ΑΦΙΕΡΩΜΑ ΤΑ ΒΙΒΛΙΑ ΤΗΣ ΑΝΟΙΞΗΣ ΒΟΛΤΑ ΣΤΟ Α΄ ΝΕΚΡΟΤΑΦΕΙΟ
ολα για την αθηνα! free press δωρεαν οδηγοσ τησ πολησ κυκλοφορει καθε πεμπτη
13042017
2 lifo – 13.4.17
Oι αντιδράσεις που δημιούργησαν τα άρθρα και τα posts μας την περασμένη εβδομάδα. ☛ «Αμβλώσεις στην Ελλάδα: Ένα σοκ σε εξέλιξη» λεγόταν το άρθρο του Γιάννη Πανταζόπουλου, στο οποίο συζήτησε με τον καθηγητή Γυναικολογίας Γιώργο Κρεατσά. Να 4 απ’ τα δημοφιλέστερα σχόλια: 1) Η νοοτροπία «έλα, μωρέ, σ’ εμάς θα συμβεί» απορρέει ακριβώς από την παντελή έλλειψη ενημέρωσης και σεξουαλικής διαπαιδαγώγησης! Το σεξ είναι μεγάλο ταμπού στην ελληνική οικογένεια (κυρίως όσον αφορά τα κορίτσια, διότι η κοινωνία τις στιγματίζει εύκολα), οπότε αποφεύγουν να μιλήσουν. Το σχολείο θα έπρεπε να ενσωματώσει από το δημοτικό μάθημα Ανατομίας και σταδιακά Σεξουαλικότητας, ώστε να μην προκαλεί αμηχανία το θέμα, όπως σήμερα, όταν κάνουν έναδυο τέτοια μαθήματα στο γυμνάσιο. Ποντάρουν στο ότι ο έφηβος, αν δεν διαβάσει και δεν ακούσει για σεξ, δεν θα το κάνει κιόλας, σκεπτικό που είναι εγκληματικά ανόητο. Η σεξουαλικότητα είναι σύμφυτη στον άνθρωπο και αρχίζει να την ανακαλύπτει σταδιακά από πολύ νωρίς! Η έλλειψη ενημέρωσης οδηγεί σε αυτά τα ποσοστά. Το Ίντερνετ και οι φίλοι δεν αποτελούν τη σωστή πηγή ενημέρωσης. (jilan) 2) Μου τη δίνει που εν έτει 2017 δεν υπάρχει ενημέρωση. Που ακόμα και ενημέρωση να υπάρξει, οι έφηβοι και οι νεότεροι άνθρωποι εν γένει αποδεικνύουν πόσο ανώριμοι είναι. Το προφυλακτικό σώζει ζωές. Όχι μόνο τη δική σου αλλά κι εκείνου του παιδιού που θέλει να έρθει στη ζωή κι εσύ του τη στερείς. Η γυναίκα μπορεί να κάνει ό,τι θέλει με το σώμα της. Ωστόσο, η ίδια δεν σκέφτεται ούτε τον εαυτό της. Οι περισσότερες γυναίκες, μετά από μια άμβλωση, χρειάζονται ψυχολογική υποστήριξη. (Lady Marian) 3) Το να περιμένει η κοινωνία να ενημερωθεί ο νέος από μόνος του μέσω εθελοντικών προγραμμάτων πρόληψης, ειδικά όταν δεν σκέφτεται ότι τον αφορά η ανεπιθύμητη εγκυμοσύνη, δεν βοηθάει στη λύση του προβλήματος. Ο έφηβος θεωρεί την έκτρωση μια μορφή αντισύλληψης, αυτό το συμπέρασμα βγάζω εγώ. Θα έπρεπε να γίνεται σεξουαλική διαπαιδαγώγηση στα σχολεία, και οπωσδήποτε στην οικογένεια, αλλά δεν μπορούμε να βασιστούμε σ’ αυτό, καθώς κάποιοι γονείς, ακόμα και σήμερα, δεν θέλουν να ξέρουν τι κάνουν τα παιδιά τους. Φυσικά, υπάρχουν και οι νέοι που θέλουν να ενημερωθούν, και το κάνουν, αλλά κρίνοντας από τον υψηλό αριθμό εκτρώσεων, μάλλον είναι κι αυτοί πολύ λίγοι. Επομένως, είναι κοινωνική υποχρέωση η σωστή και αδιάκοπη ενημέρωση. (muse) 4) Φταίει που τα κορίτσια δεν πάνε στον γυναικολόγο μόλις ενηλικιωθούν/έχουν περίοδο/έχουν την πρώτη τους σεξουαλική επαφή να τους εξηγήσει τις μεθόδους αντισύλληψης. Φταίει που φοβούνται να το ζητήσουν από τις μητέρες τους και που οι μητέρες προκαλούν τέτοιες συμπεριφορές, σαν να είναι ταμπού. Φταίει που τα αντισυλληπτικά είναι του διαβόλου, που τα προφυλακτικά είναι ταμπού να τα αγοράσεις, που οι γονείς δεν μιλάνε στα παιδιά, που το σεξ μετά τα 16 είναι μπανάλ πια. Που δεν υπάρχουν υποχρεωτικές δωρεάν εξετάσεις για ΣΜΝ μετά τα 18 κάθε χρόνο ή, έστω, δωρεάν σε νοσοκομεία, φταίει η άγνοια και, όπως είπε κάποιος σχολιαστής, φταίει η νοοτροπία «έλα, μωρέ, σ’ εμάς θα τύχει;», «θα τραβηχτώ», «δεν έχω τίποτα, έκανα εξετάσεις αίματος(!)». Και μετά προκύπτει το γνωστό «είμαι έγκυος… έτυχε!». (domus) ☛ Ο Γιάννης Κωνσταντινίδης σταχυολόγησε όσα γίνονται στην documenta 14 με τρόπο εύληπτο και πρακτικό. Για μία απ’ τις εκδηλώσεις έγραψε ο Bcool: «Να και κάτι πρωτοποριακό (not): “Στην documenta 14 συμμετέχει με δύο έργα του. Εκείνο που εκτίθεται στον κήπο της Γεωπονικής Σχολής, στην Ιερά Οδό, είναι ένα κοπάδι από 54 πρόβατα, ένα για κάθε χώρα της Αφρικής, των οποίων το τρίχωμα έχει βάψει με λουλάκι”. Προβληματίζομαι, βέβαια, για την καλλιτεχνική αξία του πράγματος, αλλά επειδή είμαι (προφανώς) γκάου (και, απ’ ό,τι βλέπω, μάλλον πολύ καλά κάνω), θα αφήσω να το κρίνουν οι επαΐοντες. Άλλον προβληματισμό θέλω να καταγράψω. Θα ξεσηκωθούν, άραγε, οι φιλόζωοι; Ή μήπως ο σκοπός αγιάζει τα μέσα;». ☛ Για «Πεζοδρομήσεις, μείωση της κυκλοφορίας των αυτοκινήτων και επανάκτηση του δημόσιου χώρου» έγραψε ο Δημήτρης Κυριαζής και ο Harlan πρόσθεσε: «Το κυριότερο είναι το εξής: οι πεζόδρομοι να είναι πεζόδρομοι. Όχι χώροι διέλευσης και στάθμευσης. Επειδή αυτό δεν θα τηρηθεί, όλα αυτά που (θα) κάνει ο δήμος είναι πεταμένα λεφτά». ☛ «Είναι χαρακτηριστικό του πνεύματος της εποχής πως ο τουρισμός, αντί να κάνει τον κόσμο να ανοιχτεί, έχει ενεργοποιήσει μια αντίστροφη διαδικασία και ο κόσμος γυρίζει την πλάτη στις απαιτήσεις του πελάτη» σχολίασε ο Βαγγέλης Β. στο άρθρο του Νικόλα Σεβαστάκη «Το βλέμμα και η απώλεια», συνεχίζοντας: «Ομοίως, το Διαδίκτυο, αντί να φέρει κοντά τους διαφορετικούς, έφερε κοντά τους όμοιους που, όντας πριν διάσπαρτοι, ήταν αναγκασμένοι να αλληλεπιδρούν με τον υπόλοιπο κόσμο, ενώ τώρα ζουν σε έναν κόσμο δικό τους...».
feedback514
ΤΑ ΤΑΜΠΟΎ ΤΗΣ ΕΛΛΗΝΙΚΉΣ ΟΙΚΟΓΈΝΕΙΑΣ ΓΙΑ ΤΟ ΣΕΞ
α π ό τ ον α ρη δ η μ οκ ιδ η
POSTS ΓΡAΜΜΑΤΑ E-MAILS
Ο ΟΠΑΠ στο πλευρό των μικρομεσαίων επιχειρήσεων
*Στείλτε μας Feedback: feedback@lifo.gr
Νέο πρόγραμμα στρατηγικής ανάπτυξης και πρόσβασης στις αγορές με στόχο την ενίσχυσης της απασχόλησης.
Τ
ην εποχή που η πρόσβαση στα χρηματοδοτικά εργαλεία είναι απαγορευτική για πολλές επιχειρήσεις και η απασχόληση χρειάζεται επειγόντως ενέσεις ενίσχυσης ώστε να ξαναπάρει μπροστά η οικονομία, ο ΟΠΑΠ στηρίζει έμπρακτα τις μικρομεσαίες επιχειρήσεις και βάζει το δικό του λιθαράκι στην επανεκκίνηση της οικονομίας. Πιστός στη φιλοσοφία της δημιουργίας ενός καλύτερου αύριο για τη νέα γενιά, ο ΟΠΑΠ, με το πρόγραμμα «Επιχειρηματική Ανάπτυξη από τον ΟΠΑΠ» και σε συνεργασία με τον διεθνή μη κερδοσκοπικό οργανισμό Endeavor που βοηθά τις πιο υποσχόμενες επιχειρήσεις ανά τον κόσμο να αξιοποιήσουν τις δυνατότητές τους, δίνει όλα τα απαραίτητα εφόδια και τεχνογνωσία σε 20 ελληνικές μικρομεσαίες επιχειρήσεις για να αναπτυχθούν, με απώτερο στόχο τη δημιουργία νέων θέσεων εργασίας. Το πρόγραμμα παρέχει στους επιχειρηματίες στρατηγική καθοδήγηση από ταλαντούχους mentors που θα επιλεγούν ανάλογα με τις ανάγκες και τις προτεραιότητες κάθε εταιρείας και θα οργανωθούν οκτώ εκπαιδευτικά σεμινάρια που καλύπτουν βασικούς τομείς λειτουργίας μιας επιχείρησης, όπως η στρατηγική, η οικονομική και λειτουργική διαχείριση, η διαχείριση ανθρωπίνου δυναμικού, το marketing και οι πωλήσεις, το branding και η επικοινωνία από έμπειρους συμβούλους και επαγγελματίες της αγοράς. Οι επιχειρήσεις που συμμετέχουν στο πρόγραμμα θα αποκτήσουν επίσης πρόσβαση σε ένα δίκτυο επενδυτών και σε συνεργασία με την Εθνική Τράπεζα θα έχουν τη δυνατότητα να διερευνήσουν πιθανές επιλογές χρηματοδότησης και δανεισμού.
free press Eβδομαδιαίος οδηγός της Αθήνας. Κυκλοφορεί κάθε Πέμπτη. 13.4.17 – lifo
3
www.lifo.gr
a π ο τ ον σ ταθη τ σ αγκ αρ ουσ ιανο
Editorial
ΔΥΟ ΔΕΚΑ ΕΚΔΟΤΙΚΗ Α.Ε. ΒOΥΛΗΣ 22 105 63 ΑΘΗΝΑ T 210 3254 290 F 210 3249 785 info@lifo.gr
εκδότης Στάθης Τσαγκαρουσιάνος γενικοσ διευθυντής Μιχάλης Μιχαήλ διευθυντής εκδοσησ M. Hulot εμπορική διεύθυνση Δήμητρα Πασομένου υπεύθυνος ψηφιακής ανάπτυξης Νίκος Ζαφείρης art director Χρήστος Τζοβάρας συμβουλοσ σχεδιασμου Γιάννης Καρλόπουλος –––––– αρχισυντακτeσ lifo.gr Άρης Δημοκίδης Θανάσης Χαραμής
ΟΤΑΝ ΕΔΕΡΝΑ ΤΑ ΜΠΡΟΚΟΛΑ
προγραμματισμός lifo.gr Αγγελική Βαξάλη Σπύρος Γκατζούνας Άγγελος Παπαστεργίου
Μια αληθινή ιστορία.
––––––
Μικρός, έδερνα τα μπρόκολα. Αγρίως. Είχα μια βέργα από μουριά, και πηγαινοερχόμουν ανάμεσα στα στρατώνια. Είχαν μεγάλα φύλλα, σαρκώδη, ένα πράσινο σκοτωμένο – μερικά είχαν ανθίσει. Τα ρωτούσα να πουν το μάθημά τους. Δεν ήξεραν. Κανένα δεν ήξερε το μάθημά του! Τα έδερνα. Ήμουν ο δάσκαλός τους. Είχα καθήκον να τα δείρω. Τα κουρέλιαζα. Η κυρία Μαύρα παραπονιόταν. «Μου ρήμαξε τον κήπο πάλι το παιδί σας». Εγώ, απτόητος. Έβρισκα πάντα τρόπο (και κυρίως χρόνο) να μάθω γράμματα στα μπρόκολα. Να τα ωφελήσω. Δεν ήθελα μισόλογα, κομπιάσματα. Η βέργα μου έσκιζε τα φύλλα τους, έλιωνε τον ανθό τους. Το περιβόλι έμοιαζε στο τέλος του μαθήματος βομβαρδισμένο. Σχεδόν όλα έπαιρναν διαγωγή κοσμία. Δεν καταλάβαινα γιατί έπρεπε κανείς να δείξει έλεος στα μπρόκολα όταν δεν έδειχνε στους ανθρώπους. Κι εγώ κάθε πρωί τις έτρωγα. Πότε απ’ τον δάσκαλο, πότε απ’ τη μάνα μου. Ήμουν ζωηρός, κατά την άποψή τους. Και μ’ έδερναν για το καλό μου. Γύριζα μεσημέρι σπίτι, συνήθως με κόκκινα αυτιά και πρησμένες παλάμες. Ίσως εκεί υπήρχε και δεύτερος γύρος πειθαρχίας. Έτρωγα γρήγορα, έπαιρνα τη βέργα μου και εξέταζα τους μαθητές μου. Το σχολείο μου, κολλητά στο σπίτι μου, είχε διάφορα φυντάνια. Στο μαύρο χώμα του, συνήθως πασπαλισμένο με καβαλίνες, φοιτούσαν μαρούλια, ντομάτες, μελιτζάνες, υποχθόνιες πατάτες – πολύ παραβατικές. Με ενοχλούσε το ακαλλιέργητον των πάντων, αλλά η μεγάλη μου αποστολή ήταν η τάξη των μπρόκολων. Διότι ήταν τα πιο ψηλά, φουντωτά, με αναίδεια και έτοιμα να ξεσκολίσουν. Τα μαρούλια ήταν χαμένη υπόθεση, ούτως ή άλλως, πόσω μάλλον η ρόκα. Άξεστη! Αν ήμουν απολύτως
ελεύθερος, θα ξερίζωνα μια ώρα αρχύτερα αυτό το είδος μαθητών, που είναι μοίρα τους να μείνουν φυτά διά βίου. Θα τους απέβαλλα, ίσως τους έριχνα και στο πηγάδι κάτω απ’ τη μουριά – το μεγάλο σαν την αγραμματοσύνη του κόσμου. Αλλά τα μπρόκολα ζούσαν το δράμα εκείνου που μπορεί να είναι καλός, ή έστω νόστιμος, ωστόσο διαλέγει να κάνει μαλακίες. Σπανίως κάποιο μου απάντησε αμέσως σε ένα μου ερώτημα. Αδιάβαστα σε βαθμό προσβλητικό, με κοίταζαν σιωπηλά με αυτά τα απορημένα φύλλα, που ενείχαν κι έναν τόνο περιφρόνησης. Στην αρχή, πήγαινα πάνω-κάτω αργά, με επισημότητα, στα χωματένια αυλάκια –εγώ μικρός, οι κορυφές τους μου σκέπαζαν τους ώμους–, αλλά καθώς περνούσε η ώρα, η σκανδαλώδης μουγγαμάρα τους με εκνεύριζε, άρχιζα να τρέχω από μαθητή σε μαθητή, να τον κοιτάω κατάβαθα με αγριεμένα μάτια, να τον ταρακουνάω, ρωτώντας αυτά που ρωτάει ένας δάσκαλος. Προπαίδεια, Θρησκευτικά και τα λοιπά. Στο τέλος, ξέσπαγα. Και μόλις αποφάσιζα να ξεσπάσω, ηρεμούσα. Έδερνα με αγέρωχη ευγένεια. Ήξερα ότι το ξύλο αυτό ήταν νουθεσία, αναγκαίο κακό, δεν επιτρεπόταν να νιώθω ηδονή. Χτύπαγα τα φύλλα, τα κοτσάνια, τον τρυφερό κορμό με ακριβοδίκαιη οργή – ορισμένα (τα υποκριτικότερα) έγερναν και σωριάζονταν στο χώμα. Μια πράσινη σαλάτα. Υπήρχαν φορές που με έπαιρνε το βράδυ μέχρι να βάλω κάποια τάξη στην τάξη μου. Γύριζα σπίτι κουρασμένος και ήσυχος. Διάβαζα τα μαθήματά μου. Κανείς δεν κατάλαβε ποτέ την αποστολή μου. Με λοιδορούσαν και με έδερναν επειδή ήθελα να βάλω στον ίσιο δρόμο τα φυτά. Αλλά τώρα πια ξέρω πως, χάρη σε αυτή μου την πράξη, σώθηκα.
συντακτική ομάδα Columnists: Νικόλας Σεβαστάκης Θοδωρής Αντωνόπουλος Ναταλί Χατζηαντωνίου Δημήτρης Πολιτάκης Δημήτρης Κυριαζής Βιβλίο: Τίνα Μανδηλαρά Γιώργος-Ίκαρος Μπαμπασάκης Κινηματογράφος: Θοδωρής Κουτσογιαννόπουλος Τάσος Μελεμενίδης Θέατρο: Λουίζα Αρκουμανέα Γεύση: Νίκη Μηταρέα StarFax: Μαριβίκυ Καλλέργη Σύνταξη: Αλέξανδρος Διακοσάββας Μερόπη Κοκκίνη Βασίλης Καψάσκης Νινέττα Γιακιντζή Φιλιώ Ράγκου Χριστίνα Γαλανοπούλου Πάνος Μιχαήλ Φιλίππα Δημητριάδη Γιάννης Πανταζόπουλος Χρήστος Παρίδης Μαρία Παππά Λένα Φουτσιτζή Θεόφιλος Δουμάνης
φωτογραφία εξωφύλλου
«Ιστορία του κόκκινου νήματος», Σεσίλια Βικούνια. Φωτό: Πάρις Ταβιτιάν
φωτογράφοι Σπύρος Στάβερης Πάρις Ταβιτιάν Freddie F. assistant art director Rinétta Κοσκινίδου διόρθωση κειμένων Μαρία Δρουκοπούλου γραμματεία σύνταξης Βιβίκα Ανδριανάτου –––––– senior direct market manager Κώστας Μαντάς direct market managers Βούλα Καραβαγγέλη Γιώργος Λυκουργιώτης Σπύρος Αποστολόπουλος υποδοχή διαφήμισης Ξένια Στασινοπούλου συντονισμοσ διαφήμισης Μάγδα Τζακώστα οικονομική διεύθυνση Δημήτρης Τασιόπουλος λογιστήριο Βασίλης Κοτρωνάκης Άλκηστις Γκούμα εξωτερικες εργασιες Άκης Ιωάννου κωδικος εντυπου 7639
www.facebook.com/stathis.tsagar
4 lifo – 13.4.17
13.4.17 – lifo
5
iLoveAthens 6 lifo – 13.4.17
Ο καλλιτέχνης STMTS ΕΙΚΑΣΤΙΚΑ (Σταμάτης Μήτσιος) έχει συστηθεί στο κοινό κυρίως μέσω των έργων street art που έχει φιλοτεχνήσει σε κτίρια της πόλης. Αυτή Από Παρασκευή είναιτην η πρώτη του έκθεση που μας πέρασε η θέμα σε γκαλερί. Βασικό σημαντικότερη έκθεση της δουλειάς του είναι τα σύγχρονης τέχνης,Οητίτλος παιδιά, η νεολαία. documenta, άνοιξεγρήγορα τις της έκθεσης κάνει πόρτες στο αθηναϊκό σαφή τατης θέματα που τον κοινό. Με όλατα ταόρια μεγάλα απασχολούν: και τα μουσεία της πόλης, τους σύνορα, η μετανάστευση, κεντρικούς δημόσιους τα όρια μεταξύ θεσμικής χώρους καιτέχνης άλλα σημεία τέχνης και του της Αθήνας κατειλημμένα δρόμου, ακαδημαϊκής και από τα έργα περισσότερων ακραίας τέχνης. από 160 διακεκριμένους καλλιτέχνες, ο ρυθμός 08/12/16-14/01/17, Αίθουσα της πόλης αλλάζει και μας Τέχνης Αθηνών, Γλύκωνος καλεί να τα επισκεφτούμε, 4, Δεξαμενή, Κολωνάκι, 210 να προβληματιστούμε, 7213938 ακόμα και να απορρίψουμε ή να αποδεχτούμε όσα μας προτείνουν ο Άνταμ Σίμτσικ και η ομάδα του. Η πλοήγηση ανάμεσα στις εκθέσεις, τις περφόρμανς και τα υπόλοιπα events της διοργάνωσης είναι σύνθετη, γι’ αυτό και επιβάλλεται η επίσκεψη στην ιστοσελίδα της documenta 14 για ενημέρωση και προγραμματισμό.
documenta 14
Φωτό: Πάρις Ταβιτιάν
www.documenta14.de/en
13.4.17 – lifo
7
8 lifo – 13.4.17
{❖} Με το πέρασμα στον 20ό αιώνα συνεχίζεται δειλά η προσπάθεια αφήγησης βιβλικών ιστοριών. Η γαλλική εταιρεία Pathè γυρνά το Σαμσών και Δαλιδά το 1903, μία από τις πρώτες ταινίες που άντλησαν την ιστορία τους από την Παλαιά Διαθήκη. Το 1913 γυρίζεται στην Ιταλία το Quo Vadis, διασκευή του ομώνυμου μυθιστορήματος του Χένρικ Σιένκεβιτς.
{❖} Έναν χρόνο μετά τη Γέννηση του Έθνους, το 1916, ο Γκρίφιθ ξοδεύει ένα κάρο
λεφτά για τη Μισαλλοδοξία του, το σπονδυλωτό φιλμ με τις τέσσερις ιστορίες, μία εκ των οποίων αφηγείται τη σταύρωση του Ιησού. Μπαίνοντας στα ’20s, με τη λήξη του Α’ Παγκοσμίου Πολέμου και την ανάπτυξη που γνωρίζουν οι ΗΠΑ, τα στούντιο ανταγωνίζονται το ένα το άλλο σε επίπεδο επίδειξης πλούτου. Ο νεαρός τότε Σέσιλ Μπ. Ντε Μιλ γυρίζει το 1923 τις Δέκα Εντολές (αυτές που ξαναγύρισε 33 χρόνια αργότερα), εγκαινιάζοντας μια σειρά πανάκριβων ταινιών εμπνευσμένων από τη Βίβλο με πολύ συντηρητική προσέγγιση.
{❖} Το 1925, η MGM τον ξεπέρασε με τον Μπεν Χουρ της, την πιο ακριβή ταινία στην ιστορία του σινεμά ως τότε, ο Ντε Μιλ απάντησε μιλώντας για τον Χριστό με τον Βασιλιά των Βασιλέων το 1927 και η Warner έδωσε τη δική της υπερπαραγωγή με την Κιβωτό του Νώε το 1928, που επίσης ταξίδευε από το παρελθόν στο παρόν με δύο ιστορίες.
{❖} Το 1949 έχουμε το Σαμσών και Δαλιδά, την ταινία που βλέπουμε να γυρίζει σε μια σκηνή του Sunset Boulevard, όταν τον επισκέπτεται η Γκλόρια Σουάνσον. Η μεγάλη εμπορική του επιτυχία έδωσε το πράσινο φως για να ξεκινήσει η εποχή της νέας θρησκευτικής τρέλας. Παράλληλα, όμως, τα βιβλικά έπη της
Οι πρώτες απόπειρες, τα μεγάλα έπη και οι παρωδίες.
γεμάτες ώρες. Αργότερα, έχουμε τον Βασιλιά των Βασιλέων του Νίκολας Ρέι (1961) και την Ωραιότερη ιστορία του κόσμου (1965).
{❖}
εποχής βοήθησαν με τον τρόπο τους στη σταδιακή χαλάρωση του κώδικα Χέιζ, καθώς οι βίαιες σκηνές και το αθώο γυμνό της Παλαιάς Διαθήκης απέφευγαν ευκολότερα το ψαλίδι του λογοκριτή με τη δικαιολογία ότι έτσι γράφτηκαν, έτσι πρέπει να φανούν. Ο Ντε Μιλ ειδικά, που ανέκαθεν έψαχνε τρόπους να σκανδαλίσει, έβαλε στις Δέκα Εντολές σκηνές που σημειολογικά παρέπεμπαν σε σεξουαλικούς υπαινιγμούς, όπως εκείνη στην οποία η τέλεια περιποιημένη Αν Μπάξτερ, ως βασίλισσα Νεφερτίτη, παρακαλά γονατιστή τον γεμάτο λάσπες Τσάρλτον Χέστον για λίγη αγάπη.
{❖} Τη δεκαετία του ’50 το είδος περνά τα αμερικανικά σύνορα. Ενδεικτικά αναφέρουμε το ιταλικό Η Βασίλισσα του Σαβά (1953) και το μεξικανικό Αδάμ και Εύα (1956), όπου η πρώην Μις Κόσμος Κριστιάν Μαρτέλ κυκλοφορεί γυμνή στον Παράδεισο μέχρι να σαγηνεύσει τον Αδάμ. Το Χόλιγουντ βάζει τα δυνατά του, συστήνει το Cinemascope, δίνει τον Χιτώνα (1953), μία από τις καλύτερες ταινίες που εμπνεύστηκαν την ιστορία τους από τη Βίβλο και υπογράφει τις δύο γνωστότερες μέχρι σήμερα ταινίες της εποχής, τις Δέκα Εντολές και τον Μπεν Χουρ. Ο Μπεν Χουρ του Γουάιλερ με τα 11 Όσκαρ και τις 3,5
Στην Ιταλία, ένας δηλωμένος άθεος κάνει το Κατά Ματθαίον Ευαγγέλιο (1964) - ο Πιερ Πάολο Παζολίνι αποδεικνύει τη διαφορά της πραγματικής πίστης από τον τυφλό φανατισμό, δίνοντας την καλύτερη μέχρι σήμερα απόδειξη για το ότι δεν χρειάζεται να δηλώνεις χριστιανός για να γυρίσεις μια ταινία με έντονο το στοιχείο του «ιερού».
{❖} Στα αντισυμβατικά ’70s ο Ιησούς από τη Ναζαρέτ, σχεδόν ταυτισμένος με το ελληνικό Πάσχα, αφού προβάλλεται σχεδόν 40 χρόνια με την ίδια ευλάβεια από κρατική και ιδιωτική τηλεόραση, εξαφάνισε οτιδήποτε είχε γίνει πιο πριν για τη ζωή του Χριστού, με τον Φράνκο Τζεφιρέλι να κάνει εξαντλητικά κοντινά στο πρόσωπο του Ρόμπερτ Πάουελ, απαγορεύοντάς του να ανοιγοκλείνει τα μάτια για να κρατήσει το έντονο βλέμμα του, που έμεινε στο μυαλό όλων ως μια σύγχρονη μορφή του χριστιανισμού. Φυσικά, ταινίες όπως το Jesus Christ Superstar, από την αντίστοιχη ροκ όπερα του Άντριου Λόιντ Γουέμπερ που έμπλεκε τις Γραφές με τα ποπ είδωλα της εποχής και την άνοδο της ντίσκο, αλλά κυρίως το
ανεπανάληπτο Life of Brian (1979), που βρήκε τους Μόντι Πάιθον σε πολύ μεγάλα κέφια.
{❖} Τη δεκαετία του ’80 ο καθολικός Μάρτιν Σκορσέζε γυρίζει τον Τελευταίο Πειρασμό (1988) που βασίστηκε στο βιβλίο του Καζαντζάκη και ο Μπρους Μπέρεσφορντ τον Βασιλιά Δαβίδ με τον Ρίτσαρντ Γκιρ.
{❖} Από το 2000 και μετά έχουμε τον περσινό Μπεν Χουρ του Τιμούρ Μπεκμαμπέτοφ, τον Αρονόφσκι με τον Νώε, την Έξοδο (2014) του Ρίντλεϊ Σκοτ, αλλά και την ταινία που συζητήθηκε περισσότερο, τα Πάθη του Χριστού (2004) του Μελ Γκίμπσον, την πιο πετυχημένη μέχρι σήμερα από εμπορικής πλευράς υποτιτλισμένη ταινία στις ΗΠΑ (μια που οι διάλογοι ήταν στα αραμαϊκά).
TheBuzz
Τους πρώτους μήνες της ύπαρξής του ο κινηματογράφος έχει ως θέμα την καταγραφή της πραγματικότητας. Απλοϊκά σενάρια του ενός λεπτού γίνονται ταινίες, η παραγωγή σε όλο τον κόσμο αυξάνεται κατακόρυφα και οι κινηματογραφιστές προσανατολίζονται σε δύο κατευθύνσεις για έμπνευση: στην κλασική λογοτεχνία και στη Βίβλο. Ήδη ένας Γάλλος, παραγωγός πρώιμων ερωτικών ταινιών, είχε κάνει την αρχή. Ο Αλμπέρ Κιρσνέρ αντιλήφθηκε από νωρίς τις απαιτήσεις του κοινού και, μαζί με τα γυμνά του, γύρισε το 1897 ένα πεντάλεπτο φιλμ με τα Πάθη του Χριστού, την πρώτη επίσημα καταγεγραμμένη ταινία που πήρε το θέμα της από τη Βίβλο.
aπο τον τασο μελεμενιδη
επιμελεια: the lifo team
TalkoftheTown 13–19 ΑΠΡΙΛΙΟΥ 2017
Η ΒΊΒΛΟΣ ΣΤΟΝ ΚΙΝΗΜΑΤΟΓΡΆΦΟ
13.4.17 – lifo
9
ΦΩΝΗ ΛΑΟΥ Εικονογράφηση: Γιώργος Καταπόδης
Talk of the Town
ΜΑΡΙΑ-ΖΩΗ ΠΑΠΑΪΩΑΝΝΟΥ Μιλήσαμε με τη συνιδρύτρια του Parky για έναν νέο, πρωτοποριακό τρόπο εύρεσης πάρκινγκ. α π ό τ ο ν δ η μ ή τ ρ η κ υρ ι α ζ ή
ΓΙΑ ΤΙΣ ΠΑΣΧΑΛΙΝΈΣ ΑΙΡΈΣΕΙΣ α π ό τ ο ν ν ι κ όλ α σεβαστάκ η
ΔεύτερεςΣκέψεις
Απορρίπτοντας επιδεικτικά τις πιο εδραίες πεποιθήσεις της πλειονότητας.
10 lifo – 13.4.17
Υπάρχει ένας τύπος ανθρώπου που εμφανίζεται επιθετικά, κυρίως τις γιορτές. Είναι αυτός που θέλει σώνει και καλά να πάει κόντρα στο «κοπάδι» και στις συνήθειές του. Αφόρητα ενοχλημένος από τις αφώτιστες, τραχιές και ηλίθιες έξεις των πολλών, πιστεύει ότι υπερασπίζεται την οδό του αυθεντικά καλού. Είτε συμμετέχει σε κάποιο «αντι-οβελιακό» κίνημα (κωμωδία της εαρινής σεζόν), ανατρέχοντας στο «meat is murder» του Μόρισεϊ, είτε περιγελάει τα εκκλησιαστικά τελετουργικά και την τσίκνα των ημερών. Οι γιορτές, που έχουν έναν συλλογικό και δημοφιλή χαρακτήρα και βεβαίως έχουν υποστεί ακραία τυποποίηση, προσφέρονται γι’ αυτή την εκκεντρική κριτική. Με αυτή την έκφραση περιγράφω την επιθυμία να είσαι πάντα εναντίον, να διαφέρεις από το πλήθος και να συντάσσεσαι με τους λίγους και εκλεκτούς κατόχους της αλήθειας. Σε τελική ανάλυση, την επιθυμία να σκανδαλίζεις, απορρίπτοντας επιδεικτικά τις εδραίες πεποιθήσεις της πλειονότητας. Είναι η λογική της σέχτας, που σε ορισμένες περιπτώσεις μπορεί να πάρει τον χαρακτήρα της αιρετικής αντίρρησης. Γιατί, φυσικά, κανένα έθιμο και καμιά τελετουργία δεν είναι και δεν πρέπει να είναι υπεράνω κριτικής. Η μοντέρνα εποχή και ο σύγχρονος δημοκρατικός πολιτισμός θεμελιώνονται στην κριτική σε κληρονομημένες συνήθειες, σε απαρασάλευτα έθιμα και καταπιεστικές δοξασίες. Οι αντιρρήσεις της κάθε μειοψηφίας πρέπει να προστατεύονται από την «τυραννία της πλειοψηφίας». Αυτό είναι το χρήσιμο μάθημα των δασκάλων της πολιτικής σκέψης που κατάλαβαν ότι στις μαζικές δημοκρατίες των νεότερων χρόνων υπάρχει πάντα ένας διπλός κίνδυνος: είτε η ανεξέλεγκτη και κομφορμιστική πλειοψηφία που καταπνίγει το άτομο, είτε ο φατριασμός και ο επηρμένος φανατισμός των μειοψηφιών. Αλλά ανάμεσα στη δημιουργική ανορθοδοξία και στους εκκεντρικούς σεχταριστές υπάρχει χάσμα. Γιατί αυτοί οι τελευταίοι, είτε κραυγάζουν εναντίον του εμβολιασμού, είτε βρίζουν την τσίκνα μετά κλαρίνου των Ελλήνων, είτε ανακαλύπτουν τη γελοιότητα κάθε λατρευτικής εκδήλωσης, το κάνουν με πνεύμα αυταρχικό και θεραπευτικό μένος. Δεν υπερασπίζονται την ελευθερία της μη υπακοής στο έθιμο (ή την ορθολογική κριτική στο έθιμο) αλλά επιδιώκουν τον προσηλυτισμό στις αρχές τους. Έχουν ουσιαστικά τη
νοοτροπία του φανατικού καλόγερου και του πολιτικού επιτρόπου μιας ολοκληρωτικής ιδεολογίας. Υπάρχει και κάτι άλλο εδώ. Είναι η επιθυμία να δείξεις στους πολλούς την ηθική τους χρεοκοπία και την παρακμή του πολιτισμού τους. Η ιδέα δηλαδή πως ο εκκεντρικός σεχταριστής είναι ον ανώτερο ηθικά, πιο προχωρημένο πολιτισμικά και πιο ελεύθερο εσωτερικά, ώστε να εναντιώνεται στη θεότητα-Κοινή Γνώμη. Η βεβαιότητά του πως μέσα από την αντίθεσή του αναγεννιέται, ξεθάβοντας ένα κομμάτι νοήματος: την ανακούφιση από τη «στημένη κατάθλιψη» και την οικογενειακή ανία της εορταστικής ατμόσφαιρας. Σε τελική ανάλυση, το θέμα εδώ δεν είναι η αντίσταση στη σφαγή των αμνών, στα εμβόλια ή σε άλλα «έθιμα της αγέλης». Είναι η αγωνία για το νόημα, για την έξοδο από ένα στυφό και αμήχανο παρόν. Πώς μπορεί να ξεχωρίσει κανείς τη γόνιμη δημιουργική αμφιβολία από τη συνωμοσιολογική καχυποψία; Να διακρίνει αυτόν που μπορεί να θέλει ένα εναλλακτικό Πάσχα (για τους δικούς του, προσωπικούς λόγους) από τον δημόσιο κατήγορο της κρεοφάγου ανθρωπότητας ως γένους δολοφόνων; Αυτόν που θέλει να εξετάζει τα πράγματα από εκείνον που συλλέγει, με εμμονή, πειστήρια για τον αμαρτωλό κατήφορο των άλλων; Η αγέλαστη εμμονή είναι ένα από τα κριτήρια για να ξεχωρίσουμε τις δύο στάσεις. Όπως και η ευκολία που έχει κάποιος να φτιάξει στράτευμα και μια «μαχητική» συλλογικότητα που θα επιτίθεται στους άλλους, υπενθυμίζοντάς τους τις πλάνες και τα εγκλήματά τους. Το ίδιο το ερώτημα, όμως, δεν αφορά μόνο τη διαχείριση των πεποιθήσεων και τη συνύπαρξή μας σε ένα πολιτισμένο πλαίσιο. Είναι κάτι που νομίζω πως θα το βρίσκουμε συνέχεια μπροστά μας, το ότι αυτός ο «ακάθαρτος» κόσμος ερεθίζει το πάθος των καθαρολόγων και γεννά οπαδούς της μιας ή της άλλης μεταμοντέρνας ιεραποστολής. Ξέρουμε πια πως τα ακραία κηρύγματα ευνοούνται από την αίσθηση πως ζούμε σε μια εποχή χωρίς σαφείς επιλογές στρατοπέδων και με άλυτους πολιτικούς γρίφους. Αναζητούνται έτσι καθαροί και ορατοί στόχοι, μαζί με μια δόση πάθους και προσήλωσης στον σκοπό. Έστω και αν στόχος είναι ο δολοφόνος και ψήστης των αρνιών που σε λίγες μέρες θα απολαμβάνει τα τρόπαιά του ακούγοντας άσματα νεο-δημοτικά στη διαπασών.
Τι ακριβώς είναι το Parky; Μια πλατφόρμα μέσα από την οποία δίνεται η δυνατότητα σε οδηγούς να βρουν πάρκινγκ σε πιλοτές πολυκατοικιών ή να νοικιάσουν τη δική τους θέση όταν δεν τη χρησιμοποιούν (τις ώρες που βρίσκονται στη δουλειά ή διακοπές, για παράδειγμα). Συχνά μας αποκαλούν το «Airbnb για πάρκινγκ»! Η ιδέα μας βασίζεται στην οικονομία του διαμοιρασμού και ευελπιστούμε, με τη συνεργασία των πολιτών, να κάνουμε τις γειτονιές μας λίγο πιο «έξυπνες» και να τις απαλλάξουμε από το μποτιλιάρισμα, τα διπλοπαρκαρίσματα, τους εκνευρισμένους οδηγούς και τη γενικότερη συμφόρηση. Προφανώς, ταλαιπωρείστε αρκετά στο πάρκινγκ στη γειτονιά σας, εξού και η έμπνευση. Η ιδέα ξεκίνησε μια βραδιά που ήμουν καλεσμένη σε γενέθλια στο κέντρο της Αθήνας και έψαχνα πάρκινγκ επί 45 λεπτά, ενώ έβλεπα άδειες θέσεις σε πιλοτές – η έμπνευση ήρθε αυτόματα. Αρχίσαμε με τον Θοδωρή Σωτηρίου, συνιδρυτή της πλατφόρμας, να τεστάρουμε την ιδέα, κατεβάζοντάς τη σε διαγωνισμούς, και κερδίσαμε το Athens Startup Weekend University 2016, το E-nnovation 2016 και το ΜοΚΕ 2016, αποσπώντας χρηματικά έπαθλα που βοήθησαν σημαντικά τα πρώτα μας βήματα. Η ομάδα μεγάλωσε με την προσθήκη του Χρήστου Χατζή και λανσάραμε το website μας τον Φεβρουάριο του 2017! Πώς ακριβώς δουλεύει; Η καινοτομία βασίζεται στο μοντέλο του «sharing economy». Ένας ιδιοκτήτης θέσης πάρκινγκ στην πιλοτή της πολυκατοικίας του καταχωρίζει δωρεάν τη θέση του στο website και ορίζει ο ίδιος τιμή και διαθεσιμότητα για ενοικίαση (από ώρες μέχρι μήνες). Οι οδηγοί επισκέπτονται την ιστοσελίδα και μπορούν να βρουν θέση πριν καν βγουν από το σπίτι τους ! Σε ποιες πόλεις είναι διαθέσιμο ως τώρα; Σε δύο μήνες λειτουργίας έχουμε περισσότερες από 100 θέσεις καταχωρισμένες στο σύστημά μας, 800 εγγεγραμμένους χρήστες και καθημερινά bookings σε Αθήνα και Βόλο, ενώ θα επεκταθούμε σε Θεσσαλονίκη, Πάτρα και Κρήτη μέχρι το καλοκαίρι. Η ζήτηση έχει ξεπεράσει κάθε προσδοκία, δεδομένων των περιορισμένων πόρων. Η ανάγκη για έξτρα εισόδημα αλλά και για ασφαλές και γρήγορο πάρκινγκ κάνει το Parky τη νέα συνήθεια των κατοίκων των πόλεων. Ποια είναι τα μελλοντικά σας σχέδια; Η γεωγραφική επέκταση αλλά και η καθιέρωση του Ρarky ως κομματιού της καθημερινότητάς μας. Για να το πετύχουμε αυτό, η τεχνολογική δύναμη της ομάδας μας, θα μεγαλώσει αρκετά τους επόμενους μήνες και ετοιμάζουμε πληθώρα νέων υπηρεσιών. Γνώμονάς μας είναι η αξιοποίηση ανερχόμενων τεχνολογιών στην εποχή των «smart cities» που θα εδραιώσουν το Parky την επόμενη δεκαετία με στόχους και εκτός συνόρων. https://parky.gr/
13.4.17 – lifo
11
Talk of the Town
Αποτελεί μάλλον ένα είδος ενηλικίωσης να αποδέχεσαι και να απολαμβάνεις το τελετουργικό και τα παρελκόμενα του ελληνικού Πάσχα.
