462

Το χαμένο χαρτονόμισμα Ο ΣΥΡΙΖΑ και το χάσμα των πράξεων από τις υποσχέσεις. απο τον ευγενιο αρανιτση

ΔΗΜΗΤΡΗΣ ΠΙΑΤΑΣ Ο Αθηναίος της εβδομάδας απο τον χρηστο παριδη

Η (Αν)ισορροπία του Νας Η θεωρία των παιγνίων και η ελληνική «εμπειρία». απο τον θοδωρη αντωνοπουλο

Ο κορυφαίος φωτογράφος μιλά στη LiFO λίγο πριν από την έκθεσή του στην Αθήνα.

τχ.462/04022016

Από τη Ματίνα Καλτάκη

ολα για την αθηνα! free press δωρεαν οδηγοσ τησ πολησ κυκλοφορει καθε πεμπτη

Peter lindbergh

2 lifo – 4.2.16

☛ Η ηθοποιός Ηλιάνα Μαυρομάτη μας ξενάγησε στη γειτονιά της, τo Παλαιό Φάληρο, όμως κάποιος άλλος κάτοικος δεν ήταν και τόσο ενθουσιώδης για την περιοχή. Έγραψε ο/η a_f_a: «Να πω κι εγώ για το Φάληρο, όπου γεννήθηκα και ζω επί 37 χρόνια. Δυστυχώς, πέρα από τη βιτρίνα “μαρίνα - θάλασσα - Αγ. Αλεξάνδρου (όμορφα ανακατασκευασμένη επίσης, και μπράβο)”, είναι και η περιοχή με τα περισσότερα κόπρανα σκύλων (και των φιλόζωων-ζώων-ιδιοκτητών) στα πεζοδρόμια. Πλακάκι και σκατό! Φίλοι από άλλες περιοχές έχουν εντοπίσει το πρόβλημα επίσης. Το παρκάρισμα στα στενά γίνεται όπου να ’ναι, που πια καβαλάνε ακόμα και κάθετα τα πεζοδρόμια. Υπάρχουν διαλυμένα πεζοδρόμια και βρομιά – βλέπω τους οδοκαθαριστές κάθε μέρα, αλλά ο χώρος παραμένει μέσα στη βρόμα. Αν δεν μένεις στο παραλιακό μέτωπο, άσε, το Φάληρο έχει διαλυθεί εντελώς. Κρίμα, αν και μένω 2 τετράγωνα από την παραλία, σκέφτομαι να φύγω, μια και η καφρίλα των κατοίκων δεν υποφέρεται πια. Το μόνο που με κρατάει είναι αυτό το φανάρι στην Αιόλου πριν βγω παραλία, το μοναδικό που εύχομαι να είναι κόκκινο, εκεί, στη μικρή κατηφόρα με θέα όλο τον Σαρωνικό». ☛ «Όνειρο ήταν και πάει» λεγόταν το άρθρο του Δημήτρη Πολιτάκη για τον σκηνοθέτη Ντέιβιντ Λιντς, και στα σχόλια η κουβέντα άναψε: «Ό,τι ελαττώματα και να είχε, όχι, δεν ήταν περιττή η 2η σεζόν του “Twin Peaks” και σίγουρα δεν ήταν μάπα η ταινία» λέει ο/η VAF. «Για τους περισσότερους φαν του Λιντς το σύμπαν του “Twin Peaks” αποτελεί το αποκορύφωμα της καριέρας του». Ο R. Mayers, από την άλλη, γράφει: «Δέχομαι εύκολα τον Κρόνεμπεργκ. Άντε και τον Τζάρμους. Ακόμη και τον Χάνεκε κα τον Βερχόφεν. Ο Λιντς είναι πολύ δύσπεπτος, ακόμη και για τους σινεφίλ. Πολλοί (όχι εγώ) βρίσκουν την παρουσία του αφόρητη. Είναι απαραίτητος, όμως, γιατί με το μοναδικό του στυλ ορίζει τη λίστα. Είναι αυτός που στέκεται ακριβώς απέναντι από τον Σπίλμπεργκ, τον Ζεμέκις. Είναι αφόρητη η απουσία του, ακριβώς γι’ αυτόν το λόγο».

α π ό τ ον α ρη δ η μ οκ ιδ η

Oι αντιδράσεις που δημιούργησαν τα άρθρα και τα posts μας την περασμένη εβδομάδα.

feedback461

Ποιο είναι το ωραιότερο φανάρι της πόλης (και γιατί);

posts γράμματα e-mails

*Στείλτε μας Feedback: feedback@lifo.gr

☛ H Εύη Χουρσανίδη πάει κάθε χρόνο στο Primavera και έδωσε στον Δημήτρη Κυριαζή ενδιαφέρουσες συμβουλές. Οι πρωινές βόλτες, όμως, είναι μη πραγματοποιήσιμες, όπως λέει ο/η manic, που σχολίασε: «Τι λες, βρε Εύη, που θα κάνει ο πριμαβέρας και βόλτες τα πρωινά στο κέντρο, όταν το τελευταίο live της μέρας είναι στις 4 το πρωί! Αν είσαι φανατικός της μουσικής, το μόνο που θα κάνεις είναι να ξυπνάς (με δυσκολία) γύρω στις 3 το μεσημέρι και να τρέχεις στο μετρό να προλάβεις την πρώτη συναυλία που ξεκινάει στις 4. Αυτό, δηλαδή, έκανα εγώ πέρσι... Ουφ, τι ωραία...». ☛ Για «5 ελληνικά περιοδικά που αξίζει να ξεφυλλίσεις» έγραψε η Μαρία Παππά και με αφορμή το άρθρο ο αναγνώστης με το ψευδώνυμο Jonathan R. Mayers έγραψε: «Δεν γνωρίζω τα συγκεκριμένα περιοδικά, οπότε δεν μπορώ αν εκφέρω άποψη. Θα ήθελα, όμως, να παρατηρήσω ότι, γενικά, το κείμενο τα τελευταία χρόνια έχει υποχωρήσει αισθητά, υπό την πίεση της φωτογραφίας. Περιοδικά ολόκληρα πνίγονται στη φωτογραφία, όπως το facebook από ανούσια βιντεάκια και χαζοφωτογραφίες που γίνονται viral χωρίς λόγο και ουσία. Δεν νομίζω ότι ενδιαφέρονται όλοι μόνο για αρχιτεκτονική, διακόσμηση, τουριστικές καρτ ποστάλ ή τη φωτογραφία. Ο καθένας μπορεί να πάρει μια κάμερα και ν’ αρχίσει να τραβάει φωτογραφίες ή βίντεο και να κάνει τέχνη, αλλά πινέλο, πένα, σμίλη θα δούμε ποτέ ξανά;». ☛ Ο M. Hulot ζήτησε απ’ τον τραγουδιστή Κώστα Τουρνά να του αφηγηθεί τη ζωή του στη στήλη «Οι Αθηναίοι». Να ένα σχόλιο που μας ήρθε απ’ τον/την kooup: «Λέει ο Τουρνάς στη συνέντευξή σας: “Οι άνθρωποι, δυστυχώς –και αυτή είναι μια θλιβερή διαπίστωση–, κουβαλάμε μέσα μας έναν εγκληματία. Όχι δυνάμει, διαρκή. Όλοι υπονομεύουμε κάποιον, έστω και με ήπιο τρόπο. Δεν γνώρισα άνθρωπο που να μην υπονομεύει κάπως τον διπλανό του”. Οι άνθρωποι είναι ανταγωνιστικοί όταν καταλάβουν ότι είσαι σε ανώτερο επίπεδο από αυτούς. Άμα είσαι στο ίδιο μήκος κύματος, δεν σε θεωρούν μεγάλη απειλή, άλλα αν διαισθανθούν ότι είσαι καλύτερος, γίνονται κακοί λόγω ανασφάλειας. Από τα λόγια του καλλιτέχνη συμπεραίνω ότι δεν ενδιαφέρεται τόσο για το ερωτικό στοιχείο. Αυτό δείχνει ανωτερότητα με την έννοια ότι έχει μεγαλύτερη εμπιστοσύνη στον εαυτό του και δεν χρειάζεται συναισθηματική κάλυψη. Από αυτό το γεγονός και μόνο, ένας άνθρωπος που εκπέμπει ανωτερότητα θα έρθει πιο εύκολα σε σύγκρουση με τους γύρω του, διότι τον εκλαμβάνουν ως απειλή. Εν τέλει, είναι πολύ χρήσιμη αυτή η εμπειρία, γιατί μπορεί να μετασχηματιστεί σε όφελος για τον ανώτερο άνθρωπο, που μαθαίνει να είναι πιο ταπεινός και να μην κάνει επίδειξη των διαφόρων αρετών του».

Free Press.

Eβδομαδιαίος οδηγός της Αθήνας. Κυκλοφορεί κάθε Πέμπτη.

4.2.16 – lifo

3

Index

StatusUpdate εκδότης Στάθης Τσαγκαρουσιάνος γενικοσ διευθυντής Μιχάλης Μιχαήλ ... 41 χρόνια επιτυχίες. διευθυντής M. Hulot ...Τσέκαρε απλώς το loser.com. εμπορική διεύθυνση Δήμητρα Πασομένου υπεύθυνος ψηφιακής ανάπτυξης Νίκος Ζαφείρης art director Χρήστος Τζοβάρας

Πώς ήταν η Αθήνα το 1898;

υπεύθυνος lifo.gr Άρης Δημοκίδης αρχισυντακτησ lifo.gr Θανάσης Χαραμής

Οι φωτογραφίες του Ολλανδού ερασιτέχνη φωτογράφου L. Heldring που ταξίδεψε στην Ελλάδα και στη Μέση Ανατολή τέλη του 18ου αιώνα.

προγραμματισμός lifo.gr Αγγελική Βαξάλη, Σπύρος Γκατζούνας συντονισμός ύλης Μαρκέλλα Ανδρικάκη ... Τhe road to perdition. συντακτική ομάδα

Σελ. 8

columnists: Νικόλας Σεβαστάκης, Ευγένιος Αρανίτσης Θοδωρής Αντωνόπουλος ... Huelga General..

50' με τον Gautier

Ναταλί Χατζηαντωνίου ... Σάββατο μεσημέρι. Στο σούπερ- μάρκετ μελαψός μεσήλικας, εμφανώς «ξένος», με ελάχιστα πραγματάκια στο καλάθι του, παίρνει θέση στην ουρά του ταμείου «γρήγορης εξυπηρέτησης». Αξύριστος και άξεστος «ιθαγενής» τού επιτίθεται, υποστηρίζοντας ότι η ουρά είναι ενιαία για όλα τα ταμεία (!) και ότι γι’ αυτό οφείλει να επιστρέψει πίσω και να σταθεί τελευταίος. Ο πρώτος σιωπά και στέκεται στο πουθενά αμήχανος, όσο οι τόνοι ανεβαίνουν και μπαίνει στο παιχνίδι το γνωστό «… που ήρθατε εδώ..». Τότε πια εξανίσταται ένας ηλικιωμένος που συμβουλεύει με ανάλογη επιθετικότητα τον Έλληνα συμπατριώτη του να «βγάλει, επιτέλους, τον σκασμό και να αφήσει τον άνθρωπο να σταθεί στη σωστή ουρά που καθόταν εξαρχής». Ο ξένος ψελλίζει ευχαριστίες και κυρίως χαρίζει στον «σωτήρα» του ένα βλέμμα απέραντης ευγνωμοσύνης. Για λίγα δευτερόλεπτα όλο το «προσφυγικό» μοιάζει να έχει απαντηθεί…

O Gautier-Στέφανος Βελισσάρης μας εξηγεί πόσο δύσκολο είναι να βιοπορίζεσαι από τη μουσική στην Ελλάδα. Σελ. 13

9 καινούργια πράγματα Που μπορείς να βρεις στην Αθήνα αν θες να γυμναστείς, αν αγαπάς τα ζώα, αν θες περιπέτεια ή αν απλώς θέλεις κάτι να περνάς τον χρόνο σου.

Δημήτρης Πολιτάκης Βιβλίο: Τίνα Μανδηλαρά ... Αλήθεια, δεν υπάρχει καμία παράσταση που θα μας κάνει να ξαποστάσουμε για λίγο στην τέχνη; Που δεν θα ξεχάσουμε την αλήθεια και την ομορφιά της; Γιατί τόσος πειραματισμός και τόσος κόπος για το τίποτα φέτος; Γιώργος-Ίκαρος Μπαμπασάκης ... Κι όμως, η Ποίηση υφίσταται και ανθίσταται!

Σελ. 20

Κινηματογράφος: Θοδωρής Κουτσογιαννόπουλος Θέατρο: Ματίνα Καλτάκη

10 από τους καλύτερους κακούς της μικρής οθόνης

Γεύση: Νίκη Μηταρέα ... «Το κρασί είναι το πνευματικό μέρος ενός γεύματος. Τα κρέατα και τα λαχανικά δεν είναι παρά το υλικό μέρος» είπε ο Γάλλος συγγραφέας Αλέξανδρος Δουμάς.

Μήπως οι κακοί χαρακτήρες είναι οι καινούργιοι καλοί;

StarFax: Μαριβίκυ Καλλέργη ... Οι πραγματικές φιλίες παραμένουν σταθερές και ακλόνητες. Σύνταξη: Αλέξανδρος Διακοσάββας ... «Αφού, όταν κάτι σου αρέσει, ρέει, κυλάει, ποτέ δεν αναρωτιέσαι, ποτέ δεν κομπιάζεις, ποτέ δεν σκέφτεσαι, δεν σου περνάνε δεύτερες και τρίτες σκέψεις από το μυαλό· εγώ γιατί αναρωτιέμαι συνέχεια;» (Λένα Κιτσοπούλου, «Το Μάτι του Ψαριού», σελ. 25, εκδ. Μεταίχμιο)... Βασίλης Καψάσκης, Κατερίνα Ηλιάκη, Φιλιώ Ράγκου, Δημήτρης Κυριαζής ... Here’s to new beginnings! Μαρίνα Πετρίδου ... Υμηττός, Μονή Καισαριανής-Αναψυκτήριο Καλοπούλας. Δάσος, καθαρός αέρας, απίστευτη θέα, πικ-νικ, πεζοπορία: 10' από το κέντρο της Αθήνας. Γιάννης Πανταζόπουλος ... «Οι ερασιτέχνες επικαλούνται την πλειοψηφία». Από το σπουδαίο φιλμ του Ντάνι Μπόιλ, «Στιβ Τζομπς», και την υπέροχη ερμηνεία του Μάικλ Φασμπέντερ.

Σελ. 7

ΣΤΗΛΕΣ

ΑΚΟΜΑ

Ευγένιος Αρανίτσης

Good LifO

Σελ. 10

Δημήτρης Πολιτάκης Σελ. 11

Θοδωρής Αντωνόπουλος

Σελ. 29

Starfax

Χρήστος Παρίδης ... Όταν η κρατικοδίαιτη αβανγκάρντ υιοθετεί με τόση ελαφρότητα οποιονδήποτε έχει παραβατικό παρελθόν και αγκαλιάζει μέχρι και το –όχι και τόσο αθώο– περιθώριο, είναι σαφές ότι το μόνο που την αφορά είναι η πρόκληση και η τέχνη είναι απλώς το πρόσχημα.

Σελ. 37

Naked City Σελ. 38

Μαρία Παππά Λάμπρος Αραπάκος, Λένα Φουτσιτζή, Θεόφιλος Δουμάνης φωτογράφοι Σπύρος Στάβερης, Πάρις Ταβιτιάν, Freddie F.

Σελ. 11

creative media Kώστας Στανέλλος

Ναταλί Χατζηαντωνίου

aτελιέ Βανέσσα Φερλέ

Σελ. 12

διόρθωση κειμένων Μαρία Δρουκοπούλου ... Καγκουρό με μάρσιππο. Με τις υγείες μας!

Δημήτρης Κυριαζής

γραμματεία σύνταξης Βιβίκα Ανδριανάτου

Σελ. 15

senior direct market manager Κώστας Μαντάς direct market managers Βούλα Καραβαγγέλη Γιώργος Λυκουργιώτης Σπύρος Αποστολόπουλος υποδοχή διαφήμισης Ξένια Στασινοπούλου συντονισμοσ διαφήμισης Μάγδα Τζακώστα οικονομική διεύθυνση Δημήτρης Τασιόπουλος λογιστήριο Βασίλης Κοτρωνάκης Άλκηστις Γκούμα εξωτερικες εργασιες

www.lifo.gr ΔΥΟ ΔΕΚΑ ΕΚΔΟΤΙΚΗ Α.Ε.

Boυλής 22, Αθήνα, 105 63, τηλ.: 210 3254 290, fax: 210 3249 785, info@lifo.gr

4 lifo – 4.2.16

Άκης Ιωάννου

Στο εξώφυλλο Kristen McMenamy Pirelli, El Mirage, California, 1996. © Peter Lindbergh, Courtesy Gagosian Gallery

κωδικος εντυπου 7639

4.2.16 – lifo

5

6 lifo – 4.2.16

4

10

φεβρουαριου

2016

Talkof theTown

Gautier

μουσικοσ «Αν καταφέρεις την ατομική ευτυχία, εν τέλει θα υπάρχει και συλλογική και κοινωνική ευτυχία» Από τoν M. Hulot

σελ. 13

επιμελεια: the lifo team

Φρανκ Άντεργουντ

Γουόλτερ Γουάιτ

Πάμπλο Εσκομπάρ

Τζόφρι Μπαράθεον

Μπεν Λάινους

O Κυβερνήτης

«House of Cards»

«Breaking Bad»

«Narcos»

«Game of Thrones»

«Lost»

«The Walking Dead»

«The Wire»

Ίσως ο πιο «αγαπημένος» κακός στην ιστορία της τηλεόρασης. Ο αρχηγός της οικογένειας των Σοπράνος, μιας μαφιόζικης οργάνωσης που έκανε κουμάντο στο Νιου Τζέρσεϊ, έδειρε, δολοφόνησε και διέταξε τη δολοφονία δεκάδων ανθρώπων, μεταξύ των οποίων και μέλη της ίδιας του της οικογένειας, στις έξι σεζόν που κράτησε η σειρά. Όμως για κάποιον λόγο συμπάσχαμε μαζί του, δεν θέλαμε να πάθει τίποτα κακό και αγωνιούσαμε για τη νίκη του έναντι της αντίπαλης οικογένειας από τη Νέα Υόρκη στο τέλος. Ένας από τους σημαντικότερους λόγους γι’ αυτό το παράδοξο ήταν η ανεπανάληπτη ερμηνεία του αδικοχαμένου Τζέιμς Γκαντολφίνι.

Η προσωποποίηση της υπέρμετρης φιλοδοξίας και της δίψας για εξουσία. Το παιδί ενός αγρότη από τον αμερικανικό Νότο έχει βάλει στόχο να γίνει Πρόεδρος των ΗΠΑ και τίποτα δεν θα τον σταματήσει μέχρι να τα καταφέρει. Λέει ψέματα, προδίδει την εμπιστοσύνη των πάντων, χρησιμοποιεί με τον χειρότερο τρόπο τους κοντινούς του ανθρώπους, καταστρέφει όποιον μπει στον δρόμο του, στρέφει τον έναν εναντίον του άλλου, μηχανορραφεί, φθάνει ακόμα και στη δολοφονία. Είναι ενδιαφέρον να δούμε πώς θα τον επηρεάσει τη νέα σεζόν η φυγή της συζύγου και πολύτιμης συνεργάτιδάς του, Κλερ.

Ένας από τους πιο σύνθετους χαρακτήρες στην ιστορία της τηλεόρασης. Ο κύριος Γουάιτ ξεκίνησε ως «καλός», ένας δασκαλάκος και καλός οικογενειάρχης που δεν έλεγε όχι σε κανέναν. Όλα άλλαξαν όταν διαγνώσθηκε με καρκίνο και ξεκίνησε να φτιάχνει ναρκωτικά με τη βοήθεια ενός παλιού του μαθητή για να εξασφαλίσει οικονομικά την οικογένειά του. Σταδιακά πέρασε στην αντίπερα όχθη, μη διστάζοντας να τα βάλει με έμπειρους εγκληματίες – και να βγει νικητής! Όμως δεν σταμάτησε εκεί: ξεπάστρεψε χωρίς δεύτερη σκέψη και με διάφορους τρόπους όποιον βρέθηκε στον δρόμο του. Από τις κορυφαίες στιγμές η δολοφονία της αθώας κοπέλας του συμπρωταγωνιστή του, Τζέσι, ενώ αυτή κοιμόταν δίπλα του.

Ένας από τους δύο της λίστας που βασίζονται σε πραγματικό πρόσωπο. Το «Narcos» προσπαθεί να αποδώσει με ακρίβεια τα ιστορικά γεγονότα κι εμείς παρακολουθούμε την ανάδειξη ενός λαθρεμπόρου από το Μεντεγίν της Κολομβίας στον πλουσιότερο εγκληματία της ιστορίας. Το δίλημμα που έθετε εξαρχής ήταν το εξής: «plata o plomo» (ασήμι ή μολύβι), δηλαδή «λεφτά ή σφαίρα». Αυτοί που διάλεξαν το δεύτερο, δηλαδή τα θύματά του, λέγεται ότι είναι χιλιάδες, συμπεριλαμβανομένων αστυνομικών, δικαστών, πολιτικών, δημοσιογράφων και απλών πολιτών. Δεν δίστασε να ανατινάξει ένα ολόκληρο αεροπλάνο με όλο του το πλήρωμα για να σκοτώσει έναν άνθρωπο.

Ενώ οι πράξεις των περισσότερων κακών της λίστας μπορούν να ερμηνευθούν με κάποιον τρόπο, στην περίπτωση του βασιλιά Τζόφρι είναι δύσκολο να βρεις κάποιο κίνητρο, εκτός ίσως από τον σαδισμό. Επίσης, δεν μπορείς να βρεις και κανένα θετικό στοιχείο πάνω του. Ο παππούς του, Τάιγουιν, είναι εξίσου κακός, αλλά πανέξυπνος. Ο Τζόφρι δεν φημίζεται για την ευστροφία του. Ο πατέρας του, Τζέιμι, είναι κακός, αλλά ατρόμητος μαχητής. Ο Τζόφρι είναι ένας φοβητσιάρης που τρέχει να κρυφτεί στις μάχες. Η μητέρα του, Σέρσεϊ, επίσης κακιά, με το καλό της οικογένειας στο μυαλό της. Ο Τζόφρι παίρνει αποφάσεις εν θερμώ, χωρίς να νοιάζεται για τις συνέπειες.

Το μεγαλείο αυτού του χαρακτήρα ήταν ότι είχε τέτοια ηρεμία και πραότητα, που κατάφερνε, ακόμα και έπειτα από μια πράξη ανείπωτου κακού, να σε κάνει να αναρωτηθείς για τα πραγματικά του κίνητρα. Σαν να μην ήθελες να αποδεχθείς την ωμή αλήθεια. Βασικά, ως το τέλος αυτής της σειράς, που αποδείχθηκε μία από τις μεγαλύτερες απογοητεύσεις, δεν ήξερες πού το πάει ο Μπεν. Από την άλλη, καταλάβαμε πού το πήγαινε η ίδια η σειρά;

Ο μόνος χαρακτήρας που μπόρεσε να σταθεί απέναντι στον αρχετυπικά καλό Ρικ σε όλες τις σεζόν της σειράς. Ο Κυβερνήτης, όπως και ο Ρικ, είναι αρχηγός μιας ομάδας ανθρώπων, όμως οι ομοιότητες σταματούν εδώ. Ο Ρικ είναι ειλικρινής, είναι ηγέτης για το καλό όλων, ενώ ο Κυβερνήτης σκέφτεται πρωτίστως το δικό του καλό και σκοτώνει για ευχαρίστηση. Παρότι ξεκάθαρα κακός, ο Κυβερνήτης είναι ένας σύνθετος χαρακτήρας. Τον λυπάσαι λίγο όταν αποκαλύπτεται πως κρατά ζωντανές τις κόρες του χρόνια, αφού έχουν γίνει ζόμπι, γιατί δεν μπορεί να τις αποχωριστεί και ενώ πας να τον υποστηρίξεις όταν προσπαθεί να αλλάξει, καταλήγεις να τον μισείς ακόμα περισσότερο.

Ο Στρίνγκερ ήταν το Νο 2 στη συμμορία των Barksdale που λυμαίνονταν τη Νότια Βαλτιμόρη στη μεγαλύτερη ίσως αστυνομική σειρά που έχει φτιαχτεί ποτέ. Υπολογιστικός, ψύχραιμος, πολύ ανώτερος, εν τέλει, του αρχηγού της συμμορίας, του οποίου υποτίθεται ότι ήταν δεξί χέρι. Απόδειξη ότι κατάφερε να μείνει εκτός φυλακής και να συνεχίσει την εγκληματική δραστηριότητα της οργάνωσης. Αμείλικτος με αντιπάλους και φίλους, στο τέλος τα κατάφερε σχεδόν να αφήσει πίσω του το εμπόριο ναρκωτικών και να οδηγήσει τη συμμορία στη νέα εποχή. Όμως η τελική απόφαση δεν ήταν δική του...

από τους καλύτερους κακούς της μικρής οθόνης Μήπως οι κακοί χαρακτήρες είναι οι καινούργιοι καλοί;

Σαφώς και είχε στυλ και χάρη ο γκάνγκστερ που υποδύεται ο μεγάλος Στιβ Μπουσέμι, ο οποίος έλεγχε το Ατλάντικ Σίτι τις αρχές του περασμένου αιώνα. Διορατικός, αναγνώρισε πρώτος τις ευκαιρίες που έφερε η ποτοαπαγόρευση. Χαρισματικός, δημιουργούσε εύκολα συμπάθειες και οι περισσότεροι κάτοικοι της πόλης τον λάτρευαν. Ήταν από τους πρώτους που συνέδεσαν την ωμή βία με την πολιτική δύναμη, καταλαμβάνοντας ένα καίριο πόστο στον δήμο που του επέτρεπε να ελέγχει όλη την κρατική μηχανή. Όμως, σε τελική ανάλυση (και παρ’ όλα αυτά), ήταν ένας ψυχρός δολοφόνος.

Ο καπνιστής «X-Files» Ο καπνιστής ή ο άνθρωπος-καρκίνος, όπως τον αποκαλούσε ο πράκτορας Μόλντερ, ήταν μια αινιγματική φιγούρα. Μέλος μιας μυστικής οργάνωσης που είχε σκοπό την απόκρυψη της αλήθειας όσον αφορά την ύπαρξη εξωγήινων από την κοινή γνώμη, κατά τη διάρκεια της σειράς αποκαλύπτεται ότι ήταν παρών σε όλες τις σημαντικές στιγμές της πρόσφατης αμερικανικής ιστορίας, με ευθύνη για τη δολοφονία του JFK και του Μάρτιν Λούθερ Κινγκ. Α, αποδεικνύεται ότι είναι και ο βιολογικός πατέρας του Μόλντερ.

aπο τον δημητρη κυριαζη

10

Νάκι Τόμσον «Boardwalk Empire»

Στρίνγκερ Μπελ

TheBuzz

Τόνι Σοπράνο «The Sopranos»

4.2.16 – lifo

7

Πώς ήταν η Αθήνα το 1898; Talk of the Town

Οι φωτογραφίες του Ολλανδού ερασιτέχνη φωτογράφου L. Heldring που ταξίδεψε στην Ελλάδα και στη Μέση Ανατολή τέλη του 18ου αιώνα ανήκουν στη συλλογή του Rijksmuseum και αποτελούν μια σημαντική μαρτυρία για την κατάσταση της πόλης μας εκείνη την εποχή. Από τον Μιχάλη Μιχαήλ

1834

Στις 18/9 η Αθήνα ονομάζεται πρωτεύουσα του ελληνικού κράτους.

1835

➽ Οι στύλοι του Ολυμπίου Διός

➽ Η Μονή Δαφνίου

➽ Η Σαλαμίνα

➽ Το Λαύριο

➽ Η μεσαιωνική εκκλησία του Αγίου Γεωργίου στον Λυκαβηττό

➽ Πανοραμική όψη της Αθήνας

Τοποθετούνται τα πρώτα φανάρια με λάμπες λαδιού σε κεντρικά σημεία της πόλης.

1843

Στις 3/9 η μεγάλη διαδήλωση στο κέντρο της Αθήνας οδήγησε στην παραχώρηση Συντάγματος από τον βασιλιά Όθωνα και στη μετονομασία της πλατείας μπροστά στα Ανάκτορα σε πλατεία Συντάγματος.

1896

Οι πρώτοι σύγχρονοι Ολυμπιακοί Αγώνες διεξάγονται στην πόλη.

8 lifo – 4.2.16

1901

Στις 8/11 αιματηρά επεισόδια συνέβησαν στην Αθήνα, τα λεγόμενα «Ευαγγελικά», με αφορμή τη δημοσίευση των Ευαγγελίων στη δημοτική γλώσσα από την εφημερίδα «Ακρόπολις».

➽ Η Ελευσίνα

➽ Ο ναός της απτέρου Νίκης

1903

Ιδρύεται η Εθνική Βιβλιοθήκη.

➽ Ο Παρθενώνας

➽ Ο Ναός του Ηφαίστου στη Ρωμαϊκή Αγορά

1906

Από τις 9 έως τις 19 Απριλίου η Αθήνα διοργάνωσε τη «Μεσολυμπιάδα», ουσιαστικά τους δεύτερους Ολυμπιακούς Αγώνες.

➽ Ο Πειραιάς

➽ Η Ακρόπολη

4.2.16 – lifo

9

Φωτό: SOOC

φωνή λαού νίκος παλαιολόγος

Talk of the Town

Ένας βετεράνος φωτορεπόρτερ μάς μιλά για τους κινδύνους του επαγγέλματος στην Ελλάδα κάθε φορά που ξεσπάνε επεισόδια. α π ό τ ο ν δ η μ ή τ ρ η κ υρ ι α ζ ή

Το χαμένο χαρτονόμισμα

α π ό τ ο ν ε υγ εν ιο α ρα ν ι τ ση

Όσο πιο φανταχτερή η σχέση δυσαρμονίας που συνδέει τις επιλογές του ΣΥΡΙΖΑ με την ιδεολογική του ταυτότητα, τόσο η δυσαρμονία διατυμπανίζεται λοξά προς όλες τις κατευθύνσεις εν είδει ανδραγαθήματος...

