ολα για την αθηνα! free press δωρεαν οδηγοσ τησ πολησ κυκλοφορει καθε πεμπτη
09112017
Ο ΜΙΧΑΉΛ ΜΑΡΜΑΡΙΝΌΣ ΚΑΙ Η ΡΈΝΗ ΠΙΤΤΑΚΉ ΜΙΛΟΥΝ ΓΙΑ ΤΟ ΓΙΟ-ΚΙ-ΧΙ
Tρεις ώρες με έξι δεκαπεντάχρονα στην Αθήνα
GENERATION
4 lifo – 9.11.17
☛ Για τα 10 βήματα για να μειωθεί η ποσότητα του φαγητού που πετάμε στα σκουπίδια του Γιάννη Πανταζόπουλου: «Προσθέτω: 11) Αν είσαι μαμά και ετοιμάζεις δέμα για το “παιδί” που σπουδάζει μακριά, σκέψου τις ποσότητες που μπορεί να καταναλώσει ένας υγιής άνθρωπος καθώς και την “ταλαιπωρία” των τροφίμων κατά τη μεταφορά. 12) Αν σας αρέσει η γκουρμέ κουζίνα και πειραματίζεστε με διάφορους συνδυασμούς (π.χ. χοιρινό με σάλτσα γκοτζιμπέρι και αχλάδι), να είστε προετοιμασμένοι να καταναλώσετε το τελικό αποτέλεσμα, όσο χάλια κι αν είναι». (Σχόλιο της apdm) ☛ Για το άρθρο «Η διάπλασις των παίδων» του Δημήτρη Πολιτάκη που γράφτηκε με αφορμή τις υποθέσεις παιδοφιλίας: «Σχετικά με την (αμερικανική) υποκρισία, συστήνω το υπέροχο Ανθρώπινο Στίγμα του Philip Roth με αφορμή την υπόθεση Κλίντον-Λιουίνσκι. Ζούμε την εποχή κατά την οποία η θυματολαγνεία χτίζει καριέρες. Ο κοσμάκης βλέπει το “House of Cards” και φαντάζεται σκοτεινούς διαδρόμους και συνομιλίες πίσω από κλειστές πόρτες, ενώ η πιο τρομαχτική εξουσία είναι ο ίδιος ο κοσμάκης και η δίψα του για τιμωρία». (Σχόλιο του Βαγγέλη) ☛ Για το «Περί σεξουαλικής παρενόχλησης, εφηβικού ερωτισμού και άλλων δαιμονίων» του Θοδωρή Αντωνόπουλου: «Θοδωρή, μπορεί πράγματι η “ζωή να είναι μερικές φορές πιo πολύπλοκη απ’ όσο νομίζουμε”, αλλά έτσι και σε πιάσουν στο κρεβάτι με ανήλικο πας κατευθείαν μέσα, είτε “τα ’θελε, κύριε Πρόεδρε” είτε ομολόγησε το ίδιο ότι σε γούσταρε παράφορα. Το στρογγυλεύουμε, το μαλακώνουμε, το ρίχνουμε στην τέχνη και στον Πλάτωνα, βρίσκουμε ιστορικά και καλλιτεχνικά προηγούμενα, αλλα η βρομιά που αποπνέει η αποπλάνηση ενός ανηλίκου είναι και θα παραμείνει στους αιώνες ένα στίγμα. Επίτηδες μπερδεύεται αυτό το τεράστιο θέμα με τις βρομιές του Γουάινσταϊν και τον Σπέισι (που χούφτωνε όποιον έβρισκε μπροστά του) και, όπως παλιά με την υπόθεση των τριών Γάλλων παιδεραστών που έπεσε όλος ο γαλλικός Μάης του ’68 να υπερασπιστεί τις “ευαισθησίες” τους, έτσι και τώρα χύνονται τόνοι μελάνης για να αποκαθαρθεί ο Πολάνσκι από τις βρoμιές του και ο Σπέισι που (υποτίθεται ότι) την έπεσε σε έναν 14χρονο». (Σχόλιο του/ της τσόφλι πασατέμπου)
α π ό τ ον α ρη δ η μ οκ ιδ η
Oι αντιδράσεις που δημιούργησαν τα άρθρα και τα posts μας την περασμένη εβδομάδα.
feedback537
ΦΑΓΗΤΟ ΣΤΑ ΣΚΟΥΠΙΔΙΑ, ΠΑΡΕΝΟΧΛΗΣΗ ΚΑΙ ΟΥΡΕΣ
POSTS ΓΡAΜΜΑΤΑ E-MAILS
*Στείλτε μας Feedback: feedback@lifo.gr
☛ Για το «H εβδομάδα που όλη η Αθήνα στήθηκε σε μια ατέλειωτη ουρά» του Γιάννη Πανταζόπουλου: «Συγγνώμη, κιόλας, αλλά γιατί οι νέοι να αντέχουν την αναμονή; Γιατί να υπάρχει αναμονή, έτσι κι αλλιώς; Προσωπικά, μάζεψα τη χαρτούρα που γράφουν στα διάφορα άρθρα εδώ και μέρες, την έβαλα σε έναν φάκελο και τον “παράτησα” σε έναν γκισέ στη Δουκίσσης Πλακεντίας. Βγήκα λίγο από το comfort zone μου όταν δεν μου έδωσαν κανένα αποδεικτικό για την παραλαβή, αλλά το αποτέλεσμα είναι ότι σε λίγες μέρες (11) είχα την κάρτα στα χέρια μου. Το επόμενο βήμα (finger’s crossed!) είναι να τη φορτίσω και ηλεκτρονικά». (Σχόλιο του/της Tikka Masala) ☛ Για το άρθρο γνώμης του Νικόλα Σεβαστάκη «Μα, εγώ εννοούσα άλλο / Για την υποκρισία του μικρο-ηγεμόνα»: «Ανακουφίστηκα, συνεχίζοντας την ανάγνωση, από τον λεκτικό διαχωρισμό στον οποίο φαινομενικά ανεπιτήδευτα, πλην όμως έχοντας πλήρη επίγνωση και συναίσθηση των σημασιών, όπως αποδεικνύει, προβαίνει ο συντάκτης μεταξύ του επαναστάτη και του αντιστασιακού (δηλαδή του ατόμου που αντιστέκεται). Ο λόγος που ανακουφίστηκα είναι όχι επειδή βρίσκω υπέρ το δέον αυστηρό, ανακριβή ή ειδεχθή τον ορισμό του επαναστάτη που προηγείται αλλά αντιθέτως επειδή, αν και ευσύνοπτος, τον βρίσκω ακριβή, εύγλωττο και θαυμάσιο. Μόνο αυτό μπορεί να σημαίνει ο “επαναστάτης”. Οποιοσδήποτε δεν είναι διατεθειμένος να πεθάνει αύριο κιόλας, σήμερα, τώρα, υπέρ αυτού που προτάσσει και υπερασπίζεται δεν είναι επαναστάτης – δεν ήταν ποτέ, δεν προσεγγίζει καν την έννοια. Εάν την ενδύεται, λοιπόν, υποκρίνεται εγωιστικά, στυγνά, κυνικά και καθόλου αθώα ή από άγνοια (αλλά με πλήρη ιδιοτέλεια κατά νου, εποπτεία της υποκρισίας του, επίγνωση της στάσης του και των μέσων που χρησιμοποιεί). Επανάσταση σημαίνει πόλεμος. Όποιος πολεμάει γνωρίζει εκ των προτέρων και έχει αποδεχτεί απολύτως το γεγονός ότι κάλλιστα μπορεί να πεθάνει πολεμώντας, ουσιαστικά δηλαδή ότι ο ίδιος είναι μια χαρά αναλώσιμος ελέω του ιερού του σκοπού. Είναι ο υπηρέτης που πρόθυμα θα θυσιαστεί στην εξυπηρέτηση του ιδανικού. Που πρόθυμα θα χαρίσει κατά κυριολεξία, και όχι μόνο μεταφορικά, την ίδια του τη ζωή προκειμένου να θρέψει τον αγώνα για την επικράτηση του ιδανικού. Έχει αγκαλιάσει αυτή την ιδέα και δεν διστάζει, αν χρειαστεί, να την πραγματοποιήσει. Οτιδήποτε πέραν τούτου, στάχτη στα μάτια – που όλοι ξέρουμε τι εξυπηρετεί, για την ακρίβεια ποιον. Όποιος πολεμάει ή “πολεμάει”, όποιος κάνει επαναστάσεις εντός ή εκτός εισαγωγικών ή καλεί σε αυτές, όποιος συντάσσεται με επαναστάτες (ηγέτες ή μη) ή με τη λογής λογής παλιατσαρία που τους υποδύεται (ηγέτες ή μη), χρησιμοποιώντας ανάλογη ρητορική, τουλάχιστον ας ξέρει σε τι ακριβώς αναφέρεται... Φάση εξηγούμαστε για να μην παρεξηγούμαστε. ΥΓ.: Καταθέτω την ευγνωμοσύνη μου για τα εξαίρετα κείμενα που παραδίδει πάντα ο Νικόλας Σεβαστάκης». (Σχόλιο της Dazzling blinds)
free press Eβδομαδιαίος οδηγός της Αθήνας. Κυκλοφορεί κάθε Πέμπτη. 9.11.17 – lifo
5
ΔΑΙΜΟΝΙΣΜΕΝΟΣ
© chiara samugheo, le invasate di galatina, 1954
aπ ο τ ον σ ταθη τ σ αγκ αρ ουσιανο
Editorial
Yπήρχε μια εποχή που τα παιδιά της γειτονιάς έπεφταν κάτω ξερά και ξύπναγαν δαιμονισμένα, περίμενα τη σειρά μου έντρομος.
6 lifo – 9.11.17
Υπήρχε μια εποχή που τα παιδιά της γειτονιάς, ιδίως τα κορίτσια, δαιμονιζόντουσαν συστηματικά. Εκεί που κουβεντιάζαμε, έπεφταν κάτω ξερά και ξύπναγαν δαιμονισμένα. Περίμενα τη σειρά μου έντρομος. Μια Κυριακή, ενώ ο παπάς έψαλλε το «Τα σα εκ των σων», καθώς ήμασταν γονατισμένοι μέσα στο ιερό εγώ, ο αδελφός μου και ο Ντένης, ο συμμαθητής του, συνέβη αυτό που φοβόμουν. Ο Ντένης έπεσε μπρούμυτα αναίσθητος. Τον τράβηξαν προς την πόρτα της θάλασσας, να πάρει αέρα. Κι όπως ήταν χυμένος σαν αλοιφή στα σκαλιά, αποπνέοντας ακόμη τη μυρωδιά του λιβανιού, ξύπνησε. Και ήταν άλλος. Μας κοίταζε με μάτι εχθρικό, γυρισμένο ανάποδα. Γρύλιζε από τα βάθη της κοιλιάς του, σαν να προσπαθούσε να ξεράσει κάτι που ήταν μεγαλύτερο από τον ίδιο. Βλαστήμαγε. Σπαρτάραγε στο μάρμαρο με τα κοντά του παντελονάκια. Η διάγνωση ήταν άμεση: Δαιμονισμένος. Δεν ήταν ο πρώτος. Πριν από έναν χρόνο, η κόρη της Γεωργίας στο ποτάμι, ήδη παράφορη στα 14, εκεί που καθάριζε ψάρια (το ιερό σύμβολο) έπεσε με τα μούτρα στον νεροχύτη. Δαιμονισμένη. Στην ακριβώς αντίθετη άκρη του χωματόδρομου που ήταν η γειτονιά, στα λυόμενα, ένα άλλο κορίτσι, πρόπερσι, δαιμονίστηκε επίσης. Μετά από έναν κύκλο εξορκισμών, κατέληξε καλόγρια στην Ελευθερώτρια, αλλά το ’σκασε και δαιμονίστηκε ξανά. Η επιδημία είχε προκαλέσει δαιμονοφάνειες. Ο γιος της Νιόνιας, φορώντας μόνο ένα σλιπ, έπεσε αναίσθητος κάτω από την αχλαδιά απέναντι απ’ το σπίτι μου και έκανε όντως κάτι παράξενες συσπάσεις. Οι γυναίκες, πριν ξυπνήσει, είχαν κάνει κύκλο γύρω του και τον σταύρωναν, σίγουρες ότι είναι δαιμονισμένος. Η Τότα της Άννας έφερε ένα λιβανιστήρι, κι αδέξια έλεγε ένα ξόρκι, μέχρι που ο έφηβος ξύπνησε, σηκώθηκε κι άρχισε να σκουπίζεται από τα χώματα. Η παρέα σκόρπισε κάπως απογοητευμένη. Υπήρχε μια παράδοση στο θέμα. Στις τριήμερες γιορτές του Αγίου που ήταν ο πολιούχος του νησιού συνέρρεαν πλήθη Τσιγγάνων απ’ όλη την Ελλάδα. Τον Αύγουστο έστρωναν κουβέρτες μέσα στον μεγάλο ναό, και στον περίβολο μέχρι τη θάλασσα. Χαμουρεύονταν κάτω από τα άστρα, σιγανοτραγουδούσαν, οι καλόγεροι ματαίως προσπαθούσαν να τους συνετίσουν. Ήταν ένα ιδιότυπο γλέντι που λίγη σχέση είχε με την πίστη. Ερχόντουσαν για χαβαλέ. Και συνήθως κουβαλούσαν κάποιον δαιμονισμένο για να ιαθεί, κάποιον τυφλό να ανανήψει. Στο μεταξύ, γινόταν δουλίτσα. Ήταν της μόδας τότε τα θαύματα. Παράλυτοι, τυφλοί και κυρίως δαιμονισμένοι ξάπλωναν στον δρόμο για να περάσει από πάνω τους το λείψανο του Αγίου. Κάθε χρόνο στη λιτανεία συνέβαινε απαραιτήτως κάτι. Συνήθως ένας τυφλός έβλεπε. Τις καλές χρονιές, δύο. Και τρεις, τις χρονιές που ήταν υπέρλαμπρες. Αυτό όμως που εξερέθιζε περισσότερο τη συλλογική φαντασία ήταν οι Δαιμονισμένοι. Ίσως διότι το θέαμα ήταν διαρκείας. Αυτοί έμεναν μέσα στον ναό για μέρες, αλυσοδεμένοι δίπλα στο άγιο λείψανο, και υπόκεινταν σε αλλεπάλληλους εξορκισμούς που λίγο διέφεραν από τα βασανιστήρια. Υπήρχε ένας σαδισμός στο πλήθος που έκανε κύκλο για να δει το θέαμα, καθώς παπάδες με θολό μάτι έμπηγαν σταυρούς μέσα στο στόμα μικρών κοριτσιών, φωνάζοντας «Έξελθε τώρα, σε διατάζω εις το όνομα του Ιησού Χριστού». Ταλαίπωροι, αδύναμοι από την αναγκαστική νηστεία μηνών, ακινητοποιημένοι με σκοινιά, και πάντα μαυροφορεμένοι, οι Δαιμονισμένοι έπαιζαν αγριεμένοι τον ρόλο που τους δόθηκε, πεισμένοι κι αυτοί ότι κάτι υπερβατικό τους τιμωρεί: άφριζαν και βλαστήμαγαν, έφτυναν τους παπάδες, πάθαιναν υστερία και το σώμα τους πέτρωνε σε στάσεις απίθανες ή κάρφωναν με το βλέμμα κάποιον θεατή και του έλεγαν φριχτές κατάρες. Έκανα νύχτες να κοιμηθώ την πρώτη φορά που είδα αυτήν τη βαρβαρότητα. Το καντήλι της μάνας μου, αντί να με ηρεμεί, δημιουργούσε αλλόκοτες σκιές που έτρεμαν στον τοίχο. Ήταν σίγουρο: το Κακό με μια ανάσα θα εισχωρούσε μέσα μου, σαν πηχτή μαύρη βλέννα, να με σαπίσει. Δεν πίστευα ιδιαιτέρως σε αγίους ώστε να ζητήσω προστασία. Έτσι ξαγρύπναγα έξαλλος και μόνο η σκέψη κάποιας γυμνής φωτογραφίας με αποσπούσε. Διά του αυνανισμού, αποκοιμιόμουνα. Όταν όμως δαιμονίστηκε ο Ντένης, ο τρόμος κορυφώθηκε. Πρώτον, διότι είδα έναν μικρό μου φίλο να παραμορφώνεται και, δεύτερον, διότι τα υπνοδωμάτιά μας τα χώριζε ένα στενό σοκάκι. Λίγες μέρες μετά τη λιποθυμία του στο ιερό, κλιμάκιο εξορκιστών κατέφθασε στο νησί και εγκαταστάθηκε στο σπίτι του. Τον έντυσαν παπαδάκι και πάνω στο μαύρο ράσο κέντησαν κόκκινους σταυρούς, «να
ζεματίζουν τον Εωσφόρο». Μέσα στη νύχτα του καλοκαιριού, η μυρωδιά του φτηνού λιβανιού κάλυπτε το φιδάκι για τα κουνούπια και κραυγές εξορκισμού με βλάχικη προφορά (είχαν έρθει από Κοζάνη και Φλώρινα) ξύπναγαν τη γειτονιά που έκανε τον σταυρό της και γύριζε πλευρό. Εγώ όμως ήταν αδύνατον να κοιμηθώ. Είχα ρέψει απ’ τον τρόμο. Διότι ήμουν σίγουρος ότι έρχεται η σειρά μου. Πολλές φορές πίστευα ότι είχα ήδη δαιμονιστεί κι ότι έτσι, με αυτή την ελαφρά σύγχυση που νιώθω, καταφθάνει ο διάβολος. Μέσα στη νύχτα, αλλά και ορισμένα καταμεσήμερα (είχα ακούσει να λένε ότι κάτω από τις συκιές θροούν τα μαύρα πνεύματα το μεσημέρι), είχα κοντοσταθεί να καταλάβω: Είμαι ή δεν είμαι δαιμονισμένος; Και δεν ήξερα να αποφασίσω. Τα ταραγμένα νεύρα μου, η μονήρης φύση μου, το μπούλινγκ που με ταλαιπωρούσε τότε, μαζί με τη σωρεία παρθένων που άφριζαν στα Γύφτικα, κυρίως όμως το γυρισμένο μάτι του Ντενάκου είχαν θολώσει τα όρια της πραγματικότητας, που ούτως ή άλλως ποικίλλουν ανά πρόσωπο. Συχνά καθόμουν ασάλευτος, ως μόλις δαιμονισμένος, περιμένοντας να δω πού θα πρωτοχτυπήσει το Κακό. Θα ακούσω έναν βρόντο μέσα από τα πλευρά μου; Θα σφίξει μια μαύρη Δύναμη τα μηνίγγια μου; Θα ξεράσω κάτι πράσινο; Θα βγούνε αίματα απ’ τα μάτια; Είχα σχεδόν συμφιλιωθεί με την ιδέα. Είχα τόσο κουραστεί από τη σκέψη της, που θα άφηνα ευχαρίστως το Κακό να μπει για να ξεμπερδεύω μια ώρα αρχύτερα. Αντ’ αυτού, ζούσα τον δαιμονισμό του Ντένη. Όταν πάθαινε κρίση, ακόμη και τα χαράματα, ενώ οι εξορκιστές γκάριζαν διατάσσοντας τον Σατανά να εξέλθει, οι εξορκίστριες έπιαναν τους ψαλμούς. Σηκώνονταν σαν ελατήρια από τη στρωματσάδα και ρίχνοντας πρόχειρα το ράσο πάνω από τη νυχτικιά, με ψιλές, τρεμουλιαστές φωνές ξεκίναγαν το σώσιμο. Οι μύξες της αυγής έτρεχαν στο μουστάκι τους. Μισούσα αυτές τις διαπεραστικές φωνές που έσταζαν βλακεία και σαδισμό. Το κίτρινο δέρμα τους, τις μαντίλες στο κεφάλι, τις μακριές φούστες τους, τους λιπαρούς τους κότσους. Αγάμητες γεροντοκόρες οι περισσότερες, μεγαλωμένες σε χριστιανοχουντικές εστίες θηλέων και κατηχητικά, πλατωνικά ερωτευμένες με τον παπά της ενορίας τους κι οι τυχερές με τον δεσπότη, δεν ήξεραν πού να ξοδέψουν το μηχανάκι της υστερίας τους: ξέσπαγαν στα παιδιά των χριστιανικών κατασκηνώσεων και στον Ντενάκο. Συνέβη, όμως, τελικά, αυτό που συμβαίνει πάντα, όταν διαρκεί πολύ μια απειλή: καθώς περνούσαν οι μήνες και ο Ντένης έδειχνε μια θηριώδη άρνηση να ξαναγίνει αμνός του Κυρίου, συνήθισα τον εχθρό! Και ταυτοχρόνως τον αποκωδικοποίησα. Διέκρινα ότι και ο Ντένης και οι εξορκιστές του είναι θύματα της ίδιας διανοητικής ατροφίας. Όπως και η παρθένα με τα ψάρια. Όπως και η καλόγρια στο λυόμενο. Την ίδια αμάθεια πληρώνουν. Εν τέλει την ίδια απελπισία. Σε αυτήν τη γραφική ποντικοπαγίδα με τις κληματαριές και τα εικονοστάσια ο ένας δημιουργεί τη βία του άλλου, σε ένα αέναο τριπάκι που εναλλάσσει ρόλους σαν μαγική εικόνα του Escher. Κι είδα και μένα μέσα στην εικόνα. Ένα παιδί που είχα φάει τη βία με το κουτάλι. Αλλά δεν ήξερα ή δεν μπορούσα ή τελικά δεν ήθελα να γυρίσω τα χτυπήματα. Κι ήθελα αυτήν τη βία που φόρτωνα να την κάνω κάτι άλλο. Μακριά από αυτήν τη λούμπα με τα λιβάνια, τους αφρούς και τους εξορκιστές. Έτσι, άρχισα να ντιλάρω με τον τρόμο μου. Ο Ντένης, κακήν κακώς, επανήλθε. Παράλληλα, οι δαιμονισμοί αραίωσαν. Όπως και τα θαύματα. Η γειτονιά άρχισε να το ρίχνει σε άλλες παραμύθες. Αρκετά χρόνια μετά, ενώ είχα σχεδόν ξεχάσει τη φάση, σε μια σύντομη επίσκεψη στο πατρικό, ξύπνησα μέσα στη νύχτα από ψαλμωδίες. Ήταν κι αυτές γυναικείες, αλλά υπέρ το δέον τρεμουλιαστές. Ερχόντουσαν όχι από δίπλα αλλά από το ποτάμι. Και είχαν κάτι αποκαμωμένο και κανταδόρικο. Το πρωί που ρώτησα τη μάνα μου γέλασε και μου είπε: «Α, δεν είναι τίποτα, παιδάκι μου. Η γρια Τουρλαφέσαινα κάνει νυχτολειτουργίες σπίτι της. Μαζεύονται εκεί οι γριές και ψάλλουνε όλη νύχτα. Τι να κάμουνε οι έρμες, περνάει η ώρα τους». Όσο για τους δαιμονισμένους, συνόψισαν όλα τα κλισέ: η παρθένα έγινε λίγο πόρνη και εμπορεύεται ναρκωτικά. Η καλόγρια πέταξε τα ράσα και ζει μόνη στο λυόμενο. Ο Ντένης έμπλεξε σε ένα κύκλωμα εκβιασμών και λαθρεμπορίου στην Αθήνα, έπεσε στα ναρκωτικά και πέρασε το μεγαλύτερο μέρος της ζωής του στη φυλακή. Εγώ ήρθα στην Αθήνα και είμαι αυτό που έγινα. Είμαι ή δεν είμαι δαιμονισμένος; Σκιές δεν βλέπω στον τοίχο μου πάντως, αλλά ούτε καντήλι μού ανάβει κανείς…
www.lifo.gr ΔΥΟ ΔΕΚΑ ΕΚΔΟΤΙΚΗ Α.Ε. ΒOΥΛΗΣ 22 105 63 ΑΘΗΝΑ T 210 3254 290 F 210 3249 785 info@lifo.gr
εκδότης Στάθης Τσαγκαρουσιάνος γενικοσ διευθυντής Μιχάλης Μιχαήλ διευθυντής εκδοσησ M. Hulot εμπορική διεύθυνση Δήμητρα Πασομένου head of digital Βίκυ Καλαντζή art director Χρήστος Τζοβάρας συμβουλοσ σχεδιασμου Γιάννης Καρλόπουλος –––––– αρχισυντακτeσ lifo.gr Άρης Δημοκίδης Θανάσης Χαραμής προγραμματισμός lifo.gr Αγγελική Βαξάλη Σπύρος Γκατζούνας Άγγελος Παπαστεργίου –––––– συντακτική ομάδα Columnists: Νικόλας Σεβαστάκης Θοδωρής Αντωνόπουλος Δημήτρης Πολιτάκης Δημήτρης Κυριαζής Βιβλίο: Τίνα Μανδηλαρά Κινηματογράφος: Θοδωρής Κουτσογιαννόπουλος Τάσος Μελεμενίδης Θέατρο: Λουίζα Αρκουμανέα Γεύση: Νίκη Μηταρέα StarFax: Μαριβίκυ Καλλέργη Σύνταξη: Αλέξανδρος Διακοσάββας Μερόπη Κοκκίνη Βασίλης Καψάσκης Νινέττα Γιακιντζή Φιλιώ Ράγκου Χριστίνα Γαλανοπούλου Πάνος Μιχαήλ Γιάννης Πανταζόπουλος Χρήστος Παρίδης Μαρία Παππά Λένα Φουτσιτζή Θεόφιλος Δουμάνης φωτογράφοι Σπύρος Στάβερης Πάρις Ταβιτιάν Freddie F. assistant art director Rinétta Κοσκινίδου διόρθωση κειμένων Μαρία Δρουκοπούλου γραμματεία σύνταξης Βιβίκα Ανδριανάτου –––––– senior direct market manager Κώστας Μαντάς ρroject μanagerdirect market Αριέττα Μελισσινού direct market managers Γιώργος Λυκουργιώτης Ισιδώρα Γενούζου υποδοχή διαφήμισης Ξένια Στασινοπούλου συντονισμοσ διαφήμισης Μάγδα Τζακώστα οικονομική διεύθυνση Δημήτρης Τασιόπουλος λογιστήριο Βασίλης Κοτρωνάκης Άλκηστις Γκούμα εξωτερικες εργασιες Άκης Ιωάννου κωδικος εντυπου 7639
www.facebook.com/stathis.tsagar
9.11.17 – lifo
7
ΞΑΝΑ ΠΡΩΤΗ Η
free press
ΤΗΣ ΕΛΛΑΔΑΣ
ΣΤΟ ΧΑΡΤΙ & ΣΤΟ ΔΙΑΔΙΚΤΥΟ LIFO 135.300 ΑTHENS VOICE 121.200
LIFO 806.000 ΑTHENS VOICE 452.900
Πηγή: Focus BARI, Έρευνα «BARI S.M.A.R.T., ΠΑΝΕΛΛΗΝΙΟΣ ΤΥΠΟΣ» Ιανουάριος–Ιούνιος 2017 Κοινό: Άντρες–Γυναίκες 13-74 ετών Σύνολο Ελλάδας: 6.862
Επισκεψιμότητα του website από οποιαδήποτε συσκευή (PC, laptop, mobile, tablet) στο διάστημα κυκλοφορίας του εντύπου. Στοιχεία Focus BARI.
TalkoftheTown απο τον γιαννη πανταζοπουλο
TheBuzz
9-15 ΝΟΕΜΒΡΙΟΥ 2017
εικονογραφηση: design9
ΤΑ ΜΕΓΆΛΑ ΨΈΜΑΤΑ, ΟΙ ΥΠΟΣΧΈΣΕΙΣ ΠΟΥ ΈΜΕΙΝΑΝ ΛΌΓΙΑ ΚΑΙ ΟΙ «ΑΥΤΑΠΆΤΕΣ» ΤΗΣ ΠΟΛΙΤΙΚΉΣ ΜΑΣ ΣΚΗΝΉΣ
Τα ψέματα αποτελούν διαχρονικό εργαλείο για την
ως μεθόδου πολιτικής στρατηγικής. Ρηχές ομιλίες,
άσκηση πολιτικής εξουσίας. Απόκρυψη, παραπλά-
υπερβολικά κλισέ, ατάκες και συνθήματα που στο-
νηση, προπαγάνδα, παραποίηση, διαστρέβλωση,
χεύουν στο συναίσθημα, ιδεολογίες που μετατρά-
ανακρίβεια, όλα στην υπηρεσία ενός και μοναδι-
πηκαν σε απλουστευτικά σχήματα δημαγωγίας,
κού σκοπού, της διατήρησης της εξουσίας. Είτε για
με αποτέλεσμα οι πολίτες να δυσπιστούν και τα
προεκλογικούς λόγους είτε ως κυρίαρχο στοιχείο
κόμματα διαρκώς να απαξιώνονται. Παρακάτω
κυβερνητικής ρητορείας, το πολιτικό προσωπικό
ξεχωρίσαμε μερικά από τα «μεγάλα ψέματα» που
της χώρας ανατρέχει πολλές φορές στα «εύκολα
ειπώθηκαν, τις «υποσχέσεις» και τις «δεσμεύσεις»
λόγια», στις δεσμεύσεις που ξεχνιούνται την επό-
που δεν τηρήθηκαν, στιγματίζοντας την πολιτική
μενη μέρα καθώς και στην πρακτική του ψέματος
ιστορία της χώρας μεταπολιτευτικά.
î 9.11.17 – lifo
9
TalkoftheTown
î
ΤΑ ΜΕΓΆΛΑ ΨΈΜΑΤΑ, ΟΙ ΥΠΟΣΧΈΣΕΙΣ ΠΟΥ ΈΜΕΙΝΑΝ ΛΌΓΙΑ ΚΑΙ ΟΙ «ΑΥΤΑΠΆΤΕΣ» ΤΗΣ ΠΟΛΙΤΙΚΉΣ ΜΑΣ ΣΚΗΝΉΣ
Η ΕΟΚ είναι μια άλλη όψη του ΝΑΤΟ
Ούτε νεκρός δεν συνεργάζομαι με κόμμα που στηρίζει το Μνημόνιο
ΕΟΚ ΚΑΙ ΝΑΤΟ, ΤΟ ΊΔΙΟ ΣΥΝΔΙΚΆΤΟ «Η ΕΟΚ είναι μια άλλη όψη του ΝΑΤΟ» έλεγε τον Σεπτέμβρη του 1976 ο Ανδρέας Παπανδρέου. Συγκε-
Λεφτά υπάρχουν
Σήμερα η Ελλάδα είναι ισχυρή. Μπαίνουμε στην ΟΝΕ με το σπαθί μας. Οι κόποι, οι προσπάθειες και οι θυσίες του ελληνικού λαού έπιασαν τόπο
κριμένα, τόνιζε: «Μιλώντας για την ΕΟΚ, ανοίγουμε τα
και χρονολογείται το 1983. Δύο χρόνια αργότερα, το 1985, απαντά στο τι σκοπεύει να κάνει το ΠΑΣΟΚ όσον αφορά την Ευρώπη, ανακοινώνοντας σε συνέντευξη Τύπου μετά το Συμβούλιο Κορυφής στις Βρυξέλλες, ότι: «Η Ελλάδα μπήκε στην ΕΟΚ για να μείνει».
σύνορά μας στις πολυεθνικές εταιρείες και η πορεία της χώρας δεν θα κρίνεται πια από το Κοινοβούλιο και την κυβέρνηση. Θα κρίνεται από τα ξένα επιχειρηματι-
Ο ΧΩΡΙΣΜΌΣ ΚΡΆΤΟΥΣ ΕΚΚΛΗΣΊΑΣ
κά κέντρα αποφάσεων. Αν ενταχθούμε στην ΕΟΚ, μετά
Το 1982 η προεκλογική δέσμευση του ΠΑΣΟΚ για
από δεκαπέντε χρόνια θα έχει καταληστευτεί ο εθνι-
χωρισμό κράτους - Εκκλησίας αλλά και για υποχρεωτι-
κός μας πλούτος, θα έχει ρυπανθεί ανεπανόρθωτα το
κότητα του πολιτικού γάμου, ύστερα από τις έντονες
περιβάλλον, θα μεταναστεύσουν τα νιάτα της χώρας,
αντιδράσεις της επίσημης Εκκλησίας και του αρχιε-
πράγμα που θα επηρεάσει τη δημογραφική δομή της
πισκόπου Σεραφείμ, αποσύρεται. Λίγα χρόνια αργό-
χώρας. Στη γεωργία οι επιπτώσεις θα είναι καταλυτι-
τερα, τη διετία 1987-1988, το ζήτημα του χωρισμού
κές και θα επιζήσουν μόνο ο καπνός, τα λαχανικά, τα
τίθεται ξανά, με αφορμή το θέμα της εκκλησιαστικής
οπωρικά και τα κρασιά. Με την πλήρη ένταξη εξαφα-
περιουσίας, αλλά και πάλι δεν προχωρά. Ύστερα από
νίζεται η δυνατότητα των διμερών συμφωνητικών με
απαίτηση της Εκκλησίας, ο τότε υπουργός Παιδείας,
τις ξένες-τρίτες χώρες. Αντίθετα, το ΠΑΣΟΚ πιστεύει
Αντώνης Τρίτσης, απομακρύνεται και αντικαθίσταται
σε μια πολύπλευρη ανάπτυξη των σχέσεών μας με την
από τον Γιώργο Παπανδρέου. Ακόμη και σήμερα, ο
Κοινή Αγορά, όπως η Νορβηγία, αλλά και με όλες τις
χωρισμός κράτους – Εκκλησίας, παρόλο που υπήρχε
χώρες που μας παρέχουν τη δυνατότητα εμπορικών
και στο πρόγραμμα του ΣΥΡΙΖΑ, παραμένει ανενεργός.
συναλλαγών». Έναν χρόνο πριν, τον Μάρτη του 1975, σημείωνε για ΕΟΚ και Ευρωπαϊκή Ένωση: «Το ΠΑΣΟΚ είναι εναντίον της ένταξης της χώρας στην ΕΟΚ. Η κυβερνητική πολιτική είναι εντελώς διαφορετική, αλλά
Η ΕΠΙΣΤΡΟΦΉ ΣΑΜΑΡΆ ΣΤΗ ΝΔ
“ ΛΕΦΤΆ
ΥΠΆΡΧΟΥΝ
”
Μια φράση που συνοδεύει τον Γιώργο Παπανδρέου και έχει καταγραφεί ως μία από τις πιο δημοφιλείς, ιστορικές πλέον ατάκες είναι το «λεφτά υπάρχουν». Πρώτη φορά ειπώθηκε στις 13 Σεπτεμβρίου του 2009, κατά τη διάρκεια της συνέντευξης Τύπου στη ΔΕΘ: «Εγώ θέλω να πω το εξής, ότι πράγματι το ζήτημα δεν είναι μόνο πού θα βρούμε τα έσοδα. Λεφτά υπάρχουν. Φορολογικό σύστημα με αναμορφωμένη μορφή, ώστε να είναι δίκαιο, αλλά να έχουμε και περισσότερα έσοδα…».
και σταθερότητας, ανάπτυξης και ευημερίας. Σήμερα τελειώνει οριστικά η εικόνα μας Ελλάδας μικρής και ανασφαλούς. Μιας χώρας που βρισκόταν στο περιθώριο των μεγάλων διεθνών εξελίξεων. Σήμερα η Ελλάδα είναι ισχυρή. Μπαίνουμε στην ΟΝΕ με το σπαθί μας. Οι κόποι, οι προσπάθειες και οι θυσίες του ελληνικού λαού έπιασαν τόπο». Τελικά, το όνειρο έγινε εφιάλτης και από τη «σιγουριά και την ανάπτυξη» φτάσαμε στις κατηγορίες για δημιουργική λογιστική, αναληθείς ισχυρισμούς και παραποιημένα οικονομικά στοιχεία, βαδίζοντας ολοταχώς προς την οικονομική κρίση.
Η ΘΩΡΑΚΙΣΜΈΝΗ ΟΙΚΟΝΟΜΊΑ Τον Οκτώβρη του 2008, αφού είχε προηγηθεί η πτώση της Lehman Brothers, ο πρωθυπουργός Κώστας Καραμανλής δήλωνε: «Η ελληνική οικονομία είναι θωρακισμένη από τις μεταρρυθμίσεις που έχει κάνει η κυβέρνηση και έχει σημαντικές αντοχές. Το έλλειμμα μειώθηκε, οι ρυθμοί ανάπτυξης εξακολουθούν να είναι από τους υψηλότερους στην ευρωζώνη, ενώ η ανεργία μειώνεται». Τον Δεκέμβρη του ίδιου έτους, μιλώντας στην κοινοβουλευτική ομάδα του κόμματός του, υποστήριζε: «Διαδόσεις για πρόβλημα στην
και λανθασμένη, όσον αφορά τη δική της στρατηγική.
