506 low

ολα για την αθηνα! free press δωρεαν οδηγοσ τησ πολησ κυκλοφορει καθε πεμπτη

ΕΝΑΣ ΔΟΝ ΖΟΥΑΝ, ΤΟ MELODRAΚMA ΚΑΙ Η ΑΘΗΝΑΙΑ ΜΑΡΙΑ ΠΑΠΑΔΗΜΗΤΡΙΟΥ ΣΤΟΝ ΠΛΑΝΗΤΗ ΤΗΣ ΑΓΑΠΗΣ

09022017

ΣΤΟ

Χ Α ΡΤΙ

Ν ο ΔΙΑΔΊΚΤ 1 Βάσει σ τοιχείω ν Bari-Fo cus

SPECIAL VALENTINE'S DAY

ΣΤΟ

ΥΟ

www.li fo.gr Στοιχεία

Google Analyti cs

4 lifo – 9.2.17

☛ Στο προηγούμενο τεύχος, η Μαρία Παππά μάς σύστησε τον Νeil, τον Έλληνα εξερευνητή από το μέλλον (το κουκλάκι υψηλής τεχνολογίας που κατασκευάστηκε από μια ομάδα Ελλήνων δημιουργών). Από τα σχόλια για το άρθρο στο LIFO.gr ξεκίνησε μια ενδιαφέρουσα συζήτηση για την τεχνολογία. «Ωραίες οι καινοτομίες, αλλά δεν παύει να είναι ένα ακόμα παράδειγμα του πώς η τεχνολογία υποκαθιστά τις ανθρώπινες σχέσεις» έγραψε ο Νέος. « Έτσι έχει γίνει η ζωή μας, σίγουρα, αλλά αυτό δεν δικαιολογεί το γεγονός ότι πια ασχολούμαστε περισσότερο με μια οθόνη ή ένα gadget παρά με τον συνάνθρωπο ή το παιδί μας. Υποτίθεται, π.χ., ότι και τα κινητά στα παιδιά τα δίνουμε για ασφάλεια, για να ξέρουμε πού βρίσκονται κ.λπ., κ.λπ. Έχεις δει τα σημερινά παιδιά, που στην πλειονότητά τους είναι κολλημένα στην οθόνη;» « Ένα gadget μπορεί να βοηθήσει έναν γονέα κι ένα παιδί να εξερευνήσουν δεξιότητες του δεύτερου, που είτε δεν θα μπορούσαν να φανταστούν ότι έχει είτε δεν θα ήξεραν πώς να τις ανιχνεύσουν» απάντησε ο/η επιπλέω. «Κι εμένα οι γονείς μου με κατηγορούν ότι είμαι πολλές ώρες πάνω από το κινητό ή από μια οθόνη (30+ είμαι, αλλά συγκατοικούμε), όμως δεν καταλαβαίνουν ότι εκεί μέσα πλέον είναι η εφημερίδα μου, η ατζέντα μου, το λογοτεχνικό βιβλίο, η επιστημονική βιβλιογραφία, τα επαγγελματικά έγγραφα, η επικοινωνία με τους φίλους μου (που βρίσκονται μακριά και αλλιώς θα μιλούσαμε από το τηλέφωνο ή με γράμματα!), οι ταινίες μου, η μουσική μου. Είναι λίγο περίεργο, γιατί σε ένα μόνο μέσο συγκεντρώνονται τόσο διαφορετικές δραστηριότητες της καθημερινότητας και κάποιος που σε παρατηρεί δεν μπορεί να καταλάβει με τι ασχολείσαι». «Μια απορία για τον Neil» έγραψε ο/η Paris1980. «Θα μπορεί να ενημερώνει τη βάση δεδομένων μόνος του, σύμφωνα με τα ενδιαφέροντα κάθε παιδιού; Για παράδειγμα, σε περίπτωση που ένα παιδί ενδιαφέρεται για την αστρονομία, ο Neil θα αλιεύει άρθρα σε γλώσσα κατανοητή από τα παιδιά και θα τα αποθηκεύει προς χρήση;» «Ναι, μπορεί να ενημερώνεται με βάση τα ενδιαφέροντα του παιδιού και να του δίνει ανάλογα wikis» απάντησε η συντάκτρια του άρθρου. ☛ Κριτική για την παράσταση Δον Ζουάν του Μιχαήλ Μαρμαρινού έκανε η Λουίζα Αρκουμανέα και ο/η Mizuno σχολίασε: «Χαίρομαι πολύ που στη LifΟ υπάρχει κριτική θεάτρου τεκμηριωμένη και αναλυτική, και όχι αποθεωτική –με το αζημίωτο–, όπως σε πολλά από τα έντυπα και τα ηλεκτρονικά μέσα». «Επιτέλους, κριτική θεάτρου που λέει τα πράγματα όπως πρέπει!» πρόσθεσε ο Untitled. Και τέλος, ο/η και όμως γυρίζει έγραψε για την παράσταση: «Τα γνωστά άγονα τερτίπια, συν τα απαράδεκτα μικρόφωνα για σκηνές αυτού του επιπέδου». ☛ «Ζούμε την εποχή όπου υπεύθυνοι γραφιάδες μπορούν να καταλήξουν υποαπασχολούμενα τρολ σε σκιώδη μεταπρατικά sites για να επιβιώσουν» έγραψε στη στήλη του ο Δημήτρης Πολιτάκης, αναλύοντας την κατάσταση στα μίντια σήμερα. «Οι άνθρωποι δεν άλλαξαν, η ανθρώπινη φύση είναι ίδια και θα συνεχίσει να είναι ίδια στο διηνεκές» σχολίασε το σαλιγκάρι. «Επίσης, οι άνθρωποι δεν είναι πλασμένοι να ζουν ειρηνικά με τη σοσιαλιστική ή τη χριστιανική έννοια, δηλαδή αγαπιόμαστε όλοι ή είμαστε όλοι ίσοι και τριαλαριλαρό. Είναι πλασμένοι να ζουν ειρηνικά μόνο εφόσον δεν αισθάνονται παρίες και η ομάδα στην οποία ανήκουν εντάσσεται στο σύνολο, με την προϋπόθεση ότι η Δικαιοσύνη είναι παρούσα και δεν κλείνει τα μάτια με την πρόφαση π.χ. της ισότητας. ΥΓ.: Η φιλοσοφία ξεστραβώνει, όμως προσοχή: η θρησκεία δεν είναι φιλοσοφία». Ο Chorizo έδωσε τη δική του απάντηση στο ερώτημα «Τι μπορούν να κάνουν αυτοί οι άνθρωποι όταν δεν τους επιτρέπεται πια να αμείβονται στοιχειωδώς σε μέσα με στοιχειώδη επαγγελματικά κριτήρια;»: «Θα χρειαστεί να εφεύρουν οι ίδιοι το μέσο που οραματίζονται, και να πείσουν τους αναγνώστες για τη χρησιμότητά του. Δεν υπάρχει υποκατάστατο για τη δημιουργικότητα. Όποιος δεν αναλαμβάνει την ευθύνη να δημιουργήσει τη θέση εργασίας του, απλώς περιμένει κάποιον άλλον να το κάνει γι’ αυτόν». ☛ Δέκα Έλληνες έφηβοι αξιολόγησαν τα social media στο προηγούμενο τεύχος μας στο ρεπορτάζ του M. Hulot, εξηγώντας ποια χρησιμοποιούν και ποια θεωρούν απολύτως βαρετά. «Νομίζω ότι το Viber και το WhatsΑpp κακώς τα θεωρούμε μέσα κοινωνικής δικτύωσης» σχολίασε ο Poet_of_Silence. «Κάνεις ό,τι κάνεις και με το κινητό σου, απλώς στέλνεις και καμιά φατσούλα. Και χρησιμοποιείς τον τηλεφωνικό κατάλογο ονομάτων που υπάρχει ήδη στο κινητό σου. Αν είναι έτσι, και το κινητό το ίδιο είναι μέσο κοινωνικής δικτύωσης». «Πάντως, όταν πιάσει το WeChat στην Ευρώπη, εκεί να δεις κόλλημα. Θα αντικαταστήσει σχεδόν τα μισά που υπάρχουν στη λίστα» υποστήριξε ο St Beijinger, ενώ η Nayia πρόσθεσε το δικό της αγαπημένο: «Λατρεύω το Pinterest! Έχω φτιάξει το μισό σπίτι μου με DIY ιδέες από αυτό:)».

α π ό τ ον α ρη δ η μ οκ ιδ η

Oι αντιδράσεις που δημιούργησαν τα άρθρα και τα posts μας την περασμένη εβδομάδα.

POSTS ΓΡAΜΜΑΤΑ E-MAILS

feedback505

ΕΊΝΑΙ ΚΑΚΌ ΠΟΥ ΕΊΜΑΣΤΕ ΚΟΛΛΗΜΈΝΟΙ ΌΛΗ ΜΈΡΑ ΣΕ ΜΙΑ ΟΘΌΝΗ;

*Στείλτε μας Feedback: feedback@lifo.gr

free press Eβδομαδιαίος οδηγός της Αθήνας. Κυκλοφορεί κάθε Πέμπτη.

9.2.17 – lifo

5

Index 506

www.lifo.gr ΔΥΟ ΔΕΚΑ ΕΚΔΟΤΙΚΗ Α.Ε. ΒOΥΛΗΣ 22 105 63 ΑΘΗΝΑ T 210 3254 290 F 210 3249 785 info@lifo.gr

ΧΑΡΗΣ ΦΡΑΓΚΟΥΛΗΣ «Ο ΔΟΝ ΖΟΥΆΝ ΔΕΝ ΠΑΡΑΧΏΡΗΣΕ ΤΊΠΟΤΑ, ΓΙ' ΑΥΤΌ ΈΓΙΝΕ ΣΚΌΝΗ» σελiδα

εκδότης Στάθης Τσαγκαρουσιάνος γενικοσ διευθυντής Μιχάλης Μιχαήλ διευθυντής εκδοσησ M. Hulot εμπορική διεύθυνση Δήμητρα Πασομένου υπεύθυνος ψηφιακής ανάπτυξης Νίκος Ζαφείρης

16

art director Χρήστος Τζοβάρας συμβουλοσ σχεδιασμου Γιάννης Καρλόπουλος –––––– αρχισυντακτeσ lifo.gr Άρης Δημοκίδης Θανάσης Χαραμής προγραμματισμός lifo.gr Αγγελική Βαξάλη Σπύρος Γκατζούνας Άγγελος Παπαστεργίου –––––– συντακτική ομάδα Columnists: Νικόλας Σεβαστάκης Θοδωρής Αντωνόπουλος Ναταλί Χατζηαντωνίου Δημήτρης Πολιτάκης Δημήτρης Κυριαζής Βιβλίο: Τίνα Μανδηλαρά Γιώργος-Ίκαρος Μπαμπασάκης

ΣΕ ΈΝΑ ΜΥΣΤΙΚΌ EVENT ΣΤΗΝ ΠΛΑΤΕΊΑ ΚΑΡΑΪΣΚΆΚΗ ΜΕ DRAG SHOW, ΚΛΑΡΊΝΑ ΚΑΙ 250 ΝΎΦΕΣ

Κινηματογράφος: Θοδωρής Κουτσογιαννόπουλος Τάσος Μελεμενίδης Θέατρο: Λουίζα Αρκουμανέα Γεύση: Νίκη Μηταρέα StarFax: Μαριβίκυ Καλλέργη Σύνταξη: Αλέξανδρος Διακοσάββας Μερόπη Κοκκίνη Βασίλης Καψάσκης Νινέττα Γιακιντζή Φιλιώ Ράγκου Χριστίνα Γαλανοπούλου Πάνος Μιχαήλ Φιλίππα Δημητριάδη Γιάννης Πανταζόπουλος Χρήστος Παρίδης Μαρία Παππά Λένα Φουτσιτζή Θεόφιλος Δουμάνης

Και εκεί που νόμιζες ότι τα έχεις δει όλα στην Αθήνα, ένα κρυφό πάρτι με θεατρικούς μονολόγους, σκηνικά που θυμίζουν Ντέιβιντ Λιντς κι ένα τρικούβερτο γαμήλιο γλέντι ξαναζωντάνεψε τις νύχτες του Κέντρου.

σελiδα

20

δημιουργικο εξωφύλλου

Γιάννης Καρλόπουλος

ΑΘΗΝΑΊA ΤΗΣ ΕΒΔΟΜΆΔΑΣ

ΜΑΡΙΑ ΠΑΠΑΔΗΜΗΤΡΙΟΥ Εικαστικός, καθηγήτρια στην Αρχιτεκτονική Σχολή του Πανεπιστημίου Θεσσαλίας. Γεννήθηκε στην Ακρόπολη, ζει στη Δροσιά.

σελiδα

24

φωτογράφοι Σπύρος Στάβερης Πάρις Ταβιτιάν Freddie F. assistant art director Rinétta Κοσκινίδου διόρθωση κειμένων Μαρία Δρουκοπούλου γραμματεία σύνταξης Βιβίκα Ανδριανάτου –––––– senior direct market manager Κώστας Μαντάς direct market managers Βούλα Καραβαγγέλη Γιώργος Λυκουργιώτης Σπύρος Αποστολόπουλος υποδοχή διαφήμισης Ξένια Στασινοπούλου συντονισμοσ διαφήμισης Μάγδα Τζακώστα οικονομική διεύθυνση Δημήτρης Τασιόπουλος λογιστήριο Βασίλης Κοτρωνάκης Άλκηστις Γκούμα εξωτερικες εργασιες Άκης Ιωάννου κωδικος εντυπου 7639

6 lifo – 9.2.17

Η ΠΑΙΔΙΚΉ ΚΕΡΚΊΔΑ ΟΠΑΠ «ΣΚΟΡΆΡΕΙ» ΚΑΙ ΚΛΈΒΕΙ ΤΗΝ ΠΑΡΆΣΤΑΣΗ ΑΝΤΊΣΤΡΟΦΗ ΜΈΤΡΗΣΗ ΓΙΑ ΤΟ ΠΑΝΑΘΗΝΑΪΚΌΣ SUPERFOODSΜΠΆΜΠΕΡΓΚ

Η

παιδική Κερκίδα ΟΠΑΠ σκοράρει στα γήπεδα και κλέβει την παράσταση. Ο ΟΠΑΠ, διαχρονικός αρωγός του αθλητισμού και των αξιών του, έχει δημιουργήσει παιδική κερκίδα σε οκτώ γήπεδα ομάδων ποδοσφαίρου και μπάσκετ, όπου χιλιάδες μικροί φίλαθλοι, μαζί με τους συνοδούς τους, απολαμβάνουν την αγαπημένη τους ομάδα και συμμετέχουν σε δραστηριότητες αποκλειστικά σχεδιασμένες για εκείνους. Από την πρώτη στιγμή ο κόσμος έχει αγκαλιάσει το πρόγραμμα και κάθε εβδομάδα σπεύδει να δηλώσει συμμετοχή στο www.kerkidaopap.gr για μία από τις 50 δωρεάν διπλές προσκλήσεις που θα δοθούν σε παιδιά έως 12 ετών και τους συνοδούς τους. Μέσω της παιδικής Κερκίδας, ο ΟΠΑΠ θα προσφέρει συνολικά περισσότερα από 3.000 δωρεάν διπλά εισιτήρια για επιλεγμένους αγώνες ποδοσφαίρου και μπάσκετ κατά τη διάρκεια της αγωνιστικής περιόδου. Όσοι κληρώνονται και συμμετέχουν στο πρόγραμμα ζουν μια μοναδική εμπειρία. Για πολλούς γονείς, μάλιστα, είναι η πρώτη φορά που πηγαίνουν στο γήπεδο με τα παιδιά τους. Οι μικροί φίλαθλοι κερδίζουν δώρα, κάνουν face painting και φωτογραφίζονται με τον περίφημο «Κερκίδα», τη μασκότ του προγράμματος. Όσοι επιθυμούν να παρακολουθήσουν τις αναμετρήσεις θα πρέπει να δηλώσουν έγκαιρα το ενδιαφέρον τους στο www.kerkidaopap.gr. Η προθεσμία δήλωσης συμμετοχής είναι έως έξι ήμερες πριν από την έναρξη κάθε αγώνα και στη συνέχεια ακολουθεί η κλήρωση για τις 50 διπλές προσκλήσεις.

Η ΚΕΡΚΊΔΑ ΟΠΑΠ ΣΤΟ ΠΑΝΑΘΗΝΑΪΚΌΣ SUPERFOODS- ΜΠΆΜΠΕΡΓΚ Το πρόγραμμα των αγώνων για τους μικρούς φίλους περιλαμβάνει δυνατές αναμετρήσεις. H Κερκίδα ΟΠΑΠ θα βρίσκεται απόψε 9/2/2017 στο ΟΑΚΑ για να στηρίξει τον Παναθηναϊκό Superfoods στη αναμέτρηση με την Μπάμπεργκ για τη Euroleague. Χθες οι μικροί φίλαθλοι του ΠΑΟΚ παρακολούθησαν τον αγώνα κόντρα στην Παρτιζάν για το Basket Champions League και το περασμένο Σάββατο 4/2 το ντέρμπι με τον Άρη για το πρωτάθλημα της Α1. Την Τετάρτη 15/2 η Κερκίδα ΟΠΑΠ θα βρίσκεται στο ΣΕΦ για την αναμέτρηση του Ολυμπιακού με τον Άρη.

ΚΕΡΚΊΔΑ ΟΠΑΠ ΣΤΗ SUPER LEAGUE Στο ποδόσφαιρο, η Κερκίδα ΟΠΑΠ δίνει τον παλμό σε αγώνες της Super League. Στις 19 Φεβρουαρίου θα βρίσκεται στο ντέρμπι της ΑΕΚ με τον Ολυμπιακό. Οι ενδιαφερόμενοι μπορούν ήδη να δηλώσουν συμμετοχή για δωρεάν εισιτήρια στο www.kerkidaopap.gr.

ΟΙ ΟΜΆΔΕΣ ΠΟΥ ΣΥΜΜΕΤΈΧΟΥΝ ΣΤΟ ΠΡΌΓΡΑΜΜΑ ΚΕΡΚΊΔΑ ΟΠΑΠ ΕΊΝΑΙ:

ΠΟΔΌΣΦΑΙΡΟ: ΕΘΝΙΚΗ ΟΜΑ Δ Α, ΑΕΚ, ΠΑΝΑΘΗΝΑΪΚΟΣ, ΠΑΝΑΙΤΩΛΙΚΟΣ, ΠΑΣ ΓΙΑΝΝΕΝΑ ΜΠΆΣΚΕΤ: ΑΕΚ , ΟΛΥΜΠΙΑΚΟΣ, ΠΑΝΑΘΗΝΑΪΚΟΣ, ΠΑΟΚ

Δηλώστε συμμετοχή στο www.kerkidaopap.gr για δωρεάν διπλές προκλήσεις.

9.2.17 – lifo

7

8 lifo – 9.2.17

i Athens Blender Gallery

sticky fingers

ΕΙΚΑΣΤΙΚΑ

Το άλμπουμ των Rolling Stones «Sticky Fingers» δίνει το όνομά του σε μια ομαδική έκθεση τέχνης στην οποία συμμετέχουν οι Κωνσταντίνος Μπερδέκλης, Δημήτρης Ντόκος και Κωνσταντίνος Πάτσιος. Οι τρεις καλλιτέχνες δημιουργούν νέες πραγματικότητες, μελετώντας με σεβασμό το χθες, καθώς πειραματίζονται με διαφορετικές τεχνοτροπίες, έννοιες και υλικά. Έτσι δημιουργείται ένα πλέγμα πολυσήμαντων εικόνων, οι οποίες φέρουν το στίγμα κάθε καλλιτέχνη, ενώ παράλληλα βρίσκονται σε συνεχή αλληλεπίδραση με τα σύγχρονα εικαστικά ρεύματα.

Konstantinos Patsios_Sticky Fingers, 70x110 cm

15/02, Blender Gallery, Ζησιμοπούλου 4, Γλυφάδα, 19:00, είσοδος ελεύθερη

9.2.17 – lifo . – lifo

9

ΣΤΟ ΧΑΡΤΙ Η ΓΕΝΙΚΗ ΚΑΤΑΤΑΞΗ (OΛΕΣ ΟΙ ΗΛΙΚΙΕΣ)

Αναλυτικά, οι πανελλαδικές αναγνωσιμότητες (Πηγή: BARI SMART A.JAN-JUN 2016 FOCUS BARI)

LIFO

154.000

ATHENS VOICE

146.000

EΦΗΜΕΡΙΔΑ ΤΩΝ ΣΥΝΤΑΚΤΩΝ

127.000

ΤΑ ΝΕΑ ΣΑΒΒΑΤΟΚΥΡΙΑΚΟ

122.000

ΑΓΟΡΑ

49.000

ΗΜΕΡΗΣΙΑ

41.000

ΠΑΡΑΣΚΗΝΙΟ

25.000

ΟΙ ΝΕΑΝΙΚΕΣ ΗΛΙΚΙΕΣ (13 ΕΤΏΝ - 34 ΕΤΏΝ) LIFO

81.000

ATHENS VOICE

71.000

ΤΑ NEA ΣΑΒΒΑΤΟΚΥΡΙΑΚΟ

38.000

ΕΦΗΜΕΡΙΔΑ ΤΩΝ ΣΥΝΤΑΚΤΩΝ

24.000

ΗΜΕΡΗΣΙΑ

17.000

ΑΓΟΡΑ

11.000

ΠΑΡΑΣΚΗΝΙΟ

Επισκεψιμότητα οδηγών πόλης μηνός Οκτωβρίου – σε μοναδικούς επισκέπτες:

10 lifo – 2.2.17

8.000

ΣΤΟ ΔΙΑΔΊΚΤΥΟ LIFO.gr Athinorama.gr Athensvoice.gr In2life.gr

3.946.986 1.464.839 1.460.940 1.244.127

επιμελεια: the lifo team

Αττική ερυθρόμορφη κύλικα 490-480 π.Χ. Εθνικό Αρχαιολογικό Μουσείο Ταρκύνιας Η κύλικα διακοσμείται μόνο στο εσωτερικό μετάλλιο: γυμνή γυναικεία μορφή αποδίδεται όρθια προς δεξιά, κρατώντας στο προτεταμένο αριστερό χέρι ένα αγγείο (εξάλειπτρον), μπροστά της οκλαδόν μια άλλη γυμνή γυναικεία μορφή, η οποία της αγγίζει τον μηρό με το αριστερό χέρι και την ηβική περιοχή με το δεξί.

Πώμα ερυθρόμορφης πυξίδας (τύπου D) περ.430-420 π.Χ. Άγνωστης προέλευσης Αθήνα, Εθνικό Αρχαιολογικό Μουσείο Ένας φτερωτός και εν πλήρει στύσει φαλλός εισέρχεται στο μεσαίο από τα τρία γυναικεία αιδοία.

ΠΡΙΝ ΤΟΝ ΒΑΛΕΝΤΙΝΟ

aπο th lifo team

Αττική ερυθρόμορφη κύλικα 480-460 π.Χ. Εθνικό Αρχαιολογικό Μουσείο Ταρκύνιας Πάνω σε μια κλίνη, το στρώμα της οποίας διακοσμείται με τεθλασμένα μοτίβα, αποδίδεται σκηνή ερωτικής συνεύρεσης: μια γυμνή γυναικεία μορφή, με ταινία στα μαλλιά, ακουμπά την πλάτη της σε μεγάλο προσκεφάλι και ανασηκώνει τα σκέλη της, φέρνοντάς τα πάνω από τους ώμους ενός γενειοφόρου, φαλακρού άνδρα που φέρει στεφάνι στην κεφαλή και βρίσκεται γονατιστός αντίκρυ της.

TheBuzz

TalkoftheTown 9–15 ΦΕΒΡΟΥΑΡΙΟΥ 2017

Φαλλόσχημο λεοντόμορφο καμπανάκι (tintinnabulum) 1ος αι. μ.Χ. Από την Πομπηία, Εθνικό Αρχαιολογικό Μουσείο Νάπολης Το tintinnabulum (καμπανάκι) –ένα είδος φυλαχτού ενάντια στις κακοτυχίες– αποδίδεται με τη μορφή φτερωτού φαλλού με μικρά αυτιά και ορθωμένη φαλλόσχημη ουρά.

Αττική ερυθρόμορφη πελίκη 500-480 π.Χ. Δημοτική Συλλογή Εθνικό Αρχαιολογικό Μουσείο Ταρκύνιας Β’ όψη: Η γυναικεία μορφή, με ανασηκωμένο το ένδυμά της και αποκαλυμμένα τα νώτα της, γέρνει το πανωκόρμι εμπρός και στρέφει την κεφαλή της πίσω, κοιτάζοντας τον ιθυφαλλικό και κισσοστεφή γενειοφόρο άνδρα, ο οποίος ετοιμάζεται να συνευρεθεί μαζί της.

Προσπαθώντας να αποφύγουμε μία από τις πιο κιτς γιορτές της χρονιάς, ανατρέχουμε στην ελεύθερη και απολύτως σέξι ελληνική αρχαιότητα.

Αττική μελανόμορφη πελίκη 525-500 π.Χ. Από τη Γέλα, νεκρόπολη Capo Soprano, Συρακούσες Η δευτερεύουσα όψη του αγγείου κοσμείται με έναν γενειοφόρο, γυμνό και ιθυφαλλικό Σάτυρο, αποδοσμένο προς αριστερά, ο οποίος καταδιώκει –με προτεταμένα τα χέρια– μια Μαινάδα. Αττική ερυθρόμορφη κύλικα περ. 510 π.Χ. Μουσείο του Λούβρου, τμήμα Ελληνικών, Ετρουσκικών και Ρωμαϊκών Αρχαιοτήτων Η εξωτερική επιφάνεια του αγγείου κοσμείται με πολλαπλές ερωτικές σκηνές, στις οποίες συμμετέχουν δύο ή τρία πρόσωπα, και αποδίδει με βίαιο τρόπο διάφορες σεξουαλικές πρακτικές, όπως η πεολειχία και ο σοδομισμός(;).

Πήλινο πτερωτού Άττιος-Έρωτα Μέσα 1ου αι. π.Χ. Ο Θεός απεικονίζεται όρθιος. Φέρει αχειρίδωτο ανατολίτικο ένδυμα ψηλά ζωσμένο, με μετάλλιο-κομβίο κάτω από το στήθος, όπου και ανοίγει σε δύο πτερύγια, αποκαλύπτοντας γυμνή την κοιλιά και την ήβη.

ολα τα ευρηματα αποκτηθηκαν απο τον καταλογο τησ εκθεσησ «ερωσ, απο τη θεογονια του ησιοδου στην υστερη αρχαιοτητα» που πραγματοποιηθηκε στο μουσειο κυκλαδικησ τεχνησ το 2009 σε επιμελεια νικολαου χρ. σταμπολιδη και γιωργου τασουλα

2.2.17 – lifo

11

ΦΩΝΗ ΛΑΟΥ Εικονογράφηση: David Shrigley

Talk of the Town

ΔΗΜHΤΡΗΣ ΘΕΟΦΙΛOΠΟΥΛΟΣ Μιλήσαμε με τον άνθρωπο που θέλει να μας κάνει να ξεκολλήσουμε από το κινητό και να μιλήσουμε στον διπλανό μας μέσω μιας εφαρμογής. α π ό τ ο ν δ η μ ή τ ρ η κ υρ ι α ζ ή

ΝΑ ΠΙΑΣΤΟΎΜΕ ΑΠΌ ΚΆΤΙ, ΚΎΡΙΕ…

α π ό τ ο ν ν ι κ όλ α σεβαστάκ η

ΔεύτερεςΣκέψεις

Μια εύπιστη και συνήθως προδομένη ανθρωπότητα (με κάποια καθάρματα επίσης).

12 lifo – 9.2.17

Όλα, λοιπόν, δικαιολογούνται στο όνομα της κρίσης; Η στροφή προς τον χυδαίο εθνικισμό, η διάχυση της συνωμοσιολογικής σκέψης, η αναζήτηση επικίνδυνων τσαρλατάνων-σωτήρων; Το ακούω και το διαβάζω ως κριτική και στις απόψεις που αποτυπώνονται σε αυτά τα κείμενα στη LiFO. Ότι δεν παίρνουν υπόψη το γεγονός πως οι άνθρωποι θέλουν πια να πιαστούν από κάτι για να νιώσουν λιγότερο ηττημένοι στη ζωή τους. Ότι παραγνωρίζουν την ανάγκη που έχουν πολύ ευάλωτοι άνθρωποι για κάποια αντίδραση σε όλα όσα τους σκοτεινιάζουν τη ζωή. Όπως έγραψε και ένας αναγνώστης, «μα, εσείς ζητάτε έναν “θεσμικό ριζοσπαστισμό”», εννοώντας προφανώς την υποστήριξη της μετριοπάθειας απέναντι στις ευκολίες της αγανάκτησης. Ο ορθολογισμός κατηγορείται έτσι ως ένα εργαλείο των «εξασφαλισμένων» και όσων καταδικάζουν αφ’ υψηλού τις λαϊκές επιλογές και τα κοινωνικά πάθη. Πιστεύω ειλικρινά πως όσοι μιλούν έτσι, προσπαθώντας συχνά να δικαιολογήσουν τα αδικαιολόγητα, έχουν μια πολύ υποτιμητική αντίληψη περί λαού, και ας αποθεώνουν ιδεολογικά τον «λαϊκό παράγοντα». Βλέπουν ακόμα παντού ανθρώπους που τους χειραγωγούν, τους ξεγελούν, τους παγιδεύουν και τους παραμυθιάζουν. Ποιοι; Οι δαιμονικές ελίτ, οι λίγοι επιδέξιοι συνωμότες, οι κάτοχοι των κλειδιών της γνώσης και της εξουσίας. Αυτό το πρωτόγονο σχήμα είναι δυστυχώς εξαιρετικά ανθεκτικό. Λέει το εξής: μην κοιτάτε τον απλό κόσμο που ψηφίζει, ενίοτε, ρατσιστές, αντισημίτες ή δημαγωγούς του χειρίστου είδους. Το κάνουν γιατί δεν μπορούν να αντιληφθούν τα πραγματικά τους συμφέροντα και γιατί διάφοροι μηχανισμοί κυριαρχίας διδάσκουν στον κόσμο τις εύκολες λύσεις. Κάπως έτσι η εικόνα που βγαίνει είναι απολύτως κλασική. Υπάρχει ένας παρασυρμένος λαός και κάποια δόλια επιτελεία που τον στρέφουν προς συγκεκριμένες κατευθύνσεις. Είναι, κατά βάση, τα ίδια λόγια που εξηγούσαν (σε ορισμένους σοσιαλιστές του 19ου αιώνα) τη θρησκευτική πίστη των ανθρώπων. Ο λαός πιστεύει, έλεγε η εξήγηση, από άγνοια, δεισιδαιμονία ή από την προπαγάνδα των παπάδων. Από τον παπά του τότε στον δημοσιογράφο και στον ιδεολόγο του συστήματος του σήμερα, η απόσταση δεν είναι μεγάλη: ο λαός παρουσιάζεται σταθερά ως μια εύπιστη και συνήθως προδομένη και παραπλανημένη ανθρωπότητα (με κάποια καθάρματα εντός της).

