459

χωρισ τον bowie Τι γίνεται όταν το ίνδαλμα της νεότητάς σου δεν υπάρχει πια; απο τον δημητρη πολιτακη

οταν οι αξιεσ στην πολιτικη αντιστρέφονται Η αποενοχοποίηση της φιλελεύθερης τεχνοκρατίας

2016 ευχες και καταρεσ Πώς μπήκε η νέα χρονιά, με τα καλά και τα άσχημά της απο τον θοδωρη αντωνοπουλο

απο τον νικολα σεβαστακη

winter preview Ο νέος χρόνος βρίσκει την Αθήνα σε αναβρασμό, με δεκάδες πολιτιστικά events προγραμματισμένα. Όσοι αγαπούν την τέχνη θα βρουν κάτι που θα τους αρέσει σε αυτό το τεύχος. Από τη LiFO team

robinsons crusoes

Έργο του Διονύση Καβαλλιεράτου

me to πολυγθαλυτερο site/οεματικο δηγοσ

τχ.459/14012016

Νο1 www. lifo.gr

ολα για την αθηνα! free press δωρεαν οδηγοσ τησ πολησ κυκλοφορει καθε πεμπτη

2 lifo – 14.1.16

5 πράγματα που θα θέλαμε να γίνουν στην Αθήνα

posts γράμματα e-mails

Oι αντιδράσεις που δημιούργησαν τα άρθρα και τα posts μας την περασμένη εβδομάδα.

α π ό τ ον α ρη δ η μ οκ ιδ η

feedback458

☛ Τι θα άλλαζε στην Αθήνα αν στις ταράτσες των πολυκατοικιών φυτεύαμε κήπους; Η καθηγήτρια πίσω από το πρότζεκτ «Πολυ Garden City»,

*Στείλτε μας Feedback: feedback@lifo.gr

Ελισάβετ Σικιαρίδη, μας εξήγησε και ο αναγνώστης μας Νίκος Νικολαΐδης-ΣΦ σχολίασε: «Θα μας πάρει χρόνια, θα ’ρθει όμως η μέρα που η Ελλάδα θα ξοδεύει 100 εκατ. τον χρόνο για να απαλλοτριώνει, στρατηγικώς επιλεγμένα, δύο αστικά τετράγωνα τον χρόνο, θα κατεδαφίζει τις πολυκατοικίες και θα δημιουργεί στη θέση τους δημοτικά πάρκα με ενσωματωμένες παιδικές χαρές. Αν το κάνει αυτό για δέκα χρόνια, η μισή Ελλάδα, που είναι, πληθυσμιακά, η Αθήνα, θα γεμίσει με είκοσι νέα πάρκα. Αν το κάνει για δεκαπέντε-είκοσι... Θα ’ρθει η μέρα που η Αθήνα θα πλακοστρώσει το ιστορικό κέντρο της, αναδημιουργώντας γειτονιές, με δημοτικά ποδήλατα και εύκολες προσβάσεις στο μετρό. Θα ’ρθει η μέρα που στην περιφέρεια του κέντρου θα δημιουργηθούν πύργοι για δημοτικό παρκάρισμα και 4 γραμμές τραμ θα μεταφέρουν τον κόσμο που δεν θέλει να περπατήσει. Η μέρα που η διοίκηση θα μαζέψει τα γραφεία της έξω από το κέντρο. Που θα μπουν αυστηρά όρια στην ηχορρύπανση, θα δημιουργηθούν ομάδες ακτιβιστών που θα εκμεταλλευτούν την καταγραφή των χιλιάδων εγκαταλελειμμένων νεοκλασικών από το Μονουμέντα, που τελείωσε πρόσφατα. Θα ενωθεί με το μετρό ο ποδηλατόδρομος Αγίου Κοσμά - “Μεσοποταμία” στο Φάληρο, με την πρόσβαση ΕλληνικόΆγιος Κοσμάς, που θα φέρνει ποδηλάτες απ’ όλη την Αθήνα στο πολιτιστικό κέντρο Νιάρχος στο Δέλτα, σε λίγα λεπτά! Θα ’ρθει η μέρα που τα Σαββατοκύριακα οι συρμοί του μετρό θα επιτρέπουν το τελευταίο βαγόνι τους να χρησιμοποιείται αποκλειστικά από ποδηλάτες. Θα ’ρθει η μέρα που η Αθήνα θα γεμίσει με δημόσιους σκουπιδοτενεκέδες τελευταίας τεχνολογίας. Θα ’ρθει η μέρα που θα καταλάβουμε ότι το γκράφιτι δεν είναι μονάχα αντίσταση μέσω της παραβατικότητας αλλά και αισθητική τρομοκρατία και θα διαλέξουμε να αποφασίζεται από κοινού από τους ίδιους τους ενοίκους κάποιας παλιάς ή γκρίζας πολυκατοικίας ή, ακόμη καλύτερα, απ’ όλους τους κατοίκους μιας γειτονιάς η βαφή της, σε συσχετισμό με τα χρώματα των γειτονικών σ’ αυτήν κτιρίων». ☛ Στο γιορτινό μας τεύχος, ο M. Hulot και η Μαρίνα Πετρίδου συζήτησαν με μια μαία που φροντίζει τα εγκαταλελειμμένα βρέφη στο Νοσοκομείο Αλεξάνδρα. «Η κατάσταση είναι τραγική, το ίδιο ισχύει και σε άλλα νοσοκομεία, όπου λόγω εισαγγελικής παρέμβασης και μέχρι να προωθηθούν σε κάποιο ίδρυμα, όπως το Μητέρα, ή σε ξενώνα του Χαμόγελου του

Παιδιού, τα μωρά χρειάζεται να περιμένουν πολύ καιρό σε νοσοκομεία, π.χ. στο “Αγία Σοφία” ή στο “Αγλαΐα Κυριακού”...» σχολίασε η tamura. «Δυστυχώς, οι διαδικασίες υιοθεσίας στην Ελλάδα είναι τόσο χρονοβόρες, που ο μέσος χρόνος αναμονής αγγίζει τα 5 έτη και έτσι, όσοι έχουν την οικονομική δυνατότητα προσφεύγουν στα μονοπάτια της ιδιωτικής υιοθεσίας που, κατ’ εμέ, είναι ένα βαπτισμένο νόμιμο εμπόριο βρεφών, μια και τα ποσά που δίνεις ανέρχονται και σε 20.000 ευρώ κάποιες φορές. Υπάρχει, λοιπόν, αυτή η απίστευτη μηχανή του κράτους, που είναι σκουριασμένη, που περιμένει να δουλέψει από τον εθελοντισμό και τον αλτρουισμό λίγων υπαλλήλων της, από τον εθελοντισμό των οργανώσεων, και αφήνει τόσες ψυχές στη μοίρα τους». «... Το ακόμα χειρότερο είναι πως υπάρχουν ένα σωρό οικογένειες που λαχταράν να πάρουν ένα παιδάκι» πρόσθεσε η Νίτσα. «Κι όσοι έχετε κούνιες και κρεβατάκια μην τα φυλάτε στα πατάρια, δώστε τα στα ιδρύματα, που τα χρειάζονται». ☛ Για τη ζούγκλα των δρόμων της Αθήνας έγραψε ο Δημήτρης Κυριαζής και τη δυσκολία τού να μετακινηθείς με αυτοκίνητο. «Και προτείνετε ως λύση το... ποδήλατο;» ρωτά ο dxtr. «Με μηδέν ποδηλατόδρομους και υποδομές για τη διευκόλυνση των ποδηλατών και με ποδηλάτες ανεύθυνους και επικίνδυνους στην πλειονότητά τους, που αψηφούν φανάρια και σήματα και μοιάζουν να μην καταλαβαίνουν πως οδηγούν όχημα, η λύση “ποδήλατο” είναι μάλλον ουτοπία. Επίσης, είναι μη ρεαλιστική λύση, για πολλούς άλλους λόγους. Υπάρχουν άνθρωποι που δεν ξέρουν να κάνουν ποδήλατο, υπάρχουν άλλοι που φοβούνται, άλλοι που δεν έχουν καλή φυσική κατάσταση, άλλοι με προβλήματα υγείας, άλλοι που θέλουν να βγουν ντυμένοι καλά ή άλλοι που θέλουν να πιουν. Επίσης, δεν ενδείκνυται και σε ακραίες καιρικές συνθήκες, βροχή, χιόνι, δυνατούς ανέμους ή ακόμα και στον καύσωνα, λόγω του δυνατού ήλιου. Νομίζω ότι η μόνη ρεαλιστική λύση είναι τα ΜΜΜ. Πρέπει να γίνουν 24ωρα, τουλάχιστον το Σ/Κ, και να περνάνε πολύ πιο συχνά απ’ ό,τι τώρα, για να αποφεύγεται ο συνωστισμός». «Για να παίξω και λίγο τον δικηγόρο του διαβόλου», σχολίασε ο Uggα-μπ-Uggas, «όταν τα πάρκινγκ στο κέντρο της Αθήνας (τα οποία είναι σχεδόν παραπήγματα), που στήθηκαν άρον-άρον σε σημεία που παλιά κοσμούσαν νεοκλασικά, χρεώνουν 5ευρο (!) την πρώτη ώρα στάθμευσης, τότε η παρανομία γίνεται πολύ πιο θελκτική...».

Free Press.

Eβδομαδιαίος οδηγός της Αθήνας. Κυκλοφορεί κάθε Πέμπτη.

14.1.16 – lifo

3

Index Winter Preview Πενήντα παραστάσεις, συναυλίες, βιβλία, ταινίες για να μη σε πάρει από κάτω αυτό το δίμηνο. Από τη LifO Team Σελ. 16

StatusUpdate εκδότης Στάθης Τσαγκαρουσιάνος ... Μια στιγμή μόνο... γενικοσ διευθυντής Μιχάλης Μιχαήλ διευθυντής M. Hulot ...Στις 9 Φεβρουαρίου κυκλοφορεί από την Criterion το box με ολόκληρο το έπος του Σουηδού σκηνοθέτη Jan Troell, βασισμένο στα τέσσερα βιβλία που αποτελούν την «Emigrants Suite» του Vilhelm Moberg. Οι δύο ταινίες που παρουσιάζουν το χρονικό της μετανάστευσης μιας ολόκληρης οικογένειας του 19ου αιώνα από τη Σουηδία στη Μινεσότα και τις περιπέτειες που τους περίμεναν στη «Γη της Επαγγελίας» είναι από τα διαμάντια των ’70s. «The Emigrants» (1971) και «The New Land» (1972). εμπορική διεύθυνση Δήμητρα Πασομένου υπεύθυνος ψηφιακής ανάπτυξης Νίκος Ζαφείρης art director Χρήστος Τζοβάρας υπεύθυνος lifo.gr Άρης Δημοκίδης ... Τώρα ακούω το «Hallo Spaceboy» από τον David Bowie με τους Pet Shop Boys.

Μήπως το παράκαναν τα μετεωρολογικά δελτία; Σε μια χώρα με ήπιο κλίμα, τελικά η «επέλαση του χιονιά» ποτέ δεν συμβαίνει. Από τον Γιάννη Πανταζόπουλο Σελ. 10

Οι ΑΤΗ Kids είναι το μέλλον Μια αληθινά πρωτοποριακή και χαλαρή κολεκτίβα δημιουργεί χωρίς κόμπλεξ και πρόσημο. Από τον M. Hulot Σελ. 13

Τρόμος στα κέντρα αδυνατίσματος Τι συμβαίνει όταν δέχεσαι το δώρο και ανεβαίνεις στα γραφεία ενός ινστιτούτου αδυνατίσματος; Από την Τζούλη Αγοράκη Σελ. 25

Γιορτές στη Λέσβο

αρχισυντακτησ lifo.gr Θανάσης Χαραμής προγραμματισμός lifo.gr Αγγελική Βαξάλη, Σπύρος Γκατζούνας συντονισμός ύλης Μαρκέλλα Ανδρικάκη ... Καλώς ήρθες, Νikita! συντακτική ομάδα columnists: Νικόλας Σεβαστάκης Θοδωρής Αντωνόπουλος ... «Rebel rebel / you ’ve torn your dress / rebel rebel / your face is a mess / rebel rebel / how could they know / hot trump / I love you so!». Ναταλί Χατζηαντωνίου ... Φεύγουν κατά κύματα όσοι ξεβόλεψαν τη σκέψη μας και εγκαθίστανται κατά κόμματα όσοι τη βολεύουν: κακά μάς «μπήκε» το ’16… Δημήτρης Πολιτάκης Βιβλίο: Τίνα Μανδηλαρά ... Ο Ζίγκι μας άφησε λειψούς και μένουμε να λησμονούμε τις εποχές των μεγάλων δημιουργών και των σπουδαίων αναμνήσεων. Όσο και να σιχαίνομαι τη νοσταλγία, δεν βλέπω τίποτα και κανέναν που να μπορεί να τη μετατρέψει σε ελπίδα. Γιώργος-Ίκαρος Μπαμπασάκης ... «Ο θάνατος το στρώνει» (Γιάννης Βαρβέρης). Και από την άλλη, ανάσες αθανασίας μέσα από τα διηγήματα του Raymond Carver και του Θανάση Βαλτινού. Και στο πικάπ, ξανά, τα Άπαντα του Dylan. Ας ανοίξω ακόμα ένα μπουκάλι. And death shall have no dominion. Κινηματογράφος: Θοδωρής Κουτσογιαννόπουλος Θέατρο: Ματίνα Καλτάκη Γεύση: Νίκη Μηταρέα StarFax: Μαριβίκυ Καλλέργη ... Μυστικά και ψέματα θα προκαλέσουν στο μέλλον δυσάρεστες εξελίξεις. Σύνταξη: Αλέξανδρος Διακοσάββας ... Είναι μια σκηνή στο «Room», που θα έρθει τον Φεβρουάριο στην Ελλάδα, που με άφησε κυριολεκτικά να κρατώ την αναπνοή μου και την κατατάσσω στις πιο τρομακτικές της πρόσφατης μνήμης μου. Δαγκωτό Μπρι Λάρσον για Όσκαρ Α' Γυναικείου φέτος! Βασίλης Καψάσκης, Κατερίνα Ηλιάκη, Φιλιώ Ράγκου,

Όσα ζήσαμε τις μέρες των γιορτών με τους πρόσφυγες. Από τη Μελίνα Σιδηροπούλου

Δημήτρης Κυριαζής Μαρίνα Πετρίδου ... Στις «Σεϋχέλλες» για παπαρδέλες, με καβουρμά και σπαλομπριζόλα. Γιάννης Πανταζόπουλος ... «Είτε κάνε κάτι που αξίζει να διαβαστεί, είτε κάνε κάτι που να αξίζει να γραφτεί». Καλή χρονιά σε όλους!

Σελ. 8

Χρήστος Παρίδης ... «Αλληλοσπαραζόμαστε για τις ιδεολογικοαισθητικές μας αυταπάτες... την ώρα που κάποιοι μειδιούν κάτω από τα μουστάκια τους. Άντε, καλή μας χρονιά!»

ΣΤΗΛΕΣ

ΑΚΟΜΑ

Νικόλας Σεβαστάκης

Good LifO

Σελ. 11

Δημήτρης Πολιτάκης Σελ. 12

Θοδωρής Αντωνόπουλος

Σελ. 27

Starfax Σελ. 37

Naked City Σελ. 38

Σελ. 12

Δημήτρης Κυριαζής Σελ. 15

Μαρία Παππά... Matto, Caldo, Soldi, Morto... Girotondo. Λάμπρος Αραπάκος, Λένα Φουτσιτζή, Θεόφιλος Δουμάνης φωτογράφοι Σπύρος Στάβερης, Πάρις Ταβιτιάν, Freddie F. creative media Kώστας Στανέλλος aτελιέ Βανέσσα Φερλέ διόρθωση κειμένων Μαρία Δρουκοπούλου ... Άντε, και καλή μας χρονιά! γραμματεία σύνταξης Βιβίκα Ανδριανάτου senior direct market manager Κώστας Μαντάς direct market managers Βούλα Καραβαγγέλη Γιώργος Λυκουργιώτης Σπύρος Αποστολόπουλος υποδοχή διαφήμισης Ξένια Στασινοπούλου συντονισμοσ διαφήμισης Μάγδα Τζακώστα οικονομική διεύθυνση Δημήτρης Τασιόπουλος

www.lifo.gr ΔΥΟ ΔΕΚΑ ΕΚΔΟΤΙΚΗ Α.Ε.

Boυλής 22, Αθήνα, 105 63, τηλ.: 210 3254 290, fax: 210 3249 785, info@lifo.gr

4 lifo – 14.1.16

λογιστήριο Βασίλης Κοτρωνάκης Μαριλένα Παππού Άλκηστις Γκούμα εξωτερικες εργασιες Άκης Ιωάννου κωδικος εντυπου 7639

14.1.16 – lifo

5

6 lifo – 14.1.16

14

20

ιανουαριου

Talkof theTown

2016

ATH Kids

κολεκτιβα «Όλα τα κάνουμε συσπειρωμένα και με αγάπη. Δεν έχουμε σκοπό το κέρδος». Από τον M.Hulot

σελ. 13

επιμελεια: the lifo team

David Bowie 1947-2016

TheBuzz aπο τον δημητρη κυριαζη

David Bowie, 1/6/1967 p Space Oddity, 4/11/1969 p The Man Who Sold the World, 4/11/1970 p Hunky Dory, 17/12/1971 p The Rise and Fall of Ziggy Stardust and the Spiders from Mars, 6/6/1972 p Alladin Sane, 13/4/1973 p Pin Ups, 19/10/1973 p Diamond Dogs, 24/5/1974 p David Live, 29/10/1974 p Young Americans, 7/3/1975 p Station to Station, 23/1/1976 p Low, 14/1/1977 p Heroes, 14/10/197 p Stage, 8/9/1978 p Lodger, 18/5/1979 p Scary Monsters (And Super Creeps), 12/9/1980 p Let’s Dance, 14/4/1983 p Ziggy Stardust: The Motion Picture, 1/10/1983 p Tonight, 1/9/1984 p Never Let Me Down, 27/4/1987 p Tin Machine, 22/5/1989 p Tin Machine II, 2/9/1992 p Tin Machine Live: Oy Vey, Baby, 2/7/1992 p Black Tie White Noise, 5/4/1993 p Santa Monica ’72, 25/4/1994 p Outside, 26/9/1995 p Earthling, 3/2/1997 p Hours, 4/10/1999 p Heathen, 11/6/2002 p Reality, 16/9/2003 p Live Santa Monica ’72, 30/6/2008 p The Next Day, 8/3/2013 p Blackstar, 8/1/2016 14.1.16 – lifo

7

Talk of the Town

1.000.573 άνθρωποι έφτασαν εντός του 2015 διά θαλάσσης στην Ευρώπη.

Λeσβος:Παρaδεισος και κoλαση Τη δική μας «Χριστουγεννιάτικη Ιστορία» ζήσαμε φέτος στη Λέσβο μαζί με την αποστολή των Γιατρών Χωρίς Σύνορα, δίπλα στους πρόσφυγες, στους κατοίκους του νησιού και σε εθελοντές που συρρέουν απ’ όλο τον κόσμο για να συμβάλουν στην αντιμετώπιση της μεγαλύτερης ανθρωπιστικής κρίσης μετά τον Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο. Κι όπως στο μυθιστόρημα του Ντίκενς, έτσι και εδώ η διαπάλη μεταξύ του «καλού» και του «κακού» είναι πρωτίστως εσωτερική.

Kείμενο: Μελίνα Σιδηροπούλου, Φωτογραφίες: Νικολέτα Κοντούλη

Π

3.735 άνθρωποι αγνοούνται.

8 lifo – 14.1.16

άνε δεκαπέντε μέρες σχεδόν που δεν έχω νέα της. Δεν ξέρω πού βρίσκεται η Σάρα. Την τελευταία μέρα που μιλήσαμε ήταν στην Ειδομένη, περιμένοντας περισσότερο από 24 ώρες μες στο λεωφορείο για να περάσει τα σύνορα. Έκτοτε, δεν ξέρω τίποτα. Το ελληνικό κινητό είναι κλειστό. Η Σάρα είναι ένα κορίτσι 24 ετών από τη Συρία, έγκυος. Αναγκάστηκε να αφήσει τον άντρα της και τους δικούς της πίσω προκειμένου να σωθεί. Στο κινητό της μας δείχνει εικόνες από το διαμέρισμά τους. Το μπάνιο με τα καλλυντικά, το όμορφα στρωμένο κρεβάτι ενός ζευγαριού που παντρεύτηκε μόλις πριν από έξι μήνες. Στην τσέπη του μπουφάν της κρατά το μόνο πράγμα που πήρε μαζί της φεύγοντας από το σπίτι: το άρωμα του συζύγου της. «Ζαλίζομαι, δεν νομίζω ότι μπορώ να αντέξω χωρίς φαγητό και νερό όλη μέρα» μου έγραφε σε sms, καθώς περίμενε πάνω από 12 ώρες για να καταγραφεί στη Μόρια. Κι εγώ δεν ήξερα τι να της απαντήσω. Με ευχαριστούσε διαρκώς και μου ζητούσε συγγνώμη για την ενόχληση, συγγνώμη που με στενοχωρούσε. Η Σάρα είναι από τους τυχερούς, από εκείνους που επέζησαν από τον πόλεμο και από το επικίνδυνο πέρασμα από τα τουρκικά παράλια προς τις ακτές της Λέσβου, που είχε τα χρήματα να πληρώσει τους διακινητές. Είναι «τυχερή» που κατάγεται από τη Συρία, καθώς έχει περισσότερες πιθανότη-

τες να αποδεχθούν οι Αρχές το αίτημα ασύλου που θα καταθέσει στη Γερμανία. Αν κατάφερε να φτάσει, αν είναι καλά. Πίσω από τους αριθμούς, πίσω από το πλήθος και την απρόσωπη «ροή» υπάρχουν άνθρωποι με την προσωπική τους ιστορία, τις ελπίδες, με όνειρα, πληγές και φόβους. Συγκεκριμένα, 1.000.573 ιστορίες, τόσες όσοι οι άνθρωποι που έφτασαν εντός του 2015 διά θαλάσσης στην Ευρώπη, μέσω Ιταλίας και Ελλάδας κυρίως, σύμφωνα με τα στοιχεία της Ύπατης Αρμοστείας του ΟΗΕ για τους Πρόσφυγες (όπως και των 3.735 που αγνοούνται). Στη Σκάλα Συκαμιάς ήμασταν παρόντες όταν έφτασε μια ακόμη πλαστική βάρκα, ξέχειλη από ανθρώπους που ακουμπούσαν σχεδόν μες στο νερό. Στη μνήμη μου έχουν χαραχθεί δύο ήχοι: το ποδοβολητό των εθελοντών που προσπαθούσαν να προσεγγίσουν το ακριβές σημείο όπου θα έφτανε η βάρκα και το χειροκρότημα των ανθρώπων, μέσα από τη βάρκα, μόλις είδαν γη. Οι εθελοντές έστησαν αντικριστά δύο ανθρώπινες αλυσίδες, ώστε να βοηθήσουν τους ανθρώπους να ισορροπήσουν πάνω στις πέτρες. Πρώτα βγήκαν τα μωρά. Τα έδιναν από αγκαλιά σε αγκαλιά μέχρι να μεταφερθούν σε ασφαλές σημείο μακριά από το νερό. Μες στην αμηχανία μου, δεν ήξερα τι άλλο να κάνω, παρά να μπω κι εγώ στη σειρά. Έπαιρνα τα μωρά και

τους έβγαζα το «σωσίβιο» (μια παρωδία σωσιβίου). Έπειτα, τα παιδιά έτρεχαν στην αγκαλιά των δικών τους, που στο μεταξύ είχαν αποβιβαστεί. Πήγα να κατεβάσω ένα ακόμη παιδάκι. Ήταν τριών χρονών περίπου, μόνο που το δικό του βλέμμα ήταν παγωμένο. Μόλις έκανα την κίνηση, εκείνο γαντζώθηκε από την μπλούζα μου. Γαντζώθηκε, δηλαδή, από έναν άγνωστο άνθρωπο που έβλεπε για πρώτη φορά στη ζωή του. Αυτή ήταν η στιγμή που κατάλαβα τι ακριβώς συμβαίνει – το μέγεθος του πανικού, του τρόμου, του τραύματος. Έπειτα συνειδητοποίησα πως αυτό το μωρό θα μπορούσε να ήταν νεκρό, όπως τόσα άλλα που πέθαναν σε αυτό το πέρασμα. Μωρά σαν τον Aylan, «μωρέλια» σαν αυτά που έχουν κρατήσει στα χέρια τους άψυχα οι ψαράδες της περιοχής. Η Τουρκία δεν απέχει πολύ από τη βόρεια ακτογραμμή του νησιού. Στα μάτια μου η απόσταση μοιάζει πιο μικρή από εκείνη που χωρίζει τον Πειραιά από την Αίγινα. Βλέποντας τις τουρκικές ακτές μπροστά, νιώθει κανείς να χάνει το οξυγόνο, παγιδευμένος σε μια κάψουλα απόλυτης παράνοιας. Γιατί η κατάσταση έχει ως εξής: θα πρέπει κανείς να ρισκάρει τη ζωή του και τη ζωή των παιδιών του σε αυτό το πέρασμα. Αν τυχόν επιζήσει κι έπειτα εξασφαλίσει τα πολύτιμα έγγραφα, τότε μόνο θα μπορέσει να φτάσει στο λιμάνι της Μυτιλήνης και να επιβιβαστεί σε

ασφαλές πλοίο για να φτάσει στον Πειραιά. Αν. Αν ζήσει. Και δεχόμαστε όλοι, συναινούμε σιωπηρά πως εδώ, εν καιρώ ειρήνης, μπορεί να χάνονται άνθρωποι. Λες και η ροή θα σταματήσει από την απειλή ή λες και δεν είναι εγκληματικό να απειλεί κανείς κυνηγημένους ανθρώπους.

Eνα βροντερο αιτημα

Δείτε στο lifo.gr όλο το αφιέρωμα «Χριστούγεννα Χωρίς Σύνορα».

«Ασφαλή περάσματα, αυτό ζητάμε», θα πει η Χριστίνα Ψαρρά, μέλος της ομάδας των επιχειρήσεων διάσωσης των Γιατρών Χωρίς Σύνορα στη Λέσβο, «να μη χρειάζεται ο κόσμος να παίρνει αυτό το τεράστιο ρίσκο». Οι Γιατροί Χωρίς Σύνορα, σε συνεργασία με την Greenpeace, η οποία συνδράμει προσφέροντας τρία σκάφη και εξειδικευμένο προσωπικό, παρέχουν βοήθεια και στη θάλασσα, υπό την επίβλεψη και με συντονισμό, βέβαια, του Λιμενικού Σώματος. Το ίδιο έργο επιτελεί και η ισπανική ΜΚΟ Proactiva Open Arms, που επίσης περιπολεί, ενώ άτυπα, αλλά τόσο ουσιαστικά, το ίδιο κάνουν και οι ψαράδες του νησιού, που ζουν πια με τα κιάλια περασμένα στο στήθος. Όπως ο Kώστας Πιντέρης, που μας αφηγείται τι έχουν ζήσει οι κάτοικοι της Λέσβου. Μας λέει πως έφτασε στο λιμανάκι του χωριού μια βάρκα και όταν κατέβηκαν όλοι, έμεινε μόνο του ένα παιδάκι μέσα. Ρωτούσανε ποιου είναι το παιδί, αλλά κανείς δεν ήξερε. Την άλλη φορά, έξω στη θάλασσα, ο ίδιος βρήκε κάτω από μια αναποδογυρισμένη βάρκα μια μάνα με το παιδί της, νεκρούς. «Με τα χέρια κάνουν κουπί οι άνθρωποι» θα πει. «Δεν ξέρουν από θάλασσα, δεν ξέρουν να κουμαντάρουν τις βάρκες. Αν κάποιος πέσει στη θάλασσα, τον αφήνουν, γιατί δεν μπορούν να γυρίσουν τη βάρκα για να τον βοηθήσουν». Την ίδια στιγμή οι κάτοικοι στέκονται αλληλέγγυοι σε αυτή την ανθρωπιστική κρίση. «Τι να σου πω, παιδί μου; Τσ’ αγαπήσαμε τους ανθρώπους»

μας λέει η κ. Θερμιώτη από τη Συκαμιά, όταν τη συναντούμε στον δρόμο. Ντόπιοι και ομάδες εθελοντών που συρρέουν από κάθε γωνιά του πλανήτη έχουν αναπτύξει κάθε είδους πρωτοβουλία, από το να αγοράζουν καροτσάκια και να τα δίνουν στις οικογένειες(«One stroller, many steps forward»), μέχρι να πλένουν και να στεγνώνουν τα βρεγμένα ρούχα των προσφύγων («Dirty girls of Lesvos Island»), όπως επίσης υπάρχουν και ομάδες που μαγειρεύουν καθημερινά, προσφέροντας ένα πιάτο (όπως ο «Άλλος άνθρωπος»), ή παρέχουν άμεσα βοήθεια, προσφέροντας στεγνά ρούχα (Πλάτανος ή Lighthouse Refugee Relief και πολλές άλλες ομάδες). Αλληλέγγυος στέκεται και ο Δήμος της Μυτιλήνης, σύμφωνα με τις μαρτυρίες των εθελοντών. Εκείνο που δεν μπορούσα να φανταστώ, όμως, είναι το μέγεθος και το είδος της βοήθειας που παρέχουν οι μεγάλες ΜΚΟ, οι οποίες, εξαιτίας των απίστευτων κενών που αφήνουν το κράτος και η Ε.Ε., έχουν αναγκαστεί να επενδύσουν σημαντικούς πόρους σε υποδομές και λειτουργίες, πολύ έξω από τον ρόλο τους. Για παράδειγμα, στον Μανταμάδο οι Γιατροί Χωρίς Σύνορα έχουν δημιουργήσει έναν προσωρινό καταυλισμό, όπου μπορούν να παραμείνουν για λίγες ώρες μετά την άφιξή τους οι πρόσφυγες, πριν πάνε στα κέντρα καταγραφής. Μεγάλες σκηνές (η μεγαλύτερη εκ των οποίων με θέρμανση και ράντζα) και προαύλιος χώρος φιλοξενούν τον κόσμο, όπου εκεί μπορούν να πάρουν μια ανάσα μετά το επικίνδυνο ταξίδι. Οι Γιατροί Χωρίς Σύνορα τους προμηθεύουν με στεγνά ρούχα και κουβέρτες κι έπειτα (με δαπάνη πάλι της οργάνωσης) θα μεταφερθούν στη Μόρια με πούλμαν, καθώς απέχει περίπου μία ώρα (θα θυμάστε ίσως σκηνές από το καλοκαίρι, όταν ο κόσμος τότε ήταν αναγκασμένος να διανύει την

Πώς μπορείς να βοηθήσεις κι εσύ τους Γιατρούς Χωρίς Σύνορα Βοήθησε κι εσύ τους Γιατρούς Χωρίς Σύνορα να συνεχίσουν το έργο τους. Υποστήριξε τη δράση τους στην πρώτη γραμμή της προσφυγικής κρίσης, κάνοντας μια δωρεά. Πληροφορίες στο 210 5 200 500 και www.msf.gr/support

απόσταση με τα πόδια). Θα νόμιζε κανείς πως ο ρόλος της διεθνούς οργάνωσης θα περιοριζόταν αυστηρά στο ιατρικό κομμάτι. Έτσι, φάνηκε λογικό να υπάρχουν ιατρεία των Γιατρών Χωρίς Σύνορα στη Μόρια και στο Καρά Τεπέ, στα οποία παρέχεται φροντίδα στους πρόσφυγες, αλλά δεν φανταζόμασταν ποτέ πως οι ανάγκες που δεν καλύπτονται είναι τόσο μεγάλες, ώστε οι Γιατροί Χωρίς Σύνορα θα φρόντιζαν να χτιστούν βρύσες πόσιμου νερού έξω από το κέντρο καταγραφής ή να προστεθούν στη Μόρια χημικές τουαλέτες και ντους (αναλαμβάνοντας, μάλιστα, και τη μέριμνα του καθαρισμού τους). Την ίδια στιγμή, τρία ασθενοφόρα των Γιατρών Χωρίς Σύνορα επαγρυπνούν, άλλα τρία επισκευάστηκαν με δικά τους έξοδα και προσφέρθηκαν στο νοσοκομείο του νησιού, ενώ η κινητή κλινική προσπαθεί να καλύψει τις ανάγκες στην ευρύτερη περιοχή του λιμανιού, στη Μυτιλήνη. «Εδώ είναι ο Παράδεισος και η Κόλαση μαζί» σκεφτόμουν, κάνοντας τη τελευταία βόλτα στην προβλήτα, καθώς έβλεπα οικογένειες κι ανθρώπους να περιμένουν το πλοίο για τον Πειραιά, καθισμένοι καταγής, πάνω σε κουβέρτες. Ναι, λυπάται κανείς πολύ. Για τις συνθήκες όμως, όχι για τους ανθρώπους. Γιατί οι άνθρωποι είναι οπλισμένοι με συγκλονιστική αποφασιστικότητα και κουράγιο. Και δεν σου ζητούν τίποτα. Κάποιες φορές δεν επιτρέπουν στον εαυτό τους ούτε καν να συγκινηθεί και σίγουρα δεν επιτρέπουν σ’ εσένα να νιώσεις οίκτο. Απλώς είναι άνθρωποι σε ανάγκη. Κι αυτή την ανάγκη νιώθω ότι πρέπει να ακούσουμε όλοι, όχι επειδή είναι χριστιανικό καθήκον, ούτε επειδή είμαστε τάχα καλόψυχοι, αλλά γιατί «αυτοί» είμαστε εγώ κι εσύ. Όλοι πρωταγωνιστές, ερήμην μας, σε μια παράλογη σελίδα της Ιστορίας, στο σκοτάδι της οποίας ο καθένας μας καλείται να απαντήσει με τον δικό του τρόπο.

