465

ΘΕΑΤΡΟ 2016

athens on stage

25 θεατρικές παραστάσεις που αξίζουν την προσοχή σας απο τη lifo team

λυδια φωτοπουλου Η Αθηναία της εβδομάδας απο τον χρηστο παριδη

τχ.465/25022016 ολα για την αθηνα! free press δωρεαν οδηγοσ τησ πολησ κυκλοφορει καθε πεμπτη

για τον ουμπερτο εκο Η Eλληνίδα μεταφράστρια του Ιταλού συγγραφέα μιλάει στη LiFO απο thn τινα μανδηλαρα

η μελαγχολια των δρακων Σε σκηνοθεσία Philippe Quesne στη Στέγη Γραμμάτων & Τεχνών, 26-28/2

2 lifo – 25.2.16

☛ «Είναι όντως “τα καλύτερα” αυτά που προτείνει το ΤripΑdvisor;» αναρωτήθηκε ο Γιάννης Πανταζόπουλος στο σχετικό ρεπορτάζ του, και οι αναγνώστες είχαν πολλά να πουν. Πολλοί, μάλιστα, έδωσαν συμβουλές για το πώς να βρεις ωραίο φαγητό και πώς να χρησιμοποιείς τα φίλτρα του app. Ο/η Dinay σχολίασε: «To ΤripΑdvisor είναι μια χαρά και μπορείς κάλλιστα να έχεις χρήσιμες πληροφορίες, αν διαβάζεις προσεκτικά τα σχόλια των χρηστών και κρίνεις αν σε καλύπτουν. Από μόνο του ένα εστιατόριο στην πρώτη ή στη δέκατη πέμπτη θέση δεν λέει κάτι. Όμως, παρατηρήσεις που έχουν να κάνουν με την καθαριότητα, το σέρβις, το μέγεθος των μερίδων, τις τιμές, την ατμόσφαιρα και την ποικιλία, εν τέλει, σου δίνουν μια ιδέα κι εσύ μετά μένει να αποφασίσεις αν θα πας και τι να περιμένεις. Αρκεί να μη δέχεσαι άκριτα τη βαθμολόγηση, γιατί κάθε άνθρωπος βαθμολογεί με δικά του, πλήρως υποκειμενικά κριτήρια». «Στα εστιατόρια δεν βγαίνει εύκολα ασφαλές συμπέρασμα» τόνισε ο kourampies. «Το φαγητό είναι υποκειμενικό και δεν έχουν όλοι γνώση για να κρίνουν, παρόλο που έχουν άποψη για τα πάντα. Η καλύτερη λύση είναι να διαβάσεις προσεκτικά τα σχόλια, για να δεις τουλάχιστον αν υπάρχουν στερεοτυπικές συμπεριφορές Ελληνάρα εστίασης/τουρισμού, ώστε να τις αποφύγεις». Η mantalena πρόσθεσε: «Χρησιμοποιώ το ΤripΑdvisor και με έχει βοηθήσει πολύ να βρω εστιατόρια στο εξωτερικό που μου ταιριάζουν όσον αφορά το μενού, την τοποθεσία και, φυσικά, την τιμή. Σχολιάζω και η ίδια, είμαι από τους κορυφαίους σχολιαστές στην πόλη μου και ανεβάζω φωτογραφίες για να βοηθήσω τους άλλους. Στην Ελλάδα δεν είναι και τόσο αξιόπιστο γιατί είναι εμφανές ότι κάποια εστιατόρια βάζουν άτομα να τους εξυμνούν. Η συμβουλή μου είναι να λαμβάνετε κυρίως υπ’ όψιν μόνο τα σχόλια των έμπειρων σχολιαστών (με πολλές κριτικές)». Από την άλλη, όμως, η Maria vechera σχολίασε: «Το εμπιστεύομαι μόνο όταν πρόκειται για καταλύματα (σε συνδυασμό με το Booking.com). Μέχρις στιγμής, σε αυτό τον τομέα δεν με έχει απογοητεύσει ποτέ. Τα άριστα είναι πραγματικά άριστα, τα μέτρια, μέτρια κ.ο.κ. Στην Ελλάδα, στον τομέα “εστιατόρια”, έπεφτε τόσο συχνά έξω, που σταμάτησα να το συμβουλεύομαι. Την τελευταία φορά που πήγα σε εστιατόριο της επαρχίας που το είχε στην top κατάταξη, από την κάπνα του τσιγάρου δεν έβλεπες ούτε τι έτρωγες!».

α π ό τ ον α ρη δ η μ οκ ιδ η

Oι αντιδράσεις που δημιούργησαν τα άρθρα και τα posts μας την περασμένη εβδομάδα.

feedback464

Ο καλύτερος τρόπος για να βρεις ωραίο φαγητό στην Αθήνα

posts γράμματα e-mails

*Στείλτε μας Feedback: feedback@lifo.gr

☛ Η μεγάλη έρευνα της LiFO για το αγχολυτικό μυστικό των Αθηναίων («Αθήνα, πόλη του Xanax» από τους M.Hulot, Μ. Πετρίδου, Τζ. Αγοράκη και Γ. Πανταζόπουλο) προξένησε πολλές συζητήσεις. «Τι; Ωχ, δεν είμαστε έξω καρδιά και γι’ αυτό μας ζηλεύουν οι κουτόφραγκοι;» ειρωνεύτηκε ο SMURFakos. «Πέρα απ’ την πλάκα, γινόταν χαμός ήδη από τις αρχές των ’90s για τους προφανείς GR λόγους (βλέπε οικογένεια, σόγια κ.λπ.)». Ο/η Loverpool πρόσθεσε: « Ένα πράγμα με έσωσε από τον εθισμό του Ζάναξ. Κλασικό “θύμα” κρίσεων πανικού, συνειδητοποίησα ότι το φαρμακάκι θα έκανε περισσότερη ώρα να δράσει (15 λεπτά) απ’ ό,τι η κρίση για να περάσει. Οπότε, δεν υπήρχε κανένα όφελος μέσα σε όλη την παράνοια που περνούσα». «Δεν θέλω να πω μεγάλα λόγια, γιατί ο καθένας ξέρει τι ζόρι τραβάει» σχολίασε η Αιασάνθα. «Αλλά ας προσπαθήσουμε, όσο γίνεται, να θωρακιστούμε με άλλους τρόπους, να ακουμπήσουμε στους φίλους μας, στις σχέσεις μας, ακόμη και στον ίδιο μας τον εαυτό. Κι αν αυτό δεν φτάνει, υπάρχουν προτάσεις στον χώρο της εναλλακτικής Ιατρικής. Καλή δύναμη σε όλους». Τέλος, ο Mastak μίλησε για την εμπειρία του: «Ως πρώην, νυν και μέλλων ψυχάκιας, με διαφόρων τύπων διαγνώσεις... το μόνο που θα συμβούλευα όσους αγγίζει το θέμα είναι να βρουν έναν καλό ψυχίατρο ή έναν καλό και έμπειρο θεραπευτή που να συνεργάζεται με ψυχίατρο. Σίγουρα οι βενζοδιαζεπίνες δεν είναι λύση, αλλά μια μορφή βοήθειας που αν δεν χρησιμοποιηθεί σωστά, μπορεί να δημιουργήσει πολύ περισσότερο σοβαρά προβλήματα από αυτά που θα έλυνε. Επίσης, κάτι που δεν είναι ξεκάθαρο στο άρθρο είναι ότι τα αντικαταθλιπτικά δεν έχουν καμία σχέση με τις βενζοδιαζεπίνες. Τα υπόλοιπα με τον γιατρό σας :)». ☛ « Ένα τεράστιο ευχαριστώ και πάρα πολλά respect στον Γιάννη Πετρίδη, στον οποίο πάρα πολλοί από όλους εμάς που ήμασταν έφηβοι τέλη του ’70 και αρχές του ’80 χρωστάμε ένα τεράστιο ποσοστό της μουσικής μας παιδείας!» έγραψε ο F. για τη συνέντευξη που ο Πετρίδης έδωσε στον M.Hulot την περασμένη εβδομάδα. «Ελπίζω να ξαναγυρίσει στην ΕΡΤ» ευχήθηκε η Δραπέτης. «Γιατί μας λείπει στην επαρχία. Όσα λόγια κι αν πούμε, είναι λίγα για τον Γιάννη Πετρίδη. Ένα ταπεινό ευχαριστώ!». «Η αξία του κ. Πετρίδη είναι αναμφισβήτητη» πρόσθεσε ο/η Mooncild74. «Τον άκουγε η μητέρα μου, τον άκουγα κι εγώ. Στις μεσημεριανές εκπομπές του, όταν πήγαινα γυμνάσιο και ήμουν απογευματινή βάρδια, είχα ένα πολύ μικρό ραδιοφωνάκι σε σχήμα κουτιού τσιγάρων και το έκρυβα στα μακριά μαλλιά μου για να τον ακούω!».

Free Press.

Eβδομαδιαίος οδηγός της Αθήνας. Κυκλοφορεί κάθε Πέμπτη.

25.2.16 – lifo

3

Index

id εκδότης Στάθης Τσαγκαρουσιάνος γενικοσ διευθυντής Μιχάλης Μιχαήλ διευθυντής M. Hulot εμπορική διεύθυνση

70' με τον Γιώργο Νανούρη Ο σκηνοθέτης της Χαρούλας Αλεξίου σε μια παράσταση που είναι η ζωή της.

Δήμητρα Πασομένου υπεύθυνος ψηφιακής ανάπτυξης Νίκος Ζαφείρης art director Χρήστος Τζοβάρας υπεύθυνος lifo.gr Άρης Δημοκίδης αρχισυντακτησ lifo.gr

Σελ. 11

Θανάσης Χαραμής προγραμματισμός lifo.gr

Αθηναία της εβδομάδας: Λυδία Φωτοπούλου Η σημαντική Ελληνίδα ηθοποιός μάς αφηγείται τη ζωή της. Σελ. 28

Αγγελική Βαξάλη Σπύρος Γκατζούνας συντονισμός ύλης Μαρκέλλα Ανδρικάκη συντακτική ομάδα columnists: Νικόλας Σεβαστάκης

Αφιέρωμα «Θέατρο» 25 θεατρικές παραστάσεις που μόλις ξεκίνησαν (ή ξεκινούν τις επόμενες μέρες) και αξίζουν την προσοχή σας.

Ευγένιος Αρανίτσης Θοδωρής Αντωνόπουλος Ναταλί Χατζηαντωνίου Δημήτρης Πολιτάκης Βιβλίο: Τίνα Μανδηλαρά Γιώργος-Ίκαρος Μπαμπασάκης

Σελ. 14

Κινηματογράφος:

Οδηγός για κρεατοφάγους

Θοδωρής Κουτσογιαννόπουλος

Εν όψει της Τσικνοπέμπτης, η LiFO καταγράφει όλα όσα πρέπει να γνωρίζετε, αν θέλετε να μαγειρεύετε κρέας!

Θέατρο: Ματίνα Καλτάκη

Σελ. 31

Αλέξανδρος Διακοσάββας

Γεύση: Νίκη Μηταρέα StarFax: Μαριβίκυ Καλλέργη Σύνταξη: Βασίλης Καψάσκης Κατερίνα Ηλιάκη Φιλιώ Ράγκου Δημήτρης Κυριαζής

ΣΤΗΛΕΣ

ΑΚΟΜΑ

Ευγένιος Αρανίτσης

Good LifO

Σελ. 8

Νικόλας Σεβαστάκης Σελ. 9

Δημήτρης Πολιτάκης

Σελ. 31

Starfax Σελ. 45

Naked City Σελ. 46

Σελ. 10

Θοδωρής Αντωνόπουλος Σελ. 10

Δημήτρης Κυριαζής Σελ. 13

Μαρίνα Πετρίδου Γιάννης Πανταζόπουλος Χρήστος Παρίδης Μαρία Παππά Λάμπρος Αραπάκος Λένα Φουτσιτζή Θεόφιλος Δουμάνης φωτογράφοι Σπύρος Στάβερης Πάρις Ταβιτιάν Freddie F. creative media Kώστας Στανέλλος aτελιέ Βανέσσα Φερλέ διόρθωση κειμένων Μαρία Δρουκοπούλου γραμματεία σύνταξης Βιβίκα Ανδριανάτου senior direct market manager Κώστας Μαντάς direct market managers Βούλα Καραβαγγέλη Γιώργος Λυκουργιώτης Σπύρος Αποστολόπουλος υποδοχή διαφήμισης Ξένια Στασινοπούλου συντονισμοσ διαφήμισης Μάγδα Τζακώστα οικονομική διεύθυνση Δημήτρης Τασιόπουλος λογιστήριο Βασίλης Κοτρωνάκης

www.lifo.gr ΔΥΟ ΔΕΚΑ ΕΚΔΟΤΙΚΗ Α.Ε.

Boυλής 22, Αθήνα, 105 63, τηλ.: 210 3254 290, fax: 210 3249 785, info@lifo.gr

4 lifo – 25.2.16

Άλκηστις Γκούμα εξωτερικες εργασιες Άκης Ιωάννου κωδικος εντυπου 7639

Μάκης Γεωργαράς - Ολυμπιονίκης Εθνικής Ομάδας Πόλο

Εθνική Ομάδα Στίβου-Βάδην

Eκπαιδευτικό σεμινάριο για τους γονείς

Παιχνίδια ποδοσφαιρικών δεξιοτήτων για τους μικρούς αθλητές

Φεστιβάλ Αθλητικών Ακαδημιών ΟΠΑΠ: «Σήμερα Αθλητές - Αύριο Καλύτεροι Άνθρωποι» 1.050 παιδιά στη δεύτερη μεγάλη γιορτή του αθλητισμού στην Πάτρα.

Ζ

ωτικό κομμάτι κάθε κοινωνίας, ο αθλητισμός δεν αναπτύσσει μονάχα καλογυμνασμένα κορμιά και σπουδαίους αθλητές αλλά ολοκληρωμένες προσωπικότητες. Πόσο μάλλον όταν μιλάμε για παιδιά που μέσω της άθλησης τους δίνεται η δυνατότητα να καλλιεργήσουν την αξία του ευ αγωνίζεσθαι, του σεβασμού, του ήθους και της ομαδικότητας. Η σκέψη αυτή ήταν που «γέννησε» τις μεγάλες γιορτές αθλητισμού του ΟΠΑΠ στο πλαίσιο του προγράμματος «Αθλητικές Ακαδημίες». Ένα πρωτοποριακό πρόγραμμα στήριξης 125 ερασιτεχνικών ακαδημιών ποδοσφαίρου σε όλη την Ελλάδα, που απευθύνεται σε περισσότερα από 10.000 παιδιά, ηλικίας 7-12 ετών, και στέλνει το μήνυμα «Σήμερα Αθλητές - Αύριο Καλύτεροι Άνθρωποι». Μετά την πρώτη γιορτή στο Ηράκλειο Κρήτης, που στέφθηκε με επιτυχία, πραγματοποιήθηκε την Κυριακή 21 Φεβρουαρίου η δεύτερη μεγάλη γιορτή στο Παμπελοποννησιακό Εθνικό Στάδιο Πατρών με τη συμμετοχή 1.050 παιδιών και 1.800 γονέων-συνοδών. Οι μικροί αθλητές συμμετείχαν σε παιχνίδια ομαδικότητας και ποδοσφαιρικών δεξιοτήτων, μαθήματα για θέματα

διατροφής μέσα από το παιχνίδι καθώς και σε μια βιωματική εμπειρία, αγωνιζόμενοι ως παραολυμπιακοί αθλητές. Παράλληλα, οι γονείς και συνοδοί παρακολούθησαν ομιλίες και σεμινάρια για θέματα ψυχολογίας, διατροφής και πρώτων βοηθειών από την εξειδικευμένη επιστημονική ομάδα του προγράμματος. Οι προπονητές όλων των ακαδημιών, με τη σειρά τους, παρακολούθησαν προπονητικό σεμινάριο από τον υπεύθυνο της προπονητικής ομάδας του προγράμματος και βοηθό προπονητή της Εθνικής Ομάδας Ποδοσφαίρου, Κώστα Τσάνα. Μάλιστα, στο φεστιβάλ της Πάτρας συμμετείχε ομάδα πρεσβευτών αθλητών (Σοφία Αλικανιώτη, Νίκος Αργυρόπουλος, Μάκης Γεωργαράς, Ιωάννα Κραβαριώτη, Γιώργος Λαζαρίδης, Κώστας Ντεντόπουλος, Μείνως Σταμάτης, Δημήτρης Τσόρδιας, Βασίλης Φερμελής) από διάφορα ολυμπιακά και παραολυμπιακά αθλήματα με σημαντικές διακρίσεις για το ήθος, τον σεβασμό προς τους συναθλητές τους και το ευ αγωνίζεσθαι, δίνοντας πολύτιμες κατευθύνσεις στα παιδιά. Το ταξίδι των Φεστιβάλ Αθλητικών Ακαδημιών ΟΠΑΠ θα

συνεχιστεί και σε άλλες πόλεις ανά την Ελλάδα. Επόμενος σταθμός η Αθήνα και έπονται Κατερίνη, Λάρισα, Άργος, Ιωάννινα, Ξάνθη και Θεσσαλονίκη. Περισσότερες πληροφορίες για το πρόγραμμα Αθλητικές Ακαδημίες ΟΠΑΠ και τα φεστιβάλ μπορείτε να βρείτε στο www.sportsacademies.opap.gr/el. Οι συμμετέχουσες ακαδημίες επωφελούνται από ένα ολοκληρωμένο εκπαιδευτικό πρόγραμμα που περιλαμβάνει: •Επιστημονική υποστήριξη από ειδικευμένους παιδιάτρους, παιδοψυχολόγους και διατροφολόγους.

•Προπονητικές κατευθύνσεις για τις συγκεκριμένες ηλικίες με βάση τα διεθνή πρότυπα της UEFA και της FIFA. •Υψηλής ποιότητας προπονητικό υλικό.

•Ασφαλιστική κάλυψη καθ’ όλη τη διάρκεια των προπονήσεων και των αγώνων, καθώς και μία ώρα πριν και μία μετά.

•Συμμετοχή σε ποδοσφαιρικά τουρνουά με εκπαιδευτικό αλλά και ψυχαγωγικό χαρακτήρα.

25.2.16 – lifo

5

6 lifo – 25.2.16

25 φεβρουαριου

2 mαρτιου

2016

Talkof theTown

Γιώργος Νανούρης

σκηνοθετησ-ηθοποιοσ «Τη βραδιά που έγινε η πρεμιέρα της “Χαρούλας” και άκουσα τα καλύτερα, γύρισα σπίτι μου και το καθάριζα όλη νύχτα για να ισορροπήσω κάπως» Από τoν M. Hulot

σελ. 11

επιμελεια: the lifo team

Ισλαμικό Κράτος Το Ισλαμικό Κράτος δεν συμμετείχε από την αρχή στον εμφύλιο πόλεμο της Συρίας, αλλά είδε την ευκαιρία και προσπάθησε να επεκτείνει τα εδάφη που κατέχει στο Ιράκ με στόχο τη δημιουργία του χαλιφάτου του. Υπολογίζεται ότι διαθέτει 20-30.000 μαχητές σε αυτές τις δύο χώρες και η δράση του είναι γνωστή: αποκεφαλισμοί οn camera, πυρπολισμοί, καταστροφή μνημείων, γενικότερα πράξεις που πηγαίνουν την ανθρωπότητα 3.000 χρόνια πίσω. Ενώ τυπικά δεν έχει κανέναν υποστηρικτή (ούτε καν την ΑλΚάιντα), λέγεται ότι λαμβάνει χρηματοδότηση από τη Σαουδική Αραβία και το Κατάρ.

Αντιπολίτευση

Καθεστώς Άσαντ Ο Μπασάρ αλ Άσαντ διαδέχθηκε τον πατέρα του ως ηγέτης της Συρίας μετά τον θάνατο του αδερφού του, που προοριζόταν για διάδοχος, σε αυτοκινητικό δυστύχημα. Το 2011 κατέπνιξε με βιαιότητα τις συγκεντρώσεις της αντιπολίτευσης (μέρος των κινητοποιήσεων της Αραβικής Άνοιξης) και κάπως έτσι προκάλεσε τον εμφύλιο πόλεμο που μαίνεται ως σήμερα. Αντιμέτωποι σε αυτόν βρίσκονται η αντιπολίτευση, το Ισλαμικό Κράτος, τα κράτη του Κόλπου και ολόκληρη η Δύση. Οι σύμμαχοί του είναι το Ιράν, η Ρωσία και η Χεζμπολάχ από τον Λίβανο.

Οι αντιπολιτευόμενες δυνάμεις δεν έχουν μια ενιαία ηγεσία αλλά αποτελούν μια κάπως χαλαρή ομοσπονδία οργανώσεων που μάχονται τον συριακό στρατό σε όλο το έδαφος της Συρίας. Ο «ελεύθερος» και ο συριακός στρατός είναι οι δύο κύριες πλευρές του εμφυλίου που ξεκίνησε το 2011 και, απ’ ό,τι φαίνεται, καμία δεν είναι πιο δυνατή από την άλλη, ώστε να τον τελειώσει. Κύριοι σύμμαχοι είναι οι ΗΠΑ (η CIA τους εκπαιδεύει και τους εξοπλίζει) και, φυσικά, η Τουρκία, που θέλει όσο τίποτε άλλο να εγκαταλείψει την εξουσία ο Άσαντ. Αντίπαλοι, εκτός από τον Άσαντ, είναι οι Ρώσοι και οι δυνάμεις που έχουν στείλει το Ιράν και η Χεζμπολάχ.

Ποιος πολεμάει ποιον στη Συρία;

Η κατάσταση στη χώρα συνεχίζει να περιπλέκεται με έξι (τουλάχιστον) αντιμαχόμενα μέρη. Κούρδοι

aπο τον δημητρη κυριαζη

TheBuzz

Τουρκία

Ρωσία Οι Ρώσοι ξεκίνησαν το φθινόπωρο επιθέσεις στο έδαφος της Συρίας από τις βάσεις τους στη χώρα και δυνάμεις που έχουν συγκεντρώσει στη Μεσόγειο. Υποτίθεται ότι οι βομβαρδισμοί έχουν ως στόχο τις δυνάμεις του Ισλαμικού Κράτους, όμως πολλές φωνές στη Δύση ισχυρίζονται ότι στην πραγματικότητα στρέφονται εναντίον της αντιπολίτευσης με σκοπό να ισχυροποιήσουν τη θέση του συριακού καθεστώτος (Άσαντ). Μετά την κατάρριψη του ρωσικού αεροσκάφους, η Ρωσία έχει ανοίξει και ένα τρίτο, ψυχροπολεμικό μέτωπο με την Τουρκία, χωρίς να έχει υπάρξει άμεση εμπλοκή, βεβαίως. Ο Άσαντ είναι ο πιο στενός της σύμμαχος σε όλη τη Μέση Ανατολή.

Ένας από τους πιο δραστήριους αντιπάλους του Άσαντ στη διεθνή σκακιέρα. Υποστηρίζει τους αντάρτες και κυρίως τους Τουρκμένιους και θέτει ως προτεραιότητα την αλλαγή καθεστώτος στη Συρία (δηλαδή την εκπαραθύρωση του Άσαντ), την ώρα που Ρωσία και ΗΠΑ βάζουν νερό στο κρασί τους για το θέμα. Βομβαρδίζει τους Κούρδους (αψηφώντας τους Αμερικανούς), τους οποίους κατηγορεί για την πρόσφατη πολύνεκρη βομβιστική ενέργεια στην Άγκυρα, ενώ αυτοί δηλώνουν ότι δεν είχαν καμία σχέση. Οι σχέσεις της με τη Ρωσία, μετά την απίστευτη κίνηση της κατάρριψης του ρωσικού αεροσκάφους που ενεργούσε στη Συρία, κρέμονται κυριολεκτικά από μια λεπτή κλωστή.

Οι Κούρδοι της Συρίας αποτελούν μέρος των αντιπολιτευόμενων δυνάμεων που μάχονται τον Άσαντ, όμως είναι οι μόνοι που τα έχουν βάλει και με το Ισλαμικό Κράτος, αποδεικνύοντας στην πράξη ότι αποτελούν την πιο αξιόπιστη λύση στην καταπολέμηση του ΙΚ, ειδικά για τις δυτικές χώρες, που δεν θέλουν με τίποτα να στείλουν χερσαίες δυνάμεις στη Συρία και να δυναμώσουν με αυτό τον τρόπο τους τζιχαντιστές. Το τελευταίο διάστημα σημειώνουν νίκες και ανακαταλαμβάνουν περιοχές και όλα θα ήταν ιδανικά αν ο Ερντογάν δεν τους έβαζε στο μάτι. Αυτήν τη στιγμή πολεμούν με Άσαντ, ΙΚ και Τουρκία... Κυριότεροι σύμμαχοί τους, οι ΗΠΑ.

25.2.16 – lifo

7

φωνή λαού βασιλική δανέλλη

Talk of the Town

Όλα στο φως και κάτι ακόμη

α π ό τ ο ν ε υγ εν ιο α ρα ν ι τ ση

Μοιραία, από κοινού με τα παρασκήνια, φωτίστηκε η καμουφλαρισμένη χυδαιότητα όλων εκείνων των πολιτικών παιχνιδιών που κάποτε μας γοήτευαν επειδή συνδέονταν με το αίνιγμα της νομιμοποίησης της εξουσίας.

8 lifo – 25.2.16

Η διεθνής εμπειρία επιτρέπει να συλλάβουμε την ουσία του τηλεοπτικού Μέσου με γνώμονα την αρχή αυτής της γενικευμένης και σαρωτικής άνωσης υπέρ της οποίας λογοδοτεί η υπνωτική του απήχηση και στην οποία κανείς και τίποτα δεν μπόρεσε μέχρι σήμερα να αντισταθεί: αργά ή γρήγορα, όλα έρχονται υποχρεωτικά στην επιφάνεια, σαν από έναν βυθό όπου ο βούρκος αναμοχλεύεται βιαίως και συνεχώς. Έτσι συνέβη και εδώ· γεγονότα και πρόσωπα, εμπόρευμα και διαφήμιση, ρεπορτάζ και σαπουνόπερες, τουρισμός και ριάλιτι, αθλητισμός και Χρηματιστήριο, όλα ανέβαιναν, όλα αιωρούνταν, όλα επέπλεαν στον αφρό μαζί με τα αποκρουστικά περιεχόμενα των οχετών που είχαν διαρραγεί μετά τη χαοτική κατάρρευση του κρατικού μονοπωλίου στην τηλεοπτική ενημέρωση. Καταλαμβάνοντας κεντρική θέση στο φαντασιακό της κοινής γνώμης, όπου η χαμηλή αυτοεκτίμηση του τηλεθεατή περίμενε τη σωτήρια απογείωση με το ατομικό της τραπεζάκι κλειστό, η τηλεόραση άρχισε να ξεπλένει τα πάντα, μύθους και ιδεολογήματα, επιστημονικές εικασίες και αντικείμενα νοσταλγίας, στατιστικές βεβαιότητες και διεκδικήσεις δικαιωμάτων, αξιοθέατα και events, σεξ και τηλεπαιχνίδια, υπολήψεις και σκάνδαλα, όλα, μα όλα, έβγαιναν στο ξεπούλημα μαζί με κάθε λογής ανακυκλωμένους ρύπους συν τα απόβλητα της βιομηχανικής αναπαραγωγής της κοινοτοπίας που παρουσιάζονταν, δωρεάν ή με κουπόνια, σαν πανάκεια για τη χαμένη τιμή των μη προνομιούχων. Τα πάντα έρχονταν σε πρώτο πλάνο, τα πάντα ωθούνταν στην προφάνεια, τα πάντα ανασύρονταν απ’ τις χωματερές για ξέπλυμα και επανεισαγωγή στην κυκλοφορία, όπου ο καταναλωτής είχε την τάση να σπεύδει στο ραντεβού με την Ιστορία νωρίτερα επειδή, καταλαβαίνετε, δεν είχε ακούσει ποτέ του ότι τα διαμάντια είναι παντοτινά. Το ίδιο το μοίρασμα των λαφύρων γινόταν φόρα παρτίδα στο φως της μέρας· υπό τις τυμπανοκρουσίες του συνθήματος ΕΙΜΑΣΤΕ ΣΤΟΝ ΑΕΡΑ, η τηλεόραση ποτέ δεν ήταν αποτελεσματικότερη απ’ ό,τι ως καθαρτήριο αμαρτιών, ασυναγώνιστο απορρυπαντικό για όλες τις ύποπτες ή και ξεφωνημένες στρατηγικές και ιδιοτέλειες: πολιτικοί και δημοσιογράφοι, αθλητές και μοντέλα, οικονομολόγοι και μητροπολίτες, φιλόσοφοι σαν τον Ράμφο και γραφικοί του περιθωρίου σαν τον Λεβέντη, όλοι ξεπλένονταν απ’ τα μιάσματα της προϋπηρεσίας στα ΜΜΕ και εφορμούσαν ξανά με την ελπίδα ότι η άνωση θα τους παρείχε μιαν ύστατη δόση απ’ την αδρεναλίνη της αναγνωρισιμότητας. Το να πούμε ότι για όλα αυτά φταίει ο Μπερλουσκόνι είναι, νομίζω, υπερβολικά αισιόδοξο. Έκτοτε, μαζί με τα πατροπαράδοτα μυστικά που εξασφάλιζαν τον σεβασμό στην εξουσία, σβήστηκε απ’ το πεδίο των κοινωνικών αντηχήσεων κάθε πνευματική φωτοσκίαση, κάθε ανάμνηση συνομιλίας με τους νεκρούς, όπως αυτή που διασώζεται π.χ. στο ραδιόφωνο, και κάθε κρυφή περιοριστική ρήτρα της έλλογης συνείδησης πάνω στις ακρότητες της πράξης· τέλος, εξαλείφθηκε κάθε έμφυτη απαγόρευση που προστάτευε το ιδιωτικό απ’ την κανιβαλική εισβολή του δημόσιου και κάθε επιβραδυντική ανάπαυλα στη ροή του χρόνου, που ήταν τώρα σκηνοθετημένος απνευστί επί 24ώρου βάσεως ως άσκηση επιλογών τηλεθέασης υπό τη σκέπη του μάρκετινγκ και της AGB. Τηλεοπτικός πλασιέ βιβλίων το βράδυ,