α π ό τ ο ν δ η μ ή τρ η π ολ ιτάκ η
Θυμάμαι την πρώτη φορά που παρακολούθησα πιο συνειδητά και κανονικά τον «Ιησού από τη Ναζαρέτ» του Τζεφιρέλι. Ήμουν μικρή, στο ευαίσθητο στάδιο της προεφηβείας που με έσπρωχνε την ίδια περίοδο να τρέχω στη Μονή Πετράκη και, παρακούοντας τις διακριτικές παραινέσεις των μη θρήσκων γονιών μου και δη του πατέρα μου, ο οποίος καθόλου δεν τα ενέκρινε κάτι τέτοια, να βοηθώ στο προσεχτικό ράψιμο των λουλουδιών για τον στολισμό του Επιταφίου. Τα επόμενα χρόνια έπαψα σταδιακά να κλαίω με αναφιλητά για τα Πάθη του Ρόμπερτ Πάουελ και αποχώρησα από την προετοιμασία του Επιταφίου, προτιμώντας να απολαμβάνω το άρωμα από τις πασχαλιές στους ανοιξιάτικους δρόμους και το «Ω γλυκύ μου έαρ» αποσυνδεδεμένο από το θρησκευτικό του φορτίο, περισσότερο ως μια τελετουργία της ελληνικής παράδοσης που αγάπησα πολύ. Έτσι γλίτωσα και από τις νουθεσίες των γυναικών που εκεί, τότε, στη Μονή Πετράκη, περνώντας τα λουλούδια στις πετονιές, κένταγαν «ψιλοβελονιά» και μια σφιχτή σειρά από άτεγκτα θρησκευτικά «πρέπει» και αφελείς ενοχές, αυτές που φοβόντουσαν οι δικοί μου ότι θα λεκιάσουν την προοδευτική παιδαγωγική τους. Ωστόσο, τις θυμάμαι αυτές τις γυναίκες με την τρυφερότητα που επέτρεπε η πιστή τους γραφικότητα. Όπως θυμάμαι και τη γιαγιά μου, που τέτοιες μέρες μ’ έβαζε, κρυφά από τον πατέρα μου, να μεταλάβω στον Άγιο Σώστη, μέχρι που μια πιστή, ιδρωμένη, φανατική ηλικιωμένη γειτόνισσα με έσπρωξε στα σκαλιά με δύναμη για να εξασφαλίσει πρωτιά στη σειρά μας. Έτσι βρέθηκα ταπεινωμένη στα πόδια του παπά, κατακόκκινη κι αποφασισμένη να μην ξαναβάλω τον εαυτό μου σ’ αυτή την παράδοξη δοκιμασία. Όπερ και εγένετο… Τώρα χαμογελώ με το οξύμωρο της χοντρούλας γειτόνισσας που επεδείκνυε τέτοιο πάθος και αποφασιστικότητα στη μετάληψη, ώστε να μη διστάσει να φάει τη θέση, στην ουρά, μιας μικρής. Τη φαντάζομαι επίσης έτσι κάθιδρη, ξεχτενισμένη και ετοιμοπόλεμη να σπρώχνει με μπουνιές για να κερδίσει την πρωτοκαθεδρία στο Βασίλειο των Ουρανών… Να την κέρδισε άραγε; Όπως χαμογελώ με τις αναμνήσεις που προστέθηκαν τα επόμενα χρόνια. Π.χ. την τελευταία φορά που συνόδευσα τους δικούς μου σε πασχαλιάτικες διακοπές σε κάποιο κυκλαδίτικο νησί, βρίζοντας από μέσα μου την οικογενειακή μας φίλη που ήταν αποφασισμένη να επισκεφτεί και, ει δυνατόν, να ανάψει κερί σε κάθε εκκλησάκι του νησιού, το οποίο, ως είθισται, για πολεοδομικούς-ιδιοκτησιακούς λόγους όπως έμαθα αργότερα, διέθετε ένα εκκλησάκι ανά δέκα βήματα… Ή την πρώτη φορά που έβαψα αυγά για το δικό μου σπίτι, τριγυρνώντας για 1-2 μέρες με κόκκινες παλάμες – την επόμενη χρονιά ήξερα πια πως η χρήση γαντιών ήταν απαραίτητη για την πιο ανώδυνη εκτέλεση του εθίμου. Ή εκείνη τη φορά που, παρατηρώντας κάπως έντρομη έναν διψήφιο αριθμό από απολύτως αποτυχημένα τσουρέκια ξαπλωμένα ανάσκελα στα ταψιά, αποφάσισα να περικόψω την αφοσίωσή μου στα έθιμα. Ή, νωρίτερα, την πρώτη και τελευταία φορά που έκανα Πάσχα στο μπαλκόνι, παρακολουθώντας την περιφορά του Επιταφίου από τον 5ο, ενώ ταυτόχρονα απομνημόνευα εδάφια από την «Ιστορία» της Γ’ Δέσμης… Η παραδοσιακή τηλεθέαση της μίνι σειράς του Τζεφιρέλι συσσώρευσε φυσικά, και εντός μου, μια εξαιρετικά ανιαρή εμπειρία που έκανε σιγά-σιγά βασανιστήριο την παρακολούθηση έστω κι ενός δεκαλέπτου. Με τον καιρό προτίμησα πιο σινεφίλ Χριστούς, όπως αυτόν του Μελ Γκίμπσον, από τον εξαγνισμένα ωραίο Ρόμπερτ Πάουελ που έκτοτε κατέστρεψε την καριέρα του. Χαμογελάω ακόμα πιο πλατιά όταν σκέφτομαι ότι ο Πάουελ και ο Πέτρος Γαϊτάνος με τις… επουράνιες μούτες του και την ελαφρώς καστράτο φωνή αποτελούν μέρος της πασχαλιάτικης νεο-παράδοσης, πολύ περισσότερο από το ζύμωμα των τσουρεκιών και το βάψιμο των αυγών, που διατίθενται έτοιμα και βολικά στα σούπερ-μάρκετ κάθε γειτονιάς. Στην προσωπική, και όχι μόνο, φαντάζομαι, παράδοση του Πάσχα προστέθηκε η τρεχαλητή περιφορά του Επιταφίου και η αδυναμία ακρόασης του λατρεμένου μου εγκωμίου λόγω του όλο και μεγαλύτερου πλήθους του οποίου η κατάνυξη αναστέλλεται π.χ. από τη βροντερή αγωνία αν εξασφαλίστηκαν «τα συκωτάκια για τη μαγειρίτσα». Η τηγανίλα από το ψαράδικο της Μεγάλης Παρασκευής, μαζί με τον πονοκέφαλο από το τσίπουρο. Ο τρόμος για τα δυναμιτάκια του Μεγάλου Σαββάτου και για τη σπουδή των αυτοκινήτων που 00:10 γκαζώνουν αγριεμένα στον δρόμο. Το αντιόξινο της Κυριακής. Είναι κάπως φυσικό, μεγαλώνοντας, να ξηλώνεις κλωστή-κλωστή το παραμύθι και την ικανότητά σου να μαγεύεσαι από αυτό. Ή και να συγκινείσαι. Αντιθέτως, ο δαίμων της ωριμότητας χοροπηδά γύρω-γύρω σαν ξεχασμένος από τα Χριστούγεννα καλικάντζαρος, ψιθυρίζοντας κακίες, όπως ότι η Ανάσταση ήταν μια σπουδαία προοπτική και γι’ αυτό ο Χριστός πιο προνομιούχος από τη σύγχρονη Ελλάδα. Μετά όμως σκέφτομαι τη γιαγιάκα μου να σταυροκοπιέται και να βάφει με συγκινητική προσήλωση τα αυγά (με «υ» τότε ακόμα) και θυμάμαι γιατί αυτές οι γιορτές θα έχουν πάντα μέσα μας μια μεγάλη «θρησκευτική» αξία. Καλό Πάσχα!
ShortCut
α π ό τh ναταλ ι χατ ζ ηα ν τ ω ν ι ου
Όταν ο δαίμων της ωριμότητας χοροπηδά σαν καλικάντζαρος υπό τους ήχους του Μορίς Ζαρ.
ΠλαγιοΜετωπικά 12 lifo – 13.4.17
ΠΆΣΧΑ ΣΗΜΑΊΝΕΙ…
ΌΤΑΝ ΤΑ (ΚΌΚΚΙΝΑ) ΑΥΓΆ ΓΡΆΦΟΝΤΑΝ ΜΕ «Υ»
«Όταν ήμουν πιο μικρός-ή δεν μου άρεσε το Πάσχα. Μεγάλος-η εκτίμησα το τελετουργικό / την υποβλητική ατμόσφαιρα / την ανοιξιάτικη φύση / το κοκορέτσι…». Αν κέρδιζα δέκα ευρώ για κάθε φορά που έχω ακούσει αυτή την ατάκα τα τελευταία χρόνια, θα ήμουν πλούσιος, που λέει ο λόγος. Την κατανοώ, πάντως, σε μεγάλο βαθμό αυτή την ενήλικη, ώριμου τύπου τάση αποδοχής και εναγκαλισμού της «μεγάλης γιορτής της Ορθοδοξίας» –ασχέτως θρησκευτικών πεποιθήσεων– που συνδυάζεται με ολιγοήμερες, πολύτιμες, ανοιξιάτικες διακοπές. Θα μπορούσα άνετα να το έχω πει κι εγώ και ενδεχομένως το έχω πει σε ανύποπτο και χαλαρό χρόνο, κάποια ιδανική στιγμή, στην εξοχή κάποιου ελληνικού νησιού τέτοιες μέρες. Έφηβος και για αρκετά χρόνια μετά δεν το είχα καθόλου σχεδόν, έπεφτε βαρύ το Πάσχα με τη βουκολική ελληνικότητά του κι επίσης ανέδιδε μια χουντική εσάνς, κυρίως λόγω της καταπιεστικής ετήσιας εισβολής της επίσημης Εκκλησίας (που ήταν ανακουφιστικά εξαφανισμένη από την «αμερικανιά» των Χριστουγέννων) και των δημοτικών τραγουδιών (ακόμα, τότε, πολλοί τα αποκαλούσαν «βλάχικα» και σε καμία περίπτωση «παραδοσιακά») στην καθημερινότητα. Ήταν μεγάλη, πάντως, και λίγο ένοχη, η απόλαυση του να ψάχνεις ανοιχτό στέκι εκείνες τις εποχές, με τα δύο κανάλια στην τηλεόραση που έπαιζαν μόνο θρησκευτικά δράματα, βιβλικά έπη, λειτουργίες και βυζαντινούς ύμνους – θυμάμαι κάτι φάσεις που μόνο το Decadence ήταν ανοιχτό Μ. Παρασκευή και ο Κάβουρας. Κατά την παιδική/προεφηβική περίοδο δεν πέθαινα κιόλας (δεν ήταν Χριστούγεννα, ούτε καλοκαίρι, αλλά κάτι άλλο, περίεργο ενδιάμεσα και συχνά με φόντο έναν άστατο καιρό), αλλά γενικά το Πάσχα ήταν μια χαρά, παρά το μπούκωμα, την επιπεφυκίτιδα και διάφορες αλλεργικές παρενέργειες από τη γύρη. Ανέμελα κυλούσαν οι μέρες της αργίας από το σχολείο με ανεπίσημο χρονολόγιο της Μεγάλης Εβδομάδας τα επεισόδια του «Ιησού από τη Ναζαρέτ», σειρά που, εκτός όλων των άλλων, λειτουργούσε και ως πεδίο έκφρασης για τα πρώτα ερωτικά σκιρτήματα, των κοριτσιών κυρίως. Άλλης της άρεσε ο Ιησούς (Ρόμπερτ Πάουελ) και άλλης ο Ιωάννης ο Βαπτιστής (Μάικλ Γιορκ), που ήταν και πιο ζόρικος. Για τα αγόρια μπερδευόταν το πράγμα. Η Ολίβια Χάσεϊ ήταν πανέμορφη στον ρόλο της Παναγίας, αλλά, εντάξει, μεγάλο ταμπού και ακραία βλασφημία να το παραδεχτείς ως παιδάκι. Η Αν Μπάνκροφτ ως Μαγδαληνή και η Κλάουντια Καρντινάλε στον ρόλο της μοιχαλίδας αποτελούσαν ίσως εναλλακτικές λύσεις, αλλά και πάλι η σημειολογία δεν ήταν με το μέρος μας. Θυμάμαι, επίσης, το ξεκίνημα της εμμονής να ζωγραφίζω εσταυρωμένους σε χαρτιά, περιοδικά, χαρτοπετσέτες, οπουδήποτε. Ο Χριστός κλονισμένος, αλλά θριαμβευτής, με ανοιχτά τα χέρια ως κακοποιημένο, λιπόσαρκο φρικιό στον σταυρό – ήταν τελικά ο πρώτος ροκ σταρ ή η «πόζα Ιησού» αποτελεί την ύστατη ναρκισσευόμενη καταφυγή του κάθε wannabe ροκ σταρ; Η ουσία είναι ότι ακόμα και σήμερα, στο παγκοσμιοποιημένο, ανεξίθρησκο, πολυπολιτισμικό, εκκοσμικευμένο, υποτίθεται, σύμπαν μας, μετράμε τα χρόνια από τότε που φέρεται να σταυρώθηκε Εκείνος. Μια φορά μάλιστα, Πάσχα, στο μητρικό νησί, θα πρέπει να ήμουν εφτά-οχτώ, ειλικρινά δεν ξέρω πώς μου την είχε δώσει –δεν υπήρχαν σχετικές ενδείξεις–, είχα πάει μόνος μου στην κοντινή εκκλησία Μεγάλη Πέμπτη και είχα παραμείνει, σαν σε δοκιμασία αντοχής, σε όλα τα ευαγγέλια μέχρι αργά τη νύχτα. Η μάνα μου, που με έψαχνε, αμφιταλαντεύτηκε κατόπιν μεταξύ επιδοκιμασίας και προβληματισμού, ενώ, εκ των υστέρων, σκέφτομαι ότι ο πατέρας μου μπορεί και να έκανε δυσοίωνες προβολές σ’ ένα μέλλον στο οποίο εγώ θα είχα εξελιχθεί σε θεούσα ή ψυχάκι. Το σενάριο να καταλήξω κάποτε born again κουλτουριάρης νεορθόδοξος δεν θα περνούσε από το μυαλό του, δεν έπαιζε αυτό το υβρίδιο πολύ τότε ακόμα, εκεί στο τέρμα των ’70s. Προσπαθώ, πάντως, καμιά φορά να ανακαλέσω εκείνη τη στοχοπροσήλωση να βγάλω ως το τέλος μια διαδικασία που με καταπίεζε, αλλά μάταια. Από πού είχε έρθει και πού χάθηκε; Μυστήριο. Το έχω συμπαθήσει προ πολλού το Πάσχα, έστω και ως ένα είδος οικείου εξωτισμού, μαζί με τα παραδοσιακά παρελκόμενά του: τον Επιτάφιο και την πένθιμη μπάντα, τον ασπασμό με γνωστούς (αλλά και με αγνώστους) μετά το «Χριστός Ανέστη», την έξοδο από την Αθήνα (αν και δεν ξεχνάω ποτέ εκείνη τη φορά που είχαμε ανέβει νωρίς το πρωί, άυπνοι και ακόμα «υπό την επήρεια», Κυριακή του Πάσχα, στους Αέρηδες και πόσο υπέροχο ήταν να αφουγκράζεσαι τον υπόκωφο κατασταλτικό βόμβο της πρωτεύουσας σε μια σπάνια στιγμή χαλαρότητας και αποσυμφόρησης), το αρνί στη σούβλα και το κοκορέτσι και το σπληνάντερο (αιωνία του η μνήμη, μας το έκοψαν οι αλήτες οι Ευρωπαίοι με τις health & safety υπερβολές τους), ακόμα και τον άστατο καιρό, ακόμα και αυτήν τη μουντίλα με τις κατά τόπους εκτυφλωτικές ανοιξιάτικες εκλάμψεις: «Έαρ μικρό, έαρ βαθύ, έαρ συντετριμμένο», που έλεγε κι ο Ν. Καρούζος.
13.4.17 – lifo
13
aπ ό το ν γ ι άν νη π αν τα ζ ό π ουλο
ΤώραΤώρα
Ο καθηγητής του Παντείου Πανεπιστημίου Κώστας Υφαντής εξηγεί. Στις 16 Απριλίου οι Τούρκοι πολίτες καλούνται να επιλέξουν ανάμεσα στο Ναι και στο Όχι σε ένα δημοψήφισμα με θέμα τη συνταγματική αναθεώρηση που θα ενισχύσει τις εξουσίες του Τούρκου Προέδρου Ταγίπ Ερντογάν. Παρόλο που το ποσοστό των αναποφάσιστων είναι αρκετά μεγάλο και οι νέοι 18-24 είναι αυτοί που θα κρίνουν το αποτέλεσμα, οι δημοσκοπήσεις δείχνουν μικρή διαφορά υπέρ του Ναι, επιλογή που θα σημάνει αυτομάτως την καθιέρωση του προεδρικού συστήματος και την εδραίωση του Ταγίπ Ερντογάν στην εξουσία μέχρι και το 2029. Για τους περισσότερους αναλυτές το δημοψήφισμα της 16ης Απριλίου και οι συνταγματικές αλλαγές θα επιφέρουν τη σουλτανοποίηση της γειτονικής χώρας, κρίνοντας την πολιτική επιβίωση του Ερντογάν αλλά και την ισχυροποίηση της θέσης του. Μεγάλο του όνειρο, να εξελιχθεί σε έναν δεύτερο Κεμάλ Ατατούρκ, αλλά με μια σημαντική διαφορά: την πλήρη «κατεδάφιση» του κοσμικού κράτους που δημιούργησε ο «πατέρας των Τούρκων». Πόσο καθοριστικό μπορεί να αποδειχτεί το συγκεκριμένο δημοψήφισμα; Θα επηρεαστούν οι ελληνοτουρκικές σχέσεις; Είναι πιθανό να προκύψει ένας νέος σουλτάνος; Και ποια εικόνα επικρατεί αυτές τις μέρες στη γειτονική χώρα; Ζητήσαμε την άποψη του αναπληρωτή καθηγητή Διεθνών Σχέσεων του Παντείου Πανεπιστημίου Κώστα Υφαντή, ο οποίος από το 2012 είναι και επισκέπτης καθηγητής στο Πανεπιστήμιο Kadir Has της Κωνσταντινούπολης και γνωρίζει πολύ καλά την εσωτερική κατάσταση στην Τουρκία. — Τι κλίμα συναντήσατε αυτές τις μέρες στην Τουρκία; Τους τελευταίους δύο μήνες το κλίμα είναι εξαιρετικά πολωμένο. Η συζήτηση υπέρ του Ναι είναι προφανώς ασύμμετρη και άνιση σε σχέση με αυτήν υπέρ του Όχι. Το Ναι το συναντάς παντού, σε αφίσες, σε πανό, σε συγκεντρώσεις και στους δρόμους. Το Όχι είναι σαν να μην υπάρχει,
14 lifo – 13.4.17
και κατά μία έννοια είναι και λογικό, διότι όποιος υποστηρίζει το Όχι είναι πολύ πιθανόν να κατηγορηθεί ως προδότης ή ότι προσβάλλει το έθνος. Η μάχη της προπαγάνδας είναι εντελώς άνιση. — Τι θα σημάνει η επικράτηση του Ναι ή του Όχι; Σε μια πιθανή επικράτηση του Ναι, τα σενάρια είναι αρκετά. Σίγουρα, θα παίξει μεγάλο ρόλο ακόμη και η διαφορά ανάμεσα στις δύο επιλογές. Αν επιβεβαιωθούν οι δημοσκοπήσεις κι έχουμε οριακή επικράτηση του Ναι, δεν γνωρίζω αν τα προβλήματα θα λυθούν ή θα γίνουν περισσότερα. Διότι ναι μεν ο Ερντογάν θα έχει επικρατήσει, αλλά θα έχει δημιουργηθεί κάποιου είδους αμφισβήτηση. Και νομίζω πως εκεί οφείλεται η πόλωση των τελευταίων μηνών, προκειμένου να δημιουργηθεί μία όσον το δυνατόν μεγαλύτερη διαφορά. Έτσι εξηγείται και πώς, ξαφνικά, απέκτησαν μεγάλη σημασία οι ψήφοι της τουρκικής διασποράς στην Ευρώπη. Επίσης, θα υπάρξει μια σημαντική πολιτειακή αλλαγή, κινούμενη προς μια κατεύθυνση αντιδημοκρατική. Δεν θα μπορούμε να μιλάμε για ένα προεδρικό σύστημα όπως αυτό των Ηνωμένων Πολιτειών ή της Γαλλίας, που θέλει να επικαλείται ο Τούρκος Πρόεδρος. Το προεδρικό σύστημα που θα προκύψει μετά την επικράτηση του Ναι θα συγκρίνεται με εκείνα των χωρών του τρίτου κόσμου και των αντιδημοκρατικών καθεστώτων. Με μια επίφαση δημοκρατική θα νομιμοποιηθεί ένα κράτος πλειοψηφίας, όπου η μειοψηφία δεν θα έχει καθόλου δικαιώματα, ώστε να εκφράσει τη διαφορετική άποψη. Αυτομάτως, θα υπάρξει στοχοποίηση της άλλης πλευράς, της οποιασδήποτε άλλης πλευράς, πέραν αυτής που θα πρεσβεύει την άποψη του Ταγίπ Ερντογάν. Αναμφίβολα, θα επιταχυνθεί η αντιδημοκρατική διολίσθηση της γειτονικής χώρας. Δεν θα υπάρχει κανένα θεσμικό αντίβαρο. Στην περίπτωση της επικράτησης του Όχι, τα σενάρια είναι παρακινδυνευμένα. Πιθανόν να μην αλλάξουν πολλά, αλλά κρίνω ότι σε σύντομο
χρονικό διάστημα ο Τούρκος Πρόεδρος θα επιχειρήσει και πάλι να προχωρήσει σε δημοψήφισμα, έως ότου πετύχει τον σκοπό του. Επιπλέον, θεωρώ ότι με την επιλογή του Όχι ο Ερντογάν θα είναι εξαιρετικά απρόβλεπτος, έχοντας ήδη μια εμπειρία από τη μέχρι τώρα πολιτική του τακτική. — Τι συνέπειες μπορεί να υπάρξουν για την Ελλάδα και την Κύπρο με μια πιθανή επικράτηση του Ναι; Πιθανόν να επιβεβαιωθούν όλοι αυτοί που υποστηρίζουν ότι η συγκρουσιακή πολιτική έχει να κάνει με τις εσωτερικές ανάγκες. Ο Ερντογάν έχει εκτεθεί τόσο πολύ, που δεν νομίζω ότι τον ενδιαφέρει να επιστρέψει στην ηρεμία της προηγούμενης περιόδου στο πεδίο των εξωτερικών σχέσεων. Πιστεύω ότι πέρα από τα εσωτερικά ζητήματα που ικανοποιεί η εθνικιστική έξαρση, επιχειρεί και μια στρατηγική που κινείται στην κατεύθυνση του επαναπροσδιορισμού του αφηγήματος της πολιτικής της Τουρκίας. Τίποτα δεν αποκλείεται, αν και ανήκω σε αυτούς που θεωρούν ότι οι εντάσεις στο Αιγαίο προκύπτουν από κακούς υπολογισμούς και εσφαλμένους χειρισμούς και από τις δύο πλευρές. Φαντάζομαι όμως ότι θα είναι πιο επικίνδυνο αν χάσει ο Τούρκος Πρόεδρος το δημοψήφισμα. — Πώς διαγράφεται το μέλλον στη γειτονική χώρα, αν ο Ερντογάν εξελιχθεί σε νέο σουλτάνο; Αν κερδίσει το δημοψήφισμα, ο Ταγίπ Ερντογάν θα γίνει ο απόλυτος κυρίαρχος. Οι συνταγματικές μεταρρυθμίσεις τις οποίες καλείται ο τουρκικός λαός να επιλέξει τον καθιστούν τον απόλυτο κοινοβουλευτικό μονάρχη. Η διάκριση των εξουσιών τελειώνει, η εκτελεστική εξουσία θα μονοπωλείται από τον Πρόεδρο, το Κοινοβούλιο θα αποκτήσει διακοσμητικό χαρακτήρα, η Δικαιοσύνη θα ελέγχεται και το κράτος δικαίου θα αποτελεί παρελθόν. Η κοινοβουλευτική δημοκρατία, όπως τη γνωρίζουμε στον δυτικό κόσμο, στην Τουρκία δυστυχώς τελειώνει.
ΚΩΣΤΑΣ ΥΦΑΝΤΗΣ
ΤΟ ΔΗΜΟΨΉΦΙΣΜΑ, Ο ΕΡΝΤΟΓΆΝ ΚΑΙ Η ΣΟΥΛΤΑΝΟΠΟΊΗΣΗ ΤΗΣ ΤΟΥΡΚΊΑΣ
ΚΑΘΗΓΗΤΗΣ ΠΑΝΤΕIΟΥ ΠΑΝΕΠΙΣΤHΜΙΟΥ
Talk of the Town
13.4.17 – lifo
15
q Από το 2007 μένω στην περιοχή του Κεραμεικού, σε αυτό το μικρό, αλλά υπέροχο κομμάτι ανάμεσα στο Μεταξουργείο και στο Γκάζι. Από τη μια μεριά οι μεγάλοι λεωφορειόδρομοι, η Πειραιώς και η Ιερά Οδός, και από την άλλη οι γραμμές του τρένου που την οριοθετούν βάναυσα, αλλά συνάμα προστατεύουν την ιδιαιτερότητά της.
Talk of the Town
UrbanLife
✔ Στα χρόνια του βασιλέως Όθωνος η Πατησίων αποτέλεσε το κεντρικό σημείο ψυχαγωγίας για τις κυρίες και τους νέους όλων των κοινωνικών τάξεων, αλλά και τους ξένους προσκεκλημένους που κατέφευγαν σ’ αυτήν και στο Πεδίον του Άρεως για περίπατο τις Κυριακές και τις αργίες. Η στρατιωτική μπάντα παιάνιζε σύγχρονους μουσικούς ρυθμούς και έτερπε τους επισκέπτες, πάνω σε μια πολυγωνική εξέδρα. ✔ Στα χρόνια μετά την Κατοχή το τμήμα του δρόμου από την αρχή του στην οδό Πανεπιστημίου έως την οδό Αγίου Μελετίου από Πατησίων μετονομάστηκε σε οδό 28ης Οκτωβρίου, προς τιμήν της νεότερης εθνικής επετείου του ελληνικού κράτους. Η ονομασία αυτή όμως δεν επικράτησε, ούτε στον προφορικό ούτε στον γραπτό λόγο και η ονομασία «Πατησίων» είναι ο κοινός τρόπος αναφοράς στην οδό.
16 lifo – 13.4.17
ΚΕΡΑΜΕΙΚΌΣ
από τον δημήτρη κυριαζή
Πατησίων
Αφορμή για την επίσκεψη στη γειτονιά η ταινία Πλατεία Αμερικής που βγήκε πρόσφατα στους κινηματογράφους, η οποία με φόντο την πολυπολιτισμική και πολύβουη πλατεία Αμερικής πραγματεύεται κάποια επίκαιρα ζητήματα στην Ελλάδα της οικονομικής κρίσης, όπως η ξενοφοβία, η μετανάστευση, αλλά και η ελπίδα. Όπως έχει πει και ο σκηνοθέτης της ταινίας Γιάννης Σακαρίδης, εξηγώντας τους λόγους που επέλεξε να τοποθετήσει την ιστορία του στην περιοχή, η πλατεία Αμερικής έχει εξελιχθεί σε μια σύγχρονη Καζαμπλάνκα, όπου συρρέουν χιλιάδες πρόσφυγες για να βρουν πλαστά χαρτιά ή έναν «οδηγό» που θα οργανώσει το παράνομο ταξίδι τους προς τη Γη της Επαγγελίας. Το πώς φθάσαμε ως εδώ έχει επίσης ενδιαφέρον. Το αρχικό όνομα της πλατείας που βρίσκεται στο μέσον της οδού Πατησίων, 2 χιλιόμετρα από την Ομόνοια και 2,5 από το τέρμα της οδού στα Άνω Πατήσια, ήταν «Ανθεστηρίων», καθώς, ως εξοχή της τότε Αθήνας, υπήρξε τόπος εορτασμού της Πρωτομαγιάς. Προς τα τέλη του 19ου αιώνα, όμως, επικράτησε να ονομάζεται «πλατεία Αγάμων» λόγω μιας παρέας αμετανόητων εργένηδων που σύχναζαν σε ένα συγκεκριμένο καφενείο της περιοχής κοντά στο σημείο όπου έκανε τέρμα ο ιπποτροχιόδρομος, το πρώτο μέσο μαζικής μεταφοράς της πρωτεύουσας. Όπως γράφει ο Κ. Μπίρης στο βιβλίο Αι τοπωνυμίαι της πόλεως και των περιχώρων των Αθηνών, το 1877 ένα μέλος της παρέας «αποσκίρτησε» και παντρεύτηκε, όμως μετάνιωσε σχεδόν αμέσως και το επόμενο πρωί φόρτωσε τη γυναίκα του με τα πράγματά της σε ένα κάρο και την έστειλε πίσω στους γονείς της. Αυτό έγινε αμέσως πρώτο θέμα στην «Εφημερίδα των Κυριών», την οποία έβγαζε η Καλλιρρόη Παρρέν και η οποία είχε προτείνει ήδη να ψηφιστεί ένας νόμος που να φορολογεί όλους τους άγαμους άνδρες από τριάντα χρονών και πάνω, επειδή υπήρχαν πολλές ανύπαντρες γυναίκες που ήθελαν να κάνουν οικογένεια και δεν έβρισκαν γαμπρούς. Έχει καταγραφεί επίσης και μια διαμαρτυρία των αγάμων το 1893 στην πλατεία, όταν η κυβέρνηση επιχείρησε να τους φορολογήσει, με το επιχείρημα ότι οι παντρεμένοι πληρώνουν περισσότερους φόρους. Άλλη εκδοχή υποστηρίζει ότι το όνομά της το πήρε επειδή υπήρξε τόπος συνάντησης ανύπαντρων ζευγαριών. Όπως και να ’χει, το 1927, με απόφαση του δημοτικού συμβουλίου, η πλατεία μετονομάστηκε σε «Αμερικής» προς τιμήν του φιλελληνικού κινήματος των ΗΠΑ κατά την Επανάσταση του 1821. Το αριστοκρατικό παρελθόν της περιοχής γύρω από την πλατεία Αμερικής είναι ακόμα εμφανές σε πολλά σημεία και δηλώνεται από τον νεογοτθικό πύργο της Θήρας, την κατοικία της αντιστασιακής Λέλας Καραγιάννη, το μέγαρο Σέυλον κ.ά. Έναν δρόμο δίπλα από την πλατεία, στη Λέλας Καραγιάννη, κοντά στη συμβολή με την Πατησίων, βρίσκουμε το 41ο Λύκειο Αθηνών, ένα σχολείο με μεγάλη ιστορία, καθώς στον χώρο του, έως και το 1982, στεγαζόταν το εμβληματικό «Αθηναϊκό Λύκειο» του Α. Τυχόπουλου, με έτος ίδρυσης το μακρινό 1934. Όλη η περιοχή, άλλωστε, ήταν φημισμένη για τα ιδιωτικά ιδρύματά της, κυρίως μέσης εκπαίδευσης. Όπως έχει γράψει ο Λέανδρος Σλάβης στην εφημερίδα «Η Πατησίων ζει», δύο παράγοντες φαίνεται ότι συνέβαλαν σ’ αυτή την εκπαιδευτική άνθηση της περιοχής: «Ο πρώτος, τις προπολεμικές δεκαετίες του 20ού αιώνα, ήταν (όπως και σήμερα) η αναζήτηση εξοχικού περιβάλλοντος σε μικρή απόσταση από τις αστικές συνοικίες της πόλης. Ο δεύτερος, κυρίως τις πρώτες μεταπολεμικές δεκαετίες, η εγκατάσταση σε πολλές από τις συνοικίες που διασχίζει ο δρόμος των τότε ανερχόμενων αστικών τάξεων». Στην πλατεία Αμερικής υπήρχαν και πολλοί κινηματογράφοι. Κόσμημα της πλατείας το διατηρητέο Άττικα, που, όπως καταγγέλλουν κάτοικοι, αποχαρακτηρίστηκε εν μια νυκτί για να ανεγερθεί στη θέση του συγκρότημα πολυτελών κατοικιών. Το σχέδιο όμως εγκαταλείφθηκε και στη θέση του κινηματογράφου που κατεδαφίστηκε στη γειτονιά «κληροδοτήθηκε» ένα βάραθρο που επηρέασε τη στατικότητα των κτιρίων σε όλο το οικοδομικό τετράγωνο (Αμερικής, Σπάρτης, Μοσχονησίων, Μηθύμνης). Σε επόμενη στήλη θα συνεχίσουμε την περιήγησή μας και θα στραφούμε στην εναλλακτική ιστορία της περιοχής, στη θρυλική Rebound, στα κόκκινα φανάρια εκεί κοντά στη Φυλής κ.α.
Hγειτονιάμου
Η «Καζαμπλάνκα» της Αθήνας με το αριστοκρατικό παρελθόν.
Αυτό τον καιρό o Ορφέας συμμετέχει στην παράσταση «Αμερικανικός Βούβαλος» του Ντέιβιντ Μάμετ, σε μετάφραση και σκηνοθεσία Πέτρου Φιλιππίδη στο θέατρο Μουσούρη, μαζί με τον ίδιο και τον Γιάννη Μπέζο. Επίσης, από τις 2 Μαΐου ξεκινά στο θέατρο Skrow το έργο του Βασίλη Μαυρογεωργίου «Μια τεράστια έκρηξη» σε σκηνοθεσία του ίδιου και πρωτότυπη μουσική του Φοίβου Δεληβοριά, όπου θα παίζει μαζί με την Άννα Καλαϊτζίδου και την Αριάδνη Καβαλιέρου, κάθε Κυριακή, Δευτέρα και Τρίτη.
dynamosquito, www.thousandwonders.net
α π ό τ ον δ ημήτ ρ η κυρ ια ζ η
Ηθοποιός
Πλατεία Αμερικής, πρώην Αγάμων, πρώην Ανθεστηρίων
✍ Για την
q Αναζητούσα κατοικία στο κέντρο και παρότι το διαμέρισμα στο οποίο μένω ήταν από τα πρώτα που είδα, για κάποιον ακαθόριστο λόγο πήρα την απόφαση αμέσως, και δέκα χρόνια μετά δεν το έχω μετανιώσει. Δεν το έκανα συνειδητά στα 22 μου. Με τα χρόνια όμως αγάπησα την περιοχή σαν να μεγάλωσα εδώ – κατά κάποιον τρόπο μεγάλωσα και εδώ.
ΟΡΦEΑΣ ΑΥΓΟΥΣΤIΔΗΣ
q Ο Κεραμεικός είναι αυτό που θα λέγαμε γειτονιά. Συγκεντρώνει στα μικρά όριά του όλα τα στοιχεία της Αθήνας που σε γαληνεύουν και σε στοιχειώνουν. Πολυπολιτισμικότητα, πλούσια ερεθίσματα, ζωντάνια και συγχρόνως η σκληρή πραγματικότητα: μικρά μπακάλικα, φούρνοι, κλειδαράδες, μαγειρεία και ψιλικατζίδικα μου υπενθυμίζουν πού μεγάλωσα και για ποιον λόγο αγαπάω τόσο πολύ το κέντρο. Κυρίως, όμως, ξεχωρίζει γιατί είναι μια γειτονιά που την αποτελούν άνθρωποι κι έχει μάθει να λειτουργεί με αυτούς. q Η καθημερινή μου βόλτα, παρέα με τη σκύλα μου τη Μάρλα, είναι στον πεζόδρομο της Σαλαμίνος. Στρίβοντας στη Λεωνίδου, βρίσκουμε ένα μικρό αυτοσχέδιο παρκάκι κι εκεί κάνουμε την πρώτη μας στάση, σταθερό σημείο αναφοράς και για τους δυο μας. Συνεχίζουμε στην Ιερά Οδό, μπαίνουμε στη Μεγάλου Αλεξάνδρου και επιστρέφουμε σπίτι μας. q Τα περισσότερα ψώνια μου τα κάνω την Τρίτη στη λαϊκή της γειτονιάς, στην οδό Λεωνίδου. Τα υπόλοιπα, από το μαγαζί με τα βιολογικά προϊόντα «στο βάθος κήπος» που βρίσκεται σε απόσταση μερικών μέτρων από το σπίτι μου. Ποτό στο αγαπημένο Κεραμείο που βρίσκεται στην οδό Πλαταιών 26 ή τσικουδιά με μεζέ στο καφενείο «Ο Λούης» που βρίσκεται Λεωνίδου 87. q Κάποιον που δεν ξέρει την περιοχή θα τον πήγαινα βόλτα στους πολλούς, μικρούς και κρυφούς πεζόδρομους που τέμνουν τα οικοδομικά τετράγωνα χωρίς να καταλήγουν σε κάποιους από τους κεντρικούς δρόμους. Θα κάναμε περιπάτους στις συνοικίες της περιοχής για να εντοπίσουμε εκείνα τα παλιά, αξιοζήλευτα, νεοκλασικά σπίτια που μοιράζονται μια εσωτερική αυλή. Τα περισσότερα είναι εγκαταλελειμμένα σήμερα, αλλά δημιουργούν ένα ιδιότυπο σκηνικό. Μου έχει τύχει να σκαρφαλώσω σε κάτι μπεντένια για να δείξω σε μια φίλη μου τι κρύβουν στο εσωτερικό τους. Μαγεία! q Ένα βράδυ που γύριζα από το σινεμά, μπαίνοντας στο ασανσέρ, αντίκρισα μια μασέλα ολόκληρη και την άφησα εκεί, για να τη βρει όποια γιαγιά την έχασε. q Μια μέρα που περπατούσα στον δρόμο, με τη Μάρλα πάντα, χαμένος σ’ έναν λαβύρινθο από αδιέξοδες σκέψεις, έπεσε το βλέμμα μου σε ένα σύνθημα από τα πολλά της περιοχής που έγραφε: «Και λοιπόν;». Με κάποιον τρόπο εκείνη τη στιγμή έγινε δικό μου και με ανακούφισε. q Μερικά σποραδικά περιστατικά εγκληματικότητας στο παρελθόν είχαν δημιουργήσει μια φήμη για τη γειτονιά. Τώρα πια έχουν εξαφανιστεί, εξαιτίας της ραγδαίας ανάπτυξης της περιοχής. q Το πιο ωραίο μυστικό του Κεραμεικού είναι το καρναβάλι που γίνεται εδώ τα τελευταία χρόνια κάθε προτελευταία Κυριακή της Αποκριάς, και που έχει πάψει πια να είναι τόσο μυστικό.
13.4.17 – lifo
17
ΡΕΠΟΡΤΑΖ
μνημείο της οικογένειας του νικολάου κουμέλη, έργο του γλύπτη ιωάννη βιτσάρη (1872) Η πιο πιστή και σύμφωνη με το κλασικιστικό ιδεώδες απεικόνιση του βουβού, υπέρτατου πόνου στη νεοελληνική γλυπτική. Ο Βιζυηνός και άλλοι λόγιοι ύμνησαν αυτό τον τάφο. Η μαλακή, σιγμοειδής μορφή αγγέλου με τα μικρά φτερά και τα χαλαρά σταυρωμένα πόδια, μισοτυλιγμένη με ένα σεντόνι, είναι ένα έργο γήινο, ηδονικό, σχεδόν ηδυπαθές.
18 lifo – 13.4.17
Α
υτό το άγαλμα γεννά πάθη ήδη από παλιά. Διάβαζα κάπου ότι είχε τεθεί το ίδιο ερώτημα στον Γιαννούλη Χαλεπά, όταν σε βαθιά γηρατειά είχε επισκεφτεί το νεκροταφείο. Και πάλι είχε επισημανθεί η φθορά ως λόγος απομάκρυνσής του και ο ίδιος ο γλύπτης είχε πει “Κι εδώ καλά είναι”» μου λέει η Πέγκυ Ρίγγα καθώς στεκόμαστε μπροστά από την «Κοιμωμένη», πάνω από την οποία κάποιος άγνωστος έχει αφήσει ένα (σχεδόν) φρέσκο κόκκινο τριαντάφυλλο. Στα πόδια μας τρίβονται οι γάτες του νεκροταφείου, κούκλες όλες, και προφανώς καλοζωισμένες, αναζητώντας παρ’ όλα αυτά λίγη τρυφερότητα και χάδια από τους ζωντανούς. «Ως αρχαιολόγοι καλούμαστε πολύ συχνά να ανασκάπτουμε νεκροταφεία και να μεταφέρουμε τα κτερίσματα και τους νεκρούς σε άλλο μέρος. Έχουμε όμως
δύο άλλοθι: το ένα είναι ότι πρέπει να κάνουμε χώρο για τους ζωντανούς, να χτιστεί ένα σπίτι, να περάσει ένας δρόμος, και το δεύτερο είναι το άλλοθι του χρόνου. Έχουν περάσει εκατοντάδες ή και χιλιάδες χρόνια από την ταφή. Σε αυτή την περίπτωση, τα οστά της Αφεντάκη είναι ακόμη κάτω από το άγαλμα που φτιάχτηκε προς τιμήν της. Ας μην ξεχνάμε ότι η ταφική γλυπτική είναι μια τέχνη λειτουργική και το συγκεκριμένο άγαλμα, εκτός από έργο τέχνης, είναι και το σήμα ενός τάφου, το δώρο προς τη νεκρή των δικών της ανθρώπων, απόγονοι των οποίων μπορεί να ζουν ακόμη. Για μένα θα έπρεπε να μείνει στη θέση του» λέει η κ. Ρίγγα, καθώς βαδίζουμε στην κεντρική «λεωφόρο» του νεκροταφείου. Είναι όμορφα και ήσυχα πολύ στο Πρώτο Νεκροταφείο. Ειδικά αυτή την εποχή που η φύση
ΝΕΚΡΟΤΑΦΕΊΟ
ΒΌΛΤΑ ΣΤΟ
Με αφορμή την ανακοίνωση για τη μεταφορά της «Κοιμωμένης» του Γιαννούλη Χαλεπά, του πιο εμβληματικού έργου της νεοελληνικής γλυπτικής, στην Εθνική Γλυπτοθήκη κάναμε μια βόλτα στο Α' Νεκροταφείο μαζί με την αρχαιολόγο Πέγκυ Ρίγγα.
