448

τχ.448/08102015

σιγα τα «αΒγα» Παρακολουθώντας την εξέλιξη της «σοβαρής» Χρυσής Αυγής απο τον θοδωρη αντωνοπουλο

μιχαλησ αφολανιο Ο Αθηναίος της εβδομάδας

me to πολυγθαλυτερο site/οεματικο δηγοσ

Νο1

απο την αργυρω μποζωνη

ολα για την αθηνα! free press δωρεαν οδηγοσ τησ πολησ κυκλοφορει καθε πεμπτη

selfies, dubsmash, check in

www. lifo.gr

Όσα μισούμε στα social media απο th lifo team

το στυλ τησ πολησ

4 guest stylists προτείνουν το look που ταιριάζει στην Αθήνα. Από τον Αλέξανδρο Διακοσάββα

στο ατελιε

της Ιφιγένειας Βασιλείου

αφιερωμα

νεα φιλαδελφεια σελ. 30

4 lifo – 8.10.15

☛ Ο συγγραφέας Δημήτρης Δημητριάδης (μεταξύ των έργων του είναι και το εμβληματικό Πεθαίνω σαν χώρα) δημοσίευσε στο περασμένο τεύχος της LiFO ένα άρθρο που συζητήθηκε πολύ. Ο Νικόλας Σεβαστάκης έγραψε στο facebook μια νηφάλια (επικριτική) γνώμη: « Ένας συγγραφέας μπορεί να ονοματίζει τους αντιπάλους, τους εχθρούς, αυτούς που βδελύσσεται κι όσους αγαπάει, αν αγαπάει κανέναν. Δεν έχει ηθικό καθήκον να μην τελεί σε απόγνωση, να εκθειάζει το κοινό ή να συμμερίζεται τις λεγόμενες εθνικές αλήθειες ή να προσκυνά λαϊκά εικονίσματα. Ο λίβελος, εξάλλου, είναι μια μορφή ελευθερίας. Από κει και πέρα, όμως, με χωρίζει άβυσσος από τον λόγο αυτό. Εννοώ ότι, για μένα, το συγκεκριμένο κείμενο του Δημήτρη Δημητριάδη είναι απλώς μια ακραία αντιστροφή της συνηθισμένης, φιλολαϊκής, δημοκρατικής, ελληνοκεντρικής ρητορείας: το μπρούτο πέρασμα από την αποθέωση του λαού ως θυμωμένης δικαιοσύνης και της Ελλάδας ως αδικημένου ιστορικού όντος σ’ έναν “ανθελληνικό” μηδενισμό. Ο λαός μας, από αντικείμενο κακομεταχείρισης, επιβολής και βίας, μετατρέπεται σε συλλογικό Φονιά και αυτουργό της ίδιας του της αποτυχίας. Από την αθωωτική πρόζα περνάμε, λοιπόν, στη δαιμονολογική απέχθεια. Είναι, άραγε, κριτική τόλμη η μισανθρωπία που μας πιάνει στο λεωφορείο ή στις ουρές των εφοριών και των νοσοκομείων, εκεί όπου τα στριμωγμένα σώματα συχνά δεν αντέχουν το ένα το άλλο; Είναι μήπως δείγμα πνευματικού θάρρους το βίαιο αναποδογύρισμα του ειδώλου/«ελληνικός λαός», η αντικατάσταση δηλαδή της μεταφυσικής αθωότητας από την ενοχή και το στίγμα; Εγώ απαντώ όχι. Προσοχή: η απόγνωση έχει κάθε δικαίωμα να υπάρχει μέσα στην τέχνη. Το “βρίζοντας το κοινό” είναι ένας από τους θεατρικούς κώδικες της εποχής μας, μιας εποχής που πρέπει όντως να αναμετρηθεί με ποικίλες συλλογικές αυταπάτες. Δεν είναι ανάγκη να αναπτύσσει κάποιος μια θετική και συμφιλιωτική εικόνα για να θεραπεύει τις αντιφάσεις ή να ανακουφίζεται προσωρινά. Αλλά η ρητορική του χαμού και του βδελύγματος είναι η άλλη όψη της συλλογικής κολακείας. Και συνδέεται (πέρα από προθέσεις) με έναν χρεοκοπημένο αριστοκρατισμό. Αν αυτό μπορεί να λογιστεί ως αντικομφορμιστική σκέψη, για μένα είναι κυρίως θόρυβος. Ένας ανώδυνος “εξτρεμισμός” δίπλα σε όλες τις άλλες απιθανότητες της εποχής των selfies». Ο Φλύαρος σχολίασε κάποιες αποστροφές του κειμένου: «“Ο λαός αυτός πρέπει να τιμωρηθεί” λέτε, κύριε Δημητριάδη. Από ποιον; “Πρέπει να επιβληθεί αναφανδόν αυτή η τιμωρία”. Από ποιον και με ποιο δικαίωμα; Ποιος αποφασίζει, κ. Δημητριάδη; Εσείς; Η “θεία δίκη”; Και σε περίπτωση που δεν καταλάβατε, οι γενικόλογες αυτές απόψεις (όλοι, ένοχοι και αθώοι, στην πυρά) παραπέμπουν οι ίδιες στο τέρας του φασισμού». Ο aristogeton πρόσθεσε: «Aφού η αφύπνιση των νεοελλήνων δεν επήλθε με το σπουδαιότατο και προφητικότατο Πεθαίνω σαν χώρα... ο Δημητριάδης επανέρχεται με τα πιστοποιητικά του θανάτου της Βδελυγμελλάδος. Ένα κείμενο κόντρα στον λαϊκισμό, φαινομενικά με τη γλώσσα και το ύφος των λαϊκιστών και ο νοών νοείτω. Πράξη καθαυτήν καθαρτική!». Η Vasilia σχολίασε στο LIFO.gr «Τι άνθρωπος επιθυμεί να “τιμωρηθεί ο λαός (επομένως και τα παιδιά) χωρίς κανένα έλεος”; Μια χαρά δέχομαι την αλήθεια, τα λάθη μας, τις ευθύνες μας ως λαού και άλλα τόσα, όμως ένα τέτοιο αρνητικό κείμενο, με βαρείς χαρακτηρισμούς, με υπονοούμενα και καθόλου εξηγήσεις και αναλύσεις δεν με αγγίζει. Μια χαρά αναγνωρίζω και τα “λάθη” των ανώτερων πολιτικών και δεν θα πάρω εγώ την ευθύνη αν βγήκαν σκάρτοι. Πρόσφατα γράφτηκε ένα όμορφο άρθρο στους ΝYT για τους φτωχούς, δοκιμασμένους Έλληνες και την αξιέπαινη, αξιοπρεπή στάση τους απέναντι στους πρόσφυγες, σε αντίθεση με άλλα κράτη. Υπάρχει “πνευματική υγεία” σε αυτήν τη χώρα και εκεί πρέπει να εστιάσουμε. Ελπίζω πως θα βρούμε τον δρόμο μας. Δεν φτάνει να έχεις καθαρές πόλεις, δρόμους και οργανωμένη ζωή, θα πρέπει να είσαι πάνω απ’ όλα άνθρωπος. Αν τα έχεις και τα δύο, καλύτερα ακόμα. Νομίζω πως το μεγαλύτερο ελάττωμα των Ελλήνων (όχι όλων) είναι το σύμπλεγμα κατωτερότητας που τους διακατέχει». Ο Μουχός πρόσθεσε: «Θυμάμαι που έλεγε σε παλιότερη συνέντευξη να εφορμήσει ο λαός στο Κοινοβούλιο και να τους σφάξει όλους. Σίγουρα, η οργή και η απελπισία για την Ελλάδα έχουν εμπνεύσει στον Δημητριάδη σημαντικά έργα, αλλά ό,τι μπορεί να λειτουργήσει ως τέχνη δεν μπορεί απαραίτητα να λειτουργήσει ως κριτικός λόγος. Κάποτε, μάλιστα, μοιάζει με σκέτο παραλήρημα». Τέλος ο los pollos έγραψε: «Η αυτοκριτική ενός λαού, μέσω της πένας πνευματικών ανθρώπων, είναι δείγμα υγιούς σκέψης. Ο κ. Δημητριάδης, έχοντας ζήσει όλες τις φάσεις της μεταπολεμικής Ελλάδας, πιστεύω ότι περιγράφει με εύγλωττο τρόπο όσα θα έλεγε οποιοσδήποτε άνθρωπος της ηλικίας του. Εμείς, ως αναγνώστες, λοιπόν, θα πρέπει να ξεχωρίσουμε τα “ξερά από τα χλωρά” της κριτικής του κ. Δημητριάδη και να προβληματιστούμε με το αν όντως, μέσω της τιμωρίας, που, κακά τα ψέματα, δεν έχουμε υποστεί ακόμα, θα επέλθει η κάθαρση».

URBAN DISCOVERIES BY

α π ό τ ον α ρη δ η μ οκ ιδ η

Oι αντιδράσεις που δημιούργησαν τα άρθρα και τα posts μας την περασμένη εβδομάδα.

posts γράμματα e-mails

feedback447

Ο πιο ενδιαφέρων αντίλογος για το περιβόητο «Βδέλυγμα» του Δημητριάδη.

*Στείλτε μας Feedback: feedback@lifo.gr

Tα μυστικά της πόλης με τα Starbucks Discoveries Χαζέψαμε στους πάγκους του Meet Market και επισκεφθήκαμε την εγκατάσταση «Μεταβίβαση | A Transfer» στον Κεραμεικό.

Β

ρεθήκαμε στην Τεχνόπολη, στο Γκάζι, και αφού κάναμε μια στάση σε ένα από τα περίπτερα της πλατείας για να γλυκαθούμε με ένα κρύο ρόφημα Starbucks Discoveries® Chocolate Mocha, ξεκινήσαμε τη βόλτα μας στο Meet Market. Χαζέψαμε τους πολύχρωμους πάγκους με ρούχα, είδη σπιτιού, βινύλια και κάθε λογής αντικείμενα. Ακούσαμε φρέσκες ιδέες, ανακαλύψαμε πρωτότυπα αντικείμενα τέχνης και ακούσαμε ωραία μουσική από γνωστούς DJs της πόλης. Όσο περνούσε η ώρα, ο χώρος γέμιζε κόσμο που είχε διάθεση για συζήτηση και γνωριμίες σε μια γιορτινή ατμόσφαιρα. Πριν φύγουμε, δοκιμάσαμε τις νόστιμες λιχουδιές και πήραμε τον δρόμο για την κοντινή γειτονιά του Κεραμεικού. Για να δροσιστούμε πήραμε ένα Starbucks Discoveries® Seattle Latte που μας τόνωσε μέχρι να φτάσουμε στην επόμενη στάση μας. Η καλλιτέχνις Μαρία Λοϊζίδου και η επιμελήτρια Συραγώ Τσιάρα μας ξενάγησαν στη σύγχρονη εικαστική εγκατάσταση «Μεταβίβαση | A Transfer» στο Μουσείο και Αρχαιολογικό Χώρο του Κεραμεικού. Ξεκινήσαμε από το εσωτερικό του αρχαιολογικού μουσείου, ενώ ακούγαμε ενδιαφέρουσες ιστορίες που συνδέονται με την ύφανση, τη συλλογική εργασία, τη σχέση με τον χρόνο και την εικαστική απόδοση του γυναικείου ψυχισμού πάνω στο εργόχειρο, σε μια πραγματικά απολαυστική διαδρομή. Μη χάσετε το επόμενο Meet Market στις 17 και 18 Οκτωβρίου, στην Τεχνόπολη του Δήμου Αθηναίων. Γνωρiστε τις γεyσεις των κρyων ροφημaτων καφe Starbucks:

ΝΕΟ Starbucks Discoveries® Cappuccino: Αποτελεί έναν δροσερό συνδυασμό πλούσιου espresso, με βελούδινο και κρεμώδες γάλα και νότες κακάο, βασισμένο στον πολυαγαπημένο χειροποίητο cappuccino που προσφέρεται σε όλα τα καταστήματα.

Free Press.

Eβδομαδιαίος οδηγός της Αθήνας. Κυκλοφορεί κάθε Πέμπτη.

Starbucks.

Starbucks Discoveries® Seattle Latte : Παραδοσιακό latte, μοναδικός συνδυασμός καφέ Starbucks® Espresso Roast, με κρεμώδες γάλα, βασισμένο στον αυθεντικό καφέ Starbucks® caffe latte.

Starbucks Discoveries® Chocolate Mocha : Απολαυστικό ρόφημα με πλούσια γεύση σοκολάτας, με νότες καβουρδισμένου espresso που ισορροπούν απόλυτα με το κακάο και το κρεμώδες γάλα.

Starbucks Discoveries® Caramel Macchiato : Φτιαγμένο με Starbucks® Espresso Roast, το κρύο ρόφημα καφέ Caramel Macchiato αποτελεί έναν απολαυστικό συνδυασμό έντονου espresso καφέ με κρεμώδες γάλα και γεύση γλυκιάς καραμέλας.

Θα βρείτε τα νέα κρύα ροφήματα Starbucks σε σούπερ-μάρκετ, μίνι-μάρκετ και περίπτερα σε όλη την πόλη (σε συσκευασία κυπέλλου 220 ml).

8.10.15 – lifo

5

8 lifo – 8.10.15

8

14

oktωβριου

Talkof theTown

2015

Ιφιγένεια Βασιλείου

γραφιστρια «Η εναλλαγή είναι που μου αρέσει σε αυτήν τη δουλειά, και η συνεργασία με ανθρώπους» Από τον M. Hulot

σελ. 15













Από τη μία πλευρά, το Ίντερνετ και οι νέες μορφές επικοινωνίας έχουν προσφέρει νέους τρόπους αντιμετώπισης των φαινομένων βίαιης συμπεριφοράς προς γυναίκες και κορίτσια, από την άλλη, όμως, χρησιμοποιούνται ως νέα εργαλεία για την κακομεταχείρισή τους.

Εκπρόσωποι μεγάλων sites, όπως η Έλεν Πάο, πρώην CEO του reddit, έχουν επισημάνει τις εντάσεις που δημιουργούνται όταν προσπαθείς να ισορροπήσεις το δικαίωμα στην ελευθερία της έκφρασης με την ασφάλεια των χρηστών και την προστασία της ιδιωτικότητάς τους.

Σε μεγάλη έρευνα του Pew, το 73% των ενήλικων χρηστών του Διαδικτύου έχει παρακολουθήσει κάποιον να παρενοχλείται με κάποιον τρόπο στο Ίντερνετ. Το 60% εξ αυτών δήλωσε ότι έχει δει να βρίζουν κάποιον, το 53% έχει παρακολουθήσει προσπάθειες εξευτελισμού, το 25% έχει δει κάποιον να κακοποιείται σωματικά, το 24% έχει παρακολουθήσει κάποιον να παρενοχλείται συστηματικά, το 19% έχει δει σεξουαλική παρενόχληση.

Τα δημογραφικά γκρουπ που δέχονται τη μεγαλύτερη διαδικτυακή παρενόχληση είναι νεαρά άτομα 18-29 ετών, το 65% των οποίων δηλώνει ότι έχει υποστεί τουλάχιστον ένα είδος παρενόχλησης στο Διαδίκτυο. Νεαρές γυναίκες ηλικίας 18-24 βιώνουν δυσανάλογα περισσότερες περιπτώσεις διαδικτυακής παρενόχλησης, με το 26% να δηλώνει ότι παρακολουθείται και το 25% να είναι στόχος σεξουαλικής παρενόχλησης.

Ποιοι είναι, όμως, οι θύτες στις περισσότερες περιπτώσεις; Το 38% των ερωτηθέντων είπε ότι κάποιος άγνωστος ήταν υπεύθυνος για το πιο πρόσφατο περιστατικό παρενόχλησης. Το 26% δήλωσε ότι δεν ήξερε την αληθινή ταυτότητα του ανθρώπου πίσω από την παρενόχληση. Στην πλειονότητά τους, λοιπόν, οι άνθρωποι που υπόκεινται σε διαδικτυακή παρενόχληση δεν γνωρίζουν τον θύτη.

Το 92% των χρηστών του Διαδικτύου συμφώνησε ότι το ιντερνετικό περιβάλλον επιτρέπει στους ανθρώπους να είναι πιο επικριτικοί ο ένας απέναντι στον άλλον απ’ ό,τι στην κανονική ζωή. Την ίδια στιγμή, ένα 68% δηλώνει ότι το ίδιο περιβάλλον τους επιτρέπει να είναι πιο υποστηρικτικοί μεταξύ τους.

 Μία στις τρεις γυναίκες παγκοσμίως θα βιώσει τουλάχιστον μία μορφή βίας στη ζωή της.  Το 73% των γυναικών ήδη έχει εκτεθεί σε διαδικτυακή παρενόχληση.  Οι απειλές στο Διαδίκτυο για δολοφονία, βιασμό κ.ά., εκτός από τον αντίκτυπο που έχουν στον ψυχισμό της γυναίκας, επηρεάζουν και την οικονομική της κατάσταση (αμοιβή δικηγόρων, υπηρεσίες διαδικτυακής προστασίας, χαμένα ημερομίσθια κ.ά.).  Στις μέρες μας εκτιμάται ότι οι χρήστες του Διαδικτύου φτάνουν τα τρία δισεκατομμύρια. Οι γυναίκες παγκοσμίως είναι κατά 25% λιγότερο πιθανό να έχουν πρόσβαση στο Ίντερνετ. Αυτό το χάσμα μεταξύ των δύο φύλων εξηγείται μερικώς λόγω των επιφυλάξεων των γυναικών ως προς την ασφάλεια και τη διαφύλαξη της ιδιωτικής τους ζωής.

aπο τον δημητρη κυριαζη

TheBuzz

εικονογραφηση:athenean sailor

επιμελεια: the lifo team

 Σε μια άλλη πτυχή της διαδικτυακής παρενόχλησης που δεν αφορά μόνο γυναίκες, το 14% των Ελλήνων εφήβων δηλώνει ότι έχει υπάρξει θύμα cyberbullying, σύμφωνα με έρευνα της YouGov. Από αυτούς, το 23% νιώθει μελαγχολία, το 9% έχει τάσεις αυτοκτονίας και το 19% νιώθει αβοήθητο.  Το ίδιο ποσοστό στο εξωτερικό φτάνει το 18%, με το ένα πέμπτο αυτού του ποσοστού να έχει κάνει αυτοκτονικές σκέψεις και το 38% να μην το έχει πει στους γονείς του.  Οι άνδρες είναι πιο πιθανό να δεχτούν παρενόχληση του τύπου της λεκτικής αντιπαράθεσης με προσβλητικό τρόπο και της προσπάθειας για ταπείνωση, ενώ οι γυναίκες είναι πιο πιθανό να είναι θύματα σεξουαλικής παρενόχλησης και παρακολούθησης.  Επίσης, το 40% των ενήλικων χρηστών του Ίντερνετ δήλωσε ότι έχει υποστεί παρενόχληση. Στο 27% εξ αυτών έχουν μιλήσει με προσβλητικό τρόπο, το 22% έχει δεχτεί απόπειρες ταπείνωσης, το 8% έχει δεχτεί απειλές κατά της σωματικής του ακεραιότητας και το 6% έχει παρενοχληθεί σεξουαλικά.

 Το 14% αυτών που έχουν παρενοχληθεί στο Διαδίκτυο χαρακτήρισε το πιο πρόσφατο περιστατικό πάρα πολύ ενοχλητικό, το 14% πολύ ενοχλητικό, το 21% κάπως ενοχλητικό, το 30% λίγο ενοχλητικό, το 22% καθόλου ενοχλητικό.

Είναι το Ίντερνετ ένας ασφαλής χώρος για τις γυναίκες;

Αυξάνονται τα περιστατικά διαδικτυακής παρενόχλησης και έμφυλης βίας.

 Οι γυναίκες, όμως, είναι πιο πιθανό να χαρακτηρίζουν τα πιο πρόσφατα περιστατικά πάρα πολύ ή πολύ ενοχλητικά. Μάλιστα, σε ποσοστό 38%, έναντι του 17% των ανδρών.

 Σε ποιο κομμάτι του Ίντερνετ είναι πιο πιθανό να παρενοχληθείς; Το 66% των ερωτηθέντων είπε ότι παρενοχλήθηκε σε κάποιο μέσο κοινωνικής δικτύωσης. Το 22% σε σχόλια διαδικτυακής σελίδας, το 16% ενώ έπαιζε διαδικτυακά παιχνίδια, το 16% μέσω email, το 10% σε φόρουμ site, όπως το reddit, και το 6% σε site γνωριμιών.  Το 60% των ανθρώπων που δέχτηκε παρενόχληση αποφάσισε να αγνοήσει το περιστατικό, ενώ το 40% αντέδρασε. Από αυτό το 40%, το 47% απάντησε στον θύτη, το 44% τον έσβησε από φίλο ή τον μπλόκαρε, το 22% ενημέρωσε το site ή τη διαδικτυακή υπηρεσία, το 18% συζήτησε το θέμα στο Διαδίκτυο και προσπάθησε να λάβει υποστήριξη από άλλους, το 13% άλλαξε το διαδικτυακό του όνομα ή έσβησε το προφίλ του, το 10% αποχώρησε από φόρουμ, το 8% σταμάτησε να πηγαίνει σε συγκεκριμένα μέρη ή εκδηλώσεις στην κανονική του ζωή, το 5% ενημέρωσε τις Αρχές.  Το 83% αυτών που αποφάσισαν να αγνοήσουν το περιστατικό και το 75% αυτών που αντέδρασαν πιστεύουν ότι η απόφασή τους ήταν στη σωστή κατεύθυνση και καλυτέρευσε την κατάσταση.

 Αρκετοί ειδικοί έχουν την πεποίθηση ότι η παρενόχληση που δέχονται οι γυναίκες στο Διαδίκτυο είναι πολύ πιο πιθανό να έχει βάση το φύλο τους. Δηλαδή, είναι πιθανότερο οι γυναίκες να παρενοχλούνται επειδή είναι γυναίκες, παρά οι άνδρες για τον ίδιο λόγο.  Σε μια έρευνα που έγινε το 2012 από το Εθνικό Δίκτυο κατά της Ενδοοικογενειακής Βίας στις ΗΠΑ, το 89% των περιπτώσεων με τις οποίες ασχολήθηκε η οργάνωση συμπεριλάμβανε και κακομεταχείριση μέσω κινητών τηλεφώνων, μηνυμάτων και emails.  Μια άλλη έρευνα σε 1.606 «revenge porn» φωτογραφίες από ερωτικές στιγμές ζευγαριών που δημοσιεύονται μετά τον χωρισμό χωρίς τη συναίνεση και των δύο μερών έδειξε ότι το 90% εξ αυτών δημοσιεύτηκαν από άνδρες.  Στα διαδικτυακά παιχνίδια πολλαπλών ρόλων περίπου το 70% των γυναικών παίζει με ανδρικούς χαρακτήρες για να αποφύγει την παρενόχληση.  Όσο για τις απειλές για σωματική κακοποίηση και βιασμό, οι γυναίκες στις ΗΠΑ έχουν 20% πιθανότητες να βιαστούν όντως και 25% να χτυπηθούν από κάποιο κοντινό τους πρόσωπο, ενώ οι ίδιες πιθανότητες για τους άνδρες είναι 1 στις 71 και 1 στις 7 αντίστοιχα.

8.10.15 – lifo

9

Εικονογράφηση: Athenean Sailor

Talk of the Town

7 πραγματα που θα μπορουσαν να λειπουν απο τα social media Νομίζουμε πως όλοι θα συμφωνήσετε πως χωρίς αυτά ο κόσμος θα ήταν πολύ καλύτερος.

Stalking Υπάρχει ένα πολύ ωραίο τραγούδι του Rockwell με τον Michael Jackson που το λένε «Somebody’s watching me» και μιλάει για το stalking πριν ακόμα αρχίσει να γίνεται μάστιγα στα social media. Το 1984 δεν υπήρχαν social media. Τίποτα δεν είναι πιο τρομακτικό από την αίσθηση ότι κάποιος παρακολουθεί κάθε σου κίνηση. Ανεβάζεις φωτογραφία, κάνει like και αφήνει σχόλιο «Wow! Η πιο ωραία φωτό που έχω δει!». Γράφεις μια χαζομάρα, αφήνει σχόλιο ένα ολόκληρο κατεβατό και στο τέλος ένα ποίημα (και μια καρδούλα), κάνεις check in και πριν προλάβεις ν’ αφήσεις το κινητό απ’ τα χέρια, τον βλέπεις μπροστά σου. Συνήθως είναι άνθρωποι που δεν έχεις συναντήσει ποτέ, ούτε έχεις λόγο και διάθεση να συναντήσεις. Κάποτε stalker είχαν μόνο οι διασημότητες, σήμερα, ακόμα κι αν είσαι ο πιο συνηθισμένος και αδιάφορος άνθρωπος του κόσμου, όλο και κάποιος θα σε παρακολουθεί, δύσκολα γλιτώνεις. Να εύχεσαι να μην πέσεις σε καμία Yolanda Saldivar και καταλήξεις σαν τη Selena – νεκρός.

Προσκλησεις σε χαζα παιχνιδια Ένα από τα πιο εκνευριστικά χαρακτηριστικά του facebook είναι τα παιχνίδια – άλλη μια μάστιγα. Κάποτε, περισσότερα από τα μισά notifications ήταν προσκλήσεις να παίξεις Candy crash saga και παρόμοια ηλίθια applications (που οι φίλοι σου θεωρούν αποκάλυψη και παίζουν φανατικά). Για να γλιτώσεις μια για πάντα, δίπλα στην πρόσκληση πατάς turn off και γλιτώνεις από το συγκεκριμένο άτομο (δεν μπορεί να σου ξαναστείλει πρόσκληση για παιχνίδι). Αν θέλεις να γλιτώσεις διά παντός από τα παιχνίδια, πας στα account settings, μετά στα apps, έπειτα στο platform και επιλέγεις το no. Θα ησυχάσεις.