ο Γεωργιάδης δικαιούνταν, λέει, το πρωί, να διεκδικεί την αρχηγία της αντιπολίτευσης. Η άνωση έφερνε για ξέπλυμα στο φως των προβολέων το οτιδήποτε και τον οποιονδήποτε, τη μαφία της μίζας και την αρπακτικότητα της τριτοκοσμικής αστικής τάξης, τη ρητορική κώφωση του αριστερού λόγου και την κενότητα του λάιφ-στάιλ, τους καταρράκτες του κιτς και τις αμέτρητες εφήμερες μόδες, όλα έπαιζαν, μαζί με την κλήρωση του ψυγείου στον Ant1, και τα αλλόκοτα αγγλικά του Τσίπρα. Μοιραία, από κοινού με τα παρασκήνια, φωτίστηκε η καμουφλαρισμένη χυδαιότητα όλων εκείνων των πολιτικών παιχνιδιών που κάποτε μας γοήτευαν επειδή συνδέονταν με το αίνιγμα της νομιμοποίησης της εξουσίας. Κανένα αίνιγμα πλέον δεν διεκδικούσε την προσοχή μας στην καρδιά αυτής της πορνογραφικής φωταψίας, τα πάντα έμοιαζαν κρεμασμένα στα τηλεοπτικά μανταλάκια για να στεγνώσουν μετά το πλύσιμο. Άπαξ και η πολιτική ομολόγησε ότι ευνοείται απ’ αυτό τον τύπο αποκαλυπτηρίων, τα αποκαλυπτήρια, με τη σειρά τους, έμελλαν να γίνουν η πεμπτουσία της πολιτικής. Σε ξεσκεπάζω, με ξεσκεπάζεις, να ποια ήτανε τώρα πια η κυρίαρχη μορφή συνδιαλλαγής στην τηλεόραση, όπου η αισχρότητα, επίσης αποκαλυπτική, έσπαγε τα ταμεία κολακεύοντας τις όψεις εκείνες της εθνικής καταναλωτικής ψυχοσύνθεσης που θα μπορούσαν, δίχως ίχνος αυστηρότητας, να χαρακτηριστούν βλακώδεις και που συνιστούσαν το θερμοκήπιο για την υπεραγωγιμότητα του Μέσου στην έλλειψη ηθικών και αισθητικών αντιστάσεων: εν ονόματι των αναγκών μιας διευρυμένης πελατείας, που καλούνταν να επιβάλει την αισθητική της ως φονική μετεξέλιξη του Μινιόν και των έγχρωμων μιούζικαλ του Δαλιανίδη, η παράπλευρη συσσώρευση απορριμμάτων κατά το ξεσκέπασμα του οιουδήποτε στόχου οδηγήθηκε σε παροξυσμό. Έτσι, τώρα, όλα δείχνουν ότι, στη σφαίρα της επιρροής των ηλεκτρονικών ΜΜΕ, λαμβάνει χώρα η τελευταία φάση του ξεπλύματος, καθώς συντελείται φανερά ένα είδος αργοπορημένης αλλά αναπόφευκτης εξιλαστήριας απογύμνωσης του κακού που ενυπήρχε εκεί ανέκαθεν και που υποτίθεται ότι ήταν η εμπλοκή της επιχειρηματικής ελίτ στο πολιτικοοικονομικό παιχνίδι των εκβιασμών για τον έλεγχο των κρατικών προμηθειών – σιγά την είδηση! Λες και το ζήτημα θα μπορούσε ποτέ να είναι νομοθετικής ή δεοντολογικής φύσεως, ενώ πρόκειται μάλλον για το τεράστιο ρήγμα που ανοίγει η τηλεόραση στη συνείδηση των μικροαστικών στρωμάτων με τον απενοχοποιητικό αναδιπλασιασμό του χωροχρόνου στον οποίο αυτά φυτοζωούν – βλ. σίριαλ όπου η οθόνη φιλοξενεί πάντα την κατοπτριζόμενη προέκταση του δωματίου όπου βρίσκεται παρκαρισμένος ο θεατής. Η αγωνία για το αν οι τηλεοπτικοί σταθμοί θα είναι τέσσερις ή δεκατέσσερις και αν οι άδειες θα δίνονται απ’ τον υπουργό ή από το ΕΣΡ είναι σταγόνα ντροπής στον ωκεανό της αναισχυντίας και, εν τέλει, κάποιος χέστηκε. Δεν υπάρχει ούτε θα υπάρξει ποτέ καλή τηλεόραση

www.paradoxa.gr

Μια κουβέντα για τα τροχαία, ένα ζήτημα που ξαναήρθε στην επικαιρότητα με άσχημο τρόπο, με την πρόεδρο του Ινστιτούτου Οδικής Ασφάλειας «Π. Μυλωνάς». α π ό τ ο ν δ η μ ή τ ρ η κ υρ ι α ζ ή

Δώστε μας μερικά στατιστικά στοιχεία. Πόσα τροχαία συμβαίνουν ετησίως στη χώρα μας; Πόσα από αυτά είναι θανατηφόρα; Το 2014 συνέβησαν στην Ελλάδα 11.737 τροχαία ατυχήματα, εκ των οποίων τα 10.095 ελαφρά, 895 σοβαρά και 747 θανατηφόρα. Από αυτά είχαμε, δυστυχώς, 801 νεκρούς και 1.068 σοβαρά τραυματισμένους. Ποια είναι η τάση τα τελευταία χρόνια; Μειώνονται ή αυξάνονται τα ατυχήματα; Η τάση τα τελευταία χρόνια είναι σαφώς πτωτική, με τρανή απόδειξη τη μείωση που συντελέστηκε στη χώρα μας από το 2010 έως το 2014 και μας έφερε στην πρώτη θέση όσον αφορά τα ποσοστά μείωσης (-37%) μεταξύ των 28 χωρών-μελών της Ευρωπαϊκής Ένωσης. Ποια ηλικιακή ομάδα επηρεάζεται περισσότερο από τα τροχαία; Σύμφωνα με τον Διεθνή Οργανισμό Υγείας (World Health Organization), η ηλικιακή ομάδα που πλήττεται περισσότερο από τα τροχαία σε παγκόσμιο επίπεδο είναι αυτή μεταξύ 15 και 29 ετών. Ποιοι είναι οι πιο συνηθισμένοι λόγοι πρόκλησης τροχαίου; Δυστυχώς, στα επίσημα στατιστικά που μας δίνει η Ελληνική Αστυνομία μεγάλο μέρος των θανατηφόρων δυστυχημάτων (περίπου 75%) ακόμα «ερευνάται» ή αναφέρεται με τον γενικό όρο «λοιπά αίτια αναφερόμενα σε οδηγούς». Χωρίς αμφιβολία, πάντως, μεγάλο ποσοστό των τροχαίων συμβάντων οφείλεται στην υπερβολική (ή ακατάλληλη) ταχύτητα και στην εν γένει επιθετική συμπεριφορά του οδηγού, που εκδηλώνεται με την κίνηση στο αντίθετο ρεύμα, την παραβίαση της προτεραιότητας κ.ά. Από κει και πέρα, πάρα πολλά τροχαία σχετίζονται με την κατανάλωση αλκοόλ πριν από την οδήγηση (μόνο τυχαίες δεν μπορούν να χαρακτηριστούν οι 15.000 περίπου παραβάσεις που βεβαιώνονται κάθε χρόνο στη χώρα μας), την απόσπαση προσοχής και τελευταία, αλλά σίγουρα όχι έσχατη, την κόπωση του οδηγού. Μιλήστε μας λίγο για το έργο του Ινστιτούτου. Συστάθηκε στις 12 Μαΐου 2005 και αποτελεί μη κερδοσκοπικό οργανισμό. Κύριος σκοπός του Ινστιτούτου είναι η υποστήριξη και προώθηση δραστηριοτήτων σε θέματα τα οποία προάγουν την οδική ασφάλεια, την κυκλοφοριακή αγωγή, τη μελέτη, την έρευνα, την ενημέρωση και την εκπαίδευση, στοχεύοντας στην πρόληψη και μείωση των τροχαίων ατυχημάτων. Ελληνικό Ινστιτούτο Έρευνας και Εκπαίδευσης για την Οδική Ασφάλεια και την Πρόληψη & Μείωση των Τροχαίων Ατυχημάτων «Πάνος Μυλωνάς», www.ioas.gr

Εικονογράφηση: David Shrigley

Η Ευρώπη στο άγνωστο

α π ό τ ο ν ν ικ όλα σ ε βα σ τά κ η

Σκέψεις

Έχουμε μάθει ότι η Ιστορία δεν είναι προβλέψιμη, ούτε κάνει το χατίρι των καλών «σχεδιαστών της». Μια κρίση δεν οδηγεί αναπόφευκτα σε κάποιο happy end υπέρβασης και σύνεσης. Όλα, ας πούμε, δείχνουν σήμερα ότι το προσφυγικό και μεταναστευτικό κύμα επιταχύνει την αποσύνθεση της Ευρώπης. Αυτές τις μέρες, έναν αιώνα πριν, άρχιζε η σύγκρουση που έγινε γνωστή ως «μάχη του Βερντέν». Εκατοντάδες χιλιάδες Γάλλοι και Γερμανοί στρατιώτες πέθαναν ή ακρωτηριάστηκαν μέσα σε μια κόλαση όλμων, αερίων και φλογοβόλων που κράτησε όλο σχεδόν το 1916. Στη βορειοανατολική Γαλλία χαράχτηκε ένα ακόμα εξολοθρευτικό σύνορο, απ’ όπου φτάνουν ακόμα και σήμερα μαρτυρίες με γράμματα απλών στρατιωτών που ανασύρονται από τους ιστορικούς. Ήταν μία από τις μεγάλες ευρωπαϊκές τραγωδίες, χαρακτηριστική του «αιώνα των άκρων», όπως ονόμασε τον εικοστό αιώνα ο Έρικ Χομπσμπάουμ. Τέτοιες τραυματικές ιστορίες, όμως, δεν μπόρεσαν να καταστρέψουν την Ευρώπη. Αντίθετα, έγιναν αφορμή για να πάρει σχήμα και μορφή η ιδέα της Ευρώπης και η επιθυμία για την πολιτική ενότητα των εθνών της. Γέννησαν καινούργιες σκέψεις για ένα κοινό ευρωπαϊκό πεπρωμένο που δεν θα ήταν μόνο η συγκόλληση κάποιων κρατών σε κοινούς φόβους. Οι συγκρούσεις και οι καταστροφές φέρνουν συχνά την ανάγκη για συμφιλίωση και ειρήνη. Ωστόσο, όχι πάντα και όχι χωρίς τρομερά πισωγυρίσματα και λοξοδρομήσεις, κάπως έτσι παίχτηκε το ευρωπαϊκό ιστορικό παιχνίδι για αιώνες. Οι θρησκευτικές σφαγές προτεσταντών και καθολικών τον δέκατο έκτο αιώνα έδωσαν ώθηση στην ιδέα ενός κράτους ουδέτερου, μιας πολιτείας που δεν θα ήταν στην υπηρεσία ενός δόγματος. Οι δύο παγκόσμιοι πόλεμοι του εικοστού αιώνα κινητοποίησαν διαφορετικά σχέδια για τον μετριασμό των εθνικών ανταγωνισμών και τη συνεργασία. Έχουμε μάθει, όμως, ότι η Ιστορία δεν είναι προβλέψιμη ούτε κάνει το χατίρι των καλών «σχεδιαστών της». Μια κρίση δεν οδηγεί αναπόφευκτα σε κάποιο happy end υπέρβασης και σύνεσης. Όλα, ας πούμε, δείχνουν σήμερα ότι το προσφυγικό και μεταναστευτικό κύμα επιταχύνει την αποσύνθεση της Ευρώπης. Ίσως η λέξη «αποσύνθεση» να είναι υπερβολική, αλλά πώς αλλιώς να ονομάσει κανείς αυτό

τον πανικόβλητο χορό κρατών και κυβερνήσεων; Δεν είναι μόνο θέμα συντονισμού και λειψής δέσμευσης. Είναι μάλλον κάτι παραπάνω: η απουσία θετικών στόχων για το μέλλον. Σε μεγάλο βαθμό, η Ευρώπη τρέφεται από τα έτοιμα: από τις μνήμες των επιτευγμάτων και των συμφορών που την έφτιαξαν. Αλλά αυτό το παρελθόν, είτε με τα Βερντέν και τα Άουσβιτς, είτε με τα κοινωνικά κράτη και την ευημερία, δεν το καταλαβαίνουν οι νεότεροι. Δεν το νιώθουν. Οι κληρονομιές αδρανοποιούνται και κάποτε σβήνουν για να μείνει το ορφανό παρόν και οι δικές του εικόνες. Τι να πουν, ας πούμε, στους τριαντάρηδες και σαραντάρηδες των Βαλκανίων, της Γερμανίας ή της Σκανδιναβίας οι «τόποι της μνήμης» και οι ιδέες των επιφανών; Ένα μέτριο παρόν και μαζί η απουσία υπόσχεσης για το μέλλον δεν είναι καλοί οιωνοί. Το κενό υπόσχεσης γεμίζει, έτσι, από συνθήματα επιστροφής στο κράτος-προστάτη και στο έθνος-πυγμή. Και η ατμόσφαιρα γίνεται πιο βίαιη και πιο βάναυση – ακόμα και σε εκείνα τα κάστρα του αστικού και σοσιαλδημοκρατικού ειρηνισμού που ήταν για χρόνια η Σουηδία και η Νορβηγία. Δεν υπάρχουν, όμως, εύκολοι δρόμοι διαφυγής. Οι ηθικολόγοι των ανοιχτών συνόρων για όλους και οι ωμοί «προσφυγομάχοι» των κλειστών συνόρων υπονομεύουν τις όποιες αποφάσεις και τους όρους μιας πραγματικής συζήτησης. Οι ευρωπαϊκοί θεσμοί ξορκίζουν τις συρρικνωμένες προσδοκίες της ή απλώς δείχνουν να συμβιβάζονται στον χαμηλό παρανομαστή για να αποφευχθεί το ξήλωμα. Το να κερδίζεις χρόνο μπορεί να είναι μια κάποια λύση σε εποχές απλής αυτοσυντήρησης. Όταν η ίδια η Ευρώπη αντιμετωπίζει υπαρξιακό κίνδυνο, ο χρόνος που χάνεται γίνεται μια μορφή αργού θανάτου. Και η απουσία αποφάσεων αφήνει περισσότερο χώρο για τον εξτρεμισμό και τις πολιτοφυλακές του προς τιμήν του νεκραναστημένου «θεού Όντιν».

25.2.16 – lifo

9

Η ζωή «μετά» Μια δυνατή μπόρα μακράς διάρκειας θα ήταν πιο ταιριαστή με την ψυχοδυναμική των ημερών και το κλίμα απογοήτευσης και κατήφειας που επικρατεί, καθώς οι περιστάσεις μοιάζουν πια εντελώς οριακές. Οι τελευταίες μέρες ήταν αφύσικα ζεστές και ηλιόλουστες για την εποχή. Οι άνθρωποι της ταλαιπωρημένης πόλης ξεχύθηκαν έξω το Σαββατοκύριακο με το γυαλί ηλίου στερεωμένο γερά, πριν ακόμα ανοίξουν την εξώπορτα, κουβαλώντας έντονη την ανάγκη ανεμελιάς και απόδρασης από τον κλοιό, όχι της καθημερινότητας, όπως στις παλιές, αργόσυρτες, κανονικές συνθήκες, αλλά της αλύπητης επικαιρότητας που μας έχει στριμώξει στα σχοινιά για άλλον ένα (τελευταίο;) γύρο. Το καμπανάκι μάς λυτρώνει για λίγο, αλλά ξέρουμε, καθώς προσπαθούμε να πάρουμε ανάσες καθιστοί στη γωνία, ότι όταν ξαναχτυπήσει για να σηκωθούμε, μπορεί να μην αντέξουμε τα χτυπήματα. Καθένας, μάλιστα, αφήνεται να γλιστράει εύκολα στην ατομική περιδίνηση και στη στιγμιαία παράνοια, πιστεύοντας ότι αυτή η –ξεκάθαρα πλέον δυσοίωνη– επικαιρότητα του επιτίθεται προσωπικά, σαν να σημαδεύουν μόνο τον ίδιο οι κακές ειδήσεις, σαν να κυκλώνουν οι δυσμενείς περιστάσεις μόνο το δικό του σπίτι. Ωραία η λιακάδα κι η φωτοσύνθεση, έχει κάτι ύπουλο και ύποπτο όμως η κάθε πρόωρη άνοιξη με τις ψευδαισθήσεις αιώνιας καλοκαιρίας που μεταφέρει. Μια δυνατή μπόρα μακράς διάρκειας θα ήταν πιο ταιριαστή με την ψυχοδυναμική των ημερών και το κλίμα απογοήτευσης και κατήφειας που επικρατεί. Άλυτα προβλήματα, κακουχίες που πολυκαιρίζουν, η έξοδος από τη Σένγκεν ως ηχηρή προαναγγελία ενός Grexit (διώχτε μας να τελειώνουμε, βγαίνει πια ξεψυχισμένα, αλλά αντανακλαστικά κι αυθόρμητα η κραυγή), οι αγρότες στα σύνορα μετά τα ξεσαλώματα στην πρωτεύουσα, η μεγάλη προσφυγική κρίση δίπλα μας, γύρω μας, πάνω μας. Δεν είχαμε συγκρότηση ούτε αντοχές για τέτοια εμείς, φόρτε μας ήταν και παραμένει η εκ του ασφαλούς ιδεολογική αντιπαράθεση μικροπολιτικής φύσεως και το θολωμένο ξεκαθάρισμα παλιών λογαριασμών.

α π ό τ ο ν θ οδω ρη αν τω νο π ουλο

Οι πρόσφυγες συνωστίζονται αναγκαστικά εδώ, παρακολουθώντας τα ευρωπαϊκά σύνορα να κλείνουν το ένα μετά το άλλο, ενώ πολλοί από εμάς (κάθε βδομάδα και περισσότεροι) αναζητούν τρόπους ηρωικής εξόδου, διαφυγής στο άγνωστο, τρόπους να γίνουν μετανάστες, εξόριστοι, λούμπεν εμιγκρέδες. Τάσεις φυγής, μεταφορά φορολογικής έδρας, μεταφορά ύπαρξης, μαύρη πέτρα πίσω. Ζόρικη απόφαση με εξαιρετικά αμφίβολη ανταμοιβή. «Η εξορία είναι παράξενα γοητευτική όταν τη σκέφτεσαι, αλλά τρομακτική όταν τη ζεις», είχε γράψει ο Έντουαρντ Σαΐντ, «η βαθιά θλίψη της αποξένωσης δεν ξεπερνιέται ποτέ». Πόσο ν’ αντέξει κανείς όμως; Ωραίες οι ακρογιαλιές και τα δειλινά, οι φίλοι κι οι γιορτές, αλλά, δυστυχώς, τα χρόνια και η ζωή περνάνε και οι προοπτικές ανάκαμψης, ανάπτυξης, επιστροφής στην κανονικότητα μοιάζουν όλο και πιο χλωμές. Πώς μπορεί να διατηρηθεί κανείς λειτουργικά απαισιόδοξος και να μην το βάλει κάτω, παρασυρόμενος από την περιρρέουσα ατμόσφαιρα συλλογικής κατάθλιψης; Προ καιρού, υπερασπιζόμενος τα πεσιμιστικά του ένστικτα, ο Άγγλος συγγραφέας Γουίλ Σελφ έγραφε στη στήλη του στο «New Statesman»: «Όπως θα έχετε διαπιστώσει, τρέφω μεγάλη συμπάθεια στην αποκαλυπτική τάση που οδήγησε τους αναρχικούς στον ισπανικό εμφύλιο στο κάψιμο του δημαρχείου και στον απαγχονισμό του παπά. Δεν χρειάζεται όμως να καταφύγουμε σε τέτοιες ακρότητες για να διεκδικήσουμε εκ νέου την επικράτηση του εδώ, του τώρα και του ατομικού, εις βάρος των επίμονων ψυχαναγκασμών του εκεί, του τότε και του συλλογικού. Ο τρόπος είναι να περιμένουμε το χειρότερο, αλλά να ζούμε ελπιδοφόρα, με την έννοια της επένδυσης στο παρόν όλου του ιδεαλισμού που μπορούμε να ανασύρουμε από μέσα μας – να κάνουμε δηλαδή, σύμφωνα με τη φράση του Μπασό, του Ιάπωνα Ζεν ποιητή, όσο πιο πολλές γίνεται “τυχαίες πράξεις παράλογης γενναιοδωρίας”». Ωραία σκέψη, πλην όμως μοιάζει αβάσταχτα αφηρημένη, ειδικά κάτι νύχτες που πλημμυρίζει κανείς νουάρ μοιρολατρία, καθώς προσπαθεί να εξορκίσει τη μονήρη προδιάθεσή του, ξετυλίγοντας αυτοματικά το νήμα του timeline σε κάποιο μέσο κοινωνικής δικτύωσης. Κανένας Μπασό, κανένα Ζεν ξαλάφρωμα εκείνες τις ώρες – αντίθετα, έρχεται στο μυαλό κάποιος σαν τον Ρέιμοντ Τσάντλερ ας πούμε, ένας παθολογικά ιδιώτης συγγραφέας και άνθρωπος, που θα πήδαγε από το μπαλκόνι αν ερχόταν αντιμέτωπος με αυτήν τη διαφανή ζωή χρυσόψαρου στη γυάλα που επιβάλλει η σύγχρονη εποχή καταναγκαστικής και ανούσιας συχνά κοινωνικής αλληλεπίδρασης.

Belli

απ ό το ν δημ ήτ ρη π ολι τά κη

Cut 10 lifo – 25.2.16

Θάνατοι επώνυμοι, θάνατοι ανώνυμοι και η «πρόκληση» της ψηφιακής αθανασίας.

Αμείλικτες λιακάδες

Talk of the Town

Ο Ουμπέρτο Έκο. Ο Ντέιβιντ Μπόουι. Ο Πιερ Μπουλέζ. Ο Αντρέι Ζουλάφσκι. Ο Τζέιμς Λαστ. Αλλά κι ο Νίκος Παναγιωτόπουλος, ο Γιάννης Κυριακίδης, ο Γιάννης Καλαϊτζής, ο Παντελής Παντελίδης… Αφότου μπήκε το ’16, έχει πέσει τόσο μαζεμένο θανατικό, ώστε για τους προληπτικούς επάξια δικαιολογεί την ιδιότητά του ως δίσεκτο – κι ακόμα δεν βγήκε ο Φλεβάρης! Ο λόγος, βέβαια, καταρχάς για τους «επώνυμους» θανάτους – οι «ανώνυμοι» δεν πολυσυγκινούν ΜΜΕ και κοινή γνώμη, παρεκτός σε επιδημίες, πολέμους ή θεομηνίες, κι αυτό ανάλογα με τη ράτσα, τη φυλή, τη γεωγραφική περιοχή, την κοινωνική/οικονομική επιφάνεια του ή των αποδημούντων αλλά και τις πολιτισμικές προσλαμβάνουσες του αποδέκτη. Βουλιάζει ένα γιοτ στη Μύκονο, π.χ., γίνεται πρώτη είδηση, πνίγονται μερικές ντουζίνες νοματαίοι σε κάποιο τριτοκοσμικό σαπιοκάραβο, στα «ψιλά», με τη φυσικότητα αφήγησης καιρικού φαινομένου, όπως έφτασαν πια να θεωρούνται τα ναυάγια προσφύγων στο Αιγαίο. Σκοτώνεται ένα λαϊκό ίνδαλμα, αποθεώνεται κι ας «πήγαινε γυρεύοντας», που λένε, πεθαίνει ένας άστεγος στην Ομόνοια, δεν τον κλαίνε ούτε οι δικοί του. Αναμενόμενο, δυστυχώς – «Ο θάνατος είναι ένας σταρ», τραγουδούσαν οι Clash. Δεν έχουν, βέβαια, όλοι οι διάσημοι την ίδια απήχηση. Το κοινό του ενός ελάχιστη υπόληψη μπορεί να τρέφει για τον Μεγαλοπρεπή Νεκρό του άλλου, δίχως αυτό να «ακυρώνει» κανέναν τους. Δεν κάνουνε οι πεθαμένοι την «αξιολόγηση» αλλά οι έτι ζωντανοί, με τις δικές του ο καθείς ευαισθησίες, ανάγκες και κριτήρια. Ως γνωστό, το μοιραίο είναι η μόνη μέχρι στιγμής πιστοποιημένη βεβαιότητα του ξιπασμένου μας είδους, η επίμονη εκείνη σκιά στο βάθος του ουρανού ακόμα και της λαμπρότερης μέρας. «Έχουμε ένα όριο, ένα πολύ αποθαρρυντικό, εξευτελιστικό όριο: τον θάνατο. Γι’ αυτό μας αρέσουν όλα όσα υποθέτουμε πως δεν έχουν όριο ή τέλος» σημείωνε ο «παντογράφος» Ουμβέρτος. Χιλιετίες τώρα προσπαθούμε να το διασκεδάσουμε ή να το ξεγελάσουμε με τις θρησκείες, τις φιλοσοφίες, τις επιστήμες, τις τέχνες, τα μνημεία, τις τεχνολογίες, τις λογής δηθενιές μας, αλλά «δεν». Απρόβλεπτος, ψυχρός, κυνικός, αλλά ταυτόχρονα ειλικρινής, αμερόληπτος κι αμεσοδημοκρατικός, ο κυρ-Χάρος δεν κάνει εμφανισιακές, ταξικές, ιδεολογικές, ηθικές ή άλλες διακρίσεις, όπως μας θυμίζουν τα ξεκαρδιστικά (γιατί και τον Θάνατο ένα γέλιο τόνε θάβει, έστω προσωρινά) «Μαύρα» του Αρκά. Οι παλιότερες κοινωνίες είχαν αναπτύξει μια αμεσότερη σχέση με το αναπόφευκτο. Υπήρξαν διανοητές και ασκητές που σύστηναν κιόλας τη διαρκή του μελέτη ως «παιδεία ζωής». Αφότου η νεωτερικότητα υιοθέτησε το ιδανικό της αέναης νεότητας, πένθος και θάνατος έγιναν πιο ιδιωτική υπόθεση κι εξορίστηκαν από τη δημόσια σφαίρα. Ήταν η έλευση του Ίντερνετ και των κοινωνικών δικτύων που τα επανέφερε εκεί χάρη στη δημοτικότητα και στη δυνατότητα απεριόριστης αναπαραγωγής και σχολιασμού ενός προσώπου ή γεγονότος. Μας συμφιλίωσαν έτσι ξανά, τρόπον τινά, με το ανείπωτο, προσφέροντάς μας ταυτόχρονα τη μόνη πιστοποιημένη εκδοχή της αθανασίας: την ψηφιακή. Ό,τι υπήρξαμε μπορεί, θεωρητικά, να παραμείνει αποθηκευμένο για πάντα στο κυβερνοδιάστημα «ένθα ουκ έστι πόνος, ου λύπη, ου στεναγμός». Γι’ αυτό ίσως ελάχιστοι τολμάμε να διαγράψουμε ιστοσελίδες ή προφίλ εκλιπόντων φίλων ή συγγενών, που όσο περνούν τα χρόνια αυξάνονται, πολλοί μάλιστα ποστάρουμε στους τοίχους τους, «μιλάμε» μαζί τους – και είχα γελάσει πολύ με γνωστό ηθοποιό που απειλούσε ότι, αν κάνουν το ίδιο και σ’ εκείνον, θα τους απαντήσει στ’ αλήθεια! Πολλοί δυσανασχέτησαν με τον αντίκτυπο που είχε (και που έλαβε ακόμα μεγαλύτερες διαστάσεις στο Ίντερνετ) ο απροσδόκητος χαμός του Παντελή Παντελίδη και το «πάνδημο» προσκύνημα στη σορό του. Γιατί τόσος θρήνος και κοπετός για έναν «μη σοβαρό» καλλιτέχνη της καψούρας που οδηγούσε ανεύθυνα ένα πανάκριβο αμάξι με τα γκάζια τέρμα και πιθανόν πιωμένος (υποθέσεις, βέβαια, τα τελευταία, καθώς τα αίτια δεν έχουν ακόμα εξακριβωθεί), που παραλίγο να πάρει μαζί τις δύο συνοδούς του, που χαρακτηρίστηκε μέχρι «Έλληνας Τζέιμς Ντιν». Θα ήταν, άραγε, το ίδιο απαξιωτικοί αν επρόκειτο για μια ροκ διασημότητα; Ο Παντελίδης ήταν ένας ορίτζιναλ λαϊκός γόης, αυτοδίδακτος, αυτοδημιούργητος, που έζησε γρήγορα και πέθανε νέος. Δεν τραγούδησε παρά για αγάπες κι έρωτες, αλλά υπάρχει κάτι σημαντικότερο τελικά, ειδικά όταν όλα τα άλλα γύρω σου απογυμνώνονται; «Τίποτα. Μήτε αρκετή σοφία, εμπειρία – τίποτα. Μήτε Άγιο Δισκοπότηρο, μήτε Ύστατο Σατόρι, καμία τελική λύση. Μονάχα σύγκρουση. Το μόνο που μπορεί ν’ ανακουφίσει τη σύγκρουση είναι η Αγάπη. Τι να ’ναι η αγάπη; Το πιο φυσικό παυσίπονο. Αυτό είναι. Η ΑΓΑΠΗ» ήταν τα τελευταία λόγια που έγραψε ο Ουίλιαμ Μπάροουζ στο ημερολόγιό του. Δεν ξέρω πόσοι fan του Παντελίδη έχουν διαβάσει το Γυμνό Γεύμα και πόσοι λάτρεις του Γουλιέλμου «τα σπάνε» με το «Αλεξίσφαιρο Γιλέκο», αλλά στο ίδιο συμπέρασμα, νομίζω, θα κατέληγαν, έστω και από φαινομενικά εντελώς διαφορετικούς δρόμους.

κει μ εν ο : m .hu l o t , φωτ ο γ ραφι α: f r ed d i e f.

70' με τοn

Γιώργο Νανούρη

Ο σκηνοθέτης μιας από τις πιο μεγάλες θεατρικές επιτυχίες των τελευταίων χρόνων, της «Κατερίνας», σκηνοθετεί τη Χαρούλα Αλεξίου σε μια παράσταση που είναι η ζωή της.

Το διαμέρισμα του Γιώργου Νανούρη στην πλατεία Βικτωρίας είναι αποκομμένο από τον έξω κόσμο, με πρασινάδες και ζωντανά μπαμπού, και το τεράστιο μπαλκόνι του να είναι προέκταση του σπιτιού του. Μας δείχνει τις ροκοκό πολυθρόνες και τα φωτιστικά που έχει μαζέψει από τον δρόμο και όλα τα έπιπλα που έχουν προκύψει από επισκευασμένα σκουπίδια και τον ζηλεύω. «Είναι κάτι που μου αρέσει πολύ και θα ήθελα να ασχοληθώ και επαγγελματικά» μας λέει την ώρα που χαζεύω τη συλλογή του από μικρές γυάλες με χιόνι από διάφορες πόλεις του κόσμου. «Με βοηθάει και στο στήσιμο της σκηνής όταν σκηνοθετώ». Χαρακτηρίζει τη σκηνοθεσία ως «κάτι τρομερά αγχωτικό, γιατί έχεις

την ευθύνη των πάντων, ενώ ως ηθοποιός έχεις μόνο την ευθύνη του εαυτού σου. Είναι ένα πράγμα τρομερά ψυχοφθόρο. Τον τελευταίο καιρό πεταγόμουν κάθε μέρα στις 4 το πρωί και σκεφτόμουν πώς θα μπορούσε να γίνει κάτι στην πρόβα και δεν ξανακοιμόμουν. Δυστυχώς, έτσι δουλεύει το σύστημά μου. Ποτέ στη ζωή μου δεν είχα φανταστεί ότι θα γίνω σκηνοθέτης. Κι ακόμα και τώρα, όταν το βλέπω γραμμένο, μου φαίνεται περίεργο. Μπορεί να είναι και κάτι που θέλει να μου πει η ζωή, που το καταλαβαίνω σιγά-σιγά. “Φτιάχνω παραστάσεις”, αυτό μου αρέσει πιο πολύ να λέω, γιατί νιώθω πιο οικεία με αυτό το πράγμα. Πάντα, και ως ηθοποιός που ήμουν, όταν έβλεπα θέατρο αναρωτιόμουν: “Τώρα αυτό γιατί το έκανε έτσι; Θα μπορούσε να το 25.2.16 – lifo

11

Talk of the Town κάνει κάπως αλλιώς”. Πάντα είχα άποψη για ό,τι έβλεπα και νόμιζα ότι αυτό το κάνουν όλοι». Η παράσταση που έστησε με τη Χαρούλα Αλεξίου μόλις ξεκίνησε να παίζεται και τα σχόλια είναι ενθουσιώδη, ενώ η Κατερίνα, μία από τις πιο μεγάλες θεατρικές επιτυχίες των τελευταίων δύο χρόνων, συνεχίζεται από τις 29 του μήνα. «Δεν είναι τίποτα δεδομένο» λέει. «Δεν είναι καθόλου εύκολο να κάνεις επιτυχία κι αυτό το υπενθυμίζω συνέχεια στον εαυτό μου. Τη βραδιά που έγινε η πρεμιέρα της Χαρούλας και άκουσα τα καλύτερα, γύρισα στο σπίτι μου και το καθάριζα όλη νύχτα για να ισορροπήσω κάπως. Όπως όλοι μας, έχω περάσει από ανεργίες, ανασφάλειες, αγωνίες για το τι θα κάνω σε έξι μήνες ή του χρόνου, οπότε, όταν ήλθε και η κρίση και οι άνθρωποι έχαναν τις δουλειές τους, τα σπίτια τους, έπαθα μια τεράστια κατάθλιψη. Αφενός σκεφτόμουν ότι θα δυσκολέψουν ακόμα περισσότερο τα ήδη δύσκολα, αφετέρου

« Έχω μάθει να δουλεύω με πολύ λίγα λεφτά και να τα κάνω όλα μόνος μου, εδώ και χρόνια. Και τώρα, στη “Χαρούλα”, που υπήρχε παραγωγή, έκανα πάρα πολλά, ακόμα και το σφουγγάρισμα».

