477

Λίγο πριν έρθουν για την εμφάνισή τους στο Rockwave, ο Alex Turner δηλώνει τυχερός που είναι μικροκαμωμένος και μπορεί να χαθεί μέσα στο πλήθος. Από τη Μαρία Παππά

αποκλειστικη συνεντευξη

the last shadow puppets τχ.477/26052016

Νο1 to αγα freeπημένο της πpόress λης

www. lifo.gr

ολα για την αθηνα! free press δωρεαν οδηγοσ τησ πολησ κυκλοφορει καθε πεμπτη

4 lifo – 26.5.16

Ποιον αφορούν τα τατουάζ σου;

posts γράμματα e-mails

feedback476

α π ό τ ον α ρη δ η μ οκ ιδ η

Oι αντιδράσεις που δημιούργησαν τα άρθρα και τα posts μας την περασμένη εβδομάδα.

*Στείλτε μας Feedback: feedback@lifo.gr

☛ Στο προηγούμενο τεύχος είχαμε μεγάλο αφιέρωμα στα τατουάζ και, μεταξύ άλλων, 6 νέοι φωτογραφήθηκαν από τον Πάρι Ταβιτιάν και μίλησαν στη Μαρίνα Πετρίδου για το αγαπημένο τους τατουάζ. Η Ummagumma θεώρησε τα περισσότερα τατουάζ υπερβολικά εφήμερα: «Ωραία τατουάζ, αλλά, αν εξαιρέσεις το παιδί από την Πάτμο και την κοπέλα που έκανε το όνομα του πατέρα της, όλοι οι υπόλοιποι το έχουν ρίξει στην παράξενη, φευγαλέα φιλοσοφία, που δεν οδηγεί πουθενά. Δηλαδή, έπειτα από 20 χρόνια ποιος θα θυμάται το κόμικ “Tank Girl” και για ποιoν λόγο;». Πήρε άμεση απάντηση απ’ τον/την anigold, που είπε: «Εκείνη. Για τους ίδιους λόγους με τώρα», ενώ ο Μιχάλης Γ. σχολίασε, σωστά κατά τη γνώμη μας: «Πραγματικά, νομίζετε ότι όσοι κάνουμε τατουάζ τα επιλέγουμε ανάλογα με το τι θα αρέσει στους άλλους και τι θα θυμούνται σε 20 χρόνια; Εγώ έχω κάτι σχετικό με μια παλιά ταινία που σχεδόν κανείς δεν θυμάται, αλλά δεν με νοιάζει καθόλου. Δεν αφορούν τους άλλους τα τατουάζ μας, αλλά εμάς: τις αναμνήσεις μας, τα θέλω και τις επιθυμίες μας, τα αγαπημένα μας πράγματα!». ☛ Εμείς ξεχάσαμε τη Χρυσή Αυγή (και κάποια απ’ τα εγκλήματά της ήδη παραγράφηκαν, τόσο που παίρνει η δίκη για να τελειώσει), αλλά η Χρυσή Αυγή δεν μας ξέχασε, τονίζει ο Θοδωρής Αντωνόπουλος στο άρθρο του. «Πολύ σωστά, κύριε Αντωνόπουλε» σχολίασε ο Φερόμενος. «Βέβαια, κάτι που δεν έχει επίσης απαντηθεί είναι κατά πόσο καλυτέρεψε από εκείνες τις μαύρες ημέρες του 2011 η ζωή των κατοίκων του Αγίου Παντελεήμονα. Μήπως απλώς παρέμειναν όπως και πριν, αόρατοι εν μέσω διασταυρούμενων πυρών; Από τη μια οι φασίστες που πάτησαν στον φόβο και το μίσος και ανέβηκαν, με τα γνωστά αποτελέσματα, και από την άλλη οι αντιφασίστες (κάποιοι από αυτούς ενδεχομένως να προτιμούν πλέον το «αλληλέγγυοι») που εξακολουθούν να δακτυλοδείχνουν ως “ρατσιστή” οποιονδήποτε τολμάει να εκφράσει τον φόβο πως η γειτονιά του μετατρέπεται σε γκέτο… Τελικά, τα υπαρκτά προβλήματα που έφεραν εν μέρει αυτήν τη συμμορία στο προσκήνιο αντιμετωπίστηκαν ποτέ; Ή απλώς αρκεστήκαμε σε μια “προβλεπόμενη” αντιφασιστική ρητορική, αγνοώντας, επαναλαμβάνω, μία από τις βασικές αιτίες που μας έφεραν εδώ: την αίσθηση της ανασφάλειας;». Ο Supertrouper υποστήριξε πως «Τα χρυσαύγουλα πατάνε σε αυτό το εκρηκτικό αίσθημα ανασφάλειας και κρίσης για να κάνουν τη βρόμικη δουλειά τους. Αλλά το σύστημα βολεύεται. Η χαρά του ΣΥΡΙΖΑ, της

Νουδούλας, του μικροσκοπικού ΠΑΣΟΚ και όχι μόνο είναι η Χ.Α. Ένας ορατός, εύκολος εχθρός, που όλοι αρέσκονται να κατακεραυνώνουν, αλλά από πράξεις και αντιμετώπιση μηδέν. Αν ήθελαν, θα τους είχαν τυλίξει σε μια κόλλα χαρτί. Αλλά είναι πολλά τα συμφέροντα. Όσο υπάρχουν δεξιά και αριστερά φασισταριά, ιδεοληψίες που θέλουν τον Γρηγορόπουλο να “αξίζει περισσότερο” στο χρηματιστήριο των μαρτύρων από τους νεκρούς της Μarfin, αγκαλίτσες και φιλάκια ΜΑΤ με Χ.Α. αλλά και sociopaths ακροαριστερά μόγγολα που καίνε τραμ με τα λεφτά του μπαμπά, το κοκτέιλ θα παραμένει εκρηκτικό». Τέλος, ο zero-gravity σχολίασε: «Yπάρχουν κι άλλα κόμματα και φωνές που δεν θέλουν τους μετανάστες. Το να αποκαλούνται ολόκληρες πληθυσμιακές ομάδες “υπάνθρωποι” είναι κάτι άλλο. Η Χ.Α. δεν είναι η μόνη διέξοδος του κάθε απογοητευμένου και φοβισμένου πολίτη. Δεν δικαιολογούνται αυτοί που τους ψηφίζουν». ☛ «Στην Ελλάδα εκπαιδεύεσαι μόνο και μόνο για να περνάς τις εξετάσεις, όχι για να μάθεις» έγραψε ο Φώντας Τρούσας στο πολυμοιρασμένο και πολυσυζητημένο άρθρο του στο LIFO.gr. «Αυτό είναι ένα θέμα που καίει... Και καίει πολύ!» έγραψε ο/η Έποψις. «Για ποιο σύστημα, λοιπόν, μιλάμε; Για το σύστημα που κοιμίζει τους μαθητές, προτρέποντάς τους να παπαγαλίζουν ολόκληρα βιβλία, μαθηματικούς και χημικούς τύπους, ιστορικά γεγονότα, για να περάσουν στις Πανελλήνιες; (Ω, τι στόχος!) Ενώ στην πραγματικότητα δεν μπορούν να μοιράσουν δυο γαϊδουριών άχυρα, όπως έλεγε και η γιαγιά μου! Για το σύστημα που δεν δίνει περιθώριο στο μυαλό του παιδιού να αφεθεί ελεύθερο να σκεφτεί, να συγκρίνει, να συνθέσει, να αφομοιώσει, να κατανοήσει, να φτάσει σε ένα συμπέρασμα τελικά; Σε όλον αυτό τον αγώνα του το παιδί πρέπει να έχει αρωγούς τους δασκάλους του, οι οποίοι από την Α’ Δημοτικού μέχρι το τέλος του σχολείου πρέπει να είναι δίπλα του για να τα καταφέρουν μαζί και όχι στο απυρόβλητο μιας υπερυψωμένης έδρας, από την οποία θα διατάζουν, θα βαθμολογούν, θα κατακρίνουν... Πρόκειται, λοιπόν, για μια ολόκληρη φιλοσοφία πίσω απ’ την “παιδεία”, η οποία, αν συνεχίσει έτσι –που θα συνεχίσει, δυστυχώς–, τα πράγματα θα είναι δύσκολα σε όλα τα επίπεδα. Τι κι αν κάποιος είναι γιατρός, φυσικός, μαθηματικός ή δεν ξέρω κι εγώ τι άλλο, αν δεν έχει ανεπτυγμένη αυτήν τη φιλοσοφία; Το πρόβλημα βρίσκεται στα θεμέλια του όλου συστήματος και έχουμε όλοι μερίδιο ευθύνης για τη συνέχισή του».

Free Press.

Eβδομαδιαίος οδηγός της Αθήνας. Κυκλοφορεί κάθε Πέμπτη.

26.5.16 – lifo

5

aπ ο τ ον σ ταθη τ σαγκ αρ ουσιανο

Notebook

id εκδότης

Οι γονείς των λουλουδιών και τα ετερόκλητα παιδιά τους

Στάθης Τσαγκαρουσιάνος γενικοσ διευθυντής Μιχάλης Μιχαήλ διευθυντής εκδοσησ M. Hulot

Θα προσπαθήσω να πω την ιστορία ουδέτερα. Το κατά δύναμιν.

εμπορική διεύθυνση

Σε ένα τραπέζι φίλων, τις προάλλες, βρέθηκα απέναντι σε ένα ζευγάρι μεσόκοπο – φίλοι φίλων. Η γυναίκα γλυκιά, λίγο κουρασμένη, με μια σκιά απογοήτευσης στην άκρη του χαμόγελού της. Συμφιλιωμένη με τη σκέψη ότι η ζωή της πέρασε χωρίς την έξαρση που περίμενε. Λίγο αυτοσαρκαστική επίσης. Θα πρέπει να υπήρξε καλλονή.

Δήμητρα Πασομένου υπεύθυνος ψηφιακής ανάπτυξης Νίκος Ζαφείρης art director

Ο άντρας παχύς, στα 65, με ντύσιμο προχειρότερο από την ηλικία του και σημάδια γηραλέου χιπισμού – θαμπά τατουάζ, βραχιόλια περασμένης μόδας, άσπρα γένια και διαμαντένιο σκουλαρίκι.

Χρήστος Τζοβάρας υπεύθυνος lifo.gr

Πρώην δημόσιοι υπάλληλοι. Με σύνταξη 2.800 ο άντρας, ο οποίος τη βλέπει έξαλλος να περικόπτεται. «Μια ζωή δούλεψα γι’ αυτήν τη σύνταξη. Με ποιο δικαίωμα;».

Άρης Δημοκίδης αρχισυντακτησ lifo.gr Θανάσης Χαραμής

Μου είπε τα εξής.

προγραμματισμός lifo.gr

Ο γιος του είναι άνεργος 3 χρόνια. Είναι «μεγάλος μάγκας» όμως. Άλλωστε, δεν φταίει αυτός για την ανεργία του. Ζει από τη σύνταξη του πατέρα του και αναπτύσσει κοινωνική δράση. Ανήκει σε πολλές ομάδες αλληλεγγύης και συχνά εξαφανίζεται μεγάλα διαστήματα από το σπίτι. Σε «δράσεις». Και οι δύο γονείς είναι περήφανοι γι’ αυτόν, παρότι παραδέχονται ότι δεν έχει κάνει καμιά ιδιαίτερη προσπάθεια να βρει δουλειά – ακριβέστερα, όσες βρίσκει, τις θεωρεί ταπεινωτικές και κατώτερές του.

Αγγελική Βαξάλη Σπύρος Γκατζούνας Άγγελος Παπαστεργίου συντονισμός ύλης Μαρκέλλα Ανδρικάκη

Η κόρη, στα 23, δουλεύει κάπου για τρεις κι εξήντα, «φεύγει το πρωί και γυρίζει το βράδυ, ένα κουρέλι». Μαθαίνει εντατικά ξένες γλώσσες. Πιστεύει ότι η Ελλάδα είναι μια νεκρή χώρα και στόχος της είναι να φύγει για την Ευρώπη. Με τον πατέρα της κυρίως (παλιό ΠΑΣΟΚ) είναι σε διαρκή φιλονικία. «Εσείς κάνατε το άρρωστο πάρτι σας, τώρα μας πουλάτε ηθικολογία κι εγώ δουλεύω σαν σκυλί και δεν θα πάρω ούτε σύνταξη».

συντακτική ομάδα columnists: Νικόλας Σεβαστάκης Θοδωρής Αντωνόπουλος Ναταλί Χατζηαντωνίου Δημήτρης Πολιτάκης Δημήτρης Κυριαζής

Ο πατέρας της τη θεωρεί ρίψασπι και τελειωμένη. Σουφρώνει τα χείλη, μεταξύ περιφρόνησης και αηδίας.

Βιβλίο: Τίνα Μανδηλαρά Γιώργος-Ίκαρος Μπαμπασάκης

Τον ρωτάω τι θα ’πρεπε να κάνει το κορίτσι.

Κινηματογράφος:

- Να βγει να αγωνιστεί! Να μην είναι τόσο εγωίστρια, να πολεμήσει γι’ αυτό τον τόπο που ματώσαμε! Εγώ βγαίνω και πάω στις πορείες για τη σύνταξη που μου κόβουν. Να ’ρθει κι αυτή – αφού από αυτήν τη σύνταξη ζούμε όλοι ουσιαστικά.

Θοδωρής Κουτσογιαννόπουλος Τάσος Μελεμενίδης Θέατρο: Ματίνα Καλτάκη

- Ναι, αλλά ούτε ο γιος έρχεται πια στις πορείες, του λέω.

Γεύση: Νίκη Μηταρέα

- Εκείνος όμως αγωνίζεται για την κοινωνία.

StarFax: Μαριβίκυ Καλλέργη

Η μάνα ακούει νεύοντας. Συμφωνεί. « Ή όλοι μαζί ενωμένοι θα αγωνιστούμε για το πρόβλημα ή όλοι μαζί θα βυθιστούμε» λέει. «Ο Τσίπρας μάς πρόδωσε, αλλά υπάρχει κι άλλη αριστερά».

Περιττό να πούμε τι νιώθει για τον αδελφό της, τον κηφήνα. Και τι νιώθει ο αδελφός της γι’ αυτήν, το κυνικό νευρόσπαστο του νεοφιλελευθερισμού.

Αλέξανδρος Διακοσάββας Βασίλης Καψάσκης Κατερίνα Ηλιάκη Φιλιώ Ράγκου Μαρίνα Πετρίδου Γιάννης Πανταζόπουλος Χρήστος Παρίδης

☛

Οι σχεδόν κωμικές διαφορές ανάμεσα σε ελευθεριάζοντες χίπις-γονιούς και στα φιλελεύθερα, σοβαροφανή παιδιά τους είναι γνωστές προ καιρού – τις πραγματεύεται, μάλιστα, (τέλεια, λένε) και η καλύτερη ταινία στις φετινές Κάννες, το Τόνι Έρντμαν. Οι σιτεμένοι χίπις με τα γκραντζ, ανέμελα ρούχα και τον εύκαιρο μπάφο, τις κάπως ασαφείς και κάπως διαψευσμένες απόψεις για την ελεύθερη διάθεση, τον ελεύθερο έρωτα, το κρασί και την επανάσταση, κυρίως όμως με την εξοργιστική αμνησία για το πόσο ανεύθυνα και πρόστυχα συμπεριφέρθηκαν όταν η γενιά τους ήρθε στην εξουσία και ξεπάτωσαν κάθε έννοια ισονομίας και δικαίου, λεηλατώντας το κομματικό κράτος που σαν μεθυσμένοι στελέχωσαν – οι σιτεμένοι χίπις, λοιπόν, κοιτούν με περιφρόνηση την κορδωμένη κόρη τους με τη γιάπικη ραχοκοκαλιά, τις σίγουρες, κάπως μηχανικές κινήσεις της, καθώς ξυπνάει το πρωί στην ώρα της, βάζει λίγο γάλα στις φυτικές ίνες της και τρέχει στο μετρό σαν μικρή υπουργός. Με ατσάλινη στοχοπροσήλωση, με περιφρόνηση στο χυμαδιό του ξερόλα πατέρα της, με αηδία γι’ αυτό το κράτος που της τα πήρε όλα, χωρίς να της δίνει τίποτα.

Σύνταξη:

H φωτογραφία του εξωφύλλου είναι του Zackery Michael.

Μαρία Παππά Λάμπρος Αραπάκος Λένα Φουτσιτζή Θεόφιλος Δουμάνης φωτογράφοι Σπύρος Στάβερης Πάρις Ταβιτιάν Freddie F. aτελιέ Βανέσσα Φερλέ

Τα βαθιά χάσματα της νέας οικογένειας, σε μια Ευρώπη που διάλεξε τους αριθμούς έναντι των ανθρώπων, αλλού ίσως προκαλούν αλμοδοβαρική ευθυμία, στην Ελλάδα όμως σπέρνουν μια πρωτοφανή αμηχανία ανάμεσα στ’ αδέλφια, που δεν αποκλείεται να εξελιχθεί σε εμφύλιο μίσος. Κι αυτό είναι το μεγαλύτερο κοινωνικό πρόβλημα, μετά τη φτώχεια και το κλείσιμο του ορίζοντα στους τωρινούς 20άρηδες, δεδομένου μάλιστα ότι ο κοινωνικός ιστός είναι προ πολλού διαρρηγμένος και τα πολλαπλά κινήματα αλληλεγγύης επιβεβαιώνουν το αντίθετο από αυτό που δείχνουν: η κοινωνία μας είναι άσπλαχνη και θρυμματισμένη όσο ποτέ –δεν υπάρχει η αίσθηση ούτε η έγνοια του κοινού Βίου, μόνο ένας απέραντος, μελαγχολικός εγωισμός– καθένας για τον εαυτό και το Κράτος εναντίον όλων.

διόρθωση κειμένων

Κάποιος στην παρέα αντιμίλησε. Υποστήριξε τη στάση της κοπέλας, είπε ότι ο κύριος χίπις είναι υποκριτής για μια σειρά λόγων. Η συζήτηση μοιραία έγινε προσωπική και κατέληξε στο δικαστήριο, αν όχι στις κρεμάλες.

Γιώργος Λυκουργιώτης

Χωρίσαμε χολωμένοι όλοι.

υποδοχή διαφήμισης

Μαρία Δρουκοπούλου γραμματεία σύνταξης Βιβίκα Ανδριανάτου senior direct market manager Κώστας Μαντάς direct market managers Βούλα Καραβαγγέλη Σπύρος Αποστολόπουλος

Ξένια Στασινοπούλου

Φαντάζομαι, δεν ήμασταν οι πρώτοι ούτε οι τελευταίοι.

συντονισμοσ διαφήμισης Μάγδα Τζακώστα οικονομική διεύθυνση Δημήτρης Τασιόπουλος

www.lifo.gr ΔΥΟ ΔΕΚΑ ΕΚΔΟΤΙΚΗ Α.Ε.

Boυλής 22, Αθήνα, 105 63, τηλ.: 210 3254 290, fax: 210 3249 785, info@lifo.gr

6 lifo – 26.5.16

λογιστήριο Βασίλης Κοτρωνάκης Άλκηστις Γκούμα

www.facebook.com/stathis.tsagar

εξωτερικες εργασιες Άκης Ιωάννου κωδικος εντυπου 7639

26.5.16 – lifo

7

Non Grata, Utopic Interventions

iLoveAthens

ΦΕΣΤΙΒΑΛ

2 performance festival asfa ββq ο

Σχολή Καλών Τεχνών

To φετινό, δεύτερο Performance Festival ASFA Barbeque που διοργανώνεται από τις 27 Μαΐου μέχρι τις 5 Ιουνίου στον χώρο της Ανωτάτης Σχολής Καλών Τεχνών στην Αθήνα αναφέρεται στο κλασικό βιβλίο του Thomas More, Ουτοπία, που συμπληρώνει 500 χρόνια από την έκδοσή του και συνδέεται με μια σειρά από εκδηλώσεις σε όλο τον κόσμο που γιορτάζουν αυτή την πολύ σημαντική επέτειο για τη μοντέρνα κουλτούρα. Το φεστιβάλ θα έχει ελληνικές και ξένες συμμετοχές, περφόρμανς, προβολές, ομιλίες και σεμινάρια.

8 lifo – 26.5.16

2nd ASFA BBQ 2016, Ανωτάτη Σχολή Καλών Τεχνών, Πειραιώς, 27/5-5/6. Το πλήρες πρόγραμμα υπάρχει στο www.asfabarbecue. com

22.11.12 – lifo 26.5.16 – lifo

9

10 lifo – 26.5.16

26

μαϊου

1

Talkof theTown

ιουνιου

2016

επιμελεια: the lifo team

Ρεάλ και Ατλέτικο ξανά στον τελικό του Champions League

aπο τον δημητρη κυριαζη

TheBuzz

Δυο λόγια για τον ποδοσφαιρικό ισπανικό «εμφύλιο».















Και οι δυο ομάδες έχουν έδρα τους τη Μαδρίτη κι έχουν ξαναβρεθεί αντιμέτωπες στον τελικό της ίδιας διοργάνωσης, μόλις πριν από δύο χρόνια. Τότε η Ρεάλ σήκωσε το 10ο Champions League της.

Η Μαδρίτη είναι η πιο «πετυχημένη» πόλη των ευρωπαϊκών κυπέλλων, καθώς ομάδες της πόλης έχουν κερδίσει 16 φορές. Η Μίλαν έρχεται δεύτερη με 15 κατακτήσεις σε όλους τους θεσμούς.

Η Ρεάλ Μαδρίτης απέκλεισε τη Μάντσεστερ Σίτι στους ημιτελικούς. Ο πρώτος αγώνας που έληξε 0-0 άφησε ανοιχτά όλα τα ενδεχόμενα, όμως στο δεύτερο ματς η Ρεάλ επέβαλε τον ρυθμό της και κέρδισε με 1-0.

Ο προπονητής της Ρεάλ, Ζινεντίν Ζιντάν, ένας από τους μεγαλύτερους Ευρωπαίους ποδοσφαιριστές όλων των εποχών, είχε δώσει τη νίκη στη Ρεάλ στον τελικό του 2002 με ένα υπέροχο βολ πλανέ. Έχει την ευκαιρία να γίνει μόλις ο έβδομος άνθρωπος που θα κερδίσει το τρόπαιο ως παίκτης και ως προπονητής. Έχουν προηγηθεί οι Μιγκέλ Μουνιόζ, Τζοβάνι Τραπατόνι, Γιόχαν Κρόιφ, Κάρλο Ανσελότι, Φρανκ Ράικαρντ, Πεπ Γκουαρντιόλα.

Το γήπεδο του τελικού είναι το «Σαν Σίρο» (επισήμως στάδιο «Τζιουζέπε Μεάτσα») του Μιλάνου. Είναι ο τέταρτος τελικός ευρωπαϊκού κυπέλλου που θα διεξαχθεί εκεί μετά το 1965, το 1970 και το 2001. Φέτος, όμως, είναι η πρώτη φορά που καμία από τις ομάδες της πόλης που το χρησιμοποιούν ως έδρα δεν μπορούσε να παίξει στον τελικό. Έχει φιλοξενήσει, επίσης, και τον τελικό του Παγκοσμίου Κυπέλλου το 1934 και το 1990 και τον τελικό του Ευρωπαϊκού Πρωταθλήματος το 1980. Εγκαινιάστηκε το 1925 ως η έδρα της Μίλαν. Μετά τη δημιουργία της Ίντερ, οι δυο ομάδες μοιράζονται το γήπεδο. Η Ίντερ, μάλιστα, κέρδισε τον πρώτο ευρωπαϊκό τελικό που διοργανώθηκε στο γήπεδο το 1965. Χωράει περίπου 70.000 θεατές.

Λίγες μέρες πριν από τον τελικό η μέση τιμή ενός εισιτηρίου έχει φτάσει τα 2.300 ευρώ. Λέγεται ότι το ρεκόρ ακριβότερου εισιτηρίου ανήκει σε έναν Ούγγρο φίλαθλο, ο οποίος έδωσε πέρσι 11.237 ευρώ για να δει τον τελικό ΜπαρτσελόναΓιουβέντους.

Οι «πρέσβεις» της βραδιάς από την UEFA είναι ο Αργεντίνος πρώην διεθνής παίκτης Χαβιέρ Ζανέτι, που έχει κατακτήσει τη διοργάνωση με την Ίντερ εναντίον της Μπάγερν Μονάχου το 2010, και ο Ιταλός Πάολο Μαλντίνι, που έχει κερδίσει το τρόπαιο πέντε φορές με τη Μίλαν.





Το ίδιο έχει συμβεί με άλλες δυο ομάδες στο πρόσφατο παρελθόν. Η Μπαρτσελόνα και η Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ έπαιξαν μαζί στον τελικό το 2009 και το 2011, με τους «μπλαουγκράνα» να στέφονται πρωταθλητές και τις δύο φορές. Άλλο ένα γνώριμο ζευγάρι των τελικών είναι το Λίβερπουλ-Μίλαν. Το 2005 κέρδισε η Λίβερπουλ και το 2007 (στην Αθήνα) η Μίλαν.

Η Ατλέτικο είχε σαφώς το πιο δύσκολο έργο στον δρόμο προς τον τελικό, αφού κατάφερε να αποκλείσει στους ημιτελικούς το φαβορί της διοργάνωσης, Μπάγερν Μονάχου. Στο πρώτο παιχνίδι στο «Βιθέντε Καλντερόν» κέρδισαν 1-0, ενώ στον δεύτερο αγώνα έχασαν με 2-1, όμως προκρίθηκαν λόγω του γκολ εκτός έδρας.

 Είναι η 14η εμφάνιση –και ένα ρεκόρ– της Ρεάλ στον τελικό της διοργάνωσης. Έχει κερδίσει το τρόπαιο δέκα φορές (επίσης ρεκόρ), τις χρονιές 1956, 1957, 1958, 1959, 1960, 1966, 1998, 2000, 2002, 2014. Το έχει χάσει το 1962, το 1964 και το 1981.  Για την Ατλέτικο είναι ο τρίτος τελικός Champions League στην ιστορία της. Και στους δύο προηγούμενους, το 1974 και το 2014, έχασε, από την Μπάγερν Μονάχου και τη Ρεάλ αντίστοιχα.

 Ο τελικός της 28ης Μαΐου είναι ο 61ος τελικός και ο 24ος από τότε που ο θεσμός μετονομάστηκε σε Champions League. Όποιος κερδίσει, θα αντιμετωπίσει τον φετινό κάτοχο του Europa League, τη Σεβίλλη, και θα πάρει μέρος στο Παγκόσμιο Πρωτάθλημα Συλλόγων.

 Παρόλο που η Ατλέτικο τους πέταξε εκτός διοργάνωσης, όλοι στην Μπαρτσελόνα θέλουν να χάσει η Ρεάλ, όπως δήλωσε ο Μέσι.

 Διαιτητής του τελικού θα είναι ο Άγγλος Μαρκ Κλάτενμπεργκ. Ο 41χρονος είναι ηλεκτρολόγος στο επάγγελμα και σφύριξε πριν από λίγες μέρες τον τελικό του Κυπέλλου Αγγλίας στο Γουέμπλεϊ.  Σε τελευταία νέα, ο 23χρονος διεθνής Γάλλος κεντρικός αμυντικός της Ρεάλ, Ραφαέλ Βαράν, θα χάσει τον τελικό λόγω τραυματισμού.

26.5.16 – lifo

11

Εικονογράφηση: David Shrigley

φωνή λαού κατερίνα τάκα Το μέλος του Mind Space που διοργανώνει τα ελληνικά Fuckup Nights μας εξηγεί τη σημασία των αποτυχημένων προσπαθειών. α π ό τ ο ν δ η μ ή τ ρ η κ υρ ι α ζ ή

Άλλο ένα «τέλος της Μεταπολίτευσης»;

α π ό τ ο ν ν ικ όλα σ ε βα σ τά κ η

Σκέψεις

Η ηρωικο-αγωνιστική πολυλογία μετατρέπεται με ταχύρρυθμο τρόπο στη συμβατική, ξύλινη «μνημονιακή» γλώσσα της (πρώην πλέον) ριζοσπαστικής Αριστεράς.