Στο φύλλο της εφημερίδας «Καθημερινή» της Κυ-
αναχρηματοδότηση του χρέους είναι υποβολιμαίες,
Διαδηλώνει καθημερινά τους πόθους της να μπει η Ελ-
ριακής 4 Ιουλίου 1993 ο Αντώνης Σαμαράς, ως πρόε-
ανεύθυνες κι επικίνδυνες. Κυρίες και κύριοι συνάδελ-
λάδα στην ΕΟΚ με τόση έμφαση, ώστε καταργεί εκ των
δρος της Πολιτικής Άνοιξης, έδινε συνέντευξη στον
φοι, η δύναμη της ελληνικής οικονομίας βρίσκεται
προτέρων κάθε διαπραγματευτική της δυνατότητα.
Αντώνη Καρκαγιάννη. Όταν ρωτήθηκε αν θα επέστρε-
στην αναπτυξιακή της δυναμική. Το επισημαίνουν
Θα μας ζητήσουν να δώσουμε, για να μπούμε στην
φε στο κόμμα της Νέας Δημοκρατίας, απάντησε τα
τόσο το ΔΝΤ όσο και η Ευρωπαϊκή Επιτροπή». Από τα
ΕΟΚ. Τι έχουμε, όμως, να δώσουμε; Μήπως έχουμε
εξής: «Δεν θα επιστρέψω στη ΝΔ και αν ακόμη αλλά-
στοιχεία της Eurostat αποδείχτηκε ότι ο ρυθμός ανά-
προσβάσεις προς τον αραβικό χώρο για να μας θέλουν,
ξουν οι πολιτικές συνθήκες, έστω και αν με καλέσουν
πτυξης σημείωνε ραγδαία πτώση, ενώ στις εκλογές
ώστε μέσω της χώρας μας να περάσουν τα κεφάλαιά
για να γίνω ο “αρχηγός” της». Φυσικά, περίπου δέκα
του Οκτωβρίου 2009 το έλλειμμα ήταν πάνω από 30
τους στον αραβικό χώρο; Ή ακόμα για να μπορούμε να
χρόνια μετά, λίγο πριν από τις εκλογές του 2004, η
δισ. ευρώ και το δημόσιο χρέος υπερέβαινε τα 300 δισ.
έχουμε εναλλακτικές λύσεις; Οι Ευρωπαίοι δεν δίνουν
Πολιτική Άνοιξη διαλύθηκε, ο Αντώνης Σαμαράς εντά-
λεφτά χωρίς ανταλλάγματα. Τα 480 εκατ. του δανείου
χθηκε πάλι στη Νέα Δημοκρατία, συμμετέχοντας στο
δεν είναι διατεθειμένοι να τα δώσουν χωρίς σοβαρά
ψηφοδέλτιό της στις ευρωεκλογές του Ιουνίου 2004,
ανταλλάγματα. Και απορώ γιατί τα χρήματα αυτά δεν
και εξελέγη ευρωβουλευτής. Αργότερα, τον Νοέμβρη
ζητήθηκαν από τη Σαουδική Αραβία ή το Κουβέιτ, που
του 2009, γίνεται αρχηγός, κερδίζοντας τη συνυποψή-
θα δίνονταν με λιγότερα και οπωσδήποτε συνηθέστε-
φιά του Ντόρα Μπακογιάννη.
ρα στον λαό μας ανταλλάγματα. Δεν ασχοληθήκαμε όμως. Άλλωστε, τα λεφτά των Ευρωπαίων πάλι αραβικά είναι. Γενικά, η κυβέρνηση έχει κάνει βήματα για να ανησυχήσουν οι “σύμμαχοί” μας, αλλά όχι αυτά για
10 lifo – 9.11.17
την πατρίδα μας. Ανοίγει μια νέα εποχή ασφάλειας
Η ΠΡΟΣΦΥΓΉ ΣΤΟ ΔΝΤ Στις 11 Δεκεμβρίου 2009 ο Γιώργος Παπανδρέου, σε δηλώσεις του από τις Βρυξέλλες, αποκλείει το ενδεχόμενο προσφυγής στο Διεθνές Νομισματικό Ταμείο,
Η ΕΊΣΟΔΟΣ ΣΤΗΝ ΟΝΕ
υποστηρίζοντας πως «δεν είμαστε στο χείλος του γκρεμού» και ζητώντας «να σταματήσει η παραφιλολογία των μέτρων». Στις 13 Ιανουαρίου 2010, σε συνέντευξη
να αποδώσουν». Το 1981 το ΠΑΣΟΚ γίνεται κυβέρνη-
Στις 9 Μαρτίου 2000 ο πρωθυπουργός Κώστας Ση-
που παραχώρησε στο Ζάππειο για τις 100 ημέρες της
ση και η πολιτική αλλάζει προσανατολισμό. «Αν όσοι
μίτης δήλωνε στο Ζάππειο Μέγαρο, στην εκδήλωση
κυβέρνησης, δήλωνε: «Δεν υπάρχει περίπτωση ούτε
μας ψήφισαν το ’81 πίστευαν ότι θα φεύγαμε από την
για την ένταξη της Ελλάδας στο ευρώ: «Σήμερα είναι
να φύγουμε από το ευρώ ούτε να προσφύγουμε στο
ΕΟΚ και το ΝΑΤΟ, δεν θα μας είχαν ψηφίσει» είναι μια
μια ιστορική στιγμή για τη χώρα. Η αίτηση ένταξης
Διεθνές Νομισματικό Ταμείο. Δεν το έχουμε ανάγκη».
φράση που αποδίδεται στον Ανδρέα Παπανδρέου
στην ΟΝΕ σηματοδοτεί έναν νέο ιστορικό κύκλο για
Στις 23 Απριλίου ο Γιώργος Παπανδρέου ανακοινώνει
Η μόνη εναλλακτική και σωτήρια πρόταση είναι η κατάργηση με έναν νόμο και σε ένα άρθρο
Δεν θα επιστρέψω στη ΝΔ και αν ακόμη αλλάξουν οι πολιτικές συνθήκες, έστω και αν με καλέσουν για να γίνω ο “αρχηγός” της
Δίνω τόσες πιθανότητες να πει ο Ντράγκι ότι κόβει τη ρευστότητα στις ελληνικές τράπεζες όσες να μην ανατείλει αύριο ο ήλιος ΤΟ ΧΡΗΜΑΤΙΣΤΉΡΙΟ
από το ακριτικό Καστελόριζο πως η Ελλάδα γίνεται η
ταργείται», ενώ σε προεκλογική συνέντευξή του στον
ραιτηθώ και από τους ΑΝ.ΕΛ. και να φύγω εντελώς από
πρώτη χώρα της ευρωζώνης που συμφώνησε να μπει
Σταύρο Θεοδωράκη για το YouTube και το Protagon
την πολιτική, παρά να ψηφίσω μια συμφωνία». Στην
στον μηχανισμό στήριξης με τη συμμετοχή και του
υποστήριζε ότι δεν πλήρωσε το χαράτσι για συμβο-
ίδια συνέντευξη είχε τονίσει: «Με καμία καρέκλα δεν
ΔΝΤ. Έναν χρόνο αργότερα, στις 3 Μαΐου 2011, απο-
λικούς λόγους. Αργότερα, το 2015, σε ομιλία του στη
ανταλλάσσω την αξιοπρέπειά μου και την εντολή που
καλύπτεται ότι ο επικεφαλής του ΔΝΤ Ντομινίκ Στρος
Βουλή, καλούσε τους πολίτες «να ανταποκριθούν στην
μου έδωσε ο ελληνικός λαός. Εγώ θα περπατάω στον
Καν, σε κομμένο απόσπασμα από την τηλεοπτική του
εθνική προσπάθεια και να καταβάλουν τις τελευταίες
δρόμο χωρίς ασφάλεια, θα ψωνίζω μόνος μου στην
συνέντευξη στο Canal+, το οποίο μεταδόθηκε στην
δόσεις του ΕΝΦΙΑ», ενώ σε άλλη συνέντευξή του, στο
ψαραγορά, με τα παιδιά μου, και θα κυκλοφορώ κοι-
εκπομπή του Λάκη Λαζόπουλου «Αλ Τσαντίρι Νιουζ»,
STAR, υποστήριζε ότι «η κατάργηση του φόρου ακι-
τώντας τους Έλληνες στα μάτια». Όπως γνωρίζουμε,
νήτων θα πραγματοποιηθεί το 2016, αφού εξαρτάται
στη συνέχεια αναγκάστηκε να αναδιπλωθεί ψηφίζο-
από την πορεία της οικονομίας».
ντας Ναι, εξηγώντας όχι μόνο γιατί ψήφισε το τρίτο
ανέφερε: «Όταν λέω, υπερβάλλοντας, πως όταν ήρθε το ΔΝΤ (στην Ελλάδα) κλείσαμε το θέμα σε 15 μέρες, το κλείσαμε σε 15 μέρες διότι δουλεύαμε επί μήνες πριν με τις ελληνικές αρχές και το κάναμε υπόγεια. Γιατί αυτό; Γιατί οι ελληνικές αρχές επιθυμούσαν την παρέμβαση του ΔΝΤ, αν και ο Παπανδρέου για πολιτικούς λόγους δεν το έλεγε στον λαό. Αλλά με είχε πάρει τηλέφωνο από πολύ νωρίς, από τον Νοέμβριο-Δεκέμβριο του 2009, λέγοντάς μου “χρειαζόμαστε βοήθεια”. Και είναι αλήθεια πως είχε συνειδητοποιήσει ότι χρειαζόταν βοήθεια».
ΣΥΓΚΥΒΈΡΝΗΣΗ ΝΔ - ΠΑΣΟΚ «Προσπαθούν να μας πείσουν πως είμαστε ίδιοι με το ΠΑΣΟΚ. Και την ίδια στιγμή κάνουν ό,τι μπορούν για να μας αναγκάσουν να συγκυβερνήσουμε με το ΠΑΣΟΚ. Τους χαλάμε τα σχέδια. Τους λέμε: “Ευχαριστώ, δεν θα πάρω”. Τους απαντώ: “Δεν είμαστε ίδιοι”». Αυτά δήλωνε σε προεκλογική ομιλία του ο πρόεδρος της ΝΔ Αντώνης Σαμαράς στη Θεσσαλονίκη στις 2 Μαΐου 2012. Τον Ιούνιο του ίδιου χρόνου σχηματίστηκε κυβέρνηση συνεργασίας ανάμεσα στη ΝΔ, το ΠΑΣΟΚ και τη Δημοκρατική Αριστερά.
ΑΠΌ ΤΟ «ΧΑΡΆΤΣΙ» ΣΤΟΝ ΕΝΦΙΑ Στις 23/6/2011 ο Ευάγγελος Βενιζέλος, σε συνέντευξη Τύπου στο υπουργείο Οικονομικών, δήλωνε: «Δεν είναι οι λογαριασμοί της ΔΕΗ ο μοχλός για να εισπράττεις τέλη ή φόρους, ιδίως φόρους, διότι το ηλεκτρικό ρεύμα είναι ένα κοινωνικό αγαθό θεμελιώδες». Φυσικά, τον Σεπτέμβριο του ίδιου έτους ο ίδιος υπουργός παρουσίαζε στη Θεσσαλονίκη έναν έκτακτο φόρο, γνωστό ως ΕΕΤΗΔΕ, που πληρωνόταν μαζί με τους λογαριασμούς της ΔΕΗ. Ο φόρος αυτός μετεξελίχθηκε στον ΕΝΦΙΑ, τον οποίο εξακολουθούμε να πληρώνουμε μέχρι σήμερα, παρά τα συνεχή ψέματα περί κατάργησής του. Ενδεικτικά θυμίζουμε τι έλεγε ο Αλέξης Τσίπρας τον Σεπτέμβρη του 2014: «Ο ΕΝΦΙΑ είναι ένας φόρος παράλογος, δεν διορθώνεται, κα-
ΌΤΑΝ ΤΟ ΌΧΙ ΈΓΙΝΕ ΝΑΙ Στις 3 Ιουλίου, δύο ημέρες πριν από το δημοψήφισμα, ο πρωθυπουργός Αλέξης Τσίπρας καλούσε μέσω διαγγέλματος τους πολίτες να πουν «όχι στα τελεσίγραφα, στους εκβιασμούς και στον φόβο», ενώ το ίδιο βράδυ, σε μεγάλη συγκέντρωση υπέρ του Όχι στο Σύνταγμα, δήλωνε: «Στέλνουμε μήνυμα ελπίδας στους λαούς, την Κυριακή αποφασίζουμε να ζήσουμε με αξιοπρέπεια στην Ευρώπη». Την επομένη του δημοψηφίσματος, με το Όχι να έχει συγκεντρώσει το 61,31%, στο Συμβούλιο των Αρχηγών Κομμάτων ετοιμάζεται το κείμενο που μετέτρεψε το Όχι σε Ναι, ενώ στις 8 Ιουλίου κατατέθηκε επίσημη αίτηση της Αθήνας για νέο, τριετές πρόγραμμα διάσωσης.
Μνημόνιο αλλά και γιατί «αποτελούσε τη μόνη ελπίδα
Η ΡΕΥΣΤΌΤΗΤΑ ΣΤΙΣ ΤΡΆΠΕΖΕΣ
για τον λαό». Επίσης, σύμφωνα με τα τελευταία δημοσιεύματα, η «ψαραγορά» αναβαθμίστηκε, αφού ο φωτογραφικός φακός σε πρωτοσέλιδα εβδομαδιαίας
«Δίνω τόσες πιθανότητες να πει ο Ντράγκι ότι κόβει
εφημερίδας τον απαθανάτιζε να βρίσκεται σε καζίνο
τη ρευστότητα στις ελληνικές τράπεζες όσες να μην
του Λονδίνου, να ψωνίζει σε πολυτελή καταστήματα
ανατείλει αύριο ο ήλιος» δήλωνε ο Γιάνης Βαρουφάκης
και να διαμένει σε πανάκριβα ξενοδοχεία.
σε συνέντευξη στον ΣΚΑΪ στις 12/1/2015. Μερικές μέρες αργότερα, στις 26/1, σε συνέντευξη στην εκπομπή «Ενικός» είχε πει: «Αν γίνει δημοψήφισμα, θα είναι για το ευρώ, νομίζω ότι είναι άδικο να τοποθετηθεί ο πολίτης απέναντι σε ένα τέτοιο δίλημμα και να πρέπει να απαντήσει με ένα Ναι ή με ένα Όχι».
«ΕΊΠΑΜΕ ΨΈΜΑΤΑ, ΑΛΛΆ ΔΕΝ ΚΛΈΨΑΜΕ ΚΙΌΛΑΣ» «Δεν είμαι πρωθυπουργός παντός καιρού και δεν βρέθηκα σε αυτήν τη θέση επειδή αγάπησα την καρέκλα της εξουσίας» δήλωνε σε συνέντευξή του στην
ΤΟ ΣΚΊΣΙΜΟ ΤΩΝ ΜΝΗΜΟΝΊΩΝ
ΕΡΤ και στον Αντώνη Αλαφογιώργο ο Αλέξης Τσίπρας, ενώ σε άλλη συνέντευξη, στην εκπομπή «Ενικός», δήλωνε: «Κωλοτούμπες και υποχωρήσεις εξευτελισμού
«Η μόνη εναλλακτική και σωτήρια πρόταση είναι
υπάρχουν άλλοι για να τις κάνουν». Στις 25 Ιανουαρίου,
η κατάργηση με έναν νόμο και σε ένα άρθρο, όπως
με τη συμπλήρωση δύο ετών διακυβέρνησης του ΣΥ-
ακριβώς τα ψηφίσατε προχθές, όλων των μέτρων λι-
ΡΙΖΑ, ο Αλέξης Τσίπρας παραχώρησε συνέντευξη στην
τότητας που εξαθλιώνουν την κοινωνία και γεννούν
«Εφημερίδα των Συντακτών», στην οποία υπογράμμιζε
ακόμη μεγαλύτερη ύφεση» είχε πει επανειλημμένως
πως «δεν υπάρχει περίπτωση να νομοθετήσουμε ούτε
ο πρωθυπουργός Αλέξης Τσίπρας, ενώ τον Ιούλιο του
ένα ευρώ επιπλέον μέτρα». Παλιότερα, σε διακαναλική
2015, σε συνέντευξη στον ραδιοσταθμό «Κόκκινο»,
συνέντευξη Τύπου στο Ζάππειο, μιλούσε «για επανα-
δήλωνε: «Δεν είπα εγώ ότι μπορούν να σκιστούν τα
φορά του αφορολόγητου στα 12.000 ευρώ». Στον
μνημόνια με έναν νόμο».
βαρύ λογαριασμό του τέταρτου Μνημονίου που θα
«ΟΎΤΕ ΝΕΚΡΌΣ…»
εφαρμοστεί από το 2019 προβλέπονται μειώσεις κύριων και επικουρικών συντάξεων, περικοπές επιδομάτων ή φοροαπαλλαγών, μείωση του αφορολόγητου κάτω
«Ούτε νεκρός δεν συνεργάζομαι με κόμμα που στη-
από τα 6.000 ευρώ, με αποτέλεσμα οι περισσότεροι
ρίζει το Μνημόνιο» διατυμπάνιζε συνεχώς ο αρχηγός
φορολογούμενοι να πληρώσουν έως και 650 ευρώ
των ΑΝ.ΕΛ. και σημερινός υπουργός Εθνικής Άμυνας
υψηλότερους φόρους. Ανάμεσα σε όλα αυτά, η καλύ-
Πάνος Καμμένος, ενώ σε μεγάλη συνέντευξή του σε
τερη απάντηση ήρθε από τον ίδιο τον πρωθυπουργό, ο
μηνιαίο περιοδικό τον Αύγουστο του 2015 είχε πει: «Αν
οποίος τον περασμένο Ιούλιο, σε συνέντευξή του στη
έρθει μια συμφωνία με την οποία δεν συμφωνώ και
βρετανική εφημερίδα «Guardian», σημείωνε: «Αν βγεις
την οποία δεν έχουμε πάρει τη λαϊκή εντολή να την
έξω στον δρόμο και ρωτήσεις γι’ αυτή την κυβέρνηση,
ψηφίσουμε, βεβαίως και δεν θα την ψηφίσω. Ακόμα κι
πολλοί μπορεί να μας πουν ψεύτες, αλλά κανείς δεν θα
αν διαφωνούν και οι ίδιοι οι Ανεξάρτητοι Έλληνες. Θα
πει ότι είμαστε διεφθαρμένοι ή ανήθικοι ή ότι βάλαμε
προτιμήσω να αποχωρήσω από την κυβέρνηση, να πα-
το δάχτυλο στο βάζο με το μέλι».
Στις 2 Ιουνίου του 1999 ο υπουργός Εθνικής Οικονομίας Γιάννος Παπαντωνίου δηλώνει: «Το κόμμα του Χρηματιστηρίου πάει κανόνι. Πάει κανόνι και ό,τι και να λένε ψηφίζει ΠΑΣΟΚ. Η Ελλάδα το καλοκαίρι θα έχει ένα Χρηματιστήριο που θα το ζηλεύουν πολλά άλλα διεθνή χρηματιστήρια, που δεν θα έχουν φτάσει σ’ αυτό το επίπεδο». Τον ίδιο μήνα αφίσα του ΠΑΣΟΚ, τοιχοκολλημένη σε πολλά σημεία της πρωτεύουσας, υπενθύμιζε: «1.000.000 ΕΛΛΗΝΕΣ ΕΠΕΝΔΥΤΕΣ ΞΕΡΟΥΝ ΟΤΙ ΟΙ ΜΕΤΟΧΕΣ ΤΟΥΣ ΕΧΟΥΝ ΑΞΙΑ». Επίσης, ο τότε πρωθυπουργός Κώστας Σημίτης δήλωνε σε συνέντευξη Τύπου στη ΔΕΘ, στις 5 Σεπτεμβρίου 1999: «Ο τζίρος του Χρηματιστηρίου θα είναι υψηλός και θα αποδώσει αυτά τα οποία έχουμε σχεδιάσει». Τον Οκτώβριο του 1999, μιλώντας σε συνεδρίαση του Εκτελεστικού Γραφείου του ΠΑΣΟΚ, υπογράμμιζε: «Η κατάσταση στη Σοφοκλέους θα ομαλοποιηθεί μέσα σε ένα-δυο 24ωρα». Τον Νοέμβρη του 1999 ο Γιάννος Παπαντωνίου δήλωνε: «Πήραμε πολύ έγκαιρα τις αναγκαίες πρωτοβουλίες, ώστε ήδη σήμερα να έχουν γίνει όλες οι ρυθμίσεις. Δεν υπάρχει κανείς απολύτως κίνδυνος στο Χρηματιστήριο». Να θυμίσουμε ότι τον Σεπτέμβρη του 1999 ο δείκτης της Σοφοκλέους είχε σημειώσει ρεκόρ ανόδου, σκαρφαλώνοντας περίπου στις 6.500 μονάδες, και τρία χρόνια αργότερα είχε κατρακυλήσει κάτω από τις 2.000. Στη συνέχεια, αφού είχε σκάσει η λεγόμενη «φούσκα», ο Κώστας Σημίτης επέρριψε την ευθύνη στους επενδυτές, λέγοντας: «Ας πρόσεχαν».
9.11.17 – lifo
11
TalkoftheTown
Ποιο είναι το νέο πρόσωπο της βίας; ΓΙΑΤΊ ΤΟ ΤΕΛΕΥΤΑΊΟ ΧΡΟΝΙΚΌ ΔΙΆΣΤΗΜΑ ΠΑΡΑΚΟΛΟΥΘΟΎΜΕ ΓΕΓΟΝΌΤΑ ΑΚΡΑΊΑΣ ΒΊΑΣ ΚΑΙ ΑΝΟΜΊΑΣ; Η ΔΙΔΆΚΤΩΡ ΕΓΚΛΗΜΑΤΟΛΟΓΊΑΣ ΑΝΑΣΤΑΣΊΑ ΧΑΛΚΙΆ ΜΑΣ ΑΠΑΝΤΑ.
Απορίες
απ ό το ν γι αν ν η π α νταζ ο π ουλο
Υποθέσεις εξαπάτησης, επιθέσεις σε γραφεία πολιτικών κομμάτων, αστυνομικά τμήματα, συμβολαιογραφικά γραφεία και νοσοκομεία, κλοπές αυτοκινήτων, εν ψυχρώ δολοφονίες, ληστείες, το κίνημα της «πράσινης βίας» και ο αντισπισισμός συνθέτουν τις νέες εκφάνσεις της βίας. Σε μια εποχή κατά την οποία οι κοινωνικοοικονομικές αντιθέσεις έχουν διευρυνθεί και οι στατιστικές του εγκλήματος αποτυπώνουν τις καινούργιες μορφές παραβατικότητας, η διάχυση της βίας δημιουργεί απορίες ως προς την αντιμετώπισή της. Τι άλλαξε τα τελευταία χρόνια; Γιατί το τελευταίο χρονικό διάστημα παρακολουθούμε γεγονότα ακραίας βίας και ανομίας; Ποια χαρακτηριστικά συνθέτουν το προφίλ των νέων αυτών σχημάτων; Τις απαντήσεις δίνει η διδάκτωρ Εγκληματολογίας του Παντείου Πανεπιστημίου και πρόεδρος του Κέντρου Μελέτης του Εγκλήματος Αναστασία Χαλκιά.
?
ΕΥΕΤΑΙ ΟΔΟΣ 12 lifo – 9.11.17
—Ποιοι παράγοντες ενισχύουν τη βία σε μια οργανωμένη κοινωνία; Η βία ως όρος είναι τόσο ευρύς όσο και οι επιμέρους εκφάνσεις της, καθώς ενυπάρχει σε πλείστα κοινωνικά πεδία, με πλείστες μορφές (ψυχολογική, σεξουαλική, κοινωνική, πολιτική, συμβολική), σε ατομικό και συλλογικό επίπεδο, και παραμένει διαχρονική και παγκόσμια. Μιλώντας συγκεκριμένα για την εγκληματική βία αλλά ταυτόχρονα αρκετά γενικά ώστε να μην αναφερθούμε σε επιμέρους μορφές της, θα ήθελα να επισημάνω ότι η διαδικασία κοινωνικής εκμάθησης της βίας παίζει σημαντικό ρόλο στη σταθεροποίηση, στην αναπαραγωγή της και εν προκειμένω στην αύξησή της. Ειδικότερα, η εξοικείωση από νεαρή ηλικία με τη βία, μέσω της διαδικασίας μάθησης και μίμησης, μπορεί να αυξήσει τις πιθανότητες για την εμφάνιση πρώιμης, βαριάς και επαναλαμβανόμενης εγκληματικότητας. —Ποια χαρακτηριστικά συνθέτουν το νέο πρόσωπο της βίας; Τελευταία, βλέπουμε συνεχώς περιπτώσεις ακραίας βίας αλλά και ανομίας. Η πλήρης απαξίωση της ζωής είναι το νέο πρόσωπο της βίας. Η κλιμάκωση της βίας φέρει μια πολύ σημαντική ποιοτική διάσταση: πλέον κάποιος κινδυνεύει να τραυματιστεί σοβαρά ή και θανάσιμα ακόμα και για ένα ευτελές χρηματικό ποσό ή για ασήμαντη αφορμή. Δηλαδή, ένας ήσσονος βαρύτητας εγκληματικός σκοπός μπορεί να προκαλέσει άμετρες συνέπειες στο θύμα. —Τι άλλαξε τα τελευταία χρόνια; Η ανάπτυξη της τεχνολογίας που, μεταξύ άλλων, έδωσε νέες δυνατότητες οργάνωσης και επικοινωνίας των εγκληματικών δικτύων μεταξύ τους και η άμεση μεταφορά τεχνογνωσίας από το ένα σημείο στο άλλο έχουν δημιουργήσει νέες ευκαιρίες για τη διάπραξη εγκλημάτων αλλά και νέες μορφές εγκληματικότητας, που απαιτούν εξαιρετική εξειδίκευση και ένα πολύ καλά, συχνά διασυνοριακό και διεθνικό, οργανωμένο πλαίσιο για τη διάπραξή τους. Αυτά από τεχνικής πλευράς. Από την άλλη, οι κοινωνικοί κανόνες της ειρηνικής συνύπαρξης παραβιάζονται σε κάθε ευκαιρία και αυτή η γενικευμένη καθημερινή απαξίωση μεταφέρεται στις εγκληματικές συμπεριφορές. Ας μην ξεχνάμε ότι η βίαιη μετατόπιση της ελληνικής κοινωνίας πριν από επτά έτη επέδρασε εξίσου βίαια σε πολλά επίπεδα, όχι μόνο σε προσωπικό και επαγγελματικό αλλά στην ουσία και σε αυτό της κοινωνικής συμβίωσης, ειδικά όταν τα νόμιμα μέσα και οι ευκαιρίες εξεύρεσης ρεαλιστικών πρακτικών για την οργάνωση του βίου βρίσκονται σε
ανεπάρκεια. Σε αυτό το πλαίσιο, η σημασία τήρησης των κανόνων έχει εκπέσει και οι ηθικές, συγκινησιακές, ποινικές και υλικές συνέπειες που προκύπτουν από τη μη συμμόρφωση σε κοινά αποδεκτούς κανόνες δεν είναι ικανές να συγκρατήσουν άτομα ή ευρύτερες ομάδες από το πέρασμα στην εγκληματική πράξη. —Ποιες είναι οι βασικές ελλείψεις ως προς την αντιμετώπιση της βίας; Γνωρίζοντας ότι η αναφορά στην παιδεία και στην έγκαιρη, πρωτογενή, όπως λέμε εμείς οι εγκληματολόγοι, πρόληψη ακούγεται πλέον ως «wishful thinking» ή ευσεβής πόθος επί το ελληνικότερον, παρόλο που η σημασία και των δύο είναι καθοριστική, θα εστιάσω επί του παρόντος στον ρόλο που παίζουν οι Αρχές στην επιβολή του νόμου και γενικότερα στην ορθή λειτουργία της Ποινικής Δικαιοσύνης, που είναι η μόνη που μπορεί να στείλει το μήνυμα ότι το έγκλημα δεν μένει ατιμώρητο. Οι έρευνες δείχνουν ότι δεν είναι οι αυστηρές ποινές που αποτρέπουν από το έγκλημα αλλά η βεβαιότητα επιβολής τους. Δηλαδή, οι αυξημένες πιθανότητες ότι κάποιος θα συλληφθεί και θα οδηγηθεί στη Δικαιοσύνη ή σε άλλες εναλλακτικές μορφές αντιμετώπισης του εγκλήματος. Τα παραπάνω βέβαια συνεπικουρούνται από την εμπιστοσύνη που δείχνουν οι πολίτες απέναντι στην Ποινική Δικαιοσύνη, για παράδειγμα με την αναφορά των εγκλημάτων και την ενεργή τους συμμετοχή στην αντιμετώπισή τους. Δυστυχώς, το τελευταίο παραμένει σε πολύ χαμηλά επίπεδα στην Ελλάδα, όπως εξάλλου και η εν γένει συμμετοχή των πολιτών στα κοινά. —Γιατί διαιωνίζεται η πολιτική βία στην Ελλάδα (τρομοκρατία, επιθέσεις σε συμβολαιογραφεία για τους πλειστηριασμούς); Αναφέρεστε στους πλειστηριασμούς υπονοώντας κυρίως τη νόμιμη βία που ασκείται υπό το πρίσμα της κυριαρχίας του κράτους και με τη σειρά μου θα παραθέσω τον Γκάντι που υποστήριζε, μέσω της γνωστής ρήσης του, ότι «η μεγαλύτερη μορφή βίας είναι η φτώχεια». Η κοινωνική μέριμνα για τα πιο αδύνατα κοινωνικά στρώματα θα πρέπει να ενυπάρχει και να διασφαλίζεται στο πλαίσιο μιας ευνομούμενης κοινωνίας, διαφορετικά διαρρηγνύεται το κοινωνικό συμβόλαιο μεταξύ κράτους και πολιτών και οι προκύπτουσες συνέπειες είναι κρίσιμες για το μέλλον της οικονομίας και της κοινωνικής ειρήνης. Μία συζήτηση, όμως, αυτού του είδους ξεπερνά κατά πολύ τα βασικά προτάγματα επιστημών όπως η Εγκληματολογία, καθώς πλέον ξεφεύγει από το πλαίσιο της αντεγκληματικής πολιτικής και εισέρχεται στον σκληρό πυρήνα της άσκησης πολιτικής εν γένει. Όσον αφορά την τρομοκρατία, πράγματι, δεν έπαψε ποτέ να υπάρχει στην Ελλάδα, απλώς περνάει περιόδους χαμηλής ή υψηλής έντασης. Οι απαρχές της συσχετίζονται με την Ιστορία του ελληνικού κράτους και με την πολιτική βία του παρελθόντος και η διαιώνισή της εμπίπτει αφενός σε μια διαδικασία μεταβίβασης ενός «κεφαλαίου» από τη μία γενιά στην άλλη, αφετέρου στις «κρίσεις νομιμοποίησης» που εμφανίζονται εντός των δημοκρατιών, οπότε βρίσκουν πρόσφορο έδαφος όχι μόνο η τρομοκρατία αλλά και άλλα φαινόμενα, όπως ο λαϊκισμός και η άνοδος της ακροδεξιάς με όλες τις συνεκδηλώσεις της. Στο σημείο αυτό, βέβαια, ο ρόλος της πολιτείας καθίσταται καθοριστικός, για να δείξει θεσμικά, νομικά αλλά και συμβολικά ότι τέτοιου είδους εγκληματικές συμπεριφορές δεν είναι ανεκτές.
Α Ι Μ Ο Ν Υ Τ Σ Α Η Κ Ι ΕΛΛΗΝ
Η κλιμάκωση της βίας φέρει μια πολύ σημαντική ποιοτική διάσταση: πλέον κάποιος κινδυνεύει να τραυματιστεί σοβαρά ή και θανάσιμα ακόμα και για ένα ευτελές χρηματικό ποσό ή για ασήμαντη αφορμή.
ΑΠΑΓΟΡΕΥΕΤΑΙ Η ΕΙΣΟΔΟΣ
9.11.17 – lifo
13
UrbanLife
απ ό το ν γι άν ν η π α νταζ ό π ουλο
TalkoftheTown
ΑΠΟΚΛΕΙΣΤΙΚΌ
MΠΗΚΑΜΕ ΣΤΟ «ΕΚΚΕΝΤΡΙΚΟ» ΣΠΙΤΙ ΤΗΣ ΟΔΌΥ ΠΙΝΔΆΡΟΥ Το εγκαταλελειμμένο κτίριο που μοιάζει με παραμυθένιο πύργο ανακαινίστηκε πλήρως και περιμένει τους νέους του ιδιοκτήτες. φωτογραφιεσ: παρισ ταβιτιαν Δίπλα στην πολύβουη οδό Ακαδημίας, στη διασταύρωση με την Πινδάρου, στον αριθμό 2, στέκεται επιβλητικά η πιο ιδιόρρυθμη κατοικία της Αθήνας. Κοιτώντας κάποιος το συγκεκριμένο κτίσμα, είναι σίγουρο πως θα του έρθουν στο μυαλό συνειρμοί από τα παραμύθια των αδελφών Γκριμ καθώς και αναφορές από το κίνημα Arts and Crafts. Πρόκειται για ένα αρχιτεκτονικό έργο του πρώτου τετάρτου του 20ού αιώνα που δικαιολογημένα χαρακτηρίστηκε ιστορικό διατηρητέο κτίριο, αφού αποτελεί σημαντικό κομμάτι του αισθητικού πλούτου του κέντρου της Αθήνας. Το οικόπεδο στο οποίο ανήκει το κτίριο είχε αγοραστεί από τη σύζυγο του Λεωνίδα Δεληγιώργη, Θεανώ, το 1881. Είναι χτισμένο σε δύο χρονικές φάσεις κι έχει συνδεθεί αντιστοίχως με τους αρχιτέκτονες Ερνέστο Τσίλερ και Νικόλαο Ζουμπουλίδη. Αναμφίβολα, πολλοί χώροι, κυρίως εσωτερικά, θυμίζουν την τεχνική που χρησιμοποιούσε ο Τσίλερ στα κτίριά του. Όσον αφορά τον Νικόλαο Ζουμπουλίδη, να θυμίσουμε ότι ήταν εκείνος που έχτισε πολλά υποκαταστήματα της Εθνικής Τράπεζας και το ενδιαφέρον του εστιαζόταν στα αρχαία ελληνικά πρότυπα, κυρίως σε θέματα μινωικής τέχνης. Σήμερα η εκκεντρική κατοικία της οδού Πινδάρου ανήκει στο Μετοχικό Ταμείο Πολιτικών Υπαλλήλων. Το συνολικό εμβαδόν της
14 lifo – 9.11.17
φτάνει τα 653 τ.μ., ενώ η ανακαίνισή της διήρκεσε περίπου επτά χρόνια. Σύμφωνα με ιστορικές πηγές, οι εργασίες των διαρρυθμίσεων στην κατοικία χρονολογούνται από τον Σεπτέμβριο του 1922 έως τα μέσα του 1923. Παράλληλα, συμπεριλαμβάνεται στα σχετικά λίγα σωζόμενα κτίρια του τέλους του 19ου αιώνα, ενώ το μορφολογικό ενδιαφέρον της συγκεκριμένης κατοικίας αποτελεί πλέον κομμάτι της ιστορίας της αρχιτεκτονικής. Συγκεκριμένα, η κατοικία της οδού Πινδάρου υπάγεται στο υπουργείο Εργασίας και Κοινωνικής Ασφάλισης. Αυτή την περίοδο το κτίριο συγκαταλέγεται, ανάμεσα σε άλλα, στο πλαίσιο του πιλοτικού προγράμματος για την αξιοποίηση της ακίνητης περιουσίας των εποπτευόμενων φορέων του με τίτλο «Ανάκτηση των ακινήτων του ιστορικού κέντρου της Αθήνας - Αξιοποίηση με όρους κοινωνικής ανταπόδοσης». Γι’ αυτό υπάρχει ανοιχτός διαγωνισμός στον οποίο φορείς της γενικής κυβέρνησης (δημόσιοι φορείς, υπηρεσίες του Δημοσίου καθώς και λοιπά νομικά πρόσωπα κοινωφελούς ή ανθρωπιστικού χαρακτήρα) μπορούν να εκδηλώσουν το ενδιαφέρον τους όσον αφορά τα ακίνητα των Φορέων Κοινωνικής Ασφάλισης εντός των ορίων του Δήμου Αθηναίων.
