίθουσα, το φως της μεγάλης οθόνης και οι σταρ του Χόλιγουντ αναδεικνύονται σε μεγάλο πρωταγωνιστή. Τα έργα αυτά αποτελούν το δεύτερο μέρος της τριλογίας «Ταξίδια μνήμης και αναμνήσεων». r Δημοτική Πινακοθήκη Πειραιά, Φίλωνος 29, Πειραιάς, έως 10/5. Ώρες λειτουργίας: Δευτ.-Παρ.

11.00-14.00 & 18.00-22.00, Σάβ.-Κυρ. 10.00-14.00

r Άλσος Κηφισιάς «Δημήτρης Ζωμόπουλος», έως 10/5. Ώρες λειτουργίας: καθημερινά 10.00-22.00, 210 8019566

Closer Έργο σκληρό και τρυφερό μαζί, όπως και οι ήρωές του, που θέλουν να αγαπήσουν και να αγαπηθούν, αλλά δεν ξέρουν τον τρόπο, το Closer εξελίσσεται στο Λονδίνο της δεκαετίας του ’90. Η τυχαία γνωριμία τεσσάρων αγνώστων θα εξελιχθεί σε διάστημα τεσσάρων ετών σε ένα ερωτικό παιχνίδι, από το οποίο κανείς τους δεν θα βγει αλώβητος. Ο Ιωσήφ Βαρδάκης συνεργάζεται με τη Square Theatre Company και υπογράφει τη σκηνοθεσία στο νέο ανέβασμα του θεατρικού του Βρετανού Patrick Marber, σε μετάφραση Θωμά Μοσχόπουλου.

small

Ο ιστορικός θεσμός φέτος αλλάζει και μας προσκαλεί να τον «Ανακαλύψουμε Ξανά». Σκοπός του είναι να αναδείξει την ευζωία που προσφέρουν τα άνθη και τα φυτά, να προτείνει νέες εμπειρίες στους επισκέπτες και να αποτελέσει μια ευχάριστη ανοιξιάτικη βόλτα για όλη την οικογένεια. Για 19 ημέρες, σε έκταση 20 στρεμμάτων, με ανανεωμένη διάταξη του χώρου και συμμετοχή 70 ανθοπαραγωγών, η έκθεση υποδέχεται το κοινό με περισσότερα από 2.000 είδη φυτών, μυρωδικών και βοτάνων. Παράλληλα, οι εξειδικευμένοι γεωπόνοι του Δήμου Κηφισιάς θα δίνουν συμβουλές για το πώς να φτιάξουμε τον κήπο ή τη βεράντα, ποια φυτά να επιλέξουμε και με ποιους τρόπους να τα περιποιηθούμε.

α π ο τ h ν k at ε ρ ι να η λ ι α κ η

61η Ανθοκομική Έκθεση Κηφισιάς

Week

επιμελεια: βασιλησ καψασκησ / email: loveathens@lifo.gr

☛

38 lifo – 23.4.15

Οι φωτογραφίες της έκθεσης του Κωστή Αντωνιάδη που παρουσιάζει το Athens House of Photography αποτελούν επιλογή από το σύνολο του έργου του Έλληνα φωτογράφου και θεωρητικού και καλύπτουν μια χρονική περίοδο από το 1985 έως το 2014. Θραύσματα εικόνων της πόλης, εικονικές προτομές ηρώων, ψεύτικοι χάρτες και μυστικές συλλογές διερευνούν τη σχέση της φωτογραφίας με τη μνήμη, την πραγματικότητα και το φανταστικό.

Η Γκαλερί του Νότου εγκαινιάζει τον νέο της χώρο τέχνης στο κέντρο του Πειραιά με μια έκθεση τεσσάρων σημαντικών Ελλήνων καλλιτεχνών. Ο Χρίστος Καράς παρουσιάζει μια σειρά έργων που έχουν ως θέμα νεκρές φύσεις με βάζα γεμάτα λουλούδια και φύλλα, ο Δημοσθένης Κοκκινίδης επιχειρεί να καταδείξει την αινιγματική σχέση του ανθρώπου με τη θάλασσα καθώς και υπαρξιακά ζητήματα, όπως η ματαιότητα της ζωής και ο φόβος του θανάτου, ο Θεόδωρος Πανταλέων αναφέρεται σε προσωπογραφίες με ονειρικά και φανταστικά σύνολα, ενώ ο Σωτήρης Σόρογκας αποτυπώνει τα επιπλέοντα ξύλινα απομεινάρια, τις ρημαγμένες βάρκες και τα σπασμένα ξύλα στα καρνάγια, σε μια προσπάθεια να αποτυπώσει τον χρόνο που φεύγει.

r Phototheatron, Ζηρίνη 23, Κηφισιά, 210 5228696, 29/4-16/5. Ώρες λειτουργίας: Τρ., Πέμ., Παρ. 10.0015.00 & 17.30-20.00, Τετ., Σάβ. 10.00-15.00, www. phototheatron.com

r Γκαλερί του Νότου, Κουντουριώτου 152, Πειραιάς, 210 4122912, 24/4-16/5. Ώρες λειτουργίας: Δευτ., Τετ., Σάβ. 10.00-16.00, Τρ., Πέμ., Παρ. 10.00-14.00 & 17.0021.00, www.gallerytounotou.gr

Αναφορές

James Συμπούρας Λυκούργος Πορφύρης Δύο μέλη του CASA μας μιλούν για την έκθεση «Bad Painting».

Τι σημαίνει ο τίτλος της έκθεσης «Bad Painting / Αναξιόπιστες Αστικές Μαρτυρίες»; James: Ο τίτλος λειτουργεί σε πολλά επίπεδα. Οι άμεσες μορφές τέχνης, όπως η performance art και η conceptual art, έχουν βρεθεί αυτό τον καιρό στο επίκεντρο της προσοχής, με αποτέλεσμα να μη γίνεται σοβαρός διάλογος γύρω από τις εξελίξεις στη ζωγραφική. Έχει, λοιπόν, ενδιαφέρον για εμάς να εισαγάγουμε τη ζωγραφική σε μια αθηναϊκή έκθεση ως «κακή», ως το «κακό παιδί» των τεχνών, που, παρ’ όλα αυτά, επιμένει να είναι επίκαιρη, αντιδραστική, να σχολιάζει, να εξελίσσεται, να έχει φωνή.

r Θέατρο 104, κεντρική σκηνή, Ευμολπιδών 41, Γκάζι, 210 3455020. Ώρες παραστάσεων: Παρ.-Κυρ.

21.15, www.104.gr

4 Έλληνες εικαστικοί

the face

stop the press ! Το 14ο Φεστιβάλ Χορού του Σωματείου Ελλήνων Χορογράφων στο Ίδρυμα «Μιχάλης Κακογιάννης» από τις 24/4 ως τις 6/5.

Tι ακριβώς θα δούμε στο Beton 7; James: Επιρροές από τη street art, τη γραφιστική, τον νεο-εξπρεσιονισμό μέχρι το μπαρόκ και τη φλαμανδική σχολή συναντιούνται, σκιαγραφώντας τις δυναμικές της σύγχρονης αθηναϊκής ζωγραφικής. Κοινό στοιχείο η σκληρή πραγματικότητα που απασχολεί τη νέα γενιά Ελλήνων ζωγράφων. Πoιοι καλλιτέχνες συμμετέχουν; Με ποια κριτήρια έγινε η επιλογή; Λυκούργος: Βασικό κριτήριο για την επιλογή των καλλιτεχνών ήταν η προβληματική που αναπτύσσουν στο έργο τους γύρω από βιώματα της πόλης. Επιπλέον κριτήριο ήταν οι σύγχρονες εικαστικές προσεγγίσεις των συμμετεχόντων και η πρωτοποριακή διάθεση ως προς τη διαχείριση της ζωγραφικής επιφάνειας.

James: Τα έργα και των τεσσάρων ζωγράφων έχουν μια λειτουργική σχέση με τα ιστορικά ρεύματα της ζωγραφικής και μια τάση ελευθεριακής δομικής συνδιαλλαγής με αυτά. Για μένα, το χαρακτηριστικό αυτό, μαζί με τη βαθύτατα προσωπική προσέγγιση, με όλες τις αντιφάσεις που δημιουργούνται, σηματοδοτεί τη ζωγραφική του καιρού μας και αυτό επιχειρήσαμε να αναδείξουμε μέσω της επιλογής των έργων για την έκθεση.

«Bad Painting / Αναξιόπιστες Αστικές Μαρτυρίες», 23/46/5. Δευτ.-Παρ.: 14.00-20.30, Σάβ. 14.00-18.00 , ΒΕΤΟΝ7, Πύδνας 7, Βοτανικός, 210 7512625