Προσθηκη σε αγνωστα γκρουπ Εκεί που ανεβοκατεβαίνεις ήρεμος και χαλαρός στο timeline, τσουπ! Ένα μήνυμα από άγνωστο που λέει κάτι ακαταλαβίστικα. Μετά, ντινγκ! Κι άλλο μήνυμα από άγνωστο που απαντάει στον πρώ-

10 lifo – 8.10.15

το άγνωστο (και συνήθως λέει «μπράβο, ρε» ή «συγχαρητήρια!» ή «θα είμαι εκεί» ή κάτι ακόμα χειρότερο και άσχετο). Κι εκεί που προσπαθείς να καταλάβεις για τι μιλάνε και προς τι όλος αυτός ο χαμός, αντιλαμβάνεσαι πως κάποιος σε έχει προσθέσει σε ένα γκρουπ με αγνώστους που μιλάνε για πράγματα που δεν σε ενδιαφέρουν καθόλου και σου ανάβουν τα λαμπάκια, γιατί με τα πολλά ντινγκ ντινγκ χάνεις την όρεξη να κάνεις οτιδήποτε (να δουλέψεις π.χ.). Μετά κάνεις αναγκαστικά leave conversation για να γλιτώσεις και βλέπουν όλοι ότι αποχώρησες. Δεν φτάνει που σε χώνουν σε μια ομάδα χωρίς να σε ρωτήσουν, σε αναγκάζουν να γίνεις και αγενής.

Ενοχλητικα προσωπικα μηνυματα στο facebook Ας πούμε ότι έχεις 1.000 φίλους (αν έχεις παραπάνω, την έβαψες) που είναι διατεθειμένοι να σου στείλουν ένα μήνυμα ο καθένας όταν θεωρήσει ότι πρέπει να σου πει κάτι σημαντικό (όπως «καλησπέρα, τι κάνεις;») ή να σε καλέσει προσωπικά σε κάποιο event ή να σου ζητήσει να γνωριστείτε από κοντά (γιατί μετά από τρία χρόνια διαδικτυακή γνωριμία, ήρθε η ώρα να σε δουν και διά ζώσης). Κι εκεί που ξυπνάς στις τρεις το πρωί και τσεκάρεις μηχανικά το timeline, παίρνεις ένα μήνυμα «γεια σου, τι φοράς;» ή «θέλεις να γνωριστούμε καλύτερα;» και να και μια φωτογραφία με ό,τι θεωρεί ότι πρέπει να γνωρίζεις από την ανατομία του/της. Ban και τελείωσες. Εκτός κι αν έχεις όρεξη να το συνεχίσεις. Καλή τύχη!

Υστερικα check-in Υπάρχουν αυτοί που κάνουν κανένα check-in πoύ και πού: όταν βγουν έξω με τους φίλους τους και θέλουν να θυμούνται τη στιγμή, σε κανένα reunion, σε διακοπές ή σε ταξίδι, αλλά υπάρχουν κι αυτοί που το check-in το έχουν σαν ξόρκι και πιστεύουν ότι αν δεν το κάνουν οπουδήποτε και να βρίσκονται κάτι θα πάει στραβά. Μόνο έτσι εξηγούνται τα εντελώς ανούσια και γελοία check-in των φίλων σου πραγματικά από παντού: στην μπανιέρα του σπιτιού, στον τάδε δρόμο για τρέξιμο, στην Ακρόπολη, στη Μύκονο, ενώ είναι στο καράβι για Ικαρία και κάνει στάση εκεί, στο

νοσοκομείο για εξετάσεις, το Πάσχα στην εκκλησία, στο μετρό για τη δουλειά, στο μπαλκόνι του σπιτιού τους και, φυσικά, υπάρχουν και αυτοί που δεν βγαίνουν και κάνουν ψεύτικα check-in. Γιατί; Unfriend ή υπομονή.

Selfies Δεν υπάρχει χειρότερο είδος selfie απ’ τις επιμελημένα ατημέλητες/αυτοσαρκαστικές. Το να προσπαθήσει κάποιος να βγει όσο πιο όμορφος μπορεί, ακόμα κι αν κρύβει ναρκισσισμό, τρώγεται. Όταν όμως προσπαθεί να κερδίσει τη συμπάθεια ψευτοϋπονομεύοντας τον εαυτό του, είναι απλώς προβλέψιμο. Η τακτική είναι απλή: βγάζουμε 150 δήθεν αγουροξυπνημένες φωτογραφίες και επιλέγουμε την πιο γλυκιά/όμορφη/χαριτωμένη. Ανεβάζουμε την επιλεγμένη φωτογραφία με ναζιάρικο, παραπονιάρικο συνοδευτικό κείμενο του στυλ «Αχ, πόσο χάλια είμαι το πρωί #feelingplayful» και περιμένουμε. Οι φίλοι μας δεν θα μας απογοητεύσουν και θα πέσουν με ευχαρίστηση στην παγίδα τού «τραβάτε με κι ας κλαίω» που τους στήσαμε, γράφοντας «Μα, τι λες; Κουκλί είσαι» και «Μακάρι να ’μουν κι εγώ το πρωί έτσι» και «SEXYYYYYY!». Άλλος ένας τρόπος για να εκβιάσουμε τα like είναι να φωτογραφηθούμε με έναν τυχαίο σκυλάκο στον δρόμο ή να κάνουμε επιμελημένες γκριμάτσες (model ugly κι όχι ugly ugly) που δείχνουν πόσο ακομπλεξάριστοι είμαστε και πόσο λίγο μας νοιάζει η εικόνα μας...

Dubsmash Είναι εκείνα τα σύντομα βίντεο που πετάγονται συνεχώς τους τελευταίους μήνες στα timelines μας σε instagram και facebook και φέρουν το υδατογράφημα dubsmash.com. Η ιδέα να πουληθεί μαζικά το lip sync ήταν ομολογουμένως αρκετά πιασάρικη, αλλά δεν προμήνυε τον χαμό που θα ακολουθούσε και θα μετέτρεπε το Dubsmash σε ένα από τα πιο ενοχλητικά σοσιαλμιντιακά trends που έχουν κυκλοφορήσει τελευταία, το οποίο μάλιστα δεν φαίνεται να ξεφουσκώνει τόσο εύκολα όσο θα περίμενε κανείς. Μόλις κατεβάσεις το app, δηλώνεις τη χώρα προέλευσης και τη γλώσσα σου (στην Ελλάδα οι επιλογές που βγαίνουν αυτόματα είναι τα ελληνικά, τα αγγλικά, τα σκοπιανά, τα τούρκικα, τα βουλγάρικα και τα αλβανικά) και μια ατελείωτη λίστα από dubs είναι στη διάθεσή σου για να παίξεις. Θες να τραγουδήσεις Metallica; Θες να υποδυθείς τον Γιώργο Φούντα που κρατάει μαχαίρι στη Στέλλα; Προτιμάς να ρίξεις μια «ασυγχώρητη κατάρα» αλά Χάρι Πότερ; Στο Dubsmash βρίσκεις άπειρες ομαδοποιημένες επιλογές, από τραγούδια όλων των μουσικών ειδών μέχρι αποσπάσματα από σειρές, ταινίες, ριάλιτι και πολλά άλλα. Καθώς ακούγεται το χαρακτηριστικό απόσπασμα, εσύ κουνάς τα χείλη σου, ενώ η κάμερα του smartphone τραβάει το αυτοσχέδιο lip sync. Φίλτρα και χρώματα προσδίδουν την απαραίτητη «καμενιά» στο αποτέλεσμα, που το μοιράζεσαι και μας πρήζεις τα @@@. Κάποια είναι εμπνευσμένα. Κάποια είναι για κλάματα. Πάντως, σε λιγότερο από έναν χρόνο, από τον Νοέμβριο του 2014 που κυκλοφόρησε η εφαρμογή, αριθμεί πάνω από 75 εκατ. downloads σε 192 χώρες και φιγουράρει μονίμως στις πρώτες θέσεις με τις πιο κατεβασμένες στο app store. Στην Ελλάδα, η σελίδα @dubsmashgreece στο instagram συγκεντρώνει πάνω από 58.000 followers και στη μανία έχουν ενδώσει κατά καιρούς πολλά σελέμπριτι, από την Τζένιφερ Λόπεζ και τον Χιου Τζάκμαν μέχρι τον Πέτρο Φιλιππίδη και τη Ναταλία Γερμανού.

— αρησ δημοκιδησ, m.hulot, maρινα πετριδου, αλεξανδρος διακοσαββασ

8.10.15 – lifo

11

❝ Πολλές φορές νιώθω σαν ηλίθιος όταν μιλάω με τη γυναίκα μου, δεν μου βγαίνει ποτέ σε καλό ❞

Σιγά τα «Αβγά»! Στη «σοβαρή» πολιτική και το «εκσυγχρονισμένο» lifestyle επενδύει η υπόδικη Χ.Α.

α π ό τ ο ν θ οδωρη αν τ ων οπ ουλο

Belli 12 lifo – 8.10.15

Τρία χρόνια αφότου «άλωσε» τη Βουλή αναδεικνυόμενη σε τρίτο κόμμα, δύο αφότου ο εγχώριος «φίρερ» και πολλά κορυφαία στελέχη κρίθηκαν προφυλακιστέα (για να αποφυλακιστούν σταδιακά τα περισσότερα λόγω παρέλευσης 18μήνου, παραμένοντας όμως υπόδικα), με τη δολοφονία του Παύλου Φύσσα να γίνεται καταλύτης για την προκλητική ασυλία που απολάμβανε ως τότε η εγκληματική της δράση από πολιτεία-ΜΜΕ, η Χ.Α. φαίνεται πως στρέφεται σε μία κατά το δυνατόν –γιατί οι ιδεολογικές καταβολές και η σκληροπυρηνική «βάση» δεν αφήνουν, προσώρας, πολλά περιθώρια– «σοφτ» ακροδεξιά αντιπολίτευση. Κάτι που εξυπηρετεί επίσης τις προσπάθειες να «πέσει στα μαλακά» στη διεξαγόμενη δίκη η ηγετική ομάδα, κι ας θυσιαστούν αναλώσιμα «στρατιωτάκια» όπως ο Ρουπακιάς, άντε και κάνας Πατέλης. Ακόμα και η «γκάφα» Μιχαλολιάκου να αναλάβει την πολιτική ευθύνη της δολοφονίας του Παύλου ήταν μάλλον προσχεδιασμένη: θέλησε πιθανόν (ατυχώς, γι’ αυτό έτρεχε μετά να τα «μπαλώσει») αφενός να αποποιηθεί την ποινική ευθύνη, αφετέρου να επιβραβευθεί από το πιο «θερμόαιμο» κομμάτι του ακροατηρίου του, που, σταθεροποιημένο πια στο 7% του εκλογικού σώματος, δέον είναι να παραμένει μαχητικό και συμπαγές… Αλλά αφού ο αρχιναζί ανέλαβε την πολιτική ευθύνη για τον Φύσσα, το ίδιο θα πρέπει να κάνει για τον Σαχζάτ Λουκμάν και τα εκατοντάδες άλλα θύματα της εγκληματικής δράσης των χρυσαυγίτικων συμμοριών που τόσο μίσος, πόνο και τρόμο έσπειραν όσο δρούσαν ανεξέλεγκτα. Εποχές εφιαλτικές που ούτε πρέπει, ούτε γίνεται να ξεχαστούν και που θα στιγματίζουν εσαεί τη γενιά που τις βίωσε, είτε ήταν στους «σπόνσορες» των «Αβγών» είτε στοχοποιήθηκε από αυτά είτε αντιπάλεψε τους ναζί βρικόλακες με κάθε τρόπο. Ο Νίκος Μιχαλολιάκος είναι ο κύριος ηθικός αυτουργός, εκείνος επιβάλλεται πρώτος απ’ όλους τους να ξαναμπεί στα σίδερα και να σαπίσει εκεί. Εκτός και μερίδα του πολιτικού μας συστήματος φρονεί ότι έχει έτερο ρόλο να επιτελέσει! Είναι, βλέπεις, πολλές οι χρυσαυγίτικες ψήφοι, βασικός «αιμοδότης» των οποίων αποδείχθηκαν ξανά τα σώματα ασφαλείας που θα «εξυγίαινε», υποτίθεται, ο πρώην υπουργός ΠΡΟ.ΠΟ. Γιάννης Πανούσης, τον απορρόφησε όμως βλέπεις η ενδοκυβερνητική αντιπολίτευση... Από την ανεπίτρεπτη ολιγωρία των παριστάμενων στον φόνο του Παύλου ένστολων μέχρι τους πρόσφατους σαδιστικούς βασανισμούς συλληφθέντων στα Εξάρχεια από Δελτάδες και πλήθος άλλα περιστατικά, επιβεβαιώνεται απόλυτα η καταγγελία της Μάγδας Φύσσα πως «αστυνομία και Χρυσή Αυγή είναι ένα», τουλάχιστον όσον αφορά τα ειδικά σώματα. Χωρίς, άλλωστε, τις γενικότερες συστημικές της «σχέσεις στοργής», η Χ.Α. θα ήταν ακόμα περιθώριο.

Verbatim

Πολύ θόρυβο σήκωσε το «νέο look» των χρυσαυγιτών στην ορκωμοσία της νέας Bουλής και η λαϊφσταϊλίστικη παρουσίασή τους από κάποια ΜΜΕ, που, λίγα μόλις 24ωρα μετά τις συγκλονιστικές καταθέσεις των γονιών του Παύλου Φύσσα, αναδείκνυαν την αναβαθμισμένη σιλουέτα της Ουρανίας Μιχαλολιάκου και τις ντιζαϊνάτες κουστουμιές του Κασιδιάρη. Δεν είναι, βέβαια, η πρώτη φορά που συνειδητά ή ασυνείδητα (;) επιχειρείται να «αναβαπτιστεί» η νεοναζιστική συμμορία στην κολυμπήθρα του lifestyle, τουλάχιστον τώρα η κατακραυγή υποχρέωσε τα περισσότερα «ένοχα» μέσα να ανασκευάσουν ή και να διαγράψουν τα επίμαχα «ρεπορτάζ». Τέτοιες απόπειρες εξυπηρετούν άριστα τον εκσυγχρονισμό της δημόσιας εικόνας και το διακαώς ποθούμενο από την ευρύτερη συντηρητική παράταξη «σοβάρεμα» της Χ.Α. Στο πλαίσιο αυτό, άλλωστε, εντάσσεται η προεκλογική «πάσα» Μεϊμαράκη που ακολούθως «θάφτηκε», αλλά και οι 59 θετικές ψήφοι στον προτεινόμενο από εκείνη για αντιπρόεδρο της Βουλής Γιάννη Αϊβατίδη: τα «Αβγά» έχουν 18 βουλευτές, με 75 ψήφους έβγαινε, και παρότι οι παραπανίσιες ψήφοι αποδόθηκαν σε «αδυναμία» του κοινοβουλευτικού κανονισμού, θα δούμε φοβάμαι κι άλλα τέτοια «παράξενα» – όχι; «Πάταξη διαφθοράς / ελάφρυνση χρέους (διαγραφή;) / ανάπτυξη! / αντίσταση του λαού!!! – 62% όχι / Grexit (άλλα λένε οι τοκογλύφοι) / κοινωνική συνοχή – λάθρο!!! / ΣΥΡΙΖΑ-ΝΔ το ίδιο / Επιδιώκουμε να εξασφαλίσουμε την πρώτη κατοικία!!! – κόκκινα δάνεια…». Αν έλειπε ο όρος «λάθρο», οι παραπάνω σημειώσεις που απαθανάτισε ο φακός του Μάριου Λώλου στα βουλευτικά έδρανα θα μπορούσαν κάλλιστα να ανήκουν σε κάποιον αριστερό (και όχι μόνο) βουλευτή. Βέβαια, το γραμμένο δις (προς… εμπέδωση;) «λάθρο» μαζί με topics τύπου «Μακεδονία / Τουρκία συνδιαχείριση / δημογραφικό / χολέρα Ολλανδία!!!» (προφανής αναφορά στον τουρίστα που τάχα κόλλησε χολέρα από πρόσφυγες στην Κω), ο χρυσαυγίτικος «θυρεός» που ο… καλλιτέχνης σχεδίασε σε παρακείμενη κόλλα χαρτιού και το smartphone σε χρώματα παραλλαγής που είχε απιθώσει πάνω της πιστοποιούν τα ιδεολογικά πιστεύω του, σκιαγραφώντας και τη «γραμμή» της Χ.Α.: «αντιμνημονιακή» αλλά εντός ευρώ και ταυτόχρονα «αναπτυξιακή» για να είμαστε μέσα σε όλα, «εθνική» και ταυτόχρονα «φιλολαϊκή» (καθώς, εξάλλου, πρεσβεύουν τα εθνικοσοσιαλιστικά ιδεώδη), σταθερά ξενοφοβική, συν ο προσεταιρισμός του 62% του «Όχι» στο δημοψήφισμα του Ιουνίου.

Ο τζόρτζ κλούνι κλείνει έναν χρόνο με τη σύζυγο και ακουμπά μπροστά στα λεπτά της πόδια λίγη από τη φήμη του.

επιμελεια: θεοφιλοσ δουμανησ

Talk of the Town

❝ Το όνειρο του Θεού για το πιο εκλεκτό Του δημιούργημα, τον άνθρωπο, είναι να τον δει να ολοκληρώνεται στην ένωση αγάπης άνδρα και γυναίκας… Το πραγματικό νόημα της ένωσης και της ανθρώπινης σεξουαλικότητας στο σχέδιο του Θεού ❞ Τα παιδιά ενός κατώτερου Θεού. Ο πάπας φραγκίσκος για τον Αδάμ, την Εύα και τίποτε άλλο.

❝ Δεν μπορεί να έρχεται ο καθένας και να πετάει κορόνες για τις εντυπώσεις... γι' αυτό μας θεωρούνε και οι έξω αναξιόπιστους. Άλλο το πρωί, άλλο το μεσημέρι, άλλο το βράδυ, δεν τα βλέπουμε τα πράγματα υπεύθυνα, γι' αυτό και είναι τα πράγματα όπως είναι ❞ Ο αρχιεπίσκοπος ιερώνυμος, ο οποίος μεταλλάσσεται σιγά-σιγά στον προκάτοχό του, τολμά με αφορμή τα Θρησκευτικά να επικαλεστεί τους έξω, που θέματα σαν το δικό του τα έχουν λύσει προ πολλού.

❝ Το έχω στο μπάνιο. Όλοι μπορούν να το πάρουν στα χέρια τους, να κοιταχτούν στον καθρέφτη του μπάνιου και να πουν «Θα ήθελα να ευχαριστήσω τον γιο μου, τον μπαμπά μου…». Τους παίρνει λίγο περισσότερη ώρα αφού τραβήξουν το καζανάκι. Βγαίνουν από το μπάνιο με ελαφρώς ροζ μάγουλα. Είναι αστείο ❞ Η κέϊτ γουίνσλετ απαντά με χιούμορ και αφοπλιστική ειλικρίνεια για το πού έχει τοποθετήσει το αγαλματίδιό της.

❝ Εδώ γεννήθηκε η δημοκρατία και εγώ ως παιδί ήμουν εμμονικός με την ελληνική μυθολογία, έχω διαβάσει όσο περισσότερα μπορούσα. Στην Ελλάδα οφείλω αυτό που είμαι σήμερα ❞ Ο τζάρεντ λέτο έρχεται στην Ελλάδα και επαναλαμβάνει με συγκινητική αδιαφορία τα γνωστά και τετριμμένα αγκαλιά με μια σημαία.

❝ Στους άνδρες, μου αρέσουν πάρα πολύ το κοστούμι και το πουκάμισο. Ιδιαίτερα σε αυτήν τη δουλειά, που αναλαμβάνεις να εκπροσωπήσεις έναν ολόκληρο λαό, θέλω να βλέπω σοβαρότητα ❞ Η βίκυ καγιά βλέπει τον πρωθυπουργό στη Νέα Υόρκη και κόβει και ράβει.

❝ H απόφασή μου να αποκτήσω και την αμερικανική υπηκοότητα ήταν κυρίως για φορολογικούς λόγους… Δεν θέλω να αποχωριστώ τη βασίλισσά μου. Ένιωσα πολύ λυπημένη, πραγματικά, έχοντας ορκιστεί σε μια χώρα που δεν ήταν δική μου. Ήταν γλυκόπικρο και περίεργο ❞ Η Βρετανίδα ηθοποιός εμιλι μπλαντ αποκτά την αμερικανική υπηκοότητα για να γλιτώσει από τη βρετανική εφορία και μετά ξαποσταίνει για να κλάψει στην ποδιά της βασιλομήτορος.

Βίκυ Καγιά

Πάπας Φραγκίσκος Κέιτ Γουίνσλετ

Τζάρεντ Λέτο

8.10.15 – lifo

13

Εικονογράφηση: David Shrigley

φωνή λαού

Talk of the Town

χριστίνα ψαρρά H ιδρύτρια του Refugees Welcome Greece πιστεύει σε μια άλλη αντιμετώπιση του μεταναστευτικού και προσπαθεί να βρει ανθρώπους που θέλουν να συγκατοικήσουν με πρόσφυγες. α π ό τ ο ν δ η μ ή τ ρ η κ υρ ι α ζ ή

Φαντάσματα του λαού

Σκέψεις

α π ό τ ο ν ν ικ όλα σ ε βα σ τά κ η

Ο λαός της κρίσης δεν ταυτίστηκε τελικά με τους ρόλους που του αναθέσανε διανοούμενοι, ακτιβιστές και καλλιτέχνες. Έκανε διάφορα, θύμωσε, άλλαξε μια και δυο κομματικές προτιμήσεις, βγήκε στους δρόμους και ύστερα ξανακλείστηκε σπίτι.

14 lifo – 8.10.15

Κάποια στιγμή, στους πρώτους μήνες της μνημονιακής περιόδου, ο λαός ξανάγινε της μόδας. Ο λαός ως φορέας κάποιων αδικαίωτων ονείρων, o πάντα προδομένος και εξαπατημένος «γίγαντας». Πολιτικοί, καλλιτέχνες, αυτοσχέδιοι ρήτορες στις πραγματικές και ψηφιακές πλατείες, σάλπισαν την επιστροφή του λαού στο προσκήνιο. Στις νεότερες εποχές των δημοκρατικών μαζικών κοινωνιών, όταν λέμε «λαός» μιλάμε κυρίως για τις κατώτερες τάξεις και μαζί για ένα μεγάλο μέρος της μεσαίας τάξης. Και η αστική τάξη συνυπολογίζεται, βέβαια, στον λαό, αλλά στα όρια, σε άμεση επαφή με τους «κακούς», τους «εκτός λαού»: τις ελίτ, τον κόσμο του χρήματος και της ισχύος. Ο λαός, λοιπόν, ξανάγινε το θέμα στην Ελλάδα της χρεοκοπίας. Για κάποιους, ήταν απλώς η υπενθύμιση ότι η πολιτική δεν τέλειωσε, ότι οι κοινωνικές διαμάχες δεν πέθαναν και ότι η δύναμη των πολλών φτιάχνει τελικά την Ιστορία. Συνέβη, όμως, κάτι και στράβωσε η υπόθεση. Ο λαός της κρίσης δεν ταυτίστηκε τελικά με τους ρόλους που του αναθέσανε διανοούμενοι, ακτιβιστές και καλλιτέχνες. Έκανε διάφορα, θύμωσε, άλλαξε μια και δυο κομματικές προτιμήσεις, βγήκε στους δρόμους και ύστερα ξανακλείστηκε σπίτι. Διεκδίκησε λιγότερο πόνο ή και μια σταθεροποίηση των απωλειών του. Αλλά δεν μας έκανε τη χάρη να φανερωθεί εκδικητής και τροπαιοφόρος, ούτε έδειξε να θέλει ν’ αλλάξει το κοινωνικό και οικονομικό σύστημα. Ο λαός ξεδίπλωσε παράπονα, φόβους και μίση. Η κρίση, όμως, τον έκανε πολύ δύσπιστο στα «όνειρα». Είδαμε έτσι την επικράτεια ενός κόσμου διαιρεμένου σε περισσότερα πάθη και συμφέροντα απ’ όσο πριν από πέντε και δέκα χρόνια. Ο λαός δεν έγινε το ένα Μεγάλο Πράγμα, η σφιχτή γροθιά απέναντι στους εχθρούς του. Διότι, από μια άποψη, αυτός ο συγκεκριμένος λαός είχε πίσω του δεκαετίες κοινωνικής ειρήνης και σχετικής ευημερίας. Δεν θέλησε έτσι να ξαναγίνει διαμελισμένο σώμα σε έναν επινοημένο εμφύλιο, ούτε να ξεθάψει λάβαρα. Η μίμηση του πολέμου, η ρητορική της μάχης, οι μεγάλες κουβέντες, ναι. Όχι όμως το πέρασμα στην πράξη, ούτε η αποδοχή της ρήξης με τον σύγχρονο κόσμο. Και τώρα; Ο λαός συνηθίζει να απογοητεύει τους ριζοσπάστες γιατί είναι πολύ φιλήσυχος για τα ανατρεπτικά όνειρα. Την ίδια στιγμή, η ψευδοαποθέωση της αδούλωτης ελληνικής ψυχής για κάποια χρόνια γέννησε αντιδράσεις σ’ όσους ασφυκτιούν με τις σαθρές πλευρές της εθνικής ιδεολογίας. Ο λαζοπούλειος ύμνος στη σοφή γριούλα θα έφερνε κάποτε κορεσμό και αηδία. Ο ηθικοπλαστικός λαϊκισμός συχνά διεγείρει τα αντίθετα, ολιγαρχικά ένστικτα. Άνθρωποι που δεν υποφέρουν αισθητικά ή ιδεολογικά την κολακεία του λαού

ανακαλύπτουν ως ανάχωμα έναν ξινό αριστοκρατισμό της απόστασης. Μου είναι οικεία αυτή η αντίδραση. Γιατί, βέβαια, υπάρχουν πολλές όψεις της ελληνικής ζωής που προκαλούν ασφυξία. Πονηριές και ψέματα που καλύπτονται με πρόχειρα ιδεολογικά μπαλώματα. Και συχνά μια επιθετική αγραμματοσύνη που δεν παραδέχεται το κενό της. Η ελληνική ζωή έχει ζώνες αληθινής ασχήμιας. Ποιος, ωστόσο, μπορεί να διεκδικεί έναν λαό απαλλαγμένο από αντιφάσεις; Ο ριζοσπάστης λαϊκιστής θέλει, ας πούμε, τους απλούς ανθρώπους σε θέση μάχης εναντίον των ελίτ, σε διαρκή πόλεμο με τους ισχυρούς. Αυτός, λοιπόν, δεν υποφέρει τις ασυνεπείς, ελαφριές, αντιηρωικές πλευρές των πραγματικών ανθρώπων. Αλλά και ο εμπαθής αντιλαϊκιστής μοιάζει να νοσταλγεί εποχές πριν από την καθολική ψηφοφορία και τη μαζική δημοφιλή κουλτούρα. Και αυτός, με τον τρόπο του, ζητάει έναν λαό «στο ύψος των περιστάσεων». Ίσως, όμως, ο λαός να βρίσκεται κάπου πέρα από αυτήν τη σκηνή όπου δίνονται οι μάχες στο όνομά του. Έχει τα προβλήματά του, αλλά δεν είναι ο σύγχρονος εσταυρωμένος. Η αγιοποίηση των λαϊκών ανθρώπων υπήρξε εξάλλου η άλλη όψη της περιφρόνησης για έναν λαό γεμάτο ελαττώματα. Το πραγματικό πρόβλημα είναι έτσι το εκκρεμές ανάμεσα σε μυθοποιήσεις και κατεδαφίσεις του λαού. Το πέρασμα από την αγανάκτηση εναντίον των ελίτ σε μια άσφαιρη δυσαρέσκεια που ψάχνει απλώς να ξεσπάσει. Στις ωραιότερες στιγμές του δυτικού πολιτισμού ο λαός ήταν ένα πολιτικό στοίχημα, μια ευγενής υπόσχεση: ότι οι καθημερινοί άνθρωποι μπορεί να πετύχουν πράγματα, να σηκωθούν λίγο ψηλότερα, να ξεφύγουν από την υλική και πνευματική μιζέρια. Ειλικρινά, δεν νομίζω ότι έχουμε βρει κάτι καλύτερο από αυτή την «υπόσχεση για το καλύτερο», από την προσδοκία βελτίωσης και εκπολιτισμού της ζωής. Ο ηρωικο-αγωνιστικός λαός ή, από την άλλη, ο ανορθολογικός και απαθής όχλος δεν έχουν πια να προσφέρουν πολλά ούτε στην πολιτική σκέψη ούτε στη ματιά του ανθρώπου της τέχνης. Μοιάζουν με φαντάσματα που όποτε επιστρέφουν στη σκηνή, η σκέψη μας γίνεται πιο φτωχή και η τέχνη μας μάσκα ενός φανατισμού. Τα φαντάσματα, φυσικά, δεν θα φύγουν ποτέ απ’ τη σκηνή της Ιστορίας. Δεν υπάρχει, όμως, κανένας λόγος να συνεχίσουμε είτε κολακεύοντας είτε βρίζοντας τον λαό σαν πιστοί μιας θρησκείας που έχασε τη λάμψη της. Οι πιστοί και οι αποστάτες μιας θρησκείας αναπαράγουν έναν ζήλο που βγάζει λάθος απαντήσεις σε πραγματικά ερωτήματα. Και μάλλον ο λαός είναι αίνιγμα και ερώτηση. Όχι απάντηση.