12 lifo – 25.2.16

ένιωθα ότι αυτό που κάνω εγώ, ενώ ο κόσμος χάνεται, είναι πολυτέλεια. Με “βύθισε” πάρα πολύ αυτό και κράτησε και πολύ καιρό μάλιστα. Ένιωθα ότι δεν υπήρχε ουσία σε αυτό που κάνω, ότι καλύπτω μόνο το κομμάτι της ματαιοδοξίας μου. Κάποια στιγμή άρχισα να συνέρχομαι και αποφάσισα να κάνω κάτι μόνος μου. Έπεσε στα χέρια μου η Κατερίνα και είπα: “Θες να κάνεις την τρέλα σου; Μην πάρεις κανέναν στο κεφάλι σου, κάν’ την μόνος σου και ό,τι γίνει. Δεν θα ζητήσω λεφτά από παραγωγό, δεν θα βρω επιχορήγηση, θα είναι σαν ένα στοίχημα, τώρα που είναι όλα γκρεμισμένα μπορώ να κάνω θέατρο με το μηδέν”. Θα σταματήσουμε να ζούμε επειδή δεν έχουμε λεφτά; Η Λένα, ο Αύγουστος και ο Λόλεκ πίστεψαν σ’ εμένα και κάναμε τρεισήμισι μήνες πρόβα στο σπίτι, με μόνα όπλα έναν φακό και μια κιθάρα. Και αυτό το πράγμα, που δεν στοίχισε τίποτα, έφτασε να παίζεται δύο χρόνια μέσα στην κρίση, να το έχουν δει είκοσι χιλιάδες θεατές και να συντηρεί δέκα ανθρώπους. Ξέρω ότι αυτό δεν γίνεται κάθε μέρα, αλλά κατάλαβα ότι “ναι”, γίνεται να καταφέρεις κάτι, αν κρατήσεις τη μηχανή αναμμένη. Η σταματημένη μηχανή είναι το πρόβλημα. Κανείς δεν ξέρει τι θα επακολουθήσει, γι’ αυτό πρέπει να ευχαριστιόμαστε κάτι την ώρα που συμβαίνει. Αυτό που γίνεται με την Κατερίνα, υπενθυμίζω συνέχεια στα παιδιά, ειδικά στον Λόλεκ που δεν είναι του θεάτρου, ότι δεν είναι το κανονικό μας. Το να έχει ουρές στο θέατρο κάθε μέρα και να έχουμε προπώληση για έναν μήνα δεν είναι κάτι δεδομένο. Και είναι βλαστήμια να λες “σήμερα είμαι πτώμα”. Όταν σου γίνεται “κανονικό”, το ξεχνάς και δεν το εκτιμάς». Η τεράστια επιτυχία της Κατερίνας έφερε πολλές επαγγελματικές προτάσεις στον Γιώργο. «Η Κατερίνα ουσιαστικά μού άλλαξε τη ζωή» λέει. «Τόσες προτάσεις για δουλειά δεν είχα ποτέ στη ζωή μου. Το καλοκαίρι, που κάναμε περιοδεία με την παράσταση κι έπαιρναν δι-

άφοροι άνθρωποι και ζήταγαν να τους σκηνοθετήσω, φοβήθηκα μην πάθω αυτό που παθαίνουν άλλοι, οι οποίοι, έπειτα από μια επιτυχία, κάνουν μαζεμένα πέντε πράγματα. Έτσι, αποφάσισα να πάρω μια απόσταση. Έλεγα στον εαυτό μου: “Eίναι πολύ ωραίο όλο αυτό, αλλά τώρα θέλει σύνεση”. Στη Λευκάδα, λοιπόν, εκεί που καθόμασταν δίπλα στην παραλία και τρώγαμε και χτύπαγε συνέχεια το τηλέφωνο, μου λέει η Λένα: “Tι γίνεται, από δω και πέρα δεν θα κάνεις τίποτα;”. Και της απαντώ: “Mόνο αν με έπαιρνε η Αλεξίου για κάτι θα έλεγα ναι”. Έρχεται ο Σεπτέμβρης και με παίρνει τηλέφωνο! Ήταν κάτι μαγικό». Για ενάμιση μήνα μελέτησε τα κείμενα που είχε γράψει η Χαρούλα Αλεξίου στο παρελθόν και την έβαλε να γράψει κι άλλα. «Μαζεύτηκε έτσι πολύ υλικό», λέει, «τα κόψαμε, τα ράψαμε και αυτό που έχουμε κάνει είναι μια παράσταση που αφορά τη ζωή της. Δεν είναι ακριβώς η αυτοβιογραφία της, έχει σκέψεις της, αρκετά αυτοβιογραφικά στοιχεία, είναι με έναν τρόπο η ζωή της, αλλά όχι όλες οι εκφάνσεις της – είναι πολλές από αυτές. Εμφανίζεται μόνη της στη σκηνή με τρεις μουσικούς και μέσα από 14 τραγούδια και άλλα τόσα κείμενα μιλάει για τον έρωτα, τους γονείς, την καριέρα, για την απώλεια, για τον γάμο, ως μάνα, γι’ αυτά που όλοι σκεφτόμαστε, οπότε με έναν τρόπο μας αγγίζουν. Και επειδή όλα αυτά συνδέονται με τραγούδια πολύ γνωστά σ’ εμάς, με τα οποία είμαστε σχεδόν όλοι συνδεδεμένοι, η παράσταση γίνεται κάτι πολύ προσωπικό για τον καθένα. Αυτό που ήθελα να κάνω από το υλικό που πήρα ήταν να δω τη Χαρούλα στους δύο κόσμους της, τη Χαρούλα, ως άνθρωπο, στο σπίτι της και τη Χαρούλα, ως μύθο, στη σκηνή. Και η παράσταση αυτούς τους δύο κόσμους προσπαθεί να συνδυάσει, γι’ αυτό η μισή είναι ασπρόμαυρη σε μια σκηνή άδεια, με τη Χαρούλα σε ένα μαύρο κουτί μόνο με ένα άσπρο φως, και η άλλη μισή σαν παραμύθι, ένα καμαρίνι με λάμπες, χρώματα, με το κομμάτι της καριέρας της. Το κοριτσάκι που γεννήθηκε στη Θήβα, σε μια πολύ φτωχή οικογένεια, και ο μπαμπάς του πέθανε όταν ήταν μικρό, στην πορεία έγινε η Χάρις. Είναι σαν παραμύθι όλο αυτό». Τον ρωτάω σε τι ποσοστό ευθύνεται ένας σκηνοθέτης για το αποτέλεσμα μιας παράστασης. «Για μένα ο σκηνοθέτης ευθύνεται 100% και για τα καλά μιας παράστασης και για τα κακά. Είναι υπεύθυνος ακόμα και για την επιλογή των ηθοποιών. Και αν ένας ηθοποιός είναι κακός, ευθύνεται ο σκηνοθέτης, όχι ο ηθοποιός. Γιατί τον επέλεξες; Είναι πολύ σημαντικός ο τρόπος που τον καθοδηγείς, γι’ αυτό κάποιοι ηθοποιοί είναι καλοί σε μια παράσταση, ενώ σε άλλη δεν είναι. Στις δικές μου παραστάσεις, καλώς ή κακώς, έχω λόγο για τα πάντα. Έχω μάθει να δουλεύω με πολύ λίγα λεφτά και να τα κάνω όλα μόνος μου, εδώ και χρόνια. Και τώρα, στη Χαρούλα, που υπήρχε παραγωγή, έκανα πάρα πολλά, ακόμα και το σφουγγάρισμα. Έτσι έχω μάθει να δουλεύω και δεν γίνεται να μην περάσουν όλα από μένα. Δεν μπορώ να κάνω μια παράσταση στην οποία να μην έχω λόγο. Ως ηθοποιός ξέρω πώς είναι να είσαι πάνω στη σκηνή, τι αγωνίες υπάρχουν, τι ανασφάλειες, τι βοήθεια χρειάζομαι από τον σκηνοθέτη. Όταν σκηνοθετώ, κάνω αυτό που θα ήθελα να μου κάνουν οι σκηνοθέτες όταν ήμουν στη σκηνή. Κάθε κίνηση στις παραστάσεις μου, ακόμα κι ένα τίναγμα του μαλλιού, είναι χορογραφημένη. Τα πάντα. Γι’ αυτό έχω και τόσο καλή σχέση με τους ηθοποιούς με τους οποίους συνεργάζομαι – η ελευθερία στο θέατρο είναι βάσανο». «Θέλεις να μου πεις κάτι για να κλείσουμε την κουβέντα;». «Μόνο αυτό: και τα θετικά και τα αρνητικά δεν είναι κάτι μόνιμο. Όλα αλλάζουν. Και αυτό πρέπει να το έχουμε πάντα στο μυαλό μας. Ότι όλα είναι ένας κύκλος». Το «Χειρόγραφο» με τη Χαρούλα Αλεξίου παίζεται κάθε Τετάρτη και Κυριακή στις 19:00 και την Παρασκευή και το Σάββατο στις 21:00 στο θέατρο Βασιλάκου (Προφήτου Δανιήλ 3-5 & Πλαταιών, Κεραμεικός). Η «Κατερίνα» θα παίζεται από τις 29/2 στο θέατρο Βασιλάκου κάθε Δευτέρα και Τρίτη στις 21:00.

«Κανείς δεν ξέρει τι θα επακολουθήσει, γι’ αυτό πρέπει να ευχαριστιόμαστε κάτι την ώρα που συμβαίνει. Αυτό που γίνεται με την “Κατερίνα”, υπενθυμίζω συνέχεια στα παιδιά, ειδικά στον Λόλεκ που δεν είναι του θεάτρου, ότι δεν είναι το κανονικό μας. Το να έχει ουρές στο θέατρο κάθε μέρα και να έχουμε προπώληση για έναν μήνα δεν είναι κάτι δεδομένο».

Το παραδοσιακό προσφυγικό σπίτι Ήταν ένα μονώροφο οίκημα, κτισμένο από ωμές πλίνθους και στέγη από πισσόχαρτο, και προοριζόταν για τη στέγαση δύο οικογενειών. Διέθετε για κάθε οικογένεια ένα δωμάτιο 13,5 τ.μ. που χρησίμευε ως σαλόνι-υπνοδωμάτιο, ένα κουζινάκι-πλυσταριό και μια αποθήκη-ντουλάπα.

2 Εθνική Στατιστική Υπηρεσία της Ελλάδος Το 1971 στον πρωτογενή τομέα απασχολείται το 10,21% του πληθυσμού της πόλης, το 62,22% απασχολείται στον δευτερογενή τομέα και το 35,50% στον τριτογενή.

Σκηνοθέτης

Aυτή είναι η ιστορία της Νέας Ιωνίας Τα ιδιαίτερα χαρακτηριστικά της και ο θρήνος για τον χαμό του Παντελίδη. Η ιστορία της Νέας Ιωνίας είναι ενδιαφέρουσα. Όλα άρχισαν τον Οκτώβριο του 1922, όταν οι κάτοικοι της Σπάρτης της Μικράς Ασίας αναγκάζονται να αφήσουν τα σπίτια τους και να ακολουθήσουν το υπόλοιπο προσφυγικό ρεύμα της Μικρασιατικής Καταστροφής. Έπειτα από μια περιπετειώδη πεζοπορία οκτώ ημερών, μέσα από εχθρικά εδάφη όπου αντιμετώπισαν ληστές του βουνού κι εκβιασμούς, οι Σπαρταλήδες, υπό την ηγεσία του ιερέα Παπαϊωακείμ Πεσματζόγλου, φθάνουν σώοι στην Αττάλεια, με μόνη απώλεια την αρπαγή ενός παιδιού. Από εκεί, λίγες ημέρες μετά, περνούν στην Ελλάδα. Τον πρώτο καιρό μένουν όπου βρουν, όπως οι υπόλοιποι, σε πλατείες, σχολεία, θέατρα κ.λπ. Τον Μάρτιο του 1923 τους προτείνεται να εγκατασταθούν στους Ποδαράδες, τη σημερινή Νέα Ιωνία, όπου τότε έμεναν μόλις οκτώ οικογένειες, βοσκοί και καλλιεργητές του κτήματος έκτασης 1.230 στρεμμάτων που επρόκειτο να αγοράσει το Ταμείο Περιθάλψεως Προσφύγων από το Ιερό Κοινό του Παναγίου Τάφου και θα λειτουργούσε ως ο πρώτος πυρήνας του προσφυγικού καταυλισμού. «Μας είπαν ότι θα προσπαθήσουν να μας χτίσουν οικήματα εις σημείον τι πλησίον των Αθηνών, το λεγόμενον “Ποδαράδες”. Πηγαίνετε να δείτε (μας είπαν) την τοποθεσίαν αυτήν και αν σας αρέσει να σας κτίσωμεν περί τα 650 οικήματα. Την επομένη (σ.σ.: τον Μάρτιο του 1923) ολόκληρο το συμβούλιον του συλλόγου μας με λαχτάρα και ζήλον εβγήκαμεν και ευρήκαμεν την τοποθεσία Ποδαράδων, αφού από το τέρμα Πατησίων εκάμαμε μιαν και ημισείαν ώραν. Προσεκτικά κοιτάζοντας τα διάφορα μέρη, ευρήκαμεν την τοποθεσία. Τοποθεσία θελκτική και ευάερος, αλλά γεμάτη από ακανθώδεις θάμνους, άγρια δένδρα. Εκαθίσαμεν εις ένα σημείον και συνεζητήσαμεν σχετικώς. Μετά δύο ημέρας εδώσαμεν την έκθεσίν μας, ότι το μέρος είναι κατάλληλον». Ο ιερέας Πεσματζόγλου στις Αναμνήσεις του ουσιαστικά διηγείται τη γέννηση της Νέας Ιωνίας. Ως επίσημη ημέρα ιδρύσεως θεωρείται η Κυριακή 27 Ιουνίου του 1923, όταν ο αρχηγός της επαναστατικής κυβέρνησης Νικόλαος Πλαστήρας επισκέφθηκε την περιοχή και μπήκε ο θεμέλιος λίθος στο ύψος περίπου της συμβολής των σημερινών οδών Π. Π. Γερμανού (τότε Γυθείου) και Κ. Βάρναλη (τότε Μορκεντάου). Ο οικισμός οριοθετήθηκε αρχικά από τα συνεργεία της Επιτροπής Αποκατάστασης Προσφύγων (ΕΑΠ) και διαιρέθηκε σε δύο ζώνες, στον οικιστικό χώρο και στον χώρο των «εργοστασίων και λατομείων» στην περιοχή της Ελευθερούπολης, μια πολεοδομική διαίρεση που παραμένει εμφανής ακόμα και σήμερα. Στα στρέμματα του κτήματος, στον αρχικό πυρήνα της περιοχής, χτίστηκαν σε ελάχιστο χρονικό διάστημα εκατοντάδες «προσφυγικά». Εκείνη την εποχή η Νέα Ιωνία έχει φθάσει τους 24.000 κατοίκους. Από αυτούς, στο ιστορικό κέντρο διαμένουν 14.500 (οι περισσότεροι εξ αυτών από τη Σπάρτη), στην Ελευθερούπολη 2.500, στην Ινέπολη 1.500, στον Περισσό 2.500, στη Σαφράπολη 3.000, με το 90% του συνολικού πληθυσμού να αποτελείται από πρόσφυγες. Το 1934 η Νέα Ιωνία αυτονομείται από τον Δήμο Αθηναίων. Πρώτος δήμαρχος της πόλης εκλέγεται ο Γιώργος Φελέκης από τον Πόντο. Λίγα χρόνια μετά προστίθεται στα όρια του δήμου και η Καλογρέζα. Η εικόνα της Νέας Ιωνίας ως «Μάντσεστερ της Ελλάδας» φθάνει στην ακμή της μετά τον Εμφύλιο. «Οι ρυθμοί της προπολεμικής εποχής άλλαξαν, έγιναν σύνθετοι, το χθεσινό αδενικό παιδί, η προσφυγική γειτονιά, παραχώρησε τη θέση της σε έναν ρωμαλέο έφηβο, τη βιομηχανική πόλη» σημειώνει πηγή της εποχής. Στην αρχή της δεκαετίας του 1950 λέγεται ότι λειτουργούσαν περίπου 500 εργοστάσια και βιοτεχνίες στην περιοχή με 7.000 εργατικό προσωπικό, μιλάμε πια ξεκάθαρα για μια βιομηχανική εργατούπολη. Η φυσιογνωμία της περιοχής αλλάζει σιγά-σιγά. Η συγκέντρωση πολλών εσωτερικών μεταναστών αλλοιώνει τον προσφυγικό χαρακτήρα, ενώ με την εμφάνιση του ηλεκτρικού σιδηρόδρομου στην πόλη το 1956 και τη δημιουργία τριών σταθμών (Νέα Ιωνία, Πευκάκια, Περισσός) ξεκινά να αναπτύσσεται μια αγορά που εμφανίζει υπερτοπικά χαρακτηριστικά. Η συνέχεια είναι γνωστή. Τη δεκαετία του 1980 έρχεται η αποβιομηχανοποίηση και η στροφή προς τις υπηρεσίες. Είναι η δεύτερη μεταμόρφωση της πόλης που ξεκίνησε ως προσφυγικός καταυλισμός, εξελίχθηκε σε βιομηχανική εργατούπολη και κατέληξε εμπορικό κέντρο. Η προσαρμοστικότητα και η ανθεκτικότητά της είναι αξιοθαύμαστες σε όλα τα στάδια της ζωής της. Τρανό παράδειγμα η αγορά της, που κρατά ακόμα, έπειτα από έξι χρόνια οικονομικής κρίσης, τη στιγμή που πολλές άλλες εμπορικές πιάτσες της Αθήνας δεν άντεξαν. Οι 500 οικογένειες του 1923 μπορεί να έχουν γίνει 70.000 κάτοικοι (και πολλοί περισσότεροι ανεπισήμως), όμως, όπως είδαμε τις περασμένες μέρες, φαίνεται ότι επιβιώνουν κάποια χαρακτηριστικά που έχουν τις ρίζες τους στην ιστορία της πόλης. Ο ξεριζωμός, η κοινή καταγωγή, οι δύσκολες συνθήκες διαβίωσης των πρώτων δεκαετιών αλλά και ο ίδιος ο σχεδιασμός της πόλης, με στενούς δρόμους και πυκνοκατοικημένα κτίρια, ίσως να οδήγησαν τους κατοίκους της στην ανάπτυξη στενών δεσμών που δεν έχουν διαρραγεί ακόμα.

Ο Γιώργος σκηνοθετεί στο θέατρο «Τζένη Καρέζη» το νέο του έργο Speed Date. Παράλληλα, κάνει πρόβες για έναν κωμικό μονόλογο που θα ανέβει τον Απρίλιο σε σκηνοθεσία Βασιλικής Ανδρίτσου.

Πετρούπολη

q Είχα την τύχη οι δικοί μου να έρθουν σε αυτή την άκρη της Δυτικής Αττικής πριν γεννηθώ. Μεγαλώνοντας, συνειδητά την επέλεξα και πραγματικά μου είναι πολύ δύσκολο να την αποχωριστώ – αν και προσπάθησα πολλές φορές. Μιλάμε για μια κλασική γειτονιά δυτικών προαστίων, που τα τελευταία χρόνια έχει αλλάξει εντελώς…

q Αγαπημένος μου περίπατος είναι από το σπίτι μου, στο Άλσος του Αγίου Δημητρίου, και από εκεί, βαδίζοντας παράλληλα με τον κεντρικό δρόμο, να πηγαίνω στην καφετέρια του συμμαθητή μου Χρήστου για καφέ. Είναι μια διαδρομή κατά την οποία, όσα κι αν έχω στο μυαλό μου, κάποια στιγμή με ρουφάει ο χρόνος και ξαναγυρίζω στα χρόνια που πήγαινα σχολείο. Βλέπω το άλσος όπου μας πήγαιναν ημερήσια εκδρομή και, κυρίως, τις καφετέριες όπου, κλασικά, την πρώτη και τελευταία ώρα έκανα κοπάνα για καφέ. q Κάποιον που δεν θα είχε ιδέα από Πετρούπολη θα τον πήγαινα, αν ήταν άνοιξη, λίγα μέτρα από το σπίτι μου, στο τέλος του δρόμου, εκεί όπου αρχίζει το δάσος, για να νιώσει τη φρεσκάδα και τις ευωδιές των δέντρων, του χορταριού και του χώματος. Αν ήταν καλοκαίρι, στο θέατρο Πέτρας, σε κάποια παράσταση ή σε κάποια συναυλία. Το φθινόπωρο για καφέ στην πλατεία, να βλέπει τον κόσμο να ετοιμάζεται για τον χειμώνα και τους μαθητές να κατακλύζουν τα καφέ μετά τον αγιασμό. Αφήνω απ’ έξω τον χειμώνα, γιατί δεν τον γουστάρω – αν είχα λεφτά, θα κυνηγούσα το καλοκαίρι. q Ένα από τα πιο αγαπημένα μου μέρη είναι το θερινό σινεμά «Σινέ Πετρούπολις», όπως έγραφε και η κόκκινη νέον επιγραφή του, που ακόμα αναβοσβήνει κάπου στο πίσω μέρος του μυαλού μου. Εκεί έζησα μερικές από τις πιο ευτυχισμένες στιγμές της ζωής μου.

από τον δημήτρη κυριαζή

1

γιώργος ηλιόπουλος

γειτονιά

Urban

α π ό τ ον δ ημήτ ρ η κυρ ια ζ η

q Γεννήθηκα και μένω ακόμα στην Πετρούπολη, την κατά κόσμον Stonecity, σε μια γειτονιά πάνω από την πλατεία και το Άλσος του Αγίου Δημητρίου.

q Υπήρχε ένα εγκαταλελειμμένο σπίτι λίγο πιο κάτω, στη γωνία. Κανείς ποτέ δεν είχε δει κάποιον εκεί και κανείς δεν ήξερε ποιοι το κατοικούσαν. Όσο κι αν ρωτούσες, άκουγες μόνο «δεν ξέρω» ή, στην καλύτερη, μισόλογα του τύπου «κάποιοι, δεν θυμάμαι, μην πάτε εκεί» κ.λπ. Στην αυλή του υπήρχε μια τεράστια αμυγδαλιά, που, ενώ ήταν ολάνθιστη, ποτέ κανείς δεν είχε φάει ένα αμύγδαλο. Αυτό ξεκίνησε έναν κύκλο ερωτήσεων, που, πέφτοντας στα λάθος αυτιά, στα δικά μου δηλαδή, ήταν αρκετό για να στηθεί, με τη βοήθεια μιας γειτόνισσας, ένας θρύλος πως το σπίτι ήταν στοιχειωμένο. Πως ένας κακός γέρος είχε παντρευτεί μια μικρή κοπέλα και τη σκότωσε επειδή ήταν ερωτευμένη με έναν νέο. Κάθε χρόνο ο γέρος τής πρόσφερε όλα τα αμύγδαλα για να τον συγχωρέσει… Μιλάμε για φαντασία που τσάκιζε κόκαλα, κι όμως στο σχολείο έπιανα μετά βίας τη βάση στην έκθεση. Έφτιαξα, λοιπόν, μια ομάδα να παρακολουθεί το σπίτι για να αποδείξουμε πως ήταν στοιχειωμένο. Όλα κατέρρευσαν όταν ένα πρωί είδαμε εργάτες να το επισκευάζουν, γιατί ο ιδιοκτήτης είχε πεθάνει και ο κληρονόμος του ήθελε να το νοικιάσει. q Αν μπορούσα να αλλάξω κάτι, θα ήταν η παράλογη δόμηση. Μέχρι πριν από λίγα χρόνια ήταν όλο μονοκατοικίες, διώροφα, άντε και κανένα τριώροφο για ξεκάρφωμα. Όταν όμως απελευθερώθηκε ο συντελεστής δόμησης, άλλαξαν όλα πολύ γρήγορα. Παρ’ όλα αυτά, εξακολουθεί να είναι μια πολύ ήσυχη γειτονιά η Πετρούπολη.

25.2.16 – lifo

13

ΘΕΑΤΡΟ

Θ οταν ξυπνησουμε εμεις οι νεκροι Θεατρο Τεχνης Θέατρο Τέχνης - Υπόγειο, Πεσμαζόγλου 5, Αθήνα, 210 3228706, Τετ. 20:00 & Πέμ.-Κυρ. 21:15, Πρεμιέρα 27/2

Αυτό είναι το τελευταίο έργο του Ερρίκου Ίψεν. Ο Δημήτρης Καραντζάς αναλαμβάνει να το ανεβάσει στη σκηνή του Θεάτρου Τέχνης με μια ομάδα εξαιρετικών ηθοποιών, σε μια παράσταση που σηματοδοτεί την επιστροφή της Ρένης Πιττακή στο Υπόγειο του Koυν ύστερα από 15 χρόνια και τη συμπλήρωση 50 χρόνων από την πρώτη της εμφάνιση στον ίδιο χώρο. « Ένας δραματικός επίλογος», όπως προφητικά τον χαρακτήρισε ο ίδιος. Σε έναν τόπο παραθερισμού πέντε άνθρωποι έρχονται αντιμέτωποι με τον «θάνατο» και προσπαθούν να ξαναβγούν στη ζωή, απαλλαγμένοι από μεγάλες ιδέες, εμπόδια, τρόμους και αγκυλώσεις. Η παράσταση επιχειρεί, μέσα από πέντε διαφορετικές οπτικές και πέντε διαφορετικές γενιές ηθοποιών, να θέσει το ζήτημα της συνέχειας και της αποδοχής της φύσης της ανθρώπινης ύπαρξης και της απαλλαγής από εγκλωβιστικούς και εθελούσιους προσωπικούς θανάτους. Στην αιώνια μάχη ανάμεσα στην τέχνη και στη ζωή, ο Ίψεν θέτει ως σκοπό το θέμα της εκπλήρωσης, μιλώντας για τη σκληρή συνειδητοποίηση της στιγμής εκείνης που το «όταν» καθίσταται επείγον και κρίσιμο και το «κάποτε» γίνεται επιτακτικά «τώρα». Ερμηνεύουν: Αλεξία Καλτσίκη, Μαρία Κεχαγιόγλου, Περικλής Μουστάκης, Ρένη Πιττακή, Μιχάλης Σαράντης, Μενέλαος Χαζαράκης

14 lifo – 25.2.16

ΘΕΑΤΡΟ 25 θεατρικές παραστάσεις που μόλις ξεκίνησαν (ή ξεκινούν τις επόμενες μέρες) και αξίζουν την προσοχή σας.

Φωτό: Μυρτώ Αποστολίδου

Από τη LiFO team

25.2.16 – lifo

15

Φωτό: Martin Argyroglo

ΘΕΑΤΡΟ

Η Μελαγχολια των Στέγη Γραμμάτων & Τεχνών (Κεντρική Σκηνή) 16 lifo – 25.2.16

Ε

μ α θ ε τ α μυ σ τ ι κά τ η ς σκηνικής τέχνης δουλεύοντας επί δεκαετία ως σκηνογράφος (μια που οι σπουδές του αφορούσαν το graphic design και τη σκηνογραφία). Το 2003, όμως, ο Φιλίπ Κεν (γεν.

1970) αποφάσισε να ασχοληθεί με τις δικές του σκηνικές δημιουργίες και ίδρυσε στο Παρίσι το Vivarium Studio ως χώρο έρευνας και ανανέωσης της σκηνικής τέχνης, έχοντας δίπλα του, συνεργάτες και συνοδοιπόρους, μια ομάδα από εικαστικούς, ηθοποιούς, χορευτές και μουσικούς. Στα 12 χρόνια που μεσολάβησαν και με παραστάσεις όπως οι La Demangeaison des ailes (2003), Des Experiences (2004), D’ après nature (2006), L’ effet de Serge (2007), La Melancolie des dragons (2008), Big Bang (2010), Swamp Club (2013), Next Day (2014), o Κεν μπόρεσε να καθιερωθεί ως βασικός εκπρόσωπος της ανανεωτικής γαλλικής σκηνής. Γι’ αυτό και από τον Ιανουάριο του 2014 του εμπιστεύτηκαν (μαζί με τη Ναταλί Βιμό) τη διεύθυνση του θεάτρου Nanterre-Amandiers (NanterreAmandiers Centre Dramatique National). Με αφορμή τη Μελαγχολία των δράκων, την πρώτη παράστασή του που θα δούμε στην Αθήνα (στη Στέγη, στις 26, 27 και 28 Φεβρουαρίου), ο Φιλίπ Κεν απαντά σε μερικές «διευκρινιστικές» ερωτήσεις.

στο μυαλό μας μόνο τον τίτλο, το θέμα και το σκηνικό πλαίσιο. Περνάμε χρόνο μαζί, διαβάζουμε βιβλία, επισκεπτόμαστε εκθέσεις, βλέπουμε ταινίες. Δοκιμάζουμε διάφορες ιδέες, δημιουργούμε διαλόγους και οι σκηνές μορφοποιούνται σταδιακά.

— Κυκλοφορεί ότι φέρετε την παράδοση της γαλλικής αβανγκάρντ, αλλά το είδος και το ύφος των παραστάσεών σας μάλλον σας τοποθετούν στον ευρύτερο, μεταμοντερνιστικό χώρο της ευρωπα-

— Υπάρχει μια χαλαρή σύνδεση μεταξύ των παραστάσεών σας, αφού η τελευταία σκηνή της προηγούμενης εμπνέει την πρώτη της επόμενης παράστασής σας. Ποια ήταν η τελευταία σκηνή της παράστασης “L’ effet de Serge” και πώς εντάχθηκε

ϊκής σκηνής. Ποιες είναι οι αναφορές σας; Δεν

ινfο Η μελαγχολία των δράκων Στέγη Γραμμάτων & Τεχνών, Λ. Συγγρού 107-109, 219 9005800 26-28/2 Σκηνοθεσία: Philippe Quesne

— Ποια ήταν η κύρια ιδέα για τη δημιουργία της «Μελαγχολίας των δράκων»; Είναι, όπως γράφτηκε, «ένας ύμνος στη φιλία»; Όπως στην

γκραβούρα του Γκόγια «Ο ύπνος της λογικής γεννάει τέρατα», η μελαγχολική σκέψη μπορεί να γεννήσει «όντα» υπερφυσικά. Στην κατεύθυνση αυτή, ο δράκος είναι ένα δημιούργημα της φαντασίας που συνοδεύει τους ανθρώπους στις περιπέτειες και στις αναζητήσεις τους – σκεφτείτε τον Άγιο Γεώργιο που σκοτώνει τον δράκο ή ακόμη και τον Γκοτζίλα. Σήμερα δεν πιστεύουμε πια στα θαύματα, όμως πιστεύουμε ακόμα στην ικανότητα των ανθρώπων να συσπειρώνονται για έναν κοινό σκοπό. Στην πραγματικότητα, η Μελαγχολία θα μπορούσε να λειτουργεί σαν συνθήκη προστασίας ως προς την απογοήτευση που επιφυλάσσουν η ύπαρξη και ο κόσμος. Δουλεύοντας αυτή την ιδέα, της απογοήτευσης, οδηγήθηκα σε μια άλλη, στη σύνδεση της παράστασης με αυτό που λέμε σήμερα «ψυχαγωγικό πάρκο» – τι σημαίνει η κατασκευή ενός τόπου στον οποίο επιτρέπεται στους ανθρώπους να ξεχάσουν την πραγματικότητα, ζώντας για λίγο σ’ έναν κόσμο ψευδαισθήσεων.

υπάρχει για μένα το ζήτημα σε ποιο καλλιτεχνικό πεδίο «τοποθετούμαι». Αισθάνομαι την ανάγκη να γράφω διαφορετικά έργα στα οποία τα οπτικά στοιχεία έχουν βαρύνουσα σημασία. Αλλά ως εκεί. Όταν ξεκίνησα να σκηνοθετώ, η πρόθεσή μου δεν ήταν να αντιπαρατεθώ σε άλλα στυλ και είδη – ο τρόπος δουλειάς που υιοθέτησα προέκυψε φυσικά. Οι κατηγοριοποιήσεις, ξέρετε, είναι ένα ζήτημα που δεν απασχολεί ούτε τους καλλιτέχνες ούτε το κοινό.