Φυσικά, απέναντι σε αυτή την προσβλητική καρικατούρα, δεν χωράει κανένας λόγος στιγματισμού και ενοχοποίησης των πολιτών. Διότι είναι λάθος αυτή καθαυτή η αναζήτηση ενόχων και αθώων, όταν θέλουμε να μιλήσουμε για κοινωνικά φαινόμενα και πολιτικές συμπεριφορές. Το θέμα, δηλαδή, δεν είναι να αντιστρέψει κανείς το πρόσημο αθωότητας των απλών πολιτών σε τεκμήριο (κάποιας) ενοχής, λες και επιδικάζονται ποινές σε αόρατα δικαστήρια. Οι πολίτες, όμως, έχουν συγκεκριμένες ευθύνες. Δεν είναι αθώοι, ένοχοι, αγαθοί ή διαβολικοί. Γιατί δεν είναι χαρακτήρες σε ένα δραματικό ρεπερτόριο της πιο παλιάς ηθογραφίας. Την ίδια στιγμή, ο λαός δεν μπορεί να παρουσιάζεται ως κοινωνιολογικό πείραμα με στόχο να επιβεβαιωθούν είτε οι λαϊκιστές που τον αγκαλιάζουν είτε οι ελιτιστές που τον περιφρονούν και τον φοβούνται. Επειδή, λοιπόν, αυτή η συζήτηση έρχεται και επανέρχεται με διάφορες αφορμές, καλό θα ήταν να παραμερίζαμε τη συνηθισμένη δικαιολογία των ημερών: αυτή την κουβέντα που λέει «μα, δεν βλέπετε, οι άνθρωποι θέλουν να πιαστούν από κάτι, να πιστέψουν κάποιον». Το ερώτημα είναι για ποιον λόγο η «πίστη» ή, πιο σωστά, η εμπιστοσύνη να συνδέεται, σώνει και καλά, με την πιο ευτελή δημαγωγία και τους αστέρες της. Για ποιον λόγο η σκληρή αλήθεια για μια πραγματικότητα (λόγου χάρη, για τη σημερινή κατάσταση στην Ευρώπη) να πρέπει να υποκύψει στις απλουστεύσεις όσων ονειρεύονται τη διάλυσή της, όπως ο πρέσβης των ΗΠΑ στην Ευρωπαϊκή Ένωση; Ναι, οι άνθρωποι θέλουν να πιαστούν από κάτι και να πιστέψουν σε κάποιον. Αυτό όμως δεν σημαίνει ότι πρέπει να τους στερούμε την ευθύνη των επιλογών τους και να τους αντιμετωπίζουμε ως αδαείς. Η σύγχρονη δημοσιότητα ξεγυμνώνει τους πάντες, πολύ πριν μεταμφιεστούν πρόχειρα στη διάρκεια μιας προεκλογικής εκστρατείας ή στα επιμελώς σκηνοθετημένα debates της εποχής. Επομένως, το παρασυρμένο και ξεγελασμένο πόπολο είναι ένας μύθος των φεουδαρχικών καιρών που επέζησε στις αστικές κοινωνίες. Και φαίνεται να διατηρείται εν ζωή με τη βοήθεια όσων δεν αποδέχονται την ατομική ευθύνη του πολίτη, ψάχνοντας μονότονα να εντοπίσουν συλλογικά αθώους και φταίχτες.

Πώς δουλεύει πρακτικά το Check Around; Το Check Around εντοπίζει τα άτομα που είναι γύρω σου κάθε στιγμή – πολύ κοντά σου όμως! Έτσι, σου δίνει τη δυνατότητα να μιλήσεις μαζί τους μέσω chat. Ο χρήστης μπορεί να απαντήσει σε όποιον του μιλήσει, να τον απορρίψει ή να μιλήσει εκείνος πρώτος σε όποιον του κάνει «κλικ». Λογαριασμό Check Around μπορείς να ανοίξεις με το e-mail σου ή να συνδεθείς άμεσα και εύκολα μέσω Facebook. Εννοείται ότι στη δεύτερη περίπτωση τίποτα δεν κοινοποιείται στον λογαριασμό σου και ότι όταν μιλήσεις με κάποιον, δεν θα του αποκαλύψει αν έχετε κοινούς φίλους στο Facebook. Όποιοι θέλουν μπορούν να συνεχίσουν μέσω της εφαρμογής, ακόμη και όταν θα έχει γυρίσει καθένας σπίτι του. Στην πράξη, δηλαδή, γίνεσαι μια παρέα με άτομα που βρίσκονται στην ίδια πλατεία, στο ίδιο café, στο ίδιο σινεμά, στο γυμναστήριο, στη σχολή, στο λεωφορείο ή στον δρόμο μ’ εσένα. Πώς προέκυψε η ιδέα; Η ιδέα δημιουργήθηκε στην Αθήνα. Πολλές φορές που έβγαινα για ποτό παρατηρούσα πόσος κόσμος είναι κολλημένος στο κινητό του. Αν κρίνω από μένα, την παρέα μου και τους γύρω μου, πολύ συχνά, αντί να μιλάμε μεταξύ μας, ανταλλάσσουμε μηνύματα στο Viber ή στο Facebook, «φεύγοντας» νοητά από το σημείο όπου βρισκόμαστε. Και κάπου εκεί αναρωτήθηκα… γιατί να είναι όλοι αλλού; Άραγε δεν υπάρχουν άτομα τριγύρω που ταιριάζουν μ’ εμένα ή την παρέα μου; Που έχουμε τα ίδια ενδιαφέροντα; Που κάνουμε τον ίδιο χαβαλέ; Πώς μπορώ να το ανακαλύψω αυτό; Τότε σκέφτηκα ότι θα μπορούσε να υπάρξει μια εφαρμογή που να κάνει αυτό που όλοι ξέρουμε, messaging, αλλά με άτομα που βρίσκονται δίπλα μας ή πολύ κοντά μας και μπορούμε να τα συναντήσουμε ή να τους μιλήσουμε άμεσα. Σε τι φάση βρίσκεται σήμερα η εφαρμογή; Η εφαρμογή διατίθεται δωρεάν στο GooglePlay και στο AppStore. Σχεδιάζουμε να προσθέσουμε σύντομα κάποιες νέες δυνατότητες (features) που πιστεύουμε πως θα κάνουν το application πιο ελκυστικό και εύχρηστο. Για παράδειγμα, σκοπεύουμε να δώσουμε στον χρήστη τη δυνατότητα να στέλνει φωτογραφίες και αρχεία σε όσους επιθυμεί αλλά και διάφορα άλλα που θα αποκαλύψουμε αργότερα. Εννοείται ότι λαμβάνουμε υπόψη μας τα σχόλια που κάνουν οι χρήστες και προχωρούμε με όποιες βελτιώσεις και προσθήκες χρειάζονται. Αυτό που θέλουμε για αρχή είναι να κατεβάσουν την εφαρμογή όσο το δυνατόν περισσότεροι χρήστες. Έτσι, η παρέα του Check Around θα μεγαλώνει γρήγορα και σιγά-σιγά όλο και περισσότεροι χρήστες θα εμφανίζονται στην οθόνη μας, όπου και αν βρισκόμαστε. https://www.facebook.com/checkaround

ΈΤΣΙ ΠΟΥ ΛΕΣ ΓΙΑ ΤΑ ’80s

απ ό το ν δη μ ή τ ρη π ολ ι τάκ η

ShortCut

Μοιάζει στραγγαλισμένη από τα στερεότυπά της, ήταν όμως η τελευταία δεκαετία που έβλεπε μπροστά. Το έχω σκεφτεί να πεταχτώ κάνα δυο φορές να χαζέψω με την απόσταση του χρόνου τα διάφορα τοτέμ και φετίχ της εποχής –όλα σχεδόν απολύτως και βασανιστικά οικεία–, αλλά δεν έχω καταφέρει ακόμα να επισκεφτώ αυτήν τη μεγάλη έκθεση για τα ελληνικά ’80s. Η αλήθεια είναι ότι κάτι μου βάζει τρικλοποδιά και μ’ εμποδίζει να αναμετρηθώ με κάτι που αναπόφευκτα μοιάζει με ψυχαγωγικό μαυσωλείο για όλη την οικογένεια (να θυμούνται οι παλιοί και να απορούν οι νέοι), κάτι ανάμεσα σε αχανές θεματικό πάρκο και τρενάκι του τρόμου που στη διαδρομή πετάγονται ξαφνικά διάφοροι σκελετοί που γνώρισαν μεγάλες δόξες πριν από 30-35 χρόνια, μεταξύ της Αλλαγής και του «βρώμικου ’89» (πάντα μ’ άρεσε αυτός ο όρος, είχε ένα Κλιντ Ίστγουντ vibe). Το παίρνω προσωπικά το ζήτημα με τα ’80s, δεν με απασχολεί τόσο η αποτύπωσή τους στο κοινωνικό γίγνεσθαι αλλά πάνω μου. Προέρχομαι σαφώς από κει και από τότε. Υπάρχει ένας ολόκληρος κόσμος μέσα μου που δεν γνώρισε ποτέ κινητό και Ίντερνετ (άντε να το συλλάβουν αυτό οι φρέσκες γενιές, δεν χωνεύεται με τίποτα). Δεν έχει να κάνει καθόλου με νοσταλγία, απλώς αναγνωρίζει κανείς έναν τόπο καταγωγής πιο σημαντικό από αυτόν που μπορεί να υποδηλώνει το κάθε επίθετο. Μου είναι εντελώς αδύνατο να διανοηθώ ότι θα μπορούσα να έχω περάσει προεφηβεία και εφηβεία (τουτέστιν τα χρόνια μιας ατέλειωτης και αγωνιώδους προσμονής) σε άλλη δεκαετία, όπως μου φαίνεται ασύλληπτο να μην είχα περάσει παιδική ηλικία στα ’70s, σε προάστιο με αλάνες, ρέματα και άπλα και μετά σπίτι για φαγητό, σχολική ψιλομελέτη και «Μικρό σπίτι στο λιβάδι» στην τηλεόραση. Φαντάσου, δηλαδή, να ήμουν έφηβος στην πρώιμη Μεταπολίτευση και να έχω μπλέξει με τίποτα ταγάρια και κομματικές νεολαίες ή στα ’90s… χμμμ. Τώρα που τα σκέφτομαι, τα ’90s πέρασαν και ως μια αγρίως ξεχειλωμένη, παρατεταμένη εφηβεία (ή εφηβική καθήλωση, αν το εξετάσουμε παθολογικά), γι’ αυτό όμως μοιάζουν –αν και πολύ πιο fun– πιο θολά και ασήμαντα σε σχέση με τα ’80s, απ’ όπου νομίζω ότι θυμάμαι τα πάντα. Αυτό που έχει μείνει όμως δεν είναι τόσο οι παραστάσεις της εποχής, ούτε η φάση καφετέρια - ντίσκο - φροντιστήριο - βάτες - γκέτες και τα συναφή, αλλά μια μόνιμη εντύπωση, τα βράδια που γυρνούσα στο πατρικό με το τρόλεϊ, ότι υπάρχει μέλλον, μακρύ και αδήλωτο και γεμάτο συναρπαστικές εκπλήξεις και ανατροπές. Δεν ήταν μόνο ότι ήμουν εγώ έφηβος και έβλεπα μπροστά μου επτά ζωές και βάλε, ήταν και η τελευταία φουτουριστική εποχή πριν μηδενίσει το κοντέρ και τα πάρει όλα παραμάζωμα ο μεταμοντέρνος σχετικισμός και ξεκινήσει το γαϊτανάκι με τις πάσης φύσεως αναβιώσεις, ανακυκλώσεις, remake, remodel και reboot. Ποιος θα διοργάνωνε πανηγυρική έκθεση στα ’80s για τα ελληνικά ’50s; Ουδείς. Το παρελθόν ήταν τότε ένα άχαρο, γκρίζο και υποφωτισμένο σύμπαν, χωρίς νέον και φλούο αποχρώσεις, και μόνο κάποιος παραλυμένος από τη νοσταλγία θα δήλωνε ότι ήταν καλύτερα «τότε». Στα ’80s, παρά το μόνιμα ασταθές πολιτικό κλίμα και τους διάφορους πρόωρους τοκετούς που θα γεννούσαν τη διάδοχη κατάσταση της Μεταπολίτευσης, ήταν διάχυτη η εντύπωση μιας πορείας προς την ευημερία και την ανασυγκρότηση, χωρίς να εκκρεμούν λογαριασμοί, παρεξηγήσεις και συλλογικές αυταπάτες. Θα είχε ίσως πιο πολύ ενδιαφέρον μια αντίστοιχη έκθεση για τα ταμπού και τα τοτέμ των ’90s που άπτονται πολύ περισσότερο του τωρινού τέλματος, όχι μόνο ως γενεαλογία της Κρίσης ή ως σημείο απαρχής των δεινών που τραβάμε, και της απόλυτης αδυναμίας μας να συνεννοηθούμε και να βρούμε άκρη τόσο στα εύκολα όσο και στα δύσκολα. Πτωχαλαζόνες ως θριαμβευτές, αναξιοπρεπείς ως losers…

9.2.17 – lifo

13

Talk of the Town

UrbanLife

ΤΖΟΥΛΗ ΣΟΥΜΑ

α π ό τ ον δ ημήτ ρ η κυρ ια ζ η

Ηθοποιός Η Τζούλη παίζει στο έργο της Λένας Κιτσοπούλου Το πράσινό μου το φουστανάκι, που ανεβαίνει στο θέατρο Αλκμήνη, κάθε Δευτέρα και Τρίτη στις 21:30.

«Φτιαγμένα» αυτοκίνητα και κόντρες σε αυτοσχέδιες πίστες Μια επικίνδυνη ενασχόληση που παραμένει δημοφιλής σε μια μερίδα Αθηναίων.

Διενεργήθηκαν συνολικά 320 τροχονομικοί έλεγχοι οδηγών και οχημάτων και βεβαιώθηκαν 197 παραβάσεις που επισείουν διοικητικά πρόστιμα, εκ των οποίων οι 15 επιφέρουν και πρόσθετες ποινικές κυρώσεις. Οι παραβάσεις ήταν οι εξής: επικίνδυνοι ελιγμοί 11, οδήγηση για επίδειξη και εντυπωσιασμό 4, παραβίαση κόκκινου σηματοδότη 4, υπέρβαση ανώτατου ορίου ταχύτητας 1, μη χρήση ζώνης ασφαλείας 6, μη χρήση προστατευτικού κράνους 12, στέρηση άδειας οδήγησης 9, χρήση κινητού τηλεφώνου 17, στέρηση Δελτίου Τεχνικού Ελέγχου Οχήματος 3, ανασφάλιστα οχήματα 5 και λοιπές τροχαίες παραβάσεις 125. Επίσης, αφαιρέθηκαν 47 άδειες ικανότητας οδήγησης, 39 άδειες κυκλοφορίας και 26 πινακίδες κυκλοφορίας.

14 lifo – 9.2.17

Τα περισσότερα ραντεβού σε αυτές τις αυτοσχέδιες πίστες δεν γίνονται ευρέως γνωστά, πάρα μόνο σε έναν κλειστό κύκλο ανθρώπων που ασχολούνται σοβαρά με το άθλημα. Μετά από λίγες ώρες το διαλύουν ήρεμα και πηγαίνουν στο σπίτι τους. Αυτό δεν έγινε την προηγούμενη Τρίτη. Στις 11:30 το βράδυ, στη διασταύρωση Ποσειδώνος και Βασιλέως Κωνσταντίνου, είχαν μαζευτεί γύρω στα 300 άτομα «για να θυμηθούμε τα παλιά meet...», όπως έγραφε το δημόσιο event στο Facebook. Ίσως επειδή το κάλεσμα έγινε τόσο δημόσια, η αστυνομία επενέβη άμεσα για να διαλύσει το πλήθος, όμως τα πράγματα δεν πήγαν όπως θα περίμενε κανείς. Οι συγκεντρωμένοι τα έβαλαν με τη διμοιρία των ΜΑΤ που εμφανίστηκε, χρησιμοποιώντας πέτρες, φωτοβολίδες, ξηλωμένα φρεάτια κ.ά. Μετά το τέλος της επιχείρησης δύο αστυνομικοί μεταφέρθηκαν στο νοσοκομείο, πραγματοποιήθηκαν 30 συλλήψεις, ενώ το ρεύμα προς τη Βάρκιζα έκλεισε για κάποιο διάστημα, ώστε να καθαριστεί από τις πέτρες. Στο ίδιο σημείο, στην αυτοσχέδια πίστα του Ribas δηλαδή, είχε χάσει τη ζωή του ένας μοτοσικλετιστής τον Αύγουστο του 2015, όταν μετά από κόντρα έχασε τον έλεγχο της μηχανής του και προσέκρουσε σε κολόνα της ΔΕΗ. Τι οδηγεί νεαρούς, κατά βάση, άνδρες να ριψοκινδυνεύουν με αυτό τον τρόπο σε παρόμοιες αυτοσχέδιες πίστες, όπως αυτή στη Βουλιαγμένης στο ύψος της Γλυφάδας, στους δρόμους γύρω από το ΣΕΦ, στη λεωφόρο Κύμης, στα Λιμανάκια στη Βουλιαγμένη, στη λεωφόρο Σχιστού και αλλού; Στη βάση της κουλτούρας –που η σειρά ταινιών The fast and the furious έχει κάνει διάσημη σε ένα ευρύ κοινό– δεν υπάρχει κάτι μεμπτό. Δεν αποτελεί έγκλημα να θες να βελτιώσεις το αμάξι σου ή να σου αρέσει η ταχύτητα. Ρώτησα τον Λουκά Μέξη, συγγραφέα, διαφημιστή και οδηγό σε αγώνες αυτοκινήτων να μου πει την άποψή του για το θέμα. «Θα ήταν άδικο να βγάλω τον εαυτό μου απ’ έξω, ιδίως όταν ξέρω ότι, πιτσιρικάς, συμμετείχα σε αυτό που με εξοργίζει σήμερα. Όταν είσαι 20, νομίζεις ότι οι αυτοσχέδιες κόντρες είναι επικές, όταν αρχίσεις να οδηγείς πραγματικά, βλέπεις τι είναι: ανούσιες, αναίτιες και επικίνδυνες. Μεγαλώνοντας, μαθαίνεις να οδηγείς αληθινά, είτε σε track days (που είναι αμέτρητα, για όλα τα γούστα), είτε σε ράλι ιστορικών και μη οχημάτων, σε πίστα motocross... Στην Ελλάδα μπορείς να οδηγήσεις πραγματικά στο όριο, ξέροντας ότι είναι ελεγχόμενες οι συνθήκες. Οτιδήποτε άλλο απλώς με εκνευρίζει όσο και ο τύπος που καβαλάει μηχανή με το παιδί του, χωρίς να φοράει κράνος κανείς από τους δύο». Από τη μεριά της, η Βασιλική Δανέλλη-Μυλωνά, πρόεδρος του Ινστιτούτου Οδικής Ασφάλειας (ΙΟΑΣ) «Πάνος Μυλωνάς», μου είπε: «Δεν είναι τυχαίο πως, πανευρωπαϊκά, 3.800 νέοι άνθρωποι χάνονται κάθε χρόνο στους δρόμους, κάνοντας τις τροχαίες συγκρούσεις την κύρια αιτία θανάτου για πολίτες 18-24 ετών. Στην Ελλάδα γνωρίζουμε πως το πρόβλημα πηγάζει και από το σοβαρό έλλειμμα παιδείας στην οδική ασφάλεια. Η συμμετοχή σε κόντρες σχετίζεται αρκετά συχνά με ένα ευρύτερο προφίλ παραβατικότητας και ρίσκου ορισμένων νέων. Σε αυτές τις περιπτώσεις, όπως έχουμε διαπιστώσει μέσα από τα Σεμινάρια ΕΡΜΗΣ για νεαρούς παραβάτες και κρατούμενους –που το ΙΟΑΣ ανέπτυξε και πλέον υλοποιεί σε συνεργασία με το υπουργείο Δικαιοσύνης, Διαφάνειας και Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων–, η συστηματική ευαισθητοποίηση, η βιωματική εκπαίδευση αλλά και η ανταλλαγή απόψεων με τους νέους ανθρώπους για θέματα ασφάλειας και προστασίας της ζωής αποτελούν μονόδρομο για την πολιτεία, εάν θέλουμε να ελπίζουμε στη δημιουργία υπεύθυνων οδηγών και υπεύθυνων πολιτών».

ΛΑΜΠΡΙΝΉ

από τον δημήτρη κυριαζή

επεισοδιακή νύχτα

q Το ιδιαίτερο χαρακτηριστικό της είναι η τεράστια, υπέροχη πλατεία της. Νομίζω, μάλιστα, πως είναι η μεγαλύτερη πλατεία της Αθήνας. Είναι ένας πολύ ωραίος χώρος, για όλες τις ηλικίες. Καθένας μπορεί να περάσει πολύ όμορφα. Τα παιδιά μπορούν να παίξουν στην παιδική χαρά και στο γήπεδο μπάσκετ, να κάνουν ρόλερ, σκέιτ, ποδήλατο, ενώ οι μεγαλύτεροι μπορούν να καθίσουν στις καφετέριες, να κάνουν βόλτες ή να ρομαντζάρουν στα παγκάκια. Είναι μια όαση σε μια γειτονιά που ουσιαστικά βρίσκεται στο κέντρο της Αθήνας. q Η αγορά στη Λαμπρινή είναι μεγάλη και εξαιρετική. Υπάρχουν υπέροχα μαγαζιά για φρούτα, λαχανικά, φρέσκα ψάρια, όπως αυτό του κυρίου Στάθη στην Ιαλέμου, υπέροχα καφέ και μπαράκια. Δυο μέρη όπου συχνάζω, που με χαλαρώνουν, αλλά ταυτόχρονα με κρατούν σε φόρμα, είναι το εξαιρετικό παράρτημα του Εθνικού Ωδείου Άνω Πατησίων στην οδό Σιβόρων, όπου κάνω μαθήματα φωνητικής, και το γυμναστήριο Corpus. Μετά απ’ αυτά επιβάλλεται μια βόλτα από τον «Τζίτζικα και μέρμηγκα» για τους νοστιμότατους και λαχταριστούς μεζέδες του. q Η Λαμπρινή είναι μια γειτονιά που έχει πάρα πολλούς κήπους, πάρα πολλές μονοκατοικίες, διώροφα και τριώροφα σπίτια, που ακόμα θυμίζει το ’60, το ’70, ακόμα και το ’80. Έχουν γίνει, βέβαια, πολλές πολυκατοικίες, παρ’ όλα αυτά κρατάει ακόμα το χρώμα και την ατμόσφαιρα των παλιών δεκαετιών.

Πατήματα, πατιλίκια, χωσίματα, γρήγοροι με Ιταλούς ή Γερμανούς, ντριφτάδες... Ένα μικρό μόνο μέρος του λεξιλογίου της κουλτούρας των «πειραγμένων» αυτοκινήτων και των φανατικών οπαδών τους που συγκεντρώνονται αργά το βράδυ σε συγκεκριμένα σημεία της Αθήνας ανά τακτά χρονικά διαστήματα και επιδίδονται σε επιδείξεις και κόντρες.

Hγειτονιάμου

✍ Μια

q Μένω στη Λαμπρινή, ανάμεσα στην πλατεία Παπαδιαμάντη και το Γαλάτσι. Το μεγαλύτερο μέρος της ζωής μου το έχω ζήσει εδώ. Εδώ γεννήθηκα, το σπίτι είναι το πατρικό της μαμάς μου. Με εξαίρεση δύο μικρά διαλείμματα, που έμεινα στην Κυψέλη και στον Λόφο του Στρέφη, δεν έχω φύγει ποτέ από τη Λαμπρινή.

q Επειδή σε αυτήν τη γειτονιά ζω τα περισσότερα χρόνια της ζωής μου, έχουν συμβεί πολλές ιστορίες, για καλή μου τύχη αστείες κι ευτυχώς όχι άσχημες ή περίεργες. Με τη Λαμπρινή με συνδέουν πάρα πολλά γεγονότα, γιατί τα βιώματά μου, οι καλές ή οι κακές στιγμές της ζωής μου, συνέβησαν σε σημεία αυτής της γειτονιάς. Αν μπορώ να ξεχωρίσω κάτι, είναι τα παιχνίδια που έκανα μικρή με τα άλλα παιδιά της γειτονιάς, γιατί είμαι από τις τυχερές γενιές, που έχουν παίξει στην πλατεία και στον δρόμο. Και ήταν μεγάλη η συγκίνηση που ένιωθα όταν, βγάζοντας βόλτα το αγαπημένο μου βαφτιστήρι, του έδειχνα την παιδική χαρά, το σιντριβάνι, την πλατεία, τους δρόμους, το παλιό μου σχολείο, όλες αυτές τις γωνιές που αγάπησα εγώ. q Το θέμα είναι να μπορούμε να ζούμε όσο καλύτερα γίνεται τη ζωή μας, όπως λέει και η ηρωίδα του έργου της Λένας Κιτσοπούλου που υποδύομαι. Πρέπει να χαιρόμαστε την κάθε στιγμή στην καθημερινότητά μας, το πιο απλό πράγμα: να διαβάζουμε το σύνθημα στον δρόμο και να προχωράμε, να παίρνουμε το παγωτό μας από τον ψιλικατζή και να συνεχίζουμε, να χαζεύουμε το περιστέρι που παλεύει να γραπώσει το ψιχουλάκι του. Μπορεί να περπατάμε ώρες, μέρες ολόκληρες και να μη συμβαίνει τίποτα κι αυτό τελικά να είναι πάρα, μα πάρα πολύ καλό. q Συνδυάζω μουσικά τη Λαμπρινή με το τραγούδι «These boots are made for walkin’», που ερμηνεύει η Νάνσι Σινάτρα, γιατί όλα γίνονται πολύ γρήγορα και με τα πόδια, μπορείς να κάνεις υπέροχους περιπάτους, μπορείς να έχεις πρόσβαση στα πάντα.

9.2.17 – lifo

15

16 lifo – 9.2.17

ΓΙ' ΑΥΤΌ ΈΓΙΝΕ ΣΚΌΝΗ

ΔΕΝ ΠΑΡΑΧΏΡΗΣΕ ΤΊΠΟΤΑ,

Ο ΔΟΝ ΖΟΥΆΝ

‰„ ΣΥΝΕΝΤΕΥΞΗ

È

ΑΠΌ ΤΗ ΜΑΤΟΥΛΑ ΚΟΥΣΤΕΝΗ

Ο ΧΑΡΗΣ ΦΡΑΓΚΟΥΛΗΣ, ΠΟΥ ΔΙΝΕΙ ΜΙΑ ΑΞΙΟΣΗΜΕΙΩΤΗ ΕΡΜΗΝΕΙΑ ΣΤΟΝ «ΔΟΝ ΖΟΥΑΝ» ΤΟΥ ΜΙΧΑΗΛ ΜΑΡΜΑΡΙΝΟΥ, ΜΙΛΑ ΣΤΗ LIFO ΓΙ’ ΑΥΤΟ ΤΟΝ ΑΤΙΘΑΣΟ ΧΑΡΑΚΤΗΡΑ, ΤΟΝ ΕΡΩΤΑ, ΤΗΝ ΥΠΟΚΡΙΣΙΑ ΚΑΙ ΤΗ ΣΗΜΑΣΙΑ ΤΟΥ ΝΑ ΕΧΕΙΣ ΔΙΚΟ ΣΟΥ ΡΥΘΜΟ ΣΤΗ ΖΩΗ.

Α

γαπά τον Ντράγιερ και τον Ταρκόφσκι, παίζει τρομπέτα, συχνάζει στο ίδιο μπαρ κάθε βράδυ, δεν καπνίζει, δεν έχει υπολογιστή, δεν έχει ανοίξει λογαριασμούς με τα social media, γράφει ποιήματα για τα οποία δεν ντρέπεται, κουβαλά ένα «αρχαίο σαπιοτηλέφωνο» –όπως το αποκαλεί– στο οποίο σπανίως τον βρίσκεις, ονειρεύεται πότε θα παίξει με τον Βασίλη Παπαβασιλείου, είναι επαγγελματίας μποξέρ και άρρωστος Πανιώνιος. Η μητέρα του ήταν πάντα μια γυναίκα χειμαρρώδης και γκροτέσκ. Ο μπαμπάς του ένας άνθρωπος που δε ν εκφράζεται εύκολα. Ο Χάρης Φραγκούλης, στα 31 του χρόνια, διαπιστώνει πως οι δύο αυτές αντιφατικές πλευρές παλεύουν μέσα του ασταμάτητα. Ο ηθοποιός που διάλεξε ο Μιχαήλ Μαρμαρινός για να υποδυθεί τον Δον Ζουάν στη φετινή του παράσταση στη Στέγη του Ιδρύματος Ωνάση είναι ένα χαρισματικό πλάσμα που ξεχειλίζει από ταλέντο, ευαισθησία, τρυφερότητα και δύναμη. Για να μπει στο κοστούμι του Δον Ζουάν, αναζήτησε εκείνη την εύθραυστη ισορροπία του, κοίταξε στον καθρέφτη να βρει τα κοινά τους στοιχεία, βοηθήθηκε πολύ από τον Μιχαήλ Μαρμαρινό, πέρασε στιγμές βυθισμένος στην ατελείωτη βιβλιογραφία που έχει αφήσει παρακαταθήκη ο μολιερικός πρωταγωνιστής. Ξέρει καλά πώς είναι οι ατίθασοι, ορμητικοί ήρωες. Ο ίδιος δοκιμάστηκε από μια οργιώδη εφηβεία που τον έφερνε κάθε τόσο αντιμέτωπο με όρια, οικογένεια, κανόνες και προσπάθειες πειθαρχίας. Φρένο σε αυτή την εξαντλητική κούρσα έβαλε η απόφασή του να παρακολουθήσει ένα θεατρικό εργαστήρι. Στα 23 του, πριν καλά καλά τελειώσει τις σπουδές του, βρέθηκε μέσα σε μια νύχτα στο πατάρι του Απλού Θεάτρου να ερμηνεύει πλάι στον «Επιστάτη» Δημήτρη Καταλειφό ένα έξοχο κείμενο του Χάρολντ Πίντερ. Στα επτά χρόνια που μεσολάβησαν από τότε φόρεσε για ένα χρόνο τον σταυρό του Βραβείου Χορν για την ερμηνεία του στο Όταν έκλαψε ο Νίτσε του Ίρβιν Γιάλομ, σε σκηνοθεσία Ακύλλα Καραζήση και Νίκου Χατζόπουλου, αφηγήθηκε με την ομάδα του Kursk την ιστορία του αγαθού στρατιώτη Βόιτσεκ, σκηνοθέτησε το έργο Ο Άρντεν πρέπει να πεθάνει που πρωτοπαρουσίασε στο Φεστιβάλ Αθηνών, έγινε ο Αίαντας στην παράσταση της Σύλβιας Λιούλιου, μέλος μιας άτυπης ομάδας με την οποία ο Νίκος Μαστοράκης μεγαλουργεί στο Εθνικό και στο Θέατρο Τέχνης (Μεφίστο, Τα παιδιά του Ηλίου, Η επανένωση της Βόρειας με τη Νότια Κορέα). Ασταμάτητος καθώς είναι τα τελευταία χρόνια, αυτή την περίοδο ετοιμάζεται να σκηνοθετήσει για την ομάδα του τη νουβέλα Λεντς του Γκέοργκ Μπίχνερ (ανεβαίνει στο Bios τον Απρίλιο) και κάνει τις πρώτες πρόβες με τον Νίκο Καραθάνο για την Οπερέττα του Βίτολντ Γκομπρόβιτς, όπου θα υποδυθεί το αντίθετο του Δον Ζουάν, έναν δειλό κόμη.