οργιάζει –και σε πολλές περιπτώσεις κάνει μόνη της τη δουλειά της, ιδιαίτερα στους παραμελημένους τάφους–, είναι μια ωραία ιδέα για βόλτα στο κέντρο της πόλης και μια ευκαιρία να το θαυμάσει κανείς ως ένα υπαίθριο μουσείο ή μια ανοιχτή γλυπτοθήκη. Φυσικά, αυτή η προτροπή δεν είναι κάτι καινούργιο, μια και ήδη από το 1840 το Α’ Κοιμητήριο της Αθήνας αναφέρεται στους τουριστικούς οδηγούς της εποχής ως η υπαίθρια γλυπτοθήκη της πόλης. Όπως με ενημερώνει η Πέγκυ Ρίγγα: «Καθώς διαβάζουμε σε περιοδικά της εποχής, συγκαταλεγόταν από τα μέσα του 19ου αιώνα στα αξιοθέατα της πόλης. Μην ξεχνάμε ότι πρόκειται για την εποχή του Ρομαντισμού, οπότε η μελαγχολία που αποπνέουν παρόμοιοι χώροι ήταν όχι μόνο ανεκτή αλλά ιδιαίτερα αρεστή. Κυρίαρχο στοιχείο της περιόδου είναι η έμφαση 13.4.17 – lifo
19
ΡΕΠΟΡΤΑΖ ΚΟΙΜΏΜΕΝΕΣ Ή ΑΝΑΠΑΥΌΜΕΝΕΣ Αναμφίβολα, το πιο γνωστό έργο είναι η «Κοιμωμένη» του Γ. Χαλεπά πάνω από τον τάφο της Σοφίας Αφεντάκη. Το κλασικιστικό μοτίβο της «Κοιμωμένης» ή «Αναπαυομένης» έχει δοθεί και από άλλους γλύπτες στο ίδιο νεκροταφείο – κανένα όμως από τα έργα αυτά δεν έχει τη θερμότητα του έργου του Χαλεπά, που υπερβαίνει τα όρια του νεοκλασικισμού στην κατεύθυνση της προσωπικής του ερμηνείας. Σήμερα γνωρίζουμε ότι ο Χαλεπάς φιλοτέχνησε μόνο το πρόπλασμα, ότι το μαρμάρινο έργο βγήκε από τα χέρια δύο Τήνιων μαρμαρογλυπτών και αρχικά δεν έφερε την υπογραφή του Χαλεπά! Ωραίες, τρυφερές, γαλήνιες υπάρξεις, οι «κοιμώμενες» είναι μια άλλη μορφή αγγέλων του θανάτου. Πρόκειται για ήπιες, χαμηλόφωνες παραφράσεις ευρωπαϊκών προτύπων.
στο συναίσθημα όχι τόσο εναντίον της λογικής όσο εναντίον της μονόπλευρης κυριαρχίας της λογικής. Το 1896 έγινε το πρώτο γενικό τοπογραφικό σχέδιο του νεκροταφείου, θεωρημένο από τον δήμαρχο της Αθήνας Λάμπρο Καλλιφρονά με αφορμή τους πρώτους σύγχρονους Ολυμπιακούς Αγώνες, με την προοπτική να προσελκύσει ξένους επισκέπτες, καθώς οι διεθνείς τουριστικοί οδηγοί το αναφέρουν ήδη ως αξιοθέατο, με την παρατήρηση ότι “είναι όμορφα διευθετημένο και πλούσιο σε μαρμάρινα μνημεία, δυστυχώς όχι πάντα καλόγουστα”». Αναρωτιέμαι αν μπορεί να δει κανείς την ιστορία της Αθήνας μέσα από τα μνήματα του Πρώτου, μια και εδώ έχουν ταφεί πολλές γνωστές προσωπικότητες του δημόσιου βίου. Η Πέγκυ Ρίγγα έχει άλλη γνώμη. Πιστεύει πως εδώ μπορούμε να δούμε μια ιστορία της Αθήνας, και όχι την Ιστορία. «Σίγουρα ο περιηγητής θα συναντήσει πολλά γνωστά ονόματα από τον χώρο των γραμμάτων, των τεχνών και της πολιτικής. Εδώ είναι θαμμένοι πολλοί αγωνιστές του ’21, δηλαδή αυτοί που επέτρεψαν κατά κάποιον τρόπο τη δημιουργία αυτού του νεκροταφείου, αφού συνέβαλαν στην ίδρυση του σύγχρονου ελληνικού κράτους, αλλά και μορφές που σημάδεψαν τη νεότερη Ιστορία. Θα συναντήσει εικαστικούς, αρχιτέκτονες, ηθοποιούς, σκηνοθέτες, λογοτέχνες και συγγράφεις κάθε είδους. Δεν θα δει όμως ποτέ την Ιστορία ολόκληρη, παρά μόνο θραύσματα αυτής. Καθένας θα την αναγνώσει διαφορετικά, γιατί θα ψάξει να βρει τους τάφους των ανθρώπων που τον αντιπροσωπεύουν με τον ένα ή τον άλλο τρόπο. Θα δημιουργήσει μια εκδοχή της ιστορίας της Αθήνας, αλλά αυτή θα είναι αποκλειστικά δική του. Επίσης, θα πρέπει να επισημανθεί ότι τα περισσότερα ταφικά μνημεία ανήκουν σε άνδρες και γυναίκες που δεν διακρίθηκαν ούτε οι ίδιοι ούτε η ζωή τους. Πολύ συχνά μοιάζει ο τάφος να είναι ό,τι πιο σημαντικό τούς έτυχε. Ακόμη και σήμερα συναντάς ανθρώπους που καμαρώνουν απλώς με το γεγονός ότι ο οικογενει-
20 lifo – 13.4.17
ακός τους τάφος βρίσκεται εδώ. Υπάρχει μια αντίστροφη σχέση μεταξύ ταφικού μνημείου και φήμης ή αξίας του ανθρώπου που έχει ταφεί σε αυτό, όπως έχει επισημάνει ο καθηγητής Ιστορίας της Τέχνης Ηλίας Μυκονιάτης. Ο δε Βικέλας γράφει το 1884: «Δεν μέμφομαι τους ανεγείροντες πολυτελή μαυσωλεία εις μνήμην νεκρών προσφιλών αλλ’ ασήμων. Απεναντίας, ούτω πλουτίζεται και στολίζεται το κοιμητήριον… Η προς επίδειξιν τάσις είναι κοινόν των ανθρώπων χαρακτηριστικόν, δεν είναι ελληνικόν αποκλειστικώς ελάττωμα». Ο γλυπτής Θ. Θωμόπουλος έγραφε το 1905 για το Πρώτο Νεκροταφείο ότι σε αυτό «περικλείεται πάσα η κίνησις της νεωτέρας γλυπτικής». Η ανάγκη και η συνήθεια της σήμανσης των τάφων, προκειμένου αυτοί να είναι ορατοί, οδήγησαν στην ανάπτυξη της ταφικής γλυπτικής, της «αρχαιότερης γλυπτικής στον κόσμο», όπως λέγεται χαρακτηριστικά. Το ταφικό μνημείο, εκτός από κοινωνικός μηχανισμός για τη διατήρηση της μνήμης, εξελίχθηκε σε έργο τέχνης και μαρτυρία για την αισθητική της εποχής του. Οι ανάγλυφες στήλες του Α’ Ταφικού Κύκλου των Μυκηνών και τα εκλεκτικιστικά γλυπτά του Πρώτου Νεκροταφείου, αν και απέχουν μεταξύ τους πάνω από 3.500 χρόνια, εξυπηρετούν και τα δύο τον ίδιο σκοπό. Στο Πρώτο Νεκροταφείο έχουμε μικρές έως και πολύ μεγάλες κατασκευές που χαρακτηρίζονται για το ρομαντικό-κλασικιστικό ύφος τους. Στην πλειονότητά τους είναι μνημεία στα οποία τον τόνο δίνουν στοιχεία της κλασικής αρχιτεκτονικής. Έχουμε και περιπτώσεις αντιγραφής γνωστών μνημείων της αρχαιότητας, όπως το χορηγικό μνημείο του Λυσικράτη, του γνωστού μας ως «φανάρι του Διογένη» στην Πλάκα. Υπάρχουν ωστόσο και άλλων ρυθμών μνημεία, αιγυπτιακού, γοτθικού ή βυζαντινού, καθώς και τάφοι με στοιχεία διαφόρων ρυθμών, κυρίως από το τελευταίο τέταρτο του 19ου αιώνα, όταν η αρχιτεκτονική διακρίνεται εν γένει από εκλεκτικιστικές τάσεις. Αντίθετα, η γλυπτι-
κή είναι σχεδόν στο σύνολό της κλασικιστική, με το βλέμμα στραμμένο στο αρχαιοελληνικό ιδεώδες, έστω μέσω ερμηνειών ευρωπαϊκής, τις περισσότερες φόρες, προέλευσης. Δεν είναι τυχαίο ότι οι πρώτοι μαρμαρογλύπτες που ήρθαν στην Αθήνα, τα αδέρφια Μαλακατέ από τα Υστέρνια της Τήνου, ονόμασαν το εργαστήριό τους «Ερμογλυφείον», γεγονός που σημαίνει ότι επιδίωκαν τη συσχέτιση με την αρχαιότητα. Λίγο αργότερα, οι Φυτάληδες έφτιαξαν σε πρόπλασμα τον τάφο του Μιχαήλ Τοσίτσα, το εξέθεσαν στο εργαστήριό τους και καλούσαν με ανακοινώσεις στον Τύπο το κοινό να το επισκεφτεί, 3-5 το απόγευμα, «κατά τους νεώτερους χρόνους προς τα αρχαία έθιμα αποβλέποντες και τους παλαιούς μας προγόνους μιμούμενοι». Η αποκαλούμενη «στηληφιλία» που παρατηρείται, δε, είναι μοναδική περίπτωση στον κόσμο. Το πρόβλημα, φυσικά, είναι κατά πόσο γνώριζαν οι γλύπτες τις αρχαίες επιτύμβιες στήλες από πρώτο χέρι και σε τι ποσοστό ακολούθησαν τα ευρωπαϊκά πρότυπα. Σε γενικές γραμμές, πάντως, δεν μπόρεσαν να δώσουν προσωπικές, πρωτότυπες λύσεις, τη στιγμή που είχε παγιωθεί ήδη το κλασικιστικό στυλ από τα μέσα του 18ου αι. στη Δυτική Ευρώπη. Στο Πρώτο Νεκροταφείο υπάρχουν πάνω από 12.000 μνήματα και 700 μνημεία, που εκτείνονται σε έκταση 225 στρεμμάτων. Μια επίσκεψη δεν φτάνει. Επίσης, από τη στιγμή που μιλάμε για έναν κήπο ουσιαστικά, η αίσθηση αλλάζει από εποχή σε εποχή. Δεν είναι μια αίθουσα μουσείου, είναι ένας ζωντανός χώρος που αλλάζει μέρα με τη μέρα. Τώρα την άνοιξη η ζωή θριαμβεύει άλλη μία φορά επί του θανάτου. «Σκεφτείτε να συνδυάσετε τη βόλτα στο Πρώτο Νεκροταφείο με μία επίσκεψη στο Εθνικό Αρχαιολογικό Μουσείο και στον Κεραμεικό. Εκεί μπορεί κανείς να δει τα πρωτότυπα των εικονογραφικών στοιχείων που δανείζονται οι Νεοέλληνες για να δημιουργήσουν το ταφικό ιδίωμα του 19ου και του 20ού αιώνα. Υπάρχει συγκεκριμένο λεξιλόγιο που χρησιμοποιούν κυρίως
ΤΟ ΑΙΓΥΠΤΙΑΚΌ ΣΤΟΙΧΕΊΟ Εντύπωση προκαλεί ένας μικρός αριθμός ιδιαίτερα αξιόλογων μνημείων, εμπνευσμένων από τον αιγυπτιακό πολιτισμό. Αν και θεωρούνται πανάρχαια σύμβολα θανάτου, οι σφίγγες αυτές σχετίζονται μάλλον με τη ζωή του Τοσίτσα στην Αίγυπτο. Τον ίδιο τύπο χρησιμοποιεί και ο γλυπτής Βρούτος στις απολήξεις της εξέδρας του τάφου του Αδαμάντιου Κοραή. Εκατέρωθεν ανθεμωτής στήλης που φέρει μετάλλιο με την κεφαλή του Κοραή έχουν τοποθετηθεί δύο ολόγλυφες στιβαρές σφίγγες που
ΜΑΥΣΩΛΕΊΟ ΤΟΥ ΕΡΡΊΚΟΥ ΣΛΉΜΑΝ ΣΕ ΣΧΈΔΙΑ ΤΟΥ ΤΣΊΛΕΡ (1892) Αντίγραφο αμφιπρόστυλου δωρικού ναού, υπερυψωμένου πάνω σε ποδιο-βάθρο, έτσι ώστε να είναι ορατό από μακριά. Οι παραστάσεις που κοσμούν τη βάση του μνημείου απεικονίζουν σκηνές από την Ιλιάδα και την Οδύσσεια στη νότια και ανατολική πλευρά, την κατασκευή των τειχών της Τίρυνθας στη δυτική και χαρακτηριστικά ευρήματα από τις ανασκαφές με το ζεύγος στο κέντρο της βόρειας πλευράς. Και στις μετόπες του μνημείου απεικονίζονται ευρήματα από τις ανασκαφές στην Τροία. Τα γλυπτά είναι έργα του Γεωργίου Ξενάκη.
οι γλύπτες και έχει να κάνει με τη μυθολογία του θανάτου, ιδιαίτερα της κλασικής περιόδου». Είναι πολλοί οι σημαντικοί γλύπτες που έχουν γλυπτά τους μέσα στο κοιμητήριο. Και δεν είναι μόνο γλύπτες αλλά και ζωγράφοι, χαράκτες, ακόμη και αρχιτέκτονες. «Μιλάμε για ενάμιση αιώνα νεοελληνικής τέχνης, που εκτείνεται από την εποχή του Ρομαντισμού και του Νεοκλασικισμού μέχρι και τον Μοντερνισμό. Είναι ίσως και θέμα προσωπικών αισθητικών προτιμήσεων. Εγώ, για παράδειγμα, έχω αδυναμία στην τέχνη του 19ου αιώνα, οπότε με συγκινούν περισσότερο τα έργα του Χαλεπά, του Βιτσάρη, των αδερφών Μαλακατέ, των αδερφών Φυτάλη, του Φιλιππότη κ.ά. Αυτό, βέβαια, δεν σημαίνει ότι δεν αναγνωρίζω την αξία των έργων καλλιτεχνών του 20ού αιώνα, όπως αυτά του Τόμπρου και του Ζογγολόπουλου» λέει η Πέγκυ Ρίγγα. Τι γνωρίζουμε όμως για την ίδρυση, τον σχεδιασμό και τη λειτουργία του Πρώτου; «Δεν γνωρίζουμε ακριβώς ποτέ ιδρύθηκε, ούτε ποιος ήταν ο αρχικός σχεδιαστής του. Είναι βέβαιο ότι λειτουργούσε πριν από τον Δεκέμβριο του 1837, όταν έγγραφο αναφέρεται στην περιτείχιση του χώρου. Την 1η Δεκεμβρίου 1834 η πρωτεύουσα του νεοσύστατου ελληνικού κράτους μεταφέρεται στην Αθήνα και φαίνεται ότι αμέσως αρχίζει η διαδικασία δημιουργίας σύγχρονου νεκροταφείου. Με το διάταγμα του 1834 «Περί νεκροταφείων και ενταφιασμού των νεκρών απαγορεύεται ο ενταφιασμός στον περίβολο των ναών για λόγους υγιεινής και καθορίζεται ότι κάθε δήμος πρέπει να κατασκευάσει με δική του δαπάνη νεκροταφείο που να απέχει τουλάχιστον 100 μέτρα από την πόλη. Ο χώρος πρέπει να βρίσκεται βόρεια ή ανατολικά της πόλης, αν είναι δυνατόν πάνω σε κάποιον λόφο, όπου πνέουν άνεμοι, για να αερίζεται καλά, να είναι ευρύχωρος και να περιτειχίζεται με φράκτη. Το δε προς την πόλιν αντικρίζον μέρος να είναι δενδρόφυτον». Με βάση το διάταγμα επιλέχθηκε ο λόφος του Μετς, που βρισκόταν νοτιοανατολικά
της πόλης, σε τόπο καλά αεριζόμενο. Εδώ βρίσκονταν και οι ανεμόμυλοι της Αθήνας, γι’ αυτόν ακριβώς τον λόγο. Στην ίδρυσή του ίσως να συνετέλεσε και το γεγονός ότι ήταν ήδη χαραγμένη η σημερινή οδός Αναπαύσεως, η οποία ταυτίζεται με την αρχαία οδό που οδηγούσε από τις Διομείες Πύλες στο Σούνιο. Ο ίδιος αυτός δρόμος, την περίοδο της Τουρκοκρατίας, συνέδεε την περιοχή με την πόλη μέσω της Πύλης του Αδριανού. Πιθανώς, στην επιλογή να συνετέλεσε και η παριλίσια θέση του (παλιές θρησκευτικές και μεταφυσικές δοξασίες σχετικά με το νερό ως στοιχείο καθαρμού, αλλά και καθαρά για λογούς υγιεινής). Στα επόμενα χρόνια επεκτάθηκε, ανεγέρθηκαν οι ναοί και τα απαραίτητα κτίσματα με πρότυπο το νεκροταφείο της αρχαίας Αθήνας τον Κεραμεικό. Το 1842 συντάχθηκε ο κανόνας λειτουργίας του. Σώζεται αχρονολόγητο σχέδιο του Τσίλερ για τη διαμόρφωση μεγαλόπρεπων προπυλαίων, κατ’ απομίμηση του περίφημου Cimitero Monumentale της Ιταλίας. Πολύ αργότερα, το 1939, κατασκευάστηκαν, σε σχέδια των Κωνσταντινίδη & Πλουμιστού, τα μνημειώδη Προπύλαια σε υπερμεγέθη κλίμακα, σύμφωνα με το πνεύμα του ονομαζόμενου σήμερα «αντιδραστικού μοντερνισμού». Και, φυσικά, δεν είναι ένα ιστορικό απολίθωμα, καθώς άνθρωποι λιγότερο ή περισσότερο επώνυμοι ενταφιάζονται καθημερινά σε αυτό. Αποτελεί παράδειγμα ανεξιθρησκίας. Εδώ είναι θαμμένοι χριστιανοί όλων των δογμάτων (ορθόδοξοι, καθολικοί και διαμαρτυρόμενοι), καθώς και Εβραίοι. Θεωρητικά, υπάρχουν τομείς για κάθε δόγμα χωριστά, αλλά στην πραγματικότητα τα όρια αυτά είναι μάλλον δυσδιάκριτα. Το γεγονός αυτό είχε επισημανθεί ήδη σε κείμενα από τα μέσα του 19ου αιώνα περίπου, όταν υπήρχαν ακόμη πιο έντονα τα πάθη μεταξύ των διαφορετικών δογμάτων. Το πεντελικό μάρμαρο είναι σχεδόν το αποκλειστικό υλικό που χρησιμοποιείται.
ανήκουν στον λεγόμενο ελληνικό τύπο –γυναικείο κεφάλι, λεοντόσχημο πτερωτό σώμα–, οι οποίες συνιστούν εδώ έναν ευφάνταστο αιγυπτιασμό. Ιδιότυπο φαινόμενο της εργολαβικής εκτέλεσης στη νεοελληνική γλυπτική, του οποίου την κατασκευή συνολικά ο Βρούτος ανέθεσε στον Φραγκίσκο Μαλακατέ, κρατώντας για τον εαυτό του την επιστασία και μέρος των χρημάτων.
Το πεντελικό μάρμαρο χρησιμοποιείται σχεδόν αποκλειστικά. Οι μαρμαροτεχνίτες, Τηνιακοί οι περισσότεροι, χρησιμοποιούν το λευκό πεντελικό μάρμαρο κατά παραγγελία των πλούσιων πελατών τους. Πενθούν πνεύμα. Πρόκειται συνήθως για τη γυμνή ή ντυμένη φτερωτή, νεανική, ερμαφρόδιτη μάλλον μορφή με χαμηλωμένο κεφάλι, που κρατά μια ανεστραμμένη δάδα σε διάφορες στάσεις. Δεν συναντάται στα αρχαία ελληνικά επιτύμβια της κλασικής περιόδου, ούτε και στην ορθόδοξη εκκλησιαστική παράδοση. Ο Canova πρώτος έπλασε τον εικονογραφικό τύπο του πενθούντος πνεύματος, δημιουργώντας μια γέφυρα ανάμεσα στην εικονογραφία της αρχαιότητας και τις ανάγκες της νεότερης εποχής, με καταβολές στην ελληνιστική και στη ρωμαϊκή τέχνη. Τον ταφικό αυτό τύπο τον επανέφερε στη νεότερη Αθήνα κυρίως ο Χριστιανός Ζίγκελ, διακεκριμένος Βαυαρός γλυπτής. Το παλαιότερο μνημείο αυτού του τύπου είναι το επιτύμβιο του Μιχαήλ Πατουχίου, έργο του Ιάκωβου Μαλακατέ (1855). Αποτελεί παραλλαγή του πενθούντος πνεύματος, η μοναδική περίπτωση που απεικονίζεται σε αυτό τον τύπο, και μάλιστα γυμνή, σύμφωνα με τον τύπο που απαντά στο μνημείο Stuart του Canova στη Ρώμη το 1819. Στα τέλη του 19ου και στις αρχές του 20ού αιώνα εμφανίζεται μια βασική παραλλαγή του τύπου, με το πενθούν πνεύμα ολόγλυφο άλλοτε να θρηνεί κι άλλοτε να στοχάζεται πάνω στο μυστήριο της ζωής και του θανάτου. Πολύ κοντά στο πενθούν πνεύμα είναι το μοτίβο της γυμνής ή ντυμένης γυναικείας μορφής πάνω στον τάφο που θρηνεί κι εμφανίζεται για πρώτη φορά στο επιτύμβιο ανάγλυφο της οικογένειας Λουριώτη, έργο του Γ. Φυτάλη (1856). Αντίστοιχες ολόγλυφες μορφές απαντούν στο α’ μισό του 20ού αι. – έργα του Νικολάου Στεργίου για τους οικογενειακούς τάφους των Περ. Διαμαντόπουλου και Κων. Παπαγιαννόπουλου. ¶
ΒΙΒΛΙΟΓΡΑΦΙΑ Μ. Καρδαμίτση-Αδάμη, «Το Α’ Κοιμητήριο της Αθήνας: Οδηγός των μνημείων και της ιστορίας του», 2017 Στ. Λυδάκη, «Μια πολύτιμη γλυπτοθήκη, το Α’ Νεκροταφείο Αθηνών», 1981 Δ. Μαρκάτου et al., «Νεοελληνική Ταφική Γλυπτική: Αρχές 19ου αι.1940», 2015 Ηλ. Μυκονιάτη, «Η ελληνική κοιμητηριακή γλυπτική του 19ου αι.», «Αρχαιολογία» 1990. Το Πρώτο Νεκροταφείο Αθηνών είναι ένας από τους χώρους που θα φιλοξενήσουν το «Whispering Campaign» («Εκστρατεία Ψιθύρων») του Pope.L. στο πλαίσιο της documenta 14.
13.4.17 – lifo
21
q Μεγαλώσαμε στην ελληνική επαρχία, συγκεκριμένα στην περιοχή που είναι γνωστή και ως «ελληνική FYROM». Μεγαλώσαμε σε σπίτια όπου κεντρικό ρόλο είχαν η μουσική, η μουσική παιδεία, το βιώμα της καλαισθησίας. Μεγαλώσαμε σε δύσκολες εποχές, άσ’ τα, αλλά βγήκαμε νικητές. Έχουμε και οι δύο μεγαλύτερα αδέρφια – ευχή και κατάρα, που λέμε στον Βορρά. Σου δίνουν κασέτες και βιβλία, σε πηγαίνουν σινεμά. Αυτό σε επηρεάζει ως άνθρωπο και, πάνω απ’ όλα, ως δημιουργό. Είμαστε «πρόσφατοι» Αθηναίοι και μια σημαντική αναβάθμιση της πόλης.
q Είμαστε διάσημοι καλλιτέχνες, οπότε περνάμε όλο μας τον χρόνο κάνοντας τέχνη και πηγαίνοντας σε κοσμικά events και τέτοια. Εκεί συναντάμε συχνά την αφρόκρεμα του queer κοσμικού κύκλου, π.χ. την Αθηνά Αθανασίου, που είναι φιλενάδα της Ιουδήθ. Κάποιες άλλες φορές δεν βγαίνουμε έξω, μένουμε μέσα, έτσι, μελαγχολικά. Να ακούσετε και τους δίσκους μας, είναι πολύ καλοί, γενικά, βελτιώνουν τους ανθρώπους, εκτός από κάποιους που δεν σκαμπάζουν, αλλά τι να κάνουμε – δεν είμαστε και θεοί!
q Τα ΦΥΤΑ –πάντα κεφαλαία, όπως η πρωτοδιδάξασα VALIE EXPORT και η ΔΗΜΗΤΡΑ ΛΙΑΝΗ ΠΑΠΑΝΔΡΕΟΥ– είναι αυτό που θα λέγαμε σε νέα αθηναϊκά μια κολεκτίβα νέων και φιλόδοξων καλλιτεχνών που επιζητούν τόσο την αγάπη του κοινού όσο και την καθολική ανατροπή του υπάρχοντος. Τα μέσα τους για να το πετύχουν αυτό είναι η αιχμηρή γλώσσα, τα τσακισμένα τους κόκαλα και το σωστό, που είναι πάντα με το μέρος τους. Συχνά αναρωτιέται κανείς γιατί τα ΦΥΤΑ είναι τόσο υπερφίαλα και ποιοι νομίζουν ότι είναι, τέλος πάντων. Συχνά αναρωτιέται κανείς πώς γίνεται και τα ΦΥΤΑ έχουν πάντα δίκιο. Σ’ αυτό απαντάμε πως ό,τι και να δηλώσουμε για τον εαυτό μας, είναι λιγότερο απ’ αυτό που ισχύει.
απο τον m. hulot. φωτογραφιεσ: παρις ταβιτιαν.
ΟΙAΘΗΝΑΊΟΙ
q Η Φυτίνη είναι μια απέλπιδα προσπάθεια βελτίωσης της ελληνικής μουσικής. Είναι φτιαγμένη από πολλές φίλες αγαπημένες και κάποιες εχθρές ενδιαφέρουσες. Για τον κόσμο που μας βλέπει απ’ το σπίτι, να πούμε πως η «Φυτίνη» είναι ένα DIY queer label που φέρνει κοντά τη μουσική με το περφόρμανς, την αντιτέχνη, το spoken word, την αποδόμηση και πολλά άλλα ωραία και πικάντικα. Κλείσαμε μόλις τα τρία χρόνια κι έχουμε βγάλει 35 κυκλοφορίες – pas mal! Βέβαια, τι καθόμαστε και τα λέμε τώρα αυτά, αφού πάλι στο Plisskën θα πάτε.
q Γενικά, τα τελευταία δύο χρόνια είμαστε υπερβολικά busy. Επιλεκτικά αναφέρουμε μερικά από αυτά με τα οποία ασχολούμαστε: τα sound acts και το φεστιβάλ πολιτικών ταυτότητας και περφόρμανς που άρχισε ως προέκταση της Φυτίνης πριν από δύο χρόνια, αλλά έχει μεγαλώσει αρκετά και φέτος θα παρουσιαστεί στο προ-φεστιβάλ Αθηνών με ένα πρόγραμμα που η Αθήνα δεν έχει ξαναματαδεί. Πριν από λίγες μέρες έκλεισε έναν χρόνο λειτουργίας το AMOQA (Athens Museum of Queer Arts), ένας χώρος στα Πετράλωνα που ξεκινήσαμε με τη Maria Dolores και άλλες φιλενάδες κι έχει φιλοξενήσει δεκάδες events μέχρι σήμερα. Μάλλον θα μάθατε πως κάναμε αίτηση για να γίνουμε σωματείο και η δικαστής την απέρριψε γιατί διαδίδουμε, λέει, την ομοφυλοφιλία. Ο Φ89 μόλις ξεκίνησε το Queer Ink, ένα μικρό publishing πρότζεκτ θεωρίας και ποίησης. Τέλος, τον Μάιο-Ιούνιο ευελπιστούμε πως θα κυκλοφορήσει από τις übercool εκδόσεις Νεφέλη σε συνεργασία με το Queer Ink η Μαύρη Βίβλος των ΦΥΤΑ, το βιβλίο για τα 5 πρώτα χρόνια μας, με δοκίμια, αναλυτικές παρουσιάσεις και φωτογραφικό υλικό. Γενικά, κάνουμε υπερβολικά πολλά πρότζεκτ κα υπερβολικά λίγο σεξ τελευταία, πράγμα που μας στενοχωρεί αρκετά.
q Το queer… αυτή η πονεμένη ιστορία. Τώρα, σου λέει, έχει και στο Ωνάσειο queer. Από queer θεωρητικούς στην Ελλάδα μας αρέσει η Κατερίνα Καινούριου, που είναι με το χαλμπερσταμικό πανκ και δεν μασάει (με) παπάδες. Επίσης, μας ενδιαφέρει και το λεγόμενο queer indigenous: Σωτηρία Μπέλλου, Μέγας Αλέξανδρος, Παπαφλέσσας (bear drag), Paul B. Preciado, Γιάννα Αγγελοπούλου-Δασκαλάκη.
q Μισούμε τη μουσική απ’ όπου κι αν προέρχεται, εκβιάζει συναισθήματα, γελοιοποιεί τους ανθρώπους, θέλω να την καταστρέψω νότα-νότα. Ιδιαίτερα η ελληνική μουσική είναι μουσκεμένη με το αίμα όλων όσοι δεν χωράνε στα στενά όρια της εθνικής αφήγησης (τι φάση με τον Θεοδωράκη που δεν πεθαίνει!). Το δε indie, εφιάλτης. Δεν αντέχεται. Αυτά τα φεστιβάλ μουσικής το καλοκαίρι, waterboarding με Autan. Inner Ear = Slow Painful Death. Τελευταία, βέβαια, που βγαίνει και καλή τέχνη (fine art) στην Ελλάδα, συναγωνίζεται σε τερατουργία τη μουσική. Γενικά, τέρατα στην Ελλάδα, κουνστχάλια μαύρα.
q Ελλάδα και σύγχρονη τέχνη έχουν θέματα, σχέση ιδιαίτερη. Η μία θέλει την άλλη, αλλά αντιδρά η γειτονιά και τα πράγματα περιπλέκονται, ξέρετε πώς είναι αυτά, μπαίνουν τα σόγια στη μέση. Γενικά, στην Ελλάδα η αντίδραση και η νοσταλγία είναι σαρωτικές και η τέχνη εμπνέεται αναλόγως. Υπάρχουν τέτοιοι άλυτοι κόμποι, που πιστεύουμε ότι ίσως άρχιζαν να χαλαρώνουν, αν οι γειτονιές της τέχνης εκκοσμικεύονταν λίγο και, από την άλλη, αν τα local μουσεία και οι γκαλερίστρες κάθονταν να κάνουν καμιά σοβαρή αυτοκριτική δουλειά.
q Όταν συμμετείχαμε στην Μπιενάλε της Αθήνας, δεν είχαμε καταλάβει τα after effects. Ήρθε, λέει, ο Άνταμ στα εγκαίνια, είδε τα ΦΥΤΑ να κάνουν περφόρμανς και είπε αυτό είναι «learning from Athens». Γι’ αυτό κι εμείς, παρότι είμαστε φουλ αναρχία και δεν πάμε σε καθεστωτικές φασούλες, είπαμε, ε, αφού ήρθε κοτζαμάν documenta στα ΦΥΤΑ, δεν θα πάνε τα ΦΥΤΑ στην documenta; Κι έτσι είπαμε το μεγάλο «ναι» και μετακομίσαμε στην Αθήνα. Αν η documenta έμενε στο Κάσελ, δεν θα μετακομίζαμε στο Κάσελ βέβαια, δεν είμαστε τόσο απελπισμένοι.
q Στη φετινή Μπιενάλε (αυτή του 2018) θα πληρωθούμε καλά. Και οι δύο με ξεχωριστό μισθό. Επειδή κάτι επιτήδειες από τον τρίτο όροφο λενε πως δεν πληρώνει η Μπιενάλε. Συκοφαντίες! Στη Μεραρχία Καρδιάς και Ξίφους μπήκαμε με τον ΑΣΕΠ. Δεν είχαμε μέσο. Είναι κάτι μεταξύ group therapy και τρομοκρατικής οργάνωσης. Θα καθαρίσει τον τόπο της ελληνικής τέχνης μια και καλή.
q Από τη φετινή documenta ο Φ89 ξεχωρίζει τον Άνταμ Σίμτσικ γκομενικώς (έχει παίξει και κάτι σε πάρτι, αλλά ήταν όλοι οι εμπλεκόμενοι λίγο τύφλα και δεν θυμούνται πολλά). Γενικά, μας αρέσει που ήρθαν και φτιάχνουν λίγο τα ελληνικά μουσεία, που παραπαίουν μετά από χρόνια κακοδιοίκησης και κρατικής ολιγωρίας. Τώρα που ο Άνταμ θα
22 lifo – 13.4.17
ΤΑ ΦΥΤΑ (Φ78 ΚΑΙ Φ89)
την performance art, στην οποία αρίστευσα. Εγώ και η Γεωργία η Σαγρή – άριστα με τόνο. Εγώ (Φ78) δεν ήθελα απλώς να γίνω μάγειρας, ήθελα να γίνω Κινέζος μάγειρας. Αλλά στην πορεία ανακάλυψα το post-colonial theory. Κάνω πολύ καλό πράσινο τάι κάρι και παίζω και λίγο πιάνο. Γενικά, είμαι ευχαριστημένος από τη μέχρι στιγμής πορεία μου.
CONCEPTUAL ARTISTS, ΑΝΤΙ-ΜΟΥΣΙΚΟΊ ΚΑΙ ΠΟΙΗΤΈΣ. ΜΕΓΆΛΩΣΑΝ ΣΤΗΝ ΕΛΛΗΝΙΚΉ FYROM, ΖΟΥΝ ΣΤΗΝ ΑΘΉΝΑ.
q Όταν ήμουν μικρός (Φ89) ήθελα να γίνω ακροβάτης, παπάς και μάγειρας. Απέτυχα παταγωδώς σε όλα, εκτός από
13.4.17 – lifo
23
αναλάβει διευθυντής του ΕΜΣΤ ελπίζουμε να μη μας ξεχάσει. Ο Φ78 είναι περισσότερο της αρκούδας, οπότε ξεχώρισε τη φάτσα του Αγγελιδάκη, αλλά έφαγε χυλόπιτα. Ο Αγγελιδάκης είναι αυτός που φτιάχνει εκείνα τα πουφ τα μαλακά που μοιάζουν με τσιμέντο και κάθεσαι πάνω και συνεδριάζεις τύπου Πνύκα – είχε και στην Μπιενάλε της Αθήνας κάτι παρόμοιο, αλλά τέλος πάντων.
q Τα Δοκούμενα είναι μια πλατφόρμα ισοπέδωσης κάποιων από τις ιδέες της documenta 14. Δοκούμενα δεν είναι τα ΦΥΤΑ, είναι μια ολόκληρη ομάδα. Να κάνουμε μια γρήγορη μνεία στον σταρ του Documena TV-on-demand, κύριο Αθανάσιο Θάνατο. Το όλο πρότζεκτ έχει φτιαχτεί μετά από παρακίνηση της documenta να υπάρξουν αντιδράσεις, ώστε να γίνει ντόρος. Σε όσους νομίζουν πως αυτό είναι θεωρία συνωμοσίας, έχουμε δύο πράγματα να πούμε: 1. Η documenta, όπου και να την ταγκάρεις, ακόμα και στο χειρότερο post που λέει πως τα άλογα έχουν πληγές (The Transit of Hermes) ή πως είναι γενικώς εθνικιστικά, νεοπαγανιστικά και συντηρητικά αυτά που κάνουν, ποτέ δεν βγάζουν το tag, πράγμα που αποδεικνύει πως θέλουν τον ντόρο. 2. Τα επικριτικά πόστερ «Earning From Athens» που κυκλοφόρησαν στην πόλη αυτές τις μέρες τα κολλάει απ’ το ίδιο συνεργείο και είναι τυπωμένα στο ίδιο χαρτί με αυτό της documenta. Όλα αυτά ελπίζουμε να καταλαβαίνετε πως δείχνουν πως είμαστε βαλτοί από την ίδια τη διοργάνωση.
q Συναντηθήκαμε με τον Μπαλ Μπλανκ και την Ελένη Ρίγα στο Πολυτεχνείο και μας είπαν πόσο πολύ τους αρέσουν τα Δοκούμενα, αλλά μετά η Ελένη έχασε το τηλέφωνό μας κι αποφασίσανε από anti-art/trash να πάρουνε μόνο τον Παρθενώνα κι αυτό με τις ελιές. Εμάς, τελικά, μας βάλαν στο εκπαιδευτικό πρόγραμμα. Επίσης, μια φοβερή παρουσίαση για την επιρροή των ΦΥΤΑ στη σύγχρονη τέχνη έκανε στην documenta η Ειρήνη Παπακωνσταντίνου σε εκδήλωση μαζί μ’ εκείνον τον Hendryk. Για μεγαλοκιουρέιτορ πάει αυτός, τρέμε Άνταμ, Μαρίνα, ξέχνα το! Στα Δοκούμενα θα γίνουν καταπληκτικά πράγματα. Σας περιμένουμε στο Μπάγκειο, το Μεγάλο Σάββατο. Δεν λέμε παραπάνω.
q Γενικά, πολλοί θεωρούν πως είμαστε ακοινώνητοι, μονόχνοτοι, σνομπ, κακοπροαίρετοι, ερειστικοί, ξινοί, δύστροποι,
ΟΙAΘΗΝΑΊΟΙ
ΤΑ ΦΥΤΑ (Φ78 ΚΑΙ Φ89)
ελιτιστές, ειρωνικοί, κυνικοί, ψώνια, κακεντρεχείς, επιφανειακοί, ζηλόφθονοι, οπορτουνιστές, αγροίκοι, σχετικιστές, μεταδομιστές και γενικότερα αντιπαθείς. Κρίμα! Στην πραγματικότητα, είμαστε κοινωνικοί. Χωρίς τις φιλενάδες μας, η ζωή θα ήταν ζαμπόν χωρίς χλωροφύλλη. Τις αγαπάμε πάρα πολύ και όταν μαλώνουμε, είναι πολύ δραματική η κατάσταση, να μας κλαίνε κι οι ρέγγες. Στον Φ89 αρέσει γνωστό queer σάντουιτς με ρέγγα. Στον Φ78, καθόλου. Πάντως, οι φίλοι είναι η οικογένεια που διαλέγουμε, γιατί οι άλλες οι οικογένειες είναι για τον πούτσο.