στη «Μελαγχολία των δράκων»; Πράγματι, τα

— Οι παραστάσεις σας είναι συνθέσεις διαφορετικών στοιχείων. Ποιες είναι οι κυρίαρχες ιδέες που σας κινούν, οι προτιμήσεις σας, η διαδικασία που

είναι το μήνυμα». Ισχύει; Οι εικόνες στα έργα

ακολουθείτε; Ξεκινάω πάντα από έναν τίτλο

που ανοίγει ένα πεδίο μελέτης και έρευνας και δουλεύω συνδέοντας ιδέες. Φτάνω στην πρόβα χωρίς σημειώσεις, ξεκινάμε να δουλεύουμε με τους συνεργάτες μου έχοντας

ν Δρακων

έργα μου συνδέονται μεταξύ τους. Έτσι, όπως το Effet de Serge ξεκινάει από την τελευταία εικόνα του D’après nature, le cosmonaute, η Μελαγχολία των δράκων περιλαμβάνει την τελευταία σκηνή του Effet de Serge: μια ομάδα ανθρώπων αόρατων, των οποίων βλέπουμε μόνο τα μαλλιά να κυματίζουν υπό τους ήχους μιας απαλής μουσικής, σε κόκκινο φωτισμό.

— Έχει γραφτεί ότι στις παραστάσεις «η εικόνα

μου δεν αποσκοπούν μονάχα στο να μεταφέρουν ένα μήνυμα. Επιδιώκω οι θεατές να είναι συμμέτοχοι στη δομή, στην κατασκευή των εικόνων.

— Σας απασχολεί το γεγονός ότι στο τέλος των παραστάσεών σας δεν μένει ένα «έργο» που να μπορεί να διαβαστεί ή να παιχτεί από άλλους; Η

(ισχυρή) αυτή τάση στο σύγχρονο θέατρο αλλάζει ριζικά την ποιότητα της δραματικής τέχνης. Δεν δουλεύω πάνω στις συνηθισμένες δραματουργικές δομές, με τη σύγκρουση, τη λύση κ.λπ. Πάνω στη σκηνή παρακολουθούμε μια ομάδα ανθρώπων που ζουν μαζί. Οι παραστάσεις μου γράφονται και συντίθενται με τους ηθοποιούς, και γι’ αυτούς, σε σχέση με τις εκφραστικές δυνατότητές τους και βάσει του λεξιλογίου τους – δεν θα είχαν νόημα χωρίς αυτούς.

— Το Vivarium Studio εξακολουθεί να υπάρχει;

Ναι, συνεχίζει να υπάρχει και τώρα υποστηρίζεται από το Nanterre-Amandiers.

— Πόσο δύσκολο είναι να διευθύνετε έναν μεγάλο θεατρικό οργανισμό όπως το Nanterre-Amandiers, ιδίως σε μια περίοδο όπως η σημερινή, με τις γνωστές πολιτικοκοινωνικές και οικονομικές δυσκολίες; Η ιστορία της παράστασής μου Swamp

Club αφορούσε ένα κέντρο για τις τέχνες, όπου φιλοξενούνταν καλλιτέχνες από διαφορετικά μέρη. Αυτό συμβαίνει στην πραγματικότητα, στο Nanterre-Amandiers. Το ότι βρέθηκα να το διευθύνω μαζί με τη Ναταλί Βιμό μου επιτρέπει να έχω μια βάση, να μπορώ να υπερασπίζομαι το ρεπερτόριο και τους καλλιτέχνες στους οποίους πιστεύω, να αναμειγνύω τις τέχνες. Η οικονομική συγκυρία σήμερα είναι πολύ πιο δύσκολη σε σχέση με την εποχή που αυτό το θέατρο ήταν στις δόξες του. Όπως συμβαίνει με τους ήρωες της Μελαγχολίας των δράκων, που στήνουν τη σκηνή τους σ’ ένα ερημικό χιονισμένο τοπίο, έτσι ο Pierre Debauche πριν από πενήντα χρόνια έστησε μια σκηνή στη μέση του πουθενά. Εκείνη την εποχή ήταν μια κίνηση ουτοπική, η εξέλιξη της οποίας, και η σημερινή απήχησή της, έχει μεγάλο ενδιαφέρον. Οι ήρωες των παραστάσεών μου μπορεί να μοιάζουν αστείοι, το ίδιο και οι φιλοδοξίες τους: να σώσουν ένα μουσείο, να φτιάξουν ένα πάρκο αναψυχής. Οι ιστορίες μου αφορούν κοινότητες ανθρώπων που υπερασπίζονται τον κόσμο τους. Κάπως έτσι νιώθω κι εγώ ως επικεφαλής του NanterreAmandiers: κάνω στη ζωή αυτό που δείχνω επί σκηνής. Μπορεί να είναι πολύ μοναχικά όταν σκηνοθετείς, με την έννοια ότι δεν έχεις την ευκαιρία να συνομιλείς με άλλους σκηνοθέτες, όμως από τη στιγμή που τοποθετούμαι στο κέντρο του συστήματος, έχω την ευχαρίστηση να μοιράζομαι τις δυνατότητες που παρέχει το θέατρο και να δουλεύω με τους ομοίους μου. ¶

Ο σκηνοθέτης Φιλίπ Κεν μιλά για το έργο «Η μελαγχολία των δράκων» λίγο πριν από τις εμφανίσεις του στη Στέγη του Ιδρύματος Ωνάση. Από τη Ματίνα Καλτάκη

25.2.16 – lifo

17

Ρωμαιος & Ιουλιετα του Σαιξπηρ Δημοτικό Θέατρο Πειραιά, Ηρώων Πολυτεχνείου 32, 210 4143310320, Τετ. & Κυρ. 18:30, Πέμ. & Παρ. 20:30, Σάβ. 17:00 και 21:00, Πρεμιέρα 19/2

ΘΕΑΤΡΟ

Στην επέτειο για τα 400 χρόνια από τον θάνατο και τα 450 χρόνια από τη γέννηση του Σαίξπηρ, ο Κωνσταντίνος Ρήγος σκηνοθετεί μια διαφορετική εκδοχή της κλασικής ιστορίας έρωτα του Ρωμαίου και της Ιουλιέτας. Πρόκειται για μια παράσταση με ζωντανή μουσική, στην οποία ο λυρισμός των συναισθημάτων απογειώνεται όταν συναντιούνται επί σκηνής επτά Ρωμαίοι, δύο Ιουλιέτες, μια μέτζο σοπράνο και ο πατήρ Λαυρέντιος. Ερμηνεύουν (με αλφαβητική σειρά): Αλέξανδρος Αχτάρ, Δανάη Επιθυμιάδη, Γιάννης Καραούλης, Αναστάσιος Καραχανίδης, Γιώργος Κατσής, Παναγιώτης Μπρατάκος, Κίττυ Παϊταζόγλου, Κωνσταντίνος Πλεμμένος, Αντώνης Σταμόπουλος. Πατήρ Λαυρέντιος: Ιερώνυμος Καλετσάνος, Παραμάνα: Άρτεμις Μπόγρη (μέτζο σοπράνο) / Λητώ Μεσσήνη (υψίφωνος)

18 lifo – 25.2.16

στο Σύγχρονο Θέατρο Για πρώτη φορά στη σκηνή το έργο του Άλντους Χάξλεϋ ταυτόχρονα σε Λονδίνο και Αθήνα. Το εντυπωσιακό, προκλητικό, σπινθηροβόλο βιβλίο του Άλντους Χάξλεϋ, Θαυμαστός Καινούργιος Κόσμος, μεταφέρεται για πρώτη φορά στο θεατρικό σανίδι και από τις 22 Φεβρουαρίου θα παίζεται ταυτόχρονα σε Αθήνα και Λονδίνο. Κάπου πολύ μακριά και πολύ κοντά υπάρχει ένας κόσμος όπου η απόλυτη ελευθερία «σκεπάζει» τον απόλυτο έλεγχο, όπου η απόλυτη ουτοπία συναντά τη δυστοπία. Ένας κόσμος δίχως ρωγμές, τουλάχιστον μέχρι την εμφάνιση των Αγρίων από το Νέο Μεξικό, εκεί όπου ακόμα οι άνθρωποι γεννιούνται, πιστεύουν στον Θεό και την αιώνια αγάπη. Ο κόσμος θα συνεχίσει να υπάρχει και μετά τον ερχομό των Αγρίων, θα είναι όμως ίδιος; Στον Θαυμαστό Καινούργιο Κόσμο οι άνθρωποι ελέγχονται μέσω των ηδονών τους. Προκαθορίζονται να μην αισθάνονται, να απέχουν από τη μόρφωση, να λατρεύουν την τεχνολογία και, πάνω απ’ όλα, την πανομοιότητα. Σύγχρονο Θέατρο, Ευμολπιδών 39, Γκάζι, 210 3464380, Δευτ. & Τρ. 21:15

Φωτό: Κωστής Στεφανής

Φωτό: Δήμητρα Τάμπαση

Brave New World

25.2.16 – lifo

19

Περι Φυσεως

Φωτό: Βασίλης Βρεττός

BIOS.TESLA Main, Πειραιώς 84, 210 3425335, Πέμ.-Κυρ. 20:30, πρεμιέρα 10/3

ΘΕΑΤΡΟ 20 lifo – 25.2.16

Αυγουστιάτικο απόγευμα, παραμονή του Σωτήρος. Σε μια απόμερη ελληνική παραλία, λίγο πριν βγει το φεγγάρι, τρεις άνθρωποι παίρνουν το απογευματινό τους μπάνιο και μιλούν, σχολιάζουν, υπερθεματίζουν, αγανακτούν, εύχονται για όλα όσα απασχολούν τη ζωή τους στον τόπο αυτό. Κι ενώ έχουν αρχίσει ήδη να έρχονται ένας-ένας ο χορός των πανηγυριστών, το φεγγάρι ολόγιομο ξεπροβάλλει στον ορίζοντα. Ο Λευτέρης Βογιατζής ήταν στο μυαλό του συγγραφέα του έργου, Μιχάλη Βιρβιδάκη, και η ευχή, να το ανεβάσει στο θέατρο την άνοιξη του 2012. Όμως η περιπέτεια υγείας του Λευτέρη Βογιατζή αποφάσισε διαφορετικά. Σε κάθε περίπτωση, ο συγγραφέας δηλώνει πως «μεταφέρει τη μαγική αύρα του Λευτέρη πίσω από τις λέξεις κι αυτό είναι κάτι που με συγκινεί και θα του το χρωστάω για πάντα». Σκηνοθεσία: Γιάννης Σκουρλέτης & Ηλέκτρα Ελληνικιώτη Ερμηνεύουν: Θάνος Σαμαράς, Κώστας Κουτσολέλος, Νάνσυ Μπούκλη

Τα ωραία χέρια μας στο Θέατρο Ροές

Ο Άρης Σερβετάλης πρωταγωνιστεί στην παράσταση Τα ωραία χέρια μας, σε σκηνοθεσία Έφης Μπίρμπα και κείμενο του Ευθύμη Φιλίππου, μια ποιητική αλληγορία για την απώλεια, τον φόβο και τη μνήμη θανάτου. Μια εικαστική, χορογραφική τελετουργία.

«Ε

δώ. Ένας άντρας με καστανά μαλλιά βρίσκεται σε μια γέφυρα πάνω, έχει αγκαλιά μια γυναίκα κι αυτός έχει σηκώσει το ένα του πόδι πάνω σε μια μεγάλη πέτρα έτσι ώστε στο γόνατό του να σχηματίζεται γωνία ενενήντα μοιρών. Το άλλο του χέρι είναι στην τσέπη του μπουφάν του. Εδώ. Ένας άλλος άντρας κάθεται στο γραφείο του και φοράει την ιατρική ποδιά του και πίσω είναι στον τοίχο το πτυχίο του και έχει σταυρώσει τα χέρια του. Στην τσέπη της ποδιάς διακρίνεται το πάνω μέρος ενός στυλό. Εδώ. Μια γυναίκα με ένα μπλε σκούρο ολόσωμο μαγιό στέκεται όρθια μέσα στη θάλασσα, το νερό φτάνει μέχρι την κοιλιά της και στον λαιμό της φοράει μια ασημένια καδένα. Εδώ. Ένας άλλος άντρας φοράει ένα πουλόβερ μάλλινο σκούρο και χαμογελάει. Τώρα τα μαλλιά είναι πλέον κίτρινα, ενώ ήταν καστανά. Τα χέρια είναι πλέον γαλάζια, ενώ ήταν ροζ. Η ιατρική ποδιά έχει γίνει κίτρινη, ενώ ήταν άσπρη. Το μαγιό έχει γίνει πράσινο ανοιχτό, ενώ ήταν μπλε. Το πουλόβερ είναι άσπρο, ενώ ήταν σκούρο. Και αν κάποιος πει πως ήξερε αυτό τον άντρα καλά και πως είναι πράγματι περίεργο που τα χέρια του είναι γαλάζια, ενώ παλιά ήταν ροζ, τότε θα του απαντούσα πως δεν είναι περίεργο και πως υπεύθυνος γι’ αυτό είναι ο ήλιος. Κι άμα δεν με πίστευε, θα του έδειχνα τον πατέρα μου. Κοίτα, θα του έλεγα, κι εμένα ο πατέρας μου παλιά ήταν ροζ και τώρα είναι κίτρινος και καφέ και μαύρος και πράσινος». *Το απόσπασμα αποτελεί μέρος του κειμένου της παράστασης. Θέατρο Ροές, Ιάκχου 16, Αθήνα, Γκάζι, 210 3479426. Σάβ.

18:30, Τετ.-Κυρ. 21:00, είσ.: €17, €12 (φοιτητικό, ανέργων)

25.2.16 – lifo

21

Η Δεσποινις Τζουλια στο Βασιλακου Νέο Θέατρο Κατερίνα Βασιλάκου, Προφήτη Δανιήλ 3-5 & Πλαταιών, Κεραμεικός, 211 0132002-5, 212 1042777, Τετ.-Πέμ.-Κυρ. 21:15, Σάβ. 19:00, εισ.: €16 (κανονικό), €12 (φοιτητικό, ανέργων, άνω των 65) www.facebook.com/ events/910344545701990/

Φωτό: Τάσος Βρεττός

Το ψυχαναλυτικό κομψοτέχνημα του Αύγουστου Στρίντμπεργκ γύρω από την εξουσία, τον έρωτα και την αιώνια μάχη των δύο φύλων, τη Δεσποινίδα Τζούλια, σκηνοθετεί η Λίλλυ Μελεμέ σε μια παραγωγή της εταιρείας Λυκόφως του Γιώργου Λυκιαρδόπουλου, με έναν εκλεκτό θίασο. Πρωτ.: Μαρία Κίτσου, Ορέστης Τζιόβας, Αμαλία Αρσένη

22 lifo – 25.2.16

7

Χειρογραφο: Η εξομολογηση της Χαρουλας Αλεξιου στο θεατρικο σανιδι Νέο Θέατρο «Κατερίνα Βασιλάκου», Προφήτου Δανιήλ 3 & Πλαταιών, Κεραμεικός, 211 013 2002-5. Από 19 Φεβρουαρίου, για 20 παραστάσεις. Τετ. & Κυρ.

19:00, Παρ. 21:00, Σάβ. 22:00, εισ.: €20, €15 (μειωμένο) www.facebook.com/ events/1528425767451278/

Η Χάρις Αλεξίου ανεβαίνει για πρώτη φορά στη σκηνή ενός θεάτρου και με τη σκηνοθετική καθοδήγηση του Γιώργου Νανούρη διηγείται και τραγουδά στιγμές από τη ζωή της. Μόνη στη σκηνή με ένα βιολοντσέλο, ένα ακορντεόν και μια κιθάρα, πιάνει το νήμα απ’ τα παιδικά της χρόνια και μας αποκαλύπτει πώς η μικρή Χαρίκλεια έγινε η Χάρις Αλεξίου.

9

Η «Κατερινα» επιστρεφει

Νέο Θέατρο Κατερίνα Βασιλάκου, Προφήτη Δανιήλ 3-5 & Πλαταιών, Κεραμεικός, 211 0132002-5, 212 1042777, Δευτ. & Τρ. 21:00, Εισ.: €15, €12 (μειωμένο). www.facebook.com/ events/541912035971725/

Μετά τη μεγάλη επιτυχία και αυτής της σεζόν, η Κατερίνα επιστρέφει για λίγες παραστάσεις από τις 29 Φεβρουαρίου. Ο Γιώργος Νανούρης διασκευάζει και σκηνοθετεί το Βιβλίο της Κατερίνας του Αύγουστου Κορτώ, βασισμένο στην αληθινή ιστορία της διπολικής μητέρας του συγγραφέα, η οποία έχει μόλις αυτοκτονήσει και αρχίζει να αφηγείται την καταραμένη ζωή της. Πρωταγωνιστεί η Λένα Παπαληγούρα, με τον Λόλεκ να τη συνοδεύει μουσικά επί σκηνής, ενώ συμμετέχει και ο σκηνοθέτης.

ΘΕΑΤΡΟ

Η αναγνώριση στο Από Μηχανής Θέατρο Για επτά χρόνια μια γυναίκα περιμένει κάθε Πέμπτη απόγευμα έναν άντρα. Ξαφνικά την καλούν για αναγνώριση. Καλείται να αναγνωρίσει το σώμα που κάποτε αγάπησε. Καλείται να αφηγηθεί μια ερωτική ιστορία. Την ιστορία της. Μια ιστορία σαν αυτές που περνάνε πάνω από τις ζωές και τις σαρώνουν. Τις αφήνουν γυμνές και έρημες. «Ντρέπομαι να σε θυμάμαι. Κυρίως την ευτυχία. Η ευτυχία με κανει να ντρέπομαι». Του Άκη Δήμου, με τη Γιώτα Φέστα. Σκηνοθεσία: Φρόσω Μαστρόκαλου. Από Μηχανής Θέατρο, Ακαδήμου 13, Μεταξουργείο, 210 5231131, Πέμ. 22:00, εισ.: €10, €5 (ατέλεια)

8

Το Κουκλοσπιτο στο Θεατρο της Οδου Κυκλαδων Θέατρο Οδού Κυκλάδων «Λευτέρης Βογιατζής» , Κυκλάδων 11 & Κεφαλληνίας, Κυψέλη, 210 8217877, εισ.: €16, €12 (μειωμένο), Τετ. 20:00, Πέμ. & Παρ. 20:30, Σάβ. 21:15, Κυρ. 19:00. *Στις 24/2 δεν θα πραγματοποιηθεί παράσταση. www.facebook.com/ events/1668412890065562/

Η Αμαλία Μουτούση ψάχνει για ένα θαύμα ως Νόρα, πρωταγωνιστώντας στο αριστούργημα του Ερρίκου Ίψεν Το Κουκλόσπιτο, σε σκηνοθεσία του Γιώργου Σκεύα και παραγωγή της Λυκόφως του Γ. Λυκιαρδόπουλου. Μαζί της στη σκηνή ο Άρης Λεμπεσόπουλος, η Μαρία Ζορμπά, ο Γιώργος Συμεωνίδης και ο Νικόλας Παπαγιάννης.

Contractions στο Θέατρο Αλκμήνη Το άκρως επίκαιρο έργο Contractions του πολυβραβευμένου Μάικ Μπάρτλετ, με βασικό θέμα «τι κοινωνία κυοφορούμε;», που περιγράφει με έναν σχεδόν «χειρουργικό τρόπο» τη διαδικασία της απόλυτης σύνθλιψης της ανθρώπινης υπόστασης, σκηνοθετεί φέτος η Πέμη Ζούνη στη σκηνή του θεάτρου Αλκμήνη. Η Αγγελική Παρδαλίδου υποδύεται την Έμμα, τη δυναμική υπάλληλο μιας πολυεθνικής εταιρείας, και η Αναστασία Χαριτίδου τη, δίχως όνομα, απρόσωπη μάνατζερ. Μέσα από δεκατέσσερις εικόνες και χρόνο λίγων μηνών, έννοιες όπως το δικαίωμα, η ελευθερία και η επιλογή θα γίνουν εφιάλτης. Θέατρο Αλκμήνη, Αλκμήνης 8-12, Γκάζι, 210 3428650, Τετ. 21:30, για περιορισμένο αριθμό παραστάσεων, εισ.: €10, €8 (φοιτητές/άνεργοι), €5 (ατέλειες)

25.2.16 – lifo

23

Εσύ, εγώ και τα σύννεφά μας

Η γυναίκα της Γκουέρνικα

στο Θέατρο της Ημέρας

στην Γκαλερί του ξενοδοχείου St. George Lycabettus

τις επισκέπτεται είναι ο Ζομπρόβιτς, φίλος του πατέρα τους. Η αναπάντεχη επίσκεψη ενός πλασιέ δημιουργεί ιλαροτραγικά επεισόδια, με άφθονα στοιχεία γκόθικ και απρόσμενη, εφιαλτική εξέλιξη.

Ν. Γεννηματά 20, Αμπελόκηποι (στάση μετρό Πανόρμου), 210 6929090, 210 6995777, Παρ. & Σάβ. 21:00, για περιορισμένο αριθμό παραστάσεων. Εισ.: €10, €8 (ομαδικό), €5 (ανέργων, ΑμεΑ, ατέλειες), Πέμ. 21:00, Κύπρου 91Α & Σικίνου, Κυψέλη, 213 0040496

Η Πολύνα Γκιωνάκη υποδύεται τη γυναίκα της Γκουέρνικα, την πιο μυστηριώδη μούσα του Picasso, την Dora Maar, ζωντανεύοντας τον ερωτά της με τον μεγάλο ζωγράφο στα χρόνια της γερμανικής κατοχής. Ένας καλλιτεχνικός μονόλογος για το Παρίσι, τον Ισπανικό Εμφύλιο, τη Γερμανική Κατοχή, την Τέχνη, τον Έρωτα και τον Picasso σε σκηνοθεσία και μουσική επιμέλεια της Τζένης Αρσένη. Στη φωνή του Picasso ο Δημήτρης Κολλάτος.

ΘΕΑΤΡΟ

Το συναρπαστικό ψυχολογικό θρίλερ του Ερίκ Βεστφάλ, με επίκεντρο δύο αδελφές που ζουν απομονωμένες μετά τον θάνατο των γονιών τους, επιστρέφει από τις 18 Μαρτίου στο Θέατρο της Ημέρας. Ο μοναδικός άνθρωπος που

Γκαλερί του ξενοδοχείου St. George Lycabettus, Κλεομένους 2, Αθήνα, 6977 865517 Κυρ. 20:00, εισ.: €10, €7 (μειωμένο, με κρασί)

15

Η Ασκητική συνεχιζεται στο Τζένη Καρέζη Θέατρο Τζένη Καρέζη, Ακαδημίας 3, 210 3636144, Παρ. & Σάβ. 21:15, Κυρ.

20:15, εισ.: €18, €15 (προπώληση), Παρασκευή €12, ειδικές ομάδες €12

Η επιτυχημένη θεατρική παράσταση, βασισμένη στην Ασκητική του Νίκου Καζαντζάκη, συνεχίζει την πορεία της στο θέατρο Τζένη Καρέζη, σε σκηνοθεσία του Πάνου Αγγελόπουλου και μουσική του Δημήτρη Παπαδημητρίου. Αυτήν τη φορά, στους πρωταγωνιστικούς ρόλους ο Νικήτας Τσακίρογλου και η Θάλεια Αργυρίου.

16

Συμβολαιογραφος στο Τζένη Καρέζη

Παραλήπτης Άγνωστος στο Κέντρο Ελέγχου Τηλεοράσεων O Παραλήπτης Άγνωστος, αφού ψηφίστηκε Καλύτερη Short-term Παράσταση του 2015 στα θεατρικά βραβεία κοινού του All4fun. gr, ανεβαίνει για τρίτη χρονιά, σε σκηνοθεσία της Νάντιας Φώσκολου, στο Κέντρο Ελέγχου Τηλεοράσεων. Μέσα από την αλληλογραφία δύο φίλων, επιτυχημένων μεταναστών στην Αμερική, ο ένας εκ των οποίων αποφασίζει

να επιστρέψει στη Γερμανία της δεκαετίας του ’30, το έργο αιχμαλωτίζει μια φιλία –και την ανθρωπότητα ολόκληρη– σε μια στιγμή ιστορικής μεταμόρφωσης. Βασισμένη σε μια κλασική ιστορία εκδίκησης, δομημένη με κινηματογραφικό σασπένς, η παράσταση διερευνά το ζήτημα της προσωπικής ευθύνης σε περιόδους κρίσεων.

Κύπρου 91Α & Σικίνου, Κυψέλη, 213 0040496, Πέμ. 21:00

24 lifo – 25.2.16

Ακαδημίας 3, 210 3636144, 210 3644921, Σάβ. & Κυρ. 18:00

Η Υρώ Μανέ, στην πιο συγκλονιστική στιγμή της καριέρας της, επιστρέφει στη σκηνή του θεάτρου Τζένη Καρέζη, με έναν μονόλογο γραμμένο σε τρίτο πρόσωπο. Μια περιπτερού, χήρα και απεγνωσμένη, έλκεται από τα προσόντα του γαμπρού της και τον προκαλεί, χρησιμοποιώντας ως όπλο τα αγαπημένα της κολοκυθάκια. Κι αυτός, γνωστός ως συμβολαιογράφος, διότι ο λόγος του είναι συμβόλαιο, κρατά τον λόγο του και την τιμωρεί αναλόγως.

Εγώ, η Μάρθα Φρόυντ στη Nέα σκηνή της Εταιρείας Θεάτρου Τέσσερις Εποχές - Γιάννης Μόρτζος Για τρίτη χρονιά παρουσιάζεται το θεατρικό έργο της Γιούλης Ζήκου Εγώ, η Μάρθα Φρόυτντ, βασισμένο στο ομότιτλο μυθιστόρημα της Φωτεινής Τσαλίκογλου και σε σκηνοθεσία της ίδιας στο Θέατρο Τέσσερις Εποχές - Γιάννης Μόρτζος στη νέα του στέγη, ένα νεοκλασικό στην πλατεία Αμερικής. Είναι μια παράσταση για τον έρωτα, την ψυχανάλυση, τη γυναικεία σεξουαλικότητα, την τρέλα, τον θάνατο, που αφηγείται την

ιστορία μιας παράφορα ερωτευμένης γυναίκας, της γυναίκας του Σίγκμουντ Φρόυντ, και θα συνταράξει και θα προβληματίσει το κοινό. Πρωταγωνιστούν: Γιούλη Ζήκου, Πέτρος Αποστολόπουλος, Μανώλης Γεραπετρίτης, Αγησίλαος Σιούνας, Ελένη Κερολάρη. Από τις 14 Απριλίου τη σκυτάλη παίρνει το έργο Ελευθέριος Βενιζέλος του Γρηγόρη Χαλιακόπουλου, σε σκηνοθεσία Γιάννη Μόρτζου, με τον Γιάννη Μόρτζο.

Μοσχονησίων 36, πλατεία Αμερικής, 210 8812289, Πέμ.-Σάβ. 21:30, Κυρ. 19:30, εισ.: Πέμ. & Κυρ. €10, Παρ. & Σάβ. €15, http://theatrotesserisepoxes.gr/

25.2.16 – lifo

25

ΘΕΑΤΡΟ

18 Damiens

στο Ίδρυμα Κακογιάννη Η Ομάδα Χρώμα και ο σκηνοθέτης Κωνσταντίνος Χατζής παρουσιάζουν το έργο Damiens / Φουκώ - Χειμωνάς. Μια παράσταση για την εξέλιξη του ποινικού συστήματος όπως τη δίνει ο Μισέλ Φουκώ, με επίκεντρο την αποκάλυψη των πιο μύχιων και τρυφερών σκέψεων ενός άντρα που ζει τη σύγχρονη εποχή, όπως τη ζωγραφίζει ο Γιώργος Χειμωνάς. Ίδρυμα Μιχάλης Κακογιάννης, Πειραιώς 206, Ταύρος, 210 3418579. Από 24 Φεβρουαρίου έως 6 Μαρτίου, Τετ.-Κυρ. 21:30, εισ.: €12, €10 (προπώληση), €8 (φοιτητικό, ανέργων)

19 Δεσποινις Τζουλια στο θέατρο Άνεσις

Με το αριστούργημα του Aύγουστου Στρίντμπεργκ, Δεσποινίς Τζούλια, επιστρέφει ο χορογράφος και σκηνοθέτης Σταύρος Λίτινας, παρουσιάζοντας ξανά, από τις 7 Μαρτίου, στη σκηνή του θεάτρου Άνεσις την πρωτοφανή εκδοχή της δημοφιλέστερης ηρωίδας του Σουηδού συγγραφέα σε μια παράσταση Flamenco. Η υπόθεση εκτυλίσσεται γύρω από τη σχέση που αναπτύσσει η νεαρή κόρη του κόμη με τον υπηρέτη της και το πώς από θύτης γίνεται το θύμα, διεισδύοντας αριστοτεχνικά στο δίπολο «φόβος και εξουσία» Θέατρο Άνεσις, λεωφ. Κηφισίας 14, Αμπεκόληποι, 210 7488881-2, Δευτ. & Τρ. 21:00, εισ.: €14 (κανονικό), €10 (μειωμένο)

20 εγκλημα και Τιμωρία στο θέατρο Άνεσις

Το αριστούργημα του Φιόντορ Ντοστογιέφσκι, Έγκλημα και Τιμωρία, σε σκηνοθεσία του Λεβάν Τσουλάτζε συνεχίζει την επιτυχημένη πορεία του στο θέατρο Άνεσις. Το έργο, βασισμένο σε αληθινή ιστορία, περιγράφει το διπλό φονικό που διαπράττει ένας φοιτητής της Νομικής στην Πετρούπολη με αρχικό κίνητρο τη ληστεία, ενώ κατά βάθος φαίνεται πως επιδίωξε να υπερβεί

26 lifo – 25.2.16

αίθουσα διδασκαλίας ξετυλίγει τη διττή της ταυτότητα, της δασκάλας μα και της γυναίκας που εξουσιάζει. Μια αλληγορία πάνω στη δύναμη της εξουσίας, όπως τη συναντάμε στην κοινωνία, στην οικογένεια, στο σχολείο, στην Εκκλησία, στο κράτος… ΘΕΑΤΡΟ ΧΩΡΑ, Aμοργού 20, Κυψέλη, 210 8611200, Δευτ.-Τρ. 21:00, εισ.: €15, €10

23 Ισορροπιστης αεροσκαφων τα ηθικά και κοινωνικά όρια. Πρωταγωνιστούν: Ιεροκλής Μιχαηλίδης Τάσος Ιορδανίδης, Θάλεια Ματίκα, Σοφία Πανάγου, Δημήτρης Καπετανάκος, Δημήτρης Διακοσάββας, Θοδωρής Κατσαφάδος. Λεωφ. Κηφισίας 14, Αμπελόκηποι, 210 7488881-2, Τετ. & Κυρ. 19:30, Πέμ. 20:00, Παρ. & Σάβ. 20:30, εισ.: €16, €19, €14 (μειωμένο), €10 (άνεργοι)

21 Το γλυκο πουλι της νιοτης στo θέατρο Άλμα

Ένα από τα πιο γνωστά και αγαπημένα έργα του Tενεσί Ουίλιαμς, το Γλυκό πουλί της νιότης, σκηνοθετεί στο θέατρο Άλμα η Αναστασία Ρεβή, με πρωταγωνιστές την Κατερίνα Μαραγκού και τον Όμηρο Πουλάκη. Σε μια πόλη του αμερικανικού Νότου τη δεκαετία του ’60 συναντιούνται ο Τσανς Γουέιν και η Αλεξάντρα ντελ Λάγκο, δύο άνθρωποι μόνοι, κυριευμένοι απ’ τους φόβους και τις παραισθήσεις τους. θέατρο Άλμα, Αγίου Κωνσταντίνου & Ακομινάτου 15-17, 210 5220100, Τετ. (λαϊκή απογευματινή) & Κυρ. 19:00, Πέμ. 20:00, Παρ.-Σάβ. 21:00, Εισ.: €10-18

22 Δεσποινις Μαργαριτα

στην… τάξη του θεάτρου Χώρα Η Έφη Μουρίκη υποδύεται τη Δεσποινίδα Μαργαρίτα στον συγκλονιστικό μονόλογο του Ρομπέρτο Ατάιντε, σε σκηνοθεσία του Πέτρου Ζούλια. Μια δασκάλα του Δημοτικού που στην

στον Πολυχώρο Αθηναΐς Η απίστευτη πρόκληση με την οποία έρχεται αντιμέτωπος ο ήρωας που υποδύεται ο Δημήτρης Πιατάς, ένας άνθρωπος που ζει σε μια επαρχιακή πόλη, όταν αποφασίσει να ασχοληθεί με τα διοικητικά της τοπικής ποδοσφαιρικής ομάδας συνιστά την υπόθεση της κωμωδίας του Θόδωρου Θεοδωρίδη, που το ΔΗΠΕΘΕ Καβάλας φέρνει και στην Αθήνα. Σκηνοθεσία: Θοδωρής Γκόνης. Παίζουν: Αλέξανδρος Τούντας, Ανδρέας Ανδρέου Πολυχώρος Αθηναΐς (Καστοριάς 34-36, Βοτανικός), 210 3480000, Κυρ. 20:00, Δευτ.-Τρ. 21:00, έως 8 Μαρτίου, εισ.: €12, €10 (μειωμένο)

24 Προδοσια

στο Δημοτικό Θέατρο Πειραιά Η Προδοσία του Χάρολντ Πίντερ επιστρέφει από τις 7 Μαρτίου σε μια παράσταση-περιήγηση στον χώρο και στον χρόνο, σε σκηνοθεσία του Γιάννη Μόσχου. Η υπόθεση αφορά τη δεκαετή διαδρομή της ερωτικής σχέσης ενός άντρα με τη σύζυγο του καλύτερού του φίλου. Στη νέα αυτή σκηνική εκδοχή της Προδοσίας οι θεατές περιηγούνται μαζί με τους ηθοποιούς (Γιώργος Γλάστρας, Μαρία Σκουλά, Νίκος Ψαρράς) σε διάφορους χώρους του θεάτρου (σκηνή, μπαρ, φουαγιέ, κλιμακοστάσια), όπου εξελίσσονται οι εννέα σκηνές του έργου. Ηρώων Πολυτεχνείου 32 & Βασιλέως Γεωργίου, 210 4143310, 210 4143320, Σάβ. 18:00, Κυρ.-Τρ.