Τι είναι το Refugees Welcome Greece; Μια διεθνής εθελοντική πρωτοβουλία που στοχεύει στην εξασφάλιση αξιοπρεπούς στέγασης για τους πρόσφυγες μέσω της συγκατοίκησης. Η ιδέα ξεκίνησε στο Βερολίνο το 2014 ως μια προσπάθεια αναζήτησης εναλλακτικών τρόπων ένταξης και υποδοχής των προσφύγων και σήμερα υλοποιείται και στην Ελλάδα με βάση τις ίδιες αρχές, προσαρμοσμένο στις σημερινές ανάγκες. Πώς λειτουργεί; Η ομάδα μας δέχεται και καταγράφει αιτήματα στέγασης και προσφορές συγκατοίκησης. Αφού επεξεργαστεί τα στοιχεία και ταυτοποιήσει υποψήφιους συγκατοίκους, θα προγραμματίσει μια συνάντηση γνωριμίας και εάν υπάρξει η κατάλληλη «χημεία», θα προχωρήσουν στη συγκατοίκηση. Εάν μια οικογένεια επιθυμεί να συμμετάσχει στο πρόγραμμα, θα πρέπει να συμπληρώσει μια φόρμα εγγραφής που θα βρει στην ιστοσελίδα μας www.refugees-welcome.gr. Στην Ελλάδα πότε ξεκίνησε; Περίπου πόσα άτομα έχουν εξυπηρετηθεί ως τώρα; Στην Ελλάδα ξεκίνησε τη Δευτέρα 5 Οκτωβρίου. Μέσα σε λίγες ώρες έχουμε δεχτεί προσφορές συγκατοίκησης από την Αθήνα, τη Θεσσαλονίκη, τον Βόλο, τη Λευκάδα και άλλες περιοχές. Υπάρχει οικονομική υποστήριξη για κάποιον που θέλει να συγκατοικήσει με έναν πρόσφυγα; (Αν ναι, από πού προέρχεται και ποιο είναι το ανώτατο όριο;) Κανείς δεν είναι υποχρεωμένος να καλύπτει όλο το κόστος του ενοικίου. Υπάρχουν τρόποι οικονομικής υποστήριξης και με βάση την εμπειρία και από τις άλλες χώρες μια πολύ καλή λύση είναι οι μικροδωρεές ή το crowdfunding, η χρηματοδότηση από το κοινό δηλαδή. Η συνεισφορά δεν θα πρέπει να ξεπερνά το κόστος του ενοικίου που αντιστοιχεί στον συγκάτοικο. Δεν θα έπρεπε η αντιμετώπιση του προσφυγικού, με ό,τι αυτό συνεπάγεται, να είναι αρμοδιότητα του κράτους; Κάθε κοινωνία δίνει το στίγμα της. Η πρωτοβουλία μας είναι μια προσπάθεια να δείξουμε πως υπάρχει κι άλλος τρόπος υποδοχής και ένταξης των προσφύγων. Ποια είναι τα πλεονεκτήματα και για τα δύο μέρη, και για τον πρόσφυγα και γι' αυτόν που τον δέχεται στο σπίτι του; Οι πρόσφυγες εξασφαλίζουν μια αξιοπρεπή διαμονή και ταυτόχρονα έχουν την ευκαιρία να ενταχθούν και να προσαρμοστούν στο νέο περιβάλλον πιο εύκολα. Παράλληλα, τα άτομα που παίρνουν την πρωτοβουλία να συγκατοικήσουν έρχονται σε επαφή με έναν διαφορετικό πολιτισμό, επαναπροσδιορίζουν τυχόν προκαταλήψεις και βοηθούν έναν συνάνθρωπό τους που βρίσκεται σε δύσκολη θέση.

κε ιμε νο: m. hul ot φ ω τογ ραφια: π αρις ταβιτιαν

50' με την

Ιφιγένεια Βασιλείου

Στα γραφεία μιας νέας και ταλαντούχας γραφίστριας μαθαίνουμε τη συνταγή για να φτιάξεις το τέλειο εξώφυλλο ενός βιβλίου των επιφανών Πανεπιστημιακών Εκδόσεων Κρήτης αλλά και το cover του νέου δίσκου των Baby Guru.

Η είσοδος της πολυκατοικίας που φιλοξενεί το γραφείο της Ιφιγένειας Βασιλείου είναι στην Αγίου Μάρκου, απέναντι από ένα μαγαζί που πουλάει χιλιάδες πλαστικά λουλούδια. Είναι Σάββατο πρωί και από τα παράθυρα του δεύτερου ορόφου μπορείς να δεις τους πωλητές που προσπαθούν να «ψαρέψουν» πελάτες και μεσήλικες κυρίες φορτωμένες με ψώνια. Η Ιφιγένεια μας φτιάχνει καφέ σε πολύχρωμες ριγέ κούπες και μας δείχνει τη δουλειά της: τα εξώφυλλα βιβλίων που έχει σχεδιάσει για τις Πανεπιστημιακές Εκδόσεις Κρήτης, αφίσες για ταινίες και εξώφυλλα δίσκων – τα περισσότερα βραβευμένα με ΕΒΓΕ (τα βραβεία Design και Γραφιστικής). «Από μικρή έφτιαχνα μανιωδώς τετράδια αφιερώσεων και λευκώματα, αυτά με τις ερωτήσεις», λέει, «και τα γέμιζα με κολάζ από αυτοκόλλητα και αποκόμματα από τις “Μανίνες” και τις “Κατερίνες” που έπαιρνα τότε. Σε μια “Κατερίνα”, σε άρθρο για “ενδιαφέροντα επαγγέλματα”, είδα για πρώτη φορά την ιδιότητα του γραφίστα. Κάτι μου έκανε, αλλά ως φιλοδοξία μου φαινόταν μάλλον λίγη, έτσι, ακόμα και όταν πέρασα στο ΤΕΙ Γραφιστικής πολλά χρόνια αργότερα, δήλωσα πως θα πήγαινα για δυο-τρεις μήνες να δω αν μ’ αρέσει και ότι μάλλον θα ξαναέδινα. Τελικά έμεινα εκεί. Στο ΤΕΙ υπήρχαν ενδιαφέροντα βασικά μαθήματα: σχέδιο, χρώμα, σκοτεινός θάλαμος,

8.10.15 – lifo

15

Talk of the Town τυπογραφία. Δίνονταν έτσι οι βάσεις για καλές και σωστές συνθέσεις, αλλά υπήρχε και ένα καθεστώς νύστας, έλλειψης εγρήγορσης και επαφής με τη σύγχρονη πραγματικότητα στη γραφιστική, με την οποία ήρθα σε επαφή αργότερα, όταν δούλεψα στο δημιουργικό γραφείο του Bios. Εκεί, και έπειτα στους ΜΝP, κατάλαβα ότι ο καλός σχεδιασμός και μια ωραία σύνθεση δεν είναι από μόνα τους αρκετά, το ενδιαφέρον και η πρωτοτυπία έχουν να κάνουν με την ιδέα που πρέπει να προωθηθεί – όπως συμβαίνει με τα πάντα, άλλωστε. Το γιατί και το πώς κάνεις κάτι πρέπει να έχει έναν λόγο, κάτι που είναι συνεχώς διαπραγματεύσιμο και επιβάλλει διαρκή έρευνα και επαφή με το τι συμβαίνει τριγύρω. Δεν μπορείς να επαναπαύεσαι σε πρακτικές με τις οποίες είσαι εξοικειωμένος, για να δημιουργηθεί κάτι αξιόλογο πρέπει να λειτουργεί και λίγο αιφνιδιαστικά. Τo θέμα είναι ότι στη γραφιστική δεν αρκεί μόνο η προσωπική πρόθεση και ο οραματισμός του designer, καθώς εν τέλει εφαρμόζεις μια ιδέα σε ένα προϊόν-υπηρεσία, το οποίο, αν δεν τη φέρει από μόνο του ή αν δεν μπορεί να την υποστηρίξει, είναι πρόβλημα. Τα όρια με την εξαπάτηση είναι πολύ λεπτά». Μας δείχνει κάποια παλιά βιβλία από την ανατολική Ευρώπη που έχουν υπέροχα εξώφυλλα και γραμματοσειρές και το εξώφυλλο που έκανε για το άλμπουμ του Γιάν Βάν ντε Ένγκελ με έναν τύπο που μου θυμίζει τον Πάμπλο Εσκομπάρ, αλλά είναι κάποιος κλαριντζής. «Τα ερεθίσματα, οι τάσεις, είναι από οπουδήποτε» λέει. «Λόγω του Διαδικτύου υπάρχουν πια άπειρα δείγματα αξιόλογης γραφιστικής και όχι μόνο. Τα πάντα βρίσκονται εκεί και αυτό σίγουρα έχει ανεβάσει το γενικό επίπεδο. Σπάνια θα δω κάτι που δεν βλέπεται, αλλά και σπάνια κάτι

www.ifigeniavasiliou.gr

16 lifo – 8.10.15

αποφάσισα να πάρω μέρος σε έναν διαγωνισμό των Πανεπιστημιακών Εκδόσεων Κρήτης (ΠΕΚ) για μια καινούργια εκδοτική σειρά. Έτσι ξεκίνησε μια πολύ καλή και σημαντική συνεργασία κι επομένως ξεκίνησα να δουλεύω και μόνη μου. Είναι σημαντική αυτή η συνεργασία, γιατί καταρχάς το έργο των εκδόσεων είναι σημαντικό από μόνο του και γιατί έχω να κάνω με μια καταπληκτική ομάδα ανθρώπων, η διάδραση και συζήτηση με τους οποίους βελτιώνει και τη δική μου δουλειά. Για να σχεδιάσω και να δοκιμάσω την πρώτη αυτή σειρά (τις “Προοπτικές”) δούλευα μαζί τρία εξώφυλλα, την Εταιρεία, το Γιατί γεννήθηκε το κράτος και το Σκανδιναβικό Μοντέλο. Ακολούθησαν άλλα 8, σύνολο 11 για τις “Προοπτικές”, και περίπου άλλα τόσα για άλλες σειρές. Ένα καλό εξώφυλλο για μένα πρέπει να έχει λειτουργική και ευανάγνωστη τυπογραφία και να μην είναι πολύ περιγραφικό. Διακριτικά να αποκαλύπτει κάποιο στοιχείο ή κάπως να υποδηλώνεται το ύφος. Μιλάω για βιβλία ανθρωπιστικών και θετικών επιστημών, όπως αυτά στις ΠΕΚ. Και εκεί υπάρχουν και εξαιρέσεις, λόγου χάρη το εξώφυλλο για τον Ναζισμό δεν είναι και τόσο διακριτικό – δεν θα μπορούσε άλλωστε με αυτό το θέμα (καταπληκτικό και επίκαιρο βιβλίο, παρεμπιπτόντως). Προσωπικά, μου αρέσουν τα σκληρόδετα εξώφυλλα, ακόμα και τελείως σκέτα, με απλή, αλλά προσεγμένη τυπογραφία». Σχολιάζει το εξώφυλλο που έκανε για τον τελευταίο δίσκο των Baby Guru, το «Marginalia», που πήρε το βραβείο στα φετινά ΕΒΓΕ: «Την επομένη της γνωριμίας μου με τους Baby Guru, οπότε και ακούσαμε τον δίσκο, ταξίδεψα στη Λιουμπλιάνα και σε μια ωραία βόλτα μού τράβηξε την προσοχή αυτό το άγαλμα σκύλου, το οποίο και φωτογράφισα. Δουλεύοντας αργότερα τον δίσκο, θυμήθηκα τη φωτογραφία, μου ταίριαξε πολύ και την πρότεινα στα παιδιά, μαζί με άλλες 2-3 προτάσεις. Στην αρχή δεν του έδωσαν καμιά σημασία. Μου είπαν, μάλιστα, ότι

που θα με εντυπωσιάσει πολύ. Οι επιρροές μου είναι από παντού, και από άλλα πεδία. Έχω και αγαπημένους γραφίστες που παρακολουθώ, αλλά δεν τους αναφέρω, γιατί αλλάζουν συνεχώς. Θαύμαζα πολύ και με επηρέασαν καθοριστικά αυτοί που εν τέλει δούλεψα μαζί τους: ο Βασίλης Χαραλαμπίδης από το Bios, o Βασίλης Μαρματάκης και η Κατερίνα

είναι εξώφυλλο για τον Βοy (;), αλλά τις επόμενες μέρες μου δήλωσαν ότι αυτό θα ήταν το εξώφυλλο. Χάρηκα πολύ με το βραβείο, όπως χαίρομαι και για τις υπόλοιπες διακρίσεις. Κυρίως το βλέπω ως επιβράβευση μιας καλής συνεργασίας. Σίγουρα μπορεί να ανοίξει και τον δρόμο για νέες συνεργασίες. Σ’ εμένα δεν συνέβη, αλλά σε μεγαλύτερα γραφεία και για μεγαλύτερες αναθέσεις μού φαίνεται πολύ πιθανό να λειτουργεί. Τα ΕΒΓΕ, γενικά, αποτελούν μια πολύ καλή, αν και όχι τη μόνη, βάση δεδομένων για το τι συμβαίνει τώρα στην Ελλάδα στη γραφιστική». Τη ρωτάω τι της αρέσει να σχεδιάζει πιο πολύ. «Δεν μου αρέσει να ασχολούμαι με ένα είδος μονάχα, αν συνέβαινε αυτό θα υπέφερα. Τον τελευταίο καιρό δούλεψα, εκτός από τα βιβλία, για τα υλικά μιας ταινίας μικρού μήκους, τον σχεδιασμό ενός site με ρυμουλκά, για ένα κέντρο γιόγκα, για το artwork μουσικού άλμπουμ, ένα εκπαιδευτικό πρόγραμμα κ.ά. Κάθε φορά θέλω να κάνω αυτό με το οποίο έχω καιρό να καταπιαστώ. Τώρα, για παράδειγμα, θα ήθελα να δουλέψω πάνω σε branding, λογότυπο και εταιρική ταυτότητα. Όλη αυτή η εναλλαγή είναι που μου αρέσει σε αυτήν τη δουλειά και η συνεργασία με άλλους ανθρώπους, γραφίστες, εικονογράφους. Η ομαδική δουλειά με ενδιαφέρει και έτσι βλέπω το επαγγελματικό πλάνο. Δεν ξέρω για τους άλλους, αλλά δεν μου είναι ακριβώς μόνο ευχάριστη η δημιουργική διαδικασία. Συνήθως, όταν πρωτοξεκινάω να δουλέψω πάνω σε κάτι, συχνά, ενώ έχω σπαταλήσει αρκετό χρόνο και προσπάθεια, αντιλαμβάνομαι ότι μια ιδέα που είχα θεωρήσει φανταστική δεν δουλεύει καθόλου. Τότε απελπίζομαι, μπλοκάρω και μου παίρνει λίγο χρόνο να επανέλθω. Μετά συνέρχομαι και συνήθως τότε βγαίνει κάτι που λειτουργεί. Επίσης, με δυσκολεύει πολύ όταν δεν λειτουργεί καθόλου η επικοινωνία με κάποιον πελάτη και έχει χαθεί η επαφή – υπάρχει η κατηγορία αυτών που διαλέγουν πάντα το χειρότερο ή κάθε παρατήρηση στέλνει τη δουλειά 10 επίπεδα κάτω. Σε αυτές τις περιπτώσεις έχω ένα όριο αντοχής και καμιά φορά είμαι ικανή για παραγωγή χαμηλότατου επιπέδου αισθητικής, προκείμενου να επισπευσθεί η διαδικασία. Αυτό είναι κάτι που προσπαθώ να μη συμβαίνει και, ευ-

Παπαναγιώτου από τους ΜΝP. Δεν είχα ποτέ μανία με κάποια συγκεκριμένη σχολή γραφιστικής. Ίσως έχω κι εγώ μια “παλιακολαγνεία”, μoυ αρέσει η τυπογραφία σε παλαιότερα περιοδικά, παλιές ταμπέλες και σύμβολα, και κυρίως τα παλιότερα δείγματα τυπογραφίας σε βιβλία. Η γραφιστική στις εκδόσεις πάντα με ενδιέφερε, η πρακτική μου ήταν επίσης σε εκδόσεις (Κοάν και Πλέθρον). Έτσι, αφού σταμάτησα να δουλεύω σε δημιουργικά γραφεία, δεν είχα ιδέα τι ήθελα να κάνω. Ταυτόχρονα ξεκινούσα και ένα μεταπτυχιακό στην Καλών Τεχνών και γι’ αυτό

τυχώς, όταν υπάρχει κάποιο δείγμα και στίγμα δουλειάς, απευθύνεται σ’ εσένα κόσμος που έχει ανάλογη οπτική, δεν είναι σύνηθες φαινόμενο». «Πες μου κάτι που είδες τελευταία και ζήλεψες». «Συνεχώς βλέπω δουλειές που θα ήθελα να έχω κάνει εγώ. Τώρα μου έρχεται στο μυαλό το προηγούμενο εξώφυλλο των Βaby Guru, το “Pieces”, που σχεδίασε ο Δημήτρης Παπαδάτος, και το λογότυπο της Volksbühne».

Τo θέμα είναι ότι στη γραφιστική δεν αρκεί μόνο η προσωπική πρόθεση και ο οραματισμός του designer, καθώς εν τέλει εφαρμόζεις μια ιδέα σε ένα προϊόνυπηρεσία, το οποίο, αν δεν τη φέρει από μόνο του ή αν δεν μπορεί να την υποστηρίξει, είναι πρόβλημα.

Φωτό: atenistas

α π ό τ ον δ ημήτ ρ η ρ ηγ όπ ουλο

Urban

q Μένω στην Ακρόπολη, σε μία από τις πιο μποέμ και ζεστές γειτονιές, με πλούσιο παρελθόν και δυναμικό παρόν.

θεοδοσία τσάτσου Τραγουδίστρια

Η Θεοδοσία Τσάτσου θα εμφανιστεί στο Ρυθμός Stage (Μαρίνου Αντύπα 38, Ηλιούπολη) την Παρασκευή 16 και 23 Οκτωβρίου.

Στιγμιότυπα από την εκδήλωση των atenistas στο Λύκειο του Αριστοτέλη.

Η Αθήνα μας χωράει όλους; Κυριακή απόγευμα στο Λύκειον.

Η παλαίστρα του Λυκείου αποκαλύφθηκε το 1996 στη διάρκεια των σωστικών ανασκαφών της Γ' Εφορείας Προϊστορικών και Κλασικών Αρχαιοτήτων.

2 Αtenίstaς Στο http://atenistas. org θα δείτε τις επόμενες δράσεις τους.

q Συνηθίζω να περπατώ μέσα στον αρχαιολογικό χώρο της Πνύκας, στο Μνημείο του Φιλοπάππου, όπου απολαμβάνω τον ήλιο να βυθίζεται στον ορίζοντα, μέσα στο πυκνόφυτο δάσος, στη φυλακή του Σωκράτη, και το τέλειο καθάρισμα γίνεται εν τέλει στον Παρθενώνα, η άμεση «εις εαυτόν διείσδυση». Ξεκουράζομαι, επίσης, στο αναγνωστήριο του Νέου Μουσείου της Ακρόπολης και χάνομαι μέσα στα αρχαία εκθέματα και στους λιτούς χώρους του μουσείου, ενώ απογειώνομαι μπροστά στον τεράστιο γυάλινο τοίχο με θέα τον Παρθενώνα. Αγαπημένος ρομαντικός περίπατος είναι και τα Αναφιώτικα. Εκεί πραγματικά ο χρόνος σταματά.

q Ψωνίζω ψωμί ζυμωτό από τον φούρνο της Χριστίνας επί της Δράκου. Καταπληκτικό παραδοσιακό οπωροπωλείο και παντοπωλείο είναι τα «Ελληνικά Καλούδια» στην οδό Χατζηχρήστου. Στη Μακρυγιάννη 3 παίζουν οι καλύτεροι χυμοί και τα πιο γευστικά σάντουιτς. Στο LOTTE απολαμβάνω τον καφέ μου, σπιτικά γλυκά, καθαρά ποτά. Η καλή μουσική, το vintage décor και η χαλαρή ατμόσφαιρα δίνουν έναν τόνο ξενοιασιάς και ωραίας παρέας. Προτείνω, επίσης, το καφέ και εστιατόριο του Νέου Μουσείου.

από τον δημήτρη κυριαζή

Λύκειο Αριστοτέλη

q Ένα από τα μυστικά της περιοχής είναι η ακατάλυτη δύναμη που μεταμορφώνει την ύλη σε πνεύμα. Μέσα στη γειτονιά μου φαίνεται ο θεϊκός στρόβιλος του καθενός. Είναι ένα συνεχές στριπτίζ.

q Εκεί θα πήγαινα και κάποιον που δεν έχει επισκεφθεί τη γειτονιά. Θα άρχιζα από μια βόλτα στον πεζόδρομο της Διονυσίου Αρεοπαγίτου και κατευθείαν στους Θεούς. Στον Παρθενώνα.