O Λεωνίδας Δεληγιώργης ήταν Έλληνας πολιτικός. Μεγάλωσε στο Μεσολόγγι και στα τέλη του 1850 μετεγκαταστάθηκε στην Αθήνα. Το 1880 παντρεύτηκε στον ρωσικό ορθόδοξο ναό του Παρισιού τη Θεανώ Ζωγράφου, κόρη του μεγαλοκτηματία και τραπεζίτη Χρηστάκη Ζωγράφου. Απεβίωσε το 1928 στο Παρίσι.
Οι πρώτες εικόνες από την περιπλάνηση είναι σαγηνευτικές. Κρατώντας τα βασικά στοιχεία του αρχικού σχεδιασμού, η αναμόρφωση, που πραγματοποιήθηκε με εργασίες επισκευής και βελτίωσης εκ μέρους του Μετοχικού Ταμείου, έρχεται να προσδώσει εκ νέου αίγλη στις αρχικές αναλογίες του κτιρίου. Λίγο προτού το κτίριο μισθωθεί, ξεναγηθήκαμε πρώτοι σε όλους τους χώρους της επιβλητικής κατοικίας. Στο πυρήνα της κίνησης της πόλης, το κτίριο της οδού Πινδάρου έρχεται να αναβαθμίσει τον δημόσιο χώρο, να θυμίσει τους αρχιτεκτονικούς θησαυρούς και να δώσει πνοή στο πληγωμένο αθηναϊκό κέντρο. Οι πρώτες εικόνες από την περιπλάνηση είναι σαγηνευτικές. Κρατώντας τα βασικά στοιχεία του αρχικού σχεδιασμού, η αναμόρφωση, που πραγματοποιήθηκε με εργασίες επισκευής και βελτίωσης εκ μέρους του Μετοχικού Ταμείου, έρχεται να προσδώσει εκ νέου αίγλη στις αρχικές αναλογίες του κτιρίου. Μικρές και μεγάλες σχεδιαστικές λεπτομέρειες ξεχωρίζουν στις επιφάνειες της ιδιόρρυθμης κατοικίας. Ο σχεδιασμός είναι κατά κύριο λόγο εμπνευσμένος από τη βυζαντινή κοσμική αρχιτεκτονική και εμπλουτισμένος με περίτεχνες συνθέσεις και όμορφες αναλογίες. Πέτρινοι τοίχοι, γύψινη διακόσμηση χρωματισμένη με ξύλο, πλίνθινοι θολίσκοι, δίρριχτη κεραμοσκεπή και πρωσικοί θόλοι συναποτελούν τον βασικό όγκο της εκκεντρικής κατοικίας. Στην εξωτερική του όψη το τετραώροφο διατηρητέο κτίριο εκπέμπει μια απίστευτη γοητεία. Στο ίδιο μήκος κύματος και το εσωτερικό του, όπου το εκλεκτικιστικό ύφος κυριαρχεί, επηρεασμένο από
τους βυζαντινούς ρυθμούς. Επίσης, το χαμηλό ύψος των ορόφων, τα τέσσερα υπερκείμενα παράθυρα της εισόδου με τα δίφυλλα παντζούρια εντυπωσιάζουν τον επισκέπτη, όπως και το κυρίως θύρωμα, ειδικά για το τοξωτό άνοιγμα και τον γεωμετρικό διάκοσμο με ισοσκελή τρίγωνα. Στη συνέχεια, ανεβαίνοντας στους υπόλοιπους ορόφους, το βλέμμα στέκεται αρκετά συχνά στα τετράγωνα παράθυρα του κλιμακοστασίου, από τα οποία μπορείς να δεις το γειτονικό Μέγαρο Δεληγιώργη. Επίσης, μπορείς να κοιτάξεις είτε προς την οδό Κανάρη είτε προς την οδό Πινδάρου. Η πίσω όψη του κτιρίου είναι λιτή, χωρίς καμία ιδιαίτερη επεξεργασία. Ομολογουμένως, στην μπροστινή πλευρά του κτιρίου αξίζει να παρατηρήσετε τον τρισδιάστατο όγκο του μπαλκονιού, το οποίο, σε συνδυασμό με τα δύο παράθυρα στο κάτω μέρος, δημιουργεί ρυθμό και θεατρικότητα. Αναμφισβήτητα, η εκκεντρική κατοικία της οδού Πινδάρου είναι ένα ισχυρό αποτύπωμα της αρχιτεκτονικής ιστορίας της Αθήνας, η οποία έρχεται να συμβάλει στην πολιτιστική κληρονομιά καθώς και στην ανασύσταση της αστικής φυσιογνωμίας της πόλης.
9.11.17 – lifo
15
TalkoftheTown
Ο ΠΑΡΆΔΕΙΣΟΣ ΤΩΝ ΤΥΦΛΏΝ ΕΛΊΤ
Ο ΔΙΚΌΣ ΜΟΥ, ΙΔΙΩΤΙΚΌΣ ΛΆΝΘΙΜΟΣ
α π ό τ ο ν ν ι κ όλ α σεβαστάκ η
ΔεύτερεςΣκέψεις
Στο σύμπαν ενός παχυδερμισμού που έχει ξεχάσει κάθε άλλη ευαισθησία.
16 lifo – 9.11.17
α π ό τ ον δ ημήτ ρ η π ολιτά κη
ShortCut
Ζούμε την εποχή κατά την οποία τα εγκλήματα, τα λάθη ή τα ανομήματα της Δύσης τρέφουν καριέρες στα πανεπιστήμια ή στα μίντια της ίδιας της Δύσης. Στη συγκυρία, επίσης, όπου οι ηθικολογικές καμπάνιες και οι ιεροκήρυκές τους υποκαθιστούν τη συγκεκριμένη δράση κατά των ανισοτήτων και των διαφόρων μορφών βαναυσότητας. Σε αυτήν, λοιπόν, την εποχή ένα μεγάλο μέρος των παγκόσμιων ελίτ τείνει διαρκώς χέρι βοηθείας στους πιο κραυγαλέους λαϊκιστές. Να, λοιπόν, τα Paradise Ρapers που έρχονται τώρα μετά τα Panama Ρapers και που, ασφαλώς, συμπληρώνουν και άλλα papers και files που θα ακολουθήσουν. Φυσικά, πολλά από αυτά που αποκαλύπτονται δεν πάσχουν στο επίπεδο της τυπικής νομιμότητας. Αξιοποιούν τις ρωγμές μιας πολύπλοκης ύφανσης όπου οι νομικές εταιρείες και οι εξειδικευμένοι σύμβουλοι βρίσκουν τα εργαλεία για λιγότερους φόρους και μεγαλύτερη ασφάλεια των κεφαλαίων των πελατών τους. Η σύνθετη νομική εμπειρογνωμοσύνη μαζί με την ακριβοπληρωμένη χρηματοοικονομική διαχείριση οργανώνουν αποτελεσματικές κυψέλες προστασίας. Από όλα αυτά όμως η εντύπωση που μένει είναι πως εκεί έξω υπάρχουν μόνο άπληστοι και γελοίοι υποκριτές. Ότι λίγες εκατοντάδες ή χιλιάδες δεν θέλουν να δίνουν κάτι πίσω από περιουσίες που φτάνουν για να ζουν υπέροχα οι ίδιοι, οι οικογένειες και οι απόγονοι των απογόνων τους έως εβδόμης γενεάς. Και ότι τα μέλη αυτής της ελίτ, όσο διαφορετικές και αν είναι οι διαδρομές της ζωής και τα υλικά της καριέρας τους, συστεγάζονται στην ίδια φτηνή επιθυμία για απόκρυψη χρήματος. Ο φιλάνθρωπος ποπ σταρ (πάνε, άλλωστε, πολλές δεκαετίες που ο Bono ήταν κάτι άλλο) και οι υπουργοί από χώρες της υποσαχάριας Αφρικής ή οι Καναδοί και Αμερικανοί πολιτικοί ανήκουν στην ίδια κατηγορία. Και αν, όπως είναι πιθανό, στα Paradise Ρapers μπορεί να κρύβονται μέχρι και μυθιστοριογράφοι που έκαναν περιουσία ή καλλιτέχνες της όπερας με τεράστιο κασέ, πάλι στο ίδιο σύμπαν ανήκουν με έναν Ρεξ Τίλερσον ή με τον κάθε αγροίκο ολιγάρχη από την Ουκρανία και τη Ρωσία: στο σύμπαν ενός παχυδερμισμού που έχει ξεχάσει κάθε άλλη ευαισθησία. Είτε με το ζήτημα των συνόρων είτε με το θέμα των offshore και της φορολογίας, λοιπόν, από τις ελίτ αναδύεται ένα μείγμα κυνισμού και ελαφρότητας. Γιατί; Επειδή δεν νοιάζονται καθόλου για το αν οι πράξεις τους υπονομεύουν τις φιλελεύθερες αρχές και αξίες, ούτε για το αν δίνουν πολλά επιχειρήματα στους οπαδούς των κλειστών οικονομικών και πολιτικών συστημάτων. Επειδή κινούνται σε έναν αυτοαναφορικό κόσμο, σε απόλυτο διαχωρισμό από τη ζωή των πολιτών. Και καλά όταν σε αυτές τις ελίτ ανήκουν βασιλικοί οίκοι της ιστορικής ναφθαλίνης ή αξιωματούχοι κρατών των οποίων όλη η ύπαρξη στηρίζεται στη διαφθορά και στο οργανωμένο έγκλημα. Το θέμα είναι ότι στις ίδιες ελίτ συστεγάζονται εκλεγμένες κυβερνήσεις και δεσποτικά καθεστώτα, κράτη-παρίες και συνταγματικές πολιτείες, θεσμικοί και σκοτεινοί παίκτες. Ποιο είναι το αποτέλεσμα; Αυτός που δεν θεωρεί σημαντικές τις διαφορές των πολιτευμάτων (ή τις λογαριάζει για στάχτη στα μάτια των λαών) αισθάνεται δικαίωση. Τον επιβεβαιώνει η Ιστορία, λέει, καθώς διαβάζει πως στα Paradise Ρapers συνυπάρχει ο Καναδός του liberal icon Τριντό με τους γιους του Ινδονήσιου δικτάτορα Σουχάρτο ή με πρώην υπουργούς Πετρελαίου του Καζακστάν και του Πακιστάν (ό,τι και αν σημαίνει αυτό). Για να πάω σε μια πιο γενική παρατήρηση, σήμερα έχει ξανά ρεύμα η αναφορά στην παρακμή της Δύσης. Φιλοσοφικά και πολιτικά είναι μια ιδέα της μόδας. Γράφονται βιβλία που επαναλαμβάνουν τον τίτλο του μνημειώδους έργου του Όσβαλντ Σπένγκλερ και θυμίζουν τη ρητορική των απαισιόδοξων δεξιών στοχαστών του Μεσοπολέμου. Όπως θα έλεγε ο Τόνι Τζαντ, υπάρχει εύφορο έδαφος για έναν σύγχρονο πνευματικό φασισμό, έναν «δεξιό» ή «αριστερό» φασισμό που πάντα υπόσχεται το ανόθευτο εθνικό συμφέρον και στέλνει με μια κίνηση τους διεφθαρμένους στην πυρά. Ίσως ένας από τους τρόπους να αποτραπεί αυτή η πορεία δημαγωγίας και υστερίας είναι να περιοριστούν αποτελεσματικά τα παραδείσια «καταλύματα». Να δυσκολέψουν θεσμικά οι δυνατότητες για φορολογικές απαλλαγές. Με άλλα λόγια, τα εθνικά κράτη και οι υπερεθνικές ενώσεις να αποκτήσουν επειγόντως συνείδηση ότι δεν επιβιώνουν χωρίς μεσαίες τάξεις αλλά και χωρίς τα παραδοσιακά λαϊκά στρώματα. Αυτό που συμβαίνει σήμερα είναι ότι τα διάφορα Paradise Ρapers σπρώχνουν μεγάλα τμήματα του κόσμου στο αδύναμο παράπονο ή στη μνησίκακη οργή και έτσι μεγαλώνει το μπλοκάρισμα της δημοκρατίας. Κερδίζουν τα πιο κυνικά συμπεράσματα για τον κόσμο μας και για το πώς κυβερνιέται. Και χάνεται η εμπιστοσύνη στη δυνατότητα διόρθωσης των θεσμών. Σε τελική ανάλυση, η καταστροφή κάθε θεσμικής εμπιστοσύνης είναι σοβαρότερο πρόβλημα από τα παράπονα του Μπόνο για τους φόρους που πληρώνει ή από την «άγνοια» του Μπάκιγχαμ για τις επενδύσεις του.
Είναι παρήγορο πάντως το γεγονός ότι με κάθε ταινία του ανοίγει ένας κύκλος αντεγκλήσεων και αψιμαχιών στην ιδιωτική και δημόσια σφαίρα μεταξύ ζηλωτών και αντιφρονούντων.
Όπως θα έλεγε ο Τόνι Τζαντ, υπάρχει εύφορο έδαφος για έναν σύγχρονο πνευματικό φασισμό, έναν «δεξιό» ή «αριστερό» φασισμό που πάντα υπόσχεται το ανόθευτο εθνικό συμφέρον και στέλνει με μια κίνηση τους διεφθαρμένους στην πυρά.
Καλά που υπάρχει κι ο Λάνθιμος και σπεύδουμε, όπως κάποτε, στην αίθουσα να δούμε την ταινία του για να σχηματίσουμε και να καταθέσουμε εγκαίρως την αποψάρα μας στην οικεία ομήγυρη αλλά και στην αρένα των σόσιαλ μίντια. Χωρίς φόβο, χωρίς πάθος και κυρίως χωρίς φθόνο και εμπάθεια για τον δημιουργό που ξέφυγε από τον πρωταθλητισμό του όμορφου χωριού μας που όμορφα καίγεται, για να κάνει καριέρα στη μεγάλη πόλη. Σαφώς και ζηλεύω τη διεθνή επιτυχία του στο δημοφιλές και αγρίως ανταγωνιστικό πεδίο με το οποίο επέλεξε να ασχοληθεί, δεν έχει νόημα να το κρύψω. Θα μπορούσε να είναι και χειρότερα πάντως. Θα μπορούσαν να με συγκινούν πραγματικά οι ταινίες του, πέρα από την εκτίμηση γι’ αυτό το αισθητικό σύμπαν μουδιασμένης δυστοπίας που έχει κατοχυρώσει. Ο Θάνατος του ιερού ελαφιού, πάντως, αντίθετα από τον Αστακό, που μπήκε και βγήκε χωρίς να ακουμπήσει ζωτικό όργανο, πλησίασε πολύ κατά τόπους να με αγγίξει βαθιά, ίσως και λόγω της απουσίας γενικά των έντονα «προγλωσσικών» διαλόγων που βάραιναν σαν μόλυβδος την οθόνη σε προηγούμενες ταινίες του. «Βαν Γκογκ ή Λάνθιμος;» με ρώτησε υπομειδιώντας ελαφρά η κοπέλα στο ταμείο του σινεμά (στην άλλη αίθουσα έπαιζε το Loving Vincent). Ήταν μια διακριτική αναγνώριση ότι ο Έλληνας διεθνής αποτελεί σαφώς πλέον ένα κινηματογραφικό brand παγκόσμιας εμβέλειας και στερεοτυπικής (με τον τρόπο που προσλαμβάνεται από ένα ευρύ κοινό) τεχνοτροπίας, όπως μόνο ο Αγγελόπουλος υπήρξε παλιότερα. [Είδα πρόσφατα, μετά από αιώνες, αλλά σαν να ήταν η πρώτη φορά πραγματικά, τον Μεγαλέξαντρο, έπαθα πλάκα, μετάνιωσα για διάφορα ξινά και κακόβουλα που έχω σύρει στον Τεό και μετά βυθίστηκα σε κατάθλιψη, συνειδητοποιώντας ότι τώρα ασχολούμαστε με κάτι αντι-κινηματογραφικά, «ενωτικά»/«ιστορικής μνήμης» αφηγήματα μαζικής αποδοχής σαν τις τελευταίες ταινίες του Π. Βούλγαρη που μοιάζουν να εκμεταλλεύονται επιμελώς τη βαθιά κρίση και τους νέους διχασμούς.] Οι οιωνοί, πάντως, δεν ήταν καλοί πριν ξεκινήσει η ταινία, κατά τη διαδικασία των «προσεχώς», ειδικά μετά την παρενόχληση που δέχτηκα από την Κέιτ Μπλάνσετ και τους 13 χαρακτήρες που υποδύεται σε ένα πρότζεκτ ματαιοδοξίας που λέγεται Μανιφέστο και δεν θέλω να μάθω τίποτα παραπάνω γι’ αυτό. Τελικά, όμως, περίπου δυο ώρες αργότερα και ενώ έπεφτε βαρύγδουπα πάνω στους τίτλους τέλους η εισαγωγή από τα «Κατά Ιωάννην Πάθη» του Μπαχ, ανέπνευσα επιτέλους με ανακούφιση. Όχι επειδή είχε τελειώσει η ταινία και μπορούσα να βγω έξω να πάρω αέρα, αλλά κυρίως επειδή τα «χειρότερα» που φοβόμουν δεν ήρθαν ποτέ. Η σχέση μου με το σινεμά του Λάνθιμου είχε αποκατασταθεί και μπορούμε να συνεχίσουμε όλοι τη ζωή μας χωρίς το σαράκι της γκρίνιας και της αμφισβήτησης. «Μα, δεν καταλαβαίνεις; Είναι συμβολικό!» λέει κάποια στιγμή ο έφηβος άγγελος-εξολοθρευτής στην ταινία, κλείνοντας διακριτικά και υποχθόνια το μάτι στον θεατή, και εκείνη τη στιγμή ξορκίστηκε από μέσα μου κάθε προκατάληψη για τις αλληγορικές χοντροκοπιές προηγούμενων ταινιών, όπου το συμβολικό φλέρταρε επικίνδυνα με το παιδαριώδες. Δεν θα ήθελα να επεκταθώ περισσότερο στα επιμέρους της ταινίας, μου έκανε εντύπωση όμως που βρέθηκα να διαφωνώ, για πρώτη φορά ίσως, με έναν από τους αγαπημένους μου γραφιάδες περί σινεμά, τον Richard Brody του «New Yorker», που πρόσφατα τσουβάλιασε τον Λάνθιμο στους επιγόνους (στα εξωμήτρια για την ακρίβεια) του Χάνεκε, εγκαλώντας τον για «αντιδραστικό σνομπισμό», για τη δημιουργία ενός σινεμά εστετικής κενότητας που τρέφει και τρέφεται από μια αφηρημένη, χιπστερική και δημαγωγική επί της ουσίας διάθεση καταγγελίας και για πλήρη αδυναμία κοινωνικής εμπλοκής. Σκληρά και άδικα (όχι εντελώς, αλλά σε μεγάλο βαθμό) λόγια, που βρίσκονται στο άλλο άκρο όσων με το ζόρι προβάλλουν στο ερμητικό πράγματι κινηματογραφικό σύστημα του Έλληνα σκηνοθέτη αυθαίρετες ιδεολογικές/ταξικές αναγνώσεις και ατζέντες. Πολύ διασκέδαζα, θυμάμαι, με όσους είχαν διαβάσει τον Κυνόδοντα ως δήθεν συντριπτικό ξεμπρόστιασμα της «αγίας ελληνικής οικογένειας», παρά το προφανές γεγονός ότι μόνο τεχνικά επρόκειτο για «ελληνική» ταινία και σίγουρα δεν αποτελούσε κάποιο είδος ψυχοδυναμικού πασπαρτού για τους νταλκάδες και τα τραύματά μας από τη νεοελληνική κατάσταση. Είναι παρήγορο πάντως το γεγονός ότι ενώ με κάθε ταινία του ανοίγει ένας κύκλος αντεγκλήσεων και αψιμαχιών στην ιδιωτική και δημόσια σφαίρα μεταξύ ζηλωτών και αντιφρονούντων, αυτή ακριβώς η αφηρημένη πολιτικά προσέγγισή του δεν επιτρέπει την εργαλειοποίησή του στο επίπεδο του γελοίου εμφυλίου που μαίνεται στα μέσα κοινωνικά δικτύωσης.
9.11.17 – lifo
17
ΘΕΑΤΡΟ
ΓΙΟ ΚΙ ΧΙ
«Γραμμένο το 1426, το Γιο-κι-χι από την τρίτη κατηγορία έργων του Νο που είναι έργα γυναικών, μια κατηγορία αριστουργημάτων γραφής και ποίησης, είναι ένα εξαιρετικό ποίημα, μια κρυφή ραψωδία, μια ακόμη Νέκυια» λέει ο Μιχαήλ Μαρμαρινός για το έργο της ιαπωνικής παράδοσης του θεάτρου Νο που παρουσιάζει με Έλληνες ηθοποιούς στην Εναλλακτική Σκηνή της Εθνικής Λυρικής Σκηνής, στο Κέντρο Πολιτισμού Ίδρυμα Σταύρος Νιάρχος. «Είναι κι αυτό μια λεπταίσθητη επίσκεψη στον τρυφερό κόσμο των νεκρών. Ένα έργο που στον παραστασιακό του κώδικα περιέ-
χει όλες τις αρχές του τι μπορεί να είναι μουσική, θέατρο, χορός, χειρονομία. Κι αυτό, μέσα στο ελάχιστο μέγεθός του. Συνταρακτικό δείγμα ενός πολιτισμού, πυκνότητας, αφηγηματικότητας και αφαίρεσης». Το Τραγούδι της αιώνιας θλίψης σε μουσική Φίλιππου Τσαλαχούρη έχει ως πρωταγωνίστρια τη Ρένη Πιττακή, η οποία συναντάει ξανά τον σκηνοθέτη δεκαεννιά χρόνια μετά τον Άμλετ στο Θέατρο Θησείον. Η σπουδαία ηθοποιός δέχτηκε την πρόκληση να παίξει τον ρόλο της Γιο-κι-χι, ο οποίος για εκατοντάδες χρόνια παίζεται παραδοσιακά από άντρες στο θέατρο Νο. «Βρισκόμαστε στο νησί της αιωνίου νεότητας», εξηγεί, «το νησί Χοράι, όπου κατοικεί το πνεύμα της Γιο-κι-χι. Σε αυτό το νησί φτάνει απεσταλμένος του βαρυπενθούντος αυτοκράτορα Γκένσο της Κίνας ένας μοναχός, για να συναντήσει το πνεύμα της νεκρής αγαπημένης του και να του φέρει μια απόδειξη γι’ αυτήν τη συνάντηση. Ο μοναχός, αφού ψάξει πάνω, στην επικράτεια του ουρανού, και κάτω, στις πηγές των κίτρινων ποταμών, φτάνει τελικά στο Χοράι, το νησί της άφθαρτης νεότητας, και βρίσκει τη Γιο-κι-χι. Αυτή η συνάντηση της προκαλεί μεγάλο πόνο, γι’ αυτό έχει και τον υπότιτλο “Τhe song of everlasting sorrow, το τραγούδι της αιώνιας θλίψης”, ένα ποίημα που βασίζεται σε μια παλιά, πραγματική ιστορία της Κίνας. Τα πειστήρια δίνονται, ο Χορός τραγουδάει τον όρκο που αντάλλαξαν με τον Γκένσο και ο μοναχός ετοιμάζεται να φύγει, αλλά η Γιο-κι-χι κάνει έναν χορό κουσεμάι κι έναν χορό γιονομάι, σε μια απελπισμένη προσπάθεια να τον κρατήσει κι άλλο κοντά της, ως μέσο επικοινωνίας με τον αγαπημένο της. Όταν ο μοναχός φεύγει, εκείνη μένει εκεί, στην αιώνια θλίψη της». Η πρώτη επαφή του Μιχαήλ Μαρμαρινού με το θέατρο Νο πάει αρκετά πίσω στον χρόνο. «Είναι κάτι παράξενο» λέει. «Δεκαετία του ’80, στο αρχαίο στάδιο των Δελφών γίνεται μια παράσταση σύγχρονης μουσικής του Ιάπωνα Joli Yuasa, για Χορό, μουσικό σύνολο, μαγνητοταινία και ηθοποιό του Νο. Ως μέλος του Χορού, σπουδαστής ακόμα και πρώτη φορά στη σκηνή, παιδευόμουν να συγκεντρωθώ, μια και διαρκώς το μάτι μου έφευγε. Χάζευα αυτό το φαινόμενο/ηθοποιό του Νο να βαδίζει, φορώντας μια περίτεχνη μάσκα, απ’ τη μια άκρη του σταδίου μέχρι το πέταλο, με ένα ιδιότυπο βήμα, για 45 λεπτά, μέχρι να βρεθεί στη σκηνή. Στο τέλος, μετά τον εξορκισμό, παρέμενε καθιστός, επί σκηνής. Ο γιος του, ηθοποιός του Καμπούκι εκείνος, μας ξεναγούσε στο ακίνητο σώμα/γλυπτό ακινησίας και χρωμάτων του μεταξιού».
18 lifo – 9.11.17
Ο ΜΙΧΑΉΛ ΜΑΡΜΑΡΙΝΌΣ ΚΑΙ Η ΡΈΝΗ ΠΙΤΤΑΚΉ ΞΑΝΑΣΥΝΑΝΤΙΟΎΝΤΑΙ ΜΕΤΆ ΑΠΌ ΔΕΚΑΕΝΝΙΆ ΧΡΌΝΙΑ ΚΑΛΛΙΤΕΧΝΙΚΆ ΚΑΙ ΜΙΛΟΎΝ ΓΙΑ ΤΟ ΈΡΓΟ ΤΟΥ ΘΈΑΤΡΟΥ ΝΟ ΠΟΥ ΑΝΕΒΑΊΝΕΙ ΜΕ ΈΛΛΗΝΕΣ ΗΘΟΠΟΙΟΎΣ ΣΤΗΝ ΕΝΑΛΛΑΚΤΙΚΉ ΣΚΗΝΉ ΤΗΣ ΕΘΝΙΚΉΣ ΛΥΡΙΚΉΣ ΣΚΗΝΉΣ ΣΤΟ ΚΠΙΣΝ. ΑΠΟ ΤΟΝ Μ. HULOT — ΦΩΤΟ: Δ. ΣΑΚΑΛΑΚΗΣ
ΤΟ ΤΡΑΓΟΎΔΙ ΤΗΣ ΑΈΝΑΗΣ ΘΛΊΨΗΣ
—Στη Νέκυια γινόταν μια επίκληση προς τον ήλιο προκειμένου να ανα-
εντρυφήσεις. Από την άλλη, η Γιο-κι-χι είναι ένα πνεύμα άπιαστο, σαν
τείλει, στο Γιο-κι-χι τι γίνεται; Μια και το Νο, ακόμη και ως κείμενο,
τη δροσιά. Δεν υποδύομαι, λοιπόν, το σώμα αλλά το ένδυμα και τη
δεν έχει ποτέ αποποιηθεί την ιερή του υπόσταση –ο χορός του ήρωα
μάσκα. Με γοητεύουν επίσης η ομορφιά, η λεπτότητα, αφήστε που
είναι πάντα μια επιφάνεια του ίδιου του Θεού–, έτσι κι εδώ υπάρ-
το πνεύμα της είναι αναποφάσιστο, κι αυτό μου πάει πολύ.
χει μια εμμελής/έμμετρη πάντα επίκληση σε δυνάμεις κοσμικές ή
—Πόσο μεγάλη ήταν η πρόκληση να παίξετε έναν ρόλο που παραδοσιακά
απόκοσμες.
παίζεται από άντρες; Όταν επί πέντε χρόνια έπαιζα τραγωδία με τον
—Για την παράσταση έργου ενός θεάτρου παραδοσιακά αντρικού γιατί
Κουν δεν αναρωτήθηκα ποτέ – γιατί να με απασχολήσει αυτό τώρα;
επιλέξατε τη Ρένη Πιττακή; Νομίζω, μετά από κάποιο σημείο, η καλλι-
Επειδή οι Ιάπωνες δεν αποκόπηκαν ποτέ από την παράδοσή τους;
τεχνική ποιότητα και το βάθος του ερμηνευτή υπερβαίνουν τις χρω-
—Κύριε Μαρμαρινέ, η δομή θα είναι ίδια, όπως ορίζει η παράδοση, ή
μοσωμικές ή κοινωνικές διαφορές των φύλων. Σε εκείνο το επίπεδο
θα κάνετε καινοτομίες; Τη δομή την προσδιορίζει η εσωτερική πλο-
της ποίησης ο άνθρωπος εκπροσωπείται πίσω και πέρα από φύλα. Η
κή του ποιήματος. Αυτή και βέβαια τηρείται. Τα εσωτερικά δομικά
Ρένη Πιττακή ανήκει ακριβώς σε αυτό τον σπάνιο, ιδιαίτερο κόσμο.
χαρακτηριστικά, όπως η παρουσία ενός λειτουργικού Χορού που
—Κυρία Πιττακή, πόσο σας δυσκόλεψε ο ρόλος της Γιο-κι-χι; Ο πολιτι-
εκφέρει τα λυρικά μέρη, είναι αναπόσπαστο κομμάτι της ουσίας
σμός αυτός μας είναι τόσο ξένος. Νιώθω τουρίστας στη χώρα του
του. Αλλά δεν ορθοδοξούμε φυσικά μια παράσταση του θεάτρου
Ανατέλλοντος Ηλίου και σε μικρό χρονικό διάστημα προσπαθώ να
Νο. Με ενθουσιασμό κρατάμε ό,τι θεωρούμε κρίσιμο, αποκαλυπτι-
γίνω ταξιδιώτης ενός τόπου πολύ μακρινού για μας. Λέτε να είναι
κό για εμάς. Ταυτόχρονα, κρατούνται μερικές λεπτές, προσωπικές
εύκολο αυτό; Με δυσκολεύει και θα με δυσκολεύει πάντα, γιατί το
αποστάσεις από το Νο που εκφράζουν ή χαρακτηρίζουν αυτή την
χρονικό διάστημα που έχεις στη διάθεσή σου είναι πολύ μικρό για να
ιδιαίτερη μουσική και παράσταση.
Το Τραγούδι της αιώνιας θλίψης, σε μουσική Φίλιππου Τσαλαχούρη, θα παρουσιαστεί από τις 16 Νοεμβρίου και για δεκαέξι μόνο παραστάσεις.
γιο-κι-χι /楊貴妃 Εναλλακτική Σκηνή Εθνικής Λυρικής Σκηνής, Κέντρο Πολιτισμού Ίδρυμα Σταύρος Νιάρχος, Συμπαραγωγή με το Theseum Ensemble 16, 17, 22, 23, 29, 30 Νοεμβρίου 2017 και 1, 6, 7, 8, 9, 10, 13, 14, 15, 16 Δεκεμβρίου 2017. Ώρα έναρξης: 20.30. Το Πνεύμα της Γιο-κιχι ερμηνεύει η Ρένη Πιττακή.
9.11.17 – lifo
19
VINIETA ΡΕΠΟΡΤΑΖ
20 lifo – 9.11.17
. ΠΏΣ ΜΙΛΆΝΕ, ΠΏΣ ΝΤΎΝΟΝΤΑΙ, ΤΙ ΘΕΩΡΟΎΝ ΤΆΣΗ, ΤΙ ΞΕΝΈΡΩΤΟ ΚΑΙ ΤΙ ΚΑΓΚΟΥΡΙΆ ΤΑ ΣΗΜΕΡΙΝΆ 15ΧΡΟΝΑ ΚΑΙ, ΚΥΡΊΩΣ, ΤΙ ΚΆΝΟΥΝ ΤΙΣ ΏΡΕΣ ΠΟΥ ΞΗΜΕΡΟΒΡΑΔΙΆΖΟΝΤΑΙ ΣΤΑ MALLS; ΑΠΌ ΤΟΝ ΑΛΈΞΑΝΔΡΟ ΔΙΑΚΟΣΆΒΒΑ ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΕΣ: ΠΑΡΙΣ ΤΑΒΙΤΙΑΝ
9.11.17 – lifo
21
ΡΕΠΟΡΤΑΖ
εν είναι εύκολο να αναμετρηθείς με άτομα από τα οποία σε χωρίζει ένα σεβαστό ηλικιακό χάσμα, ειδικά αν δεν είσαι εξοικειωμένος και εξασκημένος με παιδιά, ανίψια, βαφτιστήρια. Υπήρχαν στιγμές στη συζήτησή μου με αυτά τα έξι δεκαπεντάχρονα, με τα οποία επισκέφθηκα ένα βράδυ Παρασκευής το Mall του Αμαρουσίου, που πραγματικά δεν καταλάβαινα τι μου έλεγαν και αναγκαζόμουν να διακόπτω για να ζητώ επεξηγήσεις – όχι γιατί δεν έχω επαφή με τη νεανική κουλτούρα, όχι γιατί τα παιδιά δεν μιλούσαν σωστά, όχι γιατί το gap ανάμεσά μας είναι τεράστιο –είμαι 30 και είναι 15–, αλλά γιατί είναι αναπόφευκτη η «άλλη γλώσσα» που αρχίζεις να μιλάς όσο απομακρύνεσαι ηλικιακά από τα sweet fifteen και την εφηβεία γενικότερα. Επίσης, τα δεκαπεντάχρονα είναι σφήκες. Θέλει τρόπο και μαεστρία για να σε εμπιστευτούν και να σου αφήσουν μια χαραμάδα να πάρεις μάτι στον απίστευτο κόσμο τους. Εγώ έκανα το λάθος και ξεκίνησα την κουβέντα μας ρωτώντας τα ποιο είναι το αγαπημένο τους μάθημα στο σχολείο και τι θέλουν να γίνουν «όταν μεγαλώσουν». Πανωλεθρία! Πέρασε ώρα για να τα κερδίσω, να λυθούν και να αρχίσουν να μου μιλάνε για πραγματικά ενδιαφέροντα πράγματα της γενιάς τους, της Generation Z – για το τέλος της ουσιαστικά, καθώς η συγκεκριμένη δημογραφική ομάδα ετοιμάζεται να δώσει τη θέση της στην επόμενη γενιά, όπως είχε συμβεί με τους millennials που προηγήθηκαν. Η Generation Z καλύπτει τα άτομα που έχουν γεννηθεί από τα μέσα των ’90s ως τα μέσα των ’00s, οπότε μιλάμε για τα παιδιά που μεγάλωσαν μέσα στο Ιnternet, αλλά μπορεί να πρόλαβαν και να έχουν αμυδρές μνήμες από εποχές πριν από αυτό. Τα σημερινά δεκαπεντάχρονα της Αθήνας θα μπορούσαμε να τα χαρακτηρίσουμε τη «γενιά των malls», αφού ήταν σχεδόν αγέννητα όταν άνοιξε τις πύλες του το The Mall Athens, το 2005. Ίσα που θυμούνται ποιοι ήταν οι emos, η πρώτη μεγάλη υποκουλτούρα που γεννήθηκε και γαλουχήθηκε μέσα σε αυτό το εμπορικό κέντρο. Εν τω μεταξύ εγώ, ως πρωτοετής φοιτητής στην Πάτρα, ακόμα θυμάμαι την υστερία που είχε πιάσει φίλο και συμφοιτητή Μαρουσιώτη να παρευρεθεί στα εγκαίνια του Mall, πόσο τεράστιο μου το περιέγραφε και πόσο πολύ το περίμεναν ο ίδιος και όλοι του οι φίλοι. Το συγκεκριμένο mall υπήρξε σίγουρα ορόσημο για την Αθήνα, παρότι εμπορικά κέ-
22 lifo – 9.11.17
ντρα υπήρχαν από πολύ παλιά σε πολλές περιοχές (και κάποια από αυτά ακόμα φυτοζωούν στη Γλυφάδα ή στην Κηφισιά). Επίσης, του The Mall Athens είχε προηγηθεί το θρυλικό, επίσης μαρουσιώτικο, Village Centre στη Φραγκοκλησιάς, που δεν υπάρχει πια, καθώς και το τεράστιο Village Shopping & More (πρώην Village Entertainment Park) στου Ρέντη. Το The Mall Athens όμως ανακατένειμε όχι μόνο την πίτα της αγοράς όλων των βορείων προαστίων αλλά οδήγησε και σε μια έκρηξη δημιουργίας εμπορικών κέντρων που όμοιά της δεν είχε ξαναγίνει, καθώς καθιέρωσε μια και καλή την τάση να συγκεντρώνονται πολλαπλές δραστηριότητες (μαγαζιά, εστίαση, κινηματογράφος, διασκέδαση) σε έναν χώρο, κάτι που σε όλες τις μεγάλες μητροπόλεις του εξωτερικού κυριαρχούσε εδώ και δεκαετίες. Η έκρηξη των malls στην Αθήνα δεν επηρέασε λοιπόν μόνο τις τοπικές αγορές, ισοπεδώνοντας σε πολλές περιπτώσεις τα συνοικιακά εμπορικά καταστήματα, αλλά παράλληλα καθόρισε τις συνήθειες και την ανθρωπογεωγραφία μιας ολόκληρης γενιάς παιδιών. Αυτή η ηλικιακή ομάδα, μέλη της οποίας είναι οι συνομιλητές μου, όχι απλώς γεννήθηκε και μεγαλώνει μέσα στο Ιnternet, παίζοντας στα δάχτυλα την τεχνολογία, αλλά η ειδοποιός διαφορά της από την υπόλοιπη Generation Z είναι ότι η ζωή τους κινείται μέσα στα social media (καθώς και μέσα στην έκρηξη της οικονομικής κρίσης). Για τις ανάγκες του συγκεκριμένου άρθρου, πάντως, καθώς εστίασα στα άτομα που συχνάζουν και ξημεροβραδιάζονται στο συγκεκριμένο mall των βορείων προαστίων, μίλησα με παιδιά «καλοαναθρεμμένα», που φοιτούν μάλιστα σε γνωστό ιδιωτικό σχολείο. Μιλάμε για 6 παιδιά με 6 iPhones, 6 συνδρομές στο Netflix και 5 συνδρομές σε Spotify ή Apple Music (τον έναν, που συνειδητά δεν έχει, οι άλλοι πέντε τον πείραζαν και τον χαρακτήριζαν «παράνομο»). Σαφώς, λοιπόν, όλα τα παρακάτω δεν μπορούν να θεωρηθούν απολύτως ενδεικτικά για όλους τους εφήβους της Αθήνας αλλά σίγουρα αντικατοπτρίζουν σε μεγάλο βαθμό τις τάσεις, τις μόδες και τις συνήθειες μιας σεβαστής μερίδας τους, ανεξαρτήτως εισοδήματος των γονέων.
