Τεύχος 528

ΣΤΟ

Χ Α ΡΤΙ

Τ1ΥΟ ο Ν ΙΑΔΊΚ Βάσει στοιχείων Bari-Focus

ΣΤΟ

Δ

ολα για την αθηνα! free press δωρεαν οδηγοσ τησ πολησ κυκλοφορει καθε πεμπτη

27072017

www.lifo.gr Στοιχεία s Google Analytic

AYΓΟΥΣΤΟΣ

2 lifo – 27.7.17

www.lifo.gr ΔΥΟ ΔΕΚΑ ΕΚΔΟΤΙΚΗ Α.Ε. ΒOΥΛΗΣ 22 105 63 ΑΘΗΝΑ T 210 3254 290 F 210 3249 785 info@lifo.gr

εκδότης Στάθης Τσαγκαρουσιάνος γενικοσ διευθυντής Μιχάλης Μιχαήλ διευθυντής εκδοσησ M. Hulot εμπορική διεύθυνση Δήμητρα Πασομένου υπεύθυνος ψηφιακής ανάπτυξης Νίκος Ζαφείρης art director Χρήστος Τζοβάρας συμβουλοσ σχεδιασμου Γιάννης Καρλόπουλος –––––– αρχισυντακτeσ lifo.gr Άρης Δημοκίδης Θανάσης Χαραμής

–––––– συντακτική ομάδα Columnists: Νικόλας Σεβαστάκης Θοδωρής Αντωνόπουλος Ναταλί Χατζηαντωνίου Δημήτρης Πολιτάκης Δημήτρης Κυριαζής Βιβλίο: Τίνα Μανδηλαρά Γιώργος-Ίκαρος Μπαμπασάκης Κινηματογράφος: Θοδωρής Κουτσογιαννόπουλος Τάσος Μελεμενίδης Θέατρο: Λουίζα Αρκουμανέα Γεύση: Νίκη Μηταρέα StarFax: Μαριβίκυ Καλλέργη

LiFO

Σύνταξη: Αλέξανδρος Διακοσάββας Μερόπη Κοκκίνη Βασίλης Καψάσκης Νινέττα Γιακιντζή Φιλιώ Ράγκου Χριστίνα Γαλανοπούλου Πάνος Μιχαήλ Γιάννης Πανταζόπουλος Χρήστος Παρίδης Μαρία Παππά Λένα Φουτσιτζή Θεόφιλος Δουμάνης φωτογράφοι Σπύρος Στάβερης Πάρις Ταβιτιάν Freddie F. assistant art director Rinétta Κοσκινίδου διόρθωση κειμένων Μαρία Δρουκοπούλου γραμματεία σύνταξης Βιβίκα Ανδριανάτου –––––– senior direct market manager Κώστας Μαντάς ρroject μanagerdirect market Αριέττα Μελισσινού direct market managers Γιώργος Λυκουργιώτης Ισιδώρα Γενούζου υποδοχή διαφήμισης Ξένια Στασινοπούλου συντονισμοσ διαφήμισης Μάγδα Τζακώστα οικονομική διεύθυνση Δημήτρης Τασιόπουλος λογιστήριο Βασίλης Κοτρωνάκης Άλκηστις Γκούμα εξωτερικες εργασιες Άκης Ιωάννου κωδικος εντυπου 7639

AYΓΟΥΣΤΟΣ

προγραμματισμός lifo.gr Αγγελική Βαξάλη Σπύρος Γκατζούνας Άγγελος Παπαστεργίου

Καλοκαίρι με

Γ

ι’ ακόμα μία χρονιά τα δροσερά και γευστικά Nescafé Cocktails κλέβουν καρδιές και διατηρούν αμείωτο το ενδιαφέρον! Έχοντας ως στόχο την καινοτομία, το αγαπημένο χαρμάνι του Nescafé με την πλούσια γεύση αποτελεί τη βάση για πληθώρα κοκτέιλ που συνδυάζουν όλες τις σύγχρονες τάσεις, όπως βότανα, μπαχαρικά και φρούτα με εξειδικευμένο coffee styling.

Ginger, lime, γκρέιπφρουτ και μέντα συνδυάζονται αρμονικά, ώστε να δημιουργήσουν το Ginger Mojito που μας ταξιδεύει σε παραλίες που ανυπομονούμε να επισκεφτούμε, ενώ μήλο και κανέλα δίνουν τα αρώματά τους σε μια γλυκιά, ελαφριά εκδοχή της μηλόπιτας και δημιουργούν το Apple Pie. Για τους λάτρεις των καλοκαιρινών smoothies, ο Nescafé συνδυάστηκε με μία ακόμη αγαπημένη μάρκα, την Kit Kat, καθώς και με γάλα, σιρόπι από φουντούκι και σαντιγί, ώστε να προσφέρει την απόλυτη καλοκαιρινή απόλαυση. Με οδηγό την έμπνευση, οι δημιουργικές προτάσεις των Nescafé Cocktails δεν σταματούν εδώ. Ευφάνταστα υλικά όπως σμέουρα, καρύδα ή passion fruit αλλά και πιο παραδοσιακά, όπως γιαούρτι, φασκόμηλο ή μπισκότα, συνδυάζονται με μόνο σκοπό να ενθουσιάσουν αυτούς που τα δοκιμάζουν. Τα Nescafé Cocktails αποτελούν μια άκρως φρέσκια και δροσερή επιλογή που θα μας συντροφεύσει τις ζεστές καλοκαιρινές μέρες που έρχονται σε όμορφες αυλές και κήπους, ώστε να απολαύσουμε τον ήλιο και τη θάλασσα με τους φίλους μας και τα αγαπημένα μας πρόσωπα. Τα α γαπ η μ έ ν α μ ας N e s c a f é Cocktails είναι διαθέσιμα σε επιλεγμένα σημεία σε ολόκληρη τη χώρα.

27.7.17 – lifo

3

γιώργος βιτσαράς / sooc

Index 528 ΑΥΓΟΥΣΤΟΣ ΌΛΑ ΌΣΑ ΜΠΟΡΕΊΣ ΝΑ ΚΆΝΕΙΣ ΣΤΗΝ ΑΘΉΝΑ ΑΥΤΌΝ ΤΟ ΜΉΝΑ. σελiδεσ 16–40

ΑΊΓΙΝΑ: ΠΙΟ ΚΟΝΤΆ ΣΤΗΝ ΑΘΉΝΑ ΑΠ’ Ό,ΤΙ ΝΟΜΊΖΕΙΣ σελiδεσ

ΑΦΙΕΡΩΜΑ ΥΓΕΙΑ ΠΏΣ ΝΑ ΤΡΏΜΕ ΣΩΣΤΆ

ΣΙΝΕΜΑ ΟΙ ΤΑΙΝΙΕΣ ΤΗΣ ΕΒΔΟΜΑΔΑΣ

ΣΤΙΣ ΔΙΑΚΟΠΈΣ.

σελiδεσ

4 lifo – 27.7.17

50–53

σελiδα

56

41–46

27.7.17 – lifo

5

ΚΆΠΟΙΟΙ ΈΧΟΥΝ... ΣΊΓΟΥΡΑ ΚΆΤΙ: ΤΕΣ Η ΙΚ ΟΙ Ν ΤΟΥΛΟΥ Υ ΓΑ ΜΟ ΜΕΩΝΙΣ Γ ΔΙΑ

ΤΟ AXE ΠΙΣΤΕΎΕΙ ΌΤΙ ΕΊΣΑΙ ΜΟΝΑΔΙΚΌΣ ΚΙ ΕΜΕΊΣ ΌΛΟΙ ΤΟ ΞΈΡΟΥΜΕ... ΤΏΡΑ ΤΟ ΓΝΩΡΊΖΕΙΣ ΚΙ ΕΣΎ!

YOUGOTSOMETHING: Τελικά, όλοι έχουν σίγουρα κάτι: γυρνάνε το μουστάκι και... γυρνάνε κεφάλια, έχουν piercing που σε κάνει να τριπάρεις, κίνηση που προκαλεί συγκίνηση, κοιλιακούς κομμάτια, να γίορίες Πληροφ .gr fo στο li

νεσαι... κομμάτια, μια τρέλα στο βλέμμα που σε ξετρελαίνει, μια πλάτη... αδύνατον να του γυρίσεις την πλάτη... Αλλά δεν είναι μόνο αυτά! Μπορεί να είναι το χιούμορ που έχεις και σε κάνει περιζήτητο στην παρέα –και ακόμα περισσότερο στα κορίτσια της παρέας εννοείται–, μπορεί να είναι το extreme χόμπι σου ή ο τρόπος που κλείνεις το μάτι όταν λες ένα απλό «ok», μπορεί να είναι ο τόνος της φωνής σου όταν ενθουσιάζεσαι ή ακόμα η σχέση λατρείας με το αγαπημένο σου pet. Μήπως όμως είναι και το αγαπημένο σου αποσμητικό; Δεν πιστεύεις ότι μπορεί να συμβάλει στο... «χτίσιμο» της εικόνας σου το υπέροχο άρωμά του; Μήπως το κορίτσι σου ή τα «wanna be» κορίτσια σου έχουν συνδέσει την παρουσία σου με τις εντυπώσεις που προκαλεί το αγαπημένο σου ΑΧΕ; Yougotsomething, είναι αδιαμφιβήτητο!

ΤΙ ΘΑ ΈΛΕΓΕΣ ΝΑ ΑΝΑΚΑΛΎΨΕΙΣ ΤΟ ΔΙΚΌ ΣΟΥ ΜΥΣΤΙΚΌ ΕΠΙΤΥΧΊΑΣ... Ελκυστικό και απίθανα αρρενωπό, το ΑXE «You» διαθέτει μοντέρνες νότες από φύλλα κόλιανδρου, μαύρο βασιλικό και μαύρο πιπέρι και συνδυάζεται με κλασικές νότες κεχριμπαριού, βετιβέρ, κανέλας και βερβένας, αποκτώντας αυτό το τόσο ιδιαίτερο και σαγηνευτικό άρωμα. Η σειρά αποτελείται από το Bodyspray και το Bodywash, προσφέροντας όχι μόνο μεγαλύτερη διάρκεια στο άρωμα και αίσθηση φρεσκάδας στη διάρκεια της ημέρας αλλά και επιπλέον απόλαυση στη διάρκεια του ντους!

6 lifo – 27.7.17

Κυκλοφορούν ανάμεσά μας κι έχουν αυτό το «κάτι» που τους κάνει να ξεχωρίζουν. Στον διαγωνισμό «You got something» του AXE, σε συνεργασία με τη LiFO, οι δύο τυχεροί νικητές που ξεχώρισαν, ανεβάζοντας στο Ιnstagram τη φωτό που εκφράζει καλύτερα το «δυνατό» τους σημείο, θα «παίζουν» ακόμα πιο δυνατά με τα Nintendo Switch που απέκτησαν!

27.7.17 – lifo

7

Η

Η ΣΤΙΣ ΑΝΑΓΝΩΣΙΜΌΤΗΤΕΣ FOCUS BARI.

EΚΤΌΣ ΑΠΌ ΤΗΝ ΠΡΩΤΙΆ ΣΤΗΝ ΚΑΤΗΓΟΡΊΑ ΤΗΣ, Η ΝΈΑ ΜΈΤΡΗΣΗ ΑΝΑΔΕΙΚΝΎΕΙ ΤΗ LIFO ΩΣ ΤΟ ΤΈΤΑΡΤΟ ΠΙΟ ΙΣΧΥΡΌ MEDIA BRAND ΤΗΣ ΕΛΛΆΔΑΣ.

ΟΙ ΕΒΔΟΜΑΔΙΑΙΕΣ ΕΚΔΟΣΕΙΣ

Στη συνδυασμένη αναγνωσιμότητα τίτλων

ΠΡΩΤΟΙ ΚΑΙ ΣΤΟ ΧΑΡΤΙ ΑΠΟΚΛΕΙΣΤΙΚΑ

ΣΥΝΟΛΙΚΗ ΑΝΑΓΝΩΣΙΜΟΤΗΤΑ ΜΕΤΑΞΥ ΟΛΩΝ ΤΩΝ ΜΕDIA BRANDS

LIFO

931.200

LIFO

136.886

1. ΠΡΩΤΟ ΘΕΜΑ

1.144.300

ΧΡΥΣΗ ΕΥΚΑΙΡΙΑ

817.200

ΕΦΗΜΕΡΙΔΑ ΣΥΝΤΑΚΤΩΝ

133.196

2. REAL NEWS

1.022.400

ATHENS VOICE

533.300

ΕΦΗΜΕΡΙΔΑ ΣΥΝΤΑΚΤΩΝ

375.200

ΑTHENS VOICE

126,925

3. ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ

952.800

ΤΑ ΝΕΑ ΣΑΒΒΑΤΟΚΥΡΙΑΚΟ

375.100

4. LIFO

931.200

ΗΜΕΡΗΣΙΑ

254.000

5. ΧΡΥΣΗ ΕΥΚΑΙΡΙΑ

817.200

6. ΒΗΜΑ ΚΥΡΙΑΚΗΣ

788.100

7. ΕΘΝΟΣ ΚΥΡΙΑΚΗΣ

602.500

8. ATHENS VOICE

533.300

9. EΦ.ΣΥΝ. ΣΑΒ/ΚΟ

375.200

10. ΤΑ ΝΕΑ ΣΑΒ/ΚΟ

375.100

TA ΝΕΑ ΣΑΒΒΑΤΟΚΥΡΙΑΚΟ

93.400

FULL USER EXPERIENCE

Πηγή: Focus Bari,BARI S.M.A.R.T. _ΠΑΝΕΛΛΗΝΙΟΣ ΤΥΠΟΣ Ιούνιος –Δεκέμβριος 2016 Κοινό:Αντρες–Γυναίκες 13-74,Σύνολο Ελλάδας (6.862,1)

8 lifo – 27.7.17

επιμελεια: the lifo team

AYΓΟΥΣΤΟΣ 2ΟΙ7

TheBuzz

ΌΛΑ ΌΣΑ ΠΡΈΠΕΙ ΝΑ ΞΈΡΕΙΣ ΓΙΑ ΤΟΝ ΠΙΟ ΔΗΜΟΦΙΛΉ ΜΉΝΑ ΤΟΥ ΚΑΛΟΚΑΙΡΙΟΎ

aπο τον γιαννη πανταζοπουλο

TalkoftheTown

LiFO

Η ιστορία του, οι δοξασίες, τα τραγούδια, οι ταινίες, τα γεγονότα και οι γιορτές που τον συνοδεύουν.

{❖}

{❖}

{❖}

{❖}

{❖}

{❖}

Σύμφωνα με το ισχύον γρηγοριανό ημερολόγιο, θεωρείται ο όγδοος μήνας. Κατά τους ρωμαϊκούς χρόνους, ήταν ο έκτος μήνας και γι’ αυτό ονομαζόταν Sextilis. Από Sextilis μετονομάστηκε σε Αugustus προς τιμήν του αυτοκράτορα Οκταβιανού Αυγούστου λόγω του ότι ήταν Αύγουστος (σεβαστός και μεγαλοπρεπής) και όταν κατέλαβε για πρώτη φορά υψηλά αξιώματα και όταν σημείωσε μεγάλες επιτυχίες σε πολιτικό και στρατιωτικό επίπεδο, όπως ο τερματισμός του εμφύλιου πολέμου και η κατάληψη της Αιγύπτου.

Ο Αύγουστος είναι γνωστός για το πρώτο δεκαπενθήμερο μέχρι την Κοίμηση της Θεοτόκου, στις 15 του μήνα. Οι πιστοί τιμούν τη δεύτερη, μετά το Πάσχα, μεγαλύτερη εορτή της Ορθοδοξίας με γιορτές και πανηγύρια. Σε νησιά και μέρη της ηπειρωτικής Ελλάδας διοργανώνονται διάφορες εκδηλώσεις, τηρώντας την παράδοση, τα ήθη και τα έθιμα. Όπως έχει γράψει η λαογράφος Ελένη Ψυχογιού: «Τα πανηγύρια της Παναγίας τελούνται παραδοσιακά στο απόγειο του καλοκαιριού, όταν έχει ολοκληρωθεί ο παραγωγικός κύκλος, αφήνοντας στους ανθρώπους χρόνο σχόλης και προσόδους για να καταναλώσουν σε μια “τελετουργική σπατάλη”. Πέρα από εκδηλώσεις πίστης, τα πανηγύρια αποτελούν συλλογικά πολυσύνθετα και ύψιστης σημασίας επικοινωνιακά γεγονότα, που λειτουργούν ως θεμέλια πολιτισμού για τις ανθρώπινες κοινότητες ακόμα και στις μέρες μας, με όποια μορφή επιτελούνται κατά τόπους». Επίσης, άλλες μεγάλες γιορτές είναι στις 6 Αυγούστου, οπότε και τιμάται η Μεταμόρφωση του Σωτήρος, στις 27 Αυγούστου του Αγίου Φανουρίου, στις 29 Αυγούστου η Αποτομή της Τιμίας Κεφαλής του Τιμίου Προδρόμου και στις 30 Αυγούστου του Αγίου Αλεξάνδρου.

Οι δώδεκα πρώτες ημέρες του Αυγούστου ονομάζονταν και «μερομήνια» γιατί λεγόταν ότι προμήνυαν τον καιρό όλου του επερχόμενου έτους, συγκεκριμένα κάθε μέρα κι ένας μήνας. Οι θρύλοι που συνοδεύουν τα μερομήνια αναφέρουν ότι αυτές τις ημέρες δεν πρέπει να κάνεις μπάνιο στη θάλασσα, δεν επιτρέπεται να πλύνεις αλλά ούτε και να κόψεις σταφύλια και σύκα.

Οι πιο γνωστές παροιμίες που αναφέρονται τον Αύγουστο είναι: «Από Αύγουστο χειμώνα κι από Μάρτη καλοκαίρι», «Αύγουστε, καλέ μου μήνα, να ’σουν τρεις φορές τον χρόνο», «Καλός ο ήλιος του Μαγιού, τ’ Αυγούστου το φεγγάρι».

Δεν θεωρείται άδικα ο πιο τραγουδισμένος μήνας του χρόνου, αφού μουσικά κομμάτια όπως ο «Αύγουστος» του Νίκου Παπάζογλου, τα «Φιλιά του Αυγούστου» του Βασίλη Καζούλη, ο «Αύγουστος» του Ορφέα Περίδη, το «Αύγουστος είναι» του Παντελή Θαλασσινού και ο «Αύγουστος που μου χρωστάς» του Δημήτρη Μητροπάνου είναι μερικά από εκείνα που τιμούν τον όγδοο μήνα του έτους.

Μεγάλα γεγονότα που συνέβησαν Αύγουστο ήταν ο τορπιλισμός του καταδρομικού πλοίου «Έλλη» στις 15 Αυγούστου του 1940 λίγο πιο έξω από το λιμάνι της Τήνου, όπου και βυθίστηκε. Ύστερα από έρευνα που πραγματοποιήθηκε, η επίθεση έγινε από ιταλικό υποβρύχιο, αλλά το πόρισμα κρατήθηκε μυστικό από την κυβέρνηση Μεταξά, προκειμένου να μη διαταραχθεί η ουδετερότητα της Ελλάδας στον Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο. Τελικά, το πόρισμα δόθηκε στη δημοσιότητα δύο ημέρες μετά την 28η Οκτωβρίου, όταν οι ιταλικές δυνάμεις επιτέθηκαν στη χώρα μας. Ένα άλλο μεγάλο ιστορικό γεγονός αφορά την πτήση 522 (HCY 522) των κυπριακών αερογραμμών Helios Airways που ξεκίνησε στις 14 Αυγούστου του 2005 από τη Λάρνακα με προορισμό την Πράγα. Στο αεροσκάφος υπήρξε απότομη αποσυμπίεση με αποτέλεσμα τη συντριβή του Boeing 737-31S στην περιοχή του Γραμματικού Αττικής. Έχασαν τη ζωή τους 115 επιβάτες και 6 μέλη του πληρώματος.

{❖} Βέβαια, σε άλλες ιστορικές αναφορές διαβάζουμε ότι ο ιδρυτής της Ρωμαϊκής Αυτοκρατορίας, ο Αύγουστος, έβαλε τον μήνα σε αυτήν τη θέση για να τιμήσει τον θάνατο της Κλεοπάτρας, η οποία, όπως λέγεται, έθεσε τέλος στη ζωή της στις 12 Αυγούστου του 30 π.Χ.

{❖} Στο αρχαίο αττικό ημερολόγιο ο Αύγουστος ήταν ο δεύτερος μήνας του έτους και ονομαζόταν Μεταγειτνίων. Είχε διάρκεια 29 ημερών και αντιστοιχούσε στο διάστημα από 24 Ιουλίου έως 22 Αυγούστου.

{❖} Το άστρο του Σείριου μαζί με τον πλανήτη της Αφροδίτης και τον Δία αποτελούν τα πιο φωτεινά αστέρια στον νυχτερινό ουρανό. Το άστρο του Σείριου είχε ιδιαίτερη σημασία στον πολιτισμό των Αιγυπτίων, οι οποίοι συγχρόνισαν το ημερολόγιό τους με την άνοδό του στον νυχτερινό ουρανό, που πραγματοποιούνταν λίγο πριν από την ανατολή του ηλίου. Αυτό συνήθως γινόταν πριν από τις πλημμύρες του Νείλου. Για τους αρχαίους Έλληνες, η ηλιακή ανατολή του Σείριου σηματοδοτούσε τις ζεστές μέρες του καλοκαιριού.

{❖} Εκτός από τραγούδια, υπάρχουν και διάσημες ταινίες που αναφέρονται στον Αύγουστο, όπως οι Ήσυχες μέρες του Αυγούστου του Παντελή Βούλγαρη, τα Δύο φεγγάρια τον Αύγουστο του Κώστα Φέρρη, ο Δεκαπενταύγουστος του Κωνσταντίνου Γιάνναρη και το Μια μέλισσα τον Αύγουστο του Θοδωρή Αθερίδη.

27.7.17 – lifo

9

Εικονογράφηση: David Shrigley

Talk of the Town

ΦΩΝΗ ΛΑΟΥ

ΓΡΗΓOΡΗΣ ΨΑΛΤAΚΟΣ Ο τραγουδιστής των Mr. Highway Band μας εξηγεί πώς σκέφτηκε να διοργανώσει ένα μουσικό φεστιβάλ σε μια κορφή του Ταΰγετου μέσα στο κατακαλόκαιρο. α π ό τ ο ν δ η μ ή τ ρ η κ υρ ι α ζ ή

ΙΟΥΛΙΑΝΌ ΗΜΕΡΟΛΌΓΙΟ α π ό τ ο ν ν ι κ όλ α σεβαστάκ η

ΔεύτερεςΣκέψεις

Πίσω στο 1974.

10 lifo – 27.7.17

Το 1974 οι άνθρωποι που είχαν βγει αντάρτες στο βουνό το 1943 ήταν πενηντάρηδες. Όσοι είχαν ζήσει τα Ιουλιανά του ’65 και το τραύμα της δικτατορίας ήταν τριάντα και τριάντα πέντε. Στην Αθήνα και στην επαρχία της εποχής συναντούσες ιστορήσεις από τα χρόνια του στρατηγού Κονδύλη και του Μεταξά, αυτόπτες της Μικρασιατικής Καταστροφής, κάθε λογής παλαιούς πολεμιστές. Κάποιος μπορεί να είχε σφίξει το χέρι του Λαπαθιώτη, να ήταν συμμαθητής του Βελουχιώτη, να είχε χάσει το πόδι του στο Ελ Αλαμέιν, όπως ο δικός μου παππούς. Ήταν μια εποχή που οι διαφορετικές ύλες του εικοστού αιώνα μπορούσαν να συνυπάρχουν στο ίδιο καφενείο ή στην ίδια αίθουσα σινεμά. Και αυτό που οι τότε ποιητές της «αμφισβήτησης» και οι προοδευτικοί του νέου ελληνικού κινηματογράφου έβλεπαν σαν μικροαστική ναυτία και κομφορμισμό, αυτό γινόταν πλέον ο στόχος των πολλών. Όχι ένα ιδεώδες αλλά η παλλόμενη, εμπειρική πραγματικότητα. Το να είσαι άκαπνος, τεράστιο κουσούρι για πολλούς αριστερούς και δεξιούς της παράδοσης, ήταν στο εξής η φυσιολογική συνθήκη του ζην. Η ομαλοποίηση της Ιστορίας ως προϋπόθεση για να βρει κανείς στοιχειώδεις ισορροπίες στη ζωή του. Στη μεγάλη εικόνα, το 1974 είχε βεβαίως ζωντανά μαρξιστικά και εθνικιστικά αντάρτικα στην Αφρική, στην Ασία και στη Λατινική Αμερική. Στην Καμπότζη θα ζούσαν τον εφιάλτη της γενοκτονίας από τους «Κόκκινους Χμερ», ενώ στην Ευρώπη το πνεύμα του ’68 είχε ξεθυμάνει σε έναν πολιτιστικό αριστερισμό με οικολογικές και φεμινιστικές ανησυχίες. Στην Καλιφόρνια πειραματίζονταν με τις νέες τεχνολογίες και new age πνευματικές θεραπείες, ενώ ξεπρόβαλλε ήδη η ιδεολογία του «ατόμου-επιχειρηματία». Η Γαλλία του Ζισκάρ δοκίμαζε έναν φιλελεύθερο μοντερνισμό που προκαλούσε αλλεργία στους πιστούς του Ντε Γκολ, ενώ στην Ιταλία ζούσαν μια πολυστρωματική βία: τρομοκρατία, «παράλληλο κράτος», μαφίες μέσα κι έξω από τους θεσμούς. Άνθρωποι όμως που είχαν πολεμήσει στη Δουνκέρκη ή στον Ειρηνικό, στον Πάρνωνα και στον Γράμμο, στην Ισπανία του ’36 ή στις αποικίες, τόσο διαφορετικοί μάρτυρες του αιώνα, μπορούσαν να μεταδώσουν το πνεύμα μιας εποχής στα παιδιά και στα εγγόνια τους. Τη δεκαετία του ’70 είδαν το φως πολλές μαρτυρίες για το Ολοκαύτωμα και κυκλοφόρησε στη

Δύση το Αρχιπέλαγος Γκουλάγκ του Σολζενίτσιν, βιβλίο σκληρής επίγνωσης που δεν χαρίζεται στις αυταπάτες. Αυτή η μετάδοση ιστοριών με επίκεντρο τον πόλεμο και τις μεγάλες πολιτικές ανωμαλίες ήταν μια αποφόρτιση κι ένα σπάσιμο της σιωπής. Οι παλιοί αναζητούσαν δικαίωση, εξηγήσεις, να πάρουν τη ζωή τους πίσω και να αποδείξουν, ενδεχομένως, ότι δεν ήταν όλα μάταια. Άλλοι γύρευαν να κλείσουν λογαριασμούς με αντιπάλους, με χτεσινούς φίλους, με διάφορα σκοτάδια της προσωπικής τους Ιστορίας. Η κίνηση προς την ομαλοποίηση της Ιστορίας έφερνε μαζί της τους πολέμους της μνήμης και τις αντιπαραθέσεις γύρω από την αλήθεια του παρελθόντος. Αλλά μια δημοκρατία δεν μπορεί να θεμελιωθεί μόνο στις αναμνήσεις. Ούτε οι νεότεροι να ζουν με εμπειρίες δανεικές και διασκευασμένες από άλλους. Η δημοκρατία είναι δημιουργία νέων εμπειριών κι έτσι αφήνει τους συγγραφείς, τους ιστορικούς και τους ερευνητές να ψάχνουν δημιουργικά το παρελθόν. Αυτό συνέβη και στην Ελλάδα. Με πολλές αντιστάσεις και εμπόδια, πολλοί άρχισαν πια να ζουν ξεχνώντας τις τεράστιες ποσότητες βίας και θυσιών που περιείχε η ελληνική Ιστορία. Έπρεπε να σβήσουν σελίδες από το τετράδιο για να γράψουν κάτι καινούργιο. Να παραμερίσουν τις δάφνες και το αίμα, για να χτίσουν μια καινούργια ζωή. Γι’ αυτό και τα χρόνια που μας χωρίζουν από τον Ιούλιο του 1974 είναι και κάτι ακόμα: μια ιστορία με άπειρες αναθεωρήσεις, με αλλαγές οπτικής, με διακωμώδηση του εκάστοτε «παλιού μας εαυτού». Το τέλος του αυταρχικού κύκλου έφερε μαζί του την αμηχανία και το σάστισμα της ελευθερίας: το πώς να δώσει κανείς νόημα στις ανοιχτές επιλογές του. Μετά τον κορεσμό πολιτικών θανάτων, ήρθαν τα άλλα διλήμματα, πιο μικρά και υπαρξιακά, πιο «ασήμαντα» και ιδιωτικά. Και πάντα η δύσκολη ισορροπία ανάμεσα σε δύο διαφορετικές απαιτήσεις: στην ανάγκη για γνώση και μνήμη και στο δικαίωμα που έχουν οι επόμενοι να μην τους τραβάει από το μανίκι το παρελθόν. Με αυτό τον κλυδωνισμό πορευτήκαμε, άλλοτε σαν πτωματοφάγοι της μνήμης και άλλοτε σαν μεταμοντέρνοι αδιάφοροι που αντιμετώπιζαν τα ελληνικά πάθη με ύφος μπλαζέ. Και έτσι πάμε μέχρι σήμερα, την ίδια στιγμή συμφιλιωμένοι και διχασμένοι.

Πόσο καιρό πραγματοποιείται το φεστιβάλ; Το φεστιβάλ πραγματοποιείται εδώ και 6 χρόνια στην Αθήνα, δηλαδή όσα χρόνια μετράει και η μπάντα μας (Mr. Highway Band), που είμαστε οι εμπνευστές και διοργανωτές του. Πάντα στο φιλόξενο Κύτταρο, το οποίο μας περιμένει και φέτος για 7η χρονιά. Ξεκίνησε ως ιδέα συσπείρωσης της ελληνικής αγγλόφωνης σκηνής, που τότε ακόμα κινούνταν σε πολύ «ρηχά νερά». Θέλουμε να πιστεύουμε πως αυτά τα 7 χρόνια έχουμε συμβάλει κι εμείς από την πλευρά μας στην ανάδειξη της σκηνής, καθώς και νέων συγκροτημάτων. Πώς αποφασίσατε να το διοργανώσετε εκτός Αθηνών φέτος; Είναι κάτι που το σκεφτόμασταν από πιο παλιά. Θέλαμε να βρούμε έναν τρόπο ώστε το φεστιβάλ να «περιοδεύσει» και να ανοιχτεί εκτός του αθηναϊκού κοινού. Τώρα βρέθηκε η ευκαιρία, καθώς η ιδέα ήρθε από κοινού με τους ανθρώπους του ξενώνα Faris, και είπαμε να το τολμήσουμε. Έχουμε σκοπό, αν αποδειχτεί επιτυχημένο, να το καθιερώσουμε. Γιατί επιλέξατε το συγκεκριμένο μέρος; Το συγκεκριμένο μέρος μάς μάγεψε με την ομορφιά του από την πρώτη στιγμή που βρεθήκαμε εκεί ως επισκέπτες. Στη συνέχεια, γνωρίσαμε και τους ανθρώπους, με τους οποίους αμέσως είχαμε πολύ καλή επικοινωνία, πολλές κοινές δημιουργικές ιδέες και άριστη συνεργασία, οπότε το πλάνο μπήκε μπροστά. Στον χώρο θα υπάρξει υποδομή για ελεύθερο κάμπινγκ κάτω από τις καστανιές και βελανιδιές του ξενώνα και όλες οι ανέσεις και δράσεις για να περάσουν οι επισκέπτες μας ένα όμορφο διήμερο με ροκ μουσική στη φύση. Γιατί όχι μια παραλία ή ένα νησί; Η αλήθεια είναι ότι μας ταιριάζει πολύ το βουνό, αλλά θέλουμε να πιστεύουμε ότι στο μέλλον, εφόσον το φετινό εγχείρημα πετύχει, θα γίνει και σε άλλες τοποθεσίες. Η αρχή έγινε από τη Λακωνία, καθώς μας δένουν ρίζες και παρέες με την περιοχή και θέλουμε να βάλουμε τα δυνατά μας για να εξελιχθεί ο τόπος στα πολιτιστικά θέματα. Ποια είναι τα επόμενα σχέδια; Να συνεχίσει την ανοδική του πορεία το φεστιβάλ στην Αθήνα και τα ταξίδια του, που ξεκινούν φέτος από τον Ταΰγετο σε όλη την Ελλάδα. Στόχος μας, ως Mr. Highway Band, είναι η προώθηση του νέου μας δίσκου που έχει κυκλοφορήσει φέτος, κυρίως μέσω των ζωντανών εμφανίσεών μας, σε όσο περισσότερα μέρη μπορούμε. https://www.facebook.com/events/1463244263735636/

27.7.17 – lifo

11

ΓΙΑ ΣΈΝΑ ΕΊΝΑΙ Η ΖΩΉ, YANI, ΑΓΌΡΙ ΜΟΥ, ΕΜΕΊΣ ΚΟΜΠΆΡΣΟΙ ΕΊΜΑΣΤΕ

Talk of the Town

απ ό το ν δη μ ή τ ρη π ολ ι τάκ η

ShortCut

«Σαν τον Μακμπέθ στη χώρα του Οιδίποδα»: Διάβασα τα πρόσφατα «επίμαχα» απομνημονεύματα του Γ. Βαρουφάκη και νιώθω μια ανάταση, μια ελαφράδα.

12 lifo – 27.7.17

Διάβασα λοιπόν (στα αγγλικά) το «περιβόητο» πρόσφατο βιβλίο του Γιάνη Βαρουφάκη με τον κρυπτικό τίτλο Ενήλικοι στο δωμάτιο και τον κραυγαλέο υπότιτλο «Η μάχη μου με το βαθύ κατεστημένο της Ευρώπης» και οφείλω να ομολογήσω ότι σε γενικές γραμμές πρόκειται για μάλλον ευχάριστο και αβλαβές θερινό ανάγνωσμα – είχα επιχειρήσει και κατά το παρελθόν να διαβάσω βιβλίο του, αλλά μου είχε φανεί απάλευτο ως περιεχόμενο και, κυρίως, ως ύφος. Ίσως επειδή, παρά τον τίτλο του και παρ’ ότι ο συγγραφέας βλέπει τον εαυτό του «ως Μακμπέθ στη χώρα του Οιδίποδα»(!), διακατέχεται κατά τόπους από μια ανήλικη, εφηβική ελαφρότητα στην καταγραφή του χρονικού της περιόδου την οποία αποκαλεί «η άνοιξη της Αθήνας» (κατά το «άνοιξη της Πράγας» – μη βλασφημείτε, μετανοείτε), όταν μαχόταν μόνος εναντίον όλων, αιωρούμενος πάνω από πρόσωπα και περιστάσεις, την ώρα που εμείς ξεροσταλιάζαμε από την αγωνία για την έκβαση των διαπραγματεύσεων σ’ εκείνη τη λιτανεία φόβου και παράνοιας των διαδοχικών Eurogroups. Είναι τρελό πόσο μακρινό μοιάζει το 2015, ενώ δεν έχει αλλάξει τίποτα ουσιαστικά, τουλάχιστον όχι προς το καλύτερο… Το βιβλίο αφιερώνεται από τον συγγραφέα του –ο οποίος, «παρά τη μαζική στήριξη του ελληνικού λαού και την απλή λογική των επιχειρημάτων του, το μόνο που κατάφερε ήταν να προκαλέσει την οργή της πολιτικής, οικονομικής και μιντιακής ελίτ της Ευρώπης»– σε «όσους πρόθυμα επιζητούν τον συμβιβασμό, αλλά θα προτιμούσαν να συντριβούν παρά να καταλήξουν συμβιβασμένοι». Όπως συνεχίζει η εισαγωγή, πρόκειται για την «ιστορία ενός ακαδημαϊκού που έγινε υπουργός για λίγο πριν μεταμορφωθεί σε “whistle-blower” ή για ένα “kiss and tell memoir” στο οποίο πρωταγωνιστούν πανίσχυρες προσωπικότητες όπως η Άνγκελα Μέρκελ, η Κριστίν Λανγκάρντ, ο Μάριο Ντράγκι, ο Βόλφγκανγκ Σόιμπλε, ο Εμανουέλ Μακρόν, ο Τζορτζ Όσμπορν, ο Μπαράκ Ομπάμα». Με κάποιες εξαιρέσεις, όπως η Μέρκελ και ο Ομπάμα, ο επιφανής αυτός θίασος που πλαισιώνει τον πρωταγωνιστή εμφανίζεται κατά τη διάρκεια της αφήγησης με τα μικρά του ονόματα: η Κριστίν (ατάκα της οποίας έδωσε και τον τίτλο στο βιβλίο), ο Τζορτζ, ο Μάριο, ο Πιερ (Μοσκοβισί), ακόμα και ο Γερούν (Ντάισελμπλουμ) και, ναι, ο Βόλφγκανγκ (Σόιμπλε), εκτός απ’ όταν αναφέρεται ως «ο δρ. Σόιμπλε και οι μαζορέτες του από την Ανατολική Ευρώπη» (πετυχημένο αυτό, ομολογουμένως, αν και τα περισσότερα αντίστοιχα καλαμπούρια δεν προσγειώνονται όσο πετυχημένα νομίζει). Στον Σόιμπλε μάλιστα επιφυλάσσει προς το τέλος και μια έντονα ψυχοπονιάρικη περιγραφή της τελευταίας τους συνάντησης, όταν ο Γερμανός υπουργός Οικονομικών, καταβεβλημένος και ευάλωτος, εμφανίζεται να παραδέχεται στον συγγραφέα ότι ο ίδιος δεν θα μπορούσε να αποδεχτεί για τη χώρα του το επερχόμενο τρίτο (και μακρύτερο) μνημόνιο. Όσον αφορά το ελληνικό καστ του δράματος, με προεξάρχοντες φυσικά τον Alexis (για τον οποίο γράφει ότι από την πρώτη τους συνάντηση τον βρήκε «συμπαθή, αλλά λίγο / not what it takes») και τον Euclid (ο οποίος εμφανίζεται και ως φανατικός αναγνώστης της Τζέιν Όστεν ο γλυκός μου), ισχύουν τα ίδια πάνω-κάτω (ακόμα κι ο Στουρνάρας, μέχρι ένα σημείο, είναι Γιάννης), με εξαιρέσεις τον σκιώδη Παππά, τον Σταθάκη (με τον οποίο, πάντως, δηλώνει ότι δεν είχε κανένα πρόβλημα, αφού υπήρξε εξαρχής απολύτως συνεπής στη θέση του ότι πρέπει να κάνουμε ό,τι πει η Τρόικα, δεν έχουμε επιλογή), και κυρίως τον «προδότη», «πεμπτοφαλλαγίτη» και «άνθρωπο των θεσμών» Χουλιαράκη. Για τα εξόφθαλμα πουκάμισα δεν γράφει τίποτα, γράφει όμως, απολογούμενος, για εκείνο το μόρτικο δερμάτινο παλτό –με το οποίο είχε εμφανιστεί στις επίσημες συναντήσεις στο Λονδίνο και είχε γίνει χαμός τότε– ότι ανήκε στον Έλληνα πρεσβευτή στο Παρίσι (ωραίος) και ότι του το είχε δανείσει επειδή είχε ο ίδιος ξεχάσει τη βαλίτσα του στο ταξί για το αεροδρόμιο στην Αθήνα και βρέθηκε στη γαλλική πρωτεύουσα Σάββατο βράδυ (το ραντεβού στο Λονδίνο ήταν Δευτέρα πρωί) και ήταν μόνο το Zara ανοιχτό και δεν είχε παλτά και έπρεπε να διαλέξει ανάμεσα σε ανάρμοστο παλτό και στο να φωτογραφηθεί χωρίς παλτό, τρέμοντας από το κρύο. «Δημιουργική σύγχυση» δηλαδή. Όρος που πρόθυμα καπέλωσε ο Γιάνης στις διαπραγματεύσεις του με το βαθύ ευρωπαϊκό κατεστημένο, παρ’ ότι ανήκε στο διπλωματικό οπλοστάσιο του Κίσινγκερ, άλλη μια ατάκα του οποίου μνημονεύει στο βιβλίο, με την οποία ταυτίζεται: «Όταν θέλω να συμβουλευτώ την Ευρώπη, δεν έχω ιδέα με ποιον πρέπει να μιλήσω στο τηλέφωνο». Το μεγάλο του μαράζι είναι ότι από ένα σημείο και μετά η «Ευρώπη» τού συμπεριφερόταν (αυτού του δηλωμένου πανευρωπαϊστή) όχι απλώς σαν να ήταν ανήλικος αλλά σαν να μην υπήρχε καν στο δωμάτιο, παρά τις φιλότιμες προσπάθειές του και τα διαρκώς αναθεωρούμενα πλάνα που κατέθετε. Όπως είχε πει όμως και ο Μάικ Τάισον, τη ρήση του οποίου βρίσκει το θάρρος να επικαλεστεί ο Γιάνης στο βιβλίο του, «όλοι έχουν ένα πλάνο μέχρι να φάνε τη γροθιά στο στόμα».