10 lifo – 4.2.16

Μ’ εκείνες τις μικρές παραβολές που ο Μπρεχτ συγκέντρωσε στις Ιστορίες του κ. Κόυνερ θα μπορούσε, νομίζω, να συγκριθεί ένα ανέκδοτο που θυμάμαι απ’ τα παιδικά μου χρόνια και που έχει ως εξής: μια υπηρέτρια, ξεσκονίζοντας, βρίσκει ένα χαρτονόμισμα των χιλίων δραχμών και το δίνει στην κυρία του σπιτιού, που εντυπωσιάζεται ευχάριστα· σε μια επίδειξη γενναιοδωρίας, η κυρία τής παραχωρεί τα χρήματα σαν ανταμοιβή «για την τιμιότητά της», όπως εξηγεί – ως εδώ καλά. Δύο εβδομάδες αργότερα, η κυρία χάνει ένα δεύτερο χιλιάρικο και ρωτάει την υπηρέτρια αν το βρήκε. «Το βρήκα» παραδέχεται αυτή, «αλλά το κράτησα για την τιμιότητά μου». Καθόλου αστείο. Τηρουμένων των αναλογιών, ο ΣΥΡΙΖΑ κράτησε τη διακυβέρνηση της χώρας για την τιμιότητά του, μολονότι ήταν φως φανάρι ότι δεν θα κατάφερνε να τιμήσει ούτε μία απ’ τις ουσιαστικές υποσχέσεις που είχε δώσει προεκλογικά. Το καλοκαίρι έχασε μια μοναδική ευκαιρία, που εκ των υστέρων φαντάζει μυθιστορηματική, να σώσει την τιμή της Αριστεράς, παραιτούμενος, εφόσον είχε προσκρούσει στο τείχος των αντιρρήσεων των δανειστών, και να δείξει έτσι ότι το περιλάλητο «αριστερό όραμα» ήταν όντως ένα ρωμαλέο ανθρωπιστικό αίτημα, δηλαδή κάτι δυναμικά αντίθετο τόσο στη σύσφιξη του διαχειριστικού βρόχου των εταίρων όσο και στην εν γένει παρακμή της πολιτικής ως διαπλαστικής μήτρας δημιουργικών αντιθέσεων. Αντ’ αυτού, κατέληξε να ενσαρκώσει μια σκανδαλώδη στάση που δίκαια θα μπορούσε να επαινεθεί ως παγκόσμια πρωτοτυπία: παρουσίασε τον εαυτό του σαν το κόμμα που κατόρθωσε να πετύχει την ασυμφωνία λόγων και έργων εν ονόματι ειδικά της τιμιότητας! Κατά τα λοιπά, στην πολιτική, όπως και οπουδήποτε αλλού, οι σημασίες πηγάζουν, το ξέρουμε, απ’ τις διαφορές, για παράδειγμα απ’ τη θεμελιώδη διαφορά μεταξύ επιθυμητού και αναγκαίου, μεταξύ εκείνου που ισχυρίζεται ότι επιδιώκει ένας πολιτικός οργανισμός ώστε να αποσπάει την εύνοια του πολίτη και εκείνου που εντέλει επιτυγχάνει να πραγματοποιήσει υπό την πίεση των περιστάσεων. Αυτή η διαφορά ανάμεσα στις εξαγγελίες και στις πράξεις, στις αγέρωχες κορώνες και στις αντιδημοφιλείς αποφάσεις, στις υψιπετείς διαβεβαιώσεις και στους μελαγχολικούς συμβιβασμούς κατά την προσγείωση, η σημασία αυτή, που για να είμαστε ειλικρινείς προκύπτει απ’ την απόκλιση ανάμεσα στο ατομικό και στο κοινωνικό συμφέρον, είναι επίσης, και αναπόφευκτα, η διαφορά που καθορίζει την αξιοπιστία κάποιου και που, σαν τέτοια, αποτελεί τον βηματοδότη της αστικής δημοκρατίας, όπου υποτίθεται ότι ανακαλείται κανείς από μια θέση ευθύνης

εφόσον αποδειχτεί ασυνεπής. Μέχρι πρότινος, η συνήθως κραυγαλέα αντίθεση επιθυμητού και αναγκαίου διασκεδαζόταν με ποικίλους τρόπους, φέρ’ ειπείν με το να προκαλείται, αναδρομικά, συσκότιση γύρω απ’ το επιθυμητό ή να σκηνοθετείται η πλασματική σύγκλιση επιθυμητού και αναγκαίου όπως δίδαξε ο νεοφιλελεύθερος καπιταλισμός ή να παρουσιάζεται το αναγκαίο ως αναπότρεπτο θερμό επεισόδιο στον οδικό χάρτη των επιθυμιών της εκλογικής πελατείας, ούτως ώστε η κάθε Κυβέρνηση να αγοράζει χρόνο υποσχόμενη στους πληγέντες πολεμικές αποζημιώσεις. Τώρα; Τώρα, εδώ, στην περίπτωση του ΣΥΡΙΖΑ, περίπτωση επαναλαμβάνω μοναδική, η αντίφαση ούτε επιλύεται, όπως σε περιόδους ευημερίας, ούτε γεφυρώνεται, έστω κακήν κακώς, όπως σε περιόδους κρίσης, ούτε διαψεύδεται, όπως ας πούμε στις χώρες του Βορρά, στων οποίων την κουλτούρα το αναγκαίον είναι και επιθυμητόν εξ υποθέσεως: όχι· εδώ η αντίφαση, επισήμως, καταργείται ως τέτοια ένα πρωί με νομοθετική πράξη, και οι δύο αντίθετοι πόλοι συγκατοικούν πλέον στην ίδια αλλόκοτη μορφή παράλληλης αμοιβαιότητας: το επιθυμητόν, δηλαδή η ανακούφιση των ασθενέστερων, παραμένει μεγαλοπρεπώς μια διακήρυξη που πλανάται στον αέρα ως αντιμνημονιακή απροθυμία ανάληψης της περίφημης «ιδιοκτησίας» του προγράμματος, και σε πείσμα του θριαμβεύοντος αναγκαίου, δηλαδή της λιτότητας που συνοδεύει τις εμπράγματες δηλώσεις υποταγής στον ρεαλισμό των Γερμανών· έτσι τα μεθεόρτια εξελίσσονται σε περιβάλλον γενικευμένης κώφωσης. Μολονότι η, ένεκα μνημονίου, 100% δεξιά διακυβέρνηση της οιονεί αριστερής Κυβέρνησης κάνει τη λογική να εξεγείρεται, οι ιδεολογικοί πανηγυρισμοί για την άμωμη σύλληψη του ηθικού πλεονεκτήματος της Αριστεράς συνεχίζονται λες και δεν τρέχει τίποτα. Και ούτω καθεξής: όσο πιο φανταχτερή η σχέση δυσαρμονίας που συνδέει τις επιλογές του ΣΥΡΙΖΑ με την ιδεολογική του ταυτότητα, τόσο η δυσαρμονία διατυμπανίζεται λοξά προς όλες τις κατευθύνσεις εν είδει ανδραγαθήματος μαζί με τα θερμά επαναστατικά συλλυπητήρια εκ της Διευθύνσεως για τις απώλειες που η ίδια η Διεύθυνση προκάλεσε! Με δυο λόγια, σε ό,τι αφορά την απορρόφηση του πολιτικού κόστους, ο ΣΥΡΙΖΑ κυριολεκτικά πουλάει τρέλα. Έκτοτε, κινούμενος σ’ αυτήν τη γραμμή της ανελέητης αποσυναρμολόγησης των σημασιών, δεν κάνει τίποτ’ άλλο απ’ το να επιτίθεται στα τελευταία υπολείμματα πολιτικής σκέψης και, απ’ αυτή την άποψη, είναι ένα κόμμα του μέλλοντος. www.paradoxa.gr

Τι λέει ο νόμος, ποια είναι τα όρια αλλά και τα δικαιώματα του φωτορεπόρτερ σε καταστάσεις όπως τα επεισόδια, οι πορείες κ.λπ.; Από τη στιγμή που ένας φωτογράφος επιδείξει την επαγγελματική του ταυτότητα (μέσου ή ένωσης), το όργανο οφείλει να του επιτρέψει την καταγραφή των γεγονότων. Βέβαια, ο νόμος περί ελευθερίας του Τύπου δεν έχει καμία βάση σε τέτοιες περιπτώσεις, καθώς κάποιοι λειτουργούν πάνω και πέρα από τον νόμο. Ποια είναι η κατάσταση που πρακτικά επικρατεί τέτοιες στιγμές; Η κατάσταση που επικρατεί διαφέρει ανάλογα με τον τόπο και τους συμμετέχοντες στα επεισόδια. Έχουμε δει από απρόκλητες συλλήψεις μέχρι απίστευτη εγκράτεια των οργάνων στην τήρηση της τάξης. Ένα παράδειγμα απρόκλητης αντίδρασης ήταν η προσαγωγή του συναδέλφου και φίλου Θανάση το Σαββατοκύριακο που μας πέρασε. Πιστεύεις ότι τυγχάνετε εχθρικής αντιμετώπισης από τις δυνάμεις ασφαλείας ακριβώς λόγω του ρόλου σας; Η αντιμετώπιση των ΥΜΕΤ (Υποδιεύθυνση Μέτρων Τάξης) και ΥΑΤ (Υποδιεύθυνση Αποκατάστασης Τάξης), όπως προείπα, διαφέρει, ανάλογα με τις συνθήκες. Έτσι και στη δική μας περίπτωση, έχουμε συμβάντα παντελώς αναίτιων τραυματισμών συναδέλφων, σε σημείο να έχουν νοσηλευθεί και κινδυνεύσει θανάσιμα, με εκπαιδευμένους, υποτίθεται, αστυνομικούς σε αμόκ, να γρυλίζουν και να χτυπούν στο ψαχνό με ό,τι βρουν, όποιον βρουν. Έχεις κινδυνεύσει εσύ ο ίδιος; Στα 11 χρόνια δουλειάς έχω βρεθεί μελανιασμένος και χτυπημένος άπειρες φορές, αλλά αυτό είναι απόλυτα λογικό, καθώς όταν μπαίνεις στον χορό, χορεύεις. Σε μια στενή συμπλοκή, όταν προτιμάς τις δυναμικές γραμμές ενός 35άρη φακού από τη «βαρετή» ευκολία ενός τηλεφακού, είναι πολύ λογικό κι επόμενο να βρεθείς ανάμεσα σε διασταυρούμενα πυρά. Ποια ήταν η πιο έντονη στιγμή που έχεις νιώσει; Στιγμές που σου μένουν υπάρχουν πάμπολλες, αλλά ίσως να πρέπει να ξεχωρίσω την πιο σκοτεινή. Σε διήμερη πανελλαδική απεργία στις 20 Οκτωβρίου του 2011 υπήρξε μια απίστευτη συμπλοκή μεταξύ διαδηλωτών του ΠΑΜΕ και των υπόλοιπων διαδηλωτών, με εξαιρετικά ωμά χτυπήματα και από τις δύο πλευρές. Σφυριά, μαδέρια, κοντόξυλα σε κεφάλια και σώματα, μάχες σώμα με σώμα, εξαιρετικά βίαιες. Η αστυνομία απλώς παρακολουθούσε από το άγαλμα του Βενιζέλου στη Βουλή... Στο editing δεν άντεξα στην εικόνα που έβλεπα και με πήραν τα κλάματα, παρατηρώντας την ωμή βία μεταξύ ανθρώπων που θα έπρεπε να παλεύουν πλάι-πλάι. Ο Νίκος Παλαιολόγος συνεργάζεται με το πρακτορείο SOOC, www.sooc.gr

(Αν)ισορροπία του Νας Η θεωρία των παιγνίων και η ελληνική «εμπειρία». Αν ο διάσημος για τη συμβολή του στην περιώνυμη θεωρία των παιγνίων αλλά και τον πολυετή αγώνα του κόντρα στη σχιζοφρένεια νομπελίστας Αμερικανός μαθηματικός Τζον Νας, που χάθηκε στα 86 του σε αυτοκινητικό τον περασμένο Μάιο, ζούσε ακόμη, σίγουρα θα εντυπωσιαζόταν με το πόσο επίκαιρος έγινε τελευταία στην Ελλάδα. Αφενός ήταν, σε μεγάλο βαθμό, οι δικές του ιδέες που επιχείρησε να υλοποιήσει –ανεπιτυχώς, όπως φάνηκε– διαπραγματευόμενος με τους εταίρους ο επίσης «μετρ» της θεωρίας των παιγνίων Γιάνης Βαρουφάκης, «δένοντας» στο άρμα του game theory τον ΣYΡIZA του πρώτου επταμήνου, αφετέρου ήταν η λογοκρισία στη θεατρική παράσταση Ισορροπία του Νας στην Πειραματική Σκηνή του Εθνικού που ξεσήκωσε θύελλα διαμαρτυριών κι έγινε «talk of the town» προτού ξανανέβει για μια τελευταία φορά, «περιφρουρούμενη» από τους θεατές της την Κυριακή το βράδυ. Η θεωρία των παιγνίων, που εκτός της οικονομίας βρίσκει εφαρμογές στην πολιτική, στην ψυχολογία και σε πολλούς ακόμα επιστημονικούς τομείς, προσπαθεί, από το λίγο που την έχω κατανοήσει, να προβλέψει τη συμπεριφορά αντίπαλων «παικτών» –ατόμων, ομάδων, επιχειρήσεων, κομμάτων, κυβερνήσεων κ.λπ.– που ακολουθούν μια στρατηγική αλληλεπίδρασης. Οι παίκτες δεν είναι υποχρεωτικά αντίπαλοι, μπορεί να είναι και συνεργάτες, που όμως αποσκοπούν να πετύχουν το καλύτερο αποτέλεσμα καθένας για τον εαυτό του ή την ομάδα του, συνδυάζοντας τη μικρότερη δυνατή βλάβη με τη μεγαλύτερη δυνατή ωφέλεια. Κάτι σαν το «εγωιστικό γονίδιο» του Ρίτσαρντ Ντόκινς, που αναγκάζεται να γίνει και λόγω συμφέροντος συνεργατικό. To «κακό» είναι ότι για να εφαρμοστεί με επιτυχία χρειάζεται αμφότερες οι «πλευρές» αφενός να έχουν μια σχετική ισορροπία δυνάμεων, αφετέρου να σκέφτονται και να δρουν στοιχειωδώς ορθολογικά, όπερ δεν εγγυάται κανείς και, πάντως, δεν χαρακτήρισε ακριβώς καμία πλευρά στον διαπραγματευτικό μαραθώνιο Ελλάδας-εταίρων, που επανέρχεται συχνά-πυκνά στην επικαιρότητα χάρη και στον λαλίστατο πρώην υπουργό Οικονομικών: το «αντίπαλο» τρένο όχι μόνο δεν έστριψε σαν ζύγωσε το «δικό μας» αλλά το σανίδωσε… Θα μπορούσε, άραγε, να έχει γίνει διαφορετικά; Ίσως, όμως η Ιστορία δεν γράφεται με υποθέσεις.

Ο Φίλιπ Σ. Χόφμαν πάει βαρκάδα

Έναν χρόνο περίπου μετά το μοιραίο, ο ποιητής Nick Flynn έγραψε το παρακάτω ποίημα (ξέρω ότι είναι εντελώς σαν πεζό, αλλά, εντάξει, μην αλλάξουμε θέμα) με τίτλο «Philip Seymour Hoffman»: «Πέρσι το καλοκαίρι βρήκα παραχωμένο κάπου στο διαμέρισμά μου ένα μικρό κουτί, ένα κουτί γεμάτο με Vicodin αρκετά για να με σκοτώσουν. Θα έπαιρνα όρκο ότι το είχα πετάξει χρόνια πριν, αλλά προφανώς όχι. Έμεινα να κοιτάζω τα λευκά χάπια αρκετή ώρα, ακόμα και φωτογραφία τα τράβηξα, πριν (τελικά, οριστικά) τα πετάξω. Ήμουν καθαρός (ξανά) για κάποια χρόνια όταν βρήκα εκείνο το κουτί, όλοι οι εθισμένοι όμως έχουν ένα –μικρό κουτί, μεταφορικό ή πραγματικό– κρυμμένο κάπου. Πριν τα ρίξω στη λεκάνη της τουαλέτας, τα κράτησα για λίγο στην παλάμη μου, κι αναλογίστηκα με δέος ότι κάποια στιγμή στο όχι –και– τόσο μακρινό παρελθόν μού είχε φανεί καλή ιδέα να καβατζώσω κάπου ένα κουτί με χάπια. Για μια ώρα ανάγκης, είχα πει στον εαυτό μου. Τι είδους ανάγκη; Μπορεί, ας πούμε, να πάθαινα καμιά μόλυνση σε δόντι Κυριακή βράδυ. Το κουτάκι θα με βοηθούσε ν’ αντέξω τον πόνο μέχρι να πάει ο οδοντίατρος στη δουλειά του το πρωί. Αυτό μου έλεγε ο μισός μου εγκέφαλος, ενώ ο άλλος μισός ήξερε ότι κοιτάζοντας το κουτί με τα χάπια ήταν σαν να βλέπω μια φωτογραφία του εαυτού μου, ενώ στέκεται στην άκρη μιας γέφυρας, μιας γέφυρας που βρίσκεται στη γνώριμη σκοτεινή γειτονιά του μυαλού μου, σ’ εκείνο το φιλικό μέρος όπου μπορώ με κάποιον τρόπο να πιστέψω ότι το γάμα τα όλα είναι μια ικανοποιητική απόκριση στη ζωή».

απ ό το ν θ οδωρ η α ντ ων ο π ουλο

«Οι άλλοι άνθρωποι, όπως έχω διαβάσει, φυλάνε σαν θησαυρό τις πολύτιμες αναμνήσεις της ζωής τους: εκείνο το χάραμα που κάποιος ανέβηκε στον Παρθενώνα, εκείνο το καλοκαιρινό σούρουπο που κάποιος άλλος γνώρισε ένα μοναχικό κορίτσι στο Σέντραλ Παρκ, γνωριμία που εξελίχθηκε σε μια γλυκιά και φυσιολογική σχέση, όπως λένε στα βιβλία. Κι εγώ γνώρισα κάποτε ένα κορίτσι στο Σέντραλ Παρκ, αλλά δεν θυμάμαι και πολλά πράγματα από τη συνάντηση. Αυτό που θυμάμαι πάντα είναι τον Τζον Γουέιν στην Ταχυδρομική Άμαξα να σκοτώνει τρεις με μια καραμπίνα την ώρα που πέφτει στον σκονισμένο δρόμο, και το γατάκι που βρίσκει τον Όρσον Γουέλς στο κατώφλι της πόρτας στον Τρίτο Άνθρωπο». Το απόσπασμα είναι από το Moviegoer (1961), την πρώτη και πιο γνωστή νουβέλα του Αμερικανού συγγραφέα Γουόκερ Πέρσι, και μου ’ρχεται στο μυαλό όποτε σκέφτομαι τον μέγιστο των ηθοποιών Φίλιπ Σέιμουρ Χόφμαν, που πέθανε στα 46 του με μια σύριγγα στο χέρι σαν σήμερα (2 Φεβρουαρίου) πριν από δύο χρόνια, και που τον συνάντησα ένα σούρουπο στο Σέντραλ Παρκ τον Μάιο του 2009. Αυτό θα το θυμάμαι πάντα, πιο πολύ και από τις αξέχαστες εμφανίσεις του σε τόσο πολλές ταινίες που απογείωσε με το απόκοσμο ταλέντο του. Είναι αυτός; Μα, δεν μπορεί… Κι όμως είναι. Το γνώριμο ατσούμπαλο σουλούπι, το πρόσωπο που μοιάζει μεγαλύτερο από την ηλικία του, αλλά συγχρόνως και αιώνια αγορίστικο, το αδιόρατα μελαγχολικό βλέμμα, σαν να βρίσκεται σε μόνιμη σύνδεση με κάποια βαθιά, πικρή αλήθεια. Μα, τι κάνει εκεί, πίσω από το παγκάκι, ευάλωτος και αποτραβηγμένος, όπως στις ταινίες; Κλαίει; Σαν να κλαίει φαίνεται. Δεν έκλαιγε ακριβώς, αλλά μια κρίση πανικού την περνούσε σίγουρα. «Συγγνώμη, δεν είστε ο…;». «Όλα καλά;». «Ναι, ναι, ευχαριστώ, συγγνώμη πρέπει να πάω πίσω». Πολύ σύντομα καταλάβαμε ότι βρισκόταν εκεί ως σκηνοθέτης και πρωταγωνιστής (εξού και η κρίση πανικού) της πρώτης και μοναδικής ταινίας που γύρισε ο ίδιος. Ήταν το Jack goes boating (Ο Τζακ πάει βαρκάδα), μια άξια, και γλυκόπικρη που λένε, ρομαντική κομεντί που είδα χρόνια μετά, ελπίζοντας ότι θα μ’ έβρισκα ξαφνικά στο βάθος κάποιου κάδρου (το σετ ήταν ανοιχτό και πολλοί γίναμε ανεπίσημοι κομπάρσοι κωπηλατώντας με τις βάρκες στη λίμνη), αλλά, δυστυχώς, δεν έμειναν και πολλές σκηνές από εκείνο το οδυνηρό μάλλον για τον ίδιο γύρισμα. Η είδηση του αιφνίδιου θανάτου του ήταν ένα σοκ, ειδικά εξαιτίας των περιστάσεων. Πρεζάκι που ξανακύλησε; Μα, πώς δηλαδή; Αυτός έμοιαζε να φιλτράρει μεγαλοπρεπώς δαίμονες και διεγέρσεις στους ρόλους. Ναι, λες και μπορεί να ξέρει κανείς.

Belli

απ ό το ν δη μ ήτ ρη π ολι τά κη

Cut

Μια αναπάντεχη συνάντηση με τον αείμνηστο μέγιστο των ηθοποιών πριν από χρόνια στο Σέντραλ Παρκ.

Αν τώρα οι «διάδικοι» (κυβέρνηση-απεργοί) δοκίμαζαν να εφαρμόσουν τη θεωρία αυτή στην τρέχουσα απεργιακή επικαιρότητα, πιθανόν να καταφέρναμε μια ευρύτερη κοινωνική συναίνεση, σαν εκείνη της «χρυσής» περιόδου της ευρωπαϊκής σοσιαλδημοκρατίας: οι εργαζόμενοι και οι συνδικαλιστικοί τους εκπρόσωποι θα επεδείκνυαν «αυτοσυγκράτηση» και πνεύμα διαταξικής συνεργασίας, αποδεχόμενοι μειώσεις και περικοπές έναντι κάποιων σχετικά «ισοδύναμων» ανταποδοτικών ανταλλαγμάτων. Τα οποία, όμως, είναι ανύπαρκτα σε μια Ελλάδα όπου οι σπουδές, οι δεξιότητες, οι ποιότητες και ο καθημερινός σου μόχθος, που σε φέρνει στατιστικά τρίτο στον κόσμο σε εργατοώρες, όχι μόνο δεν επιβραβεύονται ανάλογα αλλά ούτε καν συγκινούν τον μέσο εργοδότη, ενώ ταυτόχρονα το διαρκές «τσουνάμι» φόρων και κρατήσεων δεν εγγυάται στο παραμικρό ότι θα έχεις μια στοιχειώδη, έστω, ιατροφαρμακευτική περίθαλψη ή ότι θα λάβεις κάποτε μια βιώσιμη σύνταξη. Με μια σειρά επιπόλαιες προεκλογικές υποσχέσεις «καπνό», τη στρόφιγγα των παροχών ερμητικά κλειστή και μια σειρά «χαράτσια» που κάνουν τους ανάλγητους φεουδάρχες του Μεσαίωνα να φαντάζουν περίπου σοσιαλιστές, η μετωπική σύγκρουση είναι προδιαγεγραμμένη και με αμφίβολους νικητές. Οφείλεται, δε, τόσο στον «ανορθολογισμό» των δύο πλευρών όσο και στο ότι το «κλήμα» (τόσο το μνημονιακό αποικιακό όσο και το εδώδιμο μεταπολιτευτικό) ήταν εξαρχής στραβό, πριν καν αρχίσει να το μασουλάει λαίμαργα ο γάιδαρος. Δυστυχώς, η λεγόμενη «Ισορροπία του Νας» (ένας τρόπος επίλυσης μη συνεργατικών μαθηματικών παιχνιδιών που καταρρίπτει τον δογματισμό της ατομικιστικής ορθολογικότητας) δεν… επετεύχθη ούτε στα καλλιτεχνικά μας πράγματα. Ο καλλιτεχνικός διευθυντής του Εθνικού, υποκύπτοντας σε έξωθεν πιέσεις που σχετίζονταν περισσότερο με τη δυσαρέσκεια «πολύτιμων» χορηγών και μιας κακώς νοούμενης ως κοινής γνώμης μειονότητας των άκρων, σκοταδιστικών ή «πεφωτισμένων», παρά με κάποια συνωμοσία εκπορευόμενη από αλλότρια κέντρα αποφάσεων, κατέβασε, λίγο προτού λήξει, την ομώνυμη παράσταση βασισμένη σε κείμενα Καμί και Ξηρού, επικαλούμενος «απειλές» που είχε δεχτεί το θέατρο. Θα μπορούσε, ως ώφειλε, να υπερασπιστεί την ελευθερία της καλλιτεχνικής δημιουργίας, διοργανώνοντας ταυτόχρονα –εφόσον θεωρούσε βάσιμες τις αντιδράσεις– ένα ανοιχτό φόρουμ ανταλλαγής απόψεων σχετικά με το κατά πόσο η τέχνη «υπηρετεί» την τρομοκρατία και το έγκλημα σαν παίρνει αφορμές κι εμπνεύσεις από τέτοια φαινόμενα (καθώς επίσης και ποιος και πώς ορίζει τι σημαίνουν κάθε φορά αυτά), κάτι που βέβαια αποτελεί κανόνα ήδη από το Έπος του Γκιλγκαμές (3η χιλιετία π.Χ.) και κανέναν δεν παραξενεύει, εκτός κι έχει τη μύγα, που λένε. Γιατί είναι η τέχνη που μπορεί ενδεχομένως να δίνει εξηγήσεις εκεί όπου λογική και επιστήμη «σκαλώνουν». Υπόψη κιόλας πως ο Υπέροχος Άνθρωπος, η κινηματογραφική εκδοχή του Νας που ενσάρκωσε ο Ράσελ Κρόου, κατέρρευσε διανοητικά σαν άρχισε να βλέπει παντού συνωμότες…

4.2.16 – lifo

11

«Eσύ με ποιoν είσαι;» Η πόλωση της αθηναϊκής κοινωνίας γίνεται πιο σαφής καθημερινά.

Talk of the Town

Πλαγιο

α π ό τ h νατα λι χ ατ ζη αν τω νι ου

-Είσαι μ’ εμάς ή με τους άλλους; -Μ’ εσάς!

-Ναι, αλλά εμείς είμαστε οι άλλοι… Το ξέρετε, φαντάζομαι. Είναι το γνωστό ευφυολόγημα που κυκλοφορεί κάτι χρόνια τώρα. Κάποτε είχα μάλιστα τη (λανθασμένη μάλλον) βεβαιότητα ότι είχε εφευρεθεί για τον χώρο του ποδοσφαίρου. Όπως είχα και την (ακόμα πιο λανθασμένη, προφανώς) εντύπωση ότι κυρίως εκεί ταιριάζει: σε μια ομάδα οπαδών που οφείλουν να είναι ανά πάσα στιγμή έτοιμοι να παραδώσουν πιστοποιητικό φρονημάτων και να προσαρμοστούν τυφλά στα νέα δεδομένα, ακόμα και στα πιο ασαφή ή παράλογα.

-Δεν πήρες ξεκάθαρη θέση. Δεν μας στήριξες.

-Δεν πήρα θέση; -Όχι, και τώρα πια εμείς για εσένα είμαστε οι άλλοι… Κι αυτό πιθανότατα το ξέρετε. Είναι το, καθόλου αστείο πια, νέο έθος που κυκλοφορεί όλο και περισσότερο. Παντού. Περισσότερο ανθεί στα «πεδία» της πολιτικής άποψης, της ιδεολογικής επιλογής, της δημοσιογραφίας, ακόμα και του πολιτισμού… Φυσικά, θα κόμιζα γλαύκα εις Αθήνας, εάν απλώς επεσήμαινα την πόλωση της ελληνικής κοινωνίας. Είναι περισσότερο και από σαφής καθημερινά, με καβγάδες που ξεσπούν για το τίποτα ή για τα πάντα, ακόμα και μεταξύ πρώην φίλων ή πρώην συντρόφων, με έτοιμα σαν από καιρό στρατόπεδα, με ευθείες βολές ή δηλητηριώδεις υπαινιγμούς, με φήμες, με ένα διαρκές εμφυλιοπολεμικό περιβάλλον, όπου η παραμικρή αφορμή νομιμοποιεί την πιο ακραία αντίδραση και το μεγαλύτερο μίσος με στοιχεία… αναδρομικού χαρακτήρα. Δεν θα καταφύγω, όμως, σε γλυκερού τύπου τσιτάτα περί ομόνοιας, διότι καταρχάς σιχαίνομαι τη… σχολή Κοέλιο και τη θεωρώ ανέφικτη και ανόητη. Και διότι δεν θεωρώ ότι η πόλωση μπορεί να αντιμετωπιστεί με ευχολόγια και «χριστιανικές» μεθόδους.