12 lifo – 26.5.16

Κάπου μες στο πλήθος των σχολίων διάβασα την άποψη ότι η ψήφιση των 7.000 σελίδων της νέας συμφωνίας είναι το οριστικό κλείσιμο της Μεταπολίτευσης: το πραγματικό τέλος μιας φάσης που όλο πεθαίνει και όλο ανασταίνεται σε κάθε δραματική τροπή της ελληνικής πολιτικής. Το 1990 πέθανε, το σημιτικό 1996 ξαναπέθανε, το 2008 με τον Δεκέμβρη τρίτωσε το κακό… μέχρι τη μνημονιακή εξαετία και τις συχνές κλινικές διαγνώσεις του τέλους αυτής της απέθαντης Μεταπολίτευσης! Τι μπορεί, όμως, να σημαίνει αυτό, αν δεν πρόκειται πάλι για μια εφετζίδικη φράση, απ’ αυτές που συνηθίσαμε να ακούμε στις κοινοβουλευτικές νύχτες των μνημονιακών χρόνων; Νομίζω, το νόημα είναι το εξής: εδώ και πολλά χρόνια κυκλοφορεί μια ιδέα για τη Μεταπολίτευση που τη θέλει κάτι εν γένει «αριστερό και προοδευτικό». Σαν αντιστροφή των προδικτατορικών εποχών της καχεκτικής δημοκρατίας και της συντηρητικής εθνικοφροσύνης. Από διάφορες πλευρές, η κουλτούρα της Μεταπολίτευσης ταυτίστηκε με γενναιόδωρες κρατικές πολιτικές και την ιδέα της εθνικής ανεξαρτησίας. Έστω και αν κάνουμε την αναγκαία διάκριση ανάμεσα σε μια πρώτη Μεταπολίτευση (την πιο ριζοσπαστική) και στην ύστερη Μεταπολίτευση (την εκσυγχρονιστική), το κοινό νήμα που φαίνεται να τις διαπερνά είναι η λογική των δικαιωμάτων. Δικαιώματα διαχέονται και προς τα κάτω και προς τα πάνω. Και ένα δεύτερο χαρακτηριστικό της Μεταπολίτευσης είναι οι δυνατότητες που είχε το ελληνικό κράτος και οι κατά καιρούς κυβερνήσεις να «κάνουν παιχνίδι» ανάμεσα σε ανταγωνιστικές επιδιώξεις και συγκρουόμενα συμφέροντα. Πέρα από αυτά, όμως, ο κλήρος της σύγχρονης Ιστορίας θέλει την Αριστερά να αυτοπροβάλλεται ως αποκλειστικός χώρος της αντίστασης. Η Αριστερά έχτισε το δικό της πεδίο μέσα από την πιο επιθετική κριτική στους άλλους, στους κυρίαρχους κύκλους, στο σύστημα και στους «υπηρέτες» του. Η παραδοσιακή ηθική της διαμορφώθηκε ως αντιστασιακή και συγχρόνως αποτρεπτική. Ζητούσε να αποτρέψει αυτή ή την άλλη πολιτική, αυτή ή την άλλη νομοθετική παρέμβαση της εξουσίας. Από τα μεγάλα μέχρι το παραμικρό μέτρο σε επίπεδο συνοικιακού συμβουλίου κ.λπ. Η Μεταπολίτευση ως Αριστερά είναι, λοιπόν, διαδοχική ενσάρκωση διαφόρων «Όχι» μέσα στον χρόνο. Από το «Όχι» στις αμερικανικές βάσεις έως το «Όχι στα

Μνημόνια» – περνώντας, ωστόσο, από πολλαπλές τοπικές εκδοχές του «Όχι», σε έργα ή εξαγγελίες. Με αυτά και μόνο τα παραδείγματα φαίνεται πως έχει κάποια βάση το ότι η συγκεκριμένη ψηφοφορία σήμανε το αληθινό τέλος της Μεταπολίτευσης. Σαν να είναι η στιγμή στην οποία μια κυβερνητική πλειοψηφία που έχει ακόμα αναφορές στη «ριζοσπαστική Αριστερά» αφήνει πίσω της τη μεγάλη αντιστασιακή μήτρα. Συστήνεται επιπλέον ανοιχτά ως υπεύθυνη, κρατική και εθνικολαϊκή δύναμη. Και φτάνει να εκτοξεύει μέχρι και σχόλια «εναντίον του λαϊκισμού» (της Αντιπολίτευσης). Τι συμβαίνει λοιπόν; Το αριστερό φαντασιακό της Μεταπολίτευσης τελειώνει στο Υπερταμείο και στον κόφτη; Ο λαϊκισμός περατώνεται ως αντι-λαϊκισμός σε ένα είδος μαγικής αντιστροφής; Όχι ακριβώς. Και απαντάω αρνητικά γιατί η άδοξη περιπέτεια αυτής της (πρώην πλέον) ριζοσπαστικής Αριστεράς προσφέρει και μια υπηρεσία. Είναι χρήσιμη ιδίως σε όσους δεν σκοπεύουν να εγκαταλείψουν κάθε αριστερή αναφορά. Υπενθυμίζει ότι η ηθική της εύκολης άρνησης αποδεικνύεται πολύ ευάλωτη στην κατάρρευση. Ότι η ηρωικο-αγωνιστική πολυλογία μετατρέπεται στη συμβατική, ξύλινη «μνημονιακή» γλώσσα με ταχύρρυθμο τρόπο. Γιατί; Ίσως επειδή ακριβώς δεν θέλησε να διαπραγματευτεί έναν πολιτικά χρήσιμο ρόλο. Περιφρονώντας τη διαυγή αντιμετώπιση πρακτικών πολιτικών στόχων, ο «ριζοσπαστισμός» βρέθηκε γυμνός όταν επωμίστηκε τη μοίρα του συγκεκριμένου κράτους. Πήδηξε έτσι από τη ρητορική αδιαλλαξία στην υπερβολική υποχωρητικότητα, από ένα «Όχι σε όλα» σε ένα «Ναι» το οποίο δεν στοχάζεται τις συνέπειές του. Δεν πρόκειται, φυσικά, για νεοφιλελευθερισμό και ταξική προδοσία και άλλα τέτοια κατηγορητήρια που ανθίζουν στους αριστερούς κήπους. Το ζήτημα είναι ότι ένα πολύ συγκεκριμένο όχημα της ελληνικής Αριστεράς σβήνει την πολιτική του ύπαρξη με έναν «μεταμοντέρνο» κόφτη. Δεν ενδιαφέρθηκε να ανανεώσει ριζικά τη φυσιογνωμία του, ούτε τόλμησε να ασκήσει ρητή κριτική στους κακούς της μύθους. Δεν είπε ποτέ ένα «κάθαρμα Μαδούρο» κι ούτε καν τώρα το ψελλίζει. Απλώς κάνει ότι δεν καταλαβαίνει. Ούτε τι έχει συμβεί στη χώρα ούτε πόσο βαθιά και ίσως ανεπανόρθωτα τραυματίστηκε όλος ο μη δεξιός χώρος και οι αναφορές του.

Μήπως δίνουμε, τελικά, πολύ μεγάλη σημασία στις επιτυχημένες ιστορίες; Τα διάφορα «success stories»; Σε μια περίοδο που ακούμε και βλέπουμε όλο και λιγότερο θετικές ειδήσεις, οι επιτυχημένες ιστορίες είναι πολύ σημαντικό να γίνονται γνωστές. Τα «success stories» καλλιεργούν ελπίδα και παρακινούν το άτομο να τολμήσει να υλοποιήσει τη δική του ιδέα. Ωστόσο, πιστεύουμε πως οι ιστορίες επιτυχίας πολλές φορές αντιμετωπίζονται λανθασμένα και άκριτα ως «αυθεντίες». Χρειάζεται να κοιτάμε πίσω από την επιτυχία και να βλέπουμε όλες εκείνες τις δυσκολίες και τα εμπόδια που έπρεπε να ξεπεραστούν. Αν κοιτάξουμε καλά, θα δούμε πως οι «αποτυχημένες ιστορίες» που κρύβονται εκεί είναι περισσότερες και σίγουρα έχουν πολλά να μας πουν. Είστε οπαδοί του «διδάσκομαι από τα λάθη μου»; Όλοι οι άνθρωποι κάνουν λάθη. Αυτό που τους διαφοροποιεί είναι πώς τα διαχειρίζονται. Για μας η αποτυχία είναι μια εμπειρία, μια ευκαιρία να ξεκινήσεις πάλι από την αρχή, πιο σοφός και πιο δυνατός. Το να επευφημεί κανείς την επιτυχία είναι εύκολο, ευχάριστο και σίγουρα απαραίτητο. Οι παράγοντες που οδηγούν σε αυτήν δεν μπορούν, βέβαια, ποτέ να προσδιοριστούν με απόλυτη ακρίβεια. Το ίδιο συμβαίνει και με την αποτυχία. Είναι λάθος να θεωρούμε πως μιμούμενοι τα διάφορα «success stories» θα έχουμε τα ίδια αποτελέσματα. Αντίθετα, τα λάθη των άλλων μας δείχνουν τους δρόμους που σίγουρα δεν πρέπει να ακολουθήσουμε. Όπως, χαρακτηριστικά, είχε πει ο Τόμας Έντισον: «Δεν απέτυχα. Απλώς τώρα ξέρω 10.000 τρόπους που δεν λειτουργούν». Τι ακριβώς είναι τα Fuckup Nights; Πρόκειται για βραδιές αφιερωμένες στη γνώση που μας προσφέρουν τα λάθη μας. Πολλές δεκάδες άτομα παρευρίσκονται σε κάθε εκδήλωση για να ακούσουν επιχειρηματίες και ανθρώπους απ’ όλο τον κόσμο να μοιράζονται τις προσωπικές τους ιστορίες. Ακολουθεί συζήτηση με άφθονη μπίρα, για να πάνε κάτω τα φαρμάκια! Το Mindspace, όντας ένας σύλλογος φοιτητών και νεαρών αποφοίτων, θέλει να δει τις ιδέες που αναπτύσσονται σε ένα ακαδημαϊκό περιβάλλον να ωφελούν την κοινωνία, αντί να μένουν παγιδευμένες στο πανεπιστήμιο. Αποστολή μας είναι η ανάδειξη της επιχειρηματικότητας ως επιλογής στους φοιτητές και η υποστήριξη των ιδεών και των ομάδων τους. Ο δρόμος, όμως, της επιχειρηματικότητας είναι δύσκολος και οι περισσότερες προσπάθειες αποτυγχάνουν. Είναι πολύ σημαντικό, λοιπόν, να συνεχίζουμε να προσπαθούμε και στη βάση αυτής της φιλοσοφίας διοργανώνουμε τα Fuckup Nights. Για περισσότερες πληροφορίες: www.facebook.com/events/1718558431716472/ Για κρατήσεις θέσεων: https://goo.gl/NEMz9i

Ανακάλυψε την τέχνη του fine drinking

Το Athens Fine Drinking by World Class ξεκινά στην Αθήνα και σε προσκαλεί να ζήσεις τη μοναδική εμπειρία απόλαυσης ποτού!

P

remium spirits από εκείνα που βρίσκεις στις καλύτερες μπάρες του κόσμου, ντελικάτα ποτήρια, οι καλύτερες πρώτες ύλες αλλά και η εμπειρία σε συνδυασμό με τη φαντασία στη δημιουργία signature cocktails από δεκάδες διαφορετικούς bartenders συναντιούνται για τέσσερις μέρες και μετατρέπουν το κέντρο της Αθήνας σε ένα μεγάλο μπαρ που μας καλεί για να μας φιλοξενήσει. Πότε; Από 1η έως 4 Ιουνίου, σε ένα από τα άλλοτε σημεία αναφοράς αυτής της πόλης, στο παλιό Χρηματιστήριο επί της Σοφοκλέους, ένα από τα πιο καλαίσθητα κτίρια στο κέντρο της Αθήνας. Εκεί στήνεται για ένα τετραήμερο το Athens Fine Drinking, με μερικούς από τους πιο καταξιωμένους και βραβευμένους διεθνώς στον κορυφαίο θεσμό mixology του World Class bartenders της πόλης. Θα βρεις έξι pop-up bars που, από τις 7 το απόγευμα μέχρι τις 12, θα σερβίρουν μοναδικά κοκτέιλ με βάση κορυφαία spirits και θα ακούσεις εξίσου ψαγμένες μουσικές. Και επειδή το ποτό δεν είναι απλώς γεύσεις σε ένα ποτήρι με πάγο αλλά μια ολόκληρη κουλτούρα, στο Athens Fine Drinking θα σε μυήσουν στη φιλοσοφία του καλού ποτού και στα μυστικά της δημιουργίας κορυφαίων spirits μέσα από mentoring sessions που θα παραδίδονται από τους καλύτερους στον χώρο.

Ακολούθησε κι εσύ αυτήν τη μοναδική διαδρομή fine drinking εμπειρίας στο κέντρο της πόλης και απόλαυσε υπεύθυνα! Μάθε περισσότερα στο: www.athensfinedrinking.gr.

Στο Athens Fine Drinking by World Class δεν θα έχει μόνο τα καλύτερα ποτά στην πόλη αλλά και μια σειρά από καλλιτεχνικά events και masterclasses για να διασκεδάσεις με την παρέα σου. Η καρδιά του Athens Fine Drinking μπορεί να χτυπά στο παλιό Χρηματιστήριο, όμως η γιορτή δεν περιορίζεται εκεί. Είκοσι τρία κορυφαία μπαρ του κέντρου σε προκαλούν να δοκιμάσεις τα κοκτέιλ τους και να σου αποκαλύψουν τα μυστικά και τις γευστικές δυνατότητες των premium spirits. Για το τετραήμερο αυτό, στα συμμετέχοντα μπαρ θα σε περιμένει ένας επιπλέον κατάλογος με κοκτέιλ ειδικά δημιουργημένα και αφιερωμένα στη μεγαλύτερη γιορτή του ποτού. Με μόλις 10 ευρώ παίρνεις το εισιτήριο για ένα μοναδικό ταξίδι γεύσεων και γνώσεων στον κόσμο των spirits και με αυτό μπορείς να απολαύσεις δύο signature cocktails που εσύ θα επιλέξεις από το pop-up bar στο Παλαιό Χρηματιστήριο, αλλά και προνομιακές τιμές στα 23 μπαρ που συμμετέχουν σε αυτήν τη μεγάλη γιορτή. Τα μπαρ που συμμετέχουν είναι τα εξής: 7 Jokers, 42, 360°, Α For Athens, Baba au Rum, Bank Job, Bar De Τhéâtre, Barreldier, Grand Bretagne (Alexander’s Bar, Alexander’s Cigar Lounge, Roof Garden Bar & Bar 8), Dizzy Mo, Drunk Sinatra, Faust, Odori, Rehab, six d.o.g.s, Tailor Made, The Trap, The Clumsies, Toy Café, Zonars, ΦΟΥΑΡ.

26.5.16 – lifo

13

Talk of the Town

Belli

Πριν από μερικούς μήνες, όταν ανακοινώθηκε η απονομή του βραβείου Νόμπελ στη Σβετλάνα Αλεξίεβιτς, η αντίδρασή μου ήταν μάλλον τυπική: ποια είναι αυτή πάλι, ρε παιδιά; Δεν το καταργούν το ρημάδι να τελειώνουμε; Μετά μάθαμε ποια είναι και τι κάνει με τις «δημοσιογραφικές μαρτυρίες» της και τις ανώνυμες αφηγήσεις από τη ζωή στα απόνερα του υπαρκτού σοσιαλισμού (αλλά και συγκεκριμένων ολέθρων, όπως το Τσερνόμπιλ). Κάποιοι είπαν ότι αυτό δεν είναι λογοτεχνία. Κάποιοι άλλοι ότι δεν είναι αυτό το θέμα, αλλά το ότι η θεματική της μοιάζει εντελώς παρωχημένη (όσο και το ίδιο το Νόμπελ ενδεχομένως): Τι να μας πει κι αυτή η κυριούλα, τι να μας μεταδώσει, στην εποχή της σκληρής ύφεσης, της επισφάλειας, της ψηφιακής σύγχυσης, του υπερπληθυσμού (το μεγάλο ταμπού), των προσφύγων, του Ισλαμικού Κράτους; Δεν ξέρω, διαβάζοντας από δω κι από κει σκόρπια κείμενά της με καταγεγραμμένες συνομιλίες «απλών ανθρώπων» (γυναικών βασικά), βρίσκω ότι προκύπτει συχνά κάτι βαθύ και σύνθετο (καθόλου «απλό» δηλαδή) μέσα απ’ αυτό τον μη φιλτραρισμένο, εξομολογητικό λόγο. Αυτό ένιωσα και σήμερα, διαβάζοντας στο «New Republic» μια προδημοσίευση του βιβλίου της Secondhand Time (Χρόνος από δεύτερο χέρι). Το απόσπασμα αφορά τη μαρτυρία της Alisa Z., 35 ετών, μάνατζερ διαφημιστικής, πρώην δημοσιογράφου (η συνομιλία έλαβε χώρα πρόσφατα στο τρένο από τη Μόσχα στην Αγία Πετρούπολη)… «… Μια φίλη μου αυτοκτόνησε… Ήταν μια δυνατή και επιτυχημένη γυναίκα. Άπειροι φίλοι και θαυμαστές. Πάθαμε όλοι σοκ. Αυτοκτονία; Τι είναι αυτό; Δειλία ή θάρρος; Μια ριζική μεταμόρφωση, κραυγή βοήθειας ή η επιθυμία να γίνεις μάρτυρας; Έξοδος… παγίδα… τιμωρία… Θέλω να… Μπορώ να σου πω, όμως, γιατί εγώ δεν θα αυτοκτονούσα ποτέ… Παραιτήθηκα από την εφημερίδα και βρήκα δουλειά σε διαφημιστική, ο μισθός είναι πολύ καλύτερος. Είναι καλά λεφτά, που λένε. Οι άνθρωποι ενδιαφέρονται για την ωραία ζωή, αυτό είναι ό,τι πιο σημαντικό συμβαίνει στη χώρα σήμερα. Άνοιξε την τηλεόραση και θα καταλάβεις. Οι πολιτικές διαδηλώσεις… Ακόμα κι αν δεκάδες χιλιάδες άνθρωποι πηγαίνουν τακτικά σ’ αυτές, τα εκατομμύρια τρέχουν να αγοράσουν κομψά ιταλικά είδη υγιεινής. Όποιον κι αν ρωτήσεις, σου λέει ότι ανακαινίζει το σπίτι του, το διαμέρισμά του. Ταξίδια επίσης. Η Ρωσία ποτέ πριν δεν ήταν έτσι. Δεν διαφημίζουμε αγαθά μόνο, πουλάμε ανάγκες. Δημιουργούμε νέες ανάγκες – εμείς είμαστε αυτοί που μαθαίνουμε στον κόσμο πώς να ζει όμορφα! Εμείς κυβερνάμε αυτή την εποχή… Η διαφήμιση είναι ο καθρέφτης της ρωσικής επανάστασης… … Η ζωή μου είναι γεμάτη μέχρι τα μπούνια. Δεν σκοπεύω να παντρευτώ… Έχω φίλους και όλοι τους σχεδόν είναι πλούσιοι. Ο ένας πλούτισε από το πετρέλαιο, ο άλλος από τα μεταλλικά λιπάσματα… Συναντιόμαστε και τα λέμε. Πάντα σε κάποιο ακριβό εστιατόριο: μαρμάρινη πολυτέλεια, έπιπλααντίκες, ακριβοί πίνακες στους τοίχους, πορτιέρηδες που συμπεριφέρονται ως Ρώσοι ευγενείς του 19ου αιώνα… Ένας από τους πιο στενούς μου φίλους είναι κι αυτός single, και δεν έχει επίσης καμιά επιθυμία να παντρευτεί. Του αρέσει να περιφέρεται μόνος στο τριώροφο σπίτι του. Συχνά σκύβει και μου λέει “κοιμήσου δίπλα σε κάποιον, αλλά ζήσε μόνος”. Τη μέρα, το κεφάλι του πρήζεται από τις διακυμάνσεις τιμών των μετάλλων στο Χρηματιστήριο του Λονδίνου. Χαλκός, μολύβι, νικέλιο… Κυκλοφορεί με τρία κινητά, χτυπάνε κάθε τριάντα δευτερόλεπτα. Δουλεύει δεκατρείς με δεκαπέντε ώρες τη μέρα. Ούτε weekends, ούτε διακοπές. Ευτυχία; Ποια ευτυχία; Είναι ένας άλλος κόσμος… Σήμερα οι singles είναι αυτοί που είναι επιτυχημένοι και ευτυχείς, όχι οι αδύναμοι και οι losers. Έχουν τα πάντα: λεφτά, καριέρες. Είναι επιλογή το να είσαι μόνος σου. Θέλω να συνεχίσω να προχωράω μπροστά. Είμαι κυνηγός, όχι πειθήνιο θήραμα. Έχω κάνει την επιλογή μου. Η μοναξιά είναι ένα είδος ευτυχίας… Ακούστηκε σαν αποκάλυψη αυτό, ε; (μένει σιωπηλή για λίγο). Στ’ αλήθεια, τώρα, δεν ήθελα να τα πω σ’ εσένα όλα αυτά, σ’ εμένα ήθελα…».

Με αφορμή ένα μαυρόασπρο t-shirt στη βουλή που έγινε viral.

α π ό τ ο ν θ οδωρη αν τ ων οπ ουλο

απ ό το ν δη μ ή τ ρη π ολι τά κ η

Cut

Με αφορμή μια μαρτυρία της Αlisa Ζ., 35 ετών, διαφημίστριας, πρώην δημοσιογράφου, στη Σβετλάνα Αλεξίεβιτς.

Σαν déjà vu μιας οικείας ’90s επιπολαιότητας ακούγεται ίσως σ’ εμάς αυτό το επικίνδυνο όραμα αυτοτέλειας και απεριόριστης ατομικής ελευθερίας. Στον λόγο της υφέρπει όμως μια ασυνείδητη μελαγχολία και η ενοχλητική ιδέα (την οποία προφανώς δεν θα μπορεί να ξορκίζει για πάντα με απόλυτη επιτυχία) ότι δεν μπορεί να είναι έτσι, δεν στέκει, κάποτε θα σκάσει αδυσώπητη η πραγματικότητα (και η αγέρωχη μοναχικότητα θα γίνει παραλυτική απομόνωση). Το κείμενο μου θύμισε αυτό τον πίνακα του Χόπερ, αυτή την ελεγεία μοναχικότητας (και ποιο έργο του δεν είναι άλλωστε…) με τον τίτλο «New York Movie» (1939), ένα print του οποίου έχω καδράρει προ αιώνων και χαζεύω πού και πού, θέτοντας ερωτήματα για τα οποία δεν υπάρχουν απαντήσεις: Ποια είναι η ταινία στην οθόνη; Τι σκέφτεται, άραγε, η ταξιθέτρια στην άκρη του κάδρου την ώρα που παίζει η ταινία; Προβάλλει στο μυαλό της τη δική της ταινία ή σκέφτεται ότι θα έπρεπε να βρίσκεται η ίδια στη θέση της πρωταγωνίστριας στο πανί;

14 lifo – 26.5.16

Η (μετα)πανκ μελαγχολία μας και η «δικαίωση» των Joy Division

Για μια μοναξιά που μοιάζει με ευτυχία

Αν ο αδικοχαμένος Ian Curtis (1956-1980), τραγουδιστής, μουσικός και στιχουργός της μετά-πανκ μπάντας Joy Division, «ιδανικός αυτόχειρας» μόλις στα 24 του χρόνια και σύμβολο μιας ολόκληρης γενιάς, ζούσε ακόμα, σίγουρα θα απορούσε με το πόσο συζητήθηκε αυτές τις μέρες σε αυτήν τη μικρή, ταλαίπωρη χώρα στις ευρωπαϊκές εσχατιές, που μετά την υπερψήφιση του «συμφωνομνημονίου» ανακηρύχτηκε κι επίσημα, πλέον, αποικία χρέους για άλλα 99 χρόνια, δικαιώνοντας απόλυτα την παροιμία «ζήσε Μάη μου». Κάτι που βέβαια ήταν εξαρχής, ξεκινώντας από τα λεγόμενα «θαλασσοδάνεια» της Αγγλίας (1824-25) και φτάνοντας στην επιβολή του Διεθνούς Οικονομικού Ελέγχου ύστερα από τον «ατυχή» (βασικά, απλώς ηλίθιο) ελληνοτουρκικό πόλεμο του 1897 – έλεγχος που έληξε μόλις το 1978, οπότε έκλεισαν και τα γραφεία της Διεθνούς Οικονομικής Επιτροπής στην Αθήνα. Ήταν η εμφάνιση του Συριζαίου βουλευτή Δράμας (και παλιού ηχολήπτη) Χρήστου Καραγιαννίδη με μαυρόασπρο t-shirt του συγκροτήματος από το άλμπουμ «Άγνωστες Απολαύσεις» κάτω από το γκριζωπό του σακάκι στη διάρκεια της συζήτησης για το πολυνομοσχέδιο που έγινε viral, εφόσον αποτύπωνε, υποτίθεται, συμπυκνωμένα την «πανκ μελαγχολία» –για μήπως πανκ τραγέλαφο;– που εσχάτως βιώνουν όχι μόνο οι πλέον «ευαίσθητοι» κυβερνητικοί βουλευτές, όντας υποχρεωμένοι να ψηφίσουν μέτρα παρόμοια (ή και χειρότερα) με εκείνα που μετά βδελυγμίας αποκήρυσσαν και κατήγγελλαν μέχρι πέρσι, αλλά και σύσσωμο το έθνος – σημειωτέον ότι με πανκ-μέταλ look και αντίστοιχα t-shirts έχουν συχνά εμφανιστεί και έτεροι κυβερνητικοί βουλευτές, όπως ο Γιώργος Κυρίτσης και η παραιτηθείσα τον περασμένο Αύγουστο Ιωάννα Γαϊτάνη. Και πιάσανε ύστερα δουλειά τα memes, με τον Ευκλείδη να «φορά» μπλουζάκι με στάμπα Bauhaus, τον Αλέξη με αντίστοιχη Einstürzende Neubauten, τον… αρχιστράτηγο Πάνο με κάτι σε πιο μέταλ (Manowar), ενώ η φαντασία κάποιων οργίασε με μια υποτιθέμενη «αντίπραξη» του Κυριάκου που θα έσκαγε, λέει, στη Βουλή φορώντας φούστα κι αρβύλες αλά Virgin Prunes! Η αλήθεια είναι ότι, πέρα από την πλάκα, η «αναβίωση» του καταθλιπτικού Μάντσεστερ (ιδιαίτερη πατρίδα των Joy Division) του τέλους της δεκαετίας του ’70 και γενικότερα της βαριά «συννεφιασμένης» (όχι μόνο λόγω του συνηθισμένου της καιρού) Βρετανίας εκείνης της εποχής στην Ελλάδα του 2016 μοιάζει, εν μέρει, ταιριαστή. Κρίση, ύφεση, ανεργία, απεργίες, διαδηλώσεις, ταραχές, η κινηματική Αριστερά στο προσκήνιο, το ίδιο όμως κι ένα ολοένα ισχυρότερο ακροδεξιό Εθνικό Μέτωπο. Εξελίξεις που πυροδότησαν το αναρχοχαοτικό ξέσπασμα του πανκ αλλά και τη συστημική «παλινόρθωση» που ενσάρκωσε η Μάργκαρετ Θάτσερ. Η «πρωθιέρεια» του νεοφιλελευθερισμού εξελέγη πρωθυπουργός τον Μάιο του ’79 και οι κυνικές, βάρβαρες, εξοντωτικές οικονομικές πολιτικές της έβγαλαν εν τέλει –βοηθούντος ενός αποικιακού πολέμου και του βελτιωμένου διεθνούς οικονομικού κλίματος– τη Βρετανία (δηλαδή την άρχουσα τάξη της) από το «τέλμα», αφού πρώτα διέλυσαν τον παραδοσιακό κοινωνικό ιστό, τα εργατικά συνδικάτα, τα εργασιακά δικαιώματα και εξαθλίωσαν τις κατώτερες τάξεις. Τη σκυτάλη από το πανκ παρέλαβε το dark wave, εμβληματική μορφή του οποίου υπήρξε ο Curtis. Η οργή έγινε θρήνος, η αισιοδοξία κατάθλιψη, η εξέγερση μελαγχολία – κάθε λάτρης των Joy Division γνωρίζει ότι «πιο κάτω» δεν υπάρχει, ότι μετά, άμα είσαι και λίγο αλαφροΐσκιωτος, απλώς κόβεις φλέβες! Δεν ήταν παράδοξο που η υπόλοιπη μπάντα, η οποία ύστερα από την αυτοκτονία του Ian μετονομάστηκε σε New Order, άλλαξε τελείως μουσικό στυλ, το έκανε πιο χορευτικό, πιο «ζωντανό», πιο «οπτιμιστικό», υπήρξε μάλιστα από τους προδρόμους της ηλεκτρονικής χορευτικής μουσικής σκηνής (electro, techno κ.λπ.) που κυριάρχησε τις αμέσως επόμενες δεκαετίες, όταν ο ανεπτυγμένος, τουλάχιστον, κόσμος γνώριζε μια σπάνια περίοδο γενικότερης ευδαιμονίας κι ευμάρειας, ωσότου φάνηκε –σαν έσκασε η παγκόσμια χρηματοπιστωτική κρίση του ’07-'08, που ακόμα μας κατατρέχει– πόσο ξιπασμένη «φούσκα» ήτανε όλο αυτό, «τι κούφια λόγια ήσανε αυτές οι βασιλείες». Εμείς εδώ, βέβαια, δεν έχουμε καν μια αντίστοιχη «μουσική της κρίσης» –μετρημένες είναι οι εξαιρέσεις– και, με τον χρονικό ορίζοντα θολούρα, την αντίστοιχη ευδαίμονα «techno επανάσταση» θα τη ζήσουμε στην (πολύ) καλύτερη τον… επόμενο αιώνα. Ας βολευτούμε οπότε, προς ώρας, στο «ανήλιαγο» σύμπαν των Joy Division, κάποιοι στίχοι των οποίων ήτανε, λες, «παραγγελιά»: «Δεν υπάρχει καταφύγιο για τον αδύνατο / δεν υπάρχει καταφύγιο για τον ανίσχυρο / πού θα πάει όλο αυτό, πώς θα τελειώσει;». «Τίποτα δεν θα μείνει / τίποτα δεν θα πάει καλά / κανένα χαμόγελο στα χείλη σου / ζώντας στην Εποχή των Παγετώνων». «Άχρηστη συλλογή από ελπίδες / επιθυμίες που πέρασαν και ξεχάστηκαν…». Ακόμα όμως και στις σκοτεινότερες ώρες, η προσδοκία καραδοκεί: «Κάτι πρέπει να σπάσει τώρα / αυτή η ζωή δεν είναι δική μου / περιμένω την κατάλληλη στιγμή» και «άγγελοι φυλαχτείτε / δικαστές φυλαχτείτε / παιδιά της τύχης φροντίστε για όλο τον κόσμο εκεί έξω / δεν φοβάμαι πια…». Enjoy the vision!

big nose attack

Φωτό: SOOC

Urban

α π ό τ ον δ ημήτ ρ η κυρ ια ζ η

Μουσικοί

Τα παιδιά παρουσίασαν πρόσφατα τον νέο τους δίσκο «69» στο Gagarin και θα συμμετάσχουν στο RockFest, στο Θέατρο Βράχων στις 27/5.