Ακρόπολη

γειτονιά

1

Νομίζω, ήταν μία από τις πιο συναρπαστικές πρωτοβουλίες που πήραν στα πέντε χρόνια ύπαρξής τους οι atenistas, να εγκαινιάσουν την Κυριακή στο Λύκειο του Αριστοτέλη τον θεσμό των δημόσιων ομιλιών κατά το πρότυπο της Αρχαίας Αγοράς / δεν υπάρχει πιο δημιουργική και αναζωογονητική δράση από το να «κατασκευάζεις» εμπειρίες και οι atenistas έχουν πια και την εμπειρία και την «τεχνογνωσία» για να το κάνουν / για τους μανιακούς της Αθήνας υπήρχαν ομιλίες που δεν «έπρεπε» να χάσεις, αλλά συνέβη κι αυτό, καθώς την ίδια στιγμή που μιλούσε ο Νίκος Βατόπουλος μιλούσε και ο Λευτέρης Σκιαδάς / θα σταθώ σήμερα στην ομιλία του Βατόπουλου γιατί, εκτός όλων των άλλων, με τσίγκλισε ο τίτλος της: «Η Αθήνα μας χωράει όλους» / είναι ένας τίτλος που προφανώς δεν μπήκε τυχαία, ένας τίτλος που σε προκαλεί να σκεφτείς, ένας τίτλος τελεσίδικα καταφατικός, αισιόδοξος και ταυτόχρονα οραματικός / προσωπικά, και πριν ακούσω τον Νίκο, θα έβαζα ένα διστακτικό ερωτηματικό στο τέλος, γιατί πιστεύω ότι η Αθήνα δεν είναι ούτε «έξυπνη», ούτε δημοκρατική πόλη, αλλά, τελικά, ο Βατόπουλος ήθελε να πει κάτι πολύ διαφορετικό, χωρίς να διαφωνεί επί της ουσίας / έθεσε με τον δικό του τρόπο την υπόθεση της Αθήνας στην κλίμακα του Χρόνου χωρίς να απεραντολογεί / «σήμερα», σημείωσε, «πολλοί θεωρούμε ότι η Αθήνα βρίσκεται σε μια στασιμότητα, παρ’ ότι αυτό αντίκειται σε κάθε έννοια αντίληψης της πραγματικότητας. Η αλήθεια είναι ότι η Αθήνα κινείται, και μάλιστα με υψηλές ταχύτητες, αλλά όχι πάντα σε σύμπνοια, ούτε προς την κατεύθυνση που θα επιθυμούσαν ενδεχομένως όσοι αποτελούν τη δημιουργική δεξαμενή της πόλης» / μου άρεσε η εικόνα με το πλήθος που περιμένει να ανάψει το πράσινο για τους πεζούς στη διασταύρωση στα Χαυτεία / «νοερά, μπορούμε να φανταστούμε τα συννεφάκια των σκέψεων που σχηματίζουν ένα άλλο στρώμα γεμάτο από τους εσωτερικούς μονολόγους και τις μοναχικές σκέψεις των πεζών. Τα εκατομμύρια των συλλογισμών που παράγονται κάθε λεπτό στην πόλη είναι το ορυχείο και το πολύτιμο μετάλλευμα μιας μητρόπολης. Η σκέψη είναι αυτή που θα επενδυθεί σε οράματα και σχέδια προόδου» / και συνέχισε: «Και η Αθήνα έχει ανάγκη από όλες αυτές τις σκέψεις. Θέλει το άθροισμά τους και το πολλαπλασιαστικό τους γινόμενο. Είναι ένας εν δυνάμει πλούτος που μπορεί να γίνει αντιδραστήρας. Αλλά πρώτα απαιτείται ανάφλεξη. Και για να γίνει αυτό, πρέπει να υπάρξει η αστική εκείνη συνθήκη που θα δώσει στον πεζό και τυχαίο διαβάτη της πόλης το χρίσμα του συνειδητού πολίτη. Και για να νιώσει κάποιος πολίτης, χρειάζεται να νιώσει ελεύθερος και αξιοσέβαστος. Αλλά δεν αρκεί. Ο πολίτης της νέας μητρόπολης πρέπει να νιώσει ότι η πόλη, η κοινωνία, περιμένει τη συμβολή του / ο Νίκος θυμήθηκε τον Αμερικανό στοχαστή Ρίτσαρντ Φλόριντα, που είχε μιλήσει για τα τρία Τ (Talent, Technology, Tolerance - Ταλέντο, Καινοτομία, Ανεκτικότητα) που απαιτούνται για την ευημερία μιας πόλης, και την Τζέιν Τζέικομπς, που επίσης είχε μελετήσει τις αμερικανικές πόλεις τη δεκαετία του 1960 και μας κληροδότησε την κλασική σκέψη της όταν μιλάει για τη χρησιμότητα της ώσμωσης, των μεικτών χρήσεων και του συγχρωτισμού, ιδιοτήτων που επιταχύνουν την ανάπτυξη μιας πόλης / «οι σύγχρονες πόλεις, συνεπώς και η Αθήνα, γίνονται συχνά κατανοητές ως αποθετήρια σκέψης» υπογραμμίζει ο Βατόπουλος και αναρωτιέται αν μπορεί η Αθήνα να γίνει μια έξυπνη πόλη: «Συχνά νιώθει κανείς ότι η Αθήνα, παρά τις συναρπαστικές της χαραμάδες και νησίδες, είναι μια πόλη ανελεύθερη και αντιδημοκρατική. Ένας νέος, ταλαντούχος άνθρωπος, που θέλει να δημιουργήσει στον τόπο του, να φτιάξει ή να συνδεθεί με δίκτυα, να στήσει μια επιχείρηση ή να αφιερωθεί στην έρευνα και στην καινοτομία, αισθάνεται συχνά σε καθεστώς ασφυξίας. Μπορεί αυτό να αλλάξει;» / αλήθεια, μπορεί;

q Ένα από τα ιδιαίτερα χαρακτηριστικά της είναι ότι το διαχρονικό χρώμα της παλιάς γειτονιάς παντρεύεται με επιτυχία με τον διεθνή τόνο από τους τουρίστες που συρρέουν συνεχώς. Μια γειτονιά απολαυστική, με διάχυτη ιστορική αύρα και γεμάτη καλλιτέχνες, φοιτητές και ιδιαίτερους ανθρώπους από όλο τον κόσμο.

q Έχουμε πάρα πολλά νεοκλασικά κτίρια σπουδαίου αρχαιολογικού και αρχιτεκτονικού ενδιαφέροντος. Ο πεζόδρομος της Διονυσίου Αρεοπαγίτου είναι γεμάτος από αυτά. Όμως και το Νέο Μουσείο της Ακρόπολης έχει δώσει τον δικό του, ξεχωριστό τόνο. q Στα δυσάρεστα της γειτονιάς συγκαταλέγω τα περιστατικά στα οποία ακούω τουρίστες να κράζουν τους Έλληνες, λέγοντας ότι δεν μας αξίζει αυτός ο τόπος. q Ο Άντρι Ηλία είναι μια ιδιαίτερη περίπτωση στη γειτονιά. Είναι ο ολιστικός θεραπευτής της τρίχας και της ψυχής. Κουρεύει και χτενίζει σε δέκα λεπτά και αν το επιθυμεί η πελάτισσα, μπορεί και να απολαύσει τις υπηρεσίες του ως θεραπευτή του ρέικι και ψυχοθεραπευτή. Στη συνέχεια, μετά από όλα αυτά, μέσα σε αυτήν τη «μυστικιστική έκσταση», της δίνει και όνομα πνευματικό. Μιλάμε για την απόλυτη μεταμόρφωση. q Θα ήθελα περισσότερο χρώμα στο τσιμέντο, αναβάθμιση πολλών κτιρίων σε νεοκλασικά και καθεμία ταράτσα να είναι και ένας κήπος. q Συνδυάζω τη γειτονιά μου με το «Βαλς των χαμένων ονείρων» του Χατζιδάκι και το «Ένα μεσημέρι» του Ξαρχάκου.

8.10.15 – lifo

17

ΘΕΑΤΡΟ

Η

πρόβα έχει τελειώσει και οι τέσσερίς τους κάθονται σε μια άκρη της πλατείας του Θεάτρου Αθηνών και συζητούν. Ανά στιγμές, πετάγονται από το κάθισμα για να δείξουν κάτι ο ένας στον άλλο. Ο Κωνσταντίνος Μαρκουλάκης, η Στεφανία Γουλιώτη, η Λουκία Μιχαλοπούλου και ο Οδυσσέας Παπασπηλιόπουλος συναντιούνται για πρώτη φορά όλοι μαζί στη σκηνή για να υποδυθούν τα δύο ζευγάρια στο έργο της Γιασμίν Ρεζά, Ο Θεός της Σφαγής. «Ανεβείτε και καθίστε στο σκηνικό, να φωτίζουμε κιόλας» μας λέει ο Κωνσταντίνος που υπογράφει και τη σκηνοθεσία της παράστασης. Η Στεφανία φοράει ταγέρ. Και πέρλες. Και δωδεκάποντες γόβες. Έχει κοντό καρέ. Μια επιτυχημένη γυναίκα καριέρας σε μια ευρωπαϊκή χώρα, σύζυγος μεγαλοδικηγόρου. «Πρώτη φορά παίζω γυναίκα μεγαλύτερη σε ηλικία από εμένα» λέει η Στεφανία Γουλιώτη. «Μια γυναίκα πιο συγκροτημένη, με βήματα καθαρά. Κάθε φορά ήταν το αγρίμι, μια νεότερη κοπέλα, ένα κορίτσι. Αυτή είναι μια γυναίκα που κάνει διαχείριση κεφαλαίων, έχει μια πορεία και, φυσικά, το ξέσπασμά της. Και χρειάζεται πολλή καθαρότητα αυτό που παίζω, όχι μια γενική ενέργεια και ξεκινάω, όπως έχω συνηθίσει. Νομίζω ότι παίζω έναν ώριμο άνθρωπο σε ρόλο, σε μια στιγμή που με βρίσκει κι εμένα, προσωπικά, σε μια φάση υποκριτικής ωριμότητας, που προσπαθώ λιγότερο να αποδείξω ότι είμαι καλή, και αυτό καλλιτεχνικά είναι ένα βήμα για μένα».

— Δηλαδή, θέλεις να μου πεις ότι έχεις ανάγκη να το αποδεικνύεις αυτό; Δεν σου το έχουν πει, δεν το ξέρεις; Είναι στον οργανισμό μου. Υπάρχει αυτό το σύμπλεγμα στο κεφάλι μου. Αν έχω μια τέτοιου είδους αποδοχή, αν μου πουν ότι είμαι καλή, αυτό σημαίνει ότι με αγαπάνε κιόλας. Αν δεν νιώσω αποδεκτή, σταματά ο κόσμος να με αγαπάει, σταματάω να υπάρχω. Αν κάποιος δεν με αποδεχτεί ως ηθοποιό, νιώθω ότι δεν με αγαπάει. Αυτό είναι ένα πρόβλημα. Ένα κομμάτι που σου στερεί σοφία, γιατί λειτουργείς μόνο γι’ αυτό, για να γίνεις αποδεκτός, και αυτό σε κρατάει πίσω. Εγώ πάντα λειτουργούσα σαν να είμαι σε αποστολή, λες και αυτό είναι αυτοσκοπός. Τώρα στρογγυλεύω λίγο και βαθαίνω.

— Και τώρα τι ζητάς; Να εξαφανιστώ ανάμεσα στους τέσσερις.

— Και τι θέλεις να σου πουν; Θέλω να μου πουν ότι είμαι καλή, αλλά λιγότερο. Θέλω περισσότερο να παρακολουθεί ο θεατής το πινγκ-πονγκ ανάμεσά μας.

— Εδώ βλέπω ότι λειτουργείτε κάπως σαν ομάδα. Αυτό το επιτρέπει ο Κωνσταντίνος. Πρώτη φορά βλέπω κάποιον που φέρει την ευθύνη του αποτελέσματος να ακούει τόσο πολύ, χωρίς φίλτρο. Με ευχαριστεί πολύ αυτό. Ίσως είναι η πρώτη φορά που μου συμβαίνει και σε αυτό το σημείο συμπληρώνουμε ο ένας τον άλλο. Έχει την κατάρα να είναι με το ένα πόδι έξω από την παράσταση, για να σκηνοθετεί.

— Τι γνώμη έχεις γι’ αυτούς τους τέσσερις ήρωες που

18 lifo – 8.10.15

συμπεριφέρονται πιο ανώριμα και πιο βάρβαρα από τα παιδιά τους; Είναι αξιαγάπητοι οι καημένοι. Προσπαθούν πάρα πολύ, βρίσκονται σε μια σύγκρουση μεταξύ της θέλησής τους και αυτού που δείχνουν. Είναι ένα πρόβλημα του δυτικού πολιτισμού, ο οποίος ναι μεν προφυλάσσει τα δικαιώματα και τη συμβίωση, αλλά έχει πολύ μεγάλη ιδέα για τον εαυτό του. Δεν εμπερικλείει, και δεν μπορεί, τις πολύ βαθιές παρορμήσεις και τα ζωώδη ένστικτα που κουβαλάμε. Μπήκαμε σε μια μήτρα και βγήκαμε κάποια στιγμή από αυτήν σε σοκ. Δεν το λύσαμε αυτό ποτέ. Ενώ ο δυτικός πολιτισμός δεν επιτρέπει σε αυτά τα ένστικτα να υπάρχουν, αυτά παραμένουν και δεν μπορούμε να κάνουμε ότι δεν τα βλέπουμε. Τα έχουμε αγνοήσει, επιβάλλοντας έναν κανόνα καλής συμπεριφοράς.

— Για λόγους προστασίας; Αυτήν τη στιγμή, για παράδειγμα, όλες οι χώρες αυτοπροστατεύονται και φοβούνται τον μετανάστη, τη γυναίκα με μπούρκα, το διαφορετικό χρώμα. Εμείς είπαμε πως όλη η Ευρώπη είναι ενωμένη, έχουμε αλληλεγγύη, έχουμε ανοιχτά σύνορα, αλλά υπάρχει μέσα μας και ένα ένστικτο αυτοπροστασίας. Βλέπεις, ας πούμε, ότι οι Ούγγροι χτίζουν τείχη. Δεν είναι μια δυσαρμονία αυτό; — Και η οικογένεια; Η οικογένεια είναι επίσης μια ζωώδης ανάγκη να ανήκεις κάπου. Πας, λοιπόν, να συνυπάρξεις σε μια πολύ μικρή κοινωνία, στην οποία είναι ουσιαστικά αδύνατον να ζήσεις αρμονικά, επειδή δεν μπορείς να κρύψεις ή να καταπιέσεις τα συμπλέγματά σου, όπως θα έκανες σε μια μεγαλύτερη κοινωνία, κυρίως γιατί δεν έχεις ελευθερωθεί από τα δικά σου θέματα.

— Είναι αποτυχημένο μοντέλο η οικογένεια; Όχι, δεν το πιστεύω αυτό. Είναι αποτυχημένο μοντέλο για όσους δεν έχουν φτάσει σε έναν πρώτο βαθμό καλής επικοινωνίας με τον απέναντί τους. Τα προβλήματα της οικογένειας είναι προβλήματα επικοινωνίας. Σου λέω κάτι και δεν ακούς τα λόγια μου, ακούς την ανάγκη σου. Σου λέει η γυναίκα «σε αγαπώ» και δεν περνάει η πληροφορία, ακούς κάτι άλλο. Είναι μότο μου πια και το λέω παντού: να μπει η ψυχανάλυση στα σχολεία, να μάθεις από παιδί να παίρνεις τις πληροφορίες, χωρίς το φίλτρο των δικών σου πεποιθήσεων. Δηλαδή, να μάθεις με ποιον τρόπο λειτουργεί το σύστημά σου, για να μπορείς να το αντιμετωπίσεις. Όπως μαθαίνουμε ανατομία, να μάθουμε κι αυτό, ότι υπάρχει. Αυτό θα διευκολύνει πραγματικά την επικοινωνία. Αλλιώς, συσσωρεύουμε ένα σωρό πράγματα και κάποια στιγμή σκάνε.

— Τι θέλει να πει η Ρεζά βάζοντας τέσσερις ενήλικες να συνεννοηθούν για ένα πρόβλημα των παιδιών τους; Θέλει να διαχωρίσει τα παιδιά από τους ενήλικες. Να δείξει ότι εμείς, ως σαραντάρηδες, έχουμε φτάσει σε έναν βαθμό ωριμότητας και αυτογνωσίας και γι’ αυτό δεν πρέπει να συμπεριφερόμαστε σαν αυτά τα παιδιά. Και σου αποδεικνύει ότι κάτι τέτοιο είναι μάταιο στον κόσμο αυτό. Ότι η αξιοπρέπεια και η ανωτερότητα είναι κάτι επιφανειακό. Στην πραγματικότητα, η φράση που υπάρχει κάτω από όλα αυτά είναι «ελάτε να πλακωθούμε, γιατί το παιδί σας χτύπησε το δικό μας», «θέλω να σου βγάλω τα μάτια, μωρή». Λοιπόν, αν δεν θέλεις μια

σε αυτη την παρασταση η

στεφανια γουλιωτη δεν ειναι το αγριμι που ηξερεσ Η ταλαντούχα ηθοποιός μιλά για τον ρόλο της στην παράσταση «Ο Θεός της Σφαγής». Από την Αργυρώ Μποζώνη Φωτογραφία: Πάρις Ταβιτιάν

ο θεός της σφαγής Της Γιασμίν Ρεζά Θέατρο Αθηνών Βουκουρεστίου 10 210 3312343

κοινωνία που τα μέλη της να σφάζονται έτσι, αν θες να προφασίζεσαι πολιτισμό, κάνε πολλή ψυχοθεραπεία.

— Και οι άλλοι πολιτισμοί; Λύνουν με τη βία αυτά τα προβλήματα. Δεν είναι σωστό, αλλά είναι αποδεκτό. Είναι όπως οι μονομαχίες και οι βεντέτες.

— Μα, είναι πολιτισμός αυτός που έχει τη γυναίκα με κουκούλα, με μπούρκα, και τη λιθοβολεί; Δεν σου λέω ότι αυτό είναι καλό. Λέω ότι ο δυτικός πολιτισμός έπρεπε να έχει προβλέψει αυτή την εξέλιξη. Και ότι υπάρχει πολλή συσσωρευμένη βία που εκφράζεται με τρομακτικό τρόπο στο πλαίσιο ενός κώδικα καθωσπρεπισμού.

— Μπορούμε να έχουμε ανοιχτές και ειλικρινείς σχέσεις με τους γύρω μας; Είναι κάτι πολύ δύσκολο, σχεδόν ακατόρθωτο, για έναν πολύ απλό λόγο, κι αυτός είναι η ασφάλεια. Εννοώ ότι έχουμε ανάγκη να προστατευτούμε επειδή φοβόμαστε, κυριαρχεί ο φόβος, τον έχουμε ανάγκη. Φοβόμαστε να δείξουμε τον πραγματικό μας εαυτό και μαθαίνουμε να προστατευόμαστε στην ουσία από την απόρριψη.

— Μπορείς όμως να ζήσεις μια σχέση και να μη δείξεις τον αληθινό σου εαυτό; Χρόνια μπορείς να ζήσεις έτσι. Άνθρωποι περνούν μαζί 30 και 40 χρόνια έτσι. Εθελοτυφλούν, γιατί η εναλλακτική είναι μια πολύ επώδυνη διαδικασία.

— Τι χρειάζεται; Προσαρμοστικότητα. Υπάρχει μια αντίφαση. Τα πράγματα κυλούν και ρέουν και από την άλλη ο άνθρωπος αντιστέκεται γιατί θέλει ασφάλεια και σταθερότητα. Αυτή η σύγκρουση που ενυπάρχει στην ανθρώπινη ύπαρξη προκαλεί τη συνεχή ανάγκη για προστασία έναντι της αλλαγής, κι αυτό μας κρατάει πίσω. Το βλέπω και στην υποκριτική αυτό.

— Μπορείς να μου το εξηγήσεις αυτό; Πρώτα περνάμε ένα στάδιο όπου ο καθένας είναι κουκουλωμένος στη γυάλα του και προσπαθεί να προστατέψει τον χαρακτήρα του, να φτιάξει τις ατάκες του, τον τρόπο που θα παρουσιαστεί, και μόλις έχουμε κάτι να παρουσιάσουμε, ουπς! Ανοίγουμε και μπορούμε να ανταποκρινόμαστε και στον άλλο.

— Πόσα χρόνια δουλεύεις, Στεφανία; Δεκαπέντε. Από το 2000.

— Φοβήθηκες ποτέ; Δεν έχω φοβηθεί ακόμα. Ασυνείδητα, φυσικά, προστατεύομαι. Για παράδειγμα, σε αυτήν τη δουλειά η Λουκία κι εγώ ήρθαμε να βρούμε τον Κωνσταντίνο. Είχαμε κάποιες προτάσεις που δεν μας τρέλαναν. Λέγαμε με τη Λουκία να κάνουμε κάτι μαζί, έτσι, χωρίς να υπάρχει κάποια συγκεκριμένη πρόταση, ο Κωνσταντίνος μας είπε ότι σκεφτόταν να δουλέψει με τον Οδυσσέα και το αποφασίσαμε να παίξουμε όλοι μαζί. Κάπως έτσι λειτουργεί όλο αυτό, να προστατευόμαστε κι εμείς. Για να το πω λίγο χιουμοριστικά, ενώσαμε τις μοναξιές μας. Και, φυσικά, έπρεπε να εμπιστευτούμε ο ένας τον άλλο.

— Το καλοκαίρι είχες την εμπειρία του μονολόγου που έκανες. Μίλησέ μου γι’ αυτό. Σε αυτή την περίπτωση το κομμάτι της επικοινωνίας ήταν πολύ πιο βαθύ και δύσκολο και πολύ πιο χρονοβόρο. Θέλεις να απαλλαχθείς από την πρόθεση που έχει το εγώ σου. Γι’ αυτό, αρχικά, το δοκίμασα μόνη. Δηλαδή να γίνει εγώ, ο ηθοποιός, σώμα

και αγωγός του κειμένου πάνω στο οποίο θα σερφάρει ο θεατής. Μόνο αυτό. Πόσο γίνεται; Μπορεί να γίνει; Με αυτό έπαιξα. Συχνά χαίρομαι και δεν χαίρομαι για τον εαυτό μου, γιατί έμεινα συνεπής σε αυτό που ήθελα, ρισκάροντας την αποτυχία. Οπότε, θέλω να δω πόσο μπορεί να συνεχιστεί.

— Ποιο είναι το μεγαλύτερο ρίσκο που έχεις πάρει στη δουλειά; Δεν έχω πάρει μεγάλα ρίσκα. Να, εδώ, με τη Λουκία, τζόγαρα. Δεν την ήξερα καθόλου σαν άνθρωπο, μόνο καλλιτεχνικά.

— Έχει σημασία αυτό στη δουλειά; Να είσαι φίλος; Όχι, τελικά δεν έχει. Γιατί και με τους φίλους σου πατάς ένα κουμπί και σου βγάζουν μια εντελώς διαφορετική συμπεριφορά από αυτήν που θα περίμενες. Και λες, δεν μπορεί, είναι φίλος μου. Οπότε, γιατί να μην εμπιστευτώ έναν καλλιτέχνη που μου αρέσει; Γιατί από τους φίλους έχεις προσδοκίες. Και όταν έχεις προσδοκίες, έχεις πρόβλημα. Κάποια στιγμή δεν θα πληρούν όλη την γκάμα που έχεις στον νου σου. Η δουλειά είναι δουλειά.

— Μπορείς να μην έχεις προσδοκίες από τους ανθρώπους; Εγώ εκεί έχω απογοητευτεί πάρα πολύ. Και στη ζωή και στη δουλειά. Μπορείς να μην έχεις προσδοκίες, αν ζεις τη στιγμή και αν εκπαιδευτείς γι’ αυτό. Στην υποκριτική υπάρχει αυτή η εκπαίδευση, να μην έχεις προσδοκίες να φτάσεις την τάδε ατάκα. Έτσι θα ’πρεπε να είναι. Αν μου πεις δεν γίνεται, θα πάω να αυτοκτονήσω.

— Θυμώνεις; Για να μην πορεύεσαι με αιώνιους θυμούς, πρέπει να έχεις την ικανότητα της παρατήρησης, να λες «όπα»! Και συνήθως δεν έχουμε αυτή την ικανότητα. Έχω πλημμυρίσει θυμό. Είναι σαν χείμαρρος και δεν ξέρεις πότε θα βγει. Ούτε ότι είσαι μέσα δεν έχεις καταλάβει. Ας πούμε, σήμερα θύμωσα πάρα πολύ. Αλλά αυτήν τη στιγμή έχω επιτέλους την ικανότητα να παρατηρήσω τον εαυτό μου και να μη βυθίζομαι στο χάος του θυμού.

— Τι είναι αυτό που σου δημιουργεί φοβερό θυμό; Η αδικία. Επίσης, με θυμώνει όταν με αμφισβητούν άδικα και δεν έχω ανακαλύψει τι έχω κάνει και δεν με πιστεύει ο άλλος.

— Και τι σε χαροποιεί περισσότερο; Η ηρεμία, τώρα πια.

— Εξαρτάσαι από τη δουλειά; Νομίζω πως αν δεν έκανα αυτήν τη δουλειά, θα έπεφτα στα ναρκωτικά. Δεν μπορώ μακριά από αυτήν, την κάνω από επτά χρονών. Από το σχολείο. Και αυτό κράτησε για πάντα. Δηλαδή, την Ηλέκτρα πριν την κάνω και με μάθετε εσείς, την είχα κάνει. Ολόκληρη. Στα δεκάξι μου. Την ξανάκανα δέκα χρόνια αργότερα.

— Ως επίλογο, θα πεις κάτι για το πώς σας φαίνεται το έργο λίγες μέρες πριν από την πρεμιέρα; Ο Κωνσταντίνος είπε πριν από λίγο ότι το έργο είναι πολύ δύσκολο. Απαιτεί μια πυκνότητα ενέργειας. Λίγο να αφεθείς και να χαλαρώσεις, έχει φύγει από τα χέρια σου και ο θεατής αναρωτιέται γιατί ήρθε να το δει. Νομίζω ότι κάτι πετυχαίνουμε από αυτό, δεν σε αφήνουμε να προλάβεις να αναρωτηθείς, είναι ένας χείμαρρος που σε παίρνει και σε βγάζει μετά από μιάμιση ώρα στο κενό. Σαν μια φανταστική τσουλήθρα που σε πετάει με ορμή εκεί έξω. Βγαίνεις εκεί και συνεχίζεις.

8.10.15 – lifo

19

στυλ

street Από τον Αλέξανδρο Διακοσάββα. Φωτογραφίες: Πάρις Ταβιτιάν

Ζητήσαμε από τέσσερις ανθρώπους που εκπροσωπούν διαφορετικά κομμάτια του χάρτη της αθηναϊκής μόδας να αναλάβουν χρέη guest fashion

20 lifo – 8.10.15

t style Πώς ντύνονται οι Αθηναίοι

editor και να μας παρουσιάσουν από ένα look που θεωρούν αντιπροσωπευτικό για το σήμερα, την πόλη, τις τάσεις και την ιδιοσυγκρασία τους.

8.10.15 – lifo

21

στυλ

O

λες οι μεγάλες ευρωπαϊκές πόλεις φροντίζουν να αναδιαμορφώνουν ανά διαστήματα τον ορισμό του στυλ που συνδέεται με αυτές. Οι σημερινές εικόνες του παριζιάνικου, του λονδρέζικου, του μιλανέζικου και του βερολινέζικου στυλ είναι λίγο πολύ συγκεκριμένες. Αν επιχειρήσουμε όμως να θέσουμε έναν αντίστοιχο ορισμό για το σημερινό αθηναϊκό στυλ, ποιος θα είναι αυτός; Ο μέσος Αθηναίος προσπαθεί όσο ποτέ, δεδομένης της οικονομικής δυσχέρειας στην οποία πιθανότατα βρίσκεται, να «παίξει» με το mix and match. Επενδύει σε διαχρονικά

Γιάννης Τζαννής (εκδότης & αρχισυντάκτης του «Chasseur Magazine»)

αλεξανδροσ

kevin

Η επιλογή των κομματιών έγινε με βάση τη γενικότερη φιλοσοφία του Luxe Sportswear, μίας από τις πιο δημοφιλείς τάσεις της εποχής που ουσιαστικά συνδυάζει την άνεση των αθλητικών ρούχων με την αισθητική και την ποιότητα της υψηλής ραπτικής. Συνδύασα βασικά κομμάτια που βρίσκονται, με διαφορετικές ταμπέλες, στην ντουλάπα κάθε Αθηναίου, με σκοπό να δημιουργήσω ένα look που ανταποκρίνεται πλήρως στις οικονομικές συνθήκες της εποχής και χαρακτηρίζεται από απόλυτη ευελιξία, καθώς με την αλλαγή ενός και μόνο κομματιού τη φορά μπορεί να αλλάξει ολόκληρο το αποτέλεσμα, παραμένοντας σύγχρονο και μετρημένο. Επέλεξα το επιβλητικό μέγαρο του Ζαππείου, καθώς πιστεύω ότι ο νεοκλασικισμός που το χαρακτηρίζει φέρει πολλά κοινά γνωρίσματα με τη συγκεκριμένη γραμμή μόδας, με πιο βασικά την απλότητα και τη διάθεση για επιστροφή στην ουσία, στη συγκεκριμένη περίπτωση πρακτικά ρούχα που ανταποκρίνονται με καλαισθησία σε κάθε περιβάλλον. Η ελληνική οικονομία, όπως έχει διαμορφωθεί σήμερα, αφήνει λίγα περιθώρια για μεγάλα έξοδα όσον αφορά την ένδυση. Πηγαίνοντας κόντρα στη γενικότερη μιζέρια, οι περισσότεροι από εμάς κινούμαστε έξυπνα, επενδύοντας σε βασικά και κυρίως διαχρονικά κομμάτια από high end labels, τα οποία συνδυάζουμε με περισσότερο οικονομικές επιλογές, για ένα ακριβό, ωστόσο, αποτέλεσμα. Το αθηναϊκό στυλ του 2015 απαιτεί τόλμη, διάθεση για πολύ ψάξιμο και ίσως κάποιον φίλο που θα σου λέει την αλήθεια για εκείνο το παντελόνι που σε παχαίνει.