12 lifo – 4.2.16

Τη δημοσιογραφική μου εμπειρία προτιμώ να καταθέσω. Για την ακρίβεια, τη δημοσιογραφική «μας» εμπειρία, μια που το σύμπτωμα του κάθε τόσο «ανέστιου» δεν είναι αποκλειστικό μου προνόμιο, φυσικά. Εξομολογούμαι ή παρατηρώ σε φίλους και συναδέλφους ανάλογα συμπτώματα: αμηχανία όταν θεωρούμε ότι τα δεδομένα είναι ασαφή κι ότι είναι καλύτερο να περιμένει κανείς την αποσαφήνισή τους ή να λειτουργεί κατά περίσταση, αποφεύγοντας να «κατασκηνώσει» στο ένα στρατόπεδο ή στο άλλο. Εξυπακούεται ότι δεν αναφέρομαι σε περιπτώσεις όπου ένα γεγονός είναι τετελεσμένο, όπως π.χ. οι εσπευσμένες ματαιώσεις των τελευταίων παραστάσεων της Ισορροπίας του Νας, κατ’ επιλογήν του διευθυντή του Εθνικού Θεάτρου. Διότι σε αυτή την περίπτωση υπάρχει μια απολύτως σαφής επιλογή, επιθετική προς την ελευθερία της έκφρασης, την οποία οφείλει να εξασφαλίζει με αδιαπραγμάτευτους όρους η τέχνη. Αναφέρομαι, όμως, σε περιπτώσεις όπου, αν και ένα φαινόμενο είναι υπό εξέλιξη, το περιβάλλον απαιτεί να τοποθετηθείς με οπαδική αφοσίωση. Σε όλη αυτή την ατμόσφαιρα τα περιθώρια να είσαι ανένταχτος ή να κρίνεις κατά περίσταση είναι στενά ή και ανύπαρκτα. Αποτέλεσμα; Η μη πολωμένη στάση κρίνεται ως… μη στάση ή, χειρότερα, ως ιδιοτέλεια ή, ακόμα χειρότερα, ως ένδειξη από τους μεν ότι εσύ ανήκεις στους δε. Εξηγούμαι, χρησιμοποιώντας το ίδιο παράδειγμα της παράστασης του Εθνικού. Η προσωπική μου άποψη είναι ότι η τέχνη οφείλει να διατηρεί το δικαίωμα χρήσης οποιουδήποτε «υλικού» (ακόμα και του πιο ακραίου). Από κει και πέρα, όμως, με ενοχλούν όσοι, ένθεν και ένθεν, στην πορεία αυτής της υπόθεσης, αντί να κοιτάξουν το δάσος, πότισαν το δεντράκι τους. Και σ’ αυτούς τους τελευταίους περιλαμβάνω εξίσου π.χ. τον Γιώργο Βουλγαράκη που, παρότι έχει θητεύσει ως υπουργός Πολιτισμού, έσπευσε να χαρακτηρίσει «ξεφτίλες» όσους επέτρεψαν και ανέβασαν την παράσταση, και τον βουλευτή Μάκη Μπαλαούρα που, αντί να μείνει εντός του ζητήματος της τέχνης, δεν απέφυγε τις προσωπικές κρίσεις για τη 17 Νοέμβρη. Και, βέβαια, δεν διεκδικώ σε καμία περίπτωση για τον εαυτό μου ή τους «ομοιοπαθείς» το αλάθητο του Πάπα, την απόλυτη ψυχραιμία και δημοσιογραφική αντικειμενικότητα. Αντιθέτως, μάλιστα, τον τελευταίο καιρό την έχω πατήσει, έχοντας προβεί σε βιαστικές και λανθασμένες κρίσεις ή έχοντας συλλάβει τον εαυτό μου να πολώνεται, να αντιμετωπίζει εχθρικά την άλλη άποψη και να ρέπει στη συνωμοσιολογία. Η εμπειρία δεν βοηθάει στην περίπτωση που ο ορίζοντας γίνεται όλο και πιο ομιχλώδης. Συχνά δεν βοηθάει ούτε το ένστικτο. Δυστυχώς, αισθάνομαι όλο και συχνότερα πως υπό τέτοιες συνθήκες η καλύτερη επιλογή είναι η σιωπή (η δημοσιογραφική αυτο-ακύρωση δηλαδή…). Μετά, πάλι ανακαλύπτω ότι και με αυτό τον τρόπο σε ένα στρατόπεδο τοποθετούμαι: σε αυτό που διατηρεί τις αμφιβολίες του και σιωπά «απέναντι» σε αυτό που διεκδικεί τις βεβαιότητές του και φωνάζει.

κει μ εν ο : m . hu l o t , φωτ ο γ ραφι α: f r ed d i e f.

50' με τον

Gautier

O Gautier-Στέφανος Βελισσάρης, ένας από τους πλέον γνωστούς τραγουδιστές, μας εξηγεί πόσο δύσκολο είναι να βιοπορίζεσαι από τη μουσική στην Ελλάδα.

Είναι δύσκολο να ζεις στην Ελλάδα και να μην έχεις ακούσει τη μουσική του Gautier. Το «Home» είναι ένα από τα πιο δημοφιλή τραγούδια των τελευταίων χρόνων (έχει παίξει πάνω από 2.000 φορές στα ραδιόφωνα, επίσημα και μετρημένα), ενώ το «You give me love» που ακούστηκε στο διαφημιστικό της Lacta είναι αυτό που λες «τεράστια επιτυχία». Αν ζούσε σε άλλη χώρα, ο Gautier θα ήταν πλούσιος και διάσημος. Στην Ελλάδα χρειάστηκε να δουλέψει τρία χρόνια για να βρει τα λεφτά για να ολοκληρώσει τον δεύτερο δίσκο του – ο οποίος θα κυκλοφορήσει τις επόμενες εβδομάδες. «Είναι αστείο να κάνεις τέχνη στην Ελλάδα» λέει. «Και με τη μου-

σική είναι ακόμα χειρότερα. Ένα έργο τέχνης, όμως, μπορείς να το πουλήσεις και πέντε και δέκα χιλιάδες ευρώ – ακόμα και χίλια να το πουλήσεις, δεν έχει σχέση με τη μουσική, από την οποία δεν βγάζεις σχεδόν τίποτα. Το “You give me love” για τη Lacta είχε ένα εκατομμύριο views, αλλά πήρα ελάχιστα – είναι να κλαις. Ακόμα και αν ακούγεσαι στο ραδιόφωνο, δεν παίρνεις τίποτα. Ξέρεις πόσα έβγαλα από το “Home”; Πενήντα ευρώ! Η ΑΕΠΙ, αν δεν είσαι μεγάλο όνομα, κάποιος παλιός, δεν σου δίνει ούτε ευρώ. Είναι αδιανόητο, κάθονται και πληρώνονται κι έχουν στείλει εξώδικα στη μισή Ελλάδα. Είναι καθαρά πελατειακό το σύστημα στην ΑΕΠΙ. Δίνουν τα λεφτά στους παλιούς και εγώ, ακόμα κι αν έχει παίξει το κομμάτι μου πολλές φορές παρα4.2.16 – lifo

13

Talk of the Town πάνω, θα πάρω ελάχιστα με τη δικαιολογία “είσαι νέος, μωρέ, τώρα ξεκινάς”. Έτσι λειτουργεί το σύστημα. Και κάπως έτσι φτάσαμε σε αυτό το reality, όπου δεν αγοράζει κανείς μουσική, έχουμε πολιτιστική και οικονομική κρίση, η ΑΕΠΙ, που υποτίθεται ότι είναι εδώ για να σε υποστηρίζει, σου βάζει μόνο εμπόδια και δεν σε πληρώνει για το ίδιο σου το έργο, και ο κόσμος, που θέλει να ακούει πολλές διασκευές γιατί έχει πήξει με την κοινωνική κατάσταση και τις μπούρδες τις πολιτικές, δεν θέλει να δώσει βάση σε κάτι διαφορετικό. Εννοείται πως δεν μου φταίει κανένας καλλιτέχνης. Ο καθένας ακολουθεί τη φυσιολογική του πορεία και καλά κάνει, αλλά είναι σημείο των καιρών το ότι δεν παράγονται μεγάλα μουσικά έργα, ότι και να έβγαινε ένας Stromae στην Ελλάδα δεν θα έκανε τίποτα, θα είχε απογοητευτεί μερικές χιλιάδες φορές και δεν θα πληρωνόταν ποτέ για το έργο του. Το πιο πιθανό είναι να δούλευε σε κεμπαπτζίδικο το πρωί για να ηχογραφεί το βράδυ. Είναι

ωραία και ρομαντικά όταν ασχολείσαι με τη μουσική, αλλά έπειτα από 5, 6, 7 χρόνια απογοητεύεσαι». Ο Γκοτιέ-Στέφανος Βελισσάρης είναι μισός Γάλλος. « Έχω μεγαλώσει στην Αθήνα, αλλά με το ένα πόδι ήμουν στην Αβινιόν, όπου είναι οι συγγενείς της μητέρας μου» λέει. «Και υπάρχει όντως αυτή η γέφυρα που λέει το παιδικό τραγουδάκι “Sur le pont d’ Avignon, On y danse, on y danse”, πάνω στον ποταμό Ροδανό, όπου παράγουν επίσης πολύ καλό κόκκινο κρασί». Ο Γκοτιέ ήθελε από μικρός να γίνει μουσικός κι ασχολήθηκε με διάφορα όργανα από παιδάκι: με το πιάνο όταν ήταν 7 χρονών, με το σαξόφωνο στα 13 του, ενώ στα 16 του ανακάλυψε την κιθάρα. «Τότε έγινε το μεγάλο “μπαμ”» λέει. « Έπαιζα κιθάρα 10 ώρες την ημέρα για τα επόμενα δέκα χρόνια. Ακούγοντας Jeff Buckley στα 27 μου, ανακάλυψα ότι μπορώ και να τραγουδάω». Παρόλο που το όνειρό του ήταν η μουσική, ολοκλήρωσε τις σπουδές του στη Μηχανολογία και στη Διοίκηση Επιχειρήσεων στην Ανωτάτη Εμπορική στο Λονδίνο και στο Παρίσι, σε σχολές «που βγάζουν προέδρους κρατών και εταιρειών», και στη συνέχεια άρχισε να δουλεύει κοστουμαρισμένος σε πολυεθνικές (Danone, Lafarge, Colgate-Palmolive), σε θέσεις με πολύ καλές προοπτικές. Ένα αναπάντεχο περιστατικό, όμως, του άλλαξε την κοσμοθεωρία και τη ζωή, τον έκανε να τα παρατήσει όλα και να ξεκινήσει από την αρχή με αυτό που αγαπάει πραγματικά. « Ήμουν στην Κόρινθο, επέστρεφα από τη δουλειά με 160, εξαντλημένος, και με πήρε ο ύπνος στο τιμόνι. Άνοιξα τα μάτια μου ένα δευτερόλεπτο πριν πέσω στον γκρεμό. Πλακώθηκα στα φρένα, πήρα βαθιά

14 lifo – 4.2.16

ανάσα και σιγά-σιγά, οδηγώντας στη δεξιά λωρίδα, επέστρεψα στο σπίτι μου, κοιμήθηκα και μόλις ξύπνησα, πήρα τηλέφωνο μια φίλη μου που ήταν στο Κάιρο κι έκανε επανάσταση τότε με τον Μουμπάρακ. Της είπα “έρχομαι να κάνουμε επανάσταση μαζί”. Πήρα το επόμενο αεροπλάνο κι έφτασα στην πλατεία Ταχρίρ, μόνος μου ανάμεσα σε εκατομμύρια Αιγύπτιους. Είχαμε δώσει ραντεβού στην Πύργο της Τηλεόρασης κι εκεί που καθόμουν χαμένος, ξαφνικά βλέπω έναν στρατηγό να βγαίνει από το μπαλκόνι ακριβώς μπροστά μου και να ανακοινώνει ότι είχε πέσει ο Μουμπάρακ! Μόλις επέστρεψα στην Αθήνα, ανακοίνωσα στην οικογένειά μου και στην Colgate ότι αποφάσισα να ακολουθήσω καριέρα μουσικού, γιατί μπορεί να πέθαινα την επομένη και αυτό που ήθελα ήταν να γράφω τραγούδια. Έκανα κι εγώ τη δική μου επανάσταση. Για έναν χρόνο πείνασα. Δούλεψα στην Art Athina για έξι μήνες, μετά αναγκάστηκα να πιάσω δουλειά στη Γαλλία και για έναν χρόνο πηγαινοερχόμουν. Η εταιρεία έκλεισε λίγο πριν βγάλω τον πρώτο μου δίσκο και κατάφερα να ασχοληθώ αποκλειστικά με τη μουσική. Μετά ξέμεινα ξανά από λεφτά και άρχισα πάλι να εργάζομαι στο Παρίσι. Τώρα είμαι σε αυτό το μοτίβο που πηγαινοέρχομαι και κάνω ό,τι μπορώ για να βρω λεφτά να βάλω στη μουσική. Αποφάσισα, όμως, ότι μετά το δεύτερο άλμπουμ, δεν θα ξαναβάλω λεφτά σε δίσκο. Τον πλήρωσα επειδή ήθελα να τον κάνω με τον δικό μου τρόπο, αλλά δεν αγοράζει κανείς πια μουσική. Μπορεί να παίρνεις πίσω ένα μέρος από αυτά τα λεφτά με άλλους τρόπους, αλλά χρειάζεται πολύ κόπο». Ο νέος του δίσκος έχει τίτλο «Pink Cinnamon» και είναι διαφορετικός από τον πρώτο του. «Το “Babylon” ήταν πολύ ρομαντικό, ήταν για ανεκπλήρωτους έρωτες, το “Pink Cinnamon” κρατάει μια δόση ρομαντισμού και τον αναμειγνύει με ρεαλισμό» εξηγεί. «Κι έχω και κοινωνικά θέματα που με απασχολούν. Στο “Make the step” λέω να γίνεις αυτό που πραγματικά είσαι, μια παράφραση αυτού που είπε ο Νίτσε. Όπως εγώ παράτησα τη δουλειά μου και είπα “θα ασχοληθώ με αυτό που μου αρέσει”, έτσι θέλω να βλέπω γενικά τους ανθρώπους. Να πλησιάζουν τη δική τους ολοκλήρωση. Γιατί αν καταφέρεις την ατομική ευτυχία, εν τέλει θα υπάρχει και συλλογική και κοινωνική ευτυχία. Θα υπάρχει γενικότερο καλό, λιγότεροι πόλεμοι και λιγότερες δυστυχίες. Με ενοχλεί ένας μεγάλος αριθμός πραγμάτων. Πρώτο-πρώτο βάζω τη γλοιώδη πολιτική κατάσταση που αναγκαζόμαστε να βιώνουμε. Πρέπει να παλεύουμε για τα αυτονόητα. Δεν σου λέω ότι είμαστε και Πακιστάν, αλλά από τις ανεπτυγμένες ευρωπαϊκές χώρες είμαστε οι χειρότεροι. Αυτό που πιστεύω ότι λείπει από την Ελλάδα, από το λεξιλόγιο του κάθε Έλληνα αλλά και τη συλλογική διαχείριση των πραγμάτων, είναι η έννοια του κοινού καλού. Είναι η θεραπεία για να αλλάξουν πάρα πολλά. Αν υπήρχε αυτή η έννοια στον καθένα, είτε είναι δάσκαλος, είτε εφοριακός, είτε πολιτικός, είτε γιατρός, δεν θα γίνονταν όλες αυτές οι πράξεις που μας οδήγησαν μέχρι εδώ. Θα είχε στον νου του τι είναι καλό για τους ανθρώπους, για τη χώρα, όχι μόνο για τον εαυτό του». «Για ποιον λόγο φτιάχνεις μουσική;». «Είναι αρκετά εσωτερικοί και εγωκεντρικοί οι λόγοι, με την καλή έννοια. Κάνω μουσική επειδή ταξιδεύω, μπαίνω σε έναν κόσμο δικό μου, που δεν επηρεάζεται απ' ό,τι μπορεί να υπάρχει γύρω μου. Έναν κόσμο που φτιάχνω μόνος μου, τον κάνω όπως εγώ τον νιώθω, custom made. Ό,τι δεν μπορώ να πω με λέξεις και με πράξεις, μπορώ να το πω μέσα από στίχους και μουσικές. Δεν κάνω μουσική για να δοξαστώ, για να γίνω πλούσιος ή να αναγνωριστώ, αλλά γιατί έτσι εκφράζομαι». Το «Pink Cinnamon» κυκλοφορεί σε ψηφιακή μορφή. Σε CD θα κυκλοφορήσει σύντομα. Ο Gautier εμφανίζεται στις 5/2 στο Bookabar (Μαρούσι), στις 14/2 στο Biscotto (Θεσ/νίκη) και στις 16/2 στο Faust, στην Αθήνα (με τον Πάνο Μπίρμπα).

«Δίνουν τα λεφτά στους παλιούς και εγώ, ακόμα κι αν έχει παίξει το κομμάτι μου πολλές φορές παραπάνω, θα πάρω ελάχιστα με τη δικαιολογία “είσαι νέος, μωρέ, τώρα ξεκινάς”».

Έρευνα Σύμφωνα με έρευνα Σουηδών επιστημόνων του Πανεπιστημιακού Νοσοκομείου Λουντ, η έκθεση σε θορύβους που υπερέβαιναν τα 64 ντεσιμπέλ αύξησε κατά 90% τον κίνδυνο εμφάνισης υπέρτασης και κατά 25% όταν κυμαινόταν στα 60-63.

2 ΥΠΕΧΩΔΕ Σύμφωνα με µετρήσεις του ΥΠΕΧΩ∆Ε, ποσοστό µεγαλύτερο του 60% του πληθυσµού της Αθήνας και του Πειραιά ζει µε απαράδεκτα υψηλές στάθµες κυκλοφοριακού θορύβου. Οι στάθµες θορύβου κυµαίνονται από 90 ως 100 ντεσιμπέλ καθ' όλη τη διάρκεια της ημέρας (και της νύχτας) στις σηµαντικές αρτηρίες της πρωτεύουσας.

Αθήνα, μια πολύ θορυβώδης πόλη Τα ειδικά χαρακτηριστικά της πόλης μας κάνουν το πρόβλημα της ηχορρύπανσης ακόμα πιο έντονο. Οι σύγχρονες πόλεις είναι ταυτισμένες με ένα επίπεδο θορύβου. Δεν μπορείς να φανταστείς διάσημα σημεία της Νέας Υόρκης, ή και της Αθήνας, χωρίς ένα ηχητικό χαλί, έντασης αρκετών ντεσιμπέλ. Όμως ολοένα και συχνότερα τα τελευταία χρόνια η ηχορρύπανση εμφανίζεται στην κορυφή της λίστας με τα μεγαλύτερα αστικά προβλήματα, πρώτη στις αιτίες υποβάθμισης της ποιότητας ζωής στο κλεινόν άστυ. Σύμφωνα με έρευνα του Παγκόσμιου Οργανισμού Υγείας, η ηχορρύπανση έρχεται δεύτερη στην κατάταξη των περιβαλλοντικών κινδύνων για την υγεία στην Ευρώπη, μετά την ατμοσφαιρική ρύπανση. Υπολογίστηκε ότι συγκεκριμένα στη δυτική Ευρώπη χάνονται 1.000.000 υγιή έτη περίπου λόγω του φαινομένου, με το 20% των Ευρωπαίων να ζει σε περιοχές όπου η ηχορρύπανση ξεπερνά τα επιτρεπτά όρια. Σύμφωνα με έρευνα του Imperial College του Λονδίνου, η πίεση των ανθρώπων που ζουν κοντά σε αεροδρόμια αυξάνεται ακόμα και στον ύπνο τους, όταν περνάει αεροπλάνο. Άλλοι ερευνητές διαπίστωσαν ότι πολύ λιγότεροι άνθρωποι έδειχναν διάθεση να βοηθήσουν κάποιον συνάνθρωπό τους, όταν στο περιβάλλον επικρατούσαν επίπεδα θορύβου 85 ντεσιμπέλ, σε αντίθεση µε όταν επικρατούσαν επίπεδα κάτω των 65. Δεν χωρά αμφιβολία ότι η μακροχρόνια έκθεση στον θόρυβο είναι μια ύπουλη διαδικασία, της οποίας οι μακροπρόθεσμες συνέπειες είναι σοβαρές, αλλά όχι άμεσα ορατές. Σύμφωνα με τους ειδικούς, η ηχορρύπανση μπορεί να προκαλέσει σοβαρά καρδιολογικά προβλήματα, στρες, πρόσκαιρες ή παραμένουσες βλάβες της ακοής, ενοχλήσεις (ναυτία, ζάλη, πονοκεφάλους), διαταραχές ύπνου και μαθησιακές δυσλειτουργίες, εκνευρισμό, δυσφορία, έλλειψη αυτοσυγκέντρωσης, ψυχολογικές διαταραχές, ακροαστική κόπωση, επιθετική συμπεριφορά, δυσάρεστες ορμονικές αντιδράσεις, μειωμένη απόδοση στη δουλειά και το σχολείο. Η «μορφολογία» της Αθήνας επιτείνει το πρόβλημα. Η πυκνή δόμηση της πόλης «εγκλωβίζει» τους ήχους, επιδεινώνοντας την κατάσταση. Κύρια πληγή, όμως, για πολλούς Αθηναίους αποτελούν τα καταστήματα εστίασης. Είναι γνωστό ότι τα χρόνια της κρίσης έχουν ανοίξει πολλά καφέ και μπαρ, τα οποία προστέθηκαν στα ήδη υπάρχοντα μαγαζιά που, μαζί με τα ξενοδοχεία, αποτελούν τη ραχοκοκαλιά της «βαριάς βιομηχανίας μας», δηλαδή του τουρισμού. Είναι, επίσης, γνωστό ότι στην Αθήνα το πολύ καλό κλίμα που επικρατεί επιτρέπει σε αυτά τα καταστήματα να δουλεύουν με ανοιχτά παράθυρα και πόρτες 9 μήνες περίπου τον χρόνο, κάτι που επιτρέπει στον θόρυβο από τη μουσική να «ταξιδεύει» πολύ μακρύτερα από τα τετραγωνικά μέτρα του μαγαζιού, τον φυσικό χώρο της επιχείρησης δηλαδή. Καταρχάς, για να παίζει μουσική ένα κατάστημα, πρέπει να διαθέτει ειδική άδεια και να μην υπερβαίνει σε καμία περίπτωση τα 80 ντεσιμπέλ στην ένταση. Απαγορεύεται κάθε είδους ηχείο σε εξωτερικό χώρο. Παράθυρα και πόρτες των καταστημάτων μπορούν να μένουν ανοιχτά μόνο ως τις 10 το βράδυ κατά τη χειμερινή περίοδο και ως τις 11 τη θερινή. Με κλειστές πόρτες και παράθυρα ένα κατάστημα μπορεί να παρατείνει τη λειτουργία του, αν διαθέτει άδεια για παράταση του ωραρίου, ως τη 1 μετά τα μεσάνυχτα από Κυριακή έως και Πέμπτη και ως τις 3 μετά τα μεσάνυχτα τις Παρασκευές, τα Σάββατα, τις αργίες και τις παραμονές αργιών. Η άδεια για την παράταση του ωραρίου ανακαλείται αυτόματα αν υπάρξουν δύο μηνύσεις για ηχορρύπανση (ένταση μουσικής πάνω από 80 ντεσιμπέλ) ή δύο μηνύσεις για υπέρβαση των χρονικών ορίων της παράτασης του ωραρίου μουσικής. Όλοι καταλαβαίνουν πόσο υποκριτικές είναι αυτές οι διατάξεις. Ας πούμε ότι με κάποιον μαγικό τρόπο έκλειναν τις πόρτες και τα παράθυρά τους όλα τα μαγαζιά στην Αθήνα στις 11 το βράδυ το καλοκαίρι. Πόσοι από εμάς θεωρούμε λογικό να μην επιτρέπεται να συνεχίσουν τη λειτουργία τους μετά τη 1 τις καθημερινές ή τις 3 τα Σαββατοκύριακα; Μήπως ο νόμος είναι παράλογος, ακριβώς για να τίθενται τα καταστήματα σε ένα καθεστώς ομηρίας; Πολλοί ιδιοκτήτες υποστηρίζουν ότι και τα ντεσιμπέλ που ορίζει ο νόμος είναι επίτηδες χαρακτηριστικά χαμηλά, για να αναγκάζονται να λειτουργούν όλοι παράνομα. Επίσης, ναι μεν η ανώνυμη καταγγελία διασφαλίζει την προστασία του μόνιμου κατοίκου, όμως πώς προστατεύεται μια επιχείρηση από κακόβουλα κίνητρα, όταν δεν ελέγχεται καν αν ο καταγγέλλων μένει όντως στην εκάστοτε περιοχή ή τηλεφωνεί από την άλλη άκρη της πόλης; Όμως έχουν δίκιο και οι κάτοικοι, που φαινομενικά έχουν τον νόμο με το μέρος τους, να λένε ότι πρακτικά υπάρχουν άπειρα παραθυράκια στη δημόσια διοίκηση και στην ελληνική καθημερινότητα, που επιτρέπουν σε συγκεκριμένους επιχειρηματίες να συνεχίζουν τη λειτουργία των καταστημάτων τους παρά τις επανειλημμένες βεβαιωμένες παραβάσεις τους. Μύλος δηλαδή. Το Άμστερνταμ εισήγαγε το 2014 τον θεσμό του «δήμαρχου της νύχτας», ο οποίος έχει έναν μεσολαβητικό ρόλο ανάμεσα στους κατοίκους, τα κέντρα διασκεδάσεως και τον δήμο. Ο θεσμός γνώρισε μεγάλη επιτυχία και μέχρι σήμερα έχει υιοθετηθεί από άλλες 15 πόλεις της Ολλανδίας, το Παρίσι, την Τουλούζη και τη Ζυρίχη, ενώ το Λονδίνο και το Βερολίνο εξετάζουν την εφαρμογή του. Αυτό τον Απρίλιο το Άμστερνταμ διοργανώνει το πρώτο παγκόσμιο συνέδριο, ανοιχτό για κάθε πόλη που ενδιαφέρεται για τον θεσμό. Μήπως να το επισκεφθεί και ο δικός μας δήμαρχος;

Το συγκρότημα του Άρη, οι REC, μόλις κυκλοφόρησε νέο τραγούδι με τίτλο « Έχω Εσένα» και εμφανίζεται κάθε δεύτερο Σάββατο στο Spell, στην Ιερά Οδό.

q Ήμουν τυχερός γιατί η Καλλιθέα, όπως προανέφερα, ήταν γεμάτη από αλάνες. Μια τέτοια είχα και απέναντι από το σπίτι μου. Κάθε απόγευμα δίναμε στάνταρ ραντεβού την ίδια ώρα, χωρίς κινητά μάλιστα. Βρισκόμασταν με τα παιδιά από το σχολείο και παίζαμε ποδόσφαιρο και μπάσκετ. Άλλες φορές κάναμε ποδήλατο και άλλες, συνήθως όταν έβρεχε, πηγαίναμε με τα πόδια στο ποτάμι (Ιλισσό) και ψαρεύαμε παπούτσια και άλλα αντικείμενα που είχαν παρασυρθεί από τη βροχή. q Είναι αυτό που λέμε εδώ εμείς οι Καλλιθεάτες το «ποτάμι». Είναι ο Ιλισσός, που έχει σχετικά πρόσφατα αναδιαμορφωθεί και προσφέρεται για έναν μεγάλο, πράσινο περίπατο, που τις περισσότερες φορές προσπαθώ να κάνω με τον σκύλο μου. q Οι δύο πλατείες μας είναι οι πιο γνωστές στους περισσότερους. Η πλατεία Δαβάκη με το χαρακτηριστικό πάρκο της πόλης και η πλατεία Κύπρου, που είναι το hot spot των νέων που απολαμβάνουν τον καφέ τους σε κάποια από τις αρκετές καφετέριές της. Συνήθιζα να τις επισκέπτομαι κι εγώ πολύ συχνά, όμως έχω καταλήξει πια να πίνω τον καφέ στο μπαλκόνι του σπιτιού μου με ένα laptop, 3 γλάστρες, τον σκύλο μου και θέα την πανέμορφη Θησέως και το ολυμπιακό ακίνητο του beach volley. Έχει πολλά να δεις και από δω.

Καλλιθέα

q Από το Ελ Πάσο μέχρι την παραλία και από τη Συγγρού μέχρι και τον Ιλισσό, η Καλλιθέα σού δίνει την εντύπωση ότι μπορείς να συναντήσεις όλους τους κόσμους μέσα σε λίγα χιλιόμετρα.

από τον δημήτρη κυριαζή

1

Τραγουδιστής

γειτονιά

Urban

α π ό τ ον δ ημήτ ρ η κυρ ια ζ η

άρης λουμάκης

q Μένω σε μια γειτονιά διαφορετική από τις άλλες, σε μια γειτονιά που αρνείται πεισματικά να γίνει εξωστρεφής και να δείξει τον ρομαντισμό και το γραφικό της στυλ, σε μια γειτονιά που επιμένει να γίνεται γνωστή για τα “άσχημά” της. Είναι αυτή η πόλη που κάνει τους κατοίκους της να ωριμάζουν πιο γρήγορα από τις άλλες, αυτή που δεν διστάζει να τους δείξει τη σκληρή πραγματικότητα της κοινωνίας, που είναι ακόμα γεμάτη από αλάνες και αλάνια. Η Καλλιθέα.

q Αγαπημένα σημεία της γειτονιάς το αναπαλαιωμένο Λασκαρίδειο, ο Ιλισσός, ο ηλεκτρικός σταθμός, τα ολυμπιακά ακίνητα και, σίγουρα, το μισοτελειωμένο Κέντρο Πολιτισμού Ίδ. Σταύρος Νιάρχος. Γενικά, νομίζω ότι η Καλλιθέα είναι από τις πιο πλούσιες σε urban στοιχεία πόλεις της Αττικής. q Η περιοχή έχει αρκετές ιστορίες να εξιστορήσει. Ας πούμε, αυτήν από την οποία εμπνέεται και το έμβλημά της με τον Θησέα. Σύμφωνα με τη μυθολογία, λοιπόν, όταν επέστρεψε από την Κρήτη, όπου είχε νικήσει τον Μινώταυρο, ο διάσημος ήρωας αποβιβάστηκε στις ακτές της Καλλιθέας. q Έχουμε έναν πολύ ευγενή άνθρωπο, από αυτούς που δείχνουν να έχουν κάνει τον δρόμο σπίτι τους. Φοράει ένα αρκετά μεγάλο παντελόνι, το οποίο κρατάει πάντα για να μην του πέσει, και περπατά σε όλους τους δρόμους της Καλλιθέας όλη μέρα. Κάποιες στιγμές μπορεί να τον πετύχεις να πίνει ένα αναψυκτικό σε κάποιο μαγαζί και μετά πάλι να συνεχίζει. Υπάρχει ένας αστικός μύθος γι’ αυτό τον άνθρωπο, ότι ήταν τάχα πάμπλουτος κι έχασε όλα του τα χρήματα στον Ιππόδρομο και ότι ακόμη και η οικογένειά του τον έχει ξεκόψει. Δεν ξέρω αν αυτό αληθεύει, αυτό που ξέρω είναι ότι είναι ένας ευγενέστατος περιπλανώμενος Καλλιθεάτης.