φωτογραφικη συνθεση με φωτογραφιεσ του ανδρεα σιμοπουλου

9.2.17 – lifo

17

ΣΥΝΕΝΤΕΥΞΗ

Ζητούμενό μου είναι η παιδική καύλα και όχι η ασφάλεια. Θέλω να καταλάβω ότι αυτό που με βάζει κάποιος να κάνω προέρχεται από κάτι δικό του, βαθύ και όχι από κάτι παραχωρημένο. Δεν αντέχω να σκεφτώ ότι το κίνητρο μπορεί να είναι να «αρέσει» ή να «μαζέψει κόσμο» ή να «μοιάσει με κάτι».

18 lifo – 9.2.17

— Τον συμπαθείς τον Δον Ζουάν; Για να συμπαθήσω κάποιον, θα πρέπει να είναι στα μέτρα μου. Αυτός δεν είναι. Είναι σαν να με ρωτάς αν συμπαθώ τον Χριστό. Είναι μέγεθος τεράστιο. Με έναν τρόπο, από αυτά που έχω παίξει, το πιο κοντινό του είναι ο Αίαντας. Δεν είναι τυχαίο που αυτοί οι ρόλοι πεθαίνουν, εξαϋλώνονται – αφού δεν ανήκουν εδώ. Ποτέ δεν τον προσέγγισα από την πλευρά της συμπεριφοράς. Πιο πολύ προσπάθησα να καταλάβω τον χτύπο της καρδιάς του, παρά πώς περπατούσε. Ήθελα να ακούσω τον παλμό του.

— Την ψυχή του την αποκρυπτογράφησες; Σίγουρα συναντήθηκα μαζί της, κυρίως στα κομμάτια που αναγνώρισα τον εαυτό μου. Από κει πιάστηκα. Τα κομμάτια αυτά αποτελούν την προβληματική άπειρων ανθρώπων. Δεν το διαχωρίζω σε ανδρική και γυναικεία συμπεριφορά, παρόλο που ο Δον Ζουάν, ως ανδρικό σύμβολο, έχει περάσει στην Ιστορία. Δεν ήθελα να δω τη δύναμή του, ήθελα να αγγίξω την αδυναμία του.

— Γιατί για κάποιους άνδρες είναι ήρωας ένα τέτοιο κτήνος; Γιατί είναι το αρχέτυπο του ανδρός που φεύγει. Ο άνδρας είναι αυτός που φεύγει, που αγαπά την περιπέτεια, που δεν σταματά να ταξιδεύει, που δεν αντέχει τη μονογαμία. Υπάρχει κάτι φυσικό σε αυτό. Εννοώ ότι εκ των πραγμάτων η γυναίκα, που φέρει μέσα της τη ζωή, δυσκολότερα αποχωρεί. Δεν μπορούν να σκέφτονται το ίδιο ένας άνθρωπος που έχει ένα ωάριο κι ένας που σκορπά τα χιλιάδες σπερματοζωάριά του δεξιά κι αριστερά. Ωστόσο, αν ξεφύγει κανείς από τον συμβολισμό, η προβληματική για τα δύο φύλα είναι κοινή.

— Σε όλη αυτήν τη διαδρομή απιστίας υπάρχει κάτι στο οποίο παραμένει πιστός; Στον εαυτό του, στη φύση του, στην επιθυμία του. Αυτό που τον κάνει τέρας είναι η απολυτότητά του και το γεγονός ότι προδίδει τις υποσχέσεις που δίνει. Για μένα υπάρχει μια σαφής διάθεση εκδίκησης και μια βαθιά σύνδεση με αυτό που εννοούμε πίστη. Θέλει να εκδικηθεί τον Θεό που δεν του κάνει το χατίρι να του εμφανιστεί. Αφού δεν μπορεί ο Θεός να είναι δίκαιος, γιατί να είναι εκείνος; Θέλει να φερθεί με υποκρισία γιατί την έχει εισπράξει. Για παράδειγμα, όταν αποπλανά τη «λογοδοσμένη» Σαρλότ, ποιος είναι ο εγκληματίας; Ο Δον Ζουάν που τη λούζει με ψεύτικες υποσχέσεις ή εκείνη που είναι ερωτευμένη με τον Πιερό και παραδίδεται στον Δον Ζουάν μέσα σε ένα λεπτό; Γιατί είναι το δικό της «έγκλημα» μικρότερο από το δικό του; Αυτή είναι η υποκρισία που θέλει ο Δον Ζουάν να μας τρίψει στα μούτρα.

— Τον αντέχεις έναν ήρωα που δεν έχει ίχνος καλοσύνης; Κι όμως, έχει, δίνει χρήματα σε φτωχούς που συναντά, σώζει ανθρώπους με κίνδυνο της ζωής του, μαθαίνει τη ζωή στον Σγαναρέλ, ξυπνάει αισθήματα πρωτόγνωρα στις γυναίκες. Απλώς, ό,τι και να κάνει, δεν θα μας φτάνει. Διότι ο θεατής έχει ανάγκη από μια συνέπεια, από ένα βόλεμα. Δεν μπορεί να ζήσει με τη ρωγμή που δημιουργεί ο Δον Ζουάν. Αυτός είναι η ασυνέπειά μας.

— Εσύ έχεις ανάγκη από τέτοιο βόλεμα στη ζωή; Δεν υπάρχει άνθρωπος που να μη θέλει να τοποθετεί τα πράγματα σε μια σειρά. Το ότι ζούμε σε μια οργανωμένη κοινωνία από μόνο του σημαίνει μια σύμβαση. Το να συνδεθείς με το χάος δεν αντέχεται. Υπάρχουν πολλοί που δεν θέλουν να τους ξυπνάς τη συνείδηση, που απεχθάνονται να μπαίνουν σε κόπο, που ζουν

μόνο για την ανακούφιση. Ο Δον Ζουάν αυτό κάνει, τους βάζει την αμφιβολία, που από μόνη της είναι μια σοβαρή πηγή άγχους και πόνου.

— Αναγνωρίζεις τον Δον Ζουάν σε κάποιους σήμερα; Σε ποιους να τον βρω; Στους πολιτικούς; Στον Τσίπρα; Ο Δον Ζουάν δεν ήθελε κανέναν. Αυτοί τα θέλουν όλα και για να τα κατακτήσουν έχουν ξεπουλήσει τα πάντα. Εκείνος δεν παραχώρησε τίποτα, γι’ αυτό έγινε σκόνη.

— Υπάρχει μια στιγμή στην παράσταση που φωνάζεις: «Η υποκρισία είναι μόδα». Ο Δον Ζουάν είναι ο καθρέφτης της δειλίας μας, αυτό που δεν μπορούμε να κάνουμε. Στη ζωή μας δεν έχουν πολλοί τη γενναιοδωρία να πουν: «Μπράβο, ρε μάγκα, αυτό που δεν μπορώ να κάνω εγώ, εσύ το καταφέρνεις». Προτιμάμε να σκοτώνουμε τον ικανό για να μη βλέπουμε την ανημπόρια μας. Είναι σαν τα ζευγάρια που λέει ο ένας στον άλλο: «Μη με απατήσεις, γιατί είναι ανήθικο». Ενώ στην πραγματικότητα εννοεί «μην το κάνεις, γιατί δεν θα το αντέξω». Η ενοχή είναι η καλύτερη συνταγή σε ό,τι δεν αντέχουμε. Η καταπίεση, οι μεθοδεύσεις και η κατάθλιψη είναι συχνά αποστήματα ηθικής.

— Ποιο είναι το ιδανικό για σένα: να μην μπορούν να σου αντισταθούν ή να μην μπορείς εσύ να αντισταθείς σε κάτι; Δεν μου λέει κάτι να μην μπορεί να μου αντισταθεί κάποιος. Δεν μου αρέσει η ευκολία της κατάκτησης. Το βρίσκω έως και χυδαίο. Μόνο η διεκδίκηση είναι το ζητούμενο. Και χωρίς καν να τα καταφέρνω πάντα.

— Μα, δεν μπορείς να πηγαίνεις πάντα στην πηγή και να μην πίνεις νερό. Η πηγή είναι το να ζεις. Άλλωστε, πότε στην πραγματικότητα κατακτάς κάτι στα σίγουρα; Σχεδόν ποτέ. Εγώ με τον Δον Ζουάν νομίζεις κατέκτησα τίποτα; Είμαι στη σκηνή, προσπαθώ κι αποτυγχάνω συνέχεια. Ποτέ μου δεν έχω νιώσει την πληρότητα του «ναι, το έκανες τέλεια». Ξέρω ότι κάτι συνέβη πολύ ή λίγο, αλλά το απόλυτο δεν το εισέπραξα ποτέ.

— Στα χέρια ενός σημαντικού σκηνοθέτη πολλαπλασιάζεται η ασφάλεια που νιώθεις στη σκηνή; Ζητούμενό μου είναι η παιδική καύλα και όχι η ασφάλεια. Θέλω να καταλάβω ότι αυτό που με βάζει κάποιος να κάνω προέρχεται από κάτι δικό του, βαθύ και όχι από κάτι παραχωρημένο. Δεν αντέχω να σκεφτώ ότι το κίνητρο μπορεί να είναι να «αρέσει» ή να «μαζέψει κόσμο» ή να «μοιάσει με κάτι». Η εμπιστοσύνη επίσης με τροφοδοτεί. Θέλω να γίνομαι αλοιφή στα χέρια κάποιου. Ίσως αυτό μου έχει μείνει από τον αθλητισμό.

— Συνεχίζεις το μποξ, να υποθέσω; Φυσικά. Ο Μιχαήλ στις πρόβες έπαθε κρίση πανικού γιατί έσκασα μύτη μετά από αγώνα, δαρμένος, με το μισό πρόσωπο μελανιασμένο. Μετά το ξανασκέφτηκε και μου είπε: «Τι να πω, ο Δον Ζουάν είναι αυτός, μπορεί και να έχει φάει ξύλο». Βεβαίως, όταν έχω παραστάσεις αποφεύγω να κατεβαίνω σε αγώνες.

— Ποιο κομμάτι σου τροφοδοτεί αυτή η επαγγελματική ενασχόληση με το μποξ; Το κάνω από παιδάκι, έχω μια ψυχική σύνδεση με αυτό το άθλημα. Με πειθαρχεί, μου χαρίζει καλή φυσική κατάσταση, με βοηθάει να «μετρήσω» τον άλλον και να προϋπολογίσω τις αντιδράσεις του. Είναι ένα είδος θεάτρου κι αυτό. Οι δυο ασχολίες μου συνομιλούν διαρκώς μεταξύ τους.

— Δεν φοβάσαι καθόλου; Φοβάμαι συνέχεια, όχι ότι θα μου συμβεί κάτι όμως. Γενικά δεν

είμαι ένας άνετος τύπος. Το μποξ και το θέατρο είναι οι ασκήσεις θάρρους μου. Δεν ξέρω πώς αλλιώς να με βοηθήσω. Κάνω δύο από τα πιο τρομακτικά πράγματα που μπορεί να επιχειρήσει κανείς: ανεβαίνω στο ρινγκ και στη σκηνή. Όταν πατάω το πόδι μου και στα δύο, είμαι πάρα πολύ ψύχραιμα τρομοκρατημένος. Αλλά ποτέ δεν πάω για να χάσω. «Πάμε να τους διαλύσουμε. Πόλεμος και αγάπη μαζί».

— Τη θέση του αντίπαλου μποξέρ στο θέατρο ποιος την παίρνει; Ο αντίπαλος είναι μια πρόφαση. Στην πραγματικότητα, με τον εαυτό μου παλεύω και στα δύο. Και ξέρεις, δεν είναι ο κόσμος που με τρομοκρατεί. Νιώθω το ίδιο ευάλωτος και στις πρόβες. Δεν με βασανίζει η έκθεση αλλά το μέσα μου. Οι πηγές από τις οποίες αντλώ δύναμη μέχρι που γίνομαι ατρόμητος είναι οι άνθρωποι που αγαπώ. Στον Δον Ζουάν, για παράδειγμα, πέρα από τον Μιχαήλ και το κείμενο, ξέρεις ποια είναι η αληθινή δύναμή μου; Ο σπουδαίος Γιάννος Περλέγκας. Παίζω για εκείνον. Για μένα οι άνθρωποι είναι που κάνουν τις παραστάσεις. Αν αυτήν τη στιγμή με ρωτούσες «θέλεις να παίξεις όλους τους ρόλους του Σαίξπηρ ή ένα άγνωστο κείμενο μαζί με τον Ακύλλα Καραζήση», θα σου απαντούσα το δεύτερο. Χωρίς δεύτερη κουβέντα.

— Γιατί δεν έχεις Facebook; Σίγουρα όχι από άποψη ή ιδεολογία. Ίσως γιατί η επικαιρότητα κλέβει πράγματα από την ποίησή μου και μου γαμεί τη διαχείριση χρόνου. Δεν είναι ουτοπικό να κρατάς τον προσωπικό σου ρυθμό, να αποφεύγεις το περιρρέον, να διαβάζεις λογοτεχνία, να μη συγχρωτίζεσαι με τα πράγματα για να προστατευτείς. Ουτοπικό είναι να βλέπεις Ταρκόφσκι και να τον θεωρείς αργό, επειδή έχουμε καταντήσει νευρωτικοί.

— Μικρός πώς ήσουν; Άτακτος. Διωγμένος από σχολεία, τσακωνόμουν συνέχεια, πήγαινα γήπεδο (κι ακόμα πάω), δεν είχα καμία επαφή με βιβλία, θέατρα και πολιτισμό. Μάτωνα τα γόνατά μου στις μπάλες και στο ξύλο. Είχα κόκκινα μαλλιά και σκουλαρίκια, καβαλούσα ένα δίχρονο DD και σε όποιο πάρτι με έβγαζε ο δρόμος. Είχα μια ένταση και δύναμη που με έσερναν από τη μύτη. Διάβασα μόνο μια χρονιά και πέρασα στο πανεπιστήμιο, στο Βιολογικό. Αν μου έλεγες σήμερα ότι θα είχες απέναντί σου έναν οικογενειάρχη βιολόγο, μάλλον θα με έπιανε ασφυξία.

— Πότε κόπασε η θύελλα; Όταν μπήκα στο πανεπιστήμιο. Όταν πήγα, δε, στο θεατρικό εργαστήρι, είπα: «Eγώ ανήκω εδώ». Κατάλαβα ότι επιτέλους βρήκα μια συγγένεια, κάτι με το οποίο ήθελα να συνδεθώ. Όταν μου πρότεινε τον πρώτο μου ρόλο ο Καταλειφός, δεν είχα συνείδηση τι συνέβαινε. Για χρόνια πήγαινα στο θέατρο με κάτι χουλιγκανίστικο. Μέχρι που στη ζωή μου εμφανίστηκε ο Λευτέρης Βογιατζής κι έγινε μετατροπή της ενέργειάς μου. Έπειτα ήρθε ο Ακύλλας Καραζήσης, ο Νίκος Μαστοράκης, ο Νίκος Τριανταφυλλίδης με τους Αισθηματίες, η ταινία με τον Νίκο Παναγιωτόπουλο που δεν προλάβαμε ποτέ να ολοκληρώσουμε. Είναι οι άνθρωποι που μου έδειξαν τι σημαίνει δύναμη μέσα από την ποίηση. Η ενέργεια πρέπει να μετατρέπεται και να αλλάζει μορφή όσο περνάνε τα χρόνια. Στα 16, αν είσαι χούλιγκαν, είσαι σωστός, στα 25 είσαι μαλάκας, στα 40 φαιδρός. Στον έρωτα ισχύει το ίδιο. Στα 25 μπορείς να κάνεις φλερτ και να λες εξυπνάδες. Αν το κάνεις στα 60, είσαι γραφικός. ¶

ΙNFO «Δον Ζουάν» Στέγη του Ιδρύματος Ωνάση (Κεντρική Σκηνή) Λεωφ. Συγγρού 107 Έως 19/2 www.sgt.gr

#deiksepoioseisai

Τ

ον Σεπτέμβριο του 2014, εν μέσω αυτού που κανείς θα ονόμαζε «λαμπρή» καριέρα, έχασα τη δουλειά μου ως στέλεχος επιχειρήσεων στον

χώρο των τροφίμων. Η πρώτη κίνηση μετά τον αρχικό πανικό ήταν να κάνω μια σύνδεση κινητής τηλεφωνίας, κάτι που ποτέ μέχρι τότε δεν με είχε απασχολήσει, μια και είχα πάντα εταιρικό τηλέφωνο. Ακολούθησαν διάφορες φάσεις, από το απαραίτητο κοίταγμα στο ταβάνι μέχρι διάφορες αποτυχημένες προσπάθειες να ξαναμπώ άμεσα σε μια δουλειά, για την οποία ήμουν «over qualified». Κάπως έτσι, και πιο πολύ υποσυνείδητα, κατάλαβα ότι χρειάζονταν μεγάλες αλλαγές που θέλουν χρόνο και «out of the box» σκέψη. Μετά από έναν χρόνο, αποφάσισα να κάνω ένα μεγάλο ταξίδι μόνος κι όταν γύρισα, τα πράγματα φάνηκαν να ξεκαθαρίζουν. Θα έκανα μια καντίνα έξω από τα ελληνικά, συνήθη πρότυπα του «βρόμικου», με υγιεινό φαγητό! Εμπνευσμένος από την ταινία Chef, είχα ονειρευτεί ότι το φορτηγό μου, η μετέπειτα «Κατίνα», θα άλλαζε πόστο σύμφωνα με τη ζήτηση του κοινού αλλά και τα κέφια μου(!) και θα ενημέρωνε για τη θέση του αλλά και τα σπέσιαλ της ημέρας μέσα από τα κοινωνικά δίκτυα. Έτσι, τον Γενάρη του 2015 ξεκίνησε τη λειτουργία του το Food Truck και, φυσικά, προτού σερβίρουμε τον πρώτο μας ποντιακό γκεζλεμέ, το ανατολίτικο σνακ που έγινε ο ακρογωνιαίος λίθος της κουζίνας μας, είχαμε ήδη μια σελίδα με πάνω από 100 ακόλουθους στο Facebook. Η εταιρική ταυτότητα –παλιά μου τέχνη κόσκινο!– σχεδιάστηκε από τη Σέρβα καλλιτέχνιδα Valentina Milosevic μέσα από το Messenger! Με το που μπήκε και το τελευταίο αυτοκόλλητο, έκανα κάτι που στο μέλλον θα γινόταν καθημερινότητα: έβγαλα μία φωτογραφία κι έφτιαξα ένα event στη σελίδα μας στο Facebook, ανακοινώνοντας τα εγκαίνιά μας. Σύντομα, η φήμη του Food Truck εξαπλώθηκε και

FOOD TRUCK

Ο ΓΙΏΡΓΟΣ ΓΛΗΝΌΣ ΤΟΛΜΆΕΙ ΚΑΙ ΔΕΊΧΝΕΙ ΠΟΙΟΣ ΕΊΝΑΙ

Από πρώην στέλεχος επιχειρήσεων, ιδιοκτήτης της πρώτης καντίνας με ποιοτικό φαγητό.

τύχαμε μεγάλης προβολής τόσο από τα παραδοσιακά μέσα όσο και από τα posts και τα check-ins που κάναμε: πού είμαστε, πού θα είμαστε τις επόμενες μέρες και φωτογραφίες του φορτηγού και των φαγητών μας, οι οποίες άρχισαν να γίνονται viral. Τότε ανακάλυψα και κάτι ακόμα που μπορούσαμε εύκολα να προσφέρουμε στους πελάτες μας και να τους κάνουμε ακόμα πιο χαρούμενους: εκείνο το διάστημα δεν είχαν όλοι πολλά data στις συνδέσεις τους κι έψαχναν WiFi για επικοινωνία, φωτογραφίες, check-in κ.λπ. Οπότε, εγώ έκανα το εξής απλό: το κινητό μου έγινε hot spot με όνομα δικτύου «Food Truck» και password «cooking 123». Η κίνηση αυτή έφερε πολλαπλάσια posts και πολλές φορές σχεδόν ζωντανή αναμετάδοση του φαγητού που ετοιμάζαμε, όπου πηγαίναμε. Έτσι, από τα 100 likes βρεθήκαμε σε έναν μήνα στα 3.000 και μετά από τρεις μήνες, στα 15.000! Σήμερα, δύο χρόνια αργότερα, ο κόσμος δεν ψάχνει τόσο απεγνωσμένα το free WiFi αλλά το φορτηγό μας κι έρχεται πολλές φορές από μακριά μόνο και μόνο για να μας δοκιμάσει. Τώρα θέλουμε να εγκαταστήσουμε στο Food Truck μια webcam για να βλέπει ο κόσμος ζωντανά την κουζίνα μας, το σημείο όπου βρισκόμαστε αλλά και τον καιρό!

9.2.17 – lifo

19

CITY LIFE

20 lifo – 9.2.17

ΣΕ ΈΝΑ ΜΥΣΤΙΚΌ EVENT ΣΤΗΝ ΠΛΑΤΕΊΑ

ΚΑΡΑΪΣΚΆΚΗ ΜΕ DRAG SHOW, ΚΛΑΡΊΝΑΚΑΙ 250 ΝΎΦΕΣ

ΚΙ ΕΚΕΙ ΠΟΥ ΝΟΜΙΖΕΣ ΟΤΙ ΤΑ ΕΧΕΙΣ ΔΕΙ ΟΛΑ ΣΤΗΝ ΑΘΗΝΑ, ΕΝΑ ΚΡΥΦΟ ΠΑΡΤΙ ΜΕ ΘΕΑΤΡΙΚΟΥΣ ΜΟΝΟΛΟΓΟΥΣ, ΣΚΗΝΙΚΑ ΠΟΥ ΘΥΜΙΖΟΥΝ ΝΤΕΪΒΙΝΤ ΛΙΝΤΣ ΚΑΙ ΕΝΑ ΤΡΙΚΟΥΒΕΡΤΟ ΓΑΜΗΛΙΟ ΓΛΕΝΤΙ ΞΑΝΑΖΩΝΤΆΝΕΨΕ ΤΙΣ ΝΥΧΤΕΣ ΤΟΥ ΚΕΝΤΡΟΥ. ΑΠΌ ΤΟΝ M. HULOT ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΕΣ: ΠΑΡΙΣ ΤΑΒΙΤΙΑΝ 9.2.17 – lifo

21

CITY LIFE

Όταν έσβησαν τα φώτα και ο προβολέας φώτισε τον κομπέρ που κατέβαινε τη σκάλα ντυμένος με σμόκιν, ο χώρος μεταμορφώθηκε σε σκηνή από το «Blue Velvet». Η ατμόσφαιρα Ντέιβιντ Λιντς έγινε ακόμα πιο επιβλητική από την έναρξη του event, ένα καταπληκτικό χορευτικό μιας γκέισας που προλόγισε τον μονόλογο που θα ακολουθούσε.

σουρεαλισμοσ και κουλτουρα Δράμα, Κούκλες και δημοτικά μαζί με χαρτοπετσέτες και ροδοπέταλα στη φθαρμένη πετρόλ μοκέτα.

Η

«κρυφή» ανακοίνωση που εμφανίστηκε στο Facebook έλεγε ότι θα γίνει ένα μυστικό event στο Χαλκιάς Παλλάς (το μαγαζί του Πετρολούκα Χαλκιά) με δείπνο αποτελούμενο από «φαγητό ελληνικών γάμων» (μπριζολάρα, ρύζι με αρακά, σαλάτα, φρούτα και κρασί), ένα θεατρικό με τίτλο Κόκκινος Γλάρος, drag show με τα κορίτσια από τις Κούκλες, μουσικά ταξίδια με μελοδραματικά τραγούδια και ένα τρικούβερτο γλέντι με κλαρίνα και 250 νύφες! Κάπως έτσι το περιέγραφε το κείμενο της ανακοίνωσης και μέχρι να προλάβω να απαντήσω ήταν ήδη sold out! Που σημαίνει ότι μέσα σε κάνα δυο ώρες 400 άτομα δήλωσαν συμμετοχή σε ένα event που δεν διαφημίστηκε πουθενά, δεν πήρε είδηση κανένα μέσο και το διοργάνωνε κάποιος τύπος ο οποίος δεν ζει καν στην Ελλάδα (αλλά στη Μαδρίτη). Όλα αυτά τα στοιχεία μαζί έκαναν το γεγονός ακαταμάχητο, από αυτά που είναι αδύνατον να χάσεις. Ο φίλος μου που μου έστειλε την ανακοίνωση (γνωστός του διοργανωτή) φρόντισε να βρει προσκλήσεις και το Σάββατο το βράδυ βρεθήκαμε σε ένα μαγαζί της πλατείας Καραϊσκάκη που απ’ έξω δεν έχει ούτε ένα διακριτικό κι έτσι εύκολα το προσπερνάς, αν δεν σου δώσουν για σημάδι το

22 lifo – 9.2.17

σουβλατζίδικο (είναι κολλητά, στα αριστερά). Μπαίνοντας στο μαγαζί, το σοκ ήταν μεγάλο. Μπορντό και ξύλο, ατμόσφαιρα απροσδιόριστα νοσταλγική, λίγο ’70s, πολύ ’80s, 400 άτομα καθισμένα να τρώνε ήδη σαν σε χοροεσπερίδα κομματικής οργάνωσης το 1985: ήταν σαν να μπήκαμε στο DeLorean από το Back to the future και να διακτινιστήκαμε στο παρελθόν. Το άλλοτε χλιδάτο και σήμερα εμφανώς παρηκμασμένο ντεκόρ έκανε τα παπιγιόν, τις γραβάτες και τα πέπλα να φαίνονται αλλόκοτα, αλλά έδινε στο περιβάλλον μια ανατριχιαστική γοητεία. Η αίσθηση που σου έδινε η οικειότητα που διαχεόταν στον αέρα ήταν ότι όλοι γνωρίζονταν μεταξύ τους και ήταν μια παρέα. Καθίσαμε πρώτο τραπέζι πίστα, αλλά με θέσεις τόσο στενόχωρες, που μόλις και μετά βίας μπορούσες να χωρέσεις, στη σειρά, και απέναντί μας κάθονταν άγνωστοι [στην πορεία της βραδιάς, βέβαια, γνωριστήκαμε – δύο από τα κορίτσια είχαν έρθει από τη Σκάρφεια και το Καινούργιο (Φθιώτιδα). Λίγο αργότερα μάθαμε ότι υπήρχαν στην αίθουσα άνθρωποι από κάθε μέρος της Ελλάδας –κάποιοι είχαν έρθει από την Κύπρο!–, και μάλιστα όλοι είχαν έρθει ειδικά για το event!]. Όση ώρα τα μαυροφορεμένα γκαρσόνια πη-

γαινοέρχονταν σερβίροντας τις μπριζολάρες και το κρασί, η αγωνία για το τι θα επακολουθούσε εντεινόταν και όσο παρακολουθούσα τους θαμώνες (καλοβαλμένοι άνθρωποι της μεσαίας τάξης) η περιέργεια χτύπαγε κόκκινο. Η μουσική που έπαιζε από CD ήταν ένα μείγμα από φάδο, φλαμένκο, όπερα, λάτιν, με Χατζιδάκι, Θεοδωράκη και Ξυλούρη, προσεκτικά επιλεγμένη και κάπως εξωπραγματική μέσα στην καλτίλα του μαγαζιού. Όταν έσβησαν τα φώτα και ο προβολέας φώτισε τον κομπέρ (τον διoργανωτή) που κατέβαινε τη σκάλα ντυμένος με σμόκιν, ο χώρος μεταμορφώθηκε σε σκηνή από το Blue Velvet. Η ατμόσφαιρα Ντέιβιντ Λιντς έγινε ακόμα πιο επιβλητική από την έναρξη του event, ένα καταπληκτικό χορευτικό μιας γκέισας που προλόγισε τον μονόλογο που θα ακολουθούσε. Κι εκεί που περιμέναμε κάτι ανάλαφρο και αστείο, βρεθήκαμε αντιμέτωποι με ένα έργο δραματικό που όσο περνούσε η ώρα γινόταν σπαρακτικό. Ήταν ο μονόλογος μιας Φιλιππινέζας που την κακοποιούσαν όλα τα μέλη της οικογένειας στην οποία δούλευε και στο τέλος τους έσφαξε όλους, μικρούς-μεγάλους! Ήταν βασισμένος σε μια αληθινή φιλιππινέζικη ιστορία και γραμμέ-

νος από τον διοργανωτή (τον Γιάννη Λάμδα Λυμτσιούλη), με ένα πανέξυπνο σκηνοθετικό εύρημα: επειδή η πρωταγωνίστρια (Βιβή Ζαφείρη) ζει στη Μακρακώμη και ο συγγραφέας-σκηνοθέτης στη Μαδρίτη, εμφανίστηκαν μαζί στη σκηνή, παρουσιάζοντας μια «πρόβα» του έργου. Στη διάρκεια του μουσικού διαλείμματος (το οποίο ήταν μέρος του προγράμματος, με κομμάτια που ακούγονται κατά τη διάρκεια εκδρομών στην Ιβηρική Χερσόνησο και στην Ιταλία) οι γρίφοι της βραδιάς άρχισαν ένας-ένας να λύνονται. Την ώρα που οι σταρ από τις Κούκλες ετοιμάζονταν να εμφανιστούν, ο Γιάννης Λυμτσιούλης μου εξήγησε τι σχέση είχαν αυτοί οι 400 άνθρωποι μεταξύ τους και ποιος ήταν ο σκοπός της βραδιάς: όλοι οι θαμώνες έχουν γνωριστεί μεταξύ τους στις πολιτιστικές εκδρομές που διοργανώνει στην Ισπανία, στην Πορτογαλία και στην Ιταλία και οι δεσμοί που έχουν αναπτυχθεί μεταξύ τους είναι συγκινητικοί. «Μένω μόνιμα στη Μαδρίτη και ταξιδεύω» εξηγεί. «Πιο πολύ στην Ιβηρική, αλλά και σε όλη τη Νότια Ευρώπη. Αυτό το πράγμα, που ξεκίνησε από ένα μπλογκ, ήταν η αφορμή να μαζευτούν ένα σωρό άνθρωποι και να γνωριστούν. Και είναι πια σαν ένα χωριό, με τα κου-

διακοσιεσ πενηντα νυφεσ «Λευκά και πολύχρωμα πέπλα για τις γυναίκες και παπιγιόν για τους άντρες» έλεγε το dress code, που τηρήθηκε απολύτως.