Πρώτη ώρα Αρχαία Ο Φίλιππος, ο Αποστόλης, ο Χάρης, ο Δημήτρης, η Ισιδώρα και η Αριάδνη είναι όλοι μαθητές της Γ’ Γυμνασίου και γνωρίζονται μεταξύ τους εδώ και αρκετά χρόνια. Από την παρέα των έξι μαθητών, στην οποία, όπως μου λένε χαριτολογώντας, υπάρχουν εκπρόσωποι όλου του σχολικού «φάσματος» (πολύ καλοί μαθητές, μέτριοι μαθητές και μαθητές «τουρίστες»), οι τέσσερις δηλώνουν απερίφραστα ότι το χειρότερό τους μάθημα είναι τα Αρχαία. Όταν τους ρωτώ γιατί έχουν τόση απέχθεια για τα Αρχαία, αναφέρουν χωρίς δεύτερη σκέψη ότι δεν καταλαβαίνουν τη χρησιμότητα ενός τόσο δύσκολου μαθήματος, ότι στην ουσία διδάσκονται σε μεγάλη συχνότητα κάτι που απαιτεί κόπο, χωρίς κανείς να τους εξηγεί το γιατί. Στην επόμενη ερώτηση περί επαγγελματικής σταδιοδρομίας, οι μισοί είναι μαγκωμένοι. O Χάρης ξέρει από τα 15 ότι θέλει να σπουδάσει Βusiness Αdministration στην Αγγλία, εκεί όπου σπούδασε και η αδερφή του, η Ισιδώρα επίσης γνωρίζει ότι θέλει να ακολουθήσει τον τομέα της
Διοίκησης Επιχειρήσεων και η Αριάδνη θέλει να γίνει κτηνίατρος, μια και το αγαπημένο της μάθημα είναι η Βιολογία. Δεν περίμενα κάτι περισσότερο στη χώρα όπου ο επαγγελματικός προσανατολισμός είναι ανύπαρκτος. Πάντως, στην κλασική ερώτηση «τι γιορτάζουμε την 28η Οκτωβρίου» (η συνάντηση έγινε την παραμονή) ήξεραν όλοι να μου απαντήσουν, και μάλιστα έχουν κι άποψη: «Όλοι οι άλλοι λαοί γιορτάζουν συνήθως το τέλος των πολέμων, εμείς είμαστε τρελοί και γιορτάζουμε την αρχή». Η Αριάδνη, που είναι η καλύτερη μαθήτρια της τάξης τους, γνωρίζει απ’ έξω όλα τα κόμματα που βρίσκονται στη σημερινή Βουλή, ενώ ο Αποστόλης ξέρει να μου πει επίσης ότι υπουργός Παιδείας είναι ο Γαβρόγλου.
Γιατί στο Mall (και πού αλλού;) Σινεμά, μαγαζιά για ψώνια, φαγητό: το τρίπτυχο που προσελκύει τα παιδιά στο Μall, τουλάχιστον μία φορά την εβδομάδα. Η αλήθεια είναι ότι αναζητώντας τον λόγο που τα σημερινά παιδιά αρέσκονται να ξημεροβραδιάζονται σε έναν μεγάλο, αλλά πεπερασμένης έκτασης και «κλειστό» χώρο, κατάλαβα πως οι αιτίες είναι μάλλον σχετικά απλές: ό,τι θέλει να κάνει ένας δεκαπεντάχρονος, ό,τι τον ενδιαφέρει (εκτός από τα σπορ και τα ομαδικά αθλήματα, αλλά αυτά είναι ειδική κατηγορία), υπάρχει σε μεγάλη κλίμακα σε ένα mall. Αυτά που τις προηγούμενες δεκαετίες έβρισκαν στην «αλάνα» και μετέπειτα στις πλατείες, στις σχολικές πιάτσες, στα μπιλιαρδάδικα, στα ουφάδικα και στις μεγάλες αλυσίδες γνωστών ταχυφαγείων στα Εξάρχεια, στην Κηφισιά, στο Μαρούσι, στο Περιστέρι, στην πλατεία Μαβίλη, στην Αγία Παρασκευή και στη Νέα Σμύρνη, ανάλογα με το background, τον τόπο διαμονής και τη φυλή όπου ανήκε ο κάθε μαθητής, τώρα τα βρίσκουν συγκεντρωμένα όλα εκεί. «Είναι all day long η φάση, θα κάνουμε βόλτα στα μαγαζιά, είτε θέλουμε να ψωνίσουμε είτε όχι, θα φάμε κάτι, μετά θα πάμε για καφέ, θα δούμε ταινία, μπορεί να ξαναφάμε ή να πάμε για bowling» μου λένε. Έτσι μπορεί να περάσουν όλο τους το Σάββατο και κατά τη διάρκεια της ημέρας θα πετύχουν φίλους, συμμαθητές και γνωστούς, καθώς οι παρέες θα εναλλάσσονται σε ένα συνεχές mingling: με άλλους θα πάνε το πρωί, με άλλους θα συνεχίσουν τη μέρα τους και με άλλους θα καταλήξουν το βράδυ, οι μεγάλες παρέες σπάνε και δυάδες και τριάδες ενώνονται – πάντως, η ώρα περνά χωρίς να το καταλάβουν. Αλλά και οι μαμάδες νιώθουν ασφάλεια γνωρίζοντας ότι τα παιδιά τους είναι συγκεντρωμένα εκεί, όπως θα μου επιβεβαιώσει αργότερα η Αριέττα, η μητέρα της Ισιδώρας. Το μπάτζετ των παιδιών δεν είναι απαραίτητα υψηλό για όλες τις παραπάνω δραστηριότητες: διατείνονται ότι και με 10 ευρώ μπορούν να περάσουν όλη τη μέρα τους στο Mall, εφόσον δεν έχουν σκοπό να ψωνίσουν – αν και ο μέσος όρος που ξοδεύουν σε τέτοιες πολύωρες επιδρομές είναι τα 20 ευρώ. Κηφισιά, Γλυφάδα, Ερυθραία, είναι οι πιάτσες που συμπληρώνουν τις επιλογές της συγκεκριμένης παρέας, αλλά συχνά θα βρεθούν και στο κέντρο, στα Friday’s στο Κολωνάκι, στο Hard Rock Café, στα Starbucks, στο 360 και στο A for Athens στο Μοναστηράκι, αλλά όταν η έξοδός τους είναι στο κέντρο συνήθως η επιβεβλημένη ώρα επιστροφής είναι νωρίτερα
απ’ ό,τι όταν επιλέγουν το Mall. «Πολλές φορές κάνουμε απλώς βόλτα και αράζουμε στην πλατεία Κολωνακίου ή στο Μοναστηράκι, δεν είναι ανάγκη να καθίσουμε σε κάποιο μαγαζί. Η Παρασκευή το βράδυ βολεύει πολύ για το κέντρο, επειδή έχουμε αρκετό χρόνο για να επιστρέψουμε με τα ΜΜΜ που λειτουργούν ως αργά. Συχνά κάνουμε sleepovers ο ένας στον άλλο και σπάνια πλέον θα αναλάβουν οι γονείς μας να μας γυρίσουν σπίτι – δεν προλαβαίνουν επειδή δουλεύουν όλη μέρα. Αν χρειαστεί, θα πάρουμε Uber που είναι φτηνό και θα μοιραστούμε τη διαδρομή» περιγράφουν. Η Ομόνοια και τα Εξάρχεια, πάντως, είναι οι περιοχές που οι γονείς τους τούς έχουν απαγορεύσει να πλησιάζουν – αν και προφανώς αυτό έχει να κάνει με τις παρέες τους, αφού μου επιβεβαιώνουν πως και οι ίδιοι δεν έχουν λόγο να βρεθούν εκεί. Η τιμωρία που συνήθως επιβάλλεται, αν αργήσουν πολύ να επιστρέψουν, είναι περιορισμός εξόδου ή κατάσχεση κινητού – όλοι συμφωνούν πως το δεύτερο είναι πολύ πιο σκληρό!
Τα δίκτυα και το Ίντερνετ Ο μέσος όρος ηλικίας στην οποία τα μέλη της παρέας μας απέκτησαν το πρώτο τους κινητό ήταν τα 10. Facebook έχουν όλοι – και ομόφωνα μου λένε πως το θεωρούν το πιο ξεπερασμένο μέσο κοινωνικής δικτύωσης, με το οποίο ασχολούνται πλέον ελάχιστα. Instagram και Snapchat είναι τα δύο social media που έρχονται πρώτα στις προτιμήσεις τους. «Ψιλοϋποχρεωτικά έχουμε “φίλους” τους γονείς μας στο Facebook. Τα περισσότερα περίεργα περιστατικά που έχουμε ακούσει ξεκινούν από το Facebook. Όλοι θέλαμε από μικρή ηλικία να φτιάξουμε προφίλ, οι γονείς μας δεν μας άφηναν και από ένα σημείο κι έπειτα στραφήκαμε αλλού. Τα υπόλοιπα μας καλύπτουν πλήρως. Το Facebook δεν είναι τόσο πρακτικό, έχει πολλά πράγματα που δεν μας ενδιαφέρουν. Το Instagram είναι πολύ πιο απλό». Για browsing θα χαζέψουν πολύ στα διάφορα online stores που τους αρέσουν – το online shopping είναι πιο δημοφιλές παρά ποτέ για την ηλικία τους. YouTube και Netflix τα χρησιμοποιούν καθημερινά από τα κινητά τους, τις φωτογραφίες τους τις επεξεργάζονται με VSCO, αν και συνήθως τις τραβάνε κατευθείαν μέσα από την κάμερα του Snapchat, ακολουθούν πιστά πολλούς –ξένους κυρίως– YouTubers και για τις σχολικές τους εργασίες θα συμβουλευτούν τη Wikipedia.
Το bullying Ένα συμπέρασμα στο οποίο δεν περίμενα καθόλου να καταλήξω είναι ότι ο σχολικός εκφοβισμός, ο ίδιος ο όρος και ο τρόπος χρήσης του έχουν γίνει κάπως «καραμέλα» στο στόμα τόσο των γονέων όσο και, κυρίως, των εκπαιδευτικών. «Μπορεί να με δουν να σκουντάω τον κολλητό μου ή να του κάνω κεφαλοκλείδωμα και αμέσως θα συμπεράνουν ότι του κάνω bullying. Δεν είναι έτσι όμως, δεν είναι σε θέση να γνωρίζουν ποια ακριβώς είναι η σχέση μας, τι κώδικες έχουμε μεταξύ μας» περιγράφει ο Αποστόλης για την κατάχρηση της λέξης. Πώς αντιλαμβάνονται οι ίδιοι το bullying όμως; «Η διαφορά είναι όταν το παιδί που το δέχεται έχει θέμα με αυτό. Στο σχολείο μας είναι κυρίως λεκτικό, με χαρακτηρισμούς. Μπορεί τα παιδιά που το υφίστανται να είναι πιο αντικοινωνικά,
να μην έχουν πολλούς φίλους, να έχουν θέματα με την εμφάνισή τους, να διαβάζουν πολύ, να είναι καινούργια στο σχολείο. Πολλά λέγονται για πλάκα, αλλά κάποιους τους πειράζουν. Έχουμε ακούσει χιλιάδες ομιλίες γι’ αυτό το θέμα, αλλά δεν αλλάζει κάτι». Για τα αγόρια, ο πιο εύκολος χαρακτηρισμός είναι, διαχρονικά, το «γκέι», το «αδερφή», και ρωτώ πώς προκύπτει μια σχετική επίθεση σήμερα στο σχολικό περιβάλλον. «Δικό τους συμπέρασμα είναι, έχουμε παιδιά που δέχονται τέτοιες επιθέσεις. Συνήθως όμως κι εκείνα με τη σειρά τους “κράζουν”, οπότε γίνονται αντιπαθή». Κλασική αμυντική συμπεριφορά, καταλήγω. Από τα όσα λένε τα παιδιά μεταξύ τους γι’ αυτό το θέμα, αναφέροντας συγκεκριμένα ονόματα και παραδείγματα από το σχολικό τους περιβάλλον, για τα οποία ζητώ να μάθω περισσότερα, ώστε να εξαγάγω κάποια γενικά συμπεράσματα, καταλαβαίνω ότι ο πάλαι ποτέ μιμητισμός καλά κρατεί. Όσα παιδιά τολμούν να μην ακολουθούν τους κανόνες που τίθενται άτυπα από τον περίγυρό τους (κανόνες ντυσίματος, συμπεριφοράς, συνηθειών και κανόνες που ορίζει η οικονομική άνεση στα πιο ελίτ σχολεία – οι συνομιλητές μου στέκονται ιδιαίτερα σε αυτό) γίνονται αυτόματα εύκολοι στόχοι. Ποιοι είναι όμως αυτοί οι κανόνες σήμερα;
Εφηβικός μιμητισμός 2017 «Αυτό που ακούμε πολύ δεν το λες ακριβώς μουσική, ας το πούμε trap». Όταν τους ζητώ να μου προσδιορίσουν τι ακριβώς είναι το όντως πολύ δημοφιλές στις ηλικίες αυτές trap, η Ισιδώρα εξηγεί «όταν ένα κομμάτι έχει περισσότερο drop παρά λόγια» και ο Χάρης συμπληρώνει «κάτι σαν το χιπ-χοπ» με ύφος επεξηγηματικό, ότι «να, τώρα, σ’ το κάνω νιανιά». Είναι η πρώτη στιγμή στη συζήτηση που αρχίζω να νιώθω ισχυρό το gap ανάμεσά μας και ίσως η πρώτη στιγμή που η κουβέντα για τα παιδιά αρχίζει να γίνεται πραγματικά ενδιαφέρουσα. Μετά συνεχίζουν, ανταλλάσσοντας μεταξύ τους για πλάκα ονόματα Ελλήνων μουσικών που δεν έχω ξανακούσει, κι έχοντας αντιληφθεί αμέσως ότι μπαίνουμε σε μονοπάτια όπου «με έχουν» με άνεση. «Εγώ ακούω και ροκ, Queen, Bon Jovi, Scorpions, Red Hot, Guns n Roses, Arctic Monkeys, Black Keys» λέει ο Χάρης κι εκεί κάπως αναθαρρώ, σκεπτόμενος ότι εδώ έχει πέσει «χέρι» από γονείς ή μεγαλύτερα αδέρφια. Πάντως, σιχαίνονται τα λαϊκά και τον Παντελίδη. «Στην τηλεόραση βλέπουμε μόνο αγώνες, άντε και κανένα “Survivor” πέρσι, που από ένα σημείο και μετά όμως το βαρεθήκαμε». Εννοείται πως τα δεκαπεντάχρονα επικεντρώνουν τον τηλεοπτικό τους χρόνο σχεδόν αποκλειστικά και μόνο στις ξένες σειρές. «Pretty Little Liars», «Prison Break» (να σε ποιους απευθυνόταν η πρόσφατη αναβίωση της σειράς, σκέφτομαι), «How I met your mother», «Riverdale» και όλη η εποποιία της DC και της Marvel είναι μερικοί από τους τίτλους που μου αναφέρουν. «Marvel ή DC περισσότερο;» ρωτάω για να λάβω την ομόφωνη (και δίκαιη) απάντηση: «DC σειρές και Marvel ταινίες». Τα δεκαπεντάχρονα δεν μπορείς να τα κοροϊδέψεις πουθενά. Όλα τα παραπάνω τα βλέπουν με αγγλικούς υπότιτλους γιατί «τους εκνευρίζει η μετάφραση των ελληνικών, είναι τραγική!». Και όσον αφορά την εξωτερική εμφάνιση, το στυλ, τα ντυσίματα που κυριαρχούν; Κι εδώ
έχουν πολύ συγκεκριμένα πράγματα να μου αναφέρουν: οι σκέιτερ με ψηλή κάλτσα και Vans. Όλες οι σκεϊτάδικες μάρκες, π.χ. τα τύπου Thrasher, χωρίς απαραίτητα να κάνουν σκέιτ αυτοί που τα φοράνε. Τα Abercrombie, τα Hollister (από corners, γιατί δεν έχουμε επίσημο κατάστημα στην Ελλάδα, ή από το online shop τους), ακόμα και τα πανάκριβα Supreme. Το μαλλί «μπόμπα», δηλαδή το κούρεμα με την «ψιλή» που «το κάνουν πολλοί και σε κανέναν δεν πηγαίνει». Τα σκουλαρίκι στον λοβό του αυτιού, στην έλικα ή στον τράγο, ή συνδυασμοί αυτών, ενώ στα κορίτσια κυρίως το septum στη μύτη, «σαν ταύρος». Το ξύρισμα μέρους των φρυδιών. Όλα τα παραπάνω μού ήταν λίγο έως πολύ γνωστά, αλλά εκεί που «κάηκα» εντελώς ήταν όταν άκουσα για τα κολιέ «Minas». Τρία από τα έξι παιδιά φορούν ασημένια μενταγιόν από έναν συγκεκριμένο σχεδιαστή κοσμημάτων, που, όπως μου λένε, είναι ιδιαίτερα δημοφιλή στον κύκλο τους – και πανάκριβα. Τα βγάζουν περήφανα για να μου δείξουν την υπογραφή του σχεδιαστή και το χαρακτηριστικό κούμπωμα, αναφέροντας ότι οι μπουτίκ των Minas βρίσκονται στην Κηφισιά και στη Μύκονο. «Προτιμούν να πάρουν μόνο ένα τέτοιο και τίποτε άλλο, αλλά να είναι αυθεντικό, από ένα brand που αγαπούν όλοι οι συνομήλικοί τους, παρά να έχουν πάρα πολλά αξεσουάρ από διαφορετικά brands» θα μου εξηγήσει αργότερα η μαμά Αριέττα.
Τι είναι «κάγκουρας» σήμερα; Εδώ ξεσπαθώνουμε. Τους ρωτώ διστακτικά «υπάρχουν ακόμα κάγκουρες;» για να ακούσω μια γαλαρία να φωνάζει «ουυυυυυ»! Ανέκαθεν η έννοια του «κάγκουρα» και της «καγκουριάς» προκαλούσε μια γοητεία με τον ορισμό και τα χαρακτηριστικά της, τα οποία αλλάζουν και προσαρμόζονται από γενιά σε γενιά, διατηρώντας ωστόσο αναλλοίωτη την ουσία. Εδώ τα παιδιά αρχίζουν μανιωδώς να ψάχνουν εικόνες από γνωστούς τους στο Instagram ή να μου δείχνουν άτομα που περνούν έξω από το εστιατόριο όπου καθόμαστε. «Αυτό είναι κάγκουρας, αυτό που περνάει τώρα! Καγκουριά είναι η δυνατή μουσική από πειραγμένα αυτοκίνητα, με αλλαγμένα ηχεία και εξάτμιση, τα ματ Smart με neon φώτα, αλλαγμένες ζάντες και μουσική Παντελίδη στη διαπασών». Στην ηλικία τους όμως; «Καπέλο και γυαλί Arnette που δεν αποχωρίζεσαι ποτέ, το μαλλί μπόμπα που σου είπαμε πριν, το μουσάκι goatee, οι χαμηλοκάβαλες φόρμες με όλο το εσώρουχο έξω, απαραιτήτως Calvin Klein, οι ζακετούλες με τις ρίγες που κάνουν μπαμ ότι είναι φίρμα, τα αθλητικά μποτάκια, τα αμάνικα φανελάκια, το να ακούς Φι Βήτα Σίγμα και άλλα τέτοια συγκροτήματα ελληνικού ραπ – και να φοράς συνέχεια μπλούζες από live τους». Επίσης, διαχρονικά, οτιδήποτε είναι «μαϊμού», τα fake brands, ισοδυναμεί με καγκουριά. «Μπορείς όμως να είσαι κάγκουρας και με κανονικά ρούχα, το θέμα είναι η συμπεριφορά. Δες αυτόν εδώ πώς έχει ποζάρει. Έχει φτιάξει “καλλιτεχνικό” nickname στο Instagram επειδή δεν γουστάρει να βάλει το όνομά του. Δεν είναι καγκουριά αυτό; Και οι σκληροπυρηνικοί σκεϊτάδες που κουβαλάνε παντού το σκέιτ και ένα ηλεκτρονικό τσιγάρο είναι κάγκουρες».
ΜΙΑ ΆΛΛΗ ΓΛΏΣΣΑ ΛΈΞΕΙΣ ΚΑΙ ΦΡΆΣΕΙΣ ΠΟΥ ΔΕΝ ΕΊΧΑ ΞΑΝΑΚΟΎΣΕΙ Μαχίμι = μάχιμος Μπέσα = τσαμπέ Νιώθω γαλήνη = Είμαι καλά Τέπο = ποτέ Μπλέκο = κομπλέ Πάμε σέντρα = Πάμε για ξύλο
ΤΑ ΕΜΠΟΡΙΚΆ ΚΈΝΤΡΑ ΤΗΣ ΑΤΤΙΚΉΣ Athenian Capitol (3ης Σεπτεμβρίου & Ιουλιανού) Athens Heart (Πειραιώς, Ταύρος) Athens Metro Mall (Βουλιαγμένης, Άγ. Δημήτριος) Athens Millennium Mall (Υμηττού, Παγκράτι) Avenue (Κηφισίας, Μαρούσι) Factory Outlet (Αεροδρόμιο & Νέο Φάληρο) Golden Hall (Κηφισίας, Μαρούσι) McArthurGlen (Σπάτα) River West (Λ. Κηφισού, Αιγάλεω) The Mall Athens (Νεραντζιώτισσα) Village Shopping & More (Θηβών, Ρέντη) West Plaza (Ασπρόπυργος)
Ευχαριστούμε θερμά το GBK - Gourmet Burger Kitchen στο The Mall Athens για τη φιλοξενία.
9.11.17 – lifo
23
SPOTLIGHT
CAS IS KIN αργυρό δίδραχμο μαρώνεια
Εικονίζεται άμπελος με τέσσερα τσαμπιά. 386/5 – 348/7 π.Χ.
© Αθήνα, Νομισματική Συλλογή Alpha Bank (φωτογρ. Π. Μαγουλάς)
αργυρό τετράδραχμο ακράγαντα Εικονίζεται κάβουρας και από κάτω αετός. Μετά το 464 π.Χ. © Αθήνα, Νομισματική Συλλογή Alpha Bank (φωτογρ. Π. Μαγουλάς)
ΧΡΉΜΑ: ΣΎΜΒΟΛΑ ΑΠΤΆ ΣΤΗΝ ΑΡΧΑΊΑ ΕΛΛΆΔΑ Αφού ολοκλήρωσε την τριλογία των πανανθρώπινων θεμάτων, δηλαδή τον έρωτα, την υγεία και τον θάνατο, το Μουσείο Κυκλαδικής Τέχνης αποφάσισε να περάσει σε ένα δεύτερο στάδιο και να ασχοληθεί με διαφορετικές έννοιες, εκκινώντας από το βασικό μέσο συναλλαγής των ανθρώπων, το χρήμα. Το θέμα της έκθεσης σχετίζεται με τις ποικίλες αναφορές και ερμηνείες των συμβόλων που είναι χαραγμένα επάνω στα νομίσματα από τα τέλη του 7ου αιώνα π.Χ. έως τη ρωμαϊκή περίοδο και διαρθρώνεται σε οκτώ θεματικές ενότητες: συναλλαγές, εμπόριο, τέχνη, ιστορία, διακίνηση ιδεών, προπαγάνδα, κοινωνία, τράπεζες. Επί της ουσίας, στόχος της έκθεσης είναι να παρουσιάσει στον θεατή μια διαφορετική όψη του νομίσματος. Δεν εστιάζει, δηλαδή, ιδιαίτερα στη μορφή που έχει πάρει το χρήμα στις μέρες μας (σ.σ. αφού το υπολογίζουμε περισσότερο ως μέτρο ικανοποίησης αναγκών) αλλά εμβαθύνει στη συμβολική χρήση που είχε κατά την αρχαιότητα. Στα κυρίως εκθέματα συγκαταλέγονται 85 νομίσματα, εξαιρετικά δείγματα της αρχαίας νομισματοκοπίας που ανήκουν στη Νομισματική Συλλογή της Alpha Bank, καθώς επίσης και 160 αντικείμενα (πήλινα αγγεία και ειδώλια, μαρμάρινα και χάλκινα αγαλμάτια, ανάγλυφα, χρυσά κοσμήματα, μετρητικά σκεύη, νομίσματα από κλειστά σύνολα και επιγραφές) που προέρχονται από 32 αρχαιολογικά μουσεία και συλλογές της Ελλάδας, της Ιταλίας, της Γαλλίας και του Ηνωμένου Βασιλείου, των οποίων η εικονογραφία συνδέεται άμεσα με το περιεχόμενο κάθε θεματικής ενότητας. Έως 15/4/18. Μουσείο Κυκλαδικής Τέχνης, Νεοφύτου Δούκα 4, Κολωνάκι, 210 7228321-3, Δευτ., Τετ., Παρ., Σάβ. 10:00-17:00, Πέμ. 10:00-20:00, Κυρ. 11:00-17:00, εισ.: €5-8
24 lifo – 9.11.17
αργυρό τετράδραχμο θάσου
αργυρός στατήρ από τη φάσηλι της λυκίας
Εικονίζεται πρύμην πλοίου, που μοιάζει με φασόλι κα θυμίζει και το όνομα της πόλης. 4ος αι. π.Χ.
© Αθήνα, Νομισματική Συλλογή Alpha Bank (φωτογρ. Π. Μαγουλάς)
Εικονίζεται ο Ηρακλής σε στάση τοξότη και θυμίζει το ανάγλυφο που κοσμούσε την πύλη του Ηρακλή, στην πόλη της Θάσου. 390 – 335 π.Χ.
© Αθήνα, Νομισματική Συλλογή Alpha Bank (φωτογρ. Π. Μαγουλάς)
SH S NG
αργυρό τετράδραχμο δημητρίου πολιορκητού
Στην εμπρόσθια όψη η κεφαλή του Δημητρίου με διάδημα και κέρατα ταύρου. Στην οπίσθια όψη ο Ποσειδώνας, προστάτης θεός του Δημητρίου. 290 – 289 π.Χ. © Αθήνα, Νομισματική Συλλογή Alpha Bank (φωτογρ. Π. Μαγουλάς)
αργυρή δραχμή νάξου σικελίας Απεικονίζεται τσαμπί σταφύλι και η επιγραφή ΝΑΧΙΟΝ. 525 – 500 π.Χ. © Αθήνα, Νομισματική Συλλογή Alpha Bank (φωτογρ. Π. Μαγουλάς)
αργυρό τετράδραχμο αθηνών Με παράσταση γλαύκας. 440 – 420 π.Χ.
© Αθήνα, Νομισματική Συλλογή Alpha Bank (φωτογρ. Π. Μαγουλάς)
αργυρός στατήρ αίγινας Mε παράσταση θαλάσσιας χελώνας. 470/465 – 445/440 π.Χ. © Αθήνα, Νομισματική Συλλογή Alpha Bank (φωτογρ. Π. Μαγουλάς)
9.11.17 – lifo
25
q Ήρθα στην Αθήνα στη Δ’ Γυμνασίου και τελείωσα τις τρεις τελευταίες τάξεις του εξατάξιου, του Λυκείου ας πούμε, στο 1ο στην Πλάκα. Μέναμε στη Νέα Σμύρνη, αλλά έπρεπε να πηγαίνω σε πρότυπο σχολείο. Σιχαινόμουν το διάβασμα όμως, ήμουν από πίεση καλός μαθητής. Ακούω καμιά φορά ανθρώπους που αναπολούν τα σχολικά τους χρόνια. Όλη αυτή η δηθενιά, η μαυρίλα, η μη γνώση – εγώ βαριόμουν πάρα πολύ.
q Έδωσα εξετάσεις στο Εθνικό, στο Τέχνης, δεν με πήραν πουθενά και τελικά άρχισα να σπουδάζω στο Λαϊκό Πειραματικό του Λεωνίδα Τριβιζά, στο Θέατρο Πορεία. Μόλις είχε γυρίσει και ο Τριβιζάς από τη Γαλλία, αμέσως μετά τη Μεταπολίτευση. Είχε κάνει σπουδαία πράγματα, είχε μαζέψει όλο τον αφρό του ελληνικού θεάτρου, την Καλογεροπούλου, τον Φέρτη, τη Μάγια τη Λυμπεροπούλου. Με σκηνοθέτησαν σπουδαίοι άνθρωποι, ο Μίνως Βολανάκης, ο Σταμάτης Φασουλής, ο Ζιλ Ντασέν, ο Βουτσινάς στην περίφημη Λυσιστράτη του ’86, μαζί με τον Λαζόπουλο. Εκεί γνώρισα και τον Σταμάτη Κραουνάκη και τη Λίνα (Νικολακοπούλου). Ζούσα το όνειρό μου, ακουμπούσα την τέχνη και τη διανόηση της Ελλάδας και κοίταζα σαν χάνος. Ένας άλλος άνθρωπος που έπαιξε σημαντικό ρόλο στην εξέλιξή μου είναι ο Τάσος ο Μπαντής από το Εμπρός. Μελετούσα μαζί του έναν Σαίξπηρ επί τρεις μήνες σε ένα ιδιαίτερο μάθημα και κωδικοποίησα ό,τι είχα μάθει τα δέκα χρόνια που ήμουν στη δουλειά και, το πιο σημαντικό, τι σημαίνει «χτίζω έναν ρόλο». Δεν σ’ το μαθαίνει κανένας αυτό.
ΟΙAΘΗΝΑΊΟΙ
απο τον αλέξανδρο διακοσάββα. φωτογραφιεσ: παρις ταβιτιαν.
q Η πρώτη μου επαφή με την τηλεόραση ήταν στις αρχές της δεκαετίας του ’80. Έπαιζα στην παιδική σκηνή της Καλογεροπούλου και μου πρότειναν να συμμετάσχω σε ένα παιδικό πρόγραμμα στη δημόσια τηλεόραση που λεγόταν «Πατατούφ». Υποδύθηκα έναν κλόουν, τον Πολύφημο, με μεγάλη επιτυχία, απλώς δεν έγινα γνωστός γιατί ήμουν κλόουν, με άσπρη μούρη και κόκκινη μύτη. Στη σχολή μού έδιναν αυτά που δίνουν σε όλα τα αγοράκια που πάνε στις δραματικές, τον Ορέστη και τα σχετικά. Ο πρώτος που μου είπε «παιδί μου, εσύ δεν είσαι γι’ αυτούς τους ρόλους, είσαι για άλλα πράγματα, εσύ θα παίξεις τον Μαλβόλιο» ήταν ο Τσιάνος. Μου φάνηκε περίεργο, αλλά είχα ένα καλό: άκουγα, ιδιαίτερα αυτούς που θαύμαζα, και προσπαθούσα να καταλάβω τι θέλουν να πούνε και να το αφομοιώσω.
q Γύρω στο ’92 έρχεται το μεγάλο τηλεοπτικό μπαμ με τους «Μήτσους» και μετά με τα «Εγκλήματα». Συνειδητοποιώ τι είχε γίνει τότε κάθε φορά που, σχεδόν 20 χρόνια μετά, μου λένε στον δρόμο «γεια σου, Αχιλλέα». Ήταν μια handmade σειρά τα «Εγκλήματα», ένα έργο που γράφτηκε πάνω μας μετά από ζύμωση ενός χρόνου από αυτό τον υπέροχο άνθρωπο που βρέθηκε στον δρόμο μας, τον Θοδωρή Πετρόπουλο. Ήταν σαν φύλακας-άγγελος για μένα τα επόμενα χρόνια ο Θοδωρής, με καθοδήγησε στο θέατρο, σε πολύ ιδιαίτερα έργα, κυρίως από τη σύγχρονη αμερικανική σκηνή. Προτείναμε στο κοινό μια νέα γλώσσα στην κωμωδία.
q Όταν είσαι νέος, η αγωνία σου είναι να υπάρχεις και την επόμενη χρονιά. Η ανασφάλεια δεν τελειώνει ποτέ, η δουλειά μας δεν έχει να κάνει με το παρελθόν αλλά με το παρόν και το μέλλον, είναι η πιο εφήμερη τέχνη του κόσμου. Είδες μια ωραία παράσταση σήμερα, «α, τι καλός που ήσουν», πάει, έσβησε, δεν μένει τίποτε από αυτό. Αέρας και σκόνη, αλλά αυτή είναι η ομορφιά της. «Υποκρίνομαι» είναι η ζωή στον ενεστώτα χρόνο. Η ζωή αυτή είναι άλλη σήμερα, άλλη σε πέντε λεπτά, άλλη αύριο. Η αυριανή θα είναι άλλη παράσταση. Εσύ κυνηγάς να δημιουργήσεις αυτήν τη γέφυρα, με ράγα το κείμενο και όχημα τον εαυτό σου.
q Σε ποιητικά κείμενα σαν τον φετινό μονόλογο του Μάνου Ελευθερίου πρέπει να ανακαλύπτεις σταδιακά την εσωτερική τους γραμμή και αυτή να σε οδηγήσει στην αποστήθιση, να βρίσκεις την προφορικότητα της κάθε φράσης, τι τη συνδέει με την προηγούμενη. Είχα μείνει για πολλές μέρες στην πρώτη σελίδα. Η αλήθεια είναι ότι αφοσιώνομαι σε ένα θεατρικό κείμενο από τη στιγμή που ασχολούμαι μόνο με αυτό, γι’ αυτό και δεν έκανα τίποτε άλλο στο θέατρο φέτος, δεν ήθελα «και ολίγον από Μάνο Ελευθερίου» τα Δευτερότριτα.
q Δεν είναι ωραίο πράγμα να φοβάται ο άνθρωπος. Δεν είναι καθόλου καθαρός οδηγός ο φόβος. Εγώ φοβάμαι τις αναστολές μου, που ευτυχώς δεν ήταν πολλές. Δόξα τω Θεώ, γεύτηκα τα πράγματα που ήθελα στη ζωή μου στον υπερθετικό βαθμό. Δεν φοβάμαι τον θάνατο, τα γηρατειά φοβάμαι. Και του νου και του σώματος. Του νου με τρομάζουν πάρα πολύ, η ανημπόρια, το ότι μπορεί να φτάσεις σε σημείο να χάσεις την αξιοπρέπειά σου, να γίνεις βάρος, να μην μπορείς να είσαι. Φοβάμαι την ισορροπία μου στη δουλειά, στις παρέες, στον πολιτικοκοινωνικό μου περίγυρο. Αν προσπαθήσεις πια να αρθρώσεις μια γνώμη διαφορετική από των πολλών, γίνεσαι αμέσως στόχος. Δεν θέλω να απολογούμαι σε κανέναν για τις θέσεις μου, γι’ αυτό προτιμώ να μιλάω όσο το δυνατόν λιγότερο. Μου φτάνουν οι φίλοι μου. Κάποια στιγμή με το Facebook είχα αρχίσει να εξωτερικεύω τις σκέψεις μου, αλλά μετά κατάλαβα ότι είναι μάταιο. Μου αρέσει να παρακολουθώ τους 5-10 ανθρώπους που εκτιμώ, κι ας μην κάνουμε παρέα. Μέχρι εκεί.
q Δεν έχω ιδιαίτερη σχέση με την εκκλησία, αλλά έχω βαθιά πίστη μέσα μου. Είναι ριζωμένη αλλά και υπό διαρκή αμφισβήτηση. Σαν ένα δεντράκι, που είχε γράψει και o φίλος μου ο Χρήστος Αγγελάκος, που το φυσά ο αέρας πάρα πολύ σε μια παραλία και προσπαθεί να σταθεί όρθιο.
q Τα τελευταία χρόνια δεν πολυκυκλοφορώ στην πόλη. Πήγα πέρσι σε έναν γιατρό για ένα τσεκάπ και μου βρήκε το κατώτερο επίπεδο σε βιταμίνη D. Μου λέει «συγγνώμη, δεν σας βλέπει ποτέ ο ήλιος;». Τότε συνειδητοποίησα με τρόμο ότι μπορεί να περάσει ολόκληρος χειμώνας και να μη με δει ο ήλιος. Το πρωί θα έχω γύρισμα, συνήθως σε στούντιο ή σε εσωτερικό χώρο, μετά θα πάω κατευθείαν στο θέατρο και θα φύγω νύχτα. Ήμουν πολύ παιδί του ήλιου και αυτό είναι κάτι που μου λείπει.
q Η ζωή μας είναι οι φίλοι μας. Μένω στο Περιστέρι με τη Βίκυ (σ.σ. Σταυροπούλου) εδώ και 17 χρόνια. Αυτή η συμβίωση είναι συχνά δύσκολη, αλλά και πολύ ανακουφιστική. Φέτος για πρώτη φορά σκέφτομαι να μετακομίσουμε. Βαρέθηκα το σπίτι που μένουμε. Είναι με ενοίκιο, δεν πήραμε δάνεια την εποχή των «χρυσών αγελάδων» να έχουμε τώρα το κεραμίδι μας. Προτιμήσαμε να τα φάμε σε ταξίδια. Θέλω να αλλάξουμε σπίτι και εν ανάγκη, αν δεν βρούμε στο Περιστέρι, να πάμε σε άλλη γειτονιά. Η Βίκυ δεν το θέλει καθόλου. Θα δούμε. Ωραίες είναι οι αλλαγές. Σε ζωντανεύουν.