Είναι σημαντικό για τους Έλληνες, τόσο καλλιτέχνες όσο και κοινό, να μοστράρουν ότι είναι και πολύ ψαγμένοι. Αυτό σημαίνει πως φοβούνται το trash και το camp και δεν το πιάνουν ούτε λίγο και αντ’ αυτού στηρίζουν μια minimal σοβαρότητα που μπορεί στο πλαίσιο του bios, 20 χρόνια πριν, να είχε νόημα, αλλά όχι πια.
q Η Αθήνα έχει σημαντικό πρόβλημα κεντρικής θέρμανσης τον χειμώνα και μας ήρθε το ρεύμα, άσ’ τα να πάνε, 650 ευρώ για τεσσερις μήνες. Είναι να τρελαίνεσαι. Μας αρέσει όμως πάρα πολύ το Attica, όπου πάμε και αράζουμε και πίνουμε καφέ και κρύο τσάι και είναι πολύ ωραία. Από μαγαζιά, δεν μας έρχεται τώρα κάτι στο μυαλό. Το Παγκράτι θα το ισοπεδώναμε και μετά θα ρίχναμε αλάτι στη Γη. Γιατί αν δεν ρίξεις, ξαναφυτρώνει. Κι αν ξαναφυτρώσει, χάθηκες. Επίσης, το ίδιο θα κάναμε και στο Κουκάκι, aka airbnbaki. Δεν μου αρέσουν καθόλου τα σάντουιτς του Γκαραντί που όλοι παθαίνουν κοκομπλόκο, τα θεωρώ απλοϊκά, με ελάχιστες επιλογές σε τυριά, κυρίως ελληνικά, άρα χάλια. Γενικά, με το τυρί υπάρχει μεγάλο θέμα. Κάποτε, τουλάχιστον, ήταν γνωστό πως έχει μόνο φέτα και κασέρι. Από τον Μαμαλάκη κι ύστερα λένε, τάχα, πως έχει ωραία τυριά η Αθήνα. Σ’ αυτό απαντάμε: συγγνώμη, είστε τελείως άσχετοι; Έχετε πάει στη Γενεύη; Χάλια μέρος, αλλά το τυρί τέλειο. Οπότε, δεν θέλω να ξανακούσω για τα ελληνικά τυριά μαλακίες, παλιοεθνίκια. Κασέρι, και πολύ σου είναι.
q Η Αθήνα έχει ακόμα, δυστυχώς, πάρα πολλούς Έλληνες. Οι Έλληνες είναι γνωστό πως είναι πραγματικά απαίσιοι. Η Ελλάδα είναι μια μικρή, ταπεινή χώρα εκ πρώτης όψεως, όμως ένα τέρας στην πραγματικότητα – συμπεριλαμβάνουμε σε αυτό και τους αρχαίους, ειδικά τον Πλάτωνα, φουλ μαλάκας. Τελευταία γίνεται μια καλή προσπάθεια απο-ελληνοποίησης της Αθήνας – λίγο οι μετανάστες, λίγο η κακή σήμανση και τα διπλώματα οδήγησης με λάδωμα, γίνεται δουλειά. Αν τα πράγματα πάνε καλά, ελπίζουμε το ελληνικό στοιχείο να εξαλειφθεί παντελώς μέχρι το 2046. Βέβαια, επειδή η Ελλάδα είναι και λίγο κατσαρίδα, δεν ξέρεις ποτέ. Δεν μπορούμε όμως να ελπίζουμε; Η ελπίδα είναι το μόνο μας όπλο σε μια εποχή αναλγησίας και κυνικότητας. Τι άλλο μας έμεινε παρά ελπίδα και greeklish;
q Κάτι πραγματικά δύσκολο με τους Αθηναίους είναι το ζήτημα με τις μόδες κι αυτό το «omg, αυτό είναι αρχαίιιιιιοοοο». Λόγω της ασημαντότητας της πόλης σε διεθνές επίπεδο (βέβαια, τώρα, λέει «the new Berlin», Τhemis Βazaka), οι ντόπιοι κουβαλάνε ένα κόμπλεξ πως όλα τα έχουν ξαναδεί –κάπου, κάποτε, σε ένα άλλο dimension– και τα βαριούνται. Μερικές φορές, μάλιστα, τυχαίνει να βαριούνται και πράγματα που δεν έχουν προλάβει να έρθουν καλά-καλά στην πόλη. Τώρα π.χ. βρισκόμαστε στην περίοδο που θα βαρεθούν το σούσι, να το περιμένετε από μέρα σε μέρα. Θα σου πει ο άλλος: «Ε, εντάξει, δύο καλοκαίρια φάγαμε σούσι, φτάνει». Ή, τώρα που έχει πολύ queer, θα πάει σε κάνα body art festival και θα έχει τη φάτσα «this is so 2009». Το αποτέλεσμα αυτού του πράγματος είναι η επιστροφή στα ίδια και στα ίδια, δηλαδή πάλι με χρόνια με καιρούς, πάλι σουβλάκια τρώνε. Ένα καλό παράδειγμα είναι το θέμα του kinkiness στο σεξ. Σύμφωνα με τις έρευνές μας, οι Αθηναίοι δεν είναι και τόσο kinky, είναι κάπως βαρετοί στο σεξ. Κάποια στιγμή πήγε να αλλάξει αυτό, ήρθε λίγο στη μόδα εκεί στα early ’10s, το BDSM, αλλά ήρθε κι έφυγε, όπως πολλά άλλα. Επιστροφή, λοιπόν, στο καλό, αγνό, αντρίκιο σεξ ή, στην καλύτερη, σε κάτι ecosexual αηδίες. Υπάρχει, δηλαδή, σε όλα μια τάση για επιστροφή στο πατροπαράδοτο. Τώρα έχουμε και γκέι αστυνομικούς, οπότε ταιριάζει. Ο γκέι αστυνομικός είναι η ρόκα παρμεζάνα της εποχής.
q Γενικά, στην Ελλάδα αυτό με το «ποιοτικό» και το υποτιθέμενο καλό γούστο είναι μεγάλο πρόβλημα. Είναι σημαντικό για τους Έλληνες, τόσο καλλιτέχνες όσο και κοινό, να μοστράρουν ότι είναι και πολύ ψαγμένοι. Αυτό σημαίνει πως φοβούνται το trash και το camp και δεν το πιάνουν ούτε λίγο και αντ’ αυτού στηρίζουν μια minimal σοβαρότητα που μπορεί στο πλαίσιο του bios, 20 χρόνια πριν, να είχε νόημα, αλλά όχι πια. Αυτή η σοβαροφάνεια είναι το μοναδικό όπλο του Έλληνα εναλλακτικού και διανοούμενου απέναντι σε μια χώρα αληθινά παραδομένη, κατά τα άλλα, στο διονυσιακό trash. Όταν κάποιος πάει και φτιάχνει το 2015 δίσκο minimal synth, ε, οk, είναι εμφανές πως δεν τον ενδιαφέρουν η κρεαταγορά και ο Τσαλίκης που παίζει τέρμα στα μεγάφωνα, ούτε τα σταυροκοπήματα των χριστιανών στα λεωφορεία όταν περνάνε από εκκλησία, ούτε τίποτα τέτοιο. Το ζει, το νιώθει πως βρίσκεται στο Βέλγιο των early ’80s. Όταν, φυσικά, τα ίδια άτομα κληθούν να κάνουν πολιτική τοποθέτηση, τότε ξαφνικά βγαίνει ο εύζωνας από μέσα τους –συλλογικό ασυνείδητο– και δεν μπορούν να ξεκολλήσουν από την ονομασία FYRΟΜ.
q Στη ζωή λέμε πάντα «ό,τι δεν σε σκοτώνει, σε κάνει πιο δυνατό», που είναι Νίτσε.
24 lifo – 13.4.17
ΙNFO
«Waiting for the Barbarians», 6th Athens Biennale 2017-2018 Curated by Heart & Sword Division, Ξενοδοχείο «Μπάγκειον», Ομόνοια. Τα Δοκούμενα γίνονται το Μεγάλο Σάββατο 15/4.
ΤΑ ΒΙΒΛΙΑ ΤΗΣ ΑΝΟΙΞΗΣ ΛΙΓΟ ΠΡΙΝ ΑΠΟ ΤΙΣ ΔΙΑΚΟΠΕΣ ΤΟΥ ΠΑΣΧΑ ΟΙ ΕΛΛΗΝΙΚΟΙ ΕΚΔΟΤΙΚΟΙ ΟΙΚΟΙ ΕΧΟΥΝ ΠΑΡΑΔΩΣΕΙ ΣΤΑ ΒΙΒΛΙΟΠΩΛΕΙΑ ΜΙΑ ΑΞΙΟΘΑΥΜΑΣΤΗ ΕΠΙΛΟΓΗ ΕΚΔΟΣΕΩΝ ΠΟΥ ΑΠΕΥΘΥΝΟΝΤΑΙ ΣΕ ΟΛΟΥΣ ΤΟΥΣ ΑΝΑΓΝΩΣΤΕΣ. ΕΠΙΛΕΞΑΜΕ ΓΙΑ ΣΑΣ ΤΙΣ ΚΑΛΥΤΕΡΕΣ. ΑΠΟ ΤΙΣ ΤΙΝΑ ΜΑΝΔΗΛΑΡΑ & ΜΑΡΙΑ ΔΡΟΥΚΟΠΟΥΛΟΥ
LiFO2017
13.4.17 – lifo
25
LiFO
ΘΩΜΑΣ ΚΟΡΟΒΙΝΗΣ ΣΚΊΡΤΗΜΑ ΕΡΩΤΙΚΌΝ — Ο ΚΑΒΆΦΗΣ ΕΙΣ ΤΗΝ ΠΌΛΙΝ
ΤΑ ΒΙΒΛΙΑ ΤΗΣ ΑΝΟΙΞΗΣ
Ο νεαρός Καβάφης στο Νιχώρι του Βοσπόρου.
Ε
ίναι γνωστή η διαρκής αναζήτηση και αναμέτρηση του Κοροβίνη με τη γλώσσα: άλλοτε φτιασιδωμένη, άλλοτε λαϊκή, άλλοτε υβριστική, άλλοτε καθωσπρέπει, περνάει από πολλαπλές ατραπούς αναζήτησης και έκφρασης. Καταφεύγοντας διαρκώς στους πραγματικούς ή επινοημένους ανένταχτους ήρωές του, ο Κοροβίνης δείχνει να αναζητά εναγωνίως τα όρια των γλωσσικών ιδιωμάτων τους, αφουγκραζόμενος την αναλογία λεκτικής έκφρασης-ψυχικού κόσμου. Ευχάριστη έκπληξη προκαλεί, επομένως, η απόφασή του να χρησιμοποιήσει τα ερωτικά σκιρτήματα του ποιητή Καβάφη για να στήσει έναν νέο τρόπο λεκτικής αποτύπωσης στα ίχνη της καθαρεύουσας, υιοθετώντας το γλωσσικό ιδίωμα του ποιητή. Πρόκειται για έναν νέο τύπο απομνημονευματικού πεζογραφήματος, που ακροβατεί ανάμεσα στο φανταστικό, στο πραγματικό και στο στοιχειώδες, αντλώντας πλήθος βιογραφικών στοιχείων απ’ όσα ήδη γνωρίζουμε για τον νεαρό Κωνσταντίνο Καβάφη την εποχή της διαμονής του στο Νιχώρι του Βοσπόρου. Ο αυτοαναφορικός αυτός μονόλογος παρακολουθεί τις σκέψεις και τις φαντασιώσεις του νεαρού αναφορικά με τον Ανατολίτη συνοδοιπόρο του στην επιβλητική, μεγαλοπρεπή και κοσμοπολίτικη Κωνσταντινούπολη. Αισθησιακές αναπολήσεις στα δημόσια λουτρά και τολμηρές σκέψεις του ντροπαλού Κωνσταντίνου, ο οποίος δείχνει να αναρωτιέται γιατί κράτησε για τον εαυτό του τον ρόλο του παρατηρητή και «πότε εις άπαντα τον βίον μου έφθασα εις το σημείον να αποκτήσω μέθοδον τολμηράν ήτις να μοι βοηθή εις την εκπλήρωσιν των ερωτικών μου επιθυμιών».
ERICH FROMM Ο ΦΟΒΟΣ ΜΠΡΟΣΤΑ ΣΤΗΝ ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ Αναζητώντας τη χαραμάδα απ’ όπου θα τρυπώσει η ελπίδα.
Κ ERICH FROMM
Ο φόβος μπροστά στην ελευθερία Μτφρ. Ουρανία Τουτουντζή Εκδόσεις Διόπτρα
ι όμως, η λύση στο γενικότερο αίσθημα ανασφάλειας δεν είναι ο κομφορμισμός, ούτε η προσφυγή στην κοινή λογική και στον κοινό τόπο (κοινοτοπία). Από τότε ο Έριχ Φρομ είχε διακρίνει την ασθένεια που μαστίζει τις δυτικές κοινωνίες, δηλαδή τη βαθιά προσωπική ανελευθερία και την οικειοθελή υποτέλεια, ειδικά σε περιόδους μεγάλων αναταραχών και κοινωνικών μετατοπίσεων. Επηρεασμένος τα μάλα από τον Φρόιντ, αλλά διαφωνώντας απόλυτα ως προς τον βαθύ πεσιμισμό του για την ανθρώπινη φύση, ο Έριχ Φρομ έσκυψε με κατανόηση και συμπάθεια πάνω στα κοινωνικά αδιέξοδα, προσπαθώντας διαρκώς να διακρίνει τη χαραμάδα απ’ όπου θα τρύπωνε το φως. Όπως επισημαίνεται πολύ καίρια στον πρόλογο του βιβλίου, η απάντηση στο ερώτημα για την κατάκτηση της πολυπόθητης ελευθερίας
είναι ο ίδιος ο άνθρωπος, καθώς αυτός «είναι το πιο σημαντικό δημιούργημα της συνεχούς ανθρώπινης προσπάθειας, το αποτύπωμα της οποίας αποκαλούμε Ιστορία». Απλώς, κατά τη μετάβαση από τη μία εποχή στην άλλη γίνονται συμπαντικές αλλαγές σε προσωπικό και κοινωνικό επίπεδο, μεταλλάσσοντας τις δομές και κλονίζοντας τους χαρακτήρες. Αλλά ακριβώς γι’ αυτό ο άνθρωπος οφείλει στην ίδια την άνω θρώσκουσα ταυτότητά του να υποδείξει έναν δρόμο ανυψωτικό, προς την απελευθέρωση και τη δημιουργία. Για να γίνει αυτό δεν αρκεί απλώς να προσαρμοστεί στις κοινωνικές συνθήκες –βλέπε τις περίφημες θεωρίες περί προσαρμογής– αλλά και να συνειδητοποιήσει τις βαθιές παρορμήσεις, να συμφιλιωθεί μαζί τους και να καταφέρει να ενωθεί αρμονικά με τον κόσμο. ΘΩΜΆΣ ΚΟΡΟΒΊΝΗΣ
Σκίρτημα Ερωτικόν - Ο Καβάφης εις την πόλιν Eκδόσεις Άγρα
26 lifo – 13.4.17
13.4.17 – lifo
27
ALEJANDRO ZAMBRA Η ΙΔΙΩΤΙΚΉ ΖΩΉ ΤΩΝ ΔΈΝΤΡΩΝ
LiFO
O Χιλιανός συγγραφέας μας παρασύρει στα βάθη μιας γοητευτικής ιστορίας.
ALEJANDRO ZAMBRA
Η ιδιωτική ζωή των δέντρων
ΤΑ ΒΙΒΛΙΑ ΤΗΣ ΑΝΟΙΞΗΣ
Μτφρ.: Αχιλλέας Κυριακίδης Εκδόσεις Ίκαρος
E
να βιβλίο που φέρει έντονα τα στοιχεία της νοσταλγίας και της μελαγχολίας, με πρωτότυπο όμως τρόπο, όπως συνηθίζει ο Χιλιανός συγγραφέας Alejandro Zambra, ακολουθώντας πιστά την παράδοση της λατινόφωνης λογοτεχνίας που ξέρει πώς να αφηγηθεί μια ιστορία που θα σε παρασύρει στη γοητεία του παραμυθιού της. Στη συγκεκριμένη παρακολουθούμε τον Χουλιάν που κάθε Κυριακή ασχολείται με τη συγγραφή ενός μυθιστορήματος. Κάθε βράδυ, όμως, αυτοσχεδιάζει, αφηγούμενος στη θετή του κόρη Ντανιέλα, λίγο πριν κοιμηθεί, πρωτότυπες ιστορίες με δέντρα. Όμως ένα βράδυ η μητέρα της Ντανιέλα, Βερόνικα, αργεί ανεξήγητα να γυρίσει στο σπίτι. Όσο η
28 lifo – 13.4.17
ώρα περνά και η Βερόνικα δεν επιστρέφει, ο Χουλιάν αναπολεί τη ζωή τους και φαντάζεται τι σκέψεις μπορεί να κάνει για το μυθιστόρημά του η Ντανιέλα καθώς θα μεγαλώνει... χωρίς μητέρα. Καταφέρνει να φτιάχνει ιστορίες, δημιουργώντας εναλλακτικές πραγματικές πραγματικότητες που ίσως τον βοηθήσουν να αντιμετωπίσει την όντως πραγματική, ότι η Βερόνικα δεν επιστρέφει. Όπως γράφτηκε πολύ εύστοχα: «Είναι σπάνιο να βρεθεί μια ιστορία –ακόμη δυσκολότερο μια μικρή ιστορία– που να προσφέρει αυτή την απόλαυση και να καταφέρνει να παραμείνει στο μυαλό του αναγνώστη ως ένα άλυτο μυστήριο, τόσο συναρπαστικό όσο και η καλύτερη ονειροπόληση».
Η
Έμα Κλάιν αφηγείται την ιστορία της μοναχικής και ψαγμένης Ίβι Μπόιντ, που βιώνει την εφηβεία κάπου στη Βόρεια Καλιφόρνια, κατά τη διάρκεια του βίαιου τέλους της δεκαετίας του 1960. Η συνάντησή της με μια παρέα κοριτσιών είναι καθοριστικής σημασίας για την ίδια, αφού, σαγηνευμένη από την ελευθερία τους και τον εν γένει αμέριμνο τρόπο ζωής τους, παρασύρεται στους κόλπους μιας σέκτας και του χαρισματικού ηγέτη της, που εκείνο το καλοκαίρι πρόκειται να γράψουν ανατριχιαστική ιστορία. Καθώς προσκολλάται εμμονικά σε μία από τις κοπέλες της παρέας, αδυνατεί να συνειδητοποιήσει ότι πλησιάζει επικίνδυνα στην πηγή της αδιανόητης βίας, του ζόφου και της σήψης που η εν λόγω σέκτα υποθάλπει. Η συγγραφέας αντλεί την έμπνευσή της από τη δράση της «οικογένειας Μάνσον», αλλά ουσιαστικά αυτό που την ενδιαφέρει είναι να «αποτυπώσω την αληθινή ψυχολογία ενός ανθρώπου που βρίσκεται στο περιθώριο. Η μυθοπλασία ήταν ο τρόπος να μπω στο μυαλό ενός ανθρώπου που βρίσκεται στα όρια». Και το καταφέρνει, παρά το νεαρό της ηλικίας της, πετυχαίνοντας παράλληλα να δει το θέμα της και από τη σκοπιά των κοριτσιών, δημιουργώντας έτσι όχι ένα θρίλερ, όπως θα περίμενε κανείς λόγω θέματος, αλλά κυρίως ένα μυθιστόρημα για κορίτσια, τον έφηβο ψυχισμό τους και το πώς αντιλαμβάνονται τον κόσμο σε αυτό το οδυνηρό, πολλές φορές, πέρασμα, στον ανδροκρατούμενο κόσμο των ενηλίκων.
HENRY JAMES
EΝΤΕΚΑ ΙΣΤΟΡΊΕΣ ΚΑΙ ΈΝΑΣ ΑΠΟΧΑΙΡΕΤΙΣΜΌΣ, AΝΘΟΛΌΓΗΣΗ Κλασικά διαμάντια.
E HENRY JAMES
Έντεκα ιστορίες και ένας αποχαιρετισμός, Aνθολόγηση Mετάφραση, σημειώσεις: Κατερίνα Σχινά Eκδόσεις Μεταίχμιο
JOSEPH ROTH
ΕΜΑ ΚΛΑΪΝ ΤΑ ΚΟΡΊΤΣΙΑ Ένα μυθιστόρημα πέρα από το θρίλερ.
χει δίκιο η Κατερίνα Σχινά που στην εμπεριστατωμένη της εισαγωγή επιμένει πως ο Χένρι Τζέιμς εστιάζει στις καταστάσεις, στη σχέση που αναπτύσσεται ανάμεσα στα δύο η περισσότερα πρόσωπα γύρω από τα οποία στήνει και εξυφαίνει περίτεχνα τον λογοτεχνικό του ιστό. Ακόμα και αν κάποιες περιγραφές του φαίνεται ότι εξοκέλλουν, όλες, μα όλες, βρίσκουν εν τέλει τη δική τους θέση στο καλοδουλεμένο αφήγημα. Μπορεί, λοιπόν, σε πολλές περιπτώσεις ο συγγραφέας να μοιάζει αδυσώπητα λεπτομερής, σίγουρα όμως οι περιγραφές του είναι απαραίτητες για τον αναγνώστη, που θα βρει σε αυτές έναν αρτιότατο τεχνίτη, ικανό να ενσωματώνει στην εξιστόρησή του όλες τις μετατοπίσεις της ανθρώπινης αντίδρασης. Για πρώτη φορά, πάντως, μπορούμε να σχηματίσουμε εμπεριστατωμένη εικόνα για τον Χένρι Τζέιμς ως διηγηματογράφο με τη συγκεκριμένη συλλογή, σε ανθολόγηση, μετάφραση και σημειώσεις της Κατερίνας Σχινά, η οποία μας εξηγεί αναλυτικά στην εισαγωγή της τη θέση του διηγήματος στο συνολικό έργο του Τζέιμς: «Καθώς σταδιακά μεταβαίνει από ένα διαυγές, περιγραφικό, “ρεαλιστικό” ύφος σε ένα πιο σκοτεινό και περίτεχνο: καθώς καθιστά ολοένα και πιο σαφές ότι η γλώσσα, γι’ αυτόν, δεν είναι αποκλειστικά μέσο επικοινωνίας αλλά μια επικράτεια αναπαραστάσεων και πυκνών σημασιοδοτήσεων: καθώς αναδεικνύει ότι η λογοτεχνία δεν είναι ένα απόθεμα πληροφοριών που παρέχονται σε μια απολύτως προβλεπτή ακολουθία και καλούν σε παθητική ή υποτελή ανάγνωση, αλλά ένας τόπος διαδραστικής ερμηνείας και κριτικής πρόσληψης». Στην παρούσα συλλογή, εκτός από τα διηγήματα, μπορεί κανείς να βρει και τον αποχαιρετισμό που υπαγόρευσε ο συγγραφέας στη γραμματέα του ενόσω ήταν κατάκοιτος, μετά από ένα σοβαρό εγκεφαλικό επεισόδιο που τελικά του στοίχισε την ίδια του τη ζωή.
ΈΜΑ ΚΛΆΪΝ
Τα κορίτσια Μτφρ.: Έφη Τσιρώνη Εκδόσεις Ψυχογιός
ΤΟ ΚΆΛΠΙΚΟ ΖΎΓΙ – Η ΙΣΤΟΡΊΑ ΕΝΌΣ ΕΠΙΘΕΩΡΗΤΉ ΕΠΊ ΤΩΝ ΜΈΤΡΩΝ ΚΑΙ ΣΤΑΘΜΏΝ Ένα από τα αρτιότερα μυθιστορήματα που μόλις κυκλοφόρησε.
I JOSEPH ROTH
Το κάλπικο ζύγι – Η ιστορία ενός επιθεωρητή επί των μέτρων και σταθμών Μτφρ.: Ηλιάνα Αγγελή Εκδόσεις Άγρα
σως να είναι η πρώτη φορά που ο Γιόζεφ Ροτ χρησιμοποιεί έναν αγαθό ήρωα για να ξορκίσει το κακό που μάστιζε την εποχή του αλλά και για να δημιουργήσει τον πιο ολοκληρωμένο χαρακτήρα σε ένα από τα αρτιότερα μυθιστορήματά του. Έναν άνθρωπο παραδομένο στα βρόμικα τερτίπια της μοίρας, στην προσωπική κατάθλιψη και στο ανέφικτο του έρωτα. Έναν άνθρωπο που, όπως και ο Ροτ, μοναδικό καταφύγιο έχει τον παραισθησιακό κόσμο του αλκοόλ και θέλγεται, ακριβώς όπως κι εκείνος, από τις εξωτικές γυναικείες φιγούρες. Η θέση του Άνζελμ Άιμπενσιτς ως αρμοδίου για τα μέτρα και τα σταθμά τον φέρνει αντιμέτωπο με μια σειρά από λωποδύτες, απατεώνες και εμπόρους που δεν μπορούν παρά να στραφούν ενάντια στον εσωτερικό κανόνα και την τιμιότητα που τον χαρακτηρίζουν. Συγκλονιστικές οι περιγραφές για την αντιστοιχία ψυχικής κατάστασης και εξωτερικού περιβάλλοντος: «Τις πρώτες ημέρες ο Άιμπενσιτς ένιωθε λες και είχε χάσει ξαφνικά την ακοή του. Ο τόπος μιλούσε με τρομακτικές λέξεις, σε μια γλώσσα πλασμένη από χιόνι, σκοτάδι, παγωνιά και σταλακτίτες – κι ας έλεγε το ημερολόγιο πως ήταν άνοιξη, κι ας είχαν ανθίσει από καιρό οι μενεξέδες στα δάση γύρω από το βοσνιακό φρουραρχείο του Σιπόλγιε». Σε έναν τόσο αδυσώπητο τόπο, στη μεθόριο της Αυτοκρατορίας, οι εσωτερικές συγκρούσεις φαντάζουν εξίσου τεράστιες, φέρνοντας στο φως το κατεξοχήν πρόβλημα του Ροτ, την αυτογνωσία. «Οι περισσότεροι άνθρωποι πεθαίνουν χωρίς να έχουν μάθει ούτε μια στάλα αλήθειας για τον εαυτό τους» γράφει στην αρχή ενός κεφαλαίου και αυτό είναι που προσπάθησε ο ίδιος να ανατρέψει με τα βαθυστόχαστα βιβλία του. 13.4.17 – lifo
29
ΤΑ ΒΙΒΛΙΑ ΤΗΣ ΑΝΟΙΞΗΣ
LiFO
ΣΩΤΗΡΗΣ ΔΗΜΗΤΡΊΟΥ
Θάμπωσε ο νους Εκδόσεις Πατάκη
Τ ΤΖΟ ΝΈΣΜΠΟ H ΔΊΨΑ
Η επιστροφή του Χόλε.
Τ ΤΖΟ ΝΈΣΜΠΟ
H δίψα Μτφρ.: Κρυστάλλη Γλυνιαδάκη Eκδόσεις Μεταίχμιο
30 lifo – 13.4.17
ο «λυσσασμένο πιλ πουλ», όπως ονόμαζε τον αδαμάντινο διάδοχό του ο Ελρόι, είναι και πάλι εδώ. Επέστρεψε, κάνοντας τους αμέτρητους φαν του να παραληρούν και να οργανώνουν ειδικές βραδιές και επικές αναγνώσεις για το νέο του βιβλίο που μόλις πήρε τη θέση του στα βιβλιοπωλεία όλου του κόσμου με τον τίτλο Δίψα. Μπορεί ο συγγραφέας του να έχει διαγράψει μακρά πορεία από τότε που η αυστραλιανή Νυχτερίδα του κέρδιζε τις εντυπώσεις μακριά ακόμα από τα παγωμένα περιβάλλοντα και τις σαιξπηρικά σκοτεινές σκηνές, ωστόσο δεν κατέκτησε τυχαία τον αιματοβαμμένο θρόνο των νουάρ του Βορρά. Ο λόγος που ο Νέσμπο παραμένει τόσα χρόνια Νούμερο 1 είναι απλός: τολμά να χώνει ακόμα βαθύτερα το μαχαίρι στην πληγή, την ώρα που πονάει, προτάσσοντας, σαν γνήσιος ροκάς, την αυτονομία της τέχνης του έναντι της συμπάθειας προς τον αναγνώστη. Δεν τον νοιάζει, για παράδειγμα, αν χρειαστεί να εγκαταλείψει για λίγο τον Χόλε, όπως έκανε στον Πατέρα, για να εμπνευστεί ή να αφοσιωθεί στον αγαπημένο του Μάκβεθ και στον Ριχάρδο, αντί στο επόμενο μπεστ σέλερ. Και πάντοτε ρισκάρει, αυξάνοντας διαρκώς τον αριθμό των σελίδων. Στη Δίψα, ο αμετανόητα πότης και εργένης Χόλε επιτέλους αποκαθίσταται και παντρεύεται την αγαπημένη του Ράκελ (συνέχεια από την Αστυνομία). Όλα δείχνουν ότι διάγει έναν παράδοξο, ευτυχισμένο βίο, μέχρι που τη γαλήνια ευτυχία του ταράζει ένας ασύλληπτος δολοφόνος. Και ένας ελεύθερος φονιάς είναι αρκετός λόγος για να δυστυχήσει ο Χόλε. Το συγκλονιστικό, όμως, είναι ότι η αντιστικτική δύναμη του φονικού προς την οικογενειακή ευτυχία είναι πιο
έντονη από ποτέ, με τη βαμπιρική διάσταση να διαπερνά ταυτόχρονα τις οθόνες και τις σελίδες. Έτσι, το Tinder συνομιλεί ιδανικά με τις γκοθ φαντασιώσεις και ίσως να μην έχουν άδικο όσοι λένε πως ο Τζο Νέσμπο είναι πιο διψασμένος για αίμα, πιο ανελέητος και καλύτερος από ποτέ. Ενώ τα μηνύματα είναι ακόμα περισσότερο κρυμμένα, οι χαρακιές της συνείδησης είναι αυτές που διαπερνούν το εσωτερικό της σκέψης –και όχι μόνο η πλοκή– και αυτό ο Νέσμπο το έχει μάθει καλύτερα από όλους, μελετώντας τον Σαίξπηρ. Ώριμος, δραματουργικά ολοκληρωμένος και πάντοτε μοναδικά ευφυής, ο Νέσμπο σολάρει χορεύοντας με την πένα του πάνω στη λεπτή γραμμή της «κόκκινης» αρτιότητας που ενώνει τον μοντέρνο κόσμο με τη μεσαιωνική διάσταση της αβύσσου. Όμορφη και πολύ ζωντανή η μετάφραση από την Κρυστάλλη Γλυνιαδάκη. Πάντως, η άφιξη της νέας περιπέτειας του επιθεωρητή Χάρι Χόλε ήταν πανηγυρική και στο Μεταίχμιο: τον υποδέχτηκαν βάζοντας τα καλά τους και οργανώνοντας ειδικούς διαγωνισμούς, δίνοντας την ευκαιρία στους φανατικούς αναγνώστες όχι μόνο να επισκεφτούν το Όσλο αλλά και να επιλέξουν το εξώφυλλο του νέου βιβλίου. Παράλληλα, ο εκδοτικός οίκος κυκλοφόρησε ειδικό εφημεριδάκι, από το οποίο πληροφορηθήκαμε ότι ολοκληρώθηκε η κινηματογραφική μεταφορά του Χιονάνθρωπου με παραγωγό τον Μάρτιν Σκορσέζε, σκηνοθέτη τον Τόμας Άλφρεντσον (που σκηνοθέτησε το τρομερό Tailor, Soldier, Spy) και πρωταγωνιστή τον τρομερό Φασμπέντερ.
ι μου ’ρθε κι εμένα και άφησα μετά από λίγες μέρες στο πεζούλι μια λάιφο που είχε μια συνέντευξή μου και φωτογραφία» γράφει ο Σωτήρης Δημητρίου στα Προσφυγάκια ΙΙ από τη νέα του συλλογή διηγημάτων Θάμπωσε ο νους, επαναφέροντας στο προσκήνιο όχι μόνο το παρόν έντυπο αλλά και ζωντανές στιγμές από την πόλη. Ακολουθώντας την ομηρική περιγραφή «Θάμπωσε ο νους», οι πρωταγωνιστές μοιάζουν να ακροβατούν στην ακρώρεια της πόλης –το Φάληρο, την Ποσειδώνος, τα διάφορα ροκ μπαρ, τα σκυλομάγαζα– αλλά και στα όρια της λογικής και της συνείδησης. Όλη η Αθήνα χωράει στις σελίδες, στις οποίες δεσπόζουν άνθρωποι καθημερινοί, με αδιανόητες όμως αντιδράσεις, ικανοί να μεταλλάξουν το υπάρχον σε ένα σουρεαλιστικό τοπίο χαοτικής υπόστασης. «Στρατηγοί» ψωνίζονται στη Συγγρού, την ίδια στιγμή που ανοίγονται συζητήσεις για τον Τσίπρα, ένας συγγραφέας εχθρεύεται και την ίδια στιγμή ερωτεύεται την επιμελήτριά του και η όμορφη Μιμόζα από την Αλβανία χάνεται άδικα από την επιλόχειο κατάθλιψη. Και εδώ είναι παντού κυρίαρχος ο ερωτισμός που καταδυναστεύει ή κατευθύνει τους πρωταγωνιστές: αλλού εντοπίζεται με τη μορφή της αιμομιξίας, αλλού με του εφήμερου έρωτα και αλλού αποκτά τη μορφή της ποσοτικής καταμέτρησης – ακόμα και μέσα από έναν παράδοξο συμψηφισμό εκσπερματίσεων. Τα πάντα θαρρείς πως υγραίνονται και σωματοποιούνται – κάποτε συμβαίνει αυτό και με τις σελίδες των βιβλίων. Το πραγματικό συνδέεται με το φανταστικό και το εξωφρενικό με το καθημερινό και στοιχειώδες. Όσο για την απάντηση στο τι ακριβώς συνδέει όλα αυτά, είναι ασαφής. Όπως γράφει και στο οπισθόφυλλο: «Στα ανά χείρας διηγήματα υπάρχουν πολλά “ίσως” και “μάλλον”. Χάνονται με τα χρόνια οι βεβαιότητες. Ίσως μόνο η ενθεότης προβάλλει δειλά».
ΣΩΤΉΡΗΣ Δ Η ΜΗΤΡΊΟΥ
ΘΆΜΠΩΣΕ Ο ΝΟΥΣ Η Αθήνα και ο κόσμος της μέσα από τα μάτια ενός μεγάλου συγγραφέα.
13.4.17 – lifo
31
ΤΑ ΒΙΒΛΙΑ ΤΗΣ ΑΝΟΙΞΗΣ
Κ ΑΤΕ ΡΊΝΑ ΣΧΙΝΆ
MΥΣΤΙΚΆ ΤΟΥ ΣΥΡΤΑΡΙΟΎ — H ΤΈΧΝΗ ΚΑΙ ΟΙ ΤΕΧΝΊΤΕΣ ΤΗΣ ΗΜΕΡΟΛΟΓΙΑΚΉΣ ΓΡΑΦΉΣ Σταχυολογώντας τις κρυφές μας σκέψεις.
O
ΚΑΤΕΡΊΝΑ ΣΧΙΝΆ
Mυστικά του συρταριού - H τέχνη και οι τεχνίτες της ημερολογιακής γραφής Εκδόσεις Πατάκη
χι ένας, ούτε δύο, αλλά εκατόν τριάντα ημερολογιογράφοι ανθολογούνται στην παρούσα συλλογή – ευτυχώς χωρίς κριτική αποτίμηση και ελιτιστική ματιά. Συγγραφείς, μουσικοί και εικαστικοί που τάραξαν με τον τρόπο του ο καθείς τα νερά της τέχνης επιλέγονται με εσκεμμένα τυχαίο τρόπο από την Κατερίνα Σχινά, άλλοτε ως παιχνίδι ταυτότητας, άλλοτε ως απάντηση στην ειμαρμένη και άλλοτε ως απλός οδηγός προς ναυτιλλομένους σε καιρούς κοινωνικής καταιγίδας και αστάθειας. Έτσι, είναι ωραίο να εντοπίζει κανείς τις πολιτικές επισημάνσεις του Καμί περί ελευθερίας –που υπερτερεί στο επιτακτικό ερώτημα της δικαιοσύνης– στην αντίστοιχη ημερολογιακή καταχώριση του 1945 ή να αντιλαμβάνεται τη χαρά και ενδεχομένως την εφήμερη δόξα που χαρίζει μια μέρα ελευθερίας στο σπίτι στη φανατική ημερολογιογράφο Αναΐς Νιν (ήδη από το 1927): «Θα μπορούσα να ζήσω χωρίς τον καθρέφτη μου, χωρίς όμορφα ρούχα, χωρίς το φως του ήλιου – τίποτε απ’ αυτά δεν είναι αναγκαίο όταν είμαι μόνη». Το ημερολόγιο συμβάλλει, άλλωστε, καταλυτικά στην πορεία προς την αυτογνωσία, αν και πολλές φορές ανακατασκευάζει ή φτιασιδώνει τις πραγματικές ταυτότητες. Γενικότερα, όπως μας πληροφορεί, εν πολλοίς, η κατατοπιστική εισαγωγή, δίνει το στίγμα μιας τέχνης διαφορετικής, ενός μυστικού κώδικα αποκαλυπτικού όσον αφορά τη συγγραφή μυθιστορημάτων και τη δυνατότητα πολλαπλών σχεδιασμών – και όντως «είναι πολύ ενδιαφέρον να παρακολουθεί κανείς την αλλαγή του βλέμματος, τη βαθιά ανατροπή της σχέσης του ανθρώπου με τα πράγματα, όπως την καθιερώνει ο χρόνος». Πολύ ωραία, εν προκειμένω, η επισήμανση της Κατερίνας Σχινά ότι το ημερολόγιο είναι ο τρόπος επικοινωνίας με τον βαθύτερο εαυτό, πολύ πριν από τον στρεψόδικο και αυτοναφορικό κόσμο των μέσων κοινωνικής δικτύωσης.
HÉLÈNE G R É M I L LON
HÉLÈNE GRÉMILLON
Η ΓΚΑΡΣΟΝΙΈΡΑ
Η γκαρσονιέρα Μτφρ.: Μίνα ΓαρέφηΠατεράκη Εκδόσεις Gema
Μια συγκλονιστική ιστορία
Τ
ο μοτίβο της Ελέν Γρεμιγιόν είναι γνωστό, αλλά πετυχαίνει διάνα, τουλάχιστον όσον αφορά τις αναγνωστικές προσδοκίες: μια πραγματική ιστορία, συγκλονιστικά γεγονότα και ένας φόνος που ξεδιπλώνει άλλες παράλληλες αφηγήσεις από τη μακρινή Αργεντινή του 1987. Ένας ψυχαναλυτής κατηγορείται για τον θάνατο της χορεύτριας γυναίκας του και καταδικάζεται σε φυλάκιση. Μοναδική μάρτυρας της αθωότητάς του και πιστή του εντεταλμένη μια ασθενής που πιστεύει ότι ο Βιτόριο δεν κατηγορείται απλώς λόγω μιας σειράς εσφαλμένων υποδείξεων αλλά και λόγω πολιτικών σκευωριών, με πολλούς από τους ασθενείς του να είναι κι εκείνοι θύματα της χούντας. Στο προσκήνιο έρχονται άλλοι παράλληλοι ύποπτοι, αλλά και διάφορες απο-
32 lifo – 13.4.17
καλύψεις που δείχνουν μια σειρά από ψυχαναλυτές, ψυχιάτρους και άλλους γιατρούς ως ενόχους για διάφορα εγκλήματα, καθώς είχαν αναλάβει όχι τόσο να «αναλύσουν» όσο να βασανίσουν τους «ασθενείς». Τα ψυχολογικά δεδομένα της εκάστοτε αναζήτησης μπλέκονται έτσι με τα πολιτικά γεγονότα και είναι ενδεικτικά του τρόπου που ενεργούσε αλλά και βασάνιζε τα θύματά της η χούντα στην Αργεντινή. Όσο για τον τίτλο, μπορεί αρχικά να φαντάζει παραπλανητικός, εξηγείται όμως στο τέλος, αποτελώντας και το κλειδί για τη λύση του μυστηρίου. Τέλος, η συγγραφέας θεωρείται μία από τις πιο αγαπητές και δημοφιλείς στη Γαλλία και η Γκαρσονιέρα είναι η συνέχεια του πολύ πετυχημένου Confident, που ήδη έχει μεταφραστεί σε τριάντα γλώσσες.
13.4.17 – lifo
33
LiFO
ΤΑ ΒΙΒΛΙΑ ΤΗΣ ΑΝΟΙΞΗΣ 2
1
1
ΜΑΡΊΑ ΤΣΙΜΆ
Το Λιθόστρατο Εκδόσεις Στερέωμα Σελ.: 136
3
7
Τριάντα τρεις εικόνες από μια γνώριμη διαδρομή στην Κεφαλονιά. Ο δρόμος με τους φοίνικες, η κεντρική πλατεία, το Λιθόστρατο και η πλατεία της Καμπάνας. Μια να πας, μια να γυρίσεις. Δύο γυναίκες, μάνα και κόρη, δεν αφήνουν κανένα ίχνος στο πέρασμά τους. Μόνο τον ήχο από τα τακούνια τους στα πλακάκια. Κι αυτή η διαδρομή θα αλλάξει για πάντα τη ζωή τους.
NEIL GAIMAN
Ποτέ και πουθενά Μτφρ.: Μαρίας Αγγελίδου Εκδόσεις Ίκαρος Σελ.: 468
2
ΛΈΓΚΩ ΜΙΧΑΛΟΠΟΎΛΟΥ
5
Κατ’ Οίκον Eκδόσεις Φερενίκη Σελ.: 512
Ένα θαύμα έρχεται να ανατρέψει την καθημερινότητα των ενοίκων, των εργαζομένων αλλά και των ιδιοκτητών του οίκου ευγηρίας «Η Ανανέωσις». Καθ’ όλη τη διάρκεια της Μεγάλης Εβδομάδας άνθρωποι διαφορετικών ηλικιών παρακολουθούν τον χρόνο να κυλά, με τις συνήθεις εντάσεις, μικροχαρές, αδιέξοδα και εξομολογήσεις. Ποια είναι η ιστορία του καθενός; Τι περιμένουν από τη ζωή;
EVA BENSO
5
Η Δυσλεξία Μτφρ.: Βαγγέλης Κατσιφός Εκδόσεις Gema Σελ.: 194
Το παρόν βιβλίο προτίθεται να καταρρίψει ετικέτες και κοινοτοπίες, προσφέροντας μια δομημένη και σαφή ανάλυση του προβλήματος και εξηγώντας τη λειτουργία της ανάγνωσης, γιατί δεν υπάρχει δυσλεξικός που να είναι ίδιος με έναν άλλον. Η λέξη-κλειδί της μεθόδου που προτείνεται είναι «εκγύμναση», ένα πλήρες και ειδικό «γυμναστήριο» για τη νόηση.
6 7
3
ΚΩΝΣΤΑΝΤΊΝΟΣ Α. ΤΡΙΑΝΤΑΦΥΛΛΆΚΗΣ
6
GIORGIA COZZA
Μια άλλη ευκαιρία…
Καλωσήρθες, αδελφάκι
Εκδόσεις IANOS Σελ.: 40
Μτφρ.: Άννα Παπασταύρου Εκδόσεις Gema Σελ.: 296
Οι ιστορίες του βιβλίου γράφτηκαν τα τελευταία δύο χρόνια, βασίστηκαν σε νέες και παλιές εµπειρίες και πήραν την τελική τους µορφή το καλοκαίρι του 2016. Είναι αφιερωµένες σε όλους εκείνους, άντρες και γυναίκες, που δίνουν καθηµερινά τον αγώνα τους και επιµένουν µέχρι να κερδίσουν. Αυτοί µας διδάσκουν το πραγµατικό νόηµα της ζωής.
8
4
4
ΧΡΉΣΤΟΣ ΓΙΑΝΝΑΡΆΣ
Να επαναστατήσει η αξιοπρέπεια Εκδόσεις IANOS Σελ.: 344
Η αξιοπρέπεια: ένα σιωπηρό, άκρως διακριτικό, χωρίς οργανική δομή και ηγεσία, λαϊκό κίνημα. Θεωρητική ραχοκοκαλιά και άξονας συνοχής του, η Γενιά του ’30, που έδειξε ότι για το ριζικά αποτυχημένο, θλιβερό και κωμικό μεταπρατικό μας κρατίδιο, εκσυγχρονισμός σημαίνει εξελληνισμός. Ενεργό μετοχή στο ευρωπαϊκό γίγνεσθαι εγγυάται ο ελληνοκεντρισμός, όχι ο πιθηκισμός και η ξιπασιά.