14.1.16 – lifo

9

Εικονογράφηση: Athenean Sailor

Talk of the Town

58,8 C O

(υπό σκιάν στη Λιβύη) Η πιο ακραία υψηλή θερμοκρασία που έχει καταγραφεί στον πλανήτη.

Μηπως το εχουν παρακανει τα μετεωρολογικα δελτια στην Ελλαδα; Με άλλη μία «επέλαση του χιονιά» να έρχεται, δεν μπορεί κανείς παρά να αναρωτηθεί: «μήπως υπερβάλλουμε»; Kείμενο: Γιάννης Πανταζόπουλος

Π

-89,2 O

Η πιο ακραία χαμηλή θερμοκρασία που παρατηρήθηκε στον Ρωσικό Σταθμό Βοστόκ στην Ανταρκτική.

10 lifo – 14.1.16

ροσοχή, έρχεται σφοδρός χιονιάς», «σε παγετό η χώρα τις επόμενες μέρες - πώς εξηγούν οι μετεωρολόγοι την καιρική μεταβολή», «Σιβηρία η Ελλάδα», «έκτακτα καιρικά φαινόμενα θα πλήξουν την πρωτεύουσα», «πολικό ψύχος απειλεί το Λεκανοπέδιο», είναι μερικές από τις φράσεις-κλισέ που συνοδεύουν συχνά τα ρεπορτάζ για τις καιρικές συνθήκες. Άλλαξε ο καιρός ή αλλάξαμε εμείς και ο τρόπος που αντιμετωπίζουμε τις καιρικές μεταβολές; Υπερβολές εξαιτίας του ότι ο «καιρός πουλάει» ή αναγκαίοι, ανεξέλεγκτοι τίτλοι για λίγα μόνο κλικ παραπάνω; Τελευταία αφορμή για νέο γύρο τρομολαγνικών σεναρίων, σχολίων χωρίς όριο και τίτλους όπως «μετεωρολογική βόμβα» αποτέλεσαν οι ψυχρές μάζες πολικής προέλευσης που πιθανόν να επηρεάσουν τη χώρα μας από το ερχόμενο Σαββατοκύριακο. «Ο σφοδρότερος χιονιάς των τελευταίων 20 ετών, που φέρει την ονομασία “The big one”, αναμένεται να σαρώσει τις επόμενες ημέρες την Ευρώπη, ενώ το νέο κύμα κακοκαιρίας, με κύρια χαρακτηριστικά τις έντονες χιονοπτώσεις, θα “χτυπήσει” και τη χώρα μας» έγραφε ένα από τα μεγαλύτερα ηλεκτρονικά μέσα ενημέρωσης. Άμεση και έντονη ήταν η αντίδραση του Σάκη Αρναούτογλου, που παρουσιάζει το δελτίο καιρού στην κρατική τηλεόραση, ο οποίος υποστήριξε «καιρικός κινδυνολογικός οργασμός είναι πιθανόν να προκύψει τις επόμενες ώρες και ημέρες από ιστοσελίδες και ΜΜΕ! Οι συνήθεις ύποπτοι στην κινδυνολογία και στη μετεω-τρομολαγνεία έχουν ήδη ετοιμάσει την επόμενη παραπληροφορητική τους επίθεση, ενώ, αν τύχει να επιμείνουν τα προγνωστικά μοντέλα με την ίδια εξέλιξη έως την Κυριακή, τότε σίγουρα θα διαβάζουμε και θα ακούμε λίγο-πολύ για μετατροπή της χώρας μας σε Γροιλανδία το επόμενο Σαββατοκύριακο, καθώς η όλη παραπληροφόρηση αναπαράγεται με περισσή ευκολία και από πολύ γνωστές ιστοσελίδες και

ΜΜΕ, γιατί απλώς ο καιρός “πουλάει”. Οι ίδιοι συνήθεις ύποπτοι που έταζαν φέτος από τον Οκτώβριο 10 ιστορικούς χιονιάδες και αρκτικό κρύο που όμοιό του δεν θα είχε ξαναζήσει η Ελλάδα, έσπειραν αρκετές φορές τον πανικό σε αρκετό κόσμο που δεν φιλτράρει και δεν διασταυρώνει σωστά αυτά που διαβάζει από το Διαδίκτυο, με μόνο στόχο την επισκεψιμότητα της σελίδας τους». Οι παραπάνω υπερβολές δεν είναι κάτι που συναντάμε μόνο τους χειμωνιάτικους μήνες, καθώς τα ίδια σενάρια επιστημονικής φαντασίας είχαν προηγηθεί και το περασμένο καλοκαίρι, που μιλούσαν για «καύσωνες» οι οποίοι θα ήταν οι χειρότεροι των τελευταίων ετών. Αξίζει να επισημάνουμε πως στην Αθήνα σπάνια θα συναντήσουμε ακραία καιρικά φαινόμενα, ενώ οι συχνές ηλιόλουστες μέρες την περασμένη χρονιά ήταν από τους καταλυτικούς παράγοντες ενίσχυσης του τουρισμού. Παράλληλα, σύμφωνα με έρευνες που έχουν διεξαχθεί από παγκόσμιους οργανισμούς μετεωρολογίας, η πρωτεύουσα έχει καταφέρει να διατηρήσει το υγιεινό και ξηρό μεσογειακό της κλίμα σταθερό τις τελευταίες δεκαετίες. Καθώς, λοιπόν, μιλάμε για μια καταιγίδα ψευδών προβλέψεων και παραπληροφόρησης, πόσο εφικτή είναι η πρόγνωση, όταν αναφέρεται σε διάστημα μέχρι και δέκα ημερών μετά την αναγγελία της; Τις απαντήσεις θα μας δώσει η μετεωρολόγος του τηλεοπτικού σταθμού ΣΚΑΪ, Χριστίνα Σούζη. «Κανείς δεν μπορεί να είναι σίγουρος για μακροχρόνιες προβλέψεις, ειδικά όταν μιλάμε για διάστημα μιας εβδομάδας. Μια πρόβλεψη είναι έγκυρη μόνο όταν αφορά τα δύο τελευταία εικοσιτετράωρα. Αν δείτε τα βουνά της χώρας μας, τα περισσότερα είναι άδεια και όλοι μπορούν να αντιληφθούν ότι αυτό είναι κάτι μη φυσιολογικό. Τα πιο πολλά βουνά θα έπρεπε να είναι γεμάτα χιόνι και δεν είναι. Αυτό οφείλεται μεν στην κλιματική αλλαγή αλλά είναι και το Ελ Νίνιο, που φέτος είναι

110

μετεωρολογικοί σταθμοί της ΕΜΥ είναι διασκορπισμένοι σε όλη την επικράτεια.

ισχυρό, συμβάλλοντας στο να έχουμε διάφορα φαινόμενα, αλλού έντονα και αλλού ήπια. Επομένως, δεν αποκλείω, την επόμενη εβδομάδα, να έχουμε μια κακοκαιρία από τα παλιά, απλώς κανείς δεν μπορεί να ξέρει από τώρα. Φυσικά, σημαντικό ρόλο παίζει και το για ποιες περιοχές μιλάμε. Δηλαδή, άλλο να πεις -18 για την Αθήνα και άλλο για τη Φλώρινα, που το έχει “ψωμοτύρι”. Ας θυμηθούμε ότι ο τελευταίος μεγάλος ιστορικός χιονιάς στην Αθήνα ήταν το 2008» θα πει η κ. Σούζη. Πάντα «πουλούσε» ο καιρός και πού αποδίδετε όλη αυτή την υστερία γύρω από τις ανεξέλεγκτες προβλέψεις, ρωτάω την κ. Σούζη; «Το μόνο κίνητρο είναι τα “κλικ”. Ξέρετε, ο καιρός πάντα “πουλούσε”, όλα τα χρόνια. Έχω δουλέψει στη Μετεωρολογική Υπηρεσία όταν δεν υπήρχαν ούτε μέσα κοινωνικής δικτύωσης, ούτε sites και είχαμε ένα απλό τηλέφωνο, στο οποίο μας καλούσαν οι πολίτες. Δεν μπορείτε να φανταστείτε τι χαμός γινόταν και πόσος κόσμος μας καλούσε για να μας ρωτήσει τι καιρό θα κάνει. Υπάρχουν πολλοί άνθρωποι που εξαρτάται στο μέγιστο η ζωή τους από τον καιρό και ο καιρός πάντοτε θα είναι μέρος της καθημερινότητάς μας. Απλώς, τα τελευταία χρόνια, με την εξάπλωση του Διαδικτύου, γίνεται άμεσα και γρήγορα η “τρίχα, τριχιά”. Φυσικά, είναι κάτι που ισχύει για όλα τα θέματα και όχι μόνο για τον καιρό. Αυτό που θέλω να πω είναι ότι πρέπει να φιλτράρουμε αυτά που διαβάζουμε ή βλέπουμε και να μην πιστεύουμε ό,τι σερβίρεται. Υπάρχει, για παράδειγμα, η σελίδα της Εθνικής Μετεωρολογικής Υπηρεσίας που δίνει μια σχετικά ασφαλή πρόγνωση» επισημαίνει. Στη συνέχεια, η συζήτησή μας στρέφεται στα έκτακτα δελτία που εκδίδει η ΕΜΥ, που πολλές φορές όμως και αυτά κρίνονται αναξιόπιστα. «Ισχύει αυτό που λέτε, αλλά εννοείται ότι σε κάποιες προβλέψεις μπορεί να μην αγγίξεις το 100% της επιτυχίας, διότι τα μοντέλα δεν μπορούν να προβλεφθούν όλες τις φορές. Πάντως, θα ήθελα να τονίσω ότι η Μετεωρολογία είναι επιστήμη και χρειάζεται πολλά χρόνια σπουδών. Πρέπει να έχεις κάτσει στον πάγκο αρκετά έτη. Παλαιότερα, που εργαζόμουν στην ΕΜΥ, έδινα προγνώσεις για πλοία και αεροπλάνα και είναι ό,τι πιο αγχωτικό μπορεί να σου συμβεί, να σκέφτεσαι ότι κρίνονται ζωές ανθρώπων από τις δικές σου προβλέψεις. Είναι δύσκολη η δουλειά του μετεωρολόγου. Θετικό είναι ότι στα χρόνια του Διαδικτύου έχουν αυξηθεί κατά πολύ οι ερασιτέχνες που ασχολούνται με τη μετεωρολογία. Ναι μεν υπάρχουν και μερικοί που το κάνουν για οικονομικούς λόγους, φτιάχνοντας ψεύτικες ιστοσελίδες, αλλά πραγματικά θα βρείτε και νέα παιδιά που βοηθούν πάρα πολύ στα forum, ανεβάζοντας εικόνες ή κάνοντας προγνώσεις» λέει. Τελικά, τι καιρό θα κάνει την επόμενη εβδομάδα; «Εμένα μου αρέσουν όλες οι εποχές του χρόνου και γι’ αυτό θέλω κάθε εποχή να έχει τον καιρό της. Πράγματι, οι δύο προηγούμενοι μήνες ήταν από τους πιο ζεστούς των τελευταίων χρόνων, αλλά αυτό δεν είναι καλό για τη φύση. Όμως κάτι θα γίνει και η ισορροπία θα διατηρηθεί. Τώρα, για την επόμενη εβδομάδα, το σίγουρο είναι ότι θα έχουμε κρύο, ένα χειμωνιάτικο σκηνικό, όπως αρμόζει στην εποχή. Αυτό που έρχεται είναι φυσιολογικό, αυτό που βιώνουμε δεν είναι λογικό» καταλήγει. Αναντίρρητα, τα ρεπορτάζ εντυπωσιασμού και οι ακρότητες στις μετεωρολογικές προβλέψεις αποτελούν ένα διαχρονικό φαινόμενο, από τον ανταγωνισμό των τηλεοπτικών καναλιών για το ποιο θα μεταδώσει την υψηλότερη ή τη χαμηλότερη θερμοκρασία μέχρι τους σημερινούς, ευφάνταστους τίτλους για τα έκτακτα καιρικά φαινόμενα. Ίσως να είχε δίκιο ένας Αμερικανός κωμικός που έλεγε: «Μην τα βάζετε με τον καιρό. Αν δεν άλλαζε κάθε λίγο και λιγάκι, οι εννιά στους δέκα δεν θα ήταν σε θέση να ξεκινήσουν μια συζήτηση».

Η απoενοχοποίηση της φιλελεύθερης τεχνοκρατίας

Σκέψεις

α π ό τ ο ν ν ικ όλα σ ε βα σ τά κ η

Νομίζω, όμως, πως αυτή η νίκη φέρνει μαζί της και ένα άλλο νόημα. Φανερώνει ένα πρώτο δείγμα αντιστροφής των αξιών στην ελληνική κουλτούρα της πολιτικής. Ο Κυριάκος Μητσοτάκης, λοιπόν, νέος αρχηγός της Νέας Δημοκρατίας. Όλα, όμως, δείχνουν ότι η εκλογή του συγκεκριμένου ανθρώπου στο πηδάλιο της ελληνικής κεντροδεξιάς συμβολίζει κάτι περισσότερο. Τι είναι αυτό το «περισσότερο»; Γιατί αυτή η απρόσμενη τροπή παρουσιάζει ένα ενδιαφέρον που ξεπερνάει προφανώς τα νεοδημοκρατικά πάθη; Ο κύριος όγκος του δημόσιου σχολιασμού αυτές τις μέρες επικεντρώνεται στην υπόσχεση για ανανέωση και στην πιο σκληρή ή «δυναμική» αντιπολίτευση. Από τους ανθρώπους του φιλελεύθερου Κέντρου αυτή η νίκη αποθεώθηκε ως μια πρώτη επιτυχία ενός ευρύτερου μεταρρυθμιστικού χώρου, έπειτα από πολλές και πικρές αποτυχίες. Μια ορισμένη Αριστερά είδε, αντιθέτως, την ενσάρκωση του νεοφιλελευθερισμού: τον «Κυριάκο» ως ανθρωπότυπο του μανατζίριαλ πολιτικού που τον αγαπάει και η «Wall Street Journal». Άλλοι, πάλι, ξανακοίταξαν τη γενεαλογία των πολιτικών δυναστειών για να συμπεράνουν πως το νέο είναι μια ακόμα μετασκευή του παλαιού στην ελληνική πολιτική των Ονομάτων. Όλα αυτά έχουν, φυσικά, τη σημασία τους. Εξηγούν ίσως το γιατί ο Κυριάκος Μητσοτάκης επικράτησε στον εσωτερικό κομματικό ανταγωνισμό: είχε περισσότερους συμμάχους από έξω, είχε τον αέρα της ανανέωσης, άγγιξε περισσότερο τα αστικά στρώματα και τις μεγάλες πόλεις. Νομίζω, όμως, πως αυτή η νίκη φέρνει μαζί της και ένα άλλο νόημα. Φανερώνει ένα πρώτο δείγμα αντιστροφής των αξιών στην ελληνική κουλτούρα της πολιτικής. Τι εννοώ; Την περίοδο της κρίσης, αλλά και παλαιότερα, κυριάρχησε ο λυρικός λόγος της αντίστασης στα μνημόνια. Αυτό που λέμε κοινωνική ελπίδα συνδέθηκε με την άρνηση των «ψυχρών αριθμών» και την αντίσταση στις οδηγίες των τεχνοκρατών. Το πλατύ ρεύμα ήταν ένας υψηλόφωνος συναισθηματικός ανθρωπισμός που διεκδίκησε την ψυχή του λαού. Και την κέρδισε, ως έναν βαθμό. Αυτή εν τέλει η ηθική της αντίστασης έγινε κυβερνητική εξουσία πριν από έναν χρόνο. Η ιδεολογία της άρνησης των αριθμών συνάντησε την απροκάλυπτη πεζότητα των αριθμών. Η ριζοσπαστική Αριστερά έπεσε πάνω στις περίπλοκες κι αστάθμητες όψεις της διοίκησης των πραγμάτων. Η επαφή ήταν πολύ τραυματική. Διότι ο χώρος δεν είχε καμιά οπτική της διακυβέρνησης. Η αρχή κίνησής του ήταν η κριτική, και μάλιστα η ηθική επιθετικότητα κατά των αντιπάλων του. Επαναπαύτηκε, έτσι, στον ριζοσπαστικό λαϊκισμό που βοηθούσε στις εκλογικές νίκες, μέχρι που τελικά η δύναμη των πραγμάτων οδήγησε σε συμβιβασμό. Και η ρωγμή και το τραύμα δεν έκλεισε: απλώς σκεπάστηκε πρόχειρα. Όλα αυτά τα χρόνια, και ειδικά στην εξαετία των μνημονίων, η φιλελεύθερη τεχνοκρατία ήταν σε άμυνα. Ήταν το «κόμμα των ξένων», ο χώρος της αντιλαϊκής ψυχρότητας, ο κοινός τόπος των ελίτ. Αυτή ήταν η εικόνα, η διάγνωση και η κριτική. Με άλλα λόγια, αυτό που συμβόλιζε πάντα και εικονίζει τώρα ο Κυριάκος Μητσοτάκης υπήρξε κάτι ανεπιθύμητο και αντιπαθές για την πλειονότητα των πολιτών. Τι συμβαίνει τώρα; Γιατί έχουμε την αίσθηση ότι αποκτά μεγαλύτερο ακροατήριο; Ένας συνδυασμός παραγόντων φαίνεται να κινείται διαφορετικά. Για πρώτη φορά κάποιες ιδέες της φιλελεύθερης Δεξιάς παρουσιάζονται ως υπόσχεση. Έστω ως κάτι που ακούγεται, που έχει τα δίκια του. Για πρώτη φορά, ένα αίτημα για «τάξη στο Δημόσιο» (με σκληρούς, όμως, όρους) εμφανίζεται δελεαστικό για ευρύτερα ακροατήρια, πολύ πέραν του συντηρητικού κόσμου. Και κάτι περισσότερο: ο ανταγωνιστικός ελιτισμός γίνεται ελκυστικότερος από τις κούφιες διακηρύξεις του εξισωτισμού. Η αριστεία έχει γίνει μια θετική λέξη για τους πολλούς, έστω ως υποκατάστατο μιας ισότητας ευκαιριών που ελάχιστοι την πιστεύουν. Γιατί άραγε; Λέει ένας κόσμος: όλοι, τελικά, είναι πλέον σκληροί, ας υπάρξει έστω κάποιο αποτέλεσμα. Αυτό δεν είναι νεοφιλελεύθερος ιδεολογικός μηχανισμός. Είναι κυρίως η συναίσθηση ότι στην πολιτική δεν αρκούν ούτε ο λυρισμός, ούτε οι ηθικές προθέσεις, ούτε η επιφανειακή μίμηση του ρεαλισμού. Αν η Αριστερά του Τσίπρα έγινε απλώς η ίδια λιτότητα με ανθρωπιστική ρητορική, ίσως ο «Κυριάκος» να μην είναι τελικά τόσο κακός. Για να μην υπάρχουν πάντως ψευδαισθήσεις, η φιλελεύθερη τεχνοκρατία είναι μόνο ένα από τα συστατικά στο χωνευτήρι της κεντροδεξιάς. Συνυπάρχει και θα συμβαδίζει με όλες τις άλλες ισχυρές κουλτούρες του χώρου. Αλλά στο όνομα «Κυριάκος» βρίσκει πλέον μια ευκαιρία να αξιοποιήσει το κενό του αντιπάλου της: τη χρόνια αδυναμία της συριζικής Αριστεράς να αντιληφθεί τη σημασία της αποτελεσματικότητας και της ευθυκρισίας. Αυτή η αδυναμία είναι το κόστος που έχει ο καιροσκοπισμός ακόμα και όταν ξεγελάει την πραγματικότητα με λόγια αριστερά.

14.1.16 – lifo

11

12 lifo – 14.1.16

Όταν χάνεται το κυρίαρχο ίνδαλμα της νεότητάς σου, χάνεται η πυξίδα που νόμιζες ότι δεν χρειάζεσαι πια.

«Ξορκίζοντας» μια χρονιά που οφείλει να είναι καλύτερη, ακριβώς επειδή δεν έχει κανέναν λόγο γι’ αυτό.

Ο Bowie ήταν με διαφορά το κυρίαρχο είδωλο της εφηβείας μου, η οποία ολοκληρώθηκε με το τέλος της δεκαετίας του ’80, οπότε και είχα αρχίσει ήδη να μην τον ακολουθώ και τόσο στενά, απορροφημένος από φρέσκες μπάντες και σκηνές. Δεν είχε σημασία. Δάγκωνε λίγο, βέβαια, το να μην μπορείς να αγαπήσεις τις νεωτερικές αναζητήσεις του σ’ ένα μετα-ροκ σύστημα εννοιακού αλχημισμού όσο είχες αγαπήσει παράφορα τα αξεπέραστα, μοναδικά, απόκοσμα άλμπουμ της δεκαετίας του ’70 (ουδείς είχε ποτέ, ούτε θα έχει τέτοιο σερί, αν και τώρα όλα αυτά μοιάζουν ακαδημαϊκά) αλλά και το «Let’s Dance» του ’83, έστω και για συναισθηματικούς λόγους, αφού είναι το πρώτο που βγήκε, ενώ είχα μόλις αποκτήσει συνείδηση του τι εστί David Bowie. Μόνο Bowie, Iggy/Stooges και Velvet Underground από τους «παλιούς»: αυτή ήταν η γραμμή καθοδήγησης από τους ινστρούχτορες της post punk ορθοδοξίας που μου την έπεσαν σε πολύ τρυφερή ηλικία. Καλή τους ώρα, είχαν απόλυτο δίκιο. Ειδικά, όμως, η έντονα συναισθηματική γνωριμία μου με την ως τότε εργογραφία του Bowie, αγοράζοντας και λιώνοντας τον ένα μετά τον άλλον (με άτακτη και τυχαία χρονολογική σειρά) τους δίσκους, από το «Space Oddity» ως το «Scary Monsters», υπήρξε μια βαθιά και αξέχαστη «coming of age» εμπειρία. Ήταν τόσο πολλά τα αγαπημένα κομμάτια και τόσο ελκυστική και καθοριστική για μένα η προσωπικότητά του, ώστε η θέση του στην κορυφή του βάθρου είχε εξασφαλιστεί για πάντα. Ειδικά από τη στιγμή που έμοιαζε βέβαιο ότι θα ζήσει για πάντα και θα αποτελεί πάντα πρότυπο εξέλιξης και ωριμότητας: ούτε ιδιοφυής ερημίτης με γενειάδα, ούτε γκουρού πολυτελείας, ούτε VIP μαϊντανός.

Μια αγαπημένη συνήθεια κάθε που αλλάζει ο χρόνος είναι να διαβάζω τις κάθε λογής εικασίες και προβλέψεις, προσπαθώντας να διακρίνω «οιωνούς» και «σημάδια» στην ειδησεογραφία της «εκκίνησης» – από σοβαρές αναλύσεις μέχρι Καζαμίες κι ωροσκόπια! Υπάρχουν, πάντως, και πράγματα που δεν χρειάζεται να είσαι σοφός ή μάντης για να τα ψυχανεμιστείς: Το ότι π.χ. αν ανήκεις σε αυτή την «πλέμπα» που ολοένα διευρύνεται, θα κλείσεις φέτος επτά χρόνια φαγούρας, μετρώντας και το τελευταίο σεντ χωρίς κανένα ορατό φως στο βάθος κανενός τούνελ, είναι μάλλον… ηλίου φαεινότερο. Όπως επίσης ότι, όσοι παραμένουμε με νύχια και με δόντια στην αγορά εργασίας, σύντομα θα ξεπεράσουμε τους ψυχάκηδες Ιάπωνες σε εργατοώρες και κρούσματα κατάθλιψης. Και επειδή κάποιοι κρατικοδίαιτοι κηφήνες τσιμπάγανε δυο-τρεις μεγαλοσυντάξεις έκαστος, ενόσω οι «σοβαροί» πολιτικοί που εκλέγαμε μέχρι πρότινος λεηλατούσαν τα αποθεματικά των ασφαλιστικών ταμείων, φτάσαμε να απαγορεύεται να αρρωστήσουμε (γιατί τρέχα-γύρευε νοσήλια, άδειες και φάρμακα), πόσο μάλλον να γεράσουμε. Κι αν κάνουμε ότι διεκδικούμε κάτι παραπέρα, «μη, θα τρομάξετε τους επενδυτές, ανόητοι!», μας σκιάζουν – κι ας είμαστε πολίτες ενός δυσκοίλιου κράτους που δυσκολεύει συστηματικά και καθ’ έξιν τη ζωή του μισθοσυντήρητου αλλά και οποιουδήποτε «μη ημέτερου» προσπαθεί να καινοτομήσει ή να στήσει μια δικιά του δουλειά. Δεν ξέρω αν και πότε θα μας καταδεχτεί η ανάπτυξη, πώς θα μοιάζει και ποιους θα αφορά. Με την εφορία συνέταιρο από το πρώτο ευρώπουλο, ένφιες, τέλη επιτηδεύματος και δεν συμμαζεύεται, χλωμό το κόβω. Ούτε πάλι χαλιέμαι αν ξεκουμπίζονται αμφίβολης (τουλάχιστον!) ωφέλειας επενδύσεις, σαν της Eldorado Gold. Επειδή, όμως, παγκόσμια οικονομικά «κραχ» σαν αυτό του ’09, που υποτίθεται πως άπαντες ξεπέρασαν πλην ημών που κατουρήσαμε στον κουβά, είναι σύμφυτα με το κεφάλαιο και τείνουν να επαναλαμβάνονται περιοδικά, αν δεν αλλάξει κάτι δραστικά, η… μαγική σφαίρα μάς δείχνει να πέφτουμε με τα μούτρα στην επόμενη κρίση, προτού καν βγούμε από τούτη δω την κορακοζώητη. Σίγουρα, πάντως, δεν θα βγούμε κυνηγώντας καστανάδες και ανακεφαλαιοποιώντας κάθε τόσο προβληματικές τράπεζες. Οι δε κραυγαλέες ελλείψεις σε σχολεία-νοσοκομεία αποδεικνύουν ξανά ότι το πρόβλημα (ειδικά σήμερα) δεν είναι το «υπερτροφικό» αλλά ένα, συχνά εσκεμμένα, δυσλειτουργικό, πελατειακού προσανατολισμού Δημόσιο.

Πέθανε, όμως, κι αυτό δεν καταπίνεται εύκολα. Αλλά συνέβη, θα μου πεις, πάει, πέρασε. Όλο τέτοια θα ’χουμε στο εξής, δυστυχώς. Ναι, αλλά αυτό ειδικά πονάει πολύ και αφήνει ένα κενό που δεν αναπληρώνεται και πιστεύω, υπό το κράτος βαθιάς θλίψης, ότι θα χάσκει για πάντα. Δεν ήταν ανάγκη να είναι ενεργός, δημιουργικός, καίριος ο Bowie. Αρκούσε που υπήρχε ως γειωμένος ευπατρίδης «εξωγήινος», ως λαμπερό πνεύμα, ως γέφυρα μεταξύ ανυπόκριτης συμπόνιας και ασυμβίβαστου εστετισμού (ποτέ ελιτισμού όμως), ως μοντέλο καλού, ευγενούς, ευαίσθητου και καταδεκτικού ατόμου, σύμφωνα με κάθε αξιόπιστη μαρτυρία. Να θυμόμαστε ότι, αντίθετα με τον «Σερ Μικ», τον «Σερ Έλτον» και άλλους επιφανείς εκπροσώπους της ροκ ολιγαρχίας, αρνήθηκε (δις μάλιστα) να δεχτεί τίτλους τιμής από την επίσημη βρετανική κυβέρνηση. Να θυμόμαστε ακόμα ότι, κόντρα στις κανιβαλικές τάσεις της εποχής, δεν θέλησε να κοινοποιήσει την είδηση του καρκίνου που τον έτρωγε, εξασφαλίζοντας θέσεις για τα media και το κοινό στην αρένα όπου διεξαγόταν η μάχη του με την «επάρατο». Αντ’ αυτού, έκανε κάτι που μοιάζει, εκ των υστέρων, τόσο πολύ χαρακτηριστική Bowie χειρονομία: μας άφησε κληρονομιά ένα ακόμα άλμπουμ υψηλών προδιαγραφών που αποτελεί επίσης ένα χρονικό προαναγγελθέντος θανάτου, γεγονός που θα με δυσκολέψει πολύ να το ακούσω, και ακόμα περισσότερο να το αγαπήσω. Οφείλω, όμως, πλέον να το ακούσω προσεκτικά και θα το κάνω. Κάποτε. Το μέλλον είναι άδηλο, αλλά το μέλλον που ήδη ζούμε δεν είναι ακριβώς αυτό που μας υποσχέθηκε το έργο του. Όπως εύστοχα σημείωσε στη νεκρολογία του «Wire» η Emily Bick: «Όταν ήμουν στην εφηβεία, είχα πιστέψει ότι μεγαλώνοντας η ζωή θα ήταν γεμάτη από το δράμα και την τέχνη και το θέαμα των τραγουδιών του ή, έστω, από κάποια ιδανικά επιτηδευμένη ατμόσφαιρα εποχής της Βαϊμάρης. Ο David Bowie ήταν ήρωας ενός προ-νεοφιλελεύθερου κόσμου, όπου η ιδιωτικότητα, το μυστήριο και η απόδραση αποτελούσαν ακόμα πιθανότητες, κι αυτό είναι που θρηνώ περισσότερο απ’ όλα…». Προσωπικά, θρηνώ επίσης το γεγονός ότι είχα την ευκαιρία να πάω να τον δω από κοντά όταν ήρθε να παίξει προ εικοσαετίας και δεν πήγα, αφού το τότε post-grunge, post-shoegazing θολωμένο, νεανικό μου μυαλό είχε βραχυκυκλώσει και δεν μπορούσε να διαχειριστεί το δέος μιας τέτοιας συνάντησης πέρα από τάσεις, μόδες και εφήμερες σκηνές που έμοιαζαν τόσο σημαντικές εκείνη την περίοδο. Εξάλλου, πάντα υπήρχε χρόνος, την επόμενη φορά σίγουρα. Τα νιάτα –και οι πολυτέλειες που τα συνοδεύουν– πραγματικά σπαταλιούνται στους νέους. Τώρα είναι αργά πια, και μένουν μόνο τα τραγούδια, που παραμένουν οάσεις «ιδιωτικότητας, μυστηρίου και απόδρασης» κι αν διάλεγα μόνο ένα κομμάτι, αυτό θα ήταν μάλλον το αυτοβιογραφικό, αινιγματικό «The Bewlay Brothers», μ’ αυτή την παρήχηση του Κ που τόσο με είχε εντυπωσιάσει μικρό, φανερώνοντάς μου, εκτός των άλλων, τις μαγικές δυνατότητες που μπορεί να έχουν τα παιχνίδια του λόγου: «…Now my brother lays upon the rocks / He could be dead, he could be not, he could be You / He's Chameleon, Comedian, Corinthian and Caricature…».