4.2.16 – lifo

15

Συνέντευξη Αριστερά: Milla Jovovich, Παρίσι, 1998. Δεξιά: Monica Bellucci, Παρίσι, 1999 © Peter Lindbergh, Courtesy Gagosian Gallery

16 lifo – 4.2.16

Πίτερ Λίντμπεργκ

Ο τρόπος που βλέπω και φωτογραφίζω είναι κατεξοχήν ευρωπαϊκός

Ένας από τους σημαντικότερους φωτογράφους της εποχής μας εκθέτει τη δουλειά του από σήμερα στην Gallery Gagosian. Από τη Ματίνα Καλτάκη

Μ

ύθος στη φωτογραφία μόδας, ο Πίτερ Λίντμπεργκ (γεν. 1944) αποτελεί έναν από τους πλέον επιδραστικούς φωτογράφους της τελευταίας τριακονταετίας. Τα πορτρέτα του άλλοτε ανανεώνουν τον όρο «ρεαλισμός», αποτυπώνοντας πρόσωπα φυσικά όμορφα, χωρίς επιτηδευμένες πόζες και εντυπωσιακά περιβάλλοντα από πίσω, κι άλλοτε δίνουν νέες διαστάσεις στον όρο «εξπρεσιονισμός», μια που οι γερμανικές ταινίες του Μεσοπολέμου επηρέασαν έντονα την (κατεξοχήν ασπρόμαυρη) αισθητική του. Η ματιά του είναι «ανθρωπιστική», γι’ αυτό και πολλές φωτογραφίες μεταφέρουν σπάνια ευαισθησία, ασυνήθιστη στον λαμπερό και κρύο κόσμο των μεγάλων γυναικείων περιοδικών. Ο Λίντμπεργκ κάτι άλλο επιδιώκει και κατορθώνει να αποκαλύψει κι αυτό δεν αφορά διαστάσεις και εξωτερικές συμμετρίες αλλά αόρατες στο πρώτο βλέμμα ποιότητες, στοιχεία «ψυχολογικά», συχνά κρυμμένα ή και αγνοημένα (από τα ίδια τα μοντέλα). Οι φωτογραφίες του με τα σούπερ μοντέλα, προτού γίνουν σούπερ μοντέλα (Λίντα Ευαγγελίστα, Σίντι Κρόφορντ, Κρίστι Τέρλινγκτον, Τατιάνα Πάτιτζ, Ναόμι Κάμπελ), ντυμένα με λευκά πουκάμισα σήμαναν νέες ανάγκες και νέους τρόπους για τη φωτογραφία μόδας. Φωτογραφίζοντας, δύο δεκαετίες μετά, τα σούπερ μοντέλα της δεκαετίας του 1990, μίλησε για την ευθύνη των φωτογράφων να απελευθερώνουν τις γυναίκες από τον τρόμο της νεότητας και της τελειότητας. Ο Πίτερ Λίντμπεργκ (ο οποίος, μεταξύ άλλων, εισήγαγε ήδη από το 1990 την έννοια της «αφηγηματικότητας» στη φωτογράφιση μόδας, με σειρές φωτογραφιών που ακολουθούν ένα σενάριο) έρχεται στην Αθήνα αυτές τις μέρες για την έκθεση φωτογραφιών του στην Gallery Gagosian. Θα εκτεθούν φωτογραφίες που παρακολουθούν την πορεία του τα τελευταία τριάντα χρόνια και αποκαλύπτουν τη συμβολή του στην ανανέωση της φωτογραφίας μόδας. Και του πορτρέτου, στο οποίο παραμένει αξεπέραστος.

4.2.16 – lifo

17

Συνέντευξη: Πίτερ Λίντμπεργκ

Επάνω: Amber Valletta, Νέα Υόρκη, 1993. Κάτω: Jessica Chastain, Industria Superstudio, Νέα Υόρκη, 2011 © Peter Lindbergh, Courtesy Gagosian Gallery

ινfο Peter Lindbergh 4/3-23/4, Gagosian Gallery, Μέρλιν 3, www.gagosian.com

18 lifo – 4.2.16

— Oι πιο ισχυρές αναφορές του καλλιτέχνη συνδέονται με την παιδική του ηλικία. Γεννηθήκατε, μεγαλώσατε και σπουδάσατε στη Γερμανία (και στη Γαλλία), είστε γαλουχημένος με την ευρωπαϊκή κουλτούρα – στην οποία ακόμη και σήμερα οι τέχνες έχουν μεγάλο ειδικό βάρος. Είναι «ευρωπαϊκός» ο τρόπος που βλέπετε και στέκεστε πίσω από την κάμερα; Παρατηρώντας τις φωτογραφίες σας, διακρίνω επιρροές από τις ταινίες του ιταλικού νεορεαλισμού, το γαλλικό Νέο Κύμα, τις ασπρόμαυρες ταινίες του Μπέργκμαν. Μεγάλωσα σε μια βιομηχανική περιοχή της μεταπολεμικής Γερμανίας, σ’ ένα περιβάλλον που καμία σχέση δεν είχε με τέχνες και καλλιτεχνικά ενδιαφέροντα. Η επιρροή του βιομηχανικού περιβάλλοντος υπήρξε καθοριστική στο βλέμμα μου και με οδηγεί ακόμη σήμερα. Νομίζω ότι διαφυλάσσοντας αυτές τις πρώτες εντυπώσεις ζωντανές μέσα σου βρίσκεις πιο εύκολα την ταυτότητά σου σε ό,τι κάνεις. Στην περίπτωσή μου θα έλεγα ότι οι επιρροές είναι μάλλον «τοπικές» παρά ευρωπαϊκές. Η ιδέα που έχω για την ομορφιά, και για τις γυναίκες, δεν μπορεί παρά να είναι πολύ διαφορετική απ’ αυτήν κάποιου που μεγάλωσε λ.χ. στη Βενετία. Αργότερα, στα δεκαεννιά μου, όταν εγκαταστάθηκα στο Βερολίνο, ήρθα σε επαφή με διαφορετικές μορφές καλλιτεχνικής έκφρασης και άρχισα να βλέπω διαφορετικά. Ένας καινούργιος κόσμος ανοίχτηκε ξαφνικά μπροστά στα μάτια του νεαρού που ήμουν τότε, που ήθελε να μάθει τα πάντα. Ταινίες όπως η Μetropolis του Φριτς Λανγκ ή ο Γαλάζιος Άγγελος του Τζόζεφ φον Στέρνμπεργκ με τη Μάρλεν Ντίτριχ, το Βερολίνο του Μεσοπολέμου, το θέατρο του Μπρεχτ και η μουσική του Κουρτ Βάιλ έγραψαν μέσα μου. Το ίδιο και ζωγράφοι όπως ο Μαξ Μπέκμαν, ο Ότο Ντιξ, ο Γκέοργκ Γκρος και ο Κίρχνερ, ο Κουρτ Σβίτερς και το κίνημα του Νταντά, ο εξπρεσιονιστικός χορός της Βαλέσκα Γκερτ. Κατά τη διάρκεια των σπουδών μου, και αργότερα, έντονη υπήρξε η επίδραση του μεταπολεμικού ιταλικού νεορεαλισμού: το Μάμα Ρόμα του Παζολίνι, το 81/2 και το Λα Στράντα του Φελίνι, το Οssessione (Διαβολικοί Εραστές) του Βισκόντι και πολλές άλλες. Οι ταινίες του Βιμ Βέντερς, επίσης, με ενέπνευσαν πάρα πολύ. Μεγαλώσαμε στην ίδια περιοχή, σε απόσταση 30 μιλίων ο ένας από τον άλλον, και αργότερα γίναμε πολύ στενοί φίλοι. Άρα, ναι, ο τρόπος που βλέπω και φωτογραφίζω είναι κατεξοχήν ευρωπαϊκός.

— Ήταν δύσκολη η απόφαση να σπουδάσετε στη Σχολή Καλών Τεχνών; Ποιοι ήταν οι πιο σημαντικοί σταθμοί στη θεαματική σας πορεία; Όχι. Έπειτα από έναν χρόνο στο Βερολίνο μόνο μία επιθυμία είχα: να γίνω καλλιτέχνης. Άρχισα να παρακολουθώ βραδινά τμήματα στην Ακαδημία των Τεχνών γιατί δεν είχα χρήματα κι έπρεπε να δουλεύω το πρωί, αλλά σχετικά γρήγορα άλλαξα γνώμη και πήγα με οτοστόπ στην Αρλ, στη Νότια Γαλλία, εκεί όπου ο Βίνσεντ βαν Γκογκ (που θαύμαζα πολύ) έζησε και δούλεψε. Έπειτα από οκτώ μήνες στην Αρλ αποφάσισα να ταξιδέψω και για δύο χρόνια γύρισα τη Νότια Γαλλία, την Ισπανία, τη Βόρεια Αφρική. Μόνο μετά την επιστροφή μου πήγα σε σχολή Καλών Τεχνών, στο Κρέφελντ (στο Ντίσελντορφ), για

να σπουδάσω αυτό που τότε χαρακτηριζόταν «ελεύθερη ζωγραφική». Μετά το τέλος των σπουδών μου ήμουν πολύ επηρεασμένος από την εννοιολογική τέχνη, από τις γοητευτικές ιδέες δημιουργών όπως ο Τζόζεφ Κόσουτ και ο Λόρενς Γουάινερ. Ήταν μια κρίσιμη στιγμή στην –έως τότε διόλου θεαματική– ζωή μου. Αισθάνθηκα ότι απομακρυνόμουν ολοένα και περισσότερο από τη δική μου, προσωπική ταυτότητα και προτίμησα να σταματήσω ό,τι έκανα ως καλλιτέχνης και να σκεφτώ πώς ήθελα να συνεχίσω. Οι οκτώ μήνες που ακολούθησαν ήταν η πιο δύσκολη περίοδος που πέρασα στη ζωή μου. Ώσπου κάποιος μου πρότεινε να δουλέψω ως βοηθός φωτογράφου. Καθώς βρισκόμουν σε φάση που αναζητούσα τον δρόμο μου, δέχτηκα.

— Πολλές φωτογραφίες σας, ειδικά τα πορτρέτα σας, συλλαμβάνουν μια σκιά στα μάτια του πρόσωπου, ένα ίχνος θλίψης. Πρόκειται για ψυχολογικής τάξης στοιχεία που εντοπίζετε στα πρόσωπα που φωτογραφίζετε ή είναι ένα δικό σας χαρακτηριστικό, μια ικανότητά σας να κοιτάτε βαθιά μέσα στο θέμα σας, ανακαλύπτοντας ακόμη και κρυμμένα στοιχεία του; Νομίζω ότι καθένας από μας είναι πιο κοντά στον εαυτό του, σε αυτό που πραγματικά είναι, όταν εκτίθεται σ’ ένα αίσθημα μελαγχολίας. Κάτι ποιητικό συμβαίνει τότε. Οι άνθρωποι, οι γυναίκες εν προκειμένω, όταν σταματούν να αυτο-ελέγχονται, αποκαλύπτουν βαθύτερα συναισθήματα, μια διαφορετική αίσθηση στον άνθρωπο που κρατά την κάμερα μπροστά τους. Τον «χώρο» μεταξύ του φωτογράφου και του θέματός του, αυτό είναι που φωτογραφίζεις. Δεν μ’ ενδιαφέρει το εξωτερικό σχήμα, η δομή των οστών, η αρχιτεκτονική του προσώπου, όταν φωτογραφίζω, αλλά κάτι το αόρατο, που αφορά εσωτερικές, ψυχολογικές ποιότητες του θέματος που μπορώ να αποτυπώσω, εφόσον αυτή/αυτός που είναι το θέμα μου θέλει να μου ανοιχτεί και να μου τις δώσει. Πρέπει να υπερασπίσω τον εαυτό μου, πάντως, σχετικά με τη «θλίψη» που βλέπετε στις φωτογραφίες μου. Κανένας απ’ όσους έχω φωτογραφίσει δεν φαίνεται λυπημένος. (Χαμογελώ και δεν είμαι σίγουρος…)

— Υπάρχει μια ηθική/πολιτική διάσταση στη σχέση αγοράς και τέχνης. Δεν είναι ενοχλητική η ευκολία με την οποία η αγορά απορροφά και εκμεταλλεύεται το καλλιτεχνικό έργο; Πόσο εύκολη και ελεύθερη είναι η συνθήκη για τον καλλιτέχνη που ασχολείται με τη φωτογραφία μόδας; Η συζήτηση, που δεν τελειώνει ποτέ, για το αν οι εφαρμοσμένες τέχνες αποτελούν όντως «τέχνες» ή όχι είναι χωρίς νόημα. Αν η αγορά τέχνης λειτουργεί ως απαιτητικός πελάτης, πώς θα μπορούσε αυτό να σημαίνει το τέλος της τέχνης; Ομοίως, δεν έχει σημασία το ερώτημα αν μια φωτογραφία μπορεί να αντιμετωπιστεί ως έργο τέχνης. Η ποιότητα και η δύναμη μιας φωτογραφίας δεν αλλάζει, είτε φέρει τον προσδιορισμό «καλλιτεχνική» είτε όχι. Δεν είναι η «ταμπέλα» που κάνει μια φωτογραφία ενδιαφέρουσα, αυθεντική, συγκινητική ή ό,τι άλλο…

— Ποια ήταν τα πιο ενδιαφέροντα χρόνια στην πορεία σας; Κοιτάζω τις φωτογραφίες σας από τη «χρυσή εποχή» των σούπερ μοντέλων (τέλος της δεκαετίας του ’80, ’90s) που έγραψαν ιστορία στην ποπ κουλτούρα

της γενιάς μου και αναρωτιέμαι: μετά τη μεγάλη οικονομική κρίση που ξεκίνησε από τις ΗΠΑ το 2008, μπορούμε να πούμε ότι τα ’90s ήταν η εποχή της μεγάλης ματαιοδοξίας και μιας απίστευτης σπατάλης χρημάτων και σκέψης σε πράγματα και αξίες χωρίς σημασία; Τα πιο συναρπαστικά χρόνια είναι αυτά που ζούμε τώρα. Στα τέλη της δεκαετίας του ’80, ωστόσο, τα μοντέλα που αργότερα ονομάστηκαν σούπερ μόντελ σήμαναν για μένα μια δυνατότητα, κάτι διαφορετικό σε σχέση με τον τρόπο που παρουσιάζονταν ως τότε οι γυναίκες στα περιοδικά μόδας, που συνήθως επιδείκνυαν το κοινωνικό/οικονομικό στάτους τους, χωρίς την παραμικρή ευαισθησία. Γι’ αυτό και αναζήτησα γυναίκες που να μπορούν να μιλούν για τον εαυτό τους, χωρίς να χρειάζονται πλούσιους συζύγους για να το κάνουν. Προσπαθώντας να πείσω τον κ. Λίμπερμαν της Conde Nast για το πώς φανταζόμουν τη «νέα γυναίκα», οδηγήθηκα στις φωτογραφίες των μοντέλων με τα λευκά πουκάμισα για την αμερικανική «Vogue» (για την οποία είχα αρνηθεί να δουλέψω πριν). Όταν έδειξα, ωστόσο, τις φωτογραφίες στον κ. Λίμπερμαν και στην Γκρέις Μιραμπέλα, τότε editοr στη «Vogue», δεν είπαν κουβέντα και αρνήθηκαν τις φωτογραφίες. Τέσσερα χρόνια μετά, το 1992, στην έκδoση για τα 100 χρόνια της «Vogue», η Άννα Γουίντουρ χαρακτήρισε τη φωτογραφία την πιο σημαντική της δεκαετίας. Θα μπορούσα να σας πω πολλά για τα ’90s, αλλά ας σταματήσω εδώ.

— Υπάρχει ένα ελληνικό τραγούδι που λέει «Χρώμα δεν αλλάζουνε τα μάτια, μόνο τρόπο να κοιτάνε». Άλλαξε ο τρόπος που βλέπετε τον κόσμο και τους ανθρώπους μέσα στα χρόνια που πέρασαν; Δεν ξέρω αν αλλάζει ο τρόπος που κοιτάμε ή αν αλλάζουν αυτά που βλέπουμε.

— Η τεχνολογία επιτρέπει στον καθένα να τραβάει φωτογραφίες καλής ποιότητας. Αν συνυπολογίσει κανείς και τη φωτο-μανία (εκατομμύρια φωτογραφίες ποστάρονται στο f/b και στο Instagram), ποιος νομίζετε ότι είναι ο ρόλος του φωτογράφου σήμερα; Πολλοί δηλώνουν εξαντλημένοι από τον οπτικό πολιτισμό μας και όλες αυτές τις κακές, ανόητες φωτογραφίες που μας πυροβολούν καθημερινά και δηλώνουν ότι τους ενδιαφέρουν κυρίως οι φωτογραφίες της προdigital εποχής… Υπάρχει ένας καλός τρόπος να μην κουράζεται κανείς: να μην κοιτάζει όλες αυτές τις φωτογραφίες που υπάρχουν γύρω τριγύρω. Δεν έχω τίποτα ενάντια στη σύγχρονη κατάσταση, στην οποία όλοι είναι δυνάμει φωτογράφοι και αναρίθμητες φωτογραφίες τραβιούνται καθημερινά. Πραγματικός φωτογράφος είναι αυτός που έχει οπτική άποψη και μακρά ιστορία στο να τραβάει ενδιαφέρουσες φωτογραφίες και θα ξεχωρίζει όσο η δουλειά του συνεχίζει να έχει ενδιαφέρον. Οι «πραγματικοί» φωτογράφοι, πάντως, μόνο να μάθουν μπορούν από την ελαφρότητα και την ευκολία κάποιων φωτογραφιών που κυκλοφορούν από καιρό σε καιρό στον ωκεανό όλου αυτού του άχρηστου φωτογραφικού υλικού γύρω μας. Έμαθα να τραβάω με ψηφιακή μηχανή φωτογραφίες εξίσου ποιητικές μ’ αυτές που άλλοτε τραβούσα σε φιλμ. Μου πήρε λίγο χρόνο παραπάνω να μάθω πώς μπορεί να γίνει, αλλά ήταν καίριας σημασίας για μένα να ξαναφέρω την ποίηση.¶

Οι «πραγματικοί» φωτογράφοι, πάντως, μόνο να μάθουν μπορούν από την ελαφρότητα και την ευκολία κάποιων φωτογραφιών που κυκλοφορούν από καιρό σε καιρό στον ωκεανό όλου αυτού του άχρηστου φωτογραφικού υλικού γύρω μας.

ΠΡΟΣΚΛΗΣΗ ΤΗΣ ΕΤΗΣΙΑΣ ΤΑΚΤΙΚΗΣ ΓΕΝΙΚΗΣ ΣΥΝΕΛΕΥΣΗΣ ΤΩΝ ΜΕΤΟΧΩΝ “Το Γενικό Συμβούλιο της Τράπεζας της Ελλάδος καλεί τους μετόχους της Τράπεζας, σύμφωνα με το Καταστατικό της και το Νόμο, σε Τακτική Γενική Συνέλευση, την Πέμπτη 25 Φεβρουαρίου 2016, στις 12:00 το μεσημέρι, στο Κεντρικό Κατάστημα της Τράπεζας, στην Αθήνα, Ελευθερίου Βενιζέλου 21, 2ος όροφος, αίθουσα Γενικών Συνελεύσεων. Τα θέματα της Ημερήσιας Διάταξης είναι τα εξής: 1. Ανάγνωση της ετήσιας Έκθεσης του Διοικητή, που υποβάλλεται με εντολή του Γενικού Συμβουλίου της Τράπεζας για τον Ισολογισμό και τις λοιπές Οικονομικές Καταστάσεις, καθώς και τα πεπραγμένα του έτους 2015.

2. Ανάγνωση της Έκθεσης των Ελεγκτών για τον Ισολογισμό και τις λοιπές Οικονομικές Καταστάσεις της χρήσης 2015.

3. Έγκριση της ετήσιας Έκθεσης του Διοικητή, του Ισολογισμού και των λοιπών Οικονομικών Καταστάσεων χρήσης 2015 μετά της Έκθεσης των Ελεγκτών.

4. Έγκριση της διάθεσης των καθαρών κερδών, σύμφωνα με το άρθρο 71 του Καταστατικού, που ανέρχονται στο συνολικό ποσό των ευρώ 1.162.849.203.-, ως εξής: -Μικτό μέρισμα προς πληρωμή: 0,6720 ευρώ ανά μετοχή σε 19.864.886 μετοχές

ευρώ

13.349.203.

-Υπόλοιπο περιερχόμενο στο Ελληνικό Δημόσιο

ευρώ

1.149.500.000.

5. Ανακοίνωση διορισμού μέλους της Διοίκησης.

6. Καθορισμός αποζημίωσης και οδοιπορικών εξόδων των μελών του Γενικού Συμβουλίου.

7. Καθορισμός αμοιβής των Ελεγκτών για τη χρήση 2016.

8. Απαλλαγή από κάθε προσωπική ευθύνη των μελών του Γενικού Συμβουλίου και των Ελεγκτών για τα πεπραγμένα και τη Διαχείριση του έτους 2015.

9. Εκλογή Συμβούλων.

10. Εκλογή Ελεγκτών για τη χρήση 2016.

11. Λοιπές Ανακοινώσεις. Στη Συνέλευση έχει δικαίωμα να λάβει μέρος και να ψηφίσει είτε αυτοπροσώπως, είτε μέσω αντιπροσώπου, τηρουμένων των περιορισμών των άρθρων 8, 13 και 14 του Καταστατικού, ο κύριος τουλάχιστον εβδομήντα πέντε (75) μετοχών, που είναι εγγεγραμμένος στα αρχεία του Συστήματος Άυλων Τίτλων (Σ.Α.Τ.) που διαχειρίζεται η εταιρεία «Ελληνικό Κεντρικό Αποθετήριο Τίτλων Α.Ε.» (ΕΛ.Κ.Α.Τ.) της «Ελληνικά Χρηματιστήρια – Χρηματιστήριο Αθηνών Α.Ε. Συμμετοχών» (Ε.Χ.Α.Ε.), στο οποίο τηρούνται οι κινητές αξίες της Τράπεζας, κατά την έναρξη της πέμπτης ημέρας πριν από την ημέρα συνεδρίασης της Γενικής Συνέλευσης, εν προκειμένω του Σαββάτου 20 Φεβρουαρίου 2016 (ημερομηνία καταγραφής), χωρίς να απαιτείται δέσμευση των μετοχών του. Ανά εβδομήντα πέντε (75) μετοχές παρέχουν στον κύριο αυτών το δικαίωμα μιας (1) ψήφου. Μέτοχοι, που έχουν λιγότερες από εβδομήντα πέντε (75) μετοχές, μπορούν να διορίσουν κοινό αντιπρόσωπο μέτοχο, ο οποίος μπορεί να παραστεί στη Συνέλευση, εφόσον συγκεντρώνει την αντιπροσωπεία τουλάχιστον εβδομήντα πέντε (75) μετοχών (άρθρα 13 και 16 του Καταστατικού, σε συνδυασμό με τη 2/29.2.2000 απόφαση του Γενικού Συμβουλίου της Τράπεζας περί αναπροσαρμογής –από είκοσι πέντε (25) σε εβδομήντα πέντε (75)- του ελάχιστου αριθμού μετοχών που απαιτείται για την παροχή δικαιώματος συμμετοχής και ψήφου στη Γενική Συνέλευση, μετά την επελθούσα -κατ’ άρθρο 9 του Καταστατικούδιάσπαση της μετοχής της Τράπεζας, σύμφωνα με την 1/17.1.2000 απόφαση του Γενικού Συμβουλίου, που εγκρίθηκε με την 8/4.2.2000 Πράξη του Υπουργικού Συμβουλίου – ΦΕΚ Α΄ 17/7.2.2000). Τα δικαιώματα διοικήσεως, συμπεριλαμβανομένου του δικαιώματος παραστάσεως και ψήφου στη Γενική Συνέλευση αναστέλλονται για τους μετόχους που εμπίπτουν στην παρ. 5 του άρθρου 8 του Καταστατικού (όπως προστέθηκε με την από 24.4.2012 απόφαση της 79ης Ετήσιας Τακτικής Γενικής Συνέλευσης των Μετόχων της Τράπεζας που κυρώθηκε με το άρθρο 165 παρ.7 περ.β’ του ν. 4099/2012 [ΦΕΚ Α΄ 250/20.12.2012]), ήτοι πρόσωπα επί των οποίων η Τράπεζα ασκεί εποπτεία σύμφωνα με το άρθρο 55Α του Καταστατικού ή με διάταξη νόμου, επιχειρήσεις συνδεδεμένες με αυτά, μέλη των διοικητικών συμβουλίων ή διαχειριστές τέτοιων προσώπων, σύζυγοι και συγγενείς αυτών έως δευτέρου βαθμού. Επίσης, ουδείς μέτοχος, εκτός του Δημοσίου και όσων εμπίπτουν στο άρθρο 2 του ν. 2292/1953, δύναται να ασκήσει στη Γενική Συνέλευση δικαίωμα ψήφου για αριθμό ψήφων υπερβαίνοντα το αντιστοιχούν σε δύο εκατοστά του μετοχικού κεφαλαίου ποσοστό (τελευταίο εδάφιο του άρθρου 13 του Καταστατικού, όπως προστέθηκε με την από 24.4.2012 απόφαση της 79ης Ετήσιας Τακτικής Γενικής Συνέλευσης των Μετόχων της Τράπεζας, που κυρώθηκε με το άρθρο 165 παρ.7 περ. γ’ του ν. 4099/2012 [ΦΕΚ Α΄ 250/20.12.2012]). Οι μέτοχοι που έχουν δικαίωμα να λάβουν μέρος στη Συνέλευση καλούνται να προσέλθουν στην Υπηρεσία Μετοχών του Τμήματος Γραμματείας της Τράπεζας της Ελλάδος για να παραλάβουν τα δελτία εισόδου τους μέχρι και την Τετάρτη 24 Φεβρουαρίου 2016. Η απόδειξη της μετοχικής ιδιότητας γίνεται με απευθείας ηλεκτρονική σύνδεση της Τράπεζας με τα αρχεία του ως άνω Συστήματος Άυλων Τίτλων. Ο διορισμός και η ανάκληση αντιπροσώπου του μετόχου γίνονται εγγράφως. Οι μέτοχοι που επιθυμούν να συμμετάσχουν στη Γενική Συνέλευση μέσω αντιπροσώπου ή να ανακαλέσουν τον εν λόγω διορισμό οφείλουν να καταθέσουν στην Υπηρεσία Μετοχών του Τμήματος Γραμματείας της Τράπεζας της Ελλάδος τουλάχιστον τρεις (3) ημέρες πριν από την ορισθείσα ημερομηνία συνεδρίασης της Γενικής Συνέλευσης, ήτοι το αργότερο μέχρι τη Δευτέρα 22 Φεβρουαρίου 2016, συμπληρωμένο και δεόντως υπογεγραμμένο το σχετικό έντυπο αντιπροσώπευσης, το οποίο είναι διαθέσιμο και στον ιστοχώρο της Τράπεζας www.bankofgreece.gr στην ενότητα «Ενημέρωση Μετόχων». Ο μέτοχος μπορεί να διορίσει αντιπρόσωπο για μία και μόνη Γενική Συνέλευση ή για όσες Συνελεύσεις λάβουν χώρα εντός ορισμένου χρόνου. Όσοι από τους μετόχους είναι νομικά πρόσωπα πρέπει μέσα στην ίδια προθεσμία να καταθέσουν σύμφωνα με το νόμο και τα νομιμοποιητικά τους έγγραφα. Σε περίπτωση που τα ως άνω έγγραφα έχουν ήδη κατατεθεί σε άλλη Υπηρεσιακή Μονάδα της Τράπεζας, αρκεί να γίνει σχετική αναφορά στο έντυπο αντιπροσώπευσης. Κάθε μέτοχος μπορεί να διορίζει μέχρι τρεις (3) αντιπροσώπους. Νομικά πρόσωπα μετέχουν στη Γενική Συνέλευση ορίζοντας ως εκπροσώπους τους μέχρι τρία (3) φυσικά πρόσωπα. Η ίδια ως άνω διαδικασία ακολουθείται και στην περίπτωση που μέτοχος χορηγεί σε τράπεζα εξουσιοδότηση για την άσκηση δικαιωμάτων ψήφου βάσει σχετικών οδηγιών του. Αντιπρόσωπος που ενεργεί για περισσότερους μετόχους μπορεί να ψηφίζει διαφορετικά για κάθε μέτοχο. Το πλήρες κείμενο της Πρόσκλησης, καθώς και οι πληροφορίες του άρθρου 27 παρ. 3 του κ.ν. 2190/1920 διατίθενται σε ηλεκτρονική μορφή στον ιστοχώρο της Τράπεζας της Ελλάδος www.bankofgreece.gr στην ενότητα «Ενημέρωση Μετόχων». Τα κείμενα των εν λόγω πληροφοριών και στοιχείων διατίθενται και σε έγχαρτη μορφή από την Υπηρεσία Μετοχών του Τμήματος Γραμματείας της Τράπεζας της Ελλάδος, Ε. Βενιζέλου 21, Αθήνα (τηλ. 210-320 2064, 210-320 3288 και 210-320 3341, fax 210-322 6371). Αθήνα, 18 Ιανουαρίου 2016 Με εντολή του ΓΕΝΙΚΟΥ ΣΥΜΒΟΥΛΙΟΥ Ο ΠΡΟΕΔΡΟΣ ΤΟΥ ΓΕΝΙΚΟΥ ΣΥΜΒΟΥΛΙΟΥ ΔΙΟΙΚΗΤΗΣ ΤΗΣ ΤΡΑΠΕΖΑΣ ΤΗΣ ΕΛΛΑΔΟΣ ΓΙΑΝΝΗΣ ΣΤΟΥΡΝΑΡΑΣ

4.2.16 – lifo

19

kosmas koumianos Υποβρύχιο pole dancing

20 lifo – 4.2.16

καινούργια πράγματα που μπορεις να βρεις σ την

Αθηνα

❖

❖

αν θες να γυμναστείς

αυτη την περιοδο αν αγαπάς τα ζώα,

αν θες περιπέτεια ή ✦✦✦

✦✦✦

αν απλώς θέλεις κάτι

ΔΗΜΙΟΥΡΓΙΚΟ

να περνάς τον χρόνο σου Απo τη LifO Team 4.2.16 – lifo

21

ΚΑΙΝΟΥΡΓΙΑ ΠΡΑΓΜΑΤΑ

9

ΥΠΟΒΡΥΧΙΟ POLε DANCING ΑΠΟ ΤΗ ΜΑΡΙΝΑ ΠΕΤΡΙΔΟΥ

Η Δανάη Βαρβέρη είναι αθλήτρια ελεύθερης κατάδυσης και pole dancer. Συνδύασε τη μεγάλη της αγάπη για το pole dancing και την άπνοια. «Η έμπνευση φαίνεται να μην έχει όρια, ειδικά όταν η φύση καλεί τους καλλιτέχνες να εκφραστούν» λέει. «Σε ένα τόσο ακραίο περιβάλλον, όπως ένα ναυάγιο στα βάθη της θάλασσας, βουτάω για να χορέψω και να εναρμονιστώ με ένα τόσο επιβλητικό σκηνικό. Κι όλα αυτά με μία μόνο ανάσα». Το υποβρύχιο pole dancing είναι μια μορφή καλλιτεχνικής γυμναστικής μέσα στο υδάτινο περιβάλλον. Με εκούσιο κράτημα της αναπνοής μέσα στο νερό εκτελούνται οι κινήσεις και τα κόλπα του pole dancing, στατικά ή με ροή. Στην πισίνα χρησιμοποιείται υποβρύχιος στύλος (stage), ενώ στη θάλασσα η στήριξη μπορεί να επιτευχθεί και σε γραμμή κατάδυσης (τεντωμένο σχοινί). «Ξεκίνησα στην Ελλάδα πριν από δύο χρόνια μαζί με τον Μιχάλη Φιλίνη, δάσκαλό μου στη hatha yoga και συναθλητή μου στην ελεύθερη κατάδυση. Δημιουργήσαμε ένα πρόγραμμα ευλυγισίας και ενδυνάμωσης στο νερό, σε συνδυασμό με αναπνευστικές ασκήσεις στην επιφάνεια. Το pole dancing μέσα στο νερό απαιτεί βύθιση του σώματος και συνεπώς συνδυάζεται με την ελεύθερη κατάδυση. Όταν κάποιος μάθει τη σωστή τεχνική στο κράτημα της αναπνοής, τότε ανοίγεται ένας νέος κόσμος δυνατοτήτων μέσα στο νερό. Το σώμα και ο νους χαλαρώνουν και επιτυγχάνεται μια σύνδεση με αρχέγονα ένστικτα που είχαμε μέσα στο αμνιακό υγρό, στη μήτρα, ως έμβρυα. Το υποβρύχιο pole dancing συνδυάζει γυμναστική με τέχνη στην απόλυτη αναλογία. Μπορούν να ασχοληθούν όλοι, ανεξαρτήτως ηλικίας και φυσικής κατάστασης, αρκεί να υπάρχει θέληση, υπομονή και ενθουσιασμός. Όταν κάποιος διδαχθεί τις βασικές κινήσεις και την τεχνική του pole dancing (εκτός νερού), μπορεί πιο εύκολα να τις εφαρμόσει στο νερό. Βέβαια, υπάρχουν και απλές κινήσεις που μπορούν να εκτελεστούν σαν πόζες, χωρίς να χρειάζεται προηγούμενη εμπειρία. Αυτές οι θέσεις σώματος χρησιμοποιούνται κυρίως για καλλιτεχνική φωτογράφιση σε πισίνα με στύλο στο νερό. Οι ενδιαφερόμενοι είναι καλό να παρακολουθήσουν το πρώτο επίπεδο εκμάθησης της τεχνικής άπνοιας και της ελεύθερης κατάδυσης. Η παρακολούθηση μαθημάτων pole dancing και yoga είναι απαραίτητη δύο ώρες τουλάχιστον την εβδομάδα». Σεμινάρια και φωτογραφίσεις pole dancing και yoga στο νερό, Δανάη Βαρβέρη 6946 033253.