H ΤΑΙΝΙΑ ΤΗΣ ΕΒΔΟΜΑΔΑΣ

Ο χορός της πραγματικότητας

Αριστούργημα Πολύ Καλό Καλό Ικανοποιητικό Μέτριο p

Κακό

La danza de la realidad

Σκηνοθεσία: Αλεχάντρο Χοδορόφσκι Πρωταγωνιστούν: Μπρόντις Χοδορόφσκι

ΑΣΤΟΡ - ΟΣΚΑΡ - ΣΠΟΡΤΙΓΚ

απο τον θοδωρη κουτσογιαννοπουλο

Μια οργιώδης συνουσία ανάμεσα στο αυτοβιογραφικό ξεγύμνωμα και τη φευγάτη φαντασία, ο Χορός της Πραγματικότητας σηματοδοτεί την επιστροφή του Αλεχάντρο Χοδορόφσκι (ή Γιοντορόφσκι, όπως έχουμε συνηθίσει να τον προσφωνούμε, ή Χόδο για τους φίλους του) μετά από 23 χρόνια κινηματογραφικής απουσίας – στο μεσοδιάστημα έκανε τις φιλότιμες απόπειρές του, αλλά κανένα από τα σχέδιά του δεν βρήκε χρηματοδότηση. Ο Χιλιανός σκηνοθέτης, που βρήκε καλλιτεχνικό καταφύγιο στο Μεξικό και τη Χιλή, κάποια στιγμή, με την αρωγή του ατζέντη των Beatles, Άλεν Κλάιν, βάζει τον γιο του να υποδυθεί τον πατέρα του: ο Μπρόντις Χοδορόφσκι είναι το παιδί που περιφέρεται γυμνό στο El Topo, το ασυνήθιστο γουέστερν του 1970, στα 8 του χρόνια. Στα 12 του εκπαιδεύτηκε σκληρά επί μία διετία για να παίξει τον Paul Atrides στο Dune που δεν πραγματοποιήθηκε ποτέ για πολλούς και διάφορους λόγους και η μοίρα τού επιφύλαξε τους αυθεντικούς ρόλους της βίαιης και τραγικής δυναστείας των Ατρειδών σε θεατρικά που, ως ενήλικος πλέον, ο Μπρόντις υποδύθηκε σε σκηνές του Παρισιού. Στον Χορό της Πραγματικότητας ενσαρκώνει έναν σκληροπυρηνικό οπαδό του σταλινισμού στο παραθαλάσσιο χωριό Τοκοπίγια, όπου, ως Εβραίος πυροσβέστης, δεν μπόρεσε ποτέ να ενσωματωθεί σε μια ρατσιστική κοινωνία, διαιωνίζοντας τη βία που έζησε στην πατρική του Ουκρανία εις βάρος του μονάκριβου γιου του. Ο μικρός Αλεχάντρο υφίσταται ασταμάτητα εκπαιδευτικά ραπίσματα από τον πατέρα του για να γίνει άνδρας και μια στρεβλή αγάπη από τη μάνα, η οποία πιστεύει πως ο μικρός είναι η ξανθομαλλούσα μετενσάρκωση του πρόωρα χαμένου από ένα freak ατύχημα χορευτή πατέρα της! Θέλοντας να γίνει αγαπητός στους γονείς του, ο μικρός στριμώχνεται και ουσιαστικά εξοστρακίζεται. Ένας φύλακας-άγγελος, τον οποίο υποδύεται με αποσπασματικές εμφανίσεις ο ίδιος ο σκηνοθέτης, τον προστατεύει και του υποδεικνύει έναν απλουστευμένα φιλοσοφικό δρόμο που μοιάζει πολύ με ολιστική new age θεωρία. Στο πλαίσιο της ανελέητης αυτοβιογραφικότητας, ο Χοδορόφσκι, παιδί του βιασμού της μάνας από τον πατέρα του, αποκαλύπτει τις βασικές αρχές της ψυχομαγείας που λάνσαρε κι εξακολουθεί να διδάσκει δωρεάν σε πρόθυμους ακροατές, σε καφέ του Παρισιού και όπου αλλού τον προσκαλέσουν. Μια ψυχαναλυτική προσευχή προς τις δυνάμεις της φύσης και του σύμπαντος, ο αυτοσχέδιος σαμανισμός του εφαρμόζεται με νοσταλγικό μαξιμαλισμό σε ένα ανθολόγιο του σινεμά που έχει κάνει μέχρι τώρα, ενσωματώνοντας την περιπέτεια της ανατροφής του, την εβραϊκή καταγωγή του, την απόλυτη αποστροφή του προς τις οργανωμένες θρησκείες, τον Φελίνι και τα ’60s, την πατρική επιβολή της εξουσίας και τη θέση της γυναίκας σε έναν κόσμο που την τιμωρεί με την πρώτη ευκαιρία, σε μια καρναβαλική αλληγορία και πολύ προσωπική ταινία που, αν και μεταφέρει ατόφια τα ιδιοσυγκρασιακά χαρακτηριστικά του Χοδορόφσκι, δεν ανήκει πλέον στην αβανγκάρντ εικονογραφία του El Topo και του Holy Mountain.

Κινηματογράφος

Ένα αγόρι γεννιέται το 1929 στην Τοκοπίγια, μια μικρή παραλιακή πόλη στην άκρη της χιλιανής ερήμου. Μεγαλώνοντας μέσα σε μια ξεριζωμένη οικογένεια, το αγόρι θα γνωρίσει από νωρίς τη γοητευτική γραμμή ανάμεσα στη φαντασία και στην πραγματικότητα και θα επιλέξει να ζήσει ακριβώς εκεί. Το αγόρι το λένε Αλεχάντρο Xoδορόφσκι και, προχωρώντας, θα γίνει σπουδαίος σκηνοθέτης.

O θρυλικός δημιουργός του«Santa Sangre» ή του«El Topo» κάνει την πρώτη του ταινία μετά το «Rainbow Thief» του 1990, τη λανσάρει στο Φεστιβάλ Καννών και τη βαφτίζει αυτοβιογραφική.

ΑΔΕΣΠΟΤΑ ΣΚΥΛΙΑ Jiaoyou Σκηνοθεσία: Τσάι Μινγκ Λιάνγκ Πρωταγωνιστούν: Λι Κανγκ Σενγκ, Γιάνγκ Κουέι Μέι

Ο μαλαισιανής καταγωγής Ταϊβανέζος σκηνοθέτης Τσάι Μινγκ Λιάνγκ, θιασώτης των μεγάλων σε διάρκεια πλάνων και των ασυνήθιστων ιστοριών, φτάνει στο τέλος της κινηματογραφικής του διαδρομής, όπως τουλάχιστον ανακοίνωσε στο Φεστιβάλ Βενετίας του 2013, όπου και απέσπασε τη μεγαλύτερη διάκριση στην καριέρα του, μετά το Χρυσό Λιοντάρι του Να ζήσει ο έρωτας, το Βραβείο της Κριτικής Επιτροπής για τα Αδέσποτα Σκυλιά, το πορτρέτο ενός αλκοολικού πατέρα δύο παιδιών που προσπαθεί να τα φροντίσει μόνος και εργάζεται ως άνθρωπος-πινακίδα, δηλαδή ως κινητή διαφήμιση που στήνεται επί ώρες στα φανάρια διασταυρώσεων πολυσύχναστων οδικών αρτηριών, ώσπου κάποια στιγμή τραγουδάει ένα πένθιμο τραγούδι και κλαίει, αποκαμωμένος ή συνειδητοποιώντας την ήττα του. Αυτή, όπως και άλλες σκηνές μέσα στην ταινία, μοιάζει να προέρχεται από το σύνολο της φιλμογραφίας του Τσάι Μινγκ Λιάνγκ, ο οποίος, αντί να επαναλαμβάνει ολόκληρες θεματικές ενότητες, αναψηλαφεί τα θραύσματα και τις μνήμες των ηρώων του μέσα από καθημερινές λεπτομέρειες, σε έναν αλληγορικό αγώνα επιβίωσης. Η παρουσία του μόνιμου πρωταγωνιστή του, Λι Κανγκ Σενγκ, όπως και τριών ακόμη ηθοποιών που έχουμε ξαναδεί σε άλλες του ταινίες, επιτείνει και επιβεβαιώνει τη λογική των ανθρώπινων απεικασμάτων σε μια σειρά από φαινομενικά αταίριαστες βινιέτες που συγκεντρώνονται αφαιρετικά στο δεύτερο μισό της ταινίας, στο σπίτι που φαντάζει οργανικό καταφύγιο – ένα σαφές δείγμα της εικαστικής μεταστροφής ενός σκηνοθέτη που ποτέ δεν ασπάστηκε την κλασική αφήγηση. Η Εκδρομή, όπως μεταφράζεται ο πρωτότυπος τίτλος Jiaoyou, των ηρώων σε μια παράλληλη πραγματικότητα αφήνει λίγο χώρο στον Λιάνγκ να επιδείξει την ελαφρά και σκοτεινά κωμική πλευρά του (στην Τρύπα, από το επίμονο δράμα μεταβαίνει στο μιούζικαλ με δαλιανιδικό τρόπο), κυρίως όμως μας υπενθυμίζει πως ο σκηνοθέτης, ήδη από το Visage που είχαμε δει στις Κάννες το 2009, έχει εγκαταλείψει κάθε προσπάθεια λογικής μετάβασης των σκηνών που συναπαρτίζουν τις ταινίες του, για χάρη ενός αδιόρατα μπεργκσονικού επιφαινομεναλισμού. Κοινώς, θα βγάλετε άκρη με την ταινία μόνο αν αφεθείτε σε μια διανοητική κατάτμηση των χαρακτήρων και της πραγματικότητας, που συμβαίνει στο μυαλό ενός ζωγράφου που κάνει σινεμά. ΑΣΤΥ

Η ΔΕΥΤΕΡΗ ΑΛΗΘΕΙΑ En chance til Σκηνοθεσία: Σουζάνε Μπίερ Πρωταγωνιστούν: Νικολάι Κόστερ Βαλντάου, Ούλριχ Τόμσεν, Μαρία Μπονεβί

Η Σουζάνε Μπίερ, η Δανή σκηνοθέτις που απέσπασε Όσκαρ και Χρυσή Σφαίρα για το Ίσως Αύριο και δοκίμασε με καλλιτεχνική και εμπορική αποτυχία τις δυνάμεις της στις αγγλόφωνες και star cast ταινίες Serena και Όσα σώσαμε από τις φλόγες, επιστρέφει με μια τραγική ιστορία δεινής αφήγησης και σχολαστικής σκηνοθεσίας. Αντιπαραθέτει τους παράλληλους και διαφορετικούς βίους δύο συναδέλφων αστυνομικών και τέμνει τα διλήμματά τους, όταν ο ένας από αυτούς αποφασίζει να κάνει μια απεγνωσμένα τολμηρή κίνηση από τη