Belli

2016 ευχές και κατάρες!

α π ό τ ο ν θ οδωρη αν τ ων οπ ουλο

α π ό τ ο ν δ η μ ή τρ η π ολ ιτάκ η

Cut

Talk of the Town

O κόσμος χωρίς τον Bowie

Είμαστε, όμως, επίσης λαός που εύκολα ενθουσιάζεται, για το καλύτερο ή το χειρότερο. Η πρόσφατη εκλογή του Κυριάκου Μητσοτάκη στην ηγεσία της ΝΔ χαιρετίστηκε ως περίπου κοσμογονική. Συστημικοί, νεοφιλελεύθεροι, εκσυγχρονιστές του «ακραίου κέντρου», διακομματικό «μέτωπο της λογικής» την πανηγύρισαν περισσότερο και από τους ίδιους τους νεοδημοκράτες. Να συμφωνήσω ότι ήταν ο κατά τεκμήριο συμπαθέστερος και πλέον «μοντέρνος» υποψήφιος, «μέχρι στο γκέι σύμφωνο συναίνεσε», κορδώνονται. Εντάξει, είχε δεχτεί να τον επιπλώσει η Siemens, θα κατέβαζε χαλαρά τον στρατό στα Δεκεμβριανά του ’08, έχει μια πρεμούρα με τις ιδιωτικοποιήσεις for the hell of it, βγήκε με στήριξη Άδωνι, αλλά «βρες κι άλλονα καλύτερον», που ’λεγε κι ο πατέρας. Αλλά ποιο «νέο πρόσωπο», αφού το μητσοτακέικο κυριαρχεί στην πολιτική ζωή δεκαετίες τώρα; Πόσο διαφορετικά από τον Τσίπρα θα πρωθυπουργεύσει, εφόσον αμφότεροι τα ίδια αδιέξοδα μνημόνια υποχρεούνται να εφαρμόσουν; Μα, είναι πιο συγκροτημένος, πιο προσγειωμένος, πιο ρεαλιστής, επιμένουν κάποιοι γνωστοί της απέναντι «όχθης». Τόσο, ώστε ήδη προανήγγειλε «μηδενική ανοχή», ενώ οι «νέες αξίες» του παραπέμπουν στην «πτωχή πλην τιμία» –υπό την απειλή του βούρδουλα, πάντα– Ελλάδα του ’50 (συνέντευξη στη Huffington Post). Η δε ιστορική εμπειρία λέει ότι οι wannabe «ζηλωτές» αποδεικνύονται συνήθως πιο χαρντκορίλες από τους «παραδοσιακούς»… Θα είναι, άραγε, τουλάχιστον μια λιγότερο απαίσια χρονιά για την τρομοκρατία και το προσφυγικό/μεταναστευτικό; Τα χτεσινά τυφλά χτυπήματα στην Ιστανμπούλ αισιόδοξη είδηση δεν τη λες, ούτε αντίστοιχα τις μαζικές σεξουαλικές παρενοχλήσεις γυναικών από έναν όχλο στερημένων ηλιθίων την Πρωτοχρονιά στη Γερμανία και τα ρατσιστικά «πογκρόμ» που ακολούθησαν, συν την αυστηροποίηση των προϋποθέσεων ασύλου. Οι ροές συνεχίζονται, οι τσάμπα θάνατοι επίσης. Μήπως συνειδητοποιώντας ότι ο ξένος είναι άνθρωπος σαν κι εμάς (και όχι a priori άγγελος ή διάβολος) βρούμε μια κάποια άκρη; «O χρόνος συμπεριφέρεται σαν πόρνη που πέφτει αυνανιζόμενη στο πάτωμα, δουλεύοντάς μας όλους» τραγουδούσε κάποτε ο Bowie, που με το «καλημέρα» του ’16 ανελήφθη στους ροκ εν ρολ ουρανούς, έχοντας κάνει τον κόσμο μας λίγο πιο πολύχρωμο. Οπότε, ίσως τον Δεκέμβρη να γελάμε με ό,τι θεωρούσαμε σοβαρό τον Γενάρη. Όχι πως θα «κωλώσουμε» – στο κινέζικο, τούτη είναι η Χρονιά του Πιθήκου, του πιο δημιουργικού, προσαρμόσιμου, έντιμου και συντροφικού ανθρωπότυπου!

κ ει μ εν ο : m . h ul o t φωτ ο γ ραφι ε σ : f r e d d i e f.

180' με tουσ

ΑΤΗ Kids

Μια κολεκτίβα που απαρτίζεται από Έλληνες διαφορετικών εθνικοτήτων και καταγωγής ενώνει τις κοινές εμπειρίες της στην πόλη και δημιουργεί μουσική, ρούχα και εξαιρετικά βιντεοκλίπ.

Το βίντεο των ATH Kids για το OTAM εμφανίστηκε μέσα στο κατακαλόκαιρο και ήταν τόσο αιφνιδιαστικό και δυνατόν, όσο μια γροθιά στα μούτρα. Ξεκινάει με μια εισαγωγή που θυμίζει χαλασμένη VHS, εντελώς ’80s, και μετά εμφανίζεται μια παρέα παιδιών να τρέχουν ανέμελα μέσα σε στοές και δρόμους της Αθήνας. Κι εκεί που αναρωτιέσαι τι στο καλό είναι αυτοί οι multi culti πιτσιρικάδες που μοιάζουν να ξεπήδησαν από ταινία του Larry Clark, η κάμερα κάνει travelling στη Στοά του Βιβλίου και από την πλευρά της Σταδίου εμφανίζεται ο Kareem Kalokoh, στα λευκά, με ιατρική μάσκα, και από το απίθανο κομμάτι με τη ζηλευτή, εντελώς σημερινή παραγωγή και τα χορωδιακά μέρη που ακούγονται σαν την ανάσα της πόλης αντιλαμβάνεσαι ότι «ναι», αυτοί οι πιτσιρικάδες κάνουν κάτι ξεχωριστό που δεν έχει σχέση με τίποτε απ’ όλα όσα γίνονται γύρω σου, που είναι φρέσκο και ελπιδοφόρο, πολύ μακριά από τη μιζέρια και την ασχήμια που σου έχουν επιβάλει τα τελευταία χρόνια. Οι ΑΤΗ Kids είναι πραγματικά big thing και όσο πιο πολλά μαθαίνεις γι’ αυτούς, τόσο πιο πολύ τους θαυμάζεις.

14.1.16 – lifo

13

Talk of the Town

«Σίγουρα, ψυχολογικά οι Έλληνες δεν είναι στα καλύτερά τους, αυτό φαίνεται αρκετά τα τελευταία χρόνια. Τα μαγαζιά είναι γεμάτα, αλλά η κατανάλωση δεν είναι ίδια. Τα live μας δεν είναι ίδια, τα budgets δεν είναι ίδια με παλιότερα, όσον αφορά τη δουλειά έχουν αλλάξει πολύ τα πράγματα. Από άποψη δημιουργίας, πάντως, γίνονται πολλά πράγματα».

14 lifo – 14.1.16

Στον δρόμο για την Πνύκα στεκόμαστε σε ένα από τα πιο όμορφα σημεία της Αθήνας, σε ένα ρέμα που κάποτε ήταν η κοίτη κάποιου παραπόταμου του Ηριδανού, καταπράσινο, με τις πέτρες να γίνονται ασημένιες από το φως του ήλιου. Μου διηγούνται πώς γνωρίστηκαν και πώς αποφάσισαν να κάνουν κάτι συλλογικό, μια κολεκτίβα στην οποία ο καθένας θα έβαζε τον εαυτό του για να κάνουν ωραία πράγματα. «Δέσαμε επειδή μοιραζόμαστε την ίδια νοοτροπία», λέει ο Kareem, ένα παιδί με καταγωγή από τη Σιέρα Λεόνε που έχει γεννηθεί και μεγαλώσει στην Αθήνα. « Ήταν κάτι πολύ σπάνιο γι’ αυτή την πόλη, όπου ο καθένας κάνει πράγματα μόνος του. Στόχος μας είναι να βγάλουμε κάτι καλό, με μια αισθητική που έρχεται απ’ όλα αυτά που μας αρέσουν και έχει μέσα της πολλή Ελλάδα. Θέλουμε να κάνουμε κάτι που να μην υπάρχει πουθενά αλλού, είτε πρόκειται για μουσική, είτε για εικόνα, είτε για ρούχα. Δεν σκεφτήκαμε ποτέ τα λεφτά». Είναι ένας νέος, όμορφος Αθηναίος, όπως και όλα τα παιδιά της ομάδας, η πρώτη γενιά ελληνόπουλων διαφορετικής εθνικότητας, τόπου καταγωγής και υπόβαθρου, που τους ενώνουν οι κοινές εμπειρίες στην πόλη, η κοινή αισθητική και η γλώσσα που έμαθαν στο σχολείο: τα ελληνικά. Μέσα σε αυτό τον πολύχρωμο κόσμο είναι η σωστή στιγμή να εμφανιστούν αληθινά καινούργια πράγματα, απαλλαγμένα από κόμπλεξ και διακρίσεις. Ο Kareem γνώρισε τον Young, έναν ξεχωριστό beatmaker και DJ ελληνικής καταγωγής, και άρχισαν να γράφουν μαζί κάποια κομμάτια. «Αυτό έγινε πριν από έξι χρόνια», λέει ο Young, «μετά χαθήκαμε και πριν από δύο χρόνια ξαναβρεθήκαμε και σκεφτήκαμε να δουλέψουμε μαζί. Λίγο αργότερα, όταν ο Valen και ο Kareem δημιούργησαν τους ATH Kids, μπήκα κι εγώ μέσα σε αυτό». Ως ΑΤΗ Kids τρέχουν μαζί διάφορα

ημερομηνία λήξης. Θέλουμε να ανεβαίνουμε σιγά-σιγά και να έχουμε διάρκεια. Και είναι πολύ βασικό για μας αυτό που κάνουμε να είναι ελληνικό 100%». «Είναι ο Νο 1 παράγοντας αυτό, να είμαστε τα παιδιά της Αθήνας, γι’ αυτό βάλαμε το ATH μπροστά από το kids, που είναι ο κωδικός της πόλης. Είναι μια Αθήνα όπως δεν την έχεις ξαναδεί ποτέ, αυτό θέλαμε» λέει o Valentin. «Καθόμουν κι έβλεπα ένα ντοκιμαντέρ για την Αμερική και την πόλη τους τη λέγανε ATL –από το Ατλάντα– και σκέφτηκα γιατί να μην κάνουμε κι εμείς το ίδιο με τη δικιά μας πόλη, χρησιμοποιώντας τα τρία αρχικά, που είναι και κωδικός του αεροδρομίου; Όλοι μας είμαστε παιδιά που μένουν σε αυτή την πόλη». Το όνομά τους έχει επίσης αναφορές στο Kids του Larry Clark. «Επηρεαστήκαμε πάρα πολύ από εκεί» λένε. « Έχει πολύ ενδιαφέρον, γιατί η μαύρη κουλτούρα της Αμερικής δεν εμπνέεται από τον Larry Clark. Εμείς, μόλις είδαμε την ταινία, είπαμε “αυτοί είμαστε”. Έχει κι εκεί μαύρους, λευκούς και Λατίνους». Την ώρα που αλλάζουν ρούχα για να βάλουν τις στολές τους που γράφουν με ελληνικά γράμματα ΕΓΩ –είναι ένα από τα επόμενα σχέδιά τους, που δεν θέλουν ακόμα να αποκαλύψουν– λένε πόσο πολύ τους αρέσει η Αθήνα. «Εδώ γεννηθήκαμε και μεγαλώσαμε» λέει ο TheMajinCost. «Είναι η βάση μας, αλλά θα ήθελα να φύγω, για να κάνω όσο περισσότερα πράγματα μπορώ, να προχωρήσω, και θα ήταν ωραίο να ξαναβρεθούμε όλοι εδώ σε κάποια χρόνια». «Όλοι θέλουμε να φύγουμε, για να έχουμε περισσότερες ευκαιρίες και προοπτικές στο θέμα της δουλειάς. Αν ταξιδεύεις και βλέπεις άλλα πράγματα, βελτιώνεσαι εσύ ο ίδιος» συμπληρώνει ο Young. «Ζούμε σε μια χώρα με πολύ μικρό πληθυσμό και αυτό που κάνουμε εμείς έχει πολύ μικρή

πρότζεκτ, ο Young και ο Kareem έχουν παράλληλα τους Young x Tay, που παίζουν πιο ατμοσφαιρική μουσική, και τα υπόλοιπα παιδιά κάνουν και τα δικά τους πράγματα. Ο Valen (ολόκληρο το όνομά του είναι Valentin Rivera), που είναι μισός Περουβιανός και μισός από το Εκουαδόρ, είναι ο σκηνοθέτης της ομάδας, υπεύθυνος για τα εκπληκτικά βίντεο που είναι δύσκολο να πιστέψεις ότι έγιναν από ένα παιδί. Σχολιάζουμε το βίντεο για το «New Flame», που ξεκινάει μέσα σε ένα πλυντήριο ρούχων με μια παρέα που αστειεύεται –και θα μπορούσε να είναι και από βίντεο του A$AP Rocky– και σε ξαφνιάζει όταν μιλάει ελληνικά ή όταν τα μέλη της πίνουν ρετσίνα την ώρα που διασκεδάζουν. Αντιλαμβάνεσαι ότι αυτή είναι όντως η Αθήνα που σου αρέσει και ότι το βίντεο δεν έχει τίποτα να ζηλέψει από παραγωγές του εξωτερικού. Τα παιδιά –ο μικρότερος πάει στη Γ’ Λυκείου και ο μεγαλύτερος είναι 20something– τα κάνουν όλα μόνα τους, χωρίς καμιά βοήθεια από κανέναν. Ο Danny Daze από το Κονγκό (beatmaker), ο TheMajinCost από τη Σιέρα Λεόνε (artist και τραγουδοποιός), ο Kareem Kalokοh (artist και τραγουδοποιός), ο Valentin Rivera, ο Young και ο Joseph από την Κέρκυρα (DJ) κάνουν ασυναίσθητα αυτό που έκαναν στα μέσα των ’80s οι Beastie Boys στο Μπρούκλιν, βάζοντας λεφτά από την τσέπη τους, «για την πάρτη τους». «Δεν έχουν στοιχίσει και τόσο πολλά» μου λένε, παρόλο που φαίνονται ακριβές παραγωγές. «Το κάνουμε για τον χαβαλέ μας». Τους ρωτάω για το βίντεο του «Clouds» των Young x Tay που είναι εξαιρετικό, με πανοραμικές λήψεις και ατμοσφαιρική, ασπρόμαυρη φωτογραφία, μια δουλειά που φαίνεται επαγγελματική από κάθε άποψη. «Το σκεφτόμασταν για καιρό και κάποια στιγμή που ήμασταν στο σπίτι του Valen και το συζητάγαμε, λέμε “φεύγουμε το πρωί για το Αλεποχώρι, όπου έχω σπίτι”» λέει ο Young. «Το πρωί μαζέψαμε φώτα, κάμερες, καλέσαμε και τον τύπο με το drone και πήγαμε για το γύρι-

ανταπόκριση σε σχέση με αυτό που πιστεύω ότι αξίζουμε. Γιατί ξέρω ποιοι είμαστε, ξέρω τι αξίζουμε, χωρίς να είμαστε υπερόπτες. Ως τώρα έχουμε ακολουθήσει πολύ διακριτική και ταπεινή πορεία, δεν νομίζω ότι θα θυσιάζαμε τίποτα για να γίνουμε γνωστοί». «Ο αγγλικός στίχος αποσκοπεί στο να είμαστε παγκόσμιοι και θέλουμε να αναγνωριστεί αυτό που κάνουμε σε όλο τον κόσμο» λέει ο Kareem. «Θέλουμε να βγούμε έξω από τα στενά όρια της Ελλάδας». «Πάνε όλα κατά διαόλου στην Ελλάδα. Δεν μου αρέσει το γεγονός ότι ο κόσμος που συναντάμε δεν είναι πολύ καλά» λέει ο Young. «Σίγουρα, ψυχολογικά οι Έλληνες δεν είναι στα καλύτερά τους, αυτό φαίνεται αρκετά τα τελευταία χρόνια. Τα μαγαζιά είναι γεμάτα, αλλά η κατανάλωση δεν είναι ίδια. Τα live μας δεν είναι ίδια, τα budgets δεν είναι ίδια με παλιότερα, όσον αφορά τη δουλειά έχουν αλλάξει πολύ τα πράγματα. Από άποψη δημιουργίας, πάντως, γίνονται πολλά πράγματα. Το Διαδίκτυο έχει δουλέψει πάρα πολύ κι έχει επηρεάσει τον κόσμο, και καλά και κακά. Το καλό είναι ότι παρακολουθούν ό,τι συμβαίνει σε όλη την υδρόγειο. Μπορείς να δεις τα πάντα και παντού, οπότε αυτόματα επηρεάζεσαι. Βλέπεις κάτι, το θαυμάζεις και θέλεις να κάνεις κάτι παρόμοιο. Δημιουργούνται πιο εύκολα επιρροές απ’ ό,τι παλιότερα». Τι τους ενοχλεί; «Η διάκριση και οι στενόμυαλοι άνθρωποι», λέει ο Danny Daze, «και το ότι σε επηρεάζει η πραγματικότητα αρνητικά και γίνεσαι κι εσύ μίζερος». «Αυτό που δεν μου αρέσει είναι ότι θέλω να κάνω κάτι –ο καθένας έχει το όνειρό του–, αλλά η Ελλάδα είναι μια χώρα που τρώει τα παιδιά της, σαν τον Κρόνο. Δεν φτάνει που τρώω ως μαύρος τη διάκριση, δεν έχω ούτε την ευκαιρία να κάνω αυτό που θέλω. Ακόμα και ένας Έλληνας δεν μπορεί να κάνει αυτό που θέλει» λέει ο Kareem. «Σε άλλες χώρες έχεις ευκαιρίες να κάνεις πολλά πράγματα, από το σχολείο ακόμα» προσθέτει ο Valen. «Εμείς

σμα. Περάσαμε μια πολύ ωραία μέρα, ξενυχτήσαμε πίνοντας κρασί στο τζάκι και στις έξι το επόμενο πρωί αρχίσαμε το γύρισμα. Έγινε εντελώς αυθόρμητα, με πολλή αγάπη μεταξύ μας και περάσαμε υπέροχα τις δύο μέρες που μείναμε εκεί». «Όλα τα κάνουμε συσπειρωμένα και με αγάπη», προσθέτει ο Kareem, «και με σκοπό να βγάλουμε στο 100% τον εαυτό μας. Δεν έχουμε σκοπό το κέρδος. Σίγουρα όλοι θέλουμε να μπορούμε μια μέρα να ζήσουμε από αυτό, αλλά πιστεύω πως αν το κάνεις με σκοπό τα χρήματα, έχεις

τα κάνουμε όλα μόνοι μας, δεν υπάρχει κανείς για να μας βοηθήσει». «Η πλάκα είναι ότι είναι λίγο μόδα να είσαι μαύρος στην Αθήνα» λέει ο Young γελώντας. « Έχουν μεγάλη πέραση. Όλες οι γυναίκες θέλουν να πάνε μια φορά με μαύρο για να δοκιμάσουν πώς είναι, και αυτή η πρώτη γενιά που είναι όμορφη και κυκλοφορεί τα βράδια κάνει κακό σ’ εμάς…».

«Αυτό που δεν μου αρέσει είναι ότι θέλω να κάνω κάτι –ο καθένας έχει το όνειρό του–, αλλά η Ελλάδα είναι μια χώρα που τρώει τα παιδιά της, σαν τον Κρόνο. Δεν φτάνει που τρώω ως μαύρος τη διάκριση, δεν έχω ούτε την ευκαιρία να κάνω αυτό που θέλω. Ακόμα και ένας Έλληνας δεν μπορεί να κάνει αυτό που θέλει».

Στην έρευνα της ΜΚΟ Κλίμακα για τους άστεγους, 33% εξ αυτών έχει κακοποιηθεί σωματικά, ενώ 44,1% έχει πέσει θύμα ληστείας.

2 Αθήνα 50% των αστέγων της Αθήνας μένουν και κινούνται στο ιστορικό κέντρο της.

Οι άστεγοι αξίζουν την προσοχή μας και μετά τις γιορτές. Τι γίνεται με τον άστεγο που είχε στολίσει χριστουγεννιάτικο δέντρο στη μικρή του γωνιά επί της Σταδίου; Βρίσκεται ακόμα εκεί, είναι καλά στην υγεία του; Ρητορικό το ερώτημα, καθώς δεν είναι πολύ πιθανό να γνωρίζει κάποιος την απάντηση αν δεν τυχαίνει να τον βγάζει ο δρόμος του από το συγκεκριμένο σημείο. Και όμως, πλήθος κόσμου και ΜΜΕ (ακόμα και η βρετανική «Telegraph») είχαν ασχοληθεί μαζί του την περίοδο των εορτών, μετατρέποντάς τον, εν αγνοία του, σε «viral» θέμα πριν από δύο εβδομάδες μόλις. Είναι ανώφελο να παραπονιέσαι για τους καταιγιστικούς ρυθμούς των παγκοσμιοποιημένων social (και παραδοσιακών) media την εποχή μας, που εναλλάσσουν ιστορίες και πρωταγωνιστές με ιλιγγιώδη ταχύτητα. Όμως η συγκεκριμένη περίπτωση αναδεικνύει και ένα άλλο φαινόμενο, αυτό της εποχικής ενασχόλησής μας με ένα σοβαρό κοινωνικό πρόβλημα. Πόσο υποκριτικό είναι να δείχνουμε ενδιαφέρον για τους άστεγους συμπολίτες μας τις ημέρες των εορτών, όταν, δηλαδή, μια συγκίνηση πλανάται στον αέρα και κατεβαίνουμε στο κέντρο για τα ψώνια μας (άρα ερχόμαστε αντιμέτωποι με το φαινόμενο), αλλά και όταν βάζει πολύ κρύο και οι ειδήσεις μιλούν για τα «έκτακτα μέτρα του δήμου»; Ο άστεγος με το χριστουγεννιάτικο δέντρο λέγεται Χρήστος και δεν ξέρουμε πολύ περισσότερα γι’ αυτόν, ούτε τι δουλειά έκανε, ούτε πώς κατέληξε στον δρόμο, μόνο ότι γράφει ποιήματα. Είναι ένας από τους 1.300 περίπου ανθρώπους που έκαναν Χριστούγεννα στους δρόμους της Αθήνας, όπως τους υπολόγισε η ΜΚΟ Πράξις. Σύμφωνα με τα στοιχεία της οργάνωσης, ο αριθμός των ανθρώπων που είναι στον δρόμο (μια κατηγορία μόνο από αυτούς που χαρακτηρίζονται ως άστεγοι) κινείται γύρω στα 2.000 άτομα. Το Κέντρο Υποδοχής και Αλληλεγγύης του Δήμου Αθηναίων το 2013 είχε καταγράψει ότι το 77% των αστέγων είναι άντρες και το 76% είναι 26-55 ετών, το 54% από αυτούς είναι Έλληνες και το 46% αλλοδαποί, το 24% δεν έχει οικογένεια, το 50% είναι άγαμοι, το 61% είναι ουσιοεξαρτώμενοι. Το Πανεπιστήμιο Κρήτης, σε μια άλλη, μεγάλη έρευνα το 2014 στη μητροπολιτική περιφέρεια της Αθήνας, είχε βρει ότι οι άστεγοι στον δρόμο είναι 2.360, αυτοί που στερούνται κατοικίας (αλλά δεν κοιμούνται στον δρόμο) 15.436, αυτοί που αποχωρούν από ιδρύματα χωρίς δυνατότητα αυτόνομης στέγασης 8.700, αυτοί που βρίσκονται σε επισφαλή κατοικία 25.700 και εκείνοι που απειλούνται με έξωση 15.000. Αν κάνουμε μια πρόχειρη σύγκριση με τα ευρήματα μιας έρευνας του 2009, θα δούμε τις αλλαγές που έχουν επιφέρει πέντε χρόνια οικονομικής κρίσης. Το Εθνικό Κέντρο Κοινωνικής Αλληλεγγύης το 2009 είχε καταγράψει 21.206 άτομα και για τις τέσσερις κατηγορίες σε όλη την Ελλάδα (1.627 άστεγοι στον δρόμο, 624 στερούμενοι κατοικίας, 8.801 σε επισφαλείς συνθήκες, 10.154 σε ακατάλληλη κατοικία). Να τα ρίχνουμε όλα στην κρίση που μαστίζει τον τόπο –και από την οποία δεν μπορούμε να βγούμε ακόμα– είναι ατελέσφορο. Η αντίφαση, πάντως, παραμένει, όταν υποτίθεται ότι ενισχύονται οι υπερεθνικοί μηχανισμοί για την (μακρο)αντιμετώπιση της κρίσης, ενώ η διαχείριση των κοινωνικών διαστάσεών της επαφίεται σε εθνικές και τοπικές Αρχές, φορείς του ιδιωτικού και του τρίτου τομέα με μειωμένες χρηματοδοτήσεις και χωρίς καμία πρόβλεψη στα μνημόνια. Είναι πασιφανές ότι σοβαρό σχέδιο δεν υπάρχει για το πρόβλημα της στέγασης. Το μόνο που γίνεται είναι μια επείγουσα διαχείριση με προσέγγιση έκτακτης ανάγκης και βραχυπρόθεσμες λύσεις. Η προσέγγιση αυτή, όπως γράφει και το Παρατηρητήριο Οικονομικών και Κοινωνικών Εξελίξεων στη μελέτη του για την κοινωνική επισφάλεια και έλλειψη στέγης στην Αθήνα, «αδυνατεί να απαντήσει στις αυξημένες και διαφοροποιημένες ανάγκες του πληθυσμού που αντιμετωπίζει κοινωνικό και στεγαστικό αποκλεισμό, ενώ παράλληλα μετακυλίει στους εμπλεκόμενους φορείς ευθύνες πέραν των δυνατοτήτων τους, οδηγώντας τους σε εξάντληση. Ο κατάλογος των δυσκολιών που προκύπτουν από κρατικές επιλογές ή ολιγωρίες είναι μακρύς: εξαιρετικά μεγάλες καθυστερήσεις στις πληρωμές, ισοπέδωση προς τα κάτω της θεραπείας και των αμοιβών προσωπικού, επέκταση της μερικής απασχόλησης και των συμβάσεων μικρής διάρκειας για τους επαγγελματίες κοινωνικής πρόνοιας, περιορισμοί στην επιλογή των ωφελουμένων, χαμηλή χρηματοδότηση ανά ωφελούμενο, διάβρωση των διαδικασιών δημόσιας διαβούλευσης, προτιμησιακή χρηματοδότηση για την Εκκλησία της Ελλάδας και μεγάλες ΜΚΟ κ.λπ.». Ναι, τα μνημόνια έχουν ισοπεδώσει την κοινωνική πολιτική, όμως τουλάχιστον ας αρχίσουμε από τα βασικά. Για παράδειγμα, η ελληνική γραφειοκρατία ζητά διεύθυνση μόνιμης κατοικίας για μια σειρά βασικών υπηρεσιών και παροχών, όπως η έκδοση ΑΦΜ, πρόσβαση στην εκπαίδευση, έκδοση βιβλιαρίου ανασφάλιστου, ένταξη σε προγράμματα κοινωνικής στήριξης, ένταξη στις διατάξεις του νόμου για την ανθρωπιστική κρίση κ.ά. Δηλαδή, οι άστεγοι αποκλείονται από όλα τα παραπάνω! Η έλλειψη στέγης στις μέρες μας δεν αφορά μόνο παραβατικούς, τοξικομανείς ή ψυχικά ασθενείς, όπως ήθελε παλιά το στερεότυπο. Σήμερα, έπειτα από πέντε χρόνια κρίσης, μπορεί να βρεθεί στον δρόμο πραγματικά ένας άνθρωπος της διπλανής πόρτας. Όσοι ζουν έξω βιώνουν τη χειρότερη μορφή κοινωνικού αποκλεισμού, νιώθουν αόρατοι, πολλές φορές κάνουν να μιλήσουν σε έναν άλλο «κανονικό» άνθρωπο εβδομάδες ή μήνες. Με ένα υποκριτικό –και ενοχικό– ενδιαφέρον συγκεκριμένες μέρες του έτους δεν κάνουμε τίποτα στην ουσία.

ιστορίες του κουρέα σε διάφορες σκηνές της πόλης. Τον Φλεβάρη κυκλοφορεί ο καινούργιος του δίσκος από τη Feelgood.

A΄ Νεκροταφείο

q Οι γείτονες είναι όλη μέρα πτώματα, αλλά δεν πρόκειται να μη βρεις παρέα για ένα πρωινό καφεδάκι με παξιμάδι, ένα κονιακάκι, και δεν υπάρχει περίπτωση να ξεμείνεις από αναπτήρα. q Εκτός από το νεκροταφείο, που πραγματικά είναι πανέμορφο και δεν σου βγάζει καθόλου το συναίσθημα που σου δημιουργεί η λέξη «νεκροταφείο», για βόλτα ανεβαίνω στον λόφο του Αρδηττού και περπατώντας παρακολουθώ αυτούς που πάνε για τρέξιμο. Άλλες φορές δανείζομαι τη διπλανή γειτονιά, πηγαίνω στη Διονυσίου Αρεοπαγίτου και κάνω τον τουρίστα. Βάζω τους Κινέζους να με βγάζουν φωτογραφίες, κοιτάω τον Παρθενώνα, κάνω «ωωωω» και χαζεύω το Μουσείο της Ακρόπολης. q Το Οντεόν, στη Μάρκου Μουσούρου, είναι το café όπου πηγαίνω τα πρωινά, όταν έχω χρόνο. Ακριβώς απέναντι είναι ένας υπέροχος φούρνος, που λιγουρεύεσαι κάθε γωνιά του πάγκου του, και λίγα μέτρα πιο κάτω είναι το μπακάλικο που έβλεπα στον ύπνο μου μικρός. Εκεί έχει υπέροχες, μικρούλες μπανάνες Κρήτης και σου καθαρίζουν και σου κόβουν τον ανανά να τον φας στη βόλτα σου, έχει φρέσκα λαχανικά, ζουμερά φρούτα και ωραία διάθεση (πρέπει να πληρωθώ, νομίζω).

από τον δημήτρη κυριαζή

Συνθήκες διαβίωσης

Εποχικό ενδιαφέρον μιας χρήσης;

q Βρέθηκα εδώ σχεδόν από τύχη. Έψαχνα να βρω ένα ήσυχο σπίτι, ευάερο κι ευήλιο, που να μην ενοχλώ Τραγουδιστής αυτούς που μένουν γύρω μου. Πήρα τηλέφωνο για μια αγγελία στον Βύρωνα και βρέθηκα στο Α’ Νεκροταφείο. Ήταν, βέβαια, Ο Σπύρος παίζει στη μια γειτονιά που πάντα με τριγύρναγε, με διάφο«μουσικοκουρευτιρους τρόπους. κή» παράσταση Οι

γειτονιά

α π ό τ ον δ ημήτ ρ η κυρ ια ζ η

Urban 1

σπύρος γραμμένος

q Μένω σε μια ταράτσα στο Α’ Νεκροταφείο, δίπλα, σε μια πολύ ήσυχη γειτονιά. Πραγματικά, επικρατεί νεκρική σιγή. Μετακόμισα το καλοκαίρι που μας πέρασε. Κανονικά, θα έπρεπε να σας πω για την προηγούμενη γειτονιά μου, τον Υμηττό, όπου έζησα τρία χρόνια, γνώρισα υπέροχους ανθρώπους, έκανα φίλους, φίλες και είχα βρει την επαρχία που μου έλειπε, αλλά δεν με ρωτήσατε τότε!

q Ανάμεσα στα νεοκλασικά και στα χαμηλά σπίτια που υπάρχουν στην περιοχή, αρχιτεκτονικό ενδιαφέρον έχουν κάποιες πολύ άσχημες, παλιές και νέες πολυκατοικίες που έχουν φυτρώσει και κοντεύουν να σκάσουν τα τσιμέντα τους από τη ζήλια. Τέτοια, απ’ τις παλιές, είναι και η δικιά μου, αλλά, ευτυχώς, εκεί που είναι δεν βλέπει τα νεοκλασικά και τα χαμηλά! q Όποτε περάσεις από το Α’ Νεκροταφείο, από την Ηλιουπόλεως ή την Υμηττού και οποιαδήποτε ώρα της μέρας ή της νύχτας, θα δεις σίγουρα έστω ένα σταματημένο ταξί. Δεν περιμένουν κάποιον πελάτη. Ψάχνουν ένα ήσυχο μέρος να ξαλαφρώσουν κι αυτοί. Δυστυχώς, η δουλειά τους τούς δυσκολεύει σε αυτό τον τομέα και δεν έχει μεριμνήσει κάποιος γι’ αυτό. Θα μπορούσαν, λοιπόν, οι δρόμοι τριγύρω, πέρα από τη Μουσούρου και την Αναπαύσεως, να ονομαστούν «ξαλαφρώσεως»! q Η γειτονιά είναι γεμάτη μυστικά, μικρά και μεγάλα, αλλά τα περισσότερα τα έχουν πάρει μαζί τους οι γείτονες κι αυτό είναι που την κάνει ακόμα πιο όμορφη. Με τους άλλους, τους ζωντανούς, οι μισοί είναι φίλοι μου και δεν λέω τα μυστικά τους και με τους υπόλοιπους μια «καλημέρα» έχω προς το παρόν, οπότε δεν έχω μάθει ακόμα τα κουτσομπολιά. q Ένα τραγούδι που θα ταίριαζε στη γειτονιά είναι το «Spirit» από τους Dead Can Dance.