ΙNFO
Ο Χρήστος Χατζηπαναγιώτης παίζει στον μονόλογο του Μάνου Ελευθερίου «Ο πατέρας του Άμλετ», σε σκηνοθεσία Θοδωρή Γκόνη, κάθε Δευτέρα και Τρίτη στις 21:00 στο Θέατρο Θησείον, και συμμετέχει στην καθημερινή σειρά του STAR «Ο άντρας των ονείρων μου».
26 lifo – 9.11.17
ΗΘΟΠΟΙΌΣ. ΓΕΝΝΉΘΗΚΕ ΣΤΟ ΠΛΩΜΆΡΙ ΤΗΣ ΛΈΣΒΟΥ, ΖΕΙ ΣΤΟ ΠΕΡΙΣΤΈΡΙ. ΕΊΝΑΙ ΤΑΓΜΈΝΟΣ ΣΤΟ ΘΈΑΤΡΟ, ΑΛΛΆ ΤΟΝ ΕΝΟΧΛΕΊ ΠΟΥ ΔΕΝ ΤΟΝ ΒΛΈΠΕΙ Ο ΉΛΙΟΣ.
κακά. Η Αθήνα ήταν για μένα ένα παιδικό όνειρο. Η απρόσωπη μεγαλούπολη, ήθελα να χαθώ και να αναπτυχθώ στη μαγεία της. Ο πατέρας μου ήταν δάσκαλος και όταν πήρε μετάθεση στην Αθήνα όλοι έκλαιγαν. Το αποφάσισαν γιατί ήμουν καλός μαθητής και ήθελαν να είμαι κοντά στα γράμματα, να μπω στο Πολυτεχνείο. Είχαν μεγάλα όνειρα για μένα οι δικοί μου, μάλλον τους απογοήτευσα τελείως.
ΧΡΉΣΤΟΣ ΧΑΤΖΗΠΑΝΑΓΙΏΤΗΣ
q Μεγάλωσα στο Πλωμάρι, στην επαρχία, με όλα τα καλά και τα κακά της. Όταν είσαι νέος, όμως, όλα φαίνονται
9.11.17 – lifo
27
NAL O S R E P ER SHOPP
ERDEM X H&M Animal print παλτό από συνθετική γούνα με μαύρο φιόγκο. Σε όλα τα καταστήματα H&M. www.hm.com
New Era trucker A for Atlanta Braves! Ένα από τα πιο εντυπωσιακά καπέλα της New Era με καμπυλωτό γείσο, ρυθμιζόμενο κούμπωμα και μαλακό μπροστινό μέρος. Θα το βρείτε στο www.neweragreece.gr.
Ποιες είναι οι τάσεις στα μαλλιά για το 2018;
ö
ô
Κοντά ή μακριά μαλλιά; Το μακριά μαλλιά αποτελούν σαφώς σύμβολο θηλυκότητας και γοητείας και κυριαρχούν τη φετινή χρονιά σε αυστηρές γραμμές στους ’60s και ’70s κότσους, όπως επίσης και στην πιο ακατάστατη εκδοχή τους, με πλεξούδες κλασικές αλλά και πανκ και ροκ. Από την άλλη, τα κοντά μαλλιά επιστρέφουν δυναμικά σε γεωμετρικούς συνδυασμούς, από την κλασική καρέ γραμμή με βαριές φράντζες που πλαισιώνουν το πρόσωπο έως το γνωστό «καπελάκι», στην πιο επιθετική εκδοχή του «bowl cut». Σγουρά, σπαστά ή ίσια; Ισοπαλία θα έλεγα. Τα σγουρά και τα σπαστά μαλλιά έχουν τη δική τους προσωπικότητα και με τα κατάλληλα προϊόντα ενυδάτωσης και styling, και κυρίως με κουρέματα που αφαιρούν το βάρος και τα αναδεικνύουν, πρωταγωνιστούν και φέτος πλάι στα ίσια μαλλιά, φανερά επηρεασμένα από τα ’80s. Το μπροστινό τμήμα των μαλλιών κονταίνει αισθητά, με ασύμμετρες φράντζες, αφήνοντας τα ακανόνιστα μήκη του πίσω τμήματος να μας θυμίσουν τη χαίτη.
Adidas Αυτό το γυναικείο αντιανεμικό συνδυάζει το vintage στυλ των αντιανεμικών της adidas με το πολυτελές επικαλυμμένο ύφασμα σε χρυσή απόχρωση. www.adidas.gr
õ
Αλογοουρά ή πλεξούδα; Τη φετινή χρονιά και τα δύο είναι το απόλυτο must σε διάφορους συνδυασμούς, σε ίσια και σπαστά μαλλιά, απλώς συνήθως είναι στερεωμένες με διάφορα αξεσουάρ χαμηλά στον αυχένα. Κυριαρχούν τα ζωηρά χρώματα στα μαλλιά φέτος ή είναι η ιδέα μου; Φέτος λέμε «ναι» στα έντονα χρώματα. Πράσινα, μπλε, κόκκινα, κίτρινα, μοβ, συνδυασμένα σε έντονα κοντράστ με σκούρες βάσεις από μαύρο έως καστανό ανοιχτό, με βιολέ ή σοκολατί αποχρώσεις. Ωστόσο, εξακολουθούμε να αγαπάμε και να προτιμάμε και τα παστέλ.
Gabrielle Chanel Το νέο άρωμα του οίκου Chanel που υπογράφει ο μέγιστος αρωματοποιός Olivier Polge αποθεώνει τα λευκά λουλούδια. Σε όλα τα αρωματοπωλεία.
ΤheGOODLIFO
ò
Οι σκούρες ρίζες μένουν; Εννοείται πως τα ombre τύπου μαλλιά και οι παραλλαγές τους, που προκύπτουν από ελεύθερες τεχνικές χωρίς αλουμινόχαρτο, παραμένουν στην τοπ λίστα των γυναικείων επιλογών
Dr. Martens Οι εμβληματικές μπότες Dr. Martens επέστρεψαν στην ελληνική αγορά. Διατίθενται στα καταστήματα Collective και επιλεγμένα σημεία πώλησης. COLLECTIVE (multi brand): Αθήνα: Λ. Βουλιαγμένης 96, Γλυφάδα, 210 9639384 / Λ. Τατοΐου 102, Ν. Ερυθραία, 210 8070933
Ποια είναι τα προϊόντα που έχουν φέρει επανάσταση τα τελευταία χρόνια; Όσον άφορα την περιποίηση, ένα καινοτόμο προϊόν είναι η θεραπεία κεράτινης η οποία εξαλείφει το φριζάρισμα των ατίθασων σγουρών και ίσιων μαλλιών. Το olaplex, από την άλλη, αυξάνει την αντίσταση των μαλλιών στις τεχνικές εργασίες, επιτρέποντας υψηλές υπηρεσίες αποχρωματισμού. Είναι το πλέον διαδεδομένο προϊόν και αγαπημένο σε όλες τις Ελληνίδες που επιθυμούν τις ψυχρές ασημί και άσπρες αποχρώσεις στα μαλλιά τους. Επίσης, στην υπηρεσία του τεχνητού κατσαρώματος, η περμανάντ επιστρέφει με ενυδατικά συστατικά και κερατίνη, ώστε να καλύψει τα γούστα, από ζωηρές μπούκλες έως απαλούς κυματισμούς.
Ο Δημήτρης Κονδύλης είναι κομμωτής και ιδιοκτήτης του κομμωτηρίου The Box, Θησέως 7-9, 210 3215553
ô
ΡΩΤΗΣΑΜΕ ΤΟΝ ΕΙΔΙΚΟ
kειμενο μεροπη κοκκινη
φωτογραφια παρισ ταβιτιαν
ΆΝΝΑ-ΜΑΡΊΑ ΓΚΕΝΆΝΤΙΕΒΑ
EXEIΣ ΓΟΥΣΤΟ
Xορεύτρια
Πώς λέγεται αυτό που κάνεις; Ακροβατική ευλυγισία. Είναι μια μορφή παραστατικής τέχνης κατά την οποία ο καλλιτέχνης επιδεικνύει ικανότητες υπερβολικής σωματικής ευλυγισίας, οι οποίες φαίνονται απίθανες σε όσους τον παρακολουθούν. Ξεκίνησε από την αρχαιότητα και στην πορεία έγινε γνωστή μέσω του τσίρκου. Είναι μια πολύ ακραία μορφή τέχνης και εντυπωσιάζει πραγματικά με το τι μπορεί να κάνει το ανθρώπινο σώμα. Και πώς γίνεται κανείς τόσο ευλύγιστος; Εσύ πού το έμαθες; Οι περισσότεροι ακροβάτες είτε έχουν φυσική ευλυγισία είτε έχουν ξεκινήσει να προπονούνται από πολύ μικρή ηλικία. Και στις δύο περιπτώσεις, φυσικά, απαιτείται συστηματική εξάσκηση. Κάποιος ο οποίος δεν είναι από τη φύση του ευλύγιστος θα χρειαστεί πολύ μεγαλύτερο χρονικό διάστημα και, μεγαλώνοντας, οι πιθανότητες είναι όλο και λιγότερες. Επίσης, είναι πολύ σημαντικός ο τρόπος εξάσκησης. Κάποιος ο οποίος δεν έχει γνώσεις μπορεί να προκαλέσει σημαντικούς τραυματισμούς στο σώμα του. Δεν θα συνιστούσα σε κανέναν να το δοκιμάσει μόνος του. Όμως εγώ, για να είμαι ειλικρινής, είμαι αυτοδίδακτη. Περίγραψέ μου μια πολύ δύσκολη στάση. Μία απ’ τις πιο δύσκολες είναι η στήριξη στο στήθος: το βάρος του σώματος βρίσκεται στο στήθος, τα πόδια έρχονται πάνω από το κεφάλι, πατάνε στο έδαφος και τοποθετούμε το κεφάλι ανάμεσα στα πόδια. Για να πετύχει κάνεις αυτήν τη στάση χρειάζεται πολλή ευλυγισία στη μέση και τα ισχία, όπως επίσης και καλή ισορροπία. Πόσες ώρες προπονείσαι την ημέρα; Συνήθως 2-4. Τι φοράς σήμερα και πόσο κοστίζει; Αυτό που φοράω σήμερα είναι από τα κουστούμια της Μαρίας Παπαδάκη, η οποία ειδικεύεται σε κουστούμια και κορμάκια γυμναστικής και χορού. Μου το έκανε δώρο η μοδίστρα με την οποία συνεργάζομαι.
Περισσότερα για την ΆνναΜαρία Γκενάντιεβα μπορείτε να δείτε εδώ: amgenadieva.com, instagram.com/amgenadieva, facebook.com/Anna-MariaGenadieva
9.11.17 – lifo
29
KET H MARA RC RESE
ΜΕΞΙΚΆΝΙΚΗ ΕΒΔΟΜΆΔΑ ΚΑΙ ΓΕΎΣΕΙΣ ΑΠΌ ΘΡΆΚΗ ΚΑΙ ΉΠΕΙΡΟ ΣΤΑ LIDL
To Havana Club 7 Ετών μας συστήνει την πιο rum εκδοχή του οld fashioned cocktail!
Από τη Δευτέρα 13 Νοεμβρίου στα Lidl θα έχουμε την ευκαιρία να βρούμε προϊόντα από το μακρινό Μεξικό! Μεταξύ άλλων, θα απολαύσουμε φασόλια σε υπέροχη πικάντικη σάλτσα τσίλι και μεξικάνικες πίτες ολικής άλεσης, ιδανικά για μεξικάνικα γεύματα. Την ίδια εβδομάδα μπορούμε να κάνουμε και γευστικά ταξίδια με προϊόντα από τη Θράκη και την Ήπειρο, όπως γιαούρτι στραγγιστό «Άριστο» Έβρου και παραδοσιακή πίτα Μετσόβου με σπανάκι και φέτα.
Παρουσιάστηκε το «Τελευταίο Σημείωμα», μια συμπαραγωγή της Cosmote TV, στο Μέγαρο Μουσικής Αθηνών Με μεγάλη επιτυχία πραγματοποιήθηκε στο Μέγαρο Μουσικής Αθηνών, παρουσία του πρωθυπουργού Αλέξη Τσίπρα και της συζύγου του Μπέτυς Μπαζιάνα, η επίσημη πρεμιέρα της νέας ταινίας του Παντελή Βούλγαρη Το τελευταίο σημείωμα, μια συμπαραγωγή της Cosmote TV. Η ταινία πραγματεύεται την τραγωδία της εκτέλεσης των 200 της Καισαριανής την 1η Μαΐου 1944. Κάνει πρεμιέρα στους ελληνικούς κινηματογράφους στις 26 Οκτωβρίου σε διανομή Tanweer. Η πρώτη τηλεοπτική προβολή είναι προγραμματισμένη τον ερχόμενο χειμώνα στα κανάλια Cosmote Cinema.
To Old Fashion Week, που τρέχει έως τις 11 Νοεμβρίου, μας επανασυστήνει το Old Fashioned Cocktail και μας ταξιδεύει γευστικά πίσω στo 1802 και στις πρώτες αναφορές του δημοφιλούς κοκτέιλ. Η Ελλάδα συμμετέχει για πρώτη φορά φέτος στο διεθνές event, διεκδικώντας δυναμικά τη θέση της στο προσκήνιο των cocktail experts. Το Havana Club 7 Ετών με περηφάνια υποστηρίζει τον θεσμό στην πιο rum εκδοχή του ως παγκόσμιος χορηγός. Τα πλούσια αρώματα και η μοναδική γεύση του Havana Club 7 Ετών, αποτέλεσμα της ωρίμανσής του για τουλάχιστον 7 έτη, αναδεικνύουν το Old Fashioned Cocktail, δημιουργώντας μια νέα, ακαταμάχητη εκδοχή, αποτίνοντας ταυτόχρονα φόρο τιμής στη βαθιά παράδοση της Κούβας. Κορυφαία μπαρ συμμετέχουν στον διεθνή εορτασμό και προσφέρουν μια μοναδική εμπειρία σε όλους τους κλασικούς φαν αλλά και στους νέους θαυμαστές του!
Δημοφιλείς Έλληνες στον 35ο Αυθεντικό Μαραθώνιο της Αθήνας με τη WIND Running Team για το «Μαζί για το Παιδί»
ΤheGOODLIFO
Η ομάδα της WIND φέτος στηρίζει το σπουδαίο φιλανθρωπικό πρόγραμμα «Προσφέρω γιατί νοιάζομαι» της ένωσης «Μαζί για το παιδί». Την κοινωνική αυτή πρωτοβουλία στηρίζουν με τη συμμετοχή τους δημοφιλείς Έλληνες στον αγώνα των 5 χλμ., την Κυριακή 12 Νοεμβρίου. Το κοινωνικό πρόγραμμα «Προσφέρω γιατί νοιάζομαι» στηρίζει παιδιά άπορων οικογενειών στην Ελλάδα. Μόνο μέσα στο 2016, μέσω του συγκεκριμένου προγράμματος, το «Μαζί για το παιδί» μοίρασε 117 τόνους αγαθών σε 236 φορείς από 43 διαφορετικές πόλεις της Ελλάδας, εξυπηρετώντας συνολικά 30.925 παιδιά από 19.564 οικογένειες.
Δυναμικό λανσάρισμα για το πιο «ισορροπημένο» στραγγιστό, το Κρι Κρι Η ελληνική γαλακτοβιομηχανία Κρι Κρι, συνεχίζοντας να επενδύει στην ποιότητα, λανσάρει το νέο γιαούρτι Κρι Κρι στραγγιστό και αγαπημένο, για να προσφέρει ισορροπία στη διατροφή μας, με νέα υφή, τέλεια γεύση, 100% ελληνικό γάλα ημέρας αλλά και νέα εμφάνιση. Το γάλα συλλέγεται καθημερινά από τις κοντινές πιστοποιημένες φάρμες της Μακεδονίας και γίνεται γιαούρτι μέσα σε 24 ώρες, διατηρώντας έτσι όλη τη διατροφική του αξία! Είναι πλούσιο σε πρωτεΐνες, ασβέστιο, βιταμίνες αλλά και σε ζωντανή καλλιέργεια γιαούρτης, δρα ευεργετικά για το πεπτικό σύστημα και ενδυναμώνει το ανοσοποιητικό.
Η Reebok Classic ανακοίνωσε τη νέα της συνεργασία με τον Gucci Mane Ο φημισμένος ράπερ και συγγραφέας γίνεται το πρόσωπο της καμπάνιας για το Workout Plus Sneaker. Ο διεθνής ράπερ έρχεται να προστεθεί στο ρόστερ συνεργασιών της Reebok Classic, στο οποίο έχουν ενταχθεί ήδη διάφοροι μουσικοί, όπως οι Future, Machine Gun Kelly, Rae Sremmurd, Teyana Taylor, αλλά και το μοντέλο Jasmine Sanders. Το Workout Plus EG, η πιο πρόσφατη έκδοση του iconic παπουτσιού Workout Plus, βρίσκει τον ιδανικό του εκπρόσωπο στο πρόσωπο του Gucci Mane, ο οποίος, άλλωστε, διακρίνεται για το μοναδικό στυλ και την πρωτοτυπία του. Το Workout Plus EG θα είναι διαθέσιμο στην κολεξιόν SS18.
ΤheWeek
ΕΓΚΑΙΝΙΑ ΠΡΕΜΙΕΡΕΣ Τι καινούργιο ξεκινάει αυτή την εβδομάδα. σελιδα
32
ΒΙΒΛΙΟ
ΘΕΑΤΡΟ
ΓΕΥΣΗ
Η Τίνα Μανδηλαρά γράφει για δύο νέα βιβλία Ελλήνων συγγραφέων.
Η Λουίζα Αρκουμανέα για το Τίμημα του Άρθουρ Μίλερ.
Η Νίκη Μηταρέα για τα νέα εστιατόρια της πόλης.
σελιδα
36
σελιδα
38
σελιδα
44
ΣΙΝΕΜΑ Έγκλημα στο Οριάν Εξπρές
Ο Ηρακλής Πουαρό, o εκκεντρικός ντετέκτιβ με το ακόμα πιο εκκεντρικό μουστάκι, αποφασίζει να πάει διακοπές και να περάσει τρεις ήσυχες μέρες στο πολυτελές Οριάν Εξπρές διαβάζοντας Ντίκενς. Φυσικά, δεν θα τα καταφέρει, καθώς θα αναλάβει να βρει τον δολοφόνο του εγκλήματος που πραγματοποιείται σε ένα από τα βαγόνια. Ο Κένεθ Μπράνα σκηνοθετεί και πρωταγωνιστεί στην κινηματογραφική μεταφορά του ατμοσφαιρικού best-seller της Άγκαθα Κρίστι. Στο πλάι του ένα all star cast (Τζούντι Ντεντς, Τζόνι Ντεπ, Πενέλοπε Κρουθ, Μισέλ Φάιφερ κ.ά.) που ερμηνεύει τους κομψούς και εξαιρετικά ύποπτους συνεπιβάτες. ä Κριτική από τον Θοδωρή Κουτσογιαννόπουλο στη σελίδα 34
ΣΙΝΕΜΑ Οι γάτες της Κωνσταντινούπολης Επτά γάτοι περιπλανιούνται στην Κωνσταντινούπολη. Μέσα από τις ιστορίες τις δικές τους αλλά και των ανθρώπων που έρχονται σε επαφή μαζί τους η ταινία σκιαγραφεί ένα κοντινό, γεμάτο ζεστασιά πορτρέτο της Πόλης. Κριτική από τον Θοδωρή Κουτσογιαννόπουλο
σελιδα
35
9.11.17 – lifo
31
απο τη γεωργια παπασταμου
SmallTalk
ΓΙ' ΑΥΤΗ ΤΗΝ ΕΒΔΟΜΑΔΑ
EVENTS
Top
7
1. ΕΙΚΑΣΤΙΚΑ Van Gogh Alive
Η πολυμεσική έκθεση που παρουσιάστηκε σε 35 μητροπόλεις του κόσμου, συγκεντρώνοντας περισσότερους από 10.000.000 θεατές, έφτασε και στην Αθήνα. Στο «Van Gogh Alive» πίνακες του μεγάλου Ολλανδού ζωγράφου προβάλλονται από το σύστημα υψηλής τεχνολογίας SENSORY4™, το οποίο περιλαμβάνει 40 προβολείς υψηλής ευκρίνειας, γραφικά πολλαπλών καναλιών και ήχο surround. Με πρωτότυπο τρόπο εξιστορείται ταυτόχρονα η ιστορία του δημιουργού τους και περιγράφεται το ιστορικό, κοινωνικό αλλά και πολιτισμικό περιβάλλον μέσα στο οποίο μεγαλούργησε. ä Έως 04/03, Μέγαρο Μουσικής Αθηνών, Βασ. Σοφίας & Κόκκαλη, Δευτ.-Παρ. 10:00-22:00, Σάβ.Κυρ. 09:00-22:00, εισιτήριο: 12-15 ευρώ
μεγάλου στρατηγού που πρόδωσε την πατρίδα του. Στην παράσταση συμμετέχουν, μεταξύ άλλων, η Παρθενόπη Μπουζούρη, ο Στάθης Μαντζώρος και η Ορόρα Μαριόν. ä Έως 16/01, θέατρο Σημείο, Χαρ. Τρικούπη 10, Καλλιθέα. Δευτ.-Τρ. 21:15, εισιτήριο: 8-12 ευρώ
3. ΒΙΒΛΙΟ Διάλεξη της Ασλί Ερντογάν Η Ασλί Ερντογάν, Τουρκάλα λογοτέχνις, αρθρογραφεί σε εφημερίδες και περιοδικά της προοδευτικής διανόησης, μεταξύ άλλων και στην εφημερίδα «Özgür Gündem». Συνελήφθη τον Ιούλιο του 2016 με την κατηγορία της «προπαγάνδας προς όφελος τρομοκρατικής οργάνωσης». Έχει τιμηθεί με τα βραβεία: Τuchoslky, ΕΙCF Princess Margriet Award for Culture και «Έριχ Μαρία Ρεμάρκ». Τη διάλεξή της με τίτλο «Η γραφή ως αντίσταση και ανάσταση» θα προλογίσει η μεταφράστρια Άνθη Καρρά, ενώ αποσπάσματα από το βιβλίο της Μήτε κι η σιωπή είναι πια δική σου θα διαβάσει η ηθοποιός Αμαλία Μουτούση. ä 09/11, Μέγαρο Μουσικής Αθηνών, λεωφ. Βασιλίσσης Σοφίας & Κόκκαλη, 19:00, ελεύθερη είσοδος με δελτία προτεραιότητας
4. ΜΟΥΣΙΚΗ Διεθνές Φεστιβάλ Πιάνου 2017
32 lifo – 9.11.17
H Άννα Παπαϊωάννου είναι μουσικός. Στα κομμάτια της, η παραδοσιακή μουσική συναντά τη λουπιέρα, τo drum machine και το συνθεσάιζερ.
Θέλεις να μου πεις λίγα πράγματα για σένα; Γεννήθηκα και ζω στο Παγκράτι. Έχω κάνει διάφορες δουλειές, τελείως διαφορετικές μεταξύ τους, από το να προσέχω ηλικιωμένους με άνοια μέχρι χειρισμό κονσόλας σε θέατρα.
Κοριολανός
NOEM.
Anna Vs June
Είσαι η Άννα, ποια είναι η June; June, Ιούνιος δηλαδή, είναι ο μήνας που έχω γεννηθεί και ο μήνας που σκέφτηκα πρώτη φορά ότι θα φτιάξω μόνη μου μουσική. Μετά τη διάλυση ενός σχήματος, το οποίο αποτελούνταν από εμένα και άλλη μία Άννα, σκέφτηκα το Anna Vs June περισσότερο ως μια περιγραφή της κατάστασής μου. Δεν υπήρχε το μαζί, υπήρχε το εναντίον (versus), καθώς εκείνη την περίοδο ήμουν αρκετά θυμωμένη με το πέρασμα του χρόνου και μ’ εμένα.
2. ΘΕΑΤΡΟ
9–15
THE FACE
Την τελευταία τραγωδία του Σαίξπηρ, ένα από τα σημαντικότερα έργα του παγκόσμιου ρεπερτορίου που έχει παιχτεί μόνο τέσσερις φορές στην Ελλάδα, σκηνοθετεί ο Αλέξανδρος Διαμαντής. Ο εξαμελής θίασος, με τον Ιωάννη Παπαζήση στον κεντρικό ρόλο, παρουσιάζει την ιστορία του Γάιου Μάρκιου Κοριολανού, του
Ένα φεστιβάλ αποκλειστικά αφιερωμένο στον «βασιλιά των οργάνων» δημιουργεί η Εθνική Λυρική Σκηνή
STOEP TH S PR ES ΘΕΑΤΡΟ Αγαμέμνονας. Αισχύλος/ Ευριπίδης Ο Κωνσταντίνος Χατζής, σε συνεργασία με τον διακεκριμένο συνθέτη Γιώργο Κουμεντάκη, παρουσιάζει μια συρραφή αποσπασμάτων από τον Αγαμέμνονα του Αισχύλου και την Ιφιγένεια του Ευριπίδη. Πρόκειται για ένα έργο μουσικής δωματίου με τρεις φωνές και βιολί που ακολουθεί την πορεία προς τον πόλεμο της Τροίας. Έως 14/11, Θέατρο Τέχνης Καρόλου Κουν, Φρυνίχου 14, Πλάκα, Δευτ.-Τρ. 21:15, εισιτήριο: 8-15 ευρώ
Ποιος είναι ο πρώτος δίσκος που θυμάσαι; Ένας δίσκος μπόσα νόβα με τίτλο «Le Brazil reuni avec Tom Jobim,Vinicius de Morales,Toquinho, Miucha. Ao Vivi No Canecao». Θυμάμαι τη μαμά μου να κινείται σαν να είναι μες στο νερό όταν τον άκουγε. Ο πρώτος δίσκος που ζήτησα από τον μπαμπά μου να μου αγοράσει ήταν της Καίτης Γαρμπή το «Εγώ αρχίζω πόλεμο». Το είχα ακούσει πάρα πολλές φορές και το έγραφα σε κασέτες στις φίλες μου στο δημοτικό. Τι θα παρουσιάσεις στο Skrow την Παρασκευή; Εφτά πειραγμένα παραδοσιακά κομμάτια. Στα τέσσερα τραγουδάω, στα δύο τραγουδούν δύο άντρες που ηχογράφησα στη Λευκάδα και στη Νέα Κίο και το τελευταίο είναι ένας ικαριώτικος, ίσως η πρώτη μου πώρωση με παραδοσιακό άκουσμα. Χρησιμοποιώ μια λουπιέρα, ένα drum machine/sequencer και ένα συνθεσάιζερ. Στους στίχους του «Καύκου» μια γυναίκα ονειρεύεται πως ο εραστής της μεταμορφώνεται σε κυνηγό που σκοτώνει το αγρίμι-σύζυγο. Τι σε τράβηξε σε αυτό το τραγούδι; Καταρχάς, στο παραδοσιακό με έχει τραβήξει πρωτίστως το μελωδικό κομμάτι και μετά το στιχουργικό. Δεν ξεκίνησα με την πρόθεση να πω ένα κομμάτι και να κρατήσω τη δομή του ως έχει. Αυτό ανατράπηκε με τον «Καύκο», καθώς τα λόγια του είναι συγκλονιστικά. Άκουσα πρόσφατα ότι ο κυνηγός συμβόλιζε την καταπιεσμένη Ελλάδα ενάντια στο αγρίμι (Τουρκία). Αυτό δεν με απασχόλησε καθόλου, καθώς θεωρώ ότι ο τρόπος που είναι δοσμένος συνδέεται απόλυτα με τη γυναικεία καταπίεση. Μου φαίνεται φοβερό πώς στην Ελλάδα ακόμα βιώνουμε καταπίεση και περιμένουμε κάποιον να μας τραβήξει μαγικά από μια κατάσταση. Νομίζω ότι το διάλεξα γιατί θα ήθελα να είμαι εγώ ο «Καύκος» μου. Girlz make noiz, Venus Volcanism & In Atlas/ Anna Vs June. 10/11, Skrow, Αρχελάου 5, Παγκράτι, 21:00, εισιτήριο: 6-8 ευρώ
σε συνεργασία με το Φεστιβάλ Πιάνου Θεσσαλονίκης. Το Διεθνές Φεστιβάλ Πιάνου 2017 πραγματοποιείται για πρώτη φορά και το πρόγραμμά του περιλαμβάνει δύο συναυλίες του σχήματος Piandaemonium με έξι πιάνα και δώδεκα πιανίστες, πέντε ρεσιτάλ διακεκριμένων σολίστ με διεθνή σταδιοδρομία, συναυλίες νέων καλλιτεχνών που έχουν επιλεγεί κατόπιν ακρόασης κι ένα τριήμερο masterclass. ä 11-26/11, Εναλλακτική Σκηνή Εθνικής Λυρικής Σκηνής - ΚΠΙΣΝ, λεωφ. Ανδρέα Συγγρού 364, εισιτήριο: 8-35 ευρώ
5. ΕΙΚΑΣΤΙΚΑ Μάκης Θεοφυλακτόπουλος, Νέα έργα μικρών διαστάσεων
DANCE Regal O Cannibal Radio παρουσιάζει τον πρώτο του καλεσμένο για τη νέα σεζόν, τον Ισπανό λάτρη της acid, Regal. Μαζί του οι Softcore, b2b Mr.M και Simos Ares.
Νέα έργα του σημαντικού εκπροσώπου της γενιάς του ’70 παρουσιάζει η γκαλερί Φωταγωγός. Ο Μάκης Θεοφυλακτόπουλος γεννήθηκε στην Αθήνα το 1939 και σπούδασε στη Σχολή Καλών Τεχνών της Αθήνας, στο εργαστήριο του Γιάννη Μόραλη. Μετά την αναδρομική έκθεσή του στο Μουσείο Μπενάκη της οδού Πειραιώς το φθινόπωρο του 2010 άφησε για αρκετό καιρό ανέγγιχτα μολύβια και πινέλα. Η επιστροφή σημειώθηκε φέτος μέσα από δοκιμές και πειράματα σε χαρτιά ή μουσαμάδες μικρών διαστάσεων πάνω στο τραπέζι. ä Έως 17/12, Φωταγωγός, Κολοκοτρώνη 59Β, Δευτ.-Παρ. 11:00- 20:00, Σάβ. & Κυρ. 12:0018:00
6. ΘΕΑΤΡΟ Ο Γλάρος
10/11, 6 d.o.g.s, Αβραμιώτου 6-8, Μοναστηράκι, 00:00, εισιτήριο: 8 ευρώ
Ladydust H Ladydust επιστρέφει στην αρχική της έδρα με garage, soul, funk και indie μουσικές κάθε Σάββατο. 11/11, Booze Cooperativa, Kολοκοτρώνη 57, 21:30, είσοδος ελεύθερη
Gaiser Καλλιτέχνης της Minus, του επιδραστικού techno label του Richie Hawtin, ο Gaiser έρχεται στην Αθήνα καλεσμένος του Blend στο πλαίσιο της περιοδείας του για το τελευταίο του άλμπουμ «III». 11/11, Steam Athens, Eυρυμέδοντος 3, 00:00, εισιτήριο: 15 ευρώ
187 Presents KRIME 187
Βασισμένος στην εμμονικά κεντρική ιδέα στον Τσέχοφ ότι όλα στη ζωή είναι θέατρο και όλα στο θέατρο είναι ζωή, ο Γιάννης Χουβαρδάς τοποθετεί τη δράση του κλασικού αριστουργήματος μέσα στο Δημοτικό Θέατρο του Πειραιά, στη σκηνή του, στην αίθουσα και στα καθίσματα των θεατών, στους διαδρόμους του, στις εισόδους και στις εξόδους του. Ο σκηνοθέτης ακολουθεί τη γραμμή της ακραίας αφαίρεσης, στηριζόμενος κατά κύριο λόγο στους ηθοποιούς του (Καρυοφυλλιά Καραμπέτη, Νίκος Κουρής, Ακύλλας Καραζήσης, Δημήτρης Ήμελλος κ.ά.). ä 15/11-17/12, Δημοτικό Θέατρο Πειραιά, Ηρώων Πολυτεχνείου & Βασ. Γεωργίου. Τετ.-Παρ. 20:30, Σάβ. 17:00 & 21:00, Κυρ. 19:00, εισιτήριο: 10-30 ευρώ
7. ΕΙΚΑΣΤΙΚΑ Τάσος Μαντζαβίνος, «Το παιχνίδι, το “Φιδάκι”»
ΜΟΥΣΙΚΗ Dee Dee Bridgewater Η ντίβα της τζαζ έρχεται στην Αθήνα στο πλαίσιο της παγκόσμιας περιοδείας της για να ερμηνεύσει τραγούδια από τη νέα δισκογραφική της δουλειά «Memphis». Από το πρόγραμμα δεν θα λείψουν μεγάλες επιτυχίες και εμβληματικά jazz standards. 13/11, Μέγαρο Μουσικής Αθηνών, Βασ. Σοφίας & Κόκκαλη, Χίλτον, 20:30, εισιτήριο: 10-15 ευρώ
Hip hop, jungle και footwork στο Habeat με: Astytek, D0G2TH, DJ Problems, FlokosH, Hypermedium, Khmer, Rawbbin’ My Selph, † I M E 9 4 και Zamstah στα decks. 12/11, Habeat Records, Παλλάδος 21, 17:00-23:00, είσοδος ελεύθερη
Καράβια, κάστρα, ναούς, φλάμπουρα, καβαλάρηδες, σκύλους, δράκους και δρακόφιδα, θεματικές εμμονές του Τάσου Μαντζαβίνου, συναντά ο θεατής στην καινούργια ατομική έκθεση του καλλιτέχνη στην γκαλερί Σκουφά. Ανάμεσα στα ζωγραφικά έργα και τις κατασκευές των δύο τελευταίων ετών που παρουσιάζονται βρίσκεται και μια σειρά από μετωπικούς, κρεμασμένους από την οροφή καμβάδες. ä 09/11-04/12, Γκαλερί Σκουφά, Σκουφά 4, Κολωνάκι. Δευτ., Τετ., Σάβ. 10:00-15:30, Τρ., Πέμ., Παρ. 10:0015:30 & 17:30-21:00 9.11.17 – lifo
33
Αριστούργημα Πολύ Καλό Καλό Ικανοποιητικό Μέτριο p
Κακό
H ΤΑΙΝΙΑ ΤΗΣ ΕΒΔΟΜΑΔΑΣ Έγκλημα στο Οριάν Εξπρές Murder on the Orient Express
Κινηματογράφος
απο τον θοδωρη κουτσογιαννοπουλο, συνοψεις ταινιών: τασοσ μελεμενιδησ
Σκηνοθεσία: Κένεθ Μπράνα Πρωταγωνιστούν: Κένεθ Μπράνα, Πενέλοπε Κρουθ, Τζόνι Ντεπ
34 lifo – 9.11.17
Η ιστορία δεκατριών άγνωστων μεταξύ τους ανθρώπων που βρίσκονται εγκλωβισμένοι σε ένα τρένο και είναι όλοι ύποπτοι. Ένας άντρας πρέπει να αγωνιστεί ενάντια στον χρόνο, πριν ο δολοφόνος προλάβει να χτυπήσει ξανά.