9
34 lifo – 13.4.17
Ο Ρίτσαρντ ζει μια τακτοποιημένη ζωή στον Πάνω Κόσμο της Πραγματικότητας, όταν μία και μόνο ανθρώπινη στιγμή καλοσύνης θα τον βυθίσει σ’ έναν κόσμο κάτω από τον κόσμο, σ’ έναν λαβύρινθο απέραντο. Βρίσκεται παγιδευμένος και σε μια περιπέτεια που τινάζει στον αέρα κάθε έννοια τόπου, χρόνου και τάξης.
Ένα βιβλίο που επικεντρώνεται στην αγάπη και στο βάθος της αδελφικής σχέσης, απαντώντας στις απορίες και στα ερωτηματικά των γονιών, προσφέροντας χρήσιμες πληροφορίες και πρακτικές υποδείξεις για να συμμετέχουν τα μεγαλύτερα αδέλφια στη φάση της αναμονής καθώς και στην υποδοχή του νεογέννητου. Το βιβλίο εμπλουτίζεται από πλήθος μαρτυρίες γονιών.
8
ΑΠΌΣΤΟΛΟΣ ΔΟΞΙΆΔΗΣ
Λέγοντας και ξαναλέγοντας Εκδόσεις Ίκαρος Σελ.: 240
Ο Απόστολος Δοξιάδης, γράφοντας για την ιστορία του διηγήματος του Νάσου Βαγενά «Ο Πάτροκλος Γιατράς και οι ελληνικές μεταφράσεις της Έρημης Χώρας», την προϊστορία και την επίδρασή του, πραγματεύεται το θέμα της επανάληψης στη λογοτεχνία. Η έκδοση συμπληρώνεται με το επίμετρο του Γιώργη Γιατρομανωλάκη, που ανακεφαλαιώνει μεταξύ άλλων τη βαθύτατη συνοχή αυτών των κειμένων.
9
ΜΊΚΗΣ ΘΕΟΔΩΡΆΚΗΣ
Διάλογοι στο λυκόφως Εκδόσεις IANOS Σελ.: 680
Στο παρόν βιβλίο περιλαμβάνονται ενενήντα συνεντεύξεις του Μίκη Θεοδωράκη, της χρονικής περιόδου 2003 έως 2015, όπως ακριβώς ανασύρθηκαν από το αρχείο του, ανά έτος. Η επιλογή έγινε από τον ίδιο τον συνθέτη, ο οποίος διάλεξε και τους τίτλους. Αρκετές από αυτές δημοσιεύτηκαν σε ξένα έντυπα, αποτέλεσαν τμήμα διδακτορικών διατριβών ή ερευνητικών εργασιών.
13.4.17 – lifo
35
11
LiFO
ΤΑ ΒΙΒΛΙΑ ΤΗΣ ΑΝΟΙΞΗΣ 10
12
10
JORN LIER HORST
Τα κυνηγόσκυλα Μτφρ.: Δέσποινα Παπαγρηγοράκη Εκδόσεις Διόπτρα Σελ.: 448
16
13
14
Αυτός που πέρασε όλη την επαγγελματική του ζωή ως «θηρευτής» τώρα γίνεται το «θήραμα». Για να ανακαλύψει τι πραγματικά έγινε τότε, πρέπει να δράσει παρασκηνιακά, έχοντας όμως τη βοήθεια της δημοσιογράφου κόρης του Λίνε αλλά και κάποιων άλλων απρόσμενων συνεργατών. Όταν εξαφανίζεται ακόμα μία νεαρή γυναίκα, αρχίζει ένας εξοντωτικός αγώνας δρόμου...
11
ΘΆΝΟΣ Α. ΒΕΡΈΜΗΣ
Ανδρέας Παπανδρέου Μεγάλες προσδοκίες Εκδόσεις Πατάκη Σελ.: 266
Ο Ανδρέας Παπανδρέου επηρέασε την ελληνική κοινωνία όσο λίγοι νεότεροι πολιτικοί και άφησε υποθήκη πολιτικών χειρισμών που συνήθως ξάφνιαζαν εχθρούς και φίλους. Γόνος πολιτικού πατέρα και μορφωμένης μητέρας, με άριστες σπουδές στις ΗΠΑ και σημαντική καριέρα ως οικονομολόγος καθηγητής, αναμφίβολα υπήρξε μια νέα εμπειρία για τους Έλληνες ψηφοφόρους.
Στο στόμα του λύκου Μτφρ.: Σοφία Τάππα Εκδόσεις Διόπτρα Σελ.: 392
Λόγω μιας δολοφονίας σε νυχτερινό κλαμπ η επιθεωρήτρια Έλεν Γκρέις καταλαμβάνεται από μανία και δουλεύει 24 ώρες το 24ωρο με την ομάδα της, διερευνώντας και το παραμικρό στοιχείο αυτής της υπόθεσης. Όταν ο δολοφόνος ξαναχτυπά, το τίμημα της έρευνας αυτής γίνεται βαρύ για την Έλεν αλλά και για τους ανωτέρους της.
12
15
ΈΛΕΝΑ ΦΕΡΡΆΝΤΕ
Αυτοί που φεύγουν κι αυτοί που μένουν Μτφρ.: Δήμητρα Δότση Εκδόσεις Πατάκη Σελ.: 544
Η Έλενα και η Λίλα, οι δύο υπέροχες φίλες, είναι πλέον γυναίκες. Και οι δύο έχουν ξεφύγει από µια ζωή βουτηγµένη στη µιζέρια, στην άγνοια και στην υποταγή. Μπορούν τώρα να ανοιχτούν στην απέραντη θάλασσα των ευκαιριών της δεκαετίας του 1970, ενωµένες πάντα με τον άρρηκτο δεσµό µιας µοναδικής φιλίας...
NICCI FRENCH
Το κόκκινο δωμάτιο Μτφρ.: Ιλάειρα Διονυσοπούλου Εκδόσεις Διόπτρα Σελ.: 416
17
18
Μετά τη βίαιη επίθεση που δέχεται η ψυχίατρος Κιτ Κουίν από έναν κρατούμενο, είναι αποφασισμένη να επιστρέψει γρήγορα στη δουλειά της. Η αστυνομία ζητάει τη βοήθειά της για να συνδέσει τον άντρα που της επιτέθηκε με μια σειρά δολοφονιών. Η έρευνα την οδηγεί στον σκοτεινό πυρήνα των προσωπικών της φόβων.
13
ΙΣΊΔΩΡΟΣ ΖΟΥΡΓΌΣ
Λίγες και μία νύχτες Εκδόσεις Πατάκη Σελ.: 573
Ένα μυθιστόρημα που εμπεριέχει ακόμη και τον σχολιασμό του και διερωτάται για τα άγονα χωράφια της γραφής, τα εργαστήριά της, τις αστοχίες και τα πάθη της είναι το κοίταγμα του ίδιου του μυθιστορήματος στον καθρέφτη. Πάνω απ’ όλα, όμως, είναι ένα βιβλίο για την ανήκεστο βλάβη της ύπαρξης.
36 lifo – 13.4.17
17
MARILYNNE ROBINSON
Ρουθ
M.J. ARLIDGE
15
14
16
MARC ROCHE
Κραχ Διαρκείας Μτφρ.: Αριστέα Κομνηνέλλη Εκδόσεις Μεταίχμιο Σελ.: 344
Η Ελλάδα είναι μονίμως παρούσα στις σελίδες αυτού του βιβλίου. Στην περίπτωσή της, η επιβολή μιας πολιτικής λιτότητας έφερε κοινωνική δυστυχία, ενώ μια πραγματικά ευρωπαϊκή πολιτική θα ήταν η διαγραφή μέρους του ελληνικού χρέους. Οι πολίτες είναι εκείνοι που θα πρέπει να λάβουν τις στρατηγικές αποφάσεις που αφορούν την Ευρώπη.
Μτφρ.: Κατερίνα Σχινά Εκδόσεις Μεταίχμιο Σελ.: 272
Μια αριστουργηματικά λυρική αφήγηση με επίκεντρο όσους δεν κατάφεραν να συνδεθούν ποτέ με έναν τόπο, έναν σκοπό, μια καθημερινότητα ή έναν άλλον άνθρωπο. Για όσους ζουν ξεχασμένοι από την Ιστορία, προσπαθώντας να εφεύρουν μια ζωή χωρίς οποιαδήποτε στήριξη.
18
ΤΗΌΜΑΣ ΜΑΝΝ
Το μαγικό βουνό Μτφρ.: Θόδωρος Παρασκευόπουλος Εκδόσεις Μεταίχμιο Σελ.: 944
Το «Μαγικό Βουνό» είναι ένα αριστούργημα της ευρωπαϊκής λογοτεχνίας από τον σημαντικότερο μυθιστοριογράφο του 20ού αιώνα και νομπελίστα συγγραφέα, που διερευνά τη γοητεία και τον εκφυλισμό των ιδεών σε μια εσωστρεφή κοινότητα τις παραμονές του Μεγάλου Πολέμου.
13.4.17 – lifo
37
20
ΤΑ ΒΙΒΛΙΑ ΤΗΣ ΑΝΟΙΞΗΣ 26
19
ΔΗΜΉΤΡΗΣ ΜΠΟΥΡΑΝΤΆΣ
19
ΧΟΥΆΝ ΧΟΣΈ ΜΙΓΙΆΣ
21
Μέσα από τις σκιές Μτφρ.: Θεοδώρα Δαρβίρη Εκδόσεις Ψυχογιός Σελ.: 232
Ο Δαμιάν μια μέρα διαπράττει μια μικροκλοπή σε ένα παζάρι με αντίκες και κρύβεται στο εσωτερικό μιας ντουλάπας. Πριν προλάβει να βγει, η ντουλάπα πωλείται και μεταφέρεται στην κρεβατοκάμαρα ενός ζευγαριού. Ο Δαμιάν παγιδεύεται και από την κρυψώνα του αρχίζει να παρατηρεί την οικογένεια αποκτώντας αυτοσεβασμό και αίσθηση του τι σημαίνει να είσαι ζωντανός.
Αν μ’ άφηνες τη λέξη να σου μάθω
22
MΑΡΊΑ ΤΖΙΡΊΤΑ
Όσα η αγάπη συγχωρεί Εκδόσεις Ψυχογιός Σελ.: 432
27
22
20
Ο καταστροφικός σεισμός του 1953 αναγκάζει τη Μάντη και τον Χρήστο, που αγαπιούνται από παιδιά, να πάρουν δρόμους χωριστούς, αφού εκείνος φεύγει με τον πατέρα του από την Κεφαλονιά για τη Γερμανία. Όταν ο Χρήστος επιστρέφει, οι δυο νέοι παντρεύονται, πραγματοποιώντας το όνειρό τους. Κάποτε όμως το όνειρο θα κλονιστεί…
STEPHENIE MEYER
Λυκόφως
23
Μτφρ.: Βασιλική Λατσίνου Εκδόσεις Ψυχογιός Σελ.: 456
ΜΑΡΊΑ ΤΣΑΚΊΡΗ
Ιφιγένεια Εκδόσεις Ψυχογιός Σελ.: 472
Όταν η Μπέλα Σουάν μετακομίζει στο Φορκς και συναντά τον μυστηριώδη και γοητευτικό Έντουαρντ Κάλεν, η ζωή της παίρνει μια αναπάντεχη και τρομακτική τροπή. Αυτό που δεν συνειδητοποιεί η Μπέλα είναι ότι όσο πιο πολύ τον πλησιάζει, τόσο περισσότερο βάζει σε κίνδυνο τον εαυτό της και τους γύρω της.
23
21
«Μα, τι τόσο σημαντικό έχει η ζωή σου για να γίνει βιβλίο;» ρώτησα αυθόρμητα την Ιφιγένεια σ’ εκείνη την πρώτη γνωριμία μας, τον χειμώνα του 1997. Όλα όσα μου είπε ήταν ανατριχιαστικά, φρικτά… Όσα άκουσα έκρυβαν τόση ασχήμια, που αναρωτιόμουν αν μπορούσα να τα διαχειριστώ. Κάθε λέξη πιο βαριά από την άλλη. Όλες μαζί ισοπεδωτικές.
Το παιχνίδι του αντεροβγάλτη
24
Μτφρ.: Βασιλική Κνώτου Εκδόσεις Ψυχογιός Σελ.: 504
Το πανόραμα του Νισήμ Λεβή
ΑΛΈΞΑΝΔΡΟΣ ΜΩΥΣΉΣ
Εκδόσεις Καπόν Σελ.: 240
24
Ένα γοητευτικό ταξίδι στον χρόνο που διατρέχει όλα τα σημαντικά ιστορικά γεγονότα της εποχής, μια γοητευτ ική περιήγηση στα κοσμοπολίτικα κέντρα του τότε κόσμου, κυρίως ένας ελάχιστος φόρος τιμής σε ένα πλήθος ανθρώπων που διαφορετικά θα παρέμεναν απλά ονόματα στον κατάλογο θυμάτων του Ολοκαυτώματος.
25
ΜΑΡΊΑ ΚΑΡΑΒΊΑ
Παράπλευρες Απώλειες 25 28
LiFO 38 lifo – 13.4.17
Όπως και στο πρώτο μου μυθιστόρημα, το «Όλα σου τα ‘μαθα, μα ξέχασα μια λέξη», έτσι και σε τούτη τη συνέχειά του, το νόημα για μένα είναι να αποτελέσει έναν καθρέφτη για να δούμε πιο ξεκάθαρα τον εαυτό μας και τους θεμελιώδεις κοινωνικούς ρόλους που έχουμε ως σύντροφοι, γονείς, εργαζόμενοι και πολίτες.
27
GARRY KELLER – JAY PAPASAN
Tο ένα πράγμα Μτφρ.: Γιώργος Μαραγκός Εκδόσεις Key Books Σελ.: 256
Ποιο είναι το ένα πράγμα που μπορείς να κάνεις, ώστε όλα τα άλλα να μοιάζουν εύκολα ή περιττά; Η αναπάντεχα απλή αλήθεια πίσω από τα εντυπωσιακά αποτελέσματα συνδέεται με αυτή την ερώτηση. Όταν διαβάσεις το βιβλίο, θα σταματήσεις να αναρωτιέσαι γιατί, ενώ η μέρα έχει 24 ώρες για όλους, κάποιοι καταφέρνουν πολύ περισσότερα.
28
CHIP KIDD
Πρώτη Εντύπωση
ΙΖΑΜΠΈΛ ΑΛΙΈΝΤΕ
Οι γυναίκες της οικογένειας Τζάκσον, η Ιντιάνα και η Αμάντα, μητέρα και κόρη, είχαν πάντα η μία την άλλη. Παρότι ο δεσμός τους είναι πολύ δυνατός, διαφέρουν μεταξύ τους εντελώς. Όταν η Ιντιάνα εξαφανίζεται, η Αμάντα θα κληθεί να λύσει το πιο περίπλοκο μυστήριο που έχει αντιμετωπίσει ποτέ προτού να είναι αργά.
Εκδόσεις Πατάκη Σελ.: 347
26
Εκδόσεις Καπόν Σελ.: 144
Με πλαίσιο την πρωτεύουσα των λίγων κατοίκων και των χαμηλών σπιτιών, το βιβλίο της Μαρίας Καραβία αφηγείται μια δραματική προσωπική ιστορία από τις χιλιάδες που σημάδεψαν τη ζωή των ανθρώπων την εποχή της Κατοχής και του Εμφυλίου. Η γραφή ακολουθεί τη συνειρμική πορεία της μνήμης, με τυχαία περιστατικά που φωτίζουν αλλιώς πρόσωπα που βρέθηκαν στο προσκήνιο.
Εκδόσεις Key Books
«Η πρώτη εντύπωση καθορίζει πώς βλέπεις τον κόσμο και πώς βλέπει ο κόσμος εσένα». Από το εξώφυλλο ενός βιβλίου μέχρι την αφίσα μιας ταινίας και τη συσκευασία από τα αγαπημένα σου πατατάκια, ο διεθνώς αναγνωρισμένος γραφίστας Chip Kidd αποκωδικοποιεί τα μυστικά πίσω από τις σχεδιαστικές επιλογές με ισχυρές δόσεις χιούμορ, κριτικής και αυθεντίας.
13.4.17 – lifo
39
515
Li-LΑ-LO
NAL PERSPOPER SHO
î
ΜΟΥΣΕΙΟ ΜΠΕΝΑΚΗ
Κολιέ Iceberg Collection από επιχρυσωμένο ασήμι 925°. www.lilalo.com
ö
Λαμπάδα με διακoσμητικό κυκλικό μενταγιόν. Δημιουργία της Δέσποινας Χιώτη. www.benakishop.gr
î
ò
ZOLOTAS
SWATCH
Σφυρήλατο παντατίφ σε χρυσό, ασήμι και ασήμι επιχρυσωμένο, συνδυασμένο με χρωματιστούς πολύτιμους λίθους που προσδίδουν μια νέα, μοντέρνα διάσταση στο παραδοσιακό σύμβολο του αυγού και συνοδεύονται από λαμπάδες για όλες τις ηλικίες. Πανεπιστημίου 10, Αθήνα & Σταδίου 9, Αθήνα, www.zolotas.gr
Η νέα συλλογή SKIN σηματοδοτεί την αυγή μιας νέας εποχής για το πιο λεπτό μοντέλο ρολογιού της Swatch. Εμπνευσμένη από τη χαρά που δίνουν η εξερεύνηση του άγνωστου, η ομορφιά της κίνησης και η ανυπομονησία για αλλαγή, η νέα συλλογή SKIN της Swatch αποτελείται από 11 μίνιμαλ μοντέλα σε δύο μεγέθη κάσας για άνδρες και γυναίκες. www.swatch.com/el_gr
î
ΤheGOODLIFO
ΜΟΥΣΕΙΟ ΜΠΕΝΑΚΗ Χειροποίητη διακοσμητική πασχαλίτσα ζωγραφισμένη στο χέρι, δημιουργία της Χριστίνας Τσενέ. www.benakishop.gr
ó
KARAKASSIS OPTICS Γυαλιά Ηλίου ΕΝLΙΤΕ made in Athens, crystal acetate, με φακούς Zeiss, €170. Σόλωνος 50, Αθήνα , 210 3613366 , fb: Karakassis Optics
NEW CULT Η νέα συλλογή της Khujo είναι άκρως ανοιξιάτικη, με μοναδική ποιότητα και ιδιαίτερα σχέδια που ξεφεύγουν από τα συνηθισμένα! Μπες στο www.newcult. gr και δες όλα τα σχέδια για άνδρες και γυναίκες. Jacket Khujo €150.
ô
BIOTHERM Η Biotherm, ο ειδικός στη φροντίδα του σώματος, με το Celluli Eraser στοχεύει στην εξάλειψη της όψης φλοιού πορτοκαλιού της επιδερμίδας. Με αποτελεσματικότητα ενός μηνός κατά της επανεμφάνισης.
ö
ñ
LANCôME Ενυδατική λοσιόν από τη σειρά Tonique Confort της Lancôme που υπόσχεται ενυδάτωση και ανακούφιση.
ò
B.U. Αbsolute Me Το νέο άρωμα «Absolute Me» από το B.U. σε προτρέπει να είσαι αληθινή και να εκφράσεις τον απόλυτο εαυτό σου και τις πτυχές της πολύπλευρης προσωπικότητάς σου. Γιατί αυτό είναι που σε κάνει απόλυτα θηλυκή, μοναδική, ενδιαφέρουσα και ξεχωριστή.
ñ
ΚΟRRΕΣ APIVITA Σειρά περιποίησης μαλλιών με χαμομήλι και μέλι για καθημερινή χρήση. www.apivita.com. The Apivita Experience Store, Σόλωνος 6 & Κανάρη, Κολωνάκι, Αθήνα, Ελλάδα, 210 3640560
õ
Η μυθική γοητεία του Ολύμπου και οι μοναδικές ιδιότητες του τσαγιού που φύεται στους πρόποδές του σε μια νέα σειρά καθαρισμού προσώπου με antipollution, αντιοξειδωτική και αποτοξινωτική δράση.
13.4.17 – lifo
41
4 κρασιά για την άνοιξη, το Πάσχα, τα μεγάλα τραπέζια
ΑΠΌ ΤΟ 1876 ΜΈΧΡΙ ΣΉΜΕΡΑ
Η ΣΟΚΟΛΆΤΑ ΥΓΕΊΑΣ ΠΑΥΛΊΔΗ
ΠΑΡΆΓΕΤΑΙ ΣΤΟ ΊΔΙΟ ΑΚΡΙΒΏΣ ΣΗΜΕΊΟ!
SEMÉLI AETHERIA
Επισκεφτήκαμε το εργοστάσιο της Σοκολατοποιίας Παυλίδη και μάθαμε την ιστορία της αγαπημένης μας σοκολάτας.
Από επιλεγμένα αμπελοτόπια της ορεινής Αιγιαλείας, μίας από τις πιο εμβληματικές αμπελουργικές ζώνες της Ελλάδας, σε υψόμετρο 900 μέτρων. Συνδυασμός Chardonnay, που καλλιεργείται τοπικά, και Μαλαγουζιάς. Έντονη μύτη με αρώματα που θυμίζουν πράσινο μήλο, ώριμο αχλάδι, πιπεριά και φρέσκα αρωματικά βότανα. Στόμα με πλούσιο όγκο και άψογη γευστική ισορροπία χάρη στην τραγανή του οξύτητα, ντυμένο με λιπαρές νότες που παραπέμπουν στην παρουσία του Chardonnay. Πλούσια αρώματα στον ουρανίσκο σε φόντο πράσινων φρούτων και λεμονόχορτου, με πικάντικα στοιχεία στο τελείωμα. Συνοδεύει sashimi και sushi, καρπάτσιο θαλασσινών ή ψαριών, ψητά πουλερικά σχάρας, ψαρονέφρι με κάρι, κουνέλι τηγανητό, ζυμαρικά θαλασσινών, ριζότο με σπαράγγι, ψητές πιπεριές και πράσινες σαλάτες με αρωματικά βότανα. Σερβίρεται στους 8-10°C.
Ο
λα ξεκίνησαν από τον Σπυρίδωνα Παυλίδη, έναν άνθρωπο που αγαπούσε πολύ την «τσοκολάτα». Το 1841 ανοίγει στο κέντρο της πόλης, στη γωνία των οδών Αιόλου και Βύσσης, το περίφημο Γλυκισματοποιείον. Σερβίροντας γεύσεις από τα πιο διάσημα γλυκά της εποχής, γρήγορα έγινε σημείο συνάντησης για όλους τους Αθηναίους. Ωστόσο, ο Σπ. Παυλίδης ήθελε να προσφέρει κάτι διαφορετικό. Για δέκα χρόνια ταξίδεψε στις μεγαλύτερες ευρωπαϊκές χώρες προκειμένου να γνωρίσει από κοντά την τέχνη της σοκολάτας και να φέρει το γλύκισμα αυτό στην Ελλάδα. Το 1852 παρουσιάζεται στο Γλυκισματοποιείον η πρώτη ελληνική σοκολάτα, η οποία, ωστόσο, ήταν ένα ρόφημα! Θα χρειάζονταν μερικά χρόνια ακόμα κι ένα ατμοκίνητο μηχάνημα παρασκευής για να γνωρίσουν οι Έλληνες τη σοκολάτα που δίνει χρόνια τώρα την πιο υπέροχη γεύση στη ζωή τους. Έτσι, το 1861 γεννήθηκε και άρχισε να διατίθεται η σοκολάτα Υγείας Παυλίδη. Στην πρώτη παγκόσμια έκθεση σοκολάτας στο Παρίσι, η Υγείας Παυλίδη κέρδισε το χρυσό μετάλλιο. Αυτό, βέβαια, ήταν μόνο η αρχή… Συνολικά θα καταφέρει να αποσπάσει 19 μετάλλια από τους μεγαλύτερους διαγωνισμούς της εποχής. Τα μετάλλια αυτά θα αποτυπωθούν στη συσκευασία της, όπου και παραμένουν μέχρι σήμερα. Και κάπως έτσι φτάνουμε στο 1876 και στο άνοιγμα του εργοστασίου επί της οδού Πειραιώς. Χρησιμοποιούσε την πιο σύγχρονη τεχνολογία, παράγοντας καθημερινά έξι τόνους σοκολάτας! Θεωρήθηκε πρότυπο και υπόδειγμα, ακόμα και για τα πιο γνωστά ευρωπαϊκά εργοστάσια της εποχής. Το εργοστάσιο αυτό είχαμε την ευκαιρία να γνωρίσουμε από κοντά ένα πρωινό Πέμπτης. Αφού φορέσαμε τις απαραίτητες στολές, οι υπεύθυνοι του εργοστασίου μάς οδήγησαν στη γραμμή παραγωγής. Εκεί οι άνθρωποι του εργοστασίου απάντησαν σε ερωτήσεις, μας εξήγησαν τα πάντα για τη δουλειά τους και, φυσικά, μας πρόσφεραν απολαυστική σοκολάτα! Θα μπορούσε, άραγε, να φανταστεί ο Σπ. Παυλίδης ότι τόσα χρόνια μετά η σοκολάτα του θα συνέχιζε να μας προσφέρει γλυκές στιγμές απόλαυσης; Μια σοκολάτα που, εκτός του ότι είναι η πιο ιστορική της χώρας, έχει και μια σειρά από σημαντικά οφέλη – ένα κομμάτι σοκολάτα Υγείας βοηθά στη μείωση της πίεσης, ενώ, παράλληλα, είναι πλούσια σε φυτικές ίνες και μαγνήσιο. Χώρια οι αναμνήσεις. Όλοι μας έχουμε αναμνήσεις από τη σοκολάτα αυτή, συνδέοντάς την με τις καλές μας στιγμές και τους δικούς μας ανθρώπους, εκείνους που έχουμε πάντα στην καρδιά μας.
SEMÉLI NEMEA RESERVE Παράγεται από την ευγενέστερη ελληνική ερυθρή ποικιλία, το Αγιωργίτικο, σε αμπελώνες στη Νεμέα και ωριμάζει για 12 μήνες σε γαλλικά δρύινα βαρέλια. Λαμπερό, νεανικό, βαθύ πορφυρό χρώµα, με τονισμένη πυκνότητα. Έντονη μύτη, σφριγηλό, μεστό σε αρώματα από πλούσια μπαχαρικά, πολύπλοκες συνθέσεις φρούτων και ισορροπημένη δρυ. Γεμάτο σώμα και απαλό στο στόμα, καλά ισορροπημένο, με μακρά επίγευση. Συνοδεύει κόκκινα κρέατα, ψητά, ζυμαρικά µε κόκκινες σάλτσες και ποικιλίες τυριών. Σερβίρεται στους 14-16°C.
ROSÉ BOUTARI DEMI SEC Το κλασικό ροζ της μακεδονικής γης μάς συστήνεται ξανά και εντυπωσιάζει με τη μοντέρνα ετικέτα. Το Rosé Boutari Demi Sec αποτελεί σήμα κατατεθέν της Οινοποιίας Μπουτάρη και είναι ιδιαίτερα αγαπητό σε όσους προτιμούν τις λιγότερο ξηρές γεύσεις. Η ιδιαίτερη γλυκάδα του και τα χαρακτηριστικά αρώματα που το διακρίνουν το καθιστούν εξαιρετική συνοδεία για ιδιαίτερες, και όχι μόνο, κουζίνες. Έχει γίνει ιδιαίτερα γνωστό στην Ελλάδα αλλά και σε πολλές χώρες του εξωτερικού για το έντονο λαμπερό ροδί χρώμα του, σε συνδυασμό με τα αρώματα φρούτων και λουλουδιών και την ξεχωριστή φρεσκάδα και δροσιά που αφήνει στην επίγευση. Προέρχεται από σταφύλια της ποικιλίας Ξινόμαυρο και άλλων ερυθρών ποικιλιών από επιλεγμένους μακεδονικούς αμπελώνες. Πίνεται ευχάριστα δροσερό στους 8-12°C με φρούτα και γλυκά, ενώ συνιστάται ως εξαιρετικό συνοδευτικό της ασιατικής κουζίνας.
ΤheGOODLIFO
ΜΟΣΧΟΦΊΛΕΡΟ MΠΟΥΤΆΡΗ Το λευκό που αγαπήθηκε όσο κανένα. Φρέσκο, αρωματικό και ευέλικτο, ταιριάζει με όλους τους γευστικούς συνδυασμούς και δεν σταματά να εκπλήσσει τις εγχώριες και διεθνείς κουζίνες. Ένα απλό κρασί και ταυτόχρονα τόσο ξεχωριστό και μεταξένιο, με μια χαρακτηριστική φινέτσα, γεμάτο με τη φρεσκάδα του λεμονιού και του lime. Διαθέσιμο σε τρεις διαφορετικές συσκευασίες, 750, 375 και 187 ml, για κάθε περίσταση.
TOP 42 lifo – 13.4.17
4
kειμενο μεροπη κοκκινη
φωτογραφια παρισ ταβιτιαν
ΞΑΝΘΉ ΓΕΩΡΓΑΚΟΠΟΎΛΟΥ ΝΤΆΒΟΥ (AKA BLONDIE.G.D.)
EXEIΣ ΓΟΥΣΤΟ
Copywriter σε διαφημιστική, μουσική παραγωγός, τραγουδοποιός, τραγουδίστρια, DJ
Ακούς ποτέ να σχολιάζουν το ντύσιμό σου στον δρόμο; Συνήθως τα σχόλια στον δρόμο τα καταλαβαίνεις, δεν τα ακούς. Προτιμώ να θυμάμαι τις κοπέλες που με σταματάνε ή μου πιάνουν την κουβέντα για να πουν ωραία λόγια. Το χαίρομαι, γιατί το κάνω κι εγώ. Πώς θα χαρακτήριζες το στυλ σου; Gigi από τα Lidl, αν και οι φίλοι στο Λονδίνο με έλεγαν rich hobo. Η αλήθεια είναι πως δεν έχω σταθερό στυλ, γιατί βαριέμαι και μου αρέσουν πολλά. Μπορώ να πω ότι έχω τρία βασικά διαφορετικά στυλ και τα εναλλάσσω ή τα μιξάρω. Το ένα στυλ είναι total black με μερικές βελούδινες ή γυαλιστερές λεπτομέρειες, στο οποίο τιμώ αρκετά τις κοντές φούστες. Σε άλλη περίπτωση, ντύνομαι σαν την Νταϊάν Kίτον και τις αδερφές Όλσεν, όπου το visual sexiness, σε αντίθεση με το προηγούμενο στυλ, είναι τόσο καταδικασμένo όσο και η ισιωτική της Barbra Streisand στo The way we were. Τέλος, κάνω και το καθημερινό ’90s της Μπρέντα, με μαλλί όμως Kιμ Μπέισινγκερ, ενίοτε με μια υποψία Ελένης Βλαχάκη. Υπάρχει κάτι στην εμφάνισή σου που σιχαίνεσαι; Θα το πω για να το ξορκίσω: τα προφίλ μου. Δεν έχω σαγόνι. Είμαι κάτι σαν τις κότες όταν καταπίνουν το νερό χωρίς να σηκώνω καν το κεφάλι. Τι δεν θα φορούσες με τίποτα; Σορτσάκι που μισοφαίνεται το τέλος των οπισθίων, κολάν και τίποτε από αυτά τα μαγαζιά που έχουν φορέματα γάμου, και όχι νυφικά, αν με καταλαβαίνεις. Ποιο είναι το δυνατό σου σημείο; Το χαμόγελό μου, μου το λένε συχνά και το έχω καταλάβει. Μάλλον επειδή αυθόρμητα χαμογελάω συνέχεια, εκτός αν έχω νεύρα. Αλλά, προς Θεού, όχι σε στυλ Σόφης Πασχάλη. Εγώ είμαι το αντίθετο του ζεν και το στομάχι μου ποτέ δεν γεμίζει από αγάπη. Τι φοράς σήμερα και πόσο κοστίζει; Φοράω ιταλικές μπότες Vera Gomma (100 ευρώ στις εκπτώσεις), παντελόνι Bershka (18 ευρώ περίπου), μπουστάκι Urban Outfitters (40 λίρες) και vintage σακάκι Jones New York – το είχε αγοράσει η θεία μου στη Νέα Υόρκη και μου το χάρισε μαζί με ένα άλλο, γκρι, οπότε δεν γνωρίζω την τιμή. Τα κοσμήματά μου είναι Yugen Jewellery, από τις συλλογές κοσμημάτων που φτιάχνει η κολλητή μου Ασπασία Σπύρη όποτε βρίσκει χρόνο.
13.4.17 – lifo
43
KET H MARA RC RESE
ΣΗΜΑΝΤΙΚΈΣ ΔΙΑΚΡΊΣΕΙΣ ΓΙΑ ΤΟΝ ΌΜΙΛΟ ΟΤΕ ΣΤΑ ΒΡΑΒΕΊΑ HR AWARDS 2016 Τρεις σημαντικές διακρίσεις απέσπασε ο Όμιλος ΟΤΕ για τη διαχείριση και ανάπτυξη του ανθρώπινου δυναμικού του στα HR Awards 2016, βραβεία που αναδεικνύουν τις πρωτοβουλίες, τις πρακτικές και τις πολιτικές της διοίκησης ανθρώπινου δυναμικού. Συγκεκριμένα, ο Όμιλος ΟΤΕ διακρίθηκε στις κατηγορίες «Best Talent Management Strategy & Initiative», «Best Team Building Program» και «Best Change Management Strategy/Initiative», αποσπώντας αντίστοιχα το χρυσό, το ασημένιο και το χάλκινο βραβείο.
Η Vans δεν είναι μόνο αθλητικά παπούτσια H Vans έχει πέντε κλασικά μοντέλα στη συλλογή της Classic, τα οποία σημαίνουν πολλά πράγματα για πολλούς ανθρώπους και αποτελούν έναν τρόπο να γιορτάσουν την ατομικότητα και την προσωπικότητά τους. Αγαπήθηκαν από skaters, μουσικούς, καλλιτέχνες και ανθρώπους με ελεύθερη σκέψη σε όλο τον κόσμο. Απλά και διαχρονικά, είναι πάντα ένας τρόπος για να εκφράσεις τη δημιουργικότητά σου και το προσωπικό σου στυλ.
ΤheGOODLIFO
ΚΙ ΑΥΤΌ ΤΟ ΠΆΣΧΑ, ΌΛΑ ΌΣΑ ΘΈΛΟΥΝ ΤΑ ΠΑΙΔΙΆ ΕΊΝΑΙ ΣΤΑ PUBLIC! Το Πάσχα είναι εδώ και τα Public, το μεγαλύτερο πολυκατάστημα ψυχαγωγίας και τεχνολογίας, σε υποδέχονται με μια μεγάλη ποικιλία δώρων, σε ευρεία γκάμα τιμών. Επισκέψου το public. gr στο http://www.public. gr/cat/dora/pasxalina/ ή ένα από τα 54 καταστήματα σε Ελλάδα και Κύπρο και απόλαυσε κάθε μέρα προσιτές επιλογές για τις αγορές σου. Τα καταστήματα Public αποτελούν αγαπημένο προορισμό για νονούς, νονές και βαφτιστήρια, καθώς προσφέρουν επιλογές προϊόντων που μπορούν να κάνουν τις γιορτινές αυτές μέρες ξεχωριστές.
Samsung Galaxy S8: Ένα smartphone χωρίς όρια Η Samsung Electronics Co., Ltd. λάνσαρε το Galaxy S8, ένα smartphone που επαναπροσδιορίζει τα όρια των smartphones με τον απρόσκοπτο σχεδιασμό του hardware του, προσφέροντας στους χρήστες έναν νέο τρόπο αλληλεπίδρασης με το τηλέφωνό τους. Με πολλές υπηρεσίες και εφαρμογές, καθώς και με την εκπληκτική Οθόνη Χωρίς Όρια («Infinity») για καθηλωτικές εμπειρίες θέασης, το Galaxy S8 προχωράει στο επόμενο επίπεδο τη λειτουργικότητα και την άνεση, ανοίγοντας έναν «γαλαξία» δυνατοτήτων.
Σεμινάρια για τα νέα ήθη της επιχειρηματικότητας Μια διαφορετική σειρά εργαστηρίων, με τίτλο «Η οικο-λογική της Νέας Οικονομίας», οργανώνει η αστική μη κερδοσκοπική εταιρεία New Wrinkle υπό την αιγίδα των πρεσβειών της Ισπανίας και της Βραζιλίας, έχοντας ως στόχο τη δημιουργία ενός αποτελεσματικού διαλόγου για το πώς οργανισμοί, εταιρείες, ιδιώτες και κράτος αντιλαμβάνονται τη διαχείριση κεφαλαίων και την επιχειρηματικότητα, προσφέροντας ταυτόχρονα ένα θετικό κοινωνικό και περιβαλλοντικό αποτύπωμα (impact investment). Με ομιλητές τους πρωτοπόρους και διεθνώς αναγνωρισμένους Simon Robinson, Maria Moraes Robinson και Joan A. Mele, τα σεμινάρια «Holonomics» και «Money and Awareness» θα πραγματοποιηθούν στις 28 και 29 Απριλίου στο ξενοδοχείο Divani Caravel στην Αθήνα.
ΤheWeek
ΕΓΚΑΙΝΙΑ ΠΡΕΜΙΕΡΕΣ Τι καινούργιο ξεκινάει αυτή την εβδομάδα. ΣΕΛΙΔΑ
46
ΤV Ο Τάσος Μελεμενίδης βρέθηκε στα γυρίσματα του «Fargo». ΣΕΛΙΔΑ
ΔΥΤΙΚΑ ΠΡΟΑΣΤΙΑ
50
Ιδέες για έξοδο στα δυτικά προάστια. ΣΕΛΙΔΑ
CITY LAB Όσα ζήσαμε την προηγούμενη εβδομάδα. ΣΕΛΙΔΑ
62
52
ΘΕΑΤΡΟ ΑΠΟΛΟΓΙΣΜΟΣ Η Λουίζα Αρκουμανέα επιλέγει τις ερμηνείες που ξεχώρισε από τις παραστάσεις του χειμώνα. σελιδα
49
ΣΙΝΕΜΑ Το ταξίδι του Αυτοκράτορα 2: Το κάλεσμα
Ένα γλυκό παραμύθι που στοχεύει σε ένα μεγάλο εύρος ηλικιών. Ο πιγκουίνος της πρώτης ταινίας ετοιμάζεται να ζήσει το πρώτο του ταξίδι μέσα από τη ματιά και τις αναμνήσεις των προγόνων του. Ενστικτωδώς απαντά στο μυστήριο κάλεσμα που τον ωθεί προς τον ωκεανό και έρχεται αντιμέτωπος με δοκιμασίες που θα χρειαστεί να ξεπεράσει για να εκπληρώσει το πεπρωμένο του: να εξασφαλίσει την επιβίωση του είδους του. Παράλληλα με τον μοναχικό δρόμο που τραβά ο συμπαθής αυτοκρατορικός πιγκουίνος, βλέπουμε μέσα από μια σειρά όμορφων πλάνων πώς επιδρά η γονική ιδιότητα στη φύση των ζώων, όσο τον παρακολουθούμε να προσπαθεί να διαφυλάξει τον μικρό του απόγονο από το κρύο και να μη σκέφτεται πια μόνο το δικό του σώμα. ä Κριτική από τον Θοδωρή Κουτσογιαννόπουλο στη σελίδα 48.
13.4.17 – lifo
45
EVENTS ΓΙ' ΑΥΤΗ ΤΗΝ ΕΒΔΟΜΑΔΑ
ΠΑΡΤΙ Blue Lagoon
4. ΜΟΥΣΙΚΗ
Borderline Festival ’17
A Love Supreme
Για έβδομη χρονιά, το φεστιβάλ Borderline μας προσκαλεί να βιώσουμε τον ήχο έξω από όσα εκλαμβάνουμε ως δεδομένα στον χώρο της μουσικής. Όλα αυτά μέσα από συναυλίες, εγκαταστάσεις, διαλέξεις και site-specific δράσεις στο κτίριο της Στέγης, καθώς και σε άλλους χώρους της πόλης. Την πρώτη μέρα του φεστιβάλ, στις 19 Απριλίου, θα εμφανιστούν οι Panos Alexiadis και Charlemagne Palestine. ä 19/04, Στέγη Ιδρύματος Ωνάση, Μικρή Σκηνή, λεωφ. Συγγρού 107, 21:00, είσοδος: €5-7
2. ΕΙΚΑΣΤΙΚΑ Αλέκος Κυραρίνης
Όπως είχε κάνει πέρσι και πρόπερσι, ο Blue Lagoon γιορτάζει και φέτος τα γενέθλιά του στο αγαπημένο του Cantina Social, τη Μεγάλη Πέμπτη, 13 Απριλίου, με ένα πολύωρο solo freestyle DJ set.