τσομπολιά, τις παρεξηγήσεις και την αγάπη. Το σημαντικότερο είναι ότι κανείς δεν είναι μόνος του. Κάθε χρόνο οργανώνω θεματικά ταξίδια: “Ψηλά Τακούνια”, κάτω στον Νότο, πολιτικά ταξίδια στον Βορρά με τίτλο “Χταπόδι και Σπέρμα”, στο τρίγωνο του Νταλί, στην Ανδαλουσία. Το επόμενο θα λέγεται “Green car and happiness” και είναι σαν πολιτικό προσκύνημα στους Βάσκους: Ουναμούνο και Πασιονάρια από τη μια, πολύ ροκ από την άλλη. Στο ταξίδι στη Σικελία το concept ήταν η γιορτή, όπως την εννοεί ο Καβάφης. Από κει εμπνεύστηκα αυτήν τη συγκέντρωση και την ονόμασα “Melodrakma”, αυτοσαρκαζόμενος κάπως μέσα στην κρίση. Αυτό που θα δείτε απόψε πατάει σε δύο πόδια, στην τέχνη, δηλαδή στο θέατρο, και στο γαμήλιο γλέντι. Και όλα αυτά μέσα σε έναν χώρο απρόσμενο, που κάνει όλη τη βραδιά σουρεαλιστική, το μαγαζί του Πετρολούκα Χαλκιά. Προσπαθώ χρόνια να γράψω, αλλά από τότε που γεννήθηκε η κόρη μου προσπαθώ να είμαι ρεαλιστής. Για κάποιον λόγο έκρινα ότι για να ζήσεις από το θέατρο, έπρεπε να πεθάνεις πρώτα, και επειδή έπρεπε να βιοποριστώ (βιοπορίζομαι από τον τουρισμό), το θέατρο ήταν πάντα σε δεύτερη

μοίρα. Έργα μου έχουν ανέβει στην Ελλάδα, στο Λονδίνο, στη Ρώμη, στη Μανίλα, στο Λάος, στην Αδελαΐδα. Υπήρχε ανταπόκριση, αλλά δεν είχα ποτέ τα κότσια να πω “τώρα θα κάνω μόνο αυτό”. Να ρισκάρω. Ήθελα να πατάω σε κάτι σίγουρο. Και μέχρι τα 35, που ήμουν μόνος μου, ήταν οk. Έζησα 5 χρόνια στις Φιλιππίνες, μετά πήγα έναν χρόνο στην Αμερική, μετά στην Ισπανία, όπου έκανα μάστερ. Δεν με ένοιαζε, έκανα ό,τι να ’ναι. Όταν αποφασίσεις όμως να αναλάβεις την ευθύνη ενός παιδιού, δεν γίνεται να κάνεις τη ζωή σου κι εκείνο να υποφέρει. Αυτό με καθόρισε. Μέσα από τα ταξίδια, όμως, είδα ότι υπάρχει ένας κόσμος (περί τα 3.000 άτομα!) που τον Γιάννη τον αγαπάει. Ετοιμάζω θεματικές διαλέξεις που κάνω κατά τη διάρκεια των διαδρομών, σαν μαθήματα σε διαφορετικό έτος, κι όλο αυτό γίνεται ένα παιχνίδι. Και πέρα από το ότι το δέχεται ο κόσμος και συμμετέχει, κυρίως δεν νιώθει ότι τον κοροϊδεύουν. Έγινε έτσι κάτι ξεχωριστό, που έχει μέσα του πολλή αγάπη. Έβαλα μια ανακοίνωση και σε μερικές ώρες έγινε sold out. Απόψε μαζεύτηκαν εδώ 400 άτομα κι έμειναν άλλοι τόσοι απ’ έξω!». Τα γκαρσόνια έχουν ολοκληρώσει το σερβίρισμα των ποτών (τα μπουκάλια με το χύμα κρα-

σί πάνε κι έρχονται) και ξανασβήνουν τα φώτα. Η Νάνα Μούσχουρη εμφανίζεται στη σκάλα και γίνεται πανζουρλισμός. Ακολουθεί η Εντίθ Πιάφ, η Μίλβα και ο κόσμος διασκεδάζει με την καρδιά του. Ο Γιάννης κάνει μια εισαγωγή για να τις υποδεχτεί και περνάει κι ένα κοινωνικό μήνυμα ότι όλοι είμαστε ίδιοι, ασχέτως προτιμήσεων, χρώματος δέρματος και σεξουαλικού προσανατολισμού. Η διαφορετικότητα είναι αυτή που κάνει τη ζωή ενδιαφέρουσα. Η ανταπόκριση είναι εντυπωσιακή, ηλικιωμένες κυρίες και συνομήλικοί τους κύριοι με γραβάτες και παπιγιόν χειροκροτούν θερμά και στη συνέχεια φωτογραφίζουν την ντίσκο ντίβα, τη Μούσχουρη και τη Μίλβα στη σκηνή, αποθεώνοντάς τες. «Κοίτα να δεις», σκέφτομαι, «πόσο ανοιχτόμυαλοι είναι οι άνθρωποι όταν τους σερβίρουν κάτι με τον σωστό τρόπο». Οι Κούκλες βγαίνουν και ξαναβγαίνουν και κάθε φορά ο ενθουσιασμός που προκαλούν είναι ακόμα μεγαλύτερος. Μετά, ανάβουν τα φώτα, παίζει το βίντεο της Melodrakma (ένα ξεκαρδιστικό βιντεοκλίπ με ένα ζευγάρι με διαφορετικά ενδιαφέροντα που «σκοτώνεται» στις διακοπές, αλλά με το Melodrakma ξαναστήνει από την αρχή τη σχέση του) και στη συνέχεια οι Κούκλες

περνάνε από τα τραπέζια για να μαζέψουν συμμετοχές για την επόμενη εκδρομή! Αυτό που επακολουθεί ξεπερνάει τον σουρεαλισμό και την πιο τρελή φαντασία. Η ορχήστρα (ένας κλαριντζής, ένας λαουτιέρης κι ένας με τουμπελέκι) ανεβαίνει στη σκηνή και ο Γιάννης με την ηθοποιό του μονολόγου (ντυμένη νύφη!) ανοίγουν τον χορό. Ξαφνικά, σηκώνονται όλες σχεδόν οι γυναίκες, κάθε ηλικίας, πιάνονται στον χορό πίσω τους και η πίστα γεμίζει νύφες με πέπλα κάθε χρώματος. Το γλέντι που ακολουθεί είναι τρικούβερτο, με τραγούδια γάμου από όπου υπάρχουν Έλληνες. Το μυστικό event του Γιάννη ήταν η πιο διασκεδαστική βραδιά που έχω ζήσει στην Αθήνα εδώ και χρόνια. Φεύγοντας λίγο πριν από τις τρεις (οι μοναδικοί απ’ όλες τις παρέες), βλέπαμε μόνο χαρούμενα πρόσωπα και ανθρώπους που διασκέδαζαν με την καρδιά τους. Όσο κι αν σιχαίνομαι τις οργανωμένες εκδρομές, σχεδόν με έπεισαν να πάω μαζί τους στο επόμενο ταξίδι τους.

ΙNFO www.melodrakma.com 9.2.17 – lifo

23

απο τον m. hulot. φωτογραφιεσ: παρις ταβιτιαν.

ΟΙAΘΗΝΑΊΟΙ

q Ο παππούς και οι γονείς μου ήταν ξενοδόχοι. Ο παππούς ήρθε στην Αθήνα από τη Σάμο σε ηλικία 15 ετών και μέσα σε λίγα χρόνια κατάφερε να αποκτήσει 3 μικρά ξενοδοχεία στο κέντρο της πόλης. Μετά, έφυγε στον πόλεμο. Όταν επέστρεψε, δεν βρήκε τίποτα κι έτσι σχεδόν μίσησε την ιδιοκτησία. Όμως συνέχισε το ίδιο επάγγελμα, αυτήν τη φορά όχι ως ιδιοκτήτης αλλά ως επιχειρηματίας. Δύο χαρακτηριστικά ξενοδοχεία του παππού έχουν καταγραφεί έντονα στη μνήμη μου, το ένα για την ομορφιά του και το άλλο για την ιδιαιτερότητά του. Το ξενοδοχείο «Εμπορικόν» ήταν από τα πρώτα κτίρια στην καρδιά της Αθήνας, στην πλατεία Αγίας Ειρήνης, που υιοθέτησαν τις αρχές της αρ νουβό. Τετραώροφο, με εξωτερική διακόσμηση με άτλαντες, μεγάλα γλυπτά και εσωτερικές οροφογραφίες παντού. Ήθελα να το επισκέπτομαι γιατί μου άρεσε να χαζεύω τις ζωγραφιές στα ταβάνια, να ανεβαίνω την τεράστια στρογγυλή σκάλα από το υπόγειο στο δώμα και μετά να την κατεβαίνω, κάνοντας τσουλήθρα στο κάγκελο. To ξενοδοχείο «Ερμείον» είχε άλλη γοητεία. Κι αυτό τετραώροφο, αλλά ο τελευταίος όροφος στέγαζε το σπίτι της οικογένειας και τη μικρή βιοτεχνία της γιαγιάς. Η δουλειά και η ζωή ήταν αξεδιάλυτα μπλεγμένα. Θυμάμαι το μεγάλο χολ μ’ ένα μεγάλο τραπέζι στη μέση. Αριστερά και δεξιά δωμάτια, στο βάθος η κουζίνα και οι τουαλέτες, από την άλλη πλευρά μια μεγάλη βεράντα με θέα την Ακρόπολη. Το τι γινόταν μέσα σ’ αυτό το σπίτι είναι απερίγραπτο. Η γιαγιά είχε μετατρέψει το μεγάλο δωμάτιο σε εργαστήριο γραβατών και παπιγιόν πολυτελείας, πέντε-έξι κοπέλες δούλευαν σε αυτό. Οι καμαριέρες του ξενοδοχείου πηγαινοέρχονταν και συνεχώς κάτι μαγείρευαν στην κουζίνα για την οικογένεια, τους υπαλλήλους και τους πελάτες. Κόσμος έμπαινε κι έβγαινε συνεχώς. Μόνο τις Κυριακές υπήρχε ησυχία και ο παππούς έπαιρνε μαθήματα ζωγραφικής στο μεγάλο τραπέζι του χολ. Το δίπτυχο σπίτι-εργασία με ενθουσίαζε, πάντα έβρισκες κάποιο ενδιαφέρον επεισόδιο να παρακουλουθήσεις. Στη συνέχεια, έζησα τα εφηβικά μου καλοκαίρια στα ξενοδοχεία των γονιών μου. Ασφαλώς πιο μοντέρνα, λίγο μεγαλύτερα, ποτέ όμως δεν ξεπερνουσαν τα 50-60 δωμάτια. Είχαν, σαν να λέμε τουριστικά, έναν οικογενειακό χαρκτήρα. Ο πατέρας μου είχε διάφορα ξενοδοχεία στην Αθήνα κατά καιρούς, όπως το «Πλάκα», το «Μινώα».

q Η μητέρα μου μού δίδαξε τη σημασία της παρατηρητικότητας και ο πατέρας μου την αισιοδοξία. Από μικρή έμαθα να παρατηρώ – και παρατηρούσα σε σημείο σχιζοφρενικό. Με την τέχνη έμπλεξα μικρή και κατά λάθος. Ήμουν στη Β’ Γυμνασίου, στη Σχολή Hill. Το σχολείο αποφάσισε να κάνει ένα παζάρι τέχνης στο τέλος της χρονιάς. Όποιος είχε ταλέντο, θα μπορούσε να απαλλαγεί από το μάθημα των Θρησκευτικών για να δημιουργήσει τα έργα του. Πίστευα πως ήμουν εντελώς άτεχνη και αδέξια, αλλά για να γλιτώσω τα Θρησκευτικά, δήλωσα καλλιτέχνης. Το εργαστήριο ήταν σε μια μεγάλη αίθουσα με τεράστια τραπέζια γεμάτα μολύβια, χαρτιά, κόλλες, χρώματα, ψαλίδια – δεν ήξερα τι να φτιάξω. Άρχισα δειλά να κόβω χαρτάκια και να συνδυάζω σχήματα και χρώματα. Βλέποντας τα περίεργα κολάζ η υπεύθυνη του εργαστηρίου βροντοφώναξε: «Αρπ, Αρπ, αυτά είναι σαν του Αρπ!». Εγώ, βέβαια, δεν ήξερα ποιος είναι ο Αρπ, γύρισα στο σπίτι μου, έψαξα την εγκυκλοπαίδεια, δεν βρήκα τίποτα. Την άλλη μέρα πήγα στη βιβλιοθήκη του Γαλλικού Ινστιτούτου, βρήκα τον κύριο Αρπ και ενθουσιάστηκα. Έτσι ξεκίνησε η σχέση μου με την τέχνη, από περιέργεια που μετατράπηκε σε αφοσίωση. Μου ταίριαζε πολύ αυτός ο τρόπος έκφρασης, έβγαινε αβίαστα, γιατί με τον προφορικό λόγο είχα τα προβληματάκια μου. Τελειώνοντας το σχολείο, προσπάθησα να πετύχω στην Καλών Τεχνών, αλλά δεν τα κατάφερα. Δεν μπορούσα να συμμορφωθώ με τον τρόπο που η σχολή ήθελε να σχεδιάζουμε τότε.

q Όταν βγήκαν τα αποτελέσματα, από την απελπισία μου αρρώστησα – μεγάλη αποτυχία. Έτσι άρχισε η πρώτη περιπλάνηση. Σε αυτό με βοήθησε ο καλός μου δάσκαλος ο Μίμης Κοντός. Μου είπε: «Μη σε νοιάζει, δεν είσαι εσύ για τέτοιους ακαδημαϊσμούς. Φύγε, ταξίδεψε, να μάθεις πρώτα απ’ όλα τον δρόμο. Φύγε και όπου σε βγάλει». Μετά από τέσσερα χρόνια περιπετειών, το 1981, βρέθηκα στο Παρίσι. Εκεί σπούδασα και δεν το μετάνιωσα. Ήταν σίγουρα πολύ καλύτερα. Όταν επέστρεψα στην Ελλάδα, το 1987, δεν ήξερα σχεδόν κανέναν από τον καλιτεχνικό κύκλο και αυτούς τους λίγους που ήξερα ήθελα να τους ξεχάσω. Νοίκιασα ένα εργαστήριο στην πλατεία Ψυρρή – τότε η περιοχή δεν ήταν τουριστική ατραξιόν με ταβέρνες και μπαρ, είχε βιοτεχνίες με παπούτσια και τσάντες, μαγαζιά με χρώματα, γυαλικά, ένα τυπογραφείο, τον Μπάμπη τον χασάπη, τη Σπατανέικη Ταβέρνα και το προποτζίδικο. Η πρώτη μου έκθεση έγινε στο προποτζίδικο. Ήταν Σάββατο μεσημέρι, ο Μπάμπης είχε τοποθετήσει στον δρόμο έξω από το χασάπικο τραπέζια σκεπασμένα με λαδόκολλες και το γιουβέτσι χύμα. Αυτό ήταν το κέτερινγκ! Η επόμενη μεγάλη, σχεδόν δημόσια παρουσία ήταν σ’ ένα εργοστάσιο στη Σίνδο Θεσσαλονίκης. Συστηματικά άρχισα να εκθέτω από τις αρχές του ’90. Συνεργάστηκα με την Έπη Πρωτονοταρίου και τον Μάνο Παυλίδη στην γκαλερί Δεσμός. Δεν μπορώ να ξεχάσω τον τρόπο που ιδίως η Έπη ενθάρρυνε όλους εμάς τους νέους καλλιτέχνες, ούτε την Ελένη Κορωναίου, που της οφείλω τη γνωριμία μου με τον Helmut Middendorf, τον Martin Kippenberger, τον Peter Pakesch. Αλλά ούτε και την Κατερίνα Καφοπούλου, που με ακολουθούσε σε όλες τις τρελές μου ιδέες και με βοηθούσε να τις πραγματοποιήσω. Φυσικά, ούτε τον Γιώργο Τζιρτζιλάκη, που η συνεργασία μας συνεχίζεται έως σήμερα.

q Τότε έμενα στην Αλκμάνος, πίσω από το Holiday Inn. Το σπίτι ήταν κέντρο διερχομένων. Γνωστοί, άγνωστοι, φίλοι φίλων, καλλιτέχνες, πάρτι, ξενύχτια, καφέδες ατελείωτοι, μια παρέα που όλο άλλαζε και μεγάλωνε με βασικό κορμό τον Μίλτο Μανέτα, τον Ηλία Μαρμαρά και τον Δημήτρη Ντογκατζή. Ήμασταν μια ομάδα κρούσης αντισυμβατική, με νέες ιδέες, που επιζητούσε τη ρήξη με τον καθωσπρεπισμό.

q Το 1998, και ενώ έψαχνα για παλιά έπιπλα σε φτηνές τιμές στη Δυτική Αττική μαζί με τη φίλη μου Katerina Whurtle, ανακάλυψα μια κοινότητα Ρομά από τη Βόρεια Ελλάδα, που βασική τους ασχολία ήταν τα παλιά αντικείμενα και έπιπλα. Χρησιμοποιούσαν αυτή την υποβαθμισμένη περιοχή στα όρια της πόλης ως τόπο παροδικής ή μόνιμης εγκατάστασης. Ο τρόπος ζωής τους βασίζεται στην ανάπτυξη προσωπικών σχέσεων, καθώς και μιας διαφορετικής αντίληψης για την εγκατάσταση και τον ιδιωτικό και δημόσιο χώρο. Αυτό που είδα εκεί ήταν η ιδέα ενός πρόχειρου οικισμού, ένα είδος κινητής μετα-αστικής πόλης που εξυπηρετεί τις ανάγκες για προσωρινή στέγαση και τις οικονομικές δραστηριότητες των κατοίκων της. Ο νομαδικός τρόπος ζωής τους και οι ιδιαιτερότητες της κοινότητας, η παράδοσή τους και ταυτόχρονα η περιθωριοποίησή τους από την υπόλοιπη κοινωνία μου έδωσαν την ιδέα για τη δημιουργία ενός

24 lifo – 9.2.17

ΜΑΡΊΑ ΠΑΠΑΔΗΜΗΤΡΊΟΥ

Ακρόπολη και στο Σύνταγμα. Στον περίπατο που με πήγαινε η μαμά μου περνούσαμε μπροστά από το σπίτι του Παρθένη, που είχε ψηλό τοίχο και παράθυρα-φεγγίτες, και μου έλεγε ότι ο Παρθένης είναι συγκλονιστικός ζωγράφος. Έτσι, μου είχε δημιουργηθεί μια εντύπωση για τους καλλιτέχνες πολύ μεταφυσική, περίεργη.

ΕΙΚΑΣΤΙΚΌΣ, ΚΑΘΗΓΉΤΡΙΑ ΣΤΗΝ ΑΡΧΙΤΕΚΤΟΝΙΚΉ ΣΧΟΛΉ ΤΟΥ ΠΑΝΕΠΙΣΤΗΜΊΟΥ ΘΕΣΣΑΛΊΑΣ. ΓΕΝΝΉΘΗΚΕ ΣΤΗΝ ΑΚΡΌΠΟΛΗ, ΖΕΙ ΣΤΗ ΔΡΟΣΙΆ.

q Γεννήθηκα στην Αθήνα, στην Ακρόπολη. Μέναμε στην Παρθενώνος και οι βόλτες μου από μικρό παιδί ήταν στην

9.2.17 – lifo

25

συστήματος επικοινωνίας και ανταλλαγής ανάμεσα στους κατοίκους, την καλλιτεχνική κοινότητα, το κοινό και εμένα την ίδια. Το εγχείρημα αυτό το ονόμασα «Προσωρινό αυτόνομο μουσείο για όλους» και παρουσιάστηκε για πρώτη φορά στην 25η Μπιενάλε του Σάο Πάολο της Βραζιλίας, σε επιμέλεια της Έφης Στρούζα. Από τότε το έργο αυτό έχει γίνει viral και γνωστό με τα αρχικά Τ.Α.Μ.Α. (Temporary Autonomous Museum for All).

q Οι άνθρωποι που σχετίζονταν στενά μαζί μου από παλιά συνήθως μου έλεγαν ότι ξοδεύομαι μέσα απ’ τις σχέσεις μου, επενδύω αλόγιστα στους άλλους και χάνω τον χρόνο μου. Εγώ όμως δεν το έβλεπα έτσι. Η σπατάλη, η ενασχόληση με τον άλλο και τον ξένο είναι τα βασικά εργαλεία της δουλειάς μου.

q Στις αρχές του 2000 ο πατέρας μου έπαθε ένα σοβαρό ατύχημα που τον καθήλωσε στο κρεβάτι για τα επόμενα έξι χρόνια, μέχρι τον θάνατό του. Το κυριότερο μέλημά μου ήταν η θεραπεία του. Σταμάτησαν οι κυριακάτικες συγκεντρώσεις στο σπίτι και τα καλέσματα. Ο πόνος δημιουργεί εσωστρέφεια. Έπρεπε να πάρω ορισμένες επείγουσες αποφάσεις και να ασχοληθώ με τη δουλειά του. Είχε απομείνει ένα ξενοδοχείο στον Πειραιά. Το δίλημμά μου ήταν αν θα το κλείσω ή θα το ανακαινίσω για να συνεχίσει τη λειτουργία του. Αμφιταλαντεύτηκα αρκετά, γιατί η εργασία αυτή μου άρεσε και θα μου εξασφάλιζε ένα ασφαλέστερο εισόδημα. Πώς μπορούσα, όμως, να παρατήσω την κοπιαστική και αλλοπρόσαλλη πορεία που είχα κάνει μέχρι τότε στην τέχνη και είχα χτίσει με πολύ κόπο και δαπάνη; Η απόφαση πάρθηκε και τελικά η επιχείρηση έκλεισε. Η σειρά με τα ξενοδοχεία που ακολούθησε στη συνέχεια, με αφετηρία το Hotel Grande στη Λάρισα (2005), είναι αφιερωμένη στον πατέρα μου. Του το είχα υποσχεθεί πως θα έβρισκα έναν τρόπο να συνεχιστεί αυτή η οικογενειακή παράδοση, αλλά αλλιώς.

ΟΙAΘΗΝΑΊΟΙ

ΜΑΡΊΑ ΠΑΠΑΔΗΜΗΤΡΊΟΥ

q Όταν έκλεισα το ξενοδοχείο, έπρεπε να αδειάσει ολόκληρο μέσα σε 24 ώρες για να περάσει επιθεώρηση. Πήρα τηλέφωνο μια μεταφορική εταιρεία που μου ζήτησε ένα απίστευτο ποσό και είπε ότι όλο αυτό θα χρειαζόταν το λιγότερο τρεις μέρες. Και τότε σκέφτηκα να πάρω τους φίλους μου τους Τσιγγάνους από το Μενίδι, οι οποίοι ήρθαν αμέσως. Γέμισε ο δρόμος τρίκυκλα, μικρά φορτηγά, μεγάλα φορτηγά, μπήκαν μέσα και σε πέντε ώρες διέλυσαν και πήραν τα πάντα. Σκαρφάλωναν, άνοιγαν ντουλάπια, κουβαλούσαν αντικείμενα, επίπλωση, σκεύη, τα πάντα, και τα μετέφεραν, στοιβάζοντάς τα, στο κέντρο της κοινότητάς τους. Από κει και πέρα, καθένας πήρε ό,τι ήθελε, στρώματα, κρεβάτια κ.λπ. Ζήτησαν πολύ λιγότερα χρήματα, έκαναν τη δουλειά αμέσως και τα πράγματα τα μοιράστηκαν ή τα πούλησαν. Στην τελευταία μεταφορά, όταν είχε βραδιάσει πια, ήμουν κι εγώ μέσα στο φορτηγό. Η συναισθηματική φόρτιση ήταν τόσο μεγάλη, που ξέσπασα κι άρχισα να κλαίω. Αυτοί οι άνθρωποι με έβαλαν σε ένα σπίτι, με τύλιξαν με μια κουβέρτα, μου έφταξαν τσάι, οι γυναίκες με χάιδεψαν κι όλο αυτό έγινε τόσο ομαλά, όμορφα και τόσο ανθρώπινα.

Οι άνθρωποι που σχετίζονταν στενά μαζί μου από παλιά συνήθως μου έλεγαν ότι ξοδεύομαι μέσα απ’ τις σχέσεις μου, επενδύω αλόγιστα στους άλλους και χάνω τον χρόνο μου. Εγώ όμως δεν το έβλεπα έτσι. Η σπατάλη, η ενασχόληση με τον άλλο και τον ξένο είναι τα βασικά εργαλεία της δουλειάς μου.

q Τον Σεπτέμβριο του 2011 αποφάσισα να αξιοποιήσω μια μικρή, ξεχασμένη αυλή με ερειπωμένα μικρά δωμάτια ολόγυρα στη βιομηχανική περιοχή της Αθήνας που τυχαίνει να είναι η παλαιότερη γειτονιά της πόλης, τον Ελαιώνα (στην αρχή της αρχαίας οδού που οδηγούσε στα Ελευσίνια Μυστήρια). Συζήτησα την ιδέα μου με την Cathryn Drake και αμέσως δέχτηκε να συμμετάσχει. Πρόκειται για ένα τυπικό αρχιτεκτονικό σύμπλεγμα του 19ου αιώνα. Ζούσαν εκεί φτωχοί άνθρωποι και οι αυλές αυτές ήταν το μέσον επικοινωνίας, αλληλεγγύης και ενότητας. Ο τίτλος του χώρου είναι «Souzy Tros» και ο υπότιτλος «Loveless - Hot Trahanas». Ο τραχανάς είναι μια θρεπτική σούπα της ελληνικής κουζίνας, που συνδέεται κυρίως με τη φτώχεια. Ο τίτλος προέκυψε από μια διάσημη σκηνή της ταινίας του 1969 Η Παριζιάνα, όπου η παχουλή πελάτισσα μιας συνοικιακής μοδίστρας ισχυρίζεται ότι κάνει δίαιτα για να χωρέσει στο καινούργιο φουστάνι, αλλά παχαίνει διαρκώς. «Σούζη, τρως! Και ψεύδεσαι και τρως!» της απαντά η μοδίστρα, φράση που μπορεί να θεωρηθεί αλληγορική, παραπέμποντας στην άρνηση του ελληνικού κράτους απέναντι στην οικονομική κρίση, καθώς και στη γενική παγκόσμια άρνηση να αλλάξουμε τον αδιέξοδο σύγχρονο τρόπο ζωής. Είναι ένα μέρος όπου οι άνθρωποι μαζεύονται και συναντιούνται σε κοινές δραστηριότητες. Ένας νέος τόπος ελεύθερης σκέψης, δημιουργικότητας και διαλόγου.

q To έργο με το οποίο εκπροσώπησα τη χώρα μας στην 56η Μπιενάλε της Βενετίας 2015, το «Why look at animals?

AGRIMIKA», συνίσταται στην ακριβή μεταφορά ενός καταστήματος που βρίσκεται στην περιοχή «Παλιά» της πόλης του Βόλου. Πρόκεται για ένα απομεινάρι του παρελθόντος που εμπορεύεται τομάρια και δέρματα ζώων. Η ταμπέλα του γράφει «ΔΕΡΜΑΤΑ ΜΑΛΛΙΑ ΑΓΡΙΜΙΚΑ» και η πρόσοψή του μαρτυρά εγκατάλειψη. Πλησίασα το θολό τζάμι από περιέργεια και αντίκρισα μια υπέροχη εγκατάσταση εκθεμάτων άγριων ζώων που έχει σταματήσει στον χρόνο. Δεν καταλάβαινα αν ήταν εκθετήριο, καφενείο, σάλα υποδοχής ή αν γινόταν κάποια εμπορική δραστηριότητα. Άνοιξα την πόρτα με δέος, δύο ηλικιωμένοι άνδρες καθισμένοι στη δεξιά γωνία του καταστήματος έπιναν καφέ και συζητούσαν. Ο ένας ήταν ο ιδιοκτήτης. H πραγματικότητα του καταστήματος αποτελεί την έκφραση και την καταγραφή της σπάνιας προσωπικότητας του ιδιοκτήτη, ο οποίος έχει ζήσει ένα μεγάλο μέρος της σύγχρονης ελληνικής Ιστορίας, απέναντι στην οποία έχει κρατήσει κριτική στάση. Ένας σπάνιος άνθρωπος, με αξίες και ήθος. Ο τρόπος που έχει διαμορφώσει/διακοσμήσει τον χώρο του μας φέρνει σε άμεση επαφή με το αγρίμι και μας ζητά να αναμετρηθούμε μαζί του επί ίσοις όροις.

q Τα τελευταία 16 χρόνια διδάσκω στην Αρχιτεκτονική Σχολή του Πανεπιστημίου Θεσσαλίας. Τα παιδιά είναι πάντοτε ένας θησαυρός. Έχουν αγάπη για τη γνώση, έχουν ιδέες, σε εκπλήσσουν πάντοτε με τον τρόπο που σκέφτονται και χρησιμοποιούν τις γνώσεις τους. Είναι όμως φανερό πια και το ζόρισμά τους. Οι περισσότεροι φοιτητές αντιλαμβάνονται ότι δεν έχουν περιθώρια για σπατάλες και οι γονείς δύσκολα μπορούν να βοηθήσουν. Η κρίση έχει κάνει τα παιδιά συνεπέστερα, αλλά και λίγο μελαγχολικά. Θέλουν να ολοκληρώσουν τις σπουδές τους χωρίς να χάνουν χρόνο με τις κομματικές νεολαίες που δεν τους προσφέρουν κάτι ιδιαίτερο. Βέβαια, τα πανεπιστήμια αυτήν τη στιγμή πάσχουν γιατί έχουν ελλειμματική χρηματοδότηση και η πλειονότητα των καθηγητών προσπαθεί με όλο και πιο λίγα μέσα να διατηρήσει το ίδιο επίπεδο σπουδών με προσωπικό κόστος.

q Είμαι πολύ πεισματάρα. Ιδίως όταν θέλω να κάνω πράγματα.