14.1.16 – lifo

15

preview winter

2016 Ο νέος χρόνος βρίσκει την Αθήνα σε αναβρασμό, με δεκάδες πολιτιστικά events προγραμματισμένα. Όσοι αγαπούν την τέχνη θα βρουν κάτι που θα τους αρέσει στις επόμενες σελίδες. Από τη LiFO team

winter 16 lifo – 14.1.16

r

Γκαλερί Bernier/Eliades Διονύσης Καβαλλιεράτος «Εκείνο που όλοι θέλουν κανείς δεν θα το έχει» Η νέα ατομική έκθεση του Διονύση Καβαλλιεράτου «Εκείνο που όλοι θέλουν κανείς δεν θα το έχει» που ξεκινάει στην γκαλερί Bernier/Eliades στις 11 Φεβρουαρίου (και θα διαρκέσει μέχρι τις 31 Μαρτίου) περιλαμβάνει «γλυπτά εκπληκτικής δεξιοτεχνίας που ανατρέπουν ιστορικά και κοινωνικά δεδομένα με έναν ιστό αναφορών από τη μαζική ψυχολογία της ποπ κουλτούρας, τα κόμικ και την Κόλαση του Δάντη, μέχρι παιδικά παραμύθια και την Αλ-Κάιντα. Ο Καβαλλιεράτος συμφιλιώνει όλα αυτά τα στοιχεία, χτίζοντας μια προσωπική ποιητική κοσμολογία με αφηγήσεις που απεικονίζουν το ανθρώπινο είδος στα ύψη και στα βάθη του μεγαλείου του, με χιουμοριστικό και ενίοτε ειρωνικό ύφος». Γκαλερί Bernier/Eliades, Επταχάλκου 11, Θησείο. Εγκαίνια: Πέμπτη 11 Φεβρουαρίου, 20.00-22.00. Ώρες λειτουργίας: Τρ.-Παρ. 10.30-20.00, Σάβ. 12.00-16.00, 210 3413938-7, www.bernier-eliades.gr

Robinsons Crusoes

14.1.16 – lifo

17

Σπανίως ο κινηματογραφικός χειμώνας είχε τόσα καλά φιλμ μαζεμένα. Δεν είναι μόνο η «Επιστροφή» που σαρώνει τα βραβεία, είναι και άλλες τέσσερις ταινίες για τις οποίες το buzz μάς έχει ξεσηκώσει.

«Η Επιστροφή» του Αλεχάντρο Γκονζάλες Ινιάριτου (21/1) Ο Χιου Γκλας είναι κυνηγός, και με τον μόνο άνθρωπο που του έχει μείνει στη ζωή, τον γιο του, σκοτώνουν ζώα για να πάρουν τη γούνα τους. Σε μια συμπλοκή με τους Ινδιάνους Αρικάρα καταφεύγουν στο δάσος, όπου μια αρκούδα τον τραυματίζει βαριά, τόσο, που οι σύντροφοί του τον θεωρούν ξοφλημένο και τον αφήνουν πίσω, ακίνητο πάνω σε ένα αυτοσχέδιο φορείο μέσα στο δάσος, με έναν αδίστακτο τυχοδιώκτη, τον Τζον Φιτζέραλντ, να τον προσέχει. Ο Φιτζέραλντ τον θάβει ζωντανό και επιστρέφει στο καταφύγιο, αφήνοντάς τον μόνο μέσα στο πολικό ψύχος. Ο Γκλας καταφέρνει να ζήσει και αρχίζει μια περιπέτεια επιβίωσης και αναζήτησης του Φιτζέραλντ, για να τον εκδικηθεί. Με σκηνές που είναι σε κάποιες στιγμές ποιητικές και σε άλλες ανυπόφορες, η Επιστροφή δίνει στον Ντι Κάπριο τη Χρυσή Σφαίρα α’ αντρικού ρόλου και τον προετοιμάζει και για τα Όσκαρ, με έναν από τους πιο δυνατούς ρόλους της καριέρας του. Εμπνευσμένη από αληθινή ιστορία, η ταινία Η Επιστροφή - The Revenant υπογράφεται από τον βραβευμένο με Όσκαρ σκηνοθέτη Αλεχάντρο Γκονζάλες Ινιάριτου (Birdman, Babel).

«Anomalisa» των Τσάρλι Κάουφμαν & Ντιουκ Τζόνσον (21/1) Η νέα σκηνοθετική δουλειά του ιδιοσυγκρασιακού Τσάρλι Κάουφμαν, υπεύθυνου, μεταξύ άλλων, για τα υπέροχα σενάρια των ταινιών Being John Malkovich (1999) και Η αιώνια λιακάδα ενός καθαρού μυαλού (2004), αναμένεται εξίσου αξέχαστη με το προ επταετίας σκηνοθετικό του ντεμπούτο στο Synecdoche, New York. Μια stop-motion συγκινητική ιστορία τρυφερότητας και σουρεαλισμού για έναν χαρισματικό συγγραφέα που, καθώς ταξιδεύει σε όλο τον κόσμο αλλάζοντας τις ζωές των ανθρώπων, συναντά ένα κορίτσι που θα τον κάνει να νιώσει ξανά ζωντανός. Το Anomalisa έχει λάβει διθυραμβικές κριτικές από τον διεθνή Τύπο και έγινε η πρώτη ταινία animation που κέρδισε το Μεγάλο Βραβείο της Επιτροπής του πρόσφατου Φεστιβάλ Βενετίας.

«Steve Jobs» του Ντάνι Μπόιλ (21/1)

Από τον M. Hulot

«Spotlight» του Τoμ ΜακΚάρθι (11/2) Φορτωμένο με πολλά βραβεία και σίγουρες υποψηφιότητες για τα Όσκαρ, το Spotlight του Τoμ ΜακΚάρθι είναι μια ταινία που βασίζεται σε πραγματικά γεγονότα, την έρευνα, δηλαδή, μιας ομάδας δημοσιογράφων της «Boston Globe» για τη φρικαλέα συγκάλυψη ενός παιδοφιλικού σκανδάλου στους κόλπους της Καθολικής Εκκλησίας. Οι ιστορίες που δημοσιεύτηκαν στην εφημερίδα τής χάρισαν το Πούλιτζερ το 2003 και αποκαλύπτουν μια συγκλονιστική υπόθεση με παιδιά-θύματα ενός καθολικού παπά. Πρωταγωνιστούν οι Μάικλ Κίτον, Μαρκ Ράφαλο, Ρέιτσελ ΜακΑνταμς, Λιβ Σράιμπερ και Στάνλεϊ Τούτσι.

«Hail Caesar!» των Τζόελ και Ίθαν Κοέν (18/2) Κωμωδία των αδελφών Κοέν, με all star cast: Σκάρλετ Γιόχανσον, Τίλντα Σουίντον, Ρέιφ Φάινς, Τζος Μπρόλιν, Τσάνινγκ Τέιτουμ και ο Τζορτζ Κλούνεϊ στον ρόλο του σούπερ σταρ των ’20s που προετοιμάζεται να παίξει τον Καίσαρα σε μια παράσταση με φόντο την αρχαία Ρώμη και πέφτει θύμα απαγωγής από μια ομάδα που ονομάζεται The Future. Ο Έντι Μάνιξ (Τζος Μπρόλιν) είναι ο «fixer» που αναλαμβάνει να μαζέψει τα 200.000 δολάρια που ζητούν ως αντάλλαγμα για να τον αφήσουν ελεύθερο. Ατμόσφαιρα ’50s (την εποχή που διαδραματίζεται), οι Κοέν στο σενάριο και τη σκηνοθεσία και ένα καστ που αποτελεί εγγύηση.

Η κατά Ντάνι Μπόιλ εκδοχή της βιογραφίας του ιδρυτή της Apple, Στιβ Τζομπς, με τον Μάικλ Φασμπέντερ να έχει μεταμορφωθεί αρκετά (τουλάχιστον εμφανισιακά) στον χαρακτήρα που υποδύεται και την Κέιτ Γουίνσλετ που παίζει δίπλα του να κερδίζει τη Χρυσή Σφαίρα β’ γυναικείου ρόλου. Η ταινία επικεντρώνεται στην εποχή που ετοιμαζόταν να λανσάρει τρία από τα εμβληματικά προϊόντα της εταιρείας: το Macintosh, το NeXT Computer και το iMac G3. Ξεκίνησε με περιορισμένη διανομή στην Αμερική και γρήγορα η προβολή της εξαπλώθηκε σε έναν τεράστιο αριθμό αιθουσών. Βασίζεται στην ομώνυμη βιογραφία του Walter Isaacson και σε συνεντεύξεις που έκανε ο Aaron Sorkin, ο οποίος υπογράφει και το σενάριο.

Hail Caesar! των Τζόελ και Ίθαν Κοέν

Steve Jobs του Ντάνι Μπόιλ

18 lifo – 14.1.16

preview

Η Επιστροφή του Αλεχάντρο Γκονζάλες Ινιάριτου

winter

1

σινεμα 14.1.16 – lifo

19

preview winter

2 Ο θεατρικός χειμώνας συνεχίζεται με νέες παραγωγές από τους θιάσους της πόλης. Ελπίζουμε να δούμε αριστουργηματικά έργα τους επόμενους δύο μήνες. Από τη Ματίνα Καλτάκη

θεατρο 20 lifo – 14.1.16

Στέγη (Κεντρική Σκηνή), Η μελαγχολία των δράκων 14.1.16 – lifo

21

preview winter

3 Στέγη (Kεντρική Σκηνή) Μισαλλοδοξία 20-31 Ιανουαρίου Μισαλλοδοξία (Intolerance) είναι ο τίτλος της τρίωρης, βωβής ταινία, που ο D.W. Griffith γύρισε το 1916 και σήμερα θεωρείται θεμέλιος λίθος του κινηματογράφου ως υψηλή καλλιτεχνική έκφραση. Μέσα από τέσσερις ιστορίες ο σκηνοθέτης πραγματεύεται πώς εκδηλώνεται η μισαλλοδοξία (εθνική, πολιτική, θρησκευτική και ταξική), ένα χαρακτηριστικό της ανθρώπινης φύσης και συμπεριφοράς που κάθε φορά παρασύρει σε περιπέτειες και δεινά χώρες και κοινωνίες. «Η συνύπαρξη των ανθρώπων στη Γη μεταφέρεται σαν ένας εμφύλιος διαρκείας» επισημαίνει η Ιώ Βουλγαράκη που σκηνοθετεί την τελευταία ιστορία της ταινίας του Γκρίφιθ στη Στέγη. Ένας αθώος καταδικάζεται για ένα έγκλημα που δεν διέπραξε με φόντο τον άγριο καπιταλισμό και πουριτανισμό της Αμερικής του 1914-15. Με σημερινούς θεατρικούς όρους στήνει ένα βωβό μουσικοθεατρικό έπος γύρω από το δίπολο αδιαλλαξία/αλληλεγγύη. Στον θίασο συμμετέχουν ο Γιώργος Γάλλος, ο Δημήτρης Γεωργιάδης, ο Στέλιος Ιακωβίδης, η Δέσποινα Κούρτη, ο Αλέξανδρος Λογοθέτης, ο Αργύρης Ξάφης, ο Σωκράτης Πατσίκας, η Εύη Σαουλίδου, η Ναταλία Τσαλίκη και ο Νίκος Χατζόπουλος. Ένα κουαρτέτο, που αποτελείται από τους μουσικούς Μαρία Δελή, Θοδωρή Κοτεπάνο, Φώτη Παπαντωνίου και Δημήτρη Χουντή, ερμηνεύει ζωντανά τη μουσική που έγραψε για την παράσταση ο Θοδωρής Αμπαζής.

22 lifo – 14.1.16

δη, στη διασκευή για την αγγλική σκηνή του David Eldridge, με πρωτότυπη μουσική της Μαρίζας Ρίζου. Το πολυμελές σχήμα που θα ζωντανέψει την ιστορία αποτελούν οι ηθοποιοί Φώτης Αρμένης, Σταύρος Καλλιγάς, Χρήστος Κοντογεώργης, Ιωάννα Νασιοπούλου, Γιώργος Οικονόμου, Τάνια Παπαδοπούλου, Γιάννης Παπαϊωάννου, Μιχάλης Πανάδης, Δανάη Παπουτσή, Γεωργία Τσαγκαράκη και Γιώργος Φριντζήλας. Φιλική συμμετοχή: Αλεξάνδρα Ταβουλάρη.

Bios.Tesla Main Και θα σφαξουμε το κουνελι. Η ζωη είναι ωραια. Η ζωη ειναι καλη. Θα σφαξουμε το κουνελι 19 Ιανουαρίου-1 Μαρτίου

σπίτι της. Όταν στην εξώπορτα του εραστή της έρχεται αντιμέτωπη με τον κίνδυνο, η ζωή της αλλάζει και οδηγείται σε μια σκοτεινή διαδρομή με αναπάντεχο τέλος. Αυτή είναι εν περιλήψει η ιστορία του Φόβου (1913), της θαυμάσιας νουβέλας του Στέφαν Τσβάιχ που διασκεύασε και σκηνοθέτησε η συγγραφέας Έλενα Πέγκα στο Δημοτικό Περιφερειακό Θέατρο Καλαμάτας. Η παράσταση έρχεται στην Αθήνα και θα παρουσιαστεί στο Θέατρο Βασιλάκου. Παίζουν ο Διαμαντής Καραναστάσης, η Κατερίνα Μισιχρόνη, η Κατερίνα Μαούτσου και ο Παναγιώτης Σούλης.

Πειραματική Σκηνή Εθνικού Θεάτρου Ισορροπία του Nash 15-31 Ιανουαρίου

Baumstrasse Festen 18 Ιανουαρίου-8 Μαρτίου

Να που η Λένα Κιτσοπούλου έκανε μόδα και τους ανοικονόμητους τίτλους! Για συντομία, ας πούμε ότι η παράσταση Θα σφάξουμε το κουνέλι είναι μια σκηνική σύνθεση που υπογράφουν η Αγγελική Παπαθεμελή και η Σοφία Κορώνη, με αφετηρία το Περί αλήθειας και ψεύδους υπό εξωηθική έννοια του Φρειδερίκου Νίτσε. Το κείμενό τους βασίζεται στα Κύματα της Βιρτζίνια Γουλφ και στην Αλίκη στη Χώρα των Θαυμάτων και Μέσα απ’ τον καθρέφτη του Λιούις Κάρολ. Οι δύο ερμηνεύτριες ενσαρκώνουν μια σύγχρονη Αλίκη, στήνοντας ένα παιχνίδι για ενήλικες σχετικά με τον κατακερματισμένο εαυτό και τον λαβύρινθο του Εγώ, την πολλαπλή πραγματικότητα και τα δυσδιάκριτα όρια πραγματικού κόσμου και ονείρου. Η πρωτότυπη μουσική της παράστασης είναι του Θάνου Ανεστόπουλου από τα Διάφανα Κρίνα και η επιμέλεια της κίνησης της Αγγελικής Στελλάτου.

Η Πηγή Δημητρακοπούλου μαζί με την ομάδα της επιχειρούν μια σκηνική σύνθεση που πατάει στους Δίκαιους του Αλμπέρ Καμύ, σε άλλα λογοτεχνικά κείμενα και στην υπόθεση της 17 Νοέμβρη, με διάθεση να δουν τι μπορεί να σημαίνει δικαιοσύνη, αυτοδικία και τρομοκρατία στην πρόσφατη ελληνική Ιστορία. Ο τίτλος της καινούργιας παράστασης της Πειραματικής Σκηνής του Εθνικού είναι δανεισμένος από τη Θεωρία των Παιγνίων, σύμφωνα με την οποία κάθε παίγνιο με πεπερασμένο πλήθος παικτών και στρατηγικών έχει ένα τουλάχιστον σημείο ισορροπίας. Οι παίκτες σκέφτονται τι μπορεί να επιλέξει ο αντίπαλός τους και προσπαθούν να καταλάβουν τη συμπεριφορά του, επιλέγοντας τη στρατηγική που είναι η πλέον συμφέρουσα για τους ίδιους. Παίζουν ο Ελισσαίος Βλάχος, η Αγγελική Μαρίνου, ο Νίκος Ντάλλας, ο Κώστας Παπακωνσταντίνου και ο Σήφης Πολυζωίδης.

Η ταινία του Τόμας Βίντερμπεργκ Festen (Oικογενειακή Γιορτή, 1998), που μαζί με τον Λαρς φον Τρίερς αποτέλεσαν τους βασικούς εκφραστές και εκπροσώπους του κινηματογραφικού τρόπου που ονομάστηκε Δόγμα 95, μεταφέρεται για δεύτερη φορά στο θέατρο, μετά την προσέγγιση της Αλίκης Δανέζη-Κνούτσεν πριν από λίγα χρόνια στο Θησείο. Τώρα θα το δούμε στο Βaumstrasse (στο 8 της οδού Σερβίων στον Βοτανικό), σε σκηνοθεσία Μιχάλη Πανά-

Νέο Θέατρο Βασιλάκου Φoβος 22-30 Ιανουαρίου

Θέατρο Τέχνης Καρόλου Κουν Oσα η καρδιa μου στην καταιγiδα από τις 14 Ιανουαρίου

Η Ιρένε, μια νεαρή γυναίκα, διατηρεί εξωσυζυγική σχέση μ’ έναν πιανίστα. Κάθε φορά που φεύγει από το σπίτι του εραστή της λέει μέσα της πως είναι η τελευταία φορά. Δεν θέλει να διακινδυνεύσει την οικογενειακή της ζωή, να χάσει τον αφοσιωμένο σύζυγό της, με τον οποίο έχει δύο παιδιά, ούτε και το ασφαλές

Ο Γιάννης Σκουρλέτης προσκαλεί την Τάνια Τσανακλίδου στην bijoux de kant και μαζί με τη Λένα Δροσάκη, τον Γιάννη Παπαδόπουλο και τον Νικόλα Αγγελή παρουσιάζουν το νέο έργο του Άκη Δήμου Όσα η καρδιά μου στην καταιγίδα, εμπνευσμένο από τη νουβέλα του Ιωάννη Κονδυλάκη Πρώτη Αγάπη (1919). «Ο

Νέο Θέατρο Βασιλάκου Φόβος

Γιωργής βρέχεται από μια θάλασσα κι ανεβαίνει ένα βουνό για να στεγνώσει. Αυτή ήταν η εικόνα που καρφώθηκε στην καρδιά μου, διαβάζοντας την Πρώτη Αγάπη του Κονδυλάκη. Αυτή την εικόνα ακολούθησε πιστά κι ο λόγος του Άκη Δήμου, παραδίδοντας ένα νέο έργο, το Όσα η καρδιά μου στην καταιγίδα. Η σκηνοθεσία ακολουθεί την υγρή γραμμή της επιθυμίας, το αδύναμο φωτάκι που μεταμορφώνεται μέρα με τη μέρα, λέξη τη λέξη, σε μαύρο ήλιο. Σκηνοθετώ ακραία καιρικά φαινόμενα σ’ αυτή την παράσταση. Σκηνοθετώ απόκρημνα τοπία και επιθυμίες, ένα βήμα πριν από τον γκρεμό. Γνώριμοι τόποι για την bijoux de kant, που συχνάζει σε βυθούς και γυμνά βράχια» σημειώνει ο σκηνοθέτης. Η μουσική είναι του Κώστα Δαλακούρα.

Πόρτα Οι Ιδιοτροπίες της Μαριαννας από 28 Ιανουαρίου Ο Θωμάς Μοσχόπουλος, μετά τις Σκοτεινές Γλώσσες, καταπιάνεται μ’ ένα έργο του 1832, γραμμένο από τον 22χρονο τότε Γάλλο ρομαντικό ποιητή και συγγραφέα Αλφρέ ντε Μυσσέ. Εξηγώντας την επιλογή του, σημειώνει: «Το έργο είναι ένα μικρό κομψοτέχνημα. Σκιαγραφεί το πανόραμα μιας ολόκληρης κοινωνίας που αιωρείται μεταξύ λάσπης, ακριβών αρωμάτων, ιδρωμένης σάρκας και φίνων κρασιών, φαντασίωσης και άχθους. Είναι ο κόσμος του πρώτου “εκρηκτικού” ρομαντισμού που απέχει από τη μετέπειτα “ζαχαρένια” επιφάνεια που του έχει προσδοθεί στις μετέπειτα μεταλλάξεις του. Ένας κόσμος βίαιος, ιλιγγιώδης, σαρδόνιος, μηδενιστικός και λάγνος,

ένας κόσμος όπου το πάθος αποτελεί τη μόνη πιθανότητα χαράς, ζωής και απόλαυσης, ένας κόσμος όπου η ανάγκη για αλήθεια παλεύει λυσσαλέα πριν την καταπιεί πλήρως η λήθη και η άρνηση. Κι όμως, όσο σκοτεινά κι αν ακούγονται όλα αυτά, ο Μυσσέ, με τη λεπτή προσωπική του ειρωνεία, καταφέρνει να καθιστά τον κόσμο αυτό ανάλαφρο και παιγνιώδη, σαν ένα πρόσκαιρο μεθύσι, μια φαιδρή εξαπάτηση της σοβαροφάνειάς μας». Παίζουν η Ξένια Καλογεροπούλου, η Αλεξάνδρα Σακελλαροπούλου, ο Χρήστος Σαπουντζής, ο Γιώργος Παπαγεωργίου, η Ντένη Μακρή, η Ηλιάνα Μαυρομάτη, ο Αλέξανδρος Χρυσανθόπουλος και ο Παντελής Βασιλόπουλος.

Στέγη (Κεντρική Σκηνή) Η Μελαγχολια των Δρακων 26-28 Φεβρουαρίου Ο Γάλλος σκηνοθέτης και εικαστικός Φιλίπ Κεν (Philippe Quesne), στα 45 του σήμερα, ανήκει στην εικονοκλαστική γενιά δημιουργών των παραστατικών τεχνών που κυριαρχούν στα ευρωπαϊκά φεστιβάλ, προτάσσοντας παράδοξες συναντήσεις ιδεών, μέσων και εκφραστικών τρόπων. Ξεκίνησε ως σκηνογράφος στο θέατρο και στην όπερα, αλλά από το 2003 διοχέτευσε τις σκηνογραφικές του ικανότητες στη δημιουργία σκηνικών κόσμων/παραστάσεων. Ήταν η χρονιά που ίδρυσε την ομάδα του, το Vivarium Studio, αποτελούμενη από ηθοποιούς, εικαστικούς, μουσικούς και… «έναν σκύλο». Η παράσταση του Κεν Η μελαγχολία των δράκων έκανε πρεμιέρα στο Festwochen της Βιέννης το 2008 και πήρε ενθουσιώδεις κριτικές. Εδώ, ένα ξεχαρβαλωμένο Σιτροέν «μένει»

λόγω μηχανικής βλάβης σε ένα ξέφωτο, στο μέσον ενός απόκοσμου χιονισμένου τοπίου. Στο αυτοκίνητο επιβαίνουν έξι μεσήλικες φαν του hard rock. Μια γιαγιά με γνώσεις μηχανικού που ανταμώνουν προσφέρεται να επισκευάσει το σαραβαλάκι. Κι εκείνοι, για να την ευχαριστήσουν, προθυμοποιούνται να την ψυχαγωγήσουν με το hard rock ρεπερτόριό τους. «Το αλπικό τοπίο, οι “μαλλιάδες” με τα μπλουζάκια που γράφουν “Metallica” και η μπαλάντα “Still loving you” των Scorpions, μιξαρισμένη με μεσαιωνικές καντάτες, συνθέτουν έναν υπερρεαλιστικό παιάνα στο πιο αλλόκοτο επίτευγμα της ανθρώπινης φυλής: τη φιλία» διαβάζουμε για την παράσταση που θα φιλοξενήσει η Στέγη στην Κεντρική Σκηνή της από τις 26 έως τις 28 Φεβρουαρίου.

Θέατρο Οδού Κυκλάδων Το Κουκλοσπιτο από 3 Φεβρουαρίου Γραμμένο το 1879, το Κουκλόσπιτο του Ίψεν συντάραξε τα θεατρικά δεδομένα της εποχής του. Έκτοτε, σημειώθηκαν συγκλονιστικές αλλαγές στη θέση της γυναίκας και στις σχέσεις των δύο φύλων, ωστόσο ο ήχος της πόρτας που κλείνει πίσω της η Νόρα, αφήνοντας σύζυγο και παιδιά, ακούγεται εκκωφαντικός ακόμη και σήμερα. Το έργο προκαλεί διαδικασίες αυτογνωσίας που δεν αφορούν πια μόνο το καταπιεσμένο αδύναμο φύλο αλλά τους ανθρώπους γενικώς. Στην παράσταση του Γιώργου Σκεύα πρωταγωνιστούν η Αμαλία Μουτούση, ο Άρης Λεμπεσόπουλος, η Μαρία Ζορμπά, ο Γιώργος Συμεωνίδης και ο Νικόλας Παπαγιάννης.

14.1.16 – lifo

23

preview

Χωρίς μεγάλα ονόματα της mainstream σκηνής, γεμάτο παρ' όλα αυτά με μικρά διαμάντια που θα μας στείλουν στις μουσικές σκηνές το επόμενο δίμηνο. Παράλληλα, οι νέες κυκλοφορίες δίσκων έχουν κάτι για όλους. Από τη Μαρία Παππά

winter

4

μουσικη 24 lifo – 14.1.16

η

Χ

ωρίς ένα μεγάλο, αβανταδόρικο συναυλιακό όνομα που δεν έχουμε ξαναδεί θα περάσουν οι δύο πρώτοι μήνες της νέας χρονιάς. Αυτό δεν σημαίνει ότι δεν θα δούμε μια σειρά από αξιόλογες συναυλίες από ονόματα που έχουν επισκεφθεί τη χώρα μας αρκετές φορές αλλά και εγχώρια σχήματα που έχουν ενδιαφέρον. Στις 15/1 οι πρωτεργάτες του art punk, Savage Republic, προσγειώνονται στη σκηνή του An Club από το Λος Άντζελες. Μία μέρα μετά, στις 16/1, οι RNS και το σκληροπυρηνικό χιπ χοπ τους χτυπούν το Gagarin205. Στις 22/1 οι Callas παρουσιάζουν για πρώτη φορά ζωντανά τη νέα πολυαναμενόμενη δουλειά τους με τίτλο «Half Kiss Half Pain» στο six d.o.g.s. Είναι η δεύτερη φορά που συνεργάζονται με τον Jim Sclavunos, που έχει αναλάβει την παραγωγή του άλμπουμ. Την ίδια ημέρα, οι Big Nose Attack και οι κιθάρες τους βάζουν φωτιά στο Gagarin205, με ήχους που θα έκαναν τον Jimi Hendrix περήφανο. Στις 22/1, όμως, επιστρέφει και ένας άλλος κοινός γνώριμος. Ο Tricky ανανεώνεται και παρουσιάζει το «Skilled Mechanics» με νέα μπάντα στο Fuzz Club, σε ένα show όπως δεν τον έχουμε ξαναδεί, χωρίς όμως να ξεχνάει όλες τις επιτυχίες που τον έχουν κάνει τον θρύλο που είναι σήμερα. Στις 23/1, οι Mohammad ενώνουν τις δυνάμεις τους με την Εταιρεία Θεάτρου Χώρος και παρουσιάζουν το «Az almok itt irnek viget» για μία και μοναδική παράσταση που ξεκινάει αυστηρά στις 21:00, ενώ ο Νικήτας Κλιντ και οι Ροδες United παρουσιάζουν το πρώτο τους άλμπουμ έπειτα από 8 χρόνια στο Gagarin205 – και το όνομα αυτού «Internet». Ο Ιανουάριος κλείνει με την εμφάνιση των Maybeshewill. Το βρετανικό post-rock συγκρότημα κάνει μια τελευταία στάση στη χώρα μας στις 25/1 και στο Fuzz Club πριν πει το οριστικό αντίο με την επικείμενη διάλυσή του. Ο Φεβρουάριος ξεκινάει με ένα φεστιβάλ: η παρέα των Velvoids διοργανώνει το πρώτο ThinkBabyMusic Festival στο Second Skin, με live, εκθέσεις και διάφορα άλλα. Τα συγκροτήματα που θα λάβουν μέρος είναι οι Skallhal, Angry Boy Jester, The Rattle Proxy, Star Star και Kooba Tercu. Στις 11/2, το Death Disco υποδέχεται γι’ ακόμη μια φορά τη synth pop αγαπημένη Molly Nilsson με τις παγωμένες μελωδίες της. Στις 12/2 έρχονται στην Αθήνα και στον πιο φρέσκο συναυλιακό χώρο της πόλης, στην Πειραιώς 117, οι θρύλοι του doom metal, Candlemass. Στις 18/2, το Death Disco γεμίζει από τους ήχους των τρομερών Hocico με καταγωγή από το Μεξικό και πολύχρονη καριέρα στη «σκοτεινή» ηλεκτρονική σκηνή. Δύο μέρες μετά, στις 20/2, η Πειραιώς 117 υποδέχεται τους Vodka Juniors. Η προηγούμενη συναυλία τους, τον Δεκέμβριο, είχε ακυρωθεί λόγω προβλημάτων υγείας. Ευτυχώς, τα ξεπέρασαν και το γιορτάζουν με ένα μεγάλο live. Την ίδια ημέρα οι Dead Brothers από τη Γενεύη, η μοναδική Death Blues Funeral

Trash ορχήστρα του κόσμου, κάνουν μια επίσκεψη στο Gagarin205 και υπόσχονται μια μυστικιστική μουσική εμπειρία. Στις 24/2, ο Jan Van Engel ερμηνεύει τα νέα του τραγούδια σε στίχους του Ευθύμη Φιλίππου και παρουσιάζει το νέο του άλμπουμ, με τίτλο «Γιαν Βαν», στο Tiki Bar. Τέλος, στις 27/2, το φαινόμενο των All Them Witches επισκέπτεται τη χώρα μας και το Gagarin205. Μαζί τους φέρνουν τους Asteroid για μια άκρως ψυχεδελική βραδιά.