Όταν η Άγκαθα Κρίστι είδε την κινηματογραφική μεταφορά του 1974, της άρεσε μεν, αλλά βρήκε το μουστάκι του Ηρακλή Πουαρό μικρότερο του αναμενομένου, δηλαδή της δικής της περιγραφής στο μυθιστόρημα του 1934. Ο Κένεθ Μπράνα αποκατέστησε τον όγκο όχι μόνο στον υπερήφανο μύστακα του διάσημου λαγωνικού από το Βέλγιο αλλά και στην κλίμακα του έργου Έγκλημα στο Οριάν Εξπρές, μετατρέποντας μία από τις πιο ιντριγκαδόρικες και ευπώλητες πλοκές μυστηρίου σε ένα επικό δράμα εγκλήματος και τιμωρίας, ηθικής και υπομονής, συμμετρίας και αταξίας. Παράλληλα, στρατολόγησε ένα καστ που καλύπτει τα πάντα, από το Χόλιγουντ (Τζόνι Ντεπ και Μισέλ Φάιφερ), το βρετανικό θέατρο (Τζούντι Ντεντς, Ντέρεκ Τζάκομπι και Μπράνα βεβαίως), το μπαλέτο (Σεργκέι Πολούνιν στη μάλλον άσφαιρη παρθενική του εμφάνιση στο σινεμά), άλλους γαλαξίες (Ντέιζι Ρίντλεϊ του Star Wars), άλλο χρώμα (Λέσλι Όντομ) και άλλες γλώσσες (Πενέλοπε Κρουθ), έχοντας στο μυαλό του μια ετερόκλητη πολυμορφία στη σύνθεση του «ποιος το έκανε» αλλά και την εμπορική επίδοση μιας πανάκριβης παραγωγής που γυρίστηκε σε φιλμ 65 mm, με συνδυασμό κατασκευής μεγάλων σκηνικών και ψηφιακών εφέ σε διακοσμητικά εξωτερικά ντεκόρ που θυμίζουν ταξιδιωτικό travelogue και παραπέμπουν σε παραμυθένια νοσταλγία. Το βασικό στοιχείο οποιασδήποτε διασκευής έργου της Άγκαθα Κρίστι είναι η διατήρηση του σασπένς και στο πρώτο μισό της ταινίας ο Μπράνα καταφέρνει να κρατήσει το μυστήριο, με την προϋπόθεση να μην έχει ο θεατής νωπή στο μυαλό του τη λύση. Το Έγκλημα στο Οριάν Εξπρές είναι ίσως το πιο ενδιαφέρον από τα μπερδεμένα και, σε έναν μεγάλο βαθμό, επιτηδευμένα μυθιστορήματα της Βρετανίδας συγραφέως, γιατί μεταθέτει το παζλ μιας δολοφονίας στη σφαίρα της συνείδησης, χωρίς βέβαια να απορρίπτει την καλοδουλεμένη ύφανση που οδηγεί στην εξιχνίαση
του μυστηρίου. Ο Πουαρό έχει να αντιμετωπίσει 12 υπόπτους για τον φόνο ενός γκάνγκστερ και όταν ξεπερνάει τη δυσαρέσκειά του (ενοχλήθηκε βαθύτατα, διότι περίμενε μια ανώδυνη βόλτα στο τρένο, διαβάζοντας τον αγαπημένο του Ντίκενς), αντιλαμβάνεται πως δεν πρόκειται για μια απλή ή τυχαία περίπτωση αλλά για ξεκαθάρισμα λογαριασμών, προϊόν μεγάλου πόνου και εξίσου μεγάλου μυστικού. Ο Τζόνι Ντεπ είναι ο μαχαιρωμένος κακοποιός, ο Ράτσετ, ο οποίος στην αρχή εμφανίζεται ως ένας απατεώνας που φοβάται για τις βρόμικες συναλλαγές του – έχει μια καλή, εύγλωττη σκηνή, όταν χυμάει για να φοβερίσει ή να μυρίσει τη Φάιφερ και οπισθοχωρεί αυτοματαιωμένος, αν και, γενικά, στο σύντομο πέρασμά του δεν υπερβαίνει τη μία διάσταση. Η αλήθεια για τις προθέσεις του Ράτσετ βρίσκεται πολύ μακριά, όσο περίπου διαρκεί ένα ταξίδι του Οριάν Εξπρές, και όταν μια χιονοστιβάδα μπλοκάρει το δρομολόγιο στη μέση του πουθενά ξεκινάει η παρατεταμένη ανάκριση. Ο Μπράνα βιάζεται να φωτίσει τα θολά κίνητρα και τα αντικρουόμενα άλλοθι, με αποτέλεσμα να μετριάσει τη δύναμη της τρίτης πράξης. Η αποκάλυψη είναι σημαντικό στοιχείο, ακόμα κι αν η επίλυση του μυστηρίου είναι κοινό μυστικό πλέον, μετά από τόσες διασκευές, στην τηλεόραση από τον Ντέιβιντ Σουσέ, στο ραδιόφωνο και στον κινηματογράφο με τον υποψήφιο για Όσκαρ Άλμπερτ Φίνεϊ. Κι ενώ το ξεκίνημα της ταινίας, ένα επινοημένο περιστατικό στην Ιερουσαλήμ που δεν υπάρχει στο βιβλίο, και η είσοδος στο τρένο με την εισαγωγή στους χαρακτήρες δίνει την υπόσχεση για έναν διαφορετικό, πρωτότυπο χειρισμό, το έργο ξεμένει από ιδέες από την αναγκαστική στάση του Εξπρές κι έπειτα, εκτός ίσως από την επιλογή του Βρετανού σκηνοθέτη και ηθοποιού να εξηγήσει οπτικά τη σκηνή της δολοφονίας, όχι με σταθερή κάμερα και διαδοχικά κοντινά σε πρόσωπα, όπως είχε κάνει ο Σίντνεϊ
Λιούμετ το 1974, αλλά με ένα ασπρόμαυρο κλιπ τραγωδίας – μια δική του σκηνοθετική ερμηνεία, που σαφώς εκπορεύεται από τη σαιξπηρική του θητεία. Κανείς δεν μπορεί να κατηγορήσει τον Μπράνα, έναν έξυπνο και πολύπειρο καλλιτέχνη, για έλλειψη γενναιοδωρίας, ωστόσο ο καλύτερος ρόλος στην πουαρο-κεντρική ταινία του είναι μακράν ο δικός του. Ακόμα κι όταν οι διάσημοι ηθοποιοί του δεν λειτουργούν πάντα, μεμονωμένα ή ως μέλη μιας αμφίσημης χορωδίας, σαν να φυλάνε την ενέργειά τους για κάτι που δεν έρχεται, ο Πουαρό του είναι αρκούντως εκκεντρικός, διαφορετικός από τους προκατόχους του, αστείος και σοβαρός όποτε χρειάζεται, και ανακουφιστικά κινητικός, όποτε το δράμα κολλάει στα βλέμματα αναμονής των υπολοίπων, στις πολλαπλές λήψεις, απ’ όλες τις πιθανές γωνίες, της αμαξοστοιχίας που διασχίζει ένα απειλητικό τοπίο, και στο ομιχλώδες παρελθόν των πρωταγωνιστών, μέχρι το απατηλό παρόν τους. Αυτό το Έγκλημα στο Οριάν Εξπρές σίγουρα θα ικανοποιήσει τους μυριάδες θιασώτες του είδους, ούτως ή άλλως. Έχει έντονο styling, εμφατικά τονισμένο από τους μόνιμους συνεργάτες του σκηνοθέτη, τον βετεράνο συνθέτη Πάτρικ Ντόιλ και τον οπερατέρ Χάρη Ζαμπαρλούκο, αλλά και μια μπαρόκ, κινηματογραφόφιλη καλλιέπεια στο ύφος που προσπερνάει την αφαίρεση του Λιούμετ. Επίσης υπόσχεται συνέχειες σε ένα είδος εξαιρετικά δημοφιλές και οικείο, κλασικό, με πολλά κομφόρ, σαν βιβλίο που έχει εκπαιδεύσει πολλές γενιές και κυκλοφορεί με γυαλιστερό εξώφυλλο, σε κοτσωμένη έκδοση και καινούργιο πρόλογο. VILLAGE RENTI 1,8,13,14 - VILLAGE MALL 2,7,9,14 - VILLAGE PAGRATI 3,5 - VILLAGE FALIRO 7,8 - VILLAGE AG.DIMITRIOS 4,5 ODEON GLYFADA 1 - ODEON MAROUSI 3 - ODEON ESCAPE 1,3,7 - ODEON STARCITY 3,6,7 - ΑΒΑΝΑ - ΑΛΕΞΑΝΔΡΑ - ΒΑΡΚΙΖΑ 1 CINERAMA - ΓΑΛΑΞΙΑΣ 1 - WEST CITY 1,3 - ΕΜΠΑΣΣΥ - ΚΙΝΗΜΑΤΟΘΕΑΤΡΑ ΚΩΝΣΤΑΝΤΑΡΑΣ-ΒΛΑΧΟΠΟΥΛΟΥ 1 - ΝΑΝΑ 1,3 - ΣΙΝΕ ΧΟΛΑΡΓΟΣ - ΣΠΟΡΤΙΓΚ 1 - ΤΡΙΑ ΑΣΤΕΡΙΑ 1 - ΑΛΙΚΗ - ΦΟΙΒΟΣ
ΟΙ ΓΑΤΕΣ ΤΗΣ ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΥΠΟΛΗΣ Kedi Σκηνοθεσία: Σαϊντά Τορούν Επτά διαφορετικοί γατοχαρακτήρες περιπλανιούνται στα σοκάκια, στις αγορές, στο λιμάνι και στις ταράτσες της Κωνσταντινούπολης. Μέσα από τις ιστορίες τις δικές τους αλλά και των ανθρώπων που έρχονται σε επαφή μαζί τους η ταινία σκιαγραφεί ένα κοντινό, γεμάτο ζεστασιά πορτρέτο της Πόλης.
Ανάμεσα σε ντοκιμαντέρ και μυθοπλασία, οι Γάτες της Κωνσταντινούπολης είναι ένα πρωτότυπο, συγκινητικό, αστείο και ενίοτε συναρπαστικό χρονικό της ψυχής των αδέσποτων αιλουροειδών της Πόλης, που παρακολουθεί επτά διαφορετικούς γατο-τύπους στην καθημερινή περιήγησή τους στους δρόμους, στις αυλές και στις ταράτσες, να ελίσσονται και να επαιτούν, να δανείζουν τον χρόνο τους στους ανθρώπους, χωρίς όμως να παραδίνονται ποτέ σε αυτούς, Ειδικά στα κοντινά πλάνα που κάνει η σκηνοθέτις στις γοητευτικές πρωταγωνίστριες ακόμη και ο πιο άσχετος κατανοεί πως αυτά τα τόσο οικεία πλάσματα διαθέτουν μια απόκοσμη μοναξιά, σαν εξωγήινες ντίβες που προσγειώθηκαν κατά λάθος στα μέρη μας και προσαρμόστηκαν έξοχα για να επιζήσουν με χάρη και στυλ. Οι αφηγητές, που δεν είναι ακριβώς ιδιοκτήτες, επισημαίνουν τη γήινη και την πνευματική έκφανση της ψυχοσύνθεσής τους και το πορτρέτο ολοκληρώνεται με τρομερές λήψεις (ειδικές μικροκάμερες κάλυψαν τις βόλτες τους σε λημέρια δύσκολα, πολλές φορές), αν και με κάποιους πλατειασμούς στη σύντομη ανάπτυξή του. ΑΤΛΑΝΤΙΣ 1,2 - ΑΤΤΑΛΟΣ - ΔΑΝΑΟΣ 2 - ΔΙΑΝΑ - ΙΛΙΟΝ - ΠΤΙ ΠΑΛΑΙ
ΟΤΑΝ Ο ΜΑΡΞ ΣΥΝΑΝΤΗΣΕ ΤΟΝ ΕΝΓΚΕΛΣ Young Karl Marx Σκηνοθεσία: Ραούλ Πεκ Πρωταγωνιστούν: Όγκουστ Ντιλ, Στέφαν Κονάρσκι Το παράδοξο δύο διανοούμενων που γεννήθηκαν σε περιβάλλον οικονομικής άνεσης αλλά αφιέρωσαν τη ζωή και τη σκέψη τους στην απελευθέρωση του προλεταριάτου από τα ταξικά του δεσμά εξελίσσεται στην εξιστόρηση μιας φιλίας και στη γέννηση ιδεών οι οποίες κατέληξαν να ανατρέψουν μοναρχίες και να εγκαταστήσουν μια νέα τάξη πραγμάτων.
Ο Αϊτινός σκηνοθέτης Ραούλ Πεκ, ένας βαθύτατα πολιτικός δημιουργός που γυρίζει ταινίες εδώ και 30 χρόνια, εκπλήσσει όχι με την επιλογή του νεανικού πορτρέτου του Καρλ Μαρξ, αλλά με τον απρόσμενα ακαδημαϊκότατο χειρισμό της περιόδου που μεσολάβησε ανάμεσα στη μοιραία, καθοριστική και επεισοδιακή γνωριμία του με τον Ένγκελς και την κυκλοφορία του εμβληματικού Κομμουνιστικού Μανιφέστου. Το θέμα έχει «ανέβει» στην οθόνη σαν θεατρικό κύρους με κινηματογραφικές ενέσεις, πολύ διάλογο και ανιαρή αίσθηση του δράματος, που διακόπτεται από ξεσπάσματα, λίγο συναίσθημα και διακηρύξεις προφητικές (φυσικά, αφού ειπώθηκαν, καταγράφηκαν και επηρέασαν τη ροή του 20ού αιώνα).
ΜΙΑ ΧΑΡΟΎΜΕΝΗ ΟΙΚΟΓΈΝΕΙΑ A Happy Family Σκηνοθεσία: Χόλγκερ Τάπε Δανείζουν τη φωνή τους οι Κωνσταντίνος Κωνσταντόπουλος, Κατερίνα Γκίργκις, Στεφανία Φιλιάδη Μια οικογένεια με πολλά προβλήματα οργανώνει μια βραδινή έξοδο, όμως τα σχέδιά της θα γυρίσουν μπούμερανγκ όταν μια κακιά μάγισσα θα τους καταραστεί, μεταμορφώνοντάς τους σε τέρατα.
Μια φυσιολογική, δηλαδή δυστυχισμένη, σύμφωνα με το σενάριο, οικογένεια βρίσκει τον δρόμο προς την ευτυχία όταν τα μέλη της μεταμορφώνονται σε τέρατα. Αρκετά αστεία ιστορία, βασισμένη κυρίως σε μικρά ευρήματα που δεν σχετίζονται με την πλοκή, και παράλληλα ένα βουνό διδακτισμού με δεκάδες μαθήματα για το πού βρίσκεται η ευτυχία, κάτι που χωρίζει ουσιαστικά το έργο στα δύο, με την ελπίδα να πιάσει ανήλικο και ενήλικο κοινό. Το πρώτο θα διασκεδάσει με το χιούμορ, το δεύτερο θα βαρεθεί με το περίσσευμα αφέλειας. * Κριτική από τον Τάσο Μελεμενίδη VILLAGE RENTI 1,11,20 - VILLAGE MALL 5,11,12 VILLAGE PAGRATI 2 - VILLAGE FALIRO 1,4,7 - VILLAGE AG.DIMITRIOS 1,2 - ODEON ESCAPE 3,6 - ODEON STARCITY 6,9 - ΑΕΛΛΩ 3 - ΑΘΗΝΑΙΟΝ 1 - ΑΘΗΝΑΙΟΝ CINEPOLIS 3 - ΑΙΓΛΗ 2 - ΑΝΟΙΞΗ 2 - ΒΑΡΚΙΖΑ 2 CINERAMA - WEST CITY 3 - ΚΗΦΙΣΙΑ CLASS - ΚΙΝΗΜΑΤΟΘΕΑΤΡΑ ΚΩΝΣΤΑΝΤΑΡΑΣ-ΒΛΑΧΟΠΟΥΛΟΥ 1 NANA 4,5 - ΟΣΚΑΡ - ΣΙΝΕ ΧΟΛΑΡΓΟΣ - ΣΟΦΙΑ - ΣΠΟΡΤΙΓΚ 2 - ΤΡΙΑ ΑΣΤΕΡΙΑ 2 - ΜΑΡΙΑ ΕΛΕΝΑ ΟΝΑΡ - ΟΝΕΙΡΟ - ΣΙΝΕΑΚ - ΦΟΙΒΟΣ
SAW: LEGACY Σκηνοθεσία: Αδελφοί Σπίριγκ Πρωταγωνιστούν: Ματ Πάσμορ, Κόλουμ Κιθ Ρένι Μετά από μια σειρά φόνων που φέρουν τη σφραγίδα του δολοφόνου Jigsaw η αστυνομία αρχίζει να κυνηγάει το φάντασμα ενός άνδρα, νεκρού για περισσότερο από μία δεκαετία, εμπλεκόμενη σε ένα νέο παιχνίδι που είναι ακόμα στην αρχή του.
Επτά χρόνια μετά το έβδομο Saw, η σειρά επανέρχεται με μια σειρά φόνων που μιμούνται την τεχνική και τη σαδιστική λογική του Jigsaw. Ο Τζον Κρέιμερ έχει πεθάνει, και με τη βούλα, εδώ και μία δεκαετία και οι θεατές θα αναρωτιούνται αν οι ενδιαφερόμενοι κυνηγούν ένα φάντασμα ή… κάτι άλλο. Ο μηχανισμός των Saw διατηρείται στο ακέραιο: οι σπλάτερ σκηνές των βασανιστηρίων με την αστυνομική πλοκή μπερδεύουν τη χρονική αλληλουχία και πίσω από τον πόνο κρύβεται ένα παράδειγμα, βαθύ όσο και οι προθέσεις του δράστη/ εμπνευστή/αυτουργού. Η επιστροφή αυτή δεν μπορεί να αποφύγει την επανάληψη των μοτίβων, καθώς δεν προσφέρει κάτι που οι φανατικοί δεν έχουν ξαναδεί – για τους μη μυημένους, επιφυλάσσομαι. Το γιατί εξαφανίστηκε τόσα χρόνια και ενέσκηψε με τεχνίτικο επαγγελματισμό και μηδενική διάθεση για ανανέωση είναι το μεγάλο μυστήριο της υπόθεσης. VILLAGE RENTI 10,11,20 - VILLAGE MALL 3,10,11 VILLAGE PAGRATI 2 - VILLAGE FALIRO 1 - VILLAGE AG.DIMITRIOS 3 - ODEON ESCAPE 4 - ODEON STARCITY 5 - ΑΕΛΛΩ 3 - ΑΘΗΝΑΙΟΝ CINEPOLIS 2,3 ΝΑΝΑ 5 - ΤΡΙΑ ΑΣΤΕΡΙΑ 2
ΑΤΛΑΝΤΙΣ 1 - ΙΝΤΕΑΛ - ΚΗΦΙΣΙΑ 2 - ΝΙΡΒΑΝΑ
BE ON THE LIST
Διαφημιστείτε στη LifO 210 32 54 290 9.11.17 – lifo
35
EΛΛΗΝΙΚΗ ΛΟΓΟΤΕΧΝΙΑ λειχίες, οι σκηνές αποδίδονται με ακρίβεια και σε κάθε λεπτομέρεια, ενδεικτικές της απόλυτης κυριαρχίας που έχει η σωματικότητα στον έρωτα. Τα πάντα είναι σώμα και, όπως γράφει εύστοχα ο Τζαμιώτης στο μότο του βιβλίου, παραπέμποντας στον Γιώργο Χειμωνά, «άλλος τρόπος από το σώμα δεν υπάρχει». Η αλήθεια του σώματος επιβάλλει τα δικά της αρχετυπικά κριτήρια και ορίζει με ακρίβεια τους ανδρικούς ή γυναικείους ρόλους, διαμορφώνοντας τα πεδία όπου θα ξεδιπλωθεί η αιώνια μάχη του έρωτα. Το σώμα δεν ψεύδεται και δεν μπορεί να αντισταθεί στην αλήθεια που επιβάλλει η φύση για το ίδιο πέρα και πολύ μακριά από την παραπλανητική εικόνα που τρέφουν οι άνθρωποι για την ερωτική συνύπαρξη, ως κοινωνική κατασκευή πια. Όχι τυχαία, η πρωταγωνίστρια του βιβλίου, η όμορφη Βασιλική, θέλει να νομίζει ότι είναι μια ανεξάρτητη οικονομικά και δυναμική γυναίκα, μεγαλωμένη σε ένα φιλελεύθερο περιβάλλον με τις απαραίτητες σπουδές και γλώσσες, ενώ κατ’ ουσίαν είναι εγκλωβισμένη στις συντηρητικές αρχές μιας ισοπεδωτικής εξίσωσης για τους ποδηλάτες, τους μετανάστες, το περιβάλλον και πολλά άλλα που χάσκουν ανυπεράσπιστα στα χέρια της. Αλλά και ο «καταραμένος» συγγραφέας Πέτρος δεν αφήνεται να μετατοπιστεί από έναν προδιαγεγραμμένο αποκλεισμό των άλλων –πράγμα μάλλον άσχημο για έναν δημιουργό–, απόδειξη της μέτριας τελικά λογοτεχνίας που καταθέτει. Άνθρωποι με περιορισμένα περιθώρια αλλαγής, οι οποίοι ωστόσο αφήνουν τα πάντα ανοιχτά στο ενδεχόμενο, πιστεύοντας ότι «ίσως την επόμενη φορά» ερωτευτούν πραγματικά, «ίσως την επόμενη φορά» νιώσουν, «ίσως την επόμενη φορά» αποδειχτούν άλλοι, λιγότερο λειψοί. Ένα διαφορετικό ερωτικό μυθιστόρημα από έναν συγγραφέα που έχει δώσει δείγματα ότι είναι ο πιο αντιπροσωπευτικός εκπρόσωπος της σωματικότητας, που αντιστέκεται ακόμα σε έναν κόσμο που έχει διαμορφωθεί για να ελέγχει, να εξαπατά και να χειραγωγεί.
Τα ιδρωμένα σώματα του έρωτα Δύο Έλληνες συγγραφείς, ο Κωνσταντίνος Τζαμιώτης και ο Χρήστος Αγγελάκος, ξαναφέρνουν με τα νέα τους βιβλία στο προσκήνιο τον έρωτα και ανατέμνουν την απόλυτη κυριαρχία του σώματος. ΚΩΝΣΤΑΝΤΊΝΟΣ ΤΖΑΜΙΏΤΗΣ ΊΣΩΣ ΤΗΝ ΕΠΌΜΕΝΗ ΦΟΡΆ
Εκδόσεις Μεταίχμιο
από την τίνα μανδηλαρά
Βιβλίο
Η
36 lifo – 9.11.17
ταν καιρός ένας συγγραφέας να μιλήσει, με τρόπο ουσιαστικό, για τον έρωτα, για τις συγκρούσεις και τις ψευδαισθήσεις, τα φλεγόμενα σώματα και τις ιδρωμένες συνειδήσεις, την παραφορά και τις παρεξηγήσεις, το εγκλωβισμένο εγώ –κυρίως αυτό– που δεν καίγεται ποτέ. Ο τίτλος του νέου βιβλίου του Κωνσταντίνου Τζαμιώτη, Ίσως την επόμενη φορά, κρυπτικός και ειρωνικός, τα λέει όλα εξαρχής, ξεδιπλώνοντας την ιστορία δύο ανθρώπων που συναντήθηκαν και ερωτεύτηκαν, αλλά εξαιτίας μιας παρεξήγησης δεν κατάφεραν να συνυπάρξουν, αφήνοντας την τύχη να αποφασίσει για την ίδια τους την αδυναμία. Χωρίς καμία διάθεση να ξεπεράσουν την αυτοαναφορικότητά τους, δεν δοκίμασαν καν τη χαρά της συνύπαρξης: πιστεύοντας ότι έπεσαν θύματα αμοιβαίας εξαπάτησης, τελείωσαν μια ιστορία προτού καν αρχίσει – τι άλλο μπορεί να συμβεί την εποχή της αποσπασματικότητας και του τυχαίου; Τα κλισέ που επανέρχονται σαν φευγαλέα σύννεφα στο μυαλό του καθενός για τη γυναικεία ή την ανδρική φύση, αλλά και για τον κόσμο, την πολιτική ή τη λογοτεχνία, λειτουργούν έτσι κι αλλιώς αποτρεπτικά όσον αφορά το άνοιγμα στον Άλλο, ενισχύοντας την αποπροσωποποίηση. Το θαύμα δεν συμβαίνει και τελεί διαρκώς
υπό αναβολή, ακριβώς επειδή κανείς δεν το επιτρέπει: ο ένας γιατί θεωρεί ότι εξαπατήθηκε, η άλλη γιατί έπεσε θύμα μιας πιθανής κακοποίησης. Τίποτα, όμως, δεν είναι αυτό που φαίνεται σε ένα πανέξυπνο βιβλίο, πανούργα γραμμένο, για την εποχή του ασήμαντου και του τυχαίου: «Στην κορυφή της λίστας των συχνότερα κληροδοτούμενων δεινών βρίσκεται η προδιάθεση για ασημαντότητα. Κυριολεκτικά, οι άνθρωποι είναι κατασκευασμένοι να τα κάνουν θάλασσα σχεδόν με ό,τι καταπιάνονται. Το μόνο που τους διασώζει από τα αλλεπάλληλα ναυάγια είναι πως όσο λίγα και αν είναι αυτά που πετυχαίνουν, καταφέρνουν να τη βγάζουν με ακόμη λιγότερα. Το ότι συνεχίζουν να ζουν ακόμη και όταν δεν έχουν κάποιον ιδιαίτερο λόγο είναι ασφαλώς αξιοθαύμαστο». Το θάμβος δεν εμφανίζεται, λοιπόν, ούτε καν στις πιο καίριες στιγμές, ούτε και όταν γοητεύεται ο ένας από τον άλλον, όταν τα σώματα παίρνουν την πρωτοκαθεδρία και αναζητούν απεγνωσμένα να καούν από το πάθος. Οι απόλυτα ρεαλιστικές στιγμές της συνουσίας περιγράφονται με ακρίβεια από τον Κωνσταντίνο Τζαμιώτη, κάτι από μόνο του αξιέπαινο, καθώς είναι δύσκολο να αποδοθεί με επάρκεια μια καλή ερωτική σκηνή, χωρίς να διολισθήσει στην ευκολία του πορνό, ειδικά εδώ, όπου η αφήγηση μοιράζεται στα δύο, στης γυναίκας και στου άνδρα. Αγκαλιάσματα, εσωτερικές σκέψεις την ώρα της πράξης, διεισδύσεις, πεο-
ΧΡΉΣΤΟΣ ΑΓΓΕΛΆΚΟΣ ΨΕΎΤΙΚΟΙ ΔΊΔΥΜΟΙ
Εκδόσεις Μεταίχμιο
Α kωνσταντίνος tζαμιώτης
Ίσως την επόμενη φορά Εκδόσεις Μεταίχμιο Σελ.: 240
xρήστος aγγελάκος
Ψεύτικοι Δίδυμοι Εκδόσεις Μεταίχμιο Σελ.: 224
σε τα σώματα να μιλήσουν και θα τα πουν όλα: τουλάχιστον αυτό θα πρέπει να φώναξε η Μούσα στο αυτί του Χρήστου Αγγελάκου όταν άρχισε να ξετυλίγει άλλο ένα μυθιστόρημα για τον πρώτο λόγο, την πρώτη ματιά και ανάσα, αφήνοντας την ενέργεια της σάρκας να εκραγεί. Και η καύτρα που καίει τα παράνομα τσιγάρα που καπνίζουν διαρκώς οι πρωταγωνιστές τα παίρνει όλα σβάρνα, υπαγορεύοντας τη δύναμη της αφήγησης, που δεν είναι άλλη από τη βιωμένη πραγματικότητα σε ηλικίες όπου όλα φαντάζουν δυνατά και ανέλπιστα, ακριβώς επειδή είναι τόσο έντονα και ηχηρά. Κανείς δεν ξεχνάει την πρώτη συνουσία, τα σαλιωμένα φιλιά, την ηδονή και την απελπισία, τους αυνανισμούς, την παραφορά, τις συνωμοτικές συνευρέσεις πάνω σε ένα χαλί και σε ένα ξεχαρβαλωμένο στρώμα με μοναδική παρουσία το αγαπημένο σκυλί. Σάμπως ο συγγραφέας να προσπαθεί να χωρέσει στο βιβλίο του έναν ανεξάντλητο κόσμο ελευθερίας χωρίς κανένα έλεος και, το κυριότερο, χωρίς παρηγοριά. Η ασφάλεια δεν ταιριάζει, άλλωστε, με το πάθος, ούτε η ποίηση με την ανάγκη, και στους Ψεύτικους Διδύμους όλα καταλήγουν να είναι αδιαμεσολάβητη τέχνη: «Βάζουμε τη ζωή μας στις ταινίες, και οι ταινίες μας γεμίζουν με σκηνές που δεν ζήσαμε, και μετά ζούμε αυτά που φανταστήκαμε.
Μην κοιτάς που τελειώνουν και ψοφάμε σαν τα σκυλιά στην Εθνική κι αρπάζουμε την ντουντούκα και φωνάζουμε πάμε και cut». Το φανταστικό γίνεται πραγματικό και η τρέλα μετατρέπεται σε κανονικότητα σε μια αφήγηση που φαντάζει σαν ένα ανεξάντλητο ποίημα της ίδιας της νεότητας ως κατάστασης και ως θέσης: «Αυτό είναι ψύχωση. Να τρως σελίδες με γράμματα που γίνονται σύννεφα και πουλιά». Δύο έφηβοι, ο Ιβ και ο Νικ, που ζουν τη φιλία και την αγωνία της σάρκας όχι μόνο μεταξύ τους αλλά και οι δυο τους με την Ισμήνη σε ένα εντελώς αρχαϊκό τρίγωνο, όπως και η Ισμήνη με τον Νικ και την Εύα. Με τη διαφορά ότι όλοι αυτοί οι υποτιθέμενοι δίδυμοι εμπλέκονται σε ερωτικά τρίγωνα χωρίς περαιτέρω δεσμούς με τους πραγματικούς δίδυμους της ιστορίας, που είναι ο Ιβάν και ο Βίκτωρ, ο μοναδικός ίσως ήρωας που δεν υπάγεται σε τριάδα. Ερωτευμένος παράφορα με τη Ραμόν, ο Βίκτωρας μοιάζει κατευθείαν βγαλμένος από τους Δαιμονισμένους του Ντοστογιέφσκι, σκοτεινός και παραδομένος σε κάθε είδους εξαρτήσεις και εξάρσεις. Όλοι μαζί βρίσκονται να εμπλέκονται σε μια κινηματογραφική ταινία, αναλαμβάνοντας άλλοτε τον ρόλο του πρωταγωνιστή και άλλοτε του κομπάρσου, δοκιμάζοντας τη γοητεία του ψευδεπίγραφου εαυτού την εποχή της
Βάζουμε τη ζωή μας στις ταινίες, και οι ταινίες μας γεμίζουν με σκηνές που δεν ζήσαμε, και μετά ζούμε αυτά που φανταστήκαμε. Μην κοιτάς που τελειώνουν και ψοφάμε σαν τα σκυλιά στην Εθνική κι αρπάζουμε την ντουντούκα και φωνάζουμε πάμε και cut.
εικόνας. Θα μπορούσαν κάλλιστα όμως, αντί για Ιβ και Νικ, να λέγονται Βερλέν και Ρεμπό, Ζιλ και Τζιμ ή ξέφρενα Άλογα της Πάτι Σμιθ, Όνειρα του Κουροσάβα, ορμητικές θάλασσες, γυμνά βράχια λουσμένα στο φως της Πελοποννήσου – το πραγματικό φόντο της αφήγησης ή, όπως επιμένει ο Αγγελάκος, «το φως της Πελοποννήσου είναι τόπος». Αντιστικτικά ως προς τις παράφορες και ελεύθερες φωνές των εφήβων λειτουργεί η ερωτευμένη, σκοτεινή, παραδομένη στις εξαρτήσεις και τα πατρικά πρότυπα φωνή του Βίκτωρα, που ξέρει τι είναι «έρωτας, κι έρωτας θα πει να διασχίζεις τυφλός τα σκοτεινά τοπία. Γι’ αυτό σκοντάφτουν όλοι, και γιατί ο ήλιος, όταν ερωτεύεσαι, είναι μισός σκοτάδι» – πώς αλλιώς; Διασχίζοντας με τις λέξεις του μια τεράστια απόσταση από το σκοτάδι στο φως, ο Αγγελάκος συναρμόζει τις δύο πλευρές του κόσμου, αναζητώντας την αρχή της δημιουργίας του, και μας καλεί να βγούμε μια για πάντα από την κρύπτη, γιατί «οι φωτεινοί άγγελοι δεν έχουν νόημα χωρίς τους σκοτεινούς. Όλοι τους θα γκρεμιστούν στο κενό του νοήματος γιατί το αφύσικο είναι ωραίο και ζουμερό σαν φρούτο». Είμαστε όλοι θνητοί αλλά και απόλυτα θεοί και όλοι πετάμε, όπως θα έλεγε ο συγγραφέας, πάνω σε ένα ιπτάμενο χαλί που θα μας οδηγήσει στον παράδεισο ή στην κόλαση, κανείς δεν ξέρει.
ΚΑΥΤΟ ΜΕΛΑΝΙ
από τη μαρια δρουκοπουλου
3 βιβλία που μόλις κυκλοφόρησαν
αλεξης παπαχελας Ο Κωνσταντίνος Μητσοτάκης με τα δικά του λόγια, τ. Α’, 1942-1974 Εκδόσεις Παπαδόπουλος Σελ.: 392 Βασισμένη στις προσωπικές συνεντεύξεις τις οποίες παραχωρούσε επί μία δεκαετία (2007-2016) ο Κωνσταντίνος Μητσοτάκης στον δημοσιογράφο Αλέξη Παπαχελά, υπό τον όρο να δημοσιοποιηθούν μόνο μετά τον θάνατό του, η παρούσα έκδοση αποτελεί ίσως τη συγκλονιστικότερη πολιτική μαρτυρία που έχει κυκλοφορήσει τις τελευταίες δεκαετίες.
σπυρος γιανναρας Τη μέρα που θα σηκωνόμουν να χορέψω Εκδόσεις Άγρα Σελ.: 160 Τα διηγήματα θέλουν να λειτουργήσουν ως θραύσματα συνθέτοντας ένα ενιαίο σύνολο. Σαν τα πήλινα όστρακα με τα οποία οι αρχαιολόγοι ξαναδίνουν σχήμα σ’ ένα σπασμένο αγγείο. Κάθε αναγνώστης ιδανικά δίνει το δικό του σχήμα στο δοχείο. Μια συλλογή απ’ την οποία δεν λείπει ούτε το γέλιο ούτε ο σαρκασμός, τα κατεξοχήν αντίδοτα στο μεγάλο άλγος.
γιωργος θ. μαυρογορδατος Μετά το 1922: Η παράταση του Διχασμού Εκδόσεις Πατάκη Σελ.: 496 Το βιβλίο αυτό αποτελεί συνέχεια εκείνου με τον τίτλο 1915: Ο Εθνικός Διχασμός και καλύπτει την περίοδο του Μεσοπολέμου, μέχρι το 1940. Παρά τη Μικρασιατική Καταστροφή, ο Διχασμός δεν ξεπεράστηκε. Συνεχίστηκε προπαντός ως κρίση εθνικής ολοκλήρωσης, μέσα πλέον στα όρια του κράτους. 9.11.17 – lifo
37
ΤΟ ΤΊΜΗΜΑ
Η επιστροφή του απωθημένου Η παράσταση που σκηνοθετεί η Ιωάννα Μιχαλακοπούλου δεν κατορθώνει να περάσει στο κοινό την ψυχή του έργου.