Τα σχολεία ως το κέντρο της αθηναϊκής γειτονιάς Ένα νέο πρόγραμμα φιλοδοξεί να ανοίξει τα σχολεία και τις αυλές τους στις ανάγκες της τοπικής κοινότητας.

2 Αριθμός υποψηφίων 103.366 είναι ο συνολικός αριθμός των υποψηφίων των φετινών πανελλαδικών εξετάσεων.

Την κατάσταση αυτή προσπαθεί να αλλάξει το πρόγραμμα του Δήμου Αθηναίων «Σχολεία ανοιχτά στη γειτονιά, ανοιχτά στην κοινωνία». Μέσω της Αντιδημαρχίας για το Παιδί, ο δήμος απευθύνει ανοιχτή πρόσκληση σε φυσικά και νομικά πρόσωπα (ελεύθερους επαγγελματίες, υπηρεσίες, φορείς, οργανώσεις, ιδρύματα, μουσεία κ.λπ.) που επιθυμούν να δραστηριοποιηθούν στους χώρους των σχολείων, προκειμένου να καταθέσουν τις προτάσεις τους για οποιαδήποτε δράση στο πλαίσιο του προγράμματος. Οι δράσεις αυτές μπορεί να είναι από ενημερωτικά-επιμορφωτικά προγράμματα και εργαστήρια, ψυχαγωγικές ή αθλητικές δραστηριότητες, εκθέσεις, μέχρι φεστιβάλ φορέων, κινηματογραφικές προβολές, θεατρικές παραστάσεις κ.ά. Και οι ενήλικες (γονείς, εκπαιδευτικοί, κάτοικοι της τοπικής κοινότητας) μπορούν να έχουν δυνατότητες και ευκαιρίες συνάντησης, ψυχαγωγίας, οργάνωσης δράσεων για τους ίδιους, π.χ. εκμάθηση γλωσσών, σεμινάρια, συναντήσεις με ειδικούς. Στις μέρες μας η Κοινωνία των Πολιτών δείχνει να έχει δυναμώσει. Υπάρχουν πολλές μη κυβερνητικές οργανώσεις, σύλλογοι αλλά και απλές ομάδες πολιτών που χρειάζονται και μπορούν να αξιοποιήσουν με τον καλύτερο τρόπο τις κλιματιζόμενες αίθουσες ενός σχολείου προς όφελος όλης της κοινότητας. Οι προτάσεις μπορούν να κατατίθενται είτε σε φυσικό αντίγραφο είτε ηλεκτρονικά στις παρακάτω διευθύνσεις: Πρόγραμμα «Ανοιχτά Σχολεία», υπ’ όψιν Αντιδημάρχου για το Παιδί Μ. Ηλιοπούλου, οδός Λιοσίων 22, 5ος όροφος, athensopenschools@gmail.com. Στη συνέχεια, θα αξιολογούνται από μια ομάδα εργασίας που έχει συστήσει ο δήμος με κριτήρια την τοπική στόχευση, δηλαδή οι δράσεις να αφορούν παιδιά και γονείς της τοπικής κοινότητας και να παρέχονται δωρεάν. Όλες οι δράσεις που θα λαμβάνουν έγκριση θα τοιχοκολλούνται στο σχολείο για να ενημερώνονται όλοι οι μόνιμοι κάτοικοι αδιαμεσολάβητα. Να σημειώσουμε ότι έχουν ήδη πραγματοποιηθεί 21 δράσεις σε 46 σχολεία, με τη συμμετοχή 1.500 μαθητών.

q Θυμίζει λίγο χωριό η γειτονιά μας. Αν όχι χωριό, τότε κάτι από επαρχία, έστω. Είναι ήρεμα και χωρίς κίνηση. Βρίσκεις πάρκινγκ παντού και ο ταχυδρόμος σε ξέρει με το μικρό σου όνομα. Υπάρχουν ακόμα μονοκατοικίες, οπότε μπορείς να δεις κλεφτά λίγο ουρανό. q Από το σπίτι περπατάμε μέχρι τη Νέα Σμύρνη, είναι κοντά και μας αρέσει αυτή η διαδρομή! Καθαρίζει το μυαλό, σίγουρα. Επίσης, κάνουμε βόλτα από το σπίτι μέχρι τον Λόφο Πανί στον Άλιμο. Είναι πολλά χιλιόμετρα, αλλά η θέα από κει σε αποζημιώνει και με την ευκαιρία της βόλτας καίμε και τις θερμίδες από τις πίτσες που τρώμε. q Πλέον έχουν έρθει όλες οι μεγάλες αλυσίδες σούπερ-μάρκετ στη γειτονιά και τα μικρά μαγαζιά κλείσανε. Οπότε, για τρόφιμα πάμε εκεί και για ψώνια παίζει και η επιλογή του Αthens Μetro Μall. Αυτό πραγματικά αναβάθμισε την περιοχή μας και τράβηξε και κόσμο από άλλους δήμους, καθώς μπορείς να φας, να κάνεις τα ψώνια σου, να δεις ταινία κ.λπ. Για καφεδοποτό σπάνια βγαίνουμε εδώ. Προτιμάμε τα Εξάρχεια και, γενικότερα, το κέντρο ως τόπο συνάντησης. Αν βγούμε εδώ, θα πάμε σε κανένα από αυτά τα μοντέρνα καφενεία που έχουν ανοίξει τα τελευταία χρόνια (με την κρίση), θα μεθύσουμε με λίγα λεφτά κι έπειτα θα μπουσουλήσουμε μέχρι το σπίτι. q Χαρακτηριστικό σημείο της γειτονιάς, το Ρέμα Πικροδάφνης. Είναι το τελευταίο ρέμα της Νότιας Αττικής και, πίστεψέ με, έχουν γίνει πολλές προσπάθειες για να μην το μπαζώσουν! Επίσης, έχουμε πάρα πολλές πλατείες για άραγμα: στην Παναγίτσα, στην πλατεία Ασυρμάτου, στον Άγιο Βασίλειο, στην πλατεία Παναγούλη κ.α. Εντάξει, δεν το λες και Νέα Υόρκη.

από τον δημήτρη κυριαζή

Επιτυχόντες Στην Ελλάδα, το 68% των αποφοίτων της δευτεροβάθμιας εκπαίδευσης περνάει στην τριτοβάθμια (το πιο υψηλό ποσοστό στην Ευρώπη).

Μπραχάμι

γειτονιά

1

Στις πυκνοκατοικημένες περιοχές της Αθήνας το πραγματικό κέντρο μιας γειτονιάς είναι το σχολείο της. Όταν ανακαλύπτεις ότι μένεις στην ίδια περιοχή με κάποιον, δεν ρωτάς αν μένει κοντά σε μια πλατεία –έτσι κι αλλιώς σπανίζουν στις γειτονιές του κέντρου– ή κάποιο άλλο τοπόσημο, αλλά σε ποιο σχολείο πήγαινε. Με αυτό τον τρόπο καταλαβαίνεις πολλά για εκείνον, πού περίπου ζει, πού σύχναζε, μοιράζεστε κοινούς κώδικες που προέρχονται από συλλογικές εμπειρίες και κοινά βιώματα, ακόμα και αν σας χωρίζουν αρκετά χρόνια. Το σχολείο, όμως, σπανίως αντιμετωπίζεται με αυτό τον τρόπο, ως το κέντρο της γειτονιάς δηλαδή. Οι μικροί βιάζονται να φύγουν, να περάσουν οι ώρες και να σχολάσουν, να περάσουν τα χρόνια και να το εγκαταλείψουν, ενώ οι μεγάλοι υποχρεώνονται να έρθουν μερικές φορές τον χρόνο στον χώρο του, αν τυχαίνει τα παιδιά τους να είναι μαθητές. Από τη στιγμή που τα παιδιά αποφοιτήσουν και μέχρι να αποκτήσουν τα δικά τους, χάνεται η οποιαδήποτε επαφή. Την ίδια στιγμή, σχεδόν όλοι στην Αθήνα παραπονούμαστε ότι δεν υπάρχει αυτή η αίσθηση της κοινότητας που χαρακτηρίζει άλλες, μικρότερες κοινωνίες που έχουν την τύχη να μπορούν να συναθροίζονται, να επικοινωνούν, να συγχρωτίζονται στην πλατεία του χωριού ή της πόλης. Ποιος, αλήθεια, ξέρει τι συμβαίνει στη γειτονιά του από δράσεις, εκδηλώσεις κ.λπ. και ας έχει όλη την καλή διάθεση να συμμετάσχει και να βοηθήσει; Την ίδια ώρα, τα σχολικά κτίρια μένουν ανεκμετάλλευτα, ενώ μπορούν να λειτουργήσουν ως το πολιτιστικό, εκπαιδευτικό και αθλητικό κέντρο της γειτονιάς. Ακόμα και το πιο απλό, δηλαδή να παίξουν οι μαθητές στις σχολικές αυλές (πολύτιμες, γιατί πολύ συχνά είναι ο μοναδικός ανοιχτός και ασφαλής δημόσιος χώρος σε κοντινή απόσταση) τα Σαββατοκύριακα, ήταν δύσκολο. Θυμάμαι να σκαρφαλώνουμε κλειδαμπαρωμένες πόρτες και κάγκελα για να παίξουμε ποδόσφαιρο, ακόμα και μετά την εισαγωγή του θεσμού του σχολικού φύλακα, που υποτίθεται ότι εκμηδένιζε τον φόβο για βανδαλισμούς και καταστροφές. Ποτέ δεν κατάλαβα γιατί πρέπει να επιβαρύνεται ο οικογενειακός προϋπολογισμός με αμοιβές γηπέδων 5x5, την ώρα που με ελάχιστα έξοδα μια σχολική αυλή μπορεί να φιλοξενήσει πολλές και διαφορετικές αθλητικές δραστηριότητες, δωρεάν.

q Γεννηθήκαμε και ακόμα μένουμε στο Μπραχάμι, στον Άγιο Δημήτριο για τους χριστιανούς, Μπραχάμες για εμάς. Έχουμε αλλάξει γειτονιές κατά διαστήματα, Σαντορίνη, Κρήτη, Πετράλωνα, Γερμανία, αλλά πάντα επιστρέφουμε εδώ. Για εμάς εδώ είναι το σπίτι μας, το έχτισε η γιαγιά μας με τα χέρια της. Είναι πολύ ήρεμη γειτονιά και μπορούμε να κρυφτούμε λίγο από τους αγχωτικούς ρυθμούς της πόλης. Δεν θα αντέχαμε να μένουμε στο κέντρο, κουράζει.

q Νομίζω πως ο «Παρθενώνας» του Αγίου Δημητρίου, το λεγόμενο «στρογγυλό» σχολείο, το οποίο σχεδιάστηκε από τον Τάκη Ζενέτο το 1969-72, είναι το τοπόσημο της γειτονιάς. Αρχιτεκτονικά, ήταν πολύ μπροστά από την εποχή του, και μάλιστα τότε πήρε και βραβεία. Θεωρήθηκε το καλύτερο σχολείο των Βαλκανίων, αλλά δυστυχώς παρήκμασε γρήγορα και κανείς δεν ενδιαφέρθηκε να το συντηρήσει. Τώρα τελευταία κάτι πάει να γίνει. q Νομίζω ότι όλο αυτό το lifestyle των ’80s τύπου «ρόδα, τσάντα και κοπάνα» το πήραμε πολύ κυριολεκτικά εδώ στο Μπραχάμι! Τόσο, που τα στρογγυλοφάναρα παπιά και τα ΧΤ παραλίγο να γίνουν είδος προς εξαφάνιση εξαιτίας μας. Αυτό συντέλεσε στη δημιουργία ενός νέου τύπου νεολαίου, του homo brahamious kagourius! Υπάρχει και ταινία εποχής που λέγεται Οι σκληροί του Μπραχάμι. Μust-see! q Στα ’90s, που ήμασταν έφηβοι, είδαμε πολλά παιδιά να πεθαίνουν από πρέζα! Φίλους, γνωστούς, γινόταν χαμός τότε! Μας «ψείριζαν» τα λεφτά συνέχεια, θυμάμαι, στο σχολείο κι έπαιρναν ηρωίνη. Άλλοι, πάλι, χάθηκαν από μηχανάκι σε κόντρες – είχαμε και αυτό τότε. Τώρα, πλέον, δεν είναι έτσι.

26.5.16 – lifo

15

AποκλειστικήΣυνέντευξη:

The Last Shadow Puppets Ο Alex Turner, λίγο πριν έρθουν για μία και και μοναδική εμφάνιση στο Rockwave Festival, μιλάει στη LifΟ:«Νομίζω ότι είναι πιο δύσκολο να είσαι ψηλός και διάσημος. Εγώ είμαι αρκετά μικροκαμωμένος». Από τη Mαρία Παππά

16 lifo – 26.5.16

zackery michael

26.5.16 – lifo

17

Συνέντευξη:TheLastShadowPuppets

Ο Δεν έχω πρόβλημα, πηγαίνω για ψώνια και περπατάω ανενόχλητος στον δρόμο – σίγουρα δεν είμαι διάσημος σαν τις Kardashians.

18 lifo – 26.5.16

ταν οι Last Shadow Puppets κυκλοφόρησαν το «Age of Understatement» πριν από οκτώ χρόνια, ο Alex Turner ήταν 22 χρονών και ο Miles Kane 21. Δεν προκάλεσαν καμιά έκπληξη, γιατί, παρά το νεαρό της ηλικίας τους, ο Alex ήταν ήδη σούπερ σταρ, ο τραγουδιστής των Arctic Monkeys, σύμβολο του σεξ και ο όμορφος weirdo της διπλανής πόρτας. Από την αρχή απέφευγε τις συνεντεύξεις, ήταν πάντα κουμπωμένος, δεν μίλαγε πολύ ή δεν ολοκλήρωνε τις προτάσεις του και, γενικά, έκανε αρκετούς δημοσιογράφους να απορούν πώς αυτό το ντροπαλό και αντικοινωνικό παιδί είχε την ικανότητα να γράφει τόσο εύστοχους και ώριμους στίχους για τη γενιά του. Το 2011 η «Guardian» τον συμπεριέλαβε στους 100 σημαντικότερους Βρετανούς στιχουργούς όλων των εποχών (γράφοντας, μάλιστα, λάθος το όνομά του και προκαλώντας την οργή του). Για τους τέσσερις 18χρονους –Arctic Monkeys– που μεγάλωσαν στο Sheffield ακούγοντας Dr. Dre, Roots Manuva και WuTang Clan η τεράστια επιτυχία του πρώτου άλμπουμ τους ήταν κάτι που ποτέ δεν πίστευαν ότι θα μπορούσε να τους συμβεί. Και δεν είναι τυχαία η αποστροφή του Turner για τα βραβεία. Μετά την τραγική εμφάνισή του στα Brit Awards, όπου πέταξε κάτω ένα μικρόφωνο λέγοντας ασυναρτησίες, και τη διευκρίνιση ότι δεν ήταν υπό την επήρεια ναρκωτικών, όπως πίστεψε ο περισσότερος κόσμος, δήλωσε: «Δεν μπορούσα να προσποιηθώ ότι ένα βραβείο ήταν κάτι που ονειρευόμουν από τότε που ήμουν παιδί». Σε 6 μόνο χρόνια είχαν γίνει οι απόλυτοι indie ήρωες της Βρετανίας, με τρελές πωλήσεις, σε μια εποχή που δεν πουλάει τίποτα. Ο Turner γνώρισε τον Miles Kane όταν το συγκρότημα του δεύτερου, οι Little Flames, άνοιγαν το 2005 τις συναυλίες των Arctic Monkeys σε μια περιοδεία τους. Αμέσως έγιναν κολλητοί. Είχαν το ίδιο γούστο στη μουσική και το ίδιο mod κούρεμα. Συχνά ο Kane βρίσκεται στη σκιά του φίλου του, αλλά δεν φαίνεται να τον ενοχλεί ιδιαίτερα. Γεννήθηκε σε μια μικρή πόλη της Βόρειας Αγγλίας και μετά τους Little Flames, έφτιαξε τους Rascals. Η φιλία του με τον Turner άντεξε στον χρόνο και εξελίχθηκε σε μια λαμπρή συνεργασία. Το αποτέλεσμά της ήταν το «Age of Understatement», ένα τολμηρό εγχείρημα, από αυτά που γράφονται από πιτσιρικάδες που δεν τους νοιάζει τίποτα, ούτε η γνώμη κανενός. Η κοινή τους αγάπη για ορισμένους καλλιτέχνες εξηγεί τη μουσική διαδρομή που ακολούθησαν με τους Last Shadow Puppets. Άγγιξαν μεγαθήρια όπως ο Scott Walker και ο Ένιο Μορικόνε και άρχισαν να φτιάχνουν επική ορχηστρική ποπ, αφήνοντας για λίγο πίσω το indie παρελθόν τους. Ο δίσκος ανέβηκε στο Νο 1 από την πρώτη εβδομάδα της κυκλοφορίας του και έβγαλε μεγάλες επιτυχίες, όπως το «Standing next to you» και το «My mistakes were made for you». Τα media αποθέωσαν τη συνεργασία τους, χαρακτηρίζοντάς την «το απόλυτο bromance».

Ήταν μια φιλία τόσο έντονη στα μάτια των φαν τους, ώστε έφτασαν στο υστερικό σημείο να γράφουν εξωφρενικές, πονηρές ιστορίες στο στυλ μιας ροζ λογοτεχνίας που θύμιζε τη σχέση του Σποκ με τον Κάπτεν Κερκ από το Σταρ Τρεκ. Στο μεταξύ, οι Arctic Monkeys αποφάσισαν να κάνουν ένα διάλειμμα για να κάνουν οικογένεια και παιδιά και ο Alex Turner έμεινε μόνος του για να ασχοληθεί με τα δικά του πρότζεκτ. Το 2013 αυτός και ο Kane πλησίαζαν τα 30 και απολάμβαναν τη φήμη των κακομαθημένων playboys. Ντύνονταν με κακόγουστα κουστούμια και γραβάτες, παρακολουθούσαν επιδείξεις μόδας για να «ρίχνουν» μοντέλα και έκαναν τρία χρόνια να ολοκληρώσουν το δεύτερο άλμπουμ τους. Το «Εverything you ’ve come to expect» είναι η λογική συνέχεια του πρότζεκτ τους, με τη συνεργασία του Owen Pallet. Αυτήν τη φορά οι δύο μουσικοί εμπνέονται από τη σόουλ και καλλιτέχνες όπως ο Isaac Hayes και οι Style Council και είναι φανερό ότι τα ακούσματά τους είναι πιο πλούσια – επιλέγουν για εξώφυλλο την Tina Turner να χορεύει τον Νοέμβριο του 1969, φωτογραφημένη από τον Jack Rubin. Το άλμπουμ βρέθηκε πάλι στην κορυφή των βρετανικών charts αλλά και οι δύο αποδείχτηκαν οι χειρότεροι εχθροί του εαυτού τους, γιατί κατά τη διάρκεια μιας συνέντευξης με δημοσιογράφο του περιοδικού «Spin», o Miles Kane τη φλέρταρε με προσβλητικό τρόπο. Παρά το απολογητικό σημείωμα που της έστειλε μετά, δεν κατάφερε να κατευνάσει την οργή της. Εκείνη έγραψε ένα τεράστιο άρθρο για τον σεξισμό στη μουσική βιομηχανία. Στη συνέχεια ήρθαν τα καυστικά σχόλια της «Guardian», ότι αν αυτό δεν επισκιάσει το άλμπουμ, τότε σίγουρα θα το χαντακώσει το μέγεθος της υπεροψίας των στίχων, οι οποίοι περιγράφουν τον τρόπο ζωής δύο διάσημων πολυεκατομμυριούχων και κακομαθημένων ροκ σταρ που απλώς περνάνε καλά, ενώ δηλώνουν ότι βαριούνται και δεν ξέρουν πώς να διαθέσουν τον χρόνο τους.

Σ

την τηλεφωνική μας συνέντευξη ο Alex Turner είναι φιλικός και προσιτός, μιλάει αργά και σκέφτεται πολύ πριν απαντήσει. Φαίνεται να αισθάνεται άβολα. «Είμαι στο Κεντ, στην Αγγλία, αυτήν τη στιγμή. Θα εμφανιστώ στο “Later with Jools Holland”» λέει και αρχίζει να μιλάει ασταμάτητα για το νέο άλμπουμ τους. «Ξεκινήσαμε να δουλεύουμε μαζί γι’ αυτό που νομίζαμε ότι θα ήταν ο επόμενος σόλο δίσκος του Miles Kane. Κάποια στιγμή γράψαμε ένα κομμάτι που λεγόταν “Aviation” και πειραματιζόμασταν με μερικές αρμονίες – αυτός ο ηχητικός πειραματισμός μάς θύμισε το πρώτο άλμπουμ των Last Shadow Puppets. Έτσι, πρότεινα ο επόμενος δίσκος που θα κάναμε μαζί να έχει αυτό τον ήχο. Έπειτα από δύο ώρες συνεργασίας, ενθουσιαστήκαμε και από κει και πέρα το πράγμα πήγε μόνο του. Μάλλον ήταν η σωστή στιγμή. Όσον αφορά την ιδέα, εκείνη την περίοδο δεν υπήρχε καμία. Η ιδέα που είχαμε για το πρώτο άλμπουμ

ήταν ξεκάθαρη. Ήρθε επειδή ήμασταν κολλημένοι με μερικούς δίσκους εκείνη την εποχή. Πολλά πράγματα με εξιτάρουν, αλλά, για να το πω απλά, με το πρώτο άλμπουμ μας προσπαθούσαμε να μιμηθούμε τον Scott Walker. Δεν το καταφέραμε ακριβώς, αλλά ήταν κάτι που διαμόρφωσε τον ήχο μας. Τη δεύτερη φορά δεν είχαμε κάτι ανάλογο, αλλά νομίζω ότι ήμασταν αρκετά μεγαλύτεροι. Δεν είχε αποκρυσταλλωθεί μέσα μας κάποια ιδέα, αλλά νομίζω ότι η βάση της δουλειάς μας είχε να κάνει περισσότερο μ’ εμάς και με το ότι δουλεύαμε ξανά μαζί. Αυτό απλοποίησε κάπως τα πράγματα. Νομίζω πως είμαι τυχερός που βρίσκομαι σε μια μπάντα με ανθρώπους που ξέρω από τότε που ήμασταν πέντε χρονών και μεγαλώσαμε μαζί. Ίσως αυτό είναι ένα είδος προστασίας από τη διασημότητα και την επιτυχία. Είμαι τυχερός, επίσης, που μου αρέσουν οι άνθρωποι με τους οποίους παίζω μουσική και, απ’ ό,τι έχω καταλάβει, αυτό είναι κάτι πολύ σπάνιο σε αυτόν το χώρο. Δεν έχω πρόβλημα, πηγαίνω για ψώνια και περπατάω ανενόχλητος στον δρόμο – σίγουρα δεν είμαι διάσημος σαν τις Kardashians. Επίσης, μένω πλέον στο Λος Άντζελες, όπου είμαι κάπως πιο άγνωστος. Άσε που δεν είμαι και τόσο ψηλός, οπότε εγώ χάνομαι πιο εύκολα στο πλήθος από ό,τι οι διάσημοι που είναι ψηλοί. Νομίζω ότι είναι πιο δύσκολο να είσαι ψηλός και διάσημος. Εγώ είμαι αρκετά μικροκαμωμένος». «Τι έχεις να πεις για τους μαζεμένους θανάτους διασημοτήτων μέσα στο 2016; Είναι το τέλος μιας εποχής;». «Δεν είναι μια καλή χρονιά το 2016. Νομίζω ότι είναι το τέλος μιας εποχής, κατά κάποιον τρόπο, για τη μουσική, ειδικά με τον θάνατο του David Bowie. Σοκαρίστηκα όταν άκουσα ότι πέθανε. Δημιουργείς μια πολύ δυνατή σχέση με τη μουσική, ειδικά όταν αυτή εκπληρώνει τον σκοπό της. Δεν χρειάζεται να καταλαβαίνεις τι σου προσφέρει ακριβώς, είναι σαν να ερωτεύεσαι ή κάτι παρόμοιο, έχεις μια ακούσια αντίδραση σε κάτι. Έτσι, όταν κάποιος που έχει δημιουργήσει τραγούδια με τα οποία έχεις αποκτήσει αυτήν τη σχέση φεύγει από τη ζωή, επηρεάζεσαι, χάνεις τη γη κάτω από τα πόδια σου. Δεν θέλω να πω ότι είναι το ίδιο όπως όταν χάνεις ένα μέλος της οικογένειάς σου, αλλά σίγουρα στενοχωριέσαι. Όταν πέθανε ο David Bowie ήμουν στο αμάξι και οδηγούσα σταμάτησα για ένα λεπτό μέχρι να το συνειδητοποιήσω. Αισθάνεσαι ότι έχεις μια τόσο ιδιαίτερη σχέση με τη μουσική, που δεν μοιάζει με τίποτε άλλο στη ζωή σου. Είναι κρίμα να χάνονται όλοι αυτοί οι σημαντικοί άνθρωποι, αλλά τουλάχιστον αφήνουν πίσω τους τούς σπουδαίους δίσκους που μπορείς να ακούσεις όποτε θέλεις». « Έχεις ξαναέρθει στην Ελλάδα;». «Δεν έχω έρθει ποτέ στην Ελλάδα και είμαι ενθουσιασμένος. Είναι η πρώτη φορά που θα παίξουμε εκεί. Παρακολουθώ τα νέα και γνωρίζω την κατάσταση, αλλά δεν μπορώ να τη σχολιάσω σε τόσο λίγο χρόνο. Θα μπορούσα να μιλάω για ώρες και να προσπαθώ να βρω μια λύση για όλα αυτά τα προβλήματα, αλλά έχουμε μόνο 15 λεπτά στη διάθεσή μας. Θα ήθελα να πω κάτι σοφό σαν τον Χέμινγουεϊ, αλλά δεν είμαι τόσο καλός στα λόγια». ¶

ινfο Rockwave Festival, 5/6, Terravibe, 37o χλμ. Εθν. Οδού ΑθηνώνΛαμίας, Μαλακάσα Εισ.: €36-45

26.5.16 – lifo

19

night life

Τ

α mobile queer parties εμφανίστηκαν στην αθηναϊκή νύχτα πριν από δύο χρόνια και από την πρώτη στιγμή απέκτησαν φανατικό κοινό. Αυτήν τη στιγμή ο αριθμός των ανθρώπων που συμμετέχουν στα πάρτι τους όλο και μεγαλώνει, το ίδιο και οι ομάδες που τα διοργανώνουν, και φαίνεται ότι ο κόσμος αναζητάει με λαχτάρα εναλλακτικούς τρόπους διασκέδασης, στηρίζοντας ό,τι τον διασκεδάζει πραγματικά. Τα mobile queer parties οργανώνονται κυρίως από γκέι άτομα και ομάδες, αλλά απευθύνονται σε όλους όσοι είναι queer at heart. Η κάθε ομάδα έχει τη δική της, ιδιαίτερη αισθητική, παίζει συγκεκριμένη μουσική και δημιουργεί μοναδική ατμόσφαιρα. Σκοπός των ανθρώπων που τα διοργανώνουν είναι να επιστρέψουν οι ημέρες της ξέφρενης διασκέδασης των παλαιότερων δεκαετιών, που έχουν εκλείψει τα τελευταία χρόνια στην Αθήνα.

Molly Bolt

ινfο Το επόμενο πάρτι της Molly Bolt «after pride» θα γίνει στις 11 Ιουνίου στο Cantina Social, Λεωκορίου 6, Ψυρρή, αμέσως μετά το Athens Pride. Οι Banana Boys αναλαμβάνουν το κλείσιμο του φεστιβάλ χορού ARC for Dance στις 29 Μαΐου στο Flamme Rouge cycle café bar, Τριπτολέμου 26, Γκάζι, 22:00.