Nέες κυκλοφορίες Μετά τον αναπάντεχο θάνατο του David Bowie το «Blackstar» αποκτάει άλλες διαστάσεις και είναι αναμφίβολα η κυκλοφορία αυτού του μήνα που ξεκίνησε πολύ άσχημα. Απ’ όσα άλμπουμ έχουν ανακοινωθεί μέχρι στιγμής, φαίνεται ότι το 2016 θα είναι μια χρονιά που μεγάλα ονόματα του παρελθόντος επιστρέφουν μαζικά, ενώ γίνεται τέτοιος χαμός από προγραμματισμένες κυκλοφορίες γνωστών και αγνώστων, που είναι δύσκολο να επιλέξεις. Το νέο άλμπουμ των Mechanimal «Delta Pi Delta 4.1» βρίσκεται ήδη στα μαγαζιά και στις 15 του μήνα κυκλοφορεί το δεύτερο άλμπουμ των Daughter «Not to Disappear» με παραγωγό τον Nicolas Vernhes (Deerhunter, War On Drugs, Animal Collective). Στις 22 του μήνα έρχεται το τρίτο άλμπουμ της των Fiery Furnaces με τίτλο «New View» μαζί με τον πολυαναμενόμενο νέο δίσκο του Alex Smoke «Love Over Will», με ένα εξαιρετικό single για πρώτο δείγμα, ενώ την ίδια μέρα βγαίνουν οι νέες δουλειές των John Cale, «M:FANS», η συλλογή των Lush, «Chorus», των Megadeth το «Dystopia», η επιστροφή των Suede με το «Night Thoughts», των Tindersticks με το «The Waiting», των Tortoise με το «Catastrophist», του Ty Segall με το «Emotional Mugger» και της Yoko Ono με τον σαρκαστικό τίτλο «Yes, I 'm a witch too». Στις 29 Ιανουαρίου βγαίνουν δύο ελληνικά από την Inner Ear, το νέο των Callas «Half Kiss Half Pain» με παραγωγό τον Σκλαβούνο για άλλη μια φορά και το πρώτο άλμπουμ των Night Knight, «God is a motherfucker», το προσωπικό πρότζεκτ του Σεραφείμ Γιαννακόπουλου, ντράμερ των Planet of Zeus. Την ίδια μέρα κυκλοφορεί το νέο άλμπουμ των Bloc Party «HYMNS», του Saul Williams, «MartyrLoserKing», και της Sia, «This is Acting». Ο Ιανουάριος έχει ακόμη το νέο του Tricky «Skilled Mechanics» και των Panic! at the Disco «Death of a bachelor». Ο Φεβρουάριος φέρνει το νέο άλμπουμ του Elton John, «Wonderful crazy night», την επιστροφή των Cult με το «Hidden City» και το σάουντρακ για το «Heaven adores you» με κομμάτια του Elliott Smith, το «Big black coat» των Junior Boys και το νέο άλμπουμ των Animal Collective «Painting With». Κατά τα άλλα, επιστρέφουν οι Matmos με το «Ultimate Care II», οι Kula Shaker με το «K 2.0», ο Prins Thomas με το «Principe del norte», ο Bullion με το «Loop the Loop» και η Santigold με το «99Ά».

Eleanor Friedberger 14.1.16 – lifo

25

preview winter

5 Επανεκδόσεις κλασικών αριστουργημάτων, επιστροφή των πιο γνωστών Ελλήνων συγγραφέων και ξένοι τίτλοι-έκπληξη είναι τα εκδοτικά γεγονότα που σφραγίζουν το τέλος του χειμώνα. Από την Τίνα Μανδηλαρά

Η

έλευση της νέας χρονιάς αποκαλύπτει έναν κόσμο που δεν εμφανίζεται πλέον λειψός: αυτός των βιβλίων, τα οποία ανοίγουν δρόμους, ξεσηκώνουν και (συν)ταράσσουν μετά τη θλίψη των εορτών. Οι επικείμενοι τίτλοι δεν κάνουν εκπτώσεις σε ποιότητα και οι εκδότες εξακολουθούν να φέρνουν τα χαρμόσυνα νέα στους πιο δύσκολους –τελευταίους– μήνες του χειμώνα. Αν όλοι λένε πως ο Γενάρης και ο Φλεβάρης είναι οι πιο μελαγχολικοί μήνες, τα νέα εκδοτικά εγχειρήματα που εμφανίζονται αυτούς τους δύο μήνες και μέχρι τέλος Μαρτίου αποδεικνύουν το αντίθετο: είναι σαν να ακολουθείς το καράβι του Χανς Μπλούμενμπεργκ σε Ένα ναυάγιο με θεατή, όπως είναι και ο ομώνυμος τίτλος του σπουδαίου έργου που θα κυκλοφορήσει από τις εκδόσεις Αντίποδες, καθώς σε παρασύρει στον μαγικό κόσμο των μεταφορών. Ο Μπλούμενμπεργκ είναι αυτός που ένωσε τον κόσμο της φιλοσοφίας και της λογοτεχνικής θεωρίας και με οδηγό το φως του Χάιντεγκερ έφτιαξε τις θεωρίες του περί απόλυτης μεταφοράς και μεταφορολογίας. Απανταχού οι μελετητές πίνουν νερό στο όνομά του και η έκδοση του πρώτου βιβλίου του Μπλούμενμπεργκ στα ελληνικά συνιστά εκδοτικό γεγονός. Και ποιος, αλήθεια, μπορεί να αντισταθεί στην αιχμηρά ποιητική και περιπαικτική γλώσσα του Αργύρη Χιόνη; Η Κίχλη έχει έτοιμη μια συλλογή διηγημάτων με αυτοβιογραφικές παρεκτροπές με τον τίτλο Έχων σώας τας φρένας και άλλες τρελές ιστορίες. Μια έκδοση σημαντική, όπως και αυτή της Συνάντησης Γεώργιου Σεφέρη και Στρατή Τσίρκα, δηλαδή του βιβλίου που υπογράφει ο Γιώργος Γεωργής από τον Καστανιώτη. Μικρά κείμενα για την τέχνη από τον Γιάννη Ψυχοπαίδη με τον τίτλο Ημερολόγια της Φωτιάς θα κυκλοφορήσει ο Κέδρος, ενώ ο Διονύσης Καψάλης υπογράφει μια σειρά από δοκίμια στην Άγρα με τον τίτλο Η ταραχή των ανθρώπινων. Από τις ίδιες εκδόσεις θα κυκλοφορήσει νέο βιβλίο από τον Nuccio Ordine, o οποίος έχει αναλάβει την αποκατάσταση των ανθρωπιστικών σπουδών, με τίτλο Μια χρονιά με τους κλασικούς. Στο ίδιο πλαίσιο ενδιαφέρουσας συγκριτικής μελέτης κινείται και η Συνάντηση της γεωγραφίας, με τους μελετητές της γεωπολιτικής κρίσης να παίρνουν θέση κόντρα στην κατίσχυση της οικονομίας (μτφρ. Κρυστάλλη Γλυνιαδάκη) από το Μελάνι. Και, σίγουρα, έχουμε να μάθουμε πολλά από τον François Jullien για τη Φιλοσοφία του ζην (μτφρ. Σοφία Διονυσοπούλου), από τον ίδιο εκδοτικό οίκο. Στα σπουδαία έργα της ξένης λογοτεχνίας δεν μπορούμε να παραλείψουμε το Παγοδρόμιο του Ρομπέρτο Μπολάνιο που θα κυκλοφορήσει από την Άγρα (μτφρ. Κρίτων Ηλιόπουλος), όπου ο ίδιος ο συγγραφέας έλεγε πως «μιλάει για την ομορφιά που είναι φευγαλέα

και συνήθως έχει ολέθριο τέλος». Οι περίφημοι Βοστωνέζοι του Χένρι Τζέιμς, το δηκτικό, τραγικό αλλά και υπέροχα διεισδυτικό βιβλίο για τον αντεστραμμένο φεμινισμό και το τέλος του ιδεαλισμού, θα κυκλοφορήσουν από τη σειρά Orbis Literae των εκδόσεων Gutenberg (μτφρ. Μιχάλης Μακρόπουλος). Οι ίδιες εκδόσεις συνεχίζουν την κυκλοφορία των απάντων του Ερρίκου Ίψεν, αυτήν τη φορά σειρά έχει ο Πέερ Γκυντ. Ένα βιβλίο, πάντως, που πολλοί είπαν πως πρέπει οπωσδήποτε να διαβαστεί είναι αυτό του τρομερού στυλίστα Σάιμον Βαν Μπούι, που θα κυκλοφορήσει από τον Πατάκη με τον τίτλο Όλα τα ωραία άρχισαν μετά (μτφρ. Μαρία Φακίνου). Πολλούς επαίνους απέσπασε και ο Σταθμός Έντεκα της Emily St. John Mandel (μτφρ. Βάσια Τζανακάρη) που θα εκδώσει ο Ίκαρος: το βιβλίο ήταν υποψήφιο για τα βραβεία National Book Award και PEN/Faulkner, ενώ απέσπασε το βραβείο Arthur C. Clarke. Από τον Ίκαρο, επίσης, η Καλή τύχη εδώ και τώρα (μτφρ. Σπύρος Γιανναράς) του Matthew Quick. Η Κίχλη θα κυκλοφορήσει την πλέον ολοκληρωμένη έκδοση για τη συγκλονιστική Σωφρονιστική Αποικία του Φραντς Κάφκα (μτφρ. Βασίλης Τσαλής), με επίμετρο του Hans Dieter Zimmermann. Το πολυαναμενόμενο Χωρίς Μνήμη (μτφρ. Αργυρώ Μαντόγλου), το καλύτερο, όπως λένε, βιβλίο του βραβευμένου με Μπούκερ, Αυστραλού Πίτερ Κάρεϊ για τον άγνωστο κόσμο των χάκερ και των ριζοσπαστικών δυνάμεων, θα κυκλοφορήσει από τον Ψυχογιό. Νέο Πολ Όστερ θα κυκλοφορήσει το Μεταίχμιο με τον τίτλο Το Παλάτι του Φεγγαριού (μτφρ. Σταυρούλα Αργυροπούλου) για την εσωτερική φιλοσοφική ένδεια και την ανήσυχη δεκαετία του ’60, ενώ από τον ίδιο εκδοτικό οίκο θα εκδοθεί η πολυαναμενόμενη Άμυνα του Λούζιν του Ναμπόκοφ (μτφρ. Γιώργος-Ίκαρος Μπαμπασάκης). Ο μεταφραστής και συγγραφέας Γιώργος-Ίκαρος Μπαμπασάκης υπογράφει στις εκδόσεις Κριτική και μια ενδιαφέρουσα μελέτη για τον William Burroughs, τον οποίο γνωρίζει καλύτερα και από τον εαυτό του.

Οι Έλληνες επιστρέφουν Ο χειμώνας θα μας χαιρετήσει με νέους τίτλους από τα σημαντικότερα ονόματα των Ελλήνων συγγραφέων από τις εκδόσεις Πατάκη: νέο βιβλίο αναμένεται από την πολυαγαπημένη Μάρω Δούκα με τίτλο Τίποτα δεν χαρίζεται, από τον εξαιρετικό διηγηματογράφο Γιώργο Σκαμπαρδώνη με τον ιντριγκαδόρικο τίτλο Υπουργός Νύχτας. Ο Αύγουστος Κορτώ ανεβάζει ψηλά τον πήχη με τη Νεοελληνική Μυθολογία, ενώ ο Χρήστος Χωμενίδης γράφει το Νεαρό άσπρο ελάφι. Ο Πατάκης θα επανεκδώσει επίσης τη Βιοτεχνία Υαλικών του Μένη Κουμανταρέα. Νέος τίτλος από τον Αλέξη Πανσέληνο αναμένεται από το Μεταίχμιο με τίτλο Η κρυφή πόρτα, που περιγράφει πώς μια κρυφή πόρτα μπορεί να δώσει αφορμή για μια κρυφή σχέση. Από την Άγρα αναμένεται ο Κατάδεσμος του Θωμά

Κοροβίνη. Υπάρχουν, ωστόσο, και Έλληνες μυθιστοριογράφοι που αποφασίζουν να μιλήσουν για τη μεγάλη τους αγάπη, τη λογοτεχνία, όπως ο Δημήτρης Στεφανάκης, που θα μας εξηγήσει Πώς η λογοτεχνία αλλάζει τη ζωή σου, από τις εκδόσεις Ψυχογιός. Γιατί ο Όμηρος έχει σημασία διερευνά, στις ίδιες εκδόσεις, και ο Άνταμ Νίκολσον, ο οποίος εξηγεί γιατί η Ιλιάδα και η Οδύσσεια έχουν τόσα να πουν για την ανθρώπινη φύση διαχρονικά. Έτσι, παρακολουθούμε ένα δείπνο στο Παρίσι του 19ου αιώνα που προκάλεσε έριδες, βρίσκουμε τον Κητς να ανακαλύπτει, στην ομηρική μετάφραση του Τσάπμαν, την έμπνευση για να ταξιδέψει στα «βασίλεια του χρυσού», ενώ από τις σελίδες του βιβλίου παρελαύνει και ο επιφανής εκφραστής των ομηρικών σπουδών Μίλμαν Πάρι. Ένας αρχαιολόγος, πάντως, που γνωρίζει καλά άγνωστες πτυχές της Ιστορίας και παρασύρει τον αναγνώστη σε μια απολαυστική περιπέτεια είναι ο David Gibbons, που στην Πυραμίδα του μιλάει για την έξοδο του Μωυσή από την Αίγυπτο και το άνοιγμα στην ανθρωπότητα –για τους λάτρεις του ιστορικού μυθιστορήματος–, από τις εκδόσεις Διόπτρα. Οι ίδιες εκδόσεις θα κυκλοφορήσουν και νέο βιβλίο του γνωστού συγγραφικού διδύμου που υπογράφει με το ψευδώνυμο Nicci French και τον τίτλο Οργισμένη Παρασκευή, για τους αμέτρητους φαν του είδους. Και, φυσικά, επειδή πολλή κουβέντα γίνεται τελευταία για τον Πολ Μέισον με τη γνωστή σειρά ντοκιμαντέρ This is a coup και τις γνωστές παρεμβάσεις του στην Ελλάδα της κρίσης, πολυαναμενόμενη καθίσταται αυτόματα η έκδοση του Μετακαπιταλισμού του από Καστανιώτη.

Σημαντικές εκδόσεις Αναμφίβολα, γεγονός συνιστά η έκδοση του Βιβλίου των φανταστικών όντων του Μπόρχες (μτφρ. Γιώργος Βέης) από τον Πατάκη, όπου ο αριστουργηματικός μυθιστοριογράφος μάς αποκαλύπτει γιατί κανείς και τίποτα δεν μπορεί να συγκριθεί με τα όντα της μυθολογίας, ούτε καν ο ίδιος ο Δημιουργός. Όσο αγνοούμε τη σημασία του δράκοντα, άλλο τόσο αγνοούμε και τη σημασία του σύμπαντος – για τον Μπόρχες είναι εξίσου αξιομελέτητα και μνημειώδη. Κανείς, επίσης, δεν μπορεί να προσπεράσει το γεγονός της επανέκδοσης της Έκλειψης του Λόγου, του περιώνυμου δηλαδή έργου του Μαξ Χορκχάιμερ, από τις εκδόσεις Κριτική. Τα πιο σημαντικά ιδεολογικά και φιλοσοφικά ρεύματα που χάραξαν την Ιστορία και την ανθρωπότητα αναλύονται συνοπτικά στη Σύντομη ιστορία της δυτικής σκέψης του Stephen Trombley που αναμένεται από τις εκδόσεις Κέδρος. Το τέλος του χειμώνα, πάντως, και ο ερχομός της άνοιξης επιστεγάζονται από την επικείμενη κυκλοφορία αριστουργημάτων όπως η Άννα Καρένινα του Τολστόι (μτφρ. Κοραλία Μακρή) και οι Φτωχοί του Ντοστογιέφσκι (μτφρ. Άρης Αλεξάνδρου) από τις εκδόσεις Γκοβόστη.

βιβλιο 26 lifo – 14.1.16

Τhe Good LiFO

tox ίδων με Bo τ υ ρ ία ε π Θερα Ενδυνάμωση μαλλιών

κι! ά ρ ω δ ε τ α δίσ Ελάτε, κερ

Θερμόλυση

απεία ρ ε θ ο ν ο γ Oξυ Θε

ραπεία τ οπικού π άχους λεμφική αποσυμφόρηση

Ηλεκτροθεραπεία Σύσφιξη Γλουτών

personal shopper

Φωτοαν άπλαση σώματο ς

ίτιδας η κυτταρ Αφαίρεσ

ομορφια

Τρόμος στις αλυσίδες με κέντρα αδυνατίσματος και ομορφιάς Κείμενο-ρεπορτάζ: Τζούλη Αγοράκη. Εικονογράφηση: Athenean Sailor Σαράντα τέσσερις υποθέσεις που αφορούν ινστιτούτα αισθητικής (παράνομη άσκηση επαγγέλματος, απάτη, σωματικές βλάβες από αμέλεια) έχει στείλει στη δικαιοσύνη ο Συνήγορος του Καταναλωτή τα τελευταία χρόνια. Παρ’ όλα αυτά, οι μέθοδοί τους παραμένουν ίδιες και η

τακτική των περισσότερων από αυτών φτάνει να ξεπερνά πολύ επικίνδυνα όρια. H Τζούλη Αγοράκη αποδέχεται την προσφορά για ένα «δωρεάν μασάζ» και μπαίνει στον καφκικό (και εντελώς υποτιμητικό για τις γυναίκες) κόσμο ενός ινστιτούτου αδυνατίσματος.

➽ 14.1.16 – lifo

27

«Είσαι πολύ τυχερή», μου ξαναλέει, «που ήρθες σήμερα εδώ». Θα κάνουμε 15 θεραπείες με το επαναστατικό μηχάνημα. Θα με καλύψουν με κάτι μεμβράνες και θα με βάλουν σε έναν ας πούμε φούρνο. «Θα σε δει και ο διαιτολόγος, να χάσεις 5-6 κιλά». «Μα, είμαι μόνο 44», της λέω με αγανάκτηση, γιατί καλή η Νάσια και το ρεπορτάζ, αλλά αν με φτάσουν 39 κιλά, θα με εξαφανίσουν

28 lifo – 14.1.16

Π

ερπατώ, περπατώ στην Έρμου, όταν ο λύκος δεν είναι εκεί. Και όμως είναι. Και όχι μόνο ένας, αλλά αρκετοί. Όλοι τους πεινασμένοι για ανασφαλείς γυναίκες. Σε ποιο σημείο είναι συγκεντρωμένοι; Σε πολλά κεντρικά σημεία στην πόλη. Εγώ συναντώ μια αγέλη στη γωνία των ΜcDonald's στην Ερμού. Αγόρια και κορίτσια που σε σταματούν για να σου κάνουν ένα «δωράκι», να τραβήξεις έναν τυχερό λαχνό, να σε φιλέψουν μια περιποίηση ομορφιάς, μια προσφορά αδυνατίσματος, να σου χαρίσουν μια μεγάλη ευκαιρία και αφού σε ψιλομπερδέψουν, να σε οδηγήσουν στο «μεγάλο θυσιαστήριο», για να σε γδάρουν και να σε εξευτελίσουν κανονικά. Πάντα τους προσπερνώ βιαστικά και όταν ακούω αυτό το «έχετε μισό λεπτούλι;» μου ανάβουν τα λαμπάκια. Για χάρη, όμως, του ρεπορτάζ γίνομαι το τέλειο θύμα. « Έχετε μισό λεπτούλι;» μου λέει ένας νεαρός. «Και ένα και δύο» απαντώ με χαμόγελο. «Α, τότε υπέροχα, γιατί είναι η τυχερή σας μέρα. Κερδίσατε ένα τέλειο δώρο και είναι όλο δικό σας, εντελώς δωρεάν». Μου δίνει ένα χάρτινο σακουλάκι, βγάζω ένα γούρι του 2016. «Να σου μπει καλά» λέει και το γυρίζει αμέσως σε ενικό με σεξιστικό υπονοούμενο. Γελάω αμήχανα. «Και επειδή είσαι πολύ κούκλα (ο ενικός δημιουργεί οικειότητα), σου κάνω εγώ, ο Βασίλης, προσωπικά, δώρο ένα εντελώς δωρεάν μασάζ και μια περιποίηση προσώπου αξίας 150 ευρώ». «Τι, έτσι, στα καλά καθούμενα;» λέω εγώ, κάνοντας τη δύσπιστη. «Ποιος είσαι, ο Άγιος Βασίλης;». Συνεχίζει το ποίημα που του έχουν μάθει. «Επειδή έχεις ωραίο χαμόγελο και δεν συναντάς συχνά τέτοια χαμόγελα, κερδίζεις σήμερα την προσφορά». Γελάω με χάχανο, όπως θα έκανε αυτή με το ωραίο χαμόγελο που κερδίζει την προσφορά. «Μόνο που πρέπει να έρθεις μέχρι επάνω. Να, βλέπεις, εδώ απέναντι, δυο βήματα είναι» και μου δείχνει το αντικριστό κτίριο. «Πάμε μέχρι τον πρώτο να σφραγίσουμε την προσφορά». Στο «να σφραγίσουμε την προσφορά» αισθάνομαι σαν κοτόπουλο που πρέπει να του βάλουν αυτή την μπλε-μοβ στάμπα. «Μα, βιάζομαι» λέω. «Δύο λεπτά θα κάνουμε, θα ανέβουμε μαζί να πούμε στην υπεύθυνη ότι είσαι η τυχερή της ημέρας και μετά να πας στις δουλειές σου, να ’χουμε κλείσει το ραντεβουδάκι, να έρθεις όποτε θες, να σε περιποιηθούμε». «Ας είναι», γνέφω, «μόνο για πέντε λεπτά» και τον ακολουθώ. Στο ασανσέρ κι άλλα γραπωμένα θύματα. Χαμογελάμε αμήχανες. Κυρίες όλες, όχι στην πρώτη νιότη, στρουμπουλούλες, με εμφανή τα θεματάκια τους. Το κέντρο αδυνατίσματος-ομορφιάς είναι γεμάτο κόσμο. Το τηλεφωνικό κέντρο έχει πάρει φωτιά. Περιμένουμε έξω από κλειστή γυάλινη πόρτα. Ο Βα-

σίλης με ρωτάει το ζώδιό μου. Είχε μια κοπελιά παλιά, Ταύρο, ζόρική ήταν, αυτός είναι Παρθένος. Αυτά τα μαθαίνω μέχρι να με παραδώσει ένα τέταρτο μετά στην υπεύθυνη. Με συστήνει: «Από δω η τυχερή κυρία». Με σκέφτομαι σαν γιαπωνέζικο manga, να τους καθαρίζω όλους εκεί, με το όνομα «η τυχερή κυρία», αλλά πνίγω αυτές τις σκέψεις. «Το ονοματάκι σου;» ρωτάει η άμεση Σία σε άμεσο ενικό, που τον έχει από τα παιδικά της στον αυτόματο πιλότο. «Νάσια» απαντάω, με ό,τι όνομα μου κατέβηκε για την περίσταση. Η Σία χαίρεται, γιατί Νάσια λένε την ξαδέλφη της που είναι πολύ δεμένες. Καθόμαστε αντικριστά σε πολυθρόνες. «Λοιπόν, Νάσια» με κοιτάει στα μάτια. «Ας μιλήσουμε σαν γυναίκες». Νομίζω ότι θα με ρωτήσει πότε ήταν τα τελευταία έμμηνα, άλλα με αιφνιδιάζει περισσότερο. «Είσαι ευχαριστημένη από την εμφάνισή σου;». Και πάνω στον πρώτο αιφνιδιασμό, έρχεται και δεύτερος. «Σου αρέσει αυτό που βλέπεις στο καθρέφτη;». «Άλλες μέρες ναι, άλλες όχι» λέω με αφοπλιστική ειλικρίνεια, ξεχνώντας για λίγο την περσόνα «Νάσια». «Ας σταθούμε, γλυκιά μου, στις μέρες που δεν σου αρέσει αυτό που βλέπεις. Τι δεν πάει καλά, λοιπόν; Τι θα ήθελες να αλλάξεις πάνω σου;». Το ρωτάει σιγά, μειλίχια, με εκνευριστική φωνή. «Σε γενικές γραμμές, τίποτα» λέω με την αυτοπεποίθηση της Ζιζέλ. Αλλά η Σία είναι επίμονη. «Όχι, χρυσή μου, δεν θα σταθούμε στις γενικές γραμμές. Θέλω να σκεφτείς δυνατά και να ομολογήσεις τι δεν σου αρέσει πάνω σου». «Ξέρω γω; Η μύτη μου είναι ίσως λίγο τσουληθράτη» και γυρίζω να της δείξω το αριστερό προφίλ. «Όχι, όχι, μη σταθούμε στη μύτη σου, ας πάμε στο σώμα σου. Τι δεν θα ήθελες να έχει το σώμα σου;». «Φθορά» λέω εγώ ολίγον ποιητικά. Δεν της αρέσει η απάντηση, αλλά της δίνει ένα πάτημα. «Τι έχουμε; Χαλάρωση; Κυτταρίτιδα;». Τα μάτια της ξαφνικά βγάζουν σπίθες σαν επίμονου λαγωνικού που ανακάλυψε το θήραμα. « Έ, ναι, λίγο κυτταρίτιδα μπορεί να έχω, αλλά ποια γυναίκα δεν έχει; Ακόμα και η Κέιτ Μος». «Ας σταθούμε σ’ εσένα, στο δικό σου πρόβλημα. Γιατί ένα τόσο καλλίγραμμο κορίτσι να έχει κυτταρίτιδα;». Μου το λέει τόσο σοβαρά, σαν να με έπιασε να χτυπάω ηρωίνη, ενώ ήμουν η πρώτη στο μεταπτυχιακό. «Για να μη με ματιάζουν» της απαντάω. Χιούμορ μηδέν. «Βγάλε το παντελόνι σου» με προστάζει. Αυτό δεν το περίμενα. Κατεβάζει στόρια, κλειδώνει πόρτα. « Έλα, είμαστε μόνες, μην ανησυχείς, να τσεκάρω το μέγεθος του προβλήματος, την κυτταρίτιδά σου». Βγάζω το παντελόνι απρόθυμα, ξεφυσώντας σε στυλ τι τραβάμε για το ρεπορτάζ. Η Σία έρχεται προς το μέρος μου και έχει περιφέρεια που βγάζει μάτι, τριπλή από τη δική μου. Τι φταίει η δόλια; Όπως μαθαίνω, τις διαλέγουν γεματούλες για να μην κομπλάρουν τις ακόμα πιο γεματούλες που πηγαίνουν εκεί. «Ω, εσύ είσαι αδύνατη», λέει με έκπληξη, «μόνο μαρούλια τρως;». Κρυφοκαταπίνει τα γέλια της σαν να τρίβει τα χέρια ότι εδώ πέσαμε σε νευ-

ρωσική. Με τσεκάρει εξονυχιστικά σαν να είμαι αντικείμενο που θα το βγάλει σε δημοπρασία, μου λέει να γυρίσω να δει τους γλουτούς μου, κάνω στροφή, και αντί να με στολίσει με ένα ας πούμε «καλλίπυγος», βγάζει ένα ουρλιαχτό φρίκης και λέει με τρομερά σοβαρό ύφος: «Κυτταρίτιδα, στάδιο τρία».

Α

πό εκείνη την ώρα έγινε μια άλλη Σία, αγέλαστη και συγκεκριμένη. «Μπορείς να βάλει το παντελόνι σου». Στέκεται αμίλητη, κοιτάζει κάτω. Νομίζω ότι θα μου ανακοινώσει καρκίνο σε προχωρημένο στάδιο. Μου λέει ότι η κυτταρίτιδά μου έχει προχωρήσει και στη μέσα στιβάδα. Παίρνει ένα χαρτί και μου ζωγραφίζει την υποτιθέμενη κυτταρίτιδα, που από απλό φλοιό πορτοκαλιού έχει μετατραπεί σε σοβαρή συσσώρευση λίπους. «Και, λοιπόν, γιατρέ, θα μου τους αφαιρέσετε τους γλουτούς;». Ουδέν σχόλιο. «Είσαι πολύ τυχερή», μου ξαναλέει, «που ήρθες σήμερα εδώ». Θα κάνουμε 15 θεραπείες με το επαναστατικό μηχάνημα (νομίζω το λέει «σλέντερτον»). Θα με καλύψουν με κάτι μεμβράνες και θα με βάλουν σε έναν ας πούμε φούρνο. «Θα σε δει και ο διαιτολόγος, να χάσεις 5-6 κιλά». «Μα, είμαι μόνο 44», της λέω με αγανάκτηση, γιατί καλή η Νάσια και το ρεπορτάζ, αλλά αν με φτάσουν 39 κιλά, θα με εξαφανίσουν. «Πιο κάτω είναι η ανορέξια νερβόζα» της λέω, αλλά δεν ιδρώνει το αυτί της. «Θα πας εκεί που χρειάζεται» απαντάει ακόμα πιο σοβαρά. «Και τώρα που σε βλέπω στο φως, έχεις και ένα θεματάκι με την τριχοφυΐα σου». Τι έχω, λέει; Μου δείχνει το χέρι μου. « Ένα ξανθό χνούδι είναι μόνο» λέω και χαδεύω το σχεδόν καραφλό μου χέρι. «Όχι, θα κάνουμε λέιζερ παντού» αποφαίνεται. «Μα, δεν την πιάνει το λέιζερ την ξανθή την τρίχα». «Τα δικά μας μηχανήματα όλα τα πιάνουν». Γράφει με πάθος σε ένα χαρτί τα στάδια που θα περάσω: θα με δει διαιτολόγος, ορμονολόγος, ειδικός συνεργάτης με μια παράξενη ιδιότητα «ρυθμιστής θερμίδων και χούλα χουπ». Θα κάνω μια ολοκληρωμένη φροντίδα πρόσωπου πέντε επισκέψεων τουλάχιστον γιατί το δέρμα μου είναι θαμπό, ένα μποτοξάκι γιατί στο μεσοφρύδιο έχω ρυτίδα σκαμμένη και όλα αυτά θα στοιχίσουν 1.800 ευρώ, αλλά επειδή είναι η τυχερή μου μέρα και με συνδρομή και απεριόριστες επισκέψεις δύο χρόνια στο γυμναστήριο σήμερα όλα 1.000 ευρώ, σε στυλ «το αφεντικό τρελάθηκε». «Και μετά θα είσαι μια άλλη γυναίκα» λέει με ανακούφιση, εννοώντας ότι τελειώνει κάπου εδώ ο προσηλυτισμός μου. Νοσταλγώ ήδη την παλιά γυναίκα, πριν ανέβω σε εκείνο τον όροφο. Ούτε για ρεπορτάζ δεν τρώγεται όλο αυτό. Έχω πάθει πονοκέφαλο από τις πολλές πληροφορίες, την τεχνολογία, τα μηχανήματα, τα στάδια απώλειας του ειδικού βάρους μου, αλλά και του κέντρου βάρους μου, και του μέτρου γενικότερα. Τη ρωτάω αν έχει παυσίπονα, μα, φυσικά και έχει και είναι λο-

τι πρέπει να προσέχουν οι καταναλωτές όταν αγοράζουν προγράμματα παροχής υπηρεσιών γυμναστικής, αισθητικής, αδυνατίσματος 'η ιατρικής φύσης, σύμφωνα με τον συνήγορο του καταναλωτή: Να μην εξοφλούν το κόστος του προγράμματος προκαταβολικά, ακόμη και αν εμφανίζεται ως προσφορά ή συνοδεύεται με δώρα. Να επιβεβαιώνουν την ιδιότητα του προσώπου που πραγματοποιεί τις θεραπείες (π.χ. για θεραπεία από γιατρό: όνομα και ιδιότητα γιατρού). Να υπογράφουν δελτία παραγγελίας με τους όρους που συμφωνήθηκαν (ιδίως τον τρόπο και τον χρόνο παροχής των υπηρεσιών και ανάλυση της αξίας της κάθε μεμονωμένης υπηρεσίας και το είδος της). Να ζητούν αντίγραφα των συμβάσεων που υπογράφουν. Οι συμβάσεις πρέπει να αναφέρουν τα πλήρη στοιχεία της εταιρείας (επωνυμία, διακριτικό τίτλο, διεύθυνση, τηλέφωνο, αριθμό άδειας λειτουργίας της επιχείρησης, ΑΦΜ και ΔΟΥ). Να ζητούν και να κρατούν τις αποδείξεις για τις υπηρεσίες που τους παρέχονται, με αναφορά της θεραπείας που κάνουν κάθε φορά.