27.7.17 – lifo

13

α π ό τ ον δ ημήτ ρ η κυρ ια ζ η

UrbanLife

Talk of the Town

ΕΙΡHΝΗ ΚΟΞΑΡAΚΗ Τραγουδίστρια

Εθνικός Κήπος και Πεδίον του Άρεως: Βίοι αντίθετοι

Η Ειρήνη Κοξαράκη αυτήν τη περίοδο ηχογραφεί στο στούντιο τραγούδια της πρώτης προσωπικής της δουλειάς και ετοιμάζει με την μπάντα της τις φθινοπωρινές τους εμφανίσεις. Πρόσφατα κυκλοφόρησε το πρώτο της τραγούδι με τίτλο «Στιγμές στο κενό».

Προχωρά το σχέδιο αξιοποίησης του πρώτου, πασχίζει για τα αυτονόητα το δεύτερο.

Βυζαντινό και Χριστιανικό Μουσείο Βασ. Σοφίας 22 Ώρες λειτουργίας: Δευτέρα-Παρασκευή 09:00-20:00 Σάββατο-Κυριακή 09:00-21:00 Κέντρο Πολιτισμού Ίδρυμα Σταύρος Νιάρχος Λεωφ. Συγγρού 364 Το πάρκο λειτουργεί από το πρωί έως τη δύση του ηλίου. Το θερινό ωράριο λειτουργίας του ΚΠΙΣΝ είναι από τις 6 το πρωί έως τα μεσάνυχτα. Το χειμερινό ωράριο λειτουργίας είναι από τις 6 το πρωί έως τις 20:00.

Ο άνεμος της αισιοδοξίας εξαφανίζεται αν μετακινηθούμε προς τη λεωφόρο Αλεξάνδρας και το Πεδίον του Άρεως. Έχουμε ασχοληθεί επανειλημμένως στη LiFO με την άσχημη κατάσταση που επικρατεί στην περιοχή. Πριν από λίγους μήνες ο Θοδωρής Αντωνόπουλος σημείωσε σχετικά: «Δυστυχώς, κάτι η αδιαφορία και η εγκατάλειψη από πλευράς πολιτείας (στις προτεραιότητες της οποίας οι ελεύθεροι χώροι συνήθως αποτελούν υστερόγραφο), κάτι η κρίση που αφενός το άφησε σχεδόν χωρίς προσωπικό, αφετέρου το έκανε καταφύγιο κάθε λογής απόκληρων (βασικά άστεγοι και τζάνκια, με τα τελευταία να “στριμώχνονται” εκεί, αφότου οι Αρχές αποφάσισαν να “ξεφορτώσουν” εκεί όλη τη διακίνηση και χρήση του ευρύτερου κέντρου, φέρνοντας μαζί καβγάδες και μαχαιρώματα για τις κακές “ξήγες”, ακόμα και θανάτους από overdose), κάτι τα κρούσματα βανδαλισμών αλλά και κλοπών (το πάρκο πλέον κλείνει τις μεγάλες ώρες), κάτι που αρκετοί ντόπιοι περίοικοι απέφευγαν –όπως και σε άλλα πάρκα και πλατείες– να “συναγελαστούν” με τους μετανάστες περιπατητές που με τα χρόνια αυξάνονταν, προτιμώντας τους τέσσερις τοίχους τους και κατηγορώντας ύστερα τους “ξένους” για “κατάληψη”, το μετέτρεψαν εν πολλοίς σε κάτι μεταξύ σκουπιδότοπου, “τεκέ” και δημόσιου αποχωρητηρίου (κυρίως αφότου οι εγκαταστάσεις WC που υπήρχαν σφραγίστηκαν, γιατί... έτσι, όπως και οι περισσότερες κρήνες)». Οι τελευταίες εξελίξεις έχουν να κάνουν με τη διενέργεια διεθνούς διαγωνισμού από την Περιφέρεια για τον καθαρισμό του πάρκου, ενώ η φύλαξη του χώρου έχει ανατεθεί ήδη σε ιδιωτική εταιρεία. Η περιφερειάρχης Αττικής Ρένα Δούρου τάχθηκε υπέρ των εμπορικών χρήσεων εντός του πάρκου και δήλωσε: «Μακριά από εμένα κρατικίστικες λογικές που ρήμαξαν το πάρκο Τρίτση με αναθέσεις σε διοικητικά συμβούλια που εκτίναξαν το κόστος των λογαριασμών νερού και ηλεκτρικού». Στη σχετική συνέντευξη Τύπου που δόθηκε πριν από δύο εβδομάδες ανακοινώθηκε επίσης η σύναψη μνημονίου συνεργασίας με τον ΣΕΓΑΣ, ώστε από τον Οκτώβριο να ξεκινήσει να λειτουργεί εντός του πάρκου πρόγραμμα αθλητικών δραστηριοτήτων αρχικά για παιδιά και στη συνέχεια και για ενήλικες. Ας ελπίσουμε για το καλύτερο!

14 lifo – 27.7.17

ΠΑΓΚΡΑΤΊ

q Θα χαρακτήριζα την περιοχή «κέντρο απόκεντρο», αφού είναι πολύ κοντά στο κέντρο της Αθήνας. Το Παγκράτι θα μπορούσε να χαρακτηριστεί και καλλιτεχνική περιοχή, αφού παλιότερα έζησαν εδώ σπουδαίοι καλλιτέχνες και λογοτέχνες, όπως ο Μάνος Χατζιδάκις, ο Κώστας Βάρναλης, ο Γιώργος Σεφέρης. Ίσως να κρατάει και κάτι από την ενέργειά τους. q Αν και δεν υπάρχει ησυχία, αλλά πολλή κίνηση, φώτα, κόσμος, μου αρέσει η γειτονιά μου, γιατί είναι όλα μπροστά στα πόδια μου! Αυτό θεωρώ πως είναι το χαρακτηριστικό του Παγκρατίου. Όλα είναι εύκολα προσβάσιμα, η συγκοινωνία, τα μαγαζιά, οι χώροι διασκέδασης. Απλουστεύει η καθημερινότητά μου, μια και δεν έχω δικό μου μεταφορικό μέσο. Απέναντι από το σπίτι μου, σ’ έναν μικρό πεζόδρομο, υπάρχει σούπερ μάρκετ, φούρνος, φαρμακείο, κρεοπωλείο, μικρά καφέ. Κάνοντας λίγα βήματα ακόμα, φτάνεις στην αγορά του Παγκρατίου, στην οδό Χρεμωνίδου, όπου βρίσκεις τα πάντα σχετικά με την ένδυση, έχοντας μάλιστα αρκετές επιλογές.

q Αν και ζω στο κέντρο του Παγκρατίου, όπου η κίνηση και η φασαρία υπερτερούν, υπάρχει διέξοδος. Μπορείς να ξεκλέψεις λίγα λεπτά για έναν περίπατο στο Άλσος Παγκρατίου, απολαμβάνοντας τα δέντρα και την ησυχία. Άλλη μια επιλογή είναι η πλατεία Μεσολογγίου που δεν τραβά πολύ την προσοχή, αλλά εμένα μου θυμίζει τις παιδικές μου βόλτες. q Για να γνωρίσει κάποιος τη γειτονιά μου, θα τον έκανα μια βόλτα στη κεντρική οδό Υμηττού, όπου βρίσκονται πολλές καφετέριες, και θα κατέληγα στον ιστορικό κινηματογράφο «Πάλας», ο οποίος λειτουργεί από το 1925 μέχρι και σήμερα.

από τον δημήτρη κυριαζή

Νομισματικό Μουσείο Πανεπιστημίου 12 Ώρες λειτουργίας: Δευτέρα-Σάββατο 9:00-23:00 Kυριακή 9:00-20:00

Σε μια πόλη που κατέχει αρνητικό ρεκόρ στην αναλογία πρασίνου ανά κάτοικο (η Αθήνα διαθέτει μόλις 2,5 τ.μ. πρασίνου για κάθε κάτοικο, ενώ, σύμφωνα με τον Ευρωπαϊκό Οργανισμό Περιβάλλοντος, η αναλογία πρασίνου ανά κάτοικο πρέπει να αγγίζει τα 9 τ.μ., προκειμένου οι πόλεις να θεωρούνται βιώσιμες για τους κατοίκους τους) οφείλουμε να παρακολουθούμε στενά τις εξελίξεις που αφορούν τους δημόσιους χώρους που διαθέτουμε. Σε γενικές γραμμές, η κατάσταση που επικρατεί στα 154 στρέμματα του Εθνικού Κήπου κρίνεται ικανοποιητική. Πρόσφατα ολοκληρώθηκε το πρόγραμμα του Δήμου Αθηναίων «Ζήσε τον Κήπο Αλλιώς», που σκοπό είχε την ανάδειξη του πάρκου σε σημείο συνάντησης, πολιτισμού και άθλησης για μικρούς και μεγάλους. Τα Μουσικά Σύνολα του Δήμου Αθηναίων (Συμφωνική Ορχήστρα, Χορωδία, Φιλαρμονική, Εργαστήρι Ελληνικής Μουσικής, Big Band) κατείχαν πρωταγωνιστικό ρόλο στις μουσικές εκδηλώσεις και συνέπραξαν με γνωστούς καλλιτέχνες για να παρουσιάσουν στο κοινό παραστάσεις και μελωδικές εκδηλώσεις. Το πρόγραμμα περιλάμβανε επίσης εργαστήρια, γυμναστική, yoga, pilates, μουσική, θέατρο, χορό, ξεναγήσεις, παιχνίδια και κρυμμένους θησαυρούς. Διοργανώθηκε σε συνεργασία με το Φεστιβάλ Αθηνών ποιητική περιήγηση μέσα από την παράσταση Εθνικός Κήπος σε σκηνοθεσία Θοδωρή Γκόνη, τα Μουσικά Σύνολα του Δήμου Αθηναίων γιόρτασαν την Ευρωπαϊκή Ημέρα Μουσικής, «χαρτογραφήθηκε» η νεότερη ιστορία του Κήπου από το Ιστορικό Αρχείο του Δήμου Αθηναίων, διοργανώθηκε ξενάγηση με επίκεντρο τα γλυπτά του Κήπου, ενώ την ίδια περίοδο έλαβε χώρα και το καθιερωμένο Athens Garden Festival. Το πρόγραμμα φανέρωσε τις δυνατότητες του πιο κεντρικού πάρκου της Αθήνας ως πράσινου δημόσιου χώρου. Πέρα από τις όποιες «συλλογικές» δραστηριότητες, υπάρχουν αρκετές ήσυχες γωνιές στον Κήπο που προσφέρονται για αναψυχή και ξεκούραση, ειδικά τους καλοκαιρινούς μήνες που το πάρκο ανακουφίζει τους επισκέπτες από τη ζέστη, καθώς στο εσωτερικό του σημειώνεται θερμοκρασία χαμηλότερη (κατά 2-3 βαθμούς) από εκείνη της πόλης.

Hγειτονιάμου

✍

3 κήποι στο κέντρο της πόλης

q Δεν ήταν δική μου επιλογή η πλατεία Παγκρατίου, εκεί γεννήθηκα, αλλά μεγαλώνοντας η δύναμη της συνήθειας με κράτησε στο ίδιο μέρος. Από τη βεράντα μου το βράδυ βλέπω τη φωτισμένη Ακρόπολη και τον Λυκαβηττό. Αρκεί, για να πάρει κανείς μια ανάσα μετά την κούραση της ημέρας. Διάβασα πως το Παγκράτι πήρε το όνομά του κατά την αρχαιότητα από τον θεό Παγκράτη.

q Στο δημοτικό σχολείο της γειτονιάς μου, στον εξωτερικό του τοίχο, υπάρχει ένα πολύ όμορφο γκράφιτι. Έχει παιδικές παραστάσεις με έντονα χρώματα. Μου αρέσει γιατί μου θυμίζει την παιδική μου ηλικία, χρόνια ανέμελα, πολλά χαμόγελα, ευχάριστες αναμνήσεις. Καμιά φορά η εικόνα μπορεί να σου πει παραπάνω πράγματα από ένα σύνθημα που μπορεί να δεις γραμμένο στους τοίχους. q Αυτό που θα ήθελα να αλλάξω, αν είχα τη δυνατότητα, είναι η πυκνή δόμηση του Παγκρατίου. Επίσης, θα αντικαθιστούσα τα παλιά και δύσβατα πεζοδρόμια με καινούργια. Επίσης, περισσότεροι πεζόδρομοι θα ήταν χρήσιμοι για την εύκολη μετακίνηση των πεζών και θα ομόρφαιναν την περιοχή. q Το τραγούδι που έχω συνδυάσει με την περιοχή μου είναι το «Χρώμα δεν αλλάζουνε τα μάτια» που ερμηνεύει ο Γεράσιμος Ανδρεάτος σε στίχους του Μιχάλη Γκανά. Προφανώς, λόγω του στίχου «χαθήκαμε μια νύχτα στο Παγκράτι», αλλά και επειδή με κάνει να αναπολώ καταστάσεις και φίλους που πλέον δεν βλέπω συχνά λόγω υποχρεώσεων και επειδή έχουν αλλάξει τόπο διαμονής.

27.7.17 – lifo

15

16

LiFOΑΥΓΟΥΣΤΟΣ17

LiFOAYΓΟΥΣΤΟΣ

ΠΟΙΟΙ ΕΓΚΑΤΑΛΕΊΠΟΥΝ ΤΗΝ ΑΘΉΝΑ ΓΙΑ ΈΝΑΝ ΟΛΌΚΛΗΡΟ ΜΉΝΑ ΠΙΑ; ΕΛΆΧΙΣΤΟΙ. ΜΕ ΤΙΣ ΔΙΑΚΟΠΈΣ ΝΑ ΜΙΚΡΑΊΝΟΥΝ ΚΑΙ ΤΙΣ ΜΈΡΕΣ ΤΟΥ ΑΥΓΟΎΣΤΟΥ ΠΟΥ ΠΡΈΠΕΙ ΚΑΝΕΊΣ ΝΑ ΠΕΡΆΣΕΙ ΣΤΗΝ ΠΌΛΗ ΝΑ ΑΥΞΆΝΟΥΝ, ΤΟ ΆΓΧΟΣ ΜΗ ΣΕ ΠΆΡΕΙ ΑΠΌ ΚΆΤΩ ΤΟ ΌΤΙ Η ΠΌΛΗ ΥΠΟΛΕΙΤΟΥΡΓΕΊ

ΚΑΙ ΟΙ ΆΛΛΟΙ ΛΕΊΠΟΥΝ ΣΤΑ ΝΗΣΙΆ ΜΕΓΑΛΏΝΕΙ. ΌΛΑ ΤΈΛΕΙΑ ΔΕΝ ΘΑ ΕΊΝΑΙ, ΌΜΩΣ ΤΡΌΠΟΙ ΓΙΑ ΝΑ ΠΕΡΆΣΕΙΣ ΚΑΛΆ ΥΠΆΡΧΟΥΝ. ΕΞΆΛΛΟΥ, ΚΑΙ Η ΑΘΉΝΑ ΕΊΝΑΙ ΜΙΑ ΠΌΛΗ ΠΟΥ ΔΕΝ ΚΟΙΜΆΤΑΙ ΠΛΈΟΝ ΠΟΤΈ. ΟΎΤΕ ΚΑΝ ΤΟΝ ΚΑΥΤΌ ΜΉΝΑ ΑΎΓΟΥΣΤΟ ΑΠΌ ΤΗ LIFO TEAM LiFOΑΥΓΟΥΣΤΟΣ17

17

H πανσέληνος του Αυγούστου

ΕΚΔΗΛΩΣΕΙΣ 18

LiFOΑΥΓΟΥΣΤΟΣ17

ΣΤΙΣ 7 ΑΥΓΟΥΣΤΟΥ Η ΑΘΗΝΑ ΓΙΝΕΤΑΙ ΜΙΑ ΠΟΛΗ ΜΑΓΙΚΗ. ΑΠΟ ΤΟΝ M. HULOT ΦΩΤΟΓΡΑΦΙA: ANDREA BONETTI/SOOC

Η

πιο όμορφη πανσέληνος του χρόνου, η πανσέληνος του Αυγούστου, είναι μοναδική ευκαιρία να επισκεφτείς νύχτα και με ελεύθερη είσοδο αρχαιολογικούς χώρους, μνημεία, μουσεία και χώρους τέχνης σε όλη την Αθήνα, να ξαπλώσεις κάτω από τα αστέρια και να παρακολουθήσεις εκδηλώσεις που έχουν στηθεί ειδικά για τη βραδιά – η οποία φέτος πέφτει στις 7 του μήνα. Η ποικιλία είναι μεγάλη, από πάρτι σε beach bars, βαρκάδες στον Αργοσαρωνικό, βόλτα με τους «sup-άδες» στο Πόρτο Ράφτη μέχρι και ξεναγήσεις στα Αναφιώτικα και στους λόφους Νυμφών και Φιλοπάππου, όλα αφιερωμένα στο μοναδικό αυγουστιάτικο φεγγάρι. Τις εκδηλώσεις παρακολουθούν κάθε χρόνο όλο και περισσότεροι Αθηναίοι και η φετινή πανσέληνος είναι μια σπέσιαλ μέρα, γιατί για πολλούς σηματοδοτεί την αρχή των καλοκαιρινών διακοπών. Το υπουργείο Πολιτισμού, σε συνεργασία με δήμους της Αττικής, διοργανώνει πολλές εκδηλώσεις. Το Εθνικό Αρχαιολογικό Μουσείο θα παραμείνει ανοιχτό για το κοινό μέχρι τα μεσάνυχτα με τις «Νυχτερινές Ιστορίες» που θα αφηγούνται αρχαιολόγοι του μουσείου και ξεναγοί (20:00-21:30) στον κήπο του μουσείου και με συναυλία έντεχνης μουσικής με την Ηρώ Σαΐα που θα δοθεί στο αίθριο του Μουσείου (21:30-23:00). Ο Αρχαιολογικός Χώρος και το Μουσείο Βραυρώνας στο Μαρκόπουλο θα παραμείνουν ανοιχτά μέχρι τις 23:00 με ξενάγηση και συναυλία των Χειμερινών Κολυμβητών. Όσοι βρεθούν στον Αρχαιολογικό Χώρο του Ολυμπιείου (στους Στύλους του Ολυμπίου Διός) θα παρακολουθήσουν μουσική εκδήλωση με τη Φιλαρμονική του Γενικού Επιτελείου Στρατού (20:00-22:00). Μία ιδιαίτερη εκδήλωση θα πραγματοποιηθεί στον Ναό του Αγίου Γεωργίου (Ομορφοκκλησιά) Γαλατσίου με τίτλο «Μουσική της Ανατολής σε βυζαντινούς δρόμους» από τον Haig Yazdjian. Ο Αρχαιολογικός Χώρος Σουνίου θα παραμείνει ανοιχτός για το κοινό έως τα μεσάνυχτα. Ο Αρχαιολογικός Χώρος και το Μουσείο του Κεραμεικού θα παραμείνουν ανοιχτά έως τα μεσάνυχτα (για λόγους ασφαλείας η πρόσβαση στον αρχαιολογικό χώρο θα

επιτρέπεται μόνο με συνοδεία φυλάκων). Στον Κήπο του Νομισματικού Μουσείου θα πραγματοποιηθεί μουσική εκδήλωση με την Ανδριάννα Μπάμπαλη και το κουαρτέτο Quarderinas Quartet στις 21:00. Μέχρι τα μεσάνυχτα θα παραμείνει ανοιχτό το Αρχαιολογικό Μουσείο Μεγάρων, όπου και θα γίνει μουσική συναυλία. Στον προαύλιο χώρο του Αρχαιολογικού Μουσείου Πειραιά θα ακουστούν «Μελωδίες στην Πανσέληνο» από τη σοπράνο Βάσια Ζαχαροπούλου, τον τενόρο Δημήτρη Πακσόγλου και τους Underground Youth Orchestra (έναρξη 21:00). Ο χώρος θα παραμείνει ανοιχτός μέχρι τις 23:30. Η αυγουστιάτικη πανσέληνος στα Αναφιώτικα θα είναι από τα πιο ωραία events της πόλης, με ξενάγηση στα όμορφα σοκάκια και άγνωστες ιστορίες για τη μοναδική αθηναϊκή συνοικία, που είναι και μία από τις παλαιότερες (www.action-plus.gr). Άλλες εκδηλώσεις θα πραγματοποιηθούν στην Τεχνόπολη του Δήμου Αθηναίων, όπου η Mariza Rizou Οfficial με την Athens Big Band, οι Polkar και οι EKMEK θα διασκεδάσουν τον κόσμο με καλοκαιρινούς ρυθμούς και πολύ χορό σε μια τζαζ, σουίνγκ, ρετρό και vintage Full Moon Fiesta. Στο beach bar Bolivar ο ραδιοφωνικός σταθμός Red FM θα πραγματοποιήσει το καθιερωμένο Full Μoon Party. Στο beach bar Τζιτζίκι με θέα το όμορφο λιμάνι της Ραφήνας θα πραγματοποιηθεί πάρτι με μουσικές επιλογές του Vasilis Rizos. Από τη Ραφήνα θα ξεκινήσει και η ξεχωριστή βόλτα με ιστιοπλοϊκό που θα πλεύσει προς το Μάτι, το Ζούμπερι και τη Νέα Μάκρη με κοκτέιλ και μουσική. Τη βραδιά διοργανώνει η ομάδα ΑπόΔΡΑΣΗ και θα ξεκινήσει περίπου στις 21:15 (περισσότερες πληροφορίες στο τηλέφωνο 6974 866451). Στις 5 Αυγούστου θα πραγματοποιηθεί η εκδήλωση «Πανσέληνος στο Αστεροσκοπείο Αθηνών» με βόλτα και ξενάγηση στους τρεις λόφους της Αθήνας (Νυμφών, Πνύκας, Φιλοπάππου) και κατάληξη στο Αστεροσκοπείο Αθήνας, όπου θα γίνει μια exclusive παρατήρηση του αττικού ουρανού μέσα από το τηλεσκόπιο. Τέλος, υπάρχει και η φανταστική βόλτα με sup που διοργανώνει η σχολή sup_port στο Πόρτο Ράφτη με βόλτα στον φωτισμένο από την πανσέληνο κόλπο και απόβαση σε νησάκι της περιοχής για απολαυστικό αγνάντεμα.

ΠΏΣ ΤΟ ΟΎΖΟ ΠΛΩΜΆΡΙ ΈΦΕΡΕ ΣΤΟ ΊΔΙΟ ΤΡΑΠΈΖΙ 10 ΑΓΝΏΣΤΟΥΣ Κ αλοκαίρι ίσον διακοπές, ήλιος, θάλασσα, βουτιές και, για εκείνους που ξέρουν καλύτερα, όλα αυτά μαζί με ένα παγωμένο Ούζο Πλωμαρίου και την αλμύρα να φτάνει σχεδόν στο ποτήρι. Α, και πολλές φωτό, που ενστικτωδώς οι περισσότεροι θέλουμε να μοιραστούμε με τους φίλους μας στο Facebook και στο Instagram. Παρέες φίλων και αγνώστων που γίνονται ένα σε κάποιο νησί και καταλήγουν να τα λένε από Σεπτέμβρη στην πόλη. Αυτή είναι η μαγεία του καλοκαιριού. Και απ’ αυτό δεν λείπει ποτέ το Ούζο Πλωμαρίου Ισιδώρου Αρβανίτου, η διαχρονική συνήθεια που φέρνει τους ανθρώπους πιο κοντά, γνωστούς και αγνώστους. Φέτος το καλοκαίρι το αγαπημένο μας γλυκόπιοτο ούζο έγινε αφορμή για να γνωριστούν 180 εντελώς άγνωστοι και διαφορετικοί μεταξύ τους άνθρωποι. Νέοι και νέες που θέλησαν να βγουν για λίγο απ’ τη σφαίρα των social media και να κάνουν real socializing, όπως μόνο στις ουζοκαταστάσεις γίνεται. Σχεδόν 2.500 άτομα αποδέχτηκαν την πρόκληση να φάνε και να πιουν σε ένα τραπέζι αγνώστων και να κάνουν νέους φίλους, πίνοντας ούζο Πλωμαρίου. Έτσι, 180 άτομα δημιούργησαν 18 καινούργιες παρέες των 10 ατόμων μέσα

18 νέες παρέες δημιουργήθηκαν πίνοντας Πλωμάρι στο πιο κεφάτο και socializing κάλεσμα του καλοκαιριού.

απ’ το κάλεσμα «Πάμε για Πλωμάρι», δίνοντας ραντεβού σε 18 μεζεδοπωλεία της Αθήνας, της Θεσσαλονίκης και της Λέσβου. Δεν έμεινε μεζές για μεζές όρθιος! Τα ποτήρια τσουγκρίστηκαν στον αέρα και δόθηκαν υποσχέσεις πως «τώρα που γνωριστήκαμε δεν θα χαθούμε, εντάξει;». Ποιος όμως έφαγε τον τελευταίο μεζέ της ντροπής σε κάθε παρέα, ποιος παρήγγειλε 14 μερίδες πατάτες τηγανητές αλατισμένες στο φουλ και ποιος ανέβασε στο Instagram τα πιο εντυπωσιακά πιάτα; Funny καταστάσεις και χαμόγελα που αποτυπώθηκαν σε ακόμη πιο funny videos και selfies, έχοντας πιει ένα ποτηράκι ούζο. Γιατί αυτό γίνεται όταν είσαι το ίδιο κοινωνικός στην πραγματική ζωή όσο και στον κόσμο των social media. Γιατί όταν έχει ήλιο, έχει Πλωμάρι! Και επειδή στον κόσμο των social media οι αριθμοί μετράνε, το κάλεσμα του Ούζου Πλωμαρίου είχε τέτοια ανταπόκριση, που έσπασε ρεκόρ. Περίπου 1.500.000 views των funny videos, 20.000 επισκέψεις στο pamegiaplomari.gr σε λιγότερο από έναν μήνα και 20.000 σχόλια και likes στο Facebook. Οι αριθμοί μίλησαν, ώρα για Ούζο Πλωμαρίου.

LiFOΑΥΓΟΥΣΤΟΣ17

19

Η

WATERSPORTS

ιστιοπλοΐα (ανοιχτής θαλάσσης τριγώνου) είναι το τρίτο κυρίαρχο άθλημα νερού, μετά την κολύμβηση και την κωπηλασία, και είναι ολυμπιακό αγώνισμα. Δεν είναι από τα πιο εύκολα, αλλά είναι σίγουρα από τα πιο αγαπημένα θαλάσσια σπορ. Στην Αθήνα μπορεί κάποιος να κάνει ιστιοπλοΐα όλο τον χρόνο, μια και τα νερά είναι ζεστά και ο άνεμος ιδανικός, και οι ξένοι επισκέπτες για το συγκεκριμένο άθλημα είναι πολλοί. Πού: Ναυτικός Όμιλος Βουλιαγμένης Ο αέρας της Αττικής είναι ιδανικός για windsurf ή ιστιοσανίδα, ένα από τα πιο διασκεδαστικά θαλάσσια σπορ, γιατί μπορείς να κάνεις φιγούρες και να αναπτύξεις μεγάλες ταχύτητες. Πού: Athens WindSurf, Άγιος Κοσμάς / BeAWindSurfer, Ναυτικός Αθλητικός Όμιλος Βούλας Το wakeboard συνδυάζει πολλά διαφορετικά αθλήματα: snowboard, skateboard και surf. Τα μόνα απαραίτητα για το wakeboard είναι ένα σκάφος (κρις-κραφτ), μια σανίδα για wakeboard κι ένα σκοινί με λαβή. Πού:

20

LiFOΑΥΓΟΥΣΤΟΣ17

Yabanaki, Βάρκιζα Το θαλάσσιο σκι είναι από τα πιο διαδεδομένα σύγχρονα σπορ του νερού, και για ερασιτέχνες, και δεν χρειάζεται ιδιαίτερη εξάσκηση. Συνδυάζει άψογα το υδάτινο στοιχείο με την ταχύτητα. Υπάρχει και το barefoot ski, που είναι ουσιαστικά το σκι χωρίς πέδιλα, με γυμνά πόδια. Πού: Lolos Ski Center, Ναυτικός Όμιλος Βουλιαγμένης / Καράβι Σχοινιά, Μαραθώνας Το χαρακτηριστικό του kneeboard είναι ότι επιτρέπει στον σκιέρ να κάθεται γονατιστός και τα πόδια του να στερεώνονται με λουριά στη σανίδα. Θεωρείται από τα εύκολα θαλάσσια σπορ και μπορεί να το δοκιμάσει οποιοσδήποτε. Πού: Lolos Ski Center, Ναυτικός Όμιλος Βουλιαγμένης Παρ’ ότι η Αθήνα δεν έχει ιδανικές καιρικές συνθήκες για surf, η σχολή το Kyma Surf έχει δημιουργήσει τις κατάλληλες συνθήκες για τους αρχάριους που θέλουν να μάθουν το σπορ, ενώ διοργανώνει πολλές εξορμήσεις σε άλλα μέρη, ιδανικά για τους πιο έμπειρους. Πού: Kyma Surf School

Το FlyBoard είναι ουσιαστικά ένα τζετ-σκι στο οποίο έχει συνδεθεί ένα μεγάλο λάστιχο. To τζετ-σκι ρουφάει νερό, το οποίο στη συνέχεια απομακρύνεται με μεγάλη δύναμη, με αποτέλεσμα ο αναβάτης που είναι προσδεδεμένος σε αυτό να αποκτά μεγάλη ταχύτητα και κάνει εντυπωσιακές φιγούρες μέσα και έξω από το νερό. Με ιπποδύναμη 150 ίππων, το FlyBoard προσφέρει μια μοναδική εμπειρία με ανύψωση έως και 10 μέτρα πάνω από το νερό. Πού: Αγία Mαρίνα, Πόρτο Ράφτη Το κανό και το καγιάκ θαλάσσης είναι από τα πιο διαδεδομένα θαλάσσια σπορ και είναι κατάλληλα για όλες τις ηλικίες. Θέλει προσοχή σε περίπτωση που το σκάφος ανατραπεί. Είναι ό,τι πρέπει για χαλαρές βόλτες στη θάλασσα, όταν δεν έχει κύμα. Στις σχολές ενοικιάζεται όλος ο κατάλληλος εξοπλισμός. Πού: Παραλία Σχοινιά, Μαραθώνας Το sup (stand-up paddle) είναι από τα new entries στα θαλάσσια σπορ αλλά και από τα πιο αγαπημένα των Αθηναίων. Πλέον θα δεις κόσμο να κάνει παντού. Πολλοί έχουν αγοράσει δικές

τους σανίδες και άλλοι νοικιάζουν από τις σχολές. Η φουσκωτή σανίδα είναι πιο πρακτική, ενώ η στέρεη λίγο καλύτερη. Το μαθαίνεις πολύ γρήγορα και αν η θάλασσα είναι ήρεμη, μπορείς να κάνεις πολλές ώρες και να πας σε μέρη που δύσκολα θα πήγαινες κολυμπώντας. Πού: Yabanaki, Βάρκιζα / Sup_port, Πόρτο Ράφτη Παρακλάδι του sup είναι η sup yoga, στάσεις γιόγκα πάνω στη σανίδα. Η εξάσκηση είναι απαιτητική γιατί χρειάζεται πολύ καλή ισορροπία και φυσική κατάσταση. Το sup pilates, στάσεις Pilates πάνω στη σανίδα, και το sup surf, surf με τη σανίδα του sup, είναι εναλλακτικές προτάσεις για όταν έχει κύμα. Πού: Sup_port, Πόρτο Ράφτη Το scuba diving απαιτεί ειδική εκπαίδευση. Μπορεί κάποιος να κάνει και ένα μάθημα γνωριμίας για να δει αν του αρέσει και να συνεχίσει για την πιστοποίηση. Η θέα του αττικού βυθού είναι μαγευτική, έχει ψάρια, ναυάγια κι ένα σωρό θαλάσσια πλάσματα που μπορείς να παρακολουθήσεις. Είναι μοναδική εμπειρία για όσους αγαπούν τη θάλασσα και δεν φοβούνται

πλοϊκό στα ελληνικά νησιά και παρατήρησε πόσο διαυγή ήταν τα νερά τους. Πρόκειται για μια κατασκευή σε σχήμα φτερού που ρυμουλκείται από βάρκα, εσύ το κρατάς και σου επιτρέπει να κάνεις υποβρύχιες βόλτες και μανούβρες με ταχύτητα, παρατηρώντας τον όμορφο βυθό. Πού: Παραλία Σχοινιά, Μαραθώνας Το θαλάσσιο έλκηθρο και το θαλάσσιο δαχτυλίδι είναι από τα σπορ που οι περισσότεροι έχουν δοκιμάσει κι έχουν να θυμούνται ιστορίες για τις απότομες στροφές και τις βουτιές στα βαθιά. Αν κρατιέσαι καλά, δεν θα πέσεις, αλλά θα χάσεις τον αυθορμητισμό και την πλάκα του σπορ. Πού: Μικρό Καβούρι Βουλιαγμένης, Παραλία Βάρκιζας Η θαλάσσια παιδική χαρά δεν θεωρείται σπορ αλλά είναι αγαπημένη ασχολία για τα πιτσιρίκια, που μπορούν να περάσουν και όλη την ημέρα στο φουσκωτό πάρκο, κάνοντας ατελείωτες βουτιές από τις τσουλήθρες και το τραμπολίνο. Πού: Πλαζ Αστέρας Γλυφάδας / Ακτή του Ήλιου, Άλιμος

ΑΠΟ ΤH ΜΑΡΙΝΑ ΠΕΤΡΙΔΟΥ

ΦΩΤΟΓΡΑΦΙA: ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΣ ΤΣΑΚΑΛΙΔΗΣ/SOOC

Ζήσε μέσα στο νερό για έναν μήνα!

Αστέρας Βουλιαγμένης Ελεύθερη κατάδυση ή άπνοια μπορούν να κάνουν όλοι αν έχουν μια μάσκα και βατραχοπέδιλα (snorkelling). Αν όμως θέλουν να εξελίξουν τις δυνατότητές τους και να ανέβουν επίπεδο, καλό θα είναι να περάσουν από ειδική εκπαίδευση. Παρακλάδι της ελεύθερης κατάδυσης είναι το ψαροντούφεκο, που συνδυάζει το σπορ με το ψάρεμα. Πού: Σχολή Ελεύθερης Κατάδυσης Poseidon Club To θαλάσσιο ποδήλατο θα το βρεις σε πολλές παραλίες προς ενοικίαση με την ώρα και είναι ό,τι πρέπει για χαλαρή βόλτα στη θάλασσα και βουτιές στα βαθιά. Πού: Athens Grand Beach Lagonissi, Παραλία Αστέρα Βουλιαγμένης Το θαλάσσιο αλεξίπτωτο δεν θεωρείται extreme sport, είναι πολύ ήρεμο και σου επιτρέπει να απολαύσεις τη θέα της θάλασσας από ψηλά. Μπορεί να κάνει οποιοσδήποτε, αρκεί να μη φοβάται τα ύψη και να ξέρει κολύμπι. Πού: Astir Beach, Βουλιαγμένη Ο εφευρέτης του subwing, Simon Sivertsen, εμπνεύστηκε την ιδέα όταν ταξίδεψε με ιστιο-

ΑΎΓΟΥΣΤΟΣ ΓΙΑ ΤΟΝ ΠΕΡΙΣΣΌΤΕΡΟ ΚΌΣΜΟ ΣΗΜΑΊΝΕΙ ΔΙΑΚΟΠΈΣ, ΞΕΝΟΙΑΣΙΆ, ΆΦΘΟΝΟΣ ΕΛΕΎΘΕΡΟΣ ΧΡΌΝΟΣ ΚΑΙ ΠΑΡΑΛΊΑ. H ΚΑΛΎΤΕΡΗ ΕΠΟΧΉ ΓΙΑ ΝΑ ΞΕΚΙΝΉΣΕΙΣ Ή ΝΑ ΔΟΚΙΜΆΣΕΙΣ ΈΝΑ ΘΑΛΆΣΣΙΟ ΣΠΟΡ ΑΠΌ ΤΑ ΠΟΛΛΆ ΠΟΥ ΕΊΝΑΙ ΠΛΈΟΝ ΔΙΑΘΈΣΙΜΑ ΣΤΙΣ ΑΘΗΝΑΪΚΈΣ ΠΑΡΑΛΊΕΣ.

τον βυθό. Πού: Athina Diving, 38o χιλιόμετρο Αθηνών-Σουνίου, Hotel Grand Resort Logonissi Το kitesurf είναι από τα πιο δυναμικά θαλάσσια σπορ. Απαιτεί δεξιοτεχνία και θέλει προσοχή. Το άθλημα εξαρτάται κυρίως από τον αέρα, γι’ αυτό πραγματοποιείται σε συγκεκριμένα σημεία στην Αθήνα που πιάνουν πολλά μποφόρ. Είναι εντυπωσιακό να παρατηρείς kite surfers εν δράσει, μάλιστα λένε ότι το σπορ σού δημιουργεί πολύ έντονα την αίσθηση ότι πετάς. Απαιτείται εξοπλισμός αρκετά δαπανηρός που μπορείς ή να αγοράσεις σε ειδικά καταστήματα ή να ενοικιάσεις στις σχολές. Πού: Nissakia Surf Club, Λούτσα / Παραλία Ωρωπού Το jetski είναι ένα από τα πιο εύκολα και πιο παλιά αγαπημένα θαλάσσια σπορ. Θέλει προσοχή, γατί μπορεί να γίνει ενοχλητικό για τους λουόμενους λόγω της φασαρίας της μηχανής. Είναι εθιστικό, ειδικά για όσους αγαπάνε την ταχύτητα, και χρησιμοποιείται και ως μέσο μεταφοράς για κοντινές αποστάσεις. Δεν απαιτεί ιδιαίτερες γνώσεις, μόνο προσοχή με τους κολυμβητές και τα άλλα οχήματα στο νερό. Πού:

LiFOΑΥΓΟΥΣΤΟΣ17

21

BLACK LIPS Πέμπτη 24 Αυγούστου Special guests: A Victim Of Society Gagarin 205 Live Music Space Λιοσίων 205

22

LiFOΑΥΓΟΥΣΤΟΣ17

PARTY!

Oι Black Lips στην Αθήνα

ΜΟΥΣΙΚΗ

Τα κακά παιδιά από την Aτλάντα επιστρέφουν στην Αθήνα. Το νέο τους άλμπουμ «Satan’s Graffiti or God’s Art», σε παραγωγή Σον Λένον (γιου του Τζον Λένον), αποτελεί, κατά τα λεγόμενά τους, την πιο εξελιγμένη μέχρι τώρα δουλειά τους, χωρίς να μειώνει την αμεσότητα και τον βρόμικο rock ‘n’ roll χαρακτήρα της μπάντας. Το άλμπουμ περιλαμβάνει guest φωνητικά από τη Γιόκο Όνο, καθώς και συμμετοχή του Saul Adamczewski των Fat White Family. Το garage punk τους είναι μοναδικό, η φωνή του Cole Alexander χαρακτηριστική, με χροιά αιώνιου έφηβου και attitude «ζω για το πάρτι», που έρχεται και παντρεύεται με αυτήν του Jared Swilley (μπάσο-φωνή), ο οποίος συμπληρώνει τη μελωδικότητα του ήχου τους. Όσοι έχουν βιώσει τη live εμπειρία των Black Lips γνωρίζουν καλά για ποιον λόγο αποτελούν ένα από τα κορυφαία live σχήματα της εποχής. Στη σκηνή είναι απρόβλεπτοι. Άλλοτε θα καίνε και θα σπάνε κιθάρες, άλλοτε ο Cole θα κάνει εμετό την ώρα που παίζει (ίσως ο δικός του τρόπος ψυχοθεραπείας), άλλοτε γυμνοί… είναι αναμφίβολα punk rock. Οι ίδιοι έχουν δηλώσει ότι είναι βαθιά επηρεασμένοι από καλλιτέχνες όπως ο GG Allin, ενώ επιλέγουν να παίζουν σε μέρη όπου λίγες μπάντες έχουν τολμήσει (Ιράκ, Ιορδανία, Λίβανος, Αίγυπτος). Η εμφάνισή τους στην Αθήνα αποτελεί αναμφίβολα ένα μεγάλο μουσικό γεγονός! Μαζί τους θα εμφανιστούν οι A Victim Of Society.