απο τη λουίζα αρκουμανέα
Θέατρο
Σ
38 lifo – 9.11.17
την καρδιά του Τιμήματος κατοικεί η εφηβεία του Μίλερ. Τον Οκτώβριο του ’29 ο βιομήχανος πατέρας του Ισίδωρος Μίλερ έχασε την περιουσία του στο μεγάλο χρηματιστηριακό Κραχ. Η εταιρεία του βούλιαξε, καθιστώντας τον ανίκανο πλέον να ελέγξει τη μοίρα του ή να συντηρήσει τους γιους του. Ο δεκατετράχρονος τότε Μίλερ είδε τον κόσμο γύρω του να καταρρέει. Δεν επρόκειτο απλώς για μια οικονομική καταστροφή. «Η Ύφεση αφορούσε παρεμπιπτόντως τα χρήματα. Ήταν κυρίως μια ηθική καταστροφή» θα έγραφε αργότερα. Η Ύφεση τον δίδαξε πως κανένα σύστημα δεν είναι αξιόπιστο. Τίποτα δεν είναι ασφαλές, όλα μπορούν να εξαφανιστούν ανά πάσα στιγμή. Η συνειδητοποίηση αυτή γέννησε ένα αίσθημα ανημπόριας στην οικογένεια Μίλερ και μια αίσθηση τρομερής ενοχής στον πατέρα: είχε παρασυρθεί από τον στρόβιλο του γρήγορου πλουτισμού, είχε επενδύσει τα λεφτά του στους απατηλούς «λαχνούς» της Γουόλ Στριτ, με άλλα λόγια είχε προκαλέσει την ίδια του την πτώση. Η εμπειρία εκείνης της τραυματικής περιόδου γονιμοποίησε τον ιδεολογικό και ψυχολογικό πυρήνα του έργου του Μίλερ. Η μητέρα που ξερνάει σοκαρισμένη πάνω στον άνδρα της όταν μαθαίνει ξαφνικά τα νέα της πτώχευσης είναι η μητέρα του. Ο ηττημένος, ταπεινωμένος πατέρας που κάθεται σε μια πολυθρόνα και κοιτάζει το κενό, ο αδερφός που εγκαταλείπει το πανεπιστήμιο για να βοηθήσει οικονομικά τους δικούς του, οι τρομερές εντάσεις που αναδύονται διαρρηγνύοντας τον οικογενειακό ιστό,
όλα αυτά συνθέτουν το τοπίο του Τιμήματος και είναι βιώματα που φύλαγε ο Αμερικανός συγγραφέας για δεκαετίες στην ψυχή του, αντλώντας διαρκώς από αυτήν τη δεξαμενή οδύνης. Το κυνήγι του αμερικανικού ονείρου –η άκριτη υιοθέτηση ενός μαζικού, υλιστικού ιδεώδους επιτυχίας– καταστρέφει τους περισσότερους ήρωές του. Η σχέση-κλειδί σε αυτό το έργο του 1968 αφορά έναν πατέρα και τους δύο γιους του. Ο πατέρας, που έχασε τα πάντα με το Κραχ, δεν ζει πια. Τα αδέλφια, ο Βίκτωρ και ο Γουόλτερ, συναντιούνται στη σοφίτα του παλιού σπιτιού, στη Νέα Υόρκη, με αφορμή το ξεπούλημα των οικογενειακών επίπλων. Τριάντα χρόνια τώρα δεν έχουνε μιλήσει, σήμερα όμως έφτασε το πλήρωμα του χρόνου για ένα ξεκαθάρισμα λογαριασμών. Καθώς τους παρακολουθούμε να ξετυλίγουν τον μίτο της Αριάδνης μέσα στον λαβύρινθο των κατηγοριών, ενοχών και ψευδαισθήσεων που υπήρξε η ζωή τους, εισπράττουμε τις διαφορετικές κοσμοθεωρίες που αντιπροσωπεύουν. Από τη μια η στάση αυτοθυσίας και ιδεαλισμού του μικρότερου, του Βίκτωρα, και από την άλλη ο κυνισμός και η ανάγκη αυτοπραγμάτωσης του μεγαλύτερου, του Γουόλτερ. Ο πρώτος εγκατέλειψε το όνειρό του να σπουδάσει Ιατρική, προκειμένου να μείνει στο πλάι του διαλυμένου πατέρα του. Έγινε αστυνομικός και πέρασε μια μετρημένη ζωή, μαζί με τη γυναίκα και τον γιο του. Ο δεύτερος έριξε μαύρη πέτρα πίσω του και όρμησε με πάθος στην υλοποίηση των φιλοδοξιών του. Επιτυχημένος χειρουργός με τρεις κλινικές στην κατοχή του, ακολούθησε
i Άρθουρ Μίλερ Το τίμημα Σκηνοθ.: Ιωάννα Μιχαλακοπούλου Ερμηνεύουν: Γ. Μιχαλακόπουλος, Γ. Σκιαδαρέσης, Ρ. Λουιζίδου, Χρ. Σαπουντζής Σκην.: Γ. Μουρίκης Κοστ.: Π. Κοκκορού Φωτ.: Ν. Βλασόπουλος
Θέατρο Ιλίσια Παπαδιαμαντοπούλου 4, Ιλίσια, 210 7210045 Τετ., Κυρ.: 7 μ.μ., Πέμ.-Σάβ. 9 μ.μ.
λαμπρή σταδιοδρομία, μέχρι που υπέστη νευρικό κλονισμό πριν από τρία χρόνια. Η αντιπαράθεσή τους θυμίζει δικανικό αγώνα. Οι πρώτες εκτιμήσεις δικαιώνουν τον Βίκτωρα, «καλό», αλτρουιστή γιο που έμεινε βράχος στα δύσκολα, φροντίζοντας τον τσακισμένο γονιό. Ο Μίλερ, όμως, δεν θα αρκούνταν σε ένα τόσο απλοϊκό σχήμα. Κανένας δεν είναι τόσο αθώος, ούτε ο πατέρας ούτε οι γιοι. Ίσως ο ιδεαλισμός υποκρύπτει δειλία και ίσως ο εγωκεντρισμός συνιστά απαραίτητο συστατικό της εξέλιξης. Σε κάθε περίπτωση, το απωθημένο επιστρέφει και διεκδικεί το τίμημα που του αναλογεί. Το θέμα δεν είναι αν ο ένας έμεινε και ο άλλος έφυγε: το ερώτημα είναι αν έχουν το θάρρος να αρνηθούν το βολικό ψέμα –αυτό που τους εξωραΐζει, που τους παρουσιάζει ως «θύματα» ή «θύτες»–, να αναλάβουν τις ευθύνες τους, να αποδεχτούν με αξιοπρέπεια την ήττα τους και να προχωρήσουν. Συμφιλιωμένοι με το αβάσταχτο βάρος των επιλογών τους. Δυστυχώς, η παράσταση που σκηνοθέτησε η Ιωάννα Μιχαλακοπούλου δεν κατάφερε να μας μεταδώσει την ψυχή του Τιμήματος: μας παρέδωσε μόνο το κέλυφος. Είναι μια τρομακτική και συνάμα συναρπαστική διαδικασία η παρακολούθηση δύο τραυματισμένων συνειδήσεων που διασταυρώνουν τα ξίφη τους, που σκάβουν στα βαθύτερα στρώματα της μνήμης κι έρχονται εκ νέου αντιμέτωπες με τα λάθη ή τους φόβους τους, τις ηθελημένες «παραλείψεις» ή τις αυταπάτες τους. Εδώ όμως δεν βλέπουμε ποτέ τη σύγκρουση δύο ανθρώπων που ξεγυμνώνονται κι αγωνιούν, που εκτίθενται και πασχίζουν. Βλέπουμε, αντιθέτως, ηθοποιούς που εκτελούν τη διαδικασία λέγοντας τα λόγια, μιμούμενοι τις χειρονομίες και τα συναισθήματα, ακολουθώντας το «γράμμα» του κειμένου, χωρίς ποτέ να βρίσκουν ένα γνήσιο σημείο επαφής με τους ρόλους τους: αυτό που θα πυροδοτούσε μια ειλικρινή υποκριτική κορύφωση και όχι μια ξέπνοη απομίμηση αυτής. Τα «τεχνητά» δάκρυα και τα δήθεν ξεσπάσματα δεν πείθουν κανέναν. Ο Γεράσιμος Σκιαδαρέσης ως Βίκτωρ στάθηκε ένας καλοκάγαθος κακομοίρης με το κεφάλι μονίμως σκυμμένο, από τον λόγο του οποίου δεν έσταξε ούτε σταγόνα αίμα. Ο Χρήστος Σαπουντζής υιοθέτησε από την αρχή περίλυπο ύφος, απαρνούμενος εντελώς τη σκληρή πλευρά του ρόλου του, η οποία θα εξασφάλιζε στη σύγκρουση πολυπλοκότητα και ζωντάνια. Η Ρένια Λουιζίδου, ως σύζυγος του Βίκτωρα, έφερνε συνεχώς το χέρι στο κούτελο, επιθυμώντας με αυτό το εύκολο τέχνασμα να μας πείσει ότι αισθάνεται απόγνωση-αγανάκτηση ή κάτι παρεμφερές. Καμία εσωτερικότητα, καμία πίστη στους ήρωες δεν μεταδίδουν οι τρεις ηθοποιοί. Η ιστορία των αδελφών δεν αποκτά ποτέ σάρκα και παλμό. Μοναδική σανίδα σωτηρίας, μια όαση απόλαυσης για όσο διάστημα βρίσκεται στη σκηνή, αποδεικνύεται ο Γιώργος Μιχαλακόπουλος στον ρόλο του ηλικιωμένου Εβραίου αντικέρ που έρχεται να αγοράσει τα έπιπλα. Μια ειρωνική φιγούρα από το παρελθόν, από άλλες εποχές, όταν οι «τιμές» των πραγμάτων ήταν πιο ξεκάθαρες, ζωντανεύει στο πρόσωπο του καταξιωμένου ηθοποιού με τρόπο ιδεώδη: άψογο timing, αίσθηση ρυθμού και κειμένου, τεχνική και ευφυΐα σε συνδυασμό με μια υποβόσκουσα «τρέλα», μια ευθυμία και μια joie de vivre που χαρίζουν μοναδική κωμική «ανακούφιση» στον θεατή.
NEA ΦΙ
ΑΦΙΕΡΩΜΑ
Quishr
Speciality Coffeeshop
ΛΑΔΕΛ ΛΦΕΙΑ Ένα spot στη Νέα Φιλαδέλφεια που έχει αναγάγει τον καφέ σε επιστήμη Πριν από περίπου έναν χρόνο, δύο άνθρωποι που τους ενώνει το πάθος τους για τον καφέ, ο Γιώργος και η Ελευθερία, μας σύστησαν το Quishr και μαζί τον δικό τους speciality coffee. Δημιούργησαν έναν χώρο ιδανικό για κάθε ώρα της ημέρας, με ωραία αισθητική και χαλαρή ατμόσφαιρα, όπως ακριβώς πρέπει να είναι ένα στέκι. Η μυρωδιά του φρεσκοκομμένου καφέ που αλέθεται μπροστά στα μάτια σου αλλά και η υψηλή τεχνική στην παρασκευή του συναντιούνται σε κάθε φλιτζάνι καφέ στο Quishr. Στο retail του
θα βρείτε εκλεκτές ποικιλίες καφέ από τις καλύτερες φάρμες του κόσμου, θα γευτείτε Cold Brew και Espresso Τonic αλλά και μονοποικιλιακούς καφέδες από το Eλ Σαλβαδόρ, την Κόστα Ρίκα, τον Παναμά και σύντομα από τη Γουατεμάλα και την Αιθιοπία. Διαθέτει εξίσου ενδιαφέρουσες ποικιλίες ροφημάτων σοκολάτας, χειροποίητα, υγιεινά σνακ και φρέσκο γλυκό ημέρας. Θα σας φέρουν ό,τι θελήσετε στον χώρο σας από Δευτέρα έως Παρασκευή, από τις 7:45 έως τις 19:00, και το Σάββατο από τις 8:30 έως τις 17:00.
Πίνδου 45, Νέα Φιλαδέλφεια, 211 1845159, www.facebook.com/quishr, www.instagram.com/quishr
9.11.17 – lifo
39
Τρία συνεχή χρόνια «ιδιαίτερων μαθημάτων» καλού φαγητού, πραγματικού κεφιού και παρεΐστικης ατμόσφαιρας δεν τα λες και λίγα...
Γυμνάσιο
Οι γλυκές αφιερώσεις στον μαυροπίνακα, τα ειλικρινή χαμόγελα που συναντάς με το που μπεις, το απερίγραπτο τηγανόψωμο (συνταγή της Ευβοιώτισσας γιαγιάς του σεφ), το «μελένιο» χειροποίητο οινόμελο αλλά και το άρτι αφιχθέν από τον Τύρναβο τσίπουρο είναι λίγοι από τους αμέτρητους λόγους που θα σε καταστήσουν θαμώνα του, και όχι άδικα! Σταθερές αξίες – ο κατάλογος δεν είναι κλασικός (γυμνάσιο γαρ): τα κανταϊφάκια με γέμιση τυριών και λιαστής ντομάτας πάνω σε μαρμελάδα ντομάτας, οι ψητές γλυκοπατάτες γεμισμένες με χοιρινές μπουκίτσες και κρούστα κρέμας τυριού. Ωστόσο,
μην ξεχάσετε να τιμήσετε και τις νέες χειμερινές αφίξεις του μενού (must order): το μοσχαράκι σε φωλιά σφολιάτας με μελιτζάνα και κρητική ξινομυζήθρα, το μπέργκερ πατάτας (δεν γίνεται με ψωμί αλλά με ροδέλες πατάτας), το μοσχαρίσιο μπιφτέκι, τη γυμνασιακή coleslaw και πολλά άλλα! Must see: Για τέταρτο συνεχή χειμώνα τα κυριακάτικα μεσημερο-απογεύματα στο Γυμνάσιο μετατρέπονται σε σαββατόβραδα! Η ζωντανή μουσική ξεκινάει στις 16:30 και σας κάνει συντροφιά μέχρι τις 21:30. Μια δοκιμή θα σας πείσει, αν δεν είστε ήδη θαμώνας!
Νίκου Τρυπιά 80, Νέα Φιλαδέλφεια, 210 2532708
Ανοιχτά: Δευτέρα-Σάββατο 19:00-3:00, Κυριακή 13:00-2:00 (με ζωντανή μουσική).
ΩΜΑ ΑΦΙΕNΡEA
Α ΕΛΦΕΙ ΦΙΛΑΔ
Με σημαία τη ρακή!
By-ρακί
Γνωστό σε όσους κινούνται στην περιοχή της Νέας Φιλαδέλφειας, το By-ρακί είναι μία απ’ τις κορυφαίες επιλογές για μεζεδάκια και καλή ρακή. Ένα μεζεδοπωλείο-ρακάδικο από εκείνα που θες για στέκι, γιατί, εκτός του ωραίου μενού και των καλών τιμών, είναι ένα μαγαζί που σου βγάζει θετική αύρα. Το προσωπικό σε υποδέχεται πάντα με χαμόγελο σε έναν ευχάριστο χώρο με funky διακόσμηση και πολύχρωμες καρέκλες. Ο κατάλογος του μαγαζιού κρύβει πολλές νόστιμες προτάσεις σε παραδοσιακές συνταγές αλλά και μερικές «πειραγμένες», με
40 lifo – 9.11.17
βάση πρώτες ύλες από διάφορες περιοχές της Ελλάδας. Θα βρεις πολλές σπεσιαλιτέ και μεζεδάκια φτιαγμένα με πολύ μεράκι που δένουν άψογα με την εκλεκτή ρακή και τα άλλα αποστάγματα που σερβίρει το By-ρακί. Κυπριακά πιτάκια με γέμιση κοτόπουλου και ξινόμηλου, κουμιώτικο τηγανόψωμο, σκουφιχτά ( παραδοσιακά ζυμαρικά Χανίων) με κοτόπουλο και μανιτάρια και ανθότυρο αλλά και κρητικό απάκι είναι μερικές μόνο απ’ τις επιλογές του μενού. Θα το βρεις ανοιχτό καθημερινά 19:00-02:00 και Κυριακή 13:00-1:00.
Νικ. Τρυπιά 41, Νέα Φιλαδέλφεια, 210 2525259, www.facebook.com/Byράκι-Μεζεδοπωλείο
Το νέο του μενού είναι ένας λόγος να επισκεφθείς άμεσα τη Νέα Φιλαδέλφεια
Βaratin
Το Baratin μας συστήθηκε πριν από περίπου έναν χρόνο και γρήγορα η φήμη του ξεπέρασε τα όρια της Νέας Φιλαδέλφειας. All day barrestaurant με ιδιαίτερη αισθητική, μία από τις πιο ενημερωμένες κάβες κρασιών που παίζουν στην Αθήνα κι ένα μενού που σε προκαλεί να το δοκιμάσεις απ’ την αρχή μέχρι το τέλος. Ο χώρος του Baratin σε κερδίζει απ’ την πρώτη κιόλας επίσκεψη. Γωνιές με διαφορετική διακόσμηση που θυμίζουν πριβέ σαλονάκια, μια εντυπωσιακή μπάρα αλλά και το μεγάλο μοναστηριακό τραπέζι που δεσπόζει στη μέση συνθέτουν ένα σκηνικό μοντέρνο αλλά και vintage. Ένα απ’ τα δυνατά του χαρτιά είναι η κάβα με τα κρασιά, παρουσιάζοντας πάνω από 130 ετικέτες κρασιού του
ελληνικού και διεθνή αμπελώνα, εκ των οποίων οι τριάντα προσφέρονται και σε ποτήρι, χωρίς φυσικά να λείπουν και τα ευφάνταστα κοκτέιλ. Σε αυτά έρχεται να προστεθεί ένα εξίσου δυνατό μενού με γευστικές προτάσεις για κάθε ώρα της ημέρας. Από πιάτα για brunch μέχρι προτάσεις fingerfood, ποικιλίες τυριών και αλλαντικών και ντελικάτα ορεκτικά που ταιριάζουν υπέροχα με τα κρασιά της wine list, αλλά και μια πολύ ενδιαφέρουσα ανανεωμένη κάρτα με κυρίως πιάτα που δύσκολα θα αφήσει ασυγκίνητους και τους πιο απαιτητικούς ουρανίσκους. Eνημερωμένη κάβα με πάνω από 130 ετικέτες κρασιού του ελληνικού και διεθνή αμπελώνα, εκ των οποίων οι 30 είναι και σε ποτήρι.
Λεωφ. Δεκελείας 120, Νέα Φιλαδέλφεια, 210 2522228, www.facebook.com/BaratinDrinkDineHomeBar
ΩΜΑ ΑΦΙΕNΡEA
Μια μικρογραφία του Moulin Rouge στη Νέα Φιλαδέλφεια, που ξέρει από καλά κοκτέιλ
B-Κουτί
Περνώντας έξω απ’ το B-Κουτί, νομίζεις ότι ξαφνικά βρίσκεσαι σε κάποιο σοκάκι της Μονμάρτρης. Το μπαράκι της Νέας Φιλαδέλφειας που θυμίζει γαλλικό μπιστρό με τα μικρά τραπεζάκια έξω, αλλά ακόμη περισσότερο με τον εσωτερικό του χώρο, είναι ένα από τα καλύτερα κοκτεϊλάδικα στην πόλη και αν δεν το έχετε γνωρίσει ακόμα, καιρός να το βάλετε στο πρόγραμμα. Η επιβλητική μπάρα, ο κόκκινος καναπές και τα ατμοσφαιρικά φωτιστικά συνθέτουν ένα σκηνικό βγαλμένο λες απ’ το Moulin Rouge, ενώ οι μουσικές επιλογές έρχονται να δώσουν το κάτι παραπάνω στην ταυτότητα του
Α ΕΛΦΕΙ ΦΙΛΑΔ
B-Κουτί. Εδώ θα ακούσετε από σόουλ και funk μέχρι τζαζ και σουίνγκ, ενώ συχνά θα πέσετε σε κάποια θεατρική παράσταση ή stand-up comedy, αφού το B-Κουτί δεν είναι απλώς ένα μπαρ αλλά ένας artistic δραστήριος χώρος. Απ’ την μπάρα του βγαίνουν μερικά απ’ τα καλύτερα κοκτέιλ που μπορείς να πιεις στην Αθήνα, χωρίς υπερβολές. Η έμπειρη ομάδα bartenders ψάχνεται συνεχώς και παρουσιάζει καινούργιες προτάσεις, ανάλογα με την εποχή. Extra tip: Μπορεί να χειμώνιασε, αλλά έχετε κατά νου ότι η αυλή του B-Κουτί είναι μια μικρή όαση τις πιο ζεστές μέρες του χρόνου.
Βρυούλων 20, Νέα Φιλαδέλφεια, 210 2527337
www.facebook.com/BKoutiArtBarCafe
9.11.17 – lifo
41
Yin Yang Balance
ΦΩΤΟ: ΑΛΈΞΑΝΔΡΟΣ ΖΟΡΜΠΆΣ
Ένας χώρος σωματικής και ψυχικής ευεξίας με επίκεντρο τις ολιστικές θεραπείες και την πρακτική της yoga To Yin Yang Balance είναι αναμφισβήτητα ο ιδανικός χώρος για να χαλαρώσεις, να ανανεωθείς, να λάμψεις και να κάνεις έναν χαιρετισμό στον ήλιο. Bρίσκεται σε μια ήσυχη γειτονιά, μόλις λίγα μέτρα από την πολυσύχναστη λεωφόρο Δεκελείας. Ο χώρος στεγάζεται σε μια ανακαινισμένη κατοικία του 1925 λουσμένη στο φως, με θέα σε έναν καταπράσινο κήπο, και αποπνέει μια αίσθηση zen που θα σε κάνει αμέσως να νιώσεις πως βρίσκεσαι μακριά από την πόλη. Στο Yin Yang Balance θα εστιάσεις στη φροντίδα του σώματος, στη συνειδητή σύνδεσή του με το πνεύμα, στη σωστή αναπνοή και στη χαλάρωση, ισορροπώντας μέσα από τη θεραπευτική διαδικασία του zen shiatsu, του rejuvance και της ολιστικής
μάλαξης [Hot Stone therapy, Herbal Massage, Yin Yang Massage και Cupping Therapy (βεντούζες)]. Η yoga είναι μια πρακτική στην οποία όσοι έχουν μυηθεί δύσκολα την εγκαταλείπουν. Για να μπορέσεις όμως να γνωρίσεις τη μεταμορφωτική της δύναμη είναι σημαντικό να έχεις τη σωστή καθοδήγηση από συνειδητοποιημένους και άρτια εκπαιδευμένους δασκάλους καθώς και να βρίσκεσαι στο κατάλληλο περιβάλλον. Στο Yin Yang Balance, τόσο η ψηλοτάβανη αίθουσα στην οποία γίνονται τα μαθήματα όσο και το δωμάτιο των θεραπειών αερίζονται και φωτίζονται φυσικά μέχρι τη δύση του ήλιου, χαρίζοντας σε όσους το επισκέπτονται μια μοναδική εμπειρία ευεξίας και χαλάρωσης.
Σάββα Σταματιάδη (πρώην Ραιδεστού) 38, Νέα Φιλαδέλφεια, 6985 710846
www.yinyangbalance.gr, yinyangbalanceathens, instagram: yin_yang_balance
ΩΜΑ ΑΦΙΕNΡEA
Σε αυτά τα γλυκά υποκλίνεσαι!
Dezato Pastry Bar
Α ΕΛΦΕΙ ΦΙΛΑΔ
42 lifo – 9.11.17
Η σχετικά νέα γλυκιά άφιξη στη Νέα Φιλαδέλφεια ακούει στο όνομα Dezato Pastry Bar και είναι ένας μικρός «ναός» gelato και σοκολάτας. Σου τρέχουν ήδη τα σάλια; Πού να δεις από κοντά το περίφημο choco kebab, που θυμίζει τον κλασικό γύρο, αλλά είναι φτιαγμένο από σοκολάτα. Σκέτη πρόκληση! Στον χώρο που μοιάζει με μικρογραφία του κινηματογραφικού εργοστάσιου σοκολάτας του Τσάρλι και πρόσφατα επεκτάθηκε και στον πρώτο όροφο, σαν βγαλμένος από παραμύθι, νιώθεις σαν να είσαι στο σαλόνι του σπιτιού σου με φίλους. Ένα μέρος όπου μπορείς να απολαύσεις τον
καφέ σου, αλλά, πάνω απ’ όλα, θα υποκλιθείς στα γλυκά του. Roll ice cream, soft ice cream αλλά και frozen yogurt για πιο δροσερές γλυκές απολαύσεις πλάι σε επιλογές από βαφλάκια, donuts, σοκολατόπιτα, αφράτους λουκουμάδες, τάρτα κεράσι, πορτοκαλόπιτα, λεμονόπιτα και προφιτερόλ είναι μερικές απ’ τις γλυκές δημιουργίες που έκαναν το Dezato τόσο αγαπητό μέσα σε λίγους μήνες. Ξεχωρίζει το Bubble tea που ενδείκνυται τώρα που χειμώνιασε, ενώ από το μπαρ του Dezato βγαίνουν επίσης ωραία ροφήματα σοκολάτας αλλά και χειροποίητα λικέρ.
Λεωφ. Δεκελείας 120, Ν. Φιλαδέλφεια, 210 2587256
Facebook page: Dezato Pastry Bar, Instagram: @dezato_pastry_bar
Hood Branded A.C. Barbershop
Ένας αντρικός προορισμός περιποίησης και χαλάρωσης Αν υπάρχει ένα πράγμα που καθορίζει περισσότερο απ’ οτιδήποτε άλλο την εμφάνισή μας, αυτό είναι τα μαλλιά. Για τους άντρες, βέβαια, μετράει και ο παράγοντας μούσι/γενειάδα ή ό,τι επιλέγει ο καθένας. Η περιποίησή τους δεν είναι απλή υπόθεση, έχει σημασία σε ποια χέρια θα αφεθείς και εν τέλει θα εμπιστευτείς την εικόνα σου. Το Hood Branded A.C. Barbershop είναι ένας καθαρά αντρικός προορισμός ομορφιάς και περιποίησης που απευθύνεται σε κάθε άντρα που αναζητά υψηλές υπηρεσίες grooming και κομμωτικής από εξειδικευμένους ανθρώπους και δεν αρκείται σε όσα προ-
σφέρουν τα μεικτά κομμωτήρια. Η έμπειρη ομάδα του Hood Branded A.C. Barbershop προσφέρει αποκλειστικά κλασικά κουρέματα, παραδοσιακό ξύρισμα και περιποίηση γενειάδας, ανάλογα με τις ανάγκες κάθε προσώπου. Κούρεμα ή ξύρισμα, κάθε υπηρεσία δίνει έμφαση στη λεπτομέρεια και διαρκεί περίπου 4550 λεπτά για το καλύτερο αποτέλεσμα, προσφέροντας μια συνολική εμπειρία χαλάρωσης και φροντίδας. Οπότε, καλό θα ήταν, προτού αποφασίσετε να το επισκεφθείτε, να κλείσετε ένα ραντεβού.
Πίνδου 20, Νέα Φιλαδέλφεια, 210 2583437, www.facebook.com/HoodBrandedAC
ΩΜΑ ΑΦΙΕNΡEA
Custom made λύσεις και υψηλής ποιότητας λευκά είδη για το σπίτι
E-casa
Το σπίτι είναι το «καταφύγιο» όλων μας, γι’ αυτό και έχει σημασία να νιώθεις ωραία μέσα σε αυτό. Η διακόσμηση του σπιτιού άλλωστε είναι κατά κάποιον τρόπο καθρέφτης του προσωπικού στυλ του καθενός, χωρίς να σημαίνει ότι πρέπει να ξοδέψεις μια περιουσία, γι’ αυτό, όπως επιλέγεις τα κομμάτια της γκαρνταρόμπας σου, την ίδια προσοχή θέλουν και όσα θα διακοσμήσουν τον χώρο σου. Στο E-casa θα βρείτε μια μεγάλη ποικιλία σε custom made είδη για να διαμορφώσετε τον χώρο σας, όπως ακριβώς τον έχετε φανταστεί, αρκεί να επιλέξετε το ύφασμα που σας αρέσει και
Α ΕΛΦΕΙ ΦΙΛΑΔ
να ζητήσετε το σχέδιο της επιλογής σας. Εδώ θα βρείτε πολύ ξεχωριστά υφάσματα που δεν κυκλοφορούν στην ελληνική αγορά, αφού οι άνθρωποι του E-casa ενημερώνονται συνεχώς και πηγαίνουν σε εκθέσεις στο εξωτερικό, ώστε να προτείνουν ό,τι πιο φρέσκο και στυλάτο παίζει στο είδος. Οι νέες μανούλες δεν θα βρουν πιο ωραία μπεμπέ για το παιδικό δωμάτιο. Στο κατάστημα, που λειτουργεί σχεδόν 30 χρόνια, θα βρείτε πολλά σχέδια, 100% handmade είδη για το δωμάτιο, το σαλόνι, την κουζίνα και το μπάνιο, σε εξαιρετική ποιότητα αλλά και ανταγωνιστικές τιμές.
Πίνδου 18, Nέα Φιλαδέλφεια, 210 2528915
www.e-casa.gr, stavros@e-casa.gr, https://m.facebook.com/ecasa.gr, Instagram : ecasagr
9.11.17 – lifo
43
TASTE OF THE WEEK
και σπασμένη βάφλα είναι ό,τι πρέπει για να κλείσεις γλυκά. Στο Appaloosa μπορείς να κάνεις μια στάση το πρωί για να χαρείς το πρωινό που σερβίρουν, ξεκινώντας τη μέρα σου με αυγά μπένεντικτ ή μάτια. Να σημειώσουμε ότι κάθε Παρασκευή έχει ζωντανή μουσική τζαζ και το Σάββατο έντεχνο ελληνικό τραγούδι. ☛ Appaloosa, Παλαιολόγου 7, Πειραιάς, 215 5454064
Θα φας πολύ καλά! ☛ Appaloosa ☛ St’ Astra, Radisson Blu Park Hotel Athens ☛ Byzantino, ξεν. Hilton ευρωπαϊκή ημέρα οινοτουρισμού
aπο τη νικη μηταρεα
Βγεςέξωεπιτέλους
Μια πολύ καλή ευκαιρία να γνωρίσετε «από τα μέσα» τα ελληνικά οινοποιεία έχετε αυτή την Κυριακή 12 Νοεμβρίου, καθώς οι Έλληνες οινοπαραγωγοί συμμετέχουν, μαζί με εκατοντάδες άλλους Ευρωπαίους οινοπαραγωγούς, στην Ευρωπαϊκή Ημέρα Οινοτουρισμού. Τι σημαίνει αυτό στην πράξη; Ότι μπορείτε να περιηγηθείτε στις αμπελοοινικές περιοχές, να γνωρίσετε τους Έλληνες οινοπαραγωγούς, να απολαύσετε το τοπίο των αμπελώνων, να ξεναγηθείτε στους χώρους παραγωγής, ωρίμανσης και παλαίωσης οίνων, να δοκιμάσετε νέες και παλαιωμένες σοδειές αλλά και να ενημερωθείτε για τα φρέσκα κρασιά του φετινού τρύγου που μόλις ολοκληρώθηκε, Ετοιμαστείτε, λοιπόν, να συνδυάσετε την κυριακάτικη εκδρομή σας με μια επίσκεψη από τις 11 το πρωί έως τις 5 το απόγευμα σε κάποιο οινοποιείο, σε όποιο μέρος της Ελλάδας και αν βρίσκεστε, αφού όλα τα ελληνικά οινοτουριστικά δίκτυα συμμετέχουν στον εορτασμό.