Bomber jacket - Burberry Πουκάμισο - PS by Paul Smith Shorts - Adidas Κάλτσες - Santa Monica Polo Club Παπούτσια - Nike Air Max (Μοντέλο: Αλέξανδρος @ VN Models)

22 lifo – 8.10.15

κομμάτια, «ξεθάβει» και επαναχρησιμοποιεί παλιότερα ευρήματα της ντουλάπας του, στηρίζει τους νέους Έλληνες δημιουργούς, αγαπά να μισεί τα «φτηνάδικα»-αλυσίδες, προσπαθεί να βάλει στην κουλτούρα του τις έννοιες του second-hand, του DIY και των pop-up stores και πάντα καλοβλέπει τα ακριβά brands, ακόμα κι αν η αξία ενός κομματιού τους ξεπερνά (κατά πολύ) τον βασικό μισθό στη χώρα. Ποια είναι, λοιπόν, η ισορροπία ανάμεσα στα παραπάνω δεδομένα, ώστε το αποτέλεσμα να ανταποκρίνεται στα σύγχρονα αστικά πρότυπα της Αθήνας; Ζητήσαμε από τέσσερις ανθρώπους που βρίσκονται στον χώρο της μόδας να ετοιμάσουν ένα look που θεωρούν αντιπροσωπευτι-

Σωτήρης Τρέχας aka The Dreamer

(σχεδιαστής της ομώνυμης σειράς ρούχων και αξεσουάρ, συνιδρυτής του Neon Raum, μέλος της ομάδας Yes it does!! Sure it does!!) Το μαύρο είναι ένα χρώμα που μπορεί να φορεθεί οποιαδήποτε στιγμή της ημέρας και για οποιαδήποτε περίσταση. Οι χρωματιστές πινελιές το κάνουν λίγο πιο ιδιαίτερο και αυτομάτως το πηγαίνουν λίγο πιο πέρα από τα όρια του casual. Πιστεύω πως κάπως έτσι σκέφτονται οι Αθηναίοι, ειδικά αυτοί που τρέχουν όλη μέρα σε δουλειές και το βράδυ θέλουν να απολαύσουν ένα ποτό με τους φίλους τους. Θεωρώ ότι δεν πρέπει να υπάρχουν πρότυπα και ούτε μου αρέσει η μόδα με τον ορισμό που θέτει το μάρκετινγκ. Πιστεύω ότι κάθε άνθρωπος πρέπει να ντύνεται ανάλογα με τον χαρακτήρα του και τις ανάγκες του και, πάνω απ’ όλα, πρέπει να αισθάνεται άνετα. Επέλεξα να ντύσω τον Kevin που βρέθηκε στην Αθήνα για διακοπές, κατάγεται από την Καλιφόρνια και μένει στο Σίδνεϊ, ενώ ο πατέρας του είναι μισός Ιάπωνας και μισός Αφρικανός και η μητέρα του Ιρλανδή, γιατί όλες αυτές οι διαφορετικές κουλτούρες τού δίνουν τον χαρακτήρα του «πολίτη του κόσμου» που μπορεί να αποτελέσει παράδειγμα προς μίμηση για τον σύγχρονο Αθηναίο. Γι’ αυτό πήγαμε στην πλατεία Αγ. Ειρήνης, όπου μπορείς να δεις όλες τις φυλές των Αθηναίων και κατά συνέπεια του αθηναϊκού στυλ. Βερμούδα, κάλτσες & φούτερ - The Dreamer Παπούτσια - Vans Τσάντα - Chrome

κό για την πόλη μας σήμερα. Δεν θελήσαμε να προβάλουμε catwalk εξτραβαγκάνζες αλλά απλά, ευφόρετα πράγματα και προτάσεις που να διαφοροποιούνται μεταξύ τους με βάση το γεγονός ότι οι 4 guest fashion editors εκπροσωπούν με τη δουλειά τους διαφορετικά κομμάτια του χάρτη της αθηναϊκής μόδας. Για το τελικό αποτέλεσμα, τους αφήσαμε να επιλέξουν ελεύθερα τόσο το «μοντέλο» –επαγγελματία ή μη– που θα έντυναν όσο και το location της φωτογράφισης. Το κολάζ μοιάζει ετερόκλητο, αλλά τελικά ο Γιάννης Τζαννής, ο Σωτήρης Τρέχας, η Μαργαρίτα Γουργουρίνη και ο Μάρκος Ανδριώτης συμφωνούν σε ένα πράγμα: το στυλ είναι αυθεντικό, όταν είναι ειλικρινές.

Μαργαρίτα Γουργουρίνη

Μάρκος Ανδριώτης

(δημιουργός του wearthistoday. com)

(στυλίστας)

Η Αθήνα πάσχει χρόνια από σύνδρομο κατωτερότητας και ο καθένας μας κάνει freestyle σε αυτό το μοτίβο. Θα ήθελα οι άνθρωποι να επιτρέπουν στους εαυτούς τους να είναι όποιοι θέλουν και να παίρνουν την ευθύνη γι’ αυτό. Ξεκινάς να έχεις «στυλ» όταν καταλαβαίνεις πού ζεις και πως κανένας δεν πρόκειται να σε σώσει πέρα από σένα και, ίσως, τα ρούχα σου. Αυτά που λες και κάνεις, αυτά που φοράς, είναι που θυμούνται έτσι κι αλλιώς οι άλλοι στο τέλος της ημέρας. Το γκρι και ο ήλιος του φθινοπώρου στην Αθήνα μερικές φορές μπορούν να δουλέψουν μαζί πολύ αυθόρμητα. Εγώ έχω αδυναμία στις γυναίκες που κρατούν μπόλικο ήλιο. Η Ζωή είναι φωτεινή και λαμπερή, έχει σπιρτάδα, δεν κρύβεται, κρατά το σέξι χωρίς να χρειάζεται ούτε μια στιγμή να το φωνάξει. Πριν φωτογραφηθεί, δεν είχε καμία ιδέα για το πώς θα ποζάρει ή το πώς «θα δείξει», την αφήσαμε μέσα στην πόλη με ένα ωραίο φόρεμα και το πράγμα έγινε μόνο του. Το γκρι είναι ένα χρώμα που φοβόταν πάντα γιατί το σκεφτόταν σαν «άψυχο», η αλήθεια όμως είναι πως σε καστανόξανθα κορίτσια όπως η Ζωή αυτή η απόχρωση είναι ολόσωστη – τις φωτίζει και τις επαναφέρει στον επαγγελματικό χώρο χωρίς να χαθούν στα μαύρα. Το συγκεκριμένο φόρεμα είναι από φυσικού του πιο φαρδύ και κοριτσίστικο (μπορεί να το φορέσει και με τους δύο τρόπους), σκέφτηκα λοιπόν μια ζώνη στη μέση για να το κάνει μια στάλα πιο σικ και καστόρινες ψηλές μπότες στην ίδια απόχρωση για να μην υπάρχει εδώ η σοβαροφάνεια της γόβας. Στην Αθήνα ας ξεχάσουμε τις ψεύτικες αποστάσεις και τα χαζοσοβαρά. Ας φτιάξουμε με τα ρούχα μας τον χώρο όπου θέλουμε να συνομιλήσουμε και την ανάμνηση που επιθυμούμε μέσα στην παράλογη πόλη στην οποία ζούμε. Μάλλινο φόρεμα - Karavan Καστόρινες μπότες - Zara Zώνη - Mango (Το make up της Ζωής επιμελήθηκε η Liz Bumgarner)

Το απολαμβάνω όταν σε ένα outfit κάτι δεν πάει καλά. Στον δρόμο συνήθως παρατηρώ λεπτομέρειες που μεταφράζονται σε ένα story για το άτομο που τις φοράει. Street style για μένα δεν είναι ποιος φόρεσε καλύτερα το τελευταίο trend αλλά ποιος λέει την πιο ενδιαφέρουσα ιστορία. Ένα βραδινό φόρεμα γράφει καλύτερα στα Starbucks το πρωί με All Star, παρά σε ένα κλαμπ. Όπως και οι πιτζάμες γράφουν καλύτερα στο κλαμπ, παρά στα Starbucks. Η Ηλέκτρα είναι μόλις 21 και εργάζεται ως creative director στην ελληνική εταιρεία Lussile, τη χειμερινή καμπάνια της οποίας επιμελήθηκα. Ήθελα να ξεφύγω από τα στημένα υφάσματα που δίνουν αυστηρή και ατσαλάκωτη εικόνα, γι’ αυτό κατέληξα να την ντύσω με μια ρομαντική μείξη από πλισέ μετάξι, δαντέλα και γούνα, η διαδοχή των οποίων, σε διαφορετικούς τόνους του μπορντό, χαρακτηρίζει την παρουσία ισχυρή σε οποιονδήποτε χώρο, οποιαδήποτε ώρα της ημέρας.

ζωη

Total look - Lussile

ηλεκτρα

8.10.15 – lifo

23

απο την αργυρω μποζωνη. φωτογραφια: παρις ταβιτιαν

οιAθηναίοι

είναι λογίστρια και η Σάρα διερμηνέας. Ο Μανόλης είναι μουσικός. Ο πατέρας μου ήρθε από τη Νιγηρία για σπουδές στην Ελλάδα το 1977. Σπούδασε Λογιστικά και Διοίκηση Επιχειρήσεων. Τότε οι ξένοι ήταν λίγοι. Οι άνθρωποι γύρω μας μπορεί να είχαν επιφυλάξεις, αλλά ήταν πολύ φιλικοί. Οι επιφυλάξεις προέρχονταν από το ότι δεν είχαν ξαναδεί μαύρους. Ο πατέρας μου πέρασε μια οδύσσεια για να φτάσει εδώ. Ήταν γόνος μιας ευκατάστατης οικογένειας, δούλευε ως δημόσιος υπάλληλος στην εταιρεία σιδηροδρομικών γραμμών και στα 25 του αποφάσισε να ταξιδέψει. Άφησε μια σίγουρη δουλειά και άρχισε την περιπλάνηση. Πήγε στο Βερολίνο, την Ελβετία, την Τουρκία κι έφτασε εδώ, όπου και σπούδασε. Και όταν τελείωσε τις σπουδές του, αποφάσισε να φέρει τη μητέρα μου. Ήταν οικογενειακή επανένωση, είχαμε κανονικά άδεια παραμονής, τα πάντα.

q Τα χρόνια που θυμάμαι περισσότερο ήταν όταν μετακομίσαμε και πήγαμε στην πλατεία Αμερικής. Εκεί είχε ξεκινήσει να μαζεύεται το αφρικανικό στοιχείο. Πήγαινα σχολείο στο 8ο. Στο Δημοτικό τα παιδιά με κορόιδευαν, αλλά είχα φίλους που με προστάτευαν. Είχα καλούς δασκάλους, έκανα παντομίμα καθετί που μαθαίναμε – είχα μανία με αυτό και με ενθάρρυναν. Ασχολήθηκα πολύ και με τον αθλητισμό. Στις τελευταίες τάξεις του Δημοτικού μέναμε πια στον Άγιο Λουκά. Περνούσα πολύ χρόνο σε μια κατάληψη – ήταν σαν χωριό αυτή η κατάληψη, με κήπο, είχε και κοτέτσια–, μάθαινα σκάκι έκανα περιπλανήσεις. Τα προβλήματα της ένταξής μας τα ζούσε η οικογένεια, όχι εμείς. Πρόσφατα έμαθα ότι έτρεχαν να βγάλουν χαρτιά ώστε να φοιτούμε κάθε χρόνο στο σχολείο. Ήμασταν εδώ με άδεια παραμονής που διακόπηκε για μια μεγάλη περίοδο – μια δεκαετία ήμασταν στην παρανομία. Εμείς νομίζαμε ότι ήμασταν Έλληνες, για μας ήταν αυτονόητο, δεν θεωρούσαμε τους εαυτούς μας μετανάστες.

q Το ότι δεν είμαι Έλληνας το κατάλαβα στα 18, όταν τελείωσα το Λύκειο και αποφάσισα να πάω στην Καλών Τεχνών. Έκανα προπαρασκευαστικά μαθήματα στη Σύρο, ελεύθερο σχέδιο με μια καθηγήτρια. Εκεί με συνέλαβαν ένα μεσημέρι – είχα τη ληξιαρχική πράξη γέννησης μαζί μου και ήμουν πολύ σίγουρος ότι όλα ήταν εντάξει. Μπήκα στο κελί για τρεις μέρες. Αποφάσισα να τα αφήσω όλα, και τις σπουδές, και να ασχοληθώ με το μεταναστευτικό. Με βασάνιζε μόνο μια ερώτηση: «Γιατί είμαι παράνομος;».

q Ξεκίνησα από τα 18 μου να δουλεύω με το Φόρουμ των Μεταναστών. Το θέμα της δεύτερης γενιάς μεταναστών ήταν μέσα στα αιτήματα. Μείναμε πολλά χρόνια στο κενό. Οι άδειες παραμονής ήταν συνυφασμένες μόνο με την εργασία. Ξέρουμε πια ότι υπήρχε ένα νομοθετικό κενό για εμάς, τα παιδιά δεύτερης γενιάς. Κάποια στιγμή, το 2000, έγιναν μαζικές νομιμοποιήσεις, υπήρχε το λευκό χαρτί των τέκνων αλλοδαπού. Αυτό έπρεπε να το ανανεώνεις κάθε χρόνο, μέχρι εκεί ήτανε. Δεν υπήρχε κανένας να λύσει το θέμα, αλλά υπήρχαν οι συζητήσεις με πρόταση από το Δίκτυο των Αφρικανών Γυναικών που στηρίχτηκε από φεμινιστικές οργανώσεις και το φόρουμ κι έτσι αναδείχθηκε το ζήτημα. Εγώ, λοιπόν, ήμουν εκεί. Ως νέος ήμουνα από τους πρώτους, και είτε οργάνωνα εκδηλώσεις είτε προσπαθούσα να ευαισθητοποιήσω άλλους νέους.

q Τα θέματα αυτά σκέφτηκα ότι έπρεπε να τα προβάλω διαφορετικά και έτσι ξεκίνησα να το κάνω μέσα από τη δική μου δραστηριότητα, που περνάει από τον δρόμο των παραστατικών τεχνών. Ασχολιόμουνα με τη ραπ, το χιπχοπ, τους στίχους. Αυτό με ενδυνάμωνε. Ένιωθες ότι ήσουν σε ομάδα, ότι ανήκεις κάπου. Ήταν κάτι πολύ δυνατό. Μπορούσαμε να εκφραστούμε και πολιτικά και κοινωνικά. Αυτό με βοήθησε πολύ και με έσωσε.

q Η πολιτική άρχισε να με αφορά, όσο και να ήθελα να ασχοληθώ μόνο με την τέχνη. Διάβαζα τις εφημερίδες, παρακολουθούσα τις εγκυκλίους, αν βγήκε κάποια καινούργια, ζητούσαμε να δημιουργήσουμε τις δυνάμεις που θα πίεζαν γι’ αυτό. Η ανάγκη με ωθούσε σε αυτή την κατεύθυνση. Ξύπναγα με το άγχος, στηνόμουν σε ουρές, είχα πάρε-δώσε με τις Αρχές. Αυτό που έχω συναντήσει στο γραφειοκρατικό κομμάτι είναι τρελό. Οι κυβερνήσεις έπαιζαν καθοριστικό ρόλο όλα αυτά τα χρόνια. Αλλιώς ήταν τα πράγματα επί ΠΑΣΟΚ και πολύ διαφορετικά επί ΝΔ. Δηλαδή ήμασταν μια οικογένεια που επί Δεξιάς πάντα ήμασταν στην παρανομία. Τέλος.

q Μετά ήρθε στη ζωή μου το θέατρο δρόμου, και εκεί ήρθα σε επαφή με καταπληκτικούς ανθρώπους. Φτιάχναμε κοστούμια, ξυλοπόδαρα, βγαίναμε στους δρόμους, κάναμε θέατρο, εμφανιζόντουσαν άλλοι καλλιτέχνες και μας μετέφεραν τις εικόνες τους. Ήταν μια κατάσταση που με προστάτευε και από το πολιτικό ζήτημα, όπου δεν έβλεπες άκρη, μόνο αδιέξοδα. Μέσα σε μια ομάδα υπήρχε στήριξη, μπορούσες να αντιμετωπίσεις τα ρατσιστικά σχόλια, γιατί απέναντι στην τέχνη ήταν όλοι ίσοι. Δεν υπήρχε η διάκριση, το χρώμα. Η τέχνη δημιουργεί χώρους ώστε να βρεις πράγματα, σου προσφέρει θεραπευτικές στιγμές, κυρίως δεν έχεις την αίσθηση ότι γκετοποιείσαι.

q Η Αφρική είναι ένα κομμάτι στον χάρτη, αντικατοπτρίζεται στο χρώμα μου, στους γονείς μου, το αναζήτησα και το αναζητώ ακόμα ως μέρος της ταυτότητάς μου, αλλά μέσα από το πρίσμα ενός ανθρώπου που έχει γεννηθεί εδώ. Καλλιτεχνικά θέλω να μιλώ για τα διαπολιτισμικά θέματα, γιατί στην προσωπική μου ιστορία η τέχνη ήταν θεμελιώδης παράγοντας ενδυνάμωσης. Ταξίδεψα μέσα από την τέχνη, πήγα στη Γαλλία, έκανα περιοδείες. Με το θέατρο δρόμου πηγαίναμε σε κάτι χωριά που δεν είχαν δει ποτέ Αφρικανό, τους μιλούσα ελληνικά και πάθαιναν σοκ. Αλλά και για μένα όλο αυτό ήταν ένα μάθημα τελικά, ότι πρέπει να εκφραστούμε. Αν δεν το κάνουμε, αν δεν πούμε τι είμαστε, δεν θα μας καταλάβει κανείς. Την ώρα που μιλάς στον άλλο, καταρρίπτονται όλα όσα έχεις σκεφτεί προηγουμένως γι’ αυτόν, ακόμα και οι δικές σου φοβίες.

q Έχουμε δημιουργήσει έναν διαπολιτισμικό θίασο

και με το Ίδρυμα Μποδοσάκη πηγαίνουμε σε ακριτικά σχολεία: Έβρος, Κως, Ρόδος, Μυτιλήνη. Όλα αυτά τα χρόνια που ασχολούμαι με την εμψύχωση και την εκπαίδευση κατάλαβα πόσο σοβαρό είναι να χάνεσαι μέσα στην ομορφιά της τέχνης και να τη μεταδίδεις και σε άλλους, αλλά κυρίως σε παιδιά. Όλοι οι ορίζοντες είναι ανοιχτοί. Μελετάς και δοκιμάζεις διαρκώς διαύλους επικοινωνίας. Με την Αφρική, τελικά, συνδέομαι μόνο μέσω της τέχνης. Είναι το μόνο κανάλι μέσα από το οποίο μπορώ να επικοινωνήσω. Τα άλλα τα θεωρώ απαράδεκτα, φαλλοκρατικά: τον τρόπο που συμπεριφέρονται στις γυναίκες, την ιεραρχία που υπάρχει, τη διαφθορά, το πώς μεταχειρίζονται τον ίδιο τους τον εαυτό. Ταυτίζομαι περισσότερο με τα αφροαμερικανικά και αφροευρωπαϊκά κινήματα, με την αφρικανική διασπορά.

Μιχάλης Αφολάνιο Καλλιτέχνης και εμψυχωτής. Γεννήθηκε στο Παγκράτι, ζει στο Μεταξουργείο. Εργάζεται για τα δικαιώματα των μεταναστών από τα 18 του.

24 lifo – 8.10.15

☛

q Τα πρώτα μου παιδικά χρόνια τα πέρασα στο Παγκράτι, με τους γονείς και τα τρία αδέρφια μου. Η Βικτόρια

Info O Mιχάλης Αφολάνιο είναι ιδρυτής του Πολιτιστικού Κέντρου Αφρικανικών Σπουδών Αnasa. anasaorg. wordpress.com

Good

γιορτή ποδηλάτου - δημοσ καλλιθεασ Την Κυριακή 11 Οκτωβρίου, ο Δήμος Καλλιθέας διοργανώνει Γιορτή Ποδηλάτου. Η έναρξη γίνεται με ποδηλατοβόλτα για μικρούς και μεγάλους. Παράλληλα, από τις 10:00 π.μ. μέχρι τις 6:00 μ.μ., το Ινστιτούτο Οδικής Ασφάλειας «Πάνος Μυλωνάς» θα παρέχει συμβουλές και ενημερώσεις για τον ΚΟΚ των οδηγών ποδηλάτου. Η είσοδος και η συμμετοχή είναι ελεύθερα.

Fox Η αναμονή τελείωσε! Τη Δευτέρα 12 Οκτωβρίου συντονιστείτε στο FOX για να παρακολουθήσετε το πρώτο επεισόδιο του 6ου κύκλου της σειράς «The Walking Dead» λιγότερο από 24 ώρες μετά την πρεμιέρα της στην Αμερική! Ενώ στην 5η σεζόν οι πρωταγωνιστές κάνουν ό,τι περνάει από το χέρι τους για να επιβιώσουν, στον 6ο κύκλο της σειράς τα πράγματα είναι πολύ διαφορετικά, αφού η ομάδα καλείται πλέον να συνειδητοποιήσει ότι έχει πολύ μεγαλύτερη ευθύνη από αυτήν της απλής επιβίωσης. Όλα τα επεισόδια της σειράς είναι διαθέσιμα και on-demand, μέσω FOX Play. Το κανάλι FOX είναι διαθέσιμο στην Ελλάδα μέσω NOVA, OTE TV, hol και Cyta Hellas.

Βeefeater

Market Research επιμελεια: the lifo team

26 lifo – 8.10.15

Με έμπνευση την πλούσια μουσική κληρονομιά του Λονδίνου, το Βeefeater, το πλέον βραβευμένο dry gin, παρουσιάζει τη νέα συλλεκτική του φιάλη: Beefeater London Sounds. Στον σχεδιασμό διακρίνεται η εικόνα ενός δίσκου βινυλίου που επιβεβαιώνει τη στενή σχέση μεταξύ των δύο συμβόλων της βρετανικής πρωτεύουσας: της μουσικής και του London Dry Gin. Στο http:// beefeatergin.com/londonsounds προσφέρεται για τους οπαδούς της μουσικής, και όχι μόνο, ένας μουσικός χάρτης του Λονδίνου, όπου, εκτός από κάποια θρυλικά τραγούδια, παρουσιάζονται μέρη και χώροι στην πόλη που σημάδεψαν τη μουσική ιστορία της. Περισσότερες μουσικές εκπλήξεις και συλλεκτικά δώρα σας περιμένουν από 5/10 στη σελίδα του Beefeater στο facebook www. facebook.com/BeefeaterGinGreece. Το μπουκάλι διατίθεται σε περιορισμένο αριθμό αποκλειστικά στα ΑΒ Βασιλόπουλος.

Heineken Με τον εορτασμό της καμπάνιας «Cities» για δεύτερη συνεχόμενη χρονιά η Heineken απευθύνει την ερώτηση: «Τι δεν θα άλλαζες με τίποτα στην Αθήνα;». Οι απαντήσεις θα δημιουργήσουν ένα μοναδικό έργο τέχνης στο κέντρο της πόλης, το Μωσαϊκό της Αθήνας! Κάθε ιδέα θα αποτυπωθεί σε μια ψηφίδα και θα αποτελέσει κομμάτι ενός μεγάλου, «ζωντανού» Μωσαϊκού. Στόχος της μάρκας είναι η αποτύπωση σκέψεων και εμπειριών για την Αθήνα σε ένα έργο που θα αποτελεί μια εικαστική πινελιά στο κέντρο της πόλης. Ας δημιουργήσουμε, λοιπόν, όλοι μαζί ένα νέο σημείο αναφοράς για την Αθήνα!

Open your World - #openathens

Franklin & Marshall F/W 2015-6 Collection Ο αθλητισμός με εκλεπτυσμένες λεπτομέρειες είναι η βασική φετινή επιρροή για τη συλλογή της Franklin & Marshall. Επίκεντρο της φετινής σεζόν είναι το φούτερ σε μια ποικιλία από στυλ και εφαρμογές. Επίσης, γι’ αυτήν τη σεζόν ξεχωρίζουν τα πλεκτά και τα πουκάμισα με ανανεωμένο, ιδιαίτερο στυλ. Φυσικά, η συλλογή περιλαμβάνει και τα απαραίτητα πανωφόρια, με πρωταγωνιστή το κλασικό κολεγιακό μπουφάν σε φωτεινές μονοχρωμίες, σε καρό, με μπαλώματα ή σατέν. Σε επιλεγμένα καταστήματα.