Τον Αύγουστο γίνονται τα καλύτερα πάρτι και οι πιο απροσδόκητες συναυλίες. Με ατού τη θάλασσα και το βραδινό αεράκι ακριβώς δίπλα στην ακτή, το Bolivar Beach Bar προτείνει τα απόλυτα πάρτι δίπλα στη θάλασσα: Playmen (4/8), Gadjo Dilo σε μια ζωντανή εμφάνιση (5/8), Deborah De Luca (11/8), Betoko και Agent Greg (12/8). Κλείνει τον μήνα με έναν μεγάλο καλεσμένο, τον Paul Oakenfold, στις 18 Αυγούστου. Για όσους βρεθούν στην Επίδαυρο στις 4 Αυγούστου, ο Ηλίας Φραγκούλης διοργανώνει το τελευταίο Trashathon της σεζόν στην Disco Kapaki, τον ιδανικό συνδυασμό κουλτούρας, trash και αισθητικής ’80s. Βέβαια, το κέντρο της Αθήνας δεν ερημώνει εντελώς! Cantina Social και Boiler θα παραμείνουν ανοιχτά όλο τον Αύγουστο με μουσικές και πάρτι που ανακοινώνονται στις σελίδες τους, ενώ αναμένουμε και την ανακοίνωση για το Full Moon Party του Bios.

LiFOΑΥΓΟΥΣΤΟΣ17

23

24

LiFOΑΥΓΟΥΣΤΟΣ17

ΤΟ ΝΈΟ ΒΙΒΛΊΟ ΤΗΣ ΣΥΓΓΡΑΦΈΩΣ ΤΩΝ «ΛΎΚΩΝ» ΕΊΝΑΙ ΜΙΑ ΚΑΤΑΓΡΑΦΉ ΟΝΕΊΡΩΝ ΠΟΥ ΌΜΟΙΑ ΤΗΣ ΔΕΝ ΈΧΟΥΜΕ ΞΑΝΑΔΙΑΒΆΣΕΙ.

AΠΟ ΤΗΝ ΤΊΝΑ ΜΑΝΔΗΛΑΡΆ, ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΕΣ: ΓΙΆΝΝΗΣ ΓΟΥΤΜΑΝ

ΣΥΝΕΝΤΤΕΥΞΗ

Π

όσες φορές δεν έχω δει τη Ζυράννα Ζατέλη να έρχεται στα δικά μου εφηβικά όνειρα με τους λύκους, τα πουλιά, τα άνθη στα μαλλιά και το αυτοκρατορικό μοβ να ζωγραφίζει τα κινηματογραφικά χείλη. Και τώρα, τόσα χρόνια αργότερα, έμελλε να τη συναντήσω για να μιλήσουμε για τα δικά της όνειρα, τα Τετράδια Ονείρων, που μόλις κυκλοφόρησαν από τον Καστανιώτη, κεντημένα με αδιόρατα υλικά, με χρυσή κλωστή που συνδέει το φανταστικό με αυτό που βλέπεις να είναι πάντοτε εκεί. Τη συναντάω στο σπίτι της, πιο μοιραία φιγούρα από τη φαντασία, αλλά απόλυτα πραγματική στον τρόπο που αγγίζει και χαϊδεύει τις γάτες της: τη σχεδόν ανθρώπινη Σέρκα, τον μοιραίο Ναρσίζο, την ντροπαλή Ζαΐρα. Χρώματα παντού, βιβλία, φωτογραφίες και πεταλούδες που κρέμονται από τις γωνιές δίνουν την αίσθηση ενός κόσμου που δεν υπάρχει σε αυτή την πόλη αλλά σε ένα σύμπαν που έχει αγγίξει η ίδια με ένα μαγικό ραβδί, κρυμμένο κάπου ανάμεσα στα εκατοντάδες σημειώματα και στα άπειρα συρτάρια. Φεύγω νιώθοντας κάθε ψυχικό πόνο να έχει εξαφανιστεί και κρατώντας στα χέρια μια βιολετί βεντάλια και κραγιόν που μου κάνει δώρο. «Θυμάμαι ότι βάφεις τα χείλη σου έντονα» μου λέει. Είναι πολύ ωραίο να είμαι αυτή που είδε η Ζυράννα, και αυτή η παρηγοριά αρκεί.

— «Κοίταζα δυο φάλαινες που πάλευαν με πολύ άγρια κύματα. Δεν ξεχώριζα αν πάσχιζαν να μπουν πιο μέσα στη θάλασσα και τα κύματα τις έσπρωχναν πίσω ή αν είχαν βάλει στόχο τη στεριά» γράφεις στο πρώτο όνειρο, με ημερομηνία καταχώρισης 3 Μαρτίου 1997. Μήπως οι φάλαινες σε παρότρυναν, όπως και στο «Μόμπι Ντικ», να αναζητήσεις αυτό που σε ξεπερνά; Ειλικρινά δεν ξέρω ποια μπορεί να ήταν τα βαθύτερα κίνητρα αυτού του ονείρου. Ούτε καμιά σχετική ταινία ή ντοκιμαντέρ είχα δει τότε, ούτε, να πεις, είχα βάλει ν’ ακούσω τον δίσκο με τα περίφημα τραγούδια των φαλαινών, που κατά καιρούς τα ακούω και χάνω τον νου μου. Μιλάμε για κοσμικά άσματα, τίποτα λιγότερο από κοσμικά άσματα. Αναρωτιόμουν λοιπόν και η ίδια, όταν είδα το όνειρο, από πού προέκυψαν αυτές οι φάλαινες. Ήταν δυο πλάσματα κεραυνοβόλα, απρόσκλητα, αλλά σε καμία περίπτωση ανεπιθύμητα ή αχρείαστα, κάθε άλλο. Και πήρα έτσι την απόφαση ν’ αρχίσω να γράφω τα όνειρά μου σε ξεχωριστά τετράδια – ως τότε τα περνούσα από δω κι από κει, σε ό,τι χαρτί ή σημειωματάριο έβρισκα μπροστά μου, ίσα-ίσα να ξέρω πως υπάρχουν κάπου γραμμένα. Μα, οι φάλαινες σαν να μου επέβαλαν μια ειδικότερη μεταχείριση στην καταγραφή ενός κόσμου που διαπρέπει στην αφάνεια: του κόσμου των ονείρων τέλος πάντων, που για μένα είναι κάτι σαν παράλληλος βίος.

— Τα τετράδια, όπως αναφέρεις στον πρόλογο, έχουν φτάσει μέχρι σήμερα τα έντεκα. Τι σκέφτεσαι για όσα δεν υπάρχουν στο βιβλίο; Ακόμα τίποτα. Στο βιβλίο υπάρχουν μόνο τα τρία πρώτα τετράδια, και πάλι όχι όλα τα όνειρα από κει μέσα, αλλά μόνο

όσα επέλεξα, όσα θεώρησα πως φτάνουν για μια πρώτη δόση, που μπορεί άλλωστε να είναι και η τελευταία, μπορεί και όχι, θα δούμε. Είπα: «Ωραία λοιπόν, ας εκτεθούμε λιγάκι ως προς τα πιο ενδόμυχα της γραφής και του βίου μας, αλλά τόσο όσο θέλουμε και όσο αρκεί, όχι παραπάνω». Για να σου πω απ’ την αρχή την ιστορία, μια μέρα την περασμένη άνοιξη –έτυχε να ’ναι μάλιστα 3 Μαρτίου, μετά το συνειδητοποίησα–, πήρα δύο απ’ αυτά τα τετράδια, το όγδοο και το ενδέκατο, και πήγα στο κέντρο να φωτοτυπήσω για κάποιον λόγο μερικές σελίδες τους, κι ύστερα πέρασα απ’ τον Καστανιώτη για μια «καλημέρα». Εκεί ξέφυγε απ’ την τσάντα μου το ένα τετράδιο –κατά λάθος υποθέτω– που κέντρισε το ενδιαφέρον του Καστανιώτη και ζήτησε να το δει λίγο καλύτερα, να το ξεφυλλίσει. Ήταν τα μικροσκοπικά καλλιγραφικά γράμματα; Ήταν οι διάφορες εικονίτσες με γάτες και πουλιά; Κάτι ήταν, ποιος ξέρει, που του άρεσε πολύ κι έκανε το μάτι του ν’ αστράφτει, είδα το τρελαμένο μάτι του εκδότη. Μου πρότεινε πάραυτα ν’ αφήσω για λίγο το μυθιστόρημα στην άκρη και να βγάλουμε πρώτα ένα βιβλίο με όνειρα. Για να πω την αλήθεια, δεν ήμουν και πολύ σίγουρη αν είχε έρθει η ώρα για κάτι τέτοιο, από την άλλη όμως μπορεί και να συνέβη αυτό που λέμε «ήθελα να πέσω και τι καλά που μ’ έσπρωξες». Διότι κατά καιρούς μού περνούσε η σκέψη να βγάλω ένα μικρό βιβλίο με όνειρα, ένα ιδιαίτερο «πάρεργο» ας πούμε, μα, φαίνεται, ήθελα και λίγο σπρώξιμο. Πάντα θέλουμε λίγο σπρώξιμο, ένα χεράκι συνενοχής, για κάποιες ανομολόγητες, μισοβέβαιες επιθυμίες μας, έτσι δεν είναι; — Τα σκηνοθέτησες προτού τα βάλεις στο βιβλίο ή τα άφησες να μιλήσουν μόνα τους; Γιατί έχω μια αίσθηση ότι αποτελούν, σε μεγάλο βαθμό, φόρο τιμής στη μητέρα σου, αφού αυτή στοιχειώνει τα περισσότερα όνειρά σου. Η αλήθεια είναι πως όταν αντιλήφθηκα ότι έπεσα πάνω στους ανύποπτους εκείνους μήνες πριν από τον θάνατο της μάνας μου –αιφνίδιος θάνατος–, που όμως φαίνεται κάτι ψυχανεμιζόμουν έντονα κι αυτό το κάτι ξεμύτιζε κάθε τόσο στα όνειρά μου, όταν κατάλαβα λοιπόν σε τι έδαφος πατούσα και πόσο πλησίαζα, συνειδητά ανίδεη, στο τέλος των ημερών της, αφενός μπήκα σε μεγάλη δοκιμασία ψυχής, αφετέρου σε ένα μεγάλο δίλημμα. Κάποια όνειρα είχα αποφασίσει εξαρχής να τα παραλείψω, αλλά τι θα έκανα με τα όνειρα αυτά όπου η μάνα μου έχει κινήσει μυστικά και σιωπηρά για τον άλλο κόσμο; Θα καμωνόμουν, στο βιβλίο, σαν να μην τα είχα δει ποτέ; Ή θα βουτούσα στα βαθιά νερά; Κι αποφάσισα το δεύτερο. Νομίζω πως το όφειλα στη μάνα μου, ήταν ένα συναισθηματικό χρέος, επώδυνο όσο και αναγκαίο. Ανήκε σε εκείνα τα άτομα που περνούν από την άκρη της ζωής, ταπεινά και αθόρυβα, όμως με έχουν χαράξει κάποια λόγια απίστευτης ομορφιάς και εμβρίθειας, που σχεδόν στα καλά καθούμενα ξεστόμιζε, συνήθως μονολογώντας. Ή στα γράμματα που μου έγραφε, γυναίκα της Δ’ Δημοτικού κατά τα άλλα. Εκεί που μιλούσε για τον καιρό, για το ποιος πέθανε, ποιος γεννήθηκε, μπορούσε ξαφνικά, μέσα σε δυο αράδες, να πει κάτι που με έκανε να χάνομαι, να ψάχνομαι. Μια μέρα την άκουσα να μονολογεί κοιτώντας απ’ το παράθυρο: «Τα χρόνια περνούν, οι ώρες δεν περνούν». Έμεινα άναυδη, θα το ζήλευε νομίζω και ο Χάιντεγκερ, θα το ήθελε για μότο στο Είναι και ο Χρόνος. Και άλλα τέτοια έλεγε, ουκ ολίγα, που πιστεύω πως μαρτυρούν μια σκέψη ιδιαίτερη, πέραν της όποιας επίκτητης μόρφωσης, και τα έχω περάσει λίγο-πολύ στα βιβλία μου, φυσικά και σ’ αυτό με τα όνειρα. Να προσθέσω ακόμη πως διέθετε μεγάλη φαντασία, πολύ μεγάλη. Καμιά φορά ξεκινούσε να λέει κάτι ιστορίες που δεν ήξερες αν γίνανε ποτέ ή ήταν του μυαλού της. Υποτίθεται πως γύρευε ένα αυτί να την ακούει, αλλά και μόνη με τον εαυτό της τα ’βγαζε πέρα μια χαρά. Γι’ αυτό κάτι στιγμές σκέφτομαι πως αν αυτή η γυναίκα ζούσε υπό

Διάβασε τα όνειρα της Ζυράννας Ζατέλη

25

LiFOΑΥΓΟΥΣΤΟΣ17

άλλες συνθήκες, ίσως να ήταν και μια Βιρτζίνια Γουλφ του καιρού της.

— Εσύ, πάντως, έγινες μια Ζυράννα Ζατέλη του καιρού μας. Αλήθεια, γιατί νομίζω ότι μέχρι τώρα στη σκέψη σου κυριαρχούσε πιο πολύ η μορφή του πατέρα; Πριν από κάποια χρόνια μπορεί να το νόμιζα κι εγώ αυτό, πλέον δεν βρίσκω νόημα σε τέτοιου είδους διαχωρισμούς ή διακρίσεις. Απλώς κατάλαβα πως ο ομφάλιος λώρος είναι κάτι τόσο μυστικό και ισχυρό, που είτε το μαθαίνουμε όταν πια είναι αργά είτε δεν το μαθαίνουμε ποτέ. Προσωπικά, διαισθανόμουν ότι θα το μάθω και θα πάθω την πλάκα μου μετά τον θάνατο της μητέρας μου, κι έτσι έγινε. Εν πάση περιπτώσει, μου έδωσαν και η μάνα και ο πατέρας κάποια πολύτιμα πράγματα χωρίς καν να το ξέρουν, χωρίς να το κάνουν θέμα. «Απ’ τον πατέρα σου πήρες τη δύναμη και από τη μάνα σου την ψυχή» που μου είπε ένας φίλος. Αλλά μη φανταστείς τους τέλειους γονείς. Ούτε κι εγώ, άλλωστε, υπήρξα τέλεια θυγατέρα ή γενικώς το τέλειο άτομο – αλλιώς γιατί να τάξω τη ζωή μου στο γράψιμο; Μα, τώρα θυμήθηκα και κάτι άλλο και θέλω να σου το πω. Ο πατέρας μου πέθανε φθινόπωρο του ’91, όταν έγραφα τους Λύκους, και η μάνα μου ακριβώς μετά από εφτά χρόνια και σαράντα μέρες, χειμώνα του ’98, όταν έγραφα το Ερέβους. Και τα δύο αυτά βιβλία σημαδεύτηκαν, όπως λέω, «και με το φως του Χάρου». Όταν, λοιπόν, πιάστηκα με το επόμενο, Το πάθος χιλιάδες φορές, δεν σου κρύβω ότι συχνά αναρωτιόμουν μήπως ήταν σειρά τώρα να πεθάνω κι εγώ. Και κατά έναν τρόπο ίσως να έγινε, να πήγα και να ήρθα, να σου μιλάω και από δω και απ’ αλλού – για να κάνουμε δηλαδή και λίγο χιούμορ.

— Με πρόλαβες. Ήταν ακριβώς ένα από τα θέματα που ήθελα να κουβεντιάσουμε, το χιούμορ σου. Ακόμα και στην πιο σκληρή συνθήκη, και στον πόνο, δεν φαίνεται να το χάνεις. Τα «Τετράδια Ονείρων» είναι μάλιστα αποκαλυπτικά του δαιμόνιου χιούμορ που διαθέτεις, κάτι που δεν νομίζω να έχει επισημανθεί από κάποιον κριτικό. Γιατί άραγε; Αλήθεια, γιατί; Καλό ερώτημα. Ίσως να το θεωρούν δεδομένο, ενσωματωμένο στην όλη φτιαξιά της γραφής μου. Χιούμορ υπάρχει από το πρώτο κιόλας βιβλίο μου, από την πρώτη αράδα της πρώτης ιστορίας, όπου η ηρωίδα μάς αναγγέλλει τον μυστικό της νυχτερινό αρραβώνα με κάποιον μυστηριώδη Μάρκο, για να φανεί στην τελευταία αράδα ότι επρόκειτο για τον αρραβώνα μιας αισθαντικής δεκάχρονης κορασίδας με τον γάτο της, που, αλίμονο, τον έχει πατήσει φορτηγό. «Το χιούμορ είναι η ευγένεια του απελπισμένου» έλεγε ο Όσκαρ Ουάιλντ – τι σοφή κουβέντα, και πόσο σοβαρή. Κοίταξε, Τίνα, η σκοτεινιά με σαγηνεύει απίστευτα, έχω πολύ γοτθικό στοιχείο μέσα μου και αν το σήκωνε η εποχή, θα έβαζα όσο περισσότερο Λάβκραφτ μπορούσα. Εξακολουθεί να με γοητεύει η λογοτεχνία του φανταστικού, αν και πλέον τη βλέπω με πιο κριτικό μάτι, εντοπίζω τις αδυναμίες της. Και, τέλος πάντων, δεν θα με ενδιέφερε να ασχοληθώ με το σκέτα φανταστικό, όπως ούτε με το σκέτα ρεαλιστικό. Τα θέλω να συμπλέουν, να συμπάσχουν, να συναμαρτάνουν, είναι θέμα ιδιοσυγκρασίας, τι να πω. Και χιούμορ δεν είναι ακριβώς το χάχανο –που μπορεί δηλαδή να βγάλει και χάχανο–, είναι πιο πολύ για μένα εκείνο το αρχαϊκό μειδίαμα, καταλαβαίνεις τι εννοώ. Εκείνη η αμφισημία του νου, δηλαδή της ίδιας της ζωής, που μας επιτρέπει να βλέπουμε τα πράγματα και από δω και από κει και από παρακεί. Μια παροιμία λέει πως αυτός που ξέρει να φοράει το καπέλο του ίσια, το φοράει και στραβά. Είναι η ανατρεπτική της μέθεξης ειρωνεία, ένα είδος παρηγοριάς ή αποφόρτισης σε καταστάσεις όπου πάει να σαλέψει ο νους και να δεθεί η γλώσσα. Αλλιώς, αυτό το πανηγύρι θανάτου που είναι οι ιστορίες μου θα ήταν πλάκα ασήκωτη για τον αναγνώστη. Και

26

LiFOΑΥΓΟΥΣΤΟΣ17

δεν είναι πλάκα ασήκωτη, ρώτα και τα πουλιά να σου πουν.

— Είναι γνωστό ότι στη ζωή σου παίζουν μεγάλο ρόλο οι συμπτώσεις, κάπου λες ότι «δεν υπάρχει αθωότητα στο τυχαίο». Αυτό, αλήθεια, συμβαίνει και με την έμπνευση ή τη λέξη, έρχεται όταν αποφασίσει εκείνη; Να πω καταρχάς ότι αυτό το «δεν υπάρχει αθωότητα στο τυχαίο» κάπου το διάβασα, νομίζω, ή το άκουσα, ίσως από τη Φωτεινή Τσαλίκογλου, και το βρήκα τόσο εύστοχο, που το οικειοποιήθηκα, μου πάει αφάνταστα. Τώρα, για το αν η έμπνευση ή η λέξη έρχεται όταν αποφασίσει εκείνη, αυτά τα πράγματα είναι κρίμα να τα χωρίζουμε με χάρακες. Ας μιλήσουμε καλύτερα για μυστικούς αρραβώνες με τα βαθύτερα στοιχεία μας και για συγκερασμούς που δεν έχουν τον θεό τους. Πολλές φορές συμβαίνει να ταλανίζομαι για μέρες προκειμένου να βγει μια καλή σκηνή, να μην αρκούμαι σε αυτό που έχω ήδη γράψει, να ξέρω ότι υπάρχει κάτι ακόμα από κάτω, πες το άπιαστο, πες το άφατο, πες το «τρελό», που για δικούς του λόγους πρέπει, θαρρείς, να μου αντισταθεί και να με τυραννήσει τα μάλα. Άλλοτε έρχεται ως μάννα εξ ουρανού, άλλοτε όμως κοπανιέμαι. Περνάω τότε απ’ όλα τα στάδια, τα προθανατικά, όπως λέω. Στην αρχή είναι πανικός, με διατρέχει μια παιπάλη πανικού, από κει πέφτω στη μελαγχολία –μελαγχολία να φάν’ κι οι σκύλοι– και σιγά-σιγά μεταλλάσσεται αυτό σε αποδοχή και ηρεμία. Καταλαβαίνω τότε, δηλαδή αισθάνομαι, ότι πρέπει να το ξεχάσω για να το βρω, να το αφήσω να ωριμάσει στη σιωπή του. Κι ένα πρωί ξυπνάω και είναι εκεί, είναι πια στο χέρι μου. Αυτό καμιά φορά μπορεί να μου το δώσει κι ένα όνειρο, μια φοβερή ή φευγαλέα υπόνοια μέσα στο όνειρο, σαν να πετάγεται αίφνης από τον βυθό ένα μάτι αλόγου. Θέλω να πω, μοιάζει να έγινε μόνο του, να ήρθε ως επιφοίτηση, αλλά ξέρω καλά από τι σκοτάδια και φόβους πέρασα μέχρι να γίνει, να το κάνω να γίνει. Αναρωτιέμαι, βέβαια, αν μπορώ να τα λέω αυτά σε μια συνέντευξη, ότι τρώω τα σπλάχνα μου, δίνω την ψυχή μου...

— Μα, γίνεται αλλιώς; Χωρίς να δώσεις την ψυχή σου; Μπορεί και να γίνεται, αλλά για μένα, όχι, δεν γίνεται. Και αν κάποια στιγμή νιώσω ότι στερεύω, ότι μου έρχονται απλώς κάποιες ιστορίες να πω χωρίς την από κάτω βάσανο, χωρίς εκείνη την ενδότερη βουή, την περιπέτεια και την τελετή που απαιτούνται, νομίζω πως θα βρω τη δύναμη να πω «φτάνει, τόσο ήταν» – και δεν ήταν λίγο. Το λέω κιόλας για να δεσμευτώ ότι τότε θα ήθελα απλώς να σταματήσω να γράφω. Έχω κι άλλα πράγματα να κάνω, όπως να τακτοποιήσω τα δεκάδες τετράδιά μου, ποια να κρατήσω, ποια να αφανίσω, ώστε να μην ορμήξουν διάφοροι αργότερα, όταν δεν θα είμαι πια εν ζωή. Αυτό εν μέρει το έχω κάνει ήδη με τη διαθήκη μου, αλλά το υλικό του χάους συνεχώς αυγατίζει, θέλει καλύτερη οργάνωση. Και παρ’ ότι νιώθω πως αν σταματήσω να γράφω, αυτό θα σημάνει και το φυσικό μου τέλος, υπάρχει κι άλλη μια φωνούλα μέσα μου που λέει «δεν πειράζει, είναι ωραία και η σιωπή». Εκεί άλλωστε δεν στοχεύω; Εγώ δεν λέω πως θέλω να κλείσω τον μυθιστορηματικό μου κύκλο με ένα χαϊκού, με τρεις μόνο λέξεις, ίσως ούτε καν με τρεις; Στόχος, αγαπητή μου Τίνα, είναι το ανείπωτο. Ό,τι κι αν λέμε.

— Το ανείπωτο υπάρχει, θαρρώ, παντού στα βιβλία σου, τα διατρέχει. Αλήθεια, ακούς τις σιωπές των ηρώων σου, τις εσωτερικές φωνές τους; Ζω με αυτούς. Ξέρεις τι ορφάνια περνώ όταν τελειώνω ένα βιβλίο; Λύτρωση μεν και ανακούφιση, αλλά και μια ορφάνια στα όρια του πένθους. Μου έρχεται να κλάψω και μόνο που το σκέφτομαι. Ξέρεις τι θα πει να περνάω μήνες και χρόνια με όλα αυτά τα πρόσωπα, με τις ζωές, τις φωνές, τις παραξενιές τους; Φασματικές ζωές θα μου πεις, κι όμως για μένα όχι λιγότερο υπαρκτές από μια κανονι-

κή συμβίωση – τρόπος του λέγειν «κανονική». Ακόμη και με αυτό το βιβλίο, τα Τετράδια Ονείρων, που το τελείωσα σε χρόνο-ρεκόρ για μένα, σε τέσσερις μήνες μόνο, κι αυτό γιατί πατούσα πάνω σε έτοιμο υλικό, που παρ’ όλα αυτά είχε τεράστια δουλίτσα από κάτω, ε, ακόμη και μ’ αυτό, όταν στις 30 Ιουνίου είπα το «τυπωθήτω», ένιωσα τόση μελαγχολία, τόση μοναξιά. Τέλος πάντων. Με περιμένει στο κάτω-κάτω το μυθιστόρημα που το άφησα προσωρινά στην άκρη, το Ορατή σαν αόρατη, αλλά, παρακαλώ, χρειάζομαι λίγη αγρανάπαυση πρώτα, μέχρι να μαζευτούν πάλι τα σύννεφα στο κεφάλι μου. Θα είναι και φθινόπωρο, ό,τι πρέπει για συννεφιές και πρωτοβρόχια, υστεροβρόχια.

— Τι κάνεις, αλήθεια, τον καιρό της αγρανάπαυσης, όπως λες; Πάλι πάνω απ’ την μπάλα είμαι, τι θαρρείς, απλώς δεν έχω την καθημερινή έγνοια της επόμενης σελίδας, αδειάζει λίγο το κεφάλι μου, παίρνω βαθιές ανάσες, βγαίνω και περπατώ –που έτσι κι αλλιώς περπατάω πολύ–, σαν ελεύθερος πολίτης –μη γελάς–, σαν μου ’δωσαν χάρη απ’ τον «εγκλεισμό». Και ριγώ από συγκίνηση όταν σ’ ένα τυχαίο πρόσωπο στον δρόμο διακρίνω κάτι, ένα πετάρισμα ματιού, μια αδιόρατη κίνηση, που λέω «να το, ταιριάζει για κει αυτό». Παρατηρώ ιδιαίτερα και τα ζώα ή τα μικρά παιδιά, αν και χωρίς να καταλαβαίνει ο κόσμος ότι παρατηρώ, όλοι νομίζουν ότι περπατάω χαμένη στα δικά μου. Κι έτσι είναι δηλαδή: χαμένη στα δικά μου, αλλά και σε εγρήγορση ως προς τα γύρωθεν. Τα αδιόρατα κυνηγάω πάνω απ’ όλα, τα ανεπαίσθητα.

— Κάποιοι ήρωές σου, πάντως, μοιάζει να είναι ενσαρκωμένοι, πραγματικοί άνθρωποι, που επιστρέφουν σταθερά στα όνειρά σου, όπως φαίνεται και στα «Τετράδια Ονείρων». Μίλησέ μου, σε παρακαλώ, για τη συνάντηση με τον Νικ Κέιβ που αναφέρεις στις σημειώσεις σου, και γενικώς για τα προφητικά σου όνειρα. Το όνειρο το είδα Δεκέμβριο του ’97 και τον Νικ Κέιβ τον γνώρισα τον Ιούλιο του ’98. Όχι μόνο τον γνώρισα αλλά επίτρεψέ μου να σου δείξω το ωραιότερο δώρο που μου χάρισε, μια χειρόγραφη αφιέρωσή του, με μαύρο μαρκαδόρο, πάνω στην κατακόκκινη βεντάλια μου. (Βγάζει από το συρτάρι και μου δείχνει τη βεντάλια με την αφιέρωση του Κέιβ: «To Zyranna with much love and thanks!».) Με τον Κέιβ μας γνώρισε η Αρλέτα, που ήξερε κάποιον από τους Bad Seeds και μου κανόνισε συνάντηση πριν από τη συναυλία. Μπήκα στα παρασκήνια με έναν φίλο, τον Ιάκωβο, ο οποίος κάθε τόσο με σκουντούσε να φύγουμε: « Έλα, πάμε, έχει να βγει στη σκηνή ο άνθρωπος, άσ’ τον ήσυχο». Κι ο Κέιβ, που καταλάβαινε, να του λέει «Let her, she is so lovely». Βλέπεις, του είχε πει η Αρλέτα ότι είμαι συγγραφέας και τα σχετικά κι ο Κέιβ, ως γνωστόν, έχει πετριά με το συγγραφιλίκι, αυτό νομίζω ότι τον κέντρισε κυρίως. Και την άλλη μέρα, ω του θαύματος, μου τηλεφωνεί για να πάω να πιούμε έναν καφέ μαζί στην ταράτσα του ξενοδοχείου όπου έμενε. Πήγα μεταξύ φθοράς και αφθαρσίας, ούτε ξέρω πώς κατάφερα να φτάσω χωρίς να διαλυθώ, και τον βρήκα να κάνει ηλιοθεραπεία δίπλα στην πισίνα – στο βάθος κι ένας-δυο από τους Bad Seeds. Μου έλεγε για τον γιο του τον Λούκας, μόνο αυτόν είχε τότε, για το πόσο αγαπάει τα παιδιά, τη λογοτεχνία, το ένα, το άλλο, μου έδειξε τα υπέροχα σημειωματάριά του, που θα μπορούσα η χαζή να του πάω και μερικά απ’ τα δικά μου να τα δει, μιλάμε για συγγενικές καταστάσεις, με εικόνες μέσα, με ζωγραφιές, όμορφα γράμματα, ιερογλυφικά. Πάντως, είχε ζητήσει να του φέρω να δει κάποια βιβλία μου και του άρεσε ιδιαίτερα το εξώφυλλο του Και με το φως του ήλιου επανέρχονται, ο πίνακας του Burne-Jones. Κρίμα που δεν είχε κυκλοφορήσει ακόμη στα αγγλικά για να του χαρίσω ένα αντίτυπο, μα ίσως ποτέ δεν είναι αργά. Α,

Το βιβλίο της Ζυράννας Ζατέλη Τετράδια Ονείρων κυκλοφορεί από τις εκδόσεις Καστανιώτη

μου είπε και κάτι άλλο εκείνο πρωί: «You are lucky to have this name!». Το όνειρο, τώρα, που είχα δει εφτά μήνες πριν, Δεκέμβρη του ’97. Στο όνειρο δέσποζαν μαύρα βράχια, μαύρη θάλασσα στο βάθος και μαύρα μνήματα μπροστά. Ένας από τους θαμμένους εκεί, ένας πεθαμένος/ζωντανός, ακούστηκε να φωνάζει «Είμαι δεκαεννιά χρόνων και μονάκριβων» κι έβγαλα το συμπέρασμα ότι πρόκειται για τον Ρεμπό – στα δεκαεννιά του δεν έγραψε το «μονάκριβο» Μια εποχή στην κόλαση; Υπάρχει κι ένα άλλο σημαντικό στοιχείο στο όνειρο, μα ας το διαβάσει όποιος θέλει στο βιβλίο. Εδώ θα περιοριστώ στο ότι πάνω στα βράχια είδα και τον Νικ Κέιβ με μπλε ρούχα όλο μαρμαρυγές και μυτερό σκαρπίνι, όπως στα Φτερά του Έρωτα του Βιμ Βέντερς, που κάτι έκανε εκεί πάνω, κάτι έψαχνε ή τραγουδούσε. Αυτό, μέσες-άκρες, ήταν το όνειρο, το οποίο βέβαια δεν τόλμησα να αφηγηθώ στον Κέιβ όταν τον γνώρισα, μη νομίζει δηλαδή ότι είχα πάρει αέρα. Άλλωστε πρωταγωνιστής στο όνειρο ήταν ο Ρεμπό, ο Νικ Κέιβ ήταν κάτι σαν γκεστ-σταρ. Καλά ως εδώ. Και τον Ιούλιο του 2016 μαθαίνω ότι το ένα από τα δίδυμα δεκαπεντάχρονα αγόρια του Κέιβ χάνει τη ζωή του, γλιστρώντας από κάτι βράχους κάπου στην Αγγλία. Συγκλονίστηκα. Αμέσως θυμήθηκα το όνειρο με τα μαύρα βράχια, αν και δεν μπορούσα να υπολογίσω πότε ακριβώς το είχα δει, το βρήκα τώρα, με την αναδίφηση σ’ εκείνα τα τετράδια. Και η άλλη τρομερή λεπτομέρεια, η απίστευτη σύμπτωση, είναι ότι το μικρό όνομα του άτυχου γιου του Κέιβ ήταν Άρθουρ, όπως βέβαια και του Ρεμπό. Έχω μάλιστα μια ενδόμυχη υποψία μήπως έδωσε αυτό το όνομα στον γιο του προς τιμήν του Ρεμπό.

— Τι σου έβγαλε η μορφή του Κέιβ; Είναι παράξενος τύπος, έχει αυτό το περίεργο πρόσωπο, χαρακτηριστική περίπτωση ομορφάσχημου. Απόλυτα γοητευτικός, ψιλόλιγνος σαν πουλί, όπως φαντάζομαι και τον Σάμιουελ Μπέκετ στα νιάτα του. Έχει πολύ λευκό δέρμα, μαλλιά κατάμαυρα και μπλε μάτια. Όχι γαλανά, σκούρα μπλε. Κι άσε πια η φωνή του, η εντελώς ιερατική και σχεδόν πένθιμη. Μια φωνή σαν να κρύβει κι άλλη φωνή από πίσω. Μέγας.

— Πάντως, υπάρχουν στο βιβλίο όνειρα που ξεπερνούν ακόμα και τον Έντγκαρ Άλαν Πόου, σαν εκείνο με το καταπληκτικό πουλί που πετούσε μέσα και έξω, μέσα και έξω, και μετά έξω και μέσα, ή εκείνο που λες σε κάποιον ότι δεν μπορείς να αγκαλιάσεις το αγαπημένο σου γατί γιατί δεν έχει όνομα και μετά βρίσκεις στο έδαφος, κοντά στους Αέρηδες, ένα μικρό κόσμημα με το αρχικό του ονόματος αυτού που δεν έχει όνομα. Τελικά, ήταν πάντα τόσο σημαντικές οι εικόνες για σένα; Παραμένεις μια αμετανόητη εικονολάτρης; Κατακλύζομαι από εικόνες μια ζωή. Να, τώρα τυχαία, ξεφυλλίζοντας αυτό το μεγάλο σημειωματάριο, πέφτω σε μια εικόνα. Άκου αν θες: Μια τρίχα απ’ τα μαλλιά μου πόσο με παίδεψε χτες βράδυ. Είχε κολλήσει στα δάχτυλα του χεριού μου καθώς τους έβαζα κρέμα και δεν την έβλεπα για να την πάρω –δεν φορούσα γυαλιά– και πήγαινε κι ερχόταν από το ένα δάχτυλο στο άλλο και νευρίασα πολύ. Και μετά άρχισα τάχα να το διασκεδάζω, για να την καλοπιάσω και να πιαστεί. « Έλα, τριχούλα μου», της έλεγα, «εσύ είσαι καλό κορίτσι, με καταλαβαίνεις». Και μου απαντούσε μιαρ-μιαρ η γάτα, νομίζοντας ότι μιλούσα σ’ εκείνην. Ιδού, ένα τίποτα, η ιστορία μιας τρίχας, άντε και του νιαουρίσματος μιας γάτας. Κι όμως, αυτό μπορεί να μου δώσει ιδέες κι αυτή η τρίχα να πιάσει τόπο, να νοστιμέψει μια σκηνή.

— Και τα βιβλία σου ξεκινούν με έντονες εικόνες: φοβερές καταιγίδες, λύκοι... Έτυχε να δω έναν λύκο όταν ήμουν παιδί, που τον είχαν πιάσει οι άνθρωποι και τον είχαν σταυρώσει σχεδόν πάνω σε ξύλα, χωρίς να τον σκοτώσουν τουλάχιστον,

και τον περιέφεραν στην αγορά πανηγυρίζοντας. Από εκείνη κιόλας τη στιγμή τάχτηκα με την πλευρά του λύκου, το αδιανόητο βλέμμα του με σημάδεψε για πάντα, με ακολουθεί. Κάτι τέτοιο έπαθε και η Λεύκα στο βιβλίο που γράφω τώρα, με το βλέμμα μιας κουκουβάγιας. Ξέρεις, η συνάντησή μας με τέτοια βλέμματα είναι μεγάλη εμπειρία, καθοριστική. Πώς το λέει ο Αναγνωστάκης; « Ένα τίποτα θέλουμε για να πιστέψουμε πολύ και να πεθάνουμε». Αυτό το «τίποτα» είναι τόσο μεγάλο καμιά φορά, τόσο σπουδαίο. Δεν ξέρω, αλλά είναι σαν να κεραυνοβολήθηκα

Μια παροιμία λέει πως αυτός που ξέρει να φοράει το καπέλο του ίσια, το φοράει και στραβά. Είναι η ανατρεπτική της μέθεξης ειρωνεία, ένα είδος παρηγοριάς ή αποφόρτισης σε καταστάσεις όπου πάει να σαλέψει ο νους και να δεθεί η γλώσσα. Αλλιώς, αυτό το πανηγύρι θανάτου που είναι οι ιστορίες μου θα ήταν πλάκα ασήκωτη για τον αναγνώστη. Και δεν είναι πλάκα ασήκωτη, ρώτα και τα πουλιά να σου πουν.

κάποτε, κι αφού αυτό δεν μ’ άφησε στον τόπο, μου έδωσε φτερά. Κάποια πράγματα ή σ’ αφήνουν στον τόπο ή σε κάνουν ποιητή.

— Θεωρείς ότι βίωσες κάποια τραυματικά συμβάντα στην παιδική σου ηλικία; Όχι, δεν θα το έλεγα. Όχι τουλάχιστον στο άμεσο περιβάλλον, στην οικογένεια. Είχα, λίγο-πολύ, μια φυσιολογική ζωή. Αλλά έφτιαχνα συνεχώς δράματα μέσα μου. Ή έλεγα ψέματα χωρίς λόγο, μόνο και μόνο για να δώσω αέρα στις σκέψεις, στη φαντασία μου. Ήμουν μια μεγάλη ψεύτρα, μα όχι ψεύτικη, δεν νομίζω. Έχει διαφορά, το ψέμα μπορεί να είναι η αλήθεια ενός άλλου θεού, το ψεύτικο είναι σκέτο μασκαριλίκι. Άσε τι πάθαινα με τον ήχο

μιας πένθιμης καμπάνας. Αναστατωνόμουν ολόκληρη, γέμιζε δάκρυα το κορμί μου. Ενέδιδα σε μια τέτοια υπερβολή, που ήταν σαν να ζούσα την αλήθεια «σαν ψέμα» και το ψέμα «σαν αλήθεια». Κάπως έτσι μου βγαίνει να το πω σήμερα – για τότε ποιος ξέρει πώς και αν θα μπορούσα να το πω. Απλώς το βίωνα με τα μέσα και τον τρόπο του τότε.

— Γίνεται, άραγε, λογοτεχνία χωρίς το ψέμα; Ή, όπως θα το ’λεγες εσύ, το εν δυνάμει αλήθεια… Δες τι έκαναν οι αρχαίοι που έστηναν τις ιστορίες τους πάνω σ’ αυτό το παιχνίδι. Μα, δες τον Οιδίποδα Τύραννο, πόσο όμορφα και δαιμονικά είναι φτιαγμένη η δομή του, τον διαβάζεις και ζηλεύεις, τόσους αιώνες μετά. Πανέξυπνος ο Σοφοκλής. Αλλά κι εκείνη η τεράστια μελαγχολία του Ευριπίδη. Να παίρνει το μέρος των ηττημένων στις Τρωάδες, να υπερασπίζεται τη Μήδεια, να τα βάζει ακόμα και με τους θεούς.