Τρεις ράτσες γάτας εκτρέφονται για πρώτη φορά στην Ελλάδα ΑΠΟ ΤΗ ΜΑΡΙΑ ΠΑΠΠΑ

Στην ετήσια Διεθνή Έκθεση Μορφολογίας Γάτας που έγινε την προηγούμενη εβδομάδα και περιλάμβανε μερικές από τις πιο όμορφες

22 lifo – 4.2.16

γάτες, ξεχώρισαν κάποιες ράτσες που εκτρέφονται για πρώτη φορά επίσημα στην Ελλάδα. Η ευρωπαϊκή Burmese είναι γενικά μια μικροκαμωμένη και κοντότριχη γάτα που ξεχωρίζει από την Αμερικάνα αδερφή της επειδή έχει περισσότερους χρωματισμούς, που κυμαίνονται από σοκολατί μέχρι λιλά και μπλε. Ξεχωρίζει, επίσης, για τα πανέμορφα εκφραστικά μάτια της. Η Katyusha έχει μια τόσο μελαγχολική ματιά, που σε αιχμαλωτίζει. «Την ερωτεύτηκα αρχικά από την εμφάνισή της και κυρίως από το βλέμμα της, που είναι πολύ έντονο. Και μετά, λόγω χαρακτήρα» μας λέει η Εύα Καψάλη, που είναι η πρώτη και μοναδική εκτροφέας Burmese στην Ελλάδα. «Οι γάτες Burmese μοιάζουν πολύ με τους σκύλους. Ακολουθούν τον ιδιοκτήτη τους παντού, λατρεύουν τα χάδια, θέλουν να κοιμούνται μαζί τους και τρελαίνονται για αγκαλιές. Αποφάσισα έτσι να ξεκινήσω την εκτροφή». Οι δύο επόμενες γάτες που γνωρίζουμε είναι ο Iglesias, που έχει καταγωγή από την Αβησσυνία, και ο Emo από τη Σομαλία. Είναι της κ. Νεκταρίας Φούντου, η οποία δηλώνει ξετρελαμένη με τις δύο νέες προσθήκες στη μεγάλη γατο-οικογένειά της. «Ενθουσιάστηκα με το παρουσιαστικό τους και το ευέλικτο σώμα τους. Αποφάσισα να πάρω μία Σομαλίας. Δεν έχουν πολλές διαφορές από τις Αβησσυνίας, παρά μόνο στο τρίχωμά τους. Ως χαρακτήρες είναι πολύ περίεργες και ενεργητικές. Τους αρέσει να σκαρφαλώνουν στα πιο περίεργα μέρη. Παράλληλα, όμως, είναι και πιο ανθρωποκεντρικές. Αναζητούν συνέχεια την αγκαλιά και τα φιλιά σου. Βγαίνουν σε τέσσερα χρώματα: στο ruddy, μια απόχρωση του μαύρου, στο κατακόκκινο, στο μπλε και στο fawn, που είναι ένα ζεστό ροζ-μπεζ. Ενθουσιάστηκα με τις Σομαλές και επειδή επιτρέπεται το ζευγάρωμα μεταξύ των δύο φυλών, πήρα και το πρώτο γατί Αβησσυνίας. Έπειτα από 15 χρόνια που εκτρέφω τις Maine Coon, ένιωσα ότι έχω κανονικές γάτες. Δεν βγάζουν νύχια ό,τι και να τους κάνεις. Είναι εύκολες στο μπάνιο τους και απολαμβάνουν το χτένισμά τους. Πρέπει να ζήσει κάποιος μαζί τους για να καταλάβει πόσο βολικές είναι». Η φωτογράφιση έγινε στο Nutramedica, Χαριλάου Τρικούπη 141 & Αιγίνης, Ν. Ερυθραία www.skyloskaigata.gr, www.nektarcats.com www.facebook.com/Silkysensecattery

SCRAPBOOKING ΚΑΤΑΣΤΗΜΑ ΑΠΟ ΤΗ ΜΑΡΙΝΑ ΠΕΤΡΙΔΟΥ

Για πρώτη φόρα στην Ελλάδα άνοιξε ένα κατάστημα, εργαστήριο και χώρος τέχνης που ασχολείται με το decoupage, το scrapbooking και άλλες αντίστοιχες τεχνικές. «Το Hobby Show Decomagia είναι, πρώτ’ απ’ όλα, ένας χώρος έκφρασης και δημιουργίας, όπου μπορεί ο καθένας με όπλο τη φαντασία του να δημιουργήσει όσα τον εκφράζουν» λέει η υπεύθυνη marketing του καταστήματος Μαρία Τουρλή. «Εδώ μπορεί να βρει κανείς όλα όσα χρειάζεται για να δημιουργήσει έργα με τις τεχνικές του decoupage, του scrapbooking, του mix media, της ζωγραφικής, της ραπτικής, ακόμη ένα ζωντανό εργαστήριο όπου δάσκαλοι παραδίδουν σεμινάρια για παιδιά. Σκοπός μας είναι να διαδώσουμε την τέχνη και ειδικά το DIY και τις δυνατότητές του, να κάνουμε γνωστές τις

ξαφνικά, το kale μπήκε ακόμα και στην τσάντα μαθητών για κολατσιό. Μπορεί να μην είναι ακριβώς νέα τρέλα, αλλά, ξαφνικά, το τελευταίο τρίμηνο το βρίσκεις παντού, από το μαγαζί με τα βιολογικά της γειτονιάς σου μέχρι το κολατσιό στη μαθητική τσάντα, ως σνακ καλωσορίσματος σε εστιατόρια και στο ράφι με τα «υγιεινά προϊόντα» στα σούπερ μάρκετ. Το kale (κέιλ), που δεν είναι ακριβώς λαχανίδα, ανήκει στην ίδια οικογένεια και είναι ένα μεγάλο φύλλο σγουρό, ίσιο, πράσινο-μοβ, με γεύση που θυμίζει το μπρόκολο και μεγάλη θρεπτική αξία. Είναι πλούσιο σε αντιοξειδωτικά, περιέχει 5 φορές περισσότερη βιταμίνη C από το σπανάκι, είναι πλούσιο σε πρωτεΐνες και φυτικές ίνες, μαγνήσιο, ποτάσιο, ασβέστιο και άλλα ωφέλιμα.

τεχνικές αυτές σε όλο τον κόσμο, να μοιραστούμε τις ιδέες και να δώσουμε ένα κίνητρο σε όλους να δημιουργήσουν. Στο κατάστημά μας και στο πλήρως ενημερωμένο e-shop μας μπορεί να επιλέξει κανείς ανάμεσα σε περισσότερα από 10.000 προϊόντα. Οι τιμές μας ξεκινούν από 0,20 ευρώ και υπάρχουν εναλλακτικές ανάλογα με την οικονομική δυνατότητα του καθενός. Απευθυνόμαστε κυριολεκτικά σε όλους. Πιστεύουμε ότι η δημιουργία δεν είναι θέμα ταλέντου ή κάποιων ειδικών προσόντων, παρά μόνο όρεξης για δημιουργία. Με την τεχνική του decoupage και του scrapbooking μπορεί κάποιος να αλλάξει τελείως τα παλιά του έπιπλα ή μικροαντικείμενα και να τα μετατρέψει σε μοντέρνα, να φτιάξει από την αρχή αντικείμενα, όπως κουτιά, πιατέλες, να στολίσει καμβάδες που θα μοιάζουν σαν ζωγραφισμένοι. Επίσης, μπορεί να φτιάξει με την τεχνική του scrapbooking άλμπουμ φωτογραφιών, ευχετήριες κάρτες, βιβλία ευχών, photoscrap (κορνίζα-άλμπουμ), σημειωματάρια, ημερολόγια. Να φτιάξει με ραπτική τσάντες, κουκλίτσες, λούτρινα. Με λιγότερα από 10 ευρώ μπορεί ο καθένας να έχει ένα τέλειο, ολοκληρωμένο άλμπουμ που θα είναι ξεχωρι-

Hobby Show Decomagia, λεωφ. Βουλιαγμένης 536, Άλιμος

Μαθήματα χούλα χουπ! ΑΠΟ ΤΗ ΜΑΡΙΑ ΠΑΠΠΑ

Το hoop dance ξεκίνησε από την Αμερική και την Αυστραλία πριν από 9 χρόνια και ξανάκανε δημοφιλές το χούλα χουπ σε ολόκληρο τον κόσμο. «Χρησιμοποιούμε μεγάλα στεφάνια ενηλίκων» λέει η Sunny Diz, που το έφερε για πρώτη φορά στην Αθήνα. «Δεν είναι τα χούλα χουπ που ξέρουμε από παιδιά. Φτιάχνονται με τον ίδιο τρόπο, από πλαστικό, αλλά είναι χειροποίητα. Για τον καθένα είναι ειδικό το στεφάνι που θα χρησιμοποιήσει. Έχει ειδικό βάρος, ειδική διάμετρο. Για να ξεκινήσεις π.χ. χρειάζεται να έχει μεγαλύτερη διάμετρο, για να πηγαίνει πιο αργά και να αρχίσεις να συνηθίζεις. Δεν τα βρίσκεις στην αγορά. Κάθε hοοper φτιάχνει μόνος του τα στεφάνια για τους μαθητές του. Στο hoop dance μαθαίνεις να χειρίζεσαι το στεφάνι και να χορεύεις με αυτό

παρισ ταβιτιαν freddie f.

παρισ ταβιτιαν freddie f.

στό και φτιαγμένο από τον ίδιο, με το δικό του στυλ». Η αρχή του Hobby Show Decomagia έγινε από τη Μάγια, το 2006. Ήθελε την αγάπη της για την τέχνη να τη μοιραστεί με τον κόσμο και βλέποντας ότι στην Ελλάδα το decoupage δεν ήταν ιδιαίτερα διαδεδομένο και έλειπε ένας τέτοιος χώρος, πήρε την απόφαση να ξεκινήσει το κατάστημα-εργαστήριο σε έναν πολύ μικρό χώρο στον Νέο Κόσμο. Τώρα το κατάστημα βρίσκεται σε έναν χώρο 1.000 τ.μ. στον Άλιμο, το μεγαλύτερο του είδους αυτήν τη στιγμή στην Ελλάδα. «Υπήρχαν πολλά τέτοια καταστήματαεργαστήρια στο εξωτερικό, όμως δεν υπήρχαν στην Ελλάδα, οπότε θελήσαμε να κάνουμε κάτι τέτοιο κι εδώ. Ο κόσμος έρχεται ενθουσιασμένος και μας λέει πόσο θετικά επιδρά όλη αυτή η ενασχόληση στην ψυχολογία τους. Ίσως αυτή είναι η εποχή που χρειάζεται το DIY και οι τεχνικές αυτές στη ζωή μας. Η δύσκολη καθημερινότητα, η πίεση και τα προβλήματα μας δημιουργούν πάρα πολλή ένταση. Ένας καλός τρόπος για να την εκτονώσει κανείς είναι η ενασχόληση με τη χειροτεχνία».

τον τρόπο. Και δεν χρειάζεται να αγοράσεις απαραίτητα στεφάνι. Είναι κάτι που συνδυάζει παιχνίδι με διασκέδαση. Δεν είναι σαν να πηγαίνεις να κάνεις απλώς γυμναστική, υπάρχει πάντα μια χορογραφία. Η μουσική είναι η χορευτική που θα άκουγες σε ένα κλαμπ, οπότε σου ανεβάζει τη διάθεση σαν να βγαίνεις έξω. Φυσικά, σε αδυνατίζει. Είναι ιδανική άσκηση για κορμό και κοιλιακούς. Πέρα, όμως, από αυτά τα σημεία του σώματος, η γυμναστική που γίνεται είναι γενική. Σε κουράζει κάπως παραπάνω στα χέρια, επειδή είναι λίγο βαριά τα στεφάνια. Ο περισσότερος κόσμος, όταν έρχεται, δεν πιστεύει ότι μπορεί να το κάνει. Αρκετοί μου λένε ότι δεν το είχαν προσπαθήσει καν στα παιδικά τους χρόνια και φεύγουν με ένα χαμόγελο επειδή τα καταφέρνουν. Δεν φεύγει κανείς χωρίς να τα έχει καταφέρει. Νομίζω ότι προσφέρει χρώμα, παιχνίδι και διασκέδαση κυρίως. Η γυμναστική έρχεται μετά». http://hoopit.gr/ 13-14/02 «Hoop it your way - Διήμερο σεμινάριο χορού με χούλα χουπ για ενήλικες», Playground, Βουτσαρά 4-6, Βοτανικός

4.2.16 – lifo

23

freddie f.

ΚΑΙΝΟΥΡΓΙΑ ΠΡΑΓΜΑΤΑ

9

θεραπευτική yoga ΑΠΟ ΤΗΝ ΤΖΟΥΛΗ ΑΓΟΡΑΚΗ

Η γιόγκα είναι πασίγνωστη. Από τη διαδεδομένη hatha μέχρι την πιο υπερβατική, την kundalini. Όμως τώρα έρχεται μια ολοκαίνουργια, θεραπευτική γιόγκα, που υπόσχεται να πάρει μακριά τον πόνο και κάποιες ασθένειες. Είναι μια γιόγκα που βασίζεται σε πρωτόκολλα ασκήσεων και η γνώση έρχεται από τη viniyoga και lyengar yoga. Η γνώση ταξίδεψε από την Ινδία στην Αμερική και εξελίχθηκε σε αυτά τα πρωτόκολλα ασκήσεων. Μέσα σε οκτώ μαθήματα μπορούν να λυθούν χρόνια μυοσκελετικά προβλήματα και να βρουν τον δρόμο της ίασης άνθρωποι που ταλαιπωρούνται από χρόνια νοσήματα. Βασίζεται σε ασκήσεις που αποτελούνται από πολύ βασικές αναπνοές (μαθαίνεις να αναπνέεις σωστά από την αρχή) αλλά και σε ασκήσεις βασισμένες στο πρόβλημα του καθένα. Γίνεται σε μικρά γκρουπ ή ατομικές συνεδρίες, προσαρμόζοντας τις ασκήσεις στο πρόβλημα που έχει ο καθένας, και αφού δώσει το ιατρικό ιστορικό του. Η Εύη, η αφοσιωμένη δασκάλα της θεραπευτικής γιόγκα, θεράπευσε πρώτα το δικό της χρόνιο πρόβλημα και αφού είδε την αναγέννηση στο σώμα της, θέλησε να το διδάξει. «Αυτό που είναι το πιο σημαντικό είναι ότι δεν πρόκειται για ενέργεια ή μαγεία ή κάτι άλλο. Είναι συγκεκριμένες ασκήσεις, γι’ αυτό τις λέμε πρωτόκολλα. Τις μαθαίνεις, και με μισή ώρα άσκηση τρεις-τέσσερις φορές την εβδομάδα μπορεί ο καθένας να τις κάνει μόνος του,

24 lifo – 4.2.16

χωρίς να τρέχει σε γυμναστήρια ή άλλα κέντρα αποκατάστασης ή φυσιοθεραπευτές. Ειδικά οι άνθρωποι με μυοσκελετικά σε αυχένα ή μέση –που έχει ένας στους τρεις– βλέπουν διαφορά από το πρώτο ραντεβού». Τη ρωτάω πώς με την κρίση τολμάει να φέρει κάτι εντελώς καινούργιο. «Δεν υπάρχει στην Ελλάδα αυτό το είδος της θεραπευτικής γιόγκα. Δεν είναι καθόλου ανταγωνιστική. Μπορείς να κάνεις γιόγκα σε κάποιο στούντιο, αλλά αυτό εδώ είναι άλλο πράγμα, πρόκειται για θεραπεία». Το κατώφλι της διαβαίνουν όσοι έχουν πραγματικά κάποιο πρόβλημα ή μετά τον φυσιοθεραπευτή ή το μασάζ ή όταν, τέλος πάντων, το σώμα τούς μιλάει και ζητάει θεραπεία. Η Εύη μας μαθαίνει να ακούμε τον πόνο, να τον ερμηνεύουμε και να τον καταπραΰνουμε – η θεραπεία γίνεται με τρόπο απόλυτα φυσικό. Εγγυάται ότι μέσα σε οκτώ συναντήσεις μόνο μπορείς να δεις μακροχρόνια αποτελέσματα, κάτι που μαρτυρούν και οι ίδιες οι περιπτώσεις που έχει θεραπεύσει. «Άνθρωποι με κύρτωση, εντελώς καμπουριασμένοι, περπατούν όρθιοι έπειτα από λίγο, η υπέρταση πέφτει, ακόμα και οι ασθενείς με ρευματοειδή αρθρίτιδα, που έχουν αφόρητους πόνους, βλέπουν μεγάλη διαφορά». Η Εύη διδάχτηκε αυτήν τη γιόγκα στην Αμερική, αφού μόνο εκεί υπάρχει σχολή, και ελπίζει να διαδοθεί και στην Ελλάδα, γιατί είναι πράγματι ένα δώρο για όποιον τη βάλει στη ζωή του. Ένα θεραπευτικό κλειδί που μας μαθαίνει να αναπνέουμε σωστά και να θεραπεύουμε μόνοι μας το σώμα μας. Εύη Δημητριάδη, Μάρκου Μουσούρου 91-93, Μετς, 6945 335463

Φέρετ: το νέο κατοικίδιο ΑΠΟ ΤΟΝ M. HULOT

Το φέρετ είναι ο εξημερωμένος συγγενής του κουναβιού και της νυφίτσας, ένα οικόσιτο είδος που υπάρχει εδώ και 2.500 χρόνια και ανήκει στην οικογένεια των μουστελιδών, που επιστημονικά αποκαλείται Mustela Putorius Furo. Είναι ένα ζώο που δεν ζει μόνο του στη φύση, η ζωή και η καλή κατάσταση της υγείας του εξαρτώνται αποκλειστικά από τον άνθρωπο που το φροντίζει. Κι αν το σκάσει από το σπίτι του, το πιο πιθανό είναι να πεθάνει από την ασιτία ή να το πατήσουν τα αυτοκίνητα. Στην Αμερική είναι το τρίτο πιο δημοφιλές κατοικίδιο μετά τον σκύλο και τη γάτα, στην Αγγλία –που τα χρησιμοποιούσαν εδώ και αιώνες για το κυνήγι κυρίως κουνελιών– έχει φέρετ ακόμα και η βασίλισσα. Στην Ελλάδα μπορεί να έχει καθιερωθεί πρόσφατα ως κατοικίδιο, αλλά η κοινότητα του Greek Ferret Club, που ιδρύθηκε πριν από μερικούς μήνες, όλο και μεγαλώνει. «Αυτήν τη στιγμή υπάρχουν καμιά 300αριά οικόσιτα φέρετ στην Ελλάδα» λένε ο Χρήστος, η Ελένη και η Έλενα, που ίδρυσαν το κλαμπ, τη σελίδα στο facebook και το site www.ferret.gr, που έχει όλες τις πληροφορίες που χρειάζεται όποιος σκοπεύει να υιοθετήσει ένα φέρετ. «Είναι αξιαγάπητα ζώα, στοργικά, με την ανεξαρτησία της γάτας και τη συμπεριφορά του σκύλου, που μαθαίνουν να ακούν το όνομά τους και έρχονται όταν τα καλέσεις, δένονται πολύ με τον ιδιοκτήτη τους, εκπαιδεύονται να πηγαίνουν τουαλέτα, μαθαίνουν κόλπα, τους αρέσουν πολύ τα χάδια κι έχουν διάθεση για παιχνίδι όσο και να γεράσουν.

αθηνα λιασκου

πολεμική τέχνη με τη χρήση μαχαιριών

Κοιμούνται μέχρι και 18 ώρες το 24ωρο και τις υπόλοιπες ώρες τρέχουν και χοροπηδούν ασταμάτητα, βγάζοντας μικρές χαρούμενες κραυγές. Δεν γραντζουνάνε, δεν εκδικούνται, όπως οι γάτες, σε φιλούν στη μούρη και κοιμούνται δίπλα σου όλο το βράδυ. Είναι νυχτόβια ζώα, αλλά προσαρμόζονται στο πρόγραμμά σου, κάνουν ό,τι τα μάθεις». Τα φέρετ είναι σαρκοφάγα ζώα και το πιο σημαντικό για την επιβίωσή τους είναι η σωστή διατροφή, χρειάζονται ειδική τροφή (όχι αυτή για σκύλους και γάτες) για να μην καταστραφούν τα όργανά τους, χρειάζονται φρέσκο κρέας –αποστειρωμένο, για να μην κολλήσουν αρρώστιες–, εμβόλια, καθαριότητα, καλές συνθήκες υγιεινής. Το πόσα χρόνια θα ζήσουν εξαρτάται από τη φροντίδα που θα λάβουν. Συνήθως ζουν από 6 έως 12 χρόνια. «Τα pet shops τα πουλούν μέχρι και 250 ευρώ», λένε, «οι ιδιώτες γύρω στα 80, αλλά γι’ αυτά που δίνονται για υιοθεσία μέσω του Greek Ferret Club πληρώνεις μόνο τα εμβόλια και τη στείρωσή τους, 30-50 ευρώ». Τα στειρωμένα φέρετ δεν μυρίζουν και είναι πιο φρόνιμα. «Μπορούν να συμβιώσουν με άλλα κατοικίδια, όχι ερπετά, τρωκτικά και πουλιά, αλλά μπορούν άνετα να μάθουν να ζουν με σκύλους και γάτες». Τα μέλη του Greek Ferret Club πήραν πριν από λίγο καιρό την επίσημη άδεια του American Ferret Association, του ομίλου φέρετ της Αμερικής, να μεταφράζουν υλικό για το site τους. Εκτός από την αντιμετώπιση της παραπληροφόρησης για τα φέρετ και όλες τις πληροφορίες που παρέχουν, φροντίζουν και όσα φέρετ φτάνουν στο προσωρινό καταφύγιό τους, το οποίο σκοπεύουν να κάνουν μόνιμο σύντομα και είναι σε αναζήτηση βοήθειας, κυρίως οικονομικής. «Πριν από λίγες μέρες ένα φέρετ το έσκασε από το σπίτι του και περιφερόταν σε δρόμο στο Πέραμα. Ούτε ξέρουμε πόσες μέρες. Πήρε από πίσω έναν κύριο και μπλέχτηκε στα πόδια του γιατί

αναζητούσε συντροφιά, αυτός δεν μπορούσε να το κρατήσει και το πήγε σε ένα pet shop. Όταν βρέθηκε ο ιδιοκτήτης του, δεν το ήθελε κι έτσι κατέληξε σ’ εμάς, ταλαιπωρημένο και φοβισμένο. Η δικαιολογία που μας είπε ήταν ότι είναι επιθετικό και δάγκωνε. Προφανώς το βαρέθηκε ή δεν τα πήγαινε καλά με κάποιο άλλο κατοικίδιό του. Το έχουμε δέκα μέρες εδώ και είναι το πιο ήρεμο φέρετ του κόσμου. Τώρα ψάχνουμε κάποιον να το υιοθετήσει». www.ferret.gr, www.facebook.com/ferret. community.greece

Σερφ στο γυμναστήριο! ΑΠΟ ΤΟΝ M. HULOT

Στο Κουκάκι, στο γυμναστήριο HΙΙΤ Athens, μπορείς να βρεις για πρώτη φορά στην Ελλάδα το surfset, μια σειρά από ασκήσεις γυμναστικής που εκτελούνται πάνω σε μια ειδικά διαμορφωμένη σανίδα του σερφ, σχεδιασμένη για τον χώρο και τις ανάγκες ενός γυμναστηρίου. «Οι προπονήσεις του surfset έχουν μεγάλη ποικιλία, μπορείς να κάνεις σχεδόν κάθε είδους άσκηση πάνω στην επιφάνεια της σανίδας, όπως ενδυνάμωση, αερόβιες ασκήσεις, pilates, μέχρι και yoga» λέει ο Σπύρος Δούκας, ο ιδιοκτήτης του γυμναστηρίου. «Πρώτη φορά εμφανίστηκε το 2012 στην Καλιφόρνια, ενώ στην Ελλάδα κυκλοφόρησε τέλη του 2015. To ΗΙΙΤ Athens είναι το πρώτο surfset studio στην Ελλάδα, αποκλειστικά για προπονήσεις surfset. Προσφέρει τέσσερα διαφορετικά προγράμματα κάθε μέρα σε ολιγομελή τμήματα των οκτώ ατόμων υπό την καθοδήγηση προ-

πονητή. Η ανταπόκριση μέχρι στιγμής είναι εντυπωσιακή τόσο από τους άντρες όσο και από τις γυναίκες, ηλικίας κυρίως 20-50 ετών. Μέσα σε λίγες μόνο εβδομάδες έχει αποκτήσει ένθερμους υποστηρικτές και φανατικό κοινό που γυμνάζεται αποκλειστικά με το surfset. Είναι μια ολοκληρωμένη προπόνηση για όλο το σώμα, η έμφαση όμως είναι στο κομμάτι της ισορροπίας και στην ενδυνάμωση της κοιλιάς/κορμού (core training). Είναι μια προπόνηση εύπλαστη, γιατί μπορεί να αποκτήσει όποια χαρακτηριστικά επιλέξει ο προπονητής να συμπεριλάβει, όπως αερόβια άσκηση, ενδυνάμωση, ευλυγισία, pilates και yoga. Το μεγάλο πλεονέκτημα του surfset είναι πως απευθύνεται σε όλα τα επίπεδα ασκουμένων και σε όλες τις ηλικίες. Ο βαθμός δυσκολίας του διαμορφώνεται ανάλογα με το κάθε μάθημα ή τμήμα, ώστε να μπορέσει να γυμνάσει αποτελεσματικά τόσο έναν αθλητή όσο και μια νοικοκυρά που ζητάει το διαφορετικό στη γυμναστική της. Είναι κάτι νέο, που και αυτό παίζει ρόλο στην αντιμετώπιση της ρουτίνας, μία πρωτοποριακή μέθοδος γυμναστικής που συνδυάζει γυμναστική και παιχνίδι! Το αποτέλεσμα της γυμν αστικής στο surfset είναι ένα δυνατό και αρμονικά γυμνασμένο σώμα με έμφαση στη συμμετρία (φαντάσου το σώμα των σέρφερ). Η καταγωγή του είναι από την Καλιφόρνια και οι δημιουργοί του είναι επαγγελματίες του σερφ, συνεπώς η ιδέα του surfset βασίζεται στις ανάγκες για προπόνηση σερφ, βελτίωση της ισορροπίας και την ενδυνάμωση που χρειάζεται κάποιος για να σταθεί στη σανίδα και να κάνει σερφ. Είναι ό,τι πιο κοντινό μπορεί να κάνει κάποιος στην ξηρά για να δημιουργήσει τις συνθήκες προσομοίωσης της θάλασσας».