H ξεκίνησε να οργανώνει mobile queer parties στην Αθήνα πριν από δυόμισι χρόνια, πριν ακόμα γίνουν τόσο δημοφιλή. «Ξεκίνησα να τα οργανώνω γιατί στα πάρτι όπου πήγαινα βαριόμουν», λέει, «κάτι μου έλειπε. Γενικά στην γκέι σκηνή στην Αθήνα τα πράγματα είναι πολύ συγκεκριμένα. Ο κόσμος πηγαίνει σε συγκεκριμένα μέρη για να διασκεδάσει και ήθελα να το αλλάξω λίγο αυτό. Ξέρω κόσμο που δεν πηγαίνει σε γκέι μπαρ επειδή δεν τους αρέσει η μουσική ή όσοι πάνε εκεί. Τα mobile queer parties απευθύνονται σε όσους είναι “queer at heart”. Δεν αποκλείουμε κανέναν. Είναι μετακινούμενα πάρτι και αυτό βοηθάει να υπάρχει εναλλαγή στα μέρη και να μη βαριέται ο κόσμος». H Molly Bolt είναι κάτι παραπάνω από διοργανώτρια των πάρτι, είναι μία ολοκληρωμένη περσόνα που κάθε φορά εμφανίζεται διαφορετική στις αφίσες. «Μου άρεσε η ιδέα να μην ταυτίζουν το πρόσωπό μου με τα πάρτι. Σκοπός είναι ο καθένας που έρχεται να νιώθει ευπρόσδεκτος, χωρίς να χρειάζεται να ταυτιστεί με κάποιο συγκεκριμένο πρόσωπο. Γι’ αυτό και η Molly Bolt πολλές φορές εμφανίζεται με θολά χαρακτηριστικά ή ως μια φιγούρα. Η μουσική που παίζω είναι ξένη ηλεκτρονική dance και πιστεύω ότι είναι κάτι που λείπει από τα μαγαζιά της Αθήνας». Τα πάρτι της Molly Bolt δεν γίνονται πάντα το βράδυ, υπάρχουν και τα απογευματινά, που ξεκινάνε χαλαρά και εξελίσσονται δυνατά, με πολύ χορό. Ένα πολύ πετυχημένο πάρτι ήταν το «Transit», στον σταθμό του Ρουφ, και το «polyamorous». «Πλέον, με καλούν σε μαγαζιά. Τα mobile queer parties έχουν αναπτυχθεί πολύ τον τελευταίο καιρό και εμφανίζονται όλο και περισσότερες ομάδες. Αυτό είναι πολύ θετικό, γιατί υπάρχει ποικιλομορφία και επιλογές για τον κόσμο».

Banana Boys

Για τους (Ιωάννης και Οδυσσέας) όλα ξεκίνησαν ένα ζεστό βράδυ του προηγούμενου καλοκαιριού. «Δεν κάναμε και πολλή παρέα, βρεθήκαμε σε ένα πάρτι που ήταν αρκετά βαρετό και αποφασίσαμε να κάνουμε ένα δικό μας για να διασκεδάσουμε στ’ αλήθεια» λένε. «Σκεφτόμασταν όλο αυτό με τον κόσμο που δεν χορεύει πια, έτσι, τον Σεπτέμβριο που γυρίσαμε από τις διακοπές, το ξεκινήσαμε. Στο πρώτο μας πάρτι, στην ταράτσα του Spiti Yoga, άρχισε να βρέχει καταρρακτωδώς, αλλά ο κόσμος δεν έφυγε. Ήταν το πιο πετυχημένο αποτυχημένο πάρτι ever. Στην πορεία εμπλουτίστηκε το concept, φτιά-

20 lifo – 26.5.16

ξαμε μπλουζάκια, αυτοκόλλητα, τις φουσκωτές μπανάνες. Το Banana Boys θα μπορούσε να έχει μια πολύ ωραία ιστορία από πίσω, αλλά δεν έχει, είναι πολύ απλό, το κάναμε για το YOLO. Ο DJ μας John John είναι αλλεργικός στις μπανάνες. To queer στοιχείο υπάρχει στα πάρτι μας, αλλά όχι επί τούτω. Είμαστε και οι δύο ανεξάρτητες περσόνες, περιβαλλόμαστε από queer κόσμο στην καθημερινότητά μας και μας φαίνεται κάτι αυτονόητο, δεν θέλουμε να του βάλουμε ταμπέλα. Η μπανάνα σε προδιαθέτει απευθείας και σε αναγκάζει να ξεπεράσεις οποιαδήποτε συστολή. Βλέπεις μια μπανάνα, την τρως, ξεπερνάς τη συστολή και παρτάρεις. Ξαφνικά, έχεις μια μπανάνα στο στόμα, και σιγά, τι έγινε, μπαίνεις σε αυτό το mood και συνεχίζεις να χορεύεις. Έχουμε 100 κιλά μπανάνες σε κάθε πάρτι. Είναι πολύ απλή η συνταγή, έχουμε μπανάνες φουσκωτές για τη διακόσμηση και μοιράζουμε μπανάνες στον κόσμο για να φάει. Η μπανάνα είναι ένα στοιχείο πολύ προβοκατόρικο, γιατί από τη μια σε ιντριγκάρει και δημιουργεί σεξουαλικούς συνειρμούς, αλλά στην τελική είναι ένα αθώο φρούτο. Δεν φταίει η μπανάνα που έχει φαλλικό σχήμα αλλά το μυαλό μας που το σκέφτεται έτσι. Όσοι έρχονται στα πάρτι είναι mixed και πολύ απελευθερωμένοι: μεσήλικες Αμερικανοί τουρίστες που “ξεσκίζονται” στον χορό, Άγγλοι, Έλληνες, ένα μεγάλο queer κοινό που απολαμβάνει το ελεύθερο κλίμα, κόσμος που του αρέσει η μουσική που παίζουμε – μπορεί να έχουμε φοιτητές της Νομικής αλλά και του Πολυτεχνείου. Η κοινωνία μας είναι πολύ συντηρητική ακόμη, καλά-καλά δεν έχει αποδεχτεί την ισότητα μεταξύ των αντρών και των γυναικών, αλλά στα πάρτι μας οι σχέσεις που δημιουργούνται δεν έχουν φύλο και είμαστε όλοι ελεύθεροι. Χαιρόμαστε να βλέπουμε τον κόσμο να φεύγει ιδρωμένος κι εξαντλημένος από τα πάρτι μας».

Strap-on Unicorn parties

Τα ξεκίνησαν «κάπως τυχαία και συγκυριακά», όπως λένε. «Λίγο πριν από το κλείσιμο της σεζόν, το Beaver έκανε ένα αποχαιρετιστήριο πάρτι – εκεί παίξαμε επτά κορίτσια. Ακολούθησε κι άλλο ένα πάρτι στο Beaver και μετά η ομάδα τα καθιέρωσε. «Ξεκινήσαμε, πραγματικά, από αγάπη για τη μουσική και τα πάρτι» λένε. «Όλες ασχολούμασταν με κάποιον τρόπο με τη μουσική, κυρίως ως DJ, οπότε ήταν ακόμα πιο εύκολο. Αναγνωρίσαμε, βέβαια, και την ανάγκη που υπήρχε να εκφράζεται και να διασκεδάζει ο κόσμος εκτός των mainstream lesbian και gay bars. Τα πάρτι μας είναι κάπως… επεισοδιακά. Κάποια έχουν καταλήξει με σεξ –στον χώρο του πάρτι–, κάποια άλλα με σπασμένα τραπέζια από τον χορό. Ο κόσμος έρχεται για να φλερτάρει, να χορέψει, να εκφραστεί εντελώς ελεύθερα, να ανταλλάξει ρούχα π.χ. στον χώρο του πάρτι. Στο πρώτο μας πάρτι είχαμε άλλο όνομα, “V-Productions (V for Vagina)”. Σε μια συνάντηση για το δεύτερο πάρτι, με κάποιον τρόπο γίναμε Strap-on Unicorns, θέλαμε το όνομα να δείχνει κάπως τον queer χαρακτήρα και ταυτόχρονα να είναι διασκεδαστικό – σε ποια δεν αρέσουν οι μονόκεροι; Τελευταία έχουν αρχίσει να ξεπηδούν όλο και πιο πολλά queer parties εξαιτίας της ανάγκης για έκφραση και διαφορετικότητα σε καινούργιους χώρους. Στην Αμερική έχουν μείνει ελάχιστα lesbian bars ανοιχτά, επειδή ο κόσμος, και κυρίως η νέα γενιά, νιώθει πιο άνετα πια να χαρακτηρίζεται και να εκφράζεται ως queer, trans, bi ή gender nonconforming και να βρίσκεται σε χώρους όπου ο κόσμος είναι μεικτός».

Τα πάρτι που οργανώνονται κυρίως από γκέι άτομα και ομάδες και απευθύνονται σε όσους είναι queer at heart έχουν αρχίσει να ξαναφέρνουν την ξέφρενη διασκέδαση στην αθηναϊκή νύχτα. Από τη Μαρίνα Πετρίδου. Φωτογραφίες: Πάρις Ταβιτιάν.

26.5.16 – lifo

21

οιAθηναίοι

απο τον αντωνη μποσκοϊτη. φωτογραφια: παρις ταβιτιαν.

q Η γέννησή μου είναι λίγο τρελή, γιατί η μάνα μου είχε δύσκολη γέννα και ο πατέρας μου την έφερε από τον Άγιο Νικόλαο της Κρήτης στην Αθήνα για να γεννήσει σε ένα νοσοκομείο πολυτελείας. Εκεί γεννήθηκα, μέσα στον κόσμο των Ανακτόρων, αλλά ο πατέρας μου, Κρητικός μέσ’ από την ψυχή του ολόκληρη, δεν το δέχτηκε αυτό! Με πήρε τυλιγμένο σε μια πάνα και με έφερε πίσω στον Άγιο Νικόλαο, όπου και ενεγράφην στο Μητρώο Αρρένων του Ιανουαρίου του 1927. Ενώ, δηλαδή, έχω γεννηθεί στις 15 Δεκεμβρίου του 1926, οι ημερομηνίες γέννησής μου είναι δύο: μία βιολογική και μία γραφειοκρατική.

q Ο πατέρας μου ήταν δικηγόρος και πολιτικός του Βενιζέλου. Έγινε υπουργός Δικαιοσύνης και μπλέχτηκε για τα καλά με την πολιτική, πράγμα που δεν άρεσε σε όλους. Στους Κρητικούς, όμως, άρεσε, αφού έχουν την ιδιαιτερότητα να θέλουν παντού δικούς τους ανθρώπους. Ο Ιωσήφ Κούνδουρος, λοιπόν, έγινε επί σειρά ετών ο άνθρωπός τους, περνώντας απ’ όλα τα αξιώματα της κοινοβουλευτικής δημοκρατίας. Μετά την ήττα του Βενιζέλου, ο πατέρας μου εξορίστηκε και βρέθηκε στην Αφρική, στο Καμερούν, εκδίδοντας μάλιστα μια ελληνόφωνη εφημερίδα. Γύρισε πίσω και πέθανε το ’42 στην Αθήνα. Εγώ τότε ήμουν 16 ετών και θυμάμαι απολύτως τον θάνατό του ως κάτι συνταρακτικό. Ήμασταν και τρία αδέρφια: ο Ρούσσος πρώτος, που έγινε ντοκιμαντερίστας, εγώ μετά και τελευταίος ο Γιώργος, ένας τύπος μπον-βιβέρ. Η μητέρα μας ήταν επίσης κόρη εισαγγελέα, του Γιαμαλάκη, βαρύγδουπο όνομα για την Κρήτη την εποχή εκείνη! Έτσι, βρέθηκα να μεγαλώνω, κατά κάποιον τρόπο, σαν αρχοντόπουλο.

q Είχαμε μερίδιο σε ένα μεγάλο πυρηνελαιουργείο,

το οποίο μας μεγάλωσε, μας σπούδασε. Ήταν η πηγή της οικονομικής μας ευμάρειας. Κατάλαβα κάπως περίεργα ότι η Τέχνη ήταν ο προορισμός μου. Ο πατέρας μου είχε μια αδυναμία στις βυζαντινές εικόνες. Εμένα μου άρεσε να τις «διορθώνω» κι έτσι βρέθηκα ανακατεμένος με χρώματα, με πινέλα, με όλον αυτό τον μαγικό κόσμο της ζωγραφικής που μου αποκαλυπτόταν. Ήρθε η στιγμή ν’ αποφασίσω με τι θα ασχοληθώ. Ο Ρούσσος ήθελε να γίνει γιατρός, ο Γιώργος –σας είπα– ήταν μπον-βιβέρ και τον απασχολούσαν τα κορίτσια και τα καφενεία περισσότερο, οπότε εγώ μπήκα στην Καλών Τεχνών. Σπούδασα με σεβασμό γλυπτική και ζωγραφική για τέσσερα χρόνια. Στη γλυπτική είχα καθηγητή τον Τόμπρο, έναν εξαίρετο καλλιτέχνη και άνθρωπο. Εκεί, Καλών Τεχνών και Αρχιτεκτονική συστεγάζονταν και σιγά-σιγά μπήκε η ιδέα στον νου μου να γίνω αρχιτέκτονας. Έδωσα εξετάσεις, αλλά τον πρώτο χρόνο με συνέλαβε η αστυνομία και με έστειλαν στο Μακρονήσι.

q Παρόλο που θα λέγαμε ότι η καριέρα μου ως αρχιτέκτονα διακόπηκε, αυτό δεν συνέβη. Στην εξορία μου «έχτιζα» χώρους για τους αξιωματικούς, χώρους για το εκκλησίασμα, χώρους για τους δυστυχισμένους, χώρους για τους θεατρίνους! Έφτιαξα το πρώτο θέατρο της Μακρονήσου από πέτρες, τούβλα και χώμα. Χωρίς να το πολυθέλω, γλίστρησα στη σκηνοθεσία θεάτρου.

q Στη Μακρόνησο γνώρισα πάρα πολύ κόσμο. Ανήκα σε μια επίλεκτη ομάδα διανοούμενων αντιφρονούντων. Μεταξύ αυτών και ο Άρης Αλεξάνδρου, ο ποιητής. Επειδή πηγαινοερχόμουν στην Αθήνα για να πάρω τούβλα, κεραμίδια και υλικά, μου λέει μια μέρα ο Αλεξάνδρου: «Ψάξε, σε παρακαλώ, να βρεις τη μάνα μου και να της πας αυτό το γράμμα». Αυτός ήταν ο πυρήνας της κινηματογραφικής μου σταδιοδρομίας, γιατί, ψάχνοντας τη μαμά του Αλεξάνδρου, βρέθηκα στο Δουργούτι, σε έναν πραγματικά άθλιο συνοικισμό προσφύγων από παράγκες με τενεκέδες για σκεπή. Τους αγάπησα και με αγάπησαν κι όταν ξεκαθάρισαν μέσα μου τα πράγματα, είπα: «Θα κάνω μια ταινία για να καταγράψω αυτό τον κόσμο της απόλυτης φτώχειας». Μου ήταν εντελώς άγνωστος ο κόσμος αυτός.

q Σινεμά δεν είχα σπουδάσει, δεν είχα καν ιδέα πού μπαίνει η μηχανή λήψης. Με συντρόφια από το Μακρονήσι έγινε η πρώτη μου ταινία, η Μαγική Πόλη, που σίγουρα ήξεραν από κινηματογράφο παραπάνω από μένα. Κοντά τους έμαθα κι εγώ το σινεμά. Να σας πω και μια αστεία ιστορία: η Λυμπεράκη, που είχε γράψει το σενάριο, είχε μητέρα που ήταν ακόλουθος της Φρειδερίκης, της βασίλισσας. « Έχει λεφτά η μάνα μου» μας λέει, οπότε βάζουμε με τον Χατζιδάκι τα καλά μας για να συναντήσουμε τη μάνα της στου Ζόναρς και να την πείσουμε να χρηματοδοτήσει την ταινία! Φτάνουμε, μάλλον με συμπάθησε, αφού κι εγώ ήμουν αστός και όχι λαϊκό παιδί. Κάποια στιγμή σταματά μπροστά στου Ζόναρς ένα ταξί και πετάγεται από μέσα ένα θηρίο! «Ρε Κούνδουρε» φωνάζει! Εγώ τα χάνω και σηκώνομαι προς το μέρος του. «Ρε, δεν με θυμάσαι;» συνεχίζει αυτός. «Ρε, εγώ είμαι που γάμησα τον πιτσιρικά στη Μακρόνησο κι εσύ με γλίτωσες από το σύρμα»! Τα ’χασα, ο κόσμος όλος είχε γυρίσει να δει ποιος γάμησε τον πιτσιρικά. «Πάει η ταινία, πάει η χρηματοδότηση, πάνε τα όνειρα, πάνε όλα» είπα μέσα μου. Επιστρέφω στο τραπέζι, όπου η ακόλουθος της βασίλισσας γυρνάει και με ρωτάει: «Τι θα πει “εγάμησα”;». Μάλιστα! Η κυρία αυτή δεν ήξερε τι θα πει «γάμησα» και η ταινία έγινε κανονικά!

q Ακούγεται κοινοτοπία να λες «ο άνθρωπος της ζωής μου ήταν ο τάδε», αλλά για μένα, ναι, ο άνθρωπος της ζωής μου ήταν ο Μάνος Χατζιδάκις. Η μάνα του ήταν φίλη με τη μάνα μου, πίνανε τα καφεδάκια τους. Μια μέρα, λέει η κυρία Αλίκη: «Να σου γνωρίσω τον γιο μου». Κι έτσι γνώρισα τον Μάνο. Άκου τώρα ιστορία: ήμουν απ’ τους ανθρώπους που κράταγαν το φέρετρο του Χατζιδάκι. Το διανοείσαι; Είναι πολύ σκληρό, έπειτα από μια κοινή πορεία τόσων χρόνων... Ο Χατζιδάκις ήταν ομοφυλόφιλος, αλλά δεν το έδειχνε εκείνα τα χρόνια, έχει σημασία αυτό. Εγώ δεν είχα καταλάβει τίποτα και από κουτσομπολιά μόνο μάθαινα ότι ήταν αυτό που ήταν. Έκανα πως δεν ήξερα μέχρι το τέλος της ζωής του. Ήταν και ήμουν διακριτικός. Τον προστάτευα, όμως, στον δρόμο, όταν περπατούσαμε και δεχόταν πειράγματα ρατσιστικά του στυλ «ψιτ, εσύ καλέ» και τέτοια. Ο Χατζιδάκις δεν συμπαθούσε καθόλου το μπουζούκι. «Θες να σε πάω κάπου, Μάνο, να δεις έναν άλλο κόσμο;» τον ρωτάω ένα βράδυ.

Νίκος Κούνδουρος Σκηνοθέτης. Κατάγεται από τον Άγιο Νικόλαο της Κρήτης, κατοικεί στο Μετς. Πιστεύει πως δεν είναι εύκολο να ζουν οι άνθρωποι 90 χρόνια.

22 lifo – 26.5.16

Νίκος Κούνδουρος

οιAθηναίοΙ

Και τον πήγα σε μια τρύπα στην Ομόνοια, εκεί όπου έπαιζε ο Μάρκος Βαμβακάρης και γνωρίστηκαν. Θυμάμαι, μάλιστα, ότι και ο Βαμβακάρης, σαν είδε τους μάγκες έτοιμους να πειράξουν τον ευαίσθητο Χατζιδάκι, τράβηξε μια καρέκλα, τον φώναξε κοντά του και του είπε: «Εσύ εδώ θα κάθεσαι, νεαρέ, δίπλα μου!». Μετά την εμπειρία αυτή, ο επίσης αστός Χατζιδάκις γνώρισε τον κόσμο του ρεμπέτικου και συνέθεσε την περίφημη ομιλία του στο Θέατρο Τέχνης.

q Θυμάμαι με συγκίνηση ένα άλλο περιστατικό. Ήμουν χτυπημένος για τα πολιτικά, πάλι στο νοσοκομείο. Ήρθε να με δει ο Χατζιδάκις. Πήγα να του μιλήσω ξεψυχισμένα κι έπαθα αιμόπτυση. Κι εκείνος, νομίζοντας ότι θα πεθάνω, έσκυψε και με φίλησε στο στόμα! Για μένα γράφτηκε το πιανιστικό έργο «Για μια μικρή λευκή αχηβάδα». Πηγαίναμε τότε για μπάνια στο Φάληρο όλοι οι φίλοι, αλλά μια μέρα δεν ήρθε ο Μάνος. Γυρνώντας, μπαίνω στο Θέατρο Τέχνης και στο τέλος του διαδρόμου τον βλέπω σε μια γωνιά, να παίζει πιάνο. Τότε είχαμε ανακαλύψει τον Ευγένιο Ο’Νιλ και είχαμε πάθει την πλάκα μας. Σκεφτόμασταν και λειτουργούσαμε ποιητικά. Χωρίς να κάνω θόρυβο, λοιπόν, του αφήνω πάνω στο πιάνο μια μικρή, λευκή αχηβάδα. «Μνήμη της θάλασσας, Μάνο μου, που δεν ήρθες» του λέω. Έτσι βαφτίστηκε και το νέο έργο του! Ο Χατζιδάκις με αγάπησε και τον αγάπησα με αφοσίωση, οι ομοφυλοφιλίες μπήκαν στην άκρη, αφού ο ίδιος είχε μια σεμνότητα περίεργη.

q Ο Δράκος, θα έλεγα, έγινε από ένα πείσμα μου. Τι να πω για τον Δράκο, που μιλάω συνεχώς, επί μισό αιώνα, για την ταινία αυτή, που κυνηγήθηκε ανελέητα από την Αριστερά και την κριτική της εποχής; Έμοιαζε σαν να ήταν το λάθος της ζωής μου! Θα σου πω κάτι που δεν είναι πολύ γνωστό: ο Δράκος έγινε ό,τι έγινε, έκανε ό,τι έκανε, ύστερα από ένα βιβλίο που έγραψε κάποια χρόνια μετά ένας Αμερικανός συγγραφέας. Είχε δει την ταινία σε μια φοιτητική λέσχη και κάθισε κι έγραψε ολόκληρο βιβλίο, βγάζοντας μέσω εμού και της ταινίας μου όλο τον αντιαμερικανικό του οίστρο. Το βιβλίο αυτό, μάλιστα, έφτασε μέχρι και στα χέρια του Κένεντι!

q Η καλλιτεχνική επιτυχία του Δράκου έκανε γνωστό το έργο μου

σε Αμερική και Ευρώπη, παρόλο που το ’54 η Μαγική Πόλη συμμετείχε στο Φεστιβάλ Βενετίας. Εκεί γνώρισα τον Λουκίνο Βισκόντι – να κάτι επίσης άγνωστο σχετικά! Ζήτησε, λοιπόν, ο Βισκόντι να γνωρίσει τον « Έλληνα, το ομορφόπαιδο». Μιλήσαμε με τα λίγα γαλλικά που ήξερα, αλλιώς θα ήταν αδύνατη η συνεννόηση. «Θέλω να σε γνωρίσω καλύτερα», μου έλεγε, «να μπω στην ψυχή σου και στο μυαλό σου». Δεν έγινε τίποτε απ’ όλα αυτά, δεν τον ξανάδα! Παρακολουθούσα, όμως, μέσα στα χρόνια τις αριστουργηματικές ταινίες του. Έχω και μια ωραία, αστεία ιστορία με τον Φεντερίκο Φελίνι! Ήμουν στην Ιταλία, πολλά χρόνια μετά τη Μαγική Πόλη, στα τέλη του ’60, όταν έφτιαχνα το Πρόσωπο της Μέδουσας, γνωστό και ως Vortex. Έμενα σ’ ένα σπίτι σε ένα στενό δρομάκι της Ρώμης. Θυμάμαι και το όνομα: «Βίκολο ντελ Ατλέτα». Βγαίνω ένα πρωί, από τη μια μεριά εγώ, στην άλλη ένας ευτραφής κύριος με καπέλο. Κοντοσταθήκαμε. «Μποντζιόρνο, καβαλιέρο» του λέω. Τα ’χασε ο άνθρωπος. « Ίο σόνο Γκρέκο». «Α, Γκρέκο...» κάνει αυτός με ενθουσιασμό, « Ίο σόνο Φεντερίκο Φελίνι». Αγκαλιαστήκαμε, φιληθήκαμε, έφυγε ο ένας από δω, ο άλλος από κει, δεν τον ξανάδα ποτέ κι αυτόν.

q Υπήρχε ένα κόμπλεξ ταπεινοσύνης απέναντι σ’ αυτά τα θηρία του κινηματογράφου, τον Βισκόντι, τον Φελίνι, τον Παζολίνι. Κάπου, όμως, υπήρχε και η αίσθηση ότι κι εμείς δεν είμαστε οι τελείως ασήμαντοι. Ειδικά μετά το άνοιγμα του Αγγελόπουλου, είχαν υπ’ όψιν τους ότι υπάρχει κι ένας μακρινός ελληνικός κινηματογράφος.

q Με όλες μου τις μετέπειτα ταινίες, από το Ποτάμι και τους Παράνομους μέχρι τους Φωτογράφους και την τελευταία μου, το Πλοίο για την Παλαιστίνη, δεν επέτρεψα στον εαυτό μου να μπει σ’ αυτό που λέγανε «δόξα του κινηματογράφου». Ποτέ δεν μπήκα στη λογική της βιομηχανίας του κινηματογράφου και ποτέ δεν δούλεψα με σταρ σαν τη Βουγιουκλάκη, την Καρέζη και τη Λάσκαρη. Φαντάζομαι, κι εκείνες θα με αντιμετώπιζαν με σνομπισμό, κάπως σαν το «ψώνιο» της εποχής τους. Ο Φίνος, ωστόσο, μ’ αγαπούσε πολύ και με πίστευε. Με τη βοήθειά του ολοκλήρωνα τις ταινίες μου, αφού τις πλήρωνε ως ένα σημείο, μου έδινε υλικά, εργαστήρια, τεχνική υποστήριξη. με το Vortex, που με είπαν «νουβέλ βαγκ». Ίσως να μην ήξερα τον προορισμό μου και να δρούσα καλλιτεχνικά από ένστικτο και βαθιά θέληση. Χαρακτηριστικό είναι ότι το 1963, όταν έκανα τις Μικρές Αφροδίτες, μου λέει ένας φίλος μου, ο Παγιατάκης: «Δεν στέλνεις καμιά ταινία στο Φεστιβάλ Βερολίνου; Δίνουν σημασία στη χώρα καταγωγής της κάθε ταινίας». Ποιον να πήγαινα να ανταγωνιστώ εγώ τώρα και με τι; Κι όμως! Οι Μικρές Αφροδίτες πήγαν στο Βερολίνο και βραβεύτηκαν, τα δε δικαιώματά τους, μερικά χρόνια μετά, τα πήρε ένας δαιμόνιος Γιαπωνέζος, ο οποίος έβγαλε διανομή την ταινία σε μεταμεσονύκτιες προβολές σε αντεργκράουντ νεοϋορκέζικες αίθουσες. Έτσι, η ταινία λατρεύτηκε από το κίνημα των χίπις, αφού τους εξέφραζε με όλη αυτή την «επιστροφή στη φύση» που πρέσβευε.

q Θέλω να τονίσω ότι καμιά ταινία μου δεν περιείχε ντίβες. Έδινα μεγάλη σημασία στις φυσιογνωμίες, τα πρόσωπα των ηθοποιών, γυναικών και ανδρών. Εγώ επέβαλα κατά έναν τρόπο τον Ντίνο Ηλιόπουλο και τον Γιώργο Φούντα. Μετά τη Μαγική Πόλη, ο Κακογιάννης πήρε τον Φούντα στη Στέλλα. Είχαμε καλή σχέση με τον Κακογιάννη, αγαπιόμασταν, ήμασταν της ίδιας σειράς. Λάτρεψα τη γυναίκα στη ζωή μου και πάντα, σε όλες μου τις ταινίες, το ερωτικό στοιχείο εκπροσωπήθηκε από τη γυναίκα. Η Μαγική Πόλη περιείχε γυναικείο γυμνό, κάτι προκλητικό για το ’54 που γυρίστηκε. Το βλέμμα μου και ο φακός μου κινήθηκαν μια ζωή πάνω στο ανθρώπινο σώμα ως συνθήκη ύπαρξης.

q Με τρομάζει πάρα πολύ η μοναξιά. Τι να κάνω; Πώς ν’ αντιμετωπίσω αυτή την έρμη τη μοναξιά; Κι αν με ρωτήσεις αν έχω φίλους, θα σου πω να ανοίξεις αυτό το κόκκινο τετράδιο εκεί πάνω, το καρνέ μου. Άνοιξέ το σε μια τυχαία σελίδα. Τι βλέπεις; Ονόματα, τηλέφωνα και δίπλα σταυρουδάκια. Δεν είναι εύκολο να ζει ο άνθρωπος ως τα 90 του... Θα δεις. Ο Καμπανέλλης έφυγε σχεδόν συνομήλικός μου, ο Χατζιδάκις έφυγε νέος σχετικά, όλοι φύγανε πριν από μένα. Κι αυτό, πίστεψέ με, είναι βαθύτατα στενόχωρο και πάρα πολύ μελαγχολικό.

Θυμάμαι με συγκίνηση ένα άλλο περιστατικό. Ήμουν χτυπημένος για τα πολιτικά, πάλι στο νοσοκομείο. Ήρθε να με δει ο Χατζιδάκις. Πήγα να του μιλήσω ξεψυχισμένα κι έπαθα αιμόπτυση. Κι εκείνος, νομίζοντας ότι θα πεθάνω, έσκυψε και με φίλησε στο στόμα!

24 lifo – 26.5.16

☛

q Με έχουν πει νεορεαλιστή σκηνοθέτη, αλλά εγώ πάλι δεν είχα ιδέα από νεορεαλισμό. Το ίδιο κι αργότερα,

ΙNFO Το Ημερολόγιο του Νίκου Κούνδουρου κυκλοφορεί αυτές τις μέρες από τις εκδόσεις Άγρα με τη συμβολή της ανθρωπολόγου και βοηθού του, Μαρίας Καραμητσοπούλου.