21:30, εισ.: €15, €10 (φοιτητικό), €8 (ΑμεΑ, άνεργοι)

Θέατρο σε καιρό κρίσης Ο Αντώνης Κοκολάκης εξηγεί πώς διαμορφώνονται πλέον οι επιλογές του θεατρόφιλου κοινού.

Η

κρίση πιστεύω ότι έκανε το εξής καλό στο θέατρο: το κοινό ψάχνεται περισσότερο, διαβάζει περισσότερο, ενημερώνεται περισσότερο και, γενικά, πηγαίνει προετοιμασμένο σε μια παράσταση. Θέλει να είναι σίγουρο για την απόφασή του όσον αφορά την επιλογή της θεατρικής παράστασης που θα παρακολουθήσει. Δεν το αφήνει στην τύχη και οι απαιτήσεις του έχουν μεγαλώσει. Είναι πιο συνειδητοποιημένο γι’ αυτό που έχει επιλέξει. Με λίγα λόγια, η κρίση ένωσε το θεατρόφιλο κοινό που βλέπει το θέατρο ως διέξοδο στα αδιέξοδά του. Ευθύνη μεγάλη για τους καλλιτέχνες, να μην προδώσουν την εμπιστοσύνη του κοινού, γιατί πλέον ο πήχης των απαιτήσεων έχει ανέβει σημαντικά.

25.2.16 – lifo

27

απο ton χρήστο παρίδη. φωτογραφια: παρις ταβιτιαν.

οιAθηναίοι

q Γεννήθηκα στην Καβάλα και 1,5 χρονών πήγα στη Θεσσαλονίκη. Μεγάλωσα στην οδό Καλαποθάκη, στην Αριστοτέλους. Κάθε καλοκαίρι, με το που έκλειναν τα σχολεία στις 21 Ιουνίου, φεύγαμε για τρεις μήνες σ’ ένα ερημικό σπίτι του παππού μου έξω από την Καβάλα, δίπλα στη θάλασσα –τότε του έλεγαν ότι πήγε κι έχτισε στους λύκους–, το οποίο έχω ακόμα. Καθώς δεν οδηγούσε ούτε η μαμά ούτε ο μπαμπάς μου, ερχόταν το ταξί, φόρτωναν όλα τα πράγματα και πηγαίναμε. Ένα σπίτι μόνο γυναικόπαιδα, οι άντρες ερχόντουσαν το Σάββατο κι έφευγαν Δευτέρα. Στη Θεσσαλονίκη επιστρέφαμε τον Σεπτέμβρη, με το που άνοιγαν τα σχολεία.

q Αδέλφια δεν είχα, εκτός από μια ετεροθαλή αδελφή από τον πρώτο γάμο του πατέρα μου, που όμως ήταν 19 χρόνια μεγαλύτερή μου. Ο μπαμπάς μου είχε χηρέψει από την πρώτη του γυναίκα. Είχε καταγωγή από την Καλαμάτα, ήταν πολιτικός μηχανικός και μετά τον πόλεμο εγκαταστάθηκε στην Καβάλα. Ήταν πολύ άτυχος γιατί έχασε και τη δεύτερη γυναίκα του. Η μαμά πέθανε στα 46 της από καρκίνο καραμπινάτο. Αυτό με καθόρισε. Πιστεύω ότι το να χάσεις τη μητέρα σου σε οποιαδήποτε ηλικία είναι τρομερό. Απλώς, όταν είσαι πιο μικρός και πάνω στην εφηβεία, κάτι τέτοιο σου διαμορφώνει τον χαρακτήρα. Είχα πάρα πολλά πράγματα που με ταλαιπωρούσανε, που μπορεί ακόμα να με ταλαιπωρούν, και που οφείλονται εκεί. Εξαιτίας αυτής της έλλειψης, της αίσθησης της απώλειας, προετοίμαζα πάντοτε τον εαυτό μου για το τέλος σε όλες μου τις σχέσεις.

q Ίσως και το ότι διάλεξα το θέατρο, που έχει ένα τέλος που γνωρίζω από πριν, να οφείλεται σε αυτό. Δημιουργούσα εγώ η ίδια το τέλος των συναισθηματικών μου σχέσεων, γιατί, παρόλο που ήθελα πάρα πολύ να κρατήσουν, φοβόμουν ότι θα πονέσω, κι έτσι «έφτιαχνα» η ίδια το τέλος τους. Πολλές φορές έλεγα για κάποιο θεατρικό έργο «τι αριστούργημα», γιατί ήξερα το τέλος από την αρχή, δεν είχα αγωνία για το πώς θα τελείωνε. Είχα πάει σε μια ψυχαναλύτρια και της έλεγα ότι η μαμά μου ήταν ηρωίδα επειδή δεν μου έλεγε ότι θα πεθάνει για να μην πονέσω. Εκείνη με ρώτησε: «Και δεν πόνεσες;». Συνειδητοποίησα πόσο μεγάλο λάθος έκαναν τότε οι οικογένειες, που νόμιζαν ότι προφυλάσσουν τα παιδιά με το να μην τους λένε την αλήθεια. Τον θάνατο τον δικό μου, με έναν περίεργο τρόπο, δεν τον φοβάμαι σχεδόν καθόλου. Με τρομάζει πάρα πολύ ο θάνατος δικών μου ανθρώπων. Αυτό μου δημιουργεί μεγάλο πανικό.

q Τη Θεσσαλονίκη εκείνης της εποχής τη θυμάμαι σαν ένα παραμύθι. Φύγαμε από την Καλαποθάκη και μετακομίσαμε σε ένα σπίτι απέναντι από τη ΧΑΝΘ και τη Διεθνή Έκθεση, που κάθε Σεπτέμβρη ήταν το μεγάλο γεγονός της πόλης. Θυμάμαι τα πυροτεχνήματα, που κάθε βράδυ ξαπλώναμε όλα τα πιτσιρίκια στο παρκάκι που παρεμβάλλεται εκεί και τα βλέπαμε. Θυμάμαι έντονα και τα λουκάνικα με τη μουστάρδα που έτρωγαν όλοι τότε στην Έκθεση. Έχω ακόμα τη γεύση τους. Ένας φίλος μας είχε θεωρείο στην Εταιρεία Μακεδονικών Σπουδών και κάθε Δευτέρα πηγαίναμε με τη μαμά μου και ακούγαμε την Κρατική Ορχήστρα. Μεγάλωσα με πάρα πολλή κλασική μουσική και μπαλέτο. Με πήγαινε σε οποιαδήποτε ταινία είχε σχέση με μπαλέτο, γυρνούσα σπίτι, έβαζα τα φουλάρια της και άρχιζα τον χορό. Έκανα και μαθήματα μέχρι που η μαμά πέθανε και ήρθαμε με τον μπαμπά να μείνουμε στην Αθήνα – τότε σταμάτησα.

q Με την Αθήνα είχα σχέση από πολύ νωρίς. Η αδελφή της μαμάς μου ήταν παντρεμένη εδώ κι ερχόμασταν κάθε Πάσχα και τις 15 μέρες των διακοπών τις περνούσα στο σπίτι της, στη Φιλοθέη. Όλα τα αδέλφια του μπαμπά μου ήταν επίσης εδώ, εκείνοι έμεναν στη Βασιλέως Κωνσταντίνου. Μαγευόμουν από την Αθήνα. Αλλά ως παιδί τη συνέδεα κυρίως με αγαπημένους ανθρώπους, το ότι ερχόμουν εδώ κι έβλεπα τους θείους μου, τις θείες μου, τις ξαδέρφες μου. Το περιβάλλον άρχισα να το καταλαβαίνω σιγά-σιγά. Μου άρεσε, όμως δεν είχα πει ότι ήθελα να ζήσω στην Αθήνα. Υπάρχουν μέρη από τα οποία όταν περνάω μου έρχονται ακόμα οι μυρωδιές. Όπως το Zonar’s, όπου με πήγαινε ο μπαμπάς, ή ο Μαύρος Γάτος στο Παγκράτι, όπου τρώγαμε. Επειδή ερχόμουν το Πάσχα, παντού μύριζε πάρα πολύ ωραία. Αυτό η Θεσσαλονίκη δεν το είχε. Τα εσπεριδοειδή της Αθήνας, οι νεραντζιές, οι πασχαλιές στη Φιλοθέη, όλα αυτά έκαναν την πόλη να μοσχοβολάει. Όταν μια φορά μου είπαν ότι θα πηγαίναμε στο θέατρο να δούμε τον Μυράτ και τη Ζουμπουλάκη, δυσανασχέτησα, γιατί είχα πάει στη Θεσσαλονίκη σε κάτι σοβαρές παραστάσεις και είχα βαρεθεί. Πήγα με μισή καρδιά, αλλά ήταν ένα υπέροχο μπουλβάρ και πέρασα πάρα πολύ ωραία. Όχι, δεν μου έκανε κανένα κλικ. Ποτέ δεν είχα σκεφτεί ότι θα γινόμουν ηθοποιός. Ποτέ, ποτέ!

q Ζήσαμε 3 χρόνια στην Αθήνα. Μέναμε στην Ερατοσθένους, στο Παγκράτι. Στην τελευταία τάξη του εξατάξιου γυμνασίου τον πείθω να επιστρέψουμε στη Θεσσαλονίκη, γιατί μου άρεσε ένα αγόρι που είχα γνωρίσει το καλοκαίρι. Πρέπει να πω ότι είχα αρκετά δύσκολη εφηβεία μετά τον θάνατο της μαμάς και δεν μου χαλούσε χατίρι. Είχα και μια καλή μου φίλη, με την οποία θα πηγαίναμε στο ίδιο σχολείο. Γραφτήκαμε στη Σχολή Βαλαβάνη, όπου ήταν συμμαθήτριά μου η Μόνα Κιτσοπούλου, κόρη του διευθυντή του ΚΘΒΕ. Είχαμε έναν καταπληκτικό φιλόλογο, τον Γιώργο Ισαακίδη, ο οποίος ήθελε να ανεβάσει στο τέλος της χρονιάς μια τραγωδία. Η Μόνα έπαιζε την Ηλέκτρα και κάποια κορίτσια τους αντρικούς ρόλους. Εγώ με τη φίλη μου καπνίζαμε στις τουαλέτες και γελούσαμε μαζί τους. Όταν ανακάλυψα ότι έχαναν μαθήματα, είπα «θα πάω κι εγώ». Ήμουν τρελαμένο παιδί. Πήγα για να χάσω μαθήματα κι επειδή τραγουδούσα και χόρευα, με έκαναν κορυφαία του Χορού. Ξαφνικά βρήκα ότι αυτό ήθελα να κάνω στη ζωή μου! Από τη φύση μου ήμουν πάρα πολύ δειλό παιδί και ανακάλυψα έναν τρόπο να ξεπερνάω τη δειλία και τον φόβο μου. Ήρθαν πάρα πολλοί από το Κρατικό να δουν τη Μόνα κι έπεσαν όλοι επάνω μου να πάω στο θέατρο. Πήγα στον μπαμπά μου και του είπα: «Δεν θα γίνω αρχιτεκτόνισσα, θα πάω στο θέατρο».

Λυδία Φωτοπούλου Ηθοποιός. Γεννήθηκε στην Καβάλα, ζει στο Μετς.

O Ανδρέας Βουτσινάς ήταν ο μεγάλος δάσκαλός της στο θέατρο.

28 lifo – 25.2.16

οιAθηναίοΙ

Λυδία Φωτοπούλου

q Ο πρώτος μεγάλος μου ρόλος ήταν στο

Έρωτας και Ραδιουργία τη δεύτερη χρονιά. Τότε ήρθε ο Βουτσινάς, 4950, νεότατος, κι έφερε έναν αέρα και μια διδαχή στον ηθοποιό αλλιώτικα. Έπαιζα τότε Οφηλία και του ζήτησα να παίξω στην Τρελή του Σαγιό. Έκανα μια λουλουδού που όλο κι όλο έλεγε: «Θέλετε λίγες βιολέτες;». Πόσα άκουσα από τον Βουτσινά γι’ αυτήν τη λουλουδού! Τον θεωρώ δάσκαλό μου. Πραγματικά, άλλαξε τον τρόπο σκέψης μου. Μέχρι τότε το θέατρο ήταν ο ηθοποιός να γυρνάει πίσω από μια γενική κατάσταση. Ο Βουτσινάς ήξερε πώς να διδάξει σε έναν ηθοποιό με ποιον τρόπο να χρησιμοποιεί τη ζωή του. Δηλαδή το σύστημα του Actor’s Studio, που μας ήταν άγνωστο.

q Στην Ελένη έπαιξα τη Θεονόη, γυμνόστηθη δίπλα στην Αλεξάνδρα Λαδικού. Θυμάμαι, πριν από την πρεμιέρα στους Φιλίππους, Κουρουπό-Φωτόπουλο-Βουτσινά να κρατάνε το κεφάλι τους και να λένε: «Τι κάνουμε; Θα μας δείρουν», αλλά την επόμενη μέρα έγινε ο χαμός. Ήταν μια παράσταση που αγαπήθηκε απίστευτα από τον κόσμο, αλλά οι εφημερίδες, μετά την Επίδαυρο, την κατακρεούργησαν. Αργότερα έκανα μαζί του Μήδεια, η οποία δουλεύτηκε ολόκληρη πάνω σε μια φωτογραφία της μαμάς μου. Στη ψυχή του ήταν Μήδεια ο Βουτσινάς. Θα έκανε τα πάντα μπροστά σε μια προδοσία. Τότε η τραγωδία ήθελε ένα μέγεθος. Ο Βουτσινάς κατηγορήθηκε ότι μετέτρεψε τη Μήδεια σε δράμα. Αλλά και πάλι, είχε μεγάλη αποδοχή. Αποτέλεσε στροφή. Ήταν και η μετάφραση του Χειμωνά. Στους Φιλίππους έφερναν φαντάρους που βαριόντουσαν και στη Μήδεια είχαν ανάψει τους αναπτήρες σαν σε ροκ συναυλία.

q Στα 23 μου έγινα μαμά, κάτι που το ήθελα πολύ λόγω του χαμού της δικής μου. Ήταν 12 χρονών ο γιος μου και είχε έρθει να δει μια άλλη υπέροχη δουλειά μου με τον Βουτσινά, τη Νύχτα της Ιγκουάνα. Με βουρκωμένα μάτια με άρπαξε και μ’ έβαλε μέσα στην ντουλάπα –δεν ήξερε πού αλλού να με πάει– και μου είπε: «Μαμά, δεν θα σε αφήσω ποτέ, ποτέ, ποτέ». Η αίσθηση της μοναξιάς είχε περάσει σε ένα παιδί. Να πόσο μπορεί να επηρεάσει το θέατρο τους ανθρώπους. Ευτυχώς, δεν το κράτησε και ταξιδεύει συνεχώς.

q Ο Χουβαρδάς ήρθε επίσης νωρίς στη ζωή μου. Κάναμε τον Πειρασμό και μετά το Κρίμα που είναι πόρνη, όπου έκανα την Αναμπέλα. Εξαιρετική παράσταση, με ένα εκπληκτικό σκηνικό του Φωτόπουλου. Η οργάνωση του Γιάννη είναι κάτι το αξιοζήλευτο. Δύο χρόνια πριν ανοίξει το Αμόρε μου είχε πει: «Δεν ξέρω τι θα κάνεις με τη ζωή σου στη Θεσσαλονίκη, αλλά θα αποφασίσεις να κατέβεις στην Αθήνα». Τα χρόνια του Αμόρε ήταν πάρα πολύ ωραία. Στο Κρατικό σε έντυναν, σε έφτιαχναν, σε έβαφαν, δεν είχες ν’ ασχοληθείς με τίποτα. Εκεί όλα περνούσαν από τα χέρια μας. Τα ωράρια έπαυαν να είναι πεντάωρα και ήταν κάτι ξενύχτια τρελά. Όλα αυτά ασκούσαν φοβερή γοητεία επάνω μου. Μια συλλογικότητα πρωτόγνωρη σε σχέση με τη δημοσιοϋπαλληλική νοοτροπία που υπήρχε στο Κρατικό, όπου δεν τολμούσες να κάνεις μια ώρα πρόβα παραπάνω.

q Κανένας ηθοποιός δεν μπορεί να κάνει κάτι μεγάλο αν δεν του έχει στρωθεί από κάτω μια παράσταση. Ο σκηνοθέτης είναι αυτός που σου στρώνει το χαλί. Ο Βουτσινάς είχε πάντα μια φοβερή και πολύ ωραία άποψη, όπως ο Καραθάνος είχε μια πολύ ωραία στιγμή για τον μονόλογο της Γκόλφως. Βάζει μια ορχήστρα να παίζει και πέντε καρέκλες, και κάθεσαι μπροστά στον κόσμο και μιλάς για την αγάπη. Πρέπει να είσαι ατάλαντος για να μην το κάνεις. Ο Νίκος είναι ηθοποιός και είναι υπέροχο να δουλεύεις με κάποιον που σε ξέρει, γιατί ξέρει και τον εαυτό του. Επίσης, αισθάνομαι ότι ψάχνουμε πολύ ίδια πράγματα. Είναι βαθιά ανθρώπινος, μου αρέσει ο τρόπος που μιλάει. Ίσως να μην είναι πάντα ξεκάθαρος, αλλά μπορεί να πει κάτι τόσο ωραίο, που να σε ανεβάσει σκαλιά στη σκέψη σου. Με τον Χουβαρδά θα φτάσεις στην πρεμιέρα και δεν θα έχεις κανένα άγχος για το τι πρέπει να κάνεις ή το πόσο καθαρό και ευκρινές θα είναι κάτι. Είναι όλα εξαιρετικά οργανωμένα. Λυπάμαι που δεν δούλεψα με τον Βολανάκη, αν και είχαμε μια πολύ καλή σχέση.

q Το θέατρο έχει προχωρήσει πάρα πολύ τα τελευταία χρόνια – η πρόοδός του είναι ανάλογη με αυτή των ηθο-

q Η Τζένη είναι πολύ μικρός ρόλος και όλο το θέμα της είναι η προδοσία. Είναι μια προδομένη και κατεστραμμένη που προδίδει. Δεν περίμενα ποτέ, ξέροντας το μοντέλο που κυριαρχεί στην Ελλάδα, ότι θα την έπαιζα και χάρηκα πολύ που μου το πρότεινε ο Γιάννης. Η παράσταση είναι πάρα πολύ πιστή στο κείμενο του Μπρεχτ και στη μουσική του Βάιλ. Στο θέατρο ξεχνιέσαι και θυμάσαι τα πράγματα που πιστεύεις και αγαπάς, αν η ζωή σε κάνει να τα ξεχνάς. Στην Όπερα της Πεντάρας ο Μπρεχτ μιλάει για πράγματα που είναι δίπλα σου: οι ζητιάνοι, οι πόρνες και οι τράπεζες που ανεβαίνουν.

q Σε άσχημες εποχές ο άνθρωπος έχει ανάγκη από κάτι ωραίο: μια ιστορία, μια ομορφιά, την απόδραση, να βυθιστεί σε κάτι ωραίο. Ζούμε πάρα πολύ δύσκολες εποχές παγκοσμίως. Ακόμα δεν έχουμε καταφέρει, ως πλάσματα πάνω σε αυτό τον πλανήτη, να δούμε προς τα πού μπορούμε να πάμε ώστε να εξελιχθούμε σε σχέση με τα ζώα. Εγώ με τον σκύλο μου τον Ραχάτ έχουμε πολλά κοινά. Η συναισθηματική ευφυΐα δεν έχει βρεθεί ακόμα στον άνθρωπο, ώστε να μπορέσει να καλυτερέψει τη ζωή όλων. Πιστεύω ότι έχουμε χρέος να αποκτήσουμε συναίσθηση ο ένας του άλλου, ως πολίτες είτε άλλης χώρας είτε άλλων θρησκευμάτων, και δεν ξέρω πόσα χρόνια ακόμα θα χρειαστούν γι’ αυτή την εξέλιξη. Εξακολουθούμε να λειτουργούμε σαν τον πίθηκο που θέλει να φάει την μπανάνα εις βάρος των άλλων.

q Ρώτησαν τον Πίτερ Μπρουκ σε μια συνέντευξη ποιος είναι για εκείνον ο καλός ηθοποιός. Απάντησε: «Για μένα ο καλός ηθοποιός είναι ο καλός άνθρωπος». Έκανα χρόνια να καταλάβω τι εννοούσε. Γιατί δεν εννοούσε τον καλό άνθρωπο με την εκκλησιαστική ηθική αλλά σε σχέση με τη συναίσθηση. Να είναι Άνθρωπος. Ο Μπρουκ με έκανε να καταλάβω πόσο σημαντικό είναι να είσαι καλός Άνθρωπος. Να θυμόμαστε τι είναι να είσαι Άνθρωπος.

Η Τζένη είναι πολύ μικρός ρόλος και όλο το θέμα της είναι η προδοσία. Είναι μια προδομένη και κατεστραμμένη που προδίδει. Στην «Όπερα της Πεντάρας» ο Μπρεχτ μιλάει για πράγματα που είναι δίπλα σου: οι ζητιάνοι, οι πόρνες, οι τράπεζες που ανεβαίνουν.

30 lifo – 25.2.16

☛

ποιών. Ήρθαν πάρα πολλές παραστάσεις απ’ έξω, ανέβασαν το επίπεδο και ο Έλληνας ηθοποιός δεν έχει να ζηλέψει τίποτα από έναν ξένο. Εγώ στο θέατρο θέλω να αναγνωρίσω κάτι. Έτσι κι αλλιώς, η τέχνη με ενδιαφέρει όταν αφορά τον άνθρωπο. Έχουμε ένα μεγάλο ερωτηματικό δίπλα στη λέξη άνθρωπος. Τι είμαστε, γιατί είμαστε, γιατί αυτό το μονοπάτι της Αρετής και της Κακίας πάντα μας μπερδεύει. Υπάρχει από τη μυθολογία μας και πάντα ο άνθρωπος έχει αυτό το δίλημμα. Πρόκειται για μεγάλα ζητήματα που θέτει η τέχνη σε όλες τις μορφές της, και το θέατρο είναι μία από αυτές. Δεν με ενδιαφέρει ο τρόπος που θα το κάνεις, αρκεί αυτό να με κάνει να αναγνωρίσω, να απαντήσω ή να αναρωτηθώ σε κάτι. Δεν θέλω να βλέπω κάτι απλώς για να δω το μοντέρνο του ή το δήθεν του.

ΙNFO Η Λυδία Φωτοπούλου υποδύεται την Τζένη στην Όπερα της Πεντάρας του Μπέρτολτ Μπρεχτ. Μουσική: Κουρτ Βάιλ Σκηνοθεσία: Γιάννης Χουβαρδάς Θέατρο Παλλάς Από τις 24 Φεβρουαρίου.

Τhe Good LiFO

ατ η μ ω ρ ε ι αφ ν ο π ε μ π τ σικ

μυστικα

εν οψει τησ τσικνοπεμπτησ η lifo καταγραφει ολα οσα πρεπει να γνωριζετε αν θελετε να μαγειρευετε κρεασ! Πώς να γίνετε χασάπης, σε μερικά απλά μαθήματα. Από τη Νίκη Μηταρέα. Ξέρετε ποιο είναι το πιο ακριβό κομμάτι του μοσχαριού; Αν σας λέγανε «θα φάμε έναν εκλεκτό μεζέ αράχνη», τι θα σκεφτόσασταν; Ψήνεστε να τσιμπήσουμε μια… βασιλοπούλα; Μήπως πιστεύετε ότι η τορτουγίτα είναι πόλη της Ισπανίας; Αν αποτύχατε σε αυτό το πρόχειρο τεστ, τότε χρειάζεστε επειγόντως μαθήματα… χασαπικής. Αλλιώς, θα είστε αιωνίως καταδικασμένοι να τρώτε μόνο μπριζόλα. Μπήκαμε στο κρεοπωλείο «Ο Στέλιος» στην Καστέλλα και μιλήσαμε με μια οικογένεια

κρεοπωλών που έχει τη γνώση και την εμπειρία τριών γενεών. Ο Νίκος Στραβαχιλλέας ξεκλείδωσε τα μυστικά για το πώς θα επιλέξουμε καλό και προσιτό κρέας. Ο ίδιος, άλλωστε, πιστεύει ότι καλός πελάτης είναι ο ενημερωμένος καταναλωτής, γι’ αυτό φροντίζει πάντα, εκτός από εκλεκτά κομμάτια κρέατος, να δίνει και τις κατάλληλες συμβουλές. Στις επόμενες σελίδες οι καλοί μας χασάπηδες παραθέτουν το πλήρες λεξικό του κρέατος για όλους όσοι θέλουν να ξέρουν τι παίρνουν.

φωτογραφιεσ: παρισ ταβιτιαν 25.2.16 – lifo

31

Τhe Good LiFO

Μοσχαρι Κάθε μοσχαρίσιο μπούτι χωρίζεται σε τρία κομμάτια: στο μπούτι, στο κόντρα και στη λάπα. Η πλάτη χωρίζεται στο στήθος, στην ελιά, στη σπάλα και στην μπριζόλα. Από το μπούτι προέρχονται: 1. Το κιλότο , το μέρος του κρέατος από τη λεκάνη του μοσχαριού, που έχει λίγο κολλαγόνο (ζελέ) και γίνεται ωραίο στο μαγείρεμα. Είναι ιδανικό για κοκκινιστό, λεμονάτο και ψητό της κατσαρόλας. Τιμή: 11 ευρώ το κιλό, χωρίς κόκαλο.

2. Το στρογγυλό, το μέρος του κρέατος που βρίσκεται λίγο κάτω από το γόνατο του ζώου. Το κρέας έχει λιγότερο κολλαγόνο, είναι στεγνό, δεν έχει λίπος και είναι ιδανικό για όσους ακολουθούν πρόγραμμα δίαιτας. Μαγειρεύεται στην κατσαρόλα και ταιριάζει σε γιουβέτσι. Τιμή: 11 ευρώ το κιλό.

3. Νουά, το κρέας που βγαίνει από την εσωτερική πλευρά του μηρού. Είναι άπαχο και γίνεται βραστό στην κατσαρόλα, ό,τι πρέπει για δίαιτα. Μαγειρεύεται ολόκληρο και είναι ιδανικό για

λεμονάτο, κοκκινιστό, αλλά μπορεί να γίνει γεμιστό με καρότο ή λίγο σκόρδο. Ταιριάζει στα επίσημα τραπέζια, μια και μετά το μαγείρεμά του μπορεί να κοπεί σε ροδέλες χωρίς να χαλάσει το σχήμα του. Τιμή: 11 ευρώ το κιλό.

4. Η ουρά, σκληρό κομμάτι κρέατος, άπαχο, ιδανικό για κιμά. Μαγειρεύεται, όμως, αποκλειστικά στην κατσαρόλα, κοκκινιστή ή κρασάτη. Τιμή: 11 ευρώ το κιλό.

5. Το τρανς, το κομμάτι που βγαίνει από την εξωτερική πλευρά του μπουτιού. Είναι τελείως άπαχο το κρέας του, μαλακό και κόβεται σε επίπεδες φέτες, από τις οποίες γίνεται το σνίτσελ. Δίνει καλή εναλλακτική στην κλασική μπριζόλα, αφού γίνεται ψητό, αλλά μπορείς να το περάσεις ελαφρά και από το τηγάνι γιατί δεν έχει λίπος. Τιμή: 11 ευρώ το κιλό.

6. Η αράχνη, η γαλλική ονομασία για το κομμάτι του κρέατος που βγαίνει από το κόκαλο της λεκάνης και θυμίζει την αράχνη. Η ποσότητα είναι λίγη, αφού από τα 70 κιλά του μοσχαριού βγαίνουν μόνο 400 γρ. κρέατος. Εκλεκτός μεζές που γίνεται στα κάρβουνα και πρόσφατα άρχισε να γίνεται γνωστός στην ελ-

διατηρηση

▼ Το κρέας διατηρείται στη συντήρηση του ψυγείου για 3-4 μέρες και μετά μπαίνει στην κατάψυξη.

ληνική κουζίνα. Έχει πολύ μαλακό κρέας και κάθε μπουκιά είναι φουλ νοστιμιάς. Για να τον δοκιμάσεις, πρέπει να… έχεις φίλο τον κρεοπώλη.

7. Η πεκάνια, το μέρος εκείνο του κρέατος που βρίσκεται πάνω από το κιλότο. Η καταγωγή της είναι από τη «μάνα» του κρέατος, την Αργεντινή. Στη χώρα μας έκανε ντεμπούτο τα τελευταία χρόνια σε εστιατόρια όπου ο μεγάλος πρωταγωνιστής είναι το κρέας. Ψήνεται ολόκληρο το κομμάτι ή κόβεται σε λεπτά κομμάτια σαν μικρή ταλιάτα και ψήνεται στην γκριλιέρα. Η νοστιμιά της πεκάνια με το μαλακό κρέας δεν άργησε να περάσει στα μενού αρκετών εστιατορίων. Τιμή: 11,50 ευρώ το κιλό το ελληνικό, ενώ το εισαγωγής είναι ακριβότερο.

8. Η τορτουγίτα στη γλώσσα των κρεοπωλών είναι ο εσωτερικός μυς (ποντίκι) από το μπούτι του μοσχαριού. Έχει λιγότερο ζελέ από οποιαδήποτε άλλα «ποντίκια» του ζώου. Μαλακό κρέας που γίνεται ωραιότατο γιουβέτσι, ψητό στον φούρνο με πατάτες, αλλά μαγειρεύεται και στην κατσαρόλα με ντοματένια σάλτσα. Τιμή: 11 ευρώ το κιλό.

➡ Νέες Hellmann’s Grill sauces Οι γεύσεις που θα απογειώσουν το κρέας της Τσικνοπέμπτης.