Ο μυστηριακός και υπερβατικός χαρακτήρας των έργων του Αλέκου Κυραρίνη αποτυπώνεται σε μια συλλεκτική έκδοση που απεικονίζει τις «24 Σκηνές της Αποκάλυψης», ειδικά φιλοτεχνημένη για την Evripides Art Gallery. ä 18/04, «Αλέκος Κυραρίνης, “24 Σκηνές της Αποκάλυψης”», Γκαλερί Ευριπίδη, Ηρακλείτου 10, 11:00-20:30, είσοδος ελεύθερη
13/04, Cantina Social, Λεωκορίου 6-8, Ψυρρή, 22:00, είσοδος ελεύθερη
3. ΕΙΚΑΣΤΙΚΑ 14th District Η έκθεση «14th District» παρουσιάζει την εξελικτική διαδικασία ενός συνεργατικού πρότζεκτ μεταξύ της Teta Tsybulnyk από το 86 Film Festival και των METASITU από το Taf. Αποτελεί μια παρέμβαση στον χώρο, εμπνευσμένη από την πόλη της Αθήνας, και έναν στοχασμό πάνω στην έννοια της «συνοικίας». Μια ομάδα που συστήθηκε από κατοίκους της νεότερης πόλης της Ουκρανίας, του Σλάβουτιτς, συνέλαβε και πρόκειται να σχεδιάσει τη χωρική αυτή παρέμβαση. ä 17/04, Metamatic:Taf, Νορμανού 5, Μοναστηράκι, 12:00-21:00, είσοδος ελεύθερη
46 lifo – 13.4.17
Top
1. ΦΕΣΤΙΒΑΛ
9
πριν αποφασίσει να τους παντρέψει, γεμάτοι χρώματα, σχήματα και υφές. ä 13/04, «Αθανάσιος Κολλίντζας, “A view to a dream”», ισόγειο, Αγίου Δημητρίου 14, 11:00-22:00, είσοδος ελεύθερη
7. ΘΕΑΤΡΟ Η Βελανιδιά
Το βραβευμένο θεατρικό έργο Η Βελανιδιά του Τιμ Κράουτς παρουσιάζεται σε σκηνοθεσία Ανδρέα Ανδρέου, για πρώτη φορά σε ελληνική παραγωγή, στο Θεάτρο της Οδού Κεφαλληνίας, στη Β’ Σκηνή, από τις 19 Απριλίου. ä 19/04, Θέατρο Οδού Κεφαλληνίας, Κεφαλληνίας 16, Κυψέλη, 21:00, είσοδος: €5-12
8. ΕΙΚΑΣΤΙΚΑ
Στον κόσμο του «A love supreme», του άλμπουμ-σταθμού στην πορεία του σαξοφωνίστα John Coltrane, θα μας μυήσει αποκλειστικά στο ΚΠΙΣΝ το κουαρτέτο του Τάκη Πατερέλη. ä 13/04, Φάρος ΚΠΙΣΝ, λεωφ. Συγγρού 364, 21:00, είσοδος ελεύθερη
Βραβείο ΔΕΣΤΕ: Μια επετειακή έκθεση
5. ΜΟΥΣΙΚΗ Vanila Showcase Και φέτος τη Μεγάλη Παρασκευή η αθηναϊκή δισκογραφική εταιρεία Vanila υποδέχεται την άνοιξη με ένα showcase στο Gig Space του six d.o.g.s. Στα decks οι καλλιτέχνες του label, Sawf, Morah και Anfs. ä 14/04, six d.o.g.s, Αβραμιώτου 6-8, Μοναστηράκι, 24:00, είσοδος: €5
6. ΕΙΚΑΣΤΙΚΑ A view to a dream Το όνειρο πραγματεύεται ο Αθανάσιος Κολλίντζας στο σύνολο των εικαστικών, διακοσμητικών και χρηστικών δημιουργιών του. Κόσμοι μαγικοί, αταίριαστοι
13–19 AΠΡ.
Με την ευκαιρία της συμπλήρωσης 18 χρόνων από την 1η διοργάνωση του Βραβείου ΔΕΣΤΕ, πραγματοποιείται στο Μουσείο Κυκλαδικής Τέχνης η έκθεση «Βρα-
βείο ΔΕΣΤΕ: Μια επετειακή έκθεση, 1999-2015», με έργα των 9 βραβευθέντων καλλιτεχνών από το 1999 έως και το 2015. Η έκθεση, η οποία δίνει την ευκαιρία για επισκόπηση της νεότερης καλλιτεχνικής δημιουργίας, εγκαινιάστηκε στις 5 Απριλίου και θα διαρκέσει έως τις 17 Σεπτεμβρίου 2017. ä 19/04, «Βραβείο ΔΕΣΤΕ: Μια επετειακή έκθεση, 1999-2015», Μουσείο Κυκλαδικής Τέχνης, Νεοφύτου Δούκα 4, Κολωνάκι, 10:00-17:00, είσοδος: €3,50
9. ΕΙΚΑΣΤΙΚΑ
STOP THE S PRES
Διαθέσεις
ΠΑΡΤΙ Αναστάσιμη Ντέκα
H κοινή έκθεση ζωγραφικής του Άρη Λιάκου, καθηγητή Ψυχιατρικής στο Πανεπιστήμιο Ιωαννίνων, και του Γιάννη Χατζηαντωνίου, νευρολόγου-ψυχιάτρου και επί χρόνια διευθυντή του Ψυχογηριατρικού Τμήματος («Μποδοσάκειο») στο Ψυχιατρικό Νοσοκομείο Αττικής (Δαφνί), είναι ο εικαστικός και ουσιαστικός διάλογος δύο ανθρώπων που η αγάπη για την επιστήμη τους συμπορεύτηκε με αυτήν για την τέχνη. ä 18/04, Ίδρυμα «Μιχάλης Κακογιάννης», Πειραιώς 206, Ταύρος, 18:00, είσοδος ελεύθερη
Οι #μόνο_ντέκα, δηλαδή η Φιλίππα Δημητριάδη και η Ζωή, επιστρέφουν στα decks του Pop Up (Piso Bar) με τις απρόβλεπτες και, όπως πάντα, ετερόκλητες μουσικές τους επιλογές για να κάνετε μαζί Ανάσταση σαν να είναι και πάλι 1994! 15/04, Pop Up Cocktail Bar, 25ης Μαρτίου 13, Ν. Σμύρνη, 23:59, είσοδος ελεύθερη
ΘΈΜΑ ΥΓΕΊΑΣ
Προσφέροντας πρόσβαση σε υψηλού επιπέδου υπηρεσίες υγείας, τα καινοτόμα προγράμματα της ΝΝ Hellas μπορούν να εξασφαλίσουν τη δυνατότητα για καλύτερη υγεία χάρη στην πρόληψη αλλά και στη θεραπεία, με συνεργασίες στα καλύτερα κέντρα υγείας της Ελλάδας και του εξωτερικού.
Ε
ίναι γεγονός ότι η οικονομική κρίση έχει πλήξει και τις υπηρεσίες κοινωνικής προσφοράς, συμπεριλαμβανομένων και αυτών της υγείας, κάνοντας ακόμα πιο επιτακτική την ανάγκη περισσότερων επιλογών, οι οποίες θα συμπεριλαμβάνουν ιδιωτικά ιατρεία, διαγνωστικά κέντρα και νοσοκομεία. Δεδομένου ότι σε αρκετές περιπτώσεις οι παροχές των ασφαλιστικών ταμείων έχουν μειωθεί και αντίστοιχα έχει αυξηθεί η συμμετοχή των ίδιων των ασφαλισμένων σε αρκετές υπηρεσίες υγείας, η ΝΝ Hellas φρόντισε να δημιουργήσει τα κατάλληλα προγράμματα που δίνουν στον ασφαλισμένο αλλά και στην οικογένειά του, εφόσον το επιθυμεί, απεριόριστες δυνατότητες συνδυασμών και επιλογών με στόχο την ολοκληρωμένη ασφάλιση της υγείας του/τους.
ΝΝ ORANGE CROSS*
Το Ίδρυμα Κακογιάννη υποδέχεται την «Αντιγόνη» της Χρύσας Ξουραφά Μια ανατρεπτική παράσταση για την πιο γνωστή ηρωίδα του Σοφοκλή έρχεται αυτό τον Ιούνιο και για έναν μήνα.
Μ
ια άλλη εκδοχή της Αντιγόνης, μίας απ’ τις γνωστότερες τραγικές ηρωίδες, και ειδικότερα αυτήν της επαναστάτριας, της ερωτικής και αντισυμβατικής γυναίκας θα δούμε φέτος τον Ιούνιο στο Ίδρυμα «Μιχάλης Κακογιάννης». Η Χρύσα Ξουραφά (κείμενο) και η Βάνα Πεφάνη (σκηνοθεσία) δοκιμάζουν να παρουσιάσουν στο κοινό την αληθινή ιστορία της Αντιγόνης, μια ανατρεπτική προσέγγιση του γνωστότερου έργου του Σοφοκλή. Έτσι, θέτουν ερωτήματα όπως τι θα γινόταν εάν η ηρωίδα, αντί να αυτοκτονήσει υπηρετώντας τους νόμους των θεών, αποφάσιζε να επαναστατήσει ενάντια σε αυτήν τη μοίρα και επέλεγε ζήσει, να αγαπήσει, να αγαπηθεί και τελικά να ευτυχήσει. ΠΑΙΖΟΥΝ ΟΙ ΗΘΟΠΟΙΟΙ (ΑΛΦΑΒΗΤΙΚΑ): Βασίλης Αφεντούλης, Μαρία Δαμασιώτη, Μαρία Καβουκίδη, Αντώνης Καραθανασόπουλος, Νικολίνα Μουαίμη, Δήμητρα Σύρρου, Γιώργος Χουλιάρας, Χρήστος Χριστόπουλος
INFO
8/06 -, Πέμ.-Κυρ. 21:15 Ίδρυμα «Μιχάλης Κακογιάννης» (Πειραιώς 206, Ταύρος, 210 3418550, www.mcf.gr)
Περιλαμβάνει προγράμματα που απευθύνονται σε όσους επιθυμούν εύκολη πρόσβαση σε σύγχρονες και αξιόπιστες ιατρικές, διαγνωστικές και νοσοκομειακές υπηρεσίες, τόσο στην Ελλάδα όσο και στο εξωτερικό. Επιπλέον, τα συγκεκριμένα προγράμματα δίνουν την επιλογή για συνέργεια με το Πρόγραμμα Πρωτοβάθμιας Φροντίδας & Πρόληψης, ώστε ο ασφαλισμένος να επιτυγχάνει μια ολοκληρωμένη ασφάλιση της υγείας του.
NN ORANGE EASY* Προορισμένα για όσους επιθυμούν να απολαμβάνουν ολοκληρωμένες υπηρεσίες υγείας σε ένα σημείο εξυπηρέτησης συνολικά, τα προγράμματα NN Orange Easy συνδυάζουν πρωτοβάθμια και δευτεροβάθμια φροντίδα. Επιπλέον, προσφέρονται σε ανταγωνιστική τιμή, πα-
ρέχοντας ταυτόχρονα πλήρη νοσοκομειακή κάλυψη στις σύγχρονες μονάδες του συνεργαζόμενου νοσοκομείου. Ο ασφαλισμένος απολαμβάνει εύκολη πρόσβαση σε σύγχρονες θεραπείες και, επιπλέον, αξιόπιστες ιατρικές και διαγνωστικές εξετάσεις.
ΛΎΣΕΙΣ ΥΓΕΊΑΣ GOLD Σε συνεργασία με την Τράπεζα Πειραιώς, το πρόγραμμα Λύσεις Υγείας Gold της ΝΝ Hellas αφορά μια πρωτοποριακή ασφάλεια υγείας, η οποία ανανεώνεται κάθε χρόνο, προσφέροντας ολοκληρωμένη ιατρική φροντίδα με μια σειρά από παροχές πρωτοβάθμιας και δευτεροβάθμιας φροντίδας και πρόληψης. Το συγκεκριμένο πρόγραμμα διατίθεται αποκλειστικά μέσω του δικτύου καταστημάτων της Τράπεζας Πειραιώς.
NN DIRECT HEALTH Πρόκειται για ένα direct πρόγραμμα ασφάλισης υγείας, το οποίο συνδυάζει νοσοκομειακή κάλυψη και υπηρεσίες πρωτοβάθμιας φροντίδας και πρόληψης για όλα τα μέλη μιας οικογένειας. Το πρόγραμμα προσφέρει, μεταξύ άλλων, κάλυψη σε ένα δίκτυο 41 συμβεβλημένων ιδιωτικών νοσοκομείων στην Ελλάδα, δωρεάν εξετάσεις αξίας έως και €300 στα διαγνωστικά κέντρα της Βιοϊατρικής, 5 ιατρικές επισκέψεις με μόλις €10, 1 δωρεάν check up καθώς και άμεση μεταφορά σε περιπτώσεις επείγουσας ανάγκης. Το πρόγραμμα ασφάλειας υγείας ΝΝ Direct Health διατίθεται από την ΝΝ Hellas αποκλειστικά online, στο www.nndirect.gr ή τηλεφωνικά στο 800 100 60 60. * ΤΑ ΠΡΟΓΡΆΜΜΑΤΑ ΝΝ ORANGE CROSS ΚΑΙ NN ORANGE EASY ΔΙΑΤΙΘΕΝΤΑΙ ΑΠΟΚΛΕΙΣΤΙΚΆ ΑΠΌ ΤΟ ΔΊΚΤΥΟ ΤΩΝ ΑΣΦΑΛΙΣΤΙΚΏΝ ΣΥΜΒΟΎΛΩΝ ΤΗΣ NN HELLAS.
ΙΔΙΩΤΙΚΗ ΑΣΦΑΛΕΙΑ… 5 ΛΌΓΟΙ ΓΙΑ ΝΑ ΤΗΝ ΕΠΙΛΈΞΕΤΕ 1. Προσφέρει τη δυνατότητα συμπλήρωσης της κάλυψης του εκάστοτε κρατικού ασφαλιστικού ταμείου.
2. Παρέχει υψηλής ποιότητας υπηρεσίες υγείας, άμεσα και χωρίς την πολύωρη αναμονή των κρατικών νοσοκομείων.
3. Διαθέτει προγράμματα υγείας, προσαρμοσμένα στις εξειδικευμένες ανάγκες κάθε ασφαλισμένου, δίνοντας επιλογές για προσιτό κόστος, το οποίο μπορεί να διαμορφωθεί σύμφωνα με τις οικονομικές του δυνατότητες.
4. Ο ασφαλισμένος μπορεί να επιλέξει το διαγνωστικό ή νοσηλευτικό κέντρο που προτιμά μέσα από μια λίστα επιλεγμένων σύγχρονων, ιδιωτικών θεραπευτηρίων.
5. Εξασφαλίζει την κάλυψη των απρόβλεπτων και υψηλών δαπανών υγείας και νοσηλείας, δίνοντας άμεση πρόσβαση 24/7 σε νοσοκομεία και συνεργαζόμενους ιατρούς όλων των ειδικοτήτων.
13.4.17 – lifo
47
H ΤΑΙΝΙΑ ΤΗΣ ΕΒΔΟΜΑΔΑΣ
Αριστούργημα Πολύ Καλό Καλό Ικανοποιητικό Μέτριο
Οι μαχητές των δρόμων
p
Κακό
Σκηνοθεσία: Φ. Γκάρι Γκρέι Πρωταγωνιστούν: Βιν Ντίζελ, Σαρλίζ Θερόν, Ντουέιν Τζόνσον
48 lifo – 13.4.17
VILLAGE RENTI 1,2,4,7,8,10,11,20 - VILLAGE MALL 2,3,4,5,7,10,13,14 - VILLAGE PAGRATI 1,4,5 - VILLAGE FALIRO 1,4,6,7,8,9 - VILLAGE AG.DIMITRIOS 1,2,3,5 - ODEON MAROUSI 1,2,3 - ODEON ESCAPE 1,3.4,5,6,7 - ODEON STARCITY 1,3,5,6,7,8,10 - ΑΕΛΛΩ 1,2,3,4 - ΑΘΗΝΑΙΟΝ 1,2 - ΑΘΗΝΑΙΟΝ CINEPOLIS 1,3,4 - ΑΙΓΛΗ 2 - ΑΝΟΙΞΗ 1 - ΒΑΡΚΙΖΑ 1 ΙΝΤΕΑΛ - ΚΗΦΙΣΙΑ 1,2 - ΚΙΝΗΜΑΤΟΘΕΑΤΡΑ ΚΩΝΣΤΑΝΤΑΡΑΣ-ΒΛΑΧΟΠΟΥΛΟΥ 1 - ΝΑΝΑ 1,2,3,4,5,6 - ΟΣΚΑΡ - ΣΙΝΕ ΧΟΛΑΡΓΟΣ - ΣΠΟΡΤΙΓΚ 1 ΤΡΙΑ ΑΣΤΕΡΙΑ 1,2 - ΜΑΡΙΑ ΕΛΕΝΑ-ΟΝΑΡ - ΖΕΑ
Κινηματογράφος
απο τον θοδωρη κουτσογιαννοπουλο, συνοψεις ταινιών: τασοσ μελεμενιδησ
Η παρέα από τις προηγούμενες ταινίες ζει πλέον μια ήσυχη, φυσιολογική ζωή, μέχρι που μια μυστηριώδης γυναίκα σαγηνεύει τον Ντομ και τον παρασύρει στον κόσμο του εγκλήματος. Εκείνος προδίδει τα κοντινά του πρόσωπα, η οικογένεια διαλύεται και η ομάδα μπλέκει σε επικίνδυνες περιπέτειες.
στην περηφάνια της και έβραζε στο ζουμί της (ανάλογα με τα γούστα και τη ματιά του καθενός) και είναι τουλάχιστον ειρωνικός ο τρόπος εκπόρθησης της χώρας από τους κατακτητές – με εύσχημο τρόπο, είναι αλήθεια, αφού ο Κουβανός που χάνει το στοίχημα πονηρά αναγνωρίζει την ανωτερότητα και την μπέσα του Ντομ σε έναν κώδικα τιμής που φέρνει τις κουλτούρες των δύο λαών πιο κοντά. Με ένα ρεσιτάλ κάκιστων ερμηνειών και εξωφρενικών, καλογυρισμένων σκηνών δράσης που στήνονται περισσότερο στη λογική των ανεξάρτητων σεκάνς, χωρίς να είναι οργανικά δεμένες στην πλοκή, οι Μαχητές των Δρόμων συνεχίζουν το βιολί τους αλλά και τη namedropping συνήθεια των τελευταίων ετών, με την Έλεν Μίρεν, τον Τζέισον Στέιθαμ, τον Λιουκ Έβανς και τη Σαρλίζ Θερόν, στον ρόλο της αινιγματικής Σάιφερ, να εκβιάζει τον Τορέτο και να τον γυρίζει στην εγκληματική φύση του, χαλώντας την ηρεμία της παρέας και τις γλυκές μέρες του μήνα του μέλιτος στην Αβάνα. Αν το μέτρο της κορύφωσης της σειράς είναι τα αυτοκίνητα που έπεφταν βροχή από το αεροπλάνο στο Fast 7, δεν νομίζω πως οι παραγωγοί και ο Φ. Γκάρι Γκρέι (ικανός αφηγητής, αλλά τι να πρωτοκάνει με όλους αυτούς…) βρήκαν κάτι καλύτερο να επιδείξουν πέρα από εκρήξεις, παντιλίκια μέχρι τελικής πτώσεως και ίσως μερικά ακόμη αυτοκίνητα που κατρακυλάνε από παντού, για να παγιδεύσουν έναν στόχο. Η επιτυχία της ταινίας, πέρα από τη μαθηματικά προδιαγεγραμμένη εμπορική της απήχηση στα μήκη και τα πλάτη της υφηλίου (η Κίνα ανταγωνίζεται στα ίσα τις ΗΠΑ σε εισπράξεις), βρίσκεται κυρίως στον τρόπο που προπαγανδίζει έναν αμερικανικό τρόπο ζωής, πατώντας στα κλασικά πρότυπα των ’50s, με μια ανεπαίσθητη και επιδερμική βελτίωση στα σχήματα περισσότερο και καθόλου στις δομές. Μια γυναίκα είναι η κακιά της υπόθεσης (η Θερόν επαναλαμβάνει την ακίνητη μοχθηρία της), μια άλλη, δυναμική γυναίκα στέκει επάξια στο πλευρό του Ντομ (η Μισέλ Ροντρίγκεζ, εντελώς χωρίς ρόλο εκτός από αυτόν της απορημένης και προδομένης που φοράει στρατιωτικό φανελάκι), μια άλλη με αγγλική προφορά κάνει μούτες και μοιάζει να βγήκε μόλις από το κομμωτήριο και, κατά τα άλλα, οι άνδρες μονοπωλούν τη δράση και τις ατάκες τις δήθεν έξυπνες και αστείες, διαιωνίζοντας το αρχέτυπο του «οδηγού», του γενναιόδωρου και μερακλή, που αξίζει να του συγχωρεθούν οι παρασπονδίες. Δεν δίνεται περαιτέρω εξήγηση, γιατί σημασία έχουν τα αυτοκίνητα. Και το soundtrack.
Σκηνοθεσία: Σαφί Νεμπού Πρωταγωνιστούν: Ραφαέλ Περσονάζ, Εβγκένι Σιντίκιν Ο Τέντι έχει κουραστεί από τον σύγχρονο κόσμο και αποφασίζει να ταξιδέψει ως τη Σιβηρία. Αντιλαμβάνεται ότι η ζωή σε ένα τέτοιο μέρος δεν είναι ήρεμη.
The fate of the furious
Ο ψύχραιμος, ανοιχτόμυαλος, λογοτεχνικού ύφους κριτικός των «New York Times» Anthony O. Scott είχε επαινέσει το προηγούμενο The fast and the furious, που τόσο δοξολογήθηκε λόγω του αδικοχαμένου Πολ Γουόκερ, επισημαίνοντας τη συνεχιζόμενη πρακτική των δημιουργών του να σπάνε τα ρατσιστικά και σεξιστικά κλισέ, και μάλιστα χωρίς να το κάνουν θέμα. Πώς ένας τόσο πληροφορημένος επαγγελματίας διέκρινε κάτι που προσωπικά δεν βλέπω πουθενά στη σειρά, πόσο μάλλον στο νούμερο 7 των Μαχητών των Δρόμων, και προσπέρασε ελέφαντες και τέρατα που προκαλούν ρίγη αηδούς αμηχανίας με ξεπερνάει κανονικά. Ας πάρουμε το ξεκίνημα του Fate of the Furious που διαδραματίζεται στην Αβάνα, η οποία άνοιξε τις πόρτες της στο Χόλιγουντ και αποφάσισε να κάνει δουλειές με το συγκεκριμένο franchise λόγω μαγκιάς, ταχύτητας, machismo, της γενικότερης σέξι υποδήλωσης της ταινίας και, φυσικά, της εξασφαλισμένης επιτυχίας. Ο Ντομ Τορέτο περνάει ζάχαρη με την αγαπημένη του Λέτι στην πρωτεύουσα της πάλαι ποτέ κομμουνιστικής Κούβας και από το πουθενά γίνεται ένας μικρός τσαμπουκάς με τον ξάδελφό του, που κινδυνεύει να χάσει το αυτοκινητάκι του για απλήρωτα χρέη σε έναν από τους ντόπιους αρχηγούς των δρόμων. Ο Ντομ βάζει στοίχημα την αστραφτερή late ’50s Chevy Impala του, με τη λογική πως δεν κερδίζει το γρηγορότερο αυτοκίνητο αλλά ο καλύτερος οδηγός. Τα πλήθη αλαλάζουν καθώς δύο vintage αμάξια, που συνάδουν με το πνεύμα της παρακαταθήκης των Αμερικανών σε πολύχρωμες κουρσάρες, μαρσάρουν με θόρυβο και ρολάρουν φρενιασμένα στους στενούς δρόμους, στα σοκάκια και στις λεωφόρους της Αβάνας, λίγο πριν φτάσουν στην παραλιακή, όπου γκόμενες με ιλιγγιώδη ψηλοτάκουνα και καυτά σορτς και τύποι με άφθονα μπράτσα και ανάρια μυαλά περιμένουν με αγωνία την άφιξη των μονομάχων, χειροκροτώντας και φωνάζοντας σαν να βρίσκονται στο αμερικανικό Superbowl. Το δανεικό σαράβαλο του Τορέτο έχει σκελετωθεί –μετά βίας τού έχει απομείνει το σασί, αλλά έχει πειράξει ανελέητα τη μηχανή, με πυραυλικούς προωθητήρες που σίγουρα θα προκαλέσουν ρεύσεις στους αμετανόητους φαν και τους απανταχού ηλεκτρολόγους μηχανικούς– και ετοιμάζεται για ένα ακόμη εξωτικό photo finish, όπως αρμόζει στον πανίσχυρο Βιν, τον πιο άκαμπτο, μονόχνοτο ηθοποιό που κυκλοφορεί στα πλατό. Πριν η ταινία φτάσει στο φινάλε, την έκβαση του οποίου μπορείτε εύκολα να προβλέψετε, έχει γίνει η τοπογραφική διαφήμιση μιας χώρας πρόθυμης να υποκύψει για μια ακόμη φορά στα θέλγητρα μιας «fun & party» Αμερικής, και αυτή η εναρκτήρια σεκάνς, που μοιάζει με μικρού μήκους καμπάνια, συνοδευτική της πρόσφατης προεδρικής/επιχειρηματικής επίσκεψης Ομπάμα, δεν διστάζει να χρησιμοποιήσει τη μορφή του Τσε Γκεβάρα ως φόντο σε τοίχο γειτονιάς. Μισό αιώνα η Κούβα χόρευε
ΣΤΑ ΔΑΣΗ ΤΗΣ ΣΙΒΗΡΙΑΣ
Ο Τέντι που έγραψε ο Σιλβέν Τεσόν και τιμήθηκε με βραβείο Γκονκούρ για το Μέσα στα δάση της Σιβηρίας είναι ένας νέος άνδρας που απλώς θέλει να αποκοπεί από το αστικό περιβάλλον και να ζήσει μόνος του στη φύση – όχι και τόσο απλά, αλλά η έμφαση και στις δύο περιπτώσεις δίνεται στην οικειοθελή απόφαση ενός ελεύθερου, μη κυνηγημένου ή εξαρτημένου από άλλους, ανθρώπου, libertarian στην αγνή μορφή του όρου. Το περίεργο και ταυτόχρονα ενδιαφέρον με τον Τέντι, έτσι όπως τον αποδίδει ο (συμπαθής, όμορφος, όχι όμως βαθύς) Ραφαέλ Περσονάζ, είναι πως δεν είναι αγριεμένος, οξύθυμος, εχθρικός, μυστηριώδης ή λακωνικός, αλλά ένας κοινωνικός, μειλίχιος, ευχάριστος άνδρας που δεν κραυγάζει «πρόβλημα», ούτε δίνει λαβές για σκοτεινό παρελθόν και φοβερό μυστικό που πρέπει να εγκαταλείψει για να σώσει τη ζωή του – αυτή είναι και η βάση του μυθιστορήματος. Ωστόσο, ο σκηνοθέτης Σαφί Νεμπού, μαζί με τον Τεσόν στο σενάριο, αποφάσισαν να προσθέσουν έναν βασικό χαρακτήρα, έναν Ρώσο που κρύβεται στα δάση της Σιβηρίας για ένα παλιό έγκλημα που οι κάτοικοι θυμούνται κι εκείνος αποφεύγει. Η δραματουργική αλλαγή είναι αρχικά ευπρόσδεκτη: δημιουργείται πλοκή και μαζί μια αντίθεση προθέσεων, σε κοινό φόντο. Το βουβό καταφύγιο μακριά από το αγριεμένο πλήθος είναι παράδεισος για τον έναν, αλλά ναρκοπέδιο και φυλακή για τον άλλον. Στο ίδιο σκηνικό καλούνται αμφότεροι να βρουν τη λύτρωση από διαφορετική αφετηρία. Το θέμα είναι πως το κοντράστ είναι κάτι παραπάνω από προφανές και μετά τα πρώτα τρία τέταρτα η σύγκλιση γίνεται στο πλαίσιο μιας αναγκαστικής λύσης. ΑΘΗΝΑΙΟΝ CINEPOLIS 2 - ΑΙΓΛΗ 1 - ΑΤΤΑΛΟΣ ΔΑΝΑΟΣ 1 - ΔΙΑΝΑ - ΕΛΛΗ - ΝΑΝΑ 3 - ΣΙΝΕΑΚ
ΤΟ ΤΑΞΊΔΙ ΤΟΥ ΑΥΤΟΚΡΆΤΟΡΑ 2: ΤΟ ΚΆΛΕΣΜΑ Σκηνοθεσία: Λικ Ζακέ Αφήγηση: Διονύσης Σαββόπουλος Ο πιγκουίνος της πρώτης ταινίας ετοιμάζεται να ζήσει το πρώτο του ταξίδι μέσα από τις αναμνήσεις των προγόνων του.
Δεδομένου ότι η έκπληξη της πρώτης ταινίας δε μπορεί να ξαναϋπάρξει, η ιστορία του Αυτοκράτορα, γεμάτη flashbacks, παραμένει αφηγηματικά ένα γλυκό παραμύθι που στοχεύει σε μεγάλο εύρος ηλικιών. Παράλληλα με τον μοναχικό δρόμο που τραβά ο συμπαθής πιγκουίνος, βλέπουμε μέσα από όμορφα πλάνα πώς επιδρά η γονική ιδιότητα στη φύση των ζώων. Η Ανταρκτική χρησιμοποιείται ξανά ως διττό τοπίο δράσης. Αφηγείται στα ελληνικά ο Διονύσης Σαββόπουλος, μια ωραία ιδέα που δεν αποδίδει, καθώς ο Έλληνας καλλιτέχνης μοιάζει εκτός κλίματος.
* Κριτική από τον Τάσο Μελεμενίδη VILLAGE MALL 3 - VILLAGE PAGRATI 2 - VILLAGE FALIRO 2 - ODEON ESCAPE 3 - ODEON STARCITY 5 - ΑΕΛΛΩ 2 - ΑΘΗΝΑΙΟΝ 2,4 - ΑΙΓΛΗ 2 - ΑΝΟΙΞΗ 2 ΒΑΡΚΙΖΑ 1 - CINERAMA - ΔΑΝΑΟΣ 2 - ΔΙΑΝΑ - ΕΛΛΗ - ΚΗΦΙΣΙΑ CLASS - ΚΙΝΗΜΑΤΟΘΕΑΤΡΑ ΚΩΝΣΤΑΝΤΑΡΑΣ-ΒΛΑΧΟΠΟΥΛΟΥ 1 - ΝΑΝΑ 5 - ΟΣΚΑΡ - ΣΟΦΙΑ - ΣΠΟΡΤΙΓΚ 2 - ΤΡΙΑ ΑΣΤΕΡΙΑ 2 - ΑΡΤΕΜΙΣ - ΜΑΡΙΑ ΕΛΕΝΑ-ΟΝΑΡ - ΟΝΕΙΡΟ - ΖΕΑ
ΑΠΟΛΟΓΙΣΜΌΣ που άντεξε τόσες συγκρούσεις, αποκαλύπτεται ως πράξη θεατρικής γενναιότητας που καθιστά περιττή κάθε επεξήγηση.
ΆΓΓΕΛΟΣ ΠΑΠΑΔΗΜΗΤΡΊΟΥ H τελειομανία, η επιμέλεια και η επιμονή στην παραμικρή λεπτομέρεια του ρόλου, από το ανέμισμα μιας τούφας ως το δέσιμο των υποδημάτων, η καλοσυνάτη επιτήδευση, ο αναρχικός πυρήνας μιας προσηνούς εκκεντρικότητας, συνθέτουν τη μοναδική γοητεία της σκηνικής παρουσίας του στους Τρειςευτυχισμένους του θεάτρου Πορεία. Με τον Άγγελο Παπαδημητρίου νιώθουμε μονίμως προσκεκλημένοι στο περιβόλι μιας σπινθηροβόλας ευαισθησίας, που δεν παίζει για να ζει αλλά ζει για να παίζει – παντού και πάντα.
ΔΗΜΉΤΡΗΣ ΤΆΡΛΟΟΥ Η κωμική έκπληξη της χρονιάς, ένας τρισευτυχισμένος κερατάς σύζυγος που κινείται στο όριο μεταξύ ανθρώπων και καρτούν, στροβιλιζόμενος ανέμελα στη χώρα του ποτέ-ποτέ, εκεί όπου δεν υπάρχουν συγκρούσεις, διλήμματα και δύσκολες αποφάσεις, αλλά μονάχα η αβίαστη χαρά του υπάρχειν – έστω και με αλύγιστη μέση.
Απολογισμός: Οι ερμηνείες που ξεχώρισαν Αξιόλογες περιπτώσεις από τη θεατρική παραγωγή του φετινού χειμώνα.
απο τη λουίζα αρκουμανέα
Θέατρο
Κ
ι αν ήταν απογοητευτική η φετινή χρονιά, κι αν στάθηκαν ελάχιστες οι παραστάσεις που επέδειξαν γνήσια δημιουργική αγωνία κι εφευρετικότητα, ευτυχώς υπήρξαν ορισμένοι ηθοποιοί που κράτησαν τον πήχη ψηλά κι έδωσαν νόημα στις θεατρικές εξορμήσεις μας. Στην πλειονότητά τους, γυναίκες... Ο κατάλογος που ακολουθεί δεν είναι σε καμία περίπτωση εξαντλητικός: σίγουρα υπάρχουν κι άλλες αξιόλογες περιπτώσεις που δεν έγιναν αντιληπτές από τη γράφουσα. Παρ’ όλα αυτά, οι κάτωθι καλλιτέχνες αξίζουν αναμφίβολα την προσοχή μας.
νο τρόπο, σαν αύρα που περιβάλλει το ευγενικό κεφάλι. Ό,τι κι αν κάνει, ό,τι κι αν λέει, η γυναίκα αυτή διακρίνεται από ένα σπάνιο για τα ελληνικά δεδομένα προσόν, το στυλ.
ΜΑΡΊΑ ΚΕΧΑΓΙΌΓΛΟΥ
Να μια ηθοποιός με αίμα μπρεχτικό στις φλέβες της. Κινούμενη «μέσα» κι «έξω» από τον ρόλο ταυτόχρονα, επιτυγχάνει μια μοναδική υποκριτική ισορροπία, ακαταμάχητη ως αγρότισσα μάνα στη Δύναμη του Σκότους του Τολστόι. Η ζοφερή προσωπικότητα της Ματριόνας, όμως, που ενθαρρύνει ακόμη και τη δολοφονία ενός μωρού, γονιμοποιείται στην ερμηνεία της Οικονόμου από μια αιχμηρή και απολαυστική κωμική ανάσα. Κάτι αστείο κατοικεί τελικά στην καρδιά του «κτήνους»...
Ως μία από τις Τρεις Ψηλές Γυναίκες του Άλμπι στην παράσταση της Οδού Κεφαλληνίας, η ηθοποιός μάς οδηγεί στην καρδιά της φιλοσοφίας του συγγραφέα. Αφού γεύτηκε τη λαμπερή ζωή, η ηρωίδα που ενσαρκώνει έχει τώρα πια χάσει το λούστρο της. Οι ήττες της, όμως, έχουν γίνει βέλη στη φαρέτρα της. Ο κυνισμός έχει ποτίσει τον λόγο της. Το βλέμμα της, απαλλαγμένο από τη νοσταλγία αλλά και την προσδοκία, ατενίζει το μέλλον χωρίς ψευδαισθήσεις. Γνωρίζει καλά ποια είναι και το εκφράζει ωμά, απερίφραστα, χωρίς να ντρέπεται για τους συμβιβασμούς της. Κανένας ακκισμός, κανένα κόλπο. Ένας μπλαζέ μαχητής με τσαλακωμένη ψυχή και γερά νεύρα που γλείφει άφοβα τις πληγές του.
ΑΛΕΞΆΝΔΡΑ ΣΑΚΕΛΛΑΡΟΠΟΎΛΟΥ Είναι η Μητέρα του Άρθουρ Μίλερ στο Ήταν όλοι τους παιδιά μου. Η εγκράτειά της, τόσο έμφυτη κι εξασκημένη, την προστατεύει ενστικτωδώς από κάθε δραματική υπερβολή. Ακόμα και η απροσμέτρητη θλίψη της εκπέμπεται με τον πλέον κομψό και ραφιναρισμέ-
ΔΑΝΆΗ ΕΠΙΘΥΜΙΆΔΗ Η ιδεαλίστρια Άνι της ίδιας παράστασης είναι μια νέα γυναίκα διχασμένη ανάμεσα στο καθήκον και την επιθυμία. Φλέγεται εσωτερικά, αλλά ποτέ δεν το φωνάζει. Μονάχα το βλέμμα της στάζει αγωνία κι έτσι όπως στέκεται ευάλωτη μπροστά μας, αποδεικνύεται αδύνατο να μην τη συμπαθήσουμε.
ΑΓΟΡΊΤΣΑ ΟΙΚΟΝΌΜΟΥ
ΜΠΈΤΤΥ ΒΑΚΑΛΊΔΟΥ Δεν σπούδασε ποτέ επίσημα την τέχνη του ηθοποιού, η σοβαρότητα και η ευσυνειδησία με τις οποίες ανταποκρίνεται στο κάλεσμα της σκηνής όμως μόνο υποδειγματικές μπορούν να θεωρηθούν στην περίπτωση της Μπέττυς των Αμάραντων και του θεάτρου Faust. Η Μπέττυ φέρει με σεμνότητα στη σκηνή την πολυτάραχη προσωπική ιστορία της: την εκπέμπει χωρίς να την επιδεικνύει και μας καλεί τρυφερά να την ανιχνεύσουμε. Οι μικροί μονόλογοί της ανοίγουν μικρά παράθυρα σε μια «άλλη» Ελλάδα, κρυμμένη, καταπιεσμένη, άγνωστη. Στο τέλος, το γυμνό σώμα της, αυτό το πεδίο μάχης
ΚΏΣΤΑΣ ΒΑΣΑΡΔΆΝΗΣ Φορέας μιας σπάνιας ενέργειας, ακοίμητης, βασανιστικής, νιώθουμε ότι θα ηλεκτριστούμε αν τον αγγίξουμε κι έτσι αρκούμαστε να τον παρακολουθούμε από απόσταση ασφαλείας. Ο γιος που αδίκησε τον πατέρα και τώρα πνίγεται από τύψεις στο Ήταν όλοι τους παιδιά μου ανεβάζει τη σκηνική ένταση με την παρουσία του και φανερώνει πώς η αργοπορημένη συνειδητοποίηση της αλήθειας δύναται να μετατρέψει έναν άνθρωπο σε καιόμενη βάτο.
ΕΥΓΕΝΕΊΣ ΠΤΏΣΕΙΣ Μια διαφορετική Μπλανς ντι Μπουά επιχείρησε να πλάσει η Κόρα Καρβούνη στο Λεωφορείον ο Πόθος της ομάδας Νάμα. Μια Μπλανς σύγχρονη, απαλλαγμένη από το φορτίο του παρελθόντος, καθόλου grande dame ή ξεπεσμένη θεατρίνα, αλλά μάλλον ένα «σπασμένο» κορίτσι που διπλώνει άχαρα τα μακριά, αδύνατα πόδια του ψάχνοντας απεγνωσμένα να χωρέσει σ’ έναν κόσμο «κανονικών» ανθρώπων. Παρόλο που μένει ανολοκλήρωτη, η προσπάθειά της δεν μπορεί να μας αφήσει ασυγκίνητους, ακόμη κι αν το σύνολο της παράστασης κρίνεται άκρως απογοητευτικό. Το ίδιο ισχύει και για την ερμηνεία της Μαρίας Κίτσου στο Πόθοι κάτω από τις λεύκες του Εθνικού: το πάθος και η αφοσίωσή της, ο τρόπος που δείχνει διατεθειμένη να λιώσει πάνω στη σκηνή χωρίς να φυλάει δυνάμεις για το αύριο, αποδεικνύονται πράγματι αξιοθαύμαστα. Δυστυχώς, το συναίσθημα που μένει ατιθάσευτο καταπίνει ενίοτε τον γεννήτορά του.
ΝΈΕΣ ΑΦΊΞΕΙΣ Προσηλωμένη και σοβαρή, η Ανθή Ευστρατιάδου στην Αγριόπαπια της Πειραματικής Σκηνής προκαλεί την υποψία πως διαθέτει πλούτο πυρομαχικών στο συρτάρι της, τα οποία θα αξιοποιήσει εν καιρώ, αν αφεθεί να «μαλακώσει» και αν απολέσει το άγουρο, σκληρό περίβλημα που καλύπτει την παλέτα της. Πολλά υποσχόμενη και η Μαριλού Κατσαφάδου, γοητευτική παρουσία σε μια κατά τα άλλα ατυχή παράσταση, τη Νίνα του θεάτρου «104». Η νεαρή ηθοποιός με την ηλεκτρισμένη φωνή δείχνει πως θα μπορούσε μελλοντικά να μας οδηγήσει σε ενδιαφέρουσες περιπέτειες. 13.4.17 – lifo
49
FARGO
Ταξίδι στη Χώρα των Κοέν
Βρεθήκαμε στο Κάλγκαρι για τα γυρίσματα του τρίτου κύκλου του «Fargo», που προσομοιάζει στο σύμπαν των δύο μεγάλων δημιουργών περισσότερο και από τους ίδιους.
απο ton τασο μελεμενιδη
Τηλεόραση
Μ
50 lifo – 13.4.17
παίνοντας στο εσωτερικό ενός γραφείου παραγωγής ή ενός στούντιο όπου γίνονται γυρίσματα, καταλαβαίνεις ότι θα δεις πολύ περισσότερα από κάποια διάσημα πρόσωπα. Ναι μεν οι ηθοποιοί μιας ταινίας ή σειράς είναι η βιτρίνα της προς τον έξω κόσμο και ο ίσως ο βασικότερος λόγος για τον οποίον κάποιος θα την προτιμήσει, όμως η παρουσίαση της δημιουργικής δουλειάς που γίνεται πίσω από αυτούς είναι που σε βάζει για τα καλά στο ζουμί της παραγωγής και αντιλαμβάνεσαι τι ακριβώς θα δεις στην οθόνη το επόμενο διάστημα. Το ταξίδι στο (όχι πια παγωμένο) Κάλγκαρι του Καναδά λίγο πριν από το τέλος των γυρισμάτων του τρίτου κύκλου του «Fargo», μιας ξεχωριστής ανθολογίας γεγονότων με διαφορετικούς ήρωες και πρωταγωνιστές σε κάθε κύκλο, είχε ακριβώς αυτό το χαρακτηριστικό, την εις βάθος εξερεύνηση του κόσμου της σειράς και τις δεκάδες περιπτώσεις που αντιλαμβάνεσαι πως δεν έχουν βασιστεί μόνο στην αντίστοιχη ταινία των Κοέν του 1996 αλλά είναι ένα συνεχές, δυναμικό πρότζεκτ με θέμα τη φιλμογραφία τους και την εν γένει προβληματική τους. Δεν είναι μόνο η υπόθεση αλλά και τα χρώματα, τα ρούχα, οι εσωτερικοί και εξωτερικοί χώροι που βασίζονται στο κοενικό σύμπαν, και μάλιστα σε ταινίες τους που μοιάζουν άσχετες.