Τhe Good LiFO

ασ

ρωτα τον υπευθυνο

crash test

η α γ ορ α

τησ εβδομα δ

design

CHUCK TAYLOR MONO paCK Ένα από τα διασημότερα sneakers στην ιστορία της υπόδησης αποθεώνει την έννοια της μονοχρωμίας με αυτή την καινούργια σειρά για το καλοκαίρι του 2016. Όλα τα μέλη που απαρτίζουν κάθε παπούτσι της σειράς Chuck Taylor Monochrome είναι φτιαγμένα με το ίδιο χρώμα. Κυκλοφορεί σε πέντε έντονα χρώματα,

κατάλληλα για όλες τις ώρες των καλοκαιρινών σας εμφανίσεων.

Collective Stores (Multi Brand), Π. Ιωακείμ 14, Κολωνάκι, Λ. Κηφισίας 268, Ν. Ψυχικό, Λεωφόρος Βουλιαγμένης 96, Γλυφάδα. Και στα Kix stores (sneakers multi): Παναγίτσας 8, Κηφισιά, 210 8010113, Αγγ. Μεταξά 34, Γλυφάδα, 210 8985407

personal shopper

εχεισ γουστο

Η επανάσταση του μονόχρωμου.

26.5.16 – lifo

25

Τhe Good LiFO

ΡΩΤΗΣΑΜΕ ΤΟΝ ΕΙΔΙΚΟ

INTERNI

Υπέροχη κρεμαστή κούνια από rattan. www.internistore. com

ë

Θανάσης Παπαδημητρίου [ιδιοκτήτης του μαγαζιού με «αληθινό»

φαγητό και γλυκά, wild in the city, βουλής 7 (στοά μπολάνη), σύνταγμα, αθήνα] Τι πάει να πει αληθινό φαγητό; Η φύση έχει αποφασίσει ήδη τι είναι για κατανάλωση και τι όχι. Και σίγουρα στη φύση δεν βρίσκεις ούτε χημικά πρόσθετα, ούτε διογκωτικά, ούτε επεξεργασμένη ζάχαρη. Όμως και το σιτάρι δεν είναι και τόσο διαθέσιμο στη φύση για απευθείας κατανάλωση. Έχεις δοκιμάσει να καταναλώσεις ανεπεξέργαστο σιτάρι; Το άχυρο, σίγουρα, τρώγεται πιο εύκολα! Η σκέψη είναι απλή. Οι ξηροί καρποί, τα φρούτα, τα λαχανικά, η ινδική καρύδα, τα αυγά (ελευθέρας βοσκής και όχι από κότες που καταναλώνουν σιτάρι) και οι λοιπές προτάσεις μας είναι όλα τροφές που, πολύ απλά, μπορείς να καταναλώσεις, χωρίς να έχει προηγηθεί επεξεργασία. Γι’ αυτό τις ονομάζουμε αληθινές.

TOM FORD MANDARINO DI AMALFI

Γιατί δεν επιλέγουν όλα τα μαγαζιά αληθινά προϊόντα; Πολύ απλά, λόγω κόστους.

Ένα άρωμα για άνδρες και γυναίκες από τον Tom Ford. Λεμόνι, βασιλικός, μέντα, μαύρο πιπέρι, γκρέιπφρουτ, άνθη πορτοκαλιάς και πολλά ακόμα το καθιστούν μεθυστικό και ιδανική πρόταση για το καλοκαίρι που έρχεται. Σε όλα τα καταστήματα καλλυντικών.

H&M

Εμπριμέ μαξιλαράκι από την καλοκαιρινή κολεξιόν του H&M Ηome. Σε όλα τα καταστήματα H&M Ηome.

é

ë

Υπάρχει μια στροφή προς το υγιεινό φαγητό στην Αθήνα; Δεν θα το έλεγα. Το υγιεινό είναι ζήτημα βιολογίας, χημείας, και όχι μιας trendy δίαιτας με φανταχτερό όνομα. Ούτε είναι ζήτημα φανατισμού, τον οποίο πολλοί, δυστυχώς, υιοθετούν για να υπερασπιστούν τις διατροφικές τους συνήθειες. Η υγιεινή διατροφή δεν είναι κάτι υποκειμενικό αλλά κάτι που διακατέχεται από επιστημονικούς κανόνες. Ένα κι ένα κάνουν δύο. Σας μένουν προϊόντα στο τέλος της ημέρας; Δυστυχώς, μένουν πολλά. Όπως φαίνεται, το κέντρο της Αθήνας έχει πέσει αρκετά ως προς την εμπορική κίνηση, με όλες αυτές τις πορείες και τις διαδηλώσεις. Το καλό, αν και παράξενο, είναι πως στέλνουμε πολλά προϊόντα στη συμπρωτεύουσα, όπου τα πράγματα δείχνουν να πηγαίνουν πολύ καλά, καλύτερα απ’ ό,τι στην Αθήνα για την ακρίβεια. Πώς κοστολογείς την πάστα γλυκοπατάτας με πέστο στα 6,8 ευρώ; Το λάδι καρύδας στο οποίο μαγειρεύεται είναι ακριβό, όπως επίσης και η παρμεζάνα ωρίμανσης που χρησιμοποιούμε στο πέστο, και ο χρόνος προετοιμασίας. Έχετε φάει «βιολογική μακαρονάδα» χωρίς γλουτένη στο κέντρο με λιγότερο από 10-13 ευρώ;

MATIS

Έθνικ μπλούζα με διαφάνεια και κορδόνι. www. matis-fashion.com

é

RAY BAN

Το μοντέλο RB3447N με τους επίπεδους χρωματιστούς φακούς και τα μεταλλικά προφίλ είναι η απόλυτη πρόταση για το καλοκαίρι.

ê

26 lifo – 26.5.16

Πες μας μια εύκολη, «αληθινή» συνταγή. Σπιτική πραλίνα: Χτυπάω 190 γρ. φουντούκια για 20 λεπτά περίπου, μέχρι να βγάλουν τα λάδια τους. Τα αδειάζω σε ένα μπολ. Προσθέτω 50 γρ. σοκολάτα 80% και τα βάζω όλα σε μπεν-μαρί. Ανακατεύω σιγά-σιγά. Βάζω ελάχιστο αλάτι, 30 γρ. μέλι και ανακατεύω. Δοκιμάζω, έτοιμη!

εχεισ γουστο!

Lauretta και Estaroko

πρόεδρος και μέλος της οργάνωσης ενωμένων γυναικών αφρικής

kειμενο μαρινα πετριδου

φωτογραφια παρισ ταβιτιαν

Πείτε μου για τα ρούχα σας. Φοράμε την παραδοσιακή στολή της Νιγηρίας και της Σιέρα Λεόνε. Είναι τα φορέματα που φόραγαν οι γιαγιάδες μας εδώ και πολλούς αιώνες στην Αφρική. Σήμερα τα φοράμε σε γιορτές και εκδηλώσεις, όπως γάμους, βαφτίσεις και επίσημες συναντήσεις. Στην αρχή χρησιμοποιούσαν δέρμα ζώων, αργότερα ξεκίνησε η παραγωγή υφασμάτων από μαλλί και βαμβάκι, τα οποία στη συνέχεια έβαφαν με χρώματα από λουλούδια, φύλλα ή τον φλοιό συγκεκριμένων δέντρων, όπως η συκιά. Ακόμη και σήμερα μπορεί κάποιος να δει στα χωριά γυναίκες να υφαίνουν μαλλί καμήλας ή προβάτων, να φτιάχνουν κλωστές από βαμβάκι που φυτρώνει εκεί και στη συνέχεια να βράζουν τα υφάσματα και να τα ανακατεύουν σε μεγάλα σκεύη με λουλούδια και φύλλα για να τα χρωματίσουν. Στην Αφρική αγαπάμε τα χρώματα και είναι μέρος της κουλτούρας και της καθημερινότητάς μας. Φοράμε χρώματα παντού, ειδικά στις γιορτές. Σε έναν γάμο η οικογένεια που τον διοργανώνει φοράει όσο περισσότερα χρώματα μπορεί, για να είναι ο γάμος πιο πετυχημένος. Νιώθουμε ότι τα χρώματα φέρνουν καλή τύχη και καλή ενέργεια. Πιστεύουμε στη δύναμή τους και φοράμε μόνο τα φωτεινά. Τα σκοτεινά και άτονα τα αποφεύγουμε, γιατί απλώς δεν μας αρέσουν. Το μαύρο το φοράμε μόνο στις κηδείες. Δεν υπάρχει Αφρικάνα που να μη φοράει έντονα χρώματα. Γιατί είναι όλα σε φαρδιά γραμμή; Όλα τα σχέδια είναι σε άνετη γραμμή και φοριούνται πανεύκολα. Δεν μας αρέσουν τα κολλητά ρούχα. Οι Αφρικάνες έχουμε πεταχτό ποπό και καμπύλες και τα εφαρμοστά ρούχα δεν μας ταιριάζουν, κι επειδή σεβόμαστε και αγαπάμε το σώμα μας όπως είναι, δεν θέλουμε να το καταπιέζουμε. Επίσης, στην Αφρική έχει τόση ζέστη, που δεν μπορούμε να φοράμε κάτι που θα είναι κολλημένο πάνω μας, θέλουμε να νιώθουμε ελευθερία στις κινήσεις μας. Στην Αφρική είναι πάντα καλοκαίρι. Τα μοτίβα σημαίνουν κάτι; Τα περισσότερα μοτίβα που διακοσμούν τα φορέματά μας έχουν ονόματα. Πολλά από τα σχέδια τα έχουν εμπνευστεί από τη φύση, από φυτά και ζώα, αλλά και από διάφορες τελετές – χρησιμοποιούνται και λέξεις σε διάφορες γλώσσες. Τα σχέδια της αφρικανικής στολής διαφέρουν ανάλογα με τα κοινωνικά και τεχνολογικά στοιχεία του κάθε τόπου. Τα κοσμήματα από τι υλικά φτιάχνονται; Τα κοσμήματα τις περισσότερες φορές συνοδεύουν ένα επίσημο ντύσιμο, στην καθημερινότητα δεν φοράμε πολλά. Είναι συνήθως φτιαγμένα από χρυσό και διαμάντια, και αγαπάμε πολύ τις χάντρες, σε ό,τι χρώμα μπορείς να φανταστείς.

26.5.16 – lifo

27

Τhe Good LiFO Market Research

επιμελεια: the lifo team

Τώρα η αγαπημένη γεύση Life Tsai Πράσινο Μήλο με 0% ζάχαρη! Η ΔΕΛΤΑ εμπλουτίζει τη σειρά Life Tsai 0% ζάχαρη με την αγαπημένη γεύση Πράσινο Μήλο, μια γεύση μοναδική και απόλυτα συνδεδεμένη με το Life Tsai. Απολαύστε πλούσια γεύση και δροσιά χωρίς ενοχές και χωρίς τις θερμίδες που περιέχουν τα προϊόντα με ζάχαρη, με τη σειρά Life Tsai 0% στις αγαπημένες γεύσεις Λεμόνι, Ροδάκινο και, τώρα, Πράσινο Μήλο!

Η νέα καμπάνια της Reebok μας εμπνέει να τιμήσουμε το σώμα μας

Αφρόλουτρο Nature με βιολογικό εκχύλισμα ροδιού

Η Reebok λανσάρει την εντυπωσιακή και αντισυμβατική καμπάνια «25.915 ημέρες», υπενθυμίζοντας στους ανθρώπους ότι έχουν, κατά μέσο όρο, 25.915 ημέρες ζωής για να δοκιμάσουν τα όριά τους, να ξεπεράσουν κάθε εμπόδιο και να τιμήσουν το σώμα τους. Η Reebok συνεχίζει την αποστολή που ξεκίνησε με το περσινό «Be More Human», καλώντας τον κόσμο να βάλει την άσκηση στην καθημερινότητά του και να αλλάξει τον τρόπο με τον οποίο αντιλαμβάνεται και βιώνει το fitness. Το λανσάρισμα της παγκόσμιας καμπάνιας γίνεται μέσα από τη συγκινητική ταινία 60 δευτερολέπτων «25.915», με πρωταγωνίστρια μια γυναίκα και το πάθος της για το τρέξιμο. Η ταινία είναι ένας φόρος τιμής στη ζωή αυτής της γυναίκας – ξεκινώντας από το σήμερα, εξιστορεί τις εμπειρίες της αντίστροφα, μέχρι τη γέννησή της. Είναι η ιστορία του δικού της ταξιδιού, καθώς προσπαθεί να γίνει μια καλύτερη εκδοχή του εαυτού της, σωματικά, πνευματικά και κοινωνικά. Η πλατφόρμα Reebok. com/CountYourDaysεπιτρέπει στους online users να υπολογίσουν τον ενδεικτικό αριθμό ημερών ζωής που έχουν διαθέσιμες. #HonorYourDays.

Το αφρόλουτρο Nature με βιολογικό εκχύλισμα ροδιού, που είναι ιδανικό για όλους τους τύπους δέρματος, αναζωογονεί, ενυδατώνει και διατηρεί το δέρμα ελαστικό χάρη στις αντιοξειδωτικές ιδιότητες των φυσικών συστατικών του. Το βιολογικό εκχύλισμα ροδιού καταπολεμά τις ελεύθερες ρίζες που προκαλούν γήρανση του δέρματος, συμβάλλοντας σημαντικά τόσο στην καλή υγεία της επιδερμίδας όσο και στην αντιγήρανση. Το εκχύλισμα τζίνγκο μπιλόμπα τονώνει και βελτιώνει τη μικροκυκλοφορία του δέρματος, ενώ το εκχύλισμα μανταρινιού μειώνει την ευαισθησία στον ήλιο, χαρίζοντας στο δέρμα εξαιρετική προστασία. Η τόνωση του σώματος ολοκληρώνεται με αρώματα ροδιού και μανόλιας, τα οποία προσφέρουν μια υπέροχη αίσθηση ξεκούρασης. Διατίθεται για λιανική πώληση σε συσκευασία των 250 ml μέσω του ηλεκτρονικού καταστήματος www.enature.gr, ενώ στα πολυκαταστήματα Attica (κέντρο Αθήνας, Golden Hall Μαρούσι, Care Lab by Attica Γλυφάδας / Τσιμισκή, Θεσ/νίκη) και στα Factory Outlet (στο εμπορικό πάρκο του αεροδρομίου «Ελ. Βενιζέλος» και στην οδό Πειραιώς) μπορεί κανείς να το προμηθευτεί σε συσκευασία δώρου/ταξιδίου των 50 ml!

Plus Out

Ένα μαγαζί, αμέτρητες προτάσεις σε ρούχα, παπούτσια και αξεσουάρ

Μ

ε περισσότερα από 60 κορυφαία brands από την Ελλάδα και το εξωτερικό σε ρούχα και παπούτσια, στο Plus Out θα βρείτε όλα όσα θέλετε για να ξεχωρίζετε σε κάθε σας εμφάνιση. Ρούχα και αξεσουάρ για κάθε περίσταση από ελληνικές εταιρείες, τα πιο ιδιαίτερα σανδάλια και μοδάτα μαγιό της σεζόν, από Mc2 Saint Barth, Pin-up Stars, Supremacy, Hurley, μέχρι Sugarfree και πολλά άλλα ,για να ξεχωρίσετε στις καλοκαιρινές σας εμφανίσεις. Επίσης, θα βρείτε όλο τον αναγκαίο εξοπλισμό για τις outdoor δραστηριότητές σας, είδη camping και όλα τα αξεσουάρ που χρειάζεσαι αν είσαι ποδηλάτης ή ορειβάτης, από κράνη και σακίδια μέχρι πυξίδες, φακούς, εργαλεία κ.ά. Κολοκοτρώνη &, Καλαμιώτου 27, Αθήνα, 210 3210082, fb: plus out, www.plusout.gr

28 lifo – 26.5.16

Week

εγκαινια πρεμιερες Τι καινούργιο ξεκινάει αυτή την εβδομάδα; Σελ. 30

θεατρο

βιβλιο

naked city

Η Ματίνα Καλτάκη για το Γκιακ σε σκηνοθεσία του Θανάση Δόβρη. Σελ. 33

Η Τίνα Μανδηλαρά για το Περιμένοντας τους Βαρβάρους του Ντάνιελ Μέντελσον. Σελ. 34

Ο τραγουδιστής και μουσικός παραγωγός Barrice φωτογραφίζεται για τη LifΟ. Σελ. 38

Athens Fine Drinking

By World Class Το Athens Fine Drinking by World Class, η πρώτη γιορτή για την κουλτούρα του fine drinking, είναι γεγονός! Από 1 έως 4 Ιουνίου, το Παλαιό Χρηματιστήριο μεταμορφώνεται σε ένα μεγάλο pop-up bar και θα αποτελέσει το απόλυτο σημείο αναφοράς της πόλης. Στον πυρήνα του Athens Fine Drinking θα βρίσκεται το Παλαιό Χρηματιστήριο, φιλοξενώντας έξι pop-up bars που θα σερβίρουν εξαιρετικά ποτά και μοναδικές δημιουργίες από κορυφαίους bartenders, ενώ, παράλληλα, κάθε βράδυ έχουν προγραμματιστεί καλλιτεχνικές δραστηριότητες, events, πρωτότυπα serves και mentorings που θα έχουν σχέση με τη μύηση του κοινού στην κουλτούρα και στη φιλοσοφία του fine drinking. Επίσης, στη μεγάλη αυτή γιορτή συμμετέχουν και 23 κορυφαία bars του κέντρου της Αθήνας, τα οποία για το διάστημα αυτό θα σερβίρουν μοναδικά κοκτέιλ με βάση κορυφαία spirits. Γενική είσοδος και για τις 4 ημέρες €10, ποσό που περιλαμβάνει 2 signature cocktails δικής σας επιλογής, τη δυνατότητα να συμμετέχετε σε mentoring sessions και ποτά σε προνομιακή τιμή σε όλα τα συνεργαζόμενα bars της Αθήνας. Ώρες λειτουργίας: Pop-Up@Παλαιό Χρηματιστήριο Αθηνών (Σοφοκλέους 10), 19:00-24:00. Μάθε περισσότερα: www.athensfinedrinking.gr #athensfinedrinking

26.5.16 – lifo

29

ιου

Ηλίας Καφούρος

26ϊουμα 1 ιου ν

οικιακά αντικείμενα με σκοπό να αλλάξει τις αντιλήψεις για τον συμβολισμό, το σώμα, τα αρχαιολογικά αλλά και τα σύγχρονα ευρήματα. Η καλλιτέχνις διερευνά τις έννοιες του χωριού και της μοναχικότητας, εξετάζοντας πώς η μία αλληλεπιδρά με την άλλη. r Εγκαίνια: 28/5, 19.00-21.00. Διάρκεια: 28/5-30/6, Τρ.Σάβ. 12.00-18:00, The Breeder, Ιάσονος 45. ΣΥΖΗΤΗΣΗ

7. Ήθος και Ηθική 3η έκδοση της Νύχτας Φιλοσοφίας και Ιδεών Το Γαλλικό Ινστιτούτο Ελλάδος, σε συνεργασία με την École Νormale Supérieure, ιδρύτρια των Νυχτών Φιλοσοφίας στο Παρίσι, προτείνει μια εκδήλωση αφιερωμένη εξ ολοκλήρου στη θεματική«Ήθος και Ηθική». Στο πρόγραμμα της βραδιάς περιλαμβάνονται ατομικές διαλέξεις σε διάφορους χώρους του Ινστιτούτου, συζητήσεις στρογγυλής τράπεζας στο Auditorium, έκθεση-πώληση βιβλίων και αναγνώσεις φιλοσοφικών και λογοτεχνικών κειμένων. To αναλυτικό πρόγραμμα θα το βρείτε στη σελίδα www.ifg.gr.

Top

12

r 27/5, 19:00-3:00, Γαλλικό Ινστιτούτο Ελλάδος, Σίνα 31, είσοδος ελεύθερη. ΣΥΖΗΤΗΣΗ

8. Actopolis Η τέχνη της δράσης Κάλεσμα για δράση

events για αυτη την εβδομαδα ΕΚΘΕΣΗ

παρουσιάζονται για πρώτη φορά έργα του καλλιτέχνη από το 1947 κι έπειτα, μετά τις σπουδές του με δάσκαλο τον Γιάννη Μόραλη.

Η Art-Athina Διεθνής Συνάντηση Σύγχρονης Τέχνης ετοιμάζει την 21η διοργάνωσή της στο TaeKwonDo, από τις 26 μέχρι τις 29 Μαΐου. Στο Platforms Project@ Art-Athina θα παρουσιαστούν 51 σημαντικές πλατφόρμες και δράσεις καλλιτεχνικών ομάδων από 17 χώρες με περισσότερους από 650 καλλιτέχνες, με σκοπό να προσφέρουν στο κοινό την εκ των έσω ματιά στην καλλιτεχνική δημιουργία.

r 1/6-30/7, Τρ.-Παρ. 10:00-20:00, Σάβ. 11:00-17:00, Μορφωτικό Ίδρυμα Εθνικής Τραπέζης, Μέγαρο Εϋνάρδου, Αγ. Κωνσταντίνου 20.

1. Art-Athina

φεστιβαλ n

r Περισσότερες πληροφορίες για το παράλληλο πρόγραμμα θα βρείτε στη σελίδα www.art-athina.gr. 26, 27, 29, TaeKwonDo, Κλειστό Γήπεδο Παλαιού Φαλήρου.

Εncore Το Encore είναι το νέο φεστιβάλ που διοργανώνει σε όλους του τους χώρους το six d.o.g.s για δύο μέρες. Η μουσική θα καλύψει ευρύ ηχητικό φάσμα με ζωντανές εμφανίσεις και DJ sets από καλλιτέχνες όπως οι Felizol, Theodore, Alex Dimou, Kenny Freq, Rattler Proxy, Rita Mosss, State of Da Boom και πολλά ακόμη ονόματα.

27-28/5, 20:00, six d.o.g.s, Αβραμιώτου 6-8, Μοναστηράκι, είσοδος ελεύθερη.

ΕΚΘΕΣΗ

2. Jean Nouvel, Triptyques

Έργα του Jean Nouvel φιλοξενεί η γκαλερί Gagosian από τις 26 Μαΐου στην έκθεση με τίτλο «Triptyques». Συγκεκριμένα, παρουσιάζονται χρωματιστοί καθρέφτες που αποτελούνται από τρία μέρη. Το κεντρικό τμήμα είναι στερεωμένο στον τοίχο, ενώ τα πάνελ που βρίσκονται δεξιά και αριστερά είναι έτσι κατασκευασμένα, ώστε να μπορούν να κινούνται. Συνολικά παρουσιάζονται τέσσερις καθρέφτες, διαφορετικοί μεταξύ τους ως προς το χρώμα και την προσέγγιση, αλλά και η υπερμεγέθης εργαλειοθήκη από ανοξείδωτο ατσάλι με τίτλο «Boîte à outils». r 26/5-30/7, Δευτ.-Παρ. 11:00-18:00, Σάβ. 11:00-15:00, Gagosian Gallery, Μέρλιν 3, Αθήνα. ΕΚΘΕΣΗ

3. Δημοσθένης

Κοκκινίδης - «Σχέδια και Μνήμες» Σχέδια των τελευταίων έξι δεκαετιών του Δημοσθένη Κοκκινίδη φιλοξενούνται στο Μέγαρο Εϋνάρδου. Συγκεκριμένα, στην έκθεση με τίτλο «Σχέδια και Μνήμες»

30 lifo – 26.5.16

Καλλιτέχνες, πολεοδόμοι, αρχιτέκτονες και επιστήμονες που ασχολούνται με τον αστικό χώρο και ακτιβιστές από τη Μαρντίν, την Άγκυρα, την Αθήνα και άλλες πόλεις συνεργάζονται με σκοπό την υλοποίηση παρεμβάσεων στον αστικό χώρο. Το πρόγραμμα «Actopolis - Αthens» με τίτλο «The Soft Power Lectures. Πού πάει η ενέργεια μετά από δω;» επιμελούνται οι θεωρητικοί της τέχνης Ελπίδα Καραμπά και Γλυκερία Σταθοπούλου. r O κύκλος «Actopolis - Athens» ολοκληρώνεται την Τρίτη 31 Μαΐου. 19:00, Γήπεδο Μπάσκετ, Πάντειο Πανεπιστήμιο, Ιππώνακτος 36, Ν. Κόσμος. ΕΚΘΕΣΗ

9. Σταύρος Καλαφάτης - «The pig and other stories»

ΠΑΡΤΙ

4. Urban Exotica by Needless

Μια υπαίθρια γιορτή στον πεζόδρομο του Baba Au Rum στο κέντρο της Αθήνας. Dub, tropical, exotic, soul και disco ήχοι από τους residents του Needless, Chevy και Mr.Z. Μαζί τους ο DiscoJuice και o Kissing Strangers. r 29/5, 16:00, πεζόδρομος του Baba Au Rum, Κλειτίου 6. ΣΥΝΑΥΛΙΑ

5. John Carpenter Μια έκθεση με τη μορφή φωτογραφικής αφήγησης παρουσιάζει ο Στράτος Καλαφάτης στην γκαλερί Bernier/ Eliades. Ο καλλιτέχνης φωτογραφίζει καθημερινά, σε μορφή ημερολογίου, καταγράφοντας το τοπίο, το θαλάσσιο μέτωπο, τους ανθρώπους και κάθε λεπτομέρεια της ζωής. Στο «Τhe pig and other stories» εκθέτει τις πιο πρόσφατες εικόνες του. r 26/5-12/07, Τρ.-Παρ 10:30-18:30, Σάβ. 12:00-16:00, Bernier/Eliades, Επταχάλκου 11, Θησείο. Με αφορμή την κυκλοφορία του πρώτου του προσωπικού δίσκου με τίτλο «Lost Themes», ο 67χρονος δημιουργός John Carpenter έρχεται στην Αθήνα την Παρασκευή 27 Μαΐου και παρουσιάζει ζωντανά τη μουσική του στο Pireus 117.

ΣΥΝΑΥΛΙΑ

10. Beirut

6. Solitude and Village

Στο πλαίσιο του Release Athens οι Beirut επιστρέφουν την Αθήνα την πρώτη μέρα του Ιουνίου. Ο Zach Condon και το συγκρότημά του με τα πνευστά, τα έγχορδα και τα κρουστά παίζει ζωντανά γνώριμες indie μελαγχολικές μελωδίες. Μαζί τους θα βρεθούν οι Daughter, Cass McCombs, Irene Skylakaki και Moa Bones.

Στην πρώτη της ατομική έκθεση η Zoë Paul παρουσιάζει

r 1/6, 16:00, πλατεία Νερού, Φάληρο, είσοδος: €39.

r 27/5, Pireus 117, Πειραιώς 117, είσοδος: €39-58. ΕΚΘΕΣΗ

ΠΕΡΦΟΡΜΑΝΣ

11. Web of Trust (Ιστός Εμπιστοσύνης)

Φωτό: Shoot The Band

Το Web of Trust ή, αλλιώς, «Ιστός εμπιστοσύνης» είναι μια δικτυωμένη θεατρική περφόρμανς που φέρνει στο θέατρο το Διαδίκτυο και ειδικότερα μια νέα πλατφόρμα μέσων κοινωνικής δικτύωσης. Μια ομάδα ανθρώπων, με αφορμή την αυξανόμενη δυσαρέσκειά τους, ενώνονται διαδικτυακά και δημιουργούν μια νέα, διαφορετική κοινωνία. Η παράσταση είναι στα αγγλικά (χωρίς ελληνική μετάφραση). r 29-30/5, 21:00, Μικρή Σκηνή της Στέγης Γραμμάτων & Τεχνών, είσοδος: €5-10.

12. Open air προβολή του τελικού Champions League O 61ος τελικός του Champions League, με τη σκληρή αναμέτρηση της Real Madrid με τη Atletico Madrid, προβάλλεται ζωντανά στην ταράτσα του Bios. Μπορείτε να παρακολουθήσετε τον αγώνα με κανονικό ήχο, χρησιμοποιώντας τα ακουστικά του Sssh! Silent Sound Show, ή χωρίς ήχο.

small

α π ο τ h ν k at ε ρ ι να η λ ι α κ η

r 28/5, 21:45, Ταράτσα Bios, είσοδος ελεύθερη.

εκθεση n Bhaskar Das, «Aroma of the East» Αντιπροσωπευτικές φωτογραφίες της Ινδίας, της χώρας όπου έχει γεννηθεί και ζει, παρουσιάζει ο Bhaskar Das στη νέα του έκθεση στην Blank Wall Gallery.

28/5-3/6, Blank Wall Gallery, Υακίνθου 12, Κυψέλη, Δευτ., Τετ., Πέμ. 18:30-21:00, Παρ. 10:00-14:00, Σαβ., Κυρ. 19:0021:30, είσοδος ελεύθερη.

the face

Γιώργος Παπαδόπουλος Μια σύντομη συζήτηση με τον υπεύθυνο για το πρόγραμμα θεωρίας και τα παράλληλα πρότζεκτ του ASFA BBQ.

Είναι η δεύτερη φορά που διοργανώνετε το φεστιβάλ. Τι διαφορετικό θα δούμε φέτος; Η θεματική του ΑSFA Barbecue για το 2016 αναφέρεται στο κλασικό βιβλίο του Thomas More, Ουτοπία, που συμπληρώνει 500 χρόνια από την έκδοσή του και συνδέεται με μια σειρά από εκδηλώσεις σε όλο τον κόσμο που γιορτάζουν αυτή την πολύ σημαντική επέτειο για τη μοντέρνα κουλτούρα. Πιστεύουμε ότι η αναγκαιότητα του να σκεφτόμαστε και να δημιουργούμε συλλογικά, όπως ο More την οραματίστηκε πριν από 500 χρόνια, γίνεται ακόμα πιο επιτακτική στο πλαίσιο της συνεχιζόμενης απορρύθμισης των κοινωνικών και πολιτικών θεσμών.