στιγμή που το νεογέννητο παιδί του πεθαίνει και η σύζυγός του αυτοκτονεί και ο άλλος στέκεται στο ύψος των περιστάσεων, ξεπερνώντας έγκαιρα τη θλίψη που ακολούθησε το διαζύγιό του. Λίγο πριν, ο Αντρέας και ο Σίμον είχαν ανακαλύψει ένα μωρό παιδί σε απόλυτη εξαθλίωση, παραμελημένο και υποσιτισμένο στο υποτυπώδες σπιτικό ενός ζευγαριού τοξικομανών που είχαν ήδη στοχοποιήσει, και είχαν ειδοποιήσει την Πρόνοια να επέμβει με ταχύτατες διαδικασίες. Η δεύτερη ευκαιρία, όπως είναι ο ακριβής τίτλος της ταινίας, συνοψίζει τον ανθρώπινο πόνο (αγαπημένο θέμα της Μπίερ) σε μια σειρά ακραίων καταστάσεων που ξεδιπλώνονται γοργά και συναρπαστικά και συχνά αιφνιδιάζουν με τη σκληρότητά τους. Το σασπένς της ταινίας είναι ανάλογο με τη συμμετρία της: δύο από τους πρωταγωνιστές δεν καταφέρνουν, ή δεν δικαιούνται, μια λυτρωτική δεύτερη πράξη, ενώ όλοι οι υπόλοιποι πετυχαίνουν μια γλυκόπικρη νίκη. Μέσα από τον κυνισμό της μοίρας, η Μπίερ συνεχίζει να εξερευνά την τυχαιότητα της ελπίδας με τις εκφάνσεις της και έχει για έκτη φορά στο πλευρό της τον σχεδόν μόνιμο σεναριογράφο της Άντερς Τόμας Γιένσεν στην καλύτερη στιγμή του, ενώ ο Νικολάι Κόστερ Βαλντάου έχει τελείως διαφορετικό ρόλο σε σχέση με τον υποστηρικτικό σύζυγο του 1.000 Φορές Καληνύχτα, αναλαμβάνοντας δράση, εσωτερική και σωματική, στην καλύτερη μέχρι στιγμής κινηματογραφική ερμηνεία του. ΔΑΝΑΟΣ 1 - ΕΛΛΗ - ΤΑΙΝΙΟΘΗΚΗ ΛΑΪΣ 1 - ΑΤΛΑΝΤΙΣ 1 - ΑΘΗΝΑΙΟΝ CINEPOLIS 4 - ΚΗΦΙΣΙΑ CLASS - ΑΤΤΑΛΟΣ - ΑΙΓΛΗ 2

ΣΕ ΕΠΙΦΥΛΑΚΗ Qui Vive Σκηνοθεσία: Μαριάν Ταρντιέ Πρωταγωνιστούν: Ρεντά Καντέμπ, Αντέλ Εξαρχόπουλος

Μετά τα Κορίτσια της Σελίν Σιαμά, που είδαμε την προηγούμενη εβδομάδα στις αθηναϊκές αίθουσες, το Σε Επιφυλακή είναι ένα ακόμη πορτρέτο των παρισινών προαστίων σκηνοθετημένο από γυναίκα, τη Μαριάν Ταρντιέ, αν και πιο επικεντρωμένο στον κεντρικό χαρακτήρα, έναν παθητικό, μειλίχιο, ευγενικό και συμπαθή φύλακα, έναν 30άρη που έχει αναγκαστεί να επιστρέψει στο σπίτι των γονιών του και να κάνει μια παράνομη χάρη σε έναν γνωστό του, ενώ ταυτόχρονα περιμένει. Η αναμονή, είτε για τις εξετάσεις που ετοιμάζεται να δώσει για να σπουδάσει νοσηλευτής, είτε για μια ευχάριστη τροπή στη γνωριμία του με μια νηπιαγωγό που του αρέσει (η Αντέλ Εξαρχόπουλος σε δεύτερο ρόλο, αμέσως μετά τη Ζωή της Αντέλ), δίνουν ελπίδα στον Σερίφ και χώρο στη σκηνοθέτιδα Ταρντιέ να απεικονίσει μια επαναλαμβανόμενη και αδιέξοδη κοινωνική εμπειρία που συνορεύει με τη «στραβή» κίνηση και την κοινωνική καχυποψία. Πειστικός ο Ρεντά Καντέμπ, που πρόσφατα διακρίθηκε και στο Μακριά από τους Ανθρώπους. ΑΑΒΟΡΑ - ΑΤΛΑΝΤΙΣ 2 - ΜΙΚΡΟΚΟΣΜΟΣ - ΑΝΟΙΞΗ

ΤΟ ΤΙΜΗΜΑ ΤΗΣ ΔΟΞΑΣ La rancon de la gloire Σκηνοθεσία: Ξαβιέ Μποβουά Πρωταγωνιστούν: Μπενουά Πελβούρντ, Ροσντί Ζεμ

Βασισμένη στο αληθινό γεγονός της κλοπής της σορού του Τσάρλι Τσάπλιν λίγες εβδομάδες μετά τον θάνατό του, τα Χριστούγεννα του 1977 στο Βεβέ της Ελβετίας, από δύο φτωχούς μετανάστες, η ταινία του Ξαβιέ Μποβουά του δίνει την ευκαι23.4.15 – lifo

39

ρία, για πρώτη φορά, να προσθέσει χιούμορ στο εντελώς δραματικό του προφίλ και να συνδυάσει το πνεύμα του Σαρλό μέσα από την ενίοτε υπερβολική και άστοχη, αλλά ούτως ή άλλως γενναιόδωρη μουσική υπόκρουση του σπουδαίου Μισέλ Λεγκράν και τις σεκάνς του τσίρκου, που ενσωματώνονται στην πλοκή για να υποστηρίξουν τη διαδρομή του Αλγερινού Οσμάν και του Βέλγου Έντι – έχουν αλλάξει οι εθνικότητες, καθώς και μερικές ακόμη λεπτομέρειες, ωστόσο με τις ευλογίες του estate του Τσάπλιν. Το κωμικό στοιχείο είναι ευπρόσδεκτο, η ιστορία εξαιρετικά ενδιαφέρουσα ως και απίστευτη για όσους δεν θυμούνται τα επίκαιρα της εποχής που το ανέφεραν ως ένα από τα πιο αξιοπερίεργα και μακάβρια γεγονότα της δεκαετίας, αλλά η ταινία δεν λειτουργεί με συνέπεια στο ύψος των προεκτάσεων που επιθυμεί και των αναφορών που επιχειρεί. ΓΑΛΑΞΙΑΣ 1 - ΙΝΤΕΑΛ - ΑΒΑΝΑ

ΑΝΑΡΧΙΑ Cymbeline Σκηνοθεσία: Μάικλ Αλμερέιντα Πρωταγωνιστούν: Ίθαν Χοκ, Εντ Χάρις, Μίλα Τζόβοβιτς

Δεν είναι η πρώτη φορά που ο Αμερικανός σκηνοθέτης μεταφέρει Σαίξπηρ στη μεγάλη οθόνη – το είχε κάνει πριν από πολλά χρόνια με τον Άμλετ. Και πάλι με πρωταγωνιστή τον Ίθαν Χοκ, διασκευάζει ένα λιγότερο γνωστό έργο του βάρδου, τον Κυμβελίνο, στη σύγχρονη εποχή, με μεγάλο καστ, πρόθυμο, αν και ανομοιογενές, από τον Βόντι Κέρτις Χολ, τον Μπιλ Πούλμαν, τον Άντον Γιέλτσιν, την Ιμογένη της Ντακότα Τζόνσον και τη βασίλισσα, όπως την υποδύεται η Μίλα Τζόβοβιτς. Ο Εντ Χάρις κυριαρχεί με αυστηρότητα και απειλή ως Κυμβελίνος, ένας κακοποιός που δίνει αμετάκλητες εντολές και αφηνιάζει όταν η κόρη του ερωτεύεται τον λάθος άνδρα. Ο Αλμερέιντα χρησιμοποιεί επαναλαμβανόμενα στοιχεία για να δέσει την τραγική πλοκή με ένα urban σκηνικό και το απαραίτητο έμμετρο στοιχείο που παραπέμπει στην πρωτότυπη πηγή, χωρίς πάντα να τραβάει το ενδιαφέρον δραματικά – φαίνεται περισσότερο ως μια εικαστική απόπειρα με βεβιασμένη κινητικότητα.

VILLAGE RENTI 15 - VILLAGE MALL 9 - VILLAGE FALIRO 4,9 - VILLAGE PAGRATI 4 - ODEON STARCITY 5 - ODEON KOSMOPOLIS 10 - STER ILION 6 - ΑΘΗΝΑΙΟΝ 1 - ΚΙΝΗΜΑΤΟΘΕΑΤΡΟ ΚΩΝΣΤΑΝΤΑΡΑΣ-ΒΛΑΧΟΠΟΥΛΟΥ - ΝΑΝΑ 5 - ΒΑΡΚΙΖΑ 1 ΑΕΛΛΩ 1 - ΑΘΗΝΑΙΟΝ CINEPOLIS 1 - ΤΡΙΑ ΑΣΤΕΡΙΑ 1

Radio Bookspotting

βλοσυρής γκόμενας του αρχηγού της αγέλης – η Καναδή με το ελληνικό επώνυμο Μαρί Αβγερόπουλος πλαισιώνει τον Τέιλορ Λότνερ, που ηθοποιός κλάσης μπορεί να μην είναι, αλλά και τοίχους γραπώνει, και μάντρες καβαλάει, συνήθως χωρίς κασκαντέρ. Οι σκηνές καταδίωξης που επιμελήθηκε ο Ισπανός Ντάνιελ Μπενμαγιόρ είναι όντως αστραπιαίες, αν και ευχόμαστε να μην εξελιχθεί το όλο θέμα σε ένα εναλλακτικό Fast and the Furious. Μπα...

Παιχνίδια με τη Φόρμα, Ι Στο πολυπρισματικό βιβλίο «Ισαύρων» του ποιητή Δημήτρη Καλοκύρη.