γικός ο πονοκέφαλος όταν συνειδητοποιείς το μέγεθος του προβλήματος. Όμως με προτρέπει να τους βλέπω σαν φίλους μου και με μέθοδο και πρόγραμμα όλα θα φτιάξουν. Σκέφτομαι το μέγεθος της ανθρώπινης βλακείας, το στημένο πανηγύρι της ματαιοδοξίας, αφήνω λίγο τη Νάσια και βγαίνει η Τζούλη, που δεν τη λες ακριβώς φεμινίστρια, αλλά κάποια που λυπάται τα υπνωτισμένα κορίτσια και όλη την τσίχλα που τους έχουν κολλήσει στον εγκέφαλο. «Τώρα, σοβαρά, Σία, ποιος σας τα μαθαίνει αυτά τα γελοία λογύδρια; Ποιες γυναίκες τα χάφτουν αυτά; Πλουτίζετε από την κακομοιριά τους, ρουφάτε λαίμαργα τις ανασφάλειές τους. Γιατί τις υποτιμάτε τόσο;». Η Σία ανασκουμπώνεται. Εγώ πάλι δαγκώνω γλώσσα και με βουγιουκλακισμό το ψευτοσώζω, λέγοντας «με πεθαίνει το κεφάλι μου». «Ναι, γλυκιά μου, να μη σε κρατάμε άλλο». Η Σία έχει ψιλοσκιαχτεί από το ξέσπασμα. «Δώσε μια προκαταβολή σήμερα 200 ευρώ, που θα αφαιρεθεί από το συνολικό ποσό των 1.000 ευρώ. Αν έχεις καρτούλα, τα βάζουμε σε δοσούλες». Ωχ αμάν, έχω αλλεργία με τα υποκοριστικά, θέλω να της συνεχίσω το μπινελίκι, αλλά, όπως έλεγε ο Χάρρυ Κλυνν, κρατιέμαι. «Δεν έχω ούτε κάρτα, ούτε 200 ευρώ πάνω μου». «Ε, δώσε 150» λέει η Σία, που όπως φαίνεται έχει τελικά χιούμορ. «Μόνο ένα εικοσάρικο έχω πάνω μου». «Δώσε αυτό και να ξεκινήσουμε αίτηση για κάρτα και έλα πάλι το απόγευμα». Μου υπερτονίζει ότι μόνο για σήμερα ισχύει αυτή η τιμή και αυτό γιατί είναι η τυχερή μου μέρα και κέρδισα την προσφορά που την κερδίζει μία στις 1.000 γυναίκες. Είμαι πράγματι στο στόμα του λύκου. Το ρεπορτάζ έχει ολοκληρωθεί. Εδώ μιλάμε για οργανωμένο έγκλημα, σε πιάνουν απ’ όπου μπορούν, ακόμα και το νερό το πιάνουν, που δεν έχει άκρες. «Λοιπόν, Σία», της λέω, «έφυγα». «Όχι, πρέπει κάτι να δώσεις» λέει και με πιάνει από το χέρι μου (αυτό με την υποτιθέμενη τριχοφυΐα). Ναι, όπως το γράφω, με ψιλοτραβάει. «Δεν δίνω τίποτα» λέω τσαμπουκαλεμένα. Έχω επιστρέψει στον κανονικό μου εαυτό και το μάτι μου έχει γυρίσει. Και τότε συνέβη το καταπληκτικό: μου λέει «μια στιγμούλα μόνο, περίμενε». Κλείνει τη γυάλινη πόρτα και τσιρίζει «Γιώργοοοο, Γιώργοοοο, ας μου φωνάξει, ρε παιδιά, κάποιος τον Γιώργο». Της φωνάζουν τον Γιώργο και ακούω επί λέξει, τύπου ψιθυριστά: «Είναι μέσα ψημένη, θέλει όμως ξαφνικά να φύγει». Και μπαίνει ο Γιώργος. Και απολαύστε τη συνέχεια, όλη δικιά σας. Σκάει ο ωραίος Γιώργος. Μου κάνει χειραψία, από αυτές με την υγρασία στις παλάμες από παραπανίσιο άγχος. Έχει, όμως, μια σιγουριά ότι κάνει εντύπωση και εφέ στις γυναίκες. «Σία», λέει με βαθιά φωνή σε στυλ Πρέκας στο Ψυχή και Σάρκα, «δεν θα μου συστήσεις την κυρία;». Σας ορκίζομαι στον θεό του macbook air μου (που γράφω) ότι μου έκανε χειροφίλημα. «Νάσια, τι ωραίο όνομα για μια τόσο ωραία κύρια». Γιώρ-

γος Απαυτόπουλος συστήνεται, «αλλά ας μιλάμε στον ενικό». «Αλίμονο» λέω εγώ. «Σία, άφησέ με μόνο με τη γλυκιά Νάσια». Η Σία φεύγει και σαν σκυταλοδρομία τού αφήνει τις σημειώσεις της. Κλείνει πίσω η πόρτα και με ρωτάει αν πίνω κάτι. «Μα, καλά, δεν έχουν φέρει έναν καφέ;» το πρωτοπαλίκαρο εκνευρίζεται. Του λέω ότι δεν θέλω. «Νερό, γλυκιά μου, νερό, ό,τι θέλει η μπέλα Νάσια». Αρχικά νόμιζα ότι δεν άκουσα καλά, άλλα με είπε «μπέλα» δεκάδες φορές. «Λοιπόν, τι έχουμε εδώ;» κάνει και κοιτάει το βιογραφικό μου, δηλαδή τις σημειώσεις της Σίας. Γελάει δυνατά. Γελάει και λέει: «Ας γελάσω. Μα, τι γράφει εδώ η Σία, μπορούμε να κάνουμε το άγαλμα πιο τέλειο; Είσαι από μόνη σου»... «μπιμπελό» προσθέτω εγώ. «Ακριβώς, γλυκιά μου, ένα μπιμπελό. Εγώ θέλω απλώς να σε σμιλέψω, να κάνω το τέλειο, αριστούργημα». Ναι, τέτοια έλεγε, εμετικά. Σίγουρα, μαζί με το ταχύρρυθμο σεμινάριο πλύσης εγκεφάλου στις γυναίκες, τον συμβούλεψαν να διαβάσει και λίγο Μπάρμπαρα Κάρτλαντ, γιατί σε αυτό το πόστο χωρίς Άρλεκιν δεν πας.

Μ

ην το πάθεις σαν τον Χαλεπά», του λέω, «και δεν φτάνει το μάρμαρο να τεντώσω πόδι». Δεν το πιάνει όμως, όχι ότι το περίμενα. Συνεχίζει τα δικά του. «Σκοπός μου είναι να κάνω το καλό καλύτερο» μιλάει πάντα σε πρώτο πρόσωπο. Του φέρνουν το φρέντο του, μου λέει «εβίβα, μπέλα», τσουγκρίζουμε καφέ με νερό, υπάρχει μια τύπου ευθυμία στην ατμόσφαιρα. «Άκου κυτταρίτιδα» λέει σαν να του έκαψαν και τον δικό του εγκέφαλο. «Παντελόνι δεν ξαναβγάζω» τον κοιτάω συφιλιασμένα. «Όχι, προς Θεού. Αυτό που θέλω να πω είναι ότι είσαι πράγματι τυχερή που ήρθες σήμερα. Θα κάνουμε κάποιες θεραπείες σύσφιξης, τη γυμναστικούλα μας, τα μποτοξάκια μας, λίγο υαλουρονικούλι, γιατί ο χρόνος τρέχει, μπέλα μου, τρέχει, κι εμείς τον σταματάμε. Θα κάνουμε και την αποτριχωσούλα μας, να μην έχεις στο μυαλό σου ξυραφάκια και έννοιες και είμαστε εντάξει. Ούτε κυτταρίτιδες, ούτε σλέντερτον, ούτε ταλαιπωρίες. Αυτά είναι για τις άλλες, εσύ είσαι γυναίκαδυναμίτης. Και επειδή νομίζω ότι κατάλαβες από το πρώτο λεπτό ότι υπήρξε ανάμεσά μας χημεία και είναι η τυχερή σου μέρα (σκέψου τις άτυχες), από τα 1.000 ευρώ, μόνο για σένα, σήμερα, 500». Μου το λέει σιγά, και μου λέει και ότι θα ’ναι το μυστικό μας, θα το ξέρουμε μόνο εκείνος κι εγώ. Κλείνει μάτι και με κοιτάει από πάνω προς τα κάτω. «Μπέλα, είσαι πολύ ωραία γυναίκα, θα σ’ το έχουν πει φαντάζομαι. Δεν έρχονται κάθε μέρα εδώ τέτοιες γυναίκες». Κάθεται στην πολυθρόνα σαν να βουλιάζει, χαλαρώνει και ανοίγει και ένα κουμπί στο πουκάμισό του. Μοιάζει να χαλαρώνει πραγματικά, ρουφάει τον καφέ και μου εξομολογείται: «Όλο κάτι χοντρές, κουρασμένες νοικοκυρές έρχονται, που έχουν βαρεθεί τη ζωή τους και είναι

απελπισμένες». «Κι εσύ τους δίνεις νόημα;». «Να σου πω την αλήθεια, με έναν τρόπο τις βοηθάω να βρουν το νόημα» εδώ μου κλείνει το μάτι. «Δηλαδή, τους πουλάς και λίγο έρωτα, να έχουν κίνητρο να έρχονται». «Όλοι ένα κίνητρο ψάχνουμε, βρε μπέλα» μου λέει και με ρίχνει σε υπαρξιακό προβληματισμό. Θέλω να του πω ότι αν το προχωρήσει, μπορεί να το γυρίσει και στο ζιγκολίκι, αλλά δεν μου πέφτει και λόγος. «Δεσμευμένη;» ρωτάει. Και εκεί καταλαβαίνω ότι έχω βάλει οριστική τελεία και παύλα στο ρεπορτάζ και ό,τι άλλο μόνο περιττό θα είναι. «Γιώργο, θα φύγω και θα ξανάρθω αν είναι, δεν κρατάω και λεφτά πάνω μου». Ο Γιώργος αλλάζει χρώματα, πρασινίζει σαν τον εξορκιστή, φοβάμαι ότι θα του φύγει ρουκέτα πράσινος εμετός. «Πού πας; Πού θα πας; Πρέπει τώρα να κλείσουμε την προσφορά». Ανασκουμπώνεται, κλείνει το πουκάμισο που άνοιξε πριν, γυρνάει στα ποσοστά που ίσως πάρει από μένα και θα τα χάσει. «Τέτοια προσφορά δεν ξανάγινε, δώσε 200 ευρώ τουλάχιστον». Ξανά-μανά τα ίδια. «Δεν έχω». «Δώσε 100, ό,τι έχεις». «Τα ’παμε και με τη Σία αυτά, έφυγα απ’ το σπίτι με ένα εικοσάρικο». Μου τονίζει ότι είναι σοβαρό, ότι αν δεν πάω μέχρι το απόγευμα, τα χάνω όλα και δεν θα ισχύει η προσφορά. Χάνω και το δωρεάν μασάζ του Βασίλη για το ωραίο μου χαμόγελο και την περιποίηση προσώπου και όλα τα αβαντάζ που μου προσφέρανε τόσο γενναιόδωρα. «Καλά, θα το σκεφτώ». «Όχι, δεν έχεις να σκεφτείς τίποτα». Αρχίζει και με πιέζει ασφυκτικά: «Άφησε ό,τι έχεις, έστω και 10 ευρώ». Κάνει σαν τζάνκι στην Ομόνοια. «Άφησε ταυτότητα, κυρίως αυτό, και όταν φέρεις τα χρήματα ή σου βγάλουμε την κάρτα, την παίρνεις». «Τι λες, ρε Γιώργο, πας καλά;» αντιδράω. «Μην το κλοτσάς, ρε μπέλα, μη» κάνει με απογοήτευση και λίγο πόνο, σαν να 'φαγε κλοτσιά στο καλάμι, «μην το χαλάς όλο αυτό. Δεν το βλέπεις, δεν γίνεται κάθε μέρα αυτό». «Ποιο;» ρωτάω έντρομη. «Να δεις έναν άνθρωπο και να υπάρχει χημεία». Μένω εμβρόντητη από όλη αυτή την πίεση, την κακή ερμηνεία, τον γκροτέσκο ερωτισμό. «Δώσε μου τουλάχιστον το κινητό σου», λέει ξέπνοα, «μήπως σου κρατήσω την προσφορά ανοιχτή για δυο-τρεις μέρες». Του δίνω άλλο νούμερο. Τότε λέει «κάτσε να κάνω αναπάντητη» και αιφνιδιάζομαι σε σημείου πανικού. Μια που το λέει και πάει να σχηματίσει τον αριθμό και μια που ανοίγω τη γυάλινη πόρτα και πετάγομαι έξω τρέχοντας. «Μπέλα, έεεελα» φωνάζει σαν τον Φούντα που φώναζε τη Στέλλα κι εγώ έχω γίνει άφαντη, έτσι όπως ήθελαν να με αφανίσουν με τα πέντε-έξι κιλά που θα έχανα. Τρέχω από τη σκάλα και νιώθω πραγματικά ότι ξέφυγα από το στόμα του λύκου. Κορίτσια και αγόρια προσοχή, η ματαιοδοξία βλάπτει σοβαρά τη συνείδηση, την υγεία και καλλιεργεί αυτούς τους παράδοξους τόπους όπου κάποιοι κονομάνε χοντρά από τη βλακεία μας.

Να ενημερώνουν άμεσα την τράπεζα (εγγράφως) σε περίπτωση ακύρωσης της συμβάσεως με τη μονάδα αδυνατίσματος, εφόσον η πληρωμή έχει γίνει με πιστωτική κάρτα, για να τους επιστραφούν τα χρήματά τους για τις υπηρεσίες που δεν έχουν παρασχεθεί. Να αποχωρούν από το ινστιτούτο αισθητικής αν αισθανθούν ψυχολογική παρενόχληση ή πίεση. Να μην κάνουν χρήση σκευασμάτων, αν δεν ελέγξουν γνωστοποίηση ΕΟΦ. Ο καταναλωτή μπορεί να υπαναχωρήσει από τη σύμβαση χωρίς καμία αιτιολογία μέσα σε 30 ημέρες από τη σύναψή της, με αποστολή γραπτής ειδοποίησης προς το ινστιτούτο. Δικαιούται, επίσης, να καταγγείλει οποτεδήποτε τη σύμβαση και να αποδεσμευθεί από αυτή, οπότε θα αφαιρεθεί η αξία των υπηρεσιών που του έχουν ήδη παρασχεθεί και θα του αποδοθεί το υπόλοιπο, αν και η εταιρεία δικαιούται να παρακρατήσει ποσοστό 2,5% του υπολοίπου αυτού. Ο Συνήγορος του Καταναλωτή, τα τελευταία χρόνια, έχει στείλει στον εισαγγελέα 44 υποθέσεις που αφορούν ινστιτούτα αισθητικής (ιδίως για παράνομη άσκηση επαγγέλματος, απάτη, σωματικές βλάβες από αμέλεια κ.λπ). Πρόσφατα άρχισε και η συνεργασία μας με τον Ιατρικό Σύλλογο Αθηνών για καταγγελίες που αφορούν ιατρούς που εργάζονται ή συνεργάζονται με μονάδες αδυνατίσματος.

14.1.16 – lifo

29

Τhe Good LiFO

FOX Το μεγαλύτερο τηλεοπτικό γεγονός της χρονιάς είναι προ των πυλών! Δεκατρία χρόνια μετά την πρώτη προβολή, το φαινόμενο της πoπ κουλτούρας, το σίριαλ «The X-Files», έρχεται στο FOX με 6 νέα, συναρπαστικά επεισόδια! Οι ανεξήγητες υποθέσεις που αναλαμβάνουν ο πανέξυπνος, σαρκαστικός πράκτορας του FBI, Fox Mulder, και η γλυκιά, διορατική συνάδελφός του Dana Scully καθήλωναν κάθε Κυριακή εκατομμύρια θαυμαστές τους στην τηλεόραση, από την πρεμιέρα του «X-Files» το 1993. Το ίδιο θα συμβεί και φέτος, με την εντυπωσιακή επιστροφή της βραβευμένης με Emmy και Χρυσή Σφαίρα σειράς, που κάνει πρεμιέρα στο FOX τη Δευτέρα στις 06:15 το πρωί, ταυτόχρονα με την Αμερική, και θα επαναληφθεί το ίδιο βράδυ στις 21:50. Το 2ο επεισόδιο θα προβληθεί την αμέσως επόμενη ημέρα, Τρίτη 26 Ιανουαρίου, 06:15 και 21:50, ενώ τα 4 νέα επεισόδια θα προβάλλονται κάθε Τρίτη στις 06:15, με επανάληψη την ίδια ημέρα στις 21:50.

Havana Club Cocktail Grand Prix Δύο χρόνια μετά, το Havana Club Cocktail Grand Prix διοργανώνει διαγωνισμό κοκτέιλ και προσκαλεί τους bartenders να δημιουργήσουν ως άλλοι «Cantinero» νέα κοκτέιλ, με κύριο συστατικό το ρούμι Havana Club. Ο Έλληνας bartender που θα κερδίσει θα εκπροσωπήσει τη χώρα μας στον Παγκόσμιο Τελικό της Κούβας στις 30 Μαΐου-4 Ιουνίου 2016! Λεπτομέρειες για τον διαγωνισμό στο www.hcgrandprix.gr.

Lidl Hellas Έπαθλο συνολικής αξίας 100.800 ευρώ προσφέρει η Lidl Hellas σε 28 τυχερούς νικητές! Πάρτε μέρος κι εσείς στον διαγωνισμό «Τα ψώνια της χρονιάς» και κερδίστε αγορές αξίας 300 ευρώ τον μήνα. Από 4 έως 31 Ιανουαρίου και με την αγορά προϊόντων από τα Lidl αξίας 20 ευρώ κάθε πελάτης παραλαμβάνει ένα δελτίο συμμετοχής. Λεπτομέρειες στο www.lidlhellas.gr/ta-psonia-olis-tis-chronias. Ένας νικητής θα κληρώνεται σε καθημερινή βάση. Όροι συμμετοχής στο www.lidl-hellas.gr/el/5469.htm.

Swatch

Market Research

επιμελεια: the lifo team

30 lifo – 14.1.16

Δύο νέες σειρές για τη σεζόν Άνοιξη/ Καλοκαίρι 2016 από τη Swatch. Ζωή σαν παραμύθι, διασκέδαση χωρίς τέλος στη θεματική ενότητα «Es War Einmal» αλλά και υπέρτατο στυλ και ραφινάτη κομψότητα στη θεματική ενότητα «Power Tracking».

συνέντευξη

ζώδια

Ο Τάσος Μπουλμέτης μιλά στη Ματίνα Καλτάκη με αφορμή τη νέα του ταινία Νοτιάς. Σελ. 34

Οι εβδομαδιαίες προβλέψεις για όλα τα ζώδια. Σελ. 37

Φωτό: Πάρις Ταβιτιάν

Week

πρεμιερες Τι καινούργιο ξεκινάει αυτή την εβδομάδα; Σελ. 32

Rams Βραβείο στο τμήμα Ένα Κάποιο Βλέμμα και στο Διεθνές Φεστιβάλ Θεσσαλονίκης, η απολαυστική ταινία μιλά για την κουλτούρα της Ισλανδίας και τις συνέπειες της κρίσης. Κριτική από τον Θοδωρή Κουτσογιαννόπουλο σελ. 33

Ένα νέο μαγαζί στο κέντρο Νέα άφιξη στο κέντρο είναι το εστιατόριο «Νόλαν» του Κώστα Πισσιώτη. Αστική διακόσμηση με κυρίαρχα στοιχεία το μάρμαρο, το ξύλο και το μέταλλο, σε αρμονικό συνδυασμό με το μωσαϊκό στους τοίχους και την τεράστια πόρτα. Το μικρό, αλλά περιεκτικό και ιδιαίτερο μενού περιλαμβάνει πιάτα ασιατικού street food, ελληνικής μεσογειακής προσέγγισης. Βουλής 31-33, Αθήνα Κριτική από τη Νίκη Μηταρέα, σελ. 36

14.1.16 – lifo

31

ΕΚΘΕΣΗ

0 14ο-υ2αΡΙΟΥ

7. Searching for a

«Godot»

ιαν

Από την Παρασκευή 15 Φεβρουαρίου η γκαλερί Artwall φιλοξενεί την ομαδική έκθεση με τίτλο «Searching for a Godot - Deus Ex machina’s stories». Το εικαστικό αυτό πρότζεκτ επιχειρεί, μέσα από σύγχρονες προσεγγίσεις, να αναδείξει τις πολλαπλές πτυχές του έργου του Μπέκετ, Περιμένοντας τον Γκοντό, καθώς και την πολιτική και κοινωνική του διάσταση, εστιάζοντας στη διερεύνηση της θεωρίας του «από μηχανής Θεού». r Searching for a «Godot», Αrtwall, 15/1-13/2, Σοφοκλέους 26, Ομόνοια. Παραστάσεις: Τρ., Πέμ. 16.0021.00, Παρ. 17.00-21.00, Σάβ. 13.00-16.00. ΠΑΡΤΙ

Top

Για τέταρτη συνεχή χρονιά, ένα από τα πιο δημοφιλή πάρτι, το Danceteria, θα πραγματοποιηθεί στο six d.o.g.s. Στη βραδιά αυτή ο ClubKid προσκαλεί στα decks τους DJs και παραγωγούς Nikolas Gale και Speerit. r Danceteria w/ ClubKid, Nikolas Gale, Speerit, 16/1, μετά τα μεσάνυχτα, six d.o.g.s, Αβραμιώτου 6-8, Μοναστηράκι, είσοδος ελεύθερη. ΕΚΘΕΣΗ

9. Objects to Relate to a Trial

events για αυτην την εβδομαδα ΠΡΟΒΟΛΗ

1. La Town

☛ stop the press ! Η ομάδα των RNS επιστρέφει στο Gagarin205 και παρουσιάζει το νέο της άλμπουμ με τίτλο «Λόχος Μαζικών Καταστροφών». Νωρίτερα το κοινό θα προθερμάνουν οι Constantine The G & ο Popay και Dennis MCMXC. 16/1, 21:00, Gagarin205, Λιοσίων 205, €10.

To La Town αποτελεί ένα από τα πιο πρόσφατα έργα της Κινέζας εικαστικού Cao Fei. Πρόκειται για ένα φιλμ 42 λεπτών, εμπνευσμένο από τον μύθο της La Town, μιας πόλης που λέγεται ότι χτυπήθηκε από μία άγνωστη καταστροφή. Η καλλιτέχνις, μέσα από το έργο της, προσεγγίζει το θέμα εκ νέου, καταλύοντας τα σύνορα οικουμενικών αληθειών, πραγματικοτήτων και προκαταλήψεων. Το βίντεο μέχρι πρότινος παρουσιαζόταν στην 56η Μπιενάλε της Βενετίας. r Cao Fei, «La Town», State of Concept, Τούσα Μπότσαρη 19, Αθήνα. Προβολές: Τετ.-Σάβ. 18.00, 19.00 & 20.00. ΘΕΑΤΡΟ

2. Alternative Bodies Ένα ντουέτο που πραγματεύεται τη διαφορετικότητα και την ένωση. Δύο διακριτά διαφορετικά σώματα, ένα γυναικείο και ένα αντρικό, προσπαθούν να συνυπάρξουν, να ενωθούν, να συμβιώσουν, να αναγνωρίσουν τις ομοιότητες και τις διαφορές τους. Το έργο έκανε πρεμιέρα στο Κάσελ της Γερμανίας το 2015. r 15-16/1, OLVIO Τheater, 21:30, Ιερά Οδός 67 & Φαλαισίας 7, Βοτανικός. Είσοδος: €10 (κανονικό), €8 (μειωμένο).

Μέσα από τα έργα της Γιώτας Ιωαννίδου, της Νατάσας Μπιζά και του Κωνσταντίνου Χατζηνικολάου η έκθεση «Study Room: The State of Things» παρουσιάζει τους διαφορετικούς μηχανισμούς κατανόησης της πραγματικότητας και εξετάζει μικρές και αποσπασματικές αφηγήσεις, φαινομενικά ασύνδετες μεταξύ τους. Η έκθεση πραγματοποιείται σε συντονισμό του καλλιτέχνη Βαγγέλη Βλάχου. r «Study Room: The State of Things», Breeder, Ιάσονος 45, 16/1-13/2. Ωράριο λειτουργίας: Τρ.-Σάβ.

12.00-18.00.

32 lifo – 14.1.16

Το εικαστικό πρότζεκτ «Objects to Relate to a Trial» παρουσιάζει ο Βαγγέλης Βλάχος στο Radio Athènes από την Τετάρτη 14 Ιανουαρίου. Με αφορμή φωτογραφίες του πρώην Σερβοβόσνιου στρατηγού Μλάντιτς ερευνά τη σχέση του με τα καπέλα και τις ιστορίες γύρω από αυτά, δημιουργώντας μια αφήγηση εμπλουτισμένη με διαφορετικά γεγονότα, πρόσωπα και τοποθεσίες. r Βαγγέλης Βλάχος, «Objects to Relate to a Trial», 14/1-13/2, Radio Athènes, Πετράκη 15, Αθήνα. Ωράριο λειτουργίας: Σάββατο 13.00-17.00, Τετ. 16.0020.00.

ΠΑΡΤΙ

4. All Together Now Neon Party

Τα Neon Parties κλείνουν τα τρία χρόνια με events στην Αθήνα και το γιορτάζουν όπως πρέπει: με έναν τόνο χρώμα, πολύ κέφι και ακόμη περισσότερες εκπλήξεις. Στα decks οι ομάδες STFU, YSP- WSY, Not Sober και Granbois και RnB, ΕDM, Big Room, Electro, Trap, Dubstep και DnB μέχρι το πρωί. r 15/1, Βοτανικός, Ιερά Οδός 72 & Σπύρου Πάτση, 22:00, είσοδος: €6-20 ΠΑΡΤΙ

5. Fortuna Records Showcase at Davadur!

ΕΚΘΕΣΗ

10. Έλληνες Εβραίοι επιζώντες από το Ολοκαύτωμα

Εικαστική καταγραφή των Ελλήνων Εβραίων που επέζησαν της φρίκης των στρατοπέδων εξόντωσης. Η Άρτεμις Αλκαλάη ταξιδεύει στον κόσμο, συνομιλεί με τους επιζώντες και τους φωτογραφίζει, ενώ ξεδιπλώνουν τη μνήμη τους μπροστά στον φακό. r 20/01-19/03, Αίθουσα Εκθέσεων του Ινστιτούτου Θερβάντες της Αθήνας, Μητροπόλεως 23. Δευτ.-Παρ.

10.00-21.00, Σάβ. 10.00-14.00. Είσοδος ελεύθερη.

Οι Fortuna Records επιστρέφουν στην Αθήνα για ένα ψυχεδελικό davadur βράδυ, με τα πιο παράξενα grooves της Ανατολής και την πιο high μεταδοτική ενέργεια στα decks. Γνωστοί για τις wild βραδιές που διοργανώνουν και γνώριμοι του αθηναϊκού κοινού, υπόσχονται μια ξέφρενη νύχτα που συνδυάζει το belly dancing, την τουρκική ψυχεδέλεια και τους σύγχρονους ρυθμούς στο όνομα του αυθεντικού groove. Τη βραδιά θα ανοίξει ο Αδαμάντιος (Teranga Beat). r 15/1, Bios.Tesla, Πειραιώς 84, Γκάζι, 22:30, είσοδος ελεύθερη.

ΕΚΘΕΣΗ

3. The State of Things

Cao Fei, La Town- Center Plaza, 2014

11

8. Danceteria

ΕΚΘΕΣΗ LIVE

6. Πανκ και χάρντκορ Τρεις μπάντες συναντιούνται στη σκηνή του Ρομάντσου με ήχους από punk και hardcore μέχρι garage και metal. Οι Blame Kandinsky παρουσιάζουν υλικό από τον επερχόμενο δίσκο τους, οι Insect Radio γιορτάζουν το ντεμπούτο τους «We are trouble» και οι Friend οf Gods παίζουν τραγούδια από το «Mad music for the apes». r 16/1, Blame Kandinsky, Insect Radio, Friend of Gods, Romantso, Αναξαγόρα 3-5, 20:30, €5.

11. Ο Δρόμος του Μεταξιού

Αραβικά άλογα που διατρέχουν τις ερήμους συνθέτουν το σύμπαν του καλλιτέχνη Jamal, ο οποίος επιχειρεί να προσεγγίσει τον απροσπέλαστο κόσμο της Κίνας μέσα από 15 ζωγραφικά έργα που παρουσιάζουν τη γοητεία του μεταξιού. Από την Πέμπτη 14 Ιανουαρίου, στο Μουσείο Μπενάκη Ισλαμικής Τέχνης. r Jamal, «Ο δρόμος του μεταξιού», 14/01-14/02, Μουσείο Μπενάκη, Κτιριακό Συγκρότημα Κεραμεικού. Ωράριο λειτουργίας: Πέμ.-Κυρ. 21.00-17.00.

H ΤΑΙΝΙΑ ΤΗΣ ΕΒΔΟΜΑΔΑΣ

Δεσμοί Αίματος Rams

Αριστούργημα Πολύ Καλό Καλό Ικανοποιητικό Μέτριο p

Κακό

Σκηνοθεσία: Τάσος Μπουλμέτης Πρωταγωνιστούν: Γιάννης Νιάρρος, Μαρία Καλλιμάνη, Θέμης Πάνου

Όπως και στην Κουζίνα, πολλά αυτοβιογραφικά στοιχεία ποτίζουν τον Νοτιά, μια τοιχογραφία που διαμορφώνεται από τις κρίσιμες προσωπικές στιγμές και μεταχειρίζεται με ευαισθησία τις συγκρούσεις. Η οικογένεια του Σταύρου και οι καθηγητές του ανησυχούν με την ασυνήθιστη ερμηνεία που δίνει το παιδί σε οτιδήποτε μαθαίνει και παρακολουθούν την εξέλιξή του με κρυφό φόβο για το μέλλον του. Ο πατέρας του πουλάει βαλίτσες και έχει έμβλημά του τον Ωνάση, που υποτίθεται πως ήταν καλός του φίλος στα ταξίδια του στη Λατινική Αμερική, ενώ στο γειτονικό μαγαζί ένας Κωνσταντινουπολίτης διατηρεί ένα φωτογραφείο, όπου ο Σταύρος βγάζει το πρώτο του χαρτζιλίκι, μαθαίνει την τέχνη αλλά και τον τρόπο να προσεγγίζει τον κόσμο – κάτι στο οποίο, ως εσωστρεφές παιδί, δεν ήταν καλός. Ο Τάσος Μπουλμέτης κάνει μια σοφιστικέ ταινία, στο μέτρο που εντάσσει τις μικρές στιγμές, τα βλέμματα ενός ήρωα που παρακολουθεί τις εξελίξεις και διστάζει να βγει μπροστά στη ζωή σε ένα γενικότερο κοινωνικό και πολιτικό πλαίσιο, χωρίς να φωνάζει και να προτάσσει. Παράλληλα, εμπλουτίζει τον Νοτιά με πολλά στοιχεία: οι γονείς παίζουν τον ρόλο τους αναδρομικά, δηλαδή στο πώς ο ήρωας μαθαίνει τον τρόπο που επηρεάστηκε από τον χαρακτήρα και τη συμπεριφορά τους. Οι συμφοιτητές τον ντρεσάρουν με τον ακτιβισμό και τον δογματισμό τους, όχι έτσι όπως εκείνοι νομίζουν, αλλά προς την κατεύθυνσή του προς την Τέχνη, αντί

Θερινός

Σκηνοθεσία: Γκρίμουρ Χακόναρσον Πρωταγωνιστούν: Σίγκουρντουρ Σιγκουργιόνσον, Θέοντορ Γιούλιουσον

για τους «αγώνες». Μέσα από την πορεία του Σταύρου ο Τάσος Μπουλμέτης δεν αναπολεί νοσταλγικά τη χαμένη πατρίδα (τον τόπο της μνήμης και των εγγεγραμμένων βιωμάτων, όχι την εδαφική) αλλά καταθέτει το σχόλιό του για τα χαμένα οράματα μιας γενιάς. Κι αν ο ήρωας, όπως και ο Μπουλμέτης, βρίσκει τον δρόμο του μέσα στις εικόνες, τις ακίνητες στην αρχή και τις κινηματογραφικές στη συνέχεια, καθώς και τη δικαίωσή του στην επιλογή του να αφηγηθεί τους μύθους όπως εκείνος νομίζει και όχι όπως του επιβάλλουν τα κατευθυνόμενα διδάγματά του, δεν λείπει η πικρή διαπίστωση πως η εξουσία, η ισχύουσα και η μέλλουσα (το ΠΑΣΟΚ που παραμονεύει στα στέκια της Αριστεράς), θα κλέψει τις αγαπημένες του, θολώνοντας έτσι τα αφελή νερά της αθωότητας. Η απόσταση που είχε ο σκηνοθέτης από τους χαρακτήρες του στην Πολίτικη Κουζίνα μετατρέπεται σε αμεσότητα στον Νοτιά, σε συνείδηση. Ο Νότος, ως αναφορά στην περιπέτεια του πατέρα, και ο νοτιάς, ως αγέρας που ψιθυρίζει και επηρεάζει, όπως μεταφυσικά το θέτει στις δύο όμορφες σκηνές της η Ζωζώ Σαπουντζάκη, συμπυκνώνονται στον αδιαίρετο, αόρατο πρωταγωνιστή της ταινίας, με καθαρή και στρωτή αφήγηση, που διαρκώς αναπτύσσεται. Μια ειλικρινής φιλοφρόνηση για τον Νοτιά είναι πως πρόκειται για μια ιστορία που πολύ θα ήθελα να συνεχιστεί, για να παρακολουθήσω την τοποθέτηση του Σταύρου, με τις αφομοιωμένες απογοητεύσεις και την ελπίδα στην άκρη των προθέσεών του στη μετα-μεταπολιτευτική περίοδο, για να δω πόσο ο ρεαλιστής έχει διαβρώσει τον ονειροπόλο.