☛

ΠΡΟΒΟΛΗ

stop the press ! Ηχητικος περιπατος & ηχητικη εγκατασταση στο Α’ Κοιμητηριο Στο πλαίσιο του « Ύπνος Project» η Στέγη Γραμμάτων & Τεχνών διοργανώνει έναν ηχητικό περίπατο και μια ηχητική εγκατάσταση στο Α’ Κοιμητήριο Αθηνών. Ο εικαστικός Νίκος Αρβανίτης επέλεξε το κυλικείο, όπου οι επισκέπτες μπορούν να αφουγκραστούν λέξεις, φράσεις, παύσεις και σιωπές των «ενοίκων» του κοιμητηρίου, ενώ ο μουσικός Δημήτρης Καμαρωτός παρουσιάζει μια διαδρομή πλάι στους κοιμώμενους, όπου το κοινό μπορεί να περιπλανηθεί ανάμεσα σε πολύ σημαντικά έργα τέχνης, αλληλεπιδρώντας με το φυσικό ηχοτοπίο.

28/5-19/6, Α’ Κοιμητήριο Αθηνών, Τριβωνιανού 29 & Αναπαύσεως, είσοδος ελεύθερη. Για το αναλυτικό πρόγραμμα επισκεφθείτε τη σελίδα www.sgt.gr.

Τι πρέπει να γνωρίζουμε για την Ουτοπία του More; Η Ουτοπία (Of a republic’s best state and of the new island Utopia) του More, γραμμένη το 1516, εισήγαγε μια νέα μεθοδολογία στην πολιτική ανάλυση, ενώ έχει χρησιμοποιηθεί ευρύτατα και στην καλλιτεχνική δημιουργία. Η επιλογή τού να σκεφτόμαστε εναλλακτικές μορφές πολιτικής οργάνωσης, αντί να προσπαθούμε να ερμηνεύσουμε την επικρατούσα ή, ακόμα χειρότερα, να προσαρμοστούμε σε αυτήν, είναι η πιο σημαντική παρακαταθήκη του βιβλίου. Επιπλέον, οι απόψεις του Μore για το χρήμα, τον πόλεμο και την οικογένεια φαντάζουν αιρετικές ακόμα και σήμερα, και σίγουρα αξίζουν το ενδιαφέρον μας. Πείτε μας λίγα λόγια για τον ομάδα Wild Torus και το «Digital Spirituality, Wild Torus and the New Underground». Η ομάδα Wild Torus έρχεται από το Mπρούκλιν της Νέας Υόρκης με επικεφαλής τους Vlady Voice Tokk (1979, RUS) και MAG Ne TA (1988, US). Η καλλιτεχνική τους πρακτική ξεκινάει από την περφόρμανς και τα happenings, συνδυάζοντας ψηφιακά και φυσικά μέσα. Το «Digital Spirituality» είναι μια παρουσίαση αυτής της πρακτικής και μια πρόσκληση συμμετοχής και συνδημιουργίας με το κοινό.

2nd ASFA BBQ 2016, Ανωτάτη Σχολή Καλών Τεχνών, Πειραιώς, 27/5-5/6, www.asfabarbecue.com 26.5.16 – lifo

31

H ΤΑΙΝΙΑ ΤΗΣ ΕΒΔΟΜΑΔΑΣ

Nice Guys

Αριστούργημα Πολύ Καλό Καλό Ικανοποιητικό Μέτριο p

Κακό

Σκηνοθεσία: Σέιν Μπλακ Πρωταγωνιστούν: Ράσελ Κρόου, Ράιαν Γκόσλινγκ

VILLAGE MALL 1 - VILLAGE FALIRO 4,8 - VILLAGE - ΓΛΥΦΑΔΑ ODEON 3 (ΘΕΡΙΝΟ) ODEON ΜΑΡΟΥΣΙ 3 - ODEON STARCITY 1,10 - STER ILION 3 - ΑΕΛΛΩ (ΘΕΡΙΝΟ) - ΑΛΕΚΑ (ΘΕΡΙΝΟ) - ΑΝΕΣΙΣ (ΘΕΡΙΝΟ) - ΑΤΙΚΟΝ ΑΛΣΟΣ (ΘΕΡΙΝΟ) - ΒΑΡΚΙΖΑ 3 (ΘΕΡΙΝΟ) - ΣΙΝΕ ΔΑΦΝΗ (ΘΕΡΙΝΟ) - ΕΜΠΑΣΣΥ - ΚΙΝΗΜΑΤΟΘΕΑΤΡΑ ΚΩΝΣΤΑΝΤΑΡΑΣ-ΒΛΑΧΟΠΟΥΛΟΥ 1 - ΛΑΟΥΡΑ (ΘΕΡΙΝΟ) - ΣΙΝΕ ΠΕΡΑΝ - ΣΙΝΕ ΨΥΧΙΚΟ (ΘΕΡΙΝΟ) - ΣΠΟΡΤΙΓΚ (ΘΕΡΙΝΟ) - ΤΡΙΑ ΑΣΤΕΡΙΑ 1 - ΑΛΣΟΣ (ΘΕΡΙΝΟ) - ΑΡΤΕΜΙΣ (ΘΕΡΙΝΟ) - ΣΙΝΕ ΑΡΓΥΡΟΥΠΟΛΙΣ (ΘΕΡΙΝΟ) - ΜΑΡΓΑΡΙΤΑ (ΘΕΡΙΝΟ) - ΟΡΦΕΑΣ (ΘΕΡΙΝΟ) - ΣΙΝΕ ΠΑΛΛΗΝΗ (ΘΕΡΙΝΟ) - ΣΙΣΣΥ (ΘΕΡΙΝΟ) - ΖΕΑ - CINE ΒΟΤΣΑΛΑΚΙΑ (ΘΕΡΙΝΟ)

32 lifo – 26.5.16

Σκηνοθεσία: Μπρινό Πονταλιντές Πρωταγωνιστούν: Μπρινό Πονταλιντές, Σαντρίν Κιμπερλέν Ο Μισέλ είναι ένας πενηντάρης γραφίστας σε κρίση μέσης ηλικίας, με τάσεις φυγής. Παραγγέλνει μέσω Διαδικτύου ένα καγιάκ με σκοπό μια γλυκιά απόδραση. Κωπηλατώντας, διασχίζει την υπέροχη γαλλική εξοχή και μέσα από μια σειρά απρόσμενων συναντήσεων έρχεται σε επαφή με πρωτόγνωρες γι’ αυτόν εμπειρίες και συναισθήματα.

Κινηματογράφος

απο τον θοδωρη κουτσογιαννοπουλο, συνοψεις ταινιών: τασοσ μελεμενιδησ

Ένας ντετέκτιβ και ένας μπράβος συνεργάζονται για να λύσουν την υπόθεση μιας αγνοούμενης κοπέλας, καθώς και τη φαινομενικά ασύνδετη υπόθεση του θανάτου μιας πορνοστάρ, και ανακαλύπτουν μια συνωμοσία που φτάνει στους υψηλότερους κύκλους εξουσίας.

Με αραιή φιλμογραφία ως σκηνοθέτης (μετά το ντεμπούτο με το ταπεινό και μπερδεμένο Kiss Kiss Bang Bang και το Iron Man 3, όπου απλώς τέντωσε τους μυς του), αλλά θρυλικό παρελθόν σεναριογράφου, κυρίως γιατί πρωταγωνίστησε, μαζί με τον συμπολεμιστή/ ανταγωνιστή του, Τζο Έστερχαζ, στην ασύδοτη πλειοδοσία των στούντιο στα ’80s για θέματα ανδρικά και θορυβώδη, τύπου Φονικό Όπλο, κερδίζοντας ως και 4 εκατομμύρια δολάρια ανά ταινία, ο Σέιν Μπλακ επιστρέφει στην παιδική του ηλικία, στα τέλη των ’70s, με μια κωμωδία δράσης που σωρεύει ξυλοκόπημα και αστεϊσμούς, αλλά το κάνει με πνεύμα και γνώση, αποτελεσματικότητα και ελάχιστη μεταμοντέρνα ειρωνεία, εκλαμβάνοντας τους δύο πρωταγωνιστές, δύο ιδιωτικούς ντετέκτιβ με αρετές και αδυναμίες, ως ανθρώπους και όχι ως κατασκευάσματα που κλείνουν συνεχώς το μάτι στο είδος και την εποχή – όπως συνέβη με ρετροπλακατζήδικα αναμασήματα στο στυλ του Στάρσκι και Χατς. Ο ευτραφέστατος Ράσελ Κρόου και ο ασταθής Ράιαν Γκόσλινγκ, μαζί με τη θαρραλέα, 13χρονη κόρη του, συνεργάζονται, χωρίς να είναι φίλοι, για μια μπλεγμένη υπόθεση που ανακατεύει μια νεκρή πορνοστάρ, την ημίτυφλη γηραιά θεία της που πληρώνει όσο-όσο γιατί νομίζει (και δεν έχει τελείως άδικο) πως την έχει δει ζωντανή μετά τον θάνατό της, μια μονίμως κυνηγημένη κοπέλα ονόματι Αμέλια και τη διαπλεκόμενη μάνα της που είναι ανώτατη δικαστική λειτουργός (η Κιμ Μπέισιντζερ αγνώριστα όμορφη), και την πορνοβιομηχανία του Λος Άντζελες, στις αρχές του 1978, όταν τα ναρκωτικά, τα μυώδη αυτοκίνητα και οι Earth Wind and Fire (φτυστούς σωσίες των οποίων βλέπουμε σε ένα οργιώδες πάρτι) ορίζουν μια αμαρτωλή πόλη, νεφοσκεπή από το καυσαέριο και παραδομένη στο άναρχο έγκλημα. Ο Μπλακ σκηνοθετεί αλά ’70s σε κάτι που κινείται ανάμεσα σε εξωφρενική πλοκή τηλεοπτικού επεισοδίου των «Αγγέλων του Τσάρλι», όπου δεν βγάζεις ακριβώς νόημα, και αστυνομική ταινία της ίδιας περιόδου, με σκληροτράχηλους αστυνομικούς, αδίστακτους και παράξενους γκάνγκστερ και στη μέση τους βασικά καλούς ήρωες (nice guys), που δεν είναι ακριβώς άμοιροι ευθυνών, ούτε τελειωμένα καθάρματα, αλλά προκαλούν την τύχη τους, ενώ την ίδια στιγμή φοβούνται για τη ζωούλα τους, έχοντας συνείδηση του κινδύνου στο πλαίσιο της υπερβολής που τους περικυκλώνει. Κι ενώ όλα μοιάζουν οικεία, ο Μπλακ διαθέτει κι αυτός συνείδηση του υλικού του, δεν το διακωμωδεί, ούτε ωστόσο το παίρνει στα σοβαρά – ξέρει ακόμη να χτίζει τους χαρακτήρες και να αιτιολογεί το συνεχές τους φλερτ με το μπουρλότο, με εξυπνάδες, γρήγορη εξέλιξη και στέρεο χιούμορ. Προσωπικά, θα ήθελα να τους ξαναδώ, κάτι που εξαρτάται μονοσήμαντα από την εμπορική επιτυχία της ταινίας.

ΓΛΥΚΙΑ ΑΠΟΔΡΑΣΗ Comme un avion

Χωρίς την ιδιοσυγκρασιακή επιμονή του άρχοντα του artifice, Αλέν Ρενέ, ή τα φληναφήματα συναδέλφων του που κακώς εξισώνουν την κομεντί με τη σνομπίστικη προσποίηση, ο Μπρινό Πονταλιντές πετυχαίνει την τέλεια ισορροπία κωμωδίας με δράμα αλά γαλλικά, με εξαιρετική παρατήρηση στις λεπτομέρειες και πειστικότατες ερμηνείες από πολύ γνωστούς ηθοποιούς (από τον Πιερ Αρντιτί μέχρι τη Νοεμί Λβοφσκί και την Ανιές Ζαουί), σε μικρούς ή βασικούς ρόλους, που έχουμε συνηθίσει να βλέπουμε στις ταινίες του. Μαζί με τον αδελφό του, τον γνωστότερο Ντενί Πονταλιντές της Comédie Française, και τον έμπειρο κινηματογραφικό θίασο, ο Μπρινό δραπετεύει από έναν υπαρξιακό φαύλο κύκλο, όχι απαραίτητα επειδή δεν πάει καλά στη δουλειά και στον γάμο του με τη Ρασέλ/Σαντρίν Κιμπερλέν (το αντίθετο), και πραγματώνει το όνειρό του, στο περίπου. Μανιώδης του αεροναυπηγικού μοντελισμού, ο Μισέλ δεν θα πετάξει, όπως θα ήταν το αναμενόμενο, αλλά θα πλεύσει στα ρυάκια της Βουργουνδίας και στα ρέματα του Λίγηρα με ένα κανό, επειδή το σχήμα του τού θύμιζε αεροπλάνο! Πολλά και ωραία μη αναμενόμενα θα συμβούν κατά μήκος της διαδρομής, δείγμα του εξαιρετικού σεναρίου αλλά και της σκηνοθεσίας, με ιδέες που ανθίζουν καθ’ οδόν και εν πλω, καθώς ο Πονταλιντές μετατρέπει την κλασική κρίση μέσης ηλικίας και την επερχόμενη δυσανεξία σε οτιδήποτε ρουτινιάρικο σε μια σειρά από ανθρώπινες αναζητήσεις και αιθέριες επιφοιτήσεις, διατηρώντας πάντα ένα τρυφερό άγγιγμα – σαν επίγονος του Κάπρα, χωρίς τον μοραλισμό, Γάλλος γαρ. Όντως, μια γλυκύτατη κινηματογραφική απόδραση. ΑΒΑΝΑ (ΘΕΡΙΝΟ) - ΑΕΛΛΩ 3 - ΔΑΝΑΟΣ 2 - ΔΙΟΝΥΣΙΑ (ΘΕΡΙΝΟ) - ΚΗΦΙΣΙΑ 1,2 - ΛΙΛΑ (ΘΕΡΙΝΟ) - ΝΑΝΑ 6 - ΡΙΒΙΕΡΑ (ΘΕΡΙΝΟ)

Υπόθεση: Άγνωστο DNA L’affaire SK1 Σκηνοθεσία: Φρεντερίκ Τελιέ Πρωταγωνιστούν: Ραφαέλ Περσονάζ, Ναταλί Μπαΐ, Ολιβιέ Γκουρμέ, Μισέλ Βιγιερμόζ Το 1991 ο επιθεωρητής της Δίωξης Εγκλήματος είναι επικεφαλής στην εξιχνίαση της δολοφονίας ενός κοριτσιού. Καθώς θα συμβούν κι άλλα παρόμοια περιστατικά, δεν θα αργήσει να καταλάβει ότι οι φόνοι είναι έργο του ίδιου ατόμου. Ο προϊστάμενός του τον συμβουλεύει να μην εμπλακεί πάρα πολύ, αλλά είναι ήδη αργά γι’ αυτό.

Μια ιστορία αναζήτησης ενός κατά συρροήν δολοφόνου που συντάραξε τη γαλλική κοινωνία τη δεκαετία του ’90 μεταφέρεται με αξιοθαύμαστη στωικότητα και παρουσιάζεται με flashbacks που κόβουν το τελικό της στάδιο, τη δίκη, δηλαδή, του κατηγορουμένου για τα εγκλήματα. Η ταινία του Φρεντερίκ Τελιέ στηρίζεται σε δύο βασικούς θεματικούς πυλώνες, με τον πρώτο, τον πιο αδιάφορο και καταγγελτικό, να βασίζεται αποκλειστικά στον πρωταγωνιστικό χαρακτήρα, έναν νεαρό αστυνομικό που μπαίνει στην ομάδα του Εγκληματολογικού την εποχή που ξεκινούν οι φόνοι και

με τα χρόνια συνειδητοποιεί πως ο πραγματικός εχθρός του είναι το σύστημα και οι κωλυσιεργίες του, χάνοντας χρόνο στα μουντά φωτογραφημένα γραφεία όπου ερευνά με απαρχαιωμένες μεθόδους και έχοντας να αντιμετωπίσει συναδελφικούς εγωισμούς. Ο δεύτερος πυλώνας, όμως, που διακρίνεται περισσότερο στις σκηνές της δίκης, σηκώνει την ταινία λίγο ψηλότερα. Είναι η σύγκλιση του Καλού και του Κακού, όχι ως συνάντηση σε ένα κοινό γκρίζο πεδίο (όπως έκανε, για παράδειγμα, ο Φίντσερ στο Seven) αλλά ως έννοιες που κάποτε είχαν μια κοινή αφετηρία, ώσπου μια παρέκκλιση τις έφερε σε δύο εντελώς αντίθετα σημεία. Η ανάγκη του κατηγορούμενου να επιστρέψει σε αυτή την αφετηρία δίνει έναν πιο ανθρωπιστικό χαρακτήρα στην ταινία, που δεν χρησιμοποιεί τη σύλληψή του ως λυτρωτικό στοιχείο αλλά ως παραδοχή πως ό,τι είδαμε συνιστά μια συνολική κοινωνική αποτυχία. ΑΕΛΛΩ 3 - ΑΙΓΛΗ 1 - ΑΝΟΙΞΙΣ (ΘΕΡΙΝΟ) - ΔΑΝΑΟΣ 1 ΕΚΡΑΝ (ΘΕΡΙΝΟ) - ΕΛΛΗ - ΚΗΦΙΣΙΑ 1 - ΝΑΝΑ 2

* Κριτική από τον Τάσο Μελεμενίδη

Η ΑΛΗΘΕΙΑ Truth Σκηνοθεσία: Τζέιμς Βάντερμπιλτ Πρωταγωνιστούν: Ρόμπερτ Ρέντφορντ, Κέιτ Μπλάνσετ Λίγο πριν από τις προεδρικές εκλογές του 2004 στις ΗΠΑ, ο παρουσιαστής ειδήσεων του δικτύου CBS, Νταν Ράδερ, και η παραγωγός της εκπομπής «60 Minutes», Μέρι Μέιπς, φέρνουν στο φως το Rathergate, το σκάνδαλο που αποκάλυπτε την προσπάθεια του τότε Προέδρου των ΗΠΑ Τζορτζ Μπους να αποφύγει τη στρατολόγηση κατά τη διάρκεια του πολέμου του Βιετνάμ.

Στον αστερισμό του Spotlight, η Αλήθεια, μια ταινία παρόμοιας υφής κι εξίσου δυνατού θέματος, αλλά με ισχνότερη σεναριακή άρθρωση και δραματική αδράνεια, λογικά δεν μπόρεσε να σταθεί στο ύψος της και να βρει απήχηση, κριτική και εμπορική – παρά τον διθύραμβο του «Hollywood Reporter» στο Φεστιβάλ του Τορόντο. Και εδώ, μια δημοσιογραφική ομάδα, και μάλιστα υψηλότατου προφίλ, με ηγέτη τον αξιότερο παρουσιαστή ειδήσεων των ΗΠΑ, Νταν Ράδερ, και την μπαρουτοκαπνισμένη παραγωγό Μέρι Μέιπς, ανακάλυψε πως ο Πρόεδρος Τζορτζ Μπους ο νεότερος έβαλε μέσον για να γλιτώσει τη θητεία του στον πόλεμο του Βιετνάμ και ουσιαστικά την έκανε κοπάνα για έναν ολόκληρο χρόνο, και τον εξέθεσε μέσα από την εκπομπή αναφοράς «60 Minutes», προκαλώντας του μεγάλη ζημιά στη δεύτερη προεκλογική του εκστρατεία για τη διεκδίκηση της προεδρίας της χώρας. Χωρίς να το περιμένει, το δίδυμο Ράδερ-Μέιπς εισέπραξε σφοδρή αμφισβήτηση και κατηγορήθηκε για κακή δημοσιογραφία ή πλαστά στοιχεία. Σίγουροι για τις πηγές τους, δικαιώθηκαν με πίστη και υπομονή, και το φιλμ, που κι αυτό με τη σειρά του καναλιζάρει την κινηματογραφική ανάπτυξη της αποκαλυπτικής δημοσιογραφίας της δεκαετίας του ’70, και πιο συγκεκριμένα του Άλαν Πάκουλα, αδυνατεί να πείσει για την υπόσταση των χαρακτήρων, μένοντας στις προθέσεις και εμμένοντας σε πιασάρικες ατάκες, θεωρώντας τους πρωταγωνιστές ακλόνητους μύθους που απλώς περνούν μια φάση μαρτυρικής θυματοποίησης. Αν η ενημέρωση ήταν κάποτε δημόσιο αγαθό, όπως μας υπενθυμίζει συχνά πυκνά ο Βάντερμπιλτ, και τώρα φυσικά δεν είναι, τότε η αλήθεια στο σινεμά, όπως και σε οποιονδήποτε άλλο τομέα, δεν σταμάτησε ποτέ να είναι σχετική και σίγουρα γίνεται ανιαρή αν ο σκηνοθέτης δεν βρει τον δραματικό τρόπο να φωτίσει τον ψυχισμό, για να επικυρώσει το θρίλερ της υπόθεσης – αλλιώς, κανείς δεν νοιάζεται πραγματικά, όσο κι αν το στόρι έχει ενδιαφέρον. Το συγκεκριμένο σκάνδαλο όντως έχει ζουμί και

Γκιακ

η Αλήθεια περιγράφει με καλοστημένη παράθεση τα γεγονότα, σαν φωτο-ημερολόγιο με πρόθυμους καλεσμένους τους πάντα ευπρόσδεκτους Ρέντφορντ και Μπλάνσετ.

Oι αλήθειες του αίματος

ΑΘΗΝΑΙΟΝ CINEPOLIS 3 - ΑΙΓΛΗ ΖΑΠΕΙΟΥ (ΘΕΡΙΝΟ) - ΑΜΥΝΤΑΣ (ΘΕΡΙΝΟ) - ΑΡΚΑΔΙΑ (ΘΕΡΙΝΟ) - ΓΑΛΑΞΙΑΣ 1 - ΔΕΞΑΜΕΝΗ (ΘΕΡΙΝΟ) - ΕΛΛΗΝΙΣ (ΘΕΡΙΝΟ) ΘΗΣΕΙΟΝ (ΘΕΡΙΝΟ) - ΙΝΤΕΑΛ - ΣΙΝΕ ΦΛΟΙΣΒΟΣ (ΘΕΡΙΝΟ) - ΦΙΛΙΠ (ΘΕΡΙΝΟ) - ΦΙΛΟΘΕΗ (ΘΕΡΙΝΟ) - ΚΟΡΑΛΙ (ΘΕΡΙΝΟ) - ΡΙΑ (ΘΕΡΙΝΟ) - ΧΛΟΗ (ΘΕΡΙΝΟ)

Τα διηγήματα του πολυδιαβασμένου «Γκιάκ» του Δημοσθένη Παπαμάρκου σε μια θαυμάσια θεατρική μεταφορά του Θανάση Δόβρη στο Skrow Theater.

Το Μπαρμπέρικο: Η νέα κουπ Barbershop: The next cut

© Kostis Kallivretakis

Σκηνοθεσία: Μάλκολμ Λι Πρωταγωνιστούν: Άις Κιουμπ, Ρετζίνα Χολ, Άντονι Άντερσον Ενώ η περιοχή γύρω από το μπαρμπέρικο του Κάλβιν οδηγείται από το κακό στο χειρότερο, η παλιά ομάδα του καταστήματος επιστρέφει για να επιφέρει τις απαραίτητες αλλαγές στη γειτονιά.

* Κριτική από τον Τάσο Μελεμενίδη

Η Αλίκη μέσα από τον καθρέφτη (2016) Alice through the looking glass Σκηνοθεσία: Τζέιμς Μπόμπιν Πρωταγωνιστούν: Τζόνι Ντεπ, Μία Γουασικόφσκα, Έλενα Μπόναμ Κάρτερ, Αν Χάθαγουεϊ, Σάσα Μπάρον Κοέν Η Αλίκη μεταφέρεται, μέσω ενός καθρέφτη, σε μια άλλη διάσταση, όπου θα συναντήσει καινούργιους και γνώριμους χαρακτήρες, θα κάνει νέους φίλους αλλά και εχθρούς που θα προσπαθήσουν να την εγκλωβίσουν σε ένα άλλο χωροχρονικό σύμπαν.

VILLAG RENTI ΘΕΡΙΝΟ,2,5,7,12,18,20 - VILLAGE MALL 2,3,5,6,12,13 - VILLAGE PAGRATI 1,5 - VILLAGE FALIRO 4,6,7,9 - VILLAGE AG.DIMITRIOS 1,2,4,5 ODEON ΜΑΡΟΥΣΙ 2,3 - ODEON STARCITY 5,6 - STER ILION 1,2,5,6 - ΑΕΛΛΩ 1,4 - ΑΘΗΝΑΙΟΝ 1,2 - ΑΘΗΝΑΙΟΝ CINEPOLIS 1,4 - ΑΙΓΛΗ 2 - ΑΝΟΙΞΗ 1 - ΒΑΡΚΙΖΑ 2 ΕΚΡΑΝ (ΘΕΡΙΝΟ) - ΚΗΦΙΣΙΑ 2 - ΚΙΝΗΜΑΤΟΘΕΑΤΡΑ ΚΩΝΣΤΑΝΤΑΡΑΣ-ΒΛΑΧΟΠΟΥΛΟΥ 2 - ΝΑΝΑ 1,5,6 ΣΙΝΕ ΓΑΛΑΤΣΙ (ΘΕΡΙΝΟ) - ΤΡΙΑ ΑΣΤΕΡΙΑ 1,2 - ΜΑΡΙΛΕΝΑ (ΘΕΡΙΝΟ) - ΑΜΑΡΥΛΙΣ (ΘΕΡΙΝΟ) - ΑΜΙΚΟ (ΘΕΡΙΝΟ) - ΜΑΓΙΑ - ΜΑΡΙΑ ΕΛΕΝΑ - ΣΙΝΕ ΓΕΡΑΚΑΣ (ΘΕΡΙΝΟ) - ΣΙΣΣΥ (ΘΕΡΙΝΟ) - ΖΕΑ - ΦΛΕΡΥ (ΘΕΡΙΝΟ)

i Γκιακ Συγγραφέας: Δημοσθένης Παπαμάρκος Σκηνοθεσία: Θανάσης Δόβρης Πρωταγωνιστούν: Στέλιος Ιακωβίδης, Γρηγόρης Ποιμενίδης, Εύη Σαουλίδου, Σωτήρης Τσακομίδης SKROW THEATER Αρχελάου 5, Παγκράτι, 210 7235842 16/5-28/6, Δευτ., Τρ.

21:15, Κυρ. 22:30, εισ.: €5-12

απο τη ματινα καλτακη

VILLAGE RENTI 18

K

Θέατρο

Το μπαρμπέρικο του Κάλβιν, περισσότερο από ένας επαγγελματικός χώρος, είναι ένας τόπος συνεύρεσης μιας προβληματικής γειτονιάς του Σικάγο, παραδομένης στις συμμορίες που αλληλοσκοτώνονται σε καθημερινή βάση. Χρησιμεύει ως ένα ζωντανό κοινωνικό κύτταρο, κάτι σαν το δικό μας παραδοσιακό καφενείο, όπου θα ακουστούν απλοϊκοί προβληματισμοί και λύσεις, σάτιρα, σαχλαμάρες, αλλά και κάποιες πολύ σοβαρές κουβέντες. Τα περισσότερα αφορούν τους Αφροαμερικανούς, που βλέπουν με χαρά έναν «δικό τους» στο υψηλότερο αξίωμα της χώρας, για να διαπιστώσουν αμέσως με λύπη πως αυτό δεν επέφερε ιδιαίτερες αλλαγές στις ζωές τους. Το φιλμ όχι μόνο δεν είναι κορεσμένο ως τρίτο μέρος μιας σειράς αλλά είναι πιθανά και το καλύτερο της τριλογίας, χάρη σε μια σειρά από σπαρταριστούς διαλόγους και την όρεξη των ηθοποιών να τους αποδώσουν με το ανάλογο κέφι. Δεν ξεφεύγει ποτέ από την ελαφριά κωμωδία παρεξηγήσεων και χρησιμοποιεί, ειδικά προς το τέλος, μπόλικα κλισέ για να δώσει έναν τόνο σοβαρότητας στην ύπαρξή του, κάτι που δεν φαινόταν να το έχει ανάγκη. Σε μια εποχή, άλλωστε, που συναγωνίζεται κυρίως ιστορίες φαντασίας, με μαχητές και υπερ-ήρωες, η εικόνα και μόνο καθημερινών ανθρώπων που μιλούν για καθημερινά προβλήματα αρκεί.