Έχω μάθει όμως στη ζωή μου ότι αυτό το πείσμα και την επιθυμία πρέπει να τα πηγαίνω μέχρι τα όρια όταν αφορούν μόνο εμένα. Αν αφορούν και άλλους, πρέπει να σταματάω εκεί όπου αισθάνομαι ότι οι άλλοι έχουν αδυναμία. Αυτό είναι ένα μάθημα το οποίο πήρα πρόσφατα και το οποίο κάποιος άλλος θα μπορούσε να εκλάβει ως αποτυχία. Εγώ όμως το εκλαμβάνω ως μια πολύ μεγάλη επιτυχία, γιατί έμαθα κάτι πολύ σημαντικό, το οποίο στο μέλλον θα με απαλλάξει από πολλές φασαρίες.

26 lifo – 9.2.17

ΙNFO

Το 2003 η Μαρία Παπαδημητρίου κέρδισε το βραβείο του Ιδρύματος ΔΕΣΤΕ. Το 2016 της απονεμήθηκε ο βαθμός της Officier dans l’ Ordre des Palmes Académiques από τη γαλλική κυβέρνηση. Αυτήν τη στιγμή συμμετέχει στην ομαδική έκθεση «Οδοιπορικό» στην Γκαλερί Ελένη Κορωναίου (έως τις 4/3) και στα GR80s (Ντίσκο Μόδα, Περίπτερο Δ10, Τεχνόπολις - Γκάζι, έως τις 12/3).

506 H

ΑΓΟΡΑ τησ δασ α εβδομ

ΤheGOODLIFO

SWATCH

Ώρα για τον πλανήτη Αγάπη Νιώθετε πεταλούδες στο στομάχι, αισθάνεστε την καρδιά να φτερουγίζει; Το γνωστό συναίσθημα του έρωτα θέλησε να αποτυπώσει στο νέο συλλεκτικό ρολόι της Swatch με αφορμή τη μοναδική γιορτή του Αγίου Βαλεντίνου ο διάσημος Αργεντινός σκιτσογράφος και σχεδιαστής καρτούν Guillermo Mordillo. Μια πολύχρωμη ιστορία που ξεκινά ήδη από την ειδική συσκευασία του ρολογιού, ενώ στο καντράν ο διακεκριμένος καλλιτέχνης μάς παρουσιάζει ένα ερωτευμένο ζευγάρι να απολαμβάνει τον έρωτά του κάνοντας… βαρκάδα! Μαζί με το συλλεκτικό Planet Love, επιλέξαμε τα πιο πρωτότυπα ρολόγια της νέας συλλογής Swatch, που έχουν μπει κιόλας στη λίστα των πιο αγαπημένων προτάσεων, για να χαρίσετε στον/στην αγαπημένο/η σας την Ημέρα των Ερωτευμένων και όχι μόνο! Οι τιμές για τα παραπάνω μοντέλα είναι: PLANET LOVE €65, PUNTAROSSA GR172 €45, CITE ROSEE YSS305 €80 και CITE VIBE YSS307 €80. Για περισσότερες πληροφορίες www.swatch.com/el_gr

AL N O S R PE PPER SHO

Li-LΑ-LΟ

Κολιέ Ennea Collection από χρυσό 9Κ με μπριγιάν 0.004 ct. www.lilalo.com

Cycladic Shop

Σειρά κοσμημάτων με τη λέξη «love» γραμμένη ανάγλυφα στο σύστημα γραφής Braille, που σχεδίασε αποκλειστικά για το Μουσείο Κυκλαδικής Τέχνης ο Γιώργος Μουτσάτσος. Μουσείο Κυκλαδικής Τέχνης, Νεοφύτου Δούκα 4, 210 7228321-3, www.cycladic.gr

Moët & Chandon

Η Moët & Chandon λανσάρει τη δική της γλώσσα αγάπης με τα συλλεκτικά Moët Rosé Impérial Emoëticons, με τα οποία μπορείτε να διακοσμήστε τη φιάλη σας.

Οίκος Zοlotas

ΤheGOODLIFO

Αντλώντας έμπνευση από το κομψό φτερούγισμα και την εντυπωσιακή μεταμόρφωση της πεταλούδας, ο Oίκος Zolotas γιορτάζει την Ημέρα του Αγίου Βαλεντίνου δημιουργώντας το κόσμημα «Follow your Butterfly» σε χρυσό ή ασήμι, με διαμάντι ή ροζ ζαφείρι. www.zolotas.gr

Tissot Bella Ora

NJV Athens Plaza Γιορτάστε τον Άγιο Βαλεντίνο στο ξενοδοχείο NJV Athens Plaza. Επιλέξτε ανάμεσα στο Parliament Restaurant, με ένα δείπνο για δύο και ζωντανή μουσική και τραγούδι από τους Blueberry Nights, και στο Explore’s Bar ή στο Plaza Café, με ένα ρομαντικό δείπνο για δύο.

Εκφράστε τον έρωτά σας με το πολύ ιδιαίτερο ρολόι Tissot Bella Ora, μια ιδιαίτερη έκδοση που θα ενθουσιάσει την αγαπημένη σας αυτή την τόσο ξεχωριστή ημέρα του έτους.

St Valentines + Rantevu =

Μ

Download

ε το που μπαίνει ο Φεβρουάριος, κάτι με πιάνει, δεν ξέρω τι. Ίσως είναι αυτός ο μήνας του έρωτα που κατακλύζει τους πάντες και τα πάντα. Λουλούδια, καρδούλες, ρομαντισμοί, οι φίλοι μου να μου ζητάνε να τους προτείνω εκπλήξεις για τους αγαπημένους τους κι εγώ να σκέφτομαι «γιατί πάλι εμένα;». Είναι μία από αυτές τις ημέρες που απλώς γίνεται χαμός στο γραφείο και είναι διάχυτη η ερωτική διάθεση όλων, ενώ εγώ αναζητώ μια γωνίτσα να κρυφτώ πίσω από το laptop μου και να γλυκαθώ με τόνους σοκολάτας. Και εκεί που το newsfeed μου έχει πήξει από πληροφορίες για την ημέρα του έρωτα, επιτέλους το μάτι μου πιάνει κάτι καινούργιο και απόλυτα ενδιαφέρον! Με όνομα to the point, είναι ήδη το απόλυτο trend: το Rantevu μόλις ήρθε και είναι σίγουρα εδώ για να μείνει, έχοντας καταφέρει σε ελάχιστο διάστημα να έχει χιλιάδες χρήστες. Είναι το απόλυτο must have dating app! Το κατεβάζω αμέσως και μου παίρνει ένα λεπτό για να καταλάβω ότι λίγα μέτρα μακριά μου υπάρχει μεγάλο ενδιαφέρον. Το concept είναι απλό, αν μου αρέσει αυτό που βλέπω, στέλνω καρδιά. Αν όχι, απλώς βάζω Χ. Αρχίζω στο δευτερόλεπτο να μοιράζω καρδιές, αφού αυτοί που βλέπω είναι για πολλές καρδιές! Το καλύτερο απ’ όλα είναι ότι για να μου στείλει κάποιος μήνυμα, πρέπει πρώτα να έχουμε ταιριάξει, δηλαδή να έχουμε μοιραστεί καρδιές. Το βράδυ βγαίνω για ποτά με τις φίλες μου για να τους πω για την καινούργια μου ανακάλυψη, αλλά το Rantevu με έχει προλάβει και είναι ήδη στα κινητά τους! Μόλις είχα notification από το Rantevu, το πρώτο μήνυμα ήρθε... Βαλεντίνε μου, σου έρχομαι!

rantevu.com 9.2.17 – lifo

29

Τα νέα επεισόδια «24: Legacy» θα είναι διαθέσιμα on demand μέσω FOX Play Στη νέα σειρά «24: Legacy» παρακολουθούμε έναν γεμάτο ένταση αγώνα ενάντια στον χρόνο για την αποτροπή μιας τραγικής τρομοκρατικής επίθεσης σε αμερικανικό έδαφος, με τον ίδιο ακριβώς τρόπο αφήγησης, σε πραγματικό χρόνο, που απογείωσε το κλασικό πλέον «24». Τα νέα επεισόδια θα προβάλλονται κάθε Τρίτη στις 21:50, αποκλειστικά στο FOX, λιγότερο από 24 ώρες μετά την επίσημη πρώτη προβολή τους στις ΗΠΑ. Το FOX είναι διαθέσιμο στην Ελλάδα μέσω COSMOTE TV, Nova, Vodafone TV και Cyta Τηλεόρασης.

KET H MARA RC RESE

«Δείξε ποιος είσαι» με το δυνατότερο και ταχύτερο δίκτυο της Wind H Wind εγκαινιάζει τη νέα της καμπάνια «Δείξε ποιος είσαι» που έχει ως αφετηρία τις ικανότητες, τα ταλέντα και τις φιλοδοξίες καθενός μας, αλλά σ’ αυτά προσθέτει και τις δυνατότητες που μας δίνει η τεχνολογία για να τα κάνουμε πραγματικότητα. Καθώς δεν υπάρχει τεχνολογία που να μπορεί να λειτουργήσει χωρίς ένα δυνατό δίκτυο πίσω της, η Wind έκανε το δίκτυό της τρεις φορές μεγαλύτερο και γρηγορότερο από ποτέ, για να μπορεί καθένας μας να δείξει ποιος είναι και να κάνει τις ικανότητές του δυνατότητες.

ΤheGOODLIFO

μεγάλη γκάμα προϊόντων χωρίς γλουτένη Η γλουτένη αποτελεί συστατικό τροφών, άγνωστο στην πλειονότητα του πληθυσμού. Για κάποιους ο αποκλεισμός της από τη διατροφή είναι η μοναδική θεραπευτική προσέγγιση της κοιλιοκάκης, μιας αυτοάνοσης αντίδρασης στη γλουτένη, της πρωτεΐνης που βρίσκεται στο σιτάρι, στη σίκαλη και στο κριθάρι. Γι’ αυτό στα Lidl θα μπορούμε πια να βρούμε μεγάλη γκάμα προϊόντων χωρίς αυτήν τη βλαβερή ουσία, όπως ζυμαρικά, πίτσα μαργαρίτα, κοτομπουκιές, στικ από φιλέτα βακαλάου, μπισκότα με κακάο και ένα σωρό άλλα σνακ και γλυκά. Φυσικά, όλα χωρίς γλουτένη.

Η Reebok Classic και ο Kendrick Lamar γιορτάζουν το εμβληματικό Club C Sneaker Η Reebok Classic συνεχίζει τη συνεργασία της με τον βραβευμένο μουσικό Kendrick Lamar και τον σκηνοθέτη Nabil με σκοπό να επαναπροσδιορίσουν την προέλευση του Club C. Η καμπάνια βασίζεται στην εξέλιξη που έχει σημειώσει τα τελευταία τριάντα χρόνια το Club C, που ξεκίνησε ως βασικό παπούτσι για τένις κι έχει φτάσει να γίνει το απόλυτο fashion sneaker. Με την κουλτούρα και την ταυτότητα του παπουτσιού σταθερή καθ’ όλη την πορεία του μέσα στις δεκαετίες, η νέα καμπάνια αποδίδει φόρο τιμής στις ρίζες και τη διαχρονικότητα του απόλυτου παπουτσιού για τένις, τόσο για άντρες όσο και για γυναίκες.

Η Ελληνική Παραολυμπιακή Επιτροπή βραβεύει τον ΟΠΑΠ για την υποστήριξή του Ο ΟΠΑΠ, Μέγας Χορηγός της Ελληνικής Παραολυμπιακής Επιτροπής, τιμήθηκε στην ετήσια γιορτή του Παραολυμπιακού Κινήματος για την υποστήριξή του στους αθλητές της πιο δυνατής ομάδας στην Ελλάδα. Ο ΟΠΑΠ, από το 2011, υποστηρίζει με υπερηφάνεια τους αθλητές της παραολυμπιακής ομάδας σε όλες τις αγωνιστικές τους υποχρεώσεις και πρόσφατα ανανέωσε τη χορηγική συνεργασία με την Ελληνική Παραλυμπιακή Επιτροπή για τα επόμενα τέσσερα χρόνια.

ΤheWeek

ΕΓΚΑΙΝΙΑ ΠΡΕΜΙΕΡΕΣ Τι καινούργιο ξεκινάει αυτή την εβδομάδα; σελιδα

ΒΙΒΛΙΟ

ΘΕΑΤΡΟ

POETRY

Η Τίνα Μανδηλαρά για τη Ζωή εκτός τόπου του Έντουαρντ Σαΐντ.

Η Λουίζα Αρκουμανέα γράφει για τους Τρειςευτυχισμένους.

Η Νάνσυ Μπούκλη επιλέγει Αργύρη Χιόνη.

32

DAVID HALLER Παραίσθηση ή πραγματικότητα; Τι κρύβεται, τελικά, πίσω απ' όσα συμβαίνουν στον David;

σελιδα

36

σελιδα

44

σελιδα

46

ΤΗΛΕΟΡΑΣΗ LEGION: Η πρώτη συμπαραγωγή FX Productions και Marvel Television έρχεται αποκλειστικά στο FOX. To «Legion», που βασίζεται στο ομώνυμο κόμικ της Marvel το οποίο δημιούργησαν ο Chris Claremont και ο Bill Sienkiewicz, αφηγείται την ιστορία του David Haller (Dan Stevens), ενός προβληματικού νεαρού που από παιδί διαγνώστηκε με σχιζοφρένεια κι έχει περάσει μια ζωή μπαινοβγαίνοντας σε ψυχιατρικές κλινικές. Στα 30 του, ο David βρίσκεται πάλι έγκλειστος σε ψυχιατρείο,

ζώντας την ίδια σιωπηλή ρουτίνα, μέχρι που η ζωή του αναστατώνεται από την άφιξη μιας όμορφης ασθενούς, της Syd (Rachel Keller). Οι δυο τους νιώθουν μια ανεξήγητη έλξη, αποφασίζουν να το σκάσουν από το νοσοκομείο κι εκείνη τον φέρνει σε επαφή με την αντισυμβατική θεραπεύτρια Melanie Bird (Jean Smart). Η Jean, μαζί με την ομάδα της, που αποτελείται από τους Ptonomy

(Jeremie Harris), Kerry (Amber Midthunder) και Cary (Bill Irwin), θα φέρουν τον David, ο οποίος έζησε όλη του τη ζωή πιστεύοντας ότι νοσεί, μπροστά σε έναν νέο κόσμο, γεμάτο εξωπραγματικά ενδεχόμενα. Η νέα δημιουργία του Noah Hawley, σε συμπαραγωγή FX Productions και Marvel Television, κάνει πρεμιέρα την Πέμπτη 9 Φεβρουαρίου στις 22:40, αποκλειστικά στο FOX.

ä Τα επεισόδια της νέας σειράς «Legion» θα προβάλλονται αποκλειστικά στο FOX, κάθε Πέμπτη στις 22:40, λιγότερο από 24 ώρες μετά την επίσημη πρώτη προβολή τους στις ΗΠΑ. Το FOX είναι διαθέσιμο στην Ελλάδα μέσω COSMOTE TV, Nova, Vodafone TV και Cyta Τηλεόρασης.

9.2.17 – lifo

31

EVENTS ΓΙ' ΑΥΤΗ ΤΗΝ ΕΒΔΟΜΑΔΑ

Στα Πλάγια

Δύο από τους καλύτερους stand up κωμικούς της νέας γενιάς ανεβαίνουν στη σκηνή του six d.o.g.s για να παρουσιάσουν την παράσταση Στα Πλάγια. Ένας συνδυασμός από ολοκαίνουρια κείμενα του Βύρωνα Θεοδωρόπουλου μαζί με τα καλύτερα κείμενα από την παράσταση του Μιχάλη Μαθιουδάκη Όλο Λάθος.

15/02, six d.o.g.s, Αβραμιώτου 6-8, 21:00, είσοδος: €7

1. ΕΙΚΑΣΤΙΚΑ

4. ΣΥΝΑΥΛΙΑ

Το εγχείρημα των Μουσών

Trentemoller

Ο Σύνδεσμος Υποτρόφων Ιδρύματος Α.Γ. Λεβέντη Ελλάδας, σε συνεργασία με το Σπίτι της Κύπρου, παρουσιάζει μια έκθεση που βασίζεται σε εικαστική πρόταση του Μεγακλή Ρογκάκου. Οι εννέα Μούσες, την προϊστορική περίοδο της ακμής τους, παρέμεναν συνδεδεμένες με τα παραδοσιακά αντικείμενά τους, όσο όμως οι τέχνες και οι επιστήμες εξελίσσονταν, έγιναν μάλλον σύμβολα της ικανότητας του ανθρώπου να μελετά και να ερευνά. Καθένας από τους 9 επιμελητές που συμμετέχουν στην έκθεση ανέλαβε την ευθύνη να φωτίσει μια διαφορετική επιστήμη με 3 διαφορετικούς καλλιτέχνες της επιλογής του. ä 08/02, «Το εγχείρημα των Μουσών - Ένας διάλογος ανάμεσα στην Τέχνη και στην Επιστήμη», Σπίτι της Κύπρου, Ξενοφώντος 2Α, Σύνταγμα, Δευτ.-Τετ. 10:00, Τρ., Πέμ., Παρ. 10:00-15:00, είσοδος ελεύθερη

6. ΠΑΡΤΙ 0 - 808 - Basslines

Το πιο hot τηλεφώνημα που μπορείς να κάνεις αυτή την εβδομάδα ή αλλιώς το πιο hot πάρτι στο υπόγειο του Ρομάντσου. Το περίφημο ηχοσύστημα του χώρου Function One θα καταλάβουν οι SSFR (Vaibone & Easy), Black Athena, Dennis Green κα Joseph (ATH Kids). Warm up από τον William (Athens Bros). ä 10/02, Ρομάντσο, Αναξαγόρα 3-5, 22:00, είσοδος ελεύθερη

7. ΣΥΝΑΥΛΙΑ Einstürzende Neubauten

2. ΜΟΥΣΙΚΗ Λένα Πλάτωνος Η Λένα Πλάτωνος, μαζί με τη Σαβίνα Γιαννάτου, τον Γιάννη Παλαμίδα και τον Στέργιο Τσιρλιάγκο, επιστρέφει στη σκηνή του six d.o.g.s, λίγους μήνες μετά το συγκινητικό γενέθλιο live της για μια εντυπωσιακή ρετροσπεκτίβα της σπουδαίας καριέρας της. ä 10/02, six d.o.g.s, Αβραμιώτου 6-8, 21:00, είσοδος: €12-15

3. LAUNCH PARTY GIRL.IS.A.GUN Tο coming of age έντυπο της Νατάσσας Σταμούλη για τα κορίτσια της γενιάς των millennials και την κουλτούρα που τα διαμόρφωσε γιορτάζει την κυκλοφορία του 2ου τεύχους του, «The Heartache Issue», με πάρτι στο Μεταξουργείο. ä 10/02, We Are Bud, Μυλλέρου 43, Μεταξουργείο, 20:00, είσοδος ελεύθερη

32 lifo – 9.2.17

Top

STAND UP

13

Ο Δανός «πρίγκιπας» της indie-electronica επιστρέφει στην Αθήνα με τη full live μπάντα του. Το live θα ανοίξει ο T.O.M. and his computer. ä 10/02, «Ιερά Οδός», Ιερά Οδός 18-20, 21:15, είσοδος: €30-34

5. ΜΟΥΣΙΚΗ ATH Kids στο Μέγαρο Ο Dane Daze από το Κονγκό, ο Majin Cost και ο Kareem Kalokoh από τη Σιέρα Λεόνε, ο Valentin Rivera από το Περού και τον Ισημερινό, παιδιά μεταναστών δεύτερης γενιάς, μαζί με τον Έλληνα Joseph αποτελούν την κολεκτίβα AΤΗ Kids. DJs, ράπερ, video artists και περφόρμερ με τεράστια αγάπη για την Αθήνα θα δώσουν μια συναυλία στη μεγάλη σάλα του Banquet. ä 11/02, Μέγαρο Μουσικής Αθηνών, Βασ. Σοφίας & Κόκκαλη, 20:00, είσοδος: €7-15

9–15

ΦΕΒΡ.

Οι Einstürzende Neubauten επιστρέφουν στην Αθήνα με ένα Greatest Hits show. O Blixa Bargeld, o Alexander Hacke, o N.U. Unruh, o Rudolf Moser και o Jochen Arbeit θα παρουσιάσουν ζωντανά τα σημαντικότερα αποσπάσματα από ολόκληρη την πορεία τους, λίγο μετά την κυκλοφορία της πρώτης συλλογής με τις μεγαλύτερες επιτυχίες τους. ä 11/02, Gazi Music Hall, Ιερά Οδός 7-13, 20:00, είσοδος: €33-39

8. ΛΟΓΟΤΕΧΝΙΑ Γεια, σ’ αγαπώ, αντίο Το πρότζεκτ «Ο Κύκλος Των» διοργανώνει μια ακόμη βραδιά αναγνώσεων με τίτλο «Γεια, σ’ αγαπώ, αντίο». Νέοι ποιητές και συγγραφείς ή απλοί ερωτευμένοι θα παρουσιάσουν τα ερωτικά τους γραπτά στο Ρομάντσο την Τρίτη 14 Φεβρουαρίου. ä 14/02, «Ο Κύκλος Των “Γεια, σ’ αγαπώ, αντίο”», Ρομάντσο, Αναξαγόρα 3-5, 20:00, είσοδος ελεύθερη

STOP THE S PRES ΜΟΥΣΙΚΗ Φοίβος Δεληβοριάς & Γιαν Βαν Ο Φοίβος Δεληβοριάς στήνει ένα κυριακάτικο μεσημεριανό γλέντι στο «Hotel Εrmou» μαζί με την ορχήστρα «Γιαν Βαν» που με αγάπη ανασυνθέτει τον λαϊκοδημοτικό ήχο της Ομόνοιας.

12/02, «Φοίβος Δεληβοριάς ο “Διπλοπαντρεμένος” με τους Γιαν Βαν», Hotel Ermou, Ερμού 152, 16:00, είσοδος: €15

9. ΠΑΡΤΙ Trainspotting Ένα warehouse party εμπνευσμένο από την ταινία και την κουλτούρα που σημάδεψε μια ολόκληρη γενιά και συνεχίζει να το κάνει μέχρι σήμερα. Θα υπάρχουν δύο σκηνές, στη μία rave anthems, στην άλλη new school rave. Το line up θα αποτελείται από τους DJ Mindphaser, Kris Riot, Desmond Kind, DJ Invisible, Mosh Beat, Type-0, Lovecraft, DJ Phantom, καθώς και από δύο secret special guests. ä 11/02, «Trainspotting - The Party», Χυτήριο Theatre & ART Cafe, Ιερά Οδός 44, Κεραμεικός, 22:00, είσοδος: €6

CHOCOLAT ROYAL

Ένας πολυχώρος για τους λάτρεις του κρασιού στο ιστορικό Θησείο.

10. ΘΕΑΤΡΟ

Μ

ε όνομα γλυκό σαν σοκολάτα, το Chocolat Royal έφερε μια αύρα παριζιάνικου bar à vin στο κέντρο της πόλης, γι’ αυτό γρήγορα απέκτησε φανατικούς θαμώνες. Μη μένεις όμως μόνο σε αυτό που σου θυμίζει το όνομα. Μιλάμε για έναν πολυχώρο, που στο ισόγειό του φιλοξενεί μία από τις πιο ενδιαφέρουσες κάβες κρασιού στην Αθήνα. Στο χαλαρό και ατμοσφαιρικό περιβάλλον του θα βρείτε μεγάλη ποικιλία σε κρασιά, κυρίως του ελληνικού αμπελώνα, ενώ θα γευτείτε σπάνιες ετικέτες. Ιδανικός χώρος για ένα ποτήρι κρασί έπειτα από μια κουραστική μέρα στη δουλειά αλλά και για έξοδο με φίλους. Όλα τα κρασιά, που σε μεγάλο βαθμό προέρχονται από μικρά οινοποιεία, είναι προσεκτικά επιλεγμένα από τον wine manager Δημήτρη Σπυρόπουλο και τον sommelier Δημήτρη Μοσχογιάννη, προσφέροντας ποικιλία χαρακτηριστικών και γεύσεις για κάθε γούστο και περίσταση. Και επειδή κάθε οινική εμπειρία προϋποθέτει συνδυασμό γεύσεων, στο Chocolat Royal, εκτός από εκλεκτά κρασιά, θα βρείτε και μια ξεχωριστή επιλογή πιάτων για να τα συνδυάσετε. Μείνετε συντονισμένοι στη σελίδα του στο fb για να μαθαίνετε όλα τα νέα και τις καινούργιες προσθήκες στον οινικό κατάλογο.

Γκρέκα Μάνα (Μια Μάνα - Μια χώρα)

Το έργο του Στέφανου Κακαβούλη Γκρέκα Μάνα (Μια Μάνα - Μια χώρα) ανεβαίνει σε δική του σκηνοθεσία στην κεντρική σκηνή του Θεάτρου κάτω απ’ τη γέφυρα. Με αφορμή την οιδιπόδεια ερωτική και αφαιμακτική σχέση μιας μάνας με τον γιο της και την απόρριψη της σχέσης του με μια μεγαλύτερή του γυναίκα, περιγράφεται αλληγορικά η σημερινή Ελλάδα της κρίσης που καταπιέζει τα παιδιά της και τα διώχνει προς το εξωτερικό. ä 12/02, Θέατρο κάτω απ’ τη γέφυρα, πλατεία Ηλ. Σταθμού Ν. Φαλήρου, 21:00, είσοδος: €7-12

11. ΜΟΥΣΙΚΗ Διονύσης Σαββόπουλος Ο μεγάλος μας τραγουδοποιός επιστρέφει στην κεντρική σκηνή του Gazarte για να μας αφηγηθεί ιστορίες από το ιστορικό «Φορτηγό» –το οποίο συμπλήρωσε μισό αιώνα από την πρώτη κυκλοφορία του–, έχοντας στο πλευρό του τραγουδοποιούς από τη νεότερη γενιά. ä 11/02, Gazarte, Βουτάδων 32-34, Γκάζι, 21:00, είσοδος: €10-33

12. ΕΙΚΑΣΤΙΚΑ Helmut Stallaerts Στην καινούργια του έκθεση με τίτλο «Ignoramus» ο καλλιτέχνης θα παρουσιάσει εννέα ζωγραφικά έργα.

H δουλειά του Helmut Stallaerts έχει ως κεντρικό μοτίβο τον άνθρωπο. Στα σύνθετα έργα του ο άνθρωπος απεικονίζεται αλλοτριωμένος, θολός και απών. ä 14/02, Γκαλερί Bernier/Eliades, Επταχάλκου 11, Θησείο, 22:30, είσοδος ελεύθερη

Αποστόλου Παύλου 27, Θησείο, 210 3469077. www. chocolatroyal.gr https://el-gr.facebook.com/chocolatroyal

ΠΑΡΤΙ Do you love me? Το White Rabbit γιορτάζει τον Άγιο Βαλεντίνο με την προβολή της ταινίας Eros, τη σπονδυλωτή ταινία των Αντονιόνι, Σόντερμπεργκ και Γουόνγκ Καρ Γουάι, και με το σπέσιαλ DJ set «At the edge of love and hate» από τη Φιλίππα Δημητριάδη. Special Love or/and Hate κοκτέιλ θα συνοδεύσουν τη βραδιά.

14/02, The White Rabbit, Σολωμού 12 & Στουρνάρη 11, Εξάρχεια, 20:00, είσοδος ελεύθερη

13. ΠΑΡΤΙ The Swingouts Η ομάδα με τα πιο μαζικά swing parties της πόλης μας συστήνει έναν νέο χώρο στο Μεταξουργείο! Με 7μελή μπάντα και ένα ολόκληρο κτίριο για χορό. ä 11/02, «Swing it with the band!», θέατρο Μεταξουργείο, Ακαδήμου 14, 22:00, είσοδος: €6

9.2.17 – lifo

33

H ΤΑΙΝΙΑ ΤΗΣ ΕΒΔΟΜΑΔΑΣ

Αριστούργημα Πολύ Καλό Καλό Ικανοποιητικό Μέτριο

Νερούδα

p

Κακό

Σκηνοθεσία: Πάμπλο Λαραΐν Πρωταγωνιστούν: Λούις Νιέκο, Γκαέλ Γκαρσία Μπερνάλ

Μετά το Après la bataille (Μετά τη μάχη) του Γιούσρι Νασραλάχ, που άνοιξε το Διαγωνιστικό Τμήμα του Φεστιβάλ Καννών το 2012 και πραγματευόταν την Αραβική Άνοιξη, έρχεται ένας ακόμη Αιγύπτιος σκηνοθέτης, ο Μοχάμεντ Ντιάμπ, δημιουργός του Cairo 678 και μιας από τις μεγαλύτερες αραβόφωνες επιτυχίες στο box office, του Island, με μια ταινία που ετοίμαζε επί χρόνια και τελικά άλλαξε θεματικό προσανατολισμό: η Κλούβα λειτουργεί ως αλληγορία γεμάτη ένταση και συμβολισμό για τη διάλυση της επανάστασης και τη σύγκρουση μεταξύ των υποστηρικτών της Μουσουλμανικής Αδελφότητας και των φιλομιλιταριστών. Ο Ντιάμπ αποδίδει το κλίμα καχυποψίας και απογοήτευσης των μαντρωμένων στην αστυνομική κλούβα, με την κάμερα να «μεταδίδει» την αντάρα και την ελπίδα στις περιορισμένες, κλεφτές ματιές έξω από το ιδρωμένο huis clos. Αναπόφευκτα, οι αντιδράσεις υπολογίζονται για να καλύψουν το φάσμα των αντιθέσεων και να τονίσουν τη συγκεχυμένη ατμόσφαιρα, αλλά η δεξιοτεχνία του Ντιάμπ είναι δεδομένη, όπως και η αίσθηση του επείγοντος που φέρει η πολιτική του χειρονομία.

34 lifo – 9.2.17

ΑΒΑΝΑ - ΑΘΗΝΑΙΟΝ CINEPOLIS 2,4 - ΑΤΛΑΝΤΙΣ 1 - ΑΤΤΑΛΟΣ - ΙΝΤΕΑΛ ΚΗΦΙΣΙΑ CLASS - ΝΙΡΒΑΝΑ

Κινηματογράφος

απο τον θοδωρη κουτσογιαννοπουλο, συνοψεις ταινιών: τασοσ μελεμενιδησ

Το 1948, στη Χιλή του Ψυχρού Πολέμου, ο γερουσιαστής Πάμπλο Νερούδα κατηγορεί την κυβέρνηση ότι προδίδει το Κομμουνιστικό Κόμμα, γεγονός που προκαλεί την αντίδραση του Προέδρου Γκονζάλες Βιντέλα. Ο αστυνομικός Όσκαρ Πελουσονό έχει αναλάβει να συλλάβει τον ποιητή. Ο Νερούδα προσπαθεί να διαφύγει από τη χώρα μαζί με τη γυναίκα του, τη ζωγράφο Ντέλια ντελ Καρίλ, αλλά τελικά αναγκάζονται να κρυφτούν.