Η Tactical Training Method, που περιλαμβάνει το Tactical Knife Combat, είναι η ένοπλη και άοπλη μάχη πολλαπλών αντιπάλων και είναι κάτι νέο στην Ελλάδα. Ο Αντώνης και ο Χάρης Μήτρου, που έχουν δημιουργήσει ένα δικό τους σύστημα με έμπνευση από το ισραηλινό Krav Maga και το ρωσικό Systema, προσφέρουν πλήρη εκπαίδευση για να γίνει κάποιος ολοκληρωμένο στέλεχος στην ιδιωτική ασφάλεια, ενώ παρέχουν και γνώσεις σε απλούς πολίτες για αυτοπροστασίααυτοάμυνα. Μαθαίνεις σωστά απλές και αποτελεσματικές τεχνικές και γίνεται προπόνηση σε σενάρια επιθέσεων. Η συγκεκριμένη μέθοδος προσφέρει ψυχολογική προετοιμασία για επιθέσεις (ψυχολογία θύτη - θύματος) και σε διδάσκει να εκτελείς σενάρια σε τακτικές άμυνας - μάχης σε περιορισμένο χώρο, μαχητικές ικανότητες και αναμέτρηση σώμα με σώμα.

Aκαδημία Πολεμικών Τεχνών - Tactical Combat Systems, Υμηττού & Πύρρου 15, Παγκράτι

HΙΙΤ, Δημητρακοπούλου 106, 2ος όροφος, Κουκάκι, 213 0349310

4.2.16 – lifo

25

απο τον χρήστο παρίδη. φωτογραφια: παρις ταβιτιαν.

οιAθηναίοι

q Γεννήθηκα στον Λυκαβηττό, στη Δοξαπατρή –η Νεάπολη ήταν η αναφορά μου–, σε καθαρά μικροαστικό περιβάλλον: μπαμπάς λογιστής, μητέρα νοικοκυρά, ένας αδερφός που αργότερα έγινε οικονομολόγος, ένα σπίτι όπου οι αριθμοί έπαιζαν πολύ σημαντικό ρόλο. Δημοτικό πήγα στο 14ο στη Σίνα, το εξαιρετικό σχολείο του Πικιώνη. Ως Νεαπολίτης, υποχρεώθηκα να παρακολουθώ τους αγώνες του Παναθηναϊκού, έγινα Παναθηναϊκός, έμπαινα δωρεάν ως παιδί στις προπονήσεις και ο Λινοξυλάκης και ο Δομάζος με είχαν ξεχωρίσει ως γαβριά. Εκεί αποχαιρέτησα τον αθλητισμό γενικά.

q Η όλη μου σχέση με την τέχνη ήταν ότι νονός μου ήταν ο Μανώλης Παναγιωτόπουλος, ένας πολύ γνωστός ζωγράφος, που μαζί με τον Μπακιρτζή έκαναν γιγαντοαφίσες στους κινηματογράφους. Πήγαινα με τον πατέρα μου και τον έβλεπα να ζωγραφίζει στις αφίσες σταρ, όπως ο Κερκ Ντάγκλας, πριν αναρτηθούν στις προσόψεις των κινηματογράφων.

q Η οικογένειά μου έφυγε από τον Λυκαβηττό και μετακομίσαμε στα Πατήσια, στην πλατεία Θυμαρακίων, όπου πήγα στο ιστορικό 8ο Γυμνάσιο της οδού Νικοπόλεως. Στη δική μου σειρά ήταν ο Καφετζόπουλος, ο Ζουγανέλης, ο Κοσκωτάς, ο Παπουτσής. Δύσκολα χρόνια εφηβείας και χούντας και ο μόνος τρόπος να εκφραστούμε ήταν να κάνουμε ομάδες θεάτρου. Έτσι, έφτιαξα κι εγώ μία, όχι γιατί πίστευα ότι θα γινόμουν ηθοποιός ή σκηνοθέτης, αλλά ως λάτρης του κινηματογράφου.

q Στην απόφασή μου να γίνω ηθοποιός οι γονείς δεν αντέδρασαν, το θεώρησαν ένα νεανικό σκίρτημα και με άφησαν να το κάνω για να «καώ». Το πρότυπο του άντρα ηθοποιού, τέλη δεκαετίας ’60-αρχές ’70, ήταν ψηλός, ξανθός ή μελαχρινός, με γεροδεμένες πλάτες. Αν δεν τα διέθετες αυτά, δεν υπήρχαν περιθώρια να κάνεις καριέρα.

q Έδωσα στο Εθνικό, χωρίς να έχω καμία ελπίδα να μπω. Τα αγόρια τα προόριζαν για τον Χορό της αρχαίας τραγωδίας, ενώ παράλληλα υπήρχε αντιπαλότητα σε σχέση με το Θέατρο Τέχνης, στο οποίο ταίριαζα περισσότερο, απλώς οι γονείς μου δεν υπήρχε περίπτωση να μου δώσουν ούτε μία δραχμή για δίδακτρα. Τότε, όπως και τώρα, έδιναν 600 μέχρι και 1.000 υποψήφιοι και περνούσαν από δύο φάσεις. Πέρασα την πρώτη, που γινόταν το ξεσκαρτάρισμα, και θα περνούσα τη δεύτερη με κείμενο που μας έδιναν εκείνοι. Συνήθως έδιναν Οιδίποδα και Αντιγόνη, αλλά ο Σωκράτης Καραντινός, διευθυντής της σχολής, έδωσε για πρώτη φορά Μολιέρο, και οι δίμετροι κούκλοι που είχα συνυποψήφιους συναδέλφους και που θεωρούσαν δεδομένο ότι θα πέρναγαν δεν είχαν καμία σχέση με την κωμωδία, και δη με τον Μολιέρο. Όχι ότι είχα εγώ, αλλά είχα την προδιάθεση, ήμουν πιο κοντά σ’ αυτό το ύφος. Κι έτσι πέρασα.

q Πήγα στρατό, που συμπεριέλαβε και μια επιστράτευση, με αποτέλεσμα να υπηρετήσω 30 μήνες στα σύνορα. Όταν γύρισα, είχα ξεχάσει να παίζω. Ευτύχησα, όμως, η Ξένια Καλογεροπούλου να ανεβάσει το Ο άνθρωπος, το κτήνος και η αρετή, μια κωμωδία του Πιραντέλο, στην οποία υπήρχε και ένα παιδάκι. Πήγα στην οντισιόν και η Ξένια με είχε μαρκάρει από τις εξετάσεις του Εθνικού, όπου είχα πάει καλά και είχα αρέσει. Με πήρε, είχα καλές κριτικές και τότε ο Σπύρος Ευαγγελάτος, καθώς έστηνε το ΑμφιΘέατρο, μου ζήτησε να γίνω ιδρυτικό στέλεχός του. Το 1975 πρωτοπαίζω στον Ερωτόκριτο και ξεκινάει η καριέρα μου. Ήταν μια ομάδα που περιλάμβανε τους Λευτέρη Βογιατζή, Ηλία Λογοθέτη, Νίκο Μπουσδούκο, Δημήτρη Καταλειφό, εννοείται τη Λήδα Τασοπούλου, πολλά ονόματα που έπειτα έλαμψαν. Μεγάλο σχολείο!

q Αμέσως μετά βρέθηκα στο Ελεύθερο Θέατρο, όπου βρήκα το στίγμα μου όσον αφορά την κωμικότητα και την ελευθεριότητα. Περάσαμε μαγικά και εκεί πρωτοσυνάντησα τον Λάκη Λαζόπουλο και τον Γιώργο Κιμούλη, που έκαναν τα πρώτα τους βήματα. Κάναμε εξαιρετικές παραστάσεις, κάτι μεταξύ παλιάς επιθεώρησης και νέας, μια αισθητική που, αν μη τι άλλο, χαρακτηριζόταν από καλό γούστο και έφερε την ιδεολογία της γενιάς μου, την αμφισβήτηση, το ότι πρέπει να λέμε τις αλήθειες, να μην τις κρύβουμε κάτω από το χαλί, όλους αυτούς τους ιδεαλισμούς με τους οποίους ξεκινήσαμε και μετά βρεθήκαμε αλλού. Νομίζω ότι ήταν η καλύτερη περίοδος της ζωής μου.

q Είχε τεράστια επιτυχία η επιθεώρηση τότε και η απήχηση δεν αφορούσε μόνο το λαϊκό κοινό. Επηρέαζε με κάποιον τρόπο και την πολιτική μας ζωή, ήμασταν διαμορφωτές πολλών κινήσεων τότε. Δεν είναι τυχαίο το ότι κατέρρευσε ένα ολόκληρο σύστημα και ανέβηκε το ΠΑΣΟΚ που, μετά, όταν έγινε κατεστημένο, χτυπήθηκε. Η διακωμώδηση έγινε από το θέατρο, και δη από την επιθεώρηση.

q Έφτασα μέχρι το Δελφινάριο, που ήταν και το τέλος της εμπορικότητας για μένα. Από τις 2.000 θέσεις βρέθηκα στο θέατρο Αποθήκη των 200 θέσεων με τη Γεωργούλη, σε κείμενα Μουρσελά και Ντάριο Φο. Το προσωπικό μου διαβατήριο είναι ότι κολλάω ένσημα, αλλά διεκδικώ την προσωπική, καλλιτεχνική μου ελευθερία και ποιότητα σε ό,τι κι αν κάνω. Το κίνητρο στο θέατρο δεν είναι μόνο υλικό, θέλει και την πνευματικότητα, που, αν απουσιάζει, είναι σαν να σου λείπει το οξυγόνο.

q Η κωμωδία βασίζεται στον δύσμορφο κωμικό, στο γκροτέσκο. Αν είσαι νάνος, πάρα πολύ ψηλός, θεόχοντρος, αυτομάτως βρίσκεις ευκολότερα δουλειά ως κωμικός και όχι ως ζεν πρεμιέ. Θεωρώ ότι έχουν τρομερό ενδιαφέρον οι ερωτικές ιστορίες αν μπορούν να υλοποιούνται από ανθρώπους που είναι δύσμορφοι.

q Η κωμωδία είναι ένα βήμα μπροστά σε σχέση με ό,τι συμβαίνει στον κόσμο και περιλαμβάνει το τραγικό στοιχείο. Πολλοί θέλουν να το αποσιωπούν αυτό, για να μη δίνουν αξία στην κωμωδία. Γιατί, πέραν του τραγικού, είναι το κωμικό.

Δημήτρης Πιατάς Ηθοποιός. Γεννήθηκε στον Λυκαβηττό, ζει στους Αμπελόκηπους. Απεχθάνεται τα ανέκδοτα.

26 lifo – 4.2.16

οιAθηναίοΙ

Δημήτρης Πιατάς

q Απαραίτητη προϋπόθεση για να λειτουργήσει η κωμωδία είναι η ελευθερία και η ελευθεριότητα. Η ελευθερία είναι μια κοπέλα και η ελευθεριότητα μια πόρνη. Αυτές οι δύο είναι αδελφές που μπορεί να μη συναντηθούν ποτέ, αλλά πάνε παράλληλα. Η κωμωδία μπορεί να τις ενώσει. Η ελευθερία είναι έτσι κι αλλιώς βασικό στοιχείο στην τέχνη, ώστε ένας καλλιτέχνης να εκφράζεται και να δημιουργεί. Η ελευθεριότητα, που συμπεριλαμβάνεται στην ελευθερία της τέχνης, φέρνει στην κωμωδία και το άσεμνο, το μη-ηθικό, τη βωμολοχία, το να μπορώ να εκφράζομαι όπως επιθυμώ και θέλω, να σαρκάζω την οποιαδήποτε ιδιαιτερότητά μου αλλά και την ιδιαιτερότητα των άλλων.

q Ό,τι είναι άσεμνο είναι και κωμικό. Χτυπάει το πολιτικό σύστημα, τη θρησκεία, το στάτους ολόκληρο, τα πάντα. Το πρώτο ηχηρό χαστούκι που μπορεί να δεχτεί μια εξουσία, αν δεχτούμε ότι το επόμενο ηχηρό χαστούκι είναι η επανάσταση. Εμείς οι κωμικοί, αν ξεφύγουμε από τη νόρμα, αν κάνουμε μια παρέμβαση πολιτική, αυτομάτως «δολοφονούμαστε» με τον τρόπο της απαξίωσης, του διασυρμού, του κιτρινισμού, ακόμα και της αμφισβήτησης της προσωπικής μας αξίας. Εμένα δεν με φιλοξενούν τα ΜΜΕ. Θέλω να πιστεύω ότι αυτό συμβαίνει επειδή είμαι ένας νοήμων κωμικός με ιδεολογία και μια ταυτότητα που μπορεί να γίνει επικίνδυνη. Πιστέψτε με, μπορεί να γίνω επικίνδυνος, με την έννοια ότι φέρω μια ιδεολογία και ξέρω να τη διαχειρίζομαι. Σε όσους έχουν ιδεολογία και ξέρουν να τη διαχειρίζονται, σήμερα τους επιβάλλεται εμπάργκο.

q Υποκλίνομαι στους κωμικούς της χώρας μου. Και στους παλιούς και στους νεότερους. Εμμονικά με ενδιαφέρουν οι κωμικοί και το επόμενο πρότζεκτ μου είναι μια αναφορά στους πρώτους Έλληνες κωμικούς. Κάνω έρευνα με σκοπό κάποια στιγμή αυτό να γίνει εικόνα. Έχω βρει ποιος είναι ο πρώτος μας κωμικός. Λέγεται Μιχαήλ Μιχαήλ του Μιχαήλ. Ένας μπουλουξής ηθοποιός που έκανε ταινίες και που στην πραγματικότητα ενώνει την παλιά ομάδα των παλιών κωμικών με το σήμερα.

q Συνέβη το εξής οξύμωρο σε σχέση με την προσωπική μου αναγνωρισιμότητα. Περιέργως πώς, η οποιαδήποτε μικρή μου παρουσία, είτε στην τηλεόραση είτε σε μια συνέντευξη, καταγράφεται σαν ένα «καταζητείται». Το θεωρώ μεγάλη μου τιμή που, έχοντας φτάσει σε μια ηλικία, δίνω σε έναν συγγραφέα το ερέθισμα να γράψει, όπως διατείνεται ο Θόδωρος Θεοδωρίδης για το Ισορροπιστής Αεροσκαφών, το έργο που παίζω τώρα. Αυτό είναι κάτι που με κολακεύει ιδιαίτερα, πόσο μάλλον που αιτία είναι ο σωματότυπός μου. Κατά κάποιον τρόπο, νιώθω ότι εκπροσωπώ μια ολόκληρη τάξη και φυλή ευτραφών ανθρώπων. Και μου αρέσει αυτό πολύ. Ο καλός μου φίλος και εκλιπών Βαγγέλης Σειληνός, ένας από τους πιο ωραίους άντρες στα νιάτα του, έλεγε «ο χοντρός και ο κωμικός παίρνει το κορίτσι στο τέλος». Τελικά, υπάρχει ελπίδα για όλους μας.

q Οι άνθρωποι είναι πάρα πολύ ρατσιστές με τους χοντρούς. Η έννοια «χοντρός», από την παιδική μας ηλικία, είναι ένας χαρακτηρισμός που μας κατατάσσει σε μια φυλή ανθρώπων. Είναι μια πρώτη, χυδαία ανάγνωση ενός ανθρώπου από τη γέννησή του, το ξεκίνημά του, στην οποία αργότερα προστίθενται και άλλες ιδιαιτερότητες. Τον ρατσισμό τον έχουμε εισπράξει όλοι, και στο σχολείο και στον στρατό. Το χιούμορ υπάρχει πάντοτε αλλά είναι και μανδύας της αλήθειας, μιας αλήθειας με διακόσμηση. Το αθώο πείραγμα κάποια στιγμή θα γίνει μια κακόγουστη πλάκα. Ο «χοντρός», φέροντας και τις ψυχολογικές ιδιαιτερότητες, δεν είναι ένα αδηφάγο πλάσμα που δεν σέβεται το περιβάλλον και φέρει τη χυδαιότητα της λαιμαργίας. Μπορεί να φέρει την ιδιαιτερότητα της ευαισθησίας, η οποία μεταφράζεται σε πάχος. Υπάρχει και αυτή η ερμηνεία, που πολλές φορές είναι συνήθης. Απλώς, στην κωμωδία είναι στοιχείο κωμικότητας, όπως στην περίπτωση του Χοντρού και του Λιγνού. Η απαίτηση για τέλεια κορμιά, σε τέλεια φυσική κατάσταση, είναι απόλυτος φασισμός.

q Η συνεργασία μου με το Εθνικό και τον Γιάννη Χουβαρδά στον Περικλή του Σαίξπηρ, όπου έπαιξα τον Γκάουερ,

q Μεταξύ του Globe και του Δελφιναρίου υπάρχουν πολλά κοινά. Η εποχή που παίξαμε εκεί ήταν τότε που όλοι μιλούσαν για το Grexit. Υπήρχε μια σκηνή όπου ο Λούλης, ως Περικλής, έλεγε «πεινάω, έχετε κάτι να μου δώσετε;» και ο Χατζησάββας, που υποδυόταν έναν ναυτικό, έβγαζε ένα κομμάτι ψωμί και του έδινε. Στην παράσταση του Λονδίνου ένας θεατής προλαβαίνει και δίνει ένα κομμάτι τοστ στον Λούλη. Με κάποιον τρόπο, διακόπτεται η παράσταση και ο Χρήστος Λούλης, απευθυνόμενος στο κοινό, είπε στα αγγλικά: «Ευχαριστώ, αλλά κρίμα που εσείς οι Εγγλέζοι δεν είστε στο ευρώ». Το Globe απογειώθηκε. Χωρίς να το ξέρει ο Χρήστος, εκείνη τη στιγμή το Globe ήταν Δελφινάριο της εσχάτης μορφής. Αυτό που με τρομάζει είναι ότι η λαϊκότητα του Σαίξπηρ της ελισαβετιανής εποχής είναι σήμερα παγκοσμίως η πεμπτουσία του πολιτισμού και της κουλτούρας. Αυτό που έγραψε τότε και ήταν λαϊκό, σήμερα δεν είναι.

q Ο αυτοσαρκασμός είναι καταλυτικό και βασικό στοιχείο της προσωπικής μου εφίδρωσης και δίνοντας τα προσωπικά μου χαστούκια στον καθρέπτη, διατηρώ την προσωπική μου ισορροπία. Πρέπει να μάθουμε να περπατάμε, να ζούμε και να αναπνέουμε με τα δικά μας όπλα και τις δικές μας δυνατότητες.

q Τελευταία, περπατώντας ανακαλύπτω ξανά το κέντρο της Αθήνας, που το σώζει η νεολαία. Αυτή που μπορεί να κάνει στέκια, που αγκαλιάζει κάποιους περίεργους χώρους και αμέσως μετά έρχονται οι επιχειρηματίες και ανοίγουν μαγαζιά, που μπορεί να χαλάνε την περιρρέουσα ατμόσφαιρα, αλλά δεν παύουν να μετατρέπουν την Αθήνα, που με κάποιον τρόπο σε εκπλήσσει με την ποικιλία που διαθέτει, σε μια πόλη ζωντανή.

q Είμαι αισιόδοξος! Είμαι κωμικός, διεκδικώ το χαμόγελο, δεν διεκδικώ το δάκρυ.

Απαραίτητη προϋπόθεση για να λειτουργήσει η κωμωδία είναι η ελευθερία και η ελευθεριότητα. Η ελευθερία είναι μια κοπέλα και η ελευθεριότητα μια πόρνη. Αυτές οι δύο είναι αδελφές που μπορεί να μη συναντηθούν ποτέ, αλλά πάνε παράλληλα. Η κωμωδία μπορεί να τις ενώσει.

28 lifo – 4.2.16

☛

ήταν η αιτία να βρεθώ και να παίξω στο Globe Theater. Μια εξαιρετική στιγμή για μένα, να βρεθώ στην Αγγλία, να διδάξω Σαίξπηρ στη χώρα του Σαίξπηρ και να με αντιμετωπίσει με τέτοια γενναιοδωρία το κοινό, με μια υπέροχη κριτική από την «Guardian», που αφορούσε και την προσωπική μου παρουσία. Ο Γκάουερ είναι ο ποιητής που συνομιλεί με το κοινό, ο μοναδικός ήρωας του Σαίξπηρ που σπάει τον τέταρτο τοίχο και μιλάει. Για κάποιους μελετητές είναι και αδυναμία του Σαίξπηρ, στον ρόλο του οποίου εγώ, με τα εφόδια του λαϊκού κωμικού που προέρχεται από το Δελφινάριο, το Παρκ και την επιθεώρηση, πέτυχα, στην πραγματικότητα, ένα εξαιρετικό αποτέλεσμα. Είναι υπέροχο, ξεκινώντας από τα «σκουπίδια», να πηγαίνεις στα λουλούδια.

ΙNFO O Δημήτρης Πιατάς πρωταγωνιστεί στην παράσταση Ισορροπιστής Αεροσκαφών του Θόδωρου Θεοδωρίδη στον πολυχώρο Αθηναΐς, 1/2-8/3, Κυριακή στις 20:00, Δευτέρα & Τρίτη στις 21:00 Πολυχώρος Αθηναΐς, Καστοριάς 34-36, Βοτανικός

Οιγειτονιές τουΝότου Τέλεια μέρη για φαγητό και ποτό.

Από τη LiFO Team

αργυρουποληηλιουπολη

ΑΦΙ ΕΡΩ ΜΑ

❖ Υβριδικό Καφενείο «Αρούκατος» Πόντου 28, Αργυρούπολη, 211 0128791 facebook/ΑΡΟΥΚΑΤΟΣ

Λίγα μέτρα από το μετρό της Αργυρούπολης βρίσκεται το Υβριδικό Καφενείο «Αρούκατος», το μόνο μαγαζί στην περιοχή που ξέρει να συνδυάζει μοναδικά τάσεις και προτιμήσεις. Από νωρίς το μεσημέρι με καφέ και τάβλι ή κάποιο επιτραπέζιο, στη συνέχεια με κρασί, ρακομελα και μπίρες που θα σας σερβίρουν μαζί με δωρεάν μεζεδάκια, και σε πολύ οικονομικές τιμές. Στον Αρούκατο θα ακούσετε από ροκ εν ρολ, σόουλ, φάνκ μέχρι ρέγκε και ποπ των ’80s και ’90s σε κάποιο από τα πάρτι του, με highlight τα ομαδικά crowd surfing και headbanging, γιατί εδώ σημασία έχουν οι παρέες. Αυτές είναι η ιστορία του!

4.2.16 – lifo

29

❖ Pazal

❖ Moyen

Λεωφ. Γερουλάνου Μαρίνου 77, Αργυρούπολη, 210 9920123 www.facebook.com/pazalcoffeeandcocktail/

Λεωφόρος Γερουλάνου Μαρίνου 77, Αργυρούπολη, 210 9910099 www.facebook.com/Moyen

Στο κεντρικότερο σημείο της Αργυρούπολης, πάνω στην πλατεία Γερουλάνου, το Pazal είναι ανοιχτό κάθε μέρα από νωρίς το πρωί μέχρι αργά το βράδυ, αποτελώντας μοναδική επιλογή προσιτής πολυτέλειας. Ξεκινάμε την ημέρα με εξαιρετικής ποιότητας μονοποικιλιακό καφέ σε φιλόξενο περιβάλλον με εξωτικό design που θυμίζει τη μαγική Πολυνησία. Καθώς βραδιάζει, τη θέση του καφέ παίρνουν τα κοκτέιλ και τα ποτά από την προσεγμένη κάβα του, που μπορείτε να συνδυάσετε με λαχταριστά συνοδευτικά πιάτα. Ιδανικός χώρος για παρέες και early drinks αλλά και για επαγγελματικές συναντήσεις με άψογο service. Ζήστε κι εσείς την εμπειρία του Pazal!

Το Moyen είναι η νέα άφιξη στην Aργυρούπολη, ανοιχτό από νωρίς το πρωί (με τα καλύτερα χαρμάνια της Hausbrandt) έως το βράδυ, με τα πιο premium αλλά οικονομικά ποτά και κοκτέιλ. Moyen σημαίνει μεσαίο, ενδιάμεσο, μέσον. Και αυτό ακριβώς είναι. Μια νέα επιλογή στο κέντρο της Αργυρούπολης που ενώνει ιδέες και ατμόσφαιρα από άτομα με εμπειρία στον χώρο. Όλα αυτά συνοδεύονται από μουσικές house, φανκ, τζαζ και σόουλ, ανάλογα με την επιλογή της ημέρας και της ώρας... Παρασκευή και Σάββατο γνωστοί DJs της πόλης αναλαμβάνουν τα dexx του Moyen.

❖ Mind The Pub Ανδρ. Παπανδρέου 13, Ηλιούπολη, 210 9703811, facebook.com/mindthepub2013 www.mindthepub.gr

Μια αγγλική παμπ που αξίζει να έχετε κατά νου! Eίναι ανοιχτά από το πρωί, με εξαιρετικό καφέ και με το φοβερό και τρομερό brunch που προσφέρει, και όσο περνάει η ώρα σερβίρει μπιρίτσα με συνοδεία πάντα τις κατάλληλες γευστικές προτάσεις. Στο Mind The Pub θα βρείτε μεγάλη ποικιλία σε βαρελίσιες και εμφιαλωμένες μπίρες: ξανθιές, μαύρες, κόκκινες, lager, pilsner και weiss, ελληνικές και εισαγωγής, που θα ικανοποιήσουν και τον πιο απαιτητικό του είδους. Θα τις συνδυάσετε μοναδικά με τα ξακουστά του μπέργκερ, ενώ θα βρείτε αρκετά ορεκτικά, μπέιγκελ και χορταστικές ποικιλίες.

30 lifo – 4.2.16

αργυρουποληηλιουπολη

ΑΦΙ ΕΡΩ ΜΑ

❖ Κουρδιστήρι Κων/νου Καραμανλή 5, Ηλιούπολη, 210 992771, 6909 179963

Μια γωνιά στην Ηλιούπολη που δεν κοιμάται ποτέ... Με τους ιδιοκτήτες Γιάννη και Θέμη να μας μαγειρεύουν και να μας σερβίρουν αντίστοιχα, αυτό το στέκι γίνεται όλο και πιο ρομαντικό, σερβίροντας φαγητό με περισσότερη αγάπη και τόνους φαντασίας. Σας περιμένουν κάθε μεσημέρι με μαγειρευτό φαγητό, χωριάτικες πίτες και άλλες παραδοσιακές, ελληνικές γεύσεις. Οι πιο πολλοί το γνωρίζουν και όσοι δεν το γνωρίζετε, πάρτε ένα τηλέφωνο για να σιγουρευτείτε ή για να σας δώσουν οδηγίες ώστε να το βρείτε. Η κουζίνα του λειτουργεί από τις 12:30 έως τις 00:30.

❖ Το Χασάπικο

❖ Μπαραλλού

Βίτσι 4 & Σκρα 10, πλατεία Κανάρια, Ηλιούπολη, 210 9712329 facebook.com/toxasapikoilioupoli

Μαρ. Γερουλάνου 115 & Ελ. Βενιζέλου, Αργυρούπολη, 211 2137370 facebook.com/Mparallouenallaktikosteki

Concept μαγαζί, απ’ αυτά που έχουν κάνει το κρέας επιστήμη. Το «Χασάπικο» συνδυάζει τον παραδοσιακό πάγκο του κρεοπώλη, που εμπιστεύεσαι για το καλό κρέας που θα σου δώσει, αλλά και το ψητοπωλείο, που αποτελεί εγγύηση για δυνατές κρεατοφαγικές εμπειρίες στα κάρβουνα. Χαλαρός χώρος, χωρίς τίποτα το επιτηδευμένο, με απλά τραπέζια και καρέκλες στο εξωτερικό, όπου θα απολαύσεις χορταστικές μερίδες, με γρήγορη και φιλική εξυπηρέτηση, και σε πολύ καλές τιμές. Θα βρείτε, φυσικά, μεγάλη ποικιλία σε κρεατικά που κόβονται αυθημερόν στο κρεοπωλείο του «Χασάπικου» και έρχονται καλοψημένα και ζουμερά σε λαδόκολλα. Η μεγάλη μπριζόλα του χασάπη από χοιρινό φυτικής εκτροφής, που σερβίρεται στο ξύλο με ντομάτα, κρεμμύδι, παραδοσιακές πίτες και φρέσκες τηγανητές πατάτες, είναι ίσως η πιο νόστιμη χοιρινή που έχετε φάει ποτέ... Θα βρείτε ακόμα εξαιρετικό αρμένικο κεμπάπ που ακολουθεί μια παραδοσιακή συνταγή του 1924, ενώ μπορείτε να φτιάξετε τον δικό σας αχταρμά (mix grill), με ό,τι τραβάει η όρεξή σας.

Ένα πραγματικά ξεχωριστό στέκι στα νότια προάστια που θα σας κερδίσει με την πρώτη κιόλας επίσκεψη. Εδώ κάθε γωνιά είναι διακοσμημένη με διαφορετικό concept, καθώς υπάρχουν από vintage τραπεζάκια μέχρι σχολικές καρέκλες και παλιές εφημερίδες που συνδυάζονται αρμονικά μεταξύ τους και συνθέτουν ένα όμορφο σκηνικό. Στο Μπαραλλού θα ακούσετε από φανκ, σουίνγκ μέχρι ρoκ και τζαζ, ενώ διοργανώνουν τακτικά βραδιές με ζωντανή μουσική (ενημερωθείτε για τα events από τη σελίδα του στο fb). Στην κάβα του θα βρείτε περισσότερες από 40 διαφορετικές μπίρες, εξαιρετικό κρασί αλλά και χύμα οινόμελο και ρακόμελο, ό,τι πρέπει για τις κρύες νύχτες του χειμώνα. Θα τα συνοδεύσετε ιδανικά με ποικιλίες από ορεκτικά και tapas και αν πεινάτε λίγο παραπάνω, έχετε κατά νου ότι φτιάχνουν πολύ ωραία μπέργκερ. Και όταν καλοκαιριάσει, τη σκυτάλη παίρνει ο καταπληκτικός εξωτερικός χώρος και τα παντός καιρού δροσερά κοκτέιλ που φτιάχνει το έμπειρο bar team. Extra tip: Οι πολύ καλές και προσιτές τιμές.