Ο ΛΙΟΥΙΝ ΝΤΈΙΒΙΣ ΣΤΗ ΣΗΜΕΡΙΝΉ ΜΙΝΕΣΌΤΑ Και οι δύο προηγούμενες σεζόν του «Fargo» έχουν γυριστεί στο Κάλγκαρι, μια που διαδραματίζονται κατά τη διάρκεια του χειμώνα και το άφθονο χιόνι που πέφτει εκεί βοηθά να δημιουργηθεί ένα τοπίο ανάλογο με αυτό της Μινεσότα, σε μια μικρή πόλη της οποίας συμβαίνουν όσα βλέπουμε. Η πρώτη σεζόν διαδραματιζόταν το 2006, η δεύτερη το 1979, έχοντας κάποια μικρή σύνδεση με την πρώτη, ενώ τώρα είμαστε πιο κοντά στο παρόν, συγκεκριμένα στο 2010, με κεντρικούς ήρωες δύο πολύ διαφορετικά αδέρφια (σε διπλό ρόλο ο Γιούαν ΜακΓκρέγκορ). Ο Έμιτ, ο «βασιλιάς των πάρκινγκ της Μινεσότα», θεωρεί τον εαυτό του την προσωποποίηση του αμερικανικού ονείρου, ενώ ο Ρέι ζει στη σκιά του επιτυχημένου αδελφού του, κατηγορώντας τον για ό,τι άσχημο συμβαίνει στη ζωή του. Η κακή αδελφική σχέση τούς οδηγεί σε ένα περίεργο μονοπάτι που ξεκινά με μια μικροκλοπή και σύντομα καταλήγει σε φόνο, ανάμειξη με συμμορίες γκάνγκστερ και αιματηρές συγκρούσεις. Ο Νόα Χόλεϊ υπογράφει τη δημιουργία της σεζόν, όπως και όλης της σειράς από την αρχή, ενώ παράλληλα έχει φτιάξει άλλη μια πετυχημένη σειρά, το «Legion». Η λογική είναι ίδια με αυτήν των δύο προηγούμενων πετυχημένων ιστοριών: από ένα τυχαίο περιστατικό ξεκινά μια αλληλουχία γεγονότων ανάμεσα σε χαρακτήρες που μάλλον περί-
μεναν κάτι να τους «ξυπνήσει». Υπάρχει κάποιος που ζει στη σκιά των υπολοίπων, όπως ο Μάρτιν Φρίμαν στον πρώτο κύκλο και η Κίρστεν Ντανστ στον δεύτερο, ο «loser» της υπόθεσης, που είναι ο αποτυχημένος αδελφός Ρέι, το στυλ και τα χρώματα του οποίου στήθηκαν με βάση το Inside Llewyn Davis των Κοέν και τον ομώνυμο χαρακτήρα που υποδύθηκε ο Όσκαρ Άιζακ. Η καλλιτεχνική διευθύντρια Ελίζαμπεθ Γουίλιαμς μιλούσε συχνά για τη συγκεκριμένη ταινία και τις χρωματικές παλέτες της όταν μας περιέγραφε το σύμπαν της τρίτης σεζόν – και όχι μόνο. Σε φωτογραφίες που χρησιμοποιούνταν ως έμπνευση για τους συντελεστές στο γραφείο της παραγωγής βλέπαμε σκηνές και ήρωες από τον Μεγάλο Λεμπόφσκι, το Blood Simple και, φυσικά, το πρώτο Fargo. « Ήταν κάτι που κάναμε όλοι όσον αφορά τον σχεδιασμό της παραγωγής. Ανατρέχαμε συχνά σε σκηνές, ήρωες και γεγονότα από ταινίες των Κοέν για να αντλήσουμε έμπνευση. Το Fargo ήταν η αρχική αφορμή, το αφιέρωμα σε αυτούς ήταν ο τελικός μας στόχος» είπε η Γουίλιαμς.
ΓΙΟΎΑΝ ΜΑΚΓΚΡΈΓΚΟΡ: «ΔΕΝ ΕΊΝΑΙ ΤΗΛΕΌΡΑΣΗ, ΕΊΝΑΙ ΚΆΤΙ ΆΛΛΟ» Το «it’s not TV, it’s HBO», που χρησιμοποιούσε παλιά ως σλόγκαν το γνωστό δίκτυο, μας θύμισε ο ΜακΓκρέγκορ αλλά και οι υπόλοιποι ηθοποιοί, θέλοντας να τονίσουν την ιδιαιτερότητα της σειράς. «Δεν το θε-
ωρώ τηλεόραση, είναι κάτι διαφορετικό. Περισσότερο θα το χαρακτήριζα ως μια ταινία μεγάλης διάρκειας που μου έδωσε την ευκαιρία να κάνω κάτι απαιτητικό, με πολύ καλογραμμένους ρόλους, κάτι σπάνιο στο σινεμά πια. Με τα χρόνια με κουράζει όλο και περισσότερο ο ρυθμός των γυρισμάτων των μεγάλων ταινιών. Υπάρχουν μέρες που περιφέρεσαι στο πλατό για να κάνεις μόλις ένα πλάνο την ημέρα. Εδώ η ταχύτητα ήταν πολύ διαφορετική, γιατί όλοι ήξεραν τι έπρεπε να κάνουν». Σχετικά με το πώς βρέθηκε στη σειρά δήλωσε: «Άκουσα κάποια στιγμή για το “Fargo” και μου φάνηκε πολύ κακή ιδέα η δημιουργία μιας σειράς βάσει μιας παλιότερης ταινίας. Ήμουν στη Γιούτα για σκι όταν γνωρίστηκα με έναν από τους παραγωγούς που μου έκανε την πρόταση να παίξω στη νέα σεζόν, λέγοντάς μου πως άξιζε να δω τις προηγούμενες. Όντως είδα κάτι πολύ διαφορετικό από αυτό που περίμενα». Η πρόκληση του να υποδύεται δύο διαφορετικούς χαρακτήρες, πολύ βασικούς για τη σειρά, δεν του δημιούργησε προβλήματα. « Έχω παίξει στο παρελθόν ρόλο διδύμων, αλλά εδώ είναι κάτι ακόμη πιο απαιτητικό: δύο αδέρφια, εντελώς διαφορετικοί χαρακτήρες, χωρίς το ιδιαίτερο δέσιμο των διδύμων, μόνο με την ομοιότητά τους. Είχα πολλές σκηνές στις οποίες μιλούν οι δυο τους και ήταν πολύ ενδιαφέρον: γυρνούσα τη σκηνή πρώτα ως Έμιτ, βάζοντας κάποιον άλλον ηθοποιό να λέει τα λόγια του Ρέι, και μετά ως Ρέι, κάνοντας το αντίστοιχο πράγμα. Συνέβη πολλές φορές αυτό, οι δύο χαρακτήρες όμως ήταν τόσο καλογραμμένοι, που δεν μου άφηναν περιθώριο να μπερδευτώ. Δεν χρειάστηκε να εφεύρω έναν ξεχωριστό τρόπο για τον καθέναν, μου βγήκε πολύ φυσικά. Ο Νόα Χόλεϊ βοηθούσε πολύ, ήταν πολύ ξεκάθαρος σε αυτά που ζητούσε. Πολλοί σκηνοθέτες, όταν σου ζητούν να παίξεις μια σκηνή, σου λένε
τι θέλουν να νιώσει ο θεατής και αυτό δεν βοηθάει. Ο Νόα μου έλεγε συγκεκριμένα τα συναισθήματα του χαρακτήρα σε κάθε σκηνή και αυτό έκανε τα πράγματα πολύ πιο εύκολα για μένα. Παρά το γεγονός πως κάθε δύο επεισόδια είχαμε διαφορετικούς σκηνοθέτες, όλοι σέβονταν τη δουλειά που είχε γίνει στη διαγραφή των χαρακτήρων και υπήρχε μια κοινή γραμμή όσον αφορά τα θέλω του Νόα, οπότε αυτές οι αλλαγές δεν με μπέρδευαν».
ΟΙ ΣΥΜΠΡΩΤΑΓΩΝΙΣΤΈΣ Ο Μάικλ Στούλμπαργκ είχε πρωταγωνιστήσει το 2009 στο εξαιρετικό Ένας σοβαρός άνθρωπος των Κοέν και ήταν ο μόνος από το cast που είχε τέτοια εμπειρία. «Υπάρχουν εκπληκτικές ομοιότητες ανάμεσα στη σειρά και την ταινία, κι αυτό είναι το εξαιρετικό επίτευγμα του Νόα Χόλεϊ, γιατί ενώ έχει μόνιμα τις αναφορές της ταινίας, μπορεί και δημιουργεί παράλληλα κάτι πρωτότυπο. Αυτό που θυμάμαι περισσότερο από τη συμμετοχή μου στην ταινία ήταν η προσπάθειά μου να βρω μια ισορροπία ανάμεσα στην κωμωδία και το σκότος, και ακριβώς το ίδιο κάνω κι εδώ. Χάρηκα πολύ που επέστρεψα σε αυτό το περίεργο συναίσθημα που ένιωθα τότε. Είχα δει τις δύο προηγούμενες σεζόν και όταν μου έγινε η πρόταση να παίξω στην τρίτη, τις ξαναείδα και τότε παρατήρησα πολύ περισσότερα πράγματα που μου είχαν ξεφύγει, όπως τα συνδετικά στοιχεία που υπάρχουν ανάμεσά τους. Ίσως υπάρχει κάτι αντίστοιχο και τώρα». Η Κάρι Κουν υποδύεται μια αστυνομικό, στα πρότυπα του ρόλου της Άλισον Τόλμαν από τον πρώτο κύκλο. Μοιάζει να είναι αόρατη στους γύρω της, ενώ δουλεύει σε ένα γραφείο που συστεγάζεται με την τοπική βιβλιοθήκη, σε ένα σουρεαλιστικό σκηνικό, όπου εγκληματίες συνυπάρχουν με μικρά παιδιά. Η ίδια, λίγο πριν ξεκινήσουν τα γυρίσματα,
τελείωνε τη νέα σεζόν του «Leftovers» και της φαινόταν περίεργο που θα έπαιζε σε δύο διαφορετικά πρότζεκτ που χρονικά ήταν τόσο κοντά. «Το κοινό στοιχείο μεταξύ τους είναι ότι πολλοί θεατές δεν καταλαβαίνουν τι ακριβώς γίνεται. Τι να πω, οι ασαφείς υποθέσεις μάλλον με τραβάνε. Η ηρωίδα που παίζω εδώ ψάχνει να βρει νόημα στη ζωή της, γιατί μοιάζει εκτός εποχής, κάτι που συμβαίνει συχνά με τους χαρακτήρες του Νόα αλλά και των Κοέν». Τέλος, ο Βρετανός Ντέιβιντ Θιούλις υποδύεται κάποιον που ζει μέσα σε φορτηγό, το οποίο έχει προσαρμόσει στις ανάγκες του, ώστε να περνά απαρατήρητος αυτός και οι παράνομες δραστηριότητές του. Στο περίεργο αυτό σπίτι δεσπόζει μια φωτογραφία του Κιμ Γιονγκ Ουν. «Δεν είχα ιδέα για τη συγκεκριμένη φωτογραφία, την είδα κι εγώ όταν μπήκα στο σκηνικό. Είναι κι αυτό ένα από τα πολλά ιδιότροπα κομμάτια του χαρακτήρα μου και, όπως θα δείτε, έχει αρκετά». Έχοντας πολλές σκηνές με τους δύο χαρακτήρες του ΜακΓκρέγκορ, μας διηγείται ένα αστείο περιστατικό. «Μετά από μια μέρα με αρκετές σκηνές μαζί του, είδαμε το Trainspotting 2 που μόλις είχε βγει, όπου κι εκεί ο ΜακΓκρέγκορ βλέπει συνέχεια τον νεότερο εαυτό του. Όταν επιστρέψαμε στα πλατό, ο Νόα είχε φέρει τα δύο πρώτα επεισόδια της σειράς, που είχαν κι αυτά άλλους δύο ΜακΓκρέγκορ. Το βράδυ τού είπα πως δεν ήθελα να τον βλέπω για λίγο καιρό».
2010, ο χρόνος που διαδραματίζεται ο τρίτος κύκλος της σειράς, με πρωταγωνιστές τους Γιούαν MακΓκρέγκορ (σε διπλό ρόλο δύο πολύ διαφορετικών αδελφών), Κάρι Κουν, Mέρι Eλίζαμπεθ Γουίνστεντ και Ντέιβιντ Θιούλις.
Το «Fargo» κάνει πρεμιέρα στο COSMOTE CINEMA 4HD την Παρασκευή 21 Απριλίου στις 23:00, ενώ θα είναι διαθέσιμο και on demand, στην υπηρεσία COSMOTE TV PLUS . 13.4.17 – lifo
51
AΦΙΕΡΩΜΑ ΔΥΤ
52 lifo – 13.4.17
ΤΙΚΑ ΠΡΟΑΣΤΙΑ ΕΝΑ ΧΟΡΤΑΣΤΙΚΟ TOP 10 ΓΙΑ ΟΣΑ ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΓΝΩΡΙΖΕΤΕ ΠΡΙΝ ΕΠΙΣΚΕΦΤΕΙΤΕ ΤΙΣ ΑΓΑΠΗΜΕΝΕΣ ΓΕΙΤΟΝΙΕΣ ΤΩΝ ΔΥΤΙΚΩΝ.
«ΟΔΗΓΌΣ ΕΠΙΒΊΩΣΗΣ» ΣΤΙΣ ΓΕΙΤΟΝΙΈΣ ΤΩΝ ΔΥΤΙΚΏΝ ΠΡΟΑΣΤΊΩΝ ΑΠΟ ΤΗ ΦΙΛΙΠΠΑ ΔΗΜΗΤΡΙΑΔΗ
13.4.17 – lifo
53
AΦΙΕΡΩΜΑΔΥΤΙΚΑΠΡΟΑΣΤΙΑ
ΤΟ ΛΕΞΙΚΌ ΤΩΝ ΔΥΤΙΚΏΝ
Φενταγίν – Ονομασία των σκληροπυρηνικών οπαδών του συνδέσμου της ομάδας του Ατρομήτου.
Μπουκάλα – Το πάρκο Ελ. Βενιζέλου στον Λόφο Αξιωματικών Περιστερίου που έμεινε στην ιστορία ως «Μπουκάλα», εξαιτίας μιας γιγάντιας διαφήμισης που είχε τοποθετηθεί εκεί και απεικόνιζε ένα μπουκάλι.
Μανχάταν των Δυτικών – Η Πετρούπολη.
Pitsouni City – Εναλλακτική προσφώνηση για το Περιστέρι, viral γύρω στο 2009 που έδωσε και το όνομά του σε ειδησεογραφικό portal της περιοχής.
Η «Γωνιά του Μαχαραγιά» – Θρυλικό νυχτερινό κέντρο στη συνοικία της Ανθούπολης, από τον οποίο έχει απομείνει μόνο η σκουριασμένη μαρκίζα.
54 lifo – 13.4.17
Τ
α δυτικά προάστια συνοδεύονται από ένα σωρό στερεότυπα. Είτε αυτά διαδόθηκαν από στόμα σε στόμα είτε τραγουδήθηκαν από τον Γιώργο Μαζωνάκη και ενσαρκώθηκαν από τον Αλέξη Γεωργούλη, στην πλειονότητά τους είναι όλα αλήθεια. Όμως τα δυτικά έχουν εξίσου πολλές ομορφιές. Το Περιστέρι, ένας από τους μεγαλύτερους δήμους της Αττικής [διαθέτει τρεις σταθμούς της κόκκινης γραμμής του μετρό (Άγιος Αντώνιος, Περιστέρι, Ανθούπολη), σε απόσταση αναπνοής τον έναν από τον άλλο], οι συνοικίες του, όπως η Νέα Ζωή, το Μπουρνάζι, η Ανθούπολη και η Κηπούπολη, και, φυσικά, η βασίλισσα των δυτικών, η Πετρούπολη, που μπορεί να περηφανεύεται για τη θέα και τα νεόδμητα κτίριά της, είναι από τις πιο ενδιαφέρουσες γειτονιές της Αθήνας. Εδώ είναι δέκα πράγματα που πρέπει να γνωρίζετε πριν τα επισκεφτείτε από μία γέννημα-θρέμμα Περιστεριώτισσα, την υποφαινόμενη.
ΚΑΓΚΟΥΡΟΚΑΜΆΚΙ Τα τελευταία χρόνια οι κάγκουρες (αν δεν σας είναι οικείος ο όρος, παραπέμπει κυρίως σε αγόρια που έχουν «φτιαγμένο» αμάξι ή παπάκι, μαλλί εμπνευσμένο συνήθως από το τελευταίο κούρεμα του Ρονάλντο και φορούν μπλούζες με V μέχρι τον αφαλό) έχουν μειωθεί αισθητά στα δυτικά, χωρίς αυτό να σημαίνει ότι το φαινόμενο έχει εξαλειφθεί πλήρως ή ότι έχουν εγκαταλείψει το αγαπημένο τους σπορ, το καμάκι. Έτσι, αν είστε κορίτσι και βρεθείτε στην περιοχή, ετοιμαστείτε για κορναρίσματα αλλά και για το μέχρι σήμερα μη αποκωδικοποιημένο «Φφς! Φφς! Φφς!» (επιφώνημα που δεν μπορεί να αποδοθεί εύκολα γραπτώς, αλλά είναι κυρίως ρούφηγμα του αέρα προς τα μέσα, κάτι σαν αντίστροφο σφύριγμα και υποδηλώνει θαυμασμό).
το δημαρχείο της περιοχής και ο σταθμός Περιστέρι. Τα κόκκινα νέον γράμματα της πινακίδας του φωτίζουν την Εθνικής Αντιστάσεως και η μυρωδιά του ποπ κορν φτάνει ως την είσοδο του μετρό, ενισχύοντας τη γραφικότητα του κτιρίου.
ΣΕΞ ΜΕ ΘΈΑ Αν θέλετε να γιορτάσετε την πρώτη σας φορά στα δυτικά με έρωτα, τότε καλύτερα να το κάνετε με την Αθήνα πιάτο. Την καλύτερη θέα της περιοχής την έχει αδιαμφισβήτητα ο Προφήτης Ηλίας Πετρουπόλεως, αλλά και μία ακόμη γνωστή καβάτζα κοντά στο Θέατρο Πέτρας. Ρωτήστε ένα λοκάλι να σας δείξει τον δρόμο και αποφύγετε το μέρος όπου συγκεντρώνονται οι (εναπομείναντες) κάγκουρες που λέγαμε παραπάνω για να τεστάρουν ποιος έχει το καλύτερο subwoofer στο αμάξι του, βάζοντας στο τέρμα το «Dub» τις πρώτες πρωινές ώρες.
SHOPPING STAR ΣΤΟ ΠΕΡΙΣΤΈΡΙ Το Περιστέρι διαθέτει μία από τις πιο ζωντανές αγορές, με καρδιά τον περιώνυμο πεζόδρομο Περιστερίου. Γίνετε κι εσείς Shopping Star για μία μέρα, βολτάροντας στα πολλά μαγαζιά του που απευθύνονται σε όλες τις τσέπες. Απαραίτητη στάση το θρυλικό «Λυχνάρι», μαγαζί με μπιζού (όπου κάθε έφηβος κάτοικος Περιστερίου έχει αγοράσει μενταγιόν καρδιά που κόβεται στα δύο κι έχει δώσει το ένα μισό στον-την εκλεκτό-ή του) για να χαζέψετε τα άπειρα μπιχλιμπίδια του.
ΤΑ ΠΡΟΣΦΥΓΙΚΆ ΤΗΣ Μ. ΑΛΕΞΆΝΔΡΟΥ
Ο καταπράσινος «παράδεισος» 60 στρεμμάτων (το 2012 μάλιστα έγινε ανάπλαση στα 28 στρέμματα) και καμάρι της πόλης του Περιστερίου αποτελεί τη νούμερο 1 επιλογή για την κυριακάτικη οικογενειακή βόλτα. Μπορείτε να απολαύσετε καφέ, μπίρα και παγωτό στο καφέ του ή να τα πάρετε στο χέρι και να χαθείτε στις καταπράσινες, περιπατητικές διαδρομές του.
Το Περιστέρι ήταν ένας από τους κύριους προσφυγικούς συνοικισμούς Μικρασιατών και αυτό έχει συμβάλει κατά πολύ στην πολιτιστική (αλλά και στην πολιτική) του ταυτότητα, καθώς και στη σύνθεση της ανθρωπογεωγραφίας του. Εξαιτίας αυτού, το Περιστέρι έχει ακόμα τη ζεστασιά της παλιάς γειτονιάς. Το 1925 δεν ήταν παρά μια παραγκούπολη, σύντομα όμως τα χτιστά σπίτια με τα τρία διαμερίσματα και την κοινή αυλή τα αντικατέστησαν. Σήμερα, ελάχιστα από αυτά δεν έχουν δοθεί αντιπαροχή για να χτιστούν στη θέση τους πολυκατοικίες-θηρία, όμως θα βρείτε συγκεντρωμένα αρκετά στη Μ. Αλεξάνδρου, της οποίας η αρχή βρίσκεται κοντά στον ομώνυμο σταθμό του μετρό και καταλήγει στο Μπουρνάζι.
ΣΙΝΕΜΆ ΣΤΟΝ ΦΟΊΒΟ
ΤΑ ΒΡΆΔΙΑ ΣΤΟ ΑΓΡΟΤΙΚΌΝ
Ο ιστορικός κινηματογράφος των Δυτικών στέκει επιβλητικός από το 1957 πάνω από την πλατεία Δημοκρατίας, όπου πλέον βρίσκονται
Το μαγαζί-σημείο αναφοράς των δυτικών προαστίων ήρθε όταν οι κάτοικοί του το χρειάζονταν. Το Αγροτικόν άνοιξε τις πόρτες του
ΒΌΛΤΑ ΣΤΟ ΆΛΣΟΣ ΠΕΡΙΣΤΕΡΊΟΥ
κι έδωσε την επιλογή σε όσους δεν ήθελαν να βγουν στις trendy καφετέριες της Βεάκη ή του Μπουρναζίου να πάνε κάπου για καλή ρακή, φθηνή μπίρα και ωραίους μεζέδες, χωρίς να χρειαστεί να φύγουν από την περιοχή. Σήμερα, η φράση «πάμε κάνα Αγροτικό;» ακούγεται από τα χείλη Περιστεριωτών και μη σχεδόν κάθε απόγευμα. Έχει αποκτήσει φήμη και πέρα απ’ τα σύνορα του Περιστερίου για τα ικαριώτικα γλέντια που διοργανώνει συχνά και κρατάνε μέχρι το πρωί.
ΕΡΓΑΤΙΚΈΣ ΠΟΛΥΚΑΤΟΙΚΊΕΣ ΠΕΡΙΣΤΕΡΊΟΥ Οι χαρακτηριστικές εργατικές πολυκατοικίες της περιοχής είναι από τα ψηλότερα κτίρια των δυτικών προαστίων και αν το Instagram game σας έχει urban διάθεση και αγάπη για την αρχιτεκτονική, τότε μια λήψη τους θα σας χαρίσει άπειρα likes. Χτίστηκαν στη θέση όπου βρίσκονταν οι τελευταίες προσφυγικές παράγκες στην Ευαγγελίστρια και στον Άγιο Αντώνιο και μέχρι σήμερα στεγάζουν οικογένειες Ελλήνων και μεταναστών. Σχεδόν πάντα θα βρείτε νεαρούς και νεαρές που μένουν σε αυτά τα διαμερίσματα να αράζουν με μπίρες στα παγκάκια που βρίσκονται λίγο πιο πέρα από τις πιλοτές τους.
ΜΈΛΙΣΣΑ Με διαφορά το καλύτερο παγωτό στα δυτικά. Ακριβώς απέναντι από το μετρό του Αγίου Αντωνίου, το ιστορικό ζαχαροπλαστείο με παράδοση 92 ετών αποτελεί προορισμό για ποικίλες γλυκές αμαρτίες. Στη Μέλισσα θα βρείτε πραγματικά ό,τι λαχταράτε. Εκτός από το φημισμένο της παγωτό, must είναι και οι τάρτες, τα εκλέρ, το μιλφέιγ και τα συγκλονιστικά μακαρόν της.
ΤΑ ΑΦΤΕΡΆΔΙΚΑ Τα δυτικά είναι συνυφασμένα με τη διασκέδαση, συγκεκριμένα μετά τις 12 τα μεσάνυχτα. Τρία μαγαζιά-milestones του αυθεντικού, λαϊκού νταλκά, που μονάχα οι κάτοικοι των δυτικών προαστίων φαίνεται να βιώνουν, καλούν ακόμα και τον πιο σνομπ και δύσπιστο επισκέπτη του Περιστερίου ή της Πετρούπολης να τα γνωρίσει. Νο 1, το «Ανάκτορο», συνώνυμο του Λόφου Αξιωματικών στο Περιστέρι, που, αν δεν το έχετε ακούσει, μάλλον είστε από άλλον πλανήτη. O DJ διαθέτει μικρόφωνο και περνώντας το κατώφλι του, θα ακούσετε το αμίμητο «Καλώς τους, καλησπέρα σας και καλή βραδιά!». O Mylos Club στην Πετρούπολη είναι επίσης ένα δυνατό όνομα στη «δυτική» νύχτα. Τέλος, οι Λεγάμενοι στο κέντρο του Περιστερίου είναι το απόλυτο μέρος αν θες να νταλκαδιάσεις στην μπάρα του μέχρι τις πρώτες πρωινές ώρες.
TΡΑΓΟΎΔΙΑ ΠΟΥ ΓΡΆΦΤΗΚΑΝ ΓΙΑ ΤΑ ΔΥΤΙΚΆ ΠΡΟΆΣΤΙΑ
Τo Gucci Φόρεμα – Γιώργος Μαζωνάκης
Δυτικά Προάστια – Στέφανος Κορκολής
Στο Αρτάνα ξενυχτάει – Μάκης Νικολόπουλος
Στο Ανάκτορο πηγαίνει – Άγνωστος Όταν σε είδα τις προάλλες στο Μπουρνάζι – Μάκης Νικολόπουλος
14
AΦΙΕΡΩΜΑΔΥΤΙΚΑΠΡΟΑΣΤΙΑ
ΜΕΡΗ
ΓΙΑ ΝΑ ΠΕΡΑΣΕΙΣ ΚΑΛΑ ΣΤΑ ΔΥΤΙΚΑ ΠΡΟΑΣΤΙΑ ΜEΛΙΣΣΑ Το θρυλικό ζαχαροπλαστείο των δυτικών προαστίων. Περνώντας το κατώφλι του, το μόνο που σκέφτεσαι είναι ότι από εδώ δεν μπορείς να φύγεις μόνο με ένα γλυκό. Οι άνθρωποι της Μέλισσας, του πιο ιστορικού ζαχαροπλαστείου των δυτικών προαστίων με παράδοση 92 ετών, έχουν εξελίξει τα γλυκά τους σε υψηλή ζαχαροπλαστική και, πραγματικά, είναι ένας προορισμός για γλυκές αμαρτίες. Η φαντασία και το μεράκι συναντούν άριστης ποιότητας υλικά, όπως βιολογικό γάλα και αλεύρι και μαύρη ζάχαρη από ζαχαροκάλαμο, σε γλυκά που ξεχωρίζουν τόσο για τη γεύση όσο και για την εμφάνισή τους. Στη Μέλισσα θα βρείτε πραγματικά ό,τι λαχταράτε σε ένα γλυκό. Από τάρτες, τούρτες, μους, εκλέρ και μιλφέιγ μέχρι μακαρόν, παγωτό και πολλές άλλες γλυκές δημιουργίες που θα σας κάνουν να παραμιλάτε. Και για τους λάτρεις της σοκολάτας, η Μέλισσα φροντίζει να φτιάχνει τα γλυκά της με την αδιαμφισβήτητη βασίλισσα της σοκολάτας, που δεν είναι άλλη απ’ τη Valrhona.
Εθνάρχου Μακαρίου 43, Περιστέρι, 210 5759684 www.melisa.gr www.facebook. com/melissa. pastry
13.4.17 – lifo
55
AΦΙΕΡΩΜΑΔΥΤΙΚΑΠΡΟΑΣΤΙΑ
A EXTR P I T ό τις 10:00 μέέρχερι ιτην
STREETWISE
π φ κή, α προσ . Κυρια wise Κάθε το Street h εμπειρία :00, runc edia τις 16 πόλυτη b ial m α α soc να οι στ χόμε ν έ ρ ε μ π αε ονισ t συντ όλα τ gues ε ς ια τ ω γ ε όπ Μείν reetwise μπαρ ents, v α t e ρ S ε α ύτ ντ ς του φέρο α καλ αίου ενδια ing από τ με κορυφ s g nd τι e ρ in t t ά r s π a a , b ς et θήνα coffe . της Α pecialty ολλά DJs, s αι άλλα π κ
Εκεί όπου διαφορετικοί τόποι, γεύσεις και αρώματα συναντιούνται στο ποτήρι σου.
Η σχετικά νέα άφιξη στο κέντρο της Πετρούπολης, εκεί όπου κάποτε ήταν το γνωστό Cups, ακούει στο όνομα Streetwise και σε καλεί σε ένα περιπετειώδες ταξίδι γεύσεων. Ένας all day προορισμός γεμάτος ιστορίες που τις μοιράζεται με τα δημιουργικά κοκτέιλ, τις πρωτότυπες γεύσεις και τον εκλεπτυσμένο καφέ του, που πραγματικά είναι από μόνος του ένας λόγος να βρεθείς στην περιοχή. Εδώ οι μέρες ξεκινούν νωρίς το πρωί με καλοφτιαγμένο καφέ από δύο εκλεπτυσμένες ποικιλίες, ενώ η κουζίνα, υπό την επίβλεψη του ευφάνταστου σεφ Αλμπέρτο Σιμιλλίδη, προτείνει λαχταριστές επιλογές για κάθε ώρα, από pancakes και ομελέτες μέχρι ζουμερά μπέργκερ και αυθεντικές ιταλικές πίτσες. Κάθε μέρα μετά τις 19:00 η διάθεση ανεβαίνει με τις μουσικές επιλογές των resident DJs του Streetwise, ενώ ο ταλαντούχος head bartender Μανώλης Λυκιαρδόπουλος, που αναδείχτηκε νικητής του ελληνικού τελικού Wordclass Bartender (2015), έχει δημιουργήσει μια cocktail list με 10 signature cocktails, το καθένα από τα οποία κουβαλά αναμνήσεις και γεύσεις από διαφορετικούς προορισμούς. Στο μπαρ θα βρείτε επίσης πολύ πρωτότυπες προσεγγίσεις και στα κλασικά ποτά, πλάι σε μια πλούσια λίστα με κρασιά και μπίρες για όλα τα γούστα.
BUNGALOW 19 Ένας γνήσιος απόγονος της Μπελ Επόκ με θρυλικά κοκτέιλ. Αν αναρωτιέσαι πού θα σύχναζαν σήμερα στο Περιστέρι μορφές όπως ο Πικάσο, ο Τουλούζ Λοτρέκ, ο Εμίλ Ζολά ή η Σάρα Μπερνάρ, αυτό θα ήταν το Bungalow 19. Ένας all day χώρος με διακόσμηση και ύφος απ’ την Μπελ Επόκ που έφερε θεατράλε αέρα στην πιάτσα της Βεάκη. Το Bungalow 19 φημίζεται για τα signature cocktails του που θα βρείτε σε μια λίστα με ονόματα εμπνευσμένα από διάσημους αστέρες της δεκαετίας του ’50 και του ’60, ενώ προσφέρει μια εξαιρετική οινική λίστα με 25 ετικέτες απ’ όλο τον κόσμο. Και επειδή το ποτό χρειάζεται και λίγο τσιμπολόγημα, εδώ θα βρείτε μερικές πολύ γευστικές προτάσεις σε πίτσα, μπέργκερ, σαλάτες, club αλλά και λαχταριστά γλυκά. Μουσικά, κινείται σε σόουλ, funk και ρoκ μονοπάτια, ενώ κάθε Παρασκευή και Σάββατο ανεβαίνει η διάθεση, με πιο χορευτικούς ρυθμούς.
Αιμίλιου Βεάκη 19, Περιστέρι, 210 5777794 www.facebook. com/19bungalow
25ης Μαρτίου 102, Πετρούπολη, 210 5019559 www.facebook. com/streetwisebar www.instagram. com/streetwisebar http:// streetwisebar.gr
SEMPRE CAFE Το στέκι που ξέρει τι θα πει καλός καφές.
Αιμ. Βεάκη 51 & Σαρανταπόρου, 210 5787043 www.sempre-cafe. gr www.facebook.gr/ sempre coffee and cocktail bar www.instagram. com/sempre_ coffee_cocktail_bar
56 lifo – 13.4.17
Μερικές αξίες στη ζωή είναι τόσο σταθερές, που δεν τις αλλάζεις με τίποτα. Μία απ’ αυτές είναι για όσους ζουν στην περιοχή του Περιστερίου και του Sempre Café. Είναι ένα all day café bar που μετρά 10 χρόνια και αποτελεί ένα απ’ τα πιο αγαπημένα στέκια. Σερβίρει ίσως τον καλύτερο καφέ της πόλης, όπως λένε πολλοί, από εκλεπτυσμένο χαρμάνι και πάντα με σωστή εκτέλεση και στην κατάλληλη θερμοκρασία, ενώ φημίζεται και για τα πρωτότυπα κοκτέιλ που δημιουργεί μια ομάδα εξειδικευμένων και ευφάνταστων bartenders. Πέρα απ’ τον εξαιρετικό καφέ και την ξεχωριστή cocktail list, στον κατάλογο του Sempre φιγουράρουν και μερικές πολύ γευστικές προτάσεις για όποια ώρα της ημέρας κι αν σου ανοίξει η όρεξη. Κάθε μέρα σας περιμένουν χορταστικά πρωινά, κρύα sandwiches, finger food, εκλεκτές σαλάτες και μοναδικά γλυκά, φτιαγμένα με τα πιο φρέσκα και ποιοτικά υλικά της αγοράς και την υπογραφή του σεφ Νικόλα Κοκκινέλη.
AΦΙΕΡΩΜΑΔΥΤΙΚΑΠΡΟΑΣΤΙΑ
CAFÉ CAFE Το στέκι όσων ξέρουν από καλό καφέ. Σημείο αναφοράς για τους ντόπιους αλλά και με κόσμο απ’ όλη την Αθήνα, το Café Café είναι μία από τις πιο χαρακτηριστικές γωνιές της Βεάκη στο Περιστέρι. Ένα all day καφέ-μπαρ, φημισμένο για τα ωραία του κοκτέιλ, απ’ αυτά που όλοι θα ήθελαν στη γειτονιά τους για στέκι. Ζεστός και μοντέρνος χώρος στο εσωτερικό που σε τραβάει κάθε ώρα της ημέρας, για καφέ ή ποτό αργά το βράδυ και τσιμπολόγημα, ενώ τώρα που άνοιξε ο καιρός πιάστε θέση σε ένα απ’ τα τραπεζάκια έξω. Η μέρα ξεκινά με πολύ καλό καφέ που θα σου σερβίρουν πάντα με χαμόγελο τα παιδιά του μαγαζιού και αρκετές γευστικές προτάσεις, τόσο σε κρύα όσο και σε ζεστά πιάτα, από χορταστικές σαλάτες και ντελικάτα σάντουιτς μέχρι μπέργκερ και ζυμαρικά. Όσο η ώρα περνάει, δυναμώνει η ένταση της μουσικής και η φάση μετατρέπεται πιο πολύ σε μπαρ, με μια εμπνευσμένη λίστα κοκτέιλ, τόσο με κλασικές όσο και με signature επιλογές.
YUZU SUSHI BAR & MORE Αιμίλιου Βεάκη 60, Περιστέρι, 210 5720060 www.facebook. com/Cafe.Cafe. Peristeri
Το sushi spot των δυτικών προαστίων. Μετρώντας πια έναν χρόνο παρουσίας στον γαστρονομικό χάρτη του Περιστερίου, συγκεκριμένα στον πλέον κοσμοπολίτικο πεζόδρομο της Βεάκη, το YUZU sushi bar & more έχει αποκτήσει το φανατικό κοινό του κι έχει γίνει ο απόλυτος προορισμός για όλους τους sushi lovers των δυτικών προαστίων. Στον μοντέρνο του χώρο, όπου επικρατούν τα χαρούμενα χρώματα και σε υποδέχονται όμορφες γκέισες ζωγραφισμένες στον τοίχο, μπορείτε να δοκιμάσετε nigiri, sashimi και rolls και να πιείτε δροσερά κοκτέιλ, ακούγοντας τζαζ και σουίνγκ μουσικές. Φιλοσοφία του μαγαζιού είναι να προσφέρει αυθεντικό, γευστικό sushi σε φιλικές τιμές, με άψογη εξυπηρέτηση. Στο πλούσιο μενού του θα βρείτε special προτάσεις, όπως Unagi roll με χέλι, αβοκάντο, τυρί κρέμα, χαβιάρι και σος χελιού ή Chicken roll με κοτόπουλο, ξηρούς καρπούς, μαγιονέζα και σος teriyaki με επικάλυψη panko, δίπλα σε κλασικές. Για πρώτη φορά, πάντως, μην παραλείψετε να δοκιμάσετε το τηγανητό ρολό tempura με καρότο, chives, σολομό και επικάλυψη από Miso dressing και κόκκινο χαβιάρι ή το λαχταριστό ρολό Crispy Crab, κάνοντας αρχή με μια Tuna tartare από ψιλοκομμένα κομμάτια τόνου πάνω σε brunoise αβοκάντο και γιαπωνέζικη σος σουσαμιού Goma Dare.
Αιμίλιου Βεάκη 18, Περιστέρι, 210 5718887 www.facebook. com/YUZU-sushibar-more http://yuzu.gr
13.4.17 – lifo
57
AΦΙΕΡΩΜΑΔΥΤΙΚΑΠΡΟΑΣΤΙΑ
Γιαγιά Κούκου
A EXTR TIP ε στη
είτ ονιστ fb για να Συντ το του σ α live α ίδ όλα τ ι. σελ ίνετε νε α ώ θ ν α μ ιοργα που δ
ΠΡΩΤΟΡΑΚΙ ΓΙΑΓΙΑ ΚΟΥΚΟΥ
BULL HOUSE
Δύο χώροι - μια κουζίνα, ρακάδικo μεζεδοπωλείο σε στυλ βιομηχανικού καφενείου.
Πελασγίας 7, Περιστέρι, 210 5771109 www.facebook. com/toprwtoraki giagiakoukou http://instagram. com/prwtoraki_ giagiakoukou
Φτάνοντας στο κατώφλι του αριθμού 7 στην οδό Πελασγίας στο Περιστέρι έρχεται ευθύς το δίλημμα: αριστερά ή δεξιά; Γιαγιά Κούκου ή Πρωτοράκι; Τα πράγματα είναι απλά: είστε σε φάση για τσιπουροκατάσταση με μεζέδες ή θέλετε να φάτε κανονικά; Όποιο κι αν είναι το mood, το σίγουρο είναι ότι σε αυτό το 2 σε 1 γουστόζικο ρακάδικο θα φάτε, θα πιείτε και θα περάσετε καλά με την παρέα σας, με λιγότερα από 15 ευρώ το άτομο. Το Πρωτοράκι είναι ένας χώρος με αρκετά industrial χαρακτηριστικά στη διακόσμηση και ενδείκνυται για τσιπουράκι, ούζο και κρασί, συνοδεία εκλεκτών μεζέδων. Η Γιαγιά Κούκου, απ’ την άλλη μεριά, είναι κάπως πιο cozy και θυμίζει πιο πολύ φαγάδικο. Δύο εξίσου παρεΐστικοι, αλλά διαφορετικοί χώροι κάτω απ’ την ίδια στέγη, που μοιράζονται την ίδια κουζίνα και ίδιες γεύσεις. Εδώ τα πιάτα είναι πραγματικά ένα κι ένα, όλα χειροποίητα και φτιαγμένα με πολύ μεράκι. Και αν για πρώτη φορά δεν ξέρετε τι να πρωτοδιαλέξετε, έχετε υπ’ όψιν ότι η top seller επιλογή είναι η τηγανιά κοτόπουλο με μουστάρδα, μέλι και φέτα. Αξίζει οπωσδήποτε να δώσετε μια ευκαιρία στα αλμυρά καταϊφάκια με ανθότυρο και μέλι, στους αλμυρούς λουκουμάδες με σάλτσα φέτας αλλά και στην τυροκαυτερή που έρχεται με χειροποίητη μαρμελάδα από φρούτο βανίλιας. Στο τέλος, θα σας γλυκάνουν με ένα σφηνάκι ρυζόγαλο. Μουσικά, κινείται σε ρυθμούς έντεχνου λαϊκού και αν το επισκεφθείτε Δευτέρα, θα πέσετε πάνω σε live με κρητικά και όχι μόνο. Θα το βρείτε ανοιχτό καθημερινά μετά τις 5 και τα Σαββατοκύριακα μετά τις 12 το μεσημέρι.
Τα καλύτερα μπέργκερ στα δυτικά προάστια. Αιμ. Βεάκη 11, Περιστέρι, 210 5716706 facebook.com/ pages/BULLHOUSE
Οι burger lovers της περιοχής, και όχι μόνο, ξέρουν ότι εδώ θα φάνε ζουμερά και νόστιμα μπέργκερ με την αυθεντική αμερικανική συνταγή. Ό,τι φτάνει στην κουζίνα του Bull House είναι προσεκτικά επιλεγμένο για την ποιοτική του ανωτερότητα. Στον όμορφο χώρο του, που προσφέρεται για βραδιές ποδοσφαίρου, θα βρείτε μεγάλη ποικιλία σε μπέργκερ και ορεκτικά, φτιαγμένα από εξαιρετικής ποιότητας κρέας και όλα χειροποίητα, που θα σας κάνουν να θέλετε φάτε εκεί ξανά και ξανά. Στις top επιλογές του καταλόγου ξεχωρίζουν το Jack Daniel’s (ζουμερό μπιφτέκι με μπέικον, onion rings και λευκή Jack Daniel’s sauce), το Chili and Pepper’s (καραμελωμένα κρεμμύδια και πολύχρωμες πιπεριές) και η σπεσιαλιτέ Mide West (onion rings, λιωμένο τσένταρ, μπέικον και BBQ sauce).