στην ταινία μια Ερινύα για να τιμωρήσει τον ατομισμό του. Ο μόνος τρόπος για να την καταστήσει έγκυρη ήταν να την παραδεχτεί, γιατί γνώριζε πως αν την κατονόμαζε, τότε θα υπήρχε και για τους υπόλοιπους. Η φανταστική, υπό διαμόρφωση μορφή του Πελουσονό, ένα κουβάρι από συγκρούσεις που, σαν τον στόχο του, παλεύει ανάμεσα στις προσωπικές του ευαισθησίες και την πειθαρχία του επαγγέλματός του, είναι μια αξέχαστη σεναριακή κατασκευή που λαμβάνει διαστάσεις από την ευφάνταστη σκηνοθεσία του Λαραΐν. Ο αποσπασματικός του διάλογος με τον Νερούδα αντανακλά τους φόβους και τις αδυναμίες του ποιητή και εξελίσσεται σε μια ενοχλητική φωνή συνείδησης, το αυτοφυές αγκάθι στον συβαριτισμό, και σίγουρα πιο αποτελεσματικό από τον «σύντροφο» που κάποια στιγμή υπενθυμίζει στον φαντεζί δημιουργό του «Canto General» πως ολοένα και εκτροχιάζεται από την ταπεινή του αποστολή. Στο γλυκό Il Postino του Μάικλ Ράντφορντ η φιγούρα του Νερούδα έλαμπε ως μια ρομαντική, σχεδόν ονειρική πηγή έμπνευσης στον ευγενικό ταχυδρόμο του Μάσιμο Τροΐζι, καθώς αντανακλούσε την τελευταία ευχάριστη παρένθεση του δημόσιου βίου του, τότε που διορίστηκε πρέσβης στο Παρίσι από τον Σαλβαδόρ Αλιέντε. Στο Νερούδα, η προσωπικότητά του ξεδιπλώνεται πιο αδρά στη ρευστότητα του χώρου και του χρόνου – κάτι παρόμοιο είχε δοκιμάσει, με διάσπαρτες καλές στιγμές, ο επίσης Χιλιανός Ραούλ Ρουίζ, σκιαγραφώντας τον Μαρσέλ Προυστ στον Ξανακερδισμένο Χρόνο, μέσα από το έργο του. Εδώ όμως έχουμε μια σαφώς πιο ψυχαγωγική ταινία για απαιτητικούς θεατές, που συγγενεύει στην προσέγγιση με το παλιό, ρηξικέλευθο ρεύμα των ιμπρεσιονιστών του σινεμά, όσον αφορά την υποκειμενικότητα της αφήγησης και τη διαδοχή των σκηνών. Ο Λαραΐν δεν έχει καμία πρόθεση να τσακωθεί με φόρμες και νόρμες. Ευτυχώς, όμως, αρνείται να καταπιαστεί με το παρελθόν σαν να είναι κάτι παλιό. Και το συγυρίζει με γενναιότητα και δεξιοτεχνία.

Σκηνοθεσία: Μοχάμεντ Ντιάμπ Πρωταγωνιστούν: Νέλι Καρίμ, Χάνι Αντέλ Στο Κάιρο, το καλοκαίρι του 2013, δύο χρόνια μετά την Αιγυπτιακή Επανάσταση, μια κλούβα της Αστυνομίας, μέσα στην οποία κρατούνται διαδηλωτές με εντελώς διαφορετικές πολιτικές και θρησκευτικές πεποιθήσεις, διασχίζει τις βίαιες διαδηλώσεις. Θα μπορέσουν οι κρατούμενοι να ξεπεράσουν τις διαφορές τους προκειμένου να επιβιώσουν;

Neruda

Αν το Τζάκι επιχείρησε, και τα κατάφερε, να συλλάβει την πιο κρίσιμη στιγμή της μεταμόρφωσης στην ψυχή μιας αινιγματικής γυναίκας, στο μάτι ενός πολιτικού τυφώνα και μιας προσωπικής τραγωδίας, το Νερούδα, και πάλι του Χιλιανού Πάμπλο Λαραΐν, παρακάμπτει τις συνήθεις μεθόδους της βιογραφικής ταινίας και λειτουργεί περισσότερο ως «νερουδική» μυθοπλασία, αντί να ακολουθήσει τη γραμμική, προκατειλημμένη διαδρομή της αφηγηματικής εξιστόρησης της ζωής μιας διασημότητας. Στην ταινία, ο αντίπαλος του νομπελίστα ποιητή και βουλευτή, του πιο ξακουστού κομμουνιστή αμέσως μετά τον Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο, είναι ένας αστυνομικός ντετέκτιβ που… δεν υπάρχει: αμέσως μετά τους μύδρους που εξαπέλυσε ο Νερούδα εναντίον του Προέδρου Βιντέλα (πραγματικό γεγονός, το 1948, στο Κοινοβούλιο), κατηγορώντας τον πως ξεπουλήθηκε στις ΗΠΑ, καταπιέζοντας τους Αριστερούς, ο Όσκαρ Πελουσονό γίνεται η σκιά του ποιητή, παρακολουθώντας τον στενά και αναγκάζοντάς τον σε ατέρμονη φυγή, που τροφοδοτεί την αίσθηση της περιπέτειας και του thrill, αλλά τον αποσταθεροποιεί ταυτόχρονα. Ως άλλος Ιαβέρης, ο Πελουσονό βαριανασαίνει στα χνάρια του Γιάννη Αγιάννη/Νερούδα, παρακολουθώντας τον σε κάθε του βήμα, σε έναν διάλογο που βρίθει αναφορών στο έργο του συγγραφέα και ποιητή – και πώς θα μπορούσε να γίνει διαφορετικά, αφού ο διώκτης είναι αποκύημα του εύστροφου νου του ή, όπως λέει και ο ίδιος, ένας φρουρός στα σύνορα της φαντασίας του. Ο Πάμπλο Νερούδα δεν παρουσιάζεται ως αγιοποιημένη εκδοχή της επαναστατικής φιγούρας που πάνω-κάτω γνωρίζουμε αλλά ως αντιφατικό πλάσμα, ένας εγωιστής, αλαζονικός λάτρης της ηδονής και της καλής ζωής, ένας καλλιτέχνης που δεν απαρνήθηκε τις απολαύσεις, ακόμη κι αν γνώριζε πολύ καλά τι σημαίνει να είσαι ταπεινός κομμουνιστής στην πράξη. Διακρίνοντας την πτωτική πορεία της δημοκρατίας στη χώρα του, που σε μερικές δεκαετίες θα υποχωρούσε στην ακύρωση κάθε ελευθερίας από το καθεστώς του Πινοσέτ, προτίμησε μια ηρωική έξοδο για να διαφυλάξει την υστεροφημία του, αλλά τοποθέτησε

Η ΚΛΟΥΒΑ Clash

ΑΣΤΟΡ

Η ΤΑΙΝΙΑ LEGO BATMAN The Lego Batman movie Σκηνοθεσία: Κρις Μακέι Ακούγονται οι Χριστόφορος Παπακαλιάτης, Οδυσσέας Παπασπηλιόπουλος, Φάνης Μουρατίδης Στο Γκόθαμ γίνονται μεγάλες αλλαγές κι αν ο Μπάτμαν θέλει να σώσει την πόλη από την εχθρική κατάληψη του Τζόκερ, θα πρέπει να αφήσει το μοτίβο του μοναχικού εκδικητή, να μάθει να συνεργάζεται με άλλους και ίσως έτσι καταφέρει να χαλαρώσει.

Ενώ η πρώτη ταινία Lego ήταν μια πραγματικά αναπάντεχη «κατασκευή», με ψηφιακά τουβλάκια και υλικά της κινηματογραφικής μυθολογίας, η meta συνέχεια περιορίζεται σε μια σατιρική μεν, αλλά επαναλαμβανόμενη κατάδυση του μνημειωδώς μουντρούχου Batman στα έγκατα της υπεροπτικής μελαγχολίας του. Πλάκα επί του θέματος γίνεται, και με το παραπάνω, και η σχέση του με τον Τζόκερ, στο μέτρο που το μίσος μεταξύ τους δεν εκφράστηκε ποτέ με τα σωστά λόγια, παρουσιάζει τη μεγαλύτερη πρωτοτυπία. Το συνήθως ζοφερό Γκόθαμ αποκτά παιχνιδιάρικη λάμψη και οι κακοί δεν γίνονται ποτέ απειλητικοί (στα παιδάκια απευθύνεται βασικά η ταινία), αλλά πετάνε νόστιμες ανορθοδοξίες.

VILLARE RENTI 4,8,11,13,14 - VILLAGE MALL 2,4,5,7,10,11,12 - VILLAGE PAGRATI 1,4 - VILLAGE FALIRO 1,6,7 - VILLAGE AG.DIMITRIOS 1,3,5 -

ODEON ESCAPE 3,5 - ODEON STARCITY 5,7 - ΑΕΛΛΩ 1 - ΑΘΗΝΑΙΟΝ 1 - ΑΘΗΝΑΙΟΝ CINEPOLIS 1,3 - ΑΙΓΛΗ 2 ΑΝΟΙΞΗ 1,2 - ΒΑΡΚΙΖΑ 1 - CINERAMA - ΚΗΦΙΣΙΑ 2 - ΚΙΝΗΜΑΤΟΘΕΑΤΡΑ ΚΩΝΣΤΑΝΤΑΡΑΣ-ΒΛΑΧΟΠΟΥΛΟΥ 2 - ΝΑΝΑ 5 - ΣΙΝΕ ΧΟΛΑΡΓΟΣ - ΣΠΟΡΤΙΓΚ 1 - ΤΡΙΑ ΑΣΤΕΡΙΑ 1,2 - ΑΡΤΕΜΙΣ - ΣΙΝΕ ΜΕΛΙΝΑ - ΜΑΡΙΑ ΕΛΕΝΑΟΝΑΡ - ΖΕΑ - ΦΟΙΒΟΣ

ΓΛΥΚΌ ΦΑΣΌΛΙ Sweet Bean Σκηνοθεσία: Ναόμι Καουάσε Πρωταγωνιστούν: Κιρίν Κικί, Μασατόσι Ναγκάσε, Κιάρα Ουσίντα Ο Σεντάρο έχει ένα μικρό αρτοποιείο που σερβίρει ντορογιάκι (γλυκά γεμιστά με μια πάστα κόκκινου φασολιού, που λέγεται «αν»). Όταν μια γηραιά κυρία, η Τοκούε, προσφέρεται να τον βοηθήσει στην κουζίνα, δέχεται διστακτικά. Αλλά, όπως φαίνεται, τα χέρια της Τοκούε γίνονται μαγικά όταν κάνει «αν» και με τον καιρό ο Σεντάρο και η Τοκούε θα ανοίξουν την καρδιά τους για να αποκαλύψουν παλιές πληγές.

Το αργό και μεθοδικό μαγείρεμα του βραδύκαυστου γλυκού φασολιού, κύριου συστατικού του γιαπωνέζικου εδέσματος ντορογιάκι, χρησιμοποιείται ως μοντέλο για την παραγωγή αυτής της ταινίας που κυλά με τους ίδιους ρυθμούς, προσπαθώντας να βγάλει προς τα έξω τη γλυκιά καρδιά των κεντρικών ηρώων της. Ο πρώτος εξ αυτών, ένας απογοητευμένος μεσήλικας που διατηρεί ένα μικρό κατάστημα και καταβάλλει την ελάχιστη προσπάθεια στην κατασκευή των γλυκισμάτων, παίρνει μαθήματα ζωής και μαγειρικής από ηλικιωμένη και ταλαιπωρημένη κυρία που όσο τον βοηθά, τόσο δεν μπορεί να καταλάβει γιατί κάποιος, που δεν καν τρώει καν γλυκά, κάνει αυτήν τη δουλειά. Η σχέση τους και η παρακολούθησή της από μια νεαρή δημιουργεί ένα τρίπτυχο που μιλά για το χάσμα των γενεών και τις δεύτερες ευκαιρίες, και ενώ η ανάπτυξή του είναι περισσότερο αργή απ’ όσο θα έπρεπε και μάλλον ημιτελής, η πηγαία ανθρωπιά του φιλμ αφήνει στο τέλος μια γλυκιά γεύση. * Κριτική από τον Τάσο Μελεμενίδη ΔΙΑΝΑ – ΜΙΚΡΟΚΟΣΜΟΣ

ΑΥΤΟΚΡΑΤΟΡΙΑ Imperium Σκηνοθεσία: Ντάνιελ Ραγκούσις Πρωταγωνιστούν: Ντάνιελ Ράντκλιφ, Τόνι Κολέτ Ένας πράκτορας του FBI λειτουργεί με άκρα μυστικότητα προκειμένου να σταματήσει την προσπάθεια μιας τοπικής τρομοκρατικής ομάδας να φτιάξει βόμβα.

Στη φλέβα του American History X, χωρίς τη βιβλική παραβολή της αδελφικής θυσίας, η Αυτοκρατορία πραγματεύεται το έωλο ιδεολογικό υπόβαθρο των ομάδων που διασφαλίζουν την ανωτερότητα των λευκών στην αμερικανική κοινωνία. Στο σκηνοθετικό του ντεμπούτο, ο Ντάνιελ Ραγκούσις παρουσιάζει διαφορετικούς τύπους των white supremacists, από τον σνομπ θεωρητικό μέντορα που ακούει κλασική μουσική, παραθέτοντας λογοτεχνικά τσιτάτα που τον βολεύουν, μέχρι τους skinheads, αγράμματους ζηλωτές, με ενδιαφέρουσα ενδιάμεση στάση σε έναν παρεξηγημένο καιροσκόπο που πουλάει ραδιοφωνικό μίσος με αποκλειστικό σκοπό το κέρδος. Ο ήρωας είναι ένας συνεσταλμένος, μπερδεμένος πράκτορας του FBI που πείθεται έντεχνα να πλησιάσει μια ύποπτη εξτρεμιστική οργάνωση, αφού πρώτα

μελετήσει και καταλάβει τις θέσεις των νεοναζί – εδώ θα πρέπει να ξεπεράσουμε καλόπιστα τη συνήθη πρακτική των ταινιών του είδους, που θέλουν τον ντετέκτιβ που αναλαμβάνει μια μυστική αποστολή να δρα σαν κανονικός ηθοποιός και να μεταμορφώνεται σε κάποιον άλλο, λες κι έχει παρακολουθήσει εκτεταμένα μαθήματα σε δραματική σχολή. Ο εμπνευστής της ταινίας, Μάικ Τζέρμαν, υπηρέτησε παλιά στο FBI, γι’ αυτό και το σενάριο είναι ακριβές όσον αφορά τις λεπτομέρειες όχι τόσο για την αυθεντικότητα των δραστηριοτήτων παρόμοιων οργανώσεων αλλά για τη βαθύτερη φιλοσοφία του σύγχρονου φασισμού, σαν να είναι γραμμένο από μέσα. Υπάρχει κάτι σχηματικό στις κινήσεις ενσωμάτωσης του Νέιτ Φόστερ και κυρίως στην απειλή της αποκάλυψης της πραγματικής του ταυτότητας από τους πάντα καχύποπτους, όψιμους συνοδοιπόρους του, αλλά η πλοκή δεν χάνει την ουσία, που δεν είναι άλλη από μια δόκιμη αφήγηση ενός από τα πλέον καυτά τρέχοντα αφηγήματα, που λένε και οι ειδήσεις. Δεν μπορεί κανείς να δώσει με σιγουριά μια απάντηση για την προέλευση της αναζωπύρωσης του φαινομένου, ειδικά σε κοινωνίες με πιο ελεγχόμενη ροή μεταναστών και αυξημένο ή αφομοιωμένο επίπεδο απορρόφησης, αλλά η Αυτοκρατορία προσφέρει μια λογική, και σίγουρα λιγότερο πολύπλοκη λύση επί του θέματος.

VILLAGE MALL 6 - ODEON STARCITY 4 - ΓΑΛΑΞΙΑΣ 2 ΣΠΟΡΤΙΓΚ 2

ΤΟ ΔΙΆΣΤΗΜΑ ΑΝΆΜΕΣΆ ΜΑΣ The Space between us Σκηνοθεσία: Πίτερ Χέλσομ Πρωταγωνιστούν: Έισα Μπάτερφιλντ, Γκάρι Όλντμαν, Μπριτ Ρόμπερτσον Έχοντας γεννηθεί στον Άρη, αποτέλεσμα μιας αναπάντεχης εγκυμοσύνης πριν από την απογείωση του διαστημόπλοιου που έφερε τη μητέρα του στον Κόκκινο Πλανήτη, ο 16χρονος Γκάρντνερ ταξιδεύει για πρώτη φορά στη Γη. Λαχταρά να γνωρίσει όλα τα θαύματα του πλανήτη, όμως οι γιατροί του τον αποτρέπουν από τις εξερευνήσεις του, καθώς τα όργανά του δεν αντιδρούν καλά στη γήινη ατμόσφαιρα.

Μια φαινομενικά πρωτότυπη ιστορία γνωριμίας και αγάπης δύο παιδιών που επικοινωνούν, αν και έχουν ζήσει τη ζωή τους σε διαφορετικούς πλανήτες, συρρικνώνεται σχετικά νωρίς σε ένα σύνολο από φθηνές, υπέρ το δέον γλυκανάλατες ατάκες και ακόμη φθηνότερη σε ιδέες περιπέτεια καταδίωξης. Νεαρός, του οποίου η σύλληψη έγινε όσο η μητέρα του βρισκόταν σε αποστολή στον Άρη, γεννιέται και μεγαλώνει εκεί, έχοντας ως όνειρο την επιστροφή στη Γη, και όταν το καταφέρνει, δεν ξέρει ούτε αυτός αλλά ούτε και η ταινία πού να επικεντρωθεί. Τα χρώματα του πλανήτη μας, το νερό, ο πρώτος έρωτας με μια νεαρή επαναστάτρια έφηβη που μπορεί να κλέψει οτιδήποτε μέσα σε δευτερόλεπτα και η αναζήτηση των προγόνων είναι διαφορετικές υποϊστορίες που ενώνονται και ολοκληρώνονται πολύ βιαστικά, παρά την προσπάθεια του πρωταγωνιστή Έισα Μπάτερφιλντ να εκφράσει την αμηχανία του ήρωά του μπροστά σε αυτά που συμβαίνουν. Πολυτέλεια για την ταινία η παρουσία του Γκάρι Όλντμαν σε δεύτερο, αλλά σημαντικό ρόλο, με τον ίδιο να δίνει κατά διαστήματα την εντύπωση ότι βρίσκεται σε άλλο φιλμ, σε σχέση με αυτό που πραγματικά είναι. * Κριτική από τον Τάσο Μελεμενίδη VILLAGE RENTI 12 - VILLAGE MALL 1 - VILLAGE FALIRO 3 - ODEON GLYFADA 1,2 - ODEON MAROUSI 1,2 ODEON ESCAPE 1,2,4,6,7 - ODEON OPERA 1 - ODEON STARCITY 6,7,8,9 - ΑΕΛΛΩ 2 - CINERAMA - ΝΑΝΑ 2

9.2.17 – lifo

35

ΑΥΤΟΒΙΟΓΡΑΦΙΑ

Η εξομολογητική αυτοβιογραφία του Έντουαρντ Σαΐντ

Προτιμώντας να εστιάσει στα πρώτα, φαινομενικά ανέμελα, χρόνια στην Αίγυπτο, στην Παλαιστίνη και στο Λίβανο, ο γνωστός στοχαστής ρίχνει φως στα όμορφα υλικά μιας λεβαντίνικης ταυτότητας και στις βασικές επιρροές της σε μια κυριολεκτικά «Ζωή εκτός τόπου» (που μόλις κυκλοφόρησε από τις εκδόσεις Μεταίχμιο).

από την τίνα μανδηλαρά

Βιβλίο

Α

36 lifo – 9.2.17

ναμφίβολα υπάρχει κάτι απαράμιλλα καβαφικό στον τρόπο που ο Έντουαρντ Σαΐντ γράφει, λίγα χρόνια πριν από τον θάνατό του, την αυτοβιογραφία του που μόλις κυκλοφόρησε στα ελληνικά από τις εκδόσεις Μεταίχμιο (σε μετάφραση Ελένης Λούση και πρόλογο Κατερίνας Σχινά). Το παρατηρεί κανείς στον τρόπο που αποστασιοποιείται από τις λυρικές εξάρσεις και επιστρέφει στον κοσμοπολιτισμό που τον έθρεψε και τον μετέτρεψε σε στωικό παρατηρητή. Περιγράφοντας τα πρώτα χρόνια που τον διαμόρφωσαν τη δεκαετία του ’40 αλλά και τις τελευταίες στιγμές που ξέρει ότι ο θάνατος είναι κοντά, γίνεται, άθελά του, ένας άλλος Μάρκος Αυρήλιος που ατενίζει, από σημείο πλεονεκτικό, τις πρώτες και τις τελευταίες εκείνες ώρες, φτιάχνοντας σαν τον Αιμιλιανό Μονάη, από το ομώνυμο καβαφικό ποίημα, μια εξαίρετη αφηγηματική «πανοπλία με λόγια, φυσιογνωμία και με τρόπους». Κάθε λέξη στην πρωτότυπη αυτή εξομολόγηση έχει τη δική της αύρα, ποτισμένη με φλεγματικό χιούμορ και οξύνοια, διατηρώντας μια ασφαλή απόσταση που μόνο ένας καβαφικός κοσμοπολιτισμός θα μπορούσε να επιτρέψει. Το παραδέχεται και ο ίδιος κάπου προς το τέλος του βιβλίου, όταν συνειδητοποιεί τον αδρανή χώρο στον οποίο γαλουχήθηκε, μακριά από τον βασανισμένο κόσμο των Αράβων: «Πράγμα που αναγνώρισα μερικά χρόνια αργότερα στην ποίηση του Καβάφη – η ίδια αδιαφορία, η θεώρηση του κόσμου ενός πράγματος δεδομένου, αφού προνομιούχοι ξένοι όπως εμείς

φροντίζαμε για τις δικές μας επιδιώξεις και ανησυχούσαμε για τις δικές μας δουλειές, χωρίς να ενδιαφερόμαστε ιδιαίτερα για τη μεγάλη πλειονότητα του πληθυσμού». Κι αυτό ήταν κάτι που συνέβη σχεδόν αναγκαστικά, αφού ο εύπορος επιχειρηματίας πατέρας του φρόντισε να φτιάξει ένα υπερπροστατευτικό περιβάλλον, μακριά από τις ταραχές, από το οποίο απουσίαζε οποιαδήποτε ένταση ή πάθος, ερωτικό, κοινωνικό, πολιτικό. Η παρέκκλιση σε οποιοδήποτε επίπεδο δεν επιτρεπόταν στον ασφυκτικό αυτό μικρόκοσμο, όπου τα πάντα γίνονταν με τους ψυχαναγκαστικούς όρους της ευπρέπειας. Ρέποντας όμως διαρκώς προς τον έτερο πόλο, ο μικρός Έντουαρντ δεν αποδέχτηκε τους προτεσταντικούς κανόνες που προσπαθούσαν να επιβάλουν το δικό τους αποικιοκρατικό-βρετανοπρεπές ή αμερικανικό σύστημα, ίσως επειδή γνώριζε από τότε ότι τα πράγματα δεν πρέπει να υποτάσσονται σε παραδεδομένες θέσεις: «Βαθιά μέσα μου γνώριζα ότι το Κολέγιο Βικτόρια είχε αποκόψει αμετάκλητα τους δεσμούς μου με την παλιά μου ζωή και ότι το προκάλυμμα που είχαν επινοήσει οι γονείς μου, ότι τάχα ήμουν Αμερικανός, είχε τελειώσει, και ότι όλοι νιώθαμε όντα υποδεέστερα που αντιπαλεύαμε μια πληγωμένη αποικιακή δύναμη, επικίνδυνη και ικανή να μας βλάψει, παρόλο που εξαναγκαζόμασταν να μελετούμε τη γλώσσα και τον πολιτισμό της ως τον κυρίαρχο στην Αίγυπτο». Ποτέ όμως δεν ένιωσε ότι βρίσκεται ή ότι ανήκει πραγματικά σε κάποια πατρίδα ως γιος

eντουαρντ σαΐντ

Ζωή εκτός τόπου Μτφρ.: Ελένη Λούση Εκδόσεις Μεταίχμιο Σελ.: 512

ενός Παλαιστίνιου προτεστάντη με αμερικανική υπηκοότητα που ζούσε στην Αίγυπτο και μιας Παλαιστίνιας χριστιανής με λιβανέζικη καταγωγή και αγγλική παιδεία – και από εδώ προκύπτει και ο τίτλος της αυτοβιογραφίας του, Ζωή εκτός τόπου. Ήταν προφανές ότι από μικρός εξερευνούσε δημιουργικά την πολυφωνική διάσταση που αντηχούσε κάθε μονοδιάστατη θεώρηση και αναζητούσε διακαώς το μυστηριώδες κύρος που ενοικεί στην ουσία των θεωριών και των πραγμάτων. Ίσως σε αυτό να συνέβαλε όχι μόνο η κοσμοπολίτικη καταγωγή του αλλά και η αγάπη του για την αντιστικτική πολυφωνική μουσική που μετατράπηκε σε ένα οντολογικό modus vivendi και έναν ιδανικό τρόπο αφήγησης που χαρακτηρίζει και την αυτοβιογραφία του. Παρ’ ότι δεν το παραδέχεται, καθώς οποιαδήποτε αποδοχή λαμπρής διαφοροποίησης ενδεχομένως να έμοιαζε με οίηση, στην απροσάρμοστη συμπεριφορά που παρουσίαζε μικρός έθαλλαν οι ιδέες που θα τον έκαναν να διακριθεί σε επίπεδο μοναδικής σκέψης: ποτέ δεν θα ακολουθήσει τις παραδοσιακές θεωρίες αλλά ούτε θα αποδεχτεί τα εύκολα συμπεράσματα της σύγκρουσης των πολιτισμών. Χάρη σε αυτόν θα αναθεωρηθεί το πλαίσιο της πρόσληψης της Ανατολής ως «οριενταλισμού» ή «εξωτικού κόσμου» αλλά και της αποκλειστικής θεώρησης των Παλαιστινίων ως θυμάτων του σιωνισμού. Όσο για τις ριζοσπαστικές του αντιλήψεις, περισσότερο εντοπίζονται σε μια ανατρεπτική κοσμοθεωρία που σχετίζεται με τον χαρακτήρα παρά σε άχραντα ιδεολογήματα – κι αυτό

RADIO BOOKSPOTTING από τον γιώργο-ίκαρο μπαμπασάκη είναι κάτι που φωτίζει με τρόπο πολλαπλό η παρούσα αυτοβιογραφία. Αντίστοιχα ήσσονος σημασίας περιστατικά, όπως το ότι μικρός προτιμούσε να γεμίζει το πάτωμα με φλέματα τις στιγμές της τιμωρίας στο παιδικό του δωμάτιο, να αντιδρά στους δασκάλους του «εξασφαλίζοντας» ακόμα και αποβολή από το σχολείο ή να χαλάει ακόμα και τις στιγμές της οικογενειακής βιντεοσκόπησης, δείχνουν, όπως παραδέχεται και ο ίδιος μιλώντας για τον εαυτό του σε τρίτο πρόσωπο, ότι: «Ο “ Έντουαρντ” ήταν κάτι περισσότερο από τον παραβατικό, παρά ταύτα υποχωρητικό γιο, που υποτασσόταν στο βικτοριανό πρότυπο του πατέρα του”». Με ένα τόσο αυστηρό πατρικό πρότυπο, λόγω της ισχύος που αποκόμισε ο πατέρας από τις επιχειρήσεις του, ο ίδιος έμαθε να εκτιμά την εργασία και τον μόχθο αλλά και να απεχθάνεται σφόδρα την εδραίωση ενός συστήματος διαρκούς καταπίεσης – ακόμα και βίας. Ενδεχομένως οι φουκωικές ενατενίσεις που διαπερνούν τις θεωρίες του πανεπιστημιακού Σαΐντ να προέρχονται από αυτό το άγουρο σύστημα κοινωνίας του ελέγχου και της σωματικής καταπίεσης που ένιωσε μικρός. Ο αυνανισμός απαγορευόταν αυστηρά και το παντελόνι του έφηβου Σαΐντ ελεγχόταν τα πρωινά, στον βαθμό που οι ονειρώξεις θεωρούνταν προτιμότερες από την αυτοϊκανοποίηση. Γενικότερα, η λέξη «απαγορεύεται» ίσχυε παντού, ειδικά στις περιπτώσεις σαρκικής απόλαυσης, κάτι που ωστόσο τροφοδότησε μια ανεξάντλητη φαντασία: ένα χορευτικό κάποιων ακροβατών που έτυχε να απολαύσει σε μία από τις ελάχιστες εξόδους σε κέντρο νυχτερινής διασκέδασης του Καΐρου απέκτησε διαστάσεις σαρκικής αποθέωσης. Οι φαντασιώσεις δεν είχαν ωστόσο μόνο ερωτικό πρόσημο και είναι αυτές που τον μετέτρεψαν από εσωστρεφή έφηβο σε ολοκληρωμένο στοχαστή: «Όσο ύφαινα και ξαναΰφαινα, στο μυαλό μου διαδραματίζονταν, ανάμεσα στην ασημαντότητα της επιφανειακής πραγματικότητας και σε ένα βαθύτερο επίπεδο μιας άλλης ζωής, γεμάτης με όμορφα, αλληλοσυσχετιζόμενα κομμάτια –κομμάτια από ιδέες, αποσπάσματα από λογοτεχνία και μουσική, προσωπικές μνήμες, καθημερινές παρατηρήσεις–, τα οποία δεν τροφοδοτούσε ο “ Έντουαρντ”, στην κατασκευή του οποίου δεν συνέβαλλαν οι δάσκαλοι και οι σύμβουλοι αλλά ο εσώτερος, περισσότερο ασυμβίβαστος και προσωπικός εαυτός μου, εκείνος που μπορούσε να διαβάζει, να σκέφτεται, ακόμα και να γράφει ανεξάρτητα από τον “ Έντουαρντ”». Εξού και η μόνιμη βαρεμάρα που ένιωθε για τα πάντα. Τα ασφυκτικά ζεστά απογεύματα που σβήνονταν σε ζεστές λεμονάδες ή σε αράκ, τα βράδια που ξοδεύονταν διαρκώς σε παρτίδες μπριτζ από τις οποίες ήταν εξαρτημένος ο πατέρας καθώς και οι ατελείωτες επισκέψεις συγγενών ξεχωρίζουν στις

ατέρμονες περιγραφές μιας μπαλζακικού τύπου νωθρότητας. Κάποιος αντικειμενικός παρατηρητής θα μιλούσε για στιγμές φαινομενικής οικογενειακής ευτυχίας, για τον ίδιο όμως αυτές απλώς ενέτειναν την εσωτερική απελπισία και τη μόνιμη, βασανιστική ενοχή. Μοναδική παρηγοριά οι στιγμές τρυφερότητας μιας κατά τα άλλα αυστηρής μητέρας, για την οποία έτρεφε παράφορη αγάπη και αδυναμία (θαρρεί κανείς, μάλιστα, ότι το βιβλίο το έγραψε ως φόρο τιμής στη μητέρα του). Το παράξενο, βέβαια, είναι ότι ούτε ο εξωτερικός κόσμος εγκυμονούσε ιδιαίτερα ευχάριστες εκπλήξεις γι’ αυτό τον τόσο φιλοπερίεργο νεαρό, αφού απεχθανόταν σφόδρα τις «χαρούμενες» εκδρομές σε τουριστικά μέρη, όπως οι πυραμίδες, ενώ αδιαφορούσε σε μεγάλο βαθμό για τις αθλοπαιδιές, με εξαίρεση ίσως το τένις. Οι πνευματικές του τάσεις εντοπίζονται στην αγάπη του για τη λογοτεχνία αλλά και την κλασική μουσική, που έπαιζε και άκουγε μετά μανίας. Άκρως αποκαλυπτική είναι επίσης η ιερότητα των αντικειμένων ή των στιγμών που επιλέγονται ως πρώτα υλικά της αφήγησης, κάτι που πάλι καταδεικνύει λογοτεχνικό πνεύμα: ο τρόπος που φορούσε τα γάντια της κάποια αγαπημένη θεία, ένα καινούργιο πικάπ που ερχόταν στο σπίτι, ακόμα και τα ρούχα από ένα αμερικανικό κατάστημα που έμειναν σε αχρηστία γιατί δεν υπολογίστηκε σωστά το μέγεθος περιγράφονται στην αυτοβιογραφία του με κάθε γοητευτικά σχολαστική λεπτομέρεια. Ο Σαΐντ, ως συγγραφέας που αποφασίζει να εκτεθεί και να αυτοβιογραφηθεί λίγο πριν πεθάνει, ξέρει πως αν πρέπει να μιλήσει για μια ζωή, πρέπει να προσηλωθεί στη μνήμη, σε αυτό το απίστευτο ρέκβιεμ ανίχνευσης μικρών αντιδράσεων ή επιλογών, και όχι στις αυθαίρετες γενικεύσεις. Εξού και το ότι από την αυτοβιογραφία του απουσιάζουν τα πολιτικά γεγονότα ή τα συμπεράσματα σε εποχές που αυτά έπαιζαν ρόλο πρωταγωνιστικό, ενώ προέχουν οι λεπτομερείς καταγραφές των αντιδράσεων μιας ανεξερεύνητης προσωπικότητας. Η σχεδόν αιρετική, βαθιά ευρηματική διαφυγή στα μύχια του χαρακτήρα αποκαλύπτει τέλος την ανάγκη του Σαΐντ να πιαστεί από τον μικρό Έντουαρντ που άφησε πίσω ως εναργή απόδειξη της αθέατης πλευράς που οφείλουμε να αναζητήσουμε όλοι σε πράγματα ενδεχομένως ασήμαντα. Περισσότερο, λοιπόν, από συγκινητική εξομολόγηση, αφού ο ίδιος φαίνεται να αποφεύγει διαρκώς τις ευκολίες της συγκίνησης, η Ζωή εκτός τόπου είναι ένα μάθημα σκέψης, συγκρότησης και ηθικής εντιμότητας ενός ανθρώπου που ήξερε από τότε πως η αντίσταση δεν στηρίζεται σε επαναστατικές διακηρύξεις αλλά στις εσωτερικές αντιστάσεις. Δεν είναι άλλωστε τυχαίο που οι ήρωές του ήταν οι φαντασιόπληκτοι μοναχικοί, όπως ο Δον Κιχώτης και η Μαντάμ Μποβαρί, και όχι οι άγριοι επαναστάτες.