— Δεν νομίζεις ότι κάθε συγγραφέας οφείλει να τα βάζει με τους θεούς, να αγγίζει ταυτόχρονα το βλάσφημο και το ιερό; Ας κάνει κι αλλιώς, αν μπορεί. Αντάμα η τρέλα με τη διαύγεια, η βλασφημία με το σέβας. Αλλιώς, πουλιά δεν βγαίνουν.

— Πρέπει να δεις τον θεό στα μάτια για να γράψεις, έτσι δεν είναι; Και να τον δεις και να φοβηθείς, όπως οι ασκητές στην έρημο. Φοβάμαι όμως μην περιπέσουμε σε θεωρητικές κουβέντες.

— Ας πούμε, τότε, κάτι για τον έρωτα. Κάπου γράφεις: «Ο έρωτας αφήνει κουσούρια, είναι σαν την αρρώστια: και καλά να γίνεις, δεν θα ’σαι όπως πριν αρρωστήσεις». Δεν ξέρω αν έχω διαβάσει κάτι πιο ακριβές. Είναι καθαρά βιωματικό, τι άλλο να προσθέσω; — Λυτρώνεσαι, αλήθεια, ποτέ από τον έρωτα; Όχι, δεν νομίζω, απλώς αποφασίζεις κάποτε να κλείσεις κάποια κεφάλαια. Καμιά φορά αναρωτιέμαι αν θα ήθελα να τα ξαναζήσω όλα εκείνα, να ξαναγίνω τριάντα ή σαράντα ετών, τότε που βαρούσα το κεφάλι μου στον τοίχο. Μεταξύ μας, δεν θα ήθελα –το λέω και εκ του ασφαλούς, σάμπως γίνεται;–, απ’ την άλλη όμως το θεωρώ προνόμιο ότι τα έζησα. Υπέφερα πολύ απ’ τα ερωτικά, κάποιος μου είπε μάλιστα «τους εκπαιδεύεις για να σε παιδεύουν, οπότε μη μιλάς», ωραίο ήταν. Ίσως ο καλύτερος δρόμος προς την αυτογνωσία να είναι μέσω του άλλου, λέω ίσως. Μου έχει τύχει να βγω να ρίξω στο γραμματοκιβώτιο γράμμα στις τρεις τη νύχτα για να μη μετανιώσω ως το πρωί, και το πρωί να τρέχω στο ταχυδρομείο και να το ζητάω πίσω, να τους λέω διάφορα παραμύθια λες και τους ένοιαζε, και μετά να ξαναμετανιώνω και να το ξαναστέλνω από άλλο ταχυδρομείο. Τέτοια παιχνίδια έπαιζα με τον εαυτό μου, για γέλια και για κλάματα, αλλά νομίζω ότι και μέσα απ’ αυτά έστηνα καλύτερα τις άλλες ιστορίες μου. Εν πάση περιπτώσει, μου αρέσει πολύ κάτι που είχε πει ο Καμύ: «Ο καθένας πρέπει να έχει ή στην ανάγκη να επινοήσει έναν μεγάλο έρωτα για να δικαιολογεί τις αναίτιες απελπισίες που τον πιάνουν».

— Τον αγαπάς τον Καμύ; Ιδιαιτέρως. Αν είχα γεννηθεί κάποια χρόνια πιο μπροστά ή αυτός κάποια χρόνια μετά, νομίζω πως θα μπορούσαμε να γίνουμε και ζευγάρι. Λέω τώρα, δεν είναι ανάγκη να το πάρεις τοις μετρητοίς. Έχω την αίσθηση πάντως ότι η σχέση μου μαζί του είναι σχεδόν σωματική. Σαν να κρατώ τη μυρωδιά του σβέρκου, της μασχάλης του... Αγαπώ ιδιαίτερα και τον Ντοστογιέφσκι, τον αχανή ψυχισμό του, με συγκινεί ο τρόπος του θανάτου του: σκύβοντας να πιάσει ένα πενάκι. Πολλές φορές κάθομαι και σκέφτομαι ποια θα είναι, άραγε, η λέξη που θα γράψω και από πίσω δεν θα ακολουθεί μια άλλη. Από καιρό το σκεφτόμουν αυτό, μα όλο και πιο συχνά μεγαλώνω. Η ζωή σε σχέση με το γράψιμο, το γράψιμο σε σχέση με τον θάνατο. Δεν μπορούσε να γίνει κι αλλιώς, γιατί αλλιώς δεν θα ήμουν αυτή που είμαι. Και εδώ προτείνω να κλείσουμε.

LiFOΑΥΓΟΥΣΤΟΣ17

27

ADRIÁN VILLAR ROJAS THE THEATER OF DISAPPEARANCE

EIKAΣTIKA

4 εκθέσεις ανοιχτές τον Αύγουστο

28

LiFOΑΥΓΟΥΣΤΟΣ17

O NEON επέλεξε τον χώρο του Εθνικού Αστεροσκοπείου Αθηνών και τον Λόφο των Νυμφών για να παρουσιάσει την πρώτη ατομική έκθεση στην Ελλάδα του Αργεντινού Adri΄ an Villar Rojas, ενός από τους μεγαλύτερους καλλιτέχνες της εποχής μας. Ο καλλιτέχνης, που παράλληλα με το έργο του αυτή την περίοδο παρουσιάζει και μια εγκατάσταση στο μουσείο Metropolitan της Νέας Υόρκης, δημιούργησε ένα δικό του σύμπαν στους εσωτερικούς και εξωτερικούς κήπους του Αστεροσκοπείου. Επέλεξε 46.000 διαφορετικά φυτά από 26 διαφορετικά είδη, χρειάστηκε 1.983 τσουβάλια με χώμα, ειδικές ξύλινες κατασκευές, ένα αυτόνομο αρδευτικό σύστημα με δεξαμενές νερού και μήνες δουλειάς για να ζωντανέψει ένα προαύλιο που μέχρι πρότινος παρέμενε ένα ξερό, άνυδρο, χωμάτινο τοπίο με δέντρα, βράχους και σπηλιές. Μέρος του, μάλιστα, δεν το επισκεπτόταν ούτε καν το προσωπικό του Αστεροσκοπείου. Η μετάλλαξη είναι θεαματική. Μονοπάτια ανοίγονται μέσα από πυκνή βλάστηση όπου κυριαρχούν ψηλά

φύλλα καλαμποκιού αλλά και άπειρες αγκινάρες, κολοκύθες, μια μείξη από αγρωστώδη φυτά, όπως μπαμπού, σπόροι, δημητριακά αλλά και φρούτα και λαχανικά. Μάλιστα, η καλλιέργειά τους σε τόσο κοντινή απόσταση θεωρήθηκε από τους γεωπόνους αδιανόητη. Κι όμως, η φύση τούς διέψευσε, αφού ο τόπος γέμισε μυρωδιές και πεταλούδες. Η βλάστηση αυτήν τη στιγμή γύρω από τα παμπάλαια κτίρια, χτισμένα από τους Χάνσεν και Τσίλερ, είναι τόσο πυκνή, που κρύβει τόσο τα χαρακτηριστικά του κήπου (όπως ένα άγαλμα) όσο και τη θέα προς την πόλη. Πρόκειται για μια αναφορά στην έννοια των συνόρων και στην ιδέα του να είσαι καθηλωμένος από μια ισχυρή εθνική ταυτότητα. Ο καλλιτέχνης έχει κάνει επεμβάσεις και στο μουσείο: αφαίρεσε μέρος των εκθεμάτων, κράτησε μερικά από τα πιο ογκώδη, όπως τα παλιά τηλεσκόπια, τα απάλλαξε από τις επεξηγηματικές ταμπέλες και πρόσθεσε βαριές, γκρίζες κουρτίνες. Επικρατεί απόλυτη ησυχία, ενώ ελάχιστο φυσικό φως μπαίνει από κάποια

σημεία δίπλα σε παράθυρα. Στον πρώτο θάλαμο, δε, υπάρχει μια γύψινη μακέτα του Αστεροσκοπείου όπως ήταν το 1844, όταν εγκαινιαζόταν. Έξω, ο επισκέπτης έρχεται αντιμέτωπος με 11 γυάλινες προθήκες, όπου μέσα από γλυπτικές εγκαταστάσεις εκτίθεται η ανθρώπινη Ιστορία. Εδώ οραματίστηκε μια «ζώνη πολεμικών επιχειρήσεων», στην οποία προβάλλεται η βαρβαρότητα του τρόπου επέκτασης των αυτοκρατοριών μέσω της αναζήτησης και κατάκτησης νέων εδαφών προς εποικισμό, είτε στον πλανήτη Γη είτε έξω από αυτόν. Σαν ο Rojas να αναρωτιέται αν η συμβατική καταγραφή της Ιστορίας αποκαλύπτει στ’ αλήθεια τους νικητές και τους ηττημένους του ιμπεριαλισμού.

Εθνικό Αστεροσκοπείο Αθηνών Λόφος Νυμφών www.neon.org.gr Έως 24/09

CY TWOMBLY ΘΕΪΚΟΙ ΔΙΑΛΟΓΟΙ

Για πρώτη φορά έργα του σύγχρονου Αμερικανού καλλιτέχνη Cy Twombly εμπνευσμένα από την ελληνική μυθολογία και την επαφή του με την Ελλάδα παρουσιάζονται δίπλα σε έργα της αρχαιότητας, ανοίγοντας έναν μοναδικό και πρωτότυπο διάλογο μεταξύ της αρχαίας ελληνικής και της σύγχρονης τέχνης. Μεταξύ των αρχαιοτήτων που θα εκτεθούν, περιλαμβάνεται το αγγείο François, γνωστό και ως Κρατήρας του Κλειτία, ένα ορόσημο στην ανάπτυξη της αρχαίας ελληνικής κεραμικής και αγγειογραφίας που για πρώτη φορά παρουσιάζεται εκτός του Αρχαιολογικού Μουσείου της Φλωρεντίας. Για το αγγείο François έχει λεχθεί ότι η μοναδικότητά του είναι τέτοια ώστε ακόμη και αν χάνονταν όλα τα άλλα αγγεία και διατηρούνταν μόνο αυτό, θα ήταν μόνο του ικανό να μιλήσει για την ελληνική μυθολογία και για τον κώδικα της αρχαίας ελληνικής τέχνης.

ΓΚΙΚΑΣ, CRAXTON, LEIGH FERMOR Η ΓΟΗΤΕΙΑ ΤΗΣ ΖΩΗΣ ΣΤΗΝ ΕΛΛΑΔΑ

Μουσείο Κυκλαδικής Τέχνης Νεοφύτου Δούκα 4, Κολωνάκι 210 7228321-3 Έως 03/09

Η έκθεση παρουσιάζει τις ζωές τριών σημαντικών δημιουργών και στενών φίλων, του Νίκου Χατζηκυριάκου-Γκίκα (1906-1994), του John Craxton (1922-2009) και του Patrick Leigh Fermor (1915-2011), από τα πρώτα χρόνια γνωριμίας τους, στα μέσα της δεκαετίας του ’40, έως το τέλος της ζωής τους. Μέσα από έργα τέχνης, αποσπάσματα από κείμενα, φωτογραφίες, επιστολές, χειρόγραφα και εκδόσεις, παρακολουθούμε την προσωπική τους σχέση και την καλλιτεχνική τους πορεία, με κοινό πάντοτε παρονομαστή την αγάπη τους για την Ελλάδα. Η έκθεση, εκτός από χρονολογική διαδρομή, διαρθρώνεται θεματικά με άξονα τους τόπους που τους ενέπνευσαν –την Ύδρα, την Καρδαμύλη, την Κρήτη και την Κέρκυρα–, φιλόξενοι τόποι όπου έζησαν και δημιούργησαν.

«Γκίκας - Craxton - Leigh Fermor. Η γοητεία της ζωής στην Ελλάδα» Μουσείο Μπενάκη - Κεντρικό Κτίριο Κουμπάρη 1 & Βασ. Σοφίας www.benaki.gr Έως 10/09

Ο ΚΗΠΟΣ ΒΛΕΠΕΙ

Τριάντα επτά έργα 26 διεθνώς αναγνωρισμένων Ελλήνων και ξένων καλλιτεχνών σε 85 σημεία του Κήπου κεντρίζουν το ενδιαφέρον του επισκέπτη, προσκαλώντας τον να τα ανακαλύψει μέσα από την έκθεση σύγχρονης τέχνης «Ο Κήπος βλέπει» που φιλοξενείται στους χώρους του με ελεύθερη είσοδο για το κοινό. Την επιμέλεια της έκθεσης έχει η Άννα Καφέτση, διευθύντρια του Κέντρου Εικαστικών Τεχνών του Μεγάρου Μουσικής Αθηνών. Ο τίτλος της έκθεσης (τίτλος ενός από τα «τρία ποιήματα με σημαία ευκαιρίας» του Οδυσσέα Ελύτη) γίνεται αφορμή για την όαση του Κήπου να συνδεθεί με τον δημόσιο χώρο και την πόλη, κάτι που επιτυγχάνεται μέσω του μυστικού διαλόγου των έργων με τις μνήμες της Αθήνας, με ανθρώπινες σχέσεις και ιστορίες – ενίοτε και προσωπικές.

Μέγαρο Μουσικής Αθηνών Βασ. Σοφίας & Κόκκαλη Είσοδος Ελεύθερη Έως 17/09

LiFOΑΥΓΟΥΣΤΟΣ17

29

Στις σελίδες τους θα ξεχαστείς

AΠΟ ΤΟΝ ΓΙΩΡΓΟ-ΙΚΑΡΟ ΜΠΑΜΠΑΣΑΚΗ

ΒΙΒΛΙΟ 30

LiFOΑΥΓΟΥΣΤΟΣ17

HERMAN MELVILLE ΜΟΜΠΙ ΝΤΙΚ

FRANCIS SCOTT FITZGERALD Ο ΜΕΓΑΛΟΣ ΓΚΑΤΣΜΠΥ

Μτφρ.: Α.Κ. Χριστοδούλου, εκδ. Gutenberg

Μτφρ.: Άρης Μπερλής, εκδ. Άγρα

Το μυθιστόρημα που γέννησε μυθιστορήματα, ο αίνος στον οίνο του πάθους για ζωή, το «μυθοπλαστικό παράδειγμα του αμερικανικού Υψηλού». Μια μεγαλειώδης μύηση στον βαθιά φιλοσοφημένο αναρχοατομικισμό του Μέλβιλ που είναι βαθύς ανθρωπισμός. «Χαρά σε κείνον που είναι μονάχα πατριώτης του ουρανού» διαβάζεις στη σελίδα 92. Ένας καταιγισμός πληροφοριών και ιδεών, ένα σπουδαίο εργαστήρι σκέψης και ένα μυθιστόρημα δράσης και περιπέτειας. Φίνο χρυσάφι, ανεκτίμητο βιβλίο, γραμμένο στη φωτεινή σκιά του βάρδου Σαίξπηρ και του γερο-Θερβάντες, όπως τον γλυκοχαιρετάει ο Μέλβιλ.

Το απαστράπτον χαμόγελο δεν σε ξεγελάει, γιατί το βλέμμα βουρκώνει. Ο κυνισμός δεν καταφέρνει να νικήσει τον ρομαντισμό. Στο τέλος της παρτίδας ξέρουμε ότι ο χαμένος τα παίρνει όλα γιατί πόνταρε τα πάντα στον ανυποχώρητο, εμμονικό, διαρκή, επίμονα εφηβικό φτερωτό θεό με τη φαρέτρα. Ο Τζέι Γκάτσμπυ κερδίζει γιατί μπαινοβγαίνει στον χρόνο, ανακατεύει την τράπουλα παρελθόντος/παρόντος/μέλλοντος. «Ο Γκάτσμπυ πίστευε στο πράσινο φως, στο οργασμικό μέλλον που χρόνο με το χρόνο ξεμακραίνει από μας. Μας ξέφυγε τότε, αλλά αυτό δεν έχει μεγάλη σημασία – αύριο θα τρέξουμε πιο γρήγορα, θα απλώσουμε πιο μακριά τα χέρια μας».

Πέντε κλασικά αριστουργήματα που θα σε ταξιδέψουν σε άλλες εποχές και τρία σύντομα αναγνώσματα για απαιτητικούς και επίμονους αναγνώστες.

THOMAS MANN ΤΟ ΜΑΓΙΚΟ ΒΟΥΝΟ Μτφρ.: Θόδωρος Παρασκευόπουλος εκδ. Μεταίχμιο

MALCOLM LOWRY ΚΑΤΩ ΑΠΟ ΤΟ ΗΦΑΙΣΤΕΙΟ Μτφρ.: Μαρίνα Λώμη, εκδ. Αστάρτη Τα λάθη, τα πάθη, τα βάθη του προξένου Τζέφρι Φέρμιν. Ο αιώνιος έρωτάς του για την Ιβόν. Αλλά και για την μποτίλια. Η καταβύθιση στον ωκεανό του αλκοόλ αλλά των λέξεων, όπου, ακριβώς μέσα από τις λέξεις, δικαιώνεται η βαθύτατη ανθρωπιά του Φέρμιν και, βεβαίως, του ταλανισμένου συγγραφέα Μάλκολμ Λόουρι. Η σκοτεινή ομορφιά, η σκιά του θανάτου αλλά και το πανηγύρι της ζωής. Όχι, δεν είναι η Βίβλος του Μέθυσου, είναι το εγκόλπιο όσων ξέρουν ότι ο έρως είναι ακαριαίος και αιώνιος.

Είμαστε όλοι Χανς Κάστορπ. Μια επίσκεψη παρατείνεται, ο χρόνος διαστέλλεται, οι τρεις εβδομάδες γίνονται επτά χρόνια, η ιδέα του έρωτα γίνεται έρωτας για τις ιδέες και ο περιβόητος διάλογος του δαιμονικού Νάφτα με τον διανοούμενο Σεττεμπρίνι εξακολουθεί να βάζει φωτιά στις παρέες. Ένα σκαρίφημα προορισμένο να γίνει ολιγοσέλιδο διήγημα παίρνει τις διαστάσεις ενός ανεστραμμένου έπους που αγγίζει τις χίλιες σελίδες. Και είναι συντεθειμένο σαν μείζον μουσικό έργο. Ένας ύμνος στο μεγαλείο της διαλεκτικής και ένα εγκώμιο στη μαγεία της τέχνης. Και εδώ, όπως και στο Ηφαίστειο και στον Γκάτσμπυ, κεντρικό ρόλο διαδραματίζει ο χρόνος: η αδυσώπητη παρέλευσή του και η άρση, η υπέρβαση αυτής της οδύνης μέσα από την τέχνη.

THOMAS PYNCHON ΤΟ ΟΥΡΑΝΙΟ ΤΟΞΟ ΤΗΣ ΒΑΡΥΤΗΤΑΣ Μτφρ.: Γιώργος Κυριαζής, εκδ. Χατζηνικολή Αν και έχει εκδοθεί το 1973, είναι το μυθιστόρημα που προλογίζει τον 21ο αιώνα. Όλη η μυθιστοριογραφία του παρελθόντος συνοψίζεται κρίσιμα στις σελίδες του Πίντσον, ώστε να συντελεστεί το άνοιγμα στο αίνιγμα του μέλλοντος. Η ασυνεννοησία και η παράνοια, ο κατακερματισμός της πραγματικότητας, οι σκοτεινές συνωμοσίες που εξυφαίνουν οι δολερές δυνάμεις, η διάβρωση της σοβαροφάνειας από το καλπάζον χιούμορ και ο συνδυασμός ευρυμάθειας και φαντασίας ανάγουν τον Πίντσον σε αδελφό του Ντον ΝτεΛίλο του Υπόγειου Κόσμου, σε πατέρα του Ντέιβιντ Φόστερ Γουάλας του Infinite Jest και σε παππού του Έιρικουρ Ερτν Νόρδνταλ του Illska/Το Κακό.

MAURICE BLANCHOT Ο ΜΙΣΈΛ ΦΟΥΚΩ ΟΠΩΣ ΤΟΝ ΦΑΝΤΑΖΟΜΑΙ Μτφρ.: Βασίλης Πατσογιάννης εκδ. Πλέθρον, σειρά «Μικρόκοσμος»

JOHN LOCKE ΠΕΡΙ ΚΑΚΟΠΟΙΗΣΗΣ ΤΩΝ ΛΕΞΕΩΝ Μτφρ.: Άννα Δαμιανίδη εκδ. Παπαδόπουλος, σειρά «Μικρά Διαχρονικά» Μπορείς να πεις ότι είμαστε οι λέξεις μας. Με τις λέξεις σκεφτόμαστε, εκφραζόμαστε, ερωτευόμαστε, καβγαδίζουμε, φιλιώνουμε, αναιρούμε, προπαγανδίζουμε, ηρεμούμε, παθιαζόμαστε. Πληγή και πόνος η κακοποίηση των λέξεων, εφαλτήριο συμφορών. Ο Λοκ για τις λέξεις: «Οι άνθρωποι παίρνουν τις λέξεις που βλέπουν να χρησιμοποιούν οι γείτονές τους. Και για να μη φανούν ότι αγνοούν τι αντιπροσωπεύουν, τις χρησιμοποιούν με σιγουριά, χωρίς να πολυπαιδεύουν το κεφάλι τους για τη μία και συγκεκριμένη σημασία». Ο Τζον Λοκ (1632-1704) στο δοκίμιό του Περί κακοποίησης των λέξεων δείχνει πώς η κακή χρήση των λέξεων συνεπάγεται την κακή χρήση του βίου, την κακή χρήση των στιγμών, την κακή χρήση του χρόνου, που σημαίνει ότι ο άνθρωπος γίνεται ευάλωτος στη χειραγώγηση και έκθετος σε κάθε πλάνη και εξαπάτηση. Σπαρακτικά επίκαιρο κείμενο, σήμερα ιδίως που η ιλιγγιώδης ταχύτητα εκφοράς της οποιαδήποτε γνώμης μέσω των μέσων κοινωνικής δικτύωσης περιορίζει ασφυκτικά τον χρόνο σκέψης και τον χρόνο που είναι απαραίτητος για την εύστοχη επιλογή των λέξεων. «Αυτός που χρησιμοποιεί λέξεις χωρίς καθαρό και σταθερό νόημα, τι άλλο κάνει από το να οδηγεί τον εαυτό του και άλλους σε λάθη;» γράφει ο Λοκ. «Και αυτός που αποφασισμένα το κάνει πρέπει να θεωρείται εχθρός της αλήθειας και της γνώσης».

Ο Μορίς μιλάει για τον Μισέλ. Δύο χρόνια μετά τον θάνατο του δεύτερου. Και τον εκθειάζει: μεθοδικά, συστηματικά, οργανωμένα. Με λίγες λέξεις, πολύ προσεκτικά επιλεγμένες. Σε ελάχιστες σελίδες συμπυκνώνει την πολύτομη και πολύτιμη προσφορά του. Ο Μορίς Μπλανσό (1907-2003) λέει για τον Μισέλ Φουκώ (19261984) ότι δεν είχε προσωπικές σχέσεις μαζί του, δεν τον συνάντησε παρά μόνο μία φορά στο προαύλιο της Σορβόννης. Ήταν τότε, στον απόηχο του Μάη του ’68, Ιούνιος ή Ιούλιος, δεν θυμάται ακριβώς ο Μπλανσό. Άρχισαν να συζητούν, χωρίς ο Φουκώ να ξέρει με ποιον μιλάει. «Ό,τι κι αν λένε οι κακολογητές του Μάη, αυτός υπήρξε μια όμορφη στιγμή που σου έδινε την ευκαιρία να μιλάς στον άλλο ανώνυμα, απρόσωπα, άνθρωπος προς άνθρωπο, χωρίς άλλο πρόσχημα από την ανθρώπινη ιδιότητά σου» γράφει ο Μπλανσό στο κείμενο Ο Μισέλ Φουκώ όπως τον φαντάζομαι. Συνοψίζει τις αναλύσεις του Φουκώ για την τρέλα, τη σεξουαλικότητα, τη στρατηγική, την εξουσία. Μιλάει για τη λεπτή αίσθηση των κινδύνων που είχε αναπτύξει ο Γάλλος τολμητίας στοχαστής. Για το πώς μόχθησε, και κατάφερε, να ιχνηλατήσει τις κρυμμένες σημασίες, τα θελκτικά μυστικά. Για το πώς σκανδάλισε κάποτε τους εξ επαγγέλματος και με το αζημίωτο πεσιμιστές, δηλώνοντας «ευτυχής αισιόδοξος». Μιλάει για το συνεχές σλάλομ του Φουκώ ανάμεσα στην παραδοσιακή φιλοσοφία και στην αποποίηση κάθε πνεύματος σοβαρότητας, για το ότι εν τέλει ο συγγραφέας της Ιστορίας της Τρέλας και της Αρχαιολογίας της Γνώσης παραμένει αταξινόμητος, απειθής, ανυπάκουος. Ακατάτακτος και άτακτος. Γράφει ο Μορίς για τον Μισέλ: «Ούτως ή άλλως, είναι ένας άνθρωπος που βαδίζει εμπρός, μοναχικός, κρυφός, και, ως εκ τούτου, κάποιος που εκφράζει καχυποψία απέναντι στα θέλγητρα της εσωτερικότητας, άρνηση απέναντι στις παγίδες της υποκειμενικότητας, ψάχνοντας να βρει πού και πώς είναι εφικτός ένας λόγος επιφανείας, που εκπέμπει μαρμαρυγές αλλά δεν δημιουργεί αντικατοπτρισμούς, όχι ξένος, όπως νόμισαν κάποιοι, προς την αναζήτηση της αλήθειας».

ΑΝΔΡΕΑΣ ΕΜΠΕΙΡΙΚΟΣ ΝΙΚΟΛΑΟΣ ΕΓΓΟΝΟΠΟΥΛΟΣ Ή ΤΟ ΘΑΥΜΑ ΤΟΥ ΕΛΜΠΑΣΑΝ ΚΑΙ ΤΟΥ ΒΟΣΠΟΡΟΥ ΚΑΙ ΔΙΑΛΕΞΗ ΓΙΑ ΤΟΝ ΝΊΚΟ ΕΓΓΟΝΟΠΟΥΛΟ εκδ. Άγρα, σειρά «Ο άτακτος λαγός» Ούτε σαράντα οι σελίδες, αλλά πρόκειται για θησαυροφυλάκιο: ένα κείμενο του Εμπειρίκου για τον Εγγονόπουλο, από το 1945. Μια διάλεξη, από το 1963, του ποιητή και ψυχαναλυτή για τον ποιητή και ζωγράφο. Και η «Αντιφώνηση» του Εγγονόπουλου. Συν το μεστό επίμετρο του Γιώργη Γιατρομανωλάκη. Από τη λίαν εκλεκτή σειρά «Ο άτακτος λαγός» των εκδόσεων Άγρα. Ο πάντα άδολος και γενναιόδωρος, ο πάντα καίριος και υψιπετής λόγος του Ανδρέα Εμπειρίκου: «Νικόλαε Εγγονόπουλε, η ώρα της δόξης σου έφτασε και είναι στραβοί ή κακόπιστοι όσοι ακόμη δεν το βλέπουν […] Νικόλαε Εγγονόπουλε, σε αυτό τον κόσμον υπάρχουν δυο λογιών άνθρωποι, σε όλες τις τάξεις και σε όλες τις ειδικότητες. Οι δυνάμενοι να εκτοξεύσουν σπέρμα διεισδύοντες και οι άνθρωποι οι εκτοξεύοντες μόνον σκατά. Εσύ ανήκεις εις τους πρώτους. Άσε τους άλλους να κάνουν τη βρώμικη δουλειά τους. Θα υπάρχουν πάντα Ηρακλείς που όσα σκατά κι αν μαζευθούν τριγύρω τους, θα καθαρίζουν ως ελευθερωταί την Κόπρον του Αυγείου». Πόσο ελεύθερα λόγια, πόσο (δυστυχώς!) ακόμη επίκαιρα. Δεν μάσησε ποτέ τα λόγια του ο Εμπειρίκος και δεν έβαλε καμία τροχοπέδη υστεροβουλίας στη σκέψη και στη γραφή του. Εγκωμίαζε ό,τι του φαινόταν άξιο εγκωμίων, και ομοίως εγκωμιάστηκε από θαρραλέους ομοτέχνους του – ας θυμηθούμε το λαμπρό ελευθεροσυνειρμικό πόνημα του Οδυσσέα Ελύτη «Αναφορά στον Εμπειρίκο». Στη διάλεξη, ο Εμπειρίκος επισημαίνει τις πνευματικές συγγένειες του Εγγονόπουλου με τους Ουίλιαμ Μπλέικ, Σαρλ Μποντλέρ, Ραϊμόν Ρουσέλ, Φραντς Κάφκα και Ιζιντόρ Ντυκάς, ενώ, έμπλεος πάντα αισιοδοξίας, κατονομάζει ως συνεχιστές του υπερρεαλισμού και του «ατέρμονος δρόμου μας» τους «σημαντικούς και συνταρακτικούς Αμερικανούς ποιητές» Γκίνσμπεργκ και Κέρουακ.

LiFOΑΥΓΟΥΣΤΟΣ17

31

32

LiFOΑΥΓΟΥΣΤΟΣ17

ΑΠΌ ΤΟΝ ΧΡΉΣΤΟ ΠΑΡΊΔΗ, ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΕΣ: ΜΥΡΤΩ ΑΠΟΣΤΟΛΙΔΟΥ, ΣΤΑΥΡΟΣ ΧΑΜΠΑΚΗΣ

Η ΜΑΡΙΆΝΝΑ ΚΆΛΜΠΑΡΗ ΜΙΛΆ ΣΤΗ LIFO ΓΙΑ ΤΗ ΔΙΚΉ ΤΗΣ ΜΑΤΙΆ ΠΆΝΩ ΣΤΟ ΑΡΙΣΤΟΎΡΓΗΜΑ ΤΟΥ ΕΥΡΙΠΊΔΗ ΠΟΥ ΑΝΕΒΆΖΕΙ ΜΕ ΤΟ ΘΈΑΤΡΟ ΤΈΧΝΗΣ ΓΙΑ ΤΟ ΦΕΣΤΙΒΑΛ ΕΠΙΔΑΥΡΟΥ.

Η βαρβαρότητα του έρωτα και μια πανέμορφη Μήδεια στην Επίδαυρο

ΘΕΑΤΡΟ

Η

Μήδεια του Ευριπίδη ανεβαίνει από το Θέατρο Τέχνης σε σκηνοθεσία της Μαριάννας Κάλμπαρη, στην ποιητική μετάφραση του Γιώργου Χειμωνά, με υπότιτλο «Η βαρβαρότητα του έρωτα». Ο ίδιος ο λογοτέχνης στην εισαγωγή του στην έκδοση της μετάφρασης λέει: «Η καταγωγή του έρωτα είναι βάρβαρη. Η Μήδεια θα οδηγήσει την ερωτική ιστορία της προς ένα τέρμα, όχι για να την τελειώσει αλλά για να την αποθεώσει (και να την εναποθέσει, να την ασφαλίσει) μέσα σε μια τρομαχτική, βάρβαρη ένωση. Γιατί ο σκοπός του έρωτα είναι η οπωσδήποτε ένωση και η βαρβαρότητά του η οποιαδήποτε πράξη για να την κατορθώσει. Δύο φορές βάρβαρη η Μήδεια – από καταγωγή κι από έρωτα». Η Κάλμπαρη, διευθύντρια του ιστορικού θεάτρου του Κάρολου Κουν, συμμετείχε ως σπουδάστρια το 1994 στον Χορό της Μήδειας με τη Ρένη Πιτακή και καθώς οι πρόβες του γίνονταν ξέχωρα από αυτές των ρόλων, κρατούσε τα λόγια της Μήδειας στον Χορό και τα λόγια του Χορού στις πρόβες των ρόλων. Έτσι, αγάπησε τη Μήδεια περισσότερο από οποιαδήποτε άλλη τραγωδία. Μας μίλησε γι’ αυτήν λίγες ώρες μετά την πρεμιέρα στη Δωδώνη και λίγο πριν από την κάθοδο στην Επίδαυρο της νέας παράστασης του έργου του Ευριπίδη που σκηνοθέτησε.

— Έχει διαφορά όταν σκηνοθετεί τη «Μήδεια» μια γυναίκα απ’ ό,τι όταν τη σκηνοθετεί άντρας; Υποτίθεται ότι μια γυναίκα είναι πιο χτυπημένη στον έρωτα, κάτι που κατά τη γνώμη μου δεν ισχύει. Βέβαια, όταν γράφτηκε το έργο ήταν επαναστατικό το ότι μιλούσε με τέτοιον τρόπο για τη γυναίκα. Μελετώντας την εποχή και ποια η θέση της τότε, το να γράφει ο Ευριπίδης αυτά τα πράγματα ήταν φοβερό, κυρίως γιατί μιλάει για την αδικία, για το τι κάνει ο χρόνος στη γυναίκα και τι στον άντρα. Πώς να ξεφύγει μια γυναίκα κοινωνικά από τη μοίρα που τη δένει με έναν άνθρωπο, όταν, σύμφωνα με τη φύση της, από τη στιγμή που θα ορκιστεί έρωτα και πίστη σε έναν άνθρωπο, οφείλει να κρατήσει τον όρκο της; Αλλά στον έρωτα –και αυτό είναι ένα από τα βασικά ζητήματα του έργου, σε αντίθεση με την τήρηση των νόμων και των όρκων σε όλα τα άλλα πράγματα στη ζωή– μπορείς να λες ό,τι θες και να το καταπατάς. Δεν θα πάθεις τίποτα, κανείς δεν θα σε κυνηγήσει.

—Τι εκπροσωπεί για εσάς η «Μήδεια»; Θεωρώ ότι είναι η πιο κοντινή σ’ εμάς αρχαία τραγωδία, με την έννοια ότι πραγματεύεται το θέμα της με έναν τρόπο υπέροχο και άμεσο. Δεν έχει αλλάξει τίποτα στον τρόπο που ερωτεύονται και στον τρόπο που προδίδονται οι άνθρωποι, που μισιούνται και τσακίζονται και ξανασηκώνονται. Όλα αυτά είναι ίδια από την αρχαιότητα έως σήμερα, ενώ η έννοια της θυσίας έχει αλλάξει. Αυτό το έργο είναι σαν να έχει γραφτεί τώρα. Έτσι, μιλάει κατευθείαν στην ψυχή και σήμερα.

—Η προδοσία είναι ίδια σήμερα, όπως και τότε; Το ζήτημα είναι πώς αντιδράει κανείς όταν προδοθεί. Τι σκοτεινό και άγριο πράγμα μπορεί να ξυπνήσει μέσα του, που μπορεί να τον μεταμορφώσει, πόσο ξένος γίνεται απέναντι στον ίδιο του τον εαυτό αλλά και πόσο ξένος γίνεται ο άλλος απέναντί σου, όταν έχεις προδοθεί. Και αυτό είναι ένα μεγάλο ζήτημα στην παράσταση, η αποξένωση και του ίδιου του εαυτού και του άλλου. Αυτός ο ξένος που δημιουργείται μέσα μας ή βλέπουμε στον άλλον έχει στοιχεία πολύ άγρια, σκοτεινά και «βάρβαρα».

—Στην παράσταση έχετε προσθέσει κείμενα εκτός του έργου. Τι φωτίζουν αυτά; Είναι κείμενα της αρχαίας ελληνικής γραμματείας που μιλάνε για τον έρωτα, από την αρχαιότητα μέχρι τους ελληνιστικούς χρόνους. Κείμενα του Πλάτωνα, του

Πλούταρχου, του Αρτεμίδωρου, ποιήματα της Σαπφούς, του Μνησίλοχου, ένα κείμενο του Θεόκριτου πολύ ωραίο, του Παρθένιου, ποιήματα, μικρές ιστορίες στα στάσιμα, όπου κρατιέται η βασική ιδέα. Επίσης, εμφανίζεται η Γλαύκη, η οποία δεν υπάρχει στο έργο του Ευριπίδη αλλά αποκτάει φωνή και μιλάει μέσα από αυτά τα κείμενα, τα οποία μπήκαν με τη λογική ότι όταν κάποιος βιώνει έναν τέτοιου είδους πόνο, σου μιλάει γι’ αυτόν και υποφέρει, ξυπνάει μέσα σου κάτι δικό σου. Και θέλεις να μιλήσεις και συ γι’ αυτό ή θέλεις να απαλύνεις τον πόνο του μέσα από τη δική σου ιστορία, αυτό που εσύ νιώθεις για τον έρωτα.

—Οπότε είναι παρεμβάσεις μέσω των οποίων η Γλαύκη μιλάει για τον πόνο του έρωτα; Είναι κι αυτή ένα θύμα του έρωτα και ήθελα να της δώσω φωνή. Γιατί πάντα σε έναν έρωτα υπάρχουν και οι παράπλευρες απώλειες.

—Τα παιδιά είναι η μεγαλύτερη απώλεια όμως. Στους μύθους δεν είναι κυριολεκτικά τα πράγματα. Μιλάνε για κάτι μεγαλύτερο και σημασία έχει τι ερμηνεία δίνουμε εμείς στον μύθο. Στη δική μας παράσταση δεν υπάρχουν παιδιά, υπάρχουν δύο μεγάλα αγόρια όπως φαντάζεται η ίδια η Μήδεια ότι θα γινόντουσαν όταν θα μεγάλωναν. Δεν είναι μικρά παιδιά ακριβώς, γιατί δεν θέλαμε να κρατήσουμε τον συμβολικό χαρακτήρα, ότι δεν σκοτώνει τα παιδιά της κυριολεκτικά. Σκοτώνω σημαίνει ότι κάνω ό,τι πιο ακραίο γίνεται για να σε πονέσω. Κόβω ό,τι με συνδέει μαζί σου, ό,τι φτιάξαμε μαζί, για να μπορέσω να βγάλω από μέσα μου τον πόνο και να τον κοιμίσω, γιατί δεν αντέχω. Για να μπορέσω να φύγω και να σε ξεπεράσω, σκοτώνω ό,τι με συνδέει μαζί σου.

—Η μετάφραση του Χειμωνά δεν έχει ψυχαναλυτικό χαρακτήρα, όπως σε άλλες περιπτώσεις. Έχεις δίκιο. Ο Χειμωνάς έγραψε το έργο με τον δικό του τρόπο και, όπως κάθε καλή μετάφραση, είναι ερμηνεία ενός κειμένου. Η ποίηση που περνάει μέσα από τη ματιά του το κάνει απόλυτα άμεσο. Δεν αναλύει χαρακτήρες, πηγαίνει στην καρδιά των καταστάσεων. Αυτή είναι η διαφορά μεταξύ της τραγωδίας και του δράματος. Στο δράμα μιλάμε γι’ αυτό που συμβαίνει μέσα στο μυαλό και στην ψυχή ενός ανθρώπου και στην τραγωδία μιλάμε για ψυχικές καταστάσεις, για άλλα μεγέθη.

—Αν ξεχωρίζατε μια φράση του έργου, ποια θα ήταν αυτή; «Θέλω να με μισείς».

—Γιατί; Στην παράστασή μας ξεκινάμε με μια Μήδεια που δεν είναι αποφασισμένη να εκδικηθεί. Έχει την επιθυμία να εκδικηθεί, αλλά δεν είναι σίγουρη για το τι πρόκειται να κάνει. Η απόφαση να σκοτώσει τα παιδιά θα παρθεί κατά τη διάρκεια του έργου. Η ελπίδα ποτέ δεν πεθαίνει, όταν ο έρωτας είναι πολύ βαθύς και απελπισμένος. Στην πρώτη της συνάντηση με τον Ιάσονα ακόμα ελπίζει. Μέχρι που καταλαβαίνει ότι έχει γίνει απόλυτα ξένος, ότι δεν είναι το πρόσωπο που ήταν.