VILLAGE RENTI 6,10 - VILLAGE MALL 1,2,14 - VILLAGE AG.DIMITRIOS 4 - VILLAGE PAGRATI 5 - VILLAGE FALIRO 6,7,9 - STER ILION 6,7 - ODEON STARCITY 1,7 - ODEON ΜΑΡΟΥΣΙ 3 - ΑΘΗΝΑΙΟΝ 1 - ΑΘΗΝΑΙΟΝ CINEPOLIS 1 - ΔΑΝΑΟΣ 2 - ΕΛΛΗ - ΤΑΙΝΙΟΘΗΚΗ ΛΑΪΣ 1 - ΚΙΝΗΜΑΤΟΘΕΑΤΡΑ ΚΩΝΣΤΑΝΤΑΡΑΣ-ΒΛΑΧΟΠΟΥΛΟΥ - NANA 2,3,6 - ΣΟΦΙΑ - ΒΑΡΚΙΖΑ 1,2 - ΑΕΛΛΩ 2,4 - ΟΣΚΑΡ - ΤΡΙΑΝΟΝ - ΤΡΙΑ ΑΣΤΕΡΙΑ 1,2 - ΜΑΡΙΑ ΕΛΕΝΑ - CINE ΑΛΕΞΑΝΔΡΑ 1 - ΣΙΝΕ ΠΑΡΑΔΕΙΣΟΣ - ΔΙΑΝΑ - ΚΗΦΙΣΙΑ CLASS CINERAMA - ΣΠΟΡΤΙΓΚ 2 - ΣΙΝΕΑΚ - ΟΝΕΙΡΟ - ΑΙΓΛΗ 1,2 - ΑΝΟΙΞΗ 1

απο τον θοδωρη κουτσογιαννοπουλο

Κινηματογράφος

Σε μια απομακρυσμένη κοιλάδα στην Ισλανδία, δύο αδέλφια που έχουν να μιλήσουν 40 χρόνια θα πρέπει να συμφιλιωθούν ώστε να σώσουν τα πρόβατά τους, όλο τον κόσμο τους δηλαδή.

Πρώτο βραβείο στο τμήμα Ένα Κάποιο Βλέμμα και στο διεθνές Φεστιβάλ Θεσσαλονίκης για μία από τις πιο αναπάντεχα ολοκληρωμένες και απολαυστικές ταινίες της χρονιάς, ένα οικογενειακό δράμα που ξεπερνά τα στεγανά του είδους και καταφέρνει, με ξερό χιούμορ και αυθεντική συγκίνηση, να μιλήσει για την κουλτούρα της Ισλανδίας και το πώς η κρίση προκάλεσε τριβές στον πυρήνα της. Η αφορμή είναι η προβληματική σχέση δύο αδελφών, του Γκάμι και του Κίντι, που ζουν σε γειτονικές φάρμες σε μια απομακρυσμένη περιοχή όπου βασικά κατοικούν κτηνοτρόφοι, και έχουν να μιλήσουν 40 χρόνια, παρά το γεγονός πως και οι δύο εκτρέφουν αιγοπρόβατα και τα κριάρια τους διακρίνονται τακτικά σε τοπικούς διαγωνισμούς. Όταν μια θανατηφόρα ασθένεια προσβάλλει τα πρόβατα του καυχησιάρη Κίντι, οι Αρχές αποφασίζουν να θανατώσουν όλα τα ζωντανά της κοιλάδας για να μην εξαπλωθεί το κακό σε όλη τη χώρα – ιδού η αλληγορία για την κρίση, που πρώτα χτύπησε την Ισλανδία και μετά τους υπόλοιπους. Πολλοί νέοι τα μαζεύουν και φεύγουν από το χωριό, καθώς οι ορίζοντες στενεύουν σημαντικά και η αναμονή για ανάκαμψη τους κόβει τα φτερά, ενώ την ίδια στιγμή ο Κίντι και ο Γκάμι παίρνουν την κατάσταση στα χέρια τους, αλλά με εντελώς διαφορετικό τρόπο: ο ένας μεθώντας και πυροβολώντας και ο άλλος βάζοντας το μυαλό του να δουλέψει, με ένα σχέδιο παράτολμο, παραβατικό και αντίθετο στη μέχρι τούδε συμπεριφορά του. Ο παραλληλισμός της πολιτικής με την προσωπική υπόθεση είναι ακριβής σε ανατριχιαστικό βαθμό, αλλά, ευτυχώς, η ταινία του Χακόναρσον δεν μπαίνει στον πειρασμό να δείξει τι εννοεί, διότι το λέει μια χαρά μέσα από την ιστορία της κληρονομιάς, αυτής της ευλογημένης κατάρας που σε κρατάει δεμένο σε έναν τόπο, συνήθως μικρό και περιορισμένο, αλλά λειτουργεί ως άγκυρα στις φουρτούνες και πυξίδα στην ομίχλη – το καμπανάκι που ενεργοποιεί την αποφασιστικότητα, όχι πάντα χωρίς πανικό, απελπισία και, φυσικά, το ανάλογο κόστος. Η κακιά στιγμή έφτασε για τα αδέλφια, με μια συγκυρία χωρίς προηγούμενο, με μηδενικές προοπτικές και τη συμφορά ante portas. Και εκεί οι δύο δείχνουν τον χαρακτήρα που έκρυβαν τόσα χρόνια, εξαιτίας της πίκας για τα χωράφια, τα ζώα και το βιος. Ενώ δεν φαίνεται πώς αυτοί οι δύο θα τα ξαναβρούν, το σενάριο βαδίζει σοφά προς την κάθαρση. Το οικονομικό κομμάτι, προς τιμήν της ταινίας, είναι κάτι που δεν θίγεται σχεδόν ποτέ στην περίπτωση των αδελφών. Όντως είναι η μικρότερη από τις παράπλευρες απώλειες μπροστά στο ενδεχόμενο της αρπαγής της αξιοπρέπειας, της ιστορίας τους, του παρελθόντος και της μνήμης τους, με αυτή την ψυχρή ανακοίνωση/οδηγία από τις υγειονομικές υπηρεσίες (την Κεντρική Τράπεζα για το μικρό τους σύμπαν) που απειλεί να τους στερήσει την καθημερινή ασχολία, τη μεγάλη τους αγάπη, το μόνο που ξέρουν να κάνουν, συνεπώς την ίδια τους τη ζωή.

ΝΟΤΙΑΣ

ΑΣΤΥ - ΠΤΙ ΠΑΛΑΙ

14.1.16 – lifo

33

συνεντευξη

Ο Τάσος Μπουλμέτης έγραψε 33 φορές το σενάριο της νέας του ταινίας Ο σκηνοθέτης της «Πολίτικης Κουζίνας» μιλά στη LiFO για τη νέα του ταινία, τον «Νοτιά». Από τη Ματίνα Καλτάκη. Φωτό: Πάρις Ταβιτιάν.

Κινηματογράφος

Δ

34 lifo – 14.1.16

ύσκολο πράγμα η επιτυχία. Μετά την απροσδόκητα μεγάλη για τον ίδιο αποδοχή της Πολίτικης Κουζίνας, ο Τάσος Μπουλμέτης κλείστηκε στο εαυτό του. Τον απασχολούσε το «μετά» και αποφάσισε να κάνει ένα μεγάλο ταξίδι στη Λατινική Αμερική, που τον μάγεψε και του άνοιξε καινούργιους ορίζοντες. Έμαθε ισπανικά σε έξι μήνες και είπε να μάθει και τάνγκο, αλλά ήταν τόσο κακός χορευτής (λέει αστειευόμενος), που έσπασε το πόδι του. Τότε, το 2007, με το πόδι στον γύψο, ξεκίνησε να γράφει το σενάριο της ταινίας που βγαίνει σήμερα στους κινηματογράφους. «Ο Νοτιάς είναι καιρός, είναι και προορισμός. Όταν έχεις τις μαύρες σου, δεν λες "καλά θα ήταν να πάω στη Σουηδία". Ένα ταξίδι προς τον Νότο επιθυμείς, τις θάλασσες του Νότου ονειρεύεσαι» λέει.

— Αν κρίνω από το γεγονός ότι και στις τρεις ταινίες σας το σενάριο είναι δικό σας, θα έλεγα πως για σας η κινηματογραφική δημιουργία είναι μια πολύ προσωπική υπόθεση. Ισχύει; Ξεκινώ από μια ιδέα, η οποία είναι συνήθως high-concept, δηλαδή είναι μια ιδέα αυτοτελής, αυτοδύναμη και έχει ένα περίεργο κλου. Στον Νοτιά η αρχική ιδέα που με κινητοποίησε, πριν από 8 χρόνια περίπου, ήταν τι συμβαίνει σε μια κοινωνία όταν οι μύθοι πάνω στους οποίους στηρίζεται το αφήγημά της ανατρέπονται. Η θέση μου σχετικά με το ζήτημα αυτό είναι ότι όταν αποδομείς το παρελθόν, την παράδοση και τους μύθους (όλο εκείνο το οικοδόμημα στο οποίο μια κοινωνία αναγνωρίζει τον εαυτό της, την ταυτότητά της), η κοινωνία διαλύεται.

— Εννοείτε την εθνική ταυτότητα; Ναι, μιλάω για την Ελλάδα. Ήθελα να προσεγγίσω αυτό το ζήτημα με τρόπο, ας πούμε, αλληγορικό. Ξεκινάω, λοιπόν, να γράφω πάνω σ’ αυτή την ιδέα κι εκεί αρχίζει η μεγάλη μου περιπέτεια. Δεν είμαι επαγγελματίας σεναριογράφος για να δώσω σε μια ιδέα που έχω τη μορφή ολοκληρωμένου σεναρίου μέσα σε ένα εξάμηνο.

Η συγγραφή του σεναρίου είναι για μένα μια χρονοβόρα διαδικασία αυτογνωσίας – ψάχνομαι δραματουργικά, ψάχνομαι καλλιτεχνικά, κάνω έρευνα για την εποχή που μ’ ενδιαφέρει, συζητώ με ανθρώπους, παίρνω συμβούλους, και όσο προχωράει η ιστορία, ανθίζει ένας τεράστιος κόσμος, ο οποίος αφήνει υλικά και για άλλες, επόμενες δουλειές. Κάποια στιγμή συμβαίνουν γεγονότα, είτε κοινωνικά είτε στην προσωπική μου ζωή, τα οποία ανακαλούν βιώματα σε σχέση με την ιστορία που γράφω. Κι όταν αρχίζω και τα ενσωματώνω, αισθάνομαι ότι αυτή η ιστορία πρέπει να ειπωθεί.

— Τα αυτοβιογραφικά στοιχεία που υπάρχουν και σ’ αυτή την ταινία σας δηλώνουν κάτι για τον τρόπο που λειτουργείτε ως δημιουργός ταινιών; «Βιωματικά» θα τα χαρακτήριζα. Κάποια ελάχιστα αυτοβιογραφικά στοιχεία που υπάρχουν στις δύο ταινίες μου σ’ εμένα αποκτούν τη διάσταση του βιωματικού, γιατί τότε αρχίζω να λειτουργώ. Τι σημαίνει «βιωματικά»; Ότι καταθέτω την ψυχούλα μου και εκτίθεμαι – συχνά μέσω αυτοσαρκασμού. Είναι κάτι που γενικώς εκτιμώ στους ανθρώπους, γιατί δείχνει ότι έχουν μια στοιχειώδη αυτογνωσία, ότι ξέρουν ότι και η σοβαρότητα έχει τα όριά της, πέραν των οποίων αρχίζει το κομμάτι που αποδομείται, ο εαυτός, η οντότητα η ίδια.

— Δηλαδή, έχετε ανάγκη την αρχική ιδέα να την αναπτύξετε μέσα από δικές σας, προσωπικές αναφορές; Το «έχω ανάγκη» δεν σημαίνει ότι το έχω επιλέξει ως «μέθοδο» αλλά ότι έτσι έχει συμβεί μέχρι στιγμής. Μπορεί στην επόμενη ταινία μου να λειτουργήσω διαφορετικά. Η μέθοδος μάλλον μ’ έχει επιλέξει. Γι’ αυτό η Πολίτικη Κουζίνα και ο Νοτιάς έχουν κάποια κοινά χαρακτηριστικά.

— Και η πρώτη; Η εν πολλοίς άγνωστη «Βιοτεχνία Ονείρων»; Πράγματι, δεν την ξέρει κανένας. Την έκανα το 1988, είναι πειραματική, την υπεραγαπώ και πιστεύω ότι το θέμα της έχει μεγάλο ενδιαφέρον σήμερα. Σ’ αυτήν χρησιμοποιώ τη νέα τεχνολογία για να σχολιάσω την τεχνολογία (στη γνώση της οποίας επικέ-

ντρωσα όταν σπούδασα στο UCLA, όπως και στο σενάριο). Αφορά μια δυστοπική κοινωνία, είναι sci-fi κατά έναν τρόπο, εξελίσσεται σε μια Αθήνα που κατοικείται από ανθρώπους που δεν μπορούν να ονειρευτούν. Γι’ αυτό και επισκέπτονται βιοτεχνίες ονείρων, στις οποίες κάποιοι προικισμένοι άνθρωποι ονειρεύονται για λογαριασμό τους. Μπορεί να έχει τις αδυναμίες της πρωτόλειας, αλλά έχει κάποιες ιδέες, μια οπτική και μια τεχνολογική διάσταση που με την τωρινή μου γνώση θα μπορούσα να επεξεργαστώ εκ νέου και να γίνει κάτι πολύ καλό.

— Μια σκηνή στον «Νοτιά» αφορά τον Χορό του Ζαλόγγου, όπως τον «φαντάζεται» ο νεαρός ήρωας. Έρχονται στο μυαλό αυτομάτως κάποιοι «εκσυγχρονιστές» της ιστορικής επιστήμης, που, παραγνωρίζοντας κάτι που συμβαίνει σε όλες τις χώρες του κόσμου (η διδασκαλία της Ιστορίας στα σχολεία κατά μία έννοια σκηνοθετείται χάριν της συγκρότησης εθνικής ταυτότητας), καταγγέλλουν ιστορικές ανακρίβειες, κατά τη γνώμη πολλών, με λάθος τρόπο και λάθος στιγμή. Είναι κάποιο είδος έμμεσου σχολίου που κάνετε; Η ιδέα αυτή, η σκηνή αυτή, γράφτηκε πολύ πριν προκύψει στον δημόσιο διάλογο το ζήτημα με τον Χορό του Ζαλόγγου. Αφορά μια φαντασίωση του νεαρού, που είναι ερωτευμένος με μια χορεύτρια. Τη φαντάζεται Σουλιώτισσα και επειδή θέλει να την κρατήσει ζωντανή, την προσγειώνει όμορφα στο έδαφος. Σχετικά με το ζήτημα της διδασκαλίας της Ιστορίας, θα πω το εξής: η Ιστορία είναι μια αφήγηση, το θέμα είναι πώς η κυρίαρχη ιδεολογία, που αναγκαστικά περνάει στη δόμηση αυτής της αφήγησης, δεν θα οδηγεί σε λανθασμένα συμπεράσματα. Οπωσδήποτε είναι δύσκολο ζήτημα, αν πρέπει το μάθημα της Ιστορίας να προσβλέπει στη συγκρότηση εθνικής ταυτότητας ή στην ιστορική ακρίβεια. Γιατί, πρώτα απ’ όλα, πρέπει να ορίσουμε τι σημαίνει «εθνική ταυτότητα» (για μένα, που είμαι Έλληνας από την Κωνσταντινούπολη, δεν είναι απλό) και τι «ιστορική ακρίβεια». Η

i Η ταινία Νοτιάς προβάλλεται στις αίθουσες.

ιστορική ακρίβεια αφορά πάντα μια συγκεκριμένη γωνία, ένα point of view, από την οποία εξετάζεις τα πράγματα. Η Καταστροφή της Σμύρνης δεν ήταν «συνωστισμός», όμως η δική μας Μικρασιατική Καταστροφή θεωρείται από τους Τούρκους «απελευθέρωση», από τη στιγμή που ο ελληνικός στρατός είχε αποβιβαστεί και επελάσει στα εδάφη της χώρας τους.

— Ο ρόλος του μαθήματος της Ιστορίας στο σχολείο, πάντως, δεν είναι να μάθουν τα παιδιά το αυτονόητο, ότι π.χ. σε καιρό πολέμου και από τις δύο αντιμαχόμενες πλευρές γίνονται αγριότητες. Αλλά ούτε να καλλιεργούνται πλαστές ιδέες για το παρελθόν του έθνους. Δεν μπορώ να πιστέψω ότι διάφορα ζητήματα που έχουν προκύψει τα τελευταία χρόνια, τύπου «συνωστισμός στη Σμύρνη», έχουν να κάνουν με ευαισθησίες «αντικειμενικότητας». Μάλλον δείχνουν την προχειρότητα με την οποία κάποιοι κάνουν τη δουλειά τους. Γιατί, αλλιώς, πολλά και διάφορα επώδυνα ιστορικά γεγονότα, καταστροφές πόλεων και πληθυσμών, θα μπορούσαν να χαρακτηριστούν «συνωστισμοί». Οπωσδήποτε η Ιστορία, η σχέση μας με το παρελθόν, όλα αυτά με απασχολούν στον Νοτιά. Η τελευταία ατάκα της ταινίας, την οποία έχει πει ένας συντηρητικός πρύτανης της δεκαετίας του ’70, είναι η εξής: «Κάποια πράγματα είναι ωραίο ν’ αλλάζουν, όχι όμως όλα. Γιατί κάποια πράγματα πρέπει να λέγονται όπως ακριβώς τ’ ακούσαμε». Γι’ αυτό σας είπα στην αρχή ότι πραγματεύομαι το ζήτημα της παράδοσης και των μύθων και το τι συμβαίνει σε μια κοινωνία όταν ανατρέπονται οι μύθοι – προκαλείται αναρχία.

— Ναι, κι έχω την εντύπωση πως αδικείται η ταινία αν προταθεί ως βασικό χαρακτηριστικό της η νοσταλγία για μια εποχή που πέρασε. Αυτό πιστεύω κι εγώ και δράττομαι της ευκαιρίας ν’ απαντήσω σε όσους με ρωτούν «γιατί κάνατε πάλι μια νοσταλγική ταινία;». Η νοσταλγία δεν είναι αυτοσκοπός, η νοσταλγία είναι για μένα αφηγηματικό εργαλείο. Θέλω να αναδείξω θεματικές και ηθικά ζητήματα και χρησιμοποιώ ως εργαλείο τη νοσταλγία. Θα μπορούσα να χρησιμοποιήσω τον τρόμο και η ταινία να είναι θρίλερ.

— Επειδή η διαφημιστική προβολή δημιουργεί πολλές φορές παρανοήσεις, θα με ενδιέφερε να μου μιλούσατε εσείς για το στόρι της ταινίας σας. Διακρίνω τρεις άξονες. Ο πρώτος αφορά την πλοκή: είμαστε στο 1968 και παρακολουθούμε έναν έφηβο, που τότε είναι 12 χρόνων και έχει τα πρώτα ερωτικά και σεξουαλικά σκιρτήματα. Ερωτεύεται διάφορες γυναίκες, στην αρχή φαντασιωσικά, τις οποίες χάνει με κάποιον τρόπο. Ποιο είναι το κλου της ιστορίας; Όλες αυτές οι γυναίκες συνδέονται με κάποιον τρόπο με το πολιτικό σύστημα. Ας πούμε, η πρώτη γυναίκα που ερωτεύεται είναι η βασίλισσα Άννα-Μαρία, που η χούντα τού την παίρνει. Δηλαδή, πέρα από την πρώτη ανάγνωση της πλοκής, κεντρική ιδέα της ταινίας είναι ότι το πολιτικό σύστημα σου στερεί το αντικείμενο της επιθυμίας σου. Ο δεύτερος άξονας αφορά τη μεταπολιτευτική Ελλάδα, τι συνέβη και ποια δυναμική διαμορφώθηκε μέχρι το 1981, καταληκτικό έτος της ταινίας. Η ελληνική κοινωνία της δεκαετίας του ’60, λόγω του πολέμου και του Εμφυλίου, είναι μια κοινωνία τραυματισμένη. Η μεσοαστική και η μικροαστική τάξη αναζητεί μια οντότητα, προσπαθεί να καταλάβει τι της συμβαίνει και να ορθοποδήσει. Έρχεται η χούντα, όμως, και η διαδικασία πάλι μπλοκάρεται. Με τη Μεταπολίτευση διαμορφώνεται μια συνθήκη απελευθέρωσης από παλιά βάρη και συμβαίνει η απενοχοποίηση της Αριστεράς. Οι Έλληνες πολίτες για πρώτη φορά μπορούν να εκφράσουν ελεύθερα τα πιστεύω και τις επιθυμίες τους. Το

πολιτικό σύστημα, όλα τα κόμματα εξουσίας, έδωσαν τότε υποσχέσεις ευμάρειας, ποιότητας ζωής κ.ο.κ. Το ΠΑΣΟΚ ανέλαβε το κύριο βάρος της υλοποίησης της υπόσχεσης. Σήμερα βλέπουμε τι σήμαινε όλο αυτό. Υπό το πρίσμα αυτό, στον Νοτιά αναγνωρίζονται καταστάσεις, τάσεις και δυναμικές, τις συνέπειες των οποίων βιώνουμε ως πραγματικότητα σήμερα. Η ταινία δεν φιλοδοξεί να εκφράσει ένα «α, τι ωραία που ήταν εκείνα τα χρόνια!». Ο τρίτος άξονας είναι η ψυχαναλυτική θεματική, η πιο βαθιά, αυτή που με απασχολεί προσωπικά: το θέμα της απώλειας. Είμαστε ανίκανοι να διαχειριστούμε την απώλεια, και ατομικά και συλλογικά. Φέρουμε ανοιχτά τραύματα (την απώλεια του ελληνισμού της Μικράς Ασίας, την ήττα της Αριστεράς στον Εμφύλιο, την απώλεια της Κωνσταντινούπολης κ.ο.κ.), που ακριβώς επειδή παραμένουν ανοιχτά, επειδή δεν έχουμε πενθήσει και δεν έχουμε συμφιλιωθεί με την ήττα, μας εμποδίζουν να προχωρήσουμε παραπέρα. Και στην Πολίτικη Κουζίνα αυτό ήταν το θέμα μου: η αδυναμία διαχείρισης της απώλειας, της Πόλης εν προκειμένω, και η καθήλωση στη μητρική τροφή. Απ’ αυτό τον τρίτο θεματικό άξονα, της απώλειας, όπως εγώ τον εννοώ και τον καταθέτω, προκύπτει ο τίτλος της ταινίας Νοτιάς. Ο νοτιάς είναι και καιρός και προορισμός. Όλοι οι ήρωές μου συνδέονται με κάποιον τρόπο με τον νοτιά. Ξέρετε, ο νοτιάς είναι ο καιρός που έχει τη μεγαλύτερη ψυχοσωματική επίδραση στους ανθρώπους. Είναι απειλητικός, προειδοποιητικός, έχει μελαγχολία, αλλά, από την άλλη, όταν έχεις τις μαύρες σου, δεν λες «καλά θα ήταν να πάω στη Σουηδία». Ένα ταξίδι προς τον Νότο επιθυμείς, τις θάλασσες του Νότου ονειρεύεσαι.

— Ο «Νότος» του Σολάνας και του Πιατσόλα, σαν να λέμε… Ακριβώς.

— Διακρίνω «άξονες» και στον τρόπο που εκφράζεστε… Να σας πω εγώ τι μ’ έχει επηρεάσει; Η Φυσική που σπούδασα, το ότι έχω δουλέψει στην πραγματική οικονομία (στη διαφήμιση) και η ψυχανάλυση. Παρεμπιπτόντως, όταν χάρισα διάφορα βιβλία μου για να αδειάσει η αποθήκη του σπιτιού μου, κράτησα τα βιβλία των μαθηματικών και της φυσικής για να τα μελετήσω στα γεράματά μου – αν με αξιώσει ο Θεός να γεράσω.

— Είναι πιο εύκολο να μιλήσει ο δημιουργός για το παρελθόν ή για το σήμερα; Γι’ αυτό που συμβαίνει στον παρόντα χρόνο; Ο παρών χρόνος αφορά το εν εξελίξει, είναι σαν να μιλάς για κάτι που δεν ξέρεις. Είναι λογικό και αυτονόητο να είναι πιο δύσκολο να μιλήσεις για το σήμερα.

— Όταν καταπιάνεσαι, ωστόσο, με μια περίοδο που έχει περάσει, αναγκαστικά η προσέγγισή σου εμπεριέχει πολιτική άποψη. Η γενιά του Πολυτεχνείου, π.χ., καταγγέλλεται από πολλούς για τη δεινή σημερινή κατάσταση. Όταν ασχολείσαι μ’ αυτήν, γίνεται να μην πάρεις θέση; Ισχύει, αλλά αν με ρωτάτε αν παίρνω θέση καθαρή, θα σας πω ότι εγώ δεν ξεκινώ από μια πολιτική θέση, την αφήνω να προκύπτει εμμέσως. Η πολιτική άποψη που εκφράζω είναι ότι δεν πρέπει να καταστρέφουμε τους μύθους μας, γιατί τότε συμβαίνει αυτό που ζούμε σήμερα σ’ αυτήν τη χώρα: μια διάλυση άνευ προηγουμένου. Δεν ξέρουμε τι είναι καλό, τι είναι κακό, δικαιολογούμε καταστάσεις που είναι ανεπίτρεπτες. Δεν μπορεί, ας πούμε, το πολιτικό σύστημα να ανέχεται υπουργούς οι οποίοι κατηγορούνται για διάφορα, αλλά παραμένουν στη θέση τους, αλλά όταν κατηγορείται ένας διευθυντής οργανισμού να παύεται. Όποτε μας συμφέρει, ακολουθούμε την Α στάση, και όποτε δεν μας συμφέρει την αντίθετή της; Δεν υπάρχουν κανόνες ίδιοι για όλους κι αυτό το πληρώνουμε

Η νοσταλγία δεν είναι αυτοσκοπός, η νοσταλγία είναι για μένα αφηγηματικό εργαλείο. Θέλω να αναδείξω θεματικές και ηθικά ζητήματα και χρησιμοποιώ ως εργαλείο τη νοσταλγία. Θα μπορούσα να χρησιμοποιήσω τον τρόμο και η ταινία να είναι θρίλερ.

ήδη – και δεν πρόκειται για αιχμή που αφορά μόνο τη σημερινή κυβέρνηση. Δεν μπορεί ο κρατικός λειτουργός να απαλλάσσεται από την ποινική ευθύνη στο όνομα της «δημοκρατικής» ευαισθησίας. Κάποια στιγμή, επιτέλους, πρέπει να μπει μια σειρά, να εξασφαλίζεται η συνέχεια του κράτους, να λήγουν οι θητείες των διευθυντών των οργανισμών και τότε να αντικαθίστανται, να επιλέγονται οι καλύτεροι πέραν των κομματικών συμπαθειών, σε όλο το φάσμα της κρατικής διοίκησης.

— Ας γυρίσουμε στα του κινηματογράφου. Αν κυρίαρχη δύναμη στον κινηματογράφο είναι η αμερικανική, η δύναμη του ευρωπαϊκού σινεμά παραμένει ακλόνητη, κι ας είναι άλλου τύπου. Ας πούμε, ταινίες όπως το «Νymphomaniac» του Τρίερς ή η «Νιότη» του Σορεντίνο δεν θα μπορούσαν να είναι αμερικανικές. Ποια είναι η γνώμη σας; Η Ευρώπη εδώ και καιρό απαξιώνεται από λαϊκίστικες αφηγήσεις, αλλά στην ιστορία της ανθρωπότητας το μόνο σύμπλεγμα χωρών όπου έγιναν περισσότερο σεβαστά τα ανθρώπινα δικαιώματα, διατυπώθηκαν οι πιο προχωρημένες ιδέες, εκεί όπου δημιουργήθηκαν τα σημαντικότερα έργα στις τέχνες και σημειώθηκε η μεγαλύτερη πρόοδος στις επιστήμες είναι η Ευρώπη, με όλες τις ελλείψεις ή τις αδυναμίες που έχει. Γι’ αυτό πρέπει να προστατέψουμε και να διαφυλάξουμε αυτό που εκπροσωπεί και συμβολίζει. Ωστόσο, επειδή συγκρίνατε την αμερικανική και την ευρωπαϊκή παραγωγή ταινιών, θα συμφωνήσω μαζί σας, με μια μικρή παρατήρηση: υπάρχουν ταινίες του αμερικανικού ανεξάρτητου κινηματογράφου που έχουν τις ευαισθησίες των ευρωπαϊκών, όχι όμως και το βάθος. Τη διαφορά έχει διατυπώσει πολύ εύστοχα ο Κώστας Γαβράς, όταν είπε ότι ο Αμερικανός παραγωγός και σκηνοθέτης θέλει να κάνει μια ταινία που να έχει μεγάλη εισπρακτική επιτυχία και παρακαλάει τον Θεό να αναγνωριστεί και ως καλλιτεχνική επιτυχία. Ενώ ο Ευρωπαίος παρακαλάει τον Θεό να κάνει μια μεγάλη καλλιτεχνική επιτυχία, μήπως και βγάλει και κάνα φράγκο. Και αυτό δεν αλλάζει, γιατί βαραίνει το βάθος του πολιτισμού από πίσω.

— Φαίνεστε ήρεμος, προφανώς γιατί η ταινία έχει φύγει πια από τα χέρια σας. Πρέπει να είναι, όμως, πολύ δύσκολη και πιεστική υπόθεση η δημιουργία μιας ταινίας. Αρκεί να σας πω ότι το τελικό σενάριο που γύρισα ήταν το draft 33. Στην Πολίτικη Κουζίνα γύρισα το draft 15. Διάβασα κάποτε ότι το Τέσσερις γάμοι και μία κηδεία ήταν draft 19. Ε, να που το ξεπέρασα. Για τη συγγραφή του σεναρίου, στο οποίο εγώ δίνω βαρύνουσα σημασία, ισχύει αυτό που λένε οι Αμερικανοί: «Βefore start writing, know your ending». Γιατί αν έχεις βρει το τέλος, έχεις βρει τον προορισμό. Κι αυτό σε οδηγεί και διευκολύνει την όλη διαδικασία. Το γύρισμα του Νοτιά έγινε στο κέντρο της Αθήνας (εκτός από δύο σκηνές, που γυρίστηκαν στο Σούνιο). Κάναμε πολλές πρόβες, δεν είμαι σκηνοθέτης που παραβλέπει αυτό το στάδιο, την προετοιμασία των ηθοποιών. Μετά, στα γυρίσματα, μπορεί να αλλάξω άποψη για την ερμηνεία, αλλά και τότε η δουλειά που έχει γίνει στις πρόβες αποδεικνύεται πολύτιμη. Το ίδιο συμβαίνει και με τη δουλειά με την κάμερα. Βλέπουμε, επιλέγουμε, συζητάμε με τους συνεργάτες μου προτού καταλήξουμε στη γωνία που θα στηθεί η κάμερα. Μπορεί, όταν έρθει η στιγμή του γυρίσματος, ν’ αλλάξουμε γνώμη και να επιλέξουμε άλλη. Σημασία έχει ότι ξέρω τι ζητώ και από πού ξεκινώ. Αν πας τη στιγμή του γυρίσματος να ψάξεις να βρεις αυτό που θέλεις, το παιχνίδι είναι χαμένο. Θυμάμαι κάτι που έλεγε ο συχωρεμένος Λευτέρης Βογιατζής: «Για να απογειωθείς, πρέπει να πατάς στα πόδια σου».