44 lifo – 9.11.17
βιδιανό και μοσχάτο σπίνας
r Το Appaloosa στον Πειραιά είναι ένας χώρος με ιδιαίτερη προσωπικότητα. Διαθέτει μεγάλη ιστορία, καθώς οι ρίζες του πηγαίνουν πίσω στο bar-restaurant με το ίδιο όνομα που λειτουργούσε στο Μικρολίμανο από το 1991, ταυτόχρονα όμως είναι φρέσκο, αφού μετρά μόλις 10 μήνες λειτουργίας στον νέο του χώρο, στην πλατεία Τερψιθέας, στο κέντρο του Πειραιά. Αν αναρωτηθείς από πού προκύπτει η ονομασία του, που παραπέμπει στην άγρια αμερικανική ράτσα αλόγων με το ίδιο όνομα, ο Αλέξανδρος Χριστοδούλου που «τρέχει» το εστιατόριο θα σου εξηγήσει ότι ο πατέρας του Αλέξης, ο ιδρυτής και του πρώτου Appaloosa, την εμπνεύστηκε από το γουέστερν του 1966 με τον Μάρλον Μπράντο που είχε αυτό το όνομα. Στην πράξη, βέβαια, το πειραιώτικο στέκι, σε ό,τι αφορά τη φιλοσοφία του, συνδέεται με μια πολύ πεAPPALOOSA ρισσότερο κομψή εκδοχή της αμερικανικής μπαρίστικης κουλτούρας, με λιτή αισθητική, κόκκινους δερμάτινους καναπέδες, ξύλινα τραπέζια και καθρέφτες-αντίκες. Στο κέντρο η μπάρα, σε σχήμα πέταλο, με πράσινο μάρμαρο και αναπαυτικά ψηλά σκαμπό, δημιουργεί μια αίσθηση άνεσης που ενισχύεται πετυχημένα από τις ευχάριστες μουσικές της δεκαετίας του ’80. Η κάρτα δίνει ορεκτικές ιδέες με πρωταγωνιστή το κρέας, λίγα ζυμαρικά και μπέργκερ. Στην κουζίνα η σεφ Κωνσταντίνα Κωνσταντά αξιοποιεί με τον καλύτερο τρόπο τα ποιοτικά υλικά. Στα ορεκτικά φιγουράρει η καρμπονάρα που έρχεται σερβιρισμένη σε βαθύ πιάτο και πατάει στα βήματα της αυθεντικής ιταλικής συνταγής. Τα ζυμαρικά είναι βρασμένα ιδανικά al dente, η σάλτσα αυγού δένει με τα κομματάκια της τραγανής πανσέτας και στην κορυφή του το πιάτο ενισχύεται με ένα αυγό ποσέ που του χαρίζει μια έξτρα γευστική πινελιά (€6,80). Στην κλασική σαλάτα Caesar τα δροσερά λαχανικά συνδυάζονται άψογα με τη σος αντζούγιας και το λεπτοκομμένο κοτόπουλο, ενώ η τραγανή πανσέτα δίνει τον καπνιστό τόνο στη γεύση (€6,80). Το bar-menu δίνει ευέλικτες επιλογές για να συνοδεύσεις το ποτό σου, αν θέλεις να μείνεις εκεί. Πήραμε γεύση από τα μίνι μπέργκερ που ήταν καλοφτιαγμένα, με το μπιφτέκι να είναι ζουμερό μέσα στο αφράτο ψωμάκι με το καραμελωμένο κρεμμύδι (€7,50). Από τα κυρίως, προσπεράσαμε τις τρεις επιλογές σε ψάρι, τα ζυμαρικά και τα ριζότι και επικεντρωθήκαμε στη σπαλομπριζόλα των 550 γρ. που σερβίρεται πάνω σε ξύλινο πλατό και συνοδεύεται APPALOOSA με ψητές πατάτες και μπολάκια με σος κέτσαπ και μουστάρδα (€16). Γευστικό και ζουμερό το κρέας, κάνει ταιριαστή παρέα με τις πατάτες και δίνει ιδέες για να συνδυαστεί με ένα ερυθρό κρασί ή ένα ποτήρι από τη χανιώτικη μπίρα «Χάρμα». Από τα επιδόρπια, ο κορμός σοκολάτας με παγωτό βανίλια
Η οινολόγος Μαρία Τιτάκη, τρίτη γενιά οινοποιός της Titakis Wines στους Κουνάβους Ηρακλείου, οινοποιεί δύο σημαντικές ελληνικές ποικιλίες, Βιδιανό και Μοσχάτο Σπίνας, και δημιουργεί έναν εξαιρετικό λευκό οίνο. Ο συνδυασμός αυτών των δύο ποικιλιών δίνει ένα κρασί αρωματικό, στη μύτη του οποίου διακρίνονται τα αρώματα βερίκοκου, αχλαδιού και ροδάκινου. Στόμα με ευχάριστη οξύτητα και λιπαρότητα. Στο τραπέζι συνοδεύει σαλάτες, πουλερικά με λευκή σάλτσα και θαλασσινά.
r Μεγάλη στροφή στην κουζίνα του κάνει αυτήν τη σεζόν το εστιατόριο St’ Astra του Radisson Blu Park Hotel, με ένα μενού που η φιλοσοφία του υπηρετεί το cooked freshness. Μιλάμε για περισσότερη φρεσκάδα, εποχικές και οργανικές πρώτες ύλες και superfoods που υποστηρίζουν μια κουζίνα που χαρακτηρίζεται από φινέτσα, δημιουργικότητα και τεχνική. Η θέση του εστιατορίου είναι γνωστή, με την άπλετη θέα στη φωτισμένη Ακρόπολη και τον λόφο του Λυκαβηττού σε πρώτο πλάνο. Η οροφή με τον γυάλινο θόλο της επιτρέπει στο βλέμμα να αγκαλιάζει τον έναστρο ουρανό και φαντάζει σαν ένα ακόμη στοιχείο της διακόσμησης. Το εστιατόριο St’ Astra κάνει σταθερά βήματα στο κομμάτι της γαστρονομίας. Το πραγματικό άλμα γίνεται φέτος με την ανάληψη της επιμέλειας του μενού από τον δημιουργικό Κώστα Τσίγκα και τον σεφ Δημήτρη Κανταράκη που μαγειρεύει στην κουζίνα. Ξεφυλλίζοντας και μόνο το ST’ ASTRA καινούργιο μενού αντιλαμβάνεσαι ότι η κουζίνα έχει άλλον αέρα. Τα πιάτα αποπνέουν μια μοντέρνα υγιεινή γευστική αισθητική, π.χ. η σούπα σελινόριζας με φάρο, γκοργκοντζόλα, τρούφα ενισχυμένη με φύτρες, ηλιόσπορο, κρεμμύδι και ραπάνι (€9) που είναι γευστική και βελούδινη. Σε βάζει αμέσως στη φιλοσοφία του καταλόγου, σύμφωνα με την οποία, όταν οι άνθρωποι τρώνε φυσικά προϊόντα και βιολογικές τροφές, μπορούν πραγματικά να γευτούν τη διαφορά. Τα χτένια με jamon συνδυάζονται ωραία με μανιτάρια πορτσίνι και ταρτουφάτα (€18), πετυχαίνοντας ένα δυνατό γευστικό κοντράστ. Εξαιρετικό το dumpling γαρίδας (€14), φρέσκο και χειροποίητο, γεμισμένο με γαρίδα και φτιαγμένο στον ατμό, λιώνει στο στόμα, αφήνοντας μια ωραία γλυκο-πικάντικη νότα από τη γλυκιά σόγια και το miso. Η λεπτότητα του φρέσκου τόνου, μαριναρισμένου σε miso,ταιριάζει απόλυτα με τη φίνα σάλτσα από γλυκά μπιζέλια και τα ψητά καροτάκια (€23). ST’ ASTRA Γοητευτικό και το πιάτο short rib στιφάδο με πατάτες και romanesco μπρόκολο που συντονίζεται νόστιμα με τη σάλτσα (€26). Στα επιδόρπια, το ψητό cheesecake με καφέ και Kahlua δένει όμορφα με τη σοκολάτα (€8). Θαυμάσια η Ρavlova με κρέμα γιαούρτι γαρνιρισμένη με φρέσκα μούρα, άγρια berries και ιδεώδες σιρόπι από χαμομήλι και λεβάντα (€8). ☛ St’ Astra, Radisson Blu Park Hotel Athens, λεωφ. Αλεξάνδρας 10, Αθήνα, 210 8894517 r Το Byzantino, το εστιατόριο του Hilton, φλερτάρει φέτος στο μενού του με τα ελληνικά προϊόντα από κάθε γωνιά της Ελλάδας. Αναμένεται ένας ενδιαφέρων χειμώνας για το αθηναϊκό εστιατόριο που σκοπεύει να μας κανακέψει με πιάτα από την ελληνική κουζίνα που σερβίρονται στον χαλαρό χώρο του. Ο σεφ Γιώργος Καπέρδας μαγειρεύει με κέφι και τέχνη και παρουσιάζει πιάτα όπως η ψητή σφέλα Μεσσηνίας που τη συνοδεύει με γλυκό κουταλιού κυδώνι (€16) – ένας ωραίος συνδυασμός αλμυρού και γλυκού. Η σαλάτα με ρόκα και σπανάκι έρχεται πληθωρική και συνδυάζεται με τραγανά κομματάκια παναρισμένου καβουρμά, νιφάδες από τυρί Σαν Μιχάλη, κουκουνάρι, λιαστή ντομάτα και «ντύνεται» με ντρέσινγκ από οξύμελι που χρειάζεται ενίσχυση για να ακουστεί και να χαρίσει ένταση στο πιάτο (€18). Ωραία η ιδέα της σούπας με ψητά μαυρομάτικα φασόλια και κριθάρι με ντομάτα, σέλινο, καρότο και καπνιστή πάπρικα (€14). Ένα υγιεινό χορτοφαγικό πιάτο για τις κρύες χειμωνιάτικες μέρες. Ευχάριστο ως πρόταση το ραβιόλι παστίτσιο με μοσχαρίσιο κιμά, φρέσκια BYZANTINO τρούφα και σος μπεσαμέλ με γιαούρτι και τραχανά (€21). Ανάλαφρη γεύση, με την τρούφα να κλέβει την παράσταση. Το μενού προσφέρει την ευκαιρία στους ξένους επισκέπτες να γνωρίσουν τη σύγχρονη ελληνική κουζίνα. ☛ Byzantino, ξεν. Hilton, Βασ. Σοφίας 46, 210 7281400
StarFax
Βρίσκεστε σε μεταβατικό στάδιο και μπορεί να υπάρχουν στιγμές που σας πιάνει πανικός, είναι όμως μια πολύ δημιουργική φάση αυτή που διανύετε και αν επικεντρωθείτε στους στόχους σας θα καταφέρετε πολλά. Η επίλυση οικονομικών θεμάτων σάς κάνει πιο προσεκτικούς με τους πόρους σας και καλό είναι να αποφύγετε αυτή την εποχή τις επενδύσεις, καθώς επικρατεί αβέβαιο κλίμα και υπάρχει κίνδυνος απωλειών. Αν σκέφτεστε να εμπλουτίσετε τις γνώσεις σας, είναι ιδανική στιγμή για να ξεκινήσετε ένα σεμινάριο. Ερωτικά, είστε ούτε κρύο ούτε ζέστη και βασικό σας μέλημα είναι η φροντίδα της οικογένειας, μπορείτε όμως να αφιερώσετε κάποιες στιγμές και στο ταίρι σας, ώστε να μη δημιουργούνται κενά στη σχέση. Το Σαββατοκύριακο θα αυξηθεί η δημοτικότητά σας και μέσα από καινούργιες γνωριμίες είναι πολύ πιθανό να συναντήσετε το πρόσωπο που θα αλλάξει τη ζωή σας. ΤΑΥΡΟΣ Η έγνοια σας είναι πώς θα αυξήσετε τα κέρδη σας και αναζητάτε νέες ιδέες και τρόπους χρηματοδότησης που δεν αποκλείεται να βρείτε, όμως προτού ξεκινήσετε νέες ομαδικές προσπάθειες είναι απαραίτητη η τακτοποίηση εκκρεμοτήτων. Μην αφήνετε θέματα Δημοσίου να συσσωρεύονται και κάντε ένα-ένα τα βήματα για την προσέγγιση του στόχου σας. Στον οικονομικό τομέα θα υπάρξουν στιγμές που θα νιώσετε ζορισμένοι, αλλά αν κάνετε σωστό προγραμματισμό θα αντεπεξέλθετε στις υποχρεώσεις σας. Καλό είναι να αποφύγετε τις ακριβές αγορές. Η ρουτίνα της καθημερινότητας αρχίζει να φθείρει τη σχέση σας το ζητούμενο είναι να αλλάξετε συνήθειες για να βελτιώσετε τον τρόπο ζωής και τη διάθεσή σας. Αρκετοί από εσάς που είστε σε μακροχρόνια σχέση θα νιώσετε πιεσμένοι από το περιβάλλον σας σχετικά με τη δημιουργία οικογένειας και οι σχέσεις σας με ορισμένα άτομα θα ψυχρανθούν. Οι ελεύθεροι ρίξτε τον πήχη. ΔΙΔΥΜΟΣ Ταξίδια, επικοινωνία και παιδεία ευνοούνται πολύ μέσα στο επόμενο διάστημα, ενώ θα ακούσετε μια ενδιαφέρουσα πληροφορία που θα σας βγάλει από την ταλαιπωρία όσον αφορά φόρους και δάνεια. Η ανάγκη σας να καλύψετε τις οφειλές σας σάς κάνει να ξεχνάτε τις προσωπικές σας επιθυμίες, μπορείτε όμως να κάνετε πράγματα για τον εαυτό σας, αρκεί να αποφύγετε τις υπερβολές. Καινούργιες συνεργασίες εξελίσσονται ομαλά, ενώ μέσα από ένα σύντομο ταξίδι θα προσελκύσετε νέους πελάτες και θα διευρύνετε τον κύκλο των γνωριμιών σας. Όσον αφορά τα ερωτικά σας, οι γεννημένοι μέσα στο δεύτερο δεκαήμερο πρέπει να προσέξετε πώς εκφράζετε τις ανάγκες σας, καθώς έχετε μια τάση να πιέζετε το ταίρι σας για να γίνει το δικό σας. Οι ελεύθεροι έχετε βρει τον τρόπο να περνάτε όμορφα χωρίς δεσμεύσεις, να είστε όμως προετοιμασμένοι για μια καινούργια γνωριμία που θα αλλάξει εντελώς τον τρόπο σκέψης και τη ζωή σας. ΚΑΡΚΙΝΟΣ Αυτή την εποχή έχετε χάσει λίγο τον ενθουσιασμό σας και δεν κυνηγάτε με τόση ζέση τους στόχους σας. Ενδεχομένως να σας έχει απογοητεύσει το γεγονός ότι υπάρχει αστάθεια στα οικονομικά σας, βαραίνει όμως κι εσάς μέρος της ευθύνης, γι’ αυτό πρέπει να εντείνετε τις προσπάθειές σας. Βασιστείτε στις δικές σας δυνάμεις, διευρύνετε τον κύκλο των γνωριμιών σας τώρα που η εποχή ευνοεί την κοινωνική σας ζωή και προσαρμοστείτε στις συνθήκες, χωρίς να εστιάζετε στις όποιες ελλείψεις σας. Τέλος, μην αφήνετε τον χρόνο να περνά άσκοπα και δραστηριοποιηθείτε. Στον οικογενειακό τομέα είναι αρμονικές οι σχέσεις με τα αγαπημένα σας πρόσωπα και είναι ιδανική εποχή για απόκτηση ενός ακόμα παιδιού, αρκεί να είναι κάτι που επιθυμεί και το ταίρι σας. Οι ελεύθεροι είστε δύσκολοι στην επιλογή συντρόφου και περνάτε μεγάλα διαστήματα χωρίς ερωτικό παρτενέρ. Δώστε έμφαση στο φλερτ.
α πό τη μ αρι βίκυ κα λλέρ γη (starf a x@lif o.g r)
ΚΡΙΟΣ
ΛΕΩΝ Ασχολείστε με πολλά, τα οικονομικά σας βελτιώνονται και είναι μια καλή στιγμή για την καριέρα σας. Εσείς που έχετε συγκεκριμένους στόχους μπορείτε να τους υλοποιήσετε, ενώ όσοι βρίσκεστε σε δίλημμα μπορείτε να ξεχωρίσετε ιδέες που μπορούν να τεθούν σε εφαρμογή. Επικοινωνιακά είστε άψογοι, ο Δίας με την Αφροδίτη σε θετικές όψεις ενισχύουν τη φήμη και τη δημοτικότητά σας και αν θέλετε να προωθήσετε τα ταλέντα σας, είναι μια πολύ καλή στιγμή για να το κάνετε. Τακτοποιήστε οφειλές που μπορεί να έχετε αμελήσει και βάλτε σε μια τάξη τις σκέψεις σας για να αποφύγετε λάθη. Θέματα εμφάνισης που σας απασχολούν μπορούν να βελτιωθούν, αρκεί να είστε πρόθυμοι να δουλέψετε και και αλλάξετε κάποιες συνήθειες. Είναι σημαντικό να αισθάνεστε όμορφα και είναι κρίμα να παρατάτε την προσπάθεια επειδή είστε ανυπόμονοι. Ερωτικά, είστε σε καλό δρόμο. ΠΑΡΘΕΝΟΣ Έχετε καταφέρει να κερδίσετε την εκτίμηση των συνεργατών σας και πλέον μπορείτε, μέσα από ομαδική προσπάθεια, να πιάσετε τους στόχους σας. Δείξτε περισσότερο ενδιαφέρον για την επίλυση εργασιακών θεμάτων που απασχολούν τους συνεργάτες σας και αποφύγετε τις κόντρες, καθώς είναι μια εποχή κατά την οποία πρέπει να υπάρχει σύμπνοια. Κάποιες έκτακτες ανάγκες που προκύπτουν θα καλυφθούν από την Τετάρτη και μετά, ενώ φόροι και οφειλές θα σας απασχολήσουν πολύ έντονα. Προσέξτε πιθανές απώλειες λόγω αφηρημάδας. Οι συνεχείς υποχωρήσεις που κάνετε για να ικανοποιείτε τις ανάγκες των άλλων σάς έχουν κάνει να χάσετε το κέφι σας και αν δεν κάνετε κάτι για να νιώσετε καλύτερα, θα πέφτετε ολοένα και περισσότερο σε μελαγχολία. Ξεκινήστε καινούργιες δραστηριότητες που σας ευχαριστούν και που θα σας δώσουν την ευκαιρία να γνωρίσετε νέα πρόσωπα, με κοινά ενδιαφέροντα. Νέες παρουσίες θα φέρουν αέρα ανανέωσης. ΖΥΓΟΣ Αυτή την εποχή σας απασχολούν θέματα καριέρας και η αγωνία σας είναι μεγάλη σχετικά με μια καινούργια συνεργασία που συζητάτε εδώ και καιρό. Νομικά και διαδικαστικά θέματα έρχονται στο προσκήνιο, ενώ μπορεί να προκύψει και μια συνάντηση με ένα σημαντικό πρόσωπο που θα σας στηρίξει. Προωθήστε με περισσή αποφασιστικότητα μια ιδέα σας, αποβάλλετε το άγχος, που είναι κακός σύμβουλος, και προσπαθήστε να μην επηρεάζεστε από γνώμες τρίτων σχετικά με τα μελλοντικά σας σχέδια. Πώς θα το πετύχετε αυτό; Με το να μην ανακοινώνετε τα πλάνα σας. Όσον αφορά την προσωπική σας ζωή, αν καταφέρετε να αφήσετε πίσω το παρελθόν και να δείτε με ποιους τρόπους θα βελτιώσετε η σχέση σας, μπορεί το προσεχές διάστημα να κάνετε και έναν γάμο. Εσείς που είστε ορκισμένοι εργένηδες, μη λέτε μεγάλα λόγια, καθώς οι εξελίξεις μπορεί να φέρουν μια πολύ ευχάριστη έκπληξη. ΣΚΟΡΠΙΟΣ Πολλά τα γεγονότα μέσα στις επόμενες μέρες, κάποιες εξελίξεις θα σας προκαλέσουν ευχάριστη έκπληξη, αλλά δεν θα λείψουν και μερικά εμπόδια που θα δοκιμάσουν τις αντοχές σας. Περιορίστε τα έξοδά σας, αν σκοπεύετε να ξεκινήσετε ένα καινούργιο εγχείρημα, και επενδύστε μικρά ποσά, ώστε να μην έχετε σημαντικές απώλειες, αν προκύψει κάτι που δεν το έχετε προβλέψει. Φόροι, δάνεια και λογαριασμοί που συσσωρεύονται πρέπει να μπουν σε προτεραιότητα. Ταξίδια και μετακινήσεις για εμπορικούς σκοπούς σάς δίνουν την ευκαιρία να αλλάξετε παραστάσεις και να βελτιώσετε την ψυχολογία σας, πρέπει όμως να είστε ιδιαίτερα προσεχτικοί στο τιμόνι. Ερμής και Άρης σε καλές όψεις ενδυναμώνουν τη διάθεσή σας να επιλύσετε τα προβλήματα της σχέσης σας και η Αφροδίτη προκαλεί ένα θετικό κλίμα γύρω σας, οπότε, αν υπάρχουν σημαντικά ζητήματα που σας έχουν απομακρύνει από το ταίρι σας, είναι ιδανική στιγμή για να συζητηθούν.
ΤΟΞΟΤΗΣ Η επιβράβευση των κόπων σας έρχεται μέσω της αύξησης του εισοδήματός σας και μπορείτε να καλύψετε ανάγκες του σπιτιού, ενώ παράλληλα σας δίνεται η ευκαιρία να κάνετε ένα σύντομο ταξίδι που θα ανοίξει νέες πόρτες για εσάς που έχετε επιχειρηματικό δαιμόνιο. Γνωριμίες από το παρελθόν θα παίξουν ουσιαστικό ρόλο στη σταδιοδρομία σας και αν κάνετε έξυπνες συμμαχίες, τα οφέλη θα είναι πολλαπλάσια. Ο κυβερνήτης σας Δίας, σε πολύ καλές όψεις με την Αφροδίτη, στηρίζει τα έργα σας και είναι ιδανική εποχή για καινούργια ξεκινήματα σε επαγγελματικό και προσωπικό επίπεδο. Γάμος, επισημοποίηση της σχέσης και συγκατοίκηση ευνοούνται, οπότε εσείς που είστε ικανοποιημένοι από την τροπή που παίρνουν τα αισθηματικά σας δεν έχετε λόγο να το καθυστερείτε άλλο. Μια καινούργια γνωριμία θα προσελκύσει το ενδιαφέρον σας, όμως οι συγκρίσεις με έναν πρώην έρωτα θα σας μπλοκάρουν. ΑΙΓΟΚΕΡΩΣ Στον επαγγελματικό τομέα γίνονται κάποια θετικά βήματα και είστε γεμάτοι προσμονή σχετικά με μια καινούργια συνεργασία, υπάρχουν όμως και στιγμές που σας πιάνει η ανασφάλεια και φοβάστε να πάρετε ρίσκα. Η εποχή ευνοεί την αναζήτηση καινούργιων κατευθύνσεων και μπορεί να βρείτε τους ιδανικούς συνεργάτες, όμως είναι πολύ σημαντικό να μην κάνετε κάτι πάνω στον ενθουσιασμό σας, που μπορεί τελικά να μην εξυπηρετήσει τα συμφέροντά σας. Ακατάλληλη στιγμή για να δανείσετε χρήματα, εκτός κι αν είστε αποφασισμένοι να τα ξεχάσετε για κάποιο διάστημα. Θέματα παιδιών μπορεί να προκαλέσουν κενά στη σχέση σας και απογοήτευση σ’ εσάς, λόγω της έλλειψης κατανόησης εκ μέρους του συντρόφου σας. Οι νέοι γονείς βρίσκεστε σε μεταβατικό στάδιο και προσπαθείτε να βρείτε τις ισορροπίες σας, ενώ οι ελεύθεροι, από το πολύ ψάξιμο για τυχόν ψεγάδια σε νέα πρόσωπα, χάνετε όλο το νόημα του ερωτικού παιχνιδιού. ΥΔΡΟΧΟΟΣ Ξεκινάτε βιαστικά την εφαρμογή των σχεδίων σας, με αποτέλεσμα να ανακαλύπτετε και να διορθώνετε λάθη στην πορεία, που σας βγάζουν εκτός προγράμματος και προϋπολογισμού. Καταλαγιάστε τον πανικό που σας ωθεί σε παρορμητικές ενέργειες και μην ενθουσιάζεστε με ό,τι ακούτε. Είναι σημαντικό να φιλτράρετε τις πληροφορίες, καθώς υπάρχει κίνδυνος υπερεκτίμησης των καταστάσεων και μελλοντικών απογοητεύσεων. Θέματα σπουδών, ταξίδια και νομικά ζητήματα ευνοούνται πολύ από τις αρμονικές όψεις του Ερμή με τον Άρη. Στον οικογενειακό τομέα, ασχοληθείτε με τα ηλικιωμένα μέλη της οικογένειας και βελτιώστε τις σχέσεις με τα αγαπημένα σας πρόσωπα. Αφροδίτη και Δίας σας κάνουν πιο ευαίσθητους. Τώρα αναζητάτε τη σιγουριά και την ασφάλεια και θέλετε να δημιουργήσετε μια μόνιμη σχέση, κάτι που σας κάνει πιο επικοινωνιακούς και πρόθυμους για νέες γνωριμίες. Πολύ καλή εποχή για γάμο. ΙΧΘΥΣ Κάτι γίνεται αυτή την εποχή στο εργασιακό σας περιβάλλον και πρέπει να είστε προσεχτικοί με ποιους μοιράζεστε τις σκέψεις σας, καθώς υπάρχει ένα παρασκηνιακό κλίμα που δεν σας ωφελεί καθόλου. Οι στόχοι σας για επέκταση της επιχείρησής σας μπορεί να μείνουν για λίγο στην άκρη, καθώς προκύπτουν τρέχοντα θέματα που πρέπει να τακτοποιηθούν, μπορείτε όμως να κάνετε κάποιες ενέργειες που θα σας φέρουν πιο κοντά στην εφαρμογή των σχεδίων σας. Αποφύγετε ευθύνες τρίτων που θα προσπαθήσουν να σας τις φορτώσουν και μην κάνετε υποχωρήσεις, αν νιώσετε πως καταπατούνται τα δικαιώματα σας. Η προσωπική σας ζωή είναι σε καλά επίπεδα και μπορεί να ακούσετε παράπονα από άτομα του κύκλου σας πως έχετε χαθεί. Ωστόσο, μπορείτε να εξοικονομήσετε χρόνο και για τις κοινωνικές σας επαφές, για την ψυχαγωγία και κυρίως για τη βελτίωση των διαπροσωπικών σας σχέσεων. Μια καινούργια γνωριμία θα αναταράξει τη σχέση σας.
SUDOKU No 530 1
4 3 7 9 2 1 4 2 8 5 7
7 1 3 9 3 6 4
3 7 9 6
5 3
Η λύση του προηγούμενου 9 6 8 4 3 2
1 7 3 8 9 5
5 4 2 6 1 7
4 8 6 2 7 3
3 9 5 1 4 6
2 1 7 9 5 8
7 5 9 3 6 4
8 3 4 7 2 1
6 2 1 5 8 9
7 6 8 5 2 4 1 9 3 5 4 9 1 8 3 2 6 7 1 2 3 9 7 6 8 5 4
9.11.17 – lifo
45
9—15.11.2017
TheLiFOTeamPicks
aπό ό σα ζήσα μ ε την προηγ ο ύμεν η ε βδομάδ α
!
46 lifo – 9.11.17
Καλό το «Deuce» όταν το βλέπεις ως ντοκιμαντέρ. Γιατί από πλοκή ή βάθος χαρακτήρων, εγώ τουλάχιστον το βρίσκω λειψό. Καλό και το «Alias Grace» όταν δεν έχεις διαβάσει το βιβλίο και δεν έχεις συγκλονιστεί από το πόσο σπουδαία συγγραφέας είναι η Mάργκαρετ Άτγουντ. Καλό και το «Mindhunter», αλλά ας το παραδεχτούμε. Όσο περνάει ο καιρός και μεγαλώνει η φάση με τις τηλεοπτικές σειρές, τόσο οδηγούμαστε σε κάτι πιο συντηρητικό, mainstream, ρηχό σε εικόνα και νόημα. Κάτι για όλους, εντελώς politically correct. Kάτι χωρίς πολύ αληθινό αίμα. Μιχάλης Μιχαήλ
Μια κυριακάτικη βόλτα στο κέντρο της Αθήνας, σε περιοχές όπως το Μοναστηράκι, η Πλάκα και του Ψυρρή, και είδα όχι μόνο να ζωντανεύουν ξανά πάμπολλα ρεμπετάδικα αλλά και μαγαζιά πάσης φύσεως, τα οποία κι αυτά διέθεταν μουσική. Ωραία ιδέα να υπάρχει μουσική ώστε να συνοδεύει τις οινοποσίες. Όμως όχι ως κακές απομιμήσεις σαββατιάτικων τηλεοπτικών βραδινών εκπομπών. Μια δήθεν διασκέδαση, κατ’ επίφασιν ψυχαγωγία και γλέντια καταθλιπτικά. Αναρωτιέμαι, αυτοί οι άνθρωποι, είτε νέοι είτε ηλικιωμένοι, πότε θα ξεφύγουν από τη γλυκιά ενορχηστρωμένη τους αποβλάκωση;
Ανυπομονώ να πιάσω στα χέρια μου το «Taverna», το περιοδικό για το φαγητό και τις ομορφιές της Ελλάδας που με τόσο κόπο και μεράκι ετοίμασε ο Μιχάλης Μιχαήλ, το καλύτερο ελληνικό περιοδικό που κυκλοφορεί. Είμαι πολύ χαρούμενος που κατάφερα να συμμετέχω σε αυτό.
Γύρω στα 25, κάθεται στο μετρό και μονολογεί δυνατά, διάφορα περί Θεού, γυναικών, ανδρών και όλα τα ενδιάμεσα. Οι γύρω του εννοείται πως κάνουν ότι δεν ακούνε τίποτα και αποκρούουν τις ερωτήσεις του με σθεναρά κενό βλέμμα. Κοντά στις πόρτες του βαγονιού μια γιαγιά, όρθια, κοιτάει προς τα έξω. Τη σκουντάει στο χέρι. Σύντομο red alert για πιθανότητα τσακωμού, τσαντιάς και λοιπής επιδείνωσης. Ακολουθεί: «Ελάτε να καθίσετε». «Ευχαριστώ πολύ, παιδάκι μου, θα κατέβω τώρα». «Για να το παίξω κύριος και καλά!» εξηγεί ο πρωταγωνιστής της σκηνής χαμογελαστός.
Έφαγα την πιο συγκλονιστική παραλλαγή παστίτσιου στο εστιατόριο Vezené. Χειροποίητο κανελόνι με ταρτάρ μοσχαρίσιου κιμά και στη θέση της μπεσαμέλ μια υπέροχη σάλτσα από πατάτα. Όταν έρθει το πιάτο σίγουρα θα θελήσετε να το φωτογραφίσετε, αλλά μετά θα πρέπει να το ανακατέψετε πολύ καλά, ώστε όλες οι υφές και γεύσεις να ενωθούν σε έναν θεϊκό συνδυασμό. Καλή απόλαυση!
M. Hulot
Γεωργία Παπαστάμου
Νινέττα Γιακιντζή
Γιάννης Πανταζόπουλος
Γιάννης Κωνσταντινίδης
Αλέξανδρος Διακοσάββας
Στα συν κι ακόμα πιο ψηλά, αν γίνεται, τοποθετείται το νέο εξελιγμένο ποιητικό langage παραγγελμάτων των γυμναστών Pilates. Γοητεύουν κυρίως οι πολυνοηματικές εντολές τους προς τον γυμναζόμενο. Αντιπροσωπευτικά παραδείγματα: «Παραιτήσου στο γόνατό σου», «Αν θέλεις, ανάπνεε», «Άφησε πίσω το κεφάλι σου». Υποβάλλουν ήπια την ιδέα μιας εντελώς άλλης πιθανότητας για ολόκληρη τη ζωή. Στην κατηγορία «ουάουθετικό» μπαίνει η ανακάλυψη μυστικού, άγνωστου δωματίου στην πυραμίδα του Χέοπος. Ευχές σε όλους τους αιγυπτιολόγους να ανακαλύψουν σύντομα και τον τάφο της Νεφερτίτης, παρά το ότι η ομορφότερη βασίλισσα όλων των εποχών είναι πιο γοητευτική όσο παραμένει σε αρχαιολογική αφάνεια. Αρνητικό πρόσημο παίρνει μόνο το σχόλιο του υποδιευθυντή του ερευνητικού προγράμματος «Σκαναρίσματος πυραμίδων», που παρομοίασε το μέγεθος του δωματίου με εκείνο αεροπλάνου χωρητικότητας 200 επιβατών.
Στο τέλειο τελευταίο «Carpool Karaoke» με τον Τζέιμς Κόρντεν, ο Σαμ Σμιθ, ένα από τα μεγαλύτερα ονόματα της βρετανικής ποπ, είπε στην ουσία πόσο ερεθίστηκε όταν γνώρισε τον Ράιαν Γκόσλινγκ και ότι ονειρεύεται να πάει με τακούνια στον γάμο τους, ενώ στο σόου του Τζίμι Κίμελ η αντικαταστάτρια Τζένιφερ Λόρενς ρώτησε την Κιμ Καρντάσιαν αν αερίζεται μπροστά στον Κάνιε Γουέστ, κι εμείς ακόμα ασχολούμαστε με τη Σπυροπούλου, τον Λιάγκα και τους σελέμπριτιζ που δίνουν συνεντεύξεις μόνο με mail ή μόνο παρουσία του δημοσιοσχετίστα τους. Σχεδόν κλισέ πια, αλλά μια στενοχώρια σε πιάνει.
Χρήστος Παρίδης
Νικόλας Σεβαστάκης
Μαρία Παππά
Επισκέφτηκα τον γέρο ποιητή. Η μνήμη του πια έχει εξασθενήσει, το βλέμμα του χαμένο μέσα στους δαιδάλους του μυαλού του. Τον κοίταξα με τρυφερότητα, θυμήθηκε ότι είχε καιρό να με δει. Μετά ξαναβυθίστηκε στη λήθη. Δύο μάτια να εκφράζουν μια τεράστια απορία, σαν να βλέπουν τον κόσμο πρώτη φορά. Αγέλαστα, ανέκφραστα, σβησμένα θαρρείς. Κοιτούσε και δεν κοιτούσε, δεν μιλούσε, δεν χαμογελούσε. «Γιατί δεν χαμογελάς;» του λέω. «Γιατί;» απαντάει με ειρωνεία και αναγνωρίζω την παλιά, χαρακτηριστική του δηκτικότητα. Γελάσαμε. Ένα μέρος των κυττάρων του παραμένει ολοζώντανο λοιπόν. Αλλά πού οι καιροί που δεν έβαζε γλώσσα μέσα. Έκανα να φύγω, μου λέει «τόσο γρήγορα;». «Για να μην κουράσω» αποκρίθηκα. «Δεν κουράζεις» είπε. «Έρχεται κόσμος;» ρώτησα. «Ου, σε λίγο να δεις!» πήρε μπρος και θάρρος. «Ε, τότε αυτό σημαίνει ότι ακόμα σε αγαπούν, ότι κάτι έκανες σωστά στη ζωή» συμπλήρωσα.
Καλά: Ένα από τα πολλά καλά αφιερώματα στο Φεστιβάλ Κινηματογράφου της Θεσσαλονίκης, το «Από τις λέξεις στις εικόνες: Βαλκανική λογοτεχνία και σινεμά» (τμήμα «Ματιές στα Βαλκάνια») με βαλκανικές ταινίες που βασίστηκαν σε λογοτεχνικά βιβλία./ Διαβάζω τις Σκέψεις για τον εικοστό αιώνα του Τόνι Τζαντ νιώθοντας ευγνωμοσύνη για τους σπινθήρες γνήσιου στοχασμού, πολιτικής ευθυκρισίας και πνευματικής εντιμότητας./ Οι πολλές φωνές που υψώθηκαν εναντίον της ρατσιστικής βαναυσότητας με αφορμή τον μικρό Αφγανό Αμίρ. Κακά: Η αφόρητη πίεση των προθεσμιών που πάντα σπεύδω να τηρήσω σαν καλός ενοχικός προτεστάντης./ Η τρομερή καχυποψία μερικών ανθρώπων (με όλα και με όλους) που τους δηλητηριάζει τη ζωή.
Το ελληνικό Facebook έχει ξεφύγει. Για πολλοστή φορά, σε θέματα σεξουαλικής παρενόχλησης και βιασμού δεν έχει σημασία αν το θύμα έκανε 30 χρόνια να τα καταγγείλει. Παραμένουν σεξουαλική παρενόχληση και βιασμός. Δεν έχει να κάνει με το αν είναι ηθικό ή όχι. Στη δεύτερη περίπτωση, έχει να κάνει με εγκληματική ενέργεια και πρέπει να καταγγέλλεται. Στην περίπτωση της σεξουαλικής παρενόχλησης, αν γίνεται συνέχεια και ειδικά σε επαγγελματικό χώρο, όπως στην περίπτωση του Σπέισι, ναι, δημιουργεί σοβαρό πρόβλημα για τους εργαζόμενους. Έχουμε καταντήσει να λέμε τα αυτονόητα. Προσωπικά, δεν σκάω καθόλου για την έκτη σεζόν του «House of Cards» αλλά για τον κόσμο που αναγκαστικά θα χάσει τη δουλειά του από τη βλακεία ενός ανθρώπου που τους πήρε όλους στον λαιμό του. Δυστυχώς, από τα posts ορισμένων φαίνεται πόσο συντηρητικοί και σεξιστές είμαστε σαν λαός.
Όσο περισσότερο χρησιμοποιώ το Internet, τόσο περισσότερο συνειδητοποιώ ότι είναι πολύ δύσκολο να βρεθούν τεχνολογικές λύσεις για την προστασία της ιδιωτικής ζωής. Και ίσως να μη χρειάζεται πια. Άλλωστε, ο Vint Cerf, ένας από τους αυθεντικούς αρχιτέκτονες του Internet, είχε παλιότερα αναφερθεί στην ιδιωτικότητα του κυβερνοχώρου ως μια ανωμαλία, τονίζοντας ότι σε όλη τη διάρκεια της ιστορίας τους οι άνθρωποι διέπρεπαν μέσα από τα κοινά, ενώ η ιδιωτικότητα φανέρωνε μόνο ασκητικές και μάλλον προβληματικές συμπεριφορές.
Η προηγούμενη εβδομάδα είχε πολλές ουρές: στους σταθμούς του ηλεκτρικού, στις τράπεζες αλλά και στα καταστήματα των δημοφιλών αλυσίδων ρούχων και καλλυντικών, καθώς βρίσκονται σε εξέλιξη οι περίφημες ενδιάμεσες εκπτώσεις. Μπορεί να μην ψώνισα τίποτα, γλίτωσα όμως την ταλαιπωρία και ήπια μετά από καιρό μια μπίρα στο κέντρο, κάτω απ’ τον ήλιο. Η ομορφότερη Αθήνα είναι η χειμωνιάτικη.
Γιάννης Παπαϊωάννου
Κορίνα Φαρμακόρη
Πάνος Μιχαήλ
Μερόπη Κοκκίνη
Επιστρέφω στον Αμίρ, γιατί εντυπωσιάστηκα πραγματικά από το σαχλεπίσαχλο κύμα νομικών σοφιστειών που τόλμησαν κάποιοι να διασπείρουν. Υπάρχει ακόμα κάτι πιο σαχλό και επικίνδυνο μέσα στον dogvill-ισμό αυτής της χυδαιότητας που πρέπει να αρχίσει να σπάει και που το Άμιρ-ο περιστατικό των ημερών το ανέδειξε και στα μίντια και στα σόσιαλ μίντια και στη real life. Η και καλά «περήφανη» ελληνική βούλα που μια ευρεία διαταξική πλειονότητα, από τα σαλόνια, τα οποία παρέχουν τα θεωρητικά manuals, τρομάρα τους, μέχρι τα χρεοκοπημένα αλλά ακόμα κούτσαυλα σε ό,τι έχει να κάνει με το περίφημο iso ελληνικότητας αλώνια, την κουβαλάει στο μέτωπο. Ας μην επιτρέψουμε άλλα σπασίματα και σιαμαία ταχταρίσματα με σύμβολα που τα έχουν καταχρεοκοπήσει ακριβώς αυτοί που τα κραδαίνουν εμετικά μπροστά στα μάτια μας.
Ξαναβρέθηκα να περπατώ γύρω από την πλατεία Βικτωρίας, κατέβηκα και πήρα τον ηλεκτρικό από τον παλιό σταθμό. Τι υπέροχος σταθμός! Το αρχιτεκτονικό του στυλ είναι art deco, οι τοίχοι του καλυμμένοι με τα χαρακτηριστικά ανοιχτοπράσινα πλακάκια, έχει και ωραίες παλιές σκάλες. Μου αρέσει που έχει αυτήν τη μαυρίλα του παλιού και δεν είναι καλογυαλισμένος, όπως αυτοί του μετρό. Μου ’χε λείψει αυτή η γειτονιά και χάρηκα που την ξαναβρήκα. Και μου αρέσει που είναι ζωντανή και εξελίχθηκε σε κάτι άλλο. Οι μετανάστες τής έχουν δώσει άλλη ζωή, πιο σημερινή.
9.11.17 – lifo
47