Τρεις νέες απολαυστικές grill sauces, εμπνευσμένες από όλον τον κόσμο, φέρνει η Hellmann’s και υπόσχεται να απογειώσει τα κρεατικά και να ανεβάσει το BBQ σε άλλα επίπεδα. Οι νέες σος που έρχονται σε γυάλινο μπουκάλι και καλύπτουν όλα τα γούστα είναι τέλειες για μαρινάρισμα, γλασάρισμα ή δίπλα στο πιάτο. Δοκιμάστε

32 lifo – 25.2.16

την American Smokey Barbecue Sauce, με την πλούσια καπνιστή γεύση, σε μπριζόλα και κοτόπουλο, και την Australian Sweet Grill Sauce, με τη γλυκιά, καπνιστή γεύση, σε μοσχάρι ή λουκάνικο. Και για τους πιο τολμηρούς ήρθε η Brazilian Spicy Churrasco Sauce με πιπεριές chilli για το πιο ζουμερό χοιρινό.

25.2.16 – lifo

33

Τhe Good LiFO

9. Το οσομπούκο, που πήρε την ονομασία του από το ιταλικό πιάτο για την παρασκευή του οποιου χρησιμοποιείται. Στην ουσία πρόκειται για το ποντίκι με το κόκαλο. Σιγομαγειρεύεται με τον παραδοσιακό τρόπο, με κόκκινη ή λευκή σάλτσα. Ταιριάζει και στη γάστρα με λαχανικά, για να μαγειρευτεί αρκετές ώρες στον φούρνο. Είναι πολύ νόστιμο κρέας, πράγμα που οφείλεται στο πολύ κολλαγόνο που έχει το συγκεκριμένο κομμάτι, και η γεύση του ενισχύεται από το μεδούλι στο κόκαλο. Τιμή: 10,50 ευρώ το κιλό.

10.Το κόντρα είναι η μπριζόλα του μπουτιού και δίνει: 10α Το φιλέτο, που βρίσκεται από τη μέσα πλευρά της σπονδυλικής στήλης του ζώου, γι’ αυτό και είναι ιδιαίτερα μαλακό, επειδή στο σημείο αυτό δεν ταλαιπωρείται, ενώ από το συγκεκριμένο κομμάτι περνάει πολύ αίμα. Το φιλέτο είναι

εκλεκτό κρέας, θεωρείται το πιο ακριβό, αφού η τιμή του αγγίζει τα 29 ευρώ το κιλό, και από ένα μοσχάρι βγαίνουν μόνο δύο φιλέτα. Μιλάμε για περιορισμένη ποσότητα, που εκτοξεύει και την τιμή. Άπαχο κρέας, πολύ μαλακό, που γίνεται μόνο ψητό στη σχάρα ή στο τηγάνι κομμένο σε φέτες, αλλά μπαίνει και στον φούρνο ολόκληρο.

11. Τη λάπα, τα κομμάτια που προέρχονται από την κοιλιά του ζώου. Το κρέας είναι ιδιαίτερα μαλακό και γίνεται κιμάς. Η καρδιά της λάπας είναι ένα κομμάτι κρυφό που βρίσκεται κάτω από την κοιλιά, λέγεται skirt ή λεπτό διάφραγμα και χαρακτηρίζεται από τις κάθετες ίνες του κρέατος. Είναι εξαιρετικά τρυφερό και κάνει σουξέ στα αμερικανικά μενού από τη δεκαετία του ’80. Οι Έλληνες σεφ που τολμούν στην κουζίνα τους το επιλέγουν για την τρυφεράδα του. Τρώγεται ελάχιστο ψημένο. Τιμή:

στο ψυγειο

▼ Το κρέας φυλάσσεται σε μεμβράνη ή σε αλουμινόχαρτο, όταν διατηρείται στο ψυγείο. Ποτέ σε νάιλον.

➡ Biftekakia & Souvlakia Λεωφ. Συγγρού 141, Νέα Σμύρνη, 210 9353500 / Λεωφ. Κηφισίας 202 & Αγίας Σοφίας, Νέο Ψυχικό, 210 6723900-910 / Ιλισίων 26, Νέα Κηφισιά, 210 8001036, www.biftekakiasouvlakia.gr

Όποιο μαγαζί και να επιλέξεις από τα τρία, στα «Μπιφτεκάκια και Σουβλάκια» το σίγουρο είναι ότι θα φας από τα καλύτερα κρεατικά στη σχάρα σε πλούσιες μερίδες και σούπερ τιμές, για να τιμήσεις με τον καλύτερο τρόπο την Τσικνοπέμπτη. Το μενού συμπληρώνουν ολόφρεσκες σαλάτες και τόσο μεγάλη ποικιλία σε ορεκτικά (μανιτάρια πλευρώτους στη σχάρα, κριθαρένιος ντάκος κ.ά.), που δεν θα ξέρεις τι να πρωτοδιαλέξεις. Extra tip: Διαθέτει πολύ γρήγορο delivery.

34 lifo – 25.2.16

11,50 ευρώ το κιλό.

12. Την κόντρα μπριζόλα, που δεν έχει λίπος και το κρέας της είναι στεγνό, λίγο σκληρό, αλλά τρυφερό, όταν το μοσχάρι είναι σε μικρή ηλικία. Ψήνεται καλύτερα στα κάρβουνα, αλλά μπαίνει στο γκριλ και στο σχαροτήγανο. Το κόντρα χωρίς το κόκαλο είναι το εντρεκότ, εκλεκτό κομμάτι κρέατος, σχετικά ακριβό, που γίνεται ψητό στη σχάρα ή στο τηγάνι και συνοδεύεται από πλούσιες γαλλικές σάλτσες. Τιμή: 10, 20 ευρώ το κιλό. Πλάτη: Τα μέρη του κρέατος από την πλάτη είναι τα πιο μαλακά γιατί το μοσχάρι κάνει περισσότερες κινήσεις με το επάνω μέρος του σώματός του και η κίνηση ενεργοποιεί το κολλαγόνο, το υγρό που βοηθάει τους μυς να κινούνται και κάνουν το κρέας πιο μαλακό. Από την πλάτη προέρχονται: 13. Το στήθος με κόκαλο, που προτείνεται αποκλειστικά για βραστό. Το κόκαλο και το λιπάκι που έχει το κρέας δίνουν ωραίο, πηχτό ζουμί, που είναι εξαιρετικά δυναμωτικό. Θεωρείται από τα φτηνά μέρη του κρέατος. Τιμή: 6,90 ευρώ το κιλό.

14. Το καπάκι, το επάνω μέρος του στήθους. Γίνεται «σεντόνι» και μπορεί να γίνει γεμιστό με καρότο, πολύχρωμες πιπεριές και γραβιέρα και να τυλιχτεί σε ρολό για να μαγειρευτεί στην κατσαρόλα ή στη γάστρα. Προσιτό κομμάτι νόστιμου κρέατος. Τιμή: 8,50 ευρώ το κιλό.

15. Η ελιά (λαιμός), από τα πιο μαλακά αλλά και τα πιο νόστιμα κομμάτια του μοσχαριού. Μπορείς να το ζητήσεις από τον χασάπη με το κόκαλο αλλά και χωρίς. Ψήνεται στον φούρνο με πατάτες, γίνεται ωραιότατο γιουβέτσι, βραστό στην κατσαρόλα αλλά και κοκκινιστό. Δεν ταιριάζει σε BBQ. Θεωρείται από τα προσιτά μέρη του μοσχαριού. Τιμή: 8,90 ευρώ το κιλό με το κόκαλο.

16. Σπάλα Α) Χτένι: Ίσως το πιο μαλακό κομμάτι του ζώου, με πολύ κολλαγόνο, που του χαρίζει φοβερή νοστιμιά. Γίνεται φανταστικό κοκκινιστό, λεμονάτο, ταιριάζει στη γάστρα και ψητό στον φούρνο. Τιμή: 11 ευρώ το κιλό. Β) Το στρογγυλό της σπάλας είναι μαλακό κομμάτι κρέατος, αλλά χωρίς κολλαγόνο και το προτιμούν όσοι δεν αγαπούν τον ζελέ. Μαγειρεύεται στην κατσαρόλα κοκκινιστό ή λεμονάτο, μπαίνει στον φούρνο με πατάτες, αλλά δεν αναδεικνύει τη χάρη του στο BBQ. Τιμή: 11 ευρώ το κιλό. Γ) Σπαλομύτα ή βασιλοπούλα: Προέρχεται από την εσωτερική πλευρά της σπάλας και είναι κρέας πολύ μαλακό και άπαχο. Το θεωρούσαν από τα παλιά χρόνια ένα από τα καλύτερα κομμάτια του μοσχαριού και γι’ αυτό του έδωσαν την ονομασία «βασιλοπούλα». Μπαίνει σε δί-

➡ Peppers Χ. Tρικούπη 156, Νέα Ερυθραία, 210 8001040, facebook/pages/Peppers, www.thepeppers.gr

Ένα από τα πιο αγαπημένα σουβλατζίδικα των βορείων προαστίων, με δυνατό χαρτί, φυσικά, τα σουβλάκια του αλλά και το πολύ καλό κεμπάπ. Στην κουζίνα του Peppers θα βρείτε ακόμη κασερλί, μοσχαρίσιο σουτζούκι και δεκάδες σπιτικά ορεκτικά σε πολύ χορταστικές μερίδες. Οι μοναδικές του γεύσεις, σε συνδυασμό με την άψογη εξυπηρέτηση και τις καλές τιμές, το κάνουν αναμφίβολα ένα από τα πιο ξεχωριστά μαγαζιά του είδους στην Αθήνα. Extra tip: Στο τέλος θα σας γλυκάνουν με κέρασμα ζεστούς λουκουμάδες.

Για εκείνους που θέλουν να τσικνίσουν αλλιώς… Τσικνοπέμπτη στα ΚFC!

Για εσάς που Τσικνοπέμπτη σημαίνει κρέας σε χορταστικές μερίδες, αλλά έχετε βαρεθεί κάθε χρόνο τα ίδια και τα ίδια, τότε η επιλογή σας για φέτος είναι μόνο τα KFC! Εδώ το κοτόπουλο έχει την τιμητική του και έρχεται σε μεγάλες μερίδες και, φυσικά, σε σούπερ τιμές, χωρίς να περιμένετε με τις ώρες. Ειδικά για την ημέρα, σας προτείνουμε τα Buckets με διάφορες εκδοχές φρέσκου, ελληνικού, παναρισμένου κοτόπουλου που θα ικανοποιήσουν όλα τα γούστα. Από το Hot Bucket, αφιερωμένο αποκλειστικά στις καυτερές φτερούγες, έως τα Mixed, Kentucky αλλά και Family Feast Bucket για ποικιλία από τραγανά φιλετάκια, καυτερά μπούτια και ολόκληρα κομμάτια κοτόπουλου, για να χορτάσει όλη η παρέα. Και, φυσικά, σούπερ τραγανές και νόστιμες πατάτες για να τα συνοδεύσετε!

Extra tip: Μην ξεχνάτε ότι εδώ θα φάτε τα πιο ζουμερά burgers και λαχταριστές τορτίγιες με κοτόπουλο. Δίκτυο εστιατορίων:  Γλυφάδα, Λαζαράκη 4  Πειραιάς, Ακτή Μουτσοπούλου 12  Village Αγ. Ι. Ρέντη, Θηβών 228  Παγκράτι, Υμηττού 123 & Εκφαντίδου 2  The Mall Athens, Α. Παπανδρέου 35  Metro Mall, Λ. Βουλιαγμένης 276  Σύνταγμα, Μητροπόλεως 3  Mediterranean Cosmos, Πυλαία Delivery από τα εστιατόρια Γλυφάδας, Πειραιά, Παγκρατίου και Village Ρέντη. www.kfc.gr

➡ Η Πόλη Δεκελείας 130 & Φωκών 1, Νέα Φιλαδέλφεια, 210 2521000

Η Πόλη είναι η καινούργια πρόταση της Νέας Φιλαδέλφειας, που προσφέρει ένα μοναδικό μενού με πινελιές ανατολίτικης κουζίνας, χρησιμοποιώντας πάντα φρέσκα και αγνά υλικά, σε συνδυασμό με ένα περιβάλλον που φέρει στοιχεία ρετρό. Αυθεντικό κεμπάπ, πεϊνιρλί στον ξυλόφουρνο και χειροποίητο κιουνεφέ με μοναδικές γεύσεις παγωτού, όπως το τριαντάφυλλο.

25.2.16 – lifo

35

Τhe Good LiFO

Χοιρινο

χτυ για να κρατήσει το σχήμα του στην κατσαρόλα ή κόβεται σε ροδέλες για μαγειρευτό.

19. Χοιρινό: Αποτε-

Τιμή: 11 ευρώ το κιλό.

λείται από δύο μισά-

17. Μπριζόλα

δια (μέρη). Χωρίζεται σε

Α) Σπαλομπριζόλα ή σταβλίσια: Προέρχεται από

μπούτι, πανσέτα, μπριζόλα, σπάλα, λαιμό,

το επάνω μέρος της ράχης του ζώου. Η ονομα-

ψαρονέφρι.

σία «σταβλίσια» προέκυψε από το γεγονός ότι

20. Μπούτι: Το πιο άπαχο μέρος του χοιρινού.

τα μεγάλα μοσχάρια, λόγω ηλικίας, τα βάζουν

Στεγνό κρέας με ελάχιστο λίπος. Πριν μαγει-

στους στάβλους. Η υπερμεγέθης διάστασή της

ρευτεί, μαρινάρεται για να πάρει τα αρώματα

κεντρίζει το ενδιαφέρον των κρεατολάγνων. Ο

της μαρινάδας. Ταιριάζει στον φούρνο, στην

καλύτερος τρόπος για να την απολαύσεις είναι

κατσαρόλα, στη γάστρα, αλλά γίνεται και σου-

ψητή στα κάρβουνα, ιδανικά medium rare, αν

βλάκι. Τιμή: 6,20 ευρώ χωρίς το κόκαλο και 5,80 ευρώ

είναι καλά σιτεμένη, διαφορετικά medium.

με το κόκαλο.

Τιμή: 10,20 ευρώ το κιλό.

21. Λαιμός: Είναι το πιο μαλακό κομμάτι του

Β) Σιδηρόδρομος είναι το κομμάτι από το επάνω

χοιρινού και αυτό λόγω της κίνησης του κε-

μέρος της μπριζόλας. Στην Ελλάδα το γνωρί-

φαλιού του ζώου. Μπορείς να προμηθευτείς

σαμε από τους Αργεντινούς παίκτες του ποδο-

ολόκληρο το κομμάτι με ή χωρίς το κόκαλο,

σφαίρου που τη δεκαετία του ’70 το αναζητού-

που μπαίνει στον φούρνο. Τεμαχισμένο σε

σαν για να φτιάξουν acado. Το κομμάτι αυτό οι

κομμάτια ταιριάζει στην κατσαρόλα ή στη γά-

χασάπηδες το έκαναν κιμά. Το συναντάμε σε

στρα, αλλά είναι ιδανικό για κοντοσούβλι. Τιμή:

περιοχές της Πελοποννήσου, που παραδοσια-

6,90 ευρώ το κιλό. Επίσης, ο λαιμός κόβεται σε

κά το ψήνουν στη σούβλα. Θεωρείται το νέο

μπριζόλες που είναι πολύ μαλακές, με λιπάκι

γαστρονομικό «εύρημα» της κουζίνας. Είναι

στον ιστό τους, που δίνει νοστιμιά και γίνονται

εξαιρετικά νόστιμο, μπαίνει στην κατσαρόλα

ψητές ή τηγανητές. Τιμή: 5,20 ευρώ το κιλό.

αλλά και στον φούρνο με χυλοπίτες, γίνεται

22. Κότσι: Είναι το κάτω μέρος από το μπούτι

βραστό αλλά και μπρεζέ. Είναι προσιτό κρέας.

του χοιρινού και μαγειρεύεται ιδανικά στη γά-

Τιμή: 8,20 ευρώ το κιλό.

στρα ή κλείνεται στη λαδόκολλα και ψήνεται

Γ) Το καπάκι προέρχεται από το επάνω μέρος

στον φούρνο, σε σιγανή φωτιά. Τιμή: 5,20 ευρώ

της μπριζόλας και το χαρακτηρίζει ο λευκός

το κιλό.

χόνδρος που κυριαρχεί ανάμεσα στο κρέας.

23. Σπάλα: Προέρχεται από το επάνω μέρος

Είναι ιδανικό για γιουβέτσι και στιφάδο. Τιμή:

του χοιρινού και έχει αρκετό λιπάκι. Στην κου-

8,20 ευρώ το κιλό.

ζίνα παίζει σε ρολό γεμιστό. Κομμένη σε κομ-

18. Η μπριζόλα γάλακτος προέρχεται από μο-

μάτια γίνεται φρικασέ αλλά και κοντοσούβλι.

σχαράκι 3-4 μηνών και είναι μόνο εισαγωγής

Αποτελεί την πρώτη ύλη για τους χοιρινούς

από Ολλανδία και Γαλλία, λόγω ευρωπαϊκών

γύρους. Είναι από τα πιο προσιτά κομμάτια

κανόνων. Θεωρείται από τα πιο ακριβά κρέατα.

του χοιρινού. Τιμή: 4,80 ευρώ το κιλό.

Τιμή: 17 ευρώ το κιλό.

24. Πανσέτα χοιρινή: Η κοιλιά του χοιρινού θεωρείται η «αμαρτωλή» πλευρά του, γιατί το

36 lifo – 25.2.16

grill delight

▼ Το ψητό κρέας γίνεται ολοκληρωμένο «πιάτο» όταν συνδυάζεται ιδανικά με κάποια σάλτσα. Οι νέες Hellmann's Grill Sauces είναι μιsα άριστη λύση. Δοκιμάστε τις τρεις διαφορετικές γεύσεις: American Smokey Barbecue Sauce, Australian Sweet Grill Sauce, Brazilian Spicy Churrasco Sauce... και θα μας θυμηθείτε.

κρέας είναι εξαιρετικά νόστιμο λόγω του λίπους. Επεξεργασμένη δίνει την πρώτη ύλη του μπέικον. Τιμή: 4,50 ευρώ το κιλό.

25. Λαρδί: Προέρχεται από το δέρμα του χοιρινού και παραδοσιακά το χρησιμοποιούσαν στο πάστωμα. Σήμερα αποτελεί πρώτη ύλη για κάποια καλλυντικά. Όταν ψηθεί και ξεραθεί, γίνεται σκληρό σαν λάστιχο και τα παλιά χρόνια το χρησιμοποιούσαν στα ορεινά χωριά σαν σόλα στα παπούτσια τους.

26. Κορτεζίνα: Τα παϊδάκια της πανσέτας. Εξαιρετικά νόστιμος μεζές. Γίνονται στον φούρνο ψητά, βάζοντας όμως την κορτεζίνα επάνω στις πατάτες. Είναι από τα φτηνά μέρη του χοιρινού. Τιμή: 2 ευρώ το κιλό.

27. Πανσέτα: Κομμένη είναι ιδανική για κάρβουνα ή στο τηγάνι. Σε μικρά κομμάτια τηγανίζεται και μπαίνει στην καρμπονάρα. Ολόκληρη η πανσέτα μπορεί να γίνει ρολό γεμιστό με δαμάσκηνα ή λιαστή ντομάτα ή τυρί και να σιγομαγειρευτεί στην κατσαρόλα ή στη γάστρα. Τιμή: 4,80 ευρώ το κιλό.

28. Ψαρονέφρι: Προέρχεται από την εσωτερική πλευρά της μπριζόλας. Είναι το φιλέτο του χοιρινού που έγινε γνωστό τα τελευταία δέκα χρόνια. Λέγεται ψαρονέφρι, γιατί το σχήμα του μοιάζει με ψάρι. Γίνεται ψητό, σουβλάκι, γεμιστό με τυρί, μπέικον κ.ά., κόβεται σε φιλετίνια και μπαίνει στο τηγάνι με μυρωδικά ή κόβεται στη μέση και ψήνεται στη σχάρα ή σε ρολό φιλέ μινιόν. Τιμή: 10,90 ευρώ το κιλό.

29. Δίχρωμες μπριζόλες: Οι πρώτες μπριζόλες που κόβονται από το σημείο που τελειώνει ο λαιμός. Είναι πολύ μαλακές και έχουν ιδιαίτερη γεύση γιατί ακριβώς βρίσκονται κοντά στον λαιμό του ζώου. Ψήνονται στα κάρβουνα ή στο σχαροτήγανο, αλλά γίνονται και τηγανητές. Τιμή: 6,60 ευρώ το κιλό.

Ευχαριστούμε το κρεοπωλείο «Ο Στέλιος» (λεωφ. Αλεξάνδρου Παπαναστασίου 37, Καστέλλα) για τη φωτογράφιση.

Week

πρεμιερες

κινηματογραφος

βιβλιο

ζωδια

Τι καινουργιο ξεκινάει αυτή την εβδομαδα; Σελ. 38

Όλες οι ταινίες πρώτης προβολής. Σελ. 39-40

Συνέντευξη με τη μεταφράστρια του Ουμπέρτο Έκο. Σελ. 41

Οι εβδομαδιαίες προβλέψεις για όλα τα ζώδια. Σελ. 45

Αφιέρωμα The alternative choice: Μέρη στην Αθήνα για έναν διαφορετικό τρόπο διασκέδασης. Ρεπορτάζ: Lifo Team σελ. 42

Spotlight: Όλα στο φως Υποψήφιο για 6 Όσκαρ, στις κατηγορίες ταινίας, σκηνοθεσίας, σεναρίου, μοντάζ, β' ανδρικού και γυναικείου ρόλου, για τον Ράφαλο και την Μακάνταμς αντίστοιχα, το Spotlight: Όλα στο φως εξιστορεί τη σοκαριστική υπόθεση παιδεραστίας στους κόλπους της Καθολικής Εκκλησίας της Βοστώνης το 2002, με 70 εμπλεκόμενους ιερείς. Η αποκάλυψη της τεράστιας αμαρτίας, που σκεπαζόταν έντεχνα από τους υψηλά ιστάμενους της Εκκλησίας, από τους δημοσιογράφους του «Spotlight», της ερευνητικής ομάδας της εφημερίδας «Boston Globe», κράτησε χρόνια, απέδωσε ωστόσο καρπούς και χάρισε το περίοπτο Pulitzer στα μέλη και το έντυπο. Ολόκληρη η κριτική για την ταινία από τον Θοδωρή Κουτσογιαννόπουλο στη σελ. 39

25.2.16 – lifo

37

25υαριουρο φεβ 2τιου

6. Electric Litany Ο Καλόγερος ©GiannisKarabatsos

μα

ΣΥΝΑΥΛΙΑ

ρ

Οι Electric Litany επιστρέφουν στην Αθήνα μετά τις εμφανίσεις τους στην Ευρώπη. Μαζί τους φέρνουν νέα τραγούδια που θα παρουσιάσουν για πρώτη φορά στο κοινό, ενώ στη συναυλία θα είναι διαθέσιμο και το καινούργιο τους EP, πριν από την επίσημη κυκλοφορία του. r 27/2, 22:00, Fuzz Club, Πατριάρχου Ιωακείμ 1, Ταύρος, είσοδος: €12-15. ΕΙΚΑΣΤΙΚΑ

7. Χοσέ Γουαδαλούπε Ποσάδα Η περιοδεύουσα έκθεση «100 Χρόνια Χοσέ Γουαδαλούπε Ποσάδα» συγκεντρώνει αντιπροσωπευτικά έργα της ευρείας εικαστικής παραγωγής του καλλιτέχνη. Αφού παρουσιάστηκε σε πολλές χώρες του κόσμου, έρχεται και στην Αθήνα τις επόμενες μέρες με σκοπό να τιμηθεί ο καλλιτέχνης, που θεωρείται ο δημιουργός της λαϊκής μεξικάνικης εικονογραφίας. Στο πλαίσιο αυτό θα πραγματοποιηθούν δύο ξεναγήσεις-συζητήσεις στον χώρο της έκθεσης, στις 8 και 22 Μαρτίου, στις 19:00.

Top

11

r 1/3-31/3, Τρ. 10:00-21:00, Τετ.-Σάβ. 10:00-19:00, Κυρ. 10:00-16:00, Πινακοθήκη Δήμου Αθηναίων, Γερμανικού & Μυλλέρου, Μεταξουργείο.

DJ SET

8. James Lavelle Ένα ιδιαίτερο mix από τον δημοφιλή DJ και ηγέτη των UNKLΕ. Στο set του θα ακουστούν μερικά από τα πιο γνωστά κομμάτια της καριέρας του, όπως τα «Eye for an eye», «Rabbit in your headlights», «In a State» και «Heaven». r 27/2, 23:00, Pixi, Ευμολπιδών 11, Κεραμεικός, είσοδος: €12.

events γι' αυτη την εβδομαδα θεατρο

1. Ο Καλόγερος

☛ stop the press !

Felizol is Dead O Felizol είναι ο καλεσμένος των Callas αυτό το Σάββατο στο Velvet Room. Μαζί του οι Bow, ενώ στα decks θα είναι η Blondie-g-d. Και, φυσικά, η έκθεση «Hang ‘Em High #4» ψηλά στους τοίχους.

27/2, 21:30, Velvet Room, Μιλτιάδου 17, 4ος όροφος, είσοδος: €3.

Ο Καλόγερος του Μάθιου Γκρέγκορι Λιούις είναι ένα γοτθικό παραμύθι για το τέλος των ψευδαισθήσεων. Στην Ισπανία της Ιεράς Εξέτασης ο καλόγερος Αμβρόσιος θριαμβεύει ως το απόλυτο «θρησκευτικό είδωλο» της εποχής του. Όταν ο Πειρασμός τον επισκεφτεί με τη μορφή μιας νεαρής κοπέλας, τα καταπιεσμένα του ένστικτα θα ξυπνήσουν με απρόβλεπτες συνέπειες. Η ομάδα Skrow Theater Group επιστρέφει με ένα από τα πιο εμβληματικά δείγματα του γοτθικού μυθιστορήματος του 18oυ αιώνα, τον Καλόγερο του Μάθιου Γκρέγκορι Λιούις. r Skrow, Αρχελάου 5, Παγκράτι, από 29/2, Κυρ.

22:30, Δευτ.-Τρ. 21:00, €12 (γενική είσοδος), €8 (φοιτητικό & ανέργων), €5 (ΑΜΕΑ & ατέλεια). ΠΕΡΦΟΡΜΑΝΣ

2. Νηπιαγωγείο

r 2/3-24/3, Δευτ.-Παρ. 12:00-21:00, Σάβ. 10:30-14:30, Ελληνοαμερικανική Ένωση, Μασσαλίας 22, Κολωνάκι, είσοδος ελεύθερη. ΣΥΝΑΥΛΙΑ

4. The Mongrelettes

& The Voyage Limpid Sοund

Garage punk και ποπ ήχοι το Σάββατο το βράδυ στο Ρομάντσο. Οι Mongrelettes, που πρόσφατα κυκλοφόρησαν το ομώνυμο άλμπουμ τους, συναντιούνται επί σκηνής με τους Voyage Limpid Sοund για ένα ψυχεδελικό live. r 27/2, Ρομάντσο, Αναξαγόρα 3-5, είσοδος: €5. ΣΥΝΑΥΛΙΑ

9. Έκθεση πανεπιστημίων της QS World Grad School Tour Οι εκπρόσωποι των καλύτερων πανεπιστημίων του κόσμου για μεταπτυχιακά και διδακτορικά προγράμματα συγκεντρώνονται στην έκθεση της QS World Grad School Tour. Τη Δευτέρα 21 Μαρτίου στη Θεσσαλονίκη και την Τετάρτη 23 Μαρτίου στην Αθήνα οι ενδιαφερόμενοι θα έχουν τη δυνατότητα να ενημερωθούν για τη διαδικασία των αιτήσεων, τις προϋποθέσεις εισαγωγής, το κόστος σπουδών, τη ζωή στο πανεπιστήμιο καθώς και για τις επαγγελματικές τους προοπτικές. Η είσοδος είναι δωρεάν και απαιτείται ηλεκτρονική εγγραφή στο topuniversities.com/lifo. r Θεσσαλονίκη, 21/3, The Met Hotel, 26ης Οκτωβρίου 48, 14:30-20:30 / Αθήνα, 23/3, Divani Caravel Hotel, λεωφ. Βασ. Αλεξάνδρου 2, 14:30-20:30. ΔΙΑΛΕΞΗ

10. Οι καιροί αλλάζουν, αλλά ο Σαίξπηρ μένει

Από τις 26 Φεβρουαρίου η ομάδα χορού Αμάλγαμα παρουσιάζει το «Νηπιαγωγείο» στο Μπαγκλαντές. Η παράσταση εστιάζει σε συμπεριφορές που εμφανίζουν κάποιοι ενήλικες που αρνούνται να αναλάβουν τις ευθύνες τους. Οι ανήλικοι-ενήλικες, όπως ονομάζονται στο έργο, παλιμπαιδίζουν, κινούνται ανάμεσα στη φαντασίωση και στην πραγματικότητα, στο παιχνίδι και στη σοβαροφάνεια.

Το Μέγαρο Μουσικής Αθηνών συμμετέχει στις επετειακές εκδηλώσεις για το Έτος Σαίξπηρ με παραστάσεις, μεταδόσεις και διαλέξεις. Μία από αυτές θα παρουσιάσει ο σκηνοθέτης Gregory Thompson με θέμα «Οι καιροί αλλάζουν, αλλά ο Σαίξπηρ μένει», στην οποία θα εξετάσει τη σύνδεση ανάμεσα στην περίοδο κατά την οποία γράφτηκε ένα θεατρικό έργο, τον χρόνο της δραματουργικής δράσης και την εποχή παρουσίασης μιας παραγωγής.

r 26/2-3/4, Παρ.-Κυρ. 21:15, Μπαγκλαντές, Χαλκοκονδύλη 35, Ομόνοια, είσοδος ελεύθερη με προαιρετική οικονομική συνεισφορά.

r 29/2, 19:00, Μέγαρο Μουσικής Αθηνών, είσοδος ελεύθερη μόνο με δελτία προτεραιότητας.

ΕΙΚΑΣΤΙΚΑ

3. Περισυλλογή Οι ανθρώπινες μορφές του Κωνσταντίνου Παπαγεωργίου φιλοξενούνται στην Ελληνοαμερικανική Ένωση από τις 2 μέχρι και τις 24 Μαρτίου. Οι πρωταγωνιστές των έργων του ζωγράφου είναι προσηλωμένες σε έναν εσωτερικό διάλογο με το ίδιο το υποσυνείδητο και χαρακτηρίζονται από μια φαινομενική σιγή. Η σιωπή και η περισυλλογή αποτελούν βασικά χαρακτηριστικά των

38 lifo – 25.2.16

έργων που παρουσιάζει στην ατομική του έκθεση.

ΕΚΘΕΣΗ

5. Lost bodies &

Άγγελος Κυρίου Οι Lost Bodies και ο Άγγελος Κυρίου μάς προσκαλούν σε ένα βράδυ αφιερωμένο σε όλους όσοι βρίσκονται σε κατάσταση φυγής. Η συναυλία γίνεται με σκοπό την οικονομική ενίσχυση των δράσεων της Αυτοοργανωμένης Πρωτοβουλίας Αλληλεγγύης σε Πρόσφυγες και Μετανάστες/ριες που ξεκίνησε στο Πεδίον του Άρεως το καλοκαίρι του 2015. r 27/2, 22:00, Νομική Σχολή Αθηνών, Σόλωνος 57.

ΠΑΡΤΙ

11. Deadbeat Το Σάββατο 27 Φεβρουαρίου, η γλετzair, σε συνεργασία με το six d.o.g.s, διοργανώνει ένα μεταμεσονύχτιο πάρτι με καλεσμένο τον Καναδό παραγωγό Deadbeat. Μαζί του στο στενό της Αβραμιώτου θα βρίσκονται οι Lex, Nikolas Gale και Pan. r 27/2, μετά τα μεσάνυχτα, six d.o.g.s, Αβραμιώτου 6-8, Μοναστηράκι, είσοδος: €8.