αι να που ο καθ'όλα εντυπωσιακός βράχος που κυριαρχεί στο βάθος της σκηνής του Skrow Theater βρήκε τον λόγο που του ταιριάζει. Σαν να μαζευτήκαμε σε μια κατακόμβη ή σε μια σπηλιά, απ’ αυτές όπου άλλοτε έβρισκαν καταφύγιο οι κλέφτες, οι ληστές, οι αντάρτες. Ή σε ένα καταφύγιο σε καιρό πολέμου. Κι αν η δική μου φαντασία ανακάλεσε σκοτεινούς χώρους και χρόνους δοκιμασίας της ανθρώπινης κατάστασης, άλλο είναι το βασικό σε σχέση με το πλαίσιο όπου εξελίσσεται η θαυμάσια παράσταση αφηγηματικού θεάτρου του Θανάση Δόβρη: ότι κατορθώνεται η συνθήκη της ομήγυρης, όπως γύρω από τον ραψωδό που αφηγούνταν τις περιπέτειες Αχαιών και Τρώων ή του πολύπαθου Οδυσσέα – αυτή, η αρχική, η αρχαία συνθήκη που αποτελεί μέχρι σήμερα τον πυρήνα του θεατρικού φαινομένου. Η μόνη σκηνογραφική «παρέμβαση» (της Εύας Γουλάκου), απόλυτα ταιριαστή με το πνεύμα των ιστοριών, είναι μια ξεραμένη στέρνα γεμάτη με «οστέα ξηρά σφόδρα». Πού και πού ξεχωρίζουν μοβ αγριολούλουδα και τούφες μαλλιών που συνομιλούν με τα κομμένα μαλλιά που κρέμονται από την οροφή, παραπέμποντας προφανώς στην πρώτη ιστορία της συλλογής, με τον τύπο που βίαζε και σκότωνε γυναίκες και μετά έκοβε τις κοτσίδες τους και τις πετούσε στα σκίνα. Έχει τίτλο «Ντο τ’ α πρες κοτσσίδετε» και την ιδέα γι’ αυτήν ο συγγραφέας την εμπνεύστηκε από ένα δημοφιλές αρβανίτικο ερωτικό τραγούδι που λέει «Θα σου κόψω τις κοτσίδες και θα τις πετάξω στα σκίνα» (Ντο τ’ α πρες κοτσσίδετε, εδέ τ’ ροβίτ γκα σκίνεζιτ).

Παρεμπιπτόντως, πολλά έχουν γραφτεί για την ντοπιολαλιά και τ’ αρβανίτικα που χρησιμοποιεί ο Παπαμάρκος, αλλά μη φανταστούν όσοι δεν έχουν διαβάσει το βιβλίο ότι οι ιστορίες είναι γραμμένες σε ακατάληπτη γλώσσα. Εκτός από ελάχιστες εν συνόλω προτάσεις στα αρβανίτικα, η γλώσσα ανακαλεί το τοπικό ιδίωμα του τόπου καταγωγής του συγγραφέα (Μαλεσίνα Λοκρίδας, Φθιώτιδα), ανθρώπων λαϊκών που δεν πήγαν σχολείο. Κι όπως συμβαίνει σε πολλά μέρη της Ελλάδας , η τοπική ιδιόλεκτος φέρει λέξεις, φράσεις, μνήμες και ίχνη από πολύ περισσότερα μέρη, αφού επί οθωμανικής περιόδου τα Βαλκάνια ήταν ένας «ανοιχτός» χώρος μετακινήσεων ανθρώπων από τη μια περιοχή στην άλλη και συνύπαρξης διαφορετικών εθνοτήτων. Χάρηκα που αναγνώρισα λέξεις που είχα ακούσει από τον Μικρασιάτη παππού μου. Το άλλο χαρακτηριστικό της γλώσσας που χρησιμοποιεί ο Παπαμάρκος (γεν.

1983) είναι η προφορικότητά της. Τα διηγήματα του Γκιακ είναι ιστορίες που αφηγούνται άνδρες εκ βάθους καρδίας σε ανθρώπους εμπιστοσύνης τους (φίλους ή συγγενείς, και στο διήγημα «Γυάλινο Μάτι» σε μια πόρνη) σε στιγμή που οι άμυνες έχουν αρθεί και η εξομολόγηση μοιάζει λυτρωτική. Δεν υπάρχει «παντογνώστης αφηγητής», ο λόγος είναι ευθύς και ο ακροατής, αν και αφανής, διαρκώς παρών, μέσω της αφήγησης. Με άλλα λόγια, είναι γραμμένα για θεατρική σκηνή, είναι λόγος που διαβάζεται και ακούγεται με την ίδια απόλαυση. Η επιτυχία, η ανταπόκριση που βρίσκει ένα βιβλίο ή μια παράσταση, δεν είναι ποτέ τυχαία. Γιατί, πέρα από την

ενδιαφέρουσα γλώσσα και την αφηγηματική δομή του Γκιακ, πέρα απ’ όλα τα «εξωτικά» για τον Κανόνα και τη σημασία του Αίματος στις αρβανίτικες κοινότητες, μέσα από τις ιστορίες του Παπαμάρκου ερχόμαστε αντιμέτωποι με τη Μεγάλη Αντίθεση (ή/και Αντίφαση) και, την ίδια στιγμή, με τη Μεγάλη Ομοιότητα. Η πρώτη αφορά τη συνύπαρξη των αντιθέτων, ας πούμε στον ίδιο άνθρωπο (ο ατρόμητος, κτηνώδης στρατιώτης στον πόλεμο είναι σε άλλο πλαίσιο τρυφερός εραστής αλλά και δειλός και υπάκουος στις συντηρητικές αξίες της πατρικής κοινότητας). Η Μεγάλη Ομοιότητα αφορά όλες τις αλήθειες του αίματος, όχι του αρβανίτικου αλλά του ανθρώπινου, τις ανθρώπινες ιδιότητες, που, παρά τις φαινομενικές διαφορές που καθορίζουν την ταυτότητά μας, είναι κοινές σε όλους μας – είναι τα βασικά ένστικτα και τα ριζικά πάθη που εκδηλώνονται με τον φυσικό τρόπο που αναπνέουμε. Στον πόλεμο οι πιο διαφορετικοί άνθρωποι εξομοιώνονται, στον έρωτα, στη ζήλια, στην εκδίκηση, στον πόνο της απώλειας και στο πένθος, το ίδιο. Αναρίθμητες διαφορετικές αποχρώσεις, λεπτομέρειες, εντάσεις και συσχετίσεις εξασφαλίζουν την ανεξάντλητη ετερογένεια της ιστορίας των ανθρώπων, που όμως καταλήγει στην απόλυτη ομοιομορφία των ξερών κοκάλων. Οι ιστορίες του Γκιακ ευτύχησαν στα χέρια του Θανάση Δόβρη: απέφυγε σκηνοθετικά κόλπα που θα χαλούσαν τη μαγεία της αφήγησης και εμπιστεύτηκε τους ηθοποιούς του. Η Ελένη Τριανταφυλλοπούλου, που ανέλαβε τη δραματουργική επεξεργασία, έκοψε κι έραψε επιδέξια το υλικό της, ώστε, χωρίς να «τραυματίζονται» οι πρωτότυπες ιστορίες, να υπηρετούν τη ροή της σκηνικής πράξης. Κατά στιγμές, σκηνοθέτης και δραματουργός κατέφυγαν στην τεχνική της αντίστιξης, έτσι ώστε οι δύο κωμικές ιστορίες («Τα Μπουκουμπάρδια» και «Ταραραρούρα») να σπάνε τη δραματική ένταση των υπολοίπων. Επιπλέον, εισάγοντας τη μία ιστορία ενόσω ακόμη η αφήγηση της προηγούμενης συνεχίζεται, διαφορετικές σειρές εικόνων (δραματικά πλαίσια) τοποθετούνται σε παράλληλες γραμμές που συγκλίνουν μαγικά από τη στιγμή που ήρωες και θέματα κατά έναν τρόπο συνομιλούν από τη μια ιστορία στην άλλη. Ο Στέλιος Ιακωβίδης και ο Γρηγόρης Ποιμενίδης ήταν σπουδαίοι στον τρόπο που απέδωσαν την κωμικοτραγική ουσία των πρωταγωνιστών/αφηγητών στα διηγήματα «Τα Μπουκουμπάρδια», «Ταραραρούρα» και «Νόκερ». Η Eύη Σαουλίδου αποδεικνύει τι σημαίνει ηθοποιός εκπαιδευμένος στον έμμετρο λόγο – και, το κυριότερο, τι σημαίνει να νιώθεις τον ποιητικό λόγο (έξοχη στην ερμηνεία της «Παραλογής»). Ο Σωτήρης Τσακομίδης στο «Γυάλινο Μάτι» αποδίδει έξοχα μέσα από την αφήγησή του την ουσία της ανδρικής ομοκοινωνικότητας, του έρωτα του άνδρα για έναν άλλο άνδρα, χωρίς κλισέ «εικονογραφήσεις». Θέατρο του λόγου και του ηθοποιού στα καλύτερά του!

26.5.16 – lifo

33

Περιμένοντας τους βαρβάρους

Από τον Ευριπίδη στον Αλμοδόβαρ Μελετώντας σε βάθος τα κλασικά κείμενα, ο Μέντελσον ξέρει ότι χωρίς τις γυναίκες του Ευριπίδη δεν θα καταλαβαίναμε τον Αλμοδόβαρ και χωρίς την εσωτερικότητα του Καβάφη τον Τένεσι Ουίλιαμς. Άλλωστε, είναι μικρό το νήμα που συνδέει το «Brokeback Mountain» με την αρχαία τραγωδία.

από την τίνα μανδηλαρά

Βιβλίο

Ε

34 lifo – 26.5.16

υτυχώς, ο συγγραφέας, κριτικός και κλασικός φιλόλογος Ντάνιελ Μέντελσον τα θέλει όλα δικά του – και το ίδιο διεκδικεί για τους αναγνώστες του. Δεν κάνει εκπτώσεις όσον αφορά το επίπεδο της επισκόπησης, αλλά δεν αποκλείει κανένα έργο από το αντικείμενο της κριτικής του. Επιλέγοντας ως απαρχή τις κλασικές σπουδές, διοχετεύει την ανατρεπτική ματιά του σε έναν συγγραφικό χείμαρρο που δεν αφήνει τίποτε όρθιο: ανατρέπει τα στεγανά, επιμένοντας στην κοινωνική και συμβολική σημασία του Brokeback Mountain, δίνει συγχωροχάρτι στον Αλμοδόβαρ γιατί οι γυναίκες του είναι κοντά στις δικές του γυναίκες του Ευριπίδη και είναι πολύ αυστηρός με την Τζέσικα Λανγκ επειδή δεν κατάλαβε την εσωτερικότητα του Τένεσι Ουίλιαμς. Κάθε άλλο παρά σιωπηλός, ακολουθεί το παράδειγμα του Καβάφη ως μεταφραστής του, αντικρίζοντας την τεράστια σκηνή της Ιστορίας ως θέατρο και καθιστώντας βασικό κατευθυντήριο άξονα των προσεγγίσεών του το ερωτικό – ή, μάλλον, συνδέει αρμονικά και τα δύο. Το σκηνικό της ακρόασής του σε αυτήν τη συλλογή από διαμαντένια κείμενα που περιλαμβάνονται στο βιβλίο Περιμένοντας τους Βαρβάρους (κυκλοφορεί από τις εκδόσεις Πατάκη, σε ακριβή μετάφραση Μαργαρίτας Ζαχαριάδου) είναι ατελείωτο. Τίποτα, πάντως, δεν μένει έξω από αυτό που λέμε πραγματική ζωή. Απόδειξη, το βιωματικό και άκρως συγκινητικό κείμενο για το πώς η ανακάλυψη του αρχαιοελληνικού κόσμου συνέπεσε με αυτήν της σεξουαλικής του ταυτότητας, όπως την

ομολόγησε σε ένα γράμμα του, σε εφηβική μόλις ηλικία, προς τη Μαίρη Ρενό. Τόσο στις θεατρικές κριτικές, όσο και στις βιβλιοκρισίες και στις φιλολογικές αναγνώσεις, ο Μέντελσον μετέρχεται τα αρχαιοελληνικά εργαλεία προκειμένου να ανασυστήσει μια μοντέρνα φιλολογική ταυτότητα. Με αυτή την έννοια, ο Αριστοτέλης και η Ποιητική του συνιστούν τις βάσεις για τη θεατρική κριτική μιας παράστασης του Μπρόντγουεϊ, ενώ η αρχαία τραγωδία αποκαλύπτει την αναπόφευκτη «ιλιγγιώδη ταλάντωση ανάμεσα στην εξιδανίκευση και στην απομάγευση» των ηρώων, που φτάνει μέχρι σήμερα. Όλες οι ιστορίες ταλαντεύονται ανάμεσα στα δύο και κανείς, ούτε ο Αλμοδόβαρ ούτε η σύγχρονη ανάγνωση της ιστορίας των Κένεντι, δεν ξέφυγε ποτέ από αυτές. Αν δεν μπορεί ο δημιουργός να αντιληφθεί ότι η πλοκή απαιτεί δραματικότητα και ο ήρωας επιβάλλεται να γνωρίσει τη στιγμή της κορύφωσης, τότε δεν μπορεί να καταλάβει τι ακριβώς σημαίνει «στήνω μια ιστορία». Η πανοπτική, κλασική και συνάμα μεταμοντέρνα ματιά του Μέντελσον επιτρέπει, για παράδειγμα, στον συγγραφέα Κάνιγχαμ να δώσει το φιλί της ζωής στην κυρία Ντάλογουεϊ στο μυθιστόρημά του Οι Ώρες, ακριβώς επειδή κατάλαβε σε βάθος τη θεώρηση της Βιρτζίνια Γουλφ. Αντίστροφα, πάλι, ο πολυσυζητημένος Ηρακλής του Πίτερ Μέινεκ από τους Aquila Theatre Company δεν κατάφερε να εντοπίσει τον πολιτικό χαρακτήρα του αρχαιοελληνικού έργου, ώστε να προτείνει μια σύγχρονη εκδοχή του. Η δαμόκλειος σπάθη του Μέντελσον ως

ντανιελ μεντελσον

Περιμένοντας τους βαρβάρους Μτφρ.: Μαργαρίτα Ζαχαριάδου Εκδόσεις Πατάκη Σελ.: 589

κριτικού του «New York Review of Books», απ’ όπου και τα συγκεκριμένα κείμενα που περιλαμβάνονται στο βιβλίο, επιβάλλεται συντριπτικά σε όλους όσοι νομίζουν ότι λοξή ματιά σημαίνει αυθαιρεσία ή ότι το κλασικό δεν είναι ασυνήθιστα και παντοτινά καινούργιο (εξάλλου, κάτι τέτοιο πρεσβεύει πολύ σωστά ο ίδιος για τον αγαπημένο του Ευριπίδη). Όσο για την εμμονή του να πρεσβεύει ότι το δράμα αποτελεί την πρωταρχική καταγωγή της αφήγησης –και όχι τόσο η κωμωδία–, έχει ενδεχομένως τις βάσεις της στην πραγματική ιστορία της εβραϊκής του ταυτότητας. Όσοι θυμούνται τους συγκλονιστικούς Χαμένους του (κυκλοφορούν από τις εκδόσεις Πόλις), γνωρίζουν τη δυναμική που είχε το πένθος στους κόλπους της οικογένειας, καθώς μια εικόνα από μαυροντυμένες στοίχειωνε ταυτόχρονα το σπίτι του και τις αναφορές του στους χρόνους της αρχαίας τραγωδίας. Η σκέψη του, που φαίνεται να γεννιέται στην Αθήνα του 5ου αιώνα και να ανδρώνεται στη Νέα Υόρκη 21ο, είναι όσο φρέσκια ήταν η ανατροπή των θεατρικών συμβάσεων από τον Ευριπίδη. Στο συγκεχυμένο θέατρο που αναδεικνύει εξουσίες και σύμβολα, όπου στηρίζεται η συμβολική του αίματος και η πολιτική ζωή μετατρέπεται σε υπερθέαμα, ο Μέντελσον μπορεί δικαιωματικά να συνδέει την ιστορία των Κένεντι με την Ορέστεια. Είναι αυτή ακριβώς η στιγμή που «ο βασιλιάς, εκείνο το πρόσωπο που διαθέτει εξουσία, ανωτερότητα και ταλέντο, η αστραφτερή φιγούρα στην οποία ακουμπούν με χαρά τα μάτια μας, η μορφή στην οποία αναζητάμε τον ιδανικό ηγεμόνα, πολεμιστή, σύζυγο και πατέρα, είναι ακριβώς εξαιτίας αυτών των προτερημάτων του σεσημασμένος ως δυνάμει σφάγιο». Στο σημείο αυτό ο Μέντελσον είναι απόλυτα αρχαιοελληνικός και εκεί στοχεύουν και οι κριτικές του από παραστάσεις στις μεγάλες σκηνές της Νέας Υόρκης: καταδικάζοντας τις ευκολίες, επιμένει ότι το σύγχρονο ανέβασμα δεν μπορεί να συνίσταται σε «δύο ώρες συναισθηματισμού,

Radio Bookspotting από τον γιώργο-ίκαρο μπαμπασάκη

ακολουθουμένου από διαπραγματεύσεις για το πού θα πας για το δείπνο». Αμείλικτος είναι, για τον λόγο αυτό, στην κριτική του πάνω στην επιφανειακή προσέγγιση του Λεβό στον Γυάλινο Κόσμο ή σε αυτή του Χολ στο Λεωφορείον ο Πόθος, καθώς αμφότεροι αρνούνται να δουν «την ευαισθησία του Ουίλιαμς, την τραγική αύρα της ραγισμένης ομορφιάς». Όπως ο Ουίλιαμς αναφέρεται σε έναν συγκεκριμένο κοινωνικό περίγυρο στον αμερικανικό Νότο, έτσι και αρχαίο θέατρο είναι ακραιφνώς πολιτικό. Οι ιδανικοί του δημιουργοί, που δεν περιφρόνησαν τη δύναμη που ασκούν ταυτόχρονα στους ανθρώπους η πολιτική και η ομορφιά, όρισαν τον χώρο όπου βρίσκουν επιτέλους καταφύγιο η αποξένωση και η περιθωριακότητα. Εκεί έγκειται και το μυστικό της εξήγησης του έργου του Ευριπίδη, ο οποίος έφυγε πικραμένος και χολωμένος στη Μακεδονία, αλλά και της απομόνωσης του Καβάφη: «Εκεί, στο περιθώριο, βρίσκεται ουσιαστικά και το κλειδί του έργου του, τόσο για τα “ιστορικά” όσο και για τα “αισθησιακά” του ποιήματα. Αν δεν εκτιμήσουμε τη μοναδική οπτική του Καβάφη, μια οπτική που (τρόπον τινά) του επέτρεπε να βλέπει την Ιστορία με τα μάτια του εραστή και τον έρωτα με τα μάτια του ιστορικού, τότε στερούμαστε και τη δυνατότητα να αντιληφθούμε τη σπουδαία και συγκινητική ενότητα του όλου έργου του ποιητή». Αυτή η οπτική διατρέχει κάθε φλέβα του

φλεγόμενου φιλολογικού σώματος του Μέντελσον: η τραγωδία των δύο εραστών στο Brokeback Mountain αποκτά χροιά οικουμενικότητας όχι επειδή οι ήρωες είναι ομοφυλόφιλοι αλλά επειδή συμβολοποιούν το καθολικό μέσα από το περιθώριο και το δράμα τους μετατρέπεται από προσωπική σε κοινωνική και άρα πολιτική συνθήκη (αν η ταινία, λέει ο Μέντελσον, δεν άγγιζε την οικεία «καρδιά της Αμερικής» και απλώς περιέγραφε τον έρωτα δυο διακοσμητών, δεν θα ενοχλούσε). Ακόμα και στην περίπτωση του Ροθ, ο φιλόλογος προσπερνά τις επιταγές της πλοκής και την κανονικότητα του ήρωα για να καταλήξει πως η στιγμή της «συνομιλίας» του το με τον θάνατο στον Καθένα είναι τόσο δυνατή, ακριβώς επειδή καταργεί τα συγκεκριμένα όρια και στοχεύει στο άπαν. «Τώρα το τέλος εγνώρισε. Ακούω, νομίζω, αγγέλους άδοντας, μεγάλην χαρά και μελωδίαν ποιούντας…» είναι το αγαπημένο απόσπασμα που επιλέγει στη δική του ανάγνωση του Ροθ ο Μέντελσον. Οι καθημερινοί άνθρωποι γίνονται ενίοτε άνακτες και οι θεοί έχουν αδυναμίες: σε όλους, ωστόσο, αναλογεί η ηρωική στιγμή που θα τους μετατρέψει από παρατηρητές σε πρωταγωνιστές στο δράμα. Κι ίσως αυτός να είναι μοναδικός για τον συγγραφέα τρόπος να αντιμετωπίσει τη θνητότητα – «ο ανθρώπινος βίος είναι μια εξίσωση που καταλήγει στο μηδέν και η δόξα έχει υψηλό τίμημα: τη σύντομη ζωή».

Ο μπάτλερ το έκανε Το έξοχο «μουσικό» μυθιστόρημα του Pierre Assouline.

pierre assouline

Ζιγκμαρίνγκεν Ένας πύργος στη Γερμανία Μτφρ.: Μαρίζα Ντεκάστρο Εκδόσεις Πόλις Σελίδες: 315

The battler did it. Καίτοι δεν πρόκειται για αστυνομικό μυθιστόρημα, όντως το έκανε ο μπάτλερ. Τι έκανε; Τη ζημιά. Πάντα χαμηλών τόνων και πάντα με τρόπους ανεπίληπτους, ο μπάτλερ είναι η ήρεμη δύναμη αλλά και αυτός που δίχως οι άλλοι να το αντιλαμβάνονται, αντιλαμβάνεται ό,τι οι άλλοι πράττουν, λένε, σχεδιάζουν να κάνουν, σκέφτονται, αισθάνονται, πεπεισμένοι πάντα ότι ο μπάτλερ είναι ένας παρών-απών εκτελεστής εντολών, κάποιος που έχει μάθει να τακτοποιεί και να διευθετεί, απαλλαγμένος από κάθε κριτική σκέψη και πιστός, σχεδόν θεολογικά, στην αρχή της απόλυτης εχεμύθειας. Ο μπάτλερ, στο έξοχο μυθιστόρημα του Pierre Assouline (Καζαμπλάνκα, 1953) Ζιγκμαρίνγκεν - Ένας πύργος στη Γερμανία (μτφρ. Μαρίζα Ντεκάστρο, εκδ. Πόλις), ακούει στο όνομα Γιούλιους Στάιν, ελέγχει και φροντίζει και μεριμνά ώστε όλα να παραμένουν όσο δεν παίρνει άψογα, ατσαλάκωτα, απρόσκοπτα. Άνθρωποι και τραπεζομάντιλα, κηροπήγια και κρύσταλλα, εδέσματα και ποτά, διαθέσεις και διακυμάνσεις, όλα εναρμονίζονται σαν ορχήστρα υπό την αέρινη μπαγκέτα του μπάτλερ, του Γιούλιους Στάιν. Και όλα κινδυνεύουν ανά πάσα ώρα και στιγμή να κατρακυλήσουν με έναν εκκωφαντικό πάταγο, να γίνουν κομμάτια και θρύψαλα, να προκαλέσουν αλυσιδωτές αντιδράσεις που θα οδηγήσουν τα πάντα και τους πάντες στον χαμό και στον όλεθρο. Οι ώρες, οι μέρες, οι εβδομάδες κυλάνε και ο μπάτλερ δεν εκδηλώνει τίποτε άλλο πέρα από την προσήλωσή του στην εργασία του, στο λειτούργημά του, αν θέλετε. Θα τον αντιπαθούσες, αλλά πώς να αντιπαθήσεις έναν μπάτλερ; Περιβάλλεται από ανθρώπους που συναντάμε στις πιο μελανές σελίδες της Ιστορίας του Εικοστού Αιώνα: από ναζήδες και δωσίλογους, από τους επονείδιστους Λαβάλ και Πετέν, Μπονάρ και Ντεά, Μπέμελμπουργκ και Άμπετς, πάει να πει από τους Γάλλους της κυβέρνησης του Βισί, και από αξιωματούχους των Ες-Ες και της Γκεστάπο. Και δεν πρέπει να αντιδρά, μέσα σε όλον αυτό τον συρφετό παρά μονάχα με αβρότητα. Κι όμως, ο μπάτλερ, ο Γιούλιους Στάιν, ξέρει να περιμένει, όπως εκείνος ο υπηρέτης στις Ιστορίες του κυρίου Κόινερ του Μπρεχτ, που είπε το περιλάλητο «όχι» μόλις έκλεισε τα μάτια του ο αφέντης του. Ο μπάτλερ την έκανε τη ζημιά. Την ωραία ζημιά. Μουσική. Το στόρι έχει ως εξής: τον Αύγουστο του 1944 ο πύργος των Χοεντσόλερν-Ζιγκμαρίνγκεν επιτάσσεται ύστερα από εντολή του Χίτλερ και του Ρίμπεντροπ για να εγκατασταθούν εκεί οι Γάλλοι του Βισί. Οι παλαιοί ένοικοι του πύργου υποχρεώνονται να αναχωρήσουν, προσωρινά. Ο μπάτλερ επιφορτίζεται με το να συνεχίσει, και απέναντι στους νέους ενοίκους, τους «ξένους», να εκτελεί τα καθήκοντά του με απόλυτη διακριτικότητα, δίχως να εκφράζει το παραμικρό συναίσθημα. «Στο επάγγελμά μας δεν εκφέρουμε γνώμη. Καλούμαστε απλώς να ρυθμίζουμε τον χρόνο» λέει ο Στάιν. Αλλά, ακόμα κι έτσι, βαθμιαία και ανεπαισθήτως, οι γνώμες θα αρχίσουν όχι μόνο να διαμορφώνονται αλλά και να εκφέρονται. Σαν ψίθυροι άλλοτε. Και άλλοτε σαν ουρλιαχτά με σιγαστήρα. Αλλά ο έρωτας, έστω κι αν πρόκειται για έναν μπάτλερ, ξέρει να χτυπάει απρόσμενα. Καιροφυλακτεί και χτυπάει, ο έρωτας. Καιροφυλαχτεί και χτυπάει και ο μπάτλερ. Οι δυνάμεις που απελευθερώνουν στην ψυχή και το μυαλό του Γιούλιους Στάιν το μειδίαμα του έρωτα και το θάλπος του κάλλους μες στην παγωνιά του πολέμου θα τον κάνουν να ξεσπάσει, όσο μπορεί να ξεσπάσει ένας μπάτλερ, και να μιλήσει – έστω μόνο στη δεσποινίδα Ζαν Βόλφερμαν, την εκλεκτή της καρδιάς του, και σ’ εμάς, μέσω της αριστοτεχνικής γραφίδας του Pierre Assouline. Θα μάθουμε ότι ο Γιούλιους Στάιν είχε μεγάλο ταλέντο και σπουδαία φωνή και πάθος για τη μουσική. Κλείνοντας το μάτι στον Theodor Adorno, ο Assouline βάζει τον Στάιν να λέει: «Είχα βαλθεί κρυφά να κάνω μια λίστα με τα εγκλήματα πολέμου εναντίον της μουσικής σ’ αυτήν τη χώρα από το 1933 και δώθε. Ήθελα να γίνω ο φύλακας της μνήμης των μουσικών και των τραγουδιών που επρόκειτο να εξαφανιστούν, αν το Ράιχ διαρκούσε χίλια χρόνια, και κανένας πλέον δεν θα τα είχε ακούσει. Για να ξέρουμε μια μέρα τι ήταν. Η μουσική μού είχε δώσει τα πάντα, κι εγώ της το χρωστούσα. Δεν όφειλα να της το αναγνωρίσω;». Το αισθητικό είναι πολιτικό, σε πείσμα των απλοϊκών και μονόπαντων ψευτοαναλύσεων. Τρένα. Καλώς συγκερασμένο μυθιστόρημα, γεμάτο μουσική και σκέψεις για τη μουσική: η μουσική ως απόλυτη πολιτική αντίθεση στη βαναυσότητα και στη γελοιότητα της εξουσίας. Κάνει πολλά περάσματα ο Σελίν, ενώ ο αφηγητής θυμίζει τον Άντονι Χόπκινς στο φιλμ Τα απομεινάρια μιας μέρας του James Ivory. Η ατμόσφαιρα οφείλει πολλά στην ταινία Gosford Park του Robert Altman. Για μας που ομνύουμε στη δόξα των σιδηροδρόμων, είναι λίαν ευπρόσδεκτα τα ιντερμέδια με τίτλο «Στο τρένο» που διαδραματίζουν συνδετικό ρόλο ανάμεσα στα τρία μέρη του μυθιστορήματος. Ωραιότατη μετάφραση της Μαρίζας Ντεκάστρο που ξέρει να ισορροπεί ανάμεσα στη μουσικότητα των φράσεων και στην ακρίβεια των αφηγούμενων γεγονότων. radiobookspotting.blogspot.gr/ 26.5.16 – lifo

35

TAste of the week

The Sowl και Uberness

με γλυκάνισο και σάλτσα ανανά κι ενώ όταν το διαβάζεις στο μενού προκαλεί ενδιαφέρον, στην πραγματικότητα η γεύση του ήταν αμήχανη, σαν να είναι ατυχής ο συνδυασμός του ανανά με το αρνί. Το γλυκό Two Smoking Barrels με σοκολάτα Kalingo Valrhona και πιπεριά Habanero (€8,20) έκλεισε το δείπνο με την καυτερή και γλυκιά γεύση του. Σημειώνονται στα συν το ευγενικό σέρβις και η ευπρεπής λίστα κρασιών που εναρμονίζεται με το σύνολο. Το Sowl αποτελεί μια κεφάτη πρόταση εξόδου. ☛ The Sowl, Ηρακλειδών 10, Θησείο, 2103450003

Το «απόλυτο» street food στη Λαχαναγορά του Ρέντη και νοτιοαμερικάνικες γεύσεις στους πρώην στάβλους του Όθωνα. saumon Προκλητικό, λαμπερό, σομόν χρώμα αποκαλύπτει στο ποτήρι το ροζέ κρασί Saumon από το Κτήμα Χαρλαύτη. Στη μύτη σε κερδίζουν τα αρώματα φράουλας, ροδόνερου, λουκουμιού και εσπεριδοειδών. Στο στόμα είναι πλούσιο, με ισορροπημένη οξύτητα και διακριτική γλυκύτητα. Η δροσερή φρουτένια γεύση του συνδυάζεται καλά με γεμιστές ντομάτες, ψητό χταπόδι και θαλασσινά.