Πρωτοράκι
A EXTR P I T μερινά απ’ τιςά
θη αργ έχρι τά κα Ανοιχ εσημέρι μ μ άδυ 12 το το βρ
ΔAΦΝΗ Σπιτικές γεύσεις με ιστορία ετών
Μεγ. Αλεξάνδρου 86, Περιστέρι , 210 5773721 www.facebook. com/ΔάφνηΕλληνικόεστιατόριο
58 lifo – 13.4.17
Εκείνοι που ξέρουν από καλή κουζίνα στο Περιστέρι το τιμούν εδώ και χρόνια, οι υπόλοιποι σπεύσατε. Με παράδοση 20 ετών και εντελώς σπιτική ατμόσφαιρα και γεύσεις, η Δάφνη είναι ένα μέρος όπου θα φάτε καλά και θα σας περιποιηθούν. Απ’ την κουζίνα της βγαίνουν καθημερινά πέντε έως δέκα διαφορετικά πιάτα, ανάλογα με την εποχή, και είναι από τα λίγα μέρη όπου θα βρείτε άγρια μανιτάρια και χόρτα. Όλα τα υλικά είναι από μικρούς προμηθευτές από διάφορα σημεία της Ελλάδας και τα πιάτα της φημίζονται για την εξαιρετική τους ποιότητας αλλά και τις πολύ καλές τιμές. Είτε καθίσετε στον ζεστό εσωτερικό χώρο είτε σε ένα από τα τραπεζάκια του καταπράσινου πεζόδρομου, το σίγουρο είναι ότι η Δάφνη θα σας κάνει να νιώσετε σαν στο σπίτι σας.
AΦΙΕΡΩΜΑΔΥΤΙΚΑΠΡΟΑΣΤΙΑ
WHATEVER Ο top all day προορισμός στον πεζόδρομο της Βεάκη.
Αιμίλιου Βεάκη 43, Περιστέρι, 210 5755503 https://www. facebook.com/ WHATEVER-
MERLIN Το νέο hot spot στον νυχτερινό χάρτη του Περιστερίου. Τώρα που η νυχτερινή διασκέδαση δεν θυμίζει σε τίποτα τις παλιές καλές εποχές, λίγοι χώροι είναι αυτοί που σε τραβάνε για ποτό και χορό μέχρι τις πρώτες πρωινές ώρες. Η νέα άφιξη στο Περιστέρι που ακούει στο όνομα Merlin είναι ένα κλαμπ που ήρθε να βάλει λίγη μαγεία στις νύχτες μας και να επαναπροσδιορίσει αυτό που για πολύ κόσμο σημαίνει «clubbing» – ό,τι ακριβώς έλειπε απ’ τον νυχτερινό χάρτη της περιοχής και όχι μόνο. Μοντέρνος, ποιοτικός, ζεστός χώρος, με πολύ ωραία διακόσμηση και μουσική που μιλά απευθείας στην καρδιά σου και σε προκαλεί να χορέψεις μέχρι τελικής πτώσεως. Εδώ το πάρτι ξεκινά μετά τις 11, κάθε Παρασκευή και Σάββατο, και κρατά έως νωρίς το πρωί, όταν όλος ο κόσμος πια έχει γίνει μια μεγάλη παρέα. Θα ακούσετε όλες τις τελευταίες μεγάλες επιτυχίες απ’ το ελληνικό τραγούδι, θα χορέψετε ακούγοντας ξένους mainstream ήχους και θα νιώσετε νοσταλγία με όλα τα αγαπημένα ελληνικά τραγούδια που θα ακούσετε. Το μαγαζί που έγινε το νέο hot spot στο Περιστέρι και τόπος συνάντησης για όλους όσοι θέλουν να διασκεδάζουν όταν οι άλλοι πάνε για ύπνο είναι ένας λόγος από μόνος του για να επισκεφθείτε την περιοχή.
Ξεκίνησε το ταξίδι του στον κοσμοπολίτικο πεζόδρομο της Βεάκη πριν από 3,5 χρόνια περίπου και γρήγορα απέκτησε φανατικό κοινό και όχι άδικα. Ποιος μπορεί να αντισταθεί εξάλλου στα φημισμένα pancakes που βγαίνουν σε αρκετές λαχταριστές εκδοχές! Καλός καφές, ξεχωριστά κοκτέιλ, ωραίο φαγητό (πλούσιο σε ποικιλία) και κυρίως παρεΐστικη ατμόσφαιρα: θες κάτι άλλο από ένα μαγαζί για να το κάνεις στέκι; Το Whatever στο Περιστέρι τα έχει όλα αυτά κι άλλα πολλά που μένει να ανακαλύψετε από κοντά. Εδώ η μέρα ξεκινάει νωρίς το πρωί, μετά τις 9, με καφεδάκι και σπέσιαλ brunch για να πάρετε την απαραίτητη ενέργεια με μια χορταστική ομελέτα ή αλμυρά pancakes, που είναι και απ’ τις top επιλογές του μενού, και συνεχίζεται με πιάτα σε αρκετές επιλογές, από κρύες σαλάτες, σάντουιτς, pasta και μπέργκερ. Και όσο η ώρα προχωράει, στο παιχνίδι μπαίνουν τα εξαιρετικά signature cocktails που με πολλή φαντασία δημιουργεί το έμπειρο team του μπαρ. Με συντροφιά ξένες μουσικές του σήμερα και μια πλούσια κάβα που ικανοποιεί και τους πιο απαιτητικούς, τα βράδια στο Whatever κρατάνε μέχρι αργά, όποια μέρα της εβδομάδας κι αν σας έρθει όρεξη για ποτάκι.
Αισχύλου 25, Περιστέρι https://www. facebook.com/ MERLiN
13.4.17 – lifo
59
AΦΙΕΡΩΜΑΔΥΤΙΚΑΠΡΟΑΣΤΙΑ
ΤΟ ΚΡΕΟΠΩΛΕIΟ Το κρέας στα καλύτερά του.
A EXTR P I T λοκαιριάζει,άκι
ΑΓΡΟΤΙΚOΝ
α εζ που κ τραπ Τώρα ση σε ένα ο ιν έ σ τε θ πρά πιάσ κατα του. στον χώρο ρικό ε τ ω εξ
Πάμφθηνα ποτά και εκλεκτοί μεζέδες μετά μουσικής. Σημείο αναφοράς τα τελευταία χρόνια στα δυτικά προάστια για τα συχνά γλέντια που ξέρει να στήνει αλλά και τις φοβερές γεύσεις του σε σούπερ τιμές, το Αγροτικόν στο Περιστέρι είναι ένα μουσικό μεζεδοπωλείο που αξίζει να γνωρίσετε. Στον όμορφα διακοσμημένο χώρο του, που θυμίζει παραδοσιακό καφενείο, θα φάτε εξαιρετικούς μεζέδες και ελαφρώς πειραγμένα πιάτα της ελληνικής κουζίνας από ένα μενού που ανανεώνεται συχνά υπό την επιμέλεια του σεφ Δημήτρη Παλαιοπάνου που δεν θα βαρεθείτε ποτέ. Εδώ θα βρείτε κρητική ρακή, τσίπουρο Τυρνάβου και εκλεκτό βιολογικό κρασί σε τιμές που το έχουν αναδείξει σε ένα απ’ τα μαγαζιά με τα πιο φτηνά και ποιοτικά ποτά. Εκείνο όμως για το οποίο έχει αποκτήσει φήμη και πέρα απ’ τα σύνορα του Περιστερίου είναι ότι διοργανώνει συχνά ικαριώτικα γλέντια που κρατάνε μέχρι το πρωί, ενώ κάθε Τετάρτη έχει ζωντανή μουσική με λαούτο και βιολί και κάθε Πέμπτη live με σμυρναίικα και ρεμπέτικα.
Η σχετικά νέα άφιξη στον γαστρονομικό χάρτη του Περιστερίου, το Κρεοπωλείο, είναι ένας μικρός ναός για τους λάτρεις του κρέατος και έχει πάρει ήδη καλές κριτικές για την ποιότητα και τη νοστιμιά του. Ένας χώρος που συνδυάζει την απλότητα και τη γοητεία του παραδοσιακού ψητοπωλείου με τις αρχιτεκτονικές επιταγές του σύγχρονου gourmet restaurant κι έχει να σας προτείνει από high end steaks μέχρι κεμπάπ και σουβλάκι. Όλα τα κρέατα είναι προσεκτικά διαλεγμένα από εκλεκτούς προμηθευτές και εκτροφείς και μπορείτε να επιλέξετε απ’ τη βιτρίνα το κομμάτι που θέλετε για να σας το ψήσουν αριστοτεχνικά οι meat maîtres του Κρεοπωλείου. Κάντε την αρχή με ορεκτικά όπως κολοκυθοτυρομπουκιές, μανιτάρια γεμιστά με blue cheese ή ρολάκια μελιτζάνας, πριν περάσετε σε μια μερίδα από πικάνια, t-bone, σταβλίσια μπριζόλα ή rib-eye συνοδεία κάποιας από τις εξίσου χορταστικές σαλάτες, όπως η «Κρεοπωλείο», που είναι πλούσια σε λαχανικά κι έχει ηλιόσπορους και μπαλσάμικο, ή η «Πανδαισία» με μανούρι σχάρας.
Λ. Κων/πόλεως 61Α (πλ. Μπουρναζίου), 210 5753392 www.kreopwleio.gr www.facebook. com/kreopoleio. peristeri
Καρπενησίου 52, Περιστέρι, 210 5729629, www.facebook. com/Agrotikon
A EXTR TIPθημερινά,
και τά κα Ανοιχ Κυριακής ς . ς εκτό α έρ Δευτ
ΟΙ ΛΕΓAΜΕΝΟΙ Όταν το Περιστέρι κοιμάται, εδώ κάποιοι «τα σπάνε» μέχρι το πρωί.
Αισχύλου 13, Περιστέρι, πλησίον μετρό «Περιστέρι», 213 0249002 www.facebook. com/OiLegamenoi
60 lifo – 13.4.17
Κοινό μυστικό για τους ξενύχτηδες του Περιστερίου και όχι μόνο, οι Λεγάμενοι δεν είναι απλώς ένα ακόμη αφτεράδικο που παίζει λαϊκά αλλά ένα μαγαζί που ξέρει πώς να σε κάνει να περάσεις καλά σε όποιο mood και να είσαι. Απ’ έξω σας καλωσορίζει μια κόκκινη νέον πινακίδα και μέσα σας περιμένει ένα αρκετά μεγάλο μπαρ κι ένας χώρος με αρκετές ρετρό πινελιές. Ο Θανάσης, στο μπαρ, θα σας βάλει ό,τι ποτό τραβάει η όρεξή σας (από 6,50 ευρώ), ενώ η Μαρία στα decks παίζει τραγούδια που μιλάνε στην ψυχή των περισσότερων, κυρίως παλιά αγαπημένα λαϊκά, αλλά και κάποια hits της εποχής. Εδώ θα δείτε κόσμο να χορεύει και να τραγουδά και θαμώνες να γίνονται μια παρέα με τους νέους επισκέπτες, κάτι που δεν συναντάς συχνά σε μπαρ και είναι ένας ακόμη λόγος που κάνει τους Λεγάμενους τόσο ξεχωριστούς.
ΚΡΙΟΣ Η εβδομάδα που ακολουθεί είναι γεμάτη
ΛΕΩΝ Ο προβληματισμός σας έχει να κάνει κυρίως
ΤΟΞΟΤΗΣ Πολύ θετικό το επόμενο διάστημα για
εκπλήξεις, καθώς το Σάββατο γυρίζει η Αφροδίτη σε ορθή πορεία και θα διευκολυνθεί η βελτίωση των διαπροσωπικών σας σχέσεων, ενώ παράλληλα προβλέπεται αύξηση του εισοδήματός σας. Είναι μια εποχή με πολλές υποχρεώσεις επαγγελματικής και κοινωνικής φύσεως, ταυτόχρονα υπάρχουν πολλά έξοδα και προετοιμασίες, οπότε θα πρέπει να μοιράσετε τον χρόνο σας έτσι ώστε να μη μείνει στο περιθώριο η προσωπική σας ζωή. Την Τετάρτη αφήνει ο Ήλιος το ζώδιό σας και περνάει στον Ταύρο και ίσως να προκύψει ένα ζήτημα υγείας ενός ηλικιωμένου μέλους της οικογένειας που θα χρήζει άμεσης αντιμετώπισης. Στον τομέα σχέσης/γάμου κάτι θετικό πρόκειται να συμβεί που θα αλλάξει τη ζωή σας. Μπορεί να είναι η επισημοποίηση της σχέση σας ή η απόκτηση ενός παιδιού. Όπως και να έχει, είναι ένα διάστημα πολλών αλλαγών και αρκετοί από εσάς πλέετε σε πελάγη ευτυχίας.
με τις διαπροσωπικές σας σχέσεις και προκειμένου να προβληματίζεστε, στρέφετε την προσοχή σας σε εργασιακά θέματα, τα οποία θα σας δώσουν αρκετή ικανοποίηση λόγω της αύξησης του εισοδήματός σας. Αγορές για την οικογένεια και συγγενικά πρόσωπα αυξάνουν τα έξοδά σας και θα πρέπει να αναζητήσετε έξυπνες και πρακτικές λύσεις για τα δώρα που θέλετε να κάνετε. Ιδιαίτερη προσοχή στα προσωπικά σας αντικείμενα όταν βρίσκεστε σε πολυσύχναστα μέρη. Το Σάββατο η Αφροδίτη γυρίζει σε ορθή πορεία και μπορεί να επηρεάσει θετικά τις σχέσεις με άτομα με τα οποία υπάρχει κάποια ψυχρότητα, όμως θα πρέπει να κάνετε κι εσείς ορισμένες υποχωρήσεις. Αφήστε πίσω τις δυσάρεστες στιγμές του παρελθόντος και δώστε μια ευκαιρία σε αυτούς που σας πλήγωσαν και θέλουν να επανορθώσουν. Σχέση/γάμος είναι σε αρμονία και είναι ιδανική στιγμή για να κάνετε ένα ταξίδι με το ταίρι σας.
ΤΑΥΡΟΣ Η κυβερνήτης σας Αφροδίτη γυρίζει το
ΠΑΡΘΕΝΟΣ Αυξάνουν οι ευθύνες και οι υποχρε-
τα επαγγελματικά σας και είστε γεμάτοι αισιοδοξία λόγω των εξελίξεων, κάτι που μπορεί να σας οδηγήσει σε αλόγιστη σπατάλη χρημάτων. Αν σκοπεύετε να ταξιδέψετε, ίσως να συναντήσετε καθυστερήσεις, αλλά θα είναι παροδικές. Η Αφροδίτη γυρίζει το Σάββατο σε ορθή πορεία και είναι ιδανική εποχή για σύσφιξη σχέσεων με συνεργάτες και οικεία πρόσωπα. Υπενθυμίστε την παρουσία σας οι ελεύθεροι επαγγελματίες μέσω ευχετήριων μηνυμάτων και καρτών που θα προκαλέσουν θετικές εντυπώσεις στους πελάτες σας. Η ερωτική σας ζωή αρχίζει να βελτιώνεται αισθητά για εσάς που έχετε ξεπεράσει τις ανασφάλειές σας και μπορείτε να απολαύσετε έντονες στιγμές με το ταίρι σας. Καινούργιες γνωριμίες για τους ελεύθερους και πιθανή επανασύνδεση με πρώην έρωτες ευνοούνται, καθώς και η επισημοποίηση της σχέσης για όσους είναι κατασταλαγμένοι και σίγουροι για τα συναισθήματά τους. Ιδιαίτερη προσοχή σε διατροφικά θέματα. Αποφύγετε τις υπερβολές και γευτείτε από όλα, με μέτρο.
Σάββατο σε ορθή πορεία και θα μπορέσετε να βάλετε μια τάξη στα εργασιακά σας. Την Τετάρτη εισέρχεται στο ζώδιό σας ο Ήλιος και καθώς διανύει τον τομέα της καριέρας, θα δείτε μια σχετική αύξηση του εισοδήματός σας που θα σας βάλει σε προβληματισμό, αν συγκρίνετε τα κέρδη που είχατε πέρσι τέτοια εποχή. Αγορές για το σπίτι και την οικογένεια θέλουν ιδιαίτερη προσοχή, ώστε να μη βγείτε εκτός προϋπολογισμού. Έντονη κοινωνική ζωή, ταξίδια και μετακινήσεις θα συμβάλουν στη βελτίωση της ψυχολογίας σας και είναι μια καλή εποχή για να αναθερμάνετε τη σχέση σας. Αφροδίτη και Άρης σχηματίζουν αρμονικές όψεις, ενισχύοντας την ερωτική σας διάθεση και επαναφέροντας τις ισορροπίες στη σχέση σας. Και για τους ελεύθερους είναι μια ευνοϊκή εποχή, καθώς προκύπτουν γνωριμίες με αξιόλογα πρόσωπα, ανάμεσα στα οποία είναι πολύ πιθανό να βρουν το έτερον ήμισύ τους.
ώσεις σας μέσα στις επόμενες μέρες και πάνω στον πανικό και την κούραση μπορεί να γίνουν λάθη και παραλείψεις στη δουλειά σας. Σημειώστε σε μια λίστα αυτά που πρέπει να τακτοποιηθούν και αφήστε τα πιο ασήμαντα για άλλες στιγμές που θα υπάρχει ευχέρεια χρόνου. Τα οικονομικά σας βελτιώνονται και μπορείτε να ικανοποιήσετε τις προσωπικές σας επιθυμίες, αρκεί να μην κάνετε υπερβολές που θα σας οδηγήσουν σε αδιέξοδο. Ιδιαίτερη προσοχή στις μετακινήσεις σας. Ο τομέας των σχέσεων παρουσιάζει κάποια μελανά σημεία και είναι κάτι που σας προβληματίζει. Το Σάββατο γυρίζει η Αφροδίτη σε ορθή πορεία και σας κάνει πιο συζητήσιμους, οπότε είναι μια καλή στιγμή να αφήσετε στην άκρη τις όποιες διαφορές σας με αγαπημένα πρόσωπα. Έντονη κοινωνική ζωή και ψυχαγωγία δίνουν στους ελεύθερους την ευκαιρία να γνωρίσουν καινούργια πρόσωπα και προβλέπονται θετικές εξελίξεις για τα ερωτικά τους.
ΔΙΔΥΜΟΣ Οι Δίδυμοι, αν στρέψετε την προσοχή
ΖΥΓΟΣ Οι Ζυγοί περιμένετε με αδημονία να περά-
σας στο επικοινωνιακό κομμάτι της δουλειάς, ενδεχομένως να κάνετε νέες συνεργασίες που θα σας ωφελήσουν. Το Σάββατο γυρίζει και πάλι η Αφροδίτη σε ορθή πορεία, ενισχύοντας τον επαγγελματικό τομέα, αλλά θα πρέπει να είστε πολύ προσεχτικοί στις συνεννοήσεις σας καθώς υπάρχει κι ένας ανάδρομος Ερμής που μπορεί να προκαλέσει ασυνεννοησία. Ταξίδια και μετακινήσεις κάποια δυσκολία θα την έχουν και θα πρέπει να οπλιστείτε με υπομονή. Ο τομέας των διαπροσωπικών σας σχέσεων παρουσιάζει κάποια κενά κι εσείς προσπαθείτε να επαναφέρετε τις ισορροπίες, αλλά υπάρχουν αντιστάσεις. Μην πιέζετε κανέναν και αφήστε τα γεγονότα να δρομολογηθούν μόνα τους. Στον ερωτικό τομέα αυξάνονται οι πιθανότητες για καινούργιες γνωριμίες και επειδή είναι μια εποχή έντονης κοινωνικής ζωής, νέα πρόσωπα φέρνουν έναν αέρα ανανέωσης στη ζωή σας. Εσείς που είστε σε σχέση, ενδεχομένως να νιώσετε καταπίεση λόγω κοινωνικών υποχρεώσεων.
από τη μαριβίκυ καλλέργη (starfax@lifo.gr)
άστημα τη λήψη σημαντικών αποφάσεων, καθώς η σκέψη σας δεν είναι ξεκάθαρη και μπορεί να κάνετε εσφαλμένες εκτιμήσεις. Τρέχοντα ζητήματα που θα σας απασχολήσουν θα σας προκαλέσουν έντονη κούραση, οπότε θα πρέπει με κάθε τρόπο να κοντρολάρετε την έντασή σας. Το Σάββατο γυρίζει η Αφροδίτη σε ορθή πορεία αυξάνοντας την τύχη σας και είναι μια καλή εποχή για σύσφιξη των σχέσεών σας. Με τα οικονομικά σας υπάρχει μια σχετική βελτίωση, αλλά θα πρέπει να αποφύγετε τις σπατάλες. Όσον αφορά τα ερωτικά σας, η κατάσταση είναι περίπλοκη και ασταθής, καθώς αυξάνεται το ενδιαφέρον σας για ένα καινούργιο πρόσωπο, κάτι που θα προκαλέσει προβλήματα στη σχέση σας. Οι ελεύθεροι είστε λίγο απογοητευμένοι από τις επιλογές σας και θέλετε να απολαύσετε το φλερτ δίχως δεσμεύσεις και χωρίς καμία έγνοια ερωτικής φύσεως. Κοινωνικές υποχρεώσεις θα σας κουράσουν, είναι όμως μέσα στο πρόγραμμα.
Starfax
ΚΑΡΚΙΝΟΣ Αποφύγετε μέσα στο επόμενο δι-
σει αυτό το δύσκολο από πλευράς υποχρεώσεων διάστημα για να ασχοληθείτε περισσότερο με την οικογένεια και να ξεκουράσετε το σώμα και κυρίως το πνεύμα σας. Επαγγελματικά ζητήματα ακολουθούν ομαλή πορεία, τα οικονομικά σας ενδεχομένως να μη σας ικανοποιούν, μπορείτε όμως να κάνετε πράγματα για τον εαυτό σας, αρκεί να είστε προσεχτικοί με τη διαχείριση των χρημάτων σας. Καινούργιες συνεργασίες θα συμβάλουν στην επαγγελματική και κοινωνική σας καταξίωση. Πιθανή ασυνεννοησία με φιλικά σας πρόσωπα θα ανατρέψει τα σχέδιά σας, αλλά θα σας βγει σε καλό αυτή αλλαγή, καθώς προβλέπονται όμορφες στιγμές και κάποιες συμπτώσεις θα παίξουν σημαντικό ρόλο στα ερωτικά σας. Ταξίδια κι εκδρομές θα ανανεώσουν τη διάθεσή σας και νέες γνωριμίες θα διευρύνουν τον κύκλο σας. Θέματα παιδιών μπορεί να σας απασχολήσουν, αλλά θα είναι παροδικά. Μην ξεχνάτε αυτές τις μέρες τα ηλικιωμένα μέλη της οικογένειας.
ΑΙΓΟΚΕΡΩΣ Αναπάντεχες ευκαιρίες κάνουν την εμφάνισή τους μέσα στις επόμενες μέρες και θα πρέπει να είστε σε συνεχή εγρήγορση, ώστε να τις αξιοποιήσετε προς όφελός σας. Η είσοδος του Ήλιου στον Ταύρο ενισχύει τον οικονομικό τομέα και αν κάνετε έξυπνη διαχείριση των πόρων σας, θα καλύψετε τις οφειλές και τις προσωπικές σας ανάγκες. Προσπαθήστε να μην αναλάβετε περαιτέρω ευθύνες στη δουλειά σας, ώστε να μη δημιουργηθούν κενά στην προσωπική σας ζωή, μέρες που είναι. Αν σκοπεύετε να ταξιδέψετε, ασφαλίστε καλά τον χώρο σας και μην ανακοινώνετε στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης πού πάτε και τι κάνετε, κυρίως για λόγους ασφαλείας. Γενικά, θα πρέπει να αφήσετε για λίγο στην άκρη κινητά και συσκευές και να βιώσετε το παρόν. Ιδιαίτερη προσοχή αν σκοπεύετε να πάρετε τα βουνά και τις θάλασσες. Σεβαστείτε τη φύση που θα σας φιλοξενήσει, χωρίς να αφήσετε το αποτύπωμά σας.
ΥΔΡΟΧΟΟΣ Οι Υδροχόοι μπορεί να βρεθείτε σε δίλημμα σχετικά με μια νέα πρόταση συνεργασίας και θα θέλετε τον χρόνο σας για να εξετάσετε τα δεδομένα. Τώρα που γίνονται αρκετά βήματα στον επαγγελματικό τομέα, είναι μια καλή εποχή για να αποφασίσετε ποια κατεύθυνση μπορεί να σας αποφέρει περισσότερα κέρδη, αλλά θα πρέπει να σκεφτείτε και το συμφέρον σας. Ιδιαίτερη προσοχή με τους πόρους σας. Η γενναιοδωρία σας μπορεί να σας οδηγήσει σε ανεξέλεγκτη σπατάλη χρημάτων. Η διαφωνία σας σχετικά με ένα ταξίδι έχει ως αποτέλεσμα να μην είστε καθόλου οργανωμένοι, εφόσον μέχρι το παρά πέντε δεν βγαίνει κάποια άκρη και προβλέπεται ταλαιπωρία, αν αποφασίσετε να ταξιδέψετε χωρίς να έχετε κανονίσει τίποτα. Το Σάββατο, που γυρίζει η Αφροδίτη σε ορθή πορεία, ενισχύεται ο τομέας των μετακινήσεων και ίσως σταθείτε τυχεροί αν κάνετε μια εξόρμηση. Ερωτικά ζητήματα έρχονται σε πρώτο πλάνο.
ΣΚΟΡΠΙΟΣ Οι εργασιομανείς Σκορπιοί θα πρέπει
ΙΧΘΥΣ Η Αφροδίτη στο ζώδιό σας γυρίζει το Σάβ-
να ρίξετε λίγο τους ρυθμούς σας, ώστε να μοιράσετε ισόποσα τον χρόνο σας, διαφορετικά προβλέπονται εντάσεις στο οικογενειακό σας περιβάλλον. Τα οικονομικά σας βελτιώνονται και είναι ιδανική εποχή για να ταξιδέψετε με τα αγαπημένα σας πρόσωπα και να συναντήσετε φίλους ή συγγενείς που ζούνε μακριά σας. Αγορές για το σπίτι και την οικογένεια είναι το βασικό σας μέλημα, αλλά θα πρέπει να κάνετε κάτι και για εσάς, ώστε να αισθάνεστε όμορφα. Οι κοινωνικές σας υποχρεώσεις είναι πολλές και οι ελεύθεροι έχετε ένα θέμα καθώς προτιμάτε να βρεθείτε με φίλους παρά με συγγενείς που θα σας πρήξουν σχετικά με την προσωπική σας ζωή. Αν μπορείτε να τα συνδυάσετε κάπως, έχει καλώς, διαφορετικά θα πρέπει να κάνετε αυτό που σας λέει η καρδιά σας. Το Σάββατο γυρίζει η Αφροδίτη σε ορθή πορεία και ευνοεί τον αισθηματικό τομέα.
βατο σε ορθή πορεία και ενισχύει τον επαγγελματικό τομέα, οπότε είναι μια καλή εποχή για να βάλετε σε προτεραιότητα τις προσωπικές σας επιθυμίες. Αγορές, ταξίδια, διαπροσωπικές σχέσεις, ευνοούνται πολύ και μπορείτε να επιλύσετε τυχόν διαφορές με αγαπημένα πρόσωπα, ώστε να φύγει αυτός ο προβληματισμός από το μυαλό σας. Αν παραμείνετε στην πόλη, η κοινωνική σας ζωή θα καλύψει ικανοποιητικά τις ανάγκες σας και θα ανανεώσει τη διάθεσή σας. Τώρα που η γοητεία σας είναι στα ύψη και μπορείτε να προσελκύσετε τα βλέμματα χωρίς να καταβάλετε ιδιαίτερη προσπάθεια, ρίξτε κι εσείς καμιά ματιά γύρω σας. Οι επιλογές που σας δίνονται είναι πολλές και μπορεί να επιστρέψετε από ένα ταξίδι μαζί με το νέο σας αμόρε. Όσοι είστε σε σχέση, μην αφήνετε τις κοινωνικές υποχρεώσεις να την επισκιάζουν και δώστε έμφαση στην ερωτική σας.
SUDOKU No 508 9 7
3 1 8 8
7 5 3 6 1
4
1 5 4
6
3 7 6 1
9 4
5 3
Η λύση του προηγούμενου 8 4 7 5 9 1
6 9 3 4 2 8
1 2 5 6 3 7
5 3 6 2 4 9
4 1 8 7 5 3
9 7 2 8 1 6
7 8 4 1 6 2
3 6 1 9 8 5
2 5 9 3 7 4
3 1 8 7 9 4 5 2 6 2 5 4 1 6 3 9 7 8 6 7 9 8 2 5 3 4 1
13.4.17 – lifo
61
ΕΝΤΥΠΩΣΕΙΣ Το πρόγραμμα του Φεστιβάλ Αθηνών και Επιδαύρου μου φάνηκε στέρεο, σοβαρό, προσγειωμένο. Σημείωσα πολλά που έχουν ενδιαφέρον και ελάχιστα με ξένισαν. Εξακολουθώ να μην καταλαβαίνω τον ρόλο ενός φεστιβάλ που δεν μπορεί να βγάλει παραγωγές του στο εξωτερικό και σπανίως καταφέρνει να ξεπεράσει τον μέσο όρο ποιότητας των παραγωγών που βλέπουμε την υπόλοιπη χρονιά. Παρ' όλα αυτά, δεν ντρέπομαι γι' αυτά που διαβάζω ότι θα ανέβουν. Και μπράβο που επαναλαμβάνεται η Σφαγή των Παρισίων που τόσο πολύ συζητήθηκε πέρσι. Μιχάλης Μιχαήλ
Δεν ξέρω τι σημαίνει σήμερα «ρηξικέλευθη ποπ», δεν ξέρω αν υπάρχει καν κάτι τέτοιο και αν μπορείς να το αναζητάς πια, αλλά οι θρησκευτικοί ύμνοι σεξουαλικής απελπισίας, τα θρηνώδη νανουρίσματα ανυπόφορης ερωτικής έντασης, οι αμήχανες σιωπές και οι ξεκούρδιστοι βιομηχανικοί ήχοι που μπαίνουν σφήνα σαν ενοχλητικά ιντερλούδια ανάμεσα στις προσευχές στην ισπανική γλώσσα κάνουν το νέο ομώνυμο άλμπουμ του Arca στην XL ένα μοντέρνο αριστούργημα. Παρόλο που φαίνεται η πιο προσιτή δουλειά του, αυτός ο δίσκος δεν είναι για όλους, είναι όμως από τις πιο σπουδαίες στιγμές αυτής της χρονιάς και από τα ελάχιστα που θα τη χαρακτηρίζουν τα επόμενα χρόνια. M. Hulot
Και πάλι καλές εντυπώσεις: Περιδιάβαση στη Βαρβάκειο / Λιακάδα και ψάρια / Μια παρέα με κιθάρες να τραγουδάει παλιά τραγούδια και κάθε τόσο με σουρεαλιστική επιμονή να κραυγάζουν μελωδικά σαν αλλόκοτο ρεφρέν: «Και ψάρευε τα ψάρια μες στη στέρνα/ Και ψάρευε τα ψάρια μες στη στέρνα/ Και ψάρευε τα ψάρια μες
στη στέρνα/ Και ψάρευε τα ψάρια μες στη στέρνα/ Και ψάρευε τα ψάρια μες στη στέρνα/ Και ψάρευε τα ψάρια μες στη στέρνα/ Και ψάρευε τα ψάρια μες στη στέρνα»/ Αργά τη νύχτα και έως τα χαράματα βλέπουμε τρεις φορές απανωτά το αριστούργημα του Μάρτιν Σκορτσέζε The Last Waltz./ Πολλοί νέοι και νέες ανακαλύπτουν την ποίηση του Καρούζου, του Γκόρπα, του Κατσαρού και του Σαχτούρη. Γιώργος-Ίκαρος Μπαμπασάκης
Τα καλά: Το βιβλίο του Άρη Στυλιανού Ο Σπινόζα και η δημοκρατία. Διαυγής και στρωτή ανάλυση για έναν από τους θεμελιωτές της μοντέρνας σκέψης. Το περπάτημα στα πάρκα της πόλης με την ανοιξιάτικη ανθοφορία. Η πλήρης σχεδόν αποκόλληση από την τηλεόραση (αν και χάνω τις σειρές για τις οποίες μιλάνε πολλοί). Η ανακάλυψη νέων μουσικών κοιτασμάτων αργά τη νύχτα. Τα άσχημα: Η μακάβρια καθημερινότητα του τζιχαντισμού, τώρα με τη φριχτή δολοφονία των χριστιανών της Αιγύπτου. Η αλλοπρόσαλλη «πολιτική Τραμπ» εδώ κι εκεί. Η ανοησία της ιδεολογικής χρήσης των πασχαλιάτικων ημερών από κάποιους άθεους και χορτοφάγους. Νικόλας Σεβαστάκης
Μου άρεσε πολύ το γελοιογραφικό άλμπουμ Μα, γιατί μου φταίνε όλα: Το βιβλίο της γκρίνιας (εκδ. Καστανιώτη) με λόγια του Βασίλη Παπαθεοδώρου και σκίτσα του Tasmar. Tο διάβασα σε ένα απόγευμα και είναι γεμάτο με όλες τις καθημερινές στιγμές που μπορούν να μας κάνουν έξαλλους. Η διεισδυτική και κυνική ματιά του γκρινιάρη Παπαθεοδώρου σε κάνει να ταυτιστείς απόλυτα, το ίδιο και ο αυτοσαρκασμός του. Άρης Δημοκίδης
Στο καινούργιο του special για το Netflix, ο Louis C.K. βγαίνει στη σκηνή με κοστούμι, όχι με το κλασικό μαύρο παντελόνιt-shirt. Πριν χαιρετήσει καν το κοινό, ανοίγει το σόου με ένα αστείο για τις εκτρώσεις. Συνεχίζει με αστεία για την κατάθλιψη και τις τάσεις αυτοκτονίας. «Δεν καταλαβαίνω γιατί διστάζουμε να μιλάμε για τις τάσεις αυτοκτονίας» λέει. «Αυτήν τη στιγμή ολόκληρος ο κόσμος είναι γεμάτος ανθρώπους που επέλεξαν, άλλη μια μέρα, να μην αυτοκτονήσουν. Που είπαν από μέσα τους: Fuck it! I ’ll keep doing it». Γεωργία Παπαστάμου
Πηγαίνοντας να πληρώσω τον λογαριασμό της ΔΕΗ αυτή την εβδομάδα στα κεντρικά στην οδό Αριστείδου, με έκπληξη διαπίστωσα ότι για παραπάνω από 250 άτομα που περίμεναν με τις ώρες στην ουρά λειτουργούσαν πέντε ταμεία. Παρόλο που η δημόσια εταιρεία προχώρησε στο κλείσιμο υποκαταστημάτων προκειμένου να έρθουν οι υπάλληλοι αυτοί στα κεντρικά γραφεία, προκαλεί απορίες το πώς εξακολουθεί σήμερα να εξυπηρετεί ο ίδιος αριθμός υπαλλήλων που ήταν και πριν. Σκέφτηκα αμέσως την καταπληκτική ταινία Daniel Blake, στην οποία περιγράφεται η καθημερινή οδύσσεια των δημόσιων υπηρεσιών. Βαρεθήκαμε να ακούμε από κυρίες που δεν κινδυνεύει η θέση τους ότι δεν είναι υπεύθυνες, απαντώντας αγενώς επειδή δεν μπορούσαν να φωνάξουν κι άλλους υπαλλήλους στα ταμεία, και να βλέπουμε το αυτονόητο να εξελίσσεται σε διαμαρτυρία. Γιάννης Πανταζόπουλος
Το In the eyes of Mr. Fury το έψαχνα πάνω από 10 χρόνια. Μυστήριο και μαγικός ρεαλισμός σε ένα εξαιρετικό ανάγνωσμα. Είναι το πρώτο μυθιστόρημα που έγραψε ο καλτ σκηνοθέτης Φίλιπ Ρίντλεϊ του Reflecting Skin και το πρώτο στο είδος του, με ήρωα έναν γκέι με καταπιεσμένη σεξουαλικότητα, που προκάλεσε χαμό όταν πρωτοκυκλοφόρησε στη Ρωσία. Αναρωτιέμαι αν κυκλοφορεί ακόμη εκεί. Τώρα ψάχνω την αναθεωρημένη έκδοση, που κυκλοφόρησε τον Δεκέμβριο του 2016. O Ρίντλεϊ το ξανάγραψε από την αρχή και ως αναγνώστρια είμαι κατενθουσιασμένη με τα νέα. Μαρία Παππά
Τελικά, θα μας ενημερώσει κάποιος; Τι είναι hot; Να κράζεις την documenta 14 ή να είσαι ενθουσιασμένος με αυτήν; Να ξέρουμε τι να λέμε όταν βγαίνουμε έξω για ποτό δηλαδή, μη μας πουν και άσχετους! Ας χαλαρώσουμε λίγο και ας αντιμετωπίσουμε ψύχραιμα αυτό το τόσο huge γεγονός για την πόλη, ας παρακολουθήσουμε όσο περισσότερα από τα δρώμενα μπορούμε και ας το κρίνουμε στο σύνολό του όταν έρθει η ώρα και όχι πριν γίνουν καν τα επίσημα εγκαίνια. Φαγωθήκαμε μεταξύ μας ακόμα για τα logo της. Είμαστε απίστευτοι! Φιλίππα Δημητριάδη
Το προηγούμενο Σαββατοκύριακο στους δρόμους και στα πάρτι της πόλης καλλιτέχνες και καλλιτεχνίζουσες φάτσες απ’ όλη την Ευρώπη να σουλατσάρουν για τα εγκαίνια της documenta και μια τέλεια κορύφωση από τους Amateurboyz στο Janeiro της Ομόνοιας. Η Αθήνα όπως πρέπει να είναι. Αλέξανδρος Διακοσάββας
Μέσα στην εβδομάδα που πέρασε (πρόλαβα και) έκλεισα εισιτήρια για την Οπερέττα του Καραθάνου στο Εθνικό, για το νέο έργο του Παπαϊωάννου στη Στέγη και για το Jamiroquai στο Release Festival. Mπορεί να ξεπαραδιάστηκα, αλλά έχω πολλά να περιμένω! Νινέττα Γιακιντζή
Για όσους αγαπάμε τα manga και τις σκληρές σέξι ιστορίες με cyborgs η είδηση ότι το Ghost in the Shell (του σπουδαίου Μασαμούνε Σίρο) μεταφέρεται στον κινηματογράφο συνοδεύτηκε από ένα «ωχ». Μετά τη σαρωτική επιτυχία του Matrix, το Χόλιγουντ δεν είχε πολλά παρόμοια σεναριακά επιτεύγματα για να κομπάσει, κάτι ξέφτια μόνο, με εφεδάκια μπόλικα, στόρι μηδέν και ανίσχυρο τέλος. Καθυστερημένα πήγα να το δω, δεν έδωσα καμία σημασία στις κριτικές (συγγνώμη), και για να είμαστε ειλικρινείς, μπορεί πάνω στη Σκάρλετ Γιοχάνσον να έπεσε σύσσωμη η Shiseido για να την κάνει Γιαπωνέζα της προκοπής, αλλά χίλιες φορές αυτή παρά η Ρίνκο Κικούτσι που κόπτονταν οι Ιάπωνες να πάρει τον ρόλο, μη λέμε χαζά τώρα. Πέρα από τα εφέ και το ωραίο με συναίσθημα στόρι, είχε και τη φεμινιστική έκρηξη το πράγμα: η σκηνή όπου η Μοτόκο σκάει πάνοπλη, πλην γυμνή, ανάμεσα σ’ ένα τσούρμο οπλισμένα cyborgs ήταν μούρλια. Χριστίνα Γαλανοπούλου
Αυτό που μου έφτιαξε το κέφι την περασμένη εβδομάδα ήταν που η κολλητή μου η Σελάνα Βροντή έγινε viral μέσα από ένα σύντομο βίντεο που κυκλοφόρησε η Deutsche Welle στον λογαριασμό της στο Τwitter. Χάρηκα διότι όχι μόνο κέρδισε τον τίτλο της multitasking μαμάς, ο οποίος φυσικά και της αξίζει, και το γαμάτο hashtag #MomsRock, αλλά και γιατί έδωσε την αφορμή να δούμε πώς τα ξένα μέσα αντιμετωπίζουν με χιούμορ και κυρίως με φοβερά αντανακλαστικά κάθε ευκαιρία που προκύπτει. Μερόπη Κοκκίνη
Πολύ συχνά οι εντυπώσεις στον σκληρό δίσκο του μυαλού μου ισούνται με εκτυπώσεις στο βιβλίο της ζωής μου. Υποθέτω πως οι εβδομάδες μοιάζουν με παραγράφους, οι εποχές με κεφάλαια, οι δεκαετίες με τα μέρη. Το εξώφυλλο, ένα animated gif, όπως τα όνειρα που σπανίως θυμάμαι. Στο κεφάλαιο όπου βρίσκομαι τώρα συλλαβίζω τη μεταμόρφωση των πατεράδων. Φίλος με τρία διαζύγια κι έναν γιο παλεύει για αξιοπρεπή συνεπιμέλεια, γείτονας φροντίζει τη μικρή του κόρη με ιερή προσήλωση, συνάδελφος μαγειρεύει καλύτερα για τα παιδιά του απ' ό,τι η πεθερά του (για τη μητέρα ούτε λόγος), και πάει λέγοντας. Ο ειδικός (κάτι σαν «πατρολόγος» – με αντικείμενο τη σημασία της διερεύνησης του ψυχισμού των σύγχρονων μπαμπάδων) Γκοτζαμάνης έκλεισε πρόσφατα με κάτι ωραίο σε ένα ρεπορτάζ (το μεταφέρω όπως το εισέπραξα): « Οι άνδρες δεν πολεμάνε πια για να σώσουν τη χώρα τους. Απλά με το να γίνουν καλύτεροι και πιο ισορροπημένοι θα σώσουν την κοινωνία». Μεγάλη αλήθεια, ας βάλω ένα bookmark. Γιάννης Καρλόπουλος
ΑΠΌ ΌΣΑ ΖΉΣΑΜΕ ΤΗΝ ΠΡΟΗΓΟΎΜΕΝΗ ΕΒΔΟΜΆΔΑ lifo – 13.4.17 62 lifo – 6.4.17
13.4.17 – lifo
63
64 lifo – 13.4.17