14.1.16 – lifo

35

TAste of the week

Χειμώνας στην Αθήνα με νέα ή κλασικά μαγαζιά Ντεμπούτο για το Nolan, το ανανεωμένο Mono και το διαχρονικό Balthazar. παλιά βαρέλια

Βγες

aπο τη νικη μηταρεα

επιτέλους

Για 14 χρόνια έχει ωριμάσει με τις λεπτές του οινολάσπες σε γαλλικά δρύινα βαρέλια το «Παλιά Βαρέλια» της Mediterra, ένα κρασί με έντονη προσωπικότητα. Φτιαγμένο από Κοτσιφάλι του Νομού Ηρακλείου που έχει λιαστεί για 4-6 ημέρες, το «Παλιά Βαρέλια» έχει σκούρο, κεραμιδί χρώμα, αποτέλεσμα της βαθιάς παλαίωσης, έντονα γλυκά αρώματα αποξηραμένων φρούτων, σταφίδας και μελιού με πληθωρική επίγευση.

36 lifo – 14.1.16

r Λίγες ημέρες πριν από το γύρισμα του χρόνου ένα καινούργιο εστιατόριο έκανε ντεμπούτο στο κέντρο της Αθήνας, και το όνομα αυτού Nolan. Όλα ξεκίνησαν από το πιάτο σταμναγκάθι, dashi, γαρίδες και σουτζούκι. «Μόλις το δοκίμασα από τα χέρια του sous-chef του Π-Βοx, Σωτήρη Κοντιζά, σκέφτηκα ότι αυτό το πιάτο θα μπορούσε να στηρίξει ένα εστιατόριο» λέει με πάθος στη φωνή του ο Κώστας Πισσιώτης, ο ιδιοκτήτης του νέου εστιατόριου, που, μετά την εμπειρία του ως συνιδιοκτήτη του Π-Βοx, προχώρησε στη δημιουργία του Nolan. Την κουζίνα του εστιατόριου έχει αναλάβει ο Σωτήρης Κοντιζάς. Η φιλοσοφία της απροσδιόριστη. Αυτό, μερικές φορές, μπορεί να μετατραπεί σε μειονέκτημα για ένα εστιατόριο, αλλά στην περίπτωση του Nolan αποτελεί πλεονέκτημα. Ο σεφ, με καταγωγή από Ελλάδα και Ιαπωνία, μπορεί, όπως αποδεικνύεται και στην πράξη, να ακροβατεί με επιτυχία ανάμεσα στο ασιατικό street food, την ελληνική μεσογειακή προσέγγιση και τους δημιουργικούς συνδυασμούς. Το μενού δεν είναι φλύαρο. Είναι μικρό, περιεκτικό και ενδιαφέρον. Η κουζίνα προτίθεται να ανανεώνει μέρος του καταλόγου σχεδόν καθημερινά, ανάλογα με τις πρώτες ύλες. «Καμένα λάχανα και κουνουπίδια» αναφέρει ο κατάλογος και το πιάτο αυτό αποδεικνύεται ένα από τα πιο ενδιαφέροντα. Πρόκειται για ψητό λάχανο και κουνουπίδι και λεπτές φέτες μήλο και καρότο που είναι όλα τραγανά και δένουν γευστικά με Nolan το τριμμένο ξερό ανθότυρο του Μπαμπούνη από τη Νάξο και τα ψιλοκομμένα καρύδια, ενώ την τελική πινελιά βάζει, κάτι σαν υποψία, η διακριτική παρουσία από το λάδι τρούφας (€7). Τα πιάτα όπου σερβίρεται το φαγητό είναι όλα πήλινα, χειροποίητα, ιδιαίτερα. Σε μπολ έρχεται και ο συνδυασμός ψιλοκομμένο σουτζούκι, λιλιπούτειες φρέσκες γαρίδες, σταμναγκάθι και dashi, γιαπωνέζικος ζωμός με βάση το miso (€8), με το παιχνίδι των γεύσεων να κάνει ασκήσεις ισορροπίας. Το NFC (Nolan Fried Chicken) είναι νόστιμες μπουκιές κοτόπουλου, μαριναρισμένες σε μυρωδικά και παναρισμένες πριν περάσουν από το τηγάνι, που συνοδεύονται με ροδέλες ραπανάκι, φύλλα παντζαριού και μαγιονέζα (€8). Η σάρκα του μαριναρισμένου μαγιάτικου (14) είναι χυμώδης και αφήνει στην επίγευση διακριτικό κάπνισμα – φίνο πιάτο. Με ενθουσίασε το Nolan hot dog (€7). Το τύπου bao ban, φτιαγμένο στον ατμό ζυμωτό κατασκεύασμα περιέχει φρέσκο λουκάνικο σε κομμάτια με λάχανο και συνοδεύεται από kimchi. Πικάντικο και συγχρόνως δροσερό από το αλατισμένο γιαούρτι. Το φαγητό στο Nolan έχει ενδιαφέρον αλλά και ο διάκοσμος δεν υπολείπεται, εξυπηρετώντας τον στόχο της δημιουργίας ενός μαγαζιού στην καρδιά του Nolan κέντρου της πόλης. Τα υλικά που κυριαρχούν στη μικρή σάλα είναι το μωσαϊκό στους τοίχους και στην τεράστια πόρτα, το μάρμαρο, το ξύλο και το μέταλλο, ένας αρμονικός συνδυασμός που έστησε ο αρχιτέκτονας Μάνος Μπαμπούνης. Η κουζίνα στο επάνω επίπεδο, με άνοιγμα σαν θυρίδα, επιτρέπει να έχεις μια αίσθηση της πυρετώδους δουλειάς που γίνεται εκεί. Το Nolan είναι ένα εστιατόριο με μητροπολιτικό αέρα που θα σε ικανοποιήσει γευστικά και αισθητικά και θα σε κερδίσει με τη φιλοξενία του. ☛ Nolan, Βουλής 31-33, Αθήνα

παράγκα sparkling Το «Παράγκα Sparkling» είναι το νέο αφρώδες λευκό κρασί από το Κτήμα Κυρ-Γιάννη που δίνει μια φρέσκια άποψη στην απόλαυση των φυσαλίδων. Νότες λουλουδιών από το Ξινόμαυρο και το Μοσχάτο, αρώματα βερίκοκου και ροδάκινου από το Chardonnay, συνθέτουν τον έντονο και πολύπλοκο αρωματικό χαρακτήρα του. Κομψό, δροσερό και χαρούμενο, ταιριάζει με τυριά, σαλάτες, θαλασσινά και ελαφριά επιδόρπια. Πίνεται ευχάριστα, κάθε στιγμή.

r Το εστιατόριο Mono στη γειτονιά της Πλάκας, κοντά στη Μητρόπολη, μας έχει απασχολήσει στο παρελθόν τόσο για την κουζίνα του όσο και για τη φιλοξενία του. Όμως, τώρα στο Mono έχουν αλλάξει τα πάντα. Ο ιδιοκτήτης του, ο σεφ Βασίλης Βασιλείου, μας επιφυλάσσει γαστρονομικές εκπλήξεις και όχι μόνο. Ας πάρουμε τα πράγματα από την αρχή. Ο χώρος άλλαξε, ανανεώθηκε και φόρεσε τα καλά του, με στοιχεία από τις διάφορες χρονικές περιόδους που συναντάμε στην Αθήνα. Ο σεφ έχει κέφια, άφθονη όρεξη για δημιουργικότητα και μας υποδέχεται με ένα μενού Mono που ξεχειλίζει από φρέσκες ιδέες. Αρχίζοντας με τα γιουβαρλάκια σφυρίδας μέσα σε βαθύ πιάτο με φιδέ λαχανικών και δίπλα μια λεπτή τραγανή μπρουσκέτα με πέστο κόλιανδρου (€9), συμπεραίνεις ότι η ικανότητα του Βασίλη να ανακαλύπτει τρόπους στο μαγείρεμα των ψαριών είναι δυνατή. Το πιάτο είναι καλοφτιαγμένο, ανάλαφρο και κάνει ευχάριστο το ξεκίνημα του δείπνου. Απολαμβάνεις το ελαφρά σοταρισμένο φουαγκρά, που συνδυάζεται με καραμελωμένο πατέ από συκωτάκια πουλιών με σταφίδες, γλυκόξινο λάχανο και μια υπέροχη σάλτσα από αποξηραμένα σύκα και Chianti (€12), που δένει όμορφα με το σύνολο του πιάτου, σαν μια βασιλική λιχουδιά. Δεν έμεινε ψίχουλο. Το μενού προτείνει μια σειρά από ελκυστικές σαλάτες, όπως αυτή με καρότο, παντζάρι, ρέβα, σελινόριζα και ραπανάκια μέσα σε ρυζόχαρτο που συνοδεύει κρέμα γκοργκοντζόλας, καρύδια και σιρόπι ιβίσκου (€9). Μια πανδαισία λαχανικών, χρωμάτων και γεύσεων που σε στέλνει σε χειμωνιάτικο μπαξέ. Η ευδαιμονία και η γευστική αγαλλίαση φιλούν η μία την άλλη στο πιάτο, με το ριζότο Βιαλόνε Νάνο με συκωτάκια πουλιών, άνηθο, λεμόνι και ψιλοκομμένο μαρούλι (€13). Σε κάθε μπουκιά ανακαλύπτεις τη βαθιά νοστιμιά που προκύπτει από τη βιρτουοζιτέ του μαέστρου. Η γεύση του πιάτου παραπέμπει στην πληθωρική μαγειρίτσα. Είναι από τα φαγητά που κρύβουν νοσταλγικότητα και σε κάνουν να θέλεις να επιστρέφεις. Τους εραστές των ζυμαρικών θα παρηγορήσουν οι παπαρδέλες με τα κεφτεδάκια πάπιας (€14), ενώ για τους κρεατολάγνους, από τα κυρίως πιάτα, εξαιρετικά και πεντανόστιμα αποκαλύπτονται τα μάγουλα μοσχαριού Αberdeen Black Angus που σιγομαγειρεύονται με υπομονή για 72 ώρες και συνοδεύονται με κρέμα τρούφας, σπαράγγια και πεκορίνο (€16). Αυτή η ευχάριστη ευωχία απογειώνεται από το ευγενικό σέρβις της Γιώτας που προλαβαίνει τις επιθυμίες των πελατών. Τις δημιουργίες του σεφ υποστηρίζει η ενδιαφέρουσα λίστα κρασιών με τις επιλογές του οινοχόου Σωτήρη Κανδύλη. Οι φίλοι των επιδορπίων θα κολαστούν από τις προτάσεις που φιγουράρουν στη λίστα. Θα φύγεις με τη γλύκα από ένα υπέροχο New York cheesecake με τραγανό μπισκότο και αφράτη κρέμα που είναι αρωματισμένη με τόνγκα και μαρμελάδα από κορινθιακή σταφίδα (€7,50). Στο ανανεωμένο wine restaurant Mono όχι μόνο θα φας καλά αλλά θα αισθανθείς και ότι σε περιποιήθηκαν αληθινά. ☛ Mono, Μπενιζέλου Παλαιολόγου 4Γ, Πλάκα, 210 3226711 r Σταθερή και διαχρονική είναι η αξία του Balthazar στον χάρτη της διασκέδασης. Η γοητεία του νεοκλασικού κτιρίου στο οποίο στεγάζεται το ιστορικό bar-restaurant της πόλης ανανεώθηκε με την καινούργια εσωτερική διαμόρφωση του χώρου. Μια μεγάλη μπάρα κυριαρχεί στη μία πλευρά, εντυπωσιάζοντας με τον υπέροχο φωτισμό, ενώ στη σάλα υπάρχει διακριτική πολυτέλεια. Μια αντίστοιχη αίσθηση πολυτέλειας δημιουργείται χάρη στο εκλεπτυσμένο και αποτελεσματικό σέρβις που εξασφαλίζεται από την ομάδα της σάλας. Το δυνατό χαρτί της κουζίνας είναι ο Χριστόφορος Πέσκιας που έχει στήσει ένα μενού παιχνιδιάρικο, με κλασικές εμπνεύσεις που απογειώνονται με εξωτικές πινελιές. Στο τραπέζι προσγειώνεται η σαλάτα κινόα, που συνδυάζεται γευστικά με αρακά, αγγούρι, αβοκάντο και ντρέσινγκ μέλι, μουστάρδα και Balthazar λεμόνι (€11). Είναι δροσερή, ορεκτική, με την κινόα άψογα φτιαγμένη και τρώγεται ευχάριστα. Ωραία ιδέα είναι η σαλάτα με άγρια χόρτα που ο σεφ σερβίρει με τερίνα μανούρι και φιστίκι και βινεγκρέτ ξίδι από ρόδι (€13). Ένα παιχνίδι υφών και εναλλαγών γεύσης που υπογραμμίζει η οξύτητα της βινεγκρέτ. Ο Πέσκιας συνδυάζει με τέχνη τα γιαπωνέζικα υλικά με τα ελληνικά, όπως στο μοσχαρίσιο τατάκι με σταμναγκάθι που λούζεται σε σάλτσα πόνζου και σέλινο (€16). Μπορεί κάποιες προτάσεις του καταλόγου να είναι εντυπωσιακές, όμως δοκιμάζοντας τα πιάτα αντιλαμβάνεσαι ότι είναι σοφά μελετημένα. Η χοιρινή πανσέτα μαρινάρεται και καραμελώνει σε miso, έρχεται με κρουστή σάρκα, χυμώδης, και δένει γευστικά με τον πουρέ παντζάρι που συνοδεύει το πιάτο (€17). Και εκεί που ζαλίζεσαι από τον ανατρεπτικό συνδυασμό ασιατικών και ελληνικών υλικών έρχεται ένας εύγευστος, πληθωρικής νοστιμιάς κόκορας κοκκινιστός με χυλοπίτες (€18) και σε προσγειώνει στη μανιάτικη μαμαδίστικη κουζίνα. Αυτός είναι ο Πέσκιας, έχει τον τρόπο να σε γοητεύει με το φαγητό του. Στο Balthazar, μετά το δείπνο σου, μπορείς να συνεχίσεις με κοκτέιλ και να αφεθείς στις ατμοσφαιρικές μουσικές. ☛ Balthazar, Τσόχα 27, 210 6412300 Balthazar

ΤΑΥΡΟΣ Ο ανάδρομος Ερμής θα επηρεάσει τον τομέα των ταξιδιών και της επικοινωνίας προκαλώντας καθυστερήσεις και εμπόδια, οπότε θα πρέπει να είστε πολύ προσεχτικοί στον χειρισμό νομικών ζητημάτων και επαγγελματικών υποθέσεων. Μην είστε ανυπόμονοι και αποφύγετε οπωσδήποτε τις διαμάχες με τους συνεργάτες σας. Οικονομικά ζητήματα χρειάζονται λεπτό χειρισμό για να τακτοποιηθούν, ώστε να μην διακινδυνέψουν τα περιουσιακά σας στοιχεία. Οι καθημερινές σας υποχρεώσεις αυξάνουν και μαζί με αυτές και το άγχος που σας διακατέχει, οπότε ο μόνος τρόπος για να αντεπεξέλθετε στο φορτωμένο σας πρόγραμμα είναι η σωστή και έγκαιρη οργάνωση του χρόνου σας. Παιδιά και θέματα εκπαίδευσης είναι μέσα στις βασικές σας προτεραιότητε. Σωστή διατροφή και άσκηση θα σας δώσουν την απαραίτητη ενέργεια που χρειάζεται ο οργανισμός σας ώστε να παραμένετε ακμαίοι και ευδιάθετοι.

ΚΑΡΚΙΝΟΣ

Η υπευθυνότητα με την οποία αντιμετωπίζετε τις δυσκολίες που προκύπτουν σε επαγγελματικό και οικονομικό επίπεδο σας προφυλάσσουν από αστοχίες που θα μπορούσαν να σας φέρουν σε αδιέξοδο. Είστε αποφασισμένοι να βγείτε νικητές μέσα από τις αντιξοότητες και η προσοχή σας είναι στραμμένη στην αναζήτηση καινούργιων μεθόδων που θα αυξήσουν την παραγωγικότητά σας. Αν αναζητάτε εργασία, είναι ιδανική στιγμή για να εντείνετε τις προσπάθειές σας και να ικανοποιηθούν οι προσδοκίες σας καθώς έχετε την εύνοια της Σελήνης και του Δία. Οικογένεια και κυρίως οι γονείς είναι μέσα στις προτεραιότητές σας και ενδεχομένως να πρέπει να γίνουν κάποιες αλλαγές στην καθημερινότητά σας για να μπορέσετε να τους φροντίσετε με τον καλύτερο τρόπο. Μην παραμελείτε, όμως, τον οργανισμό σας. Φροντίστε να ξεκουράζεστε, να τρώτε σωστά και να κοιμάστε, ειδάλλως δεν θα αντεπεξέλθετε .

ΛΕΩΝ Ορισμένες ανατροπές στην καθημερινό-

ΤΟΞΟΤΗΣ Έχετε αποδιοργανωθεί εντελώς το

τητά σας έχουν αφήσει πίσω επαγγελματικά ζητήματα και ήρθε η στιγμή που πρέπει να ξεπεράσετε τον εαυτό σας για να φέρετε σε πέρας όλες τις υποχρεώσεις σας. Η σωματική κόπωση είναι έντονη, παρ’ όλα αυτά είστε αισιόδοξοι και δεν πτοείστε από ορισμένες δυσκολίες που προκύπτουν και έχουν σχέση κυρίως με τη διαχείριση του χρόνου σας. Κάποια έξοδα που γνωρίζετε εκ των προτέρων προσπαθήστε να τα βάλετε σε τάξη, καθώς ακολουθούν κι άλλα που θα σας στριμώξουν. Είναι μια θετική περίοδος για τις διαπροσωπικές σας σχέσεις και εξαιτίας κάποιων έντονων καταστάσεων που βιώνετε, έρχεστε ακόμα πιο κοντά με αγαπημένα πρόσωπα. Είστε από τους τυχερούς του ζωδιακού κύκλου και μπορείτε να βασίζεστε στη στήριξη του περιβάλλοντός σας, κάτι που σας δίνει την ευκαιρία να ασχοληθείτε αποκλειστικά με κάποια σοβαρά ζητήματα. Ιδιαίτερη προσοχή στο υπερβολικό κάπνισμα.

τελευταίο διάστημα, ήρθε όμως η στιγμή που πρέπει να βάλετε τα δυνατά σας για να κερδίσετε τον χαμένο χρόνο. Στρέψτε το ενδιαφέρον σας σε σημαντικά ζητήματα και μοιράστε αρμοδιότητες. Είναι μια εποχή που σας δίνονται πολλές ευκαιρίες για να ενισχύσετε το εισόδημά σας, μην παρασύρεστε όμως από τον υπέρμετρο ενθουσιασμό. Τακτοποιήστε τις οφειλές σας και αποφύγετε επιπολαιότητες. Μια ευχάριστη εξέλιξη σε επίπεδο διαπροσωπικών σχέσεων θα σας συγκινήσει πολύ. Είναι τόσο έντονες οι αλλαγές που βιώνετε, που χρειάζεστε κάποιο χρόνο για να τις συνειδητοποιήσετε και να πιστέψετε πως πραγματοποιούνται κάποιες επιθυμίες σας. Η καλοπροαίρετη στάση σας παίζει σημαντικό ρόλο στην εξέλιξη των σχέσεών σας και θα αποκτήσετε έναν σημαντικό σύμμαχο από δω και στο εξής. Κάποιο καλό που κάνατε στο παρελθόν σάς ανταποδίδεται με τον καλύτερο τρόπο.

ΠΑΡΘΕΝΟΣ Θετικό είναι το επόμενο διάστημα

ΑΙΓΟΚΕΡΩΣ Στον επαγγελματικό τομέα κά-

που ακολουθεί για τα επαγγελματικά σας αλλά και για την υγεία σας. Ενώ υπήρξε μια στασιμότητα τις προηγούμενες μέρες που είχε αντίκτυπο στα οικονομικά σας, δεν επηρεάζεστε αρνητικά. Αντιθέτως, είστε γεμάτοι θετική ενέργεια και δυναμισμό, ενώ ταυτόχρονα έχετε και την εύνοια του Δία που, αν και ανάδρομος, συνεχίζει να επηρεάζει θετικά την εξέλιξή σας, απλώς θα πρέπει να είστε προσεχτικοί όταν πρόκειται να πάρετε σημαντικές αποφάσεις. Λογαριασμοί και οφειλές μπαίνουν σε μια τάξη, αλλά θα πρέπει να αναβάλετε ακριβές αγορές και επενδύσεις. Ορισμένοι από εσάς περάσατε ένα γερό ταρακούνημα με την υγεία σας, με αποτέλεσμα να αναθεωρήσετε πολλά πράγματα σχετικά με τη ζωή σας. Η ανάγκη σας για ομόνοια είναι μεγάλη και βάζετε πλέον νέα θεμέλια στις σχέσεις σας, καθώς εκτιμάτε δεόντως τη στάση των οικείων σας, ενώ είστε αποφασισμένοι να αφήσετε πίσω σας τις δυσάρεστες στιγμές του παρελθόντος.

ποιες θετικές εξελίξεις σάς δίνουν την ευκαιρία να βάλετε σε τάξη οφειλές καθώς επίσης και να δρομολογήσετε ένα νομικό ζήτημα που σας απασχολεί πολύ τους τελευταίους μήνες. Αν είστε ελεύθεροι επαγγελματίες, θα καταφέρετε να αυξήσετε τα κέρδη σας μέσα από τη σωστή προώθηση των προϊόντων και των υπηρεσιών σας, κάτι που δεν θα πρέπει να θεωρείτε δευτερεύουσας σημασίας. Λίγη προσοχή θα χρειαστεί σε επικοινωνιακό επίπεδο, ώστε να μη γίνουν μπερδέματα που θα σας πάνε πίσω. Θέματα σπουδών είναι μέσα στις βασικές σας προτεραιότητες και υπάρχουν πολύ καλές προοπτικές για να πετύχετε τους στόχους σας, αλλά θα πρέπει να ακολουθήσετε μια διατροφή πλούσια σε βιταμίνες για να ενισχύσετε την πνευματική σας διαύγεια. Κάποια ταξίδια ίσως να καθυστερήσουν εξαιτίας απρόοπτων καταστάσεων, θα πραγματοποιηθούν όμως πολύ σύντομα. Στον ερωτικό τομέα επικρατεί σχετική αδράνεια, κάτι που δεν φαίνεται να σας απασχολεί και πολύ.

ΖΥΓΟΣ Προσέξτε με ποιους θα συνεργαστείτε,

ΥΔΡΟΧΟΟΣ Καινοτόμες ιδέες και αλλαγές στις

ποιους θα εμπιστευτείτε και πώς θα κινηθείτε σε σχέση με τα επαγγελματικά σας, καθώς υπάρχει κίνδυνος εξαπάτησης. Κρατήστε κοντά σας άτομα τα οποία είστε σίγουροι πως δεν θα ενεργήσουν εις βάρος σας και αποφύγετε καινούργια ξεκινήματα με άτομα που δεν γνωρίζετε τις προθέσεις τους. Όσο κι αν είναι επιτακτική η ανάγκη να σας στηρίξει κάποιος οικονομικά για να βάλετε σε εφαρμογή τα σχέδιά σας, καλύτερα να το αναβάλετε προς το παρόν. Είστε στα πρόθυρα της υπερκόπωσης και ο ψυχισμός σας χρειάζεται τόνωση, αλλά δεν λέτε να το καταλάβετε. Όσο συνεχίζετε τις εξαντλητικές δίαιτες για να χάσετε κάποια περιττά κιλά των γιορτών, τόσο θα αποδυναμώνετε τον οργανισμό σας και θα χάνετε το κέφι σας. Ζητήστε τη συμβουλή ενός ειδικού και μην πειραματίζεστε με την υγεία σας.

μεθόδους σας θα συμβάλουν στην αύξηση του εισοδήματός σας, αλλά μην ενθουσιάζεστε ξοδεύοντας υπερβολικά, καθώς ακολουθεί μια δύσκολη περίοδος γεμάτη έξοδα και υποχρεώσεις που δεν σηκώνουν καμία αναβολή. Προσέξτε τους ανταγωνιστές σας και μη μοιράζεστε τα μελλοντικά σας σχέδια με τον καθένα. Επίσης, πολύ σημαντικό είναι να μη δίνετε καμία πληροφορία για την οικονομική σας κατάσταση. Κρατήστε χαμηλό προφίλ, συνεχίζοντας ακάθεκτοι τις προσπάθειές σας. Κατάλληλη εποχή για να ασχοληθείτε με τη βελτίωση της εμφάνισής σας και να ξεκινήσετε έναν πιο υγιεινό τρόπο ζωής. Κόψτε βλαβερές συνήθειες και μην έχετε την εντύπωση πως είστε άτρωτοι. Τίποτα δεν είναι σημαντικότερο από την υγεία, αλλά εξαιτίας της καθημερινότητας πολύ συχνά το ξεχνάμε όλοι. Βάλτε το ως κανόνα να μην κάνετε επιπολαιότητες και πάρτε τα κατάλληλα μέτρα για την τόνωση της σωματικής σας ευεξίας.

ΣΚΟΡΠΙΟΣ Ο τομέας της καριέρας και των οικονομικών θα απαιτήσει να αναλάβετε τις ευθύνες όσων αδυνατούν να αντεπεξέλθουν αποτελεσματικά, κάτι που θα σας προκαλέσει σωματική και πνευματική κούραση, αλλά ταυτόχρονα θα εξασφαλίσει την επιτυχή προσέγγισή τους. Κάποια έξοδα που δεν ήταν στο πρόγραμμα θα σας φέρουν σε αδιέξοδο και θα αναγκαστείτε να αναζητήσετε και μια παράλληλη εργασία. Πιθανές εντάσεις στον χώρο της δουλειάς καλό θα είναι να μη σας επηρεάσουν. Ρίξτε την προσοχή σας σε αυτά που σας απασχολούν, ώστε να τα επιλύσετε εγκαίρως. Παρεξηγήσεις, ίντριγκες και κουτσομπολιά καλό θα είναι να τα αντιμετωπίσετε με ψυχραιμία, ώστε να μη σπαταλήσετε αδίκως την ενέργειά σας σε ανούσιες καταστάσεις. Ασχοληθείτε με το σπίτι και την οικογένεια που χρειάζονται τη φροντίδα σας και αδιαφορήστε για όσα συμβαίνουν γύρω σας, ώστε να προστατέψετε την ψυχική σας ακεραιότητα.

Daily starfax Καθημερινές αστρολογικές προβλέψεις στο www.lifo.gr από τη Μαριβίκυ Καλλέργη.

☛

ΔΙΔΥΜΟΣ Τα οικονομικά σας θα σας απασχολήσουν πολύ μέσα στις επόμενες μέρες. Φόροι, δάνεια και εξόφληση οφειλών που έχουν σχέση με θέματα υγείας χρειάζονται σωστό προγραμματισμό, ώστε να τακτοποιηθούν δίχως να μείνετε εκτεθειμένοι. Ιδιαίτερη προσοχή στις μετακινήσεις σας με το αυτοκίνητο και στην κοινή διαχείριση των πόρων σας με τους συνεργάτες σας. Γενικά, είναι ένα διάστημα που η κρίση σας δεν σας επιτρέπει να πάρετε σωστές αποφάσεις εξαιτίας του έντονου προβληματισμού σας, οπότε καλύτερα να ασχοληθείτε με πρακτικά ζητήματα. Στον οικογενειακό τομέα αρμονικές είναι οι συνθήκες που επικρατούν, υπάρχει όμως κάτι που σας στενοχωρεί και χρειάζεστε χρόνο για να το ξεπεράσετε. Η συνεχής προσπάθειά σας να δείχνετε στους άλλους ανέμελοι θα σας κουράσει πολύ και θα πρέπει να μοιραστείτε τους προβληματισμούς και τις σκέψεις σας με κάποιο φιλικό σας πρόσωπο ή να ζητήστε τη στήριξη ενός ειδικού.

από τη μαριβίκυ καλλέργη (starfax@lifo.gr)

Αρκετές αλλαγές προβλέπονται μέσα στις επόμενες μέρες στα επαγγελματικά σας, κάτι που θα οφείλεται κυρίως στη δική σας ανάγκη για ελευθερία κινήσεων και ανεξαρτησία. Πολλοί από εσάς που έχετε αγανακτήσει από τη συνεχή εκμετάλλευση των εργοδοτών σας θα αναζητήσετε νέες κατευθύνσεις . Κάποιες προτάσεις συνεργασίας που προκύπτουν θα πρέπει να εξεταστούν διεξοδικά. Βάλτε σωστές προτεραιότητες στα έξοδα που προκύπτουν. Στον αισθηματικό τομέα προκύπτει ένας νέος έρωτας που θα έχει αρκετή ένταση, γι' άλλους θετική και γι' άλλους αρνητική. Αρνητική θα είναι σε περίπτωση που σας πιάσουν οι ανασφάλειες με αποτέλεσμα να ασκείτε πιέσεις στο ταίρι σας για συνεχή επιβεβαίωση, κάτι που θα προκαλέσει αρνητικές εντυπώσεις. Ένας Υδροχόος από το παρελθόν κάνει και πάλι την εμφάνισή του, ανατρέποντας τα μελλοντικά σας σχέδια για γάμο και δημιουργία οικογένειας.

StarFax

ΚΡΙΟΣ

sudoku

ΙΧΘΥΣ Στον οικονομικό τομέα δεν θα υπάρξουν θεαματικές εξελίξεις, όπως θα θέλατε, αυτό όμως δεν θα πρέπει να φρενάρει τις προσπάθειές σας να πετύχετε τους στόχους σας. Δώστε προσοχή στις συμμαχίες σας και μην προκαλείτε με τη στάση σας, όσο κι αν υπάρξουν στιγμές που θα δοκιμαστεί η υπομονή σας. Σε περίπτωση που δεν βρουν ανταπόκριση κάποιες ιδέες σας, μην πιέζετε καταστάσεις. Πολύ σύντομα θα δικαιωθείτε, οπότε είναι άσκοπο να μπείτε σε διαδικασίες αντιπαραθέσεων. Αν είστε ελεύθεροι επαγγελματίες, προκύπτουν έξοδα που πρέπει να καλυφθούν άμεσα. Κάποιες φιλικές σχέσεις θα περάσουν αρκετές διακυμάνσεις, είναι όμως πολύ σημαντικό να κρατήσετε τις ισορροπίες, ώστε να μη χαλάσουν παλιές φιλίες. Ξεκαθαρίστε από την αρχή τις βλέψεις σας και φροντίστε να είστε ειλικρινείς.

5 2 3 4 1 4 1 2 5 6 8 3 1 3

9 5

4 7 9 6 8

5

3 9 5 4 5 1 1 7 2

Η λύση του προηγούμενου 2 4 1 6 3 9

3 9 8 1 7 5

7 6 5 2 4 8

4 2 7 5 8 6

1 8 9 3 2 7

5 3 6 4 9 1

8 1 3 7 6 2

6 7 4 9 5 3

9 5 2 8 1 4

5 2 3 9 6 8 4 1 7 7 4 1 3 5 2 9 8 6 8 6 9 1 4 7 5 2 3

14.1.16 – lifo

37

☛ Φiλιππος Γαβριηλiδης Ασχολείται με τη βιολογία, τη δημοσιογραφία και το trash. Φωτογραφήθηκε στο υπέρλαμπρο στούντιο της Άννας Γούλα, στο Μοσχάτο.

❝ Στην Αθήνα μου αρέσουν οι Κούκλες (ή τα drag shows), τα μαγαζάκια του Μεταξουργείου, οι καλοκαιρινοί φεγγαρόλουστοι περίπατοι στην Πλάκα και τα απομεινάρια της αλλοτινής αίγλης της Belle Εpoque ❞

Stay tuned για πληροφορίες σχετικά με τις ημερομηνίες της επόμενης έκθεσης «Naked City».

οι αθηναιοι γδυνονται για καλο σκοπο

NakedCity

καλλιτεχνική επιμέλεια/ σκηνογραφία: χαρά κολαΐτη

Μπορείς κι εσύ να φωτογραφηθείς για το Naked City στέλνοντας μήνυμα με τίτλο «Naked City» στο info@lifo.gr

38 lifo – 14.1.16

14.1.16 – lifo

39