—Η ίδια πάντως είναι μια ξένη, τόσο στην Ελλάδα

όσο και στην πατρίδα της. Δεν μπορεί να φύγει, δεν έχει πουθενά να πάει. Έφυγε από το σπίτι της έχοντας κάνει φοβερά εγκλήματα για χάρη του Ιάσονα κι αυτό κάνει την προδοσία του μεγαλύτερη. Υπάρχουν και αυτά τα 10 χρόνια που έζησαν στην Κόρινθο. Έφυγαν κυνηγημένοι από την Κολχίδα, ένα ζευγάρι που βουτήχτηκε στο αίμα μέχρι να φτάσει εκεί και ο Ιάσονας να διεκδικήσει τον θρόνο. Ένα μυθικό πρόσωπο που ό,τι έκανε το έκανε για να γίνει βασιλιάς και δεν τα κατάφερνε, με τη Μήδεια πάντοτε στο πλευρό του. Ο μύθος λέει ότι ο πατέρας της Μήδειας, ο Αιήτης, ήταν διάδοχος του θρόνου της Κορίνθου και εικάζουμε ότι στην Κόρινθο πηγαίνουν για να τον διεκδικήσουν. Ο Κρέοντας δεν τον δίνει, και μετά από 10 χρόνια παραμονής στην Κόρινθο ο Ιάσονας αποφασίζει να παντρευτεί τη Γλαύκη, κάτι που είναι η καλύτερη λύση για τον Κρέοντα. Η Γλαύκη, το απόλυτα αθώο πλάσμα, τον ερωτεύεται με πάθος, αλλά δεν καταλαβαίνει σε τι σκοτεινό πράγμα μπαίνει. Είναι εκείνη που θα πληρώσει με τη ζωή της αυτόν το φοβερό έρωτα. Αλλά οι πολύ μεγάλες ιστορίες έρωτα, όπως λέει το κείμενο του Πλούταρχου, αφήνουν πίσω τους, σαν τους κεραυνούς, μια φωτιά που σιγοκαίει. Γιατί στη δική μας ανάγνωση υπήρχε ένας πάρα πολύ μεγάλος έρωτας, και μπορεί τώρα ο Ιάσονας να θέλει να ξεφύγει από αυτόν, αλλά είναι ζωντανός ακόμη. Δεν έχει πεθάνει, έχει αρρωστήσει. Η Μήδεια, σε αυτά τα 10 χρόνια που ζει στην Κόρινθο άφησε πίσω της τη «βάρβαρη» πλευρά της μάγισσας. Εκπολιτίστηκε, έγινε Ελληνίδα σύζυγος με δύο παιδιά ενός μυθικού άντρα, ξέχασε τον προηγούμενο εαυτό της. Η παράστασή μας ξεκινάει με μια Μήδεια πολύ εύθραυστη και ανθρώπινη, άναυδη μπροστά σε αυτό που έχει συμβεί. Η μεγαλύτερη θυσία της είναι ότι απώθησε τη βάρβαρη πλευρά της. Μέσα στη διάρκεια του έργου αυτό το αρχέγονο κομμάτι που είχε απωθήσει για να είναι μαζί με τον Ιάσονα επιστρέφει κι αυτό είναι που θα τη βοηθήσει να μεταμορφωθεί και να πάρει εκδίκηση.

«Μήδεια» Ευριπίδη Μαριάννα Κάλμπαρη Θέατρο Τέχνης Καρόλου Κουν - ΔΗΠΕΘΕ Ιωαννίνων Αρχαίο Θέατρο Επιδαύρου 4-5 Αυγούστου Ώρα 21:00 www. greekfestival.gr

LiFOΑΥΓΟΥΣΤΟΣ17

33

Τα πάθη, οι λύπες και οι χαρές στην αρχαιότητα

ΕΚΘΕΣΗ 34

Ελικωτός κρατήρας με σκηνές από τον μύθο της Μήδειας περ. 330 π.Χ. Πηλός, ερυθρόμορφο, αποδίδεται στον Ζωγράφο του Κάτω Κόσμου. Κανόζα ντι Πούλια, από θαλαμωτό τάφο. Μόναχο, Staatlichen Antikensammlungen und Glyptothek

LiFOΑΥΓΟΥΣΤΟΣ17

Τ

ι ακριβώς περιλαμβάνει η έκθεση «εmotions - Ένας κόσμος συναισθημάτων», ποια ήταν η κεντρική ιδέα πίσω από αυτήν και ποιο ιδιαίτερο ενδιαφέρον παρουσιάζει; Ιστορίες ανθρώπων και θεών, υπέροχα ειπωμένες. Ιστορίες για συναισθήματα ακραία και συγκρουόμενα, καθημερινά και απογειωτικά, ταπεινά και αφόρητα, μέσα από αντικείμενα υψηλής τέχνης που σου κόβουν την ανάσα, και άλλοτε, λιγότερο θεαματικά, που σε αιφνιδιάζουν και σε συγκινούν. Ιστορίες που έρχονται από παλιά, για να μας μιλήσουν για το τώρα. Κάποιοι θεωρούν ότι ο κόσμος της αρχαιότητας είναι ο κόσμος της απόλυτης λογικής και του μέτρου. Με τα 129 εκθέματα που προέρχονται από τα πιο γνωστά μουσεία διεθνώς –από το Λούβρο ως εκείνα του Βατικανού και το Βρετανικό– και άλλα πολλά ελληνικά, η έκθεση φωτίζει εκείνον τον κόσμο που μένει ενίοτε στην αφάνεια: τον κόσμο της οργής, της θλίψης, του έρωτα, της προσμονής, του νόστου, της στοργής και του οίκτου. Η έκθεση αποτελεί προϊόν ερευνητικής εργασίας του καθηγητή Άγγελου Χανιώτη, ενός εκ των επιμελητών της πλέον, του Νίκου Καλτσά και του Ιωάννη Μυλωνόπουλου, ενώ με τον ερχομό της στην Αθήνα, ο πρόεδρος του Μουσείου της Ακρόπολης, Δημήτρης Παντερμαλής, έκανε τα «εmotions» να αναπνεύσουν αλλιώτικα μέσα στο σπουδαίο αυτό μουσείο. Νιώθω ότι αυτή η έκθεση μας θυμίζει πως οι απεικονίσεις στα αγγεία, στα γλυπτά και στα ανάγλυφα είναι η αποκρυστάλλωση ενός τρόπου να ζεις και να σκέφτεσαι, ενός τρόπου που άλλαξε τη ροή της Ιστορίας. Επιστρέφουμε σ’ αυτόν όχι για να πάρουμε έτοιμα διδάγματα –κάτι που απεχθάνεται η ιστορική έρευνα– αλλά για να αφουγκραστούμε κάτι από τις κυρίαρχες ιδέες της εποχής και να δούμε τις συγγένειες.

— Τι παρατηρούμε και τι αποκομίζουμε εστιάζοντας στον συναισθηματικό κόσμο των αρχαίων; Δεν μπορώ παρά να σας πω τι παρατηρώ και τι αποκομίζω η ίδια ως μη ειδικός στο θέμα του αρχαίου κόσμου. Ευτυχώς, η εμπειρία που προκύπτει από την επαφή μας με τον πολιτισμό και την τέχνη μπορεί να είναι τόσο συλλογική όσο και βαθιά προσωπική. Θα έλεγα, λοιπόν, ότι περιδιαβαίνοντας την έκθεση «εmotions», οι αρχαίοι Έλληνες γίνονται πιο «ανθρώπινοι» στα μάτια μας, για να μην πω περισσότερο «άνθρωποι». Δεν είναι πια μια ιδέα που αντιστοιχεί σε ένα σύνολο ομοιογενές. Γίνονται πρόσωπα, με ιστορίες ξεχωριστές. Ναι, αναρωτιόμαστε κιόλας. Είναι τα συναισθήματα ίδια σε όλες τις εποχές; Αλλάζουν μέσα στις ιστορικές περιόδους; Παραμένουν αναλλοίωτα από περιοχή σε περιοχή; Και πόσα από αυτά επιβιώνουν ως τις μέρες μας σε μια εναλλακτική «θεωρία της εξέλιξης»; — Η έκθεση είχε πρωτοπαρουσιαστεί τον Μάρτιο στο Ίδρυμα Ωνάση της Νέας Υόρκης. Τι ανταπόκριση συνάντησε εκεί από ΜΜΕ και κοινό και πώς προέκυψε η «μεταφορά» της στην Αθήνα; Ισχύει ότι ήταν, ουσιαστικά, «λαϊκή απαίτηση»; Οι χιλιάδες επισκέπτες στο Ωνάσειο Πολιτιστικό Κέντρο της Νέας Υόρκης, στην καρδιά του Μανχάταν, δεν είναι μόνο στατιστικό ζήτημα. Επιτρέψτε μου να το χαρακτηρίσω ευκαιρία για περηφάνια και χαρά, για όλους όσοι κουβαλάμε αυτήν τη χώρα μέσα μας. Το ίδιο ισχύει και για τον γενικότερο

αντίκτυπο σε αμερικανικά μέσα ενημέρωσης, που δίνουν σταθερό «παρών» στις δράσεις του Onassis Cultural Center. «Αλλάζει την αντίληψή μας για το παρελθόν, το φέρνει στο παρόν και το κάνει δικό μας» έγραψε ενδεικτικά ο Χόλαντ Κότερ στους «New York Times». Σαφώς και τα απίστευτα πολλά μηνύματα που δεχτήκαμε έδειχναν τον δρόμο για μια πιθανή μεταφορά της έκθεσης στην Ελλάδα. Η απόφαση να παρουσιάσουμε στο ελληνικό κοινό μία πλευρά του έργου που πραγματοποιεί το Ίδρυμα Ωνάση στο εξωτερικό άπτεται της υποχρέωσης και της επιθυμίας μας να δείξουμε «εδώ» ποια Ελλάδα επιλέγουμε να προβάλουμε, όταν αναφερόμαστε στην πολιτιστική μας κληρονομιά «εκεί», εκτός των συνόρων. Θα ήθελα όμως να σταθώ στo γεγονός ότι ο ρόλος του Ιδρύματος σε αυτό που ονομάζεται «πολιτιστική διπλωματία» για τη χώρα μας είναι ευρύς και ουσιαστικός και αφορά μια συνολική στρατηγική για την προβολή του ελληνικού πολιτισμού και της θετικής Ελλάδας. Το Ίδρυμα Ωνάση, εδώ και 42 χρόνια, στηρίζει έδρες Ελληνικών Σπουδών σε περισσότερα από 100 πανεπιστήμια σε 40 χώρες: από την Οξφόρδη έως τη Χάιφα, από την Αλεξάνδρεια έως το Ιλινόις των ΗΠΑ, από τα Βαλκάνια έως τη Λατινική Αμερική. Παράλληλα, ενισχύει κλασικά σχολεία δημοτικής και μέσης εκπαίδευσης στην Ευρώπη και στις ΗΠΑ, καλύπτοντας τη διδασκαλία της αρχαίας και νέας ελληνικής γλώσσας, της ελληνικής φιλολογίας, λογοτεχνίας, ιστορίας, φιλοσοφίας και της αρχαιολογίας. Συμπληρωματική ψηφίδα σε όλες αυτές τις δράσεις είναι η διαχείριση του πολιτιστικού πλούτου στην Ωνάσειο Βιβλιοθήκη και στο Αρχείο Καβάφη με όρους ανοιχτής πρόσβασης και με τη χρήση της τεχνολογίας, η οποία βοηθά να φτάσει παντού η ανεκτίμητη γνώση με τρόπο εύληπτο και με όρους επίσης σύγχρονους. Αλλά για να επιστρέψουμε εκεί απ’ όπου ξεκίνησε αυτή η συναρπαστική περιπέτεια των «Συναισθημάτων», το Θυγατρικό Πολιτιστικό Κέντρο της Νέας Υόρκης μετρά, σε περίπου 17 χρόνια λειτουργίας, 18 εκθέσεις αρχαιολογικού ενδιαφέροντος που προσεγγίζουν την αρχαιότητα με σημερινούς όρους και απευθύνονται στο ευρύ κοινό. Ταυτόχρονα, προσφέρουν την ευκαιρία σε νέους Έλληνες σκηνοθέτες, ηθοποιούς και εικαστικούς καλλιτέχνες να προβάλλουν νέες οπτικές πάνω στο κλασικό υλικό. Αυτή την εικόνα προάγει το Θυγατρικό της Νέας Υόρκης και με τις μέχρι σήμερα 1.740 σεμιναριακές διαλέξεις, αγγίζοντας χιλιάδες φοιτητές στη Βόρεια και στη Νότια Αμερική. Και είμαστε παρόντες, όχι μόνο ως οικονομικοί υποστηρικτές αλλά και ως συνεργάτες, συμπράττοντες για την παραγωγή περιεχομένου, για τη σύναψη σχέσεων με διάρκεια, για τη διαμόρφωση συνθηκών που θα επιτρέψουν στις ανθρωπιστικές επιστήμες να ενισχύσουν τον ρόλο τους στο σκληρό περιβάλλον των καιρών μας. Για να επιστρέψω, όμως, στην αφορμή της κουβέντας μας, ο λόγος που έφερε τα «Συναισθήματα» έως εδώ ίσως να ήταν καθαρά συναισθηματικός. Νιώσαμε ότι έπρεπε να συμβεί, και συνέβη.

— Ποια από τα εκθέματα θα ξεχωρίζατε και γιατί; Ποια σας συγκινούν περισσό-

H ΔΙΕΥΘΎΝΤΡΙΑ ΠΟΛΙΤΙΣΜΟΎ ΤΟΥ ΙΔΡΎΜΑΤΟΣ ΩΝΆΣΗ, ΑΦΡΟΔΊΤΗ ΠΑΝΑΓΙΩΤΆΚΟΥ, ΜΑΣ ΞΕΝΑΓΕΊ ΣΤΗΝ ΕΞΑΙΡΕΤΙΚΗ ΈΚΘΕΣΗ «ΕMOTIONS – ΈΝΑΣ ΚΌΣΜΟΣ ΣΥΝΑΙΣΘΗΜΆΤΩΝ» ΠΟΥ ΜΌΛΙΣ ΕΓΚΑΙΝΙΆΣΤΗΚΕ ΣΤΟ ΜΟΥΣΕΊΟ ΤΗΣ ΑΚΡΌΠΟΛΗΣ.

Σύμπλεγμα ζεύγους σε εναγκαλισμό.

1ος αι. π.Χ.-1ος αι. μ.Χ. Πηλός, Μύρινα, Εθνικό Αρχαιολογικό Μουσείο

ΑΠΌ ΤΟΝ ΘΟΔΩΡΗ ΑΝΤΩΝΟΠΟΥΛΟ ΠΟΡΤΡΕΤΟ: ΠΑΡΙΣ ΤΑΒΙΤΙΑΝ LiFOΑΥΓΟΥΣΤΟΣ17

35

Τοιχογραφία με σκηνή από τη θυσία της Ιφιγένειας.

62-79 μ.Χ. Πομπηία, Οικία του Τραγικού Ποιητή. Νάπολη, Museo Archeologico Nazionale

ΕΚΘΕΣΗ

Μαρμάρινο άγαλμα του Έρωτα που τεντώνει το τόξο του.

2ος αι. μ.Χ. Ρώμη, Παλατίνος Λόφος. Παρίσι, Musée du Louvre

«εmotions, ένας κόσμος συναισθημάτων» Τρίτη, 18 Ιουλίου - Κυριακή, 19 Νοεμβρίου 2017 Μουσείο Ακρόπολης Διονυσίου Αρεοπαγίτου 15 Ώρες λειτουργίας: Δευτέρα 8:00-16:00, ΤρίτηΠέμπτη 8:00- 20:00, Παρασκευή 8:00-22:00, ΣάββατοΚυριακή 8:00-20:00 www. theacropolismuseum.gr/ www.onassis.org/

36

LiFOΑΥΓΟΥΣΤΟΣ17

τερο προσωπικά; Ένα μικρό αγγείο, όπου ένας Σάτυρος κρατάει στην αγκαλιά του έναν σατυρίσκο-βρέφος και τον ποτίζει με ένα θήλαστρο. Όμορφη εικόνα πατρικής τρυφερότητας. Και μετά, καθώς βαδίζω κυκλικά στην έκθεση, στέκομαι πάντα μπροστά στο μαρμάρινο ανάγλυφο από το Σαραπείο Θεσσαλονίκης, όπου απεικονίζονται δύο αντικριστά αυτιά. Από πάνω τους κρέμονται κλαδιά κληματαριάς με φύλλα και καρπούς και, σύμφωνα με την επιγραφή, η Αγκίς αφιερώνει το ανάγλυφο στον Διόνυσο, ύστερα από τάμα της, επειδή εισάκουσε την προσευχή της. Οι θεοί στην ελληνική αρχαιότητα δεν μπορούσαν να είναι «πανταχού παρόντες». Τα δύο αυτιά, λοιπόν, δηλώνουν την απόλυτη παρουσία, την απόλυτη προσοχή του θεού στην έκκληση του θνητού. Λίγα βήματα μετά, η επιτύμβια στήλη-αποκάλυψη από τον Λόγγο της Έδεσσας, καθώς είναι αφιερωμένη στο γουρούνι που έχασε ο ιδιοκτήτης του σε τροχαίο! Θα διαβάσετε, μάλιστα, αυτό το συγκινητικό επίγραμμα: «Εγώ, ο Χοίρος, αγαπητός σε όλους, τετράποδος νιος, είμαι θαμμένος εδώ. Άφησα τη γη της Δαλματίας, όταν με έκαναν δώρο. Πάτησα το Δυρράχιο και πόθησα την Απολλωνία, και με τα πόδια μου γύρισα όλη τη Γη, μόνος κι ακαταμάχητος. Τώρα όμως άφησα το φως εξαιτίας της βίας του τροχού. Λαχταρώντας να δω την Ημαθία και το άρμα της φαλλοφορίας, τώρα βρίσκομαι θαμμένος εδώ, χωρίς να έχει φτάσει η ώρα μου για να πεθάνω». Θλίψη και χαμόγελο, μαζί. Και, τέλος, ένας κρατήρας από το Μουσείο Μονάχου, στη μία πλευρά του οποίου αναπαρίστανται επεισόδια από τον μύθο της Μήδειας. Ο επισκέπτης γίνεται μάρτυρας της δύναμης των συναισθημάτων, καθώς η Μήδεια, παρακινημένη από διάθεση εκδίκησης, επιθυμία και αγάπη, αντιδρά με θυμό και τρέλα, αρπάζει ένα από τα παιδιά της για να το σκοτώσει, ενώ ο άλλος της γιος περιμένει τη σειρά του.

— Πώς, κατά τη γνώμη σας, σε καιρούς ύφεσης θα μπορούσε να ενισχυθεί και να προαχθεί εντός αλλά και εκτός συνόρων η εγχώρια πολιτιστική παραγωγή και ποιες προσπάθειες καταβάλλουν στον τομέα αυτόν το Ίδρυμα Ωνάση και η Στέγη; Αναρωτιέμαι αν, μιλώντας για πολιτισμό, έχουμε πάντα στον νου μας ότι είναι κάτι μεγαλύτερο και ευρύτερο από τις τέχνες. Και δεν αναφέρομαι στο γενικό «είναι θέμα πολιτισμού». Όχι. Αναφέρομαι στο οικοσύστημα του πολιτισμού, που περιλαμβάνει τους καλλιτέχνες, τους επαγγελματίες που εργάζονται στον χώρο και το δυνάμει κοινό. Ένα οικοσύστημα που με τη σειρά του ανήκει σε ένα μεγαλύτερο, εκείνο της κοινωνίας. Επιτρέψτε μου, όμως, να προσθέσω ένα ερώτημα, παρά μια ακόμη απάντηση. Πώς

Άγαλμα του Πόθου. 2ος αι. μ.Χ. Πεντελικό μάρμαρο, Ρώμη, Via Cavour. Ρώμη, Musei Capitolini, Centrale Montemartini

θα ενισχυθεί και θα προαχθεί η δυνατότητα του κοινού να απολαμβάνει και να συμμετέχει στον αφυπνιστικό και παρήγορο μαζί κόσμο του πολιτισμού; Δεν αναφέρομαι σε φτηνά και ακριβά εισιτήρια. Αυτό λύνεται και γίνεται. Αναφέρομαι στο δικαίωμα των πολλών να αισθάνονται ότι αυτό που κάνουμε τους αφορά. Και εκεί, οι προσπάθειες που καταβάλλουμε στο Ίδρυμα Ωνάση, στη Στέγη, στο Onassis Cultural Center της Νέας Υόρκης, και όπου είμαστε παρόντες, είναι συνεχείς και στοχευμένες. Σκεφτόμαστε και λειτουργούμε με το αξίωμα ότι ο πολιτισμός, για να υπάρχει και να αφορά τους πολλούς, πέραν των έτσι κι αλλιώς προσηλυτισμένων, πρέπει να είναι συνδεδεμένος με την παιδεία. Φυσικά, δεν είναι απλό, ούτε περιγράφεται με οδηγίες χρήσης. Η πολιτιστική παραγωγή δεν είναι ανεξάρτητη από την υπόλοιπη ζωή. Η αποσπασματική προσέγγιση του πολιτισμού, σαν να μην ανήκει σε ένα ευρύτερο περιβάλλον, σκοτώνει τη συνάφεια και τη σύνδεσή του με τις ζωές μας. Θέλουμε να ενισχύσουμε την πολιτιστική παραγωγή εντός και εκτός συνόρων; Ας ξεκινήσουμε αναγνωρίζοντας ότι το αξίζει, εξηγώντας –όχι με υψωμένο το δάχτυλο του σοφού– ότι αφορά το σύνολο της κοινωνίας και όχι μόνον εμάς που τα λέμε και τα ζούμε. Ας υποστηρίξουμε δηλαδή τη δημοκρατική σχέση ανάμεσα στον πολιτισμό και στον άνθρωπο.

— Με ποιον τρόπο κατάφερε, λέτε, η Στέγη να κάνει τη διαφορά στα ελληνικά πολιτιστικά πράγματα, παραμένοντας, μάλιστα, ένας εύρωστος οικονομικά οργανισμός; Ήταν το χρήμα, οι ιδέες, το όραμα, η οξυδέρκεια, οι άνθρωποι, η διάθεση ή τι άλλο; Πάντα οι άνθρωποι κάνουν τη διαφορά. Η σκέψη του Ιδρύματος Ωνάση, όταν αποφάσισε να δημιουργήσει τη Στέγη, ήταν ξεκάθαρη αλλά και εξελίξιμη, σαφής ως προς το περιεχόμενο αλλά και ανοιχτή για να λειτουργήσουμε όσοι αποτελέσαμε την ομάδα της. Εκείνο που διακρίνω σε όλους μας είναι η φόρα, η ορμή, το εσωτερικό κίνητρο που σε κάνει να αντλείς ευχαρίστηση από τη δουλειά σου. Η ομάδα της Στέγης είναι δεμένη, δυνατή και σπάνια. Κυκλοφορεί και συνομιλεί. Επιθυμεί την έκπληξη, το μη αναμενόμενο. Ζει την πόλη και το κέντρο της αλλά και τον κόσμο ολόκληρο σαν να είναι η μεγάλη γειτονιά μας. Μας ενδιαφέρουν εκείνοι που δεν έχουν φτάσει ακόμη έως τη Στέγη και ψάχνουμε τρόπους για να συναντηθούν οι δρόμοι μας. Δεν κρατάμε το ιερό δισκοπότηρο της ποιότητας, ούτε διδάσκουμε τη μία και μοναδική καλλιτεχνική αλήθεια. Θέλουμε να παίρνουμε μέρος στη συζήτηση για τα μικρά και τα μεγάλα που απασχολούν όλους μας. Θέλουμε να είμαστε συνδετικός κρίκος για πρόσωπα και ιδέες,

να χτίζουμε σχέσεις και να παίρνουμε ρίσκα. Μαθαίνουμε ακόμη από τις νίκες, τα λάθη, τις παραλείψεις και τα τραύματά μας, επειδή έτσι νιώθουμε ότι βρισκόμαστε μόλις στην αρχή. Επενδύουμε σε ένα νέο κοινό που διψά να δει όσα συμβαίνουν «εκεί έξω» αλλά και να νιώσει περήφανο με όσα ταξιδεύουν στον κόσμο ξεκινώντας από εδώ. Η Στέγη εντάχθηκε στην Αθήνα με αποστολή την υποστήριξη του σύγχρονου πολιτισμού και των Ελλήνων δημιουργών, τις διεθνείς συνεργασίες, την εκπαίδευση με άξονα την τέχνη και τη σύνδεσή της με την κοινωνία. Ως κλειδιά παραμένουν για εμάς οι λέξεις Έλληνες - Σύγχρονος πολιτισμός - Εξωστρέφεια Συνεργασίες - Εκπαίδευση. Ευτυχώς, υπάρχουν οι ιδιωτικοί οικονομικοί πόροι που εξασφαλίζει το Ίδρυμα Ωνάση μέσα από την επιχειρηματική του δράση, ώστε να προσπαθούμε να κάνουμε εκείνο που κρίνουμε καλύτερο, να εργαζόμαστε απολαμβάνοντας τη δουλειά μας και να μπορούμε να ονειρευόμαστε, να σχεδιάζουμε, να υλοποιούμε και να το μοιραζόμαστε. Σας φαίνονται πολλά όλα αυτά; Ναι, είναι. Δεν τα καταφέρνουμε όλα, ούτε πάντα. Αλλά εργαζόμαστε για τις επιθυμίες μας. Άλλωστε, μιλάμε με αφορμή τα «Συναισθήματα». Και τα ισχυρά συναισθήματα είναι η πιο ωραία, η πλέον κινητήριος δύναμη.

— Τι θα απαντούσατε στις κριτικές περί «ιδρυματοποίησης» ή «ποδηγέτησης» της τέχνης από τα μεγάλα καλλιτεχνικά ιδρύματα; Πόσο… κατεστημένο νιώθετε προσωπικά; Όσο αλλάζω και θέλω να αλλάξω τον κόσμο γύρω μου, όσο ανησυχώ μην τυχόν γίνω ένα κατεστημένο σαν αυτό που έμαθα να μην αποδέχομαι, δεν το νιώθω. Ναι, όταν αντικρίζω τους εφήβους που συχνάζουν στη Στέγη, αγωνιώ για το τι είναι η δική μου γενιά για εκείνους. Αλλά και αυτή την αγωνία παρήγορη τη βλέπω. Δεν υπάρχουν βεβαιότητες για κανέναν και για τίποτα. Όσο για τα περί «ιδρυματοποίησης» της τέχνης, θα σας πω αυτό που λέω πάντα. Ανήκω σε εκείνους που θέλουν τα αγαθά της παιδείας, του πολιτισμού και της υγείας να τα παρέχει η πολιτεία. Και αυτή η άποψη επικρατεί συνολικά στο Ίδρυμα Ωνάση. Ο ρόλος μας είναι υποστηρικτικός και κοινωφελής. Και, πιστέψτε με, επιτυχία για εμάς, όταν υποστηρίζουμε κάποιον, είναι το να μη μας χρειάζεται στο μέλλον. Γι’ αυτό μιλάμε για απελευθέρωση δυνάμεων και όχι για ελεημοσύνη. Όσο για την τέχνη, όταν είναι αληθινή και συνομιλεί ουσιαστικά με τον καιρό και την εποχή της, δεν κινδυνεύει. Κίνδυνος είναι η ύπνωση, η αφέλεια, η ουδετερότητα, η προχειρότητα, η μισαλλοδοξία και η στενότητα του νου.

Νιώθω ότι αυτή η έκθεση μας θυμίζει πως οι απεικονίσεις στα αγγεία, στα γλυπτά και στα ανάγλυφα είναι η αποκρυστάλλωση ενός τρόπου να ζεις και να σκέφτεσαι, ενός τρόπου που άλλαξε τη ροή της Ιστορίας. Επιστρέφουμε σ’ αυτόν όχι για να πάρουμε έτοιμα διδάγματα –κάτι που απεχθάνεται η ιστορική έρευνα– αλλά για να αφουγκραστούμε κάτι από τις κυρίαρχες ιδέες της εποχής και να δούμε τις συγγένειες.

Αφροδίτη Παναγιωτάκου

LiFOΑΥΓΟΥΣΤΟΣ17

37

Όλα τα πανηγύρια της Αττικής

ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΑ: ΓΙΩΡΓΟΣ ΒΙΤΣΑΡΑΣ/SOOC

ΑΠΌ ΤΟΝ ΓΙΑΝΝΗ ΠΑΝΤΑΖΟΠΟΥΛΟ

ΓΛΕΝΤΙ

ΤΟ ΓΛΕΝΤΙ ΠΟΥ ΓΙΝΕΤΑΙ ΣΤΑ ΝΗΣΙΑ ΓΙΝΕΤΑΙ ΚΑΙ ΣΤΗΝ ΠΟΛΗ ΜΑΣ.

T

ο πανηγύρι είναι μια πανάρχαια συνήθεια που μέχρι σήμερα εξακολουθεί να συνοδεύει τα καλοκαίρια μας, μια αγαπημένη ιεροτελεστία που στη διάρκεια των ετών έχει εξελιχθεί σε τόπο συνάθροισης πολλών ανθρώπων και θεωρείται μέσο υπαίθριας ψυχαγωγίας και διασκέδασης. Ο χαρακτήρας του ήταν πάντοτε θρησκευτικός, αφού οργανωνόταν για τον εορτασμό κάποιου Αγίου. Τις περισσότερες φορές διαρκεί δύο μέρες, παραμονή και ανήμερα, και τον εκκλησιασμό ακολουθεί η ψυχαγωγία. Αφού γίνει η λειτουργία στους ναούς, η εθιμοτυπική αρτοκλασία και η περιφορά των εικόνων, έπεται μεγάλη εμποροπανήγυρη με πάγκους μικροπωλητών, μουσικοχορευτικά δρώμενα και γλέντι μέχρι πρωίας. Για πολλά χρόνια ήταν ένα έθιμο της αγροτικής Ελλάδας που λάμβανε χώρα σε καφε-

38

LiFOΑΥΓΟΥΣΤΟΣ17

νεία και πλατείες των χωριών, αλλά με τα χρόνια μεταφέρθηκε και στις πόλεις. Ωστόσο, με τον καιρό ο βασικός του ρόλος μετασχηματίστηκε και από πεδίο συγκίνησης και πολιτισμού μετατράπηκε σε μια ετήσια γιορτή «συλλόγων» των κατά τόπους μικρών κοινωνιών. Τις περισσότερες φορές παρατηρείται μια κορύφωση κατά τον τρίτο μήνα του καλοκαιριού, πριν και μετά τον Δεκαπενταύγουστο, οπότε υπάρχει χρόνος για ξεκούραση και η διοργάνωσή τους συμπίπτει με τη μεγάλη θρησκευτική γιορτή της Κοιμήσεως της Θεοτόκου. Κι ενώ αρκετοί πιστεύουν ότι πρόκειται για μια παράδοση που απαντά μόνο στην επαρχία, δεν είναι λίγα τα πανηγύρια που πραγματοποιούνται τον Αύγουστο στην Αττική. Ειδικότερα τα χρόνια της οικονομικής κρίσης, που η περίοδος των διακοπών και ο σχεδιασμός μεγάλων ταξιδιών έχουν περιοριστεί αισθητά και οι περισσότεροι αρκούνται σε μικρές αποδράσεις –κυρίως κάποιες βραχείες επισκέψεις στον τόπο καταγωγής τους–, τα πανηγύρια συμπεριλαμβάνονται στις δημοφιλείς επιλογές όσων περνούν το καλοκαίρι στην πόλη. Επίσης, να επισημάνουμε ότι είναι αρκετοί

εκείνοι που έχουν εξαντλήσει την άδειά τους τον Ιούλιο, και τον Αύγουστο δεν έχουν παρά να μείνουν στην πρωτεύουσα. Επομένως, πολλοί Αθηναίοι αναζητούν διεξόδους και τρόπους διασκέδασης εντός των πυλών. Να μια ωραία ευκαιρία να γνωρίσουμε τόπους, περιοχές, ήθη, έθιμα και εκδηλώσεις στην αυγουστιάτικη Αθήνα, η οποία μας προσκαλεί να την εξερευνήσουμε. Τα πανηγύρια είναι αρκετά και αποτελούν μια καλή λύση για μια οικονομική έξοδο, δίνοντας ταυτόχρονα μια γεύση από τη γιορτή του χωριού, εντός των ορίων του Νομού Αττικής. Στην αρχή του μήνα, λοιπόν, το διήμερο 5 και 6 Αυγούστου, γιορτάζει στην περιοχή της Μεταμόρφωσης ο Ιερός Ναός της Μεταμορφώσεως Σωτήρος στη διασταύρωση των οδών Χλόης και Οδυσσέως. Το βράδυ συνήθως ακολουθεί γλέντι στην πλατεία Ηρώων επί της λεωφόρου Γεωργίου Παπανδρέου, όπου συμμετέχουν μεγάλα ονόματα του δημοτικού ρεπερτορίου. Επίσης, στη γειτονική περιοχή της Λυκόβρυσης, στις 9 και 10 Αυγούστου, διεξάγεται το πανηγύρι της Αγίας Ειρήνης Χρυσοβαλάντου. Η μονή ακολουθεί το παλιό ημερολόγιο, γι’ αυτό η μνήμη

στην ηπειρωτική Ελλάδα. Τις τελευταίες ημέρες του Αυγούστου μπορείτε να επισκεφθείτε το πανηγύρι που διοργανώνεται στις 22 και 23 Αυγούστου προς τιμήν της Παναγίας Φανερωμένης στον Χολαργό. Με κάθε επισημότητα, κάθε χρόνο τελούνται λατρευτικές εκδηλώσεις, ενώ προς το βράδυ γίνονται και οι απαραίτητες κυκλοφοριακές ρυθμίσεις στην ομώνυμη οδό προς διευκόλυνση των επισκεπτών. Στις 26 και 27 Αυγούστου, προς τιμήν του Αγίου Φανουρίου, πραγματοποιούνται πανηγύρια στο Ίλιον και στη Δραπετσώνα, ενώ στις 28 και 29 Αυγούστου γίνεται πανηγύρι στον Νέο Κόσμο, στον Ναό του Άγιου Ιωάννη επί της λεωφόρου Βουλιαγμένης, καθώς και στον Άγιο Ιωάννη Ρέντη. Τέλος, λίγο πριν από την έλευση του φθινοπώρου και την ολοκλήρωση της καλοκαιρινής ανάπαυσης, μπορούμε να κινηθούμε κοντά στη θάλασσα, όπου στις 29 και 30 Αυγούστου γιορτάζεται στο Παλαιό Φάληρο ο Άγιος Αλέξανδρος, ενώ πολύ κοντά στο κέντρο της Αθήνας αξίζει να επισκεφθείτε, στις 30 και 31 Αυγούστου, το πανηγύρι της Αγίας Ζώνης στην περιοχή της Κυψέλης.

Σινεμά κάτω από τα αστέρια στο 7ο Open Air Festival

της γιορτάζεται στις 10 Αυγούστου και όχι στις 28 Ιουλίου. Βέβαια, οι περισσότερες γιορτές και τα πανηγύρια πολλαπλασιάζονται στο διάστημα 13, 14, 15 και 16 Αυγούστου, οπότε πραγματοποιούνται εκδηλώσεις σε περιοχές όπως το Πόρτο Ράφτη, το Μαρούσι, καθώς και ο Κολωνός. Το Πόρτο Ράφτη δίνει ταυτόχρονα και μια καλή ευκαιρία για βόλτα δίπλα στο κύμα, ενώ στα βόρεια προάστια, συγκεκριμένα στο Μαρούσι, συρρέει πλήθος για τη γιορτή του Ιερού Ναού Κοιμήσεως της Θεοτόκου. Παράλληλα, άρωμα παράδοσης κυριαρχεί έντονα στην περιοχή της Χασιάς, όπου τιμάται η Πολιούχος Παναγία από τη Δημοτική Ενότητα Φυλής με ένα τριήμερο γλέντι στις 14, 15 και 16 Αυγούστου. Σε αυτό συμμετέχουν γνωστοί αστέρες της λαϊκοδημοτικής μουσικής. Οι τριήμερες πολιτιστικές και εορταστικές εκδηλώσεις στη Χασιά αποτελούν διαχρονικά ένα από τα μεγάλα κοινωνικά γεγονότα που συμβαίνουν στην Αττική εν μέσω θέρους. Παράδοση, χαρά, ενθουσιασμός, μέθεξη και διασκέδαση σε μια γιορτή που δεν έχει να ζηλέψει τίποτα απ’ όσες τελούνται εκείνες τις ημέρες στη νησιωτική και

Το πιο πρωτότυπο θερινό κινηματογραφικό φεστιβάλ ολοκληρώνεται τον Αύγουστο με τρεις προβολές σε απρόσμενες τοποθεσίες στην πόλη. Είναι μια καλή ευκαιρία να παρακολουθήσει κανείς ιστορικές ταινίες κάτω από τα αστέρια του αττικού ουρανού. Στις 18 Αυγούστου, το Καταραμένο Κάστρο, το παγανιστικό φολκ horror φιλμ της δεκαετίας του ’70 με τον Κρίστοφερ Λι, θα προβληθεί σε αποκατεστημένη κόπια στην πλατεία Παναιτωλίου στη Νέα Ιωνία. Σειρά έχει στις 23 Αυγούστου το Πέρασμα στην Ινδία, η τελευταία ταινία του Nτέιβιντ Λιν που γυρίστηκε το 1984 και βασίζεται στο γνωστό μυθιστόρημα του E.M. Forster με θέμα τις διακοπές δυο Βρετανίδων αρχές του αιώνα, που παίρνουν δραματική τροπή. Η ταινία θα προβληθεί στο Εθνικό Αρχαιολογικό Μουσείο. Τέλος, στις 25 Αυγούστου, στον πεζόδρομο της Δ. Αρεοπαγίτου, απέναντι από το Νέο Μουσείο της Ακρόπολης, θα προβληθεί το Φιλί της γυναίκας αράχνης, η ανεξάρτητη παραγωγή που χάρισε στον Γουίλιαμ Χαρτ το Όσκαρ Α’ Ανδρικού ρόλου – υποδυόταν έναν ομοφυλόφιλο που βρίσκεται σε μια φυλακή της Βραζιλίας, στο ίδιο κελί με έναν πολιτικό κρατούμενο. Η είσοδος σε όλες τις προβολές είναι ελεύθερη.

LiFOΑΥΓΟΥΣΤΟΣ17

39

Πιο κοντά στην Αθ

ΑΊΓ

ΔΕΚΑ ΠΡΆΓΜΑΤΑ ΠΟ

40 lifo – 27.7.17

ήνα απ’ ό,τι νομίζεις

ΙΝΑ

Υ ΑΞΊΖΕΙ ΝΑ ΚΆΝΕΙΣ

ΑΠΌ ΤΟΝ ΓΙΆΝΝΗ ΠΑΝΤΑΖΌΠΟΥΛΟ 27.7.17 – lifo

41

ΑΙΓΙΝΑ

Α

ναζητάς εναλλακτικές διακοπές σε απόσταση μίας ώρας από την Αθήνα; Δεν έχεις παρά να μπεις στον ηλεκτρικό σταθμό με κατεύθυνση προς Πειραιά. Απέναντι από τον σταθμό βρίσκεις τα εκδοτήρια για Αίγινα και σε 60 λεπτά (όσο περίπου κάνεις για να πας σε κάποια παραλία της λεωφόρου Ποσειδώνος) έχεις φτάσει σε ένα νησιωτικό περιβάλλον. Το ταξίδι είναι πολύ ευχάριστο, ειδικά όταν τα γλαροπούλια συνοδεύουν το πλοίο σε όλη τη διαδρομή. Η Αίγινα είναι όμορφη, με επιβλητικά μεσογειακά τοπία, ιστορία και μνήμες αρχαίες σχεδόν παντού, από τις παραλίες μέχρι τα βουνά. Δεν την επέλεξαν τυχαία για πρώτη πρωτεύουσα της Ελλάδας την εποχή της Επανάστασης. Η Αίγινα είναι ένα νησί που, εκτός από μπάνια και παραθερισμό, προσφέρεται για πεζοπορία και βόλτες στα αρχαιολογικά αξιοθέατα που είναι διάσπαρτα σε λόφους και ακτές. Το νεοκλασικό στυλ των σπιτιών του νησιού, η αίσθηση της θαλασσινής αύρας, οι αυλές που μυρίζουν γιασεμί κι έχουν μονόχρωμες πόρτες με βουκαμβίλιες και οι βόλτες στα γραφικά σοκάκια δημιουργούν ένα νοσταλγικό καλοκαιρινό σκηνικό. Τα παραδοσιακά καφενεία ξεπροβάλλουν παντού και οι άμαξες βρίσκονται εκεί για να σου υπενθυμίζουν τις συνήθειες μιας άλλης εποχής. Μια πρωινή βόλτα είναι αρκετή για να ταξιδέψεις πίσω στον χρόνο. Υπαίθρια μανάβικα, ψαράδες που πουλούν την πραμάτεια τους στην αγορά και μαγαζιά που πουλούν φρεσκότατα φιστίκια από τα οποία δεν μπορείς να ξεφύγεις, αν δεν δεχτείς πρώτα να δοκιμάσεις. Βρίσκεσαι στο δεύτερο μεγαλύτερο νησί του Αργοσαρωνικού και όπου και να στρέψεις το βλέμμα σου θα διαπιστώσεις ότι η Αίγινα προσφέρεται για όλα τα γούστα. Είναι ένα νησί με ιστορία, ξεχωριστές επιλογές και σημαντικά αξιοθέατα. Ένας θησαυρός που βρίσκεται μια ανάσα από την πρωτεύουσα και όπου είναι βέβαιο ότι κάθε επισκέπτης γεμίζει με πανέμορφες εικόνες, ζει υπέροχες στιγμές και απολαμβάνει το ελληνικό καλοκαίρι.