H ΤΑΙΝΙΑ ΤΗΣ ΕΒΔΟΜΑΔΑΣ

Αριστούργημα Πολύ Καλό Καλό Ικανοποιητικό Μέτριο

Spotlight: Όλα στο φως

p

Κακό

Σκηνοθεσία: Τομ Μακάρθι Πρωταγωνιστούν: Μάικλ Κίτον, Μαρκ Ράφαλο, Ρέιτσελ Μακάνταμς

VILLAGE MALL 6,13,14 - ODEON STARCITY 4 - ΑΕΛΛΩ 3 - ΑΘΗΝΑΙΟΝ CINEPOLIS 1 - ΑΙΓΛΗ 1 - ΑΝΟΙΞΗ 1 - ΒΑΡΚΙΖΑ 1 - CINERAMA GAZARTE - ΔΑΝΑΟΣ 1 - ΕΛΛΗ - ΚΗΦΙΣΙΑ CLASS - ΚΙΝΗΜΑΤΟΘΕΑΤΡΑ ΚΩΝΣΤΑΝΤΑΡΑΣ-ΒΛΑΧΟΠΟΥΛΟΥ - ΝΑΝΑ 2,4,6 - ΟΣΚΑΡ - ΣΙΝΕ ΧΟΛΑΡΓΟΣ - ΣΠΟΡΤΙΓΚ 1 - STER ILION 5 - ΤΡΙΑ ΑΣΤΕΡΙΑ 1 - ΜΑΡΙΑ ΕΛΕΝΑ-ΟΝΑΡ - ΣΙΝΕΑΚ - ΦΟΙΒΟΣ

Κινηματογράφος

απο τον θοδωρη κουτσογιαννοπουλο, συνοψεις ταινιών: τασοσ μελεμενιδησ

Το χρονικό της πολύμηνης έρευνας της δημοσιογραφικής ομάδας με το όνομα «Spotlight» που γράφει στην εφημερίδα «Boston Globe», η οποία το 2002 σόκαρε την κοινή γνώμη της Βοστώνης αποκαλύπτοντας ένα σκάνδαλο παιδεραστίας στους κόλπους της Καθολικής Εκκλησίας, στο οποίο εμπλέκονταν πάνω από 70 ιερείς.

έκβαση (και μάλιστα πιο νωπή, αφού γυρίστηκε λίγο μετά τα αληθινά γεγονότα) είναι κάτι που διαφεύγει από τον Τομ Μακάρθι, ενώ περίσσευε στον Άλαν Πάκουλα. Ίσως αυτό συμβαίνει διότι ο τρόπος που ο Μακάρθι χτίζει το ξεσκέπασμα είναι μαθηματικά ακριβής, αλλά χωλαίνει στην άρθρωση: σε αρκετές σκηνές με τους δημοσιογράφους, από τα παλιά μέλη της ομάδας μέχρι τον Λίεβ Σράιμπερ, που έρχεται να διευθύνει και αντιμετωπίζει καχυποψία από τους ψημένους στο ρεπορτάζ, δεν ακούγεται αληθινός, αφού τα νέα ενός ακόμη ιερέα βρίσκουν τους έμπειρους, υποτίθεται, στη φρίκη και στην κακότητα του κόσμου αυθεντικά ενεούς, υπερτονίζοντας το κομμάτι της συνειδητοποίησης με το να το εξισώνει με την είδηση, σαν το κοινό που καλείται να μείνει εμβρόντητο με κάτι που δεν έχει ξαναδεί ή ξανακούσει. Δηλαδή, η ταινία υιοθετεί μια εκλαϊκευμένη άποψη για τη σοφιστικέ δημοσιογραφία, την ίδια στιγμή που ένα βραβευμένο τμήμα, που μάλιστα απολαμβάνει την ειδική μεταχείριση (τουλάχιστον εκείνη την εποχή ακόμη) από τη διεύθυνση, προκαλώντας τον φθόνο των υπόλοιπων γραφιάδων, κυρίως για το αργό τέμπο που αναγκαστικά έχει για τις δύσκολες αποστολές, κάνει τη δουλειά του, φέρνοντας στο φως μια υπόθεση που οι υπόλοιποι δεν πρόλαβαν να αναπτύξουν. Με δεδομένο πως οι χρυσές εποχές του Τύπου έχουν περάσει ανεπιστρεπτί, καθώς και το «κοινωνικό» θέμα της ταινίας, το Spotlight άρεσε ιδιαίτερα στις ΗΠΑ, εξού και οι τιμές – είναι φαβορί για το Όσκαρ σεναρίου και παίζει σοβαρά στη διεκδίκηση της καλύτερης ταινίας. Ως παιάνας στη μαχητικότητα και το πείσμα των κομάντο για την αλήθεια, το φιλμ του Μακάρθι, με την εξαιρετική οργάνωση του υλικού και το δυνατό θέμα, πετυχαίνει κι αυτό την αποστολή του. Ως πρωτότυπος τρόπος αφήγησης, με πιθανή αφαίρεση στην εικόνα, το περσινό El Club του Πάμπλο Λαραΐν συγκρούστηκε πιο αποτελεσματικά με το σκάνδαλο, από την πλευρά των ανθρώπων που πραγματικά πόνεσαν.

Σκηνοθεσία: Κωνσταντίνος Γιάνναρης Πρωταγωνιστούν: Δάφνη Πατακιά, Κωνσταντίνος Ελματζίογλου, Κώστας Νικούλι Πέντε έφηβοι οδηγούνται στο δωμάτιο ανάκρισης της Αστυνομίας και αφηγούνται την ίδια ιστορία, το πώς δηλαδή οδηγήθηκαν στο έγκλημα. Είναι, όμως, η ίδια ιστορία; Καθώς παρακολουθούμε τις διαφορετικές (και ενίοτε αντικρουόμενες) εκδοχές των γεγονότων, βλέπουμε να ξετυλίγεται μπροστά μας ένα μωσαϊκό εφηβικού έρωτα, παρόρμησης και δίψας για ελευθερία που οδήγησε τους πέντε ήρωες στη δημιουργία μιας συμμορίας.

Spotlight

Υποψήφιο για 6 Όσκαρ, στις κατηγορίες ταινίας, σκηνοθεσίας, σεναρίου, μοντάζ, β' ανδρικού και γυναικείου ρόλου, για τον Ράφαλο και την Μακάνταμς αντίστοιχα, το Spotlight: Όλα στο φως εξιστορεί τη σοκαριστική υπόθεση παιδεραστίας στους κόλπους της Καθολικής Εκκλησίας της Βοστώνης το 2002, με 70 εμπλεκόμενους ιερείς. Η αποκάλυψη της τεράστιας αμαρτίας, που σκεπαζόταν έντεχνα από τους υψηλά ιστάμενους της Εκκλησίας, από τους δημοσιογράφους του «Spotlight», της ερευνητικής ομάδας της εφημερίδας «Boston Globe», κράτησε χρόνια, απέδωσε ωστόσο καρπούς και χάρισε το περίοπτο Pulitzer στα μέλη και το έντυπο. Η ταινία ασχολείται με τη σταδιακή συνειδητοποίηση των δημοσιογράφων όσον αφορά το μέγεθος και το βάθος, καθώς και τις τρικλοποδιές που συστηματικά έβαζαν στους ρεπόρτερ όχι μόνο η αρχιεπισκοπή, που λογικά φοβόταν την αρνητική δημοσιότητα, αλλά και οι προύχοντες της πόλης της Βοστώνης, μιας κλειστής και συντηρητικής κοινωνίας που υπερηφανεύεται για την άμεμπτη διαχείριση της δημόσιας εικόνας της. Έχουμε διαπιστώσει και σε άλλες ταινίες, με πρόσφατη την Ανίερη Συμμαχία, αλλά και τον Πληροφοριοδότη και τον Ξεχωριστό Γουίλ Χάντινγκ, την ομερτά που χαρακτηρίζει τα παιδιά που παίζουν στην ίδια γειτονιά και μεγαλώνουν ως οικογενειακοί φίλοι, ασχέτως των αξιωμάτων που θα καταλάβουν αλλά και του πραγματικού βαθμού γνωριμίας τους, και εδώ, για μια ακόμη φορά, επιβεβαιώνεται αυτή η διαστρέβλωση της ντομπροσύνης και της ηθικής στάσης. Σε μία από τις καλύτερες σκηνές της ταινίας ο Μάικλ Κίτον προσεγγίζεται με τρόπο σε ένα μπαρ και ένας από τους σπουδαίους της πόλης τού υπενθυμίζει πού βρίσκεται και τι πρέπει να κάνει, για να λάβει μια ωραία απάντηση, από έναν ηθοποιό που, μετά τον Birdman, δείχνει να βρίσκει ένα ώριμο κανάλι έκφρασης, πέρα από τις υπερβολές των ρόλων που έπαιξε νεότερος. Είναι μια στιγμή ατμοσφαιρικής απειλής, σε μια ταινία όπου η έλλειψη ατμόσφαιρας και η απουσία απειλής περιορίζουν το εύρος, συνεπώς και τον αντίκτυπό της. Συγκρινόμενη ευθέως με το Όλοι οι άνθρωποι του Προέδρου, το στοιχείο του θρίλερ και της υπόκωφης έντασης σε μια ιστορία με εξίσου γνωστή

ΤΟ ΞΥΠΝΗΜΑ ΤΗΣ ΑΝΟΙΞΗΣ

Δανειζόμενος τον τίτλο και την αντικομφορμιστική συμπεριφορά των έφηβων πρωταγωνιστών από το κλασικό και τολμηρό για τις αρχές του 20ού αιώνα θεατρικό του Γερμανού δραματουργού Φρανκ Βέντεκιντ, ο Κωνσταντίνος Γιάνναρης προσαρμόζει την παραβατικότητα των νέων του στην Ελλάδα, έναν αιώνα αργότερα, χωρίς να περιορίζεται στο σεξουαλικό ξύπνημα, αλλά επεκτείνοντας τη συλλογιστική του στον εθισμό στη βία και στην ανομία ως ηθική στάση απέναντι στην οικογένεια και στην κοινωνία. Ο μοναδικός τρόπος με τον οποίο ο Έλληνας σκηνοθέτης συναισθάνεται και αναλύει την πορεία ενός εφήβου προς τη συνειδητοποίηση περνάει πλέον σε ένα άλλο επίπεδο: ενώ στο Από την άκρη της πόλης αναμείχθηκε εν θερμώ με τους περιθωριακούς μιας κοινωνίας που ακόμη εξελισσόταν ανύποπτη, το Ξύπνημα της Άνοιξης, που ολοκληρώνει μια τριλογία του για τη βία, με ενδιάμεσο σταθμό τον Όμηρο, τον βρίσκει απέναντι από μια ομάδα παιδιών που δεν κινούνται πλέον στις παρυφές της πόλης αλλά αποτελούν την καρδιά της. Οι urban μεσοαστοί διαφορετικής καταγωγής, αλλά, ως έναν μεγάλο βαθμό, ισότιμης αφομοίωσης μετά το πρώτο κύμα μετανάστευσης, με έξυπνη την αξιοπρεπή τοποθέτηση της αλβανικής οικογένειας, δεν προσπαθούν να υφαρπάξουν, πάση θυσία, τη θέση τους: η διαλυμένη κοινωνία είναι εκείνη που πλέον τους περιβάλλει και αδυνατεί να παρακολουθήσει τις αυτοκαταστροφικές τους κινήσεις, τη μετάβασή τους από το ποινικό αδίκημα στο αδέσποτο φυτίλι. Μακριά από τον νατουραλισμό της πρώτης ταινίας, το Ξύπνημα (που σωστά δεν ονομάστηκε Καλάσνικοφ, όπως ήταν ο αρχικός του τίτλος) παίρνει μια απόσταση από τους χαρακτήρες, καταγράφοντας, όπως υποδηλώνουν τα στοπ καρέ, το οργιώδες πέρασμα στην ενηλικίωση με εγκεφαλική σκηνοθεσία και μια πιο σύνθετη ματιά. Σε ένα εκρηκτικό ντεμπούτο, η Δάφνη Πατακιά, χυμώδης και «αμαρτωλή» στον ρόλο της φιλήδονης allumeuse, ανταποκρίνεται καλύτερα στον συνδυασμό δράσης και ενδοσκόπησης, ενώ οι άνδρες ηθοποιοί μένουν πιο αμήχανοι στο δράμα.

VILLAGE RENTI 18 - VILLAGE MALL 1 - ODEON ΜΑΡΟΥΣΙ 1 ODEON ΑΤΛΑΝΤΙΣ 1 - ODEON ΟΠΕΡΑ 1 - ODEON STARCITY 10 STER ILION 3,7 - ΑΛΕΞΑΝΔΡΑ

Καυτός Ήλιος Zvizdan Σκηνοθεσία: Ντάλιμπορ Μάτανιτς Πρωταγωνιστούν: Τιχάνα Λάζοβιτς, Γκόραν Μάρκοβιτς, Νίβες Ιβάνκοβιτς Τρεις διαφορετικές ιστορίες αγάπης με φόντο τρεις διαδοχικές δεκαετίες σε δύο γειτονικά βαλκανικά χωριά όπου μαίνεται εδώ και χρόνια το μίσος παρουσιάζουν τους κινδύνους αλλά και την παντοτινή δύναμη του απαγορευμένου έρωτα.

Οι τρεις διαφορετικές ιστορίες καλύπτουν μια περίοδο 20 χρόνων, αλλά κυρίως τρεις πολύ διαφορετικές περιόδους της πρώην ενωμένης Γιουγκοσλαβίας, εκφράζοντας κάποια από τα συναισθήματα που είχαν οι κάτοικοι της περιοχής ανά περίοδο. Οι ηθοποιοί που υποδύονται τους διαφορετικούς ήρωες κάθε μέρους είναι οι ίδιοι, δίνοντάς μας την αίσθηση ότι παρακολουθούμε ιστορίες που συνέβησαν και οι δημιουργοί έμαθαν ή άκουσαν από κάπου, όντας απλές, που αντανακλούν όμως την ξεχωριστή ψυχολογία κάθε εποχής και θα μπορούσαν να έχουν συμβεί. Σε μια υπέροχη

25.2.16 – lifo

39

αντίστιξη, μάλιστα, συμβαίνουν όλες σε θερινή περίοδο, με την ομορφιά της φύσης που τις φιλοξενεί να αναδεικνύεται συνεχώς και να σκεπάζει το πικρό θέμα τους. Στην πρώτη ιστορία, του 1991, επικρατεί η ανασφάλεια και η ανάγκη για βιαστικές επιλογές υπό τον φόβο του πολέμου, στη δεύτερη, του 2001, τα απωθημένα και το απαραίτητο ξέσπασμα για όσα έγιναν και στην τρίτη, του (μακρινού σε σχέση με τον πόλεμο) 2011, η απαραίτητη ανάγκη για συγχώρεση και συμβιβασμούς που μπορεί να φέρει μια νέα αρχή. Η ένωσή τους είναι ευρηματική, καθώς κατεστραμμένα κτίρια ως λάφυρα του πολέμου συνδέουν την πρώτη δεκαετία και νεόκτιστα κτίρια, δείγματα πρώιμης ανάπτυξης, συνδέουν τη δεύτερη. Το κοινό τους στοιχείο είναι η επιρροή του μίσους που υπάρχει σε ένα ανώτερο, εθνικό επίπεδο και πώς αυτό επηρεάζει απλές ιστορίες με διαφορετικές εκφάνσεις της αγάπης, από τον νεανικό έρωτα μέχρι τη γονική σχέση. Για τον κάθε ήρωα ο εχθρός έχει την ονομασία «οι άλλοι» και οι άλλοι πάντα φταίνε για την προσωπική του δυστυχία. Όσο έντονη είναι, μάλιστα, αυτή η εικόνα στο ξεκίνημα του φιλμ, όπου νέοι υπό τις ιαχές του πολέμου δεν μπορούν να φτιάξουν τη ζωή τους λόγω των άλλων, τόσο ελαστικότερη γίνεται προς το τέλος, όπου τονίζεται η σημασία της αυτοκριτικής πάνω στις πράξεις του καθενός και μάλλον εξάγεται το σημαντικότερο συμπέρασμα από τον Μάτανιτς: δεν μπορούν να φταίνε μόνο οι άλλοι, είτε σε καιρό πολέμου είτε σε καιρό ειρήνης. ΑΣΤΥ - ΠΤΙ ΠΑΛΑΙ

* Κριτική από τον Τάσο Μελεμενίδη

Πρακτοράτζα The Brothers Grimsby Σκηνοθεσία: Λουί Λετεριέ Πρωταγωνιστούν: Σάσα Μπάρον Κοέν, Μαρκ Στρονγκ, Πενέλοπε Κρουζ

Be on the list Διαφημιστείτε στη LifO 210 32 54 290

40 lifo – 25.2.16

Ένας Βρετανός μυστικός πράκτορας ετοιμάζεται για την επόμενη αποστολή που του έχουν αναθέσει, για κακή του τύχη όμως τον βρίσκει ο χαμένος τα τελευταία 28 χρόνια αδερφός του, ένας φανατικός χούλιγκαν από την επαρχιακή Αγγλία. Μαζί θα ταξιδέψουν σε διάφορα μέρη του κόσμου με σκοπό να αποδείξουν την αθωότητα του πρώτου αλλά και να εμποδίσουν ένα σχέδιο που μπορεί να επηρεάσει όλη την ανθρωπότητα.

Το χαρακτηριστικότερο στοιχείο των ταινιών του Λουί Λετεριέ (Transporter, Η Συμμορία των Μάγων) είναι ότι αυτές απορρίπτουν τη σύμβαση πως η δράση θα πρέπει να είναι, έστω και μερικώς, πιστευτή και πως τα απίστευτα που συμβαίνουν επί της οθόνης είναι που ερεθίζουν περισσότερο το μάτι του θεατή και γι’ αυτό ο σκηνοθέτης οφείλει να τα κάνει ακόμη περισσότερο απίστευτα. Η διαφορά σε σχέση με τις παλιότερες δουλειές του είναι πως αυτό το σύμπαν ενώνεται με το επιθετικό, συχνά χυδαίο και ασυγκράτητο χιούμορ του Σάσα Μπάρον Κοέν, δημιουργώντας ένα αμετροεπές υβρίδιο. Εδώ μπορούν να χωρέσουν όλα, πράκτορες εξοπλισμένοι με όπλα τελευταίας τεχνολογίας, ποδόσφαιρο, τρομοκρατία, οικογενειακό δράμα, ταξική πάλη και σεξ μεταξύ ελεφάντων και ακόμη περισσότερα που δεν θα προκαλούσαν πια εντύπωση, αφού ο ερεθισμός του ματιού αρχίζει να μετατρέπεται σταδιακά σε απάθεια. Ο Κοέν, τόσο με τον ρόλο του όσο και με τη συνεισφορά του στο σενάριο, προσπαθεί να εξαφανίσει την πολιτική ορθότητα κι έτσι να γίνει ένα με τη δράση, η larger-than-life φιγούρα του δηλαδή να ταιριάζει με την απιθανότητα των συμβάντων. Σε στιγμές αυτό το παραλήρημα γίνεται μέχρι και διασκεδαστικό, ενώ ο χαμαιλέοντας Μαρκ Στρονγκ λειτουργεί ως αντίβαρο σοβαρότητας, κυριαρχώντας με άνεση σε κάθε κάδρο που τον περιέχει.

VILLAGE RENTI 1,6,11 - VILLAGE MALL 9 - VILLAGE PAGRATI 1 - VILLAGE FALIRO 5 - VILLAGE AG.DIMITRIOS 4 - ODEON STARCITY 3 - STER ILION 6 - ΑΕΛΛΩ 2 - ΑΘΗΝΑΙΟΝ 2 - ΑΘΗΝΑΙΟΝ CINEPOLIS 4 - ΑΝΟΙΞΗ 2 - NANA 3,6 - ΣΠΟΡΤΙΓΚ 2

* Κριτική από τον Τάσο Μελεμενίδη

Το Δάσος The Forest Σκηνοθεσία: Τζέισον Ζάντα Πρωταγωνιστούν: Νάταλι Ντόρμερ, Τέιλορ Κίνι, Έοϊν Μακέν Μια νεαρή Αμερικανίδα, η Σάρα, αναζητεί τη δίδυμη αδερφή της που έχει εξαφανιστεί μυστηριωδώς στο δάσος Αοκιγκαχάρα της Ιαπωνίας, εκεί όπου, σύμφωνα με την παράδοση, πηγαίνουν άνθρωποι που θέλουν να αυτοκτονήσουν. Παρά τις προειδοποιήσεις όλων να παραμείνει στο μονοπάτι, η Σάρα θα μπει στο δάσος αποφασισμένη να ανακαλύψει την αλήθεια για την τύχη της αδερφής της, για να έρθει αντιμέτωπη με τις θυμωμένες και βασανισμένες ψυχές των νεκρών που κυνηγούν όποιον περιπλανιέται μέσα στο δάσος.

Το δάσος Αοκιγκαχάρα, στους μύθους του οποίου βασίζεται η ταινία, είναι μια πραγματική τοποθεσία στην Ιαπωνία και είναι όντως ένα μέρος που προτιμούν συχνά οι αυτόχειρες για να εγκαταλείψουν τα εγκόσμια. Η σχέση του με τον θάνατο ξεκινά από πολύ παλιά, καθώς υπήρξε επίσης βασική τοποθεσία εκτέλεσης μιας παλιάς παράδοσης στην ιαπωνική κουλτούρα, του ubasute, της εγκατάλειψης δηλαδή των ηλικιωμένων από τα παιδιά τους, όταν αυτοί πλέον ήταν ανήμποροι να συνεισφέρουν στην οικογένεια. Η παράδοση αυτή γέννησε ιστορίες και στον κινηματογράφο, με πιο γνωστή την Μπαλάντα του Ναραγιάμα που κέρδισε Χρυσό Φοίνικα στις Κάννες το 1983. Αυτό το βουνό, με το συγκεκριμένο background και την αναπόφευκτη σχέση που έχει σήμερα με τα πνεύματα, χρησιμοποιείται για μια άλλου τύπου «παράδοση», του κόσμου του θεάματος και της εποχής μας, όπου κάθε ανερχόμενη σταρ (η Νάταλι Ντόρμερ στην προκειμένη) επιβάλλεται να δοκιμαστεί στο είδος του τρόμου σε πρότζεκτ που έχουν κυρίως σκοπό να μετρήσουν την εμπορική της δυναμική. Μοιραία, το δάσος είναι κατά κάποιον τρόπο το θύμα αυτής της πρακτικής, παρά την έξυπνη δικαιολόγηση όσων γίνονται μέσα σε αυτό – ο άνθρωπος βλέπει αυτά που βλέπει, επειδή παλεύει με τους δικούς του δαίμονες. Το σενάριο, όμως, πέφτει σε συνεχή ατοπήματα, η πρωταγωνίστρια τελικά βλέπει ό,τι μπορεί να επιφέρει ξαφνικό σοκ, αντί μιας ακολουθίας γεγονότων που θα μπορούσαν να συνδεθούν μεταξύ τους.

VILLAGE RENTI 1,9,20 - VILLAGE MALL 10 - VILLAGE FALIRO 1 - STER ILION 2 - ODEON STARCITY 9 - ΑΕΛΛΩ 2 ΑΘΗΝΑΙΟΝ CINEPOLIS 3 - NANA 3,5

* Κριτική από τον Τάσο Μελεμενίδη

Θεοί της Αιγύπτου Σκηνοθεσία: Άλεξ Πρόγιας Πρωταγωνιστούν: Τζέραρντ Μπάτλερ, Τσάντγουικ Μπόουσμαν, Νικολάι Κόστερ-Βαλντάου Ο θνητός ήρωας Μπεκ ξεκινά ένα συναρπαστικό ταξίδι για να σώσει τον κόσμο και την πραγματική του αγάπη. Για να τα καταφέρει, θα χρειαστεί τη βοήθεια του παντοδύναμου θεού Ώρου σε μια αναπάντεχη συμμαχία ενάντια στον Σετ, τον θεό του σκότους που έχει υφαρπάξει τον θρόνο της Αιγύπτου, βουτώντας την κάποτε ειρηνική και εύπορη αυτοκρατορία στο χάος και τις διαμάχες.

VILLAGE RENTI 14,15 - VILLAGE MALL 2 - VILLAGE PAGRATI 2 - VILLAGE FALIRO 4 - VILLAGE AG.DIMITRIOS 5 - ΓΛΥΦΑΔΑ ODEON 1 - ODEON ΜΑΡΟΥΣΙ 2 - ODEON ΟΠΕΡΑ 2 - ODEON STARCITY 6,7 - STER ILION 1 - ΚΙΝΗΜΑΤΟΘΕΑΤΡΑ ΚΩΝΣΤΑΝΤΑΡΑΣ-ΒΛΑΧΟΠΟΥΛΟΥ 1 ΑΕΛΛΩ 4 - ΖΕΑ

Συνέντευξη

Η μεταφράστρια του Ουμπέρτο Έκο μιλάει για το έργο του

πως με τον Έκο δεν τη συνδέουν μόνο η πολυγλωσσία και η πολυμάθεια αλλά και το ανάλογο χιούμορ. Για την 35χρονη σχέση της με τον Έκο αλλά και για το δύσκολο έργο της μετάφρασης μίλησε αναλυτικά στη συνέντευξη που παραχώρησε στη LifΟ.

Η Έφη Καλλιφατίδη μιλά στη LiFO για την 35χρονη σχέση της με τον Έκο αλλά και για το δύσκολο έργο της μετάφρασης.

από την τίνα μανδηλαρά

Τα βιβλία του Ουμπέρτο Έκο κυκλοφορούν στα ελληνικά από τις εκδόσεις Ψυχογιός.

Βιβλίο

Μ

ιλώντας για τη μετάφραση, ο Ουμπέρτο Έκο έλεγε πως δεν πρέπει να είναι μόνο ωραία γλωσσικά αλλά να «στέκεται», να σώζει δηλαδή το πρωτότυπο: «Αυτός που ζήτησε από τον Phillippe Starck να σχεδιάσει έναν λεμονοστύφτη, έβαλε άραγε στο συμβόλαιο και τον όρο ότι μία από τις λειτουργίες του λεμονοστύφτη θα έπρεπε να είναι όχι μόνο να στύβει τον χυμό αλλά και να μαζεύει τα κουκούτσια;» έγραφε με το γνωστό περιπαικτικό του ύφος για την αναλογία πρωτότυπου έργου και μετάφρασης. Τουλάχιστον, όσον αφορά την ελληνική περίπτωση, ο Έκο, που έφυγε πρόσφατα από τη ζωή, υπήρξε τυχερός, καθώς τα βιβλία του μεταφράζονται σχεδόν αποκλειστικά από την Έφη Καλλιφατίδη, που το όνομά της είναι, πια, συνώνυμο με αυτό του σπουδαίου φιλοσόφου και σημειολόγου. Και είναι ευχάριστο να συνειδητοποιεί κανείς

— Η σχέση σας με τον Ουμπέρτο Έκο, εκτός του ότι αριθμεί τριάντα και πλέον χρόνια, φαίνεται να είχε και τα χαρακτηριστικά αποκλειστικότητας, κάτι που στο εξωτερικό συνηθίζεται κατά κόρον, αλλά όχι στη χώρα μας. Υπήρξε κάποιο βιβλίο του Έκο που δεν θέλατε να μεταφράσετε ή που σκεφτήκατε να παραχωρήσετε σε άλλον μεταφραστή; Ελπίζω να λειτουργήσει αυτή η «αποκλειστικότητα» και για το τελευταίο βιβλίο που διάβασα ότι ετοιμαζόταν να βγάλει με τον καινούργιο εκδοτικό οίκο που έστησε ο ίδιος. Το λέω με κάθε επιφύλαξη, κάπου το διάβασα. Απλώς θα ήθελα να του πω «αντίο» με μια τελευταία μετάφραση. Όχι, δεν θέλησα ποτέ να πω όχι, με προκαλούσε, όσο δύσκολος και αν ήταν, αποτελούσε κάτι σαν προσωπικό στοίχημα για μένα. Πιθανόν δεν είχα καν τις γνώσεις να αντεπεξέλθω, αλλά δεν νομίζω ότι τις είχαν και πολλοί. Αν υπήρχε ένας «πανεπιστήμων» στην εποχή μας, αυτός ήταν ο Έκο. Υπάρχουν βιβλία του που τα μετέφρασαν άλλοι, λίγα σχετικά, οπότε είμαι, ας πούμε, κατά 80% αποκλειστική του μεταφράστρια.

— Ένας από τους πιο επιφανείς μεταφραστές από τα ιταλικά, ο William Weaver, έλεγε πως προτιμούσε να λύνει τα προβλήματα της μετάφρασης των βιβλίων του Ουμπέρτο Έκο συζητώντας μαζί του. Συζητούσατε κι εσείς μαζί του ή προτιμούσατε να βρίσκετε τις δικές σας λύσεις; Σπανίως συζητούσα μαζί του, δεν είχα και πάρα πολλά προβλήματα. Φανταστείτε κάθε του μεταφραστής, από κάθε γλώσσα, να τον ζάλιζε με την κάθε του απορία. Ο Έκο, στα πρώτα του βιβλία, έστελνε μαζί και ένα πάκο σημειώσεις και επεξηγήσεις. Όταν χρειάστηκε να πω κάτι, αποδείχτηκε ότι θα μπορούσα και να μην το είχα πει, γιατί τελικά με άφηνε να κάνω ό,τι ήθελα. Αναφέρομαι στην εικόνα του Παντοκράτορα, που του είπα ότι στις ορθόδοξες εκκλησίες μπαίνει στον τρούλο, και μου απάντησε: «Βάλ’ τον όπου θες». Εδώ ίσως μπαίνει και μια χαζή ιστοριούλα, που δείχνει πόσους μεταφραστές είχε ο Έκο. Ένα πρωί, μετά το Ρόδο και πριν από το Εκκρεμές (δηλ. κάπου μεταξύ ’87-’88), χτυπάει στις 7 το πρωί το τηλέφωνό μου. Συμφορά με βρήκε, λέω, και το σηκώνω. «Μποντζιόνο!» ακούω. Θεός φυλάξοι, λέω, τι είν’ τούτο; Γιαπωνέζος που μιλάει ιταλικά; Και συνεχίζει: «Σόνο γκιαπονέζε!». Δεν είπα ότι το κατάλαβα, θα ήταν αγένεια. Λοιπόν, ήταν ένας Ιάπωνας καθηγητής Γλωσσολογίας από το Πανεπιστήμιο της Οζάκα, αν θυμάμαι καλά. Ο άνθρωπος γυρνούσε όλο τον κόσμο για να συναντήσει τους μεταφραστές του Έκο και να γράψει ένα βιβλίο. Τον συνάντησα, τον πότισα και κάτι τσίπουρα – ωραία περάσαμε. Μερικούς μήνες μετά παίρνω ένα βιβλίο, καταπληκτική έκδοση, στολίδι, με σημειωμένο το νούμερο μιας σελίδας. Από πίσω προς τα μπρος, λοιπόν, και από πάνω προς τα κάτω, μέσα στα ιδεογράμματα υπήρχαν και μερικά λατινικά: Efi Kallifatidi. Γέλασα απίστευτα και, φυσικά, το φυλάω ακόμα.

— Πώς ήταν η πρώτη σας συνάντηση με τον Έκο από κοντά; Αστεία. Και αφοπλιστική. Είχε έρθει στην Αθήνα για να του απονείμουν τον τίτλο του Ακαδημαϊκού λίγο μετά την κυκλοφορία του Μπαουντολίνο, ίσως το 1992. Τον πλησίασα κι εγώ ψιλοκομπλαρισμένη (και τσατισμένη

με τον εαυτό μου που είχα κομπλάρει) και του συστήθηκα. Τότε πήρα την απάντηση «Αh, la grande Efi!». Βέβαια, οι Ιταλοί χρησιμοποιούν πολύ συχνά το grande για πολλά πράγματα, οπότε ας μην του δίνουμε βαρύνουσα σημασία. Αλλά εμένα με αφόπλισε και η σκέψη που μου ήρθε ήταν το «Μα, τι μπόλικος άνθρωπος!».