Week

σινεμα

νεα φιλαδελφεια

νυχτα

Οι πρεμιέρες της εβδομάδας Σελ. 28

Τα καλύτερα μαγαζιά της πόλης. Σελ. 30

Τα live και τα parties της εβδομάδας. Σελ. 36

Ο Νuccio Ordine μιλά στη LiFO O συγγραφέας του βιβλίου «Η χρησιμότητα του άχρηστου» μας εξηγεί γιατί οι κλασικές σπουδές μπορούν να σου αλλάξουν τη ζωή. σελ. 29

Ο Αρχάριος (και η διευθύντριά του) «Μπορείτε να κάνετε μια χάρη σ’ έναν Έλληνα;», ρωτώ μισο-σοβαρά τη Νάνσι Μέγιερς, σκηνοθέτιδα της ταινίας Ο Αρχάριος, κατά τη διάρκεια της συνέντευξής μας για την ταινία, τον περασμένο μήνα στη Νέα Υόρκη, και αφού πρώτα μιλήσαμε λίγο για την κρίση, τη χώρα, την περηφάνια και τα γνωστά. «Μπορώ» απαντά, και ευθύς της ζητάω να μου δώσει ένα έξυπνο στοιχείο για να ξεκλειδώσω τον διαβόητα ντροπαλό ως και αρνητικό στις επαφές του με τους δημοσιογράφους Ρόμπερτ ντε Νίρο, τον οποίο θα συναντούσα λίγα λεπτά μετά. «Κοιτάξτε, δεν υπάρχει μυστικό όπλο ή εσωτερική πληροφορία. Αν είστε αυθεντικός, που τέτοιος μου φαίνεσθε, έτσι θα είναι κι εκείνος. Ο Μπομπ δεν είναι bullshitter». Κοινώς, δεν λέει μεγάλα λόγια. Και, ω της έκπληξης, η Αν Χάθαγουεϊ, που συνήθως μιλάει ακατάπαυστα και κινείται ακόμη περισσότερο στις συνεντεύξεις, καθισμένη δίπλα στον μεγάλο Ντε Νίρο, αποδείχθηκε συγκρατημένη, ενώ ο σεβάσμιος συνάδελφός της, απρόσμενα λάλος. «Ναι, ελπίζω οι άνθρωποι που θα δουν την ταινία να σκεφτούν τις δυνατότητες που ανοίγονται, αν εκμεταλλευτούν την πείρα των γηραιότερων» δικαιολογεί την ιδέα της ταινίας ο Ντε Νίρο ξεκινώντας τη συνέντευξη, ενώ στη συνέχεια παραδέχεται πως είναι όντως πιο αστείος από τη Χάθαγουεϊ, γιατί, ενώ δεν ξέρει να κάνει φάρσες ή χοντρές πλάκες, γνωρίζει πότε η ένταση γίνεται βαριά και την προσπερνάει έμμεσα, σπάζοντας τη σοβαρότητα. «Κάθεται περισσότερο στο αστείο, σε κοιτάζει ξερά και καταρρέεις» εξηγεί η Χάθαγουεϊ, αναλύοντας σβέλτα τη σημασία του κωμικού timing με αυτοπεποίθηση. Όταν, τέλος, τον ρωτώ πώς αντιδρά όταν οι άλλοι του φέρονται σαν να είναι θρύλος, εκείνος κάνει τη μοναδική κι αμίμητη γκριμάτσα του Ντε Νίρο-Ταξιτζή και διασκεδάζει την εντύπωση που μπορεί να προκαλεί η φήμη του, λέγοντας: «Ακόμη κι αν καμιά φορά συμβαίνει με αγνώστους, στο σπίτι μου δεν μου συμπεριφέρεται κανείς σαν να είμαι κάποιος. Είμαι ο μπαμπάς ή ο σύζυγος κι αυτό είναι όλο!». Διαβάστε την κριτική του Θοδωρή Κουτσογιαννόπουλου στη σελ. 28 8.10.15 – lifo

27

H ΤΑΙΝΙΑ ΤΗΣ ΕΒΔΟΜΑΔΑΣ

Βόλτα στο κενό The Walk

Αριστούργημα Πολύ Καλό Καλό Ικανοποιητικό Μέτριο p

Κακό Θερινός

Σκηνοθεσία: Ρόμπερτ Ζεμέκις Πρωταγωνιστούν: Τζόζεφ Γκόρντον Λέβιτ, Σαρλότ Λε Μπον, Μπεν Κίνγκσλεϊ

VILLAGE RENTI 5,7 - VILLAGE MALL 3 - VILLAGE FALIRO 3 - VILLAGE PAGRATI 3 - VILLAGE AG.DIMITRIOS 4 - ΑΘΗΝΑΙΟΝ CINEPOLIS 2,4 - STER ILION 6 - ODEN STARCITY 4,7 - ΑΕΛΛΩ 4 - ΔΑΝΑΟΣ 1 - ΕΛΛΗ - ΛΑΪΣ 1 - NANA 2,5,6 - ΟΣΚΑΡ - ΜΑΡΙΑ ΕΛΕΝΑ-ΟΝΑΡ - CINE ΑΛΕΞΑΝΔΡΑ - ΟΝΕΙΡΟ - ΑΙΓΛΗ 1,2 - ΑΝΟΙΞΗ

28 lifo – 8.10.15

απο τον θοδωρη κουτσογιαννοπουλο

Ο Τζέιμς Μαρς, σκηνοθέτης της Θεωρίας των Πάντων, είχε πάρει Όσκαρ Ντοκιμαντέρ πριν από μερικά χρόνια με το υπέροχο Man on Wire, αφηγούμενος το κατόρθωμα του Γάλλου Φιλίπ Πετί, ο οποίος το 1974 έστησε ένα σύρμα ανάμεσα στους Δίδυμους Πύργους της Νέας Υόρκης και διέσχισε την απόσταση σχοινοβατώντας, πριν τον μαζέψουν οι Aρχές, αφού όμως είχε εκπληρώσει ένα μεγάλο όνειρο, δίνοντας χαρά στους λίγους παρατηρητές που τον χάζεψαν εκείνο το πρωινό από τους δρόμους του Μανχάταν. Η μοναδική του παράλειψη σε εκείνη την καλά σχεδιασμένη, παράτολμη ενέργεια ήταν η αποτύπωση του ανδραγαθήματός του σε φιλμ. Ο Ρόμπερτ Ζεμέκις ξαναβάζει τα πράγματα στη θέση τους με τον τρόπο της μαγικής αναπαράστασης που γνωρίζει πολύ καλά. Διότι, ο Αμερικανός σκηνοθέτης παραμένει ένας μεγάλος τεχνίτης της εικόνας που μιξάρει διαφορετικές εποχές και υφαίνει μια ρεαλιστική αφήγηση με σεκάνς στις οποίες δύσκολα ξεμπλέκει η πραγματικότητα από τη φαντασία – ακόμη και σε «καθαρές» ιστορίες όπως το Flight, όπου η παρατεταμένη πτώση του αεροπλάνου κόβει την ανάσα και κάνει τον θεατή να αναρωτιέται «μα, πώς το κάνει», την ίδια στιγμή που λυγίζει από την ένταση και την αγωνία. Στη Βόλτα στο Κενό υιοθετεί έναν παιχνιδιάρικο τόνο, μπαίνοντας στην ψυχή ενός σκανταλιάρικου, επίμονου παιδιού που μαγεύεται από τον κόσμο του τσίρκου και βάζει κυριολεκτικά τον πήχη ψηλά – στην προκειμένη περίπτωση, στήνει το σχοινί του εκεί όπου δεν έχει τολμήσει κανείς στο παρελθόν, για το ονόρε και το thrill. Η παιδική καρδιά του έργου, με τη ρομαντική ματιά στο Παρίσι, τη σχέση του με την υποστηρικτική αγαπημένη και τον γκρινιάρη μέντορά του και, κυρίως, με τη λαθραία του επαφή με οτιδήποτε σοβαρό και πραγματικό (ως έναν βαθμό, ακριβές και ταιριαστό με έναν καλλιτέχνη λαϊκής προέλευσης και νομαδικής ιδιοσυγκρασίας) προσδίδει αυτόματα και αρκετά κουραστικά μια ελαφράδα στο φιλμ, μια γενική εντύπωση ενός συνεχούς ψέματος καλυμμένου από τον μανδύα ενός παραμυθιού, που ωστόσο συνέβη. Κοντολογίς, παραπάνω από τα 2/3 της ταινίας μοιάζουν με μια μακροσκελή εισαγωγή στην εν λόγω βόλτα στο κενό και μόνο στον αέρα ο Ζεμέκις βρίσκει τη φόρμα του και μεταδίδει την απόλαυση. Εκεί, και στο εφευρετικότατο φινάλε, που δεν γίνεται καμία αναφορά στη μεταγενέστερη τραγωδία στους Δίδυμους Πύργους, αλλά πολύ εύγλωττα και χωρίς λόγια το πλάνο που φωτίζει στο κατάλληλο σημείο και σβήνει, σαν να παραδίδεται στις φλόγες και τον χρόνο, περικλείει την αληθινή σημασία του μικρού άθλου του Πετί, να δώσει ψυχή και να στρέψει την προσοχή σε ένα ακόμη ψυχρό, μπετονένιο κατασκεύασμα με μια αφελή παρανομία (ή, αν θέλετε, με μια καλοοργανωμένη απερισκεψία), ενώ όλοι γνωρίζουμε πως η αθωότητα αφαιρέθηκε βίαια μέσα σε λίγες ώρες.

Κινηματογράφος

Νέα Υόρκη, 7 Αυγούστου 1974. Λίγες μέρες πριν κλείσει τα 25 του χρόνια, ο Γάλλος σχοινοβάτης Φιλίπ Πετί (Τζόζεφ Γκόρντον Λέβιτ) περπάτησε για 45 λεπτά, κάνοντας οκτώ διαδρομές πέρα-δώθε, σ’ ένα τεντωμένο σκοινί ανάμεσα στους Δίδυμους Πύργους του World Trade Center, 411 μέτρα από το έδαφος, χωρίς την άδεια του δήμου ή οποιασδήποτε Αρχής. Προδοσίες, διαφωνίες, μια ομάδα από όλο τον κόσμο, ένας μέντορας (Μπεν Κίνγκσλεϊ) και ένα θεότρελο σχέδιο.

Ο ΑΡΧΑΡΙΟΣ The Intern Σκηνοθεσία: Νάνσι Μέγιερς Πρωταγωνιστούν: Ρόμπερτ ντε Νίρο, Αν Χάθαγουεϊ

Όσο κι αν κάποιοι δεν είναι σε θέση ή δεν θέλουν να καταλάβουν πως υπάρχει προσωπική υπογραφή σε ένα ελαφρύ είδος όπως η κομψή, πολιτισμένη, αστική κωμωδία με αναφορές στο screwball και στο ρομάντζο, η Νάνσι Μέγιερς, με όλες τις κατά καιρούς αδυναμίες της, έχει σχηματίσει μια καθόλου θορυβώδη ή φεστιβαλικών προδιαγραφών, μικρή αλλά ευκρινή φιλμογραφία, με ισχυρές γυναίκες σε σταυροδρόμια κρίσιμων αποφάσεων, άνδρες συνήθως αμήχανους, αδύναμους, αλλά καλών προθέσεων, ικανούς για την έκπληξη (η ρομαντική ελπίδα, πάντα), δουλεμένη αίσθηση του κωμικού συγχρονισμού και εμπιστοσύνη στον διάλογο – λίγοι σκηνοθέτες, με τον Κάμερον Κρόου να είναι ένας από αυτούς, αφήνουν χρόνο στον ένα πρωταγωνιστή να ακούσει πραγματικά τι του λέει ο άλλος και να σκεφτεί πώς θα αντιδράσει, αντί να βουτήξει στο επόμενο πλάνο με σπασμωδική κινηματογραφικότητα. Ο Αρχάριος διαθέτει μια γερή ιδέα, με τον παροπλισμένο χήρο να πιάνει δουλειά ως δόκιμος σε μια ιστοσελίδα μόδας, βοηθός σε μια υπερενεργητική και πολύ νεαρότερη διευθύντρια που γενικά δεν θέλει πολλά-πολλά, αρχικά τον σνομπάρει με συγκρατημένη ασέβεια, ώσπου εκτιμά όχι μόνο τα τυπικά του προσόντα αλλά και την ικανότητα παρατήρησης, την πίστη και την καθαρή, διεισδυτική του ματιά. Η ταινία δεν είναι μια μονοδιάστατη εκμετάλλευση του μεγάλου ηθοποιού (του τύπου «ο αστείος μαφιόζος Ντε Νίρο γίνεται ο αστείος συναξιούχος Ντε Νίρο»), αλλά ξεκινάει γρήγορα, αναπτύσσεται ανθρώπινα και καταλήγει αγαπησιάρικα, χειραγωγώντας τα κλισέ του είδους και τις προσωπικότητες των ηθοποιών προς όφελος όλων. Η Αν Χάθαγουεϊ είναι θαυμάσια σε μια άτυπη συνέχεια του χαρακτήρα της στο Ο διάβολος φοράει Πράντα, καθώς εδώ προβιβάζεται σε αρχηγό που κάνει καψόνια στον υφιστάμενο και τον τρέχει, γιατί αυτή την επαγγελματική πανοπλία έχει επιλέξει για άμυνα, αλλά το φιλμ ανήκει στον Ντε Νίρο, που με τα λίγα λέει πολλά και δείχνει πως ο Οδηγός Αισιοδοξίας του Ντέιβιντ Ο’ Ράσελ δεν ήταν μια τυχαία επαναφορά του στο σύμπαν της κωμωδίας για σκεπτόμενους – αρκεί να υπάρχει σενάριο και σκηνοθέτης.

VILLAGE RENTI 1,9,15 - VILLAGE FALIRO 7 - VILLAGE MALL 7,10,14 - VILLAGE AG.DIMITRIOS 2 - VILLAGE PAGRATI 4 ΑΘΗΝΑΙΟΝ CINEPOLIS 1 - STER ILION 7 - ODEON STARCITY 5 - ΑΘΗΝΑΙΟΝ 1 - ΣΙΝΕ ΠΑΡΙ - NANA 5,6 - ΤΡΙΑ ΑΣΤΕΡΙΑ 1 ΚΗΦΙΣΙΑ 1 - ΑΛΙΚΗ - ΣΠΟΡΤΙΓΚ - ΣΙΝΕΑΚ - ΦΟΙΒΟΣ

ΜΑΚΒΕΘ Macbeth Σκηνοθεσία: Τζάστιν Κερζέλ Πρωταγωνιστούν: Μάικλ Φασμπέντερ, Μαριόν Κοτιγιάρ

Ενώ ο Αυστραλός σκηνοθέτης Τζάστιν Κερζέλ ζωγραφίζει με τα χρώματα της βίας τα αιματοβαμμένα Highlands της Σκωτίας για να επιμείνει εμφατικά στην ολέθρια δράση του δούκα Μάκβεθ και της ραδιούργας λαίδης συζύγου του, το μεταφυσικό στοιχείο τού διαφεύγει μέσα στον αναγνωρίσιμο ρεαλισμό και τις υπερτονισμένες ερμηνείες του Μάικλ Φασμπέντερ και της Μαριόν Κοτιγιάρ. Σε αυτό το στυλιζαρισμένο πανδαιμόνιο άκρατης φιλοδοξίας, όπου η δίψα για εξουσία θολώνει το μυαλό, και στην απόπειρα ψυχολογικής ψηλάφησης δύο παράλογων χαρακτήρων που χρήζουν μεγάλης ανάλυσης, αλλά όχι στα μέτρα των απλών θνητών, η Κοτιγιάρ, με διάθεση υποταγής στον ρόλο της, προσπαθεί να υπαινιχθεί μια υπερβατική δαιμονικότητα, αλλά αμέσως μπλοκάρεται από την αλά γουέστερν αγριότητα της δράσης.

VILLAGE RENTI 11 - VILLAGE MALL 5,13 - VILLAGE FALIRO

4,9 - ΑΘΗΝΑΙΟΝ CINEPOLIS 3 - STER ILION 2 - ODEON STARCITY 6 - ΓΑΛΑΞΙΑΣ 1 - ΓΚΑΖΑΡΤΕ - ΔΕΞΑΜΕΝΗ - ΙΝΤΕΑΛ - ΝΑΝΑ 1,3 - ΑΕΛΛΩ 3 - ΙΛΙΟΝ - ΚΗΦΙΣΙΑ CLASS - CINERAMA ΣΠΟΡΤΙΓΚ - ΑΒΑΝΑ - ΣΙΝΕ ΧΟΛΑΡΓΟΣ

ΘΥΣΙΑΖΟΝΤΑΣ ΕΝΑ ΠΙΟΝΙ Pawn Sacrifice Σκηνοθεσία: Έντουαρντ Ζούιγκ Πρωταγωνιστούν: Τόμπι Μαγκουάιρ, Λίεβ Σράιμπερ

Η πιο συναρπαστική σελίδα στην ιστορία του σκακιού γράφτηκε το 1972, στο αποκορύφωμα του Ψυχρού Πολέμου, όταν ο παγκόσμιος πρωταθλητής της Σοβιετικής Ένωσης Μπορίς Σπάσκι αντιμετώπισε τον Αμερικανό διεκδικητή του τίτλου, Μπόμπι Φίσερ, σε μια σειρά αγώνων στην Ισλανδία. Τα φώτα και οι κάμερες στράφηκαν με πρωτοφανή ένταση στο Ρέικιαβικ και η σκακιστική μανία σάρωσε την Αμερική που μετέδιδε ζωντανά τα ματς για πρώτη και τελευταία φορά, διότι ένα λαϊκό παιδί από τη Νέα Υόρκη απειλούσε την παντοκρατορία των Ρώσων μετρ σε ουδέτερο έδαφος αλλά σε κρίσιμη περίοδο, καθώς η καθεμιά από τις δύο πλευρές χρησιμοποίησε συμβολικά ένα ευγενές άθλημα για προπαγάνδα και πατριδοκαπηλία. Μόνο που για τον Φίσερ η πίεση για τη νίκη δεν ήταν εξωτερική αλλά μια αρρώστια του μυαλού που απλώς εκδηλώθηκε δημόσια στη διάρκεια των αναμετρήσεων, ενώ είχε ξεκινήσει χρόνια πριν και εξελίχθηκε εκτός ελέγχου στο υπόλοιπο της περιπέτειάς του με την αμερικανική κυβέρνηση, και κυρίως του δαίμονές του. Παρανοϊκός και ψυχωσικός, ο Φίσερ αποτελεί το έξοχα ειρωνικό παράδειγμα του κορυφαίου και ενδεχομένως εξυπνότερου αθλητή εβραϊκής καταγωγής που, εκτός από φανατικός αντικομμουνιστής, ανάμεσα στις πολλές μανίες καταδίωξης που τον χαρακτήριζαν, αποδείχθηκε και αμετανόητος αντισημίτης! Πίστευε ακράδαντα πως όλοι τον κυνηγούν, ειδικά δε οι πράκτορες των αντιπάλων του, ότι του βάζουν κοριούς στα τηλέφωνα, προσπαθούν να τον δηλητηριάσουν, να τον παγιδέψουν, να τον τρελάνουν και να ρίξουν τα αεροπλάνα στα οποία επέβαινε. Άλλαζε συνεχώς τους όρους συμμετοχής του, εκβίαζε και κανείς δεν ήξερε με σιγουριά αν θα εμφανιζόταν στο τραπέζι – ακόμη και οι δικοί του συνοδοί. Μετά τον θρίαμβό του με κινήσεις που εξέπληξαν ακόμη και τους σοφότερους του αθλήματος, η συνέχεια του επονομαζόμενου και «Μότσαρτ του σκακιού» είναι ιστορικά γνωστή και άδοξη. Τον αυξανόμενο παραλογισμό του προσπαθεί να συλλάβει σκηνοθετικά ο ουδέτερος Έντουαρντ Ζούιγκ, ενώ το σενάριο του Στίβεν Νάιτ (Dirty Pretty Things, Eastern Promises) δίνει όλα τα στοιχεία, αλλά μένει η εντύπωση πως το ζουμερό κομμάτι της ταραχώδους ζωής του ιδιοφυούς σκακιστή είναι η βουτιά στο άγνωστο που ακολούθησε, δηλαδή η μυστηριώδης εξαφάνισή του, η αυτοεξορία του, η διαμάχη του με το κράτος που υποτίθεται πως εκπροσώπησε σε εθνικό επίπεδο και η άξαφνη επανεμφάνισή του, πριν ζητήσει άσυλο στην Ισλανδία από ένα όχι και τόσο ανεξήγητο γύρισμα της τύχης. Ως κινηματογραφική φιγούρα, ο Φίσερ ήταν το αόρατο αντικείμενο μιας παλιότερης ταινίας, το Searching for Bobby Fischer, όπου δεν εμφανιζόταν αλλά αποτελούσε τον φαντασματικό στόχο του σκακιστή νεαρού πρωταγωνιστή. Στο Θυσιάζοντας ένα Πιόνι, ο Τόμπι Μαγκουάιρ υποδύεται με την περιορισμένη του εκφραστικότητα ένα πιόνι στην ίδια τη σκακιέρα του μυαλού του, ξυπνώντας πειστικά μετά τη μέση του φιλμ, ενώ ο Λίεβ Σράιμπερ ενσαρκώνει τον Μπορίς Σπάσκι, μια καταπιεσμένη βεντέτα του Ανατολικού Μπλοκ, κι ενώ δεν έχει ενδιαφέροντα διάλογο στον ρόλο, πιάνει τον σωστό αέρα του κοντρολαρισμένου νικητή που αναγκάζεται να υποκλιθεί στο μεγαλύτερο και πιο επιθετικό ταλέντο όλων των εποχών. Η ταινία έχει τη δομή ενός κλασικού sports movie, δίνοντας έμφαση στο συγκινησιακό αποκορύφωμα της μονομαχίας, με την αναμενόμενη μετατροπή του (αυτο)στοιχειωμένου μάρτυρα σε εφήμερο ήρωα.

VILLAGE RENTI 13 - VILLAGE MALL 11 - VILLAGE FALIRO 5 - VILLAGE PAGRATI 2 - VILLAGE AG.DIMITRIOS 3 - ΓΛΥΦΑΔΑ ODEON 1 - STER ILION 5 - ODEON STARCITY 10 - ΑΣΤΥ 2 ODEON OPERA 1 - ΑΤΛΑΝΤΙΣ 1 - ΑΛΕΞΑΝΔΡΑ - ΣΙΝΕ ΨΥΧΙΚΟ

ο Νucciο Όrdiνε μιλα στη lifo

Γιατί οι κλασικές σπουδές μπορούν να σου αλλάξουν τη ζωή O συγγραφέας του βιβλίου «Η χρησιμότητα του άχρηστου» εξηγεί στη LifO γιατί οι λεγόμενες «άχρηστες» γνώσεις είναι ο μεγαλύτερος θησαυρός μας.

από την τίνα μανδηλαρά

Βιβλίο

Ο

Νούτσιο Όρντινε δεν είναι οποιοσδήποτε καθηγητής πανεπιστημίου ο οποίος γράφει ένα ακόμα βιβλίο για το νόημα της γνώσης. Στόχος του δεν είναι να καταθέσει άλλο ένα επιστημονικό πόνημα αλλά ένα μανιφέστο για την απόλαυση που μας δίνουν τα κλασικά κείμενα, η όμορφη μουσική, η ποίηση, ακόμα και οι αρχές της επιστήμης όταν συνδέονται με την υπαρξιακή αγωνία και την ποίηση. «Η συνάντηση με έναν κλασικό μπορεί να σου αλλάξει τη ζωή» επιμένει ο Όρντινε και το εννοεί, κατακλύζοντας τον αναγνώστη με επιχειρήματα για όλα αυτά που αγάπησε και λάτρεψε στα μεγάλα κείμενα, το απρόσμενο ταρακούνημα της ομορφιάς και τη γλυκιά αίσθηση της επικοινωνίας με το μεταφυσικό. Επικαλούμενος τον Πλάτωνα και τον Αριστοτέλη, βλέπει το κλασικό ως αρχή του καινούργιου, ως αυτό που διαποτίζει τη συλλογική μνήμη και τη συντηρεί. Κάποια στιγμή θυμάται και τον Αδριανό της Γιουρσενάρ, ο οποίος έλεγε πως «Ό,τι καλό έχει λεχθεί από τον άνθρωπο έχει ως επί το πλείστον λεχθεί στα ελληνικά». Κι αυτή είναι και η δική του απάντηση στο γιατί πρέπει να συλλέγουμε φαινομενικά «άχρηστες» γνώσεις. Αυτό που η σύγχρονη, ωφελιμιστική σκοπιά της εκπαίδευσης εκλαμβάνει ως άχρηστο, ο Όρντινε επιμένει ότι είναι η αρχή των πάντων, ίσως γιατί τελικά είναι και η αρχή της ίδιας της ζωής. Η Χρησιμότητα του άχρηστου, που κυκλοφορεί από τις εκδόσεις Άγρα σε μετάφραση Ανταίου Χρυσοστομίδη, είναι μια ωδή στη γνώση, στην ομορφιά και στην παιδεία που ακόμα μας κάνουν ανθρώπους, και όχι μαθητές ή περισπούδαστους ρήτορες. Για όλα αυτά μας μίλησε ο Νούτσιο Όρντινε σε γαλλικά και ιταλι-

κά –ως γνήσιος πολίτης του κόσμου– λίγο πριν από την άφιξή του στην Αθήνα για τη διάλεξη στο Μέγαρο Μουσικής Αθηνών, στο πλαίσιο του Megaron Plus, που πραγματοποιήθηκε την περασμένη Δευτέρα.