Ο Σαΐντ, ως συγγραφέας που αποφασίζει να εκτεθεί και να αυτοβιογραφηθεί λίγο πριν πεθάνει, ξέρει πως αν πρέπει να μιλήσει για μια ζωή, πρέπει να προσηλωθεί στη μνήμη, σε αυτό το απίστευτο ρέκβιεμ ανίχνευσης μικρών αντιδράσεων ή επιλογών, και όχι στις αυθαίρετες γενικεύσεις.

Η ποίηση είναι πύκνωση λόγου Τρεις νέες ποιητικές συλλογές που αξίζουν την προσοχή μας.

zέφη δαράκη Τα ποιήματα

Εκδόσεις Νεφέλη Σελίδες: 56

ελσα κορνέτη Αγγελόπτερα Εκδόσεις Μελάνι Σελίδες: 92

ντίνος σιώτης Μάρθα, Μάρθα

Εκδόσεις Γαβριηλίδης Σελίδες: 86

Με λυμένα σανδάλια ο ουρανός. Αν μη τι άλλο, ακόμα και σε αλλόκοτους και ζοφερούς καιρούς, η ποίηση επελαύνει. Οι ποιητές μάς προσφέρουν λυτρωτικές ανάσες, μας υπενθυμίζουν ότι υπάρχει πάντα μια άλλη, πλούσια και γόνιμη περιοχή της γλώσσας που μετατρέπει τις αναμνήσεις σε γεγονότα, και τα γεγονότα σε αναμνήσεις, που επιμηκύνει τα δευτερόλεπτα, που νοηματοδοτεί την ύπαρξη. Λαμπροί και ακάματοι, οι ποιητές μας ξέρουν ότι ποντάρουν στην πύκνωση του λόγου, στη «διάσταση της υπερβολής που λαμπρύνει την ύπαρξη», όπως επέμενε ο Νίκος Καρούζος στα μέσα της δεκαετίας του 1980. Δύο ποιήτριες και ένας ποιητής, με πρόσφατα βιβλία τους, μας καλούν να στοχαστούμε ποικίλες όψεις της πραγματικότητας που ενίοτε τις αφήνουμε να περνάνε απαρατήρητες και, μαζί, να περιπλανηθούμε σε μύχια τοπία και να διασχίσουμε το αόρατο, όπως με ακαριαία δύναμη προτείνει, και προτάσσει, η Ζέφη Δαράκη (Αθήνα, 1939), να ανοίξουμε το πορτάκι του στήθους και να ανακαλύψουμε κρυμμένα γράμματα αγάπης, όπως θέλει η Έλσα Κορνέτη (Μόναχο, 1969), και να κάνουμε μακροβούτια στο μέλλον, όπως ο νησιώτης Ντίνος Σιώτης (Τήνος, 1944). Ναι, η ποίηση, στοχαζόμενη το παρελθόν, εξομολογείται το αναπόδεικτο και επιχειρεί εφορμήσεις στο μέλλον. Γράφει η Ζέφη Δαράκη στη συλλογή της Ο ύπνος είναι ρόδο (εκδ. Νεφέλη): «Ισορροπώ/ στο άυπνο της οδύνης/ Στα πόδια μου σέρνεται/ με λυμένα σανδάλια ο ουρανός/ διασχίζω το αόρατο/ το παιδί που είναι/ δαίμονας απόκρημνος/ Αλλά τα κύματα του μεταθανάτιου χρόνου/ με ξεσηκώνουν/ να εξομολογηθώ το αναπόδεικτο// Πώς αφανίστηκα έτσι, στις ψηλαφήσεις/ μιας κατακρημνισμένης φαντασίας/ Βήματα φόβιζαν τις σκάλες/ Σκάλες μου κλείνανε τα φώτα. Αιώνια απουσία/ Γίγαντες σκιές στον τοίχο/ σαν το βουβό παιχνίδι δύο χεριών// Πάντα κάτι μένει αναπόδεικτο…/ Αφού αυτός ο περαστικός δεν ξέρει/ τι θέλει να πει/ ή ξ ε ρ ε μόνο τι ήθελε να πει». Γυάλινος παράφορος ιππότης. Η Έλσα Κορνέτη, ισορροπώντας δεξιοτεχνικά ανάμεσα στο πυκνό φιλοσοφικό δοκίμιο και στην έγερση της ποιητικής φαντασίας, συνθέτει πεζοτράγουδα που μας θυμίζουν την ύπαρξη του ζωγράφου Ρενέ Μαγκρίτ και του ποιητή Τζον Kιτς, της ποιήτριας Μαρίνας Τσβετάγιεβα που «αναρριχάται στον ουρανό με μια μπούκλα αγγέλου βρόχο στον λαιμό της», της φοβερής και τρομερής εικαστικού Μαρίνας Αμπράμοβιτς, του leader του υπερρεαλισμού Ανδρέα Μπρετόν, της Louise Bourgeois που τόσο τίμησε την τέχνη και τον άνθρωπο, και του λατρεμένου ήρωα όσων επιμένουν να συγκατοικούν με το όνειρο, του Δον Κιχώτη. Γράφει η Έλσα Κορνέτη στη νέα της ποιητική σύνθεση Αγγελόπτερα (εκδ. Μελάνι): «Το αποφάσισε/ Σήμερα θα γίνει ελαφρύς/ Θα βγάλει το σιδερένιο κοστούμι και τη χαλύβδινη γραβάτα/ Θα πετάξει το γραφείο στο κενό από το παράθυρο του ορόφου/ Θα φορέσει μόνο καθαρό και φίνο κρύσταλλο Βοημίας// Το αποφάσισε/ Από σήμερα θα γίνει/ Ένας γυάλινος παράφορος ιππότης/ Από σήμερα θα γίνει ένας αλλοπαρμένος φούρναρης ιππότης/ Κάθε χάραμα θα ζυμώνει τον κόσμο που επιθυμεί με άνθη λωτού κι Έπειτα θα γεμίζει τον ουρανό με αφράτα πολύχρωμα μπαλόνια Καρβέλια για να ταΐζει πλάνητες αγαθούς και ονειροπόλους». Η λεπίδα του χρόνου. Ο Ντίνος Σιώτης, ένας «οργανικός ποιητής της δράσης», όπως ο ίδιος θέλει εύστοχα να προσδιορίζεται, επιμένει ότι «μέσω της ποίησης ερμηνεύονται τα πάντα στη ζωή». Αντλώντας πολύχρωμη και πολυδιάστατη έμπνευση τόσο από την pop art όσο και από τους λαχανιασμένους θούριους των ποιητών της beat generation, ισορροπεί ανάμεσα σε μια στραφταλιστή ευφυΐα και σε μια διαρκή διερώτηση για το νόημα της ύπαρξης. Την ποιητική του συλλογή Μάρθα, Μάρθα (εκδ. Γαβριηλίδης) κοσμούν εξπρεσιονιστικά σχέδια του δασκάλου μας σε πολλές αναζητήσεις και εκλεκτού ζωγράφου Γιάννη Ψυχοπαίδη. Η πολλαπλή Μάρθα του Σιώτη είναι ένα πολυπρισματικό ανάγλυφο, μια διαθλαστική εγκατάσταση που δείχνει τις πολλές όψεις της σημερινής γυναίκας. Γράφει ο Ντίνος Σιώτης: «Ακόμα και τώρα μετά από τόσους/ χωρισμούς η Μάρθα συμπεριφέρεται/ εντελώς φυσιολογικά σκέφτεται να// εγκαταλείψει τη συζυγική εστία και/ να φωλιάσει στο δικό μου σπίτι να το/ κάνουμε κοινόβιο να το/ επιπλώσουμε απ’ το ΙΚΕΑ να γίνουμε/ το αντίθετο των σνομπ να γίνουμε λίγο/ βετζιτέριαν όπως λέμε στην Καλιφόρνια// να επαναπροωθήσουμε την αγάπη μας/ και να την αναστήσουμε σε τόπους όπου/ αντέχουν τα πουλιά του έρωτα σε έναν// Αμαζόνιο αλληλοκατανόησης όχι με/ παλιομοδίτικο ρυθμό αλλά με μεταφορά/ συντελεστού ισορροπίας και αρμονίας». radiobookspotting.blogspot.gr/ 9.2.17 – lifo

37

ΜΙΑ ΒΟΛΤΑ ΣΤΟ ΧΑΛΑΝΔΡΙ 10 ΜΑΓΑΖΙΑ ΓΙΑ ΝΑ ΠΕΡΑΣΕΙΣ ΚΑΛΑ ΑΠΌ ΤΗ LIFO TEAM

38 lifo – 9.2.17

AΦΙΕΡΩΜΑXΑΛΑΝΔΡΙ

CORTE Ο πιο hot all day προορισμός στο Χαλάνδρι. Ηρακλείου 7B, Χαλάνδρι, 213 0089507 FB: Corte Cafe Bar

PENNY LANE COMFORT FOOD Το Penny Lane Comfort Food τηρεί την υπόσχεση που φέρει το όνομά του με τον καλύτερο δυνατό τρόπο. Σερβίρει comfort food, όλη την ημέρα, γιατί η ανάγκη για θαλπωρή και ευχαρίστηση δεν έχει ωράριο! Εκτός από το brunch menu που σερβίρεται καθημερινά ως τις 18:00 και κάνει το Instagram να καρδιοχτυπά, τις κλασικές comfort επιλογές, όπως τα burgers με φρέσκες τηγανητές πατάτες και η πεντανόστιμη πίτσα, το μενού περιλαμβάνει και κάποια πιάτα που θα γίνουν σίγουρα τα αγαπημένα σου. Μεταξύ αυτών, τα BBQ Spare Ribs, Mac ‘n’ Cheese, Sloppy Joe’s και, φυσικά, το Choco Burger. Είτε είναι πρωί και θέλετε να απολαύσετε τα αγαπημένα σας benedict, είτε μεσημέρι και έχετε business meeting, είτε βράδυ και έχετε dinner με φίλους, το μόνο σίγουρο είναι πως θα χορτάσετε comfort food και θα περάσετε όμορφα. Το γεγονός πως βρίσκεσαι σε μια αυλή με ταβάνι τον ουρανό μετατρέπει τις στιγμές στο Penny Lane σε μια πραγματική γευστική εμπειρία.

Στην καρδιά του Χαλανδρίου, στον πεζόδρομο της Hρακλείου, στο 7B, βρίσκεται το Corte, ένα καθαρόαιμο all day bar. Ένας χώρος ζεστός και φιλικός, ο καλύτερος προορισμός από νωρίς το πρωί για καφέ, brunch (τηγανητά αυγά, pancakes, ομελέτες), υπέροχα γευστικά κρύα και ζεστά πιάτα, σνακ και σαλάτες καθ' όλη τη διάρκεια της ημέρας, επιλεγμένη λίστα κρασιών με τη συνοδεία πλατό τυριών και αλλαντικών αλλά και υπέροχα ξεχωριστά κοκτέιλ που μπορείτε να απολαύσετε από νωρίς το απόγευμα. Καθημερινά τη μουσική επιμέλεια αναλαμβάνουν γνωστοί resident DJs, δίνοντας το δικό τους ξεχωριστό μουσικό στίγμα.

Θουκυδίδου 10, Xαλάνδρι, 210 6800217 facebook.com/ PennyLane

9.2.17 – lifo

39

AΦΙΕΡΩΜΑXΑΛΑΝΔΡΙ A EXTR TIτPον υπεύθυναο

πό η νέ στε α τος τ Ζητή ταστήμα άρτα κ α κ ή τικ ει του κπτω αβεύ μας ε ου επιβρ ς μας υς π ύ ο ο λ ρ έ ε μ σταθ τους ελάτες! π

Ο ΤΖΙΤΖΙΚΑΣ ΚΙ Ο ΜΕΡΜΗΓΚΑΣ ΓΕΎΜΑ ΓΙΑ ΔΎΟ! Ο Τζίτζικας κι ο Μέρμηγκας Χαλανδρίου παρουσιάζει μια πρωτότυπη και ελκυστική ιδέα: Eπτά από τα καλύτερα πιάτα του σε ένα υψηλής γαστρονομικής αξίας γεύμα δύο ατόμων σε προσιτή τιμή! Πόσες φορές δεν ξέρουμε τι να πρωτοδιαλέξουμε από ένα πλούσιο μενού! Έτσι, ο Τζίτζικας κι ο Μέρμηγκας Χαλανδρίου δημιούργησε γεύματα που περιέχουν τα καλύτερα πιάτα του μενού σε μια πλούσια, ολοκληρωμένη και οικονομικά συμφέρουσα γαστρονομική πρόταση. Περιπλανηθείτε, μπουκιά την μπουκιά, στις καλύτερες γεύσεις της κουζίνας του εστιατορίου και αφεθείτε στη μαγεία αυτού του ευφάνταστου γεύματος δύο ατόμων. Θα σας αποζημιώσει στο έπακρον...

40 lifo – 9.2.17

SOLO GELATO Αγ. Γεωργίου & Αισχύλου 26, Xαλάνδρι, 210 6810529 e-mail: halandri@ tzitzikasmermigas. gr

Ανδρ. Παπανδρέου 44, Χαλάνδρι, 210 6813622, www.sologelato.gr www.facebook. com/Sologelatogelateria

Θεωρείται ο ναός του παγωτού στα βόρεια προάστια και όχι άδικα, αφού έχει αναγάγει την παρασκευή του σε πραγματική ιεροτελεστία. Κουβαλώντας μυστικά δεκαετιών, ο Νίκος Χριστογεώργος, τρίτης γενιάς «παγωτοποιός», χρησιμοποιεί μέχρι σήμερα τις συνταγές του παππού του, παρασκευάζοντας τα παγωτά από την αρχή, χωρίς έτοιμα μείγματα και με εκλεκτές πρώτες ύλες από διάφορες περιοχές στον κόσμο. Αυτό το μεράκι, άλλωστε, είναι που του χάρισε πριν από δύο χρόνια την πρώτη θέση στο πανευρωπαϊκό πρωτάθλημα παγωτού στο Βερολίνο. Στο Solo Gelato θα βρείτε πολλές μοναδικές γεύσεις παγωτού αλλά και παγωτά δίχως ζάχαρη και γλουτένη. Φιστίκι Σικελίας (100% IGP), φουντούκι Πιεμόντε (100% IGP), καϊμάκι με σαλέπι (παραδοσιακή συνταγή από το 1951), sorbé σοκολάτα χωρίς γάλα με κακάο από Chuao-Βενεζουέλα, χωρίς προσθήκη χρωμάτων και υδρογονωμένα φυτικά λιπαρά, κρέμα μασκαρπόνε με σύκο και σοκολάτα με μαύρο ρούμι και κομμάτια σοκολάτας είναι μερικές μόνο από τις δεκάδες απίθανες γεύσεις που σας περιμένουν να τις δοκιμάσετε. Extra tip: Εδώ θα βρείτε παραδοσιακά cannoli Σικελίας και το αντίστοιχο παγωτό.

AΦΙΕΡΩΜΑXΑΛΑΝΔΡΙ

9ΒΉΤΑ HOME BAR Στο 9Βήτα Home Bar θα βρίσκετε πάντα αυτό που χρειάζεστε! Η cozy ατμόσφαιρα και το ζεστό σκηνικό σάς κάνουν να νιώθετε σαν στο σπίτι σας, όποια ώρα της ημέρας και αν βρεθείτε εκεί. Με έμφαση στην ποικιλία, η κάβα ανανεώνεται συνεχώς και το cocktail menu δεν σταματά να εκπλήσσει. Στο 9Βήτα, όπως το αποκαλούν οι δικοί του «θαμώνες», μπορείτε να ξεκινήσετε ένα απόγευμα με καφέ, να συνεχίσετε με early drinks και να αποχωρήσετε εκείνες τις ώρες που η μουσική ακούγεται πιο δυνατά και τη διαλέγει διαφορετικός κάθε βράδυ DJ. Από τον Ιούλιο του 2012 το Χαλάνδρι έχει αποκτήσει ένα all day bar διαφορετικό από όλα τα άλλα, γιατί οι άνθρωποί του δίνουν ιδιαίτερη σημασία στην ποιότητα. Αυτό είναι εμφανές στη διαδικασία-ιεροτελεστία που ακολουθείται για να ετοιμαστεί ο καφές, τα φρέσκα tapas που συνοδεύουν το ποτό και σε όλα τα συστατικά που συνδυάζονται κάθε φορά για να φτιαχτεί κάθε κοκτέιλ και να απογειώσει τη νυχτερινή σας διασκέδαση. Μην ξεχνάτε πως κάθε Σαββατοκύριακο μπορείτε να απολαύσετε brunch.

Θουκυδίδου 9Β, Xαλάνδρι, 210 6801007 facebook. com/9bita. homebar

ΜΑΎΡΟΣ ΧΟΊΡΟΣ Μια «φωλιά» για κρεατοφάγους στο Χαλάνδρι.

Πλατεία Ελευθερωτών 2-4, Χαλάνδρι, 210 6826871 www.facebook. com/maurosxoiros

Λατρεμένο στέκι για τους ψαγμένους κρεατοφάγους, ο Μαύρος Χοίρος στο Χαλάνδρι είναι ένα εστιατόριο που αξίζει μια θέση στην ατζέντα σας. Σήμα κατατεθέν είναι το εξαιρετικό αυτό μεσογειακό κρέας, που οι άνθρωποι τρώνε από την αρχαιότητα. Στο ασπρόμαυρο, φιλικό σκηνικό του θα φάτε καλά και θα νιώσετε ότι σας περιποιούνται. Σπεσιαλιτέ του, φυσικά, όπως μπορείτε να καταλάβετε και από το όνομα του μαγαζιού, είναι ο μαύρος χοίρος, που θα γευτείτε σε χορταστική μπριζόλα ή στιφάδο. Στο κρεατοφαγικό μενού φιγουράρουν όμως και πολλές άλλες προτάσεις για κάθε γούστο. Από χοιρινό και κοτόπουλο κοντοσούβλι αλλά και κοκορέτσι μέχρι χοιρινό κότσι και καραμελωμένη πανσέτα, για την οποία φημίζεται επίσης. Αν είστε σε φάση για burger, σημειώστε ότι φτιάχνει εξαιρετικό, χρησιμοποιώντας 100% Black Angus κιμά. Όλα αυτά θα τα συνοδεύσετε ιδανικά με τα κατάλληλα ορεκτικά και σαλάτες που βγαίνουν από την κουζίνα του. Μέσα σε αυτά συγκαταλέγεται και το τζατζίκι από μαύρο σκόρδο, που δύσκολα θα βρείτε κάπου αλλού. Και για τον πιο γλυκό επίλογο, δοκιμάστε κάποια από τις προτάσεις της μοντέρνας ζαχαροπλαστικής που έχει δημιουργήσει ο Μαύρος Χοίρος. Απλώς αριστούργημα!

9.2.17 – lifo

41

AΦΙΕΡΩΜΑXΑΛΑΝΔΡΙ

A EXTR P I T ις εξαιρετικέςε

ια τ αι σ ίζοντ στε γ Ρωτή ου εμφαν ποπτο ύ π ν σε α πίτες ά φορά ματικ προσ και πραγ ός! μ ο ρ ν ε ό χρ ναγ ει συ πέφτ

A EXTR P I T φέρουν και

το ας τα τις 12 Θα σ ι από 12 ίτ ις π τ σ ι έχρ στο έρι μ υ. μ η σ με άδ το βρ

Νόστιμες παραδοσιακές γεύσεις σαν να τρώτε στο σπίτι σας.

DR. BURGER STEAKHOUSE & BAR

Με παράδοση που μετρά πια 40 χρόνια η οικογενειακή ταβέρνα «Ο Μανώλης», που βρίσκεται σε μια ήσυχη γειτονιά του Χαλανδρίου, είναι ένα από τα μυστικά spots της περιοχής για όσους αγαπούν το καλό φαγητό. Καθημερινά η κυρία Σπυριδούλα μαγειρεύει νόστιμα φαγητά της ελληνικής κουζίνας, όπως ακριβώς θα τα έφτιαχνε στο σπίτι της, και αυτό είναι ένα από τα δυνατά χαρτιά του μαγαζιού. Το βράδυ στο παιχνίδι μπαίνουν τα ψητά κρεατικά που έχουν κάνει τον «Μανώλη» ξακουστό για τα μικρά τσιμπούσια που στήνονται στα τραπέζια του.

Το νέο στέκι των βορείων προαστίων για τους λάτρεις των burgers. Η νέα άφιξη στο Χαλάνδρι που απευθύνεται στους burger lovers αλλά και γενικά σε όσους αγαπούν το καλό κρέας ακούει στο όνομα Dr. Burger - Steakhouse & Bar και αν δεν το έχετε γνωρίσει ακόμα, σπεύσατε. Στον ζεστό και γεμάτο έντονα χρώματα χώρο του θα βρείτε… κολάσιμα burgers και πληθωρικά steaks, όπως σε ένα κλασικό αμερικανικό steakhouse, σε τιμές value for money. Στον κατάλογο φιγουράρουν πολλές επιλογές σε εξαιρετικά burgers, φτιαγμένα με 100% Black Angus κιμά που κόβεται καθημερινά στο μαγαζί, και δεν θα ξέρετε τι να πρωτοδιαλέξετε. Για τους αρχάριους, πάντως, κορυφαίες επιλογές είναι το Smoking Gun με μοναστηριακό καπνιστό τυρί, καραμελωμένα κρεμμύδια, αυγό, bacon mayo και Jim Beam barbecue sauce, το 250 γρ.

Texas Cowboy, που φτάνει στο πιάτο με τυρί cheddar, μπέικον, ρόκα, onion strips και Talisker Skye barbecue sauce, ενώ για όσους προτιμούν τα καυτερά συστήνεται το Cartel, με σάλτσα Σιράτσα, γουακαμόλε, chili sauce και onion strips. Δεύτερο δυνατό χαρτί είναι τα steaks, που θα βρείτε σε διάφορες κοπές, από rib eye και New York Strip μέχρι T-bone, Porterhouse και Picanha, επιλέγοντας μεταξύ τεσσάρων διαφορετικών συνοδευτικών, για όλα τα γούστα.

«Ο ΜΑΝΏΛΗΣ»

Λεωφ. Πεντέλης 116, Χαλάνδρι, 210 6812712 el-gr.facebook. com/DrBurger Steakhouse/

Ανδρέα Παπανδρέου 39, Χαλάνδρι, 210 6891566, 6944 641364, Εθνικής Αντιστάσεως 2, Περιστέρι, 210 5756154, Δημάρχου Αγγέλου Μεταξά 15 & Δούσμανη, Γλυφάδα, 210 8944762, Κυδωνίας 44, Χανιά, 28210 75662 www.handromania. gr, facebook.com/ Handromania, e-mail: info@ handromania.gr

42 lifo – 9.2.17

Σάμου 1, Πολύδροσο, Χαλάνδρι, 210 6824342 el-gr.facebook. com/omanolis/

HANDROMANIA Ο «ναός» της χάντρας και του decoupage ακούει στο όνομα Handromania. Εδώ θα βρείτε όλα όσα χρειάζεστε για να δημιουργήσετε μοναδικά κοσμήματα και διακοσμητικά για το σπίτι. Μας συστήθηκε στο Χαλάνδρι και ακολούθως σε Περιστέρι, Γλυφάδα, Χανιά, αλλά και στο Γύθειο. Διαθέτει πολύ μεγάλη ποικιλία σε χάντρες μεταλλικές, κεραμικές, ξύλινες, κρύσταλλα, γυάλινες και πολυεστερικές, ημιπολύτιμες πέτρες, καθώς και τα κατάλληλα δέρματα, κλωστές, αλυσίδες και σύρματα, για να ολοκληρώσετε το κόσμημά σας. Στα Handromania θα βρείτε ποικιλία σε ριζόχαρτα, χαρτοπετσέτες, στένσιλ, κόλλες, ξύλινα και μεταλλικά αντικείμενα, ακρυλικά χρώματα και άλλα υλικά για decoupage, καθώς και νέα χρώματα κιμωλίας TOMMY για παλαίωση διαφόρων αντικειμένων. Zητήστε τους να κάνουν το δικό σας σχέδιο πραγματικότητα σε μέταλλο, ξύλο, πλεξιγκλάς και πλαστικό. Και για όποιον θέλει να εμπλουτίσει τις γνώσεις του και να κάνει το χόμπι του επάγγελμα, διοργανώνουν εξειδικευμένα εικαστικά σεμινάρια.

KING SIZE SOUFLERIS Ρούχα κορυφαίας ποιότητας και στυλ για κάθε άντρα σε XXL-10XL μεγέθη.

Λ

ένε πως τα ρούχα που επιλέγει καθένας είναι σε μεγάλο βαθμό και καθρέφτης της προσωπικότητάς του, αντανακλώντας το στυλ και την αισθητική του. Η ζωή όμως είναι πολύ ωραία για να τη ζεις μέσα σε ρούχα που σε στενεύουν και αυτό η εταιρεία Soufleris το γνωρίζει πολύ καλά, γι’ αυτό φροντίζει για κάθε εύσωμο άντρα. Γιατί μεγάλο μέγεθος δεν σημαίνει και έλλειψη στυλ. Το κατάστημα King Size Soufleris στο Χαλάνδρι είναι μια πολύ ιδιαίτερη και πρωτότυπη επιχείρηση που ήρθε για να κάνει ομορφότερη τη ζωή των εύσωμων αντρών, εισάγοντας αποκλειστικά πολύ μεγάλα αντρικά ρούχα από τις καλύτερες εταιρείες του είδους παγκοσμίως. Η γκάμα των καταστημάτων King Size Soufleris XXL περιλαμβάνει κομμάτια για κάθε ώρα, από athletic και jeanswear μέχρι casual chic και κλασικό ντύσιμο γραφείου, ενώ φτάνει έως αμπιγέ και ceremony, για πιο ιδιαίτερες περιστάσεις. Όλα σε μεγέθη XXL-10XL και ποιοτικά υφάσματα που προσφέρουν ευκολία στην κίνηση. Με παράδοση 40 ετών στο αντρικό ρούχο και τα τελευταία 10 χρόνια εξειδικευμένη γνώση του menswear XXL-10XL, ο Soufleris είναι ο ιδανικός προορισμός για κάθε υπερμεγέθη άντρα που αγαπά το ωραίο ντύσιμο.

Κολοκοτρώνη 13, Χαλάνδρι, 2155 051 720 Ελ. Βενιζέλου 14, Θεσσαλονίκη, 2310 229990 Κ. Καραμανλή 56, Καλαμαριά, 2310 458554 Τσιμισκή 8, Ξάνθη, 25410 22488

A EXTR P I T ε διαθέσιμαop

ίτ h ο e-s α βρε Θα τ ρονικά στ is.gr και r τ e κ fl ε u λ ε και η ingsizeso ουν σ /k στείλ ρας http:/ ς τα απο ώ χ ς α η ίο τ θα σ σημε στε. όποιο ν βρίσκε και α

9.2.17 – lifo

43

©HABAKIS STAVROS

ΤΡΕΙΣΕΥΤΥΧΙΣΜΈΝΟΙ

Δεν είναι αυτό που νομίζετε «Τρειςευτυχισμένοι» του Εζέν Λαμπίς στο θέατρο Πορεία, σε σκηνοθεσία Γιάννη Χουβαρδά.