1

ΣΤΟ ΑΝΙΤΣΑΊΟ: Ένα από τα ωραιότερα σημεία στην Αίγινα είναι ο ορεινός οικισμός του Ανιτσαίου σε υψόμετρο 230 μέτρων. Αφού περάσετε τις Πόρτες, ανηφορίζετε προς το χωριό και σε λίγη ώρα οι Κυκλάδες έχουν εμφανιστεί στο οπτικό σας πεδίο. Πέτρινα σπίτια, ένας παλιός ανεμόμυλος, αμπέλια, ελιές και μια απέραντη θέα στον Σαρωνικό είναι τα εντυπωσιακά σημεία του γραφικού οικισμού. Φεύγοντας, περάστε από τους Βλάχηδες και το Σφεντούρι, όπου θα θαυμάσετε ένα από τα πιο εντυπωσιακά ηλιοβασιλέματα στην Ελλάδα.

2

ΤΟ ΆΓΑΛΜΑ ΤΗΣ ΜΆΝΑΣ ΚΑΙ ΤΟ ΣΠΊΤΙ ΤΟΥ ΝΊΚΟΥ ΚΑΖΑΝΤΖΆΚΗ: Το άγαλμα της Μάνας στέκει επιβλητικό έξω από το μουσείο του Χρήστου Καπράλου, συμβολίζοντας τη μάνα που περιμένει τον ναυτικό γιο της. Λίγο πιο πέρα συναντάμε από μια πολύ χαρακτηριστική γωνία το σπίτι (το «κουκούλι» του, όπως του άρεσε να το λέει) όπου έμεινε για πολλά χρόνια ο Νίκος Καζαντζάκης και απομονωνόταν για μεγάλα διαστήματα, απολαμβάνοντας την απέραντη θέα του Αργοσαρωνικού. Στη συγκεκριμένη κατοικία θαυμάζεις τη λιτή αρχιτεκτονική, ενώ ο χώρος αποπνέει μια ασκητική διάθεση. Βαδίζοντας προς τα πίσω, δεν χορταίνει το μάτι σου να βλέπει φιστικιές, καθώς και χωράφια με άλογα που ξεκουράζονται μέχρι να ξεκινήσουν οι βραδινές βόλτες με τις άμαξες.

3 42 lifo – 27.7.17

ΑΡΧΑΙΟΛΟΓΙΚΌΣ ΝΑΌΣ ΑΦΑΊΑΣ: Ο Ναός της Αφαίας δεσπόζει στην κορυφή ενός

πευκόφυτου λόφου στο βορειοανατολικό μέρος της Αίγινας. Θεωρείται το σπουδαιότερο σωζόμενο μνημείο και είναι αφιερωμένο στη θεότητα Αφαία. Όπως θα διαπιστώσετε, ο ναός χτίστηκε σε χώρο όπου υπήρχε λατρευτική δραστηριότητα ήδη από τη μυκηναϊκή εποχή και η ολοκλήρωσή του χρονολογείται γύρω στο 500-490 π.Χ. Ο ναός είναι δωρικού ρυθμού και θεωρείται ότι έδωσε έμπνευση στον Ικτίνο και στον Καλλικράτη για τον σχεδιασμό του Παρθενώνα. Το μικρό μουσείο που βρίσκεται εκεί φιλοξενεί ό,τι έχει απομείνει από τον ναό. Επίσης, από τον Ναό της Αφαίας, αν η ατμόσφαιρα είναι καθαρή, μπορεί να διακρίνεις την Ακρόπολη και τον Ναό του Ποσειδώνα στο Σούνιο.

4

ΒΌΛΤΕΣ ΣΕ ΑΡΧΑΙΟΛΟΓΙΚΆ ΜΟΝΟΠΆΤΙΑ: Στο κέντρο περίπου του νησιού, λίγο πριν από την κορυφή του Ελλάνιου Όρους, υπάρχει ο ναός του Ελλάνιου Δία, δηλαδή τα ερείπιά του, δίπλα στο εκκλησάκι των Ταξιαρχών. Στην κορυφή, από το ξωκλήσι του Προφήτη Ηλία (το πιο ψηλό σημείο του νησιού), η πανοραμική θέα του Αργοσαρωνικού (νωρίς το πρωί και λίγο πριν δύσει ο ήλιος είναι εκθαμβωτική) σε αποζημιώνει για τον ποδαρόδρομο. Αριστερά από το λιμάνι της Αίγινας, στην Κολώνα, μπορεί να δει κανείς απομεινάρια ενός προϊστορικού οικισμού, όπου βρισκόταν η Ακρόπολη της Αίγινας στην. Πήρε την ονομασία της από τη μοναδική κολώνα που σώζεται σήμερα. Δίπλα ακριβώς βρίσκεται και το Αρχαιολογικό Μουσείο της Αίγινας, που αξίζει την επίσκεψη. Η μεσαιωνική καστροπολιτεία της Παλαιοχώρας στον λόφο πίσω από το μοναστήρι του Αγίου Νεκταρίου (σύγχρονο εκκλησιαστικό μνημείο και σημαντική τουριστική ατραξιόν) θυμίζει τον Μυστρά, με σωζόμενες σήμερα τις 35 από τις 350 εκκλησίες που υπήρχαν κάποτε, μικρά τετράγωνα σπίτια, μονοπάτια, πηγάδια, στέρνες και το κάστρο στο ψηλότερο μέρος, με φανταστική θέα της Σουβάλας.

5

Ο ΠΎΡΓΟΣ ΤΟΥ ΜΆΡΚΕΛΛΟΥ: Ο ενετικός Πύργος του Μάρκελλου χτίστηκε το 1802. Ο Μάρκελλος ήταν αγωνιστής του ’21 και βουλευτής της Αίγινας, ενώ πολλές φορές ο πύργος χρησιμοποιήθηκε για τη φιλοξενία υπουργών της κυβέρνησης της εποχής, όταν η Αίγινα ήταν η πρώτη πρωτεύουσα του νεοσύστατου τότε ελληνικού κράτους. Σήμερα, στους χώρους του φιλοξενεί διάφορες εκθέσεις. Ενδεικτικά αναφέρουμε ότι στις 25 Αυγούστου εγκαινιάζεται η έκθεση ζωγραφικής του Γ. Μήλιου. Η έκθεση περιλαμβάνει σχέδια, λάδια και έργα μεικτής τεχνικής από τα τελευταία χρόνια της δουλειάς του και θα διαρκέσει έως τις 3 Σεπτέμβριου. Ο Γ. Μήλιος έχει λάβει μέρος σε πολλές ατομικές και ομαδικές εκθέσεις στην Ελλάδα και στο εξωτερικό και διετέλεσε καθηγητής στη

Σχολή Καλών Τεχνών της Αθήνας στον τομέα της Χαρακτικής.

6

ΠΟΎ ΝΑ ΚΟΛΥΜΠΉΣΕΙΣ: Για μπάνιο, εκτός από το ψαροχώρι της Πέρδικας, που είναι τουριστικό θέρετρο και μαζεύει πολύ κόσμο, υπάρχουν οι παραλίες Σαρπά, Κλήμα, Μουριώτη, Πόρτες (στο ομώνυμο χωριό), κάποιες άλλες στη Βαγία και στους Αγίους, το Προσήνεμο και, βέβαια, αν θέλεις κόσμο και νταβαντούρι, ενδείκνυνται η Αιγινήτισσα, ο Μαραθώνας και οι Kamares Paradise.

7

ΠΟΎ ΝΑ ΦΑΣ: Για φρέσκα ψαρικά και θαλασσινές γεύσεις μια καλή επιλογή αποτελεί η ψαροταβέρνα του Σκοτάδη, ο «Μπάμπης» και το «Τα Πάντα Ρει». Επίσης, η ταβέρνα ο Μάνιτας και το Αχιβαδάκι. Στον Μαραθώνα η Όστρια, στην Αιγινίτισσα η ομώνυμη ψαροταβέρνα και στην Πέρδικα ο Νώντας. Στο Ανιτσαίο μια στάση στο «Στέκι του Κυνηγού» που βρίσκεται μπροστά από το παλιό σχολείο του χωριού είναι απαραίτητη για να δοκιμάσετε το υπέροχο ζυμωτό ψωμί από ξυλόφουρνο, τα νόστιμα κρέατα και τις χωριάτικες πίτες.

8

ΓΙΑ ΚΑΦΈ-ΓΛΥΚΆ: Τον καλύτερο ελληνικό καφέ θα τον πιείτε στο καφενείο του Μοίρα, έναν cult χώρο που θυμίζει άλλες εποχές, ενώ ταυτόχρονα μπορείτε να απολαύσετε την περατζάδα της παραλίας. Επίσης, στο Αιάκειον, το φημισμένο καλλιτεχνικό ζαχαροπλαστείο στο λιμάνι, όπου μπορείτε να δοκιμάσετε αμυγδαλωτά, πάστες και φιστικάτα. Επίσης, η κυρία Ρένα στο Αιγινήτικο Αρχοντικό σερβίρει μοναδικό κέικ φιστικιού.

9

ΕΚΔΡΟΜΉ ΣΤΟ ΝΗΣΆΚΙ ΤΗΣ ΜΟΝΉΣ: Στο λιμάνι της Πέρδικας καραβάκια σε περιμένουν για να περάσεις απέναντι στο νησάκι Μονή. Φτάνοντας, έχεις μπροστά σου έναν επίγειο παράδεισο με γαλαζοπράσινα νερά και υπέροχη θέα στα πεύκα. Η πεζοπορία στη Μονή οδηγεί σε αναπάντεχες συναντήσεις. Παγόνια που τρώνε φλούδες καρπουζιών, αγριοκάτσικα, θάμνοι, αγριολούλουδα, πεύκα και θαλασσοπούλια συνθέτουν ένα πολύ ξεχωριστό τοπίο. Οι περισσότερες απόψεις συγκλίνουν στο ότι το νησί ονομάστηκε «Μονή» παραπέμποντας σε μια «βραχονησίδα μεμονωμένη». Στο μοναδικό beach bar του νησιού θα συναντήσεις αρκετούς τουρίστες και Έλληνες που έρχονται για μία ημέρα και μπορείς να καθίσεις κάτω από τα αρμυρίκια, έχοντας για παρέα το καλύτερο σκηνικό.

10

ΦΕΣΤΙΒΆΛ ΦΙΣΤΙΚΙΟΎ ΑΊΓΙΝΑΣ: Από 14 έως 17 Σεπτεμβρίου 2017 θα διεξαχθεί στο κέντρο του νησιού η ετήσια γιορτή για το προϊόν που αποτελεί συνώνυμο της Αίγινας και της παραγωγικής βάσης των ανθρώπων του νησιού. Το φετινό φεστιβάλ θα φιλοξενήσει την Εμπορική Έκθεση με πληθώρα πολιτιστικών εκδηλώσεων, γαστρονομικών εκπλήξεων και παιδικών διαδραστικών events.

ΑΦΙΕΡΩΜΑ AIΓINA

9

ΜΕΡΗ ΣΤΗΝ ΑΙΓΙΝΑ ΓΙΑ ΦΑΓΗΤΟ, ΠΟΤΟ, ΔΙΑΣΚΕΔΑΣΗ ΚΑΙ ΠΕΡΙΠΕΤΕΙΑ

AEGINITISSA BEACH BAR

Ο all day προορισμός για χαλάρωση και διασκέδαση στην παραλία της Αιγινήτισσας.

Το beach bar που έδωσε ζωή στην όμορφη παραλία της Αιγινήτισσας είναι η top επιλογή για μπάνιο και all day απολαύσεις δίπλα στη θάλασσα. Μουσικές επιλογές που δένουν αρμονικά με το περιβάλλον, χαλαρή ατμόσφαιρα και χαμογελαστό προσωπικό σάς περιμένουν καθημερινά απ’ το πρωί στο «beach bar της αγάπης», όπως το λένε οι άνθρωποι που το οραματίστηκαν πριν από 16 χρόνια, όταν εδώ δεν υπήρχε τίποτα. Εδώ θα δεις από hipsters και κολεγιόπαιδα μέχρι μηχανόβιους, σοφιστικέ και πιο κυριλέ τύπους, που όλοι μαζί μπορεί να γίνουν μια παρέα σε κάποιο από τα live ή τα θεματικά πάρτι που διοργανώνει συχνά. Δροσιστείτε με κάποιο κοκτέιλ από φρέσκα φρούτα, αλλά μην παραλείψετε να πιείτε το μοναδικό Mojito Φιστίκι που αποτελεί και πατέντα του Aeginitissa. Κι αν σας ανοίξει η όρεξη, δεν έχετε παρά να φάτε από τα μαμαδίστικα φαγητά που φτιάχνει καθημερινά η κυρία Τζένη στην κουζίνα ή να απολαύσετε ένα λαχταριστό μπέργκερ.

Παραλιακή Αίγινας - Πέρδικας 6944 651699, www.facebook. com/AEGINITISSAbeach-bar

27.7.17 – lifo

43

ΑΦΙΕΡΩΜΑ AIΓINA

A EXTR P TI ίψετε να

ΑΙΓΙΝΉΤΙΣΣΑ

ς, λε παρα κατσούλε Μην που ε τις τ ή ε χ σ ά ριο δοκιμ ό την πε σα απ σάλτ ψάρι ίρεται με ς. α τ σερβ ά ντομ

Η φημισμένη ψαροταβέρνα της Αίγινας για όσους λαχταρούν φρέσκο ψάρι.

ΤΑΒEΡΝΑ ΜΠAΜΠΗΣ

Φρέσκο ψάρι και θαλασσινές γκουρμέ απολαύσεις στην Αίγινα. Για εκείνους που έχουν την Αίγινα αγαπημένο προορισμό, η ταβέρνα Μπάμπης δεν χρειάζεται πολλές συστάσεις. Χρόνια τώρα την προτιμούν όσοι θέλουν φρέσκο ψάρι, ενώ τα γεμιστά του έχουν αφήσει εποχή. Σήμερα, η ταβέρνα που άνοιξε το 1984, έχει περάσει στη νέα της εποχή, με τα παιδιά της οικογένειας να έχουν βάλει τη δική τους, μοντέρνα πινελιά τα τελευταία χρόνια, κι έτσι αποτελεί από τις πιο hype ταβέρνες του νησιού. Με διακόσμηση εμπνευσμένη απ’ τα μαγειρικά σκεύη και με τα εξωτερικά τραπεζάκια να έχουν θαυμάσια θέα κατά μήκος της παραλίας, αυτό το μέρος αξίζει σίγουρα την προσοχή σας, αν βρεθείτε στην Αίγινα. Δεν είναι τυχαίο, άλλωστε, που το προτιμούν σταθερά, γνωστά ονόματα του καλλιτεχνικού χώρου αλλά και άτομα απ’ την πολιτική ή τον επιχειρηματικό κόσμο που επισκέπτονται το νησί. Θα το βρείτε ανοιχτό απ’ τις 10 το πρωί για να πιείτε τον καφέ σας δίπλα στη θάλασσα κι όταν σας ανοίξει η όρεξη απ’ τις βουτιές, δεν θα ξέρετε τι να πρωτοδιαλέξετε. Το μενού αποτελείται κυρίως από θαλασσινά, με μερικά σπέσιαλ μαγειρευτά που δεν θα βρείτε αλλού στο νησί. Το φρέσκο ψάρι, οι γαριδομακαρονάδες, τα λινγκουίνι με θαλασσινά και το κριθαράκι γαρίδας με σαφράν είναι από τις best seller επιλογές στην ταβέρνα του Μπάμπη. Δώστε, όμως, και μια ευκαιρία στα new entries του καταλόγου, όπως το μοσχαράκι με παπαρδέλες, ελιές και ξινομυζήθρα, το κέικ σολομού ή τα κολοκυθάκια γεμιστά με γαρίδες.

Σημείο αναφοράς για φαγητό στην Αίγινα, η Αιγινήτισσα είναι ίσως η πιο ξακουστή ψαροταβέρνα του νησιού. Βρίσκεται στον ομώνυμο κόλπο με τα πεντακάθαρα νερά που αποτελεί πόλο έλξης για πολλά σκάφη και προσφέρεται για όλους εκείνους που θέλουν καλό φαγητό, ωραία θέα και λίγη ρομαντζάδα στη ζωή τους. Ακολουθώντας πιστά το τρίπτυχο «ποιότητα, επαγγελματισμός, σχέση ποιότητας-τιμής», η ιστορική αυτή ψαροταβέρνα είναι η ιδανική επιλογή για να φας φρέσκο ψάρι, διαλεχτά φρέσκα θαλασσινά και πεντανόστιμα ορεκτικά, όπως τα τηγανητά μύδια με σκορδαλιά φιστικιού και το σαγανάκι θαλασσινών, ενώ καθημερινά απ’ τον ξυλόφουρνο βγαίνουν πιάτα ημέρας. Κορυφαίες επιλογές, τα λινγκουίνι και τα ριζότι με θαλασσινά. Θα τα συνδυάσετε ιδανικά με κάποιο κρασί, επιλέγοντας από μια αρκετά ενημερωμένη wine list κυρίως απ’ τον ελληνικό αμπελώνα, ενώ πάντα παίζει η επιλογή του ούζου και άλλων αποσταγμάτων.

Αίγινα 22970-61546 www.facebook. com/Aiginitissa

Aκτή Τότη Χατζή 7 Αίγινα 22970 23594 6973 247044 www. facebook.com/ babisaeginaresto Instagram: babisaeginaresto

ΑΧΙΒΑΔAΚΙ

Το νέο στέκι της Αίγινας για ψαρομεζέδες πάνω απ’ τη θάλασσα.

Παραλία Βροχείων Αίγινα 2297 024001 facebook/ Achivadaki

44 lifo – 27.7.17

Η νέα άφιξη στον γαστρονομικό χάρτη της Αίγινας ακούει στο όνομα Αχιβαδάκι και είναι η νέα νόστιμη επιλογή για ψαρομεζέδες, όπως τους ταιριάζει, πάνω ακριβώς από τη θάλασσα δηλαδή, με την αλμύρα να φτάνει σχεδόν στο πιάτο σου. Το αδελφάκι της φημισμένης Αιγινήτισσας βρίσκεται στο ήσυχο λιμανάκι των Βροχείων και έχει ανεμπόδιστη θέα στη θάλασσα. Ήσυχο, νησιώτικο σκηνικό, κατάλληλο για φαγητό μετά τις βουτιές αλλά και ουζοκατάσταση μέχρι το βράδυ. Εδώ το μενού παρουσιάζει κυρίως μεζέδες με θαλασσινά, χορταστικές ποικιλίες για να συνοδεύσετε το ποτό σας αλλά και φρέσκες σαλάτες. Μία απ’ τις best seller επιλογές έχουν γίνει ήδη οι κροκέτες μπακαλιάρου, που αξίζει να δοκιμάσετε, αν βρεθείτε στο Αχιβαδάκι.

ΑΦΙΕΡΩΜΑ AIΓINA

ΚΡΟΥΑΖΙΈΡΑ ΣΤΟΝ ΑΡΓΟΣΑΡΩΝΙΚΌ

ΤΑ ΠAΝΤΑ ΡΕΙ

Με την Platinum Cruises μπορείς να γυρίσεις Αίγινα, Ύδρα και Πόρο σε μία μέρα.

Η σταθερή αξία στο λιμάνι της Αίγινας.

Σε ένα παλιό αρχοντικό στο λιμάνι της Αίγινας βρίσκεται το Τα Πάντα Ρει. Ένα all day bar restaurant με μοντέρνα αισθητική, που σίγουρα αξίζει την προσοχή σας. Η εσωτερική επιβλητική σάλα με τη μεγάλη μπάρα σάς καλεί να μπείτε μέσα το βράδυ και να διασκεδάσετε μέχρι το πρωί, ενώ όλη μέρα μπορείτε να απολαμβάνετε τη θέα στη θάλασσα, πιάνοντας θέση σε ένα από τα τραπεζάκια του εξωτερικού χώρου. Εδώ η μέρα ξεκινά με καλοφτιαγμένο καφέ, ενώ απ’ το μεσημέρι αρχίζουν να μοσχομυρίζουν τα φοβερά του μπέργκερ. Η κουζίνα, βέβαια, κινείται κυρίως σε μεσογειακές γεύσεις, όμως θα βρείτε επίσης μακαρονάδες και πολύ ωραία πίτσα, που ταιριάζει γάντι για να συνοδεύσετε το ποτό σας. Μείνετε συντονισμένοι με τα social media του Τα Πάντα Ρει για να μαθαίνετε τα νέα για τα lives που φιλοξενεί, με επόμενο να είναι αυτό στις 29 Ιουλίου με τη Μικαέλα Δαρμάνη.

Λ .Δημοκρατίας 13, Λιμάνι Αίγινας 22970 2231 6944 651699 www.facebook. com/pages/ ΠΑΝΤΑ-ΡΕΙ Instagram: Pantarei.aegina

2111866400 www. platinumcruises.gr

Μία ανάσα απ’ την Αθήνα βρίσκεται ένα από τα πιο κοσμοπολίτικα νησιωτικά συμπλέγματα στην Ελλάδα, ο Αργοσαρωνικός με τα αρχοντικά νησιά του, που αξίζει να επισκεφθείτε τουλάχιστον μία φορά στη ζωή σας. Κι αν δεν έχετε πολύ χρόνο για να τα επισκεφθείτε μεμονωμένα, με την Platinum Cruises μπορείτε να γνωρίσετε την Ύδρα, τον Πόρο και την Αίγινα σε μία μέρα και να δείτε τα highlights τους. Οι άνθρωποι της εταιρείας θα σας ξεναγήσουν στις ομορφιές του κάθε νησιού, ενώ θα έχετε χρόνο για τις απαραίτητες βουτιές στη θάλασσα. Με τον πλέον σύγχρονο στόλο της η Platinum Cruises διοργανώνει καθημερινά μονοήμερες κρουαζιέρες από το σύμπλεγμα ολυμπιακών ακινήτων στο Δέλτα Φαλήρου και υπόσχεται μια μοναδική ταξιδιωτική εμπειρία. Η τέλεια κοντινή καλοκαιρινή απόδραση. Μία ημέρα, 3 νησιά, 1.000 αναμνήσεις!

A EXTR P I T ύγεις από δωι αμνε τα

ι να φ ένα βαζάκ ύ της οείτα ι ω κα ταλιο Δεν ν α. σ έ ις τ ά του κου ν ταβέρν ε ρ ά ι τη δεν π ένα γλυκ υ έχε λεμόνι, ο μ π , ισ ρτή φημ πως κι ς Μα γές ό καλά ένεια επιλο όντο, συ ς οικογ λάδε μ ρείτε ε α β μ γ α ρ ρ α Θ πε ικές μ άση το κάλι, ιτ ο π τ σ ρ β πο ς και n με ιά καθώ licatesse κ.ά., ρδαλ e ίδη d ς σκο το ω π ό και ε σ ι, έ ίκ π τ ι α φισ τίκι κ με φισ τικιού. φισ

Ο ΜAΝΙΤΑΣ ΣΤΟ ΚYΜΑ

Σπιτικό μαγειρευτό και φρέσκο ψάρι στο γραφικό λιμάνι του Φάρου.

Φάρος, Αίγινα 22970 22245 www.omanitas.gr el-gr.facebook. com/manitas.sto. kuma

Στο γραφικό λιμανάκι του Φάρου στην Αίγινα θα συναντήσετε ακριβώς πάνω στο κύμα, όπως το λέει και το όνομά του, τον Μάνιτα, μια παραδοσιακή ταβέρνα με μαγευτική θέα στη θάλασσα που προσφέρεται για γευστικές απολαύσεις μεσημέρι-βράδυ. Ένα μέρος όπου το σπιτικό φαγητό και η άριστη ποιότητα συναντούν τις καλές τιμές. Ό,τι πρέπει για να ικανοποιήσετε την πείνα σας μετά τις βουτιές ή για ένα πιο ατμοσφαιρικό δείπνο υπό το φως των κεριών. Απ’ την κουζίνα του Μάνιτα βγαίνουν φρεσκομαγειρεμένα πιάτα της ελληνικής κουζίνας, φτιαγμένα με μεράκι, που θυμίζουν τα φαγητά της γιαγιάς, κρεατικά της ώρας αλλά και φρέσκο ψάρι. Φημίζεται για το κοτόπουλο «Μάνιτας» που είναι η σπεσιαλιτέ του μαγαζιού, για τα ρεβίθια με μελιτζάνες στον φούρνο, το μοσχαρίσιο κότσι αλλά και για την «παντρεμένη» σαρδέλα, ψημένη σε αμπελόφυλλα, που αξίζει να δοκιμάσετε.

ΨΑΡΟΤΑΒEΡΝΑ ΝΩΝΤΑΣ

Η ιστορική ταβέρνα της Πέρδικας με ολόφρεσκο ψάρι της περιοχής και τα φημισμένα γλυκά του κουταλιού.

Με παράδοση που μετρά 80 χρόνια και ασύγκριτη θέα στην Αίγινα αλλά και στις ακτές της Πελοποννήσου, η ψαροταβέρνα του Νώντα στην Πέρδικα είναι ένας απ’ τους κορυφαίους προορισμούς για φαγητό στην περιοχή. Σερβίρει πάντα φρέσκο ψάρι που φτάνει στην κουζίνα του απευθείας απ’ τους ψαράδες της περιοχής, σπαρταριστά θαλασσινά και παραδοσιακά πιάτα, φτιαγμένα με μεράκι, από αγνά, εκλεκτά υλικά. Έτσι, εκτός απ’ τα θαλασσινά που είναι το δυνατό του χαρτί, θα βρείτε ακόμη πολλές επιλογές σε μαγειρευτά, κρέας στα κάρβουνα, ορεκτικά αλλά και υπέροχες πίτες με χωριάτικο φύλλο.

Πέρδικα, Αίγινα 2297061233 www.nontas fishrestaurant. gr/gr/

27.7.17 – lifo

45

ΑΦΙΕΡΩΜΑ AIΓINA

ΤΟ ΣΤEΚΙ ΤΟΥ ΚΥΝΗΓΟY

ίό έως υργε κευή , Λειτο αρασ ακού από Π Καλού-κ κή. τηση Κυρια ε μια κρά τε. κάντ ού πά προτ

Ένας λόγος για να γνωρίσεις την ορεινή πλευρά της Αίγινας.

Ανιτσαίο, Αίγινα, 22970 31210, 6938501852

46 lifo – 27.7.17

A EXTR TIPλα υπάρχει

A EXTR TIλPο τον χρόνο

Κοινό μυστικό για όσους ξέρουν καλά την Αίγινα, το Στέκι του Κυνηγού είναι ένα από τα top φαγάδικα του νησιού. Βρίσκεται στο ορεινό Ανιτσαίο, ένα μικρό χωριουδάκι στους πρόποδες του Ελλάνιου Όρους, την ψηλότερη κορυφή της Αίγινας, αλλά μόλις φας την πρώτη μπουκιά, θα καταλάβεις ότι άξιζε τον κόπο να απομακρυνθείς για λίγο απ’ τη θάλασσα. Εδώ θα γευτείτε την πιο ζουμερή μπριζόλα στα κάρβουνα που θα γλείφετε και τα δάχτυλά σας, ενώ φημίζεται επίσης για το ζυμωτό ψωμί και τις χορτόπιτες που ψήνονται στον ξυλόφουρνο του χωριού. Στα must, εκτός απ’ το T-bone, συγκαταλέγονται σίγουρα η φάβα αλλά και ο κόκορας κοκκινιστός με χοντρό μακαρόνι. Ό,τι κι αν φάτε, πάντως, θυμηθείτε να κρατήσετε λίγο χώρο για τους ζεστούς λουκουμάδες και τα γλυκά του κουταλιού που προτείνουν για επιδόρπιο.

AEGINA HOTEL

ίπ ώς δ ά και Ακριβ ρκετ αλλ ρο ά μ θε ι ύ ίν ε μ ελ ς για χώρο ρκινγκ. ά π

Η ιδανική επιλογή διαμονής στην Αίγινα, για όσους θέλουν να είναι κοντά σε όλα. Στην καρδιά της Αίγινας, σε μια γειτονιά με παραδοσιακά κτίρια, αλλά και μόλις μια ανάσα από τη θάλασσα βρίσκεται το ξενοδοχείο «Αίγινα», ένας χώρος που εγγυάται ότι η διαμονή στο νησί θα είναι άνετη και ευχάριστη. Βρίσκεται σε κομβικό σημείο, καθώς σε απόσταση 5 λεπτών με τα πόδια θα βρείτε την κεντρική αγορά, το λιμάνι αλλά και όλα τα καφέ, μπαρ και εστιατόρια, ώστε να μη χρειάζεται να διανύετε αποστάσεις, παρά μόνο για να επισκεφθείτε τις παραλίες. Και σε αυτό το κομμάτι όμως το ξενοδοχείο Αίγινα είναι ιδανική επιλογή για όσους θέλουν τη θάλασσα στα πόδια τους, αφού η πιο κοντινή απέχει μόλις 5 λεπτά. Διαθέτει συνολικά 19 δωμάτια, διακοσμημένα με minimal νησιώτικη αισθητική, και κάθε πρωί σερβίρει περιποιημένο, χορταστικό πρωινό. Στρατηγού Δημητρίου Πετρίτη 23, Αίγινα, 22970 28501 info@hotelaegina.gr, www.hotelaegina.gr

528 PLUS

φωτο: παρισ ταβιτιαν

opper al sh rch n o s r ea pe et res mark ισ γουστο εχε

HEALTH & FITNESS

Πώς να τρως σωστά στις διακοπές Το καλοκαιρινό αφιέρωμα της LiFO στον υγιεινό τρόπο ζωής.

ΤheGOODLIFO

Από την Αλεξία Σβώλου

27.7.17 – lifo

47

ΤheGOODLIFOΑΦΙΕΡΩΜΑΥΓΕΙΑ

ο σπίτι σου δεν σε κρατά, θες να αδράξεις την ημέρα και τη νύχτα, να δοκιμάσεις καινούργιες εμπειρίες, να φτιάξεις βαλίτσες και να φύγεις για διακοπές διαρκείας. Και για να τα κάνεις όλα αυτά χρειάζεσαι σωστή διατροφή, πλούσια σε φρούτα και λαχανικά, που είναι πηγές βιταμινών και σου δίνουν ενέργεια. Με άλλα λόγια, χρειάζεσαι food for action. Η θεωρία των διατροφολόγων πως «είμαστε ό,τι τρώμε» επιβεβαιώνεται περίτρανα το καλοκαίρι, που οι απαιτήσεις του οργανισμού σε θρεπτικά συστατικά μεγαλώνουν, παρ’ ότι υποτίθεται πως διανύουμε εποχή «ραστώνης». Ωστόσο, επειδή τότε βγαίνουμε περισσότερο έξω, ταξιδεύουμε πιο συχνά, εκμεταλλευόμαστε κάθε ευκαιρία για μικρές η μεγαλύτερες αποδράσεις και γενικά είμαστε περισσότερο δραστήριοι από το πρωί έως το επόμενο πρωί, τελικώς ο οργανισμός μας καταπονείται πιο πολύ απ’ ό,τι φανταζόμαστε. Αν σε αυτά προσθέσουμε και τις υψηλές θερμοκρασίες της εποχής, που δοκιμάζουν τις αντοχές μας, εύλογα προκύπτει πως το καλοκαιρινό μενού πρέπει να είναι ιδιαίτερα προσεγμένο σε ό,τι αφορά τη διατροφική του αξία. Μια βασική διαφορά από τον χειμώνα είναι ότι χρειαζόμαστε λιγότερες θερμίδες, ενώ, αντίθετα, καλό είναι να προσλαμβάνουμε μεγαλύτερη ποσότητα αντιοξειδωτικών ουσιών για να μπορεί το σώμα μας να επιδιορθώσει τις φθορές που προκαλεί ο ήλιος, σε συνδυασμό με την ατμοσφαιρική ρύπανση. Επίσης, καλό είναι να σπάμε την ποσότητα της τροφής που καταναλώνουμε σε πολλά, μικρά, ελαφριά γεύματα, για να μην επιβαρύνουμε το στομάχι μας και να έχουμε σταθερή ροή ενέργειας στον οργανισμό όλη την ημέρα. Από την άλλη, επειδή καραδοκεί και ο κίνδυνος της αφυδάτωσης, έχουμε ανάγκη από τρόφιμα πλούσια σε νερό, καθώς τα υγρά των τροφών προστίθενται στη συνολική ποσότητα των υγρών που προσλαμβάνουμε. Προσοχή χρειάζεται στους καφέδες και το αλκοόλ, γιατί αμφότερα, παρ’ ότι είναι υγρά, δρουν διουρητικά στον οργανισμό, με αποτέλεσμα να επιταχύνουν την αφυδάτωση. ΏΡΑ ΓΙΑ ΨΆΡΙ Η εποχή και το γεγονός πως συνήθως παραθερίζουμε σε παραθαλάσσιες περιοχές και νησιά επιβάλλουν να δώσουμε προτεραιότητα στα ψάρια και στα θαλασσινά, τα οποία αποτελούν εξαιρετικές πηγές

ωφέλιμων Ω3 λιπαρών οξέων, φωσφόρου και βιταμίνης D. Ειδικά τα λιπαρά ψάρια, όπως το σκουμπρί, ο βακαλάος, το σαλάχι, η τσιπούρα, ο σολομός, η ρέγκα και η σαρδέλα, είναι άριστες πηγές Ω3 λιπαρών οξέων που κάνουν καλό στην καρδιά, δυναμώνουν τη μνήμη και βοηθά την επιδερμίδα να διατηρήσει τη νεανικότητά της. Επίσης, τα ωφέλιμα λιπαρά οξέα βοηθούν τον οργανισμό να κάψει το αποθηκευμένο λίπος και γι’ αυτό ένα μενού πλούσιο σε ψαρικά, σωστά μαγειρεμένα, δηλαδή στη σχάρα και στον φούρνο και όχι στο τηγάνι, βοηθούν και στο αδυνάτισμα. Σε αυτά πρέπει να προσθέσουμε το ότι «το ψάρι είναι φρούτο», όπως λέει ο λαός μας και συνεπώς είναι ιδιαίτερα ευκολοχώνευτο. Άρα δεν κινδυνεύετε να σας καθίσει βαριά στο στομάχι! ΜΙΑ ΧΩΡΙΆΤΙΚΗ, ΠΑΡΑΚΑΛΏ! Η σαλάτα το καλοκαίρι αναδεικνύεται σε κυρίως πιάτο, αντί για συνοδευτικό ή ορεκτικό, καθώς η πατρίδα μας διαθέτει τεράστια ποικιλία από ζαρζαβατικά της εποχής που είναι πεντανόστιμα. Δοκιμάστε αλμύρα (αρμυρίκια) και άλλα βραστά χόρτα με μπόλικο λεμόνι, ντοματοσαλάτα, χωριάτικη και διάφορες παραλλαγές με κρύα όσπρια ή ζυμαρικά (π.χ. ταμπουλέ με κους κους ή την trendy κινόα) σε πιάτα που αποτελούν αληθινές «βόμβες» βιταμινών. Ιδανική σαλάτα για το καλοκαίρι είναι επίσης τα παντζάρια και τα καρότα, ελαφρώς ζεματισμένα, τα οποία σας βοηθούν να αποκτήσετε τροπικό μαύρισμα, αν τα καταναλώνετε τακτικά, καθώς είναι εξαιρετικά πλούσια σε β-καροτένιο! ΦΡΟΥΤΟΣΑΛΆΤΑ, ΑΓΆΠΗ ΜΟΥ! Την τιμητική τους έχουν και τα φρούτα το καλοκαίρι, ειδικά τα κόκκινα φρούτα του δάσους (βατόμουρα, κεράσια, σμέουρα, φράουλες, κόκκινα σταφύλια, μύρτιλα και φρέσκα δαμάσκηνα) που είναι πολύ πλούσια σε αντιοξειδωτικές ανθοκυανιδίνες (φωτοχημικά συστατικά με ισχυρή αντικαρκινική δράση) και βοηθούν να εξουδετερωθούν οι ελεύθερες ρίζες. Οι τελευταίες είναι τοξικά «απόβλητα» στο περιβάλλον που ζούμε αλλά και υποπροϊόντα του φυσιολογικού κυτταρικού μεταβολισμού μέσα στο σώμα μας και προκαλούν το λεγόμενο οξειδωτικό στρες στα κύτταρα των ιστών του σώματος. Από τα κατεξοχήν καλοκαιρινά φρούτα, το πεπόνι, τα ροδάκινα, τα νεκταρίνια, τα βερίκοκα, οι βανίλιες και η πιο εξωτική παπάγια είναι τέλειες πηγές β-καροτένιου και

βιταμίνης C, ενώ το καρπούζι περιέχει το επίσης αντιοξειδωτικό λυκοπένιο (όπως η ντομάτα), σε συνδυασμό με μια χημική ουσία που αποτελεί φυσικό υποκατάστατο του βιάγκρα! Αν, λοιπόν, θέλετε καλές επιδόσεις στο σεξ, να τρώτε τακτικά παγωμένο καρπούζι.

φωτο: παρισ ταβιτιαν

Τ

Food for action! ΧΡΕΙΑΖΌΜΑΣΤΕ ΠΟΛΥΒΙΤΑΜΊΝΕΣ;

Το αν χρειαζόμαστε ή όχι πολυβιταμίνες το καλοκαίρι αποτελεί μια σύνθετη ερώτηση, στην οποία δεν υπάρχουν απλές απαντήσεις. Καταρχάς, σημασία έχει τι κάνουμε και ποιες ανάγκες έχουμε και σε δεύτερη «ανάγνωση» τι τρώμε. Αν τρώμε σωστά, τουλάχιστον δύο φορές την εβδομάδα ψάρι, καθημερινά χορταίνουμε με σαλάτα και τρώμε σπάνια κρέας, τότε μπορεί να προσλαμβάνουμε τις βιταμίνες και τα μέταλλα που χρειάζεται ο οργανισμός μας μόνο μέσα από το πιάτο μας. Αυτό, βέβαια, συμβαίνει σε ιδανικές συνθήκες και σε ανθρώπους που έχουν τη δυνατότητα και την άνεση να τρώνε τόσο σωστά, όσο οι γκουρού της διατροφής. Αν όμως τρώμε στο «πόδι» junk food από φαστφουντάδικα ή σφολιατοειδή από φούρνους –όπως ισχύει για τους περισσότερους φοιτητές και εργαζόμενους–, τότε έχουμε ανεπαρκή πρόσληψη των απαραίτητων βιταμινών, οπότε καλό είναι να πάρουμε ένα διατροφικό συμπλήρωμα για να καλύψουμε τις ανάγκες μας. Οι πολυβιταμίνες πλέον διατίθενται σε πολύ σοφιστικέ συνθέσεις που καλύπτουν διάφορες ανάγκες, αναλόγως του φύλου και της ηλικίας, ενώ κυκλοφορούν και σε πολύ εύχρηστες μορφές. Έτσι, πέραν των κλασικών πολυβιταμινών σε χαπάκι και αναβράζον δισκίο, έχουμε σφηνάκια συμπυκνωμένων χυμών που διαλύονται σε νερό ή πορτοκαλάδα, σκόνη που διαλύεται σε γάλα ή νερό και σταγόνες ή σπρέι που ψεκάζονται στο στόμα για ταχύτατη απορρόφηση. Απ’ όλα έχει ο μπαξές, εσείς απλώς βρίσκετε το προϊόν που ταιριάζει στις ανάγκες, στο στυλ και στους καθημερινούς σας ρυθμούς, ώστε να έχετε την ενέργεια που χρειάζεστε στο τσεπάκι σας! Ως έξτρα bonus κερδίζετε ένα boost του ανοσοποιητικού συστήματος, με συνέπεια να μην είστε επιρρεπείς στις καλοκαιρινές λοιμώξεις – ω, ναι, υπάρχουν κι αυτές, από την ουρολοίμωξη και την κολπίτιδα μέχρι την προστατίτιδα και τη λοιμώδη μονοπυρήνωση (νόσος του φιλιού).