αργυρουποληηλιουπολη

ΑΦΙ ΕΡΩ ΜΑ

4.2.16 – lifo

31

Τhe Good LiFO Market Research

επιμελεια: the lifo team

32 lifo – 4.2.16

αmstel

Adidas H adidas δημιούργησε το PureBOOST X, το απόλυτο γυναικείο running παπούτσι, προϊόν συνεργασίας με αθλήτριες από όλο τον κόσμο, για να προσφέρει νέες εμπειρίες, υψηλές αποδόσεις και ξεχωριστό στυλ σε όλες τις γυναίκες. Στην καμπάνια «I am Positive Energy» συνεργάζεται με τη Μαίρη Συνατσάκη και την Αθηνά Οικονομάκου, γυναίκες που ζουν έντονα την κάθε στιγμή, «τρέχουν» για όλα όσα τους δίνουν χαρά και αγαπούν το τρέξιμο, χωρίς να χάνουν το στυλ τους. Το adidas PureBOOST X θα είναι διαθέσιμο στα καταστήματα adidas από τις 3 Φεβρουαρίου 2016.

Η νέα, ανατρεπτική καμπάνια της Αmstel εμπνέεται από τους νέους που θέλουν συνέχεια να δοκιμάζουν και μας παρακινεί να κυνηγάμε τα όνειρά μας. Έτσι, η μπίρα που αγκαλιάζει και υποστηρίζει την do it yourself τάση δημιουργεί μια σειρά από πρωτότυπες διαφημιστικές ταινίες, καθώς επίσης και διαδραστικές ενέργειες.

Alpha Bank και Diners Club H πρώτη γαστρονομική εβδομάδα της Αθήνας είναι γεγονός! Η Alpha Bank και οι κάρτες Diners Club διοργάνωσαν την «Dine Athens», εισάγοντας στην Ελλάδα την ιδιαιτέρως επιτυχημένη ιδέα των «restaurant weeks». Έτσι, από 1 έως 7 Φεβρουαρίου, το κοινό θα έχει την ευκαιρία να απολαύσει δημιουργίες υψηλής γαστρονομίας σε 100 επιλεγμένα εστιατόρια, σε ειδικές τιμές και με επιπλέον προνόμια για τους κατόχους των καρτών Diners Club. www.dineathens.gr.

Fox Μια «γεύση της αλήθειας» πήρε και η Αθήνα με την αποκλειστική προβολή του 1ου επεισοδίου «X-Files» που διοργάνωσε το κανάλι FOX για την πρεμιέρα του νέου κύκλου της σειράς, τη Δευτέρα 25 Ιανουαρίου, στην Τεχνόπολη του Δήμου Αθηναίων. Οι φανατικοί της σειράς που είχαν κερδίσει προσκλήσεις μέσω του διαγωνισμού «Skeptic or Believer;» παροκολούθησαν την ειδική προβολή στο Αμφιθέατρο της Τεχνόπολης, ενώ στην αποκλειστική προβολή εκπρόσωποι του Τύπου, στελέχη επιχειρήσεων, celebrities, bloggers και ένα… UFO υποδέχθηκαν τους πράκτορες Mulder και Scully. Δείτε αποκλειστικά στο FOX τα 6 νέα συναρπαστικά επεισόδια, τα οποία θα προβάλλονται κάθε Τρίτη στις 6:15 και 21:50.

βιβλιο

starfax

Οι ταινίες που βγαίνουν αυτή την εβδομάδα Σελ. 34

Η Τίνα Μανδηλαρά για δύο βιβλία του Ζαν Ζενέ απο τις εκδόσεις Άγρα Σελ. 36

Oι προβλέψεις της εβδομάδας για όλα τα ζώδια. Σελ. 37

Artwork: Beetroot

Week

σινεμα

Το Δωμάτιο Στο βασισμένο σε πραγματικό γεγονός δράμα η πρωταγωνίστρια Mπρι Λάρσον είναι φαβορί για το Όσκαρ. Κριτική από τον Θ. Κουτσογιαννόπουλο. σελ. 34

Καθαρίστριες σε μια βρόμικη πόλη Οι προσωπικές μαρτυρίες πέντε γυναικών που ήρθαν από διαφορετικές χώρες στην Ελλάδα (Αλβανία, πρώην Σοβιετική Ένωση, Νότια Αφρική), έφτιαξαν εδώ τις ζωές τους και σήμερα βιοπορίζονται καθαρίζοντας όσα λερώνουν οι Αθηναίοι έγιναν το υλικό βάσει του οποίου δομήθηκε η παράσταση Καθαρή Πόλη που ανεβαίνει με πρωταγωνίστριες τις ίδιες στη Μικρή Σκηνή της Στέγης, από το νεανικό δίδυμο των Ανέστη Αζά και Πρόδρομου Τσινικόρη. «Ποιοι καθαρίζουν την Αθήνα; Γιατί, στην πλειονότητά τους, είναι γυναίκες και μετανάστριες; Γεννήθηκαν καθαρίστριες; Πόσο διαφέρουν οι βιογραφίες τους από τις δικές σας; Μήπως, τελικά, είμαστε όλοι υποκείμενα της Ιστορίας; Παρεμπιπτόντως, γιατί χρησιμοποιείται ο όρος “σκούπα” στις επιχειρήσεις δίωξης “ανεπιθύμητων” (μεταναστών, αστέγων, ομάδων με αποκλίνουσα συμπεριφορά) από τον δημόσιο χώρο;». Μια παράσταση για τον ρατσισμό του «καθαρού», τον κίνδυνο του φασισμού, τη γυναικεία μετανάστευση στην Ελλάδα και την ταυτότητα της «καθαρίστριας». Η «Καθαρή Πόλη» είναι μια συμπαραγωγή της Στέγης Γραμμάτων & Τεχνών με το Διεθνές Φεστιβάλ Sirenos (Βίλνιους, Λιθουανία), το Teatro Maria Matos (Λισσαβόνα, Πορτογαλία) και το Tiger Dublin Fringe (Δουβλίνο, Ιρλανδία), στο πλαίσιο του πρότζεκτ ΕUROPOLY των ευρωπαϊκών Ινστιτούτων Γκαίτε. Μετά την πρεμιέρα του έργου στη Στέγη θα ακολουθήσει περιοδεία σε ευρωπαϊκά θέατρα και διεθνή φεστιβάλ.

3-14/2, 21:00, Στέγη Γραμμάτων & Τεχνών, Μικρή Σκηνή. Είσ.: €15 (καν.), €10 (μειωμένο ή μικρή παρέα, 5-9 άτομα), €9 (μεγάλη παρέα, 10+ άτομα), €5 (ΑμεΑ & άνεργοι, συνοδός ΑμεΑ €10) 4.2.16 – lifo

33

H ΤΑΙΝΙΑ ΤΗΣ ΕΒΔΟΜΑΔΑΣ

Αριστούργημα Πολύ Καλό Καλό Ικανοποιητικό Μέτριο

Το Δωμάτιο

p

Room

Κακό

Ο Τζακ είναι ένα ζωηρό πεντάχρονο αγόρι που ζει με τη μαμά του. Εκείνη τον φροντίζει, τον προστατεύει, παίζει μαζί του και του διηγείται ιστορίες. Κάθε άλλο παρά φυσιολογική είναι όμως η ζωή τους, καθώς ζουν σε έναν μικρό χώρο χωρίς παράθυρα, στο Δωμάτιο. Η μαμά έχει δημιουργήσει έναν ολόκληρο κόσμο μέσα σε αυτά τα δέκα τετραγωνικά για τον Τζακ. Όσο, όμως, η περιέργεια του μικρού αγοριού μεγαλώνει, τόσο πιο εύθραυστη γίνεται εκείνη. Μαζί θα προσπαθήσουν να αποδράσουν για να έρθουν αντιμέτωποι με κάτι ακόμη πιο τρομακτικό: τον αληθινό κόσμο.

34 lifo – 4.2.16

VILLAGE RENTI 6 - VILLAGE MALL 9,13 - VILLAGE PAGRATI 4 - VILLAGE FALIRO 1,8 - ODEON ΜΑΡΟΥΣΙ 1 - ODEON STARCITY 3 - STER ILION 1 - ΑΒΑΝΑ - ΑΘΗΝΑΙΟΝ CINEPOLIS 1 - ΓΑΛΑΞΙΑΣ 1 - GAZARTE - ΙΝΤΕΑΛ - ΚΗΦΙΣΙΑ CLASS - NANA 1,4 - ΣΙΝΕ ΧΟΛΑΡΓΟΣ - ΣΠΟΡΤΙΓΚ 1,2 - ΣΙΝΕΑΚ

ΤΡΙΑΝΟΝ

ΓΑΛΙΛΑΙΟΣ (1975) Galileo Σκηνοθεσία: Τζόζεφ Λόουζι Πρωταγωνιστούν: Τοπόλ

απο τον θοδωρη κουτσογιαννοπουλο

Κινηματογράφος

δράσουν και προσγειώνονται, με πολύ κόπο, στο πατρικό της μητέρας που επανακτά το όνομά της (Τζόι), καθώς βρίσκει την οικογένεια που την είχε χάσει τόσα χρόνια πριν. Ο Ιρλανδός σκηνοθέτης καλείται να αλλάξει σκηνικό, αλλά κρατά περίφημα το νήμα της ταινίας του, γιατί ο άξονας παραμένει στον Τζακ (στον τρόπο που βλέπει τον νέο κόσμο, δειλά και δύσπιστα στην αρχή, καθώς δεν τολμά να παραδεχθεί πως η τηλεόραση δεν ήταν ακριβώς η μοναδική πηγή ρεαλισμού) και, κυρίως, εξερευνά τις διαφορετικές δυναμικές, όπως προκύπτουν από το τεράστιο ψυχολογικό κενό της ηρωίδας. Η Τζόι απήχθη πάνω στην άνθησή της, χωρίς να προλάβει να αρπάξει τη ζωή, να γευθεί τη διαδρομή, να νιώσει τα διλήμματα των επιλογών μιας έφηβης σε μετάβαση. Η βία που υπέστη ήταν τουλάχιστον διπλή, γιατί, εκτός από τη σεξουαλική κακοποίησή της, διεκόπη απότομα η ομαλή ανάπτυξή της – αυτό που οι συνομήλικές της θα αποκαλούσαν «βαρετά χρόνια», μέχρι τις σπουδαιότερες αποφάσεις που έρχονται κάπου στα 25. Επιπροσθέτως, πρέπει να αντιμετωπίσει τους δικούς της και τα media, για να βγάλει χρήματα από μια μεγάλη συνέντευξη, αλλά διανύει την μετατραυματική της περίοδο, εξαντλημένη και άδεια, με το παιδί πλήρως εξαρτημένο από αυτήν. Γι’ αυτό ο ρόλος της Μπρι Λάρσον είναι ένας από τους καλύτερους, πιο πολύπλοκους γυναικείους που είδαμε τα τελευταία χρόνια. Ένα νέο κορίτσι με βλέμμα που κυμαίνεται από την ανεξέλεγκτη οργή ως τη ματαιωμένη απογοήτευση και την μπερδεμένη ψυχή μιας μάνας χωρίς τη θέλησή της, αλλά με την αποφασιστικότητα του ενστίκτου που, όπως το παιδί της, γεννήθηκε στην αιχμαλωσία, είναι μια τεράστια ευθύνη, που η Μπρι Λάρσον αναλαμβάνει και φέρνει εις πέρας χωρίς θόρυβο, αλλά με αξιοθαύμαστο αυτοέλεγχο, κερδίζοντας τη συγκίνηση, αντί να την εκβιάσει με ευκολίες. Το Όσκαρ που μάλλον θα πάρει, μαζί με τα άλλα βραβεία που έχει αποσπάσει μέχρι στιγμής, είναι δίκαιο και καθόλου αβανταδόρικο, με την έννοια της φωναχτής ερμηνείας με τις σπαρακτικές, φωτογενείς σκηνές. Δίπλα της, ο μικρός Τζέικομπ Τρεμπλέι, 8 ετών όταν έπαιξε τον Τζακ, δέχεται όλες τις σκηνοθετικές οδηγίες με τη δύναμη ενός ψημένου ηθοποιού και την, αλίμονο, παιδική ορμητικότητά του. Η ικανότητά του στην κατανόηση του έργου, πέρα από τις εκρηκτικές του στιγμές, φαίνεται περίτρανα από το φινάλε, εκεί όπου κλείνει ο κύκλος και λήγει το πένθος με τον οργανικό ενταφιασμό της σημασίας του κελιού αλλά και του παρελθόντος.

Σκηνοθεσία: Χρήστος Βούπουρας Πρωταγωνιστούν: Μάξιμος Μουμούρης, Νίκος Γκέλια

Ο Χρήστος Βούπουρας, σκηνοθέτης του Λιποτάκτη και του Μιρουπάφσιμ, επιστρέφει με τους 7 Θυμούς, μια λυρική ταινία γυρισμένη σε άσπρο μαύρο, πάνω στη σκληρότητα της μοναξιάς και το πικρό αντίτιμο του έρωτα. «Πολύ εύκολα λέτε σ’ αγαπώ εσείς οι Έλληνες» λέει ο Άραβας φίλος κι εραστής του κεντρικού ήρωα της ταινίας, του Πέτρου (Μάξιμος Μουμούρης), ενός αρχαιολόγου που έρχεται σε επαφή με διαφορετικούς χαρακτήρες στο κέντρο της πόλης και ακροβατεί ανάμεσα στις ειλικρινείς προθέσεις και το πραγματικό συναίσθημα. Διασκευάζοντας το δικό του μυθιστόρημα, ο Βούπουρας μιλάει για το αντίτιμο της αγάπης σε ένα περιβάλλον ρευστό και ολισθηρό. Το σενάριό του, βραβευμένο από την Ελληνική Ακαδημία Κινηματογράφου, περικλείει ένα μωσαϊκό ανθρώπων που προσπαθούν να βρουν τη θέση τους στην Αθήνα του σήμερα, κάνοντας μια επώδυνη διαδρομή που διαφέρει ανάλογα με την κουλτούρα και τις προσλαμβάνουσες του καθενός. Η σκηνοθεσία, ωστόσο, στέκεται στο σύμβολο αντί για την προσωπικότητα και η αποστασιοποίηση προκαλεί πένθιμη αίσθηση, στυλιζαρισμένη και ψυχρή.

Θερινός

Σκηνοθεσία: Λένι Έιμπραμσον Πρωταγωνιστούν: Μπρι Λάρσον, Τζέισον Τρεμπλέι

Το Δωμάτιο βασίζεται στο ευπώλητο μυθιστόρημα της Έμα Ντόναχιου, η οποία με τη σειρά της εμπνεύστηκε την υπόθεση από την ιστορία μιας κοπέλας από την Αυστρία που έμεινε όμηρος σε ένα δωμάτιο επί 24 χρόνια, αιχμάλωτη του πατέρα της. Η Ελίζαμπεθ Φριτζλ είχε γεννήσει αρκετά παιδιά κατά τη διάρκεια του εγκλεισμού της και το θέμα είχε απασχολήσει τα media το 2008, αν και η Ντόναχιου δεν ενδιαφέρεται σχεδόν καθόλου για τον μηχανισμό του εγκλήματος, τα κίνητρα και το ποιόν του δράστη. Έχοντας γράψει το σενάριο της ταινίας που σκηνοθέτησε ο Λένι Έιμπραμσον, η Ντόναχιου άλλαξε τα δεδομένα, κατασκευάζοντας ένα δράμα για μια Αμερικανίδα, μια νέα γυναίκα που απήχθη από έναν άγνωστο στον δρόμο, 7 χρόνια πριν, και τον 5χρονο γιο της, Τζακ, που γεννήθηκε κατά τη διάρκεια της αιχμαλωσίας. Το πρώτο κομμάτι εκτυλίσσεται σε ένα σφραγισμένο δωμάτιο, μια κανονική φυλακή που η μητέρα χωρίς όνομα έχει μετατρέψει σε αυτοσχέδιο μικρόκοσμο, με τα απαραίτητα για το πλύσιμο και τη σίτιση, ένα μικρό, διπλό κρεβάτι, παιχνίδια για το αγόρι και δύο παράθυρα: έναν φεγγίτη και μια τηλεόραση, απ’ όπου ο Τζακ πληροφορείται και απορροφά στρεβλά ό,τι δεν του μαθαίνει η μητέρα του, όποτε δεν κοιτάζει προς τα πάνω, στο φυσικό φως, την επαφή με την πραγματικότητα, την ευκαιρία για φαντασία και την ελπίδα για απόδραση, καθώς η πόρτα του δωματίου ανοίγει όποτε ο απαγωγέας έρχεται για να προμηθεύσει μάνα και γιο με τα βασικά, και να κάνει σεξ με το θύμα του. Η κλειστοφοβική ατμόσφαιρα σπάει από την ανάλαφρη και αποσπασματική οπτική του παιδιού και τον τόνο της αφήγησής του. Χωρίς να μοιάζει ακριβώς με σκοτεινό παραμύθι, το Δωμάτιο αποτελεί το μοναδικό σημείο αναφοράς στην περιορισμένη κοσμοθεωρία του πιτσιρικά. Η επαφή με τη μητέρα είναι η φυσική προέκταση ενός ντουέτου που δεν έχει απογαλακτισθεί. Ο μικρός έχει αφήσει τα μαλλιά του μακριά σε μια ταύτιση με τη μάνα που φαινομενικά ξενίζει ως αρρωστημένη, αλλά δεν είναι καθόλου παράδοξη. Οι συγκρούσεις τους δεν διαφέρουν από τους συνηθισμένους καβγάδες μεταξύ γονέων και παιδιών, αλλά κάτι απόκοσμο τους διακρίνει από την πλειονότητα: η συνειδητοποίηση πως δεν μπορεί να αποχωριστεί ο ένας τον άλλο, στις καλές και στις κακές στιγμές, τους επαναφέρει σε μια βαριά σιωπή, στη σκιά της βίας που η μάνα γνωρίζει και το παιδί υποψιάζεται, αλλά αρνείται για ευνόητους λόγους, και που ο Έιμπραμσον χειρίζεται με όρους οικογενειακού θρίλερ, φτιάχνοντας μια ταινία εξαιρετική, πολύ ξεχωριστή. Στο δεύτερο μέρος, οι δυο τους καταφέρνουν να απο-

7 ΘΥΜΟΙ

Στη διετία 19731975, ο παραγωγός Ελί Λάντο έκανε την παραγωγή στη μεταφορά 14 σημαντικών θεατρικών έργων στον κινηματογράφο, γυρισμένων όλων από επιφανείς σκηνοθέτες, αλλά με στοχευμένο κοινό, αφού προβλήθηκαν σε 500 αίθουσες τετρακοσίων πόλεων των ΗΠΑ, με συνδρομητική εγγραφή που ίσχυε για όλα τα φιλμ. Με αυτό το μοναδικό σκεπτικό, που έκτοτε δεν έχει επαναληφθεί, ο Λαντάου ολοκλήρωσε μια ιδιότυπη διαδρομή στον χώρο, αφού ξεκίνησε από την τηλεόραση αλλά είχε πάντα στον νου και τις προθέσεις του σοβαρά έργα, κατά βάση θεατρικά, ψάχνοντας τον τρόπο και τους χρηματοδότες να τα πακετάρει σε αξιοπρεπές περιτύλιγμα και, πάντα, να σεβαστεί την πηγή. Αποκλείοντας την έξτρα κινηματογραφικότητα (ταυτόχρονα πηγαίνοντας κόντρα σε μια εποχή αμφισβήτησης και αποδόμησης των κλασικών εν γένει), οι διασκευές έμοιαζαν με πιστές αναπαραγωγές, αλλά φιλμαρισμένες για αρχειακό κυρίως λόγο. Ο Γαλιλαίος, πάνω στη σκέψη και στην καταδίκη του αιρετικού για την Καθολική Εκκλησία, εμβληματικού φιλοσόφου και επιστήμονα, του Μπέρτολτ Μπρεχτ δεν αποτελεί εξαίρεση. Σκηνοθετημένος από τον παλιό συνεργάτη του Γερμανού νεωτεριστή, τον Τζόζεφ Λόουζι, ο οποίος ήταν εκείνος που ανέβασε την αγγλική εκδοχή της παράστασης για πρώτη φορά στο Λος Άντζελες αμέσως μετά τον πόλεμο, με τον Τσαρλς Λότον στον κεντρικό ρόλο, κρατάει τα βασικά στοιχεία εκείνης της βερσιόν, με τον Τοπόλ, γνωστό από τον Βιολιστή στη Στέγη, στον ρόλο του Γαλιλαίου και ένα λαμπρό καστ ηθοποιών, από τον Τζον Γκίλγκουντ και τον Μάικλ Λον-

σντέιλ μέχρι τη Μάργκαρετ Λέιτον και τον νεαρό Τομ Κόντι. Η πρώτη σκηνή, με το πανοραμίκ που δείχνει τα φώτα της σκηνής, παραπέμπει ευθέως στη διάχυτη υφή της θεατρικότητας που δεν θα προδοθεί στη διάρκεια της ταινίας όσο κι αν κάποια από τα σκηνικά σποραδικά αναιρούν την αίσθηση του κλειστού δωματίου και προς το φινάλε του κατ’ οίκον περιορισμού. Μερικοί από τους διαλόγους ανάμεσα στους σπουδαίους ηθοποιούς είναι εξαιρετικοί, στρατηγικά τοποθετημένοι στη μεγάλη διάρκεια μιας ταινίας που σαφώς λειτουργεί περισσότερο ως παρακαταθήκη ενός θαρραλέου, ακόμη και σήμερα ενδιαφέροντος έργου του μεγάλου μοντερνιστή δραματουργού, παρά ως κινηματογραφικό δημιούργημα με ξεχωριστή άποψη.

Σέιμουρ, Κάλι Χοκ, Μάικ Επς, Φρεντ Γουίλαρντ, Άντριου Μπάτσελορ

Ο γοητευτικός πολυεκατομμυριούχος Κρίστιαν Μπλακ είναι ο άνθρωπος που θα μυήσει τη ντροπαλή φοιτήτρια Χάνα στον έρωτα, όταν η τελευταία τον γνωρίσει για να του πάρει συνέντευξη για την εφημερίδα της σχολής της. Το φαινομενικά αταίριαστο ζευγάρι προχωρά τη σχέση του, παρά τα «ιδιαίτερα» σεξουαλικά γούστα του Κρίστιαν.

ΑΛΚΥΟΝΙΣ

VILLAGE RENTI 11,18 - VILLAGE MALL 3 - ODEON ΓΛΥΦΑΔΑ 2 - ODEON ΜΑΡΟΥΣΙ 1 - ODEON ΑΤΛΑΝΤΙΣ 2 ODEON STARCITY 10 - STER ILION 3

Ο ΘΕΟΣ ΔΕΝ ΜΟΙΡΑΖΕΙ ΚΑΡΑΜΕΛΕΣ

Μαγικός Καθρέφτης

Σκηνοθεσία: Βαγγέλης Καλαμπάκας

Μεταφερόμαστε πίσω από τις κλειστές πόρτες ενός χριστιανικού ορφανοτροφείου στην πρωτεύουσα Αντίς Αμπέμπα για να παρακολουθήσουμε την καθημερινή ζωή των μικρών τροφίμων του. Το ντοκιμαντέρ εξερευνά τον σύνθετο χαρακτήρα αυτής της πολύ ιδιαίτερης κοινότητας, βασισμένο αποκλειστικά στην παρατήρηση, χωρίς σχολιασμό ή συνεντεύξεις. Συμμετείχε στο 17ο Φεστιβάλ Ντοκιμαντέρ Θεσσαλονίκης, στο 3ο Διεθνές Φεστιβάλ Ντοκιμαντέρ AegeanDocs και στο 18ο Φεστιβάλ Ολυμπίας για Παιδιά και Νέους, όπου απέσπασε το Βραβείο Καλύτερου Ντοκιμαντέρ της Κριτικής Επιτροπής των Παιδιών. ΤΡΙΑΝΟΝ

ΟΙ ΠΕΝΗΝΤΑ ΑΠΟΧΡΩΣΕΙΣ ΤΟΥ ΜΑΥΡΟΥ Fifty shades of black Σκηνοθεσία: Μαικλ Τάιντς Πρωταγωνιστούν: Μάρλον Γουέιανς, Τζέιν

Κοραής Δαμάτης

Χρήστος Δήμας

Σκηνοθεσία: Χρήστος Δήμας Πρωταγωνιστούν: Μάκης Παπαδημητρίου, Ζέτα Δούκα, Ελένη Κοκκίδου, Κώστας Κόκλας, Λευτέρης Ελευθερίου

Το πρωί έφορος αρχαιοτήτων, το απόγευμα υπάλληλος σε συνεργείο αυτοκινήτων. Αυτή είναι η πληκτική καθημερινότητα του 35χρονου Κλεάνθη. Από τη μέρα που θα ανακαλύψει έναν «μαγικό καθρέφτη» που πραγματοποιεί και τα πιο τρελά όνειρα, ο Κλεάνθης αρπάζει την ευκαιρία να ζητήσει αυτά που θα αλλάξουν τη ζωή του για πάντα. Έχει, μάλιστα, τη δυνατότητα να επαναδιατυπώσει την ευχή του όσες φορές θέλει. Οι επιθυμίες του θα εκπληρωθούν, όμως αυτό δεν είναι αρκετό. Υπάρχει πάντα κάτι που του διαφεύγει και ο Κλεάνθης δεν μπορεί να βρει την πραγματική ευτυχία πουθενά.

VILLAGE RENTI 7,12,15 - VILLAGE MALL 8,10 VILLAGE PAGRATI 1 - VILLAGE FALIRO 4 - VILLAGE AG.DIMITRIOS 3 - ODEON STARCITY 7 - STER ILION 2 ΑΕΛΛΩ 1,2 - ΑΘΗΝΑΙΟΝ 1 - ΑΘΗΝΑΙΟΝ CINEPOLIS 1,2 - ΑΝΟΙΞΗ 1,2 - CINE ΑΛΕΞΑΝΔΡΑ 1 - ΚΙΝΗΜΑΤΟΘΕΑΤΡΑ ΚΩΝΣΤΑΝΤΑΡΑΣ-ΒΛΑΧΟΠΟΥΛΟΥ - ΝΑΝΑ 2,3,6 ΣΟΦΙΑ - ΣΠΟΡΤΙΓΚ 2 - ΜΑΡΙΑ ΕΛΕΝΑ-ΟΝΑΡ - ΟΝΕΙΡΟ

Γιάννης Βουλγαράκης

Μαρία Αλβανού

Ιρίνα Μπόικο Γιώργος Ανδρέου

Τα σεμινάρια του Μικρού Πολυτεχνείου πάντα στο προσκήνιο… … να φέρνουν τους Αθηναίους πιο κοντά στα αγαπημένα και απωθημένα χόμπι τους και να ανανεώνουν τη λίστα των διδασκόντων και την γκάμα των εργαστηρίων με τιμές πολύ καλές, πια, στο πνεύμα της εποχής.

Το ντοκιμαντέρ της ActionAid - Kλήρωση Έχετε φανταστεί ποτέ το πραγματικό κόστος των φθηνών μας ρούχων; Σε αυτό το ερώτημα απαντά το νέο ντοκιμαντέρ της ActionAid, Made in Bangladesh, που θα προβληθεί σε μία μόνο ειδική προβολή την Τρίτη 9 Φεβρουαρίου, στις 20:00, στον κινηματογράφο «Μικρόκοσμο». Με αφορμή την προβολή του νέου ντοκιμαντέρ της ΑctionAid η LiFO κληρώνει 3 διπλές προσκλήσεις.

Τομείς που ξεχωρίζουν για το πρώτο εξάμηνο του 2016: 1. Όλα τα τεχνικά εργαστήρια για μαθητεία σε εξειδικευμένους τομείς τεχνών όπως Κοπτική Ραπτική και Ελεύθερο Πατρόν, Αρχυροχρυσοχοΐα & Κόσμημα, Ζωγραφική & Κόμικ, Πηλοπλαστική & Γλυπτική σε μάρμαρο, Διακόσμηση & Ιστορία της Τέχνης, Σκηνογραφία & Ενδυματολογία, και masterclass υποκριτικής με τον Κοραή Δαμάτη.

2. Τα εργαστήρια των Ψηφιακών Τεχνών όπως Φωτογραφία, Μουσική Τεχνολογία, Ψηφιακό Ραδιόφωνο & Μουσική Ραδιοφωνική Εκπομπή, αλλά και το περιβόητο Σχολείο Ντοκιμαντέρ που ξεκινάει από τον Μάρτιο.

3. Τα εργαστήρια Θεάτρου, Χορού και Φωνητικής Τέχνης όπως Θεατρικό Παιχνίδι, Θέατρο του Σώματος, Κινησιολογία για Χοροθέατρο, Ορθοφωνία.

4. Τα εξειδικευμένα σεμινάρια Γραπτού Λόγου: Συγγραφή σεναρίου, Συγγραφή θεατρικού έργου, Συγγραφή παραμυθιού, Στιχουργική, Κειμενογραφία για διαφήμιση.

5. Μεγάλη κίνηση παρατηρείται, επίσης, σε εργαστήρια όπως αυτό της παρασκευής φυτικών καλλυντικών ή το σεμινάριο make-up.

Στείλτε email στο info@lifo.gr, στο θέμα συμπληρώστε «Action Aid» και στο κεντρικό μήνυμα το ονοματεπώνυμο και ένα τηλέφωνο επικοινωνίας ως τη Δευτέρα 8/2, στις 5 το απόγευμα. Οι νικητές θα παραλάβουν τις προσκλήσεις τους από την είσοδο του κινηματογράφου μισή ώρα πριν από την έναρξη της προβολής. Μικρόκοσμος, Συγγρού 106, Κουκάκι (μετρό Συγγρού - Φιξ).