VILLAGE RENTI 20 - VILLAGE MALL 12 - ΑΕΛΛΩ 1,2 - ΑΘΗΝΑΙΟΝ CINEPOLIS 3 - STER ILION 3 - ODEON STARCITY 3 - ODEON KOSMOPOLIS 8 - NANA 6

Πέραν του μεταμοντέρνου. Η γύρω χαοτική κατάσταση, οι ιλιγγιώδεις ταχύτητες, η διαφανής μεμβράνη science fiction που απλώνεται σε ό,τι πράττουμε αλλά, την ίδια ώρα, πράττουμε και σκεφτόμαστε και βαδίζουμε και ονειρευόμαστε και σε ένα προβιομηχανικό μπέρδεμα, όλα όσα ανασαίνουμε και ακούμε και βλέπουμε, ενίοτε μας ωθούν σε παλιές στιγμές και φόρμες, ώστε να μη χανόμαστε στο ακατάτακτο άγνωστο που βουίζει και τρέχει αστραπιαία εδώ κι εκεί. Οι ποιητές ξέρουν από εκδρομές στο παρελθόν, από ανασκαφές, από ένα βήμα μπρος δύο βήματα πίσω, από αναδιπλώσεις. Αφήνουν ενίοτε τη συγκίνηση στο ράφι και πιάνουν να σκαρφίζονται κόλπα, φτιάχνουν κατασκευές περίτεχνες, μπαινοβγαίνουν στο άσυλο της γλώσσας για να θυμηθούν και να μας θυμίσουν ότι ζούμε σε χαοτικούς χρόνους και χώρους. Πάνε πιο πέρα κι από το post modern, πιο πέρα από το μεταμοντέρνο και συναντάνε ξανά εκείνα τα παλιά που τους ανάστησαν, γυρίζουν στο προμεταμοντέρνο, στο καπηλειό όπου ήπιαν την πρώτη τους ρετσίνα μαλαματίνα, χρόνια προτού το ρίξουν στο ντράι μαρτίνι και στα καϊπιρίνια. Δημήτρης Καλοκύρης, Γιάννης Ζέρβας, Θανάσης Τριαρίδης, στοχάζονται και παίζουν, θυμούνται και επινοούν, ελίσσονται και συναρμολογούν. Τους κάνει παρέα στο δημιουργικό τους γλέντι ο Ko Un, που του κάνει παρέα ο Άλλεν Γκίνσμπεργκ.

Το Μυστικό της Ανταλάιν The Age of Adaline Σκηνοθεσία: Λι Τόλαντ Κρίγκερ Πρωταγωνιστούν: Μπλέικ Λάιβλι, Μίσιελ Χούισμαν, Έλεν Μπέρστιν, Χάρισον Φορντ, Κάθι Μπέικερ, Αμάντα Κριου, Ρίτσαρντ Χάρμον

Ένα τροχαίο ατύχημα αλλάζει για πάντα τη ζωή της νεαρής Άνταλαϊν Μπόουμαν. Γεννημένη στις αρχές του 20ού αιώνα, γλιτώνει οριακά τον θάνατο και κατακτά την αιώνια νιότη. Ζει μια ζωή μοναχική, ώσπου να γνωρίσει και να ερωτευτεί τον Έλις. Τότε η Άνταλαϊν παίρνει μια απόφαση που θα αλλάξει τη ζωή της για πάντα.

VILLAGE MALL 5,8,14 - VILLAGE AG.DIMITRIOS 5 VILLAGE PAGRATI 1 - ΕΜΠΑΣΣΥ - ΝΙΡΒΑΝΑ - ODEON OPERA - ΑΛΕΞΑΝΔΡΑ - ΓΛΥΦΑΔΑ ODEON 1 - STER ILION 7 - ODEON STARCITY 1 - ΚΗΦΙΣΙΑ 1

Πρωταθλητές με ψυχή McFarland, USA Σκηνοθεσία: Νίκι Κάρο Πρωταγωνιστούν: Κέβιν Κόστνερ, Μαρία Μπέλο, Ραμίρο Ροντρίγκεζ, Κάρλο Πρατς, Τζόνι Ορτίζ, Ραφαέλ Μαρτίνεζ, Χέκτορ Ντουράν, Σέρτζιο Αβελάρ

Ο προπονητής Jim Whitener και η οικογένειά του μετακομίζουν στη μικρή πόλη McFarland, όπου ζουν κυρίως Λατινοαμερικάνοι. Αναλαμβάνει τη σχολική ομάδα στίβου της πόλης και ενώ στην αρχή έχει αμφιβολίες, το ταλέντο και η αλληλεγγύη των αθλητών τον εντυπωσιάζουν. Στην πορεία ο ίδιος και η οικογένειά του θα ανακαλύψουν ότι η μικρή και τόσο διαφορετική κοινότητα είναι το σπίτι που πάντα έψαχναν.

δημήτρης καλοκύρης Ισαύρων

Εκδόσεις Άγρα Σελίδες: 70

VILLAGE RENTI 17 - VILLAGE MALL 6 - ODEON KOSMOPOLIS 7

Η ΣΥΜΜΟΡΙΑ ΤΟΥ ΠΑΡΚΟΥΡ

Θα μπορούσε να είναι ένα κινηματογραφικό πρόσχημα αποκλειστικά για επίδειξη παρκούρ, αλλά το Tracers διαθέτει και μια βασική σεναριακή ιστορία γύρω από ένα παραστρατημένο, αλλά κατά βάθος καλό παιδί, που βρίσκει καταφύγιο σε μια παρέα απόκληρων παρκουριστών που θα τον βοηθήσουν να ξεχρεώσει τους τοκογλύφους με βρόμικες δουλειές, αλλά και να βρει έναν απρόσμενο έρωτα στο πρόσωπο της

40 lifo – 23.4.15

Παραμονεύοντας Lurk Σκηνοθεσία: Βασίλης Κατσίκης Πρωταγωνιστούν: Tess Spentzos, Peter Gerald, Aris Athan

Η Αν μένει μόνη στην απομονωμένη βίλα της όταν καταλαβαίνει πως κάποιος εισβάλλει σε αυτήν. Ο απόλυτος φόβος την κυριεύει και πρεπει να παλέψει άγρια μαζί του αλλά και να έρθει αντιμέτωπη με όσα ήξερε για τη ζωή της μέχρι τότε! Ενα αγγλόφωνο ψυχολογικό θρίλερ που διαδραματίζεται στην Ελλάδα του σήμερα. ΙΝΤΕΑΛ - ΝΑΝΑ 3 -ΑΕΛΛΩ 3 - ΣΠΟΡΤΙΓΚ 2 - ΑΝΟΙΞΗ 2

από ton γιώργο-ίκαρο μπαμπασάκη

Σκηνοθεσία: Ντάνιελ Μπενμαγιόρ Πρωταγωνιστούν: Τέιλορ Λότνερ, Μαρί Αυγερόπουλος

Βιβλίο

Tracers

Η Γραφή. «Συνοπτικά, η λογοτεχνία αντιλαμβάνεται το Νόημα σαν μια υδρόγειο σφαίρα, την οποία σουτάρει ο Χρόνος προς τα δίχτυα της μνήμης. Τα χρέη του τερματοφύλακα πληρώνει ο καθρέφτης». Δείγμα (και δήγμα) γραφής (και ραφής) από το πολυπρισματικό βιβλίο Ισαύρων (εκδ. Άγρα) που συνθέτει ο πολυπράγμων Δημήτρης Καλοκύρης που ως γνωστόν ανακάλυψε την Ομηρική και βιογράφησε τον ωκεανολόγο, εξερευνητή, χαρτοπαίκτη, σαγματοποιό και ποιητή Ιωάννη Ανδρέα Ζεμενό. Ο Καλοκύρης μάς κολάζει με λεκτικά κολάζ, μας εμπαίζει πολύ στα σοβαρά, μειδιώντας καθώς παίζει τη Λογοτεχνία στα δάχτυλα. Αλλά όχι μόνο τη Λογοτεχνία: και την Ιστορία, και την Πολιτική, και τη Γεωγραφία. Σκαρώνει παροιμίες που πίσω από τα γέλια/ γέλια/ γέλια (όποιος έχει τα γέλια έχει και την έννοια) λένε όσα δεν στέργουν να συνοψίσουν ακόμα και σπουδαίοι ιστορικοί και κοινωνιολόγοι. Μπόκα. «Στης οθόνης τον ύπνο / κατεβάζω αλλόκοτα όνειρα:/ Είμαστε κάπου Βικτωρίας, Μάρνη / Φωκίωνος Νέγρη/ πλήθος από ποικίλα έθνη / –Κινέζοι, Ινδιάνοι, νέγροι– / και διακρίνω με κατάλευκο κοστούμι / τον Δενέγρη / στις ομπρέλες ενός θερινού καφενείου / να πίνει παγωμένο ρούμι:/ Ιδρώτας, ζέστη, πυρωμένο μεσημέρι του εβδομήντα / χρυσόμυγες στο ψάθινο καπέλο / δεμένες με λεπτές κλωστές / να του δροσίζουν σβουρίζοντας το πρόσωπο./ Πλησιάζω. Δίπλα του ένα κορίτσι./ (Κάτι κηλίδες αμυδρές στο στέρνο της / σχημάτιζαν τον αστερισμό του Οφιούχου.)/ “Τι είναι η Μπόκα;”, μου λέει, “Νύχτα που χορεύει το Μπουένος Άιρες”./ Στέλνω ανταποκρίσεις από το φωτεινό της μέτωπο για ν’αδειάζει το κεφάλι μου από τις λέξεις./ Η ποίηση συντελείται με μασημένα μισόλογα./ Ξύπνησα από τον κόκορα που ξημέρωνε / στις φωνές των θεμελίων». Φαγιούμ. Καμιά φορά, λέω είναι χάρτης η λογοτεχνία, χαρτογράφηση του χάους, λησμονημένη τοπιογραφία σε fast forward, το μεγάλο μας γλέντι, το ξεφάντωμα, μπας και ξεγελάσουμε τον χάρο τον καμπούρη, τον παλιομασκαρά, το κνώδαλο. Άλλες φορές, ψύχραιμα, επιμένω ότι είναι η ζαβολάρια αδελφή της φιλοσοφίας η λογοτεχνία, το αλάνι, το αγοροκόριτσο. Χρόνια τώρα σκέφτομαι ότι κάμποσες ώρες την ημέρα αντικρίζω και μελετάω τη λογοτεχνία σαν φαγιούμ – πότε εγώ να είμαι το φαγιούμ και πότε η λογοτεχνία. Ο Καλοκύρης παίζει/λέει στο ποίημα (;) «Φαγιούμ»: «Ήπιαμε νερό στο όνομα κάποιων ηλιθίων, ήπιαμε αίματα στο όνομα του έθνους, ήπιαμε ολόκληρο τον Βόσπορο με τα Πριγκηποννήσια, ήπιαμε μαύρα φάρμακα και σκοτεινά φαρμάκια (κι επίσης ήπιαμε, πολλές φορές, για να πάνε κάτω αυτά ακριβώς τα φαρμάκια)». Ο χρόνος είναι κρίμα. Όλο να τα βάζουμε με το χρόνο – κάνουμε και τίποτ’ άλλο εμείς οι συγγραφείς κι οι ποιητές και όσοι φιλόσοφοι γέρνουν προς τη μεριά του Σοπενχάουερ και του Σιοράν; Κι ο Καλοκύρης τα βάζει με τη ροή την αδυσώπητη του χρόνου, με των δευτερολέπτων το άτεγκτο κύλισμα, και ρίχνει τον αγώνα του χιούμορ τον αγκώνα. Ξέρει να πενθεί. Το είδαμε με τον Δενέγρη. Το ακούμε στους «Κριτές», αυτό το προσκλητήριο ψυχών, θα το διαβάσουμε τώρα στο ποίημα «Νάσος Θεοφίλου»: «Εμείς, το πλήρωμα του “Χρόνου”/ – ένα ερείπιο φορτηγό ανοιχτής θαλάσσης / φορτωμένοι σαπούνι και όσπρια / περιπλέαμε, με την πρύμνη στην όστρια,/ της Εφταλούς, ξημερώνοντας, τον κάβο / να χυθεί κατακόκκινο περιμένοντας το φεγγάρι / στο μαξιλάρι της καταδυομένης Αφροδίτης». radiobookspotting.blogspot.gr/

Βασιλιάσ Ληρ • τομαζ Παντούρ φορέματα και κρινολίνα, τρέχουν και γελούν γύρω του, ανάμεσα στις μεγάλες πια κόρες (με όμοια φορέματα) που σύντομα θα τον προδώσουν (εκτός από την Κορδέλια). Η αντίθεση ανάμεσα στις δύο ηλικίες είναι δηλωτική της ζωής ως εξελικτικής πορείας από τη θετικότητα, την πίστη και την αισιοδοξία προς την διάψευση, την απιστία, τη φθορά. Παρότι ο τίτλος δεν καθιστά ευδιάκριτη τη διαφορά, η παράσταση του Παντούρ είναι μια σύνθεση χαλαρά βασισμένη στον σαιξπηρικό Βασιλιά Ληρ. Έχει κρατήσει μόνο οκτώ πρόσωπα. Επικεντρώνει τη δράση στον Ληρ και στον Γκλόστερ, καθώς οι διαδρομές τους προς την έσχατη γνώση και την τελική έξοδο είναι παράλληλες. Πλέον χαρακτηριστική απόδειξη της ελευθερίας της διασκευής είναι η σύμπτυξη του γελωτοποιού και του Κεντ σε ένα πρόσωπο-οδηγό (που αλλάζει διαρκώς ποιότητες, άλλοτε είναι ο ακόλουθος του Ληρ, το σκυλί του, άλλοτε η προσωποποίηση των φονικών ενστίκτων, άλλοτε ανδρόγυνη φιγούρα καμπαρέ, ένα ζωντανό θεατρικό «σχόλιο» που διατρέχει τη σκηνική δράση – η καλύτερη στιγμή στην έως τώρα πορεία του πολυτάλαντου Αργύρη Πανταζάρα).

To εντυπωσιακό σύμπαν του Τομάζ Παντούρ Ο Σλοβένος σκηνοθέτης παραδίδει στο αθηναϊκό κοινό μια παράσταση με πολλές αρετές αλλά και προβλήματα.

Ε

απο τη ματινα καλτακη

Θέατρο

H

πρώτη εικόνα του Βασιλιά Ληρ που σκηνοθέτησε ο Τομάζ Παντούρ (γεν. 1963) στον μεγάλο χώρο (Δ) του κτιριακού συγκροτήματος στην Πειραιώς 260 είναι καθηλωτική: μια σειρά προβολέων στο βάθος ρίχνουν παράλληλες μεταξύ τους δέσμες φωτός, σκίζοντας τη σκοτεινή σκηνή, ενώ στη ζώνη του τοίχου κάτω από τα βιομηχανικού τύπου παράθυρα προβάλλονται γράμματα μεγαλύτερα από το μέσο ανθρώπινο ύψος, που σχηματίζουν τον τίτλο του έργου. Μερικές στιγμές αργότερα, τα πρόσωπα του δράματος (εκτός από τον Ληρ και τον τρελό/Κεντ) θα σταθούν σε σειρά ανάμεσά τους: άνθρωποι και γράμματα (λέξεις), τα βασικά συστατικά του θεάτρου, σε μια σύνθεση εικαστική που μεταφέρει αυτό το παλιό, ελισαβετιανό έργο στην «πολυμεσική» σκηνή του 21ου αι. Οι εικόνες εναλλάσσονται με γρήγορο ρυθμό, συνοδευόμενες από το σάουντρακ των Silence (του διδύμου των Hadnic και Benko, σταθερών συνεργατών του Παντούρ από το 2006). Τα πρώτα στοιχεία, οπτικά και ακουστικά, παραπέμπουν άμεσα στο εντυπωσιακό σύμπαν του Σλοβένου σκηνοθέτη που μαζί με μερικούς ακόμα σκηνοθέτες της γενιάς του (Καστελούτσι, Βαρλικόφσκι, Μίτσελ, Χερμάνις, Κορσουνόβας, Οστερμάγιερ κ.ά.) έχουν ανανεώσει τους κώδικες του ευρωπαϊκού θεάτρου. Η συνέχεια, ωστόσο, προβληματίζει. Ο σκηνικός χώρος (διαμορφωμένος από τον Sven Jonke) έχει χωριστεί στα δύο: ένα πλατύ, ξύλινο βάθρο σε μικρή απόσταση από τις θέσεις των θεατών, με μοναδικά αντικείμενα δέκα (μεταλλικές;) πολύθρονες μελετημένου design, θα λειτουργήσει ως βασικός τόπος δράσης. Πίσω του, ο αρχικά κενός τεράστιος χώρος θα καλυφθεί κάποια στιγμή από πολλά τετραγωνικά μέτρα ημιδιαφανούς πλαστικού που, γεμίζοντας αέρα, θα διαμορφώσει τα ανοίκεια «εξωτερικά» τοπία του σαιξπηρικού πρωτοτύπου, εκεί όπου τόσο ο Ληρ όσο και ο Γκλόστερ θα απαρνηθούν τον κόσμο της «λογικής» θηριωδίας των ανθρώπων. Ο πρώτος, άλλοτε κραταιός βασιλιάς, τώρα διωγμένος από τις κόρες του, καλεί τους κεραυνούς «να ραγίσουν όλες τις μήτρες της Φύσης» που γεννούν αχάριστους ανθρώπους – το πλήγμα που προκαλεί στον νου και στην ψυχή

i Oυίλλιαμ Σαίξπηρ Βασιλιάς Ληρ Σκηνοθεσία: Τομάζ Παντούρ Πρωταγωνιστούν: Γιώργος Κιμούλης, Στεφανία Γουλιώτη, Γιώργος Γάλλος, Κόρα Καρβούνη, Προμηθέας Αλειφερόπουλος, Πηνελόπη Τσιλίκα, Αργύρης Πανταζάρας, Χάρης Τζωρτζάκης ΠΕΙΡΑΙΩΣ 260 Πειραιώς 260, Ταύρος (στάση ΗΣΑΠ Καλλιθέα), 210 9282900 16/4-03/5, Αίθουσα Δ'. Τρ.-Κυρ.: 20.30, εισ.: €12-20.

η προδοσία είναι πολύ βαρύτερο από τη δοκιμασία της καταιγίδας στο αδύναμο κορμί του. Ο δεύτερος, έχοντας τυφλωθεί από το μένος των νέων βασιλέων, εξουθενωμένος από τη συνείδηση της άδικης οργής προς τον καλό, πιστό γιο του, ομολογεί ότι δεν του χρειάζονται τα μάτια («Όσο είχα το φως μου, όλο σκόνταφτα» λέει) και ψάχνει την έξοδο από το δράμα της ζωής. Οι στιγμές είναι ακραίες, το Κακό θριαμβεύει και η πραγματικότητα δεν μοιάζει, είναι εφιάλτης. Η άναρχη «λογική» και η αισθητική του ονείρου είναι το πρώτο βασικό κλειδί στο θέατρο του Τομάζ Παντούρ. Για την ακρίβεια, ακολουθεί τον τρόπο που ο ανθρώπινος εγκέφαλος κινείται διαρκώς σε δύο χρόνους/τόπους: της μνήμης (ενός υλικού θησαυρισμένου που ανήκει στο παρελθόν) και των ερεθισμάτων του παρόντος. Η «αντικειμενική» διαχείριση και των δύο είναι ανέφικτη. Αυτομάτως οδηγείται σε μια άπιστη προς τα πρωτότυπα έργα δραματουργία, που επιτρέπει να αναπτύξει τη δική του σκηνική, έντονα οπτική, ποιητική.

Τ

ο δεύτερο κλειδί είναι η αντιμετώπιση κάθε έργου ως παραμυθιού που θα ξετυλιχθεί επί σκηνής. Όπως και στα όνειρα, έτσι και στα παραμύθια η αφήγηση αρνείται κάθε ρεαλιστικό περιορισμό. Ξεκινάς μ’ ένα « Ήταν μια φορά κι έναν καιρό ένας βασιλιάς που είχε τρεις κόρες» (είναι τα πρώτα λόγια που λέει ο Γιώργος Κιμούλης) κι αμέσως η σκηνική αφήγηση αποδεσμεύεται από τους όρους της πρωτότυπης δραματουργίας. Πράγματι, ο Βασιλιάς Ληρ του Παντούρ ξεκινά με την εξής αυθαίρετη, όσο και υπέροχη, σκηνή: ο γηραιός βασιλιάς, που ετοιμάζεται να μοιράσει το βασίλειό του στις κόρες του, περιστοιχίζεται από τρία κοριτσάκια. Βλέπει στις γυναίκες μπροστά του αυτό που κάποτε υπήρξαν. Δεν ξέρω αν όσοι από τους θεατές της παράστασης έχουν παιδιά, που τώρα είναι μεγάλα, με αυτόνομες προσωπικότητες και επιλογές, συγκινήθηκαν (ή θα συγκινηθούν) όπως εγώ. Υπάρχει, όμως, μια εποχή τέτοιας ομορφιάς και αθωότητας, όταν τα παιδιά είναι μικρά, που όταν την αναπολείς χρόνια αργότερα, σκίζεται η καρδιά σου. Τα κοριτσάκια, πανέμορφα, με μαύρα μακριά

ννοείται πως από το έργο έχουν κρατηθεί όσες σκηνές κρίνονται απαραίτητες κι αυτή είναι μια επιλογή με βαρύ τίμημα, γιατί υπάρχουν χάσματα στη δράση και τα πρόσωπα παρουσιάζονται σαν σκίτσα που δεν εξελίσσονται αναλόγως προς τα γεγονότα. Στο καινούργιο σκηνικό κείμενο έχει χαθεί εντελώς η ποίηση του πρωτοτύπου (τη διασκευή υπογράφει η αδελφή του σκηνοθέτη, δραματουργός Λίβια Παντούρ, και τη μετάφραση ο Γιώργος Κιμούλης). Τη χαμένη ποιητικότητα του λόγου ο σκηνοθέτης προσπαθεί να αντικαταστήσει με σύνθετες σκηνικές εικόνες του, στις οποίες αναγνωρίζονται στοιχεία της οικείας αισθητικής του: ο άνθρωπος-σκύλος, το μήλο ως σύμβολο της γνώσης και της πτώσης, το σώμα που πάσχει (γυμνώνεται, βρέχεται, ματώνει), ο άνδρας ντυμένος γυναίκα (καμπαρέ). Εδώ η σκηνική δράση, τα βίντεο του Dorijan Kolundzija (ή οι προβαλλόμενες φωτογραφίες, συχνά από ιστορικά γεγονότα), οι φωτισμοί του Juan Gomez Cornejo, η μουσική των Silence και οι ήχοι του Mariano Garcia έχουν ισότιμη συμβολή – εις βάρος οπωσδήποτε της υποκριτικής, που συχνά είναι σχηματική, παρά τους σπουδαίους ηθοποιούς που συμμετέχουν. Έχω την εντύπωση ότι το τελικό οπτικό και ηχητικό αποτέλεσμα θα ήταν κλάσεις ανώτερο σε έναν καλά οργανωμένο θεατρικό χώρο (ή σε ένα μεγάλο θέατρο με πολλές μηχανικές ευκολίες, που κατά το παρελθόν έχουν επιτρέψει στον Παντούρ να παρουσιάσει έξοχες παραστάσεις). Παρά τη γοητεία της industrial αισθητικής, ο χώρος Δ είναι «πρωτόγονος». Απαιτεί ειδικές λύσεις – ας πούμε για να ακούγονται καλά οι ηθοποιοί (παρά τις ψείρες, ο λόγος κατά στιγμές δεν ακουγόταν καθαρά). Θαυμάσια τα κοστούμια του Felype de Lima, ιδίως οι μαύρες φούστες με τα κρινολίνα, συνδυασμένες με κοντά κι εφαρμοστά bike δερμάτινα μπουφάν, γκόθικ εκδοχές των φορεμάτων που φορούσαν οι νεαρές πριγκίπισσες που απαθανάτισε στους πίνακές του ο Ντιέγκο Βελάσκεθ και ο μιμητής του, Χουάν Μαρτίνεθ ντελ Μάθο. Θυμίζουν τις μαύρες Meninas που έχει δημιουργήσει ο σύγχρονος Ισπανός γλύπτης, ο Μανόλο Βαλντές. Είναι αυτό που έχει γραφτεί για το θέατρο του Παντούρ: φέρει (αφομοιωμένες) τόσες επιρροές, που το πολυ-πολιτισμικό θέατρό του είναι περισσότερο intracultural παρά intercultural.

23.4.15 – lifo

41

BόλταστηνKαλλιθέα Λίγα χιλιόμετρα από το κέντρο της Αθήνας και το λιμάνι του Πειραιά υπάρχει μια ιστορική, όμορφη και ανεξάρτητη συνοικία, με πολλούς λόγους για να την επισκέπτεσαι και να την αγαπάς. Από τη LiFO Team

Βγες

επιτέλους

Πετάει ο γάιδαρος;

42 lifo – 23.4.15

Παπαζαχαρίου 20-22, Καλλιθέα, 210 9210640, facebook.com: Πετάει-ο-γάιδαρος

Κεφάτο, χαρούμενο μαγαζί, με ευγενικούς ανθρώπους και παρεΐστικη ατμόσφαιρα. Σ’ έναν φευγάτο χώρο με πολλά χρώματα και vintage πινελιές περασμένων δεκαετιών (δίσκοι βινυλίου, παλιές αφίσες και εξώφυλλα περιοδικών του ’60) σας περιμένει μια ξεχωριστή κουζίνα με άποψη και απολαυστικά πιάτα που μπορείτε να συνοδέψετε με καλό κρασί και τσίπουρο. Όταν το επισκεφτείτε, δοκιμάστε οπωσδήποτε κόκορα με χοντρό μακαρόνι, μπριζολάκια λαιμού, παστουρμαδοπιτάκια και, φυσικά, ποντιακό μουχλαμά.

Ελιές Ξενοφώντος 155, Καλλιθέα, 210 9431698, facebook.com: elieskallithea

Όμορφος και ζεστός χώρος που δίνει έμφαση στην καλή φιλοξενία και προσφέρει μια εξαιρετική εκδοχή της σύγχρονης ελληνικής κουζίνας. Σαλάτες, ορεκτικά, κυρίως πιάτα, ό,τι κι αν επιλέξετε, θα σας ικανοποιήσει με τον καλύτερο τρόπο. Πιάτα ημέρας, πατάτες τηγανητές με κρέμα φέτας και κοζάκικο λουκάνικο, λουκουμάδες κολοκυθιού με κρύα σάλτσα γιαουρτιού και φρέσκα μυρωδικά, μπουκιές από μοσχαρίσιο συκώτι με μελωμένα κρεμμύδια, κοτόπουλο τηγανιά με σάλτσα μουστάρδας, τζίντζερ και μέλι κ.ά., οι προτάσεις του καταλόγου είναι ατέλειωτες και σας προκαλούν να τις δοκιμάσετε όλες.

Τα Μεζεκλίκια Παναγή Τσαλδάρη & Σπάρτης 159, Καλλιθέα, 210 9431565, facebook: Τα-μεζεκλίκια

Ένα συνοικιακό, ζεστό μεζεδοπωλείο που έφτιαξαν με προσωπικό μεράκι ο Κωνσταντίνος και η Άννα Μαρία στην καλύτερη γειτονιά της Καλλιθέας. Η διακόσμηση –χάρη στην επιμέλεια της Άννας Μαρίας, που είναι και σκηνογράφος–, με τις παλιές φωτογραφίες και τα αντικείμενα, θυμίζει κάτι από την ατμόσφαιρα της Αθήνας σε μια άλλη εποχή. Στα «Μεζεκλίκια» θα δοκιμάσετε μια μεγάλη ποικιλία πιάτων, από φρέσκα θαλασσινά μέχρι απολαυστικούς μεζέδες κρεατικών: χειροποίητο λουκάνικο, φρέσκο χταπόδι με ημίγλυκη σάλτσα λιαστής ντομάτας, σαγανάκι με μαρμελάδα ντομάτας, ανάμεικτη σαλάτα με σος πορτοκαλιού και καπνιστό ταλαγάνι και άλλα πολλά, τα οποία μπορείτε να συνοδέψετε με σπιτικό τσίπουρο, ούζα, μπίρες και καλό κρασί. Extra tip: Τώρα που ο καιρός έχει ανοίξει, ο πεζόδρομος μπροστά στο μαγαζί έχει γεμίσει με πολύχρωμα τραπεζάκια, που χάρη στο πράσινο και τα σιντριβάνια, θα σας κάνουν να ξεχάσετε για λίγο πως βρίσκεται στην καρδιά της πόλης.

23.4.15 – lifo

43

Passaggio Βρίσκεται κυριολεκτικά στην καρδιά της Καλλιθέας και είναι ο ορισμός του all day χώρου. Το Passaggio λειτουργεί καθημερινά από πολύ νωρίς το πρωί μέχρι αργά το βράδυ (07:00-23:00), σερβίροντας φρεσκοκομμένο καφέ και εξαιρετικά ελαφριά γεύματα, όπως σάντουιτς αλλαντικών, φοβερά σνακ, ολόφρεσκες σαλάτες και τέλεια γλυκά. Το μυστικό της επιτυχίας του κρύβεται στην ποιότητα των πρώτων υλών, στο μεράκι των ανθρώπων του και, φυσικά, στον σεβασμό που δείχνουν απέναντι σ’ αυτούς που εξυπηρετούν. Στα δυνατά σημεία του Passaggio συγκαταλέγεται το άψογο και πολύ γρήγορο delivery που φέρνει ό,τι ζητήσετε στον χώρο σας και εξυπηρετεί επτά μέρες την εβδομάδα, από τις 07:00 έως τις 21:00 το βράδυ. Extra tip: Το Passaggio απέκτησε και δεύτερο κατάστημα στην Οία της Σαντορίνης.

44 lifo – 23.4.15

Καλλιθέα

Λεωφ. Ελευθερίου Βενιζέλου, Καλλιθέα, 210 9516605, facebook.com/passaggio.gr

Crème Royale Ελευθερίου Βενιζέλου 136, Καλλιθέα, 210 9512200, facebook.com/pages/Creme-Royale

Αυθεντικές συνταγές, αγνά υλικά, μεράκι και αγάπη είναι τα συστατικά της επιτυχίας του Crème Royale που δημιουργεί γεύσεις όπως τον παλιό καλό καιρό. Μοναδικές, χειροποίητες, γλυκές και αλμυρές λιχουδιές παρασκευάζονται καθημερινά στο εργαστήριό του με επιλεγμένες πρώτες ύλες, από ταλαντούχους pastry chefs. Τα μεθυστικά αρώματα από τις πιο ποιοτικές και αναζωογονητικές ποικιλίες φρεσκοκομμένου καφέ που ετοιμάζουν εξειδικευμένοι baristas μετατρέπονται σε αξεπέραστη απόλαυση όταν συνδυάζονται με τα περίτεχνα εδέσματα της κουζίνας του Crème Royale. Γευστικοί πειρασμοί, όπως μια λαχταριστή μπουγάτσα, γεμισμένη με αχνιστή κρέμα ή τυρί, θα ενθουσιάσουν ακόμα και τους πιο απαιτητικούς ουρανίσκους.

ΤΑΥΡΟΣ Με τη διαίσθησή σας να είναι αυξημένη, καταφέρνετε να προβλέψετε κινδύνους και συνεπώς να ξεπεράσετε ορισμένες κακοτοπιές που σε άλλη περίπτωση μπορεί να αγνοούσατε, οπότε σας δίνεται η ευκαιρία, μέσα από τις σωστές επιλογές, να βελτιώσετε τα οικονομικά σας και να βάλετε μια τάξη σε λογαριασμούς και χρέη. Ένα νομικό ζητήματα που προκύπτει έχετε την άνεση να το αντιμετωπίσετε και υπάρχουν πολλές πιθανότητες τα αποτελέσματα να είναι θετικά. Η ζήλια και η κτητικότητά σας είναι κάτι που μπορεί να καταστρέψει κυριολεκτικά τη σχέση σας, οπότε ξεπεράστε τις ανασφάλειες και τους φόβους σας, ώστε να μπορέσετε να έχετε μια αρμονική σχέση με τον σύντροφό σας. Το τρίγωνο ΆρηΠλούτωνα σας κάνει διεκδικητικούς και δεν το πολυσκέφτεστε να εξωτερικεύσετε τα αισθήματά σας στο πρόσωπο που σας ενδιαφέρει, προσέξτε όμως να μη γίνετε πιεστικοί και δημιουργήσετε λάθος εντυπώσεις.

ΔΙΔΥΜΟΣ

ΚΑΡΚΙΝΟΣ Η απαισιοδοξία που σας καταβάλλει μέσα τις επόμενες μέρες ρουφά την ενέργεια και τη ζωντάνια σας, με αποτέλεσμα να πέφτει η απόδοσή σας, αλλά δεν σας ενδιαφέρει και πολύ, καθώς αισθάνεστε πως όλες οι προσπάθειές σας πάνε στο βρόντο. Προσπαθήστε να αποβάλετε την άρνηση που σας έχει πιάσει, ειδικά τώρα που πρέπει να φορτσάρετε, καθώς υπάρχει μεγάλη πιθανότητα να αυξηθούν οι ευθύνες σας εξαιτίας της επερχόμενης βελτίωσης στα επαγγελματικά σας. Στον οικογενειακό τομέα θα πρέπει να ρίξετε περισσότερο την προσοχή σας, καθώς υπάρχουν διάφορα ζητήματα που πρέπει να τακτοποιηθούν άμεσα. Την Παρασκευή αποφύγετε διαπληκτισμούς με μεγαλύτερα άτομα της οικογένειας .

ΛΕΩΝ Σας έχει πιάσει η άνοιξη για τα καλά κι έχε-

ΤΟΞΟΤΗΣ Μια κοιλιά που γίνεται στα επαγ-

τε πάρα πολλές ιδέες που θέλετε να υλοποιήσετε, με αποτέλεσμα να μην αφήνετε καμία ευκαιρία ανεκμετάλλευτη. Οι αυξημένες ευθύνες μπορεί να σας προκαλούν περισσότερη σωματική κόπωση, αλλά η ηθική ικανοποίηση που παίρνετε είναι μεγάλη, οπότε αξίζουν τον κόπο οι προσπάθειές σας. Στον οικονομικό τομέα υπάρχουν θεματάκια που σας ζορίζουν, αλλά την τελευταία στιγμή καταφέρνετε και τα προσπερνάτε δίχως ιδιαίτερα προβλήματα. Στον τομέα της φιλίας υπάρχουν κάποια σύννεφα, αλλά δεν είστε διατεθειμένοι να κάνετε καμία υποχώρηση για να επανέλθουν οι ισορροπίες με έναν φίλο που βρίσκεστε σε ένταση, καθώς η στάση του το τελευταίο διάστημα σας έχει απογοητεύσει. Στα ερωτικά σας επικρατεί αρμονία και κατανόηση, ενώ, αν είστε ελεύθεροι, μάλλον απολαμβάνετε την ανεξαρτησία σας και δεν σκοπεύετε να δεσμευτείτε σύντομα.

γελματικά σας δεν σας πτοεί και πολύ, καθώς σας δίνεται η ευκαιρία να ψαχτείτε και προς άλλες κατευθύνσεις, ώστε να έχετε κι έναν άσο στο μανίκι σας σε περίπτωση που κάτι πάει στραβά. Οι επικοινωνιακές σας ικανότητες είναι αυξημένες και κυκλοφορώντας σε παλιά στέκια, υπάρχει περίπτωση να συναντήσετε έναν συνεργάτη από το παρελθόν που θα σας προτείνει μια θέση εργασίας. Προτού ενθουσιαστείτε, εξετάστε προσεχτικά όλα τα δεδομένα για να μη βρεθείτε αργότερα προ εκπλήξεως. Μια δυσάρεστη είδηση για ένα φιλικό σας πρόσωπο σας οδηγεί σε έναν νέο τρόπο σκέψης κι αποφασίζετε να μη δίνετε περισσότερη αξία στα προβλήματα της καθημερινότητας, ώστε να προστατεύσετε την υγεία σας. Η προσοχή σας είναι στραμμένη σε υγιεινή διατροφή και άσκηση, προσέξτε όμως μην το παρακάνετε, ειδικά αν δεν ήσασταν και πολύ αθλητικός τύπος μέχρι πρότινος.

ΠΑΡΘΕΝΟΣ

Η τάση που έχετε να προεξοφλείτε καταστάσεις προτού δείτε όλες τις παραμέτρους σάς έχει πάει πολλές φορές πίσω στα επαγγελματικά σας κι ενώ θα μπορούσατε να αυξήσετε το εισόδημά σας, η ισχυρογνωμοσύνη σας δεν σας αφήνει και πολλά περιθώρια για να ελιχθείτε. Βγάλτε τις παρωπίδες που σας κόβουν τη θέα στις νέες προοπτικές αν δεν σκοπεύετε να αφήσετε κι άλλες ευκαιρίες να πάνε χαμένες. Κατάλληλες μέρες για να αγοράσετε νέο εξοπλισμό για τη δουλειά σας, ώστε να αυξήσετε την παραγωγικότητά σας. Μια λάθος κουβέντα από ένα φιλικό σας πρόσωπο σας προκαλεί οργή κι απογοήτευση και αποφασίζετε να κόψετε κάθε επαφή μαζί του. Επικοινωνιακά δεν είστε και στα καλύτερά σας και υπάρχει περίπτωση να παρεξηγήσετε τις προθέσεις των άλλων, καθώς το τελευταίο διάστημα βλέπετε τους πάντες με καχυποψία. Κρατήστε και μερικούς φίλους κοντά σας και μη γίνεστε μονόχνοτοι.

ΖΥΓΟΣ Μια πρόταση συνεργασίας μέσα στις επόμενες μέρες σάς προκαλεί έντονο προβληματισμό, καθώς νιώθετε πως έχετε βρει τον δρόμο σας, αλλά, από την άλλη, σας τρώει και η περιέργεια να δείτε τι προοπτικές υπάρχουν. Μην απορρίπτετε τίποτα προτού εξετάσετε όλες τις παραμέτρους, γιατί μπορεί να κλοτσήσετε την τύχη σας και αργότερα να χτυπιέστε. Στον οικονομικό τομέα, μια σχετική τόνωση σας δίνει τη δυνατότητα να κάνετε ορισμένες αγορές για τον εαυτό σας και νιώθετε μεγάλη ικανοποίηση. Μετακινήσεις και ταξίδια ευνοούνται λόγω της επιρροής του Ερμή, καθώς επίσης και νέες γνωριμίες και έντονο ερωτικό παιχνίδι. Το ξαφνικό ενδιαφέρον ενός ατόμου από τον χώρο της εργασίας σάς προκαλεί έντονη αμηχανία και δεν ξέρετε πώς να εκφράσετε διακριτικά ότι δεν έχετε τις ίδιες διαθέσεις. .

ΣΚΟΡΠΙΟΣ Βρίσκεστε σε κατάσταση πανικού εξαιτίας μια απρόσμενης οικονομικής οφειλής και δεν ξέρετε με ποιον τρόπο να την αντιμετωπίσετε, καθώς τα οικονομικά σας δεν σηκώνουν περισσότερα βάρη. Μη χάνετε χρόνο μεμψιμοιρώντας και βάλτε το μυαλό σας να δουλέψει για να βρείτε κάποια εναλλακτική λύση προτού βρεθείτε σε χειρότερη θέση. Η στήριξη ενός ατόμου είτε από το οικογενειακό είτε από το φιλικό σας περιβάλλον έρχεται την κατάλληλη στιγμή κι αισθάνεστε μεγάλη ευγνωμοσύνη για ορισμένους ανθρώπους που υπάρχουν στη ζωή σας. Μια αδιαθεσία την Τρίτη σας βγάζει εκτός προγράμματος και αναγκαστικά ορισμένες υποχρεώσεις πηγαίνουν πίσω, τουλάχιστον μέχρι να επανέλθει η υγεία σας. Αν είστε στο ξεκίνημα μιας σχέσης, αποφύγετε να προβάλλετε όλη την ώρα τα προβλήματά σας, ώστε να μη φρικάρει ο άνθρωπος και γίνει καπνός. Μία-μία οι αποκαλύψεις, και μάλιστα την κατάλληλη στιγμή.

Daily starfax Καθημερινές αστρολογικές προβλέψεις στο www.lifo.gr από τη Μαριβίκυ Καλλέργη.

ΑΙΓΟΚΕΡΩΣ Αν ψάχνετε να βρείτε δουλειά, ενδεχομένως να χρειαστεί να αφήσετε κατά μέρος τις υψηλές προσδοκίες που είχατε και να δεχτείτε μια θέση που θα σας προτείνουν, άσχετα αν δεν είναι αυτό που είχατε στο μυαλό σας. Με τις υποχρεώσεις να τρέχουν, θα πρέπει να προσαρμοστείτε στις υπάρχουσες συνθήκες και να γίνετε πιο ευέλικτοι αν θέλετε πραγματικά να βγείτε από το αδιέξοδο όπου έχετε βρεθεί. Αν είστε ελεύθεροι επαγγελματίες, κάντε μια έρευνα για τους τρόπους που δουλεύουν οι ανταγωνιστές σας, ώστε να εντοπίσετε πού υστερείτε και να το διορθώσετε. Στις διαπροσωπικές σας σχέσεις πρέπει να στρέψετε την προσοχή σας και να φροντίσετε να περνάτε περισσότερο χρόνο με τα πρόσωπα της οικογένειας, καθώς το τελευταίο διάστημα αρχίζετε να χάνετε επεισόδια και δεν θα θέλατε το χάσμα να γίνει αγεφύρωτο. Προσπαθήστε, επίσης, να σηκώνετε τα τηλέφωνα όταν σας ψάχνουν οι φίλοι σας, ώστε να μη δώσετε λάθος εντυπώσεις.

ΥΔΡΟΧΟΟΣ

Είστε απογοητευμένοι με τις εξελίξεις στη δουλειά σας και δεν έχετε όρεξη να ασχοληθείτε με τίποτα, έτσι όμως μένουν πίσω οι υποχρεώσεις σας και στο τέλος θα γίνουν βουνό. Αν βλέπετε τα σκούρα και σας πιάνει άρνηση, λίγα λεπτά διαλογισμού μπορούν να σας βοηθήσουν να καθαρίσετε τη σκέψη σας και να αποκτήσετε περισσότερη αισιοδοξία. . Μια οικονομική ενίσχυση προς το τέλος της εβδομάδας ανεβάζει τη διάθεσή σας κατακόρυφα. Η σχέση σας με ένα άτομο από την οικογένεια χρειάζεται βελτίωση και όσο κι αν σας έχει κουράσει να κάνετε συνεχώς υποχωρήσεις για να μην υπάρχουν τριβές, ενδεχομένως να χρειαστεί για μια ακόμη φορά να δώσετε τόπο στην οργή, ώστε να επανέλθουν οι ισορροπίες. Μην κρατάτε κακία στους ανθρώπους σας αν θέλετε να έχετε μια αρμονική πορεία στη ζωή σας. Στον ερωτικό τομέα, η κατάσταση είναι χαλαρή κι έχει αρχίσει να σας τη δίνει κατακέφαλα.

☛

Η αυξημένη αυτοπεποίθηση σε συνδυασμό με τις φιλοδοξίες σας μπορεί να σας κάνουν υπερόπτες και επιθετικούς κι ενδεχομένως να μην αφήσετε και τις καλύτερες εντυπώσεις σε μια νέα συνεργασία που πάει να ξεκινήσει, οπότε μη σας πιάνει έπαρση αν θέλετε να πετύχετε τον σκοπό σας. Αν σκέφτεστε να αλλάξετε επαγγελματική στέγη, είναι κατάλληλη εποχή, προτού όμως δεσμευτείτε με προκαταβολές, εξετάστε διεξοδικά όλες τις λεπτομέρειες και τους όρους των συμβολαίων για να μην την πατήσετε. Κάποιες ανατροπές στον αισθηματικό τομέα κλονίζουν την εμπιστοσύνη σας προς τον σύντροφό σας και αρχίζετε να αναθεωρείτε αρκετά πράγματα στη σχέση σας. Αν είστε ελεύθεροι, ενδεχομένως η άτσαλη συμπεριφορά των φίλων σας να σας κάνει χαλάστρα και να μην καταφέρετε να πλησιάσετε το πρόσωπο που σας ενδιαφέρει, οπότε φροντίστε να μην έχετε ολόκληρη συνοδεία σε περίπτωση που αποφασίσετε να το διεκδικήσετε.

από τη μαριβίκυ καλλέργη (starfax@lifo.gr)

σεως που βγαίνουν στην επιφάνεια σας βγάζουν εκτός προγράμματος και πρέπει να είστε φειδωλοί στο ξόδεμα των χρημάτων σας, ώστε να μπορέσετε να τα τακτοποιήσετε εγκαίρως. Οι μέρες είναι κατάλληλες για ομαδική δράση και συνεργασίες καθώς επίσης και για να δώσετε κάποια συνέντευξη για εργασία, μια και υπάρχουν πολλές προοπτικές να έχετε θετικά αποτελέσματα. Ξεκαθαρίστε από την αρχή θέματα μισθών και καθηκόντων, ώστε να μην κάνετε με το μυαλό σας σενάρια που δεν θα έχουν καμία σχέση με την πραγματικότητα. Από την Παρασκευή και μετά η προσοχή σας είναι στραμμένη στη βελτίωση των διαπροσωπικών σας σχέσεων. Ορισμένα σύννεφα που υπάρχουν στον δεσμό σας με την κατάλληλη αντιμετώπιση από την πλευρά σας μπορούν να εξαφανιστούν, αλλά θα χρειαστεί λίγη παραπάνω προσπάθεια αν σας ενδιαφέρει πραγματικά να σώσετε τη σχέση σας. Κατάλληλες μέρες για να ξεκινήσετε ένα σωστό διατροφικό πρόγραμμα που θα σας κρατήσει σε φόρμα.

StarFax

ΚΡΙΟΣ Ορισμένα ζητήματα οικονομικής φύ-

sudoku

ΙΧΘΥΣ Ο καιρός περνά χωρίς να προλαβαίνετε ούτε καν να βιώσετε τις εξελίξεις κι αυτό είναι κάτι που σας προκαλεί ιδιαίτερο άγχος, καθώς έχετε την αίσθηση πως είστε απλοί θεατές της ίδιας σας της ζωής. Οι ατελείωτες υποχρεώσεις δεν σας αφήνουν και πολλά περιθώρια να χαρείτε τα θετικά που σας συμβαίνουν, οπότε προσπαθήστε να δίνετε έμφαση στα στοιχεία που σας ικανοποιούν όσο κι όποτε μπορείτε. Συζητήστε με τα αγαπημένα σας πρόσωπα τα γεγονότα που σας δίνουν χαρά και μην τα αφήνετε να σας προσπερνούν σαν να μη συμβαίνουν. Είστε πεπεισμένοι πως έχετε βρει το κατάλληλο άτομο για να δημιουργήσετε μια ουσιαστική σχέση που θα έχει μέλλον, αλλά δεν ξέρετε πώς θα αντιδράσουν οι γύρω σας με την επιλογή σας. Αν εσείς είστε ικανοποιημένοι, θα πρέπει να διεκδικήσετε άφοβα το δικαίωμα της προσωπικής σας επιλογής .

5

9

3 3 6

3 8

1 5 7 4 9 5 6 8 2 4 1 6 3 9 5

7 1 8

9

4 1

5 5

2

Η λύση του προηγούμενου 5 2 6 9 4 8

4 7 9 5 1 3

1 8 3 2 6 7

6 9 5 1 3 4

7 3 1 8 2 9

2 4 8 6 7 5

8 1 2 3 5 6

9 6 4 7 8 1

3 5 7 4 9 2

1 2 4 8 5 9 7 3 6 3 6 5 7 4 1 9 2 8 7 8 9 2 6 3 4 5 1

23.4.15 – lifo

45

☛ ΧAρης ΑττΩνΗς Ηθοποιός. Φωτογραφήθηκε στη στοά Κουρτάκη, τη Δευτέρα 20 Απριλίου. Πρωταγωνιστεί στη σειρά του MEGA «Ηρωίδες» και παίζει στην παράσταση «The Oh Fuck Moment» που ανεβαίνει στο Bob Festival του Bios.

❝ Την Αθήνα την αγαπώ γιατί δεν με αφήνει ποτέ ήσυχο. Τη στιγμή που νιώθω ότι δεν έχω άλλο, μου εμφανίζει έναν καινούργιο λόγο να βελτιωθώ, να προχωρήσω μπροστά, να κοιτάξω ψηλά. Συχνά με θυμώνει και με φτάνει στα όριά μου, μα αυτό με πεισμώνει και προσπαθώ περισσότερο. Δεν μου χαρίζει τίποτα κι έτσι, ό,τι κατακτώ, νιώθω πως μου ανήκει, μέχρι να πατήσω πάλι στο κενό. Η Αθήνα σου δίνει βάλτο να βουλιάξεις και φτερά να πετάξεις ❞

46 lifo – 23.4.15

Stay tuned για πληροφορίες σχετικά με τις ημερομηνίες της επόμενης έκθεσης «Naked City».

οι αθηναιοι γδυνονται για καλο σκοπο

NakedCity

φωτογραφια: πάρις ταβιτιάν