— Φαίνεται εξαιρετικά δύσκολο το να συντάξει κανείς ένα μανιφέστο πάνω στη σπουδαιότητα των ανθρωπιστικών σπουδών, όχι μόνο λόγω του τεράστιου εύρους που καταλαμβάνει αυτό το πεδίο αλλά κυρίως γιατί δεν μπορεί να καταγράψει με τρόπο ευσύνοπτο το σύνολο των φιλοσοφικών και καλλιτεχνικών προσεγγίσεων στο corpus των υψηλών ιδεών. Πόσο βαρύ ήταν για εσάς το καθήκον να εντοπίσετε τα πιο χαρακτηριστικά παραδείγματα ανάμεσα σε αυτό τον πλούτο των αναφορών για να γράψετε ένα μανιφέστο; Η ανάγκη που γέννησε καταρχάς αυτό το βιβλίο ήταν αυτή του πανεπιστημιακού που ήθελε να καταστήσει σαφές στους φοιτητές του ότι το σχολείο και το πανεπιστήμιο δεν είναι το μέσο για την απόκτηση ενός πτυχίου αλλά ο τρόπος για να γίνει κανείς καλύτερος. Το ίδιο ισχύει και στην περίπτωση των κλασικών σπουδών: στόχος των συγκεκριμένων πανεπιστημιακών προγραμμάτων δεν είναι η επιτυχία στις εξετάσεις αλλά η αντίληψη και η συνειδητοποίηση του κόσμου στον οποίο ζούμε. Στη Χρησιμότητα του άχρηστου χρησιμοποιώ τα παραδείγματα που εξέθετα στους φοιτητές μου όλα αυτά τα χρόνια διδασκαλίας: εσκεμμένα επέλεξα τις σελίδες που θα μπορούσαν να μιλήσουν στην καρδιά τους και θα μπορούσαν να καταδείξουν την ικανότητα των κλασικών σπουδών να τους κάνουν να αναστοχάζονται καλύτερα πάνω στα καθημερινά ζητήματα.

nuccio ordine Η χρησιμότητα του άχρηστου μανιφέστο, με ένα δοκίμιο του Abraham Flexner Μτφρ.: Ανταίος Χρυσοστομίδης Επιμέλεια: Σταύρος Πετσόπουλος Εκδότης: Άγρα Σελίδες: 264

— Γι' αυτό ανατρέχετε σε μια εκπαίδευση που εδράζεται σε συγκεκριμένους πυλώνες, στη φιλοσοφία, στα μαθηματικά και στην τέχνη; Πιστεύετε, αλήθεια, ότι αυτές οι εκδοχές των ανθρωπιστικών σπουδών μπορούν πραγματικά να μας βοηθήσουν να αντισταθούμε στην κατισχύουσα λογική του γρήγορου κέρδους; Τόσο οι επιστήμες όσο και οι ανθρωπιστικές σπουδές οφείλουν να δώσουν την ίδια μάχη: πρέπει να προασπιστούν τις ανθρωπιστικές επιστήμες (που τείνουν να εξαφανιστούν επειδή οι κυβερνήσεις περικόπτουν τις επιδοτήσεις τόσο στη μουσική όσο και στα μουσεία, στο θέατρο και στους τομείς που μελετούν τις αρχαίες γλώσσες, τη λογοτεχνία, τη φιλοσοφία, τις τέχνες) και τη βασική επιστημονική έρευνα (που όμως δεν εξαρτάται άμεσα από ένα συγκεκριμένο προϊόν) απέναντι στη δικτατορία του ωφελιμισμού, στη θέαση ενός κόσμου που θα βασίζεται μόνο στο υλικό κέρδος. Υπάρχει επίσης ένα στοιχείο «αχρηστίας» του πνεύματος που κατά βάση προέρχεται από τους γνωσιακούς τομείς που λανθασμένα θεωρούνται σήμερα «άχρηστοι». Η γενικότερη παιδεία μάς μαθαίνει πως με τα χρήματα μπορούμε να αγοράσουμε σχεδόν τα πάντα, ακόμα και τη γνώση. Ωστόσο, όπως μας θυμίζει ο Σωκράτης, η γνώση είναι το αποτέλεσμα μιας συγκεκριμένης προσπάθειας που κανείς δεν μπορεί να καταβάλει αντί για μας.

— Και κανείς δεν μπορεί να αντιληφθεί τα πράγματα όπως εμείς. Μήπως γι’ αυτό δεν μπορούμε να μιλάμε για εξειδίκευση της γνώσης, ειδικά όσον αφορά τις ανθρωπιστικές σπουδές; Μήπως κι εσείς ενσαρκώνετε αυτή την παλιά καλή καθολική θεώρηση του κόσμου, όπως οι αλχημιστές; Ειδικά σήμερα είναι που δεν μπορούμε να μιλάμε για εξειδίκευση της γνώσης. Το αντίθετο: οι απρόβλεπτες μεταλλάξεις της αγοράς και της πραγματικότητας απαιτούν μια κάποια ελαστικότητα, μια ικανότητα προσαρμογής στις αλλαγές. Δυστυχώς, όμως, η ευρωπαϊκή σχολαστική πολιτική είναι σκέτη καταστροφή: απαιτεί από 13χρονα παιδιά να επιλέγουν επαγγελματική κατεύθυνση και να αποφασίζουν ποιες σπουδές ακριβώς θα ακολουθήσουν στο μέλλον. Όσοι έχουν θεσπίσει αυτή την πραγματικότητα δεν έχουν λάβει υπ’ όψιν ότι με αυτό τον τρόπο καταστρέφουν την περιέργεια των νέων: τόσο η περιέργεια όσο και η φαντασία είναι ουσιώδη συστατικά στοιχεία της δημιουργικότητας. Και χωρίς δημιουργικότητα είναι αδύνατον να επιτευχθεί τεχνολογική και επιστημονική ανάπτυξη.

— Είστε αισιόδοξος ή απαισιόδοξος; Σε ποιον βαθμό πιστεύετε ότι η οικονομική και κοινωνική καταστροφή θα μας αναγκάσει να επιστρέψουμε στον ανθρωπισμό και την ανθρωπιά; Είναι διττή η επισήμανση που πρέπει να γίνει πάνω σε αυτό το θέμα. Επισημαίνοντας την τραγική κατάσταση στην οποία έχουμε περιέλθει (σε έναν κόσμο όπου το εμπόριο και το χρήμα έχουν καταστεί κανονιστικές αξίες, υπαγορεύοντας όλους τους τομείς ανθρώπινης πραγμάτωσης, όπως η εκπαίδευση, οι ανθρώπινες σχέσεις, η εθνική και ατομική αλληλεγγύη), δεν σημαίνει ότι γινόμαστε πεσιμιστές αλλά ότι πρέπει να βλέπουμε την πραγματικότητα σε όλο της το φάσμα. Αλλά, παρά τις δυσκολίες, εξακολουθώ να πιστεύω (με κάποιες δόσεις οπτιμισμού) ότι ένα βιβλίο, μια μουσική συμφωνία, ένας γενναίος καθηγητής, μπορούν ακόμα να αλλάξουν τη ζωή ενός νέου φοιτητή μπορούν να τον κάνουν να σπάσει τις αλυσίδες του εγωισμού και να κατακτήσει υψηλές αξίες, όπως η ελευθερία, η ανθρώπινη αλληλεγγύη, η δικαιοσύνη και η αγάπη για το κοινό καλό.

8.10.15 – lifo

29

Στην ολοζώντανη Νέα Φιλαδέλφεια Τα καλύτερα μαγαζιά μιας περιοχής που περνάει τέλεια! Από τη LiFO team

30 lifo – 8.10.15

Old Dog Σάρδεων 6, Nέα Φιλαδέλφεια, ΗΣΑΠ Περισσού

Ένα «family bar» με όλη τη σημασία της λέξης, που προσφέρει φιλοξενία, ωραίο καφέ, γευστικές μπουκιές, ποιοτικά ποτά και ιδιαίτερα κοκτέιλ, όλα με μια διάθεση πειραματισμού με βάση τα καλύτερα υλικά. Την οικεία ατμόσφαιρα του Old Dog, που με επιτυχία συνέθεσε η ομάδα του Bartist (Πάνος Δεμοίρος, Κωνσταντίνος Μπρατσιάκος και Αποστόλης Μπορσοβάνας) μαζί με τον Πάνο Καναβέτα, και ολοκλήρωσαν εικαστικά οι Nine Design, συμπληρώνει η πανέμορφη ταράτσα του, αναδιαμορφωμένη έτσι ώστε να αποτελεί must για μια ολοκληρωμένη εμπειρία. Μια ιδιαιτερότητα που δίνει έναν ακόμα καλό λόγο για να επισκεφθείτε το Old Dog είναι το cocktail menu, εμπνευσμένο από το ήρεμο, στοργικό και πεισματάρικο κυνηγόσκυλο, τον ιχνηλάτη Bloodhound. Ένας κατάλογος cocktail βασισμένος σε αυτόν, με γεύσεις μπαχαρικών, φρούτων και ιδιαίτερων αποσταγμάτων, σε συνδυασμούς που όχι μόνο θα κινήσουν το ενδιαφέρον σας αλλά θα σας κάνουν να λατρέψετε τη γνησιότητα και την ποιότητά τους.

Gentle Breed, Pure & Noble, Blanc Du Roi, Stray Scent, Old Druid, Smeller, Talbot και άλλες πολλές ευφάνταστες ονομασίες υπόσχονται να σας ταξιδέψουν στην ιστορία της ξεχωριστής και καθαρόαιμης αυτής ράτσας, προσφέροντας βασιλική συνοδεία στη βραδινή σας έξοδο. Λένε ότι δεν μπορείς να μάθεις σ' ένα «παλιόσκυλο» νέα κόλπα... Το Old Dog, όμως, ήρθε σίγουρα για να μας δείξει μερικά.

λύση και υπάρχουν και κάποιοι που την αντιμετωπίζουν ως κάτι παραφυσικό – ναι, ακόμα και στις μέρες μας. Προσωπικά, προτιμώ την πρώτη αντίληψη, αυτή είναι η δική μου προσέγγιση. Ειδικά τις εποχές που διανύουμε, πιστεύω ακράδαντα πως ο κόσμος έχει ανάγκη το μυστήριο. Έχει ανάγκη λίγη μαγεία για να ξεφύγει από όλα αυτά που ήρθαν και έρχονται… Γιατί εδώ, στο Β-Kouti; Θέλει και ρώτημα; Έχετε πάει στο Β-Kouti; Πέραν του ότι είναι από τους ομορφότερους χώρους της Αθήνας, ο ιδιοκτήτης και φίλος Δημήτρης Κίμωνας είναι από τους πιο ανοιχτόμυαλους ανθρώπους που γνωρίζω. Τόσο απλά. Αν συνδυάσεις έναν πανέμορφο χώρο κι έναν ανοιχτόμυαλο και έξυπνο ιδιοκτήτη, το φυσικό είναι να προκύπτουν μοναδικά events που εμπεριέχουν φαντασία και μυστήριο, σωστά; Έχεις ταξιδέψει στο εξωτερικό για κάποιον διαγωνισμό; Έχω λάβει μέρος στον διαγωνισμό που διοργάνωσε η IMS (International Magicians Society), στον οποίο κατέκτησα την πρώτη θέση στην κατηγορία «Close Up Magic». Επίσης, με κάλεσαν πέρσι στο Πεκίνο να κάνω μια διάλεξη/σεμινάριο γύρω από τις τεχνικές μου. Έχεις γράψει και ένα βιβλίο με τίτλο Η τέχνη της μαγείας. Πες μας δυο λόγια γι’ αυτό. Όσο περίεργο και να ακουστεί, η μαγεία είναι η τέχνη με τη μεγαλύτερη βιβλιογραφία παγκοσμίως σε σχέση με όλες τις υπόλοιπες (ζωγραφική, μουσική κ.λπ). Το θλιβερό, όμως, είναι πως η ελληνική βιβλιογραφία είναι κυριολεκτικά ανύπαρκτη. Σε σεμινάρια που έχω παρουσιάσει εδώ πάντα δίνω ως συμβουλή και πηγή γνώσης τα βιβλία. Δυστυχώς, πολλοί μου λένε πως δεν ξέρουν αγγλικά. Έτσι, λοιπόν, έκατσα κι έβαλα όλη μου την εμπειρία και γνώση στην Τέχνη της μαγείας (με το ψευδώνυμο «De’ Mon»), η οποία εκδόθηκε από τον Gutenberg και όπου αναλύω θεωρητικά, ψυχολογικά και φιλοσοφικά αυτή την τέχνη που τόσο αγαπώ. Είναι το πρώτο, αλλά δεν θα είναι το τελευταίο. Τι ρόλο παίζει η ψυχολογία στη δουλειά σου; Θα έλεγα, τεράστιο! Από το να μπορείς μέσω της μη λεκτικής επικοινωνίας να «διαβάσεις» τον εκάστοτε θεατή πριν και κατά τη διάρκεια της παρουσίασης, να μπορείς να μιλήσεις, να κινηθείς και να εκφραστείς σωστά, μέχρι τη χρήση της υποβολής και της ύπνωσης προς όφελος των εφέ σου. Αποδέχεσαι τον όρο «ταχυδακτυλουργός» ή προτιμάς τη λέξη «μάγος»; Σε καμία περίπτωση. Ο όρος «ταχυδακτυλουργία» είναι μια λέξη που δημιουργήθηκε για να δώσει μια πρόχειρη, πιθανή εξήγηση σε αυτά που παρουσιάζουμε εμείς οι μάγοι («εεεε… κάτι γρήγορο έκανε τώρα και δεν το είδαμε»). Παγκοσμίως, όμως, αυτή η τέχνη ονομάζεται «Μαγεία», «Magic», «Magie» κ.λπ. γιατί ακριβώς αυτό είναι το συναίσθημα που μένει στους θεατές όταν τη βιώσουν. Εάν παρακολουθήσετε κάποια από τις παρουσιάσεις μου, θα καταλάβετε. Β-Kouti, Ν. Τρύπια 33 & Βρυούλων, Νέα Φιλαδέλφεια, 210 2527337

Ένας μάγος στο Β-Kouti

O Περσέας Αρκομάνης μιλάει για την παράσταση που δίνει στο Β-Κouti καθε Τρίτη βράδυ. Ο «μάγος» παρουσιάζει ένα μοναδικό concept με το όνομα «Table Hopping Magic» σε έναν πραγματικά «μαγικό» χώρο... Πότε ξεκίνησες την επαγγελματική σου πορεία; Με τη μαγεία ασχολιόμουν ερασιτεχνικά από πολύ μικρός. Η επαγγελματική μου πορεία ξεκίνησε το 2005, όταν παράτησα την τότε δουλειά μου ως γραφίστα/ εικονογράφου και αποφάσισα να πορευτώ επαγγελματικά μόνο μέσω της μαγείας. Στην αρχή, μια κι εκείνη την εποχή όλοι οι μάγοι χρησιμοποιούσαν αρχαιοελληνικά ονόματα ως ψευδώνυμα, θεωρώντας πως έτσι θα ξεχωρίσω, εμφανιζόμουν με το γαλλίζον ψευδώνυμο «De’ Mon». Από ένα σημείο κι έπειτα, βέβαια, κατάλαβα πως ξεχωρίζεις μόνο μέσω της τέχνης σου κι έτσι αποφάσισα να χρησιμοποιώ το κανονικό μου όνομα. Πόσο καιρό είσαι στο Β-Kouti και ποιες μέρες σε βρίσκουμε; Στο Β-Kouti είμαι εδώ και 3 χρόνια περίπου, κάθε Τρίτη, από τις 22:00. Τι περιλαμβάνει το συγκεκριμένο concept; Αυτό που κάνουμε σε συνεργασία με το Β-Kouti είναι αυτό που παγκοσμίως αναφέρεται ως «Close Up Magic» ή «Table Hopping Magic». Ουσιαστικά, βρίσκομαι στον χώρο κάποιες ώρες, στη διάρκεια των οποίων πηγαίνω σε κάθε παρέα και τραπέζι και παρουσιάζω στους πελάτες την τέχνη της μαγείας από απόσταση αναπνοής. Κάτι σαν mini-show για κάθε παρέα.

Tι βλέπεις στα πρόσωπα των πελατών έπειτα από ένα κόλπο και ποια η σχέση σου με το κοινό; Αυτό, φυσικά, εξαρτάται από τον εκάστοτε θεατή. Άλλοι εκλαμβάνουν τη μαγεία ως τέχνη και μέσο έκφρασης που τους κάνει να ταξιδεύουν και να σκέφτονται. Άλλοι την ταυτίζουν με κάποιο γρίφο του οποίου νιώθουν πως πρέπει να βρουν τη

NEA ΦΙΛΑΔΕΛΦεΙΑ

ΑΦΙ ΕΡΩ ΜΑ

8.10.15 – lifo

31

Γυμνάσιο Ν. Τρυπιά 80, 210 2532708, fb: Gymnasio mezedopolio

Έναν χρόνο λειτουργίας και κάτι μετρά το «γυμνάσιο» και, απ’ ό,τι μαθαίνουμε, συνεχίζει να δίνει καθημερινά μαθήματα μαγειρικής αλλά και διασκέδασης... αποσπώντας πολλούς επαίνους! Πρόκειται για ένα μαγαζί που από την πρώτη στιγμή κλέβει τις εντυπώσεις, λόγω της ντελικάτης θεματικής διακόσμησης (νομίζεις πραγματικά πως γυρίζεις στα μαθητικά-εφηβικά σου χρόνια), των συναρπαστικών γεύσεων που συναντάς στο μενού αλλά και των ζεστών ανθρώπων που θα σε εξυπηρετήσουν! Ο κατάλογος του «Γυμνασίου» φόρεσε τα χειμερινά του και από το τραπέζι-θρανίο σας δεν θα πρέπει με τίποτα να παραλείψετε τα καραμελωμένα μπουτάκια κοτόπουλου με σουσάμι, τους πατατοκεφτέδες με σύγκλινο και κρέμα τυριού, τα γεμιστά μανιτάρια με κατσικίσιο τυρί και μαγιονέζα λεμονιού αλλά και τα χοιρινά φιλετάκια με πουρέ από γλυκοπατατούλες! Τα αποστάγματα πολλά και διάφορα, απ’ όλες τις μεριές της Ελλάδας, με must επιλογή για τον χειμώνα το χειροποίητο ρακόμελο και οινόμελο...! Από τις 11 Οκτώβρη ξεκινάνε για δεύτερη συνεχή χρονιά τα μεσημεριανά κυριακάτικα live, που πέρσι κυριολεκτικά ξεσήκωσαν όλη τη Φιλαδέλφεια, και όχι μόνο...

NEA ΦΙΛΑΔΕΛΦεΙΑ

ΑΦΙ ΕΡΩ ΜΑ

32 lifo – 8.10.15

Twist East Βρυούλων 1, πλ. Πατριάρχου, 210 2583741, fb: Twist East

Αναζητάτε ένα funky εστιατόριο με σύγχρονο look που να συνδυάζει τη δυτική κουζίνα με αρώματα από την Ανατολή; Είστε στο σωστό μέρος. Είτε στα τραπεζάκια που είναι έξω, στον πολυσύχναστο δρόμο, είτε στην όμορφη αυλή, στο Twist East θα απολαύσετε εξαιρετικό κεμπάπ, ασυναγώνιστο φαλάφελ και άλλα πιάτα, όπως το τζιλβέ, που είναι της ώρας, χοιρινός λαιμός μαριναρισμένος με πολίτικο μιξ μπαχαρικών, ψιλοκομμένος και σερβίρεται μέσα σε αφράτο ψωμάκι. Μην παραλείψετε να δοκιμάσετε τα τσεπάκια με τους κεφτέδες! Η οικεία ατμόσφαιρα, το ευγενικό προσωπικό και το καλό φαγητό σίγουρα θα σας κάνουν να ξαναπάτε. Αν μένετε στη γειτονιά, επωφεληθείτε από την υπηρεσία delivery που διαθέτει το μαγαζί!

Agavita Σμύρνης 55, 210 2510604 , fb: Agavita

Το Μεξικό τώρα στη Νέα Φιλάδελφεια! Στο Agavita, η μεξικάνικη κουζίνα είναι στα καλύτερά της, με πικάντικα και πληθωρικά πιάτα που θα ικανοποιήσουν τον ουρανίσκο σας. Δοκιμάστε fajitas, guacamole, μεξικάνικα μεζεδάκια, τα περίφημα tapas, όπως το huevo ranchero (λουκάνικο με salsa ranchero πάνω σε φωλιά από tortillas και τηγανητό αυγό), burritos αλλά και spicy τάρτα σοκολάτας με πράσινο πιπέρι, παγωτό φιστίκι και σάλτσα γλυκού chili. Θα ξεδιψάσετε με περισσότερες από 30 τεκίλες, λευκές, κίτρινες και παλαιωμένες, και θα πιείτε υπέροχα house cocktails με βάση την τεκίλα αλλά και το ρούμι. Φυσικά, η μεξικάνικη εμπειρία ενισχύεται από τη διακόσμηση αλλά και την αλά mexicana μουσική! Χρήσιμη πληροφορία για τους γονείς: το Agavita διαθέτει και παιδικό μενού, για τους μικρούς μας φίλους!

Λεμονόκηπος Αγίας Τριάδας 11, 210 2588611, fb: Ο Λεμονόκηπος

Το πρόσφατα ανακαινισμένο αρχοντικό του ’30 στην καρδιά της Νέας Φιλαδέλφειας μοιάζει σαν να ξεπήδησε από παλιά ελληνική ταινία. Τα πάντα εδώ αποπνέουν αγάπη για τη λεπτομέρεια και μεράκι, από τις καρέκλες και τα τραπέζια μεχρι τον όμορφο κήπο που «ανοίγει την καταπράσινη αγκαλιά του» και μας υποδέχεται φιλόξενα. Όσο για τη κουζίνα του, οι ελληνικές και μεσογειακές γεύσεις μεταμορφώνονται από τον σεφ σε «πειραγμένα» ή παραδοσιακά, πεντανόστιμα πιάτα που θα ταιριάξουν ιδανικά με την ελληνική και ξένη ποικιλία κρασιού που προσφέρεται. Ο Λεμονόκηπος μας ταξιδεύει σε παλιούς, αγαπημένους καιρούς.

Nέος Κρίνος Λεωφ. Δεκελείας 108, 210 2513220, fb: Νέος Κρίνος

Από το ’30, το όνομα του ζαχαροπλαστείου «Κρίνος» είναι γνωστό για τους πιο λαχταριστούς λουκουμάδες στην Αθήνα. Εδώ σερβίρονται φρέσκοι-φρέσκοι, με μέλι, καρύδια, πραλίνα φουντουκιού, μπανάνα, γλυκό του κουταλιού, παγωτό ή ακόμα και σε αλμυρές γεύσεις. Ο Νέος Κρίνος είναι ένα ζαχαροπλαστείο για όλα τα γούστα. Σερβίρει παραδοσιακό, ελληνικό καφέ στη χόβολη με συνοδεία γλυκά του κουταλιού, υποβρύχιο ή ρυζόγαλο αλλά και κρύο ή ζεστό καφέ, frozen yogurts ιταλικής συνταγής από 100% ελληνικό γιαούρτι με φρέσκα φρούτα και σιρόπια. Δοκιμάστε επίσης τους αλμυρούς λουκουμάδες, ταιριάζουν ιδανικά με ουζάκι και άραγμα στον ήλιο.

Εν Αιθρία Βρυούλων 4, πλ. Πατριάρχου, 210 2582751, fb: En Aithria

Το ιδανικό μέρος για όλες τις ώρες της ημέρας. Ανοιχτό από το πρωί, σερβίρει πλούσιο πρωινό και φρέσκο καφέ που συντροφεύουν ιδανικά τα διάφορα επιτραπέζια παιχνίδια. Ευφάνταστα πιάτα, πληθωρικοί μεζέδες και ποικιλίες κρεάτων μαζί με τις καλύτερες μουσικές επιλογές κρατούν το κέφι από το το μεσημέρι ως αργά το βράδυ. Τον Οκτώβρη, το αγαπημένο στέκι γιορτάζει το Oktoberfest, «ντύνεται» βαυβαρικά και προσφέρει την ειδική επετειακή φρέσκια lager της Paulaner που ζυμώνεται για έξι μήνες σε ειδικά, ξύλινα βαρέλια γι’ αυτόν το σκοπό και όχι μόνο: διοργανώνει κληρώσεις και προσφέρει συλλεκτικά δώρα σε πολλούς νικητές!

8.10.15 – lifo

33

By Ρακί Ν. Τρυπιά 39-41, 210 2525259, facebook.com/pages/Byράκι-Μεζεδοπωλείο

Πρόκειται για ένα από τα πιο εναλλακτικά ρακάδικα-μεζεδοπωλεία της περιοχής. Η funky, μοδάτη διακόσμηση και τα έντονα χρώματα σού φτιάχνουν τη διάθεση με το που μπαίνεις στον χώρο. Η κουζίνα σερβίρει μοναδικές σπεσιαλιτέ και παραδοσιακά πιάτα ημέρας, όλα χειροποίητα, όπως τα έφτιαχναν οι γιαγιάδες μας. Από το χειροποίητο τηγανόψωμο και τη δροσερή παντζαροσαλάτα μέχρι το χοιρινό με μέλι και μουστάρδα και το κοτόπουλο με κρέμα γάλακτος και πιπεριές, οι επιλογές είναι πολλές και προσεγμένες. Από Δευτέρα έως Σάββατο το κατάστημα ανοίγει το απόγευμα από τις 19:00 έως τις 2:00. Την Κυριακή ανοίγει στις 13:30 .

Barsol Πλατεία Ελευθερίου Βενιζέλου 4, 210 2529300, facebook.com/barsolcocktailBar

Η ένταξή του σε κάποια κατηγορία, όπως αυτή του πιο hip cocktail μπαρ της Νέας Φιλαδέλφειας, πιθανότατα αδικεί τον χαρακτήρα του. To Barsol είναι μια κατηγορία από μόνο του, με τα ψαγμένα, ευφάνταστα κοκτέιλ (Horny Peach, Green Apple, Forest Gum, Speedy Gonzalez κ.ά.) που σετάρονται με τα πιο πρωτότυπα ποτήρια μέχρι τις πολύ καλές μουσικές και τα live που θα ακούσεις εκεί. Extra tip: Ανακαινίζεται και ανανεώνεται τη συγκεκριμένη περίοδο, περιμένουμε όλοι να δούμε τον ανανεωμένο χώρο του αλλά και τις πρωτότυπες αλλαγές που ετοιμάζονται.

NEA ΦΙΛΑΔΕΛΦεΙΑ

ΑΦΙ ΕΡΩ ΜΑ

34 lifo – 8.10.15

Άγονη Γραμμή - μεζεδοπωλείο

Χρυσοστόμου Σμύρνης 10, Νέα Φιλαδέλφεια, 210 2511420, fb: agonhgrammh

Αν πας στην Άγονη Γραμμή, ένα είναι το σίγουρο: θα φας καλά. Όταν η μόδα επιβάλλει «πειραγμένες» ελληνικές κουζίνες, η Άγονη Γραμμή επιμένει να αντιστέκεται με παραδοσιακές νοστιμιές της Ελλάδας και πλούσιες μερίδες, γιατί έτσι τρώμε στην Ελλάδα. Και όλα αυτά στη σωστή τιμή. Μάλιστα, κάθε Τετάρτη και Πέμπτη υπάρχει ειδικό μενού, που όλοι οι μεζέδες κοστίζουν από 3 έως 5 ευρώ.