Be on the list

Διαφημιστείτε στη LifO

Σημαντικοί καλλιτέχνες συντονίζουν τα μαθήματα της νέας σεζόν, όπως ο Γιώργος Ανδρέου (Στιχουργική), ο Χρήστος Δήμας (Σενάριο), η Μαρία Αλβανού (Χοροθέατρο), ο Γιώργος Φλωράκης (Ραδιόφωνο), η Ιρίνα Μπόικο (Σχολείο Ντοκιμαντέρ) και ο Γιάννης Βουλγαράκης (Φωτογραφία). Τα ανοιχτά μαθήματα έχουν ξεκινήσει, γι’ αυτό κρατήστε έγκαιρα θέση στο 210 3252998.

210 32 54 290

4.2.16 – lifo

35

παρουσιαση

Ζαν Ζενέ: Βέβηλος εγκληματίας αυθεντικός ποιητής Δύο παράλληλες εκδόσεις από την Άγρα ρίχνουν φως στο ανίερο και γοητευτικά αταξινόμητο έργο του Ζαν Ζενέ.

από την τίνα μανδηλαρά

Βιβλίο

Ο

36 lifo – 4.2.16

Ζαν Ζενέ δεν πρόσφερε τυχαία μια συναρπαστική θέα στα αχανή, γοητευτικά τοπία του κακού: όχι σε αυτά που κάποιοι ατυχώς θα συνέδεαν με το περιθώριο αλλά σε όσα δεν βοηθούσαν την ανάσα και το βλέμμα να χαλαρώσουν. Δώσε σε ένα πρόσωπο το άλλοθι του καλού, που θα το καθιστούσε συμπαθητικό ακόμα και στον εαυτό του, και αυτό θα αποβιβαστεί αυτομάτως από το συναρπαστικό όχημα της τέχνης. Η συμπάθεια, το αντανακλαστικό του συμπάσχειν, δεν κάνει τίποτε άλλο από το να εξισώνει τα πρόσωπα υπό την ισοπεδωτική κατηγοριοποίηση του οίκτου. Τα καθιστά ένα και μόνο πρόσωπο, χωρίς καμία διαφορά, όπως ακριβώς εκείνο που αντικρίζει ο Ζενέ τυχαία σε ένα ταξίδι με το τρένο: «Το βλέμμα του ταξιδιώτη δεν ήταν ενός άλλου: ήταν το δικό μου που το συναντούσε σε έναν καθρέφτη, από απροσεξία και μέσα στη μοναξιά και το ξέχασμα του εαυτού μου». Το ότι κοίταζε όμως μέσα στο Κακό, διέσχιζε ενστικτωδώς και ψηλαφητά την αμφισημία με την οποία είναι φτιαγμένο, τα απαγορευμένα οράματά του, σημαίνει ότι ο ίδιος μπορούσε να δει με διαφορετικούς βαθμούς ευκρίνειας το θέαμα και τους χώρους μιας ικανότητας ανανέωσης που είναι σκανδαλωδώς ανατρεπτική – τη δυνατότητα της ίδιας της τέχνης. Το παν, άλλωστε, για τον Ζενέ ως καλλιτέχνη-ενσαρκωτή του Κακού είναι να μπορεί κανείς να γράφει και να σκέφτεται από τα έγκατα ενός νεκροταφείου ή από την πιο οδυνηρή συνθήκη ενός αδυσώπητου εγκλεισμού. Να μην εφησυχάζει. Η τέχνη σκέφτεται μόνο μεγαλειωδώς έξω από τα όρια, και δεν επιδέχεται καμία συμπάθεια, καμία δικαιολογία, κα-

ζαν ζενε

Το παιδί εγκληματίας Μτφρ.: Σπύρος Γιανναράς Εκδόσεις Άγρα

ζαν ζενε

Ό,τι απέμεινε από έναν Ρέμπραντ που σχίστηκε σε μικρά πολύ κανονικά τετραγωνάκια και πετάχτηκε στο αποχωρητήριο Η παράξενη λέξη... Μτφρ.: Βίκτωρ Αρδίττης Εκδόσεις Άγρα

μία αναγωγή και, το κυριότερο, καμία αλήθεια: «Μόνο τις αλήθειες που δεν αποδεικνύονται, κι αυτές ακόμη που είναι “πλαστές”, αυτές που δεν μπορούμε να τις τραβήξουμε μέχρι τα άκρα τους δίχως να τις αρνηθούμε ή να αρνηθούμε τον εαυτό μας, μόνο αυτές πρέπει να δοξάζει το έργο τέχνης. Δεν θα έχουν ποτέ την τύχη ή την ατυχία να εφαρμοστούν. Ας ζήσουν μέσα από το τραγούδι που έγιναν και που αυτές προκάλεσαν» γράφει στο Ό,τι απέμεινε. Κι αυτές υπηρέτησε ή εφάρμοσε ο ίδιος στη ζωή του: γιος μιας πόρνης κι ενός εργάτη, μεγάλωσε στα αναμορφωτήρια και τις φυλακές από τα μικράτα του. Λάτρεψε την αγριότητα και τον λυρισμό του Κακού και δεν έπαψε να γράφει και να σκέφτεται στην ίδια πυρακτωμένη συνθήκη. Τις πολλαπλές εκφάνσεις του προσωπικού και καλλιτεχνικού βίου, αυτού που τον έκανε να συνδέει τη δημιουργική έκφραση με όσα ακραία έζησε στην ίδια του τη ζωή ως φυλακισμένος και ως εκδιδόμενος, εξετάζουν και τα γραπτά του. Πρόσφατα, οι εκδόσεις Άγρα μάς χάρισαν μια πολύπτυχη έκφραση της σκέψης του Ζαν Ζενέ με δύο παράλληλες εκδόσεις: το Ό,τι απέμεινε από έναν Ρέμπραντ που σχίστηκε σε μικρά πολύ κανονικά τετραγωνάκια και πετάχτηκε στο αποχωρητήριο - Η παράξενη λέξη (μτφρ. Βίκτωρ Αρδίττης) ρίχνει φως στη ριζοσπαστική-καλλιτεχνική σκέψη του Ζενέ, ενώ το εμβληματικό Παιδί Εγκληματίας (μτφρ. Σπύρος Γιανναράς) επικεντρώνεται στην παιδική εγκληματικότητα ως βιωματικό αντικείμενο ανατρεπτικής μελέτης. Ο ποιητής είναι εκ προοιμίου ένας έγκλειστος εγκληματίας, ο δημιουργός που θέλει να μιλήσει στο κενό και στο σκοτάδι, έχοντας κάνει την επιλογή του: να είναι με τη μεριά του εγκλήματος. Η παρανομία είναι η σκηνή όπου παζαρεύονται και ανακατασκευάζονται οι ασφαλείς κατηγοριοποιήσεις των προσωπικών αφηγήσεων και ανατρέπονται οι ευκολίες, αφού τα πρόσωπα ξεπερνούν τον εαυτό τους και την ιστορία τους. Μέσα στον εγκλεισμό και τα σκοτάδια βρίσκει χώρο να αναπτυχθεί έτσι μια σπάνια έκφραση υποκειμενικότητας που δεν αναπαράγει τις υπάρχουσες μορφές, δεν οικειοποιείται τις οικογενειακές αυταπάτες και δεν τραγουδάει τα γελοία τραγούδια περιπάτου, «τα οποία δεν διέθεταν επ’ ουδενί την υπαινικτική δύναμη των συναισθηματικών ή πρόστυχων ωδών που τραγουδιούνται τις νύχτες στους κοιτώνες και τα κελιά» όπως γράφει ο Ζενέ στο Παιδί Εγκληματίας. Αντίθετα, το άγριο τραγούδι που γεννιέται στους χώρους αυτούς –«αφού το Κακό είναι το μόνο πράγμα που είναι ικανό να προκαλέσει, χάρη στην πένα μου, έναν λεκτικό ενθουσιασμό που εν προκειμένω σημαίνει ότι τον αποδέχεται η καρδιά μου»– αντηχεί σε ένα αυθεντικό πεδίο έκφρασης που πυρπολεί τις βεβαιότητες. Για τον Ζενέ επιβάλλεται ο καλλιτέχνης, όπως έκανε ο Ρέμπραντ όταν ζωγράφιζε, έχοντας μόλις χάσει την αγαπημένη του και κάθε ελπίδα, χωρίς, δηλαδή, καν να έχει ανάγκη να πει μια ιστορία που θα αναδείκνυε τον εαυτό του ως πρόσωπο, να βάλει φωτιά στην πορεία του έργου ως προσωπική έκφραση και ανάγκη. «Όλο το έργο του Ρέμπραντ με κάνει να πιστεύω πως δεν του αρκούσε να απαλλαγεί απ’ ό,τι τον βάραινε για να πετύχει αυτήν τη λεγόμενη υψηλότερη διαφάνεια αλλά ήθελε να το μεταμορφώσει, να το αλλάξει, να το κάνει να υπηρετήσει το έργο. Να απαλλάξει το θέμα από κάθε ανεκδοτολογικό στοιχείο και να το θέσει κάτω από ένα αιώνιο φως. Να το κάνει αναγνωρίσιμο σήμερα, αύριο, αλλά και από τους νεκρούς». Γι' αυτό και χρέος του καλλιτέχνη είναι να σταματά τον προσωπικό χρόνο που περιορίζεται στις καθημερινές ασχολίες και αυτοτέλειες μιας προβλέψιμης ταυ-

τότητας. Πρέπει κάθε στιγμή του να είναι ένας αποθεωτικός φόρος τιμής στη δημιουργική –και όχι στην αναπαραστατική– τάξη και να ανακαλεί αυτό που έκανε το έργο του Ζενέ να ξεχωρίζει: «την ίδια την εορτή». Η θεατρική και αλληγορική ποίηση και πρόζα του είχαν βαθύτατες ρίζες στην τελετουργική διάσταση των μεσαιωνικών χρόνων αλλά και στην εποχή της αρχαιότητας. Ήταν ξεχωριστές οι σημειώσεις του Ζενέ για το απολλώνιο και τον διονυσιακό και είναι γνωστό πόσο τον επηρέασε το πέρασμά του από τους Δελφούς ή από χώρους μυστηριακής λατρείας κατά τις επισκέψεις του στην Ελλάδα. Εστιάζοντας στους θεατρικούς τρόπους της αμφιβολίας και της παράβασης, ο Ζενέ αναζητούσε τους πολλαπλούς καλλιτεχνικούς τρόπους που θα μπορούσαν να οδηγήσουν στην απελευθέρωση της καλλιτεχνικής δημιουργίας. Αυτή η ατελείωτη σκηνή είναι γι’ αυτόν η παραβατικότητα: ξεφεύγει από τις επιταγές της απλής εμπειρίας και των χωροχρονικών δεδομένων της, καθώς «η πολιτική, οι διασκεδάσεις, η ηθική κ.λπ. δεν έχουν καμία σχέση με αυτό που μας απασχολεί. Αν, άθελά μας, όλα αυτά γλιστρήσουν μέσα στη θεατρική πράξη, θα πρέπει να διωχθούν, μέχρι που κάθε ίχνος τους να σβήσει: είναι σκουριές καλές για να φτιαχτούν ταινίες, τηλεόραση, κινούμενα σχέδια, φωτορομάντζα – α! υπάρχει ένα νεκροταφείο γι’ αυτές τις παλιές σακαράκες» γράφει χαρακτηριστικά στην Παράξενη Λέξη.

Κ

ι έτσι, όχι τυχαία, ο ίδιος συμπαρέσυρε στο διάβα του μια μεγάλη ομήγυρη από καλλιτέχνες που τον έχρισαν προσωπικό τους πρότυπο ή που πήραν κουράγιο από τις αντίστροφες επιταγές μιας ζωής που δόξασε την καλλιτεχνική έκφραση, κόντρα σε κάθε προσωπικό διάβημα ή συνθήκη. Η Πάτι Σμιθ είχε τα κείμενα του Ζενέ για ευαγγέλιο, ο Σαρτρ τον αποθέωνε διαρκώς στα σαλόνια της παρισινής διανόησης, ο Ντέιβιντ Μπόουι εμπνεύστηκε από την αλλότρια φιγούρα του το «Jean Genie». Αυτός, όμως, που καταρχάς διέκρινε στον Ζενέ το ύψιστο χάρισμα της απλότητας που τον χαρακτήριζε ακόμα και στις στιγμές της πιο σκοτεινής αλληγορίας –κι αυτό επαναλάμβανε στις συνεντεύξεις του– ήταν ο Μισέλ Φουκώ. Έλεγε σε μία από τις αμέτρητες δηλώσεις του για τον Ζενέ (Το μάτι της εξουσίας, εκδόσεις Βάνιας): «Η απλότητα με την οποία ξεκίνησε να εργάζεται πάνω σε πολιτικά ζητήματα, και συνάμα η οξεία πολιτική του αίσθηση –αυτός ο άνθρωπος είναι βαθύτατα επαναστάτης, σε όλες τις στιγμές της ζωής του, στην κάθε του επιλογή– είναι πράγματα εμφανώς εντυπωσιακά και προσδίδουν στις αντιδράσεις του μια βαθιά ορθότητα, ακόμη κι αν δεν διατυπώνονται ρητά. Όχι ότι δεν μπορεί να τις διατυπώσει άμεσα, να πει και να γράψει θεωρητικά κείμενα για την εξουσία που να είναι πολύ, μα πολύ ωραία, αλλά αυτό που με εντυπωσιάζει είναι η επαναστατική και απολύτως αταλάντευτη επιλογή του, χωρίς αυτός ο ίδιος να είναι ένας εξεγερμένος». Το πολυσχιδές έργο του Ζαν Ζενέ, που είχε ως κύριο εκφραστή τον ίδιο, ως μια ατελείωτη, αλληγορική αυτοβιογραφία δεν ήταν παρενθετικό σχόλιο σε αυτή την πολιτική της διαρκούς εξέγερσης αλλά διακρινόταν ως ανοιχτή φόρμα στην πιο τραχιά, ανδρικού ομοφυλοφιλικού χαρακτήρα έκφραση: ζωώδης, παράφορη, ακατάλυτη, ασυγκράτητη, σχεδόν ανυπόφορη για όλους όσους οι ιστορίες είναι αντικείμενα αφήγησης και όχι πυρπόλησης ή έστω αυτοανάφλεξης. Άλλωστε, όπως έλεγε κι ο ίδιος: «Την τραγωδία πρέπει να τη ζεις και όχι να την παίζεις». Κι αυτός το έκανε πραγματικά, με ανυπόφορη συνέπεια μέχρι τέλους.

ΤΑΥΡΟΣ

Θα ξεκινήσετε μια καινούργια συνεργασία που θα συμβάλει στην ενίσχυση του εισοδήματός σας, θα δείτε όμως τα αποτελέσματα μέσα στους επόμενους μήνες, που θα είναι αρκετά ικανοποιητικά. Κατάλληλη εποχή για να επανεξετάσετε τους στόχους σας και να ρίξετε λίγο τον πήχη των προσδοκιών σας, ώστε να μην απογοητεύεστε. Τα οικονομικά σας μπορεί να βελτιωθούν από επιστροφή χρημάτων που είχατε δανείσει και τα θεωρούσατε ξεγραμμένα ή από μια κληρονομιά. Στον ερωτικό τομέα θα πρέπει να ρίξετε την προσοχή σας και να δείτε πού έχετε σφάλει, δίχως να κατηγορείτε συνεχώς το ταίρι σας για τα προβλήματα της σχέσης σας. Αποφύγετε τις εντάσεις όταν θέλετε να επιλύσετε ένα προσωπικό ζήτημα και μην προσβάλετε τον σύντροφό σας για θέματα που απαιτούν λεπτότητα. Όσο πιο ήπια εκφράσετε τις ανάγκες σας, τόσο πιο εύκολα θα επανέλθουν οι ισορροπίες στη σχέση σας.

ΔΙΔΥΜΟΣ Θέματα σπουδών θα σας απασχο-

ΚΑΡΚΙΝΟΣ Αυτήν την εβδομάδα δώστε περισσότερη προσοχή στις σχέσεις με τους συνεργάτες σας, καθώς μέσα από το ομαδικό κλίμα μπορείτε να πετύχετε τους στόχους σας. Ενδεχομένως να προκύψει μια καινούργια συνεργασία με ένα φιλικό σας πρόσωπο και θα μοιραστείτε έτσι τις ευθύνες και τα οικονομικά βάρη που σας κρατούσαν στάσιμους. Κατάλληλη εποχή για διαπραγματεύσεις, υπογραφές συμβολαίων και επέκταση των γνώσεών σας. Λίγη προσοχή με τον ενθουσιασμό σας, καθώς μπορεί να θολώσει την κρίση σας. Με τον Άρη να διεγείρει τον παρορμητισμό και την αυτοπεποίθησή σας, μπορείτε να βρείτε τις ισορροπίες στην ερωτική σας ζωή και να πάρετε και κάποιες πρωτοβουλίες που θα τονώσουν τη σχέση σας. Καινούργιες γνωριμίες σάς δίνουν κάποια ικανοποίηση, αλλά δεν είστε διατεθειμένοι να προχωρήσετε σε καμία δέσμευση.

ΛΕΩΝ Η ανταγωνιστική συμπεριφορά θα προκαλέσει εχθρικό κλίμα στη δουλειά σας, οπότε θα είναι αδύνατο να συνεργαστείτε με κάποιον. Η ανυπομονησία και η βιασύνη σας σάς κάνουν επιρρεπείς σε ατυχήματα, οπότε θα πρέπει να μετριάσετε την ένταση που κουβαλάτε εξαιτίας οικονομικών ζητημάτων που σας απασχολούν. Από το Σάββατο κι έπειτα η διάθεσή σας είναι πιο ευχάριστη και είναι κατάλληλη στιγμή για να ασχοληθείτε με δημιουργικές δραστηριότητες που συμβάλλουν στην τόνωση του ψυχισμού σας. Αποφύγετε να δανειστείτε ή να δανείσετε χρήματα, ώστε να μη ζείτε με το άγχος. Κάποιες αγορές για το σπίτι και την οικογένεια θα πρέπει να γίνουν με σύνεση, ώστε να μη βρεθείτε αργότερα σε αδιέξοδο. Ανανεώστε τον χώρο σας έξυπνα, προσθέστε χρώμα σε κάποια διακοσμητικά αντικείμενα και ρίξτε μια ματιά στο Διαδίκτυο, καθώς υπάρχουν άπειρες λύσεις για όλα τα γούστα και για όλα τα πορτοφόλια.

ΠΑΡΘΕΝΟΣ Η ενέργειά σας είναι σε υψηλά επίπεδα και μπορείτε να τακτοποιήσετε τις υποχρεώσεις σας με αρκετή άνεση, ενώ ταυτόχρονα κάποιες πρωτοβουλίες που θα πάρετε σας βοηθούν να ξεχωρίσετε στη δουλειά σας. Από το Σάββατο κι έπειτα οι θετικές όψεις του Δία ευνοούν τα επαγγελματικά σας, οπότε είναι ιδανική στιγμή για να ξεκινήσετε καινούργιες συνεργασίες ή να κάνετε μια σημαντική επένδυση. Γενικά, είναι μια πολύ θετική εβδομάδα για εσάς, οπότε αξιοποιήστε την εποικοδομητικά. Στον αισθηματικό τομέα προβλέπονται ευχάριστες εξελίξεις για όσους αντιμετώπιζαν προβλήματα στις σχέσεις τους αλλά και για όσους αναζητούν έναν νέο έρωτα. Θα πρέπει, ωστόσο, να είστε πιο δεκτικοί και ανοιχτοί σε καινούργιες γνωριμίες. Ο χαρακτήρας και το πνεύμα κάποιου μπορεί να σας γοητεύσουν πολύ περισσότερο από την εμφάνισή του.

ΖΥΓΟΣ

Πάρτε ρίσκα και δεν θα βγείτε χαμένοι. Η Νέα Σελήνη τη Δευτέρα σηματοδοτεί την έναρξη μιας εποχής κατά την οποία είστε πλέον πιο κατασταλαγμένοι και μπορείτε με περισσότερη αυτοπεποίθηση να κυνηγήσετε τους στόχους σας καθώς φεύγει από πάνω σας ένα μεγάλο οικονομικό βάρος. Δώστε έμφαση στη σωστή διαχείριση του χρόνου σας, ώστε να μη διαταράσσονται οι ισορροπίες μεταξύ επαγγελματικής και προσωπικής ζωής. Αποφύγετε περιττές αγορές και έξοδα. Η ανάγκη σας να προσφέρετε τις υπηρεσίες σας, έστω και παρασκηνιακά, είναι μεγάλη, οπότε είναι μια καλή ευκαιρία να ενταχθείτε σε μια ομάδα εθελοντισμού και να δείτε με ποιους τρόπους μπορείτε να βοηθήσετε είτε ανθρώπους, είτε ζώα, είτε το περιβάλλον. Παράλληλα, ασχοληθείτε και με την τόνωση του οργανισμού σας μέσα από κάποιες ασκήσεις .

ΣΚΟΡΠΙΟΣ Το μυαλό σας είναι αρκετά ανήσυχο αυτή την εποχή και είναι ευκαιρία να διευρύνετε τον κύκλο σας με τις κατάλληλες επαφές που θα ενισχύσουν τη φήμη και, συνεπώς, το εισόδημά σας. Η ένταση που θα έχετε ορισμένοι από εσάς θα οφείλεται στην αναμονή χρημάτων που σας οφείλουν και θα χρειαστεί λεπτός χειρισμός για να τα διεκδικήσετε. Προτιμήστε την ήρεμη οδό, επιστρατεύοντας τη διπλωματικότητα και την ψυχραιμία σας. Ταξίδια και μετακινήσεις θα σπαταλήσουν αρκετό από τον χρόνο και την ενέργειά σας, αλλά θα ανταμειφθείτε επάξια. Σπίτι και θέματα εκπαίδευσης των παιδιών είναι μέσα στις προτεραιότητές σας, ενώ ορισμένοι θα ταξιδέψετε στο εξωτερικό. Αν είστε σπουδαστές, είναι μια εβδομάδα που θα πρέπει να εντείνετε τις προσπάθειές σας και να πάρετε κάποιες σημαντικές αποφάσεις για το μέλλον σας δίχως να επηρεάζεστε από τρίτους.

ΤΟΞΟΤΗΣ Στον επαγγελματικό τομέα ευοίωνες είναι οι προβλέψεις, καθώς μπορείτε να κάνετε σημαντική πρόοδο, δεδομένου ότι θα είστε σε θέση να ολοκληρώσετε σημαντικές δουλειές. Η ανάγκη για αναγνώριση σας ωθεί να πάρετε πρωτοβουλίες που κάποιες φορές θα σας βγουν σε καλό, ενδεχομένως όμως σε κάποιες περιπτώσεις να προκαλέσετε αρνητικές αντιδράσεις στο περιβάλλον της εργασίας. Ο ενθουσιασμός και η αδημονία σας θα πρέπει να εξισορροπηθούν με την κοινή λογική, ώστε να αποφύγετε δυσάρεστες εξελίξεις. Σε προσωπικό επίπεδο, θα πρέπει να αφιερώσετε περισσότερο χρόνο στη σχέση σας και να εκφράζετε πιο συχνά τα συναισθήματά σας, ώστε να μην προκαλείτε αμφιβολίες στο ταίρι σας. Κάποιες κοινές δραστηριότητες θα σας δίνουν την ευκαιρία να περνάτε πιο πολλές ώρες με τον σύντροφό σας, αρκεί να είναι κάτι που σας ευχαριστεί, δίχως να έχει χαρακτήρα καθήκοντος.

Daily starfax Καθημερινές αστρολογικές προβλέψεις στο www.lifo.gr από τη Μαριβίκυ Καλλέργη.

ΑΙΓΟΚΕΡΩΣ Οικονομικά και περιουσιακά θέματα σας απασχολούν αυτή την εποχή και μπορεί να μπείτε στον πειρασμό για πολυτέλειες και αγορές αντικειμένων που σας δίνουν μια αίσθηση άνεσης και πλούτου. Είστε διατεθειμένοι να πάρετε κάποια ρίσκα για να βελτιώσετε τη ζωή σας και είναι πολύ πιθανό να αναζητήσετε την τύχη σας στο εξωτερικό. Γενικά, διανύετε μια φάση στη ζωή σας που θέλετε να απεμπλακείτε από περιττά φορτία και να κυνηγήσετε την τύχη σας δίχως να σας δεσμεύουν άνθρωποι και καταστάσεις. Η βελτίωση της εμφάνισής σας είναι μέσα στις βασικές σας προτεραιότητες και είναι κατάλληλη εποχή για να ζητήσετε την καθοδήγηση ενός ειδικού. Αφήστε καλύτερα τις δίαιτες που βρίσκετε από φίλες και περιοδικά και αναζητήστε λύσεις κατάλληλες για τον οργανισμό σας. ΥΔΡΟΧΟΟΣ Είστε πολύ επικοινωνιακοί αυτό το διάστημα και προσελκύετε άτομα που θα συμβάλουν στην επίτευξη των στόχων σας, αλλά θα πρέπει να φανείτε προνοητικοί και να αποφύγετε τις σπασμωδικές ενέργειες που μπορεί να σας φέρουν σε αδιέξοδο. Το Σάββατο η Νέα Σελήνη σας προκαλεί την τάση να επανεξετάσετε τους στόχους σας και να βάλετε καινούργιες προτεραιότητες στη ζωή σας, βασιζόμενοι κυρίως στις δυνάμεις σας. Νομικά και γραφειοκρατικά θέματα θα σπαταλήσουν αρκετό από τον χρόνο και την ενέργειά σας, αλλά θα φύγει ένα μεγάλο βάρος από πάνω σας. Οι επιλογές σας σχετικά με τα ερωτικά σας θα γίνουν αιτία να ψυχρανθούν οι σχέσεις με τα συγγενικά σας πρόσωπα κι εσείς θα πρέπει να κρατηθείτε στο ύψος των περιστάσεων ώστε να πάψουν να παρεμβάλλονται τρίτοι στην προσωπική σας ζωή.

ΙΧΘΥΣ

Αυτή την εβδομάδα θα έχετε πολλές υποχρεώσεις που θα απαιτούν όλη την προσοχή σας και ενδεχομένως να χρειαστεί να αλλάξετε πολλές φορές το πρόγραμμά σας προκειμένου να τακτοποιήσετε κάθε είδους εκκρεμότητα. Ωστόσο, το διάστημα προβλέπεται αρκετά εποικοδομητικό για εσάς. Η αυτοπεποίθησή σας είναι σε υψηλά επίπεδα και, σε συνδυασμό με τις επικοινωνιακές σας ικανότητες, μπορείτε να διαπραγματευτείτε με άνεση και να πετύχετε μια αρκετά καλή συμφωνία. Αποφύγετε σημαντικές επενδύσεις και προτιμήστε μικρά ρίσκα που μπορεί να φέρουν αξιόλογα αποτελέσματα. Στον τομέα της φιλίας θα υπάρξουν κάποιες κόντρες και κάποια ξεκαθαρίσματα που αργά η γρήγορα θα γίνονταν και ορισμένοι θα δώσετε τέλος σε σχέσεις που δεν έχουν νόημα πλέον. Η αλλαγή στις συνήθειες και στον τρόπο ζωής εκ των πραγμάτων σάς απομακρύνει από κάποιους, οι πραγματικές φιλίες όμως παραμένουν σταθερές και ακλόνητες.

☛

λήσουν αρκετά μέσα στις επόμενες μέρες και θα πρέπει να εντείνετε τις προσπάθειές σας, ειδικά εσείς που μπορεί να είχατε απογοητευτεί από τα αποτελέσματα προηγούμενων προσπαθειών. Συνεργασίες με το εξωτερικό σάς δίνουν καινούργιες δυνατότητες, που αν τις αξιοποιήσετε σωστά, θα βγείτε σίγουρα κερδισμένοι. Ιδιαίτερη προσοχή με τα οικονομικά σας, ώστε να εξοικονομήσετε χρήματα για τις προσωπικές σας ανάγκες και επιθυμίες. Κατάλληλη εποχή για να διευρύνετε τους ορίζοντές σας μέσα από ταξίδια και την ενασχόλησή σας με ένα καινούργιο αντικείμενο.Επαφές με φίλους θα συμβάλουν στην τόνωση της κοινωνικής σας ζωής και είναι πολύ πιθανό να κάνετε μια νέα γνωριμία που θα σας βάλει σε σκέψεις και ίσως αλλάξει τα σχέδιά σας.

από τη μαριβίκυ καλλέργη (starfax@lifo.gr)

θούν εξαιτίας της ανάγκης σας να αποδεσμευτείτε από καταστάσεις που σας επιβάλλουν οι άλλοι και θα πρέπει αρχικά να ξεπεράσετε την προσκόλλησή σας στην φαινομενική ασφάλεια που αισθάνεστε, ώστε να μπορέσετε να οδηγηθείτε σε νέες κατευθύνσεις. Ευκαιρίες για αλλαγές θα σας δοθούν, το θέμα είναι κατά πόσο θα τις αξιοποιήσετε. Στηριχτείτε στις δικές σας δυνάμεις, ώστε να έχετε την ελευθερία επιλογών και κινήσεων που αναζητάτε. Αφροδίτη και Ουρανός απαιτούν προσεχτικές κινήσεις και αποφυγή βιαστικών αποφάσεων στα αισθηματικά σας. Ο γάμος είναι κάτι που σας απασχολεί συνεχώς, κυρίως λόγω των πιέσεων που δέχεστε από συγγενείς και μέλη της οικογένειας, δεν θα πρέπει όμως σε καμία περίπτωση να προχωρήσετε, αν δεν το θέλετε πραγματικά. Κοντρολάρετε τα νεύρα σας, βάζοντας όρια στις παρεμβολές τρίτων.

StarFax

ΚΡΙΟΣ Εσωτερικές συγκρούσεις θα προκλη-

sudoku 8 6 1 7 8 2 2 6 9 3 5 1 9 4 6 2 1 7

3

5 6 7

4 8

8 2 7 6

4

2 8

Η λύση του προηγούμενου 8 5 3 7 1 6

6 7 9 8 4 2

2 1 4 5 3 9

1 6 5 3 8 4

4 3 7 2 9 5

9 2 8 6 7 1

3 4 1 9 2 7

5 8 2 4 6 3

7 9 6 1 5 8

4 3 6 9 1 5 8 7 2 2 1 8 7 6 4 5 9 3 9 5 7 2 8 3 6 1 4

4.2.16 – lifo

37

4.2.16 – lifo

39