απο τη λουίζα αρκουμανέα

Θέατρο

Α

44 lifo – 9.2.17

πό τον φτωχότερο ως τον πλουσιότερο, κάθε παντρεμένος είναι κερατάς στο μυαλό του Λαμπίς. Φανταζόμαστε μια πόλη με εκατομμύρια ανδρικά κέρατα να διασταυρώνονται στις λαμπερές λεωφόρους, εκεί όπου ανεβαίνουν οι κωμωδίες μπουλβάρ προς τέρψιν των αστών. Πρέπει να εκτονωθεί η πλήξη και τι καλύτερος τρόπος να επιτευχθεί αυτό από τη σύναψη παράνομου δεσμού; Στην καλή παρισινή κοινωνία, κάθε μέλος παρατηρεί το άλλο και κρυφά συναγωνίζονται στο παιχνίδι των εντυπώσεων: «πολλή απόλαυση, καθόλου σκάνδαλο» είναι το μότο. Οι κανόνες, αυστηροί και οι συμμετέχοντες μονίμως σε επιφυλακή: όποιος αποκαλυφθεί, γίνεται βορά στην κοινωνική αρένα. Στο θέατρο όλοι γελούν δημοσίως εις βάρος του απατημένου συζύγου που αναστενάζει επί σκηνής, ενώ την ίδια στιγμή εύχονται να μη γελούν μαζί τους. Ο Λαμπίς ανατρέπει τα δεδομένα. Στους Τρειςευτυχισμένους (Le plus heureux des trois, 1870) οικοδομεί μια πραγματικότητα ανάποδη, όπου ο κερατάς αποδεικνύεται τελικά ο πιο ευτυχής. «Δεν είναι και τόσο αξιολύπητοι οι σύζυγοι!» διαμαρτύρεται εξουθενωμένος ο Ερνέστος, που περνάει κάθε μέρα τα πάνδεινα προκειμένου να συναντήσει την αγαπημένη του Ερμάνς, κάτω από τη μύτη του άνδρα της Μαρζαβέλ. «Τους φροντίζουμε, τους χαϊδεύουμε, τους έχουμε στα όπα-όπα... Είναι ροδαλοί, φρέσκοι, χαρούμενοι, άρχοντες!... Ενώ εμείς, οι εραστές, είμαστε χτικιασμένοι, άυπνοι, τρομαγμένοι... σαν κλέφτες». Σε όλο το έργο τον παρακολουθούμε να κρύβεται μέσα στα έπιπλα, να σκαρφαλώνει στις υδρορροές, να πέφτει θύμα εκβιασμών, να εκτελεί τις πιο κοπιαστικές αγγαρείες μόνο και μόνο για να γευτεί «λίγα ψίχουλα», λίγα λεπτά βεβιασμένης ερωτοτροπίας, τυλιγμένης στο άγχος της «σύλληψης» και του ξεμπροστιάσματος. Αστραπιαία σμιξίματα χωρίς ίχνος ρομαντισμού, ανολοκλήρωτες συνουσίες με φόβο τραυματισμού, πόρτες που ανοιγοκλείνουν σαδιστικά, ήρωες που ασθμαίνουν αντιερωτικά, θα έλεγε κανείς πως «υπάρχει κάτι τρομακτικό σ’ αυτό τον κόσμο, επειδή υπάρχει κάτι το μανιώδες... Ένα άγγιγμα λες και θα

τιναχτούμε στροβιλιζόμενοι στο Διάστημα... Στον ρυθμό της φάρσας κρύβεται ο διάβολος» γράφει ο Eric Bentley στο δοκίμιό του Η ψυχολογία της φάρσας. Παράλληλα, βέβαια, στον ξέφρενο αυτόν ρυθμό αστράφτει και η χαρά της ζωής. Η ανάγκη του σώματος να απλωθεί, να τεντωθεί, να ανοίξει, να ξεφύγει από την πεπατημένη, να δοκιμάσει τις αντοχές του, περιστέλλοντας τις νοητικές διαδικασίες, να εκφράσει τον πρωτογονισμό του και να πάρει το «προβάδισμα από την ψυχή», όπως το έθεσε ο Bergson με το Γέλιο του. Εδώ, ακόμη και τα πιο σοβαρά ηθικά διλήμματα ή παραπτώματα χάνουν τη ζοφερή τους διάσταση: δεν προλαβαίνεις να κλάψεις, όταν πρέπει να σκύψεις, να τρέξεις, να κλειδώσεις, να ξεκλειδώσεις, να ανέβεις, να κατέβεις, να γδυθείς, να ντυθείς, να πληρώσεις τον αμαξά στον έβδομο φανοστάτη, να ψάξεις για το χαμένο διαμάντι στον κήπο και να παραπλανήσεις το υπηρετικό προσωπικό στο κελάρι.

H ταχύτητα είναι σημαντική, με μια προϋπόθεση: η προσπάθεια των ηθοποιών, όσο κοπιώδης ή απαιτητική κι αν στέκεται για τους ίδιους, δεν πρέπει σε καμία περίπτωση να γίνεται αντιληπτή από τους θεατές. Στο φαρσικό πεδίο, βλέπετε, δεν ισχύει ο νόμος της βαρύτητας: όλοι μαζί εκσφενδονίζονται σαν λαστιχένιοι μέσα στον ίλιγγο των συμπτώσεων, ακροβατώντας πάνω στην κόψη των δευτερολέπτων και των αναπνοών, και επιπλέον όλα αυτά πρέπει να φαντάζουν απολύτως φυσικά κι ευχάριστα, ειδάλλως το μοναδικό συναίσθημα που θα εισπράττει το κοινό θα είναι η αγωνία που εκπέμπει η σκηνή. Αν πρόκειται να στροβιλιστούμε όλοι μαζί, αν πρόκειται να χαλαρώσουμε και να γελάσουμε με τα παθήματα των ηρώων, καλό είναι να πιστέψουμε πως βρεθήκαμε σε ένα άλλο σύμπαν, που μοιάζει με το δικό μας, ταυτόχρονα όμως διαγράφεται διαφορετικό, σχεδόν μη ανθρώπινο. «Οι συμπεριφορές, χειρονομίες και κινήσεις του ανθρώπινου σώματος προκαλούν το γέλιο, όσο περισσότερο το σώμα μάς θυμίζει μια μηχανή» γράφει ο Bergson. Η μηχανικότητα, λοιπόν, η αίσθηση ενός σώματος «άδειου» από συ-

i Οι Τρειςευτυχισμένοι ΠΟΡΕΙΑ Τρικόρφων 3-5 & 3ης Σεπτεμβρίου 69, πλ. Βικτωρίας, 210 8210991 Τετ., Παρ., Σάβ., Κυρ.

21:00 Μτφρ.: Στρατής Πασχάλης Σκηνικά: Εύα Μανιδάκη Πρωταγωνιστούν: Δημήτρης Τάρλοου, Άλκηστις Πουλοπούλου, Χρήστος Λούλης, Άγγελος Παπαδημητρίου, Λαέρτης Μαλκότσης, Λένα Παπαληγούρα, Ιωάννα Κολλιοπούλου

ναισθήματα που δεν πονάει, δεν υποφέρει, δεν κουράζεται, δεν ιδρώνει, που αιφνιδιάζει τη λογική με την αφύσικη συμπεριφορά του, θα εμπνεύσει τη δική μας φωτεινή ανταπόκριση. Και νομίζω πως ένα τέτοιο σύμπαν κατάφεραν σε γενικές γραμμές να πλάσουν ο Γιάννης Χουβαρδάς και οι Τρειςευτυχισμένοι του. Εξισορροπώντας την αντιπαλότητα κανονικότητας και παράνοιας, δημιούργησε έναν χώρο όπου όλα μοιάζουν συνηθισμένα (το απαραίτητο «νατουραλιστικό προσωπείο» του Bentley), αλλά η απειλή του εκτροχιασμού καιροφυλακτεί: εδώ, ένας ευγενής με άψογους τρόπους μπορεί σε κλάσματα του δευτερολέπτου να μεταμορφωθεί σε φετιχιστή παπουτσιών που καταδιώκει την κυρία του σπιτιού για να γλείψει τις βρόμικες σόλες της. Η έκπληξη της βραδιάς έρχεται από τον Δημήτρη Τάρλοου στον ρόλο του απατημένου Μαρζαβέλ. Ομολογώ πως αγνοούσα το κωμικό ταλέντο του ηθοποιού: αυτός ο παράξενος «αρκούδος», όπως τον αποκαλεί η σύζυγός του, με μεγάλη κοιλιά και αγκυλωμένη μέση, αναδεικνύεται εδώ σε ζωτική πηγή κωμικής ευφροσύνης. Η ένρινη φωνή, το περπάτημα πάπιας, η έκπληξή του όταν συλλαμβάνει τον Ερνέστο μέσα στη φούστα της Ερμάνς, όλα συνθέτουν μια αξιαγάπητη και αστεία περσόνα, μια έξοχη ερμηνεία. Ο Άγγελος Παπαδημητρίου δείχνει να φέρει αυτό το είδος θεάτρου στο καλλιτεχνικό DNA του. Ως νεκρόφιλος ποδολάγνος Ζομπλέν ξεγλιστράει θριαμβευτικά από το δίχτυ των παρεξηγήσεων που τυλίγει τους ήρωες: με τη βοήθειά του, η χάρη και η κομψότης αναδύονται αναμαλλιασμένες και περιχαρείς από την αγκαλιά του Παραλόγου. «Καταστροφή! Το ψάξιμο στο γρασίδι είναι ακόμα πιο δύσκολο!» αναφωνεί αναστατωμένος, αποδεικνύοντας ότι κατέχει άψογα την τέχνη του εξεγείρεσθαι με πάθος για τις πλέον ασήμαντες αφορμές. Συμπαθές το ζευγάρι των παράνομων εραστών (Άλκηστις Πουλοπούλου-Χρήστος Λούλης), αν και ο δεύτερος δεν έχει ακόμη βρει το «κέφι» του. Ο Λαέρτης Μαλκότσης αναλαμβάνει τον ακανθώδη ρόλο του Αλσατού υπηρέτη που μιλάει με γερμανική προφορά: προφανώς διαθέτει όλη τη δυναμική για να απογειωθεί υποκριτικά και θα το καταφέρει, νομίζω, αν προσπαθήσει λιγότερο. Σε λιτά μέσα καταφεύγει η Λένα Παπαληγούρα για τη δική της υπηρέτρια, ενώ αμήχανη και ασαφής παρουσιάζεται η Ιωάννα Κολλιοπούλου ως πλούσια ανιψιά της παντρειάς. Τα ατυχή γκαγκ της αρχής (το ελάφι που μουγκανίζει, το πορτρέτο που ουρλιάζει, το ραδιόφωνο που γελάει) περνούν γρήγορα στο περιθώριο, όσο η δράση προχωράει και οι ρυθμοί πυκνώνουν μέσα στο γοητευτικό σκηνικό περιβάλλον της Εύας Μανιδάκη, αληθινό και ψεύτικο συγχρόνως, σαν ζωντανή χαλκομανία. Δύσκολο είδος η φάρσα και υπάρχουν στιγμές που συνειδητοποιεί κανείς ότι τα σώματα των ηθοποιών χρειάζονται ειδική κατάρτιση για να επιτύχουν την κορύφωση του αποτελέσματος. Ακόμη κι ένα απλό στροβίλισμα –όπως αυτό που επιχειρούν όποτε μπαίνουν στη σκηνή μετά μουσικής– μπορεί να φανεί προβληματικό, όταν δεν είναι απολύτως αφομοιωμένο ως προς την κινησιολογική λογική του. Παρ’ όλα αυτά, έχουμε να κάνουμε με μια καλοδουλεμένη και απολαυστική παράσταση που δημιουργεί έναν ολοκληρωμένο, δικό της κόσμο, μέσα στον οποίο μας παρασύρει πρόθυμα. Δεν υπάρχει βάθος εδώ, και ούτε είναι αυτό το ζητούμενο: μονάχα επιφάνεια, αφράτη επιφάνεια και χαριτωμένο, τρυφερό παιχνίδι.

ΚΡΙΟΣ Την Παρασκευή πραγματοποιείται η πρώ-

ΛΕΩΝ Οι Λέοντες είστε επίσης άμεσα επηρεα-

ΤΟΞΟΤΗΣ Για εσάς τους Τοξότες προβλέπεται

τη σεληνιακή έκλειψη της χρονιάς στον Λέοντα. Η συναισθηματική φόρτιση θα είναι έντονη εξαιτίας των αλλαγών που θα συμβούν στη ζωή σας, προσέξτε όμως μη σας πιάσει τρόμος, καθώς είναι η εποχή που κλείνει ένας κύκλος και σας δίνεται η ευκαιρία να ακολουθήσετε νέα μονοπάτια. Οτιδήποτε σας προκαλεί δυσφορία και χρήζει βελτίωσης θα μπορέσετε να το διώξετε, καθώς είναι από τις σπάνιες φορές που η Σελήνη σχηματίζει ένα δυνατό πεντάγωνο με τους υπόλοιπους πλανήτες, διασφαλίζοντας την ισορροπία στη ζωή σας. Ο Δίας –παρ’ όλο που γύρισε σε ανάδρομη πορεία– και η Αφροδίτη προκαλούν μια επικοινωνιακή και κοινωνική ατμόσφαιρα και είναι μια πολύ καλή στιγμή για να στρέψετε την προσοχή σας στη βελτίωση της ερωτικής σας ζωής. Ειδικά σ’ εσάς που έχετε κουραστεί και δεν θέλετε πια να ψάχνετε και να γνωρίζετε νέα πρόσωπα δίνεται η ευκαιρία να δημιουργήσετε μια μόνιμη σχέση.

σμένοι από τη σεληνιακή έκλειψη της Παρασκευής, καθώς πραγματοποιείται στο ζώδιό σας, και δεν θα πρέπει να αναλάβετε περαιτέρω ευθύνες, ώστε να έχετε περισσότερη ελευθερία κινήσεων αυτό το διάστημα που θα είναι γεμάτο γεγονότα. Κάτι παλιό ολοκληρώνει τον κύκλο του και δίνει τη θέση του σε μια καινούργια αρχή. Μπορεί να είναι σε σχέση με τη δουλειά σας ή με την προσωπική σας ζωή. Αξιοποιήστε τις επόμενες μέρες για να σκεφτείτε τι θα θέλατε να αλλάξετε στη ζωή σας και προσπαθήστε να το εφαρμόσετε. Η προσκόλλησή σας στο παρελθόν σάς έχει κρατήσει στάσιμους για ένα μακρύ χρονικό διάστημα και ήρθε στιγμή για να αλλάξετε κεφάλαιο στη ζωή σας. Ήλιος και Δίας την Κυριακή καλλιεργούν πρόσφορο έδαφος για τα αισθηματικά σας και ένας καινούργιος έρωτας έρχεται να σας χαρίσει όμορφες στιγμές πάθους. Εσείς που είστε σε σχέση, μπορεί να αποφασίσετε τη δημιουργία οικογένειας.

ένα διάστημα σημαντικών αλλαγών που θα αλλάξει εντελώς τον τρόπο σκέψης σας. Η έκλειψη Σελήνης επηρεάζει τον τομέα της εκπαίδευσης και των ταξιδιών και θα πρέπει να δώσετε έμφαση στις σπουδές σας. Ένα ταξίδι που μπορεί να προκύψει θα αναμορφώσει τις ιδέες σας και θα μπορέσετε να δείτε πιο ξεκάθαρα τις λύσεις που προϋπήρχαν, αλλά δεν είχατε τη δυνατότητα να εντοπίσετε. Οι επικοινωνιακές σας ικανότητες είναι στα ύψη και μπορείτε να προωθήσετε τις υπηρεσίες σας αποτελεσματικά. Υπαρξιακά θέματα θα σας απομακρύνουν από το περιβάλλον σας, αν όμως ξεπεράσετε τις τάσεις για μοναχικότητα και συζητήσετε με συνομήλικους σας, θα ξεπεράστε ακόμα πιο εύκολα την αισθηματική σας κατάπτωση. Ήλιος και Δίας το Σάββατο φέρνουν ευχάριστα γεγονότα στη ζωή σας. Μπορεί να είναι ένας καινούργιος έρωτας, μια πρόταση γάμου ή ένα νέο μέλος στην οικογένεια.

ΤΑΥΡΟΣ Η πρώτη έκλειψη Σελήνης της χρονιάς

ΠΑΡΘΕΝΟΣ Για τους Παρθένους προβλέπεται

την Παρασκευή επηρεάζει κυρίως τον τομέα της οικογένειας και δεν αποκλείεται να βγουν στην επιφάνεια ανεπίλυτα θέματα που αυτήν τη φορά θα πρέπει να ξεκαθαριστούν, ώστε να αποφευχθούν μελλοντικές εντάσεις. Η προσωπική σας ζωή μπαίνει στο στόχαστρο και θα πρέπει να κρατήσετε μακριά όσους προσπαθούν να δηλητηριάσουν τη σχέση σας. Τώρα είναι η εποχή που πρέπει να πάρετε αποφάσεις και να αλλάξετε ριζικά στάση ζωής, ώστε να μη συνεχιστεί ο φαύλος κύκλος γεγονότων που σας κρατούν στάσιμους. Έντονη κοινωνική ζωή και γνωριμίες με τα κατάλληλα πρόσωπα θα σας δώσουν καινούργιες ιδέες που θα θέλετε να εφαρμόσετε άμεσα, όμως, καθώς υπάρχει και ένας ανάδρομος Δίας αυτή την περίοδο, είναι προτιμότερο να ρίξετε λίγο τους ρυθμούς σας, ώστε να μπορέσετε να μελετήσετε διεξοδικά τα μελλοντικά σας σχέδια και ενδεχομένως να αναζητήσετε τρόπους χρηματοδότησης.

μια αρκετά κουραστική εβδομάδα και η ανάγκη σας να παραμείνετε στην αφάνεια θα είναι έντονη. Πιθανόν να σας συνταράξουν και κάποια όνειρα που θα τα θεωρήσετε οιωνούς και θα χάσετε εντελώς τη διάθεσή σας για συναναστροφές. Η έκλειψη Σελήνης στον Λέοντα φέρνει νέες πληροφορίες στο φως, τις οποίες, αν αξιοποιήσετε την κατάλληλη στιγμή, θα μπορέσετε να βελτιώσετε αρκετά τα οικονομικά σας. Ακούστε τη διαίσθησή σας, αν πρόκειται να πάρετε μια σημαντική απόφαση σχετικά με τα επαγγελματικά σας. Πάρτε τον χρόνο σας και μην καταπιέζετε τις ανάγκες σας, ώστε να αποφύγετε τις εντάσεις με αγαπημένα πρόσωπα. Οι θετικές όψεις του Ερμή με την Αφροδίτη εξισορροπούν την εκρηκτική ενέργεια της έκλειψης και μπορείτε να βάλετε μια τάξη σε θέματα που σας απασχολούν, όπως η υγεία σας. Η τάση που έχετε να σας κανακεύουν μπορεί να κουράσει τα μέλη της οικογένειάς σας.

ΔΙΔΥΜΟΣ Οι Δίδυμοι θα πρέπει μέσα στις επό-

ΖΥΓΟΣ Η σεληνιακή Έκλειψη στον Λέοντα θα

μενες μέρες να ασχοληθείτε κυρίως με την οργάνωση των εσόδων-εξόδων, καθώς προβλέπεται μια εξουθενωτική εβδομάδα και υπάρχει κίνδυνος λανθασμένης διαχείρισης των πόρων σας. Η πρώτη σεληνιακή έκλειψη της χρονιάς την Παρασκευή σάς βάζει στη διαδικασία να σκεφτείτε όλα αυτά που θέλετε να αποτινάξετε από τη ζωή σας, κάτι που θα σας προκαλέσει έντονο προβληματισμό, έτσι όμως θα μπορέσετε να αποβάλετε ένα μεγάλο φορτίο που σας κρατά εγκλωβισμένους σε ανώφελες καταστάσεις. Παρά τη συναισθηματική φόρτιση γύρω σας, εσείς έχετε την υποστήριξη του Ερμή που σχηματίζει τρίγωνο με την Αφροδίτη, φέρνοντας κοντά σας αγαπημένα πρόσωπα που θα σας βοηθήσουν να επιλύσετε ένα συναισθηματικό θέμα. Γενικά, αν αισθάνεστε ότι κάπου έχετε κλατάρει είτε με το σπίτι είτε με τα παιδιά, μη διστάσετε να ζητήσετε τη βοήθεια ενός οικείου σας προσώπου και μην περιμένετε να μαντέψουν οι άλλοι τις ανάγκες σας.

από τη μαριβίκυ καλλέργη (starfax@lifo.gr)

και συνάμα εξοντωτικές. Ειδικά εσείς οι Καρκίνοι επηρεάζεστε άμεσα από την έκλειψη Σελήνης στον Λέοντα την Παρασκευή, πράγμα που σημαίνει πως θα πρέπει να δείτε ποιοι τομείς της ζωής σας χρήζουν αλλαγής και να αντιμετωπίσετε εγκαίρως τα όποια θέματα. Φανείτε ευέλικτοι στα εργασιακά σας και μην αφήνετε την αισθηματική σας φόρτιση να σας κατευθύνει. Κάποια νέα που θα ακούσετε ενδεχομένως να σας προκαλέσουν ανασφάλεια και την ανάγκη να διασφαλίσετε την περιουσία σας. Στον αισθηματικό τομέα κάποιες αποκαλύψεις έρχονται να ταράξουν τη σχέση σας. Από τη στιγμή που γνωρίζετε κάποια πράγματα, είναι αδύνατο να δείτε και πάλι το ταίρι σας με τα ίδια μάτια και θα χρειαστείτε χρόνο για να ξεκαθαρίσετε τα συναισθήματά σας αλλά και για να πάρετε αποφάσεις που θα αλλάξουν ριζικά τη ζωή όλης της οικογένειας. Σκεφτείτε ψύχραιμα προτού ξεκινήσετε κάτι που μπορεί αργότερα να μετανιώσετε.

Starfax

ΚΑΡΚΙΝΟΣ Οι εκλείψεις είναι συναρπαστικές

ενεργοποιήσει τον τομέα της κοινωνικής σας ζωής και των συνεργασιών, αποκαλύπτοντας πληροφορίες που θα φέρουν τα πάνω-κάτω στις σχέσεις σας. Όπως και να 'χει, είναι ένα διάστημα που θα πρέπει να είστε πολύ προσεχτικοί με το τι λέτε και πώς το εκφράζετε, ώστε να μη βρεθείτε σε ανύποπτο χρόνο σε δυσμενή θέση. Συνεργασίες που δεν εξυπηρετούν τα συμφέροντά σας θα λήξουν άδοξα, έτσι όμως θα μπορέσετε να στραφείτε σε καινούργιες και πιο προσοδοφόρες κατευθύνσεις. Αποφύγετε τις επιπολαιότητες με τα χρήματά σας. Κουτσομπολιά και ίντριγκες θα επηρεάσουν αρνητικά τον ψυχισμό σας και θα αναζητήσετε νέα πρόσωπα για να διευρύνετε τον κύκλο σας. Ευτυχώς, μέσα σε όλο αυτό το αλαλούμ ο κυβερνήτης σας Αφροδίτη σχηματίζει αρμονική όψη με τον Ερμή και έτσι παραμένει αρκετά επικοινωνιακή η ατμόσφαιρα γύρω σας, οπότε είναι μια καλή εποχή για να εκφράσετε τα συναισθήματά σας στο πρόσωπο που σας ενδιαφέρει.

ΣΚΟΡΠΙΟΣ Μέσα στις επόμενες μέρες θα σας έρθει η λυπητερή από κάποιες απερίσκεπτες ενέργειες που κάνατε και δεν θα σας αρέσουν καθόλου τα αποτελέσματα των πράξεών σας. Η έκλειψη στον Λέοντα επηρεάζει τον τομέα της φήμης και των φιλοδοξιών σας και μπορεί να ανακαλύψετε μια νέα μέθοδο ή μια καινούργια κατεύθυνση που θα συμβάλει στη βελτίωση της επαγγελματικής και της οικονομικής σας κατάστασης. Αποφύγετε τη λήψη αποφάσεων και κινηθείτε σε επίπεδο έρευνας, αν σκοπεύετε να ξεκινήσετε ένα νέο εγχείρημα. Στο αισθηματικό κομμάτι, δύσκολα ανοίγεστε σε νέα πρόσωπα που προσπαθούν να σας προσεγγίσουν, εξαιτίας του φόβου σας μήπως απογοητευτείτε και πάλι. Μην περιορίζετε τις ανάγκες και τα ένστικτά σας και φανείτε πρόθυμοι να δοκιμάσετε καινούργιες εμπειρίες. Πιθανή πρόταση γάμου από το ταίρι σας θα σας προκαλέσει ανάμεικτα συναισθήματα, που καλό είναι να εκφράσετε με τακτ.

ΑΙΓΟΚΕΡΩΣ Η πρώτη έκλειψη της χρονιάς και του μήνα φέρνει στο προσκήνιο φόρους, ασφαλιστικά και περιουσιακά ζητήματα και είναι ένα διάστημα γεμάτο άγχος, καθώς θα πρέπει να τακτοποιήσετε όλα αυτά που σας απασχολούν με ταχυδακτυλουργίες. Παράλληλα, υπάρχει και η υποστηρικτική δράση Αφροδίτης και Ερμή που εξομαλύνει κάπως τα δράματα και θα καταφέρετε να βγείτε αλώβητοι από τις δυσκολίες που θα αντιμετωπίσετε, κυρίως σε οικονομικά θέματα. Στον επαγγελματικό τομέα επικρατεί ένα ασταθές κλίμα, το οποίο δεν καθιστά εύκολη τη λήψη αποφάσεων. Έχετε πληγωθεί πολύ από έναν πρώην έρωτα και χρειάζεστε χρόνο για να γιατρέψετε τις πληγές σας, ορισμένες αποκαλύψεις όμως θα παίξουν καταλυτικό ρόλο στο να ξεπεράσετε την απογοήτευσή σας. Δώστε έμφαση στην κοινωνική σας ζωή, όντες πρόθυμοι για νέες γνωριμίες, και κλείστε οριστικά το κεφάλαιο από το οποίο δεν θα έχετε τίποτα ευχάριστο να θυμάστε.

ΥΔΡΟΧΟΟΣ Την Πέμπτη ο κυβερνήτης σας Ουρανός σχηματίζει θετικές όψεις με τον Ήλιο, γεμίζοντάς σας ενέργεια, και είναι ιδανική στιγμή για να κλείσετε εκκρεμότητες που σας σκοτίζουν. Την Παρασκευή πραγματοποιείται έκλειψη Σελήνης στον Λέοντα, προκαλώντας απρόβλεπτα γεγονότα στον τομέα της καριέρας και θα πρέπει να είστε σε συνεχή εγρήγορση. Η τεταμένη ατμόσφαιρα στο εργασιακό σας περιβάλλον θα σας βάλει σε διαδικασία αναζήτησης νέων κατευθύνσεων, κάτι που θα σας βγει τελικά σε καλό. Στα αισθηματικά σας υπάρχει έντονο παρασκήνιο, καθώς εμπλέκονται διάφοροι που προσπαθούν να επέμβουν στη σχέση σας και εκεί θα πρέπει να πάρετε την κατάσταση στα χέρια σας, μένοντας ανεπηρέαστοι από λόγια τρίτων. Οι ελεύθεροι διανύετε μια φάση πειραματισμού και, όσο να ’ναι, κάποιες εμπειρίες θα σας συναρπάσουν, αλλά θα πρέπει να αποφύγετε τις δεσμεύσεις και τις μεγάλες υποσχέσεις, καθώς το πιο πιθανό είναι να περάσει σύντομα ο ενθουσιασμός σας. ΙΧΘΥΣ

Οικονομικά ζητήματα θα σας απασχολήσουν κυρίως μέσα στις επόμενες μέρες και δεν αποκλείεται να προκύψει ένα ζήτημα υγείας που θα πρέπει να αντιμετωπίσετε άμεσα. Το άγχος σας θα διογκωθεί ακόμα περισσότερο την Παρασκευή με την έκλειψη Σελήνης, καθώς οι υψηλές προσδοκίες σας δεν θα ικανοποιηθούν, τουλάχιστον όσο θα θέλατε, και όλη αυτή η αναγκαστική αλλαγή πλεύσης θα σας εξαντλήσει σωματικά και ψυχικά. Όπως και να ’χει, είναι ένα διάστημα που θα πρέπει να έχετε ξεκάθαρη σκέψη, αποφεύγοντας τις επιπολαιότητες με τα χρήματά σας. Στον ερωτικό τομέα υπάρχουν πολύ καλές προοπτικές για να ζήσετε έναν μεγάλο έρωτα που δεν αποκλείεται να είναι και ο σύντροφος της ζωής σας. Είναι μια καλή στιγμή για να δώσετε έμφαση στη βελτίωση της εμφάνισής σας, ώστε να αισθάνεστε πιο όμορφα και να ανακτήσετε την αυτοπεποίθησή σας. Αποφύγετε τις υπερβολές με τις δίαιτες και φροντίστε να υιοθετήσετε ένα υγιεινό διατροφικό πρόγραμμα.

SUDOKU No 499 2

1 3 4 7

8

4

5

7 9 4 1

7

9

5 2 3

9 1 3 7 8 6 9

3

Η λύση του προηγούμενου 5 8 2 6 4 7

7 9 1 2 8 3

4 6 3 1 9 5

1 2 5 3 6 9

8 7 6 5 2 4

3 4 9 8 7 1

2 3 8 9 1 6

6 1 7 4 5 2

9 5 4 7 3 8

9 4 8 7 1 6 5 3 2 1 5 7 8 3 2 4 9 6 3 6 2 4 9 5 7 8 1

9.2.17 – lifo

45

HNάνσυΜπούκληδιαλέγειέναποίημα

ΑΡΓΎΡΗΣ ΧΙΌΝΗΣ ΈΝΑΣ ΛΎΚΟΣ ΑΙΣΘΗΜΑΤΊΑΣ Διψάω γι’ αγάπη, πεινάω γι’ αγάπη, πονάω γι’ αγάπη «O λόγος που επέλεξα το ποίημα αυτό είναι η απόλυτη ακρίβεια και η απλότητά του».

— νάνσυ μπούκλη, σκηνοθετισ

Ουρλιάζω γι’ αγάπη, πεθαίνω γι’ αγάπη, αλλά Είμαι o λύκος, o κακός o λύκος και δεν γίνεται Δεν είναι δυνατόν τέτοια αισθήματα να έχω Γιατί αν το μάθουνε τα πρόβατα, Θα πέσουνε να με σπαράξουν Η Νάνσυ Μπούκλη σκηνοθετεί την παράσταση Περιστατικά στο Bios basement [Αργύρης Χιόνης, Λεκτικά Τοπία, εκδόσεις Καστανιώτη]

46 lifo – 9.2.17