Βγες

aπο τη νικη μηταρεα

επιτέλους

granatus

36 lifo – 26.5.16

r Απολαμβάνουμε την ανοιξιάτικη βραδιά στο αίθριο του Sowl, πίνοντας ένα άψογα εκτελεσμένο δροσιστικό κοκτέιλ που φέρει την υπογραφή του Σπύρου Κερκύρα. Το Sowl, που σε ταξιδεύει σε μεξικάνικη χασιέντα, διηγείται μια κεφάτη ιστορία στο ιστορικό κτίριο του Θησείου που στέγαζε το πάλαι ποτέ τους στάβλους του Όθωνα. Το παλιό κτίριο έχει μετατραπεί σε έναν χαρούμενο χώρο. Την επιμέλεια του μενού έχει αναλάβει ο σεφ Μάνος Ευσταθίου που έχει θητεύσει σε σημαντική κουζίνα του Μονακό και συνδυάζει γευστικές προτάσεις από το Μεξικό και το Περού έως την Κούβα και τη Βενεζουέλα. Η σαλάτα κινόα με μάνγκο σε κύβους, κόλιανδρο, ντοματίνια, πράσο σοταρισμένο, φύτρες και λάιμ (€8,80) προσφέρει μια φρέσκια και δροσερή προσέγγιση για το ξεκίνημα. Υπάρχουν τρεις επιλογές σε σεβίτσε, με μυλοκόπι, λαβράκι και The Sowl γαρίδα. Ξεχώρισα αυτό με την καλοφτιαγμένη με λάιμ και χυμό ντομάτας γαρίδα που είναι τρυφερή και συνοδεύεται με δροσερές κορδέλες αγγουριού (€10,20). Τα ορεκτικά κινούνται στα μαγειρικά μονοπάτια της Βραζιλίας και του Μεξικού. Εντυπωσιάζει το πιάτο με τις τραγανές πατάτες yucca κομμένες σε μπαστουνάκια, που σερβίρονται έχοντας στην κορυφή τους ένα αυγό ποσέ. Το σπας και ο κρόκος ενώνεται με τη σάλτσα μόχο που έχει καταγωγή από τις Κανάριες Νησους (€8,20) και είναι ευχάριστα πικάντικη, ενισχύοντας την ουδέτερη γεύση του yucca. Τα βραζιλιάνικα embanadas (€8,80) – τυροπιτάκια με γέμιση από μείγμα καπνιστών τυριών– εκφράζουν οικεία γεύση και εκτιμώνται αμέσως.

«Gringa causas» είναι η ονομασία ενός πιάτου με λεπτοκομμένα χοιρινά φιλετάκια πάνω σε παναριThe Sowl σμένο γιούκα, που στο σύνολό του είναι περιχυμένο με σάλτσα Pastor, η οποία είναι σκορδάτη και έχει ως βάση τις καυτερές πιπεριές (€11). Οι τραγανές πατάτες ισορροπούν το πιάτο. Η εμπειρία δυναμώνει με τη μοσχαρίσια Black Angus Tagliata (€23) που μαρινάρεται σε κουβανέζικο sofrito και έχει ως βάση του την ντομάτα, το κρεμμύδι, το σκόρδο, την πιπεριά και το κύμινο, χυμώδη υφή και πλούσια γεύση. Το κυρίως Lamba de Αnis (€19) είναι αρνί

Ένας βέρος Γάλλος και ένας Νεμεάτης μεγαλώνουν μαζί στην Αττική. Μιλάμε για κρασί, και πιο συγκεκριμένα για το καινούργιο δημιούργημα του Κτήματος Παπαγιαννάκου στα Μεσόγεια. Το όνομά του Granatus, το χρώμα του ροζέ. Ο έμπειρος οινοποιός συνδύασε τις ποικιλίες Cabernet Sauvignon (70%) και Αγιωργίτικο (30%) και μας έδωσε ένα εξαιρετικό ροζέ νέας γενιάς. Εντυπωσιακά αρώματα και ευχάριστη γεύση που ταιριάζει με τα ελληνικά φαγητά του καλοκαιριού.

r Ο Βασίλης Καλλίδης, τον Νοέμβριο που βρεθήκαμε σε ένα επαγγελματικό ταξίδι στη Ρόδο, μου εξιστορούσε με λαχτάρα τα σχέδιά του για ένα μαγαζί που ετοίμαζε μέσα στη Λαχαναγορά του Ρέντη. Ανατρεπτικός από τη φύση του και λάτρης του street food, έστησε τελικά το Uberness. Τι σημαίνει Uberness; «Απόλυτη τελειότητα» λέει ο Βασίλης γελώντας και μας υποδέχεται σε έναν μεγάλο βιομηχανικό χώρο με λευκές, πλαστικές καρέκλες και τραπέζια, και ανοιχτή κουζίνα που περιβάλλεται από συρματόπλεγμα και φώτα νέον. Ο ίδιος εξηγεί: «Εδώ πριν στεγάζονταν τρία κρεοπωλεία». Έτσι εξηγούνται ο νιπτήρας σε μια γωνιά και τα λευκά πλακάκια στη μια πλευρά του Uberness τοίχου. Στο βάθος, ένα τεράστιο τσιμεντένιο τραπέζι συγκεντρώνει τις μεγάλες παρέες. Μην περιμένεις να σε σερβίρουν. Δίνεις την παραγγελία σου στην κουζίνα, παίρνεις ένα νούμερο και περιμένεις να σε φωνάξουν και να πάρεις το φαγητό σου μέσα σε χάρτινα κουτάκια που μεταφέρεις σε δίσκο. Το μενού ακολουθεί εύλογα το ύφος του χώρου. Αν δεν τρως τηγανητά, έχεις έρθει σε λάθος μαγαζί. Δοκιμάσαμε κεφτέδες που είναι ζυμωμένοι από μοσχάρι και χοιρινό κιμά (€7), έβγαζαν μια σπιτική νοστιμάδα και τους συνόδευαν ωραίες τηγανητές πατάτες. Η σαλάτα έχει φρέσκες, τραγανές πρασινάδες, ντοματίνια, αγγούρι και σος αβοκάντο (€4), είναι δροσερή και καλοφτιαγμένη. Σε πλαστικό διαφανές ποτήρι σερβίρεται το μεξικάνικο guacamole, που είναι αβοκάντο, φρέσκος κόλιανδρος με sour cream και ντοματίνια (€6), κι ακολουθεί το μπουτάκι κοτόπουλο (€8) που είναι παναρισμένο και περασμένο από το τηγάνι και τρώγεται με το χέρι. Έχει χρυσαφένια όψη, είναι τραγανό απέξω και ζουμερό μέσα και του πάει η συνοδευτική μαγιονέζα με κάρι. Το φαλάφελ από κινόα που συνδυάζεται με σος ταχίνι (€6) δεν ήταν κακή εκδοχή. Το απόλυτο «βρόμικο» είναι το hot-dog: σε ένα αφράτο ψωμάκι του σάντουιτς μπαίνει λουκάνικο που περισσεύουν οι άκρες του και από τις δύο πλευρές. Βλέποντάς το μου έρχεται στο μυαλό η φράση που συνηθίζουν να λένε οι Γερμανοί: «Όλα έχουν ένα τέλος στη ζωή, εκτός από το λουκάνικο, που έχει δύο». Το hot-dog είναι υπερπαραγωγή: έχει τυρί, μια τροφαντή φέτα Uberness μπέικον, κρεμμύδια, αγγουράκι τουρσί και την απαραίτητη κέτσαπ (€5). Είναι πληθωρικό, γευστικό και χορταστικό. Για δυνατούς παίχτες είναι η ψητή και τηγανητή πανσέτα, μια λιπαρή «βόμβα» με τραγανή πέτσα, μια γερή στρώση λίπους και μια φλοίδα κρέας που συνοδεύεται με γλυκόξινη σος (€9). Για το τέλος, το επιδόρπιο είναι κι αυτό τηγανητό. Ένα υπερμέγεθες κρουασάν τηγανίζεται, ρολάρεται σε ζάχαρη και κανέλα και περιχύνεται με σοκολάτα και πραλίνα (€12) – απόλυτα εθιστικό. Το φαγητό σου θα το συνοδεύσεις με μπίρα, αναψυκτικό ή… σαμπάνια, που σερβίρεται σε χρωματιστά, πλαστικά, ψηλά ποτήρια. Το Uberness είναι σίγουρα διαφορετικό, απομένει να κερδίσει και το εμπορικό στοίχημα. Στα σχέδια του Βασίλη είναι στον εξωτερικό χώρο, εκτός από τα τραπέζια, να παρκάρει και μια καντίνα που θα σερβίρει κοκτέιλ. Το Uberness δεν είναι after μαγαζί, είναι ανοιχτό από το μεσημέρι στις 12:00 ως τις 17:00 και από τις 20:00 ως τις 12:00. ☛ Uberness, Κέννεντυ 1, Λαχαναγορά Ρέντη, 210 4816320 r Ξεναγήσεις, γευστικές δοκιμές, εκδηλώσεις, δώρα και πολλές εκπλήξεις περιμένουν τους φίλους του κρασιού το Σαββατοκύριακο 28 και 29 Μαΐου στα οινοποιεία όλης της χώρας. Πρόκειται για την καθιερωμένη και αναμενόμενη από όλους ανοιξιάτικη εορταστική εκδήλωση «Ανοιχτές Πόρτες» των οινοποιείων που συμμετέχουν στους «Δρόμους του Κρασιού». Από τις 11 το πρωί έως τις 7 το απόγευμα κάθε οινοποιείο που συμμετέχει οργανώνει εκδηλώσεις γύρω από το κρασί, προσελκύοντας τους καταναλωτές στους χώρους παραγωγής του. Ευκαιρία, λοιπόν, να δοκιμάσετε εξαιρετικά επώνυμα ελληνικά κρασιά και καλό είναι να προγραμματίσετε από τώρα το Σαββατοκύριακό σας για να επισκεφτείτε όσο περισσότερα οινοποιεία μπορείτε, σε όποιο μέρος της Ελλάδας και αν βρίσκεστε. Μην ξεχνάτε, η μύηση στον μαγευτικό κόσμο του κρασιού έχει πολλά να δώσει. Περισσότερες πληροφορίες για τα οινοποιεία της κάθε περιοχής και τις εκδηλώσεις που έχουν προγραμΑνοιχτές Πόρτες ματίσει μπορείτε να μάθετε από τις Περιφερειακές Ενώσεις Οινοπαραγωγών.

ΤΑΥΡΟΣ Πρέπει να επανεξετάσετε συνεργασίες που δεν σας ωφέλησαν καθόλου και να στρέψετε την προσοχή σας προς νέες κατευθύνσεις, καθώς ξεκινά ένα διάστημα με πολλές και ευχάριστες αλλαγές. Οι ευκαιρίες που σας δίνονται είναι πολλές και αν καταφέρετε να διοχετεύσετε την ενέργειά σας στα επαγγελματικά, αφήνοντας πίσω σας καταστάσεις που σας έχουν προκαλέσει στασιμότητα, η επιτυχία είναι δεδομένη. Τα οικονομικά σας ενισχύονται μέσα από μια κληρονομιά, η οποία θα προκαλέσει αντιδράσεις στο περιβάλλον σας. Στον ερωτικό τομέα έχετε την εύνοια Αφροδίτης-Ήλιου και απολαμβάνετε τη φροντίδα του συντρόφου σας, όμως θα πρέπει να ανταποκριθείτε περισσότερο στις ανάγκες του, με αυθορμητισμό. Αν είστε σε μια καινούργια σχέση, ενδεχομένως να μην έχετε βρει ακόμα τις μεταξύ σας ισορροπίες και να αντιμετωπίζετε επικοινωνιακά προβλήματα, τα οποία θα επιλυθούν με το πέρασμα του χρόνου. Εκφράστε τις ανάγκες σας με τακτ.

ΔΙΔΥΜΟΣ Για τους Διδύμους προβλέπεται ένα

ΚΑΡΚΙΝΟΣ Οι φιλοδοξίες και τα απωθημένα σας μπορεί να σας οδηγήσουν σε λανθασμένες ενέργειες, αν δεν δείτε μέσα από ένα ρεαλιστικό πρίσμα τις καταστάσεις. Διαδικαστικά ζητήματα καθυστερούν την ολοκλήρωση των σχεδίων σας και θα πρέπει να κάνετε υπομονή, μια και δεν είναι στο χέρι σας να επηρεάσετε τα γεγονότα. Οφειλές προς τρίτους φροντίστε να μη συσσωρεύονται και αν κάπου δεν μπορείτε να αντεπεξέλθετε, κρατήστε διπλωματική στάση ώστε να κερδίσετε χρόνο. Μην υποκύπτετε σε ψυχολογικές πιέσεις που σας ασκούν τρίτοι και δείτε πώς θα βγείτε αλώβητοι από μια ιστορία που σας έχει γίνει βραχνάς. Σπουδές και θέματα εκπαίδευσης ενδεχομένως να μη σας ικανοποιούν , οπότε είναι κατάλληλη στιγμή για να επανεξετάσετε τους στόχους σας.

ΛΕΩΝ Τύχη και αύξηση του εισοδήματός σας είναι τα χαρακτηριστικά των επόμενων ημερών και καθώς διανύετε μία από τις πιο ευχάριστες περιόδους των τελευταίων μηνών, η απελευθέρωσή σας από έντονους προβληματισμούς και άγχη αυξάνει την έμπνευση και τη διάθεσή σας. Αν έχετε δική σας επιχείρηση, επικεντρωθείτε στη βελτίωση της εικόνας σας μέσα από εφαρμογές που θα σας διευκολύνουν να αυξήσετε τις πωλήσεις σας. Είναι ένα πολύ δημιουργικό διάστημα για εσάς που έχετε καλλιτεχνικές τάσεις και δεν αποκλείεται να βρείτε μια καινούργια κατεύθυνση εντελώς τυχαία. Ταυτόχρονα, η βελτίωση της εμφάνισής σας ενισχύει την αυτοπεποίθηση και τον ερωτισμό σας, με αποτέλεσμα να μαγνητίζετε τα βλέμματα, προκαλώντας τον θαυμασμό γύρω σας. Αξιοποιήστε αυτό το διάστημα για τη βελτίωση της ερωτικής σας ζωής και μην αποκλείετε το ενδεχόμενο ενός νέου έρωτα που θα ικανοποιήσει τις προσδοκίες σας. ΠΑΡΘΕΝΟΣ Μια συνεργασία στην οποία ποντάρατε πολύ δεν εξελίσσεται σύμφωνα με τις προσδοκίες σας και είστε απογοητευμένοι. Η προσοχή σας είναι στραμμένη σε νέες κατευθύνσεις, αυτήν τη φορά όμως είστε περισσότερο προσγειωμένοι και επιφυλακτικοί, με αποτέλεσμα να απορρίπτετε χωρίς δεύτερη σκέψη προτάσεις για συνεταιρισμούς. Με τα οικονομικά σας είπαμε να είστε φειδωλοί, μην το παρακάνετε όμως και στερείστε πράγματα που σας δίνουν χαρά και ικανοποίηση. Με σωστό προγραμματισμό θα μπορέσετε να πραγματοποιήσετε κάποιες αγορές για τον εαυτό σας. Σχέσεις με αγαπημένα πρόσωπα μπορούν να βελτιωθούν, αν αφήσετε στην άκρη τους εγωισμούς, εκτιμώντας περισσότερο αυτούς που έχετε κοντά σας. Αποστασιοποιηθείτε από τα γεγονότα και θα διαπιστώσετε πως με πιέσεις και καβγάδες δεν επιλύεται τίποτα. Γενικά, θα πρέπει να δώσετε περισσότερη ελευθερία επιλογών και κινήσεων στα παιδιά, εμπιστευόμενοι τις ικανότητές τους. Ο υπερπροστατευτισμός μπορεί να τους προκαλέσει αδυναμία επιβίωσης μελλοντικά.

ΖΥΓΟΣ Ένας κύκλος κλείνει για τους Ζυγούς, ενδεχομένως όχι θετικά, ξεκινά όμως μια νέα εποχή γεμάτη ευκαιρίες και ευχάριστες εξελίξεις, καθώς Ήλιος και Αφροδίτη προκαλούν ευνοϊκό κλίμα για να πετύχετε τους στόχους σας. Μη βασίζεστε μόνο στην τύχη σας και επικεντρωθείτε στους στόχους σας με περισσότερη ζέση, ώστε να έχετε τα επιθυμητά αποτελέσματα σύντομα. Ορισμένοι από εσάς που έχετε απογοητευτεί από τις συνεχείς καθυστερήσεις στα οικονομικά σας καλύτερα να αποφύγετε τη λύση του δανεισμού από τράπεζες. Στραφείτε σε ένα οικείο σας πρόσωπο. Αποφύγετε τις σκηνές ζηλοτυπίας προς το ταίρι σας και μην παρασύρεστε από την κτητικότητα που αλλάζει τον χαρακτήρα σας, προκαλώντας προβλήματα στη σχέση σας. Όσο καταπιέζετε τον σύντροφό σας, τόσο αυξάνουν οι πιθανότητες για ρήξη που θα είναι μη αναστρέψιμη.

ΣΚΟΡΠΙΟΣ Η επιρροή του Άρη εντείνει την ανάγκη σας βάλετε σε εφαρμογή τα σχέδιά σας, προκαλώντας σας αδημονία, και δεν θα είναι λίγες οι φορές που οι ενέργειές σας θα χαρακτηρίζονται από επιπολαιότητα. Ενδεχομένως, κάποιες ιδέες σας να είναι υλοποιήσιμες λόγω της αύξησης του εισοδήματός σας, θα πρέπει όμως να εξετάσετε διεξοδικά όλες τις παραμέτρους, καθώς μπορεί να κρύβονται κάποιες παγίδες στις λεπτομέρειες. Ενώ υπάρχουν στιγμές που αισθάνεστε έτοιμοι να κάνετε μια καινούργια σχέση, βγαίνουν στην επιφάνεια οι ανασφάλειές σας και εγκαταλείπετε κάθε προσπάθεια για να βελτιώσετε την ερωτική σας ζωή. Ξεκινήστε ένα σωστό διατροφικό πρόγραμμα, συνδυάζοντάς το με γυμναστική, κι ασχοληθείτε πιο εντατικά με την προσωπική σας περιποίηση. Η τύχη είναι με το μέρος σας, πρέπει όμως να σπρώξετε κι εσείς λίγο την κατάσταση.

ΤΟΞΟΤΗΣ Οι Τοξότες έχετε την τάση να εξιδανικεύετε πρόσωπα και καταστάσεις, με αποτέλεσμα να πέφτετε σε παγίδες που συχνά σας οδηγούν σε αδιέξοδο. Περιορίστε την ανάγκη σας για συνεταιρισμούς με πρόσωπα που σας υπόσχονται πολλά και προτιμήστε άτομα με χαμηλό προφίλ, που θα αποδείξουν έμπρακτα την αξία τους. Το επόμενο διάστημα παρουσιάζει κάποιες ευκαιρίες για να αυξήσετε το εισόδημά σας, αρκεί να κάνετε προσεκτικές ενέργειες, αποφεύγοντας τις επιπολαιότητες. Η σχέση σας παρουσιάζει κενά που οφείλονται κυρίως στην έλλειψη διάθεσης να ασχοληθείτε με την προσωπική σας ζωή, μη θεωρείτε όμως δεδομένη την υπομονή του συντρόφου σας, γιατί μπορεί να βρεθείτε προ εκπλήξεως. Η συνεχής ενασχόληση με τα επαγγελματικά σας δεν σας αφήνει περιθώρια για να ενδυναμώσετε τη σχέση σας, αυτό όμως δεν είναι λόγος για να τιναχτούν όλα στον αέρα. Παν μέτρον άριστον, ώστε να υπάρχει ισορροπία στη ζωή σας.

Daily starfax Καθημερινές αστρολογικές προβλέψεις στο www.lifo.gr από τη Μαριβίκυ Καλλέργη.

ΑΙΓΟΚΕΡΩΣ Οικογενειακά θέματα που σας απασχολούν αποσπούν την προσοχή σας από τους στόχους σας και χάνετε πολύτιμο χρόνο όσοι δεν είστε σε θέση να στρέψετε την προσοχή σας στα επαγγελματικά σας. Ενδεχομένως να έχετε χάσει το κουράγιο σας, με το να παρατάτε όμως τις προσπάθειές σας δεν πρόκειται να επιλυθεί τίποτα. Βάλτε τις επόμενες μέρες στο πίσω μέρος του μυαλού σας αυτά που σας προβληματίζουν και ρίξτε την προσοχή σας στη βελτίωση της δουλειάς σας. Οι φίλοι σας επιμένουν πως δεν ταιριάζετε με ένα καινούργιο πρόσωπο που μπήκε στη ζωή σας, εσείς όμως είστε τόσο παθιασμένοι, που εθελοτυφλείτε μπροστά σε κάποια ελαττώματά του και πιστεύετε πως με το πέρασμα το χρόνου θα τα διορθώσετε. Μην κάνετε σχέσεις στοχεύοντας στην αλλαγή του συντρόφου σας. Η καλή μέρα από το πρωί φαίνεται, οπότε, αν κάτι σας δυσαρεστεί, μην τρέφετε αυταπάτες πως θα επιλυθεί στο μέλλον. ΥΔΡΟΧΟΟΣ Είστε έτοιμοι να ξεκινήσετε κάτι καινούργιο, οι εξελίξεις όμως σας προκαλούν μεγάλη ανασφάλεια και δεν αποκλείεται να αναβάλετε για κάποιο διάστημα την εφαρμογή των σχεδίων σας, μέχρι να νιώσετε περισσότερη σιγουριά και ασφάλεια. Σοφά πράττετε, αρκεί να μη σας επηρεάσουν τόσο τα γεγονότα και να χάσετε την πίστη στον εαυτό σας και τις ικανότητές σας. Η ζωή συνεχίζεται ανεξαρτήτως καταστάσεων και θα πρέπει να κυνηγήσετε με αποφασιστικότητα τους στόχους σας. Σχέσεις με φιλικά σας πρόσωπα μπορεί να διαταραχθούν εξαιτίας οικονομικών διαφορών, λόγω του τρόπου που θα αντιμετωπίσετε κάποιες καθυστερήσεις σχετικά με χρήματα που σας οφείλουν. Οικογενειακές υποθέσεις που σας προκαλούν ταραχή προσπαθήστε να τις αντιμετωπίσετε με ψυχραιμία, δίχως να προκαλείτε εντάσεις. Δείξτε περισσότερη κατανόηση στις ανάγκες ηλικιωμένων ατόμων και θα διαπιστώσετε πόσο άδικη σπατάλη ενέργειας είναι να θυμώνετε μαζί τους.

☛

πολύ ευχάριστο διάστημα, καθώς Ήλιος και Αφροδίτη ευνοούν τις προσπάθειές σας και θα δείτε τα όνειρά σας να γίνονται πραγματικότητα πολύ σύντομα. Στον επαγγελματικό τομέα οι εξελίξεις είναι πέρα από τις προσδοκίες σας θετικές και η αύξηση του εισοδήματός σας σάς επιτρέπει να κάνετε κάποιες υπερβολές για να ικανοποιήσετε προσωπικές σας επιθυμίες και ανάγκες. Συνεργασίες που προκύπτουν ανοίγουν νέους, ελπιδοφόρους ορίζοντες. Το τέλος της άνοιξης σας βρίσκει ανανεωμένους και γεμάτους αυτοπεποίθηση, οπότε είναι μια καλή στιγμή για να αφιερώσετε περισσότερο χρόνο στην προσωπική και κοινωνική σας ζωή. Ειδικά όσοι περάσατε ένα μεγάλο διάστημα κυνηγώντας τους στόχους σας, τώρα σας δίνεται η ευκαιρία να αναπληρώσετε αρκετά κενά που σας προκαλούσαν μελαγχολία. Ασχοληθείτε με νέα χόμπι και διευρύνετε τον κύκλο σας μέσα από δραστηριότητες που σας ευχαριστούν. Οι γονείς αφήστε περισσότερο χώρο στα παιδιά, ώστε να γίνουν πιο υπεύθυνα.

από τη μαριβίκυ καλλέργη (starfax@lifo.gr)

μενο διάστημα εξελίσσεται ικανοποιητικά, οπότε αρχίζουν να ξεμπλοκάρουν ένα-ένα ζητήματα που σας προκαλούσαν άγχος και απόγνωση. Τα οικονομικά σας παρουσιάζουν κάποια βελτίωση και είναι ιδανική στιγμή για να βάλετε σε εφαρμογή τα σχέδιά σας, είτε αυτά έχουν να κάνουν με την επιχείρησή σας είτε με την προσωπική σας ζωή. Όσοι αναζητάτε μια θέση εργασίας, στρέψτε την προσοχή σας σε παραθεριστικά θέρετρα. Ιδιαίτερη προσοχή στη διαχείριση των εσόδων σας, καθώς έχετε έντονες τάσεις καταναλωτισμού και δεν αποκλείεται να προκληθούν εντάσεις στον γάμο σας. Σε γενικές γραμμές, είναι μια καλή εποχή για τους Κριούς που σκοπεύουν να επισημοποιήσουν τη σχέση τους και να δημιουργήσουν οικογένεια. Οι ελεύθεροι έχετε πολλές προοπτικές για γνωριμίες που θα σας ενθουσιάσουν, οπότε επιστρατεύστε την ευγένεια και το χιούμορ σας, φανείτε υπομονετικοί, μην κρίνετε τους άλλους μόνο από την εμφάνιση.

StarFax

ΚΡΙΟΣ Ένα θέμα που είχε παγώσει το προηγού-

sudoku

ΙΧΘΥΣ

Στον επαγγελματικό τομέα επικρατεί μια αστάθεια που σας προκαλεί τάσεις φυγής στο εξωτερικό, προτού όμως ξεκινήσετε οτιδήποτε, φροντίστε να είστε πλήρως ενημερωμένοι σχετικά με τις συνθήκες που επικρατούν, ώστε να μην εγκλωβιστείτε σε αδιέξοδες καταστάσεις. Όσοι έχετε δική σας επιχείρηση, έρχεστε συνεχώς αντιμέτωποι με νέες προκλήσεις που σας προκαλούν απόγνωση, αν απομονώσετε όμως τα γεγονότα δίχως να παθαίνετε πανικό, είναι πολύ πιθανό να εντοπίσετε λύσεις που βρίσκονται μπροστά σας και τις αγνοείτε. Έχετε αποφασίσει να δημιουργήσετε οικογένεια, το ταίρι σας όμως είναι ενήμερο σχετικά με τις αποφάσεις σας ή σκοπεύετε να του κάνετε «έκπληξη»; Οι γεννημένοι το δεύτερο δεκαήμερο έχετε την ευχέρεια να βελτιώσετε την ερωτική σας ζωή, είστε όμως κολλημένοι με έναν πρώην και δεν σας ενδιαφέρει το τι συμβαίνει γύρω σας.

5

3 9 8 2 3 4 3 7 6 1 6 5 8 2 5 3

7 1 5 3

1 6

8 9

7 5 6 3

7 8

Η λύση του προηγούμενου 2 5 8 1 7 3

6 9 7 5 4 8

1 3 4 9 2 6

3 7 2 8 5 9

5 4 9 7 6 1

8 1 6 2 3 4

4 6 1 3 9 7

9 8 5 6 1 2

7 2 3 4 8 5

4 1 7 6 8 5 2 3 9 9 3 5 1 2 7 8 4 6 6 2 8 4 3 9 5 7 1

26.5.16 – lifo

37

☛ BARRICE Τραγουδιστής

- Μουσικός παραγωγός Η φωτογράφιση έγινε στο Final Sound Studio, την Κυριακή 22 Μαΐου.

❝ Αγαπώ την Αθήνα για την πηχτή της νύχτα, τις ηλιόλουστες βόλτες, τον καλό καφέ, τις όμορφες φάτσες, την ταχύτητα με την οποία τρέχει και δεν τη φτάνω. Δεν τη βαριέμαι ποτέ ❞

Μόλις κυκλοφόρησε νέο τραγούδι με τίτλο «Αγάπη Μόνο», ανεπηρέαστος από το τρολ της φράσης, σε συνεργασία με τον Bobito. Ετοιμάζει, εντός Ιουνίου, νέα δική του κυκλοφορία με τη Spicy, καθώς και lives σε όλη την Ελλάδα. facebook.com/ Barrice, instagram.com/ Barrice

Stay tuned για πληροφορίες σχετικά με τις ημερομηνίες της επόμενης έκθεσης «Naked City».

οι αθηναιοι γδυνονται για καλο σκοπο

NakedCity

φωτογραφια: ðÜñéò ôáâéôéÜí

Μπορείς κι εσύ να φωτογραφηθείς για το Naked City, στέλνοντας μήνυμα με τίτλο «Naked City» στο info@lifo.gr.

38 lifo – 26.5.16

26.5.16 – lifo

39