Το φαγητό σου, η δύναμή σου… και στις διακοπές!

Πρωτεΐνες και αμινοξέα: H σημασία τους για τον οργανισμό

Πρωτεΐνες είναι τα εργαλεία που χρησιµοποιεί ο οργανισμός προκειµένου να επιτελέσει όλες εκείνες τις λειτουργίες που είναι συνυφασµένες µε τη ζωή, όπως η κίνηση, η αναπαραγωγή, η άμυνα, η θρέψη κ.λπ. Mε εξαίρεση τον λιπώδη ιστό, η πρωτεΐνη είναι το δεύτερο σε περιεκτικότητα συστατικό όλων των ιστών του οργανισμού, μετά το νερό. Η πρωτεΐνη βρίσκεται σε τρόφιμα προερχόμενα τόσο από φυτά όσο και από ζώα. Η πρωτεΐνη αποτελείται από εκατοντάδες ή χιλιάδες μικρότερες μονάδες που ονομάζονται αμινοξέα, τα οποία συνδέονται μεταξύ τους σε μεγάλες αλυσίδες. Η αλληλουχία αμινοξέων προσδιορίζει τη μοναδική δομή κάθε πρωτεΐνης και την ειδική λειτουργία της. Υπάρχουν είκοσι διαφορετικά αμινοξέα που μπορούν να συνδυαστούν για να κάνουν κάθε τύπο πρωτεΐνης στο σώμα. Αυτά τα αμινοξέα εμπίπτουν σε δύο κατηγορίες. Τα απαραίτητα αμινοξέα απαιτούνται για τη φυσιολογική λειτουργία του σώματος, αλλά δεν μπορούν να συντεθούν από το σώμα και πρέπει να λαμβάνονται από τρόφιμα. Από τα είκοσι αμινοξέα, τα εννέα θεωρούνται «απαραίτητα». Τα μη απαραίτητα αμινοξέα μπορούν να δημιουργηθούν από τον οργανισμό από τα απαραίτητα αμινοξέα που προσλαμβάνονται από τις τροφές ή στην κανονική διάσπαση των πρωτεϊνών του σώματος. Από τα είκοσι αμινοξέα, έντεκα θεωρούνται «μη απαραίτητα». Ακολουθούν πιο αναλυτικά οι ιδιότητες κάποιων από αυτά: Κρεατίνη Η κρεατίνη είναι ένα αμινοξύ

που βρίσκεται κανονικά στο σώμα, ως επί το πλείστον στους μυς, αλλά και στον εγκέφαλο. Βρίσκεται στο κόκκινο κρέας και στα θαλασσινά. Η κρεατίνη μπορεί επίσης να συντεθεί στο εργαστήριο. Συχνά χρησιμοποιείται για τη βελτίωση των επιδόσεων στην άσκηση, την αύξηση της μυϊκής μάζας των αθλητών και τη διατήρησή της σε ενήλικες μεγαλύτερης ηλικίας. Από μελέτες φαίνεται πως το συμπλήρωμα κρεατίνης φαίνεται να βελτιώνει τις αθλητικές επιδόσεις, να ενισχύει την αντοχή και να αυξάνει τη χωρίς λιπαρά μυϊκή μάζα σε νεαρούς ενήλικες. Βάσει δεδομένων, η χορήγηση συμπληρώματος κρεατίνης πιθανόν διατηρεί τη μυϊκή μάζα και ενισχύει τη λειτουργία της στους ενήλικες μεγαλύτερης ηλικίας. Αργινίνη Η αργινίνη είναι ένα αμινοξύ με σημαντική βιολογική σημασία. Διαδραματίζει σημαντικό ρόλο στον μεταβολισμό και σε πολλές άλλες λειτουργίες του ανθρώπινου σώματος με μηχανισμούς που δεν είναι καλά κατανοητοί ακόμα. Η χορήγηση αργινίνης μέσω ενός συμπληρώματος διατροφής πιθανόν ενισχύει την αναπαραγωγική, καρδιαγγειακή, νεφρική, ηπατική, γαστρεντερική και ανοσολογική λειτουργία του οργανισμού και βοηθά στην επούλωση τραυματισμών. Β - Αλανίνη Τα συμπληρώματα β-αλανίνης έχει πρόσφατα αποδειχτεί ότι αυξάνουν σημαντικά τα επίπεδα της ενδομυϊκής καρνοσίνης, η οποία φαίνεται να συμβάλλει στη βελτίωση των αθλητικών επιδόσεων, στη μείωση της μυϊκής κόπωσης και στην αντοχή στις προπονήσεις.

27.7.17 – lifo

49

Πώς να προστατευτούμε από τις βλαβερές συνέπειες του ήλιου.

ΤheGOODLIFOΑΦΙΕΡΩΜΑΥΓΕΙΑ

Σ

50 lifo – 27.7.17

την ερώτηση «τι είναι για σένα ο ήλιος;», η απάντηση συνήθως είναι «φως», «αισιοδοξία», «ζεστασιά», «καλοκαίρι». Κι όμως, αυτή η ζωογόνος πηγή ενέργειας συνοδεύεται από μια σειρά «πρέπει» και «μη», που κατά κανόνα μάς τα θυμίζουν οι δερματολόγοι. Και που, όπως δείχνουν οι έρευνες, μάλλον δεν τα λαμβάνουμε σοβαρά υπόψη. Για παράδειγμα, πρόσφατη έρευνα της Ελληνικής Δερματολογικής και Αφροδισιολογικής Εταιρείας (ΕΔΑΕ) φανερώνει ότι το 40% των Ελληνίδων και των Ελλήνων δεν χρησιμοποιεί αντηλιακό στην παραλία, γιατί θεωρεί, εσφαλμένα, ότι η χρήση αντηλιακού οδηγεί σε έλλειψη βιταμίνης D. Στην πραγματικότητα, για να συνθέσει το δέρμα μας την ποσότητα βιταμίνης D που χρειάζεται ο οργανισμός μας αρκεί έκθεση στον ήλιο για περίπου 15 λεπτά την ημέρα περιοχών του σώματος, βέβαια, που είναι ακάλυπτες από ρούχα (για παράδειγμα, μπράτσα, ώμοι, πλάτη). Παράλληλα, προγενέστερη έρευνα της ΕΔΑΕ φανερώνει πως το 75-80% της ακτινικής γήρανσης –της λεγόμενης φωτογήρανσης– της επιδερμίδας του προσώπου δεν συντελείται μόνο το καλοκαίρι, ενώ οφείλεται στη συσσωρευτική μας έκθεση στον ήλιο όλο τον χρόνο, καθώς περπατάμε στους δρόμους της πόλης. Συνεπώς, την επιδερμίδα δεν την γερνά μόνο η καλοκαιρινή ηλιοθεραπεία. Άλλες μελέτες καταγράφουν διαρκή και ανησυχητική αύξηση των ποσοστών δερματικού καρκίνου στην πατρίδα μας, λόγω της επαναλαμβανόμενης έκθεσης στον ήλιο χωρίς αντηλιακή προστασία. Ειδικότερα σε ό,τι αφορά τον δερματικό καρκίνο, ο πρόεδρος της ΕΔΑΕ και καθηγητής Δερματολογίας Δημήτρης Ρηγόπουλος επισημαίνει ότι πιο επικίνδυνο είναι το κακόηθες μελάνωμα, που αποτελεί την επιθετικότερη μορφή δερματικού καρκίνου. Στην πατρίδα μας καταγράφονται 200 περιστατικά μελανώματος ετησίως και η νόσος έχει υψηλή θνητότητα. Τα τελευταία χρόνια ευτυχώς έχει συντελεστεί θεραπευτική «επανάσταση» στην αντιμετώπιση του μελανώματος και της μεταστατικής του μορφής (που είναι ακόμα πιο απειλητική για τη ζωή), χάρη στην ανάπτυξη στοχευμένων θεραπειών και ανοσοθεραπειών. Το μελάνωμα άλλοτε εμφανίζεται σε υγιές δέρμα και άλλοτε σε προϋπάρχοντα σπίλο, δηλαδή

σε δερματική ελιά που στην πορεία αλλάζει εμφάνιση (χρώμα, μέγεθος, όρια), γι’ αυτό οι δερματικές ελιές πρέπει να ελέγχονται με τη λεγόμενη «εξέταση χαρτογράφησης σπίλων». Αυτή η μορφή δερματικού καρκίνου συνήθως παρουσιάζεται στους ανθρώπους της πόλης, οι οποίοι κάνουν δουλειά γραφείου και εκτίθενται συσσωρευτικά σε μεγάλη ποσότητα ηλιακής ακτινοβολίας στις διακοπές, ενώ υπάρχουν και οι μη μελανωματικές βλάβες, δηλαδή το βασικοκυτταρικό και το ακανθοκυτταρικό καρκίνωμα, που παρουσιάζονται στους μονίμως ηλιοκαμένους αγρότες και ψαράδες της περιφέρειας. Το καλό με αυτές τις τελευταίες μορφές καρκίνου είναι πως σπάνια γίνονται επιθετικές.

ΤΟ ΣΟΛΆΡΙΟΥΜ ΕΞΊΣΟΥ ΕΠΙΚΊΝΔΥΝΟ ΜΕ ΤΟ ΚΆΠΝΙΣΜΑ Τον κίνδυ-

νο εμφάνισης μελανώματος στην ενήλικη ζωή (συνήθως μετά την ηλικία των σαράντα ετών) αυξάνουν τα επαναλαμβανόμενα ηλιακά εγκαύματα που γίνονται στην παιδική και εφηβική ηλικία και το σολάριουμ. Για τους δύο αυτούς παράγοντες οι δερματολόγοι συνιστούν προσοχή και θυμίζουν ότι το σολάριουμ είναι εξίσου καρκινογόνο με το κάπνισμα και θα έπρεπε να συνοδεύεται από ενδείξεις αντίστοιχες με αυτές που υπάρχουν στις συσκευασίες των τσιγάρων. Επίσης, το σολάριουμ απαγορεύεται ρητά σε άτομα κάτω των 18 ετών. Νέα έρευνα δείχνει ότι η συστηματική χρήση αντηλιακού μειώνει έως 40% τον κίνδυνο μελανώματος και άλλων δερματικών καρκίνων, ενώ το αντηλιακό πρέπει να ανανεώνεται κάθε δύο ώρες, ακόμα κι αν αναγράφει πως είναι «αδιάβροχο», καθώς, μετά την πάροδο των δύο ωρών, τα αντηλιακά του φίλτρα καθίστανται ανενεργά. Ιδιαίτερα προσεκτικά στην έκθεση στον ήλιο πρέπει να είναι τα άτομα με βεβαρημένο οικογενειακό ιστορικό με δερματικό καρκίνο και οι γονείς βρεφών και νηπίων, καθώς μέχρι την ηλικία των πέντε ετών δεν έχει προλάβει να ωριμάσει ο φυσικός αντηλιακός μηχανισμός του δέρματος (τα μελανοκύτταρα). Ακόμα, πιο ευάλωτοι στις βλάβες που προκαλεί η ηλιακή UVA και UVB ακτινοβολία, εκτός από τα βρέφη και τα παιδιά, είναι όλοι οι ενήλικες που έχουν ανοιχτό φωτότυπο (λευκό δέρμα).

Η ΦΩΤΕΙΝΉ ΠΛΕΥΡΆ ΤΟΥ ΉΛΙΟΥ ΣΤΗΝ ΥΓΕΊΑ Ο ήλιος ως πηγή ζωής διαθέτει σημαντική ευεργετική επίδραση στον

οργανισμό, η οποία περιλαμβάνει καταρχάς την έκλυση (από τον εγκέφαλο) αντικαταθλιπτικών ορμονών, των λεγόμενων ενδορφινών, όπως η σεροτονίνη. Πρόκειται για τις «ορμόνες της ευτυχίας» που μας ανεβάζουν την ψυχική διάθεση και καταπολεμούν τη μελαγχολία, γι’ αυτό και η έκθεση στο ηλιακό φως θεωρείται ψυχοθεραπευτική. Επίσης, ο ήλιος είναι απαραίτητος για τη σύνθεση της βιταμίνης D στο δέρμα, η οποία βοηθά στο χτίσιμο του σκελετού, στη διατήρηση των γερών οστών και την πρόληψη της οστεοπόρωσης (μαζί με την επαρκή πρόσληψη ασβεστίου), καθώς και στην προστασία από νεοπλασματικά νοσήματα, την παχυσαρκία και αυτοάνοσες ασθένειες. Ο προστατευτικός ρόλος της βιταμίνης D στον καρκίνο έχει μελετηθεί κυρίως σε ό,τι αφορά τους καρκίνους του μαστού, των ωοθηκών και του ενδομητρίου, γι’ αυτό άλλωστε έχει καθιερωθεί ο εμπλουτισμός των γαλακτοκομικών με βιταμίνη D. Πρόσφατες έρευνες δείχνουν ότι η επάρκεια σε βιταμίνη D δρα προστατευτικά σε σχέση με την εμφάνιση της πολ λαπλής σκλήρυνσης, μιας αυτοάνοσης ασθένειας που πλήττει κυρίως τους νέους ηλικίας 2040 ετών, έχει μεγαλύτερη «αδυναμία» στις γυναίκες και αποτελεί, μετά τα τροχαία ατυχήματα, πρώτη αιτία αναπηρίας των νέων διεθνώς. Στην πατρίδα μας η πολλαπλή σκλήρυνση «μετρά» έως και 12.000 ασθενείς και συνοδεύεται από βαρύ ψυχολογικό και κοινωνικό φορτίο, καθώς, αν δεν διαγνωστεί έγκαιρα και δεν δοθεί έγκαιρα η σωστή φαρμακευτική αγωγή, η νόσος προκαλεί προοδευτική σωματική αναπηρία που συνοδεύεται και από εξελισσόμενη εγκεφαλική ατροφία. Επίσης, η λελογισμένη έκθεση στον ήλιο βοηθά και στην ύφεση της ψωρίασης, μιας άλλης αυτοάνοσης φλεγμονώδους διαταραχής του δέρματος που συνοδεύεται από την εμφάνιση χαρακτηριστικών ψωριασικών πλακών στην επιδερμίδα. Τέλος, η επάρκεια της βιταμίνης D βοηθά και στο ομαλό κάψιμο των θερμίδων και στην πρόληψη της παχυσαρκίας, η οποία συνδέεται στενά με την εμφάνιση ψωρίασης, με ένα σημαντικό ποσοστό των ψωριασικών ασθενών, που φτάνει το 60%, να έχει πολλά παραπανίσια κιλά.

φωτο: παρισ ταβιτιαν

Ήλιος, ο άσπονδος φίλος μας ΤΙ ΣΗΜΑΙΝΕΙ Ο ΔΕΙΚΤΗΣ SPF ΚΑΙ ΠΩΣ ΔΙΑΛΕΓΟΥΜΕ ΤΟ ΣΩΣΤΟ SPF Για να προστατευτούμε από τις βλαβερές συνέπειες της ηλιακής ακτινοβολίας στην επιδερμίδα επιλέγουμε αντηλιακά προϊόντα με ευρύ φάσμα προστασίας (UVB και UVA) και δείκτη SPF από 30 έως 50. Ο δείκτης SPF 30 σημαίνει πως αν το δέρμα μας χωρίς αντηλιακό κοκκινίζει, για παράδειγμα, σε 10 λεπτά, τότε, φορώντας το, μπορούμε να καθίσουμε στον ήλιο 30 φορές αυτό το διάστημα, δηλαδή 30x10=300 λεπτά.

27.7.17 – lifo

51

Πέντε εξαιρετικά φυσικά προϊόντα ομορφιάς από ελληνικές εταιρείες.

ñ

NAL O S R E P ER SHOPP

NEW CULT Βερμούδα Dstrezzed €49,00 (τιμή με 30% έκπτωση από την αρχική €69,95). www.newcult.gr

ò

SWATCH Η συλλογή Countryside που μόλις κυκλοφόρησε εκφράζει το κάλεσμα της φύσης για απλότητα, βάζοντας λουλούδια, στοιχεία από το ζωικό βασίλειο αλλά και από το στυλ της γαλλικής εξοχής στο design. www.swatch.com

APIVITA αpivita.gr

Tονωτικό νερό προσώπου από ελληνικό τσάι του βουνού που καλλιεργείται στον Όλυμπο. Προσφέρει ισχυρή αντιοξειδωτική προστασία και ενισχύει την άμυνα της επιδερμίδας, ενώ ενυδατώνει, δροσίζει και καταπραΰνει χάρη στην αλόη και στην πανθενόλη που περιέχει. Ψεκάστε στο πρόσωπο και αφήστε το προϊόν να απορροφηθεί για 2-3 λεπτά.

DIMITRA

www.dimitra-balsam.com Το βαλσαμέλαιο από την περιοχή των Μετεώρων σε συνδυασμό με τη θαυματουργή σημύδα και τα αιθέρια έλαια λιβανιού, δενδρολίβανου και λεβάντας καταπολεμούν αποτελεσματικά και εντελώς φυσικά την οιδηματική φύση της κυτταρίτιδας. Το εκχύλισμα θαλάσσιων φυκιών χρησιμοποιείται για την αντιμετώπιση της κυτταρίτιδας και του τοπικού πάχους.

LAOUTA

ó

ΜΟΥΣΕΙΟ ΜΠΕΝΑΚΗ ΤΙΜΕ WATCH Βραχιόλι Police με ιοντική επιμετάλλωση, κυκλοφορεί σε δύο μεγέθη, small και large. Αποκλειστική Διάθεση: TIME CENTER Α.Ε., Βουλής 16, 210 3313120

Πολύχρωμη τσάντα-φάκελος από συνθετικό υλικό των σχεδιαστών Lommer (Love Materials. Meet Requirements). www.benakishop.gr

õ

www.laouta.com Ξηρό λάδι ενυδάτωσης και θρέψης για το σώμα και τα μαλλιά από την Κάρπαθο, ενισχυμένο από τα πιο ισχυρά βότανα της ελληνικής φύσης, όπως το αμυγδαλέλαιο, το ελαιόλαδο το φασκόμηλο και τα έλαια καρύδας, βερίκοκου και αβοκάντο. Ελαφρώς αρωματισμένο με γεράνι και έλαιο γκρέιπφρουτ.

MACROVITA

www.macrovita.gr

ΤheGOODLIFO

H αντηλιακή κρέμα προσώπου της αθηναϊκής εταιρείας Macrovita περιέχει, μεταξύ άλλων, αλόη, λάδι ελιάς, κόκκινο σταφύλι, μαύρη βρώμη και έλαιο τζοτζόμπα. Ελαχιστοποιεί τον κίνδυνο εγκαυμάτων, αφυδάτωσης ή πρόωρης γήρανσης και ενυδατώνει το δέρμα, χαρίζοντάς του ανάλαφρη και βελούδινη αίσθηση, χωρίς ίχνος λιπαρότητας.

ΜΟΥΣΕΙΟ ΚΥΚΛΑΔΙΚΗΣ ΤΕΧΝΗΣ Εντυπωσιακά χειροποίητα σκουλαρίκια της σχεδιάστριας Κατερίνας Μακρυγιάννη από μέταλλο και μαλλί, σε πέντε διαφορετικούς χρωματισμούς. www.cycladic.gr/en/shop

ö

LENGA GRAPE SPA www.lengagrapespa.gr

Με τον μοναδικό συνδυασμό του από έξι έλαια 100% φυτικής προέλευσης (σταφύλι, αμύγδαλο, argan, φραγκόσυκο, βερίκοκο, macadamia), το ξηρό λάδι Pathos από τους αμπελώνες τους κτήματος Avantis στην Εύβοια αφήνει το δέρμα σας μεταξένιο, πλήρως ενυδατωμένο, λαμπερό και με την πιο ισχυρή αντιοξειδωτική προστασία.

TOP 52 lifo – 27.7.17

5

kειμενο μεροπη κοκκινη

φωτογραφια ALEXANDROS CHADIARIS

ΔΗΜΉΤΡΗΣ ΚΟΎΜΟΥΛΟΣ

Εκπαιδευτής ελεύθερης κατάδυσης Apnea Academy & CMAS. Ιδιοκτήτης της σχολής One Breath Freediving.

EXEIΣ ΓΟΥΣΤΟ

Μπορεί ο καθένας να μάθει να καταδύεται με άπνοια; Πραγματικά, οποιοσδήποτε μπορεί να ασχοληθεί με την άπνοια, ανεξάρτητα από την ηλικία του. Απαραίτητη προϋπόθεση είναι να είναι υγιής και να ξέρει κολύμπι. Και δεν εννοώ να κολυμπάει σαν αθλητής κολύμβησης, απλώς να επιπλέει με άνεση. Από τι αποτελείται ο εξοπλισμός του ελεύθερου καταδύτη; Το βασικότερο κομμάτι του εξοπλισμού είναι η μάσκα, χωρίς την οποία θα ήταν αδύνατο να δούμε κάτω από το νερό. Επίσης, μαζί με τη μάσκα χρειαζόμαστε και έναν αναπνευστήρα, έτσι ώστε να μπορούμε να χαλαρώσουμε αναπνέοντας στην επιφάνεια και να κινούμαστε χωρίς να κουραζόμαστε και να λαχανιάζουμε. Στη μάσκα, αυτό που πρέπει κυρίως να προσέξουμε, είναι να εφαρμόζει καλά στο πρόσωπό μας για να μην μπαίνει νερό. Τα πέδιλα είναι το επόμενο κομμάτι του εξοπλισμού μας. Θα μας βοηθήσουν να κινούμαστε άνετα και να διανύουμε αποστάσεις χωρίς να κουραζόμαστε, ενώ, όταν βουτάμε, μας προσφέρουν, εκτός από άνεση, και ασφάλεια. Η στολή, η οποία είναι κατασκευασμένη από νεοπρέν, θα μας προστατεύσει από το κρύο, τον ήλιο, τυχόν τσούχτρες κ.λπ. και κατά την επαφή μας με βράχια. Το πάχος της εξαρτάται από την εποχή και τη θερμοκρασία του νερού, ενώ συνοδεύεται και από αξεσουάρ όπως καλτσάκια , γάντια κ.ά. Η ζώνη με τα βαρίδια θα μας βοηθήσει να ρυθμίσουμε την πλευστότητά μας, ενώ απαραίτητη, για λόγους ασφαλείας, είναι η σημαδούρα που πρέπει να έχει έντονο χρώμα και καταδυτικό σημαιάκι για να είναι ορατή από μεγάλη απόσταση, όπως και ένα κοφτερό μαχαιράκι. Τέλος, ένα καταδυτικό ρολόι, αν και δεν είναι απαραίτητο, θα μας βοηθήσει στην προπόνηση, αφού θα μας δίνει πληροφορίες για τη βουτιά που μόλις κάναμε και την ξεκούρασή μας στην επιφάνεια.

www.onebreath.gr, dimitris@onebreath.gr

11.10.12 – lifo

3

KET H MARA RC RESE

πέτα σαν άνθρωπος και στην κάλυμνο με τη sky express!

Η Κέρκυρα υποδέχεται τα Starbucks! Στο πιο κεντρικό σημείο της πόλης της Κέρκυρας, τα Starbucks στην οδό Καποδιστρίου 32 (Πεντοφάναρο) υποδέχονται από αυτό το καλοκαίρι τους φίλους του καφέ και μοιράζονται μαζί τους το πάθος, την αγάπη, τη δεξιοτεχνία και την τεχνογνωσία τους για τον καφέ, προσφέροντάς τους μοναδικές στιγμές χαλάρωσης και απόλαυσης μέσα από μια ολοκληρωμένη εμπειρία καφέ. Περισσότερα από 11 χαρμάνια και καφέδες μοναδικής προέλευσης υψηλής ποιότητας, μια μεγάλη ποικιλία ζεστών και κρύων ροφημάτων αποκλειστικότητας των Starbucks, Teavana τσάι, μοναδικά γλυκίσματα και αλμυρά εδέσματα περιμένουν όσους επισκεφθούν σε μία από τις επόμενες εξόδους τους τα Starbucks στο κέντρο της Κέρκυρας. Εκτός από την πλούσια ποικιλία καφέ σε κόκκους, μπορεί κανείς να προμηθευτεί εξειδικευμένα προϊόντα παρασκευής, μηχανές αλέσματος καφέ και κούπες αλλά και να αντλήσει, να διευρύνει ή να επιβεβαιώσει τις γνώσεις του για τον καφέ από τους ειδικούς σε θέματα καφέ των Starbucks!

Η Κάλυμνος εντάσσεται στους προορισμούς που θα εξυπηρετούνται σε αποκλειστικότητα από τη Sky Express! Μετά την κατακύρωση του αποτελέσματος της σχετικής διαγωνιστικής διαδικασίας από το υπουργείο Υποδομών και Μεταφορών, η Sky Express είναι ο αποκλειστικός αερομεταφορέας της γραμμής Αθήνα-Κάλυμνος-Αθήνα για το διάστημα 1 Αυγούστου-30 Σεπτεμβρίου, με δυνατότητα παράτασης έως και τις 30 Νοεμβρίου 2017. Η Sky Express θα εξυπηρετεί το παραπάνω δρομολόγιο με έξι (6) πτήσεις την εβδομάδα, κάθε Δευτέρα, Τρίτη, με διπλή πτήση την Τετάρτη (πρωί-απόγευμα), Παρασκευή και Σάββατο. Οι πτήσεις είναι ήδη διαθέσιμες στο www.skyexpress.gr.

Η Χριστίνα Μπόμπα επιλέγει την Chrome Blush συλλογή της Nike

Η Cosmote σπάει τους κανόνες στο Mobile Internet Η COSMOTE σπάει τους κανόνες στο Mobile Internet με τα νέα πακέτα GIGA NOW, τα οποία παρέχουν σε όλους τους συνδρομητές συμβολαίου (ιδιώτες και επαγγελματίες), καρτοσυμβολαίου και καρτοκινητής ακόμα περισσότερα data, όποτε τα χρειάζονται, πιο οικονομικά από ποτέ, απαντώντας στις αυξημένες ανάγκες τους για Internet στο κινητό. Οι συνδρομητές της COSMOTE μπορούν να αποκτήσουν το πακέτο GIGA NOW που τους εξυπηρετεί, επιλέγοντας από μια σειρά πακέτων: για μία μέρα (GIGA NOW Day), ένα Σαββατοκύριακο (GIGA NOW Weekend), μία εβδομάδα (GIGA NOW Week).

ΤheGOODLIFO

Λίγο μετά την επιστροφή της από τον Άγιο Δομίνικο, η Χριστίνα Μπόμπα, μία από τις ομορφότερες Ελληνίδες, ανέβασε τη θερμοκρασία στα social media με φωτογραφίες από τις προπονήσεις yoga που έχει ξεκινήσει εδώ και λίγο καιρό. Αυτό που πραγματικά μάς κέντρισε το ενδιαφέρον είναι τα outfits που έχει διαλέξει η Χριστίνα για τις προπονήσεις της και δεν είναι άλλα από τα κομμάτια της νέας συλλογής Nike Chrome Blush. Κολάν και bra που αγκαλιάζουν το σώμα σε παστέλ, λευκούς και μαύρους χρωματισμούς και προσφέρουν την απαραίτητη υποστήριξη στην προπόνηση αλλά μπορούν να φορεθούν όλες τις ώρες, αγκαλιάζοντας τη γυναικεία σιλουέτα.

Η BENETTON ξεκινά εκστρατεία για την προστασία των γυναικών από μη προγραμματισμένες εγκυμοσύνες

ΜΟΝΟΚΑΤΟΙΚIΑ

A EXTR P I T ετάρτη

Τ Κάθε τανή ι ζων παίζε ική. σ υ ο μ

Μερακλίδικοι σπιτικοί μεζέδες σε μια ονειρεμένη αυλή στην καρδιά του Χαλανδρίου. Με σκηνικό που θυμίζει εντελώς σπίτι, αφού παλιά ήταν μονοκατοικία, το

Όλα τα κορίτσια και οι γυναίκες έχουν το δικαίωμα να αποφασίζουν ελεύθερα εάν και πότε θα μείνουν έγκυες. Αυτό είναι το βασικό μήνυμα που η United Colors of Benetton και το UNFPA, το Ταμείο των Ηνωμένων Εθνών για τον Πληθυσμό, θέλουν να μεταφέρουν σε όλο τον κόσμο μέσα από τη Σύνοδο Κορυφής του Λονδίνου για τον Οικογενειακό Προγραμματισμό. Η Σύνοδος, που διοργανώνεται από τη βρετανική κυβέρνηση, το UNFPA και το Ίδρυμα Bill & Melinda Gates, θα φέρει σε επαφή όλα τα θεσμικά όργανα και τους εμπλεκόμενους φορείς με απώτερο σκοπό την επίτευξη του κοινού στόχου, ώστε περισσότερες από 120 εκατομμύρια γυναίκες να αποκτήσουν πρόσβαση σε σύγχρονες μεθόδους αντισύλληψης μέχρι το 2020.

ομώνυμο μεζεδοπωλείο στην καρδιά του Χαλανδρίου με τη φανταστική καταπράσινη αυλή έρχεται να δροσίσει νόστιμα τις καλοκαιρινές μας βραδιές. Ο Κωνσταντίνος στην κουζίνα, ο Διομήδης στην υποδοχή και ο Αντρέας στο Φιλικής Εταιρείας 39 Χαλάνδρι 210 6819109 www. facebook.com/ monokatoikiaa

σέρβις είναι τρία αδέλφια που ένωσαν την αγάπη τους για το φαγητό σε αυτό το σύγχρονο μεζεδοπωλείο, που φημίζεται για τους μερακλίδικους μεζέδες του σε πολύ οικονομικές τιμές. Το μενού είναι 100% ελληνικό, με όλα τα πιάτα να φτιάχνονται από τις καλύτερες πρώτες ύλες. Θα το καταλάβετε από την πρώτη μπουκιά, ό,τι κι αν δοκιμάσετε. Φέτος το καλοκαίρι η Μονοκατοικία έχει να προτείνει μερικές καινούργιες γευστικές δημιουργίες, όπως τα σουτζουκάκια σχάρας, η μελιτζανοσαλάτα, το μανούρι ψητό σε κρούστα δημητριακών με τσάτνεϊ από τριαντάφυλλο αλλά και το κριθαράκι με γαρίδες. Εδώ όλα είναι χειροποίητα. Μέχρι και το ψωμί το φτιάχνουν οι ίδιοι.

ΤheWeek ΣΙΝΕΜΑ Έρωτας μετ' εμποδίων Ένας ανερχόμενος κωμικός από το Πακιστάν γνωρίζει μια κοπέλα κατά τη διάρκεια μιας παράστασης stand-up comedy. Η σχέση εξελίσσεται σε αληθινή αγάπη, όμως μια ασθένεια αλλά και τα εμπόδια που φέρνουν οι γονείς του περιπλέκουν την κατάσταση. Κριτική από τον Τάσο Μελεμενίδη σελιδα

56 ΣΙΝΕΜΑ Το λιμάνι της αγωνίας

Ένας πρώην πυγμάχος, φορτοεκφορτωτής στο λιμάνι της Νέας Υόρκης, κάνει διάφορα θελήματα για λογαριασμό των επικεφαλής των συνδικάτων. Όταν συνειδητοποιεί ότι ο συνδικαλιστικός του φορέας έχει αλωθεί από το οργανωμένο έγκλημα και εκμεταλλεύεται τους λιμενεργάτες, αποφασίζει να εμφανιστεί στην αρμόδια κρατική επιτροπή και να πει την αλήθεια. ä Κριτική από τον Θ. Κουτσογιαννόπουλο στη σελ. 56 27.7.17 – lifo

55

H ΤΑΙΝΙΑ ΤΗΣ ΕΒΔΟΜΑΔΑΣ Το μόνο αγόρι στη Νέα Υόρκη

Αριστούργημα Πολύ Καλό Καλό Ικανοποιητικό Μέτριο p

Κακό

The only living boy in New York

56 lifo – 27.7.17

Κινηματογράφος

απο τον θοδωρη κουτσογιαννοπουλο, συνοψεις ταινιών: τασοσ μελεμενιδησ

Όλα όσα γνώριζε ο Τόμας για τη ζωή και την οικογένειά του πρόκειται να αλλάξουν, όταν σε μια περιπλάνησή του στη Νέα Υόρκη θα γνωρίσει συμπτωματικά την ερωμένη του πατέρα του.

VILLAGE MALL 1 - ΑΕΛΛΩ 3 - ΑΘΗΝΑΙΑ ΘΕΡΙΝΟ - ΣΙΝΕ ΔΑΦΝΗ ΘΕΡΙΝΟ - ΕΛΛΗΝΙΣ ΘΕΡΙΝΟ - ΛΑΟΥΡΑ ΘΕΡΙΝΟ - ΣΙΝΕ ΠΑΡΙ ΘΕΡΙΝΟ - ΦΛΕΡΥ ΘΕΡΙΝΟ - ΑΡΤΕΜΙΣ ΘΕΡΙΝΟ - ΣΙΝΕ ΑΡΓΥΡΟΥΠΟΛΙΣ ΘΕΡΙΝΟ - ΑΙΓΛΗ ΘΕΡΙΝΟ - ΑΚΤΗ ΘΕΡΙΝΟ - ΑΛΕΞ ΘΕΡΙΝΟ - COOL TYMVOS 3 ΘΕΡΙΝΗ - ΜΑΡΓΑΡΙΤΑ ΘΕΡΙΝΟ - ΜΠΟΜΠΟΝΙΕΡΑ ΘΕΡΙΝΟ - ΣΙΝΕ ΠΑΛΛΗΝΗ ΘΕΡΙΝΟ - ΤΑ ΧΡΟΝΙΑ ΤΗΣ ΑΘΩΟΤΗΤΑΣ ΘΕΡΙΝΟ - CINE ΒΟΤΣΑΛΑΚΙΑ ΘΕΡΙΝΟ - ΣΙΝΕ ΠΕΡΑΝ

Σκηνοθεσία: Ίλια Καζάν Πρωταγωνιστούν: Μάρλον Μπράντο, Ροντ Στάιγκερ, Έβα Μαρί Σεντ Ένας πρώην πυγμάχος, φορτοεκφορτωτής στο λιμάνι της Νέας Υόρκης, κάνει διάφορα θελήματα για λογαριασμό των επικεφαλής των συνδικάτων. Όταν συνειδητοποιεί ότι ο συνδικαλιστικός του φορέας έχει αλωθεί από το οργανωμένο έγκλημα και εκμεταλλεύεται τους λιμενεργάτες, αποφασίζει να εμφανιστεί στην αρμόδια κρατική επιτροπή και να πει την αλήθεια.

Σκηνοθεσία: Μαρκ Γουέμπ Πρωταγωνιστούν: Κάλουμ Τέρνερ, Πιρς Μπρόσναν, Τζεφ Μπρίτζες, Σίνθια Νίξον, Κέιτ Μπέκινσεϊλ

Εμπνευσμένο από το τραγούδι «The only living boy in New York» που έγραψε με παράπονο το 1970 ο Πολ Σάιμον, όταν ο Αρτ Γκαρφάνκελ τον άφησε μόνο του στη Νέα Υόρκη και πήγε στο Μεξικό για να γυρίσει το Catch-22 του Μάικ Νίκολς, το Μόνο αγόρι στη Νέα Υόρκη είναι μια συμπαθής, δραματική, αισθηματική κομεντί, χωρίς δυνατό δράμα και ξέχειλο συναίσθημα, που έγραψε ο Άλαν Λομπ (The Switch) και σκηνοθέτησε ο Μαρκ Γουέμπ του Amazing Spiderman και κυρίως του 500 Ημέρες με τη Σάμερ. Κι ενώ στο τελευταίο ο Γουέμπ παρενέβη πολλές φορές ανάμεσα στις χαριτωμενιές και τη μελαγχολία της ερωτικής απογοήτευσης που δοκίμασε ο ορμητικός Τομ από την αινιγματική Σάμερ, στο Μόνο Αγόρι, ο Τόμας, όσο γλυκός και αβοήθητος κι αν είναι, ο κόσμος γύρω του δεν συγκρούεται με πειστικότητα και την ένταση που υπονοούν (και ευνοούν) οι εξελίξεις. Διότι ο νεαρός έχει μετακομίσει από την άνεση της δυτικής πλευράς του Μανχάταν, κοντά στο πάρκο, στην καλλιτεχνική γειτονιά, νοτιοανατολικότερα, αφήνοντας το σπίτι του εκδότη πατέρα και της αρτιστίκ μαμάς, για να βρει τη φωνή και κυρίως τη γραφή του. Ο γείτονάς του, ο Τζεφ Μπρίτζες, μοιάζει να του ενσταλάζει μουρμουριστές σοφίες με κάθε ευκαιρία. Είναι συγγραφέας, αλλά όχι εμπορικά επιτυχημένος, που χρησιμοποιεί ψευδώνυμο και ο Τόμας το ανακαλύπτει έγκαιρα. Επίσης, ανακαλύπτει ότι ο μπαμπάς, ο Πιρς Μπρόσναν, πάντα λίγο ψυχρός μαζί του, διατηρεί εξωσυζυγική σχέση με μια σέξι νεότερή του, την Κέιτ Μπέκινσεϊλ, και η μαμά, η Σίνθια Νίξον, δεν πρέπει να το μάθει, γιατί δεν είναι και στα πολύ καλά της. Μια μικρή αμήχανη εκδίκηση θα την επιδιώξει ο Μαρκ, η οικογένεια δεν είναι τελικά αυτό που φαίνεται, η έμπνευση μαζί με την τεχνική δεν έρχονται εύκολα, οι στρογγυλεμένες λύσεις δεν προκύπτουν διά μαγείας, και τα λοιπά και τα λοιπά, που μπορεί κανείς να φανταστεί από μια συγκρατημένη σύνθεση όλων αυτών των στοιχείων και των χαρακτήρων, η οποία, λόγω κομψότητας, αποφεύγει την κλισέ συνολική εντύπωση. Ο Κάλουμ Τέρνερ, μοντέλο από την Αγγλία που εδώ βαφτίζεται στη φωτιά, δεν έτυχε στο πιο εντυπωσιακό κινηματογραφικό όχημα, αλλά δείχνει potential και πολλά παραπάνω από φωτογένεια – άσε που δεν χρειάζεται καν να παίξει τον ωραίο…

ΤΟ ΛΙΜΑΝΙ ΤΗΣ ΑΓΩΝΙΑΣ (1954) On the waterfront

Ο πρώην κομμουνιστής Ίλια, όπως τον πρόφεραν οι Αμερικανοί, Καζάν, κάρφωσε τους συντρόφους του μετά από αφόρητη(;) πίεση των μακαρθιστών και, σε μια άτυπη φαουστική συμφωνία, υπέγραψε το αριστούργημά του αμέσως μετά. Το Λιμάνι της Αγωνίας είναι η άμεση καλλιτεχνική αντίδραση του Καζάν (και του σεναριογράφου Μπαντ Σούλμπεργκ, ο οποίος επίσης κελάηδησε) προς τους επικριτές του, με ήρωα τον Τέρι Μαλόι, έναν αποτυχημένο πυγμάχο που δουλεύει στο λιμάνι, γίνεται μάρτυρας δολοφονίας συναδέλφων του από το συνδικάτο του εγκλήματος και παλεύει με τη συνείδησή του για το αν θα καταδώσει στις Αρχές το περιστατικό, σπάζοντας έτσι τη βρόμικη ομερτά που καταδυναστεύει τους φτωχούς και κατατρεγμένους εργάτες. Έχουν γραφτεί πολλά για την ιδιοφυή πονηριά του Καζάν στο concept του On the Waterfront – ακόμα κι ο Άρθουρ Μίλερ, που τον μισούσε, απάντησε στο έργο με ένα δικό του, αντίστροφου περιεχομένου, τη Θέα από Ψηλά. Ο Καζάν ξεπλένει τις αμαρτίες του υπάγοντας το πολιτικό στο προσωπικό σε μια επιφανειακά απλοϊκή συνεκδοχή (ο απογοητευμένος Τέρι συμβουλεύεται τον ζόρικο παπά της ενορίας γιατί ο σκληρός αδελφός του είναι επίσης μαφιόζος), που όμως λειτουργεί με σπαραγμό και ειλικρίνεια σε όλα τα επίπεδα. Το Λιμάνι της Αγωνίας μοιάζει τόσο επείγον και άμεσο, και είναι γυρισμένο με αξεπέραστη, τραχιά δεξιοτεχνία, σαν κλασικό νουάρ με υπερβατικούς διαλόγους. Η «παράσταση» του Μάρλον Μπράντο είναι αμίμητη και μετά από τρεις συνεχόμενες υποψηφιότητες για Όσκαρ, με το Λεωφορείον ο Πόθος, το Βίβα Ζαπάτα και τον Ιούλιο Καίσαρα, κέρδισε δίκαια – και μάλιστα έσφιξε στα χέρια το βραβείο αφού είχε τρέξει με ενθουσιασμό μέχρι το πόντιουμ, ενώ 18 χρόνια αργότερα σνόμπαρε τον θεσμό στέλνοντας την Ινδιάνα, αν όντως ήταν Ινδιάνα, κομπάρσο Σασίν Λιτλφέδερ να το παραλάβει αντ’ αυτού, για τον Νονό. ΔΙΟΝΥΣΙΑ ΘΕΡΙΝΟ - ΘΗΣΕΙΟΝ ΘΕΡΙΝΟ

Η ΑΛΙΚΗ ΣΤΙΣ ΠΟΛΕΙΣ (1974) Alice in the cities Σκηνοθεσία: Βιμ Βέντερς Πρωταγωνιστούν: Ρούντιγκερ Φόγκλερ, Γιέλα Ροτλάντερ Ένας Γερμανός δημοσιογράφος διασχίζει την Αμερική με αυτοκίνητο με σκοπό να γράψει μια ιστορία για τη χώρα. Παράλληλα, συμφωνεί απρόθυμα να πάρει μαζί του την εννιάχρονη Αλίκη. Κατά τη διάρκεια αυτής της απρόσμενης διαδρομής, η αρχική αμοιβαία αντιπάθεια εξελίσσεται σε εγκάρδια φιλία.