— Στο «Από το Δέντρο στον Λαβύρινθο» ο Έκο ξεδιπλώνει όλη του τη φιλοσοφική, θεωρητική και μαθηματική αρματωσιά, σε σημείο που φτάνει κανείς να πιστέψει πως θα έπρεπε να ήταν μεγάλος μύστης και φιλόσοφος για να το μεταφράσει. Πώς, αλήθεια, καταφέρατε έναν τέτοιο άθλο; Υπήρξαν στιγμές που είπατε να το εγκαταλείψετε; Πληγή στα στήθη μού ανοίγετε… Πράγματι, ήταν δυσκολότατο. Δεν είμαι βέβαιη ότι το κατάλαβα ολότελα και ξέρω ότι το μετέφραζα με βήμα χελώνας (δεν μπορούσα να κάνω πάνω από 3-4 σελίδες τη μέρα), γυρνώντας και ξαναγυρνώντας για να βεβαιωθώ ότι κατάλαβα καλά. Όταν τέλειωσε, δεν το ξανάπιασα. Πιθανότατα δεν έπρεπε να μεταφραστεί για ευρύ κοινό, ήταν πανεπιστημιακό βιβλίο, ίσως μόνον οι συνάδελφοί του να το συνελάμβαναν απόλυτα (και δεν είναι εντελώς βέβαιο). Αλλά με βάλατε στον πειρασμό να το ξαναδιαβάσω ως αναγνώστρια. Έχω, βέβαια, την αίσθηση ότι εκεί συμφώνησα σε ένα SM παιχνίδι με τον πελάτη. Πάντως, συμφώνησα.

— Τι κρατάτε από την προσωπικότητα του Έκο ως πολύτιμη παρακαταθήκη; Γιατί τον αγαπάτε περισσότερο; Ο Έκο (η σκέψη του και όσα ελάχιστα είδα από τη στάση του) στάθηκε για μένα «δάσκαλος». Θα πω και πατέρας, γιατί με μεγάλωσε, δηλαδή μεγάλωσα μαζί του και μέτρησα με τα βιβλία του τα γεγονότα της ζωής μου. Δεν μπορώ να σκεφτώ το Εκκρεμές χωρίς να σκεφτώ την κόρη μου, γιατί όταν το έκανα, ήμουν έγκυος. Η Δέσποινα είναι παιδί του Εκκρεμούς, τη σκεφτόμουν με τη λογική της Αμπάρο. Ίσως να μην ήμουν αυτή που είμαι αν δεν είχαν διασταυρωθεί οι δρόμοι μας. Αλλά τον αγαπώ και θα τον αγαπούσα ακόμα κι αν τα βιβλία του ήταν χειρότερα, για την ευρύτητα του πνεύματος, τη συνδυαστική του ικανότητα και τη λογική του. Μια λογική που και για μένα ήταν πάντα η μεγαλύτερη αρετή, όχι σε αντιπαράθεση με το συναίσθημα –γιατί δεν έρχονται σε αντίθεση– αλλά ως το απόλυτο κριτικό εργαλείο, διαύγεια πνεύματος και οξύνοια: απόδειξη, τα παλαβά του λογοπαίγνια, τα στιχάκια και οι παραλογισμοί.

— «Στο ταξίδι του στον Παράδεισο, το post mortem ταξίδι του και όχι το λογοτεχνικό, ο Δάντης συνάντησε τον Αμπουλάφια. Κι αν έμπαινε και ο Αδάμ στη συζήτηση, θα ήταν ενδιαφέρον να μάθουμε σε τι γλώσσα μιλούσαν αυτοί οι τρεις για να μπορέσουν να συνεννοηθούν» γράφει ο Έκο. Εσείς ποιους φαντάζεστε ότι θα συναντάει αυτήν τη στιγμή στον Παράδεισο και τι θα λένε; Δεν νομίζω ότι είναι ούτε σε Παράδεισο ούτε σε Κόλαση, και δεν νομίζω να περίμενε κι εκείνος κάτι τέτοιο. Αν σκεφτώ, όμως, ένα παράλληλο σύμπαν, θα μπορούσε να κάνει παρέα με τον Σάλγκαρι και να λένε ιστορίες από τις θάλασσες του Νότου με τον Τζόις και τον Στερν, να ανταλλάσσουν χοντράδες με παριστάμενους μια σειρά ήρωες των κόμικς – και να τρώνε του σκασμού, να πίνουν το καταπέτασμα και να τραγουδούν πειρατικά τραγούδια, ενώ ο Όκκαμ θ’ ακονίζει τη λεπίδα του για να καθαρίσει μήλα, ο Σέρλοκ Χολμς μέσα σε καπνούς οπίου θα ονειρεύεται τη Χώρα του Βασιλέα Ιωάννη και η Αγία Χιλδεγάρδη, σε παραλήρημα, θα χορεύει ερωτικούς θρησκευτικούς χορούς.

25.2.16 – lifo

41

the alternative choice

➡ Κεραμείο

Tα μέρη στην πόλη όπου η διασκέδαση αποκτά ξεχωριστό, ιδιαίτερο νόημα.

Πλαταιών 27, Κεραμεικός, 210 3464223, facebook.com/KerameioBar

Ένα από τα πιο ξεχωριστά μαγαζιά δίπλα στο πολύβουο Γκάζι, το Κεραμείο είναι από εκείνα τα μπαρ με χαρακτήρα, που, αν δεν το έχετε ήδη γνωρίσει, σπεύσατε. Πέτρα, ξύλο και μια εσωτερική αυλή συνθέτουν έναν πολύ ζεστό χώρο που το πρωί θυμίζει παλιό καφενείο και το βράδυ μετατρέπεται σε ένα από τα πιο φευγάτα μπαράκια της πόλης. Σχεδόν κάθε μέρα και ένας διαφορετικός DJ επιλέγει από τζαζ και φανκ μέχρι αθάνατες ροκιές, ενώ συχνά θα πετύχετε ψαγμένα live. Στην μπάρα του, εκτός από καθαρά ποτά και custom made cocktails, θα βρείτε ρακόμελο από αμοργιανή συνταγή και ρακί από την Κάνδανο της Κρήτης.

Από τη LiFO team. Φωτό: Πάρις Ταβιτιάν

➡ Ginger Ale Θεμιστοκλέους 74, πλατεία Εξαρχείων, 210 3301246, facebook.com/GingerAlecafebar

Γνωστό και αγαπημένο στέκι στην καρδιά της πλατείας Εξαρχείων που έχει δανειστεί το όνομά του από το δημοφιλές αναψυκτικό των περασμένων δεκαετιών, με ατμόσφαιρα που μας ταξιδεύει στην εποχή του αυθεντικού lounge.

Vintage διάθεση και αναφορές στον κινηματογράφο και την τέχνη δίνουν το στίγμα ενός χώρου με ιδιαίτερη ταυτότητα που δεν θυμίζει απλώς ένα συνηθισμένο spot κλασικής πιάτσας. Δεν είναι τυχαίο που το Ginger Ale είναι ένα από τα πιο όμορφα καλλιτεχνικά στέκια της πόλης. Extra tip: Ρωτήστε για τα σπέσιαλ κοκτέιλ και ροφήματα ημέρας.

42 lifo – 25.2.16

ΕΝΑΛΛΑΚΤΙΚΑ στεκια

ΑΦΙ ΕΡΩ ΜΑ

➡ Πλυντήριο bar Κολοκυνθούς & Λεοννάτου, Αθήνα, 6978 218867, facebook/Πλυντήριο-Bar

Το Πλυντήριο, το μαγαζί-αποκάλυψη πλέον στο κέντρο του Μεταξουργείου, σε έναν ιδιαίτερο χώρο, με τα πλυντήρια στη μέση του μαγαζιού και τις μπουγάδες απλωμένες στους τοίχους, κάθε εβδομάδα καταφέρνει με τη μουσική του από ’80s, ’90s και ’00s να ξεχωρίζει και να προσελκύει όλο και περισσότερο κόσμο και να χαρίζει στους θαμώνες του μοναδικές στιγμές διασκέδασης. Τις Πέμπτες τα κορίτσια έχουν βρει το στέκι τους στα λεγόμενα «Girls Night», μόνο με ελληνικά. Είσοδος ελεύθερη.

➡ ΤΟ ΜΠΑΡ Αμοργιανό Πέρασμα Σιβιτανίδου 51Β, Καλλιθέα, 210 9592080, facebook/ΤΟ-ΜΠΑΡ-Αμοργιανό-Πέρασμα

Διασχίζοντας το Αμοργιανό Πέρασμα, το νησιώτικο αυτό στέκι στην καρδιά της Καλλιθέας, φτάνεις στην αυλή του μαγαζιού, όπου και σε περιμένει μια έκπληξη. Εδώ βρίσκεται το πιο νησιώτικο μπαρ στην πόλη, το μικρό BAR με πρωτότυπα κοκτέιλ και μουσικές σε ρυθμούς ροκ, φανκ και freestyle, από διαφορετικούς DJs κάθε βράδυ. Το στάνταρ ραντεβού είναι κάθε Κυριακή βράδυ μετά τις 10 (είσοδος ελεύθερη) με live sessions σε ροκ, σόουλ, τζαζ, φανκ και alternative ήχους. Extra tip: Αυτή την Κυριακή 28 Φεβρουαρίου στη σκηνή θα εμφανιστούν τα Υπόγεια Ρεύματα..

➡ Ιπποπόταμος Δελφών 3Β, Κολωνάκι, 210 3634583, facebook.com/ippopotamos.bar

Σε έναν από τους ωραιότερους πεζόδρομους της Αθήνας, τη Δελφών, στα «σύνορα» των Εξαρχείων με το Κολωνάκι, βρίσκεται εδώ και 38 χρόνια ο Ιπποπόταμος, ένα από τα πιο ιστορικά και κλασικά στέκια της πόλης και διαχρονικό σημείο συνάντησης καλλιτεχνών και διανοουμένων. Από τις 11 για καφέ και σνακ, μέχρι το βράδυ, αποτελεί το καθημερινό ραντεβού στην περιοχή για ποτό ή κοκτέιλ, με τις μουσικές που όλοι αγαπούν, από τζαζ, μπλουζ, φανκ, σόουλ και ρoκ μέχρι alternative, και με DJ κάθε μέρα. Εδώ θα βρείτε, μεταξύ πολλών άλλων, πέρα από τη μεγάλη ποικιλία σε ποτήρι κρασί και μπίρες από ελληνικές μικροζυθοποιίες, την πιο ξακουστή σανγκρία της πόλης (κόκκινη και λευκή), ζεστό κρασί για τις κρύες νύχτες του χειμώνα αλλά και λαχταριστό chilli con carne για να συνοδεύσετε το ποτό σας.

➡ Couleur Locale Νορμανού 3, Αθήνα, 216 7004917, www.couleurlocaleathens.com www.facebook.com/couleurlocaleathens

Το Couleur Locale βρίσκεται καλά κρυμμένο στη στοά της οδού Νορμανού στο Μοναστηράκι και λειτουργεί σε δύο επίπεδα. Tο πρώτο επίπεδο υπόσχεται χαλαρές, ξέγνοιαστες στιγμές με ωραίο καφέ από εξειδικευμένο barista , εναλλακτικά σνακ, δροσερές σαλάτες, νοστιμότατα club σάντουιτς, τορτίγιες, mini burgers και άλλα πολλά από την ανοιχτή κουζίνα. Χρησιμοποιώντας τον ανελκυστήρα προς τον τρίτο όροφο, ανακαλύπτουμε το δεύτερο επίπεδο, μια «μικρή όαση» (όπως έχει χαρακτηριστεί εύστοχα η ταράτσα του). Το roof bar του Couleur Locale λειτουργεί καθ' όλη τη διάρκεια της μέρας. Extra tip: Τα βράδια, και τις Κυριακές, από το απόγευμα τα περίφημα κοκτέιλ συνοδεύονται από τζαζ, σόουλ, φανκ και ροκ εν ρολ.

25.2.16 – lifo

43

➡ Ο Μπαμπάς

➡ Ραδιουργίες

Φαλήρου 53, Κουκάκι, στάση μετρό Συγγρού-Φιξ (έξοδος Δράκου), 215 5505565, www.ompampas.gr/, Facebook/ompampaskafeteriampara

Κοίλης 33, Άνω Πετράλωνα, facebook.com/radiourgies, www.radiourgies.gr

Ένα μαγαζί-σκέτος «πειρασμός», χάρη στις μοναδικές του γευστικές «ραδιουργίες», κάτω από το άλσος της Δεξαμενής. Μυστικό της επιτυχίας δεν είναι άλλο από την άνευ περιορισμών έμπνευση στην κουζίνα και την επιλογή των καλύτερων πρώτων υλών. Εδώ θα βρείτε εκλεκτούς μεζέδες, όπως τα περίφημα «Συκωτάκια Ραδιουργιών» (με ξίδι μπαλσάμικο και πετιμέζι) και το απάκι, ενώ το άφθονο τσίπουρο και τα λαϊκά ή ρεμπέτικα ακούσματα έρχονται για να συμπληρώσουν την ατμόσφαιρα. Και όταν το επιτρέπει ο καιρός, μη διστάσετε να ανεβείτε στην ευρύχωρη ταράτσα του μαγαζιού, μία από τις καλύτερες στην πόλη. Extra tip: Πολύ καλές τιμές και γενναίες μερίδες.

Ένας all day μοντέρνος χώρος, με πολύχρωμο ντεκόρ και industrial διακόσμηση, ο Μπαμπάς είναι ένα από τα hot στέκια στο Κουκάκι. Από το πρωί με καφέ και παραδοσιακά γλυκά κι έπειτα για ποτό και τσιμπολόγημα με παραδοσιακούς μεζέδες, όπως το απάκι, ο κρητικός ντάκος και το τυρί πόσας, αλλά και πιο διεθνείς γεύσεις, όπως το μπέργκερ και η τορτίγια, σε σούπερ τιμές. Στην μπάρα του θα βρείτε πολλές ελληνικές μπίρες από μικροζυθοποιίες και κάθε μήνα θα δοκιμάζετε και ένα βαρέλιέκπληξη. Extra tip: Ενημερωθείτε από τη σελίδα του f/b για τα DJ sets sκαι τα live από ελληνικές ξενόφωνες μπάντες.

➡ Pink Freud Αρχελάου 7, Παγκράτι, 210 7227272, facebook.com/Pinkfreud.coffeebar

Είναι από τα μαγαζιά που μόλις μπεις, νιώθεις μια ωραία ενέργεια και αυτό οφείλεται σίγουρα και στους ανθρώπους που δουλεύουν σε αυτό. Το Pink Freud άνοιξε τις πόρτες του πριν από ενάμιση χρόνο περίπου κι έγινε γρήγορα αγαπημένο στέκι στην Αρχελάου. Ο χώρος μικρός και ζεστός, με industrial χαρακτηριστικά. Τη ζεστή ατμόσφαιρα συμπληρώνουν οι καλές μουσικές, τα δυνατά DJ sets Παρασκευή και Σάββατο και τα επιλεγμένα live. Στην μπάρα του θα βρείτε ελληνικές μπίρες από μικροζυθοποιίες, ελληνικά κρασιά και επιλεγμένα κοκτέιλ. Δοκιμάστε, επίσης, το χειροποίητο ρακόμελο και οινόμελο. Extra tip: Κάθε Πέμπτη σάς σερβίρουν καφέ με €2 και ποτό με €5.

44 lifo – 25.2.16

ΕΝΑΛΛΑΚΤΙΚΑ στεκια

ΑΦΙ ΕΡΩ ΜΑ

➡ Flamme Rouge Τριπτολέμου 26, Γκάζι, 210 3473903 facebook.com/Flamme-Rouge-cycle-cafe-bar

Ένα στέκι που πραγματικά ξεχωρίζει στο Γκάζι, αφού εδώ υπάρχει ολόκληρη φιλοσοφία γύρω από το ποδήλατο. Η πρωταθλήτρια ποδηλασίας Βάσω Λαζοπούλου δημιούργησε ένα urban style café με έντονες τις ποδηλατικές διακοσμητικές πινελιές που θα σας κεντρίσει το ενδιαφέρον, είτε κάνετε ορθοπεταλιές είτε όχι. Στον πρόσφατα ανακαινισμένο χώρο του σε New York style, εκτός από όλα όσα σχετίζονται με το αγαπημένο δίτροχο και ξεχωριστά ροφήματα για ποδηλάτες, όπως ηλεκτρολύτες, recovery gels και ενεργειακά ποτά, θα βρείτε καφέ, ποτό και πρωτότυπα κοκτέιλ που θα συνοδεύσετε ιδανικά με λαχταριστά finger foods.

ΤΑΥΡΟΣ

Οι θετικές όψεις της Αφροδίτης φέρνουν ευχάριστες αλλαγές στη ζωή σας και είναι πολύ πιθανό ορισμένοι από εσάς να κάνετε κάποιες έξυπνες και χαμηλού ρίσκου επενδύσεις που θα αποδώσουν πολύ σύντομα, αρκεί να εξετάζετε διεξοδικά ακόμα και την παραμικρή λεπτομέρεια. Η άνοιξη σας βρίσκει αισιόδοξους και είναι ιδανική στιγμή να τονώσετε τη σωματική και ψυχική σας ευεξία. Ξεκινήστε κάποιο σπορ, γιόγκα ή οποιαδήποτε μέθοδο σας βολεύει, ώστε να αποβάλετε την ένταση της καθημερινότητας. Ιδιαίτερη προσοχή χρειάζεται στη σχέση, σας καθώς υπάρχει έντονος ανταγωνισμός και ασυμφωνία απόψεων με το ταίρι σας, με αποτέλεσμα να βρίσκεστε σε μια συνεχή κόντρα που μπορεί να σας φέρει προ εκπλήξεως. Θέματα παιδιών θα σας ζορίσουν λίγο, αν κρατήσετε ψύχραιμη στάση όμως θα επιλυθούν σύντομα. Προσοχή σε κρυολογήματα αυτές τις μέρες.

από τη μαριβίκυ καλλέργη (starfax@lifo.gr)

Μέσα στις επόμενες μέρες εσείς οι Κριοί καλείστε να ακολουθήσετε τις υπάρχουσες τάσεις της αγοράς και να βελτιώσετε τις δεξιότητές σας. Έπειτα από μια κουραστική αναζήτηση του εαυτού σας, έχετε καταλήξει σχετικά με το τι θέλετε να κάνετε, οπότε θα πρέπει να εντείνετε τις προσπάθειές σας, καθώς είναι μια εποχή που ευνοεί καινούργια ξεκινήματα. Η βελτίωση των οικονομικών σας εξαρτάται από τον τρόπο που θα προσαρμοστείτε στις νέες συνθήκες. Η ερωτική σας ζωή αρχίζει να αποκτά αρκετό ενδιαφέρον και είναι πολύ πιθανό μια νέα φιλία να εξελιχθεί σε ερωτική σχέση με μεγάλη διάρκεια. Εσείς που είστε ήδη δεσμευμένοι παίζετε με τη φωτιά αυτό το διάστημα και ενώ γνωρίζετε τις συνέπειες, είστε αποφασισμένοι να το πάτε μέχρι τέρμα. Τώρα, ποια σχέση από τις δύο θα τερματιστεί είναι δικό σας θέμα.

StarFax

ΚΡΙΟΣ

ΛΕΩΝ Εσείς οι Λέοντες, παρόλο που αντιμετωπίζετε συνεχώς προκλήσεις και πρέπει να στέκεστε στο ύψος των περιστάσεων, δεν χάνετε την αισιοδοξία σας. Ειδικά τώρα που μπαίνει η άνοιξη βρίσκεστε σε μια πολύ δημιουργική φάση της ζωής σας, κάτι που είναι πραγματική διέξοδος από τα προβλήματά σας. Κάποιες ιδέες που έχετε στο μυαλό σας είναι ιδανική στιγμή για να υλοποιηθούν και θα έχετε τη στήριξη ενός μέλους της οικογένειας. Η κοινωνική σας ζωή αρχίζει να βελτιώνεται αισθητά και με τη θετική επιρροή του Δία μπορείτε να διευρύνετε τον κύκλο σας και να γνωρίσετε αξιόλογα πρόσωπα που θα αλλάξουν τον τρόπο σκέψης σας. Μια γνωριμία με ένα άτομο με το οποίο έχετε κοινά ενδιαφέροντα θα σας ενθουσιάσει και θα ξεπεράσετε ακόμα πιο εύκολα έναν πρόσφατο χωρισμό. Όσοι είστε γονείς, εξασφαλίστε χρόνο για τον εαυτό σας, ώστε να μην αισθάνεστε εγκλωβισμένοι.

ΠΑΡΘΕΝΟΣ

ΤΟΞΟΤΗΣ Τα οικονομικά σας αρχίζουν να βελτιώνονται αισθητά και θα έχετε τη δυνατότητα να κάνετε κάποια μικρά (στην αρχή) βήματα για να υλοποιήσετε επαγγελματικά σχέδια που έχουν σχέση με την ανάπτυξη της επιχείρησής σας. Επειδή δεν θα λείψουν οι εναλλαγές στην κρίση σας εξαιτίας του Κρόνου και του Δία, καλύτερα να ακούσετε με προσοχή κάποιες συμβουλές που θα σας δοθούν. Αυτή την εποχή ευνοούνται πολύ επαγγέλματα που έχουν σχέση με το εμπόριο και τον τουρισμό. Σελήνη και Πλούτωνας επηρεάζουν τον τομέα της οικογένειας και μπορεί να προκύψουν προβλήματα με ένα μέλος της, που θα πηγάζουν από την ανάγκη του να εμπλακεί στην προσωπική σας ζωή. Όσο κι αν είστε υπομονετικοί και ψύχραιμοι, αυτήν τη φορά μην αφήσετε ένα τόσο σοβαρό θέμα στον αέρα. ΑΙΓΟΚΕΡΩΣ Ευχάριστες είναι οι εξελίξεις στα

Είστε ενθουσιασμένοι με μια καινούργια συνεργασία και θέλετε να δώσετε τον καλύτερό σας εαυτό, προσέξτε όμως να μην αναλαμβάνετε περισσότερες ευθύνες, γιατί θα γίνει μόνιμη η κατάσταση και δεν σας συμφέρει καθόλου. Κατάλληλη εποχή για να αλλάξετε κατοικία ή για να κάνετε κάποιες αλλαγές στη διακόσμηση του χώρου σας, καθώς μπαίνει η άνοιξη και θα είναι ό,τι καλύτερο να δημιουργήσετε μια ευχάριστη ατμόσφαιρα. Κάποια βιώματα από το παρελθόν συνεχίζουν να μπλοκάρουν την αισθηματική σας ζωή και είναι καιρός να τα ξεπεράσετε για να χαρείτε τον έρωτα δίχως ενοχές. Κάποιοι σας έχουν επηρεάσει άσχημα, με αποτέλεσμα να κινδυνεύει να χαλάσει η σχέση σας. Όσοι έχετε αποφασίσει να φύγετε για σπουδές στο εξωτερικό, σας προβληματίζει το μέλλον της σχέσης σας και βρίσκεστε σε δίλημμα.

επαγγελματικά σας και θα γίνετε δέκτες θετικών σχολίων από το περιβάλλον της δουλειάς, καθώς η πρόοδός σας είναι μεγάλη, και μάλιστα σε πολύ μικρό χρονικό διάστημα. Ορισμένοι από εσάς θα δεχτείτε προτάσεις που θα συμβάλουν στην κοινωνική σας καταξίωση και κάποιοι άλλοι θα επιβραβευτείτε με αύξηση του μισθού σας. Είναι ιδανική στιγμή για να ξεκινήσετε μια καινούργια επιχείρηση ή κάποια συνεργασία. Η παράλληλη σχέση σας με έναν Τοξότη σάς δίνει το πάθος που αναζητάτε, ταυτόχρονα όμως σας δημιουργεί και πολλά προβλήματα, τα οποία, αν δεν επιλυθούν, θα επεκταθούν και στο οικογενειακό σας περιβάλλον. Η ανάγκη σας για επιβεβαίωση σάς ωθεί σε παράτολμες ενέργειες που θα προκαλέσουν ανατροπές. Αν είστε ελεύθεροι, είναι πολύ πιθανό να ερωτευτείτε ένα πρόσωπο με το οποίο θα σας φέρουν κοντά διάφορες συγκυρίες.

ΔΙΔΥΜΟΣ Μπορεί αυτό το διάστημα να έχε-

ΖΥΓΟΣ Με τη Σελήνη να εντείνει τον αυθορμη-

ΥΔΡΟΧΟΟΣ

τε την αίσθηση πως δεν κάνετε μεγάλη πρόοδο στη δουλειά σας, αλλά καθένα μικρό βήμα σάς οδηγεί ακόμα πιο κοντά στην επιτυχία. Μην απογοητεύεστε από ορισμένα απρόοπτα που μπορεί να συμβούν και μείνετε επικεντρωμένοι στους στόχους σας. Μέχρι και τα μέσα καλοκαιριού θα προκύπτουν συνεχώς υποχρεώσεις οικονομικής φύσεως και ο μόνος τρόπος για να αντεπεξέλθετε είναι μέσω της εντατικής προσπάθειας και της αξιοποίησης νέων ευκαιριών. Δώστε περισσότερη έμφαση στις διαπροσωπικές σας σχέσεις, καθώς υπάρχουν άτομα που είναι δυσαρεστημένα με τη στάση σας και κινδυνεύουν να χαλάσουν φιλίες χρόνων. Σχέση/γάμος μπορεί να βελτιωθεί αν ρίξετε τον πήχη των προσδοκιών σας και εντοπίσετε τους λόγους που μπλοκάρουν την επικοινωνία. Μην κρατάτε πράγματα μέσα σας, γιατί θα ξεσπάτε σε άσχετες στιγμές. Εσείς που αναζητάτε τον έρωτα θα τον βρείτε πολύ σύντομα.

τισμό σας, μπορεί να κάνετε επιπολαιότητες με τα χρήματά σας. Ορισμένες επενδύσεις που θα σας φανούν επικερδείς θα αποδειχθούν «φούσκες» και θα πρέπει να επωμιστείτε τις συνέπειες, αν δεν υπερισχύσει η λογική. Μην παρασύρεστε από την ανάγκη σας για εύκολο κέρδος και επικεντρωθείτε στη βελτίωση της τρέχουσας δουλειάς σας. Με τη διαχείριση του χρόνου σας θα πρέπει να ασχοληθείτε περισσότερο, ώστε να μπορείτε να τα συνδυάσετε όλα με επιτυχία. Οι υποχρεώσεις τρέχουν μεν ασταμάτητα, αλλά είναι εξίσου σημαντική και η προσωπική σας ζωή. Βάλτε προτεραιότητες, οργανώστε το πρόγραμμά σας και φροντίστε να το τηρείτε όσο περισσότερο μπορείτε. Ένα σύντομο ταξίδι θα ανανεώσει τη σχέση σας και κάποιοι θα αποφασίσετε να προχωρήσετε σε γάμο.

χρειάζονται χρόνο για να υλοποιηθούν, έως τότε, όμως, θα πρέπει να έχετε εναλλακτικές που θα συμβάλουν στη βελτίωση της οικονομικής σας κατάστασης. Ενδεχομένως να εισπράξετε χρήματα από μια δικαστική διαμάχη που κράτησε χρόνια και την είχατε εντελώς ξεχασμένη ή από την πώληση ενός περιουσιακού σας στοιχείου. Όπως και να έχει, κρατήστε τα χρήματά σας και μην παίρνετε ρίσκα. Οι γεννημένοι το δεύτερο δεκαήμερο κάπου έχετε χάσει τον ενθουσιασμό για το ταίρι σας, καθώς δέχεστε πιέσεις για δημιουργία οικογένειας, ενώ δεν είστε έτοιμοι, και ψάχνετε να βρείτε αφορμές για να λήξετε τη σχέση μια ώρα αρχύτερα. Είναι μια εποχή κατά την οποία ζείτε έντονες καταστάσεις: ελεύθεροι και μη θα πρέπει να είστε προετοιμασμένοι για ριζικές αλλαγές στη ζωή σας.

Κρόνος και Δίας προκαλούν εμπόδια στην επίτευξη των σχεδίων σας και θα βρεθείτε αντιμέτωποι με κάποιες ανατροπές που θα ρίξουν το ηθικό σας. Το καθημερινό άγχος, σε συνδυασμό με τις ατελείωτες απαιτήσεις των συνεργατών σας, θα σας εξουθενώσει, αλλά θα πρέπει να δουλέψετε βασιζόμενοι στις δυνάμεις σας και να μην παρατήσετε τις προσπάθειές σας. Αποφύγετε καινούργιες συνεργασίες μέσα στις επόμενες μέρες. Είναι πολύ πιθανό να πέσετε έξω στις προβλέψεις σας. Στον οικογενειακό τομέα δεν θα λείψουν οι εντάσεις εξαιτίας οικονομικών ζητημάτων, αλλά θα πρέπει να βρείτε τρόπο να ξεπερνάτε σύντομα την σύγχυση, ώστε να μην σας παίρνει από κάτω – κάντε και μερικές υποχωρήσεις. Αν είστε ερωτευμένοι, η Αφροδίτη ενδυναμώνει τα συναισθήματά σας και είναι ιδανική στιγμή για να κάνετε έναν γάμο.

Αφροδίτη και Ερμής στο ζώδιό σας επηρεάζουν κυρίως τα επαγγελματικά σας, στα οποία θα συμβούν κάποιες αναπάντεχες εξελίξεις που θα εκτοξεύσουν τα κέρδη σας. Νέες προτάσεις συνεργασίας θα είναι αποτέλεσμα της προσπάθειάς σας να προβάλετε τις ικανότητές σας προς πάσα κατεύθυνση και θα διαπιστώσετε πως άξιζε όλη αυτή η υπομονή και το πείσμα. Την Τετάρτη θα χρειαστεί ιδιαίτερη προσοχή ως προς την αξιολόγηση ατόμων και καταστάσεων, καθώς υπάρχει και ένας Άρης που εντείνει την επιθυμία σας για γρήγορο κέρδος. Αισθηματικά θέματα και διαφωνίες καλό είναι να λυθούν τώρα που οι συνθήκες γίνονται πιο ευνοϊκές για εσάς τους Υδροχόους και αν σκέφτεστε να προχωρήσετε σε γάμο, είναι μια πολύ καλή στιγμή, καθώς επίσης και για την απόκτηση παιδιού. Λίγη προσοχή σε θέματα υγείας που μπορεί να είναι αποτέλεσμα των εξαντλητικών ρυθμών που ακολουθείτε.

☛

ΚΑΡΚΙΝΟΣ Οι ιδέες σας, αν και πρωτότυπες,

ΣΚΟΡΠΙΟΣ

Daily starfax Καθημερινές αστρολογικές προβλέψεις στο www.lifo.gr από τη Μαριβίκυ Καλλέργη.

ΙΧΘΥΣ

Έχετε διάφορα σχέδια στο μυαλό σας για να αυξήσετε το εισόδημά σας, αλλά καθώς δυσκολεύεστε να καταλήξετε σε κάποιο και να το προχωρήσετε, κάνετε σπασμωδικές ενέργειες, με αποτέλεσμα να επικρατεί αρκετή σύγχυση στο μυαλό σας. Ήλιος και Ποσειδώνας αλλάζουν συνεχώς την εκτίμησή σας για τις καταστάσεις και υπάρχει μεγάλη πιθανότητα να πάρετε λανθασμένες αποφάσεις. Ακόμη δεν είστε έτοιμοι για νέα ξεκινήματα. Μόνιμη σχέση ή γάμος βρίσκεται σε κρίσιμη καμπή εξαιτίας των πιέσεων από το οικογενειακό σας περιβάλλον (οι παντρεμένοι για απόκτηση παιδιού και οι ανύπαντροι για γάμο) που αν μεταδώσετε στο ταίρι σας, κινδυνεύετε να διαλύσετε τον δεσμό σας. Μην παρασύρεστε από τις ανάγκες των συγγενών σας και τις υιοθετείτε. Εσείς θα πρέπει να αισθάνεστε την ανάγκη για κάτι τόσο σημαντικό, όχι οι συγγενείς σας.

sudoku 5

3 9 8 7 6 5 9 4 3 7 6 8 5 5 3 1 6 2 8 5 7 5

1 6 9

8 4 2

4 5

Η λύση του προηγούμενου 5 2 4 3 7 9

6 1 7 8 4 5

3 8 9 6 1 2

1 5 3 4 6 8

7 4 8 9 2 1

9 6 2 5 3 7

2 9 1 7 8 3

4 7 5 2 9 6

8 3 6 1 5 4

6 3 7 9 5 1 4 8 2 8 2 5 7 3 4 6 1 9 1 9 4 2 6 8 5 3 7

25.2.16 – lifo

45

25.2.16 – lifo

47