Mama Goose Πλατεία Κωνσταντινουπόλεως 1, Νέα Φιλαδέλφεια, 211 3115555

Mέχρι σήμερα ξέραμε για τη γριά κότα που έχει το ζουμί. Τώρα έρχεται η κοσμογυρισμένη Mama Goose για να μας μάθει ό,τι καλό υπάρχει γύρω από το φαγητό και το ποτό. Στην πλατεία Κωνσταντινουπόλεως, στην ενδιαφέρουσα γειτονιά της Νέας Φιλαδέλφειας, ήρθε να προστεθεί το δημιουργικό μεζεδοπωλείο Mama Goose, που ξέρει να κρύβει καλά τα μυστικά της κουζίνας της στα απολαυστικά πιάτα και τους μεζέδες που ετοιμάζει με αγνά και βιολογικά υλικά απ’ όλη την Ελλάδα αλλά και στα καθαρά αποστάγματα ρακής, ούζου, τσίπουρου και στις δημιουργικές γεύσεις ρακόμελων που διαθέτει. Η μπάρα προσφέρει κάθε είδος αλκοολούχου ποτού και, σε συνδυασμό με τη ζωντανή μουσική που παίζει κάποια βράδια ή με τα φρέσκα sets που συνθέτουν επιλεγμένοι DJs τα υπόλοιπα, δημιουργείται ένα σκηνικό που εγγυάται μοναδικές βραδιές. Φαίνεται ότι στο Mama Goose κρύβεται το μυστικό της διασκέδασης και σου το προσφέρουν χωρίς να κάνουν την πάπια.

8.10.15 – lifo

35

Egg Hell

¶ Special Event: A Tim Maia Extravaganza, 9/10, 20:00, Gagarin 205 the invisible surfers ’50s rockabily, surf και punk με ψήγματα λαϊκής μουσικής από τους Invisible Surfers.

aπο τhν κατερινα ηλιακη

Νύχτες

Αθήνα

9/10, 21:00, six d.o.g.s, Αβραμιώτου 6-8, Μοναστηράκι, είσ.: €8

36 lifo – 8.10.15

Live Music Space, Λιοσίων 205, Αθήνα, είσ.: €10-12 με ποτό. Την Παρασκευή 9 Οκτωβρίου το Gagarin 205 διοργανώνει μια βραδιά αφιερωμένη στον Tim Maia. Πρόκειται για έναν από τους πιο δημοφιλείς και αμφιλεγόμενους μουσικούς στη βραζιλιάνικη μουσική ιστορία. Δοκίμασε με επιτυχία διάφορα μουσικά είδη, από σόουλ μέχρι φανκ και από ντίσκο μέχρι μπαλάντες. Ξεκίνησε τη μουσική του πορεία στα ’50s και συνέχισε μέχρι τον θάνατό του στα ’90s, συνεπώς η δισκογραφία του είναι τεράστια. Οι συμπατριώτες του τον αποκαλούν «η ψυχή της Βραζιλίας», καθώς ήταν ο καλλιτέχνης που ήθελε τα πάντα σε μεγάλες ποσότητες, π.χ. τον ήχο του. Όπως είναι γνωστό, συνήθιζε να έχει από τους ηχολήπτες απαιτήσεις του τύπου: «Περισσότερα μπάσα! Περισσότερες ψιλές! Περισσότερο reverb! Περισσότερα ΟΛΑ!». Η εκδήλωση προς τιμή του καλλιτέχνη ξεκινάει με την προβολή της βραβευμένης ταινίας Tim Maia του Mauro Lima, στις 20:30. Πρόκειται για μια βιογραφική ταινία, η οποία περιγράφει γλαφυρά την ξέφρενη ζωή του μουσικού. Η βραδιά συνεχίζεται με μια ζωντανή εμφάνιση των Superbacana. Το πολυμελές συγκρότημα του Jef Maarawi (Egg Hell) θα διασκευάσει μερικές από τις μεγαλύτερες επιτυχίες του Tim Maia και της μπάντας του Vitoria Regia. Ακολουθούν μουσικές επιλογές από τους Maia experts ή, αλλιώς, τον Μανώλη Οικονόμου, την Kafka και τον Kid Flicks, οι οποίοι θα βρίσκονται στα decks του Gagarin μέχρι το πρωί. ¶ Live: The East, Acid Barretts, 10/10, 22:00, Velvet Room, Μιλτιάδου 17, Μοναστηράκι, είσ.: €3. To Velvet Room είναι το στούντιο των αδελφών Ιωνά που είναι γνωστοί και ως The Callas. Βρίσκεται στον τέταρτο όροφο της οδού Μιλτιάδου και αυτή την περίοδο φιλοξενεί την τρίτη ομαδική έκθεση με τίτλο «Hang ‘Em High #3» και έργα από καλλιτέχνες όπως οι Αναστασία Δούκα, Απόστολος Ζερβεδάς, ΗλίAcid Barretts ας Καφούρος, Βασίλης Π. Καρούκ, Ελένη Κοτσώνη, Αμαλία Βεκρή. Το Σάββατο 10 Οκτωβρίου, με αφορμή τα εγκαίνια της έκθεσης στον χώρο, θα διοργανωθούν και δύο ζωντανές εμφανίσεις. Την αρχή κάνουν οι Acid Barretts, το πειραματικό lo-fi, shoegaze συγκρότημα με αδυναμία στους πειραματισμούς και στους αυτοσχεδιασμούς. Ο ήχος τους είναι εμπνευσμένος από την κατάθλιψη των προαστίων, τη βρομιά της πόλης και τον διαλογισμό στην ύπαιθρο. Αργότερα, στη σκηνή θα ανέβουν οι East, με σύγχρονες, θορυβώδεις και ηλεκτρονικές rock & roll μελωδίες. Πρόκειται για μια μπάντα που σχηματίστηκε πριν από έναν περίπου χρόνο στην Αθήνα και κύριο χαρακτηριστικό της είναι οι ετερόκλητες καταβολές. Έχουν παίξει δίπλα σε σημαντικές μπάντες της αθηναϊκής σκηνής κι έχουν συμμετάσχει σε φεστιβάλ όπως το «24 στο Τετράγωνο» και το Plisskën, ενώ το ντεμπούτο EP τους με τίτλο «Slo Mo/Tripoli» κυκλοφόρησε από τη six d.o.g.s records το 2014. Η βραδιά ολοκληρώνεται με DJ set από τον Andy Ioan. ¶ Party: Habeat Records Showcase, 9/10, 23:55, six d.o.g.s, Αβραμιώτου 6-8, Μοναστηράκι, είσ.: €5. To δισκοπωλείο Habeat ιδρύθηκε το 2010 με σκοπό να παρουσιάζει καλλιτέχνες της ηλεκτρονικής σκηνής από διάφορα σημεία του κόσμου αλλά και την Ελλάδα. Προβάλλοντας τις δουλειές τους μέσα από DJ sets και live podcasts, έδωσε στο κοινό την ευκαιρία να εξερευνήσει την ηλεκτρονική μουσική σε όλο της το εύρος. Φέτος, θέλοντας να κάνει αισθητή την παρουσία του, διοργανώνει ένα πάρτι με εντυπωσιακό line-up. Για τον λόγο αυτό, την Παρασκευή τα μεσάνυχτα στο six d.o.g.s καλεσμένος θα είναι ο Γιώργος Ανυφαντής, γνωστός ως ANFS. Είναι DJ, παραγωγός και συνιδρυτής της experimental/techno ετικέτας Modal Analysis, ενώ στα sets του καταφέρνει να συνδυάζει διαφορετικά μουσικά στυλ με έμφαση στον techno ήχο. Μαζί του θα βρεθεί και ο πολλά υποσχόμενος παραγωγός Μiltiades με deep house και deep techno επιλογές αλλά και ο Morah, ο ιδρυτής των Phormix πάρτι στην Αθήνα. O τελευταίος εργάζεται και ως παραγωγός που πρόσφατα κυκλοφόρησε το πρώτο του βινύλιο στη δισκογραφική της Helena Hauff, ενώ σε λίγους μήνες θα ακολουθήσει και το δεύτερο στο label του Κεμάλ BH. Το line-up ολοκληρώνεται με τον ιδιοκτήτη του δισκοπωλείου Ηabeat Records. Ο Λευτέρης Μπριλάκης, γνωστός και ως Mackenzie, θα κλείσει τη βραδιά με house και techno επιλογές από την ενημερωμένη συλλογή του.

Habeat Records Showcase

ΤΑΥΡΟΣ

Νομικά και περιουσιακά ζητήματα θα σας απασχολήσουν αρκετά μέσα στις επόμενες μέρες, καθώς επίσης και επαγγελματικές υποθέσεις που θα πρέπει να τακτοποιηθούν. Αν κάνετε ένα κουράγιο και ξεμπερδέψετε, θα ησυχάσετε από αρκετά προβλήματα. Με όλα αυτά που έχετε στο μυαλό σας η αφηρημάδα σας μπορεί να προκαλέσει αρνητικές επιπτώσεις στη δουλειά σας, με αποτέλεσμα η ένταση και η αγωνία να είναι στα ύψη. Στον οικονομικό τομέα είναι αρκετά στριμωγμένα τα πράγματα εξαιτίας των υποχρεώσεών σας που δεν έχουν τελειωμό. Η αισθηματική αστάθεια και η απόμακρη στάση σας θα προκαλέσουν προβλήματα στη σχέση σας και ίσως χρειαστεί να απομακρυνθείτε για κάποιο χρονικό διάστημα από τον σύντροφό σας, ώστε να ξεκαθαρίσετε τα συναισθήματά σας. Αν είστε ελεύθεροι, περισσότερο θα προβληματιστείτε από τις γνωριμίες που θα κάνετε εξαιτίας κοινωνικών διαφορών, παρά θα τις απολαύσετε.

ΔΙΔΥΜΟΣ Την Παρασκευή ο Ερμής γυρίζει σε

ΛΕΩΝ Ο Ερμής γυρίζει σε ορθή πορεία την Πα-

ΤΟΞΟΤΗΣ Αποφύγετε μέσα στο επόμενο δι-

ρασκευή, διανύοντας τον τομέα της καριέρας, και οι θετικές επιρροές του δεν θα αργήσουν να φανούν τόσο σε επαγγελματικό όσο και σε προσωπικό επίπεδο. Ταυτόχρονα, υπάρχει και ο Δίας που ενισχύει την τύχη και την αναγνωρισιμότητα και είναι γενικά μια θετική περίοδος, ειδικά για εσάς που είστε γεννημένοι προς το τέλος του ζωδίου. Αν ασχολείστε με καλλιτεχνικές δραστηριότητες, θα εκτιμηθούν τα ταλέντα σας δεόντως και η εξέλιξή σας θα είναι αστραπιαία. Η ερωτική σας ζωή μπορεί να βελτιωθεί, αρκεί να βρείτε και πάλι τον χαμένο σας αυθορμητισμό. Η Νέα Σελήνη την Τρίτη μπορεί να σηματοδοτήσει την έναρξη ενός νέου κύκλου για τα αισθηματικά σας, γεμάτο πάθος και συγκινήσεις. Ορισμένοι από εσάς μπορεί να δώσετε τέλος σε σχέσεις που δεν καλύπτουν τις ανάγκες σας, είτε είναι ερωτικές είτε φιλικές, καθώς έχετε κουραστεί να προσπαθείτε δίχως να υπάρχει ανταπόκριση.

άστημα συνεργασίες και επαφές με άτομα που δεν σας γεμίζουν και πολύ το μάτι και ακούστε τη διαίσθησή σας που δεν θα σας ξεγελάσει. Κατάλληλη εποχή για να βελτιώσετε τις ικανότητές σας και να οργανώσετε ακόμα καλύτερα τη δουλειά σας, καθώς επικρατεί ένας γενικότερος πανικός εξαιτίας του φορτωμένου σας προγράμματος. Τακτοποιήστε οτιδήποτε έχετε αφήσει στη μέση και βάλτε μια τάξη στις υποχρεώσεις σας, ώστε να ξεκαθαρίσει σιγά-σιγά το τοπίο. Αν έχετε αποφασίσει να επισημοποιήσετε τη σχέση σας, μπορεί να έρθετε αντιμέτωποι με αντιρρήσεις από το οικογενειακό σας περιβάλλον και θα είναι ένα διάστημα γεμάτο ένταση. Πιθανόν να πρέπει να επιλέξετε ανάμεσα στο ταίρι και την οικογένειά σας, κάτι που θα σας φέρει σε αδιέξοδο, καθώς οι πιέσεις που θα δέχεστε θα παίζουν με τον ψυχισμό σας. Παρ’ όλα αυτά, δεν πρέπει να ξεχνάτε πως εσείς αποφασίζετε για το μέλλον σας.

ΠΑΡΘΕΝΟΣ Εσείς οι Παρθένοι έχετε την εύνοια πολλών πλανητών μέσα στις επόμενες μέρες, πράγμα που σημαίνει πως θα σας δοθούν πολλές ευκαιρίες για να ξεκινήσετε καλές και μακροχρόνιας διάρκειας συνεργασίες, αρκεί να μη σας πιάσει ανασφάλεια. Είναι μια εποχή που σας πηγαίνουν όλα δεξιά και δεν θα πρέπει να μείνετε άπραγοι, απολαμβάνοντας τους καρπούς των κόπων σας. Κατάλληλη στιγμή για να ασχοληθείτε με αγοραπωλησίες ακινήτων και επενδύσεις, μια και η τύχη είναι με το μέρος σας. Την Πέμπτη εισέρχεται η Αφροδίτη στο ζώδιό σας επηρεάζοντας θετικά τις διαπροσωπικές σας σχέσεις, καθώς βγαίνει στην επιφάνεια η ευαίσθητη πλευρά του χαρακτήρα σας, με αποτέλεσμα να δίνετε περισσότερη έμφαση στη βελτίωση των σχέσεων με τα αγαπημένα σας πρόσωπα. Στον αισθηματικό τομέα είναι αρκετά ενθαρρυντικά τα πράγματα, εφόσον σπάσετε τα δεσμά που σας κρατούν στάσιμους και μπορεί ξαφνικά η ερωτική σας ζωή να αποκτήσει μεγάλο ενδιαφέρον.

ΑΙΓΟΚΕΡΩΣ Κάποιες αλλαγές στον επαγγελματικό τομέα θα σας προκαλέσουν μεγάλη ανασφάλεια και μπορεί να στραφείτε σε λύσεις που αργότερα θα αποδειχτούν λανθασμένες. Με σπασμωδικές κινήσεις και πανικό δεν πρόκειται να βρείτε κάποια αξιόλογη λύση, οπότε μη χάνετε τη γη κάτω από τα πόδια σας και σκεφτείτε ψύχραιμα τι εναλλακτικές υπάρχουν. Ξεκινήστε επαφές με άτομα που έχουν τη δυνατότητα να σας βοηθήσουν και μη χάνετε το χρόνο σας κλαίγοντας τη μοίρα σας. Τα ερωτικά σας έχουν μείνει λίγο πίσω το τελευταίο διάστημα, η Νέα Σελήνη όμως την Τρίτη θα ξυπνήσει τα ένστικτά σας και θα βρείτε και πάλι τη χαμένη σας διάθεση. Βάλτε τη φαντασία σας να δουλέψει ώστε να παρασύρετε και τον σύντροφό σας και μην τα περιμένετε όλα σερβιρισμένα στο πιάτο. Στον οικογενειακό τομέα μπορεί να υπάρξουν κάποιες εντάσεις λόγω της συσσωρευμένης κούρασης, αλλά θα είναι παροδικές. Φροντίστε να ξεκουράζεστε και μην ξεπερνάτε τα όριά σας.

ΖΥΓΟΣ Η Νέα Σελήνη στο ζώδιό σας την Τρίτη

ΥΔΡΟΧΟΟΣ Οι αυξημένες υποχρεώσεις μέσα

σάς δίνει την ευκαιρία να βάλετε νέους στόχους και να ψάξετε καινούργιες κατευθύνσεις στα επαγγελματικά σας. Η διάθεσή σας ωστόσο είναι πεσμένη και θα πρέπει να ξεπεράσετε την αισθηματική σας κατάπτωση γρήγορα, αν θέλετε να βρείτε λύσεις στα προβλήματά σας. Μην αναμασάτε συνεχώς αυτά που σας συμβαίνουν, γιατί θα διαιωνίζεται η κατάσταση και δεν θα βγαίνετε με τίποτα από το τέλμα. Κοιτάξτε μπροστά, πάρτε τα πάνω σας και βγείτε δυναμικά στο κυνήγι των ευκαιριών. Ορισμένοι από εσάς θα πρέπει να φυλάτε τα νώτα σας και να μην πιστεύετε πως όλοι αυτοί που σας προσεγγίζουν έχουν ειλικρινή συναισθήματα και θέλουν το καλό σας. Ενδεχομένως κάποιοι να αποσκοπούν στο να ωφεληθούν με κάποιον τρόπο από εσάς ή να θέλουν να διαλύσουν τη σχέση σας.

στις επόμενες μέρες θα σας εξαντλήσουν με αποτέλεσμα να καβγαδίζετε με τον καθένα και για το παραμικρό. Ορισμένοι από εσάς που ξεκινάτε μια καινούργια συνεργασία θα θέλετε να δώσετε τον καλύτερό σας εαυτό, αναλαμβάνοντας περισσότερες ευθύνες απ’ όσες μπορείτε να αντέξετε, με κίνδυνο να τα κάνετε μαντάρα. Μείνετε επικεντρωμένοι σε συγκεκριμένα καθήκοντα, ώστε να είστε σίγουροι για την απόδοσή σας. Οικονομικά αρχίζετε να παίρνετε μια ανάσα και αισθάνεστε περισσότερη σιγουριά. Θέματα εμφάνισης που σας απασχολούν μπορεί να ξετινάξουν τον προϋπολογισμό σας και θα βρεθείτε σύντομα σε αδιέξοδο. Βάλτε σωστές προτεραιότητες και μην παρασύρεστε από τις προσωπικές σας ανάγκες. Οικογένεια και παιδιά μπορεί να παίξουν με τα νεύρα σας και δεν θα λείψουν οι στιγμές που θα θέλετε να απομονωθείτε για να βρείτε τον εαυτό σας.

ΚΑΡΚΙΝΟΣ Αν πάψετε να περιμένετε πότε θα

ΣΚΟΡΠΙΟΣ Ένταση, θυμός και απογοήτευση

βελτιωθεί η οικονομική σας κατάσταση για να πάρετε μπρος και να δραστηριοποιηθείτε, υπάρχουν αρκετές πιθανότητες για να βγείτε από το αδιέξοδο. Οι συνεχείς αναβολές στον οικονομικό τομέα ρίχνουν τους ρυθμούς σας, αλλά τώρα είναι που πρέπει να εντείνετε τις προσπάθειές σας. Κάποιες προτάσεις συνεργασίας που μπορεί να προκύψουν μην τις παίρνετε ως δεδομένες προτού δείτε συγκεκριμένα στοιχεία και χαρτιά, καθώς υπάρχει μεγάλος κίνδυνος εξαπάτησης. Η Νέα Σελήνη την Τρίτη θα σας κάνει πιο συναισθηματικούς και ίσως δείτε αντικειμενικά τη συμπεριφορά σας απέναντι στον σύντροφό αλλά και στα μέλη της οικογένειάς σας. Είναι ιδανική στιγμή για να επαναπροσδιορίσετε τις ανάγκες σας και να βάλετε καινούργιες προτεραιότητες, δίνοντας περισσότερη έμφαση στις ανάγκες των άλλων.

θα σας προκαλέσουν άρνηση όσον αφορά τη δουλειά σας και μπορεί ακόμα και να τη χάσετε, αν δεν βγείτε από το αισθηματικό αδιέξοδο άμεσα. Σε περίπτωση που αισθάνεστε πως δεν μπορείτε να σηκώσετε όλο αυτό το βάρος μόνοι σας, δεν είναι κακό να ζητήσετε τη στήριξη ενός φίλου ή και ενός ειδικού που θα σας δώσει μια ώθηση, επισημαίνοντας όλα αυτά που εσείς αδυνατείτε να δείτε μόνοι σας. Η επιθυμία σας για συντροφικότητα μπορεί να θολώσει την κρίση σας, με αποτέλεσμα να εξιδανικεύσετε εντελώς ακατάλληλα άτομα και στο τέλος να πληγωθείτε. Ειδικά αν είστε πρόσφατα χωρισμένοι, θα πρέπει να δώσετε λίγο χρόνο στον εαυτό σας για να επουλωθούν οι πληγές. Αν είστε σε σχέση, ενδεχομένως να νιώθετε ένα ανεκπλήρωτο κενό που θα σας οδηγήσει σε ριζικές αποφάσεις.

Daily starfax Καθημερινές αστρολογικές προβλέψεις στο www.lifo.gr από τη Μαριβίκυ Καλλέργη.

☛

ορθή πορεία βελτιώνοντας τις σχέσεις με τους συνεργάτες σας και μέσα από ένα κλίμα ομαδικότητας θα καταφέρετε να αυξήσετε το εισόδημά σας, αρκεί να είστε προσεχτικοί σχετικά με τη διαχείριση των χρημάτων σας. Είναι πολύ σημαντικό να έχετε εσείς οι ίδιοι τον πλήρη έλεγχο των πόρων σας, ώστε να μη βρεθείτε αντιμέτωποι με δυσάρεστες εκπλήξεις. Ορισμένοι από εσάς ίσως βρείτε τρόπους να κερδίσετε χρήματα δουλεύοντας από το σπίτι, εκμεταλλευόμενοι κάποιο ταλέντο σας. Ταξίδια και σύντομες μετακινήσεις θα γίνουν δίχως ιδιαίτερα προβλήματα και θα έχετε την ευκαιρία να κάνετε κάποιες καινούργιες γνωριμίες που θα σας αναζωογονήσουν σε μεγάλο βαθμό. Στον οικογενειακό τομέα θα είναι αρμονικές οι σχέσεις σας με τα αγαπημένα σας πρόσωπα, δεν θα λείψουν όμως κάποιες μικροεντάσεις με ένα μέλος που θα προσπαθεί να επωφεληθεί εις βάρος των άλλων. Εκεί ίσως δυσκολευτείτε να διαχειριστείτε την κατάσταση.

από τη μαριβίκυ καλλέργη (starfax@lifo.gr)

μένο πλάνο θα σας προκαλέσουν αρκετά προβλήματα, ειδικά αν πιστεύετε πως έχετε βρει τον τρόπο για να βελτιώσετε τη ζωή σας και δεν ακούτε τις συμβουλές κανενός. Μπορεί, ενώ καταπιάνεστε με κάτι, ξαφνικά να το παρατάτε και να ρίχνετε την προσοχή σας σε κάποια άλλη κατεύθυνση, με αποτέλεσμα να επικρατεί μια γενικότερη σύγχυση, δίχως να οδηγείστε πουθενά συγκεκριμένα. Η οικονομική σας κατάσταση ίσως να σας επιτρέψει να κάνετε κάποιους πειραματισμούς, καλύτερα όμως μην μπαίνετε σε τέτοιες διαδικασίες, εφόσον δεν είστε κατασταλαγμένοι. Γάμος/σχέση θα περάσουν αρκετές δοκιμασίες και ίσως ορισμένοι από εσάς να φτάσετε μέχρι και τον χωρισμό σε περίπτωση που αισθάνεστε ταλαιπωρημένοι από τον δεσμό σας. Έντονη κοινωνική ζωή και ξεφάντωμα θα είναι η διέξοδός σας.

StarFax

ΚΡΙΟΣ Σπασμωδικές ενέργειες δίχως συγκεκρι-

sudoku

ΙΧΘΥΣ Μια εβδομάδα γεμάτη εκπλήξεις θα έχει συνέπεια η αισθηματική σας κατάσταση να περνάει από διακυμάνσεις, οπότε θωρακιστείτε με υπομονή και ψυχραιμία γιατί δεν θα λείψουν και κάποιες ευχάριστες εξελίξεις που θα σας βοηθήσουν να βάλετε σε εφαρμογή τα σχέδιά σας. Ορισμένοι από εσάς μπορεί να αυξήσετε το εισόδημά σας με μια δεύτερη εργασία και κάποιοι άλλοι ίσως βρείτε μια νέα κατεύθυνση που θα σας δίνει ταυτόχρονα την ικανοποίηση που τόσο πολύ αναζητάτε. Οικογένεια, φίλοι και ερωτικές σχέσεις είναι σε πλήρη αρμονία και μπορεί να αρχίσετε να τρώγεστε με τα ρούχα σας. Ασχοληθείτε με την ανανέωση του σπιτιού σας, ξεκινήστε ένα καινούργιο χόμπι ή κάποιο σπορ . Αν είστε ελεύθεροι, μια νέα γνωριμία θα σας βάλει σε σκέψεις και προβληματισμό. Ίσως και να μην αξίζει να ασχοληθείτε παραπάνω.

1

5 1

4

7 6

8 3

3

6 3 1 4 5 2 1 6

8 3

7 9 6

3 5

4 2 9

8 7

3

5

Η λύση του προηγούμενου 5 8 4 1 7 9

1 2 3 6 4 8

9 7 6 3 5 2

8 9 7 2 6 5

3 5 1 9 8 4

4 6 2 7 1 3

6 3 8 5 2 7

2 4 5 8 9 1

7 1 9 4 3 6

2 9 4 3 6 5 1 7 8 6 7 8 1 2 9 4 3 5 3 5 1 4 7 8 9 6 2

8.10.15 – lifo

37

☛ Elen Aivali Φωτογράφος. Φωτογραφήθηκε τη Δευτέρα 5 Οκτωβρίου στο σπίτι της, στην Αγία Παρασκευή.

❝ Με την Αθήνα έχω μια σχέση ερωτική. Κάποιες φορές τη θέλω παθιασμένα, κάποιες άλλες τη βαριέμαι αφόρητα. Η μόνη διαφορά είναι ότι όποτε την αφήνω πίσω μου και λέω “τέλος”, σαν υπνωτισμένη από τη γοητεία της, επιστρέφω. Κατά κάποιον τρόπο, της ανήκω. Για πάντα ❞

38 lifo – 8.10.15

Stay tuned για πληροφορίες σχετικά με τις ημερομηνίες της επόμενης έκθεσης «Naked City».

οι αθηναιοι γδυνονται για καλο σκοπο

NakedCity

φωτογραφια: πάρις ταβιτιάν

8.10.15 – lifo

39