Στην καθαρά αμερικανική κινηματογραφική ερμηνεία του όρου road movie, οι ταινίες δρόμου είναι καλές αφορμές για περιπέτεια. Στο προχωρημένο βήμα, γίνονται υπαρξιακές

περιπλανήσεις, όπως το Επάγγελμα Ρεπόρτερ. Η Αλίκη στις Πόλεις του Βιμ Βέντερς επιχειρεί και μια ψυχογεωγραφική μετάβαση, καθώς μιλάει για έναν δημοσιογράφο, τον Φίλιπ, που μπλοκάρει από το ταξίδι του στην Αμερική (ένα ακόμη alter ego του μονίμως σαστισμένου από την αχανή και δυσπερίγραπτη americana Βέντερς) και ουσιαστικά πραγματεύεται την απρόσμενη, δημιουργική, ζόρικη και λυτρωτική ενδοσκόπηση στα πάτρια εδάφη, καθώς ταξιδεύει προς το Άμστερνταμ για να βοηθήσει μια πιτσιρίκα, την οποία προσωρινά εγκατέλειψε η μητέρα της σε ένα αεροδρόμιο, να βρει τη γιαγιά της. Δεν υπάρχει τίποτα παιδοφιλικό (φευ) ή, αντιθέτως, διδακτικό (ουφ) σε αυτή την παράδοξη και μηνύσιμη συμπόρευση. Πολύ έξυπνα, ο Βέντερς τοποθετεί την αμερικανική ιδεολογία και την εξάπλωσή της στον παλιό κόσμο μέσα στη ματιά ενός «δυτικού» παιδιού που την έχει συνηθίσει από γεννησιμιού του. Η Αλίκη διυλίζει το ταξίδι με τις κινήσεις και τις αντιδράσεις της και ο Φίλιπ νιώθει επιτέλους τη γη και το περιεχόμενο, και διαισθάνεται την αλλαγή που έρχεται. Γι’ αυτό κι έχει κάτι να γράψει. ΑΕΛΛΩ ΘΕΡΙΝΟ - ΒΟΞ ΘΕΡΙΝΟ - ΛΑΪΣ ΘΕΡΙΝΟ

ΈΡΩΤΑΣ ΜΕΤ’ ΕΜΠΟΔΊΩΝ The big sick Σκηνοθεσία: Μάικλ Σογουόλτερ Πρωταγωνιστούν: Κουμάιλ Ναντζάνι, Ζόι Καζάν Ένας ανερχόμενος κωμικός με καταγωγή από το Πακιστάν γνωρίζει μια κοπέλα κατά τη διάρκεια μιας παράστασης stand-up comedy. Η σχέση εξελίσσεται σε αληθινή αγάπη, όμως μια ασθένεια αλλά και τα εμπόδια που φέρνουν οι μουσουλμάνοι γονείς του περιπλέκουν την κατάσταση.

Εκ πρώτης όψεως, μια δίωρη κωμωδία που προκύπτει από την αληθινή ιστορία ενός ζευγαριού που τα μέλη του προέρχονται από διαφορετικές κουλτούρες και δεν μπορούν να ξεπεράσουν θεμελιώδεις διαφορές παρά μόνο όταν προκύπτει μια αρρώστια μόνο καλή ιδέα δεν ακούγεται. Ο Κουμάιλ Ναντζάνι και η Έμιλι Γκόρντον όμως έγραψαν ένα έργο γεμάτο από μικρές, σπαρταριστές σκηνές, προσπαθώντας να τιμήσουν πρώτα το είδος που υπηρετούν (την κωμωδία) παρά κάποιο ναρκισσιστικό απωθημένο τους. Το αποτέλεσμα δεν είναι καθόλου γλυκανάλατο, καθώς στη μεγάλη διάρκεια χωρούν σχόλια για την κλειστή ζωή της πακιστανικής κοινότητας και την άρνησή της να αποδεχτεί τη δυτική κουλτούρα, τη μάχη που δίνουν στις ΗΠΑ οι stand-up κωμικοί που δεν είναι γνωστοί για μια αξιοπρεπή αμοιβή, αλλά και για το πώς κάτω από συγκεκριμένες συνθήκες μπορούν αλλάξουν παγιωμένες απόψεις ανθρώπων για μια άλλη φυλή. Θέματα αρκετά σοβαρά, που ξεδιπλώνονται με πολύ αστείο, όχι όμως ελαφρύ τρόπο. * Κριτική από τον Τάσο Μελεμενίδη ΑΕΛΛΩ ΘΕΡΙΝΟ - ΔΕΞΑΜΕΝΗ ΘΕΡΙΝΟ - ΦΙΛΙΠ ΘΕΡΙΝΟ ΑΛΟΜΑ ΘΕΡΙΝΟ - ΚΟΡΑΛΙ ΘΕΡΙΝΟ - ΡΙΑ ΘΕΡΙΝΟ

ΠΡΌΣΕΧΕ ΤΙ ΕΎΧΕΣΑΙ Wish Upon Σκηνοθεσία: Τζον Ρ. Λεονέτι Πρωταγωνιστούν: Τζόι Κινγκ, Σίντνεϊ Παρκ Ο πατέρας της 17χρονης Κλερ της χαρίζει ένα μουσικό κουτί που υπόσχεται πως εκπληρώνει τις ευχές του εκάστοτε κατόχου του. Η Κλερ κάνει την πρώτη της ευχή και προς μεγάλη της έκπληξη πραγματοποιείται. Σύντομα τα έχει όλα: χρήματα, δημοτικότητα και το αγόρι

27.7.17 – lifo

57

ΚΙΝΗΜΑΤΟΓΡΆΦΟΣ των ονείρων της. Τα πάντα μοιάζουν τέλεια μέχρι τη στιγμή που οι πιο κοντινοί της άνθρωποι αρχίζουν να πεθαίνουν με φρικτό τρόπο.

Η ΔΙΚΙΑ ΜΑΣ ΟΙΚΟΓΕΝΕΙΑ Belles Familles

Είκοσι χρόνια μετά το Wishmaster, που άλλαξε την κλασική ιστορία με το τζίνι και τις ευχές, φέρνοντάς την στο σήμερα ως ιστορία τρόμου, το Wish Upon δεν έχει πολλά καινούργια να πει, αν και κάνει την έξυπνη κίνηση να φέρει τον μύθο μέσα στην αμερικανική σχολική ταινία με ήρωες που θα σκότωναν όντως για να πραγματοποιηθούν οι εφήμερες ευχές τους. Η νεαρή Τζόι Κινγκ υποδύεται μια κοπέλα που βαρέθηκε να είναι μέτρια σε εμφάνιση και δημοφιλία και μαγεύεται από μια συσκευή που πραγματοποιεί όποια χάρη τής ζητήσει με τίμημα τις ζωές των γύρω της. Με λίγα σχετικά jump cuts (κάτι θετικό πλέον για το είδος), η ταινία ποντάρει περισσότερο στη μανία της πρωταγωνίστριας να εξακολουθεί να ζητά, αν και βλέπει την καταστροφή που έχει επιφέρει, προσπαθώντας να μιλήσει για τους αδηφάγους νέους που τα θέλουν όλα και τα θέλουν τώρα. Η σύνδεση είναι κάπως άτσαλη, όμως μόνη της φτάνει για να σηκώσει λίγο την ταινία από τον σωρό των νεανικών θρίλερ κάθε χρονιάς.

Σκηνοθεσία: Ζαν Πολ Ραπενό Πρωταγωνιστούν: Ματιέ Αμαλρίκ, Μαρίν Βακτ, Ζιλ Λελούς, Νικόλ Γκαρσιά, Καρίν Βιάρ

* Κριτική από τον Τάσο Μελεμενίδη VILLAGE RENTI 7 - VILLAGE MALL 8 - VILLAGE PAGRATI 1 - VILLAGE FALIRO 1 - VILLAGE AG.DIMITRIOS 3 - ODEON GLYFADA 3 ΘΕΡΙΝΗ - ODEON ESCAPE 3, 8 ΘΕΡΙΝΗ ODEON STARCITY 2 - ΑΕΛΛΩ 4 - ΣΙΝΕ ΣΕΛΗΝΗ ΘΕΡΙΝΟ

PERFETTI SCONOSCIUTI Σκηνοθεσία: Πάολο Τζενοβέζε Πρωταγωνιστούν: Τζουζέπε Μπατιστόν, Άνα Φολιέτα, Μάρκο Τζιαλίνι Επτά μακροχρόνιοι φίλοι μαζεύονται στο σπίτι του ενός για δείπνο. Όταν αποφασίσουν να μοιραστούν μεταξύ τους το περιεχόμενο κάθε μηνύματος, e-mail και κλήσης που λαμβάνουν, πολλά μυστικά βγαίνουν στην επιφάνεια και οι ισορροπίες διαταράσσονται.

Χωρίς να υπάρχει πια λόγος για την έξοδό της στους κινηματογράφους, η ταινία, της οποίας πήρε τα δικαιώματα ο Θοδωρής Αθερίδης για τους δικούς του Τέλειους Ξένους, μας δείχνει πρωτίστως πως η συμφωνία για τη μεταφορά δεν άφηνε πολλή ελευθερία και ότι ελάχιστα πράγματα άλλαξαν στην ελληνική εκδοχή. Άλλωστε, πέρα από τους διαλόγους, οι φιγούρες οι οποίες σατιρίζονται στην ταινία, οι Ιταλοί μεγαλοαστοί δηλαδή, δεν διαφέρουν και πολύ από τους αντίστοιχους δικούς μας και όλη αυτή η σύγκριση θα είχε μεγαλύτερη αξία αν γινόταν με πολίτες διαφορετικής ιδιοσυγκρασίας, όπως οι Βορειοευρωπαίοι. Ο Πάολο Τζενοβέζε δεν πήρε ιδιαίτερα ρίσκα, είχε τους ηθοποιούς του συγκρατημένους, όχι δέσμιους του μεσογειακού τους ταμπεραμέντου, και με αυτή την απλή ιδέα του παιχνιδιού εξέφρασε ένα σχόλιο για την εποχή, ότι δηλαδή, ενώ έχουμε περισσότερους τρόπους για να εκφραστούμε, κρατάμε περισσότερα μυστικά – εξαντλείται όμως σχετικά νωρίς.

Ένας Γάλλος οικονομολόγος που ζει πλέον στη Σανγκάη μαθαίνει πως στον τόπο όπου μεγάλωσε έχει ξεσπάσει διαμάχη γύρω από το οικογενειακό του σπίτι και αποφασίζει να πάει εκεί για να βρεθεί μια λύση.

Αφού συνεργάστηκε ως σεναριογράφος με τον Λουί Μαλ στην υπέροχη Ζαζί στο Μετρό και στην Ιδιωτική Ζωή με την Μπεμπέ και τον Μαστρογιάνι, και κυρίως με τον Ζαν Πολ Μπελμοντό σε μεγάλες του επιτυχίες, όπως ο Άνθρωπος από το Ρίο (με συμπρωταγωνίστρια την αδικοχαμένη Φρανσουάζ Ντορλεάκ), ο Ζαν Πολ Ραπενό υπέγραψε δικές του ταινίες, υπηρετώντας πάντα το ποιοτικό grand cinema ψυχαγωγίας. Θιασώτης του κινηματογραφικού είδους, παλιομοδίτης κατά βάση και λάτρης των ηθοποιών και του συναισθήματος, μπορεί να υπερηφανεύεται για τη μακράν καλύτερη και απαιτητικότερη προσαρμογή του Σιρανό ντε Μπερζεράκ στη μεγάλη οθόνη το 1990, με τον Ζεράρ Ντεπαρντιέ. Έκτοτε, σκηνοθέτησε τον Ουσάρο στη Στέγη, μια δύσκολη ταινία με άστοχο πρωταγωνιστή τον Ολιβιέ Μαρτινέζ, το πολεμικό δράμα που μύριζε έντονα ναφθαλίνη, παρά την επαγγελματική γυαλάδα του, το Bon Voyage, με Ατζανί και Ντεπαρντιέ, και πριν από δύο χρόνια μάλλον έκλεισε την αραιή του φιλμογραφία με ένα καραμπινάτο μπουλβάρ, τη Δικιά μας Οικογένεια, μια πολυπρόσωπη φάρσα για ένα σπίτι που διεκδικείται και οικογενειακά μυστικά που αποκαλύπτονται μετά από πολλά χρόνια. Ο τίτλος Belle Famille παραπέμπει ειρωνικά σε μια οικογένεια που μοιάζει όμορφη, αλλά δεν είναι και τόσο, κι επίσης σημαίνει τη θετή οικογένεια, εκείνη της ερωμένης Καρίν Βιάρ και της κόρης της Μαρίν Βακτ, και την κανονική, της Νικόλ Γκαρσιά με τον γιo της Ματιέ Αμαλρίκ – φυσικά, υπάρχει ένας ζωηρός γιατρός που, πριν αποβιώσει, απίστησε διότι ηράσθη τη νοσοκόμα και τώρα οι εναπομείναντες διεκδικούν και τσακώνονται. Δεν υπάρχει τίποτα ιδιαιτέρως μεμπτό σε αυτή την κατάσταση, όπως τη στήνει και την αφηγείται ο Ραπενό, εκτός από το γεγονός ότι είναι εντελώς περιττή, οικεία, αναμενόμενη, συμβατική, συνεπώς μοιάζει ψεύτικη και «επί τούτο» κατασκευασμένη (σε δουλειά να βρισκόμαστε…). Υποκριτικά, ο Ραπενό στριμώχνει όλο το καστ σε μια σύμβαση και προσπαθεί να «τρέξει», κυριολεκτικά, τη Μαρίν Βακτ, αλλά την εγκαταλείπει ψυχολογικά για χάρη μιας μουτρωμένης, αλλοπρόσαλλης αντίδρασης. Κρίμα. ΑΜΥΝΤΑΣ ΘΕΡΙΝΟ - ΒΑΡΚΙΖΑ 3 ΘΕΡΙΝΗ - ΟΑΣΙΣ ΘΕΡΙΝΟ - ΧΟΛΑΡΓΟΣ ΘΕΡΙΝΟ - ΤΡΙΑΝΟΝ ΘΕΡΙΝΟ - ΣΙΝΕ ΝΙΚΑΙΑ ΘΕΡΙΝΟ

* Κριτική από τον Τάσο Μελεμενίδη ODEON GLYFADA 3 ΘΕΡΙΝΗ - ODEON ESCAPE 8 ΘΕΡΙΝΗ ODEON STARCITY 8 - ΑΕΛΛΩ ΘΕΡΙΝΟ,2 - ΑΝΟΙΞΗ ΘΕΡΙΝΟ - ΕΚΡΑΝ ΘΕΡΙΝΟ - ΣΙΝΕ ΨΥΧΙΚΟ ΘΕΡΙΝΟ - ΚΗΠΟΣ ΘΕΡΙΝΟ

BE ON THE LIST

Διαφημιστείτε στη LifO 210 32 54 290 58 lifo – 27.7.17

5 Points

Το νέο σημείο συνάντησης στην Καισαριανή.

Η

νέα άφιξη στην περιοχή της Καισαριανής λέγεται 5 Points κι αν δεν έχει πέσει ακόμα στην αντίληψή σας, καιρός να το επισκεφθείτε. Το μαγαζί που δημιούργησε ο Χρήστος Σπυρόπουλος και το ονόμασε 5 Points, λόγω του σχήματος του κτιρίου, είναι το νέο σημείο συνάντησης σε μια κατεξοχήν «ζωντανή» γειτονιά που φημίζεται κυρίως για τις ταβέρνες της. Βρίσκεται στην είσοδο της Πανεπιστημιούπολης κι έχει μια μεγάλη καταπράσινη αυλή που ήρθε να δροσίσει τις καλοκαιρινές μας μέρες και νύχτες. Ανοιχτό απ’ το πρωί για καφεδάκι, το 5 Points είναι ένας all day προορισμός που έγινε γρήγορα το νέο talk of the town. Η κουζίνα του προσφέρει μερικές 100% σπιτικές συνταγές, με έμφαση στις φρέσκες πρώτες ύλες, που δύσκολα τους αντιστέκεσαι. Κι όσο η ώρα περνάει τα φώτα χαμηλώνουν, η μουσική δυναμώνει και στο παιχνίδι μπαίνουν τα άπαιχτα signature cocktails του. Συντονιστείτε στη σελίδα του 5 Points στο Facebook για να μαθαίνετε όλα τα νέα γύρω απ’ τα events με γνωστούς DJs και τα lives με μπάντες που έρχονται! Υμηττού 39, Καισαριανή, 210 7298075, www.facebook.com/ the5pointsbar

27.7.17 – lifo

59

Alohari Beach Bar }

Παραλία Ρώχαρη, Πάνορμος, Τήνος, www.facebook.com/rocharibeachpanormos ε χαλαρό σκηνικό που θυμίζει κάτι από Τζαμάικα, το Alohari beach bar είναι αυτό που έχει κάνει την παραλία του Ρώχαρη την πιο εξωτική στην Τήνο. Έθνικ υφάσματα, αιώρες, πειρατικές σημαίες, hippie στυλ και mood Καραϊβικής συνθέτουν ένα φευγάτο σκηνικό στην καλά κρυμμένη παραλία που βρίσκεται στην Έξω Μεριά του νησιού. Εδώ το ρούμι ρέει άφθονο και γίνεται βάση για κάποια απ’ τα φοβερά κοκτέιλ μιας ενδιαφέρουσας λίστας με την υπογραφή του Ηλία Στεργιόπουλου (γνωστός πια απ’ το Baba au Rum της Αθήνας), χωρίς φυσικά να λείπουν οι παγωμένες μπίρες και όλα τα κλασικά. Θα ακούσετε ρέγκε, cuban και indie rock και συχνά θα πέσετε πάνω σε beach party ή live με τζαζ και σουίνγκ μπάντες. Βρίσκεται δίπλα στον Πάνορμο και λειτουργεί καθημερινά απ’ τις 10 το πρωί μέχρι τις 10 το βράδυ.

edition

Μ Verina Hotels

επιτέλους

Γ

ια εκείνους που θέλουν η διαμονή στη Σίφνο να τους μείνει αξέχαστη, η επιλογή λέγεται Verina Hotels, ένα συγκρότημα από μπουτίκ ξενοδοχεία και βίλες στο Βαθύ, στον Πλατύ Γιαλό και στην Πουλάτη, που πραγματικά κόβουν την ανάσα με τη μαγευτική θέα που χαρίζουν απλόχερα στο Αιγαίο. Minimal αισθητική που εναρμονίζεται με την αρχιτεκτονική του νησιού, αλλά κρύβει μέσα της όλες εκείνες τις μικρές λεπτομέρειες πολυτέλειας που όλοι θα ήθελαν στις διακοπές τους. Με τέσσερα διαφορετικά κτίσματα και τύπους ξενοδοχείων, το συγκρότημα Verina προσφέρει δωμάτια, σουίτες και βίλες που μοιάζουν βγαλμένα από όνειρο, με όλες τις ανέσεις που περιλαμβάνουν η πολυτελής διαμονή και οι υπηρεσίες υψηλού επιπέδου. Το Verina Astra, το Verina Suites, το Verina Villa και η Villa Delenia είναι ίσως ό,τι καλύτερο έχει να προσφέρει το νησί της Σίφνου για διαμονή και βρίσκονται σε τρεις κοσμοπολίτικες παραλίες. Όλα, βέβαια, διαθέτουν πισίνα (κάποια και ατομική), ενώ το πρωινό του Verina θα σας κακομάθει ακόμη περισσότερο. Ιδανικό και για τα υπόλοιπα γεύματα της ημέρας με απλές, αλλά εκλεπτυσμένες γεύσεις, εμπνευσμένες από την κουζίνα της Σίφνου. Πλατύς Γιαλός, Σίφνος, 6976 867641, info@verina.gr http://verinahotelsifnos.com

Sea Side by notos }

aπο τη lifo team

Βγες

Παραλία Περίβολου, Σαντορίνη, 22860 82801, www.seaside-restaurant.gr, www.facebook.com/seaside.restaurant.santorini

60 lifo – 27.7.17

Α

ναμφίβολα ένα απ’ τα πιο αγαπημένα spots στη Σαντορίνη, το Sea Side by notos στην παραλία του Περίβολου είναι ένα απ’ αυτά όπου αξίζει οπωσδήποτε να πάτε, αν επισκέπτεστε για πρώτη φορά το νησί. Ένα μαγευτικό σκηνικό δίπλα στη θάλασσα, με σούπερ αναπαυτικές ξαπλώστρες, lounge χαλαρότητα και δροσερά κοκτέιλ να πηγαινοέρχονται. Ένα μέρος που το ερωτεύεσαι με τη μία και θες να πηγαίνεις ξανά και ξανά. Εδώ θα βρείτε όλη την ημέρα καφέ, σνακ και φρέσκους χυμούς, ενώ απ’ την κουζίνα βγαίνουν πιάτα με έμφαση κυρίως στα θαλασσινά και γαστρονομικές πινελιές που σε ταξιδεύουν σε Δύση και Ανατολή.

MAYOU All-Day Bar }

Υστέρνια, Τήνος, 22830 31882, www.facebook.com/mayou.tinos

Σ

καρφαλωμένο στα γραφικά Υστέρνια στη δυτική πλευρά της Τήνου θα βρείτε το all-day bar Mayou, ένα απ’ τα ομορφότερα μπαλκόνια των Κυκλάδων με θέα στο Αιγαίο. Από δω μπορείτε να ξεκινήσετε τη μέρα σας, απολαμβάνοντας τον πρώτο καφέ και ένα πλούσιο πρωινό, επιλέγοντας από μια μεγάλη ποικιλία πιάτων που δημιουργεί ο σεφ με πρώτη ύλη ντόπια, εκλεκτά προϊόντα. Μην παραλείψετε, πάντως, να δοκιμάσετε τη σπιτική δροσιστική λεμονάδα του. Κι όταν ο ήλιος πέφτει, ξέρεις ότι εδώ θα δεις ένα καταπληκτικό ηλιοβασίλεμα που θα θυμάσαι για χρόνια. Το βράδυ η ατμόσφαιρα είναι ακόμα πιο ειδυλλιακή και το Mayou είναι το κατάλληλο μέρος για να απολαύσεις ευφάνταστα κοκτέιλ υπό το φως του φεγγαριού και τη συνοδεία ιδιαίτερων μουσικών επιλογών.

«Rent a car from SantoRent and enjoy your trip to Santorini!»

VISIT OUR WEB PAGE www.santorent.gr TO RENT YOUR CAR AND TAKE 10% Off by using

SANTORENT2017 AT CHECKOUT

Dough and Shaker }

Πύργος, Τήνος, 22830 31119

Μ

ε μαγιά την αγάπη και την ενασχόληση της οικογένειας με την πίτσα από το 1972 στην Αθήνα, το Dough and Shaker στον πανέμορφο Πύργο της Τήνου ήρθε να σκαλίσει τη μνήμη όσων θυμούνται την παλιά κλασική πίτσα της γειτονιάς. Φημίζεται για το αφράτο ζυμάρι, που δεν είναι ούτε ιταλικό ούτε αμερικανικό αλλά μια δική τους μοναδική συνταγή που θα γαργαλίσει ευχάριστα τον ουρανίσκο σας. Όλα τα υλικά που χρησιμοποιούν είναι προσεκτικά επιλεγμένα από μικρούς παραγωγούς αλλαντικών και τυριών, ενώ τα λαχανικά φτάνουν στην κουζίνα απευθείας από ντόπια μποστάνια. Φρέσκα αρώματα, χρώματα και γεύσεις που κατακλύζουν όχι μόνο τις πίτσες του Dough and Shaker αλλά και τις σάλτες για ζυμαρικά που φτιάχνουν οι ίδιοι με ελληνικά άλευρα. Και τι καλύτερο απ’ όταν ξέρεις πως μπορείς να τα συνοδεύσεις με ένα δροσερό πρωτότυπο κοκτέιλ απ’ τον γνωστό mixologist Γιώργο Τσιρίκο (3cents).

SantoRent. Eπισκοπή, Σαντορίνη, 22860 30906, 6937 234920 info@santorent.gr, www.santorent.gr, www.facebook.com/SantoRent

27.7.17 – lifo

61

THE LIFO TEAM PICKS Το να διχάζει τόσο ένα τραγούδι, να προκαλεί συζητήσεις και αναλύσεις και να σου δημιουργεί την ανάγκη να πάρεις θέση μόνο καλό μπορεί να είναι για τη μουσική. Θύμισε για λίγο τις παλιές καλές μέρες, όταν «σκοτωνόμασταν» στο σχολείο για τραγούδια και συγκροτήματα, όταν υπήρχαν πραγματικές προτιμήσεις, λατρείες και μίση και όχι αυτή η καταραμένη ομόνοια του «ακούω λίγο απ’ όλα» που κατάντησε τη μουσική μια ομοιογενή σούπα, βαρετή και αδιάφορη.

M. Hulot

Καλές εντυπώσεις: Το τελεσφόρα φιλόδοξο μεγαμυθιστόρημα/ πολυπρισματικό και πολυφωνικό/ Illska, Το Κακό/ Συγγραφέας: Έιρικουρ Ερτν Νόρδνταλ/ Γεννημένος το 1978/ Στο Ρέικιαβικ/ Ποιητής και Πρωτοπόρος/ Περνάνε από τις σελίδες του Ilska (μτφρ. Ρούλα Γεωργακοπούλου, εκδ. Πόλις) φοβερές και τρομερές μορφές/ Δευτεραγωνιστές και τριταγωνιστές του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου/ Άνθρωποι που έγιναν τέρατα μες στο Μακελειό/ Και σύγχρονοι, γνώριμοι και οικείοι άνθρωποι/ Που ζούνε μες στη γενικευμένη σύγχυση και παλεύουν όσο μπορούν να βρούνε μια ρότα, μια πυξίδα, έναν μπούσουλα/ Μες στην κατακερματισμένη σύγχρονη κοινωνική πραγματικότητα/ Με επιδέξιο μοντάζ, παλλόμενη γραφή, αλλεπάλληλες μετακινήσεις στον χώρο και στον χρόνο, ο Ισλανδός συγγραφέας (εξοπλισμένος με το χιούμορ που γεννάει πάντα η καλπάζουσα ευρυμάθεια) μας καθηλώνει και μας παρακινεί να στοχαστούμε για το Άλλοτε, ώστε να δούμε τι γίνεται στο Τώρα/ Η εκπομπή του Δημήτρη Τρίκα στο Δεύτερο Πρόγραμμα με καλεσμένη την Κατερίνα Κοσκινά/ Λόγος ψύχραιμος και νηφάλιος/ Για το ΕΜΣΤ και την documenta14/ Ήδη, οι κραυγές και οι ψίθυροι περί documenta και σύγχρονης τέχνης έχουν κοπάσει/ Οι συζητήσεις πλέον

είναι γόνιμες/ Με καλό συντονισμό, θα αναδειχτεί διεθνώς (αλλά και εδώ, γιατί το χρειαζόμαστε και εδώ) το πολύ πλούσιο δυναμικό καλλιτεχνών που διαθέτει αυτή η νοτιοανατολική κόχη της Μεσογείου./ Και: ο καινούργιος δίσκος του Σταύρου Ξαρχάκου είναι σπουδαίος. Γιώργος-Ίκαρος Μπαμπασάκης

«Να τον πιάσω να τον στύψω σαν πορτοκάλι» δήλωσε ο επιχειρηματίας της Πάτμου, μιλώντας για τον εφοριακό που ξυλοκόπησε, χωρίς να γνωρίζει, όπως ισχυρίζεται, την ιδιότητά του. Κατά τα άλλα, Λιμενικό και Αστυνομία αρχικά τον άφησαν να φύγει, καθώς διαφωνούσαν για το ποιος είναι αρμόδιος να τον συλλάβει. Λογικό το βρίσκω, πού να μπλέκουν καλοκαιριάτικα. Κορίνα Φαρμακόρη

Καλά: Η φθινοπωρινή δροσιά στην πόλη, μες στην καρδιά του Ιουλίου. Το αφήγημα Καϊάφας του Νίκου Αδάμ Βουδούρη, υπαρξιακό βιβλίο δρόμου με ωραία γραφή (αυτή την έχουμε ξεχάσει πια). Η χαρά των απλών ανθρώπων και ιδίως των γυναικών στην απελευθερωμένη(;) από τους τζιχαντιστές Μοσούλη. Το άλμπουμ «West End Coast» των Young Gun Silver Fox, με εξαιρετικά αφομοιωμένες ποπ, σόουλ και σοφτ ροκ καταβολές από τη δεκαετία του ’70. Η παραλία Κάλαμος στον Παγασητικό, στο νότιο Πήλιο. Η πλατεία του Λαύκου λίγο πριν νυχτώσει. Κακά: Ο συνεχιζόμενος «πόλεμος» για την Ηριάννα Β-Λ. Η χρήση των δικαστικών χρονικών για εξόφληση λογαριασμών και ανταλλαγές χτυπημάτων στα social media. Η ελαφρότητα των στρατοπέδων της μιας ή της άλλης βεβαιότητας. Ο θάνατος του πυροσβέστη Αριστείδη Μουζακίτη που είχε τραυματιστεί σε κατάσβεση στο Ζευγολατιό Κορινθίας. Η άλλη πλευρά μιας αυτοθυσίας που την ξεχνάμε. Τα εκάστοτε υπόγεια του Μαξίμου και οι

φιλοδοξίες των «ποντικών». Αυτοί που δεν χορταίνουν ποτέ δημοσιότητα. Το ότι κάθε καλοκαίρι κάποιο λάπτοπ αργοπεθαίνει και υπάρχουν σκληρές προθεσμίες κειμένων. Νικόλας Σεβαστάκης

Μπορεί η εκμάθηση καλών τρόπων να φτάσει να κοστίζει 30.000 ευρώ; Κι όμως, στο Institut Villa Pierrefeu της Ελβετίας γυναίκες από 18 έως 50 ετών μαθαίνουν από το πώς να ρουφούν σωστά τη σούπα τους, πώς να διακοσμούν τραπέζια και κήπους, μέχρι γιατί θεωρείται απρέπεια να μη χρησιμοποιείς το μαχαίρι κατά τη διάρκεια του γεύματος. Κορίτσια καλών οικογενειών αλλά και προσωπικότητες όπως η πριγκίπισσα Νταϊάνα έχουν επισκεφθεί το συγκεκριμένο τελευταίο ινστιτούτο καλών τρόπων με στόχο την εκμάθηση του σαβουάρ βιβρ! Άλλες χώρες, άλλα ήθη. Δεν ξέρω γιατί, αλλά ο συνειρμός έγινε όταν διάβασα την ανακοίνωση της υπουργού Πολιτισμού περί ανακήρυξης της ταβέρνας «Λεωνίδας» στο Λυγουριό σε διατηρητέο μνημείο. Γιάννης Πανταζόπουλος

από την εβδομάδα που πέρασε, αυτό θα ήταν μια διαφορετική αίσθηση της καθαριότητας σε ψυχή και σώμα, σίγουρα πολύ μακριά από τις λάγνες σκηνές που περιγράφονται σε πίνακες και λογοτεχνία, μια διαφορετική συνειδητοποίηση του εαυτού, ένα μπάνιο που κάπως έμοιαζε με προσευχή. Δυστυχώς, η επιστροφή στα πάτρια κάνει τις προσευχές κομμάτια, αλλά ας είναι. Χριστίνα Γαλανοπούλου

Βρέθηκα Κυριακή βράδυ στο Ηρώδειο για να δω την επανάληψη της όπερας «Τροβατόρε» του Βέρντι, παλιότερη παραγωγή του 2012 της Εθνικής Λυρικής Σκηνής, σε σκηνικά, κοστούμια και σκηνοθεσία του Ιταλού Στέφανο Πόντα. Νομίζω, ήταν η πρώτη φορά που έβλεπα σκηνικό τόσο καλά ενταγμένο στο ρωμαϊκό θέατρο, πρώτη φορά τα κοστούμια να έχουν τόσο ενδιαφέρουσα ομοιογένεια και οι τραγουδιστές όλοι τους εξαίσιοι: Πλατανιάς, Κωστέα, Φρακάρο, Κασιάν. Απολαυστική βραδιά που σε έκανε να ξεχνάς την αφόρητη ζέστη της Αθήνας. Στους έξω δρόμους συνωστίζονταν τα μιλιούνια αδέξιων και άχαρων τουριστών που έχουν κατακλύσει την πόλη! Χρήστος Παρίδης

Να κλείσει κανείς ή να μην κλείσει τα social media αυτό το καλοκαίρι στις διακοπές; Ιδού το ερώτημα. Αλέξανδρος Διακοσάββας

Τρεις λέξεις: χαμάμ στη Σμύρνη. Από αυτά τα παλιά που περιγράφονται σε ακόμη πιο παλιά βιβλία, γκραβούρες και απαγορευμένα σχέδια αιώνων πίσω. Εκεί όπου πρέπει όχι απλώς να χαλαρώσεις αλλά να αφήσεις τον εαυτό σου, να εμπιστευτείς τα χέρια που καθαρίζουν τους κουρασμένους αρμούς σου, να επιτρέψεις για λίγο στο σώμα και στο μυαλό σου να «κρεμάσουν» ταλαιπωρημένα κι άδεια. Αν κάτι πρέπει να κρατήσω

Ακόμα και αν όλα είναι δύσκολα, ακόμα και αν οι διακοπές για κάποιους φαντάζουν άπιαστο όνειρο, υπάρχουν πάντα οι άνθρωποι – και αρκούν δυο-τρεις απροσδόκητες κουβέντες, ένα ξαφνικό αγκάλιασμα, για να αλλάξουν όλα. Ανυπεράσπιστοι είμαστε, ας αφήσουμε μια αγκαλιά να γίνει θάλασσες, παραλίες, ευτυχισμένες στιγμές και χαλάρωση. Μια αγκαλιά αρκεί, τίποτε άλλο. Τίνα Μανδηλαρά

Ήρθε η στιγμή να κουρέψουμε την Joy. Μεγάλη σε ηλικία, με πολλά προβλήματα υγείας, γενικά ένα δύσκολο κόκερ. Η κτηνίατρός της μας συνέστησε τον Παναγιώτη. Ο Παναγιώτης δουλεύει σεκιούριτι σε μεγάλη αλυσίδα σούπερ-μάρκετ. Μου έκανε εντύπωση πώς ένας άνθρωπος ήρθε μετά τη δουλειά του και κούρεψε έναν σκύλο με αστεία, χάδια και χαμόγελα. Απλός, καλοσυνάτος και φιλικός μαζί της, δεν γκρίνιαξε ούτε μια φορά, ακόμα κι όταν η μεγάλη κυρία προσπαθούσε να του δαγκώσει κάθε τόσο το χέρι. Γιάννης Παπαϊωάννου

Στενοχωριέμαι όταν πεθαίνουν παλιοί ποδοσφαιριστές –και Έλληνες και ξένοι– περισσότερο και απ’ όταν πεθαίνουν καλλιτέχνες. Πρώτα αγάπησα το ποδόσφαιρο και μετά όλα τ’ άλλα. Και οι πρώτοι μου ήρωες ήταν ποδοσφαιριστές (δεν ήταν ούτε ο Σαββόπουλος ούτε ο Άκης Πάνου). Οι παλιοί ποδοσφαιριστές είναι μάλιστα οι πιο αδικημένοι, γιατί η τέχνη τους δεν είναι πουθενά καταγραμμένη. Ακούς ένα τραγούδι του Βαμβακάρη από τη δεκαετία του ’30 και μένεις. Το ίδιο και με τους ηθοποιούς. Βλέπεις μια ταινία του Λογοθετίδη από το ’50 και αντιλαμβάνεσαι «τι παίζει». Τι γίνεται όμως με τον Νεστορίδη, τον Λουκανίδη, τον Ηλία Υφαντή (για τον οποίο είχε γραφτεί κι ένα φοβερό ποίημα από τον Άρη Δικταίο) και τόσους άλλους από το ’70 και πίσω; Διάβασα για τον Θανάση Μπέμπη, που πέθανε τις προάλλες, πως ήταν πολύ μεγάλος παίκτης. Με φοβερό κοντρόλ, κατεβασιά, ντρίπλα κ.λπ. Δυστυχώς, δεν υπάρχει τίποτα για να δεις από την τέχνη του. Κάτι ξεθωριασμένες φωτογραφίες μόνο ή μερικές άλλες σεμνά επεξεργασμένες. Καμία φάση, κανένα γκολ. Αδικία… Παντοτινή… Και δίχως τέλος. Φώντας Τρούσας

Κυριακή, λίγο πριν πέσει οριστικά ο ήλιος, εκεί κατά τις 9 παρά, κατηφορίζοντας τη Ζωοδόχου Πηγής, είδα στο απέναντι πεζοδρόμιο έναν άντρα μουσάτο περί τα 35 να βγαίνει από κάποιο ισόγειο, φορώντας ένα κατακόκκινο «καλό» φόρεμα με ραντάκι, κρατώντας στο χέρι μια τσάντα δερμάτινη, σε στυλ χαρτοφύλακα. Το βήμα ήταν σταθερό, βαρύ και αποφασιστικό, το βλέμμα από σοβαρό έως βλοσυρό. Η οστενικών προδιαγραφών Λαίδη Σούζαν που είδα στη συνέχεια με επανέφερε στην «πραγματικότητα». Μαρία Δρουκοπούλου

Πειραιάς-Ύδρα, ΠειραιάςΑγία Μαρίνα (Αίγινα), Πέραμα-Σαλαμίνα, Λαύριο-Κορησσία (Τζια). Διαδρομές με πλεούμενα διαφόρων τύπων (δελφίνια, παντόφλες, φεριμπότ) και τυποποιημένων ανθρώπινων συχνοτήτων. Οι συμπεριφορικές διαφορές που ορίζουν τα «σύνορα» της ανθρωπογεωγραφίας στην Αττική, τόσο στο από (τόπος κατοικίας στην Αθήνα) όσο και στο προς (εξοχικόδιακοπές σε κοντινό νησί), είναι τόσο εξόφθαλμες, που λόγω οικονομικής κρίσης έχουν κατέβει μία κλίμακα τουλάχιστον. Αλλά, μυστηριωδώς(;), στα καταστρώματα κάτι συμβαίνει, όλα τα πλεούμενα μοιάζουν να ενώνονται σαν συμφωνική ορχήστρα, οι σέλφι δεν έχουν ταξικότητα (τοξικότητα ίσως), οι γλάροι δεν γνωρίζουν με πόσα θα την βγάλεις και ο ήλιος καίει το ίδιο, όπως και ο αέρας της θάλασσας μυρίζει το ίδιο για όλους. Αύγουστος προ των πυλών. Γιάννης Καρλόπουλος

ΑΠΌ ΌΣΑ ΖΉΣΑΜΕ ΤΗΝ ΠΡΟΗΓΟΎΜΕΝΗ ΕΒΔΟΜΆΔΑ 62 lifo – 27.7.17

27.7